Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016

Ελληνικά νησιά: Από πού πήραν το όνομά τους;


      Γνωρίζετε  ότι ο Νάξος ήταν ο θρυλικός ηγεμόνας των πρώτων αποίκων του ομώνυμου νησιού; Το ίδιο ήταν και ο Πάρος, για την Πάρο, οΘάσος για την Θάσο, ο Ζάκυνθος για την Ζάκυνθο και ο Κέφαλος για την Κεφαλονιά. Γνωρίζατε ότιΚρήτη ονομαζόταν μία από τις νύμφες των Εσπερίδων, που φύλαγαν τα χρυσά μήλα στον κήπο των θεών, στη χώρα του Άτλαντα; Η δε Σύμη ήταν μία άλλη νύμφη, συζύγου του Γλαύκου, πρώτου κάτοικου του νησιού, ενώ ο Φολέγανδρος ήταν γιος του Μίνωα. Το ότι έπαιξε η αρχαία ιστορία ρόλο στην ονομασία των ελληνικών νησιών δεν μας κάνει εντύπωση. Ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζουν ονόματα νησιών που η ιστορία τους προσπερνά μία εμβληματική -και πιθανώς μυθική- φιγούρα. Όπως τα παρακάτω:

Σύρος: Το όνομα Σύρος προέρχεται από τους πρώτους κατοίκους του νησιού, τους Φοίνικες. Σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία αυτή. Σύμφωνα με την πρώτη, το όνομα προέρχεται από τη λέξη «ουσύρα» που σημαίνει ευτυχής, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη, προέρχεται από το «συρ» που σημαίνει βράχος.

Σκύρος: Το νησί πήρε την ονομασία του από το άγριο πετρώδες έδαφός του. «Σκίρον» ή «σκύρον» σημαίνει «συντρίμμια πέτρας».

Ανάφη: Η Ανάφη διατήρησε αναλλοίωτο το όνομά της από την αρχαιότητα και μάλιστα από την αρχαία μυθολογία. Σύμφωνα με αυτήν, οι Αργοναύτες επιστρέφοντας στη πατρίδα τους από την Κολχίδα έπεσαν σε καταιγίδα και παρασύρθηκαν στο ανοικτό πέλαγος, όπου ναυαγοί πλέον στη θάλασσα άρχισαν να εκλιπαρούν τον θεό Απόλλωνα να τους σώσει. Ο Απόλλωνας ανταποκρινόμενος στις εκκλήσεις τους διέχυσε φως υπό μορφή κεραυνού οπότε είδαν μπροστά τους να ξεπροβάλει από τη θάλασσα ολόκληρο νησί το οποίο κατάφεραν να προσεγγίσουν. Εκεί οι Αργοναύτες ανήγειραν βωμό προς τιμή του Απόλλωνα του «Αιγλήτη» (= αυτού που λάμπει, Αίγλη) και ονόμασαν το νησί Ανάφη (εκ του ρήματος αναφαίνω).

Μύκονος: Η ονομασία Μύκονος, γνωστή από αρχαία νομίσματα και επιγραφές, αποδόθηκε από την παράδοση στον επώνυμο ήρωα Μύκονο, απόγονο του μυθικού βασιλιά της Δήλου Ανίου, γιου του Απόλλωνος και της νύμφης Ροιούς, κόρης του Διονύσου.

Σαντορίνη: Το όνομα της νήσου «Θήρα» προέρχεται από τον αρχαίο Σπαρτιάτη Θήραν που αποίκησε πρώτος το νησί. Το δε όνομα «Σαντορίνη», όμως, προέρχεται από τους διερχόμενους Φράγκους Σταυροφόρους οι οποίοι κατά το πέρασμα τους στέκονταν για ανεφοδιασμό κοντά σε εκκλησία της Αγίας Ειρήνης (Σάντα Ειρήνη) η οποία υπήρχε στο νησί.

Ικαρία: Υπάρχουν διάφορες θεωρίες για την προέλευση της ονομασίας του νησιού. Μία από αυτές αναφέρεται στην φοινικική ρίζα «-καρ» και στον λαό των Κάρων, της Μικράς Ασίας. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, όμως, το νησί ονομάζεται Ικαρία από τον μύθο του θρυλικού Ικάρου, που με τον θάνατό του εκεί έδωσε το όνομά του στο Ικάριο πέλαγος.

Σκιάθος: Το όνομα της Σκιάθου, φημολογείται ότι προέρχεται από τις λέξεις «σκιά» και «Άθως», καθώς το νησί βρίσκεται γεωγραφικά -και μεταφορικά- στην σκιά του Αγίου Όρους.

Αλόννησος: Το όνομα Αλόννησος δόθηκε επί Όθωνα, το 1838, με πρόταση του τότε Υπουργείου Εσωτερικών σε αντικατάσταση του προηγουμένου ονόματος Λιαδρόμια ή Ηλιοδρόμια, καθώς έτσι αναφερόταν στη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828. Από μετέπειτα έρευνα αυτό διαπιστώθηκε ως λάθος, δεδομένου ότι κατά την αρχαιότητα η Αλόννησος ήταν άλλο νησί (άγνωστο το ποιο). Παρά ταύτα το όνομα παραμένει ως έχει για το νησί, το οποίο κατά τους αρχαίους Έλληνες λέγονταν «Ίκος».

Λήμνος: Η λέξη Λήμνος κατά μία εκδοχή -των φοινικιστών- είναι φοινικική και σημαίνει λευκή, άσπρη, λαμπερή. Όμως ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν αυτές οι ονομασίες με το ηφαιστειογενές νησί. Άλλες εκδοχές υποστηρίζουν πως το όνομα Λήμνος προέρχεται είτε από την ομηρική λέξη «λήιον», που προσδιορίζει το σπαρμένο χωράφι, τον αγρό, ή από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις «ληίς» (που σημαίνει κοπάδι) + «μήλο» (που σημαίνει πρόβατο), δηλαδή νήσος κοπαδιών αιγοπροβάτων. Η τελευταία αυτή εκδοχή φέρεται και η επικρατέστερη, επειδή η Λήμνος είναι το πεδινότερο νησί του Αιγαίου με μεγάλη παραγωγή αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, ήδη από την αρχαιότητα.

Λέρος: Το μεγαλύτερο μέρος της Λέρου είναι σχετικά επίπεδο και με χαμηλά βουνά (το υψηλότερο σημείο είναι το Κλειδί 320 μ.). Για αυτό το νησί πήρε το όνομά του από την αρχαία ελληνική λέξη «λέρος» που σημαίνει ομαλός, επίπεδος.

Ρόδος: Από την αρχαία εποχή έχει επικρατήσει ο συσχετισμός του ονόματος με το ομώνυμο λουλούδι, ιερό στον θεό Ήλιο. Γιʼαυτό και τα νομίσματα της Ρόδου παρίσταναν από το ένα μέρος του κεφάλι του Ήλιου και από το άλλο το Ρόδον.

Κέρκυρα: Σύμφωνα με πολλούς μελετητές το όνομα οφείλεται στην νύμφη Κέρκυρα, κόρη του ποταμού Ασώπου. Ο θεός Ποσειδώνας αγάπησε την όμορφη κοπέλα, την έφερε στο νησί και του έδωσε το όνομά της. Από τον έρωτά τους έφερε στη ζωή τον Φαίακα, τον μυθικό γενάρχη των Φαιάκων.

Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο μύθος της νύμφης Κέρκυρας συνδέεται ετυμολογικά με την λέξη «κορυφώ» από την ακρόπολη που βρίσκεται απέναντι από το σημερινή πρωτεύουσα. Από την λέξη «κορυφώ» προήλθε στην συνέχεια η λατινογενής ονομασία Corfu, με την οποία είναι γνωστό το νησί στο εξωτερικό.

Κύθηρα: Αρκετές φορές τα Κύθηρα άλλαξαν ονομασία. Οι κατά καιρούς ηγεμόνες του νησιού του προσέδιδαν διάφορα ονόματα. Τον μεσαίωνα λεγόταν Κυθουρία και Τσερίγο ή Τσιρίγο, όνομα που του έδωσαν οι Ενετοί ναυτικοί. Λεγόταν και Φοινικούντα κάποτε, γιατί πολύ παλιά υπήρξαν τα Κύθηρα αποικία των Φοινίκων. Η ονομασία «Κύθηρα» τους δόθηκε από την Αφροδίτη, την προστάτιδα του νησιού κατά την αρχαιότητα, που εδώ την έλεγαν Κυθήρια ή Κυθέρεια, από το ρήμα «κεύθω», το οποίο σημαίνει «κρύπτω τον έρωτα στην κοιλία».

πηγή: in2life.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικά νησιά: Από πού πήραν το όνομά τους;"

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2016

Οι Έλληνες πρόσφυγες στην Συρία

Χιλιάδες είναι οι Σύριοι που φεύγουν από την χώρα τους λόγω του αιματηρού πολέμου καταλήγοντας στην Ελλάδα. Σχεδόν 93 χρόνια πριν, η κατάσταση όμως ήταν αντίστροφη.
Έλληνες πρόσφυγες –όπως φαίνεται και στην φωτογραφία- περίμεναν στη σειρά για το συσσίτιο στο Χαλέπι της Συρίας. Η ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 Στις 30 Ιανουαρίου του 1923 υπογράφηκε η «Σύμβαση Περί Ανταλλαγής των Ελληνικών και Τουρκικών Πληθυσμών» στη Λοζάνη της Ελβετίας.
Οι Έλληνες Χριστιανοί της Ασίας θα έπρεπε να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, ενώ οι Μουσουλμάνοι της Ελλάδας έπρεπε να επιστρέψουν σε περιοχές της Τουρκίας. Ήδη εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πρόσφυγες είχαν φτάσει στην Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του ’22. Η σύμβαση απλώς επισημοποιούσε τη μεγαλύτερη υποχρεωτική μετακίνηση των πληθυσμών στη σύγχρονη ιστορία.
Οι Έλληνες πρόσφυγες στη Συρία
Τα σχολικά βιβλία της ιστορίας μπορεί να περιγράφουν εκτενώς τις πολιτικές ενέργειες και τις πληθυσμιακές μετακινήσεις, αλλά δεν δίνουν σαφή εικόνα για το το δράμα των προσφύγων. Η φωτογραφία είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της αφάνταστης ταλαιπωρίας που υπέστησαν χιλιάδες άμαχοι, που ξεριζώθηκαν βίαια.


Το καλοκαίρι του 1923 βρίσκονταν ακόμη σε αναμονή: 23.000 πρόσφυγες στην Κωνσταντινούπολη, 20.000 στα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, 4.000 στη Μερσίνη και 17.000 σε διάφορες πόλεις της Συρίας.
Συνολικά, περίπου 64.000 πρόσφυγες περίμεναν κάτω από άθλιες συνθήκες σε διάφορα λιμάνια και σε παραθαλάσσιες πόλεις για να μεταφερθούν στην Ελλάδα. Ακόμα και αν έφευγαν όλοι όμως, υπήρχαν άλλοι 150.000 πρόσφυγες που περίμεναν τη σειρά τους, στα βάθη της Ανατολίας. Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά οδυνηρή. Το πλήθος ήταν τεράστιο και τα τρόφιμα είχαν εξαφανιστεί. Στις 31 Μαΐου του 1923, ο πρόεδρος των Ελλήνων στο Χαλέπι, έστειλε τηλεγράφημα στον Υπουργό Εξωτερικών στην Αθήνα, ζητώντας να μην έρθουν άλλοι στην πόλη, γιατί δεν μπορούσαν να τους συντηρήσουν.
Στις 11 Ιουλίου, η γαλλική κυβέρνηση, υπό τον έλεγχο της οποίας βρισκόταν η Συρία και ο Λίβανος, απαίτησε από την Ελλάδα να μεταφέρει με δικά της έξοδα και επιμελητεία, τουλάχιστον 2.000 πρόσφυγες στη Βηρυτό. Ο αμερικάνικος Ερυθρός Σταυρός, που αναφέρεται στη λεζάντα της φωτογραφίας ότι «σίτισε 12.000 Έλληνες», διέκοψε την παροχή βοήθειας την 1η Αυγούστου του 1923!
Συνολικά είχε παραχωρήσει περισσότερα από 2.5 εκατομμύρια δολάρια για τη σίτιση και την περίθαλψη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Έλληνες πρόσφυγες στην Συρία"

Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Το τείχος της ντροπής και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ



Οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Αϊχάν Καραγιουσούφ οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος ΣΥΡΙΖΑ στην Θράκη, αρέσκονται στο να αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι» και να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους ώστε να υπηρετούν καλύτερα την επίσημη πολιτική της Άγκυρας, είτε μέσα είτε έξω από την Ελλάδα.





Οι παραπάνω βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε συνέντευξη τους στην μεγάλης κυκλοφορίας Τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» όταν εξελέγησαν, εκφράζουν την  αισιοδοξία τους πως «η νέα ελληνική κυβέρνηση θα λύσει τα μειονοτικά προβλήματα», «πως τρέφουν μεγάλη ελπίδα για τον Αλέξη Τσίπρα και τις πολιτικές που θα ακολουθήσει στα θέματα των μειονοτήτων» τονίζοντας πως «Ο Τσίπρας γνωρίζει καλά τα προβλήματά μας. Μας έχει πει ότι οι διακρίσεις εις βάρος των Τούρκων πρέπει να σταματήσουν. Επίσης έστειλε μήνυμα λέγοντας πως θα κατεδαφίσει το τείχος του αίσχους που έχει μήκος 12,5 χιλιόμετρα».

Οι ίδιοι βέβαια οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν παρέλειψαν να εκφράσουν «Τη δέσμευσή τους πως θα γκρεμιστεί το «τείχος της ντροπής» στα σύνορα της Ελλάδας στη Θράκη το οποίο υπάρχει αυτή τη στιγμή για να αποτρέπει την είσοδο μεταναστών στο Ελληνικό έδαφος».

Αν οι Κύριοι Ζειμπέκ και Καραγιουσούφ πιστεύουν πως πραγματικά υπάρχουν «μειονοτικά προβλήματα» στην Ελλάδα, τι θα πρέπει να θεωρούμε εμείς οι Κωνσταντινουπολίτες που εξοντωθήκαμε μεθοδικά από το Τουρκικό Κράτος και το Τουρκικό  παρακράτος στο οποίο φαίνεται να υποκλίνονται δουλικά οι ίδιοι; 

Είδαν ποτέ οι μειονότητες στην Ελλάδα απαγορεύσεις άσκησης επαγγελμάτων, απελάσεις  με μια βαλίτσα στο χέρι, πογκρόμ με καταστροφές, νεκρούς και τραυματίες, αφανισμούς με φορολογίες που είχαν σαν αποκλειστικό κριτήριο το θρήσκευμα, μυστικά διατάγματα που να δεσμεύουν τις περιουσίες τους, σύληση τάφων, ιερών και οσίων τους, εξορίες με αναγκαστική στράτευση και καταναγκαστική εργασία; Είδαν ποτέ την Θεολογική Σχολή ενός θρησκευτικού ιδρύματος ριζωμένου στον τόπο τους εδώ και 17 ολόκληρους αιώνες να φιμώνεται αιφνιδιαστικά και αυθαίρετα, με το «έτσι θέλω», εδώ και 45 χρόνια;

Ποια είναι λοιπόν τα προβλήματα τους; Μήπως το ντέρτι τους είναι να αποκαλούνται «Τούρκοι» όπως διατάζει το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής για την εξυπηρέτηση των επεκτατικών σχεδίων των σουλτάνων της Άγκυρας, πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων την Συνθήκη της Λωζάνης που επιβάλλει να αποκαλούνται «μουσουλμάνοι»; Ή μήπως το ντέρτι τους είναι το πραγματικά καινοφανές «αίτημα» να εκλέγουν μουφτή «από τον λαό» με τους ίδιους πάντα στόχους;    

Δεν θα ήταν καλύτερα, οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να μελετήσουνε την μεταχείριση που επιφυλάσσει η Τουρκία στην μειονότητα των 25 εκατομμυρίων Κούρδων μέσα στην Τουρκία ή των Τουρκοκυπρίων που υποτίθεται ότι «απελευθέρωσαν»; Δεν θα ήταν μήπως καλύτερα να διαβάσουν προσεκτικά τι λέει ο Τουρκοκύπριος διανοούμενος Σενέρ Λεβεντ μετά από 40 χρόνια «απελευθέρωσης» από τον «Ελληνοκυπριακό ζυγό»; Εκτός εάν το όνειρό τους είναι να πάθουν τα ίδια με τους Τουρκοκύπριους. Και άντε αυτοί, όπως και ο ψευτομουφτής τους, ας υποθέσουμε ότι «εργάζονται». Οι φιλήσυχοι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα τι τους φταίνε; Γιατί επιμένουν να τους κάνουν Τούρκους με το ζόρι; Τόσο πολύ θέλουν και αυτοί να έχουν την μοίρα των Κούρδων και των Τουρκοκυπρίων;

Είναι φανερό πως οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πλέουν σε πελάγη ευτυχίας πιστεύοντας πως βρήκαν στο πρόσωπο του σημερινού Έλληνα πρωθυπουργού τον «χρήσιμο ηλίθιο» που το Βαθύ Κράτος της Τουρκίας περιμένει υπομονετικά ολόκληρες δεκαετίες. 

Σήμερα η Ελλάδα πλημμυρίζει από χιλιάδες δυστυχισμένους ανθρώπους οι οποίοι αδυνατούν να βρουν διαφυγή προς την Ευρώπη. Οι ίδιοι άραγε θεωρούν ακόμα «τείχος της ντροπής» τον φράκτη του Έβρου; 

Πιστεύουν δηλαδή ότι πρέπει να κατεδαφιστεί ώστε να μπορεί η Τουρκία να στέλνει ανενόχλητη τα εκατομμύρια των δυστυχισμένων ανθρώπων που έχει συσσωρεύσει στα Μικρασιατικά παράλια,  παράλληλα με αυτούς που προωθεί καθημερινά στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου, θησαυρίζοντας και θυσιάζοντας εν ψυχρώ άντρες, γυναίκες και παιδιά που σχεδόν καθημερινά χάνονται στα νερά του Αιγαίου;

Αφού λοιπόν το τείχος του Έβρου είναι «τείχος της ντροπής» κατά τους Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνους το θρήσκευμα, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Αϊχάν Καραγιουσούφ, που μας λένε μάλιστα ότι αισθάνονται και «Τούρκοι», πως χαρακτηρίζουν το   τσιμεντένιο τείχος, ύψους τριών μέτρων που κατασκευάζει η Τουρκία στα σύνορά της με την Συρία στην επαρχία Κιλίς; 

Αν το δικό μας είναι «τείχος της ντροπής» τι είναι το Τουρκικό τείχος πίσω ακριβώς από το οποίο σκοτώνονται καθημερινά εκατοντάδες αθώοι άνθρωποι από πραγματικό πόλεμο στον οποίο συμμετέχει και η Τουρκία; Αυτό λέγεται ανθρωπισμός; Ή μήπως η λέξη αυτή δεν υπάρχει καθόλου στο λεξιλόγιο που τόσο θαυμάζουν;


 
 Τείχος ύψους τριών μέτρων από τσιμέντο στα Τουρκικά σύνορα προς την Συρία



Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Οι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι το θρήσκευμα και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Χουσεΐν Ζεϊμπέκ και Αϊχάν Καραγιουσούφ ας κάνουν μια προσπάθεια να περιορίσουν τον αχαλίνωτο «θαυμασμό τους» για «Ένα κράτος που έκανε όνομα στον κόσμο η βαρβαρότητά του» και που «τάισε και στους δικούς του ανθρώπους σκατά», σύμφωνα με τον Τουρκοκύπριο Σενάρ Λεβέντ ο οποίος ζει και σήμερα «από πρώτο χέρι» τα «αγαθά» της Τούρκικης κατοχής, την οποία φαίνεται πως ονειρεύονται διακαώς οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν θα ήταν καλύτερα να ευχαριστούν τον Θεό που βρίσκονται και ζουν σε μια Ευρωπαϊκή χώρα που δεν σφάζει ούτε κατακρεουργεί την μειονότητα της, δεν φιμώνει τα ΜΜΕ, δεν φυλακίζει τους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους ούτε χρησιμοποιεί τα δικαστήρια για την δίωξη όσων ασκούν ενοχλητικές «δραστηριότητες» για το κράτος, όπως διαχρονικά συμβαίνει στην Τουρκία; 

Αν βέβαια επιμένουν να αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι» και να είναι τόσο μεγάλοι θαυμαστές της Τουρκικής «διοίκησης», δεν έχουν παρά να μετακομίσουν στην Τουρκία ώστε να ζήσουν και αυτοί από «πρώτο χέρι» όσα ζήσαμε εμείς οι Κωνσταντινουπολίτες και όσα ζουν σήμερα όχι μόνο οι Τουρκοκύπριοι αλλά και όσοι τολμούν να μιλήσουν κάπως δυνατά μέσα στην Τουρκία…



                                         




Σημαντική σημείωση: Προσθέστε και την δική σας φωνή στην παγκόσμια εκστρατεία για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης! Υπογράψτε την έκκληση εδώ! Μετά την υπογραφή της έκκλησης (το αργότερο μέχρι τον Ιούλιο 2016) κάντε κλικ στις ενδείξεις Facebook, Twitter, E–Mail ώστε να διαδώστε την έκκληση σε γνωστούς και φίλους! Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ.

 



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το τείχος της ντροπής και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ"

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Ελληνικά επίθετα που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες


Το 1920 η  «Πειρασμός» έψαξε εν χρήσει τότε ελληνικά επίθετα που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες και σήμαιναν επάγγελμα. Ιδού λοιπόν κάποια από αυτά:
«Κουντουριώτης, Κουντούρης, Κουντουράς: Από το τουρκικόν κουντούρα δηλ το παπούτσι.
Καζαντζής, Καζαντζάκης, Καζαντζόπουλος: Από το καζάνι. Δηλαδή ο κατασκευαστής καζανιών και γενικότερα ο χαλκουργός
Κανταρτζής: Ο κατασκευαστής κανταριών και γενικότερα ο ορειχαλκουργός.
Τουφεξής: Από το επάγγελμά του οπλοποιού και του κατασκευαστού κοντακιών όπλων.
Καζάζης: Ο μεταξουργός.

Σέκερης: Ο ζαχαροπλάστης
Αμπατζής: Ο κατασκευαστής ορισμένου μάλλινου υφάσματος
Σαγιαξής: Ο κατασκευαστής επίσης ορισμένου είδους μάλλινου υφάσματος
Κιατίπης: Ο γραμματικός

Φεσάς, Φεσόπουλος: Ο κατασκευαστής φεσιών
Σαράφης, Σαραφίδης, Σαραφόπουλος: Από το σαράφης, αργυραμοιβός.
Ταμπάκης, Ταμπακόπουλος, Ταμπακάς: Από το ταμπάκης, ο βυρσοδέψης.
Χασάπης, Κασάπης, Χασαπίδης και Κασαπίδης: Από το χασάπης ή κασάπης, σφαγεύς, κρεοπώλης.
Αραμπατζής: Καραγωγεύς
Τσορμπατζής, Τσορμπατζόγλου: Ο προϊστάμενος εργασίας.
Μπαξεβάνης: Ο περιβολάρης
Καλαιτζής, Καλαντζόπουλος, Καλαντζάκης: Ο κασσιτερωτής
Καπιτσάλας, Καπιτσάλης και Καψάλης: Ο κεντητής ή κατασκευαστής ζωνών.
Κατιρτζής και Κατιρτζόγλου: Ο μουλαράς.

Τσαούσης, Τσαουσίδης, Τσαουσόπουλος: Ο λοχίας.
Βογιατζής, Βογιατζάκης, Βογιατζίδης: Ο βαφεύς
Κουγιουμτζής: Ο χρυσοχόος.
Χεκίμης, Χεκίμογλου: Ο ιατρός.
Καλεμκερής: Ο κατασκευαστής σταμπαρισμένων υφασμάτων.
Βερβέρης: Ο κουρεύς.
Γιουρούκος: Ο πλανόδιος.
Αλμπάνης και Ναλμπάντης: Ο πεταλωτής.
Σαμαρτζής και Σαμαρτζίδης: Ο σαγματοποιός
Κυρίτσης: Από το κυρετζής δηλ. ασβεστάς»

Αν δεν βρήκατε το δικό σας επώνυμο ψάξτε το καλύτερα … Για το δικό μου πάντως τα πράγματα είναι απλά: Σιταράς όλο και με κάποια σιτάρια θα είχαν να κάνουν οι παππούδες!
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
paliaathina.com 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικά επίθετα που προέρχονταν κυρίως από τουρκικές ρίζες"
Related Posts with Thumbnails