Η ΝΕΑ ΔΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Για μια νέα Ελληνική Αποτρεπτική Στρατηγική: Η Δομή Δυνάμεων μέχρι το 2020

Οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις διαθέτουν προσωπικό 421.000 που σε πλήρη κινητοποίηση, με την εφαρμογή μερικής επιστράτευσης, μπορούν να φτάσουν τις 800.000.
 Οι παραπάνω αριθμοί είναι καθαρά πλασματικοί καθώς Ελλάδα και Τουρκία δε πρόκειται να εμπλακούν ποτέ σε ένοπλη αναμέτρηση, η οποία θα διαρκέσει πάνω από 48 ώρες. Όπως είχα γράψει και παλαιότερα," νικητής σε έναν μελλοντικό Ελληνοτουρκικό Πόλεμο θα είναι εκείνος που θα καταφέρει να κινητοποιήσει πρώτος περισσότερες δυνάμεις στη περιοχή που θα εκδηλωθεί η κρίση και όχι αυτός που έχει γενικά υπεροπλία σε κάποιο Κλάδο/γεωγραφική περιοχή, σε συνδυασμό βέβαια με την επιτυχή εκτέλεση των σχεδίων.
 Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη μέρα πρέπει να βρει την Τουρκία σε μειονεκτική θέση διαπραγμάτευσης για την Ανδριανούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο."

Ο κορυφαίος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων John Mearsheimer υποστηρίζει ότι η χερσαία ισχύς είναι η κυρίαρχη μορφή στρατιωτικής ισχύος στο σύγχρονο κόσμο, με απλά λόγια, τα ισχυρότερα κράτη διαθέτουν τους ισχυρότερους στρατούς ξηράς. Ο στρατός ξηράς έχει προέχουσα σημασία στο πόλεμο διότι είναι το βασικό εργαλείο για τον έλεγχο εδαφών που είναι ο βασικός αντικειμενικός σκοπός σε κάθε σύρραξη. Βέβαια στην περίπτωση της Ελλάδας, λόγω της γεωγραφικής διαμόρφωσης και τα δυνητικά θέατρα επιχειρήσεων, αυτό δε μπορεί να θεωρηθεί αξίωμα, αντιθέτως οι ΕΕΔ καλούνται να αποκτήσουν ναυτική και εναέρια κυριαρχία ταυτόχρονα και σε συνδυασμό με την επιτυχή εκτέλεση χερσαίων επιχειρήσεων. Γι΄αυτό η προτεινόμενη Δομή Δυνάμεων πρέπει να λαμβάνει υπόψη ότι "το πρώτο πλήγμα, το οποίο εγκαινιάζει την καθοριστική εναρκτήρια φάση του πολέμου, πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μαζικότερο και καιριότερο".
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ

Το όραμα για τον ΕΣ του μέλλοντος θέλει ένα στράτευμα σύγχρονο, ισχυρό, ευέλικτο και ταχυκίνητο. Προτεραιότητα, μετά την επίτευξη πλήρους μηχανοκίνησης τη δεκαετία του ΄90, έχει η δημιουργία δυνάμεων ταχείας επέμβασης με μεγάλη ισχύ πυρός. Σε γενικές γραμμές η προωθούμενη Δομή Δυνάμεων (ΔΔ) που θα ισχύει μέχρι το 2020 κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση πλην:
1. της μεταφοράς του Β΄Σώματος Στρατού από τη Βέροια στο Διδυμότειχο στη σημερινή ζώνη ευθύνης του Δ΄ΣΣ, που μόνο προβλήματα θα προκαλέσει.
2. της επιχειρούμενης κατάργησης της 1ης Στρατιάς.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός Στρατός είναι γνωστά, έχουν επισημανθεί κατά καιρούς αλλά αξίζει να αναφερθούν για μια ακόμα φορά οι απαιτούμενες τομές:
1. Καθολική μείωση του αριθμού των θέσεων των ανωτάτων αξιωματικών και άμεση αντιμετώπιση της μάστιγας της γραφειοκρατίας με μείωση του προσωπικού που υπηρετούν σε επιτελεία και γραφεία.
2. Προώθηση και ολοκλήρωση της τετραγωνικής δομής των Ταξιαρχιών.
3. Κλείσιμο της συντριπτικής πλειοψηφίας των ΚΕΝ* και των απενεργοποιημένων μονάδων, απαλλοτρίωση της ακίνητης περιουσίας προς όφελος της δημιουργίας πολυδύναμων στρατοπέδων ή της επέκτασης των ήδη υπάρχοντων, με υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις και προηγμένα μέτρα ασφαλείας. Στόχος είναι η συγκέντρωση των διασκορπισμένων ανά την επικράτεια μονάδων στη Βόρειο Ελλάδα, η επίτευξη πλήρους επάνδρωσης, η μείωση του προσωπικού από καθήκοντα φύλαξής και η διάθεσή τους προς όφελος της εκπαιδευσης. Ενδεικτικά, τα δύο ΚΕΝ που λειτουργούν στο νομό Σερρών θα μπορούσαν να μεταφερθούν και να ενοποιηθούν με μονάδες στους γειτονικούς νομούς.
4. Προμήθεια των κατάλληλων όπλων, μέσων και υλικών που θα διακρίνονται από υψηλό επίπεδο αυτοματισμού, δηλαδή χαμηλές απαιτήσεις επάνδρωσης. Η δημιουργία και δεύτερης Αερομεταφερόμενης Ταξιαρχίας είναι ένα θετικό βήμα αλλά δυστυχώς χωρίς αντίκρυσμα όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμα μεταφορικά ελικόπτερα.
5. Δημιουργία κοινού Διακλαδικού Συστήματος Ελέγχου Διοίκησης και Πληροφοριών (C4I) και ενίσχυση της ΔΔΣΠ.
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ

Το Πολεμικό Ναυτικό με τη συμμετοχή του στις επιχειρήσεις και τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ έχει αποδείξει το υψηλότατο επίπεδο και την ικανότητα επιτυχούς δράσης σε ανοιχτές θάλασσες με αυξημένο επίπεδο απειλών. Ως κορυφαίες προτεραιότητες για το ΠΝ μπορούν να θεωρηθούν:
1. η επανάκτηση της ικανότητας αεράμυνας περιοχής μέσω του προγράμματος ναυπήγησης νέων φρεγατών
2. η διατήρηση της υφιστάμενης ΔΔ που προβλέπει 12 υποβρύχια
3. η προμήθεια σύγχρονων Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ) για την επαύξηση της ικανότητας επιτήρησης και διεξαγωγής ανθυποβρυχιακού πολέμου (αν και υπήρξε βούληση για τη δημιουργία Ναυτικής Αεροπορίας, οι δυσμενείς οικονομικές συγκυρίες αποτέλεσαν ανασταλτικό παράγοντα).
Σε κάθε περίπτωση, το ΠΝ έχοντας απέναντί του τα αριθμητικά υπέρτερα μέσα του Τουρκικού Ναυτικού θα πρέπει να επενδύσει στη τεχνολογική υπεροχή.
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ

Η ΔΔ για τη Πολεμική Αεροπορία μέχρι το 2020 προβλέπει "οροφή" των 300 μαχητικών αεροσκαφών, στόχος εφικτός αρκεί να υλοποιηθούν τα κατάλληλα προγράμματα εκσυγχρονισμού και προμηθειών, τόσο του ΝΜΑ όσο και των απαραίτητων ανταλλακτικών. Επιτακτική κρίνεται η αύξηση των ωρών πτήσεων αλλά και η προμήθεια αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού που αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος για κάθε σύγχρονη Αεροπορία. Στο εξοπλιστικά ζητήματα θα αναφερθούμε στο τέταρτο και τελευταίο μέρος. Ο Ταξίαρχος (εα) Χρ. Κουτσογιαννόπουλος γράφει:
"Είναι παραδεκτό από τους στρατιωτικούς αναλυτές ότι το αεροπορικό όπλο αποτελεί ένα από τα κύρια αποτρεπτικά όπλα αλλά πρέπει να έχει την δυνατότητα της αεροπορικής κυριαρχίας.
Ο αναμενόμενος κάτοχος αεροπορικής κυριαρχίας έχει στα χέρια του ένα πανίσχυρο όργανο αποτροπής διότι απλά, ο πιθανός αντίπαλος του που θα αντιμετωπίζει σοβαρά το ενδεχόμενο να ηττηθεί σε μια αεροπορική αναμέτρηση, δεν θα αποτολμήσει ποτέ την πρόκληση της.
Ο αδιαμφισβήτητος έλεγχος του αεροπορικού χώρου των επιχειρήσεων πάνω από το έδαφος ή το θαλάσσιο χώρο του αντίπαλου αποτελεί σήμερα την αναγκαία συνθήκη για την επιτυχημένη διεξαγωγή επιχειρήσεων ξηράς ή θαλάσσης
 Απώλεια του σημαίνει ουσιαστικά και αποτυχία των επιχειρήσεων αυτών, ανεξάρτητα από το μέγεθος και την ποιότητα των χερσαίων και των ναυτικών δυνάμεων.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι μετά την επίτευξη αεροπορικής κυριαρχίας στη περιοχή των επιχειρήσεων, θα διευκολυνθεί το σφυροκόπημα των χερσαίων και ναυτικών δυνάμεων του ηττημένου από τον αέρα οι οποίες δεν θα έχουν καμία πιθανότητα επιβίωσης όταν θα αντιμετωπίζουν μία αεροπορική δύναμη χωρίς ουσιαστικά δυνατότητα άμυνας.
Η εξασφάλιση αεροπορικής κυριαρχίας αυξάνει σημαντικά τη δυνατότητα περιορισμού τόσο της διάρκειας μιας σύρραξης όσο και των απωλειών σε ανθρώπινο δυναμικό, οπλικά μέσα και συστήματα αλλά και της υποδομής της χώρας που θα την αποκτήσει.
Με λίγα λόγια την επόμενη ημέρα της λήξης των εχθροπραξιών δεν υπάρχει τιμητική θέση για τον ηττημένο της αεροπορικής αναμέτρησης. Αυτό απέδειξαν συρράξεις όπως ο Πόλεμος της Κορέας, οι Αραβο-Ισραηλινοί Πόλεμοι από το 1948 έως και το 1982, η αεροναυμαχία των νησιών Falklands, και βέβαια η πλέον πρόσφατη γενικευμένη σύρραξη, ο επονομαζόμενος «Πόλεμος του Κόλπου».

Μετά λοιπόν από τη διαπίστωση ότι η απόκτηση αεροπορικής κυριαρχίας αποτελεί αναγκαία και ικανή συνθήκη για την επιτυχή έκβαση μιας σύρραξης, είναι σχεδόν προφανές ότι η επιδίωξη απόκτησης της αποτελεί για την Ελλάδα στρατηγική επιλογή, Εθνικής Ασφάλειας. Σε αυτή την επιλογή θα πρέπει να προσαρμοστούν τόσο τα εξοπλιστικά μας προγράμματα, όσο και όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες των πολιτικοστρατιωτικών οργάνων της χώρας." (EN)
*(Βέβαια απαιτείται ριζική αναθεώρηση του θεσμού της θητείας και του ΠΩΥΕ: Συνεχής ρεαλιστική εκπαίδευση, συνεχείς πορείες και βολές σε μη στατικούς στόχους, καθημερινή σωματικη αγωγή, καθιέρωση Σχολείου Μαχητή στα πρότυπα της Εθνικής Φρουράς, αντιμετώπιση της ευθυνοφοβίας και του "βύσματος", επαναφορά της 12μηνης θητείας για όσους επιθυμούν να υπηρετήσουν στις Ειδικές Δυνάμεις με τα κατάλληλα κίνητρα).
http://strategy-geopolitics4.blogspot.com/