2 εκατομμύρια μουσουλμάνοι εθελοντές στο στρατό του Χίτλερ

 

του David Motadel, καθηγητή διεθνούς ιστορίας στη London School of Economics

Mετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

[Οι σχέσεις της Γερμανίας με το Ισλάμ είναι παλαιότατες, αν και οι προελαύνοντες Οθωμανοί κατόρθωσαν να φτάσουν μόνο μέχρι τη Βιέννη (πολιορκίες 1529 και 1683). Ωστόσο το Κοράνι κατόρθωνε να καταλάβει τις καρδιές και τα μυαλά των σημαντικότερων εκπροσώπων της πνευματικής γερμανικής ελίτ, όπως μαρτυρούν οι εκμυστηρεύσεις των Γκαίτε* και Νίτσε*.(Αυτούς που η ελληνική πνευματική και πολιτική, τους σεμνύνεται τόσο ώστε, τους έχει εισαγάγει και στα σχολικά αναγνώσματα) 

Ηταν τότε που οι Γερμανοί διανοούμενοι αρνούνταν τον ειρηνοποιό Χριστό και προσκυνούσαν τον πολέμαρχο Μωάμεθ, πετούσαν το Ευαγγέλιο στον κάλαθο των αχρήστων και ασπάζονταν το Κοράνι. Ηταν τότε που τα σκοτάδια, που τα ονόμασαν «Φώτα», κατέκλυζαν τη Γερμανία και ολόκληρη την Ευρώπη. Αργότερα ήρθε ο Χίτλερ, χέρι-χέρι με το παγκόσμιο Ισλάμ, οι εκατόμβες των νεκρών, μαζί με τις μαζικές καταστροφές, το αίμα, τα δάκρυα και τον πόνο … Ε.Δ.Ν.]

Bόσνιοι μουσουλμάνοι στρατιώτες στην υπηρεσία της ναζιστικής Γερμανίας κατά το 2^ο Π.Π. Δυο γενιές αργότερα η Γερμανία, μέσω ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, θα πρωταγωνιστήσει ώστε οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου να αποκτήσουν ανεξαρτησία.  (Rue des Archives/Rue des Archives/Tallandier)

Περίπου δύο εκατομμύρια αλλοδαποί πολέμησαν στο γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, από τους οποίους δεκάδες χιλιάδες στις τάξεις του Waffen SS. Οι λόγοι τους ήταν ποικίλοι. Για τους σοβιετικούς κρατούμενους, ήταν ο μόνος τρόπος να ξεφύγουν από το θάνατο λόγω πείνας και κρυολογήματος στα στρατόπεδα κρατουμένων και να λιποτακτήσουν το συντομότερο δυνατό. Υπήρξε επίσης η έλξη οικονομικών πλεονεκτημάτων και η σύγχρονη εικόνα που μεταδίδουν οι μονάδες SS. Για μια μειονότητα υπήρχαν πολιτικοί λόγοι: αντι-κομμουνισμός, εχθρότητα στη σοβιετική εξουσία της ΕΣΣΔ, η έλξη ενός «μυστικισμού» της καθαρότητας της φυλής και της ιδανικής κοινωνίας. Ο ναζισμός ήταν πράγματι μια ουτοπία του τέλειου κόσμου μιας ανθρωπότητας  συμφιλιωμένης με τον εαυτό της μόλις απελευθερωθεί από τα ανεπιθύμητα στοιχεία της: Εβραίους, κομμουνιστές και υλιστές καπιταλιστές. Χωρίς τη βοήθεια αυτή των αλλοδαπών, η Γερμανία θα είχε χάσει τον πόλεμο από το 1943.

Αλλά η συμμετοχή μουσουλμάνων στη ναζιστική πολεμική μηχανή ήταν άλλου είδους και πολύ πιο βαθιά, όπως μελέτησε ο βρετανός ιστορικός David Motadel στο βιβλίο του Οι μουσουλμάνοι και η ναζιστική πολεμική μηχανή. Στην προώθησή τους στη Γιουγκοσλαβία καθώς και στις μουσουλμανικές περιοχές της ΕΣΣΔ, τα γερμανικά στρατεύματα εξεπλάγησαν από την ενθουσιώδη υποδοχή των μουσουλμανικών πληθυσμών. Υπήρχαν βέβαια οι τοπικές συγκρούσεις, εχθρότητα προς τους ορθόδοξους Σέρβους εξαιτίας  της άρνησης δημιουργίας του βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, εχθρότητα των Τατάρων της Κριμαίας στη σοβιετική εξουσία, παραδοσιακός αντισημιτισμός του Ισλάμ. Το Ισλάμ δεν ήταν το μόνο επειδή το φασιστικό κράτος των Ουστάσι, το οποίο στηριζόταν στην Καθολική Εκκλησία, δεν ήταν άσχετο με τη σφαγή των εβραϊκών πληθυσμών και δεν χαιρέτισε την υποστήριξη των Ναζί στους Μουσουλμάνους των Βαλκανίων.

Αλβανοί Τσάμηδες στις τάξεις του γερμανικού στρατού της κατοχής διέπραξαν εγκλήματα σε βάρος Ελλήνων.

Η σχέση μεταξύ του Ισλάμ και του ναζισμού ήταν κάτι περισσότερο από μια συγκυριακή και ευκαιριακή συμμαχία: ήταν μια πραγματική ιδεολογική γοητεία, μια πραγματική ιστορία αγάπης. Για τους Ναζί η ιδέα του χαλιφάτου ήταν παρόμοια με την εθνικοσοσιαλιστική fuhrerprinzip. Από το 1943, το NSDAP  [το Εθνοσοσιαλιστικό Κόμμα] δέχτηκε επισήμως στις τάξεις της τους οπαδούς του Ισλάμ. Κάθε κριτική στο Ισλάμ απαγορεύτηκε στο Τρίτο Ράιχ, το οποίο έκτισε τζαμιά και δημιούργησε εκπαιδευτικά ιδρύματα για ιμάμηδες επιφορτισμένους να διδάξουν στους μουσουλμάνους ότι ο Φύρερ ήταν συνέχεια του προφήτη. Επαυσαν να αποκαλούνται αντισημίτες, μιας και οι Άραβες ήταν Σημιίτες, και άρχισαν να αποκαλούνται αντι-Εβραίοι. Ο Χίτλερ και ο Χίμλερ έβλεπαν στο Ισλάμ μια «θρησκεία ανδρών»  διαπνεόμενη από «μια ισχυρή αρρενωπή και πολεμική πίστη». Ο Χίτλερ θεωρούσε ότι η νίκη του Κάρολου Μαρτέλου το 732*** εναντίον των Αράβων είχε προκαλέσει την διάσπαση της Ευρώπης, της οποίας το Ισλάμ  θα διασφάλιζε την ενότητα, ενώ ο χριστιανισμός, μια μαλακή θρησκεία, συνέβαλε στη μείωση του ρόλου των Γερμανών.

Το βιβλίο του βρετανού ιστορικού, David Motadel, δεν είναι δοκίμιο, αλλά καρπός μιας έρευνας δέκα ετών από πολύ πλούσιες πηγές, ουσιαστικά Γερμανικές, χωρίς καμία ιδεολογική προκατάληψη. Πρόκειται για σπουδαίο βιβλίο ιστορίας, όπως τονίζει ο Christian Ingrao στον πρόλογο του.

Είναι περίεργο να σημειώσουμε ότι πολλοί επικριτές αυτού του βιβλίου ενδιαφέρονται για την εξιλέωση του Ισλάμ, αποδεικνύοντας ότι η προσέγγιση μεταξύ Ισλάμ και Ναζισμού είναι ανοιχτή πληγή.

Η ναζιστική πολιτική απέτυχε, πρώτον επειδή έχασε τον πόλεμο, αλλά και επειδή βασιζόταν σε μια εξωπραγματική πανισλαμιστική αντίληψη του μουσουλμανικού κόσμου.

Οι προσπάθειες ανεύρεσης μουσουλμανικών στρατευμάτων στο Μαγκρέμπ απέτυχαν και είναι γνωστό ότι ο βασιλιάς του Μαρόκου Μοχάμεντ Β - τότε γαλλικό προτεκτοράτο - αρνήθηκε να εφαρμόσει την πολιτική [των δοσίλογων] του Βισύ, που επέβαλε  το κίτρινο αστέρι στους Εβραίους.

Η πολιτική αυτή δεν εγκαταλείφτηκε από όλους, καθώς ο μεγάλος μουφτής Ελ Χουσεϊνί της Ιερουσαλήμ, ο οποίος πέρασε πολλά χρόνια στη Γερμανία για να ενισχύσει αυτή την πολιτική του καθεστώτος, κατόρθωσε να διαφύγει από τη Γερμανία, μέσω της Ελβετίας, στο Κάιρο με τη βοήθεια των Αμερικανών με στόχο τη χρησιμοποίηση της εχθρότητας του Ισλάμ προς τον κομμουνισμό, για να προετοιμάσουν τον ψυχρό πόλεμο. Ο Ελ Χουσεϊνί συνέβαλε στην άνοδο των Αδελφών μουσουλμάνων, οι οποίοι εντούτοις τον περιθωριοποίησαν.

Είναι ενδιαφέρον να τονίσουμε ότι αν το πανισλαμικό όραμα των ναζιστών δεν ολοκληρώθηκε τότε, βρίσκεται σήμερα στην καρδιά της ιδεολογίας του χαλιφάτου που ανέπτυξε το Daech.

Ένας κακόπιστος θα μπορούσε να κάνει έναν παραλληλισμό μεταξύ της δήλωσης του Ζαν-Λυκ Μελανσόν (το 2012, στην οποία αποδοκιμάζει τη νίκη του Κάρολου Μαρτέλου το 732***) "... Αν μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τους αιώνες σκοταδισμού στους οποίους μας καταδίκασε ο έλεγχος της Εκκλησίας στη χριστιανική Δύση, αν μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει τη συνεισφορά των αραβικών, αραβο-ανδαλουσιανών πολιτισμών ... » με την άποψη του Χίτλερ, που παραθέτει ο Μοταντέλ « Το κακό με μας είναι ότι έχουμε κακή θρησκεία (...) Η μωαμεθανική θρησκεία (...) μας ταιριάζει πιο πολύ από τον Χριστιανισμό. Γιατί ο Χριστιανισμός να έχει τόση ανεκτικότητα και αναποφασιστικότητα;". Είναι το σύγχρονο Ισλάμ, που εκφράζεται από τους Αδελφούς μουσουλμάνους οι οποίοι σκοπεύουν να υποτάξουν τον Χριστιανισμό στα δόγματα του, μια επιστροφή αυτού του ιστορικού δεσμού μεταξύ  ισλαμισμού και ναζισμού; Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Mελανσόν, ηγέτης των "Ανυπότακτων" θα έκανε καλά να θυμάται ότι Ισλάμ σημαίνει ακριβώς "υποταγμένος".

*Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε (1749- 1832): «Το Ισλάμ εκφράζει κατά τον καλύτερο τρόπο τις ιδέες μου… Διαβάζοντας το Κοράνι, στην αρχή…μας απωθεί. Αλλά ξαφνικά μας γοητεύει, μας εκπλήσσει και τελικά επιβάλλει το σεβασμό μας. Το ύφος του, σε αρμονία με το περιεχόμενο και τον αντικειμενικό του σκοπό, είναι αυστηρό, μεγαλοπρεπές, τρομερό, υπέροχο για πάντα…Το βιβλίο αυτό θα συνεχίσει να ασκεί ισχυρή επιρροή στους καιρούς που έρχονται.»

**Φρειδερίκος Νίτσε (1844 - 1900): "Ο χριστιανισμός μας αποστέρησε τον πλούτο του αρχαίου πολιτισμού και αργότερα μας αποστέρησε από εκείνο του ισλαμικού πολιτισμού. Ο θαυμάσιος ισλαμικός πολιτισμό της Ισπανίας - κατά βάθος πιο κοντά σε μας, ανταποκρινόμενος περισσότερο απ’ ό,τι η Ρώμη και η Ελλάδα στην αίσθησή μας και την καλαισθησία μας -    καταπατήθηκε (και προτιμώ να μη σκέφτομαι από ποια πόδια!)

 - Γιατί;

Επειδή γεννήθηκε από αριστοκρατικά ένστικτα, από αρρενωπά ένστικτα, επειδή έλεγε ναι στη ζωή, και επιπλέον είχε τις έξοχες λεπτότητες της ισλαμικής ζωής! ... Οι σταυροφόροι αργότερα πολέμησαν κάτι στο οποίο πριν καλύτερο θα ήταν να βάλουν εδαφιαία μετάνοια [...]

Ας δούμε λοιπόν τα πράγματα όπως είναι!

Oι σταυροφορίες; Μια πειρατεία μεγάλης κλίμακας και τίποτα περισσότερο! [...] Η γερμανική αριστοκρατία απουσιάζει σχεδόν από την ιστορία του ανώτερου πολιτισμού: μαντεύουμε την αιτία ... Χριστιανισμός και αλκοόλ - τα δύο μεγάλα μέσα διαφθοράς ... Δεν τίθεται δίλημμα επιλογής μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανισμού, ούτε μεταξύ Αραβα και Εβραίου.

Η απάντηση δίνεται εκ των προτέρων: εδώ, δεν υπάρχουν περιθώρια επιλογής… "Πόλεμος μέχρι θανάτου με τη Ρώμη! Ειρήνη και φιλία με το Ισλάμ ". Αυτό αισθάνθηκε, αυτό έκανε αυτό το μεγάλο πνεύμα, η μοναδική ιδιοφυΐα μεταξύ των Γερμανών αυτοκρατόρων ο Φρειδερίκος ο 2ος. Αν το Ισλάμ αψηφά τον Χριστιανισμό, έχει χίλιες φορές δίκαιο: το Ισλάμ προϋποθέτει  άνδρες αρρενωπούς σε όλα».

(Ο Αντίχριστος 1888)

Πηγή: (http://seddouki.foued.over-blog.fr/article-citations-de-personnes-celebre-sur-l-islam-voltaire-bonaparte-victor-hugo-montesquieu-lamartine-goe-112051779.html).

***Στη μάχη του Πουατιέ, με την οποία αναχαιτίστηκε η αραβική προέλαση στη δυτική Ευρώπη.

Πηγή: https://claude-rochet.fr/islamisme-et-nazisme/

ΓΑΛΛΙΑ: 150 συνοικίες ελέγχει το Ισλάμ

Οι νόμοι του γαλλικού Κράτους δεν ισχύουν σε 150 συνοικίες. Αυτές συνιστούν τα «χαμένα εδάφη» της Δημοκρατίας.

Το Κρατική Ασφάλεια της Γαλλίας κατάρτισε μια χαρτογραφία των κατακτημένων από το Ισλάμ εδαφών, κατόπιν αιτήματος του υπουργού Εσωτερικών Κριστόφ Καστανέρ, μετά την επίθεση στο Villejuif. Ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα για την εκτελεστική εξουσία, που δεν θέλει να στιγματίσει τη μουσουλμανική κοινότητα.

Είτε πρόκειται για τη μεγάλη υποδοχή των ΜΜΕ στο βιβλίο του πολιτικού επιστήμονα Μπερνάρ Ρουζιέ, του Τα κατακτημένα εδάφη του Ισλαμισμού, η εκτελεστική εξουσία φαίνεται να είναι αποφασισμένη να καταπολεμήσει όσο το δυνατόν καλύτερα τις παραβάσεις της ισλαμικής κοινότητας, αλλά φοβάται μήπως κατηγορηθεί ότι στιγματίζει τους μουσουλμάνους. Έτσι, στις 5 Ιανουαρίου, μετά την επίθεση Villejuif, ο υπουργός Εσωτερικών, Κριστόφ Καστανέρ, έστειλε ένα τηλεγράφημα προς τους νομάρχες ζητώντας τους να συνέλθουν Επιτροπές πολιτικής προστασίας. Από αυτή τη χιλιοστή συνάντηση προέκυψε ότι ανέρχονται σε 150 οι συνοικίες που τελούν υπό την επιρροή του ριζοσπαστικού Ισλάμ. Αυτά είναι τα χαμένα για τη Δημοκρατία εδάφη που χαρτογράφησε η Ασφάλεια.

Το έγγραφο, ταξινομημένο ως απόρρητο, είναι εξαιρετικά ευαίσθητο και έχει αποκαλυφθεί μόνο σε έναν υπουργό, τον Υπουργό Εσωτερικών. Τα άλλα υπουργεία που ασχολούνται με την καταπολέμηση του κοινοτισμού, και τα οποία συναντήθηκαν για να συζητήσουν το θέμα στις 5 και 16 Δεκεμβρίου, όπως Δικαιοσύνης, Εθνικής Παιδείας, Υγείας, Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Νεολαίας δεν ενημερώθηκαν. "Οι υπουργοί πιέζονται από τον Μακρόν, ο οποίος τους ζήτησε να υποβάλουν αποτελεσματικές προτάσεις", σημειώνει γνώστης του  φακέλου αυτού. Στις 27 Νοεμβρίου, ο Κριστόφ Καστανέρ είχε ήδη στείλει στους νομάρχες εγκύκλιο που καθιστούσε "τον αγώνα κατά του ισλαμισμού και της κοινοτικής αναδίπλωσης" έναν "νέο άξονα της δράσης τους".

Αλλά εκτός από τα προάστια του Παρισιού, της Λυών και της Μασσαλίας, τα οποία γνωρίζουμε ότι επηρεάζονται από το φαινόμενο, αρκετές πόλεις της βόρειας Γαλλίας βρίσκονται στο μάτι των αρχών Ασφαλείας. Στο Maubeuge, για παράδειγμα, η Ένωση Γάλλων Μουσουλμάνων Δημοκρατών (UDMF) έλαβε το 40% των ψήφων σε εκλογικό τμήμα. Μια "ανησυχητική κατάσταση" παρόμοια με αυτή του οικισμού Denin ή και του Roubaix, όπου "η κατάσταση παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις", εξηγεί ένας νομάρχης. Μεταξύ αυτών που «κρατούνται» από το Σαλαφιστικό Ισλάμ, υπάρχουν μη αναμενόμενες περιοχές, όπως στην περιοχή Haute-Savoie ή Ain, Annemasse, Bourg-en-Bresse, Oyonnax ή ακόμα και Bourgoin-Jallieu. Τέλος, ακόμη πιο περίεργο, η Ασφάλεια σημειώνει "την εμφάνιση μικροεδαφών που περιέρχονται σε έλεγχο των σαλαφιστών σε απίθανες περιοχές", όπως το Nogent-le-Rotrou, στο Eure-et-Loir.

Πηγή:https://www.valeursactuelles.com/societe/150-quartiers-sont-tenus-par-les-islamistes-selon-un-document-classe-secret-defense-115151

Mετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "2 εκατομμύρια μουσουλμάνοι εθελοντές στο στρατό του Χίτλερ"

Το Παιδομάζωμα: ένα φρικτό μεταπολεμικό έγκλημα

Ο Σουλτάνος ΣελήμA‘, ο οποίος και επέρασε δια τούτο εις την ιστορίαν με το επώνυμον του σκληρού, είναι πράγματι εκείνος όστις πρώτος εθέσπισε το παιδομάζωμα των χριστανοπαίδων, εκ των οποίων συνεκροτούντο τα περιβόητα τάγματα των γενιτσάρων(δείτε εδώ).Αλλά και οι Σουλτάνοι της ζοφεράς αύτης περιόδου του μεσαίωνος της Ανατολής δεν απέσπων από τας οικογενείας όλα τα παι­διά όπως ο Μάρκος...

ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

 Η κατωτέρω «σύνοψις» των σχετικών με το παιδομάζωμα κατά την περίοδον από 1ης Ιουνίου μέχρι 15ης Αύγουστου πληροφοριών, μαρτυριών και αποδείξεων, τας οποίας συνέλεξε και εξηκρίβωσεν η Βαλκανική Επιτροπή του ΟΗΕ, είναι ένα «ντάϊτζεστ»,προπαρασκευασθέν από την γραμματείαν της Επιτροπής, ακριβώς ίνα χρησιμεύση από την αρμοδίαν υποε­πιτροπήν συντάξεως της συμπληρωματικής της εκθέσεως.
 Συνεζητήθη κατά την επίσημον δημοσίαν συνεδρίασιν της Επιτροπής, την 8ην Σεπτεμβρίου, εγκριθέν ως «ντοκουμέντον, υπ’ αριθ. Α)ΑΣ. 16)384 της 6ης Σεπτεμβρίου. Και εγένετο ομοφώνως δεκτόν ως ζήτημα υπ’ αριθ. 7 της ημερησίας διατάξεως της σχετικής δημοσίας συνεδρίασε ως της Βαλκανικής Επιτροπής. Είναι, συνεπώς, αδιάβλητον διεθνώς και επισημότατον.
 Ιδού τι λέγει: Το παιδομάζωμα εις την Αλβανίαν
 α)Γεγονότα: Μαρτυρούμενα παρ’ αυτοπτών, των οποίων ηλέγχθησαν η αξιοπιστία και αι μαρτυρίαι. 
β) Γεγονότα καταχωρηθέντα εις εκθέσεις ομάδων παρατηρητών της Επιτροπής· (Ομάδες υπ’ αριθ. 1 και 12. Μάρτυρες καταγεγραμμένοι υπό τους αριθμούς Μ: (μάρτυς) 58 59. 38, 51, 5Α, 55, 101. 106. 1C7, 108. 109, 125, 133. 
γ) Εκθέσεις και σχετικοί αποφάσεις της υπ’ αριθ. 1 υποεπιτροπής.  

Επί τη βάσει όλων αυτών των στοιχείων προκύ­πτουν τα εξής:

 1)   Μεταξύ 15 Ιανουαρίου και τέλους Απριλίου, τρεις φάλαγ­γες,έκαστη από 100 παιδάκια, συνοδευόμενα από συμμορίτας και δύο άλλαι φάλαγγες (ειδικώς εις τα τέλη Απριλίου αυταί, από60 η μία και 130 η άλλη παιδάκια) διήλθον δια του Βατοχωρίου.Αι μητέρες των παιδιών ηκολούθουν εις θλιβερωτάτην φάλαγγα κλαίουσαι.Τα παιδάκια απήχθησαν εις Αλβανίαν.Αι μητέρες, απαρηγόρητοι, επανήλθον την επομένην, εκδιωχθείσαι από τους συμμορίτας εις τα σύνορα. 
2) Από το Τρίγωνον διήλθον την 25ηνΜαρτίου (του Ευαγγε­λισμού) 500 παιδιά απαγόμενα προς την Αλβανίαν. Τρεις ημέρας αργότερα διήλθον από το ίδιο χωριό άλλα 300 παιδιά.
 3) Την αυτήν εποχήν εις άλλο σημείον των προς την Αλβανίαν συνόρων, εις την Ιεροπηγήν,μαζεύθηκαν από τους ληστάς 250 παιδάκια, απαχθέντα εκ των γύρω χωριών. Μέχρις Ιεροπηγής είχον συνοδεύσει τα παιδάκια πολλαί μητέρες και πατέρες, με οδυρμούς και σπαρακτικά κλάματα, προσπαθούντες να διασώσουν τα τέκνα των.Τα παιδάκια απήχθησαν βιαίως, οδηγηθέντα προς Αλβανίαν·
 4) Επίσης εις Αλβανίαν απήχθησαν, διακομισθέντα πάλιν δια Βατοχωρίου κατά το πρώτον 15θήμερον του Απριλίου εις διαφό­ρους «αποστολάς» από 100—150 εκάστη, τρεις χιλιάδες -3.000- εν συνόλω παιδάκια, βιαίως αποσπασθέντα από τας οικογενείας των.
 5) Παρά τας απεγνωσμένας προσπαθείας και αντιστάσεις των γονέων των, ανηρπάγησαν κατά την ιδίαν εποχήν 10 παιδάκια ειδικώς και συγκεκριμένως από το χωρίον Καλλονή.
 6)   Κατά τα τέλη Απριλίου αντάρται ήλθον εις Διποταμιάν δια το παιδομάζωμα.Μόνον δύο οικογένειαι του χωριού συγκατετέθησαν να δώσουν τα παιδιά των.
Οι λησταί, εν τούτοις, απήγαγον βιαίως άλλα 22 παιδιά, παρά τους δυναμένους να συγκινήσουν και θηρία οδυρμούς των μητέρων των και τας απέλπιδας προσπαθείας των πατέρων των. Οι συμμορίται έλεγαν ότι παίρνουν τα παιδιά να τους εξασφαλίσουν «καλύτερη τροφή και δημοκρατική μόρφωσι». 
7)  Τέλος, κατά τας τελευταίας ημέρας του Μαρτίου,απήχθησαν 720 εν όλω παιδιά από τας περιοχάς Γιαννοχώρι και Κομνηνάδες, οδηγηθέντα εις την Αλβανίαν, με πρώτον σταθμόν, εντός του αλβανικού εδάφους, το χωρίον Βιντέχοβα. 
Συνολικώς αναφέρονται ένδεκα διαπιστωθέντα τοιαύτα περι­στατικά απαγωγής παιδιών από τους συμμορίτας εις την Αλβα­νίαν κατά την ανωτέρω περίοδον.Το σύνολον των Ελληνόπουλων, τα οποία ανηρπάγησαν, κατά τα ένδεκα αυτά «περιστατικά», από τις αγκαλιές των γονέων των, ανέρχονται εις 5.172. Άρθρον, δημοσιευθέν εις τo«GiornaledellaSera» την 1-4-48 και αναφερόμενον εις το παιδομάζωμα, γράφει: «… Παραλλήλως οι συμμορίται ήρχισαν την τακτικήν τηςαπαγωγής κορασίδωναπό τα χωρία της παραμεθορίου περιοχής. 
Αι ελληνικαί αρχαί ανεκοίνωσαν τα ονόματα εκατοντάδων απαχθεισών γυναικών, 21 δε Ελληνικαί γυναικείαι οργανώσεις ύψωσαν την φωνήν του πόνου των διαβιβάσασαι τας διαμαρτυρίας των προς τας αναλόγους οργανώσεις όλου του κόσμου. Μερικαί συμμορίτισσαι αιχμαλωτισθείσαι προέβησαν εις κατα­πληκτικός αποκαλύψεις περί του τρόπου με τον οποίον οι άνδρες του Μάρκου συνηθίζουν να στρατολογούν και να μεταχειρίζωνται τας γυναίκας. 
Αλλά μίαν εύγλωττον απόδειξιν της αντιλήψεως την οποίαν έχουν οι συμμορίται του Μάρκου δια την γυναίκα, αποτελεί το εξής επεισόδιον: 
Εις το χωρίον Μεσοχώρι της Υπάτης το αρχηγείονμιαςσυμμορίας ωργάνωσε θεατρικήν παράστασιν ενός έργου της συμμορίτισσας Κούλας Μανέντα υπό τον τίτλον «Κάτω η Παρθενία». Εις τη παράστασιν υπεχρεώθησαν να παραστούν 70 κορίτσια προς διασκέδασιν των συμμοριτών, οι οποίοι μετά το τέ­λος της παραστάσεως τα ηνάγκασαν να παραδοθούν εις την διάθεσίν των
. Ήδη ο Μάρκος υιοθέτησεν εν άλλο σύστημα έτι αγριώτερον: Το παιδομάζωμα. Εις ορεινά χωρία των συνοριακών τμημάτων της χώρας οι συμμορίται απάγουν βιαίως τα παιδιά ηλικίας τριών μέχρι δεκα­τεσσάρων ετών από τας οικογενείας των και τα αποστέλλουν εις τας κομμουνιστικάς χώρας (Αλβανίαν, Βουλγαρίαν, Γιουγκοσλαυίαν, Ρουμανίαν και Ουγγαρίαν) δια να παιδαγωγηθούν εις τον κομμουνισμόν. 
Οι συμμορίται του Μάρκου και οι Ραδιοσταθμοί της Μόσχας και των δορυφόρων, οι οποιοι τους υποστηρίζουν, ομολογούν την αρπαγήν αυτήν των παιδιών! Το πρόγραμμα των σλαυοκομμουνιστών προβλέπει τον εκτοπισμόν 80.000 παιδιών, εκ των οποίων 30.000 θα σταλούν εις την Ουγγαρίαν, 30.000 εις την Ρουμανίαν και την Βουλγαρίαν και 20.000 εις την Γιουγκοσλαυίαν και την Αλβανίαν.
 Προς ποίον σκοπόν; Εν πρώτοις επιδιώκουν να κάμψουν δια του πόνου την αντίστασιν του παραμεθορίου πληθυσμού και να τον αναγκάσουν να εξυπηρετή και βοηθή την δράσιν των συμμοριτών από φόβον αντι­ποίνων κατά των παιδιών τα οποία ο Μάρκος και οι υποστηρικταί του κρατούν ούτω ως ομήρους 
Κατά δεύτερον λόγον επιδιώκουν να καταστήσουν τα αθώα αυτά παιδιά φανατικούς πράκτορας του κομμουνισμού, δια να τους εξαπολύσουν κατόπιν εις τας διαφόρους χώρας και κυρίως εις την Ελλάδα ως όργανα της πέμπτης φάλαγγος. 
Κατά τρίτον λόγον οι δορυφόροι επιδιώκουν να εκριζώσουν την Ελληνικήν φυλήν από τας παραμεθορίους περιοχάς, επί των οποίων τρέφουν ως γνωστόν, εξαπλωτικά σχέδια. 
Είναι εύκολον να φαντασθή κανείς την οδύνην και την αγανάκτησιν που επροκάλεσε το παιδομάζωμα μεταξύ όλου του Ελληνικού Λαού· Πρόκειται, ως ορθώς εχαρακτηρίσθη, περί του τερατωδεστέρου εγκλήματος της μεταπολεμικής περιόδου, θα έπρεπε να ανατρέξη κανείς εις τους πρώτους αιώνας της τουρκικής κυριαρχίας δια να συναντήση ανάλογα προηγούμενα. 
Ο Σουλτάνος ΣελήμA‘, ο οποίος και επέρασε δια τούτο εις την ιστορίαν με το επώνυμον του σκληρού, είναι πράγματι εκείνος όστις πρώτος εθέσπισε το παιδομάζωμα των χριστανοπαίδων, εκ των οποίων συνεκροτούντο τα περιβόητα τάγματα των γενιτσάρων.Αλλά και οι Σουλτάνοι της ζοφεράς αύτης περιόδου του μεσαίωνος της Ανατολής δεν απέσπων από τας οικογενείας όλα τα παι­διά όπως ο Μάρκος. 
Οι κομμουνισταί υπερέβησαν επί του σημείου αυτού και τον ναζισμόν, ο οποίος απεπειράθη, ως γνωστόν, να αλλοιώση τον εθνολογικόν χαρακτήρα της Πολωνίας και άλλων κατακτηθεισών υπ’ αυτού χωρών δια του εκτοπισμού των νέων».

 Η ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ 

Ο αείμνηστος
Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός απηύθυνε προς τον ΟΗΕ, προς το εν Γενεύη Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών και προς την Βαλκανικήν Επιτροπήν την κατω­τέρω τηλεγραφικήν έκλησιν δια το διενεργούμενον υπό των συμμοριτών παιδομάζωμα: Δεν παρήλθε μην, αφ’ ης ηναγκάσθην να διαμαρτυρηθώ εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος δια τας βιαιοπραγίας καιαρπαγάς γυναικώνυπό των συμμοριτών του Μάρκου και ιδού έτερον φρικιαστικόν έγκλημα παρά των ιδίων επιχειρούμενον με αναγκάζει να προσφύγω πάλιν προς Υμάς δια να ζητήσω επει­γόντως την ηθικήν αρωγήν σας προς περαιτέρω αποτροπήν του κακού.
Οι συμμορίται, εισβαλλόντες αιφνιδιαστικούς εις χωρία, κείμενα εις την μακράν συνοριακήν μας γραμμήν, αρπάζουν δια της βίας από τους γονείς των παιδιά δια να τα σώσουν δήθεν από την κακομεταχείρισιν, ην δοκιμάζουν από τον ελληνοαμερικανικόν ιμπεριαλισμόν, πράγματι όμως δια να τα χρησιμοποιήσουν ως ομήρους και τελικώς δια να μειώσουν την δύναμιν της ελληνικής εθνότητος.
Το ελληνικόν κράτος περιθάλπει και σώζει δια των ποικίλων οργανώσεών του, εν στενή συνεργασία με τους Συμμάχους του και άλλους φιλανθρώπους φίλους, τα παιδιά της Ελλάδος, τα οποία δεινώς εταλαιπωρήθησαν κατά την κατοχήν και από την συνεχιζομένην δυσπραγίαν.
 Είναι επομένως πλέον ψευδής ο ισχυ­ρισμός των συμμοριτών. Αληθές είναι ότι η ελληνική εθνότης, κατέχουσα από αιώνων την κρισιμωτάτην αυτήν θέσιν της Μεσογείου και έχουσα ως ακατάλυτον σύμβολον της ζωής της την πίστιν και τον σεβασμόν προς την αληθινήν ελευθερίαν του ανθρώπου, αποτελεί εμπόδιον εις τους παλαιούς κατακτητικούς σκοπούς των Σλαύων, οι οποίοι βοηθούν και οδηγούν κυριαρχικώς τους συμμορίτας και εν συνεργασία μετ’ αυτών επιδιώκουν την εξόντωσιν και εκρίζωσιν της ελληνικής εθνότητος. Αυτή είναι η αλήθεια. Η Ελ­ληνική Εκκλησία προ αυτής της απειλουμένης γενοκτονίας ποιείται έκκλησιν προς υμάς, ίνα καταβληθή πάσα δυνατή προσπάθεια και αποτραπή το έγκλημα τούτο, το οποίον δεν πλήσσει μόνον ένα Έθνος αλλά και τας θεμελιώδεις αρχάς του ανθρωπισμού και της θρησκείας.
 Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ. ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ
 Η απελευθέρωσις της περιοχής του Γράμμου απεκάλυψεν, εις όλην του την στυγνότητα, το φοβερόν δράμα των πληθυσμών της περιοχής. Και το αποκορύφωμα του δράματος αυτού υπήρξενη ανεύρεσις πεντακοσίων παιδιών, ηλικίας από τριών έως δεκαπέντε ετών,—εγκαταλελειμμένων εις τας αποκρημνούς κορυφάς και τας χα­ράδρας του Γράμμου — τα οποία οι συμμορίται, κατά την διάρκειαν της αλλόφρονος φυγής των προς την Αλβανίαν, δεν είχαν προφθάσει να παραλάβουν μαζί των.Τ
α ατυχή αυτά παιδάκια, απεριγράπτως αποσκελετωμένα, μόλις ο συμμοριακός εφιάλτης απομακρύνθη οριστικώς πλέον από τας περιοχάς, όπου διεξήγοντο αι μάχαι και αι εθνικαί δυνάμεις απηλευθέρωναν τας ως άνω περιοχάς, έντρομα και εξουθενωμένα από τας φρικτάς ημέρας πείνης και τρόμου, που είχαν διέλθει, εξήλθον από τα σπήλαια και τας χαράδρας, όπου εκρύπτοντο.
 Πολλά από αυτά είχαν να φάγουν επί ημέρας και χόρτα ακόμη άγρια του βουνού, διότι αι μάχαι, που εμαίνοντο καθ’ όλον το μήκος του Γράμμου, τα ημπόδιζαν να μετακινηθούν από τα κρη­σφύγετά των, δια την ανεύρεσιν τροφής, καταλλήλου, άλλωστε μόνον δι’ αγρίμια. Μαζί με τα παιδιά ήσαν και αρκεταί γυναίκες, καθώς και γέροντες, που μόλις εστέκοντο στα πόδια από τας κα­κουχίας και την αδυναμίαν και που το πρόσωπόν των πάντως έλαμπεν από αγαλλίασιν, διότι επί τέλους η ελευθερία και μαζί με αυτήν και λίγο ψωμί επανήρχοντο εις τας χαροκαμένας περιοχάς των.. 

Η τραγική έξοδος 

Το δράμα των ανθρώπων αυτών, γερόντων, γυναικών και παι­διών — ότι απέμεινεν από τους πληθυσμούς των περιοχών του Γράμμου και δεν εσαρώθη από το πέρασμα της συμμοριακής θυέλλης υπό μορφήν βιαίας στρατολογίας, καταναγκαστικής εργασίας παιδομαζώματος και δολοφονιών — ήτο πραγματικά απερίγραπτον. 
Την παραμονήν της εσπευσμένης φυγής των από τας περιοχάς του Γράμμου και μετά την διάσπασιν των θέσεών των από τας εθνικάς δυνάμεις, οι συμμορίται διέταξαν όλους τους κα­τοίκους — όσοι απέμειναν ακόμη — των χωρίων που εξεκένουν κατά την διάρκειαν της ίδιας νυκτός, να είναι έτοιμοι δια να τους ακολουθήσουν εις την Αλβανία. Την νύκτα όμως εκείνην, ακριβώς την παραμονήν της εορτής της Παναγίας, επραγματοποιήθη μία αληθής έξοδος από τα συμμοριοκρατούμενα ακόμη χωρία προς την ύπαιθρον παντός ό,τι απέμεινεν εις ανθρωπίνας ψυχάς και είχε την δυνατότητα να διαφύγη την συμμοριακήν επιτήρησιν. Μεταξύ αυτών, των διαφυγόντων, συγκαταλέγοντο και
300 παιδάκια, των οποίων η ανεύρεσις επραγματοποιήθη την 21ηνΣεπτεμβρίου. 
Ήδη τα παιδιά αυτά, μαζί με τους πλέον ασθενείς εκ των γερόντων και των γυναικών που συναπελευθερώθησαν, προωθήθησαν βραδέως και με διάφορα μέσα — λόγω της καταστάσεώς των — προς την Κόνιτσαν. 
ΣΤΥΓΕΡΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
 Σχετική περικοπή άρθρου των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» της 21-8-48 επιλέγει: «—Αι επαναστάσεις των μπολσεβίκων και των ναζί επανέφεραν εις την Ευρώπην πολλάς των τρομοκρατικών μεθόδων των σκοτεινών αιώνων και ιδιαιτέρως την μέθοδον των ομαδικών θανα­τώσεων ή εκτοπίσεων ολοκλήρων πληθυσμών. Τώρα οι ηγέται των κομμουνιστών εγκαινιάζουν νέαν μέθοδον,χρησιμοποιηθείσαν προ αιώνων εις την Οθωμανικήν Αυτοκρατορίαν, την μέθοδον του παι­δομαζώματος, δια να κάνουν τα παιδιά γενιτσάρους της σοβιετι­κής αυτοκρατορίας και μονάδας κρούσεως δια την επέκτασίν της. »Οι νέοι γενίτσαροι είναι Ελληνόπαιδες απαγόμενοι κατά χι­λιάδας υπό των Ελλήνων συμμοριτών και στέλλονται εις τα δορυφόρα κράτη δια να παιδαγωγηθούν ως πράκτορες του κομμουνι­σμού και συμμορίται του μέλλοντος».
 ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΣΤΑ ΣΛΑΥΪΚΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ
 Η αφιχθείσα την 27ηνΜαΐου εκ της Τσεχοσλοβακικής πρωτευούσης Ελληνίς κυρία Κούλα Ζωγράφου, η οποία παραμείνασα εις την Πράγαν προσήγγισε το περιφραγμένον με συρματοπλέγματα στρατόπεδον εις το οποίον κρατούνται πολυάριθμα Ελληνόπουλα, απαχθέντα από τας ορδάς του Μάρκου, καταθέτει: «Τα Ελληνόπουλα αυτά είναι τρομερά εξησθενημένα. Τα πρόσωπά των είναι ωχρά και ο φόβος είναι ζωγραφισμένος εις αυτά.Πολλά κλαίουν συνεχώς, ζητούντα τους γονείς των.Το θέα­μα το οποίον παρουσιάζει το στρατόπεδον είναι απεριγράπτως τραγικόν. 
Τα παιδιά έχουν υποχρεωθή vα αποκαλούνται μεταξύ των σύντροφοι. Έλληνες κομμουνισταί τα διδάσκουν επί τρεις ώρας καθημερινώς κομμουνιστικά μαθήματα. Η κυρία Ζωγρά­φου ετόνισεν ότι το θέαμα των χιλιάδων ασθενικών παιδιών, των στιβαγμένων εις το οικτρόν στρατόπεδον, έχει συγκινήσει όλους τους Τσέχους αντικομμουνιστάς. Πλην της Πράγας έχουν μεταφερθή Ελληνόπαιδες και εις άλλα σημεία της Τσεχοσλοβακίας. Ούτω εις το στρατόπεδον Μικούλωφ ενεκλείσθησαν περί τα 700 παιδιά, εις το παλαιόν γερμανικόν στρατόπεδον της πόλεως Άουσσιγκ παρά τα Τσεχοσλοβακογερμανικά σύνορα περί τα 800 και εις το στρατόπεδον παρά το Μπρνό της Μοραβίας άλλα 400 περίπου παιδιά αμφοτέρων των φύλων. Όλα αυτά τα δυστυχισμένα παιδάκιαηλικίας μέχρι 15 ετών,μεταξύ των οποίων υπάρχουν καιαρκετά νήπια ολίγων μηνών, ηρπάγησαν βιαίως υπό των συμμοριτών από διαφόρους περιφέ­ρειας της Βορείου Ελλάδος.Είναι απαρηγόρητα και κλαίουν συ­νεχώς ζητούντα να επιστρέφουν εις τους γονείς των. 
Δια τούτο τρο­μοκρατούνται αγρίως από τους ξένους φύλακάς των. Στεγάζονται στιβαγμένα σωρηδόν εις πεπαλαιωμένα ξύλινα παραπήγματα, κοι­μούνται επάνω εις αχυροστρωμνάς και διαιτώνται μάλλον ανεπαρκώς. Ιδίως υποφέρουν από έλλειψιν άρτου. Υπό έποψιν ενδύσεως η κατάστασίς των είναι αξιοθρήνητος. Φορούν ράκη, τα περισσό­τερα είναι ανυπόδητα και μερικά είναι τυλιγμένα με ένα κλινο­σκέπασμα δια να καλύψουν την γυμνότητα των. Πολλά μετεφέρθησαν εις τα πρόχειρα νοσοκομεία των στρατοπέδων συγκεντρώσεως διότι πάσχουν από τύφον, ψώραν και προχωρημένην αβιταμίνωσιν. Μεγάλη προσπάθεια καταβάλλεται δια να εμποτισθούν αι ψυχαί των με τας θεωρίας του σλαυοκομμουνισμού. 
Εις το Άουσσιγκ την επίβλεψιν των παιδιών έχει αναλάβει νεαρός Έλλην κομμουνιστής και τρεις διδασκάλισσαι κομμουνίστριαι, αι οποίαιπλην των μπολσεβικικών θεωριώνπροσπαθούν να τους μάθουν την σλαυοκομμουνιστικήν διάλεκτον. Όλα τα παιδάκια κατέχονται από την έμμονον ιδέαν παλιννοστήσεως εις τα χωριά των και ιδίως τα μεγαλύτερα εξ αυτών, παρ’ όλην την τρομοκράτησίν των, δεν παραλείπουν να εκδηλώνουν τα Ελληνικά των αισθήματα. Παραπονούνται δια την έλλειψιν Ελληνικού σχολείου και ζητούν επιμόνως μολυμβοκόνδυλα και τετράδια δια να γράφουν και μη λησμονήσουν την γλώσσαν των. Επίσης ζητούν να γράψουν εις τους γονείς των.
 Τέλος οι μικροί μάρτυρες ζουν ως φυλακισμένοι, διότι πάσα επικοινωνία των μετά του έξω του στρατοπέδου κόσμου είναι αυστηρώς απηγορευμένη. ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ Εις την Αμερικήν Η «The Boston Herald», την 20ηνΟκτωβρίου, έγραφεν: «Είκοσι χιλιάδες Ελληνοαμερικανοί της Βοστώνης έκαμαν έκκλησιν εις τας εφημερίδας της πόλεώς μας ζητούντες όπως δημοσιευθή εις αυτάς διαμαρτυρία κατά της απαγωγής των Ελληνοπαίδων». Εις την Τουρκίαν Δημοσιογραφικαί πληροφορίαι αναφέρουν ότι η υπό του Μάρ­κου απαγωγή των Ελληνοπαίδων γίνεται κατόπιν συμφωνίας αυτού μετά της Κόμινφορμ, η οποία και έδωσεν οδηγίας εις τας μεθοριακάς αρχάς της Αλβανίας και της Γιουγκοσλαυίας να παραλαμβάνουν τους απαγομένους Ελληνόπαιδας, να παρέχουν εις αυτούς τρόφιμα και ρουχισμόν και να διευκολύνουν την αποστολήν των εις την Ουγγαρίαν και την Γιουγκοσλαυίαν. Αι αυταί πληροφορίαι αναφέρουν ότι της εκπαιδεύσεως των απαχθέντων Ελληνοπαίδων ηγείται ο εν Άγκυρα άλλοτε πρεσβευτής της Γισυγκοσλαυίας συνταγματάρχης Σίμιτς, ο οποίος είναι σήμερον αρχηγός της Βαλκανικής Νεολαίας της Κόμινφορμ. 
Αι τουρκικαί εφημερίδες, δημοσιεύουσαι τας ανωτέρω πληρο­φορίας, χαρακτηρίζουν το παιδομάζωμα αυτό ως απάνθρωπον και ανήκουστον δια την σύγχρονον ιστορίαν πράξιν. Εις την Αγγλίαν Εκπρόσωπος του βρετανικού Υπουργείου των Εξωτερικών ομιλών προς δημοσιογράφους την 7ηνΟκτωβρίου κατεδίκασε σφοδρώς την υπό των συμμοριτών του Μάρκου απαγωγήν Ελληνοπαίδων. «Η αυτή μέθοδος, προσέθεσεν ο Βρετανός εκπρόσωπος, εφηρμόσθη και υπό των Γερμανών εν Πολωνία και εις άλλας χώρας, είναι δε μέθοδος την οποίαν ημείς ελεεινολογούμεν». Απάντων εις ερώτησιν, εδήλωσεν ότι δεν υπάρχει λόγος να αμφιβάλλη τις περί της αυθεντικότητος των πληροφοριών αυτών, καθ’ όσον αύται διεβιβάσθησαν και δια του Ραδιοσταθμού των ανταρτών. 
Εις την Ιταλίαν Το συμβούλιον της διακοινοβουλευτικής ενώσεως εδέχθη την 7-9-48 παμψηφεί πρότασιν όπως καταδικασθή το παιδομάζωμα ως έγκλημα κατά της διεθνούς ηθικής. ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ Εις Στοκχόλμην, η διάσκεψις του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού απεφάσισε την 30 Σεπτεμβρίου παμψηφεί τον επαναπατρισμόν των απαχθέντων υπό των συμμοριτών Ελληνοπαίδων, οίτινες ευρίσκονται εις τας σλαυϊκάς χώρας. Προς τούτοις η διάσκεψις εξέδωκε την κάτωθι απόφασιν: «Η διεθνής Διάσκεψις εκφράζει ομοφώνως την ευχήν όπως οι Ελληνόπαιδες οι απαχθέντες πέραν των συνόρων επαναπατρισθούν το ταχύτερον». 
Ο πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Ερυθρών Σταυρών και ο πρόεδρος του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού κ. Οκόνορ, λα­βών τον λόγον μεταξύ άλλων εκπροσώπων, είπε ότι το ζητούμενον είναι το ελάχιστον όπερ δύναται να ζητηθή. Υπό το αυτό πνεύμα ωμίλησαν και πολλοί άλλοι εκπρόσωποι, ως και ο λόρδος Γούλτων της Αγγλίας, ο κ. Μόρρις της Αυστραλίας, ο κ. Λαμάρκ της Γαλ­λίας, ο κ. Σώλτερ της Βραζιλίας κα. Ο πρόεδρος της διασκέψεως είπεν ότι τα λεχθέντα απηχούν εις την ψυχήν πάντων. Η ανωτέρω απόφασις εψηφίσθη παρά 57 εκπροσώπων κυβερ­νήσεων και ισαρίθμων εκπροσώπων Ερυθρών Σταυρών. Εις την Σουηδίαν Η εφημερίς «Σβένσκα Μοργκενμπλάντετ» της Στοκχόλμηςεδημοσίευσεν άρθρον του επανελθόντος εκ δημοσιογραφικής περι­οδείας εν Ευρώπη συντάκτου της, εις το οποίον γίνεται ιδιαιτέρα μνεία περί των απαχθέντων Ελληνοπαίδων, των ευρισκομένων ήδη εις στρατόπεδα συγκεντρώσεως εν Τσεχοσλοβακία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Γιουγκοσλαυία και Βουλγαρία. 
Ο αρθρογράφος περιγράφει με τα ζοφερώτερα χρώματα την θλιβεράν κατάστασιν των ατυχών τούτων θυμάτων, ιδία εν Ουγ­γαρία, την οποίαν ιδιαιτέρως στιγματίζει και συνηγορεί υπέρ της ανάγκης αμέσου τερματισμού της απανθρώπου ταύτης εγκλημα­τικής μεταχειρίσεως των Ελληνοπαίδων ιδία εν Ουγγαρία, όπου υφίστανται μεγάλας στερήσεις, ως ο ίδιος αντελήφθη. Συνηγορεί επίσης υπέρ της επιστροφής εις την Ελλάδα των Ελληνοπαίδων και της παροχής Σουηδικής βοήθειας προς περίθαλψιν εις τα οργανωθέντα υπό της Βασιλίσσης Φρειδερίκης κέντρα περιθάλψεως εν Ρόδω και αλλαχού. Είναι τρομερόν, καταλήγει, να μεταφέρωνται τα παιδία ταύτα εις χώρας στερουμένας των πάντων. 
ΕΡΥΘΡΟI ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ
 Εις την ρωσικήν εκπομπήν της 17 Αύγουστου π.ε. η «Φωνή της Αμερικής»  είπε τα εξής: «Ο αποκλεισμός του Βερολίνου, αι συζητήσεις εις την Μόσχαν, ο πόλεμος εις την Ελλάδα και την Παλαιστίνην, παρεμέρισαν, ως ήτο φυσικόν,το γεγονός της απαγωγής υπό των συμμοριτών του Μάρκου 14.000 Ελληνοπαίδων, ώστε και τούτο να θεωρήται σήμε­ρον ως μία επί πλέον τραγωδία μεταξύ άλλων χιλίων. »Αι επί τούτου διαμαρτυρίαι των Δυτικών Δυνάμεων δεν έφερον αποτέλεσμα, όπως άλλωστε και όλαι αι άλλαι διαμαρτυρίαι των που απηυθύνοντο προς τας όπισθεν του Σίδηρου Παραπετά­σματος χώρας.Αλλά το γεγονός του παιδομαζώματος παραμένει και δεν δύναται κανείς να το αντιπαρέλθη όταν ευρίσκεται μάλιστα εις την Ελλάδα, διότι ευρισκόμενος εδώ κατανοεί ότι επιστρέφει εις την εποχήν του σκοτεινού μεσαίωνος και ενθυμείται τους «γενιτσάρους» των μέσων του 14ουαιώνος, που ήσαν και αυτοί εκτουρκισθέντα Ελληνόπουλα, βιαίως απαχθέντα από την Ελλάδα και αποτελέσαντα το αγριώτερον και φανατικώτερον στοιχείον του τουρκικού στρατού. Τελευταίως επί του ζητήματος αυτού περιήλθον εις χείρας μου ωρισμένα στοιχεία από τα οποία προκύπτει: 
1)Ότιη βιαία απαγωγή των Ελληνοπαίδων διετάχθη υπό της Κόμινφορμ.
Το σχέδιον της Κόμινφορμ αποβλέπει εις την δη­μιουργίαν κομμουνιστών — γενιτσάρων και εις την ανατροφήν των παιδιών αυτών εν τω πνεύματι της απολύτου αφοσιώσεως προς τον Στάλιν.
 2)Επί κεφαλής αυτού του «τραστ του παιδομαζώματος» ευρίσκεται μία γυναίκα — ηΜήτρα Τζίλας— υπουργός της παι­δείας της γιουγκοσλαυικής Λαϊκής Δημοκρατίας
.Η Μήτρα Τζί­λας είναι από τα πλέον ενδιαφέροντα πρόσωπα της Κόμινφορμ. Λέγουν δι’ αυτήν ότι ο εγκέφαλός της στερείται τελείως των συν­δετικών κέντρων και ότι εκ φύσεως είναι απάνθρωπος και σκληρά. Ακόμη και οι στενοί της φίλοι και συνεργάται εκπλήσσονται με τα διάφορα σατανικά σχέδιά της. 
3)Η ιδέα της απαγωγής των Ελληνοπαίδων ανήκει εις την Μήτραν Τζίλας.Αυτή είναι η εμπνεύστρια του σχεδίου και αυτή έπεισε την Κόμινφορμ να το εγκρίνη. 
Τούτο εγένετο όταν τα Σοβιέτ επείσθησαν ότι ο πόλεμος εις την Ελλάδα παρατείνεται και ότι δεν πρέπει να υπολογίζουν στη νίκη του Μάρκου. Τότε ακριβώς η Μήτρα Τζίλας απεφάσισεν εις την πράξιν να ελέγξη τας «παιδαγωγικάς μεθόδους» και ως πειραματόζωα δια το ανατριχιαστικόν αυτό πείραμα εξελέγησαν τα Ελληνόπουλα. 4)Εις την επικράτειαν της Γιουγκοσλαυίας ιδρύθησαν δια τα παιδιά αυτά έξη κλειστά εκπαιδευτικά κέντρα, όπου φοιτούν επίσης και τα παιδιά των Γιουγκοσλαύων πολιτικών εγκληματιών όπου η διαπαιδαγώγησις γίνεται επί τη βάσει καθαρώς κομμουνι­στικού προγράμματος.Πάσα επικοινωνία με τον έξω κόσμον απαγορεύεται αυστηρώς. Κατ’ ουσίαν αυτά τα σχολεία είναι φυλακαί. 
5)Το εκπαιδευτικόν προσωπικόν αυτών των σχολείων αποτελείται κατά μέγα μέρος από Ρώσους.
Η διδασκαλία γίνεται εις την ρωσικήν. Το κύριον μέλημα των παιδαγωγών είναι να μετα­δώσουν εις τα παιδιά αυτά τον ολοκληρωτικόν κολλεκτιβισμόν. Ούτω μακράν της πατρίδος και της οικογενείας μεγαλώνει η γενεά των νεαρών κομμουνιστών Γενιτσάρων. Και αυτό συντελείται κατά τον 20οναιώνα και υπό τα όμματα όλου του πεπολιτισμένου κόσμου. Δριμύ κατηγορητήριον Η άρνησις των δορυφόρων όπως επιστρέφουν τους απαχθέντας Ελληνόπαιδαςαπησχόλησε την 2αν Ιουλίου ε.ε τον Αμερικανικόν Τύπον.
 Εις μακρά άρθρα των αι εφημερίδες στιγματί­ζουν το απαίσιον παιδομάζωμα και ζητούν την άμεσον επέμβασιν του Ο Η. Ε. Ούτω η εφημερίς «Ηβνιγκ Στάρ» έγραψεν ότι η παραβίασις των εκ παραδόσεως κανόνων της διεθνούς ηθικής δεν πρέπει να αποφύγη τον συλλογικόν κολασμόν της πολιτισμένης ανθρωπότητος και ότι αποτελεί αύτη νέαν κηλίδα του κομμουνιστικού οικο­σήμου, το οποίον είναι ήδη κηλιδωμένον δια τόσον πολλών απανθρώπων πράξεων. 
Επίσης η εφημερίς «Ινκουάρερ» της Φιλαδελφείας τονίζει ότι οι κομμουνισταί θέλουν να εντάξουν τους νέους εις ομάδας καταναγκαστικής εργασίας και να τους μορφώσουν προς τας ολοκληρωτικάς των Αρχάς. 
Εις τα ελεύθερα έθνη λέγει τελικώς η εφημε­ρίς, εναπόκειται να επιτύχουν τον επαναπατρισμόν των παιδιών και να σταματήσουν κάθε τοιαύτην βάναυσον διαρπαγήν. Τέλος η εφημερίς «Τάϊμς της Ν. Ορλεάνης» εις άρθρον της υπό τον τίτλον: «Εν μεσαιωνικόν έθιμον» κατέληξεν ότι εφ’ όσον η Βαλκανική Επιτροπή διεπίστωσε το αληθές των Ελληνικών κα­ταγγελιών, «πρέπει να παύση να γράφη τόμους ολοκλήρους περί των δικαιωμάτων των παιδιών και των γυναικών και να επίδειξη τα δόντια της».


 ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ
 Αποσπάσματα από το βιβλίο: «ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΙΔΟΦΥΛΑΓΜΑ» ΕΚΔΟΣΕΩΝ Γ.Ε.Σ., ΑΘΗΝΑΙ 1949
 Πηγή: egolpion.com antexoume.wordpress.com                

ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ    ΕΔΩ
 Αναρτήθηκε από ΙΛΑΡΧΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Παιδομάζωμα: ένα φρικτό μεταπολεμικό έγκλημα"

5/4/1941 δόθηκε η μοναδική μάχη εκ συστάσεως του ελληνογερμανικού πολέμου

 1941: Η μάχη στη λίμνη της Καστοριάς

Μεγάλη Τρίτη 15/4/1941 δόθηκε η μοναδική μάχη εκ συστάσεως του ελληνογερμανικού πολέμου, η σύγκρουση σε δύο σημεία, νότια της λίμνης και ανατολικά του Άργους Ορεστικού, στο χωρίο Αμπελόκηποι και Μηλίτσα που εκδηλώθηκε η κύρια προσπάθεια των Γερμανών και στην διάβαση Φωτεινής που εκδηλώθηκε η δευτερεύουσα προσπάθεια.

            Στο χωριό Αμπελόκηποι εγκαταστάθηκαν αμυντικά μικρές ελληνικές δυνάμεις πεζικού, ιππικού και πυροβολικού, συγκεκριμένα το 1^ο τάγμα του 23^ου Συντάγματος Π/Ζ, 2 διμοιρίες βαρέων πολυβόλων (4 πολυβόλα των 13,2 mm), η επιλαρχία ιππικού, 4 βαριές πυροβολαρχίες της 20^ης Μεραρχίας και 2 πεδινές της 13^ης Μεραρχίας υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Ευσταθίου Λιώση.

ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΧΙΙΙ ΜΠ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ:

1. Διοικητής: Υ­πτγος Μουτούσης.
2. Αρχηγός Πεζικού: Σχης Λιώσης Ευστάθιος.
3. Επιτελάρχης: Αν­χης Αναγνωστόπουλος Σωτήριος.
4. Διοικητής 23ου ΣΠ (Χίου): Σχης (ΠΖ) Μπάρμπακος Αριστοτέλης.
5. Υποδιοικητής 23ου ΣΠ (Χίου): Αν­χης Παπαδάκης Γεώργιος.

Οι γερμανοί μετέφεραν την μηχανοκίνητη Μεραρχίας Σωματοφυλακής του SS Αδόλφου Χίτλερ (1η Μεραρχία SS Leibstandarte SS Adolf Hitler – LSSAH) που ήταν μονάδα σε επίπεδο ταξιαρχίας με διοικητή τον Γιόσεφ Ντήντριχ, νεαρό στρατηγό.

Την νύκτα της 14^ης προς 15^η Απριλίου κατευθύνθηκε η 1η Μεραρχία SS Leibstandarte SS Adolf Hitler – LSSAH από την οδό Κλεισούρα – Κορησσό και αναπτύχτηκε στην πεδιάδα γύρω από το χωριό Κρεπενή, επισκεύασαν την γέφυρα του χωριού και στις 5.30 πμ ενήργησαν επίθεση στην αμυντική γραμμή, στην επίθεση αυτή αποκρούστηκαν από τους Έλληνες και είχαν σημαντικές απώλειες σε άνδρες και έχασαν 25 άρματα και λοιπά οχήματα, τα οποία καταστράφηκαν από τις βολές του πυροβολικού. Από αυτή την επίθεση οι γερμανοί διέγνωσαν την αδυναμία της ελληνικής άμυνας νότια του χωριού Αμπελόκηποι στους πρόποδες του Σινιάτσικου, και εκεί επικέντρωσαν τις ενέργειές τους. Η Ελληνική διοίκηση ενίσχυσε τον τομέα αυτό με 2 τάγματα του 23 Συντάγματος ( οι άνδρες αυτοί ήταν κατάκοποι μετά από νυκτερινή πορεία και δεν είχαν υψηλό ηθικό). Ο υποστράτηγος Μουτούσης τους μίλησε και διέταξε την ανάπαυσή τους σε περιοχή βόρεια της γέφυρας Μανιάκους.

Στο μεταξύ οι γερμανοί διαρκώς ενισχυόμενοι από νέες δυνάμεις στις 11πμ προώθησαν 10 βαριές πυροβολαρχίες ( 40 πυροβόλα) στην επακολουθήσασα μάχη πυροβολικού οι ελληνικές δυνάμεις του πυροβολικού καθήλωσαν τις δυνάμεις των γερμανών και υπερίσχυσαν των περισσοτέρων  γερμανικών πυροβόλων, στο χωριό  Μηλίτσα με την ενίσχυση ενός τάγματος Π/Ζ οι γερμανοί ανανέωσαν την επίθεσή τους με αποτέλεσμα να αποτύχει και η δεύτερη γερμανική επίθεση.

Στη 1.30μμ εξαπολύθηκε νέα γερμανική επίθεση στην οποία οι γερμανοί είχαν μεγάλες απώλειες, οι ισχνές ελληνικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, στην μάχη αυτή έπεσε ο ίλαρχος Κλείτος Χατζηλιάδης, την στιγμή εκείνη τμήματα του 4^ουτάγματος Πολυβόλων έφτασαν στις απειλούμενες περιοχές.  Η γερμανική επίθεση ήταν αφόρητη στις μάχες που ακολούθησαν χτυπήθηκαν τα πυροβόλα της 13β Ελληνικής Μοίρας και καταστράφηκαν, ενώ ο διοικητής τους ταγματάρχης Παπαρόδουέπεφτε μαχόμενος επί των όπλων του.

Στις 3μμ η ίλη (λόχος) ιππικού που μαχόταν στο ύψωμα 680  (Σπαιλίκια) υποχώρησε. Ο Μέραρχος (Σωτήρης Μουτούσης)  πάνω σε μοτοσυκλέτα συνάντησε στο Αρμενοχώρι την ανατραπείσα ίλη  ιππικού και τους διέταξε (αφού τους επίπληξε) να επανέλθουν στις θέσεις τους, ο υπίλαρχος Γερασιμίδης με την μονάδα του κατευθύνθηκε στα υψώματα, σύντομα όμως διαλύθηκαν λόγω του πεσμένου τους ηθικού, ο Μέραρχος έστειλε (αφού εμψύχωσε τους άνδρες),    το κατάκοπο από συνεχή πορεία (μειωμένης δύναμης) 3ο Τάγμα του 22ου Συντάγματος Λέσβου (3/22) με διοικητή τον ταγματάρχη Δέτση  και στις 4.30 κατέλαβε τις θέσεις που είχαν εγκαταλείψει οι ιππείς, εδώ πρέπει να πούμε ότι ο Σ Μουτούσης (ο οποίος συμμετείχε σαν υπουργός Συγκοινωνίας  στη κατοχική κυβέρνηση του Τσολάκογλου) έβγαζε λόγους στους στρατιώτες φέρνοντας τους στο φιλότιμο για να συνεχιστεί η Ελληνική άμυνα, ένας τραυματισμένος λοχίας την στιγμή που παρότρυνε τους άνδρες ο Μέραρχος άρχισε να φωνάζει «Αδέλφια, οι Γερμανοί είναι χειρότεροι από τους Ιταλούς χωρίς τα άρματά τους, τους πολέμησα και τους είδα», πραγματικά σε τέτοιες στιγμές η θέληση ενός υπαξιωματικού και ενός ψυχωμένου διοικητή κάνουν θαύματα, στις 5μμ ολόκληρη η επίλεκτη γερμανική ταξιαρχία έκανε σφοδρή επίθεση (την τέταρτη), στην επίθεση αυτή συμμετείχαν 40 στούκας και πολλά βαρέα πυροβόλα.

Στην αρχή οι ελληνικές θέσεις έμειναν ακλόνητες, όμως η γερμανική αεροπορία βομβάρδιζε ανενόχλητη και πολυβολούσε από μικρό ύψος τις ελληνικές θέσεις του 3/22 τάγματος, ο βομβαρδισμός αποδιάρθρωσε το ελληνικό πυροβολικό καταστρέφοντας 4 πυροβολαρχίες και πυρπολήθηκαν βυτιοφόρα του στρατού, σ αυτή την κατάσταση προήλασαν τα τεθωρακισμένα ανενόχλητα από το Ελληνικό πυροβολικά και διέσπασαν τις γραμμές των ελλήνων, φτάνοντας πίσω από τις θέσεις των ελληνικών πυροβόλων, ακολούθησε το γερμανικό πεζικό που εξουδετέρωνε τις εστίες αντίστασης, οι Έλληνες πυροβολητές έδωσαν απεγνωσμένο αγώνα και πολλοί έπεσαν επί των πυροβόλων τους, βάλλοντας μέχρι την τελευταία στιγμή κατά των γερμανικών αρμάτων.

Τα μηχανοκίνητα προήλασαν προς Άργος Ορεστικό, στις 6μμ η ελληνική διοίκηση διέταξε την ανατίναξη της γέφυρας στους Μανιάκους, οι δυνάμεις που βρισκόταν ανατολικά της γέφυρας είτε πολέμησαν, είτε ανασυγκροτούνταν και προσπάθησαν να διαφύγουν βορειοδυτικά υπό την κάλυψη των μαχόμενων πυροβολαρχιών που εξαντλούσαν τα πυρομαχικά τους κατά των γερμανικών αρμάτων. Μέχρι την είσοδο των γερμανών στο Άργος Ορεστικό ο Σ. Μουτούσης παρακολουθούσε την άνιση μάχη από μια ταράτσα στην ανατολική παρυφή της πόλης και επικοινωνεί με τις μαχόμενες μονάδες, λίγο πριν την είσοδο των Γερμανών παίρνει τηλεφωνικό μήνυμα από τον λοχαγό Μανωλέσο που του φώναζε «Στρατηγέ αυτή είναι η τελευταία επαφή μας, αιχμαλωτίζομαι, βρίσκομαι κυκλωμένος εγώ και η μονάδα μου, δεν έχουμε πια βλήματα, ούτε σφαίρες. Τα αδειάσαμε όλα… Για χαρά! Ζήτω η αιωνία Ελλάς!».

Στις 7.30 μμ οι γερμανοί κατέλαβαν το Άργος Ορεστικό, όπου συνέλαβαν ασύντακτους στρατιώτες  της ελληνικής μεραρχίας. Η μάχη συνεχίστηκε στην παραλίμνια περιοχή όπου ελληνικά τμήματα εξακολουθούσαν να αντιστέκονται, η γερμανική πρέλαση από Δισπηλιό προς Καστορία τους συγκράτησαν άνδρες του 2^ου Τάγματος Πυροβόλων Θέσεως, οι γερμανοί υποχρεώθηκαν σε σφοδρές συγκρούσεις που έδωσαν όμως την δυνατότητα σε ελληνικά τμήματα να διαφύγουν και να περάσουν την ξύλινη γέφυρα του Αλιάκμονα και να κατευθυνθούν προς Σκαλοχώρι, όπου και μεταφέρθηκε ο Σταθμός Διοίκησεως της Μεραρχίας. Στις 8μμ οι γερμανοί κατέλαβαν την Καστοριά. Και εκεί σταμάτησαν τις όποιες ενέργειές τους.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Στην διάβαση της Φωτεινής τμήματα του 3ου Συντάγματος της μεραρχίας Ιππικού (απόσπασμα του συνταγματάρχη Δέδε), παρ όλο που βαλόντουσαν από τα γερμανικά στούκας πολέμησαν με πείσμα αποκρούοντας διαδοχικές εφόδους  μανάδων του γερμανικού πεζικού και των τεθωρακισμένων τους, ιδιαίτερα μεταξύ 1 και 4μμ τα ελληνικά πυροβόλα προξένησαν βαριές απώλειες στους γερμανούς και μέχρι το τέλος της ημέρας έμειναν κύριοι του πεδίου της μάχης.

Τα βράδυ της 15^ης προς 16 Απριλίου η ελληνική διοίκηση υπό το βάρος των εξελίξεων υποχρέωσε και το νικηφόρο σύνταγμα ιππικού και το σύνολο του υποχωρούντος ΤΣΔΜ σε αναδίπλωση στους ορεινούς όγκους του Τρικλάριου και μετά στα ορεινά της Πίνδου. Την πίεση υπό την οποία βρέθηκαν οι γερμανοί φαίνεται από την σχετική αναφορά της 12^ης Στρατιάς την νύκτα της 15^ης Απριλίου: «Οι Έλληνες προβάλουν πεισματώδη αντίσταση δυτικά της Φλώρινας και στην Καστοριά….».

ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ

Στα μέσα Μαΐου του 1941 στην κατεχόμενη Αθήνα, οι γερμανοί αναζήτησαν πληροφορίες για την μάχη της λίμνης της Καστοριάς,  το κατοχικό ελληνικό υπουργείο Εθνικής αμύνης έστειλε τον συνταγματάρχη Ευστάθιο Λιώση στο γερμανικό φρουραρχείο, ο οποίος βρέθηκε προ του αντιστράτηγου Ζεπ (Γιόσεφ ) Ντίντριχ, ο οποίος τον ρώτησε για την διάταξη των ελληνικών μονάδων στις 15 Απριλίου. Ο συνταγματάρχης Ευστάθιος Λιώσης παρέταξε επί χάρτου τις θέσεις των ελληνικών μονάδων. Ο Γερμανός στρατηγός εξοργίστηκε και κατηγόρησε τον Έλληνα αξιωματικό ότι λέει ψέματα. Δεν πίστευε ότι του είχαν αντιταχθεί τόσο λίγες δυνάμεις (δύο τάγματα πεζικού, μια επιλαρχία ιππικού, ένα τάγμα πολυβόλων και εννιά πυροβολαρχίες με 47 στοιχεία). Σύμφωνα με τις γερμανικές εκτιμήσεις στην μάχη έλαβαν μέρος 3 ελληνικές μεραρχίες της 9^ης, της 10^ης και της 13^ης.Ο συνταγματάρχης Ευστάθιος Λιώσης αντέταξε τα επιχειρήματά του και τεκμηρίωσε τις απόψεις του, ο γερμανός στρατηγός αναγκάστηκε να παραδεχτεί την πικρή αλήθεια. Είχε αντιμετωπίσει όχι 3  μεραρχίες αλλά 3 τάγματα, στο τέλος της συζήτησης ρώτησε ποιος ήταν ο Έλληνας μέραρχος και που βρισκόταν στις διάφορες φάσεις της μάχης και ζήτησε να του διαβιβάσει τα συγχαρητήρια του.

Ο Μέραρχος Σωτήρης Μουτούσης στην κυριολεξία κράτησε την περιοχή με διαρκή κηρύγματα προς τους υποχωρούντες στρατιώτες μας, είχε πια επικρατήσει η άποψη ότι ήταν άσκοπος ο πόλεμος και με τους Ιταλούς και με τους Γερμανούς που πραγματικά έκαναν  την σαρωτική επίδειξη της αεροπορικής και τεθωρακισμένης δύναμής τους.

Ο Τσολάκογλου γράφει στην πολεμική του έκθεση :

«Ένεκα τούτου την 15 Απριλίου, συνήψεν ο Μουτούσης ημερήσιαν μάχην προς τους  εισβάλλοντας Γερμανούς, δι ην μετά θαυμασμού εξεφράσθη ο στρατηγός Φον λιστ. Την μάχην αυτήν παρακουλούθησα αυτοπροσώπως υπό υψώματος ανατολικώς της Σμίξης (Ν Άργους Ορεστικού) και αντελήφθην τας σοβαράς απωλείας, ας υπέστησαν οι Γερμανοί. Κατεστράφησαν κατά αυτήν 25 άρματα. Οι Γερμανοί δεν θα διέσπων την ασθενήν μας άμυναν, αν δεν κατεστρέφοντο παρά των στούκας τα πυροβόλα μας». 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ 1940-1941 του ΝΑTIONAL GEOGRAPHIC.

ΕΛΛΗΝΟΙΤΑΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 1940-41 του Δ Ζαφειροπουλου Αν/ρχου ΠΖ

ΙΤΑΛΟΜΑΧΟΙ του Κώστα Καλατζή εκδόσεις ΔΙΦΡΟΣ 1961 (βραβείο Ακαδημείας Αθηνών)

 pluton22.blogspot.gr 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "5/4/1941 δόθηκε η μοναδική μάχη εκ συστάσεως του ελληνογερμανικού πολέμου"

Οι απώλειες της Ελλάδα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;

Σημειώστε ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα, Αλβανίας, Ιταλίας, Γερμανίας, και Βουλγαρίας.

ΗΜΕΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Ελλάς: 219

Νορβηγία: 61

Γαλλία: 43 [Η υπερδύναμη της εποχής]

Πολωνία: 30

Βέλγιο: 18

Ολλανδία: 4

Γιουγκοσλαβία: 3

Δανία: 0 μέρες. [Οι Δανοί παραδόθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ…]

Τσεχοσλοβακία: 0

Λουξεμβούργο: 0

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676.

Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :

Αλβανοί: 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)

Ιταλοί: 8000

Βούλγαροι: 25000

Γερμανοί: 50000

Συνολικές απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)

Ελλάς: 10% (750.000)

Σοβ. Ένωση: 2,8%

Ολλανδία: 2,2%

Γαλλία: 2%

Πολωνία: 1,8%

Γιουγκοσλαβία: 1,7%

Βέλγιο: 1,5%

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, τεύχος Απριλίου 2003

[via]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι απώλειες της Ελλάδα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;"

H «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο

«Εγώ θα σας αφηγηθώ τη ζωή μου με απλότητα. Είναι μια απλή ζωή που αμφιβάλλω αν θα σας ενθουσιάσει, όπως αμφιβάλλω για το συγγραφικό μου τάλαντο. Ισως θα προτιμούσατε αντί να διαβάζετε αυτές τις γραμμές να σας έλεγα ένα τραγούδι...»

Σοφία Βέμπο

Σύμβολο ενός ολόκληρου λαού, απόλυτα ταυτισμένη με το έπος του '40, η Σοφία Βέμπο κατόρθωσε να συνδέσει το όνομά της με τη νεότερη ιστορία του Έθνους. Η εθνική μας φωνή με την ξεχωριστή χροιά και την ισχυρή προσωπικότητα, τραγούδησε με λεβεντιά, σατίρισε με θάρρος τους κατακτητές και εμψύχωσε τους έλληνες φαντάρους μας στο ελληνοαλβανικό μέτωπο, με τραγούδια που έγιναν πατριωτικοί ύμνοι. 

Γεννημένη στη Θράκη στις 11 Φεβρουαρίου του 1910, η Σοφία Μπέμπου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, ξεκινά την καλλιτεχνική της πορεία ως τραγουδίστρια το 1933 από τη Θεσσαλονίκη για να βρεθεί πολύ γρήγορα στην πρωτεύουσα όπου η εξέλιξή της υπήρξε αλματώδης. Το πρώτο τραγούδι της καριέρας της Βέμπο είναι η Όμορφη τσιγγάνα, ενώ το πρώτο τραγούδι που γραμμοφώνησε είναι το Μη ζητάς φιλιά, στην εταιρεία Παρλοφόν, το 1934. Έως το 1939 η Βέμπο έχει ήδη αναγνωριστεί και καταξιωθεί ως η πρώτη τραγουδίστρια του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού.

Ωστόσο, τα σύννεφα του πολέμου ολοένα και πυκνώνουν και το 1940 πολλές χώρες ήδη έχουν καταληφθεί από τις δυνάμεις του Άξονα. Στην Ελλάδα σημειώνονται οι πρώτες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από ιταλικά αεροπλάνα και στις 28 Οκτωβρίου του 1940, στις 10 το πρωί, ο εκφωνητής Κώστας Σταυρόπουλος στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα του Ζαππείου διακόπτει τη ροή του προγράμματος και προβαίνει στην ιστορική εκείνη ανακοίνωση της επίθεσης των ιταλικών δυνάμεων κατά της Ελλάδας και την άμυνα των ημετέρων. Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος μόλις είχε ξεκινήσει. 

Η κήρυξη του πολέμου εκτοξεύει την καριέρα της Βέμπο, η οποία ξεκινά να τραγουδά σατιρικά και πολεμικά τραγούδια στην παράσταση Πολεμική Αθήνα  που ανέβασε το θέατρο Μοντιάλ, του Μίμη Τραϊφόρου (συνεργάτης και μετέπειτα σύζυγός της). Αξίζει να σημειωθεί πως με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου όλες οι οι επιθεωρήσεις προσαρμόζουν το θέμα τους στην πολεμική επικαιρότητα και τα τραγούδια επανεγγράφονται με πατριωτικούς στίχους. Από τη σκηνή του θεάτρου Μοντιάλ η Βέμπο ερμηνεύει για πρώτη φορά τα τραγούδια που έγιναν πατριωτικοί ύμνοι (Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά και Κορόιδο Μουσολίνι) και γράφει ιστορία. Το ασφυκτικά γεμάτο -καθημερινά- θέατρο Μοντιάλ, ξεκινά να παραχωρεί τις μισές από τις εισπράξεις του για την ενίσχυση του μετώπου, ενώ παράλληλα η Βέμπο προσφέρει στο Ελληνικό Ναυτικό 2.000 χρυσές λίρες. Το 1941 η Βέμπο ερμηνεύει το Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του  και ακολουθούν τα Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός, Μας χωρίζει ο πόλεμος, κ.α. Σε μια προσπάθεια να πάρουν κουράγιο οι έλληνες φαντάρει και να γιγαντωθεί το ηθικό τους, το Γενικό Επιτελείο Στρατού στέλνει τους δίσκους της Βέμπο σε όλες τις μονάδες στο μέτωπο.

Λίγο προτού εισέλθουν οι Γερμανοί στην Αθήνα και ενώ με τα τραγούδια της κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου έχει γίνει η «τραγουδίστρια της νίκης», βγαίνοντας από το θέατρο Μοντιάλ όπου εμφανίζεται και πηγαίνοντας στο Αλάμπρα όπου παίζει η αδελφή της Αλίκη, συνέβη το εξής περιστατικό το οποίο η Σοφία Βέμπο αναφέρει στην αυτοβιογραφία της (η οποία δημοσιεύτηκε το 1947, σε 62 συνέχειες στην καθημερινή ελληνόφωνη εφημερίδα της Νέας Υόρκης «Εθνικός Κήρυξ»): «ξαφνικά ένιωσα ένα τρομερό σε δύναμη κρύο χτύπημα στο πρόσωπο. Ηταν σαν σιδερένια γροθιά. Σωριάστηκα αμέσως. Επρόλαβα να φωνάξω: "Με σκότωσες, παλιάνθρωπε". Τίποτα άλλο, λιποθύμησα». Το πρωί της άλλης ημέρας το τηλέφωνο του σπιτιού της χτυπάει και αμέσως μια βαριά φωνή τής λέει: «Σ' τα σπάσαμε τα μούτρα για να μην μπορής να βγαίνης στο θέατρο και να λες αυτά που λες. Μην στεναχωριέστε, τους απάντησα, θα τα πω από το ραδιόφωνο. Ηταν φανεροί πλέον οι δολοφόνοι μου: ή φασίσται Ιταλοί ή άνθρωποι της Γκεστάπο». 

Την εποχή εκείνη κυκλοφορούν φήμες από τις δυνάμεις κατοχής ότι η Σοφία Βέμπο πέθανε. Αλλά δεν μένουν εκεί. Μόλις ξεκίνησε μια απογευματινή της παράσταση, δύο λοχαγοί της Γκεστάπο της λένε να ντυθεί και να τους ακολουθήσει και την οδηγούν στα ανακριτικά της Γκεστάπο. Ακολουθούν οι φυλακές Αβέρωφ. Την ξαναπηγαίνουν στην Γκεστάπο και την αφήνουν αφού υπέγραψε χαρτί όπου διαβεβαιώνει ότι δεν θα ξανατραγουδήσει πατριωτικά τραγούδια. Το κάνει. Αλλά στέλνει τα μηνύματά της μέσω τραγουδιών. Οι Ιταλοί στη συνέχεια την καλούν να σταματήσει με ανακοίνωσή τους. Και έγινε. Δεν μπορούσε να ασκήσει το επάγγελμά της. Μετά από λίγο την άδεια την παίρνει πίσω. Και ανήμερα την 28η Οκτωβρίου, με τους ιταλούς και γερμανούς λογοκριτές δίπλα της, δίνει παράσταση ντυμένη στα γαλανόλευκα. «Οι Ιταλοί ελύσσαξαν αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν πια τίποτα».

Με την είσοδο των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα η Βέμπο φυγαδεύεται μεταμφιεσμένη σε καλόγρια στη Μέση Ανατολή όπου συνεχίζει να τραγουδά για τα ελληνικά και συμμαχικά στρατεύματα της περιοχής. Εκεί ήδη είχε αρχίσει να γεννιέται ο πυρήνας μιας ελεύθερης Ελλάδας. Στη Μέση Ανατολή, όπου παρέμεινε σχεδόν τρεισήμισι χρόνια (1942-1946), τραγουδά για να ψυχαγωγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις, ανεβάζει επιθεωρήσεις, δίνει ρεσιτάλ και δεν σταματά να δίνει τα πάντα για τον αγώνα. Μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος από τα έσοδα των εμφανίσεων που πραγματοποιεί, πηγαίνει κατευθείαν για εθνικούς σκοπούς.

Μετά την απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στη Νορμανδία, το Συμμαχικό Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής τής διαθέτει πολεμικό αεροσκάφος για να γυρίσει στην Ελλάδα. Τότε, και ενώ η καριέρα της βρισκόταν στο ζενίθ, παίρνει την απόφαση να πάει στην Αμερική όπου την προσκαλούσε ο απόδημος ελληνισμός. Στην Αμερική μένει σχεδόν δυόμισι χρόνια (1947-1949) αλλά στο μυαλό της έχει πάντα τη σκέψη να επιστρέψει στην πατρίδα.  «Η Ελλάδα με δημιούργησε και σ’ αυτή θέλω να γυρίσω. Θέλω να τελειώσω της καριέρα μου στον τόπο που μου τα έδωσε όλα και με το παραπάνω», αναφέρει...

Το 1949 επιστρέφει στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω δόξες και συμβόλαια, ύστερα από τιμητική πρόσκληση του Γενικού Επιτελείου Στρατού για περιοδεία στις μαχόμενες μονάδες κατά τη μαύρη περίοδο του Εμφυλίου. Αρκετά χρόνια αργότερα, μια μεγάλη στιγμή σημαδεύει τα τελευταία χρόνια της ζωής της: η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973. Καθώς το διαμέρισμά της βρίσκεται εκεί κοντά, η Βέμπο αψηφώντας τη χούντα των συνταγματαρχών δίνει άσυλο, ανοίγοντας την πόρτα της σε κυνηγημένα παιδιά. Όταν η Ασφάλεια έρχεται στο κατώφλι της λέει στον επικεφαλής:
«Εγώ δε φοβήθηκα τον Ντούτσε, δε φοβήθηκα τον Χίτλερ. Είναι δυνατόν τώρα να φοβηθώ εσάς; Είναι ποτέ δυνατόν να φοβηθώ τους δικούς μου; Και μ’ αυτή τη γενναία πράξη έπεσε η αυλαία των εθνικών της προσφορών». 

«Η Τραγουδίστρια της Νίκης» Σοφία Βέμπο, «έφυγε» από τη ζωή το πρωί της 11ης Μαρτίου του 1978 σε ηλικία 68 ετών και η κηδεία της μετατράπηκε σε ένα πάνδημο συλλαλητήριο.

*Πληροφορίες και αποσπάσματα που αναφέρονται στο άρθρο προέρχονται από το βιβλίο «Σοφία Βέμπο - Τραγούδαγε την Ελλάδα κι όλη η Ελλάδα τραγουδούσε μαζί της» (εκδόσεις University Studio Press), της Κατερίνας Κ. Πετρίδου η οποία υπήρξε προσωπική φίλη της μεγάλης ερμηνεύτριας-σύμβολο. Σε αυτό, μέσω της 28χρονης προσωπικής της φιλίας με την τραγουδίστρια, η κ. Πετρίδου προσεγγίζει τη ζωή της ερμηνεύτριας με έναυσμα τις προσωπικές της αναμνήσεις. Στη διάθεσή της, εκτός από τις αναμνήσεις της, έχει και μια συλλογή που απαρτίζεται από αυθεντικά προσωπικά κειμήλια της Σοφίας Βέμπο, παρτιτούρες, πλάκες γραμμοφώνου, βινύλια, προγράμματα θεάτρου, σπάνια χειρόγραφα, γράμματα / τηλεγραφήματα, ανέκδοτες θεατρικές/στρατιωτικές φωτογραφίες με αφιερώσεις, επιστολές κ.ο.κ. 


http://www.in.gr/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "H «τραγουδίστρια της νίκης» Σοφία Βέμπο"