Αριστοτέλης και Πλάτωνας.

Αριστοτέλης και Πλάτωνας Οι διαφορές των δύο φιλοσόφων-----

 Μελετώντας την πορεία της Φιλοσοφίας στον Ελληνικό κόσμο, συναντάμε μεγάλες προσωπικότητες που με τη σκέψη και το έργο τους χάραξαν βαθιά την Ιστορία του Πολιτισμού και επέδρασαν στη διαμόρφωσή του χιλιάδες χρόνια μετά την εποχή τους.----- Ανάμεσα σ’ αυτούς συγκαταλέγονται ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, δύο πραγματικοί γίγαντες της διανόησης και του πνεύματος, που συνδέθηκαν στενά μεταξύ τους, δίδαξαν μεγάλες αλήθειες, αναγνωρίστηκαν και τιμήθηκαν από τις μεταγενέστερες γενιές μέχρι και σήμερα για την προσφορά τους.Στα έργα τους συναντάμε πολλά κοινά σημεία στις απόψεις τους για τη ζωή, τον άνθρωπο, την ηθική, κάτι που άλλωστε είναι φυσικό εφόσον συνδέθηκαν μεταξύ τους ως Δάσκαλος και Μαθητής. Συναντάμε όμως και κάποιες διαφορές στην αντίληψή τους για τον Κόσμο, την πολιτική και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

Οι διαφορές μεταξύ των δύο φιλοσόφων

Ο Πλάτωνας γεννήθηκε το 428 π.Χ. στην Αθήνα. Οι γονείς του κατάγονταν από αριστοκρατική γενιά. Έτσι η μόρφωσή του ήταν προσεγμένη. Από τα νεανικά του χρόνια εκδήλωσε το ενδιαφέρον για την πολιτική και τα όσα συνέβαιναν στην Αθήνα. Όταν ήταν 20 ετών, γνώρισε το μετέπειτα δάσκαλό του,Σωκράτη, κοντά στον οποίο έμεινε για 8 χρόνια, μέχρι και το θάνατό του. Με τον Σωκράτη ανέπτυξε μία ιδιαίτερη σχέση ως μαθητής του, καθώς η διδασκαλία του επηρέασε με αποφασιστικό τρόπο τη διαμόρφωση του εσωτερικού κόσμου του Πλάτωνα.Ο Πλάτωνας φρόντισε, μετά το θάνατο του δασκάλου του, να διασώσει και να μεταδώσει τις διδασκαλίες και τη μεγαλειώδη φυσιογνωμία του, γράφοντας τους γνωστούς σωκρατικούς διαλόγους.

Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά από πολλά ταξίδια, ίδρυσε το 387 π.Χ. στην Αθήνα μία φιλοσοφική Σχολή κοινοβιακού χαρακτήρα, την οποία ονόμασε Ακαδημία προς τιμή του ήρωα Ακάδημου. Εκεί δίδαξε για 40 ολόκληρα χρόνια, ως το θάνατό του, σύμφωνα με τα ιδανικά του και με το σωκρατικό πνεύμα.Η Ακαδημία αναδείχθηκε στον ελλαδικό χώρο σε έναν καταλυτικό φορέα γνώσης και διαμόρφωσης σημαντικών προσωπικοτήτων της εποχής και ανέδειξε πολλά μεγάλα ονόματα στον τομέα της φιλοσοφίας και επιστήμης. Ένα από αυτά ήταν ο Αριστοτέλης.

Ο Αριστοτέλης γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής το 384 π.Χ. Ο πατέρας του ήταν φημισμένος γιατρός, γεγονός που πιθανόν επηρέασε το ενδιαφέρον του γιού του για τη βιολογία και τη φυσική.
Στην Ακαδημία του Πλάτωνα μπήκε σε ηλικία 18 ετών και έμεινε σ' αυτήν 19 χρόνια, μέχρι και το θάνατο του δασκάλου του. Ανέπτυξε μαζί του στενή σχέση και σεβασμό προς το πρόσωπό του, αλλά διαφώνησε και διαφοροποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό πάνω σε ορισμένες ιδέες και θέσεις του. Γι’ αυτό και λέγεται ότι ο Πλάτωνας τον αποκαλούσε “πόλο”, δηλαδή πουλάρι που κλωτσάει τη μητέρα του στην κοιλιά μόλις γεννηθεί.Οι διαφωνίες των δύο μεγάλων φιλοσόφων είναι ένα θέμα που αξίζει να μελετήσει κανείς. Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα τα σημεία στα οποία είχαν διαφορετική θεώρηση.

Σημείο πρώτο: Η Θεωρία των ΙδεώνΤο πρώτο κύριο και βασικό σημείο διαφωνίας τους ήταν η αντίληψή τους για τον Κόσμο.

Ο Πλάτωνας πίστευε ότι πίσω από τον κόσμο των αισθήσεων και της Ύλης υπήρχε μία άλλη πραγματικότητα, την οποία ονόμαζε “Κόσμο των Ιδεών”. Σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν και βρίσκονται τα καλούπια, οι αιτίες, τα πρότυπα όλων των πραγμάτων και φαινομένων που αντιλαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεων γύρω μας. Όλα είναι φτιαγμένα με βάση μία διαχρονική μορφή, που παραμένει αιώνια και σταθερή παρά τις μεταβολές που ο χρόνος επιφέρει στα πάντα. Αυτές οι διαχρονικές μορφές μοιάζουν να είναι τα πρωταρχικά στοιχεία της φύσης, κάτι σαν διανοητικά και αφηρημένα σχήματα που διαμορφώνουν τα φυσικά φαινόμενα και που ο αριθμός τους είναι συγκεκριμένος.

Ο Αριστοτέλης από τη μεριά του είχε εντελώς αντίθετη άποψη. Γι’ αυτόν ο Πλάτωνας είχε αναποδογυρίσει την πραγματικότητα. Συμφωνούσε στο ότι ο φυσικός κόσμος διέπεται από μεταβλητότητα, παροδικότητα και φθορά. Αλλά οι «ιδέες» του Πλάτωνα γι’ αυτόν δεν είναι οι αρχικές μορφές των πραγμάτων, αλλά είναι ένα κατασκεύασμα της λογικής του ανθρώπου, που δημιουργείται μέσα από την εμπειρία. Δηλαδή η ιδέα μας για το άλογο σχηματίζεται από τη λογική μας, αφού
έχουμε δει και συγκρίνει μέσα στη φύση ένα μεγάλο αριθμό αλόγων και έχουμε καταλήξει σ’ εκείνα τα χαρακτηριστικά που είναι κοινά σε όλα, πέρα από τις διαφορές τους. Αυτό το σύνολο κοινών χαρακτηριστικών είναι η ιδέα ή «μορφή», όπως την αποκαλούσε ο Αριστοτέλης, η οποία δεν προϋπάρχει σε κάποιον ειδικό κόσμο, αλλά συναντάται μέσα στο καθετί.Για τον Πλάτωνα η ύψιστη πραγματικότητα βρίσκεται στον Κόσμο των Ιδεών και των Αρχετύπων. Για τον Αριστοτέλη η ύψιστη πραγματικότητα βρίσκεται σ’ αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Για τον Πλάτωνα όλα όσα βλέπουμε γύρω μας είναι αντανακλάσεις άλλων πραγμάτων, που υπάρχουν στον Κόσμο των Ιδεών-κι επομένως και μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Για τον Αριστοτέλη όσα υπάρχουν μέσα στην ψυχή του ανθρώπου είναι αντανακλάσεις των πραγμάτων και των αντικειμένων του φυσικού κόσμου.

Σημείο δεύτερο: Η Πολιτική

Ένα άλλο σημαντικό σημείο διαφωνίας μεταξύ των δύο φιλοσόφων είναι η θεώρησή τους για το ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος (πολίτευμα) διακυβέρνησης ενός κράτους. Στο έργο του Αριστοτέλη «Πολιτικά» και στο έργο του Πλάτωνα «Πολιτεία»εκφράζονται οι πολιτικές τους θέσεις με αρκετές κοινές, αλλά και διαφορετικές αντιλήψεις. Ο Πλάτωνας μιλάει για την ιδανική Πολιτεία, που είναι ιδανική επειδή κυβερνάται με το πολίτευμα της «αριστοκρατίας», δηλαδή κυβερνάται από ένα σύνολο ανθρώπων που ξεχωρίζουν για τη σοφία, τη γνώση, την αρετή, τη δικαιοσύνη και την ικανότητα διακυβέρνησης των πολιτών.Ο κάθε πολίτης μέσα σ’ αυτήν έχει μία σημαντική θέση, που είναι σύμφωνη με τη φύση, τις ικανότητες και το έργο που έχει αναλάβει να προσφέρει ανάλογα με τις κλίσεις του. Έτσι μπορεί να ανήκει στην τάξη των αρχόντων (κυβερνήτες), στην τάξη των φυλάκων – πολεμιστών (υπερασπιστές της ασφάλειας της πόλης από επιθέσεις) και στην τάξη των γεωργών, εμπόρων, τεχνιτών (αυτοί που διασφαλίζουν τα μέσα που χρειάζεται η πόλη για να διατηρηθεί ζωντανή και να επιβιώσει). Οι τάξεις αυτές είναι συμβολικές περισσότερο παρά πραγματικές, και δεν σχηματίζονται με βάση κοινωνικο/οικονομικά ή επαγγελματικά κριτήρια. Σχετίζονται με τα τέσσερα στοιχεία της Φύσης (γη, νερό, αέρας, φωτιά), που αντιστοιχούν σε χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης.Οπότε, ο κάθε πολίτης ανήκε σε μία από αυτές τις τάξεις σύμφωνα με τα ιδιαίτερα γνωρίσματά του και ανάλογα με την εκπαίδευση που χρειαζόταν να πάρει, προκειμένου να καλλιεργήσει τον χαρακτήρα, το πνεύμα και γενικά τον εσωτερικό του κόσμο.

Κατά τον Αριστοτέλη, οι πολίτες χωρίζονται με βάση οικονομικά κριτήρια σε τάξεις γεωργών, τεχνιτών και εμπόρων, ενώκοινωνικά χωρίζονται σε φτωχούς, πλούσιους και μεσαίους. Από τη σχέση που έχουν μεταξύ τους οι φτωχοί και οι πλούσιοι θα διαμορφωθεί η μορφή του πολιτεύματος. Οι φτωχοί συνήθως είναι περισσότεροι από τους πλούσιους. Ανάλογα με το πώς είναι μοιρασμένη η δύναμη και με το πού αυτή συγκεντρώνεται, καθορίζεται και το είδος του πολιτεύματος, που μπορεί να έχει τρεις μορφές: μοναρχία ή βασιλεία (ένας κυβερνά), αριστοκρατία (λίγοι κυβερνούν) ή δημοκρατία (πολλοί κυβερνούν). Για να μην ξεπέσουν και αλλοιωθούν αυτές οι πολιτειακές μορφές σε τυραννία, ολιγαρχία και οχλοκρατία αντίστοιχα, θα πρέπει σκοπός των αρχόμενων να είναι το κοινό καλό και όχι το συμφέρον του ενός ή των λίγων. Η προτίμηση του Αριστοτέλη στρέφεται στη «Μέση Πολιτεία», δηλαδή σ’ αυτό που σήμερα κατανοούμε ως δημοκρατικό πολίτευμα, όπου η μεσαία τάξη εξασφαλίζει την ισορροπία ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους και κρατά το κέντρο βάρους στη μέση στις μεταξύ τους συγκρούσεις.

Σημείο τρίτο: Η εικόνα της γυναίκας

Ένα άλλο σημείο διαφοροποίησης των δύο γιγάντων είναι οι απόψεις τους για τη γυναίκα. Η θέση που ο Πλάτωνας δίνει σ’ αυτήν μέσα στην Πολιτεία του είναι ισάξια με αυτήν του άντρα. Πίστευε ότι οι γυναίκες μπορούν να κυβερνήσουν εξίσου καλά με τους άντρες, επειδή η σωφροσύνη, η λογική, η ανδρεία, η αρετή δεν είναι θέμα φύλου, αλλά ψυχής, εκπαίδευσης και μόρφωσης. Τόνιζε ότι μία πολιτεία που δεν δίνει παιδεία στις γυναίκες της, «μοιάζει με τον άνθρωπο που δεν εξασκεί και δε γυμνάζει παρά μονάχα το δεξί του χέρι» (Ο Κόσμος της Σοφίας, J. Gaarder).

Αντίθετα ο Αριστοτέλης θεωρεί τη γυναίκα υποδεέστερη του άντρα, καθώς πιστεύει ότι σε σχέση μ’ αυτόν κάτι της λείπει και ότι είναι ένας «ατελής άντρας». Κατά τη διαδικασία της αναπαραγωγής, επειδή η γυναίκα έχει έναν παθητικό ρόλο (δέχεται) και ο άντρας έναν ενεργητικό (δίνει), το παιδί κληρονομεί μόνο τις ιδιότητες του άντρα (κάτι που όπως γνωρίζουμε σήμερα δεν ισχύει).Η εικόνα και θεώρηση του Αριστοτέλη για τις γυναίκες υιοθετήθηκε στον Μεσαίωνα, όπου η γυναίκα υποβαθμίστηκε, θεωρήθηκε πηγή του κακού και του πονηρού και περιορίστηκε στον αναπαραγωγικό της ρόλο μόνο. 

Παρά τις διαφωνίες που υπάρχουν ανάμεσα στον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι συναντάμε και «συμφωνίες», δηλαδή κοινά σημεία. Και οι δύο μιλούν για την ψυχή και τη σημασία της για τον άνθρωπο, και οι δύο τονίζουν πως η ευτυχία είναι συνώνυμο της αρετής και των υψηλών αξιών και ιδανικών, και οι δύο μας υπενθυμίζουν ότι σκοπός ενός Κράτους θα πρέπει να είναι το καλό και η καλλιέργεια όλων των πολιτών του.Σίγουρα όμως διαπιστώνουμε ότι τόσο ο σοφός Πλάτων όσο και ο λογικός Αριστοτέλης δίνουν πολλές χρήσιμες και σημαντικές απαντήσεις σε ερωτήματα και προβληματισμούς της σημερινής εποχής, γι’ αυτό και μπορούν να είναι ταυτόχρονα σύγχρονοι αλλά και διαχρονικοί.

theseus-aegean

archaia-ellada

Πηγή: http://www.awakengr.com/2014/08/blog-post_1.html#ixzz3YrQjVZKZ
Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αριστοτέλης και Πλάτωνας."

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ: Ο μοναδικός σκύλος που παλεύει με την αρκούδα!

Tο τηλεφώνημα στο φίλο μου τον Γιώτη, κτηνοτρόφο σε ένα χωριό του Δυτικού Ζαγοριού, δίπλα στη χαράδρα του Βίκου, έγινε περασμένα μεσάνυχτα και μάς βρήκε στο μαγαζί τού χωριού: “Έλα γρήγορα πάνω, η αρκούδα έφαγε τον Καλέση”. Την κλήση έκανε ο τρομαγμένος νεαρός τσοπάνος του, που 

ξενυχτούσε τα πρόβατα στα καλοκαιρινά βοσκοτόπια της Τύμφης. 

Ο Γιώτης ταράχτηκε, γιατί ο Καλέσης είναι ο μεγάλος αρσενικός σκύλος του κοπαδιού και χωρίς αυτόν τα πράγματα γίνονταν πολύ δύσκολα, αφού δύο αρκούδες γυρόφερναν στην περιοχή και σχεδόν κάθε βράδυ έκαναν επιθέσεις στα ζώα του χωριού. "Φύλακας άγγελος" των κοπαδιών και της ορεινής οικονομίας Όταν φτάσαμε, βρήκαμε τον Καλέση καταματωμένο, αλλά, περιέργως, όχι τραυματισμένο. Καθόταν ατάραχος σε ένα λοφάκι και αφουγκραζόταν το κοπάδι. Το αίνιγμα έλυσε ο Γιώτης: “Πάλεψε με την αρκούδα και αυτή τον δάγκωσε στο λαιμό, αλλά τραυματίστηκε στα καρφιά της λαιμαριάς του. Τα αίματα είναι δικά της”. 

Ο Καλέσης, τεράστιος (το κεφάλι του ίσα που χωρούσε στην αγκαλιά μου) και σοβαρός – σοβαρός, κουνούσε ήρεμα την ουρά του στο αφεντικό του, σαν να μην είχε προηγηθεί πριν λίγη ώρα η φοβερή μάχη με το θηρίο. Αυτός είναι ο “Ελληνικός Ποιμενικός”: γενναίος, ρωμαλέος, πιστός, ανεξάρτητος σαν χαρακτήρας αλλά και απόλυτα αφοσιωμένος στο κοπάδι. Για χιλιάδες χρόνια οι κτηνοτρόφοι μας στην Πίνδο στηρίζονται στις απαράμιλλες ικανότητές του για να προστατεύουν τα ζώα τους από λύκους και αρκούδες, που ζουν στα παρθένα δάση της Ελλάδας. Οι παλιοί τσοπάνηδες ήταν πολύ περήφανοι για τους σκύλους τους και είχαν αμέτρητες ιστορίες να διηγηθούν για τα κατορθώματά τους με λύκους και αρκούδες. Διάλεγαν πάντα τα καλύτερα κουτάβια από κάθε γέννα, ώστε να διατηρούν καλή “σεριά”. Έδιναν στους σκύλους τους βλάχικα ονόματα: Νταβέλης, Καλέσης Μπαλίκας, Αράπης, Σαμπάνης, Σαμπούτης, Γκεσούλης, Μπέλλα (τα περισσότερα δήλωναν το χρώμα του σκύλου). 

Αέναη σύγκρουση 

 
Το τσομπανόσκυλο είναι ο πιο κρίσιμος κρίκος της ισορροπίας μεταξύ ανθρώπου και άγριων θηρευτών στο ορεινό οικοσύστημα, που βρίσκονται σε αδιάκοπη σύγκρουση, η οποία κάποια στιγμή καταλήγει στη θανάτωση του άγριου ζώου για να σταματήσουν οι ζημιές που προκαλεί στα ζωντανά. Ορθά οι οικολογικές οργανώσεις εκτίμησαν ότι πρέπει ο σκύλος αυτός να προστατευτεί και να διαδοθεί ξανά στους κτηνοτρόφους. 

Είναι ίσως η πιο εύστοχη παρέμβαση από όσες έχουν υιοθετήσει στην προσπάθεια να βοηθηθεί ο κτηνοτρόφος απέναντι στην όλο και αυξανόμενη απειλή της αρκούδας, της οποίας οι πληθυσμοί μεγαλώνουν ραγδαία στο Ζαγόρι και την υπόλοιπη Πίνδο. Αναζητούν προικισμένους αντιπροσώπους τής ράτσας και οργανώνουν την εκτροφή και διανομή τους εκεί που πρέπει, ωστόσο ο ρυθμός παράδοσης σκύλων είναι εξαιρετικά χαμηλός και πρέπει να επιταχυνθεί. 

 

Είδος υπό εξαφάνιση 

Δυστυχώς, ο Ελληνικός Ποιμενικός κινδυνεύει με εξαφάνιση και υπολογίζεται ότι έχουν απομείνει μόνο 3.000 καθαρόαιμα άτομα. Δεν προσέχτηκε η καθαρότητά του. Παρά την ιδιαίτερη γεωμορφολογία της χώρας μας, που αποτέλεσε φυσικό εμπόδιο στην επιμειξία της φυλής του σκύλου αυτού για εικοσιτέσσερις αιώνες στον ελλαδικό χώρο, ελάχιστα άτομα καθαρόαιμων Ελληνικών Ποιμενικών σκύλων έχουν απομείνει σήμερα, καθώς τα τελευταία χρόνια η ράτσα μπασταρδεύτηκε με άλλες, αφού τα σκυλιά γυρνούν ελεύθερα. Το χειρότερο, κάποιοι κτηνοτρόφοι δεν εκτίμησαν σωστά αυτό που είχαν κληρονομήσει από την φυσική επιλογή αιώνων και έφεραν ξένες ράτσες “ποιμενικών”, όπως λυκόσκυλα, που αποδείχτηκαν εντελώς ακατάληλλες για τις δύσκολες συνθήκες της περιοχής μας. 

Σκύλος από σπουδαία γενιά... 

Τώρα που η αρκούδα αυξάνεται και πληθύνεται, αναδεικνύεται η υπεροχή του μοναδικού σκύλου που απέκτησε πια τη διεθνή αναγνώριση και την ονομασία “Ελληνικός Ποιμενικός”. Η παρουσία του είναι τεκμηριωμένη στα ορεινά βοσκοτόπια από τα αρχαία χρόνια. Πιστεύεται βάσιμα ότι η σημερινή μορφήαποτελεί την εξέλιξη της αρχαίας φυλής των Μολοσσών ή Ηπειρωτικών σκύλων. Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Πύρρος χρησιμοποίησαν αυτόν τον σκύλο στις εκστρατείες τους, ενώ ο Πλάτων κάνει λόγο για το θάρρος του. 

 
Τυπικό δείγμα ελληνικού μολοσσού, από τα ελάχιστα που έχουν μείνει. 

Κάποιοι κυνολόγοι, βασισμένοι σε σωματικά χαρακτηριστικά του, πιστεύουν ότι ίσως είναι εξέλιξη του πανάρχαιου “αρκουδόσκυλου”, από το οποίο προήλθε, όπως λέει και το όνομα, η αρκούδα. Είναι μια εντυπωσιακή εκδοχή, που μένει να αποδειχθεί από έρευνες του DNA. 

Δεν είναι λίγοι αυτοί που υιοθετούν τον μεγάλο βουνίσιο σκύλο για κατοικίδιο και φύλακα και δηλώνουν εξαιρετικά ικανοποιημένοι από την άψογη συμπεριφορά του και φιλικότητα, καθώς την ασφάλεια που παρέχει και σε περιβάλλον μακριά από τον φυσικό του χώρο. Πάντως δεν είναι φτιαγμένος για το διαμέρισμα... 

Χαρακτηριστικά 

Ο Ελληνικός Ποιμενικός, είναι μεγαλόσωμος και εντυπωσιακός, μάλιστα μερικοί αρσενικοί φτάνουν ακόμα και τα 60 κιλά βάρος και 0,75 μ. ύψος! Τα χρώματα ποικίλουν από το κατάλευκο έως μαύρο, το καστανόφαιο, αλλά κάποιοι έχουν και ποικίλες αποχρώσεις. Το κεφάλι είναι ογκώδες και ο τράχηλος φαρδύς. Έχει μεγάλους κυνόδοντες και κινείται με το “βάδισμα της αρκούδας”. Διαθέτει ισχυρότατο ένστικτο φύλαξης και καταδίωξης, είναι ήρεμος αλλά με φοβερές εκρήξεις επιθετικότητας, όταν απειλείται το κοπάδι. 

 
Ποιος δεν τρόμαξε όταν βρέθηκε κοντά σε στάνη και του “χύθηκαν” ομαδικά μερικοί από αυτούς τους γίγαντες, με προτεταμένα τα δόντια, και μάλιστα σε κύκλο, ώστε να μην ξέρει από πού να φυλαχτεί, όπως κάνουν και με τους άγριους κυνηγούς; Και όμως είναι τόσο υπάκουος στο αφεντικό του, που με ένα απλό νεύμα του “σβήνει ακαριαία τον διακόπτη” της επιθετικότητας και στέκεται ακίνητος να επιτηρεί τον “εισβολέα”. 

Μπορεί να ζήσει 8 έως16 χρόνια. Αντέχει στην πείνα, προσαρμόζεται πολύ άνετα σε περιβάλλον με χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί να αντέξει για ώρες το βάδισμα στο χιόνι. Αντίθετα, του είναι αρκετά δύσκολη η διαβίωση σε θερμά κλίματα ή στην πόλη, χωρίς ωστόσο να είναι αδύνατο. 
Ως σκύλος εργασίας, έχει ανάγκη από καθημερινή άσκηση και εκτόνωση, κάτι που εξασφαλίζεται από τη διαβίωσή του κοντά σε κοπάδι. Έχει μεγάλη αντοχή και μπορεί να διανύσει μεγάλες αποστάσεις, ενώ είναι ταυτόχρονα πάντα σε επαγρύπνηση για την προστασία του κοπαδιού. Αυτά τα χαρακτηριστικά τον έκαναν πολύτιμο στη νομαδική κτηνοτροφία, που επί χιλιάδες χρόνια ασκήθηκε από τους πληθυσμούς της Ηπείρου, αλλά και άλλων ελληνικών ορεινών περιοχών. 

Είναι καλό να του εξασφαλίζεται προστασία από το κρύο ή τη ζέστη, με την κατασκευή κατάλληλου καταλύματος κοντά στα ζώα του κοπαδιού, άφθονο νερό και τροφή. Βέβαια αρκετοί κτηνοτρόφοι δεν είναι τόσο προσεκτικοί στις υποχρεώσεις τους απέναντι στον φύλακα άγγελό τους και αρκετοί, δυστυχώς, χάνουν εξαιρετικούς σκύλους γιατί δεν τους παρέχουν σωστή (μερικοί ούτε και στοιχειώδη) κτηνιατρική φροντίδα. 

Ήξερες ότι ο Ελληνικός Ποιμενικός… 

Έχει τρίχωμα πυκνό, με διπλό μανδύα για να προστατεύεται από τις ακραίες καιρικές συνθήκες των ορεινών περιοχών.

Διαθέτει άριστη όσφρηση, όραση και ακοή, που σε συνδυασμό με τη διάπλαση και τον χαρακτήρα του, τον καθιστούν ιδανικό σκύλο φύλαξης.

Στον ποιμενικό χαρακτήρα του ζώου διακρίνεται η ανεξαρτησία δράσης, η υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην ομάδα και η αφοσίωση σε ένα άτομο.

Ο λύκος, χρησιμοποιεί τη μέθοδο του αντιπερισπασμού για να επιτεθεί σε ένα κοπάδι. Ο Ελληνικός Ποιμενικός, δεν παραπλανάται, και δεν εγκαταλείπει το κοπάδι, με αποτέλεσμα να "δυσκολεύει" τα άγρια ζώα.

Είναι μύθος ότι όταν κόβουμε τα αυτιά του Ελληνικού Ποιμενικού ακούει καλύτερα. Το κόψιμο των αυτιών και της ουράς στους σκύλους αποτελεί επίπονο ακρωτηριασμό δεν εξυπηρετεί κανέναν απολύτως σκοπό.

Μενέλαος Χρόνης 
πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ"

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΣΤΗΝ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΣΤΗΝ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ

Όταν η αμερικανίδα ερευνήτρια Henrietta Mertz στο βιβλίο της “ The wine dark sea” αποδείκνυε πως οι Έλληνες τόσο οι Αργοναύτες όσο και ο Οδυσσέας αναζητώντας οι μεν πρώτοι την γη της Κολχίδος, ο δε δεύτερος την επιστροφή στην πατρίδα του, έφτασαν στην Αμερική γινόμενοι έτσι οι πρώτοι εξερευνητές της νέας γης, φυσικά και δεν φανταζόταν πόσο αψήφιστα θα λάμβαναν κάτι τέτοιο όχι μονάχα οι συνάδελφοί της ερευνητές και αρχαιολόγοι αλλά και κυρίως οι ίδιοι οι αρμόδιοι του ελληνικού κράτους!!!
Παρ’ όλα αυτά αν και οι λόγοι της υποτίμησης μιας τέτοιας ανακάλυψης για τον καθένα που την επιχειρεί είναι καταφανές, ασχέτως αν δεν δικαιολογείται κάτι τέτοιο, παρ’ όλα αυτά λοιπόν η αξία ως γεγονός δεν παύει να υφίσταται για όσους θέλουν πραγματικά να συμβάλλουν στην κατεύθυνση της έρευνας και ανακάλυψης σημαντικών γεγονότων που προσδιορίζουν την πορεία της ανθρωπότητας.
Αδιάψευστοι μάρτυρες αυτών που η κ. Μέρτζ υποστήριξε υπήρξαν τα ευρήματα ανασκαφών στην Αμερική.
Όχι ότι οι «γνωστοί κύκλοι» που δεν ήθελαν να γνωστοποιηθούν αυτές οι ανακαλύψεις θα έμεναν με σταυρωμένα χέρια!!! Εξ’ ου και η απόκρυψη ή καταστροφή εκείνων των ευρημάτων.
Υπάρχει όμως κάτι που δεν μπορούν, όσο και να το θέλουν να το αποκρύψουν! Και είναι αυτά τα τοπωνύμια περιοχών και πόλεων της Νοτίου Αμερικής τα οποία από τα πανάρχαια χρόνια υφίστανται να αποδεικνύουν το πέρασμα των Ελλήνων από μία γη που η σύγχρονη ιστορία μας υποστηρίζει την ανακάλυψή της μόλις τον 15ο αι. μ. Χ.!!!
Ας δούμε μερικά από αυτά:
Ephira, στα σύνορα της βρετανικής Γουινέας και Σουρινάμ. Το όνομά της είναι από την Εφύρα το αρχαίο όνομα της Κορίνθου, πόλη στην οποία γεννήθηκε ο πρόγονος του Γλαύκου και την οποία προφέρει όταν δίνει το γενεαλογικό του δένδρο στον Διομήδη.
Fedra, 30 μίλια από το Paramaribo στο Σουρινάμ. Φαίδρα λεγόταν η κόρη του Μίνωα η οποία ήταν δεύτερη σύζυγος του Θησέα .
Thetis, κόλπος στο άκρο του ακρωτηρίου Χορν. Θέτις λεγόταν η μητέρα του Αχιλλέα, σύζυγος του Πηλέα ενός από τους αργοναύτες.
Laris, μικρό χωριό ανατολικά του Cusco. Η Λάρισα κόρη βασιλικής οικογένειας της Ελλάδας έδωσε το όνομά της σε μία πόλη. Στην πόλη αυτή γεννήθηκε ο Πολύφημος, γιος του Ειλάτου, μέλος της Αργούς.
Armonia, 51ος , 24ος παράλληλος. Αρμονία λεγόταν η σύζυγος του Κάδμου. Στον γάμο της η Ήρα της δώρισε ένα περιδέραιο και ένα πέπλο, τα οποία στην συνέχεια προκάλεσαν μεγάλες τραγωδίες στις γενιές που τα κληρονόμησαν. Να σημειώσουμε πως η ιστορία αυτή αναφέρεται σε μύθους των Ίνκας!!!
Solimoes, όνομα του άνω Αμαζονίου μεταξύ της Tabatinga και Coari. Αναφορές για τους Σολύμους συναντάμε σε πολλά έργα αρχαίων συγγραφέων.
Ο Όμηρος, ο Πίνδαρος, ο Στράβων, ο Ηρόδοτος, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος είναι κάποιοι από αυτούς. Όταν ο Γλαύκος έδωσε το γενεαλογικό του δένδρο στον Διομήδη έκανε λόγο για τον βασιλιά Λύκο και για τους άθλους που επέβαλε στον Βελερεφόντη. Ένας από αυτούς τους άθλους ήταν ο Βελλερεφόντης να πολεμήσει τους Σολύμους που ήταν μία φιλοπόλεμη φυλή που ζούσε στα σύνορα της Λυκίας. Όταν κατάφερε και επέτυχε αυτόν τον άθλο ο επόμενος ήταν οι Αμαζόνες.
Υπάρχει θεωρία που αποδεικνύει ότι η αρχαία Λυκία ήταν στην περιοχή της Νοτίου Αμερικής και περιελάμβανε την Βενεζουέλα, Βρετανική και Γαλλική Γουιάνα και το Σουρινάμ. Βάσει αυτής της θεωρίας , και εφ’ όσον είναι σωστός ο προσδιορισμός, η χώρα των Σολύμων θα ήταν η χώρα νότια της Βενεζουέλας και της Κολομβιανής πολιτείας της Vechada, Guainia και της Βραζιλιανής πολιτείας Amazonas, η δε χώρα των Αμαζόνων αμέσως ανατολικά κατά μήκος του ποταμού Thermodon ή Αμαζονίου, μέχρι του Ατλαντικού.
Η ελληνική λέξη λοιπόν “Solum” μεταβλήθηκε στο πορτογαλικό “Solimoes” προφερόμενη “Solimoi-sh” για την πόλη που βρισκόταν στο ίδιο ακριβώς μέρος. Ο Αμαζόνιος ο οποίος ονομάζεται έτσι όταν ξεκινά από το Iquitos, όταν φθάνει στα βραζιλιανά σύνορα στην Tabatinga ή κοντά στην Ataleia de Norte, αλλάζει όνομα σε Solomoes και στους βραζιλιάνους ο ποταμός είναι γνωστός από την Tabatinga έως το Coari, περίπου 64o W, 4o S: ( Βόρειο και Νότιο πλάτος) οπότε πάλι αλλάζει στο αρχικό Αμαζόνιος.
Η Henrietta Mertz γράφει: « Το 1940, όταν βρισκόμουν πάνω σ’ ένα μικρό πολεμικό πλοίο στον Αμαζόνιο, ακριβώς σ’ αυτό το σημείο, ένας αξιωματικός του πλοίου παρατήρησε: « Τώρα βρισκόμαστε επί του Solimoes». Εξήγησε ότι παλιά ζούσε εκεί ένας λαός γνωστός στους Πορτογάλους ως Solimoes και ότι η φυλή αυτή ήταν πολύ παλιά και ανέκαθεν κατείχε αυτό τον χώρο κατά μήκος των δύο όχθων του ποταμού αλλά μόνο μέχρι το Coari. Στον κατάλογο των φυλών που κάποτε κατοίκησαν την λεκάνη του Άνω Αμαζονίου o Clements Markham περιέλαβε τους Solimoes ως « μία φυλή του Αμαζονίου που κάποτε ήταν πολύ ισχυρή, από την οποία οι Πορτογάλοι έδωσαν το όνομα στον ποταμό». Το 1788 ο Ribeiro ανέφερε ότι τα κύρια υπολείμματα της φυλής αυτής βρίσκονται στο στόμιο του Coari. Η Πορτογαλική απόδοση Solimoes συναντιέται και σήμερα στους χάρτες της περιοχής αυτής του Αμαζονίου όπου κάποτε ζούσαν οι Σόλυμοι, λαός φιλοπόλεμος».
Amazons, η παλιά αυτή φιλοπόλεμη ομάδα γυναικών είναι αρκετά γνωστή. Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς τις τοποθετούν στο στόμιο του ποταμού Thermodon, όπως ο Απολλώνιος ο Ρόδιος το αναφέρει στα Αργοναυτικά του. Η Ιππολύτη η βασίλισσα των Αμαζόνων παντρεύτηκε τον Θησέα και ο γιος τους Ιππόλυτος έδωσε το όνομά του στην πόλη που βρίσκεται 44o W, 18o S. Η νεώτερη αδερφή της βασίλισσας Ιππολύτης, η Πενθυσέλεια συνέβαλε ουσιαστικά με τις Αμαζόνες στον πόλεμο της Τροίας, όταν επικαλέστηκαν την βοήθειά τους οι Τρώες. Και ήταν αυτή που προκάλεσε τον Αχιλλέα και τον Αίαντα σε μονομαχία για να βρει τραγικό τέλος η ίδια αργότερα από τον μεγάλο ήρωα του Τρωικού πολέμου Αχιλλέα. Ο ποταμός μνημονεύει ακόμη μέχρι σήμερα εκείνες τις γενναίες γυναίκες και πολεμίστριες, τις Αμαζόνες. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος γράφει χαρακτηριστικά: « Δεν υπάρχει άλλος ποταμός σαν αυτόν…».
Filadelphia, 48ο W, 8ο S, αλλά και μία ακόμη πόλη με το ίδιο όνομα κοντά στα σύνορα της Βολιβίας και του Περού στον 68ο W, 12ο S που ονομάσθηκε από το όνομα του Αττάλου του Φιλάδελφου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ ΣΤΗΝ ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ"

Οι πραγματικές ονομασίες των περιοχών της Μικράς Ασίας

ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΑΕΙ Η ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ -Οι πραγματικές ονομασίες των περιοχών της Μικράς Ασίας

Αὐτά ὅλα, πού βλέπουμε στόν παραπάνω χάρτη, τά γνωρίζαμε; Μήπως εἶναι ξεχασμένα καί θαμμένα τόσο βαθειά, πού εἶναι ἀδύνατον νά...

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι πραγματικές ονομασίες των περιοχών της Μικράς Ασίας"

Τα ονόματα που έδιναν στα σκυλιά τους οι αρχαίοι Έλληνες

Ποια ονόματα έδιναν στα σκυλιά τους οι αρχαίοι Έλληνες;----
Φανταστείτε ότι ζούσατε στην αρχαία Ελλάδα. Αποφασίζατε να πάρετε ένα σκυλάκι, τι όνομα θα του δίνατε; Για αυτό υπήρχε η “επιστήμη” της επιλογής και της ονοματοδοσίας ενός κουταβιού.

Πως να επιλέξεις το καλύτερο κουτάβι από μια γέννα;

Όπως και σήμερα οι αρχαίοι αναζητούσαν μια περιπετειώδη και φιλική φύση, αλλά μια διαδικασία επιλογής φαίνεται κάπως άκαρδη σήμερα. Άσε τη μητέρα να διαλέξει συμβουλεύει ο Νεμεσιάνους, ένας Ρωμαίος ειδικός στα κυνηγετικά σκυλιά. Πάρε τα κουτάβια, περικύκλωσε τα με ένα λαδωμένο σχοινί και ανάφλεξε το. Η μητέρα θα πηδήξει πάνω από το πύρινο δαχτυλίδι σώζοντας κάθε κουτάβι ένα-ένα με σειρά ανάλογη της αξίας τους. Άλλα σημάδια για ένα εξαίρετο κυνηγόσκυλο είναι τα μεγάλα απαλά αυτιά, σε αντίθεση από τα μικρά και τραχιά. Τα όρθια αυτιά είναι μια χαρά, αλλά τα καλύτερα διπλώνουν λιγάκι.

Ένας μακρύς γεροδεμένος λαιμός συνηθίζει εύκολα το κολάρο. Ο θώρακας πρέπει να είναι πλατύς, οι ώμοι σε απόσταση μεταξύ τους και τα πισινά πόδια ελαφρώς μακρύτερα από τα μπροστινά για να κυνηγούν λαγούς στην πλαγιά. Το τρίχωμα του σκύλου, είτε είναι μακρύ ή κοντό, μπορεί να είναι οποιουδήποτε χρώματος, αρκεί να είναι λαμπερό, πυκνό και απαλό.

Η εκπαίδευση ενός νέου σκύλου ξεκινά στους 20 μήνες, αλλά το κουτάβι χρειάζεται ένα καλό όνομα εξ αρχής. Ο Ξενοφώντας, ένας Έλληνας ιστορικός, έγραψε για τα κυνηγόσκυλα τον τέταρτο αιώνα π.Χ. , υποστήριξε πως τα καλύτερα ονόματα είναι μικρά, μία ή δύο συλλαβές , ώστε να προφέρονται εύκολα. Κανένα ελληνικό κυνηγόσκυλο δεν ονομαζόταν Θρασύβουλος ή Θουκυδίδης!

Η σημασία του ονόματος ήταν πολύ σημαντική για την ψυχολογία αφεντικού-σκυλιού, ονόματα που εξέφραζαν ταχύτητα, κουράγιο, δύναμη, εμφάνιση και άλλες αξίες ήταν συχνά. Ο ίδιος ο Ξενοφών ονόμασε το αγαπημένο του σκυλί «Ορμή».

Η Αταλάντη, η διάσημη κυνηγός της Ελληνικής μυθολογίας, ονόμασε το σκυλί της Αύρα. Ένα αρχαιοελληνικό βάζο του 560πχ απεικόνιζε την Αταλάντη με άλλους ήρωες και τα κυνηγόσκυλα τους να σκοτώνουν τον σπουδαίο κάπρο της Καλυδωνίας. Επτά ονόματα σκύλων αναγράφονται στο αγγείο (κάποια παραβιάζουν τον νόμο του Ξενοφώντα) ο Ορμητικός, ο Μεθέπων, ο Εγέρτης, ο Κόραξ, ο Μαρπσάς, ο Λάμπρος και ο Εύβολος.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Άργο, τον πιστό σκύλο του Οδυσσέα, που πριν πεθάνει αναγνώρισε τον κύριο του μετά από είκοσι ολόκληρα χρόνια.

Ο Ρωμαίος ποιητής Όβιδος (Ovid) δίνει τα ονόματα των 36 σκύλων του Ακταίων, του άτυχου κυνηγού της ελληνικής μυθολογίας που ξεσκίστηκε από την αγέλη του, ανάμεσα τους ήταν ο Τίγρης, η Λαίλαπα, ο Αίολος και ο Αρκάς. Ο Πόλουξ αναφέρει άλλα 15 ονόματα σε μία λίστα που βρέθηκε στην Κολουμέλλα. Η μεγαλύτερη όμως συντάχθηκε από τον λάτρη αυτών των ζώων Ξενοφώντα. Διάσημα ονόματα ήταν: ο Λευκός, ο Μελανός, ο Άνθος, η Θύελλα, ο Θηρευτής, ο Σκαφτιάς, ο Φύλαξ και διάφορα άλλα.

Ο Μέγας Αλέξανδρος τίμησε τον πιστό του σκύλο τον Πέριτα ονομάζοντας μια πόλη στο όνομα του.

Έλληνες και Ρωμαίοι συγγραφείς υπενθυμίζουν στους αναγνώστες τους να επαινούν τους πιστούς τετράποδους συντρόφους τους. Ο Άρειος , ο ιστορικός της μακεδονικής εκστρατείας, αναφέρει: ένας πρέπει να αγγίξει το κεφάλι του σκύλου το, να το χαϊδέψει τραβώντας απαλά τα αυτιά του και να πει το όνομα του ή μια-δυο ενθαρρυντικές εκφράσεις, μπράβο!, καλό σκυλί!. Εξάλλου τα σκυλιά απολαμβάνουν την ενθάρρυνση όσο και οι τίμιοι άνθρωποι.

ΠΗΓΗ

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ονόματα που έδιναν στα σκυλιά τους οι αρχαίοι Έλληνες"

Τουρκία, Αρμενία και η 24η Απριλίου

 24 Απριλίου, η Αρμενία και η Τουρκία γιορταζουν επετείους, με την κάθε μία να διαβάζει την λίστα των διεθνών προσκεκλημένων για να δούνε ποιος θα έρθει και ποιος όχι.---

Είναι ένας πολιτικός καυγάς ο οποίος θα μπορούσε πολύ εύκολα να είχε αποφευχθεί εάν η Τουρκική κυβέρνηση είχε μεταφέρει την τελετή προς τιμή της μάχης της Καλλίπολης μία μόλις ημέρα αργότερα, στις 25 Απριλίου.

Είναι προφανές εδώ και πολλά χρόνια ότι στις 24 Απριλίου 2015 οι Αρμένιοι θα τιμούσαν τα 100 χρόνια απ' την τραγωδία του 1915, που σήμερα ονομάζεται "Γενοκτονία των Αρμενίων".

Διάλεξαν αυτήν την ημέρα για πρώτη φορά το 1919 στην υπό Βρετανική διοίκηση Κωνσταντινούπολη.

Η 24η Απριλίου του 1915, ήταν η ημέρα που 200 Αρμένιοι ηγέτες και διανοούμενοι συνελήφθησαν απ' τις Οθωμανικές αρχές σαν τα προοίμια για τις μαζικές απελάσεις και την καταστροφή ολόκληρου του Αρμένικου πληθυσμού της αυτοκρατορίας.

Την επόμενη ημέρα, στις 25 Απριλίου, οι Βρετανικές αυτοκρατορικές δυνάμεις, μαζί με άνδρες από τον στρατό της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας (ANZAC) στην πρώτη γραμμή, βρέθηκαν στην Καλλίπολη προκειμένου να προσπαθήσουν και να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη και να νικήσουν την Οθωμανική αυτοκρατορία. Χιλιάδες στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους. Πολύ σύντομα η 25η Απριλίου έγινε γνωστή ως η ημέρα της ANZAC.

Η 25η Απριλίου ήταν επομένως η προφανής ημέρα για την διεξαγωγή διεθνών εκδηλώσεων μνήμης για την μάχη της Καλλίπολης. Άλλη μια πιθανή ημερομηνία θα μπορούσε να είναι η 18η Μαρτίου, η ημέρα που οι δυνάμεις της Συμμαχίας έπλευσαν για πρώτη φορά στα Στενά και ξεκίνησαν την εκστρατεία.

Εκείνη την ημέρα το 1934, εκφωνήθηκε μια συγκινητική και διάσημη ομιλία που γράφτηκε απ' τον Mustafa Kemal. Σε αυτήν, οι μητέρες των πρώην αντιπάλων του καλούνται να «σκουπίσουν τα δάκρυά τους» και ότι «δεν υπάρχει καμία διαφορά για εμάς εάν το όνομα είναι Johnny ή Mehmet, όπου βρίσκονται δίπλα-δίπλα στην δική μας πατρίδα».

Ωστόσο, ο τωρινός ηγέτης της Τουρκίας, Recep Tayyip Erdogan, επέλεξε να διεξάγει τις τελετές για τα 100 χρόνια της Καλλίπολης στις 24 Απριλίου, πυροδοτώντας μια απευθείας σύγκρουση με τις εκδηλώσεις μνήμης στο Έρεβαν. Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται για μια άμεση προσπάθεια να αποσπαστεί η προσοχή και οι προσκεκλημένοι απ' τις εκδηλώσεις μνήμης των Αρμενίων.

Με τον τρόπο αυτό, ο Erdogan αναίρεσε μέρος της καλής δουλειάς που είχε κάνει το περασμένο έτος, εκδίδοντας το πρώτο ανακοινωθέν συλλυπητηρίων προς τους Αρμενίους που έχει εκδοθεί ποτέ από έναν Τούρκο ηγέτη.

Και ήταν επίσης ένα πολιτικό σφάλμα. Η εφημερίδα Today Zaman ανέφερε στις 21 Φεβρουαρίου ότι οι προετοιμασίες για τους εορτασμούς στην Καλλίπολη, είχαν ανασταλεί καθώς «μόνο πέντε χώρες είχαν αποδεχθεί την πρόσκληση και ότι δεν θα εκπροσωπούνταν από υψηλόβαθμα στελέχη».

Επίσημες πηγές είχαν διαψεύσει τότε το δημοσίευμα, επισημαίνοντας ότι η Tiday Zaman συνδέεται με τη νέα αντιπολίτευση της Τουρκίας, το κίνημα του Gulen.

Ακόμη και εάν προχωρήσει, η τελετή της Καλλίπολης δεν θα έχει διεθνή απήχηση. Πρόκειται ουσιαστικά για μια ιστορία έξι εθνών: την Τουρκία, την Αυστραλία, τη Γαλλία, τη Μεγάλη Βρετανία, την Ινδία και τη Νέα Ζηλανδία. Ο Πρίγκιπας Κάρολος θα έρθει απ' τη Βρετανία αλλά δεν θα υπάρχει κάποιος Αμερικανός υψηλόβαθμος προσκεκλημένος για παράδειγμα.

Η Καλλίπολη και οι απελάσεις των Αρμενίων ήδη είχαν ατυχή σύνδεση και έπρεπε να διεξάγονται ξεχωριστά. Οι παρανοϊκοί Νεότουρκοι μπορεί κάλλιστα να είχαν συλλάβει τους Αρμένιους ηγέτες ως ένα είδος προληπτικού χτυπήματος, εν όψει της επικείμενης άφιξης της Συμμαχίας. Η συγκινητική ομιλία του 1934 στην Καλλίπολη, δόθηκε για λογαριασμό του Ataturk από τον υπουργό Εσωτερικών Sukru Kaya, ενός εκ των Οθωμανών αξιωματούχων που ήταν άμεσα υπεύθυνος για τις απελάσεις των Αρμενίων.

Πιο πρόσφατα, η Τουρκική κυβέρνηση ανέφερε ότι ίσως να μην προσκαλέσει τους αξιωματούχους από την Νέα Νότια Ουαλία για την τελετή, καθώς το κοινοβούλιο της Αυστραλίας πέρασε το ψήφισμα για την Γενοκτονία των Αρμενίων.

Για την κυβέρνηση της Αρμενίας, το να έχει μια μεγάλη προσέλευση στο Έρεβαν στις 24 Απριλίου, είναι πιθανώς η βασική προτεραιότητα για το 2015. (Αν και δεν το φωνάζουν, είναι πιθανώς μια μεγαλύτερη προτεραιότητα απ' το να περάσει ένα ψήφισμα για την Γενοκτονία των Αρμενίων στο Αμερικανικό Κογκρέσο).

Οι Αρμένιοι έχουν ήδη εξασφαλίσει την παρουσία του Γάλλου προέδρου Francois Hollande στο Έρεβαν. Και είναι πιθανό ένας υψηλόβαθμος Αμερικανός αξιωματούχος, ίσως ο υπουργός Εξωτερικών, John Kerry, να παραστεί επίσης.

Η Τουρκία έχει αλλάξει τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια που θα υπάρχει επίσης μια τελετή στη μνήμη των Αρμενίων στην Πλατεία Ταξίμ στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης το ίδιο απόγευμα.

Ευτυχώς, εκείνοι που θέλουν να παραστούν και στις δύο τελετές, στο Έρεβαν και στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνέβησαν πραγματικά τα γεγονότα της μοιραίας 24ης Απριλίου του 1915 μπορούν να τα κάνουν και τα δύο. Η ταξιδιωτική εταιρεία που εκτελεί την αεροπορική σύνδεση μεταξύ Κωνσταντινούπολης και Έρεβαν, σχεδιάζει να οργανώσει μια ειδική πτώση τσάρτερ έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να λάβουν μέρος στις εκδηλώσεις και στις δύο πόλεις την ίδια ημέρα.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε Ψήφισμα που χαρακτηρίζει Γενοκτονία τη σφαγή των Αρμενίων

Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κρατούν ενός λεπτού σιγή στην μνήμη των Αρμενίων

που σφαγιάστηκαν.

Ψήφισμα που χαρακτηρίζει Γενοκτονία τη σφαγή έως και 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων πριν 100 χρόνια ενέκρινε την Τετάρτη 15 Απριλίου 2015 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Παρόλο που το ψήφισμα επαναλάμβανε τον όρο που είχε υιοθετηθεί από το Κοινοβούλιο το 1987, μπορεί να προκαλέσει εντάσεις με την Τουρκία, καθώς ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πριν την έναρξη της ψηφοφορίας ότι θα αγνοήσει το αποτέλεσμά της.

«Ότι απόφαση κι' αν λάβουν, θα μπει από το ένα αφτί και θα βγει από το άλλο», είχε δηλώσει νωρίτερα στο αεροδρόμιο της Άγκυρας προτού αναχωρήσει για επίσημη επίσκεψη στο Καζακστάν.

Ψηφίζοντας με ανάταση των χεριών, οι Ευρωβουλευτές ενέκριναν το ψήφισμα που αναφέρει πως «τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν μεταξύ 1915 – 1917 εναντίον των Αρμενίων στην περιοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αποτελούν μια Γενοκτονία».

Ευρωκοινοβούλιο:   Με ψήφισμα ζητά από την Τουρκία να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των                     Αρμενίων

Bρυξέλλες:  Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με ψήφισμα που υιοθέτησε, κάλεσε την Αρμενία και               την Τουρκία να χρησιμοποιήσουν την 100ή επέτειο από τη γενοκτονία των Αρμε               νίων ως βάση για να προχωρήσουν σε εξομάλυνση των σχέσεών τους, με το ά                νοιγμα των συνόρων και την οικονομική ολοκλήρωση. 

Μετά το ψήφισμα το Τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών κατηγόρησε το Κοινοβούλιο ότι επιχειρεί να ξαναγράψει την Ιστορία, τονίζοντας πως οι νομοθέτες που υποστήριξαν το ψήφισμα ήταν σε συνεργασία με «όσους δεν έχουν καμία σχέση με τις ευρωπαϊκές αξίες και θρέφουν το μίσος, την εκδίκηση και την κουλτούρα των συγκρούσεων».

Η Τουρκία συμφωνεί ότι Χριστιανοί Αρμένιοι σκοτώθηκαν σε μάχες με Οθωμανούς στρατιώτες που ξεκίνησαν στις 15 Απριλίου 1915, όταν οι Αρμένιοι ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά αρνείται ότι ο αριθμός των νεκρών είναι τόσο υψηλός για να χρησιμοποιηθεί ο όρος Γενοκτονία.

Ο Πάπας Φραγκίσκος την περασμένη Κυριακή πυροδότησε διπλωματικό επεισόδιο, αποκαλώντας τις δολοφονίες των Αρμενίων ως «την πρώτη Γενοκτονία του 20ού αιώνα», γεγονός που οδήγησε την Τουρκία να ανακαλέσει τον πρεσβευτή της στο Βατικανό.

Τον περασμένο χρόνο ο Ταγίπ Ερντογάν, ως πρωθυπουργός της Τουρκίας τότε, έστειλε για πρώτη φορά τα συλλυπητήρια του στους απογόνους των Αρμενίων που σκοτώθηκαν κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το ψήφισμα του Κοινοβουλίου ανέφερε πως τέτοιες δηλώσεις ήταν ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά νομοθέτες παρότρυναν την Τουρκία να προχωρήσει ακόμη παραπέρα και να αναγνωρίσει τα γεγονότα ως γενοκτονία.

Αίσθηση απ' την αναφορά του πάπα Φραγκίσκου στη Γενοκτονία των Αρμενίων

O πάπας Φραγκίσκος χρησιμοποίησε τον όρο «Γενοκτονία» αναφερόμενος στη σφαγή των Αρμενίων πριν από 100 χρόνια. Η δήλωση αυτή απειλεί να προκαλέσει ρήγμα στις διπλωματικές σχέσεις με την Τουρκία.

«Τον περασμένο αιώνα, η ανθρώπινή μας οικογένεια βίωσε τρεις μαζικές και πρωτόγνωρες τραγωδίες. Η πρώτη, που ευρέως θεωρείται ως «η πρώτη Γενοκτονία του 20ου αιώνα» έπληξε τον λαό των Αρμενίων», δήλωσε ο ποντίφικας επικαλούμενος ένα έγγραφο που υπεγράφη το 2001 απ' τον πάπα Ιωάννη Παύλο τον B΄ και τον πατριάρχη των Αρμενίων.

Πάπας Φραγκίσκος: "Πρώτη Γενοκτονία του 20ου αιώνα η σφαγή των Αρμενίων. Οι άλλες δύο

                               είναι εκείνες που διέπραξαν ο Ναζισμός και ο Σταλινισμός. Και πιο πρόσφατα                          άλλες μαζικές εκτελέσεις όπως εκείνες στην Καμπότζη, τη Ρουάντα, το                                         Μπουρούντι, τη Βοσνία», πρόσθεσε επικαλούμενος ένα έγγραφο που υπο-                            γράφθηκε το 2001 απ' τον πάπα Ιωάννη Παύλο B΄ και τον πατριάρχη της                               Αρμενικής Εκκλησίας.

Ο Φραγκίσκος προέβη στις δηλώσεις αυτές λίγο πριν από την έναρξη μιας λειτουργίας στη μνήμη των Αρμενίων που σφαγιάστηκαν το διάστημα μεταξύ 1915 και 1917.

Ακόμα κι' αν ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο B΄ είχε χρησιμοποιήσει τον όρο στο κοινό έγγραφο και ο ίδιος ο Χόρχε Μπεργκόλιο τον είχε χρησιμοποιήσει αρκετές φορές προτού εκλεγεί Πάπας πριν από δύο χρόνια, είναι η πρώτη φορά που ένας Ποντίφικας χρησιμοποιεί δημοσίως τον όρο «Γενοκτονία».

Διπλωματικό επεισόδιο Τουρκίας – Βατικανού

Η Άγκυρα ανακάλεσε τον πρεσβευτή της στο Βατικανό για διαβουλεύσεις, σύμφωνα με ανακοίνωση του Τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, αφού ο Πάπας χαρακτήρισε «πρώτη Γενοκτονία του 20ού αιώνα» τις μαζικές σφαγές των Αρμενίων στην Τουρκία.

Το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας κάλεσε τον εκπρόσωπο του Βατικανού στην Άγκυρα για να του ζητήσει εξηγήσεις για τον όρο «Γενοκτονία», τον οποίο απορρίπτουν κατηγορηματικά οι Τουρκικές αρχές. Σύμφωνα με έναν αξιωματούχο, τον οποίο επικαλείται το πρακτορείο Ρόιτερ, η κυβέρνηση εξέφρασε «τη βαθιά λύπη και απογοήτευσή της» για τις δηλώσεις του πάπα οι οποίες προκαλούν «πρόβλημα εμπιστοσύνης».

Ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβουσογλου χαρακτήρισε «αβάσιμη» και «μακράν της ιστορικής πραγματικότητας» τη χρήση της λέξης «Γενοκτονία». «Η δήλωση του πάπα, που είναι μακράν της νομικής και ιστορικής πραγματικότητας, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή», έγραψε ο Τούρκος υπουργός στον λογαριασμό του στο Twitter.

Ο πάπας Φραγκίσκος φρόντισε πάντως να μην χρησιμοποιήσει ο ίδιος τη λέξη αλλά να επικαλεστεί τη γραπτή διακήρυξη του προκατόχου του. Το γεγονός ωστόσο είναι ότι για πρώτη φορά βγήκε ο όρος αυτός από τα χείλη ενός Ποντίφικα και μάλιστα μέσα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.

«Πιστεύω ότι ήταν μια πολύ θαρραλέα ενέργεια», είπε ο ειδικός σε θέματα Βατικανού Μάρκο Τοσάτι.

«Πριν γίνει Πάπας, ο Χόρχε Μπεργκόλιο είχε δηλώσει με σαφήνεια, πολλές φορές, ότι επρόκειτο για Γενοκτονία. Επικαλούμενος τον Ιωάννη Παύλο Β΄, ενίσχυσε τη θέση της Εκκλησίας, δηλώνοντας και τη δική του άποψη για το θέμα», σχολίασε.

Ο Πάπας Φραγκίσκος, κάνοντας λόγο για τα αμέτρητα θύματα της σφαγής, τόνισε: «Το να τους θυμόμαστε είναι αναγκαίο και κάτι παραπάνω: είναι καθήκον επειδή όταν σβήνει η μνήμη αυτό σημαίνει ότι το κακό κρατά ακόμη ανοιχτή την πληγή».

Οι Αρμένιοι εκτιμούν ότι περίπου 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι σφαγιάστηκαν κατά συστηματικό τρόπο την εποχή εκείνη, ενώ η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπνεε τα λοίσθια. Πολλοί ιστορικοί και περισσότερες από 20 χώρες, μεταξύ των οποίων η Γαλλία, η Ιταλία και η Ρωσία, έχουν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία.

Η Τουρκία απ' την πλευρά της θεωρεί ότι επρόκειτο για έναν εμφύλιο πόλεμο που, σε συνδυασμό με τον λιμό που έπληττε τη χώρα, στοίχισε τη ζωή σε 300.000-500.000 Αρμένιους και ισάριθμους Τούρκους.

Η δήλωση του Πάπα ενδέχεται να περιπλέξει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις του Βατικανού με την Τουρκία.

Η επίσκεψή του στη χώρα αυτή, τον περασμένο Νοέμβριο, είχε καταλήξει σε διάλογο κωφών, καθώς ο Φραγκίσκος συνηγορούσε υπέρ μιας συμμαχίας των θρησκειών κατά της τρομοκρατίας ενώ οι Τουρκικές αρχές επέμεναν σταθερά στην αποκήρυξη της Ισλαμοφοβίας.

Ευρωβουλή: Να αναγνωρίσει η Τουρκία τη γενοκτονία των Αρμενίων

Οι Ευρωβουλευτές τονίζουν την ανάγκη να αναγνωρίσει η Τουρκία την Γενοκτονία των Αρμενίων, έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μία «ειλικρινή συμφιλίωση».

Οι Ευρωβουλευτές αποτίνουν φόρο τιμής στη μνήμη των 1,5 εκατομμυρίου αθώων Αρμενίων που εξοντώθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν από 100 χρόνια.

Καλούν την Αρμενία και την Τουρκία «να ακολουθήσουν τα επιτυχημένα παραδείγματα συμφιλίωσης μεταξύ Ευρωπαϊκών εθνών», προχωρώντας σε εξομάλυνση των σχέσεών τους με την κύρωση και την εφαρμογή, χωρίς προϋποθέσεις, των πρωτοκόλλων για τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων, με το άνοιγμα των συνόρων και με τη δυναμική βελτίωση των σχέσεών τους, με ιδιαίτερη έμφαση στη διασυνοριακή συνεργασία και την οικονομική ολοκλήρωση.

Παράλληλα, παροτρύνουν την Τουρκία να αξιοποιήσει την ημέρα μνήμης της εκατοστής επετείου της Γενοκτονίας των Αρμενίων ως μια σημαντική ευκαιρία για την συνέχιση των προσπαθειών της, μεταξύ άλλων με το άνοιγμα των αρχείων, να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της, να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμενίων και με αυτό τον τρόπο να προετοιμάσει το έδαφος για την ειλικρινή συμφιλίωση του Τουρκικού και του Αρμενικού λαού.

Το εγκριθέν κείμενο καλεί την Τουρκία να σεβαστεί και να εκπληρώσει στο ακέραιο τις νομικές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και, ειδικότερα, να προβεί με καλή πίστη στην πλήρη καταγραφή των Αρμενικών και άλλων μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς που καταστράφηκαν ή ερειπώθηκαν στην επικράτειά της τον περασμένο αιώνα.

Οι Ευρωβουλευτές προτείνουν, τέλος, την καθιέρωση «διεθνούς ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας», με σκοπό να υπενθυμίσει ξανά το δικαίωμα όλων των λαών και εθνών ανά τον κόσμο για ειρήνη και αξιοπρέπεια.
Σε δήλωσή του, ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος αναφέρει: «Η Τουρκική Γενοκτονία σε βάρος ενάμιση εκατομμυρίου Αρμενίων το 1915 αποτελεί μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας του 20ού αιώνα.

Το χειρότερο είναι ότι αυτό το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας συνεχίζεται έως σήμερα, μέσω της άρνησης του Τουρκικού κράτους να αναγνωρίσει την Γενοκτονία και να ζητήσει συγγνώμη.

Το τελικό στάδιο μιας Γενοκτονίας είναι η άρνησή της και αυτή αφήνει ανοιχτό τον δρόμο για τη διάπραξη στο μέλλον παρόμοιων εγκλημάτων».

«Η Τουρκία πρέπει να τερματίσει τις πολλαπλές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, αίροντας τις απειλές πολέμου κατά της Ελλάδας και τερματίζοντας τη στρατιωτική κατοχή μέρους της Κύπρου, να αναγνωρίσει την Γενοκτονία κατά των Αρμενίων αλλά και των Ποντίων της Μικράς Ασίας πριν από ένα περίπου αιώνα και να δηλώσει την έμπρακτη μεταμέλειά της ανοίγοντας τα σύνορά της με την Αρμενία και αποδεχόμενη τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.

Διαφορετικά δεν μπορεί η Τουρκία να θεωρείται μέρος της σύγχρονης Ευρώπης» προσθέτει η ανακοίνωση του κ. Χρυσόγονου. 

Ο Τούρκος πρόεδρος δεν κρύβει την ενόχληση της Άγκυρας για τις δηλώσεις που έρχονται από την Ευρώπη εν όψει της 100ής επετείου της Γενοκτονίας των Αρμενίων: Μετά τα περί «παραληρήματος» του Πάπα, ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι σχετικό ψήφισμα που πρόκειται να υιοθετήσει η Ευρωβουλή «θα μπει από το ένα αυτί και θα βγει από το άλλο».

Εν τω μεταξύ, η οργή της Άγκυρας για την αναφορά του Πάπα Φραγκίσκου στην Γενοκτονία συνεχίζεται. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, δήλωσε ότι ο Πάπας έχει ενταχθεί σε ένα «σατανικό μέτωπο» που συνωμοτεί κατά της Τουρκίας. 

«Ένα σατανικό μέτωπο σχηματίζεται μπροστά μας. Τώρα ο Πάπας έχει ενταχθεί σε αυτό και σε αυτές τις συνωμοσίες» ανέφερε ο Νταβούτογλου. 

Πρόσθεσε ότι η Τουρκία θέλει να αντιμετωπίσει την ιστορία της, αλλά πρόσθεσε: «Δεν επιτρέπουμε να προσβάλλουν το έθνος μας μέσω της ιστορίας, δεν επιτρέπουμε να μας εκβιάζουν μέσω ιστορικών διαφωνιών».
Σάλος στην Τουρκία από δήλωση συμβούλου του Ερντογάν ότι αυτό που συνέβη το 1915 δεν μπορεί να μην είναι Γενοκτονία

Σάλο προκάλεσε στην Τουρκία δήλωση του Αρμενικής καταγωγής συμβούλου του Τούρκου Πρωθυπουργού, Ετιέν Μαχτσουπιάν ότι "αυτό που έγινε το 1915 εναντίον των Αρμενίων δεν μπορεί να μην αποκαλείται Γενοκτονία".

Έντονες ήταν οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν και στο κυβερνών κόμμα ΑΚΡ.

Παραταύτα, πηγές της πρωθυπουργίας διευκρίνισαν ότι από τις 9 Μαρτίου ο Ετιέν Μαχτσουπιάν δεν περιλαμβάνεται πλέον στην λίστα των έμμισθων συμβούλων του Προέδρου Ερντογάν λόγω συμπλήρωσης του 65ου έτους της ηλικίας του.

Πάντως οι πληροφορίες που επικαλούνται τα Τουρκικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι μπορεί να μην είναι έμμισθος πλέον ωστόσο εξακολουθούσε απ' τις 9 Μαρτίου και μετά να παραμένει σύμβουλος εθελοντικά.

Εσείς γνωρίζεται τι είναι αυτή η φωτογραφία;

Μέρες που είναι, πρέπει να γνωρίζουμε τι είναι αυτή η φωτογραφία…

Πρόκειται για ντοκουμέντο απ' τα Αρχεία του Βατικανού.

Στις 24 Απριλίου του 1915, δηλαδή πριν ακριβώς 100 χρόνια, λίγες ημέρες μετά το Πάσχα, ο Τουρκικός στρατός σταύρωσε γυμνές τις γυναίκες των Αρμενίων.

Σαν Γενοκτονία των Αρμενίων αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α” Παγκοσμίου Πολέμου.

Σαν έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της Αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν.

Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν από 600.000 ως 800.000, ενώ Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων στο 1.500.000.

Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες Γενοκτονίες.

Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη «Γενοκτονίας» και ισχυρίζεται ότι πραγματοποιήθηκε ένας βίαιος εκτοπισμός του Αρμενικού πληθυσμού.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και με τον ίδιο τρόπο με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων Χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Η Τουρκία πλήρωσε τζιχαντιστές για να κάψουν αρχεία της Γενοκτονίας των Αρμενίων

Ποσό ενός εκατομμυρίου δολαρίων φέρεται να κατέβαλε η Τουρκία, προκειμένου να καούν τα αρχεία τηςΑρμενικής Γενοκτονίας στην Αίγυπτο.

Σύμφωνα με το ermenihaber.am, που επικαλείται το Demokrat Haber, η Τουρκία δωροδόκησε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα για να καούν τα έγγραφα που φυλάσσονται στο Ινστιτούτο της Αιγύπτου (Institut d’Égypte).

Την είδηση φέρεται να αποκάλυψε σε συνεδρίαση της Αιγυπτιακής κυβέρνησης ο ιδρυτής του κόμματος της Δημοκρατικής Τζιχάντ (Democratic Jihad), σεΐχης Ναμπίλ Να’έεμ, τονίζοντας ότι «οι ένοχοι θα πρέπει να τιμωρηθούν».

Πρόσθεσε μάλιστα ότι και η Αίγυπτος θα πρέπει να τιμωρήσει την Τουρκία. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας Veto, που έχει την έδρα της στο Κάιρο, ορισμένα απ' τα έγγραφα που διατηρούνταν στο Ινστιτούτο, παρουσιαζόμενα σε διεθνή δικαστήρια θα έφερναν σε πολύ δύσκολη θέση την Τουρκία.

Το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι το αρχείο του Αιγυπτιακού Ινστιτούτου πήρε φωτιά στις 17 Δεκεμβρίου 2011 και τα περισσότερα από τα αποδεικτικά στοιχεία κάηκαν.

Το Αιγυπτιακό Ινστιτούτο ιδρύθηκε απ' τον Ναπολέοντα το 1798 και είναι αφιερωμένο στην προώθηση της επιστημονικής έρευνας. Το συγκρότημα στεγάζει σχεδόν 200.000 έγγραφα και χειρόγραφα, κάποια από τα οποία χρονολογούνται από το 1500.

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

Απ' την έρευνά μου στο διαδίκτυο

Γ. Β. Λογαράς

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τουρκία, Αρμενία και η 24η Απριλίου"