Δεκατρία έτη από τον θάνατο τού Federico Carlos Krutwig Sagredo

.

Μεταξύ των δημιουργικότερων πνευματικών προσωπικοτήτων τής Χώρας των Βάσκων συγκαταλέγεται ο ελληνοκεντρικός φιλόσοφος, συγγραφέας και γλωσσολόγος, Φεδερίκο Κάρλος Κρούτβιγκ Σαγρέδο, ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος τής Ελληνικής Ακαδημίας τής Χώρας των Βάσκων. Η δυναμική παρουσία του στον χώρο τής πολιτικής και τής επιστήμης ξεκίνησε πολύ νωρίς, και στην συνέχεια υπήρξε ιδιαιτέρως καρποφόρα. Οι πρωτοποριακές ιδέες του επηρέασαν πολλούς Βάσκους διανοητές των τελευταίων δεκαετιών και έγιναν αντικείμενο έντονων συζητήσεων, αναλύσεων, διαφωνιών και συγκρούσεων. Η επαναστατική κοσμοθεωρία του, προϊόν τής πολύχρονης ενασχόλησής του με την Αρχαία Ελληνική Παιδεία, έδωσε νέα πνοή στις κοινωνικές και πολιτισμικές ανακατατάξεις τής πατρίδας του. Οι βαθυστόχαστες μελέτες του απετέλεσαν σημείο αναφοράς γιά μιά πληθώρα Βάσκων και ξένων ερευνητών και επιστημόνων, ενώ η στιβαρή παρουσία του στον συγγραφικό χώρο χάρισε, και εξακολουθεί, μέχρι σήμερα, να χαρίζει, στο ανθρώπινο πνεύμα την αφορμή γιά νέους προβληματισμούς και αναζητήσεις.

Ο Φεδερίκο γεννήθηκε στην Χώρα των Βάσκων, στις 15 Μαΐου 1921, από πατέρα Γερμανό και μητέρα Βάσκα. Σπούδασε στην Γαλλική και στην Γερμανική Σχολή, μελετώντας καθημερινά, επί πολλές ώρες, και ως έφηβος μιλούσε, ήδη, την βασκική, την ισπανική, την γαλλική και την γερμανική γλώσσα, έχοντας επανειλημμένα διακριθεί ως ένας από τους επιμελέστερους μαθητές των δύο ξενόγλωσσων Σχολών. Εκείνη την εποχή γνωρίστηκε με τον Βάσκο διανοητή Ρεσουρρεκθιόν Μαρία Δε Άσκουε και συνδέθηκαν με ισχυρή φιλία. Στις 29 Οκτωβρίου 1942 ο Φεδερίκο ονομάστηκε Τακτικό Μέλος τής Βασιλικής Ακαδημίας τής Βασκικής Γλώσσας έχοντας στο ενεργητικό του ένα αξιόλογο μεταφραστικό έργο από την γερμανική στην βασκική γλώσσα, καθώς και πολλές ενδιαφέρουσες γλωσσολογικές μελέτες.

Η παρουσία του στις συνεδριάσεις τής Ακαδημίας ήταν επιβλητική και οι εμπεριστατωμένες εισηγήσεις του, σχετικές με την ιστορία, τον πλούτο, την χρήση και την ανάγκη εκμάθησης και αναβάθμισης τής βασκικής γλώσσας, έγιναν αφορμή γιά σημαντικές έρευνες και ιστορικές αποφάσεις στον χώρο των βασκικών γραμμάτων. Μετά από δική του πρόταση, ορίστηκε η βασκική, αντί γιά την έως τότε χρησιμοποιούμενη ισπανική, ως επίσημη γλώσσα των εργασιών τής Ακαδημίας. Αξεπέραστα γιά την επιστημονική πληρότητα και τις πρωτοποριακές τοποθετήσεις τους παραμένουν τα άρθρα του στα βασκόφωνα περιοδικά Gernika, Egan και Euzko Gogoa, όπου ασχολήθηκε με την αναδιοργάνωση τής λειτουργίας τής Ακαδημίας, με την λεπτομερή έκθεση των κανόνων τής βασκικής ορθογραφίας και με την καθιέρωση μιάς κοινής βασκικής γλώσσας στην θέση των κατά τόπους ομιλουμένων διαλέκτων.

Στα 1951, χρονιά θανάτου τού Ρεσουρρεκθιόν Μαρία Δε Άσκουε, ο Φεδερίκο προκάλεσε θετικότατες εντυπώσεις στον χώρο των Καλών Τεχνών τής πατρίδας του, με την εισήγησή του, «Ο Συμβολισμός στην Πλαστική», προς τον Σύνδεσμο Καλλιτεχνών τής Βισκάιας. Έναν χρόνο αργότερα, ο Βάσκος ιερέας Βιλλιασάντε Κορταμπιτάρτε παρουσίασε στην ολομέλεια τής Βασιλικής Ακαδημίας τής Βασκικής Γλώσσας την εμπεριστατωμένη εισήγηση εισδοχής του στο ίδρυμα, με θέμα «Η λόγια βασκική γλώσσα ως δημιούργημα τής κλασσικής λαβορτανής». Ο ίδιος ο Φεδερίκο ανέγνωσε, στην συνέχεια, τον πολύκροτο λόγο αποδοχής τού υποψηφίου μέλους από την Ακαδημία, κατά την τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Βισκάια. Στην πανηγυρική εκείνη συνεδρίαση σχολιάστηκαν οι από χρόνια παραμελημένες υποχρεώσεις τής Καθολικής Εκκλησίας απέναντι στην εθνική γλώσσα των Βάσκων και ακούστηκαν αυστηρότατες κριτικές γιά έναν «πνευματικό» θεσμό που τότε ήταν απαραβίαστος. Αποτέλεσμα όλων αυτών των γεγονότων υπήρξε η αναγκαστική εξορία τού Φεδερίκο, προκειμένου να αποφύγει την φυλάκιση, ή οτιδήποτε χειρότερο θα ακολουθούσε, με την οποία θα τον τιμωρούσε η στρατοκρατία τού Φρανθίσκο Φράνκο, τής οποίας οι σχέσεις με την Καθολική Εκκλησία ήταν λίαν αγαστές.

Η πρώτη περιπλάνησή του στο εξωτερικό είχε διάρκεια εννέα ετών, τα οποία έζησε στην Γαλλία και στην Γερμανία, σπουδάζοντας Οικονομικό Δίκαιο και Ανατολικές Γλώσσες. Στην πατρίδα του, στην γαλλική, όμως, επικράτεια, επέστρεψε στα 1961. Μετά από δύο χρόνια διαμονής στην Βιαρρίτη και εξαιτίας τού επαναστατικού βιβλίου του «Βασκωνία: διαλεκτική μελέτη μιάς εθνότητας», όπου έκανε εκτεταμένες αναφορές στο θέμα τής βασκικής εθνικής ανεξαρτησίας, καλώντας το Βασκικό Έθνος σε συνεχή επαγρύπνηση και αγώνα, εξορίστηκε και πάλι, αυτή την φορά από την «δημοκρατική» κυβέρνηση τού Στρατηγού Σαρλ ντε Γκωλλ. Τότε κατευθύνθηκε προς το Βέλγιο, όπου νυμφεύτηκε την καθηγήτρια Αγνή Κάερς. Στην συνέχεια πέρασε στην Ιταλία, στην Αλγερία και αλλού. Έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και έντονη έφεση στην εκμάθηση των γλωσσών και στην σαφέστερη κατανόηση τού πολιτισμού των λαών που συναναστρεφόταν, ώστε έφτασε να κατέχει πλήρως είκοσι ξένες γλώσσες και να έχει σημαντικές γνώσεις γιά τουλάχιστον άλλες τόσες.

Κατά την πολυετή και επώδυνη Οδύσσειά του, είχε την ευκαιρία να εντρυφήσει με πάθος στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία και να συμπεράνει έκθαμβος ότι «όντως, η Ελληνική Παιδεία, η οποία δύναται να διαμορφώσει ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους, αποτελεί την αστείρευτη πηγή ολόκληρου τού Ευρωπαϊκού Πολιτισμού». Η επιστροφή του στην πατρίδα του, μετά από τον θάνατο τού Φρανθίσκο Φράνκο και την άνοδο τού συνταγματικού Βασιλιά Χουάν Κάρλος στον Ισπανικό Θρόνο, συνοδεύτηκε από την ίδρυση τής Ελληνικής Ακαδημίας τής Βασκωνίας, με σκοπό την διάδοση τού Ελληνικού Πνεύματος στον κατατρεγμένο βασκικό λαό. Γύρω από τον Φεδερίκο σχηματίστηκε γρήγορα ένας πυρήνας αξιόλογων ανθρώπων των γραμμάτων, στους οποίους μεταλαμπάδευσε τις ελληνοκεντρικές ιδέες του, μέσα από τους Ετήσιους Κύκλους Διαλέξεων περί τού Ελληνικού Πολιτισμού, και βρήκε μεγάλη απήχηση. Η επανασύσταση και ενδυνάμωση τής Βασιλικής Ακαδημίας τής Βασκικής Γλώσσας, καθώς και η δυναμική επιστροφή τού Φεδερίκο στον προσφιλή του χώρο τής βασκικής γλωσσολογίας, τον ανέδειξαν σε κορυφαία πνευματική μορφή τόσο στην πατρίδα του, όσο και στην λοιπή δυτική Ευρώπη.

Επισκέφτηκε πολλές φορές την αγαπημένη του Ελλάδα, κυρίως γιά να συμμετάσχει σε γλωσσικά συνέδρια, με εισηγήσεις συντεταγμένες πάντοτε και μόνον στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Συναντήθηκε επανειλημμένα με Ευρωπαίους επιστήμονες, στοχαστές, πολιτικούς και καλλιτέχνες, σκοπεύοντας να διεγείρει το ενδιαφέρον τους γιά τις Κλασσικές Σπουδές, ονομάστηκε Επίτιμο Μέλος διαφόρων πνευματικών ιδρυμάτων και πολιτιστικών σωματείων, ενώ υπήρξε ο εμπνευστής τής πρότασης γιά την καθιέρωση τής ελληνικής ως μόνης επίσημης γλώσσας τής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η πολυτάραχη ζωή του έφτασε αιφνιδίως στο τέλος της το πρωί τής 15ης Νοεμβρίου 1998, στην κατοικία του, στην οδό Βεράστεγκη τού Βιλβάου. Όλες οι βασκικές εφημερίδες αναφέρθηκαν με δέος στον θάνατο τού μεγάλου στοχαστή, αποχαιρετώντας εκείνον τού οποίου «η καρδιά χτυπούσε δυνατά γιά την Βασκωνία και την Ελλάδα».

Κλείνοντας το παρόν, σύντομο αφιέρωμα Μνήμης και Τιμής, παραθέτω έξι χαρακτηριστικά αποσπάσματα από ελληνοκεντρικά κείμενα τού μεγάλου Βάσκου διανοητή:

«Έχουμε την υποχρέωση να εξετάσουμε την κατάστασή μας και να αναγνωρίσουμε ότι αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα τού Ελληνικού Πολιτισμικού Κύκλου και γι’ αυτό ακριβώς, σε αυτές τις συνθήκες, το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι να μελετήσουμε πολύ και καλώς την Ελληνική Γλώσσα».

«Εμείς, οι Ευρωπαίοι, πρέπει να ευχαριστούμε τον Θεό, πρώτα γιατί γεννηθήκαμε μέσα στον Ελληνικό Πολιτισμό και έπειτα γιατί ανήκουμε σε κάποια εθνική ομάδα, όποια και αν είναι αυτή».

«Σήμερα, όποιος σπουδάζει την ελληνική γλώσσα, είναι βέβαιος ότι τρέφει το πνεύμα του με συστατικά μοναδικής επιλογής και τής καλλίτερης ποιότητας».

«Οποιοδήποτε στοιχείο πολιτισμού υπάρχει στην Ευρώπη, δημιουργήθηκε μέσω τής ελληνικής γλώσσας και, όπως έλεγε ένας Άγγλος ιστορικός, «μεταξύ των Ευρωπαίων, οτιδήποτε δεν είναι ελληνικό, είναι πρωτόγονο». Οι συνθήκες ανωτερότητας, που παρέχει η ελληνική έναντι των υπολοίπων γλωσσών, όχι μόνον των συγχρόνων, αλλά και των αρχαίων, είναι αναρίθμητες. Μόνον οι ηλίθιοι τής σύγχρονης εποχής κατόρθωσαν να κρίνουν ως «άχρηστη» την εκμάθηση ενός αντικειμένου που δεν είναι «υλικώς χρήσιμο» κατ’ άμεσο τρόπο. Αυτή η «πνευματική βραχύτητα» ορισμένων «εκσυγχρονιστών» υποδεικνύει πολύ καλώς την εκφυλισμένη εποχή στην οποία βρισκόμαστε, όπου το «μέτριο» εκφράζεται απ’ όλα τα «μέτρια» μυαλά και η ανόητη μάζα επιθυμεί να εμφανίζεται ως «ανώτατος νόμος». Έτσι, όμως, φτάνουμε σε εκείνον τον τύπο ανθρώπου, που είναι περισσότερο πίθηκος, ίσως και πιθηκάνθρωπος, ενός ανθρώπου τού οποίου το μυαλό υποβιβάζεται σε επίπεδο κατώτερο τού μηχανικού ανθρωποειδούς».

«Μιά ανώτερη ευφυΐα χρειάζεται να έχει στην διάθεσή της μιά πολυφασική γλώσσα, με ιδιαίτερες δομές, που να παρέχουν ένα ευρύ και πλούσιο πεδίο σκέψης, που να δημιουργούν διανοητικούς ορίζοντες, όπως ακριβώς η περίπτωση τής Κλασικής Ελληνικής, που είναι η τελειότερη γλώσσα από όσες μέχρι σήμερα δημιούργησε η ανθρωπότητα».

«Ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι οφειλέτης έναντι τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία διατήρησε εκείνη την ιστορική κληρονομιά τής Μιλήτου, τής Αθήνας, τής Αλεξάνδρειας, τής Αντιόχειας και των άλλων πόλεων. Δεν υπήρξε, λοιπόν, μεγαλύτερη κακοτυχία από την κατάκτηση τής Κωνσταντινούπολης από τις τουρκικές ορδές, και ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη ατίμωση γιά την Ευρώπη από το να πρέπει να ατενίζει τον τουρκικό βαρβαρισμό μέσα στην Μίλητο, στην Έφεσο, στην Πέργαμο, στο Βυζάντιο, στην Σμύρνη, την πατρίδα τού Ομήρου, στην Αδριανούπολη, στην Αντιόχεια, στην Τραπεζούντα και αλλού, στις πόλεις που ήταν πάντοτε ελληνικές».

.

Αθανάσιος Τσακνάκης

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δεκατρία έτη από τον θάνατο τού Federico Carlos Krutwig Sagredo"

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

.

.

.

Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, μη κερδοσκοπικό σωματείο 920 επιφανών Θεσσαλονικέων, αποτελεί το ισχυρότερο επιστημονικό ερευνητικό κέντρο της χώρας εξειδικευμένο στο Μακεδονικό Ζήτημα και στα Βαλκάνια. Προς τούτο συνεργάζεται με τα Βουλγαρικά Κρατικά Αρχεία, το Αρχείο της Γιουγκοσλαβίας, τα Κρατικά Αρχεία της Αλβανίας, τα Κρατικά Αρχεία της Γερμανίας, τα Οθωμανικά Αρχεία του Πρωθυπουργού της Τουρκίας και το Διπλωματικό Αρχείο του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος. Αποδελτιώνει καθημερινά τα ΜΜΕ των ομόρων χωρών. Το σύνολο των επιστημονικών εκδόσεών της από το 1939 υπερβαίνει τις 250. Από τον Απρίλιο 2006 μέχρι την 1η Νοεμβρίου 2011 κυκλοφόρησε 21 εμβληματικές επιστημονικές μελέτες της τεκμηριωμένες σε ξένα Αρχεία. Αναρτά στο Διαδίκτυο και προσφέρει δωρεάν όλες τις μελέτες της. Προγραμμάτισε και ήδη ολοκληρώνει 14 τουλάχιστον μελέτες της αφιερωμένες αποκλειστικά στα Εκατό Χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Είναι ο μοναδικός Οργανισμός που εορτάζει δημιουργικά την εθνική αυτή επέτειο. Από 2/11 έως και 16/12/ 2011 οργανώνει εισηγήσεις κορυφαίων ειδικών με θέμα Βαλκάνια, 100 χρόνια χίμαιρες και θύελλες.
Όλες οι εκδόσεις της αποστέλλονται δωρεάν στην πολιτική ηγεσία, σε όλες τις Βιβλιοθήκες της χώρας και σε Δήμους, Μητροπόλεις και οργανώσεις της Μακεδονίας. Εφέτος δώρισε 4.638 αντίτυπα εκδόσεών της σε 55 Βιβλιοθήκες,
Το έργο της Εταιρείας προς υπεράσπιση της Μακεδονίας χρηματοδοτούν οι ευγενείς χορηγοί της και τα μισθώματα των κτιρίων της τα οποία είτε της κληροδότησαν Μακεδόνες ευεργέτες είτε ανηγέρθησαν με υψηλές χορηγίες, κρατικές ενισχύσεις και συνεισφορές όλων των Βορείων Ελλήνων. Τα πάντα για την Πατρίδα.
Προκαλεί, συνεπώς, έκπληξη και βαθειά ανησυχία το γεγονός ότι, μέσω της κυβερνήσεώς της και της Βουλής των Ελλήνων, η Πατρίδα έπληξε ήδη βαρύτατα τη δυνατότητα της Εταιρείας να την υπηρετεί με απόλυτη ανιδιοτέλεια και αποτελεσματικότητα. Συγκεκριμένα η Πατρίδα:
1. Φορολόγησε με 20% όλα τα μισθώματά μας και
2. Φορολόγησε με το «έκτακτο» τέλος ακινήτων –και με τον υψηλότερο μάλιστα συντελεστή– όλα τα μισθωμένα ακίνητά μας ανάλογα με το εμβαδόν τους το οποίο υπερβαίνει συνολικά τα 15.000 τ.μ.
3. Αφαιρεί από το οπλοστάσιο της Εταιρείας περισσότερα από 120.000 € ετησίως.
4. Αδιαφορεί ότι το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος οφείλει μισθώματα 265.000 € στην Εταιρεία την οποία ταυτόχρονα εξαναγκάζεται να πληρώσει «έκτακτο» τέλος 55.000 € για το κτίριο του Θεάτρου της που έχει συνολικό εμβαδόν 11.000 τ.μ.
Κρίμα που η Ελληνική Δημοκρατία σήμερα επιβεβαιώνει εμπράκτως ότι εν Ελλάδι ουδεμία πατρωτική πράξις παρέμεινε ποτέ ατιμώρητος!
Η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, παρόλα αυτά, παραμένει αταλάντευτα αποφασισμένη να υπερασπισθεί τη Μακεδονία μας έναντι παντός τιμήματος. Ο ελληνισμός διαθέτει ακόμη ισχυρές πατριωτικές δυνάμεις και την εμπιστεύεται.
.
.
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Θεσσαλονίκη, 1 Νοεμβρίου २०११

ΠΗΓΗ

.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ"

Ζωτικός χώρος ολόκληρη η Ευρώπη για το «4ο Ράϊχ»

Το ευρώ λειτούργησε ως μία πανευρωπαϊκή εκδοχή του μάρκου, καθιστώντας αδύνατο για τα κράτη της περιφέρειας να φθάσουν τη γερμανική ανταγωνιστικότητα.

Είναι γνωστό ότι τα κράτη και δη τα μεγάλα που έχουν αναλόγου εμβέλειας συμφέροντα και ανάλογες φιλοδοξίες, αλλά κυρίως τα σοβαρά, που δεν αφήνουν την ύπαρξή τους στην τύχη, κινούνται με βάση ένα σχεδιασμό. Ο σχεδιασμός αυτός σχετίζεται με το γεωγραφικό χώρο και τη σύνδεσή του με άλλες συνιστώσες ισχύος, οριζόντιες και κάθετες, από την οικονομία και την τεχνολογία μέχρι τον πολιτισμό, το δημογραφικό παράγοντα και την κοινωνική συνοχή. Η Γερμανία είναι από τα κράτη που επιδιώκουν να έχουν πολιτική με χρονικό βάθος και ιστορική οπτική.

O πατέρας της γεωπολιτικής, Γερμανός γεωγράφος και συγγραφέας του «Der Lebenstraum – Ο Ζωτικός Χώρος», Friedrich Ratzel, προσδιόρισε τη γεωπολιτική ως τη «γεωγραφία στην υπηρεσία της πολιτικής του κράτους». *

Ο επίσης Γερμανός, με βαθιά επιρροή στην επιστήμη της γεωπολιτικής και επηρεασμένος ο ίδιος από τον Ratzel, γεωγράφος Karl Haushoffer, την περιέγραψε ως εξής:

«Η γεωπολιτική θα είναι και πρέπει να είναι η γεωγραφική συνείδηση του κράτους. Το αντικείμενό της είναι η μελέτη των μεγάλων ζωτικών συσχετίσεων του σύγχρονου ανθρώπου στο πλαίσιο του σύγχρονου χώρου και ο σκοπός της είναι ο συντονισμός των φαινομένων που συνδέουν το κράτος με το χώρο»

Επειδή και οι δύο προαναφερθέντες επιστήμονες έδρασαν στο 19ο αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ού ο πρώτος, μέχρι το μέσο του ο δεύτερος, οι αναφορές αυτές γίνονται για να υπογραμμιστεί ότι οι Γερμανοί έχουν βαθιά γεωπολιτική συνείδηση και ως εκ τούτου επιμονή και συνέχεια στις σχετικές επιδιώξεις τους.

Η Ε.Ε. με τον τρόπο που δομήθηκε, και ακόμα περισσότερο με τον τρόπο που εξελίχθηκε μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, την επανένωση της Γερμανίας και την υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, αντιμετωπίστηκε από το Βερολίνο ως η νέα εκδοχή του ζωτικού χώρου, η κατάκτηση του οποίου θα γινόταν αυτή τη φορά με οικονομικά μέσα και μόνο εμμέσως με στρατιωτικά, ήτοι χωρίς άμεση γερμανική πολεμική εμπλοκή, όπου χρειαζόταν.

Η επιτάχυνση και με όρους εμφυλίου του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα. Πέραν του ότι εξουδετέρωσε μία ισχυρή κρατική οντότητα -η οποία είχε δημιουργηθεί μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ενισχυθεί μετά το Β’, δηλαδή μετά από δύο γερμανικές ήττες- στο μαλακό υπογάστριο του Reich, στα βαλκανικά σύνορα της Αυστρίας, «απελευθέρωσε» άμεσες ζώνες γερμανικής επιρροής, Σλοβενία και Κροατία, και εκμηδένισε μία χώρα, τη Σερβία, η οποία αν έβγαινε με άλλες συνθήκες από τη διάλυση της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στη περιοχή μαζί με την Ελλάδα.

Εκμεταλλευόμενη και την αμερικανική επιπόλαια ανάγνωση της περιοχής, η Γερμανία προώθησε τότε σχεδόν αθέατη τους σκοπούς της. Δύο εν δυνάμει σημαντικοί παίκτες της Βαλκανικής, η συνεργασία των οποίων θα λειτουργούσε ως πολλαπλασιαστής διπλωματικής, οικονομικής και στρατιωτικής ισχύος, βρίσκονται σήμερα νοκ άουτ. Πέραν της διαφαινόμενης εξυπηρέτησης στρατηγικών στόχων από την αποδυνάμωση των δύο, δεν πρέπει να υποτιμάται η αταβιστική λειτουργία κρατών που έχουν ιστορική στοχοπροσήλωση και γεωπολιτική εμμονή, όπως η Γερμανία. Ελλάδα και Σερβία ήταν οι χώρες όπου η ναζιστική Γερμανία αντιμετώπισε τη μεγαλύτερη αντίσταση. Η διάλυση της Τσεχοσλοβακίας επίσης θα πρέπει να σημειωθεί. Αυτά ως επισήμανση.

Το ευρώ λειτούργησε ως μία πανευρωπαϊκή εκδοχή του μάρκου, καθιστώντας αδύνατο για τα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας να εξισορροπήσουν με άλλους τρόπους την αδυναμία τους να φθάσουν τη γερμανική ανταγωνιστικότητα. Τα ελλείμματα των υπολοίπων τροφοδότησαν τα γερμανικά πλεονάσματα, λόγω και της ανυπαρξίας οικονομικού και παραγωγικού σχεδιασμού από πολιτικές ηγεσίες όπως η ελληνική, οδηγώντας στη σημερινή κατάσταση.

Δύο φορές τον προηγούμενο αιώνα, μετά από ισάριθμες στρατιωτικές ήττες και αφού κατέστρεψε την Ευρώπη, η Γερμανία ανέκαμψε με εντυπωσιακό τρόπο, κουβαλώντας όμως το σπόρο της επόμενης (αυτο)καταστροφής. Η Ιστορία απειλεί να επαναληφθεί, δυστυχώς όχι ως φάρσα, αλλά πάλι ως τραγωδία. Με τις οικονομίες γύρω της να παραπαίουν, από τη Βρετανία μέχρι την Ιταλία και από τις ΗΠΑ μέχρι τις πρώτες «γρατζουνιές» της Γαλλίας, η Γερμανία αισθάνεται αρκετά ισχυρή ώστε να κουνάει το δάχτυλο ακόμα και στην Ουάσιγκτον. [Λάμπρος Καλαρρύτης στον “Τύπο της Κυριακής”, Πηγή]

http://ellas2.wordpress.com/2011/11/07/%ce%b6%cf%89%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%87%cf%8e%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%b7-%ce%b7-%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%8e%cf%80%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf/#more-28490

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ζωτικός χώρος ολόκληρη η Ευρώπη για το «4ο Ράϊχ»"

Η ΣΥΓΚΑΡΔΙΩΣΗ

Του Σαράντου Καργάκου

Ιστορικού - Συγγραφέως

Κάθε νίκη τοῦ ΠΑΣΟΚ ἦταν καί μιά ἥττα γιά τήν Ἑλλάδα. Κατά μίμηση καί γιά τή Ν.Δ. ἴσχυσε τό αὐτό. Διότι, ὁσάκις παρέλαβε τήν ἐξουσία, ἔδρασε ὡς «καρμπόν» τοῦ ΠΑΣΟΚ. Γι᾽ αὐτό ὅλα στή χώρα μας κατέληξαν στή λέξη τοῦ Καμπρόν, ὅπως τό βροντοφώναξε καί ὁ φιλέλλην Στρώς-Κάν, – νά ᾽ναι καλά. Ἀρκεῖ νά σταθμεύσει κανείς σ᾽ ἕνα ὑπαίθριο «πάρκινγκ» τῶν ἐθνικῶν μας ὁδῶν, γιά νά διαπιστώσει ὀπτικῶς καί ὀσμητικῶς πώς ἡ Ἑλλάς κατάντησε μιά ἀπέραντη ὑπαίθρια Βεσπασιανή.

Ἄς μήν ἀναφερθοῦμε σέ θέματα ἠθικῆς, διότι πρός χαρακτηρισμό οὐδεμία ἀπό τίς χρησιμοποιούμενες ἐπί αἰσχρᾶς ἐννοίας λέξη ἐπαρκεῖ.

Κάποτε γράφαμε, ἀναφερόμενοι στά φρικτά τοῦ παρελθόντος, ὅτι κόλαση καί ἱστορία εἶναι τό ἴδιο. Δυστυχῶς, τά ὅρια τῆς κόλασης ἐπεκτάθηκαν καί στό παρόν. Οὐσιαστικά ἡ χώρα μας βιώνει τό θάνατό της. Ἀφότου εἰσέβαλε στήν πατρίδα μας ἡ κουλτούρα τοῦ ΠΑΣΟΚ, πού διαβρέχει ὅλο τό κοινωνικό σῶμα, ἄρχισε ἡ ἀποχώρηση τῶν ἀρίστων καί ἡ ἄνοδος τῶν ἀχρήστων. Ὅπως συμβαίνει μέ τά φρόκαλα. Οἱ καλύτεροι Ἕλληνες ἀποσύρθηκαν στήν ἀγκαλιά τῆς σιωπῆς, ἐφαρμόζοντας τό Ἐπικούρειο πρόσταγμα: «Κυάμων ἀπέχεσθαι». Μακριά ἀπό τά κουκκιά, δηλαδή μακριά ἀπό τήν πολιτική. Ἦταν ἡ χειρότερη συνταγή. Ὅταν ἀποχωροῦν οἱ ἄριστοι ἀπό τήν πολιτική, εἶναι εὔκολο νά καταλάβουμε γιατί βρέθηκαν σέ θέσεις ἐξουσίας ἄνθρωποι ἄγνωστοι καί στό θυρωρό τους, κατά τήν Κατσιφάρειον ρῆσιν ἤ ἄνθρωποι πού εἶχαν περισσότερη σχέση μέ τό σχοινί καί τό παλούκι. Ἄνθρωποι ὄχι ἐπαίνου ἀλλά δημίου ἄξιοι. Ἄς τό σκεφθοῦμε καλά, ὅσο ὑπάρχει καιρός καί ἐν ὄψει νέων ἐκλογῶν: μήπως, ὅσο ἁπλώνεται ἡ κτηνωδία καί ἡ ἀπανθρωπιά χρειάζεται ὡς ἀντίβαρο γιά τή σωτηρία τῆς χώρας μας ἡ λογική, ἡ ἠθική καί ἡ ἀνθρωπιά;

Τό ΠΑΣΟΚ ὑπό τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου δέν ἦλθε γιά νά κυβερνήσει, ἦλθε γιά νά κατακτήσει. Γιά νά τό πετύχει, χρειαζόταν τούς διαθέσιμους ἀνθρώπους πάσης πολιτικῆς ἀποχρώσεως. Ὅλοι αὐτοί ἀνήγαγαν τό κόμμα σέ φετίχ. Ἐν ὀνόματι τοῦ κομματικοῦ συμφέροντος χορηγήθηκαν indulgentia (= συγχωροχάρτια) ἀκόμη καί γιά τήν κλεψιά. Αὐτό πού εἶπε ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου γιά τά 500 ἑκατομμύρια ὡς bonus ἀξιωματούχου πρός τόν ἑαυτό του ἦταν μία ἐνδιαφέρουσα ἄποψη γιά τή σκλαβιά. Πρός τήν ὁποία πορευόμαστε τροπαιοῦχοι, ὅπως φαντάζονταν καί οἱ Γερμανοί πού ἐνῶ μετά τό 1943 ὑποχωροῦσαν παντοῦ, ἔβλεπαν σέ κάθε τοῖχο, σέ κάθε πλατεία νά κυριαρχεῖ ἡ ἐπιγραφή: «Deutshland siegt an allen Fronten» (= ἡ Γερμανία νικᾶ σέ ὅλα τά μέτωπα). Ἀκούγοντας τά ἀτμιδοῦχα καί ἀεριοῦχα λόγια τῶν πολιτικῶν μας, πιστέψαμε πώς γίναμε πρωτάρχοντες τῆς Βαλκανικῆς, ἰσότιμοι τῶν Εὐρωπαίων. ἩἙλλάς πού μποροῦσε νά γίνει ἡ Ἑλβετία τῆς Μεσογείου ἔγινε περίγελως ἀκόμη καί τῶν ἄλλοτε γυμνοσκελῶν Σκοπιανῶν.

ἩἙλλάς, πού κάποτε –καί στή φτώχεια της– ἔλαμπε ἀπό ἀρχοντιά καί ὀμορφιά, μοιάζει σήμερα μέ ἕνα σουρρεαλιστικό πίνακα, στόν ὁποῖο πάλλει ἡ ἀσχήμια, ἡ χυδαιοπρέπεια καί ἡ κακομοιριά. Καί δέν βλέπω διάθεση νά θέλουμε νά ἀποσπασθοῦμε ἀπό αὐτή τή φρικαλέα σκηνή καί στιγμή. Βεβαίως ὅλοι τά ᾽χουμε μέ τήν κυβέρνηση, ἀλλά συνάμα καί ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου. Βλέμματα κοφτερά σάν ξυράφι, ἀγέλαστα πρόσωπα, ἐπιθετική συμπεριφορά, τρόποι βάναυσοι. Εἶναι θεῖο δῶρο ἄν εἰσπράξεις σήμερα καλό λόγο. Μισοῦμε τή χώρα μας καί τόν συνάνθρωπό μας. Αὐτό –κατ᾽ ἐμέ– εἶναι ἡ χειρότερη σκλαβιά. Διότι, ὅπως μᾶς εἶπε διδακτικά ὁ Σολωμός, ἄν μισούμεθα ἀνάμεσά μας δέν μᾶς πρέπει λευτεριά.

Εἶναι γεγονός ὅτι περνᾶμε ὧρες δύσκολες. Ἡ πενία πού, κατά τόν Ἡρόδοτο, «ἀείποτε σύντροφος τῆς Ἑλλάδος ἐστί», ξανακτυπᾶ τήν πόρτα μας. Αὐτός δέν εἶναι λόγος νά γίνουμε μεταξύ μας ἐχθροί. Ἡ ἔχθρα θά φέρει κι ἄλλες συμφορές. Κάθε ἡμέρα διαβάζουμε γιά φονικά, πράξεις βίας, κλοπές, λεηλασίες, ἀκόμη καί πνευματικῶν περιουσιῶν ἀπό κανάλια ποικίλων εἰδῶν. Καί τό σπαραξικάρδιο εἶναι ὅτι μερικοί πού ἀνήγαγαν τήν κομπίνα καί τήν ἐξαπάτηση σέ περιωπή θέλουν ἀπό πάνω νά παριστάνουν τόν τιμητή!

Ἔχω συχνά τόν τελευταῖο καιρό ἀδικηθεῖ. Πολλοί μοῦ συνιστοῦν προσφυγή στά ἔνδικα μέσα. Ὡς Μανιάτης προτιμῶ τήν ἐκδίκηση καί ἀπαντῶ: «Ἡπεριφρόνηση εἶναι ἡ καλύτερη τιμωρία». Ὅταν πυγμαχεῖς μ᾽ ἕνα σάκκο γεμάτο βρομιά, εἶναι σίγουρο ὅτι θά λερωθεῖς. Πολλά μποροῦν νά μοῦ κλέψουν –καί μοῦ κλέβουν–, ἕνα ὅμως δέν μποροῦν: τήν ὑπερηφάνεια τοῦ λόγου τιμῆς.

Πιστεύω ὅτι ἄν ξαναφέρουμε στή ζωή μας τήν καλή πίστη, τήν bona fides, κι ἄν πάψουμε νά εἴμαστε «σεντζαφέντες» (= ἄνθρωποι χωρίς μπέσα), τότε –παρά τίς δύσκολες συνθῆκες– θά γίνουμε καλύτεροι, θά ζήσουμε καλύτερα, δηλαδή ἀνθρωπινότερα. Ἄν ὅμως ἀντιδροῦμε, ὅπως ἀντιδρᾶ ὁ καρχαρίας στήν ὀσμή τοῦ αἵματος, τότε εἶναι βέβαιο πώς ἡ Ἑλλάς θά γίνει ἀνάμνηση.

Στίς στρατιωτικές σχολές διδάσκουν ὅτι στόν πόλεμο δέν κερδίζει αὐτός πού ἔχει ὅπλα πολλά καί καλά, οὔτε κάν πολύ μυαλό. Κερδίζει ἐκεῖνος πού διαθέτει περισσότερες πληροφορίες. Ἐγώ κατά τήν τελευταία 20ετία, διδάσκοντας στίς ἀνώτατες στρατιωτικές σχολές, τό λέω κάπως διαφορετικά: Κερδίζει ἐκεῖνος πού ἔχει καρδιά. Καί δέν ἐννοῶ μόνον τήν γενναία, ἀλλά καί τήν καλή καρδιά. Ἄν χάσουμε τή συγκαρδίωσή μας, τήν concordia μας, τότε χάσαμε τό πᾶν: τή χώρα μας καί τόν ἑαυτό μας.

http://www.sarantoskargakos.gr/

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΥΓΚΑΡΔΙΩΣΗ"

Το Ισραήλ αποκαλύπτει τα νέα όπλα του στο σαλόνι ISDEF του Τελ Αβίβ.

Ένα νέο όπλο: μια ακτίνα λέιζερ 40 εκ. διαμέτρου που εκπέμπεται από μια συσκευή μεγέθους ενός φακού που τοποθετείται σε ένα ντουφέκι. Να ένα όπλο που θα μπορούσε να λύσει κάποια προβλήματα στη Μέση Ανατολή. Αυτή η δέσμη έχει ως στόχο να τυφλώσει μία ομάδα διαδηλωτών που βρίσκεται σε απόσταση 60 μέτρων. Εκτός από να τυφλώσει τα πρόσωπα που στοχεύει, το λέιζερ
προκαλεί ναυτία και, κύριο προσόν πώλησης, τους κάνει να θέλουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να σταματήσουν τις μάχες χωρίς να χυθεί σταγόνα αίματος. Και γυαλιά ηλίου η μάσκα του σκι δεν θα αλλάξουν το αποτέλεσμα! Αυτό το προϊόν θα πρέπει να εγκριθεί από μια ομάδα γιατρών σχετικά με τη μη επικινδυνότητα του όπλου.

Δεν είναι λιγότερο από 90 διεθνείς εταιρείες που έδωσαν ραντεβού, πριν από λίγες ημέρες στο Τελ Αβίβ, για να δείξουν και να ανακαλύψετε τις τελευταίες καινοτομίες στον τομέα της άμυνας και των συστημάτων προστασίας.

Παραδόξως ή όχι, η παγκόσμια ενεργειακή κρίση, η εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου, και ακόμη και η επιθυμία του φιλικού προς το περιβάλλον, δεν αναφέρεται στα φυλλάδια της ισραηλινής εταιρείας El-Hadeshe, η οποία ανέπτυξε ένα φορητό ηλιακό σύστημα πάνελ για την τροφοδότηση οπλικών συστημάτων. Το σύστημα ονομάζεται Σάμπρα 24 / 7 και η εταιρεία επιβεβαιώνει ότι έχει νόημα σε καταστάσεις όπου, εξαιτίας των προβλημάτων πρόσβασης, μαχών στην περιοχή, ή μιας φυσικής καταστροφής, δεν είναι δυνατόν να παραχθεί καύσιμο στους εκτοξευτές συστοιχιών πυραύλων που έχουν αναπτυχθεί εδώ και εκεί. Το σύστημα παράγει ηλιακή ενέργεια και την μεταδίδει στους πυραύλους αναχαίτισης πυραύλων και ρουκετών.

Στην αρένα της μάχης, η ισραηλινή εταιρία CAA προσφέρει μια ενδιαφέρουσα καινοτομία: ένα μετατροπέα πιστολιού σε τουφέκι σε δευτερόλεπτα, ακριβώς αυτό που ζητούσαν οι ειδικές δυνάμεις για πολλά χρόνια. Η μετατροπή επιτυγχάνεται μέσω ενός μοναδικού και κατοχυρωμένου με παγκόσμιο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας προσαρμογέα. Με αυτή τη μεταμόρφωση, το «πιστόλι-ντουφέκι» θα είναι σε θέση να πυροβολήσει μακρύτερα, με μεγαλύτερη ακρίβεια, και με αυξημένο ρυθμό. Το κιτ πωλείται με το τηλεσκοπικό σκόπευτρο του ...

Οι Ισραηλινοί στρατηγικοί θα μπορέσουν ίσως σύντομα να είναι σε θέση να απολαύσουν μια ενδιαφέρουσα καινοτομία για τα άρματα μάχης και οχήματα του στρατού, χάρη σε ένα σύστημα που βρίσκεται στη τελευταία φάση ανάπτυξης από την ισραηλινή εταιρία Eltics. Η «μαύρη αλεπού» (black fox ) είναι ένα σύστημα stealth προσαρμόσιμο σε οχήματα του στρατού που θα μετατρέψει ένα «στρατιωτικό στόχο» σε «δέντρο» στα ραντάρ του εχθρού. Επιπλέον, πέραν από τα ραντάρ, οι πύραυλοι εξοπλισμένοι με θερμική καθοδήγηση δεν θα μπορούν να ανιχνεύσουν την παρουσία αυτών των οχημάτων. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας εξηγεί ότι, «αντί άρματος μάχης, ο εχθρός βλέπει δέντρο». Αλλά, αν θέλει, αντί να δεί 20 τζιπ που καταφθάνουν, μπορεί να δείξει 20 άρματα μάχης που επιτίθενται στις θέσεις του. Μπορείτε να αλλάξετε και να χειραγωγήσετε οποιαδήποτε εικόνα με το κατοχυρωμένο εργαλείο μας. «Μέχρι στιγμής, 2,5 εκατ. δολάρια έχουν επενδυθεί σε αυτό το σύστημα της Eltics, ένα μεγάλο μέρος προερχόμενο από τα Kibbutz Kinneret. Το άλλο μέρος της χρηματοδότησης καταβάλλεται απευθείας από πρώην στρατηγούς του αμερικανικού στρατού!

Nathan Berdigo

Πηγή: JSSNews

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/11/isdef.html#.TreFgXITCjg

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Ισραήλ αποκαλύπτει τα νέα όπλα του στο σαλόνι ISDEF του Τελ Αβίβ."

Μέθοδοι προπαγάνδας κατά των εθνών. Έχουν εφαρμοσθεί ήδη στην Ελλάδα

Γράφει ο Ιωάννης Μπαλτζώης (ΥΠΤΓΟΣ εα – Διετέλεσε Ακόλουθος Άμυνας (ΑΚΑΜ) και Στρατιωτικός Ακόλουθος (ΣΑ) ΤΕΛ ΑΒΙΒ, στην Ελληνική πρεσβεία στο Ισραήλ)

H αποκάλυψη των μεθόδων και των τεχνικών της προπαγάνδας, η επί το πλέον εύηχο , των ψυχολογικών επιχειρήσεων σίγουρα εντυπωσιάζει άπαντες, ακόμη και ανθρώπων που έχουν μερική η αρκετή σχέση με το αντικείμενο. Ιδιαίτερα δε αν πρόκειται για χώρες μετρ του είδους, όπως συνήθως ήταν και είναι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, που έχουν ανάγκη των μεθόδων αυτών, αφενός για ¨αιτιολογήσουν¨ το καθεστώς που έχουν επιβάλλει στους λαούς, χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες φυσικά και αφετέρου με σκοπό να υπονομεύσουν τα κράτη-αντιπάλους των και να διαβρώσουν το φρόνημα και τις ηθικές αξίες των κατοίκων των κρατών αυτών.

Βέβαια ψυχολογικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούνται και από τις Ένοπλες Δυνάμεις μιας χώρας, φυσικά κατά την περίοδο των επιχειρήσεων και ιδιαίτερα στους κατοίκους της αντίπαλης εμπόλεμης χώρας, για τον έλεγχο του φρονήματος και την μείωση της αντίστασης και της θέλησης για συνέχιση του αγώνα. Για αυτό τον λόγο παρατηρούμε ότι κατά την διάρκεια πολεμικών συρράξεων να βομβαρδίζονται «κατά λάθος» και άμαχοι.

Είδαμε πολλά τέτοια περιστατικά με αποκορύφωμα τους τελευταίους βομβαρδισμούς στην Λιβύη. Τελευταία είδε το φως της δημοσιότητας μία συνέντευξη ενός ειδικού πράκτορα, υπεύθυνου σε θέματα προπαγάνδας, της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Η συνέντευξη δόθηκε πριν 25 χρόνια, αλλά όπως θα δούμε παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σε πολλά σημεία διαπιστώνουμε διάφορες ομοιότητες που έχουν σχέση με μας, με την πατρίδα και τα συμβαίνοντα γύρω μας σήμερα, ιδιαίτερα στη μεθοδολογία και τα εμφανή αποτελέσματα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Yuri Alexandrovich Bezmenov, ήταν γιός υψηλόβαθμου σοβιετικού αξιωματικού και γεννήθηκε το 1939 στην Μόσχα.

Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Novosti Press, ως ειδικός πράκτορας στην KGB ,αλλά και στο Κεντρικό Κομμουνιστικό Συμβούλιο, τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης. Εκπαιδεύτηκε και η ειδικότητα του ήταν η προπαγάνδα.

Λόγω διαφωνίας του με το σοβιετικό καθεστώς, τον Φεβρουάριο του 1970 διέφυγε στη Δύση και μάλιστα από την Αθήνα όπου είχε έρθει ως τουρίστας. Μετά την παραχώρηση ασύλου από την πρεσβεία των ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη χώρα αυτή,
Σε συνέντευξη που έδωσε το 1985, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαφωτιστική ανάλυση των τεχνικών προπαγάνδας που εφάρμοζαν οι σοβιετικοί την εποχή που υπηρετούσε στην KGB. Τεχνικές που μέσα από την συνέντευξη, διαπιστώνουμε έκπληκτοι ότι ομοιάζουν καταπληκτικά ή ότι έχουν εφαρμοστεί κατά γράμμα και για την προετοιμασία της δικής μας κρίσης, που βιώνουμε όλοι μας σήμερα .

Σκοπός των Σοβιετικών, κατά τον πράκτορα Bezmenov, ήταν η οικονομική αποσταθεροποίηση των ΗΠΑ, του κυρίου αντιπάλου και μεγάλου εχθρού τότε της ΕΣΣΔ.

Το ενδιαφέρον όμως, όπως βγαίνει από συνειρμούς με την σημερινή κατάσταση στην χώρα μας , μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι παρόμοιες τακτικές και μεθοδεύσειςφαίνεται να εφήρμοσαν και στην περίπτωση της Ελλάδος αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης, προφανώς κάποια άγνωστα, σκοτεινά και υπερεθνικά κέντρα αθέατης της παγκόσμιας εξουσίας.

Για να αντιληφθούμε περί τίνος πρόκειται παραθέτουμε μερικά χαρακτηριστικά σημεία της συνέντευξης, αναφορικά με την τεχνική αυτή του ψυχολογικού πολέμου μέσω χειρισμού των συνειδήσεων, που οι Σοβιετικοί έχουν ονομάσει προπαγάνδα , όπως παρακάτω:

Η κύρια δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών καλύπτει μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία, την οποία ονομάζουν ιδεολογική υπονόμευση.

· Βασικός στόχος της είναι ο ‘εχθρικός’ πληθυσμός να αλλάξει την αντίληψη που έχει για την πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό, ώστε κανείς να μην μπορεί να βγάλει λογικά συμπεράσματα για να προστατεύσει τον εαυτό του, τους δικούς του και την χώρα του

· Πρόκειται για μια πολύ αργή διαδικασία πλύσης εγκεφάλου η οποία χωρίζετε σε τέσσερα 4 στάδια :

Α. Το πρώτο από αυτά λέγεται ‘υπονόμευση του ηθικού’ και διαρκεί 15 με 20 χρόνια!! Αυτό θεωρήθηκε το ελάχιστο απαιτούμενο διάστημα για να εκπαιδευθεί μια τουλάχιστον γενιά νέων (μαθητών), ώστε να στραφεί εναντίον της επικρατούσας τοπικής νοοτροπίας και ιδεολογίας της πατρίδος.

Μετά την εν λόγω υπονόμευση, το άτομο δεν επηρεάζεται πλέον από την επαφή με γεγονότα, που αφορούν πραγματικές καταστάσεις. Καθίσταται ανίκανο να διακρίνει την πραγματική πληροφορία, έστω και μετά από καταιγισμό αυθεντικών
αποδείξεων και ντοκουμέντων, σε φωτογραφίες ή βίντεο!!! Κάτι μας θυμίζει και σε μας αυτή αργή διαδικασία τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

Β. Το 2ο στάδιο λέγεται ‘Αποσταθεροποίηση’ και διαρκεί 2 με 5 χρόνια. Εδώ ο στόχος είναι η Οικονομία, οι Διεθνείς Σχέσεις και τα Αμυντικά Συστήματα. Στο στάδιο αυτό, η αποσταθεροποίηση επέρχεται μέσα από την επιρροή και την επίδραση των Μαρξιστικών – Λενινιστικών θεωριών της τότε ΕΣΣΔ (εν προκειμένω αναφέρεται στις ΗΠΑ ως στόχο !), καθώς και διαφόρων ¨προοδευτικών¨ και προχωρημένων αντιλήψεων για πολλά και διάφορα θέματα. Εδώ η μνήμη μας είναι ισχυρότερη και θυμόμαστε πολλά που συνέβησαν στην χώρα μας τελευταίως.

Γ. Το 3ο στάδιο είναι η Κρίση η οποία επέρχεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. (αναφέρεται στις ΗΠΑ του 1985 όπου η κρίση επήλθε μέσα σε 6 μόλις εβδομάδες) ! Στην Ελλάδα, όλοι θυμόμαστε πλέον ότι η οικονομική κρίση επήλθε σε διάστημα λίγων μηνών , εντός του 2010.

Δ. Το 4ο στάδιο λέγεται ‘Εξομάλυνση’ με απροσδιόριστη διάρκεια, όπου επιβάλλονται δυσβάστακτα και καταδυναστευτικά μέτρα, με σκοπό την δήθεν επαναφορά στο κανονικό επίπεδο ποιότητας ζωής, αλλά με πραγματικό στόχο την απόλυτη οικονομική υποδούλωση της χώρας και των κατοίκων της. Έχετε καμιά αμφιβολία ότι το στάδιο αυτό μας αφορά, αφού το βιώνουμε και μάλιστα με δυσβάσταχτο και απαξιωτικό τρόπο, χάνοντας εκτός από την αξιοπρέπειά μας και την υπερηφάνειά μας και την εθνική μας κυριαρχία, το χειρότερο όλων;

Έχει σημασία να παρατηρήσουμε ότι η συνέντευξη αυτή, αν και δίδεται πριν από 25 ολόκληρα χρόνια, μοιάζει να αναφέρεται σε καταστάσεις που βιώσαμε και βιώνουμε και εμείς και άλλες χώρες, τόσο στην Ευρώπη, όσο και αλλού στον κόσμο. Και φυσικά όταν η χώρα ολοκληρώσει το 3^ο στάδιο, τότε το 4^ο στάδιο φαίνεται αναπόφευκτο για την χώρα αυτή, και οι προσπάθειες που κάνει η κυβέρνηση της χώρας αυτής είναι τρομακτικά δύσκολες και πολλές φορές ανεπιτυχείς.

Επίσης ενδιαφέρον έχει στο τέλος της συνέντευξης, όπου ο πρώην πράκτορας επισημαίνει πως όλοι αυτοί οι φορείς των αριστερών ιδεολογιών στις ΗΠΑ, των ανθρωπιστικών ιδεών του πανεπιστημιακού κατεστημένου και οι ‘προστάτες’ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μια τέτοια διαδικασία, καθίστανται ακούσια όργανα της υπονόμευσης, που αναφέρεται στο 1ο στάδιο, (έπαιξαν άθελα τους δηλαδή, το παιχνίδι των Σοβιετικών), με μοναδικό σκοπό από πλευράς του ‘επιτιθεμένου’ την αποσταθεροποίηση του κράτους αυτού, δηλαδή των ΗΠΑ. Σας θυμίζει τίποτε αυτό, σε σχέση με την στάση ορισμένων Ελληνικών κομμάτων ή φορέων ή Οργανώσεων, ή πνευματικών ταγών, σε παρόμοια θέματα τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας; Είναι προφανές ότι όλοι αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα, ενθυμούμαστε γεγονότα πρόσφατα και παλαιότερα (π.χ. περίπτωση κατάληψη της Νομικής από λαθρομετανάστες κλπ.) και δεν θα ήθελα να γίνω αναλυτικότερος η πιο συγκεκριμένος.

Αν και ο επηρεασμός ενός αποσκιρτήσαντος κατασκόπου θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος από τη χώρα που τον φιλοξένησε -με ότι αυτό συνεπάγεται-, μοναδική για μας σημασία έχει η μεγάλη ομοιότητα των λεγομένων του σε καταστάσεις που βιώσαμε και βιώνουμε όλοι εδώ στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια και το σπουδαιότερο με τα τελευταία τραγικά γεγονότα , πολιτικά , οικονομικά, κοινωνικά, ηθικών αξιών και άλλων ακόμη, που συμβαίνουν στη χώρα μας σήμερα. Και διερωτώμεθα αν όλα αυτά είναι τυχαία καθώς διαπιστώνουμε ότι η μεθοδολογία είναι ίδια, η υπάρχει όντως ένα διεθνές κέντρο σκοτεινών αποφάσεων, που στοχοποιούν χώρες, έθνη, κοινωνίες, ποιοι είναι και τι συμφέροντα υπηρετούν, που κατά την άποψή μας είναι κατά βάση οικονομικά.

Εκτός των ποικίλων άλλων παραλληλισμών με την δική μας Κρίση (οικονομική, πολιτική, κοινωνική και αξιών), οι ομοιότητες με την ασύμμετρη ‘ανθρωπιστική’ υστερία υπέρ των λαθρομεταναστών και διαφόρων άλλων παρεμφερών θεμάτων, που βιώσαμε και βιώνουμε ακόμη και διαπιστώσαμε ιδίως τα τελευταία χρόνια, οι ομοιότητες λοιπόν είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Και το τελικό ερώτημα που προκύπτει με όλα αυτά είναι: Καλά τότε ήταν οι Σοβιετικοί που σχεδίασαν τις μεθόδους αυτούς κατά των ΗΠΑ। Τώρα ποιά είναι αυτά τα σκοτεινά κέντρα, ποιοικαι γιατί τα σχεδίασαν και τα υλοποιούν, έχουν Έλληνες συνεργάτες εκούσιους ή ακούσιους, σε τι αποβλέπουν και γιατί η πατρίδα μας (πέραν των δικών μας ευθυνών) έγινε ο υπ’ αριθμόν 1 οικονομικά και όχι μόνο, παγκόσμιος στόχος; Τι αμαρτίες πληρώνουμε και για πόσο ακόμη;

ΠΗΓΕΣ

http://www.analystsforchange.org/

http://gdailynews।wordpress.com/2011/11/06/%ce%bc%ce%ad%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ac%ce%bd%ce%b4%ce%b1%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%cf%8e%ce%bd-%ce%ad%cf%87/#more-29573

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μέθοδοι προπαγάνδας κατά των εθνών. Έχουν εφαρμοσθεί ήδη στην Ελλάδα"

Ευρώ ή εθνικό νόμισμα…μύθοι και πραγματικότητες με πολύ απλά λόγια

Ευρώ ή εθνικό νόμισμα (δραχμή),

με απλά λόγια.

ΕΝΑ ΑΠΤΟ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΛΟΓΩ ΕΝΤΑΞΗΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ

Πριν 10 χρόνια η Ελλάδα είχε το εθνικό της νόμισμα. Οι συναλλαγές γίνονταν ομαλά και ο κόσμος εισέπραττε τις συντάξεις και τους μισθούς του, η δε αποδοτικότητα στην πληρωμή φόρων είχε ξεπεράσει το 92% των βεβαιωμένων φόρων.

Ξαφνικά μέσα σε λίγες μέρες η κοινωνία μας είδε τη μικρή φιάλη εμφιαλωμένου νερού από 50 δραχμές να πηγαίνει στα 50 λεπτά. Αυτό μεταφράζεται σε υπερπληθωρισμό 340% σε σχέση με την αρχική ισοτιμία μετατροπής μέσα σε μια ημέρα, ή με άλλα λόγια η πραγματική ισοτιμία μετατροπής για το λαϊκό εισόδημα ήταν στην πραγματικότητα περίπου 1 ευρώ προς 1.000 δρχ. αντί για 1 ευρώ προς 340,75 δρχ.

Για παράδειγμα ένας μέσος μισθός των 200.000 δρχ του 1997 με 25 ημέρες εργασίας ή με 8.000 δρχ ημερομίσθιο, αγόραζε 10 λίτρα βενζίνη με 160 δρχ το λίτρο δηλαδή 1.600 δρχ., ένα πακέτο τσιγάρα 350 δρχ και μια μερίδα φαγητό σε εστιατόριο προς 1.000 δρχ. Σύνολο 2.950 δρχ. Περίσσευαν 5.050 δρχ για αποταμίευση, επένδυση, διασκέδαση κλπ.

Σήμερα ένας εργαζόμενος με 750 ευρω που θεωρείται και καλός παίρνει 30 ευρώ ημερησίως. Από αυτά δίνει για 10 λιτρα βενζίνη από 1.6 ευρώ το λίτρο16 ευρώ, για ένα πακέτο τσιγάρα 4.20 ευρώ και για μια μερίδα φαγητό 8 ευρώ. Σύνολο 28.20 ευρώ τα οποία αντιστοιχούν στα 2.950 δρχ του 1997. Τι περισσεύει; Μόλις 1.80 ευρώ. Δηλαδή η μείωση στο ποσόν αποταμίευσης ή και για κατανάλωση σε άλλα είδη με βάση την αρχική ισοτιμία ένταξης στο ευρώ είναι τερατώδης, 823%. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο πονηροί είναι αυτοί που εντέχνως μας έχωσαν στο ευρώ και πόση μείωση υπέστησαν οι πραγματικοί μισθοί; Η μείωση αυτή στην αγοραστική αξία του εισοδήματός μας, όπως λέγεται, είναι τρομακτική. Μετά από 15 χρόνια και ονομαστική αύξηση στο μισθό του παραδείγματος, αυτός υπέστη πραγματική μείωση 326%, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας το έχασε από την πρώτη στιγμή ένταξης στο ευρώ και όλα αυτά τα χρόνια της υποτιθέμενης ευμάρειας, την οποία τώρα δεν πρέπει να χάσουμε, προσπαθούσε να ανακτήσει, αλλά κατάφερε μόνο κατά 27%.

ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ ΑΝ ΒΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΥΙΟΘΕΤΗΣΟΥΜΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

Χαρούπια και αγκωνάρια τρώγαμε πριν μπούμε στο ευρώ (δηλαδή μέχρι το 2002); Τη δεκαετία του 70, του 80 και του 90; Ακόμα και πιο πίσω, το 50 και το 60, πέτρες τρώγανε οι Έλληνες; Γιατί δεν ρωτάτε τους πατεράδες και τους παπούδες σας όσοι δεν γνωρίζετε τι γινόταν τις περιόδους που αναφέραμε; Όσοι πάλι τα ζήσατε, γιατί δεν λέτε την αλήθεια στον λαό παρά τον τρομοκρατείτε;

Μπορεί το κόστος δανεισμού να γίνει δυσβάσταχτο αλλά μήπως δεν είναι σήμερα; H δεν θα είναι για τα επόμενα τουλάχιστον 20 χρόνια με το Ευρώ; Αντί λοιπόν κάποιοι να καταστροφολογούν, θα έπρεπε να βγουν τίμια και να εξηγήσουν στον κόσμο πως με το ευρώ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ, απλά παράταση της χρεωκοπίας! Αντίθετα με τη δραχμούλα, θα υπάρξει περιόδος προσαρμογής – ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΠΕΙΝΑΣ, ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ – και θα γίνει πραγματική επανεκίννηση της Οικονομίας! Θα ξαναθυμηθούν επιτέλους οι Έλληνες να παράγουν μόνοι τους ό,τι τους χρειάζεται, τουλάχιστον για τη διαβίωσή τους! Ναι, θα στερηθούμε τα γερμανικά αυτοκίνητα, τα αμερικάνικα ηλεκτρονικά κι ένα σωρό άλλα “απαραίτητα” προϊόντα: ΟΜΩΣ, ΝΑ ΦΑΜΕ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ!

Φυσικά, απαραίτητη προυπόθεση για να γίνει ομαλή επιστροφή στη δραχμή είναι ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, που θα προστατέψει τον λαό από τους κερδοσκόπους και τους μαυραγορίτες!

Αυτή λοιπόν είναι η αλήθεια και δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότερος κόσμος, παρά την ανελέητη τρομοκρατία των τραπεζικών Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, ζητάει επιστροφή στη δραχμή!

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΦΤΩΧΟΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΟΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΙΜΩΣ ΣΚΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΦΤΩΧΟΙ!

Ξυπνάτε λοιπόν μην παραμυθιάζεστε άλλο απο τις αερολογίες τους

ΠΗΓΗ
http://dimtris-kypriotis।blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ευρώ ή εθνικό νόμισμα…μύθοι και πραγματικότητες με πολύ απλά λόγια"

Η Ιστορία της μαριονέτας από την Αρχαιότητα ως τον 19ο αιώνα

Η τέχνη της Μαριονέτας γεννήθηκε στην Ελλάδα, περίπου τον 5ο αι. π.Χ. με την ονομασία "Αγάλματα - Νευρόσπαστα" (σπαστά νεύρα). Το 422 π.Χ. ο πλούσιος Καλλίας παρέθεσε δείπνο και επειδή αγαπούσε να επιδεικνύει τον πλούτο του, εβεβαιώθη ότι ένα περίτεχνα στρωμένο τραπέζι, το άφθονο κρασί και οι ωραίες γυναίκες δεν θα έλειπαν από το γλέντι. Αλλά το μεγάλο γεγονός του απογεύματος ήταν η παράσταση ``άφωνος΄΄ (παντομίμα) και ενός θεάτρου Νευροσπάστων.
Τα Νευρόσπαστα και οι θεατρικές παραστάσεις ήταν της ΄΄μόδας΄΄ μεταξύ των Ελλήνων όπως τουλάχιστον αναφέρεται από τους Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς. Για πολλούς το θέατρο νευροσπάστων ήταν το σύμβολο της ανθρώπινης μοίρας. Επιφανείς κλασικοί συγγραφείς, φιλόσοφοι, θεολόγοι και επιστήμονες, όπως ο Πλάτων, ο Μάρκος Αυρήλιος, ο Κλεμέντιος ο Αλεξανδρινός, ο Ευσέβιος, ο Επίκτητος, ο Φίλωνας και άλλοι κάνουν συχνές περιγραφές για τις μαριονέτες και τον τρόπο που κινούνταν χρησιμοποιώντας τη λέξη ΄΄νευρόσπαστον΄΄ συνώνυμη της λατινικής λέξης marionette.

Ο Πλάτων στο βιβλίο του "Οι Νόμοι" κάνει αναφορά στις μαριονέτες λέγοντας: "Ας υποθέσουμε ότι ο καθένας από εμάς είναι μια κινούμενη φιγούρα (νευρόσπαστο) που βρίσκεται στα χέρια των Θεών για τη δική τους διασκέδαση ή επειδή είχαν ένα σοβαρό σκοπό για μας για τον οποίο δε γνωρίζουμε τίποτα. Οι παρορμήσεις που μας κινούν μοιάζουν με κλωστές που τις τραβούν οι θεοί από διάφορες κατευθύνσεις …"
Ο Αριστοτέλης στο σύγγραμμα "Τα Πολιτικά" αναφέρεται στα αγάλματα του Δαίδαλου που είχαν τη μοναδική ιδιότητα στην αγαλματοποιία να έχουν την ικανότητα να κινούνται από μόνα τους.
Ο Οράτιος, ο σατυρικός Πέρσιος Φλάκος, και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος αμφιβάλουν για την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου συγκρίνοντας τον με νευρόσπαστο. Οι Ελληνικές μαριονέτες κατασκευάζονταν από τερακότα (ψημένο χώμα - πηλός), κερί, ελεφαντόδοντο ή ξύλο. Οι εξαιρετικές κατασκευές ήταν από ασήμι.
Μια αρχαία Ελληνική κούκλα αποτέλεσε και την πηγή έμπνευσης για τη γέννηση του Φοίβου και της Αθηνάς, των δυο Μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Το πρωτότυπο αγαλματίδιο είναι μια κούκλα κωδονόσχημη και φτιαγμένη από τερακότα (πηλό). Τα πόδια της, συνδέονται με σύρμα με τον καλυμμένο από χιτώνα κορμό της με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι κινητά θυμίζοντας τις σύγχρονες μαριονέτες. Στην αρχαία Ελλάδα οι κούκλες αυτές, γνωστές και ως "νευρόσπαστα", δεν ήταν απλώς παιδικά παιχνίδια αλλά έπαιζαν ρόλο και στη ζωή των ενηλίκων με λατρευτικές και άλλες χρήσεις, όπως διαφαίνεται από τα θρησκευτικά σύμβολα που εμφανίζονται σ' αυτές. Τέτοιες αναφορές συναντάμε ακόμη από τις ημέρες του Όμηρου και του Ησιόδου.
Σήμερα, μια τέτοια κούκλα από τερακότα φιλοξενείται στο Ελληνικό Αρχαιολογικό μουσείο, ενώ αντίστοιχες υπάρχουν στο Λούβρο και στα μουσεία της Βοστόνης και του Βερολίνου.
Με τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία η τέχνη των νευροσπάστων μεταφέρεται στη Ρώμη και σ΄ όλη την Ευρώπη. Οι Ρωμαίοι είχανε πολλά ονόματα για τις μαριονέτες : pupae, sigillae, imagunculae, homunculi.
Το 12ο αι. μ.Χ. συναντούμε τον πρώτο γνωστό μαριονετίστα στην ιστορία της τέχνης τον Πορθείνο, με αναφορά του γιατρού του Αθηναίου στο βιβλίο του Δεινοσοφιστής ο οποίος επιπλήττει τους Αθηναίους που επέτρεψαν σε ένα μαριονετίστα να χρησιμοποιήσει τη σκηνή του θεάτρου του Διονύσου εκεί που έπαιξαν ο Ευριπίδης και οι άλλοι δραματικοί. Ο Αρχιεπίσκοπος Ευστάθιος της Θεσσαλονίκης στο βιβλίο του Σχολιασμός της Ιλιάδος περιγράφει τον Πορθείνο "διάσημο σε όλη τη χώρα".
Λίγο νωρίτερα από το 1600 τουλάχιστον δώδεκα θέατρα μαριονέτων υπήρχαν στο Λονδίνο. Οι καλλιτέχνες περιόδευαν σε όλη την Αγγλία και έδιναν παραστάσεις σε πανηγύρια και σε πύργους ευγενών. Αυτές οι παραστάσεις πρέπει να είχαν εντυπωσιάσει αρκετά και τον Σαίξπηρ. Συχνά τις αναφέρει και μάλιστα σε ένα σημείο ο Αμλετ εκφράζει την επιθυμία να παρουσιάσει θέατρο μαριονέτας.
Αξιόπιστη πληροφορία για τις παραστάσεις στη Γαλλία επιστέφει μόνο στο τελευταίο τέταρτο του 17ου αι. Το θέατρο του Fanchon Brioche έδωσε παράσταση στη βασιλική αυλή και δημιούργησε τεράστιο ενθουσιασμό μεταξύ των αριστοκρατών θεατών. Προσεκλήθη μάλιστα να επαναλάβει την παράσταση του στην αυλή, αντί 20 λιρών ημερησίως Ο ανιψιός του Brioche ήταν λιγότερο τυχερός. Σε μια περιοδεία του στη Soletta οι κούκλες που παρουσίαζε φαινόντουσαν τόσο ζωντανές, που τον θεώρησαν μάγο. Σώθηκε μάλιστα κυνηγημένος, την τελευταία στιγμή. Οι παραστάσεις που προσέλκυαν πολύ κόσμο, δίνονταν στο θέατρο Des Bamboches που ιδρύθηκε το 1777 στο Παρίσι αλλά η πρόοδος του προξένησε φθόνο μεταξύ των ηθοποιών του ζωντανού θεάτρου που εβλάβησαν από το νέο ανταγωνισμό και κατά τα τέλη του 17ου αι. το θέατρο υποχρεώθηκε να μετακινηθεί στα πανηγύρια των Παρισινών προαστίων. Οι καλλιτέχνες είχαν να αντιπαλέψουν και την Εκκλησία, η οποία θεωρούσε ότι η ηθικότης του Παρισινού λαού ετίθετο σε κίνδυνο από τις παραστάσεις. Έτσι στα μέσα του 18ου αι. χάνονται σιγά-σιγά τα θέατρα μαριονέτας από τη Γαλλία και μεταφέρονται στην Αυστρία, Ιταλία, Γερμανία και αργότερα σε όλη την Ευρώπη...

Πηγή

www.marionette.gr

http://www.istorikathemata.com/2011/11/19.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ιστορία της μαριονέτας από την Αρχαιότητα ως τον 19ο αιώνα"

ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! ΕΙΝΑΙ ΤΟΞΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ!

ΘΑ ΔΕΙΞΕΤΕ ΕΣΤΩ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΣΤΙΓΜΗ,

ΙΧΝΟΣ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑΣ;

Ή μήπως θα σκλαβώσετε τον ελληνικό λαό; Θα πείτε επιτέλους έστω και την ύστατη στιγμή ένα ΟΧΙ στην Μέρκελ και τις ύαινες της Ευρώπης και Αμερικής;

Το ευρώ είναι ήδη τοξικό νόμισμα που κατατρώγει τις σάρκες των αδύναμων οικονομικά χωρών και των λαών της.

Τα κράτη της νότιας Ευρώπης με πρώτη την Ελλάδα, θα καταστούν προτεκτοράτα της Γερμανίας και Αμερικής.

Το ευρώ πλέον χρησιμοποιείται από την Γερμανία ως όπλο εξόντωσης των λαών και οικονομικής κατάκτησης των ασθενέστερων οικονομικά χωρών.

Η Ελλάδα έχει μπει πρώτη στο στόχαστρο της Γερμανίας και Αμερικής διότι έχει τεράστιο φυσικό παραγωγικό πλούτο και αξιοποιήσιμες πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Γι' αυτό τον λόγο η πρεμούρα της Μέρκελ να υπογραφεί εδώ και τώρα η τελευταία δανειακή σύμβαση που καθιστά την Ελλάδα προτεκτοράτο της, με την δημόσια περιουσία να παραδίδεται στα χέρια της.

Ο δε ελληνικός λαός εξαθλιώνεται για να μετατραπεί σε φθηνό εργατικό εργαλείο στα εν Ελλάδι εργοστάσια της Γερμανίας! Γι'αυτό τον λόγο η Μέρκελ εκβιάζει ότι δεν θα πάρουμε άλλη δόση δανείου. Γι' αυτό τον λόγο παραμένει στην εξουσία ο Παπανδρέου και δεν πάει σε εκλογές, θεωρώντας ...καταστροφή τις εκλογές. Και βεβαίως όλοι αυτοί εκφοβίζουν τον κόσμο ότι θα γυρίσουμε στη δραχμή!!!

Ενώ γνωρίζουν ότι το ευρώ είναι ήδη τοξικό νόμισμα που μολύνει ταχύτατα τις χώρες της Ευρώπης. Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και τώρα Ιταλία, καταρρέουν εξαιτίας του ευρώ!

Πείτε λοιπόν, ραγιάδες πολιτικοί της εξουσίας την αλήθεια στον λαό και πάψτε να τον παραμυθιάζετε με το ευρώ.

Εδώ και τώρα επιστροφή στην δραχμή.

Διαφορετικά θα ξεπουλήσετε την χώρα για μερικά ψωροευρώ και θα σκλαβώσετε τον λα.

Αναρτήθηκε από ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ
ΠΗΓΗ
http://dimtris-kypriotis।blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ! ΕΙΝΑΙ ΤΟΞΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ!"

Παρέλαβα κράτος και δεν θα παραδώσω, Παραγκούπολι

Καλό ταξίδι Τάσσο...

Το ιστορικό διάγγελμα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου για το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004.

Συμπατριώτισσες, Συμπατριώτες,
Αυτές της εξαιρετικής ιστορικής σημασίας συνθήκες, νιώθω υποχρέωσή μου να απευθυνθώ σ΄ εσάς: στον κυρίαρχο κυπριακό λαό. Κάθε λαός διαμορφώνει και γράφει τη δική του ιστορία. Άλλοτε με απελευθερωτικούς και κοινωνικούς αγώνες, άλλοτε με δημοκρατικές διαδικασίες διά της ψήφου του. Τώρα καλείται ο κυπριακός λαός, καλούμαστε ο καθένας χωριστά και συλλογικά, να γράψουμε την ιστορία του μέλλοντος της Κύπρου.
Η πατρίδα μας διέρχεται τις πιο δραματικές ώρες της μακραίωνης ιστορίας της. Ώρες καθοριστικές όχι μόνο για το παρόν και τη δική μας γενεά, αλλά και για το μέλλον και τις γενεές που θα έρθουν. Οι αποφάσεις που θα πάρουμε εμείς σήμερα, διαμορφώνουν...και καθορίζουν τις τύχες και τα πεπρωμένα και των επερχόμενων γενεών.
Είμαι πεπεισμένος ότι ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του τόπου, αλλά και η κάθε μιά και ο καθένας από σας, έχει πλήρη επίγνωση της σοβαρότητας της απόφασης που καλούμαστε να πάρουμε στο δημοψήφισμα της 24ης του Απρίλη, και ότι συμμερίζεστε το βάρος της ευθύνης που αναλαμβάνουμε με την ψήφο μας. Αυτή η απόφαση ανήκει αποκλειστικά και μόνο στον κυπριακό λαό. Ελπίζω οι ξένοι φίλοι μας να σεβαστούν το λαό και την Κυπριακή Δημοκρατία. Ελπίζω να κατανοήσουν ότι παρεμβάσεις και πιέσεις προσβάλλουν την αξιοπρέπεια του κυπριακού λαού, είναι αντίθετες προς ρητή πρόνοια του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και, τελικά, καταλήγουν αντιπαραγωγικές.
Η κρισιμότητα των αποφάσεων που καλούμαστε να πάρουμε συλλογικά, αλλά και ατομικά, δεν μας επιτρέπει να αποδυθούμε σε συναγωνισμό για το ποιός είναι περισσότερο ή λιγότερο πατριώτης. Όλοι έχουμε τον ίδιο στόχο και όλοι έχουμε την ίδια έγνοια για το μέλλον της πατρίδας μας.
Υπάρχουν διαφορές στις εκτιμήσεις, στην ανάλυση των περίπλοκων και, εν πολλοίς, δυσνόητων προνοιών του Σχεδίου Ανάν και των βραχυπρόθεσμων και μακροχρόνιων αποτελεσμάτων του. Καλώ όλους να λειτουργήσουμε σε πνεύμα αλληλοσεβασμού, χωρίς φανατισμό και προπηλακισμούς. Δεν πρόκειται για πολιτικές εκλογές όπου τα Κόμματα καταμετρούν τη δύναμή τους. Δεν θα αναμετρηθούν τα Κόμματα μεταξύ τους. Θα αναμετρηθούμε με την ιστορία.
Η διαφύλαξη λοιπόν της ενότητας μας είναι ύψιστο χρέος προς την πατρίδα μας. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, οφείλουμε να το σεβαστούμε και η επόμενη μέρα πρέπει να μας βρει μονοιασμένους και δυνατούς. Η Κύπρος θα μας χρειαστεί όλους. Δεν περισσεύει κανένας.
Σέβομαι και εκτιμώ κάθε καλόβουλη και ειλικρινή άποψη και προσπαθώ να την κρίνω με αντικειμενικότητα και να την σταθμίσω, χωρίς προκαταλήψεις, και ανεπηρέαστος από δογματισμούς ή συναισθηματική φόρτιση.
Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εκλεγμένος εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής κοινότητας φέρω το αυξημένο βάρος της ευθύνης της διεξαγωγής των διαπραγματεύσεων και το χρέος να δηλώσω δημόσια, με ειλικρίνεια και παρρησία τη δική μου αποτίμηση της κατάληξης και τη δική μου απόφαση. Χωρίς καμιά προσπάθεια επιβολής της δικής μου επιλογής και θέλησης αλλά ως καθοδήγηση και συνεκτίμηση από σας. Η τελική απόφαση ήταν πάντα και παραμένει δική σας. Η ετυμηγορία σας θα εκφραστεί στο δημοψήφισμα της 24ης του Απρίλη.
Από την ημέρα που επέστρεψα από τη Λουκέρνη, αφιέρωσα όλο μου το χρόνο για να μελετήσω με τους συνεργάτες μου και τους λειτουργούς του Κράτους το τελικό Σχέδιο Ανάν, σε όλες του τις πτυχές. Άκουσα απόψεις, εκτιμήσεις και αναλύσεις. Παρακολούθησα με προσοχή τον δημόσιο διάλογο που έχει αναπτυχθεί και τα επιχειρήματα που οι διάφορες πλευρές παρέθεσαν. Έχω ζητήσει και έλαβα γνωμοδοτήσεις ξένων διεθνολόγων και συνταγματολόγων πάνω σε συγκεκριμένες πτυχές και πρόνοιες του Σχεδίου. Αξιολόγησα τις δηλώσεις διεθνών παραγόντων με νηφαλιότητα, ψυχραιμία και αντικειμενικότητα. Αξιολόγησα τις εκτιμήσεις Ελλαδικών Κομμάτων και ξένων Κυβερνήσεων με τις οποίες επικοινώνησα. Αναμένω και θα μελετήσω με προσοχή τις τελικές αποφάσεις των πολιτικών Κομμάτων της Κύπρου, τα οποία σέβομαι και εκτιμώ για την προσφορά τους στον τόπο. Κριτήριο της αξιολόγησής μου ήταν ένα και μοναδικό: η εξυπηρέτηση των συμφερόντων και δικαιωμάτων του κυπριακού λαού στο σύνολό του, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Αυτό μου επιβάλλει η συνείδησή μου. Αυτό απαιτεί το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, στο οποίο με την ψήφο σας με εκλέξατε.

Ελληνικέ κυπριακέ λαέ,
Όταν πριν από ένα χρόνο ζήτησα την ψήφο σου, ανέλαβα τη δέσμευση ότι θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις, σε κάθε επίπεδο και από κάθε βήμα που προσφέρεται, για να πετύχω βελτιώσεις στην τότε εκδοχή του Σχεδίου Ανάν, με στόχο να καταστεί λειτουργικό και, άρα, βιώσιμο. Δεσμεύτηκα ότι οι απαιτήσεις μας για βελτιώσεις θα ήσαν εντός των παραμέτρων του Σχεδίου και δεν θα ανέτρεπαν τη γενική φιλοσοφία του Σχεδίου, ούτε θα ανέτρεπαν ουσιώδεις και βασικές πρόνοιές του ή συμβιβασμούς που είχαν συμφωνηθεί στις συνομιλίες που είχαν προηγηθεί της εκλογής μου.
Δεσμεύτηκα, ακόμη, ότι θα επεδίωκα λύση που θα διασφάλιζε τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων αλλά και των Τουρκοκυπρίων, στα πλαίσια μιας επανενωμένης Κύπρου.
Συνεπής στην πάγια πολιτική του Εθνικού Συμβουλίου, ότι η δική μας πλευρά επιδίωκε δικοινοτικές διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και ανταποκρινόμενος σε συνεχείς παραινέσεις της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, δεν έπαυσα να επιζητώ και να πιέζω για επανάληψη της πρωτοβουλίας του Γενικού Γραμματέα με βάση το Σχέδιο Ανάν και κάτω από τις προϋποθέσεις που είχαν συμφωνηθεί στο Εθνικό Συμβούλιο.
Τελικά, ο Γενικός Γραμματέας μας κάλεσε στη Νέα Υόρκη στις 10 Φεβρουαρίου του 2004, για να συμφωνήσουμε σε νέα διαδικασία διεξαγωγής των διαπραγματεύσεων, θέτοντας ως όρο για την ανάληψη νέας πρωτοβουλίας, την αποδοχή διαιτητικού ρόλου του Γενικού Γραμματέα.
Αν δεν ανταποκρινόμουν θετικά στην πρόσκληση του Γενικού Γραμματέα θα ενεργούσα αντίθετα με την πάγια πολιτική του Εθνικού Συμβουλίου και θα ήμουν ασυνεπής στην πάγια θέση μας ότι επιδιώκουμε λύση του προβλήματος με συνομιλίες υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.
Με τη σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων των, αριθμητικά, μεγαλύτερων πολιτικών δυνάμεων που με συνόδευσαν στη Νέα Υόρκη και με τη σύμφωνη γνώμη της τότε Κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης της Ελλάδας, δεχθήκαμε αυτή την αλλαγή της διαδικασίας. Προσωπικά, δέχθηκα αυτή τη νέα διαδικασία, εφόσον στη διαιτητική απόφαση του Γενικού Γραμματέα ο λαός της Κύπρου με την άμεση και προσωπική ψήφο του καθενός σε δημοψήφισμα, θα είχε τον τελευταίο λόγο.
Μετά από εκτίμηση της πλειοψηφίας του Εθνικού Συμβουλίου, ότι η από μέρους μας υποβολή μαξιμαλιστικών θέσεων θα οδηγούσε σε επικρίσεις κατά της πλευράς μας, υποβάλαμε συναινετικές προτάσεις που εξυπηρετούσαν και τις δύο Κοινότητες. Διατηρήσαμε το δικαίωμα να εγείρουμε πρόσθετα θέματα, σχετικά με το εδαφικό, τις περιουσίες και την επιστροφή των εκτοπισμένων, αν η Τουρκοκυπριακή πλευρά ήγειρε τέτοια θέματα. Όντως η Τουρκοκυπριακή πλευρά ήγειρε τέτοια θέματα και η δική μας πλευρά, με έγγραφα της, ήγειρε τις ανταπαιτήσεις της, τόσο στην εδαφική πτυχή όσο και για τα δικαιώματα εκτοπισμένων και περιουσιών.
Περιοριστήκαμε στον ελάχιστο αλλά πολύ σημαντικό στόχο: στην επανένωση της πατρίδας μας και του λαού μας. Επιδιώξαμε θεσμικές αλλαγές που, από τη μια, θα ενίσχυαν τη λειτουργικότητα της λύσης, και από την άλλη, θα δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για επανένωση θεσμών και λειτουργιών.
Η αρνητική στάση και οι μαξιμαλιστικές θέσεις της Τουρκικής πλευράς, αλλά και η ανοχή που τα Ηνωμένα Έθνη επέδειξαν για απαιτήσεις της εκτός των παραμέτρων του Σχεδίου Ανάν, δεν επέτρεψαν τη διεξαγωγή ουσιαστικών διαπραγματεύσεων, παρά τη δική μας καλή θέληση.
Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, ασκώντας τη διαιτητική αρμοδιότητα του, κατάρτισε το Πέμπτο Σχέδιο Ανάν, χωρίς να προϋπάρξει συμφωνία των μερών σε οποιοδήποτε από τα θέματα που είχαν εγερθεί στις διαπραγματεύσεις, στη Λευκωσία και στην Ελβετία.
Στο Πέμπτο Σχέδιο Ανάν, περιέχονται βελτιώσεις σε σύγκριση με το Τρίτο και Τέταρτο Σχέδιο Ανάν. Αυτές οι βελτιώσεις δεν ικανοποιούν τις ελάχιστες απαιτήσεις που είχαμε υποβάλει. Ούτε όσο αφορά τη λειτουργικότητα του Σχεδίου, ούτε όσο αφορά την ετοιμότητα εφαρμογής του από την επόμενη των δημοψηφισμάτων, ούτε όσο αφορά την ουσιαστική επανένωση της πατρίδας μας στο οικονομικό, δημοσιονομικό και νομισματικό τομέα.
Αυτή δεν είναι η ώρα ούτε η ευκαιρία να προβώ σε λεπτομερή ανάλυση του Σχεδίου Ανάν. Αυτό θα γίνει στις επόμενες μέρες και μέχρι τη διεξαγωγή των δημοψηφισμάτων.
Νομίζω, όμως, ότι είναι χρήσιμο να αναφερθώ, εν είδει παραδειγμάτων, σε μερικές πτυχές που φαίνεται να σας προβληματίζουν. Δεν θα επιχειρήσω ούτε «δαιμονοποίηση» ούτε εξωραϊσμό του Σχεδίου Ανάν. Δεν δέχομαι, όμως, τον ισχυρισμό ότι όποιος επισημαίνει αδυναμίες του Σχεδίου, αναγκαστικά, επιδίδεται σε παραπληροφόρηση ή ότι αυτό δεν είναι αντικειμενική ενημέρωση του λαού.
Οι προτάσεις μας για διασφάλιση της λειτουργικότητας δεν περιορίζονταν και δεν εξαντλούνταν στη σύνθεση του Προεδρικού Συμβουλίου ή στην ίδρυση και λειτουργία Πρωτόδικου Δικαστηρίου ή στη Συμφωνία Συνεργασίας για θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντίθετα, επεκτείνοντο και κάλυπταν και τους επτά τομείς των προτάσεών μας, δηλαδή, τη νομοθεσία, την Κεντρική Τράπεζα, την κοινή νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, τη σμίκρυνση των χρονικών περιόδων ανάκτησης περιουσίας, τη σμίκρυνση των μεταβατικών περιόδων, τη διοικητική διάρθρωση της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, την εκλογή των μελών των Κοινοβουλευτικών Οργάνων, τη νομοθεσία και τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων από διοικητικά όργανα, την εδαφική πτυχή, το θέμα των αγνοουμένων, το θέμα της Καρπασίας και άλλα. Θέλω να τονίσω εμφαντικά ότι όλες οι απαιτήσεις μας, που υποβλήθηκαν με πλήρη τεκμηρίωση, ήσαν εντός των παραμέτρων του Σχεδίου Ανάν και δεν αφαιρούσαν δικαιώματα που το Σχέδιο Ανάν παρείχε στους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας.
Αντίθετα, η Τουρκική πλευρά υπέβαλε 11 απαιτήσεις, που επηρεάζουν αρνητικά τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων και οι οποίες υιοθετούνται, όλες, στο τελικό κείμενο του Σχεδίου Ανάν.
Τώρα καλούμαστε να κρίνουμε κατά πόσο το τελικό Σχέδιο Ανάν ικανοποιεί τους ελάχιστους στόχους που έχουμε θέσει. Με αντικειμενικότητα και με αίσθημα ευθύνης καλούμαστε να κρίνουμε εάν επιτυγχάνεται η επανένωση της πατρίδας μας σε ένα ομόσπονδο κράτος που θα είναι λειτουργικό, βιώσιμο, θα διασφαλίζει τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και θα δημιουργεί συνθήκες ασφάλειας και οικονομικής ευημερίας τόσο για τους Ελληνοκύπριους όσο και για τους Τουρκοκύπριους.
Κατά πόσο οι πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν, όπως έχουν οριστικά διαμορφωθεί μας επιτρέπουν να μετέχουμε ενεργητικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να αξιοποιήσουμε τα οφέλη που θα προκύψουν.
Με πόνο ψυχής καταλήγω στη διαπίστωση ότι ακόμα και με την πιο ελαστική, την πιο επιεική κρίση, το τελικό Σχέδιο Ανάν δεν ικανοποιεί τους ελάχιστους στόχους που θέσαμε. Οι ουσιαστικότερες των προτάσεών μας δεν έγιναν αποδεκτές. Ακόμη και στις πρόνοιες που έχουν βελτιωθεί, διαπιστώνουμε λειτουργικές δυσκολίες, περίπλοκες διαδικασίες και επικίνδυνες ασάφειες.
Η πιο βασική και θεμελιώδης ανησυχία και αγωνία μου για το μέλλον της πατρίδας μας εστιάζεται στα εξής:
-Η Τουρκοκυπριακή κοινότητα αποκτά όλα τα βασικά αιτήματα που διεκδίκησε, από την πρώτη ημέρα εφαρμογής της λύσης. Για την ακρίβεια, εικοσιτέσσερις ώρες μετά τη διεξαγωγή των δημοψηφισμάτων.
-Παραμένει, ακόμη, αβέβαιο και ασαφές αν θα υπάρξει επικύρωση της Συνθήκης από το Τουρκικό Κοινοβούλιο, πριν τεθεί σε εφαρμογή η Ιδρυτική Συμφωνία.
-Αναγνωρίζεται η οντότητά της ως «νόμιμο συνιστών Κράτος». Διαγράφεται η εισβολή και η κατοχή. Οι κάτοχοι της Τουρκοκυπριακής υπηκοότητας γίνονται αποδεκτοί ως νόμιμοι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι Τουρκοκύπριοι εξασφαλίζουν ισότιμη συμμετοχή στη διοίκηση του νέου Ομοσπονδιακού Κράτους, με το καθεστώς των ισότιμων «συμπροέδρων» και ισότιμη και ισάριθμη συμμετοχή των εκπροσώπων του Τουρκοκυπριακού συνιστώντος Κράτους, στο Συμβούλιο, στην Επιτροπή και σε όλες τις ειδικές Επιτροπές και Όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αντίθετα, όλα και όσα προσδοκεί να αποκτήσει η Ελληνοκυπριακή κοινότητα, έστω και από μια κακή και οδυνηρή λύση, παραπέμπονται χωρίς εγγυήσεις στο μέλλον και εξαρτώνται από την καλή πίστη της Τουρκίας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει. Υπόκεινται ακόμη, στην προϋπόθεση ότι όλα θα λειτουργήσουν ομαλά.
Με λίγα λόγια «αγοράζουμε ελπίδα», με μόνο αντάλλαγμα και διασφάλιση την καλή θέληση της Τουρκικής πλευράς να τηρήσει τη συμφωνία.
Η επιστροφή των κατεχομένων δικών μας εδαφών θα γίνει σε περίοδο μεταξύ τρεισήμισι μηνών και τρεισήμισι χρόνων, από την υπογραφή της λύσης, χωρίς καμία εγγύηση ότι αυτό θα εφαρμοστεί. Η πρότασή μας όπως υπαχθούν τα εδάφη αυτά υπό τον έλεγχο της Ειρηνευτικής Δύναμης και όχι του τουρκικού στρατού, έχει απορριφθεί.
Η απόκτηση περιουσιών ή αποζημιώσεων το συντομότερο που θα γίνει, είναι σε περίοδο τριών χρόνων μετά την υπογραφή της λύσης και πέντε χρόνων ή, περισσότερων, κατά απόφαση του Συμβουλίου Περιουσιών, και μέσα από μια περίπλοκη διαδικασία με πολλές ασάφειες και δυσμενείς οικονομικές πρόνοιες για την πλευρά μας. Το κόστος των αποζημιώσεων θα κληθούν να καταβάλουν στο μεγαλύτερο του μέρος οι Ελληνοκύπριοι. Εγείρονται σοβαρά ερωτήματα αν το Ομοσπονδιακό Κράτος που θα εγγυηθεί το ένα τρίτο των αποζημιώσεων, θα έχει το τεκμήριο έγκυρου εγγυητή για να μην σημειωθεί πτώση στην αξία των ομολόγων, όπως έγινε με το Χρηματιστήριο. Το ίδιο ισχύει και για τον Οργανισμό δανειοδότησης με υποθήκη για απόκτηση των περιουσιών Ελληνοκυπρίων που δεν θα επιστραφούν από Τουρκοκύπριους.
Πρόσφατα έχει αναχθεί σε μεγάλο θέμα και παρουσιάζεται ως σημαντική παραχώρηση προς τους Ελληνοκύπριους η ευχέρεια απόκτησης δευτερεύουσας κατοικίας στο Τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος. Ασφαλώς αυτό το δικαίωμα, θα είχε μεγάλη σημασία, αν ήταν αυτόματο και γενικό.
Δυστυχώς οι πρόνοιες του σχετικού Συνταγματικού Νόμου και της Πράξης Προσαρμογής που θα εγκρίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθορίζουν ότι αυτό το δικαίωμα δεν είναι αυτόματο.
Αντίθετα, το Τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος έχει δικαίωμα και ευχέρεια, με δικό του νόμο, να ρυθμίζει και να περιορίζει αυτό το δικαίωμα για μια δεκαπενταετία ή μέχρις ότου το ακαθάριστο εθνικό προϊόν του Τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους φθάσει στο 85% του κατά κεφαλήν εισοδήματος του Ελληνοκυπριακού συνιστώντος κράτους.
Η επιστροφή των προσφύγων υπό Τουρκοκυπριακή διοίκηση προβλέπεται να γίνει με τέτοια χρονοδιαγράμματα και ποσοστώσεις που δεν δημιουργούν συνθήκες ασφάλειας, για να μπορέσουν με βεβαιότητα οι πρόσφυγες μας να ασκήσουν αυτό το δικαίωμα, και να έχουν βεβαιότητα ότι θα έχουν ασφάλεια ή ότι θα έχουν σχολεία για τα 3, 10 ή 20 παιδιά τους. Και δυστυχώς δεν αποκτούν όλοι οι πρόσφυγές μας το αναφαίρετο δικαίωμα της επιστροφής. Επιπλέον, οι Ελληνοκύπριοι που θα ζουν στο Τουρκοκυπριακό συνιστών Κράτος θα στερούνται των πολιτικών τους δικαιωμάτων και του δικαιώματος ψήφου για τη Γερουσία, κατά παράβαση κάθε δημοκρατικής αρχής.
Με το τελικό Σχέδιο Ανάν δεν ικανοποιήθηκαν οι Κύπριοι αλλά ικανοποιήθηκε απόλυτα η επιδίωξη της Τουρκίας να ελέγχει και να κηδεμονεύει την Κύπρο. Παραμένουν στην ουσία όλοι οι έποικοι, ενώ μετά από 19 χρόνια, εμφανής είναι η πιθανότητα της κατάργησης της παρέκκλισης του 5% Ελλήνων και Τούρκων υπηκόων που θα μπορούν να εγκατασταθούν στην Κύπρο, με ορατό τον κίνδυνο για νόμιμο μαζικό εποικισμό της Κύπρου από την Τουρκία. Διότι η συνέχιση της διασφάλισης του 5%, μετά τα 19 χρόνια, θα εξαρτάται από την έγκριση νόμου από το Προεδρικό Συμβούλιο, τη Βουλή και τη Γερουσία, όπου χρειάζεται και η συναίνεση των αντίστοιχων Τουρκοκυπριακών μελών αυτών των οργάνων.
Η παραμονή έστω και μικρού αριθμού τουρκικών στρατευμάτων μόνιμα στην Κύπρο, με διευρυμένα παρεμβατικά δικαιώματα στο Ελληνοκυπριακό κρατίδιο χωρίς εγγυητικούς μηχανισμούς, ενώ εμείς θα έχουμε διαλύσει την Εθνική Φρουρά, δημιουργεί συνθήκες ανασφάλειας για τους Ελληνοκυπρίους. Τόσο ο εποικισμός όσο και η συνεχής παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, δεν εξυπηρετεί βέβαια ούτε τους Ελληνοκύπριους ούτε τους Τουρκοκύπριους, παρά μόνο την Τουρκία.
Μέσα από προσεκτική μελέτη των οικονομικών πτυχών του Σχεδίου Ανάν, διαπιστώνουμε ότι είναι αμφίβολη η οικονομική βιωσιμότητά του. Η εφαρμογή των σχετικών προνοιών συνεπάγεται δυσβάστακτες οικονομικές επιπτώσεις για τους Ελληνοκύπριους, ενώ η όλη δομή του Σχεδίου θα οδηγήσει, αν όχι σε κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας, σίγουρα σε σοβαρή οικονομική κρίση και επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των Ελληνοκυπρίων που με τόσες θυσίες οικοδομήσαμε.
Οι λειτουργικές αδυναμίες του Σχεδίου θέτουν, μεταξύ άλλων, σε κίνδυνο την ομαλή δραστηριότητα και συμμετοχή της Κύπρου, με μια φωνή, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ με πολλές θυσίες οι Ελληνοκύπριοι κατέκτησαν την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πολύ εύκολα μπορεί να οδηγηθούμε σε «αδρανοποίηση» της ένταξης μέχρι την υιοθέτηση όλων των απαραίτητων ομοσπονδιακών και περιφερειακών νομοτυπικών μέτρων ή της απώλειας των ωφελημάτων της ένταξης ή της αντιμετώπισης εμποδίων στη συμμετοχή της Κύπρου στην ΟΝΕ και τους άλλους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Με άλλα λόγια, το Σχέδιο Ανάν δεν καταλύει την de facto διχοτόμηση, αλλά, αντίθετα τη νομιμοποιεί και την εμβαθύνει. Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι αν θέλουμε τη λύση και επανένωση της πατρίδας μας. Διότι σε αυτό το ερώτημα, η καθολική απάντηση είναι «ναι». Το πραγματικό ερώτημα είναι εάν το Σχέδιο Ανάν επιφέρει την επανένωση ή αν διαιωνίζει τη διαίρεση και, μάλιστα, με τη συγκατάθεση και υπογραφή μας.
Το Σχέδιο Ανάν, δεν οδηγεί στην επανένωση των δύο Κοινοτήτων αλλά αντίθετα προωθεί το μόνιμο διαχωρισμό με περιορισμούς στη διακίνηση, εγκατάσταση, στο δικαίωμα κτήσεως περιουσίας, στην άσκηση πολιτικών δικαιωμάτων και των άλλων χωριστικών στοιχείων του.
Ενώ η ενοποίηση της οικονομίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ενοποιητική δυναμική, με κοινούς οικονομικούς στόχους, κοινά οικονομικά προβλήματα, κοινούς αγώνες και ακόμη μελλοντικά οργάνωση των εργαζομένων σε κοινές συντεχνίες, κάτι που εξυπηρετούσε την Κύπρο, τελικά επιβλήθηκε χωριστή οικονομία. Δεν θα υπάρχει κοινή νομισματική, δημοσιονομική πολιτική και δεν θα επιτρέπονται επενδύσεις ελληνοκυπριακών επιχειρήσεων στο Τουρκοκυπριακό συνιστών Κράτος.
Ο στόχος της επανένωσης της πατρίδας μας και του λαού της, δεν επιτυγχάνεται. Με τη μετατροπή των διαιρετικών προνοιών του Σχεδίου σε πρωτογενές δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκλείπει ακόμη και η αμυδρή ελπίδα για εξέλιξη και βελτίωση μελλοντικά της λύσης. Ο στόχος της Τουρκοκυπριακής πλευράς για δύο λαούς, με δύο κράτη που θα ζουν χωριστά και απλά θα συνεργάζονται, επιτυγχάνεται απόλυτα.
Είναι σωστό ότι η διαδικασία διαπραγματεύσεων συνεπάγεται συμβιβασμούς. Μειώνοντας το χάσμα των διαφορετικών επιδιώξεων και των διαφορών. Μια διαδικασία «πάρε - δώσε».
Υπάρχουν πολλές πτυχές και πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν, για τις οποίες δεν είμαι ικανοποιημένος από τους συμβιβασμούς που επιβλήθηκαν, χωρίς κάν να προηγηθεί διαπραγμάτευση και με πλήρη παραγνώριση των δικών μας τεκμηριωμένων απαιτήσεων.
Δεν είμαι ικανοποιημένος, για παράδειγμα, από τη μείωση του αριθμού των εκτοπισμένων που θα επιστρέψουν.
Δεν είμαι ικανοποιημένος από τις ποιοτικές και ποσοστιαίες μειώσεις στα περιουσιακά δικαιώματα των νομίμων ιδιοκτητών περιουσιών στα κατεχόμενα.
Αυτά αποτελούν δυσμενέστερες πρόνοιες από αυτές που υπήρχαν στο Σχέδιο Ανάν 3 ή στο Σχέδιο Ανάν 4 που το Εθνικό Συμβούλιο έκρινε ότι δεν ήταν αποδεκτό ως λύση, αλλά μόνο ως βάση για διαπραγμάτευση, με στόχο τη βελτίωση αυτών των προνοιών. Τώρα αυτές οι πρόνοιες έχουν γίνει δυσμενέστερες για τους Ελληνοκύπριους.
Μας ζητούν να δεχθούμε αυτές τις πιο δυσμενείς προσαρμογές, μέσα στο πνεύμα του συμβιβασμού. Μας λένε ότι δεν μπορεί να προκύψει λύση, αν δεν γίνουν τέτοιοι οδυνηροί συμβιβασμοί, και ότι πρέπει να βρεθεί η μέση λύση.
Όμως, υπάρχουν θέματα αρχών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου η «μέση λύση» δεν συνιστά τη σωστή απάντηση. Η ολοφάνερη και σωστή αρχή δεν είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης να μοιραστεί την περιουσία του με τον παράνομο εισβολέα ή να διεκδικήσει αποζημιώσεις για την αποστέρηση της περιουσίας του, που, μάλιστα, σε τελευταία ανάλυση, θα τις καταβάλει ο ίδιος, αφού το ένα τρίτο των αποζημιώσεων θα το εγγυηθεί το Ομοσπονδιακό Κράτος, οι πόροι του οποίου θα προέρχονται κατά τα εννέα δέκατα από Ελληνοκύπριους και μόνο το ένα δέκατο από τους Τουρκοκύπριους.
Το Σχέδιο Ανάν προνοεί ότι, μετά τα 19 χρόνια ή μέχρι την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όποιο συμβεί πρώτο, οι κατοικούντες αντίστοιχα, σε κάθε ένα από τα δύο συνιστώντα Κράτη οι οποίοι δεν έχουν ως μητρική γλώσσα την επίσημη γλώσσα του άλλου συνιστώντος Κράτους, δεν μπορούν να υπερβαίνουν το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού εκείνου του συνιστώντος Κράτους. Δηλαδή οι ομιλούντες την ελληνική γλώσσα σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούν να υπερβαίνουν το 1/3 του συνολικού πληθυσμού του τουρκοκυπριακού κρατιδίου.
Αυτό αν και είναι θετικό, εν τούτοις αξίζει να αναφερθεί ότι στα προηγούμενα Σχέδια Ανάν δεν υπήρχε ούτε ο χρονικός ούτε ο ποσοστιαίος περιορισμός του ενός τρίτου, από τη στιγμή που η Τουρκία θα καθίστατο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρόσθετα, σύμφωνα με το Σχέδιο Ανάν, τώρα στο ένα τρίτο της έκτασης γης που θα μπορούν να αποκτήσουν οι Ελληνοκύπριοι στο Τουρκοκυπριακό συνιστών Κράτος (και, αντίστοιχα, οι Τουρκοκύπριοι στο Ελληνοκυπριακό συνιστών Κράτος) προστίθεται και το κριτήριο «της αξίας» του ενός τρίτου και η προϋπόθεση ότι από αυτό το ένα τρίτο, εξαιρούνται οι περιουσίες στις οποίες δικαιούται ο σημερινός Τουρκοκύπριος χρήστης.
Οι πιο σοβαρές ανησυχίες και προβληματισμοί μου για το Σχέδιο Ανάν, δεν εστιάζονται στους συμβιβασμούς που προτάθηκαν ή επιβλήθηκαν, που πολλοί κρίνουν ως άδικους για την πλευρά μας.
Άλλωστε, εδώ και πολύ χρόνο, έχω πει ότι η οποιαδήποτε λύση που θα εξευρεθεί κάτω από τη σκιά και τα τετελεσμένα της εισβολής και της παρουσίας 35,000 τουρκικού στρατού στην Κύπρο, δεν μπορούσε να είναι δίκαιη. Αυτό το τίμημα, είμαστε έτοιμοι να το καταβάλουμε προκειμένου να βρεθεί λύση στο Κυπριακό. Αν, όμως, δεν μπορούσε να είναι δίκαιη η λύση, έπρεπε να επιδιώξουμε να είναι τουλάχιστο λειτουργική ώστε να είναι βιώσιμη.
Χωρίς λειτουργικότητα, χωρίς αποτελεσματική διαδικασία για επίλυση των αδιεξόδων σε ένα καθεστώς όπου οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται με βάση ισοτιμίας, δηλαδή 50% με 50%, παρέχεται σε κάθε πλευρά η ευχέρεια και η δυνατότητα να δημιουργούν αδιέξοδα που θα οδηγούν σε παράλυση τις διοικητικές λειτουργίες του κράτους.
Μια παράλυση, που όταν συνεχίζεται, αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε διάλυση της κρατικής λειτουργίας, προτού κάν εφαρμοστεί η «νέα κατάσταση πραγμάτων», το νέο Κράτος.
Να θυμούμαστε πάντα, ότι εμείς δίνουμε από την επόμενη των δημοψηφισμάτων όλα και όσα επιδιώκει η Τουρκική πλευρά, και το Κράτος μας καταλύεται, ενώ εμείς θα αναμένουμε να εξασφαλίσουμε τα δικά μας ανταλλάγματα, όπως, επιστροφή εδαφών, περιουσίες και εγκατάσταση, στο μέλλον.
Από τριάμισι χρόνια για επιστροφή κατεχομένων εδαφών, σε πέντε χρόνια για την επανάκτηση περιουσίας ή αποζημίωσης για περιουσία στο Τουρκοκυπριακό συνιστών Κράτος και από τρία μέχρι 19 χρόνια για σταδιακή επιστροφή στο Τουρκοκυπριακό συνιστών Κράτος. Στο μεταξύ η Κυπριακή Δημοκρατία θα έχει εξαφανιστεί εικοσιτέσσερις ώρες μετά τα δημοψηφίσματα.
Οι σοβαρές ανησυχίες μου δεν είναι γι’ αυτά τα άδικα και αβέβαια.
Οι ανησυχίες μου εστιάζονται και οφείλονται στην αβεβαιότητα για τη νέα Κύπρο που θα προκύψει από αυτό το Σχέδιο Ανάν.
Από την ευχέρεια και τη δυνατότητα του νέου κράτους να εγκαθιδρυθεί και να λειτουργήσει. Από την ικανότητα του να διαδραματίσει το σωστό ρόλο του μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως εποικοδομητικό μέλος και όχι ως ενοχλητικός συνεταίρος. Από την ανησυχία μου αν το νέο καθεστώς θα μπορεί, λόγω των αδιεξόδων στη λήψη αποφάσεων, να έχει ρόλο και λόγο στα Ηνωμένα Έθνη και άλλα διεθνή βήματα.
Από την αγωνία μου αν η Κυβέρνηση του Ομοσπονδιακού κράτους, θα μπορεί να διασφαλίσει στους πολίτες του την οικονομική δυνατότητα και τις ευκαιρίες για ευημερία, ευμάρεια, ειρήνη και ασφάλεια σε ένα κράτος δικαίου, δημοκρατίας, συναίνεσης, που θα σέβεται και θα προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα του κάθε πολίτη.
Αντί αυτού, το Σχέδιο Ανάν, απαιτεί από μένα να απευθύνω επιστολή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με την οποία να ζητώ να καταστεί η Ιδρυτική Συμφωνία πρωτογενές Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι που να εμποδίζεται ο κάθε Κύπριος πολίτης να διεκδικήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα του από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ακόμη, απαιτεί, να απευθύνω άλλη επιστολή στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με την οποία να απαιτώ απόσυρση όλων των προσφυγών που πολίτες κατέθεσαν και εκκρεμούν σε αυτό το Δικαστήριο.
Δεν είναι δυνατό ούτε θεωρώ ότι μου είναι επιτρεπτό, ως θεματοφύλακας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κάθε πολίτη, να προβώ σε τέτοια ενέργεια που, στην ουσία, θα αφαιρεί από τον πολίτη το δικαίωμα να διεκδικήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα του που είναι κατοχυρωμένα με διεθνείς συνθήκες που έχει επικυρώσει η Κυπριακή Δημοκρατία.
Με την ίδια υπευθυνότητα που πρέπει να αξιολογήσουμε τους κινδύνους από την υιοθέτηση του Σχεδίου Ανάν, πρέπει να μελετήσουμε και τις πιθανές επιπτώσεις από την απόρριψή του. Δεν συμμερίζομαι τις υπερβολές και τους εκβιασμούς που οι υποστηρικτές του Σχεδίου προβάλλουν στο λαό. Πρέπει να είμαστε έντιμοι και ειλικρινείς έναντι του λαού.
Λογικά υποβάλλεται το ερώτημα, ποιές θα είναι οι συνέπειες αν ο λαός στο δημοψήφισμα ψηφίσει «όχι».
Αν ο κυρίαρχος λαός με την ψήφο του απορρίψει το Σχέδιο, σε μια βδομάδα η Κυπριακή Δημοκρατία θα καταστεί πλήρες και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα πετύχουμε ένα στρατηγικό στόχο που από κοινού θέσαμε για να αναβαθμίσουμε και να θωρακίσουμε πολιτικά την Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι δογματισμός και υποδηλώνει άγνοια των κανόνων της διεθνούς πολιτικής, η άποψη ότι αυτή θα είναι η τελευταία πρωτοβουλία για λύση του Κυπριακού. Οι βασικοί παράμετροι που επέφεραν αυτή την πρωτοβουλία θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά την 25η Απριλίου. Η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι δεδομένη. Η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας επίσης θα συνεχιστεί και έτσι η Άγκυρα θα βρίσκεται υπό συνεχή αξιολόγηση για την υιοθέτηση και εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Το διεθνές ενδιαφέρον για εξομάλυνση και ειρήνευση της περιοχής μας θα συνεχίσει να υπάρχει.
Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για αναγνώριση του ψευδοκράτους, από χώρες που έχουν σημασία, όπως είναι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί αυτές, έχουν, ήδη, υπογράψει με την Κυπριακή Δημοκρατία τη Συνθήκη Ένταξης που απαγορεύει τέτοια αναγνώριση. Όσα δε λέγονται για διεθνή απομόνωση αποτελούν εκβιασμό άνευ περιεχομένου. Η Κύπρος θα είναι η μόνη χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με αναβαθμισμένο ρόλο αλλά και ευθύνες. Δεν θα επαναπαυθούμε, όμως, με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για την επίλυση του Κυπριακού. Η ιστορία δεν τελειώνει την 1η Μαϊου. Θα συνεχίσουμε να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες για λύση και να προωθούμε μέτρα στήριξης των συμπατριωτών μας Τουρκοκυπρίων.
Απευθυνόμενος στους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους, θέλω να υπογραμμίσω την πραγματική μας έγνοια για μια λύση που να εξυπηρετεί και τα δικά τους συμφέροντα. Ουδέποτε απέβλεψα σε φαλκίδευση ή στέρηση των δικαιωμάτων τους. Οι προτάσεις που κατέθεσα στις συνομιλίες και τα μέτρα στήριξής τους που εξήγγειλα πριν από ένα περίπου χρόνο, αποτελούν απτή απόδειξη. Αυτή μου η στάση πηγάζει από την ειλικρινή μου πεποίθηση, ότι ο σεβασμός της αξιοπρέπειας και των δικαιω-μάτων τους, η παραχώρηση σ΄ αυτούς ακόμη περισσοτέρων δικαιωμάτων για να νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια, η αναγνώριση και η ισοτιμία τους, η ισομερής πρόοδος και ευημερία τους, αποτελούν θεμελιακές προϋποθέσεις για την ειρήνη και την ομαλότητα στην Κύπρο. Γι΄ αυτό και θα αποτελούν μόνιμο στόχο της πολιτικής μας. Εμείς δεν έχουμε ένσταση, αντίθετα υποστηρίζουμε τις προσδοκίες της Τουρκίας για καθορισμό σύντομης ημερομηνίας έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Διότι μια Τουρκία που θα βρίσκεται στη διαδικασία ενταξιακών συνομιλιών, θα βρίσκεται κάτω από συνεχή πίεση, και δική μας, να αποδεικνύει συνεχώς ότι συμπεριφέρεται σύμφωνα με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είμαστε πάντα έτοιμοι για μετάλλαξη του σημερινού Κράτους σε Ομοσπονδία που θα διέπεται καθοριστικά από δημοκρατικές αρχές και από πλήρη σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Εγγύηση για την ειλικρίνεια αυτών των προσανατολισμών μας αποτελεί η ένταξή μας στον πολιτικό σύστημα και τις αρχές δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η εγγύηση καλύπτει αξιόπιστα και τους Τουρκοκυπρίους και τις ανάγκες ασφάλειας της Τουρκίας.
Εκείνο που ζητώ από τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους να κατανοήσουν είναι ότι, όσο δεν δέχομαι να καταπατηθούν τα δικά τους δικαιώματα και συμφέροντα, άλλο τόσο οφείλω να υπερασπιστώ τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων.
Τις πιθανές συνέπειες από την απόρριψη του Σχεδίου, πρέπει να τις αντιπαραθέσουμε με τους κινδύνους που εμπερικλείει το Σχέδιο Ανάν όπως τους προανέφερα. Θα πρέπει ακόμη να μας προβληματίσει το τίμημα που καλούμαστε να πληρώσουμε με την αποδοχή ενός Σχεδίου που αδικεί τον Κυπριακό Ελληνισμό και δεν παρέχει σοβαρά εχέγγυα λειτουργικότητας και βιωσιμότητας. Καλούμαστε να καταλύσουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, το μόνο έρεισμα ασφάλειας του λαού μας και εγγύηση της ιστορικής μας φυσιογνωμίας. Να καταλύσουμε την διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική μας οντότητα ακριβώς στη στιγμή που ενισχύεται η διεθνής πολιτική της βαρύτητα, με την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οφείλουμε να εκτιμήσουμε με σοβαρότητα τους κινδύνους από μια πιθανή κατάρρευση της νέας κατάστασης πραγμάτων, γιατί τα δεδομένα που θα δημιουργηθούν δεν θα είναι αναστρέψιμα. Κατάρρευση του Ομόσπονδου Κράτους θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σ΄ αυτό που όλοι θέλουμε να αποφύγουμε: στη διχοτόμηση μέσα από τη διεθνή αναγνώριση των δύο συνιστώντων Κρατών.

Ελληνικέ κυπριακέ λαέ,
Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας και εκλεγμένος εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής Κοινότητας, ανέλαβα τη βαριά ευθύνη της διεξαγωγής των διαπραγματεύσεων. Αισθάνομαι βαρύ το χρέος να δηλώσω δημόσια, με ειλικρίνεια και παρρησία τη δική μου αποτίμηση και τη δική μου απόφαση.
Ανέλαβα εξουσία, με εντολή όπως διαπραγματευθώ λύση του Κυπριακού προβλήματος βάσει του Σχεδίου Ανάν, όχι όμως και με εντολή να προσυπογράψω οποιαδήποτε λύση ήθελε προκύψει από τις διαπραγματεύσεις.
Εντολή συμμετοχής στη διακυβέρνηση της χώρας, βάσει του νέου Συντάγματος το οποίο θα προκύψει, δεν έχω, ούτε θα μπορούσε να μου είχε ανατεθεί τέτοια εντολή. Ούτε έχω εντολή να προσυπογράψω οποιοδήποτε νέο Σύνταγμα, το οποίο θα τεθεί προς κρίση από το λαό. Μόνο ο Πρόεδρος, στον οποίο ρητά παρέχεται εντολή να θέσει την προτεινόμενη μεταμόρφωση της Πολιτείας σε δημοψήφισμα, δικαιούται να προσυπογράψει το νέο Σύνταγμα, ως αντικείμενο κρίσης από το λαό. Πέραν τούτου, εντολή του λαού είναι απαραίτητη για την άσκηση της συμπροεδρίας στη διακυβέρνηση της χώρας με τους προτεινόμενους νέους θεσμούς.
Τα συναισθήματά μου δεν είναι διαφορετικά από τα δικά σας. Στην υπηρεσία σας έχω τάξει τον εαυτό μου και πριν αλλά ιδιαιτέρως από την ανάδειξή μου στην προεδρία της Κυπριακής Πολιτείας. Στόχος και γνώμονας της κάθε πράξης μου είναι το συμφέρον του λαού και τίποτε άλλο, με αφοσίωση και πλήρη ανάληψη των ευθυνών μου και με παρρησία λόγου και έργου. Η τελική απόφαση ήταν πάντα και παραμένει δική σας. Η ετυμηγορία σας θα εκφραστεί στο Δημοψήφισμα της 24ης του Απρίλη.
Συνεκτιμώντας όλα τα δεδομένα με ψυχραιμία και αντικειμενικότητα αλλά και με πλήρη συναίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών και το βάρος της ευθύνης που μου αναλογεί, λυπούμαι ειλικρινά, γιατί δεν μπορώ να αποδεχθώ και να υπογράψω το Σχέδιο Ανάν όπως, τελικά, διαμορφώθηκε.
Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,
Στις 24 Απριλίου θα τοποθετηθείτε με ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν. Θα αποφασίσετε για το παρόν και το μέλλον της Κύπρου. Για τη γενιά μας, αλλά και τις γενιές που θα έρθουν μετά από εμάς.

Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σας.

Είμαι βέβαιος ότι δεν σας αγγίζουν ψεύτικα διλήμματα.

Ότι δεν σας τρομάζουν απειλές για δήθεν διεθνή απομόνωση.

Ότι δεν σας πείθουν τα περί δήθεν τελευταίας ευκαιρίας.

Είμαι βέβαιος ότι εξακολουθούν να έχουν για σας νόημα οι ηθικές αρχές και αξίες του λαού μας, του πολιτισμού και του εθνικού ιστορικού μας βίου, τον οποίο θέλετε να συνεχίσουμε με ασφάλεια, δικαιοσύνη, ελευθερία και ειρήνη.

Ελληνικέ κυπριακέ λαέ,

Στη ζυγαριά του ΝΑΙ και του ΟΧΙ, πολύ βαρύτερες και πολύ πιο επαχθείς θα είναι οι συνέπειες του ΝΑΙ.

Σε καλώ να απορρίψεις το Σχέδιο Ανάν.

Σε καλώ να πείς στις 24 του Απρίλη ένα δυνατό ΟΧΙ.

Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου.

Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στην Ιστορία, στο παρόν και το μέλλον της Κύπρου και του λαού μας, σε καλώ να μην υποθηκεύσεις το μέλλον στην πολιτική βούληση της Τουρκίας. Να προασπιστείς την Κυπριακή Δημοκρατία, λέγοντας ΟΧΙ στη κατάλυσή της. Να συστρατευτείς για μια νέα πιο ελπιδοφόρα πορεία επανένωσης της πατρίδας μας μέσα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΠΗΓΗ
http://infognomonpolitics।blogspot.com/2008/12/blog-post_12.html#.TrU9VXITCjg

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Παρέλαβα κράτος και δεν θα παραδώσω, Παραγκούπολι"