Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Σάββατο 16 Μαρτίου 2019

Στα αμέτρητα χρόνια της σκλαβιάς, είχαν προηγηθεί 123 ξεσηκωμοί κατά των Τούρκων

1453-1821: 124 επαναστάσεις ενάντια στους Οθωμανούς Τούρκους
Στα αμέτρητα χρόνια της σκλαβιάς, είχαν προηγηθεί 123 ξεσηκωμοί κατά των Τούρκων. Οι περισσότεροι, αυθόρμητοι κι απαράσκευοι. Όχι λίγοι, με προτροπή ξένων δυνάμεων, που εγκατέλειπαν στην πορεία τους ξεσηκωμένους. Πνίγηκαν όλες στο αίμα.

Ένας ταχυδρόμος έφερε το δυσάρεστο μήνυμα στην Υψηλή Πύλη, την 1η Μαρτίου του 1821: Ο υπασπιστής του τσάρου Αλέξανδρου Α’ της Ρωσίας, στρατηγός Αλέξανδρος Υψηλάντης, εδώ και πέντε μέρες, ξεσήκωσε τους Έλληνες της Μολδοβλαχίας σε επανάσταση και βοηθά και τους Βλάχους του Βλαδιμηρέσκου που επαναστάτησαν από τις 17 Ιανουαρίου. Για τον σουλτάνο Μαχμούτ Β’, το μήνυμα ήταν σαφές: Ο τσάρος παρασπόνδησε τη στιγμή που η Οθωμανική αυτοκρατορία είχε προβλήματα και προσπαθούσε να του πάρει κι άλλα εδάφη. Το ίδιο άλλωστε είχε κάνει και η μεγάλη Αικατερίνη, καμιά τριανταριά χρόνια πριν.

Με τον Αλή πασά επαναστατημένο και τους Σουλιώτες να έχουν γυρίσει στα μέρη τους και να ξαναχτυπούν τους Τούρκους στην Ήπειρο, με τους Μολδαβούς ξεσηκωμένους στον Δούναβη και με προβλήματα στην Περσία, στη Συρία (με τους Δρούσους), στην Αραβία (με τους σεΐχηδες) και στην Αίγυπτο που έδειχνε χωριστικές τάσεις, ένα του έλειπε του Μαχμούτ: Ν’ ανοίξει μέτωπο και με τους Ρώσους. Θα περνούσε καιρός, ώσπου να μάθει πως ο τσάρος δεν είχε καμιά σχέση. Ως τότε, η ασπίδα της επανάστασης θα κρατούσε τους Τούρκους μακριά από την Πελοπόννησο. Το σχέδιο της Φιλικής Εταιρείας πετύχαινε στο ακέραιο.
Στις 21 Φεβρουαρίου, οι Έλληνες είχαν την πρώτη τους «ανεπίσημη» σύγκρουση με τους Τούρκους, τους οποίους εξόντωσαν στο Γαλάτσι της Μολδαβίας. Στις 23 του μήνα, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης είχε απευθυνθεί «προς το έθνος της Μολδαβίας» διαβεβαιώνοντάς τους ότι οι Έλληνες θα σταθούν στο πλευρό τους. Ήταν 24 Φεβρουαρίου του 1821, όταν, στο Ιάσιο της Μολδαβίας, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης δημοσιοποίησε την προκήρυξή του με τίτλο «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Ήταν η προκήρυξη της επανάστασης. Άρχιζε με την αναγγελία: «Η ώρα ήλθεν, ω Έλληνες». Και κατέληγε: «Εις τα όπλα, λοιπόν, φίλοι, η Πατρίς μας προσκαλεί». Την ίδια μέρα, έγραφε στον τσάρο, ζητώντας τη βοήθειά του.

Τα νέα έφτασαν στην Κωνσταντινούπολη την 1η Μαρτίου, μέρα που ο Υψηλάντης άφηνε το Ιάσιο και με 2000 επαναστάτες βάδιζε δυτικά, παραγγέλλοντας στους Έλληνες ναυτικούς, στο Γαλάτσι, ν’ αναπλεύσουν τον Δούναβη και να χτυπήσουν τα τουρκικά πλοία. Έφτασε στο Βουκουρέστι.
Αντιδρώντας, ο σουλτάνος Μαχμούτ ετοίμαζε θρησκευτικό πόλεμο φανατίζοντας τους Τούρκους. Προγραμμάτισε γενική σφαγή των χριστιανών. Όμως, ο ανώτατος θρησκευτικός αρχηγός των Οθωμανών, Χατζή Χαλίλ εφέντης, αρνήθηκε να υπογράψει τον φετφά. Την ίδια ώρα, 49 Φαναριώτες που κατείχαν ανώτατες θέσεις, υπέγραφαν κοινή δήλωση ότι «το γένος αγνοεί την επαναστατικήν εταιρείαν». Στις 23 Μαρτίου, διαβάστηκε στις εκκλησίες αμνηστία του σουλτάνου προς τους επαναστάτες, με την προϋπόθεση ότι θα κατέθεταν τα όπλα, και αφορισμός του Αλέξανδρου Υψηλάντη από το ορθόδοξο πατριαρχείο. Ο αφορισμός υπογράφηκε με τη σκέψη ότι έτσι θα γλίτωναν οι Έλληνες της Πόλης. Όμως, από τις 24 Μαρτίου, οι Τούρκοι άρχισαν να δολοφονούν όποιον είχε ίδιο όνομα με κάποιον επαναστάτη.

Έτσι κι αλλιώς, η επανάσταση δεν μπορούσε πια ν’ ανακοπεί. Την ημέρα, που οι επαναστάτες αφορίζονταν (23 Μαρτίου), η Μεσηνιακή Σύγκλητος ανήγγειλε την επίσημη έναρξη του Αγώνα, με την «προειδοποίησιν προς τας ευρωπαϊκάς αυλάς». Ανάλογη προκήρυξη επιδιδόταν στους προξένους των ευρωπαϊκών δυνάμεων, στις 26 Μαρτίου, από το Αχαϊκό Διευθυντήριο.
Ήταν ο 124ος ξεσηκωμός. Στα αμέτρητα χρόνια της σκλαβιάς, είχαν προηγηθεί 123 ξεσηκωμοί κατά των Τούρκων. Οι περισσότεροι, αυθόρμητοι κι απαράσκευοι. Όχι λίγοι, με προτροπή ξένων δυνάμεων που εγκατέλειπαν στην πορεία τους ξεσηκωμένους. Πνίγηκαν όλες στο αίμα.
Ήταν στα 1481, μόλις 28 χρόνια μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης, όταν ο Κορκόδειλος Κλαδάς και οι Μανιάτες αγωνιστές επαναστάτησαν. Έφτασαν ως την Ήπειρο κι απελευθέρωσαν την περιοχή της Χιμάρας. Αβοήθητος από τη Δύση, που τον είχε ενθαρρύνει, ο Κλαδάς αιχμαλωτίστηκε, εννέα χρόνια αργότερα, και γδάρθηκε ζωντανός.

Ήταν το 1489, όταν ο τελευταίος του βυζαντινού αυτοκρατορικού οίκου Ανδρέας Παλαιολόγος σήκωσε την επαναστατική σημαία στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Από το 1492, ο επαναστατικός άνεμος πήρε τη μορφή σταυροφορίας με σύμμαχο τον Κάρολο Η’ της Γαλλίας. Πέντε χιλιάδες επαναστάτες απελευθέρωσαν την Ήπειρο και μεγάλο μέρος της Θεσσαλίας. Ο αγώνας είναι τόσο δυνατός (γράφει ο Κωνσταντίνος Σάθας), ώστε οι Τούρκοι «αποσύρονται εκ των παραλίων και ετοιμάζονται να εγκαταλείψωσι την Κωνσταντινούπολιν». Όμως, συνασπισμός χριστιανικών κρατών συμμαχεί κατά του Καρόλου, που αναγκάζεται να γυρίσει στη Γαλλία. Αβοήθητοι, οι Έλληνες σφάζονται ανηλεώς. Το 1496, η επανάσταση έχει σβήσει.

Νέες επαναστατικές κινήσεις, από το 1525 ως το 1533, κατέληξαν στη σφαγή των Ελλήνων:
Στη Ρόδο, του μητροπολίτη Ευθυμίου και των προυχόντων. Στην Πελοπόννησο, των επαναστατών που εγκαταλείφθηκαν στη Μεθώνη από τους ιππότες της Μάλτας. Και, το 1565, πνίγεται στο αίμα ο ξεσηκωμός στην Ήπειρο, με αιτία το παιδομάζωμα.

Η ναυμαχία της Ναυπάκτου, το 1571 με την καταστροφή του τουρκικού στόλου, έδωσε νέες ελπίδες στους ραγιάδες. Η συμμαχία Ενετών, Ισπανών και πάπα ώθησε σε νέα επανάσταση. Οι ξεσηκωμένοι εγκαταλείφθηκαν για μια ακόμη φορά. Ακολούθησαν σφαγές στην Παρνασσίδα, στη Θεσσαλονίκη, στο Αιγαίο. Οι μητροπολίτες Πατρών και Θεσσαλονίκης κάηκαν ζωντανοί.

Νέος ξεσηκωμός στην Ακαρνανία και την Ήπειρο, το 1585: Οι αρματολοί της Βόνιτσας Θόδωρος Μπούας Γρίβας και της Ηπείρου Πούλιος, Δράκος και Μαλάμος ελευθέρωσαν Βόνιτσα, Ξηρόμερο, Άρτα και βάδισαν για τα Γιάννενα. Νικήθηκαν, όμως, και οι πολλοί σκοτώθηκαν. Ο Μπούας έφυγε στην Ιθάκη, όπου πέθανε υποκύπτοντας στις πληγές του. Εκατόν πενήντα χρόνια αργότερα, οι κλέφτες του Γιάννη Μπουκουβάλα πήραν εκδίκηση πολεμώντας τους προγόνους του Αλή πασά.
Από το 1609 ως το 1624, ο δούκας του Νέβερ της Γαλλίας και Έλληνες συνωμότες οργάνωσαν ένα φιλόδοξο σχέδιο για να διώξουν τους Τούρκους από την Ελλάδα και δημιούργησαν τη χριστιανική στρατιά που θα ενωνόταν με τους επαναστάτες. Το σχέδιο ποτέ δεν μπήκε σ’ εφαρμογή. Όμως, στα δεκαπέντε αυτά χρόνια, οι Μανιάτες επαναστάτησαν κάμποσες φορές, ενώ ο μητροπολίτης Τρίκκης Διονύσιος ξεσήκωσε τους χωρικούς και, το 1616, εκστράτευσε στα Γιάννενα και κυρίευσε την πόλη. Νικήθηκε τελικά, αιχμαλωτίστηκε και γδάρθηκε ζωντανός. Το 1659, ξέσπασε νέα επανάσταση των Μανιατών που κράτησε ως το 1667. Τρία χρόνια αργότερα, οι Στεφανόπουλοι και άλλοι Μανιάτες έφυγαν στην Κορσική.

Αλλεπάλληλοι ξεσηκωμοί των Ελλήνων, από το 1660, υποκινήθηκαν από τους Ενετούς. Ο Μοροζίνι ναυμαχούσε και πολεμούσε τους Τούρκους, ενισχυμένος από ενθουσιώδεις Έλληνες επαναστάτες. Πεθαίνει το 1694 στο Ναύπλιο αλλ’ ο ξεσηκωμός συνεχιζόταν. Το 1699, το βασίλειο της Πελοποννήσου πέρασε στους Ενετούς. Το κράτησαν ως το 1716, οπότε το ξαναπήραν οι Τούρκοι.
Όμως, από το 1711, μια ακόμη μεγάλη δύναμη ενεπλάκη στην Ελλάδα: Ο τσάρος της Ρωσίας, Μέγας Πέτρος, εξέδωσε προκήρυξη, με την οποία καλούσε τους Έλληνες να επαναστατήσουν. Ονόμασε τον εαυτό του «Ρωσογραικών αυτοκράτορα», δίνοντας τροφή στη φαντασία. Στις εκκλησιές, μνημόνευαν τ’ όνομά του, ο Αγαθάγγελος προφήτευε τον λυτρωμό που «θα φέρει το ξανθό γένος» και, στα βουνά, τραγουδούσαν:

Ακόμη τούτ’ η άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες,
τούτο το καλοκαίρι, καημένη Ρούμελη.
Όσο να ρθει ο Μόσκοβος, ραγιάδες, ραγιάδες
να φέρει το σεφέρι, Μοριά και Ρούμελη.

Πενηνταπέντε χρόνια αργότερα, τα κοσμοκρατορικά σχέδια της Μεγάλης Αικατερίνης οδήγησαν στην επανάσταση του 1766 και στα ορλωφικά του 1770. Οι επαναστάτες εγκαταλείφθηκαν και πάλι. Άντεξαν ως το 1779, οπότε η Πελοπόννησος ειρήνευσε.
Την αμέσως επόμενη χρονιά, το 1780, οι Τούρκοι βάλθηκαν να ξεπαστρέψουν τους κλέφτες της Πελοποννήσου. Οι Κολοκοτρωναίοι αντιστάθηκαν δώδεκα μερόνυχτα στη Μάνη και μετά έκαναν ηρωική έξοδο. Χάθηκαν οι περισσότεροι. Ο δεκάχρονος τότε Θόδωρος Κολοκοτρώνης, η μάνα του και μια του αδερφή οι μόνοι που σώθηκαν.

Ο νέος ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1787 ώθησε την Αικατερίνη να ζητήσει από τους Έλληνες να επαναστατήσουν και πάλι. Τα ορλωφικά, όμως, ήταν πρόσφατα. Λίγοι σηκώθηκαν. Το 1788, επαναστάτησαν οι Σουλιώτες. Την ίδια χρονιά, φάνηκε στις θάλασσες ο μικρός στόλος του Λάμπρου Κατσώνη. Ήταν χιλίαρχος του ρωσικού στρατού. Ο οπλαρχηγός Ανδρίτσος με 500 κλέφτες επάνδρωσε τα καράβια. Ως το 1790, τσάκισαν πολλές φορές τους Τούρκους σε ναυμαχίες. Εκείνη τη χρονιά (1790), σε μια φοβερή σύγκρουση ανάμεσα στην Άνδρο και την Εύβοια καταναυμάχησε τους Τούρκους αλλ’ έμεινε με επτά μόνο πλοία. Την επόμενη μέρα, βρέθηκε ανάμεσα σε δυο εχθρικούς στόλους και νικήθηκε.

Ο Λάμπρος Κατσώνης και ο Ανδρίτσος συνέχισαν να πολεμούν. Το 1792, Ρωσία και Τουρκία υπέγραψαν ειρήνη. Ο Κατσώνης αρνήθηκε να καταθέσει τα όπλα και εξέδωσε προκήρυξη, την περίφημη «Φανέρωσιν του χιλιάρχου Λάμπρου Κατσώνη», με την οποία κατάγγελλε την Αικατερίνη και διακήρυσσε πως μόνοι τους οι Έλληνες θ’ αποκτούσαν την ελευθερία τους. Κατσώνης και Ανδρίτσος νικήθηκαν στο ακρωτήριο Ταίναρο και χώρισαν. Ο Κατσώνης αποσύρθηκε. Ο Ανδρίτσος με τους 500 του, πολεμώντας σαράντα μερόνυχτα, κατόρθωσε να φτάσει στην Πρέβεζα.
Η επανάσταση των Σουλιωτών έσβησε στις 12 Δεκεμβρίου του 1803 με τη συνθήκη, που τους επέτρεπε να φύγουν με τον οπλισμό τους. Ο Αλή πασάς, όμως, παρασπόνδησε και τους κυνήγησε. Μια ομάδα Σουλιώτες βρέθηκε, στις 23 Δεκεμβρίου στη Ρινιάσα, ανάμεσα στην Πρέβεζα και την Άρτα. Πάνω τους έπεσαν στίφη Αλβανών και τους κατέσφαξαν. Η Δέσπω Μπότση, με δέκα κόρες, εγγονές κι εγγόνια, πρόλαβε να οχυρωθεί στον πύργο του Δημουλά. Οι Αλβανοί την πολιόρκησαν. Αντιστάθηκε όσο μπορούσε. Στο τέλος, ανατινάχτηκαν όλοι, για να μην πέσουν ζωντανοί στα χέρια του εχθρού.

Ο Κίτσος Μπότσαρης κατάφερε να φτάσει ως τ’ Άγραφα, όπου τον πρόλαβαν οι Αλβανοί. Οχυρώθηκε σ’ ένα μοναστήρι κι άντεξε ως τον επόμενο Απρίλιο. Ογδόντα κατάφεραν να ξεφύγουν. Τα παιδιά του Κίτσου, ο Γιάννης και η δεκαπεντάχρονη Λένω, συνέχιζαν να πολεμούν. Ο Γιάννης σκοτώθηκε στο μοναστήρι. Η Λένω έφτασε σ' έναν θείο της, που πολεμούσε στον Αχελώο. Με το όπλο στο χέρι, η Λένω έγινε ο φόβος των εχθρών της. Όταν έμεινε μόνη και κυκλώθηκε, η 15χρονη Σουλιώτισσα βούτηξε στο ποτάμι και πνίγηκε.

Νέος επαναστατικός άνεμος διέτρεχε την Ελλάδα, το 1806, από την Πελοπόννησο ως τη Μακεδονία, καθώς οι Ρώσοι και οι Γάλλοι του Ναπολέοντα ανταγωνίζονταν, ποιοι θα προσεταιριστούν τους Έλληνες. Για μια ακόμα φορά, οι ξεσηκωμένοι εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους και οι Τούρκοι ξέσπασαν επάνω τους. Στην Πελοπόννησο, οι Τούρκοι ζητούσαν να τελειώνουν με τους Κολοκοτρωναίους. Οι σύντροφοι του Θόδωρου Κολοκοτρώνη δεν ήθελαν να φύγουν. Πολέμησαν μήνες, ώσπου να αναγκαστούν να περάσουν στα Κύθηρα κι από κει, στη Ζάκυνθο.
Ακολούθησαν η εποποιία του Νικοτσάρα στη Μακεδονία και του Γιάννη Σταθά στο Αιγαίο, που ανάγκασαν την Υψηλή Πύλη να έρθει σε συνδιαλλαγή με τους επαναστάτες.


Στα 1814, ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία. Επτά χρόνια αργότερα, ξεσπούσε ο 124ος ξεσηκωμός που οδήγησε στην ελευθερία.
ΠΗΓΗ http://mathainoumeellinikiistoria.blogspot.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στα αμέτρητα χρόνια της σκλαβιάς, είχαν προηγηθεί 123 ξεσηκωμοί κατά των Τούρκων"

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2019

ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

Τα παρατσούκλια των κατοίκων κάθε Ελληνικης πόλης------
Δεν ξέρω αν έχει τύχει ποτέ να τ’ ακούσετε αλλά οι άνθρωποι που ζουν σε κάθε πόλη δεν ονομάζονται μόνο από την πόλη (π.χ. Θεσσαλονίκη – Θεσσαλονικιός) αλλά έχουν και κάποιες ειδικές ονομασίες ανα πόλη οι οποίες έχουν βγει για διαφορετικό λόγο σε κάθε μία.
 Ορίστε λοιπόν μερικές απ’ τις πόλεις. Για όποιες άλλες ξέρετε που δεν υπάρχουν, ή ξέρετε κάτι παραπάνω που δεν υπάρχει εδώ αφήστε σχόλιο.
+ Θεσσαλονίκη – Καρντασια:
Καρντασι είναι ο αδερφός στα τουρκικά. Παλιά επεφτε πολυ κοροϊδεμα από τους Αθηναίους επί του θέματος.
Σαλονίκη δε, γνωστή και ως Καρντασούπολη!
+ Έβρος (κυρίως Κομοτηνή) – Γκάτζοι ή Γκάτζολοι:
Στο Σουφλί του νομού Έβρου παλαιότερα υπήρχαν πολλά γαϊδούρια, τα οποία.... τα έλεγαν αλλιώς και γκάτζους. Έτσι οι φαντάροι έβγαλαν κοροϊδευτικά την περιοχή Γκατζολία και έμεινε να φωνάζουν τους κατοίκους Γκάτζολους. Η ιστορική αμαξοστοιχία 604 ΕΒΡΟΣ ΕΞΠΡΕΣ καλείται και Γκάτζος Εξπρές.
+ Πτολεμαΐδα – Καϊλαριώτες:
Αυτό συμβαίνει γιατί η πτολεμαϊδα λέγεται αλλιώς και Καϊλάρια. Επίσης λέγεται και λασποχώρι γιατί παλιά ήταν χωριό όλο λάσπες όταν έβρεχε.
+ Κοζάνη – Σούρδοι:
Λέγονται έτσι διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι – κοινώς ποιούσαν την νήσσαν – όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροποία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή. Στα βλάχικα σούρδος σημαίνει κουφός / βλάκας.
+ Κέρκυρα – Παγανέλια ή Φρανκολαντσέρηδες:
Αυτοί ονομάστηκαν έτσι γιατί παγανέλι στην κερκυραϊκή διάλεκτο σημαίνει περιστέρι και η Κέρκυρα (κυρίως οι πλατείες αλλα γενικά όλη η πολη της) είναι γεμάτη περιστέρια. Το φρανκολαντσέρηδες δεν ξέρουμε από που βγαίνει.
+ Ιωάννινα – Παγουράδες:
Λέγονται έτσι γιατί παλιά λέγανε ότι στην λίμνη στα γιάννενα καθρεπτίζοταν το φεγγάρι και οι γιαννιότες έτρεχαν με τα παγούρια για να μαζέψουν και καλά το μαγικό νερό!
 + Λάρισα – Πλατυποδαράδες ή Πλατύποδες ή Τυρόγαλα:
Αυτοί λέγονται έτσι λόγω του κάμπου που είναι επίπεδος και δεν βοηθάει στο σχηματισμό καμάρας στο πόδι. Το τυρόγαλα βγαίνει απ’ το τοπικό προϊόν.
+ Βόλος – Αυστριακοί:
Kυκλοφορούν διάφορες εκδοχές:
* Διότι οι Βολιώτες είναι τσιγκούνηδες – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι ψυχροί άνθρωποι – σαν τους Αυστριακούς
* Διότι είναι μοχθηροί – επί Τουρκοκρατίας, οι Αυστριακοί είχαν χειρότερη φήμη κι απ’ τους Τούρκους.
* Διότι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μπήκε στον Παγασητικό ένα Αυστριακό πολεμικό, αν και εχθρικό, οι Βολιώτες το υποδέχθηκαν με μπάντες και αυστριακές σημαίες.
Αυτά τα λένε οι Λαρισαίοι. Οι εξηγήσεις που δίνουν οι ίδιοι οι Βολιώτες είναι:
* Επί Τουρκοκρατίας, η πόλη είχε διάφορα εμπορικά προνόμια ένα από τα οποία ήταν και η ύπαρξη Αυστριακού προξενείου και η δυνατότητα που είχαν οι Βολιώτες να εμπορεύονται υπό Αυστριακή προστασία.
* Μετά το 1881, που ο Βόλος ενσωματώθηκε στο ελληνικό κράτος, η νέα διοίκηση φορολόγησε βαριά την Θεσσαλία. Μπήκε ένας ιδιότυπος νέος κεφαλικός φόρος σε όλους τους «Έλληνες το γένος» (κατά κύριο λόγο εμπόρους), κάτι το οποίο οδήγησε στους μαγαζάτορες να βάλουν ξένες, Αυστριακές σημαίες στα μαγαζιά τους για να αποφύγουν να φορολογηθούν.
Και υπάρχει και η εκδοχή της Φρικηπαίδειας.
* Ο Βόλος είναι μία πόλη στην κεντρική Ελλάδα. Γνωστή αυστριακή αποικία που εξελίχθηκε σε αποικία των ΕΛ, μετά την εκδίωξή τους από την αφιλόξενη προσωρινή τους κατοικία, την γνωστή υποβαθμισμένη περιοχή της Αθήνας.
(Πηγή: http://www.slang.gr/lemma/show/Austriakoi_5697:Αυστριακοί)
+ Άρτα – Νερατζοκώλιδες:
Λόγω του ότι στην Άρτα έχουν πολλά νεράτζια και μεγάλους κώλους άρα έχουν κώλους σαν νεράτζια…
+ Πρέβεζα – Σαρδέλες:
Διότι λέγεται ότι βάζουν τις σαρδέλες στο κλουβί.
+ Αθήνα – Γκάγκαροι:
Γκάγκαρο ήταν το βαρύ ξύλο που ήταν κρεμασμένο με σκοινί πίσω από τις αυλόπορτες, τις οποίες έκλεινε με το βάρος του. {gaga στα τούρκικα το ράμφος – Lady gaga that can’t be good for you )
Γκάγκαρος λεγόταν επί τουρκοκρατίας ο Αθηναίος της ανώτερης κοινωνικής τάξης, ο οποίος στην πόρτα του είχε γκάγκαρο…
Σημαίνει σήμερα ο γνήσιος Αθηναίος.
+ Φλώρινα – Απόγονοι της Γιουργίας:
Γιατί η γιούργα ήταν η Γεωργία στα Φλωρινιώτικα. Ήταν η μεγαλύτερη που**να της Φλώρινας… Απ’ τις μεγαλύτερες βρισιές για τους Φλωρινιώτες.
+ Πόντος – Ντουντούμια / Τουρκούλια:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Λέσβος – Γκαζμάδες:
Τη Μυτιλήνη τη λένε Γκασμαδία ή Κασμαδία οι φαντάροι που υπηρετούν εκεί, επειδή η στρατιωτική ζωή εκεί έχει πολύ σκάψιμο, σκάβουν ορύγματα. Επίσης υπάρχει και ο παλιός μύθος που λέει ότι (σύμφωνα με την στόμα-στόμα παράδοση των φαντάρων) όταν ήταν να φτιαχτεί το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης, όλοι οι κάτοικοι πήγαν να συνδράμουν κρατώντας από έναν κασμά (και κανένας δεν κρατούσε φτυάρι ή σκαπέτι).
+ Καστοριά – Τσιρουνιάιδες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Σέρρες – Ακανέδες:
Λόγω του ότι στη πόλη των Σερρών φτιάχνονται ακανέδες (ένα είδος γλυκού σαν λουκούμι)…
+ Πάτρα – Μινάραδες:
Λίγο υποτιμητική λέξη για τους Πατρινούς που σημαίνει μαλάκας αλλά σε πιο light εκδοχή.
+ Ηράκλειο – Σουμπερίτες ή Καστρινούς:
Σουμπερίτες διότι στην κατοχή ο Σούμπερ είχε την έδρα του στο Hράκλειο και Καστρινούς επειδή το Ηράκλειο ονομαζόταν και Κάστρο.
+ Αγρίνιο – Βλάχοι:
Έτσι τους αποκαλούν οι μεσολογγίτες, οι οποίοι θεωρούν τον εαυτό τους πολύ διακεκριμένο.
+ Ναύπλιο – Κωλοπλένηδες:
Οι Aργίτες τους αποκαλούν έτσι διότι πλένονταν στις τούρκικες τουαλέτες.
+ Άργος – Πρασάδες:
Ως αντίποινα οι Aναπλιώτες τους έβγαλαν έτσι διότι έτρωγαν το πράσο με το οποίο χτυπούσαν το γαϊδούρι τους.
+ Καβάλα – Ψαροκασέλες:
Έτσι τους αποκαλούν οι Ξανθιώτες.
+ Αρκαδία – Σκορδάς ή Αβγοζύγης:
Σκορδάς λόγω των τοπικών προϊόντων και αβγοζύγης γιατί πρώτοι οι αρκάδες πουλούσαν αυγά βάσει του μεγέθους τους – των αυγών -.
+ Καλαμάτα – Σωματέμπορες:
Δυστυχώς δεν εχω ιδέα από που βγαίνει αυτό.
+ Κόρινθος – Λαΐδες:
Γιατί Λαΐδα ήταν μια εταίρα της αρχαιότητας από την Κόρινθο.
+ Κρήτη – Πέτσακες ή Σβούρους:
Μάλλον από Ρέθυμνο, Ηράκλειο. Ο ορεσίβιος ή χωρικός που κατεβαίνει στην πόλη με ιμπεριαλιστικές διαθέσεις ως προς γυναίκες, μπάρια κλπ. με τα γνωστά αξεσουάρ (4χ4, μαύρο πουκάμισο κλπ κλπ). Τείνει να αντικαταστήσει και στα Χανιά το «κούργιαλος». Σβούροι είναι οι κάγκουρες στην τοπική διάλεκτο.
+ Κως – Μπόχαλοι:
Γιατί στην τοπική διάλεκτο το μπουκάλι το λένε μποχάλι.
+ Ρόδος – Τσαμπίκοι:
Λόγω τοπικού ονόματος.
+ Τρίκαλα – Κασέρια ή Σακαφλιάδες:
Κασέρια λόγω τοπικού τυριού και Σακαφλιάδες λόγω του Σακαφλιά, ο οποίος έζησε την εποχή του Μεσοπολέμου, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και ήταν ο Δον Ζουάν της εποχής. Ήταν ένας ωραίος άντρας που είχε αναστατώσει την τρικαλινή κοινωνία με τα καμώματα του, ώσπου κάποιοι του στήσανε καρτέρι στα στενά σοκάκια του Βαρουσίου και τον μαχαιρώσανε (εξού και το γνωστό στιχάκι “Στα τρίκαλα στα δυό στενά σκοτώσανε τον σακαφλιά”). Το σακαφλιάς κατά λέξη σημαίνει ο φίλος της σάρκας.
Πηγή : http://salonicasunitedbitches.wordpress.com/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΑΡΑΤΣΟΥΚΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ"

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

ΤΑ ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΤΟΥ «ΒΛΑΚΑ»

Αασίφρων, αεσίφρων, αβαθής, αβδηρίτης, αβέλτερος, αβελτεροκόκκυξ, άβουλος, αγαθιάρης, αγαθοβιόλης, αγαθός, αγρεύσιμος, αδιανόητος, ακαύκαλος, ακέφαλος, άκριτος, άλαλος, αλαφροκούκουλος, αλαφρόμυαλος, αλαφρονούσης, αλόγιστος, άλογος, αμβλύνους, αμβλύς, αμνοκών, άμυαλος, ανάβαθος, αναίσθητος, ανάσβολος, ανεγκέφαλος, ανέμυαλος, άνετος, ανοήμων, ανόητος, άνους, ανώριμος, απερίσκεπτος, αποβλακωμένος, αποκοιμισμένος, αποχαυνωμένος, αποχασκιασμένος, απτάλης , αργός, αργόστροφος, αρχιβλάκας, αρχιμαλάκας, άσκεπτος, άσκεφτος, άσοφος, αστόχαστος, ασυλλόγιστος, ανεμοκαύκαλος, ασύνετος, ασυνήμων, ασύννους, άφρων, αφυής, αχμάκης, αχυρένιος, βαθρακόμυαλος, βαλάκας, βαλβίδας, βαρεμένος, βαρυκέφαλος, βερέσχεθος, βερσέμης, βλάκας, βλακέντιος, βλακίστατος, βλακόμετρο, βλακόμουτρο, βλαμμένος, βλεννός, βλήμα, βληχρός, βλίτο, βλιτομάμμας, βλιτώδης, βλίτων, βλογημένος, βόδι, βοσκηματώδης, βουβάλι, βουγάιος, βουδουνάριος, βούρλο, βραδύνους, βραδύς, βραδυγνώμων, βρέτας (το), γίδι, γκα γκα, γκασμάς, γρόθος, δυσμαθής, δύσνους, έκφρων, ελαφρόμυαλος, ελαφρόνους, ελαφρύς, έμβαρος, ενεός, ενεόφρων, επιπόλαιος, ερίφης, ευήθης, εύπιστος, ζαβός, ζεβζέκης, ζουλάπι, ζωντανό, ζωντόβολο, ζώο, ηδύς, ηλέματος, ηλεόφρων, ηλίθιος, θεοβλαβής, θεομανής, θεόργητος, θεοσκοτωμένος, ιδιώτης, καθυστερημένος, κακόφρων,κάλος, καπλαμάς, κασέτης, κενός, κεφάλας, κλούβιος, κλουβιοκέφαλος, κοάλεμος, κόθορνος, κοιμήσας, κοιμισμένος, κόκκυξ, κοκοβιός, κοκορόμυαλος, κολλημένος, κολοκύθας, κοντόθωρος, κοντόμυαλος, κόπανος, κούκος, κουκουβάς, κουμπούρας, κουνενές, κουρουνόμυαλος, κουτάβι, κουτεντές, κούτιος, κούτλας, κουτορνίθι, κουτός, κουτούλιακας, κουτσοκέφαλος, κουφιοκέφαλος, κούτσουρο, κουφιοκέφάλος, κραπαταλός, κρεμάστρα, κρετίνος, κριομύξης, κρονοληρος, κύμβαλο, κωθώνι, κωφός, λακαμάς, λεβεντομαλάκας, λειψός, λεμφώδης, λευκηπατίας, λάρος, λήρος, ληρώδης, λιγόμυαλος, μαλάκας, μαλακιστήρι, μαλακίων, μαλακομαλάκας, μαλακοπίτουρας, μαλακοπρόξενος, μαλακοτρίφτης, μάλαξ, μαλαπέρδας, μαλαστούπας, μαλέας, μαλθακός, μανικός, μάπας, μαργίτης, μάταιος, ματαιόφρων, μικρόμυαλος, μικρόνους, μινάρας, μισοκούντελος, μοσχάρι, μπαγλαμάς, μπάζο, μπέκος, μπουζούκι, μπουζουκοκέφαλος, μπουμπουνοκέφαλος, μπούμστος, μπουνταλάς, μπούφος, μυαλοφυγόδικος, μωρός, μωροθάμαχτος, μωρόπιστος , μωρόχαυλος, νενός, νερόβραστος, νήπιος, νηπύτιος, νταούλι, ντενεκές, ντεσμένος, ντουβάρι, ντούλντας, νωθής, νωθρός, νωθροκάρδιος, νωθρώδης, νωχελής, ξεκαυκαλισμένος, ξέμυαλος, ξεπαρμένος, ξυλόσοφος, ξωπαρμένος, ολιγόφρων, ολολυγών, ολοχάσκωτος, ορνιθόμυαλος, όρνιο, ούζο, ούφο, παλκάνας, παλτό, πανίβλακας, παπάρας, παπαρδέλης, παράκοπος, παράορος, πάραρος, παρήορος, πάρηρος, πάφιλας, παχύνοος, πετεινοκαύκαλος, πετεινόμυαλος, πίτουρο, προβατώδης, προβατόνους, προκομμένος, πυροβολημένος, ραπάνας, ρηχός, ρηχόμυαλος, σαλός, σερσέμης, σίαλος, σκαιός, σκαρπέλο, σκεπάρνι, σκερβελές, σκιμβόλος, στειλιάρι, στενόμυαλος, στόκος, στομωμένος, στυφεδανός, συκομάμας, ταρίχιον, τάριχος, τετράποδο, τετυφωμένος, τζαζ, τιριτόμπας, τούβλο, τούμπανο, τρίχας, τρόμπας, τυφλόνους, τυφώδης, υδροκέφαλος, ύπνος, φελλός, φλογέρα, φλούφλης, φυρόμυαλος, χάβαρο, χαζός, χαζοβιόλης, χαζούλιακας, χαζοχαρούμενος, χαηλωμένος, χαϊβάνι,χαλές, χαλβάς, χαμένος, χάννος, χάπατο, χαύνος, χάχας, χασκωτός, χλιάρας, χοντροκέφαλος, χοντρομαλάκας, χοντρόμυαλος, ψαροκέφαλος,ψαρόμυαλος, ψήσσα (η), ψήττα, ψωλοκοπάνας και ... Γ.Α.Π.!
 Μ.Π.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΤΟΥ «ΒΛΑΚΑ»"

Μποβολής ή Μπόβολης

 Μποβολής ή Μπόβολης κατ’ άλλους.
Κατάγομαι από τον νομό Αιτ/νίας περιοχή Μεσολογγίου-παραχελωίτιδα.
Το επίθετο αυτό απαντάται στην περιοχή αυτή και στην Πελοπόννησο/Καλαμάτα,
Μάλλον από προγόνους προερχόμενους από την Αιτ/νία.
Έχει καταχωρηθεί και ως «Μπόβολας», αναφερόμενο σε πεσόντα αγωνιστή
κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου.
Πιστεύω ότι προέρχεται από το μπόβολας ή μποβόλιας, μποβόλι, μποβόλια δηλ. σαλίγκαρος,
όπως ονομάζεται στην Στερεά-Ελλάδα-Ήπειρο.
Απαντάται επίσης ευρέως και στην Ιταλία, ως «Bovoli» (το επίθετο της μητέρας
του τέως πρωθυπουργού Ματέο Ρέντζι), που και εκεί έχει την έννοια
του κοχλία-σαλίγκαρου-κυκλικής σκάλας, γεγονός που δεν αποκλείει και Ιταλική προέλευση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μποβολής ή Μπόβολης"

Παίζουμε τα ίδια παιχνίδια από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα...

Παίζουμε τα ίδια παιχνίδια από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, αξίζει να δείτε ποια είναι και τα παράξενα ονόματά τους...


Όσο και αν η τεχνολογία προχωρήσει και τα ενδιαφέροντα των παιδιών αλλάξουν δε θα σταματήσουν ποτέ να παίζουν τα ίδια παιχνίδια, στη φύση ή στο δρόμο. Παιδί και παιχνίδι, δυο λέξεις που συνεπάγεται η μια την άλλη και γιαυτό εδώ και χιλιάδες χρόνια με κάποιους ίδιους τρόπους τα παιδιά ψυχαγωγούνται, αυτοδιαπαιδαγωγούνται, δημιουργούν προσωπικότητα, κοινωνικοποιούνται, ασκούν το σώμα και το πνεύμα τους με τα παιχνίδια. «Το παιγνίδι είναι έκφραση του υποσυνείδητου και της φαντασίας του παιδιού», είπε ο Φροιντ.

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα με τα ίδια παιχνίδια Οι αρχαίοι Έλληνες έδιναν μεγάλη σημασία στο παιχνίδι και στο ρόλο του. Αφιέρωναν μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου τους σε ομαδικά παιγνίδια και σε αγώνες, στους δρόμους, τις αυλές των σπιτιών και είχαν πάντα σαν στόχο να υπάρχουν κανόνες και να τηρούνται.  Ο Πλάτωνας τόνιζε την ανάγκη να αφήνουν τα παιδιά να παίζουν ως τα έξη τους χρόνια, με όποια παιγνίδια ήθελαν και όπως ήθελαν, ενώ ο Αριστοτέλης συμβούλευε τους γονείς να δίνουν όσο γίνεται πιο πρωτότυπα παιγνίδια, για να αφοσιώνονται σ’ αυτά και να ενοχλούν λιγότερο και ταυτόχρονα να αναπτύσσουν δημιουργική φαντασία.... 

Στον Ιπποκράτη συναντάμε τη συμβουλή να παίζουν με το στεφάνι και οι μεγάλοι, τότε ονομαζόταν κρίκος σε εμάς τσέρκι ή ρόδα. Τα αγόρια έπαιζαν διαφορετικά παιχνίδια από τα κορίτσια αλλά όχι πολύ διαφορετικά από τα σημερινά, κυνηγητό, κρυφτό, τόπι, στεφάνι, κότσια, σβούρα. Τα κορίτσια παίζανε με πήλινες ή κέρινες «πλαγγόνες» (κούκλες),που τις έντυναν με ρούχα. Ακόμα έπαιζαν με τόπια, στεφάνια, μικροσκοπικά είδη νοικοκυριού. ...

Στους βυζαντινούς χρόνους συνέχισαν με κάποια ίδια παιχνίδια, κρυφτό,  κυνηγητό,  τσιλίκι, γουρούνα, τυφλόμυγα, αλώνι,  μήλο και άλλα, και τα κορίτσια με τις κούκλες στο σπίτι. Το ίδιο και στην Τουρκοκρατία Μερικά από τα παιγνίδια που έπαιζαν ήταν το κλέφτικο (το κρυφτό ), ο πετροπόλεμος, η ξιφομαχία, το κυνηγητό. Υπήρχαν υπαίθρια παιγνίδια και για τα κορίτσια όπως η μέλισσα, το κουτσό  το μήλο, η πινακωτή η τυφλόμυγα το τσιλίκι.Οι μεταπολεμικές αλάνες φιλοξένησαν τα παιχνίδια των παιδιών μετά  τον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν σχεδόν τα ίδια με των προηγούμενων χρόνων....

Μικρό λεξικό με παιχνίδια της αρχαιότητας που αγαπάμε και σήμερα Μπορεί οι ονομασίες τους να είναι διαφορετικές, αυτά όμως τα παιχνίδια τα αγαπούν τα παιδιά και σήμερα και ας μην έχουν ονομασίες που μας φαίνονται παράξενες.... 

Αιώρα, η γνωστή κούνια ή κρεμάστρα Ακινητίνδα, στα νεώτερα χρόνια το παίζονταν με την ονομασία τ΄ Αγκούτς. Παραλλαγή του παιγνιδιού είναι τα σημερινά  στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα  και τα αγαλματάκια. Αμπάριζα , κυνηγητό, σήμερα το συναντάμε με το ίδιο όνομα και σαν σκλαβάκια... 


Ασκωλιασμός , παιγνίδι ισορροπίας,  σήμερα το βρίσκουμε ως ασκί και με παραλλαγές ,στον τρόπο παιξίματος, σαν :κουτσαλωνάκι, προζύμι, κουτσοκαλόγερος, άντζης, κουτσό-κουτσό. Αστραγαλισμός , τυχερό παιγνίδι,(ζάρια), παίζονταν με πεσσούς-κύβους (ζάρια) και κόττα (αστραγάλους-κότσια) .στους νεώτερους χρόνους έχουμε κάποιες παραλλαγές στον τρόπο παιξίματος, χρησιμοποιώντας όμως τα κότσια, αλλά και αμύγδαλα, ποντιακά καρύδια (μικρά στο μέγεθος) και μεταλλικά νομίσματα. Βασιλίνδα, όμοιο με το  κλέφτες και αστυνόμοι Διελκυστίνδα, το σημερινό τράβηγμα του σχοινιού, το τραβηχτό...
Εφεδρισμός, το συναντάμε σαν πλακίτσες, λούμπαρδα, τσουνιά , κά. Ιμαντελισμό,  το συναντάμε σήμερα σαν λουρί Κολλαβισμός , το γνωστό μπιζ ή βζζ. Κρικηλασία,παιγνίδι με κρίκο, τροχό, το σημερινό στεφάνι, το τσέρκι. Κρυπτίνδα ή αποδιδρασκίνδα ή μυίνδα, το γνωστό κρυφτό Κυνδαλισμός, παίζεται το ίδιο και σήμερα, με άλλες ονομασίες: παλούκια, αλαμάνα, μπηχτιές, καζίκια, καρφιά. Κώνος, ή στρόμβος, στρόβιλος, ρόμβος, βόμβυκας, η γνωστή σβούρα.... 


Πέταυρον, η τραμπάλα με διάφορες ονομασίες σήμερα: τράμπα, ξυλογαϊδάρα, νταντζαλαβίτσα , κά. Πεντέλιθα,  τα  πεντόβολα, επίσης  ονομάζεται: πετράδια, πενταπέτρια, πεντεκούκια, πεντεγούλια, στα βυζαντινά χρόνια το ονόμαζαν καλαλάτζια ή καλολαλάκια. Πετροπόλεμος, επικίνδυνο παιγνίδι παίζεται και σήμερα αλλά όχι τόσο έντονα όπως παλιά. Στρεπτίνδα, σήμερα το βρίσκουμε σαν γυριστάρι, πετράδι, βωλάκι, γκαζές Σφαίρα, η  μπάλα, το τόπι. Όπως και σήμερα παίζονταν πολλά παιγνίδια με την μπάλα.  Κάποια που τα ονόμαζαν ουράνια σφαίρα και ήταν το πέταγμα της στον αέρα, απόρραξις που ήταν το χτύπημα της στον τοίχο ή στο έδαφος, επίσης άλλοι τρόποι παιξίματος ήταν: το χτύπημα της με κάποιο αντικείμενο (ξύλο ή ρακέτα),  το να σημαδέψει κάτι μ΄ αυτήν ή να την ρίξει μέσα σ΄ ένα αγγείο ή μια τρύπα . Όλες αυτές οι χρήσεις της μπάλας τις βρίσκουμε σε πολλά σημερινά παιγνίδια.... 
Σοινάκι,  το γνωστό μας σχοινάκι που παίζεται από ένα η περισσότερα άτομα. Σχοινοφιλίνδα,παίζεται το ίδιο και σήμερα αλλάζει ονομασία ,όπως μαντιλάκι, λουρί, λουριδίτσα, πετρούλα, χτυπητό, βαρετό, βαλμάς. Φωτιά,  το συναντάμε σαν αγιώργηδες, τζίφο, καστροπαρσιά, κάστρο κτλ.  Χυτρίνδα, παίζεται και σήμερα με τον ίδιο τρόπο. Το βρίσκουμε σαν γύρω γύρω  το ψητό, παπαδίτσα, φεσάς, μυζηθρούλα, μπλαγόμεσο, χύτρα κ.τ.λ. Χαλκή μυία ή ψηλαφίνδα,  η τυφλόμυγα γνωστό παιγνίδι και σήμερα. Το συναντάμε  σαν: τυφλοπάννι, τυφλοπαννιάρα, τυφλοπάννα, τυφλός, ζουρλοπαννιάρα, γούσταρ-πάτσα, μπούφος... 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παίζουμε τα ίδια παιχνίδια από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα... "

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019

Οι τροχοπέδες της όρασης


Το παραμύθι είναι πολύ γνωστό και υπέροχα διαχρονικώς  αλληγορικό. Ο υπερφίαλος αυτοκράτορας ράβει συνεχώς καινούργια ρούχα και οι ράφτες του και οι αυλοκόλακες του τον ξεγελούν με αποτέλεσμα να  παρελαύνει γυμνός. Από φόβο, χειραγώγηση και συνήθεια, οι υπήκοοι υποτελείς του, τον χειροκροτούν και ο ίδιος καμαρώνει αυτάρεσκα. Οι πολλοί έχουν πάντα δίκιο;;;;
Όχι, θα αποδείξει ένα παιδί.
Μαμά, λέει, το παιδί, ο αυτοκράτορας είναι γυμνός, δεν φοράει τίποτα.
Βλέπει το παιδί;
Βλέπει καθαρά με τα μάτια της ψυχής του και εκτός κοινωνικής διαμόρφωσης,πριν παγιωθεί.
Τι είναι κοινωνική διαμόρφωση;
Κοινωνική διαμόρφωση, είναι ένα ΜΑΤΡΙΞ, ένα σπήλαιο. Μπαίνουμε γύρω στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων, χάνοντας την παιδική αθωότητα και γύρω στα 12, με την είσοδο στην εφηβεία, έχουμε τον πλήρη διαχωρισμό του ενεργειακού σώματος με το φυσικό σώμα. Τα παιδιά και οι έφηβοι βρίσκονται στο έλεος του άγριου Κέρβερου και της φιλελεύθερης σεξουαλικότητος  να χρησιμεύουν σαν φρέσκια ενέργεια για ζόμπι ενήλικες.Αποστραγγίζονται νωρίς. Στην ουσία πεθαίνουν νωρίς ακόμη και αν αυτός ο θάνατος δεν είναι φυσικός. Ό,τι απομένει θα το αποστραγγίξει το κατεστημένο μιας εργασιακής συνθήκης δουλοπαροικίας, το αδιέξοδο μιας ανεργίας, οι πληρωμές των φόρων και των ειδικών τελών, στο ανύπαρκτο περιτύλιγμα των κατά συνθήκη κοινωνικών σχέσεων.
Έρωτας; Πληρωμένος ή εξαγορασμένος.
Φιλία; Γνωστοί και άγνωστοι του Φβ. Καμιά σχέση με τον Δάμωνα και τον Φιντία.
Κοινωνικές επαφές, καθαρά συμφερολοντογικές, χρησηοθηρικές, με μόνη αξία, τη χρηματοπιστωτική.
Ο δε «αυτοκράτωρ» ανακοινώνει νέα μέτρα για την αγάπη, την ισότητα για την ειρήνη μέσω κομμάτων,  επιχορηγούμενων ΜΚΟ και οργανώσεων θρησκευτικών σε μία αλλοτρίωση λέξεων και εννοιών, καθολική.
-Μαμά, λέει τι παιδί, αφού ο αυτοκράτωρ θέλει την ισότητα γιατί είναι αυτός πολύ πλούσιος και εμείς φτωχοί; Υπάρχει αληθινή ισότητα σε μια μεγάλη οικονομική ανισότητα;
-Μαμά, τον αυτοκράτορα τον ψηφίζει ο θεός ή εμείς; Πως είναι ο ίδιος πάντα ή, παρόμοιος;
-Μαμά, πόσα ρούχα, κόμματα, εκκλησίες και αρώματα, έχει ένας αυτοκράτορας;
-Πόσους ράφτες και μανδαρίνους, υπουργούς και συμβούλους;
-Γιατί τον χειροκροτούν όλοι αυτοί με τις αλυσίδες γύρω  στο λαιμό τους, που φορούν;
-Δεν κρυώνει τόσο γυμνός που κυκλοφορεί ;
-Σε τι κλίμακα μετριέται η παγωνιά της ψυχής και η ανυπαρξία της φωτιάς του πνεύματος;

«Θέλω να δω με τα δικά σου μάτια, τον κόσμο από την αρχή, τον αυτοκράτορα, τα ρούχα του, τους ραφτάδες του, τις σκιές που τον ακολουθούν. Θέλω να δω αυτή την παρέλαση, όλων αυτών που τον χειροκρ0τούν χωρίς τις αλυσίδες τους να φορούν στην απέλαση των νιφάδων του χιονιά
Δείξε μου πως βλέπεις καθαρά μέσα στην ομίχλη με μια ελεύθερη ψυχή, ενός νέου Ηρακλή, λέει η μητέρα καρδιά, σε ένα παιδί και, μονομιάς ένα διεφθαρμένο σύστημα θα γκρεμιστεί.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι τροχοπέδες της όρασης"

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019

Η οθωμανική εντολή που να επιτρέπει στον Λόρδο του Έλγιν να αφαιρέσει τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν υπάρχει, λένε οι ειδικοί.


Ακουαρέλα του 19ου αιώνα της Ακρόπολης από τον Edward-Dodwell (1767-1832)  : Μουσείο Μπενάκη

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Λόρδος Έλγιν λεηλατούσε το μνημείο της Ακρόπολης χωρίς την άδεια του Σουλτάνου. Αυτό το επιχείρημα αψηφά τον ισχυρισμό του Βρετανικού Μουσείου ότι υπήρχε ένας οθωμανικός σφραγισμένος που του επέτρεψε να πάρει τα γλυπτά.



Σύμφωνα με το Βρετανικό Μουσείο, ο Elgin αφαιρεί τα γλυπτά του Παρθενώνα με άδεια του σουλτάνου, ωστόσο αυτό το έγγραφο δεν σώζεται και αυτό που έχει το μουσείο στα αρχεία του, είναι μια μεταγενέστερη μετάφραση στα ιταλικά, μιας φιλικής επιστολής από τον Καϊμακάμ Πασά, να κάνει εκμαγεία των γλυπτών αλλά δεν τον εξουσιοδότησε να προκαλέσει ζημιές στο μνημείο, λέει ο Επίτιμος Γενικός Διευθυντής Αρχαιοτήτων Ελένη Κόρκα.
Η κ. Κόρκα τόνισε επίσης ότι το γράμμα δεν ήταν από τον ίδιο τον σουλτάνο, αλλά από τον Καϊμακάμ Πασά, ο οποίος ήταν τότε στην Κωνσταντινούπολη, αντικαθιστώντας τον Μεγάλο Βισέρη και δεν είναι επίσημο οθωμανικό έγγραφο
Οι Βρετανοί ισχυρίζονται ότι έχουν και άλλα έγγραφα εκτός από αυτό, ωστόσο, ο Ιρανός ερευνητής Sarian Panahi, ένας από τους λίγους ιστορικούς που μπορεί να διαβάσει τους Οθωμανούς Τούρκους και έχει ερευνήσει όλα τα επίσημα έγγραφα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, υπογραμμίζει ότι δεν υπάρχει πουθενά άδεια στα στελέχη για τη μεταφορά γλυπτών.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε από δύο Τούρκους ερευνητές σε μια συνέντευξη που έδωσαν στο Μουσείο της Ακρόπολης. Ειδικότερα, οι Τούρκοι ερευνητές Zeynep Aygen και Orhan Sakin παρουσίασαν τα αποτελέσματα μιας μακράς μελέτης των επίσημων εγγράφων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα οποία σχετίζονται με τον Λόρδο Έλγιν και τόνισαν το γεγονός ότι: "Όλα τα φιρμάνια  καθώς και το περιεχόμενό τους, αναγράφονταν σε  ειδικό βιβλίο ". (Σαν πρωτόκολλο)

Ο Σάκιν απέρριψε τον βρετανικό ισχυρισμό ότι τα έγγραφα του σουλτάνου  έδωσαν στον Έλγιν την άδεια να εξάγει τα Μάρμαρα. "Πρώτα απ 'όλα, αυτό δεν ήταν σε κάποιο στέλεχος. Ίσως ήταν μια προσωπική επιστολή, αλλά όχι ένα στέλεχος αναγραφής φιρμανιού . Ένα φιρμάνι  μπορούσε να υπογραφεί μόνο από τον σουλτάνο, όχι από τον πασά. Υπήρχε μόνο άδεια για επίσκεψη », δήλωσε ο Τούρκος ερευνητής.


ΠΗΓΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η οθωμανική εντολή που να επιτρέπει στον Λόρδο του Έλγιν να αφαιρέσει τα Γλυπτά του Παρθενώνα δεν υπάρχει, λένε οι ειδικοί."

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Η ΜΕΘΟΔΕΥΜEΝΗ ΠΡΟΣΠAΘΕΙΑ ΑΠΕΘΝΟΠΟΙHΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛHΝΩΝ!!!!

 

Υπάρχει η άποψη πώς κάπου κάπως κάποτε, οι Έλληνες πήραν τις γνώσεις τους από λαούς της Ανατολής, τού Βορρά, της Δύσης, του Νότου, ίσως και από λαούς άλλων πλανητών, αρκεί να μην ήταν δικές τους και κατόπιν θεμελίωσαν με τάξη μεν αλλά φαντασία δε όλες τις θετικές και κλασσικές επιστήμες!!
Ωστόσο όσο και αν ψάξει κάποιος δεν υπάρχει περίπτωση να βρει ούτε έναν - ούτε έναν σημαντικό αστρονόμο με συγγράμματα πού να έστειλε «εξ ανατολών το φώς» στους Έλληνες!!!!
Ο ελληνικός πολιτισμός είναι σημείο αναχώρησης όλων των πολιτισμών του κόσμου!!!!
Ο Γερμανός φιλόσοφος Γκαίτε αφού μελέτησε χρόνια τους αρχαίους έλληνες συγγραφείς καταλήγει:
«Όπως τα άνθη στολίζουν την γη και οι αστέρες τον ουρανό, έτσι και ή Ελλάς κοσμεί την οικουμένη».
Ο Σέλλευ γράφει:
«Όλοι είμαστε Έλληνες. Νόμοι, φιλολογία, θρησκεία, τέχνες, έχουν τις ρίζες τους στην Ελλάδα».
Χαρακτηριστική είναι ή φράση τού μεγάλου χημικού Μπερθελότ :
«Οι Έλληνες απήλλαξαν τις φυσικές επιστήμες από το μυστήριο και την μαγεία και ίδρυσαν την λελογισμένη επιστήμη της φύσεως, όπως την εννοούμε σήμερα».
Στο ίδιο κλίμα βρίσκονται και οι:
Γαλιλαίος, Κοπέρνικος, Kepler, Pascal, Lavoisier, Laplace, Helmholtz, Lamarque, Darwin, Arrhenius, Lemaitre, Poincare, Einstein, Evans, Σλήμαν, Νίτσε, Μπίρτ, Σνάϊντερ, Ρενέ Ντισό και άλλοι!!!
Αυτοί λοιπόν οι μέγιστοι του πνεύματος και των επιστημών, δίδουν απάντηση σε ουρανοκατέβατες αυθεντίες τύπου Φαλλμεράυερ, πού με σφεντόνες στα χέρια ανύπαρκτων Δαβίδ, νομίζουν πώς θα νικήσουν τον γίγαντα Ελληνικό πολιτισμό Γολιάθ!!!!!!!!!!!!
Οι Έλληνες δεν χρησιμοποιούν τα μαθηματικά για να ξαναβρούν τα χωράφια των μέσα στην λάσπη τού Νείλου, αλλά τα χρησιμοποιούν για να εξερευνήσουν δρόμους άβατους και αιώνιους!!
Οι Έλληνες δεν παρατηρούσαν τα αστέρια για να οδηγηθούν σε κάποιον Θεό, αλλά για να κατανοήσουν το σύμπαν και το πώς αυτό λειτουργεί.
Η διανόηση των αρχαίων Ελλήνων επιστημόνων είναι αναντίρρητα μία πηγή ζωογόνος.
Το έργο τους άντεξε στο χρόνο επειδή ήταν μεστό και ολοκληρωμένο και έγινε ή αφετηρία και το έναυσμα για όλο τον κόσμο, δίδοντας τα πρότυπα για τις σύγχρονες θεωρίες και την βάση όλων των ορολογιών.
Αυτοί λοιπόν οι Δαβίδ της παγκοσμίας διανόησης χτυπούν σήμερα τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό στον προσωπικό του βίο, χωρίς ίχνος αληθείας.
Η κλασσική εποχή δεν ήταν ή αρχή και το τέλος της Ελληνικής διανόησης.
Ο εμπρησμός της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, αλλά και άλλων, είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή πάνω από 700.000 συγγραμμάτων.
Από τα ελάχιστα που σώθηκαν μπορούμε να αντλήσουμε κάποιες πληροφορίες και να εκτιμήσουμε το μέγεθος της γνώσης πού κατείχαν οι πρόγονοι μας.
Η διαπίστωση της σφαιρικότητας της Γής, και ή ανακάλυψη των κινήσεων των ουρανίων σωμάτων, τα ημερολόγια, οι αριθμοί (1,2,3...), ή στερεομετρία, ή γεωμετρία, ή άλγεβρα, ή φυσική, ή χημεία, ή αστρονομία και άλλα, δεν είναι δυνατόν να έγιναν μέσα σε δύο αιώνες, ξεκινώντας από το μηδέν!!
Τα αρχαιολογικά ευρήματα πανάρχαιων Ελληνικών περιόδων, όπως της Μινυακής, Μινωικής και Μυκηναϊκής, μας δίδουν αποδείξεις περί γνώσεων υψηλού επιπέδου σε πολύ παλαιά χρόνια.
Η συγκέντρωση όλων αυτών των γνώσεων έδωσε το πλεονέκτημα σε σπουδαία πρόσωπα της κλασσικής εποχής, να πατήσουν σε αυτές τις γνώσεις και να τις αναπτύξουν σε επιστήμες σε σύντομο χρόνο.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ποίηση.
Δεν είναι δυνατόν να ξεκινά ή ποίηση στην Ελλάδα με ≈ 25.000 στίχους τού Ομήρου τον 8ον π.χ. αιώνα.
Η λογική θέλει εκατοντάδες χρόνια πριν, την δημιουργία μικρών ποιημάτων 5-10 στίχων και κατόπιν την ανάπτυξή τους!!!
Τα έργα όμως αυτών και άλλων ακόμη Ελλήνων καλλιτεχνών τι απέγιναν ;
Έπαθαν ότι ακριβώς και τα βιβλία, λεηλατήθηκαν, αρπάγησαν, εκλάπηκαν, καταστράφηκαν!!!
Το 146 π.χ οι Ρωμαίοι λεηλατούν την Κόρινθο.
Ο Στράβων γράφει ότι οι Ρωμαίοι στρατιώτες έρριπταν τούς πίνακες κάτω και χρησιμοποιώντας τους ως τάβλι έπαιζαν ζάρια!!!
Πολλά έργα πού εξαφανίστηκαν κάπου στην Ευρώπη, έμειναν γνωστά με άλλα ονόματα :
Ελγίνεια (τα μάρμαρα τού Παρθενώνος), η Παριζιάνα (η τοιχογραφία της Κνωσσού), ο Πρίγκηψ με τα κρίνα (ο νεαρός Μινωίτης), ο ιππέας τού Rampin (το περίφημο άγαλμα τού Αθηναίου ιππέως, του οποίου την κεφαλή κατείχε ένας Γάλλος διπλωμάτης, η Αφροδίτη του Kaufman (τού Πραξιτέλη), η Αφροδίτη της Arl (έργο πάλι τού Πραξιτέλη),το βάζο τού Francois (αγγείο του Εργοτίμου), τα μπρούτζινα αγάλματα τού Ρηγίου της Κ. Ιταλίας, οι πολεμιστές του Riace (έργο τού Φειδία), η Θεά τού Βερολίνου (είναι από την Κερατέα Αττικής).
Αναβαπτίζονται αγγεία όπως :
Πινάκιον τής Βοστώνης (έργο Πασέου 4ος αι.πχ), ο Κρατήρ του Βερολίνου (του Ευφρονίου), το αγγείον της Tarquinia (του Φειντίου), το πινακίδιον της Οξφόρδης γράφει πάνω «Μιλτιάδης Καλός».
Η Οινοχόη του Goluchow, απεικονίζει αυλητή.
Ο Κρατήρ της Νέας Υόρκης, απεικονίζει τον Σαρπηδόνα νεκρό.
Ο Ψυκτήρ του Λονδίνου, απεικονίζει σατύρους.
Τα αγγεία του αγίου Βαλεντίνου, απεικονίζει την γλαύκα της Αθηνάς.
Οι Κρατήρες της ομάδος Otchet, απεικονίζουν Έρωτες.
Οι Κρατήρες της ομάδος L.C. απεικονίζουν την Ερωτοστασίαν και ο Kρατήρας Falaieff, απεικονίζει τον Διόνυσο.
Οι αμφορείς Nola και μία αριστουργηματική κύλιξ, φέρει το όνομα Gotha.
Ο Ζωγράφος τού Dutuit (απεικονίζει σάτυρο και μαινάδες), ο Ζωγράφος του Scheurleer (ελληνικά γυμνά).
Οι Ζωγράφοι τού Winchester, Herrow, Matsch, Tyszkiewicz, Κοπεγχάγης, Βόννης, Leningrad, Providence, Vill Giulia, Bologna, Spreekel, Γενεύης, Deepne, Clevend, Sabouroff, Bowdoin, Καρσρούης, Lewis, Czartoryski, Goghill, Christie, Barclay, Shubalov, Mannheim, Marlay, Wurzburg, Bozanquet, Suesula, Jena, Pourtales, Filottrano αντιστοίχως απεικονίζουν :
Άλτη, έρωτα, Ηρακλή, Αθηνά, Ίππαρχο, ελάφι, Αθηνά νίκη, Ερμή, Διόνυσο, Απόλλωνα Άρτεμιδα, Επτά επί Θήβας, Κάδμο, Αχιλλέα, σατύρους, οπλίτη, Απόλλωνα, Αθηνά, κανηφόρους, Ηώ, Μαινάδα, αυγή, Κώμονα, Ινώ καί Φρύξο, Αταλάντη, Ίωνα και Κρέουσα, οπλίτη, Ήλιο και Σελήνη, οδίτη, προσφορά σε νεκρό, Γιγαντομαχία, Σάτυρο, Νηρηίδα, Ελευσίνια, Διόσκουρους.
Οι πρώτοι είναι ξένοι ζωγράφοι και τα δεύτερα είναι τα έργα των αρχαίων Ελλήνων ζωγράφων πού κατάκλεψαν!!!!!!!!
Πρόκειται περί απωθημένης μανίας, ευσεβείς πόθοι και πιθηκισμοί σε όλο τους το μεγαλείο!!!
Αυτοί πού κατηγορούν συνεχώς τούς Έλληνας, αποδεικνύονται αντιγραφείς και κλέφτες!!!
Όχι μόνο κλέβουν το έργο των Ελλήνων, αλλά τολμούν να το παρουσιάσουν ως δικό τους!!
Η Ελληνική ζωγραφική είναι ή λογική της γραμμής.
Ζωγράφος σημαίνει: <<ό απεικονίζων διά της γραφίδος την ζωή και φύσιν, αλλά φύσις εστί ζωή>>!!!
Η Ελληνική γλυπτική είναι ή λατρεία της συμμετρίας, η Ελληνική αρχιτεκτονική είναι ή γεωμετρία τού μαρμάρου!!
Η Ελληνική τέχνη των ψηφιδωτών, εκτελείται από τον ψηφοθέτη, ψηφωτή.
Όλα τα δυτικά μωσαϊκά είναι απομιμήσεις των Ελληνικών.
Το μωσαϊκό, προέρχεται από την λέξη Μουσείο, μουσειακό!!
Αργότερα οι Έλληνες αντί για ψηφίδες χρησιμοποίησαν τεμάχια υάλου.
Από την μέθοδο αυτήν κατάγονται τα βιτρώ, που η λέξη είναι Fειδώ + τρύω, το βλέπειν διά μέσου!!!!
Στην Κόρινθο βρέθηκαν τοιχογραφίες από γυαλί και θεωρούνται από τα σπάνια ευρήματα!!
Πήραν όμως τον δρόμο της συντηρήσεως, δηλαδή της εξαφανίσεως!!
Η ιστορία αυτή έχει αρχίσει από πολύ παλαιά.
Λίγα τα όσα γνωρίζουμε, περισσότερα τα όσα αγνοούμε.
Όταν ο Ξέρξης πυρπολεί την Αθήνα συγκεντρώνει και παίρνει μαζί του τα βιβλία των Αθηναίων, όπου ο Μέγας Αλέξανδρος τα βρίσκει στην Περσέπολη και οι διάδοχοί του τα στέλνουν πίσω στον τόπο πού ανήκουν!!
Τα περισσότερα όμως είχαν χαθεί για πάντα.
Ήδη ο Πλούταρχος στον Βίο Νουμά, αναφέρει ότι ο επιφανής Ρωμαίος νομοθέτης είχε «συνταφή μέ ιεράς κύρβεις», δηλαδή βιβλία, εκ των οποίων τα περισσότερα Ελληνικά.
Όταν μετά από 400 χρόνια έγινε εκταφή των ευρεθέντων συγγραμμάτων, ‘’αναγνώναι μεν αυτά λέγεται Πετίλιος, στρατηγών τότε, προς δε την σύγκλητον διεμήνυσε ότι δεν επετρέπετο να κοινοποιηθούν εις το πλήθος τα γραπτά :
« μή όσιον έκπυστα πολλοίς τα γεγραμμένα γενέσθαι διό και κομισθείσας εις την αγοράν τά βύβλους, κατακαήναι».!!!
Ο Αριστοτέλης είχε κληροδοτήσει τα βιβλία του στον Θεόφραστο, αυτός δε στον Νηλέα.
Ορισμένα εξ αυτών μεταφέρθηκαν στην Ασία και των περισσοτέρων τα ίχνη χάνονται!!!
Τα εναπομείναντα εξ αυτών αγόρασε ο Φιλόσοφος Απελλικών, την βιβλιοθήκη του οποίου απήγαγε το 83 π.χ ο Σύλλας όταν εκπόρθησε το κλεινόν άστυ.
Τα βιβλία αυτά κληρονόμησε ο Φαύστος ο οποίος τα εκποίησε λόγω χρεών.
Έκτοτε θεωρούνται εξαφανισμένα!!
Στη Ρώμη είχε επίσης μεταφερθεί η σπουδαιότατη βιβλιοθήκη του Βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα, μετά την ήττα του από τον Αιμίλιο Παύλο, το 168 π.χ.
Τότε λοιπόν τέθηκαν επισήμως τα θεμέλια των Ρωμαϊκών βιβλιοθηκών, οπότε και η Δύση γνώρισε την λέξη βιβλιοθήκη:
Bibliotheca, bibliothque, biblioteca, biblothek!!!
Έκτοτε οι Ρωμαίοι εξελίσσονται σε μεγάλους κυνηγούς βιβλίων, κατηγορώντας τους άλλους βαρβάρους για την τυχόν απώλεια πολύτιμων συγγραμμάτων.
Η πλουσιότατη σε Ελληνικά συγγράμματα βιβλιοθήκη του Βησσαρίωνος, κατέληξε στην βιβλιοθήκη τού Μάρκου στην Βενετία.
Η διασημότερη όμως καταστροφή ήταν της θρυλικής βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, της πρώτης τράπεζας δεδομένων, ή οποία φιλοξενούσε από 700.000-1.000.000 τόμους βιβλίων.
Το 47 π.χ ο Ιούλιος Καίσαρ την έκαψε για πρώτη φορά.
Μετά το 391 μ.χ κατ’ εντολή τού αυτοκράτορα Θεοδοσίου ξανακάϊκε, ώσπου το 640 μ.χ καταστράφηκε οριστικά από τον Εμίρη Άμρ ίμπν Άλ Άς, ως περιέχουσα βιβλία άχρηστα προς την σοφία του Κορανίου!!!!!!!
Για να καεί όλο το υλικό της βιβλιοθήκης πού είχε απομείνει από τις προηγούμενες καταστροφές, απαιτήθηκαν (6) ολόκληροι μήνες!!!
Από πυρκαγιές και λεηλασίες αφανίσθηκε και ή ισάξια της Αλεξάνδρειας, βιβλιοθήκη της Περγάμου.
Τα βιβλία της Εφέσου μετακόμισε στη Ρώμη ο γνωστός Λούκουλος, ονομαστός τόσο για τα γεύματά του όσο και για την πλουσιότατη ιδιωτική του βιβλιοθήκη!!
Από πυρκαγιά καταστρέφεται και η βιβλιοθήκη Αντιοχείας, επί Ιοβιανού (360 μ.χ).
Αλλά όπως γράφει και ο Λουτσιάνο Κάμφορα «οι πυρκαγιές δεν ξεσπάνε από μόνες τους..»!!!
Στην πυρκαγιά του Καπιτωλίου της Ρώμης, επί Σύλλα, καίγονται ιερά βιβλία της Κιμαίας Σίβυλλας τα οποία είχε αγοράσει ο Ρωμαίος Βασιλεύς Ταρκουίνιος, αντί ολόκληρης περιουσίας!!
Από τα πολυάριθμα συγγράμματα τού Γαληνού, τα περισσότερα καταστρέφονται από φωτιά στον ναό της Ειρήνης στη Ρώμη.
Κατά την καταστροφή της Βαγδάτης καίγεται και η γεμάτη Ελληνική σοφία βιβλιοθήκη της, από το τάγμα των Ασσασίνων και τον ηγέτη τους Άλ Γκαζάλι.
Οι βιβλιοθήκες της Κων/λεως, όπου φυλάσσονται τα εναπομείναντα αρχεία της αρχαίας Ελληνικής σοφίας και αίγλης, δεν πρόκειται βεβαίως να γλυτώσουν την συστηματική καταστροφική μανία!!
Επί Ζήνωνος Ισαύρου (5ος αί.μ.χ.) πυρπολείται εξ εμπρησμού η φημισμένη βιβλιοθήκη τού Ιουλιανού, η οποία αριθμούσε 120.000 τόμους.
Κατά την άλωση το 1204 μ.χ η καταστροφική μανία των Φράγκων σταυροφόρων εξαφανίζει μαζί με τα αγάλματα της Ελληνικής τέχνης και τα αθάνατα πνευματικά δημιουργήματα της Ελληνικής αρχαίας σοφίας!!!
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μέχρι το 1204 μ.χ, στις βιβλιοθήκες της Πόλεως ευρίσκονταν ακέραιες οι (100) τραγωδίες του Αισχύλου, οι (123) του Σοφοκλή και οι (92) του Ευριπίδη!!!!
Τελικά απέμειναν (7) τού πρώτου, (7) τού δευτέρου και (18) του πιο τυχερού Ευριπίδη!!!!!!
Οι καταστροφές βέβαια που έγιναν το 1453 μ.χ αποτελείωσαν ότι είχε απομείνει μετά κόπου και βασάνων.
Βέβαια οι Τούρκοι « δεν είχαν σκοπό » να καταστρέψουν βιβλία, αλλά μη έχοντας δει ποτέ πριν τέτοια πράγματα, σκέφτηκαν πόσο χρήσιμα θα ήταν στον καθαρισμό του πρωκτού, αφού έως τότε τον καθάριζαν με τα χέρια τους!!!!!!!!!
Το 1555 μ.χ ο πρεσβευτής της Βιέννης στην Πόλη, διαλέγει 240 πολύτιμα βιβλία, από τα χιλιάδες πού υπήρχαν κάποτε, και τα αποστέλλει στην κυβέρνηση του.
Tο 1741 μ.χ Γάλλοι αρχαιοκάπηλοι φορτώνουν πλοία στην Θεσσαλονίκη, λεηλατώντας το άγιο Όρος, όπως καταγγέλλει ο Βενετός πρόξενος Μ. Φέρρο.
Ακόμη και ο Ιβάν ο Τρομερός συγκεντρώνει με «Τρομερή » μανία Ελληνικά βιβλία, τα οποία λίγο πριν τον θάνατό του (1584 μ.χ) φροντίζει να εξαφανίσει!!!
Σήμερα οι Ρώσοι ακόμα προσπαθούν να ανεύρουν την χαμένη βιβλιοθήκη τού Ιβάν.
Περίφημη υπήρξε και ή βιβλιοθήκη τού Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων.
Αφανίσθηκε και αυτή από επιδρομές των Περσών.
Οι καταστροφές όμως συνεχίζονται έως και τις ημέρες μας.
Η βιβλιοθήκη της Κέρκυρας με 40.000 τόμους, πυρπολήθηκε κατά τον βομβαρδισμό του 1943, ενώ η βιβλιοθήκη της Ζακύνθου καταστρέφεται ολοσχερώς από πυρκαγιά το 1953!!
Και σήμερα στην Αθήνα του 21ου αιώνα, είναι κοινό μυστικό ότι από την Εθνική Βιβλιοθήκη έχουν «κλαπεί» 200.000 τόμοι!!!!
Το 1888 ο μεγάλος ιστορικός και πανεπιστημιακός δάσκαλος Σπύρου Λάμπρου στην Βουλή των Ελλήνων λέει :
« στο Άγιο Όρος έχουν καταστρέψει όλα τα αρχαία Ελληνικά συγγράμματα.
Τα σκίζουν, τα πουλούν, ακόμα τα χρησιμοποιούν για να τυλίγουν τους Άρτους»!!!!
Και γεννάται το μέγα ερώτημα :
-Ποιος καταστρέφει συστηματικά τα βιβλία μας ;
-Ποιος κλέβει μεθοδικά την σοφία μας ;
-Ποιος εξαφανίζει για να σφετεριστεί κατόπιν τις πνευματικές πρωτιές των Ελλήνων πρωτοπόρων ;
(ένα μόνο παράδειγμα σφετερισμού ο Κοπέρνικος από τον Αρίσταρχο)!!!!
Επί Τιβερίου ο Έλληνας θαλασσοπόρος Ίππαλος ανακάλυψε τα μυστικά των Μουσώνων και πλοία Ελληνικά έφθασαν στην νότια Ινδία των Ταμίλ, αλλά και ακόμα πάρα πέρα.
H χρυσή χερσόνησος(Ταϊλάνδη) απoτέλεσε σταθμό στα Ελληνικά εμπορικά.
O Κ.Α. Αθανασιάδης στο βιβλίο του « Αι ναυτικαί εξερευνήσεις κατά την αρχαιότητα » εκδ.Παπαζήση, 1969 αναφέρει ότι επί της Βασιλείας Αδριανού οι Έλληνες ναυτικοί έφθαναν έως την Κώρουλα, μετά στην Πάλαυρα, διανύοντας 9.450 στάδια (1.814 χλμ.)!!
Κατόπιν από το βόρειο άκρο τού κόλπου της Βεγγάλης κατέπλεαν στην Σάδα και διανύοντας 3.500 στάδια (672 Χλμ.) έφθαναν στην Ταμάλα.
Από εκεί μόλις 1.600 στάδια (307 χλμ.) χρειάζονταν για την χρυσή χερσόνησο (Ταϋλάνδη).
Οι πόλεις αυτές αντιστοιχούν σήμερα στις πόλεις Ράμρι, Σαντογουέϋ, Μπασέϊν, Ραγκούν καί Θάτον.
Αργότερα ο Αλέξανδρος ο θαλασσοπόρος, με τους ετήσιους μουσώνες διέπλευσε τον κόλπο τού Σιάμ και έφθασε στην Καμπότζη μετά από 20 ημέρες ταξίδι.
Ο Στράβων στην περιγραφή της Ασίας και των λαών ανατολικά από τούς Βασιλείς της Βακτριανής, Σήρους και Φρύνους, ομοιάζει με τις περιγραφές των Κινεζικών χρονικών για πολέμους με τους « βαρβάρους » της Δύσης κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες.
Ή « εφημερίδα » της Κινεζικής αυλής στους 3.000 τόμους της αναφέρει αποστολές εμπορικές από την Δύση κατά το 97 μ.χ, 166 μ.χ, 226 μ. χ με αρχηγό κάποιον Λούν (Λούν στα Κινέζικα, Λέοντα στα Ελληνικά) και το 286 μ.χ για τελευταία φορά.
Η γέννηση μάλιστα τού Βουδισμού Μαχαγιάνα τον 4ον και 5ον αιώνα μ.χ, οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στην Ελληνική κοσμοθέαση!!
Ο Βουδισμός δεν εισχώρησε στην Κίνα από την Ινδική χερσόνησο, αλλά από την Ελληνιστική Γκαντάρα και τα έργα τέχνης της εποχής, όπως για παράδειγμα τα αγάλματα της Θεάς Κάνον πού παραπέμπουν άμεσα σε Ελληνιστικά πρότυπα.
Τελικά ή Βραχμανική Κάστα ανέλαβε πάλι την εξουσία και το Βουδιστικό ρεύμα στράφηκε στην ανατολή και συγκεκριμένα στην χρυσή χερσόνησο.
Την δυνατότητα αυτή όμως την είχαν μόνο τα Ελληνικά πλοία πού ήταν τα μόνα αξιόπλοα σε ανοιχτή θάλασσα!!!
Οι Ρωμαίοι βέβαια διέθεταν πλοία όμοια με τα Ελληνικά, αφού και εκείνων οι ναυπηγοί ήταν Έλληνες, αλλά ήταν άτολμοι σε τέτοιες εξερευνητικές αποστολές!!
Προτιμούσαν ως συνέταιροι να χρηματοδοτούν τις αποστολές!!
Κορυφή όλης αυτής της προσπάθειας απόδειξης της Ελληνικής παρουσίας στην Βιρμανία και Ταϊλάνδη είναι ή παρουσία στο εθνικό μουσείο της Μπανγκόγκ, μεγάλων καζανιών ή χαλκίων τυμπάνων πού φέρουν τον Ήλιο της Βεργίνας περιτοιχισμένο από μαιάνδρους!!
Ο Edward Schafer στο βιβλίο του « The Vermillion Birds » γράφει πώς μία φυλή του Βιετνάμ οι Chams ονομάζουν τους Βιετναμέζους Yavanas - Yuon, αλλά με αυτήν την λέξη ως γνωστό περιέγραφαν οι Ινδοί τους Έλληνες!!!
H ανεπαρκής όμως έρευνα για το πώς αναπτύχθηκαν οι περιοχές αυτές και οι λαοί αυτοί δεν δίνουν την δυνατότητα κατανόησης των ιστορικών συμβάντων που θεμελίωσαν των πολιτισμό τους.
Τα εμπορικά αυτά ταξίδια, προϋπόθεταν γνώσεις ναυτιλίας, ικανές να δώσουν την δυνατότητα στους Έλληνες να ταξιδέψουν από την Ισλανδία έως τις Ινδίες και ακόμα μακρύτερα.
Οι Έλληνες πριν από χιλιάδες χρόνια γνώριζαν ότι η Γη έχει σχήμα σφαιροειδές, γνώριζαν τις κινήσεις της, ως και τις φαινομενικές της κινήσεις (Αριστ. Τοπ 1.1).
Ο Ορφεύς στους « Ύμνους στην Αστρονομία » και « Φυσικά » και ο Μουσαίος στην « Σφαίρα » αναφέρουν σχετικά.
Επίσης ο Θαλής « κατέλιπεν Ναυτική αστρολογίαν», «Περί τροπής» και « Περί ισημερίας » και ο Αναξίμανδρος βεβαίωνε « σφαίριν περιφυήναι τώ περί τήν γή αέρι..»!!!
Από χιλιάδες γεωγράφους και μαθηματικούς, μόνο από 200 ους γνωρίζουμε απλώς το όνομά τους και μερικούς τίτλους έργων τους.
Μας απέμειναν μόνον τα « Γεωγραφικά» του Στράβωνος, η « Γεωγραφική Υφήγησις» του Πτολεμαίου και πληροφορίες από κάποιους « ελάσσονες » όπως τον Αγαθήμερο.

Ουσιαστικά μετά δε τον νεοπλατωνικό φιλόσοφο Μαρίνο τον Νεαπολίτη και το κλείσιμο των σχολών της Αθήνας επέρχεται το βαθύ Γιαχβεδικό σκότος!!!!!!!!!!!!!!!!!


Επιμέλεια παρουσίασης: Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΕΘΟΔΕΥΜEΝΗ ΠΡΟΣΠAΘΕΙΑ ΑΠΕΘΝΟΠΟΙHΣΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛHΝΩΝ!!!!"

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

Αγγλογαλλική Κατοχή: Οι Μ.Δυνάμεις τιμωρούν την Ελλάδα για τις εξεγέρσεις σε Μακεδονία, Θράκη και Ήπειρο


Κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου, ανάμεσα στην τσαρική Ρωσία και την συμμαχική δύναμη της Αγγλίας, Γαλλίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λαμβάνει χώρα μια όχι και τόσο γνωστή κατοχή ελληνικού εδάφους από τις αγγλο-γαλλικές δυνάμεις.

Συγκεκριμένα, για περίοδο τριών ετών, Αθήνα και Πειραιάς βρίσκονται υπό ξένη κατοχή, ως μια μορφή διπλωματίας των κανονιοφόρων, καθώς οι δύο αυτές Μεγάλες Δυνάμεις είχαν εξοργιστεί με την ελληνική πλευρά και τον Όθωνα, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τον Κριμαϊκό Πόλεμο ώστε να υποστηρίξει εθελοντικές δυνάμεις για την απελευθέρωση των υπόδουλων περιοχών της Ηπείρου, Θράκης και Μακεδονίας, που τότε βρίσκονταν υπό οθωμανικό ζυγό. 

Πώς ακριβώς εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα που οδήγησαν στην "Αγγλογαλλική Κατοχή", που έλαβε τέλος σαν σήμερα, στις 15 Φεβρουαρίου του 1857;

Τέσσερα χρόνια μετά τα Παρκερικά, οι μεγάλες δυνάμεις επεμβαίνουν και πάλι στα εσωτερικά της Ελλάδας. 

Στρατιωτικές δυνάμεις της Γαλλίας και της Βρετανίας θέτουν για τρία χρόνια υπό τον έλεγχό τους την Αθήνα και τον Πειραιά (1854-1857), επειδή ο βασιλιάς Όθων υποδαύλιζε την εξέγερση των Ελλήνων στις υπόδουλες περιοχές της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, ενέργεια που αντιστρατευόταν τα συμφέροντα τους. 

Το επεισόδιο αυτό εντάσσεται στον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-1856), που αναδιαμόρφωσε τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην Ευρώπη, στα μέσα του 19ου αιώνα.

Όλα ξεκίνησαν, όταν ο δυναμικός τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος Α' ήθελε να τελειώνει με τη θνήσκουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, με σκοπό να επωφεληθεί από την κληρονομιά της. 

Η απόφασή του να κηρύξει τον πόλεμο στον Σουλτάνο στις 4 Οκτωβρίου του 1853 βρήκε αντίθετες τη Γαλλία και τη Βρετανία, που για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα τάχθηκαν υπέρ της ακεραιότητας της αυτοκρατορίας του. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στους Έλληνες, που θεώρησαν ότι είχε έλθει η στιγμή για την εκπλήρωση των εθνικών ονείρων και της Μεγάλης Ιδέας.

Σχεδόν αμέσως συγκροτήθηκαν εθελοντικά σώματα, τα οποία έχοντας την ολόθερμη συμπαράσταση του βασιλικού ζεύγους, του Όθωνα και της Αμαλίας, εισέβαλαν στα αλύτρωτα εδάφη της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, που τότε βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Οθωμανών Τούρκων, για να ενισχύσουν τις τοπικές εξεγέρσεις του ελληνικού στοιχείου.

Η Βρετανία και η Γαλλία δεν είδαν με καλό μάτι την κίνηση αυτή των Ελλήνων, που αντικειμενικά ευνοούσε τον τσάρο, αφού κρατούσε καθηλωμένες στον υπόδουλο ελληνικό χώρο σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις των συμμάχων τους Οθωμανών. Έτσι, άρχισαν να βομβαρδίζουν με διαβήματα τον Όθωνα για την απόσυρση των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων από τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

Εις μάτην όμως, αφού ο Όθων ήταν αποφασισμένος να επιμείνει στην πολιτική του αυτή (και για τη βελτίωση της φθίνουσας δημοτικότητάς του), παρά τις προειδοποιήσεις των διπλωματικών μας αποστολών σε Παρίσι, Λονδίνο και Κωνσταντινούπολη, που του επισήμαναν τους κινδύνους που εγκυμονούσε η πολιτική του για τη χώρα μας.

Επειδή τα διαβήματα των Αγγλογάλλων δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, οι δύο χώρες αποφάσισαν να δράσουν δυναμικά για να επιβάλλουν τις απόψεις τους. 

Οι πρεσβευτές τους στην Αθήνα επέδωσαν τελεσίγραφο στον βασιλιά και μετά τη λήξη του στις 12 Μαΐου του 1854, πρώτα ο γαλλικός στρατός αποβιβάσθηκε στον Πειραιά, για να ακολουθήσει λίγες ημέρες αργότερα ο βρετανικός. Υπό την πίεση των όπλων, ο Όθων αναγκάσθηκε να διακηρύξει την ουδετερότητα της Ελλάδας στον Κριμαϊκό Πόλεμο και να αποσύρει σταδιακά τα στρατιωτικά σώματα από τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Παράλληλα, απάλλαξε από τα καθήκοντά της την κυβέρνηση του Αντωνίου Κριεζή και όρκισε νέα υπό τον βετεράνο πολιτικό και πρεσβευτή της Ελλάδας στο Παρίσι, Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Με απαίτηση των Γάλλων, το υπουργείο Στρατιωτικών (σήμερα Εθνικής Άμυνας) δόθηκε στον μισητό του αντίπαλο Δημήτριο Καλλέργη, που πρωταγωνίστησε στην εναντίον του επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843. 

Η κυβέρνηση Μαυροκορδάτου, γνωστή και ως «Υπουργείο Κατοχής», θα παραμείνει στην εξουσία έως τα τέλη Σεπτεμβρίου του 1855 και θα αντικατασταθεί από την κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη.

Το μοναδικό, ίσως, επίτευγμα της κυβέρνησης Μαυροκορδάτου υπήρξε η επανάληψη των διπλωματικών σχέσεων με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, που είχαν διακοπεί λόγω της εισβολής των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων στα εδάφη της και η σύναψη εμπορικής συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών (27 Μαΐου 1855), που υπήρξε ευνοϊκή για τα ελληνικά συμφέροντα. 

Αρχικά, ο Σουλτάνος είχε απαιτήσει αποζημίωση από την Ελλάδα για τις καταστροφές που είχαν προκληθεί στις επαρχίες του, αλλά οι αξιώσεις του απορρίφθηκαν από τους Αγγλογάλλους, με το αιτιολογικό τις βιαιοπραγίες των στρατευμάτων του εναντίον των Ελλήνων κατοίκων των περιοχών αυτών.

Η κατοχή των Αγγλογάλλων αρχικά περιορίσθηκε μόνο στον Πειραιά, αλλά λόγω του ανθυγιεινού κλίματος του επινείου της Αθήνας, επεκτάθηκε το καλοκαίρι του 1854 ως τα Πατήσια και την Πεντέλη. Η παραμονή των ξένων δυνάμεων στην πρωτεύουσα ήταν αρκετά επώδυνη για τους κατοίκους της, παρά την ενασχόλησή τους με πολλά κοινωφελή έργα. 

Οι ξένοι στρατιωτικοί αναμίχθηκαν στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα, κατέστρεψαν εγκαταστάσεις αντιπολιτευόμενων εφημερίδων («Αιών»), συνέλαβαν μη αρεστούς σ’ αυτούς δημοσιογράφους, όπως ο Ιωάννης Φιλήμων και ο Κωνσταντίνος Λεβίδης και πλήγωσαν την υπερηφάνεια των Αθηναίων, όταν παρήλαυναν προκλητικά μπροστά από το παλάτι του Όθωνα (κτίριο σημερινής Βουλής) στην Πλατεία Συντάγματος. 

Μα πάνω απ' όλα θα προκαλέσουν το μίσος των Αθηναίων, όταν από το πλήρωμα ενός γαλλικού πλοίου θα προέλθει η χολέρα, που θέρισε την Αθήνα και προκάλεσε τον θάνατο 3.000 ανθρώπων, δηλαδή το ένα δέκατο των κατοίκων της.

Τα αγγλογαλλικά στρατεύματα θα αναχωρήσουν τελικά από την Ελλάδα στις 15 Φεβρουαρίου του 1857, ένα χρόνο μετά την ήττα των Ρώσων και τη Συνθήκη των Παρισίων (30 Μαρτίου 1856), που έθεσε και επισήμως τέρμα στον Κριμαϊκό Πόλεμο. Η τρίχρονη κατοχή της Αθήνας και του Πειραιά ανέβασε προσωρινά τη δημοτικότητα του Όθωνα. 

Σε συνδυασμό δε με την έκβαση του Κριμαϊκού Πολέμου και την απογοήτευση από τη μη εκπλήρωση των εθνικών πόθων, προκάλεσε την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού της χώρας, με την εξαφάνιση των τριών μεγάλων κομμάτων της εποχής, του «Αγγλικού», του «Γαλλικού» και του «Ρωσικού», και την εμφάνιση νέων πολιτικών ανδρών.

Με πληροφορίες και φωτογραφίες από: San simera 
http://www.onalert.gr/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αγγλογαλλική Κατοχή: Οι Μ.Δυνάμεις τιμωρούν την Ελλάδα για τις εξεγέρσεις σε Μακεδονία, Θράκη και Ήπειρο"
Related Posts with Thumbnails