Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020

Για ποιο λόγο ονομάζεται Χατζής όποιος επισκέπτεται τους Αγίους Τόπους;

Ο όρος Χατζής, αραβικά Χάτζι, απαντάται εθιμικά ως προσωνύμιο χριστιανών, αλλά και μουσουλμάνων, σημαίνοντας το προσκύνημα που έχει κάνει αυτός που το φέρει, στον ιερό τόπο της θρησκείας του.
Η λέξη χατζής προέρχεται από το αραβικό «χατζ» που σημαίνει «στέκομαι μπροστά σε μια θεότητα σε ιερό μέρος» ή «ταξίδι σε ένα ιερό μέρος».
Το προσωνύμιο Χατζής, στη θρησκεία μας,  δίδεται εθιμοτυπικά σε όποιον πηγαίνει να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους και «βαπτιστεί» στον Ιορδάνη ποταμό.
Βεβαίως, δεν είναι υποχρεωτικό για κάποιον να λέγεται Χατζής για αυτό τον λόγο. Ωστόσο, είναι μια ένδειξη για κάποιον ότι έχει πάει εκεί. Μάλιστα, παλαιότερα που ήταν δύσκολες οι μετακινήσεις, το να πάει κάποιος στους Αγίους Τόπους ήταν πραγματικός «άθλος».
Για αυτό και ήταν κατι ως «τίτλος τιμής» για τον προσκυνητή.
Ως προσωνύμιο το Χατζής τίθεται, λοιπόν κατ΄ έθιμο προ του ονόματος του κάθε Ορθόδοξου Χριστιανού που επισκέπτεται τους Αγίους Τόπους και που βαπτίζεται στον Ιορδάνη ποταμό, αποτελώντας παράλληλα νόμιμο λόγο εθιμικού δικαίου αλλαγής του επιθέτου των απογόνων του προσκυνητή.
Έχουν δε σημειωθεί πολλές τέτοιες αντικαταστάσεις επιθέτων. Π.χ. ένας χριστιανός που ονομάζεται Ανδρέας επισκέπτεται τους Αγίους Τόπους και όταν επιστρέφει προσφωνείται Χατζηανδρέας. Τα παιδιά του, που ενδεχομένως έφεραν το επίθετο Ανδρέου, μπορούν να το αντικαταστήσουν με το Χατζηανδρέου.
Ανεξάρτητα από την επιστολογραφία σε εμπορικές κυρίως επιγραφές (ταμπέλες) προς περιορισμό του ονόματος αντί Χατζής τίθεται το ενδεικτικό Χ» προ του επιθέτου, αν και στις ημέρας μας το έθιμο αυτό τείνει να σβήσει.

https://www.pronews.gr/thriskeia/844517_gia-poio-logo-onomazetai-hatzis-opoios-episkeptetai-toys-agioys-topoys
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Για ποιο λόγο ονομάζεται Χατζής όποιος επισκέπτεται τους Αγίους Τόπους;"

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020

Οι ονομασίες των 12 μηνών και ημερών στην Αρχαία Ελλάδα

Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε ή δεν έχει βρεθεί κάποιο επίσημο θρησκευτικό ημερολόγιο που να προσδιορίζει τις ημέρες των εορτών του έτους. Μόνο στα τέλη του 5ου αι. π.Χ. ο Αθηναίος Νικόμαχος συνέταξε έναν κώδικα θρησκείας για την πόλη των Αθηνών. Τον κώδικα τον έγραψε βουστροφηδόν επάνω σε τοίχους που είχαν στηθεί γι’ αυτό το σκοπό. Το ημερολόγιό του κατέγραφε τις ετήσιες θυσίες, τις θυσίες που γίνονταν κάθε δυο χρόνια κτλ.
Από τον κώδικα έχουν σωθεί μόνο μερικά αποσπάσματα κι από τις μοναδικές πληροφορίες που παίρνουμε απο αυτόν γίνεται φανερό το πλήθος των δεδομένων που μας λείπουν προκειμένου να έχουμε πλήρη εικόνα για τις λατρευτικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων.
Οι Αθηναίοι κάθε χρόνο όριζαν ως ένα από τα ανώτερα κρατικά αξιώματα το βασιλέα, με ρόλο να επιστατεί σε θέματα θρησκείας. Σαν δικαστής ήταν πρόεδρος του δικαστηρίου που ήταν αρμόδιο να δικάζει υποθέσεις ασέβειας. Το ιερατικό του καθήκον ήταν ο προσδιοριμός των ημερομηνιών που γίνονταν οι γιορτές.
Ο πρώτος αττικός μήνας άρχιζε με την εμφάνιση της νέας σελήνης (νουμηνία) μετά τη θερινή ισημερία, δηλαδή γύρω στις 15 Ιουλίου. Ο πρώτος μήνας (μέσα Ιουλίου – μέσα Αυγούστου) του αττικού ημερολογίου ήταν ο Εκατομβαιών που είχε πάρει το όνομά του από τα Εκατόμβαια, μία γιορτή που γινόταν προς τιμή του Απόλλωνα. Κατά τη διάρκεια του μήνα γιορτάζονταν στην Αθήνα εκτός από τα Εκατόμβαια, τα Κρόνια, τα Συνοίκια και τα Παναθήναια (με κορυφαία τη μέρα των γενεθλιών της Θεάς Αθηνάς, στις 28 του μήνα).
Ο δεύτερος μήνας (μέσα Αυγούστου – μέσα Σεπτεμβρίου) ονομαζόταν Μεταγειτνιών και είχε πάρει το όνομά του από τη γιορτή Μεταγείτνια προς τιμή του Απόλλωνα, του θεού που παράστεκε στην αλλαγή γειτόνων. Το μήνα αυτό γίνονταν και τα Ηράκλεια στο Κυνόσαργες.
Ο τρίτος μήνας του έτους (μέσα Σεπτεμβρίου – μέσα Οκτωβρίου) ονομαζόταν Βοηδρομιών κι είχε πάρει το όνομά του από τη γιορτή Βοηδρόμια που γινόταν κι αυτός προς τιμή του Απόλλωνα. Άλλες γιορτές του μήνα ήταν τα Γενέσια, μια γιορτή της Αρτέμιδος Αγροτέρας, και τα Μυστήρια που είχαν διάρκεια πολλών ημερών
Ο τέταρτος μήνας (μέσα Οκτωβρίου – μέσα Νοεμβρίου) ονομαζόταν Πυανεψιών, από τη γιορτή Πυανέψια που γινόταν και πάλι προς τιμή του Απόλλωνα. Το μήνα αυτό γιορτάζονταν πολλές γιορτές όπως τα Προηρόσια, τα Οσχοφόρια, τα Θήσεια, τα Στήνια, τα Θεσμοφόρια, τα Χαλκεία και τα Απατούρια
Ο πέμπτος μήνας (μέσα Νοεμβρίου – μέσα Δεκεμβρίου) ονομαζόταν Μαιμακτηριών, από τη γιορτή Μαιμακτήρια που γινόταν προς τιμή του Δία, επειδή τον θεωρούσαν θεό των θυελλών (μαίμαξ = θυελλώδης). Το μήνα αυτό γίνονταν στην Αθήνα και τα Πομπαία.
Ο έκτος μήνας (μέσα Δεκεμβρίου – μέσα Ιανουαρίου), είχε το όνομα Ποσειδεών, από τα Ποσείδεα μια γιορτή προς τιμή του Ποσειδώνα. Το μήνα αυτό γίνονταν ακόμη τα Αλώα και τα Κατ’ αγρούς Διονύσια.
Ο έβδομος μήνας (μέσα Ιανουαρίου – μέσα Φεβρουαρίου) ονομαζόταν Γαμηλιών, από τη γιορτή Γαμήλια, τον “ιερό γάμο” του Δία με την Ήρα. Άλλη γιορτή του μήνα ήταν τα Λήναια.
Ο όγδοος μήνας ήταν ο Ανθεστηριών (μέσα Φεβρουαρίου – μέσα Μαρτίου). Ο μήνας είχε πάρει το όνομά του από τα Ανθεστήρια που γίνονταν προς τιμή του Διονύσου. Άλλη γιορτή του μήνα ήταν τα Διάσια.
Ο ένατος μήνας (μέσα Μαρτίου – μέσα Απριλίου) ονομαζόταν Ελαφηβολιών, από τη γιορτή Ελαφηβόλια, προς τιμή της Άρτεμης. Επίσης γιορτάζονταν Ασκληπίεια, τα εν άστει Διονύσια και τα Πάνδια.
Ο δέκατος μήνας (μέσα Απριλίου – μέσα Μαΐου) ονομαζόταν Μουνιχιών από τη γιορτή Μουνίχια προς τιμή της Άρτεμης. Ο μήνας είχε ακόμη την Εορτή του Έρωτα (στις 4 του μήνα), την Πομπή προς το Δελφίνιον και τα Ολυμπιεία.
Ο ενδέκατος μήνας (μέσα Μαΐου – μέσα Ιουνίου) ονομαζόταν Θαργηλιών από τη γιορτή Θαργήλια, προς τιμή της Άρτεμης και του Απόλλωνα. Άλλες γιορτές ήταν τα Βενδίδια, τα Πλυντήρια και τα Καλλυντήρια.
Και ο δωδέκατος μήνας ονομαζόταν Σκιροφοριών από τη γιορτή Σκιροφόρια προς τιμή του Ποσειδώνα. Τον ίδιο μήνα γιορτάζονταν τα Διιπόλιεια και τα Διισωτήρια.
Στο αττικό ημερολόγιο κανένας μήνας δεν έχει πάρει το όνομά του από κάποια γιορτή της Αθηνάς μολονότι η Αθηνά ήταν η θεά της πόλης. Τα ονόματα έχουν την τάση να ευνοούν γιορτές του Απόλλωνα και της Άρτεμης.
Επίσης όλα τα ονόματα των εορτών είναι στον πληθυντικό αριθμό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ονομασίες των 12 μηνών και ημερών στην Αρχαία Ελλάδα"

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2020

2 εκατομμύρια μουσουλμάνοι εθελοντές στο στρατό του Χίτλερ


Αποτέλεσμα εικόνας για 2 εκ. μουσουλμάνοι εθελοντές στο στρατό του Χίτλερ"
 
του David Motadel, καθηγητή διεθνούς ιστορίας στη London School of Economics
[Οι σχέσεις της Γερμανίας με το Ισλάμ είναι παλαιότατες, αν και οι προελαύνοντες Οθωμανοί κατόρθωσαν να φτάσουν μόνο μέχρι τη Βιέννη (πολιορκίες 1529 και 1683). Ωστόσο το Κοράνι κατόρθωνε να καταλάβει τις καρδιές και τα μυαλά των σημαντικότερων εκπροσώπων της πνευματικής γερμανικής ελίτ, όπως μαρτυρούν οι εκμυστηρεύσεις των Γκαίτε* και Νίτσε*.(Αυτούς που η ελληνική πνευματική και πολιτική, τους σεμνύνεται τόσο ώστε, τους έχει εισαγάγει και στα σχολικά αναγνώσματα) 

Ηταν τότε που οι Γερμανοί διανοούμενοι αρνούνταν τον ειρηνοποιό Χριστό και προσκυνούσαν τον πολέμαρχο Μωάμεθ, πετούσαν το Ευαγγέλιο στον κάλαθο των αχρήστων και ασπάζονταν το Κοράνι. Ηταν τότε που τα σκοτάδια, που τα ονόμασαν «Φώτα», κατέκλυζαν τη Γερμανία και ολόκληρη την Ευρώπη. Αργότερα ήρθε ο Χίτλερ, χέρι-χέρι με το παγκόσμιο Ισλάμ, οι εκατόμβες των νεκρών, μαζί με τις μαζικές καταστροφές, το αίμα, τα δάκρυα και τον πόνο … Ε.Δ.Ν.]
Αποτέλεσμα εικόνας για 2 εκ. μουσουλμάνοι εθελοντές στο στρατό του Χίτλερ"
Bόσνιοι μουσουλμάνοι στρατιώτες στην υπηρεσία της ναζιστικής Γερμανίας κατά το 2ο Π.Π. Δυο γενιές αργότερα η Γερμανία, μέσω ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, θα πρωταγωνιστήσει ώστε οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου να αποκτήσουν ανεξαρτησία.  (Rue des Archives/Rue des Archives/Tallandier)
Περίπου δύο εκατομμύρια αλλοδαποί πολέμησαν στο γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, από τους οποίους δεκάδες χιλιάδες στις τάξεις του Waffen SS. Οι λόγοι τους ήταν ποικίλοι. Για τους σοβιετικούς κρατούμενους, ήταν ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από το θάνατο λόγω πείνας και κρυολογήματος στα στρατόπεδα κρατουμένων και να λιποτακτήσουν το συντομότερο δυνατό. Υπήρξε επίσης η έλξη οικονομικών πλεονεκτημάτων και η σύγχρονη εικόνα που μεταδίδουν οι μονάδες SS. Για μια μειονότητα υπήρχαν πολιτικοί λόγοι: αντι-κομμουνισμός, εχθρότητα στη σοβιετική εξουσία της ΕΣΣΔ, η έλξη ενός «μυστικισμού» της καθαρότητας της φυλής και της ιδανικής κοινωνίας. Ο ναζισμός ήταν πράγματι μια ουτοπία του τέλειου κόσμου μιας ανθρωπότητας  συμφιλιωμένης με τον εαυτό της μόλις απελευθερωθεί από τα ανεπιθύμητα στοιχεία της: Εβραίους, κομμουνιστές και υλιστές καπιταλιστές. Χωρίς τη βοήθεια αυτή των αλλοδαπών, η Γερμανία θα είχε χάσει τον πόλεμο από το 1943.
Αλλά η συμμετοχή μουσουλμάνων στη ναζιστική πολεμική μηχανή ήταν άλλου είδους και πολύ πιο βαθιά, όπως μελέτησε ο βρετανός ιστορικός David Motadel στο βιβλίο του Οι μουσουλμάνοι και η ναζιστική πολεμική μηχανή. Στην προώθησή τους στη Γιουγκοσλαβία καθώς και στις μουσουλμανικές περιοχές της ΕΣΣΔ, τα γερμανικά στρατεύματα εξεπλάγησαν από την ενθουσιώδη υποδοχή των μουσουλμανικών πληθυσμών. Υπήρχαν βέβαια οι τοπικές συγκρούσεις, εχθρότητα προς τους ορθόδοξους Σέρβους εξαιτίας  της άρνησης δημιουργίας του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, εχθρότητα των Τατάρων της Κριμαίας στη σοβιετική εξουσία, παραδοσιακός αντισημιτισμός του Ισλάμ. Το Ισλάμ δεν ήταν το μόνο επειδή το φασιστικό κράτος των Ουστάσι, το οποίο στηριζόταν στην Καθολική Εκκλησία, δεν ήταν άσχετο με τη σφαγή των εβραϊκών πληθυσμών και δεν χαιρέτισε την υποστήριξη των Ναζί στους Μουσουλμάνους των Βαλκανίων.
Αποτέλεσμα εικόνας για 2 εκ. μουσουλμάνοι εθελοντές στο στρατό του Χίτλερ"
Αλβανοί Τσάμηδες στις τάξεις του γερμανικού στρατού της κατοχής διέπραξαν εγκλήματα σε βάρος Ελλήνων.
Η σχέση μεταξύ του Ισλάμ και του ναζισμού ήταν κάτι περισσότερο από μια συγκυριακή και ευκαιριακή συμμαχία: ήταν μια πραγματική ιδεολογική γοητεία, μια πραγματική ιστορία αγάπης. Για τους Ναζί η ιδέα του χαλιφάτου ήταν παρόμοια με την εθνικοσοσιαλιστική fuhrerprinzip. Από το 1943, το NSDAP  [το Εθνοσοσιαλιστικό Κόμμα] δέχτηκε επισήμως στις τάξεις της τους οπαδούς του Ισλάμ. Κάθε κριτική στο Ισλάμ απαγορεύτηκε στο Τρίτο Ράιχ, το οποίο έκτισε τζαμιά και δημιούργησε εκπαιδευτικά ιδρύματα για ιμάμηδες επιφορτισμένους να διδάξουν στους μουσουλμάνους ότι ο Φύρερ ήταν συνέχεια του προφήτη. Επαυσαν να αποκαλούνται αντισημίτες, μιας και οι Άραβες ήταν Σημιίτες, και άρχισαν να αποκαλούνται αντι-Εβραίοι. Ο Χίτλερ και ο Χίμλερ έβλεπαν στο Ισλάμ μια «θρησκεία ανδρών»  διαπνεόμενη από «μια ισχυρή αρρενωπή και πολεμική πίστη». Ο Χίτλερ θεωρούσε ότι η νίκη του Κάρολου Μαρτέλου το 732*** εναντίον των Αράβων είχε προκαλέσει την διάσπαση της Ευρώπης, της οποίας το Ισλάμ  θα διασφάλιζε την ενότητα, ενώ ο χριστιανισμός, μια μαλακή θρησκεία, συνέβαλε στη μείωση του ρόλου των Γερμανών.
Το βιβλίο του βρετανού ιστορικού, David Motadel, δεν είναι δοκίμιο, αλλά καρπός μιας έρευνας δέκα ετών από πολύ πλούσιες πηγές, ουσιαστικά Γερμανικές, χωρίς καμία ιδεολογική προκατάληψη. Πρόκειται για σπουδαίο βιβλίο ιστορίας, όπως τονίζει ο Christian Ingrao στον πρόλογο του.
Είναι περίεργο να σημειώσουμε ότι πολλοί επικριτές αυτού του βιβλίου ενδιαφέρονται για την εξιλέωση του Ισλάμ, αποδεικνύοντας ότι η προσέγγιση μεταξύ Ισλάμ και Ναζισμού είναι ανοιχτή πληγή.
Η ναζιστική πολιτική απέτυχε, πρώτον επειδή έχασε τον πόλεμο, αλλά και επειδή βασιζόταν σε μια εξωπραγματική πανισλαμιστική αντίληψη του μουσουλμανικού κόσμου.
Οι προσπάθειες ανεύρεσης μουσουλμανικών στρατευμάτων στο Μαγκρέμπ απέτυχαν και είναι γνωστό ότι ο βασιλιάς του Μαρόκου Μοχάμεντ Β - τότε γαλλικό προτεκτοράτο - αρνήθηκε να εφαρμόσει την πολιτική [των δοσίλογων] του Βισύ, που επέβαλε  το κίτρινο αστέρι στους Εβραίους.
Η πολιτική αυτή δεν εγκαταλείφτηκε από όλους, καθώς ο μεγάλος μουφτής Ελ Χουσεϊνί της Ιερουσαλήμ, ο οποίος πέρασε πολλά χρόνια στη Γερμανία για να ενισχύσει αυτή την πολιτική του καθεστώτος, κατόρθωσε να διαφύγει από τη Γερμανία, μέσω της Ελβετίας, στο Κάιρο με τη βοήθεια των Αμερικανών με στόχο τη χρησιμοποίηση της εχθρότητας του Ισλάμ προς τον κομμουνισμό, για να προετοιμάσουν τον ψυχρό πόλεμο. Ο Ελ Χουσεϊνί συνέβαλε στην άνοδο των Αδελφών μουσουλμάνων, οι οποίοι εντούτοις τον περιθωριοποίησαν.
Είναι ενδιαφέρον να τονίσουμε ότι αν το πανισλαμικό όραμα των ναζιστών δεν ολοκληρώθηκε τότε, βρίσκεται σήμερα στην καρδιά της ιδεολογίας του χαλιφάτου που ανέπτυξε το Daech.
Ένας κακόπιστος θα μπορούσε να κάνει έναν παραλληλισμό μεταξύ της δήλωσης του Ζαν-Λυκ Μελανσόν (το 2012, στην οποία αποδοκιμάζει τη νίκη του Κάρολου Μαρτέλου το 732***) "... Αν μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τους αιώνες σκοταδισμού στους οποίους μας καταδίκασε ο έλεγχος της Εκκλησίας στη χριστιανική Δύση, αν μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει τη συνεισφορά των αραβικών, αραβο-ανδαλουσιανών πολιτισμών ... » με την άποψη του Χίτλερ, που παραθέτει ο Μοταντέλ « Το κακό με μας είναι ότι έχουμε κακή θρησκεία (...) Η μωαμεθανική θρησκεία (...) μας ταιριάζει πιο πολύ από τον Χριστιανισμό. Γιατί ο Χριστιανισμός να έχει τόση ανεκτικότητα και αναποφασιστικότητα;". Είναι το σύγχρονο Ισλάμ, που εκφράζεται από τους Αδελφούς μουσουλμάνους οι οποίοι σκοπεύουν να υποτάξουν τον Χριστιανισμό στα δόγματα του, μια επιστροφή αυτού του ιστορικού δεσμού μεταξύ  ισλαμισμού και ναζισμού; Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Mελανσόν, ηγέτης των "Ανυπότακτων" θα έκανε καλά να θυμάται ότι Ισλάμ σημαίνει ακριβώς "υποταγμένος".
Αποτέλεσμα εικόνας για 2 εκ. μουσουλμάνοι εθελοντές στο στρατό του Χίτλερ"
*Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε (1749- 1832): «Το Ισλάμ εκφράζει κατά τον καλύτερο τρόπο τις ιδέες μου… Διαβάζοντας το Κοράνι, στην αρχή…μας απωθεί. Αλλά ξαφνικά μας γοητεύει, μας εκπλήσσει και τελικά επιβάλλει το σεβασμό μας. Το ύφος του, σε αρμονία με το περιεχόμενο και τον αντικειμενικό του σκοπό, είναι αυστηρό, μεγαλοπρεπές, τρομερό, υπέροχο για πάντα…Το βιβλίο αυτό θα συνεχίσει να ασκεί ισχυρή επιρροή στους καιρούς που έρχονται.»
**Φρειδερίκος Νίτσε (1844 - 1900): "Ο χριστιανισμός μας αποστέρησε τον πλούτο του αρχαίου πολιτισμού και αργότερα μας αποστέρησε από εκείνο του ισλαμικού πολιτισμού. Ο θαυμάσιος ισλαμικός πολιτισμό της Ισπανίας - κατά βάθος πιο κοντά σε μας, ανταποκρινόμενος περισσότερο απ’ ό,τι η Ρώμη και η Ελλάδα στην αίσθησή μας και την καλαισθησία μας -    καταπατήθηκε (και προτιμώ να μη σκέφτομαι από ποια πόδια!)
 - Γιατί;
Επειδή γεννήθηκε από αριστοκρατικά ένστικτα, από αρρενωπά ένστικτα, επειδή έλεγε ναι στη ζωή, και επιπλέον είχε τις έξοχες λεπτότητες της ισλαμικής ζωής! ... Οι σταυροφόροι αργότερα πολέμησαν κάτι στο οποίο πριν καλύτερο θα ήταν να βάλουν εδαφιαία μετάνοια [...]
Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα όπως είναι!
Oι σταυροφορίες; Μια πειρατεία μεγάλης κλίμακας και τίποτα περισσότερο! [...] Η γερμανική αριστοκρατία απουσιάζει σχεδόν από την ιστορία του ανώτερου πολιτισμού: μαντεύουμε την αιτία ... Χριστιανισμός και αλκοόλ - τα δύο μεγάλα μέσα διαφθοράς ... Δεν τίθεται δίλημμα επιλογής μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού, ούτε μεταξύ Αραβα και Εβραίου.
Η απάντηση δίνεται εκ των προτέρων: εδώ, δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογής… "Πόλεμος μέχρι θανάτου με τη Ρώμη! Ειρήνη και φιλία με το Ισλάμ ". Αυτό αισθάνθηκε, αυτό έκανε αυτό το μεγάλο πνεύμα, η μοναδική ιδιοφυΐα μεταξύ των Γερμανών αυτοκρατόρων ο Φρειδερίκος ο 2ος. Αν το Ισλάμ αψηφά τον Χριστιανισμό, έχει χίλιες φορές δίκαιο: το Ισλάμ προϋποθέτει  άνδρες αρρενωπούς σε όλα».
(Ο Αντίχριστος 1888)
***Στη μάχη του Πουατιέ, με την οποία αναχαιτίστηκε η αραβική προέλαση στη δυτική Ευρώπη.
Αποτέλεσμα εικόνας για 2 εκ. μουσουλμάνοι εθελοντές στο στρατό του Χίτλερ"
ΓΑΛΛΙΑ: 150 συνοικίες ελέγχει το Ισλάμ
Οι νόμοι του γαλλικού Κράτους δεν ισχύουν σε 150 συνοικίες. Αυτές συνιστούν τα «χαμένα εδάφη» της Δημοκρατίας.
Το Κρατική Ασφάλεια της Γαλλίας κατάρτισε μια χαρτογραφία των κατακτημένων από το Ισλάμ εδαφών, κατόπιν αιτήματος του υπουργού Εσωτερικών Κριστόφ Καστανέρ, μετά την επίθεση στο Villejuif. Ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα για την εκτελεστική εξουσία, που δεν θέλει να στιγματίσει τη μουσουλμανική κοινότητα.
Είτε πρόκειται για τη μεγάλη υποδοχή των ΜΜΕ στο βιβλίο του πολιτικού επιστήμονα Μπερνάρ Ρουζιέ, του Τα κατακτημένα εδάφη του Ισλαμισμού, η εκτελεστική εξουσία φαίνεται να είναι αποφασισμένη να καταπολεμήσει όσο το δυνατόν καλύτερα τις παραβάσεις της ισλαμικής κοινότητας, αλλά φοβάται μήπως κατηγορηθεί ότι στιγματίζει τους μουσουλμάνους. Έτσι, στις 5 Ιανουαρίου, μετά την επίθεση Villejuif, ο υπουργός Εσωτερικών, Κριστόφ Καστανέρ, έστειλε ένα τηλεγράφημα προς τους νομάρχες ζητώντας τους να συνέλθουν Επιτροπές πολιτικής προστασίας. Από αυτή τη χιλιοστή συνάντηση προέκυψε ότι ανέρχονται σε 150 οι συνοικίες που τελούν υπό την επιρροή του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Αυτά είναι τα χαμένα για τη Δημοκρατία εδάφη που χαρτογράφησε η Ασφάλεια.
Το έγγραφο, ταξινομημένο ως απόρρητο, είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και έχει αποκαλυφθεί μόνο σε έναν υπουργό, τον Υπουργό Εσωτερικών. Τα άλλα υπουργεία που ασχολούνται με την καταπολέμηση του κοινοτισμού, και τα οποία συναντήθηκαν για να συζητήσουν το θέμα στις 5 και 16 Δεκεμβρίου, όπως Δικαιοσύνης, Εθνικής Παιδείας, Υγείας, Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Νεολαίας δεν ενημερώθηκαν. "Οι υπουργοί πιέζονται από τον Μακρόν, ο οποίος τους ζήτησε να υποβάλουν αποτελεσματικές προτάσεις", σημειώνει γνώστης του  φακέλου αυτού. Στις 27 Νοεμβρίου, ο Κριστόφ Καστανέρ είχε ήδη στείλει στους νομάρχες εγκύκλιο που καθιστούσε "τον αγώνα κατά του ισλαμισμού και της κοινοτικής αναδίπλωσης" έναν "νέο άξονα της δράσης τους".
Αλλά εκτός από τα προάστια του Παρισιού, της Λυών και της Μασσαλίας, τα οποία γνωρίζουμε ότι επηρεάζονται από το φαινόμενο, αρκετές πόλεις της βόρειας Γαλλίας βρίσκονται στο μάτι των αρχών Ασφαλείας. Στο Maubeuge, για παράδειγμα, η Ένωση Γάλλων Μουσουλμάνων Δημοκρατών (UDMF) έλαβε το 40% των ψήφων σε εκλογικό τμήμα. Μια "ανησυχητική κατάσταση" παρόμοια με αυτή του οικισμού Denin ή και του Roubaix, όπου "η κατάσταση παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις", εξηγεί ένας νομάρχης. Μεταξύ αυτών που «κρατούνται» από το Σαλαφιστικό Ισλάμ, υπάρχουν μη αναμενόμενες περιοχές, όπως στην περιοχή Haute-Savoie ή Ain, Annemasse, Bourg-en-Bresse, Oyonnax ή ακόμα και Bourgoin-Jallieu. Τέλος, ακόμη πιο περίεργο, η Ασφάλεια σημειώνει "την εμφάνιση μικροεδαφών που περιέρχονται σε έλεγχο των σαλαφιστών σε απίθανες περιοχές", όπως το Nogent-le-Rotrou, στο Eure-et-Loir.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "2 εκατομμύρια μουσουλμάνοι εθελοντές στο στρατό του Χίτλερ"

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020

Ιστορία και ονομασίες των αρχαίων ελληνικών φύλων που γέννησαν το ελληνικό Εθνος

Πελασγοί: Το κοινό όνομα όλων τών προϊστορικών καί προκατακλυσμιαίων Ελληνικών φύλων. Σύγχρονοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν τους "Πελασγούς", έναν όρο με μάλλον ασαφές περιεχόμενο, με διάφορους υλικούς πολιτισμούς, γλωσσολογικές ομάδες κ.λ.π. αλλά πρόκειται περί άλυτου "προβλήματος".
Οι συνεχείς επεξεργασίες των ελληνικών παραδόσεων και μύθων καθιστούν δύσκολο το διαχωρισμό σαφών "αναμνήσεων ιστορικών γεγονότων" και μυθοπλασίας όσον αφορά τις πληροφορίες που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς για τους Πελασγούς.
όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατοικούσαν Πελασγοί. Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός. Με τ' όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.
Αχαιοί: Ελληνικό φύλο πού ήλθε από τήν Ήπειρο. Τό όνομα προέρχεται απ' τόν Αχαιό γιό τού Ξούθου, εγγονό τού Έλληνα καί δισέγγονο του Δευκαλίωνος. Στήν εκστρατεία κατά τής Τροίας περί τό 1200 π.Χ κατά τήν συμβατική ιστορία έλαβαν μέρος 44 ηγεμόνες, από τήν Ήπειρο καί Θεσσαλία μέχρι τήν Κρήτη, αυτόνομοι μέν αλλά στά μάτια τών ξένων φάνταζαν ως έν έθνος, όπως άλλωστε ήταν αφού ίσχυε τό όμαιμον, τό ομόγλωσσον τό ομόθρησκον καί κυρίως η κοινή συνείδησις.
Τούς απέδιδαν δέ διάφορα ονόματα, όπως Αργείοι, Δαναοί, Αχαιοί μέ κυρίαρχο τό Αχαιοί.
Ίωνες: Ελληνικό φύλο πού ήλθε κι αυτό από τήν Ήπειρο καί τά παράκτια νησιά τού Ιονίου. Τό όνομα έλκει τήν καταγωγή του από τόν Ίωνα, αδελφό τού Αχαιού, γιό τού Ξούθου, εγγονό τού Έλληνα καί δισέγγονο τού Δευκαλίωνος.
Εγκαταστάθηκαν περί τό 1900 π.Χ. κατά τήν συμβατική πάντα ιστορία στήν Αττική. Ήλθαν σέ επαφή μέ τούς ανατολικούς λαούς καί γι αυτό τόν λόγο οι τελευταίοι αποκαλούσαν όλους τούς Έλληνες Ίωνες (Γιουνάν ), πράγμα πού εξακολουθεί νά ισχύει καί σήμερα καί μάλιστα καί η ίδια η Ελλάδα αποκαλείται Γιουνανιστάν.
Οι Ίωνες κατά την εποχή του Χαλκού ήταν εξαπλωμένοι μεταξύ της Εύβοιας, της Αττικής και της βορειοανατολικής Πελοποννήσου. Το 1100 π.Χ. περίπου κατά την αρχή της γεωμετρικής περιόδου, που σηματοδοτήθηκε από την κάθοδο των Δωριέων, οι ανακατατάξεις στο εσωτερικό της Ελληνικής χερσονήσου τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν μεγάλο μέρος της περιοχής στην οποία ζούσαν.
Οι μετακινήσεις αυτές των αρχαίων ελληνικών φύλων ονομάζονται Α' Ελληνικός αποικισμός. Οι Ίωνες λοιπόν μετακινήθηκαν προς τα ανατολικά δημιουργώντας αποικίες στα νησιά του Αιγαίου (Χίος, Σάμος κ.α.) καθώς και στην κεντρική Μικρά Ασία, στην περιοχή γνωστή ως Ιωνία. Το μεγαλύτερο μέρος των νησιών του Αιγαίου, με εξαίρεση τη Λέσβο, την Τένεδο και τη Ρόδο αποικήθηκε από τους Ίωνες, ενώ οι σημαντικότερες αποικίες στην Ιωνία ήταν η Μίλητος και η Έφεσος.
Η δημιουργία αποικιών στη Μικρά Ασία ήταν μια προοπτική που χρόνια απασχολούσε τα αρχαία ελληνικά φύλα και κυρίως τους Αχαιούς, δεδομένου ότι ήταν πολύ πιο εύπορα από την ορεινή και σχετικά άγονη ελληνική χερσόνησο.
Οι Ίωνες μιλούσαν την ιωνική διάλεκτο. Η διάλεκτος αυτή αποτελεί τη γλώσσα της επικής ποίησης, καθώς το ομηρικό ιδίωμα έχει ως βάση του την ιωνική εμπλουτισμένη με στοιχεία από την αιολική και την αρκαδοκυπριακή.
Οι λυρικοί ποιητές όπως ο Τυρταίος, ο Αρχίλοχος και άλλοι, χρησιμοποιούσαν την ιωνική διάλεκτο για τις ελεγείες τους. Επίσης ιστορικοί όπως ο Ηρόδοτος έγραφαν στην ιωνική. Χαρακτηριστικά τα α και ε μακρά γράφονται η και η εξάλειψη του συμφώνου F (δίγαμμα). Επίσης ο σχηματισμός των απαρεμφάτων σε -ναι είναι ιωνικό στοιχείο.Κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. η Μίλητος και η Έφεσος έγιναν κέντρα όσον αφορά τη σκέψη πάνω στο φυσικό κόσμο.
Με βάση αυτή τη σκέψη δημιουργούνταν υποθέσεις που εξηγούσαν τα φυσικά φαινόμενα χωρίς να αποδίδεται το αίτιό τους στο θείο, όπως γινόταν μέχρι τότε. Οι υποθέσεις αυτές διαχέονταν από την έρευνα και από προσωπικές εμπειρίες. Οι εκπρόσωποι αυτού του κινήματος λέγονταν «Φυσικοί» ή «Φυσιολόγοι».
Κύριος εκπρόσωπος ήταν ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο οποίος ήταν κι ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Και ο λεγόμενος "σκοτεινός" φιλόσοφος Ηρακλειτος από την Έφεσο.
Δωριείς: Οι Δωριείς ήταν ελληνικό φύλο, ένα από τα τέσσερα της αρχαιότητας, το οποίο καταγόταν σύμφωνα με τις γραπτές παραδόσεις από την οροσειρά της Πίνδου.
Κατά την παλαιά παραδοσιακή θεωρία και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, οι Δωριείς κατέβηκαν στη νότια Ελλάδα περίπου τον 12ο π.Χ. αιώνα και κατέλυσαν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, καθώς διέθεταν όπλα από σίδηρο, που ήταν ανώτερα από τα χάλκινα των Μυκηναίων.
Νεώτερες όμως μελέτες συνδυάζουν την έλλειψη αρχαιολογικών ευρημάτων που να συνηγορούν σε μια τέτοια βίαιη εισβολή και γλωσσολογικών στοιχείων από την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β, και αμφισβητούν έντονα την εκδοχή αυτή.
Η μετακίνησή τους αυτή, που είναι γνωστή ως "Κάθοδος των Δωριέων", παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα σκοτεινότερα σημεία της ελληνικής ιστορίας. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, όταν βασίλευε ο Δευκαλίων, οι Δωριείς κατοικούσαν στην Φθιώτιδα. Από εκεί, ενώ βασιλιάς τους ήταν ο Δώρος, από τον οποίο πήραν και το όνομά τους, πήγαν στις πλαγιές της Όσσας και του Ολύμπου, στην περιοχή που ονομαζόταν Ιστιαιώτις.
Οι Κάδμειοι τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν την περιοχή αυτή και να εγκατασταθούν στην Πίνδο, σε μια περιοχή που εκτείνεται από την περιφέρεια Καστοριάς, Γρεβενών έως και την επαρχία Μετσόβου, όπου ονομάστηκαν Μακεδνοί.
Από εκεί ξεκίνησε η λεγόμενη "Κάθοδος των Δωριέων" στα τέλη του 12ου αιώνα π.Χ., μέσω του περάσματος της Δεσκάτης, που αποτέλεσε ιστορικό γεγονός μεγάλης σπουδαιότητας, και είχε το χαρακτήρα εγκατάστασης ενός λαού σε πιο εύφορα και προσοδοφόρα εδάφη.
Αυτή η εσωτερική μετανάστευση των Δωριέων αποτέλεσε τμήμα της γενικότερης προσπάθειας των δυτικών φυλετικών ομάδων να κατακτήσουν νέες περιοχές. Οι ακριβείς συνθήκες της μετακίνησής τους προς νότον παραμένουν άγνωστες. Οι Δωριείς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους τόπους εγκατάστασής τους, καθώς είτε δέχτηκαν την πίεση άλλων φυλετικών ομάδων, είτε οι διαθέσιμοι φυσικοί πόροι δεν επαρκούσαν.
Ενώ παλαιότερα εικάζοταν ότι η εξάπλωση των Δωριέων ήταν το κυριότερο αίτιο κατάρρευσης του μυκηναϊκού κόσμου, οι ιστορικοί σήμερα τείνουν στην αντίθετη εκδοχή, ότι η κατάρρευση του μυκηναϊκού κόσμου των Αχαιών αποτέλεσε το κυριότερο αίτιο της γρήγορης εξάπλωσης του δωρικού στοιχείου. Συγκεκριμένα, υποστηρίζεται η άποψη ότι ότι οι Δωριείς ήταν ένα ελληνικό ποιμενικό και πρωτόγονο σχετικά φύλο που κατοικούσε στις ορεινές περιοχές της Ελλάδας, και το οποίο μετά τη διάλυση του μυκηναϊκού κόσμου κατέλαβε πεδινές περιοχές.
Πέρα από τις μαρτυρίες των ιστορικών, υπάρχει και το αντίστοιχο μυθολογικό πλαίσιο. Οι Δωριείς κατάγονταν από τον Δώρο, γιο του Έλληνα, ο οποίος είχε υπό την εξουσία του την ηπειρωτική Ελλάδα. Σε αυτούς κατέφυγαν οι απόγονοι του Ηρακλή, μετά το θάνατο του Ύλλου και τον διωγμό τους από την Πελοπόννησο.
Ακόμη, αναφέρεται ότι, όταν οι Ηρακλείδες έφθασαν στον Αιγιμιό, βασιλιά των Δωριέων, ο Ύλλος ζούσε. Ο Αιγιμιός υιοθέτησε τον Ύλλο και μαζί με τους δυο γιους του, Πάμφυλο και Δυμάνα, τον έκανε συγκληρονόμο στο ένα τρίτο του βασιλείου του. Διωγμένοι από τα γειτονικά φύλα οι Δωριείς κατέφυγαν, μετά από πολλές μετακινήσεις, στη Δωρίδα και από εκεί στην Πελοπόννησο.
Τη χώρα τη μοίρασαν οι δισέγγονοι του Ύλλου, Τήμενος, Κρεσφόντης και Αριστόδημος, μαζί με τους Πάμφυλο και Δυμάνα. Την κατάκτηση της Πελοποννήσου και την κυριαρχία τους στους αχαϊκούς πληθυσμούς, οι Δωριείς την ερμήνευσαν με το μύθο της "επανόδου των Ηρακλειδών", δηλαδή την επιστροφή των απογόνων του Ηρακλή στην αρχαία τους κοιτίδα.
Αιολείς: Ήλθαν από τήν Θεσσαλία περί τό 1900 π.Χ. εγκαταστάθηκαν στήν Πελοπόννησο καί συγχωνεύτηκαν μέ τούς Αχαιούς. Τό όνομα ανατρέχει φυσικά στόν Αίολο τόν γιό τού Έλληνα καί εγγονό τού Δευκαλίωνος. Γιός τού Αιόλου ήταν ο Αθάμας, ο οποίος μέ τήν Νεφέλη έκανε τόν Φρίξο καί τήν Έλλη, εξ ής καί ο Ελλήσποντος καλείται.
Γραικοί: Από τόν Γραικό πού όπως καί ο Έλλην γενεαλογείται απ' τόν Δευκαλίωνα ή κατ' άλλους θεωρείται αδελφός τού Λατίνου. Τό όνομα ετυμολογείται από τό γηραιός καί γραία κι αυτό από τήν Γαία καί επομένως αντιλαμβάνεται κανείς τό παμπάλαιον αφ' ενός τού ονόματος αφ' ετέρου δέ τό γηγενές αυτού. Επεκράτησε κατά τούς μέσους χρόνους (ανασυρθέν φυσικά από τό βαθύτατο παρελθόν) ως εθνική ονομασία τών Ελλήνων ιδίως στήν ύπαιθρο, διότι τό Έλληνες σήμαινε πλέον ειδωλολάτρες.
Διά τών Λατίνων πού τό παρέλαβαν από τήν γειτονική Ήπειρο διαδόθηκε στήν Δύση (παρεφθάρη φυσικά όπως άλλωστε καί η Ελληνική γλωσσα πού κατακρεουργημένη κατέληξε στίς διαφόρους διαλέκτους), καί έχουμε τό γνωστό Graeci καί τά σημερινά ακατανόητα Greece, Grece, καί τά λοιπά παρόμοια.
Μετά μάλιστα τήν δημιουργία νέας αυτοκρατορίας απ' τούς Δυτικούς μέ φορέα τού αξιώματος τόν Κάρολο τό 800 μ.Χ., πού ήταν τό αποκορύφωμα τής διάστασης μεταξύ τής παπικής εξουσίας καί τής πολιτικής εξουσίας τής Κωνσταντινουπόλεως, έγινε κατασυκοφάντησις τών Ελλήνων, ώστε τό όνομα Γραικός νά σημαίνει αίρεση καί κατά τούς χρόνους τής Φραγκοκρατίας μάλλιστα ενισχύθηκε εντονότατα ο μισελληνισμός.
Γνωστή είναι η φράση τού " πρωθυπουργού" τού Κ. Παλαιολόγου Λουκά Νοταρά " κρειττότερον ιδείν εν μέσει Πόλει φακιόλιον Τούρκου ή ρωμαϊκήν καλύπτραν". Νά σημειώσουμε μέ τήν ευκαιρία ότι ο Κάρολος ζήτησε σέ γάμο τήν 1η γυναίκα αυτοκράτειρα τήν Ειρήνη τήν Αθηναία.
Μετά τήν πτώση τής Πόλης, εκτός από τό ρεύμα λογίων πού συνέρευσε στήν Δύσι καί προκάλεσε τήν αναγέννηση, υπήρξαν καί πολλοί δυστυχείς πρόσφυγες, πολλοί από τούς οποίους παρανομούσαν γιά νά καταφέρουν νά επιβιώσουν καί αυτό συνέτεινε ώστε τό "Γραικός" νά σημαίνει καί "απατεών".
Δαναοί: Ελληνικό φύλο, πού προερχόμενο από τήν Ήπειρο, εγκαταστάθηκε κυρίως στήν Πελοπόννησο περί τό 2000 π.Χ. Timeo Danaos et dona ferentes (= φοβούμαι τούς Δαναούς καί δώρα φέροντας). Η φράση αυτή ανήκει στόν γαλάτη Βιργίλιο καί ασφαλώς εκφράζει τόν φθόνο κατά τών Ελλήνων αλλά καί τήν προσπάθεια υποτίμησης τού Ελληνικού Πνεύματος πού ήταν κυρίαρχο ακόμα καί κατά τήν Ρωμαϊκή στρατιωτική κυριαρχία. Άλλωστε κατά τόν Οράτιο "η Ελλάς ηττηθείσα τόν τραχύν νικητήν ενίκησε καί τάς τέχνας εισήγαγε εις τό αγροίκον Λάτιον".
Σελλοί: Κατά τόν Αριστοτέλη πανάρχαιοι κάτοικοι τής κεντρικής Ηπείρου πού καλούνταν τότε μέν Γραικοί, τώρα δέ Έλληνες. Απ' τό όνομα αυτό κατά μία εκδοχή καί τό Έλληνες.
Έλληνες: Το ελληνικό φύλο τού Αχιλλέα πού κατοικούσε τήν Φθία. Εκαλούντο καί Μυρμιδόνες. Ήλθε από τήν Ήπειρο καί επεκτάθηκε σέ ευρύτερη περιοχή. Τό όνομα προέρχεται από τον Έλληνα, γιό τού Δευκαλίωνος πού γεννήθηκε μέ "σπέρμα Διός". Τόν 8ο π.Χ. αιώνα όλα τά Ελληνικά φύλα πήραν αυτό τό όνομα. Στά πρώτα χρόνια τής επικράτησης τού Χριστιαννισμού τό όνομα Έλλην κατέληξε νά σημαίνει ειδωλολάτρης.
Απ' τόν 9ο αιώνα όμως μέ τόν Φώτιο καθηγητή καί μετέπειτα πατριάρχη, πού τό σπίτι του είχε μετατραπεί σέ κέντρο φιλολογικών συναναστροφών, πού επανιδρύθηκε τό Πανεπιστήμιο Κωνσταντινουπόλεως καί συνεστήθη πλήθος άλλων ιδιωτικών ανωτάτων σχολών έχουμε επανεμφάνιση τού ονόματος "Έλλην". Τόν 11ο αιώνα έχομε νέα ενίσχυση τού ονόματος μέ τόν Μιχαήλ Ψελλό καί τήν Άννα Κομνηνή.

Ο Θεόδωρος Β' Λάσκαρις αυτοκράτωρ Νίκαιας έλεγε: " Πάσαν τοίνυν φιλοσοφίαν καί γνώσις Ελλήνων εύρεμα...Σύ δέ ώ Ιταλέ τίνος ένεκεν εγκαυχά;"Ο Γεώργιος Γεμιστός τόνιζε στόν Μανουήλ Παλαιολόγο, ότι οι άνθρωποι, τών οποίων ηγείται είναι "Έλληνες" τό γένος ως ή τε φωνή καί η πάτριος παιδεία μαρτυρεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ιστορία και ονομασίες των αρχαίων ελληνικών φύλων που γέννησαν το ελληνικό Εθνος"

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020

Η ΒΙΩΣΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!!!

 
Έχει πλέον καταδειχθεί επιστημονικά ότι σε ατομικό επίπεδο, μεταξύ άλλων, η βίωση Θετικών Συναισθημάτων επηρεάζει θετικά τις νοητικές και γνωστικές μας λειτουργίες!!

Ειδικότερα, ενισχύει την πρωτοτυπία και ευελιξία της σκέψης, την δημιουργική φαντασία, μας βελτιώνει και μας κάνει αποτελεσματικότερους στην εξεύρεση λύσεων!!

Με άλλα λόγια, τα θετικά συναισθήματα μας εμπνέουν, μας εξοπλίζουν και συμβάλλουν καταλυτικά στην ικανότητά μας να υιοθετούμε την απαιτούμενη ολιστική προσέγγιση και πολυδιάστατη οπτική στην αξιολόγηση και διαχείριση του εκάστοτε ζητήματος!!

Επί πλέον, η βίωση θετικών συναισθημάτων ενισχύει και τρέφει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, την ψυχική μας ανθεκτικότητα, την αυτοεκτίμησή μας και συνεπακόλουθα την εμπιστοσύνη στο άτομό μας, στους ανθρώπους μας, στον ανώνυμο συνάνθρωπό μας, τελικά εμπιστοσύνη στην θετική δυναμική της εκάστοτε προσλαμβανόμενης πραγματικότητας!!!




Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΒΙΩΣΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ!!!"

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2020

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ‘’ΤΩΡΑ’’!!

    

Η υπερδιάστατη έννοια του ΤΩΡΑ δεν είναι κατανοητή στον γραμμικό μας χρόνο.

Η πραγματικότητα όμως του κβαντικού χρόνου είναι πάντα στο ΤΩΡΑ.

Στο ΤΩΡΑ, το Άρρητο Εν και όλες οι υπερβατικές οντότητες βρίσκονται σε μία κατάσταση όπου το παρελθόν, το παρόν και όλα τα «μελλοντικά δυναμικά» υπάρχουν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!!!

Για να κατανοήσουμε με παράδειγμα την έννοια του ΤΩΡΑ, ας φανταστούμε σιδηροδρομικές γραμμές σε ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΥΚΛΟ και ότι εμείς είμαστε ένα μικρό τρένο.

Το τρένο είναι πάντα σε κίνηση κινούμενο μόνο μπροστά!!

Οι Συμπαντικές οντότητες, στέκονται στο κέντρο του κύκλου κοιτώντας εμάς να διατρέχουμε τον γραμμικό χρόνο.

Αφού το Σύμπαν κατασκεύασε αυτές τις γραμμές καθώς και τις γραμμές άλλων γραμμικών γεγονότων γύρω τους, γνωρίζει ακριβώς που πηγαίνουν και ποια γεγονότα θα εμφανιστούν τελικά για να σπάσουν τον κύκλο μας.

Επομένως, οι οντότητες στέκονται ακίνητες και μας βλέπουν να κινούμαστε.
Οποιαδήποτε στιγμή θέλουν, μπορούν να κοιτάξουν αριστερά ή δεξιά, παρακολουθώντας όχι μόνο αυτά που περάσαμε, αλλά και τα μέρη όπου το τρένο μας θα βρεθεί στο μέλλον.

Έτσι μπορεί οι οντότητες να βρίσκονται στο στατικό ΤΩΡΑ ενώ εμείς βρισκόμαστε σε κίνηση.

Αυτό είναι το ΣΥΣΤΗΜΑ και γι' αυτό μπορούμε να πούμε πως παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει προκαθορισμός για το προσωπικό μας μέλλον από το Σύμπαν, οι οντότητες γνωρίζουν πού οδηγούν όλες οι γραμμές.

Η κατανόηση του ΤΩΡΑ, είναι ο θεϊκός δρόμος.
Επίσης αντιπροσωπεύει την αρχή της πνευματικής μας κατανόησης.

Ο Άνθρωπος που κατανοεί και νιώθει άνετα με τη συγχώνευση του γραμμικού χρόνου και του χρόνου του ΤΩΡΑ είναι εκείνος που δεν θεωρεί το μέλλον ως πρόβλημα.

Γιατί στο ΤΩΡΑ, το μέλλον είναι εδώ.

Όλα τα πράγματα που θα γίνουν ποτέ ή που υπήρξαν ποτέ, είναι τυλιγμένα στο δυναμικό της θεϊκότητας της στιγμής αυτής!!!



Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ‘’ΤΩΡΑ’’!!"

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2020

Τα ονόματα των κρατών που προέρχονται από την Ελληνική Γλώσσα: Από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι το Μονακό...

Πολλά είναι τα κράτη στον παγκόσμιο χάρτη που οφείλουν την ονομασία τους στην ελληνική γλώσσα.
Αργεντινή: Η ονομασία της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Νότιας Αμερικής προέρχεται από το λατινικό argentum, το οποίο με τη σειρά του έχει τις ρίζες του στον αρχαιοελληνικό «άργυρο». Όταν οι Ισπανοί έφτασαν για πρώτη φορά στα εδάφη της σημερινής Αργεντινής περίμεναν να βρουν χρυσό. Αντ’ αυτού, διαπίστωσαν ότι όλοι οι ιθαγενείς κάτοικοι είχαν στην κατοχή τους σκεύη και κοσμήματα από ασήμι. Δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν ότι τα βουνά της περιοχής ήταν γεμάτα με κοιτάσματα από το πολύτιμο μέταλλο.
Αζερμπαϊτζάν: Προέρχεται από το αρχαιοελληνικό όνομα «Ατροπάτης». Ο Ατροπάτης ήταν ένας Πέρσης ευγενής που μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ίδρυσε την πόλη της Ατροπατηνής. Παρότι τα εδάφη όπου εκτεινόταν, σήμερα ανήκουν στο Ιράν, η αρχαία πόλη θεωρείται πολιτισμική κληρονομιά του Αζερμπαϊτζάν. Αίγυπτος: Η ονομασία Αίγυπτος, που έχει καθιερωθεί παγκοσμίως, προήλθε από τα μυκηναϊκά. Η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι οι Μυκηναίοι ελληνοποίησαν το αιγυπτιακό «Hwt-ka-Ptah» (Χα-κα-πτα) που σήμαινε «σπίτι της ψυχής του Πτα» και ήταν προσωνύμιο της αρχαίας αιγυπτιακής πρωτεύουσας, Μέμφις. Ωστόσο, ο αρχαίος φιλόσοφος Στράβωνας υποστήριζε ότι στην πραγματικότητα η Αίγυπτος είναι σύνθετη λέξη. Συγκεκριμένα, ετυμολογείται από τις λέξεις Αιγαίο και υπτίως. Πρόκειται για τη χώρα δηλαδή, που βρίσκεται κάτω (νότια) του Αιγαίου Πελάγους.
Αιθιοπία: Από το αρχαιοελληνικό Αἰθίοψ, τα συνθετικά του οποίου, αἴθω (καίω) και ὄψ, αναφέρονται πιθανότατα στην ηλιοκαμένη όψη των κατοίκων της αφρικανικής χώρας. Γεωργία: Κατά πάσα πιθανότητα, η ονομασία έχει προέλθει από τον Άγιο Γεώργιο και όχι από την ομώνυμη αγροτική δραστηριότητα. Παρόλα αυτά, η λέξη «γεωργία», όπως και το όνομα «Γεώργιος» ετυμολογικά είναι ελληνικές.
Ερυθραία: Η γείτονος χώρα της Αιθιοπίας πήρε την ονομασία της από την Ερυθρά Θάλασσα (Κόκκινη Θάλασσα).
Ινδονησία: Τόσο η Ινδονησία, όσο και όλα τα νησιωτικά συμπλέγματα που τελειώνουν σε -νησία (Πολυνησία, Μικρονησία κλπ.), έχουν δανειστεί το δεύτερο συνθετικό τους από την αρχαιοελληνική «νήσο».
Ιράν: «Η Χώρα των Αρίων». Έτσι ήταν γνωστές οι φυλές που μετοίκησαν σε περιοχές του αρχαίου ιρανικού οροπεδίου. Η ονομασία Άριοι ή Αριανοί προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «αριστοκράτης». Στην πραγματικότητα, οι πληθυσμοί αναφέρονταν στους εαυτούς τους ως «ευγενείς» ή «άρχοντες».
Μάλτα: Οι Έλληνες που εποικούσαν το νησί ήδη από το 700 π.Χ. του είχαν δώσει την ονομασία «Μελίτη» που ίσως να συνδέεται με το μέλι που παραγόταν στο νησί. Άλλα μέχρι και τα βυζαντινά χρόνια, σε πολλά γραπτά, η Μάλτα αναφέρεται με το προσωνύμιο «η χώρα του μελιού».
Μονακό: Στην αρχαιότητα, το λιμάνι του Μονακό είχε συνδεθεί άρρηκτα με τη λατρεία του ήρωα Ηρακλή και ταυτιζόταν συχνά με την έκφραση «Ηρακλής Μόνοικος». Μάλιστα, την εποχή εκείνη υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή, πράγμα το οποίο δεν συνηθιζόταν για ημίθεο και για τον λόγο αυτό, τον αποκαλούσαν «Μονόοικος». Η εκδοχή αυτή επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι το σύγχρονο όνομα για τον κύριο λιμένα του Μονακό είναι «λιμένας του Ηρακλή».
Σκωτία: Αν και όχι ευρέως αποδεκτή, μία διαδεδομένη θεωρία θέλει το όνομα της Σκωτίας να προέρχεται από το αρχαιοελληνικό «σκώτος» (ή σκότος). Λέγεται ότι το μινωικό και μυκηναϊκό εμπόριο είχε φτάσει μέχρι τις ακτές τις Βρετανίας, όπου βρίσκεται η σημερινή Σκωτία. Εντυπωσιασμένοι από την έλλειψη φωτός στην περιοχή, την περιέγραψαν ως «η χώρα του σκότους».

Φιλιππίνες:
 Όταν ο ισπανός εξερευνητής Ρούι Λόπεζ ντε Βιγιαλόμπος έφτασε με το πλοίο του στο μεγάλο νησιωτικό σύμπλεγμα του Ειρηνικού Ωκεανού, αποφάσισε να βαφτίσει δύο από τα μεγάλα νησιά προς τιμήν του Φιλίππου Β’, μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας. Με τα χρόνια, η ονομασία «Φιλιππίνες» καθιερώθηκε για όλα τα νησιά του αρχιπελάγους. Φυσικά, το όνομα Φίλιππος είναι αρχαιοελληνικό και σημαίνει «ο λάτρης των αλόγων»....
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα ονόματα των κρατών που προέρχονται από την Ελληνική Γλώσσα: Από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι το Μονακό..."

Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

Ο ΦΟΒΟΣ, ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!!!


Ασφαλώς πέρα από την εκπαίδευση και τον αποπροσανατολισμό που επιχειρείται από τα ΜΜΕ που έχει σαν στόχο την αποχαύνωση την ηττοπάθεια και την παραίτηση των Ελλήνων από το κοινωνικό ''γίγνεσθαι'' που σήμερα δείχνει μια παρακμιακή πορεία και ένα ατελείωτο πολιτισμικό κατήφορο και εθνική υποτέλεια οι διώκτες του Ελληνισμού έχουν καταφέρει να περάσουν στην πλειοψηφία του πληθυσμού τον ''ΦΟΒΟ'' !!
Συναίσθημα ξένο ως προς στην ιδιοσυγκρασία των παλαιότερων Ελλήνων που αψηφούσαν και έβαζαν στο περιθώριο τους ενδόμυχους φυσιολογικά φόβους τους και δόξαζαν όταν έπρεπε την ιερή πατρίδα μας!!
Ωστόσο ο ΦΟΒΟΣ άρχισε να εμφανίζεται εντονότερα στο κοινωνικό προσκήνιο όταν ο Έλληνας έπαψε να αγαπάει!!!
Γιατί στην ουσία ο ΦΟΒΟΣ είναι το αντίθετο της ΑΓΑΠΗΣ!!
Ο ΦΟΒΟΣ είναι «καλωδιωμένος» βαθιά στον ανθρώπινο εγκέφαλο και είναι συνδεδεμένος με την αντίδραση «πάλης ή φυγής», που είναι ένας από τους πρωταρχικούς μηχανισμούς του εγκεφάλου μας.
Δυστυχώς είναι ένας απαρχαιωμένος μηχανισμός που έχει απλωθεί σαν ιός στη ζωή μας, ένας μηχανισμός που έχει «κλειδώσει» όλο το δυναμικό μας μέσα μας και αρνείται να μας δώσει πρόσβαση!!
Ένα δυναμικό που μπορεί να απελευθερωθεί και να κάνει τη ζωή μας ευκολότερη!!
Ο ΦΟΒΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΟΠΛΟ!!!
Ένα όπλο που χρησιμοποιείται εναντίον μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας, από γονείς, δασκάλους, εργοδότες, αρχές, πολιτικούς και φυσικά τα μέσα ενημέρωσης…!!!
Ο ίδιος μας ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί το φόβο στην προσπάθειά του να μας εμποδίσει να δοκιμάσουμε οτιδήποτε καινούργιο και μη οικείο, κρατώντας μας έτσι παγιδευμένους στην ίδια, παλιά ιστορία που λέμε στον εαυτό μας και τους άλλους, κρατώντας μας μέσα στο « κουτί » όλους μαζί, κρατώντας μας μέσα στα όρια της ζώνης άνεσής μας!!
Φόβος για το άγνωστο, φόβος για την αλλαγή, φόβος να είμαστε ο εαυτό μας…
Ο ΦΟΒΟΣ, ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!!!
Έτσι χαρτογραφώ την σημερινή περιρρέουσα κατάσταση στη χώρα μας και για όλα αυτά που βιώνουμε είμαι συγκρατημένα απαισιόδοξος!!
Οψόμεθα!!

Γιώργος Χαβαλές
Αρχή φόρμας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΦΟΒΟΣ, ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!!!"

Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΖΕΙ...............!!!!!!!


 



ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΝ ΤΗΝ ''ΑΘΑΜΒΙΑ'' ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΣΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ!!!

ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΟΝ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΝΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΡΕΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΔΡΑΙΩΝΑΝ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΔΙΝΕ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΠΟΥ ΚΟΛΥΜΠΟΥΣΑΝ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΚΡΥΦΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ!!!

ΩΣΤΟΣΟ ΗΡΘΕ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΟΠΟΥ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΦΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΛΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΕΙ!!

ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ ΑΛΛΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΖΕΙ!

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΟΥ, ΚΑΝΕΙ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ!!

Η ΖΩΗ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΔΕΡΜΑ ΚΑΙ ΑΙΦΝΙΔΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΕ ΜΙΑ ΝΩΠΗ ΝΕΟΤΗΤΑ!!

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΖΕΙ!!!!

ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΝΟΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ!!!

ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ , ΩΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ!!!!



ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΒΑΛΕΣ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΖΕΙ...............!!!!!!!"
Related Posts with Thumbnails