ΤΟΥΡΚΙΑ : ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ...ΣΠΑΕΙ ΤΑΜΕΙΑ

(Οι Τούρκοι που σε αυτά τα θέματα είναι.. έτη φωτός μπροστά,μας βάζουν για μια ακόμη φορά τα γυαλιά!Εμείς ας μείνουμε με τα Gay pride και τους "Οθωμανικούς περιπάτους" των Μπουταροκαμίνηδων)

Το τουρκικό Μουσείο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας, μοναδικό στο είδος του στην Ευρώπη, προσελκύει έντονο τουριστικό ενδιαφέρον, ακόμη και όταν η τουριστική περίοδος έχει εκπνεύσει για το θέρετρο Μπόντρουμ (αρχαία Αλικαρνασσός). Μεγάλος μέρος των 300.000 ετησίως επισκεπτών έρχονται μάλιστα από την Κω, τη Λέρο, την Κάλυμνο, την Πάτμο και τη Ρόδο.

Στεγάζοντας χιλιάδες ιστορικά έργα τέχνης, ναυάγια και τεχνουργήματα, μεταξύ των οποίων οι θησαυροί της βασίλισσας Νεφερτίτης, το Μουσείο είναι μία από τις προσοδοφόρες ατραξιόν της τουριστικής βιομηχανίας της Τουρκίας. Ως ατραξιόν φαίνεται πως αντιμετωπίζεται και από τους ιθύνοντες της πολιτικής του, καθώς τους επισκέπτες υποδέχονται πολεμιστές και γενίτσαροι που κρατούν σπαθιά, πελέκεις και ασπίδες στην είσοδο του Κάστρου του Μπόντρουμ - μια υποδοχή που λέγεται ότι τους αιφνιδιάζει.

Φέτος, στις 13 αίθουσες του Μουσείου θα προστεθούν άλλες δύο. Οι δημοφιλέστερες από τις υπάρχουσες είναι η
αίθουσα της πριγκίπισσας από την Καρία και η αίθουσα του ναυαγίου του Ουλουμπουρούν, ηλικίαw 3.500 ετών.

«Το μουσείο βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος παγκόσμια γνωστών καναλιών που παρουσιάζουν ντοκιμαντέρ» λέει ο διευθυντής του μουσείου Erhan Özcan. «Σαράντα τηλεοπτικά κανάλια από 35 χώρες, μεταξύ των οποίων το National Geographic, το Japon NHK, το Discovery and History Channel, έχουν παρουσιάσει το μουσείο τα τελευταία τρία χρόνια. Χάρη σε αυτό το γεγονός, εκατομμύρια άνθρωποι ενδιαφέρονται να γνωρίσουν από κοντά το Μπόντρουμ και το μουσείο. Τα έσοδά μας, που προέρχονται από τους τουρίστες που επισκέπτονται το μουσείο, τα επενδύουμε για την προβολή - που έχει κόστος εκατομμύρια δολάρια. Αυτός είναι και ο λόγος που θα εγκαινιάσουμε τη Μυκηναϊκή Αίθουσα και την Αίθουσα των Νωπογραφιών της Κνίδου, για να επωφεληθούμε από τον πολιτιστικό τουρισμό, μέσα στους επόμενους μήνες».
ΠΗΓΗ
http://visaltis.blogspot.com/2011/11/blog-post_10.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟΥΡΚΙΑ : ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ...ΣΠΑΕΙ ΤΑΜΕΙΑ"

Με «Το ποιητικό αλφάβητο» του Καβάφη γιορτάζει ο ρουμανικός εκδοτικός οίκος «Ομόνοια» τα 20χρονά του

Με μια έκδοση 496 σελίδων, αφιερωμένη στον "παγκόσμιο πολίτη" Κωνσταντίνο Π. Καβάφη, γιορτάζει, φέτος, τα 20χρονά του ο Εκδοτικός Οίκος "Ομόνοια" της Ρουμανίας. Πρόκειται για την ανθολογία "Το ποιητικό αλφάβητο", που περιέχει 24 ποιήματα (όσα και τα γράμματα του ελληνικού αλφάβητου), του Αλεξανδρινού ποιητή, συνοδευόμενη από μεταφράσεις, σε αντιπροσωπευτικές ομάδες γλωσσών- μεταξύ αυτών: "Τα κεριά", "Τα παράθυρα", "Περιμένοντας του Βαρβάρους", "Φωνές", "Εκόμισα εις την Τέχνη" κ.ά. "Γιορτάζουμε τα 20 χρόνια μας με τον ίδιο συγγραφέα, με τον οποίο και ξεκίνησε η 'Ομόνοια'. Με τις δημοσιευμένες εκδόσεις, μεταξύ των οποίων και δύο δίγλωσσες και τα 'Άπαντα', σε δύο τόμους, ο Καβάφης έχει γίνει ένα πραγματικό έμβλημά μας", επισημαίνει, με δηλώσεις της από το Βουκουρέστι, η ιδρύτρια και διευθύντρια του εκδοτικού οίκου "Ομόνοια", νεοελληνίστρια Έλενα Λαζάρ, η οποία επιμελήθηκε την παρούσα έκδοση μαζί με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου, Λίβιου Φράνγκα (Liviu Franga).

"Ο παρών τόμος είναι μια ασυνήθιστη έκδοση και- στο βαθμό που γνωρίζουμε- μοναδική, στο τοπίο των Καβαφικών σπουδών. Αυτά τα ποιήματα αποτελούν τα αναγκαία 'βήματα' για να μπει κανείς στο ποιητικό σύμπαν που επινόησε ο Καβάφης. Με την παρούσα έκδοση φιλοδοξούμε να προσφέρουμε στον αναγνώστη τους απαραίτητους εκείνους σταθμούς, ώστε να προσεγγίσει την προσωπικότητα και το έργο του πιο μεταφρασμένου, πιο σχολιασμένου, πιο συναρπαστικού και πιο αινιγματικού Έλληνα ποιητή", συμπληρώνει η κα Λαζάρ.

Κάθε ποίημα του Καβάφη, που παρατίθεται στο πρωτότυπο, συνοδεύεται από έντεκα μεταφράσεις (για τις οποίες συνεργάστηκαν είκοσι διαπρεπείς μεταφραστές) σε αντιπροσωπευτικές ευρωπαϊκές ομάδες γλωσσών (ρωμανική, γερμανική και η σλαβική, που εκπροσωπείται από τη ρωσική γλώσσα).

Ως στοιχείο απόλυτης πρωτοτυπίας σε αυτή την παγκόσμια, όπως τη χαρακτηρίζει η κα Λαζάρ, έκδοση, παρατίθεται η μετάφραση του Καβαφικού έργου στη λατινική γλώσσα, από τον καθηγητή Λίβιου Φράνγκα.

Εξάλλου, από τις γλώσσες που επιλέχθηκαν, ορισμένες, όπως η αγγλική, η γαλλική, η ισπανική, η πορτογαλική, καλύπτουν πολιτιστικά ηπείρους που βρίσκονται μακριά από την Ευρώπη.

"Η παρούσα έκδοση θέλει να είναι κι ένα πείραμα: να ακουστεί η φωνή, η μοναδική 'σφραγίδα' μιας ποιητικής ιδιοφυΐας, που αντικατοπτρίζεται στους ήχους των διαφόρων παλαιοτέρων, όπως η Λατινική, ή νεοτέρων γλωσσών. Αποτελεί ένα πείραμα, αλλά ταυτόχρονα και μια εμπειρία", σημειώνει η Ρουμάνα νεοελληνίστρια.

Σύμφωνα με την ίδια, η επιλογή των ποιημάτων έγινε έτσι "ώστε να προσφέρει στους 'εραστές' του έργου του Καβάφη, από κάθε γωνιά του πλανήτη, τη δυνατότητα να εισχωρήσουν στο πολυεδρικό σύμπαν των οραμάτων του Αλεξανδρινού και των δυνατών αποσταγμάτων της Ποίησής του" και "να μπορεί, έτσι, να ακολουθήσει βήμα προς βήμα, την ίδια την αρχική ποιητική σκέψη, καθώς και το φάσμα των κυριότερων θεμάτων της".

Την εισαγωγική μελέτη της επετειακής έκδοσης υπογράφει από καθηγητής Λίβιου Φράνγκα, ενώ ο επίλογος ανήκει στον Καναδό νεοελληνιστή καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ Ζακ Μπουσάρντ (Jacques Bouchard), ο οποίος και μετέφρασε το έργο στα γαλλικά.

Οι εκδοχές των 24 ποιημάτων συνοδεύονται από 100 έγχρωμες εικόνες του βραβευμένου από τη Γαλλική Ακαδημία Ρουμάνου ζωγράφου Γκεόργκε Ι. Ανγκέλ (Gheorghe I. Anghel), για τον οποίο η ποίηση του Καβάφη αποτελεί μια σταθερή πηγή έμπνευσης. Η γραφική παρουσίαση φέρει την υπογραφή της Άνκα Ανγκέλ Κολέρ (Anca Anghel Coller).

Για την πραγματοποίηση της έκδοσης, η κα Λαζάρ ευχαριστεί θερμά την επιχειρηματία Αικατερίνη Σοφιανού, που, όπως λέει, είναι μία από τους πιο δραστήριους υποστηρικτές του Καβάφη και των Ελληνικών Γραμμάτων στη Ρουμανία.

Ο Καβάφης στη Ρουμανία

Η ανόθευτη αγάπη που τρέφουν οι Ρουμάνοι για τον Καβάφη, ο οποίος με τα 250 ποιήματά του κατατάσσεται στους μεγαλύτερος ποιητές του 20ου αιώνα, διαφαίνεται και από τα λόγια της κας Λαζάρ.

"Ο Καβάφης είναι ένας ποιητής που ανήκει, σήμερα, με τις εκατοντάδες μεταφράσεις των στίχων του σε δεκάδες γλώσσες, στην παγκόσμια λογοτεχνική κληρονομιά. Για εμάς, τους Ρουμάνους, είναι ο πρώτος Έλληνας συγγραφέας, του οποίου τα 'Άπαντα' δημοσιεύτηκαν στη γλώσσα του Εμινέσκου (Eminescu)", μας αναφέρει.

"Μέσω των οκτώ εκδόσεων που δημοσιεύθηκαν στη Ρουμανία (μεταξύ των οποίων οι επτά κατά την τελευταία δεκαετία), καθώς και μέσω της συνεχής παρουσίας σε διάφορες ανθολογίες, ο Καβάφης έχει 'πολιτικά δικαιώματα' στον ρουμανικό πολιτισμό, όπως λέει χαρακτηριστικά ο ακαδημαϊκός Νταν Γκριγκορέσκου (Dan Grigorescu).

Σημειώνεται, ότι τα πρώτα μεταφρασμένα ποιήματα του Καβάφη, ο πρόγονος του οποίου, Γιάννης Καβάφης, υπήρξε στα μέσα του 18ου αιώνα αξιωματούχος στο Ιάσιο, δημοσιεύτηκαν το 1939 στην πόλη Κλουζ και στον τύπο της Ρουμανίας, κατά τον τελευταίο μισό αιώνα.

Παρουσίαση της έκδοσης στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης στο Βουκουρέστι

Η παρουσίαση του ποιητικού αλφάβητου του Καβάφη, που θα γίνει στις 10 Νοεμβρίου στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης, στο Βουκουρέστι, αναμένεται ως ένα ξεχωριστό πολιτιστικό γεγονός.

Η εκδήλωση γίνεται υπό την αιγίδα της Ελληνικής Πρεσβείας στη Ρουμανία, σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Αιγύπτου, το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), τον Σύνδεσμο Αποφοίτων Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (ΣΑΦΕ), το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και την Ένωση Ελλήνων Ρουμανίας. Την εκδήλωση θα χαιρετίσουν ο Έλληνας πρέσβης Γεώργιος Πουκαμισάς, η πρέσβειρα της Αιγύπτου Σάναα Ατάλα (Sanaa Atallah), ο πρόεδρος του ΣΑΕ, Στέφανος Ταμβάκης, η Νονίκα Πέρδικα, πρόεδρος του ΣΑΦΕ και ο Γεώργιος Σοφιανός.

Ομιλητές θα είναι ο καθηγητής Λίβιου Φράνγκα, ο ποιητής και διάσημος Καβαφιστής Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ο συγγραφέας Φίλιππος Φιλίππου και ο καθηγητής Ζακ Μπουσάρντ.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα προβάλλονται σε γιγαντοοθόνη εικόνες για τον Καβάφη και την Αλεξάνδρεια από την έκδοση, εξώφυλλα, πορτρέτα του ποιητή, χειρόγραφα κ.ά. Θα διαβαστούν, επίσης, ποιήματά του από ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου της Ρουμανίας, αλλά και από φοιτητές, που θα απαγγείλουν το

"Εκόμισα εις την Τέχνη", σε δώδεκα γλώσσες. Θα ακουστούν, ακόμη, μελοποιημένα έργα του Καβάφη, του συνθέτη Θάνου Μικρούτσικου.

Διαμαντένια Ριμπά

ΠΗΓΗ

© ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Με «Το ποιητικό αλφάβητο» του Καβάφη γιορτάζει ο ρουμανικός εκδοτικός οίκος «Ομόνοια» τα 20χρονά του"

Ποιός είδε κράτος λιγοστό - Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Ποιός είδε κράτος λιγοστό
Γεώργιος Σουρής (1853-1919)


Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.

Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2011/11/kratos-ligosto-georgios-souris1853-1919.html#ixzz1dNzQzl9K

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποιός είδε κράτος λιγοστό - Γεώργιος Σουρής (1853-1919)"

Σε εμάς χρωστάτε την υπόστασή σας,εμείς θα σας τελειώσουμε….

από Λακεδαίμων Αππελαίος

Αν μπορούσε να μιλήσει ο Αγήνορας σήμερα,είμαι σχεδόν σίγουρος πως θα ευχόταν να είχε δώσει άλλο όνομα στην κόρη του.Η Ευρώπη δεν είχε την τύχη που της ευχήθηκαν οι Θεοί…..Της χάρισαν την αθανασία μέσα στους αιώνες,αλλά τέτοια “αθανασία” μάλλον δε θα την επιθυμούσε….

Ποιος νοσηρός εγκέφαλος άραγε,μπόρεσε να θαμπώσει την ομορφιά της Ευρώπης,χαρίζοντας το όνομά της σε μια νοσηρή συμμαχία;

Κι άραγε μήπως η επερχόμενη καταστροφή του συνονθυλεύματος αυτού, είναι η εκδίκηση του Διος για το μεγάλο έρωτά του;

Οχι….βλέπετε ακόμα και η Ελληνική μυθολογία είναι σημειολογική…..Εμείς είμαστε ,ο “Τάλως”…..εμείς οι φύλακες της ιερότητος………

Και κάθε επίθεση που δέχεται το Εθνος μας,θα αποπληρώνεται με μια σχεδόν θεική κατάρα………….

Η ύπαρξη σας λέρωσε την ίδια την υπόστασή σας……κρυφτήκατε στα φθηνά του μέλλοντος,ξεχνώντας τα ιερά του παρελθόντος……….

Μας οφείλετε……ποτέ δε σας χρωστάγαμε……..

Μας είχατε πάντα ανάγκη για να δικαιολογήσετε την ύπαρξή σας……..εμείς αιώνες τώρα μπορούσαμε και μόνοι μας………

Μας πολεμάτε συνεχώς…………σας κερδίζουμε πάντα…….

Πότε θα μάθετε επιτέλους νεοβάρβαροι,πως δε μπορείτε να πολεμήσετε την Ιδέα……

Πότε θα συνειδητοποιήσετε πως χάνεστε ασκόπως σε σχεδιασμούς πολύπλοκους για να οδηγηθείτε και πάλι σε μια ακόμα ήττα;;

Θα σας πω λοιπόν σήμερα το μυστικό…..θα σας πω γιατί ποτέ δε μπορέσατε και δε θα μπορέσετε να γονατίσετε αυτό το λαό………

Και θα σας το πως γιατί είμαι σίγουρος,πως δε θα το καταλάβετε…οπότε δεν κινδυνεύουμε ακόμα κι έτσι………..

Ακούστε λοιπόν μικρά κοκκινολαίμικα βαρβαρικά όντα…………Τους ΕΛΛΗΝΕΣ δε θα μπορέσετε ποτέ να τους λυγίσετε,γιατί δεν έμαθαν ποτέ να μη χαμογελούν……είναι χαραγμένο στο DNA τους να χαίρονται όσα έχουν και να τους φαίνονται πολλά…………

Ποτέ δε θα νοιώσετε τι κρύβει η λέξη ΚΑΛΗΜΕΡΑ παρέα με ένα χαμόγελο………….βλέπετε είναι μικρά αυτά στο δικό σας κόσμο των αριθμών…..

Μα ξεχάσατε,πως ακόμα και οι αριθμοί δανεικοί σας δόθηκαν για να σηκωθείτε στα δυο πόδια από τα τέσσερα που σερνόσασταν……….

Είχατε την Τιμή να δηλώνετε απόγονοί μας…..να χρησιμοποιείτε την Ιστορία μας…..να αντιγράφετε τα επιτεύγματά μας…..να έχετε μια φωτεινή κορωνίδα στο γκρίζο κόσμο σας……………….

Σε εμάς χρωστάτε όσα είσαστε,όσα γίνατε,όσα θα γίνετε………………………

Σε εμάς χρωστάτε την υπόστασή σας,την ίδια τη ζωή σας…………………..

Εμείς σας τα δώσαμε κι εσείς νομίσατε πως ήταν για πάντα………………..

Δε μας φτιάξατε εσείς………………εμείς σας φτιάξαμε……………..ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ!

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΡΕ ΚΟΡΟΙΔΑ!!!

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ……ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΚΙ ΑΓΡΙΜΙΑ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΖΩΗ…………..ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ!……………..ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΛΕΥΕΤΕ…………..ΜΙΚΡΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΑΝΟΗΤΑ…………….

Σε εμάς χρωστάτε την υπόστασή σας……………..και ήρθαμε να πληρωθούμε…………

Λακεδαίμων Αππελαίος

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σε εμάς χρωστάτε την υπόστασή σας,εμείς θα σας τελειώσουμε…."

Όλη η αλήθεια για τον Ελληνικό Xρυσό

Τρεις μήνες πριν από τις εκλογές του 2004 η κυβέρνηση Σημίτη αποφασίζει να πουλήσει τα Μεταλλεία Χρυσού στη Χαλκιδική. Χωρίς ξεκάθαρο και ανοικτό διαγωνισμό τα μεταλλεία περνούν στα χέρια της Ελληνικός Χρυσός η οποία ανήκει στον όμιλο ΕΛΛΑΚΤΩΡ του Γ. Μπόμπολα, έναντι ποσού 11 εκατ. ευρώ. Ακόμη και τότε όλοι έλεγαν ότι........

το τίμημα είναι ελάχιστο, ωστόσο, τότε δεν υπήρχαν άδειες για εξόρυξη.
(Υποσημείωση, στο οικονομικό επιτελείο είναι τότε ο Χρήστος Πάχτας ο οποίος σήμερα είναι δήμαρχος Αριστοτέλη, της περιοχής που βρίσκονται τα ορυχεία χρυσού)
Λίγο καιρό μετά ανεξάρτητη εταιρεία αξιολογεί την αξία των μεταλλείων σε 578 εκατ. ευρώ ενώ το 2007 ο όμιλος ΕΛΛΑΚΤΩΡ πωλεί το 30% της «Ελληνικός Χρυσός» έναντι 178.000.000 δολαρίων και αγοράζει το 19,3% της........... European Goldfields. Καλή μπίζνα δηλαδή, τέσσερα χρόνια μετά να παίρνεις ένα τέτοιο ποσό όταν έχεις δώσει μόλις 11 εκατ.

Το 2008 πέφτει βόμβα από την κομισιόν η οποία ζητά από την ιδιοκτήτρια εταιρεία, επιστροφή επιδοτήσεων ύψους 15 εκατ. ευρώ που είχε πάρει η Ελληνικός Χρυσός. Η κομισιόν λέει ότι το τίμημα της εξαγοράς ήταν χαμηλό και οι επιδοτήσεις δεν έπρεπε να δοθούν.

Η European Goldfields ελέγχει το 95% του μετοχικού κεφαλαίου τής Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., το 5% κατέχει η Ελλάκτωρ, ενώ με τη σειρά της η European Goldfields ελέγχεται από την Ελλάκτωρ σε ποσοστό 19,3%, τον σημερινό διευθύνοντα σύμβουλο της Ελληνικός Χρυσός και μέλος της Ελλάκτωρ, Δ. Κούτρα, σε ποσοστό 5,8% και σειρά θεσμικών επενδυτών και funds, στα οποία ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων η γνωστή σε όλους BlackRock (13,2%), η Fidelity (13,1%).

Εν τω μεταξύ, κάποιοι στην αγορά λένε ότι ο χρυσός και τα άλλα μέταλλα που κρύβει η γη της Χαλκιδικής αξίζουν πολλά δις ευρώ ενώ οι προσδοκίες για μεγάλα κέρδη εκτοξεύουν την τιμή της μετοχής της European Goldfields στα ύψη. Η χρηματιστηριακή αξία της αγγίζει τα 2 δις δολάρια.

Όταν η Τ. Μπιρμίλη το ξανασκέφτεται να δώσει τις άδειες και να ξεκινήσει η εξόρυξη, στην καναδική εταιρεία και τους Έλληνες εταίρους επικρατεί έντονος προβληματισμός. Μαύρες πλερέζες σε Ελλάδα και Καναδά, ωστόσο, με καλό… lobbing στρώνεται το χαλί για την επένδυση. Και δεν είναι και τυχαίες οι επιθέσεις κατά της πράσινης Τίνας από συγκεκριμένες εφημερίδες.

Δεν περνούν λίγες εβδομάδες από τον τελευταίο ανασχηματισμό και ο Γ. Παπακωνσταντίνου ως υπουργός Περιβάλλοντος εγκρίνει την άδεια για τα μεταλλεία χρυσού και στρώνει χρυσό το δρόμο προς την Χαλκιδική.

Σαββατιάτικα, και χωρίς να ξέρει ούτε ο πρωθυπουργός τι θα γίνει (λέγεται ότι το έμαθε μόλις την προηγούμενη ημέρα), στήνεται η φιέστα για τον μεγάλο επενδυτή από το Κατάρ.

Ο σεϊχης αγοράζει σχετικά φθηνά και υπόσχεται να βρει δάνειο, όμως, για τους μετόχους είναι μια χρυσή συμφωνία. Ο όμιλος ΕΛΛΑΚΤΩΡ πουλά το 7% και αποκομίζει καμιά 90αριά εκατομμύρια ενώ ο Δ. Κούτρας αυξάνει την περιουσία του με ποσό πάνω από 30 εκατ. ευρώ. Διατηρούν και ένα 13% το οποίο μελλοντικά θα τους αποφέρει τεράστια κέρδη από μερίσματα και υπεραξίες.

Έτσι γίνονται οι μπίζνες στην Ελλάδα, κορόιδαααααααα!
Γιώργος Π.
naxosfan

http://www.i-diadromi.com/2011/11/x.html#ixzz1dHoEAk8B

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όλη η αλήθεια για τον Ελληνικό Xρυσό"

Αποκάλυψη σοκ στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας

Διαβάστε το άρθρο που περιγράφει τις σοκαριστικές αποκαλύψεις που έλαβαν χώρα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αποκάλυψη σοκ στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας"

Ο Νίκος Λυγερός στη Ρω (09/11/2011)‏

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Νίκος Λυγερός στη Ρω (09/11/2011)‏"

Χρυσόστομος Σμύρνης, η Πατριωτική δράση του, το μαρτύριό του και το τέλος τού μικρασιατικού Ελληνισμού

- Εσύ είσαι ο παπάς, που βρίζει τους Τούρκους; Γουρούνι, θα δεις τι τιμωρία σου ετοιμάζω! Εσύ κι οι Έλληνες σου είστε Λαός χαμάληδων∙ και χαμάληδες θα σε δικάσουν!
-Kαι όμως, δεν μίλησε, δεν παρακάλεσε για έλεος, δεν καταράστηκε τα μιάσματα αυτά του ανθρωπίνου γένους. Μόνο καρτερικά περίμενε το τέλος, για να πει, ίσα λίγο πριν ξεψυχήσει: «Θεέ μου…».
Συντάκτης: Μηνάς Κασσιμάτης
Χρυσόστομος Σμύρνης, μια ακόμα εκ των ηρωικών μορφών της Εκκλησίας μας, από έναν μακρύ κατάλογο θυσιασθέντων ιερωμένων και δη ιεραρχών, συνέδεσε την τύχη του με την τύχη τού Μικρασιατικού Ελληνισμού.

Γεννήθηκε στην Τριγλία της Προποντίδος το 1867, από γονείς ευσεβείς, τους Νικόλαο Καλαφάτη και Καλλιόπη Λεμωνίδου. Το 1884 πηγαίνει για σπουδές στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και το 1891 ανακηρύσσεται «διδάσκαλος της ορθοδόξου χριστιανικής θεολογίας». Στις 18 Μαΐου του 1897 χειροτονείται πρεσβύτερος.

Μητροπολίτης Δράμας, Ζηχνών και Νευροκοπίου

Ύστερα από επιτυχή διαρκή προσφορά στα φλέγοντα ζητήματα της Εκκλησίας και της Πατρίδος δίπλα σε δύο Πατριάρχες (Κωνσταντίνο Ε’ και Ιωακείμ Γ’), η Ιερά Σύνοδος τον εξέλεξε παμψηφεί Μητροπολίτη Δράμας, Ζηχνών και Νευροκοπίου.

Αποχαιρετώντας με συγκίνηση τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ, προκειμένου να μεταβεί στην Δράμα, του απηύθυνε τα εξής λόγια: «Εν όλη τη καρδία και εν όλη τη διανοία θα υπηρετήσω την Εκκλησίαν και το Γένος, και η μίτρα, την οποίαν αι άγιαι χείρες σου εναπέθεσαν επί της κεφαλής μου, εάν πέπρωται να απολέση ποτέ την λαμπηδόνα των λίθων της, θα μεταβληθή εις ακάνθινον στέφανον μάρτυρος ιεράρχου». Προφητικά τα λόγια του!

Ως Μητροπολίτης Δράμας, έχει έντονη πατριωτική δράση.
Ο βουλγαρικός εθνικισμός και ο πανσλαβισμός, σχεδίαζαν να διαδεχθούν τους Οθωμανούς και να ενσωματώσουν την Μακεδονία στην «Μεγάλη Βουλγαρία». Βούλγαροι αντάρτες, εξανάγκαζαν τους Έλληνες, με την απειλή της σφαγής, να ορκίζονται επί του Ευαγγελίου ότι απαρνούνται το Πατριαρχείο και εισέρχονται στην Βουλγαρική Εξαρχία.

Σε ενημερωτικές επιστολές του προς τον Πατριάρχη, τις Προξενικές Αρχές και την Ελληνική Κυβέρνηση, ο Χρυσόστομος, με πόνον καρδιάς, εκθέτει τα δεινά του εκεί Ελληνισμού και τους αγρίους φόνους των ευσεβών προκρίτων και των υπολοίπων πιστών από τους Κομιτατζήδες. Μάλιστα, σε μια επιστολή του προς τον Πατριάρχη, λέει χαρακτηριστικώς πως, ήταν πεπρωμένο οι ποιμένες του Ορθόδοξου λαού, να μην κάνουν τίποτε άλλο, παρά να θρηνούν για τα θύματα που σπαρταρούν, και να θάπτουν εκείνους, που ανά πάσαν ώραν και στιγμήν δολοφονούνται.

Για να τονώσει το φρόνημα των ελληνικών πληθυσμών, πραγματοποιεί συχνά περιοδείες στα χωριά. Πετυχαίνει να επαναφέρει στους κόλπους της Μητρός Εκκλησίας πολλά από αυτά, που υπό την βία του βουλγαρικού κομιτάτου, είχαν αποσκιρτήσει. Παραλλήλως, ιδρύει πολλά ελληνικά σχολεία, για την μόρφωση και την εθνική αφύπνιση των Ελλήνων των περιοχών εκείνων.

Όλη αυτή η πατριωτική του δράση, ενοχλεί την Οθωμανική Διοίκηση, η οποία, στις 25/8/1907, τον διατάζει να απομακρυνθεί από την Δράμα. Ο Χρυσόστομος, αγέρωχος απαντά: «Διαταγάς λαμβάνω μόνον από τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως». Προ όμως των συνεχών τουρκικών πιέσεων και του ατυχήματος της κατασχέσεως της μυστικής αλληλογραφίας του Χρυσοστόμου με το Πατριαρχείο, το τελευταίο αναγκάζεται να τον ανακαλέσει.

«Εν περιπτώσει μεταθέσεως μου εκ Δράμας ενεργήσατε να μετατεθώ εις Ανδριανούπολιν, όπως δυνηθώ ν’ αγωνισθώ εκ νέου εις την πρώτην γραμμήν του πυρός∙ και εν η περιπτώσει ήθελον πέσει, να πέσω ως αετός, και ουχί να αποθάνω αδρανών εις τινά ορνιθώνα της Ανατολής. Ζητώ Σταυρόν, μεγάλον Σταυρόν, επί του οποίου θα δοκιμάσω την ευχαρίστησιν καθηλούμενος και μη έχων τι να δώσω προς σωτηρίαν της ημετέρας λατρευτής πατρίδος να δώσω το αίμα μου. Ούτως εννοώ το επ’ εμοί την ζωήν και την αρχιερωσύνην». Αυτά έγραψε εκείνη την περίοδο, λίγο πριν την ανάκλησή του, προς τον Έλληνα πρόξενο Κων/πόλεως, κάνοντας σαφές ότι, και ύστερα από την απομάκρυνσή του από την Μητρόπολη Δράμας, δεν επιζητούσε έναν ήσυχο και ασφαλή βίο, παρά ευκαιρία για συνέχιση της εθνικής του και εκκλησιαστικής του δραστηριότητος, ακόμα και αν αυτό κατέληγε σε προσωπική του θυσία!

Ο ποιητής Γεώργιος Σουρής, για την αγέρωχη πατριωτική στάση του Μητροπολίτου, έγραψε στην εφημερίδα «Ο Ρωμηός» της 8ης/9/1907:

«Στέφανος και για τον Δράμας
Τον παπά τον ήρωά μας
Άφοβος, ανδρειωμένος
Για την Πίστη, για το Γένος
Δείχνει στήθος μαχητού
Μπρος στις λόγχες του στρατού…»

Έναν χρόνο μετά, στις 17/8/1908, επωφεληθείς από την γενική αμνηστία της Τουρκικής Κυβερνήσεως, επ’ αφορμή του νέου συντάγματος, ο Χρυσόστομος επέστρεψε στην Δράμα, οι Τουρκικές Αρχές όμως, του απαγόρευσαν να περιοδεύει στα χωριά της Επαρχίας του. Εν τέλει, στις 10/6/1909, απομακρύνθηκε οριστικώς από την Δράμα και κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη.

Την 11ην Μαρτίου 1910, η Ιερά Σύνοδος τον εξέλεξε παμψηφεί ως διάδοχο του αποθανόντος Βασιλείου Σμύρνης.

Μητροπολίτης Σμύρνης

Ο Σμυρναίικος λαός, τον υπεδέχθη με μεγάλο ενθουσιασμό. Εκείνος, από την νέα του θέση, συνεχίζει το πατριωτικό, εκκλησιαστικό και κοινωνικό του έργο, το οποίο για άλλη μια φορά εγείρει το τουρκικό μένος εναντίον του, με αποτέλεσμα την εξορία του στην Κωνσταντινούπολη, «ως επικινδύνου δια την δημόσιαν τάξιν και εχθρού των εθνικών συμφερόντων». Με την ανακωχή του Μούδρου τον Νοέμβριο του 1918, ύστερα από 4 έτη εξορίας, επιστρέφει στην ιωνική πρωτεύουσα.

Η ώρα που οι έλληνες στρατιώτες πατούν το πόδι τους στα Μικρασιατικά παράλια, φτάνει, εκπληρώνοντας πόθους του Μικρασιατικού Ελληνισμού αιώνων! Ο Χρυσόστομος, υποδέχεται την ελληνική δύναμη, και γονυπετής και κλαίγοντας ευλογεί την Ελληνική Σημαία.

Ύστερα από διάφορες πρώτες εχθροπραξίες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, ο Χρυσόστομος επισκέπτεται τους Τούρκους αιχμαλώτους, αποτρέποντας τυχόν πράξεις αντεκδικήσεως από πλευράς Ελλήνων, αποδεικνύοντας εμπράκτως το γνήσιο Χριστιανικό του πνεύμα, που ορίζει «αγάπα τον εχθρόν σου». Δυστυχώς όμως, οι Τούρκοι δεν φάνηκε να έχουν ανάλογες ευαισθησίες, όπως έδειξε το μέλλον…

Τα γεγονότα τρέχουν, ο καιρός περνάει, η κατάσταση αντιστρέφεται και ο εφιάλτης πλησιάζει, μαζί με τους Τούρκους στην Σμύρνη. Ο Χρυσόστομος προσπαθεί να οργανώσει την άμυνα της πόλεως, ενώ αποστέλλει επιστολές/εκκλήσεις προς τους αρχηγούς των συμμάχων, αλλά και προς την Δυτική Εκκλησία. Καμμιά ανταπόκριση…

Τα τελευταία τμήματα του Ελληνικού Στρατού φεύγουν από την Σμύρνη. Ο Χρυσόστομος δέχεται συνεχείς παραινέσεις να φύγει και αυτός, απ’ όσους έρχονται από τα ενδότερα κυνηγημένοι. «Όλοι φεύγετε», ψιθυρίζει, «κι όμως, κάποιος πρέπει να μείνει εδώ»! Ενώ στην ίδια προτροπή από τον Αρχιεπίσκοπο των Ρωμαιοκαθολικών, απαντά: «Παράδοσις του ελληνικού κλήρου, αλλά και καθήκον του καλού ποιμένος, είναι να παραμείνη με το ποίμνιον του», θυμίζοντας τον μαρτυρικό Πατριάρχη Κ/πόλεως, Γρηγόριο τον Ε’, που έναν αιώνα πριν είχε τηρήσει την ίδια ακριβώς στάση, σε ανάλογες προτροπές…

Ουσιαστικώς, την ίδια απάντηση, έδωσε και όταν του προσέφεραν από το Γαλλικό Προξενείο προστασία και διαφυγή με πλοίο του Γαλλικού Ναυτικού: «Είμαι ποιμήν και οφείλω να μείνω κοντά στο ποίμνιον μου».

O George Horton, πρόξενος των ΗΠΑ στην Ανατολή, στο βιβλίο του «Η κατάρα της Ασίας» (ή αλλοιώς, «Η μάστιγα της Ασίας») γράφει για την τελευταία του συνάντηση με τον Μητροπολίτη Σμύρνης (σελ. 93): «Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος ήλθε στο Προξενείο λίγο πριν τον θάνατό του μαζί με τον Αρμένιο Αρχιεπίσκοπο. Ο Χρυσόστομος φορούσε μαύρα ράσα. Το πρόσωπό του ήταν ωχρό. Ήταν η τελευταία φορά που είδα το σεβάσμιο και εύγλωττο αυτόν άνδρα ζωντανό. [...]. Έτσι που καθόταν εκειδά μέσα στο Προξενικό γραφείο, η σκιά τού θανάτου του που πλησίαζε, σκέπαζε το πρόσωπό του. Μερικοί απ’ όσους διαβάζουν τις γραμμές αυτές –πολλοί λίγοι ίσως– θα καταλάβουν τι εννοώ. Δύο φορές τουλάχιστον στη ζωή μου έχω ιδεί τη σκιά αυτή επάνω σε ανθρώπινο πρόσωπο και ήξερα πως ο άνθρωπος επρόκειτο να πεθάνει γρήγορα.[...]. Ούτε ο ίδιος ούτε ο Αρμένιος επίσκοπος μου είπαν τίποτε για τον κίνδυνο της δικής των ζωής, αλλά με ρώτησαν αν θα ήταν δυνατόν να γίνει τίποτε για τη σωτηρία των κατοίκων της Σμύρνης».

Ένας από αυτούς που τον επισκέφτηκαν, για να τον χαιρετίσουν, φεύγοντας από την Σμύρνη, αλλά και για να τον πείσουν να ακολουθήσει και ο ίδιος (μα χωρίς αποτέλεσμα), ήταν και κάποιος Γ. Ι. Αναστασιάδης, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει: «Ήταν πεσμένος στον καναπέ, και, βλέποντας το μεγάλο πίνακα που εικόνιζε το μαρτύριον του Αγίου Πολυκάρπου, σαν να μονολογούσε είπε: ‘‘Εγώ πάντα είχα την προαίσθησι ότι θα πάγω από μαρτυρικό θάνατο…’’». 48 ώρες αργότερα, ακολούθησε το μαρτύριό του!…

Το μαρτύριο

27 Αυγούστου 1922, ο Χρυσόστομος λειτουργεί στην Μητρόπολη της Αγίας Φωτεινής, η οποία είναι γεμάτη από Έλληνες πρόσφυγες. Βγαίνει από την Ωραία Πύλη ωχρός και τραγικά μεγαλόπρεπος, με βλέμμα που αστραποβολεί. Γονατίζει στο Άγιο Βήμα και αρχίζει να προσεύχεται κατανυκτικά μαζί με τους υπόλοιπους πιστούς. Τελειώνοντας, μια γαλήνη έχει απλωθεί στο πρόσωπό του, δείγμα ότι πλέον είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τον Σταυρό, που ξέρει ότι του έρχεται, και να περάσει στην αθανασία. Από άμβωνος, αρχίζει να εξηγεί στους εκκλησιαζομένους, ευαγγελικές περικοπές της Μεγάλης Εβδομάδος, μιας που και η ίδια η Σμύρνη, περνούσε την εβδομάδα των Παθών της!

Εκεί στον άμβωνα τον βρήκε ο Τούρκος υπαστυνόμος, συνοδευόμενος από έναν στρατιώτη, που ήρθε να τον συλλάβει, ανοίγοντας με πάταγο την πύλη της εκκλησίας! Οι γυναίκες, τρομάζουν και σταυροκοπιούνται. Τα παιδιά, ξεσπούν σε κλάματα. Οι άνδρες όμως, συσπειρώνονται γύρω από τον Μητροπολίτη τους, έτοιμοι ακόμα και να πεθάνουν, προκειμένου να τον υπερασπιστούν! Είναι ο μόνος, άλλωστε, που έχει μείνει για κείνους, όταν όλη η πολιτική ηγεσία, έχει αποχωρήσει για να σωθεί. Εκείνος όμως ξέρει πως, η θυσία τους θα ήταν άσκοπη και με το βλέμμα του τους συγκρατεί. Ο Χρυσόστομος διαβαίνει την πύλη της εξόδου. Εκείνη την στιγμή, ένας δαιμονισμένος θόρυβος ακούγεται: είναι οι κραυγές θριάμβου των ανδρών του 4ου Σώματος Ιππικού του Μεχμέτ Τζάκη Μπέη, που εισέρχονται στην Σμύρνη, ακολουθούμενοι από τον νέο στρατιωτικό διοικητή της πόλεως, τον αιμοβόρο Νουρεντίν πασά.

Ύστερα από κάποια συζήτηση που είχε με τον Τούρκο Φρούραρχο, στον οποίον οδηγήθηκε, ο Χρυσόστομος αφέθηκε ελεύθερος, αλλά μόνο για λίγες ώρες: Στις 8 το βράδυ της ίδια ημέρας, ήρθε αυτοκίνητο με έναν αξιωματικό και δύο στρατιώτες στην Μητρόπολη και τον πήρε μαζί με δύο ηλικιωμένους Έλληνες δημογέροντες, τον Τσουρουκτσόγλου και τον Κλιμάνογλου.

Τον έφεραν μπροστά στον Νουρεντίν πασά.

- Εσύ είσαι ο παπάς, που βρίζει τους Τούρκους; Γουρούνι, θα δεις τι τιμωρία σου ετοιμάζω! Εσύ κι οι Έλληνες σου είστε Λαός χαμάληδων∙ και χαμάληδες θα σε δικάσουν!

Πράγματι, σε μια αίθουσα του Διοικητηρίου, είχε συγκεντρώσει χαμάληδες της Σμύρνης, που θα είχαν τον ρόλο «λαϊκών δικαστών». Μόλις τον είδαν, άρχισαν να τον κοροϊδεύουν, να τον φτύνουν, να του τραβούν τα ράσα, να τον προπηλακίζουν. Οι δύο δημογέροντες που ήταν μαζί του, δεν μπόρεσαν να συγκρατηθούν, βλέποντας τον εξευτελισμό του Δεσπότη τους: όρμησαν, παρ’ ότι γέροι, να τον προστατεύσουν, μα οι Τούρκοι δεν τους άφησαν. Τους έδεσαν και τους υποχρέωσαν να παρακολουθήσουν έως το τέλος το μαρτύριο του ποιμενάρχου τους. Έκλαιγαν σπαρακτικώς, ενώ οι Τούρκοι αφιονίζονταν ακόμα περισσότερα μπροστά σε αυτήν τους την αδυναμία. Ο μόνος ατάραχος, ο Μητροπολίτης…

Λαμβάνεται από το «λαϊκό δικαστήριο» η «καταδικαστική απόφαση» και ο Νουρεντίν πασάς αναθέτει στον Ρουσέμ μπέη Βάσιτς, έφεδρο Λοχαγό του τουρκικού στρατού, να οδηγήσει τον Χρυσόστομο στον χώρο της εκτελέσεώς του, το Τρικυλίκ. Όμως, ήταν τέτοια η πώρωσή του και το μίσος του έναντι του Χρυσοστόμου, που την ώρα, κατά την οποίαν οι τρεις μελλοθάνατοι κατέβαιναν τις σκάλες του Διοικητηρίου, προβάλλει στο κεφαλόσκαλο και σαν λυσσασμένο θηρίο του φωνάζει: «Σκυλί, από δικό μου βόλι θα πας», και την ίδια ώρα, τραβάει το περίστροφό του και πυροβολεί! Όμως, λόγω της εντάσεως, αστοχεί: η σφαίρα τραυματίζει θανάσιμα τον δημογέροντα Κλιμάνογλου.

Ο πυροβολισμός όμως έδωσε το σύνθημα, στον μανιασμένο τουρκικό όχλο – όλα τα αποβράσματα της Σμύρνης, που τους είχαν συγκεντρώσει έναντι αμοιβής, ενώ όσο διαρκούσε η «δίκη», τους είχαν ποτίσει και με ρακί, έτσι ώστε να έχουν πλέον μεθύσει. Αυτοί όλοι λοιπόν, ορμούν στα ανυπεράσπιστα θύματά τους. Με τα χέρια τους, με πέτρες, με ξύλα και με σίδερα, χτυπούν τον Χρυσόστομο. Του ξεριζώνουν τα κατάλευκα γένια του. Ένας βαστάζος του λιμανιού, με το μαχαίρι του βγάζει το ένα μάτι του Χρυσοστόμου. Εκείνος κλονίζεται και γονατίζει. Όμως οι φρουροί του τον ξανασηκώνουν και τον υποχρεώνουν να συνεχίσει. Λίγο αργότερα, και το δεύτερο μάτι του το έχουν βγάλει, ενώ και τα μαλλιά του, όπως λίγο πριν τα γένια του, τα ξεριζώνουν! Του αποκόβουν την μύτη και τα αυτιά! Του γδέρνουν ό,τι έχει απομείνει από το πρόσωπο! Το κεφάλι του, μια ατελείωτη πλέον, φρικτή πληγή…

Λίγο πριν το τέλος, ένας από τους Τούρκους, αναγνωρίζοντας σε μια κίνηση του Μητροπολίτου το σημείο του σταυρού –διότι, ναι, όσο απίστευτο και αν φαίνεται, ευλογούσε τους διώκτες του, πιστός στις ευαγγελικές επιταγές– εξαγριώθηκε και του έκοψε και τα δύο του χέρια!

Σε τέτοια κατάσταση, όπως είναι φυσικό, δεν περπατάει πια – τον σέρνουν. Κι όμως, δεν μίλησε, δεν παρακάλεσε για έλεος, δεν καταράστηκε τα μιάσματα αυτά του ανθρωπίνου γένους. Μόνο καρτερικά περίμενε το τέλος, για να πει, ίσα λίγο πριν ξεψυχήσει: «Θεέ μου…».

Η ‘σωτήρια’ κατάληξη του μαρτυρικού Μητροπολίτου, εδόθη από έναν παρόντα Τουρκοκρητικό, τον οποίον ο Χρυσόστομος είχε βοηθήσει κατά το παρελθόν: τον πυροβόλησε στο κεφάλι, ώστε να τον απαλλάξει από το ανυπόφορο μαρτύριό του…

Με τον θάνατό του, το μαρτύριό του μεν τελείωσε, όχι όμως και η σκύλευση του σώματός του: Τον σέρνουν στους δρόμους της Σμύρνης και ο όχλος του ξεσκίζει τις σάρκες από το κουφάρι του, ενώ μαινόμενες τουρκάλες συμμετείχαν, απευθύνοντας προς τον νεκρό κατάρες. Αυτό το ακρωτηριασμένο κουφάρι, ο Βάσιτς το κρεμά στην αγχόνη που εξ αρχής προοριζόταν για τον Χρυσόστομο. Έπρεπε να εκτελέσει την διαταγή, έστω και αν το θύμα δεν ήταν προ πολλού ζωντανό!…

Πολλοί ήταν οι αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του Χρυσοστόμου, άλλοι ως θύτες, άλλοι ως ανήμποροι προς αντίδρασιν παρατηρητές. Μέρος όμως της γνώσεώς μας περί των γεγονότων, τα οφείλουμε στον ίδιο τον κυριώτερο πρωταγωνιστή αυτών, τον Νουρεντίν Πασά, ο οποίος, κάποιο διάστημα ύστερα από το μακελειό, έχοντας ανάγκη να κερδίσει κάποια χρήματα, ένεκα οικονομικών δυσχερειών, θέλησε να πωλήσει σε Χριστιανούς το… κομμένο χέρι του οικτρά διαμελισθέντος Ποιμενάρχου, το οποίο είχε κρατήσει ως «κειμήλιον αναμνηστικόν»!!! Βεβαίως, κανείς Χριστιανός δεν βρέθηκε να προβεί σε μια τέτοια μακάβρια συναλλαγή, όμως, ύστερα από αδρή αμοιβή, ο Νουρεντίν, διηγήθηκε εν πάση λεπτομερεία τις τελευταίες ώρες του ηρωικού Μητροπολίτου, φωτίζοντας όλα τα σημεία, που παρέμεναν σκοτεινά. Ακόμα δε και αυτός ο κακούργος, δεν μπόρεσε, κατά την διάρκεια της διηγήσεώς του, να μην ομολογήσει, με κάποιον ενστικτώδη σεβασμό, πως… «ήταν παλληκάρι ο παπάς σας – δεν τον άκουσα να ικετεύει ή να παραπονιέται»!…

Έτσι λοιπόν, ως «παλληκάρι», ως ήρωας και ως άγιος, χάθηκε ο Χρυσόστομος Σμύρνης, ο μαρτυρικός ιεράρχης!

Λίγες ώρες αργότερα, ξεκίνησε και το μακελειό του ελληνισμού της Σμύρνης. Ο προστάτης τους Χρυσόστομος, αυτός που θα μπορούσε να τους συνεγείρει, ώστε να αντισταθούν, δεν υπήρχε πια…

Το τέλος του Μικρασιατικού Ελληνισμού

Εκτός από τον Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομο, αγρίως βασανίστηκαν και θανατώθηκαν άλλοι 342 κληρικοί της Μητροπόλεως Σμύρνης και των περιχώρων.

Ενδεικτικώς:

-Ιερεύς Μελέτιος, τον σταύρωσαν στον κορμό ενός πεύκου!

-Ιερεύς Ιάκωβος Αρχαντζάκης, τον παλούκωσαν!

-Ιεροδιάκονος Γρηγόριος, τον έκαψαν ζωντανό!

- Γρηγόριος Μητροπολίτης Κυδωνιών, τον έθαψαν ζωντανό και μαζί του ένα πλήθος κληρικών και λαϊκών της περιοχής του.

- Αμβρόσιος Μητροπολίτης Μοσχονησίων, του πετάλωσαν τα πόδια και τον κατατεμάχισαν. Μαζί του 11 ιερείς και 2 αγνώστων στοιχείων μοναχούς τους έσφαξαν άγρια.

- Ευθύμιος επίσκοπος Ζήλων, πέθανε στη φυλακή μετά από βασανιστήρια.

- Προκόπιος Μητροπολίτης Ικονίου, κακοποιήθηκε λίγο πριν το 1922.

Μαζί μ’ αυτούς τους περήφανους ρασοφόρους, χιλιάδες άλλοι Έλληνες και Ελληνίδες θανατώθηκαν άγρια σε διάφορα σημεία της Μικρασιατικής γης, σφραγίζοντας με τον πιο οδυνηρό τρόπο το τέλος της παρουσίας του ελληνικού στοιχείου σε αυτά τα από τα πανάρχαια χρόνια ελληνικά εδάφη….

Την επόμενη φορά, που θα περάσετε μπροστά από την προτομή του Χρυσοστόμου, στην Νέα Σμύρνη των Αθηνών, μην προσπεράστε ως συνήθως, παρά σταθείτε για λίγο, και αναλογιστείτε. Τώρα πια δεν θα μπορείτε να πείτε ότι «δεν ξέρατε»!…

Βιβλιογραφία:

1. «Χρυσόστομος. Ο καλαφάτης», Νικ. Λ. Φορόπουλος, ΘΗΕ, τ. 12 (Φυλ. Διακρίσεις – Ωφελιμισμός), Αθήναι 1968, στ.411-417.
2. «Χαμένες Πατρίδες», Γιάννη Π. Καψή, εκδ. Νέα Σύνορα – Α. Α. Λιβάνη, σελ. 259-270.
3. «Η Κατάρα της Ασίας [ή, η Μάστιγα της Ασίας]», George Horton, μτφ. Γεωργίου Λ. Τσελίκα, τυπογρ. Ατλαντίς – Μ. Πεχλιβανίδης&Σια Α.Ε., Αθηναι 1980 ( Εκδ. Αμερικανικού πρωτοτύπου, 1926 ), σελ. 93-94.
4. «Ιστορία Του Ελληνικού Έθνους», τομ. ΙΕ’ (1913-1941), εκδοτική Αθηνών 1978, σελ. 239.
5. «Η Μικρασιατική Καταστροφή», Στάθη Πρωταίου, τομ. Β’, Αθήναι 1963, εκδ. Πλάτων, σελ. 667-668.
6. «Η προσφορά του αγίου Μητροπολίτου Χρυσοστόμου στον Μακεδονικό αγώνα», Κωνσταντίνου Χολέβα, περιοδ. «Πειραϊκή Εκκλησία», Σεπτ. 2009, φ. 207, σελ. 28-29.
7. «Η Αγιότητα του Χρυσοστόμου Σμύρνης», πρωτοπρ. Γεωργίου Δορμπαράκη , περιοδ. «Πειραϊκή Εκκλησία», Σεπτ. 2009, φ. 207, σελ. 28-29.
8. «Η Εκκλησία εις τον Αγώνα της ελευθερίας, 1453-1953», Κων/νου Α. Βοβολίνη, εκδ. Κέρκυρα, 2003 (1η εκδ. 1952), σελ. 252-260.
9. http://egolpio.wordpress.com/2008/09/17/xrusostomos_smyrna/

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ 2

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Χρυσόστομος Σμύρνης, η Πατριωτική δράση του, το μαρτύριό του και το τέλος τού μικρασιατικού Ελληνισμού"

Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΠΙ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!!

Σημ. Για όσους δεν το γνωρίζουν το 1936 ο Ιωάννης Μεταξάς διορίστηκε πρωθυπουργός της Ελλάδας και στην συνέχεια πρωτοστάτησε στην επιβολή δικτατορικού καθεστώτος του οποίου ήταν επικεφαλής.

Ακόμα και αυτός έβαλε την Ελλάδα και τους Έλληνες πάνω από τους δανειστές και τις τράπεζες !!

Η ιστορία έχει ως εξής : το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα «Societe Commerciale de Belgique».

Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!

Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση ανέφερε : «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο». (Αμ δε!!! ) (Yearbook of the International Law Commission, 1980, v.l., σελ.25).

Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα :

«Ενίοτε, μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό θέτει σε κίνδυνο την λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι' έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους»!

Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο Δ.Ν.Τ.!

Χωρίς άλλα λόγια, και ο νοών νοήτω ....

ΠΗΓΗ

http://greekcitizen.pblogs.gr/2011/06/h-arnhsh-plhrwmhs-toy-hreoys-ths-elladas-epi-iwannh-metaxa-kai-h.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΠΙ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ!!"

Τό Ολοκαύτωμα τού Αρκαδίου.

Η Μονή στο Αρκάδι Ρεθύμνου

1866.—Ο Τούρκος έν Κρήτη αρχιστράτηγος Μουσταφά πασσάς, θέλων νά εκδικηθή τούς επαναστάτας διά τάς αλλεπαλλήλους ήττας τών πασσάδων Σαβρή καί Γιαχιά, ορμά μέ δύναμιν 12—15।000 στρατού καί 28 πυροβόλα είς τήν επαρχίαν Μυλοποτάμου. Είς τήν εκεί Μονήν τού Αρκαδίου, χρονολογουμένην από τής εποχής τού Ηρακλείου (εκτίσθη πιθανόν τώ 641) καί τιμωμένην επ’ ονόματι τού Κωνσταντίνου, ευρίσκοντο 900 περίπου άνθρωποι, έκ τών οποίων 250 ασθενείς ή τραυματίαι καί 400 γυναικόπαιδα. Η φρουρά απετελείτο έκ 250 ανδρών, υπό αρχηγόν τόν γενναίον έκ Βυτίνης αξιωματικόν Ιωάννην Δημακόπουλον. Παρά τό πλευρόν του ευρίσκοντο καί οί έκ τής ελευθέρας Ελλάδος εθελονταί ανθυπασπιστής τών πυροσβεστών Ξάνθης, Αδαμάντιος Πετρίτσης, Λοντόπουλος, Χαιρέτης, Μορίτσης, Ράλλης, Μιττόφ καί άλλοι. Ηγούμενος τής μονής ήτο ό Γαβριήλ Μάνεσης. Ο Μουσταφά πασσάς ήρχισε σφοδρόν κνονιοβολισμόν κατά τού Αρκαδίου μέ πολιορκητικά πυροβόλα, τά οποία μετέφερεν έκ Χανίων, ταυτοχρόνως δέ, τήν 7ην Νοεμβρίου, προέτεινεν είς τούς εγκλείστους νά παραδοθούν. Αλλ’ ούτοι απέρριψαν τάς προτάσεις του καί, έπειτα από κατανυκτικήν λειτουργίαν είς τόν ναόν, έλαβον τήν απόφασιν νά αποθάνουν υπέρ πίστεως καί πατρίδος. Πρός τούτο ήνοιξαν παρά τήν είσοδον τής μονής καί είς άλλα σημεία υπονόμους, τάς οποίας εγέμισαν μέ πυρίτιδα. Τήν 8ην Νοεμβρίου, οί Τούρκοι ενήργησαν γενικήν επίθεσιν, ήτις απεκρούσθη μέ πολλάς δι’ αυτούς απωλείας. Τήν 9ην Νοεμβρίου, τά πυροβόλα τού Μουσταφά ήνοιξαν μέγα ρήγμα παρά τό ηγουμενείον. Εν τω μεταξύ, ό πρό τής μονής χώρος είχε στρωθή μέ πτώματα Τούρκων. Αλλά καί έκ τών γενναίων υπερασπιστών τής μονής είχον απομείνει μόνον 70. Οι Τούρκοι κατώρθωσαν νά διαρρήξουν τήν σιδηράν θύραν τής μονής καί εισέδυσαν εντός αυτής. Ο ηγούμενος τής μονής Γαβριήλ, συμφώνως πρός τά προαποφασισθέντα, όταν είδε ότι ή μονή είχε πληρωθή Τούρκων, έθεσε πύρ είς τήν πυριτιδαποθήκην. Χριστιανοί καί Τούρκοι ανετινάχθησαν τότε είς τόν αέρα. Οι ευρόντες τον θάνατον εκ των Τούρκων υπερέβησαν τούς δισχιλίους. Εκ των πολιορκουμένων, ελάχιστοι, οίτινες ηγωνίζοντο είς άλλα σημεία τής μονής, κατώρθωσαν, επωφελούμενοι τής συγχύσεως νά διαφύγουν. Οι Τούρκοι κατέσφαξαν 65 γυναικόπαιδα καί 43 τραυματίας, οίτινες είχαν σωθή επίσης έκ τής εκρήξεως. «Η Ιστορία, έγραψε ό Επ. Κυριακίδης, αποκαλύπτεται μετά θαυμασμού ενώπιον τοιούτων γεγονότων καί ό ιστοριογράφος είς τού οποίου τό έθνος ανήκουσιν άνδρες επιτελούντες τοιαύτα, περιστέλει μετά δυσχερείας τήν κατακλύζουσαν αυτόν συγκίνησιν, διότι τοίς ποιηταίς απόκειται ή εξύμνησις αυτών. Έκεί όπου ή επιστήμη σιωπά, έρχεται νά ομιλήση ή τέχνη».

.

.

.

Αφήγηση του διασωθέντος Ανδρέα Εμμ. Μπιρίκου(1)

.
.

.

«Τρίτη μέρα αξέχαστα ήρθανε πρωί πρωί οι Τούρκοι στ’ Αρκάδι την ώρα που λειτουργούσανε. Εγώ ήμουν δίπλα στο μπάρμπα μου το Γούμενο μέσα στην Εκκλησία και έρχεται ο βαρδιάνος και του λέει: «Γούμενε, το «Νίκη» επαίξανε στα Σκουλούφια και πέψε να δεις ανε φαίνωνται οι Τούρκοι». Ως τ’ άκουσεν ο Γούμενος έπεψε ένα ογρήγορο πολεμιστή κι οντεν εγύρισε εφώνιαξε απού τη πόρτα: «Ετοιμαστήτε, οι Τούρκοι όπου να ‘ναι φτάνουνε στο Μοναστήρι». Ετοτεσάς εγίνηκε στο Μοναστήρι μεγάλη φασαρία. Οι άντρες επιάσανε τ’ άρματα κι επήγανε στα μιτιρίζα και τα γυναικόπαιδα είπενε ο Γούμενος και μαζωχτήκανε στα κελλιά και στα Μεσοκούμια. Πολλοί ερρίχνανε μπαλωτές στον αέρα κι εφωνιάζανε «καλώς ωρίσετε».
Πριν κλείσουνε τσοι πόρτες του Μοναστηριού, εβάλανε μέσα ούλα τα ζωντανά κι απόεις εστελιώσανε την πόρτα με μεσοδόκια και πελέκια.
Απής εζώσανε οι Τούρκοι το Μοναστήρι εμήνυσε πάλι ο Πασσάς του Γουμένου να παραδοθούνε και δε μας κάνουνε πράμα, κι όντιμως μερικοί για να δοκιμάσουνε τσοι Τούρκους εβγάλανε στην Χανιώτικη Πόρτα από πάνω ένα Τουρκάκι πούχανε πιασμένο αποβραδύς κι ό,τι ώρα είδανε οι Τούρκοι το κοπέλλι του παίξανε και το σκοτώσανε κι αποκειδά εκαταλάβανε οι Χριστιανοί, είντα τύχη τσ’ ανήμενε.
Την πρώτη μέρα, στσ’ οκτώ του Νοέμπρη τσ’ έντεκα το βράδυ άλε τούρκα (5 μ.μ.) αρχίξανε να παίζουνε καννωνιές στην πόρτα, μ’ αυτή δεν επάθαινε κακό κι εφωνιάζανε οι γ’ εδικοί μας «α δε βαρειούνται, ας χτυπούνε μα κι η πόρτα και τα μπεντένια (τείχη) δεν πέφτουνε».
Το ίδιο βράδυ εξαναμήνυσε ο Πασσάς να παραδοθούνε κι όμως τσοι μαντατοφόρους του αρχίξανε στσοι μπαλωτές και φύγανε.
Τα μεσάνυχτα τσ’ ίδιας μέρας εφέρανε ένα μεγάλο καννώνι κι εστέσασίν το αντίκρυτα στη Χανιώτικη Πόρτα. Ξημερώματα στσ’ εννιά του Νοέμπρη εμάζωξε ο Γούμενος στην εκκλησιά τα γυναικόπαιδα και τσοι πολεμιστές κι εκειά γίνηκε ένα πράμα, που ώστε να ζω θα το θυμούμαι.
Έπαιρνε ο ένας τ’ αλλού συγχώρεση και εσίμωνε και τον εμεταλάβενε ο Γούμενος. Κι απόκειας ο Γούμενος εστάθηκε στην πόρτα τσ’ Εκκλησάς και μίλησε για την Πίστη, για την Πατρίδα, για το μεγάλο αγώνα και τη λευτεριά μας.
Το πρωί αρχίσανε οι Τούρκοι με τη μπουρμπάρδα κι επαίζανε τση πόρτας. Με πέντε – έξε καννωνιές εχαλάσανε την πόρτα. Από το χάλασμα αυτό εμπήκανε και πατήσανε οι Τούρκοι το Μοναστήρι…
Δυο λαγούμια είχανε ανοίξει οι Χριστιανοί, ένα στην ανατολική κι ένα στη δυτική μεριά. Όταν εμπήκαν πολλοί Τούρκοι, έβαλαν φωθιά στο λαγούμι της δυτικής μπάντας, μα δεν επήρενε φωθιά, γιατί είχε βραχεί το μπαρούτι.
Μια ώρα πέρασε από τότες, που μπήκανε οι Τούρκοι στ’ Αρκάδι και βάνει ο Κωστής ο Γιαμπουδάκης φωθιά με μπιστόλα στο μπαρούτι της κρασαποθήκης. Εμούχρωνε μπλειό (άρχισε να νυκτώνει), όταν βγήκε μια λάμψη θεόρατη κι ακούστηκε ένα βρούχος σα να παίξανε χίλια καννώνια, κι εσείστηκε η γης ούλη. Ο Γούμενος είχενε σκοτωθεί στην ταράτσα δυο ώρες πριν. Αυτό τόμαθα από άλλους, που τον ηύρανε…
Ένα μπαϊράκι 36 Λιβαδιώτες, Κρανιώτες και Ζωνιανοί ήσανε σφαλισμένοι στην «Τράπεζα». Οι Τούρκοι των είπαν να παραδοθούν και δε θα πάθουν τίποτα. Σκέφτηκαν: «Και να δώσωμε τα τουφέκια μας κακό και να μη τα δώσωμε, χωρίς φυσέκια είναι άχρηστα. Τότε ας τα δώσωμε και μπορεί να σωθούμε». Άμα τάδωσαν τους έσφαξαν. Στη μεγάλη Τράπεζα φαίνονται ακόμη οι μαχαιριές.
Το βράδυ στση εννιά του Νοέμβρη μπήκε ο τακτικός στρατός στη Μονή. Δόθηκε επίσημος υπόσχεσις ότι δεν θα σκοτωθεί κανείς κι έτσι όσοι ζούσανε στα κελλιά παραδοθήκανε κι ήμαστε ούλοι μαζί 114 ψυχομέτρι. Τσοι εθελοντές ετουφεκίσανε. Εκείνοι που φερθήκανε άγρια στους αιχμαλώτους ήσανε οι ντόπιοι Τούρκοι».
Ο γέρος ετελείωσε τη διήγησή του μ’ ένα βαθύ αναστεναγμό και πρόσθεσε: «Αυτό το κακό και το θρήνος, που έγινε στο Μοναστήρι, θα το διηγούνται χρόνοι και αιώνες».

*Απόσπασμα αφήγησης διασωθέντος Ανδρέα Μπιρίκου από το μνημειώδες έργο του Μητροπολίτη Τιμόθεου Βενέρη «Το Αρκάδι δια των αιώνων».
(1) Ο Ανδρέας Μπιρίκος ή Μπιρικάκης γεννήθηκε στο Πίκρι Ρεθύμνης το 1848. Υπήρξε υποτακτικός (δασκάλι) του Ιερομόναχου της Μονής Αρκαδίου Χρυσάνθου Βογιατζάκη. Θυμάται την επαναστατική κίνηση στη Μονή κατά την επανάσταση του Μαυρογένη και ιδιαίτερα το Αρκαδικό δράμα, καθότι διέμενε τότε στο Αρκάδι με την οικογένειά του. Μετά τη σύλληψή του κατόρθωσε να δραπετεύσει από τη θέση «Μετοχάκι» τη νύχτα της 9 Νοεμβρίου 1866. Πέθανε στο Πίκρι στις 14-12-1932.

.

.

Πηγή: Το κείμενο το βρήκα στην σελίδα του “Scribd” και δυστυχώς δεν έφερε την πρωταρχική πηγή.

.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τό Ολοκαύτωμα τού Αρκαδίου."

Η ΣΟΦΙΑ

Στη γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι' αυτό το λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι. Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη.

Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» - ελαττώνει ως ανθρώπους - και μας φθίνει μέχρι και την υγεία μας. Και, βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, πως το λέμε; Μα, φυσικά, «άφθονο».

Έχουμε τη λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά . Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία!!!

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά). Άρα, για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία.

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων.

Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού। Το να μπορείς να μιλάς σωστά σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΟΦΙΑ"

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία αφού προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαρριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα - μητέρα των εννοιών μας - μου απεκάλυπτε ένα άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου.

«Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες».

Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας, του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ό,τι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της.

Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

Από το Ελληνικό Αρχείο
Συντάκτης: (Δημήτριος Καραπιστόλης / Dimitrios Karapistolis)
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ"

ΝΙΓΗΡΙΑ: Πετρέλαιο και αίμα

Πετρέλαιο και αίμα με φερόμενη ως συνυπεύθυνη τη Shell.
Βρώµα και δυσωδία. Οχι αυτή που προκύπτει από τη διαδικασία άντλησης του «µαύρου χρυσού», αλλά µια άλλη, πολύ χειρότερη, που επηρεάζει τη ζωή και την επιβίωση περίπου 35 εκατοµµυρίων Νιγηριανών που ......

διαµένουν γύρω από το Δέλτα του ποταµού Νίγηρα.

Μυστικά έγγραφα που χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’90 ήρθαν πρόσφατα στη δηµοσιότητα και αποκαλύπτουν ότι η Shell συνεργαζόταν στενά µε την κυβέρνηση και τον στρατό της Νιγηρίας, χρηµατοδοτώντας επιχειρήσεις για την κατάπνιξη αντιδράσεων πολιτών και ακτιβιστών ενάντια στις δραστηριότητες της εταιρείας στην πλούσια σε πετρέλαιο – αλλά µε πάµπτωχους κατοίκους - χώρα της Αφρικής.
Η εταιρεία φέρεται να διέθετε τεράστια ποσά προκειµένου ο στρατός να διαλύει ειρηνικές διαδηλώσεις ενάντια στη µόλυνση, πραγµατοποιώντας ακόµη και επιδροµές σε ολόκληρα χωριά. Αν και η Shell ποτέ δεν αρνήθηκε ότι οι εργασίες άντλησης πετρελαίου στο ?έλτα του Νίγηρα «ενδέχεται να προκάλεσαν κάποια στιγµή σηµαντική περιβαλλοντική µόλυνση» , ως τώρα αρνούνταν ότι είχε οποιαδήποτε εµπλοκή σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωµάτων.

«H Νιγηρία εξαρτάται από το πετρέλαιό της σε απελπιστικό βαθµό, αν αναλογιστούµε ότι το 84% των εσόδων τής κυβέρνησής της προέρχεται από αυτή τη πηγή» τονίζει ο Μπεν Αµούνουα, ερευνητής επί πετρελαϊκών ζητηµάτων, προσθέτοντας πως « είναι εύλογο οι µεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες και ειδικά η Shell να ελέγχουν ένα µεγάλο µέρος των σχετικών κυβερνητικών αποφάσεων».

Το 1995 η Shell είχε κατηγορηθεί ότι συνεργάστηκε µε τη νιγηριανή κυβέρνηση στην εκτέλεση του συγγραφέα Κεν Σάρο-Σίουα και άλλων ηγετών της φυλής Ογκόνι, οι οποίοι είχαν καταγγείλει τον ρόλο της Shell στην περιοχή.
Τελικά ο πετρελαϊκός κολοσσός κατέβαλε, στο πλαίσιο συµβιβασµού, 11 εκατ. ευρώ σε οκτώ πληγείσες οικογένειες. Ακτιβιστές της φυλής Ογκόνι ανέφεραν ότι χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια της δεκαετίας του ‘90, ενώ αρκετοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, φοβούµενοι νέες επιδροµές του στρατού.

«Η Shell έχει ήδη αίµα στα χέρια της, αφού έχει κατηγορηθεί πολλάκις ως συνυπεύθυνη για την εκτέλεση του συγγραφέα Κεν Σάρο-Σίουα, το 1995» λέει ο Αµερικανός Ερικ Γκούτσους, κύριος ερευνητής σε θέµατα Νιγηρίας στην οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωµάτων «Human Rights Watch». Και τονίζει: «Το καλύτερο πράγµα που συνέβη τα τελευταία χρόνια σε αυτή την πολύπαθη χώρα είναι η γενική αµνηστία που δόθηκε το 2009 σε ένοπλες οµάδες και τους αρχηγούς τους, όταν συµφωνήθηκε να αφήσουν τα όπλα µε αντάλλαγµα µεγάλες χρηµατικές αµοιβές». ?στόσο, όπως καταγγέλλει ο κ. Γκούτσους, « η αµνηστία έλυσε µόνο προσωρινά το πρόβληµα, αφού τη σκυτάλη πήρε η ισλαµική οργάνωση Μπόκο Χαράµ, που συνδέεται µε την Αλ Κάιντα, πραγµατοποιεί επιθέσεις σε πολιτικούς στόχους, όχι µόνο στην πρωτεύουσα Αµπούτζα, αλλά και στον Βορρά της χώρας, ενώ οι νιγηριανοί πολιτικοί συνεχίζουν να βάζουν στην τσέπη τους δολάρια που κανονικά θα προορίζονταν για την κατασκευή σχολείων και την παροχή ιατροφαρµακευτικής περίθαλψης».

Η Shell νίπτει τας χείρας της ισχυριζόµενη ότι οι κάτοικοι ευθύνονται για τη µόλυνση και τη µη αποκατάσταση των διαρροών. Μάλιστα εξέδωσε πέρσι τον Αύγουστο το πόρισµα έρευνας των Ηνωµένων Εθνών σχετικά µε τη µόλυνση από πετρέλαιο στην περιοχή µεταξύ 2007-2010. Οπως επισηµαίνει η µελέτη, η οποία χρηµατοδοτήθηκε από την ίδια την πετρελαϊκή εταιρεία, «το µεγαλύτερο µέρος της µόλυνσης οφείλεται σε δραστηριότητες των τοπικών πληθυσµών που προσπαθούν παράνοµα να κλέψουν πετρέλαιο καταστρέφοντας τους πετρελαιαγωγούς και µόνο το 10% της ρύπανσης στην περιοχή οφείλεται σε αµέλεια και ακατάλληλο εξοπλισµό της Shell».

«Η εταιρεία αποποιείται τις ευθύνες της για τις εκατοντάδες διαρροές πετρελαίου που µολύνουν κάθε χρόνο τη Νιγηρία» ήταν η άµεση και οργίλη ανακοίνωση της ?ιεθνούς Αµνηστίας, η οποία κατέληγε πως «η Shell καταθέτει αναξιόπιστες και παραπλανητικές πληροφορίες, αφού οι δραστηριότητες της εταιρείας στη Νιγηρία εδώ και πάνω από 50 χρόνια άφησαν µια τροµακτική κληρονοµιά περιβαλλοντικής καταστροφής. Το νερό που χρησιµοποιούν οι άνθρωποι για να πιουν και να ψαρέψουν είναι µολυσµένο µε πετρέλαιο, η καλλιεργήσιµη γη έχει καταστραφεί».

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
«Αιµοδοτεί» µε πετρέλαιο τις ΗΠΑ
Η Νιγηρία είναι η 8η μεγαλύτερη εξαγωγός πετρελαίου στον κόσμο, παράγοντας 2.211.000 βαρέλια/ημέρα (το 2,62% της παγκόσμιας παραγωγής). Το Δέλτα του Νίγηρα διαθέτει 606 εγκαταστάσεις και εξέδρες και παρέχει το 40% του ακατέργαστου πετρελαίου που εισάγουν οι ΗΠΑ.

Το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων στην ενδοχώρα της Νιγηρίας, γύρω από τις περιοχές άντλησης πετρελαίου, είναι τα 42 χρόνια. Ανθρωπιστικές οργανώσεις το αποδίδουν στις μολύνσεις του δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης των περιοχών γύρω από το Δέλτα του Νίγηρα.

Μέσα σε 30 χρόνια έχουν διαρρεύσει στην περιοχή 9 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της κυβέρνησης της Νιγηρίας, από το 1970 ως το 2001 είχαν σημειωθεί πάνω από 7.000 διαρροές, εκ των οποίων οι 1.000 ήταν αποκλειστικής υπαιτιότητας της Shell.

Μόνο στο Δέλτα του Νίγηρα έχουν χυθεί από το 1970 πάνω από 2 εκατ. λίτρα σύμφωνα με έκθεση εμπειρογνωμόνων. Ωστόσο, η Shell υποστηρίζει πως ευθύνεται μόλις για το 2% των περιπτώσεων και ότι το υπόλοιπο 98% οφείλεται σε βανδαλισμούς των αγωγών από τις τοπικές φυλές.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Δόγµα τους το «διαίρει και βασίλευε»

Πόσο έχει αλλάξει η κατάσταση από τη δολοφονία του συγγραφέα Κεν Σάρο-Σίουα το 1995 ως σήμερα;
«Από το 2006 και µετά η Shell πλήρωνε αδρά ένοπλες οµάδες στο – τώρα εγκαταλειµµένο – χωριό Ρουµουέκπε ώστε να διατηρούν εµπόλεµη κατάσταση στην περιοχή για τα επόµενα τρία χρόνια. Σύµφωνα µε τα διαβαθµισµένα έγγραφα που αποκαλύφθηκαν, η Shell συνέχισε να πληρώνει µεγάλα ποσά στις οµάδες αυτές, προκειµένου να κάνουν πράξη το δόγµα της “διαίρει και βασίλευε” και να προκαλέσουν αιµατηρές συγκρούσεις ανάµεσα στις φυλές που κατοικούν στα πέριξ του ?έλτα του Νίγηρα. Παρά το πρόγραµµα αµνηστίας που εκπόνησε η κυβέρνηση της Νιγηρίας το 2009, η Shell συνεχίζει ως σήµερα να χρησιµοποιεί παρόµοιες τακτικές σε άλλες περιοχές του ?έλτα».

Τι πρέπει να γίνει για να επέλθει πολιτική και κοινωνική σταθερότητα στη Νιγηρία;

«Αστυνοµία και στρατός, αντί να επιβάλλουν την τάξη και την ειρήνη, αποτελούν παράγοντες πολιτικής και κοινωνικής αποσταθεροποίησης. Η πολιτική σταθερότητα θα έρθει όταν οι ίδιοι οι κάτοικοι οργανωθούν και πάρουν την κα τάσταση στα χέρια τους, απαιτώντας ασφαλείς συνθήκες διαβίωσης. Και φυσικά, αντίστοιχα, οι πετρελαϊκές εταιρείες πρέπει να επιδείξουν σεβασµό στην ανθρώπινη ζωή».

Θα αποδοθεί επιτέλους «περιβαλλοντική δικαιοσύνη» στο Δέλτα του Νίγηρα;

«Η καταστροφή ύστερα από 40 χρόνια διαρροών και µολύνσεων δεν εξαφανίζεται εν µια νυκτί. Ο ΟΗΕ που αξιολόγησε τη µόλυνση στην περιοχή Ογκόνιλαντ θεωρεί ότι ο πλήρης καθαρισµός της θα ολοκληρωθεί σε 20-35 χρόνια. Αν δεν επέµβει άµεσα η κυβέρνηση της Νιγηρίας µε τη συνδροµή χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Ολλανδία, τότε σύντοµα θα ξετυλιχτεί µπροστά µας µια ακόµη µεγαλύτερη ανθρώπινη τραγωδία».

Αναμειγνύονται η βρετανική κυβέρνηση και η εταιρεία ΒΡ στην υπόθεση αυτή;

«Οι επενδύσεις της BP στη Νιγηρία είναι µικρές, αφού η βρετανική εταιρεία δραστηριοποιείται κυρίως στην Ανγκόλα. ?στόσο η ίδια η βρετανική κυβέρνηση ενθάρρυνε τη στρατικοποίηση του δέλτα του Νίγηρα, παρέχοντας όπλα και εκπαιδεύοντας τις νιγηριανές κυβερνητικές δυνάµεις, ενώ ταυτόχρονα αρνήθηκε να καταδικάσει επισήµως την υπερβολική βία που έχουν επιδείξει ως σήµερα πάνω σε πολίτες οι αστυνοµικές δυνάµεις της χώρας».

πηγη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΝΙΓΗΡΙΑ: Πετρέλαιο και αίμα"

Οι κίναιδοι κατά την αρχαιότητα καταδικάζονταν στην εσχάτη των ποινών

Ο ιδρυτής της αθηναϊκής δημοκρατίας, ο Κλεισθένης προς θωράκιση της πολιτείας απέκλειε τους κίναιδους να θέσουν υποψηφιότητα για οποιοδήποτε αξίωμα και για το λόγο θέσπισε σχετικό νόμο.

Οι σύγχρονοι ελληνόφωνοι και μή, με σκοπό να δυσφημήσουν τον Ελληνισμό ή ακόμη οι κίναιδοι, αναζητώντας άλλοθι της διαστροφής τους, κυκλοφορούν τη φήμη ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ροπή προς τον κιναιδισμό! Ψέμα! Οι Αρχαίοι Έλληνες έτρεφαν ιδιαίτερη απέχθεια προς τους κίναιδους, τους οποίους αποκαλούσαν με τ’ όνομά τους, δηλαδή ανδράποδα χωρίς αιδώ, ήτοι ξεδιάντροπους. Εάν κατά τη διάρκεια της θητείας κάποιου εκλελεγμένου αποκαλυπτόταν ότι είναι κίναιδος καταδικαζόταν εις θάνατον με την κατηγορία της προσβολής της δημόσιας αιδούς και για προδοσία και διαφθορά. Η λέξη ομοφυλόφιλος καθιερώθηκε από γερμανό φιλόλογο αφού εδανείσθη ελληνικές λέξεις.

Λάιφ στάιλ και φιλικά προς τη διαστροφή έντυπα κατάφεραν να περάσουν ψευδώς ότι στην αρχαία Ελλάδα για να είναι κάποιος της υψηλής τάξης απαραίτητα έπρεπε να είναι κίναιδος. Όταν το 508 π.χ ο Κλεισθένης καθιέρωσε το δημοκρατικό πολίτευμα οι Πέρσες απειλούσαν την Αθήνα. Ο Κλεισθένης τότε φοβούμενος την προδοσία των διεφθαρμένων και διεστραμένων θέλησε να καθιερώσει ασφαλιστικές δικλείδες αποτροπής της διαστροφής και διαφθοράς. Και σήμερα, που η Τουρκία αποτελεί μόνιμη απειλή και οι πολιτικάντιδες διαγκωνίζονται σε διαφθορά και διαστροφή επιβάλλεται η επαναφορά της νομοθεσίας του Κλεισθένη.

Η νομοθεσία του Κλεισθένη μερίμνησε για την πρόληψη κλοπής χρημάτων από το δημόσιο από αξιωματούχους του κράτους. Έτσι ο νόμος υποχρέωνε τους υποψήφιους βουλευτές να δηλώσουν την οικογενειακή και προσωπική περιούσια τους μέχρι και τα σανδάλια τους. Εάν πρότειναν νόμο και ο νόμος αυτός ετίθετο σε εφαρμογή και στη πορεία διαφαινόταν ότι ο προτείνας απέβλεψε σε προσωπικό του όφελος εγενετο κατάσχεση της περιουσίας του και εάν δεν καλυπτόταν το χρέος δούλευε στα δημόσια έργα μέχρι εξοφλήσεως.

Η αθηναϊκή δημοκρατία ήθελε τους εκλελεγμένους αξιωματούχους να είναι ενάρετοι και να είναι πρότυπα για τη νεολαία. Απαιτούσε από αυτούς όταν αναλάμβαναν τη σκυτάλη της διακυβέρνησης να είναι καλύτεροι από τους προκάτοχούς τους.

Οι Αθηναίοι επένδυαν παρά πολύ στη νεολαία και καλλιεργούσαν στα σχολεία την φιλοπατρία, την εθνική συνείδηση και τον σεβασμό στους δάσκαλους. Η εθνική διαπαιδαγώγηση είχε αποτέλεσμα τη δημιουργία ισχυρού στρατού διότι επανδρώνετο από στρατιώτες που τους χαρακτήριζε η εθνική συνείδηση και στήριζαν τον παραστάτη τους, όπως αναφέρεται και στον όρκο των αθηναίων έφηβων.

Ο οπλίτης που δεν διακατέχεται από εθνική συνείδηση θα γίνει ρίψασπις κοινώς λιποτάκτης! Ωστόσο οι πολιτικάντηδες που κυβέρνησαν και κυβερνούν τον τόπο δεν φρόντισαν να δημιουργήσουν νέους που να μπορούν να νιώσουν το βάρος του περιεχομένου του όρκου των αθηναίων έφηβων. Τουναντίον, οι εθνομηδενιστές, που έχουν αλλάξει τα φώτα της παιδείας, ετοιμάζουν ριψάσπιδες. Όλοι αυτοί οι κράχτες της νεοθωμανικής εθελοδουλίας επιδιώκουν με τη λεγόμενη μεταρρύθμιση της παιδείας να απομακρύνουν τους νέους από οτιδήποτε λέγεται εθνικό.

Όλοι αυτοί οι τουρκόπιστοι, νεογραικύλοι λεγόμενοι προοδευτικοί, που στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό της παιδείας και στην απομάκρυνση την νέων από τα εθνικά ιδεώδη, εάν συμβεί στο προσεχές μέλλον νέα εθνική καταστροφή, θα είναι οι ηθικοί αυτουργοί οι οποίοι μεθόδευσαν τον όλεθρο.

Είναι χρήσιμο όλοι αυτοί να γνωρίζουν την πραγματεία πόλεμου του Θουκυδίδη να τη διδάξουν και στους νέους ότι για να εξασφαλισθεί έντιμη ειρήνη πρέπει να ετοιμάζεσαι για πόλεμο. Θα πρέπει οι νέοι μας να εμπεδώσουν ότι το δίκαιο έχει τόσο βεληνεκές όσο και η ισχύς. Όσο πιο δυνατό στρατό έχει πίσω του ένα κράτος τόσο πιο δυνατό είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου ο Θουκυδίδης προέτρεπε για τη δημιουργία νεολαίας με δυνατές αξίες, διότι ο ισχυρός στρατός προϋποθέτει νεολαία με εθνικά ιδανικά. ’Άνδρες πόλη, τείχη και νήες ανδρών κεναί” , εν ολίγοις δηλαδή τον καλόν στρατό δεν τον κάνουν τα υλικά μέσα αλλά οι ΑΝΔΡΕΣ!

Σάββας Πέτρου

Ταγματάρχης ε।α

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι κίναιδοι κατά την αρχαιότητα καταδικάζονταν στην εσχάτη των ποινών"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ

Στο σπουδαίο αυτό βιβλίο ο Κ. Καστοριάδης προσπαθεί να συλλάβει αυτό, που διακρίνει και διαφοροποιεί την αρχαιοελληνική δημιουργία από οποιαδήποτε άλλη μορφή ανθρώπινου πολιτισμού, δηλαδή να αναδείξει τι συνιστά την ελληνική ιδιαιτερότητα. Προς τον σκοπό αυτό ανατρέχει στις πηγές τού ελληνικού πολιτισμού, στα ομηρικά και ησιόδεια έπη, καθώς επίσης στα καταγωγικά κείμενα τού φιλοσοφικού στοχασμού, στούς προσωκρατικούς στοχαστές, Αναξίμανδρο, Ξενοφάνη, Ηράκλειτο και Δημόκριτο.

Η ανάλυσή του αναδεικνύει μια άλλη αντίληψη και πρόταση, που κομίζει ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός: ενώ η κυρίαρχη ερμηνεία (λ.χ. Heidegger, Κ. Παπαϊωάννου) υποστηρίζει, ότι ο αρχαιοελληνικός κόσμος διέπεται από το μέτρο και την αρμονία, από την «αποκάλυψη» τής αλήθειας και τού όντος, ο Κ. Καστοριάδης θεωρεί, ότι ο κόσμος αυτός χαρακτηρίζεται από το μη-νόημα και το μη-ον, ότι δεν έχει ένα προκαθορισμένο νόημα δοσμένο από κάποιο εξωκοινωνικό και εξωανθρώπινο, φυσικό ή υπερβατικό ον. Αυτό σημαίνει, ότι δεν υπάρχει αρμονία, αντιστοιχία ανάμεσα στη σκέψη και στις πράξεις ούτε ανάμεσα στις ανθρώπινες επιθυμίες και το είναι. Δεν υπάρχει αντιστοιχία και αρμονία ανάμεσα στον ανθρώπινο βίο και τον κόσμο των θεών.

Για τούς έλληνες δεν υπάρχει αθανασία τής ψυχής, δεν υπάρχει ένας άλλος μετά θάνατον βίος ανώτερος και οντολογικώς καλύτερος. Ο άνθρωπος είναι θνητός και η λέξη θνητός σημαίνει άνθρωπος. Οι μόνοι αθάνατοι είναι οι θεοί, οι οποίοι, όμως, δεν είναι αιώνιοι ούτε παντοδύναμοι. Ούτε δημιούργησαν τον κόσμο και τον άνθρωπο και συνεπώς δεν ενδιαφέρονται γι΄ αυτόν, δεν είναι υπεύθυνοι γι΄ αυτόν, δεν τού παρέχουν πρότυπα, εντολές, νόημα για τη ζωή του. Δεν είναι πρότυπα ηθικής, αντιθέτως η συμπεριφορά τους είναι μη ηθική. Οι αντιλήψεις αυτές διαφαίνονται ήδη στα μεγάλα ποιητικά κείμενα τού Ομήρου και τού Ησιόδου, τα οποία περιέχουν και τούς μύθους τής αρχαιοελληνικής θρησκείας.

Στον Ησίοδο, λ.χ. στον μύθο τής Πανδώρας, η ελπίς, που μένει στο κουτί, συμβολίζει την πίστη, ότι δεν υπάρχει ελπίδα για το ανθρώπινο γένος. Η ελπίδα εδώ δεν εννοείται υπό την τετριμμένη καθημερινή έννοια, αλλά υπό την οντολογική ή μεταφυσική έννοια, δηλαδή δεν υπάρχει ελπίδα, λύτρωση και ανταμοιβή για τον άνθρωπο από κάποια υπερβατική οντότητα σε κάποια άλλη ζωή.

Επίσης στην ησιόδεια Θεογονία, ο κόσμος αναδύεται από το χάος (από το ρήμα χαίνω, που σημαίνει το κενό), από την άβυσσο, από το ακαθόριστο, από το μη-ον. Χάος είναι η απουσία τάξεως, η απουσία θετικής αντιστοιχίας ανάμεσα από τη μια στις ανθρώπινες προθέσεις - πράξεις και από την άλλη στα αποτελέσματά τους. Το είναι είναι χάος, μη-νόημα, πράγμα, που επιβεβαιώνει και ο Αναξίμανδρος: αρχήν και στοιχείον των όντων... το άπειρον. Το άπειρον εννοείται εδώ, όχι με τη μαθηματική, ποσοτική έννοια αλλά ως το απροσδιόριστο, το μη καθορίσιμο. Ετσι κατά τον Κ. Καστοριάδη οι ελληνικοί μύθοι αποκαλύπτουν μια σημασία τού κόσμου ως μη-νοήματος, την οποία παραλαμβάνουν για λογαριασμό τους οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι.

Ακριβώς, αυτή η πρωταρχική φαντασιακή σύλληψη τού κόσμου ως μη-νοήματος και η απουσία υπερβατικής πηγής τής σημασίας, τού νόμου ή τού κανόνα είναι, που ελευθερώνουν τους έλληνες και τους επιτρέπουν να αποκτήσουν αυτοσυνείδηση, να συγκροτήσουν το δικό τους νόημα, τον δικό τους κόσμο, να δημιουργήσουν θεσμούς και γραπτούς νόμους, να δημιουργήσουν την πολιτική, τη δημοκρατία και τη φιλοσοφία - για πρώτη φορά στην ιστορία. Οι φαντασιακές αυτές δημιουργίες οφείλονται κυρίως στην αμφισβήτηση των κληρονομημένων αντιλήψεων και των υπαρχόντων θεσμών, δηλαδή στην αμφισβήτηση ταυτοχρόνως και στον χώρο τής σκέψεως και στον χώρο τής πράξεως. Η πρώτη δίνει τη φιλοσοφία, η δεύτερη την πολιτική και τη δημοκρατία.

Η αμφισβήτηση στον χώρο τής σκέψεως φαίνεται ήδη στούς πρώτους προσωκρατικούς, Θαλή, Αναξίμανδρο, Ξενοφάνη και συνεχίζεται με τον Ηράκλειτο (στον οποίο ο Κ. Καστοριάδης αφιερώνει μια εξαίρετη ανάλυση) και τούς άλλους φιλοσόφους. Η αμφισβήτηση στον χώρο τής πράξεως συγκροτεί το φαινόμενο των πόλεων, που χαρακτηρίζονται από την απαίτηση δικαιοσύνης και την επίτευξη γραπτών νόμων. Ειδικώς στην Αθήνα έχουμε ένα κοινωνικο-πολιτικό κίνημα, που οδηγεί κατ΄ αρχάς στη νομοθεσία τού Δράκοντα τον 7^ο αιώνα, εν συνεχεία στις μεταρρυθμίσεις τού Σόλωνα στις αρχές τού 6^ου αιώνα και τέλος στην εγκαθίδρυση τής δημοκρατίας με τις μεταρρυθμίσεις τού Κλεισθένη στο τέλος τού 6^ου αιώνα.

Η αμφισβήτηση αυτή είναι ανύπαρκτη στούς άλλους λαούς (Ιουδαίους, Αιγυπτίους, Βαβυλωνίους, Κινέζους κ.λπ), οι οποίοι αποδέχονται την κληρονομημένη σκέψη και την δεδομένη θέσμιση τής κοινωνίας. Εδώ βρίσκεται η ελληνική ιδιαιτερότητα, αυτό, που συγκροτεί και διαφοροποιεί τον ελληνικό πολιτισμό από όλους τους άλλους. Η διαφοροποίηση αυτή γίνεται καλύτερα κατανοητή άν έχουμε υπ’όψιν τη βασική οντολογία τού Κ. Καστοριάδη. Αυτή έχει ως κεντρικό άξονα την ιδέα, ότι η συγκρότηση τής κοινωνίας, κάθε κοινωνίας είναι θέσμιση των κοινωνικών σημασιών της, είναι θέσμιση ενός μάγματος φαντασιακών σημασιών, που ενσαρκώνονται σε δημιουργίες και θεσμούς. Αυτοί οι θεσμοί και αυτές οι σημασίες, είναι που διαφοροποιούν τις κοινωνίες. Η ελληνική κοινωνία συγκροτήθηκε από τις φαντασιακές σημασίες τού μη-νοήματος, από την αμφισβήτηση τής κληρονομημένης παράστασης και θέσμισης τής κοινωνίας, από τη δημιουργία τής φιλοσοφίας, τής πολιτικής και τής δημοκρατίας, από τις φαντασιακές σημασίες τής ελευθερίας, τής ισότητας, τής δικαιοσύνης, τής αυτονομίας, για πρώτη φορά στην ιστορία.

Συνεπώς, η ελληνική ιδιαιτερότητα δεν ανευρίσκεται σε άλλες ιστορικές περιόδους, δυστυχώς έσβησε με τον ενταφιασμό τής δημοκρατίας από τις φάλαγγες τής μακεδονικής μοναρχίας. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανενός είδους συνέχεια από την κλασική εποχή στην ελληνιστική ή στη ρωμαϊκή και βυζαντινή, αλλά ρήξη, ρήγμα και τομή.

Το εξαίρετο αυτό βιβλίο τού Κ. Καστοριάδη συνιστάται ιδιαιτέρως και επειγόντως σε μια κατηγορία νεοελλήνων, οι οποίοι συγχέουν (συνειδητώς ή ανεπιγνώστως) τη φιλοσοφία με τη θεολογία, τούς φιλοσόφους με τούς πατέρες τής εκκλησίας, την αρχαιοελληνική ελευθερία και δημοκρατία με το ανελεύθερο θεοκρατικό χριστιανικό Βυζάντιο, διακηρύσσουν δε, ότι το τελευταίο είναι η συνέχεια τού αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Ομως, οι δύο αντιλήψεις και πρακτικές είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, αντιφατικές και εχθρικές. (Γιώργος Ν. Οικονόμου, δρ. Φιλοσοφίας, oikonomouyorgos.blogspot.com. O δρ Οικονόμου σπούδασε Μαθηματικά, Μουσική και Φιλοσοφία। Παρακολούθησε στο Παρίσι τα μεταπτυχιακά σεμινάρια των Κ. Καστοριάδη, J. Derrida, A. Touraine, P. Bourdieu, J. Bouveresse. Έχει Master Φιλοσοφίας τού Πανεπιστημίου τής Σορβόννης και είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφίας τού Πανεπιστημίου Κρήτης).
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ"

Ο Νίκος Λυγερός στη Στρογγύλη

Δείτε φωτογραφίες από την επίσκεψη του Νίκου Λυγερού στη νήσο Στρογγύλη η οποία είναι τόσο σημαντική για το θέμα της ΑΟΖ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Νίκος Λυγερός στη Στρογγύλη"