ΤΑ 11 ΥΠΕΡΟΠΛΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΗΜΕΡΑ.

Τη στιγμή που η κοινή γνώμη των ΗΠΑ τάσσεται υπέρ της εμπλοκής της χώρας στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους, ο Τζον Κέρι προειδοποιεί πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να κρατήσει για χρόνια, μέχρι την τελική ήττα των τζιχαντιστών.

Πού πήγε λοιπόν η περιβόητη στρατιωτική κυριαρχία της υπερδύναμης; Στην πραγματικότητα οι τζιχαντιστές είναι άρτια εκπαιδευμένοι σε μη τακτικό πόλεμο, ενώ διαθέτουν πληθώρα όπλων για να αποκρούσουν τυχόν επιθέσεις. Φυσικά δεν έχουν την υπεροπλία των ΗΠΑ και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Όχι μόνο οι τζιχαντιστές, αλλά οποιοδήποτε νόμιμο ή μη, κράτος του κόσμου.

Όπως αναφέρει το Business Insider οι ΗΠΑ διαθέτουν όπλα που δεν τα βρίσκει κανείς σε καμία άλλη χώρα.

Παρουσιάζει, λοιπόν, 11 από αυτά τα υπερόπλα που ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν από τους αμερικανούς στη μάχη κατά του Ισλαμικού Κράτους.

MQ9 Reaper Drone

Κυκλοφορεί στους αιθέρες από το 2001 και δεν γίνεται αντιληπτό. Μπορεί να κάνει κατόπτευση χώρου από απόσταση δύο μιλίων, ενώ φέρει βαρύ οπλισμό (κυρίως βόμβες και πυραύλους).

AA12 Atchisson Assault Shotgun

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί 9000 φορές χωρίς να πάθει εμπλοκή ή να καθαριστεί. Ρίχνει 12 σφαίρες το δευτερόλεπτο.

ADAPTIV Tank Invisibility Cloak

Είναι τανκ, αλλά όχι σαν τα συνηθισμένα. Κατασκευάστηκε το 2013 στη Σουηδία και μπορεί να γίνεται... αόρατο.

PHASR Rifle

Μοιάζει διαστημικό και ουσιαστικά μπορεί να τυφλώσει όποιος δεχθεί το λέιζερ που στέλνει. Το 2005 είχε απαγορευτεί από το Πρωτόκολλο των ΗΕ, αλλά μέχρι το 2009 οι ΗΠΑ αρνούνταν να συμμορφωθούν.

The Taser Shockwave

Στόχος του είναι να στέλνει κύματα ηλεκτρισμού σε αντίπαλους στρατούς. Μεταφέρεται εύκολα και από όχημα και έχει μεγάλο εύρος δράσης.

The Black Knight

Άλλο ένα τανκ που δεν μοιάζει με τα συμβατικά. Πηγαίνει σε περιοχές τόσο δύσβατες που κανένας άλλος δεν μπορεί να πλησιάσει.

The Active Denial System

Είναι συνδυασμός ραντάρ και μικροκυμάτων. Στέλνει ηλεκτρομαγνητικά κύματα που προκαλούν αφόρητους πόνους στο σώμα. Χρησιμοποιήθηκε το 2010 στο Αφγανιστάν.

The Laser Avenger

Ο εκδικητής με το λέιζερ! Το λέιζερ που στέλνει είναι 20 φορές πιο καυτό από μια αναμένη κουζίνα.

MAARS Robot (Modular Advanced Armed Robotic System)

Είναι ρομπότ και έχει ειδίκευση στις βόμβες.

XM2010 Enhanced Sniper Rifle

Χρησιμοποιήθηκε στο Αφγανιστάν και φτιάχτηκε με σκοπό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άγονες περιοχές. Έχει μεγάλο εύρος δράσης και θαυμαστή ακρίβεια.

XM25 Individual Airburst Weapon System (IAWS)

Ονομάζεται ο «τιμωρός» και πυροβολεί χειροβομδίδες με απόλυτη ακρίβεια

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ 11 ΥΠΕΡΟΠΛΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΗΜΕΡΑ."

Όταν οι δάσκαλοι δεν ξέρουν πως τοποθετείται η σημαία!

by ellas

Μπορεί να άνοιξαν σήμερα τα σχολεία, οι αυλές τους να γέμισαν φωνές, γέλια και πρόσωπα χαρούμενα.

Μπορεί να ξεκίνησε μια νέα εκπαιδευτική περίοδος, μέσα από την οποία οι νέοι της χώρας θα αυξήσουν τις γνώσεις τους…

Όμως, κάτι πολύ λάθος πρέπει να συμβαίνει στον χώρο της Παιδείας ή… τουλάχιστον, κάποιοι εκπαιδευτικοί είτε θα πρέπει να ξανακαθίσουν στα θρανία είτε να μάθουν τουλάχιστον τα… στοιχειώδη.

Έκπληξη, προξένησε το θέαμα της αναποδογυρισμένης σημαίας σε όλους τους παριστάμενους, αλλά και σε εκείνους που περνούσαν έξω από τον προαύλιο χώρο του10ου Δημοτικού Σχολείου Καβάλας (το οποίο βρίσκεται απέναντι από την Δημαρχία Καβάλας, δηλαδή στο κέντρο της πόλης).

Και η σημαία δεν ήταν πεσμένη στο έδαφος, ούτε κρεμόταν από κάποιο τοίχο…

Βρισκόταν στην κορυφή του ιστού!

Και κυμάτιζε… ανάποδα!!!

Να υποθέσουμε πως αυτή η σχολική χρονιά θα πάει ανάποδα;

Ή να υποθέσουμε πως οι υπεύθυνοι του 10ου δημοτικού σχολείου Καβάλας “αρμένιζαν”και δεν πρόσεξαν πως την τοποθέτησαν την σημαία;

Το μόνο βέβαιο είναι πως η ανάποδη σημαία έκανε πολλούς Καβαλιώτες να πάρουν“ανάποδες” και να λένε τα ακατονόμαστα γι αυτή την πατρίδα, που διδάσκει τα παιδιά της με αγράμματους (στα στοιχειώδη) δασκάλους…

Παναγιωτίδης Μάρκος
Πηγή GrCitizen

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Όταν οι δάσκαλοι δεν ξέρουν πως τοποθετείται η σημαία!"

Η Σύγχρονη Ταυρίδα της τραγωδίας του Ευριπίδη

Το κτίριο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στη Μαριούπολη παραμένει κλειστό για λόγους... ασφαλείας!!!
«Τώρα στου πόντου του αφιλόξενου τ' άγονα μέρη, ξένη, κατοικώ, χωρίς άντρα, παιδιά, πατρίδα, φίλους, απ' την Ελλάδα εξόριστη, λησμονημένη».
Μ’ αυτά τα λόγια ο Ευριπίδης, ο τραγικός συγγραφέας της αρχαιότητας, που έχασε με τραγικό τρόπο τη ζωή του στα χώματα της Μακεδονίας, μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Αμφίπολη, μας παρουσιάζει τον θρήνο της κόρης του Αγαμέμνονα στην τραγωδία «Ιφιγένεια εν Ταύροις», που μας παρέδωσε τον 5ο αιώνα π.Χ. (περί το 410).
Τότε η θεά Αρτεμις φυγάδευσε την Ιφιγένεια στη μακρινή Ταυρίδα, αφήνοντας να θυσιαστεί στη θέση της στην Αυλίδα ένα ξόανο, για να εξευμενιστούν οι θεοί, να φυσήξει ούριος άνεμος και να ξεκινήσει η εκστρατεία για την Τροία.

Η Ταυρίδα της τραγωδίας του Ευριπίδη, όπου ήκμασαν ελληνικές πόλεις και αναπτύχθηκε το ελληνικό βασίλειο του Κιμμέριου Βοσπόρου στις αρχές του 5ου αι. π.Χ., αποτέλεσε για αιώνες πολλούς πατρίδα των Ελλήνων, οι οποίοι παρέμειναν εκεί ακόμα και όταν η χερσόνησος καταλήφθηκε από τους Τατάρους, στα μέσα του 15ου αιώνα. Αυτή η γη, που δεν είναι άλλη από τη σημερινή Κριμαία, όνομα που της έδωσαν οι Τάταροι, την οποία συνέχισαν να κατέχουν ως το 1783, ήταν κατά βάσιν η πατρίδα των 18.394 Ελλήνων που, τη προτροπή της Μεγάλης Αικατερίνης, εγκαταστάθηκαν στις εκβολές του ποταμού Κάλμιου, στη Μαιώτιδα λίμνη (θάλασσα του Αζόφ ή Αζοφική), το 1778-1779.

Εκεί οι Ελληνες της Ταυρίδας έχτισαν μια νέα πόλη, στην οποία έδωσαν το όνομα της Μαρίας Παρθένου. Ετσι γεννήθηκε η Μαριανούπολη ή Μαριούπολη, μαζί με 24 χωριά που κατοικήθηκαν αποκλειστικά από Ελληνες της Ταυρίδας - Κριμαίας. Για την ιστορία, αναφέρουμε ότι εκείνοι οι Ελληνες, προτού καν ιδρυθεί το ελληνικό κράτος και υπάρξει ο σύγχρονος ελληνικός διαφωτισμός, στην ονοματοδοσία των χωριών που ίδρυσαν χρησιμοποίησαν ονόματα όπως Αθήνα, Χερσόνησος, Βυζάντιο και Μακεδόνοφκα.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, «Ο αριθμός των ελληνικής καταγωγής Ουκρανών ανέρχεται σε 91.000 άτομα, αν και η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων Μαριούπολης εκτιμά ότι είναι πολύ περισσότερα». Οι Ελληνες της Ουκρανίας και συγκεκριμένα οι Ελληνες της Μαριούπολης είναι ίσως το τελευταίο πολυάριθμο κομμάτι του Μείζονος Ελληνισμού, μαζί με τις ελληνικές κοινότητες της Νότιας Ρωσίας και του Καυκάσου, που γλίτωσε από τη λαίλαπα η οποία εκμηδένισε στη διάρκεια του 20ού αιώνα τις επί χιλιετίες και αιώνες ακμάζουσες ελληνικές κοινότητες από τη Μικρά Ασία, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Οι άνθρωποι αυτοί, παρά τις πολιτικές εκρωσισμού που ακολουθήθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, παρά τις εκτελέσεις και τους αναγκαστικούς εκτοπισμούς της σοβιετικής περιόδου και παρά την απουσία ενός ελληνικού εθνικού δόγματος για τον Μείζονα Ελληνισμό, που θα λειτουργούσε ως προστατευτική ομπρέλα γι’ αυτούς, κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να διατηρήσουν τη γλώσσα τους, τα μαριουπολίτικα, και τον εθνισμό τους.


Μπορεί κάποιος να κατανοήσει τις δυσκολίες που έχει η κυβέρνηση Σαμαρά στην πολιτική διαχείριση αυτής της υπόθεσης στο πλαίσιο της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, λόγω του γεωπολιτικού προσανατολισμού και της δυσχερέστατης οικονομικής κατάστασης της χώρας.

Πώς μπορεί, όμως, να κατανοήσει ακόμα και ο πιο καλόπιστος κριτής την απόφαση του υπουργείου Εξωτερικών να δεχτεί τη σχετική εισήγηση του γενικού προξένου της Ελλάδος στη Μαριούπολη για τη μεταφορά της έδρας και προσωρινή μετεγκατάστασή της στην πόλη του Ντνιπροπετρόβσκ, προφανώς για λόγους ασφαλείας του ιδίου;

Αραγε έβαλε κανείς από τους εισηγητές αυτής της πρότασης ή και ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος, που έλαβε την τελική απόφαση, τον εαυτό του στη θέση των Ελλήνων της Μαριούπολης, που επί αιώνες στερήθηκαν την προστασία του ελληνικού κράτους; Πώς θα ένιωθαν οι ίδιοι, αν έβλεπαν τους διπλωμάτες της μακρινής τους πατρίδας, οι οποίοι είναι εκεί ακριβώς για να τους προστατεύουν στα δύσκολα, να φεύγουν, ενώ οι ίδιοι είναι υποχρεωμένοι να παραμείνουν εκεί, στις προαιώνιες εστίες τους, όπως άλλωστε επιβάλλει το εθνικό μας συμφέρον;

Μήπως πρέπει να πιάσουν οι ιθύνοντες στα χέρια τους κανένα λεξικό και να σταθούν για λίγο στις λέξεις λιποταξία και λιποτάκτης;
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Σύγχρονη Ταυρίδα της τραγωδίας του Ευριπίδη"

Ν. Λυγερός - Η σημασία της αναγνώρισης των γενοκτονιών. University of Technology, Sydney, 10/09/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν. Λυγερός - Η σημασία της αναγνώρισης των γενοκτονιών. University of Technology, Sydney, 10/09/2014 "

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΑΦΗΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ

Πρώτη πρωτεύουσα των Μακεδόνων από τους Τημενίδες έγιναν οι Αιγές, «ο τόπος με τα πολλά  κοπάδια».

Στη νότια άκρη του μακεδονικού κάμπου και στους πρόποδες των Πιερίων, ήταν κατ΄ έθιμο ο τόπος όπου έθαβαν τους βασιλείς, τουλάχιστον της συγκεκριμένης δυναστείας. Ήταν ονομαστές στην αρχαιότητα για τον πλούτο των βασιλικών τάφων που υπήρχαν στην εκτεταμένη νεκρόπολή τους.

Ακόμα και όταν ο Αρχέλαος οδηγήθηκε στη μετατόπιση του διοικητικού κέντρου στην Πέλλα, που τότε ήταν ένας ασήμαντος παραθαλάσσιος οικισμός, η πόλη των Αιγών δεν έχασε τη σημασία της. Παρέμεινε το πατροπαράδοτο κέντρο των Μακεδόνων, η πόλη όπου τελούνταν οι κρίσιμες ιεροτελεστίες και γιορτάζονταν οι μεγάλες γιορτές και σπουδαίο κέντρο παραγωγής πολιτισμού.

Στον κάμπο, στα βόρεια της πόλης, απλώνεται η αχανής νεκρόπολη των Αιγών. Επίκεντρο της ανασκαφικής έρευνας, η νεκρόπολη έχει δώσει πλούσια ευρήματα που τεκμηριώνουν όχι μόνον τις μεταθανάτιες πεποιθήσεις, αλλά αυτόν καθεαυτόν τον πολιτισμό των Μακεδόνων, του ακριτικού ελληνικού φύλου που μένοντας έξω από τις πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις του Νότου διατήρησε μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια δομές, ήθη και παραδόσεις που ανακαλούν τον κόσμο του ομηρικού έπους.

Ανάμεσα στα ανασκαμμένα τμήματα της νεκρόπολης ξεχωρίζουν οι τρεις βασιλικές ταφικές συστάδες, η συστάδα του Φιλίππου Β', στα δυτικά (Μουσείο βασιλικών τάφων των Αιγών), η συστάδα του Δημαρχείου, στα νότια, και η συστάδα των βασιλισσών, με τον τάφο της Ευρυδίκης και τον ιωνικό τάφο, τον λεγόμενο «τάφο του Ρωμαίου», από το όνομα του ανασκαφέα, δίπλα στη ΒΔ πύλη της πόλης.

Τις ανασκαφές διενήργησαν πολλοί αρχαιολόγοι, κι ανάμεσά τους ο Μανόλης Ανδρόνικος που εντόπισε τον τάφο του Φιλίππου και του Αλέξανδρου Δ'. Τα τελευταία χρόνια, τη συστάδα των βασιλικών τάφων ανασκάπτει η Αγγελική Κοτταρίδη.

Η κ. Κοτταρίδη έχει επιχειρηματολογήσει επανειλημμένα για το ότι ο λεγόμενος τάφος του Πρίγκιπα είναι, όπως είχε πει ο δάσκαλός της Μανόλης Ανδρόνικος, ο τάφος του Αλέξανδρου του Δ'. «Υπήρξε βασιλιάς» λέει, «υπήρξε εγγονός του Φιλίππου, άρα τάφηκε στο πλευρό του.

Τα οστά ταιριάζουν με την ηλικία του γιου του Αλέξανδρου όταν τον δολοφόνησε ο Κάσσανδρος (12-13 ετών) και ο τάφος χρονολογείται στα χρόνια που ο Αλέξανδρος Δ' σκοτώθηκε. Μάλιστα, εκείνα τα χρόνια δεν έχουμε θάνατο άλλου νεαρού ατόμου που θα μπορούσε να έχει ταφεί σε εκείνο το σημείο και με τόση μεγαλοπρέπεια».

Η ανασκαφέας των Αιγών, Αγγελική Κοτταρίδη υποστηρίζει ότι 
κανένας από τους Τημενίδες βασιλείς δεν μπορεί να έχει ταφεί στην Αμφίπολη

Για όλους αυτούς τους λόγους, οι αρχαιολόγοι δεν δέχονται τις απόψεις πως ο Αλέξανδρος Δ΄ ή κάποιος άλλος από τους Τημενίδες βασιλείς μπορεί να έχει ταφεί στην (επαρχιακή για το βασίλειο της Μακεδονίας) Αμφίπολη. Μάλιστα, εκτός από τους τάφους των Τημενιδών, που έχουν όλοι εντοπισθεί, είναι πιθανόν ακόμα και ο Κάσσανδρος να έχει ταφεί στις Αιγές, από τον γιο του και εγγονό του Φιλίππου Β'. Ενας συλημένος και κατεστραμμένος τάφος που ανασκάφηκε στη βασιλική συστάδα από την κ. Κοτταρίδη, πιθανόν μπορεί να αποδοθεί στον Κάσσανδρο ή σε κάποιον από τους γιους του.

Η βραχύβια δυναστεία των Αντιγονιδών, του Κασσάνδρου, είναι μάλλον θαμμένη στην Πέλλα. Δεν μπορεί όμως να αποδοθεί και στον Μέγα Αλέξανδρο ο τάφος της Αμφίπολης.

Στην Αλεξάνδρεια

Η κ. Κοτταρίδη επιμένει πως οι αρχαίες πηγές θέλουν τον στρατηλάτη να έχει ταφεί στην Αλεξάνδρεια. Το ίδιο επιχείρημα έχει και η Πέπη Λημναίου- Παπακώστα, η Ελληνίδα αρχαιολόγος που διενεργεί ανασκαφές στην αιγυπτιακή πόλη. Μάλιστα, έχει φέρει στο φως ένα υπέροχο μαρμάρινο άγαλμα του Αλέξανδρου.

Η κ. Παπακώστα, που ετοιμάζεται να πάει τον άλλο μήνα για συνέχιση της έρευνάς της, σημειώνει: «Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς και οι γραπτές πηγές που έχουμε συμφωνούν ότι ο τάφος του Αλέξανδρου ήταν στην Αλεξάνδρεια, ενώ ήταν επισκέψιμος τον 3ο αιώνα μ.Χ. Δηλαδή για αιώνες μετά τον θάνατό του. Τον έβλεπαν. Είχε λατρεία, ιερατείο, τον προσκυνούσαν αυτοκράτορες. Από εκεί και πέρα χάνονται τα ίχνη του, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Ο τάφος ήταν στην Αλεξάνδρεια».

Και η επίτιμη έφορος αρχαιοτήτων Xάιδω Κουκούλη Χρυσανθάκη, που έχει υπηρετήσει στην Καβάλα, αποκλείει με βάση τις γνώσεις και τις πληροφορίες μας την περίπτωση να είναι θαμμένος ο στρατηλάτης στην Αμφίπολη. «Οι αρχαιολογικές πηγές δεν στηρίζουν καθόλου μια τέτοια άποψη. Επίσης, είναι πολύ απίθανο να βρίσκεται εκεί ο τάφος της Ρωξάνης» λέει.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ - ΕΘΝΟΣ

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΑΦΗΣ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ"

Νεα μεγάλη ανακάλυψη στο ταφικο μνημειο της Αμφιπολης

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Βρέθηκε τέταρτος τοίχος στο ταφικό μνημείο της Αμφίπολης - Υπάρχει και άλλος θάλαμος;

Μπροστά σε μία μεγάλη ανακάλυψη βρίσκονται οι ανασκαφείς του τάφου Καστά στην Αμφίπολη, καθώς μπήκαν την Παρασκευή στον τρίτο θάλαμο, που ίσως είναι και ο ταφικός και είδαν και τέταρτο τοίχο, σε απόσταση 4,5 μέτρων από τον τρίτο.

 

Οι προσπάθειες για αντιστηρίξεις στον θάλαμο και αποχωματώσεις ξεκίνησαν την Παρασκευή, αφού προηγήθηκε μακρά σύσκεψη της διεπιστημονικής ομάδας, ενώ εκτιμάται ότι οι εργασίες αυτές θα κρατήσουν αρκετές ημέρες.

 

Σύμφωνα με το "Έθνος", στον τρίτο θάλαμο υπάρχει ένα κενό από τον θόλο και μέχρι το ύψος της άμμου κι έτσι για πρώτη φορά οι ανασκαφείς είχαν αντίληψη του τέταρτου διαφραγματικού τοίχου, αλλά και της κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο τρίτος θάλαμος. Μόλις καταφέρουν να αδειάσουν τις επόμενες ημέρες μέρος των χωμάτων από τον τρίτο θάλαμο, ίσως υπάρξουν τα πρώτα δείγματα για το εάν υπάρχει και επόμενος χώρος ή αν αυτός είναι ο ταφικός θάλαμος και βρίσκεται εκεί ο νεκρός.

 

Στον τρίτο διαφραγματικό τοίχο εντόπισαν περιθύρωμα ιωνικού ρυθμού, άρα πιθανότατα, από κάτω υπήρχε ή υπάρχει ακόμα θύρα. Οι προηγούμενοι δύο τοίχοι είχαν επιστύλια, και πάλι ιωνικού ρυθμού, τα οποία στηρίζονταν από τους υπερκείμενους κίονες.

 

Κάτω από τα επιστύλια με την αφαίρεση των χωμάτων παρουσιάστηκαν δύο θυριαία ανοίγματα, ένα από κάθε τοίχο, τα οποία δεν είχαν θύρες. Καλύπτονταν και τα δύο από σφραγιστικούς τοίχους που είχαν κατασκευαστεί μπροστά τους.

 

Η ύπαρξη περιθυρώματος - κάτι αντίστοιχο με τις σημερινές 'κάσες' στις πόρτες, υποδηλώνει πιθανότατα θύρα, η οποία θα πρέπει να ανήκει στον ταφικό θάλαμο, εκεί όπου είχε τοποθετηθεί ο νεκρός με τα κτερίσματά του.

 

Οι ειδικοί επιστήμονες μπήκαν στον τρίτο θάλαμο, από το μικρό άνοιγμα που υπάρχει ψηλά στον διαφραγματικό χώρο. Όπως διαπίστωσαν, ο θάλαμος είναι γεμάτος χώμα, σαν τους δύο προηγούμενους και οι τοίχοι είναι και αυτοί επενδυμένοι με μάρμαρο από τη Θάσο, ό,τι ισχύει και για τους δύο προηγούμενους θαλάμους.

 

Επειδή πάντως, δεν είναι δυνατόν να διαπιστωθεί η ευστάθεια του τέταρτου τοίχου, και καθώς οι λίθοι της οροφής φαίνονται και αυτοί καταπονημένοι, οι επιστήμονες προτείνουν να γίνουν συγκεκριμένες υποστυλώσεις ώστε να μην υπάρξουν προβλήματα και κίνδυνοι από την αποχωμάτωση.

 

Επίσης, λόγω των ειδικών συνθηκών αερισμού - που δεν υπάρχει - είπαν, πως δεν είναι δυνατόν να εργάζονται πάνω από δύο άτομα τη φορά, ώσπου να δημιουργηθεί μεγαλύτερος χώρος με τις αποχωματώσεις.

 

Ο τέταρτος τοίχος που εντοπίστηκε με την είσοδο στον θάλαμο, δεν έχει ακόμα αποκαλύψει τα μυστικά του, καθώς είναι γεμάτος με χώμα.

 

Όσο προχωρά η ανασκαφή, θα φανεί αν ο ίδιος έχει κάποιο άνοιγμα, που πιθανότατα οδηγεί σε άλλον χώρο, όπως και τι κρύβεται στον συγκεκριμένο θάλαμο, ο οποίος φαίνεται να είναι τετράγωνος, με διαστάσεις 4,5 επί 4,5 - οι υπολογισμοί για το μήκος είναι πρόχειροι, αφού οι μηχανικοί δεν έχουν καταφέρει να μετρήσουν με ακρίβεια λόγω συνθηκών.

 

Εφόσον πάντως αποτελεί τον κυρίως ταφικό θάλαμο, θα πρέπει να βρεθεί κάποια κτιστή κατασκευή, μέσα στην οποία θα είχε τοποθετηθεί ο νεκρός και τα κτερίσματά του, ώστε να είναι ανέγγιχτοι από το χώμα που τοποθετήθηκε μετά, εφόσον αυτό ισχύει.

 

Σε κάθε περίπτωση, δεν αποκλείεται να βρεθεί σαρκοφάγος με τη λάρνακα που θα έχει τα οστά, μπορεί να είναι και κάποιο αγγείο, και τα κτερίσματα.

 

Αν όλα είναι στη θέση τους, από τα οστά και τα κτερίσματα θα μάθουμε πολλά για το φύλο και την ηλικία του νεκρού, και για τη χρονολόγηση του τάφου. Αγγεία και νομίσματα εκείνης της εποχής, μπορούν να δώσουν ακριβέστατες πληροφορίες. Ευρήματα όπως τοιχογραφίες, μπορεί να προκύψουν και από κάποιον τοίχο του δεύτερου ή του τρίτου θαλάμου.

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νεα μεγάλη ανακάλυψη στο ταφικο μνημειο της Αμφιπολης"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με τίτλο: "Σύμπλεγμα Καστελλόριζου και ΑΟΖ Ελληνισμού".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με τίτλο: "Σύμπλεγμα Καστελλόριζου και ΑΟΖ Ελληνισμού". "

Η Κατασκοπεία στην Αρχαία Ελλάδα

Κατάσκοποι υπήρχαν πάντα, από την αρχαιότητα, μέχρι και σήμερα. ----Όπου υπήρξε πόλις και κράτος, όπου υπήρξε πόλεμος, υπήρχαν και κατάσκοποι.--Η γνώση των αντιπάλων, τα όπλα που διέθεταν, τα στρατηγικά σχέδια των επιθέσεών τους και η αριθμητική τους υπεροχή ήταν στοιχεία πολύτιμα για το άλλο στρατόπεδο που επεδίωκε τη νίκη.

* Η κατάσκοπος Δαλιδά, πήρε από τους Φιλισταίους 1.100 κομμάτια ασήμι για να εκμαιεύσει από τον Σαμψών το μυστικό της υπεράνθρωπης δύναμής του. Παριστάνοντας την ερωτευμένη μαζί του, τον πείθει να της πει το μυστικό του και όταν εκείνος την εμπιστεύεται και της ομολογεί πως για να μη χάσει τη δύναμή του δεν πρέπει να κόψει ποτέ τα μακριά του μαλλιά, εκείνη τον κοιμίζει στα γόνατά της και του τα κόβει, παραδίδοντάς τον έτσι ανίσχυρο στους Φιλισταίους.

* Μια πανάρχαια αφήγηση που μας περιγράφει ένα πλήρες κατασκοπευτικό επεισόδιο, υπάρχει στο Κ της «Ιλιάδας» του Ομήρου, όπου ένας Τρώας πάει να κατασκοπεύσει το στρατόπεδο των Ελλήνων, αλλά γρήγορα γίνεται αντιληπτός, τον συλλαμβάνουν, εκείνος τους τα μαρτυράει όλα και τελικά του κόβουν το κεφάλι. Μια παραλλαγή τού επεισοδίου υπάρχει στον «Ρήσο» του Ευριπίδη, όπου ο Τρώας μεταμφιέζεται σε …λύκο, βάζοντας πάνω του ένα λυκοτόμαρο, προκειμένου να μπει στο στρατόπεδο των αντιπάλων.

* Άλλη μια πολύ παλιά σωζόμενη αναφορά στην κατασκοπεία ανάγεται στην εποχή του πολέμου του φαραώ Ραμσή με τους Χετταίους και στη μάχη του Καντές ( περ. 1274. π.Χ. ).
Αν και οι κατάσκοποι είναι πιο γνωστοί ως συλλέκτες πληροφοριών, συχνά χρησιμοποιούνται και για τη διάδοση ψευδών ειδήσεων, προκειμένου να παραπλανήσουν τους αντιπάλους.

Έτσι, ο Χετταίος βασιλιάς Μουταβάλις ( βασίλεψε περίπου από το 1295 έως το 1271 π.Χ. ), έστειλε στο στρατόπεδο των Αιγυπτίων δύο κατασκόπους μεταμφιεσμένους σε λιποτάκτες, με αποστολή να πείσουν τον Φαραώ ότι ο στρατός των Χετταίων ήταν ακόμη μακριά. Ο Ραμσής πίστεψε την ιστορία τους, με αποτέλεσμα να οδηγήσει ένα τμήμα του στρατού του σε μια ενέδρα των Χετταίων. Ευτυχώς για τον Φαραώ, κατάφερε να συλλάβει δύο ακόμα Χετταίους κατασκόπους και τους παρέδωσε στους αξιωματικούς του για ανάκριση.

Μετά από ξυλοδαρμό, οι Χετταίοι απεκάλυψαν ότι είχε στηθεί ενέδρα για την εμπροσθοφυλακή του Ραμσή: η αποκάλυψη αυτή επέτρεψε στον Φαραώ να καλέσει ενισχύσεις και ν’ αποφύγει την καταστροφή στη μάχη που έγινε γνωστή πλέον ως μάχη του Καντές.

Η παλαιότερη απεικόνιση κατασκόπων : Σκηνή από ανάγλυφο του Μεγάλου Ταμπλό στον Ναό του Αμπού Σιμπέλ ( 13ος αιώνας π.Χ. ) που απεικονίζει τη μάχη του Καντές. Οι δύο γονατιστές φιγούρες είναι Χετταίοι κατάσκοποι τους οποίους χτυπούν οι αξιωματικοί του Ραμσή.

* Ο Ιέρων, ο τύραννος των Συρακουσών μίσθωνε τακτικά κατασκόπους, πληροφοριοδότες, αλλά και ωτακουστές, που τους έστελνε μέρα νύχτα παντού, για να ακούν τις ομιλίες και τις απόψεις των ανθρώπων στην πόλη.

http://diolkos.blogspot.gr/2011/09/blog-post_8012.html

 

-------------------------------------------------------------------------------------

Η Κατασκοπεία στην Αρχαία Ελλάδα

Πώς δρούσαν οι αρχαίοι κατάσκοποι; ----Πώς μάθαιναν στην αρχαιότητα τι γινόταν στις γειτονικές ή τις παρα-γειτονικές πόλεις δίχως δορυφόρους, κοριούς και κρυφές κάμερες; ---Δεν ενδιαφέρονταν για τους γείτονες ή στηρίζονταν σε εικασίες και υποθέσεις. --Ε, λοιπόν, τίποτα από όλα αυτά.

Η κατασκο-πεία «ανθούσε» και στην αρχαιότητα. Το τεκμηρίωσε στην ομιλία της «Κατασκοπεία στην αρχαιότητα», στο «Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο» η αρχαιολόγος Κατερίνα Ρωμιοπούλου.

Η κ. Ρωμιοπούλου αναφέρθηκε με τρόπο περιγραφικό και γλαφυρό στις συνήθεις τακτικές μεθόδους που ακολουθούσαν οι αρχαίοι Ελληνες σε καιρό πολέμου (αλλά και ειρήνης) για να παίρνουν πληροφορίες που τους χρησίμευαν στη μάχη αλλά και στο εμπόριο.

 

Ελλείψει εξειδικευμένης τεχνολογίας οι αρχαίοι Ελληνες χρησιμοποιούσαν... ανθρώπους. «Δεν είχαμε εξειδικευμένους κατασκόπους», τονίζει, ωστόσο υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι «προσφέρονταν να δώσουν πληροφορίες». Οι τακτικές δεν ήταν σαν τις σύγχρονες. «Βασίζονταν στην ευφυϊα και στην παρατηρητικότητα αυτού που έβλεπε.

Ο "κατάσκοπος" είχε και την ευθύνη τού τι έλεγε... Ταξιδευτές, έμποροι που κινούνταν από πόλη σε πόλη και μπορούσαν να καταλάβουν το τι γίνεται κι εκπρόσωποι, χωρίς να ασκούν επίσημα την κατασκοπεία, ανέφεραν ό,τι έκριναν αξιόλογο προς αναφορά».

Τους κατασκόπους που συνελάμβαναν, άλλοτε τους ελευθέρωναν κι άλλοτε τους σκότωναν. Εξαρτιόταν πώς ήθελαν να τους χρησιμοποιήσουν. Εάν ήταν πιο ισχυροί και ήξεραν ότι θα τρομοκρατούσαν τον αντίπαλο, τότε τους ελευθέρωναν. Στην αντίθετη περίπτωση τους σκότωναν για τον ίδιο λόγο: να μην πάνε πίσω και μαρτυρήσουν αυτό που είδαν.

Μπορεί το Ιντερνετ να μην υπήρχε ούτε στα όνειρα των αρχαίων, ωστόσο οι «μυστικές» επικοινωνίες γίνονταν με διάφορους τρόπους: έκρυβαν τα μηνύματα μέσα στα παπούτσια τους, χάραζαν τα γράμματα που συνέθεταν το μήνυμα σε ξύλινο πινάκιο που το άλειβαν με κερί και από πάνω έγραφαν αθώα μια επιστολή. Επίσης ένα μήνυμα μπορούσαν να το γράψουν πάνω στα υλικά που σκέπαζαν μια πληγή τραυματισμένου, π.χ. φύλλα, ή έγραφαν μια επιστολή και ανάμεσα στις λέξεις υπήρχαν διάφορα σημαδάκια που εάν τα μάζευε ο «ειδικός» συνέθετε ένα νέο κείμενο.

Οι μεταμφιέσεις σε γυναίκες, δούλους, ζητιάνους, για να κρατούν χαμηλό προφίλ και να κυκλοφορούν με άνεση στις ξένες πόλεις, ήταν πολύ διαδεδομένες.

«Η αρχαιότερη αφήγηση που δίνει πλήρες κατασκοπευτικό επεισόδιο αναφέρεται στο Κ της "Ιλιάδας" του Ομήρου, πώς ένας Τρώας πάει να κατασκοπεύσει το στρατόπεδο των Ελλήνων, τον πιάνουν, τους τα μαρτυράει όλα και τελικά του κόβουν το κεφάλι», εξηγεί η κ. Ρωμιοπούλου. Μια παραλλαγή του επεισοδίου υπάρχει στον «Ρήσο» του Ευριπίδη, πώς ο Τρώας βάζει δέρμα πάνω του και κάνει τον λύκο προκειμένου να μπει στο στρατόπεδο.

Πηγή: ¨Ελληνικό Αρχείο¨

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Κατασκοπεία στην Αρχαία Ελλάδα "

Η αξία της Φρόνησης

H Φρόνηση σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, αποτελεί μία από τις τρεις διανοητικές Αρετές

Μέσα στην αρχαία Ελληνική γραμματεία, υπάρχει ένα βιβλίο που ξεχωρίζει για το περιεχόμενο και την δυναμικότητά του. Πρόκειται για τον «Κρατύλο» του Πλάτωνα, ένα βιβλίο που μας εντυπωσιάζει με τον τρόπο που ο συγγραφέας του προσεγγίζει την ελληνική γλώσσα.

Εκτός όμως από την σίγουρα εντυπωσιακή προσπάθεια της αποκωδικοποίησης της κάποιων σημαντικών εννοιών που κρύβονται μέσα στις λέξεις, για έναν προσεκτικό αναγνώστη, μέσα στο αρχαίο κείμενο, βρίσκεται κρυμμένο πλήθος εντυπωσιακών γεγονότων.

Ας εξετάσουμε σήμερα την ανάλυση που προτείνει ο Πλάτωνας για την έννοια- λέξη της Φρόνησης.

Ας μην ξεχνάμε βεβαίως ότι η Φρόνηση σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, αποτελεί μία από τις τρεις διανοητικές Αρετές (οι άλλες δύο είναι η Σωφροσύνη και η Σοφία) και θεωρεί ότι η λειτουργία της κρίνεται απαραίτητη σε έναν άνθρωπο που επιθυμεί να χρησιμοποιεί σωστά το μυαλό του.

Αρχαίο κείμενο «Κρατύλος» 411d:

ἡ φρόνησις, φορᾶς γάρ ἐστι καὶ ῥοῦ νόησις.

Η φρόνηση διακρίνεται από κίνηση των σκέψεων του νου και της μεταβολής.

(Επομένως χωρίς την λειτουργία της διανοητικής αρετής της φρόνησης, δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας).

εἴη δ᾽ ἂν καὶ ὄνησιν ὑπολαβεῖν φορᾶς:

Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι η λειτουργία της φρόνησης, υποδηλώνει την ωφέλεια που έχει κάποιος από την αλλαγή του λανθασμένου τρόπου της σκέψης του.

ἀλλ᾽ οὖν περί γε τὸ φέρεσθαί ἐστιν.

Και οπωσδήποτε αναφέρεται πάντοτε στην αλλαγή κατεύθυνσης των σκέψεών μας.

εἰ δὲ βούλει, ἡ γνώμη παντάπασιν δηλοῖ γονῆς σκέψιν καὶ νώμησιν:

Επιπλέον, αν θέλεις, η λέξη γνώμη αναφέρεται εξολοκλήρου στην έννοια της γέννησης μιας ιδέας και στο πού αναφέρεται αυτή η ιδέα.

τὸ γὰρ νωμᾶν καὶ τὸ σκοπεῖν ταὐτόν.

Διότι το να κατευθύνω την σκέψη μου και το σκέφτομαι, είναι δύο έννοιες που έχουν την ίδια σημασία.

εἰ δὲ βούλει, αὐτὸ ἡ νόησις τοῦ νέου ἐστὶν ἕσις,

Εάν πάλι θέλεις να το πούμε με άλλα λόγια, η έννοια της νόησης μπορεί να αποδοθεί σαν η επιθυμία για την εμφάνιση μιας νέας σκέψης.
(Δηλαδή το αποτέλεσμα της λειτουργίας είναι να παράγει συνεχώς νέες σκέψεις που θα οδηγήσουν σε μία νέα αντιμετώπιση, ακόμα και στην λύση ενός προβλήματος, διότι αποκτάμε νέα οπτική).

τὸ δὲ νέα εἶναι τὰ ὄντα σημαίνει[411e]γιγνόμενα ἀεὶ εἶναι:

Και όταν καταλήγουμε σε νέα αποτελέσματα, αυτό σημαίνει ότι τα αποτελέσματα μπορούν συνεχώς να βελτιώνονται.

τούτου οὖν ἐφίεσθαι τὴν ψυχὴν μηνύει τὸ ὄνομα ὁ θέμενος τὴν νεόεσιν.

Αυτός που έδωσε αυτό το όνομα στην «νεόεσιν», δήλωσε ότι αυτή είναι η επιθυμία της ψυχής, δηλαδή να δίνει συνεχώς νέες λύσεις.

οὐ γὰρ νόησις τὸ ἀρχαῖον ἐκαλεῖτο,

Διότι πολύ παλιότερα δεν υπήρχε η λέξη νόηση,

ἀλλ᾽ ἀντὶ τοῦ ἦτα εἶ ἔδει λέγειν δύο, νοέεσιν.

αλλά αντί του «η» έπρεπε να προφέρονται δύο «ε», δηλαδή νοέεση.

(Το σημείο αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, διότι παρατηρούμε αφενός μεν ότι ο Σωκράτης αναφέρεται σε μία εποχή τόσο παλιά σε σχέση με την εποχή εκείνη, την οποία ονομάζει «αρχαία».
Το επιπλέον εντυπωσιακό είναι ότι σε εκείνη την παμπάλαια εποχή που κανένας δεν μπορεί να προσδιορίσει χρονικά, όχι μόνο υπήρχε το ελληνικό αλφάβητο και ο γραπτός λόγος, αλλά και συγκεκριμένοι κανόνες ορθογραφίας, αφού βλέπουμε ότι το μακρό φωνήεν ήτα, μετασχηματίζεται σε δύο βραχέα φωνήεντα έψιλον).
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η αξία της Φρόνησης"

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

«ΌΤΑΝ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΠΕΘΑΙΝΕΙ, ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΟΤΙ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΜΑΣ»

  Μια είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, κάνοντας λόγο για τη μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη των τελευταίων ετών: οι ερευνητές στο Cern εντόπισαν επιτέλους το πολυδιαφημιζόμενο Σωματίδιο του Θεού ή Μποζόνιο του Χιγκς, όπως είναι η επίσημη ονομασία του.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για το πρωταρχικό στοιχείο ύλης που θα μας αποκαλύψει ό,τι δεν γνωρίζουμε για τη φύση της πραγματικότητας και το σύμπαν, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του εως τώρα. Μια ανακάλυψη που αναμένεται να φέρει τα πάνω- κάτω στην εικόνα που έχουμε για τον κόσμο...

Καθώς λοιπόν τα διθυραμβικά σχόλια για τη σπουδαία αυτή ανακάλυψη έδιναν και έπαιρναν, αποφασίσαμε να ζητήσουμε την άποψη ενός ειδικού, παλιού γνώριμου του ΑΒΑΤΟΝ, του επίκουρου καθηγητή αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μάνου Δανέζη.

Στη συζήτηση που ακολουθεί, ο Δρ. Δανέζης μας λέει ότι το μοντέλο της ύλης που ξέραμε έχει πλέον ριζικά αλλάξει και μας αποκαλύπτει τι στην πραγματικότητα είναι η υλική υπόσταση του ανθρώπου. Στο πλαίσιο αυτής της «νέας πραγματικότητας» ακόμα και ο θάνατος θα μπορούσε να ξεπεραστεί!
Χρήστος Ελμάζης
Καθηγητά Δανέζη ξέρω ότι παρακολουθείτε με μεγάλο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στο CERN. Πως σχολιάζεται τις τελευταίες εκκωφαντικές εξελίξεις;
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι σέβομαι απεριόριστα όλους τους επιστήμονες που αγωνίζονται να βρουν κάτι καινούργιο, που υπόσχεται να αλλάξει τη ζωή μας. Αυτό όμως που με βρίσκει αντίθετο είναι όλο αυτό το μάρκετινγκ που αρχίζει να απλώνεται γύρω από την επιστήμη. Επιχειρείται ένας εξευτελισμός της δηλαδή, με όρους αγοράς.
Η έρευνα για την ανεύρεση του Μποζονίου Χίγκς είναι η μόνη έρευνα που δοξάστηκε και πλασαρίστηκε ως μεγάλο γεγονός, προτού καν αυτό ανακαλυφθεί.
Μιλάμε για κάτι καθαρά αντιεπιστημονικό. Χρειάζονται πολλές επαναλήψεις ενός πειράματος, επαληθεύσεις και αξιολόγηση των δεδομένων από την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα για να δημοσιευτεί κάτι επίσημα. Πρέπει να έχει προηγηθεί μια «βάσανος επιστημονική» πριν αρχίσουμε τις ανακοινώσεις. Δεν στήνουμε γιορτές και πανηγύρια για κάτι το οποίο υποτίθεται ότι ΘΑ βρούμε.

Μα όλα τα ΜΜΕ παρουσίασαν ως γεγονός την ανακάλυψη του σωματιδίου...

Προσέξτε, δεν είπε κανένας ότι το βρήκαν. Είπαν ότι έχουμε μια ένδειξη ότι ίσως κάτι υπάρχει. Ο ίδιος ο διευθυντής του CERN προέτρεψε τους συναδέλφους του να έχουν υπομονή, να επιδείξουν σωφροσύνη και να είναι συγκρατημένοι στις προσδοκίες τους. Ερωτηθείς δε από δημοσιογράφους για το πώς νοιώθει για τον επικείμενο εντοπισμό του Μποζονίου, απάντησε ότι η Φυσική δεν έχει να κάνει με συναισθήματα αλλά με τη λογική. Εκτός όμως από αυτοσυγκράτηση, υπάρχουν πολλοί σοβαροί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το ζήτημα και αμφισβητούν το κατά πόσο το υποατομικό σωματίδιο είναι το «άγιο δισκοπότηρο» των επιστημών.

Εκφραστής αυτής της άποψης είναι και ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Guardian, Andrew Brown ο οποίος σε άρθρο του λέει κατά λέξη: «Η ονομασία του Μποζονίου σε σωματίδιο του Θεού ήτανε μια ευφυέστατη κίνηση μάρκετινγκ γιατί αμέσως όλοι κατέγραψαν την ύπαρξή του στην μνήμη τους, χωρίς ουσιαστικά να πλουτίσουν την γνώση τους γύρω από αυτό. Σε διαφορετική περίπτωση, οι επιστήμονες δε θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τις επιχορηγήσεις που όπως φαίνεται κέρδισαν».
Όπως καταλαβαίνετε, παίζονται διάφορα παιχνίδια εδώ. Πάντως όταν το βρουν και το δημοσιεύσουν επίσημα, θα μπορεί και η υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα να εκφέρει άποψη.
Γιατί όμως είναι τόσο σημαντική η ανακάλυψή του;
Γιατί θα μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω στις ρίζες αυτού που λέμε «ύλη». Παραμένει ένα άλυτο μυστήριο ακόμα τι ακριβώς είναι. Είτε όμως η ύλη προέρχεται από το Μποζόνιο του Χίγκς είτε από οτιδήποτε άλλο, δεν έχει καμία σχέση με αυτά που ξέραμε- δηλαδή αυτή η ουσία που επεξεργαζόμαστε με τα χέρια και τα όργανά μας και γίνεται αισθητή μέσω των αισθήσεών μας.
Και όλα αυτά τα σώματα και τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν;
Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Εκεί υπάρχει μόνο ένας ωκεανός από κοχλάζουσα ενέργεια. Η ενέργεια αυτή προσπίπτει στα όργανά μας, αυτά παίρνουν ένα τμήμα της, το μεταφέρουν μέσω των νευρώνων στον εγκέφαλο και εκεί η ενέργεια μεταμορφώνεται σε αυτό που ονομάζουμε αισθητό κόσμο.
Άρα ο κόσμος που βλέπω και αισθάνομαι, στην ουσία κατασκευάζεται μέσα στο κεφάλι μου;
Ακριβώς!
Κι εμείς οι άνθρωποι, όμως, ανήκουμε σε αυτόν τον «κόσμο». Τι συμβαίνει με τη δική μας υπόσταση;
Ο Δημόκριτος με σαφήνεια μας λέει πως, «οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές. Το μόνο πραγματικό είναι ότι αντιλαμβάνεται η νόησή μας». Τα ίδια λέει και ο Πλάτωνας.
Με τον όρο νόηση εννοούμε τη συνείδηση, που ταυτίζεται με την έννοια του πνεύματος και της ελευθερίας. Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Από τη στιγμή που διαθέτουμε νόηση, έχουμε ύπαρξη. Το υλικό μας υπόστρωμα ( τα σώματά μας) παρόλα αυτά είναι κομμάτι του φυσικού κόσμου.

Εφόσον δε η νέα επιστήμη έχει αλλάξει το παλιό μοντέλο για το φυσικό νόμο (ύλη, χώρος, χρόνος) καταλήγουμε στο ότι αυτό που ονομάζουμε «άνθρωπος» είναι επίσης ένα κατασκεύασμα των αισθήσεών μας.

Είμαστε δηλαδή ένα τίποτα;

Όχι, είμαστε κάτι πολύ περισσότερο, απλά στην παρούσα κατάστασή μας δεν μπορούμε να το συλλάβουμε. Ας το δούμε σε ένα άλλο επίπεδο: σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας αυτό που ονομάζουμε ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από μια καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου προς την τέταρτη διάσταση (χρόνος).

Όταν προκύψει αυτή η καμπύλωση των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, και αν περάσει ένα ελάχιστο όριο, τότε η φυσιολογία του ανθρώπου αντιλαμβάνεται αυτή την καμπύλωση ως πυκνότητα υλοενέργειας.

Αν συνεχίσει να αυξάνεται αυτή η πυκνότητα του υλικού (το «πηγάδι» της καμπύλωσης να βαθαίνει κατά κάποιο τρόπο) και φτάσει πάλι ένα ανώτατο όριο, τότε θα χάσουμε από τα μάτια μας, δηλαδή από τις αισθήσεις μας,αυτή την πυκνότητα υλοενέργειας. Αυτό ονομάζεται Φαινόμενο των Μελανών Οπών.

Άρα αν πάρω το χώρο των τριών διαστάσεων και αρχίσω να τον καμπυλώνω προς την τέταρτη, αρχίζουμε να βλέπουμε το υλικό υπόστρωμα του ανθρώπου. Αυτό το ονομάζουμε ανάπτυξη. Αν αρχίζει να μικραίνει το «πηγάδι» της καμπύλωσης, αυτό το ονομάζουμε φθορά.

Την ανάπτυξη και τη φθορά μαζί την ονομάζουμε κύκλο της ζωής του ανθρώπου. Καταλαβαίνεται λοιπόν πως το μόνο γεγονός που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας είναι η αυξομείωση της τέταρτης διάστασης, που μας δίνει την αίσθηση της ύπαρξης της ζωής.

Ακούγεται σαν υπάρχει η δυνατότητα μέσα από τη συνάρτηση αυτή να ξεφύγουμε από τον κύκλο της φθοράς. Θα μπορούσαμε ίσως να αποφύγουμε το θάνατο.

Θεωρητικά, ναι. Αφού η υλική μας υπόσταση δεν είναι τίποτα άλλο από μια καμπύλωση του χώρου, το πρωτογενές στοιχείο που γεννά αυτή την ύλη και εκείνη αρχίζει να διέπεται από όρους ανάπτυξης/ φθοράς, είναι ο χώρος.

Ο χώρος, για να σας δώσω να καταλάβετε, είναι αυτό το τίποτα, το μη αντιληπτό γύρω μας- ένα κατασκεύασμα έξω από τη δυνατότητα των ανθρώπινων αισθήσεων. Ένα μαθηματικό γεγονός. Ε, αυτό δε χάνεται, υπάρχει πάντα πιθανότατα έτοιμο να ξανακαμπυλωθεί.

Τελικά, όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.

Όλα αυτά τα λέμε στην αστροφυσική για τα αστέρια. Δηλαδή για να πούμε ότι κάπου υπάρχει η ιδέα της δημιουργίας ενός αστεριού, πρέπει η πυκνότητα της υλοενέργειας να είναι από μια τιμή και πάνω.

«Όπως πάνω έτσι και κάτω» σύμφωνα με το γνωστό ερμητικό ρητό...

Έχουμε μια αίσθηση ατομικότητας και διαίρεσης. Εσύ είσαι εσύ και εγώ είμαι εγώ. Η διαίρεση, η τομή σε πολλά κομμάτια είναι προϊόν της δυνατότητας του εγκεφάλου μας και της φυσιολογίας μας. Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχουν τομές, όλα είναι Ένα. Υπάρχει ένα συστατικό, θες να το πεις ενέργεια, θες να το πεις αόρατο κενό, θες να το πεις Θεό; Αυτή την ενιαία δημιουργία, αυτή τη κοχλάζουσα ενέργεια εκεί έξω, όταν την προσλάβει η φυσιολογία του ανθρώπου της δημιουργεί τομές, της δημιουργεί ατομικότητες.

Εξαιτίας της νέας αυτής οπτικής, η σύγχρονη επιστήμη καθαίρει την ύλη από το μέχρι πρότινος θρόνο της;

Ένας ολόκληρος πολιτισμός, ο δυτικός, στηριζόταν στο εννοιολογικό περιεχόμενο αυτού που λέμε ύλη. Ότι δηλαδή είναι το πρωταρχικό γεγονός του σύμπαντος. Έτσι είχε προκύψει από τις ανακαλύψεις του 16ου και 17ου αιώνα. Εφόσον λοιπόν η ύλη είναι το πρωταρχικό συμπαντικό γεγονός, αρχίσαμε στη ζωή μας να αναζητάμε την ύλη και τα παράγωγά της, θυσιάζοντας προς όφελός της το σύνολο των αξιών, των ιδεών και των «πιστεύω» μας.

Φτάσαμε σε σημείο να εξευτελιστούμε για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ύλη και τα επακόλουθά της. Σύντομα όμως η ύλη θα χάσει αυτόν τον αξιακό της χαρακτήρα. Διότι δεν είμαστε ύλη πια!

Μια τέτοια δήλωση θα μπορούσε να επιφέρει τρομαχτικές αλλαγές...

Ακριβώς. Για φαντάσου όμως έναν άνθρωπο που έχει αντιληφθεί τον ανώτερο χαρακτήρα του και το ανώτερο εγώ του, μέσα σε μια ενότητα συμπαντική- τι θα ζητάει από την κοινωνία; Θα ζητάει άλλα αγαθά, τα οποία δεν είναι έτοιμα και δε μπορεί η παρούσα κοινωνική δομή να τα δώσει.

Όταν λες ότι όλα είναι ένα, χάνεται η αίσθηση της ατομικότητας, του «εγώ». Συνειδητοποιώντας κανείς ότι δεν είναι αυτό το φθαρτό σαρκίο, δεν είναι πράγμα, θα αντιληφθεί ότι αυτό που βλέπουν οι αισθήσεις είναι μια εικόνα, ένα matrix.

Και για να υπάρχει η εικόνα, θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει κάπου το πρότυπό της. Αν αρχίσει να αναζητάει αυτό το πρότυπο, τότε τίποτα δε θα τον συγκρατεί πια.

Μια κοινωνία που θα βάλει το σαρκίο σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να το παραγνωρίζει βέβαια, είναι επικίνδυνη για τον παλιό πολιτισμό.

Οπότε χρειάζεται μια μεταστροφή, μια μετά-νοια;

Ακριβώς, όμως αυτή η μεταστροφή είναι επώδυνη. Θα πρέπει να αλλάξουμε συνειδησιακό καθεστώς.

Πρακτικά ποιό θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για μια τέτοια μεταστροφή;

Το πρόβλημα μιας κοινωνίας είναι ο φόβος. Ό,τι κακό προκύπτει στον άνθρωπο είναι μέσω του φόβου. Ο φόβος δημιουργείται από την έννοια της ανάγκης. Φοβάμαι γιατί θα στερηθώ κάτι που έχω ανάγκη.

Όταν δημιουργώ πλαστές ανάγκες, δημιουργώ παραπανίσιους φόβους. Άρα το φούσκωμα των αναγκών δημιουργεί γιγάντεμα των φόβων. Και ένας φοβισμένος άνθρωπος, ποτέ δε μπορεί να είναι ελεύθερος άνθρωπος.

Να λοιπόν το πρώτο βήμα: να περιορίσουμε τις ανάγκες μας στις φυσικές μας ανάγκες, για να περιορίσουμε τους φόβους μας στους φυσικούς φόβους. Έτσι κάθε μέρα θα γινόμαστε όλο και πιο ελεύθεροι.

πηγή: Αντίφωνο, πρωτοδημοσιεύτηκε στο Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ, Φεβρουάριος 2012, Τεύχος 114, σελ.40-43

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ο ζεόλιθος στην Αυστραλία". AHEPA, Sydney. Australia

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ο ζεόλιθος στην Αυστραλία". AHEPA, Sydney. Australia "

Εφαρμογή της θεωρίας Δεσμών στη Γενοκτονία

Του Νίκου Λυγερού
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στις μελέτες της Γενοκτονίας είναι η θέση της ιστορίας και των ιστορικών. Και ο λόγος είναι απλός. Η ιστορία αρχίζει μετά το γεγονός και οι ιστορικοί ασχολούνται με την ιστορία του μετά. Έτσι δεν έχουμε στοιχεία για την ιστορία του πριν. Και το ερώτημα μετατρέπεται στο εξής: Ποιος γράφει την ιστορία του πριν και ποιος τη μελετά; Η απάντηση είναι η στρατηγική και οι στρατηγιστές. Συνεπώς μια ολική ανάλυση της Γενοκτονίας πρέπει να έχει στοιχεία και από ιστορία και από στρατηγική. Έτσι εμφανίζεται και η απαίτηση νοητικών σχημάτων που ανήκουν στη στρατηγική. Σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι απαραίτητο επίσης να διαχωριστεί η έννοια του πολέμου από την έννοια της Γενοκτονίας, αφού δεν λειτουργεί σε αυτό το πλαίσιο. Έτσι πρέπει τα νοητικά σχήματα να μην είναι εξ ολοκλήρου στρατιωτικά, ενώ είναι στρατηγικά. Σε αυτό το πεδίο έρχονται διάφορες θεωρίες να ενισχύσουν τα εργαλεία της μελέτης. Μερικές από αυτές είναι η θεωρία γραφημάτων, η θεωρία κόμβων και η θεωρία Δεσμών. Η κωδικοποίηση της Γενοκτονίας μέσω της θεωρίας γραφημάτων, μπορεί να είναι αποτελεσματική για τα διαγράμματα ροής, αλλά δεν επαρκεί για μια ολική ανάλυση. Διότι μια Γενοκτονία δεν είναι ένα σύνολο περιπτώσεων, δεν είναι μια περιπτωσιολογία ούτε η γενίκευσή της. Όπως μια πολλαπλότητα δεν είναι απλώς το σύνολο των μερών της, διότι έχει και μια δομή που δεν ενσωματώνεται μέσα στην τοπική ανάλυση. Αντιθέτως η θεωρία Δεσμών είναι εξ ολοκλήρου από τη φύση της ολική, όπως είναι η θεωρία κόμβων μόνο που δεν ασχολείται μόνο με ένα αντικείμενο σαν αυτή, αφού ένας δεσμός μπορεί ν’ αποτελείται από πολλά. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε την τοποστρατηγική και τη χρονοστρατηγική ανάλογα αν εξετάζουμε τοπολογικά και χρονικά τις στρατηγικές που ακολούθησαν οι γενοκτόνοι. Διότι όταν εξετάζουμε μόνο και μόνο την γενοκτολογία ως θεματολογία, δεν μπορούμε βέβαια να κάνουμε καμία στρατηγική ανάλυση. Ενώ πρέπει να εξετάσουμε τις δύο πλευρές, όταν θέλουμε πραγματικά να καταλάβουμε και να ερμηνεύσουμε τα δεδομένα. Χρειάζεται λοιπόν μια ολική ανάλυση και μία ολιστική προσέγγιση για να δούμε τα αόρατα νοητικά σχήματα της στρατηγικής που θα γράψουν την επόμενη ιστορία. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε επιπλέον να μάθουμε τα χαρακτηριστικά της αρχής μιας διαδικασίας που θα οδηγήσει στην γενοκτονία. Ουσιαστικά με αυτή τη μεθοδολογία μπορούμε να ερμηνεύσουμε ακόμα και τις φάσεις του Stanton, αφού η κωδικοποίηση επιτρέπει την ανάδειξη των νοητικών σχημάτων που τις υποστηρίζουν. Η θεωρία Δεσμών δίνει τη δυνατότητα να εξετάσουμε τη Γενοκτονία ως όλο και όχι να αναλυθεί σε μέρη και περιπτώσεις που την εκφυλίζουν. Έτσι η γενοκτολογία αποκτά ένα νέο αφαιρετικό εργαλείο για να μπορεί να μην είναι απλώς η ιστορία του μετά, αλλά και του πριν για να μπορέσει να αποφύγει αποτελεσματικά περιπτώσεις που θα οδηγούσαν σε γενοκτονία.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=16825&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εφαρμογή της θεωρίας Δεσμών στη Γενοκτονία"

Αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης

Χάλκινο αγαλματίδιο ενός ίππου, ανακαλύφθηκε το 1923. Η λιτή του εμφάνιση δείχνει ότι αυτό το αριστούργημα ανήκε στην πρώιμη κλασική περίοδο του 5^ουαιώνα π.Χ.

Στη δεκαετία του 1960 αμφισβητήθηκε η αυθεντικότητα του αγαλματιδίου, λόγω της τελειότητας που παρουσίαζε και τότε άρχισε μία διεθνής σκανδαλώδης έντονη επιστημονική συζήτηση, γράφει το ρωσικό αρχαιολογικό δελτίο.

Επιστήμονες διατείνονταν ότι ήταν αδύνατο στην κλασική εποχή να δημιουργήθηκε αυτό το τέλειο αριστούργημα, αφού η γλυπτική τελειοποιήθηκε κατά την ελληνιστική περίοδο. Μετά, όμως, από μια εμπεριστατωμένη επιστημονική ανάλυση, συμπεριλαμβανομένης της θερμοφωταύγειας, χρονολογήθηκε ο αργιλικός πυρήνας του και έτσι επιβεβαιώθηκε ότι η εργασία του έγινε πριν από 2.600 χρόνια σε ελληνικό εργαστήριο.

Σημειώνεται ότι η γνώση των επιστημόνων για παρόμοιες μορφές καλλιτεχνικών δημιουργημάτων ήταν για την εποχή της «επαναχρησιμοποίησης της ελληνικής τέχνης», στην ελληνιστική περίοδο, από την οποία έχουν ανακαλυφθεί πολλά καλλιτεχνικά χάλκινα έργα.

Κατά τη διάρκεια της κλασικής περιόδου, τα αγάλματα που αναπαριστούσαν ζώα είχαν κυρίως θρησκευτικό  χαρακτήρα. 

Χάλκινοι ίπποι ή έφιπποι, συνήθως απονέμονταν σε αγώνες που διεξήγοντο στην Ολυμπία- Πανελλήνιοι Ιεροί Αγώνες Ολυμπίας-, στους Δελφούς, στον Ισθμό κ.α. 

Η πρακτική αυτή συνεχίσθηκε και κατά την ελληνιστική περίοδο, όταν οι γλύπτες άρχισαν να χρησιμοποιούν τα άλογα για άλλους σκοπούς. Για παράδειγμα, στη διακόσμηση μιας ιδιωτικής κατοικίας. Κυρίως αυτό επικράτησε κατά την ρωμαϊκή περίοδο, όπου τα έργα των Ελλήνων καλλιτεχνών είχαν γίνει περιζήτητα.

Σήμερα το αγαλματίδιο του χάλκινου ίππου που βρέθηκε στην Ελλάδα (το δημοσίευμα δεν αναφέρει που βρέθηκε, σε ποια τοποθεσία) βρίσκεται εκτιθέμενο στη συλλογή του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης.

--

 © mikres-ekdoseis- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης"