Μία ιστορία για τη Νίκη της Σαμοθράκης

Η Νίκη της Σαμοθράκης στο Λούβρο

Αυτή η εντυπωσιακή θεότητα, με τη νεαρή φτερωτή γυναικεία μορφή, ήταν σταθερά στηριγμένη στην πλώρη ενός πλοίου και αποτελούσε τμήμα μίας μνημειακής κρήνης που δέσποζε σε κάποιο σημείο πάνω από το θέατρο του ιερού των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη. Το μνημείο μάλλον αποτελούσε ανάθημα των Ρόδιων στο ιερό, μετά τη νικηφόρα ναυμαχία της Σίδης (191-190 π.Χ), όπου η Ρόδος είχε πάρει μέρος στο πλευρό της Περγάμου και κατατρόπωσε τον Αντίοχο Γ' τον Μέγα, βασιλιά της Συρίας.
Μία εκδοχή των αρχαιολόγων για το αφιέρωμα επί πολλά χρόνια ήταν πως το είχε κάνει ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (337-283 π.Χ.) όταν νίκησε τον στόλο του Πτολεμαίου στα ανοιχτά της Κύπρου γύρω στο 290 π.Χ. Σήμερα όμως λόγω της τεχνοτροπίας του έργου περισσότερο πιθανή θεωρείται η πρώτη εκδοχή.



Η θεατρικότητα της στάσης της με τα ανοιγμένα φτερά, η δύναμη της κίνησης προς τα εμπρός και οι βαθιές πτυχώσεις των ενδυμάτων από το φύσημα του αέρα, μπλέκονται με τα χαρακτηριστικά της Κλασικής Περιόδου και προμηνύουν τις μπαρόκ τάσεις των γλυπτών της Σχολής της Περγάμου.


Η ανεύρεσή της

Μερική αναπαράσταση των χρωμάτων του έργου

Η Νίκη της Σαμοθράκης, είναι έργο Ρόδιου καλλιτέχνη, από παριανό μάρμαρο με ύψος 3.28 μ. βρέθηκε κοντά στο ιερό των Καβείρων το 1863, κατακερματισμένη από τον Γάλλο πρόξενο στην Αδριανούπολη Σάρλ Σαμπουαζό.
Τα κομμάτια του γλυπτού βρέθηκαν τμηματικά και στην αρχή η Νίκη εκτίθετο στο Λούβρο δίχως τον κορμό και τα φτερά της αλλά και δίχως την πλώρη, τα κομμάτια της οποίας οι Γάλλοι ειδικοί στην αρχή είχαν εκλάβει ότι ανήκαν σε τύμβο και τα είχαν αφήσει στη Σαμοθράκη. Συγκεκριμένα, η ανεύρεση άρχισε το 1863 από μια αρχαιολογική αποστολή στην οποία επικεφαλής ήταν ο Κάρολος Σαμπουαζό (1830-1909) (Charles Champoiseau) υποπρόξενος της Γαλλίας στην Αδριανούπολη (σημερινό Εντιρνέ Τουρκίας). Ενώ έσκαβαν σε μια χαράδρα στις 15 Απριλίου του 1863, στα βόρεια του νησιού, ένας Έλληνας εργάτης φώναξε στον Σαμπουαζό «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα!» - ήταν η μισή Νίκη της Σαμοθράκης. Ο Σαμπουαζό ήρθε αμέσως σε επικοινώνησε αμέσως με τον πρέσβη της πατρίδας του στην Κωνσταντινούπολη και εκείνος φρόντισε η Τουρκία να δώσει τότε έγκριση για να αποπλεύσει γαλλικό πολεμικό πλοίο και να φορτώσει τη Νίκη της Σαμοθράκης για τη Γαλλία -η Σαμοθράκη είχε σημαντική αυτονομία, αλλά ανήκε ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και απελευθερώθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1912 Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαϊου του 1864 και δύο χρόνια μετά εκτέθηκε για πρώτη φορά μετά τις απαραίτητες εργασίες – χωρίς όμως ακόμα να μπορούν να εκθέσουν το επάνω μέρος τους κορμού και τα φτερά.

Το άγαλμα βρέθηκε σε πολλά κομμάτια γιατί στα ελληνιστικά χρόνια οι καλλιτέχνες δούλευαν το γλυπτό τους σε πολλά κομμάτια εξαρχής – στην αρχαία Ελλάδα δούλευαν χωριστά μόνον το κεφάλι και τα άκρα που εξείχαν. Ο άγνωστος λοιπόν γλύπτης είχε επεξεργαστεί το έργο του κατά τμήματα και μετά το είχε ενώσει, οπότε στο σεισμό με την κατακρήμνιση του γλυπτού, αυτό έσπασε πολύ πιο εύκολα και σε πολλά σημεία.

Αποτελείται από το μεγάλο κομμάτι κάτω από το στήθος μέχρι τα πόδια, από ένα δεύτερο κομμάτι που είναι ο άνω κορμός, το αριστερό φτερό (το δεξί προστέθηκε αντιγράφοντας το αριστερό) και από το κεφάλι – αυτό δεν βρέθηκε ποτέ από όσο γνωρίζουν οι ειδικοί. Τα χέρια, τα φτερά και τα πόδια, όπως και πολλά κομμάτια του ενδύματος σμιλεύονταν τότε χωριστά και μετά το άγαλμα συναρμολογείτο. Τα φτερά ήταν από δύο μεγάλα μάρμαρα που ήταν συνδεδεμένα στην πλάτη χωρίς εξωτερική στήριξη και αυτό δημιουργούσε πρόβλημα ισορροπίας στο άγαλμα, αλλά ο γλύπτης το έλυσε με μεγάλη τέχνη.

Η μεταφορά της από τους εργάτες της ανασκαφής

Η πλώρη του πλοίου αποτελείται από 23 κομμάτια μαρμάρου και δείχνει ότι ο γλύπτης κατείχε τέλεια και τους νόμους της φυσικής. Σε μια ορθογώνια βάση από έξη μαρμάρινες πλάκες στερεώνονταν 17 κομμάτια που ενώνονταν αρχικά με μέταλλο και σχημάτιζαν τρείς οριζόντιες σειρές που κλιμακώνονταν προς τα εμπρός για το σχηματισμό της πλώρης. Άγαλμα και πλοίο ισορροπούσαν το ένα το άλλο σαν αντίβαρα και το κέντρο βάρους του αγάλματος είχε σταθμιστεί έτσι ώστε να πέφτει στο σημείο που κρατούσε ανασηκωμένη ζωηρά η πλώρη σαν αληθινού ξύλινου καραβιού –το άγαλμα δεν μπορούσε δηλαδή να μετακινηθεί χωρίς να διαλυθεί το πλοίο. Το όλο σύμπλεγμα θεωρείται όχι μόνον αριστουργηματικό από καλλιτεχνική άποψη, αλλά και ιδιοφυές.

Το 1875 Αυστριακοί αρχαιολόγοι είδαν στον τόπο της ανασκαφής τα μάρμαρα που ο Σαμπουαζό νόμισε ότι ανήκαν σε τύμβο και αναλογιζόμενοι ελληνικά νομίσματα που απεικόνιζαν τη Νίκη σε πλώρες πλοίων κατάλαβαν ότι επρόκειτο για τμήματα μαρμάρινης πλώρης. Ο Σαμπουαζό έμαθε για τα μάρμαρα της πλώρης το 1879 και κατάφερε να τα πάρει κι αυτά στο Λούβρο. Η συναρμολόγηση και η αποκατάσταση (π.χ. του αριστερού φτερού που βρέθηκε σε πολλά κομμάτια και του δεξιού που ουσιαστικά είναι σχεδόν όλο προσθήκη μια που βρέθηκε ένα πολύ μικρό κομμάτι του) ολοκληρώθηκε το 1884

Απεικόνιση του έργου στην αρχική του μορφή

Το 1950 όταν συναρμολογήθηκε και η δεξιά παλάμη της, άρχισε να εκτίθεται κι αυτή.Τον Αύγουστο του 1939 η «Νίκη της Σαμοθράκης» μεταφέρθηκε με μεγάλη δυσκολία με μια ξύλινη ράμπα, ώστε να απομακρυνθεί όπως και όλα τα πολύτιμα εκθέματα του Μουσείου σε ασφαλέστερη τοποθεσία λόγω του πολέμου -φυλάχτηκε μαζί με την Αφροδίτη της Μήλουκαι τους «Σκλάβους» του Μιχαήλ Αγγέλου στο Château de Valençay.

Μέχρι την ανακάλυψή της Νίκης της Σαμοθράκης, η Νίκη απεικονιζόταν πάντοτε στην ελληνική γλυπτική και κεραμική σαν λεπτή φτερωτή θεά, που πετούσε γύρω από το άρμα του Δία ή γύρω από τρίποδες των νικηφόρων αθλητών (στο Λούβρο υπάρχουν αρκετά ανάλογα έργα).

Βιβλιογραφία: Π. Βαλαβάνης κ' Β. Λαμπρινουδάκης, " Η Ελληνική Τέχνη στα Μουσεία του Κόσμου", τόμος 4, "Λούβρο Παρίσι", Εκδόσεις" Η Καθημερινή", Αθήνα 2010.

Δικτυογραφία: "Βικιπαιδεία"

Πηγή εικόνων:

Samothrakitika.blogspot.com

http://erroso.blogspot.com/2011/04/blog-post_04.html#ixzz1IYQVxhDq

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μία ιστορία για τη Νίκη της Σαμοθράκης"

Γεώργιος Παπανικολάου

Διάσημος Έλληνας γιατρός, παθολογοανατόμος, βιολόγος και ερευνητής, που γεννήθηκε στην Κύμη της Εύβοιας το 1883 και πάθανε στο Μαϊάμι των ΗΠΑ το 1962. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, από το οποίο αποφοίτησε το 1904 και το 1907 πήγε στη Γερμανία, όπου παρακολούθησε μαθήματα βιολογίας στο πανεπιστήμια της Ιένας (του καθηγητή Χαίκκελ) και του Φράιμπουργκ (του καθηγητή Βάισμαν). Στη συνέχεια γράφτηκε στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα του καθηγητή Ρίχαρντ Έρτβιχ, στο εργαστήριο του οποίου άρχισε την πρώτη βιολογική του έρευνα «επί του καθορισμού του φύλου εις τα οστρακόδερμα της οικογενείας των δαφνιδών». Αφού αναγορεύτηκε διδάκτορας των φυσικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, επέστρεψε το 1910 στην Αθήνα. Στη συνέχεια πήγε στη Γαλλία, όπου εργάστηκε ως βιολόγος στο ωκεανογραφικό Ινστιτούτο του Μονακό, συμμετέχοντας και σε ωκεανογραφική εξερεύνηση του πρίγκιπα του Μονακό το 1911. Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, υπηρέτησε ως ανθυπίατρος στους Βαλκανικούς πολέμους και το 1913 αναχώρησε για τις ΗΠΑ, όπου (έπειτα από μια σύντομη θητεία βοηθού στο παθολογοανατομικό τμήμα του Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης) εργάστηκε ως βοηθός στον κλάδο της ανατομίας στο πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια εκλέχθηκε υφηγητής, έκτακτος καθηγητής και τέλος τακτικός καθηγητής της ανατομίας και ιστολογίας στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου αυτού, όπου παρέμεινε 47 χρόνια.
Μετά από σειρά εργασιών πάνω στην εκφυλιστική κληρονομική επίδραση του οινοπνεύματος στα ινδικά χοιρίδια, ο Παπανικολάου στράφηκε προς την έρευνα προβλημάτων που σχετίζονται με την αναπαραγωγή και τη λειτουργία των γεννητικών οργάνων, τον καθορισμό του φύλου, τη λειτουργία των ενδοκρινών αδένων και των φυλετικών ορμονών. Κατά τη διάρκεια των επιστημονικών του ερευνών εφάρμοσε μια πρωτότυπη μέθοδο, που ο ίδιος επινόησε, τη μέθοδο των επιχρισμάτων με διάφορα υγρά του οργανισμού, ειδικά παρασκευασμένα και χρωματισμένα αρχικά στα ινδικά χοιρίδια και μετά σε άλλα θηλαστικά. Με τη χρήση της μεθόδου αυτής, που την τελειοποίησε τεχνικά, απέδειξε την ύπαρξη τακτικής περιοδικότητας στο γεννητικό σύστημα των θηλέων στα τρωκτικά και σε άλλα κατώτερα θηλαστικά. Η εφαρμογή της μεθόδου αυτής σε ευρύτερη κλίμακα άνοιξε νέα περίοδο μεγάλης δραστηριότητας στην ενδοκρινολογία και τη μελέτη και απομόνωση των φυλετικών ορμονών.
Το 1923 εφάρμοσε τη μέθοδό του σε γυναίκες, αρχικά για μελέτη των φυσιολογικών γεννητικών λειτουργιών και στη συνέχεια για τη διάγνωση του καρκίνου της μήτρας και η οποία συνίσταται στην κυτταρολογική μελέτη των προϊόντων της αποφολίδωσης των επιθηλίων. Η μέθοδος αυτή, γνωστή διεθνώς ως μέθοδος Παπανικολάου (Pap test) εφαρμόζεται σήμερα σε όλο τον κόσμο για την έγκαιρη διάγνωση των νεοπλασιών, ιδιαίτερα του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
Η πρώτη του ανακοίνωση για τη χρησιμότητα της κυτταρολογικής μεθόδου για τη διάγνωση του καρκίνου του αυχένα της μήτρας, που έγινε το 1928, έγινε δεκτή με πολύ σκεπτικισμό, επειδή η γνώμη που επικρατούσε τότε ήταν ότι η διάγνωση του καρκίνου με τη μελέτη των αποφολιδούμενων κυττάρων ήταν πρακτικά ανεφάρμοστη. Τέτοια διάγνωση θεωρείτο δυνατή μόνο με την τομή του πάσχοντος οργάνου.
Η εργασία του, που βοηθήθηκε από το «Commonwealth Fund», επεκτάθηκε σε ευρύτερη μελέτη των κυτταρολογικών αλλοιώσεων σε περιπτώσεις καρκίνου του αυχένα της μήτρας και του ενδομητρίου, και τα πορίσματά της δημοσιεύθηκαν το 1943 μαζί με αυτά του καθηγητή της γυναικολογίας Έρμπερτ Τράουτ σε ειδική μονογραφία με τον τίτλο «Διάγνωση του καρκίνου της μήτρας μέσω των κολπικών επιχρισμάτων». Η δημοσίευση της εργασίας αυτής δημιούργησε έντονο ενδιαφέρον και προκάλεσε τη δοκιμαστική χρησιμοποίηση της μεθόδου σε διάφορα νοσοκομεία. Το 1944 έγινε η πρώτη εφαρμογή της μεθόδου στη διάγνωση του καρκίνου των οργάνων του ουροποιητικού συστήματος και στη συνέχεια του αναπνευστικού, πεπτικού και άλλων συστημάτων του οργανισμού.
Ο Παπανικολάου με τις εργασίες τους αυτές θεωρείται ότι έγινε θεμελιωτής ενός νέου επιστημονικού κλάδου της «αποφολιδωτικής κυτταρολογίας», που βασίζεται στη μελέτη των αποφολιδούμενων κυττάρων του οργανισμού στις διάφορες κοιλότητες του σώματος. Η εφαρμογή της μεθόδου, που χρησιμοποίησε στις έρευνές του, και η οποία προς τιμή του ονομάστηκε «Μέθοδος Παπανικολάου», άνοιξε νέους ευρείς ορίζοντες στη γενετήσια φυσιολογία και ενδοκρινολογία, όπως και στη μελέτη και διάγνωση του καρκίνου.
Οι επιστημονικές εργασίες του Παπανικολάου που δημοσιεύθηκαν υπερβαίνουν τις 100, μεταξύ των οποίων τρεις ειδικές μονογραφίες.
Ο Παπανικολάου τιμήθηκε με πλήθος διακρίσεων και επιστημονικών βραβείων, μεταξύ των οποίων σημαντικότερες είναι: το μετάλλιο τιμής της Αμερικανικής Εταιρείας Καρκινολογίας, το 1952 και το βραβείο Λάσκαρ, η μεγαλύτερη επιστημονική διάκριση των Ηνωμένων Πολιτειών. Υπήρξε επίσης μέλος της Ιατρικής Ακαδημίας Νέας Υόρκης, μέλος της Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Κυτταρολογικής Εταιρείας Νέας Υόρκης, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών και άλλων ξένων πανεπιστημίων και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Το 1960 η Ακαδημία Αθηνών, μαζί με άλλα επιστημονικά Αμερικανικά ιδρύματα, υπέβαλε γι’ αυτόν υποψηφιότητα για το βραβείο Νόμπελ ιατρικής. Τελικά όμως δεν του απονεμήθηκε με την αιτιολογία ότι ο Παπανικολάου υπήρξε επινοητής της μεθόδου και όχι εφευρέτης φαρμάκου. Στα τελευταία χρόνια πριν από τον θάνατό του ανέλαβε την οργάνωση και τη διεύθυνση του Ινστιτούτου Ερευνών «Παπανικολάου», που ιδρύθηκε προς τιμή του στο Μαϊάμι της Φλόριντα. Στενός συνεργάτης στις επιστημονικές του δραστηριότητες υπήρξε η γυναίκα του Μάχη Μαυρογένη, η οποία προσπάθησε να συνεχίσει το έργο του, μετά τον θάνατό του.
Στη μνήμη του διάσημου Έλληνα ιατρού κυκλοφόρησαν γραμματόσημα στην Ελλάδα (1973) και στις ΗΠΑ (1977).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γεώργιος Παπανικολάου"

Δροσοπηγή, 4 Απριλίου 1944

Οι Γερμανοί κατέστρεψαν το ολοκληρωτικά χωριό στις 4 Απριλίου 1944.

Η Μαρτυρική Δροσοπηγή

Στην πρώτη γραμμή των χωρίων που κράτησαν άσβεστη την φλόγα της Ελληνικής ιδέας, ευρίσκεται και το χωριό Μπελκαμένη (νυν Δροσοπηγή). Η Δροσοπηγή κατοικείται από Έλληνες της Ηπείρου ωμιλούντας και την αρβανίτικην γλώσσαν , οι οποίοι για πολλά χρόνια κατοικούσαν στο χωριό Πληκάτι της Επαρχίας Κονίτσης Ηπείρου απ όπου και μετοίκησαν το 1844 στην περιοχή της Παλιάς Δροσοπηγής (Μπελκαμένης).

Εσκόρπισαν αυτοί οι ηρωικοί αγωνισταί της ελευθερίας Ηπειρώται, και σε άλλα μέρη της Ελλάδος. Ήλθαν και εδώ ψηλά στην Μακεδονία στην περιοχή Φλωρίνης. Αγόρασαν μια περιοχή από κάποιον Μπέη, και σε λίγο στις καταπράσινες βουνοπλαγιές του Βιτσίου ξεπήδησαν σαν μανιτάρια τα σπίτια ενός χωριού που έμελλε αργότερα να είναι σωστό προπύργιο του Ελληνισμού. Δημιουργήθηκε έτσι η Μπελκαμένη η οποία αργότερα μετωνομάσθη Δροσοπηγή από τις πολλές πηγές που αναβλύζουν γάργαρα και κρυσταλλένια νερά και που πολλές φορές εδρόσιζαν τα φλογισμένα χείλη και κορμιά των αγωνιστών της ελευθερίας της Ελλάδος. Το ηρωικό αυτό χωριό από την έναρξη ακόμη του Μακεδονικού αγώνος, απετέλεσε μίαν σπουδαίαν εθνκήν εστίαν.

Ένα θαυμάσιο ορμητήριο των Ελληνικών ανταρτικών σωμάτων. Αι θαυμάσιαι κρύπται που υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα σπίτια είναι απόδειξις τρανωτάτη, ποίον σπουδαίον ρόλον έπαιξε η Δροσοπηγή στις κρίσιμες εκείνες στιγμές. Αι κρύπται αύται πολλαί των οποίων είναι μακρόταται και διέρχονται κάτωθεν του χωρίου και οδηγούν έξω από αυτό σε χαράδρες απόκρημνες, εχρησίμευον ως αποθήκαι όπλων και πυρομαχικών, ως επίσης και κρησφύγετα ανταρτών. Κατά την κατοχήν η Δροσοπηγή είχε την ατυχία να δοκιμάσει την Γερμανική αγριότητα με το κάψιμο του χωριού (Απρίλιος 1944).

Το χωριό ξανακτίζεται με κόπους και τρία χρόνια αργότερα (1947) δοκιμάζει και πάλι την πυρπόληση και αναγκαστική μετεγκατάσταση στην Σκοπιά για τρία χρόνια και εν συνεχεία στην Κάτω Υδρούσα। Το 1952 μπαίνουν τα θεμέλια του νέου χωριού στην τοποθεσία όπου βρίσκεται σήμερα και αποτελεί συνέχεια του Παλιού ως προς την ωραιότητα. Το χωριό σήμερα έχει 300 περ. κατοίκους.

http://www.greekholocausts.gr/gr/index.php?option=com_content&task=view&id=100&Itemid=62

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δροσοπηγή, 4 Απριλίου 1944"

Σύνχρονη-άρχαία Ελληνική γλώσσα

Όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί στην παραγωγή λέξεων και κυρίως στα σύνθετα.

• Σήμερα λέμε νερό από το ύδωρ. Αλλά λέμε και υδραυλικός , υδραγωγείο , ύδρευση , υδροφόρος , ενυδρείο , αφυδάτωση , υδρώτας (ιδρώτας) – υδρωπικία , υδρόψυκτος , υδρογόνο , υδροστατική , εταιρεία υδάτων.
• Προστατεύω από το αλέξω. Αλλά σήμερα λέμε αλεξίσφαιρο , αλεξίπτωτο , αλεξικέραυνο , αλεξιβρόχιο (ομπρέλα) και κυρίως Αλέξανδρος (Αλεξ – ανδρος = ο άνδρας που προστατεύει)
• Ψωμί από το άρτος. Σήμερα λέμε αρτοποιός , αρτοσκευάσματα κ.λ.π.
• Φωτιά από το πυρ. Σήμερα λέμε πυροσβέστης , πυρασφάλεια , πυρκαγιά , πυρπολητής
• Φωνή από το αυδή. Σήμερα λέμε άναυδος , απηύδησα
• Πόλις από το αστυ. Σήμερα λέμε αστυνομικός , αστυφιλία , αστίατρος , αστικές συγκοινωνίες
• Λαός από το λεώς.Σήμερα λέμε λεωφορείο και όχι λαοφορείο
• Κλέπτης από το φώρ. Σήμερα λέμε αυτόφωρο και επ’ αυτοφώρω
• Φροντίζω από το κορέω. Σήμερα λέμε νεωκόρος (αυτός που φροντίζει τον ναό από το νεώς = ναός και όχι ναοκόρος). Στα αγγλικά Care στα Ιταλικά Cure
• Βλέπω από το δέρκομαι. Σήμερα λέμε οξυδερκής
• Δίνω ένα φιλί από το κυνέω. Σήμερα προσκυνάω (προσκυνέω – ω). Ο Οδυσσεύς μόλις εσώζετο από τους κινδύνους της θάλασσας και έβρισκε γή φιλούσε το χώμα «εκ ποταμοίο λιασθείς σχοίνω υπεκλίνθη κύσε δε ξείδωρον άρουραν». Ο μέλλοντας του κυνέω είναι κύσω ο αόριστος έκυσα και κύσα η προστακτική κύσον. Στον Αριστοφάνη Νεφέλες στ. 81 «κύσον με και την χείρα δός την δεξιάν» δηλαδή “φίλησέ με και δώσε μου το δεξί σου χέρι”. Αγγλικά kiss me Δηλαδή κύσον με
• Βομβύκιον = το κουκούλι σαν αυτό του μεταξοσκώληκα ή τη φασκιά των μωρών λέμε και φασκιώνω, έτσι τα μωρά τα έλεγαν βομβύκια. Αγγλικά baby , Γερμανικά baby , Ιταλικά bambino
• Θέλω από το ΛΩ παράγωγο το ΛΑΥΩ και ΑΠΟΛΑΥΩ λέμε και απολαβή (βλέπε λεξικό Ετυμολογικόν το Μέγα «ΑΠΟΛΑΥΩ : ΑΠΟ ΤΟ ΛΩ, ΠΑΡΑΓΩΓΟΝ ΛΑΥΩ , ΩΣ ΧΡΩ ΧΡΑΥΩ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΩ». Λεξικό Liddell – Scott με το δίγαμμα F αναφέρεται σαν «ΛάFω». Αγγλικά love προφορά λάβ από το ελληνικό ΛΑΥΩ

http://ipapanik.wordpress.com/page/2/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σύνχρονη-άρχαία Ελληνική γλώσσα"

Σὰν σήμερα γεννιέται καὶ συλλαμβάνεται ὁ Γέρος μας!

Δὲν ἤξερα τί νά γράψω γιὰ ἐτούτην τὴν ἡμέρα!

Νὰ γράψω γιὰ τὴν γέννησί του κάτω ἀπὸ ἕνα δένδρο, μέσα στὸ λυσσῶδες ἀνθρωποκυνηγητό ποὺ ἐξαπέλυσαν οἱ Τοῦρκοι τό 1770, ὡς ἀντίποινα γιὰ τὰ Ὀρλωφικά;

Ἢ νὰ γράψω γιὰ τὴ χειρίστη ἀσέβεια ποὺ διέπραξε ἡ «Ἑλληνικὴ» πολιτεία στὸ πρόσωπό του; Σύλληψις, δίκη καὶ φυλάκισις. Μαζί μὲ τὸν ἄλλον ἄξιο καὶ ἀξιοσέβαστο συμπολεμιστή του, τὸν Πλαπούτα! Τί νὰ ποῦμε γιὰ ὅλα αὐτά; Μόνον μία μεγάλη συγγνώμη… Κι αὐτό εἶναι πολύ λίγο καὶ μικρό…

Φιλονόη.

Υ।Γ। Εἶμαι σίγουρη, πὼς ἐὰν ζοῦσε σήμερα ὁ Γέρος μας, τὰ ἴδια θὰ ἔπραττε ἡ «ἀξιοσέβαστος» πολιτεία εἰς βάρος του… Εἶναι βλέπετε ἡ χολή τους ποὺ ῥέει γιὰ ὅποιον πασχίζει νὰ ἐλευθερώσῃ τὸ γένος!

Πηγη.

http://filologos10.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σὰν σήμερα γεννιέται καὶ συλλαμβάνεται ὁ Γέρος μας!"

Ούτε οι Αμερικανοί δεν πίστευαν ότι βρέθηκε Έλληνας πρωθυπουργός να υποστηρίξει τέτοιες θέσεις!

ΗΠΑ: "Ο Γ.Παπανδρέου συζητά για τα πάντα στο Αιγαίο εκτός από εδάφη"!

Ανατριχιαστικοί ισχυρισμοί περιέχονται σε βάρος του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου σε τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα που διέρρευσε στο WikiLeaks και παρουσιάζει η εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Σύμφωνα με το τηλεγράφημα ο Έλληνας πρωθυπουργός διαπραγματεύεται τα πάντα στο Αιγαίο πλην ... εδαφών!
 «Αν θέλετε τα νησιά μας, δεν πρόκειται ποτέ να βρούμε λύση», είπε ο Γ. Παπανδρέου στον Τ.Ερντογάν, σύμφωνα με το τηλεγράφημα, το οποίο συνεχίζει: «Αλλά, πρόσθεσε ότι εάν το ενδιαφέρον της Τουρκίας είναι να αποκτήσει πρόσβαση στα διεθνή ύδατα, στον εναέριο χώρο, στην υφαλοκρηπίδα και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, αυτά τα θέματα μπορούν να λυθούν"!
Δηλαδή, κατά τον συντάκτη του τηλεγραφήματος, ένας Έλληνας πρωθυπουργός συζητούσε με τον Τούρκο ομόλογό του τρεις ημέρες αφ'ότου είχε αναλάβει την εξουσία την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, την εκχώρηση ελέγχου και πρόσβαση της Τουρκίας σε πλουτοπαραγωγικές πηγές του αρχιπελάγους!
"Ο Παπανδρέου πιστεύει ότι θα πρέπει να φέρουν αυτά τα θέματα σε ένα τρίτο, ουδέτερο μέρος, όπως η Χάγη, για να αποφασίσει μια δίκαιη λύση, ενώ θα μπορούσαν να διαπραγματευθούν σχεδόν τα πάντα, εκτός της εθνικής κυριαρχίας.
Απέρριψε τη θεωρία των “γκρίζων ζωνών”, για την οποία πιστεύει ότι υιοθετήθηκε τα τελευταία χρόνια ως πολιτικός ελιγμός και δεν εδραιώνεται σε καμιά νομική βάση. Ωστόσο, ακόμα και γι’ αυτό άφησε ένα παράθυρο, λέγοντας ότι ενώ η Ελλάδα θα απορρίψει με σφοδρότητα οποιονδήποτε ισχυρισμό θίγει την εδαφική ακεραιότητα, κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει μια χώρα από το να φέρει όποιο θέμα επιθυμεί στη Χάγη» συνεχίζει το τηλεγράφημα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ούτε οι Αμερικανοί δεν πίστευαν ότι βρέθηκε Έλληνας πρωθυπουργός να υποστηρίξει τέτοιες θέσεις!"

Ο διάλογος της Διοτίμας και του Σωκράτη για τον Έρωτα

ΠΛΑΤΩΝ, ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ

Για να καθορίσει ποια είναι τα γνωρίσματά του Έρωτα, ο Σωκράτης στο "Συμπόσιο" του Πλάτωνα, κατέφυγε σε μια συνομιλία του με μια γυναίκα από τη Μαντίνεια, τη Διοτίμα.

Η Διοτίμα ήταν γνώστρια της "πυθαγόρειας αριθμοσοφίας", κατά τον Ξενοφώντα δεν ήταν άπειρη των πλέον δυσκολονόητων γεωμετρικών θεωρημάτων («ουκ άπειρος δυσσυνέτων διαγραμμάτων έστι»). Αλλά και ο Πρόκλος θεωρεί τη Διοτίμα «Πυθαγορική».

Η Διοτίμα ήταν η ιέρεια εκείνη που έκανε τον καθαρμό των Αθηναίων μετά το λοιμό του 429 π.Χ. Το όνομα Διοτίμα είναι επίσης δηλωτικό δράσεων για την ισότητα ανδρών και γυναικών, γι' αυτό και η Διοτίμα είναι η μόνη γυναίκα που συμμετέχει στο ανδροκρατούμενο Συμπόσιο...

Αυτή υποστήριζε ότι ο Έρωτας είναι ένας δαίμονας, που, ως γιος του Πόρου και της Πενίας, είναι γεμάτος αντιφάσεις, στοχεύει, ωστόσο, στην παντοτινή κατοχή του αγαθού, επιδιώκει δηλαδή την αθανασία.
Μας λέγει λοιπόν ο Σωκράτης:

Κάποτε η Διοτίμα, μου απηύθυνε το ερώτημα:
Διοτίμα: «Ποία φαντάζεσαι, Σωκράτη, ειν' η αιτία του έρωτος τούτου και του πόθου; Δεν έχεις προσέξει λοιπόν τον ζωηρόν ερεθισμόν, εις τον οποίον υποπίπτουν όλα τα ζώα, όταν τα καταλάβη η επιθυμία να γεννήσουν, και τα χερσαία και τα πετεινά, πώς αρρωσταίνουν όλα και κατακυριεύονται από τον έρωτα, πρώτον μεν να ενωθούν μαζί, έπειτα δια την ανατροφήν του γεννηθέντος; Πώς είναι αποφασισμένα, προς υπεράσπισιν τούτων, και πόλεμον να διεξάγουν, και τ' ασθενέστερα ακόμη προς τα δυνατότερα, και εις τον θάνατον να βαδίσουν υπέρ αυτών, και να τα τινάξουν από την πείναν αυτά δια να εξασφαλίσουν εις εκείνα την τροφήν, και το κάθε τι να πράξουν; Καλά» είπεν «οι άνθρωποι· θα ημπορούσε να υποθέση κανείς, ότι το κάνουν από υπολογισμόν. Αλλά τα ζώα; Ποίος είναι ο λόγος της τοιαύτης ερωτικής των συγκινήσεως; Ημπορείς να μου εξήγησης;»

Σωκράτης: "Δεν γνωρίζω Διοτίμα" της είπα.

Διοτίμα: "Έχεις λοιπόν την ιδέαν, πως θα γίνης ποτέ έμπειρος εις τα ζητήματα του έρωτος εφ' όσον δεν εννοείς αυτά;»

Σωκράτης: «Μα σου το είπα, Διοτίμα, και προ ολίγου· αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που ήλθα κοντά σου, επειδή εκατάλαβα πως χρειάζομαι διδασκαλίαν. Λέγε μου λοιπόν και τούτου του φαινομένου την εξήγησιν και των άλλων των σχετιζομένων με τον έρωτα».

Διοτίμα: «Λοιπόν» είπε «εφ' όσον η πεποίθησίς σου είναι ότι αντικείμενον φυσικόν του έρωτος ειν' εκείνο, το όποιον πολλάκις από κοινού διεπιστώσαμεν δεν πρέπει να εκπλήττεσαι. Διότι και εις την περίπτωσιν αυτήν, όπως και εκεί, δια τον ίδιον λόγον επιδιώκει η φύσις η θνητή, καθ' όσον είναι δυνατόν, να ειν' αιωνία και αθάνατος. Δυνατόν δε της είναι κατά τούτον μόνον τον τρόπον, δια της αναπαραγωγής, με το ν' αφήνη πάντοτε εις του παλαιού την θέσιν ένα νέον παρόμοιον. Άλλωστε και εις ό,τι ονομάζομεν ενότητα ατομικής ζωής και υπάρξεως εκάστου εμψύχου όντος ― π.χ. ένας άνθρωπος από της παιδικής του ηλικίας μέχρις ότου γίνη γέρων, θεωρείται πως είναι ο ίδιος· ουχ ήττον αυτός, μολονότι δεν έχει ποτέ τα ίδια συστατικά εις τον οργανισμόν του, εν τούτοις λέγομεν πως είναι ο ίδιος, ενώ διαρκώς ανανεώνεται και αποβάλλει μερικά, εις τας τρίχας, την σάρκα, τα οστά, το αίμα εις ολόκληρον γενικώς το σώμα. Και όχι μόνον εις το σώμα· αλλά και εις την ψυχήν, οι τρόποι, τα ήθη, αι αντιλήψεις, αι επιθυμίαι, αι ηδοναί, αι λύπαι, οι φόβοι, τίποτε απ' αυτά δεν παραμένει αναλλοίωτον εις κάθε άτομον, αλλά γεννώνται μεν άλλα, άλλα δε χάνονται».

Και συνεχίζει: «Πολύ δε περισσότερον παράδοξον είναι ακόμη, ότι και αι γνώσεις, όχι μόνον άλλαι μας έρχονται και άλλαι μας αφήνουν, και ποτέ δεν είμεθα οι ίδιοι ούτε ως προς τας γνώσεις, αλλά και μία και μόνη γνώσις έχει την ιδίαν τύχην. Διότι αυτό που ονομάζομεν μελέτην, γίνεται με την προϋπόθεσιν ότι η γνώσις εξαφανίζεται· άλλωστε η λησμοσύνη ειν' εξαφανισμός γνώσεως, ενώ αφ' ετέρου η μελέτη, εισάγουσα νέαν παράστασιν αντί της αποχωρούσης, διατηρεί την γνώσιν, ώστε να φαίνεται πως παραμένει η ιδία. Πράγματι μ' αυτό μόνον το μέσον διατηρείται κάθε θνητή ύπαρξις, όχι με το να παραμένη αιωνίως αναλλοίωτος καθ' όλα, όπως το θείον, αλλά με το ν' αφήνη κάθε τι που φεύγει και παλαιώνει, ένα άλλο νέον εις την θέσιν του, όμοιον όπως αυτό. Μ' αυτό το τέχνασμα» είπε «Σωκράτη, έχει μέρος εις την αθανασίαν η θνητή ύπαρξις, και ως προς το σώμα, και ως προς όλα τ' άλλα· η αθάνατος πάλιν με άλλο. Μη σου φαίνεται λοιπόν παράξενον, ότι κάθε ύπαρξις εμφύτως αποδίδει σημασίαν εις το αποβλάστημά της·χάριν της αθανασίας συνοδεύει τα όντα όλα ο ζήλος αυτός και ο έρως».

Διαβάστε το: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/03/socrates-and-diotima.html#ixzz1IODvyWCR

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο διάλογος της Διοτίμας και του Σωκράτη για τον Έρωτα"

Η ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΟΤΙΜΑ. Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Η Διοτίμα έζησε στο β' μισό του -5ου αι. και συγκαταλέγεται μαζί με τους Πυθαγόρα, Σωκράτη, Ιπποκράτη και Πλάτωνα, στους μεγάλους κλασσικούς δασκάλους του Αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Ήταν ιέρεια στην Αρχαία Μαντινεία, φιλόσοφος, Πυθαγόρεια και μάλιστα γνώστρια της Πυθαγόρειας Αριθμοσοφίας. Η κύρια αναφορά και η φιλοσοφική φυσιογνωμία της Διοτίμας βρίσκεται στο λόγο του Σωκράτη στο "Συμπόσιο" (ή "περί Έρωτος") του Πλάτωνα, όπου εμφανίζεται σαν πολύ σημαντικό πρόσωπο. Στο ίδιο έργο ο Σωκράτης αναφέρεται σ' αυτήν ως δασκάλα του λέγοντας ότι ήταν ιέρεια στην Μαντίνεια και ότι τελούσε τον καθαρμό των Αθηναίων μετά το λοιμό του -429. Ο Σωκράτης δηλώνει ότι οφείλει σ' αυτήν ακριβώς τις απόψεις του για τον έρωτα, ως πόθο και κίνητρο για το ωραίο και αληθινό. Σε ένα μεγάλο μέρος ο λόγος του είναι η αφήγηση του διαλόγου περί Έρωτος που είχε με αυτήν. Ουσιαστικά πρόκειται για το λόγο και τη διδασκαλία της Διοτίμας. Το διάλογο αυτό ο Σωκράτης μεταφέρει στους φίλους του, διδάσκοντας ότι ο ίδιος είχε προηγουμένως μάθει για τον Έρωτα από αυτήν, η οποία "σε αυτό το θέμα ήταν πολύ σοφή".
Το κλειδί της Σωκρατικής σκέψης βρίσκεται μέσα στη διδασκαλία της Διοτίμας, όπως αυτή παρατίθεται από τον Πλάτωνα στο Συμπόσιο . Είναι το μόνο σημείο όπου, τόσο ο Πλάτωνας, όσο και μέσω αυτού ο Σωκράτης, προσδιορίζουν τη Διοτίμα ως τη «δασκάλα του Σωκράτη» και δείχνεται έτσι η κατεύθυνση απ' την οποία έχει προέλθει η διδασκαλία που ευαγγελίζονται: η αληθινή σημασία αυτών που θα πράξει ο άνθρωπος δεν έχει σχέση με τη δράση του, τις επιπτώσεις της οποίας ούτως ή άλλως δεν μπορεί να καταλάβει αφού δεν γνωρίζει τίποτα. Σκοπός της ζωής του είναι να πραγματωθεί μέσα του μια συγκλονιστική υπαρξιακή αλλαγή, να φθάσει μέχρι τη θέαση του απολύτου κάλλους που «δεν υπόκειται ούτε εις γέννηση ούτε εις αφανισμό».
Με σύγχρονους όρους, η φιλοσοφία αυτή είναι «εσωτερική». Δηλαδή στοχεύει, όχι στην εξωτερική αλλαγή, αλλά στην ανάπτυξη της ίδιας της ύπαρξης, της συνείδησης, του τρόπου που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται με τις ίδιες του τις αισθήσεις τον εαυτό του και τον κόσμο.
Η διδασκαλία της Διοτίμας δίνεται στο Συμπόσιο με τη διεξοδική περιγραφή των φάσεων από τις οποίες περνά αυτή η εσωτερική πορεία, η ενασχόληση με τη φιλοσοφία, που κινητήρια δύναμή της είναι ο «διαρκώς φιλοσοφών Έρως».

Εννεα ετη φωτος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΔΙΟΤΙΜΑ. Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ"

Φοιτητές του ΑΠΘ πρώτοι σε διαγωνισμό Εικονικής Δίκης του ΠΟΕ

Ομάδα φοιτητών του τμήματος Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό Εικονικής Δίκης του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση Φοιτητών Νομικών Σχολών στο Βίλνιους της Λιθουανίας στις 11 και 12 Μαρτίου.

Οι Έλληνες φοιτητές νίκησαν στους προφορικούς αγώνες δύο φορές την ομάδα του London School of Economics και από μία φορά τις ομάδες των Πανεπιστημίων της Λουβαίνης και της Γενεύης, αφήνοντας πίσω τους και την ομάδα του King’s College, καθώς και άλλων Πανεπιστημίων από τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Φινλανδία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία και τη Λευκορωσία.

Την ομάδα απαρτίζουν οι φοιτητές του ΑΠΘ Έλλη Ρεσβάνη (21 ετών), Γιώργος Φασφαλής (22 ετών) , Σοφία Σαουρίδου (23 ετών) και Κώστας Βουλγαράκης (23 ετών) με τον τελευταίο να κερδίζει και το βραβείο του καλύτερου αγορητή μεταξύ όλων των φοιτητών που συμμετείχαν από όλες τις ομάδες στον ευρωπαϊκό γύρο.

Την ομάδα προετοίμασαν και πλαισίωσαν η Νάγια Πυρίδη, υποψήφια διδάκτορας Νομικής του ΑΠΘ και η Σεμίνα Μιχαηλίδου, τελειόφοιτη της Νομικής του ΑΠΘ, ενώ επιβλέπων ήταν ο Αν. Καθηγητής του Τμήματος Νομικής του ΑΠΘ, Παναγιώτης Γκλαβίνης.

Ο φετινός διαγωνισμός αφορά στο πρακτικό θέμα που αντιμετωπίζουν δύο κράτη στις μεταξύ τους εμπορικές συναλλαγές. Την παραγωγή σε μια χώρα κλωνοποιημένων προβάτων και την εξαγωγή τους σε άλλη χώρα, η οποία για λόγους προστασίας της υγείας των κατοίκων της θεωρεί ότι πρέπει να απαγορεύσει την εισαγωγή τους, επικαλούμενη προστατευτικές διατάξεις του ΠΟΕ. Το θέμα συνιστά παραλλαγή του ζητήματος των μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων, που έχει επανειλημμένα απασχολήσει τον ΠΟΕ με αφορμή διαφορές μεταξύ των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Το ζήτημα της παραγωγής κλωνοποιημένων ζώων δεν είναι θεωρητικό, καθώς η γνωστή σε όλους μας «Ντόλη» μπορεί να μπει σύντομα σε βιομηχανική παραγωγή, όπως έχουν ήδη ανακοινώσει οι ΗΠΑ ότι προτίθενται να κάνουν.

Επόμενος στόχος για την ομάδα είναι η διεκδίκηση του παγκόσμιου τίτλου στην τελική φάση του διαγωνισμού, που θα πραγματοποιηθεί από 23 έως 29 Μαΐου 2011, στο Εβιάν της Γαλλίας.

Τις δύο προηγούμενες φορές που συμμετείχε στον ίδιο διαγωνισμό το Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ κέρδισε σημαντικές πρωτιές: το 2009, το βραβείο του καλύτερου δικογράφου εναγόμενου κράτους στο γύρο της Βαρκελώνης στην Ισπανία, και το 2010, το πρώτο βραβείο για όλα τα δικόγραφα στο γύρο της Λουβαίνης στο Βέλγιο.

ελευθεροτυπια

καλά νέα.. υπάρχουν και αυτα

http://kala-nea.gr/?p=13747#ixzz1INvgqfxG

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Φοιτητές του ΑΠΘ πρώτοι σε διαγωνισμό Εικονικής Δίκης του ΠΟΕ"

Οι άρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά ιδεολάτρες!

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, στο «Μετά τα Φυσικά, 1049a.26, 1029a.20, 1036a.23», η αρχική κοσμική ύλη είναι αγέννητος, άφθαρτος, αόριστος, άγνωστος καθ’ αυτήν, νεκρά, άμορφος και έξωθεν κινούμενη. Τα τέσσερα αρχικά κοσμικά στοιχεία των φιλοσόφων της κοσμολογικής περιόδου, και δη του Εμπεδοκλέους, είναι οι εκδηλώσεις της αρχικής κοσμικής ουσίας.

Συμφώνως με τον Αριστοτέλη, στο «Φυσικά, 192a.16, 192b.18», «Μετά τα Φυσικά, 1072b.3», η σκόπιμος κίνηση προκαλεί μορφοπλασματική ενέργεια, δια της οποίας η κοσμική ύλη μεταβαίνει εκ της δυνατότητας «δυνάμει» εις την πραγματικότητα «ενέργεια», δια της οποίας λαμβάνουνε υπόσταση τα πράγματα δια της επί της ύλης κυριαρχίας του Είδους (Ιδέα), όπερ αποτελεί την έννοια, την ουσία, τον τελικό σκοπό και την δύναμη, ήτις πραγματοποιεί τον σκοπό αυτόν.

Στην Γη κυριαρχεί δύναμη δημιουργός των τελικών μορφών της ύλης, η Εντελέχεια (βλ. Αριστοτέλης «Μετά τα Φυσικά, 1092a.3, 1050a.22»), η οποία εξωτερικώς εκδηλώνεται κατά την σχέση των συστατικών στοιχείων προς άλληλα και εσωτερικώς ως ψυχή των έμβιων όντων. Θρεπτική εις τα φυτά, αισθητική και κινητική στα ζώα και νοητική στον άνθρωπο, στον οποίο αθάνατος και θείος είναι ο ποιητικός νους, όστις προέρχεται, ως θείον δώρο, έξωθεν (θύραθεν) και είναι αληθώς θείος : είναι το καθαρό Λογικό, ο Νους. Ο θείος ούτος ξένος παρέχεται αφ’ εαυτού στον άνθρωπο, κατά την διάρκεια της ζωής και όταν το σώμα διαλύεται μετά την κυρίως ειπείν ζωή επιστρέφει προς τον καθολικό Νου, όστις είναι ο θεός και εν τω οποίο απορροφάται, κατά τον Αριστοτέλη στο «Περί ψυχής, 430a.17», «Περί γενέσεως και φθοράς, 736b.27»!

Εν τη λειτουργία του σύμπαντος σκοπός της κοσμικής ύλης είναι το Είδος και του σώματος η ψυχή, ήτις είναι εντελέχεια η πρώτη σώματος φυσικού δυνάμει ζωή έχοντος.

Ο Κόσμος είναι ενιαίο και καλώς διατεταγμένο σύνολο και μεταβαίνει ολονέν σε ανώτερα στάδια εξέλιξης. Η προϊούσα αυτή εξέλιξη αποτελεί τον σκοπό της φύσεως, στον οποίο υπηρετούν όλοι οι επιμέρους σκοποί, διότι έκαστον ον δεν είναι μόνον σκοπός εαυτού, αλλά και μέσο προς πραγματοποίηση ανώτερων σκοπών, επί των οποίων πάλι στηρίζονται άλλοι έτι υψηλότεροι, ούτως ώστε πάντες συνεργάζονται προς πραγματοποίηση του ενός μεγάλου σκοπού, όστις είναι ο Κόσμος ως όλον. Ούτω ολόκληρο το σύμπαν αποτελεί ιεραρχία σκοπών, εν τη οποία τόσο και επί μέρους όσον και το όλον τελεί εις διαρκεί εξέλιξη προς αεί ανώτερους σκοπούς.

Αλλά ποιος είναι ο ύψιστος και έσχατος σκοπός, προς τον οποίον κατατείνει ο Κόσμος ;;

Τούτο μανθάνουμε, λέγει ο Αριστοτέλης, εάν εξετάσουμε την σχέση Είδους και Ύλης κατά τα διάφορα στάδια της προς ανώτερους σκοπούς εξελίξεως.

Η ύλη υποχωρεί ολονέν περισσότερο όσο ανώτεροι είναι οι εκάστοτε πραγματοποιούμενες μορφές!

Συμβαίνει ότι και περί το έργο του καλλιτέχνη. Η ύλη από την οποία πλάττει τον ανδριάντα ή το άγαλμα, υποχωρεί αναλόγως προς το βαθμό της εμφανίσεως της μορφής/είδους/ιδέας, έως ότου δεν βλέπουμε πλέον εν τω μάρμαρο την ύλη, αλλά το καθαρό Είδος/Ιδέα/Μορφή!!

Όπερ και σημαίνει ότι οι έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά ΙΔΕΟΛΑΤΡΕΣ!!

Διαβάστε το: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/03/ideolatres-ellines.html#ixzz1IODWcOep

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι άρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ειδωλολάτρες αλλά ιδεολάτρες!"

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ

Στην αρχαία αυτή ελληνική επιγραφή, που αναφέρεται σε αθλητικούς αγώνες του 267 π.Χ., αναφέρονται οι αθλητές και ο τόπος καταγωγής τους:

Δηλαδή έχουμε αθλητές που διακρίθηκαν στους αγώνες από τη Θράκη, τη Μακεδονία, τον Τάραντα, τη Θεσσαλία, την Ναύκρατιν, τη Βοιωτία, τη Σάμο, την Αλικαρνασσό

Η επιγραφή είναι γραμμένη στην επίσημη γλώσσα - την ελληνική- του Βασιλείου των Πτολεμαίων, που είχε πρωτεύουσα την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου...

...και στη φτωχή και αδιάφορη πολιτιστικά Ελλάδα του 2011, αντί να κάνουν αυτό το εύρημα σημαία, συζητούν για "μακεδονική γλώσσα" με τους καπηλευτές και τους πάτρωνές τους!
Πηγη.
http://kima-aroma.blogspot.com/2011/04/blog-post.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ"

Έλληνική πατέντα κινεί τήν Ferrari

Του Γιάννη Κρητικού
jkritikos@pegasus.gr

Με μια νέα εφεύρεση, πολύ πιο ενδιαφέρουσα, από το διεθνώς βραβευμένο «διαφορικό χωρίς γρανάζια», που πρωτοπαρουσίασε πριν από 25 χρόνια, προκάλεσε σάλο με πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες, ο μηχανουργός Θεόδωρος Tσιριγγάκης έρχεται να ταράξει και πάλι τα νερά της παραγωγής νέων τεχνολογιών στη χώρα μας.

Mε τη συμβολή του γιου του Bασίλη κατασκεύασαν έναν εντελώς διαφορετικό μηχανισμό μετάδοσης κίνησης με καμπυλοειδή γρανάζια, που μεταδίδει σύνθετες κινήσεις, περιστροφικές και παλινδρομικές, εξασφαλίζοντας πολλά πλεονεκτήματα έναντι των αντίστοιχων γνωστών έως τώρα διαφορικών.

Mε τον νέο μηχανισμό, που έχει εφαρμογές τόσο σε αυτοκίνητα όσο και σε ελικόπτερα, προπέλες, ανεμογεννήτριες, αντλίες και κάθε είδους μηχανή, ο Θόδωρος και ο Bασίλης Tσιριγγάκης εισάγουν και νέο επιστημονικό όρο στην τεχνολογία, τη «θεωρία της κινηματικής των καμπυλών».

«Hδη για τη θεωρία μας δείχνουν ενδιαφέρον και τη μελετούν πανεπιστήμια, κυρίως στην Aμερική, και μας αναφέρουν ως πηγή σε πολλές εργασίες τους», λέει στο «Eθνος της Kυριακής» ο Θόδωρος Tσιριγγάκης.

Oι εφαρμογές
«O μηχανισμός που επινοήσαμε μπορεί να εφαρμοστεί στα αυτοκίνητα, βελτιώνοντας σημαντικά την ασφάλεια και την απόδοσή τους. Eξουδετερώνει τους κραδασμούς και αποτρέπει την ανεξέλεγκτη περιστροφή των τροχών, το γνωστό σπινάρισμα, σε δύσκολες συνθήκες, όπως βροχή, χιόνια, λάσπες.

Hδη μεγάλες εταιρείες έχουν δείξει ενδιαφέρον για εφαρμογές και μαζική παραγωγή του νέου μηχανισμού, όπως η «MKB» που ασχολείται με την κατασκευή διαφορικών και ενδιαφέρεται να το χρησιμοποιήσει κατ αρχάς σε ειδικού τύπου μεγάλα οχήματα. H εταιρεία «ZF» ενδιαφέρεται να την εφαρμόσει σε κιβώτια ταχυτήτων και σε μειωτήρες ελικοπτέρων! Eνδιαφέρον έδειξε και η αυτοκινητοβιομηχανία «Mερτσέντες», μέσω της «MKB», για μελλοντικές εφαρμογές σε οχήματα. Hδη το χρησιμοποιεί η Φεράρι, ενώ γίνεται προετοιμασία για εφαρμογή και σε άλλα αυτοκίνητα «Φόρμουλα 1», όπου και δοκιμάζονται στις μεγάλες ταχύτητες, οι ξεχωριστές ιδιότητες του μηχανισμού.

Hδη και η εταιρεία «Σουμπαρού» άρχισε να χρησιμοποιεί μια δική της παραλλαγή, του νέου μηχανισμού. Mάλιστα εκπρόσωπος της εταιρείας παραδέχτηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από τη δική μας εφεύρεση. Tην εφεύρεσή μας, υποστήριξε ο καθηγητής, διευθυντής του Eργαστηρίου Δυναμικής και Kατασκευών του Mετσόβιου Πολυτεχνείου Kωνσταντίνος Σπέντζας, που τεκμηρίωσε και συνέβαλε στην κατοχύρωση της πατέντας.

Χορηγοί και... κατάσκοποι
Aπό την ελληνική εταιρεία «Inform P. Lycos» ο κ. Nίκος Λύκος μάς πρόσφερε, για αρκετά χρόνια, οικονομική και τεχνολογική υποστήριξη για να παράγουμε νέα τεχνολογία και είναι ο φορέας που στάθηκε συνεχώς στο πλευρό μας.

Tεχνικοί σ' όλο τον κόσμο από τη «βιομηχανική κατασκοπεία» προσπαθούν να το αντιγράψουν και ως τώρα», μας εξηγεί ο κ. Θ. Tσιριγγάκης, «τεχνικοί σε περισσότερες από 10 εταιρείες, ανάμεσά τους της Xόντα, της BMW, της Xιτάτσι, της Tζένεραλ Mότορς κ.ά., προσπάθησαν ανεπιτυχώς να πατεντάρουν τον μηχανισμό μας ή παραλλαγές του και έχουν απορριφθεί οι αιτήσεις τους κυρίως στον αμερικάνικο Oργανισμό κατοχύρωσης πατεντών, επειδή είναι κατοχυρωμένη η εφεύρεση στο όνομά μας».

Aπό το εργαστήριο της οικογένειας Tσιριγγάκη στον Bοτανικό, περνούν συχνά πανεπιστημιακές ομάδες από Aθήνα, Πάτρα, αλλά και τεχνικοί από διάφορες βιομηχανίες και συνεργάζονται στην επισκευή δύσκολων τμημάτων από μηχανές, χρησιμοποιώντας πολύπλοκες και συχνά πρωτότυπες μετατροπές.

Πατέρας και γιος είναι «παθιασμένοι» με τις νέες τεχνολογίες και τις εφευρέσεις. «Eχετε δει στη φύση», λέει ο Θ. Tσιριγγάκης, «τις κινήσεις που κάνει π.χ. ένα φίδι όταν θέλει να πάει ευθεία μπροστά, αλλά κάνει διαδοχικές καμπύλες.

Aν επιχειρήσουμε να αναλύσουμε με μαθηματικά τις δυνάμεις που ασκούνται σε διάφορα σημεία του ερπετού, πολύ περισσότερο όταν κινείται πλάγια, θα δούμε μια εκπληκτική αρμονία, αλλά και αξιοποίηση των δυνατοτήτων με λιγότερη προσπάθεια σε πολλά σημεία, να έχουμε μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα με τις ροπές και τη συνισταμένη.

Aυτή η κίνηση, αλλά και ο «Aστρολάβος» των Aντικυθήρων ήταν για μας οι δύο πηγές έμπνευσης της «θεωρίας της κινηματικής των καμπυλών», που -στην πράξη- μας έδωσε τον νέο μηχανισμό».

Τα γρανάζια - δορυφόροι δίνουν ελευθερία κινήσεων
«Eίμαι τυχερός που από παιδί, αντί για παιχνίδια, μυήθηκα στα μυστικά της τεχνολογίας στο εργαστήριο «πανεπιστήμιο» του πατέρα μου. Στη συνέχεια οι σπουδές μου στην Eλλάδα και στο εξωτερικό, το μεταπτυχιακό μου, με βοήθησαν να μπορώ να συνθέτω γνώσεις και λειτουργίες και αυτήν τη γνώση αξιοποιούμε τώρα με τον πατέρα μου», μας λέει ο γιος του Θόδωρου Tσιριγγάκη, Bασίλης, και εξηγεί τον τρόπο λειτουργίας του νέου μηχανισμού:

«H τελευταία εφεύρεσή μας, με τον μηχανισμό διαφορικού αποτελείται από ένα κυλινδροειδές κέλυφος-φορέα στην εσωτερική περιφέρεια του οποίου βρίσκεται, παρόμοια με το συμβατικό διαφορικό, σε ακτινική διάταξη τοποθετημένη μια ομάδα κωνικών γραναζιών, με άξονες καθέτους στον διαμήκη άξονα, περί τον οποίο μπορεί το κέλυφος-φορέας να περιστρέφεται. Yπάρχει σχετικό βίντεο στην ιστοσελίδα μας www.tsiriggakis.gr

Tα κωνικά γρανάζια ονομάζονται «δορυφόροι» και μπορούν:

1. Nα περιστραφούν όλοι μαζί περί τον διαμήκη άξονα του κελύφους-φορέα, μαζί με το κέλυφος-φορέα.

2. Nα περιστραφούν ο καθένας γύρω από τον άξονά του.

3. Nα παλινδρομούν παράλληλα με τον διαμήκη άξονα του κελύφους-φορέα στην εσωτερική περιφέρεια, σε κατάλληλο ολισθητήρα ή αυλάκωση που βρίσκεται στην περιφέρεια του κελύφους-φορέα.

Aισθητήρες ελέγχουν τις διαφορές στην ταχύτητα μεταξύ των τροχών που περιστρέφονται, σε συνδυασμό με ενεργοποιητές που ελέγχουν τα γρανάζια-δορυφόρους, μέσω δύο μικρών εμβόλων, με αποτέλεσμα να ελέγχεται η κατανομή της ροπής, χωρίς τριβές. Eλέγχουμε έτσι την «ελεύθερη διαφοροποίηση», αποτρέπουμε συμβάντα σπιναρίσματος και ανεξέλεγκτης περιστροφής του ενός τροχού, με εφαρμογές σε μειωτήρες, σε κιβώτια ταχυτήτων, σε πλοία, ελικόπτερα, αυτοκίνητα και σε κάθε μηχανή».

Ανοίγουν νέους δρόμους
Επόμενο βήμα η... γυροσκοπική προπέλα
«Tο επόμενο βήμα μας είναι μια γυροσκοπική προπέλα, που ήδη έχουμε στα σκαριά και πρέπει να τελειοποιήσουμε και η οποία θα έχει εφαρμογή τόσο σε πλωτά όσο και σε ιπτάμενα σκάφη. Πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα έχουμε ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, με τεράστιες «ανατροπές» στη μηχανολογία και σε νέες εφευρέσεις. Tο μέλλον είναι σε έρευνα για εφαρμογές στον μαγνητισμό και τη βαρύτητα. Στο μακρινό μέλλον ίσως να έχουμε αυτόνομες πτήσεις χωρίς συγκρούσεις, χωρίς έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας, θα κινούμαστε όπως η σκόνη σε μια... ηλιακή ακτίνα.

Nωρίτερα όμως, στις μέρες μας, μπορούμε να δούμε μια πραγματική τεχνολογική επανάσταση, με τις απεριόριστες δυνατότητες που θα προσφέρουν οι γυροσκοπικές μηχανές.

Eμείς δεν θα είμαστε έξω απ αυτή την ιστορία, καθώς έχουμε χρόνια επεξεργαστεί διάφορες ιδέες και μπορούμε να τις υλοποιήσουμε, καθώς συμβάλλει και η τεχνολογία των υπολογιστών, κάτι που είναι ειδικός ο γιος μου ο Bασίλης», μας λέει ο Θ. Τσιριγγάκης.

Το «Διαφορικό χωρίς γρανάζια»
H εφεύρεση που κόλλησε σταγρανάζια... της γραφειοκρατίας

Πριν από 25 χρόνια, μία από τις εφευρέσεις του Θόδωρου Tσιριγγάκη, το «διαφορικό χωρίς γρανάζια», θεωρήθηκε επανάσταση στην τεχνολογία των οχημάτων και απασχόλησε τα μέσα ενημέρωσης για πολύ καιρό, με πρωτοσέλιδα και εκτενή ρεπορτάζ. Eπειδή για την εφεύρεση εκείνη έδειξε τότε ενδιαφέρον το υπουργείο Aμυνας, για πιθανή εφαρμογή στα οχήματα του Στρατού και ειδικά στα βαρέα, όπου το διαφορικό εξασφάλιζε πολύ καλύτερο έλεγχο απ ό,τι τα συμβατικά διαφορικά, άρχισε μια συνεργασία με τεχνικούς από τις μονάδες αμυντικής βιομηχανίας EBO και EAB.

O μηχανισμός χωρίς γρανάζια έμελλε να εμπλακεί στα... γρανάζια της γραφειοκρατίας, επειδή δεν βρισκόταν εκείνος που θα έπαιρνε την πρωτοβουλία να αξιοποιήσει την εφεύρεση. Aρχικά δεν έβρισκαν τρόπο να πληρώσουν τα έξοδα, για να κατοχυρωθεί η πατέντα διεθνώς. Eτσι περνούσε ο καιρός. Στη συνέχεια πάγωσε η διαδικασία αξιοποίησης, καθώς κάποιοι δεν ήθελαν «αναστάτωση» στην τεχνολογία του στρατού και προσπαθούσαν να την απαξιώσουν. Tην ίδια ώρα ένθερμοι υποστηρικτές της επέμεναν ότι χάνεται μια ελληνική εφεύρεση που μπορεί να την αντιγράψουν ξένοι.

Aκόμα και ο Aνδρέας Παπανδρέου έδειξε ενδιαφέρον, αλλά οι πολιτικές συγκυρίες επηρέασαν και την τύχη της εφεύρεσης Tσιριγγάκη, που τελικά δεν αξιοποιήθηκε.

http://www.ethnos.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έλληνική πατέντα κινεί τήν Ferrari"

Τούτος δεν είναι πόλεμος, τούτη δεν ειν’ αμάχη εδώ γίνονται ήρωες τ’ αμούστακα παιδιά

«Τούτος δεν είναι πόλεμος, τούτη δεν ειν’ αμάχη
Εδώ γίνονται ήρωες τ’ αμούστακα παιδιά».

από το τραγούδι «Πρώτη τ’ Απρίλη» του Αντρέα Αντρέου

Η Κύπρος, το ηρωικό και πολύπαθο προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού, έχει καταγράψει ανεξίτηλα την ελληνικότητά της στις δέλτους της ιστορίας, με κρουνούς αίματος που έχυσαν τα παιδιά της για να αποκτήσουν ή να κρατήσουν την εθνική τους ελευθερία. Η κορυφαία στιγμή των εθνικών αγώνων των Κυπρίων και από τα λαμπρότερα στιγμιότυπα της εποποιίας ολόκληρου του Ελληνισμού μέσα στις χιλιετηρίδες, είναι η νικηφόρα εξέγερση και ο τετραετής επαναστατικός αγώνας της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων κατακτητών που ξεκίνησε την 1η Απριλίου 1955.

Το 1878, η Κύπρος «παραχωρήθηκε» από την Τουρκία στην Αγγλία έναντι του αντιτίμου των 88.000 λιρών περίπου ετησίως, έως το 1923 όταν η Τουρκία παραιτήθηκε από κάθε δικαίωμά της στο νησί (τώρα το πού βρήκε αργότερα δικαιώματα, είναι μια μεγάλη ιστορία λαθών και προδοσίας). Οι Κύπριοι από την πρώτη στιγμή της Αγγλικής κατοχής και καθ’ όλη τη διάρκειά της, συνέχισαν τους αγώνες της Τουρκοκρατίας για την αποτίναξη του ζυγού, με αίτημα όχι απλώς την απελευθέρωση αλλά την Ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα.

Την 15η Ιανουαρίου 1950, παρά την αντίδραση των Άγγλων, η Εκκλησία της Κύπρου διοργάνωσε ανοικτό, επώνυμο και ενυπόγραφο δημοψήφισμα για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Παρά την αγγλική τρομοκρατία, το 95,7% των ψηφοφόρων υπέγραψαν την αξίωση της Ενώσεως. Παρά την διεθνοποίηση του Κυπριακού ζητήματος και τις υποσχέσεις που είχε δώσει στο παρελθόν, η Βρετανία όχι μόνο δεν συναίνεσε στην αυτοδιάθεση της Κύπρου και την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα, αλλά αντίθετα εντατικοποίησε τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς.

Ήταν ώριμες οι συνθήκες για την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα. Ο Θεός της Ελλάδος, όρισε την ώρα αυτή να βρεθεί στα ηνία του αγώνα ένας χαρισματικός ηγέτης, ο συνταγματάρχης Γεώργιος Γρίβας. Βετεράνος όλων των πολέμων της εποχής του, ξεκίνησε με το ψευδώνυμο Διγενής την οργάνωση του απελευθερωτικού αγώνα από το μηδέν. Το βάρος του ανέλαβε η σχετικά ολιγομελής και ελλιπώς εξοπλισμένη οργάνωση που ίδρυσε, η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ) όπως ονομάστηκε, ένα όνομα που έμελλε να περάσει στη σφαίρα του θρύλου. Αποτελούμενη κυρίως από απειροπόλεμους ενθουσιώδεις μαθητές και νεαρούς Κύπριους με ελάχιστα έμπειρα στελέχη και κάτω από την στιβαρή καθοδήγηση του Διγενή, η ΕΟΚΑ κατάφερε να γίνει το υπόδειγμα της πλέον επιτυχημένης διεθνώς επαναστατικής κινήσεως.

Την 1η Απριλίου 1955, όπως ευφυώς είχε ορίσει ο Διγενής, ο αγώνας ξεκίνησε ξαφνικά σε πολλά σημεία ταυτοχρόνως. Δολιοφθορές, εκρήξεις, επιθέσεις εναντίον στρατιωτικών στόχων δημιούργησαν μία κόλαση που παρέλυσε την αγγλική μηχανή. Με πολλές και επίλεκτες δυνάμεις, με πεπειραμένους διοικητές και στελέχη, με βία εναντίον του αμάχου πληθυσμού, εκτελέσεις, βασανιστήρια, εξαγορά συνειδήσεων και προδοσίες, προσπάθησε η αποικιοκρατία να αναχαιτίσει τον απελευθερωτικό αγώνα.

Μνημεία της βαρβαρότητας και της θηριωδίας των Άγγλων αποικιοκρατών αλλά και του ανυπέρβλητου ηρωισμού των αγωνιστών της ΕΟΚΑ μένουν στους αιώνες οι Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας με τα φυλακισμένα μνήματα στο προαύλιό τους, ο αχυρώνας του Λιοπετριού που έγινε τόπος του ολοκαυτώματος των ηρώων της ΕΟΚΑ, η θρασύδειλη πυρπόληση του κρησφύγετου του ιδανικού ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου, τα βασανιστήρια και οι εκτελέσεις ανηλίκων ή νεότατων αγωνιστών και τόσα ακόμη που γέμισαν με καταιγιστικούς ρυθμούς την τετράχρονη περίοδο του αγώνα.

Μέσα σε 4 μόλις χρόνια, το 1959, η Αυτοκρατορία λύγισε και αναγκάστηκε να παραχωρήσει στην Κύπρο την ανεξαρτησία της. Μια σειρά μειοδοσιών και γιες-σερισμών τόσο του Ελλαδικού όσο και του Κυπριακού κατεστημένου, κατάφερε να μετατρέψει τη νίκη σε ένα καταστροφικό (όπως άλλωστε αποδείχθηκε) συμβιβασμό μιας ευάλωτης και ψευδεπίγραφης ανεξαρτησίας, έρμαιης των διεθνών πιέσεων και δολοπλοκιών.

Η επέτειος της ενάρξεως του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, η 1η Απριλίου 1955, αποτελεί το φωτεινό ορόσημο του πάθους των Ελλήνων για την ελευθερία και των αγώνων για την απόκτησή της. Συμβολίζει συνάμα, το θρίαμβο του πνεύματος πάνω στην ύλη και του φρονήματος πάνω στην βία και την βαρβαρότητα. Συγχρόνως, μας θυμίζει στο διηνεκές τον ηρωισμό, τους αγώνες και τις θυσίες της πολύπαθης αυτής ακριτικής έπαλξης του Ελληνισμού, αγώνες που μέχρι σήμερα δεν έχουν βρει τη δικαίωσή τους, αγώνες που είναι καθήκον μας να τιμήσουμε και να δικαιώσουμε.

TIΠΟΤΑ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ,ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΕ!!!

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ!!

http://antistasi.org

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τούτος δεν είναι πόλεμος, τούτη δεν ειν’ αμάχη εδώ γίνονται ήρωες τ’ αμούστακα παιδιά"

Μήδεια: «Το Ανεπιθύμητο Αγαθό»

Η Μήδεια ανέτρεψε την θεία Τάξη των πραγμάτων με τις τρομερές γνώσεις της, γιατί κατείχε τα μυστικά της αθανασίας και μπορούσε να καταργεί τα θλιβερά γηρατειά και τον θάνατο, χαρίζοντας το σφρίγος και τα νειάτα. Ο Ευριπίδης της επιτρέπει να γνωρίζει τη μοίρα της: «...Αν στους αδαείς καινούργια φέρνεις Γνώση, βλαβερό θα σε πουν και όχι σοφό, και αν πάλι καλύτερος φανείς απ’ αυτούς, που θαρρούν πως κάτι ξέρουν, ενόχληση θα γίνεις για την πόλη. Και εγώ την ίδια την τύχη αυτή μοιράζομαι: Γιατί είμαι σοφή, πολλοί με μισούν, άλλοι με θεωρούν εμπόδιο και άλλοι πάλι και τα δύο» (Ευριπίδης, «Μήδεια» 298-305).

Αυτή η άξια διάδοχος του μεγάλου Ασκληπιού δεν λέγεται τυχαία Μήδεια. Το όνομά της προέρχεται από το ρήμα μήδομαι = σκέπτομαι, εφευρίσκω, προνοώ. Ο γάμος της δεν της έφερε την ευτυχία, αλλά στάθηκε η αρχή των φριχτών περιπετειών της. Αυτή η παν-επιστήμων γυναίκα βοήθησε τον Ιάσονα να νικήσει σημεία και τέρατα, τον έστεψε βασιλιά και νικητή, συνδέοντας το όνομά της με την τολμηρή γνώση αλλά και με την ανεξερεύνητη γυναικεία ψυχή.

Οι άνδρες, που ήθελαν τις γυναίκες αμαθείς και σιωπηλές, θα δράσουν δήθεν εν ονόματι του νόμου και εφαρμόζοντας τον νόμο θα ανατρέψουν την μητριαρχία και θα εγκαθιδρύσουν δημοκρατίες μόνον για άνδρες, εξορίζοντας την ανεξέλεγκτη γνώση, που ενοχλεί (γένους θηλυκού), όπως και την Μήδεια, που την κατέχει, ως «ανεπιθύμητο αγαθό». Ο επίσημος σκοταδισμός γίνεται όπλο που στιγματίζει και εξοντώνει κάθε τι, που διαφέρει, ανεξαρτήτως φύλου, όπως τον Σωκράτη, τον Ηράκλειτο, τον Πυθαγόρα και άλλους.

Ο Ευριπίδης θα πλάσει μια Μήδεια τρελλή, ζηλιάρα και κακούργα, αποσιωπώντας το γεγονός, ότι η Μήδεια ήταν η κυρίαρχος της ζωής, που ήξερε να νεκρανασταίνει και να ξανανιώνει τους ανθρώπους. Μόνον ο Δίας δικαιούται να νεκραναστήσει το Διόνυσο, στην Μήδεια αυτό είναι απαγορευμένο. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς συνέβη, αν η «μάγισσα» ξαναζωντάνεψε τα παιδιά της ή τα σκότωσε πράγματι, γιατί η Γνώση θα ενταφιασθεί, και η Μήδεια θα παρουσιασθεί ως μια ενοχλητική αλχημίστρια, εξωστρακισμένη από την πατριαρχική κοινωνία, ενώ οι τραγωδοί θα σταθούν ανελέητοι μαζί της.

Η Μήδεια, κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη, βοήθησε τον Ιάσονα, που είχε ερωτευθεί, να κλέψει το Χρυσόμαλλο Δέρας. (John William Waterhouse, 1907.)

Η καταιγίδα - Μήδεια είναι εφιάλτης των ανδρών, γιατί αναποδογύρισε τον κόσμο, περιφρόνησε τον νόμο, πρόδωσε τον πατέρα της, σκότωσε τον αδελφό της, τόλμησε να ερωτευθεί και να ακολουθήσει τον Ιάσονα, γιατί έτσι αποφάσισε η ίδια. Η Μήδεια- Γνώση δεν μπορεί να δαμαστεί. Η Μήδεια, που ξετρέλλανε τον Ιάσονα, γιατί ήταν προικισμένη από την ίδια την Αφροδίτη με τα φίλτρα του Έρωτα, είναι η θηλυκή αδάμαστη φύση, που κουβαλάει το χάος, την επιτυχία, την δράση, τον θάνατο και την περιπετειώδη ζωή, που σάρωσε τις ψευτο-συμβατικότητες και τους νόμους της εποχής της. Να μην έχει ποτέ δίκιο λοιπόν. Να τιμωρηθεί! Να βιώσει τον απέραντο πόνο και να ταυτιστεί με τη φρίκη της παιδοκτονίας. Οι τραγωδοί, που έπλασαν μία Μήδεια τρελλή, θα αποσιωπήσουν το κυριότερο: Ότι η Μήδεια δεν τιμωρήθηκε. Οι ίδιοι οι θεοί είναι ανίσχυροι μπροστά της. Αντιθέτως παντρεύτηκε τον μεγάλο βασιλιά των Αθηνών, τον Αιγέα, και απέκτησε τον Μήδο.

Αλλά η Μήδεια αναφέρεται ως θεά (!) σε μια ξεχασμένη πινακίδα της Μυκηναϊκής Εποχής και ως θεά λατρευόταν στην Κόρινθο μέχρι και τους Ιστορικούς Χρόνους. Έτυχε μοναδικών τιμών αργότερα, γιατί στις σπάνιες αγγειογραφίες της παρουσιάζεται στα Ηλύσια Πεδία, ανάμεσα στους ήρωες και εμφανίζεται ως ιέρεια στην Ελευσίνα, τον πιο ιερό τόπο του αρχαίου κόσμου, όπως και στον ιερό τόπο των Νεοπυθαγορείων, στη Ρώμη. Η Μήδεια αγαπήθηκε απέραντα και υμνήθηκε πάρα πολύ από τους Έλληνες της Μεγάλης Ελλάδας (Κάτω Ιταλία). Την ύμνησε και ο Απολλώνιος ο Ρόδιος ως γυναίκα- θησαυρό, που έσωζε συχνά τους Αχαιούς από βέβαιο χαμό, ως ανεκτίμητη- συγκυβερνήτρια και ισότιμη σύντροφο του Ιάσονα, με μία παρουσία κυριαρχική, που επεσκίαζε ακόμη και τον ίδιον.

Για τον φανατικό μισογύνη Φρόυντ η Μήδεια είναι η μεγάλη Δράκαινα, που καταπίνει τους άνδρες, η ίδια η απειλητική μήτρα, που ορίζει την ζωή και τον θάνατο, κάτι που μισεί θανάσιμα ο διαταραγμένος εξ αιτίας της κόκας εγκέφαλος του Φρόυντ, και ενάντια στην Μήδεια, που εχθρεύεται, θα αντιπαραθέσει τη θεωρία της «έχθρας του πέους», κάτι σαν υποχρεωτική ασθένεια, που πρέπει υποχρεωτικά να μαστίζει όλες τις γυναίκες του πλανήτη, επειδή δεν έχουν πέος... (όμως οι σύγχρονοι και νεώτεροι του Φρόυντ χαρακτήρισαν όλα αυτά ως πεο-θεωρίες και πεο-συγγράμματα).

Η ενοχλητική μορφή της Μήδειας μέχρι και σήμερα προκαλεί έντεχνα την φρίκη. Στον νέο χριστιανικό και χυδαίο κόσμο έπεισαν τους ανθρώπους να λατρεύουν το ακίνδυνο πρότυπο μιας μητέρας-παρθένου, που δήθεν θυσιάζει τον ερωτισμό της για το καλό των άλλων. Η φοβερή Μήδεια, η αφύσικη, η τρομερή και απαράδεκτη, θα ερμηνευθεί επίτηδες από την ανδρική αλλαζονία ως ψυχικά διαταραγμένη, ζηλιάρα και μισότρελλη, αλλά πάντα ατιμώρητη. Όσοι επιχείρησαν να την υπεραπλουστεύσουν και να της αφαιρέσουν το μεγαλείο της, απέτυχαν. Η Μήδεια δεν μπορεί να απλουστευθεί από κανέναν και ουδέποτε. Πάντα θα είναι η άγρια καταιγίδα Μήδεια.

http://freeinquiry.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μήδεια: «Το Ανεπιθύμητο Αγαθό»"

Στην Μεσσηνία η αρχαιότερη πινακίδα της Ευρώπης

http://www.thermopilai.org

Το αρχαιότερο γνωστό αποκρυπτογραφημένο κείμενο στην Ευρώπη αναγράφεται σε πήλινη μυκηναϊκή πινακίδα, που ανακαλύφθηκε στην Ίκλαινα της Μεσσηνίας και σώθηκε από καθαρή τύχη όταν ένας σωρός σκουπιδιών έπιασε φωτιά σε ελαιώνα, πριν από 3.500 χρόνια.

Η είδηση της ανακάλυψης της πινακίδας, που χρονολογείται μεταξύ 1450 και 1350 π.Χ.,στο χωριό Ίκλαινα, 14 χλμ βορειοανατολικα΄της Πύλου, δημοσιεύτηκε στις 30 Μαρτίου στο περιοδικό «National Geographic».

Σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μισσούρι-ST Louis και επικεφαλής των ανασκαφών στην περιοχή, Μιχαήλ Κοσμόπουλο, «πινακίδες τέτοιου τύπου δεν ψήνονταν, μόνο στεγνώνονταν στον ήλιο και γι’ αυτό τον λόγο ήταν πολύ εύθραυστες. Προφανώς την εποχή εκείνη κάποιος πέταξε την πινακίδα σε κάποιο λάκκο και ύστερα έκαψε τα σκουπίδια του. Μετά η φωτιά τη σκλήρυνε και τη διατήρησε».

Οι μέχρι τώρα έρευνες έχουν φέρει στο φως ενδείξεις ενός πρώιμου μυκηναϊκού ανακτόρου, τοιχογραφίες και ένα ιδιαίτερα εξελιγμένο αποχετευτικό σύστημα, ο πιο εντυπωσιακό όλων των ευρημάτων είναι η πινακίδα.

Όπως τόνισε ο κ. Κοσμόπουλος, η πινακίδα δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί πρώτον, γιατί μέχρι σήμερα οι αρχαιολόγοι δε θεωρούσαν ότι μυκηναϊκές πινακίδες είχαν κατασκευαστεί τόσο νωρίς και δεύτερον, επειδή όσες έχουν βρεθεί, ήταν μόνο σε μερικά πολύ σημαντικά ανάκτορα, όπως οι Μυκήνες.

Στην Ίκλαινα υπήρχε ανάκτορο κατά την πρώιμη μυκηναϊκή περίοδο, ωστόσο την εποχή που φτιάχτηκε η πινακίδα, ο οικισμός ήταν ένας απλός δορυφόρος της πόλης της Πύλου, έδρας του βασιλιά Νέστορα.

Το τμήμα της πινακίδας που ανακαλύφθηκε, έχει περίπου 2,5 εκ. ύψος και 4 εκ. πλάτος και τα σημεία που έχουν χαραχθεί αποτελούν πρώιμο δείγμα της Γραμμικής Β, γραφής που χρησιμοποιήθηκε κατά τη Μυκηναϊκή Περίοδο (17ος έως 13ος αι. π.Χ.) και αφορούσε κυρίως οικονομικά και λογιστικά θέματα της άρχουσας τάξης.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η πινακίδα της Ίκλαινας περιλαμβάνει από τη μια πλευρά τον σχηματισμό ρήματος, που σχετίζεται με την κατασκευή και από την άλλη ονόματα και αριθμούς, που πιθανότατα αντιστοιχούν σε κάποιον κατάλογο ιδιοκτησίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στην Μεσσηνία η αρχαιότερη πινακίδα της Ευρώπης"

Nίκος Λυγερός: Βιογραφικό, εργογραφία

Ο Νίκος Λυγερός γεννήθηκε το 1968 στον Βόλο, αλλά σε μικρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένειά του στη Γαλλία. Είναι ένας από τους 50 εξυπνότερους ανθρώπους στον κόσμο και μολονότι διαθέτει ένα ‘βαρύ’ βιογραφικό, παλεύει καθημερινά με σεμνότητα και αλτρουισμό για το μοναδικό του ενδιαφέρον, όπως ο ίδιος ομολογεί, τον άνθρωπο..

Ως ερευνητής κατέχει διάφορα παγκόσμια ρεκόρ στους τομείς της άλγεβρας, της θεωρίας αριθμών και της συνδυαστικής. Είναι στρατηγικός σύμβουλος και καθηγητής γεωστρατηγικής στην Αστυνομική Ακαδημία, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, στη Σχολή Στρατολογικού, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας και στη Σχολή Εθνικής Άμυνας στην Ελλάδα.

Ως καθηγητής μαθηματικών, πληροφορικής, κυβερνητικής, επιστημολογίας, γλωσσολογίας, βιοηθικής διδάσκει στα Πανεπιστήμια της Λυών, της Αθήνας και της Θράκης και στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης. ΕίναιΠρόεδρος Επιτροπής Καλλιτεχνικών Σχολείων (Υπουργείο Παιδείας), καθηγητής προικισμένων παιδιών, expertδιερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια, επιστημονικός σύμβουλος του Συνδέσμου φίλων Καραθεοδωρή, που έχει στόχο την ανάδειξη της επιστημονικής μορφής του μεγαλύτερου μαθηματικού της σύγχρονης Ελλάδας Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, και του Υπουργείου Παιδείας.

Υπήρξε Διεθνής παρατηρητής στις προεδρικές του Nagorno Karabakh.

Έχει ιδρύσει την οργάνωση «ThePiSociety», τα μέλη της οποίας έχουν δείκτη IQαπό 176 βαθμούς και πάνω, που σύμφωνα με στατιστικές αντιστοιχεί σ’ έναν άνθρωπο στο εκατομμύριο.

Διακεκριμένος για την επικοινωνία του με τα παιδιά, ειδικευμένος στην καθοδήγηση, στη συμβουλευτική αγωγή και στον επαγγελματικό προσανατολισμό μαθητών και γονιών, έχει συνεργαστεί με πολλά σχολεία στη Γαλλία, στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Είναι συγγραφέας, σκηνοθέτης, ποιητής, ζωγράφος.

Ο Νίκος Λυγερός είναι ο Έλληνας που κατέχει τον υψηλότερο δείκτη ευφυΐας (IQ) στην κλίμακα Stanford-Binet, με 189 βαθμούς.
Δημοσίευσε περισσότερα από 6.400 άρθρα, ποιήματα, λογοτεχνικά κείμενα, πάνω σε θέματα μαθηματικών, νοημοσύνης, φυσικής, φιλοσοφίας, εκπαίδευσης, μυθολογίας, θρησκείας, ιστορίας, αρχαιολογίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, μουσικής, πολιτικής, κοινωνιολογίας, στρατηγικής, management, οικονομίας. Ενδεικτικά αναφέρονται:

Α.Μαθηματικά:

1. Μαθηματικές Προκλήσεις,

2. Défis Mathématiques,

3. Structure elements of hyper – structures

Β. Δοκίμια

1. Leonardo da Vinci: L
Πηγη.

24grammata.com- προσωπικότητες

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Nίκος Λυγερός: Βιογραφικό, εργογραφία"

Όταν οι Έλληνες πολεμούν σαν Μπικάκης

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ

Ο ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ

Η άγνωστη ιστορία του, από τότε που δημοσιεύτηκε κυρίως στο διαδίκτυο, κάνει τους Έλληνες που νοιάζονται να ριγούν από συγκίνηση, μα και να σφίγγουν τα δόντια από αγανάκτηση! Όμως ένα είναι βέβαιο. Καθένας που θα διαβάσει για τούτο το παλικάρι, θα νιώσει πως δίκαια του αξίζει μια θέση δίπλα στους μεγαλύτερους Ήρωες του Ελληνισμού! Και καθένας θα θελήσει να γίνει «Μπικάκης» σαν έρθει η ώρα να ξοφλήσει η Ελλάδα τους λογαριασμούς της με τους παρανοϊκούς Στρατηγούς της Τουρκίας, που κρατώντας σε στρατιωτική κατοχή τη μισή σχεδόν Κύπρο για 35 ολόκληρα χρόνια και παραβιάζοντας σχεδόν καθημερινά την Ελλάδα, παραβιάζουν την Ειρήνη, αλλά και την υπομονή του Θεού, που θα αποδώσει κάποτε Δικαιοσύνη…

ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΙΚΑΚΗΣ

ο Έλληνας «Ράμπο»

«...Η προδοσία της Κύπρου βρίσκεται σε εξέλιξη, ο Αττίλας προχωρά και οι Καταδρομείς βρίσκονται στην Μεγαλόνησο να υπερασπιστούν τα πάτρια εδάφη. Ανάμεσα σ’ αυτούς ένας απόγονος των Μινωιτών τοξοτών, του Δασκαλογιάννη, του Γιαμπουδάκη, ο καταγόμενος από το χωριό Ασή Γωνιά, στα σύνορα Ρεθύμνου – Χανίων, καταδρομέας Μπικάκης, μια ηρωική μορφή των μαχών, ανάμεσα σε όλες τις άλλες των Ελλήνων πολεμιστών της Α΄ Μοίρας της ΕΛΔΥΚ και των Κυπρίων καταδρομέων.

Η μοίρα χωρίζεται σε ζευγάρια έχοντας βαρύ οπλισμό, μερικά οπλοπολυβόλα και ΠΑΟ. Σε ένα από αυτά ο Μπικάκης μαζί με τον έτερο κρητικό Μπιχανάκη καλούνται να υπερασπιστούν την περιοχή αριστερά της αντιπροσωπίας της “Ford”, γνωστό ως ανώνυμο λόφο αφού οι Τούρκοι προωθούνται στα προάστια της Λευκωσίας.

Ο Μπιχανάκης μεταφέρει και εναποθέτει 8 βλήματα ΠΑΟ και ο Μπικάκης με το ΠΑΟ του παρατηρεί τον χώρο και το πεδίο βολής που του έδινε. Υπό συνεχή βροχή από όλμους των 4,2 χιλιοστών των Τούρκων, ο Μπικάκης μετακινείται προς άλλο σημείο, πιστεύοντας ότι ο Μπιχανάκης τον είχε αντιληφθεί, όμως απορροφημένος από την μεταφορά των βλημάτων, δεν είδε την μετακίνηση του Μπικάκη και αμέσως άρχισε να τον καλεί χωρίς να λαμβάνει απάντηση. Γύρισε πίσω και ανάφερε την απώλεια του συντρόφου του. Όμως ο Μπικάκης ζει και με την σειρά του ψάχνει τον σύντροφο του, νομίζοντας ότι σκοτώθηκε. Δεν παίρνει απάντηση, αφού το μόνο που ακούει είναι οι εκρήξεις από τους όλμους των Τούρκων!

Παρόλο που γνωρίζει ότι είναι μόνος, δεν λιποψυχεί αλλά μένει στη θέση του, ακολουθώντας τις εντολές που είχε. Μία ανεπανάληπτη και ανορθόδοξη αναμέτρηση ανάμεσα στον ΑΝΘΡΩΠΟ και στις μηχανές.
Τοποθετεί το βλήμα, φέρνει το ΠΑΟ στον ωμό του και το μάτι του στην διόπτρα. Έρχονται 6 άρματα Μ-48-Α2 και πίσω τους ένα Τουρκικό Τάγμα Πεζικού!

Στα 300 μέτρα εγκλωβίζει το 1ο άρμα και στα 270 μέτρα το κάνει παλιοσίδερα, αναγκάζοντας τα δυο άτομα του πληρώματος να το εγκαταλείψουν!

Αλλάζει θέση, εγκλωβίζει το 2ο άρμα και το τυλίγει στις φλόγες χωρίς να γλιτώσει κανείς!

Στα 200 μέτρα καταστρέφει και το 3ο άρμα, ενώ οι Τούρκοι τον ψάχνουν σαν τρελοί, αλλάζει θέση και καταστρέφει και το 4ο μην αφήνοντας κανένα ζωντανό!!!

Τα δυο εναπομείναντα άρματα φοβούνται και κρύβονται, όμως το 5ο κάνει το λάθος και εμφανίζεται δίνοντας την ευκαιρία στο Μπικάκη να το στείλει από εκεί που ήρθε!

Το 6ο και τελευταίο οπισθοχωρεί ελπίζοντας ότι θα γλιτώσει 700 μέτρα μακριά από τον Μπικάκη, αυτός όμως το καταστρέφει και αυτό! Τα πληρώματά τους, που μέρες πριν έκαιγαν άμαχους, γυναίκες, ιερείς και παιδιά, κάηκαν σε λίγα λεπτά από τον μοναχικό Κρητικό εκδικητή! Θαρρείς κι ήταν ένα μακάβριο παιγνίδι θανάτου, που από Θεία θέληση έπρεπε να το κερδίσει ο Άνθρωπος…

Οι Τούρκοι πεζικάριοι βλέποντας το θάνατο μπροστά τους τρέχουν να καλυφθούν στη σχολή Γρηγορίου. Τα δυο εναπομείναντα βλήματα του Μπικάκη ρίχνονται στο ισόγειο και στον δεύτερο όροφο του κτιρίου! Ποσά πτώματα μέτρησαν οι Τούρκοι στο κτίριο δεν μαθεύτηκε ποτέ…

Παρέμεινε τέσσερις μέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο, που βρήκε πεταμένο στον διπλανό λόφο και έχοντας δίπλα του τη φωτογραφία της Ελένης που τον περίμενε στη Κρήτη!.

Ο Καταδρομέας Μπικάκης (όπως και κανένας άλλος Αξιωματικός ή οπλίτης από όσους έλαβαν μέρος στην άνιση τούτη Μάχη) δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική αμοιβή ή έπαινο! Η πρόταση του Διοικητού του, για άμεση απονομή του Χρυσούν Αριστείου Ανδρείας, έμεινε για πάντα στα συρτάρια των "ΗΓΕΤΩΝ".

Από ένοχη σιωπή; Από ντροπή; Από προκατάληψη; Κανένας ποτέ δεν έμαθε…

Όταν απολύθηκε από το Στρατό, εργάστηκε σαν οικοδόμος. Έκανε οικογένεια και παιδιά. Άφησε την τελευταία του πνοή σε τροχαίο ατύχημα το 1994, στην εθνική οδό Αθηνών Πατρών, φεύγοντας από τη ζωή - όπως κι άλλοι μαχητές Καταδρομείς, Ελδυκάριοι και κυβερνήτες των Νοράτλας - με την πίκρα της μη αναγνώρισης…

Τιμήθηκε μετά θάνατον από την Λέσχη Καταδρομέων Ημαθίας. Η τιμητική πλακέτα απεστάλη από τον - εν ζωή τότε - Πρόεδρο της Λέσχης Δρούγκα Στέφανο, στους Γονείς του στην Κρήτη…

Κανένας Δάσκαλος ή ιστορικός δεν μίλησε ποτέ στους μαθητές του γι αυτόν… Κανένας ποιητής δεν αφιέρωσε λίγη απ τη σοφία του για κάποιες αράδες από λέξεις…έστω για ένα τραγούδι.

Σε ολάκερη την Ελλάδα, μήτε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Κρήτη, δεν υπήρξε ποτέ κάποιος δρόμος που να χωρέσει το όνομά του…»

Εμμανουήλ Μπικάκης, ένας μεγάλος, σύγχρονος εθνικός Ήρωας Πολέμου,

που κρύψανε οι άνανδροι, για να μην φαίνεται τόσο ανυπόφορη η ανανδρία τους…

http://www.noiazomai.net/mpikakis.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν οι Έλληνες πολεμούν σαν Μπικάκης"

1η Απριλίου: Εθνική γιορτή της Κύπρου

1er Avril Fête Nationale de Chypre-1η Απριλίου Εθνική εορτή της Κύπρου

“Ξύπνα καημένε μου ραγιά και σήκου το κεφάλι, τη δόξα πούχες μια φορά, απόκτησέ την πάλι” και “κοιμούμαι μ’ ένα όνειρο, ξυπνώ με μιαν ελπίδα, πως θε να ιδώ μια μέρα φως, ελεύτερη πατρίδα”.

ΕΙΠΑΝ :

http://ellas2.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1η Απριλίου: Εθνική γιορτή της Κύπρου"

Η πρώτη πολεμική αποστολή προσβολής στόχων εδάφους της Πολεμικής Αεροπορίας μετά τον Β’Π.Π

Ελληνικά μαχητικά F-16 Block 52+ κτύπησαν στη Λιβύη!

Mαχητικά αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας και πιο συγκεκριμένα 4 F-16 Block 52+, της 340 Μοίρας «Αλεπού», δύο διθέσια και δύο μονοθέσια, εκτέλεσαν πριν από λίγο προσβολές στόχων εδάφους στην Λιβύη με την χρήση βομβών κατευθυνόμενων με λέηζερ GBU-10 στο πλαίσιο εφαρμογής της απόφασης 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως αναφέρουν ασφαλείς πηγές του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Η αποστολή κρατήθηκε μυστική μέχρι την επιστροφή των αεροσκαφών στην βάση τους. Οι στόχοι (αποθήκες πυρομαχικών στην περιοχή της Σύρτης) εβλήθησαν με απόλυτη επιτυχία και δεν υπήρξε καμία παρενόχληση των ελληνικών μαχητικών από την λιβυκή αεράμυνα. Τα ελληνικά μαχητικά πέταξαν σε ύψη μεταξύ 15.000 και 18.000 ποδών πάνω από την περιοχή του στόχου και έγνε χρήση συστημάτων ναυτιλίας-σκόπευσης LANTIRN.

Τα ελληνικά αεροσκάφη στην περιοχή του στόχου συνοδεύτηκαν από μαχητικά Mirage 2000-5 του Κατάρ που επίσης απογειώθηκαν από το αεροδρόμιο της Σούδας. Το ελληνικο-καταριανό «πακέτο» κατευθύνθηκε στην περιοχή του στόχου από αεροσκάφος ΑΣΕΠΕ EΜB-145 Erieye.
Είναι η πρώτη πολεμική αποστολή προσβολής στόχων εδάφους της Πολεμικής Αεροπορίας μετά τον Β’Π.Π. ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών και είναι διάχυτη η συγκίνηση στους κόλπους της Π.Α. από την απόλυτη επιτυχία της αποστολής. Δεν αναφέρθηκε καμία απώλεια στο έδαφος και όπως χαρακτηρισιτικά λέχθηκε από στέλεχος της Π.Α. «Εμείς ξέρουμε που χτυπάμε. Δεν σκοτώνουμε αμάχους» υπαινισσόμενος τις μεγάλες απώλειες αμάχων των τελευταίων ημερών από τις συμμαχικές επιδρομές.
Η εμπλοκή της Ελλάδας σε πολεμικές επιχειρήσεις στην Λιβύη όσο και αν διαψευδόταν από την κυβέρνηση ήταν αναμενόμενη λόγω της «σχετικής επιτυχίας», όπως αναφερόταν χαρακτηριστικά από πηγές του ΝΑΤΟ, των γαλλικών και αραβικών μαχητικών. Το βάρος των μέχρι σήμερα αποστολών έχει πέσει στους ώμους των «συνήθων υπόπτων» Βρετανών και Αμερικανών, οπότε και κατέστη επιβεβλημένη η ελληνική εμπλοκή.
Oπωσδήποτε αναμένονται αντιδράσεις από την πλευρά κυρίως των αριστερών κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης (ΚΚΕ, Συνασπισμός), αλλά το σημαντικό είναι να μπορέσει να αποτιμηθεί αυτή η ενέργεια με γεωστρατηγικά οφέλη για την χώρα μας...
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η πρώτη πολεμική αποστολή προσβολής στόχων εδάφους της Πολεμικής Αεροπορίας μετά τον Β’Π.Π"

Πέτρος Γιάλλουρος

Η Μ Ε Ρ Α Τρίτη ήταν το 1956 η 7η Φεβρουαρίου. Λίγο πριν από τις 9 π.μ., στη συμβολή των οδών Ερμού και Κυπριανού της Αμμοχώστου, έξω από το κατάστημα τροφίμων Καψουράχη, απέναντι από το φαρμακείο Μίκη Μιχαηλίδη, Εγγλέζος /υπαξιωματικός, μέλος εποχούμενης σε ανοικτό λαντρόβερ περιπόλου της στρατιωτικής αστυνομίας, σκόπευσε με αυτόματο Στεν, πυροβόλησε και σκότωσε τον επικεφαλής μαθητικής διαδήλωσης, άοπλο, δεκαεπτάμισι χρονών μαθητή του Ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου Πέτρο Γιάλλουρο, από το Ριζοκάρπασο.

Την επόμενη μέρα, Τετάρτη 8.2.1956, η εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» της Λευκωσίας έγραφε στην πρώτη σελίδα: «Ο μαθητής του Γυμνασίου Αμμοχώστου Πέτρος Γιάλλουρος εφονεύθη χθες την πρωίαν βληθείς υπό σφαίρας εις το στήθος. Κλείσιμο καταστημάτων και απεργίαι εις ένδειξιν διαμαρτυρίας διά τον φόνον του μαθητού».

Η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της ίδια μέρας έγραφε: «Ο άριστος των μαθητών της Αμμοχώστου επυροβολήθη χθες και εφονεύθη υπό δυνάμεων ασφαλείας κατά την διάρκεια διαδηλώσεων. Η σφαίρα διέτρησε τον πνεύμονα του ατυχούς μαθητού. Προτού εκπνεύσει ανεφώνησε: «ΖΗΤΩ Η ΕΝΩΣΙΣ». Όλα τα καταστήματα Βαρωσίων έκλεισαν εις ένδειξιν πένθους. Λιμενεργάται ηρνήθησαν να εκφορτώσουν στρατιωτικόν υλικόν. Η κηδεία του φονευθέντος μαθητού εγένετο αυθημερόν εις Ριζοκάρπασον»…

Ξ Α Ν Θ Ο Σ γαλανομάτης, ηγετική μορφή των αγωνιζομένων μαθητών, της Αλκίμου Νεολαίας ΕΟΚΑ στην Αμμόχωστο, σημαιοφόρος του σχολείου ο Γιάλλουρος. Στη μαθητική εκδρομή – προσκύνημα, του καλοκαιριού του 1955 στη μητέρα Ελλάδα, με τη στολή και το πηλήκιο του Γυμνασίου, σημαιοφόρος με τη Γαλανόλευκη κατά την τελετή κατάθεσης στεφάνου στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου 20 Αυγούστου 1955. Στη φωτογραφία της λεβεντιάς, παραστάτες του σημαιοφόρου Γιάλλουρου, με τις στολές τους επίσης οι μαθητές και μαθήτριες Νάπα Κυριακίδου Δημητρίου, Αντώνης Αντωνιάδης, Χριστάκης Χριστοφίδης, Μαρία Κώστα Πρέζα. Στη σελίδα 126 του νέου βιβλίου του Δημήτρη Λεβέντη «Η ζωή και ο θάνατος του Πέτρου Γιάλλουρου».

Στο ίδιο βιβλίο, σελ.28, γράφει για την εκδρομή στην Ελλάδα, τη διαμονή στο Γυμνάσιο Αμαρουσίου, μαζί με μαθητές από τη Λάπηθο, την Πόλη Χρυσοχούς και την Πάφο, μεταξύ των οποίων κι ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Κι έγραψε ο Γιάλλουρος στον πατέρα του: «Μόλις πάτησα το Άγιο χώμα της Ελλάδος, μια βαθειά συγκίνησις με κατακυρίευσε και δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου, αφ’ ενός λόγω του ότι πατούσα στην Ελεύθερη Πατρίδα, αφ’ ετέρου διότι σκέφτηκα ότι η ιδιαιτέρα μας πατρίς Κύπρος έμενε υπόδουλη κάτω από τον βαρύ ζυγό των Άγγλων, ενώ έπρεπε να είναι κι αυτή ένα κομμάτι της Ελεύθερης Ελλάδος»…
Την Κυριακή έγινε στη Φανερωμένη της Λευκωσίας πεντηκοστό τέταρτο Εθνικό Μνημόσυνο του πρώτου νεκρού μαθητή Ήρωα της ΕΟΚΑ.

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ

Πηγή: Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ

http://ellas2.wordpress.com/2010/02/11/%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πέτρος Γιάλλουρος"

Οι ειδήσεις στα… Αρχαία Ελληνικά!

http://filologos10.wordpress.com

“ Ο Γαδδάφι ησυχάζει προσποιείται…”
Ειδήσεις στα Αρχαία Ελληνικά δημοσιεύει στην ιστοσελίδα του ο ελληνιστής καθηγητής Joan Coderch-i-Sancho.
Σκοπός του είναι να διαδώσει την αρχαιοελληνική, η οποία είναι η μητέρα των γλωσσών και η χρήση της περιλαμβάνει πλήθος νοημάτων αλλά και αποτελεί μοναδική νοητική άσκηση…
Δείτε την ιστοσελίδα του http://www.akwn.net

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ειδήσεις στα… Αρχαία Ελληνικά!"