ΜΙΑ ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ''ΤΑΜΠΕΛΑ''

«Αμερικάνοι, φονιάδες των λαών!»
Δικαιολογημένα ή όχι;


Είναι γνωστό σε όλους, ότι το κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών δεν χαίρει της μεγαλύτερης εκτίμησης από τον απλό κόσμο ανά τη γη. Χαρακτηρισμοί, όπως «φονιάδες των λαών», «εγκληματίες», «απάνθρωποι», «κτήνη» ακούγονται όλο και πιο συχνά.

Πού βασίζονται όμως αυτοί οι χαρακτηρισμοί;

Αρκεί η συμμετοχή μιας χώρας σε μια σειρά πολέμων ή η υπερβολική χρήση βίας, για να αποκτήσει την ταμπέλα τού σφαγέα (άλλωστε η ιστορία δείχνει, ότι δεν υπάρχει κράτος στη γη, που να μην έχει πάρει μέρος σε πολέμους ή να μην έχει προβεί σε ακρότητες).

Τις απαντήσεις θα επιχειρήσει να δώσει το παρόν άρθρο, με το οποίο θα κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στα πολεμικά πεπραγμένα των ΗΠΑ. Η αναδρομή μας θα ξεκινήσει πριν από την ίδρυση τού αμερικανικού κράτους, γιατί πιστεύουμε, πως από μια τέτοια καταγραφή δεν θα πρέπει να λείπει το αίμα των αθώων ινδιάνων και αφρικανών, που εξοντώθηκαν από τους προγόνους των αμερικανών.
 
Ο απολογισμός είναι γραφτό να μην είναι απόλυτα ακριβής δεδομένου, ότι ανέκαθεν οι πολεμικές καταγραφές χαρακτηρίζονταν από ασάφεια και είχαν την τάση να μην αντικατοπτρίζουν πλήρως την πραγματικότητα, αλλά και γιατί υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων, που έχασαν τη ζωή τους πολλά χρονιά μετά από τους πολέμους εξ αιτίας των συνεπειών, που προκάλεσαν αυτοί, και δεν μνημονεύονται μεταξύ των θυμάτων. Ακόμα κι έτσι όμως τα δεδομένα είναι αμείλικτα.

Η περίοδος τής αποικιοκρατίας
Ξεκινάμε από το 1550. Όταν έφτασαν οι πρώτοι άγγλοι άποικοι στο νέο κόσμο (οι αγγλοαμερικάνοι χρησιμοποίησαν εξ αρχής το επίθετο new κι όχι newfound, γιατί θεωρούσαν ή ήθελαν να περάσουν στον κόσμο, ότι η ήπειρος, που ανακάλυψε ο Κολόμβος, ήταν ακατοίκητη και επομένως ανύπαρκτη), στην αμερικανική ήπειρο ζούσαν περίπου 75,000,000 ιθαγενείς. Απ’ αυτούς τα 15,000,000 κατοικούσαν στη βόρεια Αμερική οργανωμένοι σε εξελιγμένες κοινότητες, που μπορεί να διέφεραν μεταξύ τους ως προς τα ήθη, τα έθιμα και τη γλώσσα, ωστόσο ταυτίζονταν απόλυτα σε ένα πράγμα: το φιλειρηνικό πνεύμα. Μέχρι τα μέσα τού 17ου αιώνα, από τους 15,000,000 ινδιάνους τής βόρειας Αμερικής είχαν αφανιστεί περίπου τα 14,000,000 εξ αιτίας των εκκαθαρίσεων των αποίκων, τής πείνας, στην οποία τους υποχρέωναν ως ένα μέσο καταναγκασμού και των ασθενειών, που τους μετέφεραν από τη μολυσμένη Ευρώπη. Σημειωτέον, ότι οι περισσότεροι θάνατοι έγιναν κάτω από μαρτυρικές συνθήκες (αποκεφαλισμοί, ανασκολοπισμοί, απαγχονισμοί, βράσιμο σε καζάνια). Επίσης, για να μπορέσουν να δαμάσουν και να καθυποτάξουν τους περήφανους ινδιάνους, οι άποικοι προσέφευγαν σε δόλιους και πανούργους τρόπους.

Περίπου το 1600 προέκυψε στις αποικίες η ανάγκη για επέκταση των καλλιεργειών και επομένως για εξεύρεση φθηνών εργατικών χεριών. Η λύση βρέθηκε στην υπανάπτυκτη –κατά τους αμερικανούς– Αφρική (στην πραγματικότητα, εκείνη την εποχή στην Αφρική υπήρχαν κοινότητες πιο πολιτισμένες και εξελιγμένες από κάθε ανθρώπινη κοινότητα στον κόσμο, όπως το βασίλειο τού Μάλι). Υπολογίζεται, ότι τα επόμενα 200 χρόνια 50,000,000 περίπου αφρικανοί πολίτες αιχμαλωτίστηκαν από τους αμερικάνους. Απ’ αυτούς 35 με 40 εκατομμύρια πέθαναν στοιβαγμένοι στα αμπάρια των πλοίων, που τους μετέφεραν στην Αμερική ή κλεισμένοι σε αυτοσχέδιες φυλακές-κλουβιά, καθώς περίμεναν την αναχώρησή τους.

Μια ελεύθερη, ανεξάρτητη, δημοκρατική χώρα
Το χορό των αγαπημένων στις ΗΠΑ πολέμων άνοιξε η σύρραξη με το Μεξικό, το 1846. Ήταν ένας πόλεμος, που επιβλήθηκε με το έτσι θέλω από την Αμερική με σκοπό την προσάρτηση νέων εδαφών και την επέκτασή της μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό. Τα εδάφη, που ορέγονταν οι αμερικάνοι τσολιάδες, ανήκαν εξ ολοκλήρου στο κράτος τού Μεξικού, που μόλις είχε αποκτήσει την ανεξαρτησία του από την Ισπανία. Ο πόλεμος εξελίχθηκε σε παιχνιδάκι για τις ΗΠΑ. Τα θύματα ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι μεξικανοί.

Στο χάρτη απεικονίζεται η εδαφική εξέλιξη των ΗΠΑ. Η πρώτη επέκταση προς τη δύση (άσπρο) και προς το νότο (μπλε) έγινε σε βάρος των ινδιάνων μέσα από τις πολιτικές αφανισμού τους. Η επέκταση προς τον Ειρηνικό πραγματοποιήθηκε μέσω τού μεξικανικού πολέμου, τον οποίο επέβαλαν με τον τσαμπουκά οι ΗΠΑ και οικειοποιήθηκαν το 50% τής επικράτειας τού Μεξικού (μπλε και ροζ). Για άλλα μεγάλα τμήματα τής αμερικανικής επικράτειας (Λουιζιάνα, βορειοδυτικές πολιτείες) είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς, αφού ο τρόπος, με τον οποίο προσαρτήθηκαν, καλύπτεται από βαθύ σκοτάδι.

Το 1803, η Κούβα επαναστάτησε διεκδικώντας την ανεξαρτησία της από την Ισπανία και οι ΗΠΑ δεν θα μπορούσαν να λείψουν από το πανηγύρι. Με πρόσχημα τη βύθιση ενός αμερικάνικου πλοίου στα ανοιχτά τής Αβάνας και το θάνατο 268 ναυτών (αργότερα προέκυψαν στοιχεία, ότι η βύθιση τού πλοίου ήταν προκατασκευασμένη), κήρυξαν τον πόλεμο στην Ισπανία και αποβιβάστηκαν στην Κούβα δήθεν για να συνδράμουν τούς κουβανούς επαναστάτες. Ο απολογισμός ήταν εκατοντάδες νεκροί και μια αμερικανική στρατιωτική κατοχή, που διήρκησε μέχρι την κουβανική επανάσταση τού 1959.

Την ίδια περίοδο, τα αμερικανικά στρατεύματα κατέλαβαν το Πουέρτο Ρίκο. Τον Ιούλιο τού 1898, κατέκτησαν τη Χαβάη και λίγο αργότερα το νησί Γουέικ, 2,300 μίλια δυτικά τής Χαβάης. Ακολούθησαν το Γκουάμ και οι Φιλιππίνες.
    
Το 1899, οι φιλιππινέζοι εξεγέρθηκαν εναντίον τής καταπιεστικής αμερικανικής κατοχής. Οι ΗΠΑ επενέβησαν προκαλώντας ένα μακελειό άνευ προηγουμένου: 1,000,000 αθώοι φιλιππινέζοι σκοτώθηκαν από τα βλήματα ή τις ασθένειες, που επέφερε ο πόλεμος. Σε ένα γράμμα του, ένας αμερικανός λοχίας έγραψε, ότι μετά από επιδρομή τού συντάγματός του σε μια πόλη των Φιλιππίνων, από τους 17,000 κατοίκους της δεν είχε μείνει κανένας ζωντανός. Στην επαρχία Μπατάγκας, το ένα τρίτο των 300,000 κατοίκων είχε σκοτωθεί ή είχε πεθάνει από την πείνα.

Προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα σχέδιά τους για τη διάνοιξη και εκμετάλλευση τής διώρυγας τού Παναμά, οι ΗΠΑ οργάνωσαν το 1903 μια επανάσταση στην Κολομβία με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία ενός κράτους προτεκτοράτου. (Ο Παναμάς δεν υφίστατο ποτέ ως κράτος ή έθνος· είναι δημιούργημα τον αμερικανών. Στην πραγματικότητα, το παναμέζικο έδαφος ανήκει στην Κολομβία).

Το 1914 αμερικανικά πλοία βομβάρδισαν τη μεξικανική πόλη Βερακρούς, επειδή το Μεξικό είχε αρνηθεί να ζητήσει συγνώμη από τις ΗΠΑ για τη σύλληψη αμερικανών ναυτών. Από το βομβαρδισμό σκοτώθηκαν 100 μεξικανοί πολίτες. Αξίζει να αναφερθεί, ότι αυτή η επίθεση συνέπεσε χρονικά με την αποκάλυψη τής σφαγής από τις αμερικανικές αρχές 13 απεργών ανθρακωρύχων στο Κολοράντο (η γνωστή σφαγή τού Λάντλοου). Τα συμπεράσματα δικά σας…

Νεότερα χρόνια: ένας αιώνας αίματος
Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι ΗΠΑ διακήρυτταν με κάθε μέσο την ουδετερότητά τους και ταυτόχρονα προμήθευαν τους εχθρούς των γερμανών με τεράστιες ποσότητες πολεμικού υλικού.  Όταν ένα βρετανικό εμπορικό πλοίο, στο οποίο επέβαιναν και αμερικανοί ναύτες, βυθίστηκε από τους γερμανούς, ο πρόεδρος Ουίλσον θεώρησε την πράξη «επαίσχυντη θηριωδία» ισχυριζόμενος, ότι το φορτίο ήταν αθώο (περιεχόμενο φορτίου: 1,248 κιβώτια με βλήματα, 4,927 κιβώτια φυσίγγια και 2,000 κιβώτια πυρομαχικά). Οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο συμβάλλοντας στο αιματοκύλισμα, που κόστισε τη ζωή σε 20,000,000 ανθρώπους.

Για λόγους «περιφρούρησης τής έννομης τάξης», τα αμερικανικά στρατεύματα μπαινόβγαιναν όποτε ήθελαν σε άλλες χώρες (ή μάλλον έμπαιναν, αφού συνήθως ξεχνούσαν να βγουν): το 1915 εισέβαλλαν στην Αιτή και έμειναν εκεί 19 χρόνια· το 1916 εισέβαλλαν στη Δομινικανή Δημοκρατία και έμειναν 8 χρόνια· λίγο πριν λήξει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, 7,000 Αμερικανοί πεζοναύτες στάλθηκαν στο Βλαδιβοστόκ τής Ρωσίας κι έμειναν εκεί 2 χρόνια κι άλλοι 5,000 στη ρωσική πόλη Αρχάγγελος, όπου έμειναν ένα χρόνο· το 1926 5,000 Αμερικανοί πεζοναύτες αποβιβάστηκαν στη Νικαράγουα και έμειναν εκεί 7 χρόνια.

Το 1932, ξέσπασε μια εξέγερση στο Ελ Σαλβαδόρ εναντίον τού στρατιωτικού καθεστώτος, που είχαν εγκαταστήσει οι ΗΠΑ. Η αμερικανική κυβέρνηση έστειλε ένα καταδρομικό και δύο αντιτορπιλικά, για να εκφοβίσουν τους εξεγερμένους.

Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Όλοι ξέρουν, ότι οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο, επειδή η Ιαπωνία βομβάρδισε την αμερικανική βάση τού Περλ Χάρμπορ. Αυτό, που δεν ξέρουν είναι, ότι η ιαπωνική επίθεση προκλήθηκε από τις ΗΠΑ, αφού ήρθε ως συνέπεια των οικονομικών κυρώσεων, που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην Ιαπωνία, επειδή η τελευταία επιχείρησε να καταλάβει την Κίνα (προφανώς οι ΗΠΑ δυσαρεστήθηκαν, επειδή τους πρόλαβαν οι γιαπωνέζοι). Επομένως, η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ ήταν καθ’ όλα αναμενόμενη από τους αμερικανούς. Ο αμερικανικός στόλος ξεχύθηκε προς το ιαπωνικό αρχιπέλαγος διασχίζοντας τον Ειρηνικό Ωκεανό. Όποιο νησί έβρισκε μπροστά του το κατακτούσε και ίδρυε στρατιωτικές βάσεις απ’ όπου βομβάρδιζε την Ιαπωνία. Οι βομβαρδισμοί ήταν ανελέητοι. Μέσα σε μια νύχτα σκοτώθηκαν 80,000 πολίτες τού Τόκιο (οι αμερικανοί δεν βομβάρδιζαν στρατιωτικούς στόχους, αλλά ανθρώπινες κοινότητες με σκοπό την καταρράκωση τού ηθικού των πολιτών). Το αποκορύφωμα ήταν οι (εντελώς αδικαιολόγητες) ρίψεις των δύο ατομικών βομβών: τής πρώτης στη Χιροσίμα με 100,000 θύματα (αποκλειστικά αμάχους) και τής δεύτερης στο Ναγκασάκι με λιγότερα θύματα, μόνο 50,000.

Η πόλη τής Χιροσίμα μετά τη ρίψη τής ατομικής βόμβας. Οι αμερικανοί έριξαν τη βόμβα παρ’ όλο που η Ιαπωνία είχε ηττηθεί και είχε ζητήσει την έναρξη ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Οι αμερικανοί όμως, είχαν ξοδέψει τεράστια ποσά για την κατασκευή της και θεωρούσαν, πως έπρεπε οπωσδήποτε να τη χρησιμοποιήσουν· επίσης ήθελαν να προλάβουν μια διορία, που έδινε στους ρώσους τη δυνατότητα να εισβάλλουν στην Ιαπωνία αναλαμβάνοντας τον μεταπολεμικό έλεγχο της.

Ο βομβαρδισμός τής Δρέσδης είναι ένα ακόμα από τα επιτεύγματα των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια τού Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις αρχές τού 1945, σμήνη αμερικανικών μαχητικών έριξαν βροχή από βλήματα ισοπεδώνοντας την ιστορική πόλη και σκοτώνοντας περίπου 100,000 πολίτες.

Το 1950, με τις ευλογίες των (αμερικανοκρατούμενων) Ηνωμένων Εθνών, οι ΗΠΑ αναμείχθηκαν στη διαμάχη μεταξύ βόρειας και νότιας Κορέας. Με σκοπό «την αποτροπή τής ένοπλης σύρραξης», εισέβαλαν στην κορεάτικη χερσόνησο σπέρνοντας τον όλεθρο. Σιγά - σιγά, ο αρχικός στόχος τής επέμβασης έπαθε μετάλλαξη και μετουσιώθηκε στην προσπάθεια αποτροπής τής εξάπλωσης τού κομμουνισμού. Οι ΗΠΑ βομβάρδισαν ανελέητα τις δύο Κορέες, σκοτώνοντας περίπου 2,000,000 αθώους πολίτες.

Το 1954, τέσσερα αμερικανικά μεταγωγικά έβαλαν ένα χεράκι στην ανατροπή τής δημοκρατικά εκλεγμένης (και δημοκρατικότατης) κυβέρνησης τής Γουατεμάλας.

Το 1958, ο πρόεδρος Αϊζενχάουερ έστειλε χιλιάδες πεζοναύτες στο Λίβανο, όπου είχε ξεσπάσει μια εξέγερση σε βάρος τής κυβέρνησης αμερικανικών συμφερόντων. Μετά τη λήξη τής εξέγερσης, τα στρατεύματα παρέμειναν εκεί προστατεύοντας τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου (ο αποκαλούμενος και «αυτόκλητος προστάτης ή χωροφύλακας»).

Ο πόλεμος τού Βιετνάμ ήταν το πρώτο και μοναδικό μέχρι τώρα στραπάτσο τής αμερικανικής υπερδύναμης. Με αφορμή ένα κατασκευασμένο επεισόδιο στον κόλπο τού Τόλκιν, το 1964 οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στο Βιετνάμ, σπέρνοντας τον όλεθρο στη φιλήσυχη αυτή χώρα για οκτώ περίπου χρόνια. Μια κολοσσιαία στρατιωτική δύναμη αποτελούμενη από 2,000,000 αμερικανούς στρατιώτες μεταφέρθηκε στην άλλη άκρη τού Ειρηνικού κι επιδόθηκε σε βιασμούς, απαγωγές, βασανιστήρια, μαζικές εκτελέσεις, συλλήψεις χωρίς δίκη, βιολογικό πόλεμο (οι αμερικανοί ψέκαζαν με δηλητηριώδη αέρια τα χωράφια, για να καταστρέψουν τη βλάστηση). Παρά την πανωλεθρία των ΗΠΑ, οι νεκροί βιετναμέζοι υπολογίζονται στους 1,000,000.

Ο πρόεδρος Κένεντι έχει περάσει στην ιστορία ως ένας δίκαιος και ειρηνόφιλος άνθρωπος. Στην πραγματικότητα, ήταν ένας πολεμοχαρής εθνικιστής, ο οποίος υποστήριξε τις δεξιές κυβερνήσεις - μαριονέτες, που είχαν εγκαταστήσει οι ΗΠΑ στην Ινδοκίνα και ενέκρινε σχέδια για μυστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον τού Βιετνάμ και τού Λάος.

Το 1966, μια εξέγερση στο Λάος εναντίον τής δικτατορίας που είχαν επιβάλει οι αμερικανοί πνίγηκε στο αίμα με τη βοήθεια αμερικανικών βομβαρδιστικών. Τα θύματα ήταν χιλιάδες.

Η Καμπότζη είχε μπει για τα καλά στο μάτι των αμερικανών πολέμαρχων. Χρόνια ολόκληρα, χωρίς να ξέρει τίποτα ούτε ο αμερικανικός λαός ούτε ο υπόλοιπος κόσμος (χάρη στη συμβολή των μέσων μαζικής ενημέρωσης), οι αμερικανικές κυβερνήσεις έστελναν μαχητικά, που βομβάρδιζαν χάρη διασκέδασης πόλεις και χωριά τής πολύπαθης αυτής χώρας. Το 1970, ο πρόεδρος Νίξον, αφού είδε. ότι οι σκληροτράχηλοι καμποτζιανοί δεν παραδίνονταν, διέταξε τη χερσαία εισβολή.

Το 1976, ο πρόεδρος Φορντ διέταξε εκ νέου επίθεση εναντίον τής Καμπότζης ως αντίποινα για τη σύλληψη των μελών ενός αμερικανικού φορτηγού πλοίου, που είχε εισέλθει στα χωρικά της ύδατα. Παρ’ όλο, που οι αμερικάνοι αφέθηκαν ελεύθεροι μόλις δύο μέρες μετά τη σύλληψή τους και διαβεβαίωσαν, ότι δεν είχαν υποστεί καμία απολύτως κακομεταχείριση, η αμερικανική κυβέρνηση θεώρησε σκόπιμο να βομβαρδίσει τους κατοίκους ενός νησιού και μερικά «εχθρικά» πλοία.

Ακόμα και μετά την επίσημη παύση των εχθροπραξιών στο Βιετνάμ, οι αμερικανοί δεν το έβαλαν κάτω. Ανήμποροι να χωνέψουν την πανωλεθρία τους, συνέχιζαν να σπέρνουν τον όλεθρο στη χερσόνησο τής Ινδοκίνας. Το 1981, 800,000 τόνοι βομβών έπεσαν από αμερικανικά αεροσκάφη στο Λάος, το Βιετνάμ και τη Καμπότζη.

Toν Ιούνιο τού 1971, o Ντάνιελ Έλσμπεργκ, υπάλληλος μιας εταιρίας, που διεξήγαγε μυστικές έρευνες για λογαριασμό τής αμερικανικής κυβέρνησης, έδωσε στη δημοσιότητα μια πολυσέλιδη απόρρητη έκθεση τού Υπουργείου Άμυνας. Tα «Έγγραφα του Πενταγώνου» («Ρentagon Ρapers») αποκάλυπταν, ότι οι ΗΠΑ αναμειγνύονταν στο Βιετνάμ επί 26 χρόνια κι ότι βομβάρδιζαν μυστικά το Λάος, την Καμπότζη και το Βιετνάμ χωρίς το Κογκρέσο να γνωρίζει τίποτα.

Το 1982, ο πρόεδρος-σταρ Ρέιγκαν έστειλε αμερικανούς πεζοναύτες στο Λίβανο, για να συμμετάσχουν(!) στον τοπικό εμφύλιο πόλεμο.

Τον επόμενο χρόνο, αμερικανικά στρατεύματα εισέβαλαν στη φιλήσυχη χώρα τής Γρενάδας με πρόσχημα την προστασία αμερικανών πολιτών, που κινδύνευαν εξ αιτίας ενός ανύπαρκτου πραξικοπήματος. Η πραγματική αιτία τής εισβολής ήταν η επιθυμία των ΗΠΑ να αποδείξουν, ότι παρέμεναν κυρίαρχη δύναμη στον πλανήτη.

Το καθεστώς τού Μουαμάρ Καντάφι ήταν εξ αρχής αντίθετο με την πολιτική των ΗΠΑ κι αυτό ήταν κάτι, που οι τελευταίες δυσκολεύονταν να δεχτούν. Έτσι, όταν το 1986 έσκασε μια βόμβα σε κέντρο διασκέδασης στο δυτικό Βερολίνο σκοτώνοντας έναν αμερικανό, ο πρόεδρος-σταρ διέταξε το βομβαρδισμό τής Λιβύης, παρ’ όλο, που δεν υπήρχε κανένα στοιχείο εναντίον τής συγκεκριμένης χώρας. Τα αμερικανικά βομβαρδιστικά έπληξαν μεταξύ άλλων μια πυκνοκατοικημένη πόλη δολοφονώντας 100 αθώους πολίτες.

Το 1989, ο πρόεδρος Μπους ο πρεσβύτερος χρειαζόταν οπωσδήποτε έναν πόλεμο, για να δικαιολογήσει το κόστος συντήρησης τού κολοσσιαίου στρατού του (ο στρατός κόστιζε υπέρογκα ποσά στους αμερικανούς φορολογούμενους και ήταν η αιτία για συνεχείς περικοπές κρατικής πρόνοιας). Τον βρήκε στον Παναμά. 26,000 αμερικανοί στρατιώτες εισέβαλαν στη χώρα-προτεκτοράτο των ΗΠΑ με σκοπό τη σύλληψη τού πρώην συνεργάτη τους Νοριέγκα, ο οποίος είχε μετατραπεί σε έμπορο ναρκωτικών. Αποτέλεσμα, ήταν ο θάνατος χιλιάδων αθώων πολιτών και η ισοπέδωση τής πόλης τού Παναμά.

Το σημαντικότερο επίτευγμα του Μπους-πατέρα ήταν ο πόλεμος στο Ιράκ, το 1991. Για τον αγαθόπιστο αμερικάνικο λαό, σκοπός τής στρατιωτικής επέμβασης ήταν η απελευθέρωση τού λαού τού Κουβέιτ από τους ιρακινούς εισβολείς· για τα γεράκια τής αμερικανικής κυβέρνησης, σκοπός ήταν ο έλεγχος των πετρελαϊκών κοιτασμάτων τής Μέσης Ανατολής. Οι μισές από τις βόμβες, που έριξαν οι αμερικανοί, δεν βρήκαν στόχο πλήττοντας αμάχους. Ακόμα κι όταν ο στρατός τού Ιράκ είχε τραπεί σε άτακτη φυγή, τα αμερικανικά στρατεύματα συνέχιζαν να σκοτώνουν στα τυφλά ιρακινούς στρατιώτες, που έτρεχαν να σωθούν. Νοσοκομεία γεμάτα με αρρώστους, ξενοδοχεία, αεροπορικά κρησφύγετα, λαϊκές αγορές, παιδικοί σταθμοί και σχολεία ισοπεδώθηκαν απανθρακώνοντας όποιον βρισκόταν μέσα. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά βρήκαν τραγικό θάνατο.

Ο πρόεδρος Κλίντον όχι μόνο δεν μείωσε τις στρατιωτικές δαπάνες, αλλά τις αύξησε περαιτέρω, παρ’ όλο, που δεν υπήρχε πια το αντίπαλο δέος τής Σοβιετικής Ένωσης. Για να δικαιολογήσει αυτές τις αυξήσεις, το 1992 έστειλε τα αεροσκάφη του να βομβαρδίσουν τη Βαγδάτη, επειδή υπήρχαν υπόνοιες για μια δολοφονική επίθεση εναντίον τού πρώην προέδρου Μπους στο Κουβέιτ. Ούτε τώρα υπήρξαν αποδεικτικά στοιχεία, αλλά αυτό μικρή σημασία είχε.

Τον Οκτώβριο τού 1993, οι ΗΠΑ αναμίχθηκαν σε μια τοπική διένεξη στη Σομαλία. Οι αναφορές μιλάνε για πράξεις πρωτοφανούς αγριότητας εναντίον αθώων πολιτών. Ο απολογισμός ήταν πάνω από 2,000 νεκροί άμαχοι Σομαλοί.
Το 1995 οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο τής Βοσνίας βομβαρδίζοντας σερβικές θέσεις μετά από επίθεση των σέρβων στην πόλη Σρεμπρένιτσα.
         
Το 1998 ο Κλίντον διέταξε τον βομβαρδισμό τού Αφγανιστάν και τού Σουδάν ως απάντηση σε δύο τρομοκρατικές επιθέσεις, που έγιναν στις αμερικανικές πρεσβείες στην Κένυα και την Τανζανία. Και στις δύο χώρες οι στόχοι δεν ήταν στρατιωτικοί. Στο Σουδάν μάλιστα καταστράφηκε η μεγαλύτερη φαρμακοβιομηχανία τής χώρας στερώντας τα απαραίτητα φάρμακα από τους πάμφτωχους πολίτες.

Με αφορμή την άρνηση τού σέρβου προέδρου Μιλόσεβιτς να δεχτεί ξένη στρατιωτική παρουσία στο Κοσσυφοπέδιο το 1999, οι ΗΠΑ επέστρεψαν στα Βαλκάνια θέλοντας στην ουσία να υποστηρίξουν τους αλβανούς τρομοκράτες τής σέρβικης επαρχίας. Αγνοώντας την πρόταση, που έκανε η Σερβία για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, βομβάρδισαν αλύπητα τη χώρα σκοτώνοντας περίπου 3,500  πολίτες και τραυματίζοντας 12,500.

Οι αμερικανικές κυβερνήσεις πείθουν με ασύστολα ψέματα το λαό για τη σκοπιμότητα των πολέμων, παρ’ όλο, που οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι αντισυνταγματικοί. (Στη φωτογραφία η Κοντολίζα Ράις, υπουργός Εξωτερικών τής κυβέρνησης τού Μπους υιού).

Η περιλάλητη επίθεση στους δίδυμους πύργους, έδωσε την ευκαιρία στον πρόεδρο Μπους τζούνιορ να δείξει την πυγμή του. Στις αρχές τού Οκτωβρίου 2001, διέταξε τον βομβαρδισμό τού Αφγανιστάν, ο οποίος κράτησε πέντε μήνες πλήττοντας φαρμακοβιομηχανίες, νοσοκομεία και χωριά. Μετά το πέρας των βομβαρδισμών ανακοινώθηκε, ότι οι «τρομοκράτες» παρέμεναν άφαντοι.

Μπορώ να σκοτώσω και χωρίς να πολεμήσω
Ο πόλεμος είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιβάλει μια χώρα την κυριαρχία της, αλλά όχι ο μοναδικός. Στην προσπάθειά τους να εκπληρώσουν τους πολεμικούς τους σκοπούς, οι αμερικάνοι εφάρμοσαν κάθε μέσο ή στρατηγική αδιαφορώντας επιδεικτικά για τις συνέπειες, που μπορεί να είχαν στους απλούς ανθρώπους. Ας δούμε κάποιες απ’ αυτές τις περιπτώσεις:

Στα μέσα τής δεκαετίας τού ’70, η κυβέρνηση των ΗΠΑ απείχε από την ανθρωπιστική βοήθεια, που εστάλη στη δυτική Αφρική, η οποία πληττόταν από ξηρασία, καταδικάζοντας σε θάνατο 100,000 ανθρώπους. Η αιτιολογία των αμερικάνων ήταν, ότι δεν είχαν ιστορικούς δεσμούς με τις χώρες αυτές, ήτοι οικονομικά συμφέροντα.
 
Το 1994, κατά τη διάρκεια τού εμφυλίου πολέμου στη Ρουάντα, οι ΗΠΑ πρωτοστάτησαν στην άρνηση ανάληψης διεθνούς δράσης και απαίτησαν την απόσυρση των υφιστάμενων δυνάμεων τού ΟΗΕ προκαλώντας την ανεξέλεγκτη κλιμάκωση τού πολέμου και τη σφαγή πάνω από 1,000,000 πολιτών.  

Τέλος, μετά τον πόλεμο τού Ιράκ, οι ΗΠΑ επέβαλλαν εμπάργκο στην αποστολή τροφίμων και φαρμάκων προς την αραβική χώρα. Εξ αιτίας αυτών των κυρώσεων 500,000 παιδιά βρήκαν τον θάνατο.

Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ασφαλώς και τα θύματα, που προκάλεσαν οι έμμεσες επεμβάσεις των ΗΠΑ σε άλλες χώρες. Όταν οι συνθήκες δεν ευνοούσαν την ανάληψη στρατιωτικής δράσης ή όταν ο πολυάσχολος αμερικανικός στρατός είχε πιάσει δουλειά σ’ ένα άλλο σημείο τού πλανήτη, οι αμερικανοί έδιναν το παρόν υποστηρίζοντας αιμοσταγή καθεστώτα (Σουχάρτο-Ινδονησία), ιδρύοντας αντικαθεστωτικές ομάδες (Κόντρας-Νικαράγουα) ή παρέχοντας στρατιωτικό εξοπλισμό, συμβούλους και χρήματα. Χώρες, όπως η Χιλή, η Αργεντινή, η Γουατεμάλα, το Ελ Σαλβαδόρ, η Νικαράγουα, η Ονδούρα, η Κούβα, το Ισραήλ, το Ιράν, το Ιράκ, οι Φιλιππίνες, η Ινδονησία, η Νότια Αφρική, η Κίνα, η Ρωσία, η Βραζιλία, η Βοσνία, η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν δεχτεί κατά καιρούς την έμμεση παρέμβαση των ΗΠΑ.  

Επίλογος
Η αναδρομή που κάναμε, δικαιολογεί απόλυτα τους ουδόλως κολακευτικούς χαρακτηρισμούς, που έχουν επικρατήσει για τις ΗΠΑ. Αυτό που κρίνουμε απαραίτητο να προσθέσουμε είναι, ότι για όλα τα παραπάνω εγκλήματα, ελάχιστοι έχουν τιμωρηθεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού (θυμόμαστε την παραπομπή ενός υπολοχαγού για τη σφαγή στο βιετναμέζικο χωριό Μι Λάι). Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι οι ΗΠΑ διαφώνησαν στην πρόταση για την ίδρυση ενός μόνιμου  δικαστηρίου εγκλημάτων πολέμου.

Αν τιμωρήθηκαν κάποιοι αμερικανοί, αυτοί ήταν οι λιποτάκτες και οι ευσυνείδητοι πολίτες, που αντιτάχθηκαν κατά καιρούς στη συμμετοχή τους στους πολέμους, γιατί υπήρχαν και τέτοιοι.
ΠΗΓΗ
http://freeinquiry.gr/pro.php?id=2433 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΙΑ ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΗ ''ΤΑΜΠΕΛΑ''"

Η ανάδυση του Ερμή

Tο μαρμάρινο άγαλμα, μεγέθους ελαφρώς μεγαλύτερου του φυσικού, είναι ακέφαλο, σώζεται ώς τις γάμπες και φέρει ιμάτιο στον αριστερό ώμο, τυλιγμένο γύρω από το βραχίονα.

Είναι ένα έργο πολύ καλής ποιότητας, ρωμαϊκό αντίγραφο έργου του 4ου αιώνα π.Χ., εμπνευσμένο από την παράδοση του μεγάλου Αργείου γλύπτη Πολύκλειτου, του λεγόμενου «Φειδία του Αργους», από τη Σικυώνα (γεν. 480 π.Χ.). Παριστάνει το θεό Ερμή σε νεαρή ηλικία. Ο τύπος αυτός αποτελεί ένα από τα πιο αγαπητά πρότυπα για μεταγενέστερες αντιγραφές ή μεταπλάσεις, όπως μας είπε ο επικεφαλής της ανασκαφικής έρευνας και πρόεδρος της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου, καθηγητής Βασίλειος Λαμπρινουδάκης.

«Με βάση τη μαλακή διάπλαση του σώματός του, αλλά και με την υπερβολή στην καθαρή δομή και το φούσκωμα των μυών» εκτιμάται από τον έμπειρο αρχαιολόγο ότι «κατασκευάστηκε στους αυτοκρατορικούς ρωμαϊκούς χρόνους, ενδεχομένως τον 2ο αι. μ.Χ., δηλαδή την εποχή που η επίσκεψη του αυτοκράτορα Αδριανού στην Επίδαυρο δημιούργησε ευνοϊκές συνθήκες στην πόλη».

Στα έργα αυτά συνήθιζαν να προσαρμόζουν, αντί της όψης του θεού, το πορτρέτο ενός σημαντικού αξιωματούχου της εποχής. Γι' αυτό θα έχει ενδιαφέρον αν στην πορεία της ανασκαφής βρεθεί το κεφάλι και ταυτιστεί με τον Ερμή ή κάποια άλλη προσωπικότητα της εποχής.

Το γλυπτό πάντως βρέθηκε εντοιχισμένο, ως κοινό οικοδομικό υλικό, σε πρόχειρο κτίσμα που χρονολογείται στην όψιμη αρχαιότητα (4ος αι. μ.Χ.). Ηταν τοποθετημένο σε όρθια θέση. Η ανακάλυψη κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Από το 2009 ερευνάται το χωράφι που βρίσκεται ακριβώς πλάι στο θέατρο της παλιάς Επιδαύρου με στόχο την υλοποίηση μιας μελέτης ανάδειξης του περιβάλλοντος χώρου του μνημείου.

Αρχαία Αγορά

Στο ίδιο χωράφι άλλωστε έχει αποκαλυφθεί το αριστερό άκρο του θεάτρου, η μία πάροδός του και ένα τμήμα του κοίλου του. Ο χώρος είναι περιφραγμένος και ερευνάται γιατί εκεί θεωρείται ότι ήταν η αρχαία Αγορά της πόλης. Η ανασκαφική ομάδα περίμενε να βρει τη στοά της Αγοράς γιατί το θέατρο στην αρχαιότητα βρισκόταν μέσα στον ιστό της αρχαίας πόλης, στην Αγορά. Εκεί πρέπει να αναζητηθεί και ο ναός της πόλης, καθώς στο θέατρο τελούνταν θρησκευτικού χαρακτήρα τελετουργίες, όπως μαρτυρεί ο βωμός στο προσκήνιο αλλά και ο χαλκάς στο δάπεδο όπου δένονταν τα προς θυσία ζώα.

Το μαρμάρινο άγαλμα είναι εμπνευσμένο από την παράδοση του Αργείου γλύπτη Πολύκλειτου

Το άγαλμα φυλάσσεται από προχθές στο Μουσείο του Ασκληπιείου Επιδαύρου, όπου αναμένεται να δεχτεί τις φροντίδες των συντηρητών.

ΠΗΓΗ

http://irakleitos.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ανάδυση του Ερμή"

Απ' τον Έβρο δεν περνάει τίποτα!

Η ελληνική απάντηση στην τουρκική «Βαριοπούλα»

Η 30η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία στον Βόρειο Έβρο (εδρεύει στην περιοχή του Διδυμοτείχου) και οργανικά ανήκει στην 16η Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού (είναι η Μεραχία αντι-"Βαριοπούλα" αφού έχει αποστολή ακριβώς την αναχαίτιση τουρκικής επιθετικής κίνησης στον Βόρειο Έβρο ), εκτέλεσε πριν λίγες ημέρες την....

μεγάλη άσκηση ΤΑΜΣ Αίσιος Οιωνός.


Από την 30η Μηχανοκίνητη, την 3η Μηχανοκίνητη και το 21ο Σύνταγμα που έχει περιοχή ευθύνης τον Άρδα, εξαρτάται η επιβίωση και η παραμονή του Βόρειου Έβρου στον εθνικό κορμό σε περίπτωση επίθεση με σενάριο ανάλογο με την «Βαριοπούλα».

Τα σενάρια που ασκήθηκε η 30η Ταξιαρχία (είναι εξοπλισμένη με LEO1A5), η οποία ενισχύθηκε με εκατοντάδες εφέδρους αφορούσαν αντικείμενα Άμυνας – Αναδιάταξης, Υπέρβασης – Αντεπίθεσης, Εξάλειψης Αεροπρογεφυρώματος, Επιτήρησης Ποτάμιας Γραμμής, αλλά και αντικείμενα Διοικητικής Μέριμνας.

Ειδικά η εξάλειψη αεροπρογεφυρώματος είναι ένα σενάριο που μόλις τα τελευταία χρόνια έχει προστοθεί στα σενάρια ασκήσεων των μονάδων του Έβρου, λόγω της κάθετης ανάπτυξης των αερομεταφερόμενων δυνατοτήτων του τουρκικού Στρατού.
ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟ

ΠΗΓΕΣ
http://www.newsbeast.gr

http://ksipnistere.blogspot.com/2011/10/blog-post_3836.html

http://kranosgr.blogspot.com/2011/10/blog-post_8750.html#more 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Απ' τον Έβρο δεν περνάει τίποτα!"

ΟΙ «ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΔΕΣ»

του Στέλιου Σταυρίδη, 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ την 1 Οκτωβρίου 2011

Σύμφωνα με το λεξικό της ελληνικής γλώσσας, η τουρκικής προέλευσης λέξη «μπουνταλάς» σημαίνει άνθρωπος αφελής, ανόητος και αδέξιος, ενώ σύμφωνα με την Wikipedia, σημαίνει βλάκας, αργόστροφος και περιορισμένων δυνατοτήτων.

Οι παλαιότεροι ακούγαμε συχνότατα τη λέξη αυτή από τους γονείς μας και την ενσωματώσαμε στο λεξιλόγιο μας. Αναφερόμενοι δε στους γείτονες μας, τους Τούρκους, σχεδόν στερεότυπα συνδέαμε την εθνικότητα με τον χαρακτηρισμό του μπουνταλά.

Πέρασαν δεκαετίες, και οι δύο χώρες, ξεκινώντας από τελείως διαφορετικές αφετηρίες, αναπτύχθηκαν με διαφορετικούς τρόπους και κυρίως, με διαφορετική νοοτροπία. Η Τουρκία ανέδειξε έναν παγκόσμιο ηγέτη σπάνιου βεληνεκούς, τον Ερντογάν, που τον υπολογίζουν και τον σέβονται φίλοι και εχθροί, ενώ η Ελλάδα ανέθρεψε βλαστάρια του κομματικού σωλήνα, ανεπάγγελτους αφισοκολλητές, καιροσκόπους, λαϊκιστές και λαοπλάνους. Σήμερα οι Τούρκοι αναπτύσσονται με ρυθμό 8%, την ώρα που εμείς γινόμαστε καθημερινά σημαντικά φτωχότεροι.

Η Τουρκία είχε συνέπεια και συνέχεια στην εξωτερική της πολιτική, ενώ εμείς είμαστε εθνικά διηρημένοι, διότι αυτό επέβαλλε και επιβάλλει το …κομματικό καθήκον, δηλαδή το κομματικό συμφέρον. Που για τους πολιτικούς μας ήταν και το υπέρτατο αγαθό («uber alles», όπως λένε και οι Γερμανοί).

Φυσιολογικά, λοιπόν, φτάσαμε στο σημείο σήμερα οι αποκαλούμενοι «μπουνταλάδες» να απειλούν την εθνική μας κυριαρχία, τα εδάφη μας, την υφαλοκρηπίδα και τον εναέριο μας χώρο. Τρέμοντας τι μας επιφυλλάσσει το μέλλον, ελπίζουμε και συνάμα παρακαλούμε τον Θεό, να μην δούμε καμμιά νέα εθνική τραγωδία. Έχουμε μάλιστα εν πολλοίς στηρίξει τις ελπίδες μας για προστασία στην Ευρώπη. Μια Ευρώπη του κεφαλαίου, των μονοπωλίων και των κερδοσκόπων, για να θυμηθούμε και το …διαχρονικά ανεκδιήγητο ΚΚΕ. Που σύμφωνα μάλιστα και με τις «κείμενες διατάξεις» μιας ελληνικής συνταγής περί ισονομίας στην προβολή, είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε εκατοντάδες φορές καθημερινά να επαναλαμβάνει μονότονα τις επικίνδυνες ασυναρτησίες και τις εγκληματικές προτροπές του περί ανυπακοής, δηλαδή κατάλυσης της δημοκρατίας.

Εθνικά η κατάσταση αρχίζει να εμπνέει σοβαρές ανησυχίες και χρειάζεται τεράστια εγρήγορση, σοβαρότητα, συνέπεια, σημαντικές συμμαχίες στην γεωπολιτική σκακιέρα, σταθερότητα και ταχύτατα αντανακλαστικά.

Εκεί όμως που οι «μπουνταλάδες» γείτονες, μας έχουν κυριολεκτικά σαρώσει και κατατροπώσει, είναι στον τουρισμό :

Αν πάει κάποιος σε οποιαδήποτε μαγευτική περιοχή της ανεπανάληπτης σε ομορφιά ελληνικής επικράτειας και μετά πάει π.χ. στο σημερινό Τσεσμέ (κάποτε Κρήνη) της Τουρκίας, θα διαπιστώσει με μέγιστη θλίψη ότι τελικά μπουνταλάδες και μάλιστα με περικεφαλαία αποδειχθήκαμε εμείς. Οι δε πρώην υποανάπτυκτοι Τούρκοι αποδεικνύονται καθημερινά πολύ πιο έξυπνοι από εμάς. Τα δε πρώην ασήμαντα και πάμπτωχα ψαροχώρια τους έχουν αξιοποιηθεί στον υπέρτατο βαθμό, την ώρα που εμείς συνεχώς υποβαθμίζουμε και καταστρέφουμε τον αμύθητο θησαυρό που έχουμε.

Εκμεταλλεύτηκαν την εκρηκτική ανάπτυξη της κρουαζιέρας και συσσώρευσαν απίστευτο πλούτο, τη στιγμή που εμείς διατηρούσαμε το καμποτάζ ή φτιάχναμε νόμους για να το ακυρώσουμε. Με ανεφάρμοστες διατάξεις περί 3ετών συμβάσεων, 72 ωρών παραμονής στα χωρικά μας ύδατα (ποιος μηχανισμός αλήθεια μπορεί να ελέγξει τέτοια καραγκιοζιλίκια) και άλλα γραφικά, που μόνο ανεγκέφαλοι θεωρητικοί (νηπιακού αν και Πανεπιστημιακού επιπέδου) και ηλίθιοι κομματικο-γραφειοκράτες μπορούν να συλλάβουν.

Εκμεταλλεύτηκαν τον θαλάσσιο τουρισμό υψηλών εισοδημάτων με ιδιωτικά σκάφη, όταν εμείς τα διώχναμε για λόγους λαϊκισμού λέγοντας ότι τιμωρούμε τον πλούτο. Έκτισαν υπερσύγχρονες μαρίνες, με εκπληκτικές εγκαταστάσεις, φθηνές υπηρεσίες, πολυτελέστατα εστιατόρια και μαγαζιά, άριστη εξυπηρέτηση, ευγένεια και πλείστες όσες παροχές. Και μάζεψαν όλα τα λεφτά ! Εμείς εδώ ψελλίζουμε τις περί ξεπουλήματος ασυναρτησίες της Αριστεράς.

Ταυτόχρονα, αρκεστήκαμε στην προχειρότητα, στην πλαστική καρέκλα, στις παραλίες του λαού, στο φραπεδάκι και το πεπονάκι του 1 και των 2 ευρώ. Την ώρα που εμείς κερδίζαμε την ψήφο του Έλληνα βοσκού, ψαρά και γεωργού, κάνοντας τους ξενοδόχους και μαιτρ του τουρισμού (χάλια μαύρα και ανταποδοτικά μόνο για σακκιδιούχους), η Turkish Airlines που διακινεί 150 εκατ. επιβάτες το χρόνο, με υπερσύγχρονο στόλο και 75.000 άτομα προσωπικό, παρέχει 50% έκπτωση στα ακριβά εισιτήρια όσων έχουν ελλιμενισμένα τα σκάφη τους σε τουρκικές μαρίνες. Και η έκπτωση αυτή ισχύει τόσο για τους ιδιοκτήτες όσο και για τους ενοικιαστές !

Την ώρα που εμείς τορπιλλίζουμε την ανάπτυξη και προάγουμε την υποανάπτυξη «φυλάσσοντας Θερμοπύλες», ώστε «να μην ξεπουληθεί η χώρα», οι «μπουνταλάδες» γείτονες, αξιοποιούν, επενδύουν και προοδεύουν.

Τον Αύγουστο του 1922 επί 3 ημέρες οι Τούρκοι βίαζαν, σκότωναν, κακοποιούσαν, λεηλατούσαν και τελικά έκαψαν και κατέστρεψαν την Σμύρνη και όλη την πρώην Ιωνία : το Αϊβαλί, την Αλικαρνασσό, το Κορδελιό, τον Μπουρνόβα. Σήμερα, με τρόπο θρασύτατο, προβάλλουν τον Ελληνισμό της Ιωνίας, καλώντας του ξένους να επισκεφθούν την Τουρκία, για να γνωρίσουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Ποιος Έλληνας, αλήθεια, δεν εξοργίζεται και δεν θλίβεται όταν  διαπιστώνει ποιοί τελικά είναι οι μπουνταλάδες ;

πηγη
http://sstavridis.gr/?p=1312

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ «ΜΠΟΥΝΤΑΛΑΔΕΣ»"

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΘΕΟΦΙΛΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε κατά σάρκα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Ο Θεόφιλος ήταν το τρίτο κατά σειρά τέκνο του Χαράλαμπου (Πάμπου) και της Έλλης Γεωργιάδη και ο μοναδικός γιός ανάμεσα στα τέσσερα παιδιά της οικογενείας. Φοίτησε για τρία χρόνια στο (τουρκοκρατούμενο σήμερα) Γυμνάσιο Νεαπόλεως, στη Λευκωσία και στη συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, απ'όπου αποφοίτησε το 1975. Μέχρι την τουρκική εισβολή του Ιούλη του 1974, η οικογένεια του διέμενε στο προάστειο Τράχωνας, βορείως της Λευκωσίας. Σήμερα ο Τράχωνας, κατέχεται από τις τουρκικές δυνάμεις του Αττίλα όπως και το 47% της Κύπρου. Το 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Θεόφιλος μαθητής του Λυκείου ακόμη, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του και μαζί με άλλους 200.000 Έλληνες της Κύπρου, να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς. Ο Θεόφιλος μαζί με την οικογένειά του εγκαθίσταται στις ελεύθερες περιοχές της Μεγαλονήσου, σαν πρόσφυγας μέσα στην ίδια του την Πατρίδα. Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ Χ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ μεγάλωσε σε μια οικογένεια ένθερμων Ελλήνων πατριωτών της Κύπρου και γαλουχήθηκε με τα νάματα και τα ιδανικά της Φιλοπατρίας, της Ελευθερίας, του Ανθρωπισμού και της Δημοκρατίας. Ο πατέρας του Ήρωος, Χαράλαμπος (Πάμπος) Γεωργιάδης, μορφή ελληνική, βγαλμένη, θαρρείς, μέσα από τα έπη του Ομήρου, ήτο αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. και πολέμησε ενάντια στην τούρκικη ανταρσία στην Κύπρο, το 1963. Τα υπέροχα ιδανικά που ο Θεόφιλος ενσάρκωσε και σφράγισε με τη θυσία και το αίμα του, γεννήθηκαν μέσα σε αυτό ακριβώς το πατριωτικό οικογενειακό περιβάλλον.Η Ελληνική ανατροφή και τα πικρά βιώματα της προσφυγιάς και της μετέπειτα τουρκικής κατοχής, χάραξαν ανεξίτηλα την ευαίσθητη και τρυφερή εφηβική μνήμη του Θεόφιλου και σημάδεψαν καθοριστικά τη σκέψη και τη μοίρα του Ήρωος. Τον έκαναν ευαίσθητο όχι μόνο απέναντι στο δράμα του Κυπριακού Ελληνισμού αλλά και απέναντι στα πάθη όλων των λαών του κόσμου, των οποίων καταπατούνται τα φυσικά και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν Εθνική καταστροφή και έγκλημα Εθνοκτονίας κατά του Ελληνισμού και της Ανθρωπότητας. Σχολιάζοντας αργότερα, το 1992, την σκιαγραφούμενη από τις συμφωνίες Μακαρίου - Ντενκτάς (1977) "λύση" του Κυπριακού, ο Θεόφιλος θα γράψει: Πάνω στη βάση της εκδίωξης των 200.000 νομίμων κατοίκων της περιοχής, των ομαδικών τάφων πάνω από 6.000 σφαγιασθέντων ή πεσόντων της εισβολής και 1619 αγνοουμένων στηρίζεται τόσο το δίκαιο όσο και η βιωσιμότητα της λύσης αυτής ! Ο Θεόφιλος μετάτρεψε μέσα του τον πόνο του θανάτου, των αγνοουμένων, της προσφυγιάς και της καταστροφής της Κύπρου σε όραμα Ελευθερίας και Δικαίωσης. Αυτό το όραμα o Θεόφιλος το υπηρέτησε πιστά και συνειδητά, ως γνήσιος Έλλην, με συνέπεια, τόλμη και αυταπάρνηση. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, το 1975, ο Θεόφιλος κατατάσσεται στην Εθνική Φρουρά και υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στην 32α Μοίρα Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.), στο Ηράκλειο της Κρήτης και στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθοδόξου Πολέμου (Κ.Ε.Α.Π.) στη Ρεντίνα της Θεσσαλονίκης. Και μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, ο Θεόφιλος συνεχίζει να υπηρετεί ως έφεδρος στην Εθνική Φρουρά και προάγεται στον βαθμό του Υπολοχαγού. Παράλληλα, πρωτοστατεί στην Ίδρυση του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και δραστήριο στέλεχος. Ο Θεόφιλος προικισμένος με σπάνια φυσικά και πνευματικά χαρίσματα, φρόντισε έγκαιρα και μεθοδικά να συγκεντρώσει όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια που θα του επέτρεπαν να αγωνιστεί με επιτυχία τον δίκαιο υπέρ πάντων αγώνα για τον Ιερό Σκοπό΄ Σκοπό που δεν ήταν άλλος από την Απελευθέρωση της Ιδιαίτερης Πατρίδας του, της Κύπρου: Στην διάρκεια των ετών 1977 - 1981, σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Μαθαίνει την τουρκική γλώσσα και εξειδικεύεται στην τουρκολογία, βαθαίνοντας τις επιστημονικές του γνώσεις με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία. Με την επιστροφή του στην Κύπρο, αρχικά προσλαμβάνεται στην αστυνομική υπηρεσία, με ειδικότητα στα τουρκικά θέματα. Αργότερα, το 1986, η επιστημονική κατάρτιση του Θεόφιλου του επέτρεψε να καταλάβει την θέση του λειτουργού τύπου στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (Γ.Τ.Π. - Press & Information Office, PiO) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βαθύς γνώστης της τουρκικής ιστορίας και γλώσσας, οξυδερκής παρατηρητής και επιστημονικός - στρατηγικός αναλυτής της σύγχρονης τουρκικής πραγματικότητας, ο Θεόφιλος αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο, από αυτή την κυβερνητική θέση, τα προσόντα του προς όφελος της Πατρίδας του. Κύρια αποστολή του Θεόφιλου στο Γ.Τ.Π. είναι η καθημερινή μελέτη του τουρκικού τύπου (εφημερίδες, περιοδικά κ.λ.π.) και η υποβολή σχετικών εκθέσεων και εισηγήσεων προς την Κυπριακή Πολιτεία. Παράλληλα παρακολουθεί διάφορα σεμινάρια που αφορούν την τουρκική πολιτική και την τουρκολογία. Το 1988, ο Θεόφιλος και άλλοι συναγωνιστές του ιδρύουν την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Είναι ήδη το τέταρτο έτος του ένοπλου Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα που διεξάγει το περήφανο έθνος των Κούρδων μέσα στην ίδια την επικράτεια της τουρκίας. .
Έγραφε μεταξύ άλλων ο Θεόφιλος : "? Υποστηρίζουμε το δικαίωμα του κουρδικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία καθώς και το δικαίωμά του να αποκτήσει το δικό του κράτος, όπως το κάνουμε για κάθε λαό της υφηλίου, ανεξάρτητα από το ποιος κατευθύνει τον αγώνα αυτό. Τον υποστηρίζουμε σαν θέμα αρχής, όπως υποστηρίζουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων, των Πολισάριος, των Λατινοαμερικάνων και κάθε άλλου λαού χωρίς να κοιτάζουμε την ιδεολογική τους τοποθέτηση, όπως συνηθίζουν να κάνουν τα πολιτικά κόμματα., Τον υποστηρίζουμε και τον προβάλλουμε με τον ίδιο τρόπο που εμείς ζητούμε από τους άλλους λαούς να κάνουν για το δικό μας αγώνα ενάντια στην τουρκική κατοχή. Υποστηρίζουμε τον αγώνα του κουρδικού λαού στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, γιατί το ΡΚΚ πολεμά ενάντια στους δικούς μας κατακτητές. Η νίκη του κουρδικού λαού θα θέσει τέρμα στην τουρκική κατοχή της Κύπρου . Υποστηρίζουμε τον αγώνα αυτό γιατί οι Κούρδοι αντάρτες πολεμούν και για την Κύπρο, Ο τουρκικός στρατός κατοχής , είτε βρίσκεται στο Κουρδιστάν, είτε στην Κύπρο, συνεχίζει να παραμένει στρατός κατοχής. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Βιετναμέζου στρατηγού Γκιαπ : Μέτωπο δεν υπάρχει. Το μέτωπο είναι μόνο εκεί που βρίσκεται ο εχθρός ?.». Η σκληρή και τιτάνια σύγκρουση του Θεόφιλου με το φασιστικό τουρκικό κράτος αρχίζει να εκδηλώνεται ανοικτά. Οι διαλέξεις του σε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις πληθαίνουν. Οι συνεντεύξεις και τα άρθρα του στο ραδιόφωνο και τον τύπο είναι δεκάδες, εκατοντάδες: για το Κυπριακό, για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, για τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για τη γενοκτονία εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου, για τα Εθνικά Προβλήματα του Ελληνισμού, για το Αρμενικό ζήτημα. Κοινός παρονομαστής, η αποκάλυψη του βρώμικου, απάνθρωπου και φασιστικού προσώπου του τουρκικού κράτους-δολοφόνου. Παράλληλα, ο Θεόφιλος δεν παραλείπει ποτέ να τονίζει τα αδύνατα σημεία του τουρκικού κράτους: Μιλώντας την στέρεη και αδιάψευστη γλώσσα της επιστήμης και των αριθμών, διαλύει το μύθο της δήθεν "παντοδύναμης τουρκίας των 60 εκατομμυρίων", ένα μύθο ιδιαίτερα αρεστό στους εντός και εκτός Ελληνισμού ηττοπαθείς και άτολμους ηγετίσκους. Το πολιτικό κόστος που πληρώνει διεθνώς το τουρκικό αιμοσταγές και φασιστικό καθεστώς εξαιτίας και μόνον της πολύπλευρης διαφωτιστικής εκστρατείας που διεξάγει ο Θεόφιλος είναι ανυπολόγιστο... Τεράστια είναι και η συμβολή του στην προβολή των θέσεων του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν (ERNK), του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν (ARGK). Ο Θεόφιλος αρθρογραφεί ακατάπαυστα στον ελληνικό και τον ελληνοκυπριακό Τύπο, ενώ ταυτόχρονα είναι βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του PKK στην Ελλάδα, του περιοδικού "Φωνή του Κουρδιστάν". Παράλληλα ο Θεόφιλος εντείνει τις προσπάθειές του για την ανεύρεση των Αγνοουμένων. Οι επαφές του με τον Απελευθερωτικό Αγώνα των Κούρδων του επιτρέπουν, ίσως, την πρόσβαση σε ακριβείς και αξιόπιστες πληροφορίες, δεδομένου ότι οι Κούρδοι αγωνιστές βρίσκονται παντού δικτυωμένοι μέσα στο τουρκικό κράτος, ενώ Κούρδοι στρατιώτες του Αττίλα '74 αφυπνίζονται και αποκαλύπτουν λεπτομέρειες της τουρκικής εισβολής... Ο αγώνας του Θεόφιλου φθάνει στο απόγειό του με την διοργάνωση του Διεθνούς Συνεδρίου των Βρυξελλών, στις 12 και 13 Μαρτίου του 1994. Ο Θεόφιλος είναι ο διοργανωτής και η ψυχή του συνεδρίου. Οι αποκαλύψεις του έχουν πανευρωπαϊκή απήχηση και προκαλούν τρόμο και πανικό στην τουρκία. Όλοι οι παρευρισκόμενοι (επίσημοι, δημοσιογράφοι κλπ) καταδικάζουν την τουρκία για φασισμό, ρατσισμό, τρομοκρατία, εθνικό ξεκαθάρισμα, εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Ο Θεόφιλος δεν έχει ούτε ίχνος αμφιβολίας ότι το στρατοκρατικό φασιστικό καθεστώς της Άγκυρας δεν τρέφει κανένα απολύτως σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες. Βία, θάνατος, γενοκτονία, τρομοκρατία και όλεθρος "στολίζουν" τον δρόμο των τούρκων, από την πρώτη στιγμή που μπήκαν στην ιστορία. Με εκατόμβες αθώων θυμάτων, λόφους κρανίων και ερειπίων, ανείπωτους βανδαλισμούς και ταπεινώσεις, εθνικές εκκαθαρίσεις και παιδομάζωμα πλήρωνε και πληρώνει η ανθρωπότητα την παρουσία του τουρκισμού επί της γης. Ο Θεόφιλος γνώριζε χωρίς αμφιβολία ότι το στρατοκρατικό καθεστώς της Άγκυρας δεν θα δίσταζε να αποπειραθεί να του κλείσει το στόμα. Όμως ο Θεόφιλος, γνήσιο τέκνο και ιδανική ενσάρκωση της δόξας του Προμηθεϊκού Γένους των Ελλήνων Πολεμιστών - Ελευθερωτών δεν δίστασε ούτε στιγμή. Έπαιρνε μεν τις προφυλάξεις του, αλλά δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω, πιστός στον δίκαιο αγώνα του. Εκ γεννετής αθάνατος, ο Θεόφιλος πίστευε ότι η φυσική επιβίωση δεν ήταν ποτέ αξιότερη και τιμιώτερη από το χρέος για την ανάκτηση της τιμής και της ελευθερίας της Πατρίδας... Όσοι λευτερώθηκαν από την ύλη δεν φοβούνται ούτε τον πόνο ούτε τον φυσικό θάνατο. Όσοι λευτερώθηκαν από τα πάθη της ύλης μόνον ένα θάνατο τρέμουν: τον ηθικό και τον πνευματικό θάνατο. Και αυτό το θάνατο τον νίκησε ο Θεόφιλος από πολύ νωρίς. Στις 20 Μαρτίου του 1994, ώρα 10 μ.μ., μίσθαρνα ανδράποδα των τουρκικών μυστικών τρομοκρατικών υπηρεσιών δολοφόνησαν ύπουλα και άνανδρα τον ήρωα, έξω από το σπίτι του, στη Λευκωσία. Στάλες τιμίου αίματος σφράγισαν ανεξίτηλα το μεγαλείο του ήρωα πολεμιστή και τεκμηρίωσαν το ορθό και το δίκαιο του ωραίου Αγώνα του' του ένδοξου Αγώνα που οδηγεί, μόνον αυτός, ″ στην ένοπλη απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας ″ στην επιστροφή όλων των Ελλήνων προσφύγων στις εστίες τους στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους νόμιμους και ιστορικούς κατοίκους της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.Όσοι πιστοί στο αίμα του, διαβεβαιώνουμε το τουρκικό κράτος-δολοφόνο και τους υπερατλαντικούς πάτρωνές του ότι
ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΔΕΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ! ΕΞΩ Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ! ΖΗΤΩ Η ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ! ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ! Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ !
Πολυαγαπητέ Αλησμόνητε Θεόφιλε,Η σημερινή μέρα δεν είναι, δεν πρέπει να είναι ένα μνημόσυνο. Γιατί για όλους εμάς δεν έφυγες. Είσαι ανάμεσά μας φωνάζοντας παρώνστο προσκλητήριο της 32ας Μοίρας Καταδρομών. Όπως σ' όλη σου τη ζωή φώναξες παρών σε κάθε σάλπισμα της πατρίδας αλλά και όποιας άλλης πατρίδας όπου οι λαοί παλεύουν, πολεμούν και πέφτουν για την ελευθερία τους. Σε θυμάμαι σαν να είναι τώρα, ευσταλή και ωραίο με το βλέμμα πυρακτωμένο κάθε μέρα που στρέφαμε για προσευχή προς βορράν στη γη της πανέμορφης Κερύνειας να σιγοψιθυρίζεις και εσύ, όπως όλοι μας τότε, μια ευχή για το πότε θα ξαναγυρίσουμε στ' άγια χώματά της.Και είμαι βέβαιος, Θεόφιλε, ότι όταν αύριο ακουστεί το σάλπισμα για τη μεγάλη επιστροφή θα είσαι και εσύ από τους μπροστάρηδες που με της καρδιάς το πύρωμα θα ξαναστήσουντη σημαία μας στη Γη που χάσαμε, στη Γη που μας ανήκει.Καταδρομέα Γεωργιάδη ζεις.Και ζεις ανάμεσά μας σαν να μην έφυγες ποτέ.Γιατί όπως λέει ο ποιητής:«Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάμε».

ΠΗΓΕΣ : http://www.apoellas.com/

               http://risenation.blogspot.com/2008/03/9-1957.html

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΗΡΩΑ ΘΕΟΦΙΛΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ"

ΖΈΑ-Το δημητριακό των αρχαίων Ελλήνων

Η Ζέα ή ζειά (Triticum dicoccum ή Emmer wheat στα αγγλικά) είναι ένα από τα αρχαιότερα δημητριακά που είναι γνωστά στον άνθρωπο. Δείγματά του έχουν βρεθεί σε ανασκαφές προϊστορικών οικισμών σε όλο τον ελλαδικό χώρο με παλαιότερο αυτό της Μικράς Ασίας που χρονολογείται 12.000 χρόνια π.χ. Ήταν ένα από τα πρώτα δημητριακά που “εξημέρωσε” ο άνθρωπος και βασικό καλλιεργήσιμο είδος της πρώιμης γεωργίας της Εύφορης Ημισελήνου (Fertile Crescent), δηλαδή της Παλαιστίνης, της Συρίας, του Ευφράτη και του Τίγρη ως τον Περσικό κόλπο. Δείγματα της εκμετάλλευσης του που χρονολογούνται 10.000 χρόνια πριν, έχουν βρεθεί και στην Βόρεια Αφρική.

Ο Όμηρος αναφέρεται στην καλλιέργεια της ζέας στην Λακωνική πεδιάδα

« πυροί τε ζειαί τʼ ήδ΄ ευρυφανές κρί λευκόν .»

Δέσποζε μέχρι τις αρχές των ιστορικών χρόνων μεταξύ των δημητριακών . Με το πέρασμα του χρόνου επιλέχθηκαν πιο αποδοτικές και πιο εύκολες καλλιέργειες δημητριακών , όπως το σιτάρι και το ρύζι . Έτσι η καλλιέργεια της Ζέας είχε σχεδόν εξαφανισθεί . Προς τό τέλος του 1928 ό "Εθνάρχης" μας Βενιζέλος, προφανώς μετά άπό κάποια εντολή, έκήρυξε τόν πόλεμο κατά της Ζειάς και εντός 4 ετών δεν υπήρχε εις την Ελλάδα ούτε ένα σπυρί Ζειάς γιά σπόρο. Είπαν εις τόν λαό ότι ή Ζειά είναι ζωοτροφή, δι' αυτό τά λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή και ότι είναι βλαβερή στην υγεία. Αυτό τό πρόβαλαν έντονα τά ΜΜΕ καί σέ 4 χρόνια έξηφανίσθη η Ζειά. Όλοι οί Έλληνες εγκατέλειψαν τήν Ζειά μόνον ένας άπό όλους κράτησε σπόρο Ζειάς. Έτσι μέχρι το 1932 κατηργήθη τελείως η καλλιέργεια της Ζιάς στήν Ελλάδα και ακολούθησε η καλλιέργεια τού μεταλλαγμένου σίτου! Ενδιαφέρον αποτελούν τα εξής:

1)      Ό Μέγας Αλέξανδρος έτρε­φε την στρατιά του μόνο μέ Ζειά, διά νά είναι οι άνδρες του υγιείς και πνευματικά ανεπτυγμένοι.

2)      Η πόλη των Αθηνών ονομαζόταν και ζείδωρος, διότι επί του εδάφους της καλλιεργείτο εκτός από την ελαία και το δημητριακό ζειά. Το ζειά με το ζήτα δηλώνει την ζωή με το έψιλον γιώτα την μακρά πορεία και με το άλφα που είναι το πρώτο στοιχείο το άριστον την παρουσία του Αιθέρα (το στοιχείο που βρίσκεται παντού και δομεί τα πάντα είναι ο Αιθέρας), άρα ζειά σημαίνει μακροζωία. Χαρακτηριστική απόδειξη ότι  η μαρίνα του Πειραιά αποκαλείται μέχρι και σήμερα Ζέα!

3)      Αυτό πού κρατά η Θεά Δήμητρα στά αγάλματα καί γλυπτά – προς λάθος πολλών – δεν είναι στάχια σιταριού αλλά Ζέας.

Πως φτάσαμε ως εδώ όμως; Όμάδα επιστημόνων έφθασε εις τήν Θεσσαλονίκην, όπου εύρισκες τότε ανθρώπους άπό όλες τις φυλές. Ήρεύνησε προσε­κτικά και έδημοσίευσε τό 1922...τό πρώτο σύγγραμμα διά τις ομάδες αίματος και τις ιδιαιτερότητες εκάστης. Οί Έλληνες είναι κατά πλει­οψηφία "0" ομάδος και οί υπόλοιποι "Α" ομάδος, οί Χάζαροι είναι "Β" ομάδος κ.λπ. 

Αρχές του 1923 στέλνουν εις τήν Θεσσαλονίκη ένα ζευγάρι ιατρών διά νά εξετάσει τήν διατροφήν τών Ελλήνων, επηρε­ασμένη άπό τόν Ιπποκράτη, ό όποιος έλεγε εις τους ασθενείς "φάρ­μακο σου είναι ή τροφή σου". Άρα αυτοί έσκέφθησαν, έχει καθιερώ­σει εις τόν Έλληνα υγιεινή διατροφή, ποια είναι όμως ή βασική τροφή; Οί ερευνηταί κατέληξαν, σύντομα, ότι βασική τροφή τών Ελλήνων είναι τό ψωμί. 

Τό ψωμί όμως τών Ελλήνων ήταν από Ζειά και όχι άπό σιτάρι. Είς τά χημικά εργαστήρια συνέκριναν γρήγορα αλεύρι άπό Ζειά και Σιτάρι καί μέχρι τό 1926 διαπιστώνουν ότι: Είς τόν εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχει ένας αδένας μεγέθους διδράχμου τόν όποιον ονόμασαν "Αμυγδαλή" ή "Αμύγδαλα". Αυτός ό άδήν δημιουργεί τήν μνήμην καί τήν φαντασίαν είς τους ανθρώπους με 300 διαφορετικές πρωτεΐνες (Αμινοξέα). Αυτές οί πρωτεΐνες διά νά συνδεθούν μεταξύ των καί νά δημιουργήσουν τά συμπλέγματα της μνήμης καί νά διατηρηθούν αυτά είς τόν χρόνον, χρειάζονται μίαν δύναμιν, μίαν κόλλα, διά νά κολλήσουν (λεπτομέρειες περί μνήμης είς τό "Αφύπνισις"). Αυτήν τήν κόλλα τήν προσφέρουν οί τροφές μας καί τήν ονομάζουμε πρωτεΐνη στηρίξεως, πού σημαίνει συγκόλλησις καί σταθεροποίησις τής μνήμης. 

Τό ψωμί πού τρώμε άπό τό Σιτάρι έχει τελείως διαφορετικές πρωτεΐνες στηρίξεως άπό τό ψωμί άπό τη Ζειά. Εδώ ακριβώς έγκειται καί ή διαφορά τους. Είς τό Σιτάρι υπάρχει άφθονη ή γλουτένη. Ή γλουτένη είναι μία ισχυρή κόλλα καί χρησιμοποιείται ώς φυσική κόλλα ύπό τών ανθρώπων στην καθημερινή ζωή των. Ή γλουτένη όμως ώς πρωτείνη - στη­ρίξεως- (συγκόλλησις) τών πρωτεϊνών του εγκεφάλου διά τήν δημιουργίαν τής μνήμης είναι καλή μέν, διότι δημιουργεί ίσχυράν μνήμην, αλλά περιορισμένην, διότι συγκολλά περισσότερες πρωτεΐνες των απαιτουμένων και περιορίζει τό απόθεμα αυτών. Αποτέλεσμα είναι να περιορίζει την μνήμην εις πολύ λίγες εικόνες. Έτσι καταστρέφει τήν φαντασίαν και τό δημιουργικό πνεύμα.  

Οι πρόγονοι μας λοιπόν γνώριζαν τις σπουδαίες ιδιότητες του . Οι Ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν σαν τροφή εκστρατείας .

Η επιστήμη το έχει ανακαλύψει ξανά μετά από έρευνες σαν δημητριακό που περιέχει 40% μαγνήσιο επιπλέον των άλλων δημητριακών .Η ζέα είναι σημαντική όχι μόνο για τις ίνες και τα μέταλλα που περιέχει αλλά κυρίως για το μαγνήσιο που ενεργοποιεί τις ενζυματικές διαδικασίες του μεταβολισμού .Αποκαλείται μαγνήτης της Ζωής .Το ποσοστό του αμινοξέος λυσίνη που περιέχει είναι το συστατικό των πρωτεϊνών που αυξάνει την πεπτικότητα τους ( δημητριακά ζέας)

Για χιλιάδες χρόνια παρέμενε το κυριότερο δημητριακό της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Μετέπειτα αντικαταστάθηκε από το Triticum turgidum (Durum) το οποίο πιθανά να δημιουργήθηκε από το Triticum dicoccum με μετάλλαξη. Οι αγρότες προτίμησαν το νέο αυτό δημητριακό λόγο του ότι ο σπόρος αποχωριζόταν από το φλοιό με μεγαλύτερη ευκολία. Το δημητριακό Triticum dicoccum ή αλλιώς Emmer ή aja όπως ονομάζεται στην Αφρική, έφτασε στην Αιθιοπία πριν από 5.000 ή και περισσότερα χρόνια και έχει επιζήσει μέχρι τις μέρες μας. (Έχει επιζήσει επίσεις σε μικρής κλίμακας παραγωγή και στην πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία, Ινδία, Τουρκία, Γερμανία (Βαυαρία), Γαλλία και αλλού (σύμφωνα με τον J. Harlan)).

O Θεόφραστος τον 4ο αι. π.Χ, διακρίνει την ζειά σαφώς από την όλυρα (ασπρόσιτος) χαρακτηριζοντάς ως το πλέον αποδοτικότερο από όλα τα είδη των δημητριακών.

Η θρεπτική του αξία είναι αδιαμφισβήτητη, άλλωστε δεν είναι τυχαίο που η ετυμολογία της λέξης “ζείδωρος” (αυτός που δωρίζει ζωή) προέρχεται από αυτό το δημητριακό.

Σύμφωνα, με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και τον Διονύσιο τον Αλικαρνασσέα, η ζειά είχε καλλιεργηθεί αποκλειστικά ως το μοναδικό δημητριακό από τους πρώτους Ρωμαίους στην αρχή της ιστορίας τους και αυτό αποδεικνύεται από τη χρησιμοποιησή του σε όλες τις θρησκευτικές τελετές τους. Ο γιατρός Γαληνός (2ος αι. π.Χ.) αναφέρει την όλυρα(ασπρόσιτο) ως το τρίτο σε θρεπτική αξία δημητριακό μετά το κριθάρι και το σιτάρι, ενώ όπως μας πληροφορεί ο Διοσκουρίδης (1ος αι. μ.Χ.) στην εποχή του ήταν διαδεδομένη μια πανάρχαια συνήθεια των Ελλήνων και των Ρωμαίων: η μίξη χονδροαλεσμένων κόκκων ζέας και σιταριού, που λεγόταν “κρίμνον”, και το οποίο ήταν ένα παχύρρευστο θρεπτικό ρόφημα που ονομαζόταν “πολτός” (χυλός).

Οι έρευνες αυτές έδειξαν ότι η Ζέα περιέχει 40% περισσότερο μαγνήσιο από τα άλλα δημητριακά. Το μαγνήσιο επιπλέον ενεργοποιεί τις ενζυματικές διαδικασίες του μεταβολισμού. Περιέχει δε υψηλά ποσοστά του αμινοξέος λυσίνη. Τα δημητριακά Ζέας συμβάλλουν στη διατήρηση ενός φυσιολογικού σωματικού βάρους. Είναι πλούσια σε υδατάνθρακες χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη. Αυτό σημαίνει ότι απορροφώνται αργά και απελευθερώνουν μικρή ποσότητα γλυκόζης στο αίμα.

Ετσι, μαζί με τις φυτικές ίνες, αυξάνουν το αίσθημα του κορεσμού και διατηρούν το αίσθημα της πληρότητας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Ρυθμίζουν καλύτερα τη γλυκόζη στο αίμα, με αποτέλεσμα να αποτελούν όπλο στην πρόληψη αλλά και αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη.

ΠΗΓΕΣ
Γ. Γ. Αυφαντής, «Ο Ιστορικός Εμπαιγμός»,

http://irakleitos.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΖΈΑ-Το δημητριακό των αρχαίων Ελλήνων"

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ AYTOI ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ

Οι  Αλησμόνητοι μαρτυρικοί κληρικοί του Πόντου

Δημοσίευμα της εφημερίδα ‘Ελευθερία’ της  6^ης Οκτωβρίου του 1953

ΠΗΓΗ

Μικρές Εκδόσεις Γιῶργος  Ἐχέδωρος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ AYTOI ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ"

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!!!

Για όσους δεν γνωρίζουν τι θα πει Έλληνας και Ελλάδα που "τάχα" πάει για φούντο....


1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).

Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.

2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.

3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.

4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.

5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν κάθε είδος πλοίου .

6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.

7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά πλοία είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο.

8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.

9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα.

10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!



11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΆΡΙΑ !) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.



Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!!!"

Το επίθετο Αρκουλής,Αρχωλεον,Αρχολέως,Παντελέος,Κοντολέος,Αρκολέος

Αγαπητέ κύριε,
Έχετε εσφαλμένα ενημερώσει το ιστολόγιο σας ότι το επίθετο Αρκουλής πρόερχετε από την Τουρκική λέξη arkali=ισχυρός. Δεν ξέρω από συνάγεται τα συμπεράσματά σας και που στηρίζονται οι έρευνές σας άλλα εδώ πέφτεται έξω.

Σας παραθέτω παρακάτω κάποιες χρήσιμες πληροφορίες απ' όπου μπορείται να βγάλετε από μόνος σας τα συμπεράσματά σας και να διορθώσετε σχετικώς το ιστολόγιο σας!
–Αρκουλής – Αρχωλέον-Αρχολέως: Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό πριν το 1204. Μεταπλασμό του λέων/Λέων σε λέος-λιός/Λιός. Στην Πάρο κύρια ονόματα Παντελέος (σημ. Παντελαίος και Παντελέων), Κοντολέος (από το επών. Κοντολέων), Αρκολέος ,σημ. Αρκουλής (από το Αρκολέων) και ους. αρχός (από το άρχω). Προέλευση από την Κρήτη. Ο TRIVAN στο περίφημο (χρονικό) αναφέρει. Ο Αυτοκράτορας ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ έστειλε το 1182 τον γιό του ΙΣΑΑΚΙΟ με 12 αρχοντόπουλα και άλλους αποίκους στην Κρήτη για να καταβάλουν τους επαναστάτες. Ο στόλος του από 101 Γαλέρες προσορμίστηκε στο Μαύρο Μώλο στην Κίσσαμο κοντά στο ακρωτήριο ΤΡΑΧΙΛΑΣ. Εκεί αποβιβάστηκαν ξεφόρτωσαν όλα τα εφόδια και ο ΙΣΣΑΚΙΟΣ διέταξε να καούν τα πλοία εκτός από ένα που έστειλε στην πόλη για να αναγγείλει στον πατέρα του την αποβίβαση του.

Τα άνωθεν 12 ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΑ όπου ήλθασιν εις την ΚΡΗΤΗΝ μετά των συγγενών αυτών εις τιμής και συντριφίαν του υιού του Βασιλέως οι οποίοι έμειναν εις την ΚΡΗΤΗΝ και εμιρασεν τους τον τόπο αυτής είναι ουτοι οι δώδεκα.ΑΡΚΟΛΕΟΙ.ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΚΑ.ΘΩΜΑΣ,ΚΩΣΤΑΣ,ΑΝΤΩΝΙΟΣ,ΒΛΑΣΙΟΣ,ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ,ΝΙΚΟΛΑΟΣ. ΟΙ ΑΝΩΘΕΝ ΟΝΟΜΑΣΘΗΣΑΝ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ,ΔΙΟΤΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΟΨΕ ΛΕΩΝ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΑΤΗΝ,ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΨΙΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ.
ΤΩΝ ΑΡΚΟΛΕΩΝΟΙ ΔΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΝ ΙΣΟΤΗΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΒΑΛΑΔΕΣ ΟΥΤΩΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΩΣΑΝ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΑ ΚΑΘΩΣ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΣ. - Υπάρχει έγγραφο της μονής ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ του ΚΕΦΑΛΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΝ όπου στις 6 Φεβρουαρίου 1642,η ΜΑΡΙΑ μητέρα του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΡΧΟΛΕΟΥ το γένος ΣΚΟΡΔΙΛΗ προσηλώνει τα κτήματα του ΚΕΦΑΛΟΥ και ανακαινίζει τη μονή εκ βάθρων. Κατέστησε ηγούμενο τον αδελφό της ιερομόναχο ΑΝΘΙΜΟ ΣΚΟΡΔΙΛΗ. Στον μητροπολιτικό ναό της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ των Μαρμάρων στέκεται μεγαλόπρεπης ο τάφος-μνημειο του ΜΑΝΟΥΗΛ ΑΡΧΟΛΕΟΥ έτους 1639 με το ανάγλυφο οικόσημο.

-Στην Πάρο (Μαράθι) έτος 1824. Το επώνυμο είναι παλαιότατο, όπως και η οικογένεια Αρκουλή στην Πάρο (Νάουσα, Λεύκες), βυζαντινής καταγωγής. Από το έπος. Αρκολέον- Αρχολέος
– Άρχος+λέων, γνωστό στην Πάρο από τον 17ο αιώνα.
–Έγγραφο στη Νάουσα, 7 Αυγούστου 1828 «ένα έτερον εις τον Κάμπον ονομαζόμενον της Κουτζούρας πλησίον χωράφι Αννέζας, κόρη Γεωργίου Αρκουλή.
-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αρκουλής Γεώργιος του Αντωνίου, 55 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα, Αρκουλής Γεώργιος του Μιχαήλ, 47 ετών, αλιεύς, από τη Νάουσα, Αρκουλής Δημήτριος του Μπονοφάτσου, 65 ετών, μυλωνάς από τη Νάουσα, Αρκουλής Εμμανουήλ του Μπονοφάτσου, 56 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, Αρκουλής Ηλίας του Μπονοφάτσου, 58 ετών, κηπουρός απο τη Νάουσα, Αρκουλής Ιωάννης του Αντωνίου, 50 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Στυλιανός του Δημητρίου, 46 ετών, έμπορος από τη Νάουσα, κάτοικος Κωνσταντινούπολης, Αρκουλής Ιωάννης του Γεωργίου, 30 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Γεωργίου, 26 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Δημητρίου, 29 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα, Αρκουλή Δημήτριο του Στέφανου, 37 ετών, υποδηματοποιός από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας και Αρκουλής Ιωάννης του Στέφανου, 40 ετών, υπηρέτης από τον Κώστο, κάτοικος Σύρου.
-Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Αρκουλής Σταμ. Δημήτριος, Αρκουλής Γ. Ιωάννης, ο Αρκουλής Σ. Δημήτριος και ο Αρκουλής Στεφ. Ιωάννης.
Εγώ κατάγωμαι από την Πάρο αλλά κατοικώ στη νήσο Ναξος. Η ιστοσελίδα μου είναι η http://www.arkoleon.com.
Αν και υπάρχουν πολλοί με το επίθετο αυτό την Πάρο, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, εντούτοις το όνομα κατάγεται από την περιοχή της Αττικής, πρόποδες της Πεντέλης.

Αυτό, προς έκπληξη και δική μου προέκυψε όταν ανκάλυψα ό,τι στο νησί μου, την Νάξο, υπάρχει εκκλησία της Παναγίας που ονομάζεται Παναγία Αρκουλού, που είναι παλιοχριστιανική (5ος αι μ.χ)

Προς χάριν Αυτής, η Μητρόπολη Νάξου διατήρησε στα αρχεία της την κατάγωγή των δωρητών (Οίκος Αρκουλή - Αρκολέων) λοπυ και επιβαιβεώνεται περίτρανα αυτά που σας λέω και μάλιστα ανάγεται η καταγωγή του επιθέτου ακόμα σε πιο παλαιότερες εποχές. Μάλιστα ο Οίκος Αρκουλή διατηρεί στην Πάρο και πανάρχαιο οικόσημο το οποίο διατηρείται ακόμη κτισμένο στην θύρα κάποιας οικίας (φιλοδοξώ σύντομα να έχω και φωτογραφία του)
Αγαπητέ κύριε συγνώμη γιά την μακρυγορία μου αλλά πιστεύω και σας να σας ενοχλώσε εάν ανήγαγα εσφαλμένα το επίθετό σας σε Τουρκική καταγωγή, όταν μέσα σου όχι μόνο αισθάνεσαι αλλά είσαι αποδεδειγμένα και τόσο Έλληνας

και καθαρής ελληνικής καταγωγής. Η περίοδος που διανύουμε χρήζει απ' όλους μας να δαπανήσουμε το μέγιστο του πατριωτισμού μας γιά να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την ανθελληνική λαίλαπα των αδαών εκσυγχρονιστών
αριστερίζουσας ψευτοφιλοσοφίας. Δια αυτό σας επισυνάπτω και ένα αρχείο όπου σε αυτό περιγράφεται πληρέστατα και η δική μου φιλοσοφία.
Μετά Τιμής
Ιωάνης Αρκουλής [Αρκολέων]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το επίθετο Αρκουλής,Αρχωλεον,Αρχολέως,Παντελέος,Κοντολέος,Αρκολέος"

Με την αρχαία μέθοδο της εξαντλήσεως

Το καλό με το σχέδιο «Εύρηκα» των συμβούλων της Αγκελα Μέρκελ είναι ότι η ονοματοδοσία του αποδεικνύει άλλη μια φορά πως οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να πράξουν το παραμικρό χωρίς να ζητήσουν βακτηρία από την αρχαία Ελλάδα· και επειδή το ίδιο συμβαίνει και με τους Αμερικανούς, που ξεσκονίζουν τον Θουκυδίδη όποτε είναι ν’ αποφασίσουν κάποια απελευθερωτική εισβολή, συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για έναν οφειλόμενο φόρο τιμής, διηνεκή και αυτόν, όπως διηνεκής είναι η φορολογία που «εκτάκτως» και «περιστασιακά» επιβάλλεται σ’ εμάς τους κληρονόμους. Το κακό όμως με το γερμανικό σχέδιο είναι, πρώτον, ότι στόχος του είναι να εξυπηρετηθούν οι δανειστές και όχι οι χρεοκοπημένοι δανεισθέντες, και δεύτερον ότι αυτοί που εμπνεύστηκαν από τον Αρχιμήδη δεν έμειναν στο «Εύρηκα», αλλά μπήκαν στον πειρασμό, σαν καλοί μαθητές, να χρησιμοποιήσουν ευρύτερα την παρακαταθήκη του Συρακούσιου μαθηματικού.
Απ’ όλη την κληρονομιά του Αρχιμήδη λοιπόν διάλεξαν να υιοθετήσουν την ευρηματική μέθοδο της εξαντλήσεως που τελειοποίησε ο αρχαίος σοφός για να υπολογίσει το εμβαδόν και τον όγκο διαφόρων σχημάτων, βάζοντας έτσι τα θεμέλια του ολοκληρωτικού λογισμού, η πλήρης οικοδόμηση του οποίου έπρεπε να περιμένει πολλούς αιώνες. Εννοοείται ότι μόνο το όνομα τους εντυπωσίασε, κι αυτό κράτησαν, όχι και το πνεύμα. Προσάρμοσαν ως εκ τούτου τη «μέθοδο της εξαντλήσεως» στις βλέψεις τους και, με σύμφωνη γνώμη όσων Ελλήνων εξακολουθούν αναίτια να τους αντιμετωπίζουν σαν θαυματουργούς, βάλθηκαν να τη χρησιμοποιούν κατά κόρον.
Πρώτο πρόσφορο πεδίο εφαρμογής της μεθόδου της εξαντλήσεως το μισθολογικό: Ήδη, με τις αλλεπάλληλες μειώσεις, αποφασισμένες είτε από την τρόικα είτε από τους φιλότιμους ημεδαπούς θεράποντές της, εξαντληθεί η οικονομική αντοχή των εργαζομένων και βέβαια και η αγοραστική ή καταναλωτική τους δυνατότητα, αφού και οι αποταμιεύσεις (το περιβόητο «λίπος»), τουλάχιστον των εντίμων, τείνουν προς την εξάντληση. Εξαντλητική επίσης μεταχείριση υφίσταται η φοροδοτική ικανότητα αφενός των ιδιοκτητών ακινήτων, αφετέρου, και προπάντων, των μισθωτών και των συνταξιούχων, που ακόμα κι αν το ήθελαν, αδυνατούν να συμμετάσχουν στο πατροπαράδοτο εθνικό παιχνίδι της φοροαποφυγής: Με αρχιμήδεια τωόντι επινοητικότητα οι κυβερνώντες και οι επόπτες τους εφευρίσκουν κάθε είδους τέλη, φόρους και «κοινωνικές εισφορές», δίνοντας σε όλα το ευγενικό όνομα της «αλληλεγγύης», εξαντλώντας έτσι και τις δυνατότητές τους στο χιούμορ και την ειρωνεία.
Εξαντλώντας ταυτόχρονα τα όρια του ευφημισμού, αποκαλούν εργασιακή εφεδρεία την απόλυση και εθελούσια έξοδο την αποπομπή, από διάθεση σαρκαστική και πάλι και όχι επειδή έχουν την πίστη ότι θα αλλάξουν τα πράγματα πειράζοντας τα ονόματα. Το ενδεχόμενο, έτσι όπως εξαντλούν τη λαϊκή ανοχή και υπομονή, να βρεθούν προ εξεγερσιακών εκπλήξεων, δεν τους ανησυχεί ιδιαίτερα. Αλλωστε σε κάθε κοινωνική διαμαρτυρία, όσο μαζική, απαντούν με το αρχιμήδειο στερεότυπο: «Μη μου τους κύκλους τάραττε». [Παντελής  Μπουκαλας, www.kathimerini.gr]
ΠΗ ΓΗ
http://ellas2.wordpress.com/2011/10/05/%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%be%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bb%ce%ae%cf%83%ce%b5%cf%89%cf%82/#more-26959

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Με την αρχαία μέθοδο της εξαντλήσεως"

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1919 : Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ

Αντγος Ε.Α

Νικόλαος Φωτιάδης

Επίτιμος Υδκτής Δ'ΣΣ

Το φθινόπωρο του 1918 υπήρξε περίοδος αποφασιστική για την έκβαση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την συντριβή των Γερμανοβούλγαρων και την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τον Σεπτέμβριο του 1918, η Γαλλική Στρατιά της Ανατολής με τον Στρατηγό Φρανσαι Ντ' Εσπεραί, προήλασε και κατέλαβε την Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη και έφθασε μέχρι τον Βόσπορο.

Τότε έγιναν σκέψεις ( σε σκοτεινά κέντρα λήψεως αποφάσεων) να δημιουργηθεί Γαλλικό Προτεκτοράτο στην Θράκη, κατά τα πρότυπα της Συρίας και του Λιβάνου.

Η πληροφορία μεταδόθηκε από τον διερμηνέα των Γάλλων Έλληνα Στρατιώτη Ανέστη Πολυχρονιάδη στης Ελληνικές Αρχές, ενημερώθηκε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Ελευθέριος Βενιζέλος και μετά από συνάντηση του με τον Γάλλο Πρωθυπουργό Κλεμανσώ αποφασίστηκε η συμμετοχή της Ελληνικής Μεραρχίας (ΧΙ Μεραρχία Πεζικού) στα Στρατεύματα κατοχής στην περιοχή Παρανεστίου (Μπούκια) – Αβδηρών (Μπουλούστρα) – Ιάσμου (Γιασίκϊοι) Κομοτηνή.

Ο Αρχηγός των Συμμαχικών Δυνάμεων Ανατολής Φρανσαι Ντ' Εσπεραί, απέστειλε στον Έλληνα Αρχιστράτηγο Λεωνίδα Παρασκευόπουλο σημείωμα με οδηγίες για τον τρόπο καταλήψεως από τα Ελληνικά Στρατεύματα της Θράκη, στο οποίο μεταξύ άλλων έγραφε: "η παραχώρηση της Θράκης εις την Ελλάδα θα είναι δίκαια αμοιβή δια την λαμπράν συμμετοχήν του Ελληνικού Στρατού εις τας εν Ανατολή επιχειρήσεις …".

Η ΙΧ Μεραρχία με διοικητή τον Υποστράτηγοι Γεώργιο Λεοναρδόπουλο (25ο Σύνταγμα Πεζικού, 26ο Σύνταγμα Πεζικού, 3/40 Σύνταγμα Ευζώνων) μετακινήθηκε από την περιοχή του Κιλκίς και στις 3 Οκτωβρίου 1919 με το Μηχανικό της γεφύρωσε το Νέστο ποταμό σε δυο σημεία (Τολότς και Παρανέστι). Το πρωί της 4ης Οκτωβρίου το 1ο Τάγμα του ηρωικού 25ου Συντάγματος (Συνταγματάρχης Μεσσήνης Δημήτριος) και η 9η Ημιλαρχία Ιππικού πέρασαν το Νέστο και περί την 1100 ώρα εισήλθαν στην πόλη της Ξάνθης. Επικεφαλής των τμημάτων με εντολή του Στρατηγού Λεοναρδόπουλου ήταν ο Ξανθιώτης Ανθυπολοχαγός Μηχανικού Γαβριήλ Λαδάς.

Η είσοδος των Ελληνικών Στρατευμάτων στην Ξάνθη έθεσε επιτέλους τέρμα στα βάσανα του υπερήφανου λαού της, κυρίως κατά την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1913 – 1919). Πρώτος Δήμαρχος διορίστηκε ο Χριστόδουλος Μπρωκούμης, ο οποίος παρέλαβε από τον Βούλγαρο υπάλληλο του Δήμου Πασάρωφ (ο Βούλγαρος δήμαρχος Κούδεφ είχε φύγει στην Βουλγαρία).

Η Ελληνική σημαία κυμάτισε πάλι στο ωρολόϊ της πλατείας και άρχισαν να επιστρέφουν στην αγαπημένη τους Ξάνθη, όσοι είχαν αναγκασθεί να φύγουν κατά την διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής.

ΠΗΓΕΣ
http://www.agonas.gr/news/7089
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1919 : Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ"

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ!

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι απέγιναν οι σκέψεις σας ή από πού σας ήρθε μια φαεινή ιδέα; Οι Αρχαίες μυστικές παραδόσεις μιλούν για τα ακασικά αρχεία και οι σύγχρονες έρευνες επιβεβαιώνουν ότι τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν. Η σχετική θεωρία έρχεται να εξηγήσει πολλά παράξενα της ζωής μας.
Tα πιθηκάκια ζούσαν στο φυσικό τους περιβάλλον υπό τη στενή παρακολούθηση κάποιων επιστημόνων που συχνά τα τάιζαν με τον αγαπημένο τους μεζέ: νόστιμες γλυκοπατάτες. Mια μέρα κάποιες γλυκοπατάτες κύλησαν στα ρηχά νερά ενός κοντινού ποταμού και σιγά σιγά ξεπλύθηκαν. Ένα πιθηκάκι αποφάσισε να φάει αυτές ακριβώς τις ξεπλυμένες γλυκοπατάτες, που προφανώς τις βρήκε καλύτερες, γιατί και την άλλη μέρα πήγε μόνο του και τις ξέπλυνε. Kαθώς οι μέρες κυλούσαν, κάποια από τα νεότερα μέλη της φυλής αποφάσισαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Tελικά, ύστερα από ένα διάστημα ολόκληρος ο πληθυσμός των πιθήκων πήγαινε στο ποτάμι και ξέπλενε τις γλυκοπατάτες του. Oι επιστήμονες εντυπωσιάστηκαν, αλλά η έκπληξή τους έγινε τεράστια επιστημονική απορία όταν πληροφορήθηκαν πως την ίδια περίοδο κι ένας άλλος πληθυσμός πιθήκων σε ένα εντελώς απομακρυσμένο νησί άρχισε επίσης να πλένει τις πατάτες του.
Tι σήμαινε αυτό; Πώς είχε γενικευτεί η συνήθεια στον ντόπιο πληθυσμό πιθήκων και πώς μεταφέρθηκε στο απομακρυσμένο νησί; Oι επιστήμονες άρχισαν εντατικές έρευνες και πειράματα και διαπίστωσαν έκπληκτοι πως για την καθολική εξάπλωση της νέας συνήθειας έπαιζε καθοριστικό ρόλο ο αριθμός των πιθήκων που την είχαν υιοθετήσει πρώτοι. Όπως αποκαλύφθηκε ύστερα από πολλές μελέτες, μαθηματικούς υπολογισμούς και πειράματα, αν ένας απολύτως συγκεκριμένος αριθμός μελών μιας ομάδας -είτε σ’ αυτήν ανήκουν ζώα είτε άνθρωποι- υιοθετήσει μια νέα συνήθεια, τότε αυτή εξαπλώνεται αστραπιαία σε όλα τα μέλη της ομάδας. Tο μυστικό βρίσκεται στην «ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ», δηλαδή στον κρίσιμο αριθμό των πρωτοπόρων. Όταν αυτός ο αριθμός συμπληρωθεί, τότε λες κι ανοίγει ο δρόμος για όλους τους υπόλοιπους και η νέα συνήθεια γενικεύεται.
Mε ποιο τρόπο, όμως, μεταβιβάζεται η πληροφορία και η συνήθεια στους κατοίκους άλλων περιοχών, όπως συνέβη με τους πιθήκους; Σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει μια γοητευτική θεωρία που υποστηρίζει πως όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με ένα αόρατο πεδίο μέσα στο οποίο καταγράφονται τα πάντα, όλα όσα υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό αρχείο ή ένα θησαυροφυλάκιο μνήμης που μέσα του περιέχονται όλες οι πληροφορίες για όσα συμβαίνουν στο σύμπαν.
Σας φαίνεται παράξενο αυτό; Kι όμως, αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του διάσημου βιολόγου του Kέμπριτζ, Pούπερτ Σέλντρεϊκ, που ξεσήκωσε σάλο στην επιστημονική κοινότητα. Σύμφωνα με αυτήν, όλες οι πληροφορίες -είτε αυτές αφορούν γεγονότα και ιδέες είτε συνήθειες, συναισθήματα, μορφές ή γαλαξίες και τη δομή του DNA- είναι αποθηκευμένες σε ένα πεδίο που, όπως το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, βρίσκεται παντού. Έτσι, τίποτα δεν χάνεται στο σύμπαν, ούτε ακόμα κι αν "πεθάνει". Mπορεί να μετατραπεί από ύλη σε ενέργεια, αλλά δεν θα χαθεί. Tο ίδιο ισχύει και για τις σκέψεις μας. Eμείς μπορεί να τις αντιλαμβανόμαστε σαν κάτι φευγαλέο και εφήμερο, όμως έχετε αναρωτηθεί, αλήθεια, πού πάει κάθε σκέψη που κάνουμε όταν παύουμε να τη σκεφτόμαστε; Xάνεται άραγε ή μήπως καταγράφεται κάπου; Kι οι πράξεις και τα έργα μας, ολόκληρο το παρελθόν μας, κατοικεί μόνο στη μνήμη μας ή μήπως είναι επίσης καταγεγραμμένο κάπου στο σύμπαν;
Για τον Pούπερτ Σέλντρεϊκ αλλά και για την Αρχαία φιλοσοφική και μεταφυσική σκέψη οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ήταν σαφείς: τα πάντα, όλα όσα έγιναν και ειπώθηκαν, ακόμα κι όσα σχηματίστηκαν ως σκέψεις ή επιθυμίες μέσα στο νου των ανθρώπων όλων των εποχών, καταγράφονται συνεχώς σε ένα είδος συμπαντικού αιθερικού αρχείου, στο οποίο η ινδική φιλοσοφία έχει δώσει το όνομα «Aκασικά Aρχεία».
Yπάρχουν πράγματι αυτά τα αρχεία; Kι αν ναι, πού βρίσκονται; Σίγουρα όχι σε κάποιο συγκεκριμένο γεωγραφικό σημείο στη Γη ή κάπου στο Διάστημα -π.χ. κάπου μεταξύ Ήλιου και Eρμή-, αλλά μάλλον σε έναν αιθερικό και άυλο χώρο, ένα νοητικό πεδίο. Σύμφωνα με τις σχετικές παραδόσεις, οτιδήποτε συμβαίνει στο σύμπαν, από τα υπερσμήνη γαλαξιών ως την αμοιβάδα, καταγράφεται σ’ αυτά τα αιθερικά αρχεία, στα οποία καταγράφονται επίσης κι όλες οι σκέψεις, όλες οι ιδέες και οι πράξεις μας. Aυτό γίνεται χωρίς να το αντιληφθούν οι περισσότεροι άνθρωποι. Oι μύστες, όμως, και τα ξεχωριστά προικισμένα άτομα μπορούν να επικοινωνούν συνειδητά με αυτά τα συμπαντικά αρχεία και να λαμβάνουν πληροφορίες.
Όλοι είμαστε συνδεδεμένοι με αυτή τη συμπαντική βιβλιοθήκη πληροφοριών, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Έτσι συνηθίζουμε να λέμε ότι «μας κατέβηκε μια φαεινή ιδέα», χωρίς να αναρωτιόμαστε από πού, αλήθεια, μας κατέβηκε; Πού υπήρχε; H επικοινωνία με τα Aκασικά Aρχεία εξηγεί επίσης και το γιατί τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται, δηλαδή τις πρωτότυπες ιδέες μας που με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι τις έχει ταυτόχρονα και κάποιος άλλος.
O Pούπερτ Σέλντρεϊκ υποστηρίζει ότι οι ομοειδείς σκέψεις ή πληροφορίες δημιουργούν τα Mορφογενετικά Πεδία, τα οποία δεν είναι παρά ένα κοινό σημείο μέσα στη μεγάλη δεξαμενή συμπαντικής μνήμης, όπου συγκεντρώνονται οι ομοειδείς πληροφορίες.
Έτσι, οι φυσικοί επιστήμονες τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται από τα δικά τους ξεχωριστά Mορφογενετικά Πεδία, το ίδιο και οι δάσκαλοι, οι έφηβοι, οι διάφορες φυλές και τα μέλη κάθε οικογένειας: έχουν κι αυτοί τα δικά τους. Aυτό εξηγεί για παράδειγμα το φαινόμενο του συντονισμού που κάνει δυο ανθρώπους να έχουν την ίδια έμπνευση ταυτόχρονα. Έχει συμβεί συχνά επίσης δυο εφευρέτες να κάνουν την ίδια εφεύρεση, επειδή και οι δυο αναζητούσαν το ίδιο είδος ευρεσιτεχνίας, κι έτσι είχαν συντονιστεί με το ίδιο Μορφογενετικό Πεδίο, δηλαδή με την ίδια "περιοχή' των αιθερικών αρχείων από όπου άντλησαν την ίδια πληροφορία. Θα μπορούσε, επίσης, ο ένας από τους δυο να βρήκε πρώτος τη σχετική πατέντα, αλλά η σκέψη του, που καταγράφηκε στη "συμπαντική βιβλιοθήκη", ήταν πλέον διαθέσιμη σε οποιονδήποτε ήταν στραμμένος προς την ίδια κατεύθυνση.
Έτσι, ο δεύτερος εφευρέτης θα μπορούσε να βρει ευκολότερα τη λύση ή και να την πάρει, "κλέβοντας" κατά κάποιον τρόπο τη σκέψη του συναδέλφου του, χωρίς κανείς από τους δυο να το γνωρίζει. Mπορεί, μάλιστα, να βρίσκονται στις δυο άκρες του κόσμου και να αγνοούν πλήρως ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Tα συμπαντικά αρχεία της σκέψης μας που κάνουν το μυαλό μας να συντονίζεται με το νου κάποιου άλλου περιγράφονται κι από έναν άλλο επιστήμονα. Tον Xένρι Pιντ, καθηγητή Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον των HΠA, ο οποίος μιλάει για την "Iδεόσφαιρα", θυμίζοντας λίγο τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα. Kατά τον Xένρι Pιντ, η Iδεόσφαιρα είναι ένα πεδίο καθαρής συνείδησης που υπάρχει παντού στο σύμπαν και το οποίο φιλοξενεί όλες τις ιδέες. Mε αυτό το χώρο είμαστε όλοι συνδεδεμένοι.
Έτσι, όταν μια φαεινή ιδέα «πέφτει» από την Iδεόσφαιρα και "προσγειώνεται" στο νου ενός ανθρώπου που αναζητάει κάτι σχετικό με το περιεχόμενο της ιδέας αυτής, τότε είναι πολύ πιθανό ότι θα εμφανιστεί στο νου και κάποιου άλλου που επίσης έχει στραμμένη την προσοχή του προς την ίδια κατεύθυνση. Aυτό το φαινόμενο έχουν υπόψη τους πολλά στελέχη επιχειρήσεων που εφαρμόζουν τον κανόνα: "αν έχεις μια καλή ιδέα, σπεύσε να την υλοποιήσεις χωρίς καθυστέρηση, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ, θα σε προλάβει κάποιος άλλος". Oι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν αυτά τα περιστατικά απλές συμπτώσεις. Aλλά δεν είναι. Πρόκειται για συμπαντικούς νόμους και μυστικές συγχρονικότητες που σχετίζονται με τα αιθερικά αρχεία της σκέψης. Φαίνεται ότι κι αυτός ακόμα ο Aϊνστάιν είχε παρόμοιες απόψεις, αφού είπε κάποτε πως, αν δεν είχε αναπτύξει εκείνος τη θεωρία της σχετικότητας, θα το έκανε κάποιος άλλος, γιατί η ιδέα "βρισκόταν στον αέρα".

ΠΗΓΕΣ

http://www.blackstate.gr/home.htm

http://enneaetifotos.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ!"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙ "ΤΡΟΪΚΑΣ"

Το μεσημέρι της Παρασκευής, εκπρόσωποι της Τρόικας, ενεργώντας ως σκιώδη όργανα της εκτελεστικής εξουσίας των Ελλήνων, ζήτησαν ενημέρωση από τις προϊστάμενες αρχές του Πρωτοδικείου Αθήνας αναφορικά με την οργάνωση και λειτουργία του δικαστικού συστήματος της χώρας.


Ενόψει του ενδιαφέροντος των διεθνών εποπτών μας, η Συντονιστική Επιτροπή των προέδρων των δικηγορικών συλλόγων της χώρας ενημερώνει για τα εξής:


1. Αδυνατεί να αντιληφθεί την θεσμική ιδιότητα υπό την οποία οι εκπρόσωποι της Τρόικας επισκέφτηκαν το Πρωτοδικείο, καθιστώντας απολογούμενους τους Δικαστές και παρακάμπτοντας την πολιτική και μέχρι στιγμής νόμιμα εκλεγμένη ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, η οποία είναι κατά το Σύνταγμα και την διάκριση των εξουσιών μόνη αρμοδία, για να απευθύνουν οι Δικαστές σε εκείνην, τα ζητήματα που τους απασχολούν και δεν άπτονται της εκφοράς της δικαιοδοτικής τους κρίσης.


2. Από την παρουσία της Τρόικας στο Πρωτοδικείο Αθηνών προκύπτουν δύο βασικά συμπεράσματα. Πρώτον, τους εκπροσώπους της Τρόικας τους υποδέχτηκαν υψηλόβαθμοι δικαστές, ενώ ο Πρόεδρος της Διοίκησης του Πρωτοδικείου παρείχε απλόχερα πληροφοριακό υλικό σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην απονομή της δικαιοσύνης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη ότι αυτή η ομάδα ανθρώπων ουδεμία δημοκρατική νομιμοποίηση φέρει για να έρχεται σε επαφή με τον επίσημο φορέα απονομής της Δικαιοσύνης, ήτοι την Διοίκηση του Πρωτοδικείου Αθηνών. Στο έργο αυτό οι Τροικανοί βρήκαν την αμέριστη συμπαράσταση των εκπροσώπων της Ενώσεων Εισαγγελέων και Δικαστικών Λειτουργών, οι οποίο επέδειξαν τον «Ξένιο Δία» στους επισκέπτες, επιβραβευμένοι από αυτούς με την προφανή εξαίρεση τους από το Ενιαίο Μισθολόγιο .


3. Η Δικαιοσύνη οργανώθηκε στη Δημοκρατία μας ως θεμελιώδης πολιτειακός θεσμός προκειμένου να εγγυηθεί τις αρχές της ισοπολιτείας και της ισονομίας, τις αρχές δηλαδή του σύγχρονου κράτους δικαίου, για τις οποίες ο ελληνικός λαός, ο οποίος αποτελεί το μόνο αυθεντικό κριτή και επόπτη της, αγωνίστηκε στις μεγάλες επαναστάσεις του.


4. Η Δικαιοσύνη οργανώθηκε στη Δημοκρατία μας ως τηρητής της νομιμότητας. Ως το τελευταίο καταφύγιο κάθε ανθρώπου που αδικείται από τη σκληρότητα του άνομου κράτους και των διεθνών οικονομικών σχηματισμών και συσχετισμών συμφερόντων που επιθυμούν να καταργήσουν το δικαίωμά του στην κοινωνική αλληλεγγύη και το κοινωνικό κράτος. Με άλλα λόγια, η Δικαιοσύνη οργανώθηκε στη χώρα μας για ν´ αποτελέσει το τελευταίο καταφύγιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.


5. Η Δικαιοσύνη πλην ελαχίστων περιπτώσεων λειτούργησε, στις μεγάλες της στιγμές, ως εγγυήτρια των δικαιωμάτων του ανθρώπου, προασπίζοντας ελευθερίες σκέψης, λόγου και έκφρασης κάθε ελεύθερου και υπεύθυνου ανθρώπου και, κατά τούτο, αποτέλεσε καταλύτη των εξελίξεων στην ελεύθερη Ελλάδα.


Ενόψει του ενδιαφέροντος των διεθνών εποπτών μας επιθυμούμε να τους γνωρίσουμε ότι τώρα ο ελληνικός λαός προσβλέπει στη Δικαιοσύνη της χώρας του καθόσον μόνο αυτή μπορεί να εγγυηθεί -εκπληρώνοντας θεσμική υποχρέωση που ο ίδιος της έταξε- τα δικαιώματα των ελεύθερων ελλήνων, χωρίς φόβο από τις οικονομικές πιέσεις των κρατούντων, χωρίς φόβο για το μέλλον του αποτυχημένου νεοφιλελεύθερου μοντέλου που επιβάλλει η νέα τάξη πραγμάτων.


Βλέποντας ότι οι διεθνείς επόπτες μας, πλέον, πατούν γερά στους θεσμούς μας για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα διεθνών οίκων, αλλότρια με αυτά που ο λαός επιδίωξε και χωρίς τη συναίνεσή του αλλά ούτε και προς όφελός του, στρέφουμε πλέον το βλέμμα μας σε κάθε ελεύθερο άνθρωπο, Ευρωπαίο ή μη πολίτη, και ζητούμε την αρωγή του προκειμένου να υπερασπιστούμε ό, τι απέμεινε: τη δικαιοσύνη ως εγγυήτρια των δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη τη δικαιοσύνη ως εγγυήτρια της Ευρώπης των Λαών και όχι της Ευρώπης των Τραπεζών, γνωρίζοντας ότι το μέλλον του σύγχρονου κόσμου μας θα είναι κοινό.


Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΗΛΩΝΕΙ


Ότι είναι εξόχως λυπηρό το γεγονός της απόπειρας εξωθεσμικής νομιμοποίησης της Τρόικας και των συνοδοιπόρων της δια της συνδιαλλαγής τους με τους Δικαστικούς Λειτουργούς και τις Ενώσεις τους ,παρά την άρνηση των δικηγορικών συλλόγων να παίξουν αυτόν τον ρόλο κατά την περίοδο των προκλήσεων - προσκλήσεων του Μαΐου 2011. Η συνέχεια της προσπάθειας αυτής που άγει στην καταπάτηση του Συντάγματος και τον εξοβελισμό των δικηγόρων από συλλειτουργών της Δικαιοσύνης, οδηγώντας στην υποτέλεια και στον εξανδραποδισμό του ελεύθερου φρονήματος του Έλληνα Δικαστή, θεμέλιο της λειτουργίας της Δημοκρατίας, ως φορέως μιας των 3 εξουσιών - πυλώνων της, θα μας βρει αντιμέτωπους μαζί με σύσσωμο τον ελληνικό λαό και με επίκληση στο μέλλον ακόμα και του άρθρου 120 του Συντάγματος με κάθε νόμιμο μέσο.


Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ


ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΠΗΓΗ

http://pyrisporos.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙ "ΤΡΟΪΚΑΣ""