ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ;*

* Όπου στο κείμενο αναφέρεται ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ συμπεριλαμβάνει ΚΥΠΡΟ και
ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΥΣ

Αυτό το ερώτημα έχει γίνει η αγαπημένη καραμέλα σε συζητήσεις εντός κι εκτός
συνόρων. Οι εύκολες απαντήσεις είναι πολλές. Ο καθένας μπορεί να βρει ένα
σάκο του μποξ και να εκτοξεύσει πάνω τη οργή του. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε
την ουρά μας απέξω και να υποδείξουμε κάποιον άλλον που φταίει ή αντίθετα να
φορτωθούμε όλες τις ενοχές και ν' αρχίσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε.  Όμως η
ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα, δεν μπορεί να είναι παρά μία.

Ποιοι Έλληνες;

Οι Έλληνες σαν ένας λαός που κατοικεί σ' ένα συγκεκριμένο χώρο ή μια κοινή
συνισταμένη που ενώνει ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά που έχουν
μια συγγενή αντίληψη των όσων συμβαίνουν; Αν λοιπόν εννοούμε τους Έλληνες
σαν κατοίκους ενός συγκεκριμένου χώρου, αυτόματα οδηγούμαστε στην απάντηση
του γιατί δεν γίνεται τίποτα. Γιατί οι κάτοικοι αυτού του τόπου μπορεί να
έχουν τόσες μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, ώστε να μην μπορούν να βρουν
κοινές συνισταμένες αντίστασης, γιατί πολύ απλά δεν έχουν κοινές αντιλήψεις.
Ένα μέρος των κατοίκων μπορεί να θεωρεί πρόοδο το να πάρει πίσω τους μισθούς
που έχασε κι όλα καλά. Ένα άλλο μέρος μπορεί να θέλει να βρει ευκαιρίες να
κάνει μπίζνες μέσα στα συντρίμμια. Κάποιοι άλλοι μπορεί να οραματίζονται
ανατροπές κι επαναστάσεις απέναντι στο υπάρχον σύστημα. Μια άλλη κατηγορία
μπορεί να είναι παντελώς αδιάφορη στις κοινές συνισταμένες και να σκέφτεται
μόνο το τομάρι της και πως θα επιβιώσει. Κάποιοι άλλοι μπορεί να
ονειρεύονται πως είναι απόγονοι του Λεωνίδα και κάποιοι άλλοι απόγονοι των
ηγεμόνων του Βυζαντίου.

Υπάρχει μια ατέλειωτη ποικιλία κατοίκων ενός τόπου που είναι εγκλωβισμένοι
σε συγκεκριμένες ιδεολογίες, θρησκευτικές αντιλήψεις, οικονομικά συμφέροντα,
προσωπικές φιλοδοξίες, ιδιαίτερα προβλήματα στις μικρές φωλίτσες ο καθένας.
Για να λειτουργήσει ένας λαός σαν σύνολο απέναντι σε ένα οποιονδήποτε εχθρό
που θέλει να σκλαβώσει τη πατρίδα του ή ακόμα και να την αφανίσει, πρέπει να
έχει δημιουργήσει μέσα του κάτι σημαντικότερο από τα προσωπικά συμφέροντα
των επί μέρους μονάδων. Να έχει ένα απόθεμα κοινών συνισταμένων που είναι
ιερές αξίες, και τις οποίες δεν επιτρέπει να παραβιάζει κανείς άσχετα σε τι
προσωπική κατάσταση βρίσκεται.

Για να αγαπάει ένας λαός την πατρίδα του και να σέβεται την ιστορία του και
τους προγόνους του, πρέπει να υπάρχουν διδάγματα, αγαθά που ξεφεύγουν από
την σφαίρα της καθημερινότητας, παραδόσεις, χαρακτηριστικά και "συγγένειες"
που τις έχει διαφυλάξει σαν "εθνική του ταυτότητα". Όμως υπάρχει κάτι
τέτοιο; Η Ελλάδα που αναφέρουμε συνέχεια, και που έχει γίνει τόσο της μόδας
τώρα τελευταία να την βάζουμε μπροστά στη προσωπική μιζέρια μας, τη
πνευματική μας φτώχεια, την υποταγή μας σε όλο αυτό το παρανοϊκό σύστημα που
βιώνουμε, είναι κάτι το αφηρημένο; Όχι. Είναι ένα κράτος με συγκεκριμένα
σύνορα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Όταν λέμε Ελλάδα αυτό που φέρνουμε στην επιφάνεια να μας σώσει είναι το βαρύ
παρελθόν μας, το βαρύ όνομά μας. Όμως το όνομα αυτό μπορεί να είναι βαρύ,
αλλά οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι καταναλωτές ενός παγκόσμιου
συστήματος αξιών, ζουν και λειτουργούν με τα πρότυπα αυτού του συστήματος,
έχουν δημιουργήσει σαν αξίες και ανάγκες αυτά που προτείνει αυτό το σύστημα
αξιών. Ο Έλληνας καταναλωτής των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των ριάλιτυ
της τηλεόρασης, ο συλλέκτης διαφόρων γκάτζετ τελευταίας τεχνολογίας, ο
λάτρης της ρόδας, της μάσας, της μοδάτης ένδυσης, ο διψασμένος για χρήμα και
καλοπέραση, ο αντιγραφέας τηλεπερσόνων, και πρωταγωνιστών διαφημιστικών
σποτ, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον εθισμένο ευρωπαίο ή αμερικανό
καταναλωτή, παρά μόνο σε ότι αφορά τον τρόπο που εφαρμόζει και υπακούει στα
ερεθίσματα αυτά.

Ο μέσος Έλληνας δεν είναι με ένα βιβλίο στο χέρι να μελετάει αρχαίους
φιλοσόφους, ούτε φοράει τη φουστανέλα του Κολοκοτρώνη, ούτε πολεμάει στα
βουνά της Πίνδου με κρυοπαγήματα στα πόδια, η στα βουνά του Μαχαιρά όπως ο
Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο μέσος Έλληνας στο χέρι του κρατάει ένα τάμπλετ, φοράει
κάποια ξένη επώνυμη φίρμα, και πολεμάει για μια πρόσληψη σε κάποιο
πολυεθνικό κολοσσό ή για ένα διορισμό για να εξασφαλίσει χρήμα για να μπορεί
να αγοράσει κι άλλα από αυτά τα "αγαθά" που είναι και η κεντρική ιδέα της
ζωής του και της κοσμοαντίληψής του. Το αν χορεύει ζεϊμπέκικο και
τσιφτετέλια ενώ οι συγγενείς του Ευρωπαίοι χορεύουν ταραντέλες, βαλς και
καντρίλιες δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Το αν παρακολουθεί μετά μανίας ένα
χαζοκούτι που έχει κι ελληνικούς υπότιτλους ακριβές καρμπόν με τα υπόλοιπα
χαζοκούτια των εκτός συνόρων κατοίκων είναι η ουσία.

Γιατί όταν δεν έχεις να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό που να αλλάξει τα
δεδομένα αλλά κυκλοφορείς μέσα στα ίδια σκατά, με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη,
το να λες "εμείς είμαστε Έλληνες ρε" καταντάει γραφικό. Όταν οι άνθρωποι που
έχεις επιλέξει να σε κυβερνούν είναι κλώνοι όλων των υπόλοιπων κυβερνώντων
στα άλλα κράτη, όταν οι κατευθύνσεις που μεγαλώνεις τα παιδιά σου είναι
κλωνοποιημένες κατευθύνσεις των υπόλοιπων γονιών εκτός συνόρων, όταν οι
αξίες που έχεις στη ζωή σου και η αντίληψή σου για τον κόσμο και για τον
άνθρωπο είναι καρμπόν με τις αντιλήψεις ενός παγκόσμιου συστήματος, με τι
τρόπο δηλαδή αποδεικνύεις την ιδιαίτερη ταυτότητα που υποτίθεται πως έχεις;

Οι Έλληνες λοιπόν δεν αντιδρούν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να βρουν κάτι
για το οποίο να πολεμήσουν, τόσο ισχυρό, τόσο σπουδαίο, ώστε να θυσιάσουν
την προσωπική τους ασφάλεια ο καθένας, τη φωλίτσα του για ένα μεγάλο
ιδανικό. Ένα κοινό όνειρο που θέλουν να γίνει πραγματικότητα. Και που θα
μπορέσουν να το μεταδώσουν και πέρα από τα σύνορα. Ένα μήνυμα για όλη την
ανθρωπότητα. Μια διαφορετική πρόταση απεγκλωβισμού των ανθρώπων από τη
παγκόσμια φυλακή τους. Αυτό το μήνυμα έδωσαν οι πρόγονοι μας στην
ανθρωπότητα και για αυτό σε κάθε γωνιά της γης, ανεξάρτητα από χρώμα, ράτσα,
τόπο, χρόνο, υπάρχουν ακόμα τα ίχνη τους. Ένα μήνυμα που δεν έχει καμιά
σχέση με ό,τι εμείς σήμερα δίνουμε στα παιδιά μας.

Για αυτό και φοβόμαστε όλο και περισσότερο τα σύνορα. Τους κακούς που θα μας
κατασπαράξουν. Εχθρούς από κάθε κατεύθυνση. Γιατί δεν έχουμε κάτι τόσο
δυνατό ώστε να είναι από μόνο του όπλο που κανείς δεν μπορεί να νικήσει. Δεν
έχουμε κοινή αντίληψη μιας εθνικής ταυτότητας που είναι φτιαγμένη όχι από
λόγια αλλά από έργα που οι άλλοι θα επιθυμήσουν να αντιγράψουν κι όχι να
καταστρέψουν. Δεν έχουμε να παρουσιάσουμε ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά και
να απειλήσουμε όποιον διαταράξει την ελληνικότητά μας, γιατί πολύ απλά δεν
έχουμε ελληνικότητα. Είμαστε πρόχειρα αντίγραφα των υπόλοιπων που θεωρούμε
ξένους. Είμαστε όλοι προδότες των αξιών και των ιδανικών των προγόνων μας.
Για αυτό και εκλέγουμε ανάλογους με την αντίληψή μας ανθρώπους να μας
εξουσιάζουν, για αυτό φοβόμαστε τόσο ώστε να καταντήσουμε ζητιάνοι και
απελπισμένοι. Για αυτό προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα σε περίπτωση
καταστροφής, άλλοι το σκάνε για να φτιάξουν τη ζωούλα τους αλλού, κι άλλοι
ονειρεύονται αιματηρές εκκαθαρίσεις και νέα στρατόπεδα γιατί φοβούνται.
Φοβούνται να διεκδικήσουν την αληθινή ελευθερία.

Αυτοί που δεν αντιδρούν λοιπόν δεν είναι οι Έλληνες αλλά οι κλώνοι του
δυτικού μοντέλου ζωής, οι εγκλωβισμένοι στα ίδια αδιέξοδα, στους ίδιους
εφιάλτες με τους κατακτητές τους. Και για αυτό και όλος ο πόλεμος που
γίνεται αυτή τη στιγμή γύρω μας ποντάρει ακριβώς σ' αυτό. Να μην αποκτήσουμε
με κανένα τρόπο συνείδηση του τρόπου που θα μπορούσαμε να γκρεμίσουμε αυτό
το μοντέλο ζωής σε 24 ώρες. Γιατί οι γνωρίζοντες ξέρουν πως μέσα μας υπάρχει
ένα ανυπότακτο πνεύμα, μια ιερή τρέλα που λειτουργεί σε διαφορετικό επίπεδο,
γνωρίζουν πως αν μας έπιανε το πείσμα μας και κατορθώναμε όπως έχουμε κάνει
χιλιάδες φορές στην πανάρχαια ιστορία μας να βάλουμε πάνω από τους ατομικούς
μας φόβους, τα συλλογικά μας όπλα, θα φέρναμε ανάποδα το ντουνιά όπως έλεγε
κι ο ποιητής.

Γνωρίζουν πως έχουμε συγκεκριμένους δεσμούς που αν τους ενεργοποιήσουμε και
τους ενισχύσουμε θα κατορθώσουμε να ξεθάψουμε από μέσα μας μεγαλείο, που
τώρα έχει κρυφτεί κάτω από τόνους σκουπιδιών, ασύμβατων με τη πραγματική μας
φύση, για αυτό και φροντίζουν αργά και σταθερά να εξαφανίσουν όλους αυτούς
τους δεσμούς. Και το κάνουν πολύ εύκολα γιατί η πλειοψηφία των κατοίκων
αυτού του τόπου έχει ξεχάσει ποιοι είναι αυτοί οι δεσμοί και τι δύναμη
έχουν. Είναι τυχαίο που οι Έλληνες διασκορπισμένοι σε όλη την ανθρωπότητα
εκτός συνόρων, μπορούν και κάνουν θαύματα; Είναι τυχαίο που έχουν τέτοιους
μηχανισμούς μέσα τους ώστε να είναι όποτε και όπου θελήσουν παγκόσμιοι
πολίτες, χωρίς σύνορα, χωρίς κανένα εμπόδιο να προσαρμόζονται άμεσα ακόμα
και στους πιο αφιλόξενους τόπους, και να διαπρέπουν ο καθένας στο δικό του
χώρο;

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλά εμείς το έχουμε ξεχάσει κι έχουμε δεχτεί
αδιαμαρτύρητα τη μετατροπή μας σε ανδρείκελα μιας παγκόσμιας παράνοιας.
Κανένας κομματικός μηχανισμός δεν ήταν πατριωτικός στην Ελλάδα ποτέ, καμιά
κυβέρνηση δεν λειτούργησε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού. Οι
ηγέτες μας και τα κόμματα μας ούτε μεγαλείο είχαν ούτε στελέχη που να
ασπάζονται το ελληνικό μοντέλο αντίληψης. Όλα ξενόφερτα ήταν και είναι.
Προσαρμοσμένα στα διεθνή πρότυπα με σκοπό να προσαρμόσουν και όλους τους
κατοίκους σ' αυτά. Κατοίκους που τρέχουν στα σούπερ μάρκετ ν' αγοράσουν
λεμόνια από την Αργεντινή, φιστίκια Αιγίνης από τη Τουρκία και λάδι από τη
Γερμανία!

Κατοίκους που διαβάζουν ένα σωρό αηδίες και τους δικούς τους συγγραφείς,
ποιητές, φιλοσόφους, ζωγράφους, καλλιτέχνες τους θεωρούν κουραστικούς ή
ντεμοντέ. Κατοίκους που κάνουν οικονομίες για να πάνε σ' ένα μοδάτο θέρετρο
και δεν έχουν μπει στο κόπο ν' ανέβουν ούτε μέχρι το Παρθενώνα η το Θέατρο
Κουρίου για να τα δουν από κοντά. Κατοίκους που ο ζωτικός τους χώρος
καταλαμβάνεται από ό,τι αηδία τους πουλήσει κάθε απατεώνας. Έλληνες, Ιταλοί,
Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιρλανδοί που πρέπει ντε και καλά να συμμορφωθούν
στην εντέλεια στη νέο αποικιοκρατική μανία των αγγλοσαξώνων, της ενωμένης
και τρανής Γερμανίας, της Αμερικής των οίκων αξιολόγησης, και τη παγκόσμια
τραπεζική κυριαρχία των ψυχασθενών ....

Τυχαίο; Δε νομίζω. Μη τυχόν και θυμηθούν τα μυστικά της συγγένειας... Μη
πάρουμε χαμπάρι πως έχουμε βαπτιστεί με δικό μας όνομα, μήπως αναγνωρίσουμε
εμπόρους της δυστυχίας μας. Βήμα βήμα και με πολύ μεθοδευμένες κινήσεις ο
νότος της Ευρώπης αλώθηκε. Με βοήθεια από κάθε πιθανή πηγή της δύσης και της
ανατολής. Κι οι λαοί μας πρέπει να νοιώσουν ένοχοι, τιποτένιοι, ανάξιοι να
διεκδικήσουν πίσω την ιστορία τους. Όπως οι λαοί της άλλης ανατολής, εκείνοι
που πατάνε στα χώματα που άλλαξαν με τη σειρά τους την ιστορία της
ανθρωπότητας σε πανάρχαιους χρόνους, και πάνω στα βομβαρδισμένα ερείπια των
εκατομμυρίων χρόνων ιστορίας χτίζουν τους ουρανοξύστες του μίσους και του
σκοταδισμού για να κρατήσουν τους ανθρώπους μαριονέτες. Όλοι αυτοί οι λαοί
αναφέρονται στα σημειωματάρια της κούφιας τάξης πραγμάτων σαν τιποτένιοι,
ανάξιοι που έχουν ανάγκη από συμμόρφωση και βούρδουλα... τι μεγαλύτερο
θράσος να περιγράψει κανείς.. Όλα μελετημένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Με
ποιο τρόπο έγινε αυτή η άλωση; Με ποιους μηχανισμούς συμβαίνει τώρα και θα
γίνει ακόμα πιο θλιβερή; Όποιος έχει την ικανότητα ακόμα ας κοιτάξει.

Με χαρά όμως πίσω από όλο αυτό το σκοτεινό τοπίο βλέπω, πως τα πράγματα δεν
είναι τόσο βολικά για όσους τα έχουν σχεδιάσει. Ξεπετάγονται σιγά σιγά
διάφοροι ναυαγοί και φτιάχνουν σχεδίες για την επιστροφή στη πατρίδα.
Βλέπουμε ανάμεσα στους υπερβολικά κοιμισμένους πολίτες να ξεπετάγονται νέοι
άνθρωποι που είναι υπερβολικά αφυπνισμένοι. Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Το
ότι συμβαίνει έχει σημασία.
από:
  <http://omirosalexandrou.blogspot.com/>

1 ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν;

Αγαπητέ  Όμηρε,
Διάβασα το κείμενό σου "γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν" και απαντώ με λίγα
λόγια στα σχόλια που κάνεις. Το μικρό αυτό κομμάτι που έμεινε από την  τέως
μεγάλη Ελλάδα, σε έκταση σε κατοίκους και σε μεγαλείο κατοικείται σήμερα από
ανθρώπους που είναι αποκομένοι από την πατρώα ρίζα τους. Η σχέση μας με την
πατρώα μας ρίζα είναι ανύπαρκτη. Εάν διαβάσεις τον Ιώσηπο θα δεις με μεγάλη
σου έκπληξη να λέει  στο βιβλίο Ιωσήπου βίος 192 "...αλλά γεγυμνωμένως περι
τούτων και οικίαις και θανάτοις μάλιστα πάντων απαντώσι μη αρνούμενοι τα
πάτρια..." Αυτοί δηλαδή οι Εβραίοι όπως βλέπεις και μπροστά στην απειλή του
χειρότερου θανάτου δεν απαρνήθηκαν ποτέ τα πάτρια. Εμείς οι "μεγάλοι"
Μακεδώνες και Ελληναράδες απαρνηθήκαμε τα πάντα. Κατηγορήσαμε και ατιμάσαμε
τα ιερά των πατέρων μας και χαρακτηρίσαμε τους δικούς μας μεγάλους
προπάτορες ως  "τσαρλατάνους" αφού για όλους μας υπήρξαν άνθρωποι με ψεύτικα
και ανύπαρκτα ιερά. Έτσι τους στολίσαμε με τα υπέροχα κοσμητικά επίθετα ως
ειδωλολάτρες, άθεους και μυαρούς. Δεχόμαστε δε να δοξολογούνται και να
υμνούνται οι προπάτορες των Εβραίων ως δικοί μας προπάτορες. Κάνω μνεία στο
"των ενδόξων προπατόρων  ΗΜΩΝ Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ και των θεοπατόρων ΗΜΩΝ
Ιωακείμ και Άννης". Δεχόμαστε την βάφτιση που μας αποκόπτει από την πατρώα
μας ρίζα και μας μετατρέπει σε νόθα παιδιά του Αβράαμ. Κάνω μνεία στο
κεφάλαιο 3 κατά Γαλάτες Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, εδάφιο 29 ο οποίος
λέει:
           "Εάν βαπτισθείς είσαι τέκνο του Χριστού και αφού είσαι τέκνο του Χριστού, τότε είσαι ΣΠΕΡΜΑ του Αβραάμ".
 Και στο κεφάλαιο 4 εδάφιο 31 λέει Ο Παύλος:
            "Δεν είμαστε αδελφοί μου παιδιά της δούλης της Αγαρ αλλά γνήσια τέκνα της ελεύθερης γυναίκας της Σάρρας". (Πού είναι ο Έλληνας και η Ορσηίδα);
Δεν τιμήσαμε ποτέ  κάποιον από τους προγόνους μας. Οι περισσότεροι δεν
γνωρίζουν πότε πέθανε και πότε γεννήθηκε ο Αλέξανδρος και ασφαλώς τους
φαίνεται ανέκδοτο η θεοποίηση του Αλεξάνδρου από το Αιγυπτιακό Ιερατείο 661
χρόνια πρίν θεοποιηθεί ο Ιησούς  το 326 στη Σύνοδο της Νίκαιας στην Μ.Ασία
υπό την προεδρία του Μ. Κωνσταντίνου.
Δεν τιμήσαμε ποτέ το κοσμοϊστορικό γεγονός της Μάχης του Μαραθώνα ενώ
τιμήθηκε στην Γερμανία, στην Αυστραλία και στο Σικάγο. Στην Δράμα δε που
τολμήσαμε να  κάνουμε μια έκδήλωση προς τιμή της Μάχης του Μαραθώνα για τα
2500 χρόνια βρεθήκαμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η δίκη  έλαβε χώρα στο
Πρωτοδικείο Δράμας στις 18 με 21 Φεβρουαρίου 2013. Στο Ωραιόκαστρο δε της
Θεσσαλονίκης που τολμήσαμε να κάνουμε το ίδιο ο Δήμαρχος Ωραιοκάστρου κύριος
Νικόλαος Μπάτος, έστειλε επιστολή στην Ομάδα "Ε" Έψιλον μέσω της οποίας
απαγόρευσε την εκδήλωση τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι "η εκδήλωση αυτή βρίσκει
το Δήμο Ωραιοκάστρου ριζικά αντίθετο". Μετά μιά εβδομάδα στην Δράμα γύριζαν
στους δρόμους την Κάρρα της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού Κράτους και στο
Ωραιόκαστρο την Πορταίτησα επίσης με τιμές αρχηγού Κράτους.
Και συνεχίζω. Πότε τιμήθηκε η Μάχη των Θερμοπυλών ή η Μάχη της Σαλαμίνος ή
των Πλαταιών ή της Πύδνας; Και πότε δακρύσαμε εμείς για τα πολλά εκατομμύρια
Ελλήνων που θανατώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο στην Σκυθόπολη, για τις
χιλιάδες στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης και για τις 35  χιλιάδες στον
Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως από τους μεγάλους μας "Αγίους" Θεοδόσιο και
Δημήτριο;
Πότε σοκαριστήκαμε ακούγοντας να είναι στην γενέτειρα της θεάς Αθηνάς και
τότε πολιούχου της Αθήνας προστάτης και πολιούχος ο  Διονύσιος Αρειοπαγίτης;
Ή πότε ξαφνιάστηκε κανείς όταν στην Θεσσαλονίκη, την γενέτειρα του
Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη και της Θεσσαλονίκης, είναι προστάτης και
πολιούχος ο διώκτης και σφαγέας των Ελλήνων "μεγαλομάρτ." Δημήτριος η στην
Κρήτη την γενέτειρα του Δία και του Μίνωα να είναι προστάτες ο Αγιος
Νικόλαος και ο Άγιος Μηνάς;
Αυτά είναι τα χάλια των σημερινών κατοίκων αυτής της γωνιάς που βάφτηκε με
πολύ αίμα των προγόνων μας αλλά ποτέ δεν δακρύσαμε και δεν ανάψαμε ένα
κεράκι. Τιμάμε όμως αυτούς που μας άλλαξαν τα φώτα, αντικατέστησαν την
πατρώα μας ρίζα με  την δική τους και μας γαλούχησαν έτσι ώστε να μην
μπορούμε πλέον να ξεκαθαρίσουμε τον αχταρμά που μας έβαλαν στο τραπέζι. Έτσι
χάσαμε τα πρότυπα, τις αξίες και την ζεστή αγκαλιά των δικών μας προπατόρων.
Όμως ο Αβραάμ μας χρησιμοποιεί αλλά δεν μας αγάπησε ποτέ γιατί ξέρει ότι
είμαστε θετά τέκνα και όχι γνήσια όπως τα αγαπητά του παιδιά οι Εβραίοι.
Μας ενθουσιάζει βέβαια το υπέροχο μήνυμα του Ιησού "αγάπα τον πλησίον σου"
και "αγάπα τον εχθρό σου". Χιλιάδες χρόνια πριν από τον Χριστό λέει ο
Προμηθέας:

"εγώ δ΄ετόλμησ, εξελυσάμην βροτούς                 Εγώ μονάχα τόλμησα κι
έσωσ ανθρώπους,
τό μή διαρραισθέντεας εις Άιδου μολείν,             να μην βρεθούν ομαδικά
στον Άδη τέφρα.
τω τοι τοιαϊσδε πημοναίσι κάμπτομαι,                  Γι αυτό στο βράχο
τούτο βασανίζομαι δω
πάσχειν μεν αλγειναίσιν, οικτραίσιν δ΄ιδείν,         πέρα αβάσταγα κι άθλια
κακά να ζώ,
θνητούς δ΄εν οίκτω προθέμενος, τούτου τυχείν   Κι ενώ αγάπη συμπόνια τόση
στους ανθρώ-
ούκ ηξιώθην αυτός, αλλά νηλεώς                         πους είχα δεν
αξιώθηκα κι εγώ όμοια νάχω
ώδ ερρύθμισμαι, Ζηνί δυσκλεής θέα.                  κι έτσι σκληρά μ έχουν
καρφώσει,
ντρόπιασμα αιώνιο κι άτιμο του Δία.

Μιλάει λοιπόν ο Προμηθέας για την υπερβολική αγάπη του προς τους ανθρώπους
εξ αιτίας της οποίας βρέθηκε  σ αυτήν την άσχημη θέση αλλά δεν ζητά εύνοια
και δεν μετανοεί.
Από την άλλη με το μήνυμα της αγάπης του Χριστιανισμού αφανίστηκαν λαοί εκ
θεμελίων. Θανατώθηκαν χιλιάδες αθώοι άνθρωποι και ζώα. Με σύμβολο τον σταυρό
σημαδεύει ο κάθε χριστιανός τον εχθρό του ενώ "αγάπα τον εχθρό σου".
Ο "μέγας" Κωνσταντίνος και "Αγιος" βλέπει το σύμβολο του στρατού και
κατασφάζει τους συμπατριώτες του τους οποίους αποκαλούσε εχθρούς και στη
συνέχεια συγχαίρουν την Παναγία ως "στρατηγό" για την συμπαράστασή της στην
μεγάλη σφαγή. Κάνω μνεία στο "υπέρ μαχω στρατηγώ τα νικητήρια....".
Όλα αυτά τα παράδοξα μηνύουν ότι από τον λαό αυτό εξαφανίστηκε πλέον
ολοκληρωτικά η κρίση και ακολουθεί την χαραγμένη γραμμή όπως το πρόβατο τον
τσομπάνη του.
Στο εξωτερικό μεγαλουργούν επειδή  ξεφεύγουν από το καλούπι που τους έχει
εγκλωβίσει εδώ το κάθε κατεστημένο.
Σου υπενθυμίζω και την φράση του Αλεξάνδρου όταν πέρασε τον Ελλήσποντο.Αφού
κάρφωσε το δόρυ του στο έδαφος, ύψωσε το χέρι και το βλέμμα του προς τον
Ουρανό και φώναξε:
                  "Ποτέ δεν θα συγχωρήσω αυτούς που ατίμασαν τα ιερά τωνπρογόνων μου
                  ούτε ακόμα και εάν μετανοήσουν".
Ποιοί είναι αυτοί που ατίμασαν τα ιερά των προγόνων του; Τότε οι Πέρσες και
στη συνέχεια εμείς. Σκέψου τι θα μας κάνει εάν κάποτε επιστρέψει. Και ένας
Αλέξανδρος θα έρθει κάποτε για να ξαναβάλει τα πράγματα στη θέση τους.
φιλικότατα
Αριστοτέλης Κακογεωργίου από την Ομάδα "Ε" Έψιλον