200 Έλληνες νεκροί για να υπερασπιστούν το άγαλμα…της Αφροδίτης της Μήλου

Γάλλοι σκότωναν Έλληνες για να αρπάξουν την Αφροδίτη της Μήλου! ------Πάνω από 200 Έλληνες έπεσαν νεκροί για να υπερασπιστούν το άγαλμα….......

Πολλοί από εμάς έχουμε…επισκεφθεί το Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, και έχουμε θαυμάσει τον τεράστιο καλλιτεχνικό πλούτο που φυλάσσεται σ΄αυτό το Μουσείο.

Ο επισκέπτης μένει έκθαμβος και άφωνος μπροστά σε έργα τέχνης που έχουν δημιουργήσει μεγάλοι καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο, όπου η αρμονία, το αισθητικό κάλλος, και η τεχνική αρτιότητα αποτυπώνονται στο καμβά, στο μπρούντζο και στο μάρμαρο. 

Ένα από τα πιο σημαντικά έργα τέχνης, που η διεύθυνση του Μουσείου προβάλλει με ιδιαίτερο καμάρι, είναι το μαρμάρινο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου, ένα έργο που δεν έχει με ακρίβεια προσδιοριστεί από ποιον καλλιτέχνης έχει φιλοτεχνηθεί.

Το άγαλμα βρέθηκε το 1820 στη κατεχόμενη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία Μήλο.

Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι το άγαλμα πουλήθηκε από τους Τούρκους στους Γάλλους και οι Γάλλοι για να το φυγαδεύσουν στο Παρίσι μετά την αγορά του, το φόρτωσαν σε ένα καράβι. Όταν οι Έλληνες της Μήλου πληροφορηθήκαν ότι το άγαλμα θα έφευγε από το νησί, ξεσηκώθηκαν για να αποτρέψουν τη φυγή του, κι’ αυτό, γιατί το θεωρούσαν μέρος του Πολιτισμού τους. Τέτοια ήταν η αντίδραση που οι Γάλλοι πυροβόλησαν και σκότωσαν μερικούς Έλληνες.

Όταν τελικά το άγαλμα φορτώθηκε στο πλοίο, οδηγήθηκε πρώτα στον Πειραιά πριν ταξιδέψει για τη Γαλλία. Κάποιοι από τους ‘Ελληνες της Μήλου πήγαν στον Πειραιά για να σταματήσουν την αρπαγή του αγάλματος.

Όπως γράφει ο Έλληνας ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης στην εξάτομη «Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821»: Στον Πειραιά όταν μαθεύτηκε το γεγονός μαζεύτηκαν στην προκυμαία πάνα από χίλιοι άνθρωποι που προσπαθούσαν να ματαιώσουν την αρπαγή του αγάλματος.

Τέτοια ήταν η αντίδραση, που συγκρουστήκαν με το γαλλικό πλήρωμα του πλοίου και τα τουρκικά στρατεύματα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Πάνω από 200 Έλληνες πέσανε νεκροί και τελικά το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου φυγαδεύτηκε στη Γαλλία. (μάλιστα λέγεται ότι το ένα χέρι του αγάλματος μέσα στη δίνη της συμπλοκής έπεσε στη θάλασσα και χάθηκε).

Αυτοί λοιπόν οι «αμόρφωτοι» Έλληνες ψαράδες και αγρότες δώσανε τη μάχη της αξιοπρέπειας δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους για να υπερασπιστούν το Πολιτισμό τους.

- See more at: http://www.pronews.gr/portal/20160103/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%B1/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%AC%CE%BE%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%B4%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%AE%CE%BB%CE%BF%CF%85#sthash.cuAUqgkT.dpuf

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "200 Έλληνες νεκροί για να υπερασπιστούν το άγαλμα…της Αφροδίτης της Μήλου"

Μακραίωνη λαϊκή τέχνη η Τηνιακή Μαρμαροτεχνία

 Η Τηνιακή Μαρμαροτεχνία στον κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO-----

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου Πολιτισμού, «η ένταξη της Τηνιακής Μαρμαροτεχνίας στον Κατάλογο με τις πιο χαρακτηριστικές εκφάνσεις του άυλου πολιτισμικού πλούτου της ανθρωπότητας δίνει την ευκαιρία να αναδειχθούν μερικές από τις πολλές όψεις της μακραίωνης αυτής λαϊκής τέχνης: οι αφηγήσεις ζωής των ντόπιων λαϊκών μαστόρων, οι προφορικές παραδόσεις που συνδέονται με την τέχνη, οι εθιμικές λειτουργίες και πρακτικές που τη συνοδεύουν, αλλά και η σημασία της για τη συλλογική μνήμη και την ταυτότητα των ίδιων των Τηνίων.

 Και βέβαια, τα ίδια τα έργα των Τηνίων καλλιτεχνών, καρπός απαράμιλλης μαστοριάς και αισθητικής με πολύ βαθιές ρίζες στον χώρο και τον χρόνο».

H UNESCO αναφέρει σε ανακοίνωσή της: «Η τέχνη της μαρμαροτεχνίας είναι έκφραση της πολιτιστικής ταυτότητας της Τήνου. Οι μαρμαροτεχνίτες έχουν έχουν εμπειρική γνώση για τη δομή και τις ιδιότητες του μαρμάρου. Η μετάδοση (γνώσεων) ακολουθεί τη μακρόχρονη παράδοση όπου οι δεξιότητες περνάνε από τον δάσκαλο στον μαθητευόμενο, που είναι συνήθως μέλη της ίδιας οικογένειας. Παραδοσιακά μοτίβα είναι κυρίως θρησκευτικά ή αποτρεπτικού χαρακτήρα και συχνά απεικονίζουν κυπαρίσσια, λουλούδια, πουλιά και πλοία και τοποθετούνται σε κτίρια, εκκλησίες και νεκροταφεία. Τα σχέδια για τα τυπικά μαρμάρινα αγγεία και τους φεγγίτες χρησιμοποιούνται για να φέρουν γονιμότητα και ευημερία».

Η απόφαση να ενταχθεί η Τηνιακή Μαρμαροτεχνία στον κατάλογο της UNESCO ελήφθη στην 10η διάσκεψη της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς στην Ναμίμπια.

Η Τηνιακή Μαρμαροτεχνία είναι το τρίτο στοιχείο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς που εγγράφει η χώρα μας στον Αντιπροσωπευτικό Κατάλογο.

Όπως αναφέρει το υπουργείο Πολιτισμού, η απόφαση της Διακυβερνητικής Επιτροπής συνοδεύεται από έπαινο για τον φάκελο που υπέβαλε η χώρα και ιδιαίτερα για το δεκάλεπτο φιλμ «Μόνο τον μαντρακά βαστεί...», που συμπλήρωσε την τεκμηρίωση του στοιχείου. Το φιλμ, μάλιστα, αυτό προτείνεται ως πρότυπο για την ανάδειξη ανάλογων στοιχείων της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.

Την ευθύνη της συγκρότησης του φακέλου είχε η αρμόδια Υπηρεσία του ΥΠΠΟΑ για την εφαρμογή της Σύμβασης για τη Διαφύλαξη της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς, η Διεύθυνση Νεώτερου Πολιτιστικού Αποθέματος και Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Περισσότερα για την εφαρμογή της Σύμβασης στην Ελλάδα, αλλά και για το Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς μπορεί κανείς να βρει στον ιστότοπο ayla.culture.gr.

Newsroom ΔΟΛ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μακραίωνη λαϊκή τέχνη η Τηνιακή Μαρμαροτεχνία"

Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις που εγιναν στον κοσμο.

Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ	ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ή ΕΦΕΥΡΕΣΗ	ΟΝΟΜΑ	ΧΩΡΑ
80000 πΧ	φωτιά
4000 πΧ	κεραμουργία		Μεσοποταμία
3000 πΧ	τροχός		Μεσοποταμία
2500 πΧ	αλέτρι
2500 πΧ	άρμα
4000 πΧ	γραφή		Μεσοποταμία
1050 πΧ	αλφάβητο		Ελλάδα-Φοινίκη
776 πΧ	Ολυμπιακοί αγώνες		Ελλάδα
687 πΧ	νόμισμα	Γύγης	Λυδία
600 πΧ	ηλεκτρισμός	Θαλής	Ελλάδα
300 πΧ	κλεψύδρα		Ελλάδα
900 μΧ	πέταλο
1000	φακός		Άραβία
1000	μπαρούτι		Κίνα
1040	κινητό τυπογραφικό στοιχείο		Κίνα
1088	πυξίδα		Κίνα
1300	πιρούνι	Εδουάρδος Α'	Αγγλία
1320	κανόνι		Ευρώπη
1421	οβίδα		Ευρώπη
1450	τυπογραφικό πιεστήριο	Γουτεμβέργιος	Γερμανία
1492	κακάο		Αμερική
1495	ουΐσκι	Κορ	Σκοτία
1500	καισαρική τομή	Νούφερ	Ελβετία
1500	ρολόι τσέπης	Χένλαϊν	Γερμανία
1534	πατάτα		Περού
1543	ηλιακό σύστημα	Κοπέρνικος	Πολωνία
1565	μολύβι από γραφίτη		Ελβετία
1590	μικροσκόπιο	Γιανς	Ολλανδία
1594	χειροβομβίδα		Γαλλία
1608	τηλεσκόπιο	Λιπερσχεϊ	Ολλανδία
1609	εφημερίδα	Ζένε	Γερμανία
1620	υποβρύχιο	Ντέμπελ	Ολλανδία
1642	αριθμομηχανή	Πασκάλ	Γαλλία
1643	βαρόμετρο	Τοριτσέλι	Ιταλία
1650	αεραντλία	Γκέρικε	Γερμανία
1679	χύτρα ατμού	Παπέν	Γαλλία
1709	πιάνο	Κριστοφόρι	Ιταλία
1712	βιομηχανική ατμομηχανή	Νιουκάμεν	Αγγλία
1716	κεντρική θέρμανση	Τρίβαλντ	Σουηδία
1718	πολυβόλο	Πακλ	Αγγλία
1718	θερμόμετρο υδραργύρου	Φαρενάιτ	Γερμανία
1734	πυροσβεστήρας	Φουκς	Γερμανία
1752	αλεξικέραυνο	Φράνκλιν	ΗΠΑ
1758	εξάντας	Κάμπελ	Αγγλία
1764	κλωστική μηχανή	Χάρισον	Αγγλία
1769	ατμομηχανή	Βατ	Αγγλία
1770	ατμοκίνητο όχημα	Κινιό	Γαλλία
1777	ατμόπλοιο	ντ' Αμπαν	Γαλλία
1783	αερόστατο	Μονγκολφιέ	Γαλλία
1797	αλεξίπτωτο	Γκαρνερέν	Γαλλία
1801	αργαλειός
1803	ατμάμαξα	Τρεβιθικ	Αγγλία
1808	γραφομηχανή	Τούρι	Ιταλία
1811	κονσέρβα	Ντόνκιν, Χολ	Αγγλία
1822	φωτογραφία	Νιέπς	Γαλλία
1824	αλφάβητο τυφλών	Μπράιγ	Γαλλία
1830	ραπτομηχανή	Τιμονιέ	Γαλλία
1834	θεριστική μηχανή	Κόρμικ	ΗΠΑ
1836	περίστροφο	Κολτ	ΗΠΑ
1839	ποδήλατο	Μακμίλαν	Σκοτία
1840	γραμματόσημο		Αγγλία
1844	τηλέγραφος	Μορς	ΗΠΑ
1860	παστερίωση	Παστέρ	Γαλλία
1866	νόμοι κληρονομικότητας	Μέντελ	Τσεχία
1867	δυναμίτης	Νόμπελ	Σουηδία
1876	τηλέφωνο	Μπελ	ΗΠΑ
1877	φωνογράφος	Έντισον	ΗΠΑ
1878	μικρόφωνο	Χιουζ	ΗΠΑ
1879	λαμπτήρας πυρακτώσεως	Έντισον	ΗΠΑ
1885	μοτοσικλέτα	Ντέμλερ	Γερμανία
1890	κλιματισμός		ΗΠΑ
1891	ηλεκτρικό σίδερο
1891	ανεμιστήρας
1893	ασπιρίνη	Μπάγιερ	Γερμανία
1895	ξυριστική μηχανή	Ζιλέτ
1895	κινηματογράφος	Λιμιέρ	Γαλλία
1895	λάστιχο αυτοκινήτου	Μισλεν	Γαλλία
1895	ακτίνες Χ	Ρέντγκεν	Γερμανία
1896	ραδιόφωνο	Ποπόφ, Μαρκόνι
1896	ραδιενέργεια	Μπεκερέλ	Γαλλία
1903	πτήση αεροπλάνου	Ράιτ	ΗΠΑ
1908	ηλεκτρική σκούπα	Σπανγκλερ
1918	υπέρηχοι	Λανζεβέν	Γαλλία
1920	ρολόι χειρός
1921	ινσουλίνη	Μπάντινγκ, Μπεστ	Καναδάς
1922	ψυγείο
1925	τηλεόραση	Μπερντ, Κάρολους
1927	πενικιλίνη	Φλέμινγκ	Σκοτία
1930	ηλεκτρικό πλυντήριο
1930	φωτοστοιχειοθεσία	Ούχερ	Ουγγαρία
1935	νάιλον	Καρόδερς	ΗΠΑ
1938	αντιβιοτικά	Φλόρεϊ, Τσέιν	Σκοτία
1938	φωτοτυπία		ΗΠΑ
1939	σχάση πυρήνα ατόμου	Χαν	Γερμανία
1939	αεριωθούμενο αεροπλάνο		Γερμανία
1940	έγχρωμη τηλεόραση	Γκολντμαρκ	ΗΠΑ
1940	ραντάρ		Αγγλία
1940	μαγνητόφωνο
1945	ατομική βόμβα		ΗΠΑ
1945	ηλεκτρονικός υπολογιστής	Έκερτ, Μόκλι	ΗΠΑ
1947	φακοί επαφής		ΗΠΑ
1955	ατομικό υποβρύχιο
1956	βίντεο
1960	λέιζερ	Μέιμαν	ΗΠΑ
1983	δίσκος κόμπακτ
1987	τελεφάξ
1988	ασύρματη τηλεφωνία
1997	κλωνοποίηση ζώου		Σκοτία
Εάν, χωρίς την πρόθεσή μας, θίγουμε μέσω των σελίδων μας πνευματικά δικαιώματα, παρακαλούμε για την ενημέρωσή μας.         Η ηλεκτρονική δ/νση καταχωρίζεται στην ιστοσελίδα AltaSearch	Ξενόγλωσσες ιστοσελίδες για τις εφευρέσεις Famous Inventions : A to Z List of inventions named after people (Wikipedia)List of inventors (Wikipedia)National Inventors Hall of Fame (Wikipedia)A Guide to Inventions and Discoveries Inventors and Inventions Women Inventors A-Z Inventions of the 20th century Collection Bottin des inventeurs la chronologie des inventions Ελληνικές σελίδες για τις εφευρέσειςΕφευρέσεις του 20ου αιώνα Εφευρέσεις .	Οι σελίδες μαςΗ μίμηση του Χριστού Altasearch 1 Altasearch 2 Εκπαιδευτικές σελίδες Θετίδιο1 Θετίδιο2 Φωτογραφίες από το Θετίδιο Εφευρέσεις Χρηστικά λεξικά Φιλοσοφική σκέψη Δαιμόνιο (Σωκρατικό)	Επιστροφή στην αρχική Γ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις που εγιναν στον κοσμο. "

   ΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΡΩΜΑΙΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

Οι βασικές γνώσεις των Ρωμαίων για την κατασκευή των οδοστρωμάτων προέρχονταν από τους Ετρούσκους και τους Καρχηδόνιους, τις οποίες φυσικά προσάρμοσαν στις νέες ανάγκες.

Περί το 100 μ.Χ. η αυτοκρατορία διέθετε ένα οδικό δίκτυο συνολικού μήκους περίπου 80.000 χιλιόμετρων, σε μια περιοχή που σήμερα συμπεριλαμβάνει περισσότερες από 30 χώρες.
Οι ρωμαϊκοί δρόμοι ήταν προσεκτικά σχεδιασμένοι και κατασκευάζονταν έτσι ώστε να είναι στερεοί, εύχρηστοι και όμορφοι. 

Το ιδανικό ήταν να συνδέουν μια αφετηρία με κάποιον προορισμό μέσω της συντομότερης δυνατής διαδρομής, κάτι που εξηγεί γιατί πολλοί δρόμοι έχουν μακριά ευθεία τμήματα. Πολλές φορές, όμως, οι δρόμοι χρειαζόταν να ακολουθούν τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους. 

Όπου ήταν δυνατόν, σε λοφώδεις και ορεινές περιοχές, οι Ρωμαίοι μηχανικοί κατασκεύαζαν τους δρόμους τους στη μέση της πλαγιάς, από την πλευρά του βουνού που έβλεπε ο ήλιος. 

Για όσους χρησιμοποιούσαν τους δρόμους, αυτή η θέση ελαχιστοποιούσε οποιαδήποτε δυσκολία θα μπορούσε να προκύψει εξαιτίας αντίξοων καιρικών συνθηκών.

Πρώτα καθοριζόταν η πορεία του δρόμου. 

Αυτή την εργασία την ανέθεταν σε τοπογράφους της εποχής. 

Κατόπιν, άφηναν σε λεγεωνάριους, εργάτες ή δούλους την κοπιαστική εργασία του σκαψίματος. 

Σκάβονταν δύο παράλληλα χαντάκια κατά μήκος των πλευρών του μελλοντικού δρόμου. 
Η ελάχιστη απόσταση μεταξύ τους ήταν περίπου 2,5 μέτρα, αλλά η συνηθισμένη απόσταση ήταν 4 μέτρα, ενώ είχαν μεγαλύτερο πλάτος στις στροφές. 

Το τελικό πλάτος του δρόμου μπορούσε να φτάσει και τα 10 μέτρα. 

Στη συνέχεια απομάκρυναν το χώμα που υπήρχε ανάμεσα στα δύο χαντάκια, σχηματίζοντας μια βαθιά τάφρο. 

Το συνολικό πάχος του οδοστρώματος κυμαινόταν μεταξύ 60εκ. και 250 εκ. 

Μόλις έφταναν σε στέρεο έδαφος, γέμιζαν το κοίλωμα με τρεις ή τέσσερις στρώσεις διαφορετικών υλικών. 
Η πρώτη στρώση συνήθως αποτελούνταν από μεγάλες πέτρες ή μπάζα. 

Κατόπιν πρόσθεταν χαλίκια ή επίπεδες πέτρες, υλικά που συγκρατούνταν με σκυροκονίαμα. 

Το λεγόμενο ρωμαϊκό μπετόν ήταν ένα μίγμα ηφαιστειακού χώματος, αρχικά από την πόλη Puteoli της Καμπανίας, το οποίο ανακατευόταν με ασβέστη και χαλίκι. 

Αυτό το υλικό χυνόταν και σε ξύλινα καλούπια, όπως το σημερινό σκυρόδεμα. 

Πάνω έβαζαν συμπιεσμένα χαλίκια. 

Τοποθετούσαν τα κράσπεδα και στις δύο πλευρές της διαδρομής.
Η τελευταία επίστρωση ήταν από μεγάλες κροκάλες. 

Το κεντρικό μέρος του δρόμου το κατασκεύαζαν λίγο υπερυψωμένο , κατευθύνοντας έτσι τα όμβρια ύδατα στα αποχετευτικά χαντάκια που κατασκεύαζαν στις δυο πλευρές του δρόμου.
Αποτέλεσμα ήταν να κατασκευαστούν δρόμοι, οι οποίοι είχαν τεράστια ανθεκτικότητα και μερικοί διατηρούνται μέχρι τις ημέρες μας (υπολείμματα της Εγνατίας οδού είναι και σήμερα ορατά στο ύψος της Καβάλας).
Οι ταξιδιώτες μπορούσαν να πάρουν πληροφορίες για τις αποστάσεις συμβουλευόμενοι τα οδόσημα. 

Αυτές οι πέτρες, οι οποίες διέφεραν σε σχήμα και ήταν συνήθως κυλινδρικές, τοποθετούνταν κάθε 1.480 μέτρα - όσο ήταν το μήκος του ρωμαϊκού μιλίου. 

Ο πεζός, συνήθως, κάλυπτε περίπου 25 με 30 χιλιόμετρα την ημέρα. 

Σε αυτή την απόσταση υπήρχαν σταθμοί ανάπαυσης, όπου οι ταξιδιώτες μπορούσαν να αλλάξουν άλογα, να αγοράσουν τρόφιμα ή, σε μερικές περιπτώσεις, να διανυκτερεύσουν. Μερικά από αυτά τα σημεία παροχής υπηρεσιών εξελίχθηκαν σε κωμοπόλεις.
Στρατιώτες, πρέσβεις, έμποροι, κήρυκες, γεωγράφοι, περιηγητές, καλλιτέχνες όλοι τους χρησιμοποιούσαν αυτούς τους δρόμους. 

Και μαζί τους διακινούνταν ιδέες, καλλιτεχνικές επιρροές καθώς και φιλοσοφικές και θρησκευτικές δοξασίες, περιλαμβανομένων και εκείνων της Χριστιανοσύνης. 

Μέχρι τα μέσα περίπου του 19ου αιώνα οι άμαξες της εποχής χρησιμοποιούσαν ακόμα τις ρωμαϊκές οδούς, στις οποίες φυσικά είχαν γίνει κατά καιρούς εργασίες συντήρησης και βελτίωσης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

                              TO ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Κάθε καρυδιάς καρύδι, σε επίπεδο ηγεσίας, συγκεντρώθηκε χθες στο Παρίσι για να διαδηλώσει το φόβο του από τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, ή να υποκριθεί τη συμπαράστασή του προς τη Δύση αλλά, παράλληλα, και να την νουθετήσει, όπως ο κ. Νταβούτογλου.

Η εξουσία, όταν ασκείται στο ανώτατο επίπεδο, δεν συγκινείται από τη δολοφονία αθώων ανθρώπων.

Εκατομμύρια Αρμένιοι, Έλληνες και Ασσύριοι έχασαν τη ζωή τους στη δεύτερη δεκαετία του αιματηρού 20ού αιώνα σε μια εκδήλωση ακραία γενοκτονίας από το τουρκικό κράτος και δεν ίδρωσε το αυτί κανενός.

Δεν ιδρώνει και σήμερα.

Το ίδιο επαναλήφθηκε πολλές φορές από το Βιετνάμ μέχρι τις ημέρες μας με τις επεμβάσεις των Δυτικών δυνάμεων σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.

Δεκαεπτά, συνολικά, άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη Γαλλία τις τελευταίες ημέρες εξαιτίας του θρησκευτικού φανατισμού.

Εκδηλώσεις σαν τις χθεσινές δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα.

Οι ρίζες του είναι βαθιές.

Η ιστορία είναι γεμάτη ατυχήματα αλλά και επαναλαμβάνεται.

Αν το Βυζάντιο ήταν σε μερικές περιπτώσεις περισσότερο ευέλικτο και δεν περιφρονούσε τους νομάδες της Αραβικής σήμερα χερσονήσου, κι αν δεν εμφανιζόταν ο Μωάμεθ την κρίσιμη εκείνη περίοδο, ο αραβικός κόσμος θα μιλούσε ελληνικά και η θρησκεία του θα ήταν επίσης διαφορετική.

Η ιστορία, όμως, δεν γράφεται με τα αν.

Ο Μωάμεθ εμφανίστηκε και οι Άραβες τον αποδέχτηκαν ως προφήτη.

Οι συνθήκες του βίου του, ο κόσμος στον οποίο απευθυνόταν και, αργότερα, η σταδιακή συνειδητοποίηση των Αράβων ως ευρύτερης ομάδας με κοινά συμφέροντα, διαμόρφωσαν μια παράδοση και μια θεολογία, το Ισλάμ.

Η ανάγκη επέκτασης των Αράβων πέραν της χερσονήσου τους, έπρεπε να εμψυχώσει τους μαχητές και να τους πείσει ότι αν πεθάνουν για την επικράτηση της θεϊκής αλήθειας όπως εκφράστηκε από τον Μωάμεθ, θα πάνε στον παράδεισο όπου θα απολαύσουν το μέλι και το γάλα, παρέα με όμορφες κορασίδες (σούρα 47, 15, βλ. και 43,72-73. 55,46-56 εξ. 56,12-37.77,41-44).

Το αραβικό Ισλάμ επεκτάθηκε, έφθασε μέχρι τη Γαλλία, πολιόρκησε και απείλησε να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, υποχώρησε στη συνέχεια και διαμόρφωσε τα σημερινά εθνικά κράτη του.

Το περιεχόμενο της θρησκείας του, όμως, είναι το ίδιο.

Η κατάκτηση, διά της βίας, του κόσμου των απίστων, περιλαμβάνεται στη θεολογία του.

Έχει όμως και πολλές τάσεις και αιρέσεις.

Όλοι οι μουσουλμάνοι δεν ασπάζονται το μαχητικό και βίαιο Ισλάμ.

Δεν είναι όμως λίγοι αυτοί που το αποδέχτηκαν και αγωνίζονται για την επικράτησή του σε όλον το χώρο του κόσμου των απίστων.

Όλοι οι μουσουλμάνοι δεν είναι βίαιοι τζιχαντιστές, αλλά οι τζιχαντιστές λειτουργούν στο όνομα του Ισλάμ.

Η σύγχρονη αναβίωση του ισλαμικού φονταμενταλισμού οφείλεται στη Δύση, και κυρίως στις ΗΠΑ.

Στην αρχή για να υπονομεύσουν την παρουσία της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν, στη συνέχεια για να ανατρέψουν τα αραβικά κοσμικά καθεστώτα.

Σήμερα τα πράγματα δεν ελέγχονται.

Φαινόμενα σαν και αυτά των Δίδυμων Πύργων και της Charlie Hebdo θα τα συναντούμε συχνά.

Η αμφισβήτηση και της Δυτικής πολιτικής και των Δυτικών αξιών είναι έντονη, ακόμη και στο εσωτερικό των Δυτικών, λεγόμενων, κοινωνιών.

Ο πόλεμος, γιατί περί αυτού πρόκειται, οδηγεί ανθρώπους σε απόγνωση και σε αναζήτηση καταφυγίου στη Δύση.

Ακόμη και στο περιθώριο των Δυτικών κοινωνιών ζουν καλύτερα απ’ ό,τι στις εμπόλεμες περιοχές της πατρίδας τους.

Η ροή των προσφύγων δεν πρόκειται να σταματήσει.

Ο παραλογισμός της Δύσης είναι ότι επεδίωξε συνειδητά την ένταση της ροής αυτής με την υπονόμευση των κοσμικών καθεστώτων τους και στη συνέχεια με τις στρατιωτικές επεμβάσεις ή την ενθάρρυνση φυλετικών ή θρησκευτικών αντιπαραθέσεων.

Η επικράτηση, επίσης, πολυπολιτισμικών αντιλήψεων στις Δυτικές χώρες, έχει διαμορφώσει στο εσωτερικό τους μια κρίσιμη μάζα πολιτών που υπερασπίζεται όχι απλώς το δικαίωμα οποιουδήποτε να εισέλθει σ’ αυτές ως μετανάστης, αλλά ακόμη και δολοφονικές εκδηλώσεις όπως αυτή του Παρισιού.

Η ώσμωση της Ευρώπης με την Ασία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή είναι αναπόφευκτη.

Μια διαφορετική κοινωνία διαμορφώνεται σιγά-σιγά, και τα πολιτικά προτάγματα αρχίζουν να μεταβάλλονται.

Το φαινόμενο δεν μπορεί να ελεγχθεί.

Το σημείο ισορροπίας του αναζητείται.

Ακόμη και το «βεστφαλικό κράτος», το κράτος δηλαδή που δημιουργήθηκε στην Ευρώπη μετά την Ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, ήταν αποτέλεσμα αιματηρότατων θρησκευτικών πολέμων.

Οι θρησκείες ήταν και παραμένουν το άλλοθι των πολιτικών και κοινωνικών ιστορικών μεταβολών.

Ο Διαφωτισμός, η Γαλλική Επανάσταση, η Βιομηχανική Επανάσταση, η ανάδυση του εμπορίου και της αστικής τάξης ενίσχυσαν το ευρωπαϊκό κρατικό δημιούργημα το οποίο πλέον αμφισβητείται.

Δεν είναι οι πολιτικοί που ανοίγουν καινούριους δρόμους αλλά οι άνθρωποι του πνεύματος.

Τα κρατικά και πολιτειακά μορφώματα ακολουθούν πνευματικές και πολιτισμικές διεργασίες που συντελούνται επί μακρόν στις κοινωνίες.

Με αυτήν την έννοια, η Ευρώπη βρίσκεται σε πνευματική παρακμή και το αποτέλεσμα της παρακμής αυτής θα είναι η κρίση και στην πολιτειακή της συγκρότηση.

Το κράτος έθνος ( το «βεστφαλικό κράτος», όπως είπαμε) αμφισβητείται, και το ευρύτερο ευρωπαϊκό μόρφωμα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί να βρει το στίγμα της.

Τα τείχη δεν είναι λύση, ούτε και μπορούν να υψωθούν.

Αλλά και η ελεύθερη προσπέλαση αλλάζει τη σύνθεση των πληθυσμών, εισάγει πολλές κουλτούρες στις Δυτικές κοινωνίες.

Η Ευρώπη, όμως, σε αντίθεση με την Αμερική, είναι περισσότερο ανελαστική στην αφομοίωσή τους.

Ή, καλύτερα, μπορεί να τις αφομοιώσει ως έναν βαθμό ο οποίος φαίνεται να ξεπερνιέται.

Ακροδεξιές εθνικιστικές επιλογές είναι σχεδόν βέβαιον ότι θα υπάρξουν, αλλά η αποτελεσματικότητά τους θα είναι περιορισμένη.

Η απογοήτευση και από αυτές τις επιλογές θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη κρίση.

Το ίδιο και με τις αριστερές επιλογές.

Η εγκατάσταση στις Δυτικές χώρες ανεξέλεγκτου αριθμού μεταναστών θα οξύνει το οικονομικό πρόβλημα και το φαινόμενο της ανεργίας.

Σε ανάλογες περιπτώσεις, στην αρχαία εποχή, οι λαοί οδηγούνταν σε αποικισμούς (τέτοιοι ήταν οι ελληνικοί αποικισμοί) και στη νεότερη εποχή στην αποικιοκρατία.

Και από τις δύο επιλογές προέκυψαν λύσεις.

Στις ημέρες μας η μόνη λύση που διαφαίνεται είναι η παγκόσμια κινητικότητα όσων έχουν τη δυνατότητα αυτή.

Στην ελληνική περίπτωση, η αλλαγή της σύνθεσης ενός γηρασμένου και μη ανανεούμενου πληθυσμού δημιουργεί και άλλα, οξύτερα προβλήματα.

Όλα αυτά δεν είναι η περιγραφή ενός παραμυθιού που εξελίσσεται στο μέλλον, αλλά η πραγματικότητα που βιώνουμε και θα βιώσουμε στο προσδόκιμο όριο της ζωής μας.

Και το ερώτημα είναι: ασχολούνται με αυτά οι πολιτικοί μας;

Τα πρόσωπα που διεκδικούν την ψήφο μας σε όλ

α τα κόμματα έχουν το διανοητικό εκτόπισμα και την πολιτική ευελιξία για να τα αντιμετωπίσουν; 

Έγραψε ο Παντελής Σαββίδης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Η ΠΡΩΤΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ

 Οι Ρωμαίοι κυβερνούν τους Έλληνες----
Χρόνος:  αμέσως μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους (146 π.Χ.) Πρωταγωνιστές:  οι Ρωμαίοι οι κάτοικοι των ελληνικών πόλεων
Βασικές έννοιες:  κατάκτηση, διοίκηση, συνέπειες
•  Πώς οι Ρωμαίοι κυβέρνησαν τους κατακτημένους Έλληνες.
•  Με ποιο τρόπο οι Ρωμαίοι διοικούσαν κάθε πόλη-κράτος που κατακτούσαν.
•  Ποια αποτελέσματα (συνέπειες) είχε για τους Έλληνες η παρουσία του ρωμαϊκού στρατού στον τόπο τους.
•  Πώς αντέδρασαν οι Έλληνες στους κατακτητές τους.

Πώς οι Ρωμαίοι κυβέρνησαν τους κατακτημένους Έλληνες;
 α) Κατάργησαν τα δημοκρατικά πολιτεύματα, στα οποία οι άρχοντες της πόλης είχαν επιλεγεί από την πλειοψηφία των πολιτών και γι’ αυτό είχαν την αποδοχή των περισσοτέρων.
β) Κατάργησαν τις συμμαχίες μεταξύ των πόλεων-κρατών.
γ) Κρατούσαν τους Έλληνες διχασμένους και τους εμπόδιζαν να συνεργάζονται.
Με ποιο τρόπο οι Ρωμαίοι διοικούσαν κάθε πόλη-κράτος που κατακτούσαν;
Σε όσες πόλεις συμμαχούσαν μαζί τους ή δεν αντιστέκονταν στις λεγεώνες τους, οι Ρωμαίοι:
 • παραχωρούσαν ανεξαρτησία ή αυτονομία, δηλαδή επέτρεπαν σε αυτές να διοικούνται με δικούς τους νόμους και άρχοντες
• επέτρεπαν να τις διοικούν Έλληνες που είχαν φιλική διάθεση απέναντί τους.

Σε όσες πόλεις αντιστέκονταν, οι Ρωμαίοι φέρονταν με πολύ σκληρό τρόπο:
• γκρέμιζαν τα τείχη τους
• άρπαζαν θησαυρούς και έργα τέχνης
• επέβαλλαν βαρύτατους φόρους
• αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους τους
• εγκαθιστούσαν μόνιμες ρωμαϊκές φρουρές 
• ανέθεταν τη διοίκησή τους σε Ρωμαίους αξιωματούχους.
Ποια αποτελέσματα (συνέπειες) είχε για τους Έλληνες η παρουσία του ρωμαϊκού στρατού στον τόπο τους;
 α) Οι κάτοικοι της υπαίθρου υπέφεραν από τις ρωμαϊκές λεγεώνες, οι οποίες έπαιρναν τη σοδειά τους για να τραφούν.
β)  Συχνά οι Ρωμαίοι τούς στρατολογούσαν στο ρωμαϊκό στρατό.
 γ)  Αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τη γη τους και να καταφύγουν στις πόλεις.
 δ)  Οι κάτοικοι των πόλεων υπέφεραν από τη φτώχεια και από την παρουσία του ρωμαϊκού στρατού.
 ε)  Τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν στον κόσμο ήταν η ανασφάλεια και ο φόβος.  
Οι Έλληνες πρώτη φορά υποδουλώνονταν σε ξένους και η συμπεριφορά των κατακτητών τούς ανάγκασε πολλές φορές να ξεσηκωθούν. Οι Ρωμαίοι, όμως, κατέπνιγαν τις εξεγέρσεις και τιμωρούσαν αλύπητα αυτούς που θεωρούσαν ότι τις υποκινούσαν.
  Είχαν λόγους οι κατακτημένοι Έλληνες να νιώθουν ανασφαλείς και φοβισμένοι;
Οι κατακτημένοι Έλληνες ένιωθαν μεγάλη ανασφάλεια και φόβο για πολλούς λόγους. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες τρέφονταν από τα προϊόντα που καλλιεργούσαν οι κάτοικοι της υπαίθρου.
 Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν ούτε να πουλήσουν τα προϊόντα τους ούτε να τα χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Επίσης, οι Ρωμαίοι στρατολογούσαν πολλούς από τους κατοίκους των πόλεών τους, δηλαδή τους συγκέντρωναν και τους κατέτασσαν στο ρωμαϊκό στρατό για να αυξήσουν τη δύναμή του.
Παρατηρούμε, δηλαδή, ότι οι κατακτημένοι Έλληνες έχασαν τις ελευθερίες και τα δικαιώματά τους, γι’ αυτό και ένιωθαν ανασφάλεια και φόβο.

Γιατί οι Ρωμαίοι κατάργησαν τις συμμαχίες των πόλεων και κυβέρνησαν την καθεμία διαφορετικά;
Οι Ρωμαίοι κατάργησαν τις συμμαχίες των πόλεων και κυβέρνησαν διαφορετικά την καθεμία από αυτές, γιατί έτσι κράτησαν ευκολότερα υπόδουλους τους Έλληνες.
Αν οι ελληνικές πόλεις συνεργάζονταν μεταξύ τους, τότε θα μπορούσαν ευκολότερα να ξεσηκωθούν και να αποκτήσουν την ελευθερία τους.
Επίσης, με τη διαφορετική διακυβέρνηση της κάθε πόλης, οι κάτοικοι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα και έτσι ήταν δυσκολότερο να ενωθούν απέναντι σε έναν κοινό εχθρό.
 Ο Πολύβιος για την ερήμωση της υπαίθρου.
 Οι άνθρωποι δεν έκαναν αρκετά παιδιά και έτσι ο πληθυσμός λιγόστευε τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο. Στην ύπαιθρο δεν υπήρχαν «χέρια» για τις αγροτικές εργασίες και επομένως παράγονταν λιγότερα προϊόντα. Αλλά και οι κάτοικοι των πόλεων λιγόστευαν συνεχώς.
Έτσι, ενώ δεν υπήρχαν αρρώστιες ούτε πόλεμοι, η Ελλάδα σιγά σιγά ερήμωνε.
    
ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
 Επέβαλαν βαρύτατους φόρους στις πόλεις.
Επικράτησαν φτώχεια και ανέχεια.
Οι κάτοικοι των πόλεων έπρεπε να δίνουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που έπαιρναν από τη δουλειά τους στους Ρωμαίους, για να ξεπληρώνουν τους φόρους που τους επέβαλλαν. Έτσι, επικράτησαν παντού φτώχεια και ανέχεια.
Κατάργησαν τα δημοκρατικά πολιτεύματα.
Οι Έλληνες δε μετείχαν στη διοίκησή τους.
Κατάργηση του δημοκρατικού πολιτεύματος σημαίνει περιορισμός της Εκκλησίας του ∆ήμου, δηλαδή περιορισμός του δικαιώματος κάθε πολίτη να συμμετέχει στη διοίκηση της πόλης του.

 Λεηλατούσαν τις καλλιέργειες. Χάθηκαν οι σοδειές των αγροτών. Ο ρωμαϊκός στρατός λεηλατούσε τα χωράφια που καλλιεργούσαν οι αγρότες, με αποτέλεσμα να χάνονται οι σοδειές τους. Αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους. Μειώθηκε ο ελληνικός πληθυσμός.
Οι Ρωμαίοι αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους των ελληνικών πόλεων. Έτσι, μειώθηκε ο πληθυσμός τους. Απαγόρευαν την επικοινωνία. Aπομονώθηκαν οι κάτοικοι. Οι Ρωμαίοι δεν επέτρεπαν την επικοινωνία ανάμεσα στους κατοίκους, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να είναι απομονωμένοι μεταξύ τους.
Φανταστείτε ότι ζείτε σε μια κατακτημένη ελληνική πόλη, απ’ όπου αρπάζονται έργα τέχνης για να στολίσουν τη Ρώμη.
 Ένας Έλληνας γλύπτης προσπαθεί να πείσει το Ρωμαίο διοικητή να μην αφαιρέσει τα έργα τέχνης από τη γενέθλια πόλη του.
   Επιχειρήματα για το Ρωμαίο
 • Τα γλυπτά θα αναδειχθούν καλύτερα σε μια μεγάλη πόλη όπου δεν επικρατεί η φτώχεια, όπως στις ελληνικές πόλεις.
 • Κάθε λαός έχει δικαίωμα να απολαμβάνει τα έργα τέχνης, ακόμη και αν δεν του ανήκουν.
 • Αφού οι Ρωμαίοι κατόρθωσαν να νικήσουν τους Έλληνες, έχουν τη δύναμη ως κατακτητές να παίρνουν ό,τι θέλουν από τις πόλεις τους (το δίκαιο του ισχυροτέρου). Ακόμη και οι Έλληνες μετέφεραν έργα τέχνης στον τόπο τους από άλλες περιοχές που είχαν κατακτήσει.
 • Οι Ρωμαίοι γλύπτες, παρατηρώντας τα γλυπτά, μπορούν να μάθουν την τέχνη και να κατασκευάσουν και αυτοί παρόμοια.
 • Η Ρώμη είναι η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας και έχει πολύ μεγάλο πληθυσμό. Επίσης, την επισκέπτονται πάρα πολλοί άνθρωποι από κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας. Επομένως, όλα αυτά τα έργα τέχνης θα μπορούν να τα βλέπουν και να τα απολαμβάνουν περισσότεροι άνθρωποι.

Επιχειρήματα για τον Έλληνα
• Τα γλυπτά έχουν γίνει από Έλληνες καλλιτέχνες και άρα οι Έλληνες έχουν δικαίωμα περισσότερο από κάθε άλλον να τα απολαμβάνουν.
• Οι Έλληνες πλήρωσαν για να κατασκευαστούν αυτά τα έργα, επομένως το να αφαιρεθούν θεωρείται κλοπή της περιουσίας τους.
 • Τα γλυπτά εκφράζουν τις ελληνικές συνήθειες, τον τρόπο ζωής καθώς και τη θρησκεία των Ελλήνων. Αυτά δε θα μπορούσαν εύκολα να τα καταλάβουν οι κάτοικοι της Ρώμης.
• Τα γλυπτά κατασκευάστηκαν ύστερα από παραγγελία για να διακοσμήσουν συγκεκριμένα σημεία της πόλης, των δρόμων ή των ναών. Άρα ταιριάζουν τέλεια σε αυτά και αν τοποθετηθούν αλλού μπορεί να μη δείχνουν το ίδιο όμορφα.
• Αν τα έργα τέχνης παραμείνουν στον τόπο όπου κατασκευάστηκαν, οι Ρωμαίοι θα μπορούν να υπερηφανεύονται για τον πολιτισμό που κατέκτησαν και για την ανωτερότητά τους που δεν τα κατέστρεψαν.
 Στον μύθο του Αισώπου δειτε πώς μπορεί να συσχετισθεί με τις εσωτερικές αντιθέσεις των Ελλήνων και με το «διαίρει και βασίλευε» των Ρωμαίων;
Όπως οι βέργες στα χέρια του γεωργού του μύθου ήταν ευκολότερο να σπάσουν μία μία παρά ενωμένες, έτσι και οι λαοί μπορούν ευκολότερα να παραμείνουν υπόδουλοι, όταν επιτρέπουν να τους κρατούν χωρισμένους οι αντιθέσεις τους.
Ξέρουμε ότι οι ελληνικές πόλεις είχαν πάντοτε αντιθέσεις και πολέμους μεταξύ τους.
Ακόμη και μέσα στην ίδια πόλη πολλές φορές παρουσιαζόταν διχόνοια. Αυτό προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν οι Ρωμαίοι, αντιμετωπίζοντας με διαφορετικό τρόπο την κάθε πόλη και καταργώντας τις συμμαχίες τους.
  Οι Έλληνες «κατακτούν» τους Ρωμαίους με τον πολιτισμό τους
Χρόνος: μετά τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ.
Πρωταγωνιστές:  οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες
Βασικές έννοιες:  συνύπαρξη, συνεργασία, πολιτισμός, ελληνική γλώσσα, λατινική γλώσσα, ελληνορωμαϊκός πολιτισμός

• Με ποιο τρόπο οι Ρωμαίοι ήρθαν σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό.
• Πώς φαίνεται ότι οι Ρωμαίοι επηρεάστηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό.
• Τι αποτέλεσμα είχε η γνωριμία των Ρωμαίων με τον ελληνικό πολιτισμό.
  Οι Ρωμαίοι κατακτώντας την Ελλάδα και τις χώρες της Ανατολής γνώρισαν από κοντά τον ελληνικό πολιτισμό.
Γνώρισαν, δηλαδή, ό,τι είχαν δημιουργήσει οι Έλληνες.
Mετά την κατάκτηση της Ελλάδας πολλοί Έλληνες αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στη Ρώμη, αλλά και πολλοί Ρωμαίοι έμποροι και στρατιώτες πήγαν σε ελληνικές περιοχές.
 Έτσι, οι Ρωμαίοι γνώρισαν τον πολιτισμό των Ελλήνων, δηλαδή:
 • τους μεγάλους και ωραίους ναούς
 • τα αγάλματα των θεών και των ηρώων
• τις τοπικές και τις πανελλήνιες γιορτές, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν οι τοπικές γιορτές σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας καθώς και οι γιορτές που ήταν κοινές για όλους τους Έλληνες
• τη μεγάλη πρόοδο στα γράμματα (φιλοσοφία, μαθηματικά, γεωμετρία, λογοτεχνία κ.ά.) και τους μεγάλους δασκάλους
 • την ανάπτυξη των τεχνών (αρχιτεκτονική, γλυπτική, ζωγραφική, μουσική κ.ά.) και τους σπουδαίους δημιουργούς. 
Οι Ρωμαίοι γοητεύτηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό και άλλαξαν την αρχική σκληρή στάση τους απέναντι στους κατακτημένους Έλληνες. Έτσι:
 • Κτίζουν δημόσια κτίρια και σπίτια με ελληνικά σχέδια.
 • Στολίζουν τα κτίρια αυτά με αγάλματα και έργα τέχνης που γίνονται από Έλληνες τεχνίτες.
• Όσοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες και άρχοντες ήταν φιλέλληνες, δηλαδή φίλοι και υπερασπιστές του ελληνικού πολιτισμού, ξοδεύουν πολλά χρήματα για να στολίσουν την Αθήνα και άλλες περιοχές της Ελλάδας με έργα τέχνης.
 • Μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα, η οποία επικρατούσε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες της Ανατολής που κατέκτησαν.
 • Παίζουν στα θέατρά τους ελληνικές κωμωδίες και τραγωδίες.
 •  Καλλιεργούν τη λατινική γλώσσα, που ήταν η εθνική τους γλώσσα, και μεταφράζουν σε αυτή έργα Ελλήνων συγγραφέων.
 • Παίρνουν Έλληνες δασκάλους για να διδάξουν τα παιδιά τους.
 • Στέλνουν τα παιδιά τους στην Ελλάδα για να σπουδάσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
 Μέσα από τη συνύπαρξη και τη συνεργασία οι δύο λαοί γνωρίστηκαν καλύτερα.
 Οι Ρωμαίοι γνωρίζοντας τον ελληνικό πολιτισμό τον προσάρμοσαν στις ανάγκες και στις συνήθειές τους.
 Έτσι, αυτή η συνύπαρξη ήταν η αιτία της γέννησης ενός καινούριου πολιτισμού, του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού.

 Γιατί η ελληνική γλώσσα μιλιόταν σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ανατολής. Συμβαίνει κάτι ανάλογο σήμερα;
 Η ελληνική γλώσσα μιλιόταν στις περισσότερες χώρες της Ανατολής για τους εξής λόγους:
 • Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει αποικίες σε όλα τα παράλια της Μικράς Ασίας. Έτσι, η ελληνική γλώσσα έγινε γνωστή στους κατοίκους αυτών των περιοχών.
 • Η λατρεία των θεών των Ελλήνων και οι εκδηλώσεις προς τιμή τους είχαν επηρεάσει τη θρησκεία των λαών της Ανατολής.
 • Οι Έλληνες έμποροι μετέφεραν προϊόντα από την Ανατολή στη ∆ύση και έτσι είχαν δημιουργήσει πολλές επαφές με τους ανθρώ- πους που έμεναν σε αυτές τις περιοχές.

• Ο Μέγας Αλέξανδρος με τις εκστρατείες που έκανε διέδωσε την ελληνική γλώσσα και την ελληνική παιδεία.
 Σήμερα η ελληνική γλώσσα δεν είναι τόσο διαδεδομένη όσο παλιότερα.
Μιλιέται από τους Έλληνες και από ελάχιστους κατοίκους άλλων κρατών. Η γλώσσα που σήμερα έχει κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο, δηλαδή μιλιέται από πάρα πολλούς ανθρώπους και χρησιμοποιείται στις οικονομικές τους συναλλαγές, στο εμπόριο και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, είναι η αγγλική.
 Ποια στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού φαίνεται ότι εκτιμά ο Πλίνιος;
Ο Πλίνιος εκτιμά στον ελληνικό πολιτισμό τα εξής στοιχεία:
Οικονομικά
 •  Η οικονομική εξέλιξη, που στηρίχτηκε στην ανάπτυξη της γεωργίας. Κοινωνικά
• Η ελευθερία των πόλεων.
 • Η ελευθερία του ανθρώπου, που στηρίζεται στην αξιοπρέπεια, στην ανεξαρτησία και στην περηφάνια.
• Η ύπαρξη της δικαιοσύνης και των νόμων.
 •  Η θρησκεία όσον αφορά την κοσμοθεωρία των αρχαίων Ελλήνων για την ίδρυση του κόσμου από τους θεούς τους και τη μυθολογία που συνδέεται με αυτούς.
•  Η ιστορία των Ελλήνων (αρχαιότητα, ηρωικές πράξεις).
 Πνευματικά
 • Η γέννηση της λογοτεχνίας.
Ποιες ελληνικές πόλεις αναφέρει ιδιαίτερα ο Πλίνιος; 
Ο Πλίνιος αναφέρει την Αθήνα και τη Σπάρτη, αφού και οι δύο υπήρξαν πόλεις-κράτη που είχαν πολύ μεγάλη δύναμη και είχαν αναπτύξει σπουδαίο πολιτισμό.
 Έτσι, και οι δύο πόλεις ήταν γνωστές για:
 • την οργάνωση της κοινωνικής ζωής μέσα από την εφαρμογή διάφορων πολιτευμάτων
• την εφαρμογή της νομοθεσίας
 • τους θρησκευτικούς θεσμούς
 • την εκπαίδευση των νέων • την οικονομική ανάπτυξη, που στηρίχτηκε στη γεωργία, στη βιοτεχνία και στο εμπόριο • την ανάπτυξη του αθλητικού πνεύματος
• την καλλιέργεια της πνευματικής και της καλλιτεχνικής ζωής κ.ά.
Όλα αυτά αποτέλεσαν τη βάση του ελληνικού πολιτισμού και επομένως η Αθήνα και η Σπάρτη έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτόν.
  Οι Έλληνες θεοί στο Ρωμαϊκό Πάνθεο.
 Οι Ρωμαίοι κατακτώντας την Ελλάδα γνώρισαν και τη θρησκεία των Ελλήνων, δηλαδή τους ελληνικούς θεούς και τους μύθους που συνδένταν με αυτούς. Τους έκαναν εντύπωση η απεικόνιση των θεών με ανθρώπινη μορφή και η μεγάλη πίστη των Ελλήνων, την οποία εξέφραζαν με διάφορες γιορτές και τελετές.
Οι Ρωμαίοι λάτρεψαν πολλούς από τους θεούς αυτούς διατηρώντας τα ελληνικά ονόματα ή δίνοντάς τους λατινικά. Έφτιαχναν τα αγάλματά τους και τα τοποθετούσαν σε ναούς.
Ένας ναός που ξεχώριζε ήταν το Πάνθεο, όπου τοποθετούσαν τα αγάλματα όλων των θεών τους.
 Παρατηρήστε την εικόνα του Παρθενώνα και του ωδείου του Ηρώδη του Αττικού. 
Αρχιτεκτονικές ομοιότητες
 • Και στα δύο κτίρια υπάρχουν κίονες.
Αρχιτεκτονικές διαφορές
 • Το μέγεθος του Παρθενώνα είναι πολύ μικρότερο από αυτό του ωδείου, παρ’ όλο που ο Παρθενώνας ήταν αφιερωμένος στη θεά Αθηνά και επομένως εξέφραζε το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των Αθηναίων.
 •  Ο Παρθενώνας είναι ένας μεγάλος ναός, ο οποίος δίνει την αίσθηση της αυστηρότητας και της απλότητας και όχι ενός ογκώδους κατασκευάσματος.
Αντίθετα, το ωδείο με την ημικυκλική ορχήστρα, την τριώροφη πρόσοψη, τις παρόδους και τα κλιμακοστάσια αποτελεί μια τεράστια κατασκευή που κυριαρχεί στο χώρο με τον όγκο της.
 •  Στον Παρθενώνα δεν υπάρχει πουθενά ευθεία γραμμή. Οι ευθείες γραμμές σιγά σιγά καμπυλώνουν. Η καμπυλότητα αυτή όμως δε γίνεται αντιληπτή όταν κάποιος βλέπει το ναό. Αντιθέτως, στο ωδείο κυριαρχούν οι καμπύλες.
Ο Ηρώδης επέλεξε να χτίσει το ωδείο στην Ακρόπολη, επειδή ήταν το θρησκευτικό κέντρο της πόλης και επιπλέον γιατί ο ιερός βράχος ήταν ορατός από όλες τις περιοχές.
 Έτσι, ικανοποιούσε το θρησκευτικό του συναίσθημα, αφιερώνοντας κάτι σπουδαίο στους θεούς. Από την άλλη, το κτίριο αυτό θα συγκέντρωνε το ενδιαφέρον όλων των κατοίκων της πόλης και των επισκεπτών, αφού θα τους προσέλκυε από μακριά λόγω του μεγέθους του.
 
 Ο Πλίνιος μέσα από τις συμβουλές του θέλει να τονίσει στο νέο έπαρχο να μη συμπεριφερθεί ως κατακτητής, αλλά να βασιστεί στην ειρηνική συνύπαρξη και στη συνεργασία με τους ντόπιους. Αυτό θα το πετύχαινε μέσα από την αναγνώριση του πολιτισμού τους.
Οι λόγοι για τους οποίους ο Πλίνιος έδινε αυτές τις συμβουλές ήταν επειδή:
 • Ο νέος έπαρχος έπρεπε να γνωρίζει ποιους ανθρώπους θα διοικούσε.
 • Οι Ρωμαίοι είχαν κατακτήσει πολλές χώρες, που η καθεμία είχε το δικό της πολιτισμό.
 Η επαρχία της Αχαΐας, η οποία περιελάμβανε την Πελοπόννησο και αργότερα όλη τη Νότια Ελλάδα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ελληνικού πολιτισμού. Το ιδιαίτερο αυτό στοιχείο έπρεπε να το λάβει υπόψη του ο νέος έπαρχος.
 • Ο Πλίνιος ήταν φιλέλληνας απ’ ό,τι φαίνεται από την επιστολή του και προσπαθεί να μεταδώσει στους άλλους ό,τι ανακάλυψε στην Ελλάδα και τον γοήτευσε.
 • Αν ο νέος έπαρχος διοικούσε την περιοχή με αυστηρότητα και σκληρότητα και οι κάτοικοι έχαναν τη λίγη ελευθερία που τους είχαν παραχωρήσει, σίγουρα θα ξεσπούσαν εξεγέρσεις και συγκρούσεις.

 Έχουμε ανάλογα παραδείγματα στη σύγχρονη ιστορία μας;
 Όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ελλάδα, τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τον ελληνικό πολιτισμό, τον τρόπο σκέψης των Ελλήνων και τις συνήθειες της καθημερινής ζωής τους.
Η γνωριμία με κάτι καινούριο πάντα προκαλεί ενδιαφέρον.
 Έτσι, οι Ρωμαίοι γοητεύτηκαν, επηρεάστηκαν και τελικά προσάρμοσαν τον ελληνικό πολιτισμό στις δικές τους ανάγκες και στις συνήθειές τους.
Ανάλογο παράδειγμα μπορούμε να συναντήσουμε και στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Για παράδειγμα, την περίοδο του 1940-1944 οι Ιταλοί και οι Γερμανοί είχαν κατακτήσει την Ελλάδα.
 Σήμερα όμως οι σχέσεις μας με τους δύο αυτούς λαούς είναι πολύ φιλικές και υπάρχει συνεργασία σε πολλούς τομείς, όπως η οικονομία, η εκπαίδευση, το εμπόριο, ο τουρισμός κτλ.
 Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μια υπερδύναμη του αρχαίου κόσμου
Χρόνος: αρχές περίπου του 1ου αιώνα μ.Χ., σχεδόν τρεις αιώνες μετά την υποταγή της Ελλάδας στους Ρωμαίους (100 μ.Χ. περίπου)
Πρωταγωνιστές: οι Ρωμαίοι
Βασικές έννοιες:  κοσμοκρατορία, αυτοκρατορία, πολυπολιτισμικότητα, διοίκηση, ρωμαϊκή ειρήνη
 
 •  Τι έκαναν οι Ρωμαίοι μετά την υποταγή της Ελλάδας.
 •  Ποια ήταν τα σύνορα και ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ.
 •  Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά των κατοίκων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
 •  Ποιες δυσκολίες συνάντησαν οι Ρωμαίοι στη διοίκηση της αυτοκρατορίας και ποια μέτρα πήραν για να τις αντιμετωπίσουν.
•  Σε τι βοήθησαν τα μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι και ποια αποτελέσματα είχαν για τη ζωή των κατοίκων της αυτοκρατορίας.
     Οι Ρωμαίοι συνέχισαν τις κατακτήσεις τους στη ∆ύση, στην Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική περίπου για τρεις αιώνες.
Αποτέλεσμα των κατακτήσεων ήταν όλες οι χώρες γύρω από τη Μεσόγειο να γίνουν ρωμαϊκές επαρχίες. Για το λόγο αυτό οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τη Μεσόγειο «η θάλασσά μας» (mare nostrum).
 Ποια ήταν τα σύνορα και ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ.;
 Μέσα στα σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. βρίσκονταν όλες οι γνωστές μέχρι τότε περιοχές. Γι’ αυτό και λέμε ότι οι Ρωμαίοι εκείνη την εποχή έγιναν κοσμοκράτορες, δηλαδή κυβερνήτες όλου του κόσμου.
Ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας την εποχή εκείνη υπολογίζεται πάνω από 50 εκατομμύρια.

Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά των κατοίκων της αυτοκρατορίας; Το ρωμαϊκό κράτος ήταν πολυπολιτισμικό, δηλαδή μέσα σε αυτό κατοικούσαν άνθρωποι με διαφορετικό πολιτισμό, οι οποίοι:
 • ανήκαν σε πολλές φυλές
 • μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες
 • είχαν διαφορετικές θρησκείες και διαφορετικές συνήθειες.

 Όλοι οι άνθρωποι που ζούσαν εκείνα τα χρόνια στην αυτοκρατορία, αν και
 ήταν πολύ διαφορετικοί από περιοχή σε περιοχή, έπρεπε να κυβερνηθούν από τη Ρώμη. Αυτό είχε αρκετές δυσκολίες, γι’ αυτό και οι Ρωμαίοι πήραν διάφορα μέτρα για να διοικήσουν, δηλαδή να κυβερνήσουν, καλύτερα το απέραντο κράτος τους.
Τα μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι για να διοικήσουν καλύτερα το κράτος τους ήταν τα εξής:
 • Αρχηγός του κράτους, δηλαδή «πρώτος πολίτης» του, ορίστηκε ο  αυτοκράτορας. Σε αυτόν έπρεπε να υπακούουν και να είναι πιστοί  όλοι οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας.
 • Όλοι οι κάτοικοι των περιοχών που είχαν κατακτηθεί από τους Ρωμαίους και είχαν δεχτεί την κυριαρχία τους απέκτησαν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη. Αυτό σήμαινε ότι οι νόμοι του κράτους εξασφάλιζαν σε όσους είχαν αυτό τον τίτλο όλα τα βασικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, δηλαδή είχαν πολιτικά δικαιώματα.
• Οργάνωσαν πειθαρχημένο στρατό, έργο του οποίου ήταν να φυλάει τα σύνορα της αυτοκρατορίας και να φροντίζει ώστε να διατηρούνται η τάξη και η ειρήνη στο εσωτερικό της.
 • ∆ιόρισαν στις περιοχές της αυτοκρατορίας Ρωμαίους κυβερνήτες, τους ανθύπατους. Αυτοί ήταν υπεύθυνοι να επιβλέπουν τους τοπικούς άρχοντες των περιοχών και να ενημερώνουν τον αυτοκράτορα για οτιδήποτε συνέβαινε σε αυτές.
 • Μείωσαν τους φόρους που πλήρωναν οι πολίτες και οργάνωσαν καλύτερα τον τρόπο είσπραξής τους.
• Ψήφισαν δικαιότερους νόμους και φρόντιζαν να τους τηρούν και να τους εφαρμόζουν όλοι.

Τα μέτρα βοήθησαν να επικρατήσουν στην αυτοκρατορία τάξη, ασφάλεια και δικαιοσύνη. Τα αποτελέσματα στη ζωή των κατοίκων ήταν η ανάπτυξη της γεωργίας, του εμπορίου, της ναυτιλίας και της βιοτεχνίας.
Η περίοδος αυτή, η οποία κράτησε περίπου διακόσια χρόνια, είναι γνωστή ως «ρωμαϊκή ειρήνη» (pax romana).
    Οι Ρωμαίοι, κατά την περίοδο των πρώτων κατακτήσεων, ήταν πάρα πολύ σκληροί με τους κατοίκους των κατακτημένων περιοχών.
 Τους επέβαλλαν βαρύτατους φόρους, τους αιχμαλώτιζαν, άρπαζαν τους θησαυρούς και τα έργα τέχνης με τα οποία στόλιζαν τις πόλεις τους, ενώ ο ρωμαϊκός στρατός υφάρπαζε τις σοδειές των καλλιεργητών.
 Έτσι, οι κάτοικοι ένιωθαν φόβο και συνεχή απειλή από τους Ρωμαίους.
Την περίοδο που εξετάζουμε, δηλαδή στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ., τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Οι Ρωμαίοι έχουν πλέον σταθεροποιήσει τις κατακτήσεις τους και έχουν δημιουργήσει ένα απέραντο κράτος, μέσα στα σύνορα του οποίου περιλαμβάνεται όλος ο μέχρι τότε γνωστός κόσμος.
 Οι κάτοικοι των περιοχών που ανήκουν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχουν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη, δηλαδή έχουν πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες, τα οποία προστατεύονται από τους νόμους της αυτοκρατορίας.
 Επίσης, ο στρατός τα προηγούμενα χρόνια είχε ως έργο να κατακτήσει όλο και περισσότερες περιοχές. Γι’ αυτό και στρατολογούσε τους ανθρώπους και άρπαζε τις σοδειές τους, για να εξασφαλίσει τροφή στους πολεμιστές στρατιώτες.
Αντίθετα, την περίοδο αυτή είναι υπεύθυνος για τη φύλαξη των συνόρων της αυτοκρατορίας αλλά και για τη διατήρηση της ειρήνης στο εσωτερικό της.
 Έτσι, οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας νιώθουν πλέον ασφαλείς και μπορούν να ασχοληθούν με δραστηριότητες όπως η γεωργία, το εμπόριο, η ναυτιλία και η βιοτεχνία.
Ταυτόχρονα, οι νόμοι γίνονται δικαιότεροι, ενώ μειώνονται και οι φόροι.
 Όλα αυτά έκαναν τους κατοίκους της αυτοκρατορίας να νιώθουν πιο ασφαλείς. Με βάση τα μέτρα που έλαβαν οι Ρωμαίοι, ποια από τα προβλήματα διοίκησης νομίζετε ότι αντιμετωπίστηκαν;    

Μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι .
Πώς βοηθούσαν τη «ρωμαϊκή ειρήνη» «ρωμαϊκή ειρήνη» Φύλαξη συνόρων και διατήρηση της τάξης και της πειθαρχίας.
 Όταν δε γίνονται εχθροπραξίες, οι κάτοικοι νιώθουν ασφαλείς και ασχολούνται με ειρηνικά έργα, όπως με τις αγροτικές εργασίες, με το εμπόριο κ.ά.
Ανώτεροι Ρωμαίοι κυβερνήτες επιβλέπουν τους τοπικούς άρχοντες.
Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται οι αυθαιρεσίες από τους τοπικούς άρχοντες προς τους κατοίκους.
Μείωση φόρων και οργάνωση του τρόπου είσπραξης.
Από τη στιγμή που οι κάτοικοι πληρώνουν λιγότερους φόρους ανακουφίζονται από τα υπέρογκα ποσά που πλήρωναν και έχουν περισσότερα χρήματα για να καλύψουν προσωπικές ανάγκες και ίσως να κάνουν επενδύσεις στις επιχειρήσεις τους (εμπόριο, βιοτεχνία, γεωργία κ.ά.). Επομένως, γίνεται μεγαλύτερη διακίνηση του χρήματος.
∆ικαιότεροι νόμοι, τήρηση  και εφαρμογή αυτών.
Η ύπαρξη νόμων εξασφαλίζει τη δικαιότερη αντιμετώπιση των πολιτών, ιδιαίτερα όταν τηρούνται.
 Άλλα κείμενα μας πληροφορούν… «Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη» Στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. το ρωμαϊκό κράτος βρισκόταν σε μεγάλη ακμή. Στα χρόνια αυτά κατασκευάστηκε ένα δίκτυο δρόμων που ένωνε τη Ρώμη, την πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με όλες τις περιοχές που ανήκαν σε αυτή.
Τους δρόμους αυτούς χρησιμοποιούσαν κυρίως ο στρατός, οι έμποροι και οι αγγελιοφόροι.
Ένας από αυτούς τους δρόμους ήταν και η Εγνατία Οδός, η οποία ξεκινούσε από το ∆υρράχιο, περνούσε από τη Βέροια, την Πέλλα και τη Θεσσαλονίκη και κατέληγε στο Βυζάντιο.
∆ηλαδή ξεκινούσε από τη σημερινή Αλβανία, διέσχιζε τη Μακεδονία και κατέληγε στην Κωνσταντινούπολη.
Οι αγγελιοφόροι - σκυταλοδρόμοι
Οι Ρωμαίοι για να μεταφέρουν την αλληλογραφία του κράτους είχαν οργανώσει πολύ καλά τις ταχυδρομικές υπηρεσίες.
 Σε κάθε μεγάλη οδό υπήρχαν σταθμοί με ξεκούραστα άλογα. Οι αγγελιοφόροι με ένα είδος σκυταλοδρομίας έφταναν στο σταθμό όπου τους περίμενε ένας ταχυδρόμος, ο οποίος με ξεκούραστα άλογα συνέχιζε το ταξίδι του μέχρι τον επόμενο σταθμό όπου τον περίμενε άλλος ταχυδρόμος.
Με τον τρόπο αυτό, όλη η αλληλογραφία του κράτους μεταφερόταν από τη Ρώμη σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας, και το αντίστροφο, πολύ γρήγορα σε σχέση με τα μέσα της εποχής.
 Αν παρατηρήσουμε ένα χάρτη που δείχνει τις περιοχές στις οποίες επεκτεινόταν το ρωμαϊκό κράτος στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ., θα διαπιστώσουμε ότι αυτό είχε πολύ μεγάλη έκταση και στα σύνορά του περιελάμβανε πολλές περιοχές.
Στα δυτικά έφτανε μέχρι και τη σημερινή Ισπανία, ενώ στα ανατολικά μέχρι τη Μικρά Ασία, τη Συρία και την Παλαιστίνη.
 Στα βόρεια μέχρι τους ποταμούς Ρήνο και ∆ούναβη και στα νότια περιελάμβανε την Αίγυπτο και τις περιοχές όπου σήμερα βρίσκονται η Τυνησία και η Λιβύη.
Βλέπουμε, δηλαδή, ότι οι χώρες γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα ανήκαν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκείνης της περιόδου.
Επομένως, δικαιολογημένα οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τη Μεσόγειο «η θάλασσά μας». Στις περιοχές στις οποίες επεκτεινόταν το ρωμαϊκό κράτος κατοικούσαν παλαιότερα άλλοι λαοί, όπως οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Πέρσες, οι Καρχηδόνιοι κ.ά.

 Εκτός όμως από το δίκτυο δρόμων, υπήρχαν και καλά οργανωμένες ταχυδρομικές υπηρεσίες.
 Οι αγγελιοφόροι μετέφεραν την κρατική αλληλογραφία από και προς τη Ρώμη με ένα είδος σκυταλοδρομίας. Σε κάθε μεγάλη οδό υπήρχαν σταθμοί με ξεκούραστα άλογα. Οι αγγελιοφόροι άλλαζαν τα κουρασμένα τους άλογα με ξεκούραστα και συνέχιζαν το ταξίδι τους μέχρι να συναντήσουν τον επόμενο ταχυδρόμο.
 Έτσι, η αλληλογραφία έφτανε γρήγορα και με ασφάλεια στον προορισμό της ανάλογα με τα μέσα της εποχής.
Επομένως, οι δρόμοι και τα μέσα μεταφοράς έπαιξαν πολύ σπουδαίο ρόλο στην εξυπηρέτηση των αναγκών των ανθρώπων (μετακίνηση ανθρώπων και μεταφορά προϊόντων), ανεξάρτητα από το αν έμεναν κοντά στη Ρώμη ή σε κάποια απομακρυσμένη περιοχή.
 Όμως και το ίδιο το κράτος διευκολυνόταν με αυτό τον τρόπο να διοικεί καλύτερα την κάθε περιοχή της αυτοκρατορίας, αφού οι εντολές του αυτοκράτορα έφταναν πολύ γρήγορα στον προορισμό τους.
ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ Μείωσαν τους φόρους .
Ανακουφίστηκαν οι πολίτες Οργάνωσαν το στρατό .
∆ημιουργήθηκε αίσθημα ασφάλειας /
Έφτιαξαν το οδικό δίκτυο ∆ιευκολύνθηκε η συγκοινωνία /
Σεβάστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό.
Γεννήθηκε ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός.
Εφάρμοσαν τους νόμους .
Περιορίστηκαν οι αυθαιρεσίες
 Ο πιο σημαντικός δρόμος ήταν η Εγνατία Οδός, η οποία ξεκινούσε από το ∆υρράχιο (βρίσκεται στη σημερινή Αλβανία), περνούσε από διάφορες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης (Ελλάδα) και κατέληγε στο Βυζάντιο (σημερινά εδάφη της Ευρωπαϊκής Τουρκίας).
Σήμερα κατασκευάζεται στη βόρεια Ελλάδα η σύγχρονη Εγνατία Οδός, η οποία ξεκινά από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας στην Ήπειρο, περνάει από τα Ιωάννινα, το Μέτσοβο, τα Γρεβενά, την Κοζάνη, τη Βέροια, τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, την Ξάνθη, την Κομοτηνή, την Αλεξανδρούπολη και καταλήγει στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
 Η σημασία του δρόμου αυτού είναι παρά πολύ μεγάλη για τη χώρα μας αφού συνδέει τη δυτική με την ανατολική Ελλάδα. Έτσι, διευκολύνεται η επικοινωνία των ανθρώπων που κατοικούν σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, οι οποίοι προηγουμένως λόγω της μορφολογίας του εδάφους αντιμετώπιζαν δυσκολίες, αφού έπρεπε να διανύσουν πολύ μεγάλες αποστάσεις. Επίσης, διευκολύνονται και οι μεταφορές των προϊόντων, καθώς μικραίνει η απόσταση μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Όμως η σημασία της Εγνατίας Οδού είναι πολύ σημαντική και για την Ευρώπη, διότι συνδέει περιοχές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (π.χ. Ιταλία) με τις βαλκανικές χώρες και τη Μικρά Ασία.

  www.patakis.gr/files/5877.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Η ΠΡΩΤΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ"

Η "Ανοησία" της Δημοκρατίας

  Η "Ανοησία" της Δημοκρατίας

Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης θεωρούνται οι πρωτομάστορες της τεχνικής του ελέγχου που ασκεί η Πολιτεία πάνω στις μάζες μέσα από την πολιτική θρησκεία,

Ο Πλάτωνας μέσα από την ιδεαλιστική φιλοσοφία του θέλησε να διατηρήσει την παντοδυναμία της αριστοκρατικής άρχουσας τάξης και έθεσε τα θεμέλια για τα πρώτα απολυταρχικά αντιδημοκρατικά καθεστώτα.

Πράγματι ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης ήταν εχθροί της Δημοκρατίας, ζητούσαν όμως τον αποκλεισμό από την Πολιτεία των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων, την εποχή που η Αθήνα βγήκε χρεοκοπημένη από τον Πελοποννησιακό πόλεμο, αυτών που ήταν “έτοιμοι να πουλήσουν την Πόλη για μία δραχμή” και ήταν έρμαιο των δημαγωγών.

Η άρχουσα τάξη τίναξε στον αέρα τον Ελληνικό πολιτισμό αναστέλλοντας την πορεία των νέων ιδεών ανοίγοντας άθελά της την πόρτα του Χριστιανισμού.

Ένας από του μεγαλύτερους προσωκρατικούς φιλόσοφους, ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος, βλέποντας ότι η Δημοκρατία καταλήγει στην αναρχία, αηδιασμένος παραιτήθηκε από την εξέχουσα θέση που του έδινε η αριστοκρατική του καταγωγή μέσα στην Πόλη και αποτραβήχτηκε στο ιερό της Αρτέμιδος στην Έφεσο.

Οι Σοφιστές όχι μόνο ήταν οπαδοί της Αριστοκρατίας, του πλούτου, του νόμου του ισχυρότερου, όχι μόνο έδιναν μαθήματα ρητορικής και πολιτικής έναντι αμοιβής, αλλά ο Πρωταγόρας μάλιστα ήταν ξακουστός για τα υψηλά του δίδακτρα.

Η Παιδεία, εάν εξαιρέσουμε μερικούς δημαγωγούς, δεν προσφέρθηκε ποτέ δωρεάν, όπως είναι και το σωστό.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα συγγράμματα του Αντιφώντα εξαφανίστηκαν ενώ είχαμε την τύχη να βρούμε ακέραια τα σημαντικότερα έργα του Πλάτωνα καθώς στις αντιδημοκρατικές, θεωρίες του θα δομηθούν τα σημερινά ολιγαρχικά καθεστώτα.

Η φιλοσοφία του Πλάτωνα, Πυθαγόρα, Ηράκλειτου και άλλων μεγάλων,  βάρυναν την εξέλιξη της επιστήμης, πως  οι άνθρωποι δεν γεννήθηκαν ίσοι, αλλά κάποιοι είναι κατώτεροι και ανεπίδεκτοι κάθε παιδείας και μάθησης.

Αντίθετα με τις  θέσεις του Πυθαγόρα που ονειρευόταν μια ιεραρχημένη σε κάστες κοινωνία, ο Επίκουρος μάζευε οπαδούς όχι μόνο από τους μορφωμένους αλλά και από τους τελείως αγράμματους.

Οι πολίτες εμφανίζονται διψασμένοι για γνώση και από την άλλη η άρχουσα τάξη αγωνίζεται για την περιφρούρηση των κατακτημένων της.

Δεν είναι αστείο ότι οι κομουνιστικές ιδέες στηρίχθηκαν πάνω στην φιλοσοφία του Πλάτωνα;

Ότι ο ναζισμός στηρίχτηκε στην θεωρία του Υπεράνθρωπου του Νίτσε;

Πάντα οι κατώτεροι για να αναδειχθούν, διαστρεβλώνουν κατά το δοκούν ανώτερες θεωρίες.

Οι λαοί χαρακτηρίζονται και από τους θεούς τους.

Οι Έλληνες κατασκεύασαν έναν άνθρωπο, τον Προμηθέα, τον τραγικό ήρωα που περπατά ενάντια στη μοίρα του γνωρίζοντας ότι θα καταστραφεί, που νίκησε τον θεό για να καλυτερέψει τη ζωή των θνητών.

Οι Εβραίοι κατασκεύασαν τον Μωυσή που σε συνεργασία με τον Ιαχβέ έφτιαξε τους νόμους αλυσίδες για να καταδυναστεύει τους ανθρώπους.

ΟΙ Έλληνες κατά τον Ιώσηπο δεν γνώριζαν τη λέξη νόμος, γιατί δεν αναφέρεται πουθενά στον Όμηρο !!!

Ο Έλληνας ευθυτενής και περήφανος αντικρίζει τους θεούς του σε αντίθεση με την κυρτωμένη ράχη του Εβραίου μπροστά στο φόβο και στις προκαταλήψεις, βουτηγμένος στην άγνοια και το σκοτάδι, την ενοχή της ζωής και την απειλή της Δευτέρας Παρουσίας και της αμείλικτης Κρίσης.

Οι θεοί προδίδουν την ποιότητα αυτών που τους δημιούργησαν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η "Ανοησία" της Δημοκρατίας"