ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ της Οδύσσειας!!!

Άραγε αυτό γιατί δεν μας τα διδάξαν στο σχολείο;;; “..Διαβάστε το! Αρκούν 2 λεπτά.Αλλά μπορεί να το σκέπτεστε για πολύ περισσότερο…

Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.

ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις
αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους “μνηστήρες”.

Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν.

Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την
ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των
μνηστήρων.

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ.

Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.

Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ.

ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.

Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ.

Η λέξη μιλά απο μόνη της.

Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.

Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.

Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ.

Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.

Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ!

Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ.

Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!

Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!

Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.

Οι πρόγονοί μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό.

ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος.
Γι’ αυτό, μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ.

Και τον σκοτώνει ρίχνοντας του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, το ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων! ..”

Το διαβάσαμε από το: ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ: Αυτό είναι το ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ της Οδύσσειας!!! Γιατί ΔΕΝ μας τα δίδαξαν στο σχολείο;;; (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ) http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/08/blog-post_5608.html#ixzz3BWA20wFi

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ της Οδύσσειας!!!"

Πολλά προσέφερε η Ελλάδα στον Παγκόσμιο Πολιτισμό!

(Τι λένε διαπρεπείς ξένοι λόγιοι και μελετητές)

Γράφει ο Αθανάσιος Δέμος

Συνηθίσαμε να ακούμε ή να διαβάζουμε κείμενα παλαιοτέρων λογίων που εκφράζουν τον θαυμασμό τους για την προσφορά της Ελλάδας στον παγκόσμιο πολιτισμό. Στις ημέρες μας ακούμε ευχάριστα νέους ανθρώπους, πολύ νέους από πολλά σημεία του ορίζοντα να εκφράζουν το θαυμασμό τους και την ευγνωμοσύνη τους για όσα πρόσφερε η Ελλάδα.

Η βραβευμένη με όσκαρ ηθοποιός Γκούνεθ Πάλτροου εξέφρασε τον θαυμασμό της για τη χώρα μας λέγοντας: «Ο τόπος αυτός έδωσε αξίες και όρισε ιδανικά. Απέναντι σε μια χώρα που πρόσφερε σημαντικά πράγματα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, οφείλουμε να είμαστε περισσότερο γενναιόδωροι». Η Αμερικανίδα ηθοποιός δήλωσε ότι η οικογένειά της τιμά την ελληνική ιστορία και την ελληνική γλώσσα. Με τις δηλώσεις της αυτές η σύγχρονη Αμερικανίδα απηχεί και συνυπογράφει όσα είπε ο 3ος Πρόεδρος των ΗΠΑ Θωμάς Τζέφερσον (1801-1889):«Στους προγόνους των Ελλήνων οφείλουμε όλοι εμείς τα φώτα που μας έβγαλαν από το γοτθικό σκοτάδι…».

Ο Αντριάνο Τσελεντάνο, κορυφαίος Ιταλός τραγουδιστής, διεθνούς φήμης, που τιμήθηκε στο φεστιβάλ τραγουδιού του Σαν Ρέμο μίλησε για τη σωτηρία της Ελλάδας. Την θεωρεί υποχρέωση όλων και καταγγέλλει τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί πως χρεοκόπησαν την Ελλάδα πουλώντας της όπλα για να κονομάνε οι ίδιοι. Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο Τσελεντάνο συμφωνεί με τον Πρωθυπουργό της Ινδίας Νεχρού (1889-1964) που είπε: «Η Ευρώπη είναι θυγατέρα της Ελλάδος».

Ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης Στήβεν Σπίλμπεργκ δήλωσε: «Έχω πολλές ελπίδες πως την Ελλάδα με την υπέροχη και βαθιά ιστορία της, είτε θα την σώσουν είτε θα σωθεί. Είναι μια επίμονη χώρα με υπέροχους ανθρώπους και είμαι πραγματικά υπερήφανος που έχω καταφέρει να την επισκεφθώ τόσες φορές».

Ο Φρ. Ένγκελ (συνιδρυτής του Μαρξισμού 1820-1895) είπε: «Χωρίς την Ελλάδα δεν θα υπήρχε σύγχρονη Ευρώπη».

Αλλά από όλους τους επιφανείς μελετητές τονίζεται ιδιαίτερα η αξία της ελληνικής γλώσσας. Ένας από αυτούς είναι ο διεθνούς κύρους Ισπανός γλωσσολόγος και Ελληνιστής Φρανσίσκο Ρ. Αντράντος, ο οποίος είπε: «Η ελληνική γλώσσα είναι μοναδικής τελειότητας, είναι φαινόμενο συνέχειας μιας ενιαίας, αδιαίρετης και αδιάσπαστης γλώσσας από την εποχή του Ομήρου. Αυτό συμβαίνει αν σκεφθεί κανείς ότι από τις 6.300 λέξεις του Ομηρικού λεξιλογίου επιβιώνουν μέχρι σήμερα αυτούσιες 1.800, από τις οποίες σχετικά μικρό μέρος έχει αλλάξει έννοια. Έπειτα είναι και άλλες που υπάρχουν σε σύνθετες λέξεις, όπως π.χ. η λέξη αυδή = φωνή υπάρχει στο απηύδησα (απαυδώ), πύξ = γροθιά, πυγμάχος.

Ο εκ των πρωτεργατών στην αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Γραφής Β’, στενός συνεργάτης του Βέντρις, Τζων Τσαντγουΐκ είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Η γλώσσα που μιλούσε κάποιος βοσκός σε μια απόκεντρη περιοχή της Πελοποννήσου, 1.200 χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, είναι παρά τις κάποιες διαφορές της, η ίδια γλώσσα με την ελληνική που μιλιέται σήμερα».

Κάποιος πανεπιστημιακός καθηγητής υποστηρίζει… «Τα αρχαία είναι άλλη γλώσσα, δεν είναι μία γλώσσα με την ελληνική!..». Σήμερα η ελληνική γλώσσα σε παγκόσμιο επίπεδο (εκτός από την Ελλάδα, φυσικά) τείνει να πάρει τη θέση που της αξίζει πραγματικά. Και τούτο διότι έχει διαπιστωθεί ότι η ελληνική γλώσσα συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που την χαρακτηρίζουν ως το ύψιστο εργαλείο του νου, απευθύνεται δε σε ανωτέρου επιπέδου σκεπτομένους ανθρώπους και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις που κάθε τι άλλο ελλείπει.

Ο Γκαίτε, ο μέγιστος των ποιητών της Γερμανίας και ίσως το λαμπρότερο άστρο του πνευματικού στερεώματος των νεωτέρων χρόνων, γράφει: «Άκουσα το Ευαγγέλιο σε διάφορες γλώσσες, όταν το άκουσα στην Ελληνική μου φάνηκε πως παρουσιάστηκε το φεγγάρι στον έναστρο ουρανό».

Η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο, που έχει πραγματικά την δυνατότητα να αποτελέσει την κοινή βάση της παγκόσμιας επικοινωνίας. Ο λόγος είναι προφανής. Εκτός από την ακρίβειά της στην απόδοση των νοημάτων από γλώσσα σε γλώσσα, έχει και οικονομία στην κωδικοποίηση και μεταφορά δεδομένων λόγω της ίδιας της δομής της.

Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι οι χειριστές των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών Υψηλής, Προηγμένης Τεχνολογίας μας λένε: «Η μόνη ‘αποδεκτή’ γλώσσα από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του αμέσου μέλλοντος είναι η κλασική ελληνική, ως γλώσσα ανωτέρου επιπέδου και ιδιαιτέρως κατά τη διαδικασία διερμηνείας».

Μόνον την ελληνική δέχονται για την μαθηματική της δομή και κυρίως για την αρμονική και γεωμετρική της έκφραση και απεικόνιση. Και όχι μόνον την δέχονται οι υπολογιστές ως μοναδικό λεκτικό και ηχητικό κώδικα επικοινωνίας, αλλά και την θεωρούν ατέρμονα, δηλαδή μη οριακή, απειρωστική. Χωρίς την Ελληνική γλώσσα είναι αδύνατο να κάμει ούτε βήμα προς τα εμπρός η επιστημονική σκέψη της αύριο.

Ο Ισπανός Ακαδημαϊκός και μεγάλος Ελληνιστής Φραγκίσκος Ατράντος, ένας από τους πιο μεγάλους Ελληνιστές της εποχής μας είπε: «Αν δεν ήταν η Ελληνική γλώσσα, η Ευρώπη θα παρέμενε ένα έδαφος πρωτογόνων…». Τις γλώσσες Γαλλική, Αγγλική, Ιταλική, Ισπανική και Γερμανική τις ονομάζει κρυπτοελληνικές. Διεκήρυξε δε ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η πλέον παγκόσμια γλώσσα».

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης G. Murray γράφει: «Η ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Μία σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαριά στη Λατινική, Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική, κλπ… Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα, επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειοτέρων ανθρώπων».

Οι Ευρωπαίοι ειδικοί περί τα γλωσσικά στο σύνολό τους υποστηρίζουν ότι «Η αρχαία ελληνική γλώσσα έχει υψηλή μορφωποιητική ικανότητα, που διαμορφώνει τη σκέψη και κάνει τους μαθητές που γνωρίζουν αρχαία ελληνικά, να διαπρέπουν στις θετικές επιστήμες.

Αυτό το επιβεβαιώνει ο Γερμανός φυσικός επιστήμων Max Von Laye (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής), ο οποίος γράφει: «Οφείλω χάριτας στη Θεία Πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που με βοήθησαν να διεισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών». Τη δήλωση αυτή την έκαμε, όταν διαπίστωσε ότι η ελληνική γλώσσα είναι μία τέλεια μαθηματική δημιουργία, διαπίστωσε τη μαθηματική δομή της.

Εδώ στην Ελλάδα κάνουμε ό,τι μπορούμε εις βάρος της αρχαίας, αλλά και της νεοελληνικής. Πρώτον, από το 1982 και συνέχεια την «απλοποιούμε». Δεύτερον, περιορίζονται συνεχώς οι ώρες διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Πόσο διαφορετικά θα ήσαν τα πράγματα, αν προσέχαμε και ακολουθούσαμε την προτροπή – συμβουλή του Προέδρου της Διεθνούς Ακαδημίας Φραγκίσκου Λιγκόρα, ο οποίος τον Μάρτιο του 1997 έκαμε την παρακάτω δήλωση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο:

«Έλληνες, να είστε υπερήφανοι που μιλάτε την Ελληνική γλώσσα ζωντανή και μητέρα όλων των άλλων γλωσσών. Μη την παραμελείτε, αφού αυτή είναι ένα από τα λίγα αγαθά που μας έχουν απομείνει και ταυτόχρονα το διαβατήριό σας για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Ζωντανέψτε τους αρχαίους σας συγγραφείς, κάνετε γνωστό το συλλογισμό τους…».

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πολλά προσέφερε η Ελλάδα στον Παγκόσμιο Πολιτισμό!"

Πολυάνδρεια φυλούσαν οι Λέοντες! 10.000 Αθηναίοι είχαν πέσει στην Αμφίπολη!

by ella

Μετά την αποκάλυψη του Οράματος του Μεγάλου Αλεξάνδρου για δημιουργία ενός νέου μεγάλου σαν πυραμίδα τάφου για τον πατέρα του Φίλιππο, το ΣΠΑΕΙ αποκαλύπτει σήμερα την σχέση που μπορεί να έχουν τα τόσο παρόμοια λιοντάρια “Πειραιά”, Θεσπιών, Χαιρώνειας και Αμφιπόλεως μεταξύ τους!

Άλλωστε το αίνιγμα του Λέοντα της Αμφίπολης, αποτελεί και το κλειδί του μυστηρίου του Τύμβου, ενώ υπάρχει και ένα μικρό ενδεχόμενο να μην σχετίζεται ο Λέων της κορυφής, με τον Τύμβο της βάσης, στην περίπτωση που πρόκειται για δύο εντελώς ξεχωριστά μνημεία.

Ο ΛΕΩΝ ΤΗΣ ΧΑΙΡΩΝΕΙΑΣ

Κάτι τέτοιο φανερώνει ο παρόμοιος Λέων της Χαιρώνειας, στη Βοιωτία, που δεν στήθηκε σε τάφο Βασιλιά, αλλά σε 254 πεσόντες Θηβαίους Ιερολοχίτες, που σκοτώθηκαν στην κρίσιμη Μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ., από τον στρατό του Φιλίππου και την καίρια επέλαση του ιππικού του νεαρότατου τότε Μεγάλου Αλεξάνδρου! Πρόκειται δηλαδή για πολυάνδρειο!

Μετά την νίκη εκείνη, οι Έλληνες μόνοιασαν αναγκαστικά και άνοιξε ο δρόμος για την μεγάλη και παράτολμη αποστολή της Μακεδονίας και των υπολοίπων πλην Λακαιδεμονίων, την εκστρατεία κατά της ίδιας της Περσικής Αυτοκρατορίας!
Ο Λέων της Χαιρώνειας ύψους 5,5 μέτρων, βρισκόταν πάνω σε έναν ορθογώνιο περίβολο, μήκους περίπου 24 μέτρων και πλάτους 15 μέτρων, όπου πράγματι βρέθηκαν 254 σκελετοί μαζί με όπλα, διατεταγμένοι σε επτά σειρές!

ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ Ο ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

Ιδιαίτερη σημασία έχει το τι αναφέρει ακριβώς ο Παυσανίας για τον Λέοντα της Χαιρώνειας:

“Όπως πλησιάζει κανείς την πόλη βλέπει ένα κοινό τάφο των Θηβαίων που σκοτώθηκαν στη μάχη εναντίον του Φιλίππου. Δεν έχει επιγραφή, αλλά πάνωθέ του στέκεται ένα λιοντάρι, ίσως σαν αναφορά στην τόλμη των ανθρώπων. Το ότι δεν υπάρχει επιγραφή οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι το θάρρος τους δεν ανταμείφθηκε με την αντίστοιχη καλή τύχη”.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι στον Λέοντα της Χαιρώνειας που βρισκόταν πάνω σε πολυάνδρειο, κοινό τάφο πεσόντων, δεν υπήρχε επιγραφή, επειδή στη Μάχη της Χαιρώνειας είχαν ηττηθεί από τους Μακεδόνες…

ΟΙ 10.000 ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ

Κατά παρόμοιο τρόπο, δεν αναφέρεται ή δεν έχει βρεθεί επιγραφή και για τον Λέοντα της Αμφιπόλεως, όπου και εκεί υπήρξε κάποτε ένα τεράστιο πολυάνδρειο! Πρόκειται για 10.000 Αθηναίους εποίκους που ίδρυσαν εκεί την πρώτη αποικία ονομάζοντας την“Εννέα Οδοί” και σκοτώθηκαν τελικά από τους Θράκες το 465 π.Χ., μετά μια μάχη λίγο πιο πέρα προς τον Δραβήσκο!

Την περιοχή ανεκατέλαβε σχεδόν τριάντα χρόνια μετά ο Άγνωνας του Νικία και ίδρυσε τελικά την Αμφίπολη το 437 π.Χ. στολίζοντάς την με ωραία οικοδομήματα. Θεωρείται δε αδιανόητο να μην έστησε Μνημείο για τους 10.000 πεσόντες Αθηναίους. Και το Μνημείο αυτό μπορεί να είναι ο Λέων της Αμφιπόλεως με το μεγάλο 10×10 βάθρο του! Ο Λέων όμως κατά τους αρχαιολόγους φαίνεται να τοποθετείται χρονικά στον 4ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή αρκετά χρόνια αργότερα από τον Άγνωνα…

Ο ΛΕΩΝ ΤΩΝ ΘΕΣΠΙΩΝ

Παρόμοιος λέων με της Χαιρώνειας, είχε στέψει πολύ νωρίτερα επίσης πολυάνδρειο 202 πεσόντων Θεσπιέων στη μάχη του Δηλίου κατά των Αθηναίων το 424 π.Χ..

Άρα βλέπουμε πως δύο από τα τρία μέχρι τώρα γνωστά μας λιοντάρια, ήταν επιτύμβιοι φύλακες πολυανδρείων, κοινών τάφων πεσόντων!

Μήπως τελικά και ο Λέων της Αμφιπόλεως;

ΛΕΩΝ “ΠΕΙΡΑΙΑ” (ΙΣΩΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ)

Τέλος, παρόμοιο είναι και ο λεγόμενος Λέων του Πειραιά, το λιοντάρι που βρισκόταν στο μεγάλο λιμάνι και γι΄αυτό ονομαζόταν από τους ξένους “Πόρτο Λεόνε” και το οποίο σύμφωνα με τον Laborde βρισκόταν αρχικά στον Μαραθώνα, σε ανάμνηση της νίκης κατά των Περσών το 490 π.Χ.. Ή όπως φαίνεται τώρα πλέον καλύτερα, πιθανόν προς τιμή των πεσόντων Μαραθονομάχων (192 Αθηναίων και 11 Πλαταιέων), όπου και το επίγραμμα του Σιμωνίδη: “Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι, Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν”.

Το λιοντάρι αυτό (φωτο) αρπάχθηκε τελικά στον Πειραιά από τον Μοροζίνι το 1687 και βρίσκεται ακόμη αζήτητο ως τώρα στο λιμάνι της Βενετίας.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πολυάνδρεια φυλούσαν οι Λέοντες! 10.000 Αθηναίοι είχαν πέσει στην Αμφίπολη!"

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξάνθης, 25/08/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξάνθης, 25/08/2014 "

ΟΙ ΑΡΜΑΤΟΜΑΧΙΕΣ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΜΕΤΑ ΑΠΌ 40 ΧΡΟΝΙΑ--

Η άγνωστη δράση των αρμάτων μάχης στην εισβολή του 1974 - Οι απώλειες Εθνοφρουράς & Τούρκων εισβολέων ---

Ελάχιστα γνωστή είναι στο ευρύ κοινό η δράση των ελληνοκυπριακών και των τουρκικών αρμάτων μάχης που διεξήχθη κατα την τουρκική εισβολή του 1974 στην Κύπρο------
Την δράση της 23ης Επιλαρχίας Μέσων Αρμάτων της Εθνικής Φρουράς, με τα "αρχαία" Τ-34/85 παρουσιάζει ο συγγραφέας και ερευνητής Κώστας Δημητριάδης, ο οποίος με το βιβλίο του "Κϋπρος, η μεγάλη προδοσία" παρουσιάζει λεπτομερώς τα γεγονότα συντάραξαν τον Ελληνισμό, πριν από 40 χρόνια...
Σύμφωνα με τονσυγγραφέα, οιπόν, η 23 ΕΜΑ διέθετε 32 άρματα μάχης Τ-34/85 αγορασμένα από την Ρωσία μέσω Αιγύπτου. Η Επιλαρχία διέθετε δύο Ίλες των 16 αρμάτων η κάθε μία και κάθε Ίλη ήταν χωρισμένη σε 3 ουλαμούς των 5 αρμάτων συν το άρμα του Δκτή Ίλης. Ήδη πριν τον πόλεμο, η 23 ΕΜΑ είχε αποσπάσει από την 2η Ίλη της, 8 άρματα, 3 στην Αμμόχωστο και 5 στην Κερύνεια.

Με την εισβολή η μισή Επιλαρχία ήταν διασκορπισμένη εξ αιτίας της δράσης της στο Πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Βρέθηκαν λοιπόν 18 άρματα ως ετοιμοπόλεμα την 20η Ιουλίου κοντά στα θέατρα των επιχειρήσεων ήτοι μόνο μια Ίλη. Και μέσα σε όλα αυτά άρχισαν τα μηχανικά προβλήματα.
Σχεδόν άμεσα 2 άρματα ακινητοποιήθηκαν από βλάβη στον κινητήρα και εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματα τους.
Άλλα 2 άρματα καταστράφηκαν από τουρκικά M72 LAW κοντά στην ακτή στο Πεντεμίλι και 1 εγκαταλείφθηκε κοντά σε εξοχικό κέντρο ακριβώς από πίσω τους μετά από βολή τουρκικού φορητού ΠΑΟ.

Το βράδυ της 20ης Ιουλίου 7 άρματα ενίσχυσαν την νυχτερινή επίθεση της ΕΛΔΥΚ στο Κιόνελι. Σχεδόν άμεσα 2 άρματα ακινητοποιήθηκαν από βλάβη. Την αυγή τα κατέστρεψε η Τουρκική αεροπορία. Άλλο 1 έπεσε στην αντιαρματική τάφρο Τσινάρ και εγκαταλείφθηκε. Οι Τούρκοι το τράβηξαν μετά δύο ημέρες και το χρησιμοποίησαν στις επιχειρήσεις για λογαριασμό τους.
8 συνολικά άρματα χάθηκαν "φθηνά" την πρώτη κιόλας μέρα.
Την 3η μέρα που οι Τούρκοι επιχείρησαν την τελική επίθεση κατά της Κερύνειας προσπαθώντας να την καταλάβουν πριν ξεκινήσει η εκεχειρία, τα 4 άρματα που ευρίσκονταν εκεί με σχεδόν εξαντλημένα τα πυρομαχικά τους, εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματά τους - ένα μάλιστα οδηγήθηκε από τον οδηγό στο χωριό του και εγκαταλείφθηκε εκεί (και αυτό έγινε αιτία για σφαγές όταν μπήκαν οι Τούρκοι) - ανεβάζοντας τις απώλειες σε 12 άρματα από τα συνολικά 32 της ΕΜΑ.

Κατά την διάρκεια της εκεχειρίας η 23 ΕΜΑ αναδιοργανώθηκε σε 2 ουλαμούς των 7 αρμάτων και έναν των 6 αρμάτων αλλά ήταν φανερό ότι τα άρματα ήταν καταπονημένα και δεν θα άντεχαν.
Κατά τον Αττίλα ΙΙ τα 3 άρματα της Αμμοχώστου εγκαταλείφθηκαν σε τέλεια κατάσταση, όταν οι Άγγλοι δεν επέτρεψαν στα πληρώματά τους να περάσουν μέσα από τις Βάσεις τους ενώ τα καταδίωκαν 13 Μ-48 των Τούρκων. Η μόνη αξιοσημείωτη συμβολή της 23 ΕΜΑ στον Αττίλα ΙΙ ήταν στην Μάχη στο Πυρόϊ στις 17/8/74.
Τα 2 άρματα υποστήριξαν την Διμοιρία των Καταδρομέων στην υπεράσπιση της περιοχής. Κατά την διάρκεια της μάχης 1 άρμα ακινητοποιήθηκε από βολή τουρκικού αντιαρματικού.
Άλλα 3 άρματα ακινητοποιήθηκαν στην περιοχή της Ν.Α.Λευκωσίας και καταλήφθηκαν από τους Τούρκους όταν έθεσαν υπό την κατοχή τους την περιοχή. Αλλα 3 άρματα καταστράφηκαν στις περιοχές Ανατολικά της Αγλαντζιάς, Βόρεια της Αθηαίνου και στην Λουριτζίνα.
.
Από αυτά 10 οι Τούρκοι τα επισκεύασαν χρησιμοποιώντας ανταλλακτικά που τους ήλθαν από το Πακιστάν και τα χρησιμοποίησαν εναντίον της Ε/Φ, από τα οποία 3 καταστράφηκαν από Α/Τ της Ε.Φ., 4 εγκαταλείφθηκαν από τα πληρώματα τους και 3 σχεδόν ανέπαφα κοσμούν τα Μουσεία τους.
Οι απώλειες της 23 ΕΜΑ ήταν 13 (κατ' άλλους 16) νεκροί ή αγνοούμενοι.Συνολικά η 23 ΕΜΑ έχασε 22 άρματα στον πόλεμο
Σε ότι αφορά τις τουρκικές απώλειες τα πρώτα άρματα που ξεκίνησαν πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο ήταν μια Ίλη αρμάτων - 15 άρματα Μ-47 - της 39ης Μεραρχίας την 22α Ιουλίου. Η Ίλη ακολουθείτο από δύο τάγματα μηχανοκίνητου πεζικού, όλα κινούμενα προς Κερύνεια.
Σε αυτήν την πορεία τους έχασαν 2 Μ-47 από ΠΑΟ των 57mm και των 106mm στην πρώτη γραμμή ελληνικής αμύνης (85 άνδρες του 251 ΤΠ). Πλησιάζοντας την Κερύνεια αντιμετώπισαν την 2η γραμμή αμύνης του 251 ΤΠ - περίπου μια μειωμένης σύνθεσης διλοχία - όπου άλλο 1 Μ-47 ακινητοποιήθηκε από Α/Τ βλήμα των 3,5 που εκτόξευσαν οι αμυνόμενοι.
Αφού κατέλαβαν την πόλη της Κερύνειας δύο πληρώματα από 2 Μ-47 άφησαν τα άρματα τους έξω από το Κάστρο της πόλης παρότι ήξεραν ότι μέσα ήταν Έλληνες ναύτες, προφανώς αναζητώντας πλιάτσικο στην καταληφθείσα πόλη. Ο επικεφαλής της φρουράς του Κάστρου τότε από τις πολεμίστρες έριξε χειροβομβίδες μέσα στα άρματα από τις ανοικτές θυρίδες και τα κατέστρεψε και τα δύο.


Στις 2 Αυγούστου η 28η Μεραρχία έστειλε μια ομάδα Μ-47 με συνοδευτικά 2 Μ-113 στην περιοχή Κόρνος στην κορυφογραμμή του Πενταδάκτυλου μέσω ενός δασικού δρόμου. Αυτόν τον δρόμο είχε παγιδεύσει κλιμάκιο του 70 ΤΜΧ και άνδρες της ΕΦ είχαν στήσει ενέδρα.
Το προπορευόμενο Μ-47 έπεσε σε νάρκη και έκοψε ερπύστρια. το τέταρτο στην σειρά όχημα, ένα Μ-113 χτυπήθηκε από Α/Τ βλήμα και κατεστράφη ολοσχερώς. Τα εγκλωβισμένα 2ο και 3ο όχημα κατελήφθησαν από τους άνδρες της ΕΦ. Το 5ο άρμα έκανε ταχέως όπισθεν και απεγκλωβίστηκε.
Οι άνδρες της ΕΦ θεωρώντας ότι το προπορευόμενο Μ-47 που πάτησε την νάρκη ήταν μη χρησιμοποιήσιμο το ανατίναξαν και σήμερα το κουφάρι του είναι μνημείο των Τούρκων.

Τα άλλα δύο οχήματα - ένα Μ-47 και ένα Μ-113 - μεταφέρθηκαν στην Σκυλλούρα όπου έγιναν οι απαραίτητες επισκευές (στο Μ-47 είχε χαλάσει η ηλεκτροϋδραυλική περιστροφή του πύργου).
Στις 15 Αυγούστου το εν λόγω Μ-47 με πλήρωμα τους Λοχίες Δρόσο Κ. & Κριθάρη Α. και τους Κουδουνά, Νικολάου και Τούντα, μπήκαν μέσα σε σχηματισμό Ίλης Τουρκικών αρμάτων Μ-47 κοντά στην περιοχή της Σκυλλούρας και εκμεταλλευόμενοι το ότι κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι το εν λόγω άρμα το χειρίζονται Έλληνες μαυροσκούφηδες (είχαν αφήσει τα Τούρκικα διακριτικά πάνω του) χτύπησαν και αχρήστευσαν 7 άρματα Μ-47 αυτής της Ίλης πριν οι σαστισμένοι Τούρκοι καταλάβουν από που τους χτυπούσαν οι βολές.
Την δράση του "ελληνικού" Μ-47 παρακολουθούσε ο Ίλαρχος Χαραλάμπους από το επίσης "ελληνικό" πλέον Μ-113 και όταν κατάλαβε ότι κινδύνευαν να εντοπισθούν από τους Τούρκους έδωσε διαταγή για αποχώρηση από τον σχηματισμό τους όπως και έγινε. Από την υπόλοιπη Ίλη των Τουρκικών αρμάτων άλλα 2 άρματα τέθηκαν εκτός μάχης από εύστοχες βολές του Ελληνικού Πυροβολικού.
Επίσης την 6η Αυγούστου κατά την επίθεση της 28ης Μεραρχίας προς Λάπηθο-Καραβά 2 Μ-47 που υποστήριζαν Τάγμα Πεζικού χτυπήθηκαν και αχρηστεύθηκαν από Ελληνικά ΠΑΟ.

Στις 14 Αυγούστου η ΕΛΔΥΚ δέχεται επίθεση από την ΤΟΥΡΔΥΚ και τις ενισχύσεις των 2000 Πεζοναυτών/Αλεξιπτωτιστών που είχαν πέσει στο Κιόνελι και την Αγύρτα, με την συνδρομή 17 αρμάτων Μ-47.
Οι συντονισμένες βολές του Ελληνικού Πυροβολικού διαχώρισαν τις δυνάμεις των επιτιθέμενων από αυτές των αρμάτων με αποτέλεσμα άπαντες να οπισθοχωρήσουν αφήνοντας κατεστραμμένο 1 άρμα Μ-47.
Η ίδια επίθεση επαναλήφθηκε στις 16 Αυγούστου, αυτή την φορά ενισχυμένη με δυνάμεις της 39ης (50ο Σύνταγμα) και 28ης Μεραρχίας (σύνολο κάτι λιγότερο από 7000 άνδρες) και με μία επιπλέον Ίλη αρμάτων Μ-48.
Το στρατόπεδο κυκλώθηκε και κατελήφθη. Θέλοντας να προχωρήσουν οι Τούρκοι στην κατοικημένη περιοχή της Λευκωσίας αποκρούστηκαν από τους αμυνόμενους χάνοντας 4 άρματα Μ-48 από ΠΑΟ των 90mm (2 Μπικάκης, 1 Σερέτης, 1 Καβακιώτης), και 2 άρματα Μ-48 από ΠΑΟ των 106 ΜΜ
Συνολικά οι Τούρκοι έχασαν στις επιχειρήσεις 6 Μ-48 και 17 ή 18 Μ-47 σύνολο 23 ή 24 άρματα (Πληρώματα 27 νεκροί - 51 τραυματίες).
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΑΡΜΑΤΟΜΑΧΙΕΣ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ"

Πολιορκία του Χάνδακα και Χρονοστρατηγική

Του Νίκου Λυγερού
Η κλασική προσέγγιση της πολιορκίας του Χάνδακα (1648 – 1669) χρησιμοποιεί την έννοια της μάχης μόνο που δυσκολεύεται λόγω της μεγάλης διάρκειας της σύγκρουσης. Έτσι προτιμά να καλύψει την πολιορκία με μία ακολουθία από μικρές συρράξεις που αντιπροσωπεύουν ανάλογα με τις περιπτώσεις, εξόδους, επιθέσεις, αντεπιθέσεις, κλπ. Και πάλι, με αυτόν τον τρόπο δημιουργούν τεχνητά με κρίκους, μια αλυσίδα γεγονότων, ενώ η αλυσίδα υπήρχε εξαρχής λαξευμένη μέσα στο ξύλο με κρίκους κλειστούς. Για να αποφύγουν αυτά τα προβλήματα μερικοί μελετητές προσπαθούν να ενσωματώσουν την πολιορκία του Χάνδακα μέσα στο πλαίσιο της οθωμανικής κατάκτησης της Κρήτης. Είναι βέβαια ένα κλασικό σχήμα που δίνει όμως έμφαση και πάλι στην έννοια του χώρου, δίχως να δώσει τόσο σημασία όσο αξίζει σε αυτήν την ακραία πολιορκία, στην έννοια του Χρόνου και στο πάχος του. Διότι το χαρακτηριστικό αυτής της περίπτωσης αποτελεί μια παγκόσμια πρωτοτυπία για να μη μιλήσουμε από τώρα για καινοτομία. Επιπλέον ο ρόλος του Francesco Morosini δεν είναι απλώς μια λεπτομέρεια, αφού είχε στην Κρήτη μια διάρκεια 24 ετών. Αν τώρα χρησιμοποιήσουμε την τοποστρατηγική, για να μελετήσουμε τις σχέσεις που υπήρχαν μεταξύ των συμμάχων και των εχθρών, τότε τα πράγματα εμφανίζονται με έναν τρόπο ριζικά διαφορετικό. Δεν έχουμε πια ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος μεταξύ της Βενετίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Εδώ εμπλέκονται πολλές Ευρωπαϊκές δυνάμεις, όλες χριστιανικές που λειτουργούν με τα εθνικά τους συμφέροντα εναντίον ενός κατακτητή που προσπαθεί να καταλάβει όλη τη Μεσόγειο που θεωρείται εντελώς απαράδεκτο. Η τοποστρατηγική προετοιμάζει το έδαφος για την σύνθεση της Χρονοστρατηγικής. Τα πρώτα στοιχεία του Χρόνου δείχνουν ότι η πολιορκία εντάσσεται σε ένα χρονικό διάστημα ακόμα μεγαλύτερο με παίκτες που παίζουν διαχρονικά μέσα στη σκακιέρα της Μεσογείου. Μόνο που δεν παίζουν μία μόνο παρτίδα, υπάρχει συνέχεια και αυτή λειτουργεί με μνήμη. Οι παίκτες επιπλέον δεν είναι μόνο δύο. Κατά συνέπεια βλέπουμε ότι εκ φύσης μια κλασική προσέγγιση εκφυλίζει τα δεδομένα κι έχει μια ανάλυση που καταρρέει. Ενώ αυτή η πολιορκία είναι συνδεδεμένη με τις πολιορκίες της Μάλτας, της Ρόδου, της Κύπρου και την ναυμαχία της Ναυπάκτου. Μια ολιστική ανάλυση λειτουργεί συμπληρωματικά με τη Χρονοστρατηγική σύνθεση. Έτσι αντιλαμβανόμαστε καλύτερα και ορθολογικά ότι η Κρήτη είναι μόνο μέρος, μερικά τετράγωνα, της μεσογειακής σκακιέρας. Η πολιορκία του Χάνδακα εμφανίζεται τότε ως ένα φαινόμενο κι όχι μόνο γεγονός, αναμενόμενο αλλά το πιο σπουδαίο είναι ότι δεν είναι το τέλος και είναι μόνο η προετοιμασία της απελευθέρωσης της Πελοποννήσου που θα παίξει ένα τεράστιο ρόλο στους επόμενους αιώνες. Ο Χάνδακας ήταν μια θυσία, ένας σκακιστικός συνδυασμός σε μια πολλαπλή παρτίδα αιώνων και είναι η ουσία της συμβολής του στη Χρονοστρατηγική.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=16536&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πολιορκία του Χάνδακα και Χρονοστρατηγική"

Αιολικοί Ανεμόμυλοι

Του Νίκου Λυγερού
Αν κάποιος τολμούσε να ονομάσει τους παραδοσιακούς ανεμόμυλους, αιολικούς πολλοί θα θεωρούσαν ότι είναι γελοίο. Το ίδιο ισχύει και για ένα αιολικό ιστιοφόρο. Το πιο αστείο της υπόθεσης είναι ότι και τα δυο χρησιμοποιούν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εδώ και αιώνες, ενώ κανένας ουσιαστικά δεν τους ερμηνεύει με αυτόν τον τρόπο, διότι έχουν συνηθίσει να βλέπουν την παράδοση ως κάτι το παλαιωμένο που δεν ταιριάζει με τις καινοτόμες ονομασίες που δεν κρύβουν αποκλειστικά μία ιδιαίτερη καινοτομία. Ο λόγος αυτής της προσέγγισης είναι πολλαπλός. Πολλοί από εμάς βλέπουν τους ανεμόμυλους της Ελλάδας ως κατάλοιπα μιας άλλης εποχής που έχει περάσει. Άλλοι βλέπουν μόνο εν δυνάμει ερείπια. Υπάρχουν βέβαια και κάποτε μερικοί νοσταλγικοί που τους βλέπουν με συμπάθεια. Τα τελευταία χρόνια μερικοί θεωρούν ότι είναι ακόμα και τουριστικά αξιοθέατα. Αλλά επί της ουσίας δεν τους θέλουν σε φάση λειτουργίας. Πρακτικά τους θέλουν νεκρούς. Το πιο απίστευτο είναι ότι οι ανεμόμυλοι θα μπορούσαν εύκολα με μερικές μετατροπές που δεν είναι καθόλου κοστοβόρες να μετατραπούν σε μικρές ανεμογεννήτριες για να τροφοδοτούν τοπικά στοιχεία. Με αυτόν τον τρόπο η φυσική ομορφιά ενός ανεμόμυλου που προσφέρει ακόμα και τουριστικό ενδιαφέρον θα είχε και μια απλή χρήση. Το θέμα δεν είναι η απόδοση αλλά η ζωντανή ύπαρξη και όχι μια τεχνητή παθητικότητα που δεν αρμόζει με την έννοια του ανεμόμυλου, ο οποίος εξ ορισμού είναι ο ακίνητος σε κίνηση, δηλαδή η δυναμική του ακίνητου. Με την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος μέσα στο αστικό περιβάλλον, έχουμε μία ορθολογική λύση που συνδυάζει τις απαιτήσεις των ανθρώπων για να ζήσουν και για να απολαύσουν τη ζωή. Έχει λοιπόν σημασία να αντιληφθούμε ότι ειδικά στα νησιά, οι ανεμόμυλοι μπορούν να παίξουν ένα ρόλο ουσιαστικό και δεν είναι ανάγκη να τους ξηλώσουμε παντού για να κοιτάζουμε στη συνέχεια παλιές φωτογραφίες με τη νοσταλγία του παρελθόντος. Οι θέσεις τους λόγω γνώσης είναι πάντα σε στρατηγικά σημεία που μπορούμε εύκολα να αξιοποιήσουμε και να αναδείξουμε τα καλά της περιοχής. Αρκεί να φανταστείτε ένα ανεμόμυλο το βράδυ να είναι φωτισμένος από την ίδια του την ενέργεια για να θέλετε να πάτε να το δείτε και να τον φωτογραφίσετε.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=16518&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αιολικοί Ανεμόμυλοι"

Το παράδοξο του Θησέα

Το παραδοξο του Θησέα είναι ένα φιλοσοφικό ερώτημα που απασχόλησε τους ανθρώπους από τα αρχαία ακόμη χρόνια. Βασίζεται στο ερώτημα: Αν σε ένα αντικείμενο αντικατασταθούν όλα του τα μέρη το αντικείμενο παραμένει το ιδιο;

Το φιλοσοφικό ερώτημα απασχόλησε τον Ηράκλειτο, τοΣωκράτη, τον Πλάτωνα αλλά και σύγχρονους φιλοσόφους όπως οΤόμας Χομπς και ο Τζον Λοκ. Αυτός όμως που το ανέδειξε περισσότερο είναι ο Πλούταρχος βασισμένος στον παρακάτω μύθο:

«Το πλοίο με το οποίο ο Θησέας και οι νέοι της Αθήνας επέστρεψαν από την Κρήτη (όπου αντιμετώπισαν τοΜινώταυρο) είχε τριάντα κουπιά, και διατηρήθηκε από τους Αθηναίους μέχρι την εποχή του Δημητρίου του Φαληρέως(κυβέρνησε το διάστημα 317-307 π.Χ.), όταν και αντικαταστάθηκαν τα παλιά ξύλα που σάπισαν με καινούρια. Από τότε οι φιλόσοφοι άρχισαν να διαφωνούν σχετικά με την υπόσταση του αντικειμένου. Η μία πλευρά, υποστήριζε ότι το πλοίο παρέμενε το ίδιο ενώ η άλλη ότι δεν είναι το ίδιο.»

Αργότερα το θέμα επκτάθηκε ακόμη περοσσότερο από τον Τόμας Χομπς, που έθεσε ένα νέο προβληματισμό, αναρωτώμενος .

«Τί θα γινόταν αν μετά την αντικατάσταση όλα τα παλιά κομμάτι συγκεντρώνονταν και επανατοποθετούνταν ώστε να δημιουργήσουν ένα δεύτερο πλοίο; Ποιο από τα δύο πλοία θα ήταν αυτό του Θησέα;».

Όπως σε όλα τα φιλοσοφικά ερωτήματα αναπτύχθηκαν πολλές προσεγγίσεις για να απαντήσουν ωστόσο η απάντηση θα είναι πάντα υποκειμενική. Ο Ηράκλειτος εισήγαγε την έννοια της ποσοτικής και αριθμητικής ταύτισης. Ο Αριστοτέλης υποστήριξε ότι υπάρχουν 4 αιτίες που χαρακτηρίζουν ένα αντικείμενο η μορφή, τουλικό, η χρήση και ο τελικός σκοπός.

Μια άλλη προσέγγιση είναι η έννοια του κρίσιμου στοιχείου. Όσο αυτό δεν αντικαθίσταται το αντικείμενο παραμένει το ίδιο αν αντικατασταθεί τότε το αντικέινο αλλάζει.
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το παράδοξο του Θησέα"