Του Νίκου Λυγερού
Ποιος θέλει να είναι ένα πιόνι; Αυτό το ερώτημα αν τεθεί σ’ ένα κοινωνικό πλαίσιο, θεωρείται προσβλητικό, ενώ επί της ουσίας, όχι μόνο είναι σωστό αλλά αποτελεί μάλιστα μια προσφορά. Ας το επεξηγήσουμε, για να δούμε την πεμπτουσία του. Πρώτον όταν είσαι εκτός σκακιέρας ό,τι και να είσαι εν δυνάμει, βασιλιάς, βασίλισσα, αξιωματικός, ίππος, πύργος, πιόνι, δεν είσαι τίποτα παρά μόνο ένα κομμάτι ξύλο δίχως αξία. Αν αντιληφθείς ότι αυτός που είναι εκτός σκακιέρας δεν συμβάλλει πια στον αγώνα. Άρα το αρχικό ερώτημα μετατρέπεται σε μια θεμελιακή ερώτηση που έχει στρατηγική σημασία, η οποία είναι: ποιος θέλει να συμμετάσχει στον αγώνα που θα εξελιχθεί πάνω στη σκακιέρα; Διότι το πιόνι έχει νόημα και μάλιστα τοποστρατηγικό μόνο και μόνο πάνω στη σκακιέρα. Εκεί, το πιόνι αποτελεί μια πολλαπλότητα που έχει τουλάχιστον πέντε διαστάσεις λόγω κινήσεων που είναι ικανό να εκτελέσει. Υπενθυμίζουμε στους μη σκακιστές ότι το πιόνι μπορεί να κάνει ανάλογα με τη θέση του πάνω στη σκακιέρα και τη θέση των αντιπάλων, τις εξής κινήσεις: μετακίνηση δύο τετραγώνων, μετακίνηση ενός τετραγώνου, πάρσιμο διαγώνια, προαγωγή και en passant. Έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι το πιόνι, έχει τις πιο πολύπλοκες κινήσεις από όλα τα κομμάτια. Έτσι το να παίξει κανείς το πιόνι σε μια σκακιέρα, του δίνει τη δυνατότητα να λειτουργήσει με πενταπλό τρόπο, πράγμα το οποίο είναι σπάνιο. Κατά συνέπεια το να είμαστε το πιόνι σ’ έναν αγώνα, σημαίνει πρακτικά ότι είναι ήδη μια τεράστια δυνατότητα που πρέπει να αξιοποιήσουμε.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=18710&l=gr
Αναρτήσεις
