Το Ενεργειακό Πλέγμα της Γης και ο Μυστικός Πόλεμος για τον έλεγχο του

Η παράθεση τεκμηριωμένης πληροφόρησης για την ύπαρξη του ενεργειακού ΠΛΕΓΜΑΤΟΣ της Γης από τον Ελληνοαμερικανό Ωκεανολόγο και Οικοβιολόγο Άγγελο Αριβάνη μας καθοδηγεί με συγκλονιστικό τρόπο στην σχηματοποίηση των δικών μας απαντήσεων απέναντι σε πλήθος ερωτημάτων μας που έχουν σχέση με τη λεγόμενη πνευματική ή «ψιονική» ενέργεια, μορφές της οποίας συνδέονται με την ΨΥΧΗ αλλά και τις λειτουργικές διεργασίες του ΝΟΥ μας.----

Φαίνεται ότι την ύπαρξη του ενεργειακού ΠΛΕΓΜΑΤΟΣ της Γης την γνώριζαν πολύ καλά οι αρχαίοι πρόγονοι μας σε πλανητικό επίπεδο και την αξιοποιούσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!!----

 

Στους κύκλους των πιο πρωτοποριακών ερευνητών συζητιέται τα τελευταία χρόνια η ανακάλυψη ότι ο πλανήτης μας περιβάλλεται από ένα ενεργειακό πλέγμα που συνδέει όλα τα ζωντανά πλάσματα μεταξύ τους και συντονίζει σε μια κοινή συχνότητα τους εγκεφάλους των ανθρώπων.

Ένας από τους πρώτους ερευνητές-επιστήμονες που παρουσίασαν αυτό το θέμα στο κοινό, είναι ο πολυσυζητημένος (από τις παλαιότερες εμφανίσεις του στο Strange) συνταξιδιώτης μας –όσο και αινιγματικός– Ελληνοαμερικανός ωκεανολόγος και οικοβιολόγος Άγγελος Αριβάνης.

Στο τολμηρό κείμενο που ακολουθεί, ο κ. Αριβάνης αποκαλύπτει τα απίστευτα παρασκήνια των ερευνών που αποκάλυψαν την ύπαρξη του Πλέγματος, μιλάει για την προσωπική του εμπλοκή στο θέμα και καταγγέλλει ανοιχτά την αποσιώπηση μιας από τις πιο παράξενες ανακαλύψεις της εποχής μας, αλλά και τον αγώνα εκμετάλλευσής της με άγνωστα αποτελέσματα για τον πλανήτη μας…

Στις αρχές τού 1980, συνεργάστηκα με το ερευνητικό κέντρο της σύμπραξης των πολυεθνικών εταιρειών C&W, Mercury και Valtec.

Αυτές έστηναν το υπερσύγχρονο τότε δίκτυο οπτικών ινών στον Ατλαντικό Ωκεανό και στη Μεσόγειο Θάλασσα, το οποίο σήμερα καθιστά δυνατή την εξελικτική τηλεπικοινωνία των κρατών όλου του κόσμου.

Για όσους δεν το γνωρίζουν, αυτό το δίκτυο είναι που επιτρέπει σήμερα π.χ. τη λειτουργία τού Internet.

Τα ειδικά καλώδια περνούν μέσα από τη θάλασσα και διασχίζουν τεράστιες αποστάσεις ωκεανού, οπότε οι εταιρείες χρειάζονται τη βοήθεια πολλών «θαλάσσιων» ειδικών επιστημόνων για να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη σειρά από προβλήματα.

(Δεν θεωρώ απαραίτητο να τα αναλύσω, διότι πρόκειται για τεχνικά θέματα, όπως φθορά υλικών, χημικές αντιδράσεις του θαλασσινού νερού με τα πλαστικά και τα μέταλλα των υποθαλάσσιων δικτύων, θαλάσσια «τέρατα», κλπ…)

Διεθνείς ομάδες ειδικών δραστηριοποιούνται σε τέτοιες εργασίες (και η επιλογή τους και οι συχνά μυστικοί σκοποί τους είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία…)

Ως σύμβουλος ωκεανολογικών ερευνών είχα αναλάβει μια πολύ συγκεκριμένη εργασία: τη μελέτη της επίδρασης μιας συγκεκριμένης κατηγορίας θαλασσίων μικροοργανισμών στα καλώδια του δικτύου.

Αρχικά, νόμισα ότι κυρίως ενδιέφερε τις εταιρίες να βρεθούν τρόποι να καταπολεμήσουν τη φθορά των καλωδίων, αλλά αργότερα κατάλαβα ότι τους απασχολούσε κάτι τελείως διαφορετικό: αντιμετώπιζαν προβλήματα στη μεταφορά των σημάτων.

Όταν τα καλώδια περνούσαν από συγκεκριμένες περιοχές, κάθε σήμα που προσπαθούσαν να στείλουν μέσα από αυτά, χανόταν, εξασθένιζε ή γέμιζε παράσιτα.

 

Είχε, όπως λέγαμε, «διαρροή».

Για παράδειγμα, όταν έστελναν ένα σήμα από τη Νέα Υόρκη στη Λισσαβόνα μέσω ενός υποθαλάσσιου καλωδίου που περνούσε από το σύμπλεγμα των νήσων Αζόρες, το σήμα έχανε μεγάλο μέρος της ισχύος του ή δεν έφτανε καθόλου.

Όταν το έστελναν μέσω μιας τελείως διαφορετικής διαδρομής, πιο βόρεια, στο ύψος της Ιρλανδίας, το σήμα δεν μειωνόταν καθόλου.

Ήταν σαν να το «βοηθούσε η διαδρομή», ακόμη και αν το μήκος του καλωδίου διπλασιαζόταν!

Αυτό ίσχυε και για τα καλώδια οπτικών ινών αλλά και για τα παραδοσιακά θωρακισμένα καλώδια χαλκού, που στήνονταν τότε με τις υποθαλάσσιες εργασίες.

Το πρόβλημα, δεν μου φαινόταν να έχει άμεση σχέση με τις δικές μου ειδικεύσεις στην Οικοβιολογία και την Ωκεανολογία, και στην αρχή απόρησα για τα ακριβή κριτήρια της επιλογής εμού και των συνεργατών μου.

Ήταν φανερό ότι το πρόβλημα σχετιζόταν περισσότερο με κάποια άγνωστα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα της ατμόσφαιρας του πλανήτη.

Όπως διαπίστωσα αργότερα, κάποιοι ειδικοί τεχνικοί των ραδιοεπικοινωνιών και των ραντάρ, γνώριζαν το πρόβλημα και το απέδιδαν στις ηλεκτρομαγνητικές «δίνες» (Vortexes) που εκδηλώνονται σε κάποια σημεία του πλανήτη.

Τότε νόμιζαν ότι αυτές οι δίνες ήταν τυχαία γεγονότα που παράγονταν από κάποιες ανωμαλίες της επιφάνειας του εδάφους ή του πυθμένα των θαλασσών.

Όμως, όπως κατάλαβα αργότερα, οι εταιρείες ήθελαν την άποψή μας, γιατί κάποιοι είχαν παρατηρήσει ότι στις «κακές» διαδρομές, σ’ εκείνες δηλαδή που το σήμα είχε διαρροή, αναπτύσσονταν στην επιφάνειά των καλωδίων συγκεκριμένα στρώματα ζωντανών οργανισμών, ενώ στις «καλές» διαδρομές, εκεί που το σήμα περνούσε ισχυρό, τα καλώδια έμεναν τελείως καθαρά. Επειδή υπήρχε η υπόνοια ότι κάποιοι ζωντανοί οργανισμοί ίσως επηρεάζουν ή μπλοκάρουν τα μαγνητικά πεδία, ζήτησαν τη συνεργασία ειδικευμένων ερευνητών με σκοπό να διαπιστώσουν αν για τη δυσκολία της επικοινωνίας δεν ευθυνόταν μονάχα κάποιο ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο, αλλά και κάποιο άγνωστο θαλάσσιο ζωικό είδος που εμφανιζόταν σε συγκεκριμένους τόπους του βυθού.

Χωρίς τότε να το συνειδητοποιήσει κανένας μας, είχαμε ήδη πιάσει την άκρη του νήματος που αργότερα μας οδήγησε –εμένα και αρκετούς άλλους– σε μια από τις μεγαλύτερες και συγκλονιστικότερες ανακαλύψεις όλων των εποχών: ότι γύρω από τον πλανήτη μας υπάρχει ένα τεράστιο ενεργειακό «Πλέγμα», που επηρεάζει όχι μόνο την ατμόσφαιρα και τον καιρό ή τις τηλεπικοινωνίες, αλλά και τη ζωτική ενέργεια και τη σκέψη των ζωντανών οργανισμών και των ανθρώπων!

Αυτό το Πλέγμα, αν και μάλλον είναι φυσικό, έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να ελεγχθεί.

(Κατά τη γνώμη μου, μάλιστα, υπάρχουν αρκετά στοιχεία που υποδεικνύουν ότι κάποιοι αρχαιότεροι πολιτισμοί γνώριζαν την ύπαρξη αλλά και τα μυστικά της «χρήσης» του.)

Δυστυχώς, αυτή η συνειδητοποίηση έδωσε το έναυσμα για το ξέσπασμα ενός μυστικού πολέμου ανάμεσα σε κυβερνήσεις, πολυεθνικές εταιρίες και υπηρεσίες πληροφοριών, αλλά και λέσχες ανθρώπων της αναζήτησης δύναμης, για το ποιος θα ανακαλύψει πρώτος τα περισσότερα μυστικά που κρύβονται σε όλα αυτά.

Σ’ αυτούς τους κύκλους υπάρχει η διαδεδομένη άποψη ότι εκείνος που θα ανακαλύψει πρώτος πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατότητες του Πλέγματος, θα μπορεί να μεταδώσει ή να απορροφήσει μέσα από το Πλέγμα ενέργεια κάθε είδους από όλο τον πλανήτη, (ακόμη και ζωτική ενέργεια με την οποία ίσως μπορέσει να πετύχει και την προσωπική του αθανασία).

Επίσης πιστεύεται ότι μέσα από το Πλέγμα είναι δυνατόν κάποιος, με κατευθυνόμενες εκπομπές, να αλλάξει τη συμπεριφορά και τον ψυχισμό της μάζας των ανθρώπων, γιατί μπορεί –με κάποιες ιδιαίτερα πολύπλοκες, αν και θεωρητικές εφαρμογές– π.χ. με τηλεπαθητικές εκπομπές, να επιβάλει νέες «μορφογεννητικές δομές», «αρχέτυπα» ή «σκεπτομορφές», τα βασικά δηλαδή στοιχεία που δημιουργούν τον ψυχισμό μας και το αντιληπτικό μας περιβάλλον.

Πιστεύεται ότι με τον ίδιο τρόπο μπορεί να προκαλέσει επαναστάσεις και να σταματήσει πολέμους, να προκαλέσει ή να εξουδετερώσει παγκόσμιες επιδημίες, και το σημαντικότερο από όλα είναι η πεποίθηση ότι ίσως μπορεί να μεταλλάξει την ανθρώπινη υπόσταση, «συντονίζοντας» την αντίληψη των ανθρώπων σε υψηλότερο ή χαμηλότερο επίπεδο.

Θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοούμε με όλα αυτά…

Τον τελευταίο καιρό γίνεται μια έντονη προσπάθεια αποκάλυψης και αποκρυπτογράφησης των μυστικών του Πλέγματος.

Σε πολλά κείμενα δηλώνεται ότι έχουν εντοπίσει τη γεωμετρική τοποθέτηση των αρχαίων ναών σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι χτίζονταν πάνω στους κόμβους του Πλέγματος, και αρκετοί συγγραφείς και ερευνητές έχουν καταλάβει περίπου τι συμβαίνει.

Επίσης, για όσους παρακολουθούν αυτού του είδους τις εξελίξεις, έχουν ήδη αποκαλυφθεί οι προσπάθειες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια από τους Αμερικανούς στρατιωτικούς να αποκρυπτογραφήσουν και να επηρεάσουν τη λειτουργία του «Πλέγματος» μέσω του προγράμματος HAARP.

Δηλώνω ανεπιφύλακτα ότι το HAARP δεν ήταν ένα πρόγραμμα ιονοσφαιρικής μελέτης, ή ένα μυστικό όπλο μικροκυματικής ακτινοβολίας, όπως υποψιάζονται κάποιοι, αλλά μια προσπάθεια «reverse engineering», μια προσπάθεια να μελετηθεί και να κατανοηθεί με πλάγιο τρόπο η λειτουργία του πλανητικού Πλέγματος.

Η γνώση της εποπτείας και της εκμετάλλευσης του Πλέγματος δεν έχει πέσει μέχρι στιγμής σε λάθος χέρια.

Κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί ότι γνωρίζει με όλες τις λεπτομέρειες πώς ακριβώς αυτό ελέγχεται. Αλλά υπάρχει η ανάγκη να στραφεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον πάνω του, να γίνει γνωστή σε όλους η ύπαρξή του, να κατανοήσουμε αυτές τις ανακαλύψεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, όχι μόνο γιατί κάποιοι ίσως πλησιάζουν στην αποκρυπτογράφηση των μυστικών του, αλλά και γιατί εξαιτίας της τεχνολογικής μας εξέλιξης έχουμε δημιουργήσει στο Πλέγμα, ίσως άθελά μας, διαταραχές που ίσως αποδειχτούν καταστροφικές.

Δημοσιεύω αυτό το κείμενο με μόνο σκοπό να βοηθήσω στη διασπορά της αλυσιδωτής αντίδρασης πληροφοριών, που ήδη ταξιδεύουν προς τους παραλήπτες τους και επηρεάζουν το σκηνικό της δράσης που πρέπει να αναληφθεί.

Η δική μου επαφή με το ζήτημα του Πλέγματος ξεκίνησε όταν συνεργαζόμουν με το τμήμα Οικοβιολογίας του Ωκεανολογικού Ινστιτούτου τού Σαν Φρανσίσκο.

Ήμουν τότε μέλος της δεξαμενής σκέψης που ονομάζαμε «Epsilon», η οποία χρηματοδοτούνταν από μη αμερικανικά κεφάλαια [σ.τ.σ.: Για αυτή την ομάδα ο κ. Αριβάνης έχει μιλήσει σε συνεντεύξεις του σε προηγούμενα τεύχη τού Strange].

Όπως σας έχω πει παλαιότερα, είχαμε ήδη αντιμετωπίσει το παράξενο φαινόμενο «τηλεμεταφοράς» ενός δελφινιού από τη μια άκρη του πλανήτη στην άλλη.

Είχαμε εντοπίσει πυραμίδες σε υποβρύχιες τοποθεσίες χωρίς να υπάρχει καμιά ερμηνεία για την προέλευσή τους.

Υπήρξαν συνάδελφοί μου που μελετώντας τη φύση της ενέργειας είχαν διαπιστώσει ότι η ενεργειακή ροή μπορεί να ενισχυθεί χιλιάδες φορές αν διοχετευθεί μέσα από κάποιες πολύ αυστηρές γεωμετρικές οδούς.

(Σας έχω μιλήσει, επίσης, για τη συνειδητοποίηση της ομάδας μας ότι οι «μορφές», τα σχήματα δηλαδή, είτε πρόκειται για αντιληπτικά ή αντικειμενικά –φανταστικά ή πραγματικά– επηρεάζουν με ανεξιχνίαστους αλλά πολύ ισχυρούς τρόπους την ανθρώπινη «θέληση». Θα σας ζητήσω να επιστρέψετε σε εκείνα τα κείμενα, για να συνδέσετε όσα λέω εκεί με όλα αυτά που θα αναλύσω παρακάτω.)

Επίσης, είχα εργαστεί, όπως έχω διηγηθεί στο παρελθόν, κοντά στον Δρ. John Lilly, τον πιο επαναστατικό ερευνητή του 20ού αιώνα, που ασχολήθηκε με την ανθρώπινη αντίληψη, και είναι ο πρωτοπόρος εξερευνητής της νοημοσύνης των δελφινιών που τόλμησε να μιλήσει ανοιχτά για επαφή ανθρώπων με ξένες νοημοσύνες.

Εξαιτίας της σχέσης μου με τα προηγούμενα, βρισκόμουν εκείνη την εποχή στα στόχαστρα κάποιων επαίσχυντων τμημάτων συγκεκριμένων υπηρεσιών πληροφοριών.

Τότε επικοινώνησαν μαζί μου οι άνθρωποι της Mercury, που αναζητούσαν ειδικούς ερευνητές για να μελετήσουν το αίνιγμα των περιοχών που παρεμπόδιζαν το σήμα των καλωδίων.

Δεν πρέπει να είχε περάσει πάνω από μια εβδομάδα από τη στιγμή που έγιναν οι πρώτες συνεννοήσεις και ανταλλαγές στοιχείων με το ερευνητικό γραφείο της Mercury, όταν με επισκέφτηκαν κάποιοι υπάλληλοι της Κυβέρνησης με ταυτότητες του γραφείου Επιστημονικών Ερευνών του Στρατού, και με ενημέρωσαν ότι τους ενδιέφεραν πολύ οι υποθαλάσσιες έρευνες των πολυεθνικών εταιριών που έστηναν τα υπερατλαντικά καλώδια.

Ζητούσαν να τους μεταφέρω όποια στοιχεία θα έπεφταν στην αντίληψή μου, σχετικά με κάποιες διαδρομές που θα ακολουθούσαν τα καλώδια, ποιες περιοχές θα αποφεύγονταν και τι δευτερεύουσες τεχνολογίες θα χρησιμοποιούνταν.

Αν θα με πίεζαν περισσότερο δεν μπορούσα να αρνηθώ, αλλά δεν επέμεναν ιδιαίτερα.

Αυτές οι επισκέψεις επαναλήφθηκαν αρκετές φορές.

Με ρωτούσαν για διάφορες παράξενες και άσχετες λεπτομέρειες.

Παραδόξως, αυτές οι ερωτήσεις με βοήθησαν αργότερα και εμένα, αφού έμμεσα μου έδειχναν κατευθύνσεις και μου έδιναν χρήσιμα στοιχεία για να προχωρήσω στην έρευνα μερικών πολύ σημαντικών ζητημάτων.

Αυτό το ενδιαφέρον του Στρατού με προβλημάτισε πολύ εκείνη την εποχή.

Σκέφτηκα αμέσως την ανατολική περιοχή του Ατλαντικού, όπου πρόσφατα τότε είχαν ανακαλυφθεί τεράστια κυκλώπεια υποθαλάσσια τείχη, ακριβώς εκεί από όπου προορίζονταν να περάσουν τα καλώδια.

Επικοινώνησα λοιπόν με κάποιους ανθρώπους που είχαν πληροφόρηση από τα ενδότερα, και προσπάθησα να μάθω τι ακριβώς συνέβαινε.

Οι σημαντικότερες απαντήσεις που έλαβα ήταν τρεις.

Καμιά τους δεν είχε άμεση σχέση με τα υποθαλάσσια ερείπια:

- Η πρώτη ήταν ότι φημολογούνταν πως υπήρχαν διάφορες τεχνικές που, αν εφαρμόζονταν, ίσως επέτρεπαν στα καλώδια των τηλεπικοινωνιών να εντοπίζουν τα νετρόνια που εκπέμπουν οι πυρηνικοί αντιδραστήρες των πυρηνικών υποβρυχίων, άρα όσοι έλεγχαν το υποθαλάσσιο δίκτυο καλωδίων θα μπορούσαν να εντοπίζουν τη θέση και την πορεία τέτοιων υποβρυχίων.

- Η δεύτερη απάντηση περιείχε μια επιπλέον αποκάλυψη:

Υπήρχαν περιοχές του πλανήτη, που τα ραντάρ δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να δούνε, εξαιτίας του λεγόμενου Μαγνητικού Συντονισμού Σούμαν (Schumman magnetic resonance).

Αυτές οι περιοχές ονομάζονται «τυφλά σημεία» και είναι τοποθεσίες όπου ο γήινος μαγνητισμός κάνει ένα είδος παράκαμψης και δημιουργεί τρύπες στον ηλεκτρομαγνητικό χώρο.

Αν ο εχθρός τα γνωρίζει, μπορεί να τοποθετήσει εκεί π.χ. σμήνη αεροσκαφών, τα οποία δεν γίνεται να εντοπιστούν από τα ραντάρ, παρά μόνο με οπτική επαφή, και τα οποία σε περίπτωση πολέμου θα εμφανιστούν από το πουθενά για να χτυπήσουν τους στόχους τους. (Γνωρίζω ότι τέτοια σημεία υπάρχουν και στον ελληνικό χώρο. Στην Ελλάδα είναι, παρ’ όλα αυτά, εύκολο να στήσεις παρατηρητήρια και να τα καλύψεις ή να τα χρησιμοποιήσεις για να τοποθετήσεις «εκπλήξεις» στους πιθανούς εισβολείς.)

Στον ωκεανό δεν υπάρχει κανείς για να παρατηρεί τα εκατοντάδες τυφλά σημεία.

Ακριβώς επειδή είναι περιοχές ηλεκτρομαγνητικής ανωμαλίας, τα αποφεύγουν ακόμη και οι δορυφόροι, που δεν περνούν συνήθως από πάνω τους.

Έτσι, θεώρησα ότι ο Στρατός ίσως υπέθετε ότι οι μετρήσεις που έκαναν οι εταιρείες στις διάφορες περιοχές των ωκεανών, θα τους επέτρεπαν να κατασκευάσουν έναν χάρτη που θα περιείχε τα «τυφλά σημεία».

- Η τρίτη απάντηση ήρθε από τον συνάδελφο μου, Δρ. John Dreher, και αποδείχτηκε προφητική, αν και δεν ακύρωνε και τις προηγούμενες δύο.

Ο Δρ. Dreher μού είπε ότι το θέμα της «καλωδίωσης» ολόκληρου του πλανήτη από ιδιωτικές και πολυεθνικές εταιρίες, σαφώς ενδιέφερε τις κυβερνήσεις, διότι προωθούνταν μέσα από αυτό τα συμφέροντα της «παγκοσμιοποίησης», που τότε είχε αρχίσει να υποστηρίζεται θερμά από τις πολυεθνικές.

Υπήρχε μια ομάδα ιδιωτών μεγάλης δύναμης, πολυεκατομμυριούχοι σαν τον Άγγλο Rupert Murdoch, σαν την οικογένεια των Γερμανών Albrecht ή τους Σεΐχηδες Ναϊάν της Σαουδικής Αραβίας, που με τα χρήματά τους είχαν φτιάξει πολυεθνικούς κολοσσούς που καμιά κυβέρνηση δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει.

Βλέπετε, τότε οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν να καταπολεμήσουν τις πολυεθνικές με κάθε αθέμιτο ή θεμιτό μέσον, αλλά δεν κατάφερναν τίποτε ιδιαίτερο, διότι τα «πολυεθνικά» χρήματα έμπαιναν σε πολλές τσέπες και επηρέαζαν συνειδήσεις.

Η «ιδιωτική» καλωδίωση ολόκληρου του πλανήτη θα ήταν ένα παντοδύναμο μέσο στα χέρια των πολυεθνικών, γιατί θα επέτρεπε στις θυγατρικές τους σε κάθε χώρα να επικοινωνούν και να κάνουν όλων των ειδών τις συναλλαγές αναμεταξύ τους, χωρίς να δίνουν κανέναν λογαριασμό στις τοπικές κυβερνήσεις.

Αρκετές κυβερνήσεις εκείνης της εποχής είχαν κάθε λόγο να παρακολουθούν από κοντά τη δικτύωση του πλανήτη, γιατί από τότε φαινόταν ότι πλησίαζε η πληροφορική επανάσταση που θα άλλαζε τις πολιτικές και στρατιωτικές ισορροπίες, όπως και έγινε μερικά χρόνια αργότερα, με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, τρία χρόνια μετά την ολοκλήρωση του υπερατλαντικού δικτύου οπτικών ινών, που έγινε το 1988.

Αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε, γιατί όλα αυτά είχαν δρομολογηθεί πολλά χρόνια πριν, από τους πραγματικούς κυρίαρχους του πλανήτη, όχι βέβαια από αυτούς που φαίνονται.

 

Το δίκτυο οπτικών ινών και το Internet, είχαν σχεδιαστεί ήδη από το 1950!

Δεν ήταν όμως το τεχνητό Internet που ενδιέφερε πραγματικά τους συγκεκριμένους κυβερνητικούς υπαλλήλους, ούτε τα «τυφλά σημεία» ή ο εντοπισμός των πυρηνικών υποβρυχίων, αλλά το «πλανητικό» Internet, το Πλέγμα…

Τον Σεπτέμβριο του 1983, έναν χρόνο περίπου μετά από την έναρξη της συνεργασίας μου με τη C&W-Mercury, οι άνθρωποι του Στρατού με επισκέφτηκαν ξανά.

Με ρώτησαν κάτι που φαινομενικά ήταν άσχετο με την εργασία μου:

Αν είχα ακούσει από τους ανθρώπους που συνεργαζόμουν σχετικά με το θανατηφόρο δυστύχημα ενός κορεάτικου Τζάμπο-Τζετ 747, το οποίο χτυπήθηκε την πρώτη Σεπτεμβρίου τού 1983 από ρωσικούς πυραύλους, γιατί είχε εισβάλει στον ρωσικό εναέριο χώρο.

(Το αεροπλάνο ανήκε στην κορεάτικη αεροπορική εταιρία KAL, πτήση 007, και καταστράφηκε στις 3.27΄ π.μ., ώρα Ιαπωνίας.)

Το ατύχημα είχε πράγματι συζητηθεί από κάποιους συνεργάτες μου, διότι η συγκεκριμένη περιοχή που πετούσε το αεροπλάνο, δηλαδή ο χώρος ανάμεσα στα νησιά Aleutian τής Αλάσκα και το Petropavlosk της σιβηρικής χερσονήσου Καμτσάτκα, ήταν από τις πρώτες που είχαν μελετηθεί για να τοποθετηθούν καλώδια οπτικών ινών που θα ένωναν την Αμερική με την Ιαπωνία.

Γνώριζα ότι στην περιοχή υπήρχε το ίδιο πρόβλημα που υπήρχε και στην περιοχή των νησιών Αζόρες, ότι στα νησιά υπήρχε πρόβλημα «διαρροής» και είχαν επίσης εντοπιστεί και «τυφλά σημεία» για τα ραντάρ.

Καθώς δεν έκρινα ότι υπήρχε κάποιο μυστικό σ’ όλα αυτά, τους μετέφερα αυτές τις πληροφορίες, πιστεύοντας ότι θα βοηθούσαν στη διευκρίνιση των αιτιών της πτώσης του αεροσκάφους.

Τότε, οι συνεργάτες της ομάδας μου, ερεύνησαν λίγο το περιστατικό.

Ανακαλύψαμε ότι ο Κορεάτης πιλότος τού KAL 007, στις τελευταίες του επικοινωνίες με τον πύργο ελέγχου τού Χοκάιντο, πριν την καταστροφή του αεροσκάφους, στις 3.18 π.μ., δήλωνε ότι το αεροσκάφος βρίσκεται σε μια θέση 115 μιλίων νότια του Χοκάιντο.

Το ραντάρ τού απάντησε ότι ο πιλότος έκανε λάθος, γιατί τον έβλεπε 230 μίλια βορειότερα, μέσα στον ρωσικό εναέριο χώρο!

Ο Κορεάτης πιλότος πανικοβλήθηκε μόλις άκουσε την απάντηση, γιατί είχε πετάξει σχεδόν όλη τη διαδρομή με αυτόματο πιλότο που κρατούσε σταθερή την πυξίδα και κανονικά δεν έπρεπε να έχει καθόλου απόκλιση από την πορεία του.

Αμέσως μετά άρχισε να εκπέμπει SOS.

Αλλά τα σοβιετικά καταδιωκτικά που τον είχαν ήδη πλησιάσει, είχαν λάβει εντολή κατάρριψης και είχαν εκτοξεύσει πυραύλους, γιατί έβλεπαν ένα μη αναγνωρισμένο δυτικό αεροσκάφος να κατευθύνεται προς ρωσικές κατοικημένες περιοχές.

Οι Σοβιετικοί πιλότοι δεν μπορούσαν να συντονιστούν τότε με τα διεθνή κανάλια ραδιοεπικοινωνίας, γιατί οι ανώτεροί τους φοβούνταν ότι θα αυτομολούσαν, οπότε δεν άκουσαν και το SOS του μοιραίου αεροσκάφους.

Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν άδικα 269 αθώοι άνθρωποι…

Αυτό το περιστατικό δεν συνέβαινε πρώτη φορά.

Αν ήταν μοναδικό, θα πιστεύαμε ότι υπήρξε απλώς κάποιο πρόβλημα του αυτόματου πιλότου.

Το περιστατικό όμως είχε επαναληφθεί, σχεδόν στην ίδια περιοχή.

Η πτήση KAL 902 στις 20 Απριλίου τού 1978 είχε με παρόμοιο τρόπο βρεθεί στη Ρωσία, στο Murmansk, αντί στο Anchorage της Αλάσκα, 5.000 χιλιόμετρα μακριά! Εκεί καταρρίφθηκε κι αυτή από ρωσικό πύραυλο και έπεσε σε μια παγωμένη λίμνη.

Ο πιλότος, Kim Kyu, ήταν βετεράνος και αποκλείεται να είχε κάνει ένα τόσο υπερβολικό λάθος. Όταν αργότερα ζήτησε συγνώμη από τους επιζώντες της πτήσης, δήλωνε ότι είχε πάθει κάτι πολύ παράξενο η πυξίδα του…

Και συνέβησαν και άλλα τέτοια παρόμοια περιστατικά.

Τα περιστατικά αυτά ήταν ανεξήγητα για όλους τους υπόλοιπους.

Ήταν όμως φανερό σε εμάς που γνωρίζαμε ότι υπήρχαν «γραμμές» στην επιφάνεια της Γης όπου τα μαγνητικά πεδία ακολουθούσαν δικούς τους δρόμους, τελείως διαφορετικούς από τους προβλέψιμους από τις θεωρίες που ίσχυαν μέχρι τότε.

Καταλάβαμε πως οτιδήποτε κινούνταν πάνω σ’ αυτές τις γραμμές, έμπαινε σε ένα είδος «παράλληλης πραγματικότητας», ας πούμε, σε έναν εναλλακτικό χάρτη της Γης, και «έχανε» χρόνο και χώρο.

(Έχει παρατηρηθεί ότι ακόμη και τα λεγόμενα UFO συνήθως κινούνται σε αυτές τις «γραμμές»…)

Μερικά χρόνια αργότερα, στην ευρύτερη περιοχή όπου έγιναν τα παράξενα αεροπορικά δυστυχήματα, στο Gakona της Αλάσκα, στήθηκε το HAARP, για να αποκρυπτογραφήσει τις ενεργειακές ανωμαλίες της περιοχής…

Χρειάστηκε μεγάλη μελέτη και έρευνα για να κατανοήσουμε τι συνέβαινε με τις μαγνητικές γραμμές και με την παρεμπόδιση ή τη «διαρροή» της ενέργειας που κυκλοφορούσε πάνω σ’ αυτές.

Στα χέρια μας έφτασε μια καταπληκτική μελέτη Σοβιετικών επιστημόνων τού 1975, η οποία έλυνε μεγάλο μέρος του μυστηρίου.

Αυτή η μελέτη ανήκε στους: Δρ. Νικολάι Γκοντσαρόβλ (ιστορικός), Δρ. Βιατσελάφ Μοροζόφ (μηχανικός) και Δρ. Βαλερί Μακάροφ (ηλεκτρονικός), οι οποίοι ανέλυαν στοιχεία που είχαν συλλέξει οι σοβιετικοί δορυφόροι σχετικά με τις ανωμαλίες της επιφάνειας της Γης και κατέληγαν ότι οι τεκτονικές πλάκες της Γης σχημάτιζαν ένα δωδεκάεδρο στερεό, και η επιφάνεια του πλανήτη σχημάτιζε ένα κανονικό εικοσάεδρο.

Οι Σοβιετικοί συνειδητοποιούσαν ότι ο πλανήτης μας έμοιαζε με έναν τεράστιο κρύσταλλο ο οποίος παλλόταν με μαθηματική ακρίβεια, λες και είχε σχεδιαστεί από κάποιους άγνωστους υπερκόσμιους μηχανικούς.

Οι Έλληνες της ομάδας μας, αναγνωρίσαμε στο δωδεκάεδρο των τεκτονικών πλακών, το μυστικό στερεό του Πυθαγόρα, αυτό που ο Πυθαγόρας κρατούσε αυστηρά κρυφό και απειλούσε τους μαθητές του με ποινή θανάτου αν το αποκάλυπταν.

Οι επιφάνειες του δωδεκάεδρου είναι φτιαγμένες από πεντάγωνα.

Ο Πυθαγόρας γνώριζε ότι η Γη είναι φτιαγμένη από στοιχειώδεις γεωμετρικές συμμετρίες και στερεά.

Ο Πλάτωνας, φορέας της γνώσης του Πυθαγόρα, ανέφερε στον Φαίδωνα ότι η Γη μοιάζει σαν μια σφαίρα ραμμένη από 12 κομμάτια δέρματος…

Στη μελέτη των Ρώσων υπήρχε σχεδιασμένος και ένας χάρτης της Γης, τυλιγμένης σε ένα παράξενο πλέγμα.

Όταν διαπιστώσαμε πού βρίσκονταν τα κομβικά σημεία του Πλέγματος, αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι είχαμε μπροστά μας την άκρη πολλών μυστηρίων, αλλά και την ανακάλυψη ενός νέου μεγάλου μυστήριου.

Ανάμεσα στα κομβικά σημεία του Πλέγματος του χάρτη των Σοβιετικών, ήταν η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζα, ο κόλπος τού Χάντσον (ο τόπος όπου βρίσκεται ο βόρειος μαγνητικός πόλος), οι Πυραμίδες τού Ζιάν, η Χαμακούλια δίπλα στη Χαβάη (ο τόπος όπου εξαφανίστηκε το «τηλεμεταφερόμενο» δελφίνι που σας έλεγα), τα νησιά Μπίμινι (στα οποία βρίσκονται τα μεγαλύτερα κυκλώπεια τείχη που ανακαλύφθηκαν ποτέ), η κοιλάδα Νάζκα στο Περού, η Νήσος του Πάσχα, η Ανταρκτική, και η Γκαμπόν, όπου ανακαλύφθηκαν φυσικοί ραδιενεργοί αντιδραστήρες…

Εξηγώ, εν ολίγοις, τι συμβαίνει:

 

Στην επιφάνεια της Γης υπάρχει ένα «αιθερικό» Πλέγμα μεταφοράς και διάδοσης της ενέργειας, το οποίο προκαλεί τη συγκέντρωση αυτής της ενέργειας σε συγκεκριμένους τόπους και δεν επιτρέπει τη διάχυσή της σε άλλους.

Αν κάποιο καλώδιο διασταυρώνεται με κάποια συγκεκριμένη μεγάλη «γραμμή» του Πλέγματος, τότε το σήμα που κυκλοφορεί μέσα στο καλώδιο, είτε είναι φωτονικό είτε ηλεκτρικό, προσπαθεί να ξεφύγει από αυτό, να ακολουθήσει τη γραμμή, και έτσι προκαλεί στάσιμα κύματα και παρεμβολές.

Η πρώτη διαπίστωσή μας ήταν ότι το Πλέγμα δεν προκαλούσε μόνο την παρέκκλιση της μαγνητικής ή ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και της ζωτικής ενέργειας, (και, όπως εντοπίσαμε αργότερα, και της λεγόμενης πνευματικής ή «ψιονικής» ενέργειας, επίσης).

Για αυτόν τον λόγο, στα καλώδια που είχαν παρεμβολές αναπτύσσονταν ασυνήθιστα στρώματα μικρο-οργανισμών, ενώ τα άλλα καλώδια ήταν καθαρά.

Το συμπέρασμά μας ήταν και είναι ότι όλες οι διαφορετικές ενέργειες μάλλον στην πραγματικότητα είναι μία ενέργεια!

 

Μία, ας την πούμε, βασική ενέργεια, η οποία εξαιτίας διαφόρων γεωμετρικών ανασχηματισμών συχνότητας και διαμόρφωσης, μεταλλάσσεται στις ενέργειες που γνωρίζουμε:

Όταν κινείται μέσα σε μέταλλα γίνεται ηλεκτρισμός ή μαγνητισμός, όταν περνά στο ζωντανό σώμα γίνεται βιοενέργεια, στο κενό είναι φωτόνια, στον αέρα είναι ήχος, κλπ.

 

Φυσικά, αυτό είναι ένα άκρως αιρετικό συμπέρασμα.

 

Αυτός ο ανασχηματισμός συνεχίζεται ακόμη και στα μη υλικά πεδία, όπως αυτό της πληροφορίας, όπου έχουμε τη δημιουργία «σκεπτομορφών» ή «memes» –μιμς, όπως τα ονομάζουν οι εξελικτικοί βιολόγοι σήμερα– και τελικά του πεδίου της «θέλησης», το οποίο είναι το πνευματικό πεδίο, όπου έχουμε τη δημιουργία ζωντανών οντοτήτων ή συνειδήσεων.

 

Καταλαβαίνετε ότι αυτές οι θεωρήσεις αγγίζουν τα όρια του αποκρυφισμού.

Εμείς, μεταξύ μας, τη βασική αδιαμόρφωτη ενέργεια την ονομάζαμε «The Force», γιατί εκείνη την εποχή οι κινηματογράφοι έπαιζαν το Star Wars (Ο Πόλεμος των Άστρων), στο οποίο οι διαστημικοί Ιππότες Τζεντάι χρησιμοποιούσαν τη «δύναμη» (Force), η οποία έρεε μέσα σε όλα τα ζωντανά πλάσματα, για να πετύχουν απίστευτα κατορθώματα, («May the Force Be With You»).

 

Με την ευκαιρία αυτή, να συμπληρώσω κάτι που δεν είναι πολύ γνωστό:

Ένα πρόγραμμα του Αμερικανικού Στρατού εκείνης της εποχής, του 1980, ονόμαζε τους ψιονικούς στρατιώτες του «Jedi», και αυτό το πρόγραμμα είχε ξεκινήσει πριν από την πρώτη ταινία Star Wars.

(Αρχικά θεωρήσαμε το όλο θέμα ως μια σύμπτωση, αλλά αργότερα μάθαμε ότι ο Τζωρτζ Λούκας είχε αρκετή πληροφόρηση πάνω στο θέμα, αφού δεν ήμασταν οι πρώτοι που το ανακαλύψαμε, αλλά υπήρχαν πολλοί που το εξερευνούσαν πριν από εμάς…)

Ένας άλλος μετασχηματισμός της ενέργειας παράγει την «ύλη», όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας.

 

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ύλη παράγεται από τη «συμπύκνωση» της ενέργειας, από τη συμπίεση μεγάλων ποσοτήτων της σε ένα σημείο του χώρου και την πτώση της σε χαμηλότερο κραδασμό, δηλαδή σε χαμηλότερη συχνότητα. (Ακριβώς αυτό που περιγράφει η εξίσωση e=mc^2.)

Η συμπύκνωση –ή το σταμάτημα– της ενεργειακής ροής, η μετατροπή δηλαδή της ενέργειας σε ύλη, την οποία ονομάζαμε χαριτολογώντας «αλχημική συμπύκνωση», γίνεται ήρεμα, χωρίς βίαιες εκδηλώσεις, (και μου θυμίζει τη σύλληψη του σπερματοζωαρίου από το ωάριο).

Αλλά η απελευθέρωση της ενέργειας από την ύλη, προκαλεί πάντα ένα βίαιο σοκ, ανάφλεξη, κρότο, τρόμο, κλπ.

Εγώ, εσύ, όλοι μας, είμαστε αυτή η ενέργεια που έχει συμπυκνωθεί ήρεμα σε ύλη, και θα μετατραπούμε πάλι κάποια στιγμή σε ενέργεια, με μία βίαιη εκφόρτιση που ονομάζουμε θάνατο.

Εν πάση περιπτώσει, οι μελέτες της Οικοβιολογίας έδειξαν ότι τα σημεία του χώρου που διευκόλυναν τη «ροή» της ενέργειας, και συνήθως ήταν «καθαρά», ήταν εκείνα που ήταν «βλαβερά» για τη ζωή, ενώ όσα παρεμπόδιζαν τη ροή ήταν εκείνα στα οποία αναπτυσσόταν η ζωή πολύ πιο εύκολα, αλλά γέμιζαν αμέσως με κάθε λογής πλάσματα, ιούς και αρρώστιες.

 

Η απρόσκοπτη ροή της ενέργειας προκαλεί πάντα ένα είδος αποστείρωσης.

Με αυτή τη συνειδητοποίηση, αρχίσαμε να αναζητούμε γύρω μας διάφορα φαινόμενα συμπύκνωσης και απελευθέρωσης ενέργειας.

Βρήκαμε χώρους όπου δεν φύτρωνε ποτέ τίποτε και τοποθετήσαμε εκεί αφράτο χώμα και σπόρους. Το προφυλάξαμε από τους ανέμους και το ποτίσαμε, αλλά τίποτε δεν βλάστησε.

Αντίθετα, βρήκαμε χώρους που κάποια φυτά φύτρωναν μέσα στο τσιμέντο που είχαν τοποθετήσει πριν μερικά χρόνια οι μηχανικοί, μικρά φυτά που έσπαγαν το σκυρόδεμα και έβγαιναν στον ήλιο, σαν να υπήρχε εκεί μια παντοδύναμη συγκέντρωση ζωτικής ενέργειας.

Σιγά-σιγά αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τα βασικά μυστικά της ροής της ενέργειας.

 

Πειραματιστήκαμε με τους αρχαίους κανόνες της χωροταξίας (π.χ. μια χωροταξία είναι και το δημοφιλές κινέζικο Φενγκ-σούι) και πετύχαμε απίστευτα αποτελέσματα.

Τοποθετήσαμε ράβδους μετάλλου σε πενταγωνικό σχηματισμό γύρω από την άγονη περιοχή του προηγούμενου παραδείγματος, τους δέσαμε με χάλκινο σύρμα και η περιοχή μετατράπηκε σε γόνιμη! Τοποθετήσαμε ισχυρούς ηλεκτρομαγνήτες σε χώρους που τέμνονταν με τις μαγνητικές γραμμές μιας περιοχής και σκοτώσαμε αγέρωχα δέντρα και ποντικοφωλιές, χωρίς να χρειαστεί ούτε να ψεκάσουμε με φάρμακα, ούτε καν να πλησιάσουμε κοντά τους, απλώς οδηγώντας την ενέργεια ανάμεσά τους.

Κάποιες ομάδες ανακαλύψανε δρόμους σε πολυσύχναστες πόλεις των Η.Π.Α. όπου καμιά επιχείρηση δεν κατάφερνε να πετύχει κέρδη και όλες έκλειναν άπραγες, ενώ εντοπίσανε τόπους όπου τα κέρδη ήταν εγγυημένα για τους κατοίκους τους.

Λέγεται ότι σε κάποιους «αποτυχημένους» δρόμους χτίσανε τοίχους, τους βάψανε με ένα ειδικό κράμα μετάλλων και μετά από μερικούς μήνες αυτοί οι δρόμοι γέμισαν με καταστήματα και γεμάτες τσέπες.

Πολλές ήταν όμως οι φορές που με τη χρήση τέτοιων τεχνικών που σας ανέφερα, είτε χάνεται ο έλεγχος και δεν καταφέρνεις πολλά, είτε προκαλείται κάτι εντελώς αντίθετο από αυτό που θέλεις να πετύχεις.

 

Συχνά η ενέργεια μοιάζει να έχει τη δική της θέληση…

Μια άλλη σημαντική παρατήρησή μας ήταν ότι τα φαινόμενα τηλεπάθειας, ESP, remote viewing, ή πρόβλεψης γεγονότων, σχετίζονταν πάντα με συγκεκριμένες θέσεις και προσανατολισμούς που έχουν σχέση με το Πλέγμα.

Ένας πειραματιστής μπορούσε να μεταδώσει πιο εύκολα τη σκέψη του σε ένα διάμεσο (medium) αν και οι δύο βρίσκονταν πάνω σε μια γραμμή του ενεργειακού Πλέγματος, ενώ υπήρχαν θέσεις που ακόμη και το ισχυρότερο διάμεσο έχανε τις ικανότητές του.

Δεν φοβάμαι να μιλήσω τόσο ανοιχτά για όλα αυτά, πλέον, διότι λίγο-πολύ έχουν γίνει γνωστά σε όλους εκείνους που ασχολούνται με τη «χωροταξία και το περιβάλλον».

Ένας μεγάλος αριθμός επιστημόνων και ερευνητών έχει αρχίσει να παρατηρεί και να καταλαβαίνει έστω και λίγο τα μυστικά του ενεργειακού Πλέγματος…

Στα τέλη της δεκαετίας τού 1980 φούντωσε η έρευνα για την ενέργεια μηδενικού σημείου (zero point energy) που βασιζόταν στην παρατήρηση της ροής ενέργειας που δημιουργούταν στα σημεία μηδενικής μάζας, δηλαδή στον κενό χώρο.

 

Εμείς και πολλοί άλλοι, τότε αντιλαμβανόμασταν ότι η ενέργεια δεν παράγει μόνο την ύλη, αλλά και τον κενό χώρο, και αρχίσαμε να μελετούμε τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσαμε να αντλήσουμε ενέργεια «από το τίποτε», από εκεί που η ενέργεια οφείλει να είναι ισχυρότερη, αλλά και καταστροφικότερη.

Ίσως, ευτυχώς, η ενέργεια μηδενικού σημείου δεν έχει ακόμη κατακτηθεί.

Όσοι έχουν γνώσεις Φυσικής, ίσως καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά είναι εφαρμογές της θεωρίας του «ενοποιημένου πεδίου», την οποία έχουμε κατά κάποιον τρόπο κατακτήσει, αν και δεν μας είναι ακόμη πλήρως κατανοητή.

(Στους υψηλά καταρτισμένους ερευνητικούς χώρους κυκλοφορεί η φήμη ότι ο Αϊνστάιν είχε ολοκληρώσει την εργασία του για το ενοποιημένο πεδίο, αλλά δεν τόλμησε να τη δημοσιεύσει, γιατί φοβόταν τα αποτελέσματα της χρήσης της από τους ίδιους ανθρώπους που έριξαν τις πυρηνικές βόμβες σε κατοικημένες περιοχές της Ιαπωνίας. Ποιος κατέχει σήμερα αυτές τις εργασίες;)

Μια ακόμη διαπίστωση στην οποία είχαμε φτάσει, ήταν ότι οι πολύ βίαιες εκρήξεις, όπως αυτές της πυρηνικής βόμβας, περιορίζονται από το Πλέγμα.

Μια πυρηνική βόμβα για να εκραγεί, πρέπει να είναι τοποθετημένη σε μια συγκεκριμένη θέση ανάμεσα στις γραμμές του πλανητικού Πλέγματος και δεν εκρήγνυται όπου και όποτε θέλουν οι άνθρωποι.

Δυστυχώς, υπάρχουν πλέον πίνακες που δείχνουν πότε και σε ποια σημεία μπορεί να πυροδοτηθεί μια πυρηνική βόμβα.

Όταν άρχισαν να τοποθετούνται τα πρώτα καλώδια οπτικών ινών στον πυθμένα του ωκεανού, το 1985, οι ενοχλήσεις από τους ανθρώπους του Στρατού και από κάθε είδους κυβερνητικούς υπαλλήλους άρχισαν να μειώνονται.

Πιθανότατα είχαν πλέον αντλήσει τα στοιχεία ή τα συμπεράσματα που χρειάζονταν για να δημιουργήσουν το δικό τους πρόγραμμα μελέτης του γήινου ενεργειακού Πλέγματος, και δεν ενδιαφέρονταν πλέον για τις πληροφορίες που θα τους έδιναν ανεξάρτητοι ερευνητές…

Ένας χάρτης του διάσημου ερευνητή Ivan Sanderson, στον οποίο σημειώνει τόπους όπου συναντούνται «βαρυτικές ανωμαλίες».

Η «σύμπτωση» με τα κομβικά σημεία του Πλέγματος δεν είναι καθόλου τυχαία.

Πρέπει να προσθέσω ότι μια σημαντική ανακάλυψη σχετικά με την πλανητική ενέργεια, ήταν η ανακάλυψη των λεγόμενων «ψυχικών ιχνών» (psi-tracks).

Το 1987, ο Σουηδός ζωγράφος Γκέτε Άντερσον αντιλήφθηκε ότι, όπως μια υλική μορφή επηρεάζει τη διανοητική λειτουργία και ενεργοποιεί περιοχές του εγκεφάλου εκείνου που την παρατηρεί, συμβαίνει και το αντίθετο: μια διανοητική λειτουργία σχετικά με ένα υλικό αντικείμενο, προκαλεί μια ροή ενέργειας από τον εγκέφαλο προς το αντικείμενο.

Αυτή την ανακάλυψη ο Άντερσον την έκανε τυχαία.

Μια μέρα, σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τον παππού του, ο οποίος ήταν ισχυρός ραβδοσκόπος, για να εντοπίσει ένα αντικείμενο που είχε χάσει.

Έφτιαξε στο μυαλό του μια λεπτομερειακή εικόνα του αντικείμενου και ζήτησε από τον παππού του να το βρει, χωρίς να του πει τι ακριβώς έψαχνε.

Πράγματι, ο παππούς του βρήκε το αντικείμενο.

Ταυτόχρονα, όμως, ο παππούς παρατήρησε ότι, στον χώρο ανάμεσα στον εγγονό του και στο αντικείμενο, είχε δημιουργηθεί ένα «μονοπάτι» ενέργειας, το οποίο δεν έσβησε αμέσως, αλλά έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα εκεί.

Προβληματισμένος ο εγγονός υπέθεσε ότι στον χώρο που βρισκόταν το αντικείμενο πρέπει να υπήρχε κάτι άλλο, το οποίο μάλλον επηρέαζε τον ραβδοσκόπο του.

Μετακίνησε λοιπόν το αντικείμενο και το έκρυψε σε έναν άλλο χώρο.

Έπειτα ζήτησε από τον παππού του να ραβδοσκοπήσει τον χώρο ξανά, για να διαπιστώσει τι ήταν αυτό που «ένιωθε» εκεί.

Ο παππούς του όμως εντόπισε ένα διαφορετικό μονοπάτι, το οποίο τον οδήγησε στη νέα κρυψώνα του αντικειμένου!

Ο Άντερσον έμεινε άναυδος, και ήρθε σε επαφή με πολλούς ακόμη ραβδοσκόπους για να επαναλάβει το πείραμα.

Το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο.

Όταν κάποιος σκεφτόταν έντονα ένα αντικείμενο, προκαλούσε ένα ενεργειακό μονοπάτι από τον εγκέφαλό του μέχρι το αντικείμενο, το οποίο οι ραβδοσκόποι μπορούσαν να εντοπίσουν!

Ακούγεται απίστευτο, αλλά το μονοπάτι αυτό δεν έσβηνε όταν ο άνθρωπος σταματούσε να το σκέφτεται, αλλά παρέμενε στον ίδιο χώρο για κάποιο χρονικό διάστημα.

Όταν όμως το αντικείμενο μετακινούταν, τότε το μονοπάτι μετακινούταν και αυτό μαζί του, και συνέχιζε να καταδεικνύει το αντικείμενο!
Ο ζωγράφος ενημέρωσε μέχρι και το Πολυτεχνείο της Στοκχόλμης, όπου συνεργάστηκε με τον φυσικό Γιένς Τέλεφσεν, ο οποίος τον βοήθησε να ολοκληρώσει την έρευνά του και να της δώσει όλα τα απαραίτητα επιστημονικά χαρακτηριστικά.

Οι δύο ερευνητές διατύπωσαν αργότερα τη θεωρία των «ψυχικών ιχνών».

Την περαιτέρω έρευνα του φαινομένου χρηματοδοτεί σήμερα η οικογένεια ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, του Σουηδού πολυεκατομμυριούχου Ίνγκμαρ Κάμπραντ…

Οι ερευνητές του φαινομένου παρατήρησαν ότι τα ψυχικά ίχνη συνδέονται κι αυτά με το πλανητικό Πλέγμα.

Σε ορισμένους τόπους και χρόνους, η δημιουργία του ψυχικού ίχνους γίνεται εύκολα και η ροή της ενέργειας είναι πιο ισχυρή, ενώ σε άλλους τόπους και χρόνους, το «μονοπάτι» είναι δύσκολο να δημιουργηθεί και σβήνει σχεδόν αμέσως.

Ισχύει ακριβώς το ίδιο στην ψυχική ενέργεια, όπως και στην ηλεκτρομαγνητική ενέργεια!…

Οι αρχαιότεροι πολιτισμοί έχτιζαν τους ναούς τους σε συγκεκριμένα σημεία του ενεργειακού Πλέγματος, με συγκεκριμένο προσανατολισμό και ειδικά υλικά κατασκευής.

Πίστευαν επίσης ότι υπήρχαν δύο είδη ιερών τόπων.

 

Οι λευκοί και οι μαύροι.

Οι «λευκοί» τόποι ήταν εκείνοι όπου κυλά αδιάκοπα η αποστειρωτική δύναμη, η οποία είναι μεν αντίθετη στη ζωή, αλλά ενεργοποιεί το πνεύμα και καθαρίζει το ανθρώπινο σώμα.

Στους «μαύρους» τόπους η ενέργεια παγιδεύεται, η ζωή γιγαντώνεται και καταλήγει σε οργιαστικές μορφές, αλλά εκεί συσσωρεύεται και η ζωτική ενέργεια.

 

Όταν λοιπόν ήθελαν να βοηθήσουν έναν αδύναμο άνθρωπο, τον άφηναν να κατοικήσει για ένα μικρό χρονικό διάστημα σε έναν «μαύρο» τόπο.

Αντίθετα, έναν ψυχοπαθή ή έναν βαριά ασθενή, που είχε ανάγκη από ενεργειακό καθάρισμα, τον οδηγούσαν σε έναν «λευκό» τόπο, σε μια ερημιά, μακριά από την οργιαστική βλάστηση, προφανώς έτσι ώστε η ενεργειακή ροή να διαλύσει τους ανεξέλεγκτους βιο-ενεργειακούς σχηματισμούς.

 

Ακούγεται απλοϊκό και σίγουρα δεν λύνει όλα τα προβλήματα της Ιατρικής και της Βιολογίας, αλλά είναι εγκληματικό ότι αυτή η γνώση θεωρείται «απαγορευμένη», αν και μελετάται πλέον από εκατοντάδες επιστήμονες και ερευνητές σε όλο τον κόσμο.

Πάνω στις προηγούμενες παρατηρήσεις έχουν εργαστεί πολλοί βιολόγοι και γιατροί, οι οποίοι έχουν αναπτύξει και θεωρίες για να εξηγήσουν τα φαινόμενα.

 

Μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, ο Γερμανός Έρνστ Χάρτμαν ανέπτυξε πρώτος μια θεωρία που συμπίπτει εντυπωσιακά με τις υπόλοιπες παρατηρήσεις.

Ο Χάρτμαν υπολόγισε το πάχος και τη θέση των ενεργειακών γραμμών και βρήκε ότι έχουν πλάτος 21 εκατοστών (!) και σχηματίζουν ένα πλέγμα που αποτελείται από γραμμές που απέχουν 6 μέτρα η μία από την άλλη στον άξονα Βορρά-Νότου, και 2,5 μέτρα στον άξονα Ανατολής-Δύσης!

Ο Χάρτμαν πίστευε ότι τα σημεία τομής των γραμμών είναι επικίνδυνα για την υγεία.

Ο Δρ. Μάνφρεντ Κάρι, ανέπτυξε αργότερα τη θεωρία ότι κάθε γραμμή του πλανητικού Πλέγματος μεταφέρει ηλεκτρικά φορτία.

Στα σημεία όπου διασταυρώνονται οι ενεργειακές γραμμές του πλανητικού Πλέγματος, αν η ενεργειακή φόρτιση είναι δύο θετικά φορτία, έχουμε υπερανάπτυξη των κυττάρων, ενώ αν είναι δύο αρνητικά φορτία, αναπτύσσονται φλεγμονές.

Ο Γερμανός Δρ. Νίεπερ ανέπτυξε τη θεωρία των «γεωπαθογονικών ζωνών» (geopathogenic zones) οι οποίες μπορούν να εντοπιστούν με ειδικές συσκευές και συμπίπτουν με τις γραμμές Χάρτμαν και τις γραμμές Κάρι.

Όλα αυτά συμπίπτουν και με την εμμονή του διάσημου χειρούργου Φερντινάντ Σάουερμπρουχ να προτρέπει τους καρκινοπαθείς, αν ήθελαν να γίνουν καλά, να μην κοιμούνται στο ίδιο μέρος όπου κοιμούνταν όταν συνειδητοποίησαν την αρρώστια τους…

Είναι προφανές ότι αυτοί οι επιστήμονες παρατηρούν και προσπαθούν να ερμηνεύσουν όλοι τους το ίδιο φαινόμενο, και είναι επίσης προφανές ότι οι θεωρίες και οι ερμηνείες τους δεν είναι ολοκληρωμένες.

Ίσως οι αρχαιότεροι πολιτισμοί να είχαν όλες τις απαντήσεις, οι γνώσεις τους όμως χάθηκαν όταν εκείνοι οι πολιτισμοί καταστράφηκαν.

Ίσως κάποια μυστικά να διατηρήθηκαν από κάποιες θρησκείες, αλλά αυτό είναι πολύ δύσκολο να το διερευνήσουμε.

Τα πιο αυθεντικά ίσως υπολείμματα της αρχαίας γνώσης βρίσκονται στα χέρια των Κινέζων, οι οποίοι ασκούν τη Γεωμαντεία επί χιλιετίες και τη θεωρούν ως μια από τις πιο ανεπτυγμένες θεωρίες τους.

(Όσο για την Ευρώπη, το μυστικό δεν πρέπει να χάθηκε, τουλάχιστον όχι από κάποια χριστιανικά ιερατεία, γιατί είναι πολύ εύκολο να διαπιστωθεί ότι οι καθεδρικοί ναοί της Ευρώπης βρίσκονται πάνω σε κομβικά σημεία των γραμμών του Πλέγματος.)

Στα βασικά ερωτήματα σχετικά με τη διάδοση της ενέργειας προσπαθεί να απαντήσει και η θεωρία του συναδέλφου και καλού φίλου μου, του γνωστού βιολόγου Ρούπερτ Σέλντρεϊκ, ο οποίος πιστεύει ότι οι ιδέες, οι χημικές ενώσεις, το DNA, οι μορφές, αντηχούν με το ενεργειακό πεδίο της Γης και προκαλούν μια μορφοποιητική διεργασία στην ύλη, προκαλώντας την «ενσάρκωσή» τους στο φυσικό επίπεδο.

Το ενεργειακό Πλέγμα σχετίζεται με το φαινόμενο του «μαγνητικού συντονισμού Σούμαν» (Schumann magnetic resonance) ή «Θερμόμετρο του Θωρ» όπως το ονομάζουν αρκετοί, το οποίο προέβλεψε και εντόπισε ο Γερμανός Β. Σούμαν, στα τέλη της δεκαετίας τού 1950.

Το φαινόμενο Σούμαν είναι μια από τις πρώτες ανακαλύψεις που οδήγησαν στη συνειδητοποίηση της ύπαρξης του ενεργειακού Πλέγματος και την επιστημονική τεκμηρίωσή του.

Εν ολίγοις, κάθε ηλεκτρομαγνητική διαταραχή, σε οποιοδήποτε σημείο της Γης, επηρεάζει ολόκληρο των πλανήτη.

Αν π.χ. πέσει ένας κεραυνός στην Αθήνα, η ηλεκτρομαγνητική ηχώ του κεραυνού κάνει οκτώ φορές τον γύρο της Γης, σε ένα μόλις δευτερόλεπτο!

Όταν παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά οι αντηχήσεις Σούμαν, έγινε αμέσως κατανοητό ότι ο πλανήτης μας συμπεριφέρεται σαν ένα τεράστιο ηλεκτρικό κύκλωμα, το οποίο είναι σχεδιασμένο για να μεταφέρει κάθε πληροφορία σε όλα τα σημεία του πλανήτη.
Η ροή αυτής της ηλεκτρικής ενέργειας στην ατμόσφαιρα είναι αδιάκοπη, γιατί σε ολόκληρο τον πλανήτη συμβαίνουν κάθε στιγμή πάνω από 1.000 ηλεκτρικές καταιγίδες.

Το πιο σημαντικό, όμως, χαρακτηριστικό του φαινομένου, είναι ότι η ατμόσφαιρα του πλανήτη μας πάλλεται στα 7.8 Hertz, ακριβώς στην ίδια συχνότητα που πάλλεται συνήθως και ο ανθρώπινος εγκέφαλος στην καλύτερη κατάστασή του (τα λεγόμενα εγκεφαλικά κύματα Alpha). Επειδή όμως η ατμόσφαιρα της Γης είναι σίγουρα αρχαιότερη από τον ανθρώπινο εγκέφαλο, υποθέταμε μέχρι πρόσφατα ότι έχουμε «κουρδιστεί» από το φαινόμενο Σούμαν να λειτουργούμε σ’ αυτή τη συχνότητα, και ότι καμιά άλλη συχνότητα δεν είναι φυσική για εμάς.

Όταν όμως οι αστροναύτες φεύγουν από τη γήινη ατμόσφαιρα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, νιώθουν ότι «χάνουν την πραγματικότητα», και για αυτό στα διαστημόπλοια η NASA έχουν τοποθετεί σήμερα γεννήτριες Σούμαν, που παράγουν μέσα στις καμπίνες των διαστημοπλοίων ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που πάλλεται με τον ρυθμό των 7.8 Hz.

Το φαινόμενο Σούμαν μπορεί να ιδωθεί λοιπόν και από μια διαφορετική οπτική γωνία.

Αφού ο εγκέφαλός μας συνήθως – με τα εγκεφαλικά του κύματα Alpha – συντονίζεται με τα 7.8 Hertz των ηλεκτρικών πεδιακών ταλαντώσεων στην ατμόσφαιρα, (η συχνότητα αυτή είναι περίπου το ένα έκτο της συχνότητας του ηλεκτρισμού που παρέχεται από το ηλεκτρικό δίκτυο στο σπίτι σας -  ο πρώτος που ανακάλυψε αυτές τις ατμοσφαιρικές ταλαντώσεις ήταν ο Νίκολα Τέσλα), τότε σαφέστατα μοιάζει σαν μια ηλεκτρομαγνητική κλειδαριά της συνείδησης, που επιβάλλεται από το ενεργειακό Πλέγμα και δεν μας επιτρέπει να «αλλάξουμε κανάλι».

Για αυτό το «κλείδωμα» σας έχω μιλήσει και στο παρελθόν και σας είχα εξηγήσει ότι είναι ουσιαστικά το ραδιοφωνικό «φέρων κύμα» που μας συντονίζει όλους σε ένα κοινό κανάλι (αλλά φαίνεται ότι και επιτρέπει τη μετάδοση τηλεπαθητικών μηνυμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο).

Επίσης, σας είχα εξηγήσει ότι οι μελέτες είχαν δείξει πως η αλλαγή της εγκεφαλικής συχνότητας δεν είναι απαραίτητα επικίνδυνη όπως νομίζουν κάποιοι ερευνητές, αλλάζει απλώς την παραγωγή ορμονών και επηρεάζει τα συναισθήματα και την αντίληψη.

Τονίζω τη σημαντικότητα της «σύμπτωσης» της εγκεφαλικής συχνότητας και της συχνότητας του ενεργειακού Πλέγματος, γιατί πίσω από αυτή τη σύμπτωση κρύβεται ένα πολύ μεγάλο μυστικό, το οποίο ακόμη ερευνούμε και το οποίο δεν μπορώ ακόμη να αποκαλύψω δημόσια…

Όλα αυτά δεικνύουν περίπου το σημείο όπου είχαμε καταφέρει να φτάσουμε στις αρχές της δεκαετίας τού 1990.

Δυστυχώς, μετά τις αρχικές επιτυχίες μας στην εξερεύνηση της φύσης του ενεργειακού Πλέγματος, ο ενθουσιασμός της ομάδας μου είχε αρχίσει να υποχωρεί.

Δεν μπορούσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε τα βαθύτερα μυστικά του, ούτε να καταλάβουμε την ουσιαστική φύση ή λειτουργία του.

Διαπιστώναμε σιγά σιγά ότι μας έλειπε κάποια βασική αντίληψη, που δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε βαθύτερα στην κατανόηση του Πλέγματος.

Παρ’ όλα αυτά, σε κάποιους κύκλους ερευνητών έχει αρχίσει να δημιουργείται ένας επικίνδυνος αναβρασμός.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, διάφορες ομάδες κυνηγών της εξουσίας προσπαθούν να οικειοποιηθούν και να κρατήσουν μυστική την έρευνα του Πλέγματος και τις εξελίξεις της, με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να μάθουν πρώτοι όλα τα μυστικά του και να εξουσιάσουν μέσω αυτού, ολόκληρο τον πλανήτη.

Ενώ ελάχιστοι άνθρωποι ξεκίνησαν να πειραματίζονται με το Πλέγμα, σήμερα αυτό είναι επίκεντρο του ενδιαφέροντος διαφόρων σκοτεινών ομάδων και επιστημόνων, οι οποίοι όμως κατορθώνουν να διατηρούν «θαμμένο» το θέμα, αφού το ευρύ κοινό δεν μπορεί να τα καταλάβει όλα αυτά.

(Το αστείο είναι, μάλιστα, ότι στους λαϊκούς όλα αυτά συχνά ακούγονται και «αντιεπιστημονικά».)

Ο σκοπός για τον οποίον θέλησα να μιλήσω για όλα αυτά, νομίζω ότι είναι φανερός:

Είναι επιτακτική ανάγκη η ενημέρωση για το ζήτημα και η δημοσιοποίηση των μυστικών για το ενεργειακό Πλέγμα της Γης.

Κάποιοι ήδη έχουν αρχίσει να παίζουν με τις πλανητικές δυνάμεις και να πειραματίζονται, χωρίς να συνειδητοποιούν την τεράστια δύναμη που κρύβεται εκεί.

Δεν το συνειδητοποιούν διότι δεν έχουν εμβαθύνει στο ζήτημα, το διερευνούν ευκαιριακά, συνολικά, με βιασύνη για τις εφαρμογές και όχι με πλήρη κατανόηση.

Διότι αποτελεί το άγιο δισκοπότηρο της φυσικής πλανητικής εξουσίας, και βιάζονται να το αποκτήσουν πρώτοι.

Η ενεργειακή δομή του πλανήτη μας, το Πλέγμα, είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της ζωής και την εξέλιξη όλων των ζωντανών οργανισμών.

Το Πλέγμα καθορίζει τη διαδρομή των καταιγίδων, τη διεύθυνση των ανέμων, τις διαδρομές που ακολουθούν τα υπόγεια νερά, ίσως και την κατανομή της συνείδησης στον πλανήτη.

Αν η γνώση του εξελιχθεί και παραμείνει στα χέρια μιας ανεύθυνης και εγωιστικής μειονότητας, αυτό μπορεί να αποδειχτεί τελείως καταστροφικό, και επιπλέον κανείς άλλος δεν θα μπορεί να κατανοήσει τι συμβαίνει για να το αντιμετωπίσει…

Δεν είναι πλέον κάποιο μεγάλο μυστικό ότι ο πλανήτης μας ετοιμάζεται να εισέλθει σε ένα νέο κεφάλαιο της ιστορίας του.

Η συχνότητα περιστροφής του και τα χαρακτηριστικά του μαγνητικού πεδίου του σύντομα θα αλλάξουν και θα δημιουργηθούν νέες ισορροπίες, αλλά και νέες αντιληπτικές πραγματικότητες.

Η ανθρωπότητα, αν θέλει να επιβιώσει, θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτές τις αλλαγές με περισσότερη ωριμότητα και με μεγάλη νοητική ευελιξία.

Θα αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να εγκαταλείψουμε το παιδικό στάδιο της εξέλιξής μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Ενεργειακό Πλέγμα της Γης και ο Μυστικός Πόλεμος για τον έλεγχο του"

Η μεγαλύτερη λέξη του κοσμου είναι ελληνική!

Η μεγαλύτερη λέξη είναι ελληνική και έχει 172 γράμματα!-----
Η ελληνική γλώσσα κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ καθώς η μεγαλύτερη πραγματική λέξη στον κόσμο υπάρχει στο έργο »Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη και αποτελείται από 172 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές!-- Ο Αριστοφάνης εκμεταλλεύεται στο έπακρον την εκπληκτική ευχέρεια της Ελληνικής να σχηματίζει πολυσύλλαβες λέξεις, περιγράφοντας μέσα σε 172 γράμματα μια ολόκληρη συνταγή μαγειρικής, η οποία περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα τροφών! Η αριστοφανική λέξη βρίσκεται στους στίχους 1169-1175 και έχει καταγραφεί στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες:

λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενο
κιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγα
νοπτερυγών
Ο λεξιλογικός αυτός «σιδηρόδρομος» είναι δύσκολο να διαβαστεί απνευστί, ενώ με μια μικρή προσπάθεια μπορούμε να μεταφράσουμε:

-πάστοπεταλίδο-γαλεοσάλαχο-τούρσοπιπεράτο-μυαλοκόμματα-

-μελοπερεχύτο-μυτζηθρότυρο-τρύγονοκοτσύφο-τσιχλοπίτσουνα -

-ψήτοσουσουράδο-κοτοκέφαλα-άγριοπεριστέρο-λαγοκούνελα -

-στράγαλοπετμέζο-φτερουγόδιπλες.



πηγή: perierga.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η μεγαλύτερη λέξη του κοσμου είναι ελληνική!"

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Τριάδα Γενοκτονιών". Αλεξανδρούπολη, 09/03/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Τριάδα Γενοκτονιών". Αλεξανδρούπολη, 09/03/2014 "

Αριστοτέλης ο ιδρυτής της επιστήμης της Βιολογίας.

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ
Ο Αριστοτέλης - εκτός από μεγάλος φιλόσοφος- ήταν και ο ιδρυτής της επιστήμης της Βιολογίας, υποστηρίζει ο Armand Marie Leroi , καθηγητής της Εξελικτικής Βιολογίας του πανεπιστημίου Imperial College του Λονδίνου.
Όπως αναλύει σε άρθρο του που δημοσιεύεται στους κυριακάτικους "Times", "στην ερώτηση "ποιος είναι ο μεγαλύτερος βιολόγος της ιστορίας;", οι περισσότεροι θα απαντούσαν ότι είναι ο Δαρβίνος. Κι όμως τον τίτλο του μεγαλύτερου επιστήμονα της Βιολογίας, ίσως και ολόκληρης της επιστήμης, τον αξίζει ο Αριστοτέλης, αφού δεν έφερε απλώς μια επιστημονική επανάσταση στην βιολογία, αλλά την δημιούργησε".
Ο Armand Marie Leroi, αφού ολοκλήρωσε μία πολυετή έρευνα για τον Δαρβίνο (1809- 1882 μ.Χ), ανακάλυψε ότι η μελέτη της Βιολογίας θα ήταν ελλειπής αν δεν συνοδευόταν από αντίστοιχη έρευνα για τον αρχαίο Έλληνα φιλοσοφο. Ετσι πρότεινε στο BBC να δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον Αριστοτέλη (384- 322 π.Χ.).
Το "άγνωστο" έργο του Αριστοτέλη
Ο dr Armand Leroi, βίωσε μία "αποκάλυψη", όπως την αποκαλεί ο ίδιος, όταν το 2000 βρισκόταν για διακοπές στην Αθήνα και αποφάσισε να ταξιδέψει και στη Λέσβο. Πριν ξεκινήσιε, αναζήτησε στο τμήμα Κλασσικών Συγγραφέων ενός βιβλιοπωλείου στο Μοναστηράκι, βιβλία για το νησί.
Εκεί ανακάλυψε το βιβλίο του Αριστοτέλη "Περί τα Ζώα Ιστορίαι", σε αγγλική μετάφραση, από το βιολόγο D' Arcy Thompson, το οποίο περιέχει μία εξαιρετική έρευνα πάνω στη βιολογία των ζώων, που ο μεγάλος φιλόσοφος διεξήγαγε στη Λέσβο. Στο βιβλίο ο Αριστοτέλης αναφέρει την περιοχή της Αρχαίας Πύρρας, που βρίσκεται στον κόλπο της Καλλονής, και περιγράφει τα πάνω από 150 είδη ψαριών και ζώων που μελέτησε σε αυτόν!
"Ο Αριστοτέλης ταξίδεψε στη Λέσβο, πιθανώς για να συναντηθεί με το φίλο του Θεόφραστο. Φτάνοντας στο νησί, άλλαξε το αντικείμενό του και από φιλόσοφος έγινε βιολόγος, ιδρύοντας έτσι, μαζί με το βοτανολόγο Θεόφραστο, την επιστήμη της Βιολογίας. Η Αρχαία Πύρρα υπήρξε για τον Αριστοτέλη ό,τι τα νησιά Γκαλάπαγκος για το Δαρβίνο.", εξηγεί ο καθηγητής.
"Η λιμνοθάλασσα του Αριστοτέλη"
Συγκλονισμένος από την "αποκάλυψη", ο δε Leroi, μόλις επέστρεψε στο Λονδίνο πρότεινε στο ΒΒC να χρηματοδοτήσει την παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ για τον Αριστοτέλη και την προσφορά του στη Βιολογία. Ετσι προέκυψε "Η Λιμνοθάλασσα του Αριστοτέλη"!
Το έργο του χαρακτηρίστηκε "δυσνόητο", αφού όπως ο ίδιος εξηγεί "ναι, είναι δυσνόητο, γιατί ο ίδιος ο Αριστοτέλης ήταν πάντοτε δυσνόητος. Ομως είναι ένα όμορφο ντοκιμαντέρ! Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό αφού ασχολείται με την Ελλάδα, με τα ζώα, με την επιστήμη, και τέλος με την προσπάθεια ενός ανθρώπου να κατανοήσει την απέραντη ποικιλία και ομορφιά του φυσικού κόσμου, 2.300 χρόνια πριν".
Η μελέτη του Αριστοτέλη στην Λέσβο
"Το 345 πΧ ο Αριστοτέλης πήγε για πρώτη φορά στο νησί της Λέσβου σε ηλικία 39 ετών. Εκεί συχνά επισκεπτόταν συχνά τον κόλπο της Καλλονής και μελετούσε οτιδήποτε ζούσε σε αυτούς, τα ψάρια, τα σαλιγκάρια, τα οστρακόδερμα, τα χταπόδια, τα δελφίνια. Ενδιαφερόταν επίσης για τα πουλιά, τα ερπετά και τα έντομα που ζούσαν στις πλαγιές του νησιού.
Τα παρατηρούσε, τα κατηγοριοποιούσε, εξέταζε την ανατομία τους. Η μελέτη του δεν εξηγούσε μόνο τον τρόπο δράσης των ζώων, αλλά και το γιατί δρούσαν έτσι. Τα γραπτά του συμπεριλάμβαναν βιβλίο αναλυτικής ανατομίας, ένα άλλο για την φυσιολογία, ένα για κίνηση των ζώων, άλλα και για την αναπαραγωγική διαδικασία, ένα για τον θάνατό τους και μια διατριβή για την ψυχή.
Ο Αριστοτέλης, ήταν εκείνος που άνοιξε ένα αυγό κότας, παρατήρησε την καρδιά από το κοτοπουλάκι που χτυπούσε και έγραψε ακόμη ένα βιβλίο.
Έκανε τους ζωντανούς οργανισμούς το κέντρο του κόσμου και της σκέψης του, και οτιδήποτε σκέφτηκε όρισε την επιστήμη της βιολογίας για τα επόμενα 2.000 χρόνια".
Περισσότερα: http://www.schizas.com/site3/index.php?option=com_content&view=article&id=42417:2011-02-01-180000&catid=50:mathaino-tin-ellada&Itemid=337#ixzz1CmLepPKG

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αριστοτέλης ο ιδρυτής της επιστήμης της Βιολογίας."

Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΝΙΚΑ

Μην τα παρατάς πολύ γρήγορα!----
Η επιµονή είναι ισχυρότερη από τη βία - Πλούταρχος----
Ο νικητής δεν είναι εκείνος που κερδίζει πάντα.------
Ο νικητής είναι εκείνος που προσπαθεί πάντα.Η διαφορά µεταξύ νικητή και νικηµένου είναι, πως παρά το γεγονός ότι και οι δύο τους προσπαθούνκαι πέφτουν, ο νικητής ορθώνει το παράστηµά του και συνεχίζει, ενώ ο νικηµένος µένει πεσµένος στοέδαφος και σταµατά την προσπάθεια.
Τόσο ο νικητής όσο και ο νικηµένος, έχουν την ίδια αφετηρία.Ξεκινούν µαζί την προσπάθεια. Η ζωή σφυρίζει την έναρξη του αγώνα και για τους δύο. Η ανηφόρα είναι κοινή – τις περισσότερες τουλάχιστον φορές.
Μαζί ξεκινούν να ανηφορίζουν. Κάπου όµως στη διαδροµή, σκοντάφτουν. Πέφτουν κάτω, χτυπούνε, τραυµατίζονται. Ξανασηκώνονται και συνεχίζουν.Σε λίγο, ξαναπέφτουν και τότε είναι που φαίνεται η διαφορά.
Ο νικηµένος έχει απογοητευθεί, έχει δειλιάσει, έχει παραλύσει και θα µείνει πεσµένος! Θα σταµατήσει την προσπάθεια. Ο νικητής θα σηκωθεί, θα τινάξει τη σκόνη από πάνω του, θα πάρει µια βαθιά ανάσα και θα συνεχίσει µέχρι τοτέλος.

Η βασική και ουσιώδης διαφορά, εντοπίζεται στο αν θα συνεχιστεί η προσπάθεια. ∆εν βρίσκεται µόνοστις ικανότητες και στις τεχνικές. Η διαφορά βρίσκεται στο κουράγιο και στη λεβεντιά να συνεχιστεί η ανηφορική διαδροµή µέχρι το τέλος της.
Στην ψυχική δύναµη που σε ωθεί να τερµατίσεις. Στη διαύγεια να φτάσεις στο στόχο σου.Μήπως κάπως έτσι δεν ζούµε και τις ζωές µας; Κάποιοι από µας συνεχίζουν, κάποιοι άλλοι βγαίνουν στην πρόωρη σύνταξητων ελπίδων και των ονείρων τους.
Πεθαίνουν στα 25, αλλά τους θάβουν στα 80! Πόσο άδικο, άσκοπο και θλιβερό είναι αυτό το σενάριο!
Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωµα στην αξιοπρέπεια του να προσπαθήσει και να αγωνιστεί. Ο καθένας από εµάς µπορεί να δώσει τις µάχες του και να τις κερδίσει, ή να τις χάσει. Αυτό δεν έχει και τόση σηµασία.
Αυτό που έχει σηµασία, αυτόπου κάνει τη διαφορά ανάµεσα στον νικητή και στον νικηµένο είναι η προσπάθεια και όχι το αποτέλεσµα. Είναι ο θρίαµβος της διαδροµής και όχι µια νίκη που µπορεί να αποδειχθεί «Πύρρειος».
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας άνθρωπος που έψαχνε απεγνωσµένα να βρει την επιτυχία. Σε κάποιο σηµείο της αναζήτησής του συναντάει στο δρόµο του ένα γκουρού.
Ο άνθρωπος ρωτάει τον γκουρού : «Κατά που πέφτει η επιτυχία ;»
Ο ρασοφόρος σοφός µε τη µακριά γενειάδα δεν µιλάει, αλλά δείχνει µε το δάχτυλό του προς µια κατεύθυνση πέρα µακριά.
Ο άνθρωπος, κατενθουσιασµένος µε την προοπτική µιας γρήγορης και εύκολης επιτυχίας, τρέχει γρήγορα προς την κατεύθυνσηαυτή.
Ξαφνικά, ακούγεται ένα ηχηρό «Πλατς!»
Ο άνθρωπος επιστρέφει λασπωµένος, βρεγµένος, κουτσαίνοντας και ζαλισµένος, έχοντας την υποψία ότι δεν κατάλαβε καλά την απάντηση. Επαναλαµβάνει την ερώτησή του στον γκουρού, ο οποίος και πάλι δείχνει σιωπηλά προς την ίδια κατεύθυνση.
Υπάκουος ο άνθρωπος ξαναφεύγει προς το ίδιο µέρος. Τούτη τη φορά το «πλατς» ξεκουφαίνει, κι όταν πια εκείνος σέρνεται πίσω είναι καταµατωµένος, διαλυµένος και εξοργισµένος. «Σε ρώτησα πώς πάνε στην επιτυχία», ουρλιάζει στον γκουρού,«Ακολούθησα την κατεύθυνση που µου έδειξες και αυτό που πέτυχα είναι τα χάλια που έχω!
Τέρµα οι υποδείξεις µε το δάχτυλο!Μίλα!»Και τότε µόνο, πράγµατι, µιλάει ο γκουρού, και λέει αυτά : «Η επιτυχία είναι προς τα εκεί. Ακριβώς λίγο µετά το πλατς».
Μην έχετε ψευδαισθήσεις φίλοι µου, πάντα υπάρχει ένα ή και περισσότερα «πλατς» πριν βρείτε το µονοπάτι της επιτυχίας.
Ο Τσόρτσιλ είπε ότι «Ο απαισιόδοξος το µόνο που βλέπει σε κάθε ευκαιρία είναι τα εµπόδια, ενώ ο αισιόδοξος το µόνο που βλέπει είναι η ευκαιρία». Είναι αυτό που τόσο περιγραφικά, λυρικά και ανθρώπινα περιέγραψε ο εθνικός µας ποιητής,∆ιονύσιος Σολωµός
Ο ποιητής µίλησε για «αρετή και τόλµη».
Χρειάζεται τόλµη, αρετή, λεβεντιά, τσαγανό και αξιοπρέπεια γιανα περάσεις τα «πλατς» της ζωής και να βρεθείς στο µονοπάτι της ευηµερίας, της επιτυχίας και της προκοπής.
Από το βιβλίο του Άκη Αγγελάκη, «Ιστορίες που δυναµώνουν την ψυχή», Εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΝΙΚΑ"

Ο στρατηγικός ζεόλιθος

Του Νίκου Λυγερού

Πριν καταλάβουν όλοι οι δικοί μας την αξία του ελληνικού ζεόλιθου, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι πρόκειται για στρατηγικό ορυκτό πλούτο όχι μόνο για τη Θράκη μας αλλά για όλη την πατρίδας μας. Ο ζεόλιθος δεν είναι μία λεπτομέρεια τοπικού επιπέδου όπως προσπαθούν να τον παρουσιάσουν μερικοί. Και αυτός που είναι ιζηματογενούς προέλευσης δηλαδή ο φυσικός είναι μία αντικειμενική αξία με πάμπολλες εφαρμογές σ' ένα ευρύ φάσμα τομέων της επιστήμης, της τεχνολογίας αλλά και της καθημερινότητας με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Αν λοιπόν έχουμε στο νου μας το μέγεθος των ελληνικών κοιτασμάτων στην Θράκη μας και ταυτόχρονα την παγκόσμια ετήσια κατανάλωση, μπορούμε ν' αντιληφθούμε τη στρατηγική αξία. Διότι ο ελληνικός ζεόλιθος απαντά σε όλα τα απαραίτητα κριτήρια της στρατηγικής, σε μέγεθος, σε περιεκτικότητα, σε κόστος. Και στις εφαρμογές του επιτρέπει να πετύχουμε μία αυξημένη αξία ακόμα και σε αντικειμενικό επίπεδο, πράγμα το οποίο αλλάζει ριζικά τα δεδομένα των προϊόντων μας σε παγκόσμιο επίπεδο δίχως καμία πρακτική δυσκολία εκτός βέβαια από το γεγονός ότι πρέπει να ξεπεράσουμε την νοητική αδράνεια μερικών στο τομέα της γραφειοκρατίας. Γιατί πλέον ακόμα και ο δικαστικός τομέας έχει προχωρήσει και σε αποφάσεις και σε δράσεις σε εθνικό επίπεδο. Από την άλλη, καθώς ο ζεόλιθος είναι φιλικός προς το περιβάλλον, η εξόρυξη του δεν εμπεριέχει καμία οικολογική δυσκολία. Και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για μας γιατί δεν έχει νόημα ένα προϊόν όποια και να είναι η αξία του αν καταστρέφει οριστικά το περιβάλλον της πατρίδας μας. Ο ελληνικός ζεόλιθος είναι στρατηγικός και αυτό το μήνυμα πρέπει να περάσει σε όλους τους παράγοντες της πολιτικής, των εμπορικών και τεχνικών επιμελητήριων αλλά και των επιχειρήσεων αφού χρειαζόμαστε μία κάθετη ανάπτυξη για να αξιοποιήσουμε στο βέλτιστο τις δυνατότητες που μας προσφέρει. Ο ζεόλιθος πρέπει ν’ απελευθερωθεί από τα εμπόδια και να περάσει στη ζωή μας για να γίνει μία αλλαγή φάσης στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε όχι μόνο τη Θράκη μας αλλά όλη την πατρίδα μας για να παραμείνουμε ελεύθεροι Έλληνες.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14560&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο στρατηγικός ζεόλιθος"

Η «Μεγάλη Ιδέα»

Η «Μεγάλη Ιδέα» και η παρακμή της Ελλάδας

του Σάββα Καλεντερίδη
Οταν ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση το 1821, οι Ελληνες, εκτός από τον ελλαδικό χώρο, ήταν διασκορπισμένοι στις παράλιες περιοχές του Εύξεινου Πόντου και της λεκάνης της Μεσογείου, καθώς και σε μεσόγειες περιοχές της Ανατολής και της Βαλκανικής.
Με τη σύσταση του ελληνικού κράτους, στις ψυχές όλων γεννήθηκε η ελπίδα ότι το κράτος αυτό θα αποτελέσει τον βασικό μηχανισμό της πνευματικής αναγέννησης του έθνους, αλλά και τον προστάτη και υποστηρικτή ολόκληρου του Ελληνισμού. Φυσικά θα ήταν εξωπραγματικό να περιμένει κανείς από ένα νεοσύστατο, αδύναμο και πολλαπλώς εξαρτημένο κράτος να είναι σε θέση να επεμβαίνει στις χώρες όπου υπήρχαν προαιώνιες ελληνικές κοινότητες, για να προστατεύει τα μέλη τους όταν υπήρχαν προβλήματα που οφείλονταν στα εθνικιστικά πάθη, όμως η φλόγα της ελπίδας ήταν πάντα αναμμένη.

Υπάρχουν απόψεις που θεωρούν ότι η ίδρυση του ελλαδικού κράτους ήταν ένα μεγάλο λάθος που λειτούργησε ως άλλοθι στις σφαγές και τις διώξεις του Ελληνισμού, οι οποίοι -με βάση το σκεπτικό των αλλοφύλων-, αφού απέκτησαν κράτος, θα μπορούσαν πλέον να εγκατασταθούν στα εδάφη του, «αδειάζοντας τη γωνιά» σε Βουλγάρους, Τούρκους, Αιγυπτίους και τόσους άλλους που εκδίωξαν τους Ελληνες από τα εδάφη τους. Σύμφωνα με αυτές τις απόψεις, αν ο Ελληνισμός είχε υιοθετήσει ένα άλλο δόγμα, θα μπορούσε να είναι η κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια, στην Ανατολή και στον Εύξεινο Πόντο, διεκδικώντας ίσως τον έλεγχο μεγάλης περιοχής της πρώην Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Αυτές τις απόψεις δεν θα τις κρίνουμε στο παρόν άρθρο και ίσως αξίζει τον κόπο να γίνει μια εκτεταμένη συζήτηση για το θέμα αυτό. Να μείνουμε όμως στο θέμα μας.

Με την ίδρυση του ελλαδικού κράτους, τα πρώτα χρόνια επικράτησε μια διαμάχη μεταξύ αυτόχθονων και ετερόχθονων. Οι πρώτοι ζητούσαν τον αποκλεισμό από το κράτος και τις θέσεις των δημοσίων υπαλλήλων των ετερόχθονων, δηλαδή των Ελλήνων που κατάγονταν από περιοχές εκτός της Πελοποννήσου και Στερεάς Ελλάδας. Μάλιστα, έθεταν ως όρο να έχουν πολεμήσει στον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο ή να εγκαταστάθηκαν στις προαναφερθείσες περιοχές την περίοδο έως την ίδρυση του κράτους. Ανάλογης υφής προβλήματα υπήρχαν και στο ζήτημα της εκλογής βουλευτών. Τελικά, ως αποτέλεσμα αυτής της διαμάχης εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο όρος «Μεγάλη Ιδέα», από τον Ιωάννη Κωλέττη το 1844, και έκτοτε αποτελούσε ιδεολογική αναφορά η οποία καθόριζε την πολιτική της χώρας και αποσκοπούσε στην απελευθέρωση των εδαφών που κατοικούνται από Ελληνες και την ενσωμάτωσή τους στο ελληνικό κράτος.

Η «Μεγάλη Ιδέα» ήταν αυτή που κινητοποίησε το έθνος για να ακολουθήσουν οι αγώνες που οδήγησαν στην επέκταση των συνόρων προς Βορρά και στην απελευθέρωση των εδαφών της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης και των νησιών του Ιονίου και του Αιγαίου.

Ομως η «Μεγάλη Ιδέα» έπασχε σε ένα σοβαρό ζήτημα. Ηταν κρατικοκεντρική και όχι ανθρωποκεντρική. Δηλαδή δεν μπορούσε να απαντήσει στο εξής απλό ερώτημα: Εστω με έναν μαγικό τρόπο απελευθερώνονταν όλα τα εδάφη στα οποία οι Ελληνες ήταν πλειονότητα. Τι θα γινόταν με τις υπόλοιπες ελληνικές κοινότητες που ήταν διασκορπισμένες σε δεκάδες χώρες, στη Βαλκανική, στον Εύξεινο Πόντο, στην Ανατολή και τη λεκάνη της Μεσογείου; Και το ερώτημα αυτό είναι πιο επώδυνο, αν σκεφτεί κανείς ότι οι κοινότητες αυτές θα είχαν να αντιμετωπίσουν την εθνικιστική μήνιν των λαών, που έχασαν από τους Ελληνες εδάφη τα οποία θεωρούσαν ότι ήταν δικά τους.

Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί θεωρούμε ότι το ελληνικό κράτος, ακριβώς επειδή ενστερνίστηκε ως επίσημη ιδεολογία τη «Μεγάλη Ιδέα», δεν κατόρθωσε ποτέ να αναπτύξει και να υιοθετήσει ένα δόγμα για την προστασία με κάθε τρόπο του απανταχού Ελληνισμού. Ισα ίσα, η δημιουργία του κράτους και η προσπάθεια της εθνικής ολοκλήρωσης μέσω της «Μεγάλης Ιδέας» θυματοποίησαν τον οικουμενικό Ελληνισμό, με τους γνωστούς ακρωτηριασμούς που οδήγησαν στη σημερινή παρακμή το ελληνικό έθνος.

Γιατί, αν υπήρχε αυτό το δόγμα της πάση θυσία προστασίας του οικουμενικού Ελληνισμού, όταν για παράδειγμα σχεδιαζόταν η εκστρατεία στην Κριμαία, πολύ δε περισσότερο η Μικρασιατική Εκστρατεία, πολιτικοί και επιτελείς θα είχαν βάλει στο τραπέζι το εξής απλό ζήτημα: Πώς θα επηρεάσει η κάθε ενέργεια τον Ελληνισμό της Ρωσίας και του Καυκάσου στη μία περίπτωση και του Πόντου και της Ανατολής στην άλλη;

 

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/03/blog-post_6597.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η «Μεγάλη Ιδέα»"

Ο μύθος της Περσεφόνης.

1^ο Μέρος

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗΣ

Κάπου στο κέντρο της Σικελίας, βρίσκεται η Έννα. Μία πανέμορφη, καταπράσινη περιοχή, χτισμένη πάνω σε λόφο. Εκεί έπαιζε η Περσεφόνη, Κόρη του Διός και της Δήμητρος, με τις κόρες του Ωκεανού, τις Νύμφες. Μέσα στην πλούσια βλάστηση οι κοπέλες μαζεύανε λουλούδια. Το δάσος αντηχούσε χαρούμενα τραγούδια, και ο ήχος από τα νερά των πηγών γινόταν ένα με τα γέλια των κοριτσιών.

Η Περσεφόνη είδε μακριά έναν λευκοκίτρινο νάρκισσο. «Τι όμορφος!» είπε στην Κυάνη. «Θα τον πλέξω στο στεφάνι μου!» Οι κοπέλες πλησιάσανε το άνθος με χορευτικά παιχνιδίσματα, μεθυσμένες από την ομορφιά της φύσεως. Μα, αλίμονο, προτού προλάβει η Περσεφόνη να κόψει το άνθος άνοιξε η γη, κι αναπήδησε ο Πλούτων, ο θεός του Κάτω Κόσμου. Αρπαξε την Κόρη, παρά τις προσπάθειες της Κυανης να την κρατήσει. Έτσι ο Πλούτων οδήγησε την Περσεφόνη στο χρυσό άρμα του, και κίνησαν για το Βασίλειο του Κάτω Κόσμου!

Στο δάσος τα γέλια των Νυμφών γινήκανε θρήνοι, που με την ηχώ τους τρομάζανε τα ζώα του δάσους και διώχνανε τα πουλιά. Η Κυάνη δεν έχασε καιρό. Όσο έβλεπε τον Πλούτωνα με την Περσεφόνη να απομακρύνονται, τόσο γοργότερα έτρεχε, μην τούς χάσει από τα μάτια της. Καθώς το Αρμα ξεμάκραινε βιαστικά, σχημάτιζε πάνω στο χώμα ένα χάσμα. «ΚΟΥΡΑΓΙΟ», μονολόγησε η Κυάνη. «Τουλάχιστον δεν θα χάσω τα αχνάρια ! τους ». κι όλο έτρεχε, ως που φτάσανε στις Συρακούσες! Εκεί ο Πλούτων σχίζοντας την γη κατέβηκε στο βασίλειό του, παίρνοντας μαζί την Περσεφόνη.

Η αφοσιωμένη Κυάνη, παρέμεινε έξω από τις Πύλες του Αδη, κλαίγοντας που δεν μπόρεσε να βοηθήσει την φίλη της. Τα δάκρυά της σχηματίσανε πηγή που έρρεε μέσα στο χάσμα που είχε σχηματίσει το Αρμα του Πλούτωνα. Οι Θεοί την λυπήθηκαν, και την μετέτρεψαν σε πηγή.
Η πηγή «Κυάνη» στην Σικελία λατρεύτηκε για πολλούς αιώνες. Ο θρυλικός Ηρακλής, μετά τούς άθλους του επισκέφτηκε την Σικελία και καθιέρωσε την λατρεία της. Δίδαξε τούς κατοίκους πως να τελούν λαμπρές τελετές προς την Κόρη και εορτές με θυσία στα νερά της Κυανης. Και οι Νύμφες για να ξεκουράσουν τον Ηρακλή από το πολύκοπο ταξίδι του γέμισαν την Σικελία ιαματικές πηγές.

2. Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ

Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ! Η Θεά Δήμητρα, έμαθε τα άσχημα νέα και άρχισε μία αδιάκοπη περιπλάνηση, προς αναζήτηση της Περσεφόνης. Μεταμορφωμένη σε γριά για να μην την αναγνωρίσουν, πήγαινε σε πόλεις και χωριά, ρωτώντας μήπως είδε κανείς την μονάκριβη κόρη της. Περπατούσε μέρα-νύχτα, μα κανείς δεν είχε δει, κανείς δεν είχε ακούσει. Ως που έφτασε αποκαρδιωμένη στην Ελευσίνα. Κάθισε να ξεκουραστεί στο «Παρθένιο Φρέαρ» (πηγάδι), κάτω από μίαν ελιά. Τέσσερις αρχοντοπούλες την είδαν αποκαμωμένη και πλησίασαν. Την καλέσανε στο παλάτι του βασιλιά πατέρα τους, όπου την καλοδέχτηκε το βασιλικό ζεύγος, ο ξακουστός Κελεός και η γυναίκα του, Μετάνειρα. Της δώσανε να πιει Κυκεώνα -ένα θρεπτικό ρόφημα- και της αναθέσανε να γίνει η τροφός του μικρού παιδιού του ζεύγους, του Δημοφώντος.

Η Δήμητρα, ευγνώμων από την φιλοξενία, θέλησε να κάνη τον μικρό Δημοφώντα αθάνατο. Έτσι, κρυφά από τα μάτια των θνητών φύσαγε πάνω στο παιδί πνοές θεϊκές, τον άλειβε με αμβροσία και την νύχτα τον έβαζε πάνω στην φωτιά. Η Μετάνειρα, εντυπωσιασμένη από την ανάπτυξη του παιδιού, κάποιο βράδυ παραφύλαξε την τροφό και το παιδί. Έκπληκτη με όσα είδε, βγήκε από την κρυψώνα της και ρώτησε την Δήμητρα-τροφό ποια είναι.

Αμέσως η Θεά, από καλοσυνάτη γριούλα πήρε την αληθινή μορφή της. Ένα εκτυφλωτικό φως την περιέβαλλε, κι είπε στην άναυδη Μετάνειρα: «Είμαι η Θεά Δήμητρα!»Προς τιμήν της, ο βασιλιάς Κελεός έφτιαξε έναν Ναό πάνω από το «Καλλίχορο φρέαρ», σε τοποθεσία που η Δήμητρα του υπέδειξε.Η Θεά Δήμητρα ήτανε τόσο λυπημένη για τον χαμό της κόρης της, που η γη δεν κάρπιζε. Ήρθε μία εποχή ξηρασίας και λοιμοί μαστίζανε τούς ανθρώπους.
Μα η Δήμητρα ήτανε ανένδοτη σε Θεούς κι ανθρώπους, αν δεν έπαιρνε πίσω την Περσεφόνη.

2^ο Μέρος

0
Γ. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ

Μετά από τις ικεσίες και προειδοποιήσεις (!) της Δήμητρας, ο Δίας έστειλε τον Ερμή, τον Αγγελιοφόρο των Θεών στα παλάτια του Πλούτωνα, να ζητήσει πίσω την Περσεφόνη. Ο Πλούτων πριν αποχαιρετίσει την Κόρη, τής έδωσε να φάει επτά σπόρους από ρόδι. Με αυτόν τον μαγικό τρόπο την έκανε να μην φύγει από κοντά του για πάντα, αλλά να μένει έξι μήνες με την μητέρα της κι έξι μήνες κοντά του.

Χαρούμενη η Δήμητρα μετά την επιστροφή της κόρης, θέλησε να κάνει την γη γόνιμη και θαλερή, όσο ποτέ άλλοτε.Δίδαξε την καλλιέργεια της γης στον βασιλιά Κελεό, στον Τριπτόλεμο, στον Διοκλή, στον Εύμολπο. Επίσης τούς δίδαξε τα «Σεμνά Μυστήρια» ή «Σεβάσμια Όργια» (ιεροτελεστίες για την ηθική και ψυχική ανάταση ), κι εκείνοι μεταλαμπαδεύσανε τις γνώσεις της Θεάς από γενιά σε γενιά !

Η Θεά Δώρισε στον Τριπτόλεμο ένα άρμα που έσερναν πτερωτά φίδια (στη αρχαία παράδοση το φίδι συμβολίζει την ψυχή), μέσα στο οποίο κουβαλούσε αρκετό σιτάρι για να σπείρει σε όλον τον κόσμο.Όταν ο Τριπτόλεμος επέστρεψε από την αποστολή του, η Δήμητρα τον μύησε: η Περσεφόνη έρανε την κεφαλή του με κάποιο τελετουργικό υγρό, χρίζοντας έτσι τον Πρώτο Ιεροφάντη των Ελευσίνιων Μυστηρίων.Τα Μυστήρια αυτά ονομάστηκαν Ελευσίνια, μιας και η τέλεσης των γινότανε στον Ναό της Ελευσίνος. Ήτανε δε από τις μεγαλύτερες λατρευτικές τελετές των Ελλήνων.

Δ. Η τέλεσις ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

«ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΙΔΩΝ ΚΕΙΝ ΕΙΣ ΥΠΟ ΧΘΟΝ ΟΙΔΕ ΜΕΝ ΒΙΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΝ, ΟΙΔΕΝ ΔΕ ΔΙΟΣΔΟΤΟΝ ΑΡΧΑΝ» (Πίνδαρος, FRAGM.121).

(Μακάριος όποιος γνώρισε Τα Μυστήρια πριν κατέβει κάτω απ΄τήν γη. Γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής, γνωρίζει και την αρχή, τον δρόμο που χάραξε ο Ζεύς).

Σύμφωνα με Τα λιγοστά στοιχεία που έχουμε σχετικά με την διάρκεια και την τέλεση των Μυστηρίων, ο εορτασμός γινόταν ως εξής:
Τα Μυστήρια εορτάζονταν δύο φορές τον χρόνο :
Τα Μικρά Μυστήρια την άνοιξη και Τα Μεγάλα Μυστήρια το φθινόπωρο.

Μικρά Μυστήρια

Οι εορτασμοί αρχίζανε τον μήνα Ανθεστηρίωνα (Μάρτιο) με Τα ¨Μικρά Μυστήρια¨ της Αγρας, (τοποθεσία κοντά στον Ιλισσό). Ήταν μία προετοιμασία, η αρχική μύηση (καθαρμός), ώστε να ακολουθήσουν Τα ¨Μεγάλα Μυστήρια¨.
την μύηση ακολουθούσαν θρησκευτικές τελετές κι αναπαραστάσεις του Διονύσου με την Κόρη.

Μεγάλα Μυστήρια

τον Βοηδρομιών μήνα (Σεπτέμβριο) αρχίζανε Τα ¨Μεγάλα Μυστήρια¨ που διαρκούσανε 9 ημέρες, όσες ημέρες περιπλανήθηκε η Δήμητρα αναζητώντας την Κόρη. Προ της ενάρξεως των μυστηρίων, ο Ιεροφάντης έστελνε μέσω των σπονδοφόρων (απεσταλμένοι) την διαταγή νά σταματήσει η πολεμική εκεχειρία.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 14:

Η πομπή άρχιζε από την Ελευσίνα. Επικεφαλής ο Ιεροφάντης με την επίσημη ενδυμασία του, φορώντας ζωστήρα υψηλά τοποθετημένον, μετέφερε την Ιερά Κίστη (κουτί πού περιείχε Τα Ιερά Αντικείμενα) και ο Δαδούχος ενδεδυμένος με πορφυρό ιμάτιο και με την κόμη στεφανωμένη με μύρτο.
Η Ιερά Οδός ήτανε στρωμένη με καρπούς και λουλούδια. Από κει περνούσανε και φτάνανε στην Ακρόπολη των Αθηνών (εν άστει Ελευσίνιον).

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 15:

ΑΓΥΡΜΟΣ - ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΙΣ
Ο Ιεροφάντης συνοδευόμενος από τον Ιεροκήρυκα και Δαδούχους καλούσε στην Ποικίλη Στοά της Αθηναϊκής Αγοράς όσους επιθυμούσαν νά μετάσχουν στα Μυστήρια (πρόρρησις). Ανήγγειλε ότι «Οι βάρβαροι, οι φονείς, οι δόλιοι αποκλείονται της ευμένειας των Ελευσινίων θεών», ονοματίζοντας έτσι τις κατηγορίες ανθρώπων που δεν ήταν επιθυμητοί.
Η εορτή άρχιζε επισήμως.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 16:

«Αλαδε Μύσται ! » (Πηγαίνετε στην θάλασσα Μύσται)! Οι υποψήφιοι Μύσται μπαίνανε στην θάλασσα του Φαλήρου ή Πειραιά με θυσία μικρών χοιριδίων γιά εξαγνισμό προ της μυήσεως.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 17:

«Ιερεία Δεύρο ! » Στό Εν Αστει Ελευσίνιο της Ακροπόλεως γινόταν μεγάλες θρησκευτικές τελετές και θυσίες. Οι παλαιοί μύστες έμεναν στην Αθήνα και οι νέοι πήγαιναν στην Ελευσίνα αρχίζοντας τις εορτές, περιμένοντας τους παλαιούς μύστες. Στο Καλίχορον φρέαρ οι γυναίκες των Ελευσινίων χόρευαν και τραγουδούσαν προς τιμήν της θεάς. (Παυσανίας)

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 18:

Στο Εν Αστει Ελευσίνιον (Ασκληπιεία ή Επιδαύρεια) γίνονταν προς τιμήν του Ασκληπιού μεγάλες θρησκευτικές τελετές και θυσίες.
την ημέρα αυτή καταφθάνανε καθυστερημένα εξέχουσες προσωπικότητες, εις ανάμνησιν του Ασκληπιού. Κατά τον Παυσανία, ο Ασκληπιός, ξεκίνησε από το Ιερό του της Επιδαύρου για νά μυηθεί στα μυστήρια καθυστέρησε και φιλοξενήθηκε στο Εν Αστει Ελευσίνιον. Σαν Θεός, θέλησε νά πάρει την πορεία προς την μύηση αν και δεν είχε υποστεί την διαδικασία από την αρχή. Η ημέρα αυτή είχε πολύ συγκίνηση, καθώς ένας Θεός βρισκόταν ανάμεσα στους Μύστες!

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 19:

«Ίακχος Πομπή»
Κατά τη μέρα αυτή «Έπεμπον ή εξηγον τον Ίακχον Ελευσινάδε».Η πομπή κατευθυνόταν από το Εν Αστει Ελευσίνιο της Ακροπόλεως προς την Ελευσίνα δια μέσω της Ιεράς Οδού. Οι Ιερείς και οι Ιέρειες Παναγείς της Θεάς κρατούσαν τις Ιερές Κίστεις και με την τιμητική συνοδεία των εφήβων, λευκοντυμένοι και στεφανωμένοι με μυρτιά κρατούσαν δόρυ και ασπίδα.Στο Δίπυλον και το Ιακχείο, κατά τον Πλούταρχο ο Ιεροφάντης μετέφερε το ξύλινο ξόανο του Ιάκχου στεφανωμένο με μυρτιά. το πλήθος κρατούσε δάδα.

Πρώτη στάση γινότανε Στο Δαφνί, Στο Ιερό του Δαφνείου Απόλλωνος. Έπειτα Στο Ιερό της Αφροδίτης και τέλος στις Ρειτούς, τις λίμνες αφιερωμένες στις Θεές.

στην γέφυρα του Κηφισού πανηγυριστές των Ελευσινίων Μυστηρίων επιδίδονταν σε «γεφυρισμούς», πείραζαν δηλαδή άλλους πανηγυριστές με αστεία που φτάνανε στο χυδαίο, απευθύνοντας σκώμματα σε τολμηρούς αυτοσχέδιους ιαμβικούς στίχους. το έθιμο αυτό ήταν εις ανάμνησιν της Ιάμβης, η οποία με διάφορα αστεία έκανε την θλιμμένη Δήμητρα νά γελάσει, μετά την απαγωγή της Κόρης. Επειδή πολλοί από τους πανηγυριστές επεβαίνανε σε άμαξα, βγήκε η φράση «έσυρε τα εξ αμάξης» που χρησιμοποιούμε μέχρι σήμερα!
Οταν η πομπή κατέφθανε Στο Ιερό, Στο Καλλίχορον Φρέαρ γίνονταν ολονύκτιοι ύμνοι χοροί αφιερωμένοι στην θεά.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 20:

Οι πιστοί νήστευαν προς τιμήν της Δήμητρας, που απείχε από το φαγητό θρηνώντας και ψάχνοντας Τα αχνάρια της κόρης της. «Ενήστευσα, έπιον τον κυκεώνα, έλαβον εκ κίστης, εργασάμενος απεθέμην εις κάλαθον και εκ καλάθου εις κίστην» (Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, Προτρεπτ. 21,2)
Μετά την νηστεία οι μύστες έπιναν τον «Κυκεών», ρόφημα φτιαγμένο από κριθάλευρο, τυρί από γάλα αιγός, μέλι και οινο, και κατ’ άλλους από κριθάλευρο, νερό και δυόσμο.
Πίνανε τον Κυκεώνα εις ανάμνησιν της Ιάμβης, η οποία προσέφερε το ίδιο ρόφημα στην θεά Δήμητρα όταν έφτασε στην Ελευσίνα κουρασμένη και νηστική.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 21:

Η ιαχή του Κήρυκος «Εκάς, Εκάς, εστέ βέβηλοι» σήμαινε και την έναρξιν της Μυησεως. Χιλιάδες Ψυχές συνεπαρμένες από μιάν εσωτερική τους ανάγκη ανεξήγητη, μέναν άγρυπνοι επί τρεις ημέρες, με μοναδική επιθυμία και σκοπό την Μύηση. Οι νεοφώτιστοι Μύστες παρακολουθούσανε Τα Δεικνυόμενα Στο Τελεστήριον, ενώ οι παλαιοί Μύστες τα Δρώμενα στην Εποπτεία.

Τα Δρώμενα, από ότι γνωρίζουμε, αναπαριστούσαν την αρπαγή της Κόρης. Ακούγονταν μυστικές φράσεις, τα «λεγόμενα» τα οποία αναφέρονταν στην ζωή που ξεπηδά μέσα απο τον θάνατο. Καλούσαν την γή να γονιμοποιηθεί και να καρπίσει, όπως ο Πατέρας των Θεών γονιμοποίησε την θεά Δήμητρα, με την φράση «Ύε, Κύε ! » δηλαδή «βρέξε, καρποφόρησε!»

Επίσης ελάμβαναν χώρα τα «δεικνύμενα», δηλαδή γινόταν αποκαλύψεις των Ιερών Αντικειμένων που φυλάγονταν στην Ιερά Κίστη, μέσα στο «Αδυτον». Ως αποκορύφωση των Μυστηρίων, κατά την «Εποπτεία», ερχόταν η πολυπόθητη στιγμή όπου ο Ιεροφάντης ερχόταν σε μία σειρά μυητικών αποκαλύψεων και τελετουργιών στο «Στάχυν εν σιωπή τεθερισμένον» (στάχυ θερισμένο αμίλητα). Η συμβολική αυτή ονομασία υπονοεί τον όρκο σιωπής που έδιναν οι Μυημένοι, ώστε η γνώσης των Ελευσινίων Μυστηρίων να παραμείνει στον κύκλο των Μυημένων, να χρησιμοποιηθεί για καλούς, πνευματικούς σκοπούς και όχι προς απόκτηση εξουσίας.

Επίσης, ο διώκτης του Εληνισμού Ιππόλυτος, Στο έργο του «Κατά πάσων Αιρέσεων Έλεγχος» (5, 8, 39) αναφέρει ως «λεγόμενα» την εξής ρήσιν: «Ιερόν έτεκε πότνια κούρον, Βριμω Βριμόν», δηλ «γέννησε η Ιερή Ιερόν Νέον, η Ισχυρή τον Ισχυρόν».

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 22:

Πλημοχόες: ημέρα αφιερωμένη στους νεκρούς. Κατά τον Αθήναιο, οι Μύστες γέμιζαν ειδικά αγγεία, τις Πλημοχόες με ένα υγρό κι αφού τα τοποθετούσαν προς την ανατολή και προς την δύση τα αναποδογύριζαν για να τιμήσουν τους νεκρούς με τελετουργικές φράσεις και προσφορές.
Η υπόλοιπη ημέρα ήταν εορταστική. Μερικοί Μύστες αφιέρωναν την ενδυμασία στους Θεούς και άλλοι την κρατούσαν ως φυλακτό και ιερή ανάμνηση της μεγάλης τελετής.

ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝΟΣ 23:

Τέλος των εορτασμών. Επιστροφή των μυημένων στις οικίες τους με ψυχική ανάταση, εμπιστοσύνη για την ζωή τους και χωρίς τον φόβο του θανάτου. Ήταν κοινή η πεποίθηση ότι η μύηση τελειοποιούσε την ψυχή τους και διευκόλυνε - επιτάχυνε την πνευματική εξέλιξη.

ΠΗΓΗ: anakalipto.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο μύθος της Περσεφόνης. "

Νάξος η... ζωντανή διαφήμιση του νησιού

Δαμαριωνας ένα από τα ομορφοτερα χωρια των Κυκλαδων -----

H Τζένιφερ Γκίλμορ,  δημοσιογράφος των NY Times, στη στήλη της «Αγαπημένα μέρη», γράφει ένα μακροσκελές, αποθεωτικό άρθρο για τη Νάξο και φυσικά γίνεται η... ζωντανή διαφήμιση του νησιού, ενόψει των θερινών διακοπών.
Ο ήλιος, το καλό φαγητό, τα γραφικά χωριά, οι παραλίες, η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, τα Ελγίνεια γλυπτά και η συζήτηση που άνοιξε γύρω από την επιστροφή τους. Ολα αυτά περιλαμβάνονται στο άκρως συναισθηματικό άρθρο της Αμερικανίδας δημοσιογράφου που ουσιαστικά καταγράφει ένα δικό της, βιωματικό ταξίδι στη Νάξο και μεταφέρει στους αναγνώστες την αίσθηση της αιγαιοπελαγίτικης ομορφιάς, έτσι ώστε εκείνη την ένιωσε.
Ο τίτλος του άρθρου είναι: «Ξεφλουδίζοντας τα στρώματα της Νάξου» και στο κείμενό της κάνει ιδιαίτερη μνεία στους κατοίκους του νησιού που κρατούν μια έντονη χροιά αυθεντικότητας, απόλυτα ενταγμένης στην ατόφια ομορφιά της φύσης και της θάλασσας.

Οπως γράφει χαρακτηριστικά: « Το σούρουπο περπατήσαμε ένα μονοπάτι κατά μήκος του ρεύματος το οποίο συνδυάζει Πάνω Ποταμιά και Κάτω Ποταμιά , δύο χωριά στο πιο εύφορο κομμάτι της Νάξου. Ενώ τα περισσότερα από τα άλλα κυκλαδίτικα νησιά είναι τόσο ξηρά, η Νάξος καλύπτεται από κατάφυτες κοιλάδες και τα ορεινά χωριά περιβάλλονται από συστάδες ασβεστωμένων σπιτιών. Βρίσκεται, σαν τοπίο του Bruegel».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Νάξος η... ζωντανή διαφήμιση του νησιού"