Η ΑΟΖ ως πολιτικό κριτήριο

Του Νίκου Λυγερού

Με την Ελληνική Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αποκτά ένα επιπλέον ενδιαφέρον, αφού μπορεί πλέον να λειτουργήσει ως πολιτικό κριτήριο με πυρήνα το θέμα της αξιοπιστίας. Τώρα που όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κοιτάσματα αξιόλογα υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ μας, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της Μεσογείου, έχει αποκτήσει μια αντικειμενική αξία σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να περάσουμε στο επόμενο στάδιο που να εμπεριέχει πράξεις και όχι μόνο προϋποθέσεις. Ας σταματήσουμε λοιπόν να ασχολούμαστε με ελληνοτουρκικές σχέσεις κι ας προχωρήσουμε αποτελεσματικά με ορθολογισμό και στρατηγική στο θέμα της θέσπισης και των οριοθετήσεων της ΑΟΖ. Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και τώρα σε επιστημονικό επίπεδο εξετάζουμε ήδη το πρόβλημα της τεμάχισης των οικοπέδων της ΑΟΖ μας. Πρέπει λοιπόν και στο επίπεδο της πολιτικής να προχωρήσουμε όχι μόνο επειδή έχει νόημα στρατηγικό αλλά και γιατί λειτουργεί ως κριτήριο αξιολογίας. Το έργο που άφησε στην Κύπρο ο Τάσος Παπαδόπουλος όσον αφορά στην κυπριακή ΑΟΖ είναι τόσο σημαντικό που έγραψε ιστορία. Ήρθε τώρα η ώρα των ιστορικών αποφάσεων και πράξεων για την Ελλάδα αφού κι εμείς μπορούμε. Τώρα το πολιτικό πεδίο είναι ενημερωμένο για τα δομικά και τεχνικά σημεία της Ελληνικής ΑΟΖ και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Αξιόλογο πολιτικό σύστημα για την πατρίδα μας, θα είναι αυτό που θα προσφέρει στην πατρίδα και στο λαό μας, την ελληνική ΑΟΖ και κανένα άλλο. Κατά συνέπεια, η Ελληνική Προεδρία είναι ένα πολύ καλό timing, για να ενεργοποιηθεί αυτή η υλοποίηση δίχως καθυστέρηση έτσι ώστε κι εμείς να ξέρουμε πραγματικά ποιοι είναι ικανοί να αξιοποιήσουν την ελληνική ΑΟΖ και τους υδρογονάνθρακες.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14251&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΟΖ ως πολιτικό κριτήριο"

Η Παγκοσμια ισχύς της Ορθοδοξίας και η Ελλάδα

Η Γεωπολιτισμική ισχύς της Ορθοδοξίας και η Ελλάδα-------
Η διαδρομή των ιερών κειμηλίων του Αγίου Όρους, όπως αποτυπώνεται σε σχετική ανάρτηση, δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού για ακόμα μία φορά γίνεται φανερό ο θρησκευτικός ζήλος και η πίστη όλων εκείνων των λαών οι οποίοι στερήθηκαν την θρησκεία τους τις δεκαετίες του «σοσιαλιστικού παραδείσου», ενώ η αναπόφευκτη σύνδεση της θρησκείας με σύγχρονα γεγονότα όπως αυτά που έχουν «άρωμα» τρομοκρατίας (σχετική αναφορά Ρώσου Πατριάρχη), «σύγκρουσης των πολιτισμών», δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Θα εξηγήσουμε.
--------Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη-----
Δυστυχώς, ζούμε σε μία εποχή όπου η άποψη του Σάμιουελ Χάντιγκτον περί «πολιτισμικών» συγκρούσεων φέρεται να επιβεβαιώνεται με τον πιο δυσάρεστο τρόπο. Η Αραβική Άνοιξη έτσι όπως αυτή εξελίχθηκε και όπως αυτή εκτυλίσσεται πλέον στη Συρία, στην Αίγυπτο και στο Ιράκ, ΜΟΝΟ ως δογματική θρησκευτική σύγκρουση στην οποία λαμβάνουν μέρος και οι μεγάλες δυνάμεις δι’ αντιπροσώπων μπορεί να εκληφθεί.



Ο διωγμός δε των Χριστιανών, όλων των δογμάτων, αλλά ιδιαιτέρως των Ορθοδόξων από ισλαμοφασίστες της ευρύτερης περιοχής, τείνει να δημιουργήσει καταστάσεις άμεσης πλέον εμπλοκής δυνάμεων οι οποίες θέλουν ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν τους ανθρώπους αυτούς από τον αφανισμό από τις πατρογονικές τους εστίες.--
Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο η Ελλάδα ως ο κληρονόμος και συνεχιστής της Βυζαντινής εποποιίας, ως ο απόγονος και κεντρικό πόλος της Βυζαντινής Κοινοπολιτείας, έχει χρέος να λειτουργήσει ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των Ορθοδόξων και έχει χρέος επιτέλους να φέρει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Μόσχα πιο κοντά.



Η Ελλάδα είναι σε θέση (ηθικά, πνευματικά, νομικά κ.λπ.) να επιβάλει την Τάξη στην Ορθόδοξη Κοινοπολιτεία, δηλαδή να βοηθήσει των Οικουμενικό Πατριάρχη να επιβιώσει των αντιξοοτήτων και των αμφισβητήσεων. Μπορεί να βρίσκεται πάντα κοντά στους αδερφούς Ρώσους και δεν πρέπει να ξεχνά το αυτονόητο αν/όταν η Άγκυρα προβεί στο «απονενοημένο» εναντίον μας, τότε η Δύση θα μιλάει για επιστροφή στην προτεραία κατάσταση και σε… συνομιλίες, ενώ το πλέον πιθανό θα είναι η Μόσχα να εμπλακεί για να γυρίσει η κατάσταση στο «status quo ante bellum».



Με αυτό δεν εννοούμε φυσικά η χώρα μας να ζητήσει να ενταχθεί όπως ζήτησε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Σύμφωνο της Σαγκάης. Απλά εννοούμε, ότι η Αθήνα και ο Ελληνισμός θα πρέπει να ακολουθήσουν μία πολιτική η οποία θα προσπαθεί πάντα να χτίσει γέφυρες μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας.



Τα παραδείγματα της προσέγγισης των δύο πλευρών στο θέμα της Συρίας, του Ιράν και της Τρομοκρατίας, αλλά και των Υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο μόνο ενθαρρυντικό για μία τέτοια πολιτική θα πρέπει να εκληφθούν.



Με άλλα λόγια, η ελληνο-ορθοδοξία αποτελεί μια πραγματική «πυρηνική» δύναμη του Ελληνισμού, για φίλους και εταίρους στην ανατολή και στον βορρά, η κλασική και ελληνιστική κληρονομιά αποτελεί το βασικό μας «διαβατήριο» σε σχέση με τους εταίρους μας στην Δύση.



Η «Αγία Ζώνη» και τώρα τα «Τίμια Δώρα», ΔΕΝ έχουν λιγότερη αξία από την παρακαταθήκη της «Δημοκρατίας» και της «Τέχνης». Είναι πλέον καιρός να εκμεταλλευτούμε το γεωπολιτισμικό ειδικό μας βάρος και να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

http://www.defence-point.gr/news/?p=93161

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Παγκοσμια ισχύς της Ορθοδοξίας και η Ελλάδα"

ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ: Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη, θα είναι…
Εκπληκτικό κείμενο (από Γάλλο λογοτέχνη]-----------
Γη-------
Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)

Από την φυσική σας, χημεία

Από την αστρονομική σας

Από την πολιτική σας

Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε «δεν γίνεται».

Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

Η πρόκληση πάντως ισχύει.»

Jean Richepin

πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ"

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αν σου συμβαίνουν αυτά, τότε είσαι… Έλληνας!----------

Χαρακτηριστικά που δύσκολα θα συναντήσουμε σε άλλη εθνικότητα και σίγουρα όχι μαζεμένα! Με αρκετή δόση χιούμορ φυσικά.--------
•Δεν τρως ποτέ βραδινό πριν τις 10µµ------.

•Πρέπει τουλάχιστον πέντε φορές το χρόνο να τραβηχτείς στον σταθµό των ΚΤΕΛ για να παραλάßεις έναν τενεκέ λάδι, έναν τενεκέ µέλι, έναν τενεκέ φέτα, ρίγανη, τσάι ßουνού, ελιές και λεµόνια.-------

•Στη γειτονιά σου υπάρχει τουλάχιστον µια οδός που λέγεται Ελευθερίου Βενιζέλου.------

•Όποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πως ο κόσµος ζει χωρίς περίπτερα.

•Υπάρχει µεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε µποτιλιάρισµα στις 6 π.µ. της Κυριακής.

•Σε τσαντίζει το ότι για να πας να ψωνίσεις το Σάββατο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς, επειδή τα µαγαζιά κλείνουν στις 3.

•Χειροκροτάς τον πιλότο όταν προσγειωθείς.

•Έχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ και αρνείσαι να το δώσεις στον παρκαδόρο γιατί θεωρείς κλοπή τα 5 ευρώ που σου ζητάει.

•Αναρωτιέσαι γιατί ο φραπές δεν έχει διεθνή επιτυχία.

•Αγαπηµένη σου ασχολία όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να ξεφύγεις λίγο από την Ελλάδα, είναι να ψάχνεις για άλλους Έλληνες.

•Νηστεύεις, αλλά κάθε φορά µε διαφορετικούς όρους.

•Ποτέ δεν σου φτάνουν τα χρήµατα για τα ßασικά είδη ανάγκης, αλλά πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας.

•Μισείς τους δηµοσίους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς.

•Κυριακή πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευµα ρίχνεις χριστοπαναγίες στο γήπεδο.

•Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα κλείνοντας το δρόµο και απολογείσαι σ’ αυτούς που κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριßώς το ίδιο.

•Καυχιέσαι που ήσουν Λοκατζής στο Μεγάλο Πεύκο χλευάζοντας τους πεζικάριους, αλλά ßάζεις ßύσµα για να πάει ο γιος σου κέντρο στην Κόρινθο και ειδικότητα διαßιßαστής στο Χαϊδάρι.

•Πας γυµναστήριο και καπνίζεις και ένα πακέτο τσιγάρα τη µέρα.

•Καυχιέσαι για τις κατακτήσεις του γιού σου αλλά περηφανεύεσαι ότι η κόρη σου είναι παρθένα.

•Προειδοποιείς µε τα φώτα για µπλόκο

•Όταν σταµατάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα.

•Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιµεύει η ‘διάßαση πεζών’

Περισσότερες ενδιαφέρουσες ειδήσεις στο perierga.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ;*

* Όπου στο κείμενο αναφέρεται ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ συμπεριλαμβάνει ΚΥΠΡΟ και
ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΥΣ

Αυτό το ερώτημα έχει γίνει η αγαπημένη καραμέλα σε συζητήσεις εντός κι εκτός
συνόρων. Οι εύκολες απαντήσεις είναι πολλές. Ο καθένας μπορεί να βρει ένα
σάκο του μποξ και να εκτοξεύσει πάνω τη οργή του. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε
την ουρά μας απέξω και να υποδείξουμε κάποιον άλλον που φταίει ή αντίθετα να
φορτωθούμε όλες τις ενοχές και ν' αρχίσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε.  Όμως η
ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα, δεν μπορεί να είναι παρά μία.

Ποιοι Έλληνες;

Οι Έλληνες σαν ένας λαός που κατοικεί σ' ένα συγκεκριμένο χώρο ή μια κοινή
συνισταμένη που ενώνει ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά που έχουν
μια συγγενή αντίληψη των όσων συμβαίνουν; Αν λοιπόν εννοούμε τους Έλληνες
σαν κατοίκους ενός συγκεκριμένου χώρου, αυτόματα οδηγούμαστε στην απάντηση
του γιατί δεν γίνεται τίποτα. Γιατί οι κάτοικοι αυτού του τόπου μπορεί να
έχουν τόσες μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, ώστε να μην μπορούν να βρουν
κοινές συνισταμένες αντίστασης, γιατί πολύ απλά δεν έχουν κοινές αντιλήψεις.
Ένα μέρος των κατοίκων μπορεί να θεωρεί πρόοδο το να πάρει πίσω τους μισθούς
που έχασε κι όλα καλά. Ένα άλλο μέρος μπορεί να θέλει να βρει ευκαιρίες να
κάνει μπίζνες μέσα στα συντρίμμια. Κάποιοι άλλοι μπορεί να οραματίζονται
ανατροπές κι επαναστάσεις απέναντι στο υπάρχον σύστημα. Μια άλλη κατηγορία
μπορεί να είναι παντελώς αδιάφορη στις κοινές συνισταμένες και να σκέφτεται
μόνο το τομάρι της και πως θα επιβιώσει. Κάποιοι άλλοι μπορεί να
ονειρεύονται πως είναι απόγονοι του Λεωνίδα και κάποιοι άλλοι απόγονοι των
ηγεμόνων του Βυζαντίου.

Υπάρχει μια ατέλειωτη ποικιλία κατοίκων ενός τόπου που είναι εγκλωβισμένοι
σε συγκεκριμένες ιδεολογίες, θρησκευτικές αντιλήψεις, οικονομικά συμφέροντα,
προσωπικές φιλοδοξίες, ιδιαίτερα προβλήματα στις μικρές φωλίτσες ο καθένας.
Για να λειτουργήσει ένας λαός σαν σύνολο απέναντι σε ένα οποιονδήποτε εχθρό
που θέλει να σκλαβώσει τη πατρίδα του ή ακόμα και να την αφανίσει, πρέπει να
έχει δημιουργήσει μέσα του κάτι σημαντικότερο από τα προσωπικά συμφέροντα
των επί μέρους μονάδων. Να έχει ένα απόθεμα κοινών συνισταμένων που είναι
ιερές αξίες, και τις οποίες δεν επιτρέπει να παραβιάζει κανείς άσχετα σε τι
προσωπική κατάσταση βρίσκεται.

Για να αγαπάει ένας λαός την πατρίδα του και να σέβεται την ιστορία του και
τους προγόνους του, πρέπει να υπάρχουν διδάγματα, αγαθά που ξεφεύγουν από
την σφαίρα της καθημερινότητας, παραδόσεις, χαρακτηριστικά και "συγγένειες"
που τις έχει διαφυλάξει σαν "εθνική του ταυτότητα". Όμως υπάρχει κάτι
τέτοιο; Η Ελλάδα που αναφέρουμε συνέχεια, και που έχει γίνει τόσο της μόδας
τώρα τελευταία να την βάζουμε μπροστά στη προσωπική μιζέρια μας, τη
πνευματική μας φτώχεια, την υποταγή μας σε όλο αυτό το παρανοϊκό σύστημα που
βιώνουμε, είναι κάτι το αφηρημένο; Όχι. Είναι ένα κράτος με συγκεκριμένα
σύνορα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Όταν λέμε Ελλάδα αυτό που φέρνουμε στην επιφάνεια να μας σώσει είναι το βαρύ
παρελθόν μας, το βαρύ όνομά μας. Όμως το όνομα αυτό μπορεί να είναι βαρύ,
αλλά οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι καταναλωτές ενός παγκόσμιου
συστήματος αξιών, ζουν και λειτουργούν με τα πρότυπα αυτού του συστήματος,
έχουν δημιουργήσει σαν αξίες και ανάγκες αυτά που προτείνει αυτό το σύστημα
αξιών. Ο Έλληνας καταναλωτής των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των ριάλιτυ
της τηλεόρασης, ο συλλέκτης διαφόρων γκάτζετ τελευταίας τεχνολογίας, ο
λάτρης της ρόδας, της μάσας, της μοδάτης ένδυσης, ο διψασμένος για χρήμα και
καλοπέραση, ο αντιγραφέας τηλεπερσόνων, και πρωταγωνιστών διαφημιστικών
σποτ, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον εθισμένο ευρωπαίο ή αμερικανό
καταναλωτή, παρά μόνο σε ότι αφορά τον τρόπο που εφαρμόζει και υπακούει στα
ερεθίσματα αυτά.

Ο μέσος Έλληνας δεν είναι με ένα βιβλίο στο χέρι να μελετάει αρχαίους
φιλοσόφους, ούτε φοράει τη φουστανέλα του Κολοκοτρώνη, ούτε πολεμάει στα
βουνά της Πίνδου με κρυοπαγήματα στα πόδια, η στα βουνά του Μαχαιρά όπως ο
Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο μέσος Έλληνας στο χέρι του κρατάει ένα τάμπλετ, φοράει
κάποια ξένη επώνυμη φίρμα, και πολεμάει για μια πρόσληψη σε κάποιο
πολυεθνικό κολοσσό ή για ένα διορισμό για να εξασφαλίσει χρήμα για να μπορεί
να αγοράσει κι άλλα από αυτά τα "αγαθά" που είναι και η κεντρική ιδέα της
ζωής του και της κοσμοαντίληψής του. Το αν χορεύει ζεϊμπέκικο και
τσιφτετέλια ενώ οι συγγενείς του Ευρωπαίοι χορεύουν ταραντέλες, βαλς και
καντρίλιες δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Το αν παρακολουθεί μετά μανίας ένα
χαζοκούτι που έχει κι ελληνικούς υπότιτλους ακριβές καρμπόν με τα υπόλοιπα
χαζοκούτια των εκτός συνόρων κατοίκων είναι η ουσία.

Γιατί όταν δεν έχεις να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό που να αλλάξει τα
δεδομένα αλλά κυκλοφορείς μέσα στα ίδια σκατά, με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη,
το να λες "εμείς είμαστε Έλληνες ρε" καταντάει γραφικό. Όταν οι άνθρωποι που
έχεις επιλέξει να σε κυβερνούν είναι κλώνοι όλων των υπόλοιπων κυβερνώντων
στα άλλα κράτη, όταν οι κατευθύνσεις που μεγαλώνεις τα παιδιά σου είναι
κλωνοποιημένες κατευθύνσεις των υπόλοιπων γονιών εκτός συνόρων, όταν οι
αξίες που έχεις στη ζωή σου και η αντίληψή σου για τον κόσμο και για τον
άνθρωπο είναι καρμπόν με τις αντιλήψεις ενός παγκόσμιου συστήματος, με τι
τρόπο δηλαδή αποδεικνύεις την ιδιαίτερη ταυτότητα που υποτίθεται πως έχεις;

Οι Έλληνες λοιπόν δεν αντιδρούν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να βρουν κάτι
για το οποίο να πολεμήσουν, τόσο ισχυρό, τόσο σπουδαίο, ώστε να θυσιάσουν
την προσωπική τους ασφάλεια ο καθένας, τη φωλίτσα του για ένα μεγάλο
ιδανικό. Ένα κοινό όνειρο που θέλουν να γίνει πραγματικότητα. Και που θα
μπορέσουν να το μεταδώσουν και πέρα από τα σύνορα. Ένα μήνυμα για όλη την
ανθρωπότητα. Μια διαφορετική πρόταση απεγκλωβισμού των ανθρώπων από τη
παγκόσμια φυλακή τους. Αυτό το μήνυμα έδωσαν οι πρόγονοι μας στην
ανθρωπότητα και για αυτό σε κάθε γωνιά της γης, ανεξάρτητα από χρώμα, ράτσα,
τόπο, χρόνο, υπάρχουν ακόμα τα ίχνη τους. Ένα μήνυμα που δεν έχει καμιά
σχέση με ό,τι εμείς σήμερα δίνουμε στα παιδιά μας.

Για αυτό και φοβόμαστε όλο και περισσότερο τα σύνορα. Τους κακούς που θα μας
κατασπαράξουν. Εχθρούς από κάθε κατεύθυνση. Γιατί δεν έχουμε κάτι τόσο
δυνατό ώστε να είναι από μόνο του όπλο που κανείς δεν μπορεί να νικήσει. Δεν
έχουμε κοινή αντίληψη μιας εθνικής ταυτότητας που είναι φτιαγμένη όχι από
λόγια αλλά από έργα που οι άλλοι θα επιθυμήσουν να αντιγράψουν κι όχι να
καταστρέψουν. Δεν έχουμε να παρουσιάσουμε ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά και
να απειλήσουμε όποιον διαταράξει την ελληνικότητά μας, γιατί πολύ απλά δεν
έχουμε ελληνικότητα. Είμαστε πρόχειρα αντίγραφα των υπόλοιπων που θεωρούμε
ξένους. Είμαστε όλοι προδότες των αξιών και των ιδανικών των προγόνων μας.
Για αυτό και εκλέγουμε ανάλογους με την αντίληψή μας ανθρώπους να μας
εξουσιάζουν, για αυτό φοβόμαστε τόσο ώστε να καταντήσουμε ζητιάνοι και
απελπισμένοι. Για αυτό προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα σε περίπτωση
καταστροφής, άλλοι το σκάνε για να φτιάξουν τη ζωούλα τους αλλού, κι άλλοι
ονειρεύονται αιματηρές εκκαθαρίσεις και νέα στρατόπεδα γιατί φοβούνται.
Φοβούνται να διεκδικήσουν την αληθινή ελευθερία.

Αυτοί που δεν αντιδρούν λοιπόν δεν είναι οι Έλληνες αλλά οι κλώνοι του
δυτικού μοντέλου ζωής, οι εγκλωβισμένοι στα ίδια αδιέξοδα, στους ίδιους
εφιάλτες με τους κατακτητές τους. Και για αυτό και όλος ο πόλεμος που
γίνεται αυτή τη στιγμή γύρω μας ποντάρει ακριβώς σ' αυτό. Να μην αποκτήσουμε
με κανένα τρόπο συνείδηση του τρόπου που θα μπορούσαμε να γκρεμίσουμε αυτό
το μοντέλο ζωής σε 24 ώρες. Γιατί οι γνωρίζοντες ξέρουν πως μέσα μας υπάρχει
ένα ανυπότακτο πνεύμα, μια ιερή τρέλα που λειτουργεί σε διαφορετικό επίπεδο,
γνωρίζουν πως αν μας έπιανε το πείσμα μας και κατορθώναμε όπως έχουμε κάνει
χιλιάδες φορές στην πανάρχαια ιστορία μας να βάλουμε πάνω από τους ατομικούς
μας φόβους, τα συλλογικά μας όπλα, θα φέρναμε ανάποδα το ντουνιά όπως έλεγε
κι ο ποιητής.

Γνωρίζουν πως έχουμε συγκεκριμένους δεσμούς που αν τους ενεργοποιήσουμε και
τους ενισχύσουμε θα κατορθώσουμε να ξεθάψουμε από μέσα μας μεγαλείο, που
τώρα έχει κρυφτεί κάτω από τόνους σκουπιδιών, ασύμβατων με τη πραγματική μας
φύση, για αυτό και φροντίζουν αργά και σταθερά να εξαφανίσουν όλους αυτούς
τους δεσμούς. Και το κάνουν πολύ εύκολα γιατί η πλειοψηφία των κατοίκων
αυτού του τόπου έχει ξεχάσει ποιοι είναι αυτοί οι δεσμοί και τι δύναμη
έχουν. Είναι τυχαίο που οι Έλληνες διασκορπισμένοι σε όλη την ανθρωπότητα
εκτός συνόρων, μπορούν και κάνουν θαύματα; Είναι τυχαίο που έχουν τέτοιους
μηχανισμούς μέσα τους ώστε να είναι όποτε και όπου θελήσουν παγκόσμιοι
πολίτες, χωρίς σύνορα, χωρίς κανένα εμπόδιο να προσαρμόζονται άμεσα ακόμα
και στους πιο αφιλόξενους τόπους, και να διαπρέπουν ο καθένας στο δικό του
χώρο;

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλά εμείς το έχουμε ξεχάσει κι έχουμε δεχτεί
αδιαμαρτύρητα τη μετατροπή μας σε ανδρείκελα μιας παγκόσμιας παράνοιας.
Κανένας κομματικός μηχανισμός δεν ήταν πατριωτικός στην Ελλάδα ποτέ, καμιά
κυβέρνηση δεν λειτούργησε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού. Οι
ηγέτες μας και τα κόμματα μας ούτε μεγαλείο είχαν ούτε στελέχη που να
ασπάζονται το ελληνικό μοντέλο αντίληψης. Όλα ξενόφερτα ήταν και είναι.
Προσαρμοσμένα στα διεθνή πρότυπα με σκοπό να προσαρμόσουν και όλους τους
κατοίκους σ' αυτά. Κατοίκους που τρέχουν στα σούπερ μάρκετ ν' αγοράσουν
λεμόνια από την Αργεντινή, φιστίκια Αιγίνης από τη Τουρκία και λάδι από τη
Γερμανία!

Κατοίκους που διαβάζουν ένα σωρό αηδίες και τους δικούς τους συγγραφείς,
ποιητές, φιλοσόφους, ζωγράφους, καλλιτέχνες τους θεωρούν κουραστικούς ή
ντεμοντέ. Κατοίκους που κάνουν οικονομίες για να πάνε σ' ένα μοδάτο θέρετρο
και δεν έχουν μπει στο κόπο ν' ανέβουν ούτε μέχρι το Παρθενώνα η το Θέατρο
Κουρίου για να τα δουν από κοντά. Κατοίκους που ο ζωτικός τους χώρος
καταλαμβάνεται από ό,τι αηδία τους πουλήσει κάθε απατεώνας. Έλληνες, Ιταλοί,
Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιρλανδοί που πρέπει ντε και καλά να συμμορφωθούν
στην εντέλεια στη νέο αποικιοκρατική μανία των αγγλοσαξώνων, της ενωμένης
και τρανής Γερμανίας, της Αμερικής των οίκων αξιολόγησης, και τη παγκόσμια
τραπεζική κυριαρχία των ψυχασθενών ....

Τυχαίο; Δε νομίζω. Μη τυχόν και θυμηθούν τα μυστικά της συγγένειας... Μη
πάρουμε χαμπάρι πως έχουμε βαπτιστεί με δικό μας όνομα, μήπως αναγνωρίσουμε
εμπόρους της δυστυχίας μας. Βήμα βήμα και με πολύ μεθοδευμένες κινήσεις ο
νότος της Ευρώπης αλώθηκε. Με βοήθεια από κάθε πιθανή πηγή της δύσης και της
ανατολής. Κι οι λαοί μας πρέπει να νοιώσουν ένοχοι, τιποτένιοι, ανάξιοι να
διεκδικήσουν πίσω την ιστορία τους. Όπως οι λαοί της άλλης ανατολής, εκείνοι
που πατάνε στα χώματα που άλλαξαν με τη σειρά τους την ιστορία της
ανθρωπότητας σε πανάρχαιους χρόνους, και πάνω στα βομβαρδισμένα ερείπια των
εκατομμυρίων χρόνων ιστορίας χτίζουν τους ουρανοξύστες του μίσους και του
σκοταδισμού για να κρατήσουν τους ανθρώπους μαριονέτες. Όλοι αυτοί οι λαοί
αναφέρονται στα σημειωματάρια της κούφιας τάξης πραγμάτων σαν τιποτένιοι,
ανάξιοι που έχουν ανάγκη από συμμόρφωση και βούρδουλα... τι μεγαλύτερο
θράσος να περιγράψει κανείς.. Όλα μελετημένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Με
ποιο τρόπο έγινε αυτή η άλωση; Με ποιους μηχανισμούς συμβαίνει τώρα και θα
γίνει ακόμα πιο θλιβερή; Όποιος έχει την ικανότητα ακόμα ας κοιτάξει.

Με χαρά όμως πίσω από όλο αυτό το σκοτεινό τοπίο βλέπω, πως τα πράγματα δεν
είναι τόσο βολικά για όσους τα έχουν σχεδιάσει. Ξεπετάγονται σιγά σιγά
διάφοροι ναυαγοί και φτιάχνουν σχεδίες για την επιστροφή στη πατρίδα.
Βλέπουμε ανάμεσα στους υπερβολικά κοιμισμένους πολίτες να ξεπετάγονται νέοι
άνθρωποι που είναι υπερβολικά αφυπνισμένοι. Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Το
ότι συμβαίνει έχει σημασία.
από:
  <http://omirosalexandrou.blogspot.com/>

1 ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν;

Αγαπητέ  Όμηρε,
Διάβασα το κείμενό σου "γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν" και απαντώ με λίγα
λόγια στα σχόλια που κάνεις. Το μικρό αυτό κομμάτι που έμεινε από την  τέως
μεγάλη Ελλάδα, σε έκταση σε κατοίκους και σε μεγαλείο κατοικείται σήμερα από
ανθρώπους που είναι αποκομένοι από την πατρώα ρίζα τους. Η σχέση μας με την
πατρώα μας ρίζα είναι ανύπαρκτη. Εάν διαβάσεις τον Ιώσηπο θα δεις με μεγάλη
σου έκπληξη να λέει  στο βιβλίο Ιωσήπου βίος 192 "...αλλά γεγυμνωμένως περι
τούτων και οικίαις και θανάτοις μάλιστα πάντων απαντώσι μη αρνούμενοι τα
πάτρια..." Αυτοί δηλαδή οι Εβραίοι όπως βλέπεις και μπροστά στην απειλή του
χειρότερου θανάτου δεν απαρνήθηκαν ποτέ τα πάτρια. Εμείς οι "μεγάλοι"
Μακεδώνες και Ελληναράδες απαρνηθήκαμε τα πάντα. Κατηγορήσαμε και ατιμάσαμε
τα ιερά των πατέρων μας και χαρακτηρίσαμε τους δικούς μας μεγάλους
προπάτορες ως  "τσαρλατάνους" αφού για όλους μας υπήρξαν άνθρωποι με ψεύτικα
και ανύπαρκτα ιερά. Έτσι τους στολίσαμε με τα υπέροχα κοσμητικά επίθετα ως
ειδωλολάτρες, άθεους και μυαρούς. Δεχόμαστε δε να δοξολογούνται και να
υμνούνται οι προπάτορες των Εβραίων ως δικοί μας προπάτορες. Κάνω μνεία στο
"των ενδόξων προπατόρων  ΗΜΩΝ Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ και των θεοπατόρων ΗΜΩΝ
Ιωακείμ και Άννης". Δεχόμαστε την βάφτιση που μας αποκόπτει από την πατρώα
μας ρίζα και μας μετατρέπει σε νόθα παιδιά του Αβράαμ. Κάνω μνεία στο
κεφάλαιο 3 κατά Γαλάτες Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, εδάφιο 29 ο οποίος
λέει:
           "Εάν βαπτισθείς είσαι τέκνο του Χριστού και αφού είσαι τέκνο του Χριστού, τότε είσαι ΣΠΕΡΜΑ του Αβραάμ".
 Και στο κεφάλαιο 4 εδάφιο 31 λέει Ο Παύλος:
            "Δεν είμαστε αδελφοί μου παιδιά της δούλης της Αγαρ αλλά γνήσια τέκνα της ελεύθερης γυναίκας της Σάρρας". (Πού είναι ο Έλληνας και η Ορσηίδα);
Δεν τιμήσαμε ποτέ  κάποιον από τους προγόνους μας. Οι περισσότεροι δεν
γνωρίζουν πότε πέθανε και πότε γεννήθηκε ο Αλέξανδρος και ασφαλώς τους
φαίνεται ανέκδοτο η θεοποίηση του Αλεξάνδρου από το Αιγυπτιακό Ιερατείο 661
χρόνια πρίν θεοποιηθεί ο Ιησούς  το 326 στη Σύνοδο της Νίκαιας στην Μ.Ασία
υπό την προεδρία του Μ. Κωνσταντίνου.
Δεν τιμήσαμε ποτέ το κοσμοϊστορικό γεγονός της Μάχης του Μαραθώνα ενώ
τιμήθηκε στην Γερμανία, στην Αυστραλία και στο Σικάγο. Στην Δράμα δε που
τολμήσαμε να  κάνουμε μια έκδήλωση προς τιμή της Μάχης του Μαραθώνα για τα
2500 χρόνια βρεθήκαμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η δίκη  έλαβε χώρα στο
Πρωτοδικείο Δράμας στις 18 με 21 Φεβρουαρίου 2013. Στο Ωραιόκαστρο δε της
Θεσσαλονίκης που τολμήσαμε να κάνουμε το ίδιο ο Δήμαρχος Ωραιοκάστρου κύριος
Νικόλαος Μπάτος, έστειλε επιστολή στην Ομάδα "Ε" Έψιλον μέσω της οποίας
απαγόρευσε την εκδήλωση τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι "η εκδήλωση αυτή βρίσκει
το Δήμο Ωραιοκάστρου ριζικά αντίθετο". Μετά μιά εβδομάδα στην Δράμα γύριζαν
στους δρόμους την Κάρρα της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού Κράτους και στο
Ωραιόκαστρο την Πορταίτησα επίσης με τιμές αρχηγού Κράτους.
Και συνεχίζω. Πότε τιμήθηκε η Μάχη των Θερμοπυλών ή η Μάχη της Σαλαμίνος ή
των Πλαταιών ή της Πύδνας; Και πότε δακρύσαμε εμείς για τα πολλά εκατομμύρια
Ελλήνων που θανατώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο στην Σκυθόπολη, για τις
χιλιάδες στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης και για τις 35  χιλιάδες στον
Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως από τους μεγάλους μας "Αγίους" Θεοδόσιο και
Δημήτριο;
Πότε σοκαριστήκαμε ακούγοντας να είναι στην γενέτειρα της θεάς Αθηνάς και
τότε πολιούχου της Αθήνας προστάτης και πολιούχος ο  Διονύσιος Αρειοπαγίτης;
Ή πότε ξαφνιάστηκε κανείς όταν στην Θεσσαλονίκη, την γενέτειρα του
Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη και της Θεσσαλονίκης, είναι προστάτης και
πολιούχος ο διώκτης και σφαγέας των Ελλήνων "μεγαλομάρτ." Δημήτριος η στην
Κρήτη την γενέτειρα του Δία και του Μίνωα να είναι προστάτες ο Αγιος
Νικόλαος και ο Άγιος Μηνάς;
Αυτά είναι τα χάλια των σημερινών κατοίκων αυτής της γωνιάς που βάφτηκε με
πολύ αίμα των προγόνων μας αλλά ποτέ δεν δακρύσαμε και δεν ανάψαμε ένα
κεράκι. Τιμάμε όμως αυτούς που μας άλλαξαν τα φώτα, αντικατέστησαν την
πατρώα μας ρίζα με  την δική τους και μας γαλούχησαν έτσι ώστε να μην
μπορούμε πλέον να ξεκαθαρίσουμε τον αχταρμά που μας έβαλαν στο τραπέζι. Έτσι
χάσαμε τα πρότυπα, τις αξίες και την ζεστή αγκαλιά των δικών μας προπατόρων.
Όμως ο Αβραάμ μας χρησιμοποιεί αλλά δεν μας αγάπησε ποτέ γιατί ξέρει ότι
είμαστε θετά τέκνα και όχι γνήσια όπως τα αγαπητά του παιδιά οι Εβραίοι.
Μας ενθουσιάζει βέβαια το υπέροχο μήνυμα του Ιησού "αγάπα τον πλησίον σου"
και "αγάπα τον εχθρό σου". Χιλιάδες χρόνια πριν από τον Χριστό λέει ο
Προμηθέας:

"εγώ δ΄ετόλμησ, εξελυσάμην βροτούς                 Εγώ μονάχα τόλμησα κι
έσωσ ανθρώπους,
τό μή διαρραισθέντεας εις Άιδου μολείν,             να μην βρεθούν ομαδικά
στον Άδη τέφρα.
τω τοι τοιαϊσδε πημοναίσι κάμπτομαι,                  Γι αυτό στο βράχο
τούτο βασανίζομαι δω
πάσχειν μεν αλγειναίσιν, οικτραίσιν δ΄ιδείν,         πέρα αβάσταγα κι άθλια
κακά να ζώ,
θνητούς δ΄εν οίκτω προθέμενος, τούτου τυχείν   Κι ενώ αγάπη συμπόνια τόση
στους ανθρώ-
ούκ ηξιώθην αυτός, αλλά νηλεώς                         πους είχα δεν
αξιώθηκα κι εγώ όμοια νάχω
ώδ ερρύθμισμαι, Ζηνί δυσκλεής θέα.                  κι έτσι σκληρά μ έχουν
καρφώσει,
ντρόπιασμα αιώνιο κι άτιμο του Δία.

Μιλάει λοιπόν ο Προμηθέας για την υπερβολική αγάπη του προς τους ανθρώπους
εξ αιτίας της οποίας βρέθηκε  σ αυτήν την άσχημη θέση αλλά δεν ζητά εύνοια
και δεν μετανοεί.
Από την άλλη με το μήνυμα της αγάπης του Χριστιανισμού αφανίστηκαν λαοί εκ
θεμελίων. Θανατώθηκαν χιλιάδες αθώοι άνθρωποι και ζώα. Με σύμβολο τον σταυρό
σημαδεύει ο κάθε χριστιανός τον εχθρό του ενώ "αγάπα τον εχθρό σου".
Ο "μέγας" Κωνσταντίνος και "Αγιος" βλέπει το σύμβολο του στρατού και
κατασφάζει τους συμπατριώτες του τους οποίους αποκαλούσε εχθρούς και στη
συνέχεια συγχαίρουν την Παναγία ως "στρατηγό" για την συμπαράστασή της στην
μεγάλη σφαγή. Κάνω μνεία στο "υπέρ μαχω στρατηγώ τα νικητήρια....".
Όλα αυτά τα παράδοξα μηνύουν ότι από τον λαό αυτό εξαφανίστηκε πλέον
ολοκληρωτικά η κρίση και ακολουθεί την χαραγμένη γραμμή όπως το πρόβατο τον
τσομπάνη του.
Στο εξωτερικό μεγαλουργούν επειδή  ξεφεύγουν από το καλούπι που τους έχει
εγκλωβίσει εδώ το κάθε κατεστημένο.
Σου υπενθυμίζω και την φράση του Αλεξάνδρου όταν πέρασε τον Ελλήσποντο.Αφού
κάρφωσε το δόρυ του στο έδαφος, ύψωσε το χέρι και το βλέμμα του προς τον
Ουρανό και φώναξε:
                  "Ποτέ δεν θα συγχωρήσω αυτούς που ατίμασαν τα ιερά τωνπρογόνων μου
                  ούτε ακόμα και εάν μετανοήσουν".
Ποιοί είναι αυτοί που ατίμασαν τα ιερά των προγόνων του; Τότε οι Πέρσες και
στη συνέχεια εμείς. Σκέψου τι θα μας κάνει εάν κάποτε επιστρέψει. Και ένας
Αλέξανδρος θα έρθει κάποτε για να ξαναβάλει τα πράγματα στη θέση τους.
φιλικότατα
Αριστοτέλης Κακογεωργίου από την Ομάδα "Ε" Έψιλον

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ;*"

ΟΛΟΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ

ΣΤΕΙΛΕ ΠΑΝΤΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ   !  !  !  !  !  !  !  !  !

 

"Αν κάθε Έλληνας καταφέρει μέσα στο 2014 να αγοράσει ελληνικά προϊόντα αξίας

1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε πέρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβληματική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ολόκληρο το περιβόητο ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα
αναζωογονούσε τη χώρα, είναι 18 δισεκατομμύρια για τέσσερα χρόνια.

 Στροφή στο ελληνικό τρόφιμο, στο ελληνικό ποτό, στροφή στον Έλληνα παραγωγό. Και σιγά-σιγά, στροφή στο ελληνικό ρούχο και το ελληνικό παπούτσι.

 ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΕΧΟΥΝ BARCODE ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ 520 !!! Κοινοποιήστε το!!!"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΛΟΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ"

Άρθρα του Νίκου Λυγερού για την καινοτομία

Η απαραίτητη καινοτομία για την Ελλάδα

Από την ύπαρξή μας ως Ελληνισμός, δεν ήμασταν ποτέ της ποσότητας. Δεν είναι ο φυσικός μας χώρος κι όσοι προσπαθούν να προωθήσουν την ιδέα της ποσότητας απλώς δεν σκέφτονται τις διαστάσεις που έχει μία χώρα σαν την Αμερική, την Κίνα ή την Ρωσία. Γι’ αυτό ο Ελληνισμός ήταν πάντα στον τομέα της ποιότητας, όπου η νοημοσύνη είναι απαραίτητη για να λύσει τεχνικά προβλήματα μ’ έναν πρωτοποριακό τρόπο. Βέβαια μερικοί θα πουν ότι μόλις γίνεται αυτό μετά οι άλλοι αντιγράφουν και έχουν τα μεγαλύτερα έσοδα. Πρώτον ξεχνούν ότι είναι η αλήθεια, και κατά συνέπεια το ξέρουμε, δεύτερο η μίμηση είναι η έκφραση του θαυμασμού. Επιπλέον ο Ελληνισμός ήταν πάντα της προσφοράς για την Ανθρωπότητα, άρα τόσο το καλύτερο αν άλλοι τον αντιγράφουν. Η ουσία είναι το θέμα της καινοτομίας στον τομέα της ποιότητας γιατί έτσι και μόνο έτσι δημιουργείται η διαφορά που κάνει τη διαφορά. Για τον Ελληνισμό, η καινοτομία είναι φυσιολογική και όχι σπάνια. Γιατί το σπάνιο δεν είναι σπάνιο για το σπάνιο. Μόνο που όταν μιλούμε για καινοτομία δεν αναφερόμαστε στις ευρεσιτεχνίες και τις λεγόμενες πατέντες. Η καινοτομία δεν είναι επίδειξη και μόνο. Είναι ικανή να προκαλέσει μία αλλαγή φάσης και τα πράγματα και η θεώρησή τους να είναι εντελώς διαφορετικά μετά την ύπαρξή τους. Στην καινοτομία το μόνο που είναι απαραίτητο είναι η νοημοσύνη. Όλα τα άλλα είναι τεχνικά εξαρτήματα. Έτσι όταν βλέπουμε νέους που λένε ότι δεν υπάρχει μέλλον στην πατρίδα μας, είναι απλώς επειδή δεν σκέφτονται, αλλά εξετάζουν τον κόσμο αποκλειστικά μ’ έναν τρόπο κοινωνικό. Ενώ ο μόνος τρόπος για να μην υπάρξει μέλλον, είναι να μην υπάρχει νοημοσύνη. Ακόμα κι αν μελετήσουμε τις επιστημονικές ανακαλύψεις, θα δούμε ότι σχεδόν όλες οφείλονται αποκλειστικά στο θέμα της νοημοσύνης που έχει συνδυάσει τη δυναμική της με τη μνήμη της σκέψης. Ο Ελληνισμός δίχως να το έχουν καταλάβει πολλοί από τους δικούς μας είναι, θέλουμε δεν θέλουμε, μία ζώνη καινοτομίας. Μόνο που αυτή δεν είναι του χώρου αλλά του χρόνου. Έτσι αν το συνειδητοποιήσουμε όλοι τότε η ευρηματικότητα και η πολυμηχανία θα μας φανούν φυσιολογικές στο πλαίσιο αυτό της καινοτομίας. Διότι όταν ένας τόσο μικρός λαός είναι ικανός να προσφέρει διαχρονικά τόσα πολλά στην Ανθρωπότητα δεν μπορεί να μην είναι καινοτόμος.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14134&l=gr

Νοημοσύνη και Καινοτομία

Πολλοί μπερδεύουν ασύστολα την έννοια της νοημοσύνης με αυτή της διαίσθησης. Και βέβαια είναι οι ίδιοι που ταυτίζουν την πατέντα με την καινοτομία. Μάλιστα σε πιο τεχνικό επίπεδο υπάρχει και η ανάμειξη της ανακάλυψης με την απλή δημοσίευση. Με αυτήν την ισοπέδωση των εννοιών καταλήγουμε είτε στην υπερβολή είτε στην απαξίωση. Διότι όλοι έχουν την εντύπωση ότι κάνουν το ίδιο ενώ αγγίζουν μόνο μία από αυτές τις έννοιες. Σε επιστημονικό επίπεδο είμαστε πάντα υποχρεωμένοι να δικαιολογήσουμε τη διαφορά για να γίνει κατανοητό το επίτευγμα. Διότι μια καινοτομία σαν αυτές του Tesla δεν είναι μόνο μία πατέντα. Διότι μία νοημοσύνη σαν αυτή του Einstein δεν είναι απλώς διαίσθηση. Και μία ανακάλυψη σαν αυτή του Galois δεν είναι μόνο και μόνο μία δημοσίευση. Επίσης σε αυτό το πλαίσιο εμπλέκεται και το θέμα της εφευρετικότητας που δεν είναι απλή δημιουργικότητα. Γι’ αυτό το λόγο εξετάζουμε συγκεκριμένα τον συνδυασμό της νοημοσύνης με την καινοτομία. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό μεθοδολογικά να εντοπίσουμε την αξία της απαγωγής σε σχέση με την επαγωγή και την συνεπαγωγή. Το πρωτοποριακό σκέλος της απαγωγής που της δίνει και τον ριζοσπαστικό της χαρακτήρα, είναι η επικινδυνότητα του συμπεράσματος αφού βασίζεται αναπόφευκτα σε πολύ λιγότερα στοιχεία. Κατά συνέπεια χρειάζεται μια διαχείριση κρίσης με την θετική και αποτελεσματική της έννοια. Σε αυτό το πεδίο η νοημοσύνη είναι απαραίτητη για την επίλυση αλλά και για την προσέγγιση. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα του ίδιου τύπου όπως το βλέπουμε στο παράδειγμα του Hardy και του Ramanujan. Αλλά χρειάζεται γνώσεις για να περάσει το στάδιο της καινοτομίας, η οποία θα έχει εφαρμογές. Διότι και αυτές είναι σημαντικές αφού αλλιώς μπορεί να εκφυλιστεί η διαδικασία και να καταλήξουμε απλώς σε μια πατέντα. Όσοι πιστεύουν ότι αυτό το κριτήριο δεν είναι απαραίτητο, μπορούν να εξετάσουν την ιστορία και την καταγραφή αυτών των ιδεών που άλλαξαν τη θεώρηση του κόσμου. Έτσι η νοημοσύνη και η καινοτομία, μπορούν να παρουσιαστούν ως ένα συνδυασμό που παράγει έργο κι όχι μόνο σκέψη. Δεν είναι φιλοσοφία αλλά πράξη.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14241&l=gr

Η καινοτομία του Αρχιμήδη

Όποιος θεωρεί ότι ο Αρχιμήδης ήταν απλώς ένας μαθηματικός, δεν γνωρίζει μαθηματικά και δεν ξέρει για παραγωγή έργου. Το πνεύμα του Αρχιμήδη που ανακαλύπτουμε όταν μελετάμε τα Άπαντά του, δεν έχει καμιά σχέση με μία απλή και διαδικαστική μαθηματική σκέψη. Δεν αναζητά μόνο την επίλυση ενός προβλήματος. Είναι ικανός να σκεφτεί για πρώτη φορά το πρόβλημα και να δημιουργήσει τη λύση πριν γίνει η επινόηση του από τους μαθηματικούς και όχι μόνο της εποχής του. Ακόμα και μερικές από τις τεχνικές του ενώ είναι σωστές και κατανοητές εκ των υστέρων, παραμένουν με στοιχεία για τα οποία δεν ξέρουμε με σιγουριά πώς τα ανακάλυψε. Ένα απλό παράδειγμα είναι το εξής. Στην διαδικασία της προσέγγισης του αριθμού π, χρησιμοποιεί δύο ανισότητες για την ρίζα του 3, τις οποίες δεν εξηγεί. Κι αν έχουμε βρει υπολογισμούς που θα μπορούσε να είχε εκτελέσει εκείνη την εποχή, δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι είναι οι ίδιοι. Επίσης για το θέμα του τετραγωνισμού του κύκλου ο Αρχιμήδης δεν έκανε ποτέ το λάθος να θεωρήσει ότι τον έλυσε. Στην πραγματικότητα μάλιστα κατάφερε να αποδείξει μία αντιστοιχία πολυπλοκότητας, πράξη που είναι κυρίαρχη στην τωρινή θεωρία της πολυπλοκότητας. Όμως η καινοτομία του Αρχιμήδη είναι ακόμη πιο εμφανή στον τομέα της ογκομετρίας στη γεωμετρία. Η προσέγγιση του είναι τόσο ριζοσπαστική που μοιάζει με τον απειροστικό λογισμό ενώ αυτός θα εμφανιστεί μόνο πολλούς αιώνες μετά. Έτσι το παράδειγμα του υπολογισμού της σφαίρας σε σχέση με τον κύλινδρο όσον αφορά στον όγκο είναι χαρακτηριστικό. Διότι είναι ικανός να δει διαφορετικά τις τρεις διαστάσεις σε σχέση με την κλασική προσέγγιση των μαθηματικών της εποχής του. Μάλιστα η σκέψη του έχει περισσότερο το στίγμα του πολυμαθή παρά του μαθηματικού και γι’ αυτό το λόγο κατάφερε ν’ ανακαλύψει τόσο ουσιαστικές έννοιες και άφησε πίσω τους άλλους για αιώνες. Η καινοτομία του Αρχιμήδη είναι πρώτα από όλα το αποτέλεσμα της ιδιοφυΐας του που δεν είχε βέβαια μαθηματικά όρια αλλά ήταν ικανή να κατανοήσει τον κόσμο και να επινοήσει μια νοόσφαιρα τόσο αποτελεσματική που άφησε το στίγμα της στην Ανθρωπότητα. Και μάλλον είναι αυτός ο λόγος που ο Leonardo da Vinci τον θεωρούσε ως μοντέλο του.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14242&l=gr

Γεωμετρική καινοτομία

Στον τομέα της κατάλυσης ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, προέρχεται από τη φθορά των στοιχείων που ενσωματώνουμε στους μεγάλους βιομηχανικούς αντιδραστήρες. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο μεγάλες τάσεις. Η μία χρησιμοποιεί ένα μονολιθικό στοιχείο που είναι εξολοκλήρου καταλύτης. Ενώ η άλλη βάζει στοιχεία ουδέτερα που έχουν μόνο μια επικάλυψη που δρα καταλυτικά. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε εκμεταλλευτεί διάφορες γεωμετρίες από τις πιο κλασικές που είναι οι σφαίρες και οι κύλινδροι έως τις πιο μη συμβατικές που χρησιμοποιούν μεταλλικούς ή κεραμικούς αφρούς. Υπάρχουν πολλά αποτελέσματα με διάφορες αποτελεσματικότητες. Και σε αυτό το πλαίσιο ερευνούμε νέες δομές που βασίζονται σε άλλες ιδέες. Μια γενική ιδέα είναι η διάτρηση των στοιχείων έτσι ώστε να αξιοποιηθεί μια μεγαλύτερη επιφάνεια για να υπάρξει μεγαλύτερη απόδοση. Απλώς τα πράγματα δεν είναι απλά αφού οι διαφορετικές διαδικασίες δεν έχουν τα ίδια αποτελέσματα. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει μια παγκόσμια συνταγή για την παραγωγή αυτών των πολύτιμων στοιχείων. Αυτή η δυσκολία είναι δομική διότι ο χώρος των παραμέτρων που θέλουμε να βελτιστοποιήσουμε είναι πολλών διαστάσεων και η θεωρία έχει ελλείψεις σε τέτοιου τύπου εφαρμογών στο επίπεδο της χημείας. Από τη βιομηχανική πλευρά, έχουμε μία άλλη δυσκολία. Τα πειράματα είναι ακριβά και κανένας δεν θέλει ν΄ αλλάξει τόσο συχνά στους ογκωδέστατους αντιδραστήρες. Κατά συνέπεια, η μοντελοποίηση σε μικρότερο μέγεθος είναι απαραίτητη. Ο τομέας εκμεταλλεύεται εύκολα εμπειρικές λύσεις όταν προσφέρουν ένα σχετικά καλό αποτέλεσμα και δεν αλλάζει εύκολα μεθοδολογία. Όταν προσπερνούμε αυτά τα τεχνικά εμπόδια μπορούμε να εξετάσουμε εντελώς διαφορετικά τα προβλήματα, στα οποία αναφερθήκαμε. Έτσι εισάγουμε τη μορφοκλασματική ανάλυση για τον σχεδιασμό άλλων δομών πιο πολύπλοκων αλλά και πιο ανθεκτικών για τα καταλυτικά στοιχεία. Με αυτόν τον τρόπο καταθέσαμε μια πατέντα που έχει ως στόχο να αποδείξει την καινοτομία της προσέγγισης σε ερευνητικό επίπεδο. Αλλά μόνο τώρα περάσαμε στο στάδιο της γεωμετρικής καινοτομίας σε μοντέλα για βιομηχανικές εφαρμογές.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14243&l=gr

Η καινοτομία των υπερδομών

Οι υπερδομές από τότε που ο Marty επινόησε τις υπερομάδες το 1934, και ο Vougiouklis τη γενίκευσή τους στη δεκαετία του ΄90 έχουν εξελιχθεί κι έχουν αποδείξει ότι αποτελούν ένα δυναμικό κλάδο των μαθηματικών. Επιπλέον με τη στρατηγική δράση του Corsini αλλά και τις πολλαπλές εφαρμογές του Santilli έχουμε πλέον μια πιστοποίηση της αξίας τους σε πολλούς τομείς των επιστημών. Τώρα το θέμα του σχετικά μικρού κύκλου των ειδικών των υπερδομών εξηγεί και την έλλειψη αναγνωσιμότητας από το ευρύτερο κοινό. Αν θεωρήσουμε ότι το τελευταίο κριτήριο είναι στίγμα επιτυχίας, τότε η θεωρία των υπερδομών δεν έχει περάσει σε αυτό το στάδιο. Μπορεί ο καινοτόμος χαρακτήρας της να αποτελεί εμπόδιο, διότι πρέπει να γίνει κατανοητός για να γίνει αποδεκτή. Επί του πρακτέου έχουμε αντιληφθεί ότι η γενίκευση της προσεταιριστικότητας είναι μία δομική και νοητική δυσκολία ακόμα και για μαθηματικούς. Και ο συνδυασμός με το μέγεθος των αντικειμένων που παράγονται ακόμα και στο στάδιο των Hv-ομάδων δημιουργεί άλλο ένα εμπόδιο για την αποδοχή τους. Αντιθέτως θεωρούμε ότι αυτό ακριβώς το πλήθος είναι το μεγαλύτερο ατού της θεωρίας των υπερδομών γιατί επιτρέπει την αξιοποίησή τους για την κατασκευή μαθηματικών μοντέλων που θα είναι το υπόβαθρο για την περιγραφή φαινομένων στη φυσική και στη χημεία αλλά σίγουρα και στη βιολογία. Το θέμα είναι να υπάρχουν ερευνητές ικανοί να αντιληφθούν ότι αυτές οι υπερδομές μπορεί να είναι οι μαθηματικές οντότητες που είναι απαραίτητες για τα μοντέλα τους. Έτσι εμφανίζεται ένα άλλο πρόβλημα που είναι η διασύνδεση μεταξύ καθαρών και εφαρμοσμένων μαθηματικών. Διότι η θεωρία υπερδομών ανήκει εκ φύσεως στα καθαρά μαθηματικά και όχι στα εφαρμοσμένα. Σε τεχνικό επίπεδο αυτό το εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί όπως έγινε παραδείγματος χάριν με τον τανυστικό λογισμό όταν εφαρμόστηκε στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι έγινε ευρύτερα γνωστή. Πρακτικά για να είμαστε συγκεκριμένοι η καινοτομία της θεωρίας υπερομάδων θα φανεί όταν εξηγηθεί πιο αποτελεσματικά σε μαθητές.

Πηγή:http://www.lygeros.org/articles.php?n=14244&l=gr

Αποτελεσματικό παράδειγμα καινοτομίας

Όσοι πιστεύουν ότι η πατρίδα μας είναι πολύ μικρή για να μπορέσει να είναι ένας χώρος όπου μπορεί ν’ αναπτυχθεί η καινοτομία, ας εξετάσουν και ξένα παραδείγματα καινοτομίας. Έτσι η μελέτη όχι μόνο του νορβηγικού μοντέλου αλλά των περιπτώσεων της Ολλανδίας και της Ελβετίας αποδεικνύουν ότι το μέγεθος μιας χώρας δεν αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο για την αξιοποίηση της καινοτομίας. Βέβαια έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε μόνο και μόνο για τα μεγάλα παραδείγματα, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα. Μόνο που η συνήθεια σκοτώνει τη σκέψη και μετά δεν υπάρχει εξέλιξη. Αν επιπλέον προσέξουμε τα παραδείγματα της Ιαπωνίας, της Κορέας και της Ταϊβάν που είναι και αυτά μικρά σε σχέση με τα προηγούμενα μπορούμε να αντιληφθούμε ότι υπάρχει μια πρακτική. Η καινοτομία βασίζεται πρώτα από όλα σε ιδέες, θεωρητικές αρχικά και στη συνέχεια με πρακτικές εφαρμογές. Δεν είναι λοιπόν προαπαιτούμενο το μέγεθος της χώρας. Η Ελλάδα μέσω της Ιστορίας μπορεί να αποδείξει ότι ξέρει τι σημαίνει καινοτομία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σε διάφορους τομείς: στρατηγική, μαθηματικά ακόμα και ιατρική π.χ. με το τεστ Παπ. Επίσης με το Βυζάντιο, βλέπουμε ότι ξέρει να διατηρεί μια ισχύ και σε βάθος χρόνου. Ο Ελληνικός λαός είναι ευρηματικός και πάντα αναζητά την ελευθερία. Έτσι ο τομέας της ναυτιλίας όπου κατέχουμε την πρώτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο με τον εμπορικό μας στόλο δεν είναι τυχαία. Κι εδώ δεν είναι στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα. Όταν λοιπόν συνδυάζουμε αυτά τα παραδείγματα με τα ιστορικά δεδομένα μας, βλέπουμε ότι υπάρχει μια συμβατότητα. Κι επειδή στην πατρίδα μας υπάρχουν προϊόντα σαν το ελαιόλαδο που είναι ουσιαστικά ασυναγώνιστα σε επίπεδο ποιότητας, γιατί να μην επενδύσουμε σε αυτά για να τα αξιοποιήσουμε πιο ορθολογικά αντί να ξεπουλούμε την πρώτη μας ύλη και ν’ αναρωτιόμαστε στη συνέχεια γιατί έχουμε τόσες οικονομικές δυσκολίες. Η πατρίδα μας μπορεί να υποστηρίξει μια ζώνη καινοτομίας και θα το κάνει. Απλώς θα ήταν καλό να το μάθουν κι οι συμπατριώτες μας για να αλλάξει το ηθικό τους.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14245&l=gr

Ελληνική ποιότητα και καινοτομία

Όταν έχεις μια χώρα σαν την πατρίδα μας κι αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις, είναι απλώς θέμα νοημοσύνης ή μάλλον έλλειψης. Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από τον ήλιο και τη θάλασσα που είναι τεράστιες μορφές ενέργειας. Τώρα ξέρουμε ότι έχουμε μεγάλα αποθέματα υδρογονανθράκων και μέσω της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε ορθολογικά και στρατηγικά. Έχουμε επίσης υψηλή ποιότητα ζεόλιθου και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα, ο οποίος ως κλινοπτιλόλιθος έχει πάμπολλες εφαρμογές σε πολλούς τομείς. Έχουμε ένα από τα καλύτερα ελαιόλαδα στον κόσμο και μέσω μιας κάθετης ανάπτυξης μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά που κάνει τη διαφορά. Αυτά τα δεδομένα είναι αντικειμενικά. Αν προσθέσουμε τον πολιτισμό με όλα τα αρχαία και τα ιστορικά στοιχεία, τον τουρισμό με την ποικιλία των τοπίων που έχουμε, πώς να μη θεωρήσουμε ότι ο τόπος είναι μια ευλογημένη γη. Διότι η Ελλάδα είναι γη θάλασσας και αυτό είναι η ανθεκτικότητα και η καινοτομία μας. Εξετάζουμε συνεχώς τα οικονομικά δεδομένα κι έχουμε πήξει με ειδικούς που μας εξηγούν πάντα με καταστροφολογικό τρόπο ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι το λένε γιατί τέτοιου τύπου ειδικών υπάρχουν και σε άλλες χώρες, αλλά ότι τους ακούμε και παραμένουμε στην αδράνεια. Η πατρίδα ξεπέρασε παγκόσμιους πολέμους, κατοχές, δικτατορίες, πείνα, φτώχεια κι είναι ακόμα όρθια και συνεχίζει να αποτελεί για πολλούς λαούς παράδειγμα αντίστασης λόγω Ελληνισμού. Γιατί αυτό είναι το ασύγκριτο πλεονέκτημά μας, ο Ελληνισμός, ο οποίος με το έργο του αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες καινοτομίες της Ανθρωπότητας. Έχουμε λοιπόν στη διάθεσή μας όλο αυτό το πολύτιμο υλικό, έχουμε ανθρώπινο δυναμικό και ερευνητές που διαπρέπουν στο εξωτερικό κι ακόμα αναζητούμε αν υπάρχει φως στο τούνελ. Μα όλη η Ελλάδα είναι φως από τότε που μετατρέψαμε την πέτρα σε μάρμαρο, από τότε που ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά. Ας το συνειδητοποιήσουμε και ας ξεφύγουμε από τη μιζέρια της καθημερινότητας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14246&l=gr

Η καινοτομία του El Greco

Η καινοτομία του El Greco είναι τόσο σημαντική που αποτελεί παράδειγμα αναγνωρισιμότητας σε παγκόσμιο επίπεδο. Στον τομέα της ζωγραφικής η Ολλανδία έχει το ανάλογο με τους Van Gogh και Rembrandt. Και για τους δυο υπάρχουν μπογιές ζωγραφικής με το όνομά τους. Και οι δυο εταιρείες βέβαια είναι ολλανδικές. Τι θέλουμε να δείξουμε με αυτό το παράδειγμα; Οι Ολλανδοί γνωρίζουν την καινοτομία των δύο ζωγράφων τους και την αξιοποίησαν ορθολογικά και στρατηγικά ακόμα και σε αυτό το πρακτικό επίπεδο. Το ερώτημα είναι γιατί δεν υπάρχει κάτι το ανάλογο στην πατρίδα μας. Υπάρχει, όντως, κάποιος από τους δικούς μας που θεωρεί ότι ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος δεν είναι αρκετά αξιόλογος για να αξιοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο; Μιλούμε πολύ για άτομα που ζωγραφίζουν γιατί είναι θέμα μόδας, ενώ οι ζωγράφοι είναι σπάνιοι ειδικά σε επίπεδο παγκόσμιας αναγνώρισης. Κι εμείς που έχουμε τον El Greco δεν ξέρουμε πολύ καλά ακόμα και το έργο του. Γιατί λοιπόν να μην υπάρχει ένα μουσείο αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτόν; Στην Ολλανδία είδαμε πρακτικά και βιωματικά μια έκθεση όπου παρουσιαζόταν όλο το εικαστικό έργο του Rembrandt. Παρόλο που υπάρχει ένα μουσείο Rembrandt στο Άμστερνταμ. Η διαφορά αυτής της έκθεσης με όλες τις άλλες ήταν απλή. Παρόλο που τα εκθέματα ήταν αποκλειστικά αντίγραφα και μόνο, υπήρχε όλο το έργο του ζωγράφου. Και το ερώτημα είναι γιατί να μην υπάρχει το ανάλογο στην πατρίδα μας για τον El Greco. Αφού η τεχνολογία υπάρχει και το ίδιο ισχύει για την τεχνογνωσία. Αυτό που θέλουμε να δείξουμε με αυτά τα παραδείγματα είναι πολύ απλό και διδακτικό. Αντί να θεωρούμε ότι όλα είναι βουνό και να μην κάνουμε τίποτα και να κλαίμε τη μοίρα μας, να αντιληφθούμε ότι το μόνο που είναι σπάνιο είναι να έχεις έναν El Greco και όχι να βρεις ιδέες για να αξιοποιήσεις τη φήμη του και το κλέος του. Στην πατρίδα μας έχουμε μια πρώτη ύλη ασύγκριτη και ανθρώπους πολύ ικανούς, ας τα συνδυάσουμε λοιπόν.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14247&l=gr

Η καινοτομία του Μουσείου Καραθεοδωρή

Η καινοτομία του Μουσείου Καραθεοδωρή οφείλεται στον Σάκη Λιπορδέζη και στην αγανάκτησή του όταν έμαθε για το έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, ενώ κανείς δεν του είχε πει απολύτως τίποτα για αυτό σε όλες του τις σπουδές στο μαθηματικό. Έτσι αποφάσισε να υπάρξει στη Θράκη το Μουσείο Καραθεοδωρή. Στην συνέχεια όταν αντιλήφθηκε ότι η οικογένεια Καραθεοδωρή αποτελεί ένα θησαυρό για την Ελλάδα, διεύρυνε το πλαίσιο του Μουσείου για να εντάξει τον Στέφανο, πατέρα του Κωνσταντίνου και τον Αλέξανδρο, θείο του Κωνσταντίνου. Τώρα το μουσείο βασίζεται πάνω σε αυτό το τρίπτυχο και έχει ήδη τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Θράκη και είναι ένας πόλος έλξης. Αν σκεφτούμε ορθολογικά ότι όλο αυτό το πεδίο δράσης, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε έναν άνθρωπο, μπορούμε να αντιληφθούμε όχι μόνο πόσα του χρωστά η Κομοτηνή και η Θράκη μας, αλλά ολόκληρη η πατρίδα μας αφού δεν υπάρχει τίποτα το ανάλογο. Πρέπει λοιπόν να ενισχύσουμε αυτήν την ατομική προσπάθεια. Πρέπει να φέρουμε κι άλλες επιστολές του Καραθεοδωρή, όπως το κάναμε με την αλληλογραφία του με τον Einstein, τον Kneser και τον Rosenthal. Πρέπει να φέρουμε άλλα βιβλία των τριών διανοούμενων. Πρέπει να καθιερωθεί ένα βραβείο Καραθεοδωρή, υποτροφίες Καραθεοδωρή, για ταλαντούχους ερευνητές και προικισμένα παιδιά. Πρέπει να εντάξουμε το πνεύμα του Καραθεοδωρή στα βιβλία μας γιατί με το ύφος του και το επίπεδό του, είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Πρέπει να γίνει ένα ντοκιμαντέρ που να παρουσιάζει την εμβέλεια του έργου του και των εφαρμογών του στους τομείς της Σχετικότητας και της Θερμοδυναμικής. Αν όλα αυτά φαίνονται πολλά για μας, πρέπει να σκεφτούμε πόσα έκανε ο φίλος μας ο Σάκης ο Λιπορδέζης μόνος του μόνο με τις δυνάμεις του. Αυτό το παράδειγμα να έχουμε στο μυαλό μας και θα καταφέρουμε να προσφέρουμε περισσότερα ακόμα στην καινοτομία του.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14248&l=gr

Η καινοτομία του παρελθόντος

Μπορεί η έκφραση «Η καινοτομία του παρελθόντος» να φαίνεται παράλογη εκ πρώτης άποψης αλλά αν την συνδυάσουμε με την πτητική μηχανή του Leonardo da Vinci μπορούμε να αντιληφθούμε ότι όχι μόνο έχει νόημα αλλά μάλιστα αναδεικνύει ένα συγκεκριμένο νοητικό σχήμα και αυτό είναι της ξεχασμένης εφεύρεσης. Με άλλα λόγια η καινοτομία μπορεί να υπάρχει αλλά να μην γίνει αντιληπτή από τα άτομα που δεν έχουν τη νοημοσύνη του δημιουργού της. Το πρόβλημα της συγκεκριμένης καινοτομίας είναι ότι βρισκόταν στο επίπεδο του αδιανόητου για την τότε εποχή. Όταν ο εφευρέτης βρίσκεται σε μια υπερβολική ιεραρχία πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην γίνει κατανοητή η εφεύρεσή του. Γι’ αυτό το λόγο μάλιστα ο Leonardo da Vinci έγραφε ότι το πιο δύσκολο για μια ιδιοφυΐα δεν είναι να λύσει ένα πρόβλημα, αλλά να πείσει τους άλλους ότι το έχει λύσει. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός της απαραίτητης πληροφόρησης για να περάσει και να γίνει αποδεκτή μια καινοτομία. Για την πτητική μηχανή ο Leonardo da Vinci είχε σημειώσεις που αποτελούσαν ένα ολόκληρο βιβλίο. Όμως για αιώνες είχε ξεχαστεί αυτή η πολύτιμη ιδέα, γιατί δεν υπήρχε κανένας που να μπορεί να την ακολουθήσει, ακόμα και ο ίδιος του ο μαθητής. Έτσι, εκείνη την εποχή χλεύαζαν το Δάσκαλο της Αναγέννησης γιατί η κοινωνία ήξερε ελάχιστα για το ριζοσπαστικό εύρος του έργου του και της πολυμάθειάς του. Είναι λοιπόν σημαντικό να το έχουμε στο νου μας όταν εξετάζουμε μια ευρεσιτεχνία κι όταν την αξιολογούμε να γνωρίζουμε και τα ίδια μας τα έργα αλλά και τα όρια. Γιατί μπορεί στο μέλλον να είμαστε υπεύθυνοι για μια καινοτομία του παρελθόντος που δεν είχε αναγνωριστεί. Διότι χρειάζεται μεγάλη νοημοσύνη για ν’ αναγνωρίσουμε μια ιδιοφυΐα, αφού η κρίση μας δεν εξαρτάται μόνο από την ύπαρξή της.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14249&l=gr

Το πνεύμα της καινοτομίας

Το πνεύμα της καινοτομίας δεν είναι απλώς μια ατομική διάθεση. Η καινοτομία εξετάζεται πάντα σε συλλογικό πλαίσιο, διότι είναι πάντα σχετική με τα δεδομένα που υπάρχουν ήδη. Βέβαια αυτό δεν την εγκλωβίζει και μπορεί να είναι ριζικά διαφορετική σε σχέση με τις γνώσεις της εποχής. Μπορεί να είναι επίσης κι ένας διαφορετικός τρόπος για να εξετάσουμε γνωστά δεδομένα. Υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας που ονομάζεται Serendipity και αντιπροσωπεύει την ικανότητα να βρίσκουμε κάτι που δεν ψάχνουμε. Σε αυτό το πεδίο δράσης βέβαια είναι δύσκολο να χτίσουμε μια συγκεκριμένη στρατηγική παρόλο που σε ερευνητικό επίπεδο χρησιμοποιούμε τεχνικές του τύπου Brainstorming αλλά και Lateral Thinking. Όμως η επίλυση ενός προβλήματος παραμένει εξαρτημένη από τη θεωρία αποφάσεων. Έτσι βλέπουμε ότι υπάρχει μια διαφορά που κάνει τη διαφορά ακόμα και σε νοητικό επίπεδο. Γι' αυτό το λόγο όταν δημιουργήσαμε την πρώτη ειδική μας ομάδα το 1999, δεν επιλέξαμε συγκεκριμένους ανθρώπους αλλά δεχτήκαμε αυτούς που ήθελαν να κάνουν αυτό το καινοτόμο πείραμα πάνω στη σκέψη. Έτσι εμφανίστηκαν και οι έννοιες της ομαδικότητας και της συμπληρωματικότητας. Και από αρχικά προβλήματα για την ανάπτυξη της σκέψης μας περάσαμε και σε εικασίες. Έτσι με την πάροδο του χρόνου καταρρίψαμε παγκόσμιο ρεκόρ στην θεωρία αριθμών με τους πρώτους αριθμούς, στη θεωρία γραφημάτων με τα σύνολα με μερική διάταξη, στη συνδυαστική και στη θεωρία υπερδομών. Σε συνέχεια αυτής της καινοτομίας που επιτρέπει την ύπαρξη ενός μαθήματος με φοιτητές από διάφορους κλάδους και σε διάφορες ηλικίες, περάσαμε στο επίπεδο της συνεργασίας με μαθητές που είναι ικανοί να κάνουν αυτό που δεν μπορούν γιατί έχουν κατανοήσει την επινόησή μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14250&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άρθρα του Νίκου Λυγερού για την καινοτομία"

Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής

 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΦΡΑΓΚΟΚΡΑΤΙΑ

Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής υπήρξε βυζαντινός Έλληνας άρχοντας επαρχίας της Πελοποννήσου, καταγώμενος από τη Λακωνία, ο οποίος αντιτάχθηκε σθεναρά στην εισβολή και τελική κατάκτηση του Μωριά από τους "σταυροφόρους" Φράγκους της Δ' "Σταυροφορίας" το 1204.

 

Ο χρόνος, καθώς και ο ακριβής τόπος γέννησής του (γνωρίζουμε μόνον ότι ήταν Λάκων) είναι άγνωστος, πιστεύεται ωστόσο ότι, όπως και αρκετοί άλλοι πελοποννήσιοι άρχοντες, εξεγέρθηκε το 1201 κατά της δυσβάστακτης φορολογίας και της αναλγησίας και αδιαφορίας της κεντρικής διοίκησης στην Κωνσταντινούπολη. 

 

Παράλληλα μάλιστα με τον άρχοντα του Ναυπλίου Λεόντα Σγουρό και ανακήρυξε τον εαυτό του κύριο του «αρχοντάτου» του περίβλεπτου οχυρού Αρακλόβου, Ορεοκλόβου ή Ερεοκλόβου

 

(το πιο πιθανόν στο όρος «Χρυσούλι», σε υψόμετρο 980 μέτρων, αν και 24 συνολικά διαφορετικές τοποθεσίες από την Γορτυνία μέχρι τον Πάρνωνα διεκδικούν την ταύτισή τους με το συγκεκριμένο μεσαιωνικό οχυρό).

 

Η παλαιότερη αναφορά σε αυτόν γίνεται σε ελάχιστους στίχους του ελληνόγλωσσου «Χρονικού του Μορέως»:

 

«Και τότε ο πρωτοστράτορας, μισίρ Ντζεφρές εκείνος,

 

είπεν και εσυμβούλεψεν στην Αρκαδία να απέλθουν,

 

το κάστρον γαρ να επάρουσιν, ο τόπος να πλαταίνη,

 

να στείλουν κ’ εις το Αράκλοβον όπου κρατει τον δρόγγον,

 

όπου τα λέγουν τα Σκορτά, μικρὸν καστέλιν ένι,

 

αλλά εις τραχώνιν κάθεται, πολλὰ ένι αφιρωμένον·

 

λέγουν οκάποιος το κρατεί από τους Βουτζαράδες,

 

Δοξαπατρὴν τον λέγουσιν, μέγας στρατιώτης ένι·»

 

ενώ εκτενέστερη περιγραφή κάνει ο ιστορικός της εν Ελλάδι Φραγκοκρατίας Μίλλερ (William Miller, 1864 - 1945): «ένας ηρωϊκός πολεμιστής, ο Δοξαπατρής, φαίνεται πως αντιστάθηκε γενναία στο μικρό, αλλά οχυρό κάστρο του Αρακλόβου, το οποίο κυριαρχούσε σε κάποιο πέρασμα των αρκαδικών βουνών.

 

Ο σπάνιος ηρωϊσμός του, που τον μαρτυρούν λίγοι στίχοι του ελληνόγλωσσου Χρονικού, προκάλεσε ισχυρή εντύπωση στις ρομαντικές ψυχές.

 

Οι συντάκτες της αραγωνικής παραλλαγής του Χρονικού λένε πως κανένας δεν μπορούσε να σηκώσει το ρόπαλό του και πως ο θώρακας του ζύγιζε περισσότερο από 150 λίτρες.

 

Μια τοπική παράδοση διατήρησε το υπέροχο θάρρος της κόρης του, που προτίμησε να πεθάνει πέφτοντας από το κάστρο, παρά να γίνει παλλακίδα του κατακτητή».

 

Ο Αγώνας κατά των Φράγκων και το Ηρωϊκό τέλος

 

Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής ήταν γιγαντόσωμος, πολεμούσε έφιππος με ισχυρή πανοπλία και έσπαζε τα κεφάλια των αντιπάλων με ένα βαρύ ρόπαλο, το οποίο ελάχιστοι διέθεταν την απαραίτητη μυϊκή δύναμη για να χειριστούν.

 

Από τον πρωτότυπο τρόπο μάχεσθαι του Βουτσαρά Δοξαπατρή, που θύμιζε τον Ηρακλή, λέγεται από κάποιους ότι έμεινε στην νεοελληνική η λαϊκή έκφραση «την έφαγε στο δοξαπατρί», με την οποία περιγράφονται τα κατακούτελα κτυπήματα.

 

Όταν το 1207 οι υπό τον Γουλιέμο Σαμπλίτη σταυροφόροι, που ξεκίνησαν από την Ανδραβίδα για να καταλάβουν όλη την ορεινή Ηλεία και Αρκαδία, απαίτησαν την παράδοση του κάστρου του που, στην περίπτωση που όντως έστεκε στο όρος «Χρυσούλι», εξουσίαζε το μοναδικό εύκολο πέρασμα ανάμεσα στα όρη Λύκαιο και Μίνθη.

 

Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής αρνήθηκε και τους καθήλωσε για αρκετό καιρό, παρά το σαφές άνισο τού αγώνα, τόσο σε επίπεδο αριθμού πολεμιστών όσο και σε επίπεδο οπλισμού. Ο άρχων του κάστρου προέβαλε ηρωϊκή και έξυπνη αντίσταση.

 

Όμως τελικά σκοτώθηκε και το Αράκλοβο παραδόθηκε, ενώ η θυγατέρα του Μαρία, κατά την λαϊκή παράδοση αυτοκτόνησε (λέγεται πως γκρεμίστηκε από το κάστρο) για να μην πέσει ζωντανή στα χέρια των Φράγκων. 

 

Στην Μαρία Δοξαπατρή αφιέρωσε το 1857 το ομώνυμο έργο του («Maria Doxapatre», ένα ρομαντικό ιστορικό δράμα σε 5 πράξεις) ο δραματουργός Δημήτριος Βερναρδάκης, που τότε σπούδαζε με υποτροφία στην Γερμανία (η πρώτη έκδοση έγινε στο Μόναχο το 1858, στην Αθήνα παίχτηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1865).

 

Ο ποιητής Σοφοκλής Κ. Καρύδης έγραψε το 1868 το ποίημά του «Τα τέκνα του Δοξαπατρή», ενώ την γενναία αντίσταση του λάκωνα πολεμιστή απεικόνισε και ο Φώτης Κόντογλου σε μια τοιχογραφία του στο Δημαρχείο Αθηνών.

 

(Βλάσης Γ. Ρασσιάς, 2009,rassias.gr)

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Βουτσαράς Δοξαπατρής"

ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ.

ΤΑ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ --

THE MOST CHARACTERISTIC GREEK SURNAMES--
Ο μεσος ορος των ελληνικων οικογενειακων ονοματων μπορουμε να πουμε πως εχει τρεις εως εξι συλλαβες.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Ααδαμοπούλου

Ααθανασόπουλος

Ααρών

Αβαβιάν

Αβαγιανέλη

Αβαγιάννης

Αβαγιάννος

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΑΤ΄ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Ωνάσης

Ωνασιάδης

Ωνάσογλου

Ωραιόπουλος

Ωραιοπούλουδος

Ωρολογαδέλη

Ωρολογάς

Ωρολογίδης

Ωρολογόπουλος

ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Τα ελληνικα οικογενειακα ονοματα ειναι κατα κανονα τα μεγαλυτερα και πολυσυλλαβοτερα απο τα οικογενειακα στις γνωστες μας ξενες γλωσσες.

Υπαρχουν επτασυλλαβα

Δακουμογιαννοπουλος,ΚοντογιαννακοπουλοςΣταματογιαννοπουλος

Υπαρχουν ομως και οκτασυλλαβα τα οποια εχουν και το ρεκορ.

Αναστασογιαννοπουλος

Βασιλογιαννακοπουλος

Παπαδημητρακοπουλος

Παπακωσταντινακοπουλος

ΤΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ

Τα μονοσυλλαβα οικογενειακα ονοματα ειναι σπανιωτατα.

Γρες,Δρυς,Ζης,Κλης,Μπρης,Ντρες,Ρες [ΧΙΟΣ]



Τζεν,Χλης [ΚΑΡΠΑΘΟΣ]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ."

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Τα κεράσια του ζεόλιθου". 04/01/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Τα κεράσια του ζεόλιθου". 04/01/2014"

Οι Σαρακατσαναίοι

 Οι Σαρακατσάνοι και η Ιστορία τους----

Οι Σαρακατσαναίοι είναι ένα πανάρχαιο πρωτοελληνικό φύλο.---- Νομάδες κτηνοτρόφοι, ζούσαν στα βουνά το καλοκαίρι και το χειμώνα στα χειμαδιά διασκορπισμένοι σ' ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα.----

 

Κοιτίδα των Σαρακατσαναίων ήταν η οροσειρά της κεντρικής και νότιας Πίνδου και η Ρούμελη με επίκεντρο τα Άγραφα, χώρος που λόγω της γεωφυσικής του κατάστασης ήταν απάτητος, δεν ήταν γραμμένος πουθενά και γι' αυτό κατοικούνταν από αυτόνομους και ελεύθερους ανθρώπους.

 

Ο διασκορπισμός τους από την αρχική κοιτίδα τους προς την υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα έγινε επί Τουρκοκρατίας και κυρίως τον 18ο αιώνα, στα χρόνια του Αλή Πασά.

 

Η ονομασία

 

Ως προς το όνομά τους υπάρχουν πολλές και διάφορες ετυμολογίες. Σύμφωνα με τη Σαρακατσάνικη παράδοση πήραν το όνομά τους από τους Τούρκους. Όταν έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης, οι Σαρακατσάνοι φόρεσαν μαύρα ρούχα, ως ένδειξη πένθους, και δεν υποτάχθηκαν στον κατακτητή.

 

Οι Τούρκοι τους έβλεπαν στα μαύρα και ανυπότακτους να μετακινούνται συνεχώς. Γι' αυτό τους ονόμασαν «Καρακατσάν» (καρά =μαύρος και κατσάν=φυγάς, ανυπότακτος ), δηλ. «μαύροι φυγάδες».

 

Από το Καρακατσάν με παραφθορά προήλθε η λέξη «Σαρακατσάνος».

 

Μια άλλη πιθανή ετυμολογία είναι από την τουρκική λέξη σαράν που σημαίνει «φορτώνειν» ή σιαρίκ (=κλέφτης) και την τουρκική μετοχή κατσάν=φυγάς, ανυπότακτος, (σαράν + κατσάν = Σαρακατσάνος) γιατί από καιρό σε καιρό φόρτωναν τα πράγματά τους και μετακινούνταν με τα κοπάδια τους και γι' αυτό τους έδωσαν αυτό το όνομα οι Τούρκοι.

 

Ήθη και έθιμα

 

Ανεξάρτητα από τις μετακινήσεις τους και τον εναλλασσόμενο τόπο διαμονής τους έχουν τα ίδια ήθη και έθιμα και κυρίως μιλούν την ίδια γλώσσα, την Ελληνική, απαλλαγμένη από ξένα στοιχεία, αναλλοίωτη, που φέρει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της δωρικής διαλέκτου.

 

Το ίδιο αναλλοίωτοι και αμόλυντοι από αλλόφυλες επιμειξίες παρέμειναν και οι Σαρακατσάνοι, οι «καταλαγαρώτεροι Έλληνες» όπως έγραψε ο Στέφανος Γρανίτσας.

 

Διατήρησαν τα έθιμα, τις συνήθειες και τους κανόνες συμπεριφοράς και διαβίωσης κατά τρόπο πιστό και αυθεντικό. Στηρίχθηκαν στα παραδοσιακά τους έθιμα και στην ελληνική τους ταυτότητα και δεν επέτρεψαν στην περιβάλλουσα αλλοεθνή και ξενόγλωσση κοινωνία να εισβάλλει στη δική τους.

 

Η οικονομική τους ευρωστία και αυτονομία και η διαβίωσή τους σε καλλίτερες υλικές συνθήκες τους οδήγησε, σε μια ουσιαστικά και τυπικά, εσωτερίκευση, τήρηση και εφαρμογή των εθιμικών κανόνων διαβίωσης και κοινωνικής συμπεριφοράς.

 

Η γλώσσα

 

Η χρήση μιας και μόνο γλώσσας, της Ελληνικής, αποδεικνύει ότι οι Σαρακατσιαναίοι είναι διαφορετικοί από τους Βλάχους, (οι Βλάχοι της Ελλάδας γνωστοί και με άλλα ονόματα κατά περιοχές, όπως: Κουτσόβλαχοι, Αρβανιτόβλαχοι, κ.τ.λ. ενώ οι ίδιοι αυτοαποκαλούνται Βλαχόφωνοι Έλληνες) που μιλούσαν εκτός από τα Ελληνικά και τα Βλάχικα.

 

Επειδή η λέξη βλάχος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τον άνθρωπο που έχει πρόβατα, τον κτηνοτρόφο, τον βοσκό και επειδή η κτηνοτροφική ζωή ήταν κοινό τους στοιχείο, επήλθε σύγχυση πότε ένας βλάχος (=αυτός που έχει πρόβατα, ο κτηνοτρόφος, ο βοσκός) είναι Σαρακατσιάνος και πότε Βλάχος (=Βλαχόφωνο).

 

Με τη διαφορά όμως ότι οι Σαρακατσάνοι ήταν καθαροί νομάδες και δεν είχαν πουθενά χωριό, ενώ οι Βλάχοι ζούσαν νομαδικά και ημινομαδικά, ήταν πριν αιώνες εγκαταστημένοι σε χωριά και ασχολήθηκαν και με το εμπόριο, τις τέχνες και τα γράμματα, ενώ οι Σαρακατσάνοι στα μέσα του προηγούμενου αιώνα εγκατέλειψαν το νομαδισμό.

 

Αλλά και στην ενδυμασία, στα ήθη και έθιμα, στον τρόπο ζωής ξεχωρίζουν οι Σαρακατσαναίοι από τους Βλάχους, που δεν έρχονταν σε επιμειξία μεταξύ τους αλλά ούτε και επαγγελματικό αλισβερίσι είχαν.

 

Λαογραφία και παράδοση

 

Η ζωή

 

Ο τρόπος ζωής τους ήταν οργανωμένος με ένα είδος ποιμενικής συνεργασίας, το«Τσελιγκάτο».

 

Είτε βρίσκονταν στα βουνά για ξεκαλοκαιριό, είτε το χειμώνα στα χειμαδιά, αδέρφια, πρωτοξαδέρφια και δεύτερα ξαδέρφια έσμιγαν τα κοπάδια τους σε ένα είδος συνεταιρισμού, για την καλλίτερη παραγωγική συνεργασία και διάθεση των κτηνοτροφικών τους προϊόντων.

 

Αρχηγός του «Τσελιγκάτου» ήταν ο τσέλιγκας (αρχιποιμένας), πλούσιος κτηνοτρόφος, με πολλά πρόβατα, που ξεχώριζε για τις ικανότητές του: έξυπνος, δυναμικός, κοινωνικός, ευέλικτος, τολμηρός, έντιμος και δίκαιος, ανοιχτοχέρης.

 

Αυτός κανόνιζε σχεδόν τα πάντα που είχαν σχέση με το τσελιγκάτο (ενοικίαση βοσκοτόπων, πώληση γάλακτος και τυροκομικών προϊόντων, αρνιών, μαλλιών κ.τ.λ.).

 

Είχε όμως και κοινωνικό ρόλο στη στάνη: συμβούλευε - μαζί με τους γεροντότερους - και έλυνε διαφορές. Όλοι οι σμίχτες είχαν συμμετοχή στα κέρδη και τις ζημιές του κοπαδιού.

 

Του Αγίου Δημητρίου για το καλοκαίρι και του Αγίου Γεωργίου για το χειμώνα έκαναν λογαριασμό και απολογισμό των εσόδων και εξόδων του τσελιγκάτου και πάντα κρατούσαν παραστατικά (τεφτέρια).

 

Οι Τσοπαναραίοι ήταν αυτοί που είχαν λίγα ή καθόλου πρόβατα και δεν είχαν δικό τους τσελιγκάτο. Με τα πρόβατα αλλά και τα άλλα ζώα τους έδενε στενή σχέση. Τα φρόντιζαν και τα πρόσεχαν ιδιαίτερα, αφού ήταν γι' αυτούς όλη τους η περιουσία.

 

Το κονάκι

 

Το σπίτι των Σαρακατσάνων (το κονάκι), που το κατασκεύαζαν μόνοι τους, ήταν ένα καλύβι με σάλωμα και ήταν δυο τύπων:

 

α) το ορθό κονάκι (κωνοειδής καλύβα), που κατέληγε στην κορυφή του σε σταυρό και είχε στο κέντρο την εστία (φωτογώνι) και γύρω-γύρω διασκευασμένους χώρους όπου τοποθετούσαν ρούχα, είδη μαγειρικής κ.τ.λ., ενώ υπήρχε σταθερή θέση για το εικόνισμα

 

β) ο πλάγιος τύπος με δίρριχτη στέγη που κατασκευαζόταν από κορμούς δέντρων, ξύλα (πελεκούδια) και κλαδιά ελάτων (μπάτσες). Τα «κονάκια», ο οικισμός δηλ. το σύνολο των νομαδικών οικογενειών αποτελούσε τη Στάνη.

 

Στάνη και τσελιγκάτο δεν ταυτίζονταν. Μπορεί μια στάνη να είχε δυο ή περισσότερα τσελιγκάτα. Το αντίστροφο όχι.

 

Η οικογένεια

 

Η Σαρακατσάνικη οικογένεια ήταν πατριαρχική. Αυστηρή πειθαρχία και άγραφοι απαρασάλευτοι νόμοι όριζαν τη συμπεριφορά του κάθε μέλους της. Αρχηγός της οικογένειας ήταν ο άνδρας, ο πατέρας.

 

Στον πατέρα και τη μάνα υπήρχε απόλυτος σεβασμός. Το κορίτσι το χαρακτήριζε η ντροπαλοσύνη, η καλή ανατροφή και ο καλός ψυχικός κόσμος. Το αγόρι έπρεπε να ήταν σεμνό, συγκρατημένο στις πράξεις, τα λόγια και τους τρόπους του.

 

Ο στυλοβάτης όμως της οικογένειας ήταν η γυναίκα, που σήκωνε όλο το βάρος των ευθυνών.

 

Αυτή είχε καθημερινά αναλάβει όλες τις δουλειές του νοικοκυριού (να φέρει ξύλα, ν' ανάψει φωτιά, να φέρει νερό από τη βρύση με τη βαρέλα, να περιποιηθεί τα παιδιά, να κάμει το νοικοκυριό του κονακιού κ.τ.λ.), αλλά και τις εξωτερικές δουλειές των προβάτων (παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων, κατασκευή, στρώσιμο, ξέστρωμα μαντριών κ.τ.λ.). Η ρόκα, για το γνέσιμο του μαλλιού, ήταν η αχώριστη συντροφιά της.

 

Όπου κι αν πήγαινε την είχε μαζί της. Το γνέσιμο του μαλλιού ήταν για τη Σαρακατσάνα ευχαρίστηση και «σκόλη». Εκείνο όμως που την κρατούσε «σκλαβωμένη» ήταν ο αργαλειός. Η Σαρακατσάνα ήταν μια αφανής ηρωίδα της καθημερινής ζωής.

 

Έπρεπε να υπηρετεί την οικογένεια με θρησκευτική ευλάβεια και προσήλωση. Ενέπνεε όμως σεβασμό και έχαιρε εκτίμησης, ιδιαίτερα όταν γίνονταν μητέρα.

 

Πολιτισμός

 

Η παιδεία

 

Η παιδεία των Σαρακατσάνων ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Οι σκληρές συνθήκες ζωής και οι συνεχείς μετακινήσεις τους στις ορεινές περιοχές δεν επέτρεπαν τη μόρφωση των παιδιών τους σε σχολεία.

 

Κάποια τσελιγκάτα, το καλοκαίρι, με δικά τους έξοδα μίσθωναν δάσκαλο, συνήθως συνταξιούχο, για να δώσει κάποιες γνώσεις στα παιδιά. Τα παιδιά παρακολουθούσαν τα μαθήματα σε μια ειδικά διαμορφωμένη καλύβα, το «δασκαλοκάλυβο».

 

Είχαν όμως μια βαθιά αίσθηση του ελληνικού γλωσσικού οργάνου. Από τις αφηγήσεις τους διαπιστώνει κανείς μια λιτότητα και παραστατικότητα στην έκφραση, ενώ στα τραγούδια τους φαίνεται μια βαθιά αίσθηση του ρυθμού και του μέτρου.

 

Η θρησκεία

 

Οι Σαρακατσάνοι ήταν πιστοί χριστιανοί, χωρίς μεγάλη θεωρητική κατάρτιση. Τελούσαν όμως τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και ένιωθαν δέος για τα μυστήρια, ειδικά του γάμου και της βάπτισης.

 

Τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης και τις ονομαστικές γιορτές τις γιόρταζαν με μεγαλοπρέπεια, όπου κι αν βρίσκονταν.

 

Κοινωνικές εκδηλώσεις

 

Γλεντούσαν συχνά με χορό και τραγούδια. Τα τραγούδια, προϊόν ιστορικής και συναισθηματικής εσωτερίκευσης γεγονότων και καταστάσεων, κατατάσσονται σε τρεις ενότητες: στα κλέφτικα, στα ποιμενικά και της λεβεντιάς, της Χαράς (γάμου) και της αγάπης, και του χωρισμού και της ξενιτιάς.

 

Οι χοροί τους λεβέντικοι, έχουν την καταγωγή τους στον αρχαίο ελληνικό ρυθμό. Το παίξιμο της φλογέρας - το κατεξοχήν μουσικό όργανο - για το Σαρακατσάνο τσοπάνη ήταν μια ιεροτελεστία.

 

Ιδιαίτερα γλεντούσαν, όταν γίνονταν κάποιος γάμος στο τσελιγκάτο. Ο γάμος μαζί με τη γέννηση των παιδιών αποτελούσε τους δυο κύριους πόλους της Σαρακατσάνικης κοινωνίας.

 

Ο γάμος ήταν ένα κοινωνικό φαινόμενο πολυδιάστατο, με ένα κύκλο πράξεων, στάσεων, συμβόλων και συμπεριφορών. Χαρακτηριστικό του ήταν η ενδογαμία. Κοινωνικός σκοπός του γάμου ήταν η αναπαραγωγή (γέννηση και ανατροφή παιδιών) και η κοινωνική κατανομή της εργασίας.

 

Αλλά, και το θάνατο περιβάλουν με ένα κύκλο εκδηλώσεων και πράξεων που φανερώνει ότι ήταν προετοιμασμένοι για το αναπόφευκτο αυτό γεγονός. Στις μετακινήσεις τους, στο ξεκαλοκαιριό ή το χειμαδιό, είχαν πάντα μαζί τους τη νεκροαλλαξιά.

 

Ιστορία και κληρονομιά

 

Ιστορία

 

Τα τσελιγκάτα συνέβαλαν αποφασιστικά στους αγώνες της ανεξαρτησίας. Στην επανάσταση του 1821 οι Σαρακατσάνοι ήταν τα στηρίγματα της κλεφτουριάς - όπως και όλοι οι άνθρωποι του βουνού - και της εξασφάλιζαν τα απαραίτητα.

 

Κάθε οικογένεια είχε δώσει κι από έναν κλέφτη.

 

Πολλοί ήταν και οι επώνυμοι Σαρακατσάνοι αγωνιστές (αρματολοί και κλέφτες) της προεπαναστατικής και της επαναστατικής περιόδου, όπως οι αρματολοί του Καρπενησίου Συκάδες, ο Β. Δίπλας, ο Χασιώτης και ο Λεπενιώτης (αδέλφια του Κατσαντώνη), ο Φαρμάκης, ο Γ. Τσόγκας, ο Αραπογιάννης, ο Λιάκος και κυρίως το καμάρι των Σαρακατσάνων, ο Κατσαντώνης, ο πολεμιστής και καπετάνιος των Αγράφων και των Τζουμέρκων.

 

Στον Μακεδονικό Αγώναβοήθησαν τα ελληνικά αντάρτικα σώματα ως οδηγοί, αγγελιοφόροι, τροφοδότες και σύνδεσμοι.

 

Περιέθαλψαν τραυματίες στις στάνες τους, διέθεσαν τρόφιμα, ιματισμό, μετέφεραν όπλα και συμμετείχαν οι ίδιοι στα αντάρτικα σώματα, όπως ο οπλαρχηγός Κ. Γαρέφης κ.α.

 

Ο Παύλος Μελάς συνεργάστηκε στενά με τους Σαρακατσάνους. Ανώνυμοι αγωνιστές επίσης αντιστάθηκαν σ' όλους τους κατακτητές.

 

Η κληρονομιά

 

Αυτό που άφησαν πίσω τους ως κληρονομιά οι Σαρακατσάνοι δεν είναι μαρμάρινα αγάλματα, πίνακες ζωγραφικής, βιβλία προγονικά, αλλά μας κληροδότησαν υπέροχα ξυλόγλυπτα και όμορφα υφαντά, αντικείμενα που φιλοτέχνησαν για να κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη.

 

Η γυναίκα έφτιαχνε μόνη της τις αντρικές και γυναικείες φορεσιές. Μετά τον κούρο, το ξάσιμο του μαλλιού, το γνέσιμο, η ύφανση, το ράψιμο ήταν δικιά της δουλειά. Οι Σαρακατσάνοι δε φόρεσαν ποτέ άλλο ξενικό ύφασμα, παρά μονάχα υφάσματα δικής τους κατασκευής.

 

Η χαρακτηριστική σοβαρότητα των σκούρων χρωμάτων στις φορεσιές, τα υπέροχα χρώματα και σχέδια στις «παναούλες», τις μικρές ποδιές από χοντρό μάλλινο ύφασμα, ο ολοκέντητος κόκκινος φλάμπουρας του γάμου με θέματα αυστηρής συμμετρίας ανάμεσα και γύρω από τις τέσσερις γωνίες του σταυρού είναι μερικά από τα στοιχεία της Σαρακατσάνικης τέχνης.

 

Η σημερινή πραγματικότητα

 

Σήμερα η ποιοτική μεταβολή και ο κοινωνικός μετασχηματισμός των Σαρακατσάνων είναι πραγματικότητα.

 

Η κάθοδός τους από τα βουνά στις πεδιάδες, η εγκατάλειψη του πλάνητα βίου, η αγροτική διαβίωση (ένα μικρό ποσοστό ασχολείται με την κτηνοτροφία) αλλά και η ενασχόληση με ελεύθερα επαγγέλματα, η συμμετοχή τους στις μισθωτές υπηρεσίες, ιδιωτικές και δημόσιες, η ανάδειξή τους στην επιστήμη, τις τέχνες, τα γράμματα και την πολιτική διαμόρφωσαν μια Σαρακατσάνικη κοινωνία που συνδυάζει την παράδοση με τον εκσυγχρονισμό.

 

Ιδιαίτερα διέπρεψαν στις επιστήμες, αλλά δεν υπάρχει τομέας στον επαγγελματικό χώρο, στον οποίο να μην έχουν συμμετοχή οι Σαρακατσάνοι. Όμως οι αρχές τους και οι αξίες της ζωής δεν άλλαξαν. Φιλήσυχοι και φιλόξενοι, νομοταγείς, αξιοπρεπείς, εργατικοί και αξιόπιστοι διακρίνονται για το μαχητικό τους πνεύμα, το σφρίγος και την αγωνιστικότητά τους.

 

Η Π.Ο.Σ.Σ.

 

Από το 1960 και μετά, που οι Σαρακατσάνοι διασκορπίστηκαν στις πόλεις και τα χωριά, σαρανταπέντε πολιτιστικοί σύλλογοι και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Σαρακατσαναίων (ΠΟΣΣ) προσπαθούν να κρατήσουν και να συνεχίσουν τη Σαρακατσάνικη παράδοση και να αντισταθούν στην αφομοιωτική και ισοπεδωτική τάση της εποχής μας, με το να συγκεντρώνουν και να καταγράφουν τα Σαρακατσάνικα τραγούδια, να μαθαίνουν τους χορούς στους νέους, διατηρώντας δικά τους χορευτικά συγκροτήματα.

 

Με τα τμήματα γερόντων αναπαράγουν το πλούσιο και ανεξάντλητο υλικό, αφού οι γέροντες είναι οι μοναδικοί αδιάψευστοι μάρτυρες της Σαρακατσάνικης ιστορίας. Μεγάλη είναι η προσφορά στη διάδοση του Σαρακατσάνικου τραγουδιού, των Σαρακατσάνων τραγουδιστών, επαγγελματιών και μη, που έχουν ηχογραφήσει σε δίσκους και κασέτες τα τραγούδια τους.

 

Το Λαογραφικό Μουσείο Σαρακατσάνων στις Σέρρες, όπου εκτίθεται αυθεντικό υλικό απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας που έχει σχέση με τη ζωή και τη λαϊκή τέχνη των Σαρακατσάνων, έτυχεΕυρωπαϊκής αναγνώρισης και βραβεύτηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Μουσείων.

 

Υπάρχουν όμως μουσεία, μικρότερης ίσως εμβέλειας, και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας με υλικό από τη λαϊκή τέχνη και τη ζωή των Σαρακατσάνων. Υπαίθριοι παραδοσιακοί οικισμοί (Στάνες) σε διάφορα μέρη της χώρας κατασκευάστηκαν από συλλόγους και αναβιώνουν σκηνές από την καθημερινή ζωή των Σαρακατσάνων.

 

Έντυπο υλικό κυκλοφορεί για ενημέρωση των απανταχού Σαρακατσάνων, όπως η «Σαρακατσαναϊικη Ηχώ» που εκδίδεται από την Π.Ο.Σ.Σ., το ετήσιο περιοδικό «Σαρακατσαναίοι» από την αδελφότητα Σαρακατσαναίων Ηπείρου και το Ίδρυμα Σαρακατσάνικων Μελετών, το περιοδικό «Τα Δέοντα των Σαρακατσαναίων» από το Σύνδεσμο Σαρακατσάνων Φθιώτιδας κ.ά. Σε συνέδρια πανελλήνια και ημερίδες με εισηγητές διάφορους επιστήμονες συζητούνται ποικίλα θέματα σχετικά με τους Σαρακατσαναίους.

 

Το Πανελλήνιο Αντάμωμα στο ΠερτούλιΤρικάλων την τελευταία Κυριακή του Ιουνίου και άλλα τοπικά, σε θέσεις που συνήθως ξεκαλοκαίριαζαν οι Σαρακατσάνοι, που γίνονται κάθε χρόνο καθώς επίσης, συνεστιάσεις, συνάξεις και χοροεσπερίδες βοηθούν στη διατήρηση της παράδοσης αλλά και στη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των Σαρακατσάνων.

 

Τέτοια τοπικά ανταμώματα οργανώνονται στο Βελούχι (θέση Άγιοι Απόστολοι Μερκάδας) την πρώτη Κυριακή του Ιουλίου από το Σύνδεσμο Σαρακατσάνων Φθιώτιδας, στην Πάρνηθα (στη θέση Μόλα) του Αγίου Πνεύματος από τους Συλλόγους Σαρακατσάνων Αττικής, στο Γυφτόκαμπο (κεντρικό Ζαγόρι Ηπείρου) την πρώτη Κυριακή του Αυγούστου από την Αδελφότητα Σαρακατσάνων Ηπείρου, στην Ελάτεια Δράμας (θέση Μπουζάλα) στις 20 Ιουλίου από τους Συλλόγους Σαρακατσάνων Μακεδονίας και Θράκης κ.α. Επίσης στη Βουλγαρία (Σλίβεν) από την Ομοσπονδία Σ. Σ., που έχουν μείνει εκεί μετά το κλείσιμο των συνόρων, αλλά διατηρούν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα της Σαρακατσάνικης παράδοσης.

 

Πολλοί είναι εκείνοι, Έλληνες και ξένοι, ερευνητές, λαογράφοι, κοινωνιολόγοι, ιστορικοί που ασχολήθηκαν και ασχολούνται με τη ζωή και τον πολιτισμό των Σαρακατσάνων, όπως οι λαογράφοι Αγγελική Χατζημιχάλη που μελέτησε τον ποιμενικό βίο των Σαρακατσάνων, και ο Ε. Μακρής, ο ανθρωπολόγος διδάκτωρ Άρης Πουλιανός που έδωσε νέα διάσταση στο θέμα της προέλευσης των Σαρακατσάνων, οι καθηγητές κοινωνιολογίας Γ. Καββαδίας, Δ. Μαυρόγιαννης, Gr. Hoeg, Glaube Fauriel κ.α.

 

Νικόλαος Γ. Ζυγογιάννης

Καθηγητής

Πρ. Πρόεδρος Πανελλ. Σ. Σαρακατσαναίων

 

(Πηγή: elassona.com.gr)www.greekgeneo.blogspot.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Σαρακατσαναίοι"

Η ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου

Του Νίκου Λυγερού

Αν κάποιος άκουγε χωρίς να ξέρει τίποτα, ότι θα υπάρξει ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου, θα έλεγε απλώς ότι είναι αδιανόητο. Αν άκουγε ότι θα είναι μια ηλεκτρική διασύνδεση, θα έλεγε ότι είναι ουτοπία. Ενώ αν μάθει για το EuroAsia Interconnector, θα πει ότι είναι όραμα. Αν επιπλέον πληροφορηθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιδοτήσει αυτό το σχέδιο, τότε θα ρωτήσει πότε θα γίνει, γιατί θα είναι πλέον θέμα χρόνου. Αν επίσης καταλάβει ότι αυτό γίνεται μέσα στο πλαίσιο της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, τότε θα συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο στρατηγικός σχεδιασμός είναι η επόμενη πραγματικότητα και θα σκεφτεί πώς θα μπορέσει πια να αξιοποιήσει αυτό το γεγονός δίχως να επινοήσει ότι πρόκειται για ένα τεχνολογικό θαύμα, αλλά και μια στρατηγική καινοτομία. Αν συνδυάσει όλα τα στοιχεία μαζί, θα κατανοήσει ότι ακολουθεί μια διαχρονική οριζόντια στρατηγική μέσα στη Μεσόγειο που βασίζεται πλέον στην ενέργεια της θάλασσας, αφού η τροφοδότηση του ηλεκτρικού καλωδίου θα γίνεται με την καύση του μεθανίου που βρίσκεται στα κοιτάσματα της Ελλάδας της Κύπρου και του Ισραήλ. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου δεν είναι απλώς μια τεχνική λεπτομέρεια αλλά μια ένδειξη της εμβέλειας του όλου εγχειρήματος. Σε αυτό το πεδίο μπορούμε λοιπόν να χτίσουμε περισσότερα με τον νόμο περί υδρογονανθράκων αφού λειτουργεί ενισχυτικά για τις περιφέρειες. Η Κρήτη για την Ελλάδα μπορεί να γίνει HUB και για τα νησιά του Αιγαίου. Αυτή η νέα τροφοδότηση θα επιτρέψει μια καλύτερη κατανάλωση της ενέργειας που θα καλυτερέψει την ποιότητα της ζωής. Σε αυτό το επίπεδο, μπορεί να συνδυαστεί και η χρήση του ζεόλιθου και για τα δύο νησιά, ειδικά όταν θα αρχίσει η εξόρυξη του ελληνικού, αφού θα τροφοδοτεί και τις δύο χώρες. Έτσι θα υπάρχει άλλη μια ένωση μεταξύ της Κρήτης και της Κύπρου λόγω της Θράκης μας. Αν κάποιος έχει την ικανότητα να δει αυτή τη μεγάλη εικόνα, τότε θα καταλάβει ότι το μέλλον άρχισε. 

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14126&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ένωση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου"

Η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Του Νίκου Λυγερού

Η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πλέον μία πραγματικότητα. Και ταυτόχρονα η Ευρωζώνη έχει 18 μέλη πια με την ένταξη της Λετονίας. Έτσι με 28 κράτη-μέλη, η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ακολουθήσει για αυτό το πρώτο εξάμηνο του 2014, τις γραμμές που επέλεξε η ελληνική προεδρία και στις οποίες θα δώσει έμφαση. Σε αυτό το πλαίσιο, θα υπάρξει και το πρόγραμμα για την έρευνα και την καινοτομία «ορίζοντας 2020». Αλλά το πιο σημαντικό πεδίο δράσης θα είναι η προώθηση των θαλάσσιων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διότι η θάλασσα είναι μια πηγή ανάπτυξης αλλά και ευημερίας. Μόνο που χρειάζεται στρατηγική και ορθολογική σκέψη. Έτσι πρέπει να έχουμε μία ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική και ειδικά στον τομέα της ναυτιλίας όπου η Ελλάδα παίζει ένα σπουδαίο ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο εδώ και χρόνια. Αυτό σχετίζεται άμεσα με τη γαλάζια ανάπτυξη η οποία πρέπει να υλοποιηθεί μ’ ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει την υδατοκαλλιέργεια, την εκμετάλλευση θαλάσσιου ορυκτού πλούτου, τη γαλάζιο βιοτεχνολογία. Και αυτό σχετίζεται και με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό αλλά και πρακτικά με τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Αδριατική θάλασσα και το Ιόνιο Πέλαγος δίχως να ξεχάσουμε την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Θαλάσσιας Ασφάλειας. Αν εξετάσουμε λεπτομερειακά αυτά τα θέματα θα καταλάβουμε ότι είναι πυκνά για ένα εξάμηνο. Όμως είναι σημαντικό να επιτευχθούν για να προωθήσουμε σε γενικότερο πλαίσιο και το θέμα των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών για ν' ακολουθηθεί η επιλογή της στρατηγικής που ψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο για την αξιοποίηση των ΑΟΖ και Υδρογονανθράκων σε ευρωπαϊκό πλαίσιο έτσι ώστε να υπάρξει συντονισμός κινήσεων μεταξύ των κρατών μελών και σε εσωτερικό επίπεδο αλλά και σε εξωτερικό. Η ελληνική προεδρία έχει να παράγει απαραίτητο έργο για να ενισχύσει την αξιοπιστία της χώρας και να κάνει καινοτόμες πράξεις. Η αποστολή έχει αρχίσει τώρα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14205&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης"