Μπιθεκούρας… και αλβανοπαραμύθια της Χαλιμάς!

Το κείμενο αυτό γράφτηκε σαν απάντηση σε αυτούς (κυρίως Αλβανούς υπερεθνικιστές και Έλληνες ψευτο-αριστεριστές) που στην προσπάθειά τους να αποδομήσουν την ελληνική εθνική ταυτότητα, προσπαθούν να "αποδείξουν" ότι οι σημαντικότεροι Έλληνες και στην ουσία όλος σχεδόν ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι... κατά φαντασίαν Έλληνες. Έχει κάποια στοιχεία ετυμολογίας ονομάτων (Τζεργίνης) και αφορά στην ιδιαίτερη καταγωγή του Θ. Κολοκοτρώνη και της οικογένειάς του. Το θέμα είναι βέβαια "εξειδικευμένο" και προϋποθέτει και κάποια γνώση της ακραίας αλβανικής προπαγάνδας π.χ. το θέμα Μπιθεγκούρας, που προέρχεται από το σημείο στη γνωστή διήγηση του Θ. Κολοκοτρώνη όπου αναφέρονται τα εξής: "Αὐτὸς εἶχε ἕνα παιδί, Γιάννη, καὶ ἕνας Ἀρβανίτης εἶπε: «Βρέ, τί Μπιθεκούρας εἶναι αὐτός». Δηλαδὴ πόσον ὁ κῶλος του εἶναι σὰν κοτρώνι, καὶ ἔτσι τοῦ ἔμεινε τὸ ὄνομα Κολοκοτρώνης."

Το κείμενο:

Ο δήθεν «Αλβανός Μπιθγκούρι» αναφέρεται ξεκάθαρα Κολοκοτρών(ης) σε αλβανικό τραγούδι του 1808!

Γκίθ(ε) μπότα λε τα θον,
ου(ν) σε γιαπ Κολοκοτρών.
Γιαμ Αλή Φαρμάκη, ου
κι εσπιέ γκιάκν(ε) γκερ(ν)τε γλιου

Δηλαδή:

Όλος ο κόσμος να το πει, εγώ δεν δίνω τον Κολοκοτρώνη.
Είμαι ο Αλή Φαρμάκης και όπου πηγαίνω, φτάνει το αίμα ως το γόνατο.
[O Γέρων Κολοκοτρώνης, τ.Β’, Εν Αθήναις, Βιβλιοθήκη της Εστίας, 1889]

Αλβανικό άσμα των Λαλαίων του Μοριά από το 1808 για τον Κολοκοτρώνη και τον Αλή Φαρμάκη. Ο Βελή πασάς, γιος του Αλή πασά των Ιωαννίνων, Βεζίρης του Μοριά κατά το παράδειγμα του πατέρα του θέλησε να καταστρέψει τους ισχυρούς τοπάρχες. Πολιόρκησε τον Λαλαίο Αλή Φαρμάκη στον πύργο του στο Μοναστηράκι της Γορτυνίας. Από τους 400 συγγενείς και ανθρώπους του Αλή Φαρμάκη του έμειναν 90 μόλις έφτασε ο Βελής με στρατό 8,000. Σημειωτέον όλοι οι Λαλαίοι ήταν πάνω από 1,000 ντουφέκια, αλλά δεν συγκινήθηκαν. Ο Φαρμάκης είχε καλέσει και τον πατρικό φίλο του Κολοκοτρώνη που δεν τον είχε δει πρωτύτερα. [Ὁ πάππος τοῦ Ἀλῆ Φαρμάκη καὶ ὁ πάππος ὁ ἐδικός μου, Γιάννης Κολοκοτρώνης, ἦσαν φίλοι καὶ ἀδελφοποιτοί… δὲν τὸν εἶχα ἰδεῖ προσωπικῶς]. Ο Κολοκοτρώνης ξεκίνησε με 100 από τη Ζάκυνθο αλλά οι «Φραντσέζοι άφησαν μόνο 16 να περάσουν». Η πολιορκία κράτησε 65 μέρες, ο Βελής πρότεινε να παραδώσουν τον Κολοκοτρώνη για να σωθούν, αλλά ο γενναίος Φαρμάκης αρνήθηκε κατηγορηματικά. Τελικά έγινε συμφωνία, ο Κολοκοτρώνης πέρασε στη Ζάκυνθο, ο Φαρμάκης τη γλίτωσε και αυτός στη Ζάκυνθο αργότερα, αλλά και ο Βελήπασας γκρέμισε τους πύργους του Φαρμάκη στο Μοναστηράκι.

Σάββατο πλιά ς’ τον πόλεμο
Μέσ’ ‘ς το Μοναστηράκι,
- Βάστα μωρ’ Αλή Φαρμάκη,
Με το Κολοκοτρωνάκι!
Πέφτουν τα βόλια σα βροχή,
Κολοκοτρώνη Θοδωρή,
Πολεμού και πολεμάνε,
και τους Τούρκους τους νικάνε!

Δηλαδή, έχουμε ξεκάθαρα μια υπόθεση δύο φιλικών μεταξύ τους οικογενειών Μοραϊτών καπεταναίων, χριστιανικής και μουσουλμανικής, καμιά εκατοστή άτομα πολέμησαν συνολικά. Τα περί του δήθεν «ελληνο-αλβανικού βασιλείου» που λένε (μέχρι και ότι ο Κολοκοτρώνης φυλακίστηκε για αυτό το λόγο έχουν γράψει) για την κοινή πορεία και τα σχέδια Θοδωρή και Αλή στην Ζάκυνθο είναι τόσο γελοία και καταρρίπτονται από μόνα τους. [Τὸ σχέδιον ἦτον ὅτι ὅλα τὰ κάστρα τῆς Μεσσηνίας, τῆς Πάτρας, τῆς Μονεμβασίας, ἅμα ἐβγοῦμε, νὰ κηρυχθοῦν ὑπὲρ ἡμῶν. Καὶ ἦλθαν ὅλοι οἱ Τοῦρκοι καὶ Ρωμαῖοι οἱ σημαντικοὶ καὶ ὁμίλησαν εἰς τὴν Ζάκυνθο, νὰ κάμομε μιὰ κυβέρνηση, συνθεμένη ἀπὸ 12 Τούρκους καὶ 12 Ἕλληνας νὰ κυβερνοῦν τὸν λαόν….ἡμεῖς δὲν ἀποστατήσαμεν ἐναντίον σου (Σουλτάνε), πλὴν ἐναντίον τοῦ τυράννου τοῦ Βελῆ πασᾶ…] Ας μας πει κανένας που πιστεύει τα περί «ελληνο-αλβανικού βασιλείου» ποιοι θα ήταν και τι καταγωγής οι 12 Τούρκοι της κυβέρνησης του Μοριά; Ονόματα. Είναι γνωστοί οι αγάδες της εποχής, όπως και οι κοτσαμπάσηδες.

Τζεργίνηδες

Αντιεπιστημονικές αηδίες από το ίντερνετ για την πιστοποίηση «αλβανικότητας» από:

1. Την «αλβανική» φουστανέλα που την φορούσαν «και οι Ιλλυριοί». Από την «σκοδριάνικη» (κόκκινη χρυσοκέντητη φουστανέλα) πολυτελή και ακριβή στολή που φορούσαν πολλοί καπεταναίοι π.χ. Καραϊσκάκης. Από άλλα ενδύματα π.χ. την σωζόμενη φορεσιά της μάνας του Κολοκοτρώνη Ζαμπέτας (Ελισσαβέτας) Κοτσάκη από την Αλωνίσταινα κλπ. Λογικό συμπέρασμα: οι βρακοφόροι Υδραίοι δεν ήταν Αρβανίτες.
2. Από την τουρκομογγολική συνήθεια ξυρίσματος των κροτάφων, του μπροστινού μέρους του κρανίου και τα υπόλοιπα μαλλιά σε χαίτη, που άφηναν ΟΛΟΙ οι αρματολοί των Βαλκανίων κατά μίμηση των Τούρκων πολεμιστών
3. Από την χρήση οποιασδήποτε αλβανικής λέξης (π.χ. μπιρομ, μπέσα κλπ) ή την ύπαρξη ενός μόνο στοιχείου για αλβανική καταγωγή ενός προγόνου στο παρελθόν (και 500 χρόνια πριν, νο προμπλεμ)
4. Από την «αλβανική» πολιτογράφηση λατινικών, σλαβικών και τουρκικών επιθέτων ευρείας χρήσης στη βαλκανική (π.χ. Νταγκλής, Κοτζιάς, Μαργαρίτης, Τζαφέρης, Γκούρας, Βούλγαρης, Κούγιας, Σπαής, Γκολφίνος, Μπαλάσκας, Ντάρας, Γρίβας) και γενικά από την σύνδεση εθνικής προέλευσης και σύγχρονης ετυμολόγησης ονομάτων
5. Από την εξόφθαλμη παρετυμολόγηση άσχετων με την αλβανική γλώσσα επιθέτων (π.χ. Φωκάς, Ράλλης, Σγουρός, Σγουρομάλλης, Βουτσαράς, Κλαδάς, Τζεργίνης και πλήθος άλλων). Από αστεία παρετυμολόγηση και από τη συσχέτιση της αλβανικής με τις νεκρές Πελασγική και Ιλλυρική γλώσσα, αφού κανένας δεν θα διαμαρτυρηθεί. Εκτέλεση δηλαδή υπερχιλιετούς άλματος για συσχέτιση των Αλβανών με τους Ιλλυριούς! Και επίσης δεύτερου επίσης κατά κάτι μικρότερου άλματος για τη συσχέτιση Ιλλυριών με Πελασγούς και την εθνική συνέχεια του αλβανισμού (σ' αυτό φταίνε οι Έλληνες Αρβανίτες). [Παραδείγματα ετυμολογίας: Μπόμπος: Πω Πω, Βέρβερης: τυφλός, Μπουμπουλίνα: πέφτουν κεραυνοί, Δερβένι: ντερ = πόρτα και βεντ = τόπος, Τριτογένεια (Αθηνά), τρουτ = μυελος + jeνι= γένος, δηλαδή όχι η από τρίτη γενιά, αλλά η μυαλογεννημένη, Αθηνά: α θανε=ο λόγος, Παλλάς: παλς = εγκέφαλος. Κέλτες κjιελτε = ουράνιος (γνωστός γαρ ο φόβος τους μην τυχόν και πέσει ο ουρανός στα κεφάλια τους), Ιθάκη: ιθ = όπισθεν κλπ). Περιμένω με αγωνία και την ετυμολόγηση των ξεκάθαρα πελασγικών κατά τους αρχαίους λέξεων: Υμηττός, Λυκαβηττός, Κόρινθος, Αμάρυνθος. Η Λάρισα καλύφθηκε ήδη.]
6. Παραπομπή να διαβάσουμε ξένες πηγές και ειδικά την Wikipedia όπου διάφοροι αλητάμπουρες χαρακτηρίζουν τους Αρβανίτες “ethnic Albanians” και δεν επιτρέπουν να γραφτεί ότι δεν τους αρέσει. Παραδείγματα: στην Βικιπαίδεια αναφέρονται ως Αρβανίτες όχι οι Υδραίοι, οι Κρανιδιώτες αλλά... οι Καλαβρυτινοί (!!!) και οι Λαγκαδινοί(!!), γιατί ένας έγραψε στο βιβλίο του γενικά και αόριστα ότι ήρθαν από την Ήπειρο (ναι, Ήπειρος=Αλβανία κατά τους διαχειριστές του λήμματος "Αρβανίτες" στην "ελληνική" Wikipedia). Το ότι οι κωμοπόλεις αυτές έφτασαν να έχουν κατά το 1900 απο 8,000 πληθυσμό η καθεμία δεν τους απασχολεί, με την ίδια λογική άντε και η Αθηναίοι να βγουν "ethnic Albanians". Αυτός που τραβάει τα πανδεινα είναι ο Μάρκος Μπότσαρης "ethnic Albanian" τον ανεβάζουν, "ethnic Albanian" τον κατεβάζουν. Αιτία αναφέρεται έτσι σε δυο-τρεις αγγλικές πηγές, αλλά μπορούν να βρεθουν τριπλάσιες που θα αναφέρεται και ως "Greek", αλλά ποιος ασχολείται...

Επί του προκειμένου. Οι αλβανολόγοι, βλαχολόγοι και σλαβολόγοι γλωσσολόγοι ερευνητές της πλάκας παίρνουν τον ΤΖεΡΓίνη του Κολοκοτρώνη. [ Ἐλέγετο Τζεργίνης - μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα εὑρίσκονται καμμιὰ ἑξηνταριὰ οἰκογένειαι εἰς τὴν Μεσσηνίαν.] και τον μετατρέπουν:
Α. Σε ΤΣερΓΚίνη => τσερ Γκίνη = έξυπνο ( ) Γιάννη. Γιατί όχι και τσυρ-Γιάννη;
Β. Σε ΤΣεΡΝογκόρσκι => αυτός που κατάγεται από τα Τσέρνα Γκόρα (Λευκά Όρη) = άσπρα βουνά = σαν τον άσπρο (;) κεραυνό = Κεραύνια = Χειμάρρα = Αρβανιτόβλαχος(;). Ωραία εξίσωση, αν τον έλεγαν Τσερνίγκη. Το άσπρο πως το λένε στα βλάχικα; Όπως οι Σλάβοι;
Γ. Σλάβικο γενικά. Επειδή έχει ΤΣ, βεβαίως-βεβαίως.

Πρόταση για νέα ετυμολόγηση:
Ο Γενάρχης των Κολοκοτρωναίων λεγόταν Τριανταφυλλάκος Τζεργίνης. Το εξασύλλαβο όνομα Τριανταφυλλάκος προφανώς στα αλβανικά όπως και στα κινέζικα θα ερμηνεύεται σαν πρόταση 4-5 λέξεων, οπότε να περιμένουμε ερμηνεία όμοια με τα ινδιάνικα ονόματα;

Η δική μου ετυμολόγηση (την έχω διαβάσει και αλλού).

Από το μεσαιωνικό Γαλλικό (Φραγκικό) SERGENT προφέρεται στα γαλλικά Σερζίν στα ελληνικά αποδόθηκε σαν Σεργέντης ή Σεργίνης. Το Γαλλικό προέρχεται από το λατινικό servant και έχει δώσει και το αγγλικό sergeant (λοχίας). Σήμαινε τον βαριά οπλισμένο πεζικάριο των μεσαιωνικών στρατών. Οι Φράγκοι του Μοριά από το 1205 και πέρα στρατολογούσαν συστηματικά ντόπιους Μοραΐτες. Στο μεσαιωνικό «Χρονικό του Μορέως» αλλά και στο «Χρονικό του Μαχαιρά» υπάρχει σε αρκετά σημεία η λέξη ως σιργέντης.

Π.χ.
Ἄλλος ἦτον ντὲ Λεσπηγγὰς καὶ πλεῖστοι ἄλλοι σιργέντες…

…καβαλλάρη ἕνα μετ᾿ αὐτὸν καὶ δώδεκα σιργέντες…

Επίσης μνημονεύεται και χωριό Σεργιανά (οι μεταγενέστερες λέξεις σεργιάνι και σεργούνι θεωρούνται τούρκικης προέλευσης). Χωριό στα σύνορα της σημερινή Ηλείας και Αρκαδίας.

Ἐξέβην ἐκ τὰ Σεργιανὰ ἐκεῖ πρὸς τοὺς Ρωμαίους
κ᾿ ἐστήκασιν οἱ σύνταξες ἕτοιμες τοῦ πολέμου.

Από μία απλή έρευνα στο διαδίκτυο (π.χ. whitepages.gr) το όνομα επιζεί στις μέρες μας ως: Σεργίνης, Σαργέντης, Σεργεντάνης, κλπ.


Καταγωγή Κολοκοτρωναίων

1. Γενάρχης ήταν ο Τριανταφυλλάκος Τζεργίνης ο οποίος γύρω στο 1600 μετοίκησε στο Λιμποβίσι της Καρύταινας και μάλιστα παντρεύτηκε τη θυγατέρα του Δημογέροντα. Ο Τριανταφυλλάκος προερχόταν κατά τον Κολοκοτρώνη από το χωριό Ρουπάκι πλησίον του Τουρκολέκα. Το χωριό είχε καταστραφεί κατά τον βενετοτουρκικό πόλεμο του 1685-1715 και βρισκόταν κοντά στο Λεοντάρι της Αρκαδίας. Κατά άλλους ο Τριανταφυλλάκος κατάγοταν από την Βυδίσοβα της Τριφυλίας κοντά στον Αετό στην περιοχή των Κοντοβουνίων και νοτιότερα από τα Ντρεδοχώρια (Σουλιμά). Για να μην μείνουν απορίες τα χωριά του Αετού ήταν μεικτά ελληνοαρβανιτόφωνα. Αυτοί που θέλουν «δικό τους» τον Τζεργίνη είναι ο Τριφύλιος-Αρκαδινός οπλαρχηγός του 1821 Αθανάσιος Γρηγοριάδης και ο βιογράφος του Πλαπούτα ιστοριοδίφης Αγησίλαος Τσελαλης. Πάντως η δήλωση του Γέρου στη διήγησή του μετράει περισσότερο, ίσως οι συγγενείς του Τριανταφυλλάκου Τζεργιναίοι μετοίκησαν μετά την καταστροφή του Ρουπακίου στη Βυδίσοβα (Δροσοπηγή).

2. Γιος του Τριανταφυλλάκου ο Δημητράκης Τζεργίνης.

3. Γιοί του Δημητράκη οι Χρόνης, Λάμπρος και Δήμος οι οποίοι ήταν νοικοκυραίοι και έγιναν κλέφτες. Ο Δήμος παντρεύτηκε την κόρη του καπετάν Χρόνη από το Χρυσοβίτσι, ήταν ένας από τους καπεταναίους της Καρύταινας που πολέμησαν τους Τούρκους επί Μοροζίνη (1685). Οι άλλοι ήταν ο Κουλάς από την Καρύταινα και ο Στασινός Σύντιχας από την Άκοβα. Τότε οι Καρυτινοί μαζί με κάποιους από τους Μανιάτες καθάρισαν το εσωτερικό του Μοριά από τους Τούρκους (οι Βενετοί καταλάμβαναν με τους υπόλοιπους τα παραλιακά κάστρα). Η "Τριπολιτσά" του 1685 ήταν η Καρύταινα, όπου συνέλαβαν μάλιστα ζώντες και 1,300 γενίτσαρους που τους "απέκτειναν, αναγκάζοντάς τους πρώτα να αλωνίσουν ακάνθους".

4. Γιος του Δήμου επονομαζόμενος Μπότσικας (μαυριδερός) πολέμησε με τους Χρυσοβιτσιώτες, Λιμποβιτσιώτες και Αρκουδορεματίτες τους Τούρκους όταν ανακατέλαβαν τον Μοριά το 1715. Ο Μπότσικας σκοτώθηκε αργότερα.

5. Γιος του Μπότσικα ο Γιάννης που πρώτος πήρε το όνομα Κολοκοτρώνης, από την γνωστή ιστορία με τον Αρβανίτη και το "μπιθεκούρα". Κρεμάστηκε στην Ανδρούσα.

6. Γιος του Γιάννη ήταν ο Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, καπετάνιος και αρχηγός των κλεφτών του Μοριά μαζί με τον Αλέξη Ντάρα, όταν ξεβρώμισαν τον Μοριά από τους Αλβανούς κατά το 1780. Σκοτώθηκε 33 ετών μαζί με τον Παναγιώταρο Βενετσανάκη στην Καστάνια της Μάνης. Άλλοι γιοί του Γιάννη ήταν οι Αποστόλης και Γιώργης που σκοτώθηκαν μαζί με τον Κωνσταντή. Τον μεγαλύτερο γιο του τον σκότωσαν και αυτόν στο Λεοντάρι. Ο άλλος αδελφός Αναγνώστης γλύτωσε, ο μόνος απο τα 6 αδέρφια που πέθανε από φυσικό θάνατο.

7. Τα παιδιά του Κωνσταντή τα μάζεψε ο Αναγνώστης στη Μηλιά της Μάνης. Μετά τα πήραν οι μπαρμπάδες τους από το σόι της μάνας του Κοτσακαίοι στην Αλωνίσταινα. Μετά ξαναπήγαν στον Άκοβο στα Σαμπάζικα κοντά στον θείο τους τον Αναγνώστη. Εκεί έγιναν καπεταναίοι Λεονταρίου και Καρύταινας, 12 Κολοκοτρωναίοι και αρχηγός ο μεγαλύτερος ο Θοδωρής. Τα παιδιά του Αναγνώστη ήταν Γιαννάκης, Δημητράκης (Κουντάνης, πολιορκήθηκε τρεις μέρες σε μια καλύβα έξω από το Χρυσοβίτσι και στο τέλος τον έκαψαν το 1808) και Γιωργάκης (Γιωργακλής σκοτώθηκε σε ενέδρα στη γέφυρα της Μαρμαριάς με άλλους 4 το 1808) και 7 θυγατέρες. Του Κωνσταντή ο Θοδωράκης, ο Γιάννης ο Ζορμπάς μικρότερος (σκοτώθηκε το 1808 στους Αιμυαλούς μοναστήρι της Δημητσάνας με άλλους έξι μετά από προδοσία καλογέρου) και ο Χρήστος, άλλα δυο παιδιά αιχμαλωτίστηκαν στην Καστάνια 1 και 3 ετών και χάθηκαν. Άλλα πρωτοξάδελφα του Θοδωράκη ο Γιώργας (σκοτώθηκε με τον Ζορμπά στους Αιμυαλούς) και ο αδερφός αυτού Αντώνης.

8. Τα παιδιά του Θοδωράκη ήταν ο Πάνος (που δολοφονήθηκε από μισθοφόρους του Κωλέττη), ο Γιάννης (Γενναίος), ο Κωνσταντίνος (Κολίνος) και ο Πάνος ο νεώτερος. Άλλοι Κολοκοτρωναίοι που έδρασαν το 1821 ήταν οι Αποστόλης, Δημήτρης (Ντασκούλιας, ήταν με τον Υψηλάντη στη Βλαχία και μετά την ήττα διέσχισε με τους άντρες του Ρουμανία, Βουλγαρία, Μακεδονία, κλπ και εμφανίστηκε στην Τριπολιτσά λιγο πριν τη μάχη της Γράνας!), ο Αντώνης (ο επιζήσας του αφανισμού(7)), Μάρκος και οι γιοι του Κωνσταντής και άλλοι τρεις...

Σε στήλη του Σπ. Μελά, στο Λιμποβίσι τα γράφουν λίγο διαφορετικά στην αρχή της γενιάς από αυτά που γράφονται στα απομνημονεύματα του Γέρου.



Αναρτήθηκε αρχικά στο phorum.gr.
Κάποια επιλεγμένα σχόλια μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Η πλήρης συζήτηση μαζί με ελληνοαλβανικά και ενδοελληνικά μπινελίκια υπάρχει εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μπιθεκούρας… και αλβανοπαραμύθια της Χαλιμάς!"

ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Η ευρύτερη και φαεινότερη ιατρική διάνοια, ο δημιουργός της επιστημονικής ιατρικής.
Γεννήθηκε στην Κω το 460 π.Χ. και έζησε μέχρι το 377 π.Χ.

Ξεχώρισε την ιατρική από τη θρησκεία και τη μαγεία. Στις θεωρητικές του αντιλήψεις είχε ως βάση τις επισταμένες παρατηρήσεις που έκανε πάνω στους ασθενείς.

Υποστήριξε ότι οι ασθένειες οφείλονται σε παθολογικές διαταραχές, όπως επέρχονται στους χυμούς του σώματος.

Τους χυμούς τους ξεχώριζε στο αίμα, στο φλέγμα, στην κίτρινη και μαύρη χολή. Διαπίστωσε πως, επί όσο διάστημα υπάρχει φυσιολογική σχέση ανάμεσα στους χυμούς αυτούς, ο οργανισμός λειτουργεί κανονικά. είναι υγιής.

Αντίθετα, στις περιπτώσεις που διαταράσσεται η ισορροπία, επέρχονται διαταραχές στη φυσιολογική λειτουργία. ο οργανισμός νοσεί.

Διερευνούσε κάθε συνήθεια του ασθενή και ιδιαίτερα τις διαιτητικές του συνήθειες, καθώς και την ψυχική κατάσταση.
Παρακολουθούσε τις διάφορες επιδημίες που εμφανίζονταν στη διάρκεια κάθε έτους και έκανε σοβαρές παρατηρήσεις, που καταπλήσσουν σήμερα τους γιατρούς που τις μελετούν.
Αναγνώρισε ότι η φυματίωση (φθίση) ήταν μολυσματική αρρώστια.

Περισπούδαστο είναι το βιβλίο του Ιπποκράτη με τον τίτλο Περί αέρων, υδάτων και τόπων. Σ' αυτό αναφέρεται στην επίδραση που ασκεί στον ανθρώπινο οργανισμό το κλίμα του τόπου. Παρατηρεί ότι το πιο υγιεινό κλίμα έχουν οι τόποι που ο προσανατολισμός τους είναι μεσημβρινός.

Τα συγγράμματα του Ιπποκράτη μελετήθηκαν με ενδιαφέρον στη ρωμαϊκή περίοδο και αργότερα. Οι γιατροί που ακολουθούσαν τη διδασκαλία του Ιπποκράτη εκτιμούνταν περισσότερο από τους άλλους, που στηρίζονταν σε διαφορετικές αντιλήψεις τις οποίες είχε διατυπώσει ο Γερμανός γιατρός Παράκελσος.

Κατά την εποχή της Αναγέννησης αναγνώρισαν οι γιατροί τη μεγάλη αξία που είχαν τα συγγράμματα του Ιπποκράτη. και επιδόθηκαν με ζήλο στη σπουδή τους.

Και στην εποχή μας, που η Ιατρική, χάρη στη χρησιμοποίηση του μικροσκοπίου, των ακτίνων Ρέντγκεν, της βιοχημείας και της ανοσοβιολογίας, έχει προοδεύσει, εκτιμούνται εξαιρετικά οι αντιλήψεις του Ιπποκράτη. περί της ιατρικής.
Τόπος γέννησης αναφέρεται η Κως και πιθανότατα είναι η Αστυπάλαια, παλαιά πρωτεύουσα του νησιού, κοντά στη σημερινή Κέφαλο.

Οτι ο Ιπποκράτης ήταν Κώος επιβεβαιώνεται από τον Πλάτωνα, από τον ιατρό Μένωνα, μαθητή του Αριστοτέλη και φυσικά από τον Σωρανό τον Εφέσιο.

Στην Κω υπήρχε ήδη Ασκληπιείο πριν γεννηθεί ο Ιπποκράτης.

Σ αυτό συνέρρεαν για προσκήνυμα και θεραπεία πλήθος ασθενών από διάφορα μέρη της Ελλάδος.

Στην εποχή του Ιπποκράτη λειτουργούσε στην Κω και ιατρική σχολή, παρόμοια με την ονομαστή σχολή της γειτονικής Κνίδου, στα απέναντι Μικρασιατικά παράλια.

Από την βιογραφία του Σωρανού έχουμε την πληροφορία ότι ο Ιπποκράτης ήταν υιός του Ηρακλείδη και της Φαιναρέτης, εικοστός απόγονος του Ηρακλή και δέκατος ένατος απόγονος του Ασκληπιού.

Κατά τον Ομηρο ο Ηρακλής επιστρέφοντας από την Τροία στο Αργος παρασύσθηκε από την τρικυμία που προκάλεσε η Ηρα και βγήκε ναυαγός στην Κω. Κατά την παράδοση νυμφεύθηκε την κόρη του βασιλιά της Κω Ευρυπύλου, τη Χαλκιόπη και απέκτησε υιό τον Θεσσαλό.

Ο πατέρας του Ιπποκράτη Ηρακλείδης, ήταν άριστος ιατρός και διακεκριμένος ιερέας του Ασκληπιείου της Κω.

Ο πάππος του, Ιπποκράτης, ήταν πρωθιερέας του Ασκληπιείου και περίφημος ιατρός. Σύζυγος του Ιπποκράτη κατά τον Βίο των Βρυξελλών, υπήρξε η Αβλαβία. Απέκτησαν δυο υιούς τον Θεσσαλό και τον Δράκοντα και μια κόρη που παντρεύτηκε τον Πόλυβο, επίσης ιατρό.
Τα τελευταία χρόνια του ο Ιπποκράτης τα έζησε στη Θεσσαλία, κι αυτό έγινε αιτία να επονομασθεί Θεσσαλός.

Σε προχωρημένη ηλικία έφυγε από την Κω και πήγε ξανά στη Θεσσαλία, όπου έμεινε μέχρι το θάνατό του.

Στο Βίο των Βρυξελλών αναφέρεται ότι ο Ιπποκράτης πέθανε σε ηλικία εκατόν τεσσάρων ετών.

Ο Σωρανός αναφέρει ότι είχε ταφεί μεταξύ Λαρίσσης και Γυρτώνος (νοτίως του σημερινού Τυρνάβου) και μάλιστα προσθέτει το θρύλο ότι για πολλά χρόνια στο μνήμα του υπήρχε σμήνος από μέλισσες, το μέλι των οποίων είχε την ιδιότητα να θεραπεύει τις άφθες των παιδιών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ"

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ

Αθανασούλας, υποκοριστικό* του ονόματος Αθανάσιος
Αποστόλου, γενική του ονόμ. Απόστολος
Αργύρης, από το όνομ. Αργύριος
Βασιλάκης, υποκοριστικό του ονόμ. Βασίλειος
Βλαχοπάνος, σύνθετο όνομα από το Βλάχος (επάγγελμα) + Πάνος
Βότσης, από την αρβανίτικη λέξη voc-i = μικρό παιδί
Γαζέτας, από τη βενετσιάνικη λέξη gazeta = χάλκινο κέρμα μικρής αξίας. Δηλώνει επίσης και την εφημερίδα που αξίζει μία gazeta
Γερογιάννης, σύνθετο όνομα, Γέρος + Γιάννης
Γεωργακόπουλος, από το Γεωργάκης + πουλος (κατάληξη επωνύμων που τη χρησιμοποιούν συνήθως στην Πελοπόννησο και δηλώνει το γιο, τον απόγονο)
Γεωργαλής, υποκοριστικό του Γεώργιος
Γεωργίου, γενική του ονόμ. Γεώργιος
Γιαννούτσος, υποκοριστικό, στην Ήπειρο και στην Κρήτη, του Γιάννης
Γιώτης, σύντμηση** του Παναγιώτης
Δημητρίου, γενική του ονόμ. Δημήτριος
Δήμου, γενική του Δήμος, σύντμηση του Δημοσθένης
Δουρούκης, παράγωγο της ιταλικής λέξης duro (δούρος, ντούρος) = ο σκληρός, ο αλύγιστος. Λιγότερο πιθανό να είναι από την τουρκική λέξη duruk = η στάση.
Δράκας, παρατσούκλι που δηλώνει την ποσότητα που μπορεί να κρατήσει κάποιος στη χούφτα του
Ευστρατίου, γενική του ονόμ. Ευστράτιος
Ζαβιτσάνος, αυτός που κατάγεται από το χωριό Ζάβιτσα (το σημερινό Αρχοντοχώρι)
Ζαρκαδούλας, χαϊδευτικό της λέξης ζαρκάδι
Ζούλας, από το ρήμα ζουλώ, που σημαίνει συνθλίβω, συμπιέζω. Μεταφορικά σημαίνει άνθρωπο δυνατό που μπορεί να συνθλίψει
Θεοδώρου, γενική του ονόμ. Θεόδωρος
Καλαντζής, από την τουρκική λέξη kalayci = ο γανωματής
Καραπιπέρης, σύνθετη λέξη από το kara (τούρκικη λέξη που σημαίνει μαύρος) + πιπέρι, (το μαυροπίπερο)
Καρφής, από τη λέξη καρφί, το μεταλλικό ή ξύλινο μυτερό αντικείμενο
Καταπόδης, πιθανόν να προέρχεται από το επίρρημα καταπόδι (κατά πόδας) = ακολουθώ κάποιον από κοντά
Κατσάνος, από την τουρκική λέξη kacan = εκείνος που φεύγει, ο φυγάς
Κατσαρομήτσος, σύνθετο όνομα από το Κατσαρός (σγουρός) + Μήτσος (υποκοριστικό του Δημήτρης)
Κλαδευτήρας, από το κλαδευτήρι = το κοφτερό όργανο που χρησιμοποιούμε για να κλαδέψουμε
Κόκκαλης, παρατσούκλι που προέρχεται από τη λέξη κόκαλο
Κονιδάρης, αυτός που έχει κόνιδες (αβγά της ψείρας)
Κορκολιός, από τη λέξη κόρκος = αλλιώς ο κρόκος του αβγού
Κοτσάνης, παρατσούκλι από τη λέξη κοτσάνι, μέρος του φύλλου
Κουνάδης, από τη λέξη κουνάδι ή κουνάβι (kuna, σλάβικη λέξη ) = η νυφίτσα
Κουνιάκης, από τη λέξη κούνια = μικρό κρεβατάκι παιδιού
Κουντούρης, υπάρχουν δύο πιθανές ερμηνείες: α)από την τουρκική λέξη kundura = χαμηλά γυναικεία παπούτσια. β) κοντή ουρά
Κουτσολάμπρος, σύνθετο όνομα από το Κουτσός + Λάμπρος
Κρικρής, πιθανόν να έχει σχέση με το κρι-κρί, το αγριοκάτσικο που συναντάμε κυρίως στα βουνά της Κρήτης
Κυριάκος, από το κύριο όνομα Κυριάκος
Λαϊνάς, από το λα(γ)ήνι = πήλινο δοχείο, στάμνα, με στόμιο που το χρησιμοποιούσαν παλιά για τη μεταφορά και αποθήκευση υγρών
Λιβάνης, από το λιβάνι = το αρωματικό θυμίαμα της εκκλησίας
Λουκέρης, πιθανόν να είναι υποκοριστικό του ονόματος Λουκάς
Λύσσαρης, αυτός που κατασκευάζει λύσσες για τα ζώα

Μακρής, επίθετο που σημαίνει ψηλός
Μακρυγιάννης, σύνθετο όνομα από το Μακρής + Γιάννης
Μακρυπίδης, από το επίθετο μακρής και την κατάληξη –ιδης
Μαλιγιάννης, σύνθετο όνομα από το Μαλί + Γιάννης
Μανωλίτσης, υποκοριστικό του ονόμ. Μανώλης
Μαργώνης, από το ρήμα μαργώνω = ξεπαγιάζω
Μαρίνης, υποκοριστικό του ονόμ. Μαρίνος
Μέντης, υποκοριστικό του ονόμ. Μέντιος
Μετσοβίτης, αυτός που κατάγεται από το Μέτσοβο
Μητσάνης, παράγωγο του Μήτσος που είναι υποκοριστικό του ονόμ. Δημήτριος
Μιόβολος, σύνθετο όνομα, από το αρνητικό Μη (που έχει γίνει Μι- και δηλώνει στέρηση) και τη λέξη όβολος (αρχαίο ελληνικό νόμισμα ή κέρμα μικρής αξίας). Αυτός που δεν είχε όβολα
Μουστάκας, παρατσούκλι από τη λέξη μουστάκι
Μπάκας, από τη λατινική λέξη baca = κοιλιά
Μπαλτίκας, από την τουρκική λέξη balta = το τσεκούρι. Ο ξυλοκόπος
Μπαμπούρης, είδος εντόμου (όπως κουνούπι, σκαθάρι) που πετώντας κάνει σιγανό θόρυβο
Μπάρης, από την ιταλική λέξη barra = μοχλός για το κλείσιμο της πόρτας, αμπάρα
Μπαρμπαρούσης, από το μπαρμπαρέσος, αυτός που κατάγεται από την Μπαρμπαριά, παλαιότερη ονομασία χώρας της Β. Αφρικής
Μπίλης, υποκοριστικό του ονόμ. Βασίλης
Μπουκουβάλας, από τη βλάχικη λέξη bukuvala (μπουκιές ψωμιού φρυγανισμένες ή ανακατεμένες στο τηγάνι με ζεστό λάδι, λίπος ή βούτυρο)
Μπουραντάς, έτσι ονόμαζαν παλιά τους χωροφύλακες
Ντέμος, από το λατινικό ρήμα demo = αφαιρώ
Ντίνος, υποκοριστικό του Κωνσταντίνος
Ξενάκης, υποκοριστικό του ξένος = αυτός που κατάγεται από κάπου αλλού, ο άγνωστος
Πανταζής, ευχετικό από το πάντα (να) ζης
Πάνου, γενική του ονόματος Πάνος, υποκοριστικού του Παναγιώτης
Παπαζήσης, σύνθετο από τις λέξεις Παπάς + Ζήσης
Παπασπύρος, σύνθετο από τις λέξεις Παπάς + Σπύρος
Παπαστάμος, σύνθετο από τις λέξεις Παπάς + Στάμος
Πατσέλας, πιθανό να προέρχεται από τη τουρκική λέξη paca = ο πατσάς
Πιτσούλιας, πιθανό να προέρχεται από τη λέξη πιτσουλιά = ο λεκές που δημιουργείται από τη ρίψη υγρού
Πόλκας, (1) από την πολωνική λέξη polka = μισό βήμα, είδος παλιού ευρωπαϊκού χορού – (2) ή γυναικείο ένδυμα, κοντό μάλλινο πανοφώρι
Ράιος, πιθανόν να προέρχεται από το ρήμα ραγίζω ή ραΐζω
Ράπτης, από το επάγγελμα ράφτης
Ρεβίθης, παρατσούκλι από τη λέξη ρεβύθι, το γνωστό όσπριο
Ρηγάλος, παράγωγο της λέξης Ρήγας = ο βασιλιάς. Λιγότερο πιθανή η ερμηνεία από την ιταλική λέξη regalo = δώρο
Σάββας, από το κύριο όνομα Σάββας
Σαλαγιάννης, σύνθετο όνομα από τις λέξεις Σάλα (πιθανόν να σημαίνει την ιταλική λέξη sala, το μεγάλο δωμάτιο του σπιτιού ή το ρήμα σαλαγώ, μετακινώ, κατευθύνω το κοπάδι ) + Γιάννης
Σαλτογιάννης, σύνθετο όνομα από τις λέξεις Σάλτο (ιταλική λέξη salto, άλμα) + Γιάννης
Σαμαντάς, αυτός που κατάγεται από το χωριό Τσαμαντάς της Θεσπρωτίας
Σανδαλίδης, από τη λέξη σανδάλι = πέδιλο και την κατάληξη -ίδης
Σκάντζας, ουσιαστικό από το ιταλικό ρήμα scansare = αλλάζω βάρδια
Σκουτέρης, λέξη που σημαίνει το πρώτο παλικάρι του τσέλιγκα
Σόμπολος, σύντμηση και παραφθορά*** του ονόμ. Χριστόδουλος
Σπετσέρης, από την ιταλική λέξη spezieri = φαρμακοποιός
Σπυρέλης, υποκοριστικό του ονόμ. Σπύρος
Σπυρόπουλος, από το όνομα Σπύρος και την κατάληξη –πούλος (γιος, απόγονος)
Σταμούλης, υποκοριστικό του ονόμ. Στάμος που είναι σύντμηση του Σταμάτιος
Σταύρου, γενική του ονόμ. Σταύρος

Τέγας, σύντμηση και παραφθορά στην Ήπειρο αλλά και τη Μακεδονία, του ονόμ. Στέργιος
Τζουροπάνος, σύνθετο όνομα από τις λέξεις Τζούρα (ιταλική λέξη usura = γουλιά, ρουφηξιά) + Τσαμποδήμος, σύνθετο όνομα από τις λέξεις Τσάμπα (δωρεάν) ή Τσαμπί (κομμάτι σταφύλι) + Δήμος
Τσιάγκλης, από την τουρκική λέξη cagli = ευτραφής, εύσωμος
Τσιλιγιάννης, σύνθετο όνομα από τις λέξεις Τσίλι (τουρκική λέξη cilli = αυτός που έχει φακίδες) + Γιάννης
Τσούτσουρας, πιθανό να προέρχεται από το ρήμα τσουτσουριάζω= ανατριχιάζω
Φίλης, σύντμηση των ονομάτων Φίλιππος, Καριοφίλης
Φούντας, από τη λατινική λέξη funda = πολλές τρίχες μαζί
Φράγκος, λέξη που δηλώνει το Δυτικοευρωπαίο
Χάνδρας, από τη λέξη χάντρα = μικρό σφαιρικό κομμάτι με τρύπα στη μέση

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΑΓΑΘΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι που προέρχεται από σωματική ή ψυχική ιδιότητα του ανθρώπου, συναντάται στην Κέρκυρα.

ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ: Επώνυμο το οποίο κατατάσσεται στην κατηγορία των εθνικών, ο προερχόμενος από την Βουλγαρία.

ΒΟΥΡΟΣ: Επώνυμο εξελληνισμένο προερχόμενο από το Μπούρος. Συναντάται στην Χίο και μετά Σάμο.

ΔΗΜΟΚΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Δημοσθενης, Δήμος, Δημόκας, με την κατάληξη.

ΖΑΡΟΚΩΣΤΑΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την σλαβική λέξη zar=αναμμένο κάρβουνο, θράκα και το βαπτιστικό όνομα Κώστας.

ΚΑΡΛΗΣ, ΚΑΡΛΑΚΗΣ, ΚΑΡΛΟΓΛΟΥ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη karli=χιονισμένος. Συναντάται στη Μεσσηνία.

ΚΟΥΜΠΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από α) παρατσούκλι που προέρχεται από το ντυσιμο, κουμπί [το πιθανότερο]

β) από την τουρκική λέξη kubbe=θόλος, κύρτωμα

ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ: Επώνυμο σύνθεοτο αποτελούμενο από το παρατσούκλι μπέλο=το άσπρο πρόβατο και από το βαπτιστικό όνομα Δήμος, Δημοσθενης.

ΜΠΟΛΟΣΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη bol=μπόλικος, άφθονος.

ΠΡΑΤΣΙΝΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την σλαβική λέξη pracka=βέργα, με την κατάληξη –ακης, που προσδιορίζει Κρήτη.

ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από το Χριστόφιλος προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Χριστός-ο έχων το χάρισμα. Ο φίλος του Χριστού=Χριστόφιλος, με την κατάληξη –πουλος, που προσδιορίζει Πελοπόννησο. Συναντάται στη Μεσσηνία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ( Γ + Δ )

Γ
Γαβριήλ, Γαβριέλλα: εβραϊκή λέξη που σημαίνει «άνθρωπος του Θεού». Φιλικός και ελκυστικός, διαθέτει δυνατή θέληση και χιούμορ. Είναι ικανός να δώσει και την τελευταία του δεκάρα για ένα ωραίο αντικείμενο, έναν λιγότερο τυχερό φίλο ή για να κάνει τον άλλο ευτυχισμένο. Η Γαβριέλλα είναι υπεύθυνη, προστατευτική και αρκετά συντηρητική. Της αρέσει να συμβουλεύει τους άλλους.

Γαλάτεια: μια από τις Νηρηίδες, αγαπημένη του Κύκλωπα Πολύφημου. Δυνατός χαρακτήρας, με πνευματικά ενδιαφέροντα. Ρομαντική, δεν διαλέγει σωστά τους ανθρώπους που ερωτεύεται.

Γαλήνη: μια από τις Νηρηίδες. Ήρεμη, γίνεται εκρηκτική όταν θυμώνει ή συγκινείται. Ιδιαίτερα συνδεδεμένη με την οικογένειά της.

Γανυμήδης: γιος του Τρωός και της Καλιρρόης. Κομψός, τακτικός, κάπως συντηρητικός. Του αρέσουν οι γυναίκες κι η καλοπέραση.

Γαρυφαλλιά: έξυπνη, δυναμική και όχι πολύ εκδηλωτική, αγαπάει τα γράμματα. Είναι ήρεμη, μεθοδική και προγραμματισμένη.

Γεράσιμος: γεράσμιος, σεβάσμιος. Ο Άγιος Γεράσιμος είναι ο προστάτης της Κεφαλονιάς. Φιλόδοξος, αρκετά αυταρχικός. Δεν εκδηλώνεται εύκολα. Συναντάει, συχνά, αρκετές δυσκολίες στη ζωή.

Γερασιμούλα: ο θηλυκός τύπος του Γεράσιμος.

Γεώργιος, Γεωργία: όνομα πολλών αγίων και μαρτύρων. Ιδεαλιστής κι ενθουσιώδης, αναζητάει περιπέτειες και πνευματικές συγκινήσεις. Μοιάζει να έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση, αλλά στην πραγματικότητα είναι αρκετά δειλός. Πιο αισιόδοξος χαρακτήρας, η Γεωργία αναζητάει πάντα την ευτυχία. Είναι εφευρετική, θαρραλέα και φιλόδοξη.

Γκιζέλα: όνομα τευτονικής προέλευσης, περισσότερο γνωστός ως Ζιζέλ. Της αρέσει να προβάλλεται και κατορθώνει να μην περνάει απαρατήρητη. Κάνει εύκολα φίλους. Δεν ελέγχει αρκετά τα συναισθήματά της.

Γκλόρια: σημαίνει λατινικά «δόξα». Με κατανόηση κι αυτοπεποίθηση αισθάνεται την ανάγκη να βελτιώνει συνέχεια τον εαυτό της. Έξυπνη, με αναλυτικό μυαλό και πολλά ενδιαφέροντα.

Γκόλφω: σημαίνει φυλαχτό (σ.σ.: εγκόλπιο = Γκόλφω), όνομα συμβολικό, αυτή που φυλάει την αγάπη.

Γλυκερία: όνομα δυο μαρτύρων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αισθησιακή και κεφάτη. Κάτω από ένα ήρεμο παρουσιαστικό, κρύβεται μια ατσάλινη θέληση. Η υπερβολικά γλυκιά.

Γουλιέλμος: πετυχαίνει εύκολα στη ζωή, αλλά μόλις κάτι πάει στραβά αντιδράει έντονα και νευρικά. Έχει μεγάλη ευαισθησία στην ομορφιά.

Γρηγόρης, Γρηγορία: ο άγρυπνος, ακοίμητος φρουρός, πανέτοιμος. Ελκυστικός, κοινωνικός, με φαντασία, αναζητάει την ομορφιά, την ποικιλία και την αγάπη. Χαρακτήρας δημιουργικός, όχι πολύ πρακτικός, που ονειρεύεται έναν καλύτερο κόσμο.

Δ

Δάειρα: χθόνια θεά. Τη λάτρευαν στην Ελευσίνα και σχετιζόταν με τα μυστήρια. Απόμακρη και μελαγχολική, με ωραίο ανάστημα και έμφυτη αίσθηση κομψότητας. Προκαλεί πάθη.

Δαλιδά: εταίρα, ερωμένη του Σαμψών. Ευαίσθητη, πολύ συνδεδεμένη με την οικογένεια. Συχνά αναγκάζεται να κάνει πράγματα αντίθετα με τη θέλησή της.

Δαμιανός: σοφιστής του 2ου αιώνα μ.Χ. από την Έφεσο. Του αρέσει η ιστορία, είναι συνδεδεμένος με τις αναμνήσεις του και το παρελθόν. Έχει βελούδινα εκφραστικά μάτια και ήπιο χαρακτήρα. Καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία.

Δανάη: χαϊδεμένη απ' την οικογένειά της και τη ζωή, είναι χαριτωμένη, απαιτητική και ναζιάρα. Αρκετά εγωκεντρική, δεν κάνει εύκολα υποχωρήσεις.

Δανιήλ, Δανιέλλα: λογικός και ψύχραιμος, μαθαίνει γρήγορα, αναγνωρίζει τα λάθη του και δέχεται τη γνώμη των άλλων. Κοινωνικός χαρακτήρας επιφανειακά, στην πραγματικότητα αρκετά κλειστός.

Δαρεία: υπεύθυνη, γεμάτη ενδιαφέροντα για τους άλλους, γίνεται γρήγορα απαραίτητη.

Δάφνη: μια από τις ωραιότερες νύμφες της ελληνικής μυθολογίας. Αγαπήθηκε παράφορα από τον Απόλλωνα, τη στιγμή όμως που επιχείρησε να την κάνει δική του, η Γη την εξαφάνισε. Στη θέση της φύτρωσε ωραίο δεντράκι, τότε ο Απόλλωνας έκοψε ένα κλαδάκι και στόλισε το κεφάλι του να παρηγορηθεί. Από τότε το κλαδί της δάφνης έγινε ένα από τα σύμβολά του. Μοιάζει πάντα νεαρότερη απ' όσο φαίνεται. Είναι τρυφερή, ζηλιάρα και έξυπνη, με μεγάλη φαντασία και πολλά ενδιαφέροντα.

Δαυίδ ή Δαβίδ: στα εβραϊκά σημαίνει «αγαπητός». Όχι πολύ αυθόρμητος, είναι συγκεντρωτικός και αγχώδης. Πρέπει να τον γνωρίσει κανείς καλά, για να εκτιμήσει τα προσόντα του.

Δελφίνι: συνηθίζεται στη Γαλλία. Ελκυστική κι ευέλικτη, τραβάει τους άντρες που σπάνια μπορούν να της επιβληθούν. Αντιφατικός χαρακτήρας, με πολλές μυστηριώδεις πλευρές. Γοητευτική.

Δέσποινα: δέσποινα (κυρία) που προέρχεται απ' το «δεσπόζω, κυριαρχώ». Στην Αθήνα το χρησιμοποιούσαν κυρίως για την Περσεφόνη. Δέσποινα ονομάζεται κι η Παναγία. Θεληματική, ξέρει να παίρνει τη ζωή της στα χέρια της. Μερικές φορές οι άλλοι υποτιμούν την εξυπνάδα της. Ιδιόρρυθμη προσωπικότητα. Η κυρία του οίκου.

Δευκαλίων: γιος του Προμηθέα. Έχει γρήγορο μυαλό, που του επιτρέπει να ξεπερνάει τις δυσκολίες. Διαπρέπει στις θεωρητικές επιστήμες.

Δηϊδάμεια: (δήϊος:εχθρός + δαμάζω), η νικήτρια των εχθρών.

Δημήτριος, Δήμητρα: πεισματάρης και απαιτητικός, ο Δημήτρης δεν είναι τόσο εύκολος στη συμβίωση. Καλός φίλος, αγαπάει τις αντρικές παρέες και το ποδόσφαιρο. Επηρεάζεται όμως απ' τη γυναίκα που αγαπά. Λογική και πρακτική, η Δήμητρα ξέρει ποιο είναι το συμφέρον της. Είναι ικανή στο να χειρίζεται ανθρώπους και καταστάσεις. Αγαπάει τα παιδιά. Η μητέρα γη.

Δήμος: αθηναίος του 3ου αιώνα που φημιζόταν για την ομορφιά του. Γίνεται λόγος γι' αυτόν στον Γοργία του Πλάτωνα. Καλόκαρδος, γλυκομίλητος, πολύ αγαπητός στα παιδιά. Αισθησιακός στον έρωτα, του αρέσει η καλοπέραση. Λατρεύει τη μουσική.

Δημοσθένης: (δήμος + σθένος), η δύναμη του λαού. Ο μεγαλύτερος ρήτορας της αρχαιότητας. Επιβλητική εμφάνιση και βαθιά φωνή. Καταφέρνει να ζει άνετα χωρίς να κουράζεται. Γοητευτικός, λίγο νωθρός.

Διογένης: (Ζευς + γένος), ο Θεογέννητος.

Διαγόρας: ρόδιος αθλητής του 5ου αιώνα π.Χ. Παρά το ιστορικό παρελθόν του ονόματός του, σπάνια ασχολείται με τον αθλητισμό. Είναι περισσότερο άνθρωπος της τέχνης και της διανόησης. Δύσκολος χαρακτήρας.

Διάνα: λατινική ονομασία της Αρτέμιδας.

Διδώ: ιδιόρρυθμος χαρακτήρας, καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία. Φροντίζει την εμφάνισή της, λατρεύει τα ταξίδια και ξέρει να βρίσκει χρήματα όταν χρειάζεται.

Διογένης: αισιόδοξος και γλεντζές και καλοπερασάκιας! Δύσκολα ακολουθεί μια ιδεολογία και προτιμάει ν' αντιμετωπίζει πρακτικά τη ζωή.

Διομήδης: (Διός + μέδων:άρχων), ο άρχων με θεία δύναμη. Βασιλιάς του Άργους. Μαθηματικό ρολόι, έχει έφεση στις επιστήμες. Αναγκάζεται συχνά να μεταναστεύει. Ήπιος χαρακτήρας, στοργικός οικογενειάρχης.

Διονύσης, Διονυσία: αρχαίο ελληνικό όνομα προέρχεται από τον Διόνυσο. Λίγο άκαμπτος μερικές φορές, ο Διονύσης δημιουργεί συμπάθειες και αντιπάθειες. Ωστόσο, έχει χιούμορ και του αρέσει να αναθεωρεί τη ζωή του. Πιο σοβαρή, η Διονυσία έχει πιο κλειστό χαρακτήρα και είναι σε γενικές γραμμές συντηρητική. Ο Διόνυσος.

Διώνη: (εκ του Διός), η θεϊκή.

Δόμνα: λατινική ονομασία που σημαίνει «κυρία». Έξυπνη, νευρική, συχνά απότομη, παρεξηγείται από τους γύρω της. Αλλά έχει χρυσή καρδιά κι είναι πιστή φίλη.

Δωρόθεος, Δωροθέα: σημαίνει «δώρο Θεού». Άνθρωποι έξυπνοι, που αντιπαθούν τις αφηρημένες έννοιες και τη μελέτη. Προτιμούν τη δράση και είναι πολύ ενεργητικοί. Οι γυναίκες αφιερώνουν ένα μεγάλο μέρος της ενεργητικότητάς τους στον έρωτα. Είναι πεισματάρες και τους αρέσει να συμβουλεύουν τους άλλους και να νιώθουν απαραίτητες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ( Γ + Δ )"

ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

Η ιστορική Δίκη των Εξι στον Αρειο Πάγο
Ηταν ένα δικαστήριο-εξπρές που αποφάσισε την εκτέλεση πέντε κορυφαίων πολιτικών ανδρών κι ενός αρχιστράτηγου.
Οι Εξι κατά την ιστορική δίκη τους.Ογδόντα έξι χρόνια μετά, την 1η Οκτωβρίου 2008, εξετάζεται στον Αρειο Πάγο και ενώπιον ακροατηρίου το αίτημα για την αναψηλάφηση της ιστορικής δίκης των Εξ!*Οι πρώην πρωθυπουργοί της Ελλάδας Π. Πρωτοπαπαδάκης, Δ. Γούναρης, Ν. Στράτος, οι υπουργοί Γ. Μπαλτατζής, Ν. Θεοτόκης και ο στρατηγός Γ. Χατζανέστης στις 11.30 π.μ. της 15ης Νοεμβρίου 1922, ύστερα από «συνοπτικές» διαδικασίες, καταδικάστηκαν σε θάνατο επί εσχάτη προδοσία ως ένοχοι για τη Μικρασιατική Καταστροφή.«Ανομη καταδίκη»*Εκτελέστηκαν την ίδια μέρα στο Γουδή. Για την τύχη τους αποφάσισε «επαναστατικά» ένα Εκτακτο Στρατοδικείο, εγκαινιάζοντας έτσι το θεσμό των «Εκτάκτων Στρατοδικείων» που προσεχώς θα έκαναν μεγάλη καριέρα: θα συνέρχονταν συχνά για να στείλουν αριστερούς στο εκτελεστικό απόσπασμα.*Ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαδάκη, πιστεύει ότι άνομα καταδικάστηκαν, τότε, ο παππούς του και οι άλλοι πέντε.

Προσφεύγοντας στον Αρειο Πάγο ζητά την αποκατάσταση του ονόματός του καθώς και την ακύρωση της απόφασης του στρατοδικείου.*

Την ίδια επιθυμία είχε και ο πατέρας του, πρώην υπουργός της ΕΡΕ, αλλά ο νόμος, τότε, επέτρεπε μόνο στον ίδιο τον κατηγορούμενο την προσφυγή στον Αρειο Πάγο. «Το αποφάσισα σε μια εκδήλωση μνήμης που διοργάνωσε ο Σύλλογος Απειράνθου Νάξου για τον παππού μου στην Παλιά Βουλή, εκεί που διεξήχθη το 1922 η δίκη», μας λέει τώρα ο Μ. Πρωτοπαπαδάκης. «Δεν μου άρεσε όταν ήρθε ο γιος μου απ' το σχολείο ρωτώντας με αν ο παππούς μου και προπάππους του ήταν προδότης. Αυτό αναφέρει, βλέπετε, το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Γυμνασίου.

Και κανένα παιδί δεν βλέπει τη λεζάντα μιας φωτογραφίας (που κατάφερε να προσθέσει ο συγγραφέας του βιβλίου καθηγητής Σφυρόερας) με τα λόγια του Βενιζέλου: "Οι Εξι που καταδικάστηκαν ως υπεύθυνοι για τη Μικρασιατική Καταστροφή ουδέποτε υπήρξαν προδότες"».Μια σπάνια δίκηΠρόκειται για μια σπάνια δίκη, με μοναδικό προηγούμενο την αναψηλάφηση της υπόθεσης Πολκ. Αλλά πώς θα διεξαχθεί ύστερα από 86 χρόνια; Οι μάρτυρες έχουν πεθάνει, τα πρακτικά της έχουν χαθεί (είναι πάντως δημοσιευμένα σε εφημερίδα της εποχής) και κρίσεις για τους τότε δικαστές, είναι δύσκολο να γίνουν αφού το Εκτακτο Στρατοδικείο εκείνο ήταν έκνομο, καθώς δεν είχε καταργηθεί το παλιό Σύνταγμα.
Βασικό χαρτί της υπεράσπισης είναι το τηλεγράφημα του Ελ. Βενιζέλου (πάνω) που ζητούσε να μη γίνει η εκτέλεση, το οποίο, όμως, έφτασε 14 ώρες μετά τον τουφεκισμό τους.*

Ο νόμος απαιτεί σήμερα την παρουσίαση καινούριων στοιχείων, τα οποία αν γνώριζαν οι δικάζοντες το '22, ενδεχομένως θα άλλαζαν το πνεύμα τους. Βασικό, λοιπόν, χαρτί της «υπεράσπισης» αποτελεί ένα τηλεγράφημα του Ελ. Βενιζέλου (βρισκόταν στη Λοζάνη) με το οποίο ζητούσε να μη γίνει η εκτέλεση, αλλά το οποίο έφτασε στην Αθήνα 14 ώρες μετά τον τυφεκισμό των «6». Κι ακόμη, μία ομιλία του στη Βουλή, που έγινε αργότερα, και μία επιστολή του που ακολούθησε και όπου υποστήριζε ότι οι καταδικασθέντες δεν ήταν προδότες.*

Τα παραπάνω, βεβαίως, πρέπει να αντιμετωπιστούν σήμερα από τον Αρειο Πάγο ως γεγονότα και όχι ως εκτιμήσεις του μεγάλου πολιτικού. Στη δεύτερη περίπτωση η αίτηση αναψηλάφησης ίσως απορριφθεί λόγω ανεπαρκών στοιχείων.

Ισως, όμως, να γίνει και το πρώτο, οπότε η απόφαση του Αρείου Πάγου θα γράψει από την αρχή ένα σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας.*«Οι λόγοι πολιτικών και στρατιωτικών όπως ο Πάγκαλος ή ο Βενιζέλος δεν είναι κάποιων τυχαίων ανθρώπων», υποστηρίζει ο Μ. Πρωτοπαπαδάκης. «Υπάρχουν, όμως, και πολλοί που επιθυμούν να ξεχαστεί η υπόθεση. Κάποτε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δ. Παξινός έκανε μια διερευνητική προσέγγιση στη Βουλή και μου είπε ότι κανένας από τους βουλευτές της Ν.Δ. δεν επιθυμούσε αναψηλάφηση, ενώ βρήκε υποστήριξη από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της αριστεράς. Η πρώτη νίκη για μένα, όμως, είναι ότι η υπόθεση δεν μπήκε στο αρχείο. Κι αν χάσουμε, θα πάμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο».Οι... συμπτώσεις

Η αναψηλάφηση αναμειγνύει πρόσωπα και καταστάσεις υπενθυμίζοντας ότι στην Ελλάδα ο κόσμος... είναι μικρός: Συνήγορος του Π. Πρωτοπαπαδάκη στο Στρατοδικείο ήταν ο παππούς του σημερινού υπουργού Ναυτιλίας Αν. Παπαληγούρα. Και συνήγορος του Μ. Πρωτοπαπαδάκη τώρα είναι ο Ν. Βασιλάτος, γιος του πρώην βουλευτή της Ενωσης Κέντρου Β. Βασιλάτου, ο οποίος ήταν παρών στο Εκτακτο Στρατοδικείο ως 22χρονος ασκούμενος, βοηθός συνηγόρου του κατηγορούμενου Ν. Στράτου... *Ο Ν. Βασιλάτος δηλώνει: «Στη συλλογική μνήμη έχει καταγραφεί η βεβαιότητα για το άδικο εκείνης της απόφασης. Μένει και η τυπική αποκατάσταση αυτών των ανόμως κατηγορηθέντων και εκτελεσθέντων ανθρώπων».

Ο Μιχάλης Δέτσης, αντιπροέδρος επί τιμή του Αρείου Πάγου, βρίσκεται στο πλευρό του Μ. Πρωτοπαπαδάκη:«Την απόφαση για την εκτέλεση του Πρωτοπαπαδάκη και των συναδέλφων του υπαγόρευσαν λόγοι μισαλλοδοξίας πολιτικών του αντιπάλων. Πρόκειται για απόφαση ντροπής, κατ' επίφαση δικαστική, διάτρητη, έωλη. Αποτελεί μνημείο δικαστικής αυθαιρεσίας. Η άγρια εκτέλεση του Πρωτοπαπαδάκη και των συγκατηγορηθέντων σηματοδοτεί την ανατίναξη των κοινοβουλευτικών θεσμών από την παρέμβαση του στρατού στην πολιτική ζωή και την έναρξη της χρησιμοποίησης των Εκτάκτων Στρατοδικείων για την εξόντωση των κομματικών αντιπάλων των κρατούντων». *

Ο επίτιμος αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Ζορμπάς ασχολείται επίσης επί χρόνια με το θέμα- γράφει και βιβλίο: «Η απόφαση της θανατικής καταδίκης εκδόθηκε κατόπιν εντολής που το Εκτακτο Στρατοδικείο είχε λάβει εκ των προτέρων από το Υπουργικό Συμβούλιο.
»Η συγκρότηση του Εκτάκτου Στρατοδικείου ήταν αντίθετη προς το Σύνταγμα, γιατί αυτό προέβλεπε, όπως και σήμερα, πως οι πολιτικοί δικάζονται από τη Βουλή και όχι από οποιοδήποτε δικαστήριο. Η δικαιολογία ότι τότε επικρατούσε επαναστατικό δίκαιο δεν ισχύει, διότι η στρατιωτική "Επανάσταση" είχε παραδώσει την εξουσία σε πολιτική κυβέρνηση. Η ιδέα της αληθούς δικαιοσύνης απαιτεί την αποκατάσταση της τιμής και της αθωότητος του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη και των συνεργατών του».

*Αλλά και ο Μανόλης Γλέζος έχει ταχτεί υπέρ της αποκατάστασης του ονόματος του Π. Πρωτοπαπαδάκη. «Το Εκτακτο Στρατοδικείο, όπως όλα τα Εκτακτα Στρατοδικεία, ήταν όργανο για την εξόντωση των αντιπάλων της εξουσίας. Αν υποθέσουμε ότι πραγματικά έπρεπε να δικαστεί ο Πρωτοπαπαδάκης και οι πέντε συνάδελφοί του, θα έπρεπε να δικασθούν με όμοιο τρόπο και οι άλλοι, που κατά καιρούς είχαν την ευθύνη για τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Μια εκστρατεία που ήταν αδύνατον να αποβεί νικηφόρα, αφού οι σύμμαχοί μας, εκείνοι που μας παρότρυναν να την επιχειρήσουμε, όχι μόνο μας εγκατέλειψαν αλλά συμμάχησαν με τους Τούρκους». «Αλλοι μας πρόδωσαν»*Πώς φτάσαμε, όμως, στην εκτέλεση των Εξ;

Το κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου των Γονατά-Πλαστήρα οδήγησε την κυβέρνηση της Αθήνας σε άνευ όρων παραίτηση και τον βασιλιά να εγκαταλείψει τη χώρα. Η εξουσία παραδόθηκε στους στρατιωτικούς, των οποίων πρώτο μέλημα ήταν η σύλληψη των θεωρούμενων ως υπεύθυνων για τη Μικρασιατική Καταστροφή. *Η δίκη άρχισε στις 31 Οκτωβρίου και ολοκληρώθηκε ύστερα από 14 συνεδριάσεις. Εξετάστηκαν δώδεκα μάρτυρες κατηγορίας και δώδεκα μάρτυρες υπεράσπισης, κυρίως στρατιωτικοί. *Αμέσως μετά την απόφαση του Εκτακτου Στρατοδικείου ο υπουργός Στρατιωτικών Πάγκαλος, προσπαθώντας να προλάβει την αποτρεπτική παρέμβαση του άγγλου ναυάρχου Τάλμποτ, ζητά την άμεση εκτέλεση των Εξι.

*Η εκτέλεση της απόφασης του Εκτακτου Στρατοδικείου πραγματοποιείται τρεις ώρες μετά, στις 7.15 π.μ.

*Ο πλοίαρχος Τάλμποτ φτάνει λίγα λεπτά μετά τον τουφεκισμό τους. Αλλά δεν είναι ο μόνος που αργοπορεί. Αργά φτάνει από τη Λοζάνη και το τηλεγράφημα του Ελ. Βενιζέλου, που συνιστούσε να μην προβεί η ελληνική κυβέρνηση στην εκτέλεση, προειδοποιώντας για τις «ποινές» που θα επιβάλλει, στην αντίθετη περίπτωση, η αγγλική κυβέρνηση στο ελληνικό κράτος.

*Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα παρασκήνια των ημερών:*Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Βενιζέλος κράτησε σκοπίμως αποστάσεις στη διάρκεια της δίκης.

Ο Γ. Παπανδρέου, πάντως, εμφανίζεται να προειδοποιεί τον Πλαστήρα, του οποίου υπήρξε πολιτικός σύμβουλος, ότι πρέπει να περιμένουν τηλεγράφημα του Βενιζέλου. *Στο «απολύτου προτεραιότητας», όπως χαρακτηρίζεται το τηλεγράφημα, αποδόθηκαν, κατά καιρούς, διάφορες εξηγήσεις, καθόλου άμοιρες των δηλώσεων που έκανε ο ίδιος ο Βενιζέλος. Την επομένη της εκτέλεσης, για παράδειγμα, σε συνέντευξή του από τη Λοζάνη στο «Βήμα της Ν. Υόρκης» χαρακτήριζε τους εκτελεσθέντες «προδότες».

*Πολύ αργότερα, όμως, το 1929, σε επιστολή του στον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Π. Τσαλδάρη σημείωνε ότι «ουδείς θεωρεί ότι οι ηγέτες της πολιτικής ήτις ηκολουθήθη μετά το 1920 διέπραξαν προδοσία κατά της πατρίδος ή εν γνώσει τους οδήγησαν στην Μικρασιατική Καταστροφή».

*Αλλά και ο Δ. Σκαρβέλης, επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, γράφει στο περιοδικό «Κοινωνικές Τομές»: «...είναι συζητήσιμο αν το Εκτακτο Στρατοδικείο που καταδίκασε με την ποινή του θανάτου τους έξι επεδίωξε τότε την πλήρη διερεύνηση των αιτίων και τον ακριβοδίκαιο επιμερισμό των ευθυνών ή απέβλεψε μάλλον στην εκτόνωση της δίψας του πλήθους για κολασμό, του ίδιου πλήθους που μετά την εκτέλεση της θανατικής ποινής έδειχνε αρκούντως μεταμελημένο.

Και όπως γράφει ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην "Πολιτική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδος" ήταν σαν να έλεγε: "Ε! Καλά! Το ελέγαμεν μεν, αλλά όχι πάλιν και να τυφεκιστούν!"»...

Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 28/09/2008

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ"

Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟΝ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Η έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει την Κύπρο και τον Κυπριακό λαό σε μια περίεργη κατάσταση και ενώπιον σοβαρού διλήμματος.
Το αποικιοκρατικό καθεστώς των Βρετανών έδειχνε το πιο σκληρό του πρόσωπο με τα μέτρα που υιοθέτησε ύστερα από τα Οκτωβριανά και που διαμόρφωσαν αυτό που ονομάστηκε παλμεροκρατία, από το μετέπειτα κυβερνήτη Πάλμερ.
Στις 22 Οκτωβρίου του 1931 η αποικιοκρατική κυβέρνηση έθεσε σε ισχύ «Κανονισμούς περί αμύνης της Κύπρου». Μεταξύ άλλων:
Ο Κυβερνήτης αναλάμβανε έκτακτες εξουσίες που του έδιναν το δικαίωμα να εξορίζει Κυπρίους, να διορίζει λογοκριτές κ.λπ.
Δινόταν η εξουσία σε οποιοδήποτε όργανο της τάξεως να συλλαμβάνει οποιοδήποτε πρόσωπο.
Γίνονταν αντικείμενο αυστηρού ελέγχου οι αφίξεις και αναχωρήσεις.
Επεβλήθη λογοκρισία στις εφημερίδες, στο ταχυδρομείο και το τηλεγραφείο.
Απαγορευόταν η συνάθροιση πέραν των πέντε ατόμων και δινόταν εξουσία σε οποιοδήποτε κυβερνητικό όργανο να διαλύει συναθροίσεις.
Απαγορευόταν η έκδοση και κυκλοφορία εντύπων χωρίς γραπτή άδεια.
Πρόσθετοι κανονισμοί δημοσιεύθηκαν στις 27 Οκτωβρίου, αλλά και στη συνέχεια προς συμπλήρωση του δικτατορικού πλαισίου, το οποίο επίσης περιελάμβανε:
Απαγόρευση ανάρτησης ή εμφάνισης Ελληνικής σημαίας.
Διάλυση οργανώσεων και σωματείων, καθώς και έλεγχο στη λειτουργία άλλων
Απαγόρευση ύπαρξης και δράση πολιτικών κομμάτων
Μέσα σ’ αυτό το σκληρό δικτατορικό καθεστώς οι Κύπριοι εκαλούντο να συνδράμουν τον αγώνα της ανθρωπότητας εναντίον του χιτλεροφασισμού, αγωνιζόμενοι στο πλευρό των κατακτητών και καταπιεστών τους.
Προς την κατεύθυνση αυτή μάλιστα οι Βρετανοί επικαλούμενοι τα πατριωτικά αισθήματα των Κυπρίων απευθύνθηκαν σ’ αυτούς καλώντας τους να ενταχθούν στο υπό δημιουργία Κυπριακό Σύνταγμα το οποίο υπό Βρετανική διοίκηση θα ελάμβανε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Στο βιβλίο του «Το ΟΧΙ της Κύπρου το ’40», ο Κορνήλιος Χατζηκώστας γράφει:
Τον Οκτώβριο του 1939, δηλαδή ένα μήνα μετά την έκρηξη του πολέμου, άρχισε η συγκρότηση του Κυπριακού Συντάγματος, στο οποίο εντάχθηκε αριθμός Κυπρίων, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Η μαζική συμμετοχή τους, όμως, σ' αυτό έγινε μετά την είσοδο της Ελλάδος, της μητέρας-πατρίδας, στον πόλεμο. Τότε, οι κάτοικοι του νησιού, μετά και την παρότρυνση του Αρχιεπισκόπου Λεοντίου, συνέρρευσαν μαζικά και πύκνωσαν εθελοντικά τις τάξεις του Κυπριακού Συντάγματος, της στρατιωτικής δυνάμεως, υπό τη διοίκηση των Άγγλων, η οποία έλαβε μέρος στον πόλεμο σε διάφορα μέτωπα και στην Ελλάδα.

Κύριο σύνθημα για τη συστράτευση των Κυπρίων ήταν το ελληνοπρεπέστατο, χρησιμοποιηθέν από τους Βρετανούς, γνωμικό «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», καθώς και το εύηχο σύνθημα «πολεμώντας για την ελευθερία των λαών, πολεμάτε για τη δική σας ελευθερία».
Αυτή βεβαίως ήταν και η μεγάλη προσδοκία των Κυπρίων. Ότι δηλαδή, με τη λήξη του πολέμου, με τη νίκη κατά του Ναζισμού, θα ακολουθούσε η ελευθερία της Κύπρου, όπως άλλωστε υποσχέθηκαν και οι Βρετανοί αποικιοκράτες.
Με τη λήξη του πολέμου όμως οι Βρετανοί, αγνοώντας τις υποσχέσεις τους, απέρριψαν οποιαδήποτε συζήτηση για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, φέρνοντας στο προσκήνιο την πρόταση της για «Σύνταγμα Αυτοκυβέρνησης», με ανακοίνωση του Υπουργού επί των αποικιών στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 23 Οκτωβρίου 1946.
Η ανακοίνωση περιελάμβανε και τα εξής:
Η Κυβέρνησις της Α.Μ έθεσε προσφάτως υπό ανασκόπησιν το ζήτημα της μελλοντικής πολιτικής της εν σχέσει με την Κύπρο, προς τον σκοπόν της επιδιώξεως ευκαιριών διά την εγκαθίδρυσιν ενός περισσότερα φιλελεύθερου και προοδευτικού καθεστώτος εις τας εσωτερικάς υποθέσεις της νήσου.
Προς τον σκοπόν αυτόν προτίθεμαι να καλέσω τον κυβερνήτην της Κύπρου, όστις συμφωνεί πλήρως προς την πολιτικήν αυτήν, όπως συγκαλέσει μίαν Διασκεπτικήν Συνέλευσιν εξ αντιπροσωπευτικών στοιχείων εν τη νήσω, δια να μελετήσει την διατύπωσιν προτάσεων διά συνταγματικήν μεταρρύθμισιν, συμπεριλαμβανομένης και της εγκαθιδρύσεως ενός κεντρικού Νομοθετικού. Ελπίζεται ότι το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία ενός Συμβουλίου το οποίον θα φέρει τον αντιπροσωπευτικόν Κυπριακόν λαόν εν πλήρει συσκέψει μετά της κυβερνήσεως, δια την διεξαγωγήν των τοπικών των υποθέσεων.
Η εξαγγελία των Βρετανικών προθέσεων προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις στην Κύπρο.
Με ψήφισμα της προς τον Πρωθυπουργό της Βρετανίας η Εθναρχία της Κύπρου τόνιζε ότι:
Ο Κυπριακός λαός αποκρούει κατηγορηματικώς και μετ’ αγανακτήσεως οιανδήποτε άλλην λύσιν του ζητήματος του, ήτις δεν θα του απέδιδε την εθνικήν αυτού ελευθερίαν δια της ενσωματώσεως της νήσου μετά του ελληνικού κράτους, όπερ αποτελεί την μοναδικήν αυτού αξίωσιν και πόθον.
Από την πλευρά του, το ΑΚΕΛ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τόνιζε:
Οι Βρετανικές αποφάσεις δεν μπορούν με κανένα τρόπο να ικανοποιούν ένα λαό που τη μοναδική οριστική λύση του προβλήματος του βλέπει μόνο την ένωση με την Ελλάδα. Η Βρετανική ενέργεια και τα Βρετανικά σχέδια δεν μπορούν παρά σκοπό τους νάχουν, μάταια πάντα, την απόσπαση της προσοχής του λαού μας από το κέντρο της εθνικοαπελευθερωτικής ενωτικής του προσήλωσης.
Ύστερα από την εξέλιξη αυτή Κυπριακή αντιπροσωπεία, υπό τον Αρχιεπίσκοπο Λεόντιο, μεταβαίνει στην Αθήνα και το Λονδίνο με στόχο την προώθηση του αιτήματος της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η υποδοχή που επεφυλάχθη στην Αθήνα ήταν μάλλον επιφυλακτική και συγκρατημένη.
Ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής κυβέρνησης Στυλιανός Γονατάς ξεκαθάρισε στην αντιπροσωπεία ότι η Ελλάδα δεν θα αναλάμβανε οποιαδήποτε πρωτοβουλία λόγω της εσωτερικής κατάστασης αλλά και της εξωτερικής βοήθειας την οποία η χώρα είχε ανάγκη.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου θεωρούσε άκαιρη και επιζήμια την ανακίνηση του Κυπριακού, ενώ άλλοι ηγέτες της αντιπολίτευσης τάχθηκαν στο πλευρό των Κυπρίων.
Στο Λονδίνο η κυπριακή αντιπροσωπεία κατόρθωσε να γίνει δεκτή από τον Υπουργό Αποικιών Κρίνιτς Τζόουνς στις 7 Φεβρουαρίου 1947. Ο Βρετανός Υπουργός ξεκαθάρισε ότι:
Η Βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ήδη την πολιτική της στη Βουλή. Δεν μελετά θέμα μεταβολής του καθεστώτος της νήσου και η αξίωση για ένωση αποτελεί θέμα μεταβολής του καθεστώτος της νήσου.
Εν τω μεταξύ, στην Ελλάδα με την αλλαγή κυβέρνησης διαφοροποιείται και η στάση της χώρας σε σχέση με το Κυπριακό. Στις 27 Ιανουαρίου ο Πρωθυπουργός Μάξιμος, στις προγραμματικές του δηλώσεις ανέφερε, ανάμεσα σ’ άλλα:
Η κυβέρνηση ομιλούσα περί των εθνικών θεμάτων αποβλέπει μετά συγκινήσεως εις την μεγαλόνησον, της οποίας παραμένουν ακλόνητοι οι δεσμοί με την μητέρα Ελλάδα και της οποίας οι πόθοι ευρίσκουν βαθειάν ανταπόκρισιν εις την συνείδησιν του έθνους.
Το Κυπριακό παραμένει ζωντανό και ανακινείται συνεχώς, με αποτέλεσμα στις 28 Φεβρουαρίου η Βουλή των Ελλήνων να εγκρίνει ψήφισμα για την Κύπρο:
Η Δ’ Συνέλευσις των Ελλήνων θεωρούσα ότι εισήλθομεν εις την περίοδον της ιστορικής διαμορφώσεως του μεταπολεμικού κόσμου και ότι επέστη ο χρόνος δια την ευτυχή διευθέτησιν και του ιερού εθνικού αιτήματος της ενώσεως της Κύπρου μετά της Ελλάδος, απευθύνεται προς τον ευγενή και γενναίον λαόν της Μεγάλης Βρετανίας, με τον οποίον ο Ελληνικός λαός υπήρξε πάντοτε πιστός σύντροφος εις τους καιρούς της δοκιμασίας και εκφράζει την πεποίθησιν ότι το εθνικόν τούτο αίτημα θα εύρη την πλήρη αυτού ικανοποίησιν. Η προσθήκη και της νέας αυτής φιλικής και γενναιόφρονος εκδηλώσεως της Μεγάλης Βρετανίας θα προκαλέσει την αιωνίαν ευγνωμοσύνην του ελληνικού έθνους. Η συνέλευσις εμπιστεύεται την ευτυχή έκβασιν του εθνικού τούτου θέματος εις τας φιλικάς διαπραγματεύσεις μεταξύ της ελληνικής κυβερνήσεως και της κυβερνήσεως της φίλης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας.
Στις 27 Μαρτίου φθάνει στην Κύπρο ο κυβερνήτης Λόρδος Ουίνστερ και στις 5 Απριλίου ανακοινώνει την απόφαση του να συγκαλέσει Διασκεπτική σύσκεψη.
Εφιστώ την προσοχήν σας εις μίαν δήλωσιν πολιτικής γενομένην υπό της κυβερνήσεως της Αυτού Μεγαλειότητος: Ο Υπουργός των αποικιών κατά την 11η παρελθόντος Δεκεμβρίου περί του μελλοντικού καθεστώτος της Κύπρου είπε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει μεταβολή εις το καθεστώς της νήσου. Η δήλωσις αυτή επιβεβαιώνει την πολιτικήν διαδοχικών Βρετανικών κυβερνήσεων, η οποία είναι ότι η Κύπρος θα παραμένει υπό Βρετανικήν κυριρχίαν κοινοπολιτείας. Δεν υπάρχει αλλαγή εις την πολιτικήν αυτήν, η οποία συμβαδίζει με το πρόγραμμα αναπτύξεως περί του οποίου ομίλησα και με τον σκοπόν της εγκαθιδρύσεως φιλελευθέρου και προοδευτικού καθεστώτος εις τας εσωτερικάς υποθέσεις της νήσου και της παραγωγής και της ευημερίας της.
Στις 9 Ιουλίου ο Κυβερνήτης ανακοινώνει την απόφαση του για σύγκλιση της Διασκευαστικής, μιας Συμβουλευτικής Συνέλευσης, κατά τον ίδιο, στην οποία θα καλούσε 30 άτομα τα οποία θα κληθούν να υποβάλουν προτάσεις για τη δημιουργία καταλληλότερου συνταγματικού μηχανισμού για τη μελλοντική διαχείριση των υποθέσεων της νήσου.
Οι κινήσεις των Βρετανών με επίκεντρο τη Διασκεπτική οδήγησαν στη διάσπαση της Εθναρχίας με το Συνασπισμό της ευρύτερης αριστεράς.
Η απάντηση της εθναρχίας δόθηκε στις 12 Ιουλίου μέσω διαγγέλματος του Λεοντίου.
Η κρατούσα δύναμις αντί της ενώσεως, προσφέρει αυτή εις τον κυπριακόν λαόν την μάχαιραν ίνα ούτος, με τας ιδίας του τας χείρας, σφαγιάσει το εθνικόν αυτόν δίκαιον.
Διαφορετική ήταν η θέση της παράταξης Εθνικής Συνεργασίας (αριστερά) η οποία κάλεσε τα μέλη της, που κλήθηκαν, να συμμετάσχουν στη Διασκεπτική. Απόφαση η οποία από πλευράς Εθναρχίας χαρακτηρίστηκε προδοτική.
Η τελετουργική συνεδρία της Διασκεπτικής πραγματοποιήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1947 και οι εργασίες της από τις 7-18 του ιδίου μήνα.
Η αντιπροσωπεία της αριστεράς κατέθεσε έγγραφο στο οποίο αναφερόταν:
Το προτιθέμενον σύνταγμα δέον να προνοεί περί ενασκήσεως της μεν νομοθετικής εξουσίας υπό βουλής εξ ολοκλήρου αρεστής, εκάστης κοινότητος εκλεγούσης δια γενικής ψηφοφορίας αριθμόν Βουλευτών, ανάλογον προς τον πληθυσμόν της, με πλήρη εξουσίαν να νομοθετεί επί πάντων των ζητημάτων των αφορώντων τας εσωτερικάς υποθέσεις της νήσου, με την συνταγματικήν επιφύλαξιν της εγκρίσεως των ούτω ψηφιζομένων νομοσχεδίων υπό του εκπροσώπου του στέμματος και με τας περαιτέρω επιφυλάξεις δια νομοσχέδια επηρεάζοντας συνθήκας και συμφωνίας της Μεγάλης Βρετανίας μετ’ άλλων κρατών και δια νομοθετήματα αφορώντα την παιδείαν και τα θρησκεύματα των μειονοτήτων συμπεριλαμβανομένης και της θρησκευτικής περιουσίας, άτινα ζητήματα να αφήνεται εξ ολοκλήρου εις την κρίσιν και απόφασιν των Βουλευτών των μειονοτήτων, της δε εκτελεστικής εξουσίας υπό Υπουργικού Συμβουλίου υποστηριζομένου υπό της εκάστοτε πλειοψηφίας εν τη Βουλή, εις το οποίον να μετέχει ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων ο υποδεικνυόμενος υπό των εκπροσώπων της μειονότητος...
Στο έγγραφο περιλαμβανόταν και η προειδοποίηση ότι ήταν άσκοπο να προχωρήσουν σε λεπτομερείς αναλύσεις για το μελλοντικό Σύνταγμα εάν η Βρετανική κυβέρνηση απέρριπτε τις εισηγήσεις αυτές.
Η απάντηση της Βρετανικής Κυβέρνησης ήρθε στις 28 Ιανουαρίου 1948. Ο Υπουργός αποικιών δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα προχωρούσε σε πρόταση παραχώρησης συντάγματος στην Κύπρο, απορρίπτοντας ταυτόχρονα την εισήγηση για σύνταγμα αυτοκυβέρνησης.
Επισήμως, οι Βρετανικές προτάσεις υπεβλήθησαν στα μέλη της Διασκεπτικής στις 11Μαΐου 1948. Το προτεινόμενο Σύνταγμα προνοούσε:
Τη σύσταση Νομοθετικού Σώματος από 22 αιρετά και 4 επίσημα μέλη, με Πρόεδρο που θα διοριζόταν από τον κυβερνήτη και θα προερχόταν από τα μέλη του Νομοθετικού.
Τα 18 μέλη θα εκλέγοντο από τους Ελληνοκυπρίους και τα 4 από τους Τουρκοκύπριους.
Τρία μέλη Ελληνοκύπριοι και ένα μέλος Τουρκοκύπριος θα συμμετείχαν στο Εκτελεστικό Συμβούλιο. Τα μέλη αυτά θα λειτουργούσαν ως σύμβουλοι της κυβέρνησης και θα συμμετείχαν στη διαμόρφωση κυβερνητικής πολιτικής.
Οι Βρετανικές προτάσεις απερρίφθησαν από τους αντιπροσώπους της αριστεράς επειδή δεν εγκαθίδρυαν καθεστώς πλήρους αυτοκυβέρνησης.
Η εξέλιξη αυτή, αλλά και η απουσία της Εθναρχίας και της δεξιάς μοιραία οδήγησαν τη Διασκεπτική σε ναυάγιο και στη διάλυση της στις 12 Αυγούστου 1948.
Η πολιτική του «ένωσις και μόνον ένωσις» επανήλθε και πάλι στο προσκήνιο.
Γράφει ο Φύτος Σωκράτους

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟΝ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ"

ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (B)

B

Βαλεντίνος, Βαλεντίνη: στα λατινικά σημαίνει «δυνατός, ρωμαλέος». Εύκολος και προσαρμόσιμος χαρακτήρας, που απεχθάνεται τον κομφορμισμό κι αναζητά την ανεξαρτησία. Φοβάται τη μοναξιά και τη φτώχεια. Η Βαλεντίνη θέλει να φαίνεται δυνατή, της αρέσουν οι πρωτότυπες ιδέες και συχνά γνωρίζει, χωρίς να την επιζητά ιδιαίτερα, την αναγνώριση.

Βανέσσα: αναλυτικός χαρακτήρας, έχει τη μανία της τελειότητας. Αυθόρμητη και ενθουσιώδης, περνάει από διαφορετικές φάσεις στη ζωή της.

Βάντα: προσωπικότητα δημιουργική και ανεξάρτητη. Ήρεμη αλλά πεισματάρα, είναι συχνά κλεισμένη στον εαυτό της.

Βαρβάρα: από την αρχαία λέξη «βάρβαρος». Έξυπνη, ρεαλίστρια και χωρίς εξάρσεις, αγαπάει τα παιδιά, τα ζώα και τη φύση. Είναι οργανωτική, προγραμματισμένη και πιστή στα συναισθήματά της. Αναζητάει συναισθηματική και υλική ασφάλεια.

Βασίλειος, Βασιλεία-Βασιλική: αυτός που ανήκει στο βασιλιά, ο βασιλικός. Ο Βασίλης είναι άνθρωπος της σκέψης, με καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία και πολύ απόλυτος. Πεισματάρης, του λείπουν συνήθως η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα. Του αρέσει να κάνει το δικό του και τα καταφέρνει. Πιο συμβατική, η Βασιλική δίνει μεγάλη σημασία στα υλικά αγαθά. Φιλόδοξη, ακολουθεί το δρόμο της με ρεαλισμό και χωρίς να παίρνει μεγάλα ρίσκα. Αυτή που ανήκει στο βασιλιά.

Βεατρίκη: από τη λέξη Beata (λατινική) που σημαίνει «μακάρια». Επίμονη, έχει ανοιχτό μυαλό και αρκετά κλειστό χαρακτήρα. Αξιοπρεπής και χαριτωμένη.

Βελισσάριος: βυζαντινός στρατηγός, της εποχής του Ιουστινιανού, έσωσε την Κωνσταντινούπολη απ' τους Ούννους. Γενναίος και αφοσιωμένος στις ιδέες του και στους ανθρώπους που αγαπά, αποδεικνύεται συχνά πιο ντροπαλός απ' όσο μοιάζει.

Βενετία: από την ομώνυμη πόλη της Ιταλίας. Εργατική, χαρούμενη και λίγο επιπόλαιη, έχει συχνά ωραία φωνή.

Βέρα: στα λατινικά σημαίνει «αληθινή». Γοητευτική, με έντονη σεξουαλικότητα, δημιουργική και διαθέτη μεγάλη φαντασία. Χαρακτήρας άστατος.

Βερενίκη: πνευματώδης, αγαπάει την τέχνη κι επιδίδεται στον αθλητισμό. Δεν χάνει εύκολα την ψυχραιμία της.

Βηθλεέμ: από την ομώνυμη πόλη. Τέλεια σύζυγος και μητέρα. Δραστήρια και κεφάτη, αλλά λίγο επιπόλαιη. Ξέρει να χαίρεται τη ζωή.

Βησσαρίων: καρδινάλιος απ' την Τραπεζούντα. Σχολαστικός και σοβαρός, είναι συνήθως μοναχικός τύπος. Αφιερώνεται στη μελέτη.

Βίβιαν: από τη λατινική λέξη Vivere που σημαίνει «ζω». Αγχώδης και αρκετά συμβατική, προσπαθεί πάντα να είναι καλή σύζυγος, καλή μητέρα, καλή νοικοκυρά και καλή στη δουλειά της, με αποτέλεσμα να χάνει, πολλές φορές την ψυχραιμία της. Συνήθως τα καταφέρνει.

Βικέντιος: μάρτυρας της Χριστιανικής Εκκλησίας επί Διοκλητιανού. Ικανός, αποφασιστικός, διαθέτει έντονο κριτικό πνεύμα. Εκκεντρικός. Έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση.

Βίκτωρ, Βικτώρια: στα λατινικά σημαίνει «νίκη». Φαίνονται φιλελεύθεροι, στο βάθος είναι όμως πουριτανοί και συντηρητικοί. Δεν εκδηλώνουν εύκολα τα αισθήματά τους. Αρκετά ρομαντικοί, αγαπούν την τέχνη.

Βιόλα: από το ομώνυμο λουλούδι. Όνομα ρομαντικό, που δεν συναντάμε πιο συχνά. Άστατη κι ευσυγκίνητη, αγαπάει τα ταξίδια, τη φύση και τα ζώα.

Βιργινία: από τη λατινική λέξη Virgo που σημαίνει «παρθένα». Μοιάζει απόμακρη και κλειστή, αλλά ερωτεύεται με πάθος. Είναι φιλόδοξη κι αυταρχική.

Βλάσιος: επίσκοπος Σεβαστείας. Νευρικός κι απότομος, έχει κυκλοθυμικό χαρακτήρα. Είναι πολύ καλός φίλος.

Βύρων: από τον άγγλο ποιητή. Επηρεάσιμος χαρακτήρας. Του αρέσει ν' αφιερώνεται σε κάποιο σκοπό. Αγαπάει την οικογένεια. Συχνά επιζητεί τη μοναξιά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (B)"

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΩΝ

Από όσο ξέρω δεν υπάρχουν πολλές στατιστικές μελέτες σχετικά με τα ονόματα των σύγχρονων ελλήνων και ελληνίδων, τη συχνότητα τους, την προέλευση τους, την κατανομή τους ανά γεωγραφικές περιοχές κλπ, το ίδιο και για τα επίθετα.

Σήμερα με την πρόσβαση σε τεράστιες βάσεις δεδομένων (π.χ. χρυσός οδηγός) είναι εύκολη μία τέτοιου είδους εκτεταμένη μελέτη.

Αν και αφού είχα ολοκληρώσει την μικρή κλίμακας ανάλυση μου, εντόπισα μία πολύ αξιόλογη και αξιόπιστη ανάλυση για τα ονόματα των ανδρών και γυναικών, και ένα μπλογκ με κάποια ενδιαφέροντα ετυμολογικά στοιχεία επιθέτων.

Οι παλαιοί έλληνες είχαν μία εξαιρετική ποικιλία ονομάτων, με αστείρευτη ευρυματικότητα, από την εποχή ακόμα των αχαιών.

Αντίθετα οι πολύτεκνοι ρωμαίοι αφού εξαντλούσαν τα οικογενειακά τους ονόματα στην συνέχεια συχνά αριθμούσαν τα παιδιά τους. Έτσι έχουν μείνει στην ιστορία ονόματα όπως Σέκτος, Σέπτιμος, Οκτάβιος και Δέκιος.

Το χριστιανικό Σαράντης (από τους άγιους 40 μάρτυρες) τετραπλασιάζει το μεγαλύτερο γνωστό ρωμαϊκό αριθμητικό όνομα! Με την επικράτηση του χριστιανισμού από τον λατινόφωνο Μ. Κωνσταντίνο (ελληνιστί Ευστάθιο) αρχίζει η υποχρεωτική εξάπλωση των ονομάτων των πρωταγωνιστών της Βίβλου και των αγίων.

Η ντιρεκτίβα του αγίου Ιωάννη (το όνομα προέρχεται από το ιουδαϊκό Γιοχανάν=Θεόδωρος) του λεγόμενου "χρυσόστομου" είναι ξεκάθαρη: «Κανένας λοιπόν ας μη σπεύδει να δώσει στα παιδιά τα ονόματα των προγόνων, του πατέρα δηλαδή, της μητέρας, του πάππου και του προπάππου, αλλά να δίνονται τα ονόματα των δικαίων, των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων»["Περί κενοδοξίας και ανατροφής των τέκνων": 47].

Παρόλα αυτά η ύπαρξη μίας τεράστιας ποικιλίας προχριστιανικών ονομάτων που ενδεχομένως εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται οδήγησε στον φαιδρό εμπλουτισμό των εορτολογίων (πιθανόν και στην εποχή μας) με μάρτυρες φέροντες αρχαιοελληνικά ονόματα, ακόμα και θεών και ηρώων, τα ονόματα των οποίων από σεβασμό δεν τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι (π.χ. δεν ονομαζόταν κανείς Απόλλων, αλλά Απολλόδωρος, Απολλώνιος κλπ).

Έτσι το Αχχιλεάς είναι χριστιανικό όνομα που εορτάζει στις 24 Απριλίου. Συνήθως αυτοί οι άγιοι εορτάζουν μαζικά, για παράδειγμα κάποια αγοράκια οι Αλέξανδρος, Αναξαμένης, Ανάξαρχος, Αριστείδης, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Επαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ηρακλής, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής, Θεόφραστος, Θησεύς, Ισοκράτης, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολυνίκης, Προμηθεύς(!!!), Σοφοκλής, Σωκράτης και Φιλοποίμην εορτάζουν την 10η Απριλίου και κάποια κοριτσάκια οι Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Ευτέρπη, Τερψιχώρη, Ουρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ερατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Αθηνά, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Ασπασία, Διώνη, Αφροδίτη, Αντιγόνη, Μελπομένη και Πανδώρα που μαρτύρησαν μαζί με τις φίλες τους Μαργαρίτα, Χάιδω, Μόσχω και Λάμπρω στην Ανδριανούπολη τον 2ο αι.μ.Χ. και τιμάται η μνήμη τους την 1η Σεπτεμβρίου.

Βέβαια δεν είναι να παίρνει κανείς στα σοβαρά τα συναξάρια, αλλά θεωρώ πιθανότερο τα ονόματα αυτά να εισήχθησαν σε μεταγενέστερες εποχές, που έγινε της μόδας η αρχαιότητα, παρά να οφείλονται στην ανύπαρκτη διαλακτικότητα των πρώτων χριστιανών. Για να γίνει μία αξιόπιστη ανάλυση ονομάτων απαιτείται ένα στατιστικά επαρκές δείγμα που να απλώνεται σε όλες τις ελληνικές περιοχές.

Λόγω περιορισμού χρόνου και πηγών εξέτασα το πιο αξιόπιστο και αντιπροσωπευτικό μικρό σχετικά δείγμα που βρήκα, τα ονόματα των εθνοπατέρων και εθνομητέρων μας του ελληνικού και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.

Για μεγαλύτερη αντιπροσωπευτικότητα στους τελευταίους προστέθηκαν και οι κύπριοι αντιπρόσωποι, άσχετα αν δεν μας πολυγουστάρουν για πατριώτες ορισμένοι εκεί κάτω. Λόγω μικρού αριθμού γυναικών αντιπροσώπων προστέθηκαν στο δείγμα και οι κοπέλες της ολυμπιακής ομάδας του 2008 (...δεν θέλω γέλια).

Συνεπώς μόνο μια γενική αίσθηση μπορούν να δώσουν τα αποτελέσματα που ακολουθούν, με τα δείγματα που αναλύθηκαν να είναι 273 ανδρικά ονόματα, 131 γυναικεία και 337 επίθετα. Ακολουθούν τα συμπεράσματα.
Κύρια ονόματα

Όπως είναι γνωστό και αναμενόμενο οι μισοί νεοέλληνες μοιράζονται 5-6 ονόματα και οι υπόλοιποι κάποια άλλα λιγότερα συχνά. Υποθέτωντας ότι κάποιος είναι σε θέση να φωνάξει και να ακουστεί σε όλη τη χώρα και πει "Γιώργο" θα γυρίσουν 656000 άτομα (!!!), οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι 536χιλ για τους Γιάννηδες, 516χιλ για τους Κώστηδες, 278χιλ για τους Νικολήδες, 238χιλ για τους Δημήτρηδες, και από 218χιλ για τους Παναγιώτηδες και τους Μιχάληδες, κλπ αλλά καλύτερα χρησιμοποιείστε τα πιο αξιόπιστα στοιχεία στο http://users.sch.gr/kassetas/Names3.htm.

Αλλά και το μικρό δείγμα που έχουμε δεν απέχει πολύ από αυτά, ώστε να θεωρήσουμε κοντά στην αλήθεια και τα επιπλέον στοιχεία που παρουσιάζουμε εδώ.Τα ίδια στοιχεία για τις κυρίες μας είναι ότι στην χώρα υπάρχουν 549χιλ Μαρίες, από 295χιλ Ελένες και Σοφίες (μάλλον λάθος αυτό), 253χιλ Άννες (υπερβολικό μάλλον), 211χιλ Κατερίνες κλπ.

Το μικρό δείγμα απομακρύνει τα αποτελέσματα από την πραγματικότητα και τη σωστή κατάταξη των ονομάτων. Τώρα εξετάζοντας τα ονόματα όσο αφορά την ετυμολογική τους προέλευση σε συνάρτηση με τη συχνότητα τους σε ελληνικά, μεσανατολικά, λατινικά και λοιπά.

Συμπεραίνουμε ότι ελληνικής ετυμολογίας είναι το 67% των γυναικείων και το 63% των ανδρικών, μεσανατολικής το 20% του συνόλου των ονομάτων και λατινικής το 15% των ανδρικών και το 11% των γυναικείων. Από τα ελληνικά ονόματα τα αρχαιοελληνικής προέλευσης είναι 53% για τις γυναίκες και 28% για τους άνδρες και επί του συνόλου τα ποσοστά είναι 35% και 18% αντίστοιχα.

Η διαφορά οφείλεται μάλλον στις Ελένες. Τώρα για τους λόγους που προαναφέρθηκαν χριστιανικά επί του συνόλου είναι το 95% των ανδρικών και το 98% των γυναικείων ονομάτων. Εδώ υπάρχει και άγιος Αχμέτ... (που μάλλον υπήρξε πραγματικά όμως).
Κλικ στα παρακάτω διαγράμματα για μεγέθυνση.
Επώνυμα

Τώρα ερχόμαστε στην μικρή συλλογή μας από 337 ελληνικά επώνυμα.

Αρχικά εξετάζουμε την μορφή των επιθέτων όσον αφορά τα προθέματά τους και τις καταλήξεις τους. Έτσι έχουμε 91% χωρίς πρόθεμα, με 5% να αρχίζουν με παπά-, 3% με καρά- και 1% με χατζή-. Αν και υπάρχουν και κάποια ελάχιστα σε γερο-, παλαιο- κλπ που δεν βρέθηκαν στο δείγμα μας.

Πιο ενδιαφέρουσα είναι η εξέταση των καταλήξεων των ελληνικών επιθέτων. Τα επίθετα που υπερισχύουν 21% είναι αυτά σε -ας τα οποία είναι συνήθως παρώνυμα (παρατσούκλια κοινώς) και πολλά βαλκανικής ετυμολογικής προέλευσης (αρβανίτικης, βλάχικης κλπ). Ακολουθούν τα εις -ης (με τις εξαιρέσεις που φαίνονται στο διαγραμμα) 19% και τα εις -ος με τις δικές τους εξαιρέσεις στο 11%. Οι δύο αυτές κατηγορίες πέρα των παραπάνω περιέχουν και ονοματολογικής προέλευσης επώνυμα.

Τώρα από τις πασίγνωστες καταλήξεις των νεοελληνικών επιθέτων βλέπουμε μία ισοκατανομή μεταξύ -ίδης, -άκης και -πουλος γύρω στο 10%, με την σειρά κατάταξης που αναφέρθηκαν. Ακολουθούν αυτά που λήγουν εις -ου γύρω στο 4%. Μεταξύ 1-3% κατά σειρά κατάταξης έπονται οι καταλήξεις: -ακος, -ελης, -ωτης, -ιτης και -αδης.

Το υπόλοιπο ποσοστό το μοιράζονται τα ξενικής προέλευσης (μη ελληνοποιημένα) επώνυμα και με τη σειρά τους τα εις -ογλου, -ατος, -ουλης, -ες, -ουδης, -ους, -ουσης και πιθανόν όσες δε βρέθηκαν στο δείγμα μου (όπως η μανιάτικη -εας και άλλες ενδεχομένως).

Όσον αφορά την προέλευση των καταλήξεων, μιας και των προθεμάτων είναι πασίγνωστη, συμπεραίνω ότι ελληνικές είναι οι , -δης, -αδης, -ου, -εας, -ους, -ιτης, -ωτης, και ίσως οι -ακος και -ακης. Η -ουδης μου είναι δύσκολο να καθοριστεί. Σλαβικής προέλευσης μου φαίνονται οι ελάχιστες σε -ιτσης/ος, -ικης/ικος, -εγκος, -ινης/ος και ίσως και η -ουλης(?). Ρουμάνικα/βλάχικα σε -εσκος και -ισκος. Κλασική αλβανική είναι η -ουσης. Ιταλικές είναι οι -ελης και -ατος και τουρκικές η -ογλου με τις παραλλαγές της (-ο(γ)λης, ογλος) και οι -τζης και κάποιες από τις σε -λης μαζί με τις -(χ ή μ)ανης, και -(χ ή μ)ανος και άλλες.

Η κατάληξη -πουλος έρχεται από το λατινικό puellus (υποκοριστικό του puer-pueris που σημαίνει αγόρι).

Τώρα εξετάζοντας το κυρίως θέμα των επωνύμων ως προς την γλωσσική του προέλευση αν και δεν είμαι ειδικός καταλήγω στο ότι στο δείγμα μου, που είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό αλλά μικρό, το 56% των ονομάτων έχει ελληνική ρίζα, το 13% μεσανατολική (τουρκική και αραβική, που περιέχουν και αρκετές περσικές λέξεις), 8% λατινικές κλασσικές και ιταλικές κυρίως, το 23% το ξεχώρισα ως βαλκανικές (σλαβικές, και αρβανίτικες ή βλάχικες αν και κάποιες από αυτές μπορεί να είναι και λατινικής προέλευσης).

Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιες αρμένικες και ιουδαϊκές που μάλλον θα έπεσαν μέσα στις μεσανατολικές. Αν υπάρχουν γαλλικές και γερμανικές μάλλον θα είναι στις λατινικές ή τις βαλκανικές της κατάταξής μου. Σημειώνεται ότι αυτές που έρχονται από ξενικής προέλευσης, αλλά ελληνικά κύρια ονόματα, τις θεωρώ ελληνικές, π.χ. Ιωαννίδης.

Τώρα μένει να δούμε τι σημαίνουν τα ονόματα αυτά και από που προήλθαν.

Η μεγάλη πλειοψηφία έρχεται από ένα μικρό (βαπτιστικό όπως λέγεται) όνομα. Τα ονομαστικά υπολογίζονται σε 39%. Τα αστεία σε αρκετές περιπτώσεις παρώνυμα δίνουν το 19% των ελληνικών επωνύμων, και περιγράφουν συνήθως τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τη συμπεριφορά ή την ατυχία κάποιου προπάππου.

Αυτά που δηλώνουν κάποιο επάγγελμα είναι 7%. Αυτά που δείχνουν καταγωγή χωριό, πολή, νομό κλπ είναι 5%. Αυτά που προέρχονται από κάποιον τίτλο (π.χ. οικονόμος, λογοθέτης) που απέκτησε κάποιος πρόγονος είναι στο 3%. Αυτά που δηλώνουν κάποια εθνικότητα επίσης στο 3%. Και τέλος τα άγνωστης σε μένα προέλευσης αφού δεν είμαι ειδικός στην βαλκανική και μεσογειακή γλωσσολογία είναι στο 26%.

Εκτιμώ τα περισσότερα είναι παρώνυμα με μερικά να προέρχονται από τίτλους, επαγγέλματα και ελάχιστα καμουφλαρισμένα ονομαστικά.

http://lykawn.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΩΝ"

ΕΠΙΘΕΤΑ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΑΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο α) από την αραβική λέξη aba=χοντρό μάλλινο ύφασμα β) από την τουρκική λέξη abaci=αυτός που κατασκευάει ή πωλεί αμπάδες και το βαπτιστικό όνομα Γιάννης.

ΔΑΛΔΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη dalak=σπλήνα.

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΤΗ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι που προέρχεται από τον βραδυνό χαιρετισμό καλησπέρα. Συναντάται στην Κέρκυρα.

ΚΟΡΟΓΙΑΝΝΟΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη kurus=γρόσι και το βαπτιστικό όνομα Γιάννος, Ιωάννης. Συναντάται στη Βοιωτία.

ΚΥΡΙΤΣΗΣ: Επώνυμο βυζαντινό προερχόμενο από τίτλο τιμής στην Κωνσταντινούπολη σε ευγενείς και σημαντικούς βυζαντινούς. Το επώνυμο συναντάται στα Ιωάννινα, νότια Αλβανία, Καρπενήσι (Φουρνά).

ΝΤΑΡΑΡΑΣ, ΝΤΑΡΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη dara=απόβαρο

ΠΕΠΕΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη pepe=τραυλός. Συναντάται στον Πύργο Ηλείας.

ΣΕΙΡΑΓΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη saraydar=κατώτερος υπηρέτης αρχοντικού.

ΤΣΑΝΤΑΡΟΛΑΚΗΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη cadir=τσαντίρι, σκηνί (cadirci=αντισκηνοποιός) και το υποκοριστικό από βαπτιστικό όνομα Λάκης. Συναντάται στην Κρήτη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΙΘΕΤΑ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (A3)

(A3)

Ανταίος: υπερφυσικής δύναμης γίγας, γιος του Ποσειδώνα. Άνθρωπος του κόσμου. Του αρέσει το διάβασμα, αλλά κι οι κοινωνικές συναναστροφές. Έχει πρωτότυπες ιδέες.

Αντιγόνη: κόρη του Οιδίποδα και της Ιοκάστης. Ακολουθεί συχνά το δρόμο που της υπαγορεύει το καθήκον, με αποτέλεσμα να καταπιέζεται. Σοβαρή και υπεύθυνη, μπορεί ακόμα και σήμερα να θυσιαστεί για την οικογένειά της.

Αντύπας: εργατικός και ικανός. Κλειστός χαρακτήρας, δεν εμπιστεύεται εύκολα τους άλλους. Δεν παίρνει πρωτοβουλίες.

Αντώνιος, Αντωνία: ο ορμητικός. Γεννημένος για επικοινωνία ο Αντώνης, χρειάζεται ποικιλία. Δίνει σημασία στις απολαύσεις και τις διασκεδάσεις. Κυκλοθυμικός, ενθουσιώδης, θυμώνει εύκολα... Η Αντωνία διακρίνεται για την κοινή λογική και την κρίση της. Είναι εργατική, πιστή, με ανεπτυγμένο το μητρικό ένστικτο.

Απόλλωνας: ο απλός.

Απόστολος: ο αγγελιοφόρος του Θεού. Κοινωνικός και γλεντζές, ο Απόστολος λατρεύει τη ζωή και της απολαύσεις της. Του αρέσουν οι γυναίκες και το καλό φαγητό. Ευγενικός και πράος χαρακτήρας, δεν πηγαίνει στο βάθος των πραγμάτων.

Αργυρώ: η σχετική με τα χρήματα.

Αρετή: κόρη του Διός Σωτήρος, ήταν η προσωποποίηση της ανδρικής αξιότητας. Της αρέσει να επιβάλλεται και να υπερέχει. Δεν απεχθάνεται την ίντριγκα. Φαίνεται απλή, αλλά στην πραγματικότητα είναι αρκετά περίπλοκος χαρακτήρας. Εργατική και ευσυνείδητη.

Αρθούρος: όνομα γαλατικής προέλευσης που σημαίνει «αρκούδα»... Έξυπνος και θεληματικός, δεν εγκαταλείπει ποτέ αυτό που άρχισε. Δεν επηρεάζεται απ' τους άλλους. Συναισθηματικός και πιστός.

Άρης: ο γνωστός θεός του Ολύμπου. Κατάρα, καταστροφέας, θυελλώδης. Έξυπνος, εργατικός, φιλόδοξος. Μελετηρός, δεν περιφρονεί τις διασκεδάσεις. Πετυχαίνει τους στόχους του. Έχει πολλά ενδιαφέροντα.

Αριάδνη: (άρι:πολύ + αγνή), η αγνότατη. Κόρη του Μίνωα, ερωτεύτηκα παράφορα τον Θησέα. Η αγνότατη. Έχει έντονη προσωπικότητα και σπάνια περνάει απαρατήρητης. Της αρέσουν τα ταξίδια, οι εμπειρίες, η δημιουργία. Είναι φιλόδοξη και νιώθει ανασφαλής όταν δεν έχει χρήματα.

Αριστέα: η άριστη.

Αριστείδης: ο δίκαιος γνωστός Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός. Προσωπικότητα ευχάριστη. Ευγενικός, καλλιεργημένος, κοινωνικός. Λίγο ματαιόδοξος, αρκετά σπάταλος.

Αριστόβουλος: (άριστος + βουλή), ο άριστος σύμβουλος.

Αριστογένης: (άριστος + γένος), ο ευγενής.

Αριστοκλής: (άριστος + κλέος), ο έχων άριστη δόξα.

Αριστομένης: (άριστος + μένος), ο ανδρειότατος. Ήρωας των Μεσσηνίων. σοβαρός, υπεύθυνος, ιδεολόγος. Στη ζωή του, αρκετά ρομαντικός. Του αρέσει η φύση.

Αριστοτέλης: ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της αρχαιότητας, μαθητής του Πλάτωνα και δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτός που τελειώνει άριστα τους στόχους του. Απλός και μαχητικός, αγαπάει τα υλικά αγαθά και την καλή ζωή. Θυμώνει εύκολα, αλλά δεν κρατάει κακία. Είναι γενναιόδωρος και θέλει να επιβάλλεται στους γύρω του.

Αριστοφάνης: ο έχων άριστη εμφάνιση.

Αρίων: μουσικός και ποιητής από τη Λέσβο, είναι ο πρώτος που συνέθεσε διθύραμβο. Ενθουσιώδης, κοινωνικός και γλεντζές! Ξέρει να γίνεται αγαπητός και να διασκεδάζει τους άλλους. Δημιουργικό μυαλό.

Αρλέτα: προέρχεται από το όνομα Σαρλότ (Καρλότα). Ανάλαφρη κι ευχάριστη, η Αρλέτα ξέρει να γίνεται διασκεδαστική. Ο χαρακτήρας της έχει μεταπτώσεις κι αρκετές ιδιοτροπίες.

Αρμάνδος: γερμανικής προέλευσης σημαίνει «άνθρωπος του πολέμου». Έξυπνος, αρκετά υπολογιστής, με ατσαλένια θέληση και ελάχιστο συναισθηματισμό.

Αρσινόη: (άρσις = αίρω + νους), η υψηλόφρων. Που ξεσηκώνει («αίρει τον νου») τα μυαλά. (Όνομα βασιλισσών των Πτολεμαίων της Αιγύπτου). Φύση περιπετειώδης, της αρέσουν οι εμπειρίες, οι γνωριμίες, τα ταξίδια... Δεν «ριζώνει» εύκολα. Ερωτεύεται με πάθος, αλλά χωρίς διάρκεια.

Άρτεμις: δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, θεά της Σελήνης και της άγριας φύσης, παρθένα και σύμβολο της αγνότητας. Προστάτευε το κυνήγι και τη μητρότητα. Η παρθένα. Δραστήρια, εργατική, ανεξάρτητη. Της αρέσει η φύση κι ο αθλητισμός. Ερωτεύεται συχνά.

Αρτέμιος: σοβαρός, υπεύθυνος, καλός οικογενειάρχης. Έξυπνος, ευσυνείδητος στη δουλειά του. Πιστός φίλος.

Αρχιμήδης: άρχοντας.

Ασπασία: εταίρα του 5ου αιώνα που παντρεύτηκε τον Περικλή. Αγαπητή, έξυπνη, αποφασιστική, θαρραλέα. Πιστή φίλη. Δίνει σημασία στην οικογενειακή ζωή. Έχει πολλά ενδιαφέροντα.

Αστέριος: χριστιανός μάρτυρας. Έχει έφεση στα γράμματα, ζει λίγο αποτραβηγμένος από τον κόσμο. Είναι σταθερός στους στόχους του και στα συναισθήματά του.

Αταλάντη: κόρη του Ίασου και της Κλυμένης. Ανεξάρτητη και δυναμική, είναι πεισματάρα και δεν υποχωρεί εύκολα. Διψάει για τρυφερότητα και για στοργή, και ψάχνει συνέχεια να βρει το ιδανικό ταίρι.

Αυγερινός: από το γνωστό αστέρι. Ιδεολόγος, μάχεται για τις ιδέες του. Δεν τον ενδιαφέρει η προβολή. Κερδίζει πολλές συμπάθειες.

Αυγή: προσωπικότητα αξιόλογη και δυναμική. Έξυπνο μυαλό με πρωτότυπες ιδέες. Γενναιόδωρη.

Αύρα: χαρακτήρας που δεν περνάει απαρατήρητος. Ισχυρή προσωπικότητα, πολύ δραστήρια και με πολλά πνευματικά ενδιαφέροντα. Ανεξάρτητη και πεισματάρα.

Αφροδίτη: (αφρός + αναδύω), η αφρογενής, η ωραιοτάτη. Θεά της ομορφιάς, του έρωτα και της γονιμότητας. Η σύγχρονη Αφροδίτη είναι αγαπητή, ευχάριστη, θαρραλέα, και απρόβλεπτη! Λίγο άστατη, υποτάσσεται στον εκάστοτε άντρα που αγαπάει. Όχι, όμως, για πολύ.

Αχιλλέας: πρωταγωνιστής της Ιλιάδας, γιος του Πηλέα και της Θέτιδας, ήταν πολύ γρήγορος στα πόδια, δραστήριος και θαρραλέος. Καθόλου απλός χαρακτήρας, ο Αχιλλέας είναι αυταρχικός, περήφανος και αρκετά εγωιστής. Εύθικτος, θυμώνει εύκολα και έχει συναισθηματικά ξεσπάσματα. Αγαπάει πολύ τη φύση. Είναι παρορμητικός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (A3)"

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΑΘΕΝΑΚΗΣ: Επώνυμο α) το οποίο προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Αθηνά
β) το οποίο προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Αθηνόδωρος, Αθήνος, Αθήνης με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη και απαντάται στην Ιεράπετρα.
ΠΟΥΛΙΟΣ:Επώνυμα τα οποία προέρχονται από παρατσουκλι το πουλί = πουλάκι
Συναντάται στην Αιτωλοακαρνανία σε Βλάχους.
ΠΥΡΡΙΟΧΟΣ, ΠΥΡΡΙΧΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την αρχαιελληνική λέξη πυρρίχη=πολεμικός χορός, ο οποίος αποτελούσε μέρος των τελετουργιών που συνόδευαν τις μεγάλες εορτές, όπως τα Παναθήναια, στον οποίο αγωνίζονταν και η νικητήρια ομάδα βραβευόταν με έναν ταύρο, που συμβόλιζε την ορμή της ζωής, και εκατό δραχμές.
ΣΑΦΑΡΙΚΑΣ, ΣΑΦΑΚΑΣ, ΣΑΦΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη safak=λυκόφως, λυκαυγές.
ΣΟΥΚΟΥΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παράφραση της τουρκικής λέξης sokur=τυφλός, μονόφθαλμος.
ΤΕΝΤΕ: Επώνυμο α) το οποίο ανήκει στη κατηγορία των άκλιτων ξενικών
β) προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Δημοσθένης, Δημοστένης, Μοστένης, Ποστένης, Τένης, Τέντης, Τέντες (Λεξικό Νεοελληνικών κύριων ονομάτων, 1912, Αθ. Μπούτουρας).
ΤΣΙΑΛΤΟΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Ευστράτιος, Στρατής, Στράτος και μετά τσιτακισμού Τσιάτος, Τσιάλτος (Λεξικό των Νεοελληνικών κύριων ονομάτων, 1912, Αθ. Μπούτουρας).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΗΣΙΟΔΟΣ

Ησίοδος:πρώτα γεννήθηκε το Χάος

Χάος - Γαία - Έρως Στην Θεογονία του Ησίοδου προϋπάρχουν τρία στοιχεία, το Χάος, η Γαία και ο Έρως.

Αυτές οι τρεις μορφές δεν έχουν γεννηθεί η μία από την άλλη. Είναι αυτογέννητες κι απέχουν μόνο χρονικά στη σειρά της γέννησής τους.

Από τους τρεις πρώτους θεούς μόνο ο Έρως δε γεννά απογόνους. Αυτός ενώνει και ωθεί τις άλλες δυνάμεις σε δημιουργία.Από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα. Κι από την ένωση των δυο τους γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Ημέρα.

Η Γαία χωρίς ερωτική ένωση γεννά μόνη της τον Ουρανό, που έχει όση έκταση έχει κι εκείνη. Γέννησε επίσης τα Όρη και τον Πόντο. Έτσι όλη η διαμόρφωση του κόσμου ξεκινά από εκείνη. Η Γαία δημιουργεί το σύμπαν γεννώντας τα συστατικά του.

Παραχωρεί μέρος από τις εξουσίες της στον Ουρανό και τεκνοποιεί από το σπέρμα του τον Ωκεανό, τον Κοίο, τον Κρείο, τον Υπερίονα, τη Θεία, τη Ρέα, τη Θέμιδα, τη Μνημοσύνη, τη Φοίβη, την Τηθύα, τον Κρόνο. Εκτός από τους Τιτάνες γέννησε τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες.Ουρανός - Κρόνος - Ζευς (Δίας)

Ο Ουρανός χάνει την εξουσία του από τον Κρόνο, ο οποίος του κόβει τα γεννητικά όργανα. Από το αίμα του Ουρανού γεννιούνται οι Ερινύες, οι Γίγαντες, οι Μελίες και από το σπέρμα του κομμένου αιδοίου του γεννιέται η Αφροδίτη.
Ο Ουρανός προφητεύει ότι ο Κρόνος θα χάσει την εξουσία από κάποιο από τα παιδιά του. Για το λόγο αυτό καταπίνει όποιο παιδί γεννάει η σύζυγός του Ρέα. Καταπίνει τη Δήμητρα, την Εστία, την Ήρα, τον Άδη και τον Ποσειδώνα.

Όταν έρχεται η σειρά να γεννηθεί ο Δίας η Ρέα δίνει στον Κρόνο έναν σπαργανωμένο λίθο αντί του νεογέννητου Διός και κρύβει το βρέφος σε ένα σπήλαιο του όρους Δίκτη στην Κρήτη.

Όταν μεγαλώνει ο Δίας αναγκάζει τον Κρόνο να βγάλει από την κοιλιά του τα αδέλφια του κι ύστερα από συγκρούσεις, ο Δίας, παίρνει την εξουσία στα χέρια του και από τότε ξεκινά η εποχή των Ολύμπιων θεών.

Ο Ησίοδος, με το έργο του Θεογονία, αποπειράθηκε, για πρώτη φορά, να συγκεντρώσει τους θρησκευτικούς μύθους που ήταν διαδεδομένοι σε όλη την Ελλάδα. Επίσης κατέγραψε τις δοξασίες για τη δημιουργία του κόσμου και αποτύπωσε τα γενεαλογικά δέντρα των θεών.

Πηγές
Ησίοδος, Θεογονία

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΗΣΙΟΔΟΣ"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΑΓΡΙΑΝΙΔΗΣ: Επώνυμο α) προερχόμενο από παρατσούκλι που οφείλεται σε ψυχική ή σωματική ιδιότητα του ατόμου (άγριος) β) προερχόμενο από τον τόπο καταγωγής του ατόμου Αγριά (Βόλου) κλπ. Μαζί με την κατάληξη –ιδης που προσδιορίζει ποντιακή καταγωγή το επώνυμο απαντάται στις Σέρρες.
ΑΛΥΦΑΝΤΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των επαγγελματικών. Επ’ αυτού έχουν συμβεί αρκετές που γέννησε ο εξαρχαϊσμός. Το Αλυφαντής συναντάται στην Αρκαδία, Πόρο, Αίγινα, Πειραιάς. Το Αλειφαντής στον Πόρο, Πειραιά, Αίγινα Πειραιάς. Το Αλειφαντής στον Πόρο, Πειραιά, Αθήνα. Το Αλιφαντής στον Πειραιά, Αθήνα.
ΓΟΥΤΣΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την μολδαρική λέξη gutso=άνθρωπος με ψηλό καπέλλο υπάρχει στην Αρκαδία.
ΖΟΡΜΠΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη zorba=ταραξίας, σφετεριστής, εκβιαστής, οπλοφόρος σε άτακτο στρατιωτικό σώμα. «Μην πας κουρσάρος και ζορμπάς μην πας να γδύνεις τ΄αρφανά» δημοτικό μοιρολόι.
ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη καρα=μαύρος και το βαπτιστικό όνομα Αντώνης.
ΚΑΡΥΔΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο έχει σχέση με τους φυτικούς καρπούς. Το επώνυμο βρίσκεται στην Τρίπολη Αρκαδίας από τον 17ο αιώνα. Πιθανή καταγωγή από Παξούς ή Θεσσαλονίκη ή Θεσσαλία. Επίσης συναντάται στα Επτάνησα, Κύπρο, Κύθηρα.
ΚΟΝΤΟΥ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο οφείλεται σε σωματική ιδιότητα του ατόμου χαμηλός, κοντός, όχι ψηλός.
ΜΠΙΣΜΠΙΚΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των κακώνυμων.
ΠΕΡΙΦΑΝΗΣ, ΠΕΡΗΦΑΝΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο οφείλεται σε ιδιότητα ατόμου. Υπερήφανος.Πρεπει να λάβουμε υπόψη και την ετυμολογία με βάση την λέξη "περιφανής" που σημαίνει πασίγνωστος, ένδοξος; Ταιριάζει περισσότερο στην ορθογραφία.
'Αλλωστε το "ρη" με ήτα παρουσιάζεται σαν γραφή στα τελευταία 50 χρόνια και μόνο σε 2-3 μέλη της οικογένειας.Στα ίδια μέρη υπάρχουν επίθετα "Περήφανος" και άλλα με σαφή ρίζα στο "υπερήφανος".Τέλος η μεταφορά του τόνου, από την λήγουσα στο "περιφανής" στην παραλήγουσα στο "Περιφάνης" ίσως να γίνεται διότι οι καταλήξεις των επιθέτων στην περιοχή είναι συνήθως -ούλης, -άνης. -άμης κλπ υπονοόντας μάλλον το παιδί κάποιου.
ΤΣΑΜΟΥΤΣΟΓΛΟΥ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη camus=βουβάλι με την κατάληξη –ογλου που προσδιορίζει Ανατολή.
ΥΦΑΝΤΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των επαγγελματικών με την χαρακτηριστική κατάληξη των επαγγελματικών επωνύμων –της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ"