Το κοινοβουλευτικό πολίτευμα και η πολιτική ως επάγγελμα.

Ένα από τα κύρια θέματα της πολιτικής θεωρίας και της κοινωνιολογίας ήδη από τον Μακιαβέλλι, ήταν το ζήτημα της ηγεσίας, δηλαδή του ικανού ηγέτη που μπορεί να επηρεάσει κοινωνικά σύνολα και να διοικήσει με τρόπο αποτελεσματικό και ασφαλή, να επιφέρει αρμόζουσες αλλαγές και «να παρουσιάσει ένα ικανοποιητικό πολιτικό έργο» (Βέμπερ). Το ζήτημα αυτό απασχόλησε στην αρχαιότητα τόσο τους Έλληνες (Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Ξενοφώντα) όσο και τους Ρωμαίους (Κικέρων).

Στις σύγχρονες κοινωνίες εν τούτοις παρατηρείται απουσία ικανών ηγετών που θα μπορούσαν να ανοίξουν άλλες οδούς, διαφορετικές από την πεπατημένη της διαχείρισης της εξουσίας, από την τεχνοκρατική διεκπεραίωση σύμφωνα με την λογική και τις απαιτήσεις των αγορών, των τραπεζών και των επιχειρήσεων. Οι περισσότεροι πολιτικοί ήταν και είναι άχρωμοι γραφειοκράτες, κομματικά προϊόντα και υποχείριοι των αγορών, όπως ο Κλίντον, ο Μπους ο Μπλαιρ, ο Σρέντερ, ο Μιτεράν, ο Σαρκοζύ, ο Ολάντ. Δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν τη στόφα του ηγέτη, όπως τον ανέλυσε ο Μαξ Βέμπερ. Η διάγνωση αυτή αφορά επίσης τους αριστερούς, τους οικολόγους και τους σοσιαλιστές, αφού και αυτοί, εκεί όπου μοιράσθηκαν κυβερνητικές ευθύνες, δεν αντιστάθηκαν στη γοητεία του νεοφιλελευθερισμού στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Χαρακτηριστικά παραδείγματα στη Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κ.ά.

Από την άλλη και οι κομμουνιστές μαρξιστές ηγέτες, που έπαιξαν κάποιον «επαναστατικό» ρόλο στην Ιστορία με τη βοήθεια των Κομμουνιστικών Κομμάτων και μέρους της κοινωνίας, απέτυχαν να δημιουργήσουν μία ευνομούμενη πολιτεία ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας (Λένιν, Τρότσκι, Στάλιν, Μάο, Κάστρο, Χο τσι Μινχ). Αντιθέτως, δημιούργησαν τερατώδη ολοκληρωτικά ανελεύθερα καθεστώτα.

Μέσα λοιπόν σε έναν κόσμο των απρόσωπων αγορών και των μεγάλων συμφερόντων ο πολιτικός ηγέτης δεν μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό δημιουργικό ρόλο παρά μόνο να υπερασπίσει τα ιδιαίτερα συμφέροντα που αντιπροσωπεύει και τα οποία τον στηρίζουν. Κλασικό παράδειγμα η καγκελάριος Μέρκελ, η οποία εν μέσω δεινής κρίσεως εμφανίζεται ως ηγέτις, όχι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά της Γερμανίας, των συμφερόντων της και των ευρωπαίων επιχειρηματιών και τραπεζιτών. Τα μέτρα άλλωστε που προκρίνονται από την καγκελάριο δεν αγγίζουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, δηλαδή τις δομικές ανισότητες που προκύπτουν αναπόφευκτα από μία νομισματική ένωση εθνικών οικονομιών, εκάστη των οποίων έχει διαφορετικό βαθμό ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας. Επί πλέον τα μέτρα πλήττουν όλο και πιο πολύ τα μεσαία και κατώτερα στρώματα, τα οποία σημειωτέον δεν είναι υπεύθυνα για την κρίση.

Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα και της υφής του «αντιπροσωπευτικού» πολιτεύματος. Ο Μαξ Βέμπερ στο έργο του Η πολιτική ως επάγγελμα (1919), με το νυστέρι ενός ρεαλιστή ανατόμου, απομυθοποιεί το κοινοβουλευτικό πολίτευμα, την πολιτική και το επάγγελμα του πολιτικού, μέχρι τις αρχές του 20^ου αιώνα. Αναδεικνύει όλη την εγγενή παθολογική κατάσταση του κοινοβουλευτισμού, κυρίως τον επαγγελματισμό, την κομματοκρατία, τη δημαγωγία, την επιρροή των εφημερίδων (τα ΜΜΕ της εποχής), τη ρουσφετολογία για τις δημόσιες θέσεις, τον συντεχνιακό ρόλο της υπαλληλίας και της γραφειοκρατίας. Μακράν από κάθε ιδεολόγημα περί λαϊκής κυριαρχίας, που επεκράτησε αργότερα, ο Βέμπερ αναλύει τους τρόπους με τους οποίους η κομματική κλίκα με τον «μηχανισμό» της εξασφαλίζει τις ψήφους και την κυβέρνηση, μετερχόμενη διαφθορά και βία χωρίς καμία «ηθική», ερήμην της κοινωνίας. Οι διαγνώσεις του Βέμπερ μετά από έναν αιώνα διατηρούν την ισχύ τους στα πλαίσια του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται όχι μόνον ερήμην της κοινωνίας, αλλά και ερήμην των κοινοβουλίων.

Ως εκ τούτου οι πιθανές λύσεις για έξοδο από την κρίση, προς όφελος των λεηλατημένων κοινωνικών στρωμάτων και για εκδημοκρατισμό του πολιτεύματος, δεν εναπόκεινται στα κόμματα και στους ηγέτες, όπως νομίζει ο Χάμπερμας. Η συζήτηση και η αναζήτηση πρέπει να μετατοπισθούν από αυτές τις αποτυχημένες παραδοσιακές έννοιες και πρακτικές στα κοινωνικά σύνολα. Αυτό δεν συνεπάγεται κάποιον ιδιαίτερο προνομιούχο ρόλο σε επί μέρους τάξεις ή στρώματα, όπως λ.χ. στην εργατική τάξη του Μαρξ και των μαρξιστών. Τα κοινωνικά στρώματα που εκ της θέσεώς τους είναι πιο ευάλωτα και πιο ευαίσθητα στις αρνητικές επιπτώσεις του πολιτικού-οικονομικού συστήματος, είναι τα κατώτερα και μεσαία στρώματα, τα οποία στα πλαίσια του νεοφιλελευθερισμού και της δεινής κρίσεως δεν μπορούν να αντιπροσωπευθούν από κανένα κόμμα και ηγέτη. Τα στρώματα αυτά αποτελούν άλλωστε πάντοτε τον μοχλό αλλαγής στην Ιστορία, όπως έχει φανεί στην αρχαιότητα, στους Νέους Χρόνους και στη μετέπειτα εποχή. Είναι το κοινωνικό «πλήθος», γνωστό τόσο στους αρχαίους συγγραφείς όσο και τους στοχαστές της νεωτερικότητας, αλλά άγνωστο στους συγχρόνους – εκτός ορισμένων εξαιρέσεων όπως η Άρεντ, ο Καστοριάδης, ο Μπούκτσιν και τελευταίως ο Νέγκρι.

Το ζήτημα που τίθεται εν προκειμένω είναι: πώς το «πλήθος», η κοινωνική πολλαπλότητα, θα μπορέσει να συγκροτηθεί σε πολιτικό υποκείμενο. Από τη στιγμή που αποκλείεται κάποια υποστασιοποίηση του υποκειμένου, όπως αυτή που έγινε στο παρελθόν με τις αστικές έννοιες του «λαού», «έθνους», «κράτους» ή με τις μαρξικές έννοιες του «προλεταριάτου», «κόμματος», το ζήτημα παραμένει ανοικτό. Πάντως το υποκείμενο αυτό δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν αυτοσυγκροτηθεί, μακράν από ηγέτες, κόμματα, «επιστημονικές θεωρίες» και «επαναστατικές ιδεολογίες». Δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν είναι κοινωνικό συλλογικό, με συμμετοχή ευρέων στρωμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η συμμετοχή αυτή είναι απαραίτητη για τη βιωσιμότητα του δημοκρατικού εγχειρήματος, αφού έχει αποδειχθεί η ανικανότητα των αστικών και αριστερών ηγεσιών. Έχει αποτύχει ο μεγάλος ιδεολογικός μύθος των τελευταίων αιώνων, που οφείλεται και στον Μαρξ και έχει τις ρίζες του στον Πλάτωνα, πως τα κοινωνικο-οικονομικά συστήματα αρκούν να λύσουν τα κοινωνικά προβλήματα. Τα συστήματα από μόνα τους, χωρίς τα δρώντα συλλογικά υποκείμενα που θα τα εμψυχώνουν, δεν μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το κοινοβουλευτικό πολίτευμα και η πολιτική ως επάγγελμα."

Κάτι πάει στραβά με την «παγκοσμιοποίηση»

by ellas

«Πώς γίνεται να μην μεταναστεύουν Δυτικοί στις μουσουλμανικές χώρες; – γιατί πάντα γίνεται το αντίθετο»; ρώτησε ο Δανός ιστορικός και συγγραφέας Lars Hedegaard, μιλώντας στην Gallery Rönnquist & Rönnquist, στο έντονα πολυπολιτισμικό / μουσουλμανικό Malmö της Σουηδίας, στις 15 Αυγούστου 2014. Ο Lars Hedegaard, (στην φωτογραφία με την συρο-ορθόδοξη μοναχή αδελφή Hatune Dogan), ιστορικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, έχει νιώσει στο πετσί του τα «καλά» της πολυπολιτισμικότητας και των «αντιρατσιστικών νόμων» που ακολουθούν πάντα και επιβάλλονται σε έναν λαό που δεν θέλει να «πολυπολιτισμιθεί» ησύχως. Ο Hedegaard καταδικάσθηκε πριν 3 χρόνια, για «ρατσισμό» σύμφωνα με το νόμο περί «λόγου μίσους» της Δανίας, επειδή είπε σε κάποιον (!) σε μια συγκέντρωση για το πρόβλημα των βιασμών που διαπράττονται κατά των μουσουλμάνων κοριτσιών από τους συγγενείς τους.

Συνεχώς μας λένε ότι ζούμε στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης» και της«πολυπολιτισμικότητας». Και πράγματι, αν κοιτάξουμε γύρω στις δυτικές πόλεις μας, παρατηρούμε ότι έχουν αλλάξει τόσο πολύ κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Μπορούμε τώρα να δούμε ανθρώπους από όλες τις γωνιές του κόσμου, να περπατάνε στους δρόμους μας, να δημιουργούν τα καταστήματά τους, να χτίζουν τους ναούς τους και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους, ως ίσα με τα δικά μας – ή μερικές φορές πάνω από τα δικά μας, σαν να είναι οι αφέντες μας.

Τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης δαπανούν τεράστια ποσά προσπαθώντας συνεχώς να«ενσωματώσουν» αυτούς τους αλλοδαπούς, ως επί το πλείστον χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Η «ένταξη» είναι θέμα βούλησης εκ μέρους του νεοεισερχόμενου στο να γίνει μέρος των κοινωνιών μας και να σμίξει με το λαό μας. Και αν έρχεσαι εδώ με την ιδέα ότι η κουλτούρα σου ή η θρησκεία σου είναι ανώτερη από τη δική μας, κανένα χρηματικό ποσό δεν θα σου αλλάξει τη γνώμη. Μάλλον το αντίθετο. Αν ανταμείβεσαι με καλά χρήματα για να μην «ενσωματωθείς», τότε δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι ζεις στον πιο τέλειο κόσμο: Θα συνεχίσεις να κάνεις ό, τι έκανες πίσω στη πατρίδα σου, και για αυτό οι «άπιστοι» θα πληρώσουν.

Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι. Όταν μεγάλωσα, οι πληθυσμοί των χωρών: όπως η Σουηδία, η Δανία, η Νορβηγία, Αγγλία, η Γαλλία κλπ ήταν περισσότερο ή λιγότερο ομοιογενείς όσον αφορά την εθνική και πολιτιστική έννοια. Όχι πια. Πριν από λίγες εβδομάδες, μάθαμε ότι οι Άγγλοι σήμερα αποτελούν μειοψηφία στο Λονδίνο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη στο Malmö και σύντομα αυτό θα είναι πραγματικότητα και σε πολλές πόλεις σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Πρόκειται για μια ανάπτυξη χωρίς προηγούμενο από την εποχή των μεγάλων μεταναστεύσεων, 1500 χρόνια πριν.

Αλλά αυτό είναι «φυσικό», μας λένε. Και ότι είναι φυσικό, πρέπει να είναι καλό. Και αν έχουμε κάποια αμφιβολία ως προς τα οφέλη της μαζικής μετανάστευσης και της πολυπολιτισμικότητας, μας καταγγέλλουν ως «αντιδραστικούς», «ρατσιστές» και«ισλαμοφοβικούς».

Αλλά υπάρχει κάτι εγγενώς λάθος με την έννοια της παγκοσμιοποίησης. Σε μια πιο προσεκτική εξέταση, αποδεικνύεται εμείς στον δυτικό κόσμο είμαστε οι μόνοι που γίναμε“παγκοσμιοποιημένοι”

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κάτι πάει στραβά με την «παγκοσμιοποίηση»"

Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλουν τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πολύ επικίνδυνες.

Για το ελληνικό χρέος μίλησε Γερμανός καθηγητής Ιστορίας-Οικονομίας στο Spiegel σε σκληρή γλώσσα για τη Γερμανία. Ο Γερμανός καθηγητής της Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl (LSE) τα λέει έξω από τα δόντια για το ελληνικό χρέος στο έξαλλα ανθελληνικό Spiegel, ο δημοσιογράφος του οποίου δεν πιστεύει στα αυτιά του.

Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανική κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία στο θέμα της Ελλάδας, στη λογική «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε ό,τι σας λέμε». Κρίνετε δίκαιη αυτή τη συμπεριφορά;

Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και το ρόλο του «Δασκάλου της Ευρώπης» η Γερμανία τα χρωστάει… στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον Α΄ αλλά και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμά τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό το ξεχνούν όλοι.

Spiegel: Θα μας πείτε τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι το 1929 αποκλειστικά με δανεικά. Μάλιστα για τις αποζημιώσεις του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Επρόκειτο για μια «δανειακή Πυραμίδα», η οποία κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι ΗΠΑ φρόντισαν να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία. Στην ουσία πάνω σε αυτό στηρίχθηκε το περίφημο γερμανικό μεταπολεμικό θαύμα! Παράλληλα όμως, τα θύματα της γερμανικής κατοχής όπως οι Έλληνες, ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση.

Spiegel: Πόσο μεγάλα ήταν τότε τα ποσά από τις γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Με βάση την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, αναλογικά τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του ‘30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Αν τα συγκρίνουμε λοιπόν με τα ελληνικά χρέη, τότε, πιστέψτε, με τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και ίσως της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl : Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του ‘30, ανακουφίστηκε η Γερμανία από τις ΗΠΑ με το γνωστό πλέον haircut, σαν να μετατρέπεις ένα afro look σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της. Στο ίδιο διάστημα όμως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να σηκώσουν κεφάλι από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Είστε βέβαιος;

Ritschl: Φυσικά! Ήταν όταν ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των δύο Γερμανιών, θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως πλήρωσε ελαχιστότατες αποζημιώσεις μετά το 1990, ούτε τα αναγκαστικά δάνεια που είχε συνάψει, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. Μην κρυβόμαστε! Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, ο δεύτερος μάλιστα ήταν πόλεμος αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το περίφημο «γερμανικό θαύμα» συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων. Αυτό δεν το ξεχνούν οι Έλληνες.

Spiegel: Αυτή τη στιγμή συζητιέται η διάσωση της Ελλάδας μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ελεγχόμενης αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Βεβαίως! Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εντελώς ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Όπως και στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του ’50. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Άρα είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένη. Επιτέλους θα πρέπει να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν.

Spiegel: Ναι, αλλά το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Νομίζω πως έτσι θα πρέπει να γίνει. Έχουμε υπάρξει στο παρελθόν υπερβολικά ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλουν τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά την εχθρική στάση των γερμανικών ΜΜΕ. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα.

Spiegel: Τι προτείνετε δηλαδή να κάνουμε στο θέμα της Ελλάδας;

Ritschl: Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς συνεχίζουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, ίσως κάποιοι μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς. Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τη λύση: πρέπει τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους! Ξέρω πως αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Δυστυχώς, η λύση αυτή είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι τελικά θα πρέπει να πληρώσουμε. Μόνο έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλουν τα γερμανικά ΜΜΕ είναι πολύ επικίνδυνες."

Αυθεντικό video απ' την καταστροφή τής Σμύρνης το 1922!

ΔΕITE ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΤΟ 1922: ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕΙΝΕΙ ΘΑΜΜΕΝΟ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αυθεντικό video απ' την καταστροφή τής Σμύρνης το 1922!"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Η Φιλική Εταιρεία και η Ελλάδα του Μέλλοντος".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Η Φιλική Εταιρεία και η Ελλάδα του Μέλλοντος". "

Ενθαρρυντικές ενδείξεις ύπαρξης σπανίων γαιών στο ελληνικό υπέδαφος.

ΧΡΥΣΑ ΛΙΑΓΓΟΥ

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα το εξαμελές κλιμάκιο των Κινέζων ειδικών συναντήθηκε με τον υπουργό Περιβάλλοντος Γ. Μανιάτη.
Εξαμελής κινεζική αντιπροσωπεία, αποτελούμενη από γεωλόγους και μηχανικούς μεταλλείων από τη γεωλογική υπηρεσία της Κίνας και δύο εκπροσώπους της μεταλλουργικής εταιρείας China Minmettals, βρέθηκε από τις 6 έως τις 9 Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα με βασικούς σταθμούς, εκτός από την Αθήνα, τη Μήλο και τις εγκαταστάσεις της «Αλουμίνιον της Ελλάδος» στα Ασπρα Σπίτια Βοιωτίας. Αφορμή για την επίσκεψη υπήρξε το 1ο διεθνές παγκόσμιο συνέδριο για τις σπάνιες γαίες από το οποίο φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσιάζει ο «απόλυτος άρχων» της παγκόσμιας αγοράς στο είδος, που είναι η Κίνα.
Στην πραγματικότητα, η πολυήμερη παραμονή της κινεζικής αντιπροσωπείας στη χώρα μας συνδέεται με το ενδιαφέρον τους για τα κοιτάσματα σπανίων γαιών που διαθέτει ο ελλαδικός χώρος, βάσει ενδείξεων από μελέτες που πραγματοποίησε το ΙΓΜΕ στο παρελθόν.

Το κινεζικό ενδιαφέρον για τις ελληνικές σπάνιες γαίες επισημοποίησε ο ίδιος ο υπουργός ΠΕΚΑ Γιάννης Μανιάτης σε δηλώσεις του μετά τις συναντήσεις που είχε με την κινεζική αντιπροσωπεία. Ο κ. Μανιάτης μίλησε για «ενθαρρυντικές ενδείξεις ύπαρξης σπανίων γαιών στο ελληνικό υπέδαφος, αλλά και για τη συνεργασία των δύο χωρών στον τομέα τη τεχνογνωσίας εκμετάλλευσης των σπανίων γαιών. Τα πολύτιμα αυτά, 17 στον αριθμό, ορυκτά, που αποκαλούνται σπάνιες γαίες και φέρουν ασυνήθιστα ονόματα όπως λανθάνιο, πρασεοδύμιο και προμήθειο, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη ραγδαία ανάπτυξη της καινοτόμου βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας.

Πού χρησιμοποιούνται

Τα λέιζερ, τα κινητά τηλέφωνα και οι οθόνες υγρών κρυστάλλων περιέχουν σπάνιες γαίες, ενώ οι επιδόσεις των τελευταίων γενεών τερματικών «μαζικής σύνδεσης», από το iPhone έως τα ηλεκτρονικά βιβλία, οφείλονται στις ιδιότητες αυτών των μετάλλων. Από τα μεταλλικά αυτά στοιχεία εξαρτώνται και οι νέες «πράσινες» βιομηχανίες. Ολη η ανάπτυξη μπαταριών υβριδικών αυτοκινήτων, φωτοβολταϊκών, λαμπτήρων χαμηλής κατανάλωσης και τουρμπινών ανεμογεννητριών στηρίζεται στις σπάνιες γαίες, ενώ χρησιμοποιούνται και από την αμυντική βιομηχανία σε κρίσιμα οπλικά συστήματα. Αυτός είναι ο λόγος που η παγκόσμια ζήτηση αυξάνεται κάθε χρόνο με ρυθμό που ξεπερνάει το 10% ετησίως. Υπολογίζεται ότι η ζήτηση παγκοσμίως για σπάνιες γαίες θα ανέλθει σε 200.000 τόνους το έτος 2015 από 130.000 που ήταν το 2010.

Η Κίνα, εκμεταλλευόμενη τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα καθώς διαθέτει το 50% των παγκοσμίων αποθεμάτων, κατάφερε να αναδειχθεί την τελευταία δεκαετία σε απόλυτο μονοπώλιο, παράγοντας το 97% των σπανίων γαιών που διατίθενται στην παγκόσμια αγορά. Χάρη στα 17 μέταλλα, τα οποία ο αρχιτέκτονας των μεταρρυθμίσεων στην Κίνα Ντενγκ Χσιαοπίνγκ είχε αποκαλέσει από τη δεκαετία του 1970 «το πετρέλαιο της Κίνας», το Πεκίνο έχει αποκτήσει ένα γεωστρατηγικό πλεονέκτημα ασκώντας ασφυκτική πίεση στην ευρωπαϊκή, αμερικανική και γιαπωνέζικη καινοτόμο βιομηχανία. Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των 5 χωρών στις οποίες η Ε.Ε. έχει στηρίξει τις προσδοκίες της για σπάνιες γαίες (Ελλάδα, Γροιλανδία, Σουηδία, Φινλανδία, Νορβηγία). Η δε Κίνα φαίνεται να έχει τις δικές της προσδοκίες για τα ελληνικά πολύτιμα μέταλλα, που σε αυτή τη φάση συνδέονται κυρίως με την προσπάθειά της να αποκλιμακώσει την ένταση που επικρατεί στις σχέσεις της με την Ε.Ε. αλλά και τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία για τον έλεγχο των σπανίων γαιών. Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», επιδίωξε επαφές και με τη Φινλανδία και τη Νορβηγία.

Θράκη και Β. Αιγαίο

Η ελληνική πλευρά χειρίζεται το θέμα με ιδιαίτερη προσοχή και δεν είναι τυχαίες οι συνεχείς αναφορές του κ. Μανιάτη στην ευρωπαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η Ελλάδα στον τομέα των σπανίων γαιών. Οι περισσότερες συγκεντρώσεις εμφανίζονται στην υποθαλάσσια περιοχή του Β. Αιγαίου και στη Θράκη. Ενδείξεις για αποθέματα σπανίων γαιών εμφανίζονται και σε περιοχές της Ροδόπης, της Θεσσαλονίκης και της Χίου, καθώς και στο Κιλκίς. Επίσης στο παραθαλάσσιο και υποθαλάσσιο περιβάλλον του Στρυμονικού Κόλπου, στους βωξίτες της Στερεάς Ελλάδος, αλλά και στην κόκκινη λάσπη από τη μεταλλουργία αλουμινίου. Σε εξέλιξη βρίσκονται από το 2013 δύο ερευνητικά προγράμματα για τον εντοπισμό σπανίων γαιών από το ΙΓΜΕ και το ΕΛΚΕΠΕ.
Καθημερινή
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ενθαρρυντικές ενδείξεις ύπαρξης σπανίων γαιών στο ελληνικό υπέδαφος."

«Καλοκαγαθεία» η αντίληψη της ομορφιάς για τους Αρχαίους Έλληνες

Yμνοι της Australian: Οι Αρχαίοι Ελληνες μας έμαθαν να αγαπάμε τα σώματά μας -Μας κληρονόμησαν την ομορφιά 

Το αρχαίο κάλλος αναδύεται για άλλη μια φορά στην παγκόσμια κοινότητα. Τρανό παράδειγμα το εύρος του θαυμασμού που συγκεντρώνουν οι εντυπωσιακές Καρυάτιδες της Αμφίπολης. Έτσι ξεκινάει παγκόσμια μια κουβέντα γύρω από την έννοια της ομορφιάς, έτσι όπως την όριζαν οι Αρχαίοι Έλληνες.
Όπως αναφέρει η αυστραλιανή εφημερίδα, Australian, με αφορμή μια διαφωτιστική έκθεση με δάνεια αγαλμάτων από το Βρετανικό Μουσείο, οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που συνέλαβαν την έννοια της ομορφιάς του ανθρώπινου σώματος.
Κάτι εντελώς διαφορετικό από την οπτική που έχει ο σύγχρονος άνθρωπος που έχει μάθει να διαβαθμίζει την ομορφιά από το άριστο έως τοπ απωθητικό. Για τους Αρχαίους Έλληνες η ουσία του σώματος βρίσκεται στην αρμονία του. Είναι αυτή που του προσδίδει ηθική διάσταση στην ομορφιά του και του παρέχει μια θαυμαστή ισορροπία. Αυτό το είδος ομορφιάς είναι που οδηγεί στην έννοια του ανθρωπισμού και στην ικανότητα του ανθρώπου να είναι αυτόνομος, ενάρετος και αρμονικός.

Η συγκεκριμένη έκθεση στην ;Αυστραλία είναι η αποθέωση της ελληνικής ομορφιάς μέσα από τον αρχατυπικό Απόλλωνα που φέρει όλα αυτά τα στοιχεία της μυικής πλαστικότητας συνδυασμένη με την ηθική ανύψωση μιας αρμονίας πέρα για πέρα θαυμαστής.
Το άρθρο της εφημερίδας αναφέρει πως τα μυστικά των Ελλήνων ήταν η γυμναστική, αλλά και η πολύ πλούσια διατροφή σε στοιχεία που δεν επιβάρυναν τον οργανισμό. Ελάχιστα λίπη και ζάχαρη υπήρχε στο διαιτολόγιό τους. Για να καταλήξει: η αντίληψη της ομορφιάς για τους Αρχαίους Έλληνες συνοψίζεται σε μια λέξη και αυτή είναι «καλοκαγαθεία».
Κοινώς: καλοσύνη και ομορφιά σε ένα σώμα που σφύζει.

iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/170140#ixzz3DHC38TFT

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Καλοκαγαθεία» η αντίληψη της ομορφιάς για τους Αρχαίους Έλληνες "

Γκρεμίστε τα όλα,Αλλά μη ξεχνάτε κάτι! Ο λαός είναι του εκδικητή το γιαταγάνι!

”Έστ’ αν ήλιος την αυτήν οδόν ίη, τήπερ και νυν έρχεται, μήκοτε ομολογήσειν ημέας Ξέρξη. Αλλά θεοίσι τε και ήρωσι επέξιμεν αμυνόμενοι… Συ τε του λοιπού μη επιφαίνεο!”, ήταν η περήφανη απάντηση των Αθηναίων αρχόντων στον απεσταλμένο των Περσών για συνθηκολόγηση το 479 π.Χ., που σημαίνει: ”Εφόσον ο ήλιος πορεύεται τον ίδιο δρόμο, τον οποίο ακολουθεί και τώρα, εμείς δεν πρόκειται να έλθουμε σε συμβιβασμό με τον Ξέρξη. Αλλά θα αμυνόμαστε συνεχώς βασιζόμενοι στους ΘΕΟΥΣ και στους ΗΡΩΕΣ μας… Συ δε μη τολμήσεις να ξαναέρθεις!”
Πόσο θα θέλαμε και σήμερα οι τωρινοί μας ”άρχοντες” να μοιάζουν με εκείνους τους παλιούς Έλληνες! Αυτούς που τότε έδιωξαν κακήν κακώς τους απεσταλμένους και μετά ενωμένοι πολέμησαν και νίκησαν στις Πλαταιές!
Δυστυχώς όμως. Οι σημερινοί άρχοντές μας, αφού έδωσαν αμαχητί ”γην και ύδωρ”, διχάζουν το λαό και παραδίδουν τα πάντα στους σύγχρονους βαρβάρους! Κατάντησαν ραγιάδες ραγιάδων βασιλείς! Υπακούουν, σκύβουν και εκτελούν. Μαζί κι οι παρατρεχάμενοί τους, κηφήνες, βάτραχοι κι ακρίδες! Τι κυνική υποκρισία στ’ αλήθεια, να επιμένουν να πιστέψουμε ότι μας ανασταίνουν σκοτώνοντάς μας!
Από την άλλη, οι σημερινοί απεσταλμένοι, άρχοντες στη θέση των αρχόντων. Έρχονται και φεύγουν όποτε θέλουν. Διαφεντεύουν, προστάζουν και μας κουνούν το δάκτυλο απειλητικά!
Κι οι ραγιάδες συνεχίζουν το έργο τους.
Εμπρός λοιπόν!

Εμπρός εσείς, γαλαζοπράσινες μαριονέττες της πολιτικής, θεραπαινίδες της νέας ισοπεδωτικής παγκόσμιας τάξης και του δήθεν ευρωπαϊκού ουμανισμού, και σεις οι άλλοι οι ποικιλόχρωμοι εξουσιαστές του αναρχικού εθνομηδενισμού και πάσης μορφής θιασώτες της λαθρολαγνείας. Κτυπήστε μας κι άλλο!

Κι όπως λέει ο ποιητής.

Στα ακάθαρτα κυλήστε μαs του βούρκου
και πιο βαθειά.Πατήστε μαs με κάτι
κι από το πόδι πιο σκληρό του Τούρκ
Σ’ αυτούς, τους εντολείς σας, υποκύψτε, εμάς βυθίστε!

Κόψτε! Κόψτε μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ, επιδόματα. Κόψτε τα από όλους, εκτός από τους εαυτούς σας, τους δικούς σας και εκείνους που σας κάνουν τη δουλειά σας!
Κλείστε σχολεία, νοσοκομεία, στρατόπεδα, καταστήματα, επιχειρήσεις.
Πουλήστε λιμάνια, αεροδρόμια, νησιά, οργανισμούς, τράπεζες, ορυκτό πλούτο, υδρογονάνθρακες. Εκχωρείστε κάθε δημόσια περιουσία.
Αυξήστε κι άλλο το δυσβάσταχτο χρέος και με την επιβολή του φόβου, φορολογείστε μας αφόρητα και φτωχοποιείστε μας απόλυτα. Επιβάλλετε εργασιακό μεσαίωνα.
Απαξιώστε ένοπλες δυνάμεις, σώματα ασφαλείας, εκκλησία, παιδεία, δικαιοσύνη, πολιτισμό.
Διαλύστε τον κοινωνικό ιστό, ψηφίστε αυτό το έκτρωμα που ονομάσατε ”αντιρατσιστικό νομοσχέδιο” και ελληνοποιείστε κάθε λογής έξωθεν επιβαλλόμενους αλλοεθνείς λαθρομετανάστες.
Γκρεμίστε τα όλα! Αφανίστε κάθε τι το εθνικό, το ελληνικό, το καλό και αγαθό. Θυσιάστε τα όλα στο βωμό της παγκοσμιοποίησης και του ξένου συμφέροντος. Ώσπου να μας λυπηθεί της αγάπης ο Θεός ……
Αλλά μη ξεχνάτε κάτι! Ο λαός είναι εδώ. Και για “μούντζα’ ο λαός (κατά τον Παλαμά) και για λιβάνι! Ο λαός είναι του εκδικητή το γιαταγάνι! Έρχεται η ώρα. Το νοιώθουμε ότι δεν πάει άλλο!
Η λύση μια και μοναδική!
Όλοι εμείς, η τεράστια πλειοψηφία των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων, να απλώσουμε τα χέρια μας και να σχηματίσουμε την μεγάλη λυτρωτική αλυσίδα. Να γείρουμε όμως πρώτα, να ταπεινωθούμε. Άρχοντες να γίνουμε της ψυχής και της βούλησής μας, και εξουσιαστές των παθών αυτών που μας οδήγησαν σ’ αυτή την τρομερή αλλοτρίωση τα τελευταία 40 χρόνια. Και έτσι λυτρωμένοι, ο καθένας από εμάς να γίνει ένας από τους αμέτρητους στύλους του μεγάλου του έργου του ενωτικού, για να στεριώσουμε αυτό το οικοδόμημα που κλυδωνίζεται και παραπαίει, να παλινορθώσουμε την Ελλάδα! Ο καιρός γαρ εγγύς!!!

ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΑΜΟΥΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ.
ΕΠΙΤΙΜΟΣ Α΄ ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ Γ.Ε.Σ.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γκρεμίστε τα όλα,Αλλά μη ξεχνάτε κάτι! Ο λαός είναι του εκδικητή το γιαταγάνι!"

ΤΑ 11 ΥΠΕΡΟΠΛΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΗΜΕΡΑ.

Τη στιγμή που η κοινή γνώμη των ΗΠΑ τάσσεται υπέρ της εμπλοκής της χώρας στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους, ο Τζον Κέρι προειδοποιεί πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να κρατήσει για χρόνια, μέχρι την τελική ήττα των τζιχαντιστών.

Πού πήγε λοιπόν η περιβόητη στρατιωτική κυριαρχία της υπερδύναμης; Στην πραγματικότητα οι τζιχαντιστές είναι άρτια εκπαιδευμένοι σε μη τακτικό πόλεμο, ενώ διαθέτουν πληθώρα όπλων για να αποκρούσουν τυχόν επιθέσεις. Φυσικά δεν έχουν την υπεροπλία των ΗΠΑ και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Όχι μόνο οι τζιχαντιστές, αλλά οποιοδήποτε νόμιμο ή μη, κράτος του κόσμου.

Όπως αναφέρει το Business Insider οι ΗΠΑ διαθέτουν όπλα που δεν τα βρίσκει κανείς σε καμία άλλη χώρα.

Παρουσιάζει, λοιπόν, 11 από αυτά τα υπερόπλα που ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν από τους αμερικανούς στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους.

MQ9 Reaper Drone

Κυκλοφορεί στους αιθέρες από το 2001 και δεν γίνεται αντιληπτό. Μπορεί να κάνει κατόπτευση χώρου από απόσταση δύο μιλίων, ενώ φέρει βαρύ οπλισμό (κυρίως βόμβες και πυραύλους).

AA12 Atchisson Assault Shotgun

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί 9000 φορές χωρίς να πάθει εμπλοκή ή να καθαριστεί. Ρίχνει 12 σφαίρες το δευτερόλεπτο.

ADAPTIV Tank Invisibility Cloak

Είναι τανκ, αλλά όχι σαν τα συνηθισμένα. Κατασκευάστηκε το 2013 στη Σουηδία και μπορεί να γίνεται... αόρατο.

PHASR Rifle

Μοιάζει διαστημικό και ουσιαστικά μπορεί να τυφλώσει όποιος δεχθεί το λέιζερ που στέλνει. Το 2005 είχε απαγορευτεί από το Πρωτόκολλο των ΗΕ, αλλά μέχρι το 2009 οι ΗΠΑ αρνούνταν να συμμορφωθούν.

The Taser Shockwave

Στόχος του είναι να στέλνει κύματα ηλεκτρισμού σε αντίπαλους στρατούς. Μεταφέρεται εύκολα και από όχημα και έχει μεγάλο εύρος δράσης.

The Black Knight

Άλλο ένα τανκ που δεν μοιάζει με τα συμβατικά. Πηγαίνει σε περιοχές τόσο δύσβατες που κανένας άλλος δεν μπορεί να πλησιάσει.

The Active Denial System

Είναι συνδυασμός ραντάρ και μικροκυμάτων. Στέλνει ηλεκτρομαγνητικά κύματα που προκαλούν αφόρητους πόνους στο σώμα. Χρησιμοποιήθηκε το 2010 στο Αφγανιστάν.

The Laser Avenger

Ο εκδικητής με το λέιζερ! Το λέιζερ που στέλνει είναι 20 φορές πιο καυτό από μια αναμένη κουζίνα.

MAARS Robot (Modular Advanced Armed Robotic System)

Είναι ρομπότ και έχει ειδίκευση στις βόμβες.

XM2010 Enhanced Sniper Rifle

Χρησιμοποιήθηκε στο Αφγανιστάν και φτιάχτηκε με σκοπό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άγονες περιοχές. Έχει μεγάλο εύρος δράσης και θαυμαστή ακρίβεια.

XM25 Individual Airburst Weapon System (IAWS)

Ονομάζεται ο «τιμωρός» και πυροβολεί χειροβομδίδες με απόλυτη ακρίβεια

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ 11 ΥΠΕΡΟΠΛΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΗΜΕΡΑ."

Όταν οι δάσκαλοι δεν ξέρουν πως τοποθετείται η σημαία!

by ellas

Μπορεί να άνοιξαν σήμερα τα σχολεία, οι αυλές τους να γέμισαν φωνές, γέλια και πρόσωπα χαρούμενα.

Μπορεί να ξεκίνησε μια νέα εκπαιδευτική περίοδος, μέσα από την οποία οι νέοι της χώρας θα αυξήσουν τις γνώσεις τους…

Όμως, κάτι πολύ λάθος πρέπει να συμβαίνει στον χώρο της Παιδείας ή… τουλάχιστον, κάποιοι εκπαιδευτικοί είτε θα πρέπει να ξανακαθίσουν στα θρανία είτε να μάθουν τουλάχιστον τα… στοιχειώδη.

Έκπληξη, προξένησε το θέαμα της αναποδογυρισμένης σημαίας σε όλους τους παριστάμενους, αλλά και σε εκείνους που περνούσαν έξω από τον προαύλιο χώρο του10ου Δημοτικού Σχολείου Καβάλας (το οποίο βρίσκεται απέναντι από την Δημαρχία Καβάλας, δηλαδή στο κέντρο της πόλης).

Και η σημαία δεν ήταν πεσμένη στο έδαφος, ούτε κρεμόταν από κάποιο τοίχο…

Βρισκόταν στην κορυφή του ιστού!

Και κυμάτιζε… ανάποδα!!!

Να υποθέσουμε πως αυτή η σχολική χρονιά θα πάει ανάποδα;

Ή να υποθέσουμε πως οι υπεύθυνοι του 10ου δημοτικού σχολείου Καβάλας “αρμένιζαν”και δεν πρόσεξαν πως την τοποθέτησαν την σημαία;

Το μόνο βέβαιο είναι πως η ανάποδη σημαία έκανε πολλούς Καβαλιώτες να πάρουν“ανάποδες” και να λένε τα ακατονόμαστα γι αυτή την πατρίδα, που διδάσκει τα παιδιά της με αγράμματους (στα στοιχειώδη) δασκάλους…

Παναγιωτίδης Μάρκος
Πηγή GrCitizen

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν οι δάσκαλοι δεν ξέρουν πως τοποθετείται η σημαία!"

Η Σύγχρονη Ταυρίδα της τραγωδίας του Ευριπίδη

Το κτίριο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στη Μαριούπολη παραμένει κλειστό για λόγους... ασφαλείας!!!
«Τώρα στου πόντου του αφιλόξενου τ' άγονα μέρη, ξένη, κατοικώ, χωρίς άντρα, παιδιά, πατρίδα, φίλους, απ' την Ελλάδα εξόριστη, λησμονημένη».
Μ’ αυτά τα λόγια ο Ευριπίδης, ο τραγικός συγγραφέας της αρχαιότητας, που έχασε με τραγικό τρόπο τη ζωή του στα χώματα της Μακεδονίας, μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Αμφίπολη, μας παρουσιάζει τον θρήνο της κόρης του Αγαμέμνονα στην τραγωδία «Ιφιγένεια εν Ταύροις», που μας παρέδωσε τον 5ο αιώνα π.Χ. (περί το 410).
Τότε η θεά Αρτεμις φυγάδευσε την Ιφιγένεια στη μακρινή Ταυρίδα, αφήνοντας να θυσιαστεί στη θέση της στην Αυλίδα ένα ξόανο, για να εξευμενιστούν οι θεοί, να φυσήξει ούριος άνεμος και να ξεκινήσει η εκστρατεία για την Τροία.

Η Ταυρίδα της τραγωδίας του Ευριπίδη, όπου ήκμασαν ελληνικές πόλεις και αναπτύχθηκε το ελληνικό βασίλειο του Κιμμέριου Βοσπόρου στις αρχές του 5ου αι. π.Χ., αποτέλεσε για αιώνες πολλούς πατρίδα των Ελλήνων, οι οποίοι παρέμειναν εκεί ακόμα και όταν η χερσόνησος καταλήφθηκε από τους Τατάρους, στα μέσα του 15ου αιώνα. Αυτή η γη, που δεν είναι άλλη από τη σημερινή Κριμαία, όνομα που της έδωσαν οι Τάταροι, την οποία συνέχισαν να κατέχουν ως το 1783, ήταν κατά βάσιν η πατρίδα των 18.394 Ελλήνων που, τη προτροπή της Μεγάλης Αικατερίνης, εγκαταστάθηκαν στις εκβολές του ποταμού Κάλμιου, στη Μαιώτιδα λίμνη (θάλασσα του Αζόφ ή Αζοφική), το 1778-1779.

Εκεί οι Ελληνες της Ταυρίδας έχτισαν μια νέα πόλη, στην οποία έδωσαν το όνομα της Μαρίας Παρθένου. Ετσι γεννήθηκε η Μαριανούπολη ή Μαριούπολη, μαζί με 24 χωριά που κατοικήθηκαν αποκλειστικά από Ελληνες της Ταυρίδας - Κριμαίας. Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι εκείνοι οι Ελληνες, προτού καν ιδρυθεί το ελληνικό κράτος και υπάρξει ο σύγχρονος ελληνικός διαφωτισμός, στην ονοματοδοσία των χωριών που ίδρυσαν χρησιμοποίησαν ονόματα όπως Αθήνα, Χερσόνησος, Βυζάντιο και Μακεδόνοφκα.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, «Ο αριθμός των ελληνικής καταγωγής Ουκρανών ανέρχεται σε 91.000 άτομα, αν και η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Μαριούπολης εκτιμά ότι είναι πολύ περισσότερα». Οι Ελληνες της Ουκρανίας και συγκεκριμένα οι Ελληνες της Μαριούπολης είναι ίσως το τελευταίο πολυάριθμο κομμάτι του Μείζονος Ελληνισμού, μαζί με τις ελληνικές κοινότητες της Νότιας Ρωσίας και του Καυκάσου, που γλίτωσε από τη λαίλαπα η οποία εκμηδένισε στη διάρκεια του 20ού αιώνα τις επί χιλιετίες και αιώνες ακμάζουσες ελληνικές κοινότητες από τη Μικρά Ασία, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Οι άνθρωποι αυτοί, παρά τις πολιτικές εκρωσισμού που ακολουθήθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, παρά τις εκτελέσεις και τους αναγκαστικούς εκτοπισμούς της σοβιετικής περιόδου και παρά την απουσία ενός ελληνικού εθνικού δόγματος για τον Μείζονα Ελληνισμό, που θα λειτουργούσε ως προστατευτική ομπρέλα γι’ αυτούς, κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να διατηρήσουν τη γλώσσα τους, τα μαριουπολίτικα, και τον εθνισμό τους.


Μπορεί κάποιος να κατανοήσει τις δυσκολίες που έχει η κυβέρνηση Σαμαρά στην πολιτική διαχείριση αυτής της υπόθεσης στο πλαίσιο της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, λόγω του γεωπολιτικού προσανατολισμού και της δυσχερέστατης οικονομικής κατάστασης της χώρας.

Πώς μπορεί, όμως, να κατανοήσει ακόμα και ο πιο καλόπιστος κριτής την απόφαση του υπουργείου Εξωτερικών να δεχτεί τη σχετική εισήγηση του γενικού προξένου της Ελλάδος στη Μαριούπολη για τη μεταφορά της έδρας και προσωρινή μετεγκατάστασή της στην πόλη του Ντνιπροπετρόβσκ, προφανώς για λόγους ασφαλείας του ιδίου;

Αραγε έβαλε κανείς από τους εισηγητές αυτής της πρότασης ή και ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος, που έλαβε την τελική απόφαση, τον εαυτό του στη θέση των Ελλήνων της Μαριούπολης, που επί αιώνες στερήθηκαν την προστασία του ελληνικού κράτους; Πώς θα ένιωθαν οι ίδιοι, αν έβλεπαν τους διπλωμάτες της μακρινής τους πατρίδας, οι οποίοι είναι εκεί ακριβώς για να τους προστατεύουν στα δύσκολα, να φεύγουν, ενώ οι ίδιοι είναι υποχρεωμένοι να παραμείνουν εκεί, στις προαιώνιες εστίες τους, όπως άλλωστε επιβάλλει το εθνικό μας συμφέρον;

Μήπως πρέπει να πιάσουν οι ιθύνοντες στα χέρια τους κανένα λεξικό και να σταθούν για λίγο στις λέξεις λιποταξία και λιποτάκτης;
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Σύγχρονη Ταυρίδα της τραγωδίας του Ευριπίδη"

Ν. Λυγερός - Η σημασία της αναγνώρισης των γενοκτονιών. University of Technology, Sydney, 10/09/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός - Η σημασία της αναγνώρισης των γενοκτονιών. University of Technology, Sydney, 10/09/2014 "

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΑΦΗΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ

Πρώτη πρωτεύουσα των Μακεδόνων από τους Τημενίδες έγιναν οι Αιγές, «ο τόπος με τα πολλά  κοπάδια».

Στη νότια άκρη του μακεδονικού κάμπου και στους πρόποδες των Πιερίων, ήταν κατ΄ έθιμο ο τόπος όπου έθαβαν τους βασιλείς, τουλάχιστον της συγκεκριμένης δυναστείας. Ήταν ονομαστές στην αρχαιότητα για τον πλούτο των βασιλικών τάφων που υπήρχαν στην εκτεταμένη νεκρόπολή τους.

Ακόμα και όταν ο Αρχέλαος οδηγήθηκε στη μετατόπιση του διοικητικού κέντρου στην Πέλλα, που τότε ήταν ένας ασήμαντος παραθαλάσσιος οικισμός, η πόλη των Αιγών δεν έχασε τη σημασία της. Παρέμεινε το πατροπαράδοτο κέντρο των Μακεδόνων, η πόλη όπου τελούνταν οι κρίσιμες ιεροτελεστίες και γιορτάζονταν οι μεγάλες γιορτές και σπουδαίο κέντρο παραγωγής πολιτισμού.

Στον κάμπο, στα βόρεια της πόλης, απλώνεται η αχανής νεκρόπολη των Αιγών. Επίκεντρο της ανασκαφικής έρευνας, η νεκρόπολη έχει δώσει πλούσια ευρήματα που τεκμηριώνουν όχι μόνον τις μεταθανάτιες πεποιθήσεις, αλλά αυτόν καθεαυτόν τον πολιτισμό των Μακεδόνων, του ακριτικού ελληνικού φύλου που μένοντας έξω από τις πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις του Νότου διατήρησε μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια δομές, ήθη και παραδόσεις που ανακαλούν τον κόσμο του ομηρικού έπους.

Ανάμεσα στα ανασκαμμένα τμήματα της νεκρόπολης ξεχωρίζουν οι τρεις βασιλικές ταφικές συστάδες, η συστάδα του Φιλίππου Β', στα δυτικά (Μουσείο βασιλικών τάφων των Αιγών), η συστάδα του Δημαρχείου, στα νότια, και η συστάδα των βασιλισσών, με τον τάφο της Ευρυδίκης και τον ιωνικό τάφο, τον λεγόμενο «τάφο του Ρωμαίου», από το όνομα του ανασκαφέα, δίπλα στη ΒΔ πύλη της πόλης.

Τις ανασκαφές διενήργησαν πολλοί αρχαιολόγοι, κι ανάμεσά τους ο Μανόλης Ανδρόνικος που εντόπισε τον τάφο του Φιλίππου και του Αλέξανδρου Δ'. Τα τελευταία χρόνια, τη συστάδα των βασιλικών τάφων ανασκάπτει η Αγγελική Κοτταρίδη.

Η κ. Κοτταρίδη έχει επιχειρηματολογήσει επανειλημμένα για το ότι ο λεγόμενος τάφος του Πρίγκιπα είναι, όπως είχε πει ο δάσκαλός της Μανόλης Ανδρόνικος, ο τάφος του Αλέξανδρου του Δ'. «Υπήρξε βασιλιάς» λέει, «υπήρξε εγγονός του Φιλίππου, άρα τάφηκε στο πλευρό του.

Τα οστά ταιριάζουν με την ηλικία του γιου του Αλέξανδρου όταν τον δολοφόνησε ο Κάσσανδρος (12-13 ετών) και ο τάφος χρονολογείται στα χρόνια που ο Αλέξανδρος Δ' σκοτώθηκε. Μάλιστα, εκείνα τα χρόνια δεν έχουμε θάνατο άλλου νεαρού ατόμου που θα μπορούσε να έχει ταφεί σε εκείνο το σημείο και με τόση μεγαλοπρέπεια».

Η ανασκαφέας των Αιγών, Αγγελική Κοτταρίδη υποστηρίζει ότι 
κανένας από τους Τημενίδες βασιλείς δεν μπορεί να έχει ταφεί στην Αμφίπολη

Για όλους αυτούς τους λόγους, οι αρχαιολόγοι δεν δέχονται τις απόψεις πως ο Αλέξανδρος Δ΄ ή κάποιος άλλος από τους Τημενίδες βασιλείς μπορεί να έχει ταφεί στην (επαρχιακή για το βασίλειο της Μακεδονίας) Αμφίπολη. Μάλιστα, εκτός από τους τάφους των Τημενιδών, που έχουν όλοι εντοπισθεί, είναι πιθανόν ακόμα και ο Κάσσανδρος να έχει ταφεί στις Αιγές, από τον γιο του και εγγονό του Φιλίππου Β'. Ενας συλημένος και κατεστραμμένος τάφος που ανασκάφηκε στη βασιλική συστάδα από την κ. Κοτταρίδη, πιθανόν μπορεί να αποδοθεί στον Κάσσανδρο ή σε κάποιον από τους γιους του.

Η βραχύβια δυναστεία των Αντιγονιδών, του Κασσάνδρου, είναι μάλλον θαμμένη στην Πέλλα. Δεν μπορεί όμως να αποδοθεί και στον Μέγα Αλέξανδρο ο τάφος της Αμφίπολης.

Στην Αλεξάνδρεια

Η κ. Κοτταρίδη επιμένει πως οι αρχαίες πηγές θέλουν τον στρατηλάτη να έχει ταφεί στην Αλεξάνδρεια. Το ίδιο επιχείρημα έχει και η Πέπη Λημναίου- Παπακώστα, η Ελληνίδα αρχαιολόγος που διενεργεί ανασκαφές στην αιγυπτιακή πόλη. Μάλιστα, έχει φέρει στο φως ένα υπέροχο μαρμάρινο άγαλμα του Αλέξανδρου.

Η κ. Παπακώστα, που ετοιμάζεται να πάει τον άλλο μήνα για συνέχιση της έρευνάς της, σημειώνει: «Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς και οι γραπτές πηγές που έχουμε συμφωνούν ότι ο τάφος του Αλέξανδρου ήταν στην Αλεξάνδρεια, ενώ ήταν επισκέψιμος τον 3ο αιώνα μ.Χ. Δηλαδή για αιώνες μετά τον θάνατό του. Τον έβλεπαν. Είχε λατρεία, ιερατείο, τον προσκυνούσαν αυτοκράτορες. Από εκεί και πέρα χάνονται τα ίχνη του, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Ο τάφος ήταν στην Αλεξάνδρεια».

Και η επίτιμη έφορος αρχαιοτήτων Xάιδω Κουκούλη Χρυσανθάκη, που έχει υπηρετήσει στην Καβάλα, αποκλείει με βάση τις γνώσεις και τις πληροφορίες μας την περίπτωση να είναι θαμμένος ο στρατηλάτης στην Αμφίπολη. «Οι αρχαιολογικές πηγές δεν στηρίζουν καθόλου μια τέτοια άποψη. Επίσης, είναι πολύ απίθανο να βρίσκεται εκεί ο τάφος της Ρωξάνης» λέει.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ - ΕΘΝΟΣ

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΑΦΗΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ"