Ονοματα, Επιθετα & Παρατσουκλια Βυζαντινων Αυτοκρατορων

Ιουλιανός ο Παραβάτης(361-363) Ο Ιουλιανός ήταν ο τελευταίος ειδωλολάτρης Ρωμαίος αυτοκράτορας. Είχε απορρίψει τον Χριστιανισμό και ήταν οπαδός του Νεοπλατωνισμού. Επιπλέον πήρε μέτρα κατά των Χριστιανών. Για το λόγο αυτό είχε προκαλέσει το μένος μεταγενέστερων χριστιανών συγγραφέων και λογίων, αρχής γενομένης από τον Ιωάννη Χρυσόστομο και τον Γρηγόριο τον Θεολόγο, που του προσέδωσαν τον χαρακτηρισμό «Αποστάτης» ή «Παραβάτης».

Λέων Α’ ο Θραξ(457-474) Το όνομα του Λέοντος πριν γίνει αυτοκράτορας ήταν Marcellus. Το 470 ο Αρνατμπούρ, γιος του πανίσχυρου Αλανού μάγιστρου Άσπαρ, υποκίνησε εξέγερση του στρατού στη Θράκη, που απέτυχε. Ο Λέων συνειδητοποίησε ότι ο Άσπαρ ήταν σοβαρή απειλή και αποφάσισε την εξόντωση του Άσπαρ και του Αρνταμπούρ που δολοφονήθηκαν στο παλάτι, το 471, από ευνούχους. Μετά από αυτό, ο Λέων απέκτησε το παρατσούκλι "Μακέλλης", που παραπέμπει στη λατινική λέξη για το «χασάπη» και είναι παραφθορά του αρχικού του ονόματος "Μάρκελλος". Επιπλέον, επειδή ήταν από τη Θράκη, έμεινε στην Ιστορία σαν Λέων ο Θραξ ή Λέων Ο Δαξ (εκ Δακίας).

Ζήνων(474-475 & 476-491) Ο Ζήνων καταγόταν από την Ισαυρία, μια περιοχή γύρω από την οροσειρά του Ταύρου στη Μικρά Ασία, και το πραγματικό του όνομα ήταν Ταρασικόδισσα Τρασκαλισσαίος. Έκανε καριέρα στο στρατό και έγινε στρατηγός. Όταν ο Λέων Α’ (που έψαχνε για ερείσματα) τον έκανε γαμπρό του, του έδωσε το πιο πολιτισμένο, και ελληνοπρεπέστατο, «Ζήνων». Ο Λέων γενικά φαίνεται ότι είχε αδυναμία στα ελληνικά ονόματα. Εκτός από το δικό του, είχε διαλέξει ελληνικότατο όνομα και για την κόρη του, την Αριάδνη. Ο Ζήνων δεν ήταν αγαπητός, επειδή δεν προερχόταν από την άρχουσα ελληνορωμαϊκή τάξη. Του είχαν δώσει το προσωνύμιο ο Βάρβαρος λόγω της καταγωγής του. Και άλλοι αυτοκράτορες μετά από αυτόν ήταν Ίσαυροι, αλλά δεν εθεωρούντο πλέον βάρβαροι.

Αναστάσιος I(491-518) Οι σύγχρονοί του τον αποκαλούσαν «Δίκορο» επειδή τα μάτια του είχαν παράταιρα χρώματα: το ένα ήταν μαύρο και το άλλο γαλάζιο.

Κώνστας Β’(641-668) Ο Κώνστας Β’ είχε βαπτιστεί Ηράκλειος (το όνομα του παππού του) και βασίλεψε επισήμως με το όνομα Κωνσταντίνος. Το «Κώνστας» ήταν ένα μειωτικό προσωνύμιο που καθιερώθηκε στην ιστοριογραφία. Ο Κώνστας έφερε επίσης ένα από τα πιο χαρακτηριστικά επίθετα της Βυζαντινής ονοματολογίας: Έγινε γνωστός και ως «Πωγωνάτος» λόγω της χαρακτηριστικής γενειάδας του. Δεδομένου ότι όλοι οι αυτοκράτορες μετά τον Φωκά ήταν γενειοφόροι, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως η δικιά του η γενειάδα ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Δεν είναι όμως έτσι. Ο λόγος που πήρε το προσωνύμιο είναι άλλος: Ο Κώνστας όταν ανέβηκε στο θρόνο ήταν 11 ετών. Για μερικά χρόνια βασίλευε όντας, κυριολεκτικά «αμούστακο παιδί». 'Οταν άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες τρίχες στο πρόσωπό του, οι υπήκοοί του χαιρέτισαν το γεγονός και, με προφανώς φιλοπαίγμονα διάθεση, άρχισαν να τον αποκαλούν «πωγωνάτο». Σημειωτέον ότι αναφερόταν σαν Κωνσταντίνος Πωγωνάτος και όχι Κώνστας Πωγωνάτος. Όλο αυτό το μπέρδεμα με τα ονόματα δημιούργησε μια δικαιολογημένη σύγχυση, και μέχρι τη δεκαετία του 1990, οι ιστορικοί πίστευαν πως ο γιος του, Κωνσταντίνος Δ’, ήταν ο «Πωγωνάτος». Σήμερα είναι εξακριβωμένο πως ο Κώνστας Β’ ήταν ο αληθινός Πωγωνάτος.

Ιουστινιανός Β’ Ρινότμητος(685-695 & 705-711) Το επίθετο «Ρινότμητος» σημαίνει «αυτός με την κομμένη μύτη». Ο Ιουστινιανός υπέστη ακρωτηριασμό της ρινός όταν εκθρονίστηκε από τον Λεόντιο. Τότε πίστευαν πως ένας παραμορφωμένος άντρας δεν είχε δικαιώματα στο θρόνο. Όμως μετά από μια περιπετειώδη εξορία, ο Ιουστινιανός κατόρθωσε να ξαναπάρει το θρόνο και κυβέρνησε για 6 χρόνια, χωρίς μύτη. Λέγεται μάλιστα ότι φορούσε ένα χρυσό κάλυμμα στη μύτη του. Μετά από αυτό η ρινοκοπία δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε σαν μέθοδος αποκλεισμού από την εξουσία. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, εκτός από τη μύτη είχαν κόψει και τη γλώσσα του Ιουστινιανού, αλλά δεν υπάρχουν καθόλου πληροφορίες για τον τρόπο που αντεπεξήλθε σ’ αυτή τη δυσκολία.

Κωνσταντίνος Ε’ ο Κοπρώνυμος(741-775) Ο Κωνσταντίνος Ε’ είχε το χειρότερο επίθετο: «Κοπρώνυμος» που προφανώς προέρχεται από το «κόπρος». Ο Κωνσταντίνος υπήρξε κεντρική μορφή της Εικονομαχίας, που διαίρεσε το Βυζάντιο για πολλές δεκαετίες. Για το λόγο αυτό, οι χρονικογράφοι και οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς έπνεαν τα μένεα εναντίον του. Του έδωσαν αυτό το συκοφαντικό όνομα διαδίδοντας ότι όταν τον βάφτιζαν, αφόδευσε στην κολυμβήθρα. Υποτίθεται πως το συμβάν είχε εκληφθεί σαν κακός οιωνός για επερχόμενα κακά. Το πιο πιθανό είναι ότι η ιστορία αυτή είναι επινόηση των εικονολατρών, που ως γνωστόν, επικράτησαν στο τέλος.

Κωνσταντίνος ΣΤ’  ο Τυφλός(780-797) Ο Κωνσταντίνος ΣΤ’ είχε την προσωνυμία «ο Τυφλός» επειδή τον τύφλωσαν μετά την εκθρόνισή του. Αυτό δεν ήταν και τόσο ασυνήθιστο. 5 Βυζαντινοί αυτοκράτορες τυφλώθηκαν από αντιπάλους και σφετεριστές. Ένας από αυτούς μάλιστα (Ο Ισαάκιος Άγγελος) επανήλθε στην εξουσία όντας τυφλός. Δύο στοιχεία πρέπει να έκαναν την περίπτωση του Κωνσταντίνου ΣΤ’ ξεχωριστή και χάρισαν σ’ αυτόν ειδικά τον τίτλο του Τυφλού: Πρώτον, ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που τυφλώθηκε και, δεύτερον, τυφλώθηκε κατά διαταγή της μητέρας του, Ειρήνης...

Νικηφόρος Α’ Λογοθέτης(802-811) Ο Νικηφόρος είχε τα επίθετα «Λογοθέτης» ή «Γενικός». Η αιτία γι’ αυτό ήταν ότι είχε διατελέσει υπεύθυνος οικονομικών πριν γίνει αυτοκράτορας και ο κάτοχος αυτού του οφικίου στο Βυζάντιο έφερε τον τίτλο «Λογοθέτης του Γενικού».

Μιχαήλ Β’  ο Τραυλός(820-829) Ο Μιχαήλ είχε το παρατσούκλι «Τραυλός» ή «Ψελλός» (που σημαίνει επίσης τραυλός). Παρά το παρατσούκλι του, ο Μιχαήλ Β’ μάλλον δεν τραύλιζε. Πιστεύεται ότι απλώς δεν μιλούσε καλά Ελληνικά. Μιλούσε με πολύ βαριά προφορά και με αγωνιώδη προσπάθεια να βρει τις σωστές λέξεις. Είχε γεννηθεί στο Αμόριον της Φρυγίας και τον κορόιδευαν επαρχιώτη και αμόρφωτο, αλλά ήταν ικανότατος ηγέτης.

Μιχαήλ Γ’   ο Μέθυσος(842-867) Ο Μιχαήλ Γ’ είχε το άκρως υποτιμητικό επίθετο ο «Μέθυσος». Τον είχαν περιγράψει σαν αμαρτωλό, βάναυσο, βίαιο, φιλήδονο και -βεβαίως- μέθυσο. Η σύγχρονη ιστορική έρευνα τον έχει αποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό, αποδεικνύοντας τον πολύ σημαντικό ρόλο που έπαιξε η βασιλεία του στην αναγέννηση του Βυζαντίου κατά τον 9ο αιώνα. Ενδεχομένως ο Μιχαήλ ήταν πράγματι φιλήδονος (ελάχιστοι αυτοκράτορες δεν ήταν) αλλά κατά πάσα πιθανότητα οι ιστορικοί της Μακεδονικής δυναστείας, που επακολούθησε, υπερέβαλαν αναζητώντας δικαιολογίες για το φόνο του Μιχαήλ από τον Βασίλειο Α’, τον γενάρχη της λαμπρής Μακεδονικής δυναστείας. Πάντως το «Μέθυσος» έμεινε.

Αλέξανδρος(912-913) Ο Αλέξανδρος ήταν εντελώς ακατάλληλος για τον αυτοκρατορικό θρόνο και είναι ευτύχημα που έμεινε σ’ αυτόν μόνο 13 μήνες. Δεν ασχολιόταν ιδιαίτερα με τις κρατικές υποθέσεις ούτε στα 33 χρόνια που ήταν συμβασιλέας ούτε όταν έγινε μονοκράτορας. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν τα γλέντια και οι ερωτικές περιπέτειες, και γι’ αυτό μερικές φορές αναφέρεται σαν «Αλέξανδρος ο Ερωτόληπτος». Επίσης αναφέρεται και σαν «Αλέξανδρος ο Γ’» συνυπολογίζοντας και τους βασιλείς της αρχαίας Μακεδονίας (ας μην ξεχνάμε πως ο Αλέξανδρος ήταν γόνος της Μακεδονικής δυναστείας). Κανένας από αυτούς τους προσδιορισμούς δεν χρησιμοποιείται στη σύγχρονη ιστοριογραφία. Είναι κρίμα που ένας ηγεμόνας με τόσο ένδοξο όνομα πέρασε απαρατήρητος. Ο πολύς ο κόσμος αγνοεί σήμερα ότι υπήρξε Βυζαντινός αυτοκράτορας ονόματι «Αλέξανδρος».

Κωνσταντίνος Ζ’ Πορφυρογέννητος(913-959) Το επίθετο του Κωνσταντίνου Ζ’, «Πορφυρογέννητος», παραπέμπει στην αίθουσα του παλατιού, την ενδεδυμένη με πορφύρα, όπου ερχόταν στον κόσμο τα νόμιμα τέκνα των εν ενεργεία αυτοκρατόρων. Ο Κωνσταντίνος είχε γεννηθεί κι αυτός σ’ αυτό το χώρο, παρόλο που η μητέρα του Ζωή δεν ήταν παντρεμένη με τον πατέρα του Λέοντα όταν γεννήθηκε. Φαίνεται ότι υιοθέτησε το επίθετο για να δώσει έμφαση στα νόμιμα δικαιώματά του στο θρόνο (ενώ τυπικά δεν ήταν εντελώς πορφυρογέννητος). Γενικά οι Πορφυρογέννητοι γιοι είχαν προτεραιότητα έναντι των άλλων που είχαν γεννηθεί πριν ο πατέρας τους γίνει βασιλεύς. Μεταγενέστεροι αυτοκράτορες είχαν το χαρακτηρισμό «Πορφυρογέννητος» (Ρωμανός Β’, Ζωή κ.λπ.) αλλά στην ιστοριογραφία, το επίθετο χαρακτηρίζει πρωτίστως τον Κωνσταντίνο Ζ’.

Νικηφόρος Β’ Φωκάς(963-969) "Nomen ist omen". Ο Νικηφόρος Φωκάς ήταν από τους πιο νικηφόρους στρατηγούς του Βυζαντίου και φαίνεται πως δικαίωσε πλήρως το όνομά του. Οι σύγχρονοί του Βυζαντινοί τον αποκαλούσαν Καλλίνικο που παραπέμπει και αυτό σε νίκες. Οι Άραβες που είχαν υποστεί τις χειρότερες μέχρι τότε ήττες τους από αυτόν, τον έλεγαν Νικφούρ και Σφύρα . Οι χριστιανοί θαυμαστές του τον αποκαλούσαν επίσης «ο λευκός θάνατος των Σαρακηνών». Μια ακόμη προσωνυμία του ήταν «καλόγερος- αυτοκράτωρ» λόγω του ασκητικού του βίου και ίσως λόγω της σχέσης του με το Άγιο Όρος.

Μιχαήλ Ε’ ο Καλαφάτης(1041-1042) Ο πατέρας του Μιχαήλ Ε’ ήταν στα νιάτα του καλαφάτης πλοίων, που, με την υποστήριξη του αδελφού του και πανίσχυρου ευνούχου, Ιωάννη του Ορφανοτρόφου, είχε φτάσει να γίνει ναύαρχος του Βυζαντινού στόλου. Όταν ο Μιχαήλ προσπάθησε να εκτοπίσει τη δημοφιλή αυτοκράτειρα -και θετή μητέρα του- Ζωή, ο λαός της Πόλης εξεγέρθηκε και θυμήθηκε την ταπεινή καταγωγή του σφετεριστή. Το σύνθημα τους ήταν «Ημείς σταυροπάτην και καλαφάτην Βασιλέα ού θέλομεν, αλλά την αρχέγονον και ημετέραν μητέρα Ζωή». Μετά από αυτό το επεισόδιο, ο Μιχαήλ καθαιρέθηκε, τυφλώθηκε, ευνουχίσθηκε και απέκτησε ένα διαχρονικό παρατσούκλι.

Κωνσταντίνος Θ’  ο Μονομάχος(1042-1055) Το επίθετο του Κωνσταντίνου Θ’, «Μονομάχος», δεν ήταν παρατσούκλι. Ήταν το επώνυμό του πριν γίνει βασιλιάς. Είναι άγνωστο αν κάποιος πρόγονός του υπήρξε μονομάχος. Το ίδιο επίθετο έφερε και ο Ρώσος Τσάρος Βλαδίμηρος Β’ ο Μονομάχος, ο οποίος ήταν εγγονός του, γιος της κόρης του Αναστασίας από την ερωμένη του Μαρία Σκλήραινα.

Μιχαήλ Ζ’ Δούκας(1067-1068 & 1071-1078) Ο Μιχαήλ Ζ’ Δούκας, ο ανίκανος διάδοχος του Ρωμανού Διογένη, είχε το παρατσούκλι «Παραπινάκης» ή «Παραπινάκιος». Επί των ημερών είχε καταρρεύσει η οικονομία και αναγκάσθηκε να υποτιμήσει το νόμισμα. Σαν να μην έφτανε αυτό, διέθετε το σιτάρι στο λαό αντί ενός μεδίμνου, αλλά και αυτό λειψό «παρά πινάκιο», εξ ου και το προσωνύμιο «Παραπινάκης».

Ιωάννης Β’ Κομνηνός(1118-1143) Ο Λατίνος ιστορικός Γουλιέλμος της Τύρου περιέγραψε τον Ιωάννη Β’ Κομνηνό ως εξής: κοντός και ασυνήθιστα άσχημος, με μαλλιά, μάτια και δέρμα τόσο μαύρα που τον έλεγαν «Μαυριτανό». Εν τούτοις ο Ιωάννης είχε το παρωνύμιο Καλοϊωάννης (ή Καλογιάννης). «Καλός» εκείνη την εποχή ακόμα σήμαινε «ωραίος». Δεν αποκλείεται το επίθετο να οφείλεται στην καλοσύνη του, αλλά το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για ευφημισμό, με περιπαικτική διάθεση για την εξωτερική εμφάνιση του αυτοκράτορος.

Αλέξιος Γ’ Άγγελος(1195-1203) Ο Αλέξιος Γ’ Άγγελος υπήρξε από τους χειρότερους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες. Ανέβηκε στο θρόνο αφού εκθρόνισε και τύφλωσε τον αδελφό του Ισαάκιο Άγγελο που τον είχε ευεργετήσει. Ως αυτοκράτωρ ο Αλέξιος υιοθέτησε το όνομα Αλέξιος Κομνηνός, προφανώς σε μια προσπάθεια να ισχυριστεί ότι δήθεν προερχόταν από την έξοχη δυναστεία των Κομνηνών και ίσως θέλοντας να κάνει το λαό να ξεχάσει ότι ήταν συγγενής του αυτοκράτορα που αδίκησε και τύφλωσε.

Αλέξιος Ε’ Δούκας Μούρτζουφλος(1204) Ο Αλέξιος Ε’ Δούκας έμεινε στην ιστορία με το περίεργο προσωνύμιο «Μούρτζουφλος». Είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται για οικογενειακό επώνυμο, αλλά δεν δεν είναι γνωστό για ποιο λόγο ακριβώς τον έλεγαν έτσι. Ίσως ο Αλέξιος να ήταν μονίμως σκυθρωπός και κακόκεφος. Ήταν όμως δημοφιλής και επιτήδειος, κάτι δύσκολο για κάποιον που είναι μουτρωμένος και μουρτζούφλης. Εικάζεται ότι η επωνυμία του μάλλον οφείλεται στα σμιχτά του φρύδια.

Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος(1449-1453) Ο τελευταίος Βυζαντινός αυτοκράτορας μερικές φορές αναφέρεται σαν Κωνσταντίνος Δραγάσης. Το επίθετο αυτό είναι η ελληνική απόδοση του "Dragas" (από το ελληνικό «Δρακάκης»), το οικογενειακό όνομα της μητέρας του που ήταν από τη Σερβία. Ο Κωνσταντίνος χρησιμοποιούσε αυτό το επώνυμο πριν γίνει αυτοκράτορας.

http://www.byzantium.xronikon.com/bitgrname.html

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ονοματα, Επιθετα & Παρατσουκλια Βυζαντινων Αυτοκρατορων"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Στρατηγικές εξελίξεις στο Κυπριακό". Λεμεσός.17\7\2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Στρατηγικές εξελίξεις στο Κυπριακό". Λεμεσός.17\7\2014 "

Τι απέγινε τελικά ο Οδυσσέας;

 Το όνομα «Οδυσσέας»  που προέρχεται από το ρήμα «ὀδύσσομαι» (οργίζομαι, μισώ κάποιον) και σημαίνει εξοργισμένος, αλλά και ο μισούμενος από τους θεούς, αυτός που έδωσε αφορμές. δυσαρέσκειας, το έδωσε ο παππούς του (από την πλευρά της μητέρας του), ο Αυτόλυκος.

Σύμφωνα με τον Όμηρο το όνομα σημαίνει «γιος της πέτρας», αλλά πιο πιθανό είναι να συγγενεύει ετυμολογικά με την λέξη «οδηγός»...

 Μπορεί επίσης να προέρχεται από το ρήμα «ὀδυνάω» που σημαίνει «προκαλώ πόνο» με την έννοια «αυτός που προκαλεί και αισθάνεται πόνο». 

Ο Οδυσσέας εξάλλου αισθάνεται έναν διαρκή πόνο πνευματικό ή/και σωματικό - προκαλεί δηλαδή πόνο σε κάποιον άλλο και παράλληλα κάποιος άλλος σ΄αυτόν.
Στον Οδυσσέα αποδίδεται μερικές φορές και το πατρωνυμικό ουσιαστικό Λαερτιάδης, δηλαδή «γιος του Λαέρτη». 

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι αφού σκότωσε τους μνηστήρες και ανακατέλαβε το βασίλειο του, "ζήσανε (με την Πηνελόπη και τον Τηλέμαχο), αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". 
Είναι όμως έτσι; .

Προσπάθησε να ξαναφτιάξει τη ζωή του όμως η σχέση του με την Πηνελόπη δεν εξελίχθηκε καλά. Άρχισαν οι τσακωμοί καθώς η Πηνελόπη, ακούγοντας τον Οδυσσέα να τις ιστορεί τα κατορθώματα και τις περιπέτειες της, ζήλεψε την Καλυψώ, στο νησί της οποίας ο Οδυσσέας είχε περάσει επτά χρόνια. 

Η ίδια τον περίμενε υπομονετικά και δεν υπέκυπτε στους μνηστήρες, ενώ αυτός έπεφτε από την αγκαλιά της Κίρκης και της Καλυψούς.

Τι απέγινε λοιπόν  ο Οδυσσέας; Ας δούμε παρακάτω,,

Οι εκατό μνηστήρες της βασίλισσας Πηνελόπης είχαν σκοτωθεί και τα πτώματά τους, το ένα μετά το άλλο, τα έβγαλαν από τη σάλα της γιορτής τυλιγμένα με χαλιά. Μολονότι κόντευαν μεσάνυχτα, το σπίτι ήταν ακόμη στο πόδι μετά τα φοβερά συμβάντα, τα παράθυρα άπλωναν φως μέσα στη νύχτα κι οι υπηρέτες έτρεχαν πέρα - δώθε. 

Στο λαμπροφώτιστο υπνοδωμάτιο ο Οδυσσέας άρχισε να μιλάει στη γυναίκα του την Πηνελόπη για τις εικοσάχρονες του περιπέτειες,για την Τροία, για τη διαμάχη των βασιλιάδων στο στρατόπεδο, για το ταξίδι της επιστροφής και τα παράξενα της μακρινής θάλασσας.

Συγκεκριμένα στο τέλος της Ι Ραψωδίας αναφέρεται :

Είπα, κ' εκείνος εύχονταν στον μέγαν Ποσειδώνα, στον αστροφόρον ουρανόν απλώνοντας τα χέρια «ω Ποσειδώνα, εισάκου με, γεωφόρε μαυροχήτη αν είμ' υιός σου αληθινά, πατέρα, μην αφήσης ο Οδυσσηάς ο πορθητής 'ς σπίτι του να φθάση    

Λαερτιάδης, κάτοικος της πετρωτής Ιθάκης αλλ' αν το θέλ' η μοίρα του να ιδή τους ποθητούς του, το σπίτι το καλόκτιστο, και την γλυκειά πατρίδα, ας κακοφθάση αργά πολύ και από συντρόφους έρμος, με ξένην πλώρη, και κακά 'ς το σπίτι μέσα ναύρη 

 Όμως όταν έφτασε στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, παρατήρησε πως η Πηνελόπη δίπλα του είχε αποκοιμηθεί. Και σκέφτηκε: "τράβηξε πολλά σήμερα η καημένη θα συνεχίσω αύριο." 
Κι ακούμπησε το κεφάλι του πλάι στο δικό της, πάνω στο πορφυρένιο προσκεφάλι. 

Στο μακρινό ταξίδι της επιστροφής απ' όλα πιο πολλή χαρά έδινε στον Οδυσσέα το πως θα διηγιόταν στη γυναίκα του όλες αυτές τις περιπέτειες και πως εκείνη θα κρεμόταν αχόρταγα απ' τα χείλη του και θα τον διέκοπτε με ερωτήσεις.
Όμως γρήγορα κατάλαβε πως δεν ήταν τόσο προσεκτικός ακροατής σαν τους Φαίακες, που δύο μέρες ολάκερες άκουγαν με προσήλωση τη μελωδική του αφήγηση.
Όταν άρχισε τη διήγηση στην Πηνελόπη, εκείνη δούλευε αμίλητη το χρυσό σχέδιο ενός κεντήματος και κοίταζε αφηρημένη απ' το παράθυρο. 

Όταν κάποτε της έκανε μια ερώτηση, κατάλαβε πως μπέρδευε τους Λαιστρυγόνες με τους Λωτοφάγους, κι αυτό τον πόναγε, γιατί θυμόταν με ακρίβεια τις εμπειρίες του, που όσο γίνονταν πιο μακρινές, όλο και πιο πολύ τις αγαπούσε.

Μόνον όταν μιλούσε για τη νύμφη Καλυψώ φαινόταν ν' ακούει προσεκτικότερα. Και το ενδιαφέρον της αυτό τον ερέθιζε κι εξιστορούσε τούτο το κομμάτι της περιπλάνησής του πιο διεξοδικά: το μοναχικό νησί, το θαυμαστό ιερό άλσος, που στα δέντρα του φώλιαζαν τα θαλασσοπούλια, και την ευωδιαστή σπηλιά της θεάς.

-Πόσο καιρό έμεινες σ' αυτή την Καλυψώ; ρώτησε μια φορά. 
-Επτά χρόνια, απάντησε αυτός.
Έσκυψε στο εργόχειρό της και τα μάτια της σκοτείνιασαν. 
-Περισσότερο θα ήθελα να μάθω για σένα, τι έκανες αυτά τα δέκα χρόνια στην Καλυψώ.
-Επτά χρόνια, απάντησε.
-Χθες έλεγες δέκα έχεις, φαίνεται, πει τόσα ψέματα στα ταξίδια σου, καημένε μου φίλε, που δεν ξέρεις πια να πεις την αλήθεια. Όμως είτε δέκα χρόνια ήταν είτε επτά, ήταν σίγουρα πολύς καιρός και φαίνεται πως καλοπέρασες εκεί. Απάντησε λοιπόν στην ερώτησή μου: τι έκανες τόσο καιρό;
Τώρα έπρεπε να της απαντήσει: 
"-Γυναίκα, όλα αυτά τα χρόνια νοσταλγούσα εσένα, αυτά τα χρόνια καθόμουν στην αμμουδιά του μακρινού νησιού, κοίταζα πέρα από τη θάλασσα και παρακαλούσα τους θεούς, να μπορέσω να δω μια φορά μονάχα ακόμα τον καπνό του σπιτιού σου. "
Έτσι έπρεπε να απαντήσει.... 
Βλέποντας όμως πως τα μάτια της τον κοίταζαν παγερά και σκληρά, τα κράτησε μέσα του αυτά.  
Και ποτέ της δεν έμαθε για τη μεγάλη του νοσταλγία για την πατρίδα.
-Έπινα κρασί εκεί, απάντησε ήρεμα, το κρασί είναι καλό σ' αυτά τα νησιά, μολονότι λίγο ξινό...

Στη διάρκεια της Οδύσσειας, ο Οδυσσέας, είχε κατέβει στον Άδη για να συμβουλευτεί τον μάντη Τειρεσία.  

Αυτός, μεταξύ άλλων, του προφήτεψε ότι θα σκοτωθεί από τη θάλασσα και από το γιο του.  
Ο χρησμός του Τειρεσία κρατά συνεχώς δέσμιο τον ήρωα: 

"Πηνελόπη, πρέπει να ξαναφύγω. Ξύπνα. Ξύπνα. Γυρίζω απ’ τους νεκρούς. Πλέοντας όλο προς τη δύση, βρέθηκα στη χώρα των νεκρών, ρώτησα το νεκρό Τειρεσία για το γυρισμό μου, κι εκείνος μου ’πε πως μια δοκιμασία ακόμα με περιμένει, μια δοκιμασία φοβερή. Πρέπει να ξαναφύγω μ’ ένα κουπί στον ώμο, να πάω από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα, να περπατάω συνέχεια ωσότου συναντήσω ανθρώπους που δε γνωρίζουν τη θάλασσα. Μια μέρα, στο δρόμο μου, θ’ ανταμώσω έναν άλλον οδοιπόρο που θα με ρωτήσει: «Γιατί έχεις ένα δίκρανο στον ώμο;» Την ημέρα αυτή, και στο ίδιο μέρος, θα φυτέψω το κουπί μου στη γη. Και θα γυρίσω στην πατρίδα, στην Ιθάκη. Αργότερα είπε, όταν θα ’μαι πια γέρος, θα ’ρθει προς εμέ ο θάνατος, θα ’ρθει από τη θάλασσα. Από τη θάλασσα; Ή μακριά από τη θάλασσα; "

Η Πηνελόπη μάταια προσπαθεί να τον καθησυχάσει. Ο Οδυσσέας εξακολουθεί να ανησυχεί, να αναρωτιέται:  
Από πού θα ’ρθει θάνατος; 
Από τη θάλασσα ή μακριά απ’ τη θάλασσα; Και ποιος θα με χτυπήσει; 

Παρακάτω στην Ψ Ραψωδία, κατά τη συνομιλία με την Πηνελόπη, λέει:

Εκείνης ο πολύγνωμος απάντησε Οδυσσέας· «Ω τρομερή, πόσο σφοδρά με βιάζεις να τον είπω· κ' ιδού τον φανερόνω εγώ, χωρίς το ουδέν να κρύψω,  

αλλά ποσώς δεν θα χαρής, καθώς κ' εγώ δεν χαίρω· ότ' εις πολλαίς χώραις θνητών παράγγειλε μου εκείνος να πάρω δρόμο, φέρνοντας ίσιο κουπί μαζή μου, όσο να φθάσω 'ς τους θνητούς 'που θάλασσα δεν ξεύρουν, και οπού δεν τρώγουν φαγητό με  άλατ' αρτυμένο.  

ούτε τα κοκκινόπλωρα καράβι' αυτοί γνωρίζουν, ούτε τα ίσια κουπιά, 'που 'ναι πτερά των πλοίων, κ' ένα σημάδι φανερό μου είπε, οπού δεν κρύβω· 'ς τον δρόμον άμ' απαντηθή μ' εμέν' άλλος οδίτης και ειπή, 'ς τον λαμπρόν ώμον μου πως έχω λιχνιστήρι,  

'ς την γη να στήσω το κουπί, μου είπε, και, αφού κάμω του Ποσειδώνα βασιληά καλόδεκταις θυσίαις, κριάρι, ταύρον σφάζοντας, και χοίρον αναβάτην, να γύρω 'ς την πατρίδα μου και να δώσ' εκατόμβαις των αθανάτων, 'πώχουσι των ουρανών τους θόλους,  

με την σειρά του καθενός· και θάνατος θα μ' εύρη έξω απ' τα πέλαγα ελαφρός, και θα με σβύση αγάλι μες τα λαμπρά γεράματα· και ωστόσ' ολόγυρά μου θα 'ναι μακάριος ο λαός· τούτ' όλ', είπε, θα γείνουν. 

 Υποψιάζεται τον Τηλέμαχο, τον οποίο και αποφασίζει να εξορίσει στην Κεφαλληνία. Αργότερα, όμως, το μετανιώνει, πείθεται και ηρεμεί. O Τηλέμαχος ανησυχεί, καθώς είναι βέβαιος ότι αυτός, σύμφωνα με τον χρησμό, θα σκοτώσει τον πατέρα του. Αργότερα αποχαιρετά τους γονείς του και φεύγει. Ο Οδυσσέας εκφράζει στην Πηνελόπη την λύπη αλλά και την ανακούφισή του για την φυγή του Τηλεμάχου, το κέφι του να κατέβει στη θάλασσα με τα σκυλιά, και την επιθυμία του να βρεθούν επιτέλους μόνοι το βράδυ.
 Ο Τειρεσίας, τον είχε επίσης συμβουλεύσει ότι για να εξευμενίσει τον Ποσειδώνα έπρεπε, όταν θα γύριζε στην Ιθάκη, να φύγει από τον τόπο το να πάρει ένα κουπί στον ώμο και να ταξιδέψει στη στεριά μέχρι να βρει κάποιον που να μην γνωρίζει τη θάλασσα και τι είναι το κουπί. Εκεί να θυσιάσει στους θεούς.

Σ' αυτή τη νέα περιπλάνησή του θα συναντήσει κάποιον που θα νομίσει πως το κουπί στον ώμο του είναι λιχνιστήρι (ξύλινο, αγροτικό εργαλείο με το οποίο ξεχωρίζεται ο καρπός των σιτηρών από το άχυρο). Εκεί να σταματήσει, θυσιάζοντας στον Ποσειδώνα ένα κριάρι, έναν κάπρο κι έναν ταύρο. 

Μόνο έτσι θα εξασφαλίσει τον οριστικό του πια νόστο στην Ιθάκη·  όπου τον περιμένουν ήσυχα χρόνια και βαθιά γεράματα· και γύρω του όλοι οι λαοί του θα ζουν ευτυχισμένοι εκεί θα τον βρει ανώδυνος θάνατος, κάπου μακριά ωστόσο από το νερό της θάλασσας. (ἐξ ἁλὸς).

Πράγματι κατά τη μυθολογία έτσι κι έγινε. 

 Ο Οδυσσέας μετά τον φόνο των μνηστήρων  έφυγε πάλι γρήγορα μ' ένα κουπί στον ώμο, για τη Θεσπρωτία της Ηπείρου. Προχωρώντας στο εσωτερικό της χώρας, συνάντησε κάποιους ανθρώπους που τον ρώτησαν γιατί κουβαλούσε μαζί του το λιχνιστήρι. Τότε κατάλαβε πως αυτός ήταν ο τόπος που έπρεπε να μπήξει το κουπί και να θυσιάσει στον Ποσειδώνα. 

Στη Θεσπρωτία ο Οδυσσέας παντρεύτηκε τη βασίλισσα Καλλιδίκη. Απέκτησε μαζί της  ένα παιδί  τον Πολυποίτη. Μετά τον θάνατο της Καλλιδίκης ύστερα από έναν πόλεμο των Θεσπρωτών με τους Βρύγους, ο Οδυσσέας παρέδωσε τη βασιλεία των Θεσπρωτών στον Πολυποίτη και επέστρεψε στην Ιθάκη, πιστεύοντας πως θα περάσει ήρεμα γεράματα.

Στην  Χρηστομάθεια του Πρόκλου διαβάζουμε τα εξής: 

"Μετά την ταφή των μνηστήρων, ο Οδυσσέας, αφού θυσίασε στις Νύμφες, ταξίδεψε στην Ήλιδα, για να επιθεωρήσει τα βουκόλιά του. Εκεί φιλοξενήθηκε από τον Πολύξενο, από τον οποίο και έλαβε ως δώρο έναν κρατήρα. Έπειτα επέστρεψε στην Ιθάκη και τέλεσε τὰς ὑπὸ Τειρεσίου ῥηθεῖσας θυσίας. Στην συνέχεια πήγε στην Θεσπρωτία, παντρεύτηκε την βασίλισσα Καλλιδίκη, ηγήθηκε δε των Θεσπρωτών στον πόλεμο που ξέσπασε ανάμεσα σ’ αυτούς και τους Βρύγους. Μετά τον θάνατο της Καλλιδίκης, την εξουσία ανέλαβε οΠολυποίτης, γιος του Οδυσσέα από την Καλλιδίκη, ο δε Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη. 

  Στο μεταξύ ο Τηλέγονος, γιος που απέκτησε ο Οδυσσέας με την Κίρκη, αναζητώντας τον πατέρα του αποβιβάστηκε στην Ιθάκη και οι σύντροφοί του κατέστρεψαν το νησί.

Όταν ο Οδυσσέας έμαθε πως κάποιο καράβι είχε αράξει στην Ιθάκη, και πως οι ναύτες είχαν βγει έξω για λεηλασίες, έτρεξε με τον στρατό του, να τους διώξει. Χτυπήθηκε όμως από τον αρχηγό των επιδρομέων μ’ ένα κοντάρι, που αντί για σιδερένια λόγχη είχε το αγκάθι ενός σαλαχιού. Ετοιμοθάνατος μεταφέρθηκε στο παλάτι, όπου παραπονέθηκε για το μαντείο που τον είχε γελάσει, λέγοντάς του να φυλάγεται από τον γιο του, ενώ τελικά χτυπήθηκε από κάποιον ξένο. 

Σύντομα όμως φανερώθηκε πως ο φονιάς ήταν ο γιος του Τηλέγονος, που του είχε γεννήσει η Κίρκη, ο οποίος δεν τον γνώριζε. Η αιχμή του δόρατος, με το οποίο ο Τηλέγονος τραυμάτισε θανάσιμα τον Οδυσσέα, ήταν κατασκευασμένη από το κέντρον τρυγόνος (το σημερινό όνομα είναι «σελάχι» ή «σαλάχι»). Πρόκειται για ψάρι με  πιεσμένο στη ράχη και την κοιλιά σώμα, πλακοειδή λέπια, μεγάλη ουρά σαν μαστίγιο που έχει μερικές φορές δηλητηριώδες αγκάθι, το οποίο κολυμπά γρήγορα και συνήθως κινείται σε αμμώδεις και λασπώδεις βυθούς. 

 Ο Ι. Κακριδής (Ελληνική Μυθολογία. Εκδοτική Αθηνών, ) αναφερόμενος στην νεκρομαντεία του Τειρεσία, παρατηρεί ότι «…οι προφητείες είναι πάντα διφορούμενες…» και ότι «πραγματικά, ο θάνατος βρίσκει τον Οδυσσέα από τη θάλασσα, όχι μόνο επειδή ο φονιάς είχε φθάσει στην Ιθάκη με καράβι, αλλά και γιατί το φονικό όπλο ήταν θαλασσινό». Όταν ο Τηλέγονος κατάλαβε πως είχε σκοτώσει τον πατέρα του, ήταν πια αργά. 

Πήρε το άψυχο κορμί του, το γιο του, τον Τηλέμαχο, και την Πηνελόπη και κατευθύνθηκε στην Αία. 

Εκεί η Κίρκη τους έκανε όλους αθάνατους. Ο Μύθος λέει ότι η Κίρκη  παντρεύτηκε τον Τηλέμαχο και η Πηνελόπη τον Τηλέγονο...

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τι απέγινε τελικά ο Οδυσσέας;"

Υποβρύχιο Μουσείο, με θέμα την ελληνική μυθολογία

Κύπρος: Υποβρύχιο Μουσείο, με θέμα την ελληνική μυθολογία

Θα δημιουργηθεί στην παράλια περιοχή «Περνέρα», στον δήμο Αγίας Νάπας

 

 

 

Υποβρύχιο εικαστικό Μουσείο φιλοδοξεί να δημιουργήσει ο δήμος Αγίας Νάπας, στην παράλια περιοχή «Περνέρα». Ο δήμαρχος Αγίας Νάπας, Γιάννης Καρούσος, ανέφερε ότι το Μουσείο θα έχει ως θέμα την ελληνική μυθολογία και στόχος είναι αυτή η υποβρύχια γκαλερί να αποτελέσει το πρώτο τού είδους του στην Ευρώπη, ώστε να εμπλουτίσει την εμπειρία του τουρίστα και να προσελκύσει τους λάτρεις του καταδυτικού τουρισμού.

Η βύθιση των πρώτων δημιουργιών και γλυπτών για το υποβρύχιο εικαστικό Μουσείο στην περιοχή «Περνέρα» στην Αγία Νάπα θα γίνει στις αρχές του καλοκαιριού του 2015. Ήδη έχει εγκριθεί από τον δήμο το κονδύλι των 100.000 ευρώ για τις πρώτες εργασίες.

Η πόντιση των γλυπτών θα ακολουθεί τους κανονισμούς και τις προδιαγραφές της συνθήκης της Βαρκελώνης, δηλαδή θα γίνει κατάλληλη χωροθέτηση και θα ληφθούν αποφάσεις ως προς τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή των γλυπτών με τη σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων δημόσιων υπηρεσιών και κυρίως του Τμήματος Αλιείας, έτσι ώστε να μην υπάρξουν επιπτώσεις στην παράκτια μορφολογία και οικολογία.

Ένα από τα μεγαλύτερα υποβρύχια Μουσεία

Στην κορυφή της χερσονήσου του Γιουκατάν, αγναντεύοντας τη θάλασσα της Καραϊβικής βρίσκεται το Κανκούν. Μέρος προικισμένο με πεντακάθαρα νερά, συγκεντρώνει κάθε χρόνο χιλιάδες τουριστών και λάτρεις των καταδύσεων.

Το κοινό έχει την ευκαιρία να θαυμάσει ένα υπέροχο υποθαλάσσιο τοπίο που κατέχει μια παγκόσμια μοναδικότητα, αφού τα κρυστάλλινα καταγάλανα νερά του φιλοξενούν ένα από τα μεγαλύτερα υποβρύχια Μουσεία του πλανήτη. Βρίσκεται στην περιοχή του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου και διαθέτει ένα πλήθος από δημιουργίες του Jason de Caires Taylor, κυρίως στις Δυτικές Ακτές των Ίσλα Μουχέρες.

Άνοιξε τις πύλες του  το 2011 και υπολογίζεται ότι το επισκέπτονται 750.000 τουρίστες τον χρόνο, ενώ στόχος των δημιουργών του είναι η περιοχή να αναβαθμιστεί τουριστικά και να γίνει αποσυμφόρηση επισκεπτών από την ευρύτερη περιοχή του Κανκούν προς όφελος και άλλων σημείων της δημοφιλούς παραλιακής πόλης.
naftemporiki.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Υποβρύχιο Μουσείο, με θέμα την ελληνική μυθολογία"

Μάθε την ερμηνεία του ονοματεπωνύμου σου από έναν λεξάριθμο

Μάθε την ερμηνεία του ονοματεπωνύμου σου από έναν λεξάριθμο---
Τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή, ακόμα και το ονοματεπώνυμό μας επηρεάζει την προσωπικότητά μας, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, που αντιδρούμε και που προβάλουμε τον εαυτό μας. Η πανάρχαια τέχνη της αριθμολογίας, μας αποκαλύπτει τι σημαίνει το ονοματεπώνυμό μας και πώς επηρεάζει τη ζωή μας.

Σύμφωνα με την Πυθαγόρεια αρίθμηση, κάθε γράμμα αντιστοιχεί σε έναν αριθμό. Το ονοματεπώνυμό μας μπορεί να μεταφραστεί σε έναν λεξάριθμο, προσθέτοντας τους αριθμούς που προκύπτουν από κάθε γράμμα που εμπεριέχει.

Πώς θα βρεις τον λεξάριθμο του ονοματεπώνυμου σου;
Πάρε χαρτί και μολύβι και γράψε το βαπτιστικό σου όνομα και το επώνυμό σου. Στη συνέχεια γράψε κάτω από κάθε γράμμα του ονοματεπώνυμού σου τον αριθμό που του αντιστοιχεί. Για να δεις ποιος αριθμός αντιστοιχεί σε κάθε γράμμα δες την παρακάτω ακολουθία:
Α=1, Β=2, Γ=3, Δ=4, Ε=5, Ζ=7,

Η=8, Θ=9, Ι=1, Κ=2, Λ=3, Μ=4,

Ν=5, Ξ=6, Ο=7, Π=8, Ρ=9, Σ=1,

Τ=2, Υ=3, Φ=4, Χ=6, Ψ=7, Ω=8.

Πρόσθεσε όλους τους αριθμούς του ονοματεπώνυμου σου μέχρι να βγει μονοψήφιος αριθμός.

Για παράδειγμα:
Γ Ε Ω Ρ Γ Ι Ο Σ Κ Α Π Ο Υ Τ Ζ Ι Δ Η Σ

2+5+8+9+3+1+7+1+2+1+8+7+3+2+7+1+4+8+1=78=7+8=15=1+5=6

Προσθέσαμε όλους τους αριθμούς που αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα του ονοματεπώνυμου του Γεώργιου Καπουτζίδη. Το άθροισμα ήταν ο διψήφιος αριθμός 78 για αυτό και προσθέσαμε το 7 με το 8 και βγάλαμε τον αριθμό 15. Στην συνέχεια προσθέσαμε το 1 και το 5 μέχρι να καταλήξουμε στο μονοψήφιο λεξαριθμό 6.
Η ερμηνεία του ονοματεπώνυμου σου
Εφόσον βρήκες τον μονοψήφιο λεξάριθμο που αντιπροσωπεύει το όνομα σου, διάβασε τώρα την πλήρη ερμηνεία του και μάθε με λεπτομέρεια όλα τα χαρακτηριστικά με τα οποία σε έχει προικίσει το ονοματεπώνυμό σου.

Λεξάριθμος 1 – «Ο ηγέτης»

Είσαι ένας άνθρωπος που θέλει να έχει πάντα τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα. Διαθέτεις έναν παρορμητικό και αποφασιστικό χαρακτήρα και δεν διστάζεις να ρισκάρεις, αρκεί να καταφέρεις στη ζωή σου να αγγίξεις την επιτυχία. Δεν μπορείς να δεχτείς ποτέ την ήττα και προσπαθείς πάντα με εύστροφες και πρωτοποριακές ιδέες να ξεχωρίζεις και να διαπρέπεις. Σου αρέσει να κατευθύνεις, να καθοδηγείς, να συμβουλεύεις και να οργανώνεις τους πάντες και τα πάντα. Σου αρέσει να λειτουργείς ανεξάρτητα και αυθόρμητα και δεν μπορείς ποτέ να δεχτείς τις κατευθύνσεις άλλων, γιατί θέλεις πάντα να κάνεις του κεφαλιού σου και να έχεις την πλήρη ευθύνη της επιτυχίας ή της αποτυχίας. Εκφράζεις τα συναισθήματά σου με έντονο τρόπο και αρκετές στιγμές γίνεσαι αρκετά υπερβολικός στις αντιδράσεις σου. Δεν αντέχεις τη ρουτίνα, γι αυτό και φροντίζεις πάντα με την πλούσια ενεργητικότητά σου και την ευχάριστη διάθεσή σου και τις πρωτοβουλίες σου …να διώχνεις μακριά σου τη ρουτίνα! Παρόλο που γίνεσαι πολύ αγαπητός σε όλες σου τις κοινωνικές επαφές, πολύ συχνά εκδηλώνεις μία πολύ εγωκεντρική, αλλά και επιθετική συμπεριφορά και με τον τρόπο σου απομακρύνεις τους ανθρώπους από δίπλα σου. Παρόλα αυτά κερδίζεις πάντα το χαμένο έδαφος σε όλες σου τις υποθέσεις με ευκολία, γιατί έχεις αυθορμητισμό και αυθεντικότητα.

Λεξάριθμος 2 – «Ο συντροφικός»

Βασική προτεραιότητά σου είναι να διατηρείς στη ζωή σου ένα ήρεμο και αρμονικό κλίμα και να απολαμβάνεις την αγάπη και την συντροφικότητα γύρω σου. Δεν αντέχεις ούτε στιγμή τη μοναξιά, θέλεις συνέχεια να βρίσκεσαι ανάμεσα σε ανθρώπους που δίνεις και παίρνεις συναίσθημα. Διαθέτεις μία φιλήσυχη και ντροπαλή φυσιογνωμία, θέλεις τον χρόνο σου για να ανοιχτείς συναισθηματικά, παρόλα αυτά όταν κάποιος άνθρωπος κερδίσει την εμπιστοσύνη σου, τότε είσαι βιβλίο ανοιχτό και αφιερώνεσαι ολοκληρωτικά και με πίστη στη σχέση σας (αυτό αφορά τόσο τις ερωτικές – όσο και τις φιλικές, οικογενειακές σχέσεις). Θέλεις πάση θυσία να αποφεύγεις τους καβγάδες, γι αυτό και δεν συζητάς τα παράπονά σου αλλά προσπαθείς με την διπλωματία, να φέρεις τις καταστάσεις στην ποθητή πορεία. Ο διχασμός και η αναποφασιστικότητά σου είναι μερικά από τα ελαττώματά σου, έχεις ανάγκη πάντα από την ηθική παρότρυνση και τη συμβουλή των αγαπημένων σου προσώπων. Σε όλες τις μορφές των σχέσεών σου, δίνεις πάρα πολλά χωρίς να έχεις την απαίτηση να λάβεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γίνεσαι το θύμα στις σχέσεις σου, γιατί αρκετοί άνθρωποι εκμεταλλεύονται τον δοτικό χαρακτήρα σου. Η γλυκύτητα και η ζεστασιά σου, σε κάνουν να ξεχωρίζεις και να γίνεσαι πολύ αγαπητός.

Λεξάριθμος 3 – «Ο επικοινωνιακός»

Διαθέτεις μία ευχάριστη και ενθουσιώδη προσωπικότητα και είσαι λάτρης της επικοινωνίας. Έχεις εξαιρετική άνεση στο λόγο σου, τόσο τον γραπτό – όσο και τον προφορικό και καταφέρνεις πάντα εύστοχα να πείθεις ακόμα τους πιο δύσπιστους ανθρώπους, για όλα τα μηνύματα που θέλεις να τους περάσεις. Σου αρέσει η πρόοδος και ιδιαίτερα η τεχνολογία, χρησιμοποιείς πολύ το ίντερνετ και δεν μπορείς ούτε στιγμή να κυκλοφορήσεις χωρίς να έχεις μαζί σου το κινητό σου τηλέφωνο. Είσαι ένας ιδιαίτερα εκφραστικός άνθρωπος, πολύ γενναιόδωρος και αντιμετωπίζεις τα πάντα με μεγάλη αισιοδοξία. Δεν σταματάς ποτέ να επεκτείνεις τις γνώσεις σου και επιδιώκεις πάντα να μαθαίνεις κάτι καινούριο και να εξελίσσεσαι. Έχεις πλούσια φαντασία και καλλιτεχνικά ταλέντα και σου αρέσει να καταπιάνεσαι με αρκετές δραστηριότητες μαζί. Αρκετές στιγμές αφήνεις στη μέση τα σχέδιά σου και γίνεσαι ασυνεπής στις υποχρεώσεις σου, γιατί δεν δίνεις την ανάλογη προσοχή που επιβάλλεται. Λατρεύεις την κοινωνική ζωή και τη διασκέδαση, φροντίζεις πάντα να εντυπωσιάζεις τους πάντες με τον χειμαρρώδη χαρακτήρα σου, αλλά και την ιδιαίτερα ελκυστική εξωτερική σου εμφάνιση!

Λεξάριθμος 4 – «Ο υπεύθυνος»
Είσαι ένας άνθρωπος σοβαρός, υπεύθυνος και απόλυτα οργανωμένος. Δεν σου αρέσει να ξεφεύγεις από τα όρια, γι αυτό και από πολύ νεαρή ηλικία θέτεις ένα πρόγραμμα στη ζωή σου, το οποίο τηρείς πάντα με ευλάβεια και συνέπεια. Είσαι άνθρωπος της λογικής και των «πρέπει» και δεν αφήνεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από το συναίσθημα. Ο λόγος σου είναι συμβόλαιο, τηρείς πάντα τις υποσχέσεις σου και φροντίζεις να ολοκληρώνεις με επιτυχία όλα όσα καταπιάνεσαι, γιατί πολύ απλά είσαι τελειομανής! Στις σχέσεις σου είναι πιστός, αφοσιωμένος, έντιμος και στηρίζεις πάντα ηθικά και πρακτικά όποιον έχει ανάγκη. Σου αρέσει η οικογένεια και ένας από τους κυρίαρχους στόχους στη ζωή σου είναι να πραγματοποιήσεις έναν επιτυχημένο γάμο και να γευτείς τη χαρά να αποκτήσεις παιδιά. Απορρίπτεις όλες τις μοντέρνες και σύγχρονες ιδέες και επιλέγεις έναν συντηρητικό και παραδοσιακό τρόπο σκέψης, αλλά και ζωής. Με την ωριμότητα και την υπευθυνότητά σου καταφέρνεις να διατηρείς σταθερές και μακρόχρονες φιλίες και σχέσεις στη ζωή σου. Παρόλα αυτά αρκετές στιγμές η έλλειψη φαντασίας, αλλά και η αυστηρή τήρηση των κανόνων που εσύ επιβάλλεις στη ζωή σου, σε κάνουν αρκετά προβλέψιμο και οδηγείς τη σχέση σου στη ρουτίνα.

Λεξάριθμος 5 – «Ο φιλελεύθερος»

Είσαι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί ούτε στιγμή να τεθεί σε περιορισμό και θέλεις κάθε στιγμή της ζωής σου να νιώθεις ελεύθερος και ανεξάρτητος. Λατρεύεις τον έρωτα, το φλερτ και έχεις έντονη σεξουαλική ζωή, ωστόσο δεν σου αρέσει να μπαίνεις σε μία δέσμευση όπου πρέπει να τηρείς πρέπει και κανόνες. Είσαι ανοιχτόμυαλος, έχεις φιλελεύθερες ιδέες και σου αρέσει να εξελίσσεσαι. Θέλεις να είσαι καινοτόμος και να προκαλείς πάντα με τις επιλογές και τις αποφάσεις σου. Σου αρέσει να ζεις νέες εμπειρίες και επιζητάς πάντα το καινούριο, το διαφορετικό, το πρωτότυπο. Έχεις την ικανότητα να προσαρμόζεσαι εύκολα σε κάθε περίσταση και γίνεσαι αγαπητός σε όλους τους ανθρώπους, γιατί έχεις το ταλέντο να γεφυρώνεις κάθε χάσμα. Δεν στέκεσαι ποτέ στις λεπτομέρειες, σε νοιάζει πάντα η ουσία και ακολουθείς το ένστικτο της στιγμής. Πολλές φορές γίνεσαι αγχώδης, νευρικός και ανυπόμονος, γιατί θέλεις όλα να γίνονται τη στιγμή που τα θέλεις εσύ. Είσαι πολύ καλός στη θεωρία, γιατί οι ιδέες σου είναι ξεχωριστές και ιδιαίτερες, συναντάς όμως δυσκολίες στην πρακτική εφαρμογή των ονείρων, των σχεδίων και των σκέψεών σου. Αλλάζεις πολύ συχνά της απόψεις σου και χαρακτηρίζεσαι από αστάθεια. Παρόλα αυτά καταφέρνεις να διατηρείς πάντα τον ενθουσιασμό και την παιδικότητά σου. Έχεις κέφι για ζωή και το δείχνεις κάθε ώρα και στιγμή.

Λεξάριθμος 6 – «Ο κοινωνικός»
Είσαι ένας κοινωνικός, εξωστρεφής άνθρωπος, που θέλει πάντα να λειτουργεί συλλογικά και ποτέ αυτόνομα. Διαθέτεις μία ευχάριστη και πολύ αγαπητή προσωπικότητα και κερδίζεις εύκολα το θαυμασμό και τα θετικά σχόλια. Βασική προτεραιότητα στη ζωή σου είναι οι σχέσεις σου. Απεχθάνεσαι τη μοναξιά και μπορείς να σημειώσεις πρόοδο και ανάπτυξη στη ζωή σου, μόνο όταν διατηρείς μία ισορροπία σε όλες τις σχέσεις σου. Δίνεις μεγάλη αξία στη φιλία, στην ενότητα και στη συνύπαρξη, σέβεσαι απόλυτα τις ανάγκες όλων και έχεις την προθυμία να προσφέρεις απλόχερα τη φροντίδα σου, κάθε ώρα και στιγμή. Πολύ συχνά γίνεσαι υπερπροστατευτικός με τα αγαπημένα σου πρόσωπα και σε πιάνουν και οι ανασφάλειές σου όταν «μυριστείς» κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά των οικείων σου. Για σένα η λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά, γι αυτό και πολύ συχνά μπορεί να πιαστείς από κάποιο «ασήμαντο» στοιχείο και να σε πιάσουν οι ιδιοτροπίες σου. Έχεις την τάση να παρασύρεσαι σε αλόγιστα έξοδα, θέλεις να ικανοποιείς κάθε καταναλωτική ανάγκη δική σου, αλλά και των αγαπημένων σου προσώπων. Ένα από τα μεγαλύτερα ατού σου είναι τα καλλιτεχνικά σου ταλέντα. Σου αρέσει η μουσική, ο χορός, το θέατρο και γενικότερα κάθε μορφή τέχνης.

Λεξάριθμος 7 – «Ο μοναχικός»
Είσαι ένας εσωστρεφής άνθρωπος που δυσκολεύεται να χαρίσει την εμπιστοσύνη του με ευκολία στους γύρω του. Σου αρέσει η αναζήτηση σε όλους τους τομείς, φροντίζεις πάντα να εξελίσσεις τις γνώσεις σου. Ασχολείσαι με τη φιλοσοφία, με τη θρησκεία, την έρευνα, τον αποκρυφισμό και διαθέτεις εξυπνάδα, σοφία αλλά και ωριμότητα. Λατρεύεις τη μελέτη, το διάβασμα και θέλεις να διευρύνεις τους πνευματικούς σου ορίζοντες. Πολύ συχνά απομακρύνεσαι από όλους και από όλα και χάνεσαι στις σκέψεις σου. Έχεις πολλές φορές την ανάγκη να απομονώνεσαι και να ανασυγκροτείς τις δυνάμεις σου. Παρόλο που το κυρίαρχο χαρακτηριστικό σου είναι η μοναχικότητα, είσαι ένας πολύ φιλόξενος και ζεστός άνθρωπος και έχεις την ικανότητα να αποφορτίζεις τους γύρω σου από το άγχος και τις αρνητικές σκέψεις. Έχεις τον ρόλο του συμβουλάτορα, του υποστηρικτή και του καθοδηγητή στις σχέσεις σου, όχι επειδή το επιδιώκεις, αλλά επειδή εμπνέεις εμπιστοσύνη και ωριμότητα. Πολύ συχνά νιώθεις « συναισθηματική εξάρτηση» από τα αγαπημένα σου πρόσωπα και δεν μπορείς να διαγράφεις ή να αποχωρίζεσαι ανθρώπους από τη ζωή σου. Σου αρέσει η φύση, η θάλασσα και το όνειρό σου είναι κάποια στιγμή της ζωής σου να απομακρυνθείς από την βουή της πόλης και να ζήσεις μία ήρεμη και μοναχική ζωή σε ένα ήσυχο και απόμερο μέρος στην εξοχή. Ένα από τα μεγαλύτερα ατού σου είναι η διαίσθησή σου, φρόντισε να την αναπτύξεις ακόμα περισσότερο και να την εμπιστεύεσαι πάντα, γιατί ποτέ δεν πέφτει έξω.
Λεξάριθμος 8 – «Ο φιλόδοξος»
Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην προσωπική σου ανάπτυξη και στην επιτυχία σου. Είσαι ένας άνθρωπος με όνειρα, φιλοδοξίες και θέτεις πάντα τον πήχυ πολύ ψηλά και κάνεις τα πάντα, για να κατακτάς ότι βάλεις στο μυαλό σου. Ποτέ δεν παρεκτρέπεσαι από τους αρχικούς σου στόχους, δείχνεις απέραντη αφοσίωση σε όλα όσα θέλεις να κερδίσεις και δίνεις μάχες για να επιτύχεις. Δίνεις πάντα το καλό παράδειγμα σε όλους, γιατί διαθέτεις θάρρος, επιμονή και έναν απέραντο δυναμισμό. Θέλεις να υπάρχει οικονομική άνεση στη ζωή σου και επικεντρώνεσαι πολύ στην ύλη. Δεν σκέφτεσαι ποτέ μόνο τον εαυτό σου, αλλά θα προσφέρεις γενναιόδωρα συναισθηματικά και υλικά σε όποιον έχει ανάγκη. Με το πέρασμα των ετών στη ζωή σου θα γευτείς την οικονομική και επαγγελματική καταξίωση. Πολλές στιγμές στέκεσαι στην επιφάνεια των πραγμάτων και αδιαφορείς για την ουσία, που είναι και η πιο σημαντική. Στον ερωτικό τομέα είσαι άνθρωπος της λογικής, δίνεις προτεραιότητα στο σεξ και αν ταιριάξεις σεξουαλικά με το σύντροφό σου, τότε είσαι απόλυτα ευχαριστημένος και πλήρης. Δώσε προσοχή στο πείσμα σου, γιατί πολλές φορές γίνεσαι εξαιρετικά ανυπόμονος και πιεστικός στους γύρω σου.
Λεξάριθμος 9 – «Ο ονειροπόλος»
Είσαι ένας φιλήσυχος και ονειροπόλος άνθρωπος με ιδανικά και αξίες, που επιθυμείς μία καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο αύριο και αγωνίζεσαι για να υπερασπίζεις τα δικαιώματα τα δικά σου, αλλά και όλων των ανθρώπων. Διαθέτεις μεγάλες ευαισθησίες, είσαι φιλικός, πρόσχαρος και εξυπηρετικός. Τάσσεσαι πάντα υπέρ των αδύναμων και έχεις πολλές κοινωνικές ευαισθησίες. Είναι πολύ πιθανό στη ζωή σου να συμμετάσχεις σε φιλανθρωπική οργάνωση και να αγωνιστείς για έναν καλύτερο κόσμο ! Έχεις πλούσια φαντασία, πολλές ιδέες και δεν διστάζεις να πάρεις πρωτοβουλίες. Παρόλα αυτά, αρκετές στιγμές δεν μπορούν να γίνουν πράξη όλα όσα έχεις προγραμματίσει, γιατί είναι εκτός πραγματικότητας . Στα οικονομικά σου θα γευτείς μεγάλα σκαμπανεβάσματα, αλλά αυτό δεν θα σε πτοήσει ούτε στιγμή, γιατί έχεις μάθει να ζεις και με τα λίγα, αλλά και με τα πολλά. Δώσε προσοχή όμως, γιατί είσαι αρκετά αμελής στις πρακτικές υποχρεώσεις σου και πολύ συχνά μπορεί να ξεχνάς να πληρώσεις λογαριασμούς ή να ματαιώνεις πράγματα που μπορεί να κάνεις σήμερα …για αύριο.







ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ







ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μάθε την ερμηνεία του ονοματεπωνύμου σου από έναν λεξάριθμο"

Η τεχνολογία LNG στην Ελλάδα

Του Νίκου Λυγερού

Η τεχνολογία LNG προχωρά με εντυπωσιακό τρόπο σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το φυσικό αέριο είναι μια πράσινη ενέργεια και όταν είναι υγροποιημένο έχει καλύτερη απόδοση στους κινητήρες. Το ίδιο ισχύει και για τους χώρους αποθήκευσης, αφού η θερμοκρασία στους - 162 oC επιτρέπει ένα συντελεστή της τάξης των 600. Κατά συνέπεια είναι ακόμα καλύτερο και από το CNG που λειτουργεί με 200 ατμόσφαιρες, ενώ το LNG λειτουργεί με μία. Αυτή η ιδιότητα προσφέρει τη δυνατότητα να έχουμε μικρότερους σταθμούς αποθήκευσης. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι έχουμε στη διάθεσή μας μία τεχνολογία ακόμα και για οχήματα, όπως είναι τα φορτηγά και τα λεωφορεία σε πρώτη φάση, αλλά είναι αναμενόμενο να έχουμε σε μικρό χρονικό διάστημα και το ανάλογο για αυτοκίνητα. Σε κάθε περίπτωση, έχουμε από τώρα κινητούς σταθμούς προμήθειας δίχως να υπάρχει καμιά τεχνική δυσκολία. Και αυτό μπορεί να γίνει στην ξηρά αλλά βέβαια και σε λιμάνια. Έτσι μπορούμε και στην Ελλάδα να προχωρήσουμε και σε αυτήν την τεχνολογία για να μην έχουμε τους κλασικούς ρύπους του πετρελαίου, αφού με την καύση του φυσικού αερίου έχουμε ως προϊόντα διοξείδιο του άνθρακα και νερό, πράγμα το οποίο είναι πολύ σημαντικό και για τα νησιά μας, αλλά και για περιοχές που είναι πιο δύσκολα προσβάσιμες. Δίχως να ξεχάσουμε και τη δυνατότητα καραβιών που λειτουργούν άμεσα με LNG.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15854&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η τεχνολογία LNG στην Ελλάδα"

Η Αλγεβρα των αρχαίων Ελλήνων

Πυθαγόρας

Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, η Αλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων. Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι αρχαίοι Ελληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων

Γαλδαδάς Α., ΤΟ ΒΗΜΑ, 01/03/2014

Μέσα σε αυτά τα δύο έγγραφα κρύβεται μια σημαντική για τα ελληνικά Μαθηματικά ανακάλυψη. Χρειάζεται βέβαια αρκετή εξάσκηση και υπομονή για να βρεις δεξιά την παραπομπή στο σχόλιο του Θέωνος (ένατη γραμμή από κάτω) και μετά να πας και γύρω από το κυρίως κείμενο του Πτολεμαίου να ανακαλύψεις, κάπου εκεί στη μέση, την αρχή του σχολίου

Αν θέλεις να έχεις επιτυχία στο ψάξιμο των παλαιών χειρογράφων, καλό είναι να αποκτήσεις μερικά από τα προσόντα που διέθεταν οι παλιές κεντήστρες. Μάτι εξασκημένο στις λεπτομέρειες, παρατηρητικότητα, αυτοσυγκέντρωση, πειθαρχία, υπομονή, γνώσεις για την κάθε βελονιά και αντίστοιχα για το κάθε σημαδάκι που θα συναντήσεις, αξίζει να δίνεις σημασία ακόμη και στα περιθώρια, να έχεις μια αίσθηση για το έργο ολοκληρωμένο, επίσης να διαθέτεις πείρα, λίγη τύχη ίσως, και μαζί με όλα τα προηγούμενα άπειρο χρόνο.

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους ενδιαφέρει να περνούν, όχι ημέρες και εβδομάδες μόνο, αλλά χρόνια ολόκληρα, κάνοντας αυτό χωρίς καν αμοιβή και καθηγητές Πανεπιστημίου που πέρα από την καθοδήγηση να μπορούν να εκτιμήσουν ένα εύρημα.

Η κυρία Ιωάννα Σκούρα: σήμερα το ψάξιμο στα παλαιά χειρόγραφα γίνεται στην οθόνη του υπολογιστή αλλά και πάλι είναι το μάτι που παίζει αποφασιστικό ρόλο στις διάφορες αναζητήσεις

«Βρήκα κάτι που νομίζω ότι θα σας ενδιαφέρει. Στα σχόλια του Θέωνα, στο βιβλίο 13 της "Σύνταξης", υπάρχει σε αρκετά σημεία η παραπομπή "ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις"…». Ετσι άρχιζε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που η μαθηματικός, υποψήφια διδάκτωρ κυρία Ιωάννα Σκούρα έστελνε στον καθηγητή της κ. Γιάννη Χριστιανίδη, αναπληρωτή καθηγητή στην Ιστορία των Μαθηματικών στο τμήμα το ειδικό για τη Θεωρία της Επιστήμης (ΜΙΘΕ). Ο καθηγητής με τη σειρά του, όντας ένας από τους πιο αφοσιωμένους μελετητές του Διόφαντου, κατάλαβε από την αρχή ότι αυτό το κάτι θα ενδιέφερε πολύ περισσότερους από τους λίγους ειδικούς μελετητές του Πτολεμαίου, του Διόφαντου, των σχολίων του Θέωνος και της ύστερης ελληνικής αρχαιότητας. Οτι θα έδινε μια καινούργια διάσταση στην άποψη τη σχετική με την ευχέρεια της χρήσης από τους έλληνες μαθηματικούς «αλγεβρικών» μεθόδων επίλυσης προβλημάτων. Αιώνες προτού οι Αραβες μάς παρουσιάσουν τη δική τους, αναμφισβήτητα χρήσιμη, συστηματοποίηση των αλγεβρικών μεθόδων, μετά τον 9ο αιώνα μ.Χ.

Το άλμα στις εξισώσεις

Ο καθηγητής Γιάννης Χριστιανίδης

Οπως εξηγεί ο κ. Χριστιανίδης, υπάρχει μια γενικότερη διελκυστίνδα σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο σχετικά με τη συνεισφορά των Αράβων ως προς αυτό που ονομάζουμε «Αλγεβρα». Τα εισαγωγικά εδώ μπαίνουν για να τονιστεί πως δεν πρόκειται για την ολοκληρωμένη μορφή του οικοδομήματος που σήμερα γνωρίζουμε, ως ξεχωριστό κλάδο των Μαθηματικών με αρνητικούς και θετικούς αριθμούς, με μεταβλητές και παραμέτρους, με θεωρήματα για ομάδες, δακτυλίους και σώματα. Αυτό που πήρε τότε το όνομα Αλγεβρα ήταν στον πυρήνα του η έκφραση με εξισώσεις ενός γενικού τρόπου να λύνεις προβλήματα. Με δυο λόγια, είχαν από την εποχή του Διόφαντου τουλάχιστον και δεν ξέρουμε ακόμη πόσο πιο πριν, οι έλληνες μαθηματικοί βρει τον τρόπο προβλήματα που λύνονταν συνήθως μια περίπλοκη σειρά αλγοριθμικών βημάτων, με πρακτική αριθμητική όπως λέγαμε στο δημοτικό σχολείο, να τα λύνουν μεταφράζοντας το πρόβλημα σε εξίσωση με τη χρησιμοποίηση κάτι αντίστοιχου με τον δικό μας σημερινό άγνωστο Χ. Δηλαδή να καταστρώνουν και εκείνοι μια εξίσωση και να φθάνουν πολύ πιο εύκολα στο αποτέλεσμα.

Η σημασία της ανακάλυψης που έγινε στην έδρα της Ιστορίας των Μαθηματικών από τους Χριστιανίδη και Σκούρα έγκειται στο ότι βρέθηκε και αποδείχθηκε πως ο μαθηματικός Θέων χρησιμοποίησε και σε άλλα πεδία την «αλγεβρική» μέθοδο του Διόφαντου, που ήταν μάλλον σε κοινή χρήση από τους τότε ανθρώπους, για τη λύση πρακτικών αριθμητικών προβλημάτων. Προχώρησε δηλαδή στη λύση ενός καθαρά γεωμετρικού μετρητικού προβλήματος, με προέλευση από την αστρονομία, αφού σχετιζόταν με την τροχιά του πλανήτη Αρη, μετατρέποντάς το σε εξίσωση. Ηταν η πρώτη φορά, με τη βοήθεια του χειρογράφου και των σχολίων των χαραγμένων επάνω σε αυτό, που επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο και έχει σαν σημαντική συνέπεια να θεωρούμε ότι κάπου αλλού μάλλον βρίσκονται οι ρίζες αυτής της πρωτόφτιαχτης, προ-νεωτεριστικής (pre-modern) Αλγεβρας από ό,τι για χρόνια πιστευόταν.

Μια σχολή μελετητών επιμένει ότι όλα τα ξεκίνησαν οι Αραβες και ότι πριν δεν υπήρχε τίποτε σχετικό με τη μαθηματική σκέψη με αλγεβρικούς όρους. Απέναντι σε αυτή την άποψη αντιπαρατέθηκε μια άλλη επίσης απολυταρχική σχολή. «Οι Αραβες δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να μεταφράσουν και να διασώσουν κείμενα και δεν προσέθεσαν μια γραμμή στο σώμα των ήδη γνωστών μαθηματικών θεωριών». Τώρα, μετά και την αποδοχή του ευρήματος των δύο ελλήνων μαθηματικών και τη δημοσίευση, έπειτα από κρίση, σε ένα από τα αυστηρότερα περιοδικά του χώρου, στο ιαπωνικό SCIAMVS (14, 2013 41-57), μπορούμε να λέμε ότι πλέον μάλλον θα ανιχνευθούν προς διαφορετική κατεύθυνση οι βασικές ρίζες της Αλγεβρας. Ο Διόφαντος και ο Θέων δείχνουν την κατεύθυνση αυτή.

Ψηλαφώντας τα χειρόγραφα

Ενας ερευνητής, και μάλιστα Ελληνας, μπορεί, αντί να βασιστεί στις εκδόσεις των έργων των αρχαίων ελλήνων μαθηματικών από άλλους, και μάλιστα ξένους, να καθήσει να τα διαβάσει προσεκτικά ο ίδιος. Δεν είναι απλό, αλλά συχνά ανταμείβεται για την υπομονή του και την επένδυση σε χρόνο, αφού πρέπει πρώτα να περάσεις και από μια εκπαίδευση στην ανάγνωση παλαιογράφων. Στην περίπτωση λοιπόν των σχολίων του Θέωνος, χρησιμοποιήθηκε ένα αντίγραφο σε ηλεκτρονική μορφή από τον λεγόμενο κώδικα Vaticanus Graecus 198. Εκεί υπάρχει και το δέκατο τρίτο βιβλίο των σχολίων του Θέωνα αλλά δεν προσφέρεται για απλή και απρόσκοπτη ανάγνωση. Ισως και γι’ αυτό να πέρασε σχετικά ανεκμετάλλευτο ως σήμερα. Υπάρχει το λεγόμενο τρέχον κείμενο, αλλά συχνά εδώ διακόπτεται η ροή με την υπόδειξη προς τον αναγνώστη «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις» ή «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις μέχρι τέλους».

Με αυτή την κάπως γριφώδη για τον αμύητο προτροπή ο Θέων, διακόπτοντας τη ροή του κειμένου του, στέλνει τον αναγνώστη στο κείμενο του Πτολεμαίου, που βρίσκεται και αυτό γραμμένο σε άλλο σημείο του πακέτου όλων αυτών των φύλλων που συγκροτούν τον κώδικα μαζί με τα αντίστοιχα σχόλια μεταφερμένα με επιμέλεια στο περιθώριο από τον άγνωστο αντιγραφέα. «Αναζήτησε τη συνέχεια στα σχόλια» ή «αναζήτησε τη συνέχεια και διάβασε εκεί το τέλος του (συγκεκριμένου) θέματος», διότι ο συγγραφέας εννοούσε πως στο ρέον κυρίως κείμενό του θα καταπιαστεί με κάτι καινούργιο. Και όταν έχεις την υπομονή να φθάσεις ως εκεί ακολουθώντας τα υπομνηστικά σημάδια, πρέπει στη συνέχεια να αναγνωρίσεις από τα ίχνη που έχει αφήσει στο περιθώριο ο (αντι)γραφέας για ποιο από όλα τα εκεί χαοτικά τοποθετημένα σχόλια πρόκειται.

Η γλώσσα των Μαθηματικών τότε

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Θέων σε ένα αστρονομικό πρόβλημα του Πτολεμαίου, όπου υπάρχει και ένα συνοδευτικό γεωμετρικό σχήμα, εκτός από τη γεωμετρική απόδειξη που κάθεται και (ξανα)κάνει, συνεχίζει και μεταφράζει τα δεδομένα και τα ζητούμενα μεγέθη στη γλώσσα που είχε εισαγάγει ο Διόφαντος, με τρόπο που να σχηματιστεί μια εξίσωση. Αλλά και αυτό είναι απλό να το παρουσιάζεις περιγραφικά αλλά όχι το ίδιο εύκολο να το αναγνωρίσεις αν δεν κατέχεις τη μαθηματική γλώσσα της εποχής εκείνης. Μην ψάχνεις να βρεις κανέναν άγνωστο Χ ή τη στερεότυπη δράση που ξέρει και ο κάθε μαθητής σήμερα: χωρίζω γνωστούς από αγνώστους, αλλάζω τα πρόσημα (δεν γινόταν λόγος τότε για αρνητικούς αριθμούς). Με δυο λόγια, δεν χρησιμοποιούσαν τον δικό μας συμβολισμό. Πρέπει λοιπόν κάποιος να κατέχει καλά τον Διόφαντο για να βγάλει νόημα και να εκτιμήσει την ανακάλυψη. Αφού λοιπόν στην εργασία τους οι δύο ερευνητές αναλύσουν όλη την επίλυση του Θέωνος, ασχολούνται ιδιαίτερα με μια φράση αποφασιστικής σημασίας: «διά της των Διοφαντείων αριθμών αγωγής».

Σύμφωνα με τον κ. Χριστιανίδη, τη λέξη αριθμός οι αλγεβριστές εκείνη την εποχή τη χρησιμοποιούσαν με δύο έννοιες: απλά για να δηλώσουν το σύμβολο που αντιπροσώπευε την αντίστοιχη αριθμητική αξία, δηλαδή ο αριθμός ε (το 5 της εποχής εκείνης), αλλά υπήρχε και μια δεύτερη έννοια πιο τεχνική, π.χ. με το όνομα «1 Αριθμός» εννοούσαν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «άγνωστος Χ».  Επίσης ήταν γνωστοί και άλλοι τέτοιοι αλγεβρικοί αριθμοί, όπως «δύναμις», «κύβος», «δυναμοδύναμις»… Ολοι αυτοί οι αριθμοί συγκροτούν μια γλώσσα, την τεχνική γλώσσα της άλγεβρας της εποχής εκείνης, στην οποία μετέφραζαν το κάθε πρόβλημα. Προϊόν αυτής της μετάφρασης ήταν η εξίσωση. Ετσι μια έκφραση όπως «2 αριθμοί και 3 μονάδες είναι ίσα με 10 μονάδες» είναι μια εξίσωση, σαν τη δική μας 2Χ + 3 = 10. Αυτούς τους αριθμούς χαρακτηρίζει ο Θέων «Διοφαντείους αριθμούς». Στην ουσία ήταν τα αλγεβρικά εργαλεία της εποχής.

Επίσης αξιοπρόσεκτη είναι και η χρήση της λέξης «αγωγή». Εδώ φαίνεται ότι επρόκειτο για μια γνωστή και χρησιμοποιούμενη και από άλλους μέθοδο, κάτι ανάλογο με το δικό μας σημερινό «χρησιμοποίησα τη Μέθοδο των τριών για να το βρω». Αρα βγάζουμε και το συμπέρασμα ότι στη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από τον Διόφαντο ως τον Θέωνα αυτές οι αλγεβρικές μέθοδοι όχι μόνο απαθανατίστηκαν και δεν χάθηκαν, αλλά ήταν πλέον ένα μαθηματικό εργαλείο σε χρήση. Και με τη διάχυσή τους αυτή για αρκετούς αιώνες κίνησαν αργότερα την προσοχή των αράβων μαθηματικών όπως ο Αλ Χουραΐζμι, οι οποίοι αναμφισβήτητα πήγαν και αυτοί τη γνώση λίγο παρακάτω.

Η ερευνητική ομάδα από το ΜΙΘΕ, προφανώς σε αναγνώριση της σημασίας της εργασίας αυτής, έχει προσκληθεί και θα παρουσιάσει την Τετάρτη 5 Μαρτίου τα σχετικά σε συνάντηση στο Παρίσι, τον Μάιο αυτό θα επαναληφθεί στο Λονδίνο, μετά στο Ισραήλ και μάλλον θα υπάρξουν και άλλοι που θα ήθελαν να μάθουν για το πώς ο Διόφαντος μέσα από τα σχόλια του περιθωρίου και την παρατηρητικότητα κάποιων ξαναμπαίνει στην κεντρική σκηνή. 

Ελληνες και Αραβες

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος

Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος έζησε περίπου από το 90 ως το 168 μ.Χ. στην Αλεξάνδρεια, έγραψε όλα τα έργα του στα ελληνικά και οι σύγχρονοί του παρ’ όλο που λέγεται ότι καταγόταν από τη Νότια Αίγυπτο τον θεωρούσαν Ελληνα, αφού και το όνομά του ακόμη παρέπεμπε στον έλληνα επίγονο και διάδοχο του Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο. Ενα από τα γνωστότερα έργα του, για αιώνες σύγγραμμα αναφοράς για την Αστρονομία, ήταν η λεγόμενη «Μαθηματική Σύνταξη», αποτελούμενη από 13 βιβλία, που οι βυζαντινοί λόγιοι την ανέφεραν ως «Μεγίστη Μαθηματική Σύνταξη» και όταν τη μετέφρασαν οι Αραβες έγινε πιο γνωστή, εξαιτίας και της πρόταξης του αραβικού άρθρου «Αλ», ως «Αλμαγέστη».

Πέρα από τους αστρονομικούς πίνακες τους σχετικούς με την κίνηση των πλανητών και άλλων ουρανίων σωμάτων, ο Πτολεμαίος ασχολείται και με διάφορα άλλα προβλήματα που απαιτούν μαθηματικούς υπολογισμούς. Μόνο που σε πολλά σημεία δεν κάνει τον κόπο να παρουσιάσει αναλυτικές αποδείξεις θεωρώντας αυτές ως κάτι ευκολοαπόδεικτο. Ετσι έδωσε την ευκαιρία σε έναν άλλο μαθηματικό, τον Θέωνα, διευθυντή στο Μουσείο της Αλεξανδρείας, που έζησε κατά το Λεξικό του Σουίδα την εποχή της αυτοκρατορίας του Θεοδοσίου Α’ (379-395 μ.Χ.), πατέρα της δολοφονημένης από το πλήθος σπουδαίας γυναίκας μαθηματικού Υπατίας, να γράψει άλλα δεκατρία βιβλία γεμάτα με σχόλια αντίστοιχα το καθένα με αυτά του Πτολεμαίου. Τα σχόλια αυτά εκδόθηκαν για πρώτη φορά μαζί με τη «Μεγίστη» το 1538 στην κλασική έκδοση του Joachim Camerarius. Σε αυτά δηλαδή διευκρίνιζε, απεδείκνυε, συμπλήρωνε. Δυστυχώς έχουν χαθεί το ενδέκατο βιβλίο των σχολίων και τμήματα από το πέμπτο και από άλλα βιβλία. Εχουν εκδοθεί τα τέσσερα πρώτα το 1936-1943 από τον Rome, και εκείνος υπεδείκνυε στους επομένους από αυτόν να κοιτάξουν με επιμέλεια και τα επόμενα, αλλά η υπόδειξή του αυτή για δεκαετίες αγνοήθηκε.

Ο Διόφαντος

Ο Θέων είναι φανερό από τα σχόλιά του ότι ήταν απόλυτα εξοικειωμένος με τα Μαθηματικά του Διόφαντου. Του έλληνα μαθηματικού που έζησε στην Αλεξάνδρεια  περί το 300 μ.Χ. και είναι γνωστό πως χρησιμοποιούσε «αλγεβρικές μεθόδους» για να λύνει διάφορα αριθμητικά προβλήματα. Αυτά τού έδωσαν και το προσωνύμιο «πατέρας της Αλγεβρας», αλλά μιας Αλγεβρας περισσότερο πρακτικής από όσο τη γνωρίζουμε σήμερα, ευφυούς όμως και λειτουργικής για τις γνώσεις της εποχής.Ο Μοχάμαντ Ιμπν Μουσά αλ Χουραΐζμι (περίπου 787-850 μ.Χ.) ήταν ένας πέρσης μαθηματικός που έζησε στη Βαγδάτη, στο ανάκτορο του χαλίφη Αλ Μανσούρ. Εισήγαγε στα μαθηματικά τους ινδικούς αριθμούς και το θεσιακό δεκαδικό σύστημα, και το 820 εξέδωσε το πρώτο μεγάλο βιβλίο για την Αλγεβρα της εποχής, ενώ και η λέξη αλγόριθμος είναι παραφθορά του ονόματός του. Από εκείνη την εποχή αρχίζει και η μαθηματική επιστήμη να χρωματίζεται από την επαφή των αράβων μαθηματικών με αυτήν.

Ο "Πύργος των Ανέμων" στην Αθήνα, από τα Αρχαία Μνημεία της Αθήνας. Αναπαράσταση από τους James Stuart και Nicholas Revett, Λονδίνο 1762

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Αλγεβρα των αρχαίων Ελλήνων"