|
Πριν από 1 ώρα
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014
Η Ιστορία της Οικονομικής Απάτης στην Ελλάδα...Μια διαφωτιστικη αναλυση που πρεπει να διαβασετε, οπωσδηποτε
Ένα μικρό χρονικό για το νόμισμα στην Ελλάδα από το 1929 μέχρι το 2000,την Δραχμή
1833-2000
Μικρό χρονικό μακράς πορείας
1828Πρώτο ελληνικό νομισματικό σύστημα από τον Ιωάννη Καποδίστρια. Νόμισμα ο φοίνικας, βάση ο άργυρος.
1829
ΦεβρουάριοςΙδρυση της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας.
ΜάιοςΜεταφορά στην Αίγινα από τη Μάλτα του παλαιού μηχανήματος για την κοπή νομισμάτων του Τάγματος των Ιωαννιτών της Ρόδου. Είναι το πρώτο εθνικό νομισματοκοπείο. Αρχίζουν να κόβονται οι φοίνικες και οι υποδιαιρέσεις τους, τα χάλκινα λεπτά.
1831
17 Ιουνίου
Οι προσπάθειες του Ιωάννη Καποδίστρια για δάνειο από το εξωτερικό έχουν αποτύχει. Σταματάει η μετατρεψιμότητα του νομίσματος. Αναστέλλεται η εξαργύρωσή του, εκδίδονται χαρτονομίσματα.
27 Σεπτεμβρίου
Δολοφονία του κυβερνήτη της Ελλάδας.
1832
4 Ιανουαρίου
Διάταγμα της προσωρινής διοικητικής επιτροπής ορίζει ότι οι συναλλαγές θα γίνονται μόνο με χάρτινους φοίνικες.
8 Μαΐου
Οι προστάτιδες δυνάμεις αποφασίζουν τον ερχομό του Οθωνα.
1833
8 Φεβρουαρίου
Νέο ελληνικό νομισματικό σύστημα. Με διάταγμα της αντιβασιλείας γεννιέται η δραχμή. Τυπικά διμεταλλισμός, ουσιαστικά βάση παραμένει ο άργυρος. Οι πρώτες δραχμές του Οθωνα κόβονται στα νομισματοκοπεία πρώτα του Μονάχου και μετά του Παρισιού.
1836
Πρώτες κοπές νομισμάτων στο νομισματοκοπείο της Αθήνας. Κόβονται μόνο χάλκινα των ενός, δύο, πέντε και δέκα λεπτών. Οι κοπές χάλκινων θα συνεχιστούν κάθε χρόνο. Αργυρές δραχμές θα κοπούν πάλι από το 1842.
1829
ΦεβρουάριοςΙδρυση της Εθνικής Χρηματιστικής Τράπεζας.
ΜάιοςΜεταφορά στην Αίγινα από τη Μάλτα του παλαιού μηχανήματος για την κοπή νομισμάτων του Τάγματος των Ιωαννιτών της Ρόδου. Είναι το πρώτο εθνικό νομισματοκοπείο. Αρχίζουν να κόβονται οι φοίνικες και οι υποδιαιρέσεις τους, τα χάλκινα λεπτά.
1831
17 Ιουνίου
Οι προσπάθειες του Ιωάννη Καποδίστρια για δάνειο από το εξωτερικό έχουν αποτύχει. Σταματάει η μετατρεψιμότητα του νομίσματος. Αναστέλλεται η εξαργύρωσή του, εκδίδονται χαρτονομίσματα.
27 Σεπτεμβρίου
Δολοφονία του κυβερνήτη της Ελλάδας.
1832
4 Ιανουαρίου
Διάταγμα της προσωρινής διοικητικής επιτροπής ορίζει ότι οι συναλλαγές θα γίνονται μόνο με χάρτινους φοίνικες.
8 Μαΐου
Οι προστάτιδες δυνάμεις αποφασίζουν τον ερχομό του Οθωνα.
1833
8 Φεβρουαρίου
Νέο ελληνικό νομισματικό σύστημα. Με διάταγμα της αντιβασιλείας γεννιέται η δραχμή. Τυπικά διμεταλλισμός, ουσιαστικά βάση παραμένει ο άργυρος. Οι πρώτες δραχμές του Οθωνα κόβονται στα νομισματοκοπεία πρώτα του Μονάχου και μετά του Παρισιού.
1836
Πρώτες κοπές νομισμάτων στο νομισματοκοπείο της Αθήνας. Κόβονται μόνο χάλκινα των ενός, δύο, πέντε και δέκα λεπτών. Οι κοπές χάλκινων θα συνεχιστούν κάθε χρόνο. Αργυρές δραχμές θα κοπούν πάλι από το 1842.
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014
Γιατί πιέζουν μόνο την Ελλάδα για τα χρέη της και όχι άλλες χώρες που χρωστάνε περισσότερα;
Το κείμενο που ακολουθεί, παρατίθεται για προβληματισμό και εξαγωγή προσωπικών συμπερασμάτων, από την εύλογη απορία: Γιατί οι δανειστές μας (τράπεζες τοκογλύφοι) ζητάνε επιτακτικά από την… Ελλάδα την αποπληρωμή ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του χρέους της, ενώ την ίδια στιγμή κάνουν τα στραβά μάτια για άλλες χώρες των οποίων το χρέος δεν είναι απλώς μεγαλύτερο, αλλά μερικές φορές είναι και πολλαπλάσιο του Ελληνικού;
Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα, για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με τους δανειστές μας:
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να ” ξετινάξει” μία χώρα;
Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα, για να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με τους δανειστές μας:
Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του.Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.
Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει;
Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;
Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:
- Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.
- Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.
- ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.
Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:
Ερώτηση 1. Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;
Ερώτηση 2. Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να ” ξετινάξει” μία χώρα;
Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
ήταν αρχαίος Έλληνας παροιμιώδης εμπρηστής από την Έφεσο.
Προκειμένου όπως είχε δηλώσει να μείνει το όνομά του στην Ιστορία έφθασε στο σημείο να πυρπολήσει το 356 π.Χ. το περίφημο Αρτεμίσιο δηλαδή τον Ναό της Αρτέμιδας στην Έφεσο. Οι Εφέσιοι συνέλαβαν αυτόν και τον θανάτωσαν και απαγόρευσαν τη μνεία του, η οποία όμως διατηρήθηκε στηλιτεύοντας πάντα την ανόσια πράξη του.
Κατά ιστορική έρευνα αναφέρεται πως την ίδια νύκτα της πυρπόλησης αυτής γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος --
Ο ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ (287 π.Χ.-212 π.Χ.)--- ήταν ένας από τους μεγάλους μαθηματικούς μηχανικούς και φυσικούς του αρχαίου Ελληνικού χώρου και μία από τις μεγαλύτερες μαθηματικές ευφυίες του κόσμου. Γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στις Συρακούσες, την μεγάλη Ελληνική αποικία της Σικελίας.
Πατέρας του Αρχιμήδη ήταν ο αστρονόμος Φειδίας, που είχε δεσμούς φιλίας με το βασιλικό γένος των Συρακουσών. Ο Αρχιμήδης ταξίδεψε στην Αίγυπτο και ήρθε σε επαφή με τους διαδόχους του Ευκλείδη, τους Ερατοσθένη και Δοσίθεο, ενώ ήταν φίλος και συμμαθητής του Κόνωνα του Σάμιου
ΝΙΚΟΣΤΡΑΤΟΣ----
ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΧΗ ΣΤΗ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 418 π.Χ.
ΠΡΩΤΕΣΙΛΑΟΣ
Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Πρωτεσίλαος είναι γνωστός ένας Θεσσαλός ήρωας, ο πρωτότοκος γιος του Ιφίκλου και της Αστυόχης, αδελφός του Ποδάρκη. Ο Πρωτεσίλαος μνημονεύεται ως ένας από τους μνηστήρες της Ωραίας Ελένης και ως τέτοιος έλαβε μέρος στην εκστρατεία κατά της Τροίας με 40 πλοία επικεφαλής των Θεσσαλών των πόλεων Φυλάκης και Πυράσου. Υπήρξε ο πρώτος που σκοτώθηκε στον Τρωικό Πόλεμο από την πλευρά των πολιορκητών. Λέγεται μάλιστα ότι είχε δοθεί χρησμός ότι ο πρώτος που θα έβγαινε από τα πλοία κατά την άφιξη του στόλου στην Τροία θα σκοτωνόταν και ο Πρωτεσίλαος δέχθηκε να βγει αυτός πρώτος γνωρίζοντας τον συγκεκριμένο χρησμό. Μάλιστα κατά τη μεταγενέστερη παράδοση το αρχικό του όνομα ήταν Ιόλαος και για την «ακραία» του αυτή προθυμία μετονομάσθηκε σε «Πρωτεσίλαο». Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις, είχε συμμετάσχει και στην πρώτη εκστρατεία των Ελλήνων, στη Μυσία. Πριν από την αναχώρησή του από την Ελλάδα, ο Πρωτεσίλαος είχε πάρει ως σύζυγό του τη Λαοδάμεια (στα «Κύπρια έπη» ως σύζυγός του μνημονεύεται η Πολυδώρα, κόρη του Μελεάγρου). Οι θεοί λυπήθηκαν τη Λαοδάμεια για τη χηρεία της και τον έφεραν πίσω από τον `Αδη για να τον δει. Εκείνη χάρηκε πάρα πολύ, νομίζοντας ότι ο Πρωτεσίλαος είχε επιστρέψει από την Τροία, αλλά όταν οι θεοί τον πήγαν πάλι στον Κάτω Κόσμο, ήταν απαρηγόρητη. Παράγγειλε και της έφτιαξαν ένα μπρούτζινο άγαλμά του, και αφοσιώθηκε σε αυτό. Ο πατέρας της ανησύχησε με τη συμπεριφορά της και διέταξε την καταστροφή του αγάλματος, αλλά τότε η Λαοδάμεια έπεσε στη φωτιά και κάηκε μαζί με το άγαλμα. Ο Πρωτεσίλαος αναφέρεται σε δύο ραψωδίες της Ιλιάδας (Β 698 κ.ε., και Ν 681)
ΑΙΝΕΙΑΣ
Στην ελληνική και τη ρωμαϊκή μυθολογία ο Αινείας ήταν γιος του Αγχίση και της θεάς Αφροδίτης, αδελφός του Λύρου και συγγενής του βασιλιά της Τροίας Πριάμου.
Ο Αινείας έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο επικεφαλής των Δαρδάνων, ως σύμμαχος των Τρώων, και ήταν ο γενναιότερος ήρωας στην πλευρά τους μετά τον Έκτορα. Φαίνεται πάντως ότι αρχικώς δεν ήθελε να συμμετάσχει στον πόλεμο, γιατί περίμενε μετά τον θάνατο του Πριάμου να βασιλεύσει αυτός στον θρόνο του, αλλά όταν ο Αχιλλέας τον έδιωξε από την Ίδη στη Λυρνησσό, που επίσης κατέστρεψε ύστερα, ο Αινείας υποχρεώθηκε πλέον να καταφύγει στην Τροία και να συμπολεμήσει με τους Τρώες.
Πολεμώντας στον Τρωικό Πόλεμο με τον Διομήδη, ο Αινείας σώθηκε μόνο χάρη στην προστασία της μητέρας του Αφροδίτης και του Απόλλωνα, που τον μετέφεραν στην Πέργαμο για ανάρρωση, ενώ στη σύγκρουσή του με τον Αχιλλέα τον έσωσε ο θεός Ποσειδώνας.
Μετά την άλωση και τη λεηλασία της Τροίας, ο Αινείας με μερικούς Τρώες (που έγιναν γνωστοί ως «Αινειάδες») εξακολούθησαν να αμύνονται σε κάποια συνοικία της πόλης, ώσπου οι Έλληνες τους διεμήνυσαν ότι τους δέχονται «υποσπόνδους», δηλαδή ύστερα από συμφωνία να αποχωρήσουν ανενόχλητοι, με την άδεια να πάρουν ο καθένας τους ό,τι μπορούσε να σηκώσει στα χέρια του από την περιουσία του.
Και ενώ όλοι οι άλλοι γέμισαν και πήραν σακιά με χρυσάφι, ασήμι, κοσμήματα, χρήματα, κλπ., ο Αινείας σήκωσε στους ώμους του τον γέροντα και ανήμπορο πατέρα του, τον Αγχίση, και τον μετέφερε έξω από την πόλη.
Τότε οι Έλληνες, θαυμάζοντας την πράξη του αυτή, του επέτρεψαν να πάρει ελεύθερα και ό,τι άλλο ήθελε από το σπίτι τους. Αλλά εκείνος και πάλι δεν προτίμησε τίποτα άλλο από τα ιερά ξόανα των θεών και τα οικογενειακά κειμήλια, που τα θεωρούσε ανώτερα από κάθε άλλο θησαυρό. Πολλές φορές κινδύνευσε για χάρη των γονέων του και για την ευσέβειά του προς τους θεούς. Μετά από αυτό, οι Έλληνες του είπαν ότι ήταν διατεθειμένοι να του εκχωρήσουν όποιο μέρος της Τροίας ήθελε για να ζήσει εκεί με απόλυτη ασφάλεια.
Στο σημείο αυτό συνεχίζει η μεταγενέστερη και ρωμαϊκή παράδοση, που αναφέρει ότι ο Αινείας αρνήθηκε την προσφορά και, φεύγοντας από την Τροία, περνώντας από την Καρχηδόνα (βλ. Διδώ) και τη Σικελία, εγκαταστάθηκε στην Ιταλία. Εκεί θεωρήθηκε ότι τα εγγόνια του έχτισαν τη Ρώμη, και συγκεκριμένα τα παιδιά της κόρης του και του Ρωμύλου.
Αλλά αν δεχθούμε την αναγωγή των μυθικών γεγονότων σε ιστορική χρονολόγηση, παίρνοντας ως γεγονός τη διεξαγωγή του Τρωικού Πολέμου στις αρχές του 12ου αιώνα π.Χ., με πιθανότερο έτος φυγής του Αινεία από την Τροία το 1181 π.Χ., η χρονική απόσταση μέχρι την κτίση της Ρώμης (τον δεύτερο χρόνο της έβδομης Ολυμπιάδας) είναι 428 έτη, δηλαδή αρκετές γενεές. Μεταγενέστερες ρωμαϊκές παραδόσεις προσπάθησαν να διορθώσουν το πρόβλημα τροποποιώντας τη γενεαλογία. Κατ' αυτές η σειρά ήταν: Αινείας - Σίλβιος - Αινείας Σίλβιος - Λατίνος Σίλβιος - Άλμπα - Άτυς - Κάπυς - Καπέτος - Τιβερίνος Σίλβιος - Αγρίππας - Ρωμύλος Σίλβιος - Αβεντίνος - Προκάς - Νουμίτωρ - Ρέα Συλβία, η οποία με τον θεό Άρη απέκτησε τον Ρώμο και τον Ρωμύλο. Ανεξάρτητα από αυτό, κατά την παράδοση, ο Αινείας τρία χρόνια μετά την άφιξή του στο Λάτιο έγινε βασιλιάς, όμως μετά από άλλα τρία χρόνια δολοφονήθηκε.
Μετά τον θάνατό του η εξουσία πέρασε στον γιο του Ασκάνιο, για τον οποίο κάποιες πηγές αναφέρουν ότι συνόδευε τον πατέρα του ήδη κατά τη φυγή του από την Τροία. Γενικώς, ως παιδιά του Αινεία αναφέρονται μόνο ο Ασκάνιος από την Κρέουσα (δεύτερη εξαδέλφη του, κόρη του Πριάμου) και ο Σίλβιος από τη Ιταλίδα Λαβινία (κόρη του Λατίνου).
Μία από τις παραδόσεις για τον Αινεία και την ίδρυση της Ρώμης αναφέρει πως του είχε δοθεί χρησμός ότι ένα τετράποδο θα τον οδηγούσε στο μέρος όπου θα έπρεπε να ιδρύσει μια πόλη. Μια μέρα μετά από καιρό, ο Αινείας ετοιμαζόταν να θυσιάσει μια άσπρη και έγκυο γουρούνα. Το ζώο του ξέφυγε και καταδιωκόμενο έφθασε σε ένα από τους «επτά» λόφους της μελλοντικής Ρώμης, πιθανώς στον Παλατίνο. Ο Αινείας θυμήθηκε τον χρησμό, αλλά δεν άρχισε τότε να χτίζει την πόλη, επειδή είδε ολοκάθαρα στον ύπνο του μία μορφή που τον συμβούλευσε να τη χτίσει μετά από τριάντα χρόνια, όσα ήταν και τα γουρουνόπουλα που γέννησε εκεί στον λόφο η γουρούνα. Αυτή την ιστορία αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης.
ΑΡΣΙΝΟΗ
Η παραμάνα του Ορέστη
ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ
Ο Αρχίδαμος Α΄ ήταν Βασιλεύς της αρχαίας Λακεδαίμονας, της Σπάρτης. Ανήκε στο βασιλικό γένος των Ευρυποντιδών. Ήταν ο 12ος Βασιλεύς από το γένος αυτό.
Διαδέχθηκε στο θρόνο της Σπάρτης τον πατέρα του Αναξίδαμο. Η Βασιλεία του ανάγεται περί το 600 π.Χ..
ΑΛΚΙΦΡΩΝ
Ο Αλκίφρων ήταν αρχαίος Έλληνας ερωτικός ποιητής, επιστολογράφος και σοφιστής, που έζησε πιθανώς τον 3ο αιώνα μ.Χ.. Συνέταξε ερωτικές επιστολές, τόσο ανδρών προς γυναίκες, όσο και γυναικών προς άνδρες. Οι επιστολές αυτές, συνολικά 116 σε τρία βιβλία, διακρίνονται για τη λεπτότητα αισθημάτων και γλώσσας, τρυφερότητα, ζωντάνια εικόνων και πρωτοτυπία. Ειδικότερα οι επιστολές «Μενάνδρου και Γλυκερίας» (ο Μένανδρος είναι ο γνωστός κωμωδιογράφος, ενώ η Γλυκερία μια άγνωστη κοπέλα) εμπεριέχουν πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία για τη ζωή και το ποιητικό έργο του ίδιου του Αλκίφρονος.
ΣΤΕΝΤΩΡ
Στην ελληνική μυθολογία ο Στέντορας (Στέντωρ) ήταν ένας Αχαιός ήρωας του Τρωικού Πολέμου, που αναφέρεται τόσο στην Ιλιάδα (Ε 785) όσο και στη «Διομήδους Αριστεία». Ο Στέντορας είχε ευεργετηθεί από τη θεά `Ηρα με το χάρισμα να έχει πολύ δυνατή φωνή, που ισοδυναμούσε με φωνή 50 ανδρών, γι' αυτό και χαρακτηρίζεται με το επίθετο «χαλκεόφωνος». Ακόμα και σήμερα, η φράση «Στεντόρεια φωνή» σημαίνει τη μέγιστη σε ένταση φωνή.
Θεωρείται ότι ο Στέντορας καταγόταν από τη Θράκη ή, σύμφωνα με τον «Σχολιαστή» του Ομήρου, από την Αρκαδία: «Αρκάς το γένος, ερίσας δε προς τον Ερμήν περί μεγαλοφωνίας εφονεύθη υπ' αυτού.» Δηλαδή ο Στέντορας διαγωνίσθηκε με τον θεό Ερμή, τον κήρυκα των θεών, στην ένταση της φωνής και ο Ερμής τον σκότωσε (ή, σύμφωνα με άλλη παράδοση, πέθανε από την προσπάθεια να φωνάξει ακόμα πιο δυνατά).
ΔΕΞΙΛΕΩΣ
Ο Δεξίλεως ήταν αρχαίος ευγενής Αθηναίος, γιος του Λυσανίου εκ του Θορικού, είχε γεννηθεί όταν στην Αθήνα ήταν άρχοντας ο Τείσανδρος. Ανήκε στη τάξη των ιππέων, που έπεσε, σε ηλικία μόλις 20 ετών, μαζί με άλλους 4 ιππείς και του φύλαρχου Αντιφάνους το 394 π.Χ. στη Κόρινθο, όταν ήταν άρχοντας Αθηνών ο Ευβουλίδης. Στη μάχη εκείνη είχαν ηττηθεί οι Αθηναίοι από τους Σπαρτιάτες.
Η τέφρα του Δεξίλεω καθώς και των τεσσάρων άλλων ιππέων μεταφέρθηκε στην Αθήνα και εναποτέθηκε στο Δημόσιο Σήμα. Το ανάγλυφο που αποκαλύφθηκε στον Κεραμεικό κατασκευάστηκε αργότερα από τους συγγενείς του Δεξίλεω (ανάγεται στο 390 π.Χ.), όταν κατασκευάστηκε ο οικογενειακός τους περίβολος, όπου και ευρέθη το ανάγλυφο. Το επιτύμβιο αυτό ανάγλυφο αποτελεί ένα από τα θαυμαστότερα ανάγλυφα της αττικής τέχνης, του χώρου, που έχει διασωθεί. Το μνημείο παριστά έφιππο νέο με αναπεταμένο το χιτώνα να εξακοντίζει το δόρυ του σε αντίπαλο που πίπτει στο έδαφος. Στη βάση του μνημείου αναγράφονται σε τέσσερις στίχους: "Δεξίλεως Λυσανίου Θορίκιος - Εγένετο επί Τεισάνδρου άρχοντος - Απέθανεν επ΄ Ευβουλίδου - εν Κορίνθω των Πέντε Ιππέων".
Σημειώνεται ότι δεν βρέθηκαν τα χάλκινα όπλα των δύο πολεμιστών (ακόντιο και ξίφος) καθώς και το χαλινάρι του αλόγου που για όλα αυτά από τις υφιστάμενες υποδοχές θεωρείται πως πρέπει να υπήρχαν στην αρχαιότητα. Επίσης αντίγραφο του ανάγλυφου αυτού έχει τοποθετηθεί στο σημείο ανεύρεσής του στον αρχαιολογικό χώρο.
Το μνημείο του Δεξίλεω καθώς και εκείνα της Ηγησούς και του Ταύρου χαρακτηρίζονται ως τα ωραιότερα μνημεία του Κεραμεικού που φυλάσσονται στο ομώνυμο Μουσείο Κεραμεικού.
ΑΡΧΕΛΑΟΣ(Ο Α΄ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ)
Ο Αρχέλαος Α' διαδέχθηκε τον Περδίκκα Β' στο θρόνο της Μακεδονίας από το 413 έως το 399 π.Χ. Ο Αρχέλαος ήταν γιός του Περδίκκα και μιας σκλάβας, κατέλαβε το θρόνο αφού πρώτα δολοφόνησε το θείο του, τον ξάδελφό του και τον ετεροθαλή αδελφό του (που ήταν ο νόμιμος διάδοχος). Παρ' όλ' αυτά αποδείχθηκε ικανός και ευεργετικός ηγεμόνας, γνωστός για τις ριζικές αλλαγές που επέβαλε στη δημόσια διοίκηση, στο στρατό και στο εμπόριο.
Μόλις ανέλαβε την εξουσία ο Αρχέλαος, έτυχε στην περίπτωση όπου η Αθήνα είχε απόλυτη ανάγκη ξυλείας (λόγω της καταστροφικής Σικελικής εκστρατείας). Ο Αρχέλαος γενναιόδωρα προμήθευσε τους Αθηναίους με ξυλεία και πέτυχε να αντιστρέψει το κλίμα αντιπαλότητας που υπήρχε μεταξύ των δύο κρατών. Οι Αθηναίοι, για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους, έδωσαν τον τίτλο του πρόξενου και του ευεργέτη του λαού στον Αρχέλαο και στα παιδιά του.
Ο Αρχέλαος προχώρησε σε πολλές εσωτερικές μεταρρυθμίσεις. Έκοψε νόμισμα καλής ποιότητας σε ικανή ποσότητα, έκτισε οχυρά, χάραξε ευθείς δρόμους και βελτίωσε τη στρατιωτική οργάνωση, κυρίως το ιππικό και την οπλιτική φάλαγγα.
Ο Αρχέλαος ήταν επίσης γνωστός για το ενδιαφέρον του προς την τέχνη. Στο νέο του παλάτι στην Πέλλα (που μεταφέρθηκε εκεί από τις Αιγές, την παλαιά πρωτεύουσα), φιλοξένησε διάσημους καλλιτέχνες της εποχής. Ο Ευριπίδης ήταν ένας απ' αυτούς, ο οποίος όσο ήταν στην αυλή του Αρχέλαου έγραψε τα έργα Αρχέλαος και Βάκχαι. Άλλος διάσημος ήταν ο ζωγράφος Ζεύξης. Επίσης ο Αρχέλαος διοργάνωσε Ολύμπια πανελλήνιας εμβέλειας στο Δίον, με αθλητικούς και μουσικούς αγώνες.
Σύμφωνα με τον Αιλιανό, ο Αρχέλαος σκοτώθηκε το 399 π.Χ. κατά τη διάρκεια κυνηγιού από ένα βασιλικό παίδα, τον ερωμένο του Κρατερό. Ο λόγος ήταν ότι αρνήθηκε να δώσει στον τελευταίο το χέρι μιας κόρης του που του είχε αρχικά υποσχεθεί. Ο Θουκυδίδης λέει για τον Αρχέλαο ότι πέτυχε για το βασίλειό του όσα είχαν πετύχει όλοι οι προκάτοχοί του μαζί.
Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014
Ευρωπαϊκή Ένωση, ΑΟΖ και Απελευθέρωση
Του Νίκου Λυγερού
Οι προοπτικές της ΑΟΖ και για την Κύπρο και για την Ελλάδα αρχίζουν να γίνονται αντιληπτές από όλο και περισσότερους πολίτες των δύο χωρών του Ελληνισμού. Και τα οικονομικά δεδομένα έρχονται να ενισχύσουν την υψηλή μας στρατηγική και στις δύο περιπτώσεις ειδικά από τότε που έχουμε όλα τα στοιχεία των σεισμικών χαρτών και υπάρχουν επίσημα τα 33 θαλάσσια οικόπεδα στην ΑΟΖ του Ελληνισμού, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την έκφραση για τη συνολική επιφάνεια των δύο κρατικών ΑΟΖ. Η διαδικασία της τεμάχισης είναι χαρακτηριστική της αλλαγής φάσης, αφού υπάρχει πλέον και εξωστρέφεια των δεδομένων. Γιατί κάθε υποψήφια πετρελαϊκή εταιρεία, για ν’ ακολουθήσει τη διαδικασία, πρέπει να έχει αγοράσει τους σεισμικούς χάρτες κάθε οικοπέδου όπου είναι υποψήφια. Συνεπώς είναι ξεκάθαρο ότι τα θαλάσσια οικόπεδα είναι μια χειροπιαστή απόδειξη της αξίας των ΑΟΖ μας. Έχει όμως ακόμα μεγαλύτερη σημασία όταν συνδυάζουμε μέσω νοητικών σχημάτων την εποχή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Γι’ αυτόν το λόγο έχουμε πάντα στο μυαλό μας το δεδομένο ότι η ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένας οικονομικός παράγοντας, αλλά ένα αληθινό εργαλείο απελευθέρωσης από πιέσεις κι όταν λειτουργεί έμπρακτα από καταπιέσεις. Το θέμα είναι απλώς να αξιοποιεί την ΑΟΖ του κάθε κράτος του Ελληνισμού. Διότι αν δεν υπάρχει ανακήρυξη της ΑΟΖ με τις απαραίτητες οριοθετήσεις, το απελευθερωτικό όπλο εκφυλίζεται σε νομικό πλαίσιο. Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που καταγγέλλει ξεκάθαρα τις κινήσεις της Τουρκίας μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ, έρχεται να αποδείξει έμπρακτα και την γεωπολιτική αξία της ΑΟΖ. Πρέπει όμως να μην ξεχάσουμε ότι αν η Κύπρος δεν είχε ανακηρύξει την ΑΟΖ της το 2004 και δεν είχε κάνει οριοθετήσεις το 2003, το 2007 και το 2010, με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ, κανείς δεν θα είχε εμπλακεί υπέρ της ακόμα κι αν ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα με τα δεδομένα που έχουν δημιουργήσει όλες οι πράξεις της υψηλής στρατηγικής της ως κράτος μέλος μπορεί να υποστηριχθεί επίσημα από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε επίπεδο Επιτροπής και Ευρωκοινοβουλίου και αυτό να έχει πραγματικό αντίκτυπο. Η ΑΟΖ λειτουργεί σε εθνικό επίπεδο και μόνο, λόγω Δικαίου της Θάλασσας. Αλλά αν ένα κράτος αξιοποιεί την ΑΟΖ του, όπως το κάνει η Κύπρος τώρα, και θα το κάνει η Ελλάδα στη συνέχεια, τότε ενεργοποιεί όλο το ευρωπαϊκό πλαίσιο που έρχεται να το υποστηρίξει αφού πρέπει να ενισχύσει την απόφασή του και μάλιστα προς όφελος και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι με αυτόν τον τρόπο, όσα και να λέει η Τουρκία, οι άσκοπες κινήσεις της φέρνουν αρνητικά αποτελέσματα. Και δεν μπορεί πια να καταπατά την Κύπρο όποτε γουστάρει επειδή θεωρεί ότι είναι μικρή και απομονωμένη. Η Κύπρος, θέλει δεν θέλει η Τουρκία, είναι πλέον ευρωπαϊκή χώρα με ενεργητική ΑΟΖ κι ετοιμάζεται για την απελευθέρωσή της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ευρωπαϊκή Ένωση, ΑΟΖ και Απελευθέρωση"
Οι προοπτικές της ΑΟΖ και για την Κύπρο και για την Ελλάδα αρχίζουν να γίνονται αντιληπτές από όλο και περισσότερους πολίτες των δύο χωρών του Ελληνισμού. Και τα οικονομικά δεδομένα έρχονται να ενισχύσουν την υψηλή μας στρατηγική και στις δύο περιπτώσεις ειδικά από τότε που έχουμε όλα τα στοιχεία των σεισμικών χαρτών και υπάρχουν επίσημα τα 33 θαλάσσια οικόπεδα στην ΑΟΖ του Ελληνισμού, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την έκφραση για τη συνολική επιφάνεια των δύο κρατικών ΑΟΖ. Η διαδικασία της τεμάχισης είναι χαρακτηριστική της αλλαγής φάσης, αφού υπάρχει πλέον και εξωστρέφεια των δεδομένων. Γιατί κάθε υποψήφια πετρελαϊκή εταιρεία, για ν’ ακολουθήσει τη διαδικασία, πρέπει να έχει αγοράσει τους σεισμικούς χάρτες κάθε οικοπέδου όπου είναι υποψήφια. Συνεπώς είναι ξεκάθαρο ότι τα θαλάσσια οικόπεδα είναι μια χειροπιαστή απόδειξη της αξίας των ΑΟΖ μας. Έχει όμως ακόμα μεγαλύτερη σημασία όταν συνδυάζουμε μέσω νοητικών σχημάτων την εποχή της ναυμαχίας της Σαλαμίνας. Γι’ αυτόν το λόγο έχουμε πάντα στο μυαλό μας το δεδομένο ότι η ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένας οικονομικός παράγοντας, αλλά ένα αληθινό εργαλείο απελευθέρωσης από πιέσεις κι όταν λειτουργεί έμπρακτα από καταπιέσεις. Το θέμα είναι απλώς να αξιοποιεί την ΑΟΖ του κάθε κράτος του Ελληνισμού. Διότι αν δεν υπάρχει ανακήρυξη της ΑΟΖ με τις απαραίτητες οριοθετήσεις, το απελευθερωτικό όπλο εκφυλίζεται σε νομικό πλαίσιο. Το πρόσφατο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που καταγγέλλει ξεκάθαρα τις κινήσεις της Τουρκίας μέσα στην κυπριακή ΑΟΖ, έρχεται να αποδείξει έμπρακτα και την γεωπολιτική αξία της ΑΟΖ. Πρέπει όμως να μην ξεχάσουμε ότι αν η Κύπρος δεν είχε ανακηρύξει την ΑΟΖ της το 2004 και δεν είχε κάνει οριοθετήσεις το 2003, το 2007 και το 2010, με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ, κανείς δεν θα είχε εμπλακεί υπέρ της ακόμα κι αν ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα με τα δεδομένα που έχουν δημιουργήσει όλες οι πράξεις της υψηλής στρατηγικής της ως κράτος μέλος μπορεί να υποστηριχθεί επίσημα από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε επίπεδο Επιτροπής και Ευρωκοινοβουλίου και αυτό να έχει πραγματικό αντίκτυπο. Η ΑΟΖ λειτουργεί σε εθνικό επίπεδο και μόνο, λόγω Δικαίου της Θάλασσας. Αλλά αν ένα κράτος αξιοποιεί την ΑΟΖ του, όπως το κάνει η Κύπρος τώρα, και θα το κάνει η Ελλάδα στη συνέχεια, τότε ενεργοποιεί όλο το ευρωπαϊκό πλαίσιο που έρχεται να το υποστηρίξει αφού πρέπει να ενισχύσει την απόφασή του και μάλιστα προς όφελος και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι με αυτόν τον τρόπο, όσα και να λέει η Τουρκία, οι άσκοπες κινήσεις της φέρνουν αρνητικά αποτελέσματα. Και δεν μπορεί πια να καταπατά την Κύπρο όποτε γουστάρει επειδή θεωρεί ότι είναι μικρή και απομονωμένη. Η Κύπρος, θέλει δεν θέλει η Τουρκία, είναι πλέον ευρωπαϊκή χώρα με ενεργητική ΑΟΖ κι ετοιμάζεται για την απελευθέρωσή της.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=17601&l=gr
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014
Ο ελληνικός γύρος αδειοδότησης είναι πλέον επίσημος
Του Νίκου Λυγερού
Με τη δημοσίευση στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο γύρος αδειοδότησης των θαλάσσιων οικοπέδων της ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης είναι πλέον επίσημος για όλους. Δεν πρόκειται πια για ένα ελληνικό όραμα και μόνο, αλλά και μια ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η οποία δεν δέχεται καμία αμφιβολία από κανέναν, αφού όλες οι χώρες που βρίσκονται σ' επαφή με τη μέση γραμμή της ελληνικής ΑΟΖ, όπως είναι η Αλβανία, η Ιταλία και η Λιβύη δεν έκαναν καμία παρατήρηση και μάλιστα είναι θετικές ως προς το όλο εγχείρημα, αφού και αυτές θέλουν να αξιοποιήσουν τις δικές τους ΑΟΖ. Με αυτή τη δημοσίευση η Ελλάδα πετυχαίνει και τη στήριξη όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με άλλα λόγια των 28 κρατών μελών της. Το όλο πλαίσιο είναι πια συμμαχικό. Έτσι βλέπουμε και πάλι ότι η ελληνική ΑΟΖ αλλάζει τα δεδομένα της σκακιέρας και λειτουργεί καταλυτικά σε επίπεδο γεωπολιτικό. Ένας γύρος αδειοδότησης που αφορά στρατηγικά αποθέματα, δημιουργεί ένα πεδίο δράσης που δεν έχει πια καμία σχέση με κινήσεις μικρής εμβέλειας. Αντιθέτως μέσω της ελληνικής ΑΟΖ, η Ελλάδα παίζει επιτέλους ένα ρόλο σημαντικό με πρωτοβουλίες, οι οποίες έχουν αξία ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τώρα έχουμε απόδειξη για την αξία της ΑΟΖ μας.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=17603&l=gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ελληνικός γύρος αδειοδότησης είναι πλέον επίσημος "
Με τη δημοσίευση στην επίσημη εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο γύρος αδειοδότησης των θαλάσσιων οικοπέδων της ελληνικής ΑΟΖ στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης είναι πλέον επίσημος για όλους. Δεν πρόκειται πια για ένα ελληνικό όραμα και μόνο, αλλά και μια ευρωπαϊκή πραγματικότητα, η οποία δεν δέχεται καμία αμφιβολία από κανέναν, αφού όλες οι χώρες που βρίσκονται σ' επαφή με τη μέση γραμμή της ελληνικής ΑΟΖ, όπως είναι η Αλβανία, η Ιταλία και η Λιβύη δεν έκαναν καμία παρατήρηση και μάλιστα είναι θετικές ως προς το όλο εγχείρημα, αφού και αυτές θέλουν να αξιοποιήσουν τις δικές τους ΑΟΖ. Με αυτή τη δημοσίευση η Ελλάδα πετυχαίνει και τη στήριξη όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με άλλα λόγια των 28 κρατών μελών της. Το όλο πλαίσιο είναι πια συμμαχικό. Έτσι βλέπουμε και πάλι ότι η ελληνική ΑΟΖ αλλάζει τα δεδομένα της σκακιέρας και λειτουργεί καταλυτικά σε επίπεδο γεωπολιτικό. Ένας γύρος αδειοδότησης που αφορά στρατηγικά αποθέματα, δημιουργεί ένα πεδίο δράσης που δεν έχει πια καμία σχέση με κινήσεις μικρής εμβέλειας. Αντιθέτως μέσω της ελληνικής ΑΟΖ, η Ελλάδα παίζει επιτέλους ένα ρόλο σημαντικό με πρωτοβουλίες, οι οποίες έχουν αξία ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Τώρα έχουμε απόδειξη για την αξία της ΑΟΖ μας.
Δημόσια οικονομία στην αρχαία Ελλάδα
Εισαγωγή
Ο σύγχρονος Έλληνας κάνει συχνά επίκληση στους προγόνους του και τη προσφορά τους στον ανθρώπινο πολιτισμό. Θαυμάζει με δέος τα έργα τους και αναπαράγει συνέχεια σε -θεωρητικό επίπεδο- τη διδασκαλία τους, σε οποιοδήποτε τομέα αυτή αναφέρεται. Το διάστημα αυτό που η πατρίδα μας δοκιμάζεται λόγω της κακής διαχείρισης των οικονομικών του κράτους (σε πολλαπλά επίπεδα), αυτό το φαινόμενο έχει γίνει ακόμα πιο συχνό.
Σπανίως όμως γίνεται αναφορά στις “οικονομικές περιπέτειες” των αρχαίων προγόνων μας και προπαντός στο τρόπο αντιμετώπισης τους. Η οικονομική κρίση δεν είναι ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο στην ελληνική ιστορία, ούτε βεβαίως και τα φαινόμενα διαφθοράς ενώ δεν λείπουν και οι “διορθωτικές” δημοσιονομικές παρεμβάσεις από την οικονομική ιστορία κάθε πόλης-κράτους.
Ιστορίες οικονομικής “τρέλας” στην αρχαία Ελλάδα-Η επιβολή “λιτότητας” στη Πύδνα
Μια ιδιαίτερη ανακάλυψη σχετική με τα ταφικά μνημεία της αρχαίας Πύδνας, στη Βόρεια Πιερία μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι
στη συγκεκριμένη περιοχή, οι κάτοικοι οδηγήθηκαν στα όρια της οικονομικής λιτότητας. Όλοι οι τάφοι του 4ου αιώνα π.χ. ήταν ευμεγέθεις, περίτεχνα χτισμένοι και γεμάτοι με πλούσια διακοσμημένα αγγεία, χρυσά κτερίσματα, χρυσελεφάντινα αναθήματα και σκεύη από κασσίτερο. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η τοπική κοινωνία εκείνης της περιόδου διένυε μια οικονομική άνθιση, όμως τον 3ο αιώνα βλέπουμε μια εντελώς διαφορετική εικόνα. Οι τάφοι εκείνης της περιόδου έγινα αισθητά μικρότεροι, ήρθαν πιο κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, υπήρχε λιγότερη έως ανύπαρκτη διακόσμηση στο εσωτερικό τους ενώ και τα κτερίσματα ήταν αντικείμενα φθηνής αξίας.
Η ξαφνική στροφή στη λιτότητα των ταφικών μνημείων ήρθε με διαταγή του βασιλιά Κάσσανδρου προς τον τοπάρχη Δημήτριο τον Φαληρέα, που ζητούσε την άμεση σπατάλη χρημάτων σε νεκρικές τελετές και φειδώ στην ανέγερση των πλούσιων ταφικών μνημείων. Αυτή η απότομη αλλαγή σε ένα τόπο που πάντοτε αποτελούσε εμπορικό σταυροδρόμι σίγουρα αποτελεί μια σοβαρή ένδειξη ότι η περιοχή της Μακεδονίας διένυσε μια εποχή οικονομικών δυσκολιών και οι κυβερνώντες εκείνης της περιόδου έπρεπε να λάβουν κάποια δημοσιονομικά μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας.
Η υποτίμηση του τετράδραχμου
To 415 π.χ. η αρχαία Αθήνα φανερά αποδυναμωμένη από τη πρώτη φάση του Πελοποννησιακού πολέμου και τον λοιμό αλλά και διπλωματικά ηττημένη, καθώς αναγκάστηκε να δεχθεί μια ειρήνη που δεν περίμενε, έψαχνε να βρει ποια θα είναι η κίνηση που θα της έδινε το πλεονέκτημα απέναντι στη Σπάρτη. Στη πολιτική σκηνή κυριαρχούσε ο πληθωρικός Αλκιβιάδης, ο οποίος υπόδειξε ότι μια εκστρατεία στη Μεγάλη Ελλάδα και η κατάληψη της Σικελίας, ήταν αυτό που θα μπορούσε να δώσει στην Αθήνα το στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της αιώνιας αντιζήλου της.
Η Σικελική Εκστρατεία, για λόγους που δεν θα εξετάσει το παρών άρθρο, απέτυχε με τρομαχτικές απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές και σε υλικά για την Αθήνα. Εκτός όμως από αυτές τις συνέπειες, η πολιτεία ήρθε αντιμέτωπη με την υποτίμηση του αθηναϊκού ασημένιου τετράδραχμου, ενός νομίσματος που κυκλοφορούσε από τα στενά του Βοσπόρου έως την Αίγυπτο και από τη Παλαιστίνη έως την Ετρουρία. Δίχως τα λατομεία του Λαυρίου και της Σικελίας και χωρίς επαρκή αποθέματα για τη παραγωγή νέων νομισμάτων, η Αθηναϊκή πολιτεία αναγκάσθηκε να υποτιμήσει σε αξία το νόμισμα της κόβοντας νομίσματα με χάλκινο πυρήνα και αργυρό περίβλημα, γνωστά ως υπόχαλκα.
Το πιστωτικό νόμισμα του Τιμόθεου
Το 364 π.χ. η Αθήνα έστειλε τον στρατηγό Τιμόθεο να καταλάβει την πόλη Όλυνθο της Χαλκιδικής, όμως η αδυναμία της πατρίδας του να καλύψει τους μισθούς του στρατεύματος τον οδήγησε στην “αναγκαστική υποτίμηση” των χρημάτων των στρατιωτών. Ο Τιμόθεος έκοψε χάλκινα νομίσματα και τα έδωσε στους στρατιώτες του, αντί για ασημένια, ενώ τους καθησύχασε -όταν αυτοί αντιδράσανε- ότι τα νομίσματα αυτά θα γινότανε δεκτά από τις τοπικές αγορές. Στη συνέχεια διέταξε τους εμπόρους και τους παραγωγούς της περιοχής να δέχονται αυτά τα νομίσματα ως ανταλλακτικό μέσο και ότι όσα μαζεύανε από αυτά θα μπορούσαν να τα ανταλλάζανε με ασημένια όταν τα επέστρεφαν στον Τιμόθεο.
Η οικονομική πολιτική του Σόλωνα
Η Αθήνα του 6ου αιώνα π.χ. ήταν μια πόλη που στέναζε οικονομικά καθώς η πλειοψηφία των πολιτών αποτελούνταν από ακτήμονες και εκτημόρους, δηλαδή αγρότες που είχαν χάσει τη γη τους λόγω χρεών και δούλευαν στα κτήματα που τους ανήκαν παλαιότερα και πλέον είχαν περάσει στη κατοχή των πλουσίων. Ο πλούτος είχε συγκεντρωθεί στα λιγοστά χέρια της ανώτατης τάξης που είχε υφαρπάξει τη γη από την αγροτική τάξη μέσω των δανείων.
Ο Σόλων, το 593 π.χ., ως άρχων της πόλης κατάφερε να μεταρρυθμίσει την αθηναϊκή οικονομία μέσω των νόμων που θέσπισε. Μέσω της Σεισάχθειας –όπως έγινε γνωστή αυτή η μεταρρύθμιση- ο Σόλων διέγραψε όλα τα χρέη των ιδιωτών προς άλλους ιδιώτες και το δημόσιο. Ακόμα κατήργησε τον δανεισμό με εγγύηση τη προσωπική ελευθερία του δανειολήπτη και ανάγκασε τους δανειοδότες να απελευθερώσουν όλους τους πολίτες που είχαν “αποκτήσει” ως δούλους, κατά αυτό τον τρόπο. Για να αυξήσει την εισροή χρημάτων στην Αθήνα και να τονώσει το εμπόριο απαγόρευσε την εξαγωγή γεωργικών προϊόντων πλην του ελαιόλαδου, ώστε η Αττική να επωφεληθεί του πλεονεκτήματος της στη παραγωγή του συγκεκριμένου προϊόντος.
Το πρώτο “κούρεμα χρέους” πιστώνεται στον αρχαίο Αθηναίο νομοθέτη, καθώς αντικατέστησε την αιγηνείτια δραχμή με την αττική δραχμή, η οποία άξιζε 27% λιγότερο από τη πρώτη. Με αυτό τον τρόπο “κουρεύτηκε” μεγάλο μέρος των χρεών που είχαν να καταβάλλουν οι χαμηλότερες τάξεις στους δανειστές τους.
Ο θεσμός της “λειτουργίας”
Στην αρχαία Αθήνα όταν οι πλούσιοι πολίτες αναλάμβαναν να καλύψουν με δικά τους έξοδα ένα μεγάλο έργο της πόλης λάμβαναν και τις αντίστοιχες τιμές. Τέτοια έργα ήταν η κατασκευή και η συντήρηση ενός πολεμικού πλοίου, η χορηγία μιας θεατρικής παράστασης, η αποστολή επίσημων αντιπροσωπειών σε θρησκευτικές εορτές, η χορηγία θρησκευτικών εορτών, η χορηγία αθλητικών αποστολών σε αγώνες αλλά και η αγορά βασικών προϊόντων σε περιόδους πολεμικών αναμετρήσεων.
Οι άρχοντες της πόλης που αναλαμβάνανε τέτοιες δαπάνες δεχόντουσαν τον τίτλο του ευεργέτη, τιμές αλλά και αξιώματα ενώ όταν δεν αρκούσαν αυτά για να πείσουν τον άρχοντα, τότε υπήρχαν και αντίστοιχες ποινές που επιβάλλονταν σε περίπτωση που αρνιόταν να δώσει τον όβολο του.
Τα αγάλματα ως “χρηματοδότες”
Υπήρχαν περίοδοι έκτακτης ανάγκης, κατά τις οποίες έπρεπε η πολιτεία να βρει πόρους να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες της. Το 407 π.χ. η Αθήνα αφαίρεσε όλα τα χρυσά ελάσματα από τα αγάλματα της θεάς Νίκης στη πόλη, για να κόψουν χρυσά νομίσματα για να χρηματοδοτήσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις του Πελοποννησιακού πολέμου.
Την ίδια πρακτική ακολούθησε και ο τύραννος των Αθηνών, Λαχάρης, το 294 π.χ. για να αναχαιτίσει την επίθεση του Δημήτριου του Πολιορκητή. Απέσπασε κομμάτια χρυσού από το άγαλμα της θεάς Αθήναςτου Φειδία ώστε να κόψει νομίσματα για να μισθώσει μισθοφόρους, να επισκευάσει τα τείχη της Αθήνας και να αγοράσει προμήθειες για το στρατό και τη πόλη.
Ο “κεφαλικός φόρος ” στην αρχαία Ελλάδα
Ακόμα και κατά την αρχαιότητα η κάθε πόλη-κράτος επέβαλε διάφορους φόρους στους πολίτες για να αυξήσει τα έσοδα της. Ιδιαίτερα ικανοί στον συγκεκριμένο τομέα ήταν οι πολιτικοί της Αθήνας. Εκτός από το θεσμό της “λειτουργίας”, με τον οποίο η πολιτεία κάλυπτε κάποια πάγια έξοδα της από τους επιφανείς πολίτες, έπρεπε να συγκεντρώσει και άλλα ποσά για τις υπόλοιπες ανάγκες της.
Στην αρχαία Αθήνα κατέβαλλαν φόρο όλες οι κοινωνικές τάξεις καθώς και όλα τα επαγγέλματα εκτός από τους πένητες. Οι δικαστικοί κατέβαλλαν φόρο ενώ ένα ποσό πλήρωναν και όσοι έλυναν τις διαφορές τους στις δικαστικές αίθουσες. Υπήρχε φόρος για την εκμίσθωση δημόσιας περιουσίας όπως χτίσματα, γη ή μεταλλεία ενώ επιβαλλόταν φόρος και στα προϊόντα που εισάγονταν ή εξάγονταν από τα λιμάνια της Αττικής. Αντίστοιχος φόρος υπήρχε για τα προϊόντα που διακινούνταν από τις πύλες της πόλης. Οι μέτοικοι, οι ξένοι δηλαδή που έμεναν εντός της πόλεως, κατέβαλλαν ένα φόρο, μια φορά το χρόνο, για να μπορούν να παραμείνουν στην Αθήνα ενώ υπήρχε άλλος ένας ετήσιος που πλήρωναν για να μπορούν να εργασθούν στα όρια της Αττικής. Φόρο πλήρωναν και όλα τα τυχοδιωκτικά επαγγέλματα όπως οι πόρνες, οι γυρολόγοι και οι θαυματοποιοί ενώ και όσοι Αθηναίοι κατείχαν δούλους είχαν την υποχρέωση να καταβάλλουν τους φόρους αυτών.
Ακόμα υπήρχαν και έκτακτες εισφορές, όπως σήμερα, που πλήρωνε ο αττικός λαός. Αυτές είναι γνωστές ως “επίδοσης” και η “εισφορά”, η πρώτη αφορούσε τα δημόσια έργα ενώ η δεύτερη χρηματοδοτούσε τις στρατιωτικές δαπάνες. Αξίζει να αναφέρουμε ότι, η πρώτη απογραφή περιουσιών των φορολογούμενων πολιτών έγινε το 378 π.χ. με εντολή του άρχοντα Ναυσινίκου.
Φυσικά υπήρχαν και ποινές για όσους διέπρατταν το αδίκημα της φοροδιαφυγής. Ο φοροφυγάς ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει τρεις φορές πάνω τον φόρο που του αναλογούσε, εάν τον εντόπιζε βεβαίως ο φοροεισπράκτορας. Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε εδώ είναι ότι ο φοροεισπράκτορας είχε κίνητρο να κυνηγήσει την φοροδιαφυγή.
Αυτό συνέβαινε γιατί οι εφορίες ήταν ιδιωτικές και όχι δημόσιες. Το δημόσιο απαιτούσε από τον ιδιώτη φοροεισπράκτορα να προπληρώσει τον φόρο που αναλογούσε στην εφορία του και ύστερα του έδινε το δικαίωμα να συλλέξει το φόρο που κατέβαλλε, από τους πολίτες.
Τα χαράτσια στις “συμμαχικές πόλεις” της Αθηναϊκής Συμμαχίας ήταν αυτά που έκαναν πραγματικότητα το μεγαλείο των ιερών της Ακρόπολης καθώς και τα Μακρά Τείχη. Η Αθηναϊκή πολιτεία είχε επιφορτίσει ειδικούς άρχοντες, τους Ελληνοταμίες, με την ευθύνη να συλλέξουν τους συμμαχικούς φόρους. Η “Στήλη της Εξηκοστής” αποτελεί έναν κατάλογο με όλες τις πόλεις που κατέβαλλαν φόρο στην Αθήνα, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση και το μέγεθος της πόλης.
Η οικονομική αφαίμαξη των συμμάχων γινόταν εις το όνομα της Περσικής απειλής και τα χρήματα που έδιναν στους Ελληνοταμίες υποτίθεται ότι θα δαπανούνταν για την αμυντική ενίσχυση των πόλεων της συμμαχίας απέναντι στον κοινό εχθρό.
Οικονομικά σκάνδαλα της αρχαιότητας
Η υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος δεν ήταν άγνωστη στους αρχαίους Έλληνες. Πιο γνωστή περίπτωση είναι αυτή του θησαυροφύλακα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Αρπάλου. O τελευταίος διορίσθηκε από τον Αλέξανδρο διαχειριστής του θησαυρού της Περσικής Αυτοκρατορίας στη Βαβυλώνα, όσο ο στρατηλάτης εκστράτευε βαθύτερα στην Ασία. Ο Άρπαλος με τα χρήματα του θησαυρού διήγαγε πλούσια και έκφυλη ζωή μαζί με τις εταίρες Πυθονίκη και Γλυκερία ενώ δώριζε μεγάλα ποσά στη πόλη της Αθήνας. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ενημερώθηκε για τις οικονομικές ατασθαλίες του θησαυροφύλακα διέταξε να τον συλλάβουν, ο Άρπαλος όμως πρόλαβε να διαφύγει με 5.000 χρυσά τάλαντα στη Μικρά Ασία όπου μίσθωσε 30 πλοία και 6.000 μισθοφόρους και έπλευσε προς την Αθήνα.
Για να γίνει πιο κατανοητό στον αναγνώστη το μέγεθος της υπεξαίρεσης, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο περσικός θησαυρός ανερχόταν στο ποσό των 600.000 ταλάντων ενώ ο πλουσιότερος Αθηναίος πολίτης είχε περιουσία ύψους 300 ταλάντων. Στην Αθήνα ο Άρπαλος δωροδόκησε τους πολιτικούς για να μπορέσει να ζητήσει άσυλο και με σφοδρό υποστηρικτή τον ηγέτη της αντιμακεδονικής παράταξης, Δημοσθένη, κατάφερε να κάνει δεκτό το αίτημα του.
Στο ενδιάμεσο, ο αντιβασιλέας Αντίπατρος, διορισμένος από τον Αλέξανδρο ως τοποτηρητής στην Ελλάδα ζήτησε την έκδοση του Αρπαλου ενώ παράλληλα ετοίμαζε τον στόλο του για μια επίθεση στη πόλη των Αθηνών.
Οι Αθηναίοι πολιτικοί έντρομοι ήταν αποφασισμένοι να εκδώσουν τον Άρπαλο, ο οποίος δραπέτευσε στη Κρήτη και δολοφονήθηκε εκεί από τους μισθοφόρους του. Η επόμενη κίνηση των Αθηναίων ήταν να αναζητήσουν ποια άτομα δωροδοκήθηκαν και σε ποιανού τις τσέπες βρισκόντουσαν τα εναπομείναντα 700 τάλαντα του Αρπαλου. Ο Άρειος Πάγος ανέλαβε να διαλευκάνει την υπόθεση, δίχως αποτέλεσμα όμως, αφού οι επιφανέστεροι Αθηναίοι αλληλοκατηγορούνταν ενώ ο Δημοσθένης δραπέτευσε στον Πόρο όπου αυτοκτόνησε με δηλητήριο.
Τελικώς ο Άρειος Πάγος συνέλαβε τον πολιτικό Δημάδη, ο οποίος είχε λάβει 20 τάλαντα από τον Άρπαλο και αναγκάστηκε να πληρώσει 100 στο ταμείο των Αθηνών. Το υπόλοιπο του ποσού καθώς και οι υπόλοιποι ένοχοι δεν βρέθηκαν ποτέ.
Μια δεύτερη περίπτωση είναι αυτή του Ανδροτίου Άνδρωνα. Ο Ανδροτίων Άνδρωνος είχε προτείνει στην Εκκλησία του Δήμου για να μπορέσει η πόλη να αυξήσει τα έσοδα της να λιώσει τα χρυσά αγάλματα και να κόψει με αυτά νόμισμα ή να επιβάλλει έκτακτους φόρους. Όταν αυτές οι ιδέες απορρίφθηκαν τότε πρότεινε να κυνηγήσουν την φοροδιαφυγή και να αναλάβει ο ίδιος το δύσκολο αυτό έργο.
Φυσικά ο Δήμος τον επιστέφθηκε και του έδωσε πλήρη ελευθερία κινήσεων. Ο Ανδροτίων δρώντας σαν κάποιο είδος αρχαίου μαφιόζου, μίσθωσε μαχαιροβγάλτες και μπράβους και απειλούσε τους φορολογούμενους να καταβάλλουν τους φόρους τους και πάντα στο διπλάσιο από ότι τους αναλογούσε. Δεν χρειάζεται να αναφερθεί ότι ο Ανδροτίων και κάποιοι πολιτικοί φίλοι του καταχράστηκαν χρήματα από τους φόρους.
Όταν έγινε αντιληπτό από την πολιτεία, απαιτήθηκε η καταβολή προστίμου, διπλάσιου ύψους από το ποσό που καταχράστηκαν και να φυλακιστούν οι υπαίτιοι της απάτης. Οι καταχραστές κίνησαν όλες τις γνωριμίες τους στη πολιτική σκηνή και γλύτωσαν τη φυλάκιση ενώ τους επιστράφηκε και το ποσό του προστίμου που αναγκάστηκαν να πληρώσουν.
άρθρο/ανάλυση
Nikos Fotis-Feratis
Βιβλιογραφία
D’Angour A., Ancient Greek solution for debt crisis, BBCnews.com, [προσπ. 06-12-2012]
Αδαμοπούλου Μ., Μαθήματα οικονομίας από την αρχαία Αθήνα, εφημ. Τα Νέα, 11-02-2012
Ηλιάδη Α., Οικονομικές κρίσεις στην Ιστορία, e-book στο 24grammata.com, [προσπ. 10-12-2012]
Λιάμπη Κ., Φαινόμενα οικονομικών κρίσεων κατά την αρχαιότητα, διάλεξη 23-09-2011 στο αρχαιολογικό μουσείο Νικόπολης
Σπίνου Π., Πως φορολογούσαν οι αρχαίοι, εφημ. Ελευθεροτυπία, 21-02-2011
Τιβέριος Μ., Η άμεση φορολογία στην αρχαιότητα, εφημ. Το Βήμα, 28/04/2002
Χαρισοπούλου Β., Είχαν κρίση και οι αρχαίοι, εφημ. Τα Νεα, 11-05-2010
Χαρισοπούλου Β./ Αδαμοπούλου Μ./ Μανιάτης Δ., Είχαν οι αρχαίοι ΔΝΤ;, εφημ. Τα Νέα, 23-09-2011
Η Ιστορία των Φόρων, Eκπομπή «Μηχανή του Χρόνου», με τον Χ. Βασιλόπουλο, 18-12-2011
ΠΗΓΗ
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014
Προετοιμασία οριοθετήσεων ΑΟΖ
Του Νίκου Λυγερού
Μετά την ανακοίνωση και τη χάραξη των 20 θαλάσσιων οικοπέδων στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης, η Ελλάδα βρίσκεται σε άλλο στάδιο λόγω της αρχής του γύρου αδειοδότησης, αφού οι υποψήφιες εταιρείες θα πρέπει να λειτουργήσουν σε οικόπεδα, τα οποία πρέπει να είναι ξεκάθαρα όσον αφορά στο νομικό πλαίσιο σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι τα θαλάσσια οικόπεδα που βρίσκονται σ’ επαφή με τη μέση γραμμή θα πρέπει να υποστηριχθούν από μία οριοθέτηση de jure κι όχι μόνο de facto. Με άλλα λόγια πρέπει να προχωρήσουμε σε συμφωνίες οριοθέτησης με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη. Από την ανατολική πλευρά της ελληνικής ΑΟΖ, βλέπουμε μία ριζοσπαστική κινητικότητα με την Κύπρο και την Αίγυπτο. Μάλιστα η τριμερής του Καΐρου ανάγκασε την Τουρκία να εκδηλωθεί για εσωτερική κατανάλωση για να πείσει τους ψηφοφόρους ότι κάνει κάτι. Η ουσία είναι ότι οι τρεις χώρες μπαίνουν σ' ένα νέο κύκλο διαπραγματεύσεων πιο ανθεκτικό και αποτελεσματικό από κάθε άλλο στο παρελθόν, με δηλωμένο σκοπό την επιτάχυνση συμφωνιών οριοθέτησης μεταξύ των τριών όπου υπάρχει ανάγκη υπογραφής. Με άλλα λόγια η αποφασιστικότητα των τριών χωρών δηλώνεται επιτέλους επίσημα για να γνωρίζουν και οι λαοί τους ότι τώρα περνάμε σε μια νέα φάση. Έτσι η γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου αλλάζει οριστικά και ενεργοποιούνται νοητικά σχήματα με νέες δομές και σχέσεις. Είναι σημαντικό λοιπόν να αντιληφθούμε ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα ιστορικών συμφωνιών για τον Ελληνισμό που ακολουθούν τις συμφωνίες που έχει πετύχει η Κύπρος με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010. Η ενεργοποίηση της υψηλής στρατηγικής της Ελλάδας από το 2012 φέρνει λοιπόν τις πρώτες επίσημες δηλώσεις από χώρες που πριν μερικά χρόνια μόνο ήταν αδιανόητο να συνεννοηθούν. Με αυτό το πεδίο δράσης, η Ελλάδα με την Κύπρο αναπτύσσουν νέες στρατηγικές προοπτικές ακόμα και για το ευρωπαϊκό επίπεδο, αφού οι πράξεις αυτές συμβαδίζουν απόλυτα με την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλει ν’ αναπτυχθούν οι αυτόχθονες πηγές ενέργειας, έτσι ώστε να μην είναι τόσο εξαρτημένη από το ρωσικό πλαίσιο. Ήρθε η ώρα λοιπόν να συνυπολογίσουμε όλα αυτά τα νέα δεδομένα για να είμαστε προετοιμασμένοι ως λαός, διότι η ελληνική ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα νομικό χαρτί χωρίς επιπτώσεις, αλλά το μέλλον της πατρίδας μας. Πρέπει τώρα επί του πρακτέου να κάνουμε συμφωνίες οριοθέτησης δίχως να ξεχάσουμε ότι όλο αυτό το πεδίο δράσης πρέπει να υποστηριχθεί από την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, έτσι ώστε κάθε συμφωνία μας σε διμερές επίπεδο να ενταχθεί στο νομικό πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας δίχως καμιά εξαίρεση, για να είμαστε εντελώς καλυμμένοι σε σχέση με όλους τους άλλους παίκτες.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=17573&l=gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Προετοιμασία οριοθετήσεων ΑΟΖ"
Μετά την ανακοίνωση και τη χάραξη των 20 θαλάσσιων οικοπέδων στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης, η Ελλάδα βρίσκεται σε άλλο στάδιο λόγω της αρχής του γύρου αδειοδότησης, αφού οι υποψήφιες εταιρείες θα πρέπει να λειτουργήσουν σε οικόπεδα, τα οποία πρέπει να είναι ξεκάθαρα όσον αφορά στο νομικό πλαίσιο σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι τα θαλάσσια οικόπεδα που βρίσκονται σ’ επαφή με τη μέση γραμμή θα πρέπει να υποστηριχθούν από μία οριοθέτηση de jure κι όχι μόνο de facto. Με άλλα λόγια πρέπει να προχωρήσουμε σε συμφωνίες οριοθέτησης με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη. Από την ανατολική πλευρά της ελληνικής ΑΟΖ, βλέπουμε μία ριζοσπαστική κινητικότητα με την Κύπρο και την Αίγυπτο. Μάλιστα η τριμερής του Καΐρου ανάγκασε την Τουρκία να εκδηλωθεί για εσωτερική κατανάλωση για να πείσει τους ψηφοφόρους ότι κάνει κάτι. Η ουσία είναι ότι οι τρεις χώρες μπαίνουν σ' ένα νέο κύκλο διαπραγματεύσεων πιο ανθεκτικό και αποτελεσματικό από κάθε άλλο στο παρελθόν, με δηλωμένο σκοπό την επιτάχυνση συμφωνιών οριοθέτησης μεταξύ των τριών όπου υπάρχει ανάγκη υπογραφής. Με άλλα λόγια η αποφασιστικότητα των τριών χωρών δηλώνεται επιτέλους επίσημα για να γνωρίζουν και οι λαοί τους ότι τώρα περνάμε σε μια νέα φάση. Έτσι η γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου αλλάζει οριστικά και ενεργοποιούνται νοητικά σχήματα με νέες δομές και σχέσεις. Είναι σημαντικό λοιπόν να αντιληφθούμε ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα ιστορικών συμφωνιών για τον Ελληνισμό που ακολουθούν τις συμφωνίες που έχει πετύχει η Κύπρος με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και το Ισραήλ το 2010. Η ενεργοποίηση της υψηλής στρατηγικής της Ελλάδας από το 2012 φέρνει λοιπόν τις πρώτες επίσημες δηλώσεις από χώρες που πριν μερικά χρόνια μόνο ήταν αδιανόητο να συνεννοηθούν. Με αυτό το πεδίο δράσης, η Ελλάδα με την Κύπρο αναπτύσσουν νέες στρατηγικές προοπτικές ακόμα και για το ευρωπαϊκό επίπεδο, αφού οι πράξεις αυτές συμβαδίζουν απόλυτα με την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θέλει ν’ αναπτυχθούν οι αυτόχθονες πηγές ενέργειας, έτσι ώστε να μην είναι τόσο εξαρτημένη από το ρωσικό πλαίσιο. Ήρθε η ώρα λοιπόν να συνυπολογίσουμε όλα αυτά τα νέα δεδομένα για να είμαστε προετοιμασμένοι ως λαός, διότι η ελληνική ΑΟΖ δεν είναι μόνο ένα νομικό χαρτί χωρίς επιπτώσεις, αλλά το μέλλον της πατρίδας μας. Πρέπει τώρα επί του πρακτέου να κάνουμε συμφωνίες οριοθέτησης δίχως να ξεχάσουμε ότι όλο αυτό το πεδίο δράσης πρέπει να υποστηριχθεί από την ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ, έτσι ώστε κάθε συμφωνία μας σε διμερές επίπεδο να ενταχθεί στο νομικό πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας δίχως καμιά εξαίρεση, για να είμαστε εντελώς καλυμμένοι σε σχέση με όλους τους άλλους παίκτες.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=17573&l=gr
Οι Εμφύλιοι Πόλεμοι κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης
Οι Εμφύλιες Διαμάχες της Ελληνικής Επανάστασης: Οι αιματηρές συγκρούσεις στρατιωτικών και πολιτικών (Α' Εμφύλιος) και Πελοποννησίων από τη μία πλευρά και Στερεοελλαδιτών και Νησιωτών από την άλλη (Β' Εμφύλιος), συνθέτουν το προφίλ της εμφύλιας διαμάχης...
Οι αιματηρές συγκρούσεις στρατιωτικών και πολιτικών (Α' Εμφύλιος) και Πελοποννησίων από τη μία πλευρά και Στερεοελλαδιτών και Νησιωτών από την άλλη (Β' Εμφύλιος), συνθέτουν το προφίλ της εμφύλιας διαμάχης κατά τη διάρκεια της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Λάφυρο, η εξουσία και ο «λουφές», όπως έλεγε ο Φωτάκος.Α' Εμφύλιος Πόλεμος (Φθινόπωρο 1823 - Ιούλιος 1824)
Θεόδωρος ΚολοκοτρώνηςΑφορμή στάθηκε η καθαίρεση του υπουργού Δημητρίου Περούκα από τον νέο πρόεδρο του Βουλευτικού (Βουλή) Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, με την κατηγορία της υπέρβασης καθήκοντος. Οι στρατιωτικοί, υπερασπιζόμενοι το Εκτελεστικό (κυβέρνηση), διαλύουν το Βουλευτικό, με την κατηγορία ότι δεν είχε ενεργήσει νόμιμα στην περίπτωση Περούκα.
Στα τέλη Νοεμβρίου 1823 το Βουλευτικό καταφεύγει στο Κρανίδι για να βρίσκεται πιο κοντά στα ναυτικά νησιά που το υποστήριζαν. Από εκεί κηρύσσει παράνομο το Εκτελεστικό και κηρύσσει νέο, με επικεφαλής τον υδραίο μεγαλοκαραβοκύρη Γεώργιο Κουντουριώτη και μέλη τους Παναγιώτη Μπόταση, Ιωάννη Κωλέττη, Νικόλαο Λόντο και Ανδρέα Ζαΐμη. Έτσι, δημιουργούνται δύο πόλοι εξουσίας, ο ένας με έδρα το Κρανίδι («Κυβερνητικοί») και ο άλλος με έδρα την Τριπολιτσά («Αντικυβερνητικοί»). Η μία κυβέρνηση κατηγορούσε την άλλη ως παράνομη, ενώ και οι δύο προκήρυξαν εκλογές για την ανάδειξη νέου Βουλευτικού.
Οι «Αντικυβερνητικοί» κατηγορούσαν τους «Κυβερνητικούς» ότι θέλουν να παραδώσουν την Ελλάδα στους Άγγλους, ενώ οι «Κυβερνητικοί» εξέφραζαν τους φόβους για τις δικτατορικές τάσεις των στρατιωτικών, που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά των «Αντικυβερνητικών». Η πλάστιγγα έγειρε εύκολα υπέρ των «Κυβερνητικών», που είχαν τη δύναμη και τον πλούτο. Συσπείρωναν τους νησιώτες εφοπλιστές και κεφαλαιούχους, τους περισσότερους ρουμελιώτες οπλαρχηγούς, το μεγαλύτερο μέρος των πελοποννησίων γαιοκτημόνων, τους Έλληνες του εξωτερικού και τους περισσότερους φιλέλληνες. Ο Κολοκοτρώνης μπορεί να ήταν η ψυχή των «Αντικυβερνητικών», αλλά οι δυνάμεις που τον υποστήριζαν ήταν περιορισμένες.
Όπλο στα χέρια της κυβέρνησης του Κρανιδίου ήταν και το πρώτο δάνειο της ανεξαρτησίας, που συνήφθη για τις πολεμικές ανάγκες της χώρας, αλλά κατασπαταλήθηκε στην εμφύλια διαμάχη. Μάταια η παράταξη Κολοκοτρώνη προσπάθησε να το μπλοκάρει, επειδή γνώριζε ποια θα ήταν η τύχη του. Το δίμηνο Φεβρουαρίου - Μαρτίου δόθηκαν σκληρές μάχες στις περιοχές της Αρκαδίας και της Αργολίδας, με εύκολη επικράτηση των Κυβερνητικών. Οι ψύχραιμες φωνές για συμβιβασμό επικράτησαν και ο Κολοκοτρώνης, βλέποντας την αδυναμία του, αναγκάστηκε να συρθεί σε συνδιαλλαγή με τον Κουντουριώτη και μετά από κοπιαστικές συζητήσεις επιτεύχθηκε συμφωνία για τερματισμό των εχθροπραξιών στις 22 Μαΐου 1824. Ο Κολοκοτρώνης αναγνώρισε την κυβέρνηση Κουντουριώτη, η οποία στις αρχές Ιουλίου χορήγησε αμνηστία στους αντιπάλους της.
Β' Εμφύλιος Πόλεμος (Ιούλιος 1824 - Ιανουάριος 1825)
Γεώργιος ΚουντουριώτηςΤο έναυσμα για τον δεύτερο εμφύλιο έδωσε η άρνηση των κατοίκων της Τριφυλλίας να πληρώσουν φόρους στην κυβέρνηση Κουντουριώτη. Αυτός έστειλε στρατεύματα για να επιβάλει τη θέληση της κυβέρνησης. Οι «κυβερνητικοί» υπό τον Παπαφλέσσα νικήθηκαν και οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν. Με τα χρήματα του δανείου ο Κουντουριώτης έστρεψε τους Στερεοελλαδίτες εναντίον των Πελοποννησίων. Σε ενέδρα έξω από την Τριπολιτσά σκοτώνεται ο γιος το Κολοκοτρώνη, Πάνος, στις 13 Νοεμβρίου 1824. Ο Γέρος του Μωριά συντετριμμένος από τον θάνατο του γιου του αποσύρθηκε στη Βυτίνα, μετανιωμένος για τη συμμετοχή του στον Εμφύλιο.
Ο Κουντουριώτης με τα χρήματα του δανείου εξαγόραζε μικροκαπεταναίους και πλήρωνε τους μισθούς των στρατιωτών τους. Έτσι, μέρα με τη μέρα αποδυνάμωνε την πλευρά των Πελοποννησίων. Η χαριστική βολή δόθηκε με την εισβολή ρουμελιώτικων στρατευμάτων στην Πελοπόννησο. Με αρχηγούς τους Γκούρα και Καραϊσκάκη προκάλεσαν απερίγραπτες καταστροφές και λεηλασίες, ιδιαίτερα στην περιοχή της Αχαΐας. Ο οπλαρχηγός Δημήτριος Πλαπούτας, ως ουδέτερος, προσφέρθηκε να μεσολαβήσει για τον τερματισμό της εμφύλιας αιματοχυσίας, σε μια περίοδο που η σύμπραξη Σουλτάνου και Μοχάμετ Άλι της Αιγύπτου απειλούσε την Επανάσταση.
Ο Κολοκοτρώνης δέχθηκε να μεταβεί στο Ναύπλιο και να «προσφέρη εις την Διοίκησιν την υπόκλισίν του και την ευπείθειάν του εις τους νόμους της πατρίδος…». Είχε λάβει αόριστες διαβεβαιώσεις ότι η Κυβέρνηση θα χορηγούσε αμνηστία στους αντιπάλους της. Όμως, ο Κουντουριώτης δεν πίστεψε τα λόγια του μεγάλου του αντιπάλου και αφού τον συνέλαβε στις 6 Φεβρουαρίου 1825 τον έκλεισε στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα. Τον Απρίλιο η κυβέρνηση κατάφερε να υποτάξει τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, που ήταν στο πλευρό του Κολοκοτρώνη και στους δύο εμφυλίους. Φυλακίστηκε στην Ακρόπολη και δολοφονήθηκε στις 5 Ιουνίου 1825.
Ο Κολοκοτρώνης είχε διαφορετική μοίρα. Αφέθηκε ελεύθερος την ίδια περίοδο, όταν οι πάντες είχαν συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που διέτρεχε ο Εθνικός Ξεσηκωμός. Ο Ιμπραήμ είχε καταλάβει τη μισή Πελοπόννησο και ο Κιουταχής πολιορκούσε το Μεσολόγγι. Η στρατηγική ιδιοφυΐα του Γέρου του Μωριά έπρεπε να τεθεί και πάλι στη διάθεση της Επανάστασης.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/402#ixzz3IyAdLJRf
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ
Αξιότιμη κυρία Ε.Ε.
Έχω τα παρακάτω παράπονα απο εσένα :
1) Συμβούλεψες όλες τις χώρες σου ( που έχουν ακτές στον Ατλαντικό και την Βαλτική ) να επεκτείνουν τα χωρικά τους ύδατα στα 15 μίλια αλλά δεν έκανες το ίδιο για τις μεσογειακές χώρες !!!
Γιατί : Για να μην δυσαρεστήσεις την Τουρκία ; Και τί σόϊ καψούρα έχεις κυρά μου με την Τουρκία και δεν θέλεις να την δυσαρεστήσεις ;
Την φοβάσαι ; Αν ολόκληρη Ε.Ε. φοβάται μια Τουρκία τότε να το κλείσουμε το μαγαζί . Απέτυχε . Δεν έχει λόγο ύπαρξης .
Ξεπληρώνεις κάποια εξυπηρέτηση ; Αν χρωστάς κάτι στην Τουρκία βάλε το χέρι στην τσέπη και πλήρωσέ την . ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΔΑΦΗ !
2) Λές οτι παθιάζεσαι με την δημοκρατία . Δηλαδή ο λαός να κουμαντάρει . Συγνώμη που τολμώ να έχω απορίες αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη θα έπρεπε να απαιτείς να γίνονται δημοψηφίσματα σε ΟΛΕΣ τις χώρες σου για τα σπουδαία ζητήματα :
- Να μπούμε ( η Ελλάδα ) στην ΕΟΚ ;
- Να δεχτούμε την Βουλγαρία στην Ε.Ε. ;
- Να αντιμετωπίζουμε τους λαθρομετανάστες σαν εχθρικούς εισβολείς ή σαν αγγελούδια ;
- Εγκρίνουμε το Σύνταγμα της Ε. Ε. ;
- Να υπάρχει ή όχι η θανατική ποινή ;
- Θέλουμε ή όχι την πολυπολιτισμικότητα ;
Απ' όσο θυμάμαι δεν με ρώτησες ΠΟΤΕ και για τίποτα . Είσαι σίγουρη οτι θέλεις δημοκρατία ;
3) Είπες στον Έλληνα γαλακτοβιομήχανο "Πάρε γάλα απ' όπου το βρείς φθηνότερο " . Πήρε λοιπόν ο γαλακτοβιομήχανος γάλα απο την Ουγγαρία (*) . Αν γίνει κανα "μπάμ" με την Τουρκία θα ζητήσουμε βοήθεια απο τις χώρες της Ε.Ε. . Τότε ο Ούγγρος κτηνοτρόφος θα πεί "Α, εγώ δεν ξέρω τίποτα . Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας" . Δηλαδή όταν έχεις χρήμα είμαστε συνεταίροι . Όταν έχεις ζόρια "Δεν σε είδα , δεν σε ξέρω" !
Αυτό το θεωρείς δίκαιο κυρία Ε.Ε. ;
(*) Στα μπλόκα των αγροτών ( Ιανουάριος 2010 ) πιάστηκαν δυό βυτία ουγγρικό γάλα που πήγαιναν για τις βιομηχανίες ΑΓΝΟ και ΟΛΥΜΠΟΣ
4) Απο το 1980 που μας βάλανε στην ΕΟΚ , οι πολιτικοί καταβροχθίζουν τα κονδύλια που μας δίνεις . Ποτέ δεν μίλησες . Ποτέ δεν είπες στον ελληνικό λαό "Ο τάδε είναι κλέφτης . Μην τον ξαναψηφίζεις . Θα σε οδηγήσει στην χρεωκοπία " . Τους έβλεπες να ψηφίζουν για τον εαυτό τους παχυλούς μισθούς και συντάξεις . Ασυλίες και παραγραφές αδικημάτων . Να είναι ταυτοχρόνως βουλευτές και υπουργοί ( και νομοθετική εξουσία ΚΑΙ εκτελεστική ! ) . Τους έβλεπες και δεν μιλούσες . Τώρα που μας βούλιαξαν λές οτι ο λαός πρέπει να κάνει θυσίες για να ξελασπώσουμε .
Κυρία Ε. Ε. είσαι σίγουρη οτι νοιάζεσαι για τον λαό ;
5) Δεν είμαι μαζοχιστής και γι' αυτό δεν διάβασα όλο το περιβόητο Σύνταγμα της Ευρώπης που μας ετοίμαζες . Κάποιος που το διάβασε είπε οτι μέσα στο κείμενο εμφανίζεται 150 φορές η λέξη "τράπεζες" . Είναι αλήθεια ; Μήπως μπορείς κυρία Ε.Ε. να μου πείς πόσες φορές εμφανίζεται η λέξη "λαϊκό δημοψήφισμα" ;
6) Κάθε φορά που διαμαρτύρομαι για τα καμώματά σου μου λές "Θα ήθελες να είσαι έξω απο την Ε.Ε. και να είναι η Τουρκία μέσα ; " . Για πές μου κυρία Ε. Ε. , και που είμαι μέσα σε τί με προφύλαξες ;
Εμπόδισες τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο ;
Εμπόδισες το φιάσκο των Ιμίων ;
Έδιωξες τους τούρκους απο την Κύπρο ;
Δεν με προφύλαξες σε τίποτα κυρία Ε.Ε. . Απλώς με ΑΠΕΙΛΕΙΣ οτι αν φύγω θα επιτρέψεις στην τουρκία να μου κάνει και άλλα χειρότερα !
Λοιπόν κυρία Ε.Ε. εγώ ΘΕΛΩ να είμαι στην Ενωμένη Ευρώπη . Και φυλετικά και πολιτιστικά ανήκω στην Ευρώπη όπως και η Ευρώπη ανήκει σε μένα . Θέλω όμως μια ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ . Δεν θέλω ΕΣΕΝΑ κυρία Ε.Ε.
ΠΗΓΗ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
