Αρχαία Ελληνικά Αποφθέγματα

Δια της προσεκτικής αναγνώσεως των παρατιθεμένων κατωτέρω αποφθεγμάτων διαφόρων διακεκριμένων αρχαίων Ελλήνων πιθανώς ο σύγχρονος Έλλην, αναγνώστης θα δυνηθή ίσως να αντιληφθή, πόσον συγγενής παρά τας προσπαθείας των αριστερών και προοδευτικών καθαρμάτων που ρυπαίνουν την πατρίδα του, εξακολουθεί να παραμένη εις αυτόν η γλώσσα των αρχαίων προγόνων του.

-Άριστος οικός εστιν ο των περισσών μηδενός δεόμενος (επιθυμών) και των αναγκαίων μηδενός ενδεόμενος (στερούμενος).
 Πιττακός
-Επισφαλές μαινομέων δούναι μάχαιραν και μοχθηρώ δύναμιν.
Αντισθένης
-Μαλακόν (μαλθακόν) το φεύγειν τα επίπονα.
Αριστοτέλης
-Μηδέν πράξης προπετώς (απερισκέπτως).
Μένανδρος
-Ούτε σοφίη ούτε τέχνη εφικτόν, ήν μη μάθη τις.
Δημόκριτος
-Άνευ του μαθείν ουκ έστιν ουδέν χρησίμως ποιείν.
Πλούταρχος
-Ο στρατιωτικός βίος πολλά έχει μέρη της αρετής.
Αριστοτέλης
-Τα μεν διδακτά μανθάνω, τα δ' ευρετά ζητώ, τα δ' ευκτά παρά θεών ητησάμην.
Σοφοκλής
-Δύναμις πορίζεται εκ του Θεού.
Πλάτων
-Μοχθείν ανάγκη τους θέλοντας ευτυχείν.
Σοφοκλής
-Δεινόν οι πολλοί (το πλήθος), κακούργους όταν έχωσι προστάτας.
Ευριπίδης
-Ακολάστου στρατεύματος ουδέν όφελος.
Ξενοφών
-Οι αγαθοί (ενάρετοι) των ανθρώπων θεού τι μέρος έχουσι.
Πιττακός
-Εν τη προαιρέσει (προθέσει) η μοχθηρία και το αδικείν.
Αριστοτέλης
-Οι εκούσιοι πόνοι (κόποι) την των ακουσίων υπομονήν ελαφροτέραν παρασκευάζουσι.
Δημόκριτος
-Βέλτιον έστιν άπαξ αποθανείν ή αεί προσδοκάν (αποθανείν).
Πλάτων
-Πιθανώτεροι (πειστικότεροι) οι απαίδευτοι εν τοις όχλοις.
Αριστοτέλης
-Μηδέν είναι μήτε τέχνην άνευ μελέτης μήτε μελέτην άνευ τέχνης.
Πρωταγόρας
-Ο Θεός την ακοσμίαν ευταξία μετέβαλεν εις κόσμον.
Πλούταρχος
-Το γαρ θανείν ουκ αισχρόν, αλλ' αισχρώς θανείν.
Μένανδρος
-Μη επιθυμείν αδυνάτων.
Χίλων
-Η διανοητική αρετή το πλείον εκ διδασκαλίας έχει την γένεσιν και αύξησιν.
Αριστοτέλης
-Δίδασκε και μάνθανε το άμεινον (καλύτερον).
Πιττακόν
-Ομίλου αχρηίου (αχρείου) ουδέν εστίν ασυνετώτερον ουδέ υβριστότερον.
Ηρόδοτος
-Προπέτεια (απερισκεψία) πολλοίς εστίν αιτία κακών.
Μένανδρος
-Σταγόνες ύδατος πέτρας κοιλαίνουσι.
Παροιμία
-Τον φόβον ορίζονται προσδοκίαν κακού.
Αριστοτέλης
-Ουδέν άλλο αγαθόν έστι (τω στρατιώτη) ή όπλα και αρετή.
Ξενοφών
-Πάσι τοις ούσιν υπόκειται φθορά και μεταβολή.
Πολύβιος
-Ανθρώποις πάσι ταυτό αγαθόν και αληθές ηδύ δε άλλω άλλο.
Δημόκριτος
-Παν το πολύ τη φύσει πολέμιον.
Ιπποκράτης
-Δειλοί άνθρωποι ουκ έχουσι εν μάχη αριθμόν.
Ευριπίδης
Αλγεινοτέρα ανδρί φρόνημα έχοντι η μετά του μαλακισθήναι κάκωσις ή ο μετά του μαλακισθήναι κάκωσις ή ο μετά ρώμης και κοινής ελπίδος άμα γιγνόμενος ανεπαίσθητος θάνατος.
Θουκυδίδης
-Ατυχή είναι τον ατυχίαν μη φέροντα (υποφέροντα).
Βίας
-Επί δείπνα των φίλων βραδέως πορεύου, επί δε τας ατυχίας ταχέως.
Χίλων
-Αγαθούς τίμα.
Περίανδρος
-Μοχθείν βροτοίσιν (ανθρώποις) ανάγκη.
Ευριπίδης
-Ισχυρόν όχλος εστίν, ουκ έχει δε νούν.
Μένανδρος
-Ουδέν η μάθησις, αν μη νούς παρή.
Παροιμία
-Μαθημάτων φρόντιζε μάλλον χρημάτων τα γαρ μαθήματ' ευπορεί (προμηθεύουν) τα χρήματα.
Φιλήμων
-Τη δε μοχθηρία ου συγγνώμη, ουδέ των άλλων ουδενί των ψεκτών (κατακριτέων).
Αριστοτέλης
-Η φύσις εκάστου όντος ορίζει τον οικείον κόσμον.
Πλάτων
-Αγαθόν ου το μη αδικείν, αλλά το μηδέ εθέλειν (αδικείν).
Δημόκριτος
-Νούν χρή τον στρατηλάτην έχειν.
Ευριπίδης
-Το μεν ασφαλές επαινείται μόνον, το δε επικίνδυνον και θαυμάζεται.
Πλούταρχος.