ΔΟΞΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΥΝ!!!!

Οι άνθρωποι θεωρούν την θρησκεία αναγκαία μόνον γιατί συνήθισαν σ'αυτή και χάνουν τον προσανατολισμό τους όταν η πρόοδος της γνώσης εκμηδενίζει την πίστη τους.

Η ηθική έχει φυσική προέλευση στηρίζεται είτε στη κοινωνική σύμβαση ή την ανάγκη και όχι στην θεία τάξη.

Η φύση είναι αδιάφορη απέναντι στο καλό και το κακό στην αρετή και την κακία ενώ ο ήλιος φωτίζει αδιάκριτα τους πονηρούς και τους αγίους.

Εάν η φύση μπορεί να έχει ηθική επίδραση η συμβολή της θα συνίσταται στην υπεροχή της ανηθικότητας.

Δεν είναι αναγκαίο να περιορίσουμε το ένστικτο και το πάθος γιατί τα εμπνέει στον άνθρωπο η φύση.

Η αρετή είναι σφάλμα ο σκοπός της ζωής είναι να ζεις και η μόνη σοφία είναι η ευτυχία.

Είναι καθαρή παραφροσύνη να υποθέσουμε ότι κάποιος άλλος εκτός από εμάς τους ίδιους μπορεί να μας δώσει την ευτυχία ή να μας κάνει δυστυχισμένους.

Δηλαδή η ευτυχία και η δυστυχία είναι πάντοτε το αποτέλεσμα της δικής μας συμπεριφοράς και ο καρπός των επιθυμιών μας.

Στο κράμα τάξης και σύγχυσης καλού και κακού δεν μπορούμε να διαπιστώσουμε καμιά σταθερή αρχή κανένα διαρκή κέντρο πραγματικότητας.

Εδώ μέσα βλέπουμε την αδιάκοπη άμπωτη και πλημμυρίδα της ζωής στην οποία η μόνη σκοπιμότητα μεταφυσικής τάξης είναι η αλλαγή!!!

Η ζωή είναι αλλαγή ένα αδιάφορο γίγνεσθαι και θανάτου.

Η ψυχή είναι μύθος που χάρη ευκολίας της αδύνατης διάνοιας μας τον τοποθετούμε πίσω από το κύμα των καταστάσεων της συνείδησης.

Όλες μας λοιπόν οι κρίσεις είναι περιορισμένες και συμβατικές και μόνον οι <<ΛΥΤΡΩΤΕΣ>> που εμφανίζονται κατά καιρούς μπορούσαν να συλλάβουν την απόλυτη αλήθεια.

Δεν είναι αναγκαίο να υποθέσουμε την ύπαρξη ενός δημιουργού ή μιας πρώτης αιτίας.

Είναι λογικότερο να πιστέψουμε ότι το σύμπαν υπήρχε από την αιωνιότητα και ότι οι μεταβολές που υφίσταται οφείλονται στις εσωτερικές και συμφυείς δυνάμεις της ίδιας της φύσης και όχι στην επέμβαση κάποιας θεότητας.

Η ύπαρξη ενός πραγματικού δημιουργού δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδειχτεί από την ανθρώπινη λογική γιατί κάθε τι που υπάρχει πρέπει να είναι είτε ελεύθερο ή εξαρτημένο και ο θεός δεν μπορεί να είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Εάν ο θεός είναι τέλειος δεν θα είχε ανάγκη να δημιουργήσει ένα σύμπαν.

Εάν είναι ατελής τότε δεν είναι θεός.

Η δημιουργία δεν κινείται προς ένα τελικό σκοπό δεν υπάρχει πρόοδος το μόνο που υπάρχει είναι η αέναος επανάληψη.

Τέλος στην πραγματικότητα ένα άτομο δεν είναι το άτομο αλλά ένας κρίκος στην αλυσίδα της ζωής μια σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Καλή ενατένιση σε όλους σας!!!

Έγραψε ο : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

Τα παρατσούκλια των κατοίκων κάθε Ελληνικης πόλης------
Δεν ξέρω αν έχει τύχει ποτέ να τ’ ακούσετε αλλά οι άνθρωποι που ζουν σε κάθε πόλη δεν ονομάζονται μόνο από την πόλη (π.χ. Θεσσαλονίκη – Θεσσαλονικιός) αλλά έχουν και κάποιες ειδικές ονομασίες ανα πόλη οι οποίες έχουν βγει για διαφορετικό λόγο σε κάθε μία.
 Ορίστε λοιπόν μερικές απ’ τις πόλεις. Για όποιες άλλες ξέρετε που δεν υπάρχουν, ή ξέρετε κάτι παραπάνω που δεν υπάρχει εδώ αφήστε σχόλιο.
+ Θεσσαλονίκη – Καρντασια:
Καρντασι είναι ο αδερφός στα τουρκικά. Παλιά επεφτε πολυ κοροϊδεμα από τους Αθηναίους επί του θέματος.
Σαλονίκη δε, γνωστή και ως Καρντασούπολη!
+ Έβρος (κυρίως Κομοτηνή) – Γκάτζοι ή Γκάτζολοι:
Στο Σουφλί του νομού Έβρου παλαιότερα υπήρχαν πολλά γαϊδούρια, τα οποία.... τα έλεγαν αλλιώς και γκάτζους. Έτσι οι φαντάροι έβγαλαν κοροϊδευτικά την περιοχή Γκατζολία και έμεινε να φωνάζουν τους κατοίκους Γκάτζολους. Η ιστορική αμαξοστοιχία 604 ΕΒΡΟΣ ΕΞΠΡΕΣ καλείται και Γκάτζος Εξπρές.
+ Πτολεμαΐδα – Καϊλαριώτες:
Αυτό συμβαίνει γιατί η πτολεμαϊδα λέγεται αλλιώς και Καϊλάρια. Επίσης λέγεται και λασποχώρι γιατί παλιά ήταν χωριό όλο λάσπες όταν έβρεχε.
+ Κοζάνη – Σούρδοι:
Λέγονται έτσι διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι – κοινώς ποιούσαν την νήσσαν – όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροποία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή. Στα βλάχικα σούρδος σημαίνει κουφός / βλάκας.
+ Κέρκυρα – Παγανέλια ή Φρανκολαντσέρηδες:
Αυτοί ονομάστηκαν έτσι γιατί παγανέλι στην κερκυραϊκή διάλεκτο σημαίνει περιστέρι και η Κέρκυρα (κυρίως οι πλατείες αλλα γενικά όλη η πολη της) είναι γεμάτη περιστέρια. Το φρανκολαντσέρηδες δεν ξέρουμε από που βγαίνει.
+ Ιωάννινα – Παγουράδες:
Λέγονται έτσι γιατί παλιά λέγανε ότι στην λίμνη στα γιάννενα καθρεπτίζοταν το φεγγάρι και οι γιαννιότες έτρεχαν με τα παγούρια για να μαζέψουν και καλά το μαγικό νερό!
 + Λάρισα – Πλατυποδαράδες ή Πλατύποδες ή Τυρόγαλα:
Αυτοί λέγονται έτσι λόγω του κάμπου που είναι επίπεδος και δεν βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι. Το τυρόγαλα βγαίνει απ’ το τοπικό προϊόν.
+ Βόλος – Αυστριακοί:
Kυκλοφορούν διάφορες εκδοχές:
* Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι μοχθηροί – επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ’ τους Τούρκους.
* Διότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα Αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.
Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι:
* Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη Αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό Αυστριακή προστασία.
* Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά την Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους «Έλληνες το γένος» (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, Αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν.
Και υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας.
* Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, την γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.
(Πηγή: http://www.slang.gr/lemma/show/Austriakoi_5697:Αυστριακοί)
+ Άρτα – Νερατζοκώλιδες:
Λόγω του ότι στην Άρτα έχουν πολλά νεράτζια και μεγάλους κώλους άρα έχουν κώλους σαν νεράτζια…
+ Πρέβεζα – Σαρδέλες:
Διότι λέγεται ότι βάζουν τις σαρδέλες στο κλουβί.
+ Αθήνα – Γκάγκαροι:
Γκάγκαρο ήταν το βαρύ ξύλο που ήταν κρεμασμένο με σκοινί πίσω από τις αυλόπορτες, τις οποίες έκλεινε με το βάρος του. {gaga στα τούρκικα το ράμφος – Lady gaga that can’t be good for you )
Γκάγκαρος λεγόταν επί τουρκοκρατίας ο Αθηναίος της ανώτερης κοινωνικής τάξης, ο οποίος στην πόρτα του είχε γκάγκαρο…
Σημαίνει σήμερα ο γνήσιος Αθηναίος.
+ Φλώρινα – Απόγονοι της Γιουργίας:
Γιατί η γιούργα ήταν η Γεωργία στα Φλωρινιώτικα. Ήταν η μεγαλύτερη που**να της Φλώρινας… Απ’ τις μεγαλύτερες βρισιές για τους Φλωρινιώτες.
+ Πόντος – Ντουντούμια / Τουρκούλια:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Λέσβος – Γκαζμάδες:
Τη Μυτιλήνη τη λένε Γκασμαδία ή Κασμαδία οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί, επειδή η στρατιωτική ζωή εκεί έχει πολύ σκάψιμο, σκάβουν ορύγματα. Επίσης υπάρχει και ο παλιός μύθος που λέει ότι (σύμφωνα με την στόμα-στόμα παράδοση των φαντάρων) όταν ήταν να φτιαχτεί το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, όλοι οι κάτοικοι πήγαν να συνδράμουν κρατώντας από έναν κασμά (και κανένας δεν κρατούσε φτυάρι ή σκαπέτι).
+ Καστοριά – Τσιρουνιάιδες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Σέρρες – Ακανέδες:
Λόγω του ότι στη πόλη των Σερρών φτιάχνονται ακανέδες (ένα είδος γλυκού σαν λουκούμι)…
+ Πάτρα – Μινάραδες:
Λίγο υποτιμητική λέξη για τους Πατρινούς που σημαίνει μαλάκας αλλά σε πιο light εκδοχή.
+ Ηράκλειο – Σουμπερίτες ή Καστρινούς:
Σουμπερίτες διότι στην κατοχή ο Σούμπερ είχε την έδρα του στο Hράκλειο και Καστρινούς επειδή το Ηράκλειο ονομαζόταν και Κάστρο.
+ Αγρίνιο – Βλάχοι:
Έτσι τους αποκαλούν οι μεσολογγίτες, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διακεκριμένο.
+ Ναύπλιο – Κωλοπλένηδες:
Οι Aργίτες τους αποκαλούν έτσι διότι πλένονταν στις τούρκικες τουαλέτες.
+ Άργος – Πρασάδες:
Ως αντίποινα οι Aναπλιώτες τους έβγαλαν έτσι διότι έτρωγαν το πράσο με το οποίο χτυπούσαν το γαϊδούρι τους.
+ Καβάλα – Ψαροκασέλες:
Έτσι τους αποκαλούν οι Ξανθιώτες.
+ Αρκαδία – Σκορδάς ή Αβγοζύγης:
Σκορδάς λόγω των τοπικών προϊόντων και αβγοζύγης γιατί πρώτοι οι αρκάδες πουλούσαν αυγά βάσει του μεγέθους τους – των αυγών -.
+ Καλαμάτα – Σωματέμπορες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Κόρινθος – Λαΐδες:
Γιατί Λαΐδα ήταν μια εταίρα της αρχαιότητας από την Κόρινθο.
+ Κρήτη – Πέτσακες ή Σβούρους:
Μάλλον από Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Τείνει να αντικαταστήσει και στα Χανιά το «κούργιαλος». Σβούροι είναι οι κάγκουρες στην τοπική διάλεκτο.
+ Κως – Μπόχαλοι:
Γιατί στην τοπική διάλεκτο το μπουκάλι το λένε μποχάλι.
+ Ρόδος – Τσαμπίκοι:
Λόγω τοπικού ονόματος.
+ Τρίκαλα – Κασέρια ή Σακαφλιάδες:
Κασέρια λόγω τοπικού τυριού και Σακαφλιάδες λόγω του Σακαφλιά, ο οποίος έζησε την εποχή του Μεσοπολέμου, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ήταν ο Δον Ζουάν της εποχής. Ήταν ένας ωραίος άντρας που είχε αναστατώσει την τρικαλινή κοινωνία με τα καμώματα του, ώσπου κάποιοι του στήσανε καρτέρι στα στενά σοκάκια του Βαρουσίου και τον μαχαιρώσανε (εξού και το γνωστό στιχάκι “Στα τρίκαλα στα δυό στενά σκοτώσανε τον σακαφλιά”). Το σακαφλιάς κατά λέξη σημαίνει ο φίλος της σάρκας.
Πηγή : http://salonicasunitedbitches.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η μια στις τέσσερις Αγγλικές λέξεις είναι Ελληνική!


Έρευνα του συγγραφέα Αριστείδη Κωνσταντινίδη αποδεικνύει το μέγεθος του δανεισμού λέξεων από την ελληνική γλώσσα.
Εκατόν πενήντα και πλέον, χιλιάδες (150.000) ελληνικές λέξεις, περιέχει η αγγλική γλώσσα και η διεθνής επιστημονική ορολογία.
Η μια στις τέσσερις αγγλικές λέξεις είναι ελληνική.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε η μοναδική εργασία του συγγραφέα από τη Θεσσαλονίκη κ. Αριστείδη Κωνσταντινίδη, που κράτησε 28 χρόνια και ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου Αθηνών, αφήνοντας άναυδους επιστήμονες και ακροατήριο.
Το λεξικογραφικό ενδιαφέρον, είναι τέτοιο, που αποδεικνύει ότι η ελληνική γλώσσα, είναι η γλώσσα των επιστημών και της λόγιας έκφρασης, στην ..
αγγλική γλώσσα.
Μέχρι το 1991 όπως τόνισε ο κος Κωνσταντινίδης υπήρχαν δύο μόνο εργασίες για την επίδραση της ελληνικής γλώσσας στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο. Η μια για τη γαλλική γλώσσα με 1250 ελληνικές ρίζες, και η άλλη για τη γερμανική με 1450 λέξεις, πράγμα φτωχό για τον πλούτο της ελληνικής. Σήμερα, η αγγλική γλώσσα έχει λέξεις από τον Όμηρο, τον Ησίοδο, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ηρόδοτο, τον Ιπποκράτη, το Θουκυδίδη, το Γαληνό.
Η επίδραση που έχει ασκήσει η ελληνική γλώσσα στο ευρωπαϊκό λεξιλόγιο και ιδιαίτερα στην αγγλική είναι εν μέρει γνωστή, αλλά όχι συστηματικά καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη. Οι δύο εργασίες που υπήρχαν η μια για τη γαλλική και η άλλη για τη γερμανική περιελάμβαναν περί τις 1500 ρίζες-λέξεις που όχι μόνο δεν έδιναν μια ολοκληρωμένη εικόνα της επίδρασης, αλλά αντίθετα, δημιουργούσαν παραπλανητική εικόνα, σε βάρος της ελληνικής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ"

1944 Η ανατίναξη του Ισθμού Κορίνθου από τους Γερμανούς

ΒΙΝΤΕΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1944 Η ανατίναξη του Ισθμού Κορίνθου από τους Γερμανούς"

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Τα αρχαία μνημεία των ονομάτων.----

Επάνω στη σημασία και στην εκφορά των λέξεων έχουν καταγραφεί κομμάτια από την ιστορία της ανθρωπότητας

Η πιεστική ανάγκη του ανθρώπου να μεταδώσει πληρoφoρίες συνέβαλε στην ανάπτυξη των φωνητικών του οργάνων κατά τρόπο ώστε να μπορέσει να εκφράζεται με έναρθρο λόγο. Από τη μελέτη σκελετικών απολιθωμάτων προκύπτει ότι το απαραίτητο για την ομιλία υοειδές οστούν είχε διαμορφωθεί στον ανθρώπινο λάρυγγα τουλάχιστον από την εποχή του Νεάντερταλ.

 Η ανάπτυξη δε των δυνατοτήτων ομιλίας είχε ως επακόλουθο την ταχεία αύξηση τόσο του όγκου όσο και των πολύπλοκων δυνατοτήτων του ανθρώπινου μυαλού. Ετσι, ανάλογα με τις προκλήσεις που δεχόταν, ο άνθρωπος μπορούσε πλέον να κατασκευάζει λέξεις/ονόματα που συμβόλιζαν πραγματικά αντικείμενα. Αρκούσε, επομένως, η εκφορά ενός τέτοιου συμβόλου/ονόματος για να αναπλαστεί και να μεταδοθεί η εικόνα του αντίστοιχου αντικειμένου, εφ' όσον βεβαίως ο δέκτης του μηνύματος ήταν ή είναι μέλος της κοινότητας που χρησιμοποιεί τον ίδιο λεκτικό κώδικα επικοινωνίας, την ίδια γλώσσα.
 Για παράδειγμα, η εκφορά της λέξης «δέντρο» αρκεί για να κατανοήσει κάποιος που μιλάει την ελληνική γλώσσα ότι πρόκειται για πολυετές φυτό μεγάλων διαστάσεων. Κάθε λέξη/όνομα στην αρχική διαμόρφωσή της έχει κατά κανόνα σημασία περιγραφική, η οποία όμως μπορεί να μεταβληθεί με τη χρήση και ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες.
 Ετσι τα ονόματα αποκτούν μια σημασιολογική στρωματογραφία, από τη μελέτη της οποίας μπορεί κανείς να αναχθεί στην αρχή και να αναζητήσει τους λόγους δημιουργίας τους. Αυτό μάλιστα μπορεί να γίνει συσχετίζοντας το αρχικό όνομα με την πολιτισμική φάση κατά την οποία εντοπίζεται αρχαιολογικά η αρχική εμφάνιση ή χρήση του σημαινόμενου πράγματος.
Ενα επιφώνημα
Αν υποθέσουμε ότι η λέξη «αλς» ξεκίνησε από ένα επιφώνημα, με το οποίο αυτός που δοκίμασε να σβήσει τη δίψα του, με γάργαρο πεντακάθαρο νερό σε μιαν ακρογιαλιά στη θάλασσα, εκδήλωσε την απέχθειά του για την αλμυρή γεύση
. Με τον καιρό το επιφώνημα αυτό έγινε το σύμβολο λεκτικής επικοινωνίας για να μεταδώσει ακριβώς αυτό το μήνυμα: ότι το νερό αυτό ήταν ακατάλληλο τόσο για πόση όσο και για άρδευση. Φαίνεται δε ότι το νόημα του απόμακρου και ταυτόχρονα επικίνδυνου κρύβεται στη σημασία που έχει η λέξη «αλς» στον Ομηρο: τη θάλασσα όταν τη βλέπει κανείς από την ξηρά. Η παρουσία της ρίζας στις πινακίδες της Γραμμικής Β γραφής ως συνθετικού σε άλλες λέξεις (π. χ. αμφίαλος) δείχνει μακρά χρήση, κατά τη διάρκεια της οποίας το επιφώνημα εξελίχθηκε σε εύπλαστο τριτόκλιτο όνομα που άνετα συντίθεται με άλλες ρίζες.
 Τη μακρά και συνεχή χρήση του ονόματος υποδηλώνουν επίσης τα πολλά παράγωγά του με ρίζες, όπως άλ-, άλι-, άλο-, άλμ-, άλυκ-, από τις οποίες έχουν προκύψει εκατοντάδες ονομάτων, επιθέτων, ρημάτων, επιρρημάτων κ. λπ. Το γεγονός δε ότι με την αρχική ρίζα καλύφθηκαν τόσο πολλές και τόσο ποικίλες ανάγκες της ελληνικής γλώσσας (π. χ. άλιος/ήλιος, άλως/αλώνι, αλογόνο) δείχνει αφ' ενός τη στενή σχέση της αιγαιακής κοινωνίας με τη θάλασσα και αφ' ετέρου την ισχυρή επίδραση του υγρού αυτού στοιχείου στην ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής (βλ. «Κ» 7 Δεκεμβρίου 2008). Το όνομα στον πληθυντικό (άλες) χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα με τη σημασία του κοινού αλατιού, για το οποίο από τον Αριστοτέλη και μετά χρησιμοποιείται ο όρος «άλας».
Ο Ομηρος για τη θάλασσα χρησιμοποιεί επίσης τα ονόματα «πόρος» και «πόντος». Αν και νεότερα του αλς, τα ονόματα αυτά είναι επίσης πολύ παλιά, σύμφωνα με την ετυμολογία τους. Παράγωγο του ρήματος πείρω (= διαπερνώ, διασχίζω) το όνομα «πόρος» σημαίνει τον θαλάσσιο δρόμο (πρβλ. πέραμα, πορεία, πορθμός).
 Ομοίως η λέξη «πόντος» σημαίνει το στενό πέρασμα που συνδέει δύο θάλασσες (π. χ. Ελλήσποντος), κατ' επέκταση δε και την ανοιχτή θάλασσα (πρβλ. λατ. pons, -tis = γέφυρα). Από τις σημασίες αυτές προκύπτει ότι εκείνοι που επινόησαν τα αντίστοιχα ονόματα είχαν πάψει να φοβούνται τη θάλασσα, αφού στο μεταξύ την είχαν μετατρέψει σε δρόμο επικοινωνίας. Από τη διακίνηση και τη διάδοση του μηλιακού οψιανού γνωρίζουμε ότι αυτό είχε συμβεί ήδη από την 7η χιλιετία π. Χ. (βλ. «Κ» 19 Οκτωβρίου 2008), οπότε η αναγωγή της δημιουργίας των ονομάτων «πόρος» και «πόντος» σ' εκείνη την περίοδο δεν πρέπει να αφίσταται και πολύ της πραγματικότητας.
Γλωσσικά δάνεια
Στην πληθώρα των ονομάτων που χρησιμοποιούνται σε κάθε γλώσσα εντάσσονται και εκείνα που είτε είναι δάνεια από άλλες γλώσσες είτε έχουν δοθεί σε αγαθά εισηγμένα από άλλους τόπους. Συχνά δε τα τελευταία αυτά ονόματα είναι άσχετα από εκείνα που είχαν δοθεί στα αντίστοιχα αγαθά στον τόπο προέλευσής τους. Για παράδειγμα, στην ιαπωνική η λέξη «sayonara» σημαίνει «εις το επανιδείν, καλή αvτάμωση».
 Ωστόσο, το όνομα αυτό μπήκε στο ελληνικό λεξιλόγιο συνοδεύοντας τα πλαστικά ανατολίτικα πρόχειρα σανδάλια, τις «σαγιονάρες», που κατακλύζουν τις ελληνικές ακρογιαλιές το καλοκαίρι. Το ίδιο είχε συμβεί μερικές δεκαετίες νωρίτερα με τον ιδιόρρυθμο σκούφο που οι Ελληνες τον υιοθέτησαν με το όνομα «τραγιάσκα», επειδή άκουσαν Ρουμάνους εκδρομείς στο λιμάνι του Πειραιά να κραυγάζουν «trašasca Grecia!» (ζήτω η Ελλάδα) πετώντας τις σκούφιες τους στον αέρα.
 Οτι κάτι παρόμοιο συνέβαινε και στην αρχαιότητα το πληροφορούμαστε ευθέως από τον περιηγητή Παυσανία (2ος αι. μ. Χ.), ο οποίος αναφέρει ότι τα υφάδια από τα οποία οι Κινέζοι (Σήρες) κατασκευάζουν τις εσθήτες τους παράγονται από κάποιο «ζωύφιον …, οv σήρα καλούσιv Ελληvες, υπό δε αυτών Σηρών άλλο πoυ τι και ου σηρ ονoμάζεται» (Ηλιακώv Β XXVI: 6).
 Οι Ελληνες δηλαδή ονόμασαν τον μεταξοσκώληκα σήρα (δηλ. Κινέζο), ενώ οι ίδιοι οι Κινέζοι έχουν άλλο όνομα γι' αυτόν. Υστερα από αυτή την πληροφορία κατανοούμε πώς στην ελληνική γλώσσα η διαδικασία παραγωγής φυσικού μεταξιού έγινε «σηροτροφία» (κινεζοτροφία!).
Ο Παυσαvίας επίσης μας πληροφορεί ότι από όλες τις περιοχές της Ελλάδας η Ηλεία ήταν η μόνη στην οποία καλλιεργούνταν η βύσσος και ότι από τη βύσσο παράγονταν κλωστές για πολύ λεπτά υφάσματα (Ηλιακώv Α, V: 2. Β, XXVI: 6). Ακόμη παλιότερα (5ος αι. π. Χ.), ο Ηρόδοτος αναφέρει τελαμώνες «σινδόνος βυσσίνης» (λεπτούς επιδέσμους), με τους οποίους οι μεν Αιγύπτιοι περιτύλιγαν τις μούμιες μετά την ταρίχευση (II: 86), οι δε Πέρσες έδεναν τα τραύματα (VII, 181). Από δε τον γεωγράφο Στράβωνα (δεύτερο μισό 1ου αι. π. Χ. - πρώτο τέταρτο 1ου αι. μ. Χ.) μαθαίνουμε ότι στην Ινδία το άνθος ορισμένων δέντρων είναι μαλλί, από το οποίο υφαίνονται λεπτά υφάσματα (15. Ι. 21). Προφανώς πρόκειται για το βαμβάκι, η καλλιέργεια του οποίου, λίγο μετά το 3000 π. Χ., έχει αρχαιολογικά τεκμηριωθεί στο νότιο τμήμα της κοιλάδας του Ινδού ποταμού, όπου ήκμασε μεγάλος πρωτοαστικός πολιτισμός. Ισως για τον λόγο αυτό νεότεροι συγγραφείς ερμηνεύουν το όνομα «βύσσος», του Ηροδότου και του Παυσανία, ως «ιvδικό βαμβάκι».
Από την Ινδία
Εκείνο που δεν υποψιαζόμαστε είναι η μεγάλη παλαιότητα του ονόματος «σινδών» ή «σινδόνη» των αρχαίων ή του δικού μας «σεντόνι». Αν και, σύμφωνα με τα λεξικά, πρόκειται για σημιτικό δάνειο που σημαίνει λεπτό ύφασμα, η πραγματικότητα φαίνεται πως είναι κάπως διαφορετική.
 Η περιοχή όπου εντοπίστηκε η αρχαιότερη καλλιέργειά του είναι αυτή που, όπως προαναφέρθηκε, γνώρισε τον μεγάλο πρωτοαστικό πολιτισμό της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού και είναι ακριβώς αυτή που έδωσε το όνομα σε ολόκληρη τη χώρα (Ινδία): η περιοχή Sind. Κατάλοιπα από λεπτά βαμβακερά υφάσματα έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικές συνάφειες της 3ης χιλιετίας π. Χ. στο Mohenjo Daro, αλλά και στο μεγάλο εμπορικό λιμάνι Lothal, από όπου ενδεχομένως γινόταν εξαγωγή τους. Πότε ακριβώς το βαμβακερό ύφασμα έφτασε στην Ελλάδα δεν το γνωρίζουμε. Είδαμε όμως ότι το ύφασμα αυτό ο Ηρόδοτος το αναφέρει με το όνομα «σινδών».
 Είναι, λοιπόν, προφανές ότι οι Ελληνες δέχτηκαν αυτό το εξωτικό αγαθό δίνοντάς του το όνομα της χώρας προελεύσεως «sindhu». Πιθανώς από την ελληνική «σινδόνη» προέκυψε το αραβικό «zaytuni», το οποίο με τη σειρά του έδωσε το όνομα στο ατλάζι (satin). Χτυπητό παράδειγμα που δείχνει πώς εξωτικά αγαθά έχουν ονομαστεί από τη χώρα προελεύσεώς τους αποτελεί και ο όρος «china» (Kίνα), ο οποίος στην αγγλική γλώσσα σημαίνει συλλήβδην τα πορσελάνινα σκεύη.

Αν και λίγα, τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν είναι αρκετά για να δείξουν ότι και τα ονόματα αποτελούν μνημεία, στα οποία έχουν καταγραφεί κομμάτια από την ιστορία της ανθρωπότητας, και δεν πρέπει να αγνοούνται από την ιστορική έρευνα. Αλλωστε αυτό υποστήριζε και ο Αντισθένης, μαθητής του Σωκράτη και ιδρυτής της Σχολής των Κυνικών (444-370 π. Χ.), διακηρύσσοντας το περίφημο «αρχή παιδεύσεως η των ονομάτων επίσκεψις».
* Ο κ. Χρ. Γ. Ντούμας είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ"

ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΟΥΒΛΑ!!

ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΟΥΒΛΑ!! 

Είναι εντυπωσιακό αυτό που γίνεται και ποτέ δεν θα μπορέσω να το καταλάβω...

Απέναντι σε όλους τους Έλληνες υπάρχει ένας κοινός εχθρός που τον κατασπαράζει...

Του επιβάλλει συνθήκες φτώχειας, του ξεπουλάει την πατρίδα του, του παίρνει τα σπίτια του, του διώχνει τα παιδιά του στην ξενιτιά, τον οδηγεί σε αυτοκτονίες, του κλείνει την επιχείρηση του, του αφήνει τους γονείς του χωρίς σύνταξη, του λέει συνέχεια ψέματα και κάνει το αντίθετο, το "όχι" του το κάνει μέσα σε ένα βράδυ "ναι", χαρίζει δάνεια στους ημετέρους και τα χρεώνει σαν δάνεια στο λαό, διαφθείρει την δικαιοσύνη και όλες τις εξουσίες και αγνοεί τα συμφέροντα του λαού, ατελείωτη λίστα...

Κι όμως, αυτό δεν συσπειρώνει τον ελληνικό λαό...

Ο καθένας το κόμμα του, το μαγαζί του, τα δικά του μικροσυμφέροντα και ας πάνε οι άλλοι στο διάολο...τουλάχιστον μέχρι να έρθει και η δικιά τους σειρά και ίσως τότε να νοιαστούν!

Καμία ανθρωπιά για τον πόνο του άλλου, του φίλου, του γείτονα.....

Από την άλλη όμως...δώσε τους την ευκαιρία της πόλωσης.

Χαμός!

Είπες για την ομάδα μας, για το κόμμα μας, για την θρησκεία μας, αλήτη;;

Είπες για τους πρόσφυγες ρατσιστή, φασίστα;

Και να οι ετικέτες στους άλλους, να ο αιχμηρός ο λόγος για να δείξουμε ότι εμείς πάντα είμαστε με τους καλούς (καλοί βέβαια είναι αυτοί που έχουν μόνο τις ίδιες απόψεις).

Τι πάθος είναι αυτό ρε παιδιά!

Τι έπαρση!

Τι μαγκιά!

Χαλαρώστε λίγο!

Μήπως είστε απλά οι ηλίθιοι που εξυπηρετούν το σύστημα και τίποτα παραπάνω;

Μήπως να ξακαβαλικεύσετε από την βλακεία σας, να καθίσετε να σκεφτείτε, όσο μπορείτε λογικά και μετά να ξεκινήσετε να νοιάζεστε ξεκινώντας από τα άτομα τα κοντινά σας και να προχωρήσετε σταδιακά σε όσους περισσότερους μπορείτε εσείς οι ίδιοι;

Αφήστε τι θα κάνουν οι άλλοι που είναι εύκολο να τους κρίνετε και το κράτος που δεν υπάρχει εδώ και χρόνια, κοιτάξτε τι θα κάνετε εσείς...

Σας στέλνουν τα παιδιά σας στην ξενιτιά και εσείς νοιάζεστε για τα προσφυγόπουλα που έρχονται.

Σας παίρνουν το σπίτι σας και εσείς ζητάτε σπίτια για τους πρόσφυγες που έρχονται.

Δεν έχετε νοσοκομειακή κάλυψη και ζητάτε νοσοκομειακή κάλυψη για τους πρόσφυγες.

Δεν σας αφήνουν ευρώ στην τσέπη και εσείς ζητάτε για τους πρόσφυγες.

Σταματάνε να μορφώνουν τα παιδιά σας και εσείς ζητάτε μόρφωση για τα προσφυγόπουλα.

Μήπως να το κοιτάξετε ρε παιδιά...

Η ανάγκη να δείξετε ότι δεν είστε ρατσιστές δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερη από την καταστροφή που πραγματικά συμβαίνει στους ανθρώπους που κατοικούν στο σπίτι σας, στο σπίτι του αδελφού σας, του γείτονα σας, του συγχωριανού σας, του συμπολίτη σας, του ανθρώπου που σε συνδέουν κοινή γλώσσα, κοινά έθιμα, κοινά σύνορα.

Αν η οικονομία της Ελλάδας ήταν σε καλή κατάσταση, ευχαρίστως να βοηθήσουμε και τους άλλους.

Και πάλι, κάνουμε ότι μπορούμε.

Τι ακριβώς ζητάτε;

Όποιοι δεν μπορούν παγκοσμίως να επιβιώσουν, να έρθουν στην Ελλάδα να τους ταΐσουμε εμείς;

Σκέφτεσαι αν μπορούμε;

Αν απλά δεν έχουμε πλέον, είμαστε ρατσιστές;

Πρέπει να το δεχτούμε για να σας πείσουμε ότι δεν είμαστε ρατσιστές;

Αν πρέπει να παίρνουμε δάνεια για να τους βοηθήσουμε, είσαι διατεθειμένος ακόμα και γι αυτό;

Γιατί εσύ που ακόμα και τώρα θέλεις να πεις την παπαριά σου, δεν τους χαρίζεις το σπίτι σου και να πας να μείνεις σε μια σκηνή;

Γιατί δεν αφήνεις νηστικό το παιδί σου και να το δώσει το φαί στα προσφυγόπουλα;

Γιατί θέλεις να μεταβιβάσεις αυτό το πακέτο σε κάποιους άλλους που απλά δεν έχουν;

Γιατί προτιμάς να μην καλύψεις πρώτα την ήδη υπάρχουσα και αυξανόμενη εγχώρια δυστυχία ελλήνων που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαί, αλλά να ικανοποιήσεις την ανάγκη σου να βροντοφωνάξεις ότι ΕΣΥ δεν είσαι ρατσιστής;;;;

Είναι λογικό αν έχει πιάσει φωτιά το σπίτι σου, να μην κάτσεις να σβήσεις την φωτιά που θα το κάψει, γιατί έχεις προτεραιότητα να χτίσεις το σπίτι του πρόσφυγα που τόσο πολύ σε εκφράζει;

Αν ναι, πήγαινε χτίσε το, φώναξε και άλλους που σκέφτονται σαν εσένα...

θα χρειαστούν πολλά τούβλα!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΟΥΒΛΑ!!"

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

ΧΙΛΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ !

Έβαλαν οι φωστήρες τις σημαίες της κάθε χώρας στο πάτωμα για να σταθούν επάνω της οι Πρωθυπουργοί για φωτογραφία ποδοπατώντας την. (Στις μασονικές στοές το τυπικό για να ανεβεί κάποιος στον 18 βαθμό είναι να.....ποδοπατήσει την σημαία της χώρας του). Ο δικός μας έτρεξε πρώτος να πατήσει τον σταυρό και εξευτελίστηκε μπροστά στον Τούρκο που σεβάστηκε την ημισέληνο. Και όμως δεν είναι απύθμενη ανοησία που δέρνει τους δικούς μας. Είναι δείγματα τελείας υποταγής.
Η Εθνική σημαία αποτελεί κρατικό σύμβολο που θεωρείται το πιο σεβαστό σε ένα κράτος και προστατεύεται από τη κείμενη ανά Χώρα νομοθεσία.

Νόμος 851 (ΦΕΚ Α΄ 233 από 21/22.12.1978)
Η Εθνική Σημαία της Ελλάδος αποτελείται από εννέα ίσου πλάτους οριζόντιες, παράλληλες γραμμές, πέντε κυανές και τέσσερις λευκές, σε διαδοχή, έτσι ώστε η πρώτη και η τελευταία να είναι κυανές. Στο πάνω αριστερό τμήμα σχηματίζεται ένα κυανό τετράγωνο που καταλαμβάνει τις πέντε πρώτες γραμμές, μέσα στο οποίο υπάρχει λευκός σταυρός.

Η σημαία αναρτάται πάνω σε λευκό κοντό στη κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός.
Ο τύπος και τα χρώματα (κυανό και λευκό) της εθνικής σημαίας καθιερώθηκαν τον Ιανουάριο του 1822 στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου. Στις 15 Μαρτίου του ίδιου χρόνου το Εκτελεστικό Σώμα (Κυβέρνηση), που είχε αναλάβει την προσωρινή διοίκηση της Ελλάδας, όρισε με το Διάταγμα 540 τρεις τύπους σημαιών : μια σημαία ξηράς και δυο θαλάσσης, μια για το πολεμικό και μια για το εμπορικό ναυτικό.
Η σημαία της ξηράς είχε σχήμα τετράγωνο, κυανό και έφερε έναν λευκό σταυρό που κάλυπτε όλη της την επιφάνεια. Οι σημαίες της θαλάσσης είχαν την ίδια μορφή που διαθέτει η σημερινή εθνική σημαία. Μοναδική διαφορά στη σημαία του εμπορικού ναυτικού ήταν η αντιστροφή των χρωμάτων (κυανό αντί λευκού) στη θέση του σταυρού. Η σημαία των εμπορικών πλοίων εξομοιώθηκε με εκείνη των πολεμικών το 1828, όταν αναγνωρίστηκε ότι τα εμπορικά πλοία είχαν λάβει μέρος στον αγώνα ως πολεμικά.
Η εθνική σημαία τροποποιήθηκε έκτοτε αρκετές φορές, κυρίως ως συνέπεια των πολιτειακών μεταβολών, χωρίς όμως να μεταβληθεί ριζικά. Το 1833 προστέθηκε στις σημαίες του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού ο βαυαρικός θυρεός ο οποίος διατηρήθηκε μέχρι την ανατροπή του Όθωνα τον Οκτώβριο του 1862. Με την άφιξη του Γεωργίου Α΄ το 1863 περιελήφθη στις σημαίες των ανωτέρω σωμάτων το στέμμα το οποίο παρέμεινε μέχρι τη μεταπολίτευση του 1924.
Από το 1864 η σημαία για τα τάγματα Πεζικού απετελείτο από μεταξωτό ύφασμα που έφερε τριγύρω χρυσά κρόσσια και στο κέντρο του λευκού σταυρού την εικόνα του προστάτη της, Αγίου Γεωργίου.
Οι πολεμικές σημαίες που ισχύουν σήμερα είναι για το ναυτικό η εθνική σημαία, και για το στρατό ξηράς και την πολεμική αεροπορία ο τύπος της ορθογώνιας κυανής με το λευκό σταυρό που εκτείνεται μέχρι τις πλευρές της χωρίζοντάς την σε τέσσερα ίσα τμήματα. Στο κέντρο του σταυρού, η σημαία του στρατού ξηράς φέρει την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, η δε σημαία της αεροπορίας την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ"

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Η έννοια του έθνους στην αρχαιότητα.--


Επειδή έχουμε φτάσει στο σημείο, όπου θα πρέπει να δίνονται απαντήσεις και για τα πλέον αυτονόητα, κι επειδή η προπαγάνδα όταν μένει αναπάντητη, ισχυροποιείται στον μέσο νου ως η απόλυτη αλήθεια, καλό θα είναι να δοθεί ένα τέλος σ’ αυτόν τον στείρο «αντιαρχαιοελληνισμό» που έρπει καιρό τώρα στα διάφορα μονοπάτια του διαδικτύου και όχι μόνο.--


Πολλοί είναι λοιπόν αυτοί -κι ανάμεσά τους και αρκετοί «μορφωμένοι»- που υποστηρίζουν πως δεν υπήρχε το έθνος ως έννοια στους αρχαίους Έλληνες. Ένα ακλόνητο «επιχείρημα» είναι πως ο χώρος της Ελλάδος ήταν χωρισμένος σε πόλεις-κράτη που ενίοτε πολεμούσαν το ένα το άλλο.



Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, τους διαψεύδει η ίδια η ιστορία…



Παρ’ ότι η έννοια «εθνικό κράτος» και όχι απλά έθνος άρχισε να σχηματοποιείται, έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα, κυρίως από τον 18ο αιώνα, εντούτοις ο όρος «έθνος» (αλλά και «γένος»), δεν ήταν άγνωστος στον αρχαίο κόσμο. Ο Ηρόδοτος συχνά χρησιμοποιεί τον όρο «έθνεο» για να περιγράψει τις διάφορες φυλές, ελληνικές και μη που είχαν κοινή καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία κ.τ.λ. (π.χ. «…Ἄβαντες μὲν ἐξ Εὐβοίες εἰσὶ οὐκ ἐλαχίστη μοῖρα, τοῖσι Ἰωνίης μέτα οὐδὲ τοῦ οὐνόματος οὐδέν, Μινύαι δὲ Ὀρχομένιοί σφι ἀναμεμίχαται καὶ Καδμεῖοι καὶ Δρύοπες καὶ Φωκέες ἀποδάσμιοι καὶ Μολοσσοὶ καὶ Ἀρκάδες Πελασγοὶ καὶ Δωριέες Ἐπιδαύριοι, ἄλλα τε ἔθνεα πολλὰ ἀναμεμίχαται…» [βιβλίο «Κλειώ»], «ἔθνεα Βοιωτῶν καὶ Χαλκιδέων» [βιβλίο «Τερψιχόρη»], «Μακεδόνων ἔθνεα» [βιβλίο «Ερατώ»] κ.ά.)



Η έννοια της πανελλήνιας εθνικής συνείδησης, έστω και σε πρώιμο στάδιο· και η γνώση ότι υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία που ενώνουν τις διάφορες ελληνικές φυλές και πόλεις-κράτη, κάτω από τον όρο «Έλληνες» δεν απουσιάζει («οἱ δὲ Ἕλληνες κατὰ τάξις τε καὶ κατὰ ἔθνεα κεκοσμημένοι ἦσαν» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Πολύμνια»]), όπως δεν απουσιάζει και η κατανόηση της ελληνικότητας («τὸ Ἑλληνικὸν ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Ουρανία»]). Τα ιστορικά τεκμήρια είναι αρκετά. Ενδεικτικά:



1. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, συμμετείχαν μόνο όσοι ήταν Έλληνες και την ευθύνη της εξακρίβωσης της καταγωγής των αθλητών, επιφορτίζονταν οι γνωστοί Ελλανοδίκες, ή Ελληνοδίκες (Έλλην+δίκη). Ο Ηρόδοτος αναφέρει μάλιστα, ότι απ’ αυτόν τον έλεγχο πέρασε και ο βασιλιάς των Μακεδόνων Αλέξανδρος ο Α’ κι αφού απέδειξε την ελληνικότητά του, τού επετράπη να συμμετάσχει στους αγώνες («πρὸς δὲ καὶ οἱ τὸν ἐν Ὀλυμπίῃ διέποντες ἀγῶνα Ἑλληνοδίκαι οὕτω ἔγνωσαν εἶναι. Ἀλεξάνδρου γὰρ ἀεθλεύειν ἑλομένου καὶ καταβάντος ἐπ᾽ αὐτὸ τοῦτο, οἱ ἀντιθευσόμενοι Ἑλλήνων ἐξεῖργόν μιν, φάμενοι οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων· Ἀλέξανδρος δὲ ἐπειδὴ ἀπέδεξε ὡς εἴη Ἀργεῖος, ἐκρίθη τε εἶναι Ἕλλην καὶ ἀγωνιζόμενος στάδιον συνεξέπιπτε τῷ πρώτῳ» [«Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Τερψιχόρη»]).



2. Σε κείμενο που έγραψε ο Ισοκράτης με αφορμή τους εκατοστούς Ολυμπιακούς Αγώνες και το οποίο απέστειλε για ανάγνωση στην Ολυμπία, διαβάζουμε: «Ταύτην γὰρ οἰκοῦμεν οὐχ ἑτέρους ἐκβαλόντες οὐδ’ ἐρήμην καταλαβόντες οὐδ’ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν μιγάδες συλλεγέντες, ἀλλ’ οὕτω καλῶς καὶ γνησίως γεγόναμεν, ὥστ’ ἐξ ἧσπερ ἔφυμεν, ταύτην ἔχοντες ἅπαντα τὸν χρόνον διατελοῦμεν, αὐτόχθονες ὄντες…».



Δηλαδή: «Κατοικούμε σ’ αυτήν την χώρα, χωρίς να έχουμε εκδιώξει άλλους από εδώ, ούτε την καταλάβαμε βρίσκοντάς την έρημη, ούτε είμαστε μιγάδες ανακατεμένοι από διάφορα έθνη ανθρώπων, αλλά υπάρχουμε καλώς και γνησίως, διότι κατέχουμε την χώρα στην οποία γεννηθήκαμε και ζούμε καθ’ όλη την διάρκεια της ιστορίας μας, αφού είμαστε αυτόχθονες…» (Πανηγυρικός, εδάφιο 24).



3. Στον «Πανηγυρικό» που εκφώνησε προς τους Αθηναίους ο Ισοκράτης, αναφέρεται σαφέστατα στο γένος των Ελλήνων: «Τοσοῦτον δ’ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ’ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας».



Δηλαδή: «Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τούς άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη τού λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι τών άλλων και κατόρθωσε ώστε το όνομα τών Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον τής καταγωγής αλλά τής πνευματικής ανυψώσεως, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή».



4. Στην μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), ο Σιμωνίδης ο Κείος αφιέρωσε το εξής επίγραμμα: «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» (Μετάφραση: «Αμυνόμενοι υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα, κατέστρεψαν τη δύναμη των χρυσοφορεμένων Περσών»). Να θυμίσουμε, ότι στην νικηφόρα μάχη του Μαραθώνα, απέναντι από τους 55.000 Πέρσες, μαζί με τους 10.000 Αθηναίους, συντάχθηκαν και 1.000 Πλαταιείς, ενώ υπήρχε και στρατιωτική βοήθεια 1.000 οπλιτών από την Σπάρτη, που όμως έφτασε καθυστερημένα στο πεδίο της μάχης.



Στην ναυμαχία της Σαλαμίνας που ακολούθησε το ίδιο έτος, ο Αισχύλος (ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην μάχη του Μαραθώνα και στις ναυμαχίες του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας) μάς αφηγείται μέσα από την τραγωδία του «Πέρσες», τον παιάνα των Ελλήνων: «Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ’, ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών». (Μετάφραση: «Εμπρός, τέκνα των Ελλήνων, ελευθερώστε την πατρίδα, ελευθερώστε τα παιδιά σας, τις γυναίκες σας, τα ιερά των πατρογονικών θεών σας, τους τάφους των προγόνων σας· τώρα ο αγώνας είναι για τα πάντα»).



5. Έλληνες δεν λογίζονταν μόνο όσοι κατοικούσαν στον κυρίως ελλαδικό χώρο, αλλά και έξω απ’ αυτόν. Το 481 π.Χ., έναν χρόνο πριν την επική μάχη των Θερμοπυλών (480 π.Χ.), συγκλήθηκε πανελλήνιο συνέδριο στην Κόρινθο, για να αποφασιστεί η στάση που θα έπρεπε να κρατήσουν οι Έλληνες απέναντι στους Πέρσες. Προσκλήθηκαν επίσης οι Έλληνες της Μασσαλίας και της Κριμαίας, που δεν μπόρεσαν να προσέλθουν λόγω απόστασης, ενώ το παρόν έδωσαν οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας, οι Κρήτες, οι Κερκυραίοι κ.ά. Σ’ αυτό το συνέδριο δεν προσκλήθηκαν μόνο οι Έλληνες που είχαν υποταχθεί στους Πέρσες, δηλαδή οι Έλληνες της Κύπρου, της Αιγύπτου, της Ιωνίας, της Μακεδονίας κ.ά. Έχουν ιδιαίτερη σημασία δε, οι δύο εκ των αποφάσεων που τελικά ελήφθησαν και που όριζαν πως:



α) Οι Έλληνες να πολεμήσουν μέχρι θανάτου τους Πέρσες.



β) Να τιμωρηθούν όσοι Έλληνες πολεμήσουν με το μέρος των Περσών.



6. Τις παραμονές της ιστορικής μάχης των Πλαταιών (479 π.Χ.), όπου σύμφωνα και με το επίγραμμα του περιηγητή Παυσανία «Σε αυτόν το πόλεμο πολέμησαν: Λακεδαιμόνιοι, Αθηναίοι, Κορίνθιοι, Τεγεάτες, Σικυώνιοι, Αιγινήτες, Μεγαρείς, Επιδαύριοι, Ορχομένιοι, Φλειάσιοι, Τροιζήνιοι, Ερμιονείς, Τιρύνθιοι, Πλαταιείς, Θεσπιείς, Μυκηναίοι, Κείοι, Μήλιοι, Τήνιοι, Νάξιοι, Ερετριείς, Χαλκιδείς, Στυρείς, Ηλείοι, Ποτειδαιάτες, Λευκάδιοι, Ανακτορείς, Κύθνιοι, Σίφνιοι, Αμβρακιώτες και Λεπρεάτες», ο βασιλιάς των Μακεδόνων, Αλέξανδρος ο Α’, που είχε υποταχθεί στους Πέρσες, πάει κρυφά στο στρατόπεδο των Ελλήνων και τους μεταφέρει το στρατιωτικό σχέδιο του Μαρδόνιου και αιτιολόγησε την πράξη του, ότι ως Έλληνας δεν θα ήθελε να δει την Ελλάδα σκλαβωμένη: «αὐτός τε γὰρ Ἕλλην γένος εἰμὶ τὠρχαῖον καὶ ἀντ᾽ ἐλευθέρης δεδουλωμένην οὐκ ἂν ἐθέλοιμι ὁρᾶν τὴν Ἑλλάδα» («Ηροδότου ιστορίαι», βιβλίο «Καλλιόπη»).



7. Όπως εξιστορεί ο Αρριανός, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος νίκησε τους Πέρσες στην μάχη του Γρανικού ποταμού (334 π.Χ), αιχμαλώτισε όσους Έλληνες είχαν πολεμήσει ως μισθοφόροι στο πλευρό των Περσών και είχαν παραβιάσει την κοινή απόφαση, να μην πολεμήσουν Έλληνες εναντίον Ελλήνων, και τους έστειλε στη Μακεδονία για να εργαστούν σε καταναγκαστικά έργα. Παράλληλα έστειλε 300 περσικές πανοπλίες στην Αθήνα, ως ανάθημα στη θεά Αθηνά, με τη εντολή να συνοδεύεται από το επίγραμμα «Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων»:



«ἔθαψε δὲ καὶ τοὺς μισθοφόρους Ἕλληνας, οἳ ξὺν τοῖς πολεμίοις στρατεύοντες ἀπέθανον. ὅσους δὲ αὐτῶν αἰχμαλώτους ἔλαβε, τούτους δὲ δήσας ἐν πέδαις εἰς Μακεδονίαν ἀπέπεμψεν ἐργάζεσθαι, ὅτι παρὰ τὰ κοινῇ δόξαντα τοῖς Ἕλλησιν Ἕλληνες ὄντες ἐναντία τῇ Ἑλλάδι ὑπὲρ τῶν βαρβάρων ἐμάχοντο. ἀποπέμπει δὲ καὶ εἰς Ἀθήνας τριακοσίας πανοπλίας Περσικὰς ἀνάθημα εἶναι τῇ Ἀθηνᾷ ἐν πόλει. καὶ ἐπίγραμμα ἐπιγραφῆναι ἐκέλευσε τόδε. Ἀλέξανδρος Φιλίππου καὶ οἱ Ἕλληνες πλὴν Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῶν βαρβάρων τῶν τὴν Ἀσίαν κατοικούντων» («Αλεξάνδρου Ανάβασις», Βιβλίο Α).



8. Αιώνες αργότερα, τον 15ο αιώνα, όταν ο όρος «Έλληνας» είχε αποκτήσει μια αρνητική σημασία, ο Έλληνας φιλόσοφος Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός, «υπενθυμίζει» στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Εμμανουήλ Παλαιολόγο, πως «Ἑλληνες ἐσμέν ὧν ἡγεῖσθε καί βασιλεύετε, δέσποτα, ὡς ἡ φωνή ἡμῶν καί ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ» (Μετάφραση: «Έλληνες είμαστε, αυτοί των οποίων είστε βασιλιάς, όπως η γλώσσα μας και η παιδεία μας μαρτυρούν»).



[Πηγή: arxaia-ellinika.blogspot.gr]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ"

Η «προσέγγιση» Ρωσίας - Τουρκίας

Οι «φιλειρηνικές» διακηρύξεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προς την Ρωσία, την Συρία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο ή την Περσία, δεν πείθουν κανένα απολύτως. Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά, ποιόν έχουν απέναντί τους.--ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΟΥΜΑΚΗ*-----

Μόνο η εισβολή στην Συρία έλειπε από το πλούσιο πάζλ των πολλών προβλημάτων της σημερινής Τουρκίας: Μέσα στην ίδια την χώρα, ο κόσμος κυριολεκτικά χάνεται. Ένα αποτυχών πραξικόπημα που μπορεί να «αναζωπυρωθεί» ανά πάσα στιγμή,  καθημερινός εμφύλιος σπαραγμός με 750 νεκρούς –οι 400 στρατιωτικοί ή μέλη σωμάτων ασφαλείας- καθώς και περισσότεροι από 1.300 τραυματίες σε ένα 12μηνο μέχρι το πραξικόπημα (το πραξικόπημα «στοίχησε» άλλους 240 νεκρούς και 1.400 τραυματίες), διώξεις προς κάθε κατεύθυνση με απόλυση 80.000 ανθρώπων κάθε κατηγορίας, φίμωση περισσοτέρων από 130 ΜΜΕ, στραγγαλισμός ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατάρρευση τουριστικής βιομηχανίας και οικονομικών δεικτών, πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις σε ολόκληρη την Τουρκία κ.ο.κ.ε. 

Και όμως. Ο ψευτο-σουλτάνος Ρ. Τ. Ερντογάν, εκστασιασμένος από την μεγαλομανία του, «οργανώνει» Τουρκική εισβολή στην Συρία υπό τους αλαλαγμούς σύγχρονων νέο-βαζιβουζούκων οι οποίοι τον «παροτρύνουν» να φθάσει μέχρι την Δαμασκό!

Η εισβολή του Τουρκικού στρατού στην Συρία δίνει την εντύπωση ότι σχεδιάστηκε προσεκτικά από τους ποικιλώνυμους «άσπονδους φίλους» του Τούρκου ψευτο-σουλτάνου, με βάση τις διάσημες «αρετές» του χαρακτήρα του (μεγαλομανία, ψευδαίσθηση υπερδύναμης, αυταπάτες νέο – οθωμανικής ηγεμονίας, ανασύσταση χαλιφάτου) ώστε να παρασυρθεί στην φλεγόμενη κόλαση της Συρίας όπου θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως θα υποστεί θανατηφόρα «εγκαύματα». 

Όσον αφορά την νέα «προσέγγιση» Ρωσίας – Τουρκίας, είναι δεδομένο πως η καταλυτική παράμετρος αφορά τα πολύ μεγάλα, κοινά οικονομικά συμφέροντα. Η Τουρκία που είχε (και έχει) την φαντασίωση της υπερδύναμης υποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί άκομψα υπό την αφόρητη πίεση των αμέτρητων προβλημάτων που δημιούργησε, μέσα και έξω από την Τουρκία, η μεγαλομανία ενός ανθρώπου που βλέπει τον εαυτό του περίπου σαν ένα νέο χαλίφη των απανταχού γης μουσουλμάνων που θα εξαφανίσει όλους τους «αποστάτες του Ισλάμ» και θα κατατροπώσει όλους «τους άπιστους».

Ο πολύ ακριβός όμως «λογαριασμός» που πληρώνει ο ψευτο-σουλτάνος της Άγκυρας προκειμένου να αρχίσει η «προσέγγιση» με την Ρωσία, καταγράφεται στα «ψηλά» της καθημερινής ειδησεογραφίας:

·         Η Τουρκία, ικανοποιώντας Ρωσική απαίτηση, ανακήρυξε την Αλ Νούσρα (Αλ Κάιντα της Συρίας) σαν «τρομοκρατική οργάνωση» και ζήτησε από την ελεγχόμενη από την Άγκυρα Τουρκμενική Jays-Al-Islam να αποχωρήσει απ' όλα τα Συριακά εδάφη τα οποία ελέγχονται από τρομοκρατικές οργανώσεις (2/7/2016). 

·         Οι μέχρι τώρα πολέμιοι της Ρωσίας, σύμμαχοι της Ουκρανίας και ελεγχόμενοι από την Άγκυρα Τατάροι της Κριμαίας (πολλοί από αυτούς πολεμούσαν μαζί με την Jays Al Islam τον Συριακό στρατό) διακήρυξαν πως «Η αναγνώριση της Χερσονήσου ως τμήμα της Ρωσίας θα συμβάλει στην ενίσχυση της ασφάλειας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και καλούμε την Άγκυρα να μην υποκύψει στην κερδοσκοπία του Κιέβου και των πρώην πολιτικών προϊσταμένων της Κριμαίας που στρεβλώνουν την επικρατούσα κατάσταση!!» (4/7/2016). 

·       Συνελήφθησαν δύο Τούρκοι πιλότοι που συμμετείχαν στην κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους στις 24 Νοεμβρίου 2015 με την αιτιολογία ότι «είχαν σχέση» με το αποτυχών πραξικόπημα (20/7/2016). 

·         Εν όψει της συνάντησης του με τον Βλαδιμίρ Πούτιν στην Αγία Πετρούπολη (9 Αυγούστου 2016), ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε στο Ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS ότι «επιθυμεί οι σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας να επαναπροσδιοριστούν σε νέα βάση ώστε να ξεκινήσει και πάλι η συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών σε πολλούς τομείς». Από την πλευρά της Ρωσίας, ο Βλαδιμίρ Πούτιν στην κοινή συνέντευξη των δύο ηγετών μετά την συνάντηση, δεν παρέλειψε να τονίσει πως «Η άρση των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην Τουρκία θα γίνει σταδιακά» (9/8/2016). 

·         Η Ιρίνα Ζβιαγκέλσκαγια, ερευνήτρια του Ινστιτούτου  Ανατολικών Σπουδών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, δήλωσε στο Ρωσικό πρακτορείο TASS πως «Πρέπει να θυμόμαστε ότι η επιθυμία του Ερντογάν για στενότερες σχέσεις, είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων από τη µια πλευρά και αυξανόμενης έντασης στις σχέσεις της χώρας µε τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. από την άλλη» υπονοώντας προφανώς πως η προσέγγιση Τουρκίας – Ρωσίας είναι επιφανειακή (12/8/2016). 

·         Αιφνιδιαστικά, η Τουρκία έκανε απότομη στροφή 180 μοιρών στο θέμα της Ουκρανίας υποδεικνύοντας στην Δύση, δια του Υπουργού των Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου,  να αλλάξει την πολιτική της γιατί «η κρίση στην Ουκρανία σε μεγάλο βαθμό προέρχεται από την μη εποικοδομητική στάση της Δύσης!» (19/8/2016).

·         Μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια πολεμικού κλίματος και βαρύτατων κατηγοριών μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, ο Φιντάν Χακάν,  ο δεύτερος πιο ισχυρός άνθρωπος μέσα στην Τουρκία, μετέβη στην Συρία για να συναντήσει Σύριους αξιωματούχους του πάλαι ποτέ «δολοφόνου» Μπασάρ αλ Άσαντ, αμέσως μετά τις δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Μ. Γιλντιρίμ ότι «η Τουρκία θα αγωνιστεί για την ακεραιότητα της Συρίας!!» (22/8/2016).

 

·         Με «αφορμή» το μακελειό με 51 νεκρούς και 69 τραυματίες από επίθεση καμικάζι σε Κουρδικό γάμο στο Γκαζιαντέπ της ΝΑ Τουρκίας (20/8/2016), ο Τούρκος ΥΠΕΞ ανήγγειλε «την πλήρη εκκαθάριση των συνόρων της Τουρκίας - Συρίας» με την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» την ώρα που βρισκόταν στην Άγκυρα, για επίσημη επίσκεψη, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Η Τουρκική εισβολή μέσα στην Συρία πρόβαλλε σαν στόχους την «κατάληψη» της πόλης Τζαραμπλούς, την οποία όμως εγκατέλειψαν οι Ισλαμιστές πριν φθάσουν οι εισβολείς, αλλά και την επίθεση στα θύματα της βομβιστικής επίθεσης, δηλαδή τους Κούρδους! Η Ρωσία εξέφρασε «βαθιά ανησυχία» για τις εξελίξεις, ο αρχηγός των Κούρδων της Συρίας Salih Müslim δήλωσε ότι «η Τουρκία θα πληρώσει πολύ ακριβά την επέμβαση της στον Συριακό εμφύλιο» ενώ το υπουργείο Εξωτερικών της Συρίας, κάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών να επέμβει άμεσα και να «βάλει τέλος στην επιθετικότητα» και την «κατάφωρη παραβίαση της εδαφικής κυριαρχίας της Συρίας» (24/8/2016).

 

·         Οι εφημερίδες «Τζουμχουριέτ» (η παλαιότερη της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας) και «Χουριέτ» αναφέρουν πως σύμφωνα με τον Αχμέτ Χακάν, σύμβουλο του πρώην προέδρου Α. Γκιούλ, η Τουρκία, για την κατάρριψη του Ρωσικού βομβαρδιστικού αεροσκάφους S-24 (24/11/2015), θα καταβάλλει στην Ρωσία αποζημίωση ύψους … 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων! (25/8/2016). 

·         Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Τουρκίας και ηγέτης του Ρεπουµπλικανού Λαϊκού Κόµµατος (CHP) Κεµάλ Κιλιτσντάρογλου δέχθηκε επίθεση και βρέθηκε δύο φορές ανάμεσα σε διασταυρωμένα πυρά καθ΄ οδόν προς την πόλη Κάρς (από τις ανατολικότερες πόλεις της Τουρκίας και πρωτεύουσα της Αρμενίας κατά τον 10ο αιώνα) με αποτέλεσμα τον θάνατο ενός σωματοφύλακα και τον τραυματισμό άλλων δύο (26/8/2016). 

·         Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε Ρωσική εφημερίδα ο επικεφαλής του Διπλωματικού Γραφείου του Συριακού Κουρδιστάν στη Μόσχα Ροντί Οσμάν δήλωσε κατηγορηματικά πως «Εμείς, σε καμία περίπτωση, δεν θα επιτρέψουμε η βόρεια Συρία να μεταβληθεί σε δεύτερη Κύπρο, ώστε οι Τουρκικές αρχές να εγκαταστήσουν εκεί τρομοκράτες. Γιατί δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ του Ισλαμικού Κράτους και των άλλων εγκληματικών συμμοριών» (27/8/2016). 

·         Ο υπουργός άμυνας των ΗΠΑ Άστον Κάστερ κάλεσε την Τουρκία «να µην βάζει στο στόχαστρο τους Κούρδους της Συρίας και να παραμείνει επικεντρωμένη στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους χωρίς να εμπλέκεται σε συγκρούσεις µε τις Συριακές δημοκρατικές δυνάμεις (SDF), τις οποίες υποστηρίζει η Ουάσινγκτον και στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η Κουρδική YPG. Την ίδια στιγμή, Τουρκικό άρμα μάχης επλήγη στη Συρία με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών Τούρκων στρατιωτών (30/8/2016). 

·         Σύμφωνα με το Ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων RIA Novosti, η Ρωσική εταιρεία αερίου Gazprom και το Τουρκικό υπουργείο ενέργειας και φυσικών πόρων συμφώνησαν να ξεκινήσουν και πάλι οι εργασίες του έργου Τurkish Stream «το συντομότερο δυνατό» (3/9/2016). 

Η «προσέγγιση» Ρωσίας – Τουρκίας με την ματιά του FreakingNews

Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α:  Οι «φιλειρηνικές» διακηρύξεις του Ρ. Τ. Ερντογάν προς την Ρωσία, την Συρία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο ή την Περσία, δεν πείθουν κανένα απολύτως. Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά, ποιόν έχουν απέναντί τους. 

Η εισβολή της Τουρκίας στην Συρία διευρύνει επικίνδυνα τα «ενεργά» μέτωπα με τους Κούρδους (μέσα στην Τουρκία, στο Ιράκ και τώρα στην Συρία) και –υποχρεωτικά- με το Ισλαμικό κράτος. Όλα αυτά, όταν ένα αποτυχών στρατιωτικό πραξικόπημα «αιωρείται» ακόμα αόρατο επάνω από την Τουρκία και ο στρατός έχει υποστεί μια άνευ προηγουμένου διάλυση από τις συνεχείς καρατομήσεις ανώτατων στελεχών του!

Η εξασφάλιση Ρωσικής «ασυλίας» για την Τουρκική εισβολή στην Συρία δεν στοίχισε μόνο πανάκριβα, αλλά εγκυμονεί και τεράστιο κίνδυνο για την ασφάλεια και την ακεραιότητα της ίδιας της Τουρκίας, αφού προσφέρει στον πολυπληθή Κουρδικό πληθυσμό –και όχι μόνο- μια μεγάλη ευκαιρία. Επί πλέον, επιτρέπει στους «άσπονδους φίλους» του ψευτο – σουλτάνου να αυξήσουν την «εξάρτηση» της Τουρκίας, οδηγώντας την εκεί που επιθυμούν. 

Μέσα στο τοπίο αυτό, η ώρα που η Ελλάδα θα έχει την «κατάλληλη ευκαιρία» να αντιμετωπίσει άπαξ διαπαντός την διαρκή νέο – οθωμανική επιθετικότητα και τον παράλογο επεκτατισμό της Ισλαμικής Τουρκίας, πλησιάζει. Και η χώρα μας πρέπει να είναι έτοιμη σε όλα τα «μέτωπα» που η Τουρκία κρατάει ανοιχτά με την απειλή χρήσης βίας εδώ και δεκαετίες.  

*Ο Λεωνίδας Κουμάκης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης του Πέρα και στην συνέχεια φοίτησε για δυο χρόνια στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο, πριν εξαναγκαστεί να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της απέλασης του πατέρα του, το 1964. Στην Ελλάδα τέλειωσε το Γυμνάσιο Παγκρατίου στην Αθήνα και την Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, από το 1967, άρχισε να εργάζεται σε ελληνική βιομηχανία (κλάδος ποτών) στην οποία παρέμεινε επί 30 συνεχή χρόνια και της οποίας διετέλεσε Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Εξαγωγών. Την δεκαετία 2003 - 2013 ασχολήθηκε με έντυπες και ηλεκτρονικές εκδόσεις. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα – Μια πραγματική ιστορία» (1992) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997). Τον Δεκέμβριο 1996 κυκλοφόρησε  τον σύντομο «Αποχαιρετισμό».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η «προσέγγιση» Ρωσίας - Τουρκίας"