«Kαταραμένε Έλληνα, τά βρήκες όλα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία, τίποτα δέν άφησες γιά εμάς».

Ό Μεγάλος Schiller ποιητής καί ιστορικός, ιατρός καί φιλόσοφος σέ μία έκρηξη απορίας γράφει :
«Kαταραμένε Έλληνα, τά βρήκες όλα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία, τίποτα δέν άφησες γιά εμάς».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΝΩΣΙΣ

Υπάρχει ή άποψη πώς κάπου κάπως κάποτε, οί Έλληνες πήραν τίς γνώσεις των από λαούς τής Ανατολής, τού Βορρά, τής Δύσεως, τού Νότου, ίσως καί από λαούς άλλων πλανητών, αρκεί νά μήν ήταν δικές των καί κατόπιν εθεμελίωσαν μέ τάξη μέν αλλά φαντασία δέ όλες τίς θετικές καί κλασσικές επιστήμες. Όσο καί άν ψάξει κάποιος δέν υπάρχει περίπτωση νά βρεί ούτε έναν - ούτε έναν σημαντικό αστρονόμο μέ συγγράμματα πού νά έστειλε «έξ ανατολών τό φώς» στούς Έλληνες.

Ζακλίν ντε Ρομιγί: Η γηραιότερη (ξεχάσαμε πότε υπερέβη τα 90 της) και επιφανέστερη ελληνίστρια, που διά βίου αγωνίζεται για τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών κειμένων και για την ευτυχία που μπορούν να προσφέρουν στην Ευρώπη, όπως η ίδια βεβαιώνει. Μετέχουσα στην εκστρατεία «ένα δένδρο για την Ελλάδα», με στόχο την αναδάσωση των καμένων του Αυγούστου, δηλώνει στον «Ελεύθερο Τύπο» των Αθηνών: «Πρόκειται ακριβώς για αλληλεγγύη! Για όσα ο πολιτισμός χρωστάει στην Ελλάδα.
 Ο ελληνικός πολιτισμός είναι σημείο αναχώρησης όλων των πολιτισμών του κόσμου»…

Μόνο τους τίτλους των δεκάδων βιβλίων της που εκδόθηκαν και στα ελληνικά να διαβάσει κανείς, αντιλαμβάνεται το εύρος και το βάθος του παθιασμένου έρωτά της. Διότι, όπως έγραφε στον «Αλκιβιάδη» της: «Η δημοκρατία δεν μπορεί να συμβιβαστεί με αξίες σε κατάπτωση. Και γι' αυτό, η ποιότητα της παιδείας, με την οποία διαμορφώνονται οι άνθρωποι του μέλλοντος, έπρεπε να είναι η πρώτη φροντίδα των πολιτικών που αγαπούν τη δημοκρατία, πράγμα που όπως φαίνεται δεν συμβαίνει»

Ό Herder πού εγνώρισε στόν Goethe τούς θησαυρούς τής Ελληνικής σοφίας, σημειώνει :
«Όπως τά άνθη στολίζουν τήν γή καί οί αστέρες τόν ουρανό, έτσι καί ή Ελλάς κοσμεί τήν οικουμένη».
Ό Goethe αφού μελέτησε χρόνια τούς Έλληνες συγγραφείς, καταλήγει :
«Ότι είναι ό νούς καί ή καρδιά γιά τόν άνθρωπο, είναι ή Ελλάς γιά τήν ανθρωπότητα».
Ό Shelley γράφει :«όλοι είμαστε Έλληνες. Νόμοι, φιλολογία, θρησκεία, τέχνες, έχουν τίς ρίζες των είς τήν Ελλάδα».
Χαρακτηριστική είναι ή φράση τού μεγάλου χημικού Berthelot :
«Οί Έλληνες απήλλαξαν τίς φυσικές επιστήμες από τό μυστήριο καί τήν μαγεία καί ίδρυσαν τήνλελογισμένη επιστήμη τής φύσεως, όπως τήν εννοούμε σήμερα».
Στό ίδιο κλίμα βρίσκονται καί οί: Γαλιλαίος, Κοπέρνικος, Kepler, Pascal, Lavoisier, Laplace, Helmholtz, Lamarque, Darwin, Arrhenius, Lemaitre, Poincare, Einstein, Evans, Σλήμαν, Νίτσε, Μπίρτ, Σνάϊντερ, Ρενέ Ντισό καί άλλοι.

Αυτοί λοιπόν οί μέγιστοι τού πνεύματος καί τών επιστημών, δίδουν απάντηση σέ ουρανοκατέβατες αυθεντίες τύπου Φαλλμεράυερ, πού μέ σφεντόνες στά χέρια ανύπαρκτων Δαβίδ, νομίζουν πώς θά νικήσουν τόν γίγαντα Ελληνικό πολιτισμό Γολιάθ. Οί Έλληνες δέν χρησιμοποιούν τά μαθηματικά γιά νά ξαναβρούν τά χωράφια των μέσα στήν λάσπη τού Νείλου, αλλά τά χρησιμοποιούν γιά νά εξερευνήσουν δρόμους άβατους καί αιώνιους. οί Έλληνες δέν παρατηρούσαν τά αστέρια γιά νά οδηγηθούν σέ κάποιον Θεό, αλλά γιά νά κατανοήσουν τό σύμπαν καί τό πώς αυτό λειτουργεί.

Ή διανόηση τών αρχαίων Ελλήνων επιστημόνων είναι αναντίρρητα μία πηγή ζωογόνος. Τό έργο των άντεξε στό χρόνο επειδή ήταν μεστό καί ολοκληρωμένο καί έγινε ή αφετηρία καί τό έναυσμα γιά όλο τόν κόσμο, δίδοντας τά πρότυπα γιά τίς σύγχρονες θεωρίες καί τήν βάση όλων τών ορολογιών.

Αυτοί λοιπόν οί Δαβίδ τής παγκοσμίου διανοήσεως χτυπούν σήμερα τόν αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό στόν προσωπικό του βίο, χωρίς ίχνος αληθείας.
Ή κλασσική εποχή δέν ήταν ή αρχή καί τό τέλος τής Ελληνικής διανοήσεως. Ό εμπρησμός τής περίφημης βιβλιοθήκης τής Αλεξανδρείας, αλλά καί άλλων, είχε ώς αποτέλεσμα τήν καταστροφή πάνω από 700000 συγγράμματα. Από τά ελάχιστα πού σώθηκαν μπορούμε νά αντλήσουμε κάποιες πληροφορίες καί νά εκτιμήσουμε τό μέγεθος τής γνώσεως πού κατείχον οί πρόγονοι ημών.
Ή διαπίστωση τής σφαιρικότητος τής γής, καί ή ανακάλυψη τών κινήσεων τών ουρανίων σωμάτων, τά ημερολόγια, οί αριθμοί (1,2,3...), ή στερεομετρία, ή γεωμετρία, ή άλγεβρα, ή φυσική, ή χημεία, ή αστρονομία καί άλλα, δέν είναι δυνατόν νά έγιναν μέσα σέ δύο αιώνες, ξεκινώντας από τό μηδέν.
Τά αρχαιολογικά ευρήματα πανάρχαιων Ελληνικών περιόδων, όπως τής Μινυακής, Μινωικής καί Μυκηναϊκής, μάς δίδουν αποδείξεις περί γνώσεων υψηλού επιπέδου σέ πολύ παλαιά χρόνια. Ή συγκέντρωση όλων αυτών τών γνώσεων έδωσε τό πλεονέκτημα σέ σπουδαία πρόσωπα τής κλασσικής εποχής, νά πατήσουν σέ αυτές τίς γνώσεις καί νά τίς αναπτύξουν σέ επιστήμες σέ σύντομο χρόνο. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ τήν ποίηση. Δέν είναι δυνατόν νά ξεκινά ή ποίηση στήν Ελλάδα μέ ≈ 25000 στίχους τού Ομήρου τόν 8ον π.χ.αιώνα. Ή λογική θέλει εκατοντάδες χρόνια πρίν, τήν δημιουργία μικρών ποιημάτων 5-10 στίχων καί κατόπιν τήν ανάπτυξή των.

Τά έργα όμως αυτών καί άλλων ακόμη Ελλήνων καλλιτεχνών τί απέγιναν ; Έπαθαν ότι ακριβώς καί τά βιβλία, ελεηλατήθησαν, ανηρπάγησαν, εκλάπησαν, κατεστράφησαν. Τό 156πχ οί Ρωμαίοι λεηλατούν τήν Κόρινθο. Ό Στράβων γράφει ότι οί Ρωμαίοι στρατιώται έρριπτον τούς πίνακες κάτω καί χρησιμοποιώντας τους ώς τάβλι έπαιζαν ζάρια. Πολλά έργα πού εξαφανίσθησαν κάπου στήν Ευρώπη, έμειναν γνωστά μέ άλλα ονόματα : Ελγίνεια (τά μάρμαρα τού Παρθενώνος), ή Παριζιάνα (ή τοιχογραφία τής Κνωσσού), ό Πρίγκηψ μέ τά κρίνα (ό νεαρός Μινωίτης), ό ιππέας τού Rampin(τό περίφημο άγαλμα τού Αθηναίου ιππέως, τού οποίου τήν κεφαλή κατείχε ένας γάλλος διπλωμάτης, ή Αφροδίτη τού Kaufman (τού Πραξιτέλη), ή Αφροδίτη τής Arl(έργο πάλι τού Πραξιτέλη),τό βάζο τού Francois (αγγείο τού Εργοτίμου), τά μπρούτζινα αγάλματα τού Ρηγίου τής Κ.Ιταλίας, οί πολεμισταί τού Riace (έργο τού Φειδία), ή Θεά τού Βερολίνου (είναι από τήν Κερατέα Αττικής). Aναβαπτίζονται αγγεία όπως : Πινάκιον τής Βοστώνης (έργο Πασέου 4ος αί.πχ), ό Κρατήρ τού Βερολίνου (τού Ευφρονίου), τό αγγείον τής Tarquinia (τού Φειντίου), τό πινακίδιον τής Οξφόρδης γράφει πάνω «Μιλτιάδης Καλός». Ή Οινοχόη τού Goluchow, απεικονίζει αυλητήν. Ό Κρατήρ τής Νέας Υόρκης, απεικονίζει τόν Σαρπηδόνα νεκρό. Ό Ψυκτήρ τού Λονδίνου, απεικονίζει σατύρους. Τά αγγεία τού αγίου Βαλεντίνου, απεικονίζει τήν γλαύκα τής Αθηνάς. Οί Κρατήρες τής ομάδος Otchet, απεικονίζει Έρωτες. Οί Κρατήρες τής ομάδος L.C. απεικονίζει τήν Ερωτοστασίαν καί ό Krater Falaieff, απεικονίζει τόν Διόνυσον. Οί αμφορείς Nola καί μία αριστουργηματική κύλιξ, φέρει τό όνομα Gotha. Ό Ζωγράφος τού Dutuit (απεικονίζει σάτυρον καί μαινάδες), ό Ζωγράφος τού Scheurleer (ελληνικά γυμνά). Οί Ζωγράφοι τού Winchester, Herrow, Matsch, Tyszkiewicz, Κοπεγχάγης, Βόννης, Leningrad, Providence, Vill Giulia, Bologna, Spreekel, Γενεύης, Deepne, Clevend, Sabouroff, Bowdoin, Καρσρούης, Lewis, Czartoryski, Goghill, Christie, Barclay, Shubalov, Mannheim, Marlay, Wurzburg, Bozanquet, Suesula, Jena, Pourtales, Filottrano αντιστοίχως απεικονίζουν : άλτην, έρωτα, Ηρακλή, Αθηνά, Ίππαρχο, ελάφι, Αθηνά νίκη, Ερμή, Διόνυσο, Απόλλωνα Άρτεμιδα, Επτά επί Θήβας, Κάδμο, Αχιλλέα, σατύρους, οπλίτη, Απόλλωνα, Αθηνά, κανηφόρους, Ηώ, Μαινάδα, αυγή, Κώμονα, Ινώ καί Φρύξο, Αταλάντη, Ίωνα καί Κρέουσα, οπλίτη, Ήλιο καί Σελήνη, οδίτην, προσφορά είς νεκρόν, Γιγαντομαχία, Σάτυρον, Νηρηίδα, Ελευσίνια, Διόσκουρους. Οί πρώτοι είναι ξένοι ζωγράφοι καί τά δεύτερα είναι τά έργα τών Ελλήνων αρχαίων ζωγράφων πού κατάκλεψαν. Πρόκειται περί απωθημένης μανίας, ευσεβείς πόθοι καί πιθηκισμοί σέ όλο των τό μεγαλείο. Αυτοί πού κατηγορούν συνεχώς τούς Έλληνας, αποδεικνύονται αντιγραφείς καί κλέφτες. Όχι μόνο κλέβουν τό έργο τών Ελλήνων, αλλά τολμούν νά τό παρουσιάσουν ώς δικό των. Ή Ελληνική ζωγραφική είναι ή λογική τής γραμμής. Ζωγράφος σημαίνει ό απεικονίζων διά τής γραφίδος τήν ζωή (καί φύσιν, αλλά φύσις εστί ζωή). Ή Ελληνική γλυπτική είναι ή λατρεία τής συμμετρίας, ή Ελληνική αρχιτεκτονική είναι ή γεωμετρία τού μαρμάρου. Ή Ελληνική τέχνη τών ψηφιδωτών, εκτελείται από τόν ψηφοθέτη, ψηφωτή. Όλα τά δυτικά μωσαϊκά είναι απομιμήσεις τών Ελληνικών. Τό μωσαϊκό, προέρχεται από τήν λέξι Μουσείον, μουσιακόν. Αργότερα οί Έλληνες αντί γιά ψηφίδες εχρησιμοποίησαν τεμάχια υάλου. Από τήν μέθοδο αυτήν κατάγονται τά βιτρώ, πού ή λέξη είναι Fειδώ+ τρύω, τό βλέπειν διά μέσου. Στήν Κόρινθο βρέθησαν τοιχογραφίες από γυαλί καί θεωρούνται από τά σπάνια ευρήματα. Πήραν όμως τόν δρόμο τής συντηρήσεως, δηλαδή τής εξαφανίσεως (Καθημερινή 27/02/2000).

Ή ιστορία αυτή έχει αρχίσει από πολύ παλαιά. Λίγα τά όσα γνωρίζουμε, περισσότερα τά όσα αγνοούμε. Όταν ό Ξέρξης πυρπολεί τάς Αθήνας συγκεντρώνει καί παίρνει μαζί του τά βιβλία τών Αθηναίων, όπου ό Αλέξανδρος τά βρίσκει στήν Περσέπολι καί οί διάδοχοί του τά στέλνουν πίσω στόν τόπο πού ανήκουν. Τά περισσότερα όμως είχαν χαθεί γιά πάντα. Ήδη ό Πλούταρχος στόν Βίο Νουμά, αναφέρει ότι ό επιφανής Ρωμαίος νομοθέτης είχε «συνταφή μέ ιεράς κύρβεις», δηλαδή βιβλία, έκ τών οποίων τά περισσότερα Ελληνικά. Όταν μετά από 400 έτη έγινε εκταφή τών ευρεθέντων συγγραμμάτων, αναγνώναι μέν αυτά λέγεται Πετίλιος, στρατηγών τότε, πρός δέ τήν σύγκλητον διεμήνυσε ότι δέν επετρέπετο νά κοινοποιηθούν είς τό πλήθος τά γραπτά : «μή όσιον έκπυστα πολλοίς τά γεγραμμένα γενέσθαι διό καί κομισθείσας είς τήν αγοράν τά βύβλους, κατακαήναι». Ό Αριστοτέλης είχε κληροδοτήσει τά βιβλία του είς τόν Θεόφραστον, αυτός δέ είς τόν Νηλέα. Ωρισμένα έξ αυτών μεταφέρθησαν στήν Ασία καί τών περισσοτέρων τά ίχνη χάνονται. Τά εναπομείναντα έξ αυτών αγόρασε ό Φιλόσοφος Απελλικών, τήν βιβλιοθήκη τού οποίου απήγαγε τό 83πχ ό Σύλλας όταν εξεπόρθησε τό κλεινόν άστυ. Τά βιβλία αυτά εκληρονόμησε ό Φαύστος ό οποίος τά εξεποίησε λόγω χρεών. Έκτοτε θεωρούνται εξαφανισμένα. Είς τήν Ρώμη είχε επίσης μεταφερθή ή σπουδαιοτάτη βιβλιοθήκη τού Βασιλέα τής Μακεδονίας Περσέως, μετά τήν ήττα του από τόν Αιμίλιο Παύλο, τό 168πχ. Τότε λοιπόν ετέθησαν επισήμως τά θεμέλια τών Ρωμαϊκών βιβλιοθηκών, οπότε καί ή Δύσις εγνώρισε τήν λέξη βιβλιοθήκη: Bibliotheca, bibliothque, biblioteca, biblothek. Έκτοτε οί Ρωμαίοι εξελίσσονται είς μεγάλους κυνηγούς βιβλίων, κατηγορούντες τούς άλλους βαρβάρους διά τήν τυχόν απώλεια πολύτιμων συγγραμμάτων. Ή πλουσιοτάτη σέ Ελληνικά συγγράμματα βιβλιοθήκη τού Βησσαρίωνος, κατέληξε στήν βιβλιοθήκη τού Μάρκου στήν Βενετία. Ή διασημότερη όμως καταστροφή ήταν τής θρυλικής βιβλιοθήκης τής Αλεξανδρείας, τής πρώτης τράπεζας δεδομένων, ή οποία φιλοξενούσε από 700.000-1000000 τόμους βιβλίων. Τό 47πχ ό Ιούλιος Καίσαρ τήν έκαψε γιά πρώτη φορά. Μετά τό 391μχ κατ’εντολήν τού αυτοκράτορος Θεοδοσίου ξανακάϊκε, ώσπου τό 640μχ κατεστράφη οριστικώς από τόν Εμίρη Άμρ ίμπν Άλ Άς, ώς περιέχουσα βιβλία άχρηστα πρός τήν σοφία τού Κορανίου. Γιά νά καή όλο τό υλικό τής βιβλιθήκης πού είχε απομείνει από τίς προηγούμενες καταστροφές, απαιτήθηκαν 6 ολόκληροι μήνες. Από πυρκαϊές καί λεηλασίες αφανίσθηκε καί ή ισάξια τής Αλεξάνδρειας, βιβλιοθήκη τής Περγάμου. Τά βιβλία τής Εφέσου μετακόμισε είς Ρώμην ό γνωστός Λούκουλος, ονομαστός τόσο γιά τά γεύματά του όσο καί γιά τήν πλουσιωτάτη ιδιωτική του βιβλιοθήκη. Από πυρκαϊά καταστρέφεται καί ή βιβλιοθήκη Αντιοχείας, επί Ιοβιανού (360μχ). Αλλά όπως γράφει καί ό Λουτσιάνο Κάμφορα «οί πυρκαϊές δέν ξεσπάνε από μόνες των..».Στήν πυρκαϊά τού Καπιτωλίου τής Ρώμης, επί Σύλλα, καίγονται ιερά βιβλία τής Κιμαίας Σίβυλλας τά οποία είχε αγοράσει ό Ρωμαίος Βασιλεύς Ταρκουίνιος, αντί ολόκληρης περιουσίας. Από τά πολυάριθμα συγγράμματα τού Γαληνού, τά περισσότερα καταστρέφονται από φωτιά στόν ναό τής Ειρήνης στή Ρώμης. Κατά τήν καταστροφή τής Βαγδάτης καίγεται καί ή γεμάτη Ελληνική σοφία βιβλιοθήκη της, από τό τάγμα τών Ασσασίνων καί τόν ηγέτη των Άλ Γκαζάλι. Οί βιβλιοθήκες τής Κων/λεως, όπου φυλάσσονται τά εναπομείναντα αρχεία τής αρχαίας Ελληνικής σοφίας καί αίγλης, δέν πρόκειται βεβαίως νά γλυτώσουν τήν συστηματική καταστροφική μανία. Επί Ζήνωνος Ισαύρου (5ος αί.μ.χ.)πυρπολείται έξ εμπρησμού ή φημισμένη βιβλιοθήκη τού Ιουλιανού, ή οποία αριθμούσε 120.000 τόμους. Κατά τήν άλωση τό 1204μχ ή καταστροφική μανία τών Φράγκων σταυροφόρων εξαφανίζει μαζί μέ τά αγάλματα τής Ελληνικής τέχνης καί τά αθάνατα πνευματικά δημιουργήματα τής Ελληνικής αρχαίας σοφίας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μέχρι τό 1204μχ, στίς βιβλιοθήκες τής Πόλεως ευρίσκοντο ακέραιες οί 100 τραγωδίες τού Αισχύλου, οί 123 τού Σοφοκλέους καί οί 92 τού Ευριπίδου. Τελικά απέμειναν 7 τού πρώτου, 7 τού δευτέρου καί 18 τού πιό τυχερού Ευριπίδου. Οί καταστροφές βέβαια πού έγιναν τό 1453μχ αποτελείωσαν ότι είχε απομείνει μετά κόπου καί βασάνων. Βέβαια οί Τούρκοι «δέν είχαν σκοπό» νά καταστρέψουν βιβλία, αλλά μή έχοντας δεί ποτέ πρίν τέτοια πράγματα, σκέφτηκαν πόσο χρήσιμα θά ήταν στόν καθαρισμό τού πρωκτού, αφού έως τότε τόν καθάριζαν μέ τά χέρια των. Τό 1555μχ ό πρεσβευτής τής Βιέννης στήν Πόλιν, διαλέγει 240πολύτιμα βιβλία, από τά χιλιάδες πού υπήρχαν κάποτε, καί τά αποστέλλει στήν κυβέρνησί του. τό 1741μχ Γάλλοι αρχαιοκάπηλοι φορτώνουν πλοία στήν Θεσσαλονίκη, λεηλατώντας τό άγιον Όρος, όπως καταγγέλει ό Βενετός πρόξενος Μ.Φέρρο.Ακόμη καί ό Ιβάν ό Τρομερός συγκεντρώνει μέ «Τρομερή» μανία Ελληνικά βιβλία, τά οποία λίγο πρίν τόν θάνατό του (1584μχ) φροντίζει νά εξαφανίση. Σήμερα οί Ρώσοι ακόμα προσπαθούν νά ανεύρουν τήν χαμένη βιβλιοθήκη τού Ιβάν. Περίφημη υπήρξε καί ή βιβλιοθήκη τού Πατριαρχίου τών Ιεροσολύμων. Αφανίσθηκε καί αυτή από επιδρομές τών Περσών. Οί καταστροφές όμως συνεχίζονται έως καί τίς ημέρες μας. Ή βιβλιοθήκη τής Κέρκυρας μέ 40000 τόμους, πυρπολήθηκε κατά τόν βομβαρδισμόν τού 1943, ενώ ή βιβλιοθήκη τής Ζακύνθου καταστρέφεται ολοσχερώς από πυρκαϊά τό 1953.Καί σήμερα στήν Αθήνα τού 21ου αιώνος, είναι κοινό μυστικό ότι από τήν Εθνική Βιβλιοθήκη έχουν «κλαπή» 200000 τόμοι. Τό 1888 ό Σπύρου Λάμπρου στήν Βουλή τών Ελλήνων λέγει : «στό Άγιο Όρος έχουν καταστρέψει όλα τά αρχαία Έλληνικά συγγράμματα. Τά σκίζουν, τά πουλούν, ακόμα τά χρησιμοποιούν γιά νά τυλίγουν τούς Άρτους»

! Καί γεννάται τό ερώτημα :

-Ποιός καταστρέφει συστημα τικά τά βιβλία μας ;

-Ποιός κλέβει μεθοδικά τήν σοφία μας ;

-Ποιός εξαφανίζει γιά νά σφετερισθή κατόπιν τίς πνευματικές πρωτιές τών Ελλήνων πρωτοπόρων ;

(παράδειγμα Κοπέρνικος-Αρίσταρχος).





Επί Τιβερίου ό Έλλην θαλασσοπόρος Ίππαλος ανακάλυψε τά μυστικά τών Μουσώνων καί πλοία Ελληνικά έφθασαν στήν νότια Ινδία τών Ταμίλ, αλλά καί ακόμα πάρα πέρα. Ή χρυσή χερσόνησος απετέλεσε σταθμό στά Ελληνικά εμπορικά. Ό Κ.Α. Αθανασιάδης στό βιβλίο του «Αί ναυτικαί εξερευνήσεις κατά τήν αρχαιότητα» εκδ.Παπαζήση, 1969 αναφέρει ότι επί τής Βασιλείας Ανδριανού οί Έλληνες ναυτικοί έφθαναν έως τήν Κώρουλα, μετά στήν Πάλαυρα, διανύοντες 9450 στάδια. Κατόπιν από τό βόρειο άκρο τού κόλπου τής Βεγγάλης κατέπλεαν στήν Σάδα καί διανύοντας 3500 στάδια έφθαναν στήν Ταμάλα. Από εκεί μόλις 1600 στάδια χρειάζονταν γιά τήν χρυσή χερσόνησο (Ταϋλάνδη). Οί πόλεις αυτές αντιστοιχούν σήμερα στίς πόλεις Ράμρι, Σαντογουέϋ, Μπασέϊν, Ραγκούν καί Θάτον. Αργότερα ό Αλέξανδρος ό θαλασσοπόρος, μέ τούς ετήσιους μουσώνες διέπλευσε τόν κόλπο τού Σιάμ καί έφθασε στήν Καμπότζη μετά από 20 ημέρες ταξιδίου. Ό Στράβων στήν περιγραφή τής Ασίας καί τών λαών ανατολικά από τούς Βασιλείς τής Βακτριανής, Σήρους καί Φρύνους, ομοιάζει μέ τίς περιγραφές τών Κινεζικών χρονικών γιά πολέμους μέ τούς «βαρβάρους» τής δύσεως κατά τούς πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. Ή «εφημερίδα» τής Κινεζικής αυλής στούς 3000 τόμους της αναφέρει αποστολές εμπορικές από τήν δύση κατά τό 97μχ, 166μχ, 226μχ μέ αρχηγό κάποιον Λούν (Λούν στά Κινέζικα, Λέοντα στά Ελληνικά) καί τό 286μχ γιά τελευταία φορά. Ή γέννηση μάλιστα τού Βουδισμού Μαχαγιάνα τόν 4ον καί 5ον αιώνα μχ, οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στήν Ελληνική κοσμοθέαση. Ό Βουδισμός δέν εισχώρησε στήν Κίνα από τήν Ινδική χερσόνησο, αλλά από τήν Ελληνιστική Γκαντάρα καί τά έργα τέχνης τής εποχής,όπως γιά παράδειγμα τά αγάλματα τής Θεάς Κάνον πού παραπέμπουν άμεσα σέ Ελληνιστικά πρότυπα. Τελικά ή Βραχμανική Κάστα ανέλαβε πάλι τήν εξουσία καί τό Βουδιστικό ρεύμα στράφηκε στήν ανατολή καί συγκεκριμένα στήν χρυσή χερσόνησο. Τήν δυνατότητα αυτή όμως τήν είχαν μόνο τά Ελληνικά πλοία πού ήταν τά μόνα αξιόπλοα σέ ανοιχτή θάλασσα. Οί Ρωμαίοι βέβαια διέθεταν πλοία όμοια μέ τά Ελληνικά, αφού καί εκείνων οί ναυπηγοί ήτο Έλληνες, αλλά ήταν άτολμοι σέ τέτοιες εξερευνητικές αποστολές. Προτιμούσαν ώς συνέταιροι νά χρηματοδοτούν τίς αποστολές. Κορυφή όλης αυτής τής προσπάθειας αποδείξεως τής Ελληνικής παρουσίας στήν Βιρμανία καί Ταϋλάνδη είναι ή παρουσία στό εθνικό μουσείο τής Μπακόγκ, μεγάλων καζανιών ή χαλκίων τυμπάνων πού φέρουν τόν Ήλιο τής Βεργίνας περιτοιχισμένο από μαιάνδρους. Ό Edward Schafer στό βιβλίο του «The Vermillion Birds» γράφει πώς μία φυλή τού Βιετνάμ οί Chams ονομάζουν τούς Βιετναμέζουν Yavanas-Yuon, αλλά μέ αυτήν τήν λέξη ώς γνωστό περιέγραφαν οί Ινδοί τούς Έλληνες. Ή ανεπαρκής όμως έρευνα γιά τό πώς αναπτύχθησαν οί περιοχές αυτές καί οί λαοί αυτοί δέν δίδουν τήν δυνατότητα κατανοήσεως τών ιστορικών συμβάντων πού εθεμελίωσαν τών πολιτισμό των. Αυτά τά εμπορικά ταξίδια, προϋπέθεταν γνώσεις ναυτιλίας, ικανές νά δώσουν τήν δυνατότητα στούς Έλληνες νά ταξιδέψουν από τήν Ισλανδία έως τίς Ινδίες καί ακόμα μακρύτερα.

Οι Έλληνες πρίν απο χιλιάδες χρόνια εγνώριζαν ότι η γή έχει σχήμα σφαιροειδές, εγνώριζαν τις κινήσεις της, ώς και τις φαινομενικές της κινησεις (Αριστ. Τοπ 1.1). Ο Ορφεύς στούς «ύμνους στην Αστρονομία» και «φυσικά» και ο Μουσαίος στην «σφαίρα» αναφέρουν σχετικώς. Επίσης ο Θαλής «κατέλιπεν Ναυτική αστρολογίαν»,«Περί τροπής» και «Περί ισημερίας» και ο Αναξίμανδρος εβεβαίωνε «σφαίριν περιφυήναι τώ περί τήν γή αέρι..». Απο χιλιάδες γεωγράφους και μαθηματικούς, μόνο από 200ους γνωρίζουμε απλώς το όνομά των και μερικούς τίτλους έργων των. Μας απέμειναν μόνον τα «γεωγραφικά» του Στράβωνος, η «γεωγραφική υφήγησις» του Πτολεμαίου και πληροφορίες απο κάποιους «ελάσσονες» όπως τον Αγαθήμερο. Μετά δέ τον Μαρίνον και το κλείσιμο των σχολών της Αθήνας, επέρχεται το βαθύ Γιαχβεδικό σκότος.

• Αδέσμευτος τής Κυριακής 29\12\1996 : Οί Αιγυπτιακές αρχές παγώνουν τίς έρευνες τής Λιάνας Σουβαλτζή στήν Σίουα. Ενώ ή κυρία Σουβαλτζή βρισκόταν στό τελευταίο στάδιο τής ανασκαφής, οί αρχές τής Αιγύπτου τήν παγώνουν, ενώ ό Σημίτης καί ό Έβερτ δέν τήν δέχονται στά γραφεία των. Τήν στιγμή ό Στεφανόπουλος δηλώνει πώς ή ανασκαφή αυτή είναι υψίστης εθνικής σημασίας. Ό Χόσνι Μουμπάρακ ενοχλημένος από τήν Ελληνική Πρεσβεία καί τόν πόλεμο Ελληνικού κράτους καί Σουβαλτζής, δηλώνει ότι ή ανασκαφή θά δοθεί σέ ξένους. Ή Σουβαλτζή βρήκε Βασιλικό Μακεδονικό τάφο 51 μέτρων μήκους καί 10,25 μέτρων πλάτους. Δωρικού τύπου τού 4ου αιώνος. Πρόκειται γιά τόν μεγαλύτερο Μακεδονικό τάφο πού έχει βρεθεί. Μέ μετοπη περίτεχη καί σκαλιστή διακόσμηση, ενώ ήτο απροσπέλαστος στούς τυμβωρύχους. Στήν περιοχή αυτή ό Αλέξανδρος είχε αναγορευθεί γιός τού Άμμωνος Ρά. Ή υπόθεση είναι στά δικαστήρια έως σήμερα τό 2008, ενώ περιμένουν πότε θά πεθάνει ή Σουβαλτζή γιά νά λήξη ή σύμβαση καί τήν ανασκαφή νά τήν πάρουν Άγγλοι ή Γάλλοι.

• Απογευματινή τής Κυριακής 16\2\97 : Υπό κατάρρευση οί Μυκήνες καί ή Κνωσός. Αφήνουν τήν ιστορία μας νά βουλιάζη. Τό τοίχος τής αυλής τού ανακτόρου καί οί βλάβες στούς θολωτούς τάφους καθώς καί στούς Λακκοειδείς τάφους καί στά κυκλώπεια τείχη, από τήν βροχή καί τήν εγκατάλειψη. Ό Αγαμέμνων κινδυνεύει μέ γενική κατάρρευση. Ό προϋπολογισμός είναι 350 εκατομμύρια δρχ , ενώ τά έσοδα από τόν τουρισμό είναι 535 εκατομμύρια δρχ. Τό τοίχος πού έπεσε στήν Κνωσό δέν αναφέρεται πουθενά, ενώ τό κράτος μιλά γιά αναστηλώσεις πού θά αρχίσουν κάπου στό 2010.

• Ό Τύμβος τών Σαλαμινομάχων έχει γίνει σκουπιδότοπος καί ρημάζει από εγκατάλειψη καί κρατική αδιαφορία. Μάλιστα ή επισκευαστική ζώνη στήν Σαλαμίνα πού καταπατά τόν Τύμβο, ανήκει στόν θείο τού Πρωθυπουργού. Ή περιοχή αλώνεται από ναυπηγεία, καρνάγια μέ δυσάρεστες συνέπειες. Κορυφαίο παράδειγμα βανδαλισμού ή χρησιμοποίηση αρχαίου κίονα γιά βραχίονα μικρού λιμένος, πού κατόπιν καλύφθηκε από τσιμέντο.

• Χαρακτηριστικόν τής προδοσίας τών Ελληνικών κυβερνήσεων είναι ή Δίκη πού εγένετο τό 1986 μεταξύ Ελληνικού υπουργείου Παιδίας καί Κωνσταντίνου Πλεύρη γιά τίς ανακριβείς πληροφορίες τών σχολικών βιβλίων. Ενώ στίς 6\12\05 στήν Εκπομπή τού Alter «Αθέατος κόσμος» μαθαίνουμε από τήν Βασιλική Κομπιλάκου ότι οί τεχνικές εταιρίες πιέζουν τούς αρχαιολόγους νά μήν λένε γιά τά αρχαία πού εξαφανίζονται ή καταστρέφονται. Νά λοιπόν πού χάνονται αί αποδείξεις πού ζητούν μετά οί ίδιοι πού τίς εξαφανίζουν.



2006 : τό βιβλίο τής Ιστορίας τής Ρεπούση πού θέλουν νά δώσουν στούς νεοέλληνες δείτε τί γράφει :

• Δέν αναφέρει πουθενά τήν ημερομηνία τής 25ης Μαρτίου

• Δέν αναφέρει γιά Ανατολική Θράκη, Βόρεια Ήπειρο, Κύπρο, Ύβρο Τένεδο, ενώ λέει ελάχιστα γιά τήν εποποιϊα τού 1940. Μόνον 33 λέξεις γιά τήν ακρίβεια.

• Σέλ 34 οί Σουλιώτες κ Μανιάτες έκαναν επανάσταση γιά νά διαφυλάξουν τά προνόμιά των.

• Σέλ 24 ή καθημερινή ζωή επί Τουρκοκρατίας ήτο Ωραία...

• Σέλ 94 ...ό Ελληνικός στρατός καταλαμβάνει εδάφη τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας....

• Ό Κολοκοτρώνης αναφέρεται ώς Τρομοκράτης

• Ή σφαγή τής Σμύρνης θεωρούνται ώς παράπλευρες απώλειες.

• Οί σύγχρονοι Έλληνες δέν είναι απόγονοι Ελλήνων, αλλά οί διαφωτιστές νόμιζαν ότι είμαστε.



Ό υπουργός παιδείας Ευθυμίου, σέ ομιλία του στήν Κωνσταντινούπολιν είπε πρός πρέπει νά εξαλείψουμε τίς διαφορές μας, ενώ ό Νομάρχης Θεσσαλινίκης λέγει πώς ό Ελληνικός λαός πληγώνεται βαθιά στίς πολιτισμικές του ρίζες, σύμφωνα μέ σχέδιο τού Κίσιγκερ όπως εκείνος αποκάλυψε τό 1994. Τό 1999 ό Γιωργάκης Παπανδρέου υπογράφει σύμφωνο μέ τόν Τζέμ γιά κοινά βιβλία ιστορίας, πού θά ελαχιστοποιούν τίς διαφορές τών δύο πλευρών. Ομιλούμε λοιπόν γιά μεθοδευμένη προσπάθεια απεθνοποιήσεως τών Ελλήνων. Τήν ίδια ώρα πού ή υποψήφια νομάρχης Θράκης τού ΠΑΣΟΚ Καραχασάν, ζητά από τούς πομάκους στήν Θράκη νά δηλώνουν Τούρκοι καί κανένας δέν ανησυχεί. Ό Σαμπιντζί Καραχότζα Πομάκος, καταγγέλει στήν τηλεόραση ότι ή Καραχασάν πλούτισε ξαφνικά καί ότι εκβιάζει τούς Πομάκους, ενώ είναι μέλος τής Τουρκικής κοινότητας Ξάνθης πού ζητά νά γίνουν οί Έλληνες μουσουλμάνοι Τουρκική μειωνότητα.

Posted by tektamos

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Kαταραμένε Έλληνα, τά βρήκες όλα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία, τίποτα δέν άφησες γιά εμάς»."

Ν. Λυγερός στο ράδιο Maximum 93,6 με τον Δημήτρη Κολλιό

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός στο ράδιο Maximum 93,6 με τον Δημήτρη Κολλιό"

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ

 KΡΙΣΙΜΕΣ ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ..----Τελικά τι γίνεται με τους δύο Μητροπολίτες, που έχουν απαχθεί από Τσετσένους ισλαμιστές; Ο Ελληνορθόδοξος Χαλεπίου κ. Παύλος και ο Συρορθόδοξος Γιοχάνα Ιμπραχίμ δεν έχουν δώσει σημάδια ζωής. Το γεγονός κάνει τους πάντες να πιστεύουν ότι η είδηση της απελευθέρωσης τους από την χριστιανική οργάνωση Εuvre d' Orient, την οποία αναμετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο και εν συνεχεία όλα τα ΜΜΕ, ίσως να ήταν προπέτασμα καπνού από τους τρομοκράτες. Εκφράζονται φόβοι πώς οι Τσετσένοι τρομοκράτες διέρρευσαν την είδηση της απελευθέρωσης ώστε να κερδίσουν χρόνο, να κρυφτούν και να μεταφέρουν τους δύο Μητροπολίτες σε σημείο πιο ασφαλές και δύσκολο να εντοπιστούν.




Άνθρωποι των δύο Μητροπολιτών ελπίζουν πώς ίσως υπάρξει επιβεβαίωση κάποιων πληροφοριών που θέλουν να γίνειται σήμερα το πρωί η απελευθέρωση. Δεν κρύβουν όμως τους φόβους τους. «Φοβόμαστε μήπως οι απαγωγείς έδωσαν την ψευδή είδηση της απελευθέρωσης τους ώστε να κερδίσουν χρόνο», είπε στενός συνεργάτης του κ. Παύλου, ενώ από την πλευρά του έτερου απαχθέντος Μητροπολίτη, Συρο-Ιακωβίτης Επίσκοπος επισήμανε πώς «δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη πληροφόρηση». Με αυτό τον τρόπο μπορεί οι απαγωγείς να ήθελαν να καθυστερήσουν και την επιχείρηση των ειδικών δυνάμεων της Ρωσίας, η οποία συστάθηκε επειγόντως και ήταν ήδη έτοιμη να μεταφερθεί στη ναυτική βάση στην Ταρτούς και από εκεί στη βόρειο Συρία.



Στη ειδική αυτή μονάδα, σύμφωνα με το Defencenet περιλαμβάνονται μέλη της επίλεκτης αντιτρομοκρατικής και ειδικής σε απελευθέρωση ομήρων Spetsgruppa "A" της Ρωσίας. Δεν αποκλείεται πάντως η επιχείρηση αν δεν υπάρξουν και σήμερα το πρωί νέα για τους δύο Μητροπολίτες, να αναλάβει δράση, καθώς οι Ρώσοι είναι οι μόνοι που γνωρίζουν πώς κινούνται οι Τσετσένοι τρομοκράτες.



Αργά χθες το βράδυ στην υπόθεση-θρίλερ των δύο Μητροπολιτών παρενέβη και η Αντιοχειανή Ορθόδοξη Χριστιανική Αρχιεπισκοπή Βορείου Αμερικής από όπου ο Μητροπολίτης κ. Φίλιππος εξαναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση με την οποία χαρακτηρίζει ως «ανακριβείς τις πληροφορίες που κάνουν λόγο για απελευθέρωση των δύο Σύριων Μητροπολιτών και μεταδόθηκαν από Μέσα Ενημέρωσης δυτικών χωρών αλλά και της Μέσης Ανατολής». Ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιγνάτιος απηύθυνε έκκληση σε όλους όσους έχουν την δυνατότητα να επικοινωνήσουν με το Πατριαρχείο ώστε να δώσουν την οποιαδήποτε πληροφορία. Ο ίδιος μαζί με στενούς του συνεργάτες προσπαθούσε να αποσαφηνίσει την κατάσταση ενώ βρισκόταν σε διαρκή επικοινωνία με ανώτερα στελέχη του καθεστώτος Άσαντ, τα οποία δήλωναν αδυναμία να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση καθώς τα όποια γεγονότα εκτυλίσσονταν στα σύνορα με την Τουρκία.



Μετά ξύπνησε και το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και εξέδωσε αργά το βράδυ ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία δεν υπάρχει καμία εξέλιξη. «Παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή όλες τις εξελίξεις και τις σχετικές πληροφορίες από τη στιγμή που έγινε γνωστή η απαγωγή του Ελληνορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου κ. Παύλου και του Συρορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου», αναφέρεται στην ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών.



Η σημερινή ημέρα είναι ίσως η πιο κρίσιμη για τις ζωές των δύο Μητροπολιτών, και όλοι προσεύχονται να είναι καλά στην υγεία τους και να βρεθούν σύντομα ελεύθεροι και πάλι

http://www.elkeda.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2866:24042013-k-----&catid=40:2010-01-11-14-57-44&Itemid=90

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ"

Ο τρόπος ζωής σε Ελβετια και Ελλαδα

Να διδαχθούμε επιτέλους....--

                                                           

Όταν χρειάστηκαν ειδικές γνώσεις για θέματα ασφάλειας των τηλεπικοινωνιών, τότε επιλέχτηκα για εκπαίδευση και πήγα στη Ζυρίχη της Ελβετίας.

Τέτοιες μέρες ήταν, μέρες Χριστουγέννων του ‘82 που τελείωσε η εκπαίδευσή μου και ο εκπαιδευτής μου, ένας νεαρός μηχανικός, πρότεινε αποχαιρετιστήριο δείπνο σε ένα από τα εστιατόρια της πόλης. Εκεί κουβεντιάσαμε χαλαρά για τον τρόπο ζωής στις δύο χώρες.

Στην ερώτησή μου, πώς βλέπει εκείνος τη ζωή στη χώρα του, μου είπε:

«Ξέρεις, αύριο θα πάω να δω τον πατέρα μου, μένει στην ξύλινη καλύβα του στα βουνά. Λίγο πιο κάτω από αυτόν η περιοχή κατοικείται από Έλληνες. Εκεί να δεις βίλες! Εκεί να δεις σαλέ! Θα νόμιζε κάποιος πως η χώρα σου η Ελλάδα είναι η πλουσιότερη χώρα του κόσμου. Εμείς στην περιοχή μου είμαστε παρίες μπροστά στους πατριώτες σου!»

«Τόσοι πολλοί είναι;», ρώτησα.

«Τόσοι πολλοί και τόσο πλούσιοι», μου απάντησε.

«Δυστυχώς δε συμβαίνει το ίδιο και με τις δικές μας ορεινές περιοχές», είπα, «τα δικά μας βουνά έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους από τις κυβερνήσεις μας.

Αυτές τις κυβερνήσεις, που χάριζαν το χρήμα του λαού μας, στους γείτονες του πατέρα σου».

«Όμως η Ελλάδα έπρεπε να είναι ο Παράδεισος στη γη», μου ξανάπε.

«Δηλαδή, πώς τον εννοείς τον παράδεισο;», ρώτησα

«Μα, κοίταξε λίγο έξω από το παράθυρο να καταλάβεις».

Κοίταξα κι είδα κρύσταλλα να κρέμονται από τις διπλανές στέγες, τα ρείθρα των παραθύρων, και στα κλαδιά των γυμνών δένδρων. Οι δρόμοι ήταν παγωμένοι αλλά καθαροί από χιόνι. Τα χριστουγεννιάτικα φώτα έδειχναν γιορτή. Αν δεν υπήρχαν αυτά θα πιανόταν η ψυχή σου.

«Αυτή την παγωνιά που βλέπεις, εμείς θα την έχουμε και τον Απρίλη.

Ενώ στην Ελλάδα;»

«Στην Ελλάδα τον Απρίλη έχουμε Άνοιξη, όλα είναι λουλουδιασμένα!»

«Είδες, αυτό εννοώ».

«Ξέρεις τι μπορούμε να καλλιεργήσουμε στην Ελβετία;»

«Όχι, δεν ξέρω»

«Σχεδόν τίποτα, γιατί τίποτα δε φυτρώνει στις απότομες πλαγιές των βουνών μας, τίποτα άλλο, παρά μόνον  άγριο χόρτο».

«Ναι, αλλά βλέπω του κόσμου τα καλά στα μανάβικά σας!»

«Τα εισάγουμε όλα.

Αφού λοιπόν μόνο βουνά και αγριόχορτο έχουμε, φροντίσαμε κι εμείς να βόσκουμε αγελάδες, είναι οι μόνες που τρώνε το αγριόχορτο. Οι αγελάδες παράγουν γάλα!»

«Συνεπώς, πουλάτε το γάλα».

«Όχι, αν δοκιμάζαμε να ζήσουμε με τα χρήματα από το γάλα δε θα έφταναν. Το γάλα  αυτό καθεαυτό δεν έχει υψηλή τιμή. Αποφασίσαμε λοιπόν το γάλα μας να το κάνουμε σοκολάτες. Εισάγουμε κακάο και ξηρούς καρπούς και εξάγουμε τις περίφημες σοκολάτες μας σε όλον τον κόσμο. Έτσι κερδίζουμε χρήματα. Κερδίζουμε δίνοντας αξία στο βασικό μας προϊόν. Το επόμενο είναι τα τυριά μας. Τα ελβετικά τυριά είναι επίσης περίφημα.

Εκμεταλλευόμαστε αυτό που έχουμε!

Εσάς τι σας εμποδίζει να κάνετε κάτι ανάλογο;

Δεν έχετε γάλα;»

Δε μίλησα, κούνησα μόνο το κεφάλι μου δείχνοντας ότι τον κατανοώ.

«Ξέρεις γιατί έχουμε τα καλύτερα ρολόγια;»

«Υποθέτω πως επειδή είσαστε ακριβολόγοι».

«Όχι, αυτό έγινε επειδή η Ελβετία είναι στη μέση της Ευρώπης.

Είμαστε ανάμεσα σε βουνά, η μεταφορά πρώτης ύλης εδώ είναι πανάκριβη και γίνεται μόνο με τραίνο, ή ακόμα χειρότερα, με αεροπλάνο.

Έτσι αποφασίσαμε να φτιάχνουμε ρολόγια που χρειάζονται ελάχιστη πρώτη ύλη.

Χρειάζονται όμως ακρίβεια και πολλή δουλειά. Αφού ο καιρός μας κλείνει μέσα πάνω από το μισό χρόνο, αναπτύξαμε την ωρολογοποιία ως οικοτεχνία. Οι μεγάλες μάρκες ξεκίνησαν ως οικογενειακές επιχειρήσεις. Το ίδιο και τα φάρμακα.

Εκμεταλλευτήκαμε τις αδυναμίες του τόπου μας και τις κάναμε πλεονέκτημα!

Από τις τράπεζες δεν κερδίζει ο λαός, μόνον οι τραπεζίτες.

Εσείς γιατί δεν το κάνετε;»

Ενώ στην Ελλάδα;

«Πες μου ένα μέρος της χώρας σου που να απέχει περισσότερο από 50 χιλιόμετρα από το κοντινότερο λιμάνι! Αν έχεις λιμάνι, μπορείς να μεταφέρεις τεράστιες ποσότητες πρώτης ύλης, να φτιάξεις ελαφρά, ακόμη και βαριά βιομηχανία, οπουδήποτε.

Εσείς στην Ελλάδα γιατί δεν έχετε βιομηχανία; Τι σας λείπει;

Πες μου πού θα ρίξεις ένα σπόρο στην Ελλάδα και δε θα φυτρώσει!

Εκεί εσείς μπορείτε να παράγετε οτιδήποτε, να καλύπτετε τις δικές σας ανάγκες και να εξάγετε σε εμάς. Ποιός σπόρος δε θα φυτρώσει και ποιο φυτό δε θα καρπίσει στη χώρα σου;

Γιατί δεν το κάνετε; Τι σας εμποδίζει;

Αυτό δεν είναι το συγκριτικό σας πλεονέκτημα;

Γιατί δεν το αξιοποιείτε;

Πες μου, ποιά άλλη χώρα έχει τέτοιον Ήλιο, τέτοια θάλασσα, τόσα νησιά, τέτοιες καταπληκτικές παραλίες; Ξέρεις καμία άλλη;

Η χώρα σου αποτελεί το όνειρο διακοπών κάθε Ευρωπαίου πάνω από τα σύνορά σας.

Εσείς έπρεπε να φιλοξενείτε ολόκληρη την Ευρώπη. Γιατί δεν το κάνετε;

Πες μου μια άλλη χώρα στον κόσμο με ανάλογο αρχαίο πολιτισμό.

Κάθε παλάμη του τόπου σας, κρύβει στο χώμα της μοναδικούς αρχαίους θησαυρούς.

Γιατί δεν τους αναδεικνύετε; Ποιόν περιμένετε να κάνει τις ανασκαφές που είναι απαραίτητες; Πόσους Σλήμαν νομίζετε πως έχει η Ευρώπη;

Ξέρεις τι μαθαίνουμε στο σχολείο;

Μαθαίνουμε για τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη. Ξέρεις τι σημαίνει για τον ξένο να παρακολουθήσει αρχαίο δράμα σε ένα από τα αρχαία θέατρά σας;

Ρωτάς εμάς αν έχουμε αρχαίο θέατρο, αν φτιάξαμε τα δικά σας υπέροχα γλυπτά, αν ανακαλύψαμε τις επιστήμες;

Ρωτάς εμάς αν έχουμε Δελφούς και Ηνίοχο, αν έχουμε Παρθενώνα;

Ρωτάς εμάς γιατί ερχόμαστε;

Ερχόμαστε για να δούμε, να αισθανθούμε τον τόπο, να αναπνεύσουμε τον αέρα, να ζεσταθούμε από τον Ήλιο της χώρας στην οποία ξεκίνησε η αρχική δημιουργία.

Αυτό θέλουμε!

Δεν θέλουμε τα νυχτερινά κέντρα και τα σκυλάδικά σας.

Πώς κατάντησε ο λαός που επεδίωκε την τελειότητα ακόμη και στην πέτρα, ακόμη και στο μπρούτζο, ο λαός που επεδίωκε την τελειότητα στο πνεύμα;

Πού είναι οι αξίες σας;»

.............................................................

Όλες αυτές οι σκέψεις πέρναγαν πρόσφατα από το μυαλό μου και τις περνούσα στο χαρτί.

Γιατί είμαστε έτσι όπως είμαστε, γιατί είμαστε αυτοί που είμαστε;

Πώς κατάντησε αυτός ο λαός σε τέτοιο ξεπεσμό;

Πού μας οδήγησε ο εξευτελισμός των αξιών στη χώρα μας;

«Η Τουρκοκρατία μας έχει κάνει μεγάλη ζημιά, δεν έχουμε ξεφύγει από το ραγιαδισμό», μου έλεγε ο Παναγιώτης, ενώ μου απονεύρωνε το δόντι.

Πράγματι, αν δει κανείς προς τα πίσω, μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο και τον Αλέξανδρο, ποτέ δεν σήκωσε κεφάλι ο Ελληνισμός.

Όταν πέθανε ο Αλέξανδρος, ήρθαν οι επίγονοι. Καθάρματα του κερατά που πέρναγαν από λεπίδι όποιον αντιστεκόνταν. Κατέστρεψαν και κατέκαψαν τον τόπο μας, σε βαθμό που οι Ρωμαίοι να αποτελούν λύση. Ήρθαν οι Ρωμαίοι και υπό τη σκέπη τους δημιουργήθηκε το Βυζάντιο, κάποια στιγμή ξεπεσμού  ο υψηλός κλήρος προτίμησε το Τούρκικο φακιόλι από την Παπική τιάρα. Ανοίχτηκε από σωρεία λαθών για αιώνες η κερκόπορτα στον Τούρκο κατακτητή. Μας γονάτισε για 400 χρόνια! Καταπιέστηκε η λεβεντοσύνη  του λαού μας και αναδείχτηκε ο ραγιαδισμός. Ζήσαμε με σκυμμένο κεφάλι για 400 χρόνια!

 Όταν διώχτηκε ο Τούρκος άφησε πίσω του αντικαταστάτη τον «Έλληνα» κοτζάμπαση. Ο κοτζάμπασης στο πόδι του Αγά για να μη λείψει στο φτωχό η καταπίεση, να μην του λείψει υποταγή, να μη σηκώσει κεφάλι!

Ο πολιτικός μας κόσμος είναι η κοτζαμπασική μετεξέλιξη.

Μόλις τον βάλεις να κάτσει στην ηγετική καρέκλα, σου κάθεται και στο σβέρκο!

Εμείς πάλι; Εμείς δεν κάνουμε χωρίς τον σατράπη μας!

«Ήταν ένας αξιοπρεπής άνθρωπος που διεκδικούσε την εκλογή του σε χωριό του τόπου μας, και μια λέρα! Ε, βγήκε πρόεδρος η λέρα!», μου έλεγε κάτοικος του χωριού.

Σαν κάτι να μας πιάνει και να θέλουμε να ζούμε υποταγμένοι.

Φταίει που ακόμη δεν κατακτήσαμε τη βαθειά παιδεία να αποδιώξουμε το ραγιαδισμό.

Θέλουμε να μας τάζουν. Να μας φουσκώνουν ψέματα!

Το σηκώνει ο οργανισμός μας το ψέμα!

Αν δεν το σήκωνε, (τότε όσοι μας κορόιδεψαν μία, δύο, τρείς .. πεντακόσιες φορές, διάολε! τόσες μας κορόιδεψαν), αυτούς θα τους είχαμε πάρει με τις πέτρες.

Κι όμως ακόμα κάθονται στο θώκο του αγροτοσυνδικαλιστοπατέρα, του δημάρχου, του βουλευτή. Κάθονται όπως και οι δεσποτάδες. Ισόβιοι!

Εμείς πάλι, τους προσκυνάμε!

«Μπουγιουρούμ εφέντη!

Κόψε μας το μισθό από εδώ, ταλαιπώρησέ μας στη γραφειοκρατία από εκεί, πούλησέ μας την υπηρεσία που μας οφείλεις ως εκδούλευση, σφάξε μας να αγιάσουμε!»

Πράγματι ο τόπος μας έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Αλλά όταν κάποιος μιλάει για πρωτογενή ζωική παραγωγή πρέπει να μπορεί να ξεχωρίσει τη γίδα από την προβατίνα!

 Οι ηγέτες μας, αυτοί δηλαδή που εμείς εκλέγουμε, είναι οι ολιγότερο άξιοι και περισσότερο καταφερτζήδες. Το στυλ τους είναι αυτό του Χατζιαβάτη στην περίοδο των εκλογών. Ύστερα μετατρέπονται, εκείνοι σε Βεληγκέκα και εμείς σε Καραγκιόζη, για να εισπράττουμε τις σφαλιάρες.

Τη σηκώνει ο οργανισμός μας τη σφαλιάρα, γιατί αν δεν τη σήκωνε θα είχαμε ορθώσει το ανάστημά μας, για να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.

Αν οι τοπικοί μας ηγέτες είχαν νου, θα είχαν δημιουργήσει υποδομές στον τόπο μας και ο κοσμάκης θα είχε διέξοδο εργασιακή. Αλλά δεν είχαν.

 Αν οι τοπικοί πατέρες της αγροτιάς, αν οι ίδιοι οι αγρότες μας είχαν νου, θα φρόντιζαν να υπάρξει διάδοχη κατάσταση στην καλλιέργεια του καπνού, θα ήξεραν ότι το βαμβάκι θα καταστρέψει το Θεσσαλικό κάμπο αφού το ποτάμι που τον διασχίζει δεν το λένε Νείλο αλλά Πηνειό. Αλλά φαίνεται δεν είχαν.

 Ο νους τους ήταν στην επιδότηση και την υπερεγγραφή ποσοτήτων για παράνομη επιδότηση. Σε βαθμό που λέγεται ότι χωριό της περιοχής μου είχε δηλώσει στο παρελθόν, τόσα ελαιόδεντρα και τόσο λάδι όσο αυτό που παράγει η Μυτιλήνη!

Πώς να σκάψει τη γη τώρα αυτός που έπαιρνε μάτσα τα χιλιάρικα καθήμενος στο καφενείο;

Άμα σε μάθουν στο εύκολο χρήμα, είναι βαρύ το τσαπί!

Τι τα θες, φίλε Ελβετέ, ο τόπος μας είναι πράγματι ευλογημένος, παράγει θησαυρούς αλλά πρέπει να του φυτέψουμε και σπόρο στη γη.

Και γι’ αυτό αποδείχτηκε πως τα τελευταία 30 χρόνια δεν είμαστε και τόσο άξιοι!

Όσο για τη βιομηχανία μας! Εκεί είναι η πονεμένη Ιστορία.

Τα θαλασσοδάνεια οι φοροαποφυγές, οι φοροκλοπές σε συνεργασία με τους επίορκους πολιτικούς. Αυτά μετακόμισαν το χρήμα στα Ελβετικά βουνά για πολυτελή σαλέ!

Τι να απομείνει στον τόπο για να δημιουργήσεις και (κυριότερα) να διατηρήσεις βιομηχανία;

Πρέπει να έχεις μέσα σου και λίγο πατριωτισμό!

Οι «βιομήχανοί» μας μόνο για κάτι τέτοιο δε φημίζονται.

Όσο για τους πολιτικούς μας, πάρτε παράδειγμα από τον ΓΑΠ. Δε δείχνει το Ελληνικό διαβατήριο, δείχνει τη βεβαίωση του Χάρβαρντ που λέει ότι πέρασε από εκεί. Αλλά δεν κατάλαβε το φτωχό του το μυαλό, ότι εκεί τον κάλεσαν σαν έκθεμα. Δεν κατάλαβε, ότι ήταν το αντικείμενο επίδειξης, αποτυχημένου άπατρη πολιτικού.

Πώς λοιπόν θέλεις να πάει μπροστά ετούτος ο τόπος που λέγεται Ελλάδα, φίλε Ελβετέ;

του Χρήστου Σακαρίκα

csakarikas@gmail.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο τρόπος ζωής σε Ελβετια και Ελλαδα "

Το πρωτο εργαστήριο αρωματοποιϊας που έχει βρεθεί στον κόσμο

Το αρχαιότερο εργαστήριο αρωματοποιϊας που έχει βρεθεί στον κόσμο

Η περιοχή του Πύργου αποτελεί ένα από τα κύρια κέντρα ενός σημαντικού φορέα για την προϊστορία του ελληνισμού της Κύπρου για την οποία ,ο εκσυγχρονισμός και η εμβάθυνση των μελετών με καινοτόμα συστήματα ανασκαφών και αρχαιομετρικές έρευνες μπορούν να παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία και την εξέλιξη των προϊστορικών γεωργικών τεχνολογιών τα οποία καθορίζουν και διαμόρφωσαν τα κύρια χαρακτηριστικά του νησιού, και την πολιτιστική ταυτότητα.

Η γνώση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς ώθησε τους προϊστορικούς πληθυσμούς των Ελλήνων να εκπονήσουν και να αναπτύξουν συστήματα διατήρησης της μνήμης για την τεχνολογική κληρονομιά τους, μέσω της χρήσης των εικονογραφικών συμβόλων και να επινοήσουν πρωτότυπα συστήματα μετάδοσης της ιστορικής μνήμης.

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΡΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Έχουμε στοιχεία αυτού του συστήματος στο περίφημο «Βάζο του Πύργου »που έχει βρεθεί από τον Παύλο Φλουρέντζο, διευθυντή του Τμήματος Αρχαιοτήτων της Κύπρου, σε ένα τάφο του Πύργου και οι οποίες όπως και αυτό αντιπροσωπεύουν εδώ με την μέθοδο του συμβολισμού το σύνολο της διαδικασίας για την παραγωγή κρασιού.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΤΟΠΟΙΙΑΣ

Ευρήματα των ανασκαφών από τον Πύργο, στο εργαστήριο αρωματοποιίας.

Η σύγκριση ανάμεσα σε αυτές τις εικονογραφικές μαρτυρίες και πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν καθ 'όλη την ανάλυση του περιεχομένου στοιχείων και των αρχαιολογικών ιζημάτων, ίχνη μια ρεαλιστική εικόνα του περιβάλλοντος και των γεωργικών πόρων του χρόνου, πάνω από τα διάφορα συστήματα που έχουν χρησιμοποιηθεί για να επωφεληθούν από τους γεωργικούς και μεταλλευτικούς πόρους του νησιού.

Στον Πύργο έχουμε στοιχεία της αγροτικής επανάστασης, από την έναρξη της Εποχής του Χαλκού που τροποποιήθηκε με την οργάνωση και το μετασχηματισμό της προϊστορικής κοινωνίας των Ελλήνων, η οποία ιδρύθηκε με βάση τις σχέσεις και την ισορροπία μεταξύ της τεχνολογίας και της οργάνωσης της κοινωνικής ζωής, αυτά που κατέχουν πρωταρχική θέση στις ανάγκες, τους πόρους,τις οικονομικές ανταλλαγές και τη διαφοροποίηση των κοινωνικών και εργατικών τάξεων.

Από την αρχή των αρχαιολογικών ερευνών Πύργου / Μαυροράχης αναγνωρίστηκε ως ένα από τα πιο σημαντικά για τις μεταλλουργικές έρευνες του2000 π.Χ. στην Κύπρο, αλλά και στην Μεσόγειο και σε όλο τον κόσμο.

Η στρατηγική θέση του αρχαίου οικισμού, μεταξύ ορυκτών πόρων χαλκού και τη θάλασσα, στη συμβολή της με ορισμένα ρεύματα ήταν ιδανικό στη 2η χιλιετία π.Χ. για τις μεταλλουργικές δραστηριότητες και το εμπόριο.

Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ

Μετά από οκτώ χρόνια συστηματικής ανασκαφής, γνωρίζουμε ότι ο οικισμός διέθετε ένα πολύ σημαντικό βιομηχανικό κτίριο περίπου 4000 μ², για την επεξεργασία όχι μόνο του χαλκού, αλλά και του ελαιολάδου, αρωμάτων, φάρμακων, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, χρωμάτων και κρασιού.

Από ένα πολύ μικρό κομμάτι, ηλικίας 4.000 ετών, που έφεραν στην επιφάνεια Iταλοί ερευνητές ανακάλυψαν το αρχαιότερο μετάξι στη Μεσόγειο και στο κόσμο το οποίο δεν προερχόταν από τη Κίνα αλλά από το χωριό Πύργο της Κύπρου. Ανακάλυψαν το πρώτο εργαστήριο αρωματοποιίας στον κόσμο,εντοπίστηκαν στοιχεία που συνδέουν την επεξεργασία των μετάλλων με ελαιόλαδο μοναδικό και αυτό στον κόσμο.

Μπορεί να είναι αναγνωρίσιμα μόνο στο μικροσκόπιο τα ίχνη αυτά του μεταξιού που βρέθηκαν μέσα σε δοχείο από τερακότα, όμως η διάγνωση του καθηγητή Τζουζέπε Σκάλα από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας είναι σαφέστατη -πρόκειται για μεταξένιες ίνες που προέρχονται από το κουκούλι του λεπιδόπτερουtortrix viridens, το οποίο ζούσε στα νησιά του Αιγαίου. Επομένως δεν ήταν εισαγόμενο από την Κίνα όπου γινόταν μετά από χρόνια, όπως είναι γνωστό, για την παραγωγή μεταξιού, αλλά μόνο από το κουκούλι της πεταλούδας bombyxmori. Toμετάξι του Πύργου το έφτιαχναν σίγουρα επί τόπου άνθρωποι που δεν γνώριζαν την τεχνική των Κινέζων, αλλά έμαθαν μόνοι τους αξιοποιώντας τα κουκούλια.

Οι Κινέζοι βέβαια, γνώριζαν και το επόμενο βήμα, να εκτρέφουν μεταξοσκώληκες ώστε να παράγουν ποσότητες μεταξιού. Αυτό ίσως ήταν και το πραγματικό μυστικό τους που τους έκανε ικανούς κυρίαρχους του μεταξιού στον κόσμο, με καθεστώς απόλυτου μονοπωλίου.

Λέει μάλιστα η ιστορία πως ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έστειλε στην Κίνα δύο μοναχούς σαν μυστικούς πράκτορες με σκοπό να φέρουν στην Κωνσταντινούπολη αυγά μεταξοσκωλήκων μαζί με το μυστικό της εκτροφής τους. Πριν από αυτό όμως, στη Μεσόγειο έφτιαχναν μετάξι αναζητώντας διάφορα λεπιδόπτερα στα δέντρα. Επρόκειτο ίσως για μια πολύ μικρή παραγωγή, αλλά μεγάλης ιστορικής σημασίας εύρημα .

«Στην πραγματικότητα», ισχυρίζεται η αρχαιολόγος Μαρία Ροζάρια Μπελτζόρνο, «δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν εκείνος που πρώτος ανακάλυψε πώς να χρησιμοποιεί τις πολύτιμες ίνες από τα κουκούλια. Συνέβη σίγουρα πολύ παλιά στην αρχαιότητα και ίσως να μην ήταν οι Κινέζοι. Για αυτήν την πανάρχαια παγκόσμια ιστορία του μεταξιού δεν έχουμε ακόμη καμία απόδειξη».

Υπάρχουν έμμεσες αποδείξεις από αναφορές σε κείμενα Ελλήνων και Λατίνων για το μετάξι. Όπως για εκείνο από την Κω - σύμφωνα με τον Αριστοτέλη - το τόσο διάφανο που άφηνε να διαγράφεται η σιλουέτα.

ΒΑΡΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΦΟΝΔΥΛΟΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ

ΣΦΟΝΤΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ

Στο δοχείο όπου βρέθηκε το ύφασμα στον Πύργο της Κύπρου υπήρχαν και ίνες από μαλλί και βαμβάκι, καθώς και βαρίδια και μια μικρή μπομπίνα. Πολύ πιθανόν να υπήρχε μια μικρή βιοτεχνία στο σημείο όπου θα ήταν ο εμπορικός πόλος του χωριού...

Κάπως (σημειώνει η εφημερίδα «Ρεπούμπλικα») «όπως το Ακρωτήρι της Σαντορίνης, που καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου - στην Πομπηία του Αιγαίου, όπως την περιγράφουν.

Εκεί ο αρχαιολόγος Χρήστος Ντούμας βρήκε ένα κουκούλι απολιθωμένο από ένα είδος λεπιδόπτερου παρόμοιο με το tortrice και το συνέδεσε με τις πολλές φιγούρες της κρητικής τέχνης που έδειχναν γυναίκες να συλλέγουν κουκούλια στα δάση. Τώρα, με την Κύπρο,βγήκαν όλα στο φως.

ΔΕΞΙΑ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΧΟΑΝΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΩΜΑΤΟΠΟΙΪΑ

Ένα μοναδικό εύρημα από τον Πύργο, μία χοάνη .Το πρώτο γνωστό κατασκευασμένο στον κόσμο και δεν είναι εφεύρεση της εποχής μας .Είναι εφεύρεση των Ελλήνων. Ένα παρόμοιο χωνί βρέθηκε στην ανασκαφή της Αλάμπρα (Coleman, JE, Barlow, JA, Mogelonsky, MK και SCHARR, KW, 1996) αλλά είναι της Μέσης Εποχής του Χαλκού, νεώτερο ,όπως επίσης και παρόμοια που βρέθηκαν στην Μέση Ανατολή.

ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΥΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Εδώ οι αρχαιολόγοι έχουν βρει τα παλαιότερα αρώματα του κόσμου!

Η πιο αρχαία συνταγή για να κάνουν τα αρώματα με το ελαιόλαδο προέρχεται από τους Σουμέριους. Έχουν γραφτεί σε κάποιες πήλινες πινακίδες από την 4η χιλιετία, δηλαδή εδώ βλέπουμε ότι είναι νεώτερες από του Πύργου. Μια αναφορά περί του αρώματος είναι παρόν στους ιερούς ύμνους, στην ηρωική ιστορία και μυθολογία, όπως και στην ιστορία Γκιλγκαμές. Με τη σειρά τους, οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν τα αρώματα μια ανάγκη της ζωής και του θανάτου, του προσωπικού γοήτρου και της θρησκείας.

Σε Αίγυπτος ιερό και το βέβηλο έχουν βρεθεί με ένα κοινό παρονομαστή στην παραγωγή και τη χρήση των αρωμάτων και των καλλυντικών.Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει πότε η παραγωγή ξεκίνησε στην Αίγυπτο , πιθανώς ήταν μια από τις συναλλαγές με το σημερινό Σουδάν, η θρυλικό γη του Punkt, το σπίτι όλων των μπαχαρικών.

Ωστόσο, η χρήση των αρωμάτων στο ελαιόλαδο που ξεκίνησε στη Μεσόγειο γύρω στα μέσα της 4ης χιλιετίας, όταν μικρά αγγεία για την παρασκευή καλλυντικών και αρωμάτων εμφανίστηκαν ανάμεσα στα κτερίσματα.

ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 4000 ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ 3995 τ.μ. ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΕ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙΑ ΑΠΟ ΑΛΑΒΑΣΤΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΥΛΟ ΑΡΩΜΑΤΩΝ, ΠΕΥΚΟΥ, ΔΕΝΤΡΟΛΙΒΑΝΟΥ, ΚΟΡΙΑΝΔΡΟΥ, ΛΕΒΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ. "ΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ ΠΕΡΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 1850 π.Χ." ΛΕΕΙ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΜΑΡΙΑ ΡΟΣΑΡΙΟ ΜΠΕΛΤΖΟΡΝΟ. Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΕΦΑΛΗΣ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΦΛΟΥΡΕΝΤΖΟΣ, ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΑΡΩΜΑΤΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ.

ΕΙΔΗ ΦΥΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΓΗΣ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΕΛΑΙΑ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΠΡΙΝ 4500 ΧΡΟΝΙΑ π. Χ. ΜΕΡΙΚΑ ΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Γύρω από την ίδια ημερομηνία, τα πρώτα είδη από αλαβάστρινα αγγεία εμφανίστηκαν και κατά πάσα πιθανότητα σκόπιμα εφευρέθηκαν για την αποθήκευση και διατήρηση των αρωμάτων του αρωματικού ελαίου. Η πέτρα είναι το καλύτερο υλικό για να κρατήσει τα αρωματικά και τις μυρωδιές του αιθέριου ελαίου σε ένα σκοτεινό και δροσερό περιβάλλον.

Οι ανασκαφές στον Πύργο του Ινστιτούτου τεχνολογίας Ρώμης για τις έρευνες της περιοχής ξεκίνησε στη Μαυροράχη το 1998. Υπολογίζεται ότι ο οικισμός εκτείνεται σε 30εκτάρια, στα δυτικά του σημερινού χωριού.

ΓΕΩΦΥΣΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ

Με τη βοήθεια της γεωφυσικής η επιφάνεια της διάστασης του κτιρίου εκτιμάται ότι θα καλύψει 4000 μ² . Αλλά, είναι αρκετά τα στοιχεία που υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν ότι ήταν ένα μικρό Παλάτι , παρόμοιο με το πολύ γνωστό ανάκτορο της Κρήτης; Ή ένα απλό βιομηχανικό κτίριο, μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας;

Στην ανασκαφή στην Βόρεια αυλή βρέθηκαν πολλά επάλληλα δάπεδα των κλιβάνων, παγκάκια,πέτρινα εργαλεία . Τα εργαλεία και οι σκουριές που παραμένουν δείχνουν ότι ο τόπος χρησιμοποιήθηκε για μεταλλουργικές δραστηριότητες, κατά πάσα πιθανότητα για την πρωτογενή επεξεργασία του ακατέργαστου χαλκού.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΥΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το πρωτο εργαστήριο αρωματοποιϊας που έχει βρεθεί στον κόσμο"

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΠΙΡΙΝΗ

Βιολογική ασπιρίνη Κρήτης…Η επανάσταση ήρθε από τα νότια!

Η νέα βιολογική ασπιρίνη φέρει την Κρητική υπογραφή. Ήρθε για να αλλάξει άρδην όλα όσα μέχρι σήμερα γνωρίζαμε για την προστασία της υγείας μας από τα κρυολογήματα και την κοινή γρίπη.

Πρόκειται για μία μαγική κάψουλα που αποτελείται αποκλειστικά από τρία είδη κρητικών βοτάνων διαλυμένων σε ...

ελαιόλαδο!!!!

Η μαγική αυτή κάψουλα παρασκευάσθηκε από ομάδα καθηγητών του Πανεπιστημίου Κρήτης, αποτελεί παγκόσμια πατέντα με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και συνδυάζει την απόλυτη αξιοποίηση των κρητικών βοτάνων με τις αυστηρές προδιαγραφές που θέτει η σύγχρονη φαρμακευτική επιστήμη.

Εμπνευστές αυτής της ιδέας είναι οι καθηγητές Ιατρικής Ηλίας Καστανάς και Χρήστος Λιόνης και ο καθηγητής Βιολογίας Στέργιος Πυρίντσος ενώ για την παρασκευή της κάψουλας συμμετείχαν η Ένωση Αγροτικού Συναιτερισμού Ρεθύμνου και η ελληνική φαρμακοβιομηχανία Gallenica. Αναμένεται ακόμα η πιστοποίησή της από τον ΕΟΦ καθώς και από τις ευρωπαϊκές αρχές και την αμερικανική FDA.

Το πλέον σίγουρο είναι ότι η κρητική ασπιρίνη θα ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας μας, αφού όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες παρόλο που τα συστατικά της είναι εντελώς φυσικά το νέο αυτό σκεύασμα αποτελεί φάρμακο και όχι συμπλήρωμα διατροφής!!!! Όπως είχε εσφαλμένα χαρακτηρισθεί!!!

Στόχος των επιστημόνων δεν είναι να αντικαταστήσουν ή να αχρηστεύσουν την παραδοσιακή ασπιρίνη αλλά να εισάγουν στην αγορά ένα φυσικό φάρμακο, βγαλμένο από την κρητική γη.

Οι θεραπευτικές διότητες του φυσικού αυτού φαρμάκου προέρχονται από τα τρία κρητικά βότανα που θεωρούνται ευεργετικά για τον οργανισμό μας, διαλυμένα σε ελαιόλαδο, οι φαρμακευτικές ιδιότητες του οποίου είναι γνωστές από την αρχαιότητα.

Η ιδέα της έρευνας βασίστηκε σε λαϊκές παραδόσεις που μαρτυρούσαν πως το συγκεκριμένο αφέψημα ήταν παλιά κρητικό γιατρικό κατά της γρίπης. Η 12χρονη έρευνα ήρθε να επιβεβαιώσει τις λαϊκές παραδόσεις. Οι επιστήμονες απέδειξαν ότι οι Κρητικοί που κατανάλωναν το κοκταίηλ βοτάνων παρουσίαζε ισχυρή αντίσταση στα κρυολογήματα και στις λοιμώξεις.

Παρόλα αυτά ο καθηγητής Ηλίας Καστανάς αρνείται να αποκαλύψει την φόρμουλα του νέου φαρμάκου:

«Το φάρμακο θα αποτελέσει παγκόσμια πατέντα. Αν αποκαλύπταμε κάποιο από τα τρία βότανα, πολύ φοβάμαι ότι θα είχαμε το φαινόμενο της τηλεοπτικής “φραπελιάς”, όταν όλοι πήγαιναν και κούρευαν τα φύλλα της ελιάς και τα χτυπούσαν στο μίξερ».

«Τα υλικά από τα οποία αποτελείται η κάψουλα δεν παρουσιάζουν, μέχρι στιγμής, επιπτώσεις στην υγεία. Η δοσολογία που θα συστήνεται θα είναι παρόμοια με την κατανάλωση 2 με 3 ροφημάτων την ημέρα»

«Η πολιτεία δεν μας παρείχε καμία απολύτως βοήθεια για την παρασκευή του φαρμάκου. Τα κονδύλια για την έρευνα και την παραγωγή του τα αντλήσαμε από το Πανεπιστήμιο της Κρήτης, τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ρεθύμνου και τη φαρμακευτική εταιρεία»

Η βιολογική ασπιρίνη της Κρήτης αποτελεί ένα από τα πιο λαμπρά επιτεύγματα του Πανεπιστημίου Κρήτης, στον τομέα της φαρμακολογίας.

Η έγκριση του αναμένεται στα μέσα του 2013 από τον ΕΟΦ, ενώ η τιμή πώλησής του δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 1 ευρώ.

Το φυσικό αυτό φάρμακο:

•Προστατεύει από τις λοιμώξεις του αναπνευστικού

•Ανακουφίζει από το κρυολόγημα

•Καταπολεμά την κοινή γρίπη

•Είναι αντιπυρετικό

•Έχει αναλγητικές ιδιότητες

http://ypervasinews.gr/news/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΠΙΡΙΝΗ"

Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ

Η δομή και ο ρόλος της ντρουζίνας.

Οι πρώτες αναφορές στις ντρουζίνες βρίσκουμε στα έγγραφα του 5-6 αι., π.χ. στον "Πόλεμο με τους Γότθους", και τα αποτελέσματα των ανασκαφών τους επαληθεύουν. Οι ντρουζίννικοι του κάθε πρίγκηπα ήταν 100 έως 400, αν και αργότερα οι Βυζαντινοί ιστορικοί απέδιδαν τις νίκες μόνο στην αριθμητική πλεονεξία των βαρβάρων. Ήταν σύμβουλοι του ηγεμόνα, φρουροί και σύντροφοί του (η ρίζα -ντρουζ- σημαίνει φίλος), κυνηγοί, αλλά είχαν πολλές γνώσεις και στον μαγικο-θρησκευτικό τομέα. Φύλαγαν αγέλες αλόγων, αποθήκες όπλων και τους ιερούς χώρους, τα κάπισσε. Οι ιερείς των κάπισσε τους μάθαιναν να διαβάζουν ιερά βιβλία (κατασκευάζονταν από δέρμα πουλαριού επεξεργασμένο με άσπρο πυλό). Ήταν έτοιμοι να σκοτωθούν για τον πρίγκηπα στη μάχη, οι κοντινότεροι σ'αυτόν αυτοκτονούσαν στην περίπτωση του θανάτου του.

Η ντρουζίνα διαμορφωνόταν σύμφωνα με μια αυστηρή ιεραρχία. Οι μπογιάροι (boyare, από το boi - μάχη) ήταν το επόμενο κοινωνικό στρώμα μετά τον πρίγκηπα, κατείχαν ορισμένες εκτάσεις γης, ήταν ελεύθεροι στην επιλογή του τόπου υπηρέτησης, αλλά συνήθως παρέμειναν πιστοί στον πρίγκηπα. Τον 11 αι. όμως όταν συνδέθηκαν με τα κτήματά τους και η υπηρέτησή τους απέκτησε μονιμότητα, άρχισαν να συγκεντρώνουν δικές τους ντρουζίνες και υπηρέτες.

Οι μουζοί (muzhi, άνδρες) ήταν ένας χαρακτηρισμός που χρησιμοποιόταν και για τους μπογιάρους και για τους ντρουζίννικους και γενικότερα για τους αντιπροσώπους της πολεμικής κάστας. Αλλά σύμφωνα με πολλά ρώσικα χρονικά, συνήθως έτσι ονομαζόταν κάποιος που ανήκε σε μια συγκεκριμένη ομάδα της και είχε μεσαία θέση σ'αυτήν.

Οι ογκνισσανοί και οι γκρίδοι (ognischane i gridi) πήραν από τους Σκανδινάβους την ονομασία τους αλλά όχι την οργάνωσή τους. Οι ομάδες αυτές ήταν διαδεδωμένες στη Βόρεια Ρους' και ιδιαίτερα στην περιοχή του Νόβγκοροντ. Ογκνισσανοί και γκρίδοι ονομάζονταν "άρχι"-ντρουζίννικοι και απλοί ντρουζίννικοι αντίστοιχα. Ασχολούνταν και με δημόσια διοίκηση και με δικαστική δραστηριότητα.

Οι ότροκοι (otroki, ηβητές) πρωτοεμφανίστηκαν το 10 αι. όχι μόνο ως μικρότεροι ντρουζίννικοι αλλά και ως υπηρέτες των μπογιάρων, του πρίγκηπα και άλλων εχόντων διοικητικά δικαιώματα.

Οι δέτσκιοι (detskie, παιδικοί), όπως μας λέει το χρονικό "Povest' vremennyh let", υπήρχαν από το 1097 και στην ουσία δεν αποτελούσαν κατηγορία πολεμικής κάστας, εφόσον ανήκαν πάντα στην ντρουζίνα, αν και βρισκόταν κοντά στον πρίγκηπα. Ξεχωρίζονταν ανώτεροι και κατώτεροι δέτσκιοι.

Εκτός από αυτές τις βασικές κατηγορίες οι πηγές επισημαίνουν κι άλλες: μίλοστνικοι, πάσηνκοι, πάρομπκοι. Οι όροι αυτοί αναφέρονται ήδη στον 12 αι. Οι πρώτοι ήταν "φαβορί" των ηγεμόνων ενώ οι δεύτεροι και οι τρίτοι υπονοούσαν τους ότροκους και τους δέτσκιους.

Τα χρονικά περιγράφουν τους ντρουζίννικους ως τολμηρούς και γενναίους. Λόγου χάριν, κατά τη σύγκρουση του πρίγκηπα Γιαροπόλκ της πόλης Τσερνίγκωβ και του πρίγκηπα Βσέβολοδ Μεγάλη Φωλεά της πόλης Βλαδίμιρ οι πολεμιστές του Τσερνίγκωβ που το πρωί ήταν ήδη με όλη την πανοπλία τους, αποφάσισαν να μην αρχίσουν τη μάχη πριν το μεσημέρι, για να μπορέσει ο στρατός του Βλαδίμιρ να ξεκουραστεί από το δρόμο και να προετοιμαστεί. Σήμερα, όταν στις πολεμικές τακτικές όλων των χωρών το σημαντικότερο θεωρείται η αιφνιδιαστικότητα της επίθεσης και η ικανότητα να εκμεταλλευτείς το ευαίσθητο σημείο του αντιπάλου, αυτό φαίνεται περίεργο. Παρόλα αυτά οι Σλάβοι στους πολέμους με τις γειτονικές νομαδικές φυλές δεν ήταν όμηροι των ηθικών τους αρχών, είχαν κατασκόπους, περιπολικούς, κάλυψη, η ντρουζίνα αποτελούταν από πυρήνα, τάγματα κ.α.

Όπως γνωρίζουμε, τον 9-11 αι. Το 4% των σλαβικών ταγμάτων ήταν Σκανδινάβοι και 13% άλλοι λαοί μη σλαβικής καταγωγής. Από τα μέσα του 11 αι. οι Σκανδινάβοι αντικαθιστούνται από λαούς συγγενικούς στους Τούρκους.

Εξοπλισμός.

Άξιος αναφοράς είναι και ο εξοπλισμός των ντρουζίννικων. Εξ'αρχής το βασικό είδος θώρακα ήταν η κολτσούγα (kolchuga), πλεκτός θώρακας πάνω στον οποίο στη συνέχεια φορέθηκε ο λεπιδωτός θώρακας για επιπλέον άμυνα. Έως το 13 αι. υπήρξαν και άλλα είδη πανοπλίας φορούμενα από πάνω ή ραμμένα στηκολτσούγα. Στο κομπλέ περιλαμβάνονταν οι μεταλλικοί naruchi και ponozhi που κάλυπταν τα χέρια και τα πόδια αντίστοιχα. Τα κεφάλια των πολεμιστών στεφανώνονταν με κράνη (shelomy) κωνικής μορφής με μυτερό ύψωμα. Με το πέρασμα του χρόνου απέκτησαν την μπάρμιτσα (barmitsa), θώρακα για το λαιμό και τους ώμους όπως και άμυνα για τη μύτη. Εμφανίστηκαν οι λιτσίνες (lichina) και οι ημι-λιτσίνες (polulichina) που κάλυπταν το πρόσωπο του ντρουζίννικου προστατεύοντάς το από τα βέλη και τις σπαθιές. Υπήρχαν και οι ασπίδες, σταγονοειδούς μορφής ή κανονικές στρόγγυλες, κόκκινες, με το σήμα του κολοβράτ (αγκυλωτός σταυρός με τέσσερις ή οκτώ ακτίνες). Τα μαχαίρια κρεμιούνταν κοντά στη μέση ή πάνω από τη μπότα. Τα ρούχα των πολεμιστών, οι τσάντες, οι συνδετήρες των όπλων είχαν φυλακτά - ράμματα και δέματα κλωστών λιναριού (ακόμα και ο αυτοκράτορας Παύλος Α' προσπαθούσε να εξοντώσει αυτήν την ειδωλολατρική συνήθεια).

Τα κομπλέ εξοπλισμού των ντρουζίννικων αποτελούνταν ανάλογα από τόξο, βέλη, 2-3 σούλιτσες (κοντά βελάκια), ξίφος ή τσεκούρι, δόρυ και ασπίδα. Έως το 12 αι. εμφανίστηκαν οι κιστένοι, οι σαμοστρέλοι, τα βαριά τσεκούρια κ.α. Χαρακτηριστική για τους Σλάβους ήταν η μη ομογενής εξάπλωση των όπλων. Στο Βορρά συχνότερα χρησιμοποιούνταν τα τσεκούρια, ενώ στο Νότο τα τόξα με βέλη, ακόντια και σπαθιά (τα σπαθιά εμφανίστηκαν το 10-11 αι.) Η προϋπόθεση γι'αυτό ήταν η διαφορά στον εξοπλισμό των εχθρών των Σλάβων στο Βορρά και στο Νότο, δηλαδή για τον πόλεμο με Ευρωπαίους ιππότες επιλέχτηκε το τσεκούρι και για την αντίσταση στα γειτονικά νομαδικά φύλα άλλα αναφερόμενα όπλα. Έτσι, μέσο βάρος της πανοπλίας ενός πολεμιστή αποτελούσε 13 έως 16 χλγρ. Άλλη ιδιαιτερότητα ήταν ότι οι Σλάβοι κουβαλούσαν τους θώρακες πάνω στα άλογα και τους φορούσαν άμεσα πριν τη μάχη. Αυτό γινόταν τον 9 αι. και μετά εφόσον νωρίτερα πολεμούσαν μόνο πεζοί (φανέρωναν την πολεμική ισχύ τους μόνο στην περίπτωση ανάγκης, δηλαδή σύγκρουσης με τους λαούς της στέπης). Στο Βορρά, όπου οι φυσικές συνθήκες δεν επέτρεπαν τη δράση σε μεγάλες διαστάσεις, οι ντρουζίννικοι συνέχιζαν να επιστρατεύουν πεζοί για πολύ καιρό ακόμα.

Πολεμική τακτική.

Όσον αφορά την πολεμική τακτική, θεωρούσαν σημαντικότερο να αναγκάσουν τον εχθρό να τραπεί σε φυγή, να σπάσουν την άμυνά του και όχι να τον εξαφανίσουν. Γι'αυτόν το λόγο σκόπευαν να αποκτήσουν τη σημαία, γύρω από την οποία συγκεντρωνόταν ο αντίπαλος - με την πτώση της σημαίας οι στρατιώτες αποπροσανατολίζονταν και διασκορπίζονταν. Η μάχη συνήθως άρχιζε με την επίθεση των τοξοτών που είχε το σκοπό να κουράσει τον εχθρό. Ύστερα χρησιμοποιούνταν οι σούλιτσες που αν δεν έβρισκαν ζωντανό στόχο, τουλάχιστον βάραιναν τις ασπίδες του εχθρού ώστε τις πετούσε. Ακολουθούσαν το λιγότερο τρεις στενές σειρές των ακοντιομάχων που δημιουργούσαν έναν απρόσιτο τοίχο στον οποίο σκοτώνονταν και οι νομαδικοί με τα άλογα και οι Ευρωπαίοι ιππότες. Κατόπιν παίρνονταν ξίφη, σπαθιά, τσεκούρια, κιστενοί, μπουλαβές κλπ. Όταν η σύγκρουση μετατρεπόταν σε μάχη σώμα με σώμα χρησιμοποιούνταν μαχαίρια, μικρά τσεκούρια και γροθιές. Το 12-13 αι. οι αρχηγοί άρχισαν να αφήνουν το ιππικό για το αποφασιστικό χτύπημα, διότι είχαν περισσότερη ελευθερία στα μανούβρα.

Απ'όσα ειπώθηκαν παραπάνω βγάζουμε το συμπέρασμα ότι η σλαβική ντρουζίνα είχε μια αυστηρή τάξη και οργανωμένη δομή, συγκέντρωνε τις καλύτερες τεχνικές και τακτικές της εποχής που αφομοίωνε από τις επαφές με τους λαούς της Ευρώπης και της Ασίας. Ήταν ένα από ίσως καλύτερα πρότυπα του στρατού στις αρχές του Μεσαίωνα. Για τους Σλάβους πολεμιστές ήταν μια οικογένεια που τους ένωνε, διαμόρφωνε τους χαρακτήρες τους. Καλλιεργούσε τόσο έμπειρους στρατιώτες που η πολεμική τακτική του Βυζαντίου απαγόρευε στους αρχηγούς του να πολεμούν με τους Σλάβους στα δάση. Αρκετές φορές όμως ούτε η μάχες στις πεδιάδες δεν τους έσωζαν από τις ήττες.

Μύηση και χαρακτήρας.

Στην αρχαιότητα οι πολεμιστές ήταν και κυνηγοί, ήξεραν καλά τη συμπεριφορά των ζώων και χρησιμοποιούσαν στη μάχη κάποιες συνήθειές τους. Σύμφωνα με την παράδοση της μύησης, ο νεαρός στρατιώτης μπορούσε να επιλέξει ένα από τα τρία ζώα τοτέμ το καθένα από τα οποία αντιστοιχούσε στο συγκεκριμένο χαρακτήρα. Η αρκούδα είναι ατομικιστής, και παρά τα μεγέθη και την ισχύ του είναι γενναία, δεν επιτίθεται χωρίς λόγο τους γείτονες. Ο λύκος ζει στο κοπάδι, είναι πονηρός και έμπειρος αλλά σέβεται τουςκανόνες του κοπαδιού. Προετοιμάζει επιμελώς την επίθεση και την ακολουθεί ως το τέλος. Αν τον κόλλησαν στον τοίχο, πολεμά ως το τέλος, ενώ αν βρεθεί στο μαντρί δε θ'αφήσει κανένα πρόβατο ζωντανό. Ο ρίτσος στο φυσικό του περιβάλλον μπορεί να επιβιώσει εκεί όπου δεν μπορούν η αρκούδα και ο λύκος, επιλέγει κρυφούς δρόμους, μπορεί να μη φανερώνει την παρουσία της για πολύ καιρό, αλλά η επίθεσή της είναι πάντα αιφνιδιαστική και θανατηφόρα. Αν δεν μπορεί να νικήσει, αφήνει το θύμα και φεύγει γρήγορα, για να φυλάξει τη ζωή του και τις δυνάμεις του για το επόμενο κυνήγι.

Όταν εμφανίστηκαν οι πρίγκπηπες και οι ντρουζίνες τους, άρχισαν να καταστρέφουν τις παλιές φυλετικές σχέσεις και να επιβάλλουν μια καινούρια τάξη. Τότε διαμορφώθηκαν τα έθιμα των ντρουζίννικων, και κύριος θεός των Ρώσων πολεμιστών έγινε ο φοβερός Περούν.

Αντίστοιχη ήταν και η νοοτροπία αυτών των ανθρώπων. Παρά όλη τη θερμότητα των σχέσεων μέσα στην ντρουζίνα, η αλαζονεία και η καύχηση ήταν καταδικαστέες, τον ένοχο περιγελούσαν και έβριζαν, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα παρελθοντικά κατορθώματα. Και οι ντόπιοι και οι ξένοι, αν συμπεριφέρονταν με ασέβεια στους παρόντες, τιμωρούνταν σκληρά.

Στη Ρωσία οι λογομαχίες σπάνια τελείωναν χωρίς μάχες σώμα με σώμα, "τοίχος στον τοίχο", όταν δεν ήξεραν ακόμα πυρίτιδα και η μάχη γινόταν με τόξοβολή. Καταρχήν, το να μαλώνονται, δηλαδή να ανταλλάσσονται υβριστικά λόγια μεταξύ τους, δε θεωρούσαν και τόσο κατακριτέο. Όμως το να η υβρεολογία με σκοπό να ατιμάσεις τον αντίπαλο, να τον ποδοπατήσεις, όπως και η κοροϊδία ενός αβοηθήτου θεωρούνταν απαράδεκτα πράγματα. Επίσης σύμφωνα με τους κανόνες της ρώσικης πάλης, δεν επιτρέπεται να χτυπήσεις έναν πεσμένο ή έναν πληγωμένο.

Ο πρίγκηπας του Νόβγκοροδ, Αλεξάνδρ Γιαροσλάβιτς Νέβσκι (πήρε το παρατσούκλι του από το ποταμό Νεβά) αφήνοντας τους αιχμαλώτους Τεύτωνες ιππότες να φύγουν μετά τη μάχη στην Τσουδική λίμνη (5 Απριλίου 1242) τους αποχαιρέτησε με τον εξής λόγο: "Θυμηθείτε και πείτε σε όλους: όποιος θα έρθει στη Ρους' με σπαθί, από σπαθί και θα πεθάνει." Έπραξε γενναία, δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Έτσι λέει η σλαβική πολεμική παράδοση - να μην υποδουλώσεις τον ηττημένο αντίπαλο, αλλά αφού ξεχύνεις το θυμό σου στη μάχη να τον αφήσεις "με ειρήνη", όπως λένε, αποδεικνύοντας μ'αυτόν τον τρόπο την ανδρεία σου και τη μη θέληση ενός καινούριου πολέμου.

Σαν το ψάρι στο νερό.

Το βυζαντινό έργο "Στρατηγικόν" του 6 αι. μας δίνει τις εξής πληροφορίες για τους Σλάβους: "Τα έθνη των Σκλαβηνών και των Άντων είναι ίδιοι κατά τον τρόπο ζωής και κατά το χαρακτήρα. Ελεύθεροι, με κανέναν τρόπο δεν μπορούν ούτε να υποδουλωθούν ούτε να υποταχτούν, ιδιαίτερα στα δικά τους εδάφη. Είναι πολυάριθμοι και ανθεκτικοί, εύκολα αντέχουν και τον καύσωνα και την παγωνιά και τη βροχή και τη γυμνιά του σώματος και την έλλειψη τροφίμων. Στους ερχόμενους ξένους είναι καλοί και φιλικοί, τους οδηγούν από το ένα μέρος στο άλλο, όπου κι αν πρέπει, ώστε αν στον επισκέπτη κατά την επιπολαιότητα του δεχόμενου ασκήθηκε βλάβη, αυτός που έφερε τον επισκέπτη αρχίζει έχθρα εναντίον του δεχόμενου θεωρώντας την εκδίκηση ιερό καθήκον [...] Έχουν πολλά διάφορα κτήνη και σιτία μαζεμένα σε θημωνιές, ιδιαίτερα κεχρί και αγριοσίταρο [...] Ζουν ανάμεσα σε δάση, λήμνες και αδιαβατέους βάλτους, κάνοντας πολλές, από διάφορες πλευρές, εξόδους από τις οικίες τους [...] Είναι πιο έμπειροι απ'όλους τους άλλους ανθρώπους στην διαπεραίωση των ποταμών και με ανδρεία αντέχουν την παραμονή στο νερό, έτσι ώστε κάποιοι απ'αυτούς αν έμειναν σπίτι και έπεσαν σε ενέδρα, βυθίζονται στο νερό κρατώντας στο στόμα κατασκευασμένα γι'αυτό μακριά καλάμια, γλυπτά εξ'ολοκλήρου και φθάνοντα την επιφάνεια του νερού. Ξαπλωμένοι ανάσκελα στο βυθό, αναπνέουν μέσω αυτών και αντέχουν έτσι πολλές ώρες ώστε να μην υπάρξει καμία υποψία γι'αυτούς [...] Εφόσον έχουν πολλούς αρχηγούς και δεν είναι σύμφωνοι μεταξύ τους, είναι χρήσιμο κάποιους από αυτούς να τους καλοπιάσει κανείς με λόγους ή δώρα, ειδικά τους κοντινότερους στα σύνορα της αυτοκρατορίας, ενώ στους άλλους να επιτίθεται."

Πέρα από αυτό γνωρίζουμε ότι οι Σλάβοι είχαν αρκετά ανεπτυγμένη ναυτιλία. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι ο Άντης Δομπρογάστ προσκλήθη από τους Βυζαντινούς να γίνει ναύαρχος του στολίσκου της Μαύρης θάλασσας. Στις επιδρομές οι Σλάβοι χρησιμοποιούσαν κυρίως τα μονοξύλια (odnodrevka) στην κατασκευή των οποίων θεωρούνταν μάστορες. Μ'αυτές έκαναν μακρινές εκστρατείες στη Μαύρη, Μεσόγειο, Αδριατική, Αιγαίο θάλασσες, στη Δούναβη. Τα μονοξύλια ήταν τόσο ασφαλή που το 765 ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος Ε' προτίμησε τα ρώσικα πλοία στην εκστρατεία κατά των Βουλγάρων. Έδειξαν το παν μεγαλείο τους στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης το 860.

Τα περισσότερα είδη πλοίων που χρησιμοποιούσαν είχαν σλαβικές ονομασίες. Ο γενικός όρος ήταν "κοράμπλ'" (korabl', από το κορά - φλοιός δέντρου) ή "λοδιά"(lodia). Υπήρχε μεγάλη θαλασσινή, "μορσκάγια λοδιά" (morskaya lodya), μικρότερη "ναμπόϊναγια λοδιά" (naboynaya lodya) και καϊκι, "τσολν" (cheln). Οι Σλάβοι κατασκεύαζαν τα καράβια το χειμώνα, την άνοιξη τα άφηναν στις κοντινότερες λίμνες, ύστερα τα περνούσαν στο Δνείπερο και όταν έφταναν στην Κίεβο τα έβγαζαν στο γιαλό για πώληση. Έτσι, για να φτάσουν στη θάλασσα έπρεπε να περάσουν μεγάλες εκτάσεις από τα συστήματα ποταμών. Γι'αυτόν το λόγο μια από τις ιδιαιτερότητες των σλαβικών πλοίων ήταν η εύκολη προσαρμογή και στο ποτάμι και στη θάλασσα. Φτιάχνονταν εξ'ολοκλήρου από ένα δέντρο και είχαν επίπεδη καρίνα.

Θαλάσσιες επιδρομές.

Τα εφτά πετρώδη τμήματα του Δνείπερου δυσκόλευαν την κυκλοφορία των πλοίων και απαιτούσαν από τους πηδαλιούχους μεγάλη μαστοριά και γνώση του ρου του ποταμού. Στα πιο επικίνδυνα μέρη οι Ρώσοι έβγαιναν από τα πλοία οδηγώντας τα κοντά στο ακρογιάλι και επιθεωρώντας με τα πόδια το βυθό. Γι'αυτό τα μονοξύλια παρά την αρκετά μεγάλη χωρητικότητα (40-60 άτομα) έπρεπε να είναι τόσο ελαφριά ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να τα κουβαλήσουν.

Κατά την εκστρατεία του Ολέγ εναντίον της Κωνσταντινούπολης το 907 οι Σλάβοι αγκυροβόλησαν στο γιαλό, έβαλαν τις λοδιές τους πάνω σε ρόδες και προχώρησαν στους τοίχους της πόλης εκμεταλλευόμενοι τον άνεμο που γέμισε τα πανιά. Οι Βυζαντινοί δεν κατάφεραν να δηλητηριάσουν τον Ρώσο πρίγκηπα και συμφώνησαν με τις συνθήκες ειρήνης που τους πρότεινε πληρώνοντας φόρο (12 γρίβνες για τον κάθε πολεμιστή). Ο Ολέγ κρεμάει την ασπίδα του στην πύλη της Τσαργκράδ (Πόλη-τσάρος, Κωνσταντινούπολη).

Όταν ο Ίγκορ' επιτίθεται στην Κωνσταντινούπολη το 941 με 10000 λοδιές, οι Βυζαντινοί τις γκρεμίζουν με το "υγρό πυρ" και μαζεύουν όλα τα στρατεύματα από τα ανατολικά σύνορα εναντίον του. Η προετοιμασία των καλύτερων δυνάμεων, εκλεκτών ταγμάτων μακεδονικού ιππικού και πεζοπορίας και 40000 πολεμιστών από τη Θράκη, αποδεικνύουν το πόσο ισχυρό θεωρούσαν οι Βυζαντινοί το ρώσικο στρατό. Το 941 οι Βυζαντινοί ιστορικοί μιλάνε για πλήρη καταστροφή του αλλά ήδη το 944 οι Ρώσοι ξεσηκώνονται πάλι εναντίον τους με ναυτικό και ιππικό. Για να σωθούν από την εισβολή, τους δωροδοκούν με χρυσό, μετάξι (pavoloki όπως λέει αυτά τα υφάσματα το χρονικό) και κρασί.

Με την πολιτική βελτίωση του 10-11 αι. η επήρρεια των Ρώσων επεκτείνεται και στη Μαύρη θάλασσα. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία προσπαθεί πλέον να διατηρεί φιλικές σχέσεις μ'αυτούς διότι της είναι χρήσιμη η πολεμική τους δύναμη. Όταν ξεκινά τον πόλεμο εναντίον της Βουλγαρίας, ζητά τη βοήθεια του Σβιατοσλάβ. Αυτός στέλνει 60000 πολεμιστές με πλοία στην εκβολή του Δούναβη, σχεδιάζοντας να ιδρύσει εκεί ένα ειδικό υποτελές πριγκηπάτο. Εγκαθίστανται στο Περεγιάσλαβετς και με υποστήριξη του ντόπιου πληθυσμού βαδίζουν στα Βαλκάνια, καταλαμβάνοντας τη Φιλιππούπολη και την Αδριανούπολη. Το επόμενο έτος ο Ιωάννης Τζιμισκής πολιορκεί τον Σβιατοσλάβ στο Δοροστόλ (Σιλιστρία). Τα βυζαντινά πλοία με υγρό πυρ μπλοκάρουν το κάστρο από το Δούναβη και οιΡώσοι προσπαθούν να σπάσουν την πολιορκία. Ο Λέων Διάκος περιγράφει πως ο Σβιατοσλάβ στη συνέλευση της ντρουζίνας του απαρνιέται με αξιοπρέπεια την πρόταση να σωθούν με φυγή, επειδή με τη δειλία θα ατιμάσουν τη μνήμη των δοξασμένων προγόνων τους. Η επίπονη αντίσταση των Ρώσων εξαναγκάζουν τον Ιωάννη Τζιμισκή ν'αρχίσει τις διαπραγματεύσεις περί ειρήνης. Το ευαίσθητο ερώτημα για το δικαίωμα των Ρώσων εμπόρων να πουλάνε τα αγαθά τους στο Βυζάντιο λύνεται ευνοϊκά για τη Ρωσία.

Η βυζαντινή κυβέρνηση αποφασίζει να βγάλει από τη μέση τον επικίνδυνο κιεβικό πρίγκηπα, εφόσον δεν καταφέρνει να τον νικήσει πλήρως. Το 972 ο Σβιατοσλάβ σκοτώνεται από μισθοφόρους Πετσενέγους. Το 987 όμως η εξέγερση του στρατού στη Μικρά Ασία με επικεφαλή το Βάρδα Φωκά και τα λαϊκά κινήματα στην υποταγμένη Βουλγαρία προκαλούν τέτοια κρίση που οι συγκυβερνητές Βασίλιος και Κωνσταντίνος δεν βρίσκουν άλλη λύση παρά να απευθυνθούν στον Βλαδίμιρ. Εκείνος στέλνει το στρατό του μεν, αλλά θέτει κάποιους όρους, και μεταξύ άλλων τη ρύθμιση ελληνορώσικων σχέσεων στην Κριμαία. Οι Έλληνες καταστέλλουν τις εξεγέρσεις με τη βοήθεια του ρώσικου στρατού αλλά αρνούνται να κρατήσουν τις υποχρεώσεις τους σύμφωνα με τη συνθήκη. Τότε ο Βλαδίμιρ το 989 καταλαμβάνει την πόλη Κόρσουν (Χερσόνησο). Για τον ίδιο λόγο συμβαίνει η επίθεση των Ρώσων στην Κωνσταντινούπολη το 1043. Όμως την νίκη των Βυζαντινών εκτός από το υγρό πυρ και τον βαρύ εξοπλισμό των τριήρων την εξασφαλίζει η καταιγίδα που γκρεμίζει τις ελαφριές ρώσικες λοδιές. Οι Έλληνες καταδιώκουν τους υπόλοιπους περίπου 6000 πολεμιστές με τον αρχηγό Βησάτα (Vyshata), τους αιχμαλωτίζουν και πολλούς απ'αυτούς τυφλώνουν.

Τα ίχνη των Σλάβων ναυτών στην ιστορία.

Απ'όσα ειπώθηκαν συνεπάγεται ότι στους πρώτους αιώνες ύπαρξης του Κιεβικού κράτους το ρώσικο ναυτικό ήταν ισχυρό μέσο της πολιτικής του. Στον πόλεμο από ξηρά η Ρους' δε θα μπορούσε να κερδίσει τον τεράστιο βυζαντινό στρατό προστατευόμενο από τα Βαλκάνια όρη και την σειρά κάστρων, αλλά στη θάλασσα το Βυζάντιο ήταν πιο ευαίσθητο στις επιδρομές. Οι τολμηρές εκστρατείες των Σλάβων άσκησαν τέτοια επίδραση στους σύγχρονους που οι Άραβες συγγραφείς συχνά ονόμαζαν τον Ντον "σλαβικό" ή "ρώσικο" ποταμό και τον Εύξεινο Πόντο "Ρώσικη θάλασσα". Ο Βόλγας αντίθετα λεγόταν "χαζαρικός ποταμός".

Ας δούμε τι άλλο λένε οι Άραβες για τους Ρώσους. Ο Ιμπν-Μισκαβέϊχ περιγράφει την επίθεσή τους στο Μπερδάα, πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν το 943-944: "Το έθνος αυτό είναι ισχυρό, έχουν ογκώδη σωματική διάπλαση, μεγάλη ανδρεία, δεν ξέρουν φυγή, δεν φεύγει κανένας απ'αυτούς πριν σκοτώσει ή σκοτωθεί. [...] Έχω ακούσει από ανθρώπους που ήταν μάρτυρες αυτών των Ρώσων εκπληκτικές ιστορίες για την τόλμη τους και για τη περιφρονητική τους συμπεριφορά απέναντι στους Μουσουλμάνους που ξεσηκώθηκαν εναντίον τους. Μια από αυτές τις ιστορίες ήταν διαδεδομένη στον τόπο μου και άκουσα από πολλούς ότι πέντε Ρώσοι μαζεύτηκαν σε έναν κήπο του Μπερδάα. Ανάμεσά τους ήταν ένας αγένειος νεαρός με καθαρό πρόσωπο, γιος ενός αρχηγού, και μαζί του μερικές αιχμάλωτες γυναίκες. Αφού ανακάλυψαν την παρουσία τους, οι Μουσουλμάνοι περικύκλωσαν τον κήπο. Μαζεύτηκε μεγάλο πλήθος δεϊλεμιτών και άλλων για να πολεμήσουν αυτούς τους πέντε ανθρώπους. Προσπαθούσαν να πάρουν αιχμάλωτο τουλάχιστον έναν απ'αυτούς αλλά δεν μπορούσαν να τους πλησιάσουν διότι δεν παραδίδονταν. Και δεν σκοτώθηκαν πριν σκότωσαν οι ίδιοι έναν πολλαπλάσιο απ'αυτούς αριθμό Μουσουλμάνων. Ο αγένειος νεαρός ήταν ο τελευταίος που έμεινε ζωντανός. Όταν αντιλήφθηκε ότι θα αιχμαλωτιστεί, σκαρφαλώθηκε σ'ένα δέντρο που βρισκόταν κοντύτερα και άρχισε να δίνει στον εαυτό του μαχαιριές σε θανάσιμα μέρη μέχρι να πέσει νεκρός. Οι επιζώντες Ρώσοι έφυγαν με τη λεία και τους αιχμαλώτους στις εκβολές του ποταμού Κουρά όπου τους περίμεναν τα πλοία τους. Πάνω σ'αυτά έπλευσαν πίσω". Ένας άλλος ανατολικός ιστορικός, ο Μαρβαζί, περίπου το 1120 γράφει: "η τόλμη και η ανδρεία τους είναι τόσο γνωστές που ένας απ'αυτούς είναι ισοδύναμος με μερικούς ανθρώπους από κάποιον άλλον λαό".

Η επήρρεια των Ρώσων ήταν επίσης φανερή στην Αζωβική, Κάσπια, Βαλτική, Βόρειο θάλασσα, στη θάλασσα του Μπάρεντς, στο Δούναβη. Με την εμφάνιση των φεουδαρχικών πριγκηπάτων χάθηκε η κρατική ενότητα και η Ρώσοι απομακρύνθηκαν από τη θάλασσα. Ο σλαβικός πληθυσμός μπήκε στο Μεσαίωνα γεμάτο αιματηρούς εμφυλίους. Οι νομάδοι απέκοψαν το δρόμο στη Μαύρη θάλασσα. Το 12 αι. στη Βαλτική άρχισαν οι ληστείες των Γερμανών ιπποτών. Το 13 αι. όλη η Ανατολική Ευρώπη πέφτει θύμα του ταταρομογγολικού πογκρόμ. Με την ίδρυση της Χρυσής Ορδής η Ρωσία υποδουλώνεται στους εισβολείς για περίπου 300 χρόνια. Το 15 αι. όμως ξαναεμφανίζεται το ισχυρό Ρώσικο κράτος που υπενθυμίζει στους Γερμανούς ιππότες, στη Σουηδία, στο Κριμαϊκό χανάτο και στην Τουρκία τα ιστορικά δικαιώματά του για τις εισόδους στις θάλασσες. Στην επίμονη κίνηση των σλαβικών λαών προς τη θάλασσα εκφράστηκε η αρχαία παράδοση που λόγω της γεωγραφικής τοποθεσίας τους συσχέτιζε τη θάλασσα με κάτι μακρινό, απρόσιτο, μεταφυσικό.

2005 - scarytale

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ"