Μεγάλο πολιτιστικό γεγονός: Ψηφιακός Παπαδιαμάντης για όλους

Μεγάλο πολιτιστικό γεγονός

Του Νίκου Τσούλια

      Κατά τη γνώμη είναι το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός αυτής της περιόδου για τη χώρα μας. Η ελεύθερη ψηφιακή πρόσβαση στο κορυφαίο λογοτεχνικό έργο του Α. Παπαδιαμάντη είναι εθνική προσφορά της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών και αποτελεί σπουδαία μορφωτική πρόκληση γι’ όλους τους Έλληνες. Αυτό το καλοκαίρι (πρέπει να) είναιχρωματισμένο με την ανάγνωση της Γραφής του Αλέξανδρου της λογοτεχνίας μας, του Άγιου των Ελληνικών Γραμμάτων, της «κορυφής των κορυφών», κατά τον Κ. Καβάφη.

     Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και ο Νίκος Καζαντζάκης είναι οι δύο εμβληματικές μορφές της λογοτεχνίας της νεότερης ιστορίας μας. Είναι φάροι ψυχής και πνεύματος. Είναι οι κορυφαίοι στοχαστές μας και οι ερευνητές του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Και το έργο τους είναι αθάνατο και πολύτιμο, είναι το χρυσάφι της συλλογικής σκέψης μας.

      Κανένας μας τώρα δεν μπορεί να επικαλεστεί καμιά δικαιολογία. Όλοι μπορούν να διαβάζουν και να ξαναδιαβάζουν το ηθογραφικό και ιστορικό έργο του απόλυτα προσηλωμένου στην άσκηση του πνεύματος μεγάλου μας συγγραφέα. Όλοι μπορούν να ασκούνται στα μεγάλα νοήματά του.

      Ο ίδιος δίνει με λιτό τρόπο ένα μέρος της πορείας της ασκητικής ζωής του. «Ἐγεννήθην ἐν Σκιάθῳ, τῇ 4 Μαρτίου 1851. Ἐβγήκα ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν Σχολεῖον εἰς τὰ 1863, ἀλλὰ μόνον τῷ 1867ἐστάλην εἰς τὸ Γυμνάσιον Χαλκίδος, ὅπου ἤκουσα τὴν Α΄ καὶ Β΄ τάξιν. Τὴν Γ΄ ἐμαθήτευσα εἰς Πειραιᾶ, εἴτα διέκοψα τὰς σπουδάς μου καὶ ἔμεινα εἰς τὴν πατρίδα. Κατὰ Ἰούλιον τοῦ 1872 ὑπήγα εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος χάριν προσκυνήσεως, ὅπου ἔμεινα ὀλίγους μῆνας. Τῷ 1873 ἤλθα εἰς Ἀθήνας καίἐφοίτησα εἰς τὴν Δ΄ τοῦ Βαρβακείου. Τῷ 1874 ἐνεγράφην εἰς τὴν Φιλοσοφικὴν Σχολήν, ὅπου ἤκουα κατ’ ἐκλογὴν ὀλίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ’ ἰδίαν δὲ ἠσχολούμην εἰς τὰ ξένας γλώσσας. Μικρὸςἐζωγράφιζα Ἁγίους, εἴτα ἔγραφα στίχους, καί ἐδοκίμαζα να συντάξω κωμῳδίας. Τῷ 1868 ἐπεχείρησα νὰ γράψω μυθιστόρημα. Τῷ 1879 ἐδημοσιεύθη Ἡ Μετανάστις ἔργον μου εἰς τὸ περιοδικὸν Σωτήρα. Τῷ 1882 ἐδημοσιεύθη Οἱ ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν εἰς τὸ Μὴ χάνεσαι. Ἀργότερα ἔγραψα περὶ τὰ ἑκατὸν διηγήματα, δημοσιευθέντα εἰς διάφορα περιοδικὰ καί ἐφημερίδας»[i].

      Άραγε δεν θα έπρεπε σε κάθε εκπαιδευτική βαθμίδα να υπάρχει μια μικρή έστω αναφορά στο έργο του Παπαδιαμάντη, για να διαπαιδαγωγούνται οι νέοι / νέες μας και για να εξανθρωπίζονται οι κάθε λογής βαρβαρότητες που τόσο εύκολα δημιουργούνται (και λατρεύονται…) στην εποχή μας;

Μπορείτε να αποθηκεύσετε όλο το έργο του Παπαδιαμάντη από το «ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ» εδώ:

https://anthologio.wordpress.com/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1

---

[i]http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82

Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ

•  ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της Δημόσιας Τηλεόρασης – πρώην Ε.Ρ.Τ.)
•  ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Αρχείο ντοκιμαντέρ τηςΔημόσιας Τηλεόρασης – πρώην Ε.Ρ.Τ.)
•  Η ΔΕ ΠΟΛΙΣ ΕΛΑΛΗΣΕΝ, Σκιάθος – Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Αρχείο ντοκιμαντέρ της Δημόσιας Τηλεόρασης – πρώην Ε.Ρ.Τ.)
•  Καλή σου Νύκτα Κυρ’ Αλέξανδρε (Αρχείο ντοκιμαντέρ της Δημόσιας Τηλεόρασης – πρώην Ε.Ρ.Τ.)
•  ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, Έρωτας στα χιόνια (Αρχείο ντοκιμαντέρ της Δημόσιας Τηλεόρασης – πρώην Ε.Ρ.Τ.)

Διαβάστε και ένα σχετικό άρθρο από «ΤΟ ΒΗΜΑ»

Το σύνολο του έργου του Σκιαθίτη είναι προσβάσιμο στον ιστότοπο της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών

Κουζέλη Λ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 18.7.2014

«Σεβαστέ μοι πάτερ, την παρελθούσαν Πέμπτην έγραψα υμίν διά του ταχυδρομείου ότι έλαβον την από του 2 του παρόντος μηνός επιστολήν σας. Εξέφραζον δε συνάμα προς υμάς την επιθυμίαν μου του να μείνω εν Αθήναις κατά το θέρος. Επειδή όμως δεν εύρον κανένα πόρον ίνα διατηρηθώ, και επειδή νομίζω ότι και σεις δεν εγκρίνετε το να μείνω ενταύθα, μετέγνων και θέλω να έλθω εις Σκίαθον. Ήθελον μάλιστα έλθει διά του μεθαυριανού ατμοπλοίου, αν είχον χρήματα, τοσούτω μάλλον καθόσον και η υγίειά μου δεν είναι ακμαία. Προ ενός μηνός, από της 10 Απριλίου, πάσχω εκ του λαιμού, το δε προχθές Σάββατον, οκτώ Μαΐου, προσεβλήθην υπό πυρετού. Δεν είναι όμως τίποτε, και μη ανησυχήσητε. Άμα φθάσω εις την πατρίδα, θέλω αναλάβει, θεία χάριτι,

Χρήματα μοι χρειάζονται τουλάχιστον τεσσαράκοντα δραχμαί.

Σας ασπάζομαι την δεξιάν και την της μητρός μου

Ο υιός σας

Αλέξ. Παπαδαμαντίου».

Αυτά γράφει ο 25χρονος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911) από την Αθήνα στον πατέρα του στη Σκιάθο στις 10 Μαΐου του 1876. Σύντομα όμως φαίνεται πως αλλάζει γνώμη και αποφασίζει να περάσει το καλοκαίρι του στην πρωτεύουσα, να βρει κάποια δουλειά «να οικονομηθεί», ιδιαίτερα μαθήματα, «προγυμνάσεις», και να προετοιμαστεί για τις εξετάσεις του για το δίπλωμα του ελληνοδιδασκάλου. Ακολούθησαν αρκετά χρόνια οικονομικής στενότητας και απογοητεύσεων, ενώ παράλληλα μάθαινε αγγλικά και γαλλικά, ώσπου προσλήφθηκε ως μεταφραστής το 1882 στην Εφημερίδα του Δημητρίου Κορομηλά και αργότερα, το 1899 στην εφημερίδα Το Άστυ του Δημητρίου Κακλαμάνου και από το 1892 στην Ακρόπολιν του Βλάση Γαβριηλίδη.

Τη συγκινητική του αλληλογραφία με τους γονείς του -συγκινητική για το είδος της σχέσης που αποκαλύπτει, για την οικονομική κατάσταση της οικογένειας του νεαρού που έμελλε να γίνει ένας από τους σπουδαιότερους πεζογράφους της νεοελληνικής λογοτεχνίας, για την καθημερινότητά του και για την προσωπική του εξέλιξη- μπορεί να διαβάσει κάθε ενδιαφερόμενος στον νέο ιστότοπο της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών, ο οποίος προσφέρει στους αναγνώστες και στους μελετητές του Παπαδιαμάντη όλα τα απαραίτητα εργαλεία για την προσέγγιση του έργου του.

Στον ιστότοπο είναι προσβάσιμα τα Άπαντα του σκιαθίτη πεζογράφου στην πεντάτομη κριτική έκδοση του Δόμου από τον Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλο, τα τρία μυθιστορήματα και όλα του τα διηγήματα, ποιήματα και άρθρα, μεταφράσεις του, αλλά και ψηφιοποιημένες παλιές εκδόσεις: ηΦόνισσα (Φέξης, 1912), τα αδημοσίευτα εν ζωή διηγήματα της συλλογής Τα μετά θάνατον(Φέξης, 1914), όπου στο προλογικό σημείωμα επισημαίνεται ήδη, μόλις τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Παπαδιαμάντη, η «έμπνευσις και η γοητεία» της γραφής του «μεγάλου συγγραφέα», κ.ά.

Τα πρωτότυπα κείμενα συνοδεύουν ψηφιοποιημένες μελέτες, διατριβές και αφιερώματα περιοδικών, άρθρα, τα πρακτικά της Εταιρείας, αλλά και φωτογραφίες του Παπαδιαμάντη, εικαστικά πορτρέτα του, αναπαραγωγές χειρογράφων του, εξώφυλλα πρώτων εκδόσεων, εικονογραφήσεις διηγημάτων του, αλλά και οπτικοακουστικό υλικό και ντοκιμαντέρ για τον Παπαδιαμάντη και τον κόσμο του. Μια πλήρης βασική βιβλιοθήκη παλαιότερων και νεότερων μελετών για τον Παπαδιαμάντη στη διάθεση κάθε Έλληνα με ένα κλικ.

Διαβάστε επίσης: 

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μεγάλο πολιτιστικό γεγονός: Ψηφιακός Παπαδιαμάντης για όλους"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ο Απόστολος Παύλος ως συνεχιστής του Έργου Του".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ο Απόστολος Παύλος ως συνεχιστής του Έργου Του". "

Οι ονομασίες των Ημερών και οι Μήνες των Αρχαίων Ελλήνων

Οι Έλληνες στους Ελληνιστικούς χρόνους ειχαν δωσει ονόματα πλανητικών θεοτήτων στις 7 ημέρες της εβδομάδος.Προτού την υιοθέτηση της εβδομάδας υπήρχαν άλλοι τρόποι διαίρεσης του μήνα.

Η προγενέστερη χρονική διαίρεση σην αρχαία Ελλάδα ήταν εκείνη των δέκα ημερών (τρία δεκαήμερα του μήνα). Ήταν μία περίοδος ανανέωσης, κατά την οποία οι Έλληνες συναντάν τους πολιτισμούς της Ανατολής (αιγυπτιακός, μεσοποταμιακός, περσικός, ινδικός, φοινικικός, συριακός, γηγενείς μικρασιατικοί πολιτισμοί, κ.α.) με τους οποίους βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση, από την οποία προκύπτει ο ελληνιστικός.

 Η ελληνιστική κοινή, δηλαδή τα απλοποιημένα ελληνικά κυριαρχούν σε όλη την ανατολική Mεσόγειο και αναδεικνύονται στη διεθνή γλώσσα της εποχής αυτής. Είναι η εποχή των μεγάλων ελληνιστικών μοναρχιών και των συμπολιτειών, αλλά και της παρακμής και της πτώσης του πολιτικού συστήματος που είχε κυριαρχήσει και ακμάσει στην μητροπολιτική Ελλάδα και στις αποικίες της για περίπου 5 αιώνες, της πόλης-κράτους.

Ωστόσο, εύλογα ανακύπτουν ορισμένα ερωτήματα. Όπως τι το ιδιαίτερο έχει η επταδική διαίρεση; Ή γιατί ένας συγκεκριμένος πλανήτης αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη ημέρα και πώς έγινε η αρχή της έναρξης των ημερών της εβδομάδας.

Η ονομασίες των ημερών πιστεύετε οτι επηρεάστηκαν απο την Αστρολογία των Ελληνιστικών χρονών και τα κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου.Κατά την ελληνιστική και τη ρωμαϊκή εποχή οι διδασκαλίες του Ερμή του Τρισμέγιστου εξελληνίστηκαν και απέκτησαν έναν λιγότερο πρακτικό και πιο φιλοσοφικό χαρακτήρα, επικεντρωμένο στο μυστικισμό και την αλχημεία ως οδό για τη θεουργία.

Έτσι προέκυψε ο Ερμητισμός, ως κίνημα των κατώτερων κοινωνικών τάξεων της κατεχόμενης Αιγύπτου, το οποίο διαδόθηκε ευρύτατα στη ρωμαϊκή Ανατολή κατά τους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες. Οι Έλληνες που είχαν σπουδάσει στην Αίγυπτο και αλλού ήταν γνώστες των γραπτών του Ερμή του Τρισμέγιστου, αλλά δε μιλούσαν ανοικτά για αυτά τηρώντας όρκους μυστικότητας.

Έτσι, η πρώτη ημέρα ήταν αφιερωμένη στον Ήλιο(Κυριακή), η δεύτερη στηνΣελήνη (Δευτέρα), η τρίτη στονΆρη (Τρίτη), η τέταρτη στον Ερμή(Τετάρτη), η Πέμπτη στον Δία(Πέμπτη), η έκτη στην Αφροδίτη(Παρασκευή) και η έβδομη στονΚρόνο (Σάββατο).

Από τους Έλληνες οι ονομασίες των ημερών πέρασαν στουςΡωμαίους, χωρίς μεταβολές, αλλά μεταφρασμένες στην λατινική γλώσσα.

Αργότερα τις συναντούμε και σε άλλες διαλέκτους. Για παράδειγμα, η Δευτέρα ονομάζεται στα ιταλικά Lunediαπό το Dies Lunae (ημέρα της Σελήνης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Monday από την Μόνα, αρχαία ονομασία της Σελήνης. Η Τρίτη ονομάζεται Martedi από Dies Martis (ημέρα του Άρη), ενώ στα αγγλικά λέγεται Tuesday προς τιμή του θεού του νόμου Tiw. Η Τετάρτη ονομάζεται Mercoledi από το Dies Mercury (ημέρα του Ερμή), ενώ στα αγγλικά λέγεται Wednesday από τον αντίστοιχο θεό των Τευτόνων, τον Βόταν ή Οντίν. Η Πέμπτη ονομάζεταιGiovedi από το Dies Jovis (ημέρα του Δία), ενώ στα αγγλικά λέγεται Thursday από τον σκανδιναβό θεό Θορ. ΗΠαρασκευή ονομάζεται Venerdi από το Dies Veneris (ημέρα της Αφροδίτης), ενώ στα αγγλικά λέγεται Friday και στα γερμανικά Freitag από την θεά του έρωτα Φρυγία, ταυτόσημη της Αφροδίτης. Οι Άγγλοι ονομάζουν τοΣάββατο Saturday από το Saturn day (ημέρα του Κρόνου), και λένε την Κυριακή Sunday από το Sun day(ημέρα του Ηλίου).

 ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ


Δευτέρα ……………………………ΗΜΕΡΑ ΣΕΛΗΝΗΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ
Τρίτη ……………………………….ΗΜΕΡΑ ΑΡΕΩΣ
Τετάρτη …………………………….ΗΜΕΡΑ ΕΡΜΟΥ
Πέμπτη …………………………….ΗΜΕΡΑ ΔΙΟΣ
Παρασκευή ………………………..ΗΜΕΡΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
Σάββατο …………………………...ΗΜΕΡΑ ΚΡΟΝΟΥ
Κυριακή ……………………………ΗΜΕΡΑ ΗΛΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ


ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ



ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ     ΑΤΤΙΚΗ             ΣΠΑΡΤΗ        ΔΕΛΦΟΙ
Ιανουάριος        ΓΑΜΗΛΙΩΝ         ΑΓΝΩΣΤΟΣ      ΔΑΔΑΦΟΡΙΟΣ
Φεβρουάριος     ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΩΝ   ΕΛΕΥΣΙΝΙΟΣ    ΠΟΙΤΡΟΠΙΟΣ
Μάρτιος             ΕΛΑΦΗΒΟΛΙΩΝ  ΓΕΡΑΣΤΙΟΣ      ΒΥΣΙΟΣ
Απρίλιος            ΜΟΥΝΥΧΙΩΝ       ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΣ    ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΣ
Μάιος                ΘΑΡΓΗΛΙΩΝ        ΔΕΛΧΙΝΙΟΣ      ΗΡΑΚΛΕΙΟΣ
Ιούνιος             ΣΚΙΡΟΦΟΡΙΩΝ     ΦΛΙΑΣΙΟΣ        ΒΟΑΘΟΟΣ
Ιούλιος             ΕΚΑΤΟΜΒΑΙΩΝ    ΕΚΑΤΟΜΒΕΥΣ    ΙΛΑΙΟΣ
Αύγουστος       ΜΕΤΑΓΕΙΤΝΙΩΝ    ΚΑΡΝΕΙΟΣ       ΘΕΟΞΕΝΙΟΣ
Σεπτέμβριος      ΒΟΗΔΡΟΜΙΩΝ     ΠΑΝΑΜΟΣ        ΒΟΥΚΑΤΙΟΣ
Οκτώβριος        ΠΥΑΝΕΨΙΩΝ        ΗΡΑΣΙΟΣ          ΗΡΑΙΟΣ
Νοέμβριος        ΜΑΙΜΑΚΤΗΡΙΩΝ   ΑΠΕΛΛΑΙΟΣ      ΑΠΕΛΛΑΙΟΣ
Δεκέμβριος       ΠΟΣΕΙΔΕΩΝ         ΔΙΟΣΘΥΟΣ        ΑΓΝΩΣΤΟΣ


ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δώδεκα (12) μήνες, όπως έχουμε και εμείς σήμερα. Στην αρχαία Αθήνα κάθε μήνας είχε 30 ημέρες (πλήρης μήνας) ή 29 ημέρες (κοίλος μήνας).

Οι μήνες αυτοί και οι αντιστοιχίες τους με τους σημερινούς αναφέρονται παρακάτω:

ΑΤΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ


Εκατομβαίων (30 ημέρες) 16 Ιουλίου - 15 Αυγούστου

Μεταγειτνιών (29 ημέρες) 16 Αυγούστου - 15 Σεπτεμβρίου

Βοηοδρομιών (30 ημέρες) 16 Σεπτεμβρίου - 15 Οκτωβρίου

Πυανεψιών (29 ημέρες) 16 Οκτωβρίου - 15 Νοεμβρίου

Μαιμακτηριών (30 ημέρες) 16 Νοεμβρίου - 15 Δεκεμβρίου

Ποσειδεών (29 ημέρες) 16 Δεκεμβρίου - 15 Ιανουαρίου

Γαμηλιών (30 ημέρες) 16 Ιανουαρίου - 15 Φεβρουαρίου

Ανθεστηριών (29 ημέρες) 16 Φεβρουαρίου - 15 Μαρτίου

Ελαφηβολιών (30 ημέρες) 16 Μαρτίου - 15 Απριλίου

Μουνιχιών (29 ημέρες) 16 Απριλίου - 15 Μαϊου

Θαργηλιών (30 ημέρες) 16 Μαϊου - 15 Ιουνίου

Σκιροφοριών (29 ημέρες) 16 Ιουνίου - 15 Ιουλίου

Η πρώτη ημέρα κάθε μήνα ονομαζόταν νουμηνία.
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι ονομασίες των Ημερών και οι Μήνες των Αρχαίων Ελλήνων"

ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΜΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ

Το επώνυμο μου είναι το επάγγελμά μου ------ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Πέτρος Στεφανής -----
«”Άδεια και δίπλωμα”, μου λέει ο αστυνομικός, σε τυπικό τροχονομικό έλεγχο, στην Πανόρμου. Του δίνω και την ταυτότητά μου, αλλά τον βλέπω να “κολλάει” την ώρα που τσεκάρει τα στοιχεία μου. “Να σου πω, φίλε, είσαι δικηγόρος και σε λένε και στο επίθετο Δικηγόρο;!” απόρησε. Φώναξε και τον συνάδελφό του από το περιπολικό και ξεκαρδίστηκαν στα γέλια...».

Δύο σε ένα, επώνυμο κι επάγγελμα ένα και το αυτό! Στα 33 του σήμερα, ο κ. Νίκος Δικηγόρος είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα δικηγόρος... όνομα και πράγμα! «Αισθάνομαι διπλά δικηγόρος! Ό,τι και να γίνει, τον τίτλο αυτόν εγώ τον έχω!΄, έλεγα, χαριτολογώντας, στους συμφοιτητές μου, στη Νομική. Και στην οικογένειά μου ξεχωρίζω: ώς και τον προπάππο μου, μόνον εγώ ακολούθησα τη δουλειά αυτή, καθώς είχα κλίση προς τις θεωρητικές επιστήμες. Κάπου στις αρχές Λυκείου το αποφάσισα, ήταν δηλαδή καθαρά επαγγελματική επιλογή μου, άσχετη με τη σύμπτωση του επιθέτου μου...», λέει στα «ΝΕΑ».

Χρόνια τώρα και ο ίδιος το βλέπει με χιούμορ όλο αυτό, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι που πληροφορούνται γι΄ αυτή την ασυνήθιστη ταύτιση. «Στο σχολείο, οι συμμαθητές μου με φώναζαν... γιατρό ή και doctor! Πρωτοετή, στα γκισέ της Σχολής, όλοι με λοξοκοιτούσαν- “μας δουλεύει αυτός;” σαν να έλεγαν. Και στη Γερμανία, όπου βρέθηκα για σπουδές, Έλληνες συμφοιτητές μου με σχολίαζαν. “Δεν ήξερα πως σε λένε και Δικηγόρο. Κι αναρωτιόμουν: καλά, κι άλλοι εδώ σπουδάζουν Νομική. Αυτός πια είναι τόσο ψώνιο που θέλει να τον αποκαλούμε και “δικηγόρο”; ήμαρτον...”, μου λέει μια μέρα ένας από αυτούς! «Άσε μας, ρε φίλε, ήρθες να μας κάνεις πλάκα; Αν δεν δω ταυτότητα, δεν σε βάζω στη λίστα των προφορικών εξετάσεων του καθηγητή...”, μου έχει πει συμφοιτήτριά μου. Στο τέλος, πάντως, μου ζήτησε και συγγνώμη...», λέει.

Και κατά τις συναλλαγές του νεαρού νομικού στις δημόσιες υπηρεσίες, όλο και κάποιο χαμόγελο θα σκάσει όταν οι γύρω του μάθουν τα στοιχεία της ταυτότητάς του. «Συνήθως οι δικαστικοί υπάλληλοι που με εξυπηρετούν, με κοιτούν περίεργα, σκουντά ο ένας τον άλλον. Ακούω, βεβαίως, και το κλασικό, “ε, δεν μπορούσες να γίνεις και τίποτε άλλο, ήταν γραφτό σου!”. Μου ΄χει τύχει και δικαστές να σταθούν στο επώνυμό μου, μόλις το διαβάσουν στα δικόγραφα και στη σφραγίδα μου. Το ξαναελέγχουν τότε πιο προσεκτικά, μου το ρωτούν και προφορικά. Με τέτοιο επίθετο, τουλάχιστον και οι πελάτες σου δεν σε ξεχνούν εύκολα, είναι δωρεάν διαφήμιση! Το ίδιο και η ταμπέλα στη βιτρίνα του πατέρα μου, που γράφει: «Σχολή Οδηγών- Αφοί Δικηγόρου΄!...», λέει.



Ζωγραφίζει και στο... όνομα! ΟΝΟΜΑ με οικογενειακή καλλιτεχνική ιστορία φέρει από την πλευρά του ο 45χρονος ζωγράφος, όχι μόνο στα... χαρτιά αλλά και στην πράξη, κ. Βασίλης Ζωγράφος ( http://www.vasiliszografos.com ), κάτοικος Θεσσαλονίκης. «Ο προ-προπάππος μου, Κωσταντής Ζωγράφος, παππούς του μετέπειτα γνωστού ζωγράφου Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, πρέπει να ήταν αυτός που άλλαξε το επίθετό του σε Ζωγράφος, όταν ήρθε στη Μυτιλήνη, από τα Μοσχονήσια, στις αρχές του 1800. Ως αγιογράφος, ανέλαβε να εικονογραφήσει φορητές εικόνες και εκκλησίες και, προφανώς για επαγγελματικούς λόγους, ήθελε να τον αναγνωρίζουν καλύτερα...», εξηγεί ο σημερινός καλλιτέχνης. «Και ο προπάππος μου, Γιώργος Ζωγράφος, και ο παππούς μου, Βασίλης, ήταν κοσμηματογράφοι: γύρω στο 1900, διακοσμούσαν τα αρχοντικά της Μυτιλήνης, ζωγράφιζαν τα ταβάνια, έφτιαχναν και τα διακοσμητικά σχέδια των σπιτιών. Μόνον ο πατέρας μου, ο Κωνσταντίνος Ζωγράφος, έσπασε, ως δάσκαλος, αυτή την οικογενειακή αλυσίδα.

Αλλά κι αυτός σκιτσάριζε καλά κι είχε άνεση στο σχέδιο. Όποτε, μάλιστα, με πήγαινε στα μουσεία, μου μιλούσε συνεχώς για τις τέχνες. Δεν ήταν, λοιπόν, παράδοξο για την οικογένειά μας το να πω ΄θα γίνω κι εγώ ζωγράφος΄...», λέει. Στην περίπτωσή του, ο κ. Ζωγράφος είχε και την επιπλέον, έναντι των προγόνων του, δυνατότητα να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, την τέχνη του. «Στο σχολείο, το επώνυμό μου προδιέθετε ότι θα έπρεπε να ζωγραφίζω καλά. Ήταν η συνήθης... εξυπνάδα του δασκάλου μου: “Α, εσύ πρέπει να ζωγραφίζεις όμορφα!΄, έλεγε, αν και τότε δεν αναγνώριζαν ακόμα το ταλέντο μου! Σήμερα, πριν ακόμα ακούσουν το επάγγελμά μου οι περισσότεροι κάνουν το σχετικό χιούμορ από μόνοι τους: ΄Δεν πιστεύω να είσαι και ζωγράφος, ε;!΄ με ρωτούν. Όταν πια, προς έκπληξή τους, εγώ τους το επιβεβαιώσω, τότε πλέον η κατάσταση θυμίζει ανέκδοτο- το αστείο αυτό είναι χιλιοειπωμένο! Παρατηρώ, ωστόσο, πως αρκετοί γίνονται και πιο φιλικοί μαζί μου, ίσως επειδή και το επώνυμό μου είναι πιο χαλαρό, ως καλλιτεχνικό! Αυτό που δεν ξέρουν είναι πως η αδελφή μου ονομάζεται Ζωγραφία Ζωγράφου και πως ο γιος της- ο ανιψιός μου, που τώρα σπουδάζει διακοσμητής- σκέφτεται να δώσει εξετάσεις και στην Καλών Τεχνών!».

Τα παϊδάκια είναι από τον... Χασάπη! ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ με τον... μπαλτά στο χέρι μετρά ο 43χρονος Νίκος Χασάπης, επαγγελματίας κρεοπώλης, στην Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης. «”Πώς κι έτσι;” με ρωτά ο κόσμος, όταν ενημερωθεί για το επώνυμό μου. Και τότε εγώ συνηθίζω να τους εξηγώ πως είμαι τρίτη γενιά χασάπης, καθώς προηγήθηκαν ο πατέρας μου κι ο παππούς μου. Το επίθετό μας, δηλαδή, βγήκε λόγω της δουλειάς μας αυτής: άλλαξε μόλις οι πρόγονοί μου ήρθαν εδώ, ως πρόσφυγες, από την Αρετσού της Μικράς Ασίας. Αυτό το διακριτικό έμεινε έκτοτε από στόμα σε στόμα, καθιερώθηκε αργότερα και επισήμως στα δημόσια έγγραφα...», λέει σήμερα. «Και σε εμένα άρεσε η δουλειά αυτή, την έμαθα από μικρός δίπλα στον πατέρα μου. Θυμάμαι, ωστόσο, πως από παιδί κιόλας άλλοι με κορόιδευαν, άλλοι με φοβόντουσαν, γιατί ήμουν και σωματώδης, από τότε! Το πρόβλημά μου, όμως, είναι πως εγώ έχω κάνει... κόρες, πράγμα που σημαίνει πως, κατά τα φαινόμενα, δεν υπάρχει άλλος στην οικογένεια που να συνεχίσει να ταυτίζεται στο όνομα και το επάγγελμα!».




http://users.sch.gr/babaroutsoup/pareababa/epikoinonia/eponima.htm#Το_επώνυμο_μου_είναι_το_επάγγελμά_μου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΜΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ"

Άλλο αντιεισβολικά κι άλλο αντικατοχικά

Του Νίκου Λυγερού

Πολλοί αυτήν την περίοδο οργανώνουν αντικατοχικές εκδηλώσεις οι οποίες είναι επετειακές και δεν αντιλαμβάνονται ότι επί της ουσίας η επέτειος αφορά μόνο και μόνο την εισβολή και όχι την κατοχή, ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα και μάλιστα ονομάζεται κυπριακό, είναι το θέμα της κατοχής. Για να ξεκαθαρίσουμε το νοητικό σχήμα αρκεί να πούμε το εξής. Αν είχαμε αντιμετωπίσει την εισβολή με αποτελεσματικό τρόπο, δεν θα είχαμε κανένα θέμα με αυτή, αφού δεν θα υπήρχε κατοχή. Κατά συνέπεια κάνοντας επετειακές αντικατοχικές εκδηλώσεις μπερδεύουμε τις έννοιες και δίνουμε την εντύπωση ότι ασχολούμαστε με αυτό το θέμα μόνο εποχιακά, ενώ η κατοχή είναι καθημερινή και διαρκεί σαράντα χρόνια τώρα. Ο τρόπος αντιμετώπισης της κατοχής είναι διαφορετικός από εκείνον που αφορά την εισβολή. Η διάρκεια είναι που χαρακτηρίζει την κατοχή κι όχι το γεγονός της εισβολής. Και δεν αρκούν τα λόγια, χρειάζονται πράξεις και δράσεις, για ν’αλλάξουν τα δεδομένα όπως είναι η αξιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ αλλά και της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον στα κατεχόμενα, ο ρόλος μας δεν πρέπει να είναι μόνο παθητικός. Πρέπει να ασχοληθούμε με τους εγκλωβισμένους μας, με τις εκκλησίες, με τις καμπάνες, με τους σταυρούς, με τα κοιμητήρια αλλά και να κάνουμε δράσεις που δείχνουν ότι δεν αποδεχόμαστε αυτήν την κατάσταση. Κι ο καθένας με τον τρόπο του μπορεί ν' αντισταθεί έμπρακτα, δίχως να περιμένει μια επέτειο να του το υπενθυμίζει μια φορά το χρόνο.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=15862&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άλλο αντιεισβολικά κι άλλο αντικατοχικά"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Σύμφωνα με τον Γερμανό φιλόλογο και γλωσσολόγο George Curtius (1820-1885), η λέξη Όλυμπος προέρχεται από τη ρίζα -λαμπ- και ερμηνεύεται σαν ο ολολαμπής, ο ολόλαμπρος ή ο ολόλευκος. Έτσι, οι Ολύμπιοι θεοί είναι οι Λαμπεροί ή Λάμποντες θεοί.----

Δίας ή Ζευς: Το όνομα του Δία [ή με μια μικρή παραλλαγή του πρώτου γράμματος (Δίας - Βίας)], είναι ένα από τα κατ’ εξοχήν ονόματα δύναμης, δηλαδή παραπέμπει στη δύναμη (βία) και την εξουσία του μεγάλου θεού.

Μερικοί ετυμολογούν το όνομά του σε σχέση με τη ζωή (~Ζευς), δηλαδή«ζωοδότης», λόγω του ότι είναι ο γεννήτορας των θεών και των ανθρώπων ή από το αρχαιοελληνικό ρήμα «ζεύγνυμι» (= βάζω κάτω από το ζυγό, υποτάσσω, συνδέω, ενώνω), επειδή ο Δίας, μετά την κατατρόπωση του πατέρα του, του Κρόνου, ανέλαβε να ενώσει ξανά τον κόσμο και να τον υποτάξει στη δική του κοσμική εξουσία.----

Ήρα: Μερικοί θεωρούν πως το όνομα της Ήρας προέρχεται από αναγραμματισμό της λέξης «ἀήρ» = αέρας, ενώ άλλοι ισχυρίζονται πως προέρχεται ετυμολογικά από τη λέξη «έρα» που σημαίνει γη, με αναγραμματισμό της λέξης «Ρέα», που είναι μια θεότητα, η οποία ταυτίζεται με το στοιχείο της γης. Η Ήρα, γενικά είναι μια ισχυρή θεά, που εξουσιάζει κι αυτή, τη γη και τον αέρα, ως σύζυγος του κοσμοκράτορα Δία. Βρίσκεται στο μεταίχμιο ανάμεσα στον ουράνιο κόσμο και στα γήινα πράγματα. Μυστικιστικά, αντιπροσωπεύει τη δύναμη της ψυχής και την εκδήλωση της ζωής πάνω στη γη.

Σύμφωνα με άλλες εκδοχές, το όνομά της σχετίζεται με την «ὤρα» = εποχή, κατάλληλη στιγμή, εξ ου και ωραίος = αυτός που βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή του, ο ώριμος, ο όμορφος ή με τη λέξη «ἤρως» = ήρωας, επειδή η Ήρα μπορούσε να καταστήσει κάποιον ένδοξο, όπως συνέβη με τον Ηρακλή (< Ήρα + κλέος = αυτός που δοξάστηκε χάρη στο μίσος της Ήρας).

Ερμής: Το όνομα του Ερμή προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα: εἴρω, το οποίο έχει δύο σημασίες: α) συνδέω, ενώνω (εξού και «ειρήνη» = ο συνδετικός κρίκος, που ενώνει τους ανθρώπους) και β) λέγω, ομιλώ, αναγγέλλω. Είναι προφανές πως το όνομα «Ερμής» προσιδιάζει στη δεύτερη σημασία του ρήματος, καθώς, ως γνωστόν, ήταν ο αγγελιοφόρος των θεών, αλλά και γενικότερα ο θεός του λόγου, της επικοινωνίας, της νόησης, της ομιλίας, της ευφράδειας.

Πιθανόν η λέξη αυτή σχετίζεται με τον Ερμή Τρισμέγιστο (τρεις + magister = μάγιστρος,μάγος), τον σεληνιακό θεό των Αιγυπτίων, Θωθ, προστάτη και εμπνευστή της αστρολογίας και της αλχημείας, ο οποίος ταυτίστηκε με τον Ερμή της ελληνικής μυθολογίας. Εξάλλου, ο Ερμής ήταν ένας πολυμήχανος θεός, που κατά κάποιον τρόπο σχετιζόταν με το μυστήριο και τον αποκρυφισμό, διότι ένα από τα καθήκοντά του ήταν να μεταφέρει τις ψυχές των νεκρών, ως τον ποταμό Αχέροντα και να τις παραδίδει στον Χάροντα (ψυχοπομπός).

Απόλλωνας: Ο Απόλλωνας υπήρξε ο θεός του φωτός (γι’ αυτό αποκαλείται και Φοίβος (<ρ. φάω = φωτίζω, ουσ. φάος = φως) = φωτεινός), της μουσικής και της μαντικής τέχνης. Το όνομά του προέρχεται από το στερητικό “α” και τη λέξη «πολλών», δηλαδή αυτός που δεν προορίζεται για τους πολλούς. Ίσως, να θεωρήθηκε πως λόγω των μαντικών του ικανοτήτων, τις οποίες σε λίγους ανθρώπους μετέδιδε, ήταν ο θεός «των λίγων και εκλεκτών».

Άλλες εκδοχές είναι οι εξής: το όνομα Απόλλων ίσως σχετίζεται με τη φράση«ἀπέλλαι σηκοί» = ιεροί λίθοι, κατά τον λεξικογράφο Ησύχιο, οι οποίοι ήταν σημαντικοί στη λατρεία του θεού ή με το ρήμα «πέλομαι ή πολέω-ῶ» = περιφέρομαι, κινούμαι πέριξ ή με τη λέξη «ἀπελος» = ισχύς, δύναμη. Η δύναμη του θεού Απόλλωνα ήταν πολυεπίπεδη και μυστηριακή. Δύναμη πνευματική και ψυχική (ο διαφωτιστής των ψυχών και των πνευμάτων, μέσω των μυστηριακών θεσφάτων και των μαντειών), αλλά και δύναμη σωματική (γοητεία, ικανότητα τόξευσης και πρόκλησης βλάβης από απόσταση: ἐκηβόλος Ἀπόλλων).

Άρης: Η ετυμολογία του ονόματος του θεού Άρη, είναι η εξής: το όνομα "Άρης" προέρχεται από το αρχαιοελληνικό συνηρημένο ρήμα "αἱρέω-ῶ",που σημαίνει “συλλαμβάνω, κυριεύω” ή από το "ἀναιρέω-ῶ", που σημαίνει “φονεύω, σκοτώνω’’, υποδηλώνοντας και επιβεβαιώνοντας την πολεμική και επιζήμια για τους ανθρώπους, δράση του θεού Άρη. [Άρης = πλήγμα, βλάβη, ἀρά (= κατάρα) για τους θνητούς].

Ποσειδώνας: Ο ενοσείχθων ή σεισίχθων (= κοσμοσείστης) Ποσειδώνας, προέρχεται ετυμολογικά από: α) πότος ή πόντος (= θάλασσα) + δάω (= μαθαίνω, κατέχω κάτι, είμαι ειδήμων, γνωρίζω καλά), δηλαδή αυτός πουγνωρίζει καλά, συνεπώς εξουσιάζει τη θάλασσα και γενικά το υγρό στοιχείο, β) πόσις (<ρ. πίω = πίνω) + δοῦναι (< ρ. δίδωμι = δίνω),δηλαδή αυτός που παρέχει το πόσιμο ύδωρ, γ) εἴδη + ποιῶν, αυτός που δημιουργεί τα παράξενα πλάσματα (είδη) της θάλασσας, που δεν υπάρχουν στη στεριά.

Πλούτωνας: Ο θεός του θανάτου και του Κάτω Κόσμου. Ήταν γνωστός και με το όνομα Άδης (< στερητικό α + ἰδεῖν = αόρατος, αθέατος κόσμος ήστερητικό α + δέδια = ατρόμητος, «αδάμαστος»). Έτσι μάλιστα ονομαζόταν συνεκδοχικά όλο του το βασίλειο, που βρισκόταν στα σκοτεινά έγκατα της γης. Πιθανή είναι η συσχέτιση του ονόματός του με το ρ. πλανάωμαι-ῶμαι = περιπλανιέμαι, περιφέρομαι, δεν έχω μόνιμο τόπο διαμονής, διότι ένα βασικό χαρακτηριστικό των ψυχών που φιλοξενούνταν στο βασίλειό του ήταν η συνεχής περιφορά και κίνηση, χωρίς κάποιον συγκεκριμένο χώρο στάσης. Η άϋλη φύση των ψυχών, δηλαδή, τους έδινε αιθέριες ιδιότητες· δεν είχαν βάρος, σώμα, υλική απόσταση για να σταθούν σε ένα σημείο, όπως και ο αέρας που συνεχώς κινείται. Επίσης, επειδή ο Πλούτωνας έχει το βασίλειό του μέσα στη γη, θεωρείται χθόνιος θεός, ο οποίος δεδομένης και της ένωσής του με την Περσεφόνη, την κόρη της θεάς Δήμητρας, σχετίζεται με την παραγωγή των δημητριακών. Επειδή, λοιπόν, θεωρείται ανάμεσα στα άλλα και θεός της γονιμότητας και της γεωργικής αφθονίας, ονομάζεται  «Πλούτων», δηλαδή ένα παράγωγο της λέξης«πλούτος», εννοώντας φυσικά τον «πλούτο» της γης, την καλή σοδειά.

Ήφαιστος: Ο θεός της φωτιάς και των τεχνών. Το όνομά του προέρχεται α) από το ρ. φάω = φωτίζω + ἵστωρ = ο γνώστης, δηλαδή αυτός που είναι ειδήμων στη γνώση του φωτός ή της φωτιάς, β) από το ἅπτω = ανάβω, γ) από το Άφαιστος: προθετικό α + φαιστός (< ρ. φάω) = λαμπερός, φωτεινός.

Αθηνά: Η θεά της σοφίας, της φρόνησης, της υγείας και των οικιακών τεχνών. Ακόμη, είναι πολεμική θεά, με γνώμονα το δίκαιο και τη φρόνηση. Η πιο δημοφιλής ετυμολογία του ονόματός της είναι: Α-θεο-νόα ή Η-θεο-νόα, δηλαδή «η νόηση του θεού», κατά τον Πλάτωνα.

Άλλες εκδοχές: α) από το ρ. ἀθρέω-ῶ = βλέπω, παρατηρώ, εξετάζω (εξ ου και «γλαυκώπις Ἀθήνη» (< ρ. γλεύσσω = βλέπω καθαρά) =  αυτή που βλέπει καθαρά και ἄθρει και ἄθρησον = σκέψου, γ) από το στερητικό α + θήνη (~θηλή) = η αθήλαστη (διότι γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία και όχι από τη μητέρα της, την Μήτιδα (< Μήτις = σύνεση, φρόνηση), άρα δεν θήλασε).

Άρτεμη: Η θεά της σελήνης, του κυνηγιού, των αγριμιών και των δασών. Της αρέσει το κυνήγι, οι φόρμιγγες, οι χοροί, οι εκκωφαντικοί αλαλαγμοί, τα σκιερά δάση και οι δίκαιες πόλεις. Η ετυμολογία του ονόματός της προέρχεται από το ουσ. ἀήρ + τέμνω, δηλαδή αυτή που σκίζει τον αέρα,μάλλον λόγω της ιδιότητάς της να εξακοντίζει τα βέλη της στον αέρα εναντίον των θηραμάτων. Το δε επίθετο «ἀρτεμής» σημαίνει άρτιος, σώος, αβλαβής.

Αφροδίτη:  Η θεά του έρωτα, του αισθησιασμού, της καλαισθησίας και της ομορφιάς. Είναι γνωστή η ιστορία της γέννησής της· αναδύθηκε μέσα από τον αφρό, που σηκώθηκε γύρω από την αθάνατη σάρκα του ουρανού, δηλαδή γύρω από τα γεννητικά όργανα του ουρανού, που έκοψε ο γιος του, ο Κρόνος και τα πέταξε στη θάλασσα (βλ. «Θεογονία» Ησιόδου στ. 188-193). Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η ετυμολόγηση του ονόματος της θεάς από τον παράλληλο τύπο «Αβροδίτη» = αβροδίαιτη, αυτή που διάγει βίο τρυφηλό.

Δήμητρα: Η θεά της βλάστησης, της γονιμότητας και της αναπαραγωγής. Μαζί με την κόρη της την Περσεφόνη, συμβολίζει την κυκλική εκδήλωση της ύπαρξης μέσα από τη ζωή (ο κύκλος των εποχών), τον θάνατο και την αναγέννηση. Το όνομά της ετυμολογείται από το δη ή γη + μήτηρ = η Μητέρα-Γη. Το προσωνύμιο αυτό αποδιδόταν στη Δήμητρα, που ήταν η υπεύθυνη για την ανθοφορία της γης και τη δημιουργία των ζωοφόρων καρπών, που φυτρώνουν στην παντοτρόφο (ή κουροτρόφο) γη.

Εστία: Η θεά του σπιτιού και της οικογενειακής συγκέντρωσης. Η πιο σεμνή, αγνή και σεβαστή θεά, η πρεσβυτέρα όλων των θεών. Το όνομά της ετυμολογείται από τον δεύτερο τύπο του απαρεμφάτου του ρήματος ἵστημι = στέκομαι (ἑστηκέναι και ἑστάναι), ή από το ρήμα «ἕζομαι» = κάθομαι, επειδή το «γέρας» (= προνόμιο, έπαθλο) που της έδωσε ο Δίας, μετά τον όρκο της αιώνιας παρθενίας της, ήταν να στέκεται στο κέντρο της οικίας των θνητών, στην εστία, όπως ονομάστηκε, η οποία συμβολίζει την κυκλική συγκέντρωση και ένωση της οικογένειας, γύρω από το σημείο αφής της φωτιάς. Το «ιερό πυρ» της Εστίας, το οποίο στάθηκε η αφορμή να θεωρηθεί η φωτιά και ως μέσο εξαγνισμού, έπρεπε να διατηρείται άσβηστο στον οίκο, για να προστατεύει τα μέλη του από κάθε κακό. Μία άλλη εκδοχή λέει πως το όνομα «Εστία» σχετίζεται με την «ἐσσία» = ουσία, διότι τιμής ένεκεν, πάντοτε λάμβανε το «πίαρ» (< λατ. optimus = άριστος), δηλαδή το εκλεκτό κομμάτι, την «ουσία» από τα σφάγια των θυσιών.

 

http://gnoseisgiaolous.blogspot.gr/2012/02/blog-post_4812.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ "

ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ

Η ανάλυση του ονόματος στην Αριθμολογία--

Από το ονοματεπώνυμο προκύπτουν τα εξής:
1) Ο ονομαστικός μας αριθμός, από όλα τα γράμματα επωνύμου και ονόματος. Είναι η Έκφραση, δηλαδή ο γενικός συντελεστής ψυχής και εξωτερικής εκδήλωσης.
2) Το άθροισμα των φωνηέντων δείχνει την Ψυχή, δηλαδή τον εσωτερικό μας κόσμο.
3) Το άθροισμα των συμφώνων δείχνει την Εντύπωση, δηλαδή την προβολή της εικόνας μας προς τα έξω.
Ας δούμε σε συντομία τι σημαίνει κάθε προσωπικότητα, ανάλογα με τον αριθμό της στα θετικά και αρνητικά της χαρακτηριστικά:
1
+ Αρχηγική τάση, στρατιωτικό πνεύμα, εξυπνάδα, δυνατά ηγετικά χαρίσματα, ανεξάρτητη φύση, οργανωτική, με πρωτοβουλία και δημιουργική πρωτοτυπία, θάρρος και τόλμη.
-Πολύ επιθετικός, απότομος, κυριαρχικός, εγωιστής.
Προτιμά να είναι μόνος, να δρα αυτεξούσια και να κοπιάζει υπερβολικά. Τους ταιριάζει η δραστηριότητα της μέρας. Συναίσθηση ευθυνών και καθηκόντων, προικισμένος να πηγαίνει μπροστά.
2
+ Διπλωμάτης, συνεργάσιμος, ισορροπημένος, ευαίσθητος, μετριόφρων, διακριτικός, συνετός, ειλικρινής.
-Ντροπαλός, άτολμος, φοβισμένος, χαμένος στην λεπτομέρεια, απαισιόδοξος, θλιμμένος.
Θαυμάσιος συνεργάτης, προσπαθεί δίχως να διστάζει μπροστά σε εμπόδια, έχει αμηχανία στο προσκήνιο, αλλά δημιουργική πρωτοτυπία και καλή εκτέλεση καθηκόντων.
3
+τελειομανής, καλλιτεχνικός, συμπαθής, ερωτικός, γενναιόδωρος, καλλιεργημένος, ευχάριστος, αισιόδοξος, με φαντασία.
-σπαταλά την ενέργειά του, υπερβολικός, με μισοτελειωμένα σχέδια, δίχως προσανατολισμό, με εναλλαγές διάθεσης.
Αγαπά την κοινωνική ζωή, την λογοτεχνία, τον εντυπωσιασμό σε εμφάνιση και παρουσία, την κουλτούρα, τα γλέντια.
4
+δυνατή αίσθηση αξιών, επιστημονικό μυαλό, προσοχή στην λεπτομέρεια, θεμελιωτής, πολύ πρακτικός, ορθολογιστής, στερεότυπος, έντιμος, ικανός να ολοκληρώνει, οργανωτικός, με διοικητικά χαρίσματα.
-Έλλειψη φαντασίας, στενοκεφαλιά, επιχειρηματολογία, αργός στη δράση, πολύ σοβαρός, συγκεχυμένος.
Συντηρητική προσωπικότητα, εργασιομανής και διστακτικός στο καινούργιο, αντιπαθεί το επιπόλαιο, το επιφανειακό και το άχρηστο. Αναζητά την πνευματική συντροφιά.
5
+Οραματιστής, νευρικός, ευμετάβλητος, ικανός στο εμπόριο, εμπνευσμένος, μαγνητικός, περιπετειώδης, νεωτεριστής.
-πολύ νευρικός, ανυπόμονος, με έλλειψη εφαρμογής σχεδίων, έλλειψη ικανοποίησης, πολλές σκέψεις και λίγες αποφάσεις.
Με διαρκείς εναλλαγές διάθεσης, φαίνεται άστατος, αν και έχει εξαιρετική ικανότητα προσαρμογής. Ανήσυχος, έχει οράματα, αλλά και είναι έτοιμος για κάτι νέο διαρκώς.
6
+Καλλιτεχνικός, υπερβολικά υπεύθυνος, διαθέσιμος, κοινωνικός, ισορροπημένος, συμπαθής, ανθρωπιστής, αγαπά το σπίτι, την υπηρεσία σε άλλους.
-επίμονος, στενοκέφαλος, θέλει να ελέγχει φίλους και οικογένεια, εγωιστής, υποκύπτει στην κολακεία, ιδιότροπος στην λεπτομέρεια.
Παραδειγματικός πολίτης, με τους κανόνες και τα ήθη, αντιπαθεί την αγένεια και την φασαρία. Αλτρουιστής, έτοιμος να παλέψει και να ευεργετήσει. Προστατευτικός.
7
+εσωστρεφής, φιλόξενος, πρωτότυπος, με φαντασία, με αγάπη στον εσωτερισμό, στη θρησκεία, στην πνευματικότητα, στις μελέτες, διπλωμάτης.
-επίμονος, αφηρημένος, καχύποπτος, σαρκαστικός, μοναχικός, άκαμπτος, αποσυρμένος από τα επίγεια.
Εσωστρεφής και δεκτικός, αλλά με βάθος σκέψης, είναι ο μυστικιστής ή ο φιλόσοφος. Επιφυλακτικός, γίνεται εξαιρετικός σύμβουλος και είναι εχέμυθος.
8
+ικανότητα στην πολιτική, θεληματικός, εργατικός, ικανός να πετύχει, δυναμικός, εγωιστής, θαρραλέος, γενναιόδωρος, εμπορικός νους, με αγάπη για τον πλούτο.
-αγάπη για την ύλη, την άνεση, την εξωτερική εικόνα, έλλειψη ανθρωπιστικών ιδεωδών, πιεστικός, ανυπόμονος.
Δεν είναι απερίσκεπτος, αλλά δυναμικός, δραστήριος και φιλόδοξος, Θέλει ανεξαρτησία και ευχέρεια κίνησης για να πετύχει και χρειάζεται ηθικές αξίες για να ολοκληρωθεί.
9
+ευαίσθητος και φιλικός, με πρωτοβουλία, υψηλά ιδανικά, τάση για μυστικισμό, κοινωνική συνείδηση, ενδιαφέρον για πνευματικά θέματα.
-κτητικός, κακοδιάθετος, αμελής στα οικονομικά, επιζητά την προσοχή των άλλων.
Κήρυκας μεγάλων αιτημάτων, ευαίσθητος στα μεγάλα προβλήματα, έλκεται από ανθρωπιστικά προγράμματα και μεγάλες προοπτικές.
Οι αριθμοί 11 και 22 ονομάζονται «μείζονες» και περιγράφουν ξεχωριστές προσωπικότητες.
11 (ή 2)
Έμφαση στην πνευματικότητα, αλλά μπορεί αυτό να έχει και θετική και αρνητική επίδραση τελικά. Δεν συνδέεται εύκολα με άλλους και έχει οραματισμούς που σπάνια εκτιμά το περιβάλλον. Περίεργος, αγαπά την έρευνα, τα μυστήρια, την ανάλυση και τα αινίγματα. Είναι ο άνθρωπος που θέλει να αποκαλύπτει και να ανακαλύπτει.
22 (ή 4)
Ικανότητα για ξεχωριστά σχέδια, αλλά μπορεί να εφαρμοστούν για θετική ή αρνητική χρήση. Πρόκειται για την προσωπικότητα που μπορεί να βιώσει την ολική συγκίνηση, σε στενή επαφή δεν δίνει χαρά, αλλά σε ένα ευρύτερο χώρο συγκινεί και προσφέρει ιδέες, έμπνευση και καθοδηγεί άλλους. Στην μη υγιή μορφή, μπορεί όμως να φέρει το χάος!
Οι κλασσικοί αριθμολόγοι δεν δέχονται το 11 και το 22, αλλά οι σύγχρονοι τα συμπεριλαμβάνουν στην έρευνά τους.
Από την Λίλιαν Σίμου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ"