Η αρχαία ελληνική Ουκρανία

 Η αρχαία ελληνική Ουκρανία:

Αχαιοί, Θράκες, Αργοναύτες,

Υπερβόρειοι, κ.ά.

Του Γιώργου Λεκάκη

Η αρχαία Σαρματία χωριζόταν (από τους αρχαίους γεωγράφους ακόμη) σε ευρωπαϊκή και ασιατική[1].

Οι Σαρμάτες[2] (< Σαυρομάτες[3] > Σαμάτες) ήταν Σκύθες. Όλοι οι Σκύθες ήσαν περίφημοι ιππείς. Ήσαν νομάδες, πολεμικοί, κοντοί, ξανθοί, παχύσαρκοι, με γαλάζια μάτια, δολιχοκέφαλοι και λεπτοπρόσωποι. Ήταν παιδιά των Αμαζόνων, με εντοπίους άνδρες. Η κάτοικος της χώρας τους ελέγετο Σαυρομάτις, ή Σαρμάτισσα. Ο σχετιζόμενος με την Σαρματία, ελέγετο σαυροματικός, σαρματικός.[4]

Ο πρώτος που αναφέρει αυτό το όνομα ως χώρα ήταν ο Πομπώνιος Μέλας (1ος αι. μ.Χ.), για να δηλώσει το βόρειο μέρος της Ευρασίας, από τον ποταμό Βιστούλα και των Σαρματικών ορέων προς Δ., τα οποια την εχώριζαν από την Γερμανία, μέχρι του ποταμού Ρα ή Λύκου (νυν Βόλγας) προς Α., ο οποίος την εχώριζε από την Σκυθία. Προς ΝΔ. και Ν. οριζόταν υπό των ποταμών Δουνάβεως, Τισία (Theiss) και Τύρα (Δνείστερ), οι οποίοι την εχώριζαν από την Παννονία (των Κρητών) και την Δακία (των Θρακών), και μακρύτερα από τον Εύξεινο και τον Καύκασο, ο οποίος την εχώριζε από την Κολχίδα, την Ίβηρία και την Αλβανία. Εκτεινόταν προς Β. μέχρι την Βαλτική θάλασσα και των «άγνωστων χωρών» της Β. Ευρώπης.

Οι Σαρμάτες κατοικούσαν μικρό μόνο μέρος αυτής της χώρας, των σκυθικών και όχι μόνον φυλών:

- Ουενέδαι / Βενέδαι επί της Βαλτικής, στο βόρειο μέρος, γερμανικής καταγωγής,

- Ρωξολανοί και Αμαξόβιοι κατά τα Ν. της Ρωσίας,

- Άλαννοι / Άλανοι προς Δ. του ποταμού Τανάϊδος (νυν Δον)[5], κ.ά.

Στα Ν. της Ρωσίας κατοικούσαν και οι Ιάζυγες. Οι Ιάζυγες επήραν το όνομά τους από τον Ιάσωνα, τον περίφημο αρχηγό των Αργοναυτών. Αναφέρονται ως Jazygues, Iaziges, Iazyges, Iasses, Jasses, Jassics ή Jasones και Lazygues[6]. Ο πρίγκηψ Ιάσων από την Ιωλκό, έμεινε στην μνήμη ακόμη και των ανατολικότερων ως Yâsia, Yârya, Yrætta, που σημαίνει επίσης «ευγενής», και έδωσε τα τοπωνύμια Jász ή Jassie, Iașing ή Jassy / Ιάσιο στην Ρουμανία!

Όλη η χώρα διαιρείτο δια του ποταμού Τανάϊδος (Ντον) σε δύο μέρη:

- Την Ευρωπαϊκή ή Δυτική Σαρματία (που περιελάμβανε την Απολλωνία / Πολωνία και την Ρωσία), και

- την Ασιατική ή Ανατολική Σαρματία (η οποία περιελάμβανε τις χώρες πέραν τής Κασπίας θαλάσσης).

Η Ταυρική χερσόνησος (νυν Κριμαία), μολονότι ήταν στα παραπάνω όρια, εν τούτοις δεν εθεωρείτο τμήμα της Σαρματίας, αλλά ιδιαιτέρα χώρα.[7]

Σκύθες, Σαρμάτες και Βαστάρνες ήταν αναμεμειγμένοι με τα θρακικά ελληνικά φύλα.[8] Οι αρχαίοι Έλληνες εγνώριζαν την περιοχή, όπως προκύπτει από τα πλείστα ελληνικά τοπωνύμια, την επισκέπτονταν συχνάκις για εμπόριο, την εκπολίτισαν και ίδρυσαν αποικίες.[9]

Οι Σαρμάτες κατοικούσαν κυρίως μεταξύ του Ευξείνου Πόντου και της Κασπίας Θαλάσσης. Αλλά κατά τον 1ο μ.X. αιώνα έφτασαν να κατοικούν σε όλη την ανατολική και βόρεια Ευρώπην, μέχρι την Σουηδική / Βαλτική Θάλασσα. Τον 4ο αι μ.Χ. νικήθηκαν από τους Γότθους, επέδραμαν στην (κρητική) Παννονία, αλλά και εκεί απεκρούσθησαν από τον Βαλεντινιανό, το 375 μ.Χ. Τέλος, υποτάχθηκαν υπό των Ούννων, τους οποίους και ακολούθησαν προς την Δύση, ενώ κάποιοι εξ αυτών κατέφυγαν, τον 6ο μ.Χ. αι. ξανά στα παράλια της Βαλτικής θάλασσας και έκτοτε δεν ξανα-αναφέρονται πλέον στην ιστορία…

Ο Αντίγονος στις «Θαυμαστές Ιστορίες» μεταφέρει πληροφορία του Ηρακλείδη, ότι στην Σαρματία υπάρχει λίμνη που κανένα όρνεο δεν μπορεί να την περάσει (αορνίτις), ενώ από την οσμή της μπορεί να πεθάνει κανείς![10]

Ιδού η ασιατική Σαρματία, κατά Κλαύδιο Πτολεμαίο, μεγάλο μέρος της οποίας σήμερα, καλύπτει η Ουκρανία:

Σαρματίας τῆς ἐν Ἀσίᾳ θέσις.

Ἀσίας πίναξ β.

Ἡ ἐν Ἀσίᾳ Σαρματία περιορίζεται ἀπὸ μὲν ἄρκτων ἀγνώστῳ γῇ, ἀπὸ δὲ δύσεως τῇ ἐν Εὐρώπῃ Σαρματίᾳ ἕως τῶν πηγῶν τοῦ Τανάϊδος ποταμοῦ, καὶ αὐτῷ τῷ Τανάϊδι ποταμῷ ἕως τῶν ἐκβολῶν αὐτοῦ εἰς τὴν Μαιῶτιν[11] λίμνην, καὶ τῆς Μαιώτιδος λίμνης τῷ ἀπὸ τοῦ Τανάϊδος ἀνατολικῷ μέρει μέχρι τοῦ Βοσπόρου τοῦ Κιμμερίου, οὗ μέρους ἡ θέσις ἔχει οὕτως· μετὰ τὰς τοῦ Τανάϊδος ποταμοῦ ἐκβολάς,

Πανιαρδίς ξζ νγ

Μαρουβίου ἢ Μαραβίου ποταμοῦ ἐκβολαί ξη νγ

Παταρούη[12] ξη νβ

Ῥομβίτου[13] Μεγάλου ποταμοῦ ἐκβολαί ξη νβ.

Θεοφανίου ποταμοῦ ἐκβολαί ξη να γο

Ἄζαρα πόλις ξη να γ

Ῥομβίτου Μικροῦ ποταμοῦ ἐκβολαί ξθ ν

Ἀξαβῖτις Ταινία ξη ν

Κυράμβη ἢ Τυράμβη ξθ γο μθ γ

Ἀττικίτου ποταμοῦ ἐκβολαί ο μθ γ

Γέρουσα πόλις ο μθ

Ψάθιος ποταμοῦ ἐκβολαί ξθ μη δ

Μάτητα ξθ μη

Οὐαρδάνου / Βαρδάνου ποταμοῦ ἐκβολαί ξη μη γ

Κιμμέριον ἄκρον ξζ μη

Ἀπάτουργος ξ μη δ

Ἀχίλλειον[14] ἐπὶ τοῦ στόματος ξδ μη

ἐν δὲ τῷ Βοσπόρῳ τῷ Κιμμερικῷ,

Φαναγορία . ξδ μζ γ

Κοροκονδάμη . ξδ δ μζ .

Απὸ δὲ μεσημβρίας τῷ τε ἐντεῦθεν μέρει τοῦ Εὐξείνου Πόντου μέχρι Κόρακος ποταμοῦ, ἔτι τε Κολχίδι καὶ Ἰβηρίᾳ καὶ Ἀλβανίᾳ μέχρι τῆς Ὑρκανίας τῆς καὶ Κασπίας θαλάσσης, ἧς πλευρᾶς ἡ περιγραφὴ ἔχει οὕτως·

μετὰ τὴν Κοροκονδάμην ἐν τῷ Πόντῳ πάλιν,

Ἑρμώνασσα ξε μζ

Σινδικὸς λιμήν . ξε μζ γ

Σίνδα κώμη ή Σινδικός λιμένας, ή Σινδική, ή Σύνδικος, ξ μη.[15]

Βάτα λιμήν ξ μζ γο

Βάτα κώμη ξ γ μζ γ

Ψύχρου ποταμοῦ ἐκβολαί . ξ γο μζ γ

Ἀχαΐα κώμη ξζ μζ

Κερκετίδος κόλπος ξζ μζ γ

Ταζὸς πόλις ξη μζ

Τορετικὴ ἄκρα ξη μζ

Ἄμψαλις πόλις ξη μζ δ

Βούρκα ποταμοῦ ἐκβολαί ξθ μζ δ

Οἰνανθία ξθ γο μζ δ·

Θεσσύριος ποταμοῦ ἐκβολαί ο μζ

Καρτερὸν Τεῖχος ο μ γ

Κόρακος ποταμοῦ ἐκβολαί ο μζ

τὸ ἐντεῦθεν ἐπὶ τὴν πλευρὰν τῆς Κολχίδος πέρας οε μζ

Τὸ ἐφ’ εξῆς ἐπὶ τὸ τέλος τῆς Ἰβηρίας, ἐν ᾧ καὶ

αἱ Σαρματικαὶ Πύλαι οζ μζ.[16]

τὸ ἐντεῦθεν ἐπὶ τὴν Ἀλβανίαν μέχρι τῆς Ὑρκανίας θαλάσσης πέρας, ἐφ᾽ οὗ

Σοάνα ποταμοῦ ἐκβολαί π μζ

ἀπὸ δὲ ἀνατολῶν τῷ ἐντεῦθεν μέρει τῆς Ὑρκανίας θαλάσσης, ἐν ᾧ μετὰ τὴν τοῦ Σοάνα ποταμοῦ ἐκβολὴν, ἧς ἡ θέσις π μζ

Ἀλόντα ποταμοῦ ἐκβολαί π μζ γο

Οὔδωνος ποταμοῦ ἐκβολαί πζ μη γο

Ῥᾶ ποταμοῦ ἐκβολαί πζ μη γ

καὶ τῇ Σκυθίᾳ παρὰ τὸν Ῥᾶ ποταμὸν μέχρι τῆς ἐπιστροφῆς, ἧς ἡ θέσις ἐπέχει μοίρας πε νδ καὶ παρὰ τὸν ἐντεῦθεν μεσημβρινὸν μέχρι τῆς ἀγνώστου γῆς.

Ἔστι δὲ καὶ ἑτέρα τοῦ Ῥᾶ ποταμοῦ ἐκβολὴ πλησιάζουσα τῇ τοῦ Τανάϊδος, ἧς ἡ θέσις ἐπέχει μοίρας . οδ ν·

ὑπὲρ ἣν συμβάλλουσι δύο ποταμοὶ ῥέοντες ἀπὸ τῶν Ὑπερβορείων ὀρέων,

καὶ ἡ μὲν τῆς συμβολῆς θέσις ἐπέχει μοίρας οθ νη

αἱ δὲ πηγαὶ τοῦ μὲν δυτικωτέρου αὐτῶν ἐπέχουσι μοίρας ο ξα τοῦ δὲ ἀνατολικωτέρου . ξα

Διέζωκε δὲ καὶ ἕτερα ὄρη τὴν Σαρματίαν καὶ ὀνομάζεται

τά τε Ἱππικὰ,

καὶ τὰ Κεραύνια[17],

καὶ ὁ Κόραξ ὄρος, εἰς ὃ περαιοῦται τὰ διὰ τῆς Κολχίδος καὶ τῆς Ἰβηρίας ἀνιόντα, καλούμενα δὲ Καυκάσια, καὶ ἔτι ἡ ὑπὲρ τὴν Ἰβηρίαν αὐτῶν ἐπιστροφὴ, Καύκασος καὶ αὐτὴ καλουμένη.[18]

Τὰ μὲν οὖν τῶν Ἱππικῶν ὀρέων ἄκρα ἐπέχει μοίρας . οδ νδ καὶ πα νβ

τὰ δὲ τῶν Κεραυνίων πθ μθ καὶ πδ νβ

τὰ δὲ τοῦ Κόρακος ξθ μη καὶ οε μη

τὰ δὲ τοῦ Καυκάσου οε μζ καὶ πε μη

ἐπέχουσι δὲ καὶ αἱ μὲν Ἀλεξάνδρου Στῆλαι μοίρας . π να

αἱ δὲ Σαρματικαὶ Πύλαι πα μη

Ἀλβάνιαι δὲ Πύλαι π μζ

Κατανέμονται δὲ τὴν Σαρματίαν ἐν μὲν τοῖς πρὸς τῇ ἀγνώστῳ γῇ κλίμασιν

οἱ Υπερβόρειοι Σαρμάται,

ὑπὸ δὲ τούτους οἵ τε Βασιλικοὶ Σαρμάται,

καὶ Μοδόκαι ἔθνος,

καὶ Ἱπποφάγοι Σαρμάται,

καὶ ἔτι ὑπὸ τούτους Ζακάται,

καὶ Σουαρδηνοὶ

καὶ Ἀσαῖοι·

εἶτα παρὰ μὲν τὴν βόρειον τοῦ Τανάϊδος ποταμοῦ ἐπιστροφὴν

Περιέρβιδοι, μέγα ἔθνος,

παρὰ δὲ τὴν νότιον Ἰαξαμάται ἔθνος.

Πόλεις δὲ:

Ἑξάπολις οβ νε γο

Ναύαρις ο νε

Τάναϊς ξζ νδ γο

Ὑπὸ δὲ τοὺς Σουαρδηνοὺς Χαινίδες,

καὶ ἀπ᾽ ἀνατολῶν τοῦ Ῥᾶ ποταμοῦ Φθειροφάγοι,

καὶ Ματῆροι,

καὶ ἡ Νησιῶτις χώρα·

εἶτα ὑπὸ μὲν τοὺς Ἰαξαμάτας

Σιρακηνοί[19]

μεταξὺ δὲ τῆς Μαιώτιδος λίμνης καὶ τῶν Ἱππικῶν ὀρῶν μετὰ τοὺς Σιρακηνοὺς Ψήσσιοι·

εἶτα οἱ Θεμεῶται,

ὑφ᾽ οὓς Τυράμβαι.

εἶτα Ἀστουρικανοί·

εἶτα μέχρι τοῦ Κόρακος ὄρους

Ἄριχοι,

καὶ Ζιγχοί·

ὑπὲρ δὲ τὰ εἰρημένα τοῦ Κόρακος ὄρη

Κοναψηνοί,

καὶ Μέτειβοι,

καὶ Ἀγορῖται·

μεταξὺ δὲ τοῦ Ῥᾶ ποταμοῦ καὶ τῶν Ἱππικῶν ὀρέων ὑπὸ μὲν τοὺς Σιρακηνοὺς

ἡ Μιθριδάτου χώρα,

ὑφ᾽ ἣν οἱ Μελάγχλαινοι,

εἶτα Σαποθρῆναι. Κατοικούσαν μεταξύ του ποταμού Ρα (νυν Βόλγας) και των Ιππικών ορέων, προς Ν. των Μελαγχλαίνων.

ὑφ᾽ οὓς Σκυμνῖται.

εἶτα Ἀμαζόνες·

καὶ μεταξὺ μὲν τῶν Ἱππικῶν ὀρέων καὶ τῶν Κεραυνίων ὀρέων

Σουρανοί,

καὶ Σακανοί ή Σακασανοί. Αυτοί κατοικούσαν παρά τα μεθόρια της Αλβανίας, μεταξύ των Ιππικών και Κεραύνιων ορέων[20].

μεταξὺ δὲ τῶν Κεραυνίων ὀρέων καὶ τοῦ Ῥᾶ ποταμοῦ

Ὀριναῖοι,

καὶ Οὐάλοι / Βάλοι,

καὶ Σέρβοι[21].

μεταξὺ δὲ τοῦ Καυκάσου ὄρους καὶ τῶν Κεραυνίων

Τοῦσκοι,

καὶ Δίδουροι·

καὶ παρὰ τὴν Κασπίαν θάλασσαν

Οὖδαι,

καὶ Ὀλόνδαι,

καὶ Ἰσόνδαι,

καὶ Γέῤῥοι·

ὑπὸ δὲ τὰς ὀρεινὰς ῥάχεις

Βοσπορανοὶ μὲν ἐφ᾽ ἑκατέρᾳ τοῦ Κιμμερίου Βοσπόρου·

παρὰ δὲ τὸν Πόντον

Ἀχαιοί,

καὶ Κερκέται,

καὶ Ἡνίοχοι,

καὶ Σουαννοκόλχοι,

ὑπὲρ δὲ τὴν Ἀλβανίαν

Σαναραῖοι.

Πόλεις δ᾽ ὀνομάζονται καὶ κῶμαι παρὰ μὲν τὸν Μικρὸν Ῥομβίτην·

Ἀζάραβα ο ν ·

παρὰ δὲ τὸν Ψάθιν ποταμὸν

Αὐχίς οβ γο μθ γο·

παρὰ δὲ τὸν Οὐαρδάνην ποταμὸν

Σκόπελος[22] ξη μη

πολεοις

Σούρουβα οβ μη γ

Κορουσία ογ γο μη

Ἐβριάπα οε γ μη

Σεράκα οζ μη γο·

καὶ παρὰ μὲν τὸν Βοῦρκαν ποταμὸν

Κουκοῦνδα ο μζ

παρὰ δὲ τὸν Θέσσυριν ποταμὸν

Βατραχή οα μζ

παρὰ δὲ τὸν Κόρακα ποταμὸν

Ναάνα ογ μζ δ

ἐν δὲ ταῖς ὀρειναῖς ῥάχεσι πόλεις

Ἀβουνίς ογ μη

Νασουνία οδ μη

Ἁλμία οε μη

ΠΗΓΗ: Κλ. Πτολεμαίος «Γεωγρ. Υφήγησις». Γ. Λεκάκης «Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις» (απόσπ.). ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 3.4.2019.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

---

[1] Βλ. Μαρκιανός, Στέφ. Βυζ., κ.ά.

[2] Το Σαρματικός το βρίσκουμε ως όνομα στην αρχαία Ιταλία και το Σαρμάτης, επίσης ως όνομα, σε επιγραφές στην Μεγ. Ελλάδα.

[3] Το όνομα Σαυρομάτες, που χρησιμοποίησε ο Ηρόδοτος, προέρχεται από την ελληνική λέξη σαύρος > σαύρα, που παραπέμπει στην πανοπλία τους η οποία έμοιαζε να είναι με… λέπια.

Κατ’ άλλους, από τα περσικά sar- (= πηδώ, H. W. Bailey), ή tsaru- (= κυνηγός), ή sar- (= γυναίκα) + ma(n)t / wa(n)t (= δυνατός) > sar-ma(n)t (= δύναμη των γυναικών, όνομα που τους συνδέει με τον ελληνικό μύθο των Αμαζόνων, βλ. Ol. Troubachev).

[4] Βλ. Στρ. 7.4.8, Πτολ. Geog.5.8.5, al. Ηρόδ. 4.21,110, 4.123, Σκύμν. 876, Pl.Lg. 804e, Adj., GDI2274.4, al. (Delph., ii B.C.), IPE12.54 (Olbia),Adj. Αριστοτ.GA783a14. Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Διονύσιος Περιηγητής, Thomas de Pinedo, Στέφ. Βυζ. Διόδ. Σικελ.

[5] Επίσης λαός σκυθικός. Αυτοί προερχόμενοι εκ της Ασίας εγκατεστάθησαν στα κεντρικά της Ρωσίας.

[6] Εξ ων και οι Λαζοί!

[7] Σε μαρμάρινη τιμητική στήλη (του 280 π.Χ.) η οποία ευρέθη στην Χερρόνησο της Ταυρίδοας, διαβάζουμε:

Ἡρακλείδας Παρμένοντος ἐπὶ τᾶς διοικήσε[ος] ἐ̣ὼν κ̣[αὶ νομοφύλ]ακες Πολύστρατος Κλε[μυ]τ̣ά̣δ̣α̣(?), [Ἀπολλω]ν̣ίδας(?) Δαμοκλεῖος, Ἡρώιδα̣[ς] [τοῦ δεῖνος] κ̣α̣ὶ̣ τ̣αμίας Βάβων Ἀθαναί[ου] [εἶπαν· ὅπως ἂν καλ]ῶς ἔχῃ τοῖς πολίταις τὰ [ἱερὰ(?) τὰ ποτὶ Παρθ]ένον καὶ τᾶς γενομένας [σωτηρίας διὰ θεὰν τὰ]ν ἐνδεχομέναν ὁ δᾶ[μος ἀποδιδοὺς ἀξί]α̣ν̣ αὐτᾶι φαίνηται χάριν [πρότερόν τε ἤδη πολ]λ̣ά̣κι σωθεὶς δι’ αὐτὰν [ἐκ τῶν μεγίστων κινδ]ύ̣ν̣ων καὶ νῦν ἐκπεπο[ρευμένων σωμάτων ἐλ]ε̣υ̣θ̣έρων μετὰ τέκνων [καὶ γυναικῶν ἐπὶ σ]υγκομιδὰν τοῦ Διονυσί[ου μηνὸς ἔφοδόν τε π]ο̣ιησαμένων παράλο[γον τῶν παροικούν]των βαρβάρων καὶ δυ[νάμεος εἰσβαλούσας(?) τᾶς] Σ̣α̣ρματᾶν εἰς πᾶσα[ν] [περίστασιν ἐμπεσόντα(?) σώματα τὰ ἐ]λ̣εύθερα [ἐκινδύνευσεν ἁλόντα ὑπὸ τῶν βαρβάρω]ν̣(?) πρη[θῆναι εἰς Σαρματίαν— — — — — — — — — — —]

ΠΗΓΗ: IosPE I² 343 — VDI (1997.3) pp. 104-124.

[8] Ποσειδώνιος frgm. 45.3, Στρ. κ.ά.

[9] Σε επιτάφιο επιγραφή που αφηγείται τα ταξείδια νεκρού, από τα Οινόανδα Λυκίας Μ. Ασίας, στην σαρκοφάγο, διαβάζουμε:

 7», 18, 36.

[10] Antigonus Historiae mirabiles CLII, Ηρακλ. Ποντικός frgm. 121.1, Cf. Paradoxogr. Florent. 22.

[11] Οι Μαιώται ήταν αγρότες, στην χερσόνησο Taman και στην περιοχή του Καυκάσου. Επίσης επηρεάστηκαν έντονα από τον ελληνικό πολιτισμό.

[12] Θυμηθείτε την πατάρα και τα Πάταρα της Λυκίας Μ. Ασίας.

[13] Με το όνομα Ρομβίτης αναφέρονται δύο ποταμοί της Σαρματίας της εν Ασία: Ο Μέγας και ο Μικρός, μεταξύ των οποίων έρεε ο Θεοφάνιος ποταμός. Ο Μέγας έβριθε ιχθύων (ρόμβων) καταλλήλων προς ταριχεία. Ο Μικρός εσχημάτιζε φερώνυμη ακτοταινία, που λεγόταν και την Αζαβίτης ταινία. Πρόκειται περί δυο εκ των πολλών ποταμών των εκβαλλόντων στον κόλπο τον νυν λεγόμενο Γέισκ της ανατολικής Αζοφικής.

Αλλά και το πρότερον όνομα του ποταμού Έβρου της Θράκης, ήταν Ρόμβος.

Βλ. Πτολεμ. Ε, θ, 3 καί 4, εκδ. Nobbe. Στράβ, Ζ; δ, 18, εκδ. Teubner.

[14] Θεωρείται μια ακόμη από τις περιοχές που εξερεύνησε ο μέγας Αχιλλεύς, βασιλιάς των Μυρμιδόνων, κατά την εποχή παραμονής του στο Τρωικό πεδίον, όπως και το νησί Αχιλλέως Δρόμος, στις εκβολές του Ίστρου / Δουνάβεως. Το ίδιο συνέβη και με τον Οδυσσέα και την Οδυσσό.

[15] Στην ΒΑ. παραλία του Εύξείνου Πόντου, στο βασιλείο των Σινδών. Απείχε 180 στάδια από την Κοροκονδάμη (νυν Ταμάν) και 36,5 μίλια από τον Κιμμέριο Βόσπορο (νυν Κέρτς). Εκαλείτο επίσης και Γόργίππος ή Γοργιπία. Μαζί με την Φαναγορία (παρά το Ταμάν) ήταν το όριο της χώρας των Ασπουργιανών. Υπήρξε λιμήν της Παλαιάς Λαζικής. Ταυτίζεται προς τήν σύγχρονη Ανάπα. Οι ελληνικές αποικίες της Σινδικής (Φαναγόρια, Κήποι, Σίνδα και Πάτοι) συνετέλεσαν στον εκπολιτισμό της χώρας.

Βλ. Πτολ. Γεωγρ. V, 8, 4. Σκύλ. Καρ. Περίπλ. 72. Στρβ. XX, 496. Αρριανού Περίπλ. Ευξ, Ποντ. 28. Στεφ. Βυζ.

[16] Αυτές ήσαν οχυρώτατες δίοδοι του Καυκάσου, 200 μίλια από τον Εύξεινο Πόντο. Οδηγούσαν από την Ιβηρία στην Σαρματία. Οι Ρωμαίοι τις έλεγαν Κάσπιαι πύλαι (Caspiae Portae) ή claustra Caspiarum (κλείδες Κασπίων). Αναφέρονται δύο δίοδοι: «τα επί Κύρω και επί Αράξη στενά», αποληγούσες στην Αρμοζική και την Σευσόμαρα. Την μεν πρώτη εχρησιμοποίησε ο Πομπήιος (56 π.Χ.), την δε δεύτερη, ο Κανίδιος (36 π.X.) κατά την εξ Αρμενίας εισβολή του. Κατά τον Πεουτιγγεριανό χάρτη έκειντο επί της προς Αρτάξατα – βλ. Στρ. I, 500.

[17] Όρη με αυτό το όνομα βρίσκουμε και στην Ήπειρο, στην χώρα που σήμερα κατοικούν Αλβανοί.

[18] Στην ασιατική Σαρματία αναφέρονται και τα Ρυμμικά ή Ρυμνικά όρη (τα νυν Ουράλια), όπου κατοικούσαν οι Ρύμνοι ή Ρύμμοι ή Ρυμμικοί, στις όχθες του ποταμού Ρύμνου. Αυτός πηγάζει από τα Ουράλια και εκβάλλει στην Κασπία Θάλασσα, μεταξύ του ποταμού Ρα (Βόλγας) και του Δάικου (< Δάιξ, Δάικος, νυν Ουράλης). Ίσως ο νυν Naryn-Chara.

[19] Αυτοί κατοικούσαν γύρω από την πίλη Σεράκα στην χώρα των Σιράκων, παρά τον Ουάρδανο / Βάρδανο ή Ουαρδάνη / Βαρδάνη ποταμό (νυν Kopyl). Οι Σιράκοι ήταν μία από τις μικρότερες σε πληθυσμό φυλές των Σαρματών. Κατοικούσαν αρχικώς στο Καζαχστάν. Τον 5ο αιώνα π.Χ. μετανάστευσαν στις περιοχές βόρεια της Μαύρης Θάλασσας και εγκαταστάθηκαν στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. μεταξύ του Ντον και του Καυκάσου, όπου τελικά απέκτησαν τον έλεγχο της περιοχής Κουμπάν. Αλλά οι Σιράκοι είχαν ζωηρούς δεσμούς με την Αυτοκρατορία του Βοσπόρου. Έτσι πολλοί από αυτούς εγκατέλειψαν τον ημινομαδικό τρόπο ζωής τους και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στις ελληνικές αποικίες, υιοθετώντας την ελληνική κουλτούρα και γλώσσα.

[20] Πτολ. Γεωγρ. Ε, 8, 13, Πλιν., VI, 11, 1.

[21] Βαρβαρικός λαός που κατοικούσε στην Ανατ. Σαρματία, μεταξύ τών Κεραύνιων ορέων, προς Β. του Καυκάσου και του ποταμού Ρα (νυν Βόλγα), απ’ όπου ήλθαν στην Βαλκανική.

[22] Πόλις παρά τον Ουάρδανο / Βάρδανο ποταμό (νυν Kopyl), παραπόταμο του σκυθικού Υπάνεως (νυν Κουμπάν). Κατά πάσαν πιθανότητα έκειτο όπου η νυν πόλις Kopyl, επί του Κουμπάν, ή παρά το Kurly, όπου σώζονται αρχαία ελληνικά ερείπια.

http://www.arxeion-politismou.gr/2022/02/arxaia-elliniki-Oukrania.html?spref=fb&m=1&fbclid=IwAR0AtGpI4YW2MmLObfSbiEEG3dZv5AFzzGFa4j-XZHfKt-6NDl8oVOphyI8

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η αρχαία ελληνική Ουκρανία"

Μυθολογικα Ονόματα για Αγόρια: Μυθολογία, Αρχαιοελληνικά, Σπάνια, Σύνθετα

 Τα ονόματα στην ελληνική μυθολογία μόνο τυχαία δεν δίνοντας στους ήρωες, οι οποίοι συχνότατα χαρακτηρίζονταν και "ημίθεοι".

Το όνομα τού Ημίθεου Ηρακλή, γιού τού Δία και τής Αλκμήνης, προέρχεται από το κύριο όνομα «Ήρα» και το ουσιαστικό «κλέος» (δόξα), και σημαίνει «δόξα τής Ήρας». Στην ίδια οικογένεια ανήκουν και τα ονόματα Ηρακλείδης (ο γιός, ο απόγονος τού Ηρακλή), Ηράκλειος (εκείνος που ανήκει στον Ηρακλή, που είναι τού Ηρακλή) και Ηράκλειτος (ο φημισμένος, ο ένδοξος όσο και η Ήρα).
Από τον μέλλοντα «θήσω» (θα θέσω) τού ρήματος «τίθημι» (θέτω) προέρχεται το όνομα Θησεύς, που σημαίνει «αυτός που θα θέσει, που θα ιδρύσει». Ο Ήρωας Θησεύς (Θησέας), γιός τού Αιγέα και τής Αίθρας, είναι ο θεμελιωτής τής πόλης των Αθηνών και εμπνευστής τής γιορτής των Παναθηναίων.

Από το ρήμα «ιάομαι ιώμαι», που σημαίνει «γιατρεύω, θεραπεύω», και συγκεκριμένα από τον μέλλοντα «ιάσομαι» (θα γιατρεύσω, θα θεραπεύσω) προέρχεται το όνομα τού Ήρωα Ιάσονα, γιού τού Αίσονα και τής Πολυμήδης και αρχηγού τής Αργοναυτικής Εκστρατείας. Ιάσων
(Ιάσονας), λοιπόν, σημαίνει «αυτός που θα γιατρεύσει, που θα θεραπεύσει».

Το όνομα προέρχεται από τον μέλλοντα «πέρσω» (θα εκπορθήσω) τού ρήματος «πέρθω» (εκπορθώ) και σημαίνει «αυτός που θα εκπορθήσει».

Ο Ήρωας Περσεύς (Περσέας) είναι γιός τού Δία και τής Δανάης. Παρατηρούμε ότι τα ονόματα Θησεύς, Ιάσων και Περσεύς προέρχονται από τον μέλλοντα χρόνο των ρημάτων που τα παράγουν, γεγονός που υποδεικνύει ότι η ονοματοθεσία των τριών Ηρώων, κατά την παιδική τους ηλικία, επείχε θέση προφητικής αποκάλυψης ή, έστω, σαφούς προτροπής σχετικά με το μέλλον τους.

http://www.pronews.gr/istoria/265960_i-simasia-ton-onomaton-ton-imitheon

Ονόματα για Αγόρια Μυθολογία

Η ελληνική μυθολογία είναι μια πλούσια πηγή εύρεσης ανδρικών ονομάτων. Γεμάτη από μυθικά όντα, θεούς, ήρωες και πλάσματα παραμυθένια, αποτελεί ένα εντυπωσιακό περιβάλλον από το οποίο μπορείτε να εμπνευστείτε και να αναζητήσετε ένα όνομα ιδιαίτερα ξεχωριστό.

Μερικά από τα ομορφότερα ονόματα για αγόρια που σχετίζονται με το μύθο είναι τα εξής:

• Αίαντας – Μυθικός βασιλεύς της Σαλαμίνος και ένας από τους κυριότερους και πιο σπουδαίους ήρωες του Τρωικού πολέμου.
• Αίολος – Θεός των ανέμων.
• Αίσονας – Ήρωας της Μαγνησίας και της Τυρούς, γιος του Κρηθέα, βασιλιά της Ιωλκού.
• Αλκίνοος – Βασιλιάς των Φαιάκων.
• Απόλλων – Θεός του φωτός, προστάτης των τεχνών και της μαντείας.
• Άρης – Θεός του πολέμου, γιος του Δία και της Ήρας.
• Αστυάνακτας – Γιος του Έκτορα και της Ανδρομάχης.
• Αχιλλέας – Γιος του Πηλέα και εγγονός του Αιακού, ήταν ο μεγαλύτερος και ο γενναιότερος ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου.
• Δαίδαλος – Ήρωας της ελληνικής μυθολογίας, περίφημος τεχνίτης και αρχιτέκτονας, στον οποίο αποδίδονται πλείστα από τα αρχέγονα έργα της αρχιτεκτονικής και γλυπτικής.
• Διομήδης – Ήρωας της ελληνικής μυθολογίας και βασιλιάς του Άργους γνωστός κυρίως, από τη συμμετοχή του στον Τρωικό Πόλεμο.
• Διόνυσος – Θεός του κρασιού και του γλεντιού.
• Δευκαλίων – Σύζυγος της Πύρρας, κόρης του Επιμηθέα και της Πανδώρας, ήταν οι μόνοι άνθρωποι που επέζησαν από τον Κατακλυσμό και αναδημιούργησαν την ανθρωπότητα.
• Έκτορας – Γιος του Πριάμου και της Εκάβης, ένα απ’ τα κεντρικά πρόσωπα της Ιλιάδας, αρχηγός των Τρώων και των συμμάχων τους κατά την υπεράσπιση της Τροίας.
• Ερμής – Ο αγγελιαφόρος των Θεών αλλά και ψυχοπομπός, οδηγούσε δηλαδή τις ψυχές των νεκρών στον Άδη, αλλά ήταν και προστάτης των κλεφτών, των τυχερών παιγνίων και του εμπορίου.
• Ηρακλής – Μυθικός ήρωας, ημίθεος γιός του Δία.
• Ήφαιστος – Θεός της φωτιάς του ουρανού, της γης και οποιασδήποτε τεχνικής ή τέχνης με αυτή, όπως της χαλκουργίας και, εν γένει, μεταλλουργίας.
• Θησέας – Γιος του Αιγέα και της Αίθρας, μυθολογικός ήρωας
• Ιάσονας – Ήρωας που ηγήθηκε της Αργοναυτικής εκστρατείας αναζητώντας το Χρυσόμαλλο Δέρας.
• Ίκαρος – Γιος του Δαίδαλου, κεντρικό πρόσωπο του ομώνυμου μύθου.
• Ιόλαος – Βοηθός και συμπαραστάτης του Ηρακλή.
• Λέανδρος – Νεαρός από την Άβυσσο που ερωτεύτηκε την Ηρώ, ιέρεια της Αφροδίτης που κατοικούσε σε ένα πύργο στη Σηστό του Ελλήσποντου, και κολυμπούσε κάθε βράδυ από την απέναντι όχθη για να είναι μαζί της.
• Μορφέας – Θεός του ύπνου.
• Νέστορας – Μυθικός ήρωας της αρχαίας Ελλάδας και βασιλιάς της Πύλου.
• Οδυσσέας – Βασιλιάς της Ιθάκης, είναι ο κυριότερος χαρακτήρας στο επικό ποίημα του Ομήρου, Οδύσσεια, και επίσης διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην Ιλιάδα.
• Ορέστης – Γιος του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, αδερφός της Ηλέκτρας και της Ιφιγένειας.
• Ορφέας – Κύριος εκπρόσωπος της τραγουδιστικής τέχνης και της λύρας.
• Πάρης – Γιος του Πριάμου, του βασιλιά της Τροίας. Ο γνωστότερος μύθος που συνδέεται με τον Πάρη, είναι η “απαγωγή” της Ωραίας Ελένης που προκάλεσε τον Τρωικό Πόλεμο.
• Πάτροκλος – Πιστός φίλος του Αχιλλέα.
• Περσέας – Γιος του Δία και της Δανάης.
• Ποσειδώνας – Θεός των υδάτων, (λιμνών, ποταμών, πηγών) και της θάλασσας.
• Πρίαμος – Βασιλιάς της Τροίας.
• Τηλέμαχος – Μυθικός ήρωας της Ιθάκης, γιος του Οδυσσέα και της Πηνελόπης.
• Φινέας – Γιός του Ποσειδώνα και της Κασσιόπης.
• Φρίξος – Ο Φρίξος και η Έλλη ήταν παιδιά του Αθάμαντα, βασιλιά του Ορχομενού Βοιωτίας, και της Ωκεανίδας

Αρχαιοελληνικά Ονόματα για Αγόρια

Όπως και τα μυθολογικά, τα αρχαιοελληνικά ονόματα για αγόρια αποτελούν μια μεγάλη λίστα που εμπνέεται από αρχαίους έλληνες πολεμιστές, βασιλιάδες, φιλοσόφους και πολλές άλλες λαμπρές προσωπικότητες.

Κάποια από τα γνωστότερα και πιο εντυπωσιακά είναι τα εξής:

• Αγαμέμνων – Βασιλιάς των Μυκηνών και του Άργους.
• Αλκιβιάδης – O Αλκιβιάδης Κλεινίου Αθηναίος ήταν σημαντικός Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός.
• Αριστείδης – Ο Αριστείδης, επονομαζόμενος και «δίκαιος» υπήρξε Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός.
• Αριστοτέλης – Έλληνας φιλόσοφος και επιστήμονας. Επηρέασε όλη τη δυτική φιλοσοφία, τη χριστιανική φιλοσοφία και την επιστήμη πριν από το Διαφωτισμό.
• Δημόκριτος – Προσωκρατικός φιλόσοφος, ο οποίος γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης. Πίστευε ότι η ύλη αποτελείτο από αδιάσπαστα, αόρατα στοιχεία, τα άτομα.
• Δημοσθένης – Ο Δημοσθένης ήταν Έλληνας πολιτικός και ρήτορας της αρχαίας Αθήνας.
• Ευκλείδης – Έλληνας μαθηματικός, που δίδαξε και πέθανε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στις μέρες μας είναι γνωστός ως ο «πατέρας» της Γεωμετρίας.
• Κλεάνθης – Στωικός φιλόσοφος. Γιος του Φανίου, υπήρξε μαθητής, επί 19 ολόκληρα έτη και, εν τέλει, διάδοχος του Ζήνωνα, ως ο δεύτερος κατά σειρά δάσκαλος της Αρχαίας Στοάς.
• Λυκούργος – Ο Λυκούργος θεωρείται ο νομοθέτης της αρχαίας Σπάρτης που καθιέρωσε τον στρατιωτικό προσανατολισμό της σπαρτιατικής κοινωνίας, σύμφωνα με χρησμό του Απόλλωνα από το μαντείο των Δελφών.
• Λύσανδρος – Ο Λύσανδρος ήταν Σπαρτιάτης πολιτικός και στρατηγός, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη των Σπαρτιατών κατά των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό πόλεμο.
• Μιλτιάδης – Ο Μιλτιάδης ήταν ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός που οδήγησε τους Αθηναίους στη μάχη του Μαραθώνα.
• Ξενοφών – Αθηναίος ιστορικός συγγραφέας και σωκρατικός φιλόσοφος.
• Όμηρος – Δημιουργός της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.
• Περικλής – Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ., γνωστού και ως «Χρυσού Αιώνα».
• Πλάτωνας – Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη.
• Σόλων – Σημαντικός Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος, ποιητής και ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.
• Σοφοκλής – Τραγωδός της κλασικής εποχής. Μαζί με τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη, αποτελούν τους μόνους τραγικούς ποιητές των οποίων έχουν σωθεί ολοκληρωμένα έργα.
• Σωκράτης – Έλληνας Αθηναίος φιλόσοφος, μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού και παγκόσμιου πνεύματος και πολιτισμού και ένας από τους ιδρυτές της Δυτικής φιλοσοφίας.
• Φειδίας – Αρχαίος Έλληνας ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονα

Σπάνια Ονόματα για Αγόρια

Στις μέρες μας, τα ερεθίσματα και οι πηγές έμπνευσης από τις οποίες μπορεί να προκύψει ένα όνομα είναι αναρίθμητες και ο κάθε γονιός μπορεί να επιλέξει ή και να δημιουργήσει ένα απόλυτα προσωπικό, μοντέρνο και σπάνιο όνομα για το αγοράκι του.

Μέσα σε αυτό τον τεράστιο κατάλογο της ονοματοδοσίας, μερικά πρωτότυπα και σπάνια ονόματα για αγόρι είναι:

• Α – Αγησίλαος, Αδαμάντιος, Αιμίλιος, Ανέστης, Αριστομένης, Αρτέμιος, Ασημάκης, Αστέριος, Αγαθοκλής, Αγαπητός, Αγάπιος, Άγις, Αγοραστός, Αδάμ, Αδάμος, Aδριανός, Άδωνις, Αιμιλιανός, Αινείας, Ακριβός, Ακύλας, Αλβέρτος, Αλκαίος, Αλφρέδος, Αμβρόσιος, Αμύντας, Αναγνώστης, Ανακρέων, Ανανίας, Ανατόλιος, Ανδροκλής, Άνθιμος, Αννίβας, Αντίνοος, Αξιώτης, Αρθούρος, Αρίσταρχος, Αριστόβουλος, Αριστόδουλος, Αριστοκλής, Αριστόνους, Αριστοφάνης, Αρσένιος, Αρχιμήδης, Αρχοντής, Ασκληπιός, Aστέρης, Ατταλος, Αυγερινός, Αυγουστής, Αυγουστίνος, Αύγουστος, Αφεντούλης
• Β – Βάιος, Βαλεντίνος, Βαλέριος, Βαλσάμης, Βαρδής, Βαρθολομαίος, Βασιλικός, Βελισάριος, Βενέδικτος, Βενετσάνος, Βενιαμίν, Βενιζέλος, Βησσαρίων, Βίας, Βικέντιος, Βίκτωρ, Βιτώριος, Βλαδίμηρος, Βλάσσιος, Βόρις, Βρασίδας, Βρεττός, Βύρων
• Γ – Γαβριήλ, Γαϊτάνος, Γάσπαρης, Γεβράσιος, Γεννάδιος, Γερμανός, Γιάγκος, Γιακουμής, Γιαννούλης, Γιασεμής, Γιούρι, Γκέντι, Γκολφίνος, Γλύμης, Γλυνός, Γουλιέλμος
• Δ – Δαμασκηνός, Δάμων, Δανιήλ, Δαυίδ, Δημοκράτης, Δημόκριτος, Δήμος, Δικαίος, Διογένης, Διομήδης, Δομένικος, Δούκας, Δραγούμης, Δράκος, Δρόσος
• Ε – Εδουάρδος, Ειρηναίος, Ελισσαίος, Έξαρχος, Επαμεινώνδας, Επιφάνιος, Ερμοκράτης, Ερρίκος, Ερωτόκριτος, Ευγένιος, Ευδόκιμος, Εύδοξος, Ευθύφρων, Ευρήλιος, Ευριπίδης, Ευριπίδης, Ευρυβιάδης, Ευτύχης, Εφραίμ
• Ζ – Ζαφείρης, Ζαχαρίας, Ζευς, Ζήνων, Ζήσης, Ζήσιμος, Ζήσος
• Η – Ήλιος, Ησαΐας
• Θ – Θαλής, Θεαγένης, Θεαγένης, Θεμιστοκλής, Θεοδόσιος, Θεοκλής, Θεοκλής, Θεόκριτος, Θεοτόκης,
• Ι – Ιγνάτιος, Ιδομενεύς, Ιεροκλής, Ιουλιανός, Ιούλιος, Ιπποκράτης, Ιπποκράτης, Ισαάκ, Ισίδωρος, Ιωακείμ, Ιώβ, Ιων, Ιωνάθαν, Ιωσήφ
• Κ – Κάδμος, Καίσαρ, Καλλίνικος, Κανέλος, Κάρολος, Κήρυκος, Κίμων, Κλέανδρος, Κλεάνθης, Κλέαρχος, Κλέαρχος, Κλεισθένης, Κλείτος, Κλεόβουλος, Κλεομένης, Κλέων, Κλημέντιος, Κλήμης, Κλήνης, Κομνηνός, Κορνήλιος, Κροίσος, Κρυστάλλης, Κυπριανός, Κυριαζής, Κύριλλος, Κύρκος, Κύρος
• Λ – Λαέρτης, Λαμπρινός, Λαοκράτης, Λάσκαρης, Λαυρέντης, Λέανδρος, Λεονάρδος, Λιβέρης, Λινάρδος, Λορέντζος, Λούης, Λούθηρος, Λουΐζος, Λουκιανός, Λυμπέρης, Λύσανδρος, Λυσίμαχος
• Μ – Μακάριος, Μάξιμος, Μαργαρίτης, Μαρίνος, Μάρκελλος, Ματθαίος, Μεγακλής, Μεθόδιος, Μελέτιος, Μένανδρος, Μενέλαος, Μερκούριος, Μηνάς
  Μικέλης, Μίλτων, Μίνωας, Μόδεστος, Μόσχος, Μπατίστας, Μπόρις, Μύρων
• Ν – Ναθαναήλ, Ναπολέων, Νείλος, Νεκτάριος, Νεοκλής, Νεοπτόλεμος, Νεόφυτος, Νεοχάρης, Νίκανδρος, Νικοκλής
• Ξ – Ξένος
• Ο – Ονούφριος, Ουμβέρτος, Ουράνιος
• Π – Πάικος, Παϊσιος, Παλαιολόγος, Πανίκος, Πανταζής, Παντολέων, Παράσχος, Παρθένιος, Πάρις, Πασχάλης, Πάτροκλος, Πελοπίδας, Περίανδρος, Πιέρρος, Πλούταρχος, Ποθητός, Πολύβιος, Πολύζος, Πολυζώης, Πολύτιμος, Πραξιτέλης, Προκόπιος, Πύρρος
• Ρ – Ράλλης, Ρενάτος, Ρένος, Ρήγας, Ρηγίνος, Ρίζος, Ριχάρδος, Ροβέρτος, Ροδόλφος, Ρολάνδος, Ρομάν, Ρομπέρτο, Ρουσέτος, Ρούσσος, Ρωμανός
• Σ – Σαράντος, Σεβαστιανός, Σεβαστός, Σέργιος, Σερεμέτης, Σήφης, Σιλβέστρος, Σίμος, Σίμων, Σολομών, Σοφιανός, Σπάρτακος, Σπήλιος, Στάικος, Σταμέλος, Σταμούλης, Στασινός, Στέργιος, Σώζων, Σωσίπατρος, Σωφρόνης
• Τ – Ταξιάρχης, Ταΰγετος, Τζάκος, Τζανέτος, Τζανής, Tζώνης, Τζώρτζης, Τηλέμαχος, Τισσαφέρνης, Τίτος, Τραϊανός, Τριάντης, Τρύφων
• Υ – Υάκινθος, Υπάτιος
• Φ – Φαίδων, Φάνος, Φανούριος, Φιλήμων, Φιλόδαμος, Φιλόθεος, Φιλοκτήτης, Φιλοποίμην, Φιλόστρατος, Φοίβος, Φραγκίσκος, Φραγκούλης, Φραντζέσκος, Φρειδερίκος, Φωκίων,
• Χ – Χαρίδημος, Χαρίσης, Χαρίτος, Χαρίτων, Χρύσανθος, Χρυσολέων, Χρυσοσθένης, Χρυσόστομος
• Ψ – Ψαραντώνης

Σύνθετα/Διπλά Ονόματα για Αγόρια

Ίσως η επιλογή ενός και μόνου ονόματος να σας δυσκολεύει και να θέλετε να χαρίσετε στο αγοράκι σας ένα σύνθετο όνομα, είτε δικής σας δημιουργίας είτε κάποιον συνδυασμό ονομάτων που χρησιμοποιείται συχνά.

Δεν υπάρχει κανένας αυστηρός κανόνας που να ορίζει το τρόπο με τον οποίο μπορούν να συνδυαστούν δύο ονόματα, κάποιοι όμως από τους γνωστότερους συνδυασμούς διπλών ονομάτων για αγόρια είναι οι εξής:

• Αλέξανδρος Άγγελος
• Αλέξανδρος Ιωάννης
• Ανδρέας Κωνσταντίνος
• Απόστολος Θωμάς
• Ηλίας Νεκτάριος
• Κωνσταντίνος Αλέξανδρος
• Μιχαήλ Άγγελος
• Σπύρος Άγγελος
• Στέφανος Μάριος
• Χαράλαμπος Παναγιώτης
• Χρήστος Ιωάννης

Και μερικά ευρέως διαδεδομένα αλλά και πιο σπάνια σύνθετα ονόματα για αγόρια είναι:

• Aγαθάγγελος
• Αγαθονίκης
• Αθηνόδωρος
• Ανδρόνικος
• Ανδρόφιλος
• Γεωργογιάννης
• Ελπιδοφόρος
• Θεόδουλος,
• Θεόδωρος
• Θεόκλητος
• Θεόπιστος
• Θεόφιλος
• Θεόφραστος
• Θεοφύλακτος
• Ιερόθεος
• Ιερώνυμος
• Μητροφάνης
• Νικήστρατος
• Νικηφόρος
• Νικόδημος
• Πολύδωρος
• Πολύκαρπος
• Πολυχρόνης
• Τιμόθεος
• Φιλάρετος
• Φωτανέστης
• Χριστόδουλος,
• Χρυσοβαλάντης

Είναι λοιπόν εμφανές ότι τα ονόματα για αγόρι είναι αναρίθμητα και οι πηγές από τις οποίες μπορούν να προκύψουν δεν στερεύουν ποτέ. Όποιο όνομα όμως και να επιλέξετε για το αγοράκι σας αυτό που θα το κάνει να ξεχωρίζει είναι η αγάπη που θα το συντροφεύει παντοτινά!

https://jeweler.gr/blog/%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%B1/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μυθολογικα Ονόματα για Αγόρια: Μυθολογία, Αρχαιοελληνικά, Σπάνια, Σύνθετα"