ΓΚΑΓΚΑΟΥΖΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΜΟΔΟΞΟ ΦΥΛΟ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ

Πόσοι από εμάς γνωρίζουν ότι υπάρχει ελληνικό ομόδοξο φύλο στη Μολδαβία με προεκτάσεις στη Βουλγαρία και τη Θράκη,;




Αντιπροσωπεία των γκαγκαουζων της Μολδαβιας και των γκαγκαουζων που ζουν στη Βουλγαρία, δέχθηκε ο μητροπολιτης Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνός και είχε την ευκαιρία να αναπτύξει την αναγκαιότητα επικοινωνίας των απανταχού Γκαγκαούζων με εκείνους που είναι εγκατεστημένοι στην Ελλάδα με επίκεντρο την πόλη της Νέας Ορεστιάδας.



Οι Γκαγκαούζοι ή Γκαγκαβούζοι υποχρεώθηκαν από τους Τούρκους να διαλέξουν τη γλώσσα ή τη θρησκεία (όπως έγινε και με τους Καππαδόκες). Διάλεξαν τον χριστιανισμό, αλλά είναι τουρκόφωνοι. Παραμένουν πιστοί στις προγονικές παραδόσεις. Στη Μολδαβία, είναι 200.000 περίπου, υπάρχουν επίσης στην Ουκρανία και στην Βουλγαρία.

Αυτό το ελληνικό φύλο έχει καταγωγή από τη Μικρά Ασία. Περί το 13ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στην Βόρεια Βουλγαρία, στην περιοχή της Βάρνας-Μπάλτζικ και Καβάρνας, όπου δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο της Καβάρνας. Η εγκατάσταση σε αυτό το χώρο έγινε εσκεμμένα από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα διότι επιθυμούσε να διαφυλάξει τα βόρεια σύνορα του από τις συνεχείς επιδρομές Κουμάνων και Πετζενέκων.

Το Δεσποτάτο διαλύθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1383. Στο Δεσποτάτο υπήρχαν 68 χωριά στα οποία κατοικούσαν Γκαγκαούζιοι. Μετά τη διάλυση του Δεσποτάτου ένα τμήμα πληθυσμού των Γκαγκαούζιων ακολούθησε τους πρίγκιπές του και εγκαταστάθηκαν στα χωριά της Νέας Ζίχνης Σερρών και στα περίχωρα της Βέροιας, ενώ οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν στη Βουλγαρία και στην Ανατολική Θράκη.

Οι επιδρομές των Οθωμανών και αργότερα των Κιρκάσιων συνεχίστηκαν με μοναδικό σκοπό να τους αλλάξουν τη θρησκευτική πίστη. Η αντίσταση των Γκαγκαβούζηδων περιγράφεται στο "Αι εν τη κωμοπόλει Καβάρνη και τοις πέριξ ελληνικοίς χωρίοις υπό των Κιρκασίων σφαγαί", έπος που γράφτηκε από τον Δ.Κ. Κραχτόγλου το 1878. Αργότερα συμμετείχαν στους Ρωσοτουρκικούς πολέμους στο πλευρό των Ρώσων. Για το λόγο αυτό κυνηγήθηκαν από τους Οθωμανούς και διασκορπίστηκαν στη Βουλγαρία (Πάζαρτζικ, Γιάμπολ) και στην Ανατολική Θράκη, στην περιοχή Χάψας-Αδριανούπολη, όπου εγκαταστάθηκαν σε 15 χωριά. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός των Γκαγκαβούζηδων ακολούθησε τον Ρωσικό στρατό για να αποφύγει τα αντίποινα των Οθωμανών και εγκαταστάθηκε στη Βεσσαραβία, στην σημερινή Νότια Μολδαβία.

Κατά την απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης από τον ελληνικό στρατό το 1919 συγκρότησαν το πρώτο σύνταγμα του ελληνικού στρατού με 700 άνδρες και σύμφωνα με τον Γενικό Διοικητή της Θράκης Γεραγά διακρίθηκαν για την ανδρεία τους. Με τη συνθήκη της Λωζάνης θεωρήθηκαν από τους Τούρκους ανταλλάξιμοι ως φανατικοί Έλληνες και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να εγκατασταθούν στην επαρχία Ορεστιάδας και Διδυμοτείχου σε 21 χωριά.

Φυσικά οι Τούρκοι προσπαθούν να τους διεκδικήσουν σα Τούρκους, ομως έκαναν το λάθος οι ίδιοι να τους θεωρήσουν ανταλάξιμους ως φανατικούς Έλληνες και αυτό είναι ιστορικά καταγραμμένο.Μέχρι αυτή τη στιγμή όλοι οι γείτονές μας "ανακαλύπτουν" μειονότητες στη χώρα μας,καιρός να θυμηθούμε και τα δικά μας ξεχασμένα αδέλφια σε όλη τη Βαλακανική η μήπως τους ξεχάσαμε επιτηδες;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Γκαγκαούζοι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Αυτό το λήμμα ή η ενότητα δεν αναφέρει τις πηγές του ή δεν περιέχει επαρκείς παραπομπές. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια προσθέτοντας κατάλληλες πηγές και παραπομπές που να υποστηρίζουν το λήμμα.

Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 13/05/2010.

Γκαγκαούζοι νέοι με παραδοσιακές φορεσιές

Οι Γκαγκαούζοι ή Γκαγκαβούζηδες θεωρούνται από Τούρκους ιστορικούς ως τουρκικό φύλο, το οποίο έχει εκχριστιανιστεί. Έλληνες ιστορικοί τους χαρακτηρίζουν ως Μικρασιάτες τουρκόφωνους και τους εντάσσουν στους Καραμανλήδες (Τουρκόφωνοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί) της Μικράς Ασίας.

Σύμφωνα με ιστορικές πηγές στις οποίες όλοι συμφωνούν, η εθνογένεσή τους θα πρέπει να τοποθετηθεί το 1243, όταν το Σελτζούκικο κράτος της Μ. Ασίας διαλύθηκε από τους Μογγόλους μετά τη μάχη του Κουσεντάγ. Σουλτάνος του Ικονίου ήταν τότε ο Ιτζεδίν Καϊκαβούζ, ο οποίος κατέφυγε στην αυλή των Βυζαντινών αυτοκρατόρων στην Κωνσταντινούπολη. Εικάζεται ότι η μητέρα του ήταν χριστιανή.

Είναι γεγονός ότι αυτή την ιστορική περίοδο έχουμε πολλές μετακινήσεις λαών από τα βάθη της Ασίας προς την Μικρά Ασία και την Ευρώπη. Από την άλλη πλευρά στο Βυζάντιο επικρατούσε ένα σκληρό φορολογικό σύστημα, Φεουδαρχικό, με αποτέλεσμα οι αγροτικοί πληθυσμοί να αλλάζουν συχνά στρατόπεδο. Στην προκείμενη ιστορική περίοδο έπαιρναν το μέρος των Σουλτάνων και των Χαλίφηδων, οι οποίοι τους υπόσχονταν καλύτερη ζωή. Η εμφάνιση του Ισλαμισμούεξισλαμισμών εμφανίστηκε αργότερα με την επικράτηση των Οθωμανικών και Οσμανικών τουρκικών φύλων.

ως νέας θρησκείας που υποσχόταν καλύτερη ζωή, η διαλλακτική στάση των Σουλτάνων που είχε ως σκοπό να αυξήσουν το στρατό τους επέδρασε πάνω στους πληθυσμούς της Μικράς Ασίας, που εύκολα άλλαζαν πολιτικό στρατόπεδο, αλλά δεν άλλαζαν θρησκευτικό στρατόπεδο. Το φαινόμενο των βίαιων

Έτσι με αυτό τον τρόπο φαίνεται ότι ο Σουλτάνος του Ικονίου είχε πολλούς χριστιανούς υπηκόους, οι οποίοι τον επηρέαζαν ως προς την στάση του απέναντι στο Βυζάντιο. Υπάρχει και η παραδοχή που μας μεταφέρεται από ορισμένους ιστορικούς ότι ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος έδωσε άδεια εγκατάστασης του Σουλτάνου και του λαού του στα εδάφη της αυτοκρατορίας, επειδή είχε σωθεί από τον Σουλτάνο όταν είχε λιποτακτήσει από το βυζαντινό στρατό μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια κατάληψης της εξουσίας και του θρόνου. Το 1259 περίπου εγκαταστάθηκαν στην Βόρεια Βουλγαρία, στην περιοχή της Βάρνας-Μπάλτζικ και Καβάρνας, όπου δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο της Καβάρνας.

Η εγκατάσταση σε αυτό το χώρο έγινε εσκεμμένα από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα διότι επιθυμούσε να διαφυλάξει τα βόρεια σύνορα του από τις συνεχείς επιδρομές Κουμάνων και Πετζενέκων. Έτσι ξεπλήρωσε την υποχρέωση που είχε απέναντι στον Σουλτάνο και είχε ήσυχο το κεφάλι του για 124 χρόνια τουλάχιστον από τις επιδρομές αυτές στα βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας. Το Δεσποτάτο διαλύθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1383. Στο Δεσποτάτο υπήρχαν 68 χωριά στα οποία κατοικούσαν Γκαγκαβούζηδες. Μετά τη διάλυση του Δεσποτάτου ένα τμήμα πληθυσμού των Γκαγκαούζων ακολούθησε τους πρίγκιπές του και εγκαταστάθηκαν στα χωριά της Νέας Ζίχνης Σερρών και στα περίχωρα της Βέροιας, ενώ οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν στη Βουλγαρία και στην Ανατολική Θράκη.

Οι επιδρομές των Οθωμανών και αργότερα των Κιρκάσιων συνεχίστηκαν με μοναδικό σκοπό να τους αλλάξουν τη θρησκευτική πίστη. Η αντίσταση των Γκαγκαβούζηδων περιγράφεται στο "Αι εν τη κωμοπόλει Καβάρνη και τοις πέριξ ελληνικοίς χωρίοις υπό των Κιρκασίων σφαγαί", έπος που γράφτηκε από τον Δ.Κ. Κραχτόγλου το 1878. Αργότερα συμμετείχαν στους Ρωσοτουρκικούς πολέμους στο πλευρό των Ρώσων. Για το λόγο αυτό κυνηγήθηκαν από τους Οθωμανούς και διασκορπίστηκαν στη Βουλγαρία (Πάζαρτζικ, Γιάμπολ) και στην Ανατολική Θράκη, στην περιοχή Χάψας-Αδριανούπολη, όπου εγκαταστάθηκαν σε 15 χωριά. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός των Γκαγκαβούζηδων ακολούθησε τον Ρωσικό στρατό για να αποφύγει τα αντίποινα των Οθωμανών και εγκαταστάθηκε στη Βεσσαραβία, στην σημερινή Νότια Μολδαβία.

Κατά την απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης από τον ελληνικό στρατό το 1919 συγκρότησαν το πρώτο σύνταγμα του ελληνικού στρατού με 700 άνδρες και σύμφωνα με τον Γενικό Διοικητή της Θράκης Γεραγά διακρίθηκαν για την ανδρεία τους. Με τη συνθήκη της Λωζάνης θεωρήθηκαν από τους Τούρκους ανταλλάξιμοι ως φανατικοί Έλληνες και υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να εγκατασταθούν στην επαρχία Ορεστιάδας και Διδυμοτείχου σε 21 χωριά. Ο κύριος όγκος τους είναι εγκαταστημένος στα χωριά: Οινόη, Σαγήνη, Κλεισώ, Αμμόβουνο, Θούριο, Λεπτή, Κέραμος, Καναδάς, κλπ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΚΑΓΚΑΟΥΖΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΜΟΔΟΞΟ ΦΥΛΟ ΤΗΣ ΜΟΛΔΑΒΙΑΣ"

GREEK MYTHOLOGY

ΙΑΠΕΤΟΣ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ..----ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ.
Ο ΙΑΠΕΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΙΤΑΝΕΣ.
ΗΤΑΝ ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ.ΣΥΖΗΓΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Η ΚΛΥΜΕΝΗ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ. ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ,Ο ΑΤΑΛΑΣ,Ο ΕΠΙΜΗΘΕΑΣ,Ο ΜΕΝΟΙΤΙΟΣ ΚΙ ΑΛΛΟΙ.
Ο ΙΑΠΕΤΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΣΙΟΔΟ ΩΣ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΤΙΤΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑ.
ΤΟΝ ΙΑΠΕΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΑΝ ΣΑΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.--
-----------------------------------------
Στην Ελληνική μυθολογία ο Ιαπετός μαζί με τον μικρότερο αδελφό του, τον Κρόνο. ήταν οι ισχυρότεροι των τιτάνων και προπάντων εκείνοι στους οποίους εκδηλώθηκε η μεγαλύτερη εχθρότητα του Δία μετά τη νίκη του.
Ήταν γιος του Ουρανού και της Γαίας και σύζυγος της Κλυμένης, της κόρης του Ωκεανού ή της Ασίας ή της Αίθρας ή της Θέμιδας η οποία και αναφέρεται ως μητέρα του Προμηθέα. Γιοι του υπήρξαν ο Προμηθεύς, ο Άτλαντας, ο Επιμηθέας και ο Μενοίτιος ^[1] καθώς και άλλοι ακόμη περίφημοι “Ιαπετίδες” όπως ονομάστηκαν. Σημαντικότεροι δε εξ αυτών φέρονται ο Άτλας που βάσταγε στου ώμους του τον Ουράνιο θόλο αλλά και ο δαιμόνιος Προμηθεύς, ο μόνος εκ των Ιαπετιδών που δεν πολέμησε στο πλευρό των τιτάνων κατά την τιτανομαχία.
Τον Ιαπετό αναφέρουν ήδη ο Όμηρος και ο Ησίοδος ως κυβερνήτη των Τιτάνων και του κόσμου πριν την επικράτηση του Δία και ότι ακόμα σε ορισμένες περιοχές τον αναγνώριζαν ως «δημιουργό» των ανθρώπων, ακόμη και μετά την επικράτηση του Δία όπως στη Κνωσό, στην Αρκαδία, Κιλικία και αλλού. Ιδιαίτερα ως σύζυγος της Ασίας θεωρούταν ως γενάρχης των λαών της Ευρώπης και της Βορειοδυτικής Ασίας, των οποίων όμως αρχηγό η Παλαιά Διαθήκη παραδέχεται τον Ιάφεθ, τον γιο του Νώε (του οποίου το όνομα ενδέχεται να είναι παραφθορά του Ιαπ-ε-του - θεού).

• Έτσι εκ του Ιαπετού προέκυψαν οι σύγχρονες αντιλήψεις και θεωρίες περί «Ιαπετικής φυλής» και «ιαπετικής γλώσσας».

Τέλος ο Δίας μετά τη νίκη του, καταγκρέμισε τον Ιαπετό, στα σκοτεινά τάρταρα μαζί με τους υπόλοιπούς τιτάνες.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B1%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%8C%CF%82_(%CE%BC%CF%85%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "GREEK MYTHOLOGY"

Ο Γ' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ

«Ασύμμετρος οικονομικός παγκόσμιος πόλεμος» --------
Δεν θα παρεκκλίναμε ιδιαίτερα από την πραγματικότητα, αν διακινδυνεύαμε να χαρακτηρίσουμε τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία ως «μια προσπάθεια διεξαγωγής ενός ασύμμετρου οικονομικού παγκόσμιου πολέμου», στον οποίο ενεργά έχουν εμπλακεί οι τρεις παγκόσμιες οικονομικές υπερδυνάμεις (Ρωσία, ΕΕ και ΗΠΑ). Από μια άλλη οπτική γωνία, θα μπορούσαμε να αποκωδικοποιήσουμε τις εξελίξεις ως ένα «στημένο οικονομικό παιχνίδι», που εκμεταλλεύεται την υφιστάμενη ουκρανική κρίση ταυτότητας.

Η γεωστρατηγική θέση της Ουκρανίας είναι ιδιαίτερα σημαντική σε οικονομικό επίπεδο και επίπεδο ασφάλειας για τη Ρωσία και την ΕΕ, τόσο λόγω του μεγέθους της (603,6 τετραγωνικά χιλιόμετρα) και του πληθυσμού της (45,5 εκατομμύρια), όσο και λόγω της θέσης της που συνιστά τον «ενεργειακό ομφάλιο λώρο» για τη μεταφορά των ρωσικών υδρογονανθράκων προς την ΕΕ.
Η Ουκρανία και η ρωσική εθνική ασφάλεια

Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και προκειμένου να προστατευθεί από τις επεκτατικές βλέψεις του ΝΑΤΟ, η Μόσχα επιδίωξε να διατηρήσει ακέραιη την περιφερειακή αμυντική “buffer zone” που σχηματίσθηκε στο δυτικό ρωσικό υπογάστριο από τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Επιπρόσθετα, στο βαθμό του δυνατού τις ενέταξε στη σφαίρα επιρροής της και κατέστησε σαφές ότι δεν θα ανεχθεί την προσχώρησή τους στις ΝΑΤΟϊκές δομές. Μια από αυτές τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες είναι και η Ουκρανία. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η ΕΕ έχει κατανοήσει και σέβεται αυτή τη ρωσική ευαισθησία, που σχετίζεται άμεσα με την εθνική της ασφάλεια. Έτσι, εξηγείται η άρνηση της Γερμανίας και της Γαλλίας, τον Απρίλιο του 2008 στην Σύνοδο Κορυφής του Βουκουρεστίου, να συναινέσουν στην ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, παρόλο που οι ΗΠΑ το επιδίωξαν σθεναρά. Μάλιστα, γι αυτό το λόγο η Ουάσιγκτον δεν αποφασίζει τη διεξαγωγή μιας έκτακτης συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, με αντικείμενο τη σθεναρή αντίδραση της Συμμαχίας για την Ουκρανία. Γνωρίζει εκ των προτέρων ότι και πάλι θα υπάρξουν ενδοΝΑΤΟϊκές αντιδράσεις, που θα αποκαλύψουν το υφιστάμενο έλλειμμα συνοχής.

Πέρα από μια περιφερειακή αμυντική “buffer zone”, η Ουκρανία και συγκεκριμένα η Σεβαστούπολη της Κριμαίας συνιστά την έδρα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Τον Απρίλιο του 2010, όταν επί προεδρίας Γιανουκόβιτς οι ρωσο-ουκρανικές σχέσεις είχαν ήδη βελτιωθεί αισθητά, η Ρωσία και η Ουκρανία συμφώνησαν να παρατείνουν την παραμονή του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην Κριμαία μέχρι το 2042, από την αρχική ημερομηνία απόσυρσης του 2017. Σε αντάλλαγμα, η Ρωσία συμφώνησε να παράσχει για δέκα χρόνια στην Ουκρανία μειωμένες τιμές φυσικού αερίου, που μεταφράζονται σε περίπου 30 δισ. ευρώ. Γίνεται λοιπόν κατανοητό τι επιδίωκε η Μόσχα όταν πριν λίγες μέρες αποφάσισε την ανάπτυξη των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στη χερσόνησο της Κριμαίας.





Η Ουκρανία και οι σχέσεις ΕΕ-Ρωσίας

Σήμερα, στην Ουκρανία δεν διακυβεύεται μόνο η εθνική ασφάλεια της Ρωσίας. Διακυβεύονται και τεράστια οικονομικά συμφέροντα των τριών προαναφερόμενων οικονομικών υπερδυνάμεων. Για παράδειγμα, οι περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης εξαρτώνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες. Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, εισάγει το 35% των απαιτούμενων ποσοτήτων υδρογονανθράκων από τη Ρωσία.

Πέρα από κύριος καταναλωτής ρωσικού φυσικού αερίου, η ΕΕ συνιστά το μεγαλύτερο εμπορικό εταίρο της Ρωσίας. Το 2012, οι ρωσικές εξαγωγές στην ΕΕ ανήλθαν σε 213 δισ. ευρώ, ενώ αντίστοιχα οι ευρωπαϊκές εξαγωγές στη Ρωσία έφθασαν περίπου τα 123 δισ. ευρώ.

Η Ρωσία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου, φυσικού αερίου, ουρανίου και άνθρακα προς την ΕΕ. Το 2013, η Gazprom προμήθευσε την ΕΕ με 133 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Περίπου η μισή από αυτή την ποσότητα (65 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου) μεταφέρθηκε μέσω τεσσάρων κύριων αγωγών φυσικού αερίου (Yamburg-Uzhgorod, Orenburg-Uzhgorod, Urengoy-Uzhgorod και Dolina-Uzhgorod), που διέρχονται από το ουκρανικό έδαφος.



Ευρω-αμερικανικές σχέσεις

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η ΕΕ μοιράζονται τη μεγαλύτερη εμπορική και επενδυτική σχέση σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι οικονομίες τους αντιπροσωπεύουν πάνω από το 50% του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (περίπου το 25% των παγκόσμιων εξαγωγών και το 31% των παγκόσμιων εισαγωγών). Η διατλαντική οικονομία παράγει ετησίως περισσότερα από 5 τρισ. δολάρια στις εμπορικές πωλήσεις και απασχολεί περίπου 15 εκατομμύρια εργαζόμενους και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Παρότι εκ πρώτης όψης οι οικονομικές σχέσεις των δύο πλευρών χαρακτηρίζονται ως αρμονικές, εντούτοις τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται κάποιες εντάσεις. Συγκεκριμένα, η παγκόσμια οικονομική ύφεση και η κρίση της Ευρωζώνης έχουν δημιουργήσει τριγμούς στις σχέσεις ΗΠΑ-ΕΕ. Η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι η κρίση χρέους της ΕΕ επηρεάζει αρνητικά τις αμερικανικές εξαγωγές προς τις χώρες μέλη τις ΕΕ, ευνοεί μόνο οι γερμανικές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ (κυρίως λόγω της χαμηλής ισοτιμίας ευρώ/δολαρίου), αποδυναμώνει τα αμερικανικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ωθεί την αμερικανική οικονομία σε ύφεση. Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση Ομπάμα κάλεσε την ΕΕ να λάβει δραστικές αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης του χρέους και να προβεί σε μια πιο ουσιαστική χρηματοδοτική βοήθεια προς τις παραπαίουσες οικονομίες της Ευρωζώνης.







ΕΕ και Ρωσία προς αποκλιμάκωση της κρίσης

Δεδομένης της υφιστάμενης οικονομικής αλληλεξάρτησης μεταξύ Ρωσίας και ΕΕ, γίνεται προφανές ότι οι δύο πλευρές έχουν κοινά συμφέροντα. Συνεπώς, δεν θα επιτρέψουν την ουκρανική κρίση να σταθεί εμπόδιο στην προώθηση αυτών των τεράστιων οικονομικών συμφερόντων. Ούτε η Γερμανία θα ρισκάρει την εύρυθμη λειτουργία του ουκρανικού πλέγματος των αγωγών φυσικού αερίου, αλλά ούτε και η Ρωσία προτίθεται να θέσει σε κίνδυνο την οικονομία της, που σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται από τις εξαγωγές υδρογονανθράκων προς την ΕΕ. Εξάλλου, η ΕΕ αντιπροσωπεύει σχεδόν τα τρία τέταρτα των άμεσων ξένων επενδύσεων της Ρωσίας.

Επιπρόσθετα, δεν είναι καθόλου απίθανο ένα μικρό ή μεγάλο μέρος των 35 δισ. δολαρίων, που αναζητά η Ουκρανία για τα επόμενα δύο χρόνια, να δοθεί από τη Ρωσία και την ΕΕ είτε υπό μορφή δανείου είτε με την αγορά ουκρανικών ομολόγων, προκειμένου το ΔΝΤ –δηλαδή, ο αμερικανικός παράγοντας- να μην επιβάλει όρους που θα ενέχουν κινδύνους για την υφιστάμενη ρωσο-ευρωπαϊκή οικονομική σχέση.



Οι πιθανές επιδιώξεις των ΗΠΑ και η Ελλάδα

Η ΕΕ και ιδιαίτερα η Γερμανία μάλλον δεν έλαβε σοβαρά τα μηνύματα των Αμερικανών. Επομένως, δεν είναι λοιπόν καθόλου απίθανο η Ουάσιγκτον να επιδιώκει μια παρατεταμένη συγκρουσιακή κατάσταση στο εσωτερικό της Ουκρανίας, προκειμένου να διαταραχθούν οι οικονομικές-ενεργειακές σχέσεις Μόσχας-Βερολίνου, γεγονός που με τη σειρά του θα επιδεινώσει την περιφερειακή ενεργειακή ασφάλεια (αύξηση της τιμής των υδρογονανθράκων ή ακόμη και προβλήματα ενεργειακής επάρκειας για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα). Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το Βερολίνο ενδέχεται ως ένα βαθμό να πιεσθεί για την εφαρμογή της προτεινόμενης από την Ουάσιγκτον αλλαγής της οικονομικής του πολιτικής στους κόλπους της Ευρωζώνης.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η Αθήνα θα πρέπει να επαγρυπνεί, προκειμένου την κατάλληλη στιγμή να προβάλει αφενός εκ νέου τις αξιώσεις της σχετικά με το επιδιωκόμενο κούρεμα του ελληνικού χρέους, αφετέρου τη σημαντική γεωστρατηγική της θέση που θα μπορούσε να συμβάλει μεσο-μακροπρόθεσμα στη βελτίωση της ευρωπαϊκής ενεργειακής ασφάλειας (διέλευση αγωγών φυσικού αερίου από την Ανατολική Μεσόγειο προς την κεντρική Ευρώπη και επίσπευση της αξιοποίησης των πιθανών ενεργειακών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή του Ιονίου και νότια της Κρήτης).



Βασίλης Γιαννακόπουλος

Άρθρο του GeoStrategy στο ΠΟΝΤΙΚΙ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Γ' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ"

1821

«Το Έθνος πρέπει να θεωρεί Eθνικόν ό,τι είναι αληθές». Διονύσιος Σολωμός
----Η Επανάσταση του 1821------
Του Ιωάννη Κρασσά*-------

Το ευλογημένο 1821 υπήρξε καρπός της έμφυτης αγάπης των Ελλήνων για την ελευθερία. Η επαναστατική παράδοση του λαού μας αφυπνίσθηκε υπό την επίδραση των ιδεών της εποχής, αποτελώντας την σχάσιμο ύλη που απαιτείται για τέτοιου είδους άθλους. Η Ελλάδα επανεμφανίσθηκε στο χάρτη της Ευρώπης, ως ανεξάρτητο κράτος, με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου, την 3η Φεβρουαρίου 1830. Οι έλληνες έζησαν επί αιώνες κάτω από την πιο σκληρή και απάνθρωπη τυραννία των Οθωμανών. Στις 26 Μαρτίου 1821, το Αχαϊκό Διευθυντήριο στην διακοίνωση προς του ευρωπαίους προξένους τόνιζε: «Αποφασίσαμεν σταθερώς ν’ αποθάνωμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν…».

Η ελευθερία μας και η αναγέννηση του κράτους μας, υπήρξαν καρποί της επαναστάσεως του 1821. Ο αγώνας αυτός κρίνεται ως το σημαντικότερο γεγονός του 19ου αιώνος. Προκάλεσε διεθνή αναστάτωση, θυελλώδη συνέδρια και έγινε η αφορμή των πρώτων ευρωπαϊκών συμμαχιών. Η επανάσταση παραλίγο να γίνει η αφορμή πανευρωπαϊκού πολέμου, ενώ προσέδωσε νέα μορφή στο Ανατολικό Ζήτημα.

Η επανάσταση υπήρξε προϊόν καθολικής συμμετοχής όλων των ελλήνων, ανεξαρτήτως καταγωγής, οικονομικής καταστάσεως, ή επαγγέλματος. Τρεις ήσαν οι καθοριστικοί παράγοντες της επιτυχίας της. Η συνωμοτική οργάνωση των υπόδουλων ελλήνων, που επιτεύχθηκε από την Φιλική Εταιρεία. Ο πύρινος λόγος του Παπαφλέσσα, ο οποίος προκάλεσε την έκρηξη της συσσωρευμένης αγανάκτησης των σκλάβων. Η στρατηγική σκέψη και οι ηγετικές ικανότητες του Κολοκοτρώνη, οι οποίες τον ανέδειξαν σε αρχηγό των δυνάμεων των επαναστατών.
Μετά την άλωση της Τριπόλεως και την καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια, η επανάσταση εδραιώθηκε στην Πελοπόννησο και στην Στερεά. Η φιλαρχία, τα προσωπικά συμφέροντα, και το τεράστιο «εγώ μας», υπήρξαν οι αιτίες των εμφυλίων πολέμων των Ελλήνων, που λίγο έλειψε να τα τινάξουν όλα στον αέρα. Το 1823 και το 1824, ελήφθησαν τα δύο πρώτα δάνεια από τραπεζικούς οίκους της Αγγλίας (Λοφνάν και Ρικάρντο). Η σύναψη των δανείων απετέλεσε έμμεση αναγνώριση του αγώνος, αλλά δημιούργησε το πρώτο εξωτερικό χρέος . Τα χρήματα που λάβαμε, ανήρχοντο στο 1/3 αυτών που δανειστήκαμε. Η διαχείριση των χρημάτων των δανείων, ανατέθηκε σε επιτροπή από ξένους. Σήμερα, 190 χρόνια μετά, βρισκόμαστε στο σημείο που ξεκινήσαμε.

Την 1 Αυγ 1825 η Γ΄ Εθνοσυνέλευση έθεσε την υπεράσπιση της Ελλάδος υπό την προστασία της Βρετανίας. Το 1827 καμιά χώρα στα πρόθυρα καταρρεύσεως, δεν παρουσίασε πιο αξιοθρήνητο θέαμα εσωτερικής διχόνοιας από την Ελλάδα. Τα αναθέσαμε εν λευκώ όλα στους ξένους. Την διοίκηση του στρατού και του στόλου, στους βρετανούς Church και Cohran, ενώ εξουσιοδότησε στον πρέσβη της Αγγλίας στην Κωνσταντινούπολη,Stratford Canning, την διπλωματική μας εκπροσώπηση.

Η Ελλάδα τελικά ελευθερώθηκε, πληρώνοντας βαρύ τίμημα σε αίμα. Η επανάσταση του 1821, έχει σελίδες άφθαστου μεγαλείου αλλά και απερίγραπτης οδύνης. Δυστυχώς επιβεβαιώνεται από την ιστορία ότι, είμαστε ανίκανοι να μάθουμε από τα λάθη μας και να χαλιναγωγήσουμε τα πάθη μας.

* Ο Ιωάννης Κρασσάς

είναι

Αντιστράτηγος εα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1821"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Στρατηγική Ανάλυση Συνθήκης Βερολίνου ". 23/03/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Στρατηγική Ανάλυση Συνθήκης Βερολίνου ". 23/03/2014 "

Η έννοια της λογικής ενώνει τα μαθηματικά με τη φιλοσοφία

Τι ενώνει τα μαθηματικά με τη φιλοσοφία;

Η έννοια της λογικής ενώνει τις δύο επιστήμες
Έχοντας αμέτρητα πράγματα να «χωρίσουν», οι θεωρητικές και οι θετικές επιστήμες αποτελούν ξεχωριστή επιλογή κάθε μαθητή του λυκείου που έρχεται στην δύσκολη θέση να διαλέξει μεταξύ... δύο βασικών κλάδων της επιστήμης.
Το ταλέντο στα μαθηματικά, ή η έφεση στα αρχαία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά που θα οδηγήσουν τους μαθητές στην επιλογή της κατεύθυνσης τους. Μια επιλογή που έρχεται να αποκλείσει σε τεράστιο βαθμό κάθε επαφή με την... θεωρητικά αντίθετη επιστήμη. Γιατί όμως στηρίζουμε αυτό το ξεκάθαρο διαχωρισμό μεταξύ θετικών και θεωρητικών επιστημών;
Αδιαμφισβήτητα, μαθηματικά και φιλοσοφία είναι δυο διαφορετικές επιστήμες. Ειδικότερα στην εποχή μας, όπου κάθε επιστήμη εμβαθύνει όσο το δυνατόν παραπάνω στην εξειδίκευση, όπου κάθε σχολή έχει τη τάση να διαφοροποιείται από τις διπλανές της, η βαθιά και σημαντική σχέση που διατηρούσαν οι θεωρητικές και οι θετικές επιστήμες έχει αποδυναμωθεί εμφανώς.
Προφανώς και οι ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί στη σημερινή εποχή, ως ένα σημείο «εμποδίζουν» τη συστηματική ενασχόληση με θεματικούς κύκλους που ξεφεύγουν από το καθαρό γνωστικό αντικείμενο κάθε επιστήμονα.
Η τεχνολογική ανάπτυξη σίγουρα έχει «βοηθήσει» στο διαχωρισμό κάθε επιστήμης. Η πλήρης αφοσίωση κάθε επιστήμονα στα... γνωστά μονοπάτια του αντικειμένου του όμως ήδη εμφανίσει αρνητικά στοιχεία.
Όταν ο Πλάτωνας δημιουργούσε τη φημισμένη σχολή του το 387 π.Χ, φρόντισε με μια επιγραφή σε κεντρικό κτίριο να περάσει ένα σημαντικότατο μήνυμα. Το ρητό «Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μου την στέγην» εξηγούσε ακριβώς τη στάση που κρατούσε ο αρχαίος φιλόσοφος απέναντι στα μαθηματικά, την επιστήμη που πλέον κανένας θεωρητικός επιστήμονας δεν... παίρνει στα σοβαρά.
Σε όλες τις εποχές της κουλτούρας και της μάθησης υπήρξαν φιλόσοφοι-μαθηματικοί και μαθηματικοί – φιλόσοφοι. Ο γνωστός μαθηματικος Μπερνάντ Μπολζάνο, το 19ο αιώνα είχε δηλώσει πως: «Ένας αδύνατος μαθηματικός δεν θα γίνει ποτέ δυνατός φιλόσοφος.» Η σχέση που συνδέει μαθηματικά και φιλοσοφία, αλλά και γενικότερα θεωρητικές και θετικές επιστήμες, είναι τόσο δυνατή που δεν μπορεί να περνά ανυπολόγιστη από όσους επιστήμονες θέλουν να διακριθούν.
Ο βασικός συνδετικός κρίκος μεταξύ των δυο επιστήμων είναι η έννοια της λογικής.
Όποιος έχει εμβαθύνει έστω και λίγο σε κάποια θεωρητική ή θετική επιστήμη, γνωρίζει τη βασική τους λογική. Είτε μαθηματικά είτε φιλοσοφία όμως, ο τρόπος σκέψης είναι κατά βάση ίδιος.
Η λογική της απόδειξης, της πλήρους τεκμηρίωσης κάθε δεδομένου που προκύπτει, είναι κοινή και για τις δύο επιστήμες. Τα λογικά βήματα που ακολουθούνται, είναι σε μεγάλο βαθμό κοινά.
Φιλοσοφία και μαθηματικά είναι δυο επιστήμες που αναπτύσσονται ταυτόχρονα. Το εντυπωσιακό χαρακτηριστικό τους όμως είναι πως και όσο διαφορετικά και να δείχνουν, αλληλοστηρίζονται ώστε να αναπτυχθούν.
Το πρακτικό στοιχείο των μαθηματικών βοηθά την εξέλιξη της φιλοσοφίας και αντίστοιχα το θεωρητικό κομμάτι της φιλοσοφίας αποτελεί πηγή έμπνευσης νεοφώτιστων μαθηματικών. Έχοντας κοινή λογική, εφαρμόζοντας τους ίδιους νοηματικούς κανόνες, οι δύο επιστήμες συμπλέουν αρμονικά.
Άλλωστε, κάθε μαθηματική ανακάλυψη αποτελεί αντικείμενο φιλοσοφικών αναζητήσεων. Κάθε μαθηματικό μοντέλο χρειάζεται τη συμβολή της φιλοσοφίας ώστε να αναδειχθεί και να μετατραπεί σε πρακτική εφαρμογή μέσα στη κοινωνία.
Με την ίδια λογική, κάθε φιλοσοφική ρήση αποτελεί πηγή ιδεών για τους θετικούς επιστήμονες, δίνοντας τους την ευκαιρία να ανακαλύψουν νέες πτυχές του αντικειμένου τους,
Λαμβάνοντας υπόψιν τα σημαντικά κοινά χαρακτηριστικά δύο τόσο... διαφορετικών επιστημών, είναι απορίας άξιο πως μαθηματικά και φιλοσοφία έχουν καταλήξει να είναι δυο εκ διαμέτρου αντίθετα γνωστικά αντικείμενα.
Με βάση την... ερωτική σχέση που διατηρούν εδώ και τόσους αιώνες, θα έπρεπε κάθε φιλόσοφος και κάθε μαθηματικός να «αγαπούν» εξίσου και τις δύο επιστήμες. Ίσως αυτό αποτελέσει μια λύση στη μονοδιάστατη λογική που τείνει να αφομοιώσει η σημερινή κοινωνία.

thecuriosityofcat

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η έννοια της λογικής ενώνει τα μαθηματικά με τη φιλοσοφία"

Ὁ Λόγος του Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη πάντα διαχρονικός…

Στρατηγός Μακρυγιάννης: «Δὲν βλέπετε πού θέλουν νὰ κάμουν τὴν Ἑλλάδα παλιοψάθα;»----

Ὁ Λόγος τοῦ Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη πάντα διαχρονικός…Ἀπὸ τότε φώναζε γιὰ τὸν ἐκ Δυσμῶν κίνδυνο τῶν φραγκολατίνων!

«Μὴν ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτὰ τὰ γκιντὶ πουλημένα κριγιάτα τῆς τυραγνίας νὰ μασκαρέψουν καὶ νὰ ἀφανίσουν τοὺς Ἕλληνες».

Τότε, ἐκεῖ ποὺ καθόμουν εἰς τὸ περιβόλι μου καὶ ἔτρωγα ψωμί, πονώντας ἀπὸ τὶς πληγές, ὅπου ἔλαβα εἰς τὸν ἀγώνα καὶ περισσότερο πονώντας διὰ τὶς μέσα πληγὲς ὅπου δέχομαι διὰ τὰ σημερινὰ δεινά τῆς Πατρίδος, ἦλθαν δύο ἐπιτήδειοι, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων, μισομαθεῖς καὶ ἄθρησκοι, καὶ μοῦ ξηγῶνται ἔτσι: «Πουλᾶς Ἑλλάδα, Μακρυγιάννη».

Ἐγώ, στὴν ἄθλιαν κατάστασίν μου, τοὺς λέγω: «Ἀδελφοί, μὲ ἀδικεῖτε. Ἑλλάδα δὲν πουλάω, νοικοκυραῖγοι μου. Τέτοιον ἀγαθὸν πολυτίμητον δὲν ἔχω εἰς τὴν πραμάτειάν μου. Μὰ καὶ νὰ τὸ “χα, δὲν τὸ “δινα κανενός. Κι’ ἂν πουλιέται Ἑλλάδα, δὲν ἀγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τὸν κόσμον ἐσεῖς λογιώτατοι, νὰ μὴν θέλει νὰ ἀγοράσει κάτι τέτοιο».

Ἔφυγαν αὐτοί. Κι’ ἔκατσα σὲ μίαν πέτραν μόνος καὶ ἔκλαιγα. Μισὸς ἄνθρωπος καταστάθηκα ἀπὸ τὸ ντουφέκι τοῦ Τούρκου, τσακίστηκα εἰς τὶς περιστάσεις τοῦ ἀγώνα καὶ…
κυνηγιέμαι καὶ σήμερον. Κυνηγιῶνται καὶ ἄλλοι ἀγωνιστὲς πολὺ καλύτεροί μου, διότι ἐγὼ εἶμαι ὁ τελευταῖος καὶ ὁ χειρότερος. Καὶ οἱ πιὸ καλύτεροι ὅλων ἀφανίστηκαν.

Αὐτοὶ ποὺ θυσίασαν ἀρετὴ καὶ πατριωτισμόν, γιὰ νὰ εἰπωθεῖ ἐλεύτερη ἡ Ἑλλάδα κι’ ἐχάθηκαν φαμελιὲς ὁλωσδιόλου, εἶπαν νὰ ζητήσουν ἕνα ἀποδειχτικὸν ποὺ νὰ λέγει ὅτι ἔτρεξαν κι’ αὐτοὶ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τῆς Πατρίδος καὶ Τοῦρκο δὲν ἄφηκαν ἀντουφέκιγο.

Πῆγε νὰ’ νεργήσει ἡ Κυβέρνηση καὶ βγῆκαν κάτι τσασίτες καὶ σπιγοῦνοι, ποὺ δουλεύουν μίσος καὶ ἰδιοτέλεια, καὶ εἶπαν «ὄχι». Καὶ εἶπαν καὶ βρισιὲς παλιὲς διὰ τοὺς ἀγωνιστές. Γιὰ νὰ μὴν πάρουν τὸ ἀποδειχτικόν, ἕνα χαρτὶ ποὺ δὲν κάνει τίποτες γρόσια.

Πατρίδα νὰ θυμᾶσαι ἐσὺ αὐτοὺς ὅπου, διὰ τὴν τιμὴν καὶ τὴν λευτερίαν σου, δὲν λογαρίασαν θάνατο καὶ βάσανα. Κι’ ἂν ἐσὺ τοὺς λησμονήσεις, θὰ τοὺς θυμηθοῦν οἱ πέτρες καὶ τὰ χώματα, ὅπου ἔχυσαν αἵματα καὶ δάκρυα.

Θεέ, συχώρεσε τοὺς παντίδους, ποὺ θέλουν νὰ μᾶς πάρουν τὸν ἀγέρα ποὺ ἀναπνέομεν καὶ τὴν τιμὴν ποὺ μὲ ντουφέκι καὶ γιαταγάνι πήραμε. Ἐμεῖς τὸ χρέος, τὸ κατὰ δύναμιν, ἐπράξαμεν. Καὶ αὐτοὶ βγῆκαν σήμερον νὰ προκόψουν τὴν Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία καὶ διχόνοιαν. Και τὴν Πατρίδα δὲν τὴν θέλουν Μητέρα κοινή. Ἀμορόζα εἰς τὰ κρεβάτια τους τὴν θέλουν. Γι’ αὐτὸ περνοῦν καὶ ρεθίζουν τὸν κόσμον μὲ τέχνες καὶ καμώματα.

Καὶ καζαντίσαν αὐτοὶ πουγγιὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ ἀφήκαν τοὺς ἀγωνιστές, τὶς χῆρες καὶ τὰ ὀρφανὰ εἰς τὴν ἄκρην. Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἀνθρώπινοι λύκοι, ποὺ φέραν δυστυχήματα καὶ κίντυνον εἰς τὸν τόπον. Ἂς ὄψονται.

Τότε ποὺ ἡ Τουρκιὰ ἐκατέβαινε ἀπὸ τὰ ντερβένια καὶ ὀλίγοι ἔτρεχαν μὲ ὀλίγα ντουφέκια, μὲ τριχιὲς δεμένα, νὰ πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριὰν ἢ θάνατον, οἱ φρόνιμοι ἀσφάλιζαν τὶς φαμελιὲς τους εἰς τὰ νησιὰ κι’ αὐτοὶ τρέχαν εἰς ρεματιὲς καὶ βουνά, μὴ βλέποντας ποτὲ Τούρκου πρόσωπον. Κι’ ὅταν ἀκοῦγαν τὰ ντισμπάρκα τῶν Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. Τώρα θέλουν δικήν τους τὴν Πατρίδα καὶ κυνηγοῦν τοὺς ἀγωνιστές.

Ἐγίναμε θηρία ποὺ θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ἀνθρώπινα νὰ χορτάσουν. Καὶ χωρίζουν τὸν κόσμον σὲ πατριῶτες καὶ ἀντιπατριῶτες. Αὐτοὶ γίναν οἱ σημαντικοί τῆς Πατρίδος καὶ οἱ ἄλλοι νὰ χαθοῦν. Δὲν ξηγιῶνται γλυκότερα νὰ φυλάξωμεν Πατρίδα καὶ νὰ δοῦμεν λευτερίαν πραγματικήν. Ρωμαίγικον δὲν φτιάχνεται χωρὶς οὖλλοι νὰ θυσιάσουν ἀρετὴν καὶ πατριωτισμόν. Καὶ χωρὶς νὰ πάψει ἡ μέσα, ἡ δική μας τυραγνία.

     Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες, Ἕλληνες, σπορὰ τῆς ἐβραιουργιᾶς, ποὺ εἶπαν νὰ μᾶς σβήσουν τὴν Ἁγία Πίστη, τὴν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιὰ δὲν μᾶς θέλει μὲ τέτοιο ντύμα Ὀρθόδοξον. Και ἐκάθησα καὶ ἔκλαιγα διὰ τὰ νέα παθήματα. Καὶ ἐπῆγα πάλιν εἰς τοὺς φίλους μου τοὺς Ἁγίους. Ἄναψα τὰ καντήλια καὶ ἐλιβάνισα λιβάνιν καλὸν ἁγιορείτικον.

Καὶ σκουπίζοντας τὰ δάκρυά μου τοὺς εἶπα:

«Δὲν βλέπετε ποῦ θέλουν νὰ κάμουν τὴν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοὶ οἱ μισοέλληνες καὶ ἄθρησκοι, ὅ,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικὸν ἔχομεν. Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τὰ τσογλάνια τοῦ τρισκατάρατου τοῦ Πάπα. Μὴν ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτὰ τὰ γκιντὶ πουλημένα κριγιάτα τῆς τυραγνίας νὰ μασκαρέψουν καὶ νὰ ἀφανίσουν τοὺς Ἕλληνες, κάνοντας περισσότερα κακὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ καταδέχθηκεν ὁ Τοῦρκος ὡς τίμιος ἐχθρός μας». 

Ἕνας δικός μου ἀγωνιστής μοῦ ἔφερε καὶ μοῦ διαβασεν ἕνα παλαιὸν χαρτί, ποῦ ἔγραψεν ὁ κοντομερίτης μου Ἅγιος παπάς, ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Τὸν ἐκρέμασαν εἰς ἕνα δέντρον Τοῦρκοι καὶ Ἑβραῖοι, διότι ἔτρεχεν ὁ εὐλογημένος παντοῦ καὶ ἐδίδασκεν Ἑλλάδα, Ὀρθοδοξία καὶ Γράμματα.

Ἔγραφεν ὁ μακάριος ἐκεῖνος ὅτι:

«Ἕνας ἄνθρωπος νὰ μὲ ὑβρίσει, νὰ φονεύσει τὸν πατέρα μου, τὴν μητέρα μου, τὸν ἀδελφόν μου καὶ ὕστερα τὸ μάτι νὰ μοῦ βγάλει, ἔχω χρέος σὰν χριστιανὸς νὰ τὸν συγχωρήσω. Τὸ νὰ ὑβρίσει τὸν Χριστόν μου καὶ τὴν Παναγία μου, δὲν θέλω νὰ τὸν βλέπω»


http://veteranos.gr/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ὁ Λόγος του Στρατηγοῦ Μακρυγιάννη πάντα διαχρονικός…"

Ελληνες σκλάβοι το 1821

Ελληνες σκλάβοι του Ιμπραήμ

Η επιλογή των σκλάβων μεταβλήθηκε με το πλήθος των μεσαζόντων εμπόρων και των διαπραγματευτών *---- Ενα αγοράκι επτά χρόνων είχε σωθεί καταφεύγοντας στο δωμάτιό μου, αλλά ο αφέντης του προσπαθούσε να το πάρει πίσω----

Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ-----

Στις αρχές του 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας έφτασε στην Ελλάδα ως ο πρώτος Κυβερνήτης των απελευθερωμένων ελληνικών εδαφών. Πολύ σύντομα ο Αυστριακός Αντον Πρόκες φον Οστεν (1795-1876), που υπήρξε αργότερα πρεσβευτής της Αυστρίας στην Αθήνα από το 1834, ανέλαβε να φέρει εις πέρας μια δύσκολη αποστολή.

«Σκλαβοπάζαρο στην Κωνσταντινούπολη», πίνακας του William AllanΕπειδή η Αυστρία διατηρούσε καλές σχέσεις με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ο Οστεν ανέλαβε να παίξει το μεσάζοντα για την ανταλλαγή αιχμαλώτων μεταξύ Ελλήνων και Αιγυπτίων.
Το ελληνικό Σύνταγμα της Επιδαύρου είχε καταργήσει τη δουλεία ανθρώπων κάθε εθνικότητας και θρησκείας. Αλλά αυτό δεν ίσχυε για τους Τούρκους και Αιγυπτίους.
Σ' ένα από τα γράμματά του προς τη Βιέννη, που έχει αναφέρει ο ομότιμος καθηγητής Πολυχρόνης Ενεπικίδης (Briefe nach Wien 1824-1843), ο Αυστριακός απεσταλμένος περιγράφει το ιστορικό της αποστολής του που μοιάζει μ' ένα χριστουγεννιάτικο ή πρωτοχρονιάτικο παραμύθι, αν και είναι αληθινή.
Στις 30 Μαρτίου 1828 ο Αντον Πρόκες φον Οστεν έφτασε στη Μεθώνη, στη νότια Πελοπόννησο, με το πλοίο «Αφροδίτη» και έδωσε εντολή να υψώσουν την αυστριακή σημαία δίπλα στην ελληνική στο ιστίο του πλοίου και στη συνέχεια να ρίξουν άγκυρα ανάμεσα στα τουρκικά σκάφη. «Ο νεοτερισμός της παρουσίας αυτής γέμισε τα καταστρώματα των πλοίων με κόσμο και τράβηξε τη μισή αιγυπτιακή στρατιά στην ακτή. Κανείς όμως δεν τόλμησε να δείξει μια κάποια απρέπεια».
Ο φον Οστεν δεν άργησε να συναντηθεί με τον Ιμπραήμ, που του έκανε καλή εντύπωση, και στη διάρκεια της παραμονής του στο αιγυπτιακό στρατόπεδο έκανε συζητήσεις με τον Αιγύπτιο ηγέτη που ξεπέρασαν το θέμα της ανταλλαγής των αιχμαλώτων και άπτονταν της ναυμαχίας του Ναβαρίνου κ.ά.
«Ο Ιμπραήμ -έγραψε ο φον Οστεν- έχει εύρωστο παράστημα, η έκφραση της φυσιογνωμίας του δείχνει καλοσύνη, η στάση και η γλώσσα του αξιοπρέπεια. Τη φυσική του ευθυμία έδειχνε να την παραλύει το σοβαρό ύφος, ίσως μία έγνοια».
Κάποια στιγμή ο Οστεν παρουσίασε τους αιχμαλώτους που κρατούσαν οι Ελληνες για ν' ανταλλαγούν με συμπατριώτες τους.
«Οταν του παρουσίασα τους 113 Αιγυπτίους, πράγμα που το έκανα κατά έναν τρόπο που να τον συγκινήσει, μου ανταπέδωσε τον αυτό αριθμό Γαστουνιωτών. Αρνήθηκα αυτή του την πρόταση και τον παρεκάλεσα να μου δώσει γυναίκες και παιδιά, όπως είχα την εντολή και σύμφωνα με τον ονομαστικό κατάλογο». Ο Ιμπράημ απάντησε: «Εχω στην ιδιοκτησία μου μόνο 17 άτομα και αυτά θέλω να σας τα δώσω. Ο,τι είναι παραπάνω ανήκουν σε άλλους και δεν έχω κανένα δικαίωμα να πειράξω την ξένη αυτή ιδιοκτησία».
Ο Αιγύπτιος ηγέτης υποσχέθηκε να εξαγοράσει Ελληνες σκλάβους από τους άλλους Αιγύπτιους «ιδιοκτήτες» και «κράτησε το λόγο του».
Ο Οστεν μεταξύ άλλων παρακάλεσε για την επιστροφή «της όμορφης Λέλλης από το Μεσολόγγι», αλλά ο Ιμπραήμ είπε ότι την είχαν πάει ήδη στην Αίγυπτο, αλλά επίσης για το λόγο ότι την είχε αρνηθεί και στο Γάλλο ναύαρχο Δεριγνί, «που την απαιτούσε βίαια και με την απειλή πως με τα κανόνια του θα κάνει στάχτη τη Μεθώνη».
Στις 2 Απριλίου ο Ιμπραήμ «κάνει δώρο» στον Οστεν «έναν παπά και 11 Ελληνες και εξαγόρασε από τη σκλαβιά πολλές γυναίκες και παιδιά».
Αλλά εκείνη τη μέρα την ακολούθησε μια άλλη λιγότερο ευνοϊκή για το ανθρώπινο παζάρι, καθώς «η επιλογή των σκλάβων μεταβλήθηκε με το πλήθος των μεσαζόντων εμπόρων και των διαπραγματευτών, που σέρνονταν κρυφά ή συνωστίζονταν σε μια βασανιστική υπόθεση. Ο αριθμός των σκλάβων ήταν δυστυχώς πολύ μεγάλος και οι απαιτήσεις των ιδιοκτητών τους τις περισσότερες φορές τόσο αδιάντροπες, που μου ήταν δύσκολο να απαιτήσω από τον Ιμπραήμ πασά ν' ακούσει τις επιθυμίες μου. Εν τούτοις τις παρουσίασα! Σε μια εμπορική δουλειά, όπου το εμπόρευμα είναι άνθρωποι, μπορεί βέβαια κανείς να επιδείξει φιλαργυρία, ακόμη και να προβεί σε χαμηλού επιπέδου ενέργειες, τις οποίες δεν θα έκανε ακόμη και αν επρόκειτο για έναν σωρό χρυσάφι.
Ο Ιμπραήμ επέπληξε το άδικο των επιθυμιών μου. Επέμεινα στις απαιτήσεις μου προσπαθώντας να τον πείσω. Αρνιόταν, πράγμα που θα έκανα και εγώ στη θέση του, να πληρώσει υπερβολικές τιμές. Εδειχνα επίτηδες ότι με είχε η υπόθεση προσβάλει, απέρριψα μάλιστα και την πρόσκλησή του για το βράδυ. Αλλά ένα συγκινητικό γεγονός ματαίωσε την άλλη μέρα την απόφασή μου αυτή. Μία νεαρή Μεσολογγίτισα είχε δραπετεύσει από τον αφέντη της. Είχε φτάσει ώς το κατώφλι της κατοικίας μου και ρίχτηκε στα πόδια μου ικετεύοντάς με να τη σώσω. Προηγουμένως είχα απελευθερώσει την αδελφή της. Η κοπελίτσα με συγκινούσε αφάνταστα, αλλά δεν τολμούσα να ελπίζω πως θα ήταν δυνατό να πετύχω την απελευθέρωσή της».
Μετά την απόδραση της Ελληνίδας το σπίτι όπου έμενε ο Οστεν περικυκλώθηκε από εκατοντάδες Τούρκους. Ο Αυστριακός πρέσβης έδωσε εντολή «στον θαυμάσιο ναυτικό δόκιμο Bourguignon» να την οδηγήσει μέσα από το πλήθος στον Ιμπραήμ. Με τα κιάλια ο Οστεν παρακολουθούσε την πορεία των δύο νέων. Κάποια στιγμή ο Bourguignon ανέσυρε το ξίφος του, ενώ το πλήθος τούς περιέσφιγγε. Τελικά έφτασαν «στο περίπτερο του πασά».
Το αποτέλεσμα δεν ήταν ευνοϊκό. Ο αξιωματικός επέστρεψε χωρίς το κορίτσι. Ο Οστεν αποφάσισε να πάει ο ίδιος στον Ιμπραήμ.
«Τον παρεκάλεσα να πει να φέρουν το κορίτσι, το οποίο και έκανε. Ικέτευε εκείνον κι εμένα κι έμεινε ήσυχο με τα χείλη κολλημένα στην άκρη της φορεσιάς του. Τότε σηκώθηκα και είπα: "Για το γιο του Μεχμέτ Αλί (δηλ. του Ιμπραήμ), το γιο του πιο πλούσιου ανθρώπου στην Ανατολή, είσαι πολύ ακριβή, αλλά εγώ σε αγοράζω, εγώ. Γιατί δεν θέλω να βαραίνει το αίμα σου στη συνείδησή μου"».
Με τα λόγια αυτά ο Οστεν έφερε τον Ιμπραήμ στο φιλότιμο και «τότε σηκώθηκε ο ευγενικός αυτός άνθρωπος, που όσον αφορά την ψυχοσύνθεσή του δεν είχα κάνει λάθος (...) και βάζοντας το ένα του χέρι στο ώμο μου και με το άλλο ρίχνοντας το κορίτσι στην αγκαλιά μου, φώναξε: "Εγώ την αγοράζω, εγώ". Ετσι πέρασε αυτό το κορίτσι στη δική μου ιδιοκτησία.(...) Εν τω μεταξύ είχαν καταφύγει στην "Αφροδίτη" από την πόλη και μερικοί άλλοι που τους είχαν απολύσει. Ενα αγοράκι επτά χρόνων, που είχε σωθεί καταφεύγοντας στο δωμάτιό μου και του οποίου ο αφέντης προσπαθούσε να το πάρει πίσω. Το πήγα εγώ ο ίδιος λαθραία στην "Αφροδίτη" μέσα σ' ένα φορτίο με παξιμάδια».
Η αποστολή Οστεν είχε αποδώσει καρπούς και η «Αφροδίτη» αγκυροβόλησε παραφορτωμένη με ανθρώπους στις ελληνοκρατούμενες περιοχές και όπως τόνισε ο Αυστριακός πρέσβης: «Ο Καποδίστριας έδεινε πολύ ευχαριστημένος με την επιτυχία της αποστολής μου».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνες σκλάβοι το 1821"

Το άδοξο τέλος των αγωνιστών του 1821

Οι αγώνες και οι θυσίες και το άδοξο τέλος των αγωνιστών του 1821

Άλλοι δολοφονήθηκαν, άλλοι κατηγορήθηκαν αδίκως και σύρθηκαν στις φυλακές, και κάποιοι άλλοι κατάντησαν επαίτες …

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη 

Αρκετοί αγωνιστές  της Επανάστασης του 1821, αντί να ανταμειφθούν από την πατρίδα με τιμές για την προσφορά τους στον Αγώνα, σαν τον Κρόνο  που τρώει τα παιδιά του, άλλοι δέχτηκαν ύβρεις,  άλλοι διασύρθηκαν με απαράδεκτες κατηγορίες, κάποιοι άλλοι φυλακίστηκαν  και δολοφονήθηκαν και ορισμένοι κατάντησαν ζητιάνοι στα δυσμάς του βίου τους για να επιβιώσουν…

Αλέξανδρος Υψηλάντης συνελήφθη μετά τη μάχη στο Δραγατσάνι από τους αυστριακούς, κλείστηκε στα υγρά μπουντρούμια και αποφυλακίστηκε με κλονισμένη την υγεία. Πέθανε τρείς μήνες μετά (19-1-1828), μόλις 36 ετών, εγκαταλελειμμένος στη Βιέννη! Το απαράδεκτο για το ελληνικό κράτος, είναι, πως, όταν μεταφέρθηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 τα οστά του, σε μικρό κιβώτιο, απο το Ιάσιο στην Ελλάδα, έμειναν για μία διετία στα αζήτητα του τελωνείου του Αεροδρομίου Αθηνών!..

Ο Αδελφός του Δημήτριος Υψηλάντης, διασύρθηκε και κατηγορήθηκε, επειδή διαφώνησε  για έναν συμβιβασμό με τους Οθωμανούς, από ανεγκέφαλους, που με Ψήφισμα τον καθαίρεσαν και τον υποβίβασαν σε πολίτη β΄ τάξεως!.. Ευτυχώς ένα χρόνο μετά, (20-3-1827), ο σουλιώτης στρατηγός Κίτσος Τζαβέλας πέτυχε στην Συνέλευση, ακύρωση του ατιμωτικού Ψηφίσματος.  

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης φυλακίσθηκε δυο φορές. Την πρώτη στο Ναύπλιο με τον γιο του Πάνο στις αντιπαραθέσεις πολιτικών –στρατιωτικών και τη δεύτερη στο Παλαμήδι το 1833, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, μαζί με τον Δημήτριο Πλαπούτα, γιατί διαφώνησαν με την πολιτική της αντιβασιλείας. Στις 25-5-1834 καταδικάστηκε σε θάνατο παρά τις διαφωνίες Τερτσέτη-Πολυζωϊδη. Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835.

Η  Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, που ξόδεψε την περιουσία της στον Αγώνα, επειδή αντέδρασε και ζήτησε να αποφυλακισθεί ο Κολοκοτρώνης, κρίθηκε επικίνδυνη, συνελήφθη, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στις Σπέτσες. Δολοφονήθηκε από τους συμπεθέρους της Κουτσαίους, χωρίς να αναζητηθούν οι δράστες.

Η Μαντώ Μαυρογένους, που διέθεσε τα πλοία της στον αγώνα,  απογοητευμένη από τον ατυχή έρωτα της με το Δημήτριο Υψηλάντη και καταδιωκόμενη από τον Ιωάννη Κωλέττη, πέθανε στη Μύκονο πάμπτωχη, παραγκωνισμένη και λησμονημένη από την πατρίδα που ελευθέρωσε.

Ο Νικηταράς Τουρκοφάγος ( «πούχε στα πόδια του φτερά και στην καρδιά ατσάλι») συνελήφθη το 1839 από την κυβέρνηση και καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλακή,  γιατί τάχα το ρωσόφιλο κόμμα που ανήκε,  επεδίωκε  αντικατάσταση του Όθωνα με κάποιον Ρώσο πρίγκιπα. Εξέτισε την ποινή στις φυλακές Αιγίνης και αποφυλακίστηκε με κλονισμένη υγεία, σχεδόν ολική τύφλωση, από τα βασανιστήρια. Αντί για σύνταξη, τού χορηγήθηκε «άδεια επαιτείας» στον ναό της Ευαγγελίστριας «εκάστην Παρασκευή!»

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, συλλαμβάνεται στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου με εντολή  της κυβέρνησης Κωλέττη - Κουντουριώτη από το πρωτοπαλίκαρό του Γιάννη Γκούρα, μεταφέρεται  στη Μονή Αγίου Σεραφείμ στον Ελικώνα και μετά στο φρούριο των Αθηνών,  προπηλακιζόμενος και λιθοβολούμενος. Στις 5-6-1825, με διαταγή του Γκούρα, τρείς άνδρες του τον θανατώνουν μετά από βασανιστήρια   και τον πετούν στο λιθόστρωτο του ναού της Απτέρου Νίκης, για να θεωρηθεί ότι  κατέπεσε επιχειρώντας να δραπετεύσει!

Ο  Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ηγετική μορφή του Αγώνα, φυλακίστηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας  στο Ναύπλιο,  όταν ξέσπασε στη Μάνη ανταρσία απο τον αδελφό του Τζαννή.  Ζήτησε τότε να πάει στη Μάνη να καθησυχάσει τα πράγματα, δεν του επετράπη, και όταν επεχείρησε  να διαφύγει με αγγλικό πλοίο, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Αποφυλακίσθηκε το 1832, μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια από τους γιους του, με ηθικούς αυτουργούς τους αγγλογάλλους, στις 27-9-1831.

                                     Καραϊσκάκης και Μακρυγιάννης

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, επί τετράμηνο, 2-4 έως 25-6-1834 κατηγορήθηκε και διασύρθηκε από τον Μαυροκορδάτο, ότι  υποσχέθηκε εγγράφως στον Ομέρ Βρυώνη να του παραδώσει Μεσολόγγι και Αιτωλικό. Εκρίθη ένοχος εσχάτης προδοσίας, κατέφυγε αργότερα στο Ναύπλιο, όπου η κυβέρνηση τον αποκατέστησε  πλήρως. Τραυματίσθηκε θανάσιμα πολεμώντας τους τούρκους στο Κερατσίνι και  υπήρξε έντονη φημολογία,  ότι  τον σκότωσε ελληνικό βόλι, χωρίς να αποδεικνύεται… Ο Ιωάννης Μακρυγιάννης καταδικάστηκε  το 1852 σε θάνατο με την κατηγορία ότι σχεδίαζε τη δολοφονία του Όθωνα. Δυο χρόνια μετά αφέθηκε ελεύθερος και ονομάστηκε το 1864 στρατηγός από τον βασιλιά Γεώργιο Α΄.

 

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/03/1821_3900.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Το άδοξο τέλος των αγωνιστών του 1821 "

Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Λένω Μπότσαρη

Η ατρόμητη Σουλιώτισσα
Στις 12 Δεκεμβρίου του 1803 στις κακοτράχαλες πλαγιές του Σουλίου ακούγονται κλάματα και οιμωγές. Άντρες και γυναίκες από το Σούλι τραβάνε τον μακρύ δρόμο του ξεριζωμού από την γλυκιά τους πατρίδα. Ο καταραμένος ο Αλή πασάς τα κατάφερε να τους διώξει με την στενή πολιορκία, καθώς δεν έμπαινε τίποτε στο Σούλι, μήτε σπυρί σιταριού. Το μακρύ ποτάμι των Σουλιωτών χωρίζεται σε τρεις φάλαγγες. Η πρώτη και πιο πολυπληθής με 2000 ψυχές και αρχηγό τον Φώτο Τζαβέλα, θα τραβήξει προς την ανυπόταχτη πολιτεία της Πάργας, στις ακτές του Ιονίου. Οι άλλες δύο φάλαγγες στάθηκαν πιο άτυχες καθώς χτυπήθηκαν αλύπητα από τους τουρκαλβανούς στρατιώτες του Αλή πασά. Σε μια από αυτές ήταν και η Λένω Μπότσαρη, κόρη του Νότη Μπότσαρη και πρώτη ξαδέρφη του Μάρκου Μπότσαρη, ήρωα της επανάστασης.
Η ομορφιά και η εξυπνάδα της Λένως ήταν ξακουστή σ’ όλη την Ήπειρο, μέχρι που κι’ ο ίδιος ο Αλής είχε τάξει μεγάλη αμοιβή σ’ όποιον την έφερνε στο χαρέμι του. Ήταν μόλις 20 ετών, μα η γενναιότητα και η τόλμη της μπορούσαν να βάλουν κάτω δεκάδες άντρες. Ο Νότης, ο πατέρας της καμάρωνε την κόρη του που ήξερε να χειρίζεται το ντουφέκι και το σπαθί καλύτερα από πολλούς άντρες. Τα γαλάζια μάτια και τα κατάξανθα μαλλιά της, έδιναν την αίσθηση νεράιδας βγαλμένης από κάποιο παραμύθι.
Η Λένω ακολούθησε κι’ αυτή την μοίρα των υπολοίπων Σουλιωτών και βαδίζοντας μέσα από κακοτράχαλους δρόμους και βουνά. Μέσα στον σκληρό χειμώνα τα παιδιά, οι τραυματίες και οι μεγαλύτερες γυναίκες δεν άντεχαν, αλλά η Λένω ήταν εκεί για να τις εμψυχώσει αν και μόλις 20 χρονών αναδείχτηκε σε αρχηγό των γυναικών.
Τράβηξαν για το μοναστήρι στο Ζάλογγο που είναι φύσει οχυρή θέση, αλλά δυστυχώς χωρίς έξοδο διαφυγής. Οχυρώθηκαν και περίμεναν. Ήξεραν πως ο Αλής, όπως πάντα, δεν επρόκειτο να τηρήσει τις υποσχέσεις και τους όρκους που τους έδωσε. Ο Μπεκίρ Τζογαδούρος, ο αρχηγός της τουρκοαλβανικής ορδής, επιτέθηκε στις 16 Δεκεμβρίου με αλαλαγμούς στο μοναστήρι. Οι Σουλιώτες ήταν 1.148 και αμύνθηκαν λυσσαλέα χτυπώντας τους τουρκαλβανούς με τα ντουφέκια τους.
Καθώς η μάχη είχε ανάψει τα κορμιά των λιάπηδων (μουσουλμάνων αλβανών) κάλυπταν την χέρσα γη σαν ένα μεγάλο χαλί. Όσο εξελισσόταν η μάχη το χιόνι σκέπαζε τα κορμιά και το κρύο τρυπούσε τα κόκαλα. Μετά από ώρες τα βόλια των Σουλιωτών σώθηκαν και έμειναν με τα σπαθιά και τα γυμνά τους χέρια.
Στις 17 Δεκεμβρίου οι λιάπηδες ορμήσαν σαν τσακάλια πάνω στους Σουλιώτες για να ξεσκίσουν τις σάρκες τους, αλλά οι Σουλιώτες ως άλλοι Σπαρτιάτες και αυτοί τους χτυπούσαν με ό,τι μέσο διέθεταν. Ο θείος της Λένως, ο Κίτσος Μπότσαρης, βλέποντας το μάταιο του αγώνα, κάλεσε την Λένω κοντά του και της είπε: «απόψε σουρουπώνοντας καλά, θα βγούμε με τα σπαθιά. Θα μάσεις τις γυναίκες, θα μπεις μπροστά, θα σας βάλουμε στην μέση». Η Λένω άκουσε τα λόγια του θείου της. Έτρεξε να συντονίσει τις υπόλοιπες γυναίκες και να τις ενθαρρύνει να μην λιγοψυχήσουν αυτές τις δύσκολες ώρες, αν και ήξερε πως οι Σουλιώτισσες δεν είναι σαν τις υπόλοιπες γυναίκες, αλλά σωστά παλληκάρια δίπλα στους άνδρες και τους αδελφούς τους.
Όταν είχε πια σκοτεινιάσει για τα καλά, οι Σουλιώτες μαζεύτηκαν γύρω από τους αρχηγούς τους Κίτσο και Νότη Μπότσαρη για τις τελευταίες οδηγίες.
Μια βουή ακούστηκε μέσα από το μοναστήρι. Οι λιάπηδες έσφιγγαν στα χέρια τους τα ντουφέκια κι’ η καρδιά τους χτυπούσε δαιμονισμένα, μιας και ήξεραν τι είναι ικανοί να κάνουν έστω και μια δράκα Σουλιωτών.
Οι Σουλιώτες ξεχύθηκαν σαν ένα σώμα και πέσαν μ’ ορμή πάνω στους τουρκαλαβανούς. Μέσα στο πηχτό σκοτάδι δεν ξεχώριζες ποιοι είναι οι Σουλιώτες και ποιοι οι λιάπηδες. Το τουφεκίδι ανάβει. Η Λένω βρισκόταν στην μέση της φάλαγγας. Το σπαθί της παίρνει φωτιά σκοτώνοντας πολλούς λιάπηδες στο πέρασμά της. Πατούσε τα κορμιά τους και σαν μπροστάρισα που ήταν άνοιγε δρόμο για τις άλλες γυναίκες που μετέφεραν μωρά παιδιά και τραυματίες στις πλάτες τους. Οι στιγμές τραγικές και ηρωικές συνάμα.
Η Λένω προχωρούσε μπροστά μην μπορώντας να δει τι γίνεται πίσω της. Μερικά γυναικόπαιδα αποκλείσθηκαν από τους τουρκαλβανούς και μην έχοντας να κάνουν κάτι καλύτερο τραβιούνται για το Ζάλογγο. Το ξημέρωμα της επόμενης μέρας 56 γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους και 13 άνδρες θα βρεθούν γαντζωμένοι στο φρύδι του Ζαλόγγου.
Οι Τουρκαλβανοί πλησιάζουν με άγριες διαθέσεις, θέλουν να τις ατιμάσουν. Οι Σουλιώτισσες όμως ήταν αποφασισμένες. Δεν επρόκειτο να αφήσουν κανένα χέρι ξένο να τις αγγίξει, πάνω από όλα γι’ αυτές ήταν η Τιμή. Πιάστηκαν χέρι – χέρι, χορεύοντας και τραγουδώντας, κι’ αφού έριξαν τα παιδιά τους στο κενό, ακολουθούν μετά μία – μία, φιλώντας η πρώτη την δεύτερη και η δεύτερη την τρίτη. Τα σώματά τους έπεφταν στο βάραθρο σαν φύλλα το φθινόπωρο. Τόσο ανάλαφρα και αέρινα, πέρα από κάθε τι υλικό και ανθρώπινο.
Η Λένω σώθηκε και μαζί με τους άλλους Σουλιώτες που έσπασαν τον κλοιό των λιάπηδων κατευθύνθηκαν νότια. Δεν γνώριζαν προς τα πού πήγαιναν, απλά και μόνο βάδιζαν.
Μέσα στις κακουχίες ο πόνος για τον χαμό των οικείων δεν ζυγώνει. Δεν είχαν καιρό για στεναχώριες και για κλάματα.
Φτάνοντας στο χωριό Βουλγαρέλι της Άρτας αποφάσισαν να πάνε προς τα απάτητα βουνά των Αγράφων, για να ενωθούν με άλλους αγωνιστές από την Θεσσαλία και να πολεμήσουν τους τούρκους. Μετά από πολλές ταλαιπωρίες έφτασαν στην Βρεστένιτσα και συνέχισαν προς την οχυρή θέση της μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στον Σέλτσο. Την 22α Δεκεμβρίου έφτασαν εκεί και εγκαταστάθηκαν κατάκοποι από τις πορείες μέσα στο καταχείμωνο. Κάτω από το μοναστήρι περνάει σαν ένα μεγάλο φίδι ο ποταμός Αχελώος (ή Ασπροπόταμος).
Οι Σουλιώτες μάζεψαν προμήθειες και μπαρουτόβολα από τις γύρω περιοχές για την άμυνά τους. Έβαλαν τέσσερις φρουρές στην περίμετρο του μοναστηριού και φύλαγαν κάθε μονοπάτι. Ήξεραν καλά, ότι ο Αλή πασάς δεν θα ησυχάσει αν δεν ξεπαστρέψει όλη την Σουλιώτικη φάρα.
Στο μεταξύ, ο Αλή πασάς μάζεψε στρατό περίπου 5.000 λιάπηδων υπό την αρχηγία του Μπεκήρ Τζογαδούρου και του Βασιάρη για να κυνηγήσουν τους Σουλιώτες και να μην αφήσουν ούτε έναν ζωντανό. Τους ζήτησε μόνο να του φέρουν την Λένω στο χαρέμι του να δει από κοντά την ομορφιά της.
Έρχεται η στιγμή που 8000 τουρκαλβανοί θα κυκλώσουν την Μονή Σέλτσου μαζί με τον Βελή πασά, γιο του Αλή πασά. Οι μήνες όμως, περνάνε χωρίς να μπορούν να κάνουν κάτι οι λιάπηδες για να εξοντώσουν τους Σουλιώτες.
Κάποιος Γιώργης Κίριος από τα Γιάννενα, δασκαλεμένος από τον Αλή πασά που του είχε τάξει το αρματολίκι της Λάκκας, παριστάνει τον μετανιωμένο και ζήτησε μαζί με τον αδελφό του να πολεμήσει στο πλευρό των Σουλιωτών. Ο Κίτσος Μπότσαρης με την μεγαλοψυχία που τον διέκρινε, τον συγχωρεί και τον βάζει στην φρουρά του μοναστηριού. Αυτός όμως τις νύχτες, έχοντας πάντα στον νου του την προδοσία έστελνε μηνύματα στον Μπεκήρ Τζογαδούρο και του αποκάλυψε ένα μονοπάτι που πάει ίσια στην Μονή.
Μέτα την αποκάλυψη του μονοπατιού, οι στρατηγοί καταστρώνουν το ύπουλο σχέδιό τους. Ο Τζογαδούρος θα έκανε ένα ψεύτικο αιφνιδιασμό και θα χτυπούσε τις θέσεις με τους περισσότερους Σουλιώτες όταν 3.000 τουρκαλβανοί με 1.200 εφεδρικούς αλβανούς θα χτυπούσαν τους Σουλιώτες από ένα δύσβατο μονοπάτι στο πιο αδυνατισμένο σημείο από την πλευρά του προφήτη Ηλία.
Στις 15 Απριλίου τα μεσάνυχτα, όπως πριν από κάθε καταιγίδα, έτσι και τότε, η γαλήνια ηρεμία έσπασε με τουφεκίδι και κραυγές τρόμου. Οι λιάπηδες επιτέθηκαν σαν τις ύαινες που περιμένουν να ξεσκίσουν το κουφάρι του ετοιμοθάνατου ζώου. Όμως, οι Σουλιώτες δεν τους έκαναν την χάρη και τους χτύπησαν με ό,τι είχαν. Η κολασμένη νύχτα γέμισε κλάματα, βρισιές και κατάρες πότε στα Ελληνικά πότε στα αλβανικά και πότε στα τούρκικα.
Ο πατέρας της Λένως, ο Νότης Μπότσαρης λαβώνεται στο σώμα. Δύο βόλια τον βρήκαν. Μέχρι να τρέξει να τον βοηθήσει η Λένω τον χτύπησε και τρίτο βόλι. Όταν τον βρήκε ήταν κάτω από ένα δέντρο στον περίβολο του μοναστηριού. Προσπάθησε να τον γιατρέψει όπως – όπως και με λόγια γλυκά να του απαλύνει τον πόνο. Ο Νότης όμως, το ένοιωθε πως είχε φτάσει πια το τέλος του.
Όταν τον ρώτησε η Λένω τι να κάνει, αυτός της αποκρίθηκε: «να πεθάνεις παιδί μου, ήρθε η ώρα σου», όπως απαντούσαν τα αρχαία χρόνια οι Σπαρτιάτισσες μανάδες στους γιους τους «ή ταν ή επί τας».
Εκείνη την στιγμή ένα τέταρτο και τελευταίο βόλι βρίσκει τον Νότη Μπότσαρη στο μέτωπο σωριάζοντας το άψυχο σώμα του στα πρώτα χόρτα του Απρίλη ποτίζοντάς τα με το άγιο αίμα του.
Η Λένω έτρεξε με το σπαθί στο χέρι να ξεφύγει από τους διώκτες της που κατέφθαναν με βήμα ταχύ. Οι άλλες Σουλιώτισσες ξέροντας τον δρόμο της Τιμής πήγαν στην άκρη του γκρεμού που στεφανώνει το μοναστήρι και έπεσαν από ύψος 300 μέτρων στο σκοτεινό βάραθρο. Ένα δεύτερο Ζάλογγο μόλις είχε γεννηθεί.

Η Λένω με χίλια βάσανα κατεβαίνει την απότομη πλαγιά και κατευθύνεται προς τον Αχελώο. Χωρίς δεύτερη σκέψη βούτηξε στα παγωμένα νερά του ποταμού και κολύμπησε με όλη την δύναμη που της είχε απομείνει. Οι τουρκαλβανοί σαν λυσσασμένα σκυλιά την ακολουθούν για να την κατασπαράξουν. Μετά από πολύ πάλεμα στα νερά του ορμητικού ποταμού κατάφερε να φτάσει μια λωρίδα γης που σχηματίστηκε μέσα στο ποτάμι. Κατάκοπη μα σώα βγήκε έξω. Από απέναντι την κοιτούσαν οι λιάπηδες σκεφτόμενοι την αμοιβή που τους έταξε ο πασάς αν του την φέρουν ζωντανή. Ένας λιάπης της φωνάζει «Δεν λυπάσαι πουλάκι μου τα νιάτα σου; Έλα να σε γλυτώσω». Της έδωσε το ντουφέκι του από την λαβή. Η Λένω όμως, ως Σουλιώτισσα προτιμάει χίλιες φορές τον θάνατο πάρα την αιχμαλωσία στα χέρια των πιο αδίστακτων εχθρών της. Προσποιήθηκε λοιπόν πως πάει να πιάσει το ντουφέκι, και χουφτώνει την σκανδάλη. Το βόλι φεύγει σαν μαχαίρι και βρίσκει τον λιάπη σωριάζοντάς τον κάτω. Ένας άλλος βλέποντας την τόλμη της κοπέλας όρμησε κατά πάνω της. Η Λένω τον χτύπησε με τα χέρια της και του έσφιξε τον λαιμό για να το πνίξει. Πάλεψε μ’ όλη της την δύναμη. Του έμπηξε τα νύχια της στα μάτια και στο σώμα. Τέλος τον έσπρωξε στα αφρισμένα νερά του Αχελώου και πέσαν μαζί μέσα κάνοντας πάταγο. Συνέχισε να μάχεται σαν πραγματική λέαινα.
Αυτό ήταν δεν ξαναείδε κανείς πια ζωντανή την γενναία Σουλιώτισσα, την Λένω την κόρη του Νότη Μπότσαρη μα ούτε και τον λιάπη. Από τότε εκείνο το σημείο της όχθης λέγεται «το πήδημα της Καπετάνισσας». Από όλο αυτόν τον χαμό έμειναν όρθιοι μόνο 80 από τους 1.400 Σουλιώτες και άλλους Έλληνες που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Όλοι οι υπόλοιποι ή σκοτώθηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν. Για την αυτοθυσία της Λένως γράφτηκαν μετά πολλά δημοτικά τραγούδια, για να θυμίζουν πως μόνη μια κοπέλα 20 χρονών τα έβαλε με την τουρκιά και την «νίκησε». Αυτό είναι το δημοτικό τραγούδι της Λένως.
Όλαις οι καπετάνισσαις από το Κακοσούλι
όλαις την Άρτα πέρασαν, ‘ς τα Γιάννινα τοις πάνε,
σκλαβώθηκαν οι αρφαναίς, σκλαβώθηκαν οι μαύραις,
κʼ η Λένω δεν επέρασε, δεν την επήραν σκλάβα.
Μόν πήρε δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια,
σέρνει τουφέκι σισανέ κ’ εγγλέζικα κουμπούρια,
έχει και ʽς τη μεσούλα της σπαθί μαλαματένιο.
Πέντε Τούρκοι την κυνηγούν, πέντε τζοχανταραίοι.
Τούρκοι, για μην παιδεύεστε, μην έρχεστε σιμά μου,
σέρνω φουσέκια ‘ς την ποδιά και βόλια ‘ς τοις μπαλάσκαις
-Κόρη, για ρηξε τ’ άρματα, γλύτωσε τη ζωή σου.
-Τι λέτε, μωρ’ παλιότουρκοι και σεις παλιοζαγάρια;
Εγώ είμαι η Λένω Μπότσαρη, η αδελφή του Γιάννη,
και ζωντανή δεν πιάνουμαι εις των Τουρκών τα χέρια”.
Πυρήνας Καβάλας - Αίας ο Τελαμώνιος
http://xryshaygh.wordpress.
http://antistasi.org/?p=23317

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άγνωστες μορφές του Ελληνισμού: Λένω Μπότσαρη"

Πώς παρουσιάζεται η Eλληνική Eπανάσταση (1821) στα Τουρκικά σχολικά βιβλία

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση του τουρκικού σχολικού εγχειριδίου (Emin Oktay, Tarih, Lise: III, έκδ. 1988, σσ. 237-240) και καταδεικνύει τον τρόπο που διδάσκονται οι γείτονες την κοινή μας Ιστορία.

Τα σχόλια και οι υποσημειώσεις είναι των συγγραφέων Κατσουλάκου Θ.,Τσαντίνη Κ. από το βιβλίο τους “Προβλήματα Ιστοριογραφίας στα Σχολικά Εγχειρίδια των Βαλκανικών Κρατών. Επανάσταση του. ΄21, Βαλκανικοί Πόλεμοι. εκδ. Εκκρεμές” (ηλεκτρονική μορφή κειμένου από 24grammata.com)

Η Ελληνική Επανάσταση και η ίδρυση του ελληνικού κράτους (1820-1829), κατά το Τουρκικό εγχειρίδιο
Οι Έλληνες1, οι οποίοι είχαν περισσότερα προνόμια2 απ’ όλους τους χριστιανικούς λαούς που τελούσαν υπό οθωμανική κυριαρχία, ζούσαν κυρίως στην Ελλάδα3, στην Πελοπόννησο, στα νησιά του Αιγαίου, στη Δυτική Μικρασία και στα παράλια της Προποντίδας και του Εύξεινου Πόντου, όπου ήταν εγκαταστημένοι σε πόλεις και κωμοπόλεις και ασχολούνταν με τις τέχνες και το εμπόριο και ιδιαίτερα με τη ναυτιλία.

Οι Έλληνες είχαν υποταχτεί οριστικά στο οθωμανικό κράτος επί Μωάμεθ του Πορθητή4. Είχαν παραχωρηθεί τότε και σ’ αυτούς, όπως και στους άλλους χριστιανούς, ελευθερίες ως προς τα θέματα θρησκείας και γλώσσας. Στην Πελοπόννησο μάλιστα και στα νησιά του Αιγαίου οι Έλληνες ζούσαν σχεδόν αυτόνομοι5.

Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ανώτερους τους Έλληνες από τους άλλους χριστιανούς και τους διόριζαν σε ορισμένες θέσεις και ιδιαίτερα σε θέσεις διερμηνέων6. Ορισμένοι μάλιστα Έλληνες άρχοντες από το Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως προωθούνταν σε θέσεις ηγεμόνων της Βλαχίας και της Μολδαβίας7.

Σε σχέση με τους άλλους χριστιανικούς λαούς οι Έλληνες ήταν πιο εύποροι και πιο φωτισμένοι. Οι σχέσεις που είχαν αναπτύξει με τη Ρωσία κατά τον 18ο αιώνα συντέλεσαν στη διάδοση εθνικοαπελευθερωτικών ιδεών μεταξύ τους8. Στην πραγματικότητα οι Ρώσοι ήδη από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου9 ξεσήκωναν τους Έλληνες σε κάθε ευκαιρία εναντίον του οθωμανικού κράτους. Όταν στη διάρκεια της εκστρατείας του 1768 ο ρωσικός στόλος είχε καταπλεύσει στην Πελοπόννησο, οι Έλληνες είχαν επαναστατήσει, αλλά η επανάσταση είχε κατασταλεί αμέσως10. Στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης τα ελληνικά πλοία υπό τουρκική σημαία κυκλοφορούσαν ελεύθερα παντού και μονοπώλησαν το εμπόριο της Μεσογείου11. Έτσι πλούτισαν πολλοί Έλληνες που ζούσαν σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης (όπως η Μασσαλία, η Τεργέστη, η Οδησσός) και ίδρυσαν στην Ελλάδα πολλά σχολεία και διέδωσαν σ’ όλους τους Έλληνες τις ιδέες της εθνικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας. Τις ιδέες τις ενίσχυσε η Γαλλική Επανάσταση. Τέλος οι Έλληνες ίδρυσαν μια μυστική οργάνωση που στόχευε στην απόκτηση της ανεξαρτησίας τους και ονομαζόταν Εθνική Εταιρεία12.

Η Εθνική Εταιρεία ιδρύθηκε αρχικά το 1814 στην Οδησσό από τρία άτομα (δύο Έλληνες και ένα Βούλγαρο)13. Ουσιαστικός στόχος της ήταν η επανίδρυση της αρχαίας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας14. Ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ο τσάρος της Ρωσίας ήταν πληροφορημένοι σχετικά με την ίδρυση της Εταιρείας.

Η Εθνική Εταιρεία ενδυναμώθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα και ίδρυσε πολλά παραρτήματα στην Κωνσταντινούπολη και την Ελλάδα. Οι κυριότεροι εύποροι και φωτισμένοι Έλληνες έγιναν μέλη της, ανάμεσά τους και ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως15. Αρχηγός της ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, γιος του πρώην ηγεμόνα της Βλαχίας και υπασπιστής του τσάρου.

Χάρη στις ενέργειες της Εθνικής Εταιρείας οι Έλληνες είχαν προετοιμαστεί πλήρως για να επαναστατήσουν. Δεν άφηνε όμως περιθώριο για να ξεσπάσει η επανάσταση ο Αλή πασάς16, βαλής των Ιωαννίνων, που ήταν γνώστης όλων των δραστηριοτήτων της Εταιρείας. Όταν πάντως ο Αλή πασάς έκανε τη δική του επανάσταση εναντίον του σουλτάνου, οι Έλληνες επωφελήθηκαν: ενώ οι οθωμανικές δυνάμεις ήταν απασχολημένες μ’ αυτόν, η Εθνική Εταιρεία αποφάσισε να ξεσπάσει η επανάσταση.
σημειώσεις/ επεξηγήσεις
1 Χρησιμοποιούνται δύο λέξεις στο τουρκικό κείμενο για την απόδοση του όρου «Έλληνες», “Rum” και “Yunan”. Η πρώτη αποδίδεται γενικά στους Έλληνες της Τουρκοκρατίας: ρωμιούς, ραγιάδες, ενώ η λέξη Yunan = Ίωνες, χαρακτηρίζεται η Ελληνική Επανάσταση και το ελληνικό κράτος. Με τον όρο “Rum” χαρακτηρίζεται και σήμερα η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινουπόλεως.

Για ένα μεγάλο διάστημα Ρούμελη ονομαζόταν ολόκληρο το ευρωπαϊκό οθωμανικό κράτος (Rum-eli, χώρα των Ρωμαίων, Ρωμιών, Ελλήνων, πρβλ. Ρωμυλία). Το άλλο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το ασιατικό, ονομαζόταν Anadolu (Ανατολή).

2 Το θέμα των προνομίων είναι αρκετά σκοτεινό ως προς την έκταση και την εφαρμογή σε διάφορες περιοχές της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. Βασικό στοιχείο για την εκχώρησή τους υπήρξε η ειδική μνεία στο Κοράνι για τους λαούς της Βίβλου, χριστιανούς και εβραίους. Εδώ λαμβάνονται με την ευρεία έννοια, της παραχωρήσεως δηλαδή ελευθερίας σχετικά με τη θρησκεία, τη γλώσσα, την κοινοτική διοίκηση και άλλα, που ποίκιλλαν κατά τον τρόπο παροχής, το χρόνο και τον τρόπο εφαρμογής. Η πολιτική των προνομίων χρησιμοποιήθηκε από τους Τούρκους για να ενισχυθεί το ανθενωτικό πνεύμα των Ορθοδόξων.

Στο κείμενο, πάντως, έμμεσα τονίζεται η «αχαριστία» των Ελλήνων, οι οποίοι, μολονότι είχαν περισσότερα προνόμια, επηρεασμένοι από τους ξένους, επαναστάτησαν.

3 Εννοεί τη Στερεά Ελλάδα.

4 Βλέπε 15η παρατήρηση του βουλγαρικού κειμένου.

5 Προφανώς υπονοούνται τα προνόμια και οι οικονομικές διευκολύνσεις (αχτναμέδες) που χορηγήθηκαν σε ορισμένες περιοχές, όπως τα νησιά (Χίος, Κυκλάδες), η Ήπειρος (Γιάννενα, Ζαγοροχώρια), η Μακεδονία (Μαντεμοχώρια), που παράλληλα εξασφάλιζαν και τα συμφέροντα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γ. Κοντογεώργη, 1983, σ. 15. Αντίθετα η Πελοπόννησος δεν έχει προνομιακό καθεστώς και αρχικά παραχωρείται σε Τούρκους τιμαριώτες (βλ. Ι.Ε.Ε., ΙΑ΄, σ. 207). Τον 18ο αι. μεγάλες εκτάσεις κατέχουν Τούρκοι ιδιώτες στο Ναύπλιο, Μεθώνη, Κορώνη (Ι.Ε.Ε. σ. 210), ενώ όλη η Πελοπόννησος διαιρείται σε 24 βιλαέτια, Μ.Β. Σακελλαρίου, Η Πελοπόννησος κατά την δευτέραν Τουρκοκρατίαν 1715-1821, ανατύπωση, Αθήνα 1978, σ. 99. Διοικείται από το «μόρα-βαλεσή» ως πασαλίκι με κέντρο την Τριπολιτσά. Ιδιότυπη εξαίρεση αποτελεί μόνο η Μάνη, που υπάγεται στη δικαιοδοσία του Καπουδάν πασά και αυτοδιοικείται από ντόπιο καπετάνο, τον «μανιάτ-μπέη» (1776-1821), Π. Καλονάρου, Μάνη, εδ. Π. Πατσιλινάκος, Αθήνα 1981, σ. 57.

6 Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης επάνδρωσαν σε μεγάλο βαθμό τον τουρκικό κρατικό μηχανισμό. Ιδιαίτερα διέπρεψαν ως διερμηνείς (δραγουμάνοι).

7 Η ευνοϊκή μεταχείριση των Φαναριωτών από το σουλτάνο παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της εκτίμησης και της ειδικής μεταχείρισης που είχαν οι Έλληνες από την Υψηλή Πύλη. Άρα το συμπέρασμα για το μαθητή είναι εύλογα η αχαριστία των Ελλήνων προς τον «ευεργέτη» τους σουλτάνο. Αποσιωπάται τελείως η αδήριτη αναγκαιότητα που επέβαλε τους Φαναριώτες στην τουρκική διοίκηση ως Μεγάλους Διερμηνείς και ως ηγεμόνες στις Παραδουνάβιες ηγεμονίες (1709-1821). Η ανάγκη επικοινωνίας με τις χώρες της Δύσης (συνθήκες-διομολογήσεις) κατέστησε απαραίτητη την παρουσία των γλωσσομαθών Φαναριωτών, μια και το Κοράνι απαγόρευε την εκμάθηση γλωσσών των απίστων.

8 Οι απελευθερωτικοί αγώνες των Ελλήνων θεωρούνται κινήματα που προήλθαν αποκλειστικά και μόνο από την επαφή των Ελλήνων με τη Ρωσία. Αγνοούνται όλα τα επαναστατικά κινήματα πριν από τον Μεγάλο Πέτρο. Τον 15ο αι. κατά τον τουρκοβενετικό πόλεμο επαναστατεί η Πελοπόννησος. Τον 16ο αι. η Ήπειρος και η Πελοπόννησος, παραμονές της ναυμαχίας της Ναυπάκτου (1571). Από το 1600 έως το 1611 ο επίσκοπος Διονύσιος Τρίκκης, ο «Σκυλόσοφος», ξεσηκώνει τη Θεσσαλία και την Ήπειρο.

9 Είναι η εποχή που ο Μεγάλος Πέτρος αναπροσαρμόζει την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, αναζητώντας παράθυρο στο Νότο, και καλεί τους Έλληνες «εις το ασκέρι του και εις το μεγάλο φλάμπουρό του». Από τότε διαμορφώνεται η πεποίθηση ότι η απελευθέρωση των Ελλήνων θα έρθει από το ξανθό γένος του Βορρά, και αρχίζουν να διαδίδονται οι προφητείες του Αγαθάγγελου, Κ.Ν. Σάθα, Τουρκοκρατούμενη Ελλάς, Αθήνησι 1869, σ. 213.

10 Πρόκειται για τα Ορλωφικά κατά τη διάρκεια του Α΄ επί Μεγάλης Αικατερίνης Ρωσοτουρκικού πολέμου (1767-1774), που κλείνει με τη Συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή, Τ. Αθ. Γριτσοπούλου, Τα Ορλωφικά, εν Αθήναις 1967.

11 Τονίζεται ιδιαίτερα το γεγονός ότι χάρη στη ρωσική σημαία κυκλοφορούσαν ελεύθερα τα ελληνικά πλοία. Η εμπορική και ναυτιλιακή ανάπτυξη των Ελλήνων οφείλεται φυσικά και στη γενικότερη οικονομική και πολιτική συγκυρία στη Μεσόγειο. Επισημαίνουμε ενδεικτικά ορισμένα γεγονότα: την παρακμή της Βενετίας, τη ναυτολόγηση Ελλήνων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τις ελληνικές παροικίες, την αδράνεια του εμπορικού αγγλογαλλικού στόλου λόγω των πολέμων, την πλήρη αδιαφορία των οθωμανικού στρατιωτικού κράτους για το θαλασσινό εμπόριο. Ασφαλώς σπουδαίο ρόλο έπαιξε και η ναυτική παράδοση των Ελλήνων. Με ιδιαίτερη συμφωνία (1783), που ουσιαστικά ήρθε ως επεξήγηση των ασαφειών της προηγούμενης συνθήκης (1774), τα ελληνικά πλοία με ρωσική σημαία απέκτησαν το δικαίωμα ελεύθερης ναυσιπλοΐας στα Στενά.

12 Έτσι αποδίδεται η Φιλική Εταιρεία.

13 Προφανώς το σλαβοκατάληκτο όνομα του Γιαννιώτη εμπόρου Αθανασίου Τσακάλωφ οδήγησε τον Τούρκο συγγραφέα να εκλάβει ως Βούλγαρο τον πιο μορφωμένο Έλληνα από τους ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, του οποίου ουδέποτε αμφισβητήθηκε η ελληνικότητα. Ο Τσακάλωφ είναι γιος του Γιαννιώτη εμπόρου Ιωάννη Τσακάλογλου, που μετοίκησε στη Μόσχα για εμπορικούς λόγους και άλλαξε το όνομά του από Τσακάλογλου στο «ρωσοπρεπές» Τσακάλωφ, κατά τη συνήθεια της εποχής.

14 Ο στόχος της Φιλικής δεν είναι σαφής. Σύμφωνα με την προκήρυξή της «η Εταιρεία συνίσταται από καθ’ αυτό Έλληνας φιλοπάτριδας και ονομάζεται Εταιρεία των Φιλικών. Ο σκοπός των μελών αυτής είναι η καλυτέρευση του Έθνους και, αν ο Θεός το συγχωρέσει, η ελευθερία του» (από κείμενο της Φιλικής στα κρατικά αρχεία της Ρουμανίας, που δημοσιεύτηκε στα Ντοκουμέντα για την ιστορία της Ρουμανίας, τ. Δ΄ σσ. 32-39, βλ. Η Επανάσταση του ’21. ΚΜΕ σ. 76). Η ελληνική άποψη είναι ότι μοναδικός «σκοπός της Φιλικής ήταν η απελευθέρωση της πατρίδας και πέρα από αυτό δεν υπάρχουν μαρτυρίες ότι αποφασίστηκε οτιδήποτε άλλο, π.χ. ποιο θα ήταν το καθεστώς της ανεξάρτητης Ελλάδας βασιλεία ή αβασίλευτη δημοκρατία» (Ι.Ε.Ε., τ. ΙΑ΄, σ. 425).

15 Νεότερες έρευνες πιστοποιούν τη σχέση του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ με τους Φιλικούς, Θ. Ζώρα, Ο απαγχονισμός του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ εις έκθεσιν του Ολλανδού επιτετραμμένου Κωνσταντινουπόλεως, Παρνασσός ΙΒ (1976), 127-138. Αντίθετα ο τσάρος, που αρχικά αγνοεί την ύπαρξη της Εταιρείας, θα αντιταχθεί στα σχέδια του Υψηλάντη και των Φιλικών, όπως μαρτυρεί ο Καποδίστριας, απαντώντας σε επιστολή Έλληνα της Οδησσού, Βλ. Μέντελσον-Μπαρτόλδυ, σ. 52.

16 Πράγματι από τους βασικούς λόγους που επέβαλαν την επίσπευση της Επανάστασης ήταν η εμπλοκή της Πύλης σε πόλεμο με τον Αλή πασά. Αλλά ο Αλής ήταν εκείνος που περίμενε εναγωνίως την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, όπως μαρτυρεί και το αλβανικό εγχειρίδιο (σ. 162), το οποίο αναφέρει ότι ο Αλής βοήθησε τη Φιλική Εταιρεία και ανυπομονούσε να ξεσπάσει η Ελληνική Επανάσταση στο Μωριά, όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Όταν την Άνοιξη του 1820 η Πύλη τον καταδίκασε σε θάνατο, στήριξε τις ελπίδες του στους σαράντα χιλιάδες στρατιώτες του· ήλπιζε μάλιστα ότι ο σουλτάνος θα ζητούσε να συμβιβαστεί μαζί του.
Κατσουλάκος Θεόδωρος και Τσαντίνης Κώστας

http://www.24grammata.com/?p=2905

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πώς παρουσιάζεται η Eλληνική Eπανάσταση (1821) στα Τουρκικά σχολικά βιβλία"

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Η απαγόρευση της βαρβαρότητας". 23/03/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Η απαγόρευση της βαρβαρότητας". 23/03/2014 "

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "ΑΟΖ, Ζεόλιθος και Καινοτομία". Καβάλα, 20/03/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "ΑΟΖ, Ζεόλιθος και Καινοτομία". Καβάλα, 20/03/2014 "

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Διαχείριση κρίσεων". Ορεστιάδα, 13/03/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Διαχείριση κρίσεων". Ορεστιάδα, 13/03/2014 "

17 Μαρτίου χθές.....

 Τέτοια μέρα πριν από 193 χρόνια, στις 17 Μάρτη του 1821 ,  έφτασε στο αραξοβόλι Αρμυρού Καλαμάτας ένα καράβι με 400 βαρέλια μπαρούτι και άλλα πολεμοφόδια. Όλα για τις ανάγκες του Μεγάλου Αγώνα που είχε οριστεί να ξεκινήσει μετά από λίγες μέρες, ανήμερα του Ευαγγελισμού. Τα πολεμοφόδια είχαν συγκεντρωθεί  στις Κυδωνίες, (σημερινό Αϊβαλί ) ύστερα από έρανο που είχε κάνει στην Κωνσταντινούπολη το προηγούμενο Φθινόπωρο ο Παπαφλέσσας.Καπετάνιος του καραβιού ήταν οΧριστόδουλος Μέξης ή Ποριώτης. 

Σημαντικό είναι, ότι μια τέτοια προμήθεια πολεμικού υλικού προσχεδιασμένη και με στόχο να φτάσει το υλικό έγκαιρα στους αγωνιστές της Μεσσηνίας και της Μάνης, δείχνει τη σωστή απόφαση καθώς και την προετοιμασία για την έναρξη της Επανάστασης από την Καλαμάτα. Δείχνει, όμως, ότι είναι και ένα πολεμικό  σημαντικό γεγονός, που υπερτερεί κατά πολύ από μεμονωμένες εκδηλώσεις πατριωτών άλλων περιοχών της Πελοποννήσου, την ίδια χρονική περίοδο, που στράφηκαν με τα όπλα εναντίον κάποιων τούρκων ταξιδιωτών ή φοροεισπρακτόρων.

Υπεύθυνοι για την αναμονή και παραλαβή του υλικού ήταν ο Αναγνωσταράς και ο Νικηταράς. Την ίδια νύχτα με 250 φορτηγά ζώα και 200 οπλοφόρους αγωνιστές, πήγαν στον Αρμυρό και ύστερα από συνεννόηση με τον Κατσή Μαυρομιχάλη, αδερφό του Πετρόμπεη, ο οποίος ήταν τελωνοσταθμάρχης  γιατί το αραξοβόλι ανήκε στη Μάνη, μπήκαν στο καράβι και ξεφόρτωσαν περίπου το 1/3 των πολεμοφοδίων και τα μετέφεραν (νύχτα) σε απόκρημνα κρησφύγετα στην περιοχή της Ιεράς Μονής Μαρδακίου Νέδουσας Αλαγονίας.

Τα υπόλοιπα 2/3 των πολεμοφοδίων τα πήραν στη συνέχεια οι Μανιάτες και ο καπετάν Μέξης άνοιξε πανιά και έφυγε.

Κατά μία εκδοχή, συνοδός του φορτίου από τις Κυδωνίες μέχρι εδώ ήταν ο Χαράλαμπος Μάλης, ένας Κύπριος δάσκαλος και φλογερός πατριώτης, που δίδασκε τα Ελληνικά  στα   παιδιά οικογενειών στην Πόλη. Τον είχε γνωρίσει σε προηγούμενο ταξίδι στην Πόλη ο Παπαφλέσσας, τον είχε κάνει μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ο Χαράλαμπος Μάλης, εκτός από  το φορτίο που συνόδεψε, έμεινε εδώ και έλαβε μέρος στην Επανάσταση. Αργότερα, λόγω της μόρφωσής του, είχε χρησιμοποιηθεί σε διάφορες θέσεις της τότε Διοίκησης του τόπου μας. 

Η έναρξη, λοιπόν, της Επανάστασης που έγινε στη Καλαμάτα στις 23 Μάρτη, βρήκε όσους αγωνιστές  είχαν και κρατούσαν σισανέδες και κουμπούρες, να έχουν και γεμάτα τα σελάχια τους με  μπαρουτόσκαγα που είχε φέρει το καράβι…

Να είμαστε καλά και να τα θυμόμαστε αυτά τα ιστορικά γεγονότα!

(Ilias Parlos)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "17 Μαρτίου χθές....."

Ν. Λυγερός - Συνέντευξη Τύπου: «Στρατηγική για την Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης». 17/3/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός - Συνέντευξη Τύπου: «Στρατηγική για την Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης». 17/3/2014 "

Τα κόμματα είναι ο δήμιος της δημοκρατίας μας.

 Εχοντας πρώτα εξοντώσει την δημοκρατία στο εσωτερικό του.----

Στις περισσότερες αναρτήσεις, αλλά και στα σχόλια, επιμένω στην αντιδιαστολή “ηγεσία ενός κόμματος” από τη μια και “μέλη και οπαδοί” ή “κομματικός λαός” από την άλλη.-- Δεν είναι τυχαίο.--- Και έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτή η διάκριση. Με την χρήση απλώς της λέξης “κόμμα” συμπεριλαμβάνουμε και τους δύο, ηγεσία και κομματικό λαό, σε μια έννοια, και συνήθως κάνοντάς το, φορτώνουμε άθελά μας τα αμαρτήματα που προορίζονται να βαρύνουν αποκλεστικά την κομματική ηγεσία και στις πλάτες του “κομματικού λαού”.
Το κόμμα, το κοινοβουλευτικό κόμμα, με τον τρόπο που υπάρχει και λειτουργεί στις κοινοβουλευτικές “δημοκρατίες”, έχει σκοτώσει την δημοκρατία στο εσωτερικό του πολύ πριν πάρει μέρος, μαζί και με τα άλλα κόμματα, στην εξόντωση και στον σφαγιασμό της δημοκρατίας στο πολίτευμα μιας χώρας.
Σε ένα κόμμα, η ηγεσία του είναι εντελώς ξεχωριστή από το κομματικό σύνολο των μελών και οπαδών, την “βάση” του κόμματος. Μπορεί εύκολα η βάση να αλλάξει εντελώς, να συρρικνωθεί ή να επεκταθεί, να αλλάξει τελείως σύσταση, αλλά η ηγεσία του κόμματος θα παραμείνει περίπου στο σύνολό της ως είχε και πριν συμβεί αυτή η αλλαγή στην κομματική βάση. Δηλαδή οι αλλαγές στην κομματική βάση καθόλου ΔΕΝ αντικατοπτρίζονται στην ηγεσία και κορυφή του κόμματος. Δεν μεταφέρονται παρά στο ελάχιστο.
Οπως δεν μεταφέρεται, παρά στο ελάχιστο, και η γνώμη μα και η θέληση της βάσης του κόμματος στην ηγεσία. Ουσιαστικά η βάση του κόμματος απευθύνει ευχολόγια προς την ηγεσία. Προβάλλει τις κρυφές της επιθυμίες προς αυτήν και οι οποίες επιθυμίες της κομματικής βάσης σπάνια ταυτίζονται με τις πραγματικές πολιτικές προθέσεις της ηγεσίας του κόμματος. Η ηγεσία του κόμματος αδιαφορεί σχεδόν προκλητικά για την θέληση και τις επιθυμίες της κομματικής της βάσης.
Η ηγεσία του κόμματος φαίνεται να ευθυγραμμίζεται, ως έναν βαθμό πάντα, με τις επιθυμίες της βάσης της αλλά και ευρύτερα τις επιθυμίες του λαϊκού εκείνου στρώματος το οποίο υποτίθεται πως αντιπροσωπεύει, αποκλειστικά και μόνο κατά την προεκλογική περίοδο. Φαινομενικά πάντα. Σε όλες τις άλλες περιόδους ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ σχεδόν λόγο να ανταποκριθεί στις επιθυμίες και την θέληση του κομματικού λαού. Αλλά και του λαού γενικώτερα.
Ολα αυτά συμβαίνουν διότι το κοινοβουλευτικό κόμμα είναι ένας βαθειά ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΣ οργανισμός. Το κοινοβουλευτικό κόμμα χρησιμοποιεί για την εσωτερική ανάδειξη των στελεχών και της ηγεσίας του ένα σύστημα αντιπροσώπευσης μακράς θητείας το οποίο επιτρέπει και τις συνεχείς επανεκλογές των ίδιων και των ίδιων. Οτι γίνεται δηλαδή στο ίδιο το κοινοβουλευτικό πολίτευμα γίνεται και μέσα στο κοινοβουλευτικό κόμμα. Οπως λειτουργεί το ένα, λειτουργεί και το άλλο.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εκλέγονται οι ίδιοι και οι ίδιοι στις κομματικές θέσεις εξουσίας. Ολοι αυτοί, τα στελέχη δηλαδή του κομματικού ρετιρέ, παρά τις τεράστιες μεταξύ τους διαφορές και συγκρούσεις, αποκτούν στο τέλος ένα κοινό συμφέρον: να παραμείνουν στην εξουσία που έχουν και να την ασκούν με τον τρόπο που εκείνοι επιθυμούν και όχι με τον τρόπο που επιθυμεί ο “κομματικός λαός”.
Δηλαδή ο πάνω-πάνω κομματικός όροφος, η ηγεσία του κόμματος, η εξουσία του κόμματος, ΑΥΤΟ-ΝΟΜΕΙΤΑΙ από την κομματική βάση, την οποία ουσιαστικά εξουσιάζει. Αποκτά ως ομάδα ανθρώπων τα δικά της εξουσιαστικά συμφέροντα τα οποία βρίσκονται απέναντι και σε αντίθεση με τα συμφέροντα του κομματικού πληρώματος της βάσης. Δημιουργώντας μια ιδιότυπη νομενκλατούρα και μια οικογενειοκρατία. Η οποία μπορεί και να αναπαράγεται για γενεές επί γενεών.
Η ανώτερη αυτή ομάδα των κομματικών στελεχών, παρά τις διαφορές της με τις αντίστοιχες ομάδες των “αντιπάλων” κομμάτων, έχει τα ίδια συμφέροντα και με εκείνες, καθώς κι εκείνες κάνουν το ίδιο πράγμα στην δική τους κομματική βάση. Την αγνοούν και την εξουσιάζουν.
Ουσιαστικά οι ηγεσίες των κομμάτων, η πολιτική ηγεσία του τόπου δηλαδή, είναι χωρισμένη, σε επίπεδο συμφερόντων και πολιτικών προθέσεων, από το κοινωνικό και το εκλογικό σώμα. Με τον ίδιο τρόπο που η ηγεσία ενός κόμματος είναι χωρισμένη από την βάση του κόμματος. Η πολιτική ηγεσία του τόπου δηλαδή είναι η εξουσιαστική εκείνη ομάδα που στέκεται πάνω και απέναντι από την κοινωνία και την εξουσιάζει, με όπλο το ψευδο-δημοκρατικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Είτε μέσα στα κόμματά τους, είτε στο πολίτευμα το ίδιο.
Να θυμόσαστε, ως μακρινοί απόγονοι εκείνων των εφευρετών της δημοκρατίας, κάθε φορά που βλέπετε αυτούς τους ανθρώπους που συνηθίσαμε να ονομάζουμε “η πολιτική ηγεσία του τόπου”, πως έχετε μπροστά σας μερικούς από τους μεγαλύτερους εχθρούς που γνώρισε ποτέ η δημοκρατία. Και μάλιστα στον τόπο της.
Θραξ Αναρμόδιος
Αναρτήθηκε από τον/την anarmodios στο Οκτωβρίου 11, 2011

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα κόμματα είναι ο δήμιος της δημοκρατίας μας."

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Επαγγελματικός προσανατολισμός στη Θράκη"11/03/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Επαγγελματικός προσανατολισμός στη Θράκη"11/03/2014 "

Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Οι Αριθμοί μιας δυνατής Ελλάδας

Και να που βρέθηκαν νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως.
Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ.
Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης.
 Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ !) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το USGS.
Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης.
Θέλεις 2 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.

Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.
Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.
Εχουμε και μια δυνατή αμυντική βιομηχανία που φτιάχνει από άρματα και τζηπ ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ-ΕΛΒΟ ως προηγμένα συστήματα λέηζερ και υπερσύγχρονα μη επανδρωμένα αεροπλάνα όπως έκανε το Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων(ΚΕΑ) στο Ελληνικό.
Εχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν όποιο είδος πλοίου σκεφτεί κανείς.
Εχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν καταπληκτικά βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϋ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.
Μέχρι και .ΠΟΡΣΕ(!) φτιάχνομε στην Κατερίνη ( δείτε στο Διαδίκτυο την βιομηχανία REPLICAR HELLAS).
Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά και είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες και είναι 5οι στον κόσμο.
Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.
Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα.
Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!F
Δεν υπάρχει μικρή και μίζερη Ελλάδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΠΛΟΥΣΙΑ ΕΛΛΑΔΑ"