Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Ποιοι "έφαγαν" τον Γιωργάκη;

Ποιοι τον έβαλαν να «αυτοκτονήσει» με την πρόταση για δημοψήφισμα;
Με ποιων τις «πλάτες» προκάλεσε ταραχή σε ολόκληρο τον Πλανήτη;
Γιατί μαζί του θα την «πληρώσει» και ο διαβόητος Άκερμαν;
Όταν ο Σαμαράς αποκαλούσε τυχοδιώκτη τον πρώην πλέον Πρωθυπουργό, για την πρόσφατη και ανεξήγητη πρότασή του για δημοψήφισμα, μάλλον χάρη του έκανε ...Μάλλον περί φιλοφρόνησης επρόκειτο. Γιατί; Γιατί, ακόμα και ο τυχοδιώκτης έχει ως ανθρωπότυπος κάποια καλά στοιχεία, που τον χαρακτηρίζουν. Στοιχεία, όπως είναι το αυτόβουλο και βέβαια η αποφασιστικότητά του στο να στηρίζει με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα τις επιλογές του ...Ακόμα και τις πιο ακραίες επιλογές του. Τι από όλα αυτά όμως αφορά τον Παπανδρέου; Τίποτε απολύτως. Ο Γιωργάκης είναι ένας άβουλος ανθρωπάκος ...Ένας ανθρωπάκος, ο οποίος στις ελεύθερες ώρες του θα πρέπει να κάνει "ασκήσεις θάρρους" ...Ένας εξαρτώμενος "μαμάκιας", ο οποίος παραμένει παθολογικά "ανήλικος" ακόμα και στην ηλικία των εξήντα ετών ...Ένας ανθρωπάκος, ο οποίος νιώθει ασφαλής μόνον όταν εκτελεί εντολές άλλων.
Αυτοί οι "άλλοι" είναι, που μπορεί να είναι τυχοδιώκτες ή αποφασιστικοί ή οτιδήποτε άλλο και όχι αυτός, που ο φίλος του ο Σαμαράς τον εμφάνισε σαν τυχοδιώκτη. Τι όμως συνέβη και αυτός ο κατά γενική ομολογία δειλός και ανίκανος Εβραίος παραλίγο να προκαλέσει το χάος στην παγκόσμια οικονομία; Με ποιων τις "πλάτες" —και βέβαια τις εντολές— αποφάσισε να ταράξει συθέμελα το παγκόσμιο σύστημα; Είναι δυνατόν να μην γνώριζε τις συνέπειες που θα είχε για την παγκόσμια αγορά αυτή του η δήλωση; Είναι δυνατόν να μην είχε ενημερώσει τις γνωστές "διασυνδέσεις" του για τις προθέσεις του; Είναι δυνατόν αυτές οι τοκογλυφικές και κερδοσκοπικές διασυνδέσεις να μην έβγαλαν κέρδος, εξαιτίας της δυνατότητάς τους να έχουν έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση; Κέρδη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ περιμένουν όποιον γνωρίζει εκ των προτέρων πράξεις, οι οποίες "βυθίζουν" ή "εκτοξεύουν" τα χρηματιστήρια. Δεν είναι δυνατόν να σε στηρίζει ο Σόρος και να μην τον ενημερώνεις για όλα όσα τον αφορούν και τα οποία θα μπορούσαν να του αποφέρουν κέρδη.
Για να τα καταλάβουμε όμως όλα αυτά στο σύνολό τους, θα πρέπει να δούμε την ουσία τους. Η ανεξήγητη ανακοίνωση του Παπανδρέου για το "δημοψήφισμα" δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν η συνέχεια μιας αβυσσαλέας σύγκρουσης, η οποία μαίνεται στο παρασκήνιο της παγκόσμιας εξουσίας ...Το επόμενο επεισόδιο από τις συγκρούσεις μεταξύ Τρισέ-Μέρκελ, Νταλάρα-Σαρκοζί ή Άκερμαν-Σόιμπλε. Για κάποιον, δηλαδή, που γνωρίζει τα μυστικά των παρασκηνίων της εξουσίας, ήταν αναμενόμενη μια αντίδραση εκείνων, οι οποίοι θίγονταν από τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου και η οποία αφορούσε το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους ...Ήταν αναμενόμενη, αν γνωρίζει κάποιος τα πρόσωπα και τα πράγματα που εμπλέκονται σ' αυτήν.
Η συμφωνία αυτή ήταν δεδομένο ότι έθιγε τα συμφέροντα του τραπεζικού συστήματος και άρα του τοκογλυφικού δεδομένου της παγκόσμιας εξουσίας. Μετά από αυτήν τη συμφωνία οι τραπεζίτες θα έπρεπε να το πάρουν απόφαση ότι θα έχαναν μεγάλα ποσά από αυτό το "κούρεμα" ...Ποσά όμως, που, όπως δείχνουν φαινόμενα τύπου DEXIA, δεν διέθεταν ...Ποσά, τα οποία είτε τα είχαν "προεξοφλήσει", επανεπενδύοντάς τα σαν σίγουρα μελλοντικά κέρδη, είτε τα είχαν "φάει" σε μπόνους και dolce Vita των στελεχών τους ...Ποσά, τα οποία σε μια άπληστη τραπεζική αγορά, που έχει μάθει να "τρώει" και τα "λύματά" της για ν' αυξήσει τον όγκο των συναλλαγών της, έχουν "μολύνει" ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα ...Ποσά, τα οποία αποτελούν δομικά "στοιχεία" μιας τεράστιας και πολύ ευάλωτης "κατασκευής" υπερσύνθετων οικονομικών "προϊόντων".
Όταν λοιπόν η πολιτική εξουσία της Ευρώπης αποφάσιζε το "κούρεμα" των υποτιθέμενων ελληνικών χρεών —και εξαιτίας όλων αυτών που περιγράψαμε—, στην πραγματικότητα δεν ανάγκαζε τους τραπεζίτες απλά να αρνηθούν μελλοντικά κέρδη, αλλά να φορτωθούν ζημιές ...Ζημιές, τις οποίες θα έπρεπε να καλύψουν από τα δικά τους χρήματα. Τους ανάγκαζε ν' αντικαταστήσουν με δικά τους χρήματα τα δομικά "στοιχεία" που θα "κουρεύονταν" και άρα θα "εξαφανίζονταν" με μαγικό τρόπο από την "κατασκευή" τους. Εξαιτίας εκείνων των υπολογισμών για το κόστος του ελληνικού "κουρέματος" αποκαλύφθηκε και το πρόβλημα της DEXIA ...Μιας DEXIA, που, επαναλαμβάνοντας μια πάγια τραπεζική πρακτική των καιρών μας, "αναμόχλευε" χρήματα, τα οποία δεν υπήρξαν ποτέ ...Μια DEXIA, που, επενδύοντας σε προϊόντα τύπου "πυραμίδας", μπορούσε μια "ελληνική" ζημιά μερικών δισεκατομμυρίων να τη μετατρέψει σε μια "ευρωπαϊκή" ζημιά εκατοντάδων δισεκατομμυρίων.
Το ελληνικό χρέος αντιλαμβανόμαστε ότι ήταν αυτό, το οποίο με ένα "κούρεμά" του θα κλυδώνιζε ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης και όχι μόνον. Θα το κλυδώνιζε όχι τόσο για το μέγεθός του, το οποίο ήταν "βατό" για την ευρωπαϊκή οικονομία, όσο για το ότι άνοιγε μια νέα "πόρτα". Με τη συμφωνία για το "κούρεμά" του άνοιγε μια νέα πρακτική αντιμετώπισης των χρεών, η οποία θα μπορούσε να μετατραπεί σε "ασκό του Αιόλου" για το τραπεζικό σύστημα. Γι' αυτόν τον λόγο οι τραπεζίτες αντέδρασαν έντονα. Με πρώτο τον Άκερμαν της βρομερής Deutsche Bank ξεκίνησαν τη σύγκρουση με τους πολιτικούς παράγοντες, οι οποίοι μεθόδευαν το "κούρεμα" ...Μια σύγκρουση, την οποία ανέλαβε να περαιώσει κατά τη διάρκεια των τελικών διαβουλεύσεων για το "κούρεμα" ο πρόεδρος των τραπεζιτών Νταλάρα. Αυτόν κυνηγούσαν στα ξενοδοχεία η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, προκειμένου να τον αναγκάσουν ν' αποδεχθεί το "κούρεμα".
Όπως ήταν φυσικό η πολιτική εξουσία, με τα όπλα που διαθέτει, έκαμψε την αντίσταση των τραπεζιτών. Με εκφοβισμούς, απειλές και πιέσεις, την έκαμψε. Ήταν εύκολο να την κάμψει, εφόσον με όπλο τους κρατικούς μηχανισμούς και τις ελεγκτικές τους δυνατότητες μπορούσε να απειλεί τους τραπεζίτες ακόμα και με φυλακίσεις για τοκογλυφία. Το ότι την έκαμψε, όμως, δεν σημαίνει ότι την απάλειψε. Ήταν βέβαιο ότι οι τραπεζίτες θα αντιδρούσαν. Ήταν βέβαιο ότι θα προσπαθούσαν να ακυρώσουν τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου. Άρα; Άρα, από τη στιγμή που δεν μπορούσαν απευθείας να την πολεμήσουν, θα το έκαναν εμμέσως. Θα το έκαναν με τα όπλα που διαθέτουν. Εδώ μπαίνει στην "εξίσωση" η "παράμετρος" Παπανδρέου. Πρέπει να γνωρίζει κάποιος τις ιδιομορφίες του Παπανδρέου, για να καταλάβει τον ρόλο του. Να γνωρίζει κάποιος το "ποιόν" και την "προέλευσή" του, για να καταλάβει τον ρόλο αυτού, ο οποίος απείλησε τον Σαρκοζί και τη Μέρκελ με πολλαπλά "εγκεφαλικά" επεισόδια.
Ο Παπανδρέου είναι άνθρωπος των τραπεζιτών και των τοκογλύφων. Αυτοί τον "έφτιαξαν" και αυτοί τον ελέγχουν απόλυτα. Σε αυτούς δίνει λογαριασμό και αυτοί τον προστατεύουν. Είναι άνθρωπος της Goldman Sachs, του Σόρος, του Μπάφετ, του Μπενράνκε, του Γκρίνσπαν, του Τρισέ και του Άκερμαν. Αυτοί τον έκαναν Πρωθυπουργό της Ελλάδας και αυτών τις εντολές εκτελεί. Αυτό δεν είναι κάτι το άγνωστο στην Ευρώπη. Είναι γνωστό το ποιόν του και βέβαια η ταυτότητα αυτών που αντιπροσωπεύει. Δεν το κρύβει άλλωστε. Με τον Στρος Καν του ΔΝΤ συνομιλούσε για τα "προβλήματα" της ευρωπαϊκής Ελλάδας πριν τα κοινοποιήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τον Σόρος συναποφάσιζε για τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών πριν καν ενημερωθεί ο Ευρωπαίος επίτροπος της οικονομίας. Με τον Μπλανκφάιν της Goldman Sachs σχεδίασε τον χειρισμό των χρεών και όχι με τα αρμόδια όργανα της Ένωσης. Η Ένωση και ο ελληνικός λαός μάθαιναν πάντα μόνον ό,τι —και όταν— αποφάσιζαν αυτοί να τους γνωστοποιήσει ο Παπανδρέου ...και τίποτε άλλο.
Αυτός λοιπόν ο Παπανδρέου σε μια ανύποπτη στιγμή και ενώ θεωρητικά είχαν οριστικοποιηθεί οι αποφάσεις για το ελληνικό χρέος και τη δήθεν σωτηρία του Ευρώ, πήγε και έκανε μια πρόταση-βόμβα, που τίναζε τα πάντα στον αέρα ...Μια πρόταση, η οποία ακύρωνε όλα τα υπόλοιπα συμφωνηθέντα και ξαναγυρνούσε την κατάσταση στα "κόκκινα" ...Μια πρόταση, η οποία έγινε ακριβώς την ώρα που ο κοντοΣαρκοζί —με την αυταρέσκεια του Ναπολέοντα— διηγούνταν στα τηλεοπτικά κανάλια το πώς "έσωσε" την Ευρώπη και τον Κόσμο ολόκληρο. Ο κύβος είχε ριφθεί. Οι τραπεζίτες είχαν αποφασίσει ν' αντιδράσουν και γι' αυτόν τον λόγο έριξαν τον "κύβο" τους μέσα στη "σούπα". "Κύβος" στην προκειμένη περίπτωση ήταν ο Παπανδρέου και η πρότασή του για δημοψήφισμα και άρα σίγουρη απόρριψη του σχεδίου του "κουρέματος".
Τι έγινε όμως και είχαμε αυτήν τραγική για το σύστημα εξέλιξη των πραγμάτων; Γιατί τόσο ισχυροί παράγοντές του ρισκάρουν τόσο μεγάλης κλίμακας συγκρούσεις μεταξύ τους. Γιατί ρισκάρουν τόσο επικίνδυνα παιχνίδια τώρα που η Ευρώπη στην κυριολεξία βρίσκεται στην "αιχμή" του "ξυραφιού"; Πρέπει να υπάρχει δηλαδή μια εξήγηση για μια τέτοια πολεμική κατάσταση. Αυτό, το οποίο συμβαίνει και εξηγεί τα φαινόμενα που βλέπουμε, είναι το εξής απλό. Η κατάσταση έχει φτάσει στα άκρα και οδηγείται σε αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο, το οποίο προμηνύει καταστροφή. Αυτό, το οποίο βλέπουμε, δηλαδή, είναι τα προεόρτια αυτής της καταστροφής ...Στην πραγματικότητα σπάει ο σκληρός πυρήνας του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού. Σπάει και γι' αυτόν τον λόγο φαίνονται πλέον και δια γυμνού "οφθαλμού" τα δομικά του στοιχεία ...Στοιχεία, τα οποία δεν είναι ίδια μεταξύ τους και η σημερινή οικονομική κρίση τα φέρνει αντιμέτωπα σε έναν τιτάνιο αγώνα επιβίωσης.
Εδώ δεν ισχυριζόμαστε κάτι το μυστήριο, το ακαταλαβίστικο ή το απόρρητο. Δεν επικαλούμαστε κάποιες μυστικές πληροφορίες για ανεξήγητες συγκρούσεις των Εβραίων μεταξύ τους. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ξαφνικά "τρελάθηκαν" και προσπαθούν ο ένας να βγάλει τα μάτια του άλλου. Αυτά, τα οποία βλέπουμε, συμβαίνουν και στις καλύτερες "οικογένειες". Όταν στο αγώνα της επιβίωσης το καρβέλι είναι ένα και οι ενδιαφερόμενοι είναι δύο, υπάρχει σύγκρουση. Όταν το διακύβευμα αυτής της σύγκρουσης είναι η επιβίωση, τότε η σύγκρουση θα είναι θανάσιμη, εφόσον κανένας δεν έχει το περιθώριο να υποχωρήσει. Κάποιος θα γίνει Κάιν και κάποιος Άβελ ...και αυτό είναι ένα σενάριο, το οποίο το έχουν ξαναζήσει οι Εβραίοι. Κάποτε κάποιοι πρόγονοί τους για κάποιες λίγες φακές και σήμερα οι ίδιοι για κάποια δισεκατομμύρια ...Όλα τα άλλα είναι ακριβώς τα ίδια στην ουσία τους.
Αυτό, δηλαδή, που λέμε, είναι ότι το σημερινό πρόβλημα δεν έχει σχέση με τις ιδιαιτερότητες των Εβραίων. Έχει σχέση με τον εσφαλμένο σχεδιασμό του ιμπεριαλισμού τους. Δεν έχει σχέση με κάτι, το οποίο δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε άμεσα. Έχει σχέση με κάτι, το οποίο όλοι μας το γνωρίζουμε απόλυτα, γιατί προκύπτει από την απλή ανθρώπινη λογική. Απλά είναι τα πράγματα. Όταν ανοίξεις ανεξέλεγκτα όλα τα κλουβιά σε έναν ζωολογικό κήπο, τα ζώα θα αλληλοφαγωθούν μεταξύ τους και ο τελικός νικητής θα πεθάνει από την πείνα. Πριν πεθάνει, θα συγκρουστεί με τον προτελευταίο, ο οποίος μπορεί να είναι και του ιδίου είδους και μπορεί να πήραν κι από κοινού την απόφαση ν' ανοίξουν αυτά τα "κλουβιά". Στο τέλος θα αλληλοφαγωθούν και οι ίδιοι, που πήραν τις μεγάλες αποφάσεις και μέχρι τώρα διασκέδαζαν με το κατασπάραγμα των αφελών. Όταν ο σχεδιασμός είναι λάθος, εκεί καταλήγει στο τέλος.
Κάτι τέτοιο έγινε και με τους Σιωνιστές Εβραίους. Αισθανόμενοι ως οι τραπεζικοί "λέοντες" της παγκόσμιας οικονομίας, θέλησαν —και τελικά κατάφεραν— ν' "ανοίξουν" όλα τα εθνικά "κλουβιά", τα οποία μέχρι τότε ήταν κλειστά. Ως πανίσχυροι τραπεζίτες των ιμπεριαλιστών αποφάσισαν ν' "ανοίξουν" όλα τα εθνικά κράτη στο σύνολό τους. Όλοι μαζί οι Σιωνιστές ξεκίνησαν να εισβάλουν στα κράτη και τις αγορές τους, για να τις κατακτήσουν τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά. Ξεκίνησαν όλοι μαζί με μεγάλες φιλοδοξίες, χωρίς όμως να είναι απόλυτα όμοιοι μεταξύ τους. Άλλοι ξεκίνησαν με τη φιλοδοξία να εξουσιάσουν ολόκληρο τον κόσμο και άλλοι με τη φιλοδοξία να πλουτίσουν εις βάρος ολόκληρου του κόσμου. Αμφότεροι είχαν μεγάλους στόχους, αλλά όχι ίδιους. Περπάτησαν για μεγάλο διάστημα "χέρι-χέρι". Είχαν βρει έναν σχεδιασμό, ο οποίος φαινόταν καλός και τους εξυπηρετούσε όλους από κοινού.
Κονομούσαν και εξουσίαζαν ανεξέλεγκτα. Όμως, αυτή η "διαδρομή" ήταν λάθος, γιατί οδηγούσε σε αδιέξοδο. Γιατί; Γιατί μοιάζει με το παράδειγμα του ζωολογικού κήπου, που προαναφέραμε. Ο κόσμος είναι πεπερασμένος και δεν μπορείς να τον "κατασπαράζεις" επ’ άπειρον. Τώρα τα αδέρφια και πρώην στενοί συνεργάτες πρέπει να δώσουν τον αγώνα της επιβίωσης και δυστυχώς γι' αυτούς θα τη δώσουν ο ένας εναντίον του άλλου. Τώρα, δυστυχώς γι' αυτούς, δεν υπάρχουν ξένοι, που να απειλούν την επιβίωσή τους. Τώρα, δυστυχώς γι' αυτούς, θα πρέπει να ξαναμιμηθούν τους Κάιν και Άβελ, οι οποίοι "στοίχειωσαν" την "οικογενειακή" τους ιστορία. Θα ξαναμπούν στην αθλιότητα της αδελφοκτονίας. Τώρα έχουν μπει "βαθιά" μέσα σε μια "έρημο" λάθους και το "παγούρι" με το "νερό" είναι ένα και δεν φτάνει να σώσει κανέναν. Παράταση ζωής θα δώσει σε έναν νικητή, ο οποίος θα πεθάνει μερικά βήματα πιο "κάτω".
Μιλάμε για μια σύγκρουση, η οποία εμπεριέχει όλα τα στοιχεία εκείνα, που χαρακτηρίζουν μια πραγματική τραγωδία. Μιλάμε για μια σύγκρουση, η οποία έχει μέσα της όλες τις ιδιομορφίες, που χαρακτηρίζουν αυτού του μεγέθους τις συγκρούσεις. Το μίσος, δηλαδή, του Εβραίου Σαρκοζί, ο οποίος παριστάνει τον Γάλλο απέναντι στον Εβραίο Παπανδρέου, ο οποίος παριστάνει τον Έλληνα, είναι πραγματικό και αβυσσαλέο. Το ότι τον έβριζε ασύστολα, όταν έκανε τη δήλωση περί δημοψηφίσματος, δεν είναι φήμες. Εγκεφαλικό πήγε να πάθει ο κοντός. Γιατί; Γιατί ο Παπανδρέου με τις πράξεις του απειλούσε να γκρεμίσει τον κόσμο, στον οποίο είχε "επενδύσει" τη δική του επιτυχία. Ο Παπανδρέου, στο όνομα των συμφερόντων των τραπεζιτών, απειλούσε την πολιτική "κατασκευή", η οποία έδινε ισχύ στον Σαρκοζί.
Γι' αυτόν τον λόγο ο Σαρκοζί τον αποκάλεσε όχι μόνον τρελό, αλλά και connard. Μια πολύ βαριά βρισιά στη γαλλική γλώσσα. Πολύ πιο "βαριά" από ένα αντίστοιχο του "μαλάκα". Γι' αυτόν τον λόγο "θυμήθηκε" συμπληρωματικά ότι ο Παπανδρέου ήταν καταθλιπτικός και άρα "χαπάκιας". Γι' αυτόν τον λόγο τού "υποσχέθηκε" ότι θα τον "τελειώσει" σε προσωπικό επίπεδο. Ο Παπανδρέου και αυτοί που βρίσκονταν πίσω του, είχαν περάσει την "κόκκινη" γραμμή. Ξεκίνησαν την "αδελφική" σύγκρουση ως οι πιο αδύναμοι και άρα ως οι πρώτοι, που είχαν ανάγκη να δώσουν τον αγώνα επιβίωσης. Αυτό δεν θα τους συγχωρεθεί και είναι βέβαιον ότι τον Εβραίο Παπανδρέου θα τον "ακολουθήσουν" και άλλοι Εβραίοι στον "θάνατο". Προβλέπουμε ότι και ο μέχρι πρότινος πανίσχυρος Άκερμαν θα είναι ένας από αυτούς ...Ένας από αυτούς, που θα "ξηλωθούν" άμεσα από τον σχεδιασμό.
Όμως, όλα αυτά για να γίνουν κατανοητά, θα πρέπει ο αναγνώστης να γνωρίζει από πού προκύπτουν. Να γνωρίζει τον σχεδιασμό, ο οποίος φέρνει σε τόσο μεγάλη αντιπαράθεση αυτούς, που μέχρι τώρα ήταν ενωμένοι σαν μια "γροθιά". Συμβαίνει αυτό, το οποίο περιγράψαμε πιο πάνω. Οι Σιωνιστές Εβραίοι είναι όμοιοι μεταξύ τους, αλλά δεν είναι ίδιοι. Αυτοί, οι οποίοι μέχρι τώρα φαίνονταν απόλυτα ίδιοι, όσο τα προβλήματα εντείνονται και ξεφεύγουν από τον έλεγχό τους, όλο και πιο διαφορετικοί θα φαίνονται. Από τη μία πλευρά υπάρχουν οι Εβραίοι ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ, για να ΠΛΟΥΤΙΣΟΥΝ εις βάρος του ΚΟΣΜΟΥ και από την άλλη πλευρά υπάρχουν οι Εβραίοι ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ, για να ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΝ τον ΚΟΣΜΟ. Αν καταλάβει ο αναγνώστης αυτό το δίπολο συμφερόντων, μπορεί να καταλάβει και ό,τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον κόσμο.
Οι τοκογλύφοι, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τον ιμπεριαλισμό για να πλουτίσουν, είναι το εβραϊκό τραπεζικό κατεστημένο των ΗΠΑ ...Το ατλαντικό κατεστημένο, το οποίο θεωρούσε τον ιμπεριαλισμό του ανίκητο, ακαταμάχητο και περίπου δεδομένο ...Το κατεστημένο, το οποίο δεν "έζησε" σε μια κοινωνία αποκλεισμών και διωγμών και ως εκ τούτου "ξέχασε" τις εβραϊκές συνήθειες, οι οποίες προκύπτουν από αυτά τα φαινόμενα ...Ένα κατεστημένο, το οποίο είχε μεγάλη κερδοφορία, εφόσον ήδη είχε εξασφαλισμένη την ιμπεριαλιστική ισχύ να ελέγχει τον κόσμο και αναζητούσε μόνον το μέγιστο κέρδος. Δεν είχε δηλαδή καθαρά ιμπεριαλιστικούς στόχους, γιατί —έστω και με τις "πλάτες" των Αγγλοσαξόνων— είχε κατακτήσει ήδη όλους τους στόχους. Αυτό το κατεστημένο, το οποίο δεν είχε ιμπεριαλιστικούς στόχους, ήταν αυτό, που ξεκίνησε το "παιχνίδι" του δήθεν ιμπεριαλισμού, το οποίο στην πραγματικότητα είχε ως στόχο τα κέρδη.
...Το εβραϊκό κατεστημένο της FED, το οποίο εξαπέλυσε την επίθεση του φτηνού χρήματος και έπνιξε τον κόσμο στα χρέη ...Το κατεστημένο, το οποίο με εργαλεία τύπου Goldman Sachs "φόρτωνε" με παράνομο τρόπο τα κράτη με χρέη ...Χρέη δυσθεώρητα, τα οποία ήταν θέμα χρόνου να οδηγήσουν τα κράτη σε εκποίηση των "ασημικών" τους, προκειμένου να εξυπηρετηθούν.
Ο σχεδιασμός τους ήταν απλός και "αδερφικός". Θα ξεκινούσαν από τη Γερμανία ...Τη Γερμανία, η οποία από τη μία πλευρά ήταν "αποικία" των Αγγλοσαξόνων —και άρα "εύκολη" για τους ίδιους— και από την άλλη πλευρά είχε τη μεγαλύτερη "κοινότητα" αδερφών Σιωνιστών. Θα "φόρτωναν" πρώτα την "αδερφή" Γερμανία με τεράστια "χρέη". ώστε να την αναγκάσουν να τα "ξεφορτωθεί" στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Θα "βύθιζαν" τη Γερμανία και αυτήν, πάνω στην αγωνία της να "επιπλεύσει", θα "βύθιζε" όλους τους υπολοίπους.
Αυτό ήταν το σχέδιό τους και το έκαναν καθαρά για λόγους τοκογλυφικούς, εφόσον ήδη η ιμπεριαλιστική ισχύς τούς "περίσσευε". Ειδικά με την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ δεν υπήρχε πλέον αμφισβήτηση για τα "πρωτεία" τους. Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ποιοι ήταν οι "εγκέφαλοι" των κυβερνήσεων των Μπους και θα καταλάβει ότι οι ατλαντιστές Σιωνιστές δεν είχαν τίποτε παραπάνω ως στόχο από το να τα "κονομάνε". Όλα τα έλεγχαν μέσα στην "πλανηταρχεύουσα" δύναμη και δεν τους έμενε τίποτε άλλο, παρά να κονομάνε στο προσωπικό επίπεδο.
Δίπλα —και σήμερα απέναντι— από αυτούς τους "χαλαρούς" Σιωνιστές της τοκογλυφίας στέκονταν οι ιμπεριαλιστές του σκληρού σιωνιστικού πυρήνα, οι οποίοι επιδίωκαν τα περίπου ανάλογα κέρδη, κάνοντας το ακριβώς αντίθετο. Είναι αυτοί, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την τοκογλυφία, για να επιτύχουν ιμπεριαλιστικούς στόχους, χωρίς να εκτεθούν από τη χρήση όπλων. Αυτοί είναι Σιωνιστές κυρίως ευρωπαϊκής καταγωγής, που "κουβαλάνε" κόμπλεξ και ανασφάλειες αιώνων ...Σιωνιστές, οι οποίοι θέλουν κυρίως να εκδικηθούν τους εχθρούς τους και κατόπιν να πλουτίσουν εις βάρος τους ...Σιωνιστές, οι οποίοι —ακόμα και στο ζενίθ της ισχύος τους— φοβούνται ακόμα και στις γειτονιές τους ...Σιωνιστές, οι οποίοι, "βλέποντας" την ιστορία τους στο "βάθος" του χρόνου, δεν εφησυχάζονται από τη λεπτή "φλούδα" της σημερινής τους "επιτυχίας".
Θεωρούν ότι είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος, που τους απομένει. Θεωρούν ότι δεν έχουν εξασφαλίσει τίποτε απολύτως, επειδή μέσα σε λίγες δεκαετίες πλούτισαν. Πλούσιοι ήταν και πολλοί από εκείνους, οι οποίοι "τσουβαλιάζονταν" στα τραίνα για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεων. Όλοι αυτοί δεν "ξεχνούν" αυτά τα οποία υπέστησαν και βέβαια δεν παύουν να γνωρίζουν το πόσο γρήγορα μπορεί ν' αλλάξουν τα πράγματα και να φύγουν κλοτσηδόν από τα παλάτια τους. Αυτοί είναι οι σκληροί Σιωνιστές, οι οποίοι έχουν "μνήμες", που δεν τους αφήνουν να ησυχάσουν ...Μνήμες, οι οποίες, ακόμα και στην απόλυτη ισχύ τους, τούς κάνουν να φοβούνται.
Αυτά δεν είναι παράξενα να συμβαίνουν. Τα αντίθετα θα ήταν παράξενα. Ακόμα δηλαδή και ο πιο ισχυρός Εβραίος τραπεζίτης "σφίγγεται", όταν περνάει από συγκεκριμένα σημεία της Φρανκφούρτης, του Βερολίνου ή του Μονάχου. Μπορεί να περνάει με τη λιμουζίνα του, αλλά δεν ξεχνάει ότι σε ένα συγκεκριμένο στενό ή μία συγκεκριμένη γωνία συνέλαβαν κάποτε οι Ναζί τους δικούς του ανθρώπους. Μπορεί να ατενίζει σαν μικρός "θεός" το Βερολίνο από κάποιον ουρανοξύστη, αλλά, όταν κατεβαίνει στους δρόμους του, φοβάται ακόμα ως μικρός Εβραίος. Γιατί; Γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί ν' απαλλαγεί από τα προσωπικά του βιώματα. Δεν μπορεί να "αποκολληθεί" από το ανθρώπινο επίπεδο ...Το επίπεδο των συγγενών και φίλων ...Το επίπεδο εκείνο, που μπορεί να "χαράξει" μια ανθρώπινη ζωή.
Αυτοί οι Σιωνιστές με τις "χαραγμένες" ζωές είναι εκείνοι, οι οποίοι αποτελούν τον "σκληρό" πυρήνα του Σιωνισμού ...Το πολιτικό του σκέλος ...Το σκέλος εκείνο, που χρειάζεται την εξουσία, για να μην ξαναβρεθεί σε μια ανάλογη θέση ...Το σκέλος εκείνο, το οποίο θέλει να τιμωρήσει όσους αντιλαμβάνεται ως εχθρούς του ...Το σκέλος εκείνο, το οποίο ακόμα δεν έχει αποκτήσει την αυτοπεποίθηση των "Αμερικανών" αδερφών του να μονοπωλεί απροκάλυπτα τους χώρους όπου κατοικεί και που το ενδιαφέρουν ...Το σκέλος εκείνο, το οποίο δεν έχει ακόμα το θάρρος να βγει μπροστά και "κρύβεται" πίσω από τις Μέρκελ, τους Σόιμπλε ή τους Βεστερβέλε. Κρύβεται πίσω από εκβιάσιμους χαφιέδες, σακάτηδες ή ανώμαλους. Αυτό το σκέλος είναι που ασκεί τον σκληρό ιμπεριαλισμό, εκμεταλλευόμενο την τοκογλυφία. Σε αυτό το σκέλος ανήκει ο "τολμηρός" Σαρκοζί, για παράδειγμα.
Ο ιμπεριαλισμός αυτών των Σιωνιστών στηρίζεται στη λογική των συμπλεόντων συμφερόντων. Προσπαθούν να κάνουν κοινωνούς —και άρα συνένοχούς τους— τα κράτη, στα οποία έχουν μεγάλη κοινωνική και οικονομική παρουσία και ισχύ. Για να υπερισχύσουν χωρίς αντιδράσεις στις κοινωνίες που τους "φιλοξενούν", τους προσφέρουν "λεία" ξένων. Γνωρίζοντας ότι το "έργο" των ομοεθνών τους τοκογλύφων θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στην εκποίηση των πατρίδων των λαών, φροντίζουν να βάλουν τους "δικούς" τους ανθρώπους στο μεγάλο "ξεπούλημα" ...Στο μεγάλο "πλιάτσικο", εφόσον θα τους επιτρέψουν ν' αγοράσουν με πολύχρωμα "κομφετί" αυτά, τα οποία κάποτε απαιτούσαν πόλεμο για ν' αποκτηθούν.
Αυτός ο πυρήνας κρατών, που έχει τέτοιες φιλοδοξίες —και άρα την επιθυμία να συνεργαστεί με τους Σιωνιστές— έχει επίσης ευρωπαϊκή προέλευση και εκφράζεται κυρίως από τις "διαμαρτυρόμενες" χώρες του Ευρωπαϊκού Βορά ...Τη Γερμανία, την Ολλανδία ή τη Φιλανδία και κατ’ εξαίρεση την "άθεη" Γαλλία — για λόγους "ισορροπίας" ...Τους γνωστούς "υπόπτους", που με εβραϊκά χρήματα έχουν ξαναδοκιμάσει να "ενώσουν" την Ευρώπη, κατακτώντας την. Αυτοί βρήκαν ευκαιρία υπό τη "χαλαρότητα" των αμερικανικών σχεδιασμών να εκτελέσουν το πιο προχωρημένο ιμπεριαλιστικό σχέδιο όλων των εποχών.
Κατάλαβε ο αναγνώστης το πώς "δένονται" μεταξύ τους οι δύο τόσο διαφορετικές ομάδες των Σιωνιστών; Η συνεργασία τους μέχρι τώρα ήταν άψογη. Τα "θηρία" του ιμπεριαλισμού απολάμβαναν τη συνύπαρξή τους με τις "ύαινες" της τοκογλυφίας. Συνέφερε στους κλασικούς ιμπεριαλιστές ν' ακολουθούν τις "ύαινες" και να βρίσκουν τα κράτη στα πρόθυρα του θανάτου ...Στα πρόθυρα ενός αργού και οδυνηρού θανάτου, όπου οδηγούνταν από τους ακρωτηριασμούς" και τις "αιμορραγίες" που τους προκαλούσαν οι "ύαινες". Μιλάμε για μεγάλη επιτυχία. Οι "ύαινες" τύπου Goldman Sachs "αιμορραγούσαν" μέχρι θανάτου κράτη όπως η Ελλάδα και ερχόταν στη συνέχεια το γερμανικό "θηρίο" με "δόντια" τύπου Siemens και "κατασπάραζε" το θύμα του. Οι τοκογλύφοι, για να τοκογλυφούν, παρέδιδαν εξασθένημενα τα κράτη στους εχθρούς τους.
Γιατί τώρα βρισκόμαστε σε καθεστώς τόσο ωμής σύγκρουσης μεταξύ των τόσο πετυχημένων αδερφών και συνενόχων; Γιατί συγκρούονται τα δύο στελέχη του Σιωνισμού; Γιατί συγκρούεται ο τοκογλυφικός Σιωνισμός, ο οποίος εκφράζεται από τους Εβραίους των ΗΠΑ και ο ιμπεριαλιστικός Σιωνισμός, ο οποίος εκφράζεται από τους Εβραίους της Ευρώπης και κυρίως της Γερμανίας; ...Ο Σιωνισμός, ο οποίος δεν τον πειράζει απλά να "κονομάει" εις βάρους του Κόσμου πίσω από τις "πλάτες" των ΗΠΑ και ο Σιωνισμός, ο οποίος θέλει να κατακτήσει τον κόσμο, χρησιμοποιώντας τις "πλάτες" της Γερμανίας;
Για να το καταλάβει κάποιος αυτό, θα πρέπει να γνωρίζει τι συμφέρει τον έναν κλάδο και τι τον άλλο. Το πολιτικό σκέλος του ιμπεριαλιστικού Σιωνισμού "σώζεται" από την τακτική του "κουρέματος", γιατί αποφορτίζεται σε μεγάλο βαθμό η κρίση χρέους και τα κράτη με αυτόν τον "τεχνητό" τρόπο μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν με τον επιθυμητό τρόπο. Σε αυτήν την περίπτωση τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη του Βορρά —και τα οποία ελέγχονται από τους Σιωνιστές Εβραίους— θα συνεχίσουν να "καταπίνουν" τα ανίσχυρα του Νότου, ρίχνοντας διαρκώς "νερό" στον "μύλο" τους. Οι Εβραίοι, ως οι απόλυτοι σημερινοί κύριοι της Γερμανίας, της Γαλλίας ή της Ολλανδίας, θα γίνουν σε ελάχιστο χρόνο κύριοι και της υπόλοιπης Ευρώπης ...Οι νέοι Ναπολέοντες ...Αυτό, το οποίο ονειρεύεται —ακόμα κι όταν είναι ξύπνιος— ο Εβραίος Σαρκοζί.
Αυτούς εξυπηρετεί το "κούρεμα". Συντηρεί στη ζωή έναν ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό, ο οποίος έχει δρομολογηθεί και λειτουργεί ήδη, αλλά με πολλά προβλήματα ...Έναν σχεδιασμό, όπου τα "θηρία" κατασπαράζουν τα ανυπεράσπιστα "θύματά" τους. Όλος αυτός ο σχεδιασμός όμως προϋποθέτει να είναι θύτες και θύματα "ζωντανοί". Προϋποθέτει να μην έχουμε φαινόμενα χρεοκοπιών και άρα "θανάτων". Όποιος "πεθαίνει", όχι μόνον βγαίνει από το "παιχνίδι", αλλά απειλεί να το "χαλάσει" στο σύνολό του ...Απειλεί να το "ακυρώσει" και για τους υπολοίπους. Όποιος "πεθαίνει", απειλεί να προκαλέσει "επιδημία" στην "αγέλη" και αυτό σημαίνει ότι απειλεί τους "σφαγείς" των λαών. Αυτήν τη θανατηφόρο "επιδημία" προσπαθούν να καθυστερήσουν με το "κούρεμα".
Το "κούρεμα", δηλαδή, δίνει "ανάσες" στους "ετοιμοθάνατους" και αυτό δίνει επίσης "ανάσες" και σ' αυτούς που τους καταδιώκουν με σκοπό να τους "κατασπαράξουν". Δίνει "ανάσες" σ' αυτούς που "ψυχορραγούν", αλλά πρέπει να είναι "ζωντανοί", για να "φαγωθούν" από τα "θηρία". Δίνει "ανάσες" στα υπερχρεωμένα κράτη και αυτό είναι άκρως απαραίτητο, κυρίως για τους ισχυρούς. Δεν τα απαλλάσσει από τα χρέη ή την κηδεμονία των ισχυρών που τα λεηλατούν, αλλά ταυτόχρονα τους δίνει κάποια περιθώρια να καταναλώνουν για να συντηρούν τις παραγωγικές "μηχανές" των κρατών-θηρίων, που ελέγχουν οι Εβραίοι. Η συντήρηση αυτών των "μηχανών" είναι το ζητούμενο των "κουρεμάτων".
Τα χρήματα, δηλαδή, τα οποία ένα κράτος θα έδινε σε τόκους και σε δόσεις και τα οποία θα έμπαιναν σε τραπεζικές "τσέπες", απελευθερώνονται εξαιτίας του "κουρέματος" με στόχο να μπουν σ' αυτό που λέμε πραγματική οικονομία. Απελευθερώνονται, για να μπουν στην αγορά, ώστε να διατηρηθεί η κατανάλωση και άρα η κυκλοφορία του "αίματος" στους οργανισμούς των θηρίων. Με αυτήν την "ένεση" θα καταναλώσουν παραπάνω οι λαοί των κρατών-θυμάτων, αλλά με αυτήν την κατανάλωση θα δουλέψουν τα εργοστάσια της Γερμανίας, της Γαλλίας ή οι φάρμες της Ολλανδίας. Οι ιμπεριαλιστές "απελευθερώνουν" χρήμα, το οποίο θα το εισπράξουν σε "είδος", εφόσον θα "επιστρέψει" στα δικά τους εργοστάσια. Οι αποφάσεις, δηλαδή, οι οποίες παίρνονται από τους Σιωνιστές ιμπεριαλιστές, μπορεί να είναι σκληρές για κάποιους "αδερφούς" τραπεζίτες, αλλά είναι απόλυτα λογικές.
Με χρήματα, τα οποία θα τα στερήσουν από τις τσέπες των τοκογλύφων και των τραπεζιτών, θέλουν να "ταΐσουν" στο επίμαχο διάστημα τον "σχεδιασμό" τους. Αυτό ακριβώς είναι που αντιλαμβάνονται ως απειλή οι τραπεζίτες και άρα η άλλη πλευρά του Σιωνισμού. Η τακτική του "κουρέματος" τούς καταστρέφει, γιατί, όπως είπαμε σε άλλο σημείο, οι τράπεζές τους βρίσκονται στην κόψη του "ξυραφιού". Αν γνωρίζει κάποιος σε τι κατάσταση βρίσκεται το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, μπορεί να καταλάβει τι θέλουν οι τραπεζίτες. Θέλουν ό,τι τους συμφέρει. Τι τους συμφέρει; Να μην "κουρευτούν" καθόλου τα χρέη. Μα αυτό —θα πει κάποιος— τούς απειλεί και τους ίδιους, γιατί, αν τα χρέη γίνουν μη διαχειρίσιμα και τα κράτη χάσουν τον έλεγχο των χρεών τους, θα οδηγηθούν στη χρεοκοπία και θα καταστραφούν μαζί τους και οι τραπεζίτες ...έτσι κι αλλιώς. Αυτό είναι κάτι που ισχύει, αλλά στο περίπου.
Εδώ έχουμε μια κατάσταση, που είναι "άρρωστη" ...Είναι μια κατάσταση, όπου αυτό το "περίπου" χωρίζει τη "ζωή" από τον "θάνατο" ...Μια οριακή κατάσταση, όπου οι πρώην πιστοί αδερφοί, φίλοι και συνεργάτες έφτασαν σε μια σύγκρουση του τύπου "ο θάνατος σου η ζωή μου" ...Η ζωή μου έστω και για λίγα δευτερόλεπτα μετά τον θάνατό σου. Οι πάντες, δηλαδή, γνωρίζουν ότι τα πράγματα είναι εφιαλτικά δύσκολα και ότι δεν εξασφαλίζεται κανείς με αυτά τα ημίμετρα. Γνωρίζουν, για παράδειγμα, οι τραπεζίτες ότι, αν αφεθούν τα χρέη να "καλπάζουν", στο τέλος θα "εκραγούν" όλα μαζί και θα τους "τινάξουν" στον "αέρα" ...Το γνωρίζουν, αλλά έχουν κάνει τις επιλογές τους. Ποιες είναι αυτές; Οι επιλογές εναντίον των "άλλων" ...έστω κι αν αυτοί οι "άλλοι" είναι οι αδερφοί τους ...Επιλογές, οι οποίες τούς δίνουν παράταση ζωής ...έστω και λίγων εβδομάδων.
Είναι σαν να βρίσκονται δύο άνθρωποι παγιδευμένοι πάνω σε έναν "ιμάντα" μεταφοράς, ο οποίος καταλήγει σε μια "πριονοκορδέλα" και κάθε δευτερόλεπτο που περνά τούς φέρνει όλο και πιο κοντά προς τον "θάνατο". Ως αδέρφια, αναζητούν μια κοινή λύση, η οποία θα τους σώσει από κοινού, αλλά, ως άνθρωποι, έχουν και ένστικτα επιβίωσης. Τώρα, που η "κορδέλα" αρχίζει και τους "ακουμπά", έχουν αρχίσει να "σπρώχνονται" μεταξύ τους. Χωρίς να έχουν βρει τη λύση, αναζητούν καί οι δύο την "παράταση", η οποία θα προκύψει από τον θάνατο του άλλου. Σπρώχνει με βία ο ένας τον άλλο στο "πριόνι", για να κερδίσει χρόνο. Αναζητούν τον χρόνο, για να διατηρήσουν την ελπίδα της επιβίωσής τους. Σπρώχνουν τον "αδερφό", για να διατηρήσουν για τους εαυτούς τους την πιθανότητας επιβίωσης.
Απλά πράγματα. Το ελληνικό "κούρεμα" δεν σώζει τον πολιτικό "Σιωνισμό", αλλά του δίνει παράταση εις βάρος του τοκογλυφικού Σιωνισμού. Το σταμάτημα αυτού του "κουρέματος" δεν σώζει τον τοκογλυφικό Σιωνισμό, αλλά του δίνει παράταση χρόνου εις βάρος του πολιτικού Σιωνισμού. Αυτό το γνωρίζουν καί οι δύο πλευρές και γι' αυτόν τον λόγο "σκοτώνονται" γύρω από το ελληνικό "κούρεμα", ενώ δεν είναι αυτό το μεγάλο τους πρόβλημα. Όποιος κατορθώσει να περάσει τη δική του άποψη, δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά παίρνει παράταση εις βάρος του αντιπάλου του.
Γνωρίζουν οι πολιτικοί Σιωνιστές ότι, αν βάλουν τους τοκογλύφους να "πληρώσουν" ένα μέρος της ελληνικής κρίσης, απαλλάσσονται οι ίδιοι από την "πίεση" της απειλής της κατάρρευσης των ομοιοπαθών κρατικών συστημάτων. Από την άλλη πλευρά γνωρίζουν οι τραπεζίτες ότι ο πολιτικός Σιωνισμός απειλείται —εξίσου με τους ίδιους— από τις χρεοκοπίες των τραπεζών, αλλά γνωρίζουν ότι σε μια οριακή κατάσταση για την επιβίωσή του είναι σε θέση να βάλει τα κράτη να τις χρηματοδοτήσουν ...Να τις χρηματοδοτήσουν εις βάρος των κοινωνιών τους.
Αυτό είναι το διακύβευμα. Ποιος θα χρηματοδοτήσει πρώτος την κρίση, ώστε να καθυστερήσει έστω και για λίγο την επερχόμενη κατάρρευση. Αν τη χρηματοδοτήσει ο πολιτικός Σιωνισμός, είναι θέμα χρόνου να "πεθάνει", γιατί τα κοινωνικά προβλήματα θα διαλύσουν όλες τις "βάσεις" τους και κυρίως την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν τη χρηματοδοτήσει ο τοκογλυφικός Σιωνισμός, είναι επίσης θέμα χρόνου να "πεθάνει", γιατί είναι έτσι δομημένο το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, που θα καταρρεύσει. Σε μια τέτοια περίπτωση η ζημιά θα ξεκινήσει από την Ελλάδα και μέσα σε λίγες ημέρες θα "περάσει" την Ευρώπη και θα φτάσει έξω από την "πόρτα" της FED. Αυτό δεν το αντέχουν οι ατλαντιστές κυρίως τοκογλύφοι των "Αγορών" και γι' αυτό αντιδρούν.
Η σκέψη τους είναι απλή. Ας φάνε πρώτα τα χρήματα τους τα κράτη και οι κοινωνίες τους, για να σωθούν οι τράπεζες και μετά βλέπουμε τι θα κάνουμε ως "ζωντανοί". Αν τα φάνε τα χρήματά τους οι τραπεζίτες ελάχιστα θα τους αφορά η επόμενη μέρα, εφόσον θα είναι "νεκροί". Σε αυτήν τη λογική ήταν οι πρόσφατες δηλώσεις του Σόρος περί της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Τι είπε ο διαβόητος τοκογλύφος; Ότι είναι περίπου άχρηστο το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους, γιατί η Ελλάδα έτσι κι αλλιώς θα χρεοκοπήσει. Σε ποιους απευθυνόταν; Στους Έλληνες; Όχι βέβαια. Απευθυνόταν στους "αντίπαλους" ομοεθνείς του, προκειμένου να τους "σταματήσει" από την ανώφελη κατά τη δική του γνώμη "θυσία" της τραπεζικής "Ιφιγένειας" ...Μια "θυσία", η οποία φαινόταν αναπόφευκτη, ειδικά μετά τη συμφωνία για το "κούρεμα" του ελληνικού χρέους ...Μια "θυσία" διαχειριστική, εφόσον δεν έλυνε ριζικά το πρόβλημα και απλά έβαζε τους τοκογλύφους "μπροστά" από τους πολιτικούς Σιωνιστές στη "σειρά" για την "πριονοκορδέλα".
Το ενδεχόμενο της οριστικοποίησης αυτής της συμφωνίας ήταν αυτό, το οποίο πανικόβαλε τους τοκογλύφους και γι' αυτόν τον λόγο προσπάθησαν να τη σταματήσουν. Γι' αυτόν τον λόγο έπαιξαν ως τελευταίο τους "χαρτί" τον ηλίθιο Εβραίο από την Ελλάδα ...Το "πουλέν" του Σόρος ...Τον "αργόστροφο" γιο της φίλης του Σόρος Μαργαρίτας. Η πρόταση του Παπανδρέου δεν ήταν "πυροτέχνημα" ...Δεν ήταν πολιτικός "ελιγμός". Πραγματικά είχαν σκοπό να οδηγήσουν την Ελλάδα σε δημοψήφισμα για τη συμφωνία. Γιατί; Για να την ακυρώσουν. Ήταν σίγουροι ότι θα την ακύρωναν, αν έφτανε στο δημοψήφισμα. Γνωρίζοντας το μίσος των Ελλήνων για τον Παπανδρέου, ήταν σίγουροι ότι θα αρκούσε να τους προτείνει κάτι, για να ψηφίσουν το ακριβώς αντίθετο.
Αυτό το "παιχνίδι" των Σιωνιστών τοκογλύφων το αντιλήφθηκαν γρήγορα οι Σιωνιστές πολιτικοί και γι' αυτόν τον λόγο εξοργίστηκαν με τα πρόσωπα που τη μεθόδευσαν. Βλέποντας τους τοκογλύφους να αλλάζουν θέσεις, για να τους βγάλουν τους ίδιους "μπροστά", εξοργίστηκαν. Εξοργίστηκαν σε θανάσιμο βαθμό. Γι' αυτόν τον λόγο στο άμεσο μέλλον θα κάνουν "εκκαθαρίσεις", οι οποίες μέχρι σήμερα θα φαίνονταν αδιανόητες. Θα "φάνε" όλους όσους τόλμησαν να απειλήσουν τις πολιτικές τους, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα ιδιωτικά τους συμφέροντα. Τον "αποκεφαλισμό" του Γιωργάκη θα τον ακολουθήσουν κι άλλοι "συνένοχοι". Πιστεύουμε ότι ο Άκερμαν απλά θα είναι ο πρώτος που θα τιμωρηθεί. Απώλειες θα έχουν και άνθρωποι των "κυβικών" του Τρισέ ή του Σόρος, εφόσον ήδη αντιμετωπίζονται ως "συνωμότες".
Από τη στιγμή λοιπόν που δεν αιφνιδιάστηκαν, ήταν θέμα χρόνου να ελέγξουν την κατάσταση, η οποία είχε δημιουργηθεί. Όπως "έκαμψαν" τις αντιρρήσεις του Νταλάρα ή του Άκερμαν σε πρώτη φάση, έτσι μπορούσαν να "κάμψουν" και την "επίθεση" του Γιωργάκη. Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που είδαμε. Δεν τόλμησαν ν' αμφισβητήσουν το "δικαίωμα" του ελληνικού λαού για δημοψήφισμα, αλλά έθεσαν "βέτο" στο αντικείμενο του δημοψηφίσματος. Δεν "αμφισβήτησαν" την ελληνική Δημοκρατία, αλλά με την πολιτική τους ισχύ "ακύρωσαν" τα σχέδια των τραπεζιτών και τοκογλύφων.
Τι έκαναν; Μη μπορώντας να "αγνοήσουν" τα δικαιώματα του ελληνικού λαού, "άλλαξαν" αυτό το οποίο μπορούσαν και ήταν η "ερώτηση", που θα αφορούσε το επίμαχο δημοψήφισμα. Με αυτόν τον τρόπο "ακύρωσαν" το δημοψήφισμα ως "όπλο" των τοκογλύφων. Το δημοψήφισμα θα το έκαναν, αλλά με το ερώτημα της παραμονής της Ελλάδας στο Ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Με "όπλο" την έκτη δόση και με μέσον πίεσης τον χρόνο, τόσο για τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος όσο και αυτό των πιθανών εκλογών, μπόρεσαν και "εκβίασαν" την κατάσταση στο βαθμό που τους επέτρεπε ν' ανατρέψουν στην πραγματικότητα τον άσχετο Γιωργάκη. Οι Εβραίοι έπρεπε να ανατρέψουν την Κυβέρνηση του δικού τους Εβραίου.
Αυτή η ανατροπή ήταν το κόστος τους, γιατί ανέτρεψαν ένα δικό τους "υποχείριο". Ένα κόστος, όμως, που γρήγορα το "απόσβεσαν", αν σκεφτεί κάποιος ότι το "εξαργύρωσαν" άμεσα. Το "εξαργύρωσαν" με την πρόκληση κυβερνητικής κρίσης, που τους επέτρεψε να επιβάλουν στην Ελλάδα μια Κυβέρνηση δήθεν εθνικής ανάγκης, που θα "κύρωνε" την Σύμβαση Δανεισμού. Μικρό το κέρδος, εφόσον απλά επιτάχυναν κάτι, το οποίο θα έκαναν σε κάποιον άλλον χρόνο. Υπήρχαν κι άλλες δόσεις, για να μας βάλουν το "μαχαίρι" στο λαιμό και να εκβιάσουν τα δύο κόμματα εξουσίας.
Η απόδειξη, όμως, ότι "ανέτρεψαν" τον Παπανδρέου, είναι ότι τον έπιασαν "απροετοίμαστο". Δεν ήταν έτοιμος για παραίτηση. Δεν ήταν "στημένη" η παραίτησή του, όπως θα νόμιζε κάποιος. Δεν ήταν στον σχεδιασμό του να γίνει η αποχώρησή του αυτόν τον καιρό. Από πού το καταλαβαίνουμε αυτό; Από το γεγονός ότι ήθελε και δεν πρόλαβε ν' αλλάξει τον εκλογικό νόμο. Πιστεύοντας ότι έχει χρόνο "μπροστά" του, το καθυστερούσε, για να μην βρει αντιδράσεις.
Τώρα "τρέχει" και δεν φτάνει, εφόσον μόνον στην καθιέρωση εκλογικής λίστας μπορεί να επενδύσει για την προσωπική του επιβίωση και βέβαια να "κρατήσει" το κόμμα. Ένα κόμμα, το οποίο ήδη τον μισεί από την κορυφή μέχρι τη βάση. Μόνον οι μεροκαματιάρηδες της Ιπποκράτους τον "λατρεύουν" υποχρεωτικά και βέβαια για όσο διάστημα είναι ο φανερός εργοδότης τους. Δυστυχώς γι' αυτόν τώρα κινδυνεύει μετά από την Κυβέρνηση να φύγει και με τις κλωτσιές και από το κόμμα. Τώρα φαίνεται τι εννοούσε ο Σαρκοζί, όταν του έλεγε ότι θα το "πληρώσει" προσωπικά αυτό που έκανε.
Οι Σιωνιστές του ιμπεριαλισμού έδειξαν ότι δεν διαθέτουν ίχνος ελέους απέναντι σε όσους θεωρούν είτε συνωμότες είτε απλά απείθαρχους. Ο Εβραίος Σαρκοζί δεν έδειξε ίχνος ελέους στον Εβραίο Παπανδρέου. Θα ξεκινήσουν μάλιστα δικαστικές έρευνες, για να δούνε αν υπήρχε τζόγος τοκογλύφων γύρω από την περίφημη δήλωση του Παπανδρέου. Οι Σιωνιστές του ιμπεριαλισμού με αυτήν την επίδειξη ισχύος και σκληρότητας δείχνουν προς πάσα κατεύθυνση ότι δεν θα ανεχθούν την απειθαρχία. Δείχνουν επίσης ότι έχουν επιβληθεί σε απόλυτο βαθμό στους τραπεζίτες και λοιπούς τοκογλύφους. Η Ευρώπη έχει πλέον το πάνω "χέρι" και όχι οι ΗΠΑ. Αυτό όμως δεν είναι το σημαντικό γι' αυτούς, εφόσον εξακολουθούν να μην έχουν λύσει το πρόβλημα ...Το κύριο πρόβλημά τους, που είναι η επιβίωση και όχι η σειρά του "θανάτου".
Το πρόβλημά τους εξακολουθεί και παραμένει το ίδιο ...και είναι άλυτο. Το πρόβλημά τους είναι η επιβίωσή τους μπροστά στην ορατή πλέον ως ενδεχόμενο γενική κατάρρευση. Το πρόβλημά τους είναι η "πριονοκορδέλα", που δεν θα μπορούν ν' αντέξουν ...που δεν θα μπορούν να "φορτώσουν" το κόστος της στους τραπεζίτες, για να πάρουν πίστωση χρόνου. Γι' αυτόν τον λόγο είπαμε ότι η τακτική του "κουρέματος" των ελληνικών χρεών είναι αυτό που τούς απειλεί όλους μαζί και όχι το ίδιο το χρέος της Ελλάδας.
Το θέμα του ελληνικού χρέους έχει σχέση μόνον με τη "σειρά" αυτών, που θα υποστούν ζημιά. Τα μεγέθη της Ελλάδας εύκολα ή δύσκολα τα αντιμετωπίζουν ...Τα μεγέθη των υπολοίπων Ευρωπαίων είναι που τους τρομοκρατούν ...Τα μεγέθη της Ισπανίας ή της Ιταλίας. Ειδικά της δεύτερης, όταν τα χρέη της φτάνουν τα δύο τρις ευρώ και έχει αρχίσει να γοητεύεται από την ιδέα ότι μπορεί με τον μαγικό τρόπο του "κουρέματος" ν' ανασάνει. Κάποιοι "τρέμουν" και μόνον στην ιδέα ότι μπορεί οι Ιταλοί ν' αναζητήσουν την "ελληνική" λύση στο πρόβλημα της διαχείρισης του χρέους τους.
Για τον καθησυχασμό αυτών των ανησυχούντων έσπευσε ο Σόιμπλε την επομένη της συμφωνίας να δηλώσει σε όλα τα μέσα και με όλους τους τρόπους ότι η Ελλάδα είναι μια ειδική περίπτωση, η οποία αντιμετωπίστηκε ειδικά και με έναν τρόπο που δεν αφορά κανέναν άλλο. Οι δηλώσεις όμως των πολιτικών —και δη των αιρετών— δεν καθησύχασαν κανέναν, εφόσον είναι "σκόνη" στο πέρασμα του "αραμπά" της ιστορίας. Κανέναν δεν έπεισαν οι δηλώσεις του Σόιμπλε, εφόσον τα κράτη και τα συμφέροντά τους είναι επίμονα και διαρκούν παραπάνω από την οποιαδήποτε θητεία του οποιουδήποτε Σόιμπλε. Η Ιταλία θα εξακολουθεί ν' αναζητά τη λύτρωσή της, όταν ο σημερινός πανίσχυρος Σόιμπλε θα είναι συνδεδεμένος με σωληνάκια σε κάποιο δωμάτιο νοσοκομείου. Τότε ποιος θα διαβεβαιώνει τους τραπεζίτες ότι το "κούρεμα" ήταν μια τακτική που αφορούσε μόνον την Ελλάδα;
Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης ότι ο έλεγχος της Ιταλίας είναι κάτι, το οποίο ξεφεύγει από τις δυνατότητες του Σόιμπλε και της Γερμανίας, σε περίπτωση που η ίδια αποφασίσει ν' αντιδράσει "περίεργα". Σε μια τέτοια περίπτωση η Ιταλία μπορεί να γίνει η "πριονοκορδέλα" γι' αυτούς. Αυτή τους απειλεί με "θάνατο" ως σύνολο. Λογικό είναι αυτό. Άλλο πράγμα είναι μια ελληνική ζημιά των 50 δις και άλλο μια ιταλική ζημιά του ενός τρις. Άλλη ζημιά είναι αυτή, η οποία προέρχεται από την Ελλάδα —όπου πρόλαβαν και μέσω του ΔΝΤ εισέπραξαν μεγάλο μέρος του χρέους της— και άλλη ζημιά αυτή, η οποία προέρχεται από μια Ιταλία απεγνωσμένη, όπου το χρέος της δεν έχει καν "ρυθμιστεί" εις βάρος των ευρωπαϊκών λαών —όπως συνέβη με την Ελλάδα, μέσω των μηχανισμών στήριξης και ΔΝΤ— ...Ένα τεράστιο ιταλικό χρέος, το οποίο εξακολουθεί να είναι ακόμα οφειλόμενο προς τους ίδιους.
Αυτό και μόνο να το σκεφτεί κάποιος, είναι τρομακτικό, όχι μόνον για τους τοκογλύφους, αλλά για ολόκληρο το σιωνιστικό κύκλωμα του ιμπεριαλισμού. Αν η πανίσχυρη Ιταλία αποφασίσει —με το "δικαίωμα" που της δίνει η λογική του ομολογιακού χρέους— να μην πληρώσει τίποτε και κανέναν, θα καταστρέψει τους πάντες και θα σώσει τον λαό της. Θέμα πολιτικής απόφασης είναι να βγει η Ιταλία από την κρίση. Θέμα απόφασης της ηγεσίας της είναι να σώσει τον ιταλικό λαό από τους αδίστακτους τοκογλύφους. Απλά πράγματα. Η Ιταλία είναι ένα μεγάλο κράτος. Δεν έχει φυσικούς εχθρούς. Δεν έχει "μοχλούς" να την τρομάζεις, όπως έχει για παράδειγμα η Ελλάδα την Τουρκία. Δεν έχει εθνικά θέματα "ανοικτά", όπως η Ελλάδα, για να την εκβιάζεις.
Η Ιταλία μπορεί ανά πάσα στιγμή ν' αποφασίσει την έξοδό της από την Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτή η πράξη να την ισχυροποιήσει και όχι να την εξασθενίσει. Είναι μια μεγάλη χώρα με τεράστια παραγωγική ισχύ ...Μια χώρα, η οποία μπορεί ν' ανταγωνιστεί την ίδια τη Γερμανία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μερικά από τα πλέον ανταγωνιστικά βιομηχανικά και βιοτεχνικά προϊόντα στον κόσμο είναι ιταλικά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι η χώρα της Ferrari, της Fiat, της Maserati, της Ducati, της Piaggio, αλλά και της Armani, της Gucci και της Versace ...Μια χώρα μυθικών ονομάτων της αγοράς. Αν αυτή η Ιταλία —με την αυτοπεποίθηση του ισχυρού και τη σιγουριά αυτού, που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του με τις δικές του δυνάμεις— πει ένα "ΟΧΙ" στους τοκογλύφους, αλλάζει η παγκόσμια "ροή" της ιστορίας. Καταστρέφονται όλοι μαζί οι τοκογλύφοι και ακολουθούν και οι ιμπεριαλιστές.
Γι' αυτόν τον λόγο παρομοιάζουμε την Ιταλία με τη φοβερή "πριονοκορδέλα". Μπορεί ταυτόχρονα καί να μην πληρώσει τα "χρέη" της, καταστρέφοντας τους τοκογλύφους Σιωνιστές καί μπορεί να "βγει" από την Ευρωπαϊκή Ένωση, καταστρέφοντας τους ιμπεριαλιστές Σιωνιστές ...Τους τοκογλύφους και τους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι επέβαλαν στην Ιταλία τον καραγκιόζη Μπερλουσκόνι γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Ελέγχοντας και εκβιάζοντας αυτό το διεφθαρμένο και ηδυπαθές ανθρώπινο "καρτούν", μπορούσαν και έλεγχαν απόλυτα μια τεράστια δύναμη ...Με μια στοιχειωδώς πατριωτική ηγεσία η Ιταλία μπορεί στην κυριολεξία να τινάξει τη "μπάνκα" του ιμπεριαλισμού στον αέρα. Η Ιταλία είναι ο εχθρός, ο οποίος μπορεί και "ενώνει" στοιχειωδώς τα δύο αντίπαλα μέρη του Σιωνισμού.
Για τον έλεγχο αυτού του εχθρού επέλεξαν να βάλουν Ιταλό επικεφαλής της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας. Γιατί; Για να μπορούν να ελέγχουν άμεσα τις επιλογές της Ιταλίας ...Για να έχουν έναν δικό τους άνθρωπο, ο οποίος θα εξακολουθεί να ελέγχει την Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας και να τη "συντονίζει" από την Φρανκφούρτη. Πόσο δικό τους; Αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι ο "Ιταλός", ο οποίος παριστάνει τον κεντρικό τραπεζίτη της Ευρώπης, πριν γίνει κεντρικός τραπεζίτης της Ιταλίας, ήταν αντιπρόεδρος της Goldman Sachs.
Γι' αυτόν τον λόγο έβαλαν έναν "δοτό" Πρωθυπουργό στην Ιταλία ...Έναν υπάλληλό τους ...Έναν άχρηστο οικονομολόγο, τον οποίο τον "ετάιζαν" επί δεκαετίες ως παράσιτο ...Έναν άχρηστο, που τον πήραν από το ίδιο "τριμερές δουλοστάσιο", όπου είχαν και τον δικό μας Παπαδήμο ...Από το ίδιον "στάβλο" της Goldman Sachs. Αυτοί οι άχρηστοι καλοντυμένοι και καλοχτενισμένοι υπάλληλοι είναι το τελευταίο τους "χαρτί", για να συνεχίσουν το ιμπεριαλιστικό παιχνίδι ...Ένα "χαρτί", όμως, το οποίο προβλέπουμε ότι είναι ασήμαντο και δεν θα τους προσφέρει τα αναμενόμενα κέρδη.
Απλά πράγματα. Δεν μπορείς με τέτοια δειλά και ασήμαντα ανθρωπάκια να φιλοδοξείς να ελέγξεις δυνάμεις με χιλιετίες ιστορίας, όπως είναι η Ελλάδα και η Ιταλία. Δεν μπορείς να μετατρέψεις τους "σερβιτόρους" της ιστορίας σε στρατηγούς της. Δεν μπορείς με αυτά τα "καρτούν" να φιλοδοξείς να κατακτήσεις την Αθήνα και τη Ρώμη μαζί. Το τέλος του λογιστικού ιμπεριαλισμού είναι προ των πυλών. Πράγματι οι εχθροί είναι andes portas, αλλά, όταν η Ρώμη ανοίξει τις "πόρτες" να δει ποιοι την "απειλούν", θα κινδυνεύει να πεθάνει από τα γέλια, παρά από οτιδήποτε άλλο. Θα ξεκαρδιστεί στα γέλια, όταν θα διαπιστώσει ότι πρόκειται περί Εβραίων λογιστών και Γερμανών κλητήρων.
Το τέλος μόλις "άρχισε".
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’



Υ.Γ.
Να τελειώνει επιτέλους και το παραμύθι με τον "πατριώτη" Σαμαρά, ο οποίος αρνείται δήθεν να υπογράψει τα χαρτιά, που του στέλνουν οι "κακοί" Ευρωπαίοι. Στημένα είναι όλα. Μια θεατρική παράσταση, για να τον προστατεύσουν ως πολιτικό παράγοντα. Χάρη τού κάνουν με αυτήν την "ψευδοαπαίτησή" τους, για να του δίνουν "άλλοθι". Γνωρίζουν την αντίληψη του ελληνικού λαού τόσο για τη Δανειακή Σύμβαση όσο και για τους ίδιους και παίζουν ένα "παιχνίδι" με τον Σαμαρά, προκειμένου να μην "καεί" ...Προκειμένου να μην αντιδράσουν οι βουλευτές του, που κι αυτοί "πουλάνε" πατριωτισμό και αντιμνημονιακή αντίληψη ...Προκειμένου να μην τον εγκαταλείψουν οι οπαδοί της ΝΔ και "χάσουν" οι ίδιοι τον επόμενο Πρωθυπουργό.
Με αυτό το άχρηστο και χωρίς καμία νομική ισχύ προαπαιτούμενο "χαρτί", του δίνουν τη δυνατότητα να "αρνείται" και ν' "αντιστέκεται" την ώρα που στα σημαντικά έχουν εξασφαλίσει την υποστήριξή του। Το σημαντικό γι' αυτούς είναι μόνον η υποταγή της χώρας και σ' αυτό συνυπογράφει ο "πατριώτης", εφόσον αυτή η υποταγή διασφαλίζεται με τη Δανειακή Σύμβαση. Όλα τα υπόλοιπα είναι θέατρο, για να ξεγελιέται το πόπολο ...Όλα τα άλλα είναι, για να δουλεύουν τους "ταπεινούς" οι "εκλεκτοί" του Κολεγίου Αθηνών.
ΠΗΓΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποιοι "έφαγαν" τον Γιωργάκη;"

Η ΘΡΑΚΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ!

Ορισμένοι «τουρκικοί» κύκλοι θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απίστευτα γραφικοί, αν δεν ήταν επικίνδυνοι. Έτσι οι προσκείμενοι στο τουρκικό προξενείο μειονοτικοί της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Θράκης δεν διστάζουν να εξευτελίζουν την ιστορία στην προσπάθειά τους να ανακαλύψουν τις, ανύπαρκτες, μέχρι τον 14ο αιώνα μ.Χ. τουρκικές «ρίζες» στην περιοχή. το παιχνίδι αυτό εμπεριέχει κινδύνους – βλέπε Σκόπια – για την Ελλάδα, η ηγεσία της οποίας δεν ασχολείται με τοιαύτα φαιδρά.
Απολαύστε λοιπόν τις ιστορικές γνώσεις των «Τούρκων»:
«Η Δυτική Θράκη είναι μια περιοχή που κατοικείται από το 2000 π.Χ. Ο αρχαιότερος λαός της περιοχής είναι ο αρχαίος λαός των Θρακών, που ανήκανε στην ινδοευρωπαϊκή φυλή. Η περιοχή από 700 π.Χ. κατοικήθηκε από τους Πέρσες, Έλληνες και Μακεδόνες. Μέχρι το 335 π.Χ. διοικήθηκε κάτω από την ηγεμονία του Θρακικού Βασιλείου. Στην συνέχεια η Δυτική Θράκη έζησε κάτω από τις ηγεμονίες της Ρωμαϊκής και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το Οθωμανικό κράτος κατάκτησε την περιοχή το 1354 και την διοίκησε για 559 χρόνια. Αλλά το τουρκικό στοιχείο άρχισε να εμφανίζεται στην περιοχή από το 2000 π.Χ. όπου ερχόντουσαν στην περιοχή οι διάφορες τουρκικές φυλές από την κεντρική Ασία μεταξύ άλλων και οι Σκυθές Τούρκοι.
Οι Ούννοι το 4. αιώνα μ.Χ., οι Άβαροι, το 5. αιώνα μ.Χ., οι Πετσενέγκοι το 9. αιώνα μ.Χ. και οι Κουμάνοι το 11. αιώνα μ.Χ. εγκατασταθήκανε στην περιοχή. Αυτές οι τουρκικές φυλές ευνοήσανε σε αρκετό βαθμό την κατάκτηση των Βαλκανίων από τους Οθωμανούς. Στο θέμα των Βαλκανίων, η από τα σλαβικά προερχόμενη ονομασία των Πομάκων, «Pomaga ή Pomagadiç» που σημαίνει βοηθός, ήτανε η ονομασία που είχε δοθεί από τους Οθωμανούς στους Κουμάνους Τούρκους κατά την διάρκεια της κατάκτησης των Βαλκανίων. Οι Ούννοι στα μέσα του 4ου αιώνα που παρατήσανε τα πάτρια τους εδάφη με κατεύθυνση την δύση, κατακτήσανε την γη των Αλανών υποτάσσοντας τους Ανατολικούς Γότθους. Μετέπειτα διασχίζοντας τον Δούναβη φτάσανε μέχρι την Θράκη. Κατά την διάρκεια της ηγεσίας του Ούννου ηγέτη Ρούα, αναγκάσανε οι Ούννοι την Ανατολική Ρώμη να τους πληρώνει χαράτσι. Αυτός ο λαός κατά την διάρκεια της ηγεμονίας του Αττίλα μέσου τον πολέμων του Σινγκουδούνουν (Βελιγραδίου), Νις και Φιλιππούπολης, αποσπάσανε και ενώσανε στα εδάφη τους 70 Βυζαντινές πόλεις.
Μετά το θάνατο του Αττίλα, οι Ούννοι που απομείνανε στην Ευρώπη, αναμιχθήκανε με τους Αβάρους, τις γερμανικές και σλαβικές φυλές. Είναι αξιοσημείωτο ότι στις περιοχές αυτές ήρθανε οι Κέλτες, οι Ιλλυριοί και οι Θράκες πολλή πριν τους Ούννους. Οι Αβάροι Τούρκοι που ακολουθήσανε την πορεία και την κατεύθυνση των Ούννων παίρνοντας μαζί και τους Σλάβους της Δυτικής Ρωσίας, της σημερινής Πολωνίας, των βαλτικών περιοχών του Δνείπερου, τους μεταφέρανε στα Βαλκάνια και συνεισφέρανε σε μεγάλο βαθμό στο σλαβισμό των Βαλκανίων. Μετέπειτα ήρθανε στην περιοχή οι Βούλγαροι και Ούγγροι που ανήκουνε σε τουρκικές φυλές. Οι Βούλγαροι το 11ο αιώνα δείξανε πολιτική ύπαρξη στις περιοχές της σημερινής Σερβίας, Βοσνίας, Μακεδονίας. Οι Ούγγροι το 896 μ.Χ. και μετά την αποχώρηση των Πετζενέγκων Τούρκων, εγκατασταθήκανε στις περιοχές του Δούναβη και με την συμμαχία με το Βυζάντιο πολεμήσανε εναντίων των άλλων τουρκικών φυλών.
Οι Πετζενέγκοι που προέρχονται από τις τουρκικές ορδές των Ογκούζ, με τους πολέμους που κάνανε εναντίων του Βυζαντίου, περάσανε αλλεπάλληλες φορές τον Δούναβη, και φτάσανε μέχρι την σημερινή Σερβία, Μακεδονία και στην Βοσνία. Τον 12. αιώνα όμως αρχίσανε να χάνουνε την προέλευση τους και αφομοιωθήκανε μέσα στους Ούγγρους. Την ίδια εποχή οι Κουμάνοι (Κιπτσάκοι) ιδρύσανε στην ανατολική Ευρώπη δικό τους κράτος. Οι Βούλγαροι Τούρκοι, μετά την ταύτιση τους με την Ορθόδοξη Εκκλησία του Βυζαντίου, χάσανε με την πάροδο του χρόνου την πραγματική τους ταυτότητα και αφομοιωθήκανε μέσα στους Σλάβους και το 10. αιώνα ξεχάσανε τελείως την πραγματική τους γλώσσα. Οι Ούγγροι, για να μην έχουνε το παρόμοιο τέλος των Βουλγάρων Τούρκων, διαλέξανε την Καθολική Εκκλησία και αναμιχθήκανε με τις άλλες τουρκικές φυλές των Κουμάνων και Κιπτσάκιδων. Μετά την διάλυση της Ομοσπονδίας μεταξύ των Κουμάνων και των Κιπτσάκιδων το 1091μ.Χ., οι Κουμάνοι στα Βαλκάνια, Ροδόπη και στην Θράκη πιστεύανε μέχρι την κατάκτηση των Βαλκανίων από τους Οθωμανούς Τούρκους, στον Σαμανισμό. Στις 20 Αυγούστου του 1389 μ.Χ. μετά τον πρώτο πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου, δεχτήκανε από μόνοι τους το Ισλάμ σαν θρησκεία.
Θα περιοριστούμε να απαντήσουμε στους αξιότιμους παραχαράκτες τα εξής; Οι Σκύθες, ευτυχώς για αυτούς, δεν υπήρξαν ποτέ Τούρκοι. Όπως επίσης και οι Ούνοι, Άβαροι, Πετσενέγκοι και Κουμάνοι που ήταν όλοι τους μογγολικής καταγωγής, μεν, αλλά όχι Τούρκοι – δεν είστε ο μόνος μογγολικός λαός στον κόσμο κύριοι. Εξάλλου όλοι αυτοί οι εκλεκτοί σφαγείς, επέδραμαν μεν στη Θράκη, αλλά δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ εκεί. Ίσως γιατί κάποιοι ανόητοι Βυζαντινοί έπραξαν αυτό που αδυνατούν οι σημερινοί ηγέτες μας.
Όσον αφορά τους Πετσενέγκους, ένας αυτοκράτορας, Ιωάννης Κομνηνός λεγόταν, τους εξόντωσε κυριολεκτικά σε μάχη στη σημερινή Βουλγαρία, το 1122. Οι έρημοι οι Πομάκοι, τέλος, δεν είχαν καμία σχέση με τους Κουμάνους ομοεθνείς σας. Ήταν και είναι γηγενείς Θρακιώτες που βίαια εξισλαμίσθηκαν από τον 14ο αιώνα μ.Χ. και μετά. Όσον αφορά το θρακικό βασίλειο που «διοικούσε» την περιοχή, αν δεν μας απατά η μνήμη μας είχε βασιλιά τον στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου τον Λυσίμαχο. Μήπως ήταν κι αυτός τίποτα κρυφοτούρκος και δεν τον είχαμε καταλάβει;
Έλεος πια।
ΠΗΓΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΘΡΑΚΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ!"

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Ήθος Ανθρώπω Δαίμων… κύριε Παπαδήμο


ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ας αφήσουμε κατά μέρος όλες τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν κατά του κυρίου Παπαδήμου, αμέσως μετά την ανάδειξή του ως του καταλληλότερου πρωθυπουργού, για την προσπάθεια σωτηρία της χώρας από την οικονομική καταστροφή. Τα αφήνουμε λοιπόν κατά μέρος, όλα αυτά και περιοριζόμαστε στην προτροπή, την οποία του απηύθυνε ο συνάδελφός του καθηγητής κύριος Γιάννης Βαρουφάκης:

"Αν ο κ. Παπαδήμος πραγματικά πιστεύει ότι εμείς οι έλληνες πρέπει να δράσουμε με γενναιότητα, αποδεσμευόμενοι από τα κεκτημένα μας, τον καλώ να δώσει το παράδειγμα.

Πως;

Παραιτούμενος από την θέση του καθηγητή που κατέχει στο Τμήμα μου, σε κατάσταση αναστολής για πάνω από δέκα χρόνια, έτσι ώστε να μπορέσουμε να προσλάβουμε έναν νέο επιστήμονα για να διδάσκει τους φοιτητές μας. Μπορεί να χάσει ένα ευτελές μέρος της σύνταξής του όμως με αυτή την κίνηση θα καθιστούσε πειστικότερες τις προτροπές του προς τους υπόλοιπους
."




Η πληροφορία, για την προτροπή, από: http://wwwaristofanis.blogspot.com/2011/11/blog-post_5743.html



Εάν η πληροφορία είναι αληθινή, τότε ο κύριος Παπαδήμος τυγχάνει υβριστής έναντι της παιδείας της χώρας, την οποία κλήθηκε να σώσει. Διότι πρόκειται για περίπτωση ανθρώπου ιδιώτη (idiot=ηλίθιος, ορολογία παγκοσμίου αποδοχής).

Πρέπει λοιπόν ο κύριος Γιάννης Βαρουφάκης να καταθέσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία που επικαλέστηκε και ο κύριος Παπαδήμος να τα παραδεχθεί ή να τα διαψεύσει. Σε περίπτωση δε που αποδειχθεί ορθή η μαρτυρία του κυρίου Βαρουφάκη, τότε να ακυρωθεί από την βουλή ο διορισμός του ως πρωθυπουργού.


Ιδιώτες «πολιτικοί» μας οδήγησαν εις την οδόν της απωλείας। Μάλιστα, ναι, εκλεγμένοι βεβαίως από κοινωνία ιδιωτών. Τώρα δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε; Πολιτική καταστροφικής ομοιοπαθητικής, ιδιωτικής παραζάλης;

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ήθος Ανθρώπω Δαίμων… κύριε Παπαδήμο"

Οργανωτικός οργασμός για το κόμμα των απόστρατων

Mε δεκάδες θετικά, ορισμένα με κριτικές εποικοδομητικές προτάσεις-συμπληρώσεις, αλλά και κάποια επικριτικά σχόλια ανταποκρίθηκαν οι πολίτες, στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Αποστράτων Αξιωματικών για Ίδρυση Πολιτικού Φορέα που θα γίνει την 21 Νοεμβρίου, ημέρα Δευτέρα και ώρα 18:30 μ.μ στο Ξενοδοχείο OSCAR στην Αθήνα, στη στάση ΜΕΤΡΟ «Σταθμός Λαρίσης», αίθουσα ΔΙΟΝΥΣΟΣ.

Σκοπός της εκδηλώσεως, όπως αναφέρεται στην πρόσκληση που υπογράφουν για την προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή ο Πρόεδρος Νικόλαος Αλικάκος και ο Γραμματεύς Στέφανος Κων. Σφατίδης (αξιωματικοί ε.α. του Στρατού Ξηράς και οι δύο) είναι η παρουσίαση προς τον Ελληνικό Λαό του νέου πολιτικού κόμματος.
«Το νέο κόμμα ιδρύεται υπό τις παρούσες δύσκολες, για την Πατρίδα μας, συνθήκες, οι οποίες χαρακτηρίζουν το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου. Η νέα όμως αυτή πολιτική δύναμη που δημιουργείται και εμφανίζεται στον πολιτικό βίο της Χώρας μας, με την ενθουσιώδη υποστήριξη των φίλων μας από όλη την Ελλάδα, θα αποτελέσει την ελπίδα για την ανόρθωση του εθνικού φρονήματος και της αυτοπεποίθησης του Λαού», γράφουν στην πρόσκληση που, όπως μαθαίνουμε, στέλνεται από τον ένα στον άλλο ηλεκτρονικά.
Όπως έχει ανακοινωθεί, μετά από καταστατική συνέλευση στις 6 Νοεμβρίου, ο πολιτικός αυτός φορέας θα φέρει το όνομα «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ» και ως έμβλημα έχει σχήμα αποτελούμενο από τρεις πλάγιες παράλληλες γραμμές, χρώματος γαιώδους, βαθέος κυανού και γαλάζιου αντίστοιχα.
Τα χρώματα αυτά συμβολίζουν τη γη, τον αέρα και τη θάλασσά μας, στοιχεία Εθνικής κυριαρχίας, τα οποία σήμερα διακυβεύονται από ενέργειες και παραλείψεις του πολιτικού κατεστημένου.
Ένα από τα σημεία του «ηλεκτρονικού διαλόγου» είναι και οι απόψεις για το όνομα και το έμβλημα।
ΠΗΓΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οργανωτικός οργασμός για το κόμμα των απόστρατων"

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Γράφει ο ΙΑΣΩΝ

Τα στοιχεία:

  1. Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο
  2. Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.
  3. Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α.Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.
  4. Στην μαρμάρινη πλάκα ( την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944». Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο «ιερό χώρο » θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μάλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1942!! .
  5. Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23.
  6. Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής ο Γ. Σαμπάνης . Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα.

Τα ψεύδη:

  1. Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
  2. Η «θλιβερή» ιστορία της Ηλένια. Την πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου», το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».

Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η «Αυγή» - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε» λέει:
«Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε;».

Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής». Κατέληγε το άρθρο.
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι – είχε ληφθή από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βόγκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών....

Η πολιτική εκμετάλλευση.

Ισχυρίσθησαν οι επανακάμψαντες παλαιοί και νέοι πολιτικοί ότι χάρις σ’αυτά τα γεγονότα «επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα». Ενώ την 25η Νοεμβρίου 1973, με αφορμή τα γεγονότα αυτά ουσιαστικώς διεκόπη το εγχείρημα επιστροφής στην Δημοκρατία, ανετράπη η τότε μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζίνη ( λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιαμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973.)
Και την εκτροπή συνέχισε το σκληρό δικτατορικό καθεστώς Δ. Ιωαννίδη. Το οποίο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς μόνο με την τραγική εμπλοκή της Κύπρου στις 23 Ιουλίου του 1974, οκτώ μήνες περίπου μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
Ακόμη και η Πανσπουδαστική ( όργανο του ΚΚΕ εξωτερικού) στο φύλλο υπ αριθμόν 8 έγραφε ότι «το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη» τότε αρχηγού της ΚΥΠ.
Ενώ το θείον βρέφος ( μεγαλούτσικο τότε) ο Λαλιώτης μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην Αυγή της 17.11.1976 εδήλωνε ότι «Οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση»

Η συντονιστική Επιτροπή

Η λεγόμενη συντονιστική επιτροπή με ανακοίνωση της 29ης Σεπτεμβρίου 1974, εβεβαίωνε ότι τα γεγονότα ήσαν «μερικώς αυθόρμητα. Η ανακοίνωση της πανσπουδαστικής για το Πολυτεχνείο«Το κίνημά μας είναι πολιτικό αλλά κομματικό. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλές τάσεις, αλλά καμιά από αυτές δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα»
Βεβαίως οι επικυρίαρχοι των γεγονότων του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικώς οι ίδιοι. Οι διάφοροι αριστεριστές που προκάλεσαν και προκαλούν τους εμπρησμούς τις καταστροφές τις λεηλασίες ακόμη τότε και τις επιθέσεις εναντίον του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και του κέντρου ΟΤΕ επί της Πατησιών.
Ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζεται η «ευγενής» άμιλλα καπηλείας των γεγονότων του Πολυτεχνείου από όλα τα κόμματα μολονότι κανένα από αυτά ουσιαστικώς δεν υπήρξε πρωταγωνιστής.

Έτσι:

Σε λίγες μέρες θα δούμε πάλι, δυστυχώς, οδοφράγματα, αυτοκίνητΤο πόρισμα του Γ. Σαμπάνηα να πυρπολούνται, περιουσίες να λεηλατούνται, σημαίες να βεβηλώνονται..Και την κορύφωση της πορείας έξω από κει που τελειώνουν όλες οι «σοβαρές» διαδηλωσεις στην Ελλάδα. Την Αμερικανική πρεσβεία.
Ταυτόχρονα, πολιτικούς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους να τιμούν την «εξέγερση του Πολυτεχνείου» που χάρις αυτής επανήλθε η «Δημοκρατία» ( του Ιωαννίδη) στην Ελλάδα, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας θα σπεύσουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς στην ασώματη κεφάλα του Σβορώνου συγχέοντες τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα ( φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο Πολυτεχνείο.
Δια πολλοστή φόρα η αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.

Έκθεσης Εισαγγελέως Κυριαζή:

«..Ολόκληρον το κτιριακόν συγκρότημα πλην του τελευταίου προς την οδόν Τοσίτσα οικοδομήματος, καθώς και οι πέριξ αυτού χώροι, προαύλια και κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν όψιν γενικής λεηλασίας και εκτεταμένων φθορών. Ιδία αι φθοραί παρουσιάζονται εις τους τοίχους εσωτερικώς και εξωτερικώς, αι επιφάνειαι των οποίων γέμουν συνθημάτων και εμβλημάτων.. Ενδεικτικώς τα αναγραφέντα συνθήματα, άτινα συνοδεύονται και με ρυπάνσεις δια διαφόρων χρωστικών ουσιών, έχουσιν ως ακολούθως: Λαοκρατία, Προλετάριε σήκω, Ζήτω το προλεταριάτο, Προλετάριοι της Ελλάδος ενωθήτε, ΚΚΕ, KNE, SS = US, σεξουαλική επανάσταση, κάτω η χούντα, θάνατος στον Παπαδόπουλο, παραιτήσου Παπαδόπουλε, θάνατος στο φασισμό, σπιούνοι φασίστες θα πεθάνετε, Χούντα στο απόσπασμα, έξω το NATO, ψωμί - παιδεία - ελευθερία, εργάτες, φοιτητές στον αγώνα, εργάτες - φοιτητές - αγρότες, όχι εκλογές, θάνατος στον ιμπεριαλισμό, ελευθερία - ισότητα - δικαιοσύνη, κάτω το κεφάλαιο και η γραφειοκρατία, ΕΣΑ = βασανιστές, έφτασε η ώρα σας καθάρματα, Έλληνες αντισταθήτε, Αμερικανοί σπίτια σας, απόψε πεθαίνει η Χούντα, επανάσταση λαέ, ζήτω ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω η λαϊκή αντίσταση, κ.ά. ... Επίσης ο εσωτερικός χώρος των προαυλίων, των κλιμακοστασίων γέμει τεμαχίων εκ κατεστραμμένων ξύλινων επίπλων, πάσης φύσεως απορριμμάτων και ιχνών εσβεσμένων πυρών.»

Απολογία του Γ.Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)

«..Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια. ..
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα...»

Αντί Επιλόγου...:

Οπως γράφει ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του "Η Μεγάλη Περιπέτεια" εκδόσεις Κάκτος, σελίς 298, "...Θα έλθη όμως κάποτε η ωρα που η υπόθεση "Πολυτεχνείο" θα μελετάται απο τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία από τας χαρακτηριστικωτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας..."
ΠΗΓΗ
http://www.thermopilai.org/content/o-mythos-toy-polytexneioy
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ"

Η μεγαλύτερη ελληνική λέξη έχει 172 γράμματα!!!

 Η ελληνική γλώσσα κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ καθώς η μεγαλύτερη πραγματική λέξη στον κόσμο υπάρχει στο έργο «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη και αποτελείται από 172 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές!
Ο Αριστοφάνης εκμεταλλεύεται στο έπακρον την εκπληκτική ευχέρεια της Ελληνικής να σχηματίζει πολυσύλλαβες λέξεις, περιγράφοντας μέσα σε 172 γράμματα μια ολόκληρη συνταγή μαγειρικής, η οποία περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα τροφών!
Η αριστοφανική λέξη βρίσκεται στους στίχους 1169-1175 και έχει καταγραφεί στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες:
Λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενοκιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστερα


λεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγανοπτερυγών…

Ο λεξιλογικός αυτός «σιδηρόδρομος» είναι δύσκολο να διαβαστεί απνευστί, ενώ με μια μικρή προσπάθεια μπορούμε να μεταφράσουμε:
-πάστοπεταλίδο-γαλεοσάλαχο-τούρσοπιπεράτο-μυαλοκόμματα-
-μελοπερεχύτο-μυτζηθρότυρο-τρύγονοκοτσύφο-τσιχλοπίτσουνα -
-ψήτοσουσουράδο-κοτοκέφαλα-άγριοπεριστέρο-λαγοκούνελα -
-στράγαλοπετμέζο-φτερουγόδιπλες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η μεγαλύτερη ελληνική λέξη έχει 172 γράμματα!!!"

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Η "ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ" ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Ο Αριστοτέλης ανακάλυψε την Βιολογία 2.300 χρόνια πριν τον Δαρβίνο!

Ο Αριστοτέλης – εκτός από μεγάλος φιλόσοφος- ήταν και ο ιδρυτής της επιστήμης της Βιολογίας, υποστηρίζει ο Armand Marie Leroi , καθηγητής της Εξελικτικής Βιολογίας του πανεπιστημίου Imperial College του Λονδίνου.
‘Οπως αναλύει σε άρθρο του που δημοσιεύεται στους κυριακάτικους “Times”, “στην ερώτηση “ποιος είναι ο μεγαλύτερος βιολόγος της ιστορίας;”, οι περισσότεροι θα απαντούσαν ότι είναι ο Δαρβίνος. Κι όμως τον τίτλο του μεγαλύτερου επιστήμονα της Βιολογίας, ίσως και ολόκληρης της επιστήμης, τον αξίζει ο Αριστοτέλης, αφού δεν έφερε απλώς μια επιστημονική επανάσταση στην βιολογία, αλλά την δημιούργησε”.
Ο Armand Marie Leroi, αφού ολοκλήρωσε μία πολυετή έρευνα για τον Δαρβίνο (1809-1882 μ.Χ), ανακάλυψε ότι η μελέτη της Βιολογίας θα ήταν ελλειπής αν δεν συνοδευόταν από αντίστοιχη έρευνα για τον αρχαίο ‘Ελληνα φιλόσοφο. Ετσι πρότεινε στο BBC να δημιουργήσει ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στον Αριστοτέλη (384- 322 π.Χ.). Το “άγνωστο” έργο του Αριστοτέλη
Ο dr Armand Leroi, βίωσε μία “αποκάλυψη“, όπως την αποκαλεί ο ίδιος, όταν το 2000 βρισκόταν για διακοπές στην Αθήνα και αποφάσισε να ταξιδέψει και στη Λέσβο. Πριν ξεκινήσιε, αναζήτησε στο τμήμα Κλασσικών Συγγραφέων ενός βιβλιοπωλείου στο Μοναστηράκι, βιβλία για το νησί.
Εκεί ανακάλυψε το βιβλίο του Αριστοτέλη “Περί τα Ζώα Ιστορίαι”, σε αγγλική μετάφραση, από το βιολόγο D’ Arcy Thompson, το οποίο περιέχει μία εξαιρετική έρευνα πάνω στη βιολογία των ζώων, που ο μεγάλος φιλόσοφος διεξήγαγε στη Λέσβο. Στο βιβλίο ο Αριστοτέλης αναφέρει την περιοχή της Αρχαίας Πύρρας, που βρίσκεται στον κόλπο της Καλλονής, και περιγράφει τα πάνω από 150 είδη ψαριών και ζώων που μελέτησε σε αυτόν!
Ο Αριστοτέλης ταξίδεψε στη Λέσβο, πιθανώς για να συναντηθεί με το φίλο του Θεόφραστο. Φτάνοντας στο νησί, άλλαξε το αντικείμενό του και από φιλόσοφος έγινε βιολόγος, ιδρύοντας έτσι, μαζί με το βοτανολόγο Θεόφραστο, την επιστήμη της Βιολογίας. Η Αρχαία Πύρρα υπήρξε για τον Αριστοτέλη ό,τι τα νησιά Γκαλάπαγκος για το Δαρβίνο.”, εξηγεί ο καθηγητής.
“Η λιμνοθάλασσα του Αριστοτέλη”
Συγκλονισμένος από την “αποκάλυψη”, ο δε Leroi, μόλις επέστρεψε στο Λονδίνο πρότεινε στο ΒΒC να χρηματοδοτήσει την παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ για τον Αριστοτέλη και την προσφορά του στη Βιολογία. Ετσι προέκυψε “Η Λιμνοθάλασσα του Αριστοτέλη”!
Το έργο του χαρακτηρίστηκε “δυσνόητο”, αφού όπως ο ίδιος εξηγεί “ναι, είναι δυσνόητο, γιατί ο ίδιος ο Αριστοτέλης ήταν πάντοτε δυσνόητος. Ομως είναι ένα όμορφο ντοκιμαντέρ! Δεν θα μπορούσε να είναι κάτι διαφορετικό αφού ασχολείται με την Ελλάδα, με τα ζώα, με την επιστήμη, και τέλος με την προσπάθεια ενός ανθρώπου να κατανοήσει την απέραντη ποικιλία και ομορφιά του φυσικού κόσμου, 2.300 χρόνια πριν”.
Η μελέτη του Αριστοτέλη στην Λέσβο
“Το 345 πΧ ο Αριστοτέλης πήγε για πρώτη φορά στο νησί της Λέσβου σε ηλικία 39 ετών. Εκεί συχνά επισκεπτόταν συχνά τον κόλπο της Καλλονής και μελετούσε οτιδήποτε ζούσε σε αυτούς, τα ψάρια, τα σαλιγκάρια, τα οστρακόδερμα, τα χταπόδια, τα δελφίνια. Ενδιαφερόταν επίσης για τα πουλιά, τα ερπετά και τα έντομα που ζούσαν στις πλαγιές του νησιού.
Τα παρατηρούσε, τα κατηγοριοποιούσε, εξέταζε την ανατομία τους. Η μελέτη του δεν εξηγούσε μόνο τον τρόπο δράσης των ζώων, αλλά και το γιατί δρούσαν έτσι. Τα γραπτά του συμπεριλάμβαναν βιβλίο αναλυτικής ανατομίας, ένα άλλο για την φυσιολογία, ένα για κίνηση των ζώων, άλλα και για την αναπαραγωγική διαδικασία, ένα για τον θάνατό τους και μια διατριβή για την ψυχή.
Ο Αριστοτέλης, ήταν εκείνος που άνοιξε ένα αυγό κότας, παρατήρησε την καρδιά από το κοτοπουλάκι που χτυπούσε και έγραψε ακόμη ένα βιβλίο. Έκανε τους ζωντανούς οργανισμούς το κέντρο του κόσμου και της σκέψης του, και οτιδήποτε σκέφτηκε όρισε την επιστήμη της βιολογίας για τα επόμενα 2.000 χρόνια”

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η "ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑ" ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ"

Από πού πήραν το ονομά τους οι δώδεκα μήνες του χρόνου;

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ:

Ο πρώτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από τον… θεό των Ρωμαίων , τον Ιανό (Janus). Ο Ιανός ήταν θεός με δύο πρόσωπα, τα οποία κοίταζαν σε αντίθετες κατευθύνσεις, γι αυτό τον αποκαλούσαν και Janus bifrons δηλαδή διπρόσωπο Ιανό.
Τα δυο του πρόσωπα συμβόλιζαν την αρχή και το τέλος, τη νιότη και το γήρας, την είσοδο και την έξοδο. Γι αυτό και του αφιέρωσαν τον Ιανουάριο που σαν πρώτος μήνας του χρόνου, κοίταζε προς τον προηγούμενο χρόνο και προς τον επόμενο.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ :

Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare που σημαίνει καθαρίζω, εξαγνίζω. Ήταν αφιερωμένος στο θεό του Άδη Φέβρουο και στους νεκρούς γι αυτό και στη διάρκεια του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών. Με το παλαιότερο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου και οι άνθρωποι έπρεπε να μπουν στον καινούργιο χρόνο καθαροί και αμόλυντοι.
Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολογίου το 46 π.Χ. περιορίστηκαν οι ημέρες του από 30 σε 29 και την εποχή του αυτοκράτορα Αύγουστου του αφαιρέθηκε άλλη μια μέρα η οποία προστέθηκε στον Αύγουστο και έτσι έχει 28 ημέρες, και 29 κάθε τέσσερα χρόνια, οπότε το έτος αντί 365 ημέρες έχει 366 και ονομάζεται δίσεκτο από το bis sextus (δις έκτη) δηλαδή δύο φορές η 24η του μήνα που ήταν η έκτη μέρα πριν από τις Καλένδες του Μαρτίου.
Εμείς, τον λέμε Φλεβάρη επειδή τότε ανοίγουν οι φλέβες της γης, δηλαδή αναβρύουν πολλά νερά, τον λέμε και Κουτσοφλέβαρο, επειδή έχει λιγότερες μέρες.

ΜΑΡΤΙΟΣ :

Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και ονομαζόταν Primus. Μετά το 46 π.Χ. ονομάστηκε Μάρτιος, έγινε ο τρίτος μήνας του χρόνου, αφιερωμένος στον θεό Μαρς που αρχικά ήταν ο θεός της γονιμότητας και των αγρών αλλά αργότερα ταυτίστηκε με τον Άρη θεό του πολέμου. Ήταν πατέρας του Ρέμου και του Ρωμύλου και γενάρχης των Ρωμαίων. Είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης και στις 21 Μαρτίου είναι η εαρινή ισημερία.
Οι Έλληνες του έχουν δώσει πολλά ονόματα, όπως “ανοιξιάτης” επειδή φέρνει την άνοιξη, “γδάρτης”, “παλουκοκαύτης” και “πεντάγνωμος” επειδή ο καιρός είναι άστατος, “βαγγελιώτης” από τη γιορτή του Ευαγγελισμού, “πενταγιόματο” (δηλ. πέντε γεύματα) στην ορεινή Πελοπόννησο.
Την 1η του Μάρτη, τα παιδιά δένουν στο χέρι τους το “μάρτη” ή “μαρτιά” ένα κορδόνι από κόκκινη και άσπρη κλωστή, για να μη τα κάψει ο μαρτιάτικος ήλιος.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ :

Είναι ο τέταρτος μήνας του χρόνου. Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα aperio που σημαίνει “ανοίγω” γιατί τότε ανοίγει ο καιρός και ανθίζουν τα λουλούδια. Ήταν αφιερωμένος στην θεά Αφροδίτη.
Τον λέμε Ανοιξιάτη, Λαμπριάτη από τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα και Αϊγιωργίτη από την γιορτή του Αγίου Γεωργίου.
Την Πρωταπριλιά συνηθίζουμε να λέμε αθώα ψέματα και να κάνουμε ανώδυνες φάρσες, ένα έθιμο που μας έχει έρθει από τη δυτική Ευρώπη και που έγινε περισσότερο γνωστό περί το 1880 μέσω της “Εφημερίδας” του Κορομηλά.

ΜΑΪΟΣ :

Ο πέμπτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από την ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια). Το όνομα Maja προήλθε από τη λέξη Μαία (τροφός) τη μητέρα του θεού Ερμή στον οποίο ήταν αφιερωμένος.Είναι ο μήνας των λουλουδιών και την 1η Μαΐου πλέκουμε στεφάνια με λουλούδια και τα κρεμάμε στις εξώπορτες μέχρι τις 24 Ιουνίου που τα καίμε στις φωτιές του Άι- Γιάννη.
Η Πρωτομαγιά έχει χαρακτηριστεί ως παγκόσμια ημέρα αργίας και διεκδικήσεων των εργατών γι αυτό την ονομάζουμε και “Εργατική Πρωτομαγιά”. Τη 2η Κυριακή του Μαΐου είναι η “Γιορτή της Μητέρας”.
Κατά το τριήμερο 21-23 γίνονται “Τα Αναστενάρια” προς τιμή των Αγίων Κωνασταντίνου και Ελένης. Στο τελετουργικό τους περιλαμβάνουν εκστατικούς χορούς, πομπικές περιφορές εικονισμάτων αλλά κυρίως πυροβασία δηλαδή περπάτημα πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.
Τον λένε και Κερασάρη γιατί τότε βγαίνουν τα κεράσια.

ΙΟΥΝΙΟΣ :

Ο έκτος μήνας του έτους, ήταν αφιερωμένος από τους Ρωμαίους στη θεά Juno (Ήρα), σύζυγο του Jupiter (Δίας), προστάτιδα του οίκου και του γάμου. Κατά μία άλλη εκδοχή, πήρε το όνομά του από τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο. Αυτός ανέτρεψε τον βασιλιά Ταρκύνιο τον Υπερήφανο το 510 π.Χ., εγκαθίδρυσε τον θεσμό της Υπατείας, θεμελίωσε τη Δημοκρατία και έγινε ο πρώτος Ύπατος της Ρώμης.
Στις 21 Ιουνίου είναι το θερινό ηλιοστάσιο, οπότε ξεκινά επίσημα το καλοκαίρι, ενώ έχουμε τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα στο βόρειο ημισφαίριο και την μικρότερη στο νότιο.
Λέγεται θεριστής γιατί κατά τη διάρκεια του γίνεται ο θερισμός του σταριού, ορνιαστής ή ρινιαστής γιατί γίνεται τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων συκιών με ορνιούς δηλαδή καρπούς άγριας συκιάς.

ΙΟΥΛΙΟΣ :

Ο έβδομος μήνας του έτους έχει 31 ημέρες και είναι αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα ο οποίος θεωρείται ένας από τους τρεις μεγάλους στρατηλάτες του αρχαίου κόσμου.Ήταν εξαιρετικά ευφυής πολιτικός, στρατιωτικός, νομοθέτης, ρήτορας, ιστορικός, ανέβηκε σε όλα τα αξιώματα και άφησε σημαντικό έργο.
Τον Ιούλιο, οι Ρωμαίοι τον έλεγαν Quintilis επειδή κατά το ημερολόγιο του Νουμά Πομπιλίου ήταν ο πέμπτος μήνας του έτους με πρώτο το Μάρτιο. Το 153 π.Χ. ως πρώτη ημέρα του έτους ορίστηκε η 1η Ιανουαρίου.
Το 46π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας ανέθεσε στον Σωσιγένη να αναμορφώσει το ρωμαϊκό ημερολόγιο το οποίο βασιζόταν στις φάσεις της σελήνης αλλά οι ατέλειες που είχε, είχαν σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες αποκλίσεις στην εαρινή ισημερία. Στο νέο ημερολόγιο, που ονομάστηκε Ιουλιανό, προστέθηκαν 80 ημέρες που δεν είχαν καταμετρηθεί και το έτος 46 ονομάστηκε “έτος σύγχυσης” διότι είχε 445 ημέρες.
Ο Ιούλιος είναι ένας μήνας με πολλές γιορτές και πανηγύρια, όπως της Αγίας Κυριακής στις 7, της Αγίας Μαρίνας στις 17 που είναι προστάτιδα των παιδιών, του Προφήτη Ηλία στις 20, της Αγίας Παρασκευής στις 26 που προστατεύει τα μάτια, του Αγίου Παντελεήμονα στις 27.
Τον λέμε και Αλωνάρη επειδή κατά τη διάρκειά του γίνεται το αλώνισμα του σταριού.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ :

Ο Αύγουστος οφείλει το όνομά του στον αυτοκράτορα Οκταβιανό ο οποίος τιμήθηκε από την Σύγκλητο με το προσωνύμιο Αύγουστος που σημαίνει σεβαστός. Η ηγεμονία του ήταν η αφετηρία μιας σχετικά ειρηνικής περιόδου για την αυτοκρατορία που έγινε γνωστή ως Pax Romana. Δημιούργησε μεγάλο έργο, όπως κατασκευή οδικού δικτύου, μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, ώθηση στα γράμματα και τις τέχνες,συγκρότηση μόνιμου στρατού κ.λπ.
Ο Οκταβιανός ήταν ανηψιός του Ιούλιου Καίσαρα και εξίσου σημαντική προσωπικότητα με εκείνον. Του αφιέρωσαν τον μήνα Sextilis (έκτος) των Ρωμαίων στον οποίο έδωσαν 31 ημέρες (γιατί θεωρούσαν ότι ήταν υποτιμητικό να έχει λιγότερες ημέρες από τον Ιούλιο), παίρνοντας μία ημέρα από τον Φεβρουάριο ο οποίος έτσι έμεινε με 28 ημέρες.
Τον Αύγουστο γίνονταν παλαιότερα προγνώσεις του καιρού με τα “μερομήνια”, δηλαδή το πρώτο δωδεκαήμερο του Αυγούστου χρησίμευε για να προβλέψουν τον καιρό όλης της χρονιάς. Έτσι τα καιρικά φαινόμενα της 1ης Αυγούστου θα ήταν ο καιρός που θα επικρατούσε το Σεπτέμβρη, της 2ης Αυγούστου του Οκτώβρη κ.λπ.
Τον Αύγουστο τον λέμε και Συκολόγο γιατί τότε ωριμάζουν τα σύκα αλλά και Δριμάρη από τις δρίμες (ξωτικά) που τις 6 πρώτες μέρες του Αυγούστου επηρεάζουν τα νεράκαι τότε δεν πρέπει να κολυμπάς ή να πλένεις ρούχα.
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας με τη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου.

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ :

Ο Σεπτέμβριος κατείχε την έβδομη θέση στη σειρά των μηνών, όπως δείχνει και το όνομά του καθώς septem στα λατινικά σημαίνει επτά. Όταν όμως καθιερώθηκε το ιουλιανό ημερολόγιο με πρώτο μήνα του έτους τον Ιανουάριο ο Σεπτέμβριος έγινε ένατος.
Η 1η του Σεπτέμβρη θεωρείται η αρχή του εκκλησιάστικού έτους, αποτελεί την Αρχή της Ινδίκτου, από την λατινική λέξη indictio (επιβολή φόρου), την οποία εισήγαγε ο Καίσαρας Αύγουστος όταν διέταξε να γίνει γενική απογραφή των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους και να εισπραχθούν φόροι την 1η του Σεπτέμβρη.
Η Ινδικτιώνα είναι τρόπος μέτρησης του χρόνου ανά 15ετίες με αφετηρία την γέννηση του Χριστού ή από το 3 π.Χ. Η 23η του Σεπτέμβρη, γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, καθορίστηκε ως Πρωτοχρονιά και ως Αρχή της Ινδίκτου. Η Εκκλησία σ’ αυτή την Πρωτοχρονιά τοποθέτησε τη γιορτή της σύλληψης του Προδρόμου, που αποτελεί το πρώτο γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας, ενώ το 462 μ.Χ. η εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1η Σεπτεμβρίου για πρακτικούς λόγους.
Τον Σεπτέμβριο αρχίζει και το γεωργικό έτος καθώς τότε ξεκινούν όλες οι αγροτικές εργασίες.
Λέγεται και Τρυγητής γιατί τότε γίνεται ο τρύγος των αμπελιών ενώ αρχίζει η σπορά και το όργωμα. Στις 2 του Σεπτέμβρη είναι η γιορτή του Αγίου Μάμα που θεωρείται προστάτης των βοσκών.
Στις 14 του Σεπτέμβρη είναι η μεγάλη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Στις 23 του μήνα είναι η φθινοπωρινή ισημερία και η νύχτα θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια από την ημέρα έως την εαρινή ισημερία.

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ :

Από την λέξη octo που σημαίνει οκτώ πήρα ο Οκτώβριος το όνομά του μια και στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο όγδοος μήνας. Το 46 π.Χ. με την αλλαγή του ημερολογίου έγινε ο δέκατος μήνας αλλά κράτησε το όνομά του.
Το Ιουλιανό ημερολόγιο είχε απόκλιση μίας ημέρας κάθε 128 χρόνια από το πραγματικό τροπικό έτος και έτσι το 1582 καταμετρήθηκαν 10 ημέρες απόκλισης, οπότε ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος θέσπισε το Γρηγοριανό ημερολόγιο τον Οκτώβριο του 1582 και την 4η Οκτωβρίου αυτού του έτους την διαδέχτηκε η 15η Οκτωβρίου αντί της 5ης για να αφαιρεθούν οι 10 ημέρες οι οποίες είχαν καταμετρηθεί χωρίς ωστόσο να έχουν διανυθεί και να επανέλθει η εαρινή ισημερία στην 21η Μαρτίου.
Τον Οκτώβριο τον λέμε και Βροχάρη για τις ευεργετικές για τους γεωργούς βροχές του. Ακόμα τον ονομάζουμε Σποριά ή Σπαρτό γιατί αρχίζει η σπορά στους αγρούς, αλλά και Άι-Δημητριάτη για τη μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου.
Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας των χρυσανθέμων.

ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ :

Είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους σύμφωνα με το τωρινό ημερολόγιο, αλλά κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο ένατος μήνας γι αυτό και το όνομά του προέρχεται από τον αριθμό εννέα που στα λατινικά είναι novem. Είναι ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου και ο μήνας που αρχίζει η συγκομιδή της ελιάς ενώ τελειώνει η σπορά και τα κοπάδια κατεβαίνουν στα χειμαδιά τους να ξεχειμωνιάσουν. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοέμβρη βασιλεύει η Πούλια (πλειάδες) γεγονός που σηματοδοτεί τον ερχομό του χειμώνα.
Τον λέμε Κρασομηνά γιατί ανοίγονται τα καινούργια κρασιά, Ανακατωμένο γιά τον άστατο καιρό του, Χαμένο γιατί είναι μεγάλες οι νύχτες του και οι μικρότερες στη διάρκεια του έτους οι μέρες του, αλλά και Αρχαγγελίτη από τη μεγάλη γιορτή των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ στις 8 Νοεμβρίου.
Έχει πάρα πολλές θρησκευτικές γιορτές όπως του Αγίου Μηνά, των Αγίων Αναργύρων, των Αγίων Ακινδύνων, του Αγίου Φιλίππου, του Αγίου Ανδρέα, τα Εισόδια της Θεοτόκου, της Αγίας Αικατερίνης κ.λπ.

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ :

Ο τελευταίος μήνας του έτους, ο πρώτος του χειμώνα, ο δέκατος του παλιού ρωμαϊκού ημερολογίου από όπου πήρε και το όνομά του. Decem στα λατινικά είναι το δέκα. Είναι ένας μήνας γεμάτος από γιορτές, του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Σάββα, της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Ελευθερίου και άλλες με μεγαλύτερη την γιορτή της γέννησης του Χριστού, τα Χριστούγεννα στις 25 του μήνα.
Τον λένε και Χιονιά, Ασπρομηνά, Χριστουγεννιάτη, Χριστιανάρη, Δεκέμπρη, Άι-Νικολιάτη.
Είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο μια και ο ήλιος έχει τώρα τη μεγαλύτερη απόκλιση νότια του Ισημερινού.
Στις 22 του μηνός είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο οπότε η απόκλιση του ήλιου νότια του Ισημερινού αρχίζει να λιγοστεύει και έτσι αρχίζει να μεγαλώνει η ημέρα και να μικραίνει η νύχτα.
Κατά την παράδοση στις 25 του μήνα ξεχύνονται οι καλλικάντζαροι στον επάνω κόσμο και παραμένουν μέχρι τα Φώτα οπότε εξαφανίζονται με τον αγιασμό των υδάτων.
Είναι δαιμόνια τα οποία βγαίνουν από τη γη αυτό το δωδεκαήμερο που τα νερά είναι αβάπτιστα για να πειράξουν τους ανθρώπους. Φοβούνται τις φωτιές και τα κουδούνια, γι αυτό σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ανάβουν φωτιές και τραγουδάνε χτυπώντας κουδούνια.

Πηγή

ΠΗΓΗ 2

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Από πού πήραν το ονομά τους οι δώδεκα μήνες του χρόνου;"

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ : ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΠΑΝΤΟΥ «ΑΝΟΙΓΟΥΝ» ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Κι άλλο πλήγμα δέχεται η Ελλάδα τη δυσκολότερη ώρα λόγω της οικονομικής κρίσης, ενώ ο πολιτικός της κόσμος κοιμάται βαθιά… Οι «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης» προκαλούν και αναγνωρίζουν μακεδονική, αρβανίτικη, εβραϊκή και βλάχικη μειονότητα στην Ελλάδα!
Τι έγινε όμως; «Στη Βόρεια Ελλάδα, στην περιοχή που περικυκλώνεται από την Πίνδο, τα βουνά της Ροδόπης και το Αιγαίο Πέλαγος υπάρχει μια κοινότητα η οποία υποστηρίζει ότι έχει διαφορετική εθνική καταγωγή από άλλους Έλληνες υπηκόους κι έτσι αποτελεί μια μειονότητα που ονομάζεται Μακεδονική. Η Ελληνική Κυβέρνηση αποδέχεται τη λέξη ‘Μακεδονική’ σαν μια γεωγραφική φράση που χαρακτηρίζει όλους τους Έλληνες υπηκόους της Βόρειας Ελλάδας και αρνείται τους ισχυρισμούς ότι οι Μακεδόνιοι στην Ελλάδα είναι μια μειονοτική ομάδα και αναγνωρίζει αυτή την ομάδα σαν ‘Σλαβικοί Έλληνες’ ή ‘Δίγλωσσοι’».
Ακολουθεί όμως και μάθημα… διεστραμμένης Ιστορίας: «Από τις πρώτες κινήσεις εισβολής οι Ινδογερμανοί, οι Κέλτες, οι Ιλλύριοι, οι Θρακιώτες, οι Δάκοι, οι Δωριείς, οι Αχαιοί, οι Άβαροι, οι Σκυθές, οι Κουμάνοι-Κιπτσάκοι, οι Μυκήνες, οι Βούλγαροι, οι Σλάβοι και οι Ρωμαίοι έχουν επηρεάσει αυτή την περιοχή είτε με προσωρινές επιδρομές, είτε με μόνιμες εισβολές και οι διαφορετικές φυλές έχουν κυριαρχήσει στην περιοχή με διαδοχικές διοικήσεις. Στις αρχές του 1000 Π.Χ. μια μικρή φυλή που λεγόταν Μακεδονική είχε την εξουσία γύρω στο ποταμό Μπιστρίτσα με την ηγεσία του 1ου Πέρδικα».
Και συνεχίζουν:
«Κατά τη διάρκεια της μεγάλης μακεδονικής ιστορίας την περίοδο μεταξύ του 7ου και του 10ου αιώνα Π.Χ. κυριαρχούσαν στην περιοχή το Μακεδονικό Βασίλειο (Β’ Φίλιππος, Μεγάλος Αλέξανδρος) , η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο), τα Βουλγαρικά και Σερβικά Βασιλεία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Οι Βαλκανική Πόλεμοι του 1912-1913 έχουν γίνει το ορόσημο στην ιστορία της Μακεδονίας. Η Σερβία κατέλαβε ‘τη Μακεδονία του Αξιού’ κι ενώ η Βουλγαρία ‘τη Μακεδονία της Πύρινης’ και η Ελλάδα κατέλαβε τη ‘Μακεδονία του Αιγαίου’ που έχει έκταση 33.953 τμ. και έναν πληθυσμό περισσότερο από ένα εκατομμύριο».
Κι εδώ αρχίζει ο οχετός σε βάρος των Ελλήνων: «Η Ελλάδα με την πολιτική εθνικής κάθαρσης και εντατικής αφομοίωσης, άρχισε να τρομοκρατεί και να εξοντώνει την εθνικότητα των Μακεδόνων του Αιγαίου και αυτή η κατάσταση συνεχίζεται ακόμα και σήμερα. Η Ελλάδα με το νόμο αρ. 352 του 1926, ξεκίνησε μια εξόρμηση μεγάλης κλίμακας με σκοπό να ‘εξελληνίζει’ τα Μακεδονικά επώνυμα κι όλες τις τοπωνυμίες στη Μακεδονία του Αιγαίου. Στις εφημερίδες της Κυβερνήσεως αρ. 322 και 324 και της 21 και 23 Νοεμβρίου μαζί με τις τοπωνυμίες έγινε απαραίτητο και να μετατραπούν τα επώνυμα στα ονόματα που τελειώνουν με καταλήξεις ‘-ος’, ‘-ης’ ή ‘-όπουλος’. Από την άλλη πλευρά, εξαφανίστηκαν όλα τα μακεδονικά ονόματα και σύμβολα από τις εκκλησίες, τα μνημεία, τα αρχαιολογικά έργα και από τα νεκροταφεία και σφετερίστηκαν και πυρπολήθηκαν όλα τα Μακεδονικά-Σλαβικά θρησκευτικά και λογοτεχνικά έργα. Τα Μακεδονικά απαγορεύτηκαν με αυστηρά μέτρα, δεν επιτρέπονταν να μιλιούνται ούτε στους γάμους, στις λειτουργίες και οι Μακεδόνιοι εξαναγκάστηκαν να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα».
Τα πράγματα όμως εξελίσσονται ακόμα χειρότερα: «Εκείνοι που μιλούσαν Μακεδονικά δέχτηκαν μεγάλες καταπιέσεις, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αυτή η πολιτική όμως προκάλεσε να βελτιωθεί περισσότερο η εθνική συνείδηση των Μακεδόνων. Ως αποτέλεσμα του Εμφυλίου Πολέμου που ξέσπασε στην Ελλάδα κατά τη διάρκειά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά, αυξήθηκαν τα μακελειά προς τους Μακεδόνιους του Αιγαίου. Στο δυτικό της Μακεδονίας του Αιγαίου σκοτώθηκαν 16.000 άτομα, βιάστηκαν 440 γυναίκες, 120 άτομα βασανίστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκατοντάδες άνθρωποι έπαθαν φρενοβλάβεια λόγω των βασανιστηρίων, πυρπολήθηκαν 1291 σπίτια, λεηλατήθηκαν 80 χωριά και χιλιάδες άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτιά τους. Αυτές οι καταπιέσεις έβαλαν ένα μεγάλο ποσό των Μακεδόνων του Αιγαίου να μεταναστεύσουν στις υπερπόντιες χώρες και ειδικά στον Καναδά, τις ΗΠΑ και στην Αυστραλία. Ο νόμος αρ. 3958 του 1959 προβλεπόταν την κατάσχεση των οικόπεδων εκείνων οι οποίοι δεν είναι ‘Έλληνες εκ γεννήσεως’ και οι οποίοι εγκατέλειψαν την Ελλάδα και δεν έχουν γυρίσει πίσω τα τελευταία 5 χρόνια. οι Μακεδόνιοι του Αιγαίου επηρεάστηκαν περισσότερο απ’ όλους από το συγκεκριμένο νόμο. Όλες αυτές οι καταπιέσεις προκάλεσαν να ιδρύσουν οι Μακεδόνιοι του Αιγαίου έξω ή μέσα στην Ελλάδα ενώσεις με σκοπό να προστατέψουν και να ζωντανέψουν την εθνική ύπαρξή τους συσπειρώνοντας περισσότερο».
Και περνάμε πλέον στη σύγχρονη εποχή: «Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις όπως η Οργανωτική Επιτροπή του Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Μακεδόνων, Κίνημα Ανθρωπίνων και Εθνικών Δικαιωμάτων για τους Μακεδόνιους της Μακεδονίας του Αιγαίου, Το Κέντρο Μακεδονικών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ιδρύθηκαν τις δεκαετίες του ’80 μέσα στα σύνορα της Ελλάδας, όμως δεν αναγνωρίζονται επίσημα από την Ελληνική Κυβέρνηση. Οι οργανώσεις αυτές έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται προκειμένου να αντισταθούν κάθε λογής καταπίεσης που ασκείται εναντίων των Μακεδόνων που ζούνε στην Ελλάδα και να αγωνιστούν για την χρησιμοποίηση των Μακεδονικών ελεύθερα στη εκπαίδευση, στις εκκλησίες και σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής και για την ανάπτυξη της Μακεδονικής κοινωνίας. Πραγματικά, όλα τα σλαβικά-μακεδονικά νόμιμα ή παράνομα στοιχεία (που δεν αναγνωρίζεται η ύπαρξή τους από την Ελλάδα) που ζουν στη Μακεδονία του Αιγαίου βασικά είναι θεμιτά. Γιατί οι Μακεδονικές μειονότητες οι οποίες ζούνε στην Ελλάδα είναι υπήκοοι αυτής της χώρας και η Ελλάδα είναι ένα κράτος το οποίο έχει υπογράψει πολλά διεθνή έγγραφα και το οποίο έχει μια σειρά υποχρεώσεων προπαντός σαν μια χώρα της ΕΕ για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα το οποίο όμως δεν εκπληρώνει καμιά από αυτές».
Αν νομίζεται ότι τα… εγκλήματα των Ελλήνων τελειώνουν εκεί, κάνετε λάθος! «Η Ελλάδα που πάντα παραβλέπει τα διεθνή έθιμα όχι μόνο διεκδικεί τον ‘Μεγάλο Αλέξανδρο Μακεδονικής καταγωγής’ αλλά και δεν αναγνωρίζει ούτε το όνομα, ούτε το σύνταγμα, κι ούτε τη σημαία με κόκκινη βάση και με ήλιο της Βεργίνας με 16 ακτίνες. Όμως η Μακεδονία ως αποτέλεσμα των μεγάλων οικονομικών αποκλεισμών που επιβάλλει η Ελλάδα αναγκάστηκε να αλλάξει τη σημαία του και κάποια άρθρα από το σύνταγμά του. Η Ελλάδα που έχει ανησυχίες από το νεοσύστατο Μακεδονικό Κράτος λόγω της Μακεδονικής εθνικής μειονότητας η οποία βρίσκεται στα σύνορά του, πρώτα ακύρωσε τα πτυχία του Πανεπιστημίου Κiril Metodi που βρίσκεται στα Σκοπιά με το αιτιολογικό ότι η εκπαίδευση του συγκεκριμένου πανεπιστημίου γίνεται στα Μακεδονικά και ότι δεν υπάρχει μια τέτοια γλώσσα. Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα δεν βρήκε την υποστήριξη που περίμενε ούτε από την Ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ούτε από τις ΗΠΑ παρά όλες τις πρωτοβουλίες της και δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα ακριβώς αντίθετα υπέρ της Μακεδονίας και κατά της Ελλάδας κι έτσι πρόσθετα τις προσπάθειες αναχαίτισης μεταφοράς υλικών και πετρελαίου που σε πρώτη φάση άρχισε να επιβάλλει σ’ αυτή τη χώρα, άρχισε να αναχαιτίζει και όλες τις εμπορικές δραστηριότητες εκτός από τα υλικά έκτακτης ανάγκης».
Και συνεχίζει: «Στα χρόνια του 1994-1995 η Ελλάδα επέβαλε ένας πολύ αυστηρός αποκλεισμός στη Μακεδονία και κατάργησε πρωταρχικά το σιδηρόδρομο Θεσσαλονίκης-Σκοπιών. Γι’ αυτό δημιουργήθηκαν σοβαρές δυσκολίες στη Μακεδονική οικονομία. Δεν αγνοούνται οι Ελληνικές επιβολές στις μειονότητες που ζουν στην Ελλάδα η οποία έχει υπογράψει σημαντικές διεθνείς συμφωνίες στον τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σε πολλές εκθέσεις που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα παρουσιάζεται ολοφάνερα αυτή η κατάσταση. Η Ελλάδα έχει κατακριθεί ρητά λόγω των διακριτικών και καταπιεστικών πολιτικών της στις Μακεδονικές και Τουρκικές μειονότητες σε εκθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τις οποίες έχουν εκδώσει οι ΗΠΑ το 1990 και τα αλλεπάλληλα χρόνια, ενώ τις ίδιες φράσεις συναντιούνται στις ετήσιες εκθέσεις πολλών διεθνών οργανώσεων όπως οι Amnesty International, Helsinki Watch κτλ».
Περνάμε όμως και στους «αγωνιστές»… μακεδονομάχους: «Στην Ελλάδα οι υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων παρακολουθούνται συνεχώς και υφίστανται την καταπίεση. Ο Χρήστος Σιδηρόπουλος, ο Τάσος Βουλής, ο Νικοδήμος Τσαρκνίας, ο Πέτρος Δημητσής, ο Σταύρος Αναστασιάδης, ο Κωνσταντίνος Γώτσης και ο Σταύρος Σοβισλής έρχονται μπροστά των ανθρώπων οι οποίοι περνάνε σε πρώτο πλάνο ανάλογα με άλλους ακτιβιστές στη διεθνής κοινωνία μέσω των περιστατικών που έχουν μπλεχτεί. Για τις δικαστικές και κυβερνητικές πιέσεις και τους φυσικές ζημιές των δυνάμεων ασφάλειας που υφίστανται αυτοί οι άνθρωποι έχουν ετοιμαστεί εκθέσεις και αυτές έχουν ανακοινωθεί στη κοινή γνώμη. Ένας από τους υποστηρικτές ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων ο Σιδηρόπορτας αναφέρει ότι το 1913 αμέσως μετά την κατάληψη της Μακεδονίας του Αιγαίου, ο πατέρας του έπαθε μεγάλα βασανιστήρια με δικαιολογία πως έκανε συνεργασία με τους Κομμουνιστές μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο και ο παππούς του κρεμάστηκε από τη γλώσσα του από τους Έλληνες για να εκφοβηθεί ο Μακεδονικός λαός και να εμποδιστεί να πηγαίνουν τα παιδιά σε μακεδονικά σχολεία. Ο Σιδηρόπουλος κατηγορήθηκε στο δικαστήριο για πρώτη φορά το 1990 επειδή ήθελε να ιδρύσει το ‘Κέντρο Μακεδονικού Πολιτισμού’ για τη διατήρηση της Μακεδονικής γλώσσας και του πολιτισμού και πάλι επειδή χρησιμοποίησε τον όρο ότι ‘Υπάρχει Μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα’ στη συνεδρίαση Ανθρωπίνου Πλαισίου του ΕΣΣΑ που είχε συγκεντρωθεί τον Ιούνιο του 1990 στη Κοπεγχάγη. Επίσης έχει περιληφθεί μια είδηση-σχόλιο στο περιοδικό ‘The Times’ της 22ης Αυγούστου του 1994 που έλεγε ότι ‘έναντι της απανθρωπιάς που υπέστη ο Σιδηρόπουλος πρέπει να του δοθεί το δίκαιο του ασύλου από την Αγγλία’».
Πάμε και στους… φωτισμένους κληρικούς: «Όσο για τον παπά, τον Νικοδήμο Τσαρκνία έναν από τους υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Μακεδόνων, κι αυτός δέχθηκε πολύ μεγάλες καταπιέσεις και φυσικές επιθέσεις, πέρασε πολλά χρόνια στα δικαστήρια και ανακαλέστηκε με συκοφαντίες αν και δεν είχε καμιά δήλωση ή ζήτηση για το ότι πρέπει να αποσπαστεί η Μακεδονία του Αιγαίου από την Ελλάδα και ζητούσε μόνο τα βασικά τους δικαιώματα όπως την χρησιμοποίηση της Μακεδονικής γλώσσας, να κάνουν τις θρησκευτικές τελετές στη δική τους γλώσσα και να τραγουδήσουν τα εθνικά τους τραγούδια κτλ. Αυτές οι φυσικές επιθέσεις έχουν αποδειχθεί με πιστοποιητικά γιατρού και μεταφέρθηκαν στο προσκήνιο της δημοσιότητας των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Πάμε και παρακάτω: «Στα χρόνια 1947-1948 περίπου 30.000 παιδιά από τα 2 έως 14 χρονών που είχαν απομακρυνθεί από την Ελλάδα για να προστατευτούν από τους επιθέσεις των Ελλήνων από τον Ερυθρό Σταυρό τώρα είναι περίπου στα 50 τους και δεν μπόρεσαν ακόμη να γυρίσουν τη πατρίδα τους στην Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν άδεια εισόδου στην Ελλάδα ούτε για μικρή διάρκεια έχουν οργανωθεί μεταξύ τους και ίδρυσαν έναν σύλλογο που ονομάζεται ‘Τhe Association of Refugee Children from Aegean Macedonia’. Τα στελέχη του προαναφερόμενου συλλόγου σχεδίασαν το 1998 μια τελετή μνήμης και συνάντησης για να επισκεφτούν τα μέρη που γεννήθηκαν με την ευκαιρία 50ης επετείου του 1948, αλλά επειδή ήξεραν τη στάση της Ελλάδας ήρθαν σε επαφή με την οργάνωση ‘Ιnternational Helsinki Federation of Human Rights’ και της ζήτησαν βοήθεια. Μολονότι η συγκεκριμένη οργάνωση ήρθε σε επαφή με τον ίδιο τον υφυπουργό εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου και ζήτησε υποστήριξη και ανταποκρίθηκε θετικά από τον υφυπουργό, τελικά δεν άφησαν αυτούς τους ανθρώπους να μπουν μέσα απ’ τα σύνορα. Αυτό το περιστατικό φέρνει μαζί του και το ερώτημα πώς και σε ποιό βαθμό μπορεί κανείς να εμπιστεύεται την ελληνική γραφειοκρατία και τους πολιτικούς. Η Ελλάδα δεν δίνει κανένα από τα δικαιώματα των Μακεδόνων του Αιγαίου όσον αφορά τις πολιτικές δραστηριότητες τους. Την 6η Σεπτεμβρίου του 1995 αντιδραστικέ αμέσως στην ίδρυση του Μακεδονικού μειονοτικού κόμματος που λέγεται ‘Vinojito-Ουράνιο τόξο’ το οποίο ιδρύθηκε στη Φλώρινα και με την πρόκληση του Δημάρχου της Φλώρινας πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις στο κτίριο του κόμματος και κατεβάστηκε η ταμπέλα του. Κατατέθηκε μήνυση έναντι των ιδρυτών του κόμματος του Βασίλη Ρωμά, του Κώστα Τασοπούλου, του Πέτρου Βασιλίδη και του Παύλου Βασκοπούλου με το σκεπτικό ότι ‘μιλάνε δημοσίως τη γλώσσα τους’ και στη δίκη που πραγματοποιήθηκε τη 15 Σεπτεμβρίου του 1998 το Κόμμα Ουράνιου Τόξου αθωώθηκε μπροστά παρατηρητών των διεθνών οργανώσεων που συμμετείχαν στη δίκη με την ενημέρωση και την πρόσκληση των Μακεδόνων. Ένας άλλος αγωνιστής εκδίκησης της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα είναι μία πολιτική οργάνωση που λέγεται ‘Μακεδονικό Κίνημα για την ευημερία των Βαλκανίων’ που έχει ιδρυθεί το 1989 στο Σοβότσκο (Αριδέα). Αυτό το κίνημα αν και συμμετείχε μαζί με το Ουράνιο Τόξο στις εκλογές του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, μπόρεσε να έχει μόνο 7.263 ψήφους εξαιτίας των ανασχέσεων και των διαφόρων μέτρων που λάβανε οι Έλληνες με διοικητικά και δικαστικά μέσα».
Υπομονή, τελειώνουν: «Ολοκληρώθηκε στην Ελλάδα η δικαστική διαδικασία για το ‘Κέντρο Μακεδονικού Πολιτισμού’ (Οίκος Πολιτισμού της Μακεδονίας) το οποίο ήθελε να ιδρύσει το 1990 η Μακεδονική μειονότητα, όμως δεν το μπορούσε λόγω της απόφασης του περιφερειακού δικαστηρίου της Φλώρινας και συνεπώς δεν βγήκε η άδεια. Στη συνέχεια οι ιδρυτές του Κέντρου μετέφεραν το θέμα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου. Η δικαστική διαδικασία άρχισε την 24η Μαρτίου του 1998 και κατέληξε στο συμπέρασμα τη 10 Ιουνίου του 1998. Κατά συνέπεια η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σύμφωνα με τις αποφάσεις της συνεδρίασης Ανθρωπίνου Πλαισίου του ΕΣΣΑ της Κοπεγχάγης με το 11ο άρθρο της Ευρωπαϊκής Συμφωνίας. Δυστυχώς η Αθήνα αντιστέκεται ακόμη με μια παράνομη στάση να δώσει άδεια στην εγκαινίαση του συγκεκριμένου κέντρου. Είναι δυνατόν να συναντηθούν όλες αυτές οι επιβολές των Ελλήνων που αγνοούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των Μακεδόνων του Αιγαίου στις ετήσιες εκθέσεις όλων των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ελπίζουμε ότι η Ελλάδα που είναι μία χώρα της ΕΕ θα σταματήσει να βλέπει σαν απειλή όλες τις μειονότητες που ζουν στην Ελλάδα και να αρχίσει να τους συμπεριφέρεται εν όψει των πολιτικών τους δικαιωμάτων που πρέπει να έχουν βασικά».
Αυτά αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τούρκων Δυτικής Θράκης»। Είπατε τίποτε; Τα συμπεράσματα δικά σας.
ΠΗΓΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ : ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΑ ΠΑΝΤΟΥ «ΑΝΟΙΓΟΥΝ» ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

+25 Σεπτεμβρίου 1849 – NIKHTAΡΑΣ Ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ

1839: Οι δεσμοφύλακες οδηγούν ένα ψηλόκορμο γέροντα με αετίσιο και περήφανο
βλέμμα στις φυλακές της Αίγινας. Τον σπρώχνουν και με βρισιές τον κλείνουν
σε ένα ανήλιαγο υπόγειο, όπου δεν περνά ούτε μια χαραματιά από το φως της
ημέρας. Σαν ένα όνειρο περνά μέσα από το μυαλό του γέροντα όλη του η ζωή. Τα
παιδικά του χρόνια στον Ταϋγετο, στην Αναστασίτσα και στου Τουρκολέκα. Κι
ύστερα θεριεύουν μέσα στο νου του τα Δολιανά, εκεί όπου με 200 αντρειωμένους
σταμάτησε 6.000 Τούρκους!
Ο νους του φτερουγίζει στο Βαλτέτσι, στην Τριπολιτσά, στ’ Ανάπλι, στα
Δερβενάκια. Όλα αυτά σκέπτεται μέσα στο απόλυτο σκοτάδι του. Η φυλακή ήταν ο
“μισθός” του γιατί έχυσε το αίμα του για την Πατρίδα και μάλιστα, χωρίς να
έχει διάφορο ούτε ένα γρόσι. Φτωχός ξεκίνησε, φτωχός τελειώνει. Στερνά καλά,
όλα καλά, λέει ο λαός… Και όλα τούτα γιατί δεν του ‘φτανε η Ελλάδα, που
σταματούσε στην Λαμία, γιατί ήθελε την λευτεριά της Θεσσαλίας, της Ηπείρου,
της Μακεδονίας και για βασιλιά έναν ορθόδοξο και όχι τον ξένο, που του
φέρανε στη Γη του.
18 Σεπτεμβρίου 1841: η βαριά αμπάρα της φυλακής της Αίγινας ανοίγει, ένας
γέροντας ασπρομάλλης περνά το διάβα της με το κεφάλι πάντα ψηλά, μα με τα
χέρια να ψηλαφίζει και να προχωρεί γιατί έχει χάσει πια το φως του.
25 Σεπτεμβρίου 1849: Σ’ ένα φτωχόσπιτο του Πειραιώς αγγελοκρούεται ένας
λεβέντης ασπρομάλλης, παλεύει μέσα στην ύστατη ανάσα του κι όλο φωνάζει:
“Φωτιά παλληκάρια μου, φωτιά”. Μόλις ο ήλιος ξεπροβάλλει, στο πρώτο το
ξημέρωμα, ο γέροντας αφήνει την στερνή πνοή του.
Σεπτέμβριος 2011: Σ’ ένα χορταριασμένο τάφο λειώνει λησμονημένο ένα κουφάρι.
Κανείς δεν τον θυμάται, κανείς πια δεν τιμά την μνήμη του. Άλλαξαν οι
καιροί… Και οι σημερινοί γιατί άλλωστε να θυμούνται τα Δολιανά, το Βαλτέτσι,
τα Δερβενάκια…
Το όνομα του γέροντα; Νικήτας Σταματελόπουλος, μα ο λαός τον ήξερε σαν τον
ΝΙΚΗΤΑΡΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟ!
——————
Από την αφήγηση του Νικηταρά στον Τερτσέτη:
”Ἐκεῖνοι ἔσφαξαν τὸν πατέρα μου, ἐβλαστημοῦσαν τὸν Ζαχαριᾶ, ποὺ στὰ ζῶντα
του μόνον ἀκούοντας τ᾿ ὄνομά του ἔσερναν φωνήν τρομάρας, ἐβίαζαν τὸν ἀδελφόν
μου ν᾿ ἀλλάξει τὴν πίστιν του. Ὁ νέος, ὡραῖος σὰν ἡ εὔμορφη αὐγή, τοὺς
ἔλεγε: «Θέλω νὰ πάγω ἐκεῖ ποὺ ἐπῆγε ὁ πατέρας μου». Τοῦ ἔκοφταν τὸ κεφάλι
καὶ ἔκανε ὁ νέος τὸν σταυρό του, καὶ ἀπὸ τὸ αἷμα του ἔγινε σταυρός εἰς τὸ
χῶμα. (3). Καὶ οἱ ψυχὲς τῶν τριῶν γνωρίζουν ἂν ἐγὼ τοὺς ἐγδίκησα καὶ ἂν
ἄγριον μὲ εἶδαν τὰ περιγιάλια τῆς Ζακύνθου, οἱ νύχτες, τὰ φεγγάρια, νὰ
περπατῶ ξώφρενα, ἕως ὁποὺ δὲν ἐπληρωνόμουν (4) τὸ ἀθῶο αἷμα. Ἀλλά τί εἶναι ἡ
ἐγδίκησις τοῦ πατρός μου (5), ὅταν ὅλο τὸ γένος μου βοᾶ ἐγδίκησιν. Χιλιάδες
μύριοι σταυροὶ ἐκυμάτισαν εἰς τὸ αἷμα σὰν ὁ σταυρός τοῦ ἀδελφοῦ μου. Ὤ, πόση
χαρὰ δοκίμασα, γέροντα (1), ὅταν μετέπειτα οἱ καιροί, ἡ θεία Πρόνοια, ἡ εὐχὴ
τοῦ πατέρα μου, ἔκαμαν νὰ βροντήσει τὸ Ἑλληνικὸ ντουφέκι. Καὶ εἰς τὸ
Ἀνεμογδούρι, στὴν Ρίζα τρεῖς χιλιάδες στρατιῶτες Τριπολιτσῶτες, Μυστριῶτες,
Νησιῶτες, μ᾿ ἐκήρυξαν στρατηγόν τους. Καὶ ἔλεγα: Πότε οἱ τρεῖς χιλιάδες θὰ
γίνουν 300 χιλιάδες καὶ μαζὶ τους ἐγώ, ταπεινότερος ἀπ᾿ ὅλους, νὰ πᾶμε νὰ
προσκυνήσουμε τοὺς θείους τόπους τῆς θρησκείας μας, τὴν Ἱερουσαλήμ καὶ τὸν
ναὸν τῆς Ἁγίας Σοφίας; Αὐτοὶ οἱ στοχασμοὶ αἰωνίως εἶναι εἰς τὸν νοῦν μου.
Ἦταν ὅταν ἐτζακιζόμουν στὴν Στυλίδα ἢ ὅταν οἱ σημαῖες τοῦ ἐχθροῦ μὲ
ἀπόκλεισαν εἰς τὸν Ἅϊ Σώστη σ᾿ ἕναν πύργο μὲ 4 συντρόφους μου, καὶ ὅταν
ἐχτυποῦσα, ἔπαιρνα μὲ τὲς πλάκες τὰ παλληκάρια μου διὰ νὰ μὴν πέφτουν στὰ
λάφυρα, ἀλλὰ νὰ χυμοῦν στὸν ἐχθρό, κι ὅταν περιφερόμουν ὡς δοῦλος στὸ
μοναστήρι, στὶς Καλτεζιὲς νὰ διαδίνω τὸ μυστήριο τῆς Ἑταιρείας, καὶ ὅταν
ἐκρουστάλλιασαν τὰ γένεια μου στὴν Ἀράχοβα, καὶ ὅταν στὸ τραπέζι στὸν Ἅι –
Γιώργη ἐστήσαμε καταμεσῆς τοῦ τραπεζιοῦ τὸ κεφάλι Μουστάμπεη καὶ Κεχαγιά,
καὶ ἐτραγουδήσαμε μὲ τὸν ἀρχηγό Καραϊσκάκη τὰ παλαιὰ τραγούδια καὶ
ἐχαιρόμαστε μὲ τὴν παντοχή, πλὴν καὶ ἄλλοι ἐμᾶς θὰ τραγουδίσουν. Μακάριζε ὤ
γέροντα, τὸν ἀδελφόν σας. Δὲν ἐχάθηκε ἀλλὰ ζεῖ, πάλι· περίσσια πολεμώντας
ἔσβησε τὸ χρέος του πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, καὶ μὲ τὸ αἷμα
του ἐκοινώνησε καὶ ἀπὸ τὰ λημέρια τῶν δικαίων τὸν ἔχομε ἐγὼ κι ἐσὺ εἰς τὸ
πρόσταγμα τῆς πατρίδας.”
(Πηγή:μέσω email)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "+25 Σεπτεμβρίου 1849 – NIKHTAΡΑΣ Ο ΤΟΥΡΚΟΦΑΓΟΣ"

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Μία ομάδα διανοητών και δημοσιογράφων επιχειρεί να μάς πείσει πόσο καλό πράγμα είναι η απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Συνιστούν να είμαστε ευγνώμονες στην τρόικα που θα φέρει ξένους επιτρόπους στα υπουργεία μας για να μας κάνουν σωστούς Ευρωπαίους και να μας φέρουν τα φώτα τους. Φαίνεται ότι τα παπαγαλάκια της εξάρτησης και της υποτέλειας δεν θέλησαν ποτέ να διαβάσουν την ελληνική Ιστορία ή αν την διάβασαν , δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν. Διότι στις πάμπολλες σελίδες αυτής της Ιστορίας υπάρχουν παραδείγματα Ελλήνων ηγετών που βρέθηκαν μεν σε δυσχερή θέση, αλλά δεν απώλεσαν την αξιοπρέπειά τους και δεν λησμόνησαν τα ιστορικά δικαιώματα και τις ιστορικές υποχρεώσεις του Έθνους μας.



Μία τέτοια σημαντική μορφή πατριώτη, ικανού και εντίμου κυβερνήτη τιμά στις 4 Νοεμβρίου η Εκκλησία μας. Πρόκειται για τον Άγιο Ιωάννη Γ΄ Δούκα Βατάτζη, αυτοκράτορα της Νικαίας όπου είχε μεταφερθεί προσωρινά η έδρα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Από το 1204 έως το 1261 η Αυτοκρατορία της Νικαίας μαζί με την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας και το Δεσποτάτο της Ηπείρου αποτέλεσαν τα πρώτα ελληνικά εθνικά κράτη μετά από τον κατακερματισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (Ρωμανίας) από τους Δυτικούς Σταυροφόρους. Στη Νίκαια της Μικράς Ασίας ο Θεόδωρος Λάσκαρις, ο γαμπρός του Ιωάννης Βατάτζης και ο γιός του Βατάτζη Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις, μαζί με τον ελληνοκεντρικό φιλόσοφο Νικηφόρο Βλεμμύδη ονόμασαν για πρώτη φορά το κράτος τους Ελληνίδα Επικράτειαν και αγωνίσθηκαν για να απελευθερώσουν την Κωνσταντινούπολη από τους Σταυροφόρους. Το επέτυχε ο διάδοχός τους Μιχαήλ Παλαιολόγος το 1261. Αξίζει να σταθούμε λίγο περισσότερο στον ευλαβή στρατηγό από το Διδυμότειχο Ιωάννη Βατάτζη, τον οποίο τιμά ως Άγιο η Ορθόδοξη Εκκλησία λόγω του ελεήμονος χαρακτήρα του και διότι μοίρασε δίκαια τον κρατικό πλούτο ώστε να ωφεληθούν οι φτωχότεροι.

Ας σκεφθούμε τις αναλογίες με την εποχή μας. Ο Βατάτζης το 1234 κυβερνά ένα μικρό κομμάτι του Ελληνισμού, ενώ η πρωτεύουσα του Γένους κατέχεται από Λατίνο Βασιλιά . Ο Ελληνισμός είναι ταπεινωμένος και διαμοιρασμένος σε φραγκικά βασίλεια και δουκάτα. Ο Πάπας που κρυβόταν πίσω από τις Σταυροφορίες ήταν ο πλανητάρχης της εποχής. Τότε, λοιπόν, ένας συγκεκριμένος Πάπας, ο Γρηγόριος Θ΄ έστειλε μία προκλητική επιστολή στον Ιωάννη Βατάτζη και τού ζήτησε να ξεχάσει δια παντός την Κωνσταντινούπολη και να εγκαταλείψει τον βυζαντινό τίτλο «Βασιλεύς και Αυτοκράτωρ Ρωμαίων» , Ο Ιωάννης Βατάτζης, αν και ήταν σε δυσμενέστερη θέση από πλευράς πολιτικής και οικονομικής, έστειλε μία εκπληκτική επιστολή –απάντηση που αποτελεί μνημείο ελληνικής υπερηφάνειας και εθνικής αξιοπρέπειας. Μακάρι να εδιδάσκοντο από αυτήν οι σημερινοί κυβερνήτες μας, οι φιλομνημονιακοί αρθρογράφοι και ορισμένοι ηγέτες των ευρωπαίων εταίρων μας, επίγονοι των Σταυροφόρων του 1204. Αντιγράφω μερικές φράσεις σε νεοελληνική γλώσσα, όπως δημοσιεύονται –μαζί με το πρωτότυπο- στο βιβλίο του Ιωάννη Σαρσάκη «Ιωάννης Γ΄ Βατάτζης-ο Άγιος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου» ( έκδοση Ορθοδόξου Κυψέλης, Θεσσαλονίκη 2008):

«... Μάς γράφεις ότι από το δικό μας , το Ελληνικό γένος, άνθησε η σοφία και τα αγαθά της διαδόθηκαν στους άλλους λαούς. Αυτό σωστά το γράφεις. Πώς όμως αγνόησες, ή και αν υποτεθεί ότι δεν το αγνόησες, πώς ξέχασες να γράψεις ότι, μαζί με τη σοφία, το γένος μας κληρονόμησε από τον Μέγα Κωνσταντίνο και τη βασιλεία;... Συ απαιτείς να μην αγνοήσουμε τον θρόνο σου και τα προνόμιά του. Αλλά εμείς έχουμε να ανταπαιτήσουμε να δεις καθαρά και να μάθεις τα δικαιώματα που έχουμε εμείς επί της εξουσίας και του κράτους της Κωνσταντινούπολης, το οποίο από τον Μέγα Κωνσταντίνο διατηρήθηκε για μία χιλιετία και έφτασε σε μάς . Οι γενάρχες της βασιλείας μου είναι από το γένος των Δουκών και των Κομνηνών, για να μην αναφέρω εδώ και όλους τους άλλους βασιλείς που είχαν ελληνική καταγωγή και για πολλές εκατοντάδες χρόνια κατείχαν τη βασιλική εξουσία της Κωνσταντινούπολης. .... Εμείς εξαναγκαστήκαμε από την πολεμική βία και φύγαμε από τον τόπο μας. Όμως δεν παραιτούμαστε από τα δικαιώματά μας της εξουσίας και του κράτους της Κωνσταντινούπολης...... Ποτέ δεν θα πάψουμε να δίνουμε μάχες και να πολεμούμε αυτούς που την κατέκτησαν και την κατέχουν. Γιατί, αλήθεια, πώς δεν θα διαπράτταμε αδικία απέναντι στους νόμους της φύσης και στους θεσμούς της πατρίδας μας και στους τάφους των προγόνων μας και στα θεία και ιερά τεμένη, αν δεν πολεμήσουμε για όλα αυτά με τη δύναμή μας;.....Ωστόσο να ξέρει η αγιότητά σου ότι υποδεχτήκαμε χωρίς λύπη το αγροίκο ύφος του γράμματός σου και φερθήκαμε με ηπιότητα στους κομιστές του, μόνο και μόνο για να διατηρήσουμε την ειρήνη μαζί σου»!

Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη «Πάπας» με τη λέξη «τρόϊκα» και τη λέξη «Κωνσταντινούπολη» με τη λέξη «εθνική κυριαρχία» κατανοούμε ποια απάντηση επιβάλλεται να δίδουν οι εκάστοτε κυβερνήτες μας σε προκλητικές απαιτήσεις των διαφόρων δανειστών μας. Το ότι δανειζόμαστε δεν σημαίνει ότι πρέπει να δώσουμε γην και ύδωρ εξευτελιζόμενοι εθνικά. Ο Ιωάννης Βατάτζης διοικούσε ένα καθημαγμένο τμήμα του ηττημένου τότες Ελληνισμού, αλλά απήντησε με θαυμαστή παρρησία στον πανίσχυρο Πάπα. Τιμώντας τη μνήμη του στις 4 Νοεμβρίου ας διδαχθούμε από το ήθος του.

Κ.Χ. 28.10.2011

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/11/blog-post_336.html#ixzz1dheXRiyk
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΤΑΤΖΗΣ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ"

ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ



«Αποδεδειγμένα, σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός, προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

«Οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού...»
Η προσπάθεια αυτή, είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν
(οι δυτικο ευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή, στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνόταν, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.
Έτσι ξανά και ξανά, μια οργή ποτισμένη με μίσος, ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά (για κάθε εποχή), ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.
Μα ποιοι, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα, και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος.
Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους, δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα, να απαλλαγούμε απʼ αυτούς.
Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους, έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή, να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.
Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες.
Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι, οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα, όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών, είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους (Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται, οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα»!!! (Fr.Nietzsche)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ"
Related Posts with Thumbnails