Καλή Ανάσταση...

Ποιος πεθαίνει κι ανασταίνεται,

ο Ιησούς ή ο Άδωνις;

Στο φύλλο της Μεγ. Τρίτης (30 Μαρτίου) 2010 της έγκριτης εφημερίδος «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ» Αιγίου (Αχαΐας)

δημοσιεύθηκε άρθρο του Γιώργου Λεκάκη

με τον παραπάνω τίτλο.

Αφορά τα έθιμα της Μεγ. Εβδομάδος

και την Ανάσταση.

Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε,

να το αποθηκεύσετε

ή να το εκτυπώσετε από την στήλη ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

της παρακάτω ηλεκτρονικής διευθύνσεως:

http://www.lekakis.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Καλή Ανάσταση..."

ΟΙ ΠΟΜΑΚΟΙ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΜΑΚΩΝ ΞΑΝΘΗΣ

Δεν θέλουμε να μάθουμε τουρκικά κύριε πρωθυπουργέ
17.03.2010 Την επιστολή έστειλαν στον πρωθυπουργό και την Άννα Διαμαντοπούλου
Επιστολή διαμαρτυρίας προς τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου απέστειλαν τα μέλη του πολιτιστικού συλλόγου Πομάκων νομού Ξάνθης, τονίζοντας πως το επίσημο ελληνικό κράτος τους υποχρεώνει να μάθουν τουρκικά, μία γλώσσα που όπως τονίζουν «δεν θα χρησιμοποιήσουμε ποτέ».
Μεταξύ άλλων στην επιστολή τους τονίζουν:
«Το ελληνικό κράτος, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα που παρέχει το Σύνταγμά του και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά και τα άρθρα 40 και 45 της συνθήκης της Λοζάνης, τα οποία παρέχουν στις μουσουλμανικές μειονότητες της Ελλάδας το δικαίωμα «να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των», στερεί από μας και τα παιδιά μας όχι μόνο το δικαίωμα της εκπαίδευσης στην μητρική μας γλώσσα, αλλά ακόμη και το πλέον στοιχειώδες δικαίωμα της αποκλειστικής εκπαίδευσης στην επίσημη γλώσσα του, την ελληνική, και μας επιβάλλει την υποχρεωτική εκπαίδευση σε μία ξένη γλώσσα, την οποία δεν μιλούμε και δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιούμε, δηλαδή την τουρκική», τονίζουν τα μέλη του συλλόγου και προσθέτουν: «Εδώ και πολλές δεκαετίες συντελείται εις βάρος μας μία μορφωτική, γλωσσική και πολιτισμική γενοκτονία. Μία γενοκτονία εις βάρος αυτών των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ανήκουν και τα μέλη του συλλόγου μας, που έχουμε το θάρρος να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Πομάκοι της Ελλάδας».

Και συνεχίζουν λέγοντας ότι ζητούν το αυτονόητο, δηλαδή όπως αναφέρουν ζητούν «Tο δικαίωμα ο γιος μας ο Μεχμέτ να μαθαίνει ό,τι μαθαίνει ο γιος σας ο Νίκος. Ζητάμε η κόρη μας η Φατμέ, όταν θα δώσει εξετάσεις για να περάσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, να έχει τις ίδιες γνώσεις, δεξιότητες και προοπτικές που θα έχει η κόρη σας η Άννα. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό τώρα, όταν στα πιο ευαίσθητα και κρίσιμα μαθησιακά χρόνια τους τα παιδιά μας διδάσκονται μια γλώσσα που δεν μιλούν και δεν θα την χρησιμοποιήσουν ποτέ στο σπίτι και στο πανεπιστήμιό τους;».

Οι αλήθειες για τα δημόσια σχολεία στα Πομακοχώρια με αριθμούς
Στην επιστολή του το Δ.Σ. του συλλόγου θυμίζει το παράδειγμα των δημόσιων (μη μειονοτικών) γυμνασίων και λυκείων στα Πομακοχώρια, για τα οποία όπως αναφέρεται, «ενώ ξεκίνησαν με 15 μαθητές και πόλεμο από πολλές πλευρές, τα σχολεία αυτά κατά το σχολικό έτος 2008-9 είχαν:
Γυμνάσιο Σμίνθης 145 μαθητές
Γυμνάσιο Γλαύκης 140 μαθητές
Λύκειο Γλαύκης 150 μαθητές
Τεχνικό Λύκειο Γλαύκης 60 μαθητές
Γυμνάσιο Θερμών 25 μαθητές
με αποτέλεσμα να μην επαρκούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις τους. Η σιωπηλή ή φανερή, σκόπιμη ή μη σκόπιμη, άρνηση ή αδράνεια του υπουργείου Παιδείας, των αρμοδίων φορέων της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης και εν τέλει του ελληνικού κράτους της στοιχειώδους δημοτικής εκπαίδευσης των παιδιών μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην πομακική ως μητρική τους, αποτελεί στην πραγματικότητα άρνηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των Πομάκων, του δικαιώματός μας στην παιδεία και στην μόρφωση, της αξιοπρέπειάς μας ως πολιτών αυτής της χώρας. Γι’ αυτό πρέπει η ελληνική Πολιτεία να βρει τον τρόπο και τα μέσα να αλλάξει άμεσα αυτήν την κατάσταση και να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά μας.
Δεν αρνούμαστε σε κανέναν από τους Πομάκους της πατρίδας μας το δικαίωμα να στέλνει τα παιδιά του στα μειονοτικά σχολεία για να μορφώνονται και στην τουρκική γλώσσα, ακόμη και εάν αυτός δεν την μιλά στο σπίτι του, εφόσον φυσικά επιθυμεί εκπαίδευση και στην τουρκική γλώσσα. Ζητούμε όμως και εμείς από το ελληνικό κράτος, αλλά και από όλους τους συμπατριώτες μας μουσουλμάνους και μη, πομακόφωνους, τουρκόφωνους και ελληνόφωνους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι αισθάνονται φυλετικά Έλληνες, Τούρκοι ή Πομάκοι, να σεβαστούν το δικαίωμά μας να μορφώνονται τα παιδιά μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην μητρική μας γλώσσα, την πομακική. Όποια δικαιώματα απολαμβάνουν και ζητούν οι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι της Ελλάδας για την γλώσσα και παιδεία τους, τα ίδια δικαιώματα ζητούμε και εμείς για τους πομακόφωνους μουσουλμάνους της Ελλάδας, μία μεγάλη μερίδα των οποίων εκπροσωπούμε.

Τι ζητούν οι Πομάκοι της Ξάνθης
1. Την ίδρυση δημόσιων, μη μειονοτικών, σχολείων σε όλα τα πομακοχώρια και την παράλληλη λειτουργία τους με τα μειονοτικά. Τελικός στόχος της ελληνικής Πολιτείας θα πρέπει να είναι να προσφέρει σε κάθε Πομάκο, ανεξάρτητα του τι αισθάνεται φυλετικά, το δικαίωμα να επιλέξει την γλώσσα στην οποία θα μορφωθεί το παιδί του. Έτσι, όσοι γονείς επιθυμούν αποκλειστικά ελληνική Παιδεία για τα παιδιά τους, θα μπορούν να τα στέλνουν στο δημόσιο σχολείο και όσοι θέλουν να μορφωθούν τα παιδιά τους και στα τουρκικά, να τα στέλνουν στο υπάρχον μειονοτικό.
2. Την εισαγωγή στα δημόσια δημοτικά σχολεία της Θράκης της διδασκαλίας του Κορανίου για τους μουσουλμάνους μαθητές.
3. Την γενίκευση της προσχολικής αγωγής στην ελληνική γλώσσα, με την ίδρυση παιδικών βρεφονηπιακών σταθμών και δημόσιων νηπιαγωγείων σε όλα τα πομακοχώρια.
4. Την άμεση λειτουργία των τεσσάρων δημόσιων ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων, που ορθώς έπραξε και ίδρυσε ο προκάτοχός σας στο υπουργείο Παιδείας στα τέσσερα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Αναμένουμε από εσάς την υλοποίηση της λειτουργίας των τεσσάρων αυτών σχολείων που έχουν συσταθεί.
5. Την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος των κατοίκων της Μάνταινας, που εκκρεμεί από το 2006, για ίδρυση δημόσιου (μη μειονοτικού) σχολείου.
6. Την δημιουργία πιλοτικών σχολείων, όπου τα παιδιά θα διδάσκονται την μητρική τους γλώσσα (πομακική) και πολιτισμό, παράλληλα με την ελληνική. Η καταγραφή της έχει ήδη προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ σήμερα πλέον υπάρχουν και Πομάκοι, αλλά και μη Πομάκοι (χριστιανοί) εκπαιδευτικοί, με γλωσσολογική παιδεία και επαρκή γνώση της πομακικής γλώσσας, οι οποίοι μπορούν να αναλάβουν το έργο της διδασκαλίας της στα σχολεία, έστω και μέσω πιλοτικών προγραμμάτων. Στα ίδια σχολεία να χρησιμοποιείται η πομακική, παράλληλα με την ελληνική κατά την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και σχολικών δραστηριοτήτων.
7. Την επίσημη και συστηματική καταγραφή της πομακικής γλώσσας από το ελληνικό κράτος, από επιτροπή επιστημόνων που διαθέτουν την σχετική παιδεία και γνώση, με την επίσημη καθιέρωση ειδικού αλφαβήτου, με βάση το ελληνικό αλφάβητο, προκειμένου να διδαχθεί στα σχολεία, αλλά και να χρησιμοποιείται δημόσια παράλληλα με την ελληνική, για να καλύψει τις ανάγκες διγλωσσίας. Στην καταγραφή της πομακικής μπορούν και πρέπει να συμμετέχουν και αρμόδια τμήματα πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (Α.Π.Θ., Δ.Π.Θ., ΕΠΑΘ).
8. Την συνεργασία της ελληνικής Πολιτείας με τον σύλλογό μας για την επίσημη καταγραφή και είσοδο της πομακικής γλώσσας στα σχολεία και στην δημόσια ζωή του τόπου, στην θέση της τουρκικής γλώσσας. Ο σύλλογός μας έχει υπόψη του κατάλληλα εκπαιδευμένα πρόσωπα και μπορεί να υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις στην ελληνική Πολιτεία για την υλοποίηση του σκοπού αυτού και είναι έτοιμος να συνεργαστεί μαζί της, προσφέροντας κάθε δυνατή βοήθεια.
9. Τον σεβασμό της Συνθήκης της Λωζάνης από το ελληνικό κράτος για την θρησκευτική (και όχι εθνική) μουσουλμανική μειονότητα των Πομάκων της Ελλάδας. Συγκεκριμένα το άρθρο 40 της συνθήκης προβλέπει: «Οι Τούρκοι υπήκοοι, οι ανήκοντες εις μη μουσουλμανικάς μειονότητας, … θα έχωσι ιδίως ίσον δικαίωμα να συνιστώσι, διευθύνωσι και εποπτεύωσι … σχολεία και λοιπά εκπαιδευτήρια, μετά του δικαιώματος να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των…». Εξάλλου το άρθρο 45 της ίδιας συνθήκης προβλέπει: «τα αναγνωρισθέντα διά των διατάξεων του παρόντος τμήματος δικαιώματα εις τας εν Τουρκία μη μουσουλμανικάς μειονότητας, αναγνωρίζονται υπό της Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας». Μητρική γλώσσα είναι για μας τα πομακικά, και όχι τα τουρκικά, που μας έχουν επιβληθεί. Μέχρι να αρχίσει η διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας δεν επιθυμούμε να την αντικαταστήσει καμία άλλη γλώσσα εκτός από την ελληνική.
Το υπόμνημα που υπογράφουν για το διοικητικό συμβούλιο του πολιτιστικού συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης ο πρόεδρος Ταχήρ Κόντε, η γραμματέα Αλιέ Εφέντη και ο ταμίας Χαμδή Εφέντη, κοινοποιήθηκε επίσης στους, αντιπρόεδρο της Κυβερνήσεως Θεόδωρο Πάγκαλο, γενική γραμματέα Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας - Θράκης Θεοδώρα Κόκλα, πρόεδρο Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, γεν. γραμματέα ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, πρόεδρο ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργο Καρατζαφέρη, πρόεδρο Συνασπισμού Αλέξη Τσίπρα, πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Φίλιππο Πετσάλνικο, βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης Σωκράτη Ξυνίδη, βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης Τσετίν Μάντατζη, βουλευτή Ν.Δ. Ξάνθης Αλέξανδρο Κοντό, Καπνεργατών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΠΟΜΑΚΟΙ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ"

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΣΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΧΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ

Αλλαγές στην πολιτική, όχι μόνο στην οικονομία

  ΤΟ 70% ετησίων δαπανών της χώρας είναι μισθοί του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
Το 20% των δαπανών είναι τόκοι και τοκοχρεωλύσια για εξυπηρέτηση του εθνικού μας χρέους. Και το 10% των δαπανών πηγαίνει σε δραστηριότητες (έργα, προμήθειες, αγορές, εξοπλισμοί, εργολαβίες, επιδοτήσεις).
 Από αυτό το 10% προέρχονται τα ποσά που κατευθύνονται στην διαπλοκή και στους διάφορους ημέτερους.
Δεν φθάνουν όμως αυτά για να δικαιολογήσουν την τραγική σημερινή οικονομική μας κατάσταση. Και για να βρούμε «που πήγαν, ακριβώς, τα λεφτά».
Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Και λένε την δική τους ιστορία. Οι μισθοί του δημοσίου πλησιάζουν τα 30 δις τον χρόνο. Στα δέκα τελευταία χρόνια του βαρύτατου δανεισμού συμποσούνται σε 300 δις ευρώ. Αυτές είναι οι αμοιβές του δημοσίου τομέα.
 Ακριβώς το χρέος της χώρας δηλαδή. Χρηματοδοτούμε ουσιαστικά δανειζόμενοι τον μεγαλύτερο δημόσιο τομέα από κάθε χώρα που βρίσκεται εκτός υπαρκτού σοσιαλισμού.
 Εχει μεγαλύτερο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων (συμπεριλαμβανομένου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και της αστυνομίας) ο Νομός Πειραιώς για παράδειγμα από μιά ίση πληθυσμιακά με την Ελλάδα Πολιτεία των ΗΠΑ (λ.χ. το Οχάιο η την Αλαμπάμα) Τι ακριβώς κάνουν όλοι αυτοί;
Πως μιά μικρή χώρα σαν την δική μας έχει ανάγκη μιάς τόσο μεγάλης γραφειοκρατίας για την διεκπεραίωση των κοινωνικών και διοικητικών της υποχρεώσεων;
Η λογική εκτίμηση είναι πως το δημόσιο πέφτει θύμα των εκλογικών αναγκών του πολιτικού συστήματος και μετατρέπεται σε παραλήπτη των πελατειακών αναγκών των κομμάτων και του πολιτικού τους προσωπικού.
Η χώρα είναι αδύνατον να ορθοποδήσει και να ξεφύγει από την κατρακύλα προς το χάος αν δεν αλλάξει ριζικά το θεσμικό πλαίσιο άσκησης της πολιτικής. Η δομή δηλ. του πολιτικού συστήματος.
Οι πολιτικοί σαν μεμονωμένα άτομα είναι αδύνατον να αντέξουν το τεράστιο πολιτικό κόστος που συνεπάγεται η αναπόφευκτη μείωση του δημόσιου τομέα, με κατάργηση φορέων και υπηρεσιών, και η συνακόλουθη απόλυση υπαλλήλων. Αν όμως δεν μειωθεί δραστικά το κράτος δεν υπάρχει περίπτωση ανάκαμψης. Τα νούμερα είναι και εδώ αμείλικτα. Αυτή την ώρα το χρέος της χώρας βρίσκεται στο 120% του ακαθαρίστου εθνικού προιόντος.
Και χρειαζόμαστε σε ετήσια βάση περίπου 50 δις, ευρώ, συν τις όποιες δημόσιες εισπράξεις, για να ξεπληρώσουμε τις εσωτερικές και διεθνείς μας (δάνεια) υποχρεώσεις. Με βάση την όποια λογική πορεία των επιτοκίων και την διακύμανση του εθνικού εισοδήματος έχει υπολογισθεί πως αν μπορέσουμε να μηδενίσουμε το έλλειμμα (σε ετήσια βάση δηλ. να μην μπαίνουμε μέσα) το χρέος το 2013 θα φθάσει το 130% !!
Με το σταυρό προτίμησης και τα δεσμά των πελατειακών σχέσεων αυτό είναι αδύνατο. Η οριστική καταστροφή είναι προ των πυλών.
Α.Ανδριανόπουλος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΣΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΧΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η δυναμική της ελληνικής γλώσσας: Η μοναδική που δεν έχει όρια .

"Hellenic Quest" τιτλοφορείται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής Γλώσσας, που το CNN διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.
Η μέθοδος διδασκαλίας συνίσταται στην προβολή πληροφοριών στην οθόνη του Η/Υ με ταυτόχρονη μετάδοση ήχου και κινούμενης εικόνας.
Το πρόγραμμα παράγεται από τη γνωστή εταιρεία Η/Υ "Apple" και ο πρόεδρος της, ο Τζων Σκάλι, λέει:«Αποφασίσαμε να προωθήσουμε το πρόγραμμα εκμάθησης της Ελληνικής Γλώσσας, επειδή η κοινωνίας μας χρειάζεται ένα εργαλείο που θα της επιτρέψει να αναπτύξει τη δημιουργικότητά της, να εισαγάγει καινούριες ιδέες και θα της προσφέρει τόσες γνώσεις –περισσότερες απ’ όσες ο άνθρωπος έχει ως τώρα ανακαλύψει».
Ίσως να πρόκειται για μία εκδήλωση της τάσης για επιστροφή του παγκόσμιου πολιτισμού στο πνεύμα και τη γλώσσα των Ελλήνων... άλλη συναφής είδηση:Οι Βρετανοί επιχειρηματίες προτρέπουν τα ανώτερα στελέχη να μάθουν αρχαία ελληνικά «επειδή αυτά περιέχουν μία ξεχωριστή σημασία για τους τομείς οργάνωσης και διαχείρισης επιχειρήσεων».
Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγήθηκαν μετά από διαπιστώσεις Βρετανών ειδικών ότι: «Η Ελληνική Γλώσσα ενισχύει τη λογική και τονώνει τις ηγετικές ικανότητες. Γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία, όχι μόνο στην πληροφορική και στην υψηλή τεχνολογία, αλλά και στον τομέα οργάνωσης και διοίκησης».Αυτές οι ιδιότητες της Ελληνικής ώθησαν το Πανεπιστήμιο Ιρβάιν της Καλιφόρνιας, να αναλάβει την αποθησαύριση του πλούτου της. Επικεφαλής του προγράμματος τοποθετήθηκε η γλωσσολόγος και Ελληνίστρια Μακ Ντόναλι και δίπλα της οι καθηγητές της ηλεκτρονικής Μπρούνερ και Πάκαρι.
Στον Η/Υ «Ίβυκο» αποθησαυρίστηκαν 6 εκατομμύρια λεκτικοί τύποι της γλώσσας μας, όταν η αγγλική έχει συνολικά 490.000 λέξεις και 300.000 τεχνικούς όρους. Δηλαδή, ως γλώσσα, είναι μόλις το 1/100 της δικής μας!
Επίσης, στον Ίβυκο, ταξινομήθηκαν 8.000 συγγράμματα, 4.000 αρχαίων Ελλήνων και το έργο συνεχίζεται...Επ’ αυτού, ο καθηγητής Μπρούνερ, λέει:«Σε όποιον απορεί, γιατί τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής απαντούμε: Μα πρόκειται για τη γλώσσα των προγόνων μας! Και η επαφή μας με αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας».Οι υπεύθυνοι του προγράμματος υπολογίζουν ότι οι ελληνικοί λεκτικοί τύποι θα φθάσουν στα 90 εκατομμύρια, έναντι των 9 εκατομμυρίων της λατινικής.
Το ενδιαφέρον για την Ελληνική Γλώσσα, προέκυψε από τη διαπίστωση των επιστημόνων Πληροφορικής και υπολογιστών ότι οι Η/Υ την Ελληνική και όλες τις άλλες γλώσσες τις χαρακτήρισαν «σημειολογικές».«Νοηματική γλώσσα», όπως είναι γνωστό, θεωρείται η γλώσσα στην οποία το «σημαίνον», δηλαδή η λέξη και το «σημαινόμενον», δηλαδή αυτό που η λέξη εκφράζει (πράγμα, ιδέα, κατάσταση) έχουν μεταξύ τους πρωτογενή σχέση.
Ενώ, «σημειολογική» είναι η γλώσσα στην οποία ορίζεται αυθαίρετα ότι το «σημαινόμενον» εννοείται με το... «σημαίνον»! Η Ελληνική Γλώσσα, είναι η μόνη γλώσσα της οποίας οι λέξεις έχουν «πρωτογένεια» (π.χ. Γεωμετρία = γη + μετρώ), ενώ σε όλες τις άλλες γλώσσες, οι λέξεις είναι συμβατικές. Σημαίνουν κάτι, επειδή έτσι συμφωνήθηκε μεταξύ εκείνων που τις χρησιμοποιούν.

Υπάρχει, δηλαδή, αιτιώδης σχέση μεταξύ λέξεως-πράγματος, που είναι κάτι ανύπαρκτο στις άλλες γλώσσες. Τα πιο τέλεια προγράμματα «Ίβυκος», «Γνώσεις» και «Νεύτων», αναπαριστούν τους λεκτικούς τύπους της Ελληνικής σε ολοκληρώματα και σε τέλεια σχήματα παραστατικής, πράγμα που αδυνατούν να κάνουν για τις άλλες γλώσσες. Κι αυτό επειδή η Ελληνική Γλώσσα έχει μαθηματική δομή που επιτρέπει την αρμονική γεωμετρική τους απεικόνιση.
 Ιδιαιτέρως χρήσιμα είναι τα ελληνικά προσφύματα «-ΙΣΜΟΣ», «-ΛΑΝΔΗ», «ΤΗΛΕ», «ΜΙΚΡΟ», «ΜΕΓΑ», «ΣΚΟΠΟ», «ΣΥΝ», κ.ά. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές θεωρούν την Ελληνική γλώσσα ως «μη οριακή», δηλαδή, ότι μόνο σε αυτή δεν υπάρχουν όρια. Γι’ αυτό είναι αναγκαία στις νέες επιστήμες όπως η Πληροφορική, η Ηλεκτρονική, η Κυβερνητική κ.ά.Αυτές οι επιστήμες μόνο στην Ελληνική Γλώσσα βρίσκουν τις νοητικές εκφράσεις που χρειάζονται, χωρίς τις οποίες η επιστημονική σκέψη αδυνατεί να προχωρήσει.
Γι’ αυτούς τους λόγους οι Ισπανοί ευρωβουλευτές ζήτησαν να καθιερωθεί η Ελληνική γλώσσα, ως η επίσημη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι, το να μιλά κανείς για Ενωμένη Ευρώπη χωρίς την Ελληνική, είναι σαν να μιλά σε έναν τυφλό για χρώματα...
ΠΗΓΗ: Το κείμενο αυτό αποτέλεσε είδηση, που το βράδυ της 21ης Σεπτεμβρίου 2003 έκανε τον γύρο του κόσμου. Δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο, έγινε η αναπαραγωγή της είδησης με νέα στοιχεία. Αποτέλεσε και εισήγηση του Β.Α. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ, σε συνέδριο (Αύγουστος 2001, στην Ολυμπία), με θέμα «Η γλώσσα της λογοτεχνίας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

H Ελληνική Επανάσταση πέτυχε μετά από έναν εννιάχρονο πολεμικό και διπλωματικό αγώνα, να οδηγήσει στη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Προηγήθηκαν διάφορα κινήματα που τάραξαν την παγιωμένη κατάσταση, με ανατρεπτικά κηρύγματα, επαναστάσεις, ανταρσίες, την κλεφτουριά.
Προεπαναστατικά εκδηλώθηκαν στο Αιγαίο, το Φεβρουάριο του 1770, τα Ορλωφικά.
Μετά από πρόσκαιρες επιτυχίες, οι αδελφοί Ορλώφ επικεφαλής μιας μικρής μοίρας του ρωσικού στόλου, ηττήθηκαν. Οι 'Ελληνες που είχαν επαναστατήσει στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη, στον 'Ολυμπο, στην 'Ηπειρο, στη Στερεά, στην Ακαρνανία, το Aιγαίο και τον Τσεσμέ υπέστησαν διώξεις. Το τέλος του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1768-1774, σφραγίστηκε από τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή το 1774.

Σύμφωνα με τους όρους της, οι 'Ελληνες εξασφάλισαν το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας και ελεύθερη εμπορική δραστηριότητα με την προστασία της Ρωσίας. Με το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1778-1792 συνδέθηκε η δραστηριότητα του Λάμπρου Κατσώνη.

Η δράση του εξαπλώθηκε στο Αιγαίο από το 1788 έως τις 17 Μαΐου του 1790, οπότε νικήθηκε σε ναυμαχία στην 'Ανδρο. Στη συνέχεια, ανανεώνοντας τις ναυτικές του δυνάμεις, εξακολούθησε να αγωνίζεται μέχρι την υπογραφή της Συνθήκης του Ιασίου, το 1792.
Μικρότερης εμβέλειας κινητοποιήσεις ήταν αυτές του Νικοτσάρα το 1807 και του Ευθυμίου Βλαχάβα το 1808.
Μεταξύ των βαλκανικών λαών που εξεγέρθηκαν, συγκαταλέγονται οι Σέρβοι, οι οποίοι κινητοποιήθηκαν το 1804.
Οι Σουλιώτες το Φεβρουάριο του 1789 εξαπέλυσαν σειρά επιδρομών, ερχόμενοι σε σύγκρουση με το νέο πασά των Ιωαννίνων, τον Αλή πασά, ο οποίος φιλοδοξούσε με το χωριστικό του κίνημα να μετατρέψει το διευρυμένο πασαλίκι του σε ανεξάρτητο κράτος.

 Στα τέλη Ιουλίου 1792, τα στρατεύματα του Αλή κατατροπώθηκαν σε μάχη στην περιοχή της Κιάφας και άρχισαν διαπραγματεύσεις με τους Σουλιώτες για ειρήνη, που κράτησαν μέχρι τον Απρίλιο του 1793.
Ο Αλή πασάς δεσμεύτηκε να αποσύρει τις στρατιωτικές του δυνάμεις από τα χωριά του Σουλίου, κατέβαλε λύτρα για να εξαγοράσει τους αιχμάλωτους στρατιώτες του και αποδέχτηκε τη μερική ανταλλαγή ομήρων. Το Σούλι δεν υποτάχθηκε αλλά και ο Αλή πασάς ισχυροποίησε τις θέσεις του και συγχρόνως πέτυχε να διχάσει τα δύο ισχυρά σουλιώτικα γένη, Μπότσαρη και Τζαβέλλα. Τον Ιούνιο του 1800 εξεστράτευσε εναντίον του Σουλίου, έχοντας εξασφαλίσει σουλτανική διαταγή. Το 1802, το Σούλι αποκλείστηκε, η θέση του επιδεινώθηκε και τελικά υπέκυψε στα τέλη του 1803.
Ακολούθησε η Ελληνική Επανάσταση. Οι 'Ελληνες αγωνιστές που είχαν υπηρετήσει στον στρατό ξένων δυνάμεων, όπως της Ρωσίας ή της Αγγλίας, είχαν αποκτήσει γνώσεις διεξαγωγής τακτικού πολέμου.
 Από την άλλη πλευρά, οι άτακτοι όταν έκριναν ότι δεν μπορούσαν να νικήσουν τον εχθρό, έφευγαν και ξαναγύριζαν αργότερα να πολεμήσουν. Με όπλα τους την εμπειρία στον άτακτο πόλεμο και την άριστη γνώση του φυσικού περιβάλλοντος, διαμόρφωναν ευέλικτη τακτική με υποχωρήσεις, αιφνιδιασμούς και απρόβλεπτα κτυπήματα. Μπορούσαν, έτσι, να αντιμετωπίζουν τον πολυάριθμο και καλύτερα εξοπλισμένο αντίπαλό τους με επιτυχία. Σχηματικά, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα θα μπορούσαν να διακριθούν σε τέσσερις φάσεις.

-Η πρώτη περιλαμβάνει τα γεγονότα στις Ηγεμονίες από τις 24 Φεβρουαρίου έως τις 7 Ιουνίου 1821. Στις αρχές του 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, επικεφαλής της Φιλικής Εταιρείας από το 1820, αποφάσισε να επισπεύσει την εφαρμογή του επαναστατικού σχεδίου, που προέβλεπε τη δημιουργία διάσπαρτων επαναστατικών εστιών στο βαλκανικό χώρο.
 Στις 22 Φεβρουαρίου 1821, πέρασε τον ποταμό Προύθο και δύο ημέρες αργότερα απηύθυνε στους άνδρες του από το Ιάσιο την προκήρυξη που άρχιζε με τα λόγια «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος», ενώ συνέχισε τη στρατολογία νέων, οι οποίοι συγκρότησαν τον Ιερό Λόχο.
 Η αποφασιστική μάχη δόθηκε στο Δραγατσάνι, στις 6-7 Ιουνίου 1821, όπου οι επαναστάτες ηττήθηκαν. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κατέφυγε στην Αυστρία, όπου συνελήφθη και φυλακίστηκε. Η επιχείρηση αυτή θα μπορούσε να είχε πετύχει μόνο με την προϋπόθεση ότι θα την είχε υποστηρίξει ο ρωσικός στρατός. Κατάφερε όμως να απασχολήσει τουρκικές δυνάμεις μακριά από τον κορμό της Ελλάδας.
-Η δεύτερη φάση άρχισε με την κήρυξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο, όπου εμφανίστηκαν οργανωμένοι επαναστατικοί πυρήνες, όπως φαίνεται από τα πρώτα επίσημα επαναστατικά έγγραφα, που διεκδικούσαν τη νομιμοποίηση της Επανάστασης:
την Προκήρυξη της Μεσσηνιακής Συγκλήτου του Π. Μαυρομιχάλη και «προς τας Ευρωπαϊκάς Αυλάς», Καλαμάτα, 25 Μαρτίου 1821, την Προκήρυξη η οποία επιδόθηκε στους προξένους των Πατρών στις 26 Μαρτίου 1821, που υπέγραφαν οι Α. Ζαΐμης, Α. Λόντος, Μπενιζέλος Ρούφος, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και ο Κερνίκης Προκόπιος.
Στις 23 Μαρτίου 1821, Πελοποννήσιοι πρόκριτοι και οπλαρχηγοί κατέλαβαν τη Βοστίτσα, το σημερινό Αίγιο, και κήρυξαν επίσημα την Επανάσταση. Την ίδια μέρα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, επικεφαλής πολλών αγωνιστών, απελευθέρωσαν την Καλαμάτα. Ακολούθησε η επιτυχής πολιορκία της Τριπολιτσάς, που έπεσε στις 23 Σεπτεμβρίου 1821. Στο μεταξύ, εξαπλώθηκε η Επανάσταση και στη Στερεά. Οι Τούρκοι οργάνωσαν μεγάλη εκστρατεία για την κατάπνιξη της Επανάστασης. Στην προσπάθειά του να την ανακόψει έπεσε ηρωικά ο Αθανάσιος Διάκος στην Αλαμάνα της Φθιώτιδας, αντιμετωπίζοντας τα στρατεύματα του
Κιοσέ Μεχμέτ πασά και του Ομέρ Βρυώνη, που κατευθύνονταν προς την Πελοπόννησο, στις 23 Απριλίου 1821.
 Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αντιμετώπισε με επιτυχία την τουρκική στρατιά που κατευθυνόταν προς την Πελοπόννησο, στο Χάνι της Γραβιάς, στις 8 Μαΐου, γνωρίζοντας «τα στενά και τα όρη της Ρούμελης», ώστε να μπορεί να διαλέξει ένα «πεδίο μάχης... [που] να θέση τους Τούρκους εις μίαν τοιαύτην θέσιν, ώστε μόνοι των να κατασφαγώσι...». Τέλος, στη μάχη των Βασιλικών, τον Αύγουστο του 1821, ανακόπηκε η πορεία της τουρκικής στρατιάς από τους 'Ελληνες επαναστάτες υπό τους Δυοβουνιώτη, Πανουργιά και Γκούρα.

Οι εστίες της Επανάστασης εξαπλώθηκαν με ταχείς ρυθμούς και σε άλλες περιοχές, στα Σάλωνα, στο Γαλαξίδι, στο Λιδωρίκι, στη Θήβα, στη Λιβαδειά, στην Αθήνα, στην Κρήτη, στα νησιά του Αιγαίου, στη Θεσσαλία, στην 'Ηπειρο, στη Μακεδονία, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν κατάφεραν να ριζώσουν. Στη Θεσσαλία πολιορκήθηκε ο Βόλος.
Ο Εμμανουήλ Παππάς κήρυξε την Επανάσταση στις Καρυές του Αγίου 'Ορους, στις 17 Μαΐου. Γρήγορα απελευθέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της Χαλκιδικής, αλλά τουρκικές δυνάμεις το Δεκέμβριο του 1821 κατέστρεψαν τα χωριά τής Κασσάνδρας, εξεδίωξαν τους κατοίκους τους και κατέστειλαν την Επανάσταση στην περιοχή. Τα νησιά του Αιγαίου, η Ύδρα, οι Σπέτσες και τα Ψαρά, έθεσαν τους στόλους τους στην υπηρεσία του Αγώνα. Στις 27 Μαΐου, ο Ψαριανός Δημήτριος Παπανικολής έκαψε με το πυρπολικό του εχθρικό δίκροτο στο λιμάνι της Ερεσσού και
στις 4 Ιουλίου ο στόλος του υποναυάρχου Καρά Αλή εμποδίστηκε να αποβιβάσει ενισχύσεις στη Σάμο. Στα Σφακιά της Κρήτης, στις 21 Μαΐου 1821, συγκροτήθηκε επαναστατική τοπική εφορία με την ονομασία «Καγκελαρία», με σκοπό να συντονίσει τις πολεμικές ενέργειες. Βασικό πρόβλημα των Κρητικών ήταν η έλλειψη πολεμοφοδίων.
Αν και αρχικά είχαν στρατιωτικές επιτυχίες, τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, στα Σφακιά έφτασαν τουρκικές δυνάμεις και οι ένοπλοι διασκορπίστηκαν.
Στις αρχές του 1822 οι Σουλιώτες υπέστησαν ασφυκτική πίεση, και δύο μήνες μετά την καταστροφική μάχη του Πέτα που έγινε στις 4 Αυγούστου 1822, αναγκάστηκαν να καταφύγουν στα Επτάνησα. Η Επανάσταση, που είχε αναζωπυρωθεί στη Μακεδονία, καταπνίγηκε. Παράλληλα, ο επαναστατικός ενθουσιασμός των κατοίκων της Χίου έληξε άδοξα με την καταστροφή του νησιού, στις 30 Μαρτίου 1822. Ακολούθησε η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη, στις 7 Ιουνίου στη Xίο.
Ο Μαχμούτ Πασάς ή Δράμαλης, επικεφαλής μεγάλης στρατιάς, με στόχο την κατάπνιξη της Eπανάστασης κατέστρεψε τη Θήβα, την 1 Ιουλίου 1822 και εισέβαλε στην Πελοπόννησο. 'Εφθασε στην πεδιάδα του 'Αργους και εκεί πιεζόμενος από την έλλειψη τροφοδοσίας αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κόρινθο. Η στρατιά του αποδεκατίστηκε στο πέρασμα των Δερβενακίων, στις 26-28 Ιουλίου 1822, τα οποία ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε επιλέξει να φυλάξει. Οι Κιουταχής και Ομέρ Βρυώνης απέτυχαν να καταλάβουν το Μεσολόγγι, μετά από πολιορκία και έφοδο την παραμονή των Χριστουγέννων, και αποφάσισαν να λύσουν την πολιορκία στις 31 Δεκεμβρίου του 1822.
 Το 1823 έγιναν εκστρατείες μάλλον μικρής κλίμακας. Οι Τούρκοι, με επικεφαλής τους Μουσταή πασά και Ομέρ Βρυώνη, ηττήθηκαν κοντά στο Καρπενήσι, στο Κεφαλόβρυσο, στις 8 και 9 Αυγούστου 1823, αλλά στη διάρκεια της μάχης τραυματίστηκε θανάσιμα ο Μάρκος Μπότσαρης. Στο χωριό Μελιδόνι της Κρήτης, αποκλεισμένοι σε μια σπηλιά, άμαχοι και λίγοι ένοπλοι αντιστάθηκαν για τρεις μήνες, μέχρι τον Ιανουάριο του 1824.
Το Μάρτιο του 1824 εκδηλώθηκαν εμφύλιες συγκρούσεις.
Αντιμαχόμενοι ήταν οι στρατιωτικοί της Πελοποννήσου με τον Κολοκοτρώνη επικεφαλής και οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου και των νησιών με αρχηγό τον Μαυροκορδάτο, που κατέλαβαν τον Ακροκόρινθο και την Τριπολιτσά και πολιόρκησαν το Ναύπλιο. Καταστράφηκαν και λεηλατήθηκαν πολλά χωριά της Πελοποννήσου, ο Πάνος Κολοκοτρώνης σκοτώθηκε, αγωνιστές φυλακίστηκαν και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος δολοφονήθηκε.
Ο Αιγύπτιος Γενικός Διοικητής της Κρήτης, Χουσεΐν, στα μέσα Μαΐου 1824, διέλυσε τα ένοπλα σώματα του νησιού. Αιγύπτιοι κατέστρεψαν την Κάσο στα τέλη Μαΐου και τα Ψαρά στις 22 Ιουνίου του 1824, ακραία φυλάκια της Επανάστασης. Η Σάμος μόλις και σώθηκε, ύστερα από νίκες του Σαχτούρη και του Μιαούλη, όπου ξεχωριστό ρόλο
έπαιξαν τα πυρπολικά.
 Ο ελληνικός στόλος στη ναυμαχία του Γέροντα, στις 29 Αυγούστου 1824, κατόρθωσε να πλήξει αποτελεσματικά τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο.
Η δεύτερη φάση τελειώνει με την απόβαση του Ιμπραήμ στις 12 Φεβρουαρίου 1825 στη Μεθώνη. Στο διάστημα αυτό η Επανάσταση μπόρεσε να εδραιωθεί, εξαιτίας της ήττας του Δράμαλη. Ο ελληνικός στόλος ήλεγχε το Αιγαίο, αλλά η αποτυχημένη εξέγερση της Χίου επισκίασε τις επιτυχίες.
Η τρίτη φάση των στρατιωτικών επιχειρήσεων περιλαμβάνει τα πολεμικά γεγονότα από την απόβαση του Ιμπραήμ πασά έως τη ναυμαχία του Ναβαρίνου, στις 8 Οκτωβρίου 1827.
 Οι 'Ελληνες δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα εκστρατευτικά σώματα των Τουρκοαιγυπτίων ούτε στο Κρεμμύδι ούτε στη Σφακτηρία, όπου σκοτώθηκαν και πολλοί φιλέλληνες. Ούτε στο Μανιάκι, στις 20 Μαΐου του 1825, ο Παπαφλέσσας κατάφερε να ανακόψει την επέλαση των στρατευμάτων του Ιμπραήμ. Μετά την κατάληψη της Τριπολιτσάς, μόνο στην περιοχή των Μύλων, κοντά στο 'Αργος, οι Μακρυγιάννης, Δημήτριος Υψηλάντης και Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης μπόρεσαν να αναχαιτίσουν την
πορεία του Ιμπραήμ, ο οποίος κατευθύνθηκε προς το Μεσολόγγι.
Το Φεβρουάριο του 1826, το Βασιλάδι, προπύργιο του Μεσολογγίου στη λιμνοθάλασσα, όπως και τα νησιά Ντολμάς και Πόρος, έπεσαν στα χέρια των Τούρκων, και το Αιτωλικό παραδόθηκε. Ενώ αποκρούστηκε η έφοδος Τούρκων και Αιγυπτίων εναντίον της Κλείσοβας, ο ελληνικός στόλος απέτυχε να ανεφοδιάσει τους πολιορκημένους, οι οποίοι απελπισμένοι αποφάσισαν να επιχειρήσουν 'Εξοδο, στις 10 Απριλίου. Η 'Εξοδος του Μεσολογγίου, που για δώδεκα μήνες αντιστάθηκε, προκάλεσε το θαυμασμό Ελλήνων και ξένων.

 Στη συνέχεια, ο Ιμπραήμ επέστρεψε στην Πελοπόννησο, όπου δύο φορές απέτυχε να καταλάβει τη Μάνη, το Μάιο και τον Αύγουστο του 1826. Ο Κιουταχής κατέλαβε την Ακρόπολη, στις 25 Μαΐου 1827, ένα μήνα μετά το θάνατο του Γεωργίου Καραϊσκάκη, Γενικού Αρχηγού των στρατευμάτων της Στερεάς Ελλάδας. Στις 20 Οκτωβρίου 1827 έγινε η ναυμαχία του Ναβαρίνου, όπου οι στόλοι της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας ενεπλάκησαν και κατέστρεψαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο. Η έκβαση της ναυμαχίας υπήρξε καθοριστική για την εξέλιξη των ελληνικών πραγμάτων και επιτάχυνε τις διεργασίες δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους.
Στις αρχές του 1828, έφθασε στο Ναύπλιο ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος είχε οριστεί Κυβερνήτης της Ελλάδας από την Γ' Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον Απρίλιο του 1827.
Κατά την τελική φάση, τα ελληνικά στρατεύματα με επικεφαλής τον Δημήτριο Υψηλάντη, κέρδισαν την τελευταία μάχη εναντίον των Τούρκων στη Στερεά Ελλάδα, στη θέση Πέτρα της Βοιωτίας, στις 12 Σεπτεμβρίου 1829.
 Στο μεταξύ, γαλλικά στρατεύματα υπό τον στρατηγό Maison, εγκαταστάθηκαν στην Πελοπόννησο, για να αναγκάσουν τον αιγυπτιακό στρατό σε άμεση υποχώρηση. Στις 3 Φεβρουαρίου 1830 υπογράφτηκε το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, το οποίο θεωρείται η γενέθλια πράξη του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Η Ελληνική Επανάσταση είχε αίσιο τέλος. Στοίχισε, όμως, πολλές ανθρώπινες ζωές και θυσίες. 'Ελληνες και Ελληνίδες, μεγάλοι και παιδιά, χάθηκαν στα πεδία των μαχών, υπέφεραν από την πείνα και τις κακουχίες, τους διωγμούς και τις σφαγές. Υπέφεραν από τη φτώχεια και την αρρώστια, την ορφάνια και τον ξεριζωμό, τις αναπηρίες.
 Την προετοιμασία, τον αποχωρισμό, την αναμονή της έκβασης, την υποδοχή των ειδήσεων, τις συνέπειες, την ωμότητα της πραγματικότητας, τον σωματικό πόνο. Τις συνέπειες που όλοι οι αγωνιζόμενοι δέχτηκαν να υποστούν με την ελπίδα της τελικής νίκης, της ελευθερίας και της δημιουργίας ενός εθνικού κράτους.
Πηγή : Βουλή των Ελλήνων

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821"

ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.

"Μεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία.Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα.
Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό. Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο.Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος. Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας.Είναι πλούσιος.
 Έχει πολλά λεφτά, από πού, απροσδιόριστο.Οι πλούσιοι αυτής της χώρας δεν κάνουν, έχουν.Κάτι γενικώς, καράβια, προμήθειες, λαθρεμπόριο πετρελαίου, πλαστά τιμολόγια, ποδοσφαιρικές ομάδες-πλυντήρια, αγοραπωλησίες παικτών,εικονικά συμβόλαια, πουλάει φάρμακα στα νοσοκομεία στην τριπλάσια τιμή, εισαγωγή από την Κύπρο, εκμεταλλεύεται εμπορικά ακίνητα της εκκλησίας, καταπατάει δημόσιες εκτάσεις, χτίζει στη Μύκονο συγκρότημα κατοικιών με συνέταιρο γνωστό πολιτικό, αλλαγές συντελεστή δόμησης μόνο για την περίπτωσή του, έχει αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια υπουργείων, διαχειρίζεται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, πουλάει τηλεοπτικά κανάλια που του χαρίζει το κράτος, αύξηση κεφαλαίου, τραπεζική εγγύηση,δάνεια, offshore εταιρείες, κωδικοί, μπράβοι. Πούρα. Χοντρός σβέρκος.Οι περαστικοί απολαμβάνουν το θέαμα.
 Κουνάνε το κεφάλι ειρωνικά.Το θέμα είναι τα λεφτά, αυτό μου είπε κι ο μπαμπάς.Μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και έχει τόσους πολλούς πλούσιους.Δεν δημιουργούν αλλά έχουν διασυνδέσεις. Σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Βιτρίνες. Ταμίες. Μεταφορά χρήματος, όχι δημιουργία πλούτου.Δεν βγάζουν χρήματα, υπεξαιρούν.Οι πλούσιοι ξέρουν πολύ καλά από πού προέρχονται τα χρήματά τους.Τα αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι ως προϊόν εγκλήματος.Τα τρώνε γρήγορα και επιδεικτικά. Όπως οι γκάνγκστερ.
Σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο δύο άρχουσες τάξεις έχουν υιοθετήσει ως τρόπο ζωής το lifestyle της κολομβιάνικης μαφίας.Οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι Έλληνες πλούσιοι.Θηριώδη τζιπ στα στενά δρομάκια, παρκαρισμένες πόρσε στα κλαμπ, αστυνομική προστασία, γουόκι τόκι, μπράβοι, ημίγυμνες ξανθιές, χοντροί σβέρκοι.ΚΔΟΑ. Κτηνώδης δύναμη ογκώδης άγνοια.Στον υπόλοιπο κόσμο οι πραγματικοί πλούσιοι μοιάζουν με φοιτητές στα Εξάρχεια. Σνίκερς, φούτερ και κουκούλες.
Ανακάλυψαν ένα τσιπάκι, έστησαν τη Microsoft, την Apple, έφτιαξαν έναπρόγραμμα, φαντάστηκαν μια κοινότητα, το FaceBook, βάζουν την εταιρεία τους στο χρηματιστήριο έναντι 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων φορώντας τζιν, στο υπόγειο γκαράζ παίζουν ακόμα Nirvana με τις φοιτητικές τους κιθάρες.Εδώ δεν υπάρχουν κιθάρες.Ούτε πανεπιστήμια.
Ελληνικός ληστρικός μικροκαπιταλισμός, κλοπιμαία.Ξαπλώστρες 3.000 ευρώ στην παραλία, ο ένας δίπλα στον άλλον..Πάνω στον άλλον. Όλοι μαζί.Δεν θέλουν να κρυφτούν, θέλουν να φανούν.Ποιος έχει το πιο μεγάλο, σπίτι, το πιο μεγάλο, κότερο.
Αγωνιούν για μια φωτογραφία τους σε φτηνές κίτρινες φυλλάδες που λερώνεσαι άμα τις ξεφυλλίσεις.Αγοράζουν παρέα, δημοσιότητα, σεξ, σταρ, μις, θεές, απόλυτες, υπέρλαμπρες, δίμετρες. Ξανθιές με μαύρη ρίζα.Από τη μαζική παραγωγή των καλλιστείων.. Μια δυο γυμνές φωτογραφίες και μετά στον αγώνα.Στο ανελέητο κυνήγι στη σκληρή ζούγκλα της ζωής.Η ανεργία στις νεαρές γυναίκες μέχρι τα 30 φτάνει στο 40%.Πιράνχας, κόβουν βόλτες από φωτογράφιση σε κότερα, από πασαρέλα σε επισκέψεις κατ' οίκον.Το ίδιο παμπάλαιο συγκινητικό όνειρο.
Μια μέρα ο πελάτης θα ερωτευτεί και θα την κάνει κυρία.Ένας γάμος, τώρα πριν να 'ναι αργά, τα χρόνια περνάνε γρήγορα, νέο εμπόρευμα βγαίνει στην αγορά κάθε σεζόν.Τα πούρα διαλέγουν. Επιλέγουν την επόμενη trophy wife.Επιλέγουν και επιλέγονται. Ε9 κυκλοφορούν σε φωτοτυπίες, αγοραπωλησίες,ντιλ κλείνονται..
Τα κοσμικά περιοδικά γράφουν για πανέμορφα μοντέλα που φωτογραφίζονται σε ακριβά μαγαζιά με νεαρούς ζεν πρεμιέ της αθηναϊκής νύχτας. Εννοούν escort συναντάνε γιους πλουσίων με την ελπίδα να «κατακτηθούν». Νέες ιδιότητες της κοσμικής ζωής. Κληρονόμοι.Γιοι εισηγμένων. Πολύφερνοι γαμπροί με πολλές κατακτήσεις. Οι βίζιτες της πρώτης σελίδας.Ο πλανήτης μπαίνει στον τρίτο χρόνο της οικονομικής κρίσης. Ο δύσκολος χειμώνας.

Οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες, αυτιστικές πάντα, στο πιο βαθύ τούνελ της κρίσης, εισάγουν στην ύλη τους κοσμικά ένθετα.Χρώματα πολύχρωμα, γυαλιστερές φωτογραφίες. Δες το 16χρονο ζάπλουτο ξέκωλο πώς διασκεδάζει στα μπουζούκια.Ζηλεύεις; Δες το νεαρό πάμπλουτο κληρονόμο αγκαλιά με τη θεά, την προκλητική miss young. Θα κάνουν προγαμιαίο συμβόλαιο;Η Ελένη ρίχνει με νάζι το τιραντάκι να φανεί η ρόγα, πέφτει η τηλεθέαση.5.000 άτομα στο γάμο, τραγούδησε ο Ρέμος, εσύ δεν ήσουν εκεί;
Εσένα ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου; Η μαμά σου δεν ήτανσυμβολαιογράφος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας;Δεν ξέρεις ούτε ένα γενικό γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος έστω; Τι άτυχος που ήσουν.Όλα διορθώνονται όμως, άρχισε τώρα, κάνε κοιλιακούς, κάνε προσθετικές στήθους, κάνε κάτι. Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα.
 Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει απ? το μπαλκόνι.Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, εν πλήρει συγχύσει, δηλώνει αθώα.Ήταν ωραίο το έργο, εύκολο, χωρίς κόπο, θεαματικό σαν μεταμεσονύχτια κολομβιάνικη σαπουνόπερα του Άλφα με βαρόνους κοκαΐνης, μπράβους και μικρά κοριτσάκια που πάνε στον πλαστικό χειρούργο με παιδιάστικη αφέλεια για να πιάσουν την καλή, να τις διαλέξει ο αρχηγός της συμμορίας. Κρατάει 45 λεπτά.Μετά ακολουθεί τελεμάρκετινγκ.Κατσαρόλες, στρώματα και όργανα γυμναστικής, 29,99 ευρώ σε 6 δόσεις.
Συμπληρώνω:
Πού είναι η άλλη Ελλάδα; Η Ελλάδα του 5%. Η Ελλάδα της γνώσης, της επιστήμης και της έρευνας. Η Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού και του πνεύματος. Η Ελλάδα του (αντοπάριστου (βλέπετε χρειαζόμαστε επεξηγήσεις γιατί κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούμε!!!)) αθλητισμού, της ευγενούς αμίλλης και του θαυμασμού του καλού καγαθού. Η Ελλάδα της δουλειάς, της προκοπήςκαι της εξέλιξης. Η Ελλάδα του μέτρου. της μετριοφροσύνης και της σύνεσης. Κι όμως υπάρχει η Ελλάδα αυτή, υπάρχει, αναπνέει και λειτουργεί.Μόνο που είναι χαμένη στο υπόλοιπο 95% όπως περιγράφεται στο παραπάνω κείμενο. Αυτό το 95% χρεοκόπησε την Ελλάδα. Η διάσωσή της είναι το 5%.
Ανακαλύψτε το, αποκαλύψτε το, διαδώστε το, ενισχύστε το, συμπληρώστε το....
Ίσως τότε φανεί η αρχή της ελπίδας............................. "

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ."

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ

ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ Η' ΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ

Α. Κακαράς, Απόστρατος Αρχιπλοίαρχος, Μέλος ΚΕΘΑ

Ο Ετσεβίτ δεν έχει κανένα λόγο να κρύβει την πραγματικότητα και ωμά δήλωσε ότι γίνονται μυστικές διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο. Πιθανότατα και για όλα τα άλλα ελληνοτουρκικά θέματα. Έχει μάλιστα σημασία το γεγονός ότι η δήλωση αυτή έγινε στις ΗΠΑ. Αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον Μπούς. Δυστυχώς έχουμε κάθε λόγο να πιστέψουμε τον Τούρκο Πρωθυπουργό και όχι τη διάψευση του δικού μας Υπουργού Εξωτερικών.
Παράλληλα είναι γνωστές οι διαπραγματεύσεις υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ για τα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ).Σ’ αυτές τις συζητήσεις εξετάζονται και ρυθμίζονται σημαντικά ζητήματα, που αφορούν τις σχέσεις των δύο χωρών. Ερήμην του λαού και του Κοινοβουλίου . Με πρώτο και κύριο στόχο τη συνοχή και τις σχεδιάσεις του ΝΑΤΟ . Η μυστική διπλωματία είναι μία πραγματικότητα και δεν την απορρίπτει κανείς, εάν γνωρίζει πως εθνικοί λόγοι την επιβάλλουν.Κρυφά όμως τώρα απεργάζονται λύσεις ασύμφορες για τη χώρα μας. Λύσεις που εάν ήταν πατριώτες όσοι τις ετοιμάζουν, δεν θα τις προωθούσαν. Ας δούμε γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι γι’ αυτό, άρα και πολύ ανήσυχοι .
Θα μνημονεύσουμε τις υποχωρήσεις των τελευταίων χρόνων, σε θέματα που σχετίζονται με εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και μόνο στην περιοχή του Αιγαίου.
Την αποδοχή της ύπαρξης ΄΄γκρίζων ζωνών ΄΄ άρα τη δημιουργία από τη μία στιγμή στην άλλη πλήθους απαιτήσεων της Τουρκίας σε βραχονησίδες, θάλασσα κ. λ. π. Τη μη καταπολέμηση της πρακτικής έκτοτε, να αναφέρονται τα Ίμια και άλλα ως αμφισβητούμενες περιοχές
Την επίσημη παραδοχή του Πρωθυπουργού στη Μαδρίτη ότι η Τουρκία έχει, εκτός από τα νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα και δικαιώματα στο Αιγαίο.
Την ουσιαστική παράδοση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ ως χώρου, όπου αυτό θα ρυθμίζει την επιχειρησιακή και άλλες ευθύνες. Έτσι μπορεί να γίνει και αντιληπτό, γιατί το ΝΑΤΟ ( Ρ.Κις αμερικανός διοικητής αεροπορικών δυνάμεων νότιας πτέρυγας) απαίτησε από την Ελλάδα (από τον δικό μας Αρχηγό Τακτικής Αεροπορίας και αυριανό Αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας Αντιπτέραρχο Παπανικολάου) να μην αναχαιτίζονται ΝΑΤΟϊκά (δηλαδή τουρκικά) αεροπλάνα από άλλα ΝΑΤΟϊκά ( δηλαδή από ελληνικά) στο Αιγαίο.

Την συμμετοχή μας σε ασκήσεις με τη Λήμνο να εξαιρείται, επειδή το απαιτεί η Τουρκία ( να θυμηθούμε εδώ τις ασκήσεις DESTINED GLORY και DYNAMIC MIX που έγιναν γνωστές για τη μεταχείρηση των δικών μας δυνάμεων από τους ΄΄συμμάχους΄΄ και την Τουρκία.)
Την έκδοση συνδυασμένων ΝΟΤΑΜ από τις τουρκοκυπριακές αρχές και την Τουρκία. Με τις οποίες ουσιαστικά επιχειρείται η εγγραφή υποθηκών για επισημοποίηση εθνικού εναερίου χώρου του ψευδοκράτους του Ντεκτάς με την ανάλογη κατάσταση στο Αιγαίο. Και συγχρόνως, εκτός από τη σχετική δήλωση του στρατηγού Κιβρίκογλου, μας ήρθαν και οι άλλες ΝΟΤΑΜ για τους αεροδιαδρόμους G18 και G19 προς Ρόδο και Κύπρο από τους Τούρκους (με την ευκαιρία θα μας πει κανείς εάν αληθεύει η πληροφορία πως η Τουρκία με αλεπάλληλα veto στον ICAO έχει καταφέρει να αχρηστεύσει τουλάχιστον δέκα αεροδιαδρόμους από το FIR Αθηνών;)
Την απάλειψη του κυριότερου από τους λόγους που πρόβαλλε ο Καραμανλής ως επιχείρημα για να μπούμε στην Ε.Ε.( τότε ΕΟΚ). Την ΄΄προστασία΄΄ μας δηλαδή από την επιθετικότητα των γειτόνων μας. Που δε θα τολμούσαν να διεκδικήσουν τίποτα από εμάς και πολύ περισσότερο να μας επιτεθούν, αφού θα ήμασταν πλέον τμήμα της πανίσχυρης Ευρώπης.
Τώρα ως γνωστόν δύο χώρες μη μέλη της ΕΕ (Τουρκία και ΗΠΑ) και μία που είναι η μισή στην ΕΕ (Μεγάλη Βρετανία ) αποφάσισαν στην Κωσταντινούπολη πως, ο Ευρωστρατός δεν θα ανακατεύεται χωρίς άδεια των Τούρκων στις περιοχές Αιγαίου και Κύπρου. Άρα δεν θα τις προστατεύει σε περίπτωση επίθεσης. Όχι ότι θα περιμέναμε από τους Άγγλους να πολεμήσουν για μας. Να μη μας κοροϊδεύουν όμως ασύστολα. Το θέμα του ευρωστρατού σωστά εξελίχθηκε σε Εθνικό Πρόβλημα και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ελπίζουμε ότι η νέα δομή και οργάνωση του Στρατού Ξηράς που παρουσιάσθηκε πρόσφατα, δεν παίρνει τις δυνάμεις από τα νησιά του Αιγαίου. Ή μήπως τις παίρνει για ικανοποίηση της Τουρκίας ;
Τη σύμφωνη γνώμη της Κυβέρνησης για απάλειψη των γραμμών που ορίζουν τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας- Τουρκίας ( αυτό δήλωσε ο επίσημος εκπρόσωπος του State Department των ΗΠΑ Μπάουτσερ). Να τονίσουμε εδώ πως, τα σύνορα χωρίζουν τις ΄΄ιδιοκτησίες΄΄ των γειτόνων. Και όποιος τα καταργεί αποδέχεται τις αμφισβητήσεις της κυριαρχίας-ιδιοκτησίας των περιοχών που περικλείουν τα όρια αυτά. Σε άλλες εποχές θα μιλούσαμε για προδότες (χωρίς εισαγωγικά). Όσο για την οργισμένη δήλωση του Πρωθυπουργού μας πως ΄΄το διεθνές δίκαιο καθορίζει τα σύνορα και όχι κάποιες υπηρεσίες΄΄, μας θύμισε μια παροιμία. ΄΄Ας γαυγίζει το σκυλί, το καραβάνι να περνάει΄΄.
Και να ήταν τα γαυγίσματα πραγματικά και όχι για τα μάτια του κόσμου!
Τους χάρτες πάντως θα τους βλέπουν και θα τους χρησιμοποιούν όλοι χωρίς τα σύνορα. Μαζύ και οι δικές μας Ένοπλες Δυνάμεις ( ειδικά μετά τον Ιούνιο οπότε και θα γίνει η ετήσια Geographic Conference του αμαρτωλού οργανισμού) . Και να λείπει και η εξυπνάδα του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ότι μόνο τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ ΗΠΑ –Ρωσία καταχωρούνται και γίνονται αποδεκτά από τους αμερικανούς στους χάρτες.
Την ανοχή ουσιαστικά της κατακόρυφης αύξησης των παραβιάσεων και παραβάσεων στο Αιγαίο από τα τούρκικα αεροσκάφη ( δεν λέμε και για τα αμερικανικά, αφού τα τελευταία γράφουν εκεί που δεν πιάνει μελάνι όλη την υδρόγειο και θεωρούν τα πάντα δικά τους).
Τα θέματα που μας απασχολούν στο Αιγαίο δεν ΄΄διολισθαίνουν΄΄ όπως συνηθίζεται να λέγεται (ακόμα και για το Κυπριακό) στη τωρινή πολύ δυσμενή για εμάς κατάσταση. Οδηγούνται συνειδητά με συγκεκριμένη πολιτική από τη σημερινή αλλά και τις προηγούμενες Κυβερνήσεις. Και γι’ αυτό είναι και επικίνδυνη και αντιπατριωτική η πολιτική αυτή. Όσο για την πάγια πλέον έκφραση (όσων διαφωνούν αλλά συμπράττουν μέχρι σήμερα ) ότι ΄΄έπρεπε να είχε γίνει αυτό και όχι το άλλο΄΄ είναι εξίσου υπεύθυνοι.
Τέλος η ανελέητη τακτική του Αμερικανικού παράγοντα, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την κατάντια των κυριαρχικών μας δικαίων. Οι Αμερικανοί φροντίζουν για τα συμφέροντα τα δικά τους. Και μάλιστα το δηλώνουν πολύ καθαρά και ξάστερα. Το θέμα είναι πώς ενεργούν οι δικές μας κυβερνήσεις. Αφού είναι εξίσου καθαρό πως η αντιμετώπιση των εθνικών μας θεμάτων με τον τρόπο που οι αμερικανοί και το ΝΑΤΟ επιδιώκουν, μέχρι τώρα απέδωσαν καρπούς ενάντιους στα ελληνικά συμφέροντα
Η κατάσταση αυτή είναι αποτέλεσμα της δουλοφροσύνης και της έλλειψης πατριωτισμού όποιων απεργάζονται και συναινούν σε ανθελληνικές λύσεις στο Αιγαίο.
 Ο Λαός πρέπει να έχει το νου του και να ξεσηκωθεί. Οι οπαδοί, μέλη και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος είναι πατριώτες και γνωρίζουν όπως όλοι, πιο είναι το συμφέρον του τόπου μας. Ας το φωνάξουν και αυτοί στην ηγεσία του κόμματός τους. Ωμά και ανελέητα ξεπουλιούνται από κάποιους προς όφελος άλλων, εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα και συμφέροντα. Πρέπει εδώ και τώρα να σταματήσουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ"

EΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ(ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟ)

«Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά, που σκληρά πολεμάτε πάνω στα βουνά, παιδιά στη γλυκιά Παναγιά προσευχόμαστε όλες να ‘ρθετε ξανά»... Οι στίχοι της Σοφίας Βέμπο, ακόμα και για τους νεώτερους, πόσο μάλλον για τους παλαιότερους, παραμένουν αξέχαστοι και μας βάζουν κάθε χρόνο τέτοια εποχή στο κλίμα της μεγάλης επετείου, της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Τότε που χιλιάδες Έλληνες, με τη δική τους αντίσταση, έφεραν σε δύσκολη θέση τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές στη μάχη για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, έδινε τότε την δική του μάχη, έστω και αν αναγκαστικά λόγω πολέμου, το πρωτάθλημα είχε διακοπεί.

Για την ακρίβεια μάλιστα η διοργάνωση του 1940-41 δεν έγινε ποτέ (όπως και οι επόμενες για μια πενταετία), αφού δεν ολοκληρώθηκαν καν τα τοπικά πρωταθλήματα που αποτελούσαν (μέχρι και την γέννηση της A’ εθνικής) τον προάγγελο της τελικής φάσης κάθε διοργάνωσης. Στη Αθήνα διεκόπη το 15ο τοπικό πρωτάθλημα και στη Θεσσαλονίκη το 14ο.

Τελευταίο παιχνίδι ο Άρης

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, το τελευταίο (ή ένα από τα τελευταία) παιχνίδι που διεξήχθη παραμονές της 28ης Οκτωβρίου ήταν ο αγώνας του Αρη με την ΜΕΝΤ για το τοπικό πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης με τους «κίτρινους» να επικρατούν με 4-0 στις 27 Οκτωβρίου του 1940.

Ακόμα και στις εξέδρες το θέμα συζήτησης ήταν τα σύννεφα του πολέμου που είχαν ήδη αρχίσει να μαζεύονται απειλητικά πάνω και από την χώρα μας. Πράγματι μια μέρα μετά, ο χειρότερος εφιάλτης έγινε πραγματικότητα και φυσικά το ποδόσφαιρο πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Μάλιστα μιας και ο λόγος για τον Άρη, ο πρόεδρος της ομάδας Μάνθος Ματθαίου έχασε κατά τη διάρκεια του πολέμου τη ζωή του από ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα. Για αυτό και η κατάκτηση του τίτλου, του πρώτου μεταπολεμικού Πρωταθλήματος, το 1946, από τον Αρη πανηγυρίστηκε έξαλλα από τους φίλους της ομάδας σε μια ιδιαίτερα συγκινητική ατμόσφαιρα.

Ανάλογες στιγμές έζησαν φυσικά και οι υπόλοιπες ομάδες, αφού θα πρέπει να επισημάνουμε ότι όλα τα γήπεδα επιτάχθηκαν από τους επίδοξους κατακτητές και χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες ή ακόμα και ως νοσοκομεία!
Μάλιστα ένα από τα πιο περιζήτητα ήταν η «Λεωφόρος Αλεξάνδρας», δεδομένου ότι μόλις δύο χρόνια νωρίτερα είχαν τοποθετηθεί και προβολείς (είχαν έρθει από τις ΗΠΑ) και είχε εξαιρετικό φωτισμό.

Από εκεί μάλιστα ξεκίνησε την άνοιξη του 1942 μια από τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια της κατοχής, όταν 15.000 και πλέον φίλοι του ποδοσφαίρου, που είχαν συγκεντρωθεί να παρακολουθήσουν το φιλικό (έμεινε στην ιστορία ως το «Αντιστασιακό ντέρμπι») Παναθηναϊκού-ΑΕΚ, μπήκαν στο γήπεδο, ξήλωσαν τις ξύλινες εξέδρες, τα δοκάρια τα πάντα και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς την Ομόνοια όπου διαδήλωσαν κατά των κατακτητών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αρχηγοί των δύο ομάδων (ο Τάσος Κρητικός για τον Παναθηναϊκό και ο Κλεάνθης Μαρόπουλος για την ΑΕΚ) είχαν ανέβει στην εξέδρα και είχαν εξηγήσει στους θεατές γιατί οι δύο ομάδες δεν ξεκινούσαν το ματς. Διότι ενώ σκόπευαν τα έσοδα να πάνε στο νοσοκομείο «Σωτηρία», που φιλοξενούσε και πολλούς αθλητές, οι οποίοι είχαν και αυτοί προβλήματα με τη φυματίωση, οι Γερμανοί τους το αρνήθηκαν.
Μάλιστα είχαν βάλει διαιτητή έναν Αυστριακό αξιωματικό των δυνάμεων κατοχής για να ελέγχει καλύτερα την κατάσταση!

Σημείο αντίστασης η Λεωφόρος

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής (Απρίλιος 1941 - Οκτώβριος 1944) το γήπεδο της Λεωφόρου είχε επιταχθεί. Μάλιστα οι Γερμανοί το χρησιμοποιούσαν για τους μεταξύ τους αγώνες ενώ είχαν λεηλατήσει και τις προθήκες τροπαίων. Οι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές εντάχτηκαν σε μια ομάδα με την επωνυμία Στίβος για να μπορούν να δίνουν αγώνες και να εξασφαλίζουν ένα πιάτο φαγητό. Η διοικούσα που είχε συσταθεί στα χρόνια της κατοχής ήταν αυτή που κράτησε ζωντανή την ομάδα και την παρέδωσε ακμαία στα μεταπολεμικά χρόνια.

Ο διευθυντής του γηπέδου τότε, Αντώνης Βρετός, είχε σηκώσει και τη σημαία της ελευθερίας, δίνοντας κουράγιο στους δεκάδες Ελληνες που βασανίζονταν στις φυλακές «Αβέρωφ» απέναντι από το γήπεδο. «Την προσεχή Κυριακή μέγας ποδοσφαιρικός αγών Παναθηναϊκού - Αγγλικής Αεροπορίας. Ζήτω η Ελευθερία!» έγραφε η ανακοίνωση που διάβαζαν και οι φυλακισμένοι από απέναντι, αλλά μεγαλύτερο κουράγιο από όλα τους είχε δώσει η έπαρση της ελληνικής σημαίας στις 8 Οκτωβρίου του 1944 λίγο πριν από την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα.

Ήταν μια ηρωική πράξη του Αντώνη Βρετού ο οποίος μεταξύ άλλων είχε μετατρέψει κάποιους απρόσιτους χώρους της Λεωφόρου σε χώρους Αντίστασης. Σε παράνομες συγκεντρώσεις οι φίλοι του ΠΑΟ μάθαιναν τα νέα από «λαθραία» ραδιόφωνα, ενώ οι πιο σημαντικές ειδήσεις κυκλοφορούσαν πολυγραφημένες!

Οι «πράσινοι» είχαν χάσει στη μάχη μεταξύ άλλων και τον Μιχάλη Πιερράκο. Συμπαίκτης του Αγγέλου Μεσσάρη και πρώτος σκόρερ το 1936 με 18 γκολ σε 10 αγώνες, εκτός από την άψογη τεχνική του διακρίθηκε για το ήθος του. Με την εισβολή των Ιταλών στις 28 Οκτωβρίου 1940 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του πολέμου στα βορειοηπειρωτικά βουνά. Σκοτώθηκε σε μάχη με τους Ιταλούς έξω από το Πόγραδετς, λίγες μέρες πριν ο ελληνικός στρατός εισέλθει νικητής στην πόλη (30 Νοεμβρίου 1940).

Μια δεκαετία αργότερα (1950) βετεράνοι ποδοσφαιριστές του «τριφυλλιού» παρέα με συγγενείς και φίλους του Πιερράκου ανέβηκαν στα βουνά της Ηπείρου και βρήκαν τον τάφο του αθλητή μας. Τα οστά του καλυμμένα με τη σημαία του Παναθηναϊκού μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και ενταφιάστηκαν στο κοιμητήριο Ζωγράφου στις 19 Νοεμβρίου 1950.

Σπουδαία δουλειά στην αντίσταση έκανε και ο Μιχάλης Παπάζογλου, ο άνθρωπος που έχει φιλοτεχνήσει το τριφύλλι. Ως μέλος της αντιστασιακής ομάδας του αθλητή του Ηρακλή Γιώργου Ιβανόφ (από αυτόν πήρε την ονομασία του το «Ιβανώφειο») ο Παπάζογλου και η παρέα του οργάνωναν σαμποτάζ και έδιναν σημαντικές πληροφορίες στους συμμάχους.

Κατάφεραν με συνεργάτες να καταστρέψουν γερμανικά αεροπλάνα στο ναύσταθμο και να βυθίσουν με νάρκες τρία ελαφρά πολεμικά πλοία. Συνελήφθη στις 12 Οκτωβρίου 1942 και από τις φυλακές Αβέρωφ μεταφέρθηκε στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο για εξετάσεις (είχε προσποιηθεί τον τρελό). Τον έσωσαν ο Γιώργος Καλαφάτης (ιδρυτής του Παναθηναϊκού) και ο Πέτρος Γιαννάτος (ιδρυτής του μπασκετικού τμήματος).

Εκτελέστηκε με τη φανέλα του Ολυμπιακού!

Η ομάδα του Ολυμπιακού, έχοντας ξεκινήσει ιδιαίτερα δυναμικά το πειραϊκό πρωτάθλημα (7-0 τον Κεραμεικό, 2-0 τον Εθνικό και 4-0 τη Θύελλα) ετοιμαζόταν να πάρει μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, θέλοντας να σπάσει την κυριαρχία της ΑΕΚ που είχε πάρει τους δύο τελευταίους τίτλους.

Στις 27 Οκτωβρίου 1940 οι περισσότεροι παίκτες των «ερυθρολεύκων» πήγαν στην Πάτρα για να παίξουν με τη μικτή Πειραιά εναντίον της μικτής Πάτρας, για το πρωτάθλημα πόλεων. Τελικά δεν πρόλαβαν όχι μόνο να παίξουν αλλά ούτε καν να γυρίσουν στο σπίτι τους, αφού ξεκίνησε ο πόλεμος. Μάλιστα και από την οικογένεια του Ολυμπιακού χάθηκαν παίκτες σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια και αργότερα στα Δεκεμβριανά. Ο Στέλιος Αναματέρος στη μάχη των Εξαρχείων το Δεκέμβριο του 1944 και ο Νίκος Γόδας.

Η περίπτωση μάλιστα του Νίκου Γόδα είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές. Ο άσος των Πειραιωτών, στους οποίους μάλιστα πήρε μεταγραφή μέσα στην καρδιά του πολέμου, ήταν μέλος του 5ου επίλεκτου λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά και ως μέλος της Εθνικής Αντίστασης, δεν έχανε κανέναν αγώνα, από αυτούς που δίνουν οι άνθρωποι για την ίδια τη ζωή και όχι ένα απλό ποδοσφαιρικό παιχνίδι.

Το 1942 και 1943, έκανε τα καλύτερά του παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, ιδιαίτερα σε ένα ματς με τον Παναθηναϊκό για το κύπελλο Χριστουγέννων (5-2) ενώ πλέον είχε γίνει λοχαγός. Δεν έχανε το χιούμορ του ούτε στις δύσκολες ώρες, όπως μια μάχη με τους Αγγλους σε ένα νεκροταφείο, στα Δεκεμβριανά.

«Είμαστε προνομιούχοι, γιατί αν σκοτωθούμε τώρα, θα θαφτούμε σε κανονικό μνήμα» είπε στον φίλο του Σταμάτη Σκούρτη, ο οποίος τα διηγήθηκε μέσα από το βιβλίο του, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι η τότε διοίκηση του Ολυμπιακού δεν τον βοήθησε όσο μπορούσε για να τον βγάλει από τη φυλακή, όπως είχε κάνει η ΑΕΚ για πολλούς παίκτες της.

Στις 19 Νοεμβρίου του 1948 ο Νίκος Γόδας, οδηγείται στο εκτελεστικό απόσπασμα μπροστά στο λιμάνι της Κέρκυρας και στο νησάκι Λαζαρέτο. Η τελευταία του επιθυμία, που έγινε και πραγματικότητα, ήταν να φορέσει την φανέλα του Ολυμπιακού, λίγο πριν την εκτέλεση!

Από τους μεγαλύτερους μαχητές, είχε πάρει μέρος σε όλες τις σημαντικές μάχες εκείνης της εποχής, ενώ λέγεται ότι από τα πυροβολεία στο όρος Αιγάλεω είχε καταφέρει να καταρρίψει ένα γερμανικό αεροπλάνο.

Από τους τίτλους στα χαρακώματα

Κατά γενική ομολογία η ΑΕΚ είχε την καλύτερη ομάδα εκείνη την εποχή, έχοντας πάρει μάλιστα και τα δύο τελευταία πανελλήνια πρωταθλήματα πριν την διακοπή (1939, 1940) με ντάμπλ την πρώτη σεζόν (πρώτη ομάδα που το κατάφερνε). Ήταν λογικά λοιπόν το μεγάλο φαβορί και για το πρωτάθλημα που δεν ξεκίνησε ποτέ, αφού είχε σπουδαίους παίκτες όπως ο Κλεάνθης Μαρόπουλος (πρώτος σκόρερ τις δυο προηγούμενες σεζόν) αλλά και ο Σπύρος Κοντούλης, ο οποίος και σκοτώθηκε καθ' οδόν για τον τοίχο της Καισαριανής, όταν πήδηξε από το καμιόνι όπου τον μετέφεραν μαζί με άλλους αιχμαλώτους και σκοτώθηκε από τα γερμανικά πυρά τον Ιούνιο του 1944.

Η «Ενωση» μπορεί να έχασε ένα σχεδόν σίγουρο πρωτάθλημα, όμως έβαλε και αυτή (μέσω των ανθρώπων της) το δικό της λιθαράκι για την πατρίδα.

Και άλλες ομάδες στον αγώνα

Αξίζει να σημειωθεί ότι δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, οι Ελληνες ποδοσφαιριστές (αλλά και αθλητές) είχαν οργανώσει την Ένωση Ελλήνων Αθλητών με στόχο τη βοήθεια παικτών που είχαν φυλακιστεί ή είχαν φυματίωση.

Τότε τα περισσότερα φιλικά ή κύπελλα Χριστουγέννων κ.λπ., είχαν στόχο εκτός από το να συντηρούνται οι ομάδες και να νοιώθουν μέσω του ποδοσφαίρου όλοι πιο δυνατοί (το καλύτερο αντίδοτο για εκείνη την εποχή), να συγκεντρώνονται και χρήματα για να βοηθούν τους συναθλητές τους που το είχαν ανάγκη.

Η ομάδα του Πανιωνίου (πάνω από 150 μέλη του συλλόγου είχαν επιστρατευτεί στον πόλεμο), είχε συγκεντρώσει χρήματα, από παιχνίδια, που τα πρόσφερε για την επισκευή του αντιτορπιλικού «Έλλη». Όλες οι ομάδες σχεδόν, είχαν κάποιον δικό τους στον πόλεμο, βοηθώντας η κάθε μία όσο μπορούσε στην αντίσταση. Ο ΠΑΟΚ έχασε τον Ιανουάριο του 1941 στην μάχη της Κλεισούρας τον Νίκο Σωτηριάδη, ενώ ο Ολυμπιακός Βόλου βυθίστηκε στο πένθος από τον χαμό του Κυριάκου Μαυραντζούλη (επίσης στη μάχη της Κλεισούρας) του Νίκου Μαλαβέτα και του Φάνη Σωτηρίου.

Και η περιφέρεια στην πρώτη γραμμή

Η ζωή στην περιφέρεια ήταν εξαιρετικά δύσκολη, την εποχή της κατοχής, αλλά οι ομάδες προσπαθούσαν να επιβιώσουν. Στην Καλαμάτα ουσιαστικά η κατοχή (εκτός από δεινά) έφερε και το ποδόσφαιρο, καθώς φιλοξενούσε πολλά γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα. Οι Γερμανοί νικούσαν συνέχεια στα παιχνίδια που έπαιζαν τους Ιταλούς και έτσι αποφάσισαν να κοντραριστούν με μια μεικτή ομάδα της περιοχής.

Οι Καλαματιανοί τους νίκησαν με πρωταγωνιστές τους αδελφούς Αλησμόνη (εκ των πιονέρων του αθλήματος στην πόλη) με τον κόσμο να έχει κρεμαστεί στα δέντρα και στους γύρω λόφους, αφού δεν υπήρχαν ουσιαστικά κερκίδες. Ο διοικητής των Γερμανών ήταν έξαλλος και όρισε αμέσως την ρεβάνς. Όταν οι παίκτες της Καλαμάτας μπήκαν στο γήπεδο, είδαν πίσω από το τέρμα ένα μυδραλιοβόλο(!) και δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί ηττήθηκαν με 3-2!

Άλλωστε υπήρχε και το τραγικό παράδειγμα του 1942 στην κατεχόμενη Ουκρανία όπου διεξήχθη ο ιστορικός αγώνας μεταξύ επίλεκτων του Χίτλερ και της Ντιναμό Κιέβου. Η Γκεστάπο είχε προειδοποιήσει τους σοβιετικούς παίκτες ότι αν διενοούντο να νικήσουν, εκείνο θα ήταν και το τελευταίο τους παιχνίδι. Αυτοί δεν καταλάβαιναν τίποτε, νίκησαν και φυσικά τουφεκίστηκαν και οι 11 φορώντας τις φανέλες της ομάδας τους της Ντιναμό (!), σε μια ενέργεια εξαιρετικού ηρωϊσμου και πίστης. Η θυσία τους πέρασε μεγάλα μηνύματα και έδωσε κουράγιο σε χιλιάδες συμπατριώτες τους.

Στη Σάμο, με πάνω από 25.000 Ιταλούς στρατιώτες (αποτελούσε κομβικό σημείο) να βρίσκονται εκεί, είχε δημιουργηθεί ουσιαστικά πρωτάθλημα του νησιού με αρκετές ιταλικές ομάδες (αποτελούμενες από στρατιώτες) που έπαιζαν κυρίως κόντρα στο Βάθυλο και τον Απόλλωνα από τις ομάδες της Σάμου. Σήμερα τιμούμε όλους αυτούς που πάλεψαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι και το ποδόσφαιρο είχε δώσει το δικό του αγώνα και τον κέρδισε.

ΑΠΟ ΤΟ "WWW.SPORT24"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "EΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ(ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΕΝΟ)"

ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Είπαν το δικό τους ΟΧΙ

Η ποδοσφαιρική σεζόν 1940-41 έλαβε νωρίς ..τέλος αφού σταμάτησε από τον Οκτώβριο και οι παίκτες των ομάδων πλέον έδιναν διαφορετικές «μάχες» από αυτές που είχαν συνηθίσει να δίνουν ως τώρα στα γήπεδα. Όπως είναι λογικό κάθε αθλητική δραστηριότητα διακόπηκε και τα περισσότερα γήπεδα χρησιμοποιούνταν ως νοσοκομεία ή αποθήκες. Οι περισσότερες ομάδες αναστέλλουν την λειτουργία τους και χρησιμοποιούνται μόνο για να δίνουν φιλικά ματς με τις δυνάμεις των στρατευμάτων κατοχής.

Η ποδοσφαιρική σεζόν 1940-41 έλαβε νωρίς ..τέλος αφού σταμάτησε από τον Οκτώβριο και οι παίκτες των ομάδων πλέον έδιναν διαφορετικές «μάχες» από αυτές που είχαν συνηθίσει να δίνουν ως τώρα στα γήπεδα. Όπως είναι λογικό κάθε αθλητική δραστηριότητα διακόπηκε και τα περισσότερα γήπεδα χρησιμοποιούνταν ως νοσοκομεία ή αποθήκες. Οι περισσότερες ομάδες αναστέλλουν την λειτουργία τους και χρησιμοποιούνται μόνο για να δίνουν φιλικά ματς με τις δυνάμεις των στρατευμάτων κατοχής.

Η Ένωση Ελλήνων Αθλητών και η δράση των σωματείων

Δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, οι Έλληνες αθλητές οργανώνονται στην ΕΕΑ με με στόχο τη βοήθεια των φυλακισμένων και των φυματικών αθλητών, που γέμιζαν τότε τα δωμάτια της «Σωτηρίας». Χάρη στο συγκεκριμένο σωματείο διοργανώνονταν αρκετοί φιλικοί ποδοσφαιρικοί αγώνες για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αξιέπαινη ήταν και η πρωτοβουλία του Πανιωνίου όπου έδωσε φιλικό παιχνίδι και τα έσοδα πήγαν για την επισκευή του αντιτορπιλικού «Έλλη». Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την διάρκεια του πολέμου επιστρατεύονται 150 μέλη των «κυανέρυθρων».

Το.. αντιστασιακό ντέρμπι ΠΑΟ-ΑΕΚ

Βρισκόμαστε την άνοιξη του 1942 και ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει την ΑΕΚ σε φιλικό παιχνίδι στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας (είχε επιταχθεί από τους Γερμανούς) η οποία έχει γεμίσει από 15.500 θεατές. Οι παίκτες των δύο ομάδων είχαν κανονίσει μεγάλο μέρος από τα έσοδα να πάνε στο νοσοκομείο της Σωτηρίας όπου νοσηλεύονταν εκατοντάδες αθλητές. Ωστόσο κάπου εκεί μπήκε ο ...δάκτυλος του Γερμανού κατακτητή καθώς οι Γερμανοί όρισαν έναν Αυστριακό διαιτητή ο οποίος ήταν αξιωματικός των δυνάμεων κατοχής. Επιπλέον δεν τους επιτράπηκε να πάρουν μέρος από τα έσοδα. Η συγκεκριμένη εξέλιξη δεν άρεσε τόσο στον αρχηγό του Παναθηναϊκού Κρητικό όσο και του «δικέφαλου» Κλεάνθη Μαρόπουλου όπου και αποφάσισαν να μην αγωνιστούν . Χαρακτηριστικές είναι οι μαρτυρίες του Μαρόπουλου όπου θυμάται «Βγήκαμε στον αγωνιστικό χώρο και οι δύο ομάδες μαζί, χαιρετίσαμε τους φιλάθλους, κι αντί ν’ αρχίσουμε τον αγώνα, ανεβήκαμε στις εξέδρες κι αρχίσαμε να εξηγούμε στον κόσμο τι ακριβώς είχε γίνει. Ο κόσμος δέχτηκε τις εξηγήσεις μας. Αυτό που επακολούθησε δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε. Αγανακτισμένοι οι φίλαθλοι όρμησαν στον αγωνιστικό χώρο και κυριολεκτικά δεν άφησαν τίποτε όρθιο. Οι ξύλινες εξέδρες ξηλώθηκαν, τα δοκάρια ξεριζώθηκαν, συνθήματα υπέρ των ποδοσφαιριστών.Τα επεισόδια πήραν έκταση και γρήγορα σχηματίστηκε αντιφασιστική διαδήλωση, που έφτασε μέχρι την Ομόνοια. Οι φίλαθλοι-διαδηλωτές διαλύθηκαν μόνο με την εμφάνιση των γερμανικών δυνάμεων Κατοχής...»

Τα θύματα του πολέμου

Εκείνη την εποχή σύμφωνα με τις μαρτυρίες την καλύτερη ομάδα φέρεται ότι την είχε η ΑΕΚ η οποία είχε κατακτήσει τα πρωταθλήματα τις χρονιές 1939 και 1940 και ο πόλεμος ανέκοψε την πορεία της. Εκείνη την εποχή αγωνίζονταν στην «Ένωση» ποδοσφαιριστές όπως ο Κλέανθος Μαρόπουλος και ο Σπύρος Κοντούλης ο οποίος και σκοτώθηκε καθ οδόν για τον τοίχο της Καισαριανής. Πήδηξε από το καμιόνι όπου τον μετέφεραν μαζί με άλλους αιχμαλώτους και σκοτώθηκε από τα Γερμανικά πυρά τον Ιούνιο του 1944. Ένα μεγάλο όνομα της ποδοσφαιρικής εποχής ήταν ο Μίμης Πιερράκος του Παναθηναϊκού ο οποίος χάθηκε στα τέλη Νοεμβρίου του 1940 στην μάχη του Πόγραδετς. Ο τάφος του άλλοτε άσου του «τριφυλλιού» βρέθηκε δέκα χρόνια αργότερα στα Ηπειρωτικά σύνορα από παλιούς του συμπαίκτες και τον έφεραν στην Αθήνα. Η οικογένεια του ΠΑΟΚ έχασε και αυτή έναν δικό τους ποδοσφαιριστή καθώς τον Γενάρη του 1941 σκοτώθηκε στην Κλεισούρα ο Νίκος Σωτηριάδης του ΠΑΟΚ. Τις δικές του απώλειες είχε και ο Ολυμπιακός Βόλου με τους «ερυθρόλευκους» να θρηνούν τρία παληκάρια του ον Κυριάκο Μαυραντζούλη στην μάχη της Κλεισούρας και τους Νίκο Μαλαβέτα και Φάνη Σωτηρίου, που βρήκαν τραγικό θάνατο στη διάρκεια της κατοχής. Συγκινητική είναι η ιστορία του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκου Γόδα ο οποίος λίγο πριν εκτελεστεί στο νησάκι Λαζαρέτο στην Κέρκυρα ζήτησε και φόρεσε την εμφάνιση του Ολυμπιακού λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή.

Ξεχωριστά κατορθώματα

Οι αθλητές δεν ήταν απλά μέλη των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων αλλά μερικοί από αυτούς είχαν φτιάξει τις δικές τους αντιστασιακές ομάδες όπως αυτή του αθλητή του Ηρακλή Γιώργου Ιβανόφ (από αυτόν πήρε το όνομα του το γήπεδο μπάσκετ των «κυανόλευκων»). Σε αυτή συμμετείχε και ο Μιχάλης Παπάζογλου του Παναθηναϊκού. Μάλιστα ο αθλητής του «τριφυλλιού» συνελήφθη και δραπέτευσε λίγο αργότερα με την βοήθεια των Καλαφάτη και Γιαννάτου (Ιδρυτές του Παναθηναϊκού σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ αντίστοιχα).Η ομάδα έδινε πληροφορίες στους 'Αγγλους και οργάνωνε σαμποτάζ. Κατάφεραν με συνεργάτες στο ναύσταθμο να καταστρέψουν 30 αεροπλάνα των Γερμανών και να βυθίσουν με νάρκες τρία ελαφρά πολεμικά πλοία. Τον δικό του ξεχωριστό ρόλο στην αντίσταση έπαιξε και ο διευθυντής του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας Αντώνης Βρεττός ο οποίος είχε μετατρέψει κάποιους απρόσιτους χώρους του γηπέδου σε χώρους αντίστασης όπου μαζεύονταν και άκουγαν τα νέα από «λαθραία» ραδιόφωνα.Όμως μια πράξη του Βρεττού που πέρασε στην ιστορία είναι η ύψωση της Σημαίας της Ελευθερίας στο γήπεδο της Λεωφόρου. Στις 8 Οκτωβρίου του 1944 λίγο πριν από την αποχώρηση των Γερμανών στην Αθήνα, περίοδο κατά την οποία οι βασανισμοί πατριωτών είχαν ενταθεί στις φυλακές Αβέρωφ απέναντι από το γήπεδο, οι Αθηναίοι διάβασαν έκπληκτοι έξω από τη Λεωφόρο την ανακοίνωση: «Την προσεχή Κυριακή μέγας ποδοσφαιρικός αγών Παναθηναϊκού - Αγγλικής Αεροπορίας. Ζήτω η Ελευθερία».

Ελληνοιταλικό πρωτάθλημα στην Σάμο

Η Σάμος ήταν κομβικό γεωγραφικό σημείο για τις Ιταλικές κατοχικές δυνάμεις για αυτό τον λόγο και είχαν στείλει 25.000 Ιταλούς στρατιώτες. Οι «γείτονες» είχαν δημιουργήσει ένα εσωτερικό πρωτάθλημα από τις εξής ομάδες : «Αλτελιρία», «Τζένιο», «Κουαρτιέρο», «Σουσουστέντσα», Υγειονομική ομάδα, και στο Καρλόβασι η «Οττάβα». Με αυτές διασταύρωναν συχνά πυκνά τα ξίφη τους οι Ελληνικές ομάδες Βάθυλος και Απόλλων.

Από τον ιστοτόπο "www.gazzetta.gr"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ"

ΚΙΛΕΛΕΡ

Η Εξέγερση του Κιλελέρ

Αιματηρά επεισόδια, που συνέβησαν στις 6 Μαρτίου 1910 και εντάσσονται στη μακρά ιστορία του αγροτικού ζητήματος στη Θεσσαλία. Παρότι έλαβαν χώρα κατά κύριο λόγο στην Λάρισα, πήραν το όνομά τους από το χωριό Κιλελέρ (σήμερα Κυψέλη), από το οποίο δόθηκε το έναυσμα. Η επέτειος αυτή τιμάται κάθε χρόνο και αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ελληνικής αγροτιάς, που έχει την ευκαιρία να προβάλει τα αιτήματά της.
Το αγροτικό ζήτημα στη Θεσσαλία εμφανίζεται οξυμένο από την επαύριο της ένταξης της περιοχής στην ελληνική επικράτεια το 1881. Οι κολίγοι υπήρξαν οι χαμένοι της ενσωμάτωσης και οι τσιφλικάδες οι μεγάλοι κερδισμένοι. Το λάθος των κυβερνήσεων εκείνης της εποχής ήταν ότι εφάρμοσαν το βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο, που ίσχυε στην Παλαιά Ελλάδα, παραγνωρίζοντας τα δικαιώματα των κολίγων, βάσει του οθωμανικού δικαίου.
Επί Τουρκοκρατίας, οι τσιφλικάδες είχαν μόνο το δικαίωμα εισπράξεως των προσόδων επί των μεγάλων εκτάσεων που κατείχαν, ενώ οι κολίγοι είχαν πατροπαράδοτα δικαιώματα επί των κοινόχρηστων χώρων του τσιφλικιού (επί της γης, των οικιών, των δασών και των βοσκοτόπων). Με τη νέα κατάσταση, οι έλληνες πλέον τσιφλικάδες, που διαδέχθηκαν τους οθωμανούς, είχαν δικαιώματα απόλυτης κυριότητας σε όλη την ιδιοκτησία τους, ενώ οι κολίγοι είχαν περιπέσει σε καθεστώς δουλοπαροίκου.
Οι κολίγοι διεκδίκησαν μαχητικά την επαναφορά των πραγμάτων στο προηγούμενο καθεστώς, ενώ έθεταν και θέμα απαλλοτριώσεων. Ο εκσυγχρονιστής Χαρίλαος Τρικούπης, που κυριαρχούσε στην πολιτική σκηνή, ήταν αντίθετος με τη διανομή της γης στους κολίγους, γιατί δεν ήθελε να χάσει τους ξένους επενδυτές και την εισροή νέων κεφαλαίων στην Ελλάδα.
Η κατάσταση άλλαξε δραματικά στην αυγή του 20ου αιώνα, με την ίδρυση των πρώτων αγροτικών συλλόγων σε Λάρισα, Καρδίτσα και Τρίκαλα. Με τη βοήθεια φωτισμένων αστών της εποχής, οι κολίγοι υιοθέτησαν σύγχρονες μορφές πάλης (μαζικές κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια στις μεγάλες πόλεις, ψηφίσματα σε Κυβέρνηση, Βουλή και Βασιλιά κ.ά.). Η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα από όργανο των τσιφλικάδων το 1907 χαλύβδωσε το αγωνιστικό τους φρόνημα.
Στις αρχές του 1910, κύριο αίτημα των κολίγων ήταν η απαλλοτρίωση της γης και η διανομή των τσιφλικιών στους καλλιεργητές της, πάνω στη βάση της μικρής οικογενειακής ιδιοκτησίας. Η χώρα βρισκόταν υπό τον αστερισμό του Στρατιωτικού Συνδέσμου και πρωθυπουργός ήταν ο «υπηρεσιακός» Στέφανος Δραγούμης.
Οι κολίγοι είχαν προγραμματίσει το Σάββατο 6 Μαρτίου πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα, με αφορμή τη συζήτηση του αγροτικού νομοσχεδίου στη Βουλή. Από νωρίς το πρωί άρχισαν να συρρέουν στην πόλη διαδηλωτές από τα γύρω χωριά. Στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ, κάπου 200 χωρικοί θέλησαν να επιβιβασθούν σε τρένο χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο. Ο διευθυντής των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων, Πολίτης, που επέβαινε στο τρένο, τους το αρνήθηκε. Οι χωρικοί οργίστηκαν κι άρχισαν να λιθοβολούν το συρμό, σπάζοντας τα τζάμια των βαγονιών.
Το τρένο απομακρύνθηκε, αλλά σε απόσταση ενός χιλιομέτρου επαναλαμβάνονται οι ίδιες σκηνές από ομάδα 800 χωρικών. Οι άνδρες της στρατιωτικής δύναμης που ευρίσκοντο εντός του τρένου και μετέβαιναν στη Λάρισα για το συλλαλητήριο, διατάχθηκαν από τον επικεφαλής τους να πυροβολήσουν στον αέρα για εκφοβισμό. Οι χωρικοί εξαγριώνονται και τους επιτίθενται με πέτρες και ξύλα. Οι στρατιώτες ξαναπυροβολούν, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο ή κατ' άλλους τέσσερις χωρικοί και να τραυματισθούν πολλοί. Ανάλογα επεισόδια έγιναν και στο χωριό Τσουλάρ (σήμερα Μελία), με δύο νεκρούς χωρικούς και 15 τραυματίες.
Οι συμπλοκές μεταξύ άοπλων διαδηλωτών και δυνάμεων καταστολής επεκτάθηκαν και στη Λάρισα, όταν οι αγρότες πληροφορήθηκαν τα αιματηρά επεισόδια στο Κιλελέρ και το Τσουλάρ. Δύο κολίγοι έπεσαν νεκροί, όταν το ιππικό ανέλαβε δράση. Το συλλαλητήριο έγινε, τελικά, με ειρηνικό τρόπο στις 3 το μεσημέρι στην Πλατεία της Θέμιδος. Ο φοιτητής Γεώργιος Σχοινάς διάβασε το ψήφισμα της συγκέντρωσης, που απεστάλη στη Βουλή και την Κυβέρνηση. Οι αγρότες ζητούσαν άμεση ψήφιση του νομοσχεδίου για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών, ενώ εξέφρασαν τη βαθιά λύπη και οδύνη τους «για την άδικον επίθεσιν κατά του φιλήσυχου και νομοταγούς λαού, ής θύματα υπήρξαν άοπλοι και αθώοι λευκοί σκλάβοι της Θεσσαλίας».
Για τις ταραχές στο Κιλελέρ, στο Τσουλάρ και τη Λάρισα, πολλά άτομα συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν. Αρκετοί αγρότες αθωώθηκαν στη συνέχεια με βουλεύματα, ενώ συνολικά 62 διαδηλωτές παραπέμφθηκαν σε δίκη. Αθωώθηκαν όλοι στις 23 Ιουνίου 1910, σε μια προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης.
Η εξέγερση του Κιλελέρ ξεσήκωσε κύμα συμπάθειας σε όλη τη χώρα, ενώ αυξήθηκε η κοινωνική πίεση για την επίλυση του αγροτικού ζητήματος. Η πολιτική εξουσία δεν μπορούσε άλλο να κλείνει τα μάτια. Το πρώτο δειλό βήμα για τη λύση του προβλήματος έγινε το 1911 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που διαδέχθηκε τον Στέφανο Δραγούμη στην πρωθυπουργία. Πάρθηκαν ορισμένα νομοθετικά μέτρα υπέρ των κολίγων, αλλά απαλλοτριώσεις δεν έγιναν κι ένας λόγος ήταν οι πόλεμοι που ακολούθησαν. Μόνο μετά το 1923, όταν το πρόβλημα της αποκατάστασης των προσφύγων έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις, άρχισαν από την κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα απαλλοτριώσεις τσιφλικιών σε μεγάλη κλίμακα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΙΛΕΛΕΡ"

Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η ελληνική μυθολογία αναφέρει ότι πριν από χιλιετίες η ανθρώπινη φυλή είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο ύβρεως – όπως και σήμερα – που ο βασιλιάς των θεών, Δίας, αποφάσισε να την αφανίσει. Έτσι, έστειλε κατακλυσμό στη γη που σκότωσε τους ανθρώπους. Σώθηκε, όμως, ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα. Η Πύρρα ήταν κόρη του Επιμηθέα (υιός του Τιτάνα Ιαπετού και της Ωκεανίδας Κλυμένης, συμβόλιζε την απερισκεψία) και της Πανδώρας.

Η Πανδώρα ήταν η πρώτη θνητή γυναίκα την οποία έπλασε από πηλό ο θεός Ήφαιστος. Η Πανδώρα άνοιξε, παρά την απαγόρευση των θεών, το σφραγισμένο πιθάρι που περιείχε όλα τα δεινά τα οποία σκορπίστηκαν ανάμεσα στους ανθρώπους. Παρατηρείται εδώ ομοιότητα με τους πρωτόπλαστους της Βίβλου που έπλασε ο Θεός!!! Τον ρόλο του κουτιού της Πανδώρας στην Βίβλο έχει το απαγορευμένο μήλο που και αυτό ανάγεται στα χρυσά μήλα των Εσπερίδων της αρχαιοελληνικής μυθολογίας που ήταν γαμήλιο δώρο της Γαίας (Γης) προς την σύζυγο του Δία, Ήρα και τα οποία φύλαγαν οι νύμφες Εσπερίδες (κόρες της Νύκτας και του Έσπερου)!!!
Ο Δευκαλίωνας ήταν υιός του Τιτάνα Προμηθέα ο οποίος ήταν υιός του Ιαπετού (υιός του Ουρανού και της Γης) και αδελφός του Άτλαντα (ο Τιτάνας που κρατούσε τον ουρανό), του Επιμηθέα και του Μενοίτιου (ο πατέρας του Πατρόκλου).

Επί τη ευκαιρία, ο Προμηθέας θεωρείτο μεγάλος ευεργέτης της ανθρώπινης φυλής, γιατί έκλεψε την φωτιά από τους θεούς (τον θεό Ήφαιστο) και την έδωσε στους ανθρώπους. Για την κλοπή αυτή τιμωρήθηκε από τον Δία που τον έδεσε σε έναν βράχο του Καυκάσου (οι αρχαίοι Έλληνες είχαν φτάσει ακόμα και εκεί) όπου ένας αετός ερχόταν κάθε μέρα και του έτρωγε το συκώτι το οποίο αναγεννιόταν. Τελικά, ο ημίθεος Ηρακλής τον απελευθέρωσε. Οι αρχαίοι Έλληνες με τον μύθο αυτό δείχνουν, πέρα από το γεγονός ότι είχαν φθάσει στον Καύκασο, ότι γνώριζαν πως το συκώτι έχει αναγεννητική ικανότητα, κατί που έχει αποδείξει η σύγχρονη ιατρική!
Επιστρέφοντας στον Δευκαλίωνα, αυτός σώθηκε από τον μεγάλο κατακλυσμό, γιατί κατά την διάρκειά του είχε κλειστεί – μαζί με την σύζυγό του Πύρρα – σε ένα κιβώτιο, στην κορυφή του όρους Παρνασσός. Έτσι, το ανθρώπινο γένος δεν εξαφανίστηκε ολοκληρωτικά. Έπειτα από συμβουλή του Δία, ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα έριχναν μια πέτρα προς τα πίσω τους καθώς περπατούσαν. Κάθε πέτρα που έριχνε ο Δευκαλίωνας γινόταν άνδρας και κάθε πέτρα που έριχνε η Πύρρα γινόταν γυναίκα (το σημείο με τις πέτρες θυμίζει τους στρατιώτες που φύονταν από το έδαφος, στον μύθο του Ιάσονα).
Ο Δευκαλίωνας έγινε βασιλιάς της Φθίας στην Θεσσαλία και απέκτησε με την γυναίκα του τρία παιδιά, τον Αμφικτύονα, την Πρωτογένεια (το όνομα δεν είναι τυχαίο – όπως και τα περισσότερα αρχαιοελληνικά ονόματα) και τον Έλληνα! Από τον Έλληνα δημιουργήθηκε η ελληνική φυλή!!! Στον μύθο αυτό φαίνεται και το γεγονός του κατακλυσμού που προφανώς είναι ο ίδιος με τον κατακλυσμό του Νώε που περιγράφει η Καινή διαθήκη!!! Σημειώνεται ότι αναφορές για μεγάλο κατακλυσμό υπάρχουν και σε άλλα αρχαία κείμενα. Το γεγονός ότι ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα κλείστηκαν σε ένα κιβώτιο, θυμίζει την κιβωτό στην οποία κλείστηκε ο Νώε – όπως αναφέρεται στην Βίβλο!!! Ο κατακλυσμός αυτός θεωρείται ότι ήταν πραγματικό γεγονός και έχει βρεθεί στην Ασία και η υποτιθέμενη κιβωτός!
 Στην πραγματικότητα ο κατακλυσμός ίσως να σχετίζεται με την τήξη των πάγων στο τέλος της περιόδου των παγετώνων. Άρα, αυτό επιβεβαιώνει την προϊστορική ύπαρξη των Ελλήνων που αποτύπωσαν στον μύθο το γεγονός του κατακλυσμού. Έρευνες επιστημόνων έδειξαν πως στις περιοχές γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα συνέβη κατακλυσμός κάπου το 5600 π.Χ. Επίσης συνέβη κατακλυσμός και πριν από 75000 έτη, όταν τεράστιοι όγκοι ύδατος (ισοδύναμοι με 400 φορές τον όγκο των καταρρακτών του Νιαγάρα) ξεχύθηκαν από τα στενά του Βοσπόρου. Η ελληνική φυλή υπήρχε από τους προϊστορικούς χρόνους.

Αξίζει να αναφερθεί πως η ελληνική μυθολογία δίνει πολλά στοιχεία για την μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού.
 Οι μύθοι του Ηρακλή τον αναφέρουν να ταξιδεύει σε διάφορες χώρες εκτός της Ελλάδος όπως στον Καύκασο (βλ. πριν που έσωσε τον Προμηθέα δεσμώτη), στην Αίγυπτο (εκεί σκότωσε τον βασιλιά Βούσιρη), στη Λιβύη όπου σκότωσε τον γίγαντα Ανταίο και συνάντησε τους Πυγμαίους (!), στην Ισπανία (πήρε τα βόδια του βασιλιά Γηρυόνη) και στο Γιβραλτάρ ή ``ηράκλειες στήλες΄΄ όπως τις έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Εκεί χώρισε στη μέση τα δύο βουνά που ένωναν την Ευρώπη με την Αφρική. Επίσης, πήγε και στο όρος Αβεντίνο της Ιταλίας όπου σκότωσε τον ληστή Κάκο, υιό του Ηφαίστου. Σημειώνεται ότι το όρος Αβεντίνο είναι ένας από τους 7 λόφους της Ρώμης. Άρα, πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες ίδρυσαν την Ρώμη!!!
Ο ήρωας των αρχαίων Ελλήνων Ιάσων ταξίδεψε με τους Αργοναύτες στην Κολχίδα για να πάρει το χρυσόμαλλο δέρας. Η Κολχίδα ήταν περιοχή στα νοτιοανατολικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας – στη σημερινή Γεωργία! Στο ταξίδι του από τη μυθολογία φαίνεται ότι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν θαλασσοπόροι και είχαν φθάσει παντού.
Ο Ιάσων επισκέφτηκε και την πόλη Κύζικο στον Ελλήσποντο (Δαρδανέλια). Για την Κύζικο σημειώνεται ότι ήταν αποικία της Μιλήτου (η Μίλητος ήταν ελληνική αποικία στην Μ. Ασία) από τον 7ο αιώνα π.Χ. Η αργοναυτική εκστρατεία του Ιάσονα μάλλον έγινε στα τέλη του 13ου αιώνα π.Χ. Ο Ερατοσθένης αναφέρει ότι έγινε το έτος 1225 π.Χ. και ο Καλλίμαχος το 1169 π.Χ. Η μυθολογία προφανώς αναφέρεται στα πρώτα θαλάσσια ταξίδια των αρχαίων Ελλήνων σε άγνωστες περιοχές στις οποίες συναντούσαν συχνά επιθετικούς λαούς. Εκεί ίδρυσαν και τις πρώτες τους αποικίες. Είναι εμφανές ότι στα παραπάνω μέρη είχαν ταξιδέψει οι αρχαίοι Έλληνες.
Στην αρχαιοελληνική παράδοση είναι γνωστά τα έπη του Ομήρου: Ιλιάδα και Οδύσσεια, καθώς και διάφορες ιστορίες σχετικά με την τύχη των Αχαιών (φυλή των αρχαίων Ελλήνων) ηρώων που συμμετείχαν στον τρωικό πόλεμο. Ένα παράδειγμα ήταν ο βασιλιάς του Άργους, Διομήδης, υιός του βασιλιά της Αιτωλίας, Τυδέα. Στον τρωικό πόλεμο, ο Διομήδης συμμετείχε με 80 πλοία (!) και ήταν ο πιο ανδρείος ήρωας, μετά τον Αχιλλέα. Ο Διομήδης μετά τον τρωικό πόλεμο επέστρεψε στο Άργος. Όμως, προδομένος από την σύζυγό του, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα του και να φύγει με τους συντρόφους του στην Ιταλία, σε ελληνική αποικία της Απουλίας όπου και έγινε βασιλιάς. Η Απουλία είναι περιοχή της νοτιοδυτικής Ιταλίας. Στην αρχαιότητα στην Απουλία υπήρχαν πολλές ελληνικές αποικίες και ακόμα και σήμερα σε πολλά χωριά της περιοχής οι κάτοικοι μιλούν την ελληνική γλώσσα με τοπικό ιδίωμα! Στην Απουλία ο Διομήδης αντιμετώπισε σε μονομαχία τον Αινεία.

Ο Αινείας ήταν μυθικός ήρωας της Τροίας και 2ος μεγαλύτερος ήρωας μετά τον Τρώα Έκτορα. Μετά την κυρίευση της Τροίας από τους Αχαιούς, ο Αινείας – σύμφωνα με την παράδοση – κατέφυγε με τους συντρόφους του στο Λάτιο, μια περιοχή της κεντρικής Ιταλίας στην οποία αργότερα χτίστηκε η Ρώμη. Δηλαδή ο Αινείας ήταν ο μυθικός και ίσως και ο πραγματικός γενάρχης των Ρωμαίων και ο ιδρυτής της Ρώμης. Οι Ρωμαίοι αναφέρουν ως ιδρυτές της Ρώμης τον Ρώμο ή αλλιώς Ρέμο και τον Ρωμύλο που σαν τον Ταρζάν τους γαλούχησε μια λύκαινα! Οι Ρωμαίοι είχαν και άλλο μύθο που αναφέρει πως η Ρώμη ιδρύθηκε από τους Σαβίνους, έναν αρχαίο λαό της κεντρικής Ιταλίας (Λάτιο) που κατοικούσε κοντά στην Ρώμη. Προφανώς οι ρωμαϊκοί μύθοι είναι φανταστικοί και δημιουργήθηκαν από τον φθόνο των Ρωμαίων που δεν ήθελαν να παραδεχθούν ότι την χώρα τους αποίκισαν πρώτοι οι Έλληνες. Αυτό γιατί ο Αινείας ήταν Έλληνας, αφού στην πραγματικότητα οι Τρώες ήταν Έλληνες!!! Ουδείς δεν αναφέρει ότι η Τροία ήταν ελληνική αποικία στην περιοχή Τρωάδα της Μ. Ασίας!
 Οι Έλληνες αποκαλούσαν την Τροία: Ίλιον. Η ονομασία Ίλιον προέρχεται από τον βασιλιά της Τροίας Ίλο ο οποίος ήταν υιός του Τρώα και της Καλλιρρόης (96) και παππούς του Πριάμου. Ο Πρίαμος ήταν υιός του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα και ήταν βασιλιάς της Τροίας κατά τον τρωικό πόλεμο. Σκοτώθηκε από τον υιό του Αχιλλέα Νεοπτόλεμο.
Η Τροία ιδρύθηκε από τον μυθικό ήρωα (το μυθικός δεν σημαίνει πάντοτε φανταστικός) Δάρδανο από την Θράκη.

Από αυτόν η αποικία έλαβε το αρχικό όνομα Δαρδανία ή Δάρδανος. Πάντως, η Δάρδανος, ιστορικά, ήταν αποικία της ελληνικής φυλής των Αιολέων που κατέβηκε από τον βορά τον 21ο αιώνα π.Χ. Από τον Δάρδανο προέρχεται και το όνομα των Δαρδανελίων (Ελλήσποντος). Σύμφωνα με αρχαιολογικές μελέτες η ίδρυση της Τροίας χρονολογείται το 3200 π.Χ. Άρα, αυτό ενισχύει την άποψη ότι οι Έλληνες είχαν ξεκινήσει πολύ πρώιμα τους αποικισμούς περιοχών. Η Τροία έλαβε το όνομά της από τον βασιλιά της Τρώα. Ο υιός του Τρώα και της Νύμφης Καλλιρρόης (96) ήταν ο Γανυμίδης, αδελφός του βασιλιά της Τροίας, Ίλου (βλ. πριν). Ο Γανυμήδης ήταν ο ομορφότερος νέος της γης τον οποίο ερωτεύτηκε ο Δίας και μεταμορφωμένος σε αετό τον απήγαγε στον Όλυμπο όπου τον έκανε οινοχόο (κερνούσε νέκταρ) των θεών!!! Τελικά, ο Δίας τον μεταμόρφωσε σε αστερισμό τον οποίο αποκαλούμε σήμερα Υδροχόο. Γανυμήδης ονομάστηκε και ο δορυφόρος του πλανήτη Δία. Αλλά και οι Τρώες έγιναν ομάδα αστεροειδών που επηρεάζονται από την έλξη του Δια!
Επιστρέφοντας στην Τροία, ήταν μια εύπορη ελληνική αποικία που είχε αναπτύξει το θαλάσσιο εμπόριο. Είχε εμπορικές σχέσεις με τις Μυκήνες από τον 13ο αιώνα π.Χ. Στα μέσα του αιώνα αυτού έγινε και ο πόλεμος των συμμαχικών ελληνικών πόλεων με τους Τρώες. Γενικά, πόλεμοι μεταξύ ελληνικών πόλεων ήταν συνηθισμένοι. Ο αρχηγός των Αχαιών στον τρωικό πόλεμο ήταν ο Αγαμέμνονας ο οποίος ήταν αδερφός του βασιλιά της Σπάρτης, Μενέλαου [ βλ. Σημειώσεις το (84) ] του οποίου την γυναίκα απήγαγε από την Σπάρτη ο Πάρις (84), δίδοντας την αφορμή για τον τρωικό πόλεμο. Ο Αγαμέμνων θεωρείται μάλλον υπαρκτό πρόσωπο – βασιλιάς των Μυκηνών – που έζησε το διάστημα 1200 – 1150 π.Χ. (στις Μυκήνες έχει βρεθεί και νεκρική μάσκα που αποδίδεται στον Αγαμέμνονα). Στον τρωικό πόλεμο συμμετείχε και ο βασιλιάς της Μαγνησίας (αρχαία πόλη στην Θεσσαλία) Φιλοκτήτης ο οποίος μετά την πτώση της Τροίας πήγε στην Ιταλία όπου ίδρυσε πολλές πόλεις!!! Πίσω από τον μύθο αυτό διακρίνεται ο αποικισμός της Ιταλίας από τους Έλληνες που άρχισε τον 13ο αιώνα π.Χ. και ίσως πιο πριν.
Επί τη ευκαιρία ο Φιλοκτήτης ήταν αυτός που σκότωσε τον Πάρη με ένα από τα δηλητηριασμένα βέλη που του είχε χαρίσει ο Ηρακλής. Ο τρωικός πόλεμος ήταν πραγματικό γεγονός που έγινε μάλλον το 1250 π.Χ. μεταξύ των Ελλήνων (Αχαιών) και των Τρώων, στο Ίλιον (Τροία). Κατά την μυθολογία, στην Σικελία έφτασε και ο Δαίδαλος με τα φτερά του (είδος πτητικής μηχανής) από την Κρήτη. Σημειώνεται ότι στην Κρήτη υπήρχε ανεπτυγμένος πολιτισμός από το 2800 π.Χ. (εποχή του χαλκού), ίσως και πιο πριν. Η Σικελία ίσως είναι το νησί των Κυκλώπων που περιγράφει ο Όμηρος στην Οδύσσεια. Στο έργο αυτό αντικατοπτρίζονται οι εξερευνήσεις και η ίδρυση αποικιών από τους αρχαίους Έλληνες στην Μεσόγειο (Κάτω Ιταλία, βόρειο Αφρική) τον 13ο αιώνα π.Χ.. Τις δυσκολίες στις εξερευνήσεις αντικατοπτρίζει και ο ίδιος ο τρωικός πόλεμος.
Πίσω από τις διάφορες ιστορίες και τους μύθους, αποκαλύπτεται το γεγονός ότι πολύ πρώιμα οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ιδρύσει αποικίες και είχαν επισκεφτεί κυρίως παράκτιες περιοχές της Μεσογείου (Μ. Ασία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και βόρειο Αφρική), καθώς και της Μαύρης Θάλασσας. Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν ``Εσπερία΄΄ την Ιταλία και την Ισπανία. Οι παραπάνω ιστορίες δείχνουν, λοιπόν, ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κατακτήσει τον κόσμο ήδη από τον 13ο αιώνα π.Χ., αν και ο γράφων πιστεύει ότι το έκαναν πιο πριν, το 3000 π.Χ.! Παρακάτω, ο αποικισμός που θα αναφερθεί ως ``δεύτερος αποικισμός΄΄ και θα τοποθετηθεί στον 8ο αιώνα π.Χ., είναι ο ``επίσημος΄΄ αποικισμός των Ελλήνων. Στην πραγματικότητα άρχισε ίσως και 22 αιώνες πιο πριν!!!
Πριν το 2000 π.Χ. οι Έλληνες ονομάζονταν ``Πελασγοί΄΄ και οι νησιώτες ``Αιγαίοι΄΄. Γνωστός από το 3000 π.Χ. (εποχή του χαλκού) ήταν ο κυκλαδικός και ο μινωικός (κρητικός) πολιτισμός. Πάντως, ο ελληνικός πολιτισμός άρχισε παλαιοτέρα. Αρχαιολογικές έρευνες ανακάλυψαν ανεπτυγμένο πολιτισμό στη νεολιθική εποχή (6000 – 2800 π.Χ.) σε πολλούς ελληνικούς οικισμούς, όπως για παράδειγμα της Μήλου. Τα παλαιοτέρα, όμως, αρχαιολογικά ευρήματα ανάγονται στα παλαιολιθικά χρόνια (700000 – 8500 π.Χ.), με αρχαιότερο εύρημα τον παγκοσμίως γνωστό ``άνθρωπο των Πετραλώνων΄΄ που βρέθηκε στο σπήλαιο των Πετραλώνων της Χαλκιδικής. Ήταν ένας σκελετός ανδρός περίπου 30 – 35 ετών (γέρος για την εποχή του) ο οποίος έζησε περίπου το 600000 π.Χ. (αν και υπάρχουν διαφωνίες για την ακριβή χρονολόγηση του σκελετού και το αν ανήκει πράγματι στον άνθρωπο του Νεάντερταλ που θεωρείται αποκομμένο είδος από τον σύγχρονο ``άνθρωπο σοφό΄΄). Επίσης, στο σπήλαιο Φράγχθι της Αργολίδας βρέθηκαν ανθρώπινα ευρήματα που ανάγονται περίπου στο 17000 π.Χ. που ανάγονται στο τέλος την παλαιολιθικής εποχής και συγκεκριμένα στην τελευταία φάση της ``Βουρμίας περιόδου΄΄ που είναι η τελευταία περίοδος των παγετώνων.
Στην περιοχή Αρεόπολη της Μάνης βρέθηκε κρανίο που χρονολογείται στο 150000 π.Χ. Παλαιολιθικά ευρήματα βρέθηκαν και αλλού όπως εργαλεία στις όχθες του ποταμού Λούρου και του ποταμού Πηνειού που χρονολογούνται μεταξύ 50000 – 35000 π.Χ. Σημαντικότατο εύρημα είναι και ο περίφημος ``πέλεκυς της Σιάτιστας΄΄ που ανήκει στο 100000 π.Χ. Η Σιάτιστα είναι πόλη στον νομό Κοζάνης. Παλαιολιθικά ευρήματα βρέθηκαν και στην αρχαία θεσσαλική πόλη Φερές (κοντά στο σημερινό Βελεστίνο) που αναφέρεται από τον Όμηρο ότι συμμετείχε στον τρωικό πόλεμο (μέσα 13ου αιώνα π.Χ.) και επίσης οι κάτοικοί της τιμούσαν την Φεραία Άρτεμη. Οι Φερές πήραν το όνομά τους από τον ήρωα Φέρη που ήταν υιός του Κρηθέα. Ο Κρηθεύς ήταν υιός του Αιόλου και ιδρυτής της πόλης Ιωλκού στον Παγασητικό κόλπο, της πατρίδας του Ιάσονα (μάλιστα το ένα από τα δύο παιδιά του Ιάσονα με την Μήδεια λεγόταν Φέρης). Ο Αίολος ήταν γενάρχης των Αιολέων, υιός του Έλληνα και της νύμφης Ορσηίδας.
Τα παραπάνω δείχνουν ότι η Ελλάδα κατοικήθηκε από το 700000 π.Χ. (αρχή της παλαιολιθικής εποχής) και καταγεγραμμένα σημασία ανεπτυγμένου πολιτισμού υπάρχουν από το 3000 π.Χ. (αρχή της εποχής του χαλκού) στην Κρήτη και στις Κυκλάδες. Οι Έλληνες ήδη από τη νεολιθική εποχή χρησιμοποιούσαν όπλα και εργαλεία. Ασχολούνταν αρχικά με το κυνήγι και τη αλιεία και μετά με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Από το 6000 π.Χ. χρησιμοποιούσαν δρεπανοειδή εργαλεία για την γεωργία και την εκχέρσωση εδαφών. Επίσης, χρησιμοποιούσαν μυλόπετρα για το άλεσμα, κεραμικά, εργαλεία από χαλαζία, και τσέρι (σκληρή πέτρα) με λεπίδες από οστά ζωών. Στο νησί της Μήλου, στις Κυκλάδες, βρέθηκαν ευρήματα που ανήκουν στη μεσολιθική εποχή (8500 – 6000 π.Χ.) με πιο εντυπωσιακά τα εργαλεία από οψιδιανό. Ο οψιδιανός είναι ηφαιστειογενές υαλώδες πέτρωμα με στιλπνό μαύρο χρώμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ"