ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ.

Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία---

 -- Νίκος Καββαδίας----

Πέντε περίπου εκατομμύρια ελληνίδες.---

Βρέφη,  νήπια, κοριτσάκια,κορίτσια, αγοροκόριτσα, κοπέλες, γυναίκες, δεσποινίδες, κυρίες, μαμάδες, γιαγιάδες, προγιαγιάδες και πριν απ’ όλα είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ γένους θηλυκού, άνθρωποι που συμμετέχουν, κατά το ήμισυ, στο να διαμορφωθεί το «δέκα περίπου εκατομμύρια Έλληνες» .

Ποια είναι τα ονόματα που τους έδωσαν οι γονείς τους χωρίς εννοείται να τις ρωτήσουν; 
Ποια είναι αυτά τα ονόματα που πολλές από αυτές δεν τα χρησιμοποιούν και θέλουν να τις φωνάζουν κάτι άλλο – Κάτια, Νόρα, Πόπη, Μάνια, Λένα, Εύη, Σίσυ, Βίκη, Ράνια, Τασία, Ρένα, Τζούλια, Σούλα, Φούλα, Ρούλα, Βούλα, Λούλα, Κούλα, Τούλα, Χαρούλα, Φιφή, Βιβή, Μιμή, Κική, Λιλή, Σάσα, Ριρίκα, Μαρίκα, Αννίκα, Νινίκα, Μιμίκα, Ρίκα,  Μάρω, Φωφώ, Γωγώ, Ζωζώ, Διδώ, Φιλιώ, Βαγγελιώ, Λενιώ, Μυρτώ, Μαντώ, Μαριώ, Ρίτα, Νίτα, Αννίτα, Νότα, Γιώτα, Μάχη, Πέρσα, Πόλλη, Λία, Μάγια, Νάσια, Νατάσσα, Καίτη, Νανά, Λίζα, Ελίζα, Βάσω, Τασούλα, Βάσια, Πίτσα, Ρίτσα, Λίτσα, Μήτσα, Ντόρα, Δώρα, Αγγέλα, Στέλλα, Μιρέλα, Λέλα, Μπέλλα, Μαίρη, Κλαίρη, Πέγκυ, Πόλυ,  Έμιλυ, Πέννυ, Βίκυ, Ντέμη, Νάνσυ, Ντόλυ, Τόμμυ,  Κέλλυ,  Ζαμπέτα, Νινέτα, Ζέτα, Βέτα, Λέτα, Βάνα, Γιάννα, Λιάνα, Κατερίνα, Ματίνα, Ζανίνα, Λίνα, Μίνα, Στελλίνα, Τίνα, Ντίνα, το θρυλικό Κατίνα κι ένα σωρό άλλα ……

Ποια είναι το πιο διαδεδομένα από τα ονόματα των ελληνίδων που γράφονται στις  ταυτότητες;

Για το πρώτο από αυτά είναι μάλλον γνωστό ότι είναι το ΜΑΡΙΑ. Πόσες όμως είναι οι ελληνίδες οι βαπτισμένες με το όνομα Μαρία; Τι συμβαίνει  με τα  άλλα ονόματα; Ποιες είναι περισσότερες;

Οι Σοφίες, οι Χριστίνες, οι Άννες, οι Δήμητρες, οι Κατερίνες, οι ή Αγγελικές;

Κάναμε μία σχετική έρευνα πάνω σε 20000 ονόματα ελληνίδων και …… 

Μαρία         10,6 %

Ελένη           7,1 %

Αικατερίνη    5,2 %

Βασιλική    3,8 %

Σοφία           3,1 %

Αγγελική       2,7 %

  

Γεωργία        2,6  Αναστασία     2,4 Ευαγγελία     2,3 Ειρήνη          2,2

Δήμητρα      2,2   Άννα            2,1          Παναγιώτα      1,9 Ιωάννα          1,8

Κωνσταντίνα   1,7 Δέσποινα       1,5 Καλλιόπη        1,4 Αλεξάνδρα      1,3

Παρασκευή     1,2 Φωτεινή           1,2 Σταυρούλα     1,2 Κυριακή         1,2

Χριστίνα        1,1 Χρυσούλα       1,1 Θεοδώρα       1,03 Ευγενία         1,03

Αθανασία      1,01 Στυλιανή       1,01 Όλγα             0,90 Ελευθερία     0,90

Βαρβάρα     0,63 Σταματία    0,63 Νίκη          0,60 Αργυρώ      0,60 Αντωνία     0,53

Αθηνά          0,88 Χαρίκλεια     0,72 Ουρανία        0,70 Μαρίνα         0,68 Ζωή            0,68

Ελισάβετ     0,67 Ευφροσύνη   0,49 Σωτηρία     0,47 Ευτυχία      0,46 Μαργαρίτα  0,46

Ασπασία      0,45 Πηνελόπη    0,42 Αφροδίτη      0,41 Ευθυμία        0,40 Ασημίνα        0,37

Πολυξένη      0,37 Σπυριδούλα    0,35 Αμαλία          0,35 Διονυσία        0,33 Ιουλία           0,33

Ευανθία         0,32 Αδαμαντία     0,31 Γιαννούλα      0,31 Έλλη             0,31 Μαγδαληνή   0,31

                                        

            Τα κάπως πιο σπάνια

                                      80 ονόματα

Αγλαΐα Αγνή Αιμιλία Ακριβή Αλεξία Αλίκη Άλκηστις Ανδριάνα Ανδρονίκη Ανθή Άννα Μαρία

Αντιγόνη Αρετή Αριστέα Άρτεμις Αρχοντούλα Βέρα Βικτωρία Βιολέτα Βιργινία Γαριφαλιά Γλυκερία Δανάη

Δάφνη Ελεονώρα Ελπίδα Ερασμία Εύα Ευδοκία Ευδοξία Ευρυδίκη Ευσταθία Ευτέρπη Ζαχαρούλα Ζηνοβία

Ηλέκτρα Ήρα Ηρώ Θάλεια Θεανώ Θεοδοσία Θέτις Θεώνη Θωμαΐς Ίρις Ισαβέλλα

Ισμήνη Ιφιγένεια Καλή Καλλιρρόη Κλειώ Κλεοπάτρα Λαμπρινή Λεμονιά Λευκή Λήδα Λουΐζα

Λουκία Μάρθα Μαριάνθη Μαριάννα Μελπομένη Μυρσίνη Ναυσικά Νεκταρία Νεφέλη Νικολέτα Ξανθή

Ξανθίππη Ολυμπία Πελαγία Περσεφόνη Πολυξένη Σμαράγδα Τατιάνα Φανή Φραγκίσκη Χρυσάνθη Χρυσή

                                                Ακόμα πιο σπάνια

                                                         320 ονόματα

Αγάθη Αγαθονίκη Αγάπη Αγαπία Αγαπούλα Αγιούλα Αγοραστή Αγόρω Αδελαϊς Αδριανή Αθηναϊς Αϊντα Αλκμήνη Αμαρυλίς Αμέλια Αμερίσσα Ανατολή Ανδρομάχη Ανδρούλα Ανεζούλα Ανθούσα Αννέτα Άντζελα Αντζούλα Αντιόπη Αντουανέτα Αποστολία Αρετούσα Αριάδνη Αρσινόη Αρτεμησία Αυγερινή Αυγή Αυγούστα Αύρα Αφεντούλα Αφέντρα Αφθονία Αφροκόμη Βάια Βαλασία Βαλεντίνα Βενετία Βενετσάνα Βερονίκη

Βηθλεέμ Βησσαρία Βιλελμίνη Βίλμα Βλαδιμηρούλα Βλασία Γαβριέλα Γαλάτεια Γαλήνη Γενοβέφα Γερασιμούλα Γεσθημανή Γεωργούλα Γιαννούλα Γιασεμή Γιολάντα Γκιζέλα Γκόλφω Γραμματική Γρηγορία Δαμασκούλα Δημοκρατία Δικαία Δόμνα Δοξούλα Δούκισα Δροσερή Δροσούλα Δωροθέα Ελβίρα Ελεάνα Ελεούσα Ελεφάντω Ελλάς Ελπινίκη Έλσα Εμμανουέλα Επιστήμη Ερατώ Εριέττα Εριφίλη Ερμιόνη Ερμοφίλη Έρρικα Έρση Ερωφίλη

Εσθήρ Ευθαλία Ευλαμπία Ευμορφία Ευπραξία Ευπρέπια Ευριάνθη Ευρύκλεια Ευρώπη Ευστρατία Ευταξία Ευφημία Εύχαρις Έφη Ζαΐρα Ζάμπια Ζαχαρούλα Ζωγραφιά Ήβη Ηλιάνα Ηράκλεια Ηώ Θέκλα Θέμις Θεοδότη Θεοδούλα Θεολογία Θεολογία Θεονύμφη Θεοπίστη Θεοπούλα Θεοφανώ Θεοχάρη Θηρεσία Θωμαή Ιακωβίνα Ίασμη Ιγνατία Ιλεάνα Ιλιάνα Ιοκάστη Ιολάνδη Ιουλιέττα Ιουστίνη Ισιδώρα Ιωσηφίνα

Καλλισθένη Καλομοίρα Καλυψώ Κανέλλα Καρολίνα Καρυοφιλιά Κασσάνδρα Κασσιανή Κερασιά Κλεάνθη Κλεονίκη Κλημεντίνη Κομνηνή Κονδυλία Κοραλία Κορίνα Κορνηλία Κούλα Κρινιώ Κρυσταλλία Κυβέλη Κύνθια Κυπαρίσσω Κωστούλα Λαοκρατία Λαρίσα Λαυρεντία Λελουδιά Λευκοθέα Λεωνή Λουκρητία Λουλούδα Λυγερή Λυδία Μαλάμα Μαλαματένια Μαλαματή Μαλάμω Μαλβίνα Μανταλένα Μανώλια Μαριαλένα Μαριγούλα Μαριέττα Μαρίζα Μαριλένα

Μαρίτα Μαρκέλλα Μαρουσώ Ματθίλδη Ματθούλα Ματούλα Μελαχροινή Μελετία Μελίνα Μελωδία Μερόπη Μεταμόρφωση Μεταξία Μηλιά Μιράντα Μιρέλλα Μίρκα Μιχαέλα Μορφούλα Μόρφω Μόσχα Μπεάτα Μπήλιω Μπουμπουλίνα Μυροφόρα Μυρτώ Νάντια Ναταλία Νεραντζούλα Νιόβη Ξένη Οδέττη Ολυμπιάς Ορσαλία Ούρσουλα Παγώνα Παναγούλα Πανωραία Πάολα Παρή Παρθενόπη Πασχαλιά Πατρίτσια Παυλίνα Πεντηκοστή Περή

Περιστέρα Πετρούλα Πηγή Πλουμίνα Ποθητή Πολύμνια Πολυτίμη Πουλχερία Πραξιθέα Προκοπία Ραΐσα Ραλλού Ραϋμόνδη Ραχήλ Ρέα Ρεβέκκα Ρεγγίνα Ροδάνθη Ροδιά Ροδόπη Ροδούλα Ρόζα Ρουμπίνη Ρωμαλέα Ρωξάνη Σαββίνα Σαββούλα Σαλώμη Σαπφώ Σβετλάνα Σεβαστή Σεβαστιανή Σελήνη Σεμέλη Σεράφω Σίλβα Σιμόν Σμαρώ Σόνια Σουζάνα Σουλτάνα Στάσα Στεργιανή Στεφανία Στρατονίκη Σύλβια

Συμέλα Συμεώνη Ταμάρα Ταξιαρχούλα Τερέζα Τερψιχόρη Τιτίκα Τομαζίνα Τριάδα Τριανταφυλλιά Τρισεύγενη Υβόνη Φαίδρα Φαν Ένα σχόλιο.ουρία Φεβρωνία Φερενίκη Φιλάνθη Φιλαρέτη Φιλιππία Φιλιώ Φιλομήλα Φλώρα Φλωρεντία Φοίβη Φοίβη Φραγκούλα Φραντζέσκα Φρειδερίκη Φρίντα Φρόσω Φρύνη Φυλάνθη Χάιδω Χαραλαμπία Χαρή Χαριτίνη Χαριτούλα Χαριτωμένη Χλόη Χριστοδουλία Χρυσάνθη Χρυσαυγή Χρυσαφένια Χρυσηίς Χρυσόθεμις Χρυσοπηγή

http://users.sch.gr/kassetas/names1.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ."

Η Ονοματοδοσία στη σύγχρονη Ελλάδα

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν μία εξαιρετική ποικιλία μικρών ονομάτων, με αστείρευτη ευρυματικότητα, από την Μυκηναϊκή ακόμα εποχή.--------

Αντίθετα οι πολύτεκνοι Ρωμαίοι αφού εξαντλούσαν τα οικογενειακά τους ονόματα στην συνέχεια συχνά δίναν αριθμούς στα παιδιά τους!
 Έτσι έχουν μείνει στην ιστορία ονόματα όπως Σέκτος, Σέπτιμος, Οκτάβιος και Δέκιος. Με την επικράτηση του χριστιανισμού αρχίζει η υποχρεωτική εξάπλωση των ονομάτων των πρωταγωνιστών της Βίβλου και των αγίων.
 Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος είχε πει: «Κανένας λοιπόν ας μη σπεύδει να δώσει στα παιδιά τα ονόματα των προγόνων, του πατέρα δηλαδή, της μητέρας, του πάππου και του προπάππου, αλλά να δίνονται τα ονόματα των δικαίων, των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων»["Περί κενοδοξίας και ανατροφής των τέκνων": 47].
 Παρόλα αυτά η ύπαρξη μίας τεράστιας ποικιλίας προχριστιανικών ονομάτων που ενδεχομένως εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται οδήγησε στον εμπλουτισμό των εορτολογίων (πιθανόν και στην εποχή μας) με μάρτυρες φέροντες αρχαιοελληνικά ονόματα, ακόμα και θεών και ηρώων, τα ονόματα των οποίων από σεβασμό δεν τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι (π.χ. δεν ονομαζόταν κανείς Απόλλων, αλλά Απολλόδωρος, Απολλώνιος κλπ).
 Έτσι για παράδειγμα το Αχιλλεάς θεωρείται χριστιανικό όνομα που εορτάζει στις 24 Απριλίου. Συνήθως αυτοί οι άγιοι εορτάζουν μαζικά, για παράδειγμα οι Αλέξανδρος, Αναξαμένης, Ανάξαρχος, Αριστείδης, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Επαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ηρακλής, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής, Θεόφραστος, Θησεύς, Ισοκράτης, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολυνίκης, Προμηθεύς, Σοφοκλής, Σωκράτης και Φιλοποίμην εορτάζουν την 10η Απριλίου.
 Επίσης οι Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Ευτέρπη, Τερψιχώρη, Ουρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ερατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Αθηνά, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Ασπασία, Διώνη, Αφροδίτη, Αντιγόνη, Μελπομένη και Πανδώρα που μαρτύρησαν μαζί με τις φίλες τους Μαργαρίτα, Χάιδω, Μόσχω και Λάμπρω στην Ανδριανούπολη τον 2ο αι.μ.Χ. τιμόνται την 1η Σεπτεμβρίου. Βέβαια δεν είναι να παίρνει κανείς στα σοβαρά τα συναξάρια... Παρόλα αυτά τα παραπάνω ονόματα δεν είναι και τόσο δημοφιλή.
Αποτέλεσμα της μακροχρόνιας αυτής λογικής ως γνωστό είναι ότι οι μισοί σχεδόν Νεοέλληνες μοιράζονται 5-6 ονόματα!
Υποθέτωντας ότι κάποιος είναι σε θέση να ακουστεί σε όλη τη χώρα και φωνάξει "Γιώργο" θα γυρίσουν 656000 περίπου άτομα(!), οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι 536 χιλιάδες για τους Γιάννηδες, 516 χιλιάδες για τους Κώστηδες, 278 χιλιάδες για τους Νικολήδες, 238 χιλιάδες για τους Δημήτρηδες, και από 218 χιλιάδες για τους Παναγιώτηδες και τους Μιχάληδες, κλπ.
Μια πρόχειρη μελέτη που κάναμε δίνει τα ακόλουθα στοιχεία:

Τα ίδια στοιχεία για τις κυρίες μας είναι ότι στην χώρα υπάρχουν 549 χιλιάδες Μαρίες, 295 χιλιάδες Ελένες, 211χιλ Κατερίνες κλπ. Καλύτερα στοιχεία μπορείτε να δείτε εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ονοματοδοσία στη σύγχρονη Ελλάδα"

Η ΝΑΥΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΚΑΦΟΣ

ΤΗΝ ΤΡΙΗΡΗ !

Από τον 10ο αιώνα πΧ οι Κορίνθιοι ναυπηγοί άρχισαν να εισάγουν πρωτοποριακά κωπήλατα σκάφη, όπως την τριακόντορο και στη συνέχεια την πεντηκόντορο. Το κοινό σημείο αυτών των σκαφών, αλλά και η ειδοποιός διαφορά με όλα τα προηγούμενα, ήταν ο υδροδυναμικός τους σχεδιασμός, δηλαδή χαμήλωσαν την πλώρη (προικίζοντας την με το έμβολο) και ανύψωσαν την πρύμνη, πετυχαίνοντας μικρότερο λόγο αντίστασης με την θάλασσα και τον άνεμο.

Στη συνέχεια, οι αντίπαλοι της Κορίνθου περιέλαβαν στη δύναμή τους τα πλοία αυτά και κατέστη πλέον αδήριτη ανάγκη για την Κόρινθο να δημιουργήσει ένα νέο σκάφος, το οποίο θα μπορούσε να καταναυμαχήσει όλους τους τύπους σκαφών που χρησιμοποιούσαν οι αντίπαλοι της και θα ‘ταν δύσκολο να αντιγράψουν.

Και οι Κορίνθιοι κέρδισαν το στοίχημα με τον εαυτό τους και την ιστορία.
Ναυπήγησαν «το αριστούργημα της αρχαίας ελληνικής Ναυπηγικής», την Τριήρη, το κορυφαίο κωπήλατο πολεμικό σκάφος της Αρχαιότητας, που η ισχύς, η ευκινησία, η ταχύτητα, η χάρη και η ομορφιά της, οδήγησε τους μελετητές να της απονείμουν το χαρακτηρισμό που ανέφερα, αφού πραγματικά απετέλεσε οριακό σημείο ναυπηγικής εξέλιξης των αρχαίων πολεμικών πλοίων, κυριαρχώντας για κάπου 1000 χρόνια στην Μεσόγειο.

Η τριήρης ήταν το επιστέγασμα της εξελιγμένης ναυπηγικής τεχνογνωσίας των αρχαίων Κορινθίων, αλλά και του συνόλου της τεχνογνωσίας και τεχνολογίας.

Η τέλεια υδροδυναμική κατασκευή της Τριήρους (αξεπέραστη σχεδόν έως σήμερα), εκτός από ένα πολύ όμορφο πλοίο, την καθιστούσε όπλο τεχνολογικής αιχμής και κατά συνέπειαν δε βασικότατο παράγοντα για την επικράτηση του ελληνισμού επί των Περσών και των Φοινίκων αντιπάλων του στον ευρύτερο χώρο τής Μεσογείου και για την εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού στα πέρατα του γνωστού τότε κόσμου.

Η τριήρης ονομάστηκε έτσι επειδή ο εφευρέτης της, ο Κορίνθιος Αμεινοκλής, τοποθέτησε έναν τρίτο πάγκο κωπηλασίας. Επρόκειτο για τον «εξωστάτη», όχι στην ίδια κάθετη γραμμή με τους άλλους δυο, παρά με αισθητή απόκλιση προς τα έξω (πρόβολος), δίνοντας πρόσθετη δύναμη μοχλού στα κουπιά του πάγκου αυτού.





Η τοποθέτηση των κωπηλατών κατ’ αυτόν τον τρόπο αύξησε τον συνολικό αριθμό τους, επαυξάνοντας κατά συνέπεια την προωστήρια δύναμη του σκάφους χωρίς να αυξηθεί αισθητό το μήκος του, το οποίο έφθασε τα 35 μ. περίπου με πλάτος 5,20 μ. Έτσι, η τριήρης ήταν γρήγορη, εξαιρετικό γρήγορη, για δυο λόγους:

• επειδή το μακρύ και στενό σκαρί της παρουσίαζε την μικρότερη δυνατή αντίσταση στα κύματα. και
• επειδή η ελαφρά της κατασκευή (70 τ. περίπου) και ο αριθμός των κωπηλατών της δημιουργούσε βύθισμα μόλις στο 60% τής αντίστοιχης τιμής μίας σύγχρονης αγωνιστικής οκτακώπου.

Η τριήρης διέθετε 170 κουπιά εν συνόλω, με έναν κωπηλάτη σε κάθε κουπί, τα οποία ήσαν κατανεμημένα ως εξής: στην κάθε πλευρό 31 κουπιό εχείριζαν (= κινουσαν) οι «θρανίτες ερέτες» (= κωπηλάτες), 27 οι «ζυγίτες», και άλλα 27 οι «θαλαμίτες».

Για την πηδαλιούχηση, ήσαν τοποθετημένα στην πρύμνη, ένα σε έκαστη πλευρό της, δυο πλατιά κουπιά που τα χειριζόταν ο πηδαλιούχος.
Για την ιστιοπλοΐα, το πλοίο είχε έναν κύριον ιστό με μεγάλο τετράγωνο πανί, τον «μέγα», και άλλον έναν, αισθητό μικρότερον, κοντά στην πλώρη, τον «ακάτιο». Τα Πανιά αυτό αφαιρούντο κατά την διάρκεια των ναυμαχιών.

Η ξυλεία για την κατασκευή της τριήρους προερχόταν από υψηλής ποιότητας πεύκο και έλατο, τα οποία φύονταν κυρίως στις περιοχές του Αχελώου, γι’ αυτό και η ευρύτερη περιοχή είχε αποικηθεί εντατικά απ’ τους Κορινθίους.

Σύμφωνα με τις φιλολογικές πηγές, οι τριήρεις εβάφοντο κόκκινες. Μερικές όμως εβάφοντο κυανές (= βαθυγάλανες) στην πλώρη αποκαλούμενες «κυανόπρωρες». Το χαρακτηριστικό για τα αρχαία ελληνικό πλοία μάτι, που ζωντάνευε το πλοίο, είχε μαύρο περίγραμμα και λευκό εσωτερικά και σχεδόν πάντα ήταν μαρμάρινο.
Κάθε πόλη είχε τον δικό της πρυμναίο διάκοσμο.
Τα πανιά είχαν λευκό χρώμα, αρκετές φορές όμως βάφονταν φαιά (= γκρίζα).

Οι τριήρεις θεωρούνταν θηλυκού γένους, ήσαν για τους αρχαίους Κορίνθιους, αλλά και όλους τους άλλους Έλληνες ζωντανές και ιερές, όπως οι Πηγές, τα Βουνά, τα Άλση, και τους έδιναν συνήθως ονόματα Θεών, όπως Αφροδίτη, Άρτεμη, ή Νηριήδων, όπως Θέτις, Αμφιτρίτη.
Το όνομα κάθε πλοίου απεικονιζόταν σε πλάκα καρφωμένη στην πλώρη, ώστε να είναι εύκολα αναγνωρίσιμο στη μάχη και κατανοητό από το πλήρωμα που το είχε ως σύμβολο.

Το βασικό όπλο της τριηρους ήταν το κατασκευασμένο από ορείχαλκο (= μπρούντζος) η σιδηρό έμβολο τριών συνήθως αιχμών, τοποθετημένο στο επίπεδο της ισάλου γραμμής στην πρύμνη. Σχηματιζόταν από την προέκταση των δοκαριών του σκελετού ώστε να είναι ενσωματωμένο στην δομή του σκάφους. Με το σύστημα αυτό αυξανόταν η ισχύς του εμβολισμού και διαχεόταν η δύναμη της πρόσκρουσης αφ’ ενός. Αφ’ ετέρου εξαλειφόταν πρακτικά ο κίνδυνος αποκόλλησης του μετά η κατά τον εμβολισμό των εχθρικών πλοίων, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε βύθιση και την ίδια την επιτιθεμένη τριήρη.

Για να εξαλειφθεί και ο κίνδυνος βαθειάς εισχώρησης του εμβόλου στο εχθρικό πλοίο τόσο ώστε να μην μπορεί να αποκολληθεί με ανάστροφη κωπηλασία, τοποθετήθηκε στο σημείο της στείρας (= κοράκι της πλώρης) όπου έσμιγαν οι επωτίδες (= οριζόντια σανίδια στις πλευρές της τριηρους, τα οποία καταλήγουν στη στείρα και τα οποία δέχονται την τρομακτική πίεση απ’ την σύγκρουση η οποία λαμβάνει χωρά κατά τον εμβολισμό) το προεμβόλιον.


Με το έμβολο σαν κύριο όπλο, ο σχηματισμός μάχης είχε κυρτή η κoίλη γραμμή προ τον εχθρό, όπου οι τριήρεις παρετάσσοντο κατά μέτωπον.

Εκτός του εμβόλου, ο οπλισμός της τριηρους περιελάμβανε εκηβόλα όπλα (τόξα, δόρατα, ακόντια, σφενδόνες) τα οποία χειρίζονταν οι ψιλοί και οι επιβάτες, ενώ κατά τον Δ’ π.Χ. αιώνα προστίθενται οι δελφίνες (= αιχμηρά και βαριά μεταλλικά κομμάτια, τα οποία κρεμούσαν από τις κεραίες κι εξαπέλυαν στο κατάστρωμα των εχθρικών, το οποίο και διατρυπούσαν, φτάνοντας έως το κύτος) και ο καταπέλτης.



Η τριηρης, σε κανονικό ταξίδι χωρίς στάση και χρησιμοποίηση πανιού, μπορούσε ν’ αναπτύξει μέση ταχύτητα 8 περίπου κόμβων, καθιστάμενη δύο φορές ταχύτερη από την μεταγενέστερη ρωμαϊκή γαλέρα. Η ταχύτητα αυτή επιτυγχανόταν με την συντονισμένη κωπηλασία των ερετών, οι οποίοι εχείριζαν βάσει των εξής παραγγελμάτων του Κελευστή:
Η ανώτατη ταχύτητα τής τριήρους αναπτυσσόταν κατά τούς ελιγμούς στη ναυμαχία και ιδιαίτερα όταν το σκάφος εφορμούσε για εμβολισμό, οπότε έφτανε τούς 12 κόμβους (περίπoυ 20 χλμ την ώρα).

Ο τρόπος ναυπηγήσεως τής τριήρους της επέτρεπε Κάθε είδους ελιγμό: να κινηθεί προς τα εμπρός και προς τα πίσω, να σταματήσει, να στραφεί αριστερά – δεξιά, να εκτελέσει στροφές εξαιρετικά μικρής ακτίνας, σχεδόν-επιτόπιες. Παράλληλα, χάρη στο μικρό της βύθισμα, η τριηρης εκινείτο με άνεση και χάρη στα αβαθή νερά, προσέγγιζε χωρίς δυσκολία ακτές κάθε μορφολογίας, έβγαινε δίχως ιδιαίτερο κόπο στη στεριά, και πραγματοποιούσε πολύ εύκολα ελιγμούς σε στενές θάλασσες.
Η κορυφαία στιγμή για την τριήρη ήταν η ναυμαχία τής Σαλαμίνας την 22α (κατ’ άλλους 28η η 29η) Σεπτεμβρίου τού 480 π.χ., οπότε 370 περίπου ελληνικές τριήρεις κατατρόπωσαν τον τεράστιο περσοφοινικικό στόλο και έδιωξαν οριστικά απ’ την Ελλάδα τους Πέρσες.

πηγή : Αρχαιολόγος Κος Παρασκευάς Νταβαρίνος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΝΑΥΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ"

Η Τουρκική τραγωδία

Με η χωρίς επιτυχημένο πραξικόπημα, η Τουρκία θα παραμείνει βαθειά λαβωμένη από την μεγάλη πληγή του Κουρδικού προβλήματος των 25.000.000 ανθρώπων, τον βαθύ διχασμό Ισλαμιστών - Κεμαλιστών καθώς και με τις συνέπειες της σκοτεινής συνεργασίας με την τρομοκρατία του ISIS.----

Μόλις πριν από δύο εβδομάδες (30/6/2016) στο άρθρο «Τουρκία: Εμφύλιος, τρομοκρατία και συγνώμες!» γράφαμε τα εξής:

«Η σύγχρονη Τουρκική Δημοκρατία περνάει ένα πραγματικό εφιάλτη υπό τον ασφυκτικό έλεγχο ενός μεγαλομανούς, ανισσόροπου και αντιφατικού ηγέτη. Ένα εφιάλτη που έχει βυθίσει την συντριπτική πλειοψηφία του γειτονικού μας λαού στο φόβο, στην ανασφάλεια και στην επιδεινούμενη οικονομική απαξίωση. Ένα εφιάλτη, με ολοένα και μεγαλύτερο τίμημα σε αίμα αθώων ανθρώπων που δολοφονούνται χωρίς να φταίνε σε τίποτα.»

Δύο εβδομάδες αργότερα, η απόπειρα πραξικοπήματος της 15^ης Ιουλίου 2016 στην  Τουρκία εξελίχτηκε σε οπερέτα γιατί ένα πραξικόπημα δεν ξεκινάει αν δεν έχει σιγουρέψει την σύλληψη των πολιτικών που θέλει να ανατρέψει, ούτε τους αφήνει να κάνουν διαγγέλματα με την μοναδική τέχνη του λαϊκισμού που είναι πασίγνωστο ότι διαθέτουν. 

Η οπερέτα αυτή αποτελεί μια ακόμα σκηνή της ίδιας τραγωδίας που βιώνει η σύγχρονη Τουρκία, με δεκάδες όμως νεκρούς, εκατοντάδες τραυματίες και ένα πραγματικό πογκρόμ στα στελέχη των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων: Αρχηγοί, υπαρχηγοί, στρατηγοί, ναύαρχοι, πτέραρχοι ή συνταγματάρχες – κανένας δεν είναι ασφαλής, ακόμα και αν δεν συμπεριλαμβάνεται στους 2.800 στρατιωτικούς που ήδη βρίσκονται «υπό περιορισμό».

Παράλληλα, ο αριθμός των νεκρών στρατιωτών από την επίθεση εναντίον του Κουρδικού πληθυσμού της Τουρκίας αυξάνεται καθημερινά, οι αλλεπάλληλες βομβιστικές επιθέσεις γονατίζουν τον τουρισμό και την οικονομία της Τουρκίας και όσοι θεωρούν πως ο Ρ. Τ. Ερντογάν «θριάμβευσε» με την αποτυχία του πραξικοπήματος επιβάλλοντας πλήρως την εξουσία του στο εσωτερικό, ενώ με τις συγνώμες και την διαλλακτική «μεταμόρφωση» κέρδισε πάλι την εμπιστοσύνη Ρωσίας, Ισραήλ, Αιγύπτου,  Αμερικής ή άλλων χωρών στο εξωτερικό, πιστεύουμε πως σφάλλουν.

Ο διχασμός μέσα στην Τουρκία είναι βαθύτατος, οξύτατος και εκρηκτικός. Η έλλειψη εμπιστοσύνης από το εξωτερικό, ακόμα και από στενούς φίλους, εμφανέστατη. Ο Ρ. Τ. Ερντογάν διαθέτει αναμφισβήτητα μεγάλη επιρροή σε ευρύτατα λαϊκά στρώματα, μια επιρροή όμως που «αντισταθμίζεται» από την αντίθεση του μισού πληθυσμού της Τουρκίας στην «άνευ κανόνων» διοίκηση που ασκεί, ενώ η «απόλυτη» βεβαιότητα της ασφάλειας του, έχει πληγεί ανεπανόρθωτα από τις εικόνες του βομβαρδισμένου προεδρικού μεγάρου.

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Η Τουρκική τραγωδία συνεχίζει την πορεία της. Ο Ρ.Τ. Ερντογάν θα σπεύσει να αξιοποιήσει την ευκαιρία που του πρόσφεραν οι πραξικοπηματίες για να εδραιώσει την εξουσία του χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, δηλαδή την κατάλυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας του τύπου, της διάκρισης των εξουσιών και φυσικά της Δημοκρατίας την οποία χρησιμοποιεί όπως και όποτε τον εξυπηρετεί «εν ονόματι του λαού».

Με η χωρίς επιτυχημένο πραξικόπημα, η Τουρκία θα παραμείνει βαθειά λαβωμένη από την μεγάλη πληγή του Κουρδικού προβλήματος των 25.000.000 ανθρώπων μέσα στην Τουρκία, τον βαθύ διχασμό των ισλαμιστών που προσπαθούν να επιβάλλουν ένα θεοκρατικό καθεστώς και των Κεμαλιστών που μάχονται για το κοσμικό κράτος που εγκαθίδρυσε ο Μουσταφά Κεμάλ καθώς και με τις συνέπειες της σκοτεινής συνεργασίας με την τρομοκρατία του ISIS.

Ο πολύπλοκος πόλεμος  εξουσίας στην γειτονική μας Τουρκία θα συνεχιστεί αδυσώπητος και η Ελλάδα πρέπει να παραμένει σε διαρκή επαγρύπνηση. Όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα σου, είναι πιθανό η φωτιά να επεκταθεί και στο δικό σου. Συνεπώς,  πρέπει να έχεις συνεχώς τα μάτια ορθάνοιχτα! 

Λεωνίδας Κουμάκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Τουρκική τραγωδία"