Η ελαία και το ελαιόλαδο στον Ιπποκράτη

Στον Ιπποκράτειο Κώδικα συναντώνται περισσότερες από εξήντα φαρμακευτικές χρήσεις του ελαιόλαδου, με κυριότατη τη χρήση κατά των δερματικών παθήσεων, αλλά και ως αντισυλληπτικό μέσο. Μάλιστα γίνεται σαφής διαχωρισμός του ελαιόλαδου, το οποίο, σε συνδυασμό με το σίτο και τον οίνο, αποτελεί τη βάση της ιπποκρατικής διαιτητικής από άλλα έλαια, όπως του σκίνου, της πικραμυγδαλιάς και της βελανιδιάς.

Στο βιβλίο του «Διαιτητική και Θεραπευτική», ο Ιπποκράτης γράφει για το λάδι: «Οι ασκήσεις στη σκόνη και οι ασκήσεις με λάδι διαφέρουν στο εξής: Η σκόνη είναι κρύα, το λάδι είναι ζεστό. Το χειμώνα το λάδι ευνοεί περισσότερο την ανάπτυξη, γιατί εμποδίζει την ψυχρότητα να απομακρυνθεί από το σώμα. Το καλοκαίρι το λάδι με την παραγωγή λιώνει τη σάρκα καθώς αυτή ζεσταίνεται λόγω εποχής… Η εντριβή με λάδι και νερό μαλακώνει το σώμα και δεν το αφήνει να ζεσταθεί υπερβολικά».

Με ζεστό ελαιόλαδο αλείφονταν οι γυναίκες
που απέβαλαν, και κυρίως σε περιπτώσεις προχωρημένης εγκυμοσύνης ενώ σε περιπτώσεις μητρορραγίας δινόταν ένα μείγμα από βρασμένα φύλλα άγριας ελιάς μέσα σε ξίδι. Για τη διευκόλυνση του τοκετού προτείνει παρασκεύασμα που «…φτιάχνετε και με ρετσίνι τερμίνθου (κοκορεβιθιάς), μέλι και λάδι διπλάσιο σε ποσότητα από τα προηγούμενα και αρωματικό κρασί», το οποίο και πρέπει να πιει η επίτοκος.

Άλλες εφαρμογές του ελαιόλαδου που αναφέρονται από τον Ιπποκράτη ήταν στη θεραπεία των χρόνιων πυρετών, των μικρών πληγών, των διηθημάτων, όπως οι καλόγεροι και τα αποστήματα, των ερεθισμένων ούλων, καθώς και στη διατήρηση της λευκότητας των δοντιών και ως αντίδοτο σε περιπτώσεις ελαφρών δηλητηριάσεων.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ- ΙΒΗΡΙΚΗ

ΔΕΣ   
Ο ΚΡΗΤΟΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΒΗΡΙΚΗ

Ο Πλούταρχος στα «Ηθικά» του αναφέρεται στη θεραπεία της μαστίτιδας με νερό και λάδι – «υδρέλαιο».

Για την αρχαία θεραπευτική το εκλεκτότερο εξ όλων των ελαιόλαδων ήταν αυτό που έδινε η αγριελιά, το οποίο ήταν και λίγο σπάνιο, καθώς και το ελαιόλαδο της πρώτης συμπίεσης (ομφάκινον), που λαμβάνεται με την «απαλή» σύνθλιψη της ελιάς και χωρίς την παρεμβολή ζεστού νερού. 

Κατά τον Πλίνιο, το λάδι αυτό λαμβάνεται πρώτον πιέζοντας την ελιά όταν είναι ακόμη άσπρη (άγουρη), και δεύτερον όταν η ελιά αρχίζει να αλλάζει χρώμα χωρίς να έχει, ωστόσο, ωριμάσει. Το πρώτον ομφακικόν είναι λευκό, το δεύτερο πράσινο. Το δεύτερο κάνει καλό στα ούλα και είναι εξαίρετο για να διατηρηθούν τα δόντια λευκά.

Στις επιγραφές του φημισμένου Ασκληπιού της Λεβήνας, στην Κρήτη, όπου λατρευόταν η Υγιεία Σώτειρα, αναφέρεται ότι «ο θεός έδωσε μια οδηγία να τοποθετηθεί πάνω στο στρείδι το όστρακο, αφού καεί και τριφτεί για να γίνει λείο με λάδι αρωματισμένο με ρόδα και μολόχα με λάδι…». Στο ιερό του Ασκληπιού χρησιμοποιούσαν το έλαιον για να παρασκευάσουν ειδικές αλοιφές και ιάματα.

Ροφήματα, τέλος, από φύλλα και άνθη ελιάς χρησιμοποιήθηκαν ως κρύο κολλύριο για τα ερεθισμένα μάτια αλλά και για το έλκος του στομάχου.

Η χρησιμοποίηση των ελαιόκλαδων σε πολλών ειδών αρχαίες τελετουργίες (όπως εξαγνισμοί, καθαρμοί) προσδιορίζει το συμβολισμό της ελιάς ως δέντρο του καλού. Η έμμεση σύνδεσή του με το φως ( το καιόμενον έλαιον είναι η αρχέγονη πηγή του φωτός) αντιμετωπίστηκε από τον άνθρωπο με την ιδιαιτερότητα του δέντρου που συμμετέχει στη λατρεία.

Στην Παλαιά Διαθήκη είναι το δέντρο της ελπίδας, αλλά και το δέντρο – αγγελιοφόρος του θείου ελέους. Είναι το δέντρο που καταδεικνύει τη γαλήνη μετά τον κατακλυσμό του Νώε: «Το βραδάκι επέστρεψε το περιστέρι και κρατούσε ένα φύλλο ελιάς στο στόμα του και κατάλαβε ο Νώε ότι το νερό είχε υποχωρήσει στη στεριά…»

Στην ελληνική παράδοση είναι το δέντρο της ειρήνης. Η ίδια η Ειρήνη (θεότητα που ήταν κόρη του Δία και της Θέτιδας) εικονιζόταν με κλαδί ελιάς στα χέρια της. Στους πολέμους δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος αλλά και καλύτερο σύμβολο για τη λήξη των επιχειρήσεων. Οι αγγελιοφόροι που στέλνονταν για να μεταφέρουν το μήνυμα της ειρήνης ή να ζητήσουν ανακωχή έπρεπε να κρατούν στο χέρι τους κλάδον ελαίας. Ήταν το αναμφισβήτητο ιερό σύμβολο που δήλωνε τις προθέσεις εκείνων που αποφάσιζαν να το στείλουν. 

Η Ιοκάστη μετέφερε κλαδί ελιάς στον Πολυνείκη ζητώντας του να συμφιλιωθεί με τον αδερφό του Ετεοκλή, στην τραγική ιστορία του Οιδίποδα και των απογόνων του, δηλαδή τον μύθο(;) που ενέπνευσε το Σοφοκλή και τον Ευριπίδη. 

ΔΕΣ 

ΘΗΒΑΪΚΟΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ - Α
ΘΗΒΑΪΚΟΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ -Β

Οι αντιλήψεις για τον συμβολισμό των κλάδων της ελιάς αλλά και του ίδιου του δέντρου, διατηρήθηκαν ακόμη και στις νεώτερες εποχές. Η φράση «κλάδον ελαίας» διατηρείται ακόμη στην ελληνική γλώσσα ως δηλωτική ειρηνευτικών προσπαθειών («τείνει κλάδον ελαίας ή ήρθε με κλάδο ελαίας».

Δεντρολατρεία

Στην μινωική Κρήτη η ελιά διαδραματίζει ξεχωριστό ρόλο στη λατρεία, όπως φαίνεται από την παράσταση της σαρκοφάγου που βρέθηκε στην Αγία Τριάδα, στη Μεσαρά της Κρήτης. Ο ρόλος της ελιάς στη μινωική οικονομία και τη διατροφή είναι σχετικός και με την πανάρχαιη λατρεία του. Οι παραστάσεις ιερών δέντρων στη μινωική εικονογραφία είναι πολλές αλλά σχετίζονται περισσότερο με τη γενικότερη τάση της λατρείας, παρά με τις ιδιότητες της ελιάς. 

Ν .Θήρα καλλιέργεια ελιάς  Κλαδί σε λάβα της έκρηξης του ηφαιστείου 1630-1650 π.Χ. 

Οι ιδιότητες αυτές, φαίνεται πως μπορούσαν να εκφράσουν, περισσότερο απ’ όλα τα άλλα δέντρα, τις πανάρχαιες βλαστικές δοξασίες. Ο θάνατος και η ανάσταση ήταν τα στοιχεία που καθόριζαν τη μορφή της λατρείας. Η ιδιότητα της ελιάς να αναβλασταίνει διαρκώς και να μην πεθαίνει σχεδόν ποτέ ήταν πολύ κοντά στις αντιλήψεις για αναγέννηση και διαιώνιση της ζωής μέσα από το θάνατο, όπως ακριβώς συμβαίνει με την αναγέννηση της ίδιας της φύσης.

Αναπαράσταση τελετουργίας από την σαρκοφάγο της Αγ Τριάδας -Κρήτη 

 Ο Δίας, ο μεγάλος θεός της ελληνικής μυθολογίας, ήταν στην Κρήτη θεός που γεννιόταν και πέθαινε, είχε κληρονομήσει τις ιδιότητες του νεαρού θεού της βλάστησης που λατρευόταν σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο, και ονομαζόταν Κρητογενής Ζευς. Ο ίδιος βλαστικός θεός λατρεύτηκε και ως Διόνυσος – Ζαγρεύς, ως Υάκινθος, ως Απόλλων Στυρακίτης και ως Ερμής Κεδρίτης. Η βλαστική υπόσταση του Δία, του Ερμή, του Απόλλωνα και άλλων θεοτήτων στην κλασική, την Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή Κρήτη μας δίνει ξεκάθαρη την εικόνα για το ρόλο της βλαστικής λατρείας. Σε μια παράσταση, που βρέθηκε στο ιερό της Σύμης στη Βιάννο, βλέπουμε από το κεφάλι του Ερμή να ξεφυτρώνουν δυο κλαδιά δέντρου που μοιάζει πολύ με ελιά. Ο Ερμής της Σύμης ονομαζόταν Κεδρίτης. Τα ευρήματα συμφωνούν πως εδώ υπάρχει αναμφισβήτητη μαρτυρία δεντρολατρείας.

Αναπαράσταση τελετουργίας στο Ερέχθειο -Αθήνα 

Η ιερή ελιά της Αθήνας αποτελεί ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα δεντρολατρείας. Βρίσκεται μέσα στον ιερό περίβολο προστατευμένη και ο περίβολος οριοθετεί αυτόν ακριβώς το χώρο. Στην Ακρόπολη επίσης οι Αθηναίοι προσφέρουν μελωμένους άρτους στο ιερό φίδι. Η παρουσία του ιερού δέντρου και του φιδιού μας δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα μινωικής λατρείας, δεδομένου ότι και η ίδια η Αθηνά φαίνεται να έχει τις ρίζες της στη λατρεία της μινωικής θεάς των όφεων.

Στην αρχαιότητα υπήρχε η συνήθεια να αναρτούν αναθήματα σε αγριελιές και άλλα δέντρα: «…γιατί παντού σε αγριελιές και άλλα δέντρα κοντά σε ναούς αναρτούν αφιερώματα. Άλλως: Συνηθίζουν να αναρτούν στα δέντρα μέλη από σκελετούς και κρανία, για να αποτρέψουν τη βασκανία και να μην ξεραίνονται [οι καρποί…]

Πιθανότατα ο Σχολιαστής εννοεί τα ειδικά αφιερώματα που από τα προϊστορικά χρόνια συνηθίζουν να κρεμούν στα κλαδιά των ιερών δέντρων. Πρόκειται για ομοιώματα που κατασκευάζονταν με διάφορα υλικά, όπως πηλό, μέταλλα, ακόμη και ζυμάρι που το έψηναν. Ήταν μια μόνο πτυχή της λατρείας των ιερών δέντρων.

Ειρεσιώνη, σύμβολο γονιμότητας

Κατά την αρχαιότητα η πληθώρα των αλσυλλίων με ελιές στην Αττική, αλλά και στην Κρήτη, που πλαισίωναν τους ναούς, είναι αδιάψευστος μάρτυρας της ιερότητας του δέντρου της ελιάς. Εξάλλου, η παρουσία της ελιάς κατά τις τελετές γονιμότητας των Αρχαίων ήταν κυρίαρχη. Χαρακτηριστικό σύμβολο των τελετών αυτών, που χρησιμοποιούνταν στις γιορτές των Πυανεψιών και Θαργηλιών στην Αθήνα, ήταν η ειρεσιώνη (από τη λέξη «έριο», μαλλί). Η «ειρεσιώνη» ήταν ένας κλάδος καλλιεργημένης ελιάς ή δάφνης, περιτυλιγμένος με μικρές μάλλινες ταινίες ( οι μάλλινες ταινίες και ειδικά οι κόκκινες ήταν φορείς θεϊκής δύναμης ) και φορτωμένος με διάφορα φρούτα και καρπούς της εποχής (εκτός από αχλάδια και μήλα) αλλά και άρτους. Ήταν μια εκδήλωση ευχαριστιών προς τους θεούς για την ευφορία της γης που χάρισε στους ανθρώπους τα απαραίτητα είδη για τη διατροφή και την επιβίωσή του. Το κλαδί αυτό της ελιάς ήταν αφιερωμένο στον Απόλλωνα και στα Πυανέψια και Θαργήλια, γιορτές κατά τις οποίες γίνονταν προσφορές στον Ήλιο και τις Ώρες, γεροδεμένα παιδιά το περιέφεραν από σπίτι σε σπίτι. Στο τέλος το κρεμούσαν στην κεντρική πύλη του ιερού του Απόλλωνα. 

Αναπαράσταση της διεκδίκησης της πόλης του Κέκροπα από την θεά Αθηνά και τον Ποσειδώνα την οποία κέρδισε η Αθηνά προσφέροντας ένα δέντρο ελιάς

Το κλαδί της ελιάς δεν ήταν τυχαίο, προερχόταν από τη «μορία ελαία» την ιερή ελιά αυτής της πόλης, εκείνη που πίστευαν πως είχε φυτέψει η ίδια η Αθηνά ή , έστω, από ελαιόδεντρο που θεωρούνταν πως ήταν απόγονος αυτού του δέντρου. Το έκοβαν, μάλιστα, κατά την διάρκεια της εορτής των Παναθηναίων και περιφερόταν εν πομπή και με άσματα γύρω από την Ακρόπολη προς τιμή της Πολιάδος Αθηνάς. Η ειρεσιώνη παρέμεινε εκεί μέχρι την αντικατάστασή της τον επόμενο χρόνο.

Δεν ήταν τυχαία η επιλογή του κλάδου της ελιάς γι’ αυτή την τελετουργία. Η ελιά δίνει την εικόνα της αιώνιας θαλερότητας, της βλάστησης που δεν επηρεάζεται από την αλλαγή των εποχών, είναι η προσδοκία του αέναου και του αειθαλούς. Ο κλάδος της ελιάς ήταν εκείνος που μετέφερε τη γονιμοποιό δύναμη της γης αλλά και την ελπίδα της βλάστησης που ανακυκλώνεται και προκαλεί τη γονιμότητα, σύμφωνα με τις δοξασίες περί θνήσκοντος και αναγεννώμενου Νεαρού Θεού της προϊστορικής θρησκείας και δη της θρησκείας της μινωικής Κρήτης. Η επαφή με τον κλάδο της ελιάς ( ή άλλου δέντρου ) μεταδίδει με ομοιοπαθητικό τρόπο τη δύναμη της βλάστησης.

Τέτοιες συνήθειες έχουν επιβιώσει πολλές στην Ελλάδα, όπως η σούρβα στις βόρειες περιοχές ή τα απλά χτυπήματα με ζωηρούς κλάδους κάθε πρωτομηνιά ( και ιδιαιτέρως κατά τους ανοιξιάτικους μήνες ) που επιβίωσε στην Κρήτη (και αλλού) μέχρι και τις τελευταίες δεκαετίες. Στην ελαιοπαραγωγική επαρχία Πεδιάδος τα ανοιξιάτικα χτυπήματα γίνονταν πάντα με κλάδους ελιάς.

Η ικετηρία

Η ελιά χρησιμοποιήθηκε κατά την αρχαιότητα ως βασικό εξαγνιστικό υλικό. Με κλάδους ελιάς προσέφευγαν στα ιερά των θεών οι αιτούντες «ικεσίαν», δηλαδή, όσοι είχαν διαπράξει φόνους ή άλλα σοβαρά αδικήματα. Ο ικέτης ζητούσε κατά κάποιον τρόπο άσυλο στους ιερούς βωμούς, γνωρίζοντας ότι εκεί δεν μπορεί κανείς να τον πειράξει. Ήταν ένας θεσμός εθιμικού δικαίου, ευρύτατα διαδεδομένος στον αρχαίο κόσμο, ένας θεσμός που σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις αγνοήθηκε. Και τότε που αγνοήθηκε, οι ασεβείς παραβάτες του άγραφου νόμου αντιμετώπισαν την μήνιν των θεών.

Ο «ικέτης», βεβαρημένος συνήθως με το φοβερό αδίκημα της ανθρωποκτονίας, προσέφευγε στα ιερά των θεών κρατώντας την «ικετηρία», ένα κλαδί ελιάς πάνω στο οποίο είχε τυλίξει μαλλί προβάτου, συνήθως λευκό. Άφηνε τον κλάδο ελιάς, την ικετηρία, πάνω στο βωμό και περίμενε εκεί για να αποφύγει την οργή των συγγενών του δολοφονημένου, οι οποίοι τον καταδίωκαν. Το κλαδί της ελιάς παρέμενε πάνω στο βωμό όσο εκκρεμούσε η αίτηση για ικεσία. Όταν ο άρχων της πόλης αποδεχόταν την αίτηση ικεσίας ο ικέτης έπαιρνε από το βωμό τον κλάδο της ελιάς και έφευγε, περιμένοντας συνήθως να εκδικαστεί η υπόθεσή του από κάποιο δικαστήριο.

Προστάτης των ικετών ήταν ο ίδιος ο Δίας, ο οποίος γι’ αυτό το λόγο ονομαζόταν Ικέσιος και Καθάρσιος. Η ονομασία αυτή αποκαλύπτει και τη σχέση της ελιάς με τους τελετουργικούς καθαρμούς.

Ο Κρητικός Επιμενίδης, φημισμένος εξαγνιστής που συγκαταλέγεται ανάμεσα στους επτά σοφούς του αρχαίου κόσμου, χρησιμοποίησε τους κλάδους της ελιάς στις καθαρτικές τελετουργίες. Ο Επιμενίδης είχε κληθεί από την πατρίδα του τη Φαιστό στην Αθήνα για να την καθαρίσει από το «Κυλώνειον άγος» (μίασμα της πόλης λόγω δολοφονιών που είχαν γίνει μέσα στα ιερά των θεών), το οποίο είχε γίνει αφορμή να παρουσιαστούν ξαφνικά νοσήματα στην πόλη. Οι Αθηναίοι μετά την λύτρωση, θέλησαν να του προσφέρουν δώρα, αλλά εκείνος… «…αφού ζήτησε και πήρε ένα κλαδί από την ιερή ελιά, έφυγε…»

Μάζεμα της ελιάς ,Ζωγραφική σε αρχαίο αγγείο.

Η κάθαρση και ο εξαγνισμός ήταν απαραίτητες διαδικασίες πριν από κάποια σημαντική ενέργεια ή κάποια μάχη. Ο Πλούταρχος μας πληροφορεί πως αυτό επιδίωξε ο Θησέας, όταν, σύμφωνα με τον αττικό μύθο, ξεκίνησε το ταξίδι του για την Κρήτη. Πήγε, λέει, στην ιερή ελιά της Ακρόπολης, έκοψε ένα κλαδί , τύλιξε σ’ αυτό λευκό μαλλί, έφτιαξε μιαν «ικετηρία» την οποία αφιέρωσε στον Δελφίνιο Απόλλωνα, το θεό που θα τον προστάτευε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Και στις πομπές των θυσιών βλέπουμε τους λατρευτές να βαδίζουν προς το ιερό (το βωμό) κρατώντας κλάδους δέντρου που πιθανότατα είναι κλάδοι ελιάς. Στο πέρασμα του χρόνου καθιερώθηκε σ’ ολόκληρο τον ελληνικό και το ρωμαϊκό κόσμο η συνήθεια να μεταβαίνουν οι ικέτες- προσκυνητές στους ιερούς χώρους με κλάδους ελιάς.

Ίσως να είναι σχετική με τις εξαγνιστικές ιδιότητες της ελιάς η παράδοση που θέλει τους ασχολούμενους με την περιποίηση και την καλλιέργεια της ελιάς να είναι «αγνοί». Στην αρχαιότητα πίστευαν πως οι ελιές έπρεπε να φυτεύονται από παιδιά ή από παρθένους. Και εκείνοι που μάζευαν τις ελιές έπρεπε να είναι πιστοί στις συζύγους τους. Ήταν μια δοξασία που αποσκοπούσε στο να εξασφαλιστεί η παραγωγή της επόμενης χρονιάς. 

Υπάρχουν πολλά εθνολογικά παράλληλα που συνδέουν την παραγωγή των καρπών με την «καθαρότητα» ή μη των καλλιεργητών, που συνήθως είναι και ιδιοκτήτες των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.

Η συνήθεια να τοποθετούν τους νεκρούς πάνω σε κλάδους ελιάς φαίνεται να ήταν γνωστή ακόμα από τα μυκηναϊκά χρόνια. Σε τέσσερις τάφους των Φερών, οι οποίοι χρονολογούνται στο τέλος του 5ου π. Χ. αιώνα, οι νεκροί βρέθηκαν τοποθετημένοι πάνω σε ένα παχύ στρώμα από φύλλα και κλώνους ελιάς.

Ταφικά έθιμα

Στην Σπάρτη ο Λυκούργος, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, επέβαλε να γίνονται οι ταφές πάνω σε κλάδους ελιάς. Έλαβε αυστηρά μέτρα για να πατάξει και να εξαφανίσει τις δεισιδαιμονίες από τη Σπάρτη, χρησιμοποιώντας ως προληπτικό εξαγνιστικό υλικό τους κλάδους της ελιάς.

Στα «ελληνιστικά» χρόνια η συνήθεια φαίνεται να ήταν διαδεδομένη σε ευρύτερες περιοχές του ελληνικού χώρου. Ο Καλλίμαχος ο Κυρηναίος (4ος –3ος αι. π.Χ.) μας πληροφορεί πως όχι μόνον οι νεκροί τοποθετούνταν πάνω σε φύλλα ελιάς, αλλά και οι συγγενείς τους φορούσαν στεφάνια που φτιάχνονταν με κλάδους ελιάς. 

Οι κλάδοι της ελιάς και η χρήση τους στις νεκρικές τελετές φαίνεται να σχετίζονται με τους καθαρμούς που ήταν απαραίτητοι την ώρα του μεγάλου ταξιδιού. Ακόμη και η συνήθεια του στεφανώματος των νεκρών με στεφάνι από φύλλα δέντρων θεωρείται ως ενέργεια που έχει σκοπό να τους προστατεύει από το κακό και ιδιαιτέρως από τις δυνάμεις που μπορούν να προξενήσουν κακό. 

Οι Πυθαγόρειοι συνήθιζαν να τοποθετούν τους νεκρούς πάνω σε στρώμα από φύλλα ελιάς, λεύκας και μυρτιάς. Η χρήση κλάδων ελαίας στις νεκρικές τελετές αντιμετωπιζόταν ευνοϊκά ακόμη και από τους αυστηρότατους αττικούς νόμους προστασίας των ελαιοδέντρων.


ΕΡΓΑΣΙΑ -ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ  

ΦΩΤ /ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝΑ 

ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ

Βιβλιογραφία

Μυρσίνη Λαμπράκη, Λάδι, Γεύσεις και Πολιτισμός 5.000 χρόνων, Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1999.
Νίκος και Μαρία Ψιλάκη - Ηλίας Καστανάς, Ο Πολιτισμός της Ελιάς - Το Ελαιόλαδο, Εκδόσεις, Ελληνική Ακαδημία Γεύσης, ΚΑΡΜΑΝΩΡ, Ηράκλειο 1999.
Ελιά και Λάδι, Δ Τριήμερο Εργασίας Καλαμάτα, 7-9 Μαϊου 1993, Πολιτιστικό Τεχνολογικό 'Ιδρυμα ΕΤΒΑ - ΕΛΑΪΣ Α.Ε., 1996
Ελληνική Μυθολογία, Τόμοι 3,5, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., Αθήνα 1986.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελαία και το ελαιόλαδο στον Ιπποκράτη"

ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΡΕΚΟΡ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Τα πιο αστεία, τα πιο άσχημα και τα πιο παράξενα της αρχαιότητας.-------   Ποιος έκανε τη μεγαλύτερη κλοπή έργων τέχνης; Πόσο κόστιζε το ακριβότερο άρωμα του κόσμου; Ποια ήταν η μεγαλύτερη σήραγγα; Ποιο ήταν το πολυτελέστερο πλοίο; Ποια γυναίκα ήταν το ωραιότερο μοντέλο; Ποια ήταν η μεγαλύτερη πισίνα του κόσμου;
Η κλασική γραμματεία είναι γεμάτη από ανέκδοτα και αναφορές εξαιρετικών γεγονότων, κορυφαίων επιδόσεων, ανδραγαθημάτων και αξιοθαύμαστων επιτευγμάτων αλλά και εκκεντρικών συμπεριφορών ή ακραίων πράξεων.
Κάποια από αυτά ξεχωρίζουν και σήμερα ως βασικά στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όπως τα επτά θαύματα του κόσμου ή άλλα εκπληκτικά έργα τέχνης.
Κάποια έχουν τον χαρακτήρα της πληροφορίας μιλώντας για ιστορικά γεγονότα ή για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Μερικά είναι σαφώς αληθοφανή, άλλα όμως δεν είναι παρά υπερβολές, που ανήκουν στη σφαίρα του μύθου, τερατολογίες που επινοήθηκαν για να εξυπηρετήσουν κάποιον σκοπό.
Ολα μαζί ωστόσο συνέθεταν τα «Παράδοξα», όπως τα αποκαλούσαν με μία λέξη οι αρχαίοι, οι οποίοι ως φαίνεται, διατηρούσαν άσβεστη τη δίψα για οτιδήποτε περίεργο και εντυπωσιακό. Μεγάλες συλλογές λοιπόν με αυτά τα επιτεύγματα «κυκλοφορούσαν» σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας αφού οι συγγραφείς τους γοητεύονταν ιδιαίτερα από τον εντοπισμό και την αποθησαύρισή τους.

Οι σύγχρονοι ερανιστές των Παράδοξων είναι αρχαιολόγοι, ερευνητές του Σουηδικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Ρώμης- επομένως γνώστες της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας- και όπως φαίνεται άνθρωποι με χιούμορ.
Γιατί αν η σύγχρονη φιλολογία θεωρεί ότι τα κείμενα αυτά είναι απλώς το αποτέλεσμα ενός κοινότυπου πάθους επιλογής εθνογραφικών ή φυσικών φαινομένων, τα οποία συχνά δεν ήταν τεκμηριωμένα, εκείνοι λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω προχώρησαν σε μια δική τους συλλογή με στόχο την απόλαυση και τη διασκέδαση των αναγνωστών.
Στο βιβλίο έτσι απουσιάζουν τα διδακτικά σχόλια, οι ηθικολογίες και γενικώς τα πολιτικώς ορθά ενώ παραμένουν όλα τα άλλα. «Αναζητήσαμε μέσα στην αρχαιότητα τα πιο αστεία,άσχημα,παράξενα και κακόγουστα παράδοξα ώστε να
παρουσιασθεί η αρχαιότητα από μια λιγότερο γνωστή πλευρά» λένε οι συγγραφείς στην εισαγωγή.
 Και η συνέχεια εξελίσσεται σαν ένα ταξίδι ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα, με χρήσιμα και άχρηστα ρεκόρ όπως αυτά του σημερινού βιβλίου Γκίνες ή σαν τις εξωφρενικές «ειδήσεις» που προσλαμβάνει καθημερινά ο άνθρωπος, του τύπου «Βρέθηκε νόμισμα από τη Σελήνη»!

Φυσικά το ζεύγος Κύννε αναγνωρίζει ότι η έλλειψη αυθεντικότητας είναι το αδύναμο σημείο της συλλογής. Ομως ας μην ξεχνά κανείς ότι ήδη από την αρχαιότητα αντιμετώπιζαν αυτό το πρόβλημα οι συγγραφείς (και ακόμη άλυτο είναι). Ο γεωγράφος Στράβων (64-21 π.Χ.) για παράδειγμα μόχθησε πολύ ώσπου να αποφασίσει τι είναι αλήθεια και τι επινόηση στα ομηρικά έπη ενώ δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τα περισσότερα γραπτά του Ηροδότου ανοησίες!
Αλλά και ο Σενέκας ο Νεότερος (4-65 μ.Χ.) εξοργιζόταν με τους ιστορικούς, τους οποίους κατηγορούσε ότι προσέθεταν διάφορα εκπληκτικά γεγονότα στις διηγήσεις τους με μόνο στόχο να μη βαρεθεί ο αναγνώστης… Μεγάλο το δίκιο του, δεδομένου ότι επίσημοι ελεγκτές των ρεκόρ, που υποτίθεται ότι σημειώνονταν σε διάφορους τομείς, τόπους, εποχές δεν υπήρχαν. Ως εκ τούτου η αυθαιρεσία και η προπαγάνδα δεν είχαν όριο. Ετσι στον οδηγό του για την αρχαία Ελλάδα ο Παυσανίας (μέσα 2ου μ.Χ. αιώνα) διστάζει να αναφερθεί στο μέγεθος του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Δία στην Ολυμπία – ενός από τα επτά θαύματα του κόσμου- διότι η δική του εκτίμηση ήταν διαφορετική από εκείνη των τοπικών ξεναγών.

Παρ΄ όλα αυτά ό,τι είναι προφανέστατα απίστευτο έχει μείνει έξω από αυτό το βιβλίο. Από την άλλη, δεν πρέπει να παραξενεύει η απουσία αθλητικών ρεκόρ δεδομένου ότι οι αρχαίοι δεν ενδιαφέρονταν για τα εκατοστά του δευτερολέπτου, ούτε μπορούσαν να τα μετρήσουν άλλωστε. Οποιος έτρεχε πιο γρήγορα ήταν ο νικητής.

ΧΡΥΣΑ ΦΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΩΝ

Η πιο υψηλή τιμή για βιβλία. Ο Αριστοτέλης αγόρασε τα έργα του Σπευσίππου αντί τριών ταλάντων που αντιστοιχούσαν σε 77 κιλά ασήμι.

Το πιο ακριβό σαπούνι. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής,βασιλιάς της Μακεδονίας,ξόδεψε περί τα 6.500 κιλά ασήμι προκειμένου να αγοράσει σαπούνι για τις ερωμένες του.

Το πιο άσεμνο έργο τέχνης. Ηταν του μεγάλου ζωγράφου Παράσιου με μια ασυνήθιστα ρεαλιστική σκηνή από τη μυθολογία στην οποία απεικονιζόταν η κυνηγός Αταλάντη καθώς έκανε στοματικό έρωτα στον πρίγκιπα Μελέαγρο.

Το καλύτερο άλμα εις μήκος. Το έκανε ο Σπαρτιάτης Κίωνης που πήδηξε 17 μέτρα (στα μέσα του 5ου π.Χ.αιώνα).

Το πιο ακριβό ύφασμα. Λαμπερό λινάρι ονόμαζαν ένα εξαιρετικά σπάνιο ύφασμα από μικρές κλωστές, το οποίο κόστιζε όσο και τα μαργαριτάρια.Ο λόγος,ότι ήταν πυρίμαχο,γι΄ αυτό και λεγόταν «άσβεστον λινόν».Υποτίθεται ότι προερχόταν από ένα φυτό που φύτρωνε στις ερήμους της Ινδίας.

Τα πιο πολυτελή επιδόρπια. Ηταν αυτά που προσέφερε ο Μέγας Αλέξανδρος στους φίλους του:

Μπουκίτσες από καρύδια,σύκα και άλλες λιχουδιές τυλιγμένες σε φύλλα χρυσού.Τις ξεφύλλιζαν και έτρωγαν το περιεχόμενο πετώντας το χρυσάφι στο έδαφος. Ο Καλιγούλας πάντως τον ξεπέρασε σε εκκεντρικότητα αφού,σύμφωνα με τον Σουητώνιο,σέρβιρε στους καλεσμένους του χρυσό ψωμί και χρυσό κρέας ενώ εκείνος έπινε μαργαριτάρια διαλυμένα σε ξίδι.
Τα καλύτερα εδέσματα. Μεγάλης εκτίμησης έχαιραν τα μυαλά στρουθοκαμήλου και οι γλώσσες κορυδαλλών.
Η καλύτερη βαφή βλεφαρίδων. Ηταν το κατράμι,δηλαδή το κατακάθι της πίσσας (μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως βαφή μαλλιών),το οποίο ο Πλίνιος αναφέρει ως αμπελίτη.
http://www.24grammata.com/?p=11039

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΡΕΚΟΡ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Από τον Dostoievski στον Camus μέσω θεάτρου" 25/11/14

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Από τον Dostoievski στον Camus μέσω θεάτρου" 25/11/14 "

Δεύτερη Αναφορά του Κ. Γιοβανόπουλου στην Ελληνική ΑΟΖ και τον Ζεόλιθο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δεύτερη Αναφορά του Κ. Γιοβανόπουλου στην Ελληνική ΑΟΖ και τον Ζεόλιθο "

"Σχεδόν ολόκληρη η ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό"

 

Συνέντευξη του αστροφυσικού  Στράτο  Θεοδοσίου, στη ΧριστίναΔιαμαντοπούλου

   

"Χωρίς υπερβολή σχεδόν ολόκληρη η θαυμάσια ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό, ένα δώρο των προγόνων μας στην ανθρωπότητα", αναφέρει μεταξύ άλλων ο καθηγητής κ. Στράτος Θεοδοσίου. Mε αφορμή την εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Φιλοσοφίας, με θέμα «Η Φιλοσοφία στη ζωή», που πραγματοποιείται την αύριο, 19 Νοεμβρίου στον Ιανό, ο κ. Θεοδοσίου μίλησε στο metrogreece.gr για την -άγνωστη στους περισσότερους από εμάς- ελληνική αστρονομική μυθολογία και την σχέση της με την φιλοσοφία....

Tί είναι η ελληνική αστρονομική μυθολογία;

Αστρονομία, από τις ελληνικές λέξεις: άστρο + νόμος, είναι η επιστήμη, που ως κύριο αντικείμενό της έχει τον προσδιορισμό των θέσεων, των διαστάσεων και των κινήσεων των ουρανίων σωμάτων. Δηλαδή τους νόμους που διέπουν την κίνηση των άστρων. Σκοπός της είναι επίσης και η συλλογή πληροφοριών για πρακτικούς σκοπούς της ζωής μας, όπως για τον προσανατολισμό μας τη μέρα και τη νύχτα, για τη ναυσιπλοΐα, για τη γεωργία και για τον υπολογισμό του χρόνου και των εποχών. Αυτό επιτεύχθηκε από τον Ίππαρχο, τον 2ο π.Χ. αιώνα, ο οποίος, με αφορμή την ανάλαμψη ενός υπερκαινοφανούς, το 134 π.Χ., μας έδωσε τον πρώτο κατάλογο των άστρων και των αστερισμών αποτυπώνοντας την αθάνατη ελληνική μυθολογία στον ουρανό. Έκτοτε ήταν ένα απλό παιχνίδισμα μνήμης ο προσανατολισμός στην ξηρά για τους οδοιπόρους και τους πολεμιστές και ιδιαίτερα στη θάλασσα για τους αρχαίους θαλασσοπόρους.

Πώς συνδέεται με τη φιλοσοφία;

Μη μπορώντας η ανθρώπινη νόηση να δώσει λογικά ικανοποιητικές εξηγήσεις, όσον αφορά την ύπαρξη και τα φαινόμενα του μαγικού κόσμου των άστρων, τα συνέδεσε, μέσα από πολύπλοκους και θαυμαστούς μύθους, με φιλικά και αγαπημένα πρόσωπα ή ισχυρούς θεούς και ήρωες, που η παράδοση τους ήθελε αθάνατους και κραταιούς να ελέγχουν και να κατευθύνουν τις τύχες των ανθρώπων από ψηλά. Έτσι, γεννήθηκε η υπέροχη ελληνική αστρονομική μυθολογία, αυτό το θαυμαστό παραμύθι των άστρων, Πράγματι, αυτά τα ευδιάκριτα συμπλέγματα των άστρων ονομάστηκαν αστερισμοί και η πλούσια φαντασία των αρχαίων Ελλήνων τα συνέδεσε με την ύπαρξη θεών και ηρώων.

Στον Τίμαιο του Πλάτωνος, ένα έργο που θεωρείται η καταστατική πρόταση της επιστήμης, η διερεύνηση της φύσης του Σύμπαντος χαρακτηρίζεται πηγή προέλευσης της Φιλοσοφίας.

Πέρα από την αστρονομική τους ερμηνεία, τι σημαίνουν οι μύθοι και τα σύμβολα που «χαράζονται» στον ουρανό;

Στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων έχουμε μια συστηματική προσπάθεια να βρεθεί η μαθηματική αντιστοιχία ανάμεσα στον μακρόκοσμο (Σύμπαν) και τον μικρόκοσμο (άνθρωπος). Εκεί ο άνθρωπος προσπαθούσε να δαμάσει τον θάνατο μέσω του ελέγχου της ροής του χρόνου, που προσδιορίζει τις λειτουργίες της βιολογικής φθοράς όλων των ζωντανών οργανισμών πάνω στη Γη. Τα άστρα, οι αστερισμοί, οι αστρικές εποχές και οι εφαρμογές της Αστρονομίας αποτυπώθηκαν σε ναούς, σε ανάκτορα, στη ζωγραφική, στη γλυπτική και εν γένει στην τέχνη. Οι πυραμίδες ήταν τεράστια μεσημβρινά αστρονομικά όργανα και οι οβελίσκοι τεράστιοι γνώμονες.

Πώς επηρεάζουν την πορεία της χώρας μας στη φιλοσοφία της Ευρώπης;

Χωρίς υπερβολή σχεδόν ολόκληρη η θαυμάσια ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό, ένα δώρο των προγόνων μας στην ανθρωπότητα. Μια μυθολογία ριζωμένη στη συνείδηση τουλάχιστον των Ευρωπαίων, αφού διάφορες προσπάθειες αντικατάστασής της δεν ευδοκίμησαν.

Εξάλλου, οι μύθοι και οι θρύλοι του κόσμου των άστρων θα μένουν για πάντα οι πιο τρυφεροί μάρτυρες της ελληνικής ρίζας του ευρωπαϊκού πολιτισμού. 

Σε εμάς λοιπόν έγκειται να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια και να αναδείξουμε στην Ευρώπη και διεθνώς το μεγαλείο του έναστρου ουρανού και τη φιλοσοφία που ευδοκιμεί από τα πανάρχαια χρόνια στη χώρα μας. Τίποτα δεν έρχεται από μόνο του και τίποτα πλέον δεν χαρίζεται, εάν δεν το διεκδικήσεις και εάν δεν δείξεις ότι είσαι ικανός να το προαγάγεις.

«Μια μυθολογία ριζωμένη στη συνείδηση τουλάχιστον των Ευρωπαίων, αφού διάφορες προσπάθειες αντικατάστασής της δεν ευδοκίμησαν». 

Ποιες ήταν οι προσπάθειες αντικατάστασης και γιατί δεν ευδοκίμησαν;

Ευρωπαίοι χριστιανοί συγγραφείς του 16ου αιώνα θεώρησαν ότι οι δώδεκα ζωδιακοί αστερισμοί σχετίζονται με τις 12 φυλές του Ισραήλ. Στην Αγγλία, ήδη από τον 8ο αιώνα, ο Βέδας ο Αιδέσιμος (Venerable Bede, 673-735 μ.Χ.) είχε τοποθετήσει στον ζωδιακό κύκλο τους δώδεκα Αποστόλους, ενώ στη θέση του Ιούδα του Ισκαριώτη έβαλε τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή. Αργότερα τον 17ο αιώνα ο Sir William Drummond αντιστοίχισε τους δώδεκα ζωδιακούς αστερισμούς σε ισάριθμους Πατριάρχες από την Παλαιά Διαθήκη.

Ο Γερμανός Ιούλιος Σίλλερ (Julius Schillerius, 1627) δημιούργησε έναν αστρικό κατάλογο με τίτλο «Χριστιανικός αστερόεις ουρανός», όπου εισήγαγε την καινοτομία όλοι οι αστερισμοί να ονομάζονται με χριστιανικά ονόματα από την Αγία Γραφή. Όλα αυτά βέβαια ήταν αστεία πράγματα, αφού τα άστρα και οι μύθοι των αστερισμών απευθύνονται σε όλη την υφήλιο και όχι μόνο στους χριστιανούς. Για τον λόγο αυτό, τούτες οι ονομασίες δεν έγιναν ποτέ γενικά αποδεκτές και σήμερα εκλείπουν εντελώς.

O αστροφυσικός Στράτος Θεοδοσίου είναι αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, ενώ είναι και προσκεκλημένος ομιλητής στην εκδήλωση στο βιβλιοπωλείο Ιανός (Σταδίου 24, Αθήνα), αύριο, Τετάρτη 19 Νοεμβρίου, στις 9 μ.μ., η οποία τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής UNESCO.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ""Σχεδόν ολόκληρη η ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό""

Η ρηματική διακοίνωση της Κύπρου

Του Νίκου Λυγερού
Η ρηματική διακοίνωση της Κύπρου που απεύθυνε στον ΟΗΕ όσον αφορά στην παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων από την Τουρκία μέσω του σεισμικού σκάφους στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι ένας επιπλέον πόντος για την Κύπρο. Με αυτήν την πράξη εξασφαλίζει το γεγονός ότι η παραβίαση καταγράφεται επίσημα και δεν είναι απλώς μια τυπική κίνηση που μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η Κύπρος επέλεξε και το χρονικό διάστημα της διακοίνωσης για να δώσει χρόνο σε στρατηγικούς συμμάχους να εκφραστούν επίσημα υπέρ της Κύπρου χωρίς κανέναν ενδοιασμό, αφού ακολουθούν επί της ουσίας και του πρακτέου το Δίκαιο της Θάλασσας δίχως καμιά εξαίρεση. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ελληνισμός περνά στην αντεπίθεση, όπως το είχε κάνει και η Ελλάδα για την υφαλοκρηπίδα και αποδεικνύει ότι το να είσαι ραγιάς δεν έχει κανένα όφελος. Τα κράτη σέβονται μόνο και μόνο τα κράτη που διεκδικούν τα δικαιώματά τους στο διεθνές επίπεδο. Έτσι η Κύπρος αξιοποιεί την ΑΟΖ της όχι μόνο σε επίπεδο οικονομικό με τους υδρογονάνθρακες, αφού τώρα βλέπουμε ότι επηρεάζει και τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση, αλλά και τη γεωπολιτική θέση της Κύπρου που αναδεικνύεται μέσω της δράσης της και των πράξεων που μετατρέπουν κάθε βήμα της υψηλής στρατηγικής σε δεδομένο για την απελευθέρωση από τον ζυγό της κατοχής που είναι απαράδεκτη. Γιατί η Κύπρος μπορεί να ζήσει ελεύθερη χωρίς καμιά παρέμβαση αφού έχει αρχίσει το μέλλον της πριν δέκα χρόνια, όταν ανακήρυξε την ΑΟΖ κι άρχισε τις οριοθετήσεις της με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ. Έτσι συνεχίζει την πορεία της προς την απελευθέρωση.
Πηγή: www.lygeros.org/articles.php?n=17786&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ρηματική διακοίνωση της Κύπρου"

ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ

Τι σημαίνει το όνομά σου σε … αριθμούς

Σήμερα θα αντιγράψω κι εγώ ένα θέμα άλλου συναδέλφου. Εγώ όμως θα πω από που το αντιγράφω, γιατί έτσι έχω μάθει και γιατί αυτό είναι το σωστό. Στο περιοδικό Beaute διάβασα λοιπόν προσφάτως το εξής ενδιαφέρον θέμα της συναδέλφου Ιουλίας Πιτσούλη:
Φως στη μυστηριώδη δύναμη των ονομάτων, ρίχνει η αριθμολογία, που ακολουθώντας την πυθαγόρεια αρίθμηση, μετατρέπει κάθε γράμμα σε αριθμό και αθροίζοντας όλα τα γράμματα μίας λέξης, βγάζει το σύνολο, τον περίφημο λεξάριθμο, που με τη σειρά του αντιστοιχεί με ορισμένες πολύ συγκεκριμένες ιδιότητες.
Σύμφωνα με την πυθαγόρεια αρίθμηση, τα γράμματα αντιστοιχούν στους εξής αριθμούς : Α=1, Β=2, Γ=3, Δ=4, Ε=5, Ζ=7, Η=8, Θ=9, Ι=10, Κ=20, Λ=30, Μ=40, Ν=50, Ξ=60, Ο=70, Π=80, Ρ=100, Σ=200, Τ=300, Υ=400, Φ=500, Χ=600, Ψ=700, Ω=800.
Για να βρεις τον λεξάριθμο που αντιστοιχεί στο όνομά σου, αθροίζεις τους επιμέρους αριθμούς των γραμμάτων και αθροίζεις επίσης και το τελικό αποτέλεσμα, ώστε να καταλήξεις σε μονοψήφιο αριθμό.
Καταλήγοντας στο μονοψήφιο αριθμό του ονόματος που μας ενδιαφέρει κοιτάμε στη λίστα που ακολουθεί για να βρούμε τα χαρακτηριστικά με τα οποία συνδέεται ο κάθε αριθμός.
1 : Άτομο στο οποίο προέχει η λογική και ο παρορμητισμός. Διαθέτει ηγετικές ικανότητες και γοητεύεται από τα νέα ξεκινήματα και τις πρωτοποριακές ιδέες. Έχει έντονη προσωπικότητα, αλλά στην υπερβολή του, μπορεί να γίνεται εγωκεντρικό. Επειδή είναι πρωτοπόρο, συχνά έρχεται αντιμέτωπο με τη μοναξιά, καθώς προχωρά μπροστά με ορμή. Έχει μαχητικό πνεύμα, του αρέσει να παίρνει πρωτοβουλίες και να ξεκινά νέα πράγματα, αρκεί να υπάρχει κάποιος να τα συνεχίσει για να ανακαλύψει νέους ορίζοντες. Δεν αντέχει τη μονοτονία, την ανία και οτιδήποτε συνηθισμένο. Είναι όμως πολύ ευαίσθητο στην κριτική και στη γνώμη των άλλων.
Η ισχυρογνωμοσύνη του απαιτεί να γίνονται όλα με το δικό του τρόπο κι έτσι μπορεί να συμπεριφέρεται με αυταρχισμό κρατώντας μία στάση σαν να τα ξέρει όλα. Θα αναμειχθεί εύκολα με τον κόσμο, αλλά ποτέ δεν θα γίνει "ένας από τους πολλούς".
2 : Σε αυτό το άτομο, προέχει το συναίσθημα. Το εκφράζει με τη μεγάλη του διάθεση για συντροφικότητα. Έχει πλούσια φαντασία και είναι πρόθυμο να αφοσιωθεί και να συνδεθεί βαθιά. Προτιμά κάποιος άλλος να έχει την πρωτοβουλία κι αυτό να ακολουθεί ή να συντροφεύει. Είναι συνεργάσιμο, αλλά μπορεί να γίνει έρμαιο των άλλων από φόβο μοναξιάς.
Στην υπερβολή του, μπορεί να μετατρέψει την ευαισθησία σε ευθιξία, συναισθηματική ανασφάλεια και ενοχή. Κάτι που πρέπει να μάθει είναι να συνεργάζεται με άλλους, χωρίς να παραμελεί τις δικές του προσωπικές ανάγκες, ενώ είναι σημαντικό να μην παγιδεύεται στην αναποφασιστικότητα.
Από την άλλη πλευρά, έχει τη μαγική ικανότητα να συμφιλιώνει αντιμαχόμενες πλευρές, ενώ στο σπίτι του όλοι νιώθουν εξαιρετική ζεστασιά. Παράλληλα, είναι καλός σύντροφος, πιστός, στοργικός και προσεκτικός στα οικονομικά.
3 : Πρόκειται για άτομο επικοινωνιακό με ισορροπία λογικής και συναισθήματος. Διαθέτει ευφράδεια και άνεση να διατυπώνει τις σκέψεις του. Λατρεύει το κουβεντολόι, τα τηλεφωνήματα, τα sms και τα e-mail, τόσο όσο και το να βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση και σε επαφή με κόσμο. Είναι κοινωνικό και πρόθυμο στις συναναστροφές. Μπορεί να ζει σε κατάσταση χαράς και ενθουσιασμού εμπνέοντας τους άλλους. Είναι κεφάτο, διασκεδαστικό άτομο και του αρέσει το φλερτ. Κάτι που δεν αντέχει είναι η κριτική. Στην υπερβολή του μπορεί να γίνει φλύαρο, δυσκίνητο ή αντίθετα, υπερκινητικό και να περνά διαστήματα απομόνωσης και άρνησης για επαφή με κόσμο. Έχει την τάση να σκορπίζει την ενέργειά του, παρ' όλα αυτά έχει μία εκπληκτική ικανότητα να βρίσκεται στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, ενώ είναι πολύ τυχερό με τα χρήματα και τις ευκαιρίες.
4 : Εδώ, το άτομο βάζει βάσεις και όρια. Ξέρει να εργάζεται με συνέπεια και πειθαρχία, ενώ πρόθυμα ακολουθεί τους κανόνες και δεσμεύεται από αυτούς. Γενικά δεν του αρέσει να κρατά εκκρεμότητες, αλλά μπορεί να καταλήγει σε αυτοπεριορισμό και βασανιστική υπευθυνότητα.
 Η ακεραιότητα και η τιμιότητά του είναι έμφυτες αρετές. Συχνά είναι τόσο προσγειωμένο που ίσως καταντά βαρετό. Το "πρέπει" είναι μία λέξη που χαρακτηρίζει έντονα τη ζωή του και καθώς σέβεται την τάξη, μπορεί να διατηρεί και την αναγκαία ρουτίνα της καθημερινότητας.
Ξέρει την αξία του χρήματος και δεν το σπαταλά εύκολα, ενώ μπορεί να κάνει μεγάλες περικοπές επιδιώκοντας να αποκτήσει ένα δικό του σπίτι, μία δική του βάση. Ως σύντροφος είναι αξιόπιστος και αφοσιωμένος, ενώ συνήθως δεν ξοδεύει περισσότερα από όσα έχει. Επιπλέον, επειδή του αρέσει η τάξη τακτοποιεί πάντα ότι ανακατεύει.
5 : Η ελευθερία είναι η λέξη κλειδί για αυτό το άτομο. Ενδιαφέρεται για το χώρο του μεταφυσικού και τα μακρινά ταξίδια, αναζητώντας κάθε είδους ανοιχτούς ορίζοντες. Αγαπά την περιπέτεια, καθετί καινούργιο και απεχθάνεται την ανία και τη ρουτίνα.
Η στάση του προς τη ζωή, εκφράζεται με ταχύτητα, ενθουσιασμό και επιθυμία να είναι ενήμερο για όλα, για αυτό κι αγαπά το διάβασμα. Δε φοβάται να γνωρίσει νέους ανθρώπους, νέες εμπειρίες και διαφορετικές κουλτούρες και καθώς αγαπά την ανεξαρτησία, είναι εντελώς απρόθυμο για δέσμευση. Όταν όμως πέσει στην υπερβολή, μπορεί η τάση για ελευθερία να μετατραπεί σε αυτοκαταστροφική φυγή και να εκφράσει μία στάση έλλειψης σεβασμού της ελευθερίας των άλλων.
Σε κάθε περίπτωση βρίσκεται σε μία κατάσταση συνεχούς έντασης αλλά και σε ένα είδος νεανικότητας, ανεξάρτητα από την ηλικία του.
6 : Ο έρωτας, η οικογένεια, οι σχέσεις, έχουν μεγάλη σημασία για αυτό το άτομο. Αισθάνεται να ολοκληρώνεται μέσα από τις σχέσεις και έχει βαθιά ανάγκη για συντροφικότητα, συζυγική ζωή και συνύπαρξη.
Το ιδανικό του είναι ένα λιμάνι - σπιτικό, όπου τα πάντα είναι όμορφα διακοσμημένα. Έχει την τάση να εξιδανικεύει το γάμο, το σύντροφό του και τις ερωτικές σχέσεις και βέβαια, είναι πρόθυμο να προσφέρει να φροντίσει και να αγαπήσει με πάθος. Παράλληλα, λατρεύει τα καταναλωτικά αγαθά, ιδίως αν έχουν να κάνουν με το σπίτι και τους αγαπημένους.
 Κάτι που έχει ανάγκη να μάθει είναι όχι μόνο να δίνει αλλά και να παίρνει γιατί συχνά παραμελεί τις δικές του ανάγκες, επιθυμώντας συνεχώς να φροντίζει και να υπηρετεί τους αγαπημένους του. Έχει επίσης την τάση να ανησυχεί υπερβολικά μπροστά σε οποιαδήποτε αλλαγή της ρουτίνας ή των συνηθειών του.
7 : Το άτομο εδώ έχει την ανάγκη να βρει απαντήσεις σε βαθύτερα υπαρξιακά ερωτήματα. Η ενδοσκόπηση, η αυτογνωσία και η ενασχόληση με τη φιλοσοφία το βοηθούν να εξελιχθεί και να γαληνέψει. Διαθέτει βαθιά ενόραση, παρατηρητικότητα και εσωτερική σοφία. Η απομόνωση, είτε είναι επιζητούμενη, είτε εντελώς ανεπιθύμητη.
Γενικά όμως, είναι λιγομίλητο και δε νιώθει άνετα με τον πολύ κόσμο. Στη διάρκεια της ζωής του, θα περνά από περιόδους μοναξιάς ή αντίθετα θα βιώνει την έντονη εξάρτησή του, από την παρέα των άλλων. Παρ' όλα αυτά, έχει την ανάγκη να κάνει πράγματα μόνο του, να ερευνά, να μελετά και να διαβάζει. Πολύ σημαντικό για αυτό είναι να βρίσκεται συχνά στην εξοχή, καθώς η επαφή με τη φύση το βοηθά να ισορροπήσει και το θεραπεύει. Για κάτι που δεν χρειάζεται να ανησυχεί είναι τα χρήματα, επειδή πάντα θα έχει, έστω τα στοιχειώδη.
8 : Εδώ, το άτομο έχει την ικανότητα να θέτει μακροπρόθεσμους στόχους και να αφοσιώνεται σε αυτούς. Είναι ισχυρογνώμων και επιβάλλει τους δικούς του κανόνες για το πως πρέπει να γίνονται τα πράγματα, κάτι που του επιτρέπει η θέση εξουσίας στην οποία συχνά βρίσκεται. Στην καλύτερη έκφρασή του, μπορεί να μετατραπεί σε παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για το περιβάλλον του. Ο κόσμος της ύλης το γοητεύει και συχνά ανοίγεται σε μεγάλες επιχειρήσεις. Στην υπερβολή του αποκτά έντονη προσκόλληση στα υλικά αγαθά ή κάνει σπατάλες μέχρι χρεοκοπίας. Μπορεί επίσης να έχει υπερβολική προσήλωση στο σεξ.
Με τα χρόνια αποκτά αρκετά σύμβολα πλούτου, χρήμα, επιτεύγματα, επιτυχία και δύναμη. Είναι εξαιρετικός κριτής χαρακτήρων και συχνά παίζει το ρόλο του σοφού συμβούλου αν δεν έχει ξοδέψει τον εαυτό του στο κυνήγι του χρήματος και της δύναμης.
9 : Η ανάγκη για ολοκλήρωση είναι έντονη στο άτομο αυτό. Μόνο έτσι μπορεί να βρει την ειρήνη και να γαληνέψει. Συχνά αναλαμβάνει να ολοκληρώσει το έργο άλλων, καθώς έχει την ικανότητα να κλείνει ημιτελείς υποθέσεις και να φέρει εις πέρας τις αποστολές που του αναθέτουν ή που αναλαμβάνει οικειοθελώς. Είναι άτομο με βαθύ ανθρωπισμό και ανάγκη να βελτιώσει τον κόσμο. Νιώθει έντονη συμπόνια και κατανόηση και προσφέρει τον εαυτό του και την ενέργειά του στην υπηρεσία προς την ανθρωπότητα.
Συχνά ζει σε έναν κόσμο γεμάτο ιδεαλισμό, αλλά με πολλά πρακτικά προβλήματα. Μπορεί να κάνει περιουσία και να τη χάσει πολλές φορές στη ζωή του. Αφοσιώνεται σε οικολογικές, ειρηνιστικές οργανώσεις και σκοπούς, αλλά διαθέτει και μία ασυνήθιστη ικανότητα να προσελκύει βοήθεια, ευκαιρίες επιτυχίας , χρήματα και καλοτυχία.
Για το http://www.teleiosgamos.gr/ Μαρία Παύλου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ"

Αναφορά του Κ. Γιοβανόπουλου στην Ελληνική ΑΟΖ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αναφορά του Κ. Γιοβανόπουλου στην Ελληνική ΑΟΖ "

ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Magna Grecia” – Η δεύτερη Ελλάδα ---
«Είσαι Γκρίκο; Εμπα στο σπίτι μον να μπει ο ήλιος».
Μ’ αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας, υποδέχονται σήμερα τους Ελληνες. Ταυτόχρονα απευθύνουν μια δραματική έκκληση προς κάθε αρμόδια Αρχή της μητέρας Ελλάδας, η οποία φαίνεται συχνά να αγνοεί ακόμη και την ύπαρξη τους.
Ομως, οι Γκρεκάνοι φωνάζουν γεμάτοι υπερηφάνεια με όλη τους την ψυχή: «Είμαστε Γκρέτσοι, γιατί έχομε το ίντιο αίμα τσε την ίδια γκλώσσα».
Ποιος έχει δικαίωμα να μείνει αδιάφορος αντιμετωπίζοντας αυτό το αγωνιώδες μήνυμα;
Σε αντίθεση με τους Τούρκους (οι οποίοι με επιμέλεια αποκρύπτουν το ελληνικό παρελθόν των τουριστικών περιοχών, όπως των παραλίων της Μ. Ασίας) οι Ιταλοί ευτυχώς αποκαλούν ακόμη και διαφημίζουν την Κάτω Ιταλία και τη Σικελία ως «Μεγάλη Ελλάδα» (Magna Grecia).
Ταξιδέψτε νοερά στην “Μεγάλη Ελλάδα”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ"

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην TRT. 24/11/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην TRT. 24/11/2014 "

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ανθρώπινες Γλώσσες" 23/11/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ανθρώπινες Γλώσσες" 23/11/2014 "

Αθλητικές ομάδες με αρχαιοελληνικά ονόματα ανά τον κόσμο

Με αφορμή τα 121α γενέθλια της Σπάρτα Πράγας, το Sport24 παρουσιάζει ομάδες που έχουν «δανειστεί» τα ονόματά τους από την αρχαία Ελλάδα και την ελληνική μυθολογία. Από τον περίφημο Άγιαξ μέχρι τη Νέα Καληδονία και το Κονγκό!

Ο μεγαλύτερος αθλητικός σύλλογος της Τσεχίας, η Σπάρτα Πράγας, γίνεται σήμερα (16/11) 121 ετών. Είχατε συνδέσει ποτέ το όνομά της με την αρχαία Σπάρτη;

Αν ναι, καλά κάνατε, αφού οι Βάκλαβ, Μπόχουμιλ και Ρούντολφ Ρουντλ, τα τρία αδέρφια που ίδρυσαν τη Σπάρτα, είχαν στο μυαλό τους την ελληνική πόλη όταν δημιουργούσαν την τσεχική ομάδα.

Δεν είναι όμως αυτό το μοναδικό παράδειγμα, όπου η αρχαία Ελλάδα και η ελληνική μυθολογία έχουν ασκήσει επιρροή σε ομάδες, ακόμα και ολόκληρες λίγκες, από τη μια άκρη της Γης στην άλλη. Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις που πρόσωπα και τοποθεσίες της αρχαιότητας έχουν δανείσει το όνομά τους σε ποδοσφαιρικούς συλλόγους, και μάλιστα πολύ διάσημους, όπως ο Άγιαξ, η Μαρσέιγ, η Αταλάντα.

Η χάρη μας όμως φτάνει μέχρι και χώρες όπως η Κένυα, το Κονγκό, ο Νίγηρας, η Ονδούρα, το Ελ Σαλβαδόρ, η Γαλλική Γουιάνα και η Νέα Καληδονία, αλλά και σε αθλήματα που απέχουν πολύ από την ελληνική πραγματικότητα, όπως το λακρός, το κρίκετ και το χόκεϊ επί πάγου.
Δείτε πώς η αρχαία Ελλάδα έχει επηρεάσει τον παγκόσμιο αθλητισμό:
Από την αρχαία Σπάρτη:
Σπάρτα Πράγας (Τσεχία)
Σπάρτα Κρτς (Τσεχία – ποδόσφαιρο)
Σπάρτα Ρότερνταμ (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Χάμρουν Σπάρτανς (Μάλτα – ποδόσφαιρο)
Μπλιθ Σπάρτανς (Αγγλία – ποδόσφαιρο)
Φέρλαντς Βάλεϊ Σπάρτανς (Αγγλία – ποδόσφαιρο)
Σπάρτανς (Σκωτία – ποδόσφαιρο)
Σπάρτανς (Κένυα – ποδόσφαιρο)
Μάντσεστερ Βίλατζ Σπάρτανς (Αγγλία – ράγκμπι)
Χατ Βάλεϊ Σπάρτανς (Νέα Ζηλανδία – american football)
Λα Κρος Σπάρτανς (ΗΠΑ – ποδόσφαιρο σάλας)
Σπάρταν (Μπαρμπέιντος – κρίκετ)
Σπάρτα (Φινλανδία – χάντμπολ)
Σπάρτα (Δανία – στίβος)
Σπάρταν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Υπάρχουν επίσης δεκάδες ομάδες πανεπιστημίων και σχολείων, κυρίως στις ΗΠΑ, που αποκαλούνται Σπάρτανς.
Από τον Αίαντα:
Άγιαξ (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ Κέιπ Τάουν (Νότιος Αφρική – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ ντε Ουενζέ (Κονγκό – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ (Βραζιλία – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ Ορλάντο Πρόσπεκτς (ΗΠΑ – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ Λασνάμε (Εσθονία – ποδόσφαιρο)
Ραμπάτ Άγιαξ (Μάλτα – ποδόσφαιρο)
Ουνιόν Άγιαξ (Ονδούρα – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ Κεντίρα (Μαρόκο – ποδόσφαιρο σάλας)
Άγιαξ Χίροουζ (Δανία – χάντμπολ)
Από τον Αχιλλέα:
Αχίλες ’29 (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Ακίλιζ (Αγγλία – ποδόσφαιρο)
Μπόργκα Ακίλες (Φινλανδία – χόκεϊ επί πάγου)
Από τον Ακράγαντα (αρχαία ελληνική πόλη της Κάτω Ιταλίας):
Ακράγκας Κάλτσιο (Ιταλία – ποδόσφαιρο)
* Προτιμήθηκε αντί του ιταλικού ονόματος της πόλης, που είναι Αγκριτζέντο.
Από την Ακρόπολη:
Ακρόπολις (Σουηδία – ποδόσφαιρο)
Από την Αταλάντη (ηρωίδα της μυθολογίας):
Αταλάντα (Ιταλία – ποδόσφαιρο)
Από τον Άτλαντα:
Άτλας ντε Γουαδαλαχάρα (Μεξικό – ποδόσφαιρο)
Κλουμπ Ατλέτικο Άτλας (Αργεντινή – ποδόσφαιρο)
Από τον θεό Ήλιο:
Χέλιος Χάρκιβ (Ουκρανία – ποδόσφαιρο)
Χέλιος Μονάχου (Γερμανία – ποδόσφαιρο)
Χέλιος Ντομζάλε (Σλοβενία – μπάσκετ)
Από την Ελλάδα:
Ελλάς Βερόνα (Ιταλία – ποδόσφαιρο)
Σάουθ Μέλμπουρν Ελλάς (Αυστραλία – ποδόσφαιρο)
* Παλαιότερη ονομασία της Σάουθ Μέλμπουρν
Ουέστ Αντέλαϊντ Ελλάς (Αυστραλία – ποδόσφαιρο)
* Παλαιότερη ονομασία της Ουέστ Αντέλαϊντ
Από τον Ηρακλή:
Έρκουλες (Ισπανία – ποδόσφαιρο)
Έρκουλες (Ελ Σαλβαδόρ – ποδόσφαιρο)
Χέρκουλες (Φινλανδία – ποδόσφαιρο)
Χεράκλες Άλμελο (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Από τον Ερμή:
Χέρμες (Σκωτία – ποδόσφαιρο)
Χέρμες Κλαμπ (ΗΠΑ – ποδηλασία)
Χέρμες (Φινλανδία – χόκεϊ επί πάγου)
Χέρμες Οστάνδης (Βέλγιο – βόλεϊ)
Από τους Ίωνες:
Χαλ Ιόνιανς (Αγγλία – ράγκμπι)
Από την αρχαία Ολυμπία και τους Ολυμπιακούς Αγώνες:
Ολίμπια Λιουμπλιάνας (Σλοβενία)
Ολίμπια Βίλελμσαβεν (Γερμανία)
Κλουμπ Ντεπορτίβο Ολίμπια (Ονδούρα – ποδόσφαιρο)
Κλουμπ Ολίμπια (Παραγουάη – ποδόσφαιρο)
Ολίμπια (Βραζιλία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπια Έλμπλαγκ (Πολωνία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπια Σάτου Μάρε (Ρουμανία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπια Μπάλτι (Μολδαβία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ (Γαλλική Γουιάνα – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ Λιονέ (Γαλλία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ ντε Μαρσέιγ (Γαλλία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ Νουμέα (Νέα Καληδονία – ποδόσφαιρο)
Ελ-Ολιμπί (Αίγυπτος – ποδόσφαιρο)
Αντέλαϊντ Ολίμπικ (Αυστραλία – ποδόσφαιρο)
Σίντνεϊ Ολίμπικ (Αυστραλία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Κλουμπ (Βραζιλία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ Εμβολιέ (Καμερούν – ποδόσφαιρο)
Ράσολ Ολίμπικ (Αγγλία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Ταλίν (Εσθονία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Αζαβέγια (Λιβύη – ποδόσφαιρο)
Ουέλινγκτον Ολίμπικ (Νέα Ζηλανδία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ Νιαμέι (Νίγηρας – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ (Σουηδία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Ντόνετσκ (Ουκρανία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Σαράγεβο (Βοσνία/Ερζεγοβίνη – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Μπακού (Αζερμπαϊτζάν – ποδόσφαιρο)
* Παλαιότερη ονομασία της Αζάλ
Ολίμπια Μιλάνο (Ιταλία – μπάσκετ)
Φρίμπουργκ Ολίμπικ (Ελβετία – μπάσκετ)
Ολίμπιανς Πεκίνου (Κίνα – μπάσκετ)
Λόντον Ολίμπιανς (Αγγλία – american football)
Ολίμπιαν Σουίμ Κλαμπ (Καναδάς – κολύμβηση)
Μπλάκμπερν Ολίμπικ (Αγγλία – πρώην ομάδα ποδοσφαίρου)
Ολίμπια Βρυξελλών (Βέλγιο – πρώην ομάδα ποδοσφαίρου)
Ιντιανάπολις Ολίμπιανς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα μπάσκετ)
Ολιμπίκ (Γαλλία – πρώην ομάδα ράγκμπι)
Μπόστον Ολίμπικς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα χόκεϊ επί πάγου)
Ντιτρόιτ Ολίμπικς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα χόκεϊ επί πάγου)
ΜακΚίσπορτ Ολίμπικς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα american football)
Ουάσινγκτον Ολίμπικς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα μπέιζμπολ)
ΒΡΑΒΕΊΑ Ολίμπια (Αργεντινή – τα σημαντικότερα αθλητικά βραβεία της χώρας)
Υπάρχουν επίσης δεκάδες αθλητικές εγκαταστάσεις ανά τον κόσμο, που η ονομασία τους προέρχεται από την αρχαία Ολυμπία
και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Από τον Όλυμπο:
Ολίμπο ντε Μπαΐα Μπλάνκα (Αργεντινή)
Από την παλαίστρα:
Παραέστρα (Ιαπωνία – ΜΜΑ)
Από τους Τιτάνες:
Ακάντι-Μπάθαρστ Τάιταν (Καναδάς – χόκεϊ επί πάγου)
Τρέντον Τάιτανς (ΗΠΑ – χόκεϊ επί πάγου)
Γκολντ Κοστ Τάιτανς (Αυστραλία – ράγκμπι)
Νιούπορτ Τάιτανς (Ουαλία – ράγκμπι)
Άλστερ Τάιτανς (Βόρειος Ιρλανδία – ράγκμπι)
Νάσουα Τάιτανς (Νότιος Αφρική – κρίκετ)
Τενεσί Τάιτανς (ΗΠΑ – american football)
Νιου Γιορκ Τάιτανς (ΗΠΑ – american football)
* Παλαιότερη ονομασία των Νιου Γιορκ Τζετς
Νιου Γιορκ Τάιτανς (ΗΠΑ – λακρός)
Βικτόρια Τάιτανς (Αυστραλία – πρώην ομάδα μπάσκετ)
Υπάρχουν επίσης δεκάδες ομάδες πανεπιστημίων και σχολείων, κυρίως στις ΗΠΑ, που αποκαλούνται Τάιτανς.
Από τους Τρώες:
Τρόγιανς (Βόρειος Ιρλανδία – ποδόσφαιρο)
Τρόγιανς (Αγγλία – ράγκμπι)
Μπέλφαστ Τρόγιανς (Βόρειος Ιρλανδία – american football)
Ρότερνταμ Τρόγιανς (Ολλανδία – american football)
Χάλιφαξ Τρόγιαν Ακουάτικ Κλαμπ (Καναδάς – κολύμβηση)
Τρόγιαν Ρέισινγκ Τιμ (Αγγλία – πρώην ομάδα της Formula 1)
Τρόι Τρόγιανς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα μπέιζμπολ)
Υπάρχουν επίσης δεκάδες ομάδες πανεπιστημίων και σχολείων, κυρίως στις ΗΠΑ, που αποκαλούνται Τρόγιανς.
Από την Ουρανία (μία από τις 9 μούσες):
Ουράνια Γενεύης (Ελβετία)
Από τον Ξέρξη:
Ξέρξες Ρότερνταμ (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Από την αρχαία Αιτωλία:
Αιτόλιαν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Από την αρχαία Αθήνα:
Αθίνιαν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Από την αρχαία Κόρινθο:
Κορίνθιαν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Από τους αρχαίους Δελφούς:
Ντέλφιαν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Από τα αρχαία Ίσθμια:
Ίσθμιαν Λιγκ (Αγγλία – ποδοσφαιρική λίγκα)
hellasforce.com

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αθλητικές ομάδες με αρχαιοελληνικά ονόματα ανά τον κόσμο"

ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ

Πριν από 2.500 χρόνια περίπου, κάτω από την σκιά των δέντρων λίγο έξω από μια αρχαία ελληνική πόλη ένας Eλληνας μαθηματικός προσπαθεί να δείξει στους μαθητές του πώς να κατασκευάζουν ένα κανονικό εξάγωνο (δηλ. ένα εξάγωνο με ίσες πλευρές και ίσες γωνίες).-----

 Λίγο πριν ολοκληρώσει τη μέθοδο, ένας από τους μαθητές του, ζητά το λόγο και του απευθύνει την εξής ερώτηση : "Μα δάσκαλε, μπορείς να μας πεις που θα μας χρησιμεύσει τούτη η γνώση που μας προσφέρεις ;" Τέτοιου είδους ερωτήσεις στην Αρχαία Ελλάδα ήταν πολύ σπάνιες και ίσως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν βέβηλες γιατί εκείνη την εποχή τα μαθηματικά ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της φιλοσοφίας και το τελευταίο πράγμα που ζητούσαν σε μια φιλοσοφική συζήτηση ήταν να βρούν κάποια πρακτική εφαρμογή των συμπερασμάτων.

Ωστόσο ο μαθηματικός δεν έδειξε να εκπλήσσεται, ούτε φυσικά μάλωσε το μαθητή του. Οδήγησε τους νεαρούς σ' ένα κοντινό μελίσσι και τους έδειξε το σχήμα της κερήθρας σε μια από τις κυψέλες όταν οι μαθητές παρατήρησαν το εξάγωνο σχήμα της ο μαθηματικός τους είπε πως οι μέλισσες γνωρίζουν να κατασκευάσουν κανονικά εξάγωνο και η ίδια τους η ζωή εξαρτάται από τούτη την ικανότητα και άρα αν οι μέλισσες χρησιμοποιούν τούτο το σχήμα, τότε κάποια χρήση θα έχει και γι' αυτούς.
Στη σημερινή εποχή ο δάσκαλος των μαθηματικών, ωστόσο, πρέπει να περιμένει μια τέτοιου είδους ερώτηση. Ζούμε σ' ένα κόσμο πρακτικών εφαρμογών και οι νέοι μαθαίνουν ή τουλάχιστον θέλουν να μάθουν εκείνες τις γνώσεις που μπορούν να χρησιμοποιούν. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι χειροπιαστό αποκτά αξία μέσα τους και όχι κάτι το αφηρημένο. Η κατάρα του αφηρημένου συνοδεύει τα μαθηματικά. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι έτσι. Τα μαθηματικά βρίσκονται παντού γύρω μας, μόνο που χρειάζεται κάποια προσπάθεια να τα ανακαλύψουμε.

Αυτό συμβαίνει για τους εξής κυρίως λόγους :

· Ο ρόλος των μαθηματικών στο επιστημονικό στερέωμα ήταν ανέκαθεν βοηθητικός. Οι υπόλοιπες επιστήμες χρησιμοποιούν τα μαθηματικά για να λύσουν προβλήματα, με αποτέλεσμα η προσφορά των μαθηματικών να μην τονίζεται ιδιαίτερα. Μερικά παραδείγματα για του λόγου το αληθές.

Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν θα μπορούσαν να ξαναβρούν τα όρια των χωραφιών τους μετά από κάθε πλημμύρα του Νείλου, αν δεν χρησιμοποιούσαν τη γεωμετρία, ούτε θα μπορούσαν να κτίσουν τις πυραμίδες, ούτε ποτέ ο Κολόμβος θα είχε ανακαλύψει την Αμερική αν δεν χρησιμοποιούσε τριγωνομετρία για να διαβάσει τ' αστέρια, ούτε ποτέ θα υπήρχε εναλλασσόμενο ρεύμα χωρίς μιγαδικούς αριθμούς, ούτε τα διαστημόπλοια θα είχαν φτάσει στον Αρη αν προηγουμένως δεν είχαν περιγραφεί λεπτομερώς οι τροχιές τους με μαθηματικές εξισώσεις.
 Ούτε φυσικά θα υπήρχαν υπολογιστές αν δεν υπήρχε το δυαδικό σύστημα αρίθμησης και η Αλγεβρα Boole, ούτε οι γιατροί θα μπορούσαν να προβλέψουν μια πιθανή καρδιακή προσβολή χωρίς τη θεωρία πιθανοτήτων και τη στατιστική (και πολλά ακόμα).
· Τα μαθηματικά είναι μια επιστήμη που δεν δημιουργεί πολύ φασαρία γύρω της. Δεν χρειάζεται εργαστήρια και ακριβά μηχανήματα, ούτε πειραματόζωα, ούτε κοστίζει πολύ η έρευνα. Χρειάζεται μόνο χαρτί, μολύβι, βιβλίο και ένα ανθρώπινο νου με αρκετή όρεξη.
· Η στενή σύνδεση των μαθηματικών με τη φιλοσοφία (μόνο στα τέλη του 18ου αιώνα τα μαθηματικά ως επιστήμη αποσπάστηκαν εντελώς) ειδικά στα θεωρητικά μαθηματικά, πολλές φορές αφήνει τον αναγνώστη μαθηματικών θεμάτων, άφωνο.

Ετσι οι μαθηματικοί μπορούν να φτιάξουν αριθμούς ώστε 4 + 3 = 0 ή μπορούν να αποδείξουν το προφανές ή δημιουργούν επιφάνειες με μια μόνο όψη ή θεωρούν εντελώς λογικό ένας δεκαδικός με άπειρα δεκαδικά ψηφία να αποτελεί το μήκος ενός ευθύγραμμου τμήματος με αρχή και τέλος, η επιφάνειες με άπειρο μήκος να περικλείουν πεπερασμένο εμβαδόν (θεωρία των Fractals και του Χάους). Αυτό ωστόσο το φαινομενικό παράλογο που κρύβουν τα μαθηματικά αποτελεί την πραγματική γοητεία τους.
 Τούτη η τελευταία διαπίστωση δίνει μια άλλη διάσταση στο πρόβλημά μας. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ένας μαθητής όταν δεν αντιλαμβάνεται μια μαθηματική έννοια να χρησιμοποιεί την ερώτηση "πού χρησιμεύει αυτό κύριε (ή κυρία) ;" σαν άλλοθι. Δηλαδή αν δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσει γιατί να το κατανοήσει ;

Ωστόσο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πείσουμε τους μαθητές ότι τα μαθηματικά βρίσκονται παντού, και ότι σαν παγκόσμια γλώσσα συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει. Μερικά παραδείγματα πάντα υπάρχουν.
 Αυτό που πρέπει περισσότερο να χωνέψει ο μαθητής και ότι η μεγαλύτερη χρησιμότητα των μαθηματικών είναι η απαραίτητη βοήθεια που προσφέρουν στο να κατανοήσει κάποιος τη λειτουργία εκείνων των γνώσεων τελικά που θα χρησιμοποιήσει και που ίσως να μην έχουν καμία σχέση με τη συγκεκριμένη αφηρημένη έννοια από την οποία εκπορεύονται. Οι μαθητές ούτως ή άλλως πιστεύουν ότι τα μαθηματικά είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο. Ο μαθηματικός πρέπει να τους πείσει ότι ένα σκοτεινό δωμάτιο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και άδειο.
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Για πολλούς τα μαθηματικά και η μουσική είναι δύο χώροι ετερόκλητοι.
 Δεν έχει αποδειχθεί, αν πραγματικά οι μαθηματικοί τα καταφέρνουν καλύτερα στη μουσική από τους υπόλοιπους ή οι μουσικοί με τη σειρά τους τα καταφέρνουν στα μαθηματικά όταν πήγαιναν σχολείο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από πολύ νωρίς οι μαθηματικοί ανακάλυψαν μια στενή σχέση που συνδέει τα μαθηματικά με τη μουσική, με πρώτον απ' όλους τον Πυθαγόρα.

Τούτη η ανακάλυψη του Πυθαγόρα ενδιαφέρει κάθε μουσική εκτέλεση, είτε ενός πιανίστα της Τζαζ είτε του κάθε βιολιού μια συμφωνικής ορχήστρας. Ο Πυθαγόρας ανακάλυψε μια σχέση μεταξύ των φυσικών αριθμών 1, 2, 3, 4, 5, . . . και της αρμονίας που χαρακτηρίζει κάθε είδους μουσικής.
Είναι γνωστό ότι αν χτυπήσουμε μια χορδή θα ακούσουμε μια νότα. Αν χτυπήσουμε μια χορδή φτιαγμένη από το ίδιο υλικό, αλλά με διπλάσιο μήκος θα ακούσουμε την ίδια νότα αλλά σε μια οκτάβα χαμηλότερα. Με την ίδια χορδή, λοιπόν, και ξεκινώντας από μια νότα ως αφετηρία, μπορούμε να παράγουμε όλες τις υπόλοιπες νότες, σε όλες της οκτάβες, αλλάζονται κατάλληλα το μήκος της χορδής.
Για παράδειγμα : Αν αυξήσουμε το μήκος μιας χορδής που δίνει τη νότα "ντο" κατά , τότε λαμβάνουμε τη νότα "σι". Ομοιες χορδές - από το ίδιο πάντα υλικό - μη μήκη , , , , της αρχικής χορδής δίνουν τις νότες λα, σολ, φα, μι, ρε όλες στην ίδια οκτάβα. Για να κατέβουμε μια οχτάβα διπλασιάζουμε το μήκος της αρχικής χορδής "ντο" και λαμβάνουμε πάλι "ντο" αλλά μια οχτάβα πιο κάτω, και επαναλαμβάνουμε τα προηγούμενα για να βρούμε τις υπόλοιπες νότες της οκτάβας.
Ο Πυθαγόρας ανακάλυψε την αριθμητική σχέση μεταξύ του ντο, φα, σολ και του ντο που βρίσκεται μια οκτάβα πιο κάτω καθώς και μεταξύ των ισοδυναμιών τους σε οποιαδήποτε οκτάβα.
Τα παραπάνω φαίνονται χαρακτηριστικά, αν παρατηρήσει κάποιος έναν κιθαρίστα καθώς κουρδίζει τη κιθάρα του. Το "μέτρημα" της χορδής με τη χρήση των τάστων (τάστα είναι τα χωρίσματα που φαίνονται πάνω στο "μπράτσο" μιας κιθάρας) είναι εφαρμογή της θεωρίας του Πυθαγόρα.
Κάπως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι μπορούμε να προγραμματίσουμε έναν υπολογιστή να παίξει μο
Η αλήθεια είναι πως όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε, ή έχουμε ακούσει έστω και για μια φορά τη βασικότερη οκτάβα της μουσικής, "ντο ρε μι φα σολ λα μι ρε ντο" . Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ πώς ακριβώς κατέληξαν όλοι οι μουσικοί παγκοσμίως να χρησιμοποιούν ένα τέτοιο σύστημα; Η απάντηση παραδόξως βρίσκεται στη θρησκεία και, παρ' όλο που δεν είμαι το πιο φανατικά πιστό άτομο που θα μπορούσε κανείς να βρει, παραδέχομαι πως αυτή η περίπτωση ήταν ένα αληθινό κατόρθωμα και ίσως θαύμα, σε μια λιγότερο ρεαλιστική αντιμετώπιση, της εκκλησίας. Για μένα τουλάχιστον, ο μουσικός αυτός κώδικας του "ντο ρε μι" αποτελεί μια παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα όσο τα μαθηματικά, ή, τον απλό καθημερινό διάλογο.

Οι νότες, όπως τις ξέρουμε σήμερα , πρωτοεμφανίστηκαν κάπου στον 16ο αιώνα, όταν ένας μοναχός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο Γκουίντο Ντ' Αρέτσο, θέλοντας να ευχαριστήσει το Θεό για τα καλά που προσφέρει στους ανθρώπους, και τους αγίους για την καθοδήγησή του στον ίσιο δρόμο, μακριά από την αμαρτία και τη διαφθορά, ξεκίνησε να γράφει διάφορους ψαλμούς, ενώ του άρεσε πολύ να τους διαβάζει μελωδικά, έτσι ώστε, όπως είχαν σκεφτεί κάποτε οι Βυζαντινοί, να ακούγεται στον τόνο της φωνής του το πόσο ευγνώμων ειναι στον Κύριο και το πόσο χαρούμενος είναι για το δώρο της ζωής...
 Σημειωτέον βέβαια, πως και οι Βυζαντινοί μουσικοί είχαν δημιουργήσει ένα δικό τους μουσικό σύστημα, με τους ήχους "πα βου γα δι κε ζω νη", το οποίο ωστόσο δεν ήταν αρκετά εύχρηστο, και δυσκόλευε πολύ τη δημιουργία ασμάτων.
Κάπως έτσι λοιπόν, ο Γκουίντο, ξεκίνησε, μεταξύ άλλων, να γράφει έναν ύμνο προς τον Άγιο Ιωάννη... Ο ύμνος γράφτηκε στα λατινικά όπως ήταν φυσικό και είχε ως εξής:
" Ut queante laxis, resonare fibris, mira gestorum, famuli tuorum, solve polluti, labii reatum, Sancte Johannes " , που σε ελευθερη μετάφραση σημαίνει:
" Για να μπορούν να υμνούν με χαλαρές χορδές οι δούλοι σου τα κατορθώματά σου, λύσε την αμαρτία των μολυσμένων χειλιών μου, Άγιε Ιωάννη " .
Έπειτα, σκέφτηκε πώς θα ήταν, αν δοκίμαζε να δημιουργήσει ονόματα - κλειδιά για τις νότες, μέσω αυτού του ψαλμού. Χρησιμοποίησε λοιπόν την πρώτη συλλαβή απο καθε στίχο του ύμνου, κ έτσι προέκυπταν 7 καινούρια ονόματα για τις νότες, όσοι ήταν και οι στίχοι του ύμνου. Αναλυτικά λοιπόν ακουγόταν έτσι:
Ut queante laxis
Resonare fibris
Mira gestorum
Famuli tuorum
Solve polluti
Labii reatum
Sancte Johannes ( όπου συγκεκριμένα χρησιμοποίησε τα δύο αρχικά γράμματα του ονόματος
του Αγίου ) .
Έτσι λοιπόν βρέθηκαν κωδικές μονοσύλλαβες ονομασίες για την οκταβα : ut, re, mi, fa, sol, la, si
Όταν όμως δοκίμασε τη χρήση τους, ενώ σε όλους τους μοναχούς άρεσε η πρότασή του και μάλιστα τη βρήκαν πολύ πρακτική, το " ut " που αποτελούσε την αρχή της οκτάβας δεν ηχούσε όμορφα, και φαινόταν δύσχρηστο. Έτσι ο Γκουίντο αποφάσισε να το αντικαταστήσει με τη συλλαβή " do " , από το ξεκίνημα της φράσης " Dominus Deus ", που χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί στις προσευχές τους και που σημαίνει "Κύριος ο Θεός"...
Με την πάροδο των χρόνων, αυτό το σύστημα εγκαθιδρύθηκε μόνιμα και διαδόθηκε σε όλες τις γωνιές της γης, ως η πιο εύκολη και χρήσιμη κωδικοποίηση της μουσικής, η οποία προτιμάται από τους μουσικούς μέχρι και σήμερα.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι, κάτι τόσο πνευματικό όσο η θρησκευτική πίστη, μπόρεσε να δημιουργήσει κατι τόσο χειροπιαστό, και σπουδαίο για τους ανθρώπους, όπως επίσης το οτι αυτό το κάτι σπουδαίο δν έχει όρια που το θέτουν μόνο εντός μιας εκκλησίας, αλλά χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για δεκαδες είδη μουσικής στον πλανήτη, όχι μόνο για τις ψαλμωδίες..
 Φαίνεται λες και όντως, ίσως να υπαρχει μια ανώτερη δύναμη που "έσπρωξε" μια τέτοια δράση. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως η μουσική είναι ένας τρόπος για μας να εκφράζουμε τα βαθύτερά μας συναισθήματα, ενώ λέγεται χαρακτηριστικά πως μπορεί να εξημερώσει μέχρι και άγρια θηρία..

Περισσότερα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=2306#ixzz11h1eKza7υσική, αφού κάθε νότα μεταφράζεται σε αριθμό (στο δυαδικό σύστημα βέβαια), στο πρόγραμμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ "

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Δίνω αυτό που είμαι και όχι αυτό που έχω" 22/11/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Δίνω αυτό που είμαι και όχι αυτό που έχω" 22/11/2014 "