Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

Τουρκία: Συνεχίζει ανενόχλητη το πλιάτσικο Χριστιανικών Εκκλησιών και Μονών


2007: Αιφνιδιαστική κατεδάφιση της σκεπής της Μονής Χριστού Σωτήρος από το Δασαρχείο Χάλκης----
Μπορεί οι εν Ελλάδι υπάλληλοι της Τουρκικής ΜΙΤ (ψευτο-μουφτήδες και κάθε κατηγορίας παρατρεχάμενοι του Τουρκικού προξενείου Κομοτηνής) να χύνουν ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα για δήθεν «καταπίεση» Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα επειδή (άκουσον, άκουσον!) δεν τους αναγνωρίζουν το «δικαίωμα» να αυτοαποκαλούνται «Τούρκοι», επικαλούμενοι μάλιστα και την Συνθήκη της Λωζάνης η οποία προβλέπει ρητά το ακριβώς αντίθετο, αλλά το Κράτος που τόσο πολύ «θαυμάζουν» γράφει την Συνθήκη της Λωζάνης στα παλαιότερα των υποδημάτων του αρπάζοντας συστηματικά και μεθοδικά, εδώ και ολόκληρες δεκαετίες, ιστορικές εκκλησίες και χριστιανικές μονές ανεκτίμητης αξίας!

Τελευταίο κρούσμα στον ατέλειωτο κατάλογο του πλιάτσικου, η κατάσχεση των κτιρίων της Μονής Χρηστού Σωτήρος της νήσου Χάλκης Κωνσταντινουπόλεως. Το ιστορικό της υπόθεσης αυτής έχει ως εξής:

Ένα από τέσσερα μοναστήρια που  βρίσκονται στη νήσο Χάλκη, το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως χρονολογείται από το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, βρίσκεται στο λόφο απέναντι από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και είναι γνωστό ως «Μακάριος» ή Σκήτη του Μακαρίου.

Το Νοέμβριο του 2007 το Δασαρχείο του νησιού εισέβαλε αιφνιδιαστικά στο μοναστήρι κατεδαφίζοντας σημαντικό μέρος της σκεπής της μονής αλλά η άμεση προσφυγή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο τοπικό Πλημμελειοδικείο ανέστειλε την ολοκληρωτική του καταστροφή. Τρία χρόνια αργότερα,  το Πλημμελειοδικείο των Πριγκιποννήσων με τις υπ΄ αριθμ. 2008/6Ε και 2010/126Κ οριστικές αποφάσεις του θεώρησε την μονή κατειλημμένο - βακούφι από το Τουρκικό Κράτος επιτρέποντας μόνο την χρήση του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ενώ καταδίκασε τον υπεύθυνο του Δασαρχείου για την κατεδάφιση της στέγης της Μονής. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο από το 2009 προσέφυγε στα Τουρκικά δικαστήρια για την απόφαση της Τουρκικής κυβέρνησης να το συμπεριλάβει στα βακούφια αλλά μέχρι σήμερα δεν υπάρχει καμιά απόφαση επί της προσφυγής αυτής.

Τα τελευταία χρόνια, λόγω των ζημιών που υπέστη ο ναός, οι ιερές ακολουθίες πραγματοποιούντο στον υπαίθριο χώρο, όποτε το επέτρεπαν οι καιρικές συνθήκες.

Στις αρχές Απριλίου 2016  κρατικοί υπάλληλοι της Τουρκικής υπηρεσίας δασών εισέβαλαν στη Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, εκδιώκοντας τον φύλακα που είχε τοποθετηθεί για την επιμέλεια της Μονής ώστε να εγκατασταθούν εκεί και να μετατρέψουν την Μονή σε … πυροσβεστική υπηρεσία!  

Αξίζει να σημειωθεί ότι και η εκκλησία του 14ου αιώνα που βρισκόταν στον περίβολο της περίφημης Ελληνικής Εμπορικής Σχολής της Χάλκης και του Ορφανοτροφείου είχαν καταληφθεί από το Τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό τον προηγούμενο αιώνα, ενώ μεταξύ των κραυγαλέων αυθαιρεσιών του Τουρκικού κράτους ξεχωριστή θέση κατέχουν η μετατροπή (6 Νοεμβρίου 2011) του ιστορικού Βυζαντινού Ναού της Αγίας Σοφίας στην Νίκαια της Βιθυνίας όπου πραγματοποιήθηκαν η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος στις 20 Μαΐου του 325 και η όγδοη Οικουμενική Σύνοδος το έτος 787 σε τζαμί καθώς επίσης και η μετατροπή (Ιούνιος 2013) της Αγίας Σοφίας της Τραπεζούντος η οποία χτίστηκε μεταξύ 1238 και 1263 από τον Μανουήλ Α με ανεκτίμητη και μοναδική ψηφιδωτή και γλυπτή διακόσμηση, επίσης σε τζαμί.

Για το σοβαρό θέμα που προέκυψε ξαφνικά, το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε σχετική ανακοίνωση του, μεταξύ άλλων, τονίζει τα εξής (6 Απριλίου 2016):
«Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δια των στελεχών του ζήτησε συνάντησιν μετά των εν Αγκύρα αρμοδίων αρχών προς αντιμετώπισην της δυσαρέστου ταύτης καταστάσεως, εγκυμονούσης τον κίνδυνον αποστερήσεως μιας εισέτι πατρώας κληρονομίας και της παρεμποδίσεως ασκήσεως των στοιχειωδών λατρευτικών καθηκόντων του ποιμνίου του».

Τέλος, η εν Αθήναις Οικουμενική Ομοσπονδία Κωνσταντινουπολιτών σε σχετική ανακοίνωση της (7/4/2016) τονίζει, μεταξύ άλλων, τα εξής:

«Η Διεύθυνση Δασών φαίνεται ότι επικαλείται απόφαση του δικαστηρίου αυτού,  που όμως δεν έχει σχέση με τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και λειτουργίας  της Μόνης και του Ιερού Ναού. Η αναφερόμενη Μονή είχε παραχωρηθεί πριν από τον 19ο αιώνα προς την Ελληνορθόδοξη Κοινότητα, την εποχή που δεν υφίσταντο η έννοια του δικαιώματος  ιδιοκτησίας  παρά μόνο το δικαίωμα  χρήσης της γης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.     Το πλέον σημαντικό όμως θέμα  που πρέπει να επισημανθεί με το συμβάν αυτό είναι  η συνεχιζόμενη, από την δεκαετία του 1930, σοβαρή παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης (άρθρα 40 & 42)  με την μη αναγνώριση του δικαιώματος διοίκησης από την Ελληνορθόδοξη Κοινότητα των Θρησκευτικών και Ευαγών της Ιδρυμάτων, με την κήρυξη τους ως κατειλημμένων (μαζμπούτ) όλων των ιστορικών Μονών στα Πριγκηπόνησα,  την Ίμβρο-Τένεδο όπως επίσης και δύο εκκλησιών με τα ακίνητα τους  που είχαν κηρυχθεί ως κατειλημμένων την δεκαετία του 1980 στην Κωνσταντινούπολη (Αγ. Γεώργιου της πύλης Αδριανουπόλεως και Αγίου Γεωργίου Θεραπείων)».

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Η Τουρκική Δημοκρατία των ισλαμιστών του δίδυμου Ερντογάν – Νταβούτογλου η οποία βρίσκεται απομονωμένη από όλους ανεξαιρέτως τους γείτονές της – και όχι μόνο, συνεχίζει μεθοδικά την αρπαγή Χριστιανικών Εκκλησιών και Μονών, καταπατώντας προκλητικά την Συνθήκη της Λωζάνης την ίδια ώρα που την επικαλείται ζητώντας φορτικά, μεταξύ πολλών άλλων και… την «αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου»! Τουρκικό θέατρο του παραλόγου (τα δικά σου δικά μου και τα δικά μου, δικά μου) σε μια ακόμα, άκρως αποκαλυπτική σκηνή!



Λεωνίδας Κουμάκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τουρκία: Συνεχίζει ανενόχλητη το πλιάτσικο Χριστιανικών Εκκλησιών και Μονών"

Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

200 τουρκικές λέξεις που κακως χρησιμοποιούμε καθημερινά!

21530-810x425

   Καλό ειναι σιγά – σιγά να επαναφέρουμε τις αντίστοιχες Ελληνικές λεξεις.------Καθημερινά χρησιμοποιούμε πολλές δεκάδες λέξεις οι οποίες είναι Τουρκικές και έχουν παρεισφρύσει στη γλώσσα μας χωρίς να μην γνωρίζουμε την προέλευση τους και την αντίστοιχη Ελληνική έννοια.---

Βέβαια μπορούμε να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τουρκικά σήριαλ που παίζονται καθημερινά από τα κανάλια μας, και με τον καιρό να κάνουμε περισσότερες αυτές τις λέξεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά στην ζωή μας.
Σε αλφαβητική σειρά, μερικές από τις τουρκικές λέξεις που χρησιμοποιούμε συχνότερα:
ΑΛΑΝΙ (αλήτης),--
ΑΛΑΝΑ (ανοιχτός χώρος),--
ΑΓΑΣ (δεσποτικός-αυταρχικός),--
ΑΓΙΑΖΙ (πρωινό ή νυχτερινό κρύο),--

 ΓΙΑΟΥΡΤΙ (πηγμένο γάλα),--
ΤΣΕΠΗ (θυλάκιο),--
ΤΑΒΑΝΙ (οροφή),
ΤΖΑΚΙ (παραγώνι),--
ΚΑΙΚΙ (βάρκα),---
ΜΕΛΤΕΜΙ (άνεμος ετησίας),--

ΜΑΝΑΒΗΣ (οπωροπώλης),--

ΜΠΑΚΑΛΗΣ (παντοπώλης),--
ΓΛΕΝΤΙ (διασκέδαση),--
ΚΑΒΓΑΣ (φιλονικία)--
ΚΕΦΙ (ευδιαθεσία),--
ΧΑΤΙΡΙ (χάρη),--
ΝΤΕΡΤΙ (καημός),--
ΝΤΑΒΑΝΤΟΥΡΙ (σύγχυση),--
ΤΣΙΜΠΟΥΚΙ (καπνοσύριγγα),--
ΧΑΣΑΠΙΚΟ (κρεοπωλείο),--
ΝΤΟΥΛΑΠΙ (ιματιοθήκη),--
ΔΕΡΒΕΝΙ (κλεισούρα),--
ΜΠΑΙΡΑΚΙ (σημαία),--
ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ (βοσκός-ποιμένας),--
ΓΙΛΕΚΟ (περιθωράκιον),--
ΧΑΜΠΑΡΙΑ (αγγελία-νέα),--
ΓΙΑΠΙ (οικοδομή),--
ΓΙΑΚΑΣ (περιλαίμιο),--
ΓΙΑΡΜΑΣ (ροδάκινο),
ΓΙΝΑΤΙ (πείσμα),
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ (επίθεση),
ΓΚΕΜΙ (χαλινάρι),
ΓΟΥΡΙ (τύχη),
ΓΡΟΥΣΟΥΖΗΣ (κακότυχος),
ΓΚΑΙΝΤΑ (άσκαυλος),
ΕΡΓΕΝΗΣ (άγαμος),
ΖΑΜΑΝΙΑ (μεγάλο χρονικό διάστημα),
ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ (λαχανικά),
ΖΟΡΙ (δυσκολία),
ΖΟΥΜΠΟΥΛΙ (υάκινθος),
ΚΑΒΟΥΚΙ (καύκαλο),
ΚΑΒΟΥΡΔΙΖΩ (φρυγανίζω-ξεροψήνω),
ΚΑΖΑΝΙ (λέβητας),
ΚΑΣΜΑΣ (αξίνα-σκαπάνη),
ΚΑΛΕΜΙ (γραφίδα),
ΚΑΛΟΥΠΙ (μήτρα-πρότυπο),
ΚΑΛΠΙΚΟΣ (κίβδηλος),
ΚΑΠΑΚΙ (σκέπασμα- κάλυμμα),
ΚΑΡΑΟΥΛΙ (φρουρά-σκοπιά),
ΚΑΡΠΟΥΖΙ (υδροπέπων),
ΚΟΥΒΑΣ (κάδος-αγγείο),
ΝΤΙΠ ΓΙΑ ΝΤΙΠ (ολωσδιόλου),
ΚΑΤΣΙΚΑ (ερίφι-γίδα),
ΚΕΛΕΠΟΥΡΙ (ανέλπιστο εύρημα),
ΚΙΜΑΣ (ψιλοκομμένο κρέας),
ΚΙΟΣΚΙ (περίπτερο),
ΚΟΛΑΙ (ευκολία-άνεση),
ΚΟΛΑΟΥΖΟΣ (οδηγός),
ΚΟΠΙΤΣΑ (πόρπη),
ΚΟΤΖΑΜ (τεράστιος-πελώριος),
ΚΟΤΣΑΝΙ (μίσχος),ΚΑΦΑΣΙ (κιβώτιο),
ΚΟΤΣΙ (αστράγαλος),
ΚΟΥΒΑΡΝΤΑΣ (γενναιόδωρος-ανοιχτοχέρης),
ΚΟΥΜΠΑΡΑΣ (δοχείο χρημάτων),
ΚΟΥΣΟΥΡΙ (ελάττωμα-μειονέκτημα),
ΚΟΥΤΟΥΡΟΥ (ασύνετα-απερίσκεπτα),
ΛΑΓΟΥΜΙ (υπόνομος-οχετός),
ΛΑΠΑΣ (χυλός),
ΛΕΒΕΝΤΗΣ (ανδρείος-ευσταλής),
ΛΕΚΕΣ (κηλίδα),
ΛΕΛΕΚΙ (πελαργός),
ΛΟΥΚΙ (υδροσωλήνας),
ΜΑΓΙΑ (προζύμη-ζυθοζύμη),
ΜΑΓΚΑΛΙ (πύραυνο),
ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ (έρημος),
ΜΑΙΝΤΑΝΟΣ (πετροσέλινο-μακεδονίσι),
ΜΑΝΤΖΟΥΝΙ (φάρμακο),
ΜΑΟΥΝΑ (φορτηγίδα),
ΜΑΡΑΖΙ (φθίση),
ΜΑΡΑΦΕΤΙ (μικρό εργαλείο),
ΜΑΣΟΥΡΙ (μικρό ξύλο),
ΜΑΧΑΛΑΣ (συνοικία),
ΜΕΖΕΣ (ορεκτικά),
ΜΕΝΤΕΣΕΣ (στρόφιγγα),
ΜΕΝΕΞΕΣ (εύοσμο λουλούδι),
ΜΕΡΑΚΙ (πόθος),
ΜΕΡΕΜΕΤΙ (επισκευή-επιδιόρθωση),
ΜΟΥΣΑΜΑΣ (κερωμένο-αδιάβροχο ύφασμα),
ΜΟΥΣΑΦΙΡΗΣ(φιλοξενούμενος-επισκέπτης),
ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΟ (μη νωπό),
ΜΠΑΓΛΑΡΩΝΩ (δένω-φυλακίζω),
ΜΠΑΛΤΑΣ (πελέκι),
ΜΠΑΜΙΑ (ιβίσκος ο εδώδιμος),
ΜΠΑΜΠΑΣ (πατέρας),
ΜΠΑΜΠΑΛΗΣ (ο πολύ γέρος),
ΜΠΑΞΕΣ (περιβόλι-κήπος),
ΜΠΑΡΟΥΤΙ (πυρίτιδα),
ΜΠΑΤΖΑΚΙ (κνήμη-σκέλη),
ΜΠΑΤΖΑΝΑΚΗΣ (σύγαμπρος-συννυφάδα),
ΜΠΑΤΙΡΙΣΑ(πτωχεύω-χρεοκοπώ),
ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ (αρωματικό άρτυμα),
ΜΠΕΚΡΗΣ (μέθυσος),
ΜΠΕΛΑΣ(ενόχληση),
ΠΟΥΣΤΗΣ-ΜΠΙΝΕΣ (κίναιδος-ασελγής),
ΜΠΟΓΙΑ (βαφή-χρώμα),
ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΣ (ελαιοχρωματιστής)
ΜΠΟΙ (ανάστημα-ύψος),
ΜΠΟΛΙΚΟΣ (άφθονος),
ΜΠΟΣΤΑΝΙ (λαχανόκηπος),
ΜΠΟΣΙΚΟΣ (χαλαρός),
ΜΠΟΥΖΙ (πάγος-ψύχρα),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ (στίφος-άτακτο πλήθος),
ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ (καλοθρεμμένος-παχουλός),
ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΣ (κουτός-ανόητος),
ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙ (φυλακή),
ΜΠΟΥΡΙ (καπνοσωλήνας),
ΜΠΟΡΑ (καταιγίδα)
ΜΠΟΥΤΙ (μηρός),
ΜΠΟΥΧΤΙΣΜΑ (κορεσμός),
ΝΑΖΙ (κάμωμα-φιλαρέσκεια),
ΝΤΑΜΑΡΙ (φλέβα-λατομείο),
ΝΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία),
ΝΤΑΝΤΑ (παραμάνα-τροφός),
ΝΤΑΡΑΒΕΡΙ (συναλλαγή-αγοραπωλησία),
ΝΤΕΛΑΛΗΣ (διαλαλητής),
ΝΤΕΛΗΣ (παράφρονας),
ΝΤΙΒΑΝΙ (κρεβάτι),
ΝΤΟΥΒΑΡΙ (τοίχος),
ΝΤΟΥΜΑΝΙ (καταχνιά-καπνός),
ΝΤΟΥΝΙΑΣ (κόσμος-ανθρωπότητα),
ΠΑΖΑΡΙ (αγορά-διαπραγμάτευση),
ΠΑΝΤΖΑΡΙ (κοκκινογούλι-τεύτλο),
ΠΑΤΖΟΥΡΙ (παραθυρόφυλλο),
ΠΑΠΟΥΤΣΙ (υπόδημα),
ΠΕΡΒΑΖΙ (πλαίσιο θυρών),
ΠΙΛΑΦΙ (ρύζι),
ΡΑΧΑΤΙ (ησυχία)
ΣΑΚΑΤΗΣ (ανάπηρος),
ΣΑΜΑΤΑΣ (θόρυβος),
ΣΕΝΤΟΥΚΙ (κιβώτιο),
ΣΕΡΤΙΚΟ (τσουχτερό, βαρύ),
ΣΙΝΑΦΙ (συντεχνία, κοινωνική τάξη),
ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ(πίδακας),
ΣΙΡΟΠΙ (πυκνόρρευστο διάλυμα ζάχαρης),
ΣΑΙΝΙ (ευφυής),
ΣΟΥΓΙΑΣ (μαχαιράκι),
ΡΟΥΣΦΕΤΙ (χαριστική εξυπηρέτηση),
ΣΟΒΑΣ (ασβεστοκονίαμα),
ΣΟΙ (καταγωγή-γένος),
ΣΟΚΑΚΙ (δρόμος),
ΣΟΜΠΑ (θερμάστρα),
ΣΟΥΛΟΥΠΙ (μορφή-σχήμα),
ΤΑΜΠΛΑΣ (αποπληξία-συγκοπή),
ΤΑΠΙ (χωρίς χρήματα),
ΤΑΡΑΜΑΣ (αυγοτάραχο),
ΤΑΣΑΚΙ (σταχτοδοχείο),
ΤΑΧΙΝΙ (αλεσμένο σουσάμι),
ΤΑΨΙ (μαγειρικό σκεύος),
ΤΕΚΕΣ (καταγώγιο),
ΤΕΝΕΚΕΣ (δοχείο),
TΕΜΠΕΛΗΣ (οκνηρός-ακαμάτης),
ΤΕΡΤΙΠΙ (τέχνασμα-απάτη),
ΤΕΦΑΡΙΚΙ (εκλεκτό-αριστούργημα),
ΤΕΦΤΕΡΙ(κατάστιχο),
ΤΖΑΜΙ (υαλοπίνακας-γυαλί),
ΤΣΑΜΠΑ (δωρεάν),
ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ (κακότροπος-δύστροπος),
ΤΟΠΙ (σφαίρα),
ΤΟΥΛΟΥΜΙ (ασκός),
ΤΟΥΛΟΥΜΠΑ (αντλία),
ΤΟΥΜΠΕΚΙ (σιωπή),
ΤΡΑΜΠΑ (ανταλλαγή),
ΤΣΑΙΡΙ (λιβάδι-βοσκοτόπι),
ΤΣΑΚΑΛΙ (θώς),
ΤΣΑΚΙΡΗΣ (γαλανομάτης),
ΤΣΑΚΜΑΚΙ (αναπτήρας),
ΤΣΑΝΤΑ (δερμάτινη θήκη),
ΤΣΑΝΤΙΡΙ (σκηνή),
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΣ (ανοικοκύρευτος-άτσαλος),
ΤΣΑΡΚΑ (επιδρομή-περιπλάνηση),
ΤΣΑΝΤΙΖΩ (εξοργίζω-προσβάλω),
ΤΣΑΧΠΙΝΗΣ(κατεργάρης-πονηρός),
ΤΣΙΓΚΕΛΙ(αρπάγη-σιδερένιο άγκιστρο),
ΤΣΙΦΟΥΤΗΣ-ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ (φιλάργυρος),
ΤΣΙΡΑΚΙ (ακόλουθος),
ΤΣΙΣΑ (ούρα),
ΤΣΙΦΤΗΣ (άψογος-ικανός),
ΤΣΟΥΒΑΛΙ (σακί),
ΤΣΟΥΛΟΥΦΙ (δέσμη μαλλιών),
ΤΖΟΓΛΑΝΙ (νέος)
ΤΣΟΠΑΝΗΣ (βοσκός)
ΦΑΡΑΣΙ (φτυάρι-σκουπιδολόγος),
ΦΑΡΣΙ (τέλεια-άπταιστα),
ΦΛΙΤΖΑΝΙ (κύπελλο),
ΦΥΝΤΑΝΙ(φυτώριο),
ΦΙΣΤΙΚΙ (πιστάκη),
ΦΥΤΙΛΙ (θρυαλλίδα),
ΦΟΥΚΑΡΑΣ (κακομοίρης-άθλιος),
ΦΟΥΝΤΟΥΚΙ (λεπτοκάρυο-λευτόκαρο),
ΦΡΑΝΤΖΟΛΑ (ψωμί),
XABOYZA(δεξαμενή νερού),
ΧΑΖΙ (ευχαρίστηση),
ΧΑΛΑΛΙΖΩ (συγχωρώ),
ΧΑΛΙ (άθλιο),
ΧΑΛΙ (τάπητας),
ΧΑΛΚΑΣ (κρίκος),
ΧΑΜΑΛΗΣ(αχθοφόρος),
ΧΑΝΙ (πανδοχείο),
ΧΑΠΙ (καταπότι),
ΧΑΡΑΜΙ (άδικα),
ΧΑΡΜΑΝΗΣ (χασισοπότης),
ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ (μικρό χρηματικό ποσό),
ΧΑΒΑΣ (μουσικός σκοπός)
ΧΑΦΙΕΣ(καταδότης),
ΧΟΥΖΟΥΡΕΜΑ (ανάπαυση),
ΧΟΥΙ (ιδιοτροπία),
ΧΟΥΝΕΡΙ (πάθημα-εξαπάτηση).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "200 τουρκικές λέξεις που κακως χρησιμοποιούμε καθημερινά! "

Τρίτη 5 Απριλίου 2016

Τα ονόματα των ηπείρων του κόσμου.

 Δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση να βρούμε πώς προήλθαν τα ονόματα των ηπείρων του κόσμου... και για κάποιες ηπείρους η ακριβής εξήγηση είναι… άγνωστη.--
Το όνομα Ευρώπη είναι συνδεδεμένο -από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας – με την πριγκίπισσα Ευρώπη που, σύμφωνα με τη μυθολογία, την είχε απαγάγει ο Δίας.---
  Η προέλευση του ονόματος Ασία είναι επίσης αβέβαιη, αλλά ίσως προέρχεται από τη σημιτική λέξη asu, δηλαδή «ανατολή» (του ήλιου). Για τη λέξη Αφρική υπάρχουν πολλές θεωρίες.
Το όνομα αυτό μπορεί να προέρχεται από το όνομα της ρωμαϊκής επαρχίας Africa. Μια άλλη θεωρία είναι πως προέρχεται από τη λατινική λέξη aprica, δηλαδή «ηλιόλουστη» ή από την ελληνική λέξη αφρική, δηλαδή «άνευ ψύχους». 
Πολύ πιο εύκολο είναι το ζήτημα της προέλευσης της λέξης Αμερική.
Η ήπειρος πήρε το όνομά της από τον Ιταλό ταξιδευτή-εξερευνητή Amerigo Vespucci. 

Η λέξη Αυστραλία προέρχεται από τη λατινική λέξη australis, που σημαίνει «νότος». Κατά την αρχαιότητα, οι Έλληνες θεωρούσαν ότι στο νότο βρισκόταν μια άγνωστη χώρα την οποία αργότερα οι χαρτογράφοι ονόμασαν Terra Australis Incognita, δηλαδή «άγνωστη χώρα στο νότο».
Τέλος, έχουμε το όνομα Ανταρκτίς, από την ελληνική λέξη ανταρκτικός, που σημαίνει «αντίθετη αρκούδα». Είναι η αρκούδα του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου πάνω από το Βόρειο Πόλο.
ΠΗΓΗ newsbomb.gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ονόματα των ηπείρων του κόσμου."

Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ: Αγοράζουμε αυθεντικά Ελληνικά προϊόντα!

Μια εξαιρετική ιδιωτική πρωτοβουλία κατευθύνει επιτέλους πρακτικά την πολύ έντονη τάση να Αγοράζουμε Ελληνικά που άρχισε να διαμορφώνεται εδώ και χρόνια στην Ελλάδα της βαθειάς οικονομικής κρίσης και των αλλεπάλληλων μνημονίων. 

Η τάση αυτή δημιουργήθηκε σταδιακά στο καταναλωτικό κοινό της χώρας μας από την απόλυτη ανάγκη να υποστηρίξουμε την οικονομία μας, το κράτος μας, την απασχόληση των νέων με εισφορές εργοδότη και εργαζόμενου, τον περιορισμό των εισαγωγών προς όφελος της εγχώριας παραγωγής με ταυτόχρονη μείωση του διαχρονικού ελλείμματος του εμπορικού μας ισοζυγίου, δηλαδή με λίγα λόγια, το σπίτι και… την τσέπη μας! 

Είναι γνωστό ότι από το 2009 ξεκίνησαν οι πρώτες  «διαβουλεύσεις» επαγγελματικών φορέων με το Υπουργείο Εμπορίου για τις προϋποθέσεις χορήγησης Ελληνικού σήματος  σε προϊόντα και υπηρεσίες. Οι  «διαβουλεύσεις»  αυτές διανθίστηκαν με διάφορες πολυμελείς επιτροπές οι οποίες μετά από χρόνια, κατέληξαν στην καθιέρωση προϋποθέσεων χορήγησης Ελληνικού σήματος και την επίσημη παρουσίαση του, τον Δεκέμβριο του 2014 με αρκετούς «συμβιβασμούς» και αυξημένη δόση γραφειοκρατίας (ξεχωριστό σχέδιο κανονισμού για κάθε κλάδο με ειδική απόφαση Υπουργού Ανάπτυξης στην βάση Ελληνικών, Ευρωπαϊκών και Διεθνών προδιαγραφών, ελληνική παραγωγή ανεξαρτήτως ιδιοκτησιακού καθεστώτος ή έδρας κ.α.π.). 

Μπροστά στην δαιδαλώδη διαδικασία με ελλιπείς «προδιαγραφές» που καθιέρωσε η δημόσια διοίκηση, μια χούφτα Ελλήνων επιχειρηματιών που αγαπούν τον τόπο τους, αγαπούν την δουλειά τους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να προσφέρει όχι μόνο στους ίδιους αλλά και στο κοινωνικό σύνολο, που δεν μεταφέρουν την έδρα τους στην Βουλγαρία ή στην Ελβετία συνεχίζοντας να παράγουν κάποια προϊόντα στην Ελλάδα, που πληρώνουν τους άμεσους φόρους οι οποίοι τους αναλογούν μέσα στην χώρα τους χωρίς τις διάσημες μεθοδεύσεις φορο-αποφυγής των πολυεθνικών και πολλών άλλων – αυτοί οι Έλληνες επιχειρηματίες μας προτείνουν ένα σίγουρο, ασφαλή και αποτελεσματικό τρόπο να Αγοράζουμε Ελληνικά

Ειδικά εμείς, από τον Μάρτιο του 2010 υποστηρίζουμε επίμονα την απόλυτη ανάγκη να ψάχνουμε, να εντοπίζουμε και να προτιμάμε προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα με την σειρά των δώδεκα άρθρων «Αγοράζουμε Ελληνικά!» - το τελευταίο της σειράς με τίτλο Αγοράζουμε Ελληνικά: Περισσότερο αναγκαίο από ποτέ! (Ιούλιος 2015) συγκέντρωσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, περισσότερα από 38.000 likes

Θεωρούμε λοιπόν ότι η πρωτοβουλία ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ με το αντίστοιχο σήμα, μας προσφέρει το ασφαλέστερο «διαβατήριο» για να επιλέξουμε άφοβα και με ασφάλεια, Ελληνικά προϊόντα που κουβαλάνε μαζί τους όλα εκείνα τα στοιχεία που θα βοηθήσουν αποφασιστικά ώστε η γονατισμένη Ελλάδα μας να σταθεί μόνη της και πάλι όρθια στα πόδια της!

Με αυτήν ακριβώς την λογική, προκειμένου ένα προϊόν που κυκλοφορεί στην χώρα μας να τοποθετήσει στην συσκευασία του το σήμα της πρωτοβουλίας ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ, θα πρέπει πρώτα να πιστοποιηθεί από την EUROCERT, ένα αμιγώς Ελληνικό φορέα πιστοποίησης, μετά από αξιολόγηση μιας σειράς συγκεκριμένων, αντικειμενικών και μετρήσιμων κριτηρίων, τα σημαντικότερα των οποίων είναι:

(1)        Η ιδιοκτησία της επιχείρησης να ανήκει τουλάχιστον κατά 51% σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα που είναι Έλληνες. Αν δεν είναι Έλληνες, πρέπει να έχουν μόνιμη κατοικία στην χώρα μας.

(2)        Η έδρα της επιχείρησης πρέπει να βρίσκεται στην Ελλάδα, να δραστηριοποιείται με Ελληνικό ΑΦΜ και να υπόκειται στην Ελληνική εργατική και φορολογική νομοθεσία.

(3)        Η παραγωγική διαδικασία καθώς και η μεταποίηση να αποφέρει υψηλή προστιθέμενη αξία, να γίνεται εξ ολοκλήρου μέσα στην Ελλάδα με Ελληνικές πρώτες ύλες, εφ΄ όσον φυσικά υπάρχουν και επαρκούν. Αν δεν υπάρχουν καθόλου ή δεν επαρκούν, τότε η επιχείρηση που αναγκάζεται να εισάγει πρώτες ύλες και εφ΄όσον όλες οι υπόλοιπες προϋποθέσεις ισχύουν και πιστοποιηθούν, τότε μπορεί να εξασφαλίσει το σήμα ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ για τα προϊόντα της.

(4)        Η Ελληνική επιχείρηση που πιστοποιείται με το σήμα ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ πρέπει να λειτουργεί νόμιμα, να συμμετέχει σε περιβαλλοντολογικές και κοινωνικές δράσεις και να μεριμνά για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, των προϊόντων της και των καταναλωτών. 

(5)        Το σήμα ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ μπορεί να εξασφαλίσει οποιαδήποτε Ελληνική παραγωγική – μεταποιητική επιχείρηση που έχει εξωστρέφεια, από οποιοδήποτε παραγωγικό κλάδο: Είτε δηλαδή παράγει τρόφιμα ή ποτά, είτε παράγει είδη προσωπικής φροντίδας, έπιπλα  ή ενδύματα,  μπορεί να αποκτήσει το σήμα  ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ για τα προϊόντα της, εφ΄ όσον βέβαια πιστοποιηθεί εκπληρώνοντας τα σχετικά, αντικειμενικά κριτήρια.

Οι Ελληνικές επιχειρήσεις που αποτελούν την πρώτη «μαγιά» της πρωτοβουλίας ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ και φέρουν ήδη το σχετικό σήμα στην συσκευασία των προϊόντων τους, είναι: Αναψυκτικά ΕΨΑ, Κοτόπουλα Νιτσιάκος, Αναψυκτικά Λουξ, Βαλσαμικό ξίδι Καλαμάτας και άλλα βιολογικά προϊόντα Παπαδημητρίου, Φυσικό Μεταλλικό Νερό Ζαγόρι, προϊόντα ατομικής υγιεινής ΜΕΓΑ, Βιολογική Μικροζυθοποιία Κυκλάδων – μπύρα Νήσος, Γεωργικές επιχειρήσεις ΑΓΑΝ, Φυσικό μεταλλικό νερό και αναψυκτικά Βίκος, Αναψυκτικά Φλώρινας Δινάκη (Ξινό Νερό), Τρόφιμα Brava (Mediterranean Foods A.E), Ελληνική Ζυθοποιία Αταλάντης, Ευβοϊκή Ζύμη, και το παραδοσιακό, 100% εξ αποστάξεως ούζο Βαρβαγιάννη Μυτιλήνης. 

Θεωρείται βέβαιο ότι πολλές Ελληνικές επιχειρήσεις που εκπληρώνουν τα συγκεκριμένα, αντικειμενικά κριτήρια της πρωτοβουλίας ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ, θα σπεύσουν σταδιακά να εξασφαλίσουν το σχετικό σήμα.

Βασικός στόχος της πρωτοβουλίας ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ είναι να αποτελέσει τον πρεσβευτή της αυθεντικής παραγωγικής Ελλάδας σε ολόκληρο τον κόσμο, μέσα από την συνεχή βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των Ελληνικών παραγωγικών – μεταποιητικών επιχειρήσεων που θα ενισχύει συνεχώς την εξωστρέφειά τους. 

Επειδή οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι, θα αποτελούσε έκφραση μοναδικής κοινωνικής ευαισθησίας, αν κάποιες μεγάλες αλυσίδες λιανικής της χώρας μας διέθεταν ένα έστω και μικρό αλλά μόνιμο χώρο στα καταστήματα τους, ακόμα και σαν απλή πληροφόρηση, αποκλειστικά και μόνο για τα προϊόντα που θα φέρουν το σήμα  ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ

Μην βιαστείτε να θεωρήστε την πρόταση ρομαντική γιατί η πρώτη αλυσίδα που θα το εφαρμόσει, θα έχει κερδίσει ένα πολύ σημαντικό βραβείο κοινωνικής ευαισθησίας στην συνείδηση κάθε Έλληνα καταναλωτή που δικαίως προβληματίζεται από την πλημμύρα των εισαγόμενων προϊόντων τα οποία καταφθάνουν συνεχώς από τα πιο απίθανα μέρη του κόσμου αλλά και από τα δήθεν «Ελληνικά προϊόντα» - μαϊμού, που κατακλύζουν τα ράφια, προσπαθώντας να κοροϊδέψουν με απίθανα «ευρήματα» τον συνειδητοποιημένο Έλληνα καταναλωτή ο οποίος ψάχνει, αλλά δεν βρίσκει εύκολα αυθεντικά Ελληνικά προϊόντα

Είναι γεγονός πως όλοι μας, καταναλωτές και παραγωγικός κόσμος, περνάμε δύσκολες μέρες. 

Η απόλυτα αναγκαία αλληλοϋποστήριξη με την επίμονη επιλογή αυθεντικών Ελληνικών προϊόντων από Ελληνικές επιχειρήσεις που προσφέρουν απασχόληση, άμεσους φόρους, εξαγωγές, εισφορές και επενδύσεις, είναι βάλσαμο για την Εθνική μας Οικονομία και αποτελεί τον μόνο σίγουρο δρόμο για την έξοδο όλων από την κρίση!

Λεωνίδας Κουμάκης




ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ: Αγοράζουμε αυθεντικά Ελληνικά προϊόντα!"

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Η “ΦΟΒΕΡΗ ΜΕΡΑ” ΜΑΤΖΙΚΕΡΤ 1071



Η Αρμενία, που κάποτε υπήρξε ο προμαχώνας της αυτοκρατορίας και που είχε παραμείνει εντελώς ανυπεράσπιστη λόγω της διάλυσης των στρατιωτικών της θεμάτων, βρισκόταν στα χέρια των Σελτζούκων Τούρκων από το 1067.
 Αυτή η απώλεια είχε σαν αποτέλεσμα τις συνεχείς σχεδόν επιδρομές των Τούρκων στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας, της καρδιάς της αυτοκρατορίας. Ήταν ολοφάνερο πια, ότι η υπεράσπιση των ανατολικών συνόρων δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί παρά μόνο με την ανακατάληψη των χαμένων αρμενικών περιοχών. 
Το 1071 παρουσιάστηκε η ευκαιρία ώστε αυτό να γίνει δυνατό.Στις αρχές εκείνου του έτους ο Σελτζούκος Σουλτάνος, Αλπ Αρσλάν (το όνομά του σημαίνει Λιοντάρι του Βουνού), εκστράτευσε στη Συρία με σκοπό να καταλάβει τη Δαμασκό, που κατείχαν οι Φατιμίδες της Αιγύπτου, από όπου θα ξεκινούσε την επίθεσή του εναντίον της ίδιας της Αιγύπτου. Καθ’ οδόν επιτέθηκε σε αρκετές βυζαντινές οχυρωμένες πόλεις.
 Το ίδιο έκανε και ένας αξιωματικός του, ο Αφσίν, ένα από τα κατορθώματά του οποίου ήταν η κατάληψη του φρουρίου του Ματζικέρτ και του Αργίς τον Ιανουάριο. Οι δυνάμεις του Αφσίν ωστόσο αποκλείστηκαν εξαιτίας του χιονιού στο πέρασμα του Τζαμανδού και δεν υπήρχε περίπτωση να ελευθερωθούν πριν την Άνοιξη.
Στο μεταξύ, ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ ‘ Διογένης εκμεταλλευόμενος την παρατεταμένη απουσία του Αλπ Αρσλάν, προετοίμασε μια επίθεση στα μετόπισθεν των Σελτζούκων. Κατάφερε να συγκεντρώσει έναν πολύ μεγάλο στρατό στο Ερζερούμ, 80 μίλια περίπου από το Ματζικέρτ, την Άνοιξη του 1071. Η πραγματική δύναμη του στρατού είναι αμφισβητήσιμη. από δύο πηγές πληροφορούμαστε ότι είχε στις τάξεις του 300.000 άντρες, ενώ από άλλες ότι είχε 200.000, 400.000 ή 600.000 άντρες.
 Ο Ματθαίος της Εδέσσης, μάλιστα, υπερβάλλει λέγοντας ότι είχε ένα εκατομμύριο! Πέρα από τις υπερβολές όμως, όλες οι πηγές συμφωνούν ότι ήταν ένας ασυνήθιστα μεγάλος στρατός. Ο μουσουλμάνος χρονικογράφος του 120υ αιώνα Ιμάντ αντ Ντιν μας δίνει αρκετές λεπτομερείς πληροφορίες για την κοσμοπολίτικη σύνθεσή του, λέγοντας ότι τα βυζαντινά στρατεύματα αποτελούνταν από Ρώσους, Χαζάρους, Αλανούς, Ούζους, Κουμάνους, Γεωργιανούς, Αρμένιους και Φράγκους (που φαίνεται ότι ήταν κυρίως Νορμανδοί και Γερμανοί). Ο Ματθαίος της Εδέσσης προσθέτει και τους Γότθους από την Κριμαία, τους Πατζινάκες και τους Βουλγάρους. 
Τα γηγενή βυζαντινά στρατεύματα απαρτίζονταν από άντρες που είχαν συγκεντρωθεί από τα περισσότερα Θέματα της Δύσης και από όλα της Ανατολής, αν και ο πάλαι ποτέ ξακουστός στρατός των Ανατολικών Θεμάτων είχε μειωθεί σημαντικά. Ακόμη, ο αυτοκράτορας συνοδευόταν από μια μονάδα των Βαράγγων και από το ιππικό των Ταγμάτων.

Το μεγαλύτερο μέρος του στρατού αποτελείτο από μηχανικούς, εργάτες και υπηρέτες. Οι πρώτοι ήταν απαραίτητοι για να χειρίζονται τις πολιορκητικές μηχανές, που αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος των μεταγωγικών από «χιλιάδες» άμαξες. 
 Απ’ ό,τι φαίνεται, λοιπόν, μόνο το σαράντα τοις εκατό των αντρών ήταν μάχιμοι, εκ των οποίων ένα μικρό τμήμα ήταν Βυζαντινοί και πολλοί λίγοι από αυτούς τακτικοί. Οι υπόλοιποι ήταν μάλλον κατώτερης ποιότητας, χωρίς καλή εκπαίδευση, χωρίς επαρκή εξοπλισμό και χωρίς πειθαρχία. Το χαμηλό τους επίπεδο ήταν αποτέλεσμα της διάλυσης του στρατιωτικού μηχανισμού από τους προηγούμενους αυτοκράτορες, που ακολουθούσαν αντιστρατιωτική πολιτική. Επιπλέον, μερικές μισθοφορικές μονάδες ήταν τόσο απείθαρχες, ώστε έγινε αληθινή μάχη με τους Γερμανούς, που είχαν αρχίσει να επιδίδονται σε λεηλασίες. 
Μέχρι που αναγκάστηκαν να καλέσουν ολόκληρο το στρατό στα όπλα για να συνετίσουν τους Γερμανούς στασιαστές!Ο Αλπ Αρσλάν έμαθε τα νέα για την επίθεση του Ρωμανού στην Αρμενία στις αρχές του Μάη, ενώ βρισκόταν στρατοπεδευμένος λίγο έξω από το Χαλέπι. Αμέσως εγκατέλειψε το σχέδιό του να κινηθεί προς τη Δαμασκό και οπισθοχώρησε στη Μοσούλη, τόσο γρήγορα ώστε ο στρατός του σχεδόν διαλύθηκε. Τότε πολλοί Ιρακινοί βοηθητικοί στρατιώτες βρήκαν ευκαιρία να λιποτακτήσουν. Εκτός από αυτό, οι Σελτζούκοι έχασαν και πολλά άλογα καθώς διέσχιζαν τον Ευφράτη. 
Πράγματι, σύμφωνα με ένα Βυζαντινό παρατηρητή στη Συρία, η οπισθοχώρηση του Αλπ Αρσλάν έδωσε την εντύπωση αληθινής πανωλεθρίας και τελικά αυτή η πληροφορία μάλλον έπεισε τον Ρωμανό ότι έπρεπε να εξαπολύσει μια ολοκληρωτική επίθεση, αντί να αρκεστεί απλώς σε μια μερική αποκατάσταση των αμυντικών θέσεων στα παλιά σύνορα της Αρμενίας.
Τον Ιούνιο ή τον Ιούλιο ωστόσο, κι ενώ ετοιμαζόταν για γενική έφοδο στο Βασπουρακάν, χώρισε το στρατό του στα δύο, στέλνοντας μια μεγάλη δύναμη Φράγκων και Τούρκων συμμάχων με επικεφαλής το Νορμανδό διοικητή Ρουσέλ ντε Μπαγιέλ (ή Ρουσέλιο) να καταλάβει την περιοχή γύρω από το Ματζικέρτ και το Αχλάτ (Χλίατ). Ο Αλπ Αρσλάν, που πληροφορήθηκε τις κινήσεις των Βυζαντινών από πρόσφυγες εκείνης της περιοχής, κατευθύνθηκε προς τα βόρεια από τη Μοσούλη για να ανακόψει την πορεία του Ρωμανού. 
Γι’ αυτόν το λόγο έστειλε έναν από τους πιο διακεκριμένους αξιωματικούς του (τον «Σουντάκ τον Τούρκο», σύμφωνα με τις πληροφορίες) με 5.000 άντρες περίπου να ενισχύσουν το Αχλάτ. Ο ίδιος ο Σουλτάνος συνοδευόταν στην αρχή από 4.000 προσωπικούς του Μαμελούκους (στρατιωτικά σώματα δούλων), επειδή δεν κατάφερε να ανασυντάξει το διαλυμένο του στρατό και η σοβαρότητα της κατάστασης δεν του επέτρεπε να επιστρέψει στα εδάφη του στα Ανατολικά για να συγκεντρώσει καινούρια στρατεύματα. 
 Αντί γι’ αυτό έστειλε επείγουσα ειδοποίηση να τον συναντήσουν καθ’ οδόν, ενώ συγχρόνως στρατολόγησε 10.000 Κούρδους που κατοικούσαν σ’ εκείνη την περιοχή.Ο Ρωμανός πιθανόν να έμαθε με τη σειρά του ότι ο Αλπ Αρσλάν πλησίαζε.
 Έστειλε τότε ένα σώμα 20.000 αντρών, μάλλον Κουμάνους ή Ρώσους βαρείς ιππείς, με επικεφαλής ένα Γεωργιανό αξιωματικό, τον Iωσήφ Ταρχανιώτη, για να βοηθήσουν τους Φράγκους και τους Τούρκους που πλησίαζαν στο Αχλάτ, επειδή αυτοί οι τελευταίοι δεν θα μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Στο μεταξύ, τα υπόλοιπα στρατεύματα ανακατέλαβαν το Ματζικέρτ μετά από μια σύντομη πολιορκία.

Τότε μόνο πληροφορήθηκαν οι Βυζαντινοί ότι ένα μέρος του επικουρικού στρατού των Σελτζούκων είχε ήδη φτάσει στην περιοχή, γιατί το πρωί της 16ης Αυγούστου ο Σουντάκ συγκρούστηκε και νίκησε ένα μεγάλο στρατιωτικό απόσπασμα που είχε βγει σε προνομή στην περιοχή. Ο Ρωμανός έστειλε αμέσως έναν από τους στρατηγούς του, τον Νικηφόρο Βρυέννιο (σίγουρα πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που έγινε αργότερα Δούκας του Δυρραχίου και στασίασε εναντίον του Μιχαήλ Ζ’) για να αντιμετωπίσει τον Σουντάκ. 
Αποκρούστηκε όμως και χρειάστηκε να ενισχυθεί από ένα δεύτερο απόσπασμα με επικεφαλής τον Βασιλάκη, Δούκα της Θεοδοσιουπόλεως. Ο Σουντάκ, κάτω από την πίεση μιας τόσο μεγάλης δύναμης, αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Αν η υποχώρηση του ήταν απλώς ένα τέχνασμα η όχι, δεν θα το μάθουμε ποτέ. 
Οι Βυζαντινοί τον καταδίωξαν χωρίς να πάρουν τις κατάλληλες προφυλάξεις και τότε δέχτηκαν μια αιφνιδιαστική αντεπίθεση, με αποτέλεσμα να αιχμαλωτιστεί ο ίδιος ο Βασιλάκης μαζί με τη σημαία του, ενώ ο Βρυέννιος τραυματίστηκε. Την ίδια στιγμή ο Ταρχανιώτης και ο Ρουσέλ ντε Μπαγιέλ, που είχαν υποστεί και αυτοί βαριές απώλειες κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης με τον Σουντάκ, όταν πληροφορήθηκαν ότι είχε φτάσει και ο Αλπ Αρσλάν αποσύρθηκαν από το Αχλάτ και οπισθοχώρησαν μέχρι τη Μελιτηνή.Όταν τελικά έφτασε ο Ρωμανός και παρατάχτηκε με όλο τον όγκο του στρατού του, ο Σουντάκ και οι στρατιώτες του, σαν αληθινοί Σελτζούκοι, είχαν εξαφανιστεί. Έτσι ο στρατός ξαναγύρισε στο στρατόπεδό του (ενώ μια ομάδα «νομιμοφρόνων» υπηκόων που είχε στρατολογηθεί στο Ματζικέρτ βρήκε την ευκαιρία να λιποτακτήσει) όπου πέρασε μια πολύ δύσκολη νύχτα, κάτω από το βλέμμα και τα βέλη των Σελτζούκων. 
Οι τελευταίοι, που είχαν ενωθεί με τον Αλπ Αρσλάν και τον κυρίως στρατό του, είχαν στρατοπεδεύσει μόλις τρία μίλια μακριά.Ωστόσο, οι ανιχνευτές του Ρωμανού θα πρέπει να τον είχαν πληροφορήσει ότι ο στρατός του Σουλτάνου ήταν σαφώς μικρότερος του βυζαντινού. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές θα πρέπει να είχε τουλάχιστον 12.000 άντρες, ενώ ο Ιμπνάλ Αθίρ λέει ότι ήταν 15.000. Άλλοι, όμως, δίνουν πολύ μεγαλύτερο αριθμό, 30.000-40.000 ή και μεγαλύτερο ακόμα.
 Την ίδια στιγμή, ωστόσο, ο βυζαντινός στρατός ήταν πολύ μικρότερος από ό,τι ήταν στην αρχή της εκστρατείας. Τα αποσπάσματα του Ρουσέλ ντε Μπαγιέλ και του Ταρχανιώτη δεν ξαναγύρισαν, ενώ οι απώλειες από τις αψιμαχίες με τον Σουντάκ (που είχαν εξελιχθεί σε αληθινές μάχες) ήταν αρκετές. Εκτός αυτού, ο Ρωμανός, για να θρέψει τον τεράστιο στρατό του, έκρινε απαραίτητο να στείλει ένα μεγάλο αριθμό αποσπασμάτων προνομής, μέχρι τη Γεωργία μάλιστα, για να μαζέψει τρόφιμα και (φορβή) χορτονομή. 
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, ο βυζαντινός στρατός είχε μειωθεί πολύ και αριθμούσε 100.000 περίπου άντρες, από τους οποίους πολλοί δεν ήταν μάχιμοι.Την άλλη μέρα το πρωί, ο Αλπ Αρσλάν έστειλε μια πρεσβεία ζητώντας ανακωχή.
 Η προσφορά απορρίφτηκε περιφρονητικά. Επειδή ήταν οικονομικά ασύμφορο να διατηρήσει ένα τόσο μεγάλο στρατό για μεγάλο διάστημα, ο Ρωμανός είχε μία και μόνη επιλογή. Έπειτα, είχε πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στο μέγεθος, αν όχι και στην ποιότητα, του στρατού του και στη δική του ικανότητα να πετύχει μια πολύ σημαντική νίκη. πίστευε ακόμη ότι ο Σουλτάνος μόλις τώρα είχε συνειδητοποιήσει την αριθμητική υπεροχή των Βυζαντινών και πρότεινε ανακωχή με απώτερο σκοπό να πετύχει κάποια εκεχειρία ώσπου να φτάσουν οι ενισχύσεις που περίμενε.
Ομολογουμένως, μια καθυστέρηση θα μπορούσε να ήταν προς όφελος των Βυζαντινών -ο Ταρχανιώτης, ο Ρουσέλ ντε Μπαγιέλ και ορισμένα αποσπάσματα θα είχαν προλάβει να επιστρέψουν. Αλλά η καθυστέρηση από την άλλη μεριά μπορεί να είχε κάνει το στρατό -που είχε αποθαρρυνθεί από τους ατυχείς χειρισμούς κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, προκαλώντας συγχρόνως τη δυσπιστία των Αρμενίων και των Τούρκων- να χάσει τελείως το ηθικό του και να γίνει πιο απείθαρχος απ’ ό,τι ήταν μέχρι τότε. 
Ακόμη υπήρχε η πιθανότητα πολλοί μισθοφόροι να στασιάσουν ή να λιποτακτήσουν. Αν το πάρουμε λογικά, όμως, δεν μπορούμε να προβλέψουμε ακριβώς τι αποτέλεσμα θα είχε μια καθυστέρηση που μπορεί να ευνοούσε αριθμητικά τους Βυζαντινούς, αλλά θα είχε επιπτώσεις στο ήδη πεσμένο ηθικό τους, ενώ οι Σελτζούκοι θα ήταν διπλά ευνοημένοι (θα είχαν αυξήσει σημαντικά τη δύναμή τους και θα είχαν ξαναβρεί την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους). 
Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που ο Ρωμανός, παρά την αντίθετη γνώμη πολλών στρατηγών του, αποφάσισε να οδηγήσει το στρατό του στη μάχη. Ο κύβος ερρίφθη.Στις 18 Αυγούστου και οι δύο πλευρές άρχισαν να ετοιμάζονται για τη μάχη, που οι Σελτζούκοι πίστευαν ότι θα γινόταν την επόμενη μέρα, δηλαδή την Παρασκευή -τη μουσουλμανική Κυριακή. Κανένα από τα μεγάλα αποσπάσματα του Ρωμανού δεν είχε επιστρέψει κατά τη διάρκεια της μέρας. Αντίθετα, ένας αριθμός Ούζων μισθοφόρων με επικεφαλής κάποιον Ταμίς αποφάσισε να αλλάξει στρατόπεδο στις 17 ή στις 18 Αυγούστου, μάλλον επειδή ήταν Τούρκοι, όπως οι Σελτζούκοι, αλλά το πιθανότερο είναι επειδή είχαν να πληρωθούν πολλούς μήνες. Κατάφεραν να φύγουν χωρίς να τους πάρει είδηση κανείς και να ενωθούν με τους Σελτζούκους. Εν τω μεταξύ είχαν φτάσει και οι ενισχύσεις των μουσουλμάνων από το Αχλάτ και το Ματζικέρτ. 
Ο Ταρχανιώτης, όμως, φαίνεται ότι δεν είχε σκοπό να επιστρέψει και όπως αποδείχτηκε ούτε ο Ρουσέλ. Το μόνο γεγονός που συνέβη εκείνη τη μέρα ήταν η επίθεση των τοξοτών του βυζαντινού στρατού, που βγήκαν από τα οχυρά τους και κατάφεραν να απομακρύνουν τους ακροβολιστές του Αρσλάν προκαλώντας τους βαριές απώλειες.
Οι πληροφορίες για τη Μάχη του Ματζικέρτ που έχουν φτάσει σε μας δεν είναι ξεκάθαρες, αντίθετα είναι μάλλον αντιφατικές. Απ’ όλες τις πηγές μόνο μία (ηΙστορία του Ατταλειάτη) γράφτηκε από κάποιον που ήταν αυτόπτης μάρτυρας. Το σίγουρο όμως είναι ότι εκείνο το πρωινό της 19ης Αυγούστου, ο Ρωμανός παρέταξε το στρατό του σε δυο παρατάξεις, όπως γινόταν συνήθως, Η πρώτη ήταν χωρισμένη σε τρία μέρη -δεξιά βρίσκονταν τα στρατεύματα της Καππαδοκίας, της Αρμενίας και του Χαρσιανού. Υπήρχαν επίσης και Ούζοι μισθοφόροι, με επικεφαλής τον Αλλυάτη (στρατηγό του Θέματος της Καππαδοκίας). Στο κέντρο τα στρατεύματα της κεντρικής Μικράς Ασίας και τα Τάγματα με επικεφαλής τον ίδιο τον Ρωμανό. Τέλος αριστερά τα στρατεύματα της Δύσης μαζί με τους Πατζινάκες και άλλους συμμάχους με επικεφαλής τον Νικηφόρο Βρυέννιο. 
Η δεύτερη (ή εφεδρική) παράταξη ήταν κάτω από τις διαταγές του Ανδρόνικου Δούκα, ανιψιού του προηγουμένου αυτοκράτορα, που σίγουρα δεν έτρεφε και τόσο φιλικά αισθήματα για τον Ρωμανό -γεγονός που αποδείχτηκε μοιραίο. Απαρτιζόταν από Γερμανούς και Νορμανδούς μισθοφόρους ιππείς με βαρύ οπλισμό, από τους Άρχοντες (ένα νέο Τάγμα) και ένα μεγάλο μέρος της Εταιρείας. Στο στρατόπεδο δεν έμειναν στρατεύματα για να το φρουρούν.Η προέλασή τους προς το στρατόπεδο των Σελτζούκων μέσα από την πεδιάδα του Ματζικέρτ, που θα πρέπει να άρχισε κατά το μεσημέρι, δεν αντιμετώπισε κανένα εμπόδιο. 
Οι ακροβολιστές μόνο των Σελτζούκων έπληξαν τα άκρα των κεράτων, στα οποία οι Βυζαντινοί διοικητές έπρεπε να προσέχουν ιδιαίτερα του δικούς τους Τούρκους, ώστε να μην λιποτακτήσουν σαν τους Ούζους του Ταμίς, ειδικά εκείνη την ώρα που τα πλευρά δεν παρείχαν καμία σιγουριά έτσι όπως ήταν εκτεθειμένα στον ανοιχτό χώρο. Αλλά ο κύριος όγκος του στρατού των Σελτζούκων συνέχιζε να υποχωρεί μπροστά τους σε μια προσποιητή υποχώρηση, ώσπου μετά το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα οι Βυζαντινοί έφτασαν στο εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο των Σελτζούκων. Σε εκείνο το σημείο, ο Ρωμανός φαίνεται ότι άρχισε να αμφιβάλλει αν ήταν σωστό να συνεχίσουν την προέλαση. Επειδή, λοιπόν, φοβήθηκε μήπως οι Σελτζούκοι επιτεθούν στο δικό του αφύλαχτο στρατόπεδο, έδωσε διαταγή να οπισθοχωρήσουν , γυρνώντας την αυτοκρατορική σημαία προς τα πίσω.Αλλά η διαταγή παρεξηγήθηκε. Επειδή είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει, μόνο το κέντρο έκανε μεταβολή σύμφωνα με τη διαταγή, ενώ τα πλευρά δίσταζαν. προφανώς δεν ήξεραν τι να κάνουν.
 Συγχρόνως μια φήμη άρχισε να διαδίδεται στην εφεδρική παράταξη, μάλλον από τον ίδιο το Δούκα, ότι ο αυτοκράτορας είχε σκοτωθεί. Οι Σελτζούκοι που παρακολουθούσαν από τους κοντινούς λόφους, μην πιστεύοντας στα μάτια τους, είδαν το χάος που επικρατούσε στην πεδιάδα και σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που τους δινόταν.
 Εκείνη τη στιγμή, η πρώτη γραμμή των Βυζαντινών είχε αποδιοργανωθεί τελείως, οι άντρες της είχαν μέτωπο προς όλες τις κατευθύνσεις, ενώ ανάμεσα στο κέντρο και στα πλευρά υπήρχαν μεγάλα κενά. Τότε ο Αλπ Αρσλάν όρμησε με 10.000 Σελτζούκους ιππείς εναντίον τους. Αμέσως σχεδόν επικράτησε πανικός και όλοι τράπηκαν σε φυγή πιστεύοντας ότι προδόθηκαν από τους Αρμένιους ή από τους Τούρκους συμμάχους. Πράγματι, οι Αρμένιοι ήταν αυτοί που εγκατέλειψαν πρώτοι το πεδίο της μάχης με αποτέλεσμα να σωθούν σχεδόν όλοι, ενώ οι Πατζινάκες και οι Ούζοι παρέμειναν πιστοί μέχρι το τέλος. Η δεξιά πτέρυγα του βυζαντινού στρατού γρήγορα διαλύθηκε, επειδή είχε αποδυναμωθεί εξαιτίας της σταδιακής λιποταξίας των Καππαδοκών. 
Αντίθετα, η αριστερή, αν και αποκόπηκε από το κέντρο και δέχτηκε επίθεση από τα πλάγια και από τα νώτα, ηττήθηκε μόνο μετά από σκληρή μάχη. Ο Δούκας, αμελώντας ολοφάνερα τα καθήκοντά του σαν διοικητής της εφεδρικής παράταξης, που ο στρατός χρειαζόταν απελπισμένα -η επέμβασή του μπορεί να ήταν σωτήρια για την έκβαση της μάχης- είχε αποχωρήσει ήδη από το πεδίο χωρίς να χρησιμοποιήσει τους άντρες του. 
Ο Βρυέννιος, ένας άλλος Βυζαντινός ιστορικός, δηλώνει κατηγορηματικά «η οπισθοφυλακή αποσύρθηκε αμέσως».Μόνο το κέντρο κρατούσε ακόμη όπου συνέχιζε να μάχεται ο Ρωμανός, πληγωμένος πάνω από το νεκρό του άλογο, ώσπου αναγνωρίστηκε από τη στολή του και τους Βαράγγους που τον περιστοίχιζαν. Τότε αιχμαλωτίστηκε από ένα Σελτζούκο δούλο- στρατιώτη. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Βυζαντινός αυτοκράτορας είχε συλληφθεί αιχμάλωτος από μουσουλμάνους. Οι τελευταίες λιγοστές βυζαντινές μονάδες, που δεν είχαν ακόμη διαλυθεί, άρχισαν να υποχωρούν. Ακολούθησε μια ανελέητη, αιματηρή καταδίωξη του διαλυμένου στρατού που συνεχίστηκε όλη τη νύχτα.
 Ένας αυτοκράτορας είχε πει κάποτε ότι «0 στρατός για το κράτος είναι ό,τι το κεφάλι για το σώμα». Το σώμα λοιπόν είχε μείνει τώρα ακέφαλο κι αυτή η εκτέλεση σήμανε το τέλος της στρατιωτικής υπεροχής του Βυζαντίου.
Η μετά το Ματζικέρτ εποχή
Η ήττα στο Ματζικέρτ ήταν το τέλος του παραδοσιακού βυζαντινού στρατού. Τα περισσότερα στρατεύματα των Ταγμάτων καταστράφηκαν στο πεδίο της μάχης και όσα απέμειναν εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο λίγο αργότερα. Το ίδιο συνέβη και με τα Θέματα της Ανατολής που, αποδυναμωμένα όπως ήταν, καταργήθηκαν εντελώς.
 Μόλις εξαφανίστηκαν όμως, ένα μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας κατελήφθη από τους νικητές Τούρκους, πολλοί από τους οποίους εισήλθαν στην περιοχή ως μισθοφόροι των Βυζαντινών με τις ευλογίες των διαδόχων του Ρωμανού, του Μιχαήλ Ζ ‘ (1071-1078) και του Νικηφόρου Γ’ (1078- 1081).Η καταστροφή των Στρατών της Ανατολής άφησε στην κυριολεξία την αυτοκρατορία εντελώς ανυπεράσπιστη. 
Αν και στην πρωτεύουσα άρχισε σύντομα να δημιουργείται ένας νέος στρατιωτικός πυρήνας, η ευθύνη για την προάσπιση των ευάλωτων ανατολικών συνόρων της αυτοκρατορίας πέρασε αποκλειστικά σχεδόν στα χέρια των συνεχώς αυξανομένων μισθοφορικών στρατευμάτων , που αποτελούνταν κυρίως από Νορμανδούς, Τούρκους, Κουμάνους και Πατζινάκες. 
Η ολοκληρωτική σχεδόν εξαφάνιση των ιθαγενών μονάδων και η παράλληλη αύξηση της εξάρτησης της αυτοκρατορίας από τους μισθοφόρους ήταν χωρίς αμφιβολία οι κυριότερες επιπτώσεις της στρατιωτικής ήττας στο Ματζικέρτ. Από τότε άρχισε η πτωτική πορεία που συνεχίστηκε μέχρι τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας…
Πηγή: «Βυζαντινοί Στρατοί 886-1118, Ian Heath – ελληνική έκδοση»
Πηγή 2: www.e-istoria.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η “ΦΟΒΕΡΗ ΜΕΡΑ” ΜΑΤΖΙΚΕΡΤ 1071"

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΦOΒΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!

Ο μυστικΟς φOβος της ΕυρΩπης για την ΕλλΑδα!!


Υπάρχει ένας μυστικός φόβος που διακατέχει τους δυνατούς της Ευρώπης.

Έχει αφεντικά της πολιτικής που ξαγρυπνούν στις Βρυξέλλες.

Έχει τραπεζίτες στο Βερολίνο που στριφογυρίζουν εμπύρετοι στα μεταξωτά τους σεντόνια.

Έχει ευρωκράτες  που παραμιλάνε μέσα στο κόκκινο κρασί τους.

Ποιος είναι ο φόβος ;

Δεν είναι το ότι εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ οι Έλληνες θα υποφέρουν μία τρομερή οικονομική κατάρρευση.

Ο φόβος είναι ότι, εάν η Ελλάδα  εγκαταλείψει το ευρώ, η χώρα θα επιστρέψει στην ευημερία και τότε και άλλες χώρες  θα μπορούσαν να ακολουθήσουν

Υπάρχει ένα διάγραμμα με στοιχεία του ίδιου του ΔΝΤ στον σύνδεσμο OpinionEurope's secret fear aboutGreece - MarketWatch στο οποίο μπορεί κανείς να δει ότι η Ελλάδα με την παλιά κακή δραχμή είχε διπλάσια οικονομική ανάπτυξη από ότι με το ευρώ.

Και δεν ήταν μόνη, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν να πουν παρόμοιες ιστορίες.

Η οικονομική τους ανάπτυξη στις δεκαετίες του 80 και του 90, που παλεύανε με τη λιρέτα, την πεσέτα και το εσκούδο κοροϊδεύει την απόδοση τους με το γερμανο-κρατούμενο ευρώ.  

Προφανώς το να έχει κανείς τον έλεγχο του εθνικού του νομίσματος και της δικής του νομισματικής πολιτικής δουλεύει καλύτερα έχοντας την δική σου κυβέρνηση την δική σου εθνική κυριαρχία.

Ποιος ξέρει;

Τα ανωτέρω στοιχεία προέρχονται από δεδομένα του ίδιου του ΔΝΤ.

Δείχνουν πραγματική οικονομική ανάπτυξη σε τέσσερα νοτιοευρωπαϊκά νομίσματα την περίοδο πριν αποδεχθούν το ευρώ από το 1980 έως το1998 σε σύγκριση με  την περίοδο αφού εκδόθηκε το κοινό νόμισμα στις αρχές του 1999. (Οι αριθμοί δείχνουν τη μέση ετήσια ανάπτυξη στο ΑΕΠ, μετρούμενο ανά κάτοικο με την πραγματική αγοραστική του ικανότητα, για να επαλειφθεί ο πληθωρισμός.) 

Είχαν πει στους λαούς της Ευρώπης ότι το ευρώ θα έφερνε σταθερότητα,  αλλά δεν έφερε.

Βεβαίως υπεισέρχονται πολλοί παράγοντες και δεν φταίει μόνο το ευρώ.

Όμως το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα πουλήθηκε στους ανθρώπους αυτών των χωρών, όταν το ψήφιζαν, ως το μαγικό μέσο που θα μετασχημάτιζε τις οικονομικές τους τύχες.

Τους είπαν να εγκαταλείψουν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία τους με αντάλλαγμα  τεράστια οικονομικά οφέλη.

Αντί αυτού το ευρώ ‘χρηματικοποίησε’ τις οικονομίες τους πνίγοντας τες με τόνους φθηνού, εύκολου χρήματος και δημιουργώντας γιγαντιαίες χάρτινες φούσκες που τώρα έχουν σκάσει.

Είπαν στους λαούς της Ευρώπης ότι το ευρώ θα φέρει σταθερότητα, αλλά δεν έφερε,

Τους είπαν ότι θα φέρει ευημερία, αλλά δεν έφερε.

Τους είπαν ότι θα φέρει ανάπτυξη, αλλά δεν έφερε.

Είναι πράγματι οι Έλληνες  ένα τσαμπί από ρέμπελους ουζο-πότες  όπως διατείνονται οι ρέμπελοι σαμπανιο-πότες των Βρυξελλών

Πριν αποδεχθούν το ευρώ οι Έλληνες κατάφεραν πραγματική ετήσια ανάπτυξη 4% και μέση ανεργία  7,7%.

Από τότε που δέχθηκαν τη θερμή χρηματιστική αγκαλιά των Βρυξελλών, της Φρανκφούρτης και του Βερολίνου η ετήσια ανάπτυξη στην Ελλάδα έπεσε στο 2% με  μέση ανεργία 14%.

Με Αλλα λΟγια η ΕλλΑδα με το ευρΩ Επεσε στη μισΗ ανΑπτυξη και διπλασΙασε την ανεργΙα σε σχΕση με τη δραχμΗ.

Μερικοί επωφελήθηκαν.

Η Ισλανδία πέρασε μία μαζική χρηματο-οικονομική κρίση το 2007-9 όπως και η Ελλάδα, αλλά η  Ισλανδία είναι μία κυρίαρχη χώρα με το δικό της νόμισμα.

Η ισλανδική κορώνα έπεσε δύο φορές μέχρι τώρα στις νομισματικές αγορές ως προς το ευρώ.

Η φθηνή κορώνα βοήθησε την Ισλανδία να σταθεί στα πόδια της.

ΑυτΟ μπορεί να το κΑνει κανεΙς Οταν Εχει το δικΟ του νΟμισμα.

Δεν αποτελεί πραγματικά έκπληξη το ότι αντικαθεστωτικές δυνάμεις έχουν ήδη εμφανιστεί στην Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία, όπως και στην Ελλάδα.

Χώρες που ενώθηκαν με το ευρώ έχουν χάσει την κυριαρχία τους όπως και την ανάπτυξη τους.

Γιατί πρέπει ο Έλληνας Πρωθυπουργός να ζητά την άδεια της Γερμανίδας Καγκελαρίου πριν να αλλάξει την εθνική πολιτική των συντάξεων; 

Γιατί θα πρέπει να δεχτεί την επίθεση από διεθνείς πιστωτές που του λένε ότι η Ελλάδα έχει πάρα πολλούς μεταπτυχιακούς φοιτητές; 

Σήμερα απειλούν τους Έλληνες με χαμό, αποσύνθεση και καταστροφή, εάν προσπαθήσουν να επιστρέψουν πάλι στο  δικό τους νόμισμα.

Και τι εΙναι αυτΟ, Ετσι και αλλιΩς εΙχαν χαμΟ, αποσΥνθεση και καταστροφΗ τουλΑχιστον τα οκτΩ τελευταΙα χρΟνια.

Θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι Βρυξέλλες είχαν απειλήσει και πρωτύτερα.

Πίσω στη δεκαετία του 90 είπαν στους Βρετανούς ότι θα βρεθούν σε  μεγάλο μπελά εάν δεν εγκαταλείψουν την λίρα για το κοινό νόμισμα.

Η βρετανική οικονομία θα βουλιάξει και η Βρετανία θα απομονωθεί.

Θα έπρεπε μάλιστα να ξεχάσουν ότι το Λονδίνο θα παρέμενε ένα μεγάλο οικονομικό κέντρο.

Χωρίς το ευρώ το Λονδίνο θα τελείωνε.

Έτσι έλεγαν τότε.

Εάν θέλετε να δείτε πόσο τελειωμένο είναι  το Λονδίνο προσπαθήστε να αγοράσετε ένα σπίτι εκεί.



γράφει ο Brett Arends*

*Ο Brett Arends είναι ένας βραβευμένος οικονομικός αναλυτής με πολυετή εμπειρία γύρω από θέματα αγορών, οικονομίας και προσωπικής χρηματοδότησης.
Το τελευταίο του βιβλίο “Storm Proof your Money δημοσιεύτηκε από την John Wiley  Co.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΦOΒΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!"

Θεολογική Σχολή της Χάλκης: 45 χρόνια φιμωμένη!

Η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης  χωρίς κανένα απολύτως «αντάλλαγμα» γιατί αυτό αποτελεί αυτονόητη υποχρέωση της και όλοι μας έχουμε υποχρέωση να της το υπενθυμίζουμε συνεχώς!
Με το σύνθημα «A Trail of Broken Promises on Halki Seminary - Turkey Must Respect Religious Freedom»  (Μια διαρκής αθέτηση υποσχέσεων για την Θεολογική Σχολή της Χάλκης  - Η Τουρκία πρέπει να σεβαστεί τη θρησκευτική ελευθερία),  το Hellenic American Leadership Council που εδρεύει στο Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών, μόλις ξεκίνησε μια νέα εκστρατεία για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης η οποία παραμένει φιμωμένη μετά την αιφνιδιαστική απόφαση της τότε Τουρκικής  Κυβέρνησης πριν από 45 χρόνια (1971). 

Η νέα εκστρατεία εστιάζει στην υπόσχεση που δόθηκε τον Μάρτιο του 2012 από τον πρωθυπουργό (σήμερα Πρόεδρο) της Τουρκικής Δημοκρατίας  Ρ. Τ. Ερντογάν προς τον  Πρόεδρο των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα και έγινε γνωστή με την δήλωση του Αμερικανικού Προέδρου «Έδωσα συγχαρητήρια στον πρωθυπουργό για τις προσπάθειες που κάνει μέσα στην Τουρκία να προστατεύσει τις θρησκευτικές μειονότητες. Χαίρομαι για την απόφαση του να επαναλειτουργήσει την Θεολογική Σχολή της Χάλκης».

Έκτοτε έχουν περάσει 1.463 μέρες (και κάθε μέρα που περνάει ο αριθμός των ημερών αυξάνεται στην ειδική ιστοσελίδα που έχει δημιουργηθεί) και η Τουρκία συνεχίζει να κρατάει κλειστή την Θεολογική Σχολή της Χάλκης παραβιάζοντας –μεταξύ άλλων- το ίδιο το Σύνταγμα της, τα άρθρα 37 έως 44 της Συνθήκης της Λωζάνης, τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τις βασικές αρχές για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη! (Σχετικό με το θέμα αυτό είναι το αναλυτικό άρθρο μας 8ης  Ιανουαρίου 2016 με τίτλο Διεθνής έκκληση: Ανοίξτε την Χάλκη!)

Η νέα έκκληση που ξεκίνησε τώρα (Μάρτιος 2016) περιλαμβάνεται σε μια άριστα σχεδιασμένη ιστοσελίδα στην οποία μπορείτε να ξεναγηθείτε κάνοντας κλικ εδώ , ενώ  μπορείτε να υπογράψετε και εσείς την έκκληση  στην ειδική σελίδα «Sign and share» στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://action.hellenicleaders.com/p/dia/action3/common/public/?action_KEY=18607 .

Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη διεθνής έκκληση για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης είχε γίνει το 2001 από το Ελληνικό Ηλεκτρονικό Κέντρο και τον ιστορικό Σύλλογο Κωνσταντινουπολιτών (έτος ιδρύσεως 1928), συγκεντρώνοντας 10.000 περίπου χειρόγραφες υπογραφές. 

Με την ευκαιρία συμπλήρωσης 45 χρόνων από την φίμωση της Σχολής (1971-2016) ήδη πραγματοποιούνται δύο παράλληλες εκκλήσεις που συγκεντρώνουν ηλεκτρονικές υπογραφές:

Η πρώτη ξεκίνησε αρχές 2016 από το International Hellenic Association  μέσω του οργανισμού ακτιβιστών Avaaz από την Ελλάδα και θα τερματιστεί τον Ιούλιο του 2016 (μπορείτε να την υπογράψετε κάνοντας κλικ εδώ ) και η δεύτερη, με ένα άριστα επαγγελματικό σχεδιασμό εξαιρετικού ποιοτικού επιπέδου,  τον Μάρτιο 2016 από την Αμερική (μπορείτε να την υπογράψετε κάνοντας κλικ εδώ).

Είναι πολύ σημαντικό να γίνει όσο το δυνατόν ευρύτερα γνωστή η πλήρης αναξιοπιστία της Τουρκίας η οποία όχι μόνο δεν τηρεί τις υποσχέσεις που μοιράζει σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο πρωθυπουργού ή Προέδρου Δημοκρατίας,  όχι μόνο δεν τηρεί τις ρητές υποχρεώσεις που αναλαμβάνει από διεθνείς συμβάσεις αλλά περιφρονεί και το ίδιο της το σύνταγμα προκειμένου να συνεχίσει να εφαρμόζει διακρίσεις με μοναδικό κριτήριο το θρήσκευμα – όπως ακριβώς συμβαίνει από την ημέρα που ιδρύθηκε η σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία!

Μην διστάζετε – δυναμώστε την φωνή διαμαρτυρίας απέναντι στην αυθαιρεσία της Τουρκίας να κρατάει κλειστή την Θεολογική Σχολή της Χάλκης εδώ και 45 χρόνια!

Υπογράψτε τώρα και τις δύο εκκλήσεις για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης: Την μία που ξεκίνησε από την Ελλάδα στις αρχές του 2016 κάνοντας κλικ εδώ και την άλλη που ξεκίνησε από την Αμερική τώρα (Μάρτιος 2016) κάνοντας κλικ εδώ

Η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης  χωρίς κανένα απολύτως «αντάλλαγμα» γιατί αυτό αποτελεί αυτονόητη υποχρέωση της και όλοι μας έχουμε υποχρέωση να της το υπενθυμίζουμε συνεχώς!

Λεωνίδας Κουμάκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Θεολογική Σχολή της Χάλκης: 45 χρόνια φιμωμένη! "
Related Posts with Thumbnails