ΑΝΕΚΔΟΤΑ και ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε: «Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων».
Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να φυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Έβαλε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε: «Κανένα κακό να μη μπει στο σπίτι αυτό». Ο Διογένης διάβασε την επιγραφή και απόρησε: «Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από που θα μπει;»
Ο Μέγας Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό: «Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απʼ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;» Οι απεσταλμένοι απάντησαν: «Γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο» Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας: «Ας μʼαφήσει λοιπόν και να είμαι και να φαίνομαι έντιμος».
Παρακινούσαν τον Φίλιππο της Μακεδονίας να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε: «Δεν είστε καλά! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σʼάλλα μέρη;»
Είπαν στον Σωκράτη ότι κάποιος έλεγε άσχημα λόγια γιʼ αυτόν. Ο Σωκράτης απάντησε: «Καθόλου παράδοξο. Ποτέ του δεν έμαθε να λέει καλά λόγια».
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν».
Ρώτησαν τον φιλόσοφο Στίλπωνα, αν υπάρχει κάτι πιο ψυχρό από ένα άγαλμα. «Ναι» είπε, «ένας αναίσθητος άνθρωπος».
Ένα φίδι τυλίχθηκε γύρω από το κλειδί μιας πόρτας. Οι μάντεις χαρακτήρισαν το γεγονός θαύμα. Ο Λεωτυχίδης όμως, βασιλιάς της Σπάρτης, θεώρησε αδικαιολόγητο τον χαρακτηρισμό.
«Για μένα θαύμα θα ήταν», είπε «αν τυλιγόταν το κλειδί γύρω από το φίδι και όχι το φίδι γύρω από το κλείδι».
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιό του. Ο φιλόσοφος ζήτησε ως αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό. «Με τόσα χρήματα», είπε, «θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο». «Αγόρασε», είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο».
Η Ξανθίππη λέει στον Σωκράτη: «Άδικα σε καταδίκασαν σε θάνατο»
Κι ο Σωκράτης: «Αλίμονο αν η καταδίκη μου ήταν δίκαιη»
Ο Πλάτωνας επέπληξε κάποιον γιατί έπαιζε κύβους. Εκείνος δικαιολογήθηκε: «Τα ποσά που παίζω στο παιχνίδι είναι ασήμαντα»
Ο Πλάτωνας του παρατήρησε: «Η συνήθεια όμως να παίζεις δεν είναι καθόλου κάτι ασήμαντο».
Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στον Σωκράτη και στην συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. Ο Σωκράτης ατάραχος είπε: «Η Ξανθίππη κάνει ότι και ο Δίας: πρώτα βροντά και ύστερα βρέχει».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΕΚΔΟΤΑ και ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"

Dimitri Mitropoulos conducts New York Philharmonic in rehearsal and concert

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Dimitri Mitropoulos conducts New York Philharmonic in rehearsal and concert"

Δημήτρης Μητρόπουλος (1896 - 1960)

Βιογραφικό σημείωμα

Γράφει ο Ιάσων Δημητριάδης
[Χριστοδούλου Ν.,
Δημήτρης Μητρόπουλος – Αφιέρωμα, Αθήνα 1996]

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος ανήκει στους μεγαλύτερους μαέστρους της ιστορίας. Από πολύ νέος, αρχικά ως συνθέτης και στη συνέχεια κυρίως ως διευθυντής της Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών, υπήρξε πρωτεργάτης της ελληνικής μουσικής. Από το 1930 ξεκίνησε τη μεγάλη διεθνή του σταδιοδρομία που τον οδήγησε τελικά στις ΗΠΑ ως μουσικό διευθυντή της Συμφωνικής της Μιννεάπολης και στη συνέχεια διευθυντή της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης. Παράλληλα διηύθυνε πολλές από τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου.

Θαυμάστηκε για τη δύναμη και την πρωτοτυπία των ερμηνειών του, στις οποίες ιδιαίτερη θέση κατέχουν ερμηνείες μεγάλων γερμανών και ρομαντικών συνθετών, συνθετών του 20ου αιώνα, όπερας. Η διευθυντική του τεχνική, κυρίως χωρίς χρήση μπαγκέτας, υπήρξε απόλυτα προσωπική και παραστατική, με εκφραστική χειρονομία. Ήταν φημισμένος για τη μοναδική του μνήμη- διηύθυνε πάντοτε, ακόμη και στις δοκιμές, χωρίς παρτιτούρα το ευρύτατο ρεπερτόριό του.

Διηύθυνε πάνω από δύο χιλιάδες συναυλίες. Υπήρξε αφοσιωμένος και εμπνευσμένος υποστηρικτής της μουσικής του 20ου αιώνα και των συγχρόνων του συνθετών, τόσο των γνωστών, όσο και των νέων, ακόμη και παρά τις αντιδράσεις ορισμένες φορές του κοινού και των διοικήσεων των ορχηστρών. Παρουσίασε περισσότερα από ογδόντα έργα σε πρώτη εκτέλεση (των Χίντεμιτ, Μπάρμπερ, Γκουλντ, Κόπλαντ, Κρένεκ, Καλομοίρη, Σκαλκώτα, Πετρίδη, Σισιλιάνου κ.ά.). Ήταν επίσης ένας από τους πρωτοπόρους μεγάλους ερμηνευτές του Μάλερ και συνέβαλε αποφασιστικά στην καθιέρωση του έργου του συνθέτη στην Αμερική και την Ευρώπη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δημήτρης Μητρόπουλος (1896 - 1960)"

Έλληνες υπουργοί απέρριψαν τις γερμανικές αποζημιώσεις

του Κώστα Χαρδαβέλλα

Από το 2000 οι υπουργοί Δικαιοσύνης των κυβερνήσεων Σημίτη και Καραμανλή δεν επιτρέπουν να κατασχεθεί η περιουσία του γερμανικού δημοσίου, που βρίσκεται στην Ελλάδα (Γερμανικό Ινστιτούτο και άλλα), προκειμένου να καταβληθεί η αποζημίωση που έχει επιδικαστεί στα θύματα των εγκλημάτων των Γερμανών ναζί στο Δίστομο.

Το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και ο πρόεδρός του Μανώλης Γλέζος καταγγέλλουν τις ελληνικές κυβερνήσεις για τη διάπραξη αυτού του εγκλήματος σε βάρος των θυμάτων του Διστόμου.

Η Γερμανία μετά την προστατευτική αυτή παρέμβαση των Ελλήνων υπουργών Δικαιοσύνης την τελευταία δεκαετία έχει προσφύγει στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για να απορριφθεί απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ιταλίας, με την οποία έχει οριστεί η κατάσχεση γερμανικού ακινήτου στη Φλωρεντία για την πληρωμή των κατοίκων του Διστόμου.
Αυτή την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιταλίας δεν επέτρεψαν οι Έλληνες υπουργοί δικαιοσύνης να εφαρμοστεί στην Ελλάδα.

Το γεγονός είναι αποτρόπαιο και αφήνουν σοβαρότατα εκτεθειμένους τους υπουργούς Δικαιοσύνης των ελληνικών κυβερνήσεων από το 2000 μέχρι σήμερα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έλληνες υπουργοί απέρριψαν τις γερμανικές αποζημιώσεις"

ΤΟ Α' ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΟΥ 2011 ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΝΑ ΕΞΑΜΗΝΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ
Περίπου εκατόν ενενήντα χρόνια μετά τα πρώτα δάνεια στήριξης του αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας, με βάση τα οποία η χώρα χρεώθηκε 2.800.000 λίρες ενώ παρέλαβε λιγότερα από 540.000, ο κύκλος αυτής της κουτσής εθνικής ανεξαρτησίας μάλλον κλείνει οριστικά με τον ίδιο τραγικό τρόπο, αφήνοντας ανολοκλήρωτο το εθνικό αίτημα.
Στη διαδρομή αυτή, δεκάδες Ορλάνδοι και Λουριώτες (οι εξουσιοδοτημένοι να συνάψουν τα πρώτα δάνεια) θα επαναλάβουν σχεδόν απαράλλαχτα τις ίδιες αστοχίες στον χειρισμό των δανείων και θα απολαύσουν την ανάλογη σε κάθε εποχή τρυφηλή ευζωία, καταδικάζοντας τον τόπο στην εξάρτηση και στην παρακμή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέλος του 2009, τρεις χιλιάδες σύγχρονοι «απόγονοι» του Ορλάνδου και του Λουριώτη, διαθέτουν σε τράπεζες του εξωτερικού καταθέσεις, που υπερβαίνουν τα 15 δις ευρώ, δίχως να υπολογίζονται οι επενδύσεις σε real estate, επιχειρήσεις κλπ.
Έτσι, το έλλειμμα που διαπιστώνει ο πρώτος 6μηνιαίος προϋπολογισμός του 1823, (έξοδα 38.000.000 γρόσια – έσοδα 12.000.000 γρόσια) θα περάσει μέσα από τη αργόσυρτη γραμμή της Ιστορίας, για να σκάσει στα μούτρα των νεο-Ελλήνων, σε ευρώ βέβαια αυτή τη φορά. Λες και στην πλάστιγγα που ζυγιάζεται η ελληνική Ιστορία, ότι κερδίζεται με αίμα, είναι καταδικασμένο να χάνεται για μερικές χιλιάδες γρόσια.
Από το 1974 έως το 2009 το ελληνικό κράτος κατέβαλλε για την εξυπηρέτηση του χρέους πάνω από 640 δις ευρώ, ενώ την τελευταία δεκαετία (2000-2009) πάνω από 400 δις ευρώ. Κι’ όμως, παρ’ όλα αυτά, σήμερα οφείλονται ακόμη 350 δις. Ο Ορλάνδος ζει. Ο Λουριώτης ζει. Και οι δυό βασιλεύουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ Α' ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΟΥ 2011 ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"

Αρχαία επιγραφή καταγράφει γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα..!!.(Αλλά παραλείπει ένα ...γεγονός: την κάθοδο...των ινδοευρωπαίων)

Σε παριανό μάρμαρο του 3ου π.Χ. αιώνα καταγράφονται γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.

Η φθαρμένη επιγραφή που βρέθηκε στο νησί της Πάρου κατέληξε στο Λονδίνο τον 17ο αιώνα και αναφέρει τα σημαντικά γεγονότα χιλίων τριακοσίων ετών:

Τόν κατακλυσμό Δευκαλίωνα,την εφεύρεση του καλαμποκιού από τη θεά Δήμητρα,*(!!!)τον Κέκροπα βασιλιά της Αθήναςτην πτώση της Τροίας,τον Ησίοδο,τον Όμηρο.
Αλλά παραλείπει ένα ...σημαντικό γεγονός: την κάθοδο της φυλής των ...ινδοευρωπαίων στην ελληνική χερσόνησο...(σσΒ:πού με ζήλο φωστήρες διδάσκουν τα παιδιά μας στα σχολεία!!)

Στην πινακίδα του μουσείου, όπου εκτίθεται, αναφέρονται τα εξής:


«Το παριανό μάρμαρο

Είναι ή αρχαιότερη σωζόμενη μαρτυρία ενός ελληνικού χρονολογικού πίνακα.

Καταγράφεται η περίοδος της ανόδου του Βασιλιά Κέκροπα στην Αθήνα. (η επιγραφή αναφέρεται από το 1581/0 π.Χ. έως το 264/3 π.Χ. όπου είναι η ημερομηνία που χαράχθηκε η επιγραφή.

Καθορίζει τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα το 1528/7, τη δημιουργία (ή εφεύρεση) του καλαμποκιού*(!!!) από το τη Δήμητρα το 1409/8 και την πτώση της Τροίας το 1209/8.

Χρονολογεί τον Ησίοδο μια γενιά νωρίτερα του Ομήρου, στο τέλος του δέκατου αιώνα. Όσο κοντεύει χρονολογικά στην εποχή του η καταγραφή του γίνεται πληρέστερη, αλλά η χρονολογία δεν είναι πάντοτε ακριβής και οι λόγοι της επιλογής των γεγονότων δεν είναι πάντοτε καθαροί. Η επιγραφή είναι πάρα πολύ φθαρμένη και είναι δύσκολο να διαβαστεί σήμερα.

Το σχέδιο των χαραγμάτων είναι καθαρά θεωρητικό. Για παράδειγμα, στη γραμμή 57 (στο τυπωμένο κείμενο)

Αφ’ ου εν Αιγος ποταμοίς ο λίθος έπεσε και Σιμωνίδης ο ποιητής ετελεύτησεν, βιούς έτη ΓΔΔΔΔ, έτη ΗΗΓ, άρχοντος Αθήνησι Θεαγενίδου.

«Από το έτος στο οποίο έπεσε ο λίθος (μετεωρόλιθος) στο ποταμό Αιγός και ο Σιμωνίδης ο ποιητής πέθανε, αφού έζησε για 90 χρόνια, 205 χρόνια, όταν ήταν άρχων στην Αθήνα ο Θεαγενίδης (468/7 π.Χ.)»

Το παριανό μάρμαρο αγοράστηκε από τη Σμύρνη εκ μέρους του Thomas Howard, κόμη του Arundel και μεταφέρθηκε στο Λονδίνο το 1667.

Το πάνω μέρος της επιγραφής χάθηκε και είναι γνωστό μόνο σε ένα αντίγραφο του Selden. Το κομμάτι του Oxford (μαζί με πάνω από 130 άλλες επιγραφές) παρουσιάστηκε στο Πανεπιστήμιο το 1667 από τον εγγονό του συλλέκτη, λόρδο Henry Howard κατόπιν παρότρυνσης του ημερολογιογράφου John Evelyn.

Καλύπτει τώρα τα έτη 895-355 π.Χ. Ένα μικρό κομμάτι καλύπτει τα χρόνια 336-299 και βρέθηκε στην Πάρο το 1897 όπου φυλάσσεται στο μουσείο του νησιού.» - (* καλαμπόκι στην προκατακλυσμιαία Ελλάδα;!!Μα οι "επιστημονες "δεν μας λένε ότι το καλαμπόκι ήρθε πριν λίγους αιώνες στην Ευρώπη από την Αμερική;)















Πηγη.Βισαλτης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαία επιγραφή καταγράφει γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα..!!.(Αλλά παραλείπει ένα ...γεγονός: την κάθοδο...των ινδοευρωπαίων)"

Τελικά ποιός έχει δίκαιο

ΓΕΝ Έναντίον defencenet.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού ανακοινώνεται ότι μία ημέρα πριν την τελετή εισδοχής του υποβρυχίου «Παπανικολής» στο Στόλο και αφού το πλοίο επί δύο και πλέον μήνες έπλευσε, ελέγχοντας όλα τα μέσα που διαθέτει υπό ακραίες καιρικές συνθήκες, από τη θάλασσα της Νορβηγίας στο Κίελο και από εκεί μέσω Ατλαντικού και Μεσογείου στην Ελλάδα, κάποιοι κύκλοι κάνουν την ύστατη προσπάθεια να υπονομεύσουν και να απαξιώσουν το πιο σύγχρονο και άρτιο πλοίο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού. Η μυθολογία όμως «περί του υποβρυχίου που γέρνει» διαψεύστηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο.
Το ΓΕΝ δηλώνει κατόπιν αυτού κατηγορηματικά ότι το «σημερινό ρεπορτάζ» της δημοσιογραφικής σελίδας defencenet.gr δεν είναι ακριβές και δεν έχει καμία «πηγή» στο εσωτερικό του Πολεμικού Ναυτικού (όπως στην αρχική εκδοχή του ανέφερε) ούτε έγινε κάποια προσπάθεια διασταύρωσης του πριν αναρτηθεί στο διαδίκτυο.
Το υποβρύχιο «Παπανικολής» προσορμίστηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα χθες, ώρα 21:00, στα ναυπηγεία ΕΝΑΕ (Σκαραμαγκάς) προκειμένου να αντικατασταθεί μικρό τμήμα επικαλυπτικής λαμαρίνας που αποκολλήθηκε από τον πυργίσκο του υποβρυχίου λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών στη Βόρεια Θάλασσα και στο Βισκαϊκό Κόλπο (άνεμοι 8-9 Μποφόρ και ύψος κύματος μεγαλύτερο των έξι μέτρων). Το έλασσον αυτό συμβάν είναι απολύτως φυσιολογικό για τέτοιες καιρικές συνθήκες και δεν έχει καμία σχέση με την επιχειρησιακή λειτουργία του πλοίου που δοκιμάστηκε και επιβεβαιώθηκε με τον πιο απαιτητικό τρόπο.
Περιττεύει δε να σημειωθεί ότι όλα αυτά δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με «μεγάλες αβαρίες» που καθιστούν «μη επιχειρησιακό» το υποβρύχιο, όπως αναφέρει το δημοσίευμα. Το υποβρύχιο «Παπανικολής» εντάσσεται ήδη άμεσα στην επιχειρησιακή λειτουργία του Στόλου, σύμφωνα με το πρόγραμμα που έχει ήδη εκδοθεί.

Αντιπλοίαρχος Αδαμάντιος Χριστοδούλου ΠΝ
Εκπρόσωπος Τύπου ΓΕΝ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τελικά ποιός έχει δίκαιο"

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

 Τα χημικά στοιχεία είναι, όπως ξέρουμε, τα απλούστερα σώματα στη φύση, αυτά που δεν είναι δυνατό να διασπασθούν σε πιο απλά.

Τα εκατομμύρια διαφορετικά σώματα που μας περιβάλλουν είναι φτιαγμένα από αυτά ακριβώς τα χημικά στοιχεία (που σε αριθμό μόλις που ξεπερνούν τα 100), τα οποία ενώνονται μεταξύ τους με πολλούς τρόπους και σε διάφορες αναλογίες.

 Θα προσπαθήσουμε παρακάτω να ανιχνεύσουμε τη ρίζα, την ετυμολογία, του ονόματος του κάθε στοιχείου (Με ατομικό αριθμό από 1 έως και 103).

 Μερικά απ' αυτά τα στοιχεία (π.χ. άνθρακας, θείο) ήταν γνωστά στον άνθρωπο από την αρχαιότατη εποχή, χωρίς βέβαια αυτός να έχει συνείδηση του στοιχειακού τους χαρακτήρα: γι' αυτόν ο σίδηρος ή ο άνθρακας δεν είχαν -ως προς τη σύστασή τους- κάτι το ξεχωριστό από την άμμο, το νερό ή το ξύλο (που όπως γνωρίζουμε σήμερα δεν είναι χημικά στοιχεία).
Τα ονόματα αυτών των στοιχείων έχουν, τις πιο πολλές φορές, προέλευση άγνωστη, χαμένη στην αυγή του ανθρώπου και της γλώσσας του.. Τα περισσότερα στοιχεία όμως δε συναντώνται στη φύση σε ελεύθερη κατάσταση, αλλά ενωμένα με άλλα στοιχεία, σε μορφή χημικών ενώσεων.
 Αυτά απομονώθηκαν όλα μόνο κατά τους τελευταίους τρεις αιώνες, αφού κατά τις αρχές του 18ου αιώνα έγιναν τα πρώτα βήματα της σύγχρονης χημείας (Mendeleev περιοδικός πίνακας των στοιχείων 1869). Έτσι τα ονόματα αυτών των στοιχείων πλάστηκαν από τους επιστήμονες μετά την ανακάλυψη καθενός, και βέβαια, τις πιο πολλές φορές, το όνομα ήθελε να εκφράσει κάτι σχετικό με το στοιχείο. Στη συνέχεια ακολουθούν τα 103 στοιχεία με σειρά αύξοντος ατομικού αριθμού.
 Οι πληροφορίες που αφορούν σε κάθε στοιχείο είναι οι ακόλουθες:
Ατομικός αριθμός.
Σύμβολο.
Αγγλικό όνομα.
Ελληνικό όνομα.
Χρονολογία ανακάλυψης ή απομόνωσης του στοιχείου (όπου είναι γνωστή).
Ομάδα πηγής προέλευσης του ονόματος του στοιχείου, δηλαδή:
α. Όνομα που προέρχεται από το όνομα ενός προσώπου ιστορικού ή μυθικού.
β. Όνομα που προέρχεται από το όνομα ενός τόπου δηλ. χωριού, οικισμού ή και πλανήτη.
γ. Όνομα που προέρχεται από το όνομα κάποιου χρώματος.
δ. Όνομα που προέρχεται από κάποια χαρακτηριστική ιδιότητα του στοιχείου (εκτός του χρώματός του).
ε. Όνομα που προέρχεται από το όνομα του ορυκτού ή γενικότερα του υλικού από το οποίο απομονώθηκε το στοιχείο.
ζ. Όνομα αρχαίας προέλευσης για στοιχεία που ήταν γνωστά από την αρχαιότητα στην καθαρή τους (ή στην σχεδόν καθαρή τους) μορφή. Στην περίπτωση αυτή, η ετυμολογία του ονόματος είναι συνήθως άγνωστη ή αμφισβητήσιμη.
η. Όνομα που δεν επιτρέπει την κατάταξή του σε κάποια από τις προηγούμενες κατηγορίες. Πρόκειται για λίγες ειδικές περιπτώσεις.
7. Ετυμολογία του ονόματος του στοιχείου (όπου είναι γνωστή). Αξίζει να προσεχθεί, ιδιαίτερα στις ομάδες γ. και δ., το πόσα στοιχεία έχουν όνομα που η ρίζα του είναι ελληνικής προέλευσης.
1. Η HYDROGEN ΥΔΡΟΓΟΝΟ 1766 (δ)
Το όνομα προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ύδωρ και γίγνεσθαι. Δείχνει ότι από το στοιχείο αυτό μπορεί να γίνεται νερό (όταν αντιδρά με το οξυγόνο).
2. He HELIUM ΗΛΙΟ 1868 (β)
Από το όνομα του ήλιου, γιατί εκεί επισημάνθηκε με φασματοσκοπική μέθοδο για πρώτη φορά.
3. Li LITHIUM ΛΙΘΙΟ 1817 (δ)
Το όνομα προέρχεται από την ελληνική λέξη λίθος = πέτρα, και πλάστηκε για να εκφράσει την ορυκτή, πέτρινη προέλευση του στοιχείου, σε αντιδιαστολή με τα άλλα αλκάλια (νάτριο και κάλιο), που είχαν απομονωθεί από φυτικά προϊόντα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΧΗΜΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ"

Κατοχή 1941-44

(...ας μην τους ξεχνάμε!)

Η συγκρότηση της πρώτης ανταρτικής ομάδας

Όπως διαβάζουμε στο βιβλίο του Γρηγόρη Κριμπά «Η Εθνική Αντίσταση στη Μεσσηνία», η πρώτη ανταρτοομάδα συγκροτήθηκε στο χωριό Κόκλα στις 28 Φεβρουαρίου του 1943. Στρατιωτικός υπεύθυνος ορίστηκε ο Εύελπις Β΄ Τάξεως Ναπ. Παναγιωτόπουλος από το Ψάρι, πολιτικός υπεύθυνος ο Χρήστος Αντωνόπουλος από το Πιτσά (Σιτοχώρι), καπετάνιος ο Γιάννης Παπαδόπουλος από το Βασιλικό. Συμμετείχαν οι εξής αντάρτες: Γιώργης Τασιόπουλος (Πιτσά), Παναγιώτης Γεωργακόπουλος (Πιτσά), Κώστας Νταλαχάνης - Κορυζής (Κόκλα), Περικλής Ηλιόπουλος - Καραντάνης (Κόκλα), Νίκος Γεωργίτσης (Ψάρι), Παναγιώτης Καζάντζας (Αετός), Νίκος Λόντος (Αετός), Στάθης Μπινιώρης (Βιδίσοβα), Χρήστος Μάμαλος (δάσκαλος από την Κέρκυρα).
Σύμφωνα με το Ναπολέοντα Παπαγιαννόπουλο , τα πρώτα όπλα για το αντάρτικο ήρθαν με ρίψεις από βρετανικά αεροπλάνα το Νοέμβριο του 1942 στο Πιτσά, ενώ δεύτερη ρίψη έγινε στις 15 Μαΐου 1943. Τότε έφτασε στην Πελοπόννησο και η πρώτη βρετανική αποστολή με επικεφαλής τον ταγματάρχη Χένρυ (Ριντ;).

Η εκτέλεση του Νίκου Λόντου

Η πρώτη αυτή ανταρτική ομάδα γρήγορα δέχτηκε ένα αποφασιστικό πλήγμα. Ένας πράκτορας των Ιταλών από τη Θράκη, ονόματι Λευτέρης Κάτσικας, γνωρίστηκε με τον αντάρτη Στάθη Μπινιώρη και του παρουσίασε έναν Ιταλό ως Εγγλέζο που ζητούσε σύνδεση με τους αντάρτες.Ο Μπινιώρης έπεσε στην παγίδα και του εκμυστηρεύτηκε όσα ονόματα ανταρτών θυμόταν, καθώς και το όνομα του γιατρού Κωστόπουλου που είχε νοσηλεύσει έναν αντάρτη από το Ψάρι.
Στις 26 Μαρτίου του 1943 ένα ιταλικό απόσπασμα 60 αντρών έφτασε από την Καλαμάτα στο Κοπανάκι. Οι Ιταλοί ζήτησαν από τους προέδρους των χωριών να παρουσιαστούν και στις 12 τη νύχτα τρία τμήματα με οδηγούς τους προέδρους ξεκίνησαν για το Δώριο, τον Αετό και το Ψάρι. Στον Αετό συνέλαβαν τον Νίκο Λόντο μέσα στο γρέκι που κοιμόταν, ενώ ο σύντροφός του Παναγής Καζάντζας πρόλαβε να διαφύγει. Πάνω στον Λόντο βρήκαν ένα πιστόλι ή χειροβομβίδα και ένα ιταλικό τουφέκι. Όταν τον ρώτησαν τι τα θέλει, τους απάντησε:

"Για σας τα έχω".

Ο Νίκος Λόντος οδηγήθηκε ξημερώματα στο Κοπανάκι και εκτελέστηκε στο νεκροταφείο του χωριού. Πέθανε σαν ήρωας τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο .

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κατοχή 1941-44"

Σὰν νά ᾿χαν ποτὲ τελειωμὸ τὰ πάθια κι οἱ καημοὶ τοῦ κόσμου...

Σὰν σήμερα, ἑκατὸ χρόνια πρίν (3 Ἰαν. 1911), ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ ὁ κυρ Ἀλέξανδρος τῶν γραμμάτων μας, ἡ μεγαλύτερη ἴσως μορφὴ τῆς νεώτερης λογοτεχνίας μας, καὶ ὁπωσδήποτε ὁ πιὸ γνήσια ἑλληνικὸς καὶ βαθιὰ ἀνθρώπινος ἐκπρόσωπός της...

* * *

Στὸν μισὸν καὶ πλέον αἰώνα ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸ θάνατο τοῦ Παπαδιαμάντη τ᾿ ἀντιστύλια τοῦ οἰκοδομήματός του ἔπεσαν ἕνα πρὸς ἕνα. Ἡ ἀγροτικὴ φάση πέρασε στὴ βιομηχανική, τὸ χωριὸ στὴν πολιτεία, ὁ χριστιανὸς στὸν ἄπιστο· κοινοτοπίες πού, ἂν εἶχαν τὴν ἴδια σημασία τοῦ ἀναπότρεπτου γιὰ τὸ πνεῦμα ὅση ἔχουν γιὰ τὴν καθημερινή μας ζωή, θὰ ἔπρεπε ἡ μορφὴ τοῦ Σκιαθίτη διηγηματογράφου νὰ ἔχει γίνει ἀέρας. Δὲν ἔγινε.

Μιὰ μέρα τὸ παρελθὸν θὰ μᾶς αἰφνιδιάσει μὲ τὴ δύναμη τῆς ἐπικαιρότητάς του. Δὲ θά ᾿χει ἀλλάξει ἐκεῖνο, ἀλλὰ τὸ μυαλό μας. Ἕνα ψήλωμα νοητό, ποὺ θὰ χρειαστεῖ νὰ τὸ ξανανεβοῦμε γιὰ νὰ ἐκτιμήσουμε σωστὰ τὶς διαστάσεις τῶν πραγμάτων γύρω μας.

(Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἡ μαγεία τοῦ Παπαδιαμάντη», 1975· στὸ Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἐν λευκῷ», ἐκδ. Ἴκαρος, 2006 (ζ' ἔκδ.· α' ἔκδ. 1992), ISBN 960-7233-26-3· σελ. 59-106· τὸ ἀπόσπασμα, σελ. 62)

* * *

[...] Ἔτσι ποὺ ὁ Παπαδιαμάντης μιλᾷ γιὰ τὴ ζωή, ἔτσι ὁ γεωργὸς ὀργώνει τὴ γῆ. Καὶ ὁ ἀγωγιάτης γκιζερᾷ στοὺς δρόμους. Καὶ ὁ βοσκὸς βόσκει τὰ βοσκήματα στὴ βοσκή.

Ποιὸς ἠμπορεῖ νὰ σταθεῖ καὶ νὰ τοῦ βγεῖ, γιὰ νὰ περιγράψει καλύτερα τὰ ἔξω καὶ τὰ μέσα μας!

Ὁ Παπαδιαμάντης ζωγραφίζει τὸ ἀόρατο. Κινηματογραφεῖ τὸν ἄνεμο. Βάζει τὴ σιωπὴ καὶ χορεύει. Καὶ φανερώνει στὰ ἀλλόκοτα μάτια μας τὴν ὀρατὴ τὴν κίνηση τοῦ νεαροῦ δέντρου, ποὺ μεγαλώνει.

Ἡ γλῶσσα του σωφυλλιάζει μὲ τὸν ἦχο τῆς σταλαματιᾶς, καὶ μὲ τὸ διάνεμα τῶν φύλλων τῆς λεύκας. Τὸν κοιτᾶμε νὰ φωτίζει ἁπλὰ τὶς ἔγνοιες καὶ τὸν καημὸ τοῦ καθημερινοῦ ἀνθρώπου, καὶ νιώθουμε νὰ μᾶς λογχίζουν τὰ κοντάρια τὸ φῶς, ὅταν ὁρμάει ἡ μέρα τὸ πρωῒ καὶ κυριεύει τοὺς λόφους.

Ὅλα τὰ φέρνει καὶ ὅλα τὰ παίρνει τὸ κυμάτισμα τῆς φωνῆς του: Τὴ λίγη ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων καὶ τὴν πολλὴ ἀπαντοχή τους. Τὸ πέρασμά μας ἀπὸ τὴ ζωὴ τὸ βιαστικό. Καὶ τὸ φευγιό μας γιὰ πάντα. Τὶς χαρὲς ἁπλὲς καὶ τὶς λύπες ἀμεμψίμοιρες. Ὁ ἀσβέστης του ψέλνει, οἱ θάλασσες ἀνεβαίνουν, τὸ κυπαρίσσι του φυλάει σκοπιὰ τὸ νούμερο δύο μὲ τέσσερες.

Εἶναι τὸ ξόμπλι του ἕνα δίχτυ ἡσυχίας, ποὺ μέσα του πέφτουν καὶ χωνεύουν καλόβολα ὅλα τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων.

Ὄμβροι, ἀνεμοζάλη, ἡ ἄνοιξη τῶν σπάρτων. Ἡ θροὴ τοῦ καλαμιῶνα, οἱ ἀπορρῶγες βράχοι, ἡ δρόσος Ἀερμών. Τὰ δέντρα, οἱ πόες, τὰ πουλιά, οἱ αἰγιαλοί, οἱ ὁρίζοντες. Ἡ ἀνυμέναιη κόρη ποὺ ἔμεινε, τὰ ράσα τοῦ καλοῦ ἱερέα, τοῦ παπα-Ἀδαμάντιου, ἡ ξενιτειά, τὰ καράβια καὶ τὰ κάρβουνα. Καὶ ἀκόμη ἡ στολὴ ἡ χιονόλευκη τοῦ μπαρμπα-Γιαννιοῦ τοῦ Ἔρωντα παραμονὴ Χριστούγεννα [1]. [...] Τὸ ποίημά του «Ὄνειρο στὸ κῦμα» εἶναι τὸ στέμμα τῆς ἐρωτικῆς ποίησης ὁλόκληρης τῆς νέας λογοτεχνίας μας.

[...] Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ὁ Καύκασος σὰν ὄρος συναθροίζεται ὁλόκληρος στὴ στιγμὴ τοῦ Προμηθέα, παρόμοια τὸ ποιητικὸ σῶμα τοῦ Παπαδιαμάντη ἐκκεντρώνεται σὲ δυὸ γραμμὲς ποὺ ὀρθώνουν τὸν αἰώνιο ἄνθρωπο καὶ τὸ πικρὸ φυσικό του. Αὐτὸ τὸ δίστιχο [2] εἶναι τὸ δαχτυλικὸ ἀποτύπωμα ποὺ ἄφηκε σήμανση τὸ δάχτυλο τοῦ Παπαδιαμάντη στὸ μάγμα τοῦ χρόνου:

Σὰν νά ᾿χαν ποτὲ τελειωμὸ
τὰ πάθια κι οἱ καημοὶ τοῦ κόσμου.

Πηγη,Κρατυλος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σὰν νά ᾿χαν ποτὲ τελειωμὸ τὰ πάθια κι οἱ καημοὶ τοῦ κόσμου..."

Ο Όρκος του Ιπποκράτη

Απόδοση στα νεοελληνικά

«ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥΤΟΝ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΗΡΗΣΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΕΙΘΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ, ΚΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΝΑ ΕΧΩ, ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ».

Στον Απόλλωνα δίνω τον όρκο, στο γιατρό και Θεό Ασκληπιό, στην Υγεία Θεά και Πανάκεια και ως μάρτυρες όλους καλώ τους Θεούς και Θεές πως τον όρκο τούτον δω θα τηρήσω εγώ και αυτήν την γραπτή συμφωνία όπως κρίνω και όπως μπορώ. Να νομίζω πως είναι εκείνος που με δίδαξε τούτη την τέχνη με αυτούς που με γέννησε ίσος. Στην ζωή μου αυτός να μετέχει και όσα πρέπει σε αυτόν να οφείλω και τους άρρενες τούτου απογόνους σαν αδέλφια δικά μου να βλέπω και την τέχνη αυτήν να διδάξω, αν αυτοί θελήσουν να μάθουν, χωρίς σύμφωνο ή άλλη αμοιβή. Τα αρχικά και μετά να διδάξω τα μαθήματα κι όλες τις γνώσεις, γενικές και ειδικές, στα παιδιά τα δικά μου κι εκείνου επίσης του δασκάλου που δίδαξε εμένα και σε όσους τον όρκο έχουν δώσει του γιατρού μαθητές κι έχουν γίνει, με γραπτή συμφωνία, δικοί μου και σε άλλον κανένα πια. Πως σε δίαιτες χρήση θα κάνω με σκοπό την ωφέλεια αρρώστων κατά δύναμη που έχω και κρίση κι αδικία αν φέρω και βλάβη θα αποφεύγω αυτές φυσικά. Δεν θα δώσω ποτέ σε κανέναν δηλητήριο θάνατο να βρει, έστω και αν μου ζητήσει αυτό κι ούτε σύσταση τέτοια θα κάνω. Και ομοίως εγώ σε γυναίκα δεν θα δώσω για έκτρωση μέσο. Την ζωή την δική μου και τέχνη θα φυλάξω αγνή και όσια. Δεν θα κάνω ακόμη ευνούχος ούτε και όσους λιθίαση έχουν, αλλά τούτη την πράξη θα αφήσω σε ανθρώπους εργάτες να κάνουν. Σε όσα σπίτια εγώ κι αν θα πάω για ωφέλεια θα μπω των αρρώστων μακριά από κάθε αδικία εθελούσια και άλλη φθορά κι από έργα ακόμη σε γυναίκας το σώμα και άνδρα ελευθέρων ακόμη και δούλων. Κι όσα δω θεραπεία όταν κάνω ή ακούσω και εκτός θεραπείας στην ζωή των ανθρώπων, αν πρέπει να μην βγουν προς τα έξω ποτέ, θα σωπαίνω αυτά θεωρώντας μυστικά ότι πρέπει να μείνουν.

Αν λοιπόν τούτον τον όρκο τηρήσω και δεν κάνω παράβαση, είθε τη ζωή να απολαύσω και τέχνη κι από όλους εκτίμηση να έχω τους ανθρώπους για πάντα.

Μα αν αυτόν τον όρκο παραβώ και αθετήσω από αυτά αντίθετα να βρω.

Ποιητική απόδοση από τον φιλόλογο Σταύρο Ι. Σπυρώνη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Όρκος του Ιπποκράτη"

Επιστήμονες κατόρθωσαν να διαβάσουν χαμένα έργα των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αρχιλόχου και Ησιόδου

Αποσπάσματα από την τραγωδία του Σοφοκλή «Επίγονοι» κατάφεραν να διαβασουν οι επιστήμονες (φωτ. αρχείου)

Σβησμένους στίχους άγνωστων έργων τών Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αρχιλόχου και Ησιόδου από τους Παπύρους της Oξυρρύγχου κατάφεραν να διαβάσουν οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ανοίγοντας το δρόμο για να γνωρίσουμε χαμένα έργα της Αρχαίας Ελλάδας, της Ρώμης και άγνωστα Ευαγγέλια.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Νέων, πάνω από 400.000 αποσπάσματα σβησμένων παπύρων που είχαν βρεθεί κουρελιασμένα, μαυρισμένα και σκοροφαγωμένα από τον περασμένο αιώνα (το 1897) στη λάσπη της αρχαίας πόλης Oξύρρυγχος της Αιγύπτου και φυλάσσονταν σε 800 κούτες στη Βιβλιοθήκη Σάκλερ στο Πανεπιστήμιο της Oξφόρδης μπορούν τώρα να διαβαστούν χάρη σε μια επαναστατική φωτογραφική μέθοδο.
Συγκεκριμένα, με τη χρήση υπέρυθρων ακτίνων, το σβησμένο μελάνι φωτίζεται και βγαίνει στο φως και ταυτόχρονα τα κείμενα φωτογραφίζονται βάσει μιας τεχνολογίας που χρησιμοποιείται σε δορυφορικές φωτογραφίσεις και εφαρμόσθηκε από ειδικούς του Νέου Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ.
Κατά τις τέσσερις πρώτες ημέρες εφαρμογής αυτής της μεθόδου, οι κλασικοί φιλόλογοι και ιστορικοί του Πανεπιστημίου της Oξφόρδης έκαναν καταπληκτικές ανακαλύψεις, αφού κατάφεραν να διαβάσουν αποσπάσματα διαλόγων του Σοφοκλή, όπως αποδείχθηκε, από την τραγωδία του «Επίγονοι», το έργο που έγραψε για την τύχη των παιδιών τών «Επτά επί Θήβας», τριάντα ολόκληρους στίχους από τις Ελεγείες του ποιητή Αρχιλόχου του 7ου αι. π.Χ., αποσπάσματα ενός χαμένου μυθιστορήματος του Λουκιανού του 2ου αιώνα, ενός μυθολογικού ποιήματος του Παρθενίου του 1ου αι. π.Χ. και σπαράγματα έργων του Ησιόδου (επίσης του 7ου αι. π.Χ.).
Παγκόσμιο ενδιαφέρον προκάλεσαν επίσης η ανακάλυψη μιας ωδής του Πινδάρου και ενός αποσπάσματος από το βιβλίο της Αποκαλύψεως, όπου μιλά το Κτήνος.
Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, η ανακάλυψη αυτής της μεθόδου εμφάνισης των κειμένων μπορεί να αυξήσει κατά 20% το υλικό της αρχαίας γραμματείας, να μας γνωρίσει τα χαμένα έργα, να συμπληρώσει πολλά κενά. Oι επιστήμονες περιμένουν να διαβάσουν με την ίδια μέθοδο συνολικά 5.000.000 λέξεις.
Υπολογίζεται όμως ότι θα χρειασθεί μία δεκαετία για να διαβασθεί και να αποδοθεί ο μεγαλύτερος θησαυρός αρχαίων κλασικών χειρογράφων του κόσμου, τα οποία σώζονται σε αποσπασματική μορφή και συνθέτουν ένα τεράστιο παζλ.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των παπύρων είναι γραμμένο στην ελληνική γλώσσα। Υπάρχουν όμως κείμενα στις γλώσσες λατινική, εβραϊκή, κοπτική, συριακή, αραμαϊκή, αραβική, νουβιανή και πρώιμη περσική

Πηγη.Βισαλτης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Επιστήμονες κατόρθωσαν να διαβάσουν χαμένα έργα των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αρχιλόχου και Ησιόδου"

Γίγαντες στήν Μεσσηνία....

(Αριστερά το δημοσίευμα του "Εμπρός" της 7ης Αυγούστου, του 1900)
Ένα περίεργο δημοσίευμα- απόκομμα εφημερίδας των αρχών του περασμένου αιώνα– μας έστειλε αγαπητός φίλος του εξωτερικού
Προσπαθήσαμε να το διασταυρώσουμε με την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Εμπρός, αλλά για άγνωστους λόγους μέχρι τώρα δεν ήταν δυνατή η πρόσβασή μας σε αυτήν.
Το δημοσίευμα με τους δύο γιγάντιους σκελετούς που βρέθηκαν στη Μεσσηνία και είχαν μήκος 3,5 μέτρων, αρχίζει ως εξής:


ΣΚΕΛΕΤΟΙ ΓΙΓΑΝΤΩΝ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΝ ΕΥΡΗΜΑ
ΕΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
ΔΥΟ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΙ ΣΚΕΛΕΤΟΙ-ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ– ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΙΝ ΕΝ ΤΩ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩ-Η ΑΞΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ.

Εκ θετικής και λίαν αξιοπίστου πηγής ανακοινούται ημιν, ότι εν τινι χωρίω της Μεσσηνίας ανευρέθησαν προ τινος ανασκαπτομένου αγρού τινος δύο γιγάντιοι σκελετοί ανθρώπων, μήκους τριών και ημίσεος περίπου μέτρων.Ο κάτοχος αυτών κατώρθωσε να τους μεταφέρη λάθρα εις Καλάμας, όπου και τους φυλάττε, καραδοκών την ευκαιρίαν όπως τους εξαγάγη εις το εξωτερικόν. Εμάθομεν δ’ ότι ο κύριος ούτος ήλθεν ήδη εις διαπραγματεύσεις μετά της διευθύνσεως του εν Παρισίοις Παλαιοντολογικού μουσείου, και ζητεί υπέρογκον χρηματικόν ποσόν προς πώλησιν των σκελετών.Εν αποτυχία δε της εκεί πωλήσεως έγραψεν εις φίλους του εν Βερολίνω και Λονδίνω, όπως ερωτήσωσι τι προσφέρουσι τα εκεί Παλαιοντολικά μουσεία προς απόκτησιν των δύο σκελετών.Έχει γνώσιν των ευρημάτων τούτων η Αρχαιολογική Εταιρεία;Εάν δεν έχη, αρκεί μία ανάκρισις εν Καλάμαις ή δια να είπωμεν μάλλον συγκεκριμένως εν Πυλία, και θα μάθη τις ο κάτοχος των δύο γιγαντιαίων σκελετών.»

Πιο πάνω αναφερθήκαμε για διασταύρωση της είδησης αυτής. Μας φάνηκε τόσο εξωπραγματικό το εύρημα της Μεσσηνίας που για μια στιγμή νομίσαμε πως επρόκειτο για πρωτοαπριλιάτικο δημοσίευμα της εφημερίδας…
Ευχαριστούμε τον αναγνώστη για το θέμα.Είναι αξιοπερίεργο πως μια τέτοια σοβαρή ανακάλυψη, που επιβεβαιώνει -συν τοις άλλοις -πολλούς ελληνικούς μύθους της αρχαιότητας, δεν συγκίνησε την τότε ελληνική επιστημονική κοινότητα και καταφεύγουν να πουλήσουν τα ευρήματα στο εξωτερικό με σκοπό των πλουτισμό τους.
Και το ερώτημα παραμένει το ίδιο, όπως το 1900:
“Έχει γνώσιν των ευρημάτων τούτων η Αρχαιολογική Εταιρεία;».

- Πηγή το "Kosmos"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γίγαντες στήν Μεσσηνία...."

Maria CALLAS sings Carmen HABANERA in covent garden

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Maria CALLAS sings Carmen HABANERA in covent garden"

Οί φίλοι μας οί Εύρωπαίοι

Η παρακάτω ανοιχτή επιστολή του Walτer Wuellenweber, προς τους Έλληνες πολίτες, με τίτλο «Αγαπητοί μας Έλληνες», δημοσιεύεται σε πρόσφατο τεύχος του γερμανικού εβδομαδιαίου περιοδικού, Stern. Ο υπέρτιτλος του άρθρου αναφέρει: «Μετά τις τράπεζες, θα πρέπει τώρα οι Γερμανοί να σώσουν και την Ελλάδα. Πρώτα έκαναν αλχημείες οι Έλληνες στο ευρώ και τώρα, αντί να κάνουν οικονομίες, απεργούν».Αγαπητοί Ελληνες, από το 1981 ανήκουμε στην ίδια οικογένεια. Μόνο που εμείς έχουμε συνεισφέρει, όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δις, ενώ εσείς έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν, όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δις.

Ουδέποτε λαός βοήθησε μέχρι τώρα με τη θέλησή του, σε τέτοιο βαθμό και για τόσο μακρύ διάστημα, άλλον λαό. Είσαστε, κυριολεκτικά, οι πιο ακριβοί μας φίλοι.
Το ζήτημα πάντως είναι, ότι τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά κι' εμάς. Στην ουσία, ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ, μιας και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην ΕΕ είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά. Θα θέλαμε, ο πρωθυπουργός σας Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στο πρόγραμμά του, όμως προφανώς αυτό δεν το θέλετε εσείς, αφού συνεχίζετε απτόητοι, ν' απεργείτε. Μη μας λέτε λοιπόν, ότι μόνο οι πολιτικοί ευθύνονται για την καταστροφή. Εσείς έχετε εφεύρει τη Δημοκρατία κι' ως εκ τούτου θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο λαός είναι αυτός που κυβερνά κι' επομένως, έχει και την ευθύνη. Κανείς δεν σας αναγκάζει να φοροδιαφεύγετε, να χρηματίζεστε, ν' αντιδράτε σε κάθε συνετή πολιτική και να εκλέγετε διεφθαρμένους πολιτικούς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οί φίλοι μας οί Εύρωπαίοι"

Μαρία Κάλλας.......

Όποτε ερμηνεύω τη Νόρμα είμαι ευτυχισμένη. Είναι ο αγαπημένος μου ρόλος. Νομίζω ότι της μοιάζω. Είναι πολύ υπερήφανη για να δείξει τα πραγματικά της αισθήματα, αλλά στο τέλος υποκύπτει. Μιά γυναίκα που δεν αισθάνεται κακία ούτε νιώθει αδικημένη από δυσμενείς καταστάσεις τις οποίες, εν τέλει, έχει προκαλέσει η ίδια.

από συνέντευξη στο τέλος του αφιερώματος

Σε διεθνές συμπόσιο κορυφαίων του πνεύματος, τη δεκαετία του '60 στο Σίατλ, προσπαθούσανε να διαλέξουνε τα δημιουργήματα που θ' αντιπροσωπεύανε περισσότερο το ανθρώπινο γένος... Κασέτες με εικόνα ή ήχο, θα βάζανε σε δορυφόρο, ένα είδος "βόγιατζερ", που θα κατευθυνότανε στο διαστρικό χώρο, σε περίπτωση που θα κινδύνευε να καταστραφεί η Γη από φυσικά ή τεχνικά αίτια... Πολλοί διαφωνούσανε στην επιλογή έργων λογοτεχνίας, ποίησης, ζωγραφικής, αρχιτεκτονικής και τα λοιπά, αλλά όλοι συμφωνήσανε τελικά ότι τα εξωγήινα όντα δεν θα ξέρανε την ανθρώπινη λαλιά... Ένας σοφός Γιαπωνέζος ανέβηκε στο βήμα, κρατώντας ένα από τα μαγικά έργα της τεχνολογίας της πατρίδας του... Παρακάλεσε το ακροατήριο ν' ακουμπήσει το κεφάλι στις αναπαυτικές καρέκλες, να κλείσει τα μάτια και, τότε πάτησε το κουμπί... Ξαφνικά αντήχησε η φωνή της Μαρίας Κάλλας από την άρια "Κάστα Ντίβα"... Όσο διαρκούσε η φωνητική μυσταγωγία κανένας δεν έβγαλε κιχ, αλλά μόλις τέλειωσε όλοι χειροκρο-τήσανε και συμφωνήσανε ότι η θεϊκιά αυτή φωνή άξιζε ν' αντιπροσωπεύσει τον άνθρωπο στον αχανή διαστρικό χώρο του σύμπαντος... Αυτή ήτανε η μεγάλη Ελληνίδα τραγουδίστρια, που αν κι η στάχτη της σκορπίστηκε στο Αιγαίο, η φωνή της θ' αντηχεί και μετά τη συντέλεια της Γης, συντροφιά με τα γραφτά του Πλάτωνα, τη μουσική του Μπετόβεν κι άλλα υπέρλαμπρα δημιουργήματα του ανθρώπου, που θα ταξιδεύουνε σε κάποιο δορυφόρο στο διαστρικό αχανές, ώσπου να τα συλλέξουνε άλλα εξωγήινα όντα προηγμένα τεχνολογικά.. ( το κείμενο είναι απο το βιβλίο "Ελληνες, υπέροχοι, απίθανοι και τρελοί" Δημήτρης Λιμπερόπουλος- εκδόσεις Γιάννης Β. Βασδέκης - 1988)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μαρία Κάλλας......."

Η διαχρονική πορεία του ελληνισμού στην Αφρική

Α΄ Η διαχρονική πορεία του ελληνισμού στην Αφρική

Έλληνες, εντοπίζονται στην Αφρική ακόμη από την αρχαιότητα με τις ελληνικές αποικίες που είχαν δημιουργηθεί τον 7ο αιώνα π.Χ. στην περιοχή της σημερινής Λιβύης.

Ο Ηρόδοτος που είχε επισκεφθεί την Αίγυπτο στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα έγραφε ότι «οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι ξένοι που έζησαν στην Αίγυπτο». Αργότερα στην ελληνιστική εποχή όταν η βορειοανατολική Αφρική ενσωματώθηκε στον μεσογειακό κόσμο, οι Έλληνες ναυτικοί έβρισκαν απάνεμα λιμάνια στην Ερυθρά Θάλασσα, δημιουργώντας εμπορικούς σταθμούς για την εξυπηρέτηση του εμπορίου που είχαν αναπτύξει με την Ινδία.

Και σύμφωνα με τον ανώνυμο ελληνόγλωσσο συγγραφέα του «Περίπλου της Ερυθράς Θάλασσας» οι Έλληνες έμποροι ταξίδευαν τον 1ο αιώνα μ.Χ. ως την Ζανζιβάρη.
Χαρακτηριστικό της επίδρασης του ελληνισμού στην Αφρική ήταν και το γεγονός ότι οι Αξουμίτες βασιλείς της Αβησσυνίας που είχαν σχέσεις με το Βυζάντιο, χρησιμοποιούσαν την ελληνική γλώσσα για την αλληλογραφία τους.
Όμως οι επαφές αυτές της Μαύρης Αφρικής με την Ευρώπη διακόπηκαν όταν μετά τον 7ο αιώνα μ.Χ. επικράτησε το Ισλάμ στην βόρεια και ανατολική Αφρική.
 Θα περάσουν πάνω από οκτώ αιώνες για να ξαναεμφανιστούν εκεί οι Ευρωπαίοι κυρίως με τους Ισπανούς και Πορτογάλους θαλασσοπόρους που το 1488 με το Βαρθολομαίο Ντιάζ ξεπέρασαν το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας.
Ο Έλληνας στην Αφρική
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ανάμεσα στους Ευρωπαίους που εγκαθίστανται εκείνη την περίοδο στις ακτές της δυτικής Αφρικής, ήταν και μερικοί Έλληνες και όπως περιγράφει ένας Άγγλος ταξιδιώτης το 1582 μετά την επίσκεψή του στη Σιέρα Λεόνε συνάντησε μεταξύ των άλλων εμπόρων και έναν γηραιό Έλληνα. Στην Αιθιοπία το1759, ο Άγγλος εξερευνητής Τζέιμς Μπρους που επισκέφθηκε την χώρα συνάντησε μερικούς Έλληνες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η διαχρονική πορεία του ελληνισμού στην Αφρική"

Ιάπωνες επιστήμονες προσπαθούν να ακούσουν τους αρχαίους Έλληνες!!

H σκέψη ήταν απλή:Εφόσον οι ανθρώπινες φωνές ,η μουσική και τα μουσικά όργανα ,οι ήχοι και οι θόρυβοί μπορούν να εγγραφούν με χάραξη σε περιστρεφόμενους δίσκους και να αναπαραχθούν ,θα έπρεπε να ανιχνευθεί τι ήταν αυτό στον αρχαίο ελληνικό κόσμο,που είχε παραχθεί σε περιστρεφόμενο άξονα και το οποίο είχε τέτοια δομή χάραξης που να μπορέσει να κατακρατήσει-και συνεπώς να εγγράψει-ήχους,φωνές και μουσικές από την αρχαιότητα.

Φυσικά ,εκείνο που θα μπορούσε να προσομοιάζει στο "πικ-απ" εγγραφής και στον δίσκο βινυλλίου δεν ήταν άλλο από τον αγγειοπλαστικό τροχό και τα αγγεία που έφτιαχναν οι αρχαίοι Έλληνες αγγειοπλάστες!

Μία ομάδα Ιαπώνων ελληνολατρών επιστημόνων έχει παθιαστεί με την πιθανότητα να "ακουσει" αληθινούς αρχαίους Έλληνες να μιλάνε αρχαία ελληνικά ή να σιγοψιθυρίζουν κάποιο αρχαίο ελληνικό τραγούδι,την ώρα που μηχανικά δουλεύουν στον τροχό.
Οι πιθανότητες βέβαια είναι πραγματικά λίγες και επειδή δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί ο τέλειος ηλεκτρονικός τρόπος να "ακουστούν" καθαρά οι ήχοι που δεσμεύτηκαν στο κεραμεικό "βινύλλιο" και επειδή δεν είναι καθόλου βέβαιο αν οι αγγειοπλάστες μιλούσαν και τραγούδαγαν την ώρα της δουλειάς ή αν παρέμεναν εντελώς σιωπηλοί.Ακόμα όμως και αν κάποιοι μιλούσαν ή τραγουδούσαν,θα είναι σαν να ψάχνει κανείς για ψύλλο στα άχυρα για να βρει το,σε άριστη κατάσταση,αγγείο το οποίο κατά την ώρα που ο αγγειοπλάστης του το δημιουργούσε κάποιος μιλούσε ή τραγουδούσε.Επίσης δεν μπορούσε να είναι βέβαιο αν ο ήχος που καταγραφόταν στο κεραμεικό υλικό,δεν θα αλλοιωνόταν εντελώς είτε από εξωγενείς παράγοντες που θα επιδρούσαν κατά την ώρα της δουλειάς στον τροχό είτε από της φύσης του κεραμεικού υλικού είτε από την συνεχόμενη ενυδάτωση του υλικού κατά την παραμονή του αγγείου μέσα στο χώμα ή στον τάφο όπου συνήθως ανακαλύπτονται τα αγγεία.

Αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα της ομάδας είναι το να αποκτήση πρόσβαση σε κάποια μεγάλη "αποθήκη" αρχαίων ελληνικών αγγείων τα οποία θα πρέπει να βρίσκονται σε άριστη κατάσταση.Παρόλα αυτά ,η ομάδα έχει παθιαστεί με την έρευνα.Το εντυπωσιακό ωστόσο είναι ότι μέχρι τώρα και με την βοήθεια υψηλής τεχνολογίας κατάφεραν να "ακούσουν" κάποια βάζα.Δεν ακούγεται βέβαια κάποια φωνή άλλα.. ακούγεται καθαρά κάποιο επαναλαμβανόμενο τρίξιμο που θυμίζει αμυδρά την κίνηση του τροχού ενός αγγειοπλάστη!

Όσο τρελή-αν και όχι παράξενη- ακούγεται όλη αυτή η ιστορία ,εντούτοις μεταδόθηκε σε πολλά ΜΜΕ της Ιαπωνίας και δημοσιεύθηκε σε αρκετά ευρωπαϊκά περιοδικά έρευνας.Το μόνο σίγουρο πάντως της υπόθεσης είναι ότι σε καμιά περίπτωση δεν είναι τρελοί οι Ιάπωνες επιστήμονες, που όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρουν.....


...και επειδή εφευρέτης του φωνογραφου δεν είναι σε καμιά περίπτωση ο Έντισον όπως διδάσκει η επίσημη ιστορία-και απλά όλοι αυτοί αντέγραφαν συσκευές από προγενέστερους,οι οποίοι αντέγραφαν και αυτοί με την σειρά τους εφευρέσεις από προγενέστερους,φτάνοντας έτσι για μια εφεύρεση ακόμα και σε βάθος χιλιετιών(!!!)
Πηγη.Βισαλτης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ιάπωνες επιστήμονες προσπαθούν να ακούσουν τους αρχαίους Έλληνες!!"

Ο Δημοφών κι ο θάνατος

του Ναπολέοντος Λαπαθιώτη

Σαν έφθασε στα τριάντα του χρόνια, ο Δημοφών, ο ενάρετος, αν και νεαρός φιλόσοφος, με την ωραία κορμοστασιά και τα γαλάζια τα ονειρώδη μάτια, ο μαθητής του Πρωταγόρα και του Πλάτωνα, αποφάσισε να κλείσει ξάφνου δια μιας τη νεότητά του, και ν΄ αποτραβηχθή σαν ασκητής· πολύ πριν να φανούν οι Χριστιανοί ασκητές κι οι διάφοροι στηλίτες, ο Δημοφών το είχε κάνει πρώτος αυθόρμητα κι εν πλήρει συνειδήσει, με τη διαφορά πως δεν τον έσπρωχνε, καθώς αυτούς αργότερα, η πίστη κι ο φανατισμός, αλλά – κι αυτό είναι το σπουδαίο – εξ εναντίας η πλήρης κι η απόλυτη απιστία…

Αποτραβήχθηκε λοιπόν σε μια σπηλιά, σε μια έρημη κοιλάδα της Βοιωτίας, όχι μακριά απ΄ τον Ορχομενό, κι έζησε εκεί για κάμποσο διάστημα, μόνος εντελώς, με μια προμήθεια μοναχά τροφής, μια χωματένια υδρία, κι ένα σκληρό στρώμα, για ν΄ αναπαύεται τη νύχτα· ο λόγος που τον έφερε ως εκεί, δεν ήταν η συνηθισμένη απογοήτευση της καθημερινής χυδαίας ζωής, μήτε καμιάν αγάπη θλιβερή (δεν είχε ίσως ποτέ αγαπήσει, αυτό που λέμε αγάπη), αλλά το ίδιο πρόβλημα της ζωής, το κεντρικό το μέγα κι ακαθόριστο, που είναι γραφτό αιωνίως να διαφεύγει και που καμιά προσφερομένη του ερμηνεία δεν ικανοποιεί!

 Είχε πολύ εμβαθύνει, και συστηματικά, μέσ΄ στο πολύπλοκο κι ασύλληπτο αυτό ζήτημα, και του είχε δώσει λύσεις διάφορες εδώ κ΄ εκεί κατά καιρούς ως που απότομα, αφού είχε με χίλιους κόπους κι αγωνίες θεμελιώσει κάποιο σύστημα βάσιμο κάπως και τελειωτικό, σύμφωνα με τις τότε κρατούσες αντιλήψεις, έχανε ξαφνικά το στήριγμά του ένα καλό πρωί και ξαναβρισκόταν μόνος και αμαθής, απέναντι του αγνώστου.

Ήταν στιγμές που το πολιορκούσε η σκέψη του, απ΄ όλες τις μεριές, τόσο στενά που ’λεγε λίγο ακόμα ίσως και θα ’φθανε στον ίδιο τον πυρήνα του προβλήματος κι ίσως αυτές οι λιγοστές στιγμές να ήταν το πλέον απώτατο σημείον, που φθάνει η ανθρώπινη διανόηση, ιδίως όμως ήταν πεισμένος, πως δε μπορεί παρά να ΄ρθει μια μέρα που η ανθρωπότης θα το λύσει οριστικά (πού να ’ξερε πως ύστερα από δυο χιλιάδες χρόνια θα ’μαστε πάντοτε κι εμείς στην ίδιαν απορία!)…

 Είχε τόσο πολύ απορροφηθεί από την έμμονην αυτήν ιδέα και είχε καταναλώσει όλα τα πνευματικά του εφόδια σε τέτοιο απεριόριστο σημείο, ώστε δυο αυλάκια πρώιμα είχαν χαραχθεί στο μέτωπό του, το θαυμαστό του εφηβικό εκείνο μέτωπο, το στεφανωμένο με σγουρά μαλλιά, που ο Κέβης, ο επιγραμματοποιός, το είχε υμνήσει κάποτε, σ΄ έν’ από τα ξακουστά επιγράμματά του!

Μια νύχτα πήρε τη μεγάλη απόφαση, να προσφύγει σε μιαν υπεκφυγήν και να περιμείνει έτσι το τέλος της ζωής του, μπορούσε ακόμα κι η ζωή η πρωτογενής, η κατά φύση, η κανονική, να του αποκαθιστούσε τη σαλευθείσα τη γαλήνη της ψυχής του, και να τον επανέφερε, ασυναίσθητα, στον αρχικό μοιραίον προορισμό του, που είχεν ίσως απαρνηθεί – ποιος ξέρει…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Δημοφών κι ο θάνατος"

O υπόγειος μυστικός ναός στην Θεσσαλονίκη, και η σιωπή του Ώρου

Φωτό:Ο θεός Ώρος με την χαρακτηριστική του κίνηση, επιβάλλει την σιωπή στους "μυημένους"-Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης-

Είναι μια συννεφιασμένη μέρα του 1939,και ο αρχαιολόγος Χ.Μακαρονάς,βυθίζεται σε ένα μυστικό κόσμο.Βαδίζει επιφυλακτικά σε έναν υπόγειο στενό διάδρομο,και η δέσμη φωτός που στέλνει ο φανός που κρατά,σκορπά ολόγυρα τερατώδεις σκιές που τρεμοπαίζουν στους τοίχους,αρχίζοντας να χορεύουν γύρω του και να τον κοροϊδεύουν.Αιγυπτιακά σύμβολα στο δάπεδο τον προειδοποιούν για τις κατάρες που πρόκειται να πέσουν επάνω του,αν συνεχίσει αυτήν την υπόγεια διαδρομή.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι θα μπορούσε να σκέφτονταν ένας αρχαιολόγος,που αναζητούσε στον χρόνο αυτό που όλοι έψαχναν στο χώρο,πόσο μάλλον ,όταν το αναζητουσε στις παραμονές του μεγάλου πολέμου,όταν την ίδια εποχή οι Ναζί έσκαβαν για να ανακαλύψουν την υπόγεια μυστική Υπερβόρεια..

Ο διάδρομος τον οδήγησε στην είσοδο μιας κρύπτης.Όταν παραμερίστηκε η πόρτα ,το φως του αποκάλυψε μια
λευκή μορφή,μετρίου αναστηματος.Οπισθοχώρησε λίγο τρομαγμένος,σκεπτόμενος ίσως κάποιο φάντασμα-φρουρό του τόπου.Αμέσως όμως χαλάρωσε.Η μορφή ήταν ένα άγαλμα.Παρίστανε ένα γυμνό παιδί που στο αριστερό του χέρι κρατούσε ένα κέρας.Το βλέμμα του ήταν πολύ παράξενο,και ύψωνε το δεξί του χέρι στα χείλη.Ο εισβολέας αρχαιολόγος,αναγνώρισε την χαρακτηριστική χειρονομία που επιβάλλει την σιωπή στους μυημένους.Ένιωσε ένα μικρό ρίγος όταν συνειδητοποίησε πως αυτός που έκανε αυτήν την χειρονομία ήταν ο θεός Ώρος...

Βέβαια θα ήταν παράλογο να μη μιλησει για αυτήν του την αποκάλυψη,αλλα το σίγουρο είναι ότι πολύ λίγοι γνωρίζουν για εκείνη την υπόγεια διαδρομή-κάτω από την μικρή λίθινη Σφίγγα που βρήκαν εκεί-σε κάποιο μυστικό μέρος της περιοχής Διοικητηρίου,της Θεσσαλονίκης.Ο ίδιος όμως γράφει:
''Ο συντάκτης των γραμμών τούτων,συνεπιβλέπων μετά του καθηγητού κ.Πελεκίδη εις τας εργασίας,και κατελθών εις την κρύπτην ευθύς ως αυτή την ηνοίχθη,ευρέθει πρώτος ενώπιον του απροσδόκητου και μυστηριωδώς υποβλητικού περιβάλλοντος.Η ζωηρά συγκίνησις του,ιδίος από τον εξαφνικόν αντίκρυσμα της αγαθής μορφής του θεού,οι οποία σχεδόν εζωντάνευε από το σαλεύον αμυδρόν φως του ηλεκτρικού φανού,θα μείνη ασφαλώς αλησμόνητος..(Χ.Μακαρονάς,Ανασκαφή παρά το Σεραπείον-Μακεδονικά αριθμός 1(1940)465,σημ.1)

Η διαφορά που υπήρχε στην τοιχοδομία της κρύπτης,έδειχνε ότι ήταν πολύ προγενέστερη από το υπόλοιπο κτίσμα της επιφάνειας,και ήταν φανερό ότι προορίζονταν για την μυστική λατρεία των αιγυπτίων θεών.Στο βάθος της καμαρόσκεπης κρύπτης ανακαλύφθηκε μια Ερμαϊκη στήλη,τοποθετημένη ακριβώς κάτω από το ιδιόρρυθμο οικοδόμημα(8Χ11μ) της επιφάνειας,που ήταν ρωμαϊκης προέλευσης.Ανακαλύφθηκαν,επίσης,οι κεφαλές του Σεράπειδος και της Ίσιδος(και άλλα κεφάλια)και η μικρή λίθινη σφίγγα...Το άγαλμα του θεού Ώρου,μπορεί κανείς να το δει στο αρχαιολογικό μουσείο της Θεσσαλονίκης,μαζί με τα άλλα ευρήματα που ανασύρθηκαν από το Σεραπείον στο Διοικητήριο.Συνεχίζει να προτείνη το δάχτυλο μπροστά στα χείλη απαιτώντας ή υπενθυμίζοντας τον νόμο της σιωπής.

Φαντάζομαι(γιατί έτσι μ'αρέσει περισσότερο) πως η σιωπή αυτή είναι πνευματική και δεν έχει να κάνει με την ομιλία ή την ομολογία.Είναι η σιωπή που βασιλεύει μεσα στα κεφάλια και στις ψυχές,και όχι η σιωπή που σφραγίζει το στόμα κάποιου για να μη μεταδόσει τη γνώση.Είναι σαν να σου λέει"Μη μιλάς σε όσους έχουν τη σιωπή μέσα στα κεφάλια τους-δηλαδή τους κουφούς-γιατί δεν θα σε ακόυσουν.."
Ανέκαθεν σκεφτόμουν ότι αφού δεν θα με ακούσουν,τότε μπορώ να μιλάω και να ακούω τα δώρα της γνώσης,χωρίς να φοβάμαι αν οι μουγκοί μου μιλήσουν κι αν οι κουφοί με ακούσουν.Άλλωστε ο καθένας παίρνει αυτό που του αναλογεί,κι εσύ συμμετέχεις ελάχιστα σε αυτό το πολύ πρωσοπικό παιχνίδι,ότι κι αν πεις...

Ο καθένας μας προσπαθεί να ακούσει μια ψιθυριστή φωνή,μέσα στην σιωπή του κεφαλιού του,που ακόμα και να του μιλήσει, δεν μπορεί να μεταδόσει τα λόγια της παρά μόνο σε αυτούς που την ακούν κι οι ίδιοι.Αυτό δεν είναι νόμος ,αλλά οι πιο μοναχική αλήθεια.Μπορείς να φανταστείς πόσες εκατοντάδες χρόνια,περίμενε ο Ώρος μοναχός του μέσα στο σκοτάδι εκείνης της υπόγειας κρύπτης;...

Από το βιβλίο "Μυστική Ελλαδα"

Πηγη.Βισάλτης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "O υπόγειος μυστικός ναός στην Θεσσαλονίκη, και η σιωπή του Ώρου"

Πρόγονος του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου

ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ ( Κότινος) Η Ειρεσιώνη (από το είρος = έριον, μαλλίον) είναι κλάδος αγριελιάς (κότινος) στολισμένος με γιρλάντες από μαλλί λευκό και κόκκινο και τους πρώτους φθινοπωρινούς καρπούς (σύκα, καρύδια, αμύγδαλα, κάστανα, δημητριακά, κ.λ.π., εκτός του μήλου και του αχλαδιού). Ήταν έκφραση ευχαριστίας για την γονιμότητα του λήξαντος έτους και παράκληση συνεχίσεως της γονιμότητας και ευφορίας και κατά το επόμενο έτος και ήταν αφιερωμένη στην Αθηνά, τον Απόλλωνα και τις Ώρες (Ευνομία, Δίκη, Ειρήνη). Την εβδόμη ημέρα του μηνός Πυανεψιώνος (22 Σεπτεμβρίου - 20 Οκτωβρίου), παιδιά των οποίων και οι δύο γονείς ζούσαν ,περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών τραγουδώντας τις καλένδες (κάλαντα) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το φιλοδώρημά τους από τον νοικοκύρη ή την κυρά και όταν έφθαναν στο σπίτι τους κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την ιδία ημέρα του νέου έτους, οπότε, αφού τοποθετούσαν την νέα, κατέβαζαν την παλιά και την έκαιγαν. Άλλα παιδιά κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την θύρα του Ιερού του Απόλλωνος. Ιδού ένα απόσπασμα από τα κάλαντα : Η Ειρεσιώνη φέρνει κάθε τι καλό, σύκα και αφράτα ψωμάκια που μας τρέφουν και μέλι γλυκό και λάδι απαλό και ξέχειλους κύλικες με καλό κρασί για να μεθύσει και να κοιμηθεί. "Τα κλαδιά των δέντρων τα στόλιζαν με άνθη, ταινίες (κορδέλες), έρια (μαλλιά) και μικράς σφαίρας εκ μετάλλου, που παρίσταναν τους πλανήτας, τον Ήλιον και την Σελήνην." Ιστορία της λατρείας του Βάκχου. Χ. Ζανμέρ. Εκτός από τα κλαδιά της ελιάς, περιέφεραν επίσης και κλαδιά Δάφνης προς τιμήν του Απόλλωνος στα Θαργήλια, εορτή που ετελείτο την Άνοιξη (27 Απριλίου - 26 Μαΐου), όπου πάλι έκαιγαν την παλιά Ειρεσιώνη και κρεμούσαν την νέα έξω από τις πόρτες τους. Πρόγονος λοιπόν του Χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι η Ειρεσιώνη , όπου μέσω αυτής μεταδόθηκε το έθιμο του στολισμένου δέντρου στους βόρειους λαούς από τους Έλληνες ταξιδευτές, οι οποίοι ελλείψεως ελαιοδένδρων, στόλιζαν κλαδιά από τα δέντρα που εφύοντο στον κάθε τόπο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρόγονος του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου"

Άπό τήν Χίο στό άπέραντο διάστημα

Ο Δρ Σταμάτιος Μ. Κριμιζής έχει στο ενεργητικό του μια μακροχρόνια και διακεκριμένη καριέρα σαν εκπαιδευτικός και πρωτοπόρος ερευνητής με πειράματα στα σπουδαιότερα διαστημικά προγράμματα των Η.Π.Α. καθώς και της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας.

Γεννήθηκε στο Βροντάδο της Χίου. Εκεί τελείωσε Δημοτικό και το Γυμνάσιο. Γιος Έλληνα μετανάστη που πηγαινοερχόταν στην Αμερική, μετά το θάνατο του πατέρα του πήγε στην Αμερική όπου και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, απ` όπου έλαβε το πτυχίο της φυσικής το 1961 και στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, όπου υπό την καθοδήγηση του J. A. Van Allen, που ανακάλυψε τις ραδιενεργούς ζώνες Βάναλλεν γύρω από τη γη, απόκτησε Μαστερς και Διδακτορικό στη φυσική το 1963 και 1965 αντίστοιχα. Η διδακτορική διατριβή του Δρ Κριμιζή πάνω στο μοντέλο διάδοσης των πρωτονίων προερχομένων από τις εκλάμψεις του ήλιου (Krimigis, s. m., Interplanetary diffusion model for the time behavior of intensity in a solar cosmic ray event, J. Geophys. Res. 70, 2943-2960, 1965) ήταν η πρώτη μελέτη που ερμήνευσε τη διαπλανητική διάδοση των πρωτονίων μέσα από μια διαδικασία διάχυσης και έγινε γνωστή σαν «το μοντέλο Κριμιζή» στην ανάπτυξη του θέματος για τις επόμενες δυο δεκαετίες. Αμέσως μετά την απόκτηση του διδακτορικού του διπλώματος, ο Δρ Κριμιζής προσελήφθη σαν επίκουρος καθηγητής στη Σχολή Φυσικής και Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, όπου δίδαξε για τρία χρόνια. Από το 1972 προήχθη στη βαθμίδα του ισότιμου καθηγητή στο Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζωνς Χώπκινς.

Σα μεταπτυχιακός ακόμα φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, ο Δρ Κριμιζής εξελέγη από τη NASA σαν συνερευνητής του Van Allen για το πείραμα του Πανεπιστημίου που εστάλη με το διαστημόπλοιο Mariner 4, που ήταν η πρώτη τότε αποστολή στον Άρη. Ο ίδιος επινόησε, σχεδίασε και κατασκεύασε τον πρώτο μετρητή στερεάς κατάστασης που εστάλη ποτέ στο διάστημα. Συμπτωματικά, το ερευνητικό όργανο του Mariner 4, εκτός από τη μελέτη των στοιχείων στην περιοχή του Άρη, ανακάλυψε την εκτόξευση ηλεκτρονίων υψηλής ενεργείας στις εκλάμψεις του ηλίου (Van Allen, J. A. and S. M. Krimigis, Impulsive Emission of ~40 kev electronics from the sun, J. Geophys. Res., 70, 5737-5751, 1966), ένα φαινόμενο που έκτοτε χρησιμοποιείται κατά κανόνα στην εξερεύνηση της απελευθέρωσης ηλιακής ενεργείας μέσω ακτίνων Χ και μικροκυμάτων.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Δρ Κριμιζής συνέλαβε την ιδέα ενός διαστημικού πειράματος που θα εξερευνούσε τις πηγές των ραδιενεργών πηγών της γης. Το πείραμα έγινε γνωστό σαν AMPTE (Active Magnetospheric Particle Tracer Explorers) και τελικά εξελίχθηκε σε μια διεθνή συνεργασία μεταξύ των ΗΠΑ, Γερμανίας και Αγγλίας. Ο Δρ Κριμιζής ήταν ο ιθύνων (Principal Investigator) της ομάδας των ΗΠΑ.

Η επιστημονική προσφορά του Δρ Κριμιζή έχει αναγνωριστεί από πολλούς επιστημονικούς οργανισμούς όπως την Αμερικανική Εταιρεία Φυσικής (American Physical Society), που τον εξέλεξε Διακεκριμένο Μέλος (Fellow) για εξαιρετική προσφορά στην καταγραφή και ερμηνεία του πλάσματος στις μαγνητόσφαιρες των πλανητών και στην ηλιόσφαιρα, το 1983, όπως και στην Αμερικανική Γεωφυσική Ένωση (ACU), to 1980. Έχει βραβευθεί από τη Διεθνή Ακαδημία Αστροναυτών και την Ακαδημία AHEPA το 1994. Στο Παγκόσμιο Διαστημικό Συνέδριο του 2002 του παρεδόθη το Βραβείο Διαστημικών Επιστημών COSPAR , την υψίστη τιμητική διάκριση που η παγκόσμια διαστημική επιστημονική κοινότητα έχει δώσει.

Το 1993 εξελέγη μέλος της Διεθνούς Αστροναυτικής Ακαδημίας (International Academy of Astronautics), είναι συνεργαζόμενο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, έχει τιμηθεί από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα και βραβεύθηκε επίσης από το Ελληνοαμερικανικό Ινστιτούτο.

• Το 1979 η Διεθνής Αστροναυτική Ένωση (International Astronautical Union) έστειλε το δικό του όνομα στον ουρανό, μετονομάζοντας τον Αστεροειδή 1979 UH, σε 8323 KRIMIZIS.

• Είναι ο μόνος επιστήμονας στον κόσμο, ο οποίος με τα όργανα που έχει σχεδιάσει έχει εξοπλίσει διαστημικά σκάφη σε αποστολές στους επτά από τους εννέα πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.

Πηγή.Ellines

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άπό τήν Χίο στό άπέραντο διάστημα"

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ευεργετισμός, φαινόμενο με ιδιαίτερη θέση στη νεοελληνική περιπέτεια, προσεγγίζεται με ιστορικούς όρους από τους αναλυτές μόλις τα τελευταία χρόνια - χρονική καθυστέρηση δυσανάλογα μεγάλη για ένα φαινόμενο που συνδέεται άμεσα με τη νεοελληνική εθνογένεση, καθώς δημιούργησε παράδοση στον προεπαναστατικό Eλληνισμό και, στη συνέχεια, συνδέθηκε με τις τύχες του νεοελληνικού κράτος - με γενναιοδωρία και με επεμβατισμό.
 Mια ιστορία του εθνικού ευεργετισμού θα μπορούσε, σχηματικά, να ξεκινάει με έναν φτωχό Hπειρώτη -Ζώης Καπλάνης θα μπορούσε να είναι το όνομά του- ή οποιονδήποτε άλλον ξενιτεμένο από κάποια άλλη φτωχή γωνιά της χώρας, που πλουτίζει με προσπάθειες μεγάλες και μόχθο πολύ σε ξένον τόπο και που αφιερώνει τη ζωή και το βιος του στην ιδέα να εξασφαλιστεί ένα μέλλον για τη φίλτατη ιδιαίτερη πατρίδα.
Kαι να τελειώνει με έναν Ανδρέα Συγγρό, από τους ισχυρότερους άνδρες στην πολιτική σκηνή του καιρού του, που θέλησε να κατευθύνει την οικονομική ζωή της χώρας στη λογική των δικών του συλλήψεων. Ανάμεσα σε αυτούς απλώνεται ατελείωτος ο κατάλογος των ευεργετών, ξεδιπλώνονται οι ιστορικά υπαγορευμένες μεταλλάξεις του φαινομένου.
Απο τον 16ο αι. ήδη ξεκινάει καταγεγραμμένη η προσφορά των ξενιτεμένων στα λιμάνια της Αδριατικής και στα Βαλκάνια, εμπόρων, προς τις ιδιαίτερες πατρίδες τους.
 Η Ηπειρος, το Πήλιο και η Χίος είναι, ξεχωριστά ανάμεσα σε άλλες, οι περιοχές που συνεισέφεραν, με τις δωρεές των ομογενών, στην κάλυψη των κοινοτικών αναγκών και στην υλική υποστήριξη του οράματος «να φωτισθεί το γένους».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ"

Παντού πρώτοι!!!!

Η "διαβόλου κάλτσα" Αριάννα Στασινοπούλου βασίλισσα των μπλογκ...

Η Αριάννα Στασινοπούλου έχει μπεί στη λίστα του Forbes ανάμεσα στις 30 δυναμικότερες γυναίκες της Γης και απασχολεί τα παγκόσμια ΜΜΕ. Το Huffington Post θεωρείται το πλέον κερδοφόρο μπλογκ του κόσμου.

Η ζήλεια και ο φθόνος των ξένων για τους Έλληνες έχει ξεσπάσει με τη μανία που έδειχνε ο ναζισμός στους Εβραίους... Τα διεθνή ταμπλόιντ ασχολούνται με τους σύγχρονους Έλληνες -σε συσχετισμό με τους αρχαίους προγόνους μας- και κατ΄ επέκταση αναζητούν θέματα και στις Ελληνίδες... Όπως με τις πανούργες γυναίκες που διέπρεψαν απο την εποχή του χρυσού αιώνα του Περικλή, του Βυζαντίου του Ιουστινιανού, ως την πρόσφατη του Ανδρέα Παπανδρέου...

 Η λίστα της ομορφιάς και της πανουργίας περιλαμβάνει εκτός από τις αρχαίες Ασπασία, Θεοδώρα, και σύγχρονες, όπως τη Μιμή Λιάνη, τη Γιάννα Δασκαλάκη... Λένε ότι πίσω από κάθε σπουδαίο άντρα υπάρχει μιά δραστήρια γυναίκα, αλλά οι ξένοι ρεπόρτερ γράφουν ότι πίσω από κάθε επιτυχημένο Έλληνα υπάρχει μια φιλόδοξη διαπλεκόμενη γυναίκα...

Ακόμη σχολιάζουν ότι οι Ελληνίδες είναι "διαβόλου κάλτσα" (ελληνική έκφραση) και φέρνουν ως παράδειγμα την Αριάννα Στασινοπούλου (γεννημένη στηνΑθήνα) που έγραψε ένα μπεστ σέλερ, παντρεύτηκε έναν πολυεκατομμυριούχο πολιτικό γκέι, διεκδίκησε στις εκλογές να κυβερνήσει την Καλιφόρνια και τώρα είναι η διασημότερη μπλόγκερ των ΗΠΑ με την πλέον κερδοφόρα ιστοσελίδα της Υφηλίου...

Αριάννα Χάφινγκτον-Στασινοπούλου μια γάτα εν μέσω των αρουραίων… Αυτό που έγραφε στο ΒΗΜΑ (13-12-1998) ο Αλέξης Παπαχελάς, ότι «το αμερικάνικο όνειρο της Αριάννας Στασινοπούλου τελείωσε» ήταν τότε ο αντίκτυπος που ξέσπασε στα μίντια των ΗΠΑ από την συνέντευξη- αποκάλυψη του βαθύπλουτου συζύγου της Μάικλ Χάφινγκτον πως ήταν ομοφυλόφιλος. Για την πεισματάρα όμως Ελληνίδα το όνειρο μόλις άρχιζε, γιατί καταφεύγοντας στα δικαστήρια πήρε μαζί με το διαζύγιο πακτωλό χρημάτων, αλλά διατήρησε και το επώνυμο του συζύγου της που το έκανε ιστοσελίδα (the Huffington Post) και σήμερα είναι η πρώτη στη παγκόσμια λίστα των πολιτικών μπλογκς, με εκατομμύρια επισκέπτες το 24ωρο. Το μενού της ανανεώνεται καθημερινά με πολιτικά, καλλιτεχνικά και κοσμικά δρόμενα, που αρκετά είναι αποκλειστικά, όπως η απόφαση παραίτησης του πρωθυπουργού της Αγγλίας Μπλερ. Η ζωή της γυναίκας αυτής μοιάζει με χολιγουντιανή ταινία… Την δεκαετία του 60 ο εκδότης μικρής οικονομικής εφημερίδας στην Αθήνα Κώστας Στασινόπουλος ονειρευόταν να στείλει τη κόρη του να σπουδάσει στην Αγγλία και αυτό έγινε, αλλά εκείνη ομορφούλα, τσαχπινούλα και φιλόδοξη, εξεσφενδονίστηκε πέρα από τον Ατλαντικό και έγινε διάσημη (αλλά αμφιλεγόμενη) συγγραφέας, δημοσιογράφος, κοσμική, ακόμη και υποψήφια κυβερνήτης της Καλιφόρνια, χάνοντας από τον Βαρτσενέγκερ…Κάποιος είχε πει, μετά την ήττα της, «να που τα ποντίκια φάγανε μια γάτα…» Αυτή τη γάτα της πολιτικής και των μίντια, την περιγράφει με δηλητηριώδες χιούμορ ο Αλέξης Παπαχελάς, αμερικανοθρεμμένος κι΄αυτός, στο κείμενο που ακολουθεί… "Κανείς δεν φανταζόταν τότε ότι το εν λόγω ζευγάρι θα γινόταν πρωτοσέλιδο των κουτσομπολίστικων περιοδικών της Αμερικής και πως ακόμη θα έκανε τον γύρο των ταμπλόιντ ανά τον κόσμο. Ο λόγος για τον Μάικλ Χάφινγκτον, τον εκκεντρικό πολυεκατομμυριούχο πρώην σύζυγο της πολυσυζητημένης Ελληνίδας Αριάννας Στασινοπούλου που σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Esquire» αποκάλυπτε ότι είναι ομοφυλόφιλος... " Πηγη.Δημητρης Λυμπεροπουλος Αφού το ξεκινήσαμε πρέπει να το τελειώσουμε, ώστε να μη μείνουν οι αναγνώστες του press-gr ανημέρωτοι για τον βίο και την πολιτεία της υπ΄αριθμόν 1 πολιτικής μπλόκερ των ΗΠΑ, που τυγχάνει να είναι Ελληνίδα, αλλά έχει απαρνηθεί το πατρικό της επώνυμο για χάρη εκείνου του πρώην συζύγου της, που είναι ζάπλουτος, εκκεντρικός και γκέι...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παντού πρώτοι!!!!"

Τελικά ύπαρχει έλπίδα...

κάποιοι υπεράξιοι Έλληνες διέπρεψαν στο εξωτερικό

σερ Βασίλειος Μαρκεζίνης: τι λείπει από την Ελλάδα

Όχι γιατί του έχουν δώσει στην Αγγλία τον τίτλο του σερ, όχι γιατί είναι ο κορυφαίος νομικός Συγκριτικού Δικαίου και σύμβουλος ευρωπαίων πολιτικών ηγετών και δικαστικών, αλλά γιατί θεωρείται ο πιό ευρηματικός και χαριτωμένος δημόσιος ομιλητής της Ευρώπης, αξίζει τα εύσημα του εγάλου Έλληνα. Πρόκειται για τον Βασίλειο Μαρκεζίνη που ελάχιστοι τον ξέρουν στην Ελλάδα και κάποιοι που θα μάθουν ότι είναι γιός του Σπύρου Μαρκεζίνη, θα στραβομουτσουνιάσουν... Και τι δεν έχουν γράψει για αυτόν τον Έλληνα που η ευρωπαική ελίτ του πνεύματος τον θαυμάζει και τον εγκωμιάζει.

-Γεννήθηκε στην Αθήνα 10 Ιουλίου 1944 -Έλαβε από τη Νομική Αθηνών το πρώτο του πτυχίο με βαθμό απολυτηρίου 10 και το πρώτο διδακτορικό με άριστα. -Είναι ο μόνος Έλληνας μέλος επτά Ακαδημιών: Αγγλίας, Ελλάδας, Γαλλίας, Ιταλίας, Βελγίου, Ολλανδίας, Αμερικής -Του έχουν απονεμηθεί μεγαλόσταυροι από τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία. -Έχει διδάξει σε 25 διαφορετικές νομικές σχολές στον κόσμο, μεταξύ των οποίων της Οξφόρδης, του UCL, του Τέξας και του Λάιντεν. -Το 2005 του αποδόθηκε ο τίτλος «SIR» από τη βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ για τις υπηρεσίες του στις διεθνείς νομικές σχέσεις. -Αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2007. -Είναι παντρεμένος με την Ευγενία Τρυπάνη, με την οποία έχουν δύο παιδιά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τελικά ύπαρχει έλπίδα..."

Ύψωμα 731.Οι Θερμοπύλες πού δέν έπεσαν

(ΑΡΧΕΙΟ Δ.Γ. ΚΑΣΛΑΣ, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Τρικάλων)

Στις αρχές Μαρτίου 1941, ο ίδιος ο Μπενίτο Μουσολίνι έφτασε στην Αλβανία για να παρακολουθήσει από κοντά τις επιχειρήσεις. Κύριος στόχος, η διάσπαση του μετώπου σε μια γραμμή έξι χιλιομέτρων, από την Γκλάβα στο Μπούμπεσι. Την επιχείρηση είχε αναλάβει το όγδοο ιταλικό σώμα στρατού, που έριξε στη μάχη τέσσερις μεραρχίες και δυο τάγματα μελανοχιτώνων, κρατώντας άλλες δύο σε εφεδρεία. Απέναντι τους, η πρώτη ελληνική μεραρχία που πολεμούσε συνεχώς από την αρχή της εκστρατείας. Η πολυδιαφημισμένη «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών ξέσπασε στις 9 του Μάρτη του 1941 σε όλη τη γραμμή του μετώπου. Στις 26 του Μάρτη ο απολογισμός ήταν τραγικό. Δώδεκα ιταλικές μεραρχίες με άφθονα εφόδια είχαν ριχτεί σε έξι καταπονημένες ελληνικές και δεν πήραν ούτε σπιθαμή εδάφους.

Μεγάλη συμβολή στον Β' ΠΠ είχε η χώρα μας. Πιο γνωστή στο ευρύ κοινό η Ελληνο-ιταλική σύγκρουση στην Πίνδο, η Μάχη των Οχυρών της Γραμμής Μεταξά και η Μάχη της Κρήτης. Ένα περιστατικό ηρωικό από το ελληνο-αλβανικό μέτωπο που δεν είναι τόσο πολύ γνωστό, διαδραματίστηκε κατά την διάρκεια της «Εαρινής Επίθεσης» των Ιταλών στο Ύψωμα 731.

Το εν λόγω ύψωμα (υψόμετρο 731 μ.) βρίσκεται περί τα 20 χλμ. βόρεια της Κλεισούρας. Ήταν ένα από τα ισχυρότερα ερείσματα που κατέλαβε ο Ελληνικός Στρατός κατά τους χειμερινούς αγώνες, που προηγήθηκαν, κλειδί της όλης τοποθεσίας, στον κεντρικό τομέα της Αλβανίας. Η παραμονή σε ελληνικά χέρια του υψώματος αυτού καταδίκαζε κάθε προσπάθεια των Ιταλών. Η αρχή της ιταλικής επίθεσης έγινε νωρίς το πρωί της 9ης Μαρτίου, με σφοδρή δράση του πυροβολικού με όλμους και αεροπορικό βομβαρδισμό των ελληνικών θέσεων.

Ένας τιτάνιος αγώνας διεξήχθη. Στο ύψωμα 731, καθώς και στα γειτονικά υψώματα, πολέμησαν οι άνδρες του 5ου Συντάγματος της I Μεραρχίας πού κατάγονταν κυρίως από την Καρδίτσα και τα Τρίκαλα. Στο διάστημα από 9 έως 11 Μαρτίου 1941, πενήντα Τρικαλινοί θυσιάστηκαν ηρωικά, υπερασπιζόμενοι το ύψωμα. Η τρίτη μέρα βρίσκει το 5° σύνταγμα Τρικάλων να έχει 586 άνδρες νεκρούς και τραυματίες, περίπου την μισή του δύναμη. (Απολογισμός της μάχης για τους Ιταλούς 1.000 νεκροί και 3.000 τραυματίες και για τους Έλληνες 145 νεκροί και 400 τραυματίες.)

Η τιτανομαχία του Υψώματος 731

Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντάρας- Σταθαράς: «Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα! Ελέγαμε: μια Σαλαμίνα ακόμα! Ελέγαμε: ακόμα ένα Εικοσιένα! Και ήρτες τέλος Συ Μητέρα-Μέρα…» Το ηρωικό έπος του 1940-41 τα έχει όλα, όσα διασαλπίζει με τη στεντόρεια φωνή του ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός. Από τα βαθιά χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 μέχρι τον Απρίλιο του 1941 διαδραματίστηκαν επικά γεγονότα, που προκαλούν τη συγκίνηση και το θαυμασμό μας. Εμείς οι νεότεροι τα διαβάζουμε στην Ιστορία. Η προηγούμενη όμως γενιά τα έζησε ενεργά και τα έγραψε με ιδρώτα και αίμα πάνω στα βουνά της Βορείου Ηπείρου και της Αλβανίας. Το 731 αναδείχθηκε και Μαραθώνας και Σαλαμίνα και Εικοσιένα!» (ΑΡΧΕΙΟ Δ.Γ. ΚΑΣΛΑΣ, «ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41 - Ο τιτάνιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά», 15-2-2008.)

Η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών γράφει: «Επί 7 ημέρες, ως τις 15 Μαρτίου η μεραρχία δοκιμάστηκε σκληρά, αλλά απέκρουσε τα κύματα των επιτιθέμενων αντιπάλων. Οι επιθέσεις και αντεπιθέσεις άρχιζαν με πυκνό κανονιοβολισμό που κατέσκαβε τα υψώματα, για να καταλήξουν σε συμπλοκές, όπου το λόγο είχαν η χειροβομβίδα και η λόγχη. Το ύψωμα 731, μεταξύ Αώου και Άψου, έμεινε θρυλικό. Ως τις 19 Μαρτίου, μετά από σχετική τριήμερη ανάπαυλα, οι Ιταλοί εξαπέλυσαν κατά του υψώματος 731 όχι λιγότερες από 18 επιθέσεις. Το «731», όπως έμεινε γνωστό στην πολεμική ιστορία και των δύο αντιπάλων, υπήρξε ίσως ένα από τα πιο αιματοβαμμένα υψώματα ολόκληρου του παγκοσμίου πολέμου». (ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε. 1978, τόμος ΙΕ, σελ.441-442).

Ο λογοτέχνης και ακαδημαϊκός Άγγελος Τερζάκης, πολεμιστής του 1940, γράφει: «Ξημερώνει η 10 Μαρτίου 1941 ,ημέρα Δευτέρα, και το πυροβολικό του Καβαλλέρο ξαναρχίζει. Ξαναρχίζει από την Τρεμπεσίνα, με πείσμα διπλό, γιατί η πρώτη μέρα χάθηκε κι αυτό είναι άσχημο για μιαν επίθεση, που πρέπει να το πετύχει στις πρώτες ώρες της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ύψωμα 731.Οι Θερμοπύλες πού δέν έπεσαν"

Ή Ελπίδα γιά τό μέλλον μας....ή εύγένεια καί η ποιότητα

Ζούμε την εποχή της απόλυτης παρακμής στη χώρα μας.Όλοι το αισθάνονται κι όλοι το βιώνουν εκτός από μια κλειστή ομάδα που προσπαθεί και συνεχίζει να αλλάξει το DNA της ψυχοσύνθεσης αυτού του λαού.

Εν μέρει το έχουν καταφέρει κι έχουν εκμαυλίσει την ελληνική κοινωνία όμως δεν έχουν καταφέρει να αλλοιώσουν ακόμα το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο αυτού του λαού που είναι η γλώσσα του και ο πολιτισμός του.Κι αν οι φελλοί ακόμα επιπλέουν αυτός ο πλούτος δεν θα χαθεί και θα έρθει η ώρα που θα τους πνίξει.Γιατί αυτός ο λαός άντεξε σε δυσκολότερες καταστάσεις.Δεν απεθνικοποιήθηκε, δεν έχασε τον πλούτο του παρά την πενία του.
Απολαύστε κι ακούστε τον καθαρό ελληνικό λόγο του Οδυσσέα Ελύτη και να αισιοδοξείτε …. όσο διατηρείτε την ελληνικότητά σας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ή Ελπίδα γιά τό μέλλον μας....ή εύγένεια καί η ποιότητα"

ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ

Η τροπή των Εθνικών Ονομάτων σε Γεωγραφικά
 Ή τροπή τών ελληνικών εθνικών ονομάτων, τών φυλετικών ονομάτων, σέ γεωγραφικά συντελέστηκε σέ μια πρώτη φάση μετά τήν μόνιμη εγκατάσταση τών ελληνικών φύλων, τήν ανάμιξη τους μέ τά προελληνικά φύλα, τήν ίδρυση τών πόλεων και τον ελληνικό αποικισμό.
Κατά τήν πρώτη αυτή φάση πολλά εθνικά, κυρίως πόλεων, πρέπει νά προέρχονται από προελληνικά ονόματα, σ’ εκείνες κυρίως τις περιοχές όπου υπήρχε έντονη οικιστική και πολιτιστική παράδοση, όπως στις περιοχές της νοτίου Ελλάδος και τών νησιών.
Ή ύπαρξη τών τόπων αυτών διαπιστώνεται τόσο απο τή μυθολογική παράδοση οσο και από αρχαιολογικά ευρήματα και κυρίως από τήν ύπαρξη περισσοτέρων στρωμάτων Ιερών, ένα φαινόμενο πού κυρίως ερμήνευσε και αξιολόγησε μεταξύ  άλλων ό μεγάλος θρησκειολόγος Nilsson.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ"

ΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΑ."

Πρωτοπόροι Μινωίτες

Ο Κρητικός ερευνητής εκφράζει τη βεβαιότητα ότι «διάβασε» ένα μέρος των ιερογλυφικών των Μινωιτών και φέρνει στο φως νέα δεδομένα για το πρώτο μινωικό ηλιακό ημερολόγιο της 3ης χιλιετίας π.Χ., το οποίο προηγήθηκε των Βαβυλωνίων 19 αιώνες

Δεκαεννέα αιώνες πριν από τους Βαβυλώνιους είχαν ανακαλύψει το ηλιακό ημερολόγιο οι Μινωίτες, όπως αποκαλύπτει στο «Εθνος» ο καθηγητής Μηνάς Τσικριτζής.

Αποτύπωση ηλιακού ημερολογίου σε μινωικό σφραγιστικό εύρημα, κατασκευασμένο από δόντι ιπποποτάμου. «Οι 12 κοιλότητες που φέρει το σφράγισμα είναι συμβολισμοί σελήνης, είναι ο χρόνος, οι 12 μήνες»

Ο Κρητικός ερευνητής, ύστερα από πολύχρονη μελέτη και διασταύρωση στοιχείων, εκφράζει τη βεβαιότητα ότι «διάβασε» ένα μέρος των ιερογλυφικών των Μινωιτών και φέρνει στο φως νέα δεδομένα για το πρώτο μινωικό ηλιακό ημερολόγιο της 3ης χιλιετίας π.Χ.

Ο δρ. καθηγητής Μηνάς Τσικριτζής



Παράλληλα καταρρίπτει την πρώτη μέχρι σήμερα προσέγγιση που είχε γίνει το 538 π.Χ. από τον Βαβυλώνιο αστρονόμο Ναμπού ? Ριμανού, ότι οι Βαβυλώνιοι ήταν εκείνοι που είχαν ανακαλύψει το ηλιακό ημερολόγιο.

Η «πυξίδα» που οδήγησε στην αποκαλυπτική έρευνα του κ. Τσικριτζή ήταν ένα σπάνιο μινωικό σφραγιστικό εύρημα του 2200 π.Χ., το οποίο και αποτέλεσε, όπως λέει ο ίδιος, το?κλειδί της ανακάλυψης για το πρώτο μινωικό ηλιακό ημερολόγιο.

Η ανακάλυψη του Κρητικού ερευνητή καταγράφεται σε υπό έκδοση ερευνητικό βιβλίο, που αναφέρεται στην αστρονομία του κρητομυκηναϊκού πολιτισμού και αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αρχές του 2011. Στο ίδιο βιβλίο πέρα από το ηλιακό ημερολόγιο γίνεται αναφορά στο σεληνιακό και το σεληνοηλιακό ημερολόγιο και στις ιδιαιτερότητές τους, όπως επίσης και στο μηνολόγιο-εορτολόγιο.

Το μινωικό σφραγιστικό εύρημα είναι, όπως αναφέρεται, κυλινδρικό και κατασκευασμένο από δόντι ιπποπόταμου. Ο αρχαιολόγος Σακελαράκης κατά την εύρεσή του πριν από 40 χρόνια στις Αρχάνες, στην ευρύτερη περιοχή της Κνωσού, το είχε περιγράψει «ως ένα ασυνήθιστο σφραγιστικό θέμα κοιλοτήτων».

Ομως από τη σύγχρονη έρευνα-μελέτη του ευρήματος ο Μηνάς Τσικριτζής υποστηρίζει ότι «οι 12 κοιλότητες που φέρει το σφράγισμα είναι συμβολισμοί σελήνης, είναι ο χρόνος, οι 12 μήνες».

Οπως ο ίδιος εξηγεί, στο σφράγισμα καταγράφονται οι ημέρες με χαραγμένες κάθετες γραμμές, ενώ στο κέντρο υπάρχει μια απεικόνιση που το σχήμα της θυμίζει με μια απλή ματιά αυτό της Κρήτης.

Αριθμητικές πράξεις

«Το σφράγισμα αποτυπώνει το νησί των Μινωιτών στο κέντρο και το πλήθος των ημερών που περνά γύρω γύρω τους. Πιστεύουμε ότι οι αριθμητικές πράξεις επαληθεύουν το αποτέλεσμα των 365,3 ημερών και αποδεικνύει ότι οι Μινωίτες είχαν από την παλαιοανακτορική περίοδο ένα σύγχρονο ηλιακό ημερολόγιο το οποίο προηγήθηκε των Βαβυλωνίων 19 αιώνες» αναφέρει στο «Εθνος» ο κ. Τσικριτζής.

Μάλιστα παραθέτει μαθηματική πράξη με βάση τα σύμβολα της Σελήνης, του μήνες και τις παρεμβαλλόμενες ημέρες, επισημαίνοντας ότι «οι Μινωίτες παρατηρώντας το χειμερινό ηλιοστάσιο τη φάση της σελήνης και καταγράφοντας κάθε ημέρα που περνούσε, θα διαπίστωναν μετά από 365,3 ημέρες ότι ο ήλιος είχε την ίδια ακριβή θέση στην ανατολή του σταματώντας την πορεία μετατόπισής του στον ουρανό». Ο κ. Μ. Τσικριτζής, ένθερμος οπαδός του Πυθαγόρα και του Ευκλείδη, ερευνά συστηματικά τα τελευταία 20 χρόνια τον μινωικό πολιτισμό, ενώ έχει εκδώσει το βιβλίο «Ο Δίσκος της Φαιστού: οδηγός στην αποκρυπτογράφησή του».

Πριν από δύο χρόνια αποκάλυψε μια άγνωστη επιγραφή, η οποία, όπως είπε, φέρει κλασματικά σύμβολα της γραμμικής Α’ και θα αποτελέσει πιθανότατα τον «μπούσουλα» για τη λύση του μυστικού.

Η επιγραφή αποκαλύφθηκε σε έπαυλη πλησίον του αρχαίου ανακτόρου της Φαιστού και αποτελεί φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία των μαθηματικών.

Μανόλης Κοκολάκης

Πηγή: Έθνος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πρωτοπόροι Μινωίτες"