
Η Κρήτη, ἡ μεγαλόνησος, ἡ λεβεντογέννα Κρήτη, πάντοτε ἔδινε «τὸ παρὼν» στοὺς ἐθνικοὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν σκλαβωμένων τμημάτων τῆς μάνας Ἑλλάδος. --Κρῆτες ἐπάνδρωσαν τὰ ἀπελευθερωτικὰ σώματα τῆς Μακεδονίας μας, τῆς Ἠπείρου, τῆς Βορείου Ἠπείρου, τῆς Κύπρου, παντοῦ. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἡ ἴδια ἡ Κρήτη ἀπειλήθηκε τὸ 1941 ἀπὸ τὸν πιὸ πάνοπλο ἐπιδρομέα, τὸν Γερμανό, σήκωσε αὐθόρμητα τὴν κορμοστασιά της καὶ ἀναμετρήθηκε μαζί του. Διότι:
«Κρήτη...γεννήτρα παλικαριῶν
Κρήτη μου πρωτοπόρα
ὅποτε καὶ ὅπου χρειασθεῖ
τηνὲ τιμᾶς τὴ χώρα».
Καὶ τὴν ἐτίμησε ὅλος, σύσσωμος ὁ λαός τῆς Κρήτης, ἄνδρες καὶ γυναῖκες. Νὰ πὼς περιγράφει Γερμανὸς ἀξιωματικὸς τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν ἕνα περιστατικὸ στὴν περιοχὴ Γαλατᾶ Χανίων, ὅπου πραγματοποιήθηκε καὶ ἡ κυρία προσπάθεια τῶν Γερμανῶν: «Στὸ λιγοστὸ φῶς τῆς ἡμέρας θυμᾶμαι ποὺ πετάχθηκε σὰν ἀγρίμι...