Οι Βοιωτοί Πεσόντες στο Επος του ‘40.

Ους νυν υμείς ζηλώσαντες και το εύδαιμον το ελεύθερον, το δε ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες, μη περιοράσθε τους πολεμικούς κινδύνους.--Θουκυδίδης Β’43.4----

Καλαράτι (Β. Χειμἀρρας) στις 26 Δεκεμβρίου 1940.

Βαρύ ήταν το τίμημα που κλήθηκε να καταβάλει η Ελλάδα για την υπεράσπιση των εδαφών της από τους εισβολείς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού οι απώλειες των Ελληνικού Στρατού κατά τον ελληνοϊταλικό και ελληνογερμανικό πόλεμο 1940-41 ήταν.--
Νεκροί Αξιωματικοί 712, Οπλίτες 12.636--
Τραυματίες Αξιωματικοί 1.484, Οπλίτες 61.179--
Αγνοούμενοι Αξιωματικοί 53, Οπλίτες 1.237--
Σύνολο Αξιωματικοί 2.249, Οπλίτες 75.052--

Ολες οι ελληνικές περιφέρειες έδωσαν στον αγώνα τα καλύτερα παλικάρια τους χωρίς να γίνεται εξαίρεση για τη Βοιωτία. Σύμφωνα με την έκδοση του Γενικού Επιτελείου Στρατού με τίτλο “Στοιχεία Πεσόντων Καταγομένων από τον νομό Βοιωτίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο 1940-1941” 208 Βοιωτοί πότισαν με το τελευταίο τους αίμα το δέντρο της ελευθερίας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ελληνικής γης.

Οι πρώτοι νεκροί
Ο πρώτος νεκρός Ελληνας στρατιώτης ήταν εκείνο το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου ο Βασίλειος Τσαβαλιάρης από την Πιάλεια Τρικάλων, στο 21ο Φυλάκιο των ελληνοαλβανικών συνόρων.
Την 1η Νοεμβρίου 1940 σκοτώθηκε ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός του Στρατού Ξηράς,ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος(γνωστός και από το Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας
του Οδυσσέα Ελύτη), του 4ουΣΠ, από τη Χάλκη της ιταλοκρατούμενης Δωδεκανήσου,μαχόμενος ηρωικά, στο ύψωμα Τσούκα, ανατολικά του χωριού Φούρκα. Την 1η Νοεμβρίου φονεύεται ο πρώτος Βοιωτός: σε αεροπορικό βομβαρδισμό τραυματίζεται θανάσιμα στον Σ.Σ. Λάρισας ο έφεδρος ανθυπασπιστής Ηλίας Καστρίτης από το Δίστομο. Το γεγονός επιβεβαιώνεται (και) από τον Μιλτιάδη Νικολάου στο συγκινητικό στο Ημερολόγιο Από το Μέτωπο, σελ 21, όπου αναφέρεται.
“Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 1940….Ωρα 11, μακράς διαρκείας συναγερμός χωρίς να φανούν αεροπλάνα, έμαθα από τον Βαρελά ότι εφονεύθη ο Ηλίας Καστρίτης στη Λάρισα από επιδρομή αεροπλάνων”.
Ο πρώτος Βοιωτός που έπεσε υπέρ πατρίδος στην ελληνοαλβανική μεθόριο είναι ο Δημήτριος Μπόρος του Μιχαήλ που γεννήθηκε στη Θήβα το 1915, κατετάγη στο 3ο Σύνταγμα Πεζικού και εφονεύθη στο Αηδονοχώρι Κόνιτσας στις 2 Νοεμβρίου 1940. Οι Βοιωτοί Πεσόντες στο Επος του ‘40  ήταν περισσότεροι από 200. Πολέμησαν και έπεσαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Μετώπου συμμετέχοντας στις σπουδαιότερες μάχες που έδωσαν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις εναντίον των Ιταλών και των Γερμανών.

Οι  Πεσόντες Βοιωτοί Αξιωματικοί 1940-1941

Βενιζέλος Κωνσταντίνος, ανθυπολοχαγός που γεννήθηκε στο Λεοντάρι Βοιωτίας, του 34ου Σ.Π. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (ΝΑ του Τεπελενίου) στις 29 Δεκεμβρίου 1940.

Βιεννάς Λουκάς του Χαραλάμπους, ανθυπασπιστής που γεννήθηκε στη Δομβραίνα Θηβών το 1906, του 33ου Σ. Πεζικού. Φονεύθηκε στο ύψωμα 802 (Μπούμπεσι ΒΔ της Κλεισούρας) στις 4 Φεβρουαρίου 1941.

Βλάχος ἠ Ευσταθίου Αθανάσιος του Θεοδώρου, έφεδρος ανθυπολοχαγός.  Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1910, του 19ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 731 (ΒΔ Κλεισούρας) στις 26 Μαρτίου 1941.

Βλάχος Πέτρος του Θεοδώρου, ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1919. Φονεύθηκε στη θέση Κρακώρ του Οχυρού Ρούπελ, στις 8 Απριλίου 1941.

Δάνδαλος Κωνσταντίνος του Δημητρίου, Εφεδρος Υπολοχαγός: Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1908, του 5ου Σ.Π. Φονεύθηκε στο ύψωμα 717 (Μπρέγκου Ραπίτ) στις 24 Ιανουαρίου 1941.

Καστρίτης Ηλίας του Αργυρίου, Εφεδρος Ανθυπασπιστής: γεννήθηκε στο Δίστομο Βοιωτίας το 1911 του 4ου Σ.Π.. Φονεύθηκε σε αεροπορικό βομβαρδισμό στη Λάρισα την 1η Νοεμβρίου 1940.

Μεντζίλης Χρήστος του Μάρκου (φωτό άνω), Εφεδρος Ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στη Λεβάδεια Βοιωτίας το 1915, του 4ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Ελεύθερο Κόνιτσας (ύψωμα ΑγίουΑθανασίου) στις 11 Νοεμβρίου 1940 κατά τη διάρκεια της απώθησης της μεραρχίας “Τζούλια”.

Μπρέχος Ευάγγελος του Κωνσταντίνου, Εφεδρος Ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στην Ασωπία (Χλεμποτσάρι) Βοιωτίας το 1914, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη του υψώματος 929 (Μπένσια Ν. Τεπελενίου) στις 19 Δεκεμβρίου 1940.

Μπρούμας Πέτρος του Σπυρίδωνος, Ανθυπολοχαγός: Γεννήθηκε στην Ασωπία (Χλεμποτσάρι) Βοιωτίας το 1921. Πέθανε συνεπεία τραυμάτων στο Β’ Στρατιωτικό Νοσοκομείο στις 27 Ιανουαρίου 1941.

Οι νεκροί οπλίτες είναι οι ακόλουθοι.

Α

Αγάθης Αλέξιος του Σωτηρίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στα Σκούρτα Θηβών το 1914, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο 921 ύψωμα (νότια του Τεπελενίου) στις 6 Δεκεμβρίου 1940.

Αγγελής Κωνσταντίνος του Ευσταθίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Βοιωτίας το 1911, του 1ου Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Μπούμπεσι στις 6 Φεβρουαρίου 1941.

Αγγέλου Απόστολος του Παναγιώτη. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Καπαρέλλι Βοιωτίας το 1910 του 7ου ΣΠ. Πέθανε στο Β ’Πεδινό Νοσηλευτικό τμήμα (Κοσίνα) στις 25 Ιανουαρίου 1941.

Αγγέλου Λουκάς του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Βοιωτίας το 1917 ή το 1912 του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Βίγλας στις 17 Νοεμβρίου 1940.

Αγραφιώτης Λουκάς του Σπυρίδωνος. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1916, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Μπένσιας στις 29 Δεκεμβρίου 1940.

Αθανασίου Ευάγγελος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πέτρα Λιβαδειάς το 1914 του ΙΙΙ/36 Τάγματος Πεζικού. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 28 Φεβρουαρίου 1941.

Αλεξανδράκος Γεώργιος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Βοιωτίας το 1917 του 27ου ΣΠ. Φονεύθυηκε στο ύψωμα 2148 Κάμιας στις 12 Φεβρουαρίου 1941.

Αλμπάνης Κωνσταντίνος του Χρήστου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1912, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στο Αργυροχώρι Πωγωνίου τις 2 Δεκεμβρίου 1940.

Αναστασίου Ιωάννης του Χρήστου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στην Ελλοπία Θηβών το 1913, του 1ου Συντάγματος Ιππικού. Φονεύθηκε στη μάχη της Ζαβόλιανης (περιοχή Φράσερι) στις 29 Νοεμβρίου 1940.

Αναστασίου Σωτήριος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κλειδί Θηβών το 1917 του 29ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Σεντέλι στις 10 Μαρτίου 1941.

Ανυφαντής Ηρακλής του Αναστασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Ελεώνα Θηβών το 1913, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 926 στις 26 Δεκεμβρίου 1940.

Αργυρίου Παναγιώτης του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Στείρι Λιβαδειάς το 1909, του ι Συντάγματος Πυροβολικού. Πέθανε στην Κοσίνα στις 15 Φεβρουαρίου 1941.

Β

Βαλμάς ή Λάμπρου Γεώργιος του Γεωργίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στο Νεοχώρι Θηβών το 1905. Φονεύθηκε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Θηβών σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 20 Απριλίου 1941.

Βασιλειάδης Παναγιώτης του Θεοχάρη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1913, του 3ου ΣΠ. Πέθανε σε αιχμαλωσία στη Ζώνη Μοναστηρίου στις 21 Φεβρουαρίου 1941.

Βασιλείου Γεώργιος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1911, του 66ου ΣΠ. Πέθανε στο ΧΙ Ορεινό Χειρουργείο στις 15 Μαρτίου 1941.

Βασιλείου Ιωάννης του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Αμπελοχώρι Θηβών το 1918, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο υψόμετρο 1220 (ανατολικά της Κλεισούρας) στις 6 Ιανουαρίου 1941.

Βασιληάς Λουκάς του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1907, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Μολυβδοσκεπαστής Κόνιτσας στις 22 Νοεμβρίου 1940.

Βέλλιος Γεώργιος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κυριάκιο Λιβαδειάς το 1913, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στο ύψωμα 926 στις 4 Ιανουαρίου 1941.

Βέττας Ιωάννης του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Βοιωτίας το 1912, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ὐψωμα 1220 (ανατολικά της Κλεισούρας) την 1η Ιανουαρίου 1941.

Βιλιώτης Χαράλαμπος του Ηρακλή. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Λεοντάρι Θηβών το 1913, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1285 (Κλεισούρας) στις 27 Ιανουαρίου 1941.

Βισβίνης Βασίλειος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Βαθύ Αυλίδος Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Δόντι (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 10 Μαρτίου 1941.

Βλαχοδημήτρης Σπυρίδων του Αλεξάνδρου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Βοιωτίας το 1912, του 1ου Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1940.

Βλάχος Κωνσταντίνος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ακραίφνιο Βοιωτίας το 1918, του ΙΙ Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στην Παστάνη στις 23 Μαρτίου 1941.

Βυλλιώτης Αλέξανδρος του Σωτηρίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1910. Φονεύθηκε στο Μέτσοβο στις 4 Μαϊου 1941.

Γ

Γάτσιος Κωνσταντίνος του Ευαγγέλου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1913, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Πρεμετή στις 19 Δεκεμβρίου 1940.

Γεροκωνσταντής Κωνσταντίνος του Ιωάννη. Λοχίας. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1913, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στη Ζαραβίνα Πωγωνίου στις 24 Νοεμβρίου 1940.

Γεώργας Βασίλειος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πύλη Βοιωτίας το 1915, του 3ου ΣΠ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 20 Νοεμβρίου 1940.

Γεωργιάδης Σπυρίδων του Παύλου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στον Αγιο Θωμά Θηβών το 1918, του 34ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Πεστάνης στις 19 Φεβρουαρίου 1941.

Γκαραβέλης Κωνσταντίνος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Σκριπού Λιβαδειάς το 1914, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 22 Νοεμβρίου 1940.

Γκικόπουλος Αλέξανδρος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ρωμαίικο Βοιωτίας το 1911, του Ι Συντάγματος Ορεινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Μάζανι Τρεμπεσίνας στις 11 Μαρτίου 1941.

Γούλας Γεώργιος του Βασιλείου. Λοχίας. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Βοιωτίας το 1913, του XV Λόχου Σκαπανέων. Φονεύθηκε στην Κάιτσα Κλεισούρας στις 28 Ιανουαρίου 1941.

Γολεμάτης Ιωάννης. Στρατιώτης. Θίσβη Βοιωτίας. Γεννήθηκε το 1911, του 3ο ΣΠ. Φονεύθηκε στα Τρία Αυγά στις 6 Μαρτίου 1941.

Γρίλλιας Ανδρέας Στρατιώτης Λεοντάρι Θηβών. Γεννήθηκε το 1915 του 3ου ΣΠ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων την 1η Απριλίου 1941.

Δ

Δημητρέλλος Αθανάσιος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Αλαλκομενές Λιβαδειάς το 1916, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στη Λίμνη Ζαραβίνα Πωγωνίου στις 19 Νοεμβρίου 1940.

Δημητρίου Κωνσταντίνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε το 1916 στην Κορώνεια, του 34ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Κλεισούρα στις 14 Μαρτίου 1941.

Δημομελέτης Στυλιανός του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Δαριμάρι (Δάφνη) Θηβών το 1911, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Ιβάν στις 21 Νοεμβρίου 1940.

Δήμου Λουκάς του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στους Βρασταμίτες (Υψηλάντη) Λιβαδειάς το 1916, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 8 Μαρτίου 1941.

Δήμου Χαράλαμπος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στους Βρασταμίτες (Υψηλάντη) Λιβαδειάς το 1912, του 50ού ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπάνταριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Διπλός Αθανάσιος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Σκούρτα το 1912, του 3ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Πάτρα στις 22 Απριλίου 1941.

Δουγεκός Κωνσταντίνος του Ευθυμίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Χλεμποτσάρι  (Ασωπία) Βοιωτίας το 1910, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στους Δρυμάδες στις 26 Νοεμβρίου 1940.

Δουραμάνης Ανδρέας του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Βαθύ Αυλίδας Βοιωτίας το 1913, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1926 στις 19 Δεκεμβρίου 1940.

Δούρος Νικόλαος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1917, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Γκόλικο (Δόντι προ Τεπελενίου) στις 24 Μαρτίου 1941.

Δράκος Κωνσταντίνος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ακραίφνιο, του ΙΙ Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 23 Μαρτίου 1941.

Ε

Ευεργέτης Θεοφάνης του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1916, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε το ύψωμα Μπένσιας (νότια του Τεπελενίου) στις 29 Δεκεμβρίου 1940.

Ζ

Ζηρογιάννης Δημήτριος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κάστρο (Τοπόλια) Βοιωτίας το 1910, του 7ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάζανι Τρεμπεσίνας στις 11 Φεβρουαρίου 1941.

Ζιέμης Ευστάθιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κασνέσιο Θηβών το 1903, του Α’ Ορχου Διαβιβάσεων. Πέθανε στην Κορυτσά στις 26 Φεβρουαρίου 1941.

Ζυγογιάννης Αγγελος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Ευαγγελίστρια Λιβαδειάς το 1917, του Οχυρού Μπέλες. Φονεύθηκε στο Μπέλες στις 7 Απριλίου 1941.

Θ

Θεοδώρου Νικόλαος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών το 1913, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Δόντι (νότια του Τεπελενίου) στις 8 Μαρτίου 1941.

Θωμόπουλος Ευθύμιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1912, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στην Κακαβιά στις 27 Νοεμβρίου 1940.

Ι

Ιωάννου Δημήτριος. Γεννήθηκε στο Ακόντιο το 1912, του 33ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Κλεισούρα το 1941.

Κ

Κακοσαίος Ευάγγελος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Κορώνεια Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1917, της 609/79 Μονάδας. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Φλώρινας (τραυματίστηκε στη μἀχη της Κορυτσάς) στις 18 Νοεμβρίου 1940.

Καλής Αλέξανδρος του Παναγιώτη. Πύργος Λοκρίδος.

Καλογερόπουλος Γεώργιος του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1912, του 50ού ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπάνταριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Καλπούζος Αθανάσιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Πρόδρομο Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη Λάμαρι στις 19 Νοεμβρίου 1940.

Καλτσάς Σπυρίδων του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Λουκίσια Βοιωτίας το 1911, του 3ου ΣΠ. Πέθανε από πολεμικό τραύμα στο ύψωμα 1280 Στενωπού Κλεισούρας στις 31 Δεκεμβρίου 1940.

Καούσιας Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών το 1917, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στις ύψωμα 1285 (Λάμαρι) στις 17 Νοεμβρίου 1940.

Καπούλας Χρήστος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Αθανάσιο Λιβαδειάς το 1916, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Αργκοβα στις 14 Δεκεμβρίου 1940.

Καραγιάννης Δημήτριος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Σκριπού Λιβαδειάς το 1919, του 4ου τάγματος Ρεθύμνης. Φονεύθηκε στο χωριό Πηγή Ρεθύμνης (μάχη της Κρήτης) στις 20 Μαίου 1941.

Καραδήμας Κωνσταντίνος. Πύργος

Καραδήμος Περικλής του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Πρόδρομο Θηβών. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Χαλκίδας στις 24 Νοεμβρίου 1940.

Καραΐσκος Αθανάσιος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Χαιρώνεια Βοιωτίας το 1914, του 13ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπάνταριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 24 Μαρτίου 1941.

Κατής Κωνσταντίνος του Δημητρίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στον Αγιο Γεώργιο Λιβαδειάς το 1910. Υπηρέτησε στο 36ο Σ.Π. και κατόπιν στον 2ο Λόχο Ασφαλείας Θηβών στον Σιδηροδρομικό Σταθμό της πόλης. Εκεί εφονεύθη κατά τη διάρκεια του σφοδρού γερμανικού βομβαρδισμού στις 20 Απριλίου του 1941.

Κατσιπόδης Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Λεοντάριο Θηβών το 1912, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη Αγίου Κοσμά στις 19 Νοεμβρίου 1940.

Κατσιφής Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κλειδί Θηβών το 1910, του 7ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Τρεμπεσίνα στις 21 Ιανουαρίου 1941.

Κατσίφης Κωνσταντίνος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μάζιο Λιβαδειάς το 1917, του 81ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο 109 Θερινό Φυλάκιο (αριστερά από το Τριεθνές) στις 6 Απριλίου 1941.

Κατσούλης Δημήτριος του Χαραλάμπους. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Σπυρίδωνα Λιβαδειάς το 1912, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στην Κακαβιά στις 26 Νοεμβρίου 1940.

Καφρίτσας Γεώργιος του Δήμου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Σούρπη Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1914, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 734 στις 26 Νοεμβρίου 1940.

Κεφάλας Θωμάς του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Κούκουρα Λιβαδειάς το 1910, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Φερόσι στις 31 Δεκεμβρίου 1940.

Κεφάλας Ιωάννης του Μήτρου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Κούκουρα Λιβαδειάς το 1919, του 4ου Τάγματος. Πέθανε από πολεμικά τραύματα στην Πηγή Ρεθύμνης (Μάχη της Κρήτης) στις 21 Μαιου 1941.

Κινέσας Δημήτριος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κυριάκιο Βοιωτίας το 1916, του 13ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπαντάριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Κόκος Δημήτριος του Αγγελή. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Χάλια Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη Μάχη Πολύτσανης στις 29 Νοεμβρίου 1940.

Κοκόσης Δημἠτριος του Μιχαήλ. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Θωμά Βοιωτίας το 1906, του Ζ ’Κέντρου Αιχμαλώτων. Φονεύθηκε σε λόφο έξω από το χωριό Σκινέ Χανίων (Μάχη της Κρήτης) στις 20 Μαιου 1941.

Κολιγιάννης Θεόδωρος του Αλεξάνδρου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Ελλοπία Θηβών Βοιωτίας το 1909, του 2ου Συντάγματος Πεδινού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στην Κάτω Φτελιά, σε αεροπορική επιδρομή στις 15 Νοεμβρίου 1940.

Κόλλιας Αθανάσιος του Ιωάννη. Δεκανέας. Γεννήθηκε στο Κόκκινο Θηβών Βοιωτίας το 1907, του XV Ορχου Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Μπούμπεσι (βορειοδυτικά της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Κολοκύθας Ανδρέας του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Πύργο Φθιώτιδας το 1913, της 1139 Μονάδας. Φονεύθηκε στο φαράγγι του χωριού Ροσοβέρι σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 11 Φεβρουαρίου 1941.

Κολούτσος Δημήτριος του Κωνσταντίνου. Γεννήθηκε στα Χάλια Θηβών το 1911, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Βιγλίστας στις 5 Νοεμβρίου 1940.

Κόρδης Αχιλλέας του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Χάλια Θηβών Βοιωτίας το 1914, του 36 ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην περιοχή Πρεμετής στις 30 Νοεμβρίου 1940.

Κοσόρας Κωνσταντίνος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Χώστια Θηβών Βοιωτίας το 1910, του 7ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Τρεμπεσίνα στις 9 Μαρτίου 1941.

Κοτσώνας Αριστόδουλος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1911, του 36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 18 Μαρτίου 1941.

Κουντουριώτης Κωνσταντίνος του Σπυρίδωνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1915, του 36ου ΣΠ. Πέθανε στο Νοσοκομείο Διακομιδής Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Αρτας στις 4 Ιανουαρίου 1941.

Κουράντος Θεόδωρος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε το 1918 στους Αγίους Θεοδώρους, του 34 ΣΠ. Επεσε στο ύψωμα 1285 στις 30 Ιανουαρίου 1941.

Κουρμπέτης Νικόλαος του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Σχηματάρι Θηβών Βοιωτίας το 1911, του 33ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην περιοχή Σεβράνι στις 7 Ιανουαρίου 1941.

Κουτσογιάννης Ιωάννης του Ματθαίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στο Σωληνάριο Βοιωτίας το 1915, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1410 ( Μάλι Σπατ) στις 3 Ιανουαρίου 1941.

Κουτσούρης Δημήτριος του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αγία Τριάδα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1916, του 34ου ΣΠ. Φονεύθηκε στην Κακαβιά στις 21 Απριλίου 1941.

Κρουστάλης Ιωάννης του Επαμεινώνδα. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Πλαταιές Θηβών Βοιωτίας το 1912, του 2ου Λόχου Ασφαλείας Εργων Συγκοινωνίας. Φονεύθηκε στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Κορίνθου σε αεροπορικό βομαβρδισμό στις 25 Απριλίου 1941.

Κρυστάλης Γεώργιος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Πλαταιές Θηβών Βοιωτίας το 1918, του 3ου ΣΠ. Πέθανε στο Νοσοκομέιο Διακομιδής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στις 4 Δεκεμβρίου 1940.

Κωλέτης Σεραφείμ του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Δημήτριο Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1917, του 36ου ΣΠ. Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 19 Φεβρουαρίου 1941.

Κωτσέλης Χαράλαμπος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών Βοιωτίας το 1908, του 72ου ΣΠ. Φονεύθηκε κοντά στη θέση Κόμμενη Πέτρα Τομορίτσα στις 5 Απριλίου 1941.

Κωτσογιάννης Ανδρέας του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρομἀτι Θηβών το 1914, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκες στο ύψωμα 1580 προ Τεπελενίου στις 19 Δεκεμβρίου 1940.

Λ

Λάμπρου Ιωάννης του Δημητρίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1911, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Αηδονοχωρίου Κόνιτσας στις 22 Νοεμβρίου 1940.

Λέλας Αριστείδης του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αλίαρτο Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1909, του36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Μπένσας (νότια του Τεπελενίου) στις 31Δεκεμβρίου 1940.

Λεμονάκης Αγησίλαος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1907, του IV Τάγματος Πολυβόλων Κινήσεως. Φονεύθηκε στο Ζερέτσι(βορειοδυτικά της Μοσχοπόλεως) στις 17 Φεβρουαρίου 1941.

Λεπενιώτης Κωνσταντίνος του Νικολάου. Λοχίας. Γεννήθηκε στην Παλαιοπαναγιά Θηβών Βοιωτίας το 1910, του 7ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 466 (Τσερεγκούνι) στις 16 Ιανουαρίου 1941.

Λιάκος Βασίλειος του Χαραλάμπους. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αγία Τριάδα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1913,του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Πέθανε στο ύψωμα 926 ( Μάλι Σπατ Τεπελενίου) στις 30 Δεκεμβρίου 1940.

Λιάκος Ιωάννης του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Ελικώνα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1913, του22ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Πόγραδετς στις 9 Απριλίου 1941.

Λιάκος Κωνσταντίνος του Λάμπρου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στον Ελικώνα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1912, του 1ουΣυντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο ύψωμα Κιάφε Λουζίτ Τρεμπεσίνας στις 10 Μαρτίου 1941.

Λιάκου Χαράλαμπος του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ερημόκαστρο Θηβών Βοιωτίας το 1912, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Δόντι ( Γκόλικο Τεπελενίου) στις 24 Μαρτίου 1941.

Λίγκος Βασίλειος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πύλη Θηβών Βοιωτίας το 1918, του 20ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 925 (Τομορίτσα) στις 11 Απριλίου 1941.

Λύτρας Γεώργιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1910, του 33ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Φερόσι στις 2 Ιανουαρίου 1941.

Μ

Μαγγίνας Δημήτριος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Σκούρτα Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ.Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 25 Φεβρουαρίου1941.

Μακρής Ιωάννης του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μούλκι Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1917, του 27ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 2148 (Κάμια) στις 12 Φεβρουαρίου 1941.

Μαλιγκούρας Γεώργιος του Βελισσαρίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Βοιωτίας το 1912, του Ι Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Μαζάνι (Τρεμπεσίνα) στις 11Μαρτίου 1941.

Μάμαλης Δημήτριος του Ηλία.Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρίκιο Θηβών Βοιωτίας το 1916, του 3ουΣΠ. Πέθενε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 20 Νοεμβρίου 1940.

Μάμαλης Θεόδωρος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Θεσπιές Βοιωτίας το 1916, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 17 Φεβρουαρίου1941.

Μἀμαλης Λεωνίδας του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Ευαγγελίστρια Βοιωτίας το 1907, του 66ουΣΠ. Πέθανε στο ΧΙ Ορεινό Χειρουργείο (Τσερεβόντε) στις 31 Δεκεμβρίου 1940.

Μαρδίτσης Ζήσης του Ιωάννη.Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κλειδί Θηβών Βοιωτίας το 1906, του 20ουΣΠ. Φονεύθηκε στον Κόκκινο Λόφο περιοχής Τσιροτάτε Τομορίτσα στις 15Φεβρουαρίου 1941.

Μάρκου Αναστάσιος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών Βοιωτίας το 1910, του 16ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1300 (Τρεμπεσίνας) στις 22 Φεβρουαρίου 1941.

Ματζώρος Ιωάννης του Γεωργίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στον Αγιο Δημήτριο Λιβαδειάς το 1914, του 42ουΣυντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στην Κακαβιά στις 27 Νοεμβρίου 1940.

Μελετίου Λουκάς του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μούλκι Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1911, του Ι Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Σκοτώθηκε στο χωριό Μάζανι στις 11 μαρτίου1941.

Μηνάς Νικόλαος του Ιωάννη.Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών το 1915, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Γκόλικο (νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 9 Μαρτίου 1941.

Μιχάλενας Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρομάτι Θηβών το 1919, του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Πατρών. Πέθανε στο Προσωρινό Νοσοκομείο Αμαλιάδας στις 10 Απριλίου1941.

Μίχας Κωνσταντίνος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Σκούρτα Θηβών το 1917, του VII Συνορικαού Τομέως. Φονεύθηκε στη θέση Κρέστη(υψίπεδο Νευροκοπίου) στις 7 Απριλίου 1941.

Μπαϊρακτάρης Δημήτριος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1917, της Υπηρεσίας Διαλογής Λαφύρων. Φονεύθηκε σε αεροπορικό βομβαρδισμό στο Αλβανικό Μέτωπο στις19 Απριλίου 1941.

Μπακάλης Αναστάσιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχοβα Βοιωτίας, του 33 ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1180 (Βινάν) στις 24 Ιανουαρίου 1941.

Μπάρλος Γεώργιος του Στάμου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Αράχοβα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1909, του 3ουΣυντάγματος Βαρέος Πυροβολικού. Πέθανε στο Σ3 Νοσοκομείο Διακομιδής Ιωαννίνων στις 23 Δεκεμβρίου 1940.

Μπάρμπας Κωνσταντίνος του Νικολάου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Σχηματάρι Θηβών το 1916, του 31ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Σέντελι στις 23 Μαρτίου 1941.

Μπελεγράτης Χαράλαμπος του Αντωνίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Τανάγρα Θηβών το 1911, του 33ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Μπούμπεσι στις 24 Ιανουαρίου 1941.

Μπίμπασης Γεώργιος του Σωτηρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στις Θεσπιές Βοιωτίας το 1908, του Α’Συντάγματος Βαρέος Πυροβολικού. Φονεύθηκε έξω από τα Βασιλικά Πωγωνίου Ιωαννίνων στις 27 Νοεμβρίου 1940.

Μπίνιος Λουκάς του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1917, του 52ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1220 (ανατολικά της Κλεισούρας) στις 21 Δεκεμβρίου1940.

Μπόρος Δημήτριος του Μιχαήλ. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1915, του 3ου ΣΠ.Φονεύθηκε στο Αηδονοχώρι Κόνιτσας στις 2 Νοεμβρίου 1940.

Μπούλμπασας Κωνσταντίνος του Χαραλάμπους. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1914, του 36ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1285 (στενά Κλεισούρας) στις 15 Φεβρουαρίου 1941.

Μπουνταλάς Νικόλαος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Βελή Ρωμαίικου Λιβαδειάς το 1910, του 90ού ΣΠ. Πέθανε στο Β1 Πεδινό Νοσηλευτικό Τμήμα (Κοσίνα) στις 6 Φεβρουαρίου 1941.

Μπουραντάς Γεώργιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Στεφάνη Θηβών Βοιωτίας το 1914, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Βασιλικό στις 16 Νοεμβρίου 1940.

Μπουτσαλής παναγιώτης του Πυθαγόρα. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1914, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 926 στις 6 Δεκεμβρίου 1940.

Μπράλιος Αργύριος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Δημήτριο Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1912,του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στην περιοχή Τεπελενίου στις 14 Απριλίου 1941.

Μυρογιάννος Βασίλειος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Ελικώνα Βοιωτίας το 1916, του 13ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπαντάριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 11 Μαρτίου 1941.

Μωραΐτης Αναστάσιος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Θούριο Βοιωτίας το 1910, του 36ουΣΠ. Πέθανε στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 25 Δεκεμβρίου1940.

Μωραΐτης Λουκάς του Πέτρου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Παρόριο Λοκρίδας (νυν Βοιωτίας) το 1915, του 42ουΣυντάγματος Ευζώνων. Πέθανε στο Σ1 Πεδινό Χειρουργείο στις 22 ιανουαρίου 1941.

Μωραΐτης Χαράλαμπος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1912, του 50ού ΣΠ. Φονεύθηκε στο Μάλι Σπάνταριτ (βόρεια της Κλεισούρας) στις 9 Μαρτίου 1941.

Ν

Νάνος Παναγιώτης του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1909, του 36ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Ζάβροχο Πωγωνίου στις 3 Δεκεμβρίου 1940.

Νίκας Νικόλαος του Αναστασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κόκκινο Βοιωτίας το 1910, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Βίγλας στις 16 Νοεμβρίου 1940.

Νταλιάνης Ιωάννης του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1913, της Φρουράς Γέφυρας Σιδηροδρομικού Σταθμού. Φονεύθηκε στην Κλινική Τσιγιάννη Λιβαδειάς σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 20 Απριλίου 1941.

Ντούλιος Παναγιώτης του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια Θηβών το 1914, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1585 (Πετσάρι Τεπελενίου) στις 18 Ιανουαρίου 1941.

Ο

Οικονόμου Ευστάθιος του Γεωργίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στην Αράχωβα Βοιωτίας το 1917, του 81ουΣΠ. Φονεύθηκε στο χωριό Μουριές Κιλκίς στις 6 Απριλίου 1941.

Π

Πάνος Δημήτριος του Σεραφείμ. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Βοιωτίας το 1919, του 6ουΣΠ. Φονεύθηκε στο χωρίο Αδελε Ξηροπηγής Ρεθύμνης στις 20 Μαίου 1941.

Παπαγεωργίου Δημήτριος του Πλουτάρχου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στον Αγιο Σπυρίδωνα Λιβαδειάς το 1915, του 22ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Καλυβάτσι (βορειοδυτικά του Πόγραδετς) σρις 25 Μαρτίου1941.

Παπαγεωργίου Μιλτιάδης του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Λιβαδειά Βοιωτίας το 1910, του 2ουΣυντάγματος Βαρέος Πυροβολικού. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 20 Δεκεμβρίου 1940.

Παπαδέδες Ευάγγελος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Θωμά Βοιωτίας το 1913, του 67ουΣΠ. Φονεύθηκε στη Μετζγκόρανη (βορειοανατολικά Τεπελενίου) στις 7 Μαρτίου 1941.

Παπαδημητρίου Σταύρος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Τανάγρα Βοιωτίας το 1914, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1285 (Κλεισούρας) στις 30 ιανουαρίου 1941.

Παπαζάχος Σεραφείμ του Αθανασίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Υψηλάντη Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1910, του 36ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα 1410 (νότια του Τεπελενίου) στις 28 Δεκεμβρίου 1940.

Παπαθεοδώρου Ιωάννης του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Δίστομο Βοιωτίας το 1907, του Β3 Λόχου Ημιονηγών. Φονεύθηκε στο Τόλιαρι σε αεροπορικό βομβαρδισμό στις 8 Μαρτίου 1941.

Παπαϊωάννου Αγαμέμνων του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1909, του36ου ΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Κορώνης στις 13 Δεκεμβρίου 1940.

Παπαϊωάννου Ευθύμιος του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Στείριο Λιβαδειάς Βοιωτίας το 1906, του 39ουΣυντάγματος Ευζώνων. Πέθανε στο Νοσοκομείο Εκστρατείας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στις 2 Ιουνίου 1941.

Παπαϊωάννου Κωνσταντίνος του Αριστομένη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Βλάσιο Βοιωτίας το 1909, του Ι Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Φονεύθηκε στο Βινοκάζιτ (νοτιοανατολικά Μπούμπεσι) στις 9 Φεβρουαρίου 1941.

Παπαλάμπρου Ευστάθιος του Κωνσταντίνου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Γεώργιο Λιβαδειάς Βοιωτίας το1915, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Φονεύθηκε στο ύψωμα 926 (Μάλι Σπατ) στις 3 Ιανουαρίου 1941.

Παπαμελετίου Σοφοκλής του Θεοδώρου. Στρατιώτης Γεννήθηκε στην Πύλη Θηβών το 1911, του 33 ΣΠ. Φονεύθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1940.

Παπαρούντας Κωνσταντίνος του Τριαντάφυλλου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1909, του 36ουΣΠ. Φονεύθηκε στην Πεστάνη (στενά Κλεισούρας) στις 18 Μαρτίου 1941.

Παπασπύρου Παναγιώτης του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στους Σπαήδες (Ελεώνα) Θηβών το 1913, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στη μάχη της Μπένσιας (νότια του Τεπελενίου) στις 28 Δεκεμβρίου1940.

Παπαστάμου Ιωάννης του Νικολάου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στην Τανάγρα θηβών το 1912, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωνα 1285 (στενά Κλεισούρας) στις 27 ιανουαρίου 1941.

Παπασταύρος Ιωάννης του Νικολάου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Σκριπού Λιβαδιάς Βοιωτίας το 1917, του 70ού ΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Τραπέσκα Μπέλες στις 6 Απριλίου 1941.

Παπασωτηρίου Σωτήριος του Ιωάννη. Λοχίας. Γεννήθηκε στη Θήβα Βοιωτίας το 1919, της 19ηςΜηχανοκινήτου Μονάδος Αναγνωρίσεως. Φονεύθηκε στον Ακρίτα Κιλκίς στις 8Απριλίου 1941.

Παπαχαραλάμπους Γρηγόριος του Σωτηρίου. Δεκανέας. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1918, του Α’ Συντάγματος Πεδινού Πυροβολικού. Πνίγηκε προσπαθώντας να διαβεί τον ποταμό Αραχθο στις 23 Απριλίου1941.

Παππάς Σεραφείμ του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Λεύκτρα Θηβών Βοιωτίας το 1911, του 33ουΣΠ. Φονεύθηκε στο Μπούμπεσι στις 25 Ιανουαρίου 1941.

Πατής Γεώργιος του Ευσταθίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1909, του 3ουΣΠ. Φονεύθηκε στο ύψωμα Δόντι (Γκόλικο, νοτιοανατολικά του Τεπελενίου) στις 8  Μαρτίου 1941.

Παφύλας Λουκάς του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1910, του 33ουΣΠ. Πέθανε στο 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 17Φεβρουαρίου 1941.

Πελώνης Αριστείδης του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρομάτι Θηβών το 1917, του 71ου ΣΠ. Εφονεύθη στις 8 Απριλίου 1941στο Υψωμα Κρέστη κοντά στο Νευροκόπι.

Πεντεδέκας Κωνσταντίνος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στον Αγιο Γεώργιο Λιβαδειάς το 1916, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων.Σκοτώθηκε στο Αργυροχώρι στις 3 Δεκεμβρίου του 1940.

Πέτραινας Γεώργιος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θίσβη το 1903του 1ου Συντάγματος Πυροβολικού. Φονεύθηκε στην Καλαμπάκα στις 20Απριλίου 1941.

Πέτρου Χρήστος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Υπατο Θηβών και κατετάγη στο 3ο ΣΠ. Πέθανε στις 29 Απριλίου 1941 στο1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.

Πηνιτάς Ευάγγελος του Νικολάου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1912 του 35ου ΣΠ.Σκοτώθηκε στο Παναρέτι στις 15 Απριλίου 1941.

Πόκας Γεώργιος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Υπατο Θηβών το 1911, του 11ου ΣΠ. Εφονεύθη στις 5 Νοεμβρίου 1940 στην Μπίγλιστα.

Προκοπίου Επαμεινώνδας του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Σούρπη Λιβαδειάς το 1914, του 13ου ΣΠ. Πέθανε στις 11 Μαρτίου 1941στο Β1 Πεδινό Χειρουργείο που λειτουργούσε στην Κοσίνα.

Ρ

Ράλλης Δημήτριος του Νικολάου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε το 1913 στο Δίστομο, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Σκοτώθηκε στην Καστανιάνη στις 20 Νοεμβρίου 1940.

Σ

Σαμαρτζής Μελέτιος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δάφνη το 1914, του 3ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Γκόλικο, νοτιανατολικά του Τεπελενίου, στις 8 Μαρτίου 1941.

Σαμπάνης Ιωάννης του Αναστασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Τανάγρα το 1920, του 12ου ΣΠ. Πέθανε στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων στην Αθήνα την 4ηΑπριλίου 1941.

Σαρρής Εμμανουήλ του Μιχαήλ. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1911, του 33ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στο Μπούμπεσι στις 26 Ιανουαρίου1941.

Σελέκος Πέτρος του Νικολάου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κόκκινο το 1912, του 3ου ΣΠ. Εφονεύθη στις 19 Δεκεμβρίου 1940, νότια του Τεπελενίου, στο Υψωμα 926.

Σοφός Χρήστος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1917, του 91ου ΣΠ. Φονεύθηκε στο Οχυρό Αρπαλούκι στις 8Απριλίου 1941.

Σπύρου Κωνσταντίνος. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Χώστια το1912, του 3ου ΣΠ. Εφονεύθη στις 27 Ιανουαρίου 1941 στην Κλεισούρα.

Σπύρου Χαράλαμπος του Κωνσταντίνου. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Λεοντάρι Θηβών το 1917, της 193ης Μονάδας. Φονεύθηκε στις 10 Απριλίου 1941 στη θέση Δοβά Τεπέ Κρουσίων.

Στάθης Παναγιώτης του Γεωργίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στις Θεσπιές το 1910, του 7ου ΣΠ. Εφονεύθη στο Σπι Καμαράτε στις 21Ιανουαρίου 1941.

Σταματίου Γεώργιος του Χρήστου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1906, του 39ουΣυντάγματος Ευζώνων. Σκοτώθηκε προ του Τεπελενίου στις 17 Μαρτίου 1941.

Στράντζαλης Μιχαήλ του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Βαθύ Αυλίδος το 1914, του 14ου ΣΠ. Εφονεύθη στην Τρεμπεσίνα στις 14Μαρτίου 1941.

Συγκενιώτης Ανδρέας του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Μπάλτσα Θηβών το 1918, του 33 ΣΠ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Φλώρινας στις 11 Δεκεμβρίου 1940.

Σύρος Αλέξανδρος του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1918, του 4ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στην Πηγή Ρεθύμνης, κατά τη διάρκεια της Μάζης της Κρήτης, στις 20 Μαίου 1941.

Σωληναραίος Ευάγγελος του Γεωργίου. Λοχίας. Γεννήθηκε στο Σωληνάρι το 1915, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων. Εφονεύθη στο Υψωμα926, στις 30 Δεκεμβρίου 1940.

Τ

Τάμος ή Παπατάμος Ευάγγελος του Σωτηρίου. Στρατιώτης.Γεννήθηκε στον Υψηλάντη το 1913, του 42ου Συντάγματος Ευζώνων.Σκοτώθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1940 στο Υψωμα 669.

Ταμπουρατζής Βασίλειος του Αθανασίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κριμπάτσι Αυλίδος, του Β’ Τάγματος. Σκοτώθηκε στο Δόντι, στις 8 Μαρτίου1941.

Ταξιάρχης Κωνσταντίνος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1912, του 36ου ΣΠ. Επεσε το 1941 στο Πέτσαρι Τεπελενίου.

Τασιγάννης Γεώργιος του Πανταζή. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δομβραίνα Θηβών το 1913, του 3ου ΣΠ. Εφονεύθη στο ύψωμα 926 νοτίως του Τεπελενίου στις 30 Δεκεμβρίου 1940.

Τζαφέρης Κλέαρχος του Βασιλείου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δάφνη (Δαριμάρι) Θηβών το 1915. Σκο΄τωθηκε στο ύψωμα 1285, στην Κλεισούρα στις30 Ιανουαρίου 1941.

Τουρίκης Περικλής του Ευαγγέλου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δομβραίνα Θηβών της 146ηςμονάδας. Πέθανε στο Σταρτιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων στις 22 Νοεμβρίου 1940.

Τραμπάκουλος Λουκάς. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Ακραίφνιο το1912, του 29ου ΣΠ. Σκοτώθηκε στη Μετζγκόρανη στις 10 Μαρτίου 1941.

Τσάκος Παναγιώτης του Ιωάννη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Κάστρο Βοιωτίας το 1912, της 146ης Μονάδας. Εφονεύθη στο αλβανικό μέτωπο στις 30 Δεκεμβρίου 1940.

Τζαμτζής Νικόλαος του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας το 1906, της Ιλης Ιππωνεών Τρικάλων. Φονεύθηκε στη Λιβαδειά στις 24 Απριλίου 1941.

Τσαπρούνης Χρήστος του Αριστείδου. Στρατιώτης Γεννήθηκε στον Αλίαρτο Λιβαδειάς το 1914, του 36ου ΣΠ. Επεσε στη μάχη της Πρεμετής στις 2 Δεκεμβρίου 1940.

Τσαρουχάς Κωνσταντίνος του Λουκά. Στρατιώτης. Γεννήθηκε τσα Βάγια το 1911, του 33ου ΣΠ. Επεσε στο ύψωμα 717, στο Μπούμπεσι, στις28 Ιανουαρίου 1941.

Τσάτσος Μενέλαος του Αθανασίου. Στρατιώτης.Γεννήθηκε στο Κυριάκι το 1916 του 2ου Συντάγματος Πυροβολικού. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Κοζάνης στις 13 Νοεμβρίου 1940.

Τσεκούρας Λουκάς του Γεωργίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στην Πετρομαγούλα το 1909, του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Πυροβολικού Αργους. Φονεύθηκε στα Βάγια κατά τη διάρκεια αεροπορικού βομβαρδισμού στις 23 Απριλίου 1941.

Τσέλος Ανδρέας του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στα Βάγια το 1917, του 8ου Συντάγματος Ορειβατικού Πυροβολικού. Εφονεύθη στη Βρύση Πασά στις 6 Νοεμβρίου 1940.

Τσέλος Χαράλαμπος του Σωτηρίου. Δεκανεύς. Γεννήθηκε στα Βάγια το 1912, του 3ου ΣΠ.Εφονεύθη στο ύψωμα 1285 στις 27 Δεκεμβρίου 1940.

Τσιφής Γεώργιος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Λιβαδειά το 1914, του 36 ΣΠ. Επεσε στα Στενά της Κλεισούρας, στο Υψωμα 1410,στις 6 Ιανουρίου 1941.

Τσορβάς Λουκάς. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δαύλεια Βοιωτίας το 1917, του 91 ΣΠ. Εφονεύθη βόρεια των Λουτρών Σιδηροκάστρου στις 8 Απριλίου1941.

Φ

Φράγγου Νικόλαος του Παναγιώτη. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στη Δομβραίνα το 1911. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αγρινίου στις 5 Μαϊου1941.

Φροσινός Παναγιώτης του Χαραλάμπους. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μαυρομάτι Θηβών το 1916, του 3ου ΣΠ. Πέθανε στο Νοσοκομείο Δαικομιδής του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Αρτας στις 6 Ιανουρίου 1941.

Χ

Χαλκιάς Αλέξανδρος του Δημητρίου. Στρατιώτης. Γεννήθηκε στο Μελισσοχώρι Θηβών το 1906, του 66 ΣΠ. Πέθανε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Κορυτσάς στις 22 Δεκεμβρίου 1940.

Χαρέμης ή Πάρεδρος Στυλιανός του Παναγιώτη. Στρατιώτης.Γεννήθηκε στο Πυρί Θηβών το 1901. Φονεύθηκε στη Θήβα κατά τη διάρκεια αεροπορικού βομβαρδισμού στις 20 Απριλίου 1941.

Χατζησταμάτης Ανδρέας του Παναγιώτη. Λοχίας. Γεννήθηκε στη Θήβα το 1913, του 29 ΣΠ. Επεσε βορειοδυτικά της Κλεισούρας στο Μπούμπεσι, στις10 Απριλίου 1941.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

Δημήτρης Λάμπρου

Δημοσιογράφος, εκδότης του περιοδικού ΒΟΙΩΤΙΑ, Πολιτικός Επιστήμων του Παντείου Πανεπιστημίου, ιδιοκτήτης του viotiaplus.gr. Το 2016 θα εκδοθεί το πρώτο του μυθιστόρημα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Βοιωτοί Πεσόντες στο Επος του ‘40."

1821 ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΤΙ H ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.

H Ελληνική Επανάσταση εξερράγη υπό τους δυσμενέστερους οιωνούς: εφτά χρόνια μετά το Βατερλό, από την Ιβηρική Χερσόνησο ως την Ιταλία η Ευρώπη σείεται με εξεγέρσεις που απειλούν τα μοναρχικά καθεστώτα της.--

Όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ - ΜΗΔΕΜΙΑΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ - ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΦΟΔΡΟΤΗΤΑ.

Ήταν τότε που οι ηγέτες της Ιερής Συμμαχίας, της Αγγλίας και της Γαλλίας είχαν συγκεντρωθεί στο Λάιμπαχ με θέμα την αντιμετώπιση της ισπανικής επανάστασης, των επαναστάσεων του Πεδεμόντιου και της Νεάπολης καθώς και ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ. Ενώ η καταστολή αυτών των κινημάτων δεν έμοιαζε δύσκολη υπόθεση για τις πανίσχυρες ευρωπαϊκές απολυταρχίες, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΙΣ ΓΕΜΙΖΕ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ γιατί απειλούσε την πολυπόθητη ισορροπία για την ευρωπαϊκή ήπειρο μετά τη συντριβή του Ναπολέοντα και απαιτούσε νέα στρατηγική και διπλωματία για τη διατήρηση της τάξης.

Ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, εθνικά συμφέροντα και περίπλοκοι διπλωματικοί υπολογισμοί, που κάθε ανακτοβούλιο και κυβέρνηση της Ευρώπης διατηρούσε για τον εαυτό της, ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΑΝ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ.
 Έπειτα υπήρχαν λόγοι στρατηγικού ενδιαφέροντος και αυτοί ήταν πάλι δύο: η προστασία των μεγάλων δρόμων που οδηγούσαν στην Ασία και, επιπλέον, η παρεμπόδιση της καθόδου των Ρώσων στη Μεσόγειο.

Το τελευταίο ενδεχόμενο ανησυχούσε ιδιαιτέρως την Αγγλία και τη Γαλλία που έβλεπαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως τη μόνη ικανή δύναμη περιορισμού της ρωσικής επιρροής και, φυσικά, κάθε ανάλογης απόπειρας εξόδου της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες της Μεσογείου.

H υπόνοια μάλιστα ότι την Ελληνική Επανάσταση είχαν υποκινήσει οι Ρώσοι - υπουργός Εξωτερικών του τσάρου την ίδια εποχή ήταν ο Καποδίστριας - προκαλούσε ακόμη ισχυρότερα ανακλαστικά, ιδιαίτερα της Αγγλίας που έβλεπε ότι μια ανεξάρτητη και ελεύθερη Ελλάδα θα ήταν ανταγωνιστική ναυτική δύναμη για τα αγγλικά συμφέροντα.

Ετσι ακριβώς εξηγείται ο ΑΓΓΛΙΚΟΣ ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΙΣΜΟΣ στις αρχές του Αγώνα. Ξένοι με τη θάλασσα οι Τούρκοι, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΑΓΓΛΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ στα πληρώματα - αναφέρεται μάλιστα ότι πάνω από ογδόντα βρήκαν τον θάνατο τη στιγμή της πυρπόλησης της τουρκικής ναυαρχίδας στη Χίο από τον Κανάρη.

Γνωστή είναι άλλωστε και η βοήθεια που προσέφεραν στον ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟ των Τούρκων σε διάφορες πολιορκίες οι ΑΓΓΛΟΙ ΠΡΟΞΕΝΟΙ που μετατρέπονταν άλλοτε σε ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΥΣ και άλλοτε σε αντιπροσώπους εμπορικών εταιρειών ΕΦΟΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΠΥΛΗ.

Κατά τον ιστορικό C.W. Crawley οι ΑΓΓΛΟΙ ΥΠΗΡΞΑΝ ΕΠΙ ΤΡΕΙΣ ΓΕΝΕΕΣ ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΟΙ απλώς και μόνο επειδή μισούσαν τους Ρώσους.

Την ίδια στιγμή φοβόντουσαν μήπως αναβιώσει ο γαλλικός κίνδυνος και επιδίδονταν σε περίπλοκους διπλωματικούς ελιγμούς προκειμένου να εξασφαλίσουν ρυθμιστικό ρόλο στη μεταβατική περίοδο που θα ακολουθούσε μια ενδεχόμενη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο γάλλος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Cousinιry το 1822 αναφέρει λεπτομερώς σε υπόμνημά του προς το γαλλικό υπουργείο των Εξωτερικών τους λόγους που οδήγησαν την Αγγλία στο να υιοθετήσει τη συγκεκριμένη και χωρίς προσχήματα εχθρική στάση απέναντι στην ελληνική εξέγερση.

ΣΤΟ ΑΝΑΓΕΝΝΩΜΕΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ Η ΑΓΓΛΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΜΙΑ ΝΑΥΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΕΝΑΝ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙ ΣΤΟ ΛΙΚΝΟ ΤΟΥ.

Αλλά και η Γαλλία, καίτοι αντίπαλος της Αγγλίας, δεν κράτησε εξαρχής ευνοϊκή στάση απέναντι στους εξεγερμένους Ελληνες.

Από τη μια το κοινό της δέος με την Αγγλία σε ό,τι αφορούσε πιθανή κάθοδο των Ρώσων στη Μεσόγειο και από την άλλη η εμπορική της ανταγωνιστικότητα με το ελληνικό ναυτικό που έφερνε τους έλληνες εμπόρους σε κάθε γωνιά και αγορά της οθωμανικής Ανατολής, συνιστούσαν, αμφότεροι, ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.

Χώρια που ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΙΔΑΝ ΩΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ, ΑΛΛΑ ΩΣ ΜΙΑ ΑΝΤΑΡΣΙΑ, ΜΙΑ ΑΠΕΙΘΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕΣΤΗΚΥΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΘΕΙ ΕΝ ΤΗ ΓΕΝΕΣΕΙ ΤΗΣ. Εκείνη που πάντως δεν επρόκειτο να προκαλέσει έκπληξη με τη στάση της ήταν η Αυστρία.

Για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική του καγκελαρίου Μέτερνιχ που επιθυμούσε να πνίξει κάθε ιδέα φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος διακυβέρνησης της χώρας και καταδυνάστευσης των λαών, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ γιατί μπορούσε να προκαλέσει την εξέγερση και άλλων υποδούλων, χωρίς να εξαιρούνται ακόμη και οι δικοί της.

H ωμή διατύπωση του ίδιου: «ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΜΑΣ ΣΥΝΟΡΑ ΤΡΙΑΚΟΣΙΕΣ Η ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΕΝΟΙ Η ΠΑΛΟΥΚΩΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΑ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ».

Και τώρα ερχόμαστε στην περίπτωση της Ρωσίας που, ως ομόθρησκη χώρα, ΦΑΙΝΟΤΑΝ Ο ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. ΦΑΙΝΟΤΑΝ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ, ανεξάρτητα από τον ρόλο που της απέδωσαν και τη στάση τελικά που υιοθέτησε η ρωσική εξωτερική πολιτική κατά του σταθερού εχθρού της, των Τούρκων.

Οι τσάροι στην πραγματικότητα είχαν από τη μια να αντιμετωπίσουν μια εχθρική Τουρκία και από την άλλη έναν συνασπισμό αγγλογαλλικών συμφερόντων που απειλούσε να εισέλθει στη Βαλκανική μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Βέβαια, η εξέλιξη των πραγμάτων στη συνέχεια προσέλαβε νέα δυναμική και παρά το ότι η ΡΩΣΙΑ, ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΤΕΡΝΙΧ, ΑΠΟΚΗΡΥΞΕ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΥΨΗΛΑΝΤΗ, ο απαγχονισμός του Πατριάρχη και οι σφαγές στην Πόλη μετέβαλαν τη ρωσική πολιτική, αν και όχι δραστικά στην αρχή.

Εκείνο πάντως το οποίο ως γεγονός αποτέλεσε σταθερό παράγοντα ενθάρρυνσης των βαλκανικών λαών ήταν η μόνιμη ρωσοτουρκική αντιδικία που, με την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, παρέσυρε τη Ρωσία σε πόλεμο κατά της Τουρκίας ενώπιον μιας Ευρώπης έκπληκτης μπροστά στις απροσδόκητες, γι' αυτήν, εξελίξεις.

ΦΙΛΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΤΕΛΟΣ ΥΠΗΡΞΕ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ που, προσηλωμένη στο δόγμα Μονρόε, παρά τις επίσημες υπέρ της ελληνικής ανεξαρτησίας διακηρύξεις, προσδοκούσε, απαθής και αμέτοχη σε βοήθεια προς τους επαναστατημένους Ελληνες,
ΤΗΝ ΕΥΝΟΙΑ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ΓΙ' ΑΥΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ και να εκτοπίσει έτσι τα αγγλικά συμφέροντα.

Βεβαίως αμερικανικός φιλελληνισμός υπήρξε και τεκμηριώνεται και από τις πηγές. Ωστόσο η αμερικανική συμπαράσταση είχε μόνο λαϊκή έκφραση και ΟΧΙ ΚΡΑΤΙΚΗ.H ΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ "ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ":

Οι στρατιωτικές κινήσεις των εμπολέμων στην επαναστατημένη Ελλάδα τράβηξαν αμέσως το ενδιαφέρον των ξένων κυβερνήσεων που ΕΣΠΕΥΣΑΝ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΜΥΣΤΙΚΟΥΣ ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ. Οι Άγγλοι μάλιστα έστησαν στα Επτάνησα ως και ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΚΙΝΟΥΜΕΝΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ που διηύθυνε στο Λονδίνο η αρμόδια υπηρεσία της Lombard Street.

Με τον τρόπο αυτόν Η ΑΓΓΛΙΑ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΗ, και λόγω παράδοσης στην οργάνωση των μυστικών της υπηρεσιών, ευρωπαϊκή δύναμη, χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι και η Γαλλία υστερούσε στον συγκεκριμένο τομέα.

Ο ανταγωνισμός μάλιστα μεταξύ των δύο ήταν τέτοιος που, ενώ επίσημα είχαν χαρακτηρίσει την Ελληνική Επανάσταση ως ανταρσία, έφθασαν ακόμη και να διευκολύνουν ταξιδιώτες και εθελοντές που ζητούσαν να φθάσουν στην Ελλάδα, επιλέγοντάς τους μάλιστα, προκειμένου να τους ελέγχουν και να πληροφορούνται για το τι συνέβαινε τόσα μίλια μακριά, στην επαναστατημένη χώρα.

ΕΤΣΙ, ΕΝΩ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΓΛΙΚΟ ΝΟΜΟ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΒΡΕΤΑΝΟΥ ΥΠΗΚΟΟΥ ΣΕ ΞΕΝΟ ΣΤΡΑΤΟ Ο GORDON ΚΑΙ Ο BYRON ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΕΚΡΑΤΗΘΗΣΑΝ, ΑΛΛΑ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΓΛΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ.

H Γαλλία, πάλι, ενώ ΕΦΟΔΙΑΖΕ ΤΟΝ ΜΕΧΜΕΤ ΑΛΗ ΜΕ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΣΚΑΦΗ, την ίδια στιγμή άφηνε ανοιχτό το λιμάνι της Μασσαλίας για τις αποστολές εθελοντών πολεμικού υλικού ενώ δεν εμπόδιζε τη διεξαγωγή εράνων υπέρ του Ελληνικού Αγώνα.

Ωστόσο είχε στήσει ειδική υπηρεσία για την επιλογή εθελοντών στους οποίους δίνονταν αυστηρές συστάσεις και οδηγίες για το είδος των πληροφοριών που ενδιέφεραν τον γάλλο μονάρχη. Από αυτούς οι πιο δυσαρεστημένοι στέλνονταν στον Μέτερνιχ ως απόδειξη εκδούλευσης στους κοινούς στόχους της Ιεράς Συμμαχίας.

ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΑΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΕΧΘΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΡΟΣΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΚΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΣ. Η ΑΛΛΑΓΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1823, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ 1824…

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «Τους κατατρέξανε οι Ευρωοπαίγοι τους δυστυχείς Ελληνες. Εις τις πρώτες χρονιές εφόδιαζαν τα κάστρα των Τούρκων, τους κατάτρεχαν και τους κατατρέχουν ολοένα διά να μην υπάρξουν.

Η Αγγλία τους θέλει να τους κάμη Αγγλους με την δικαιοσύνην την αγγλική καθώς οι Μαλτέζοι ξυπόλυτους και νηστικούς, οι Γάλλοι Γάλλους, οι Ρούσοι Ρούσους κι ο Μέτερνικ της Αουστρίας Αουστριακούς - κι όποιος τους φάγη από τους τέσσερους. Και τους λευτερώνουν χερότερα κι από τους Τούρκους».-----------------------------------------------------------ΕΠΕΙΔΗ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΣΕ ΞΗΡΑ ΟΥΤΕ ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΑ (ΚΥΡΙΩΣ!) ΜΕΣΑ ΣΕ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΣΕ 66. ΠΡΩΤΑ Η ΑΓΓΛΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΙΧΕ ΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΑΛΛΑΞΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΚΛΠ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΕΠΙΡΡΟΗ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ.

Τελικά στις 6 Ιουλίου 1827 οι πληρεξούσιοι της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας υπέγραψαν στο Λονδίνο την ομώνυμη συνθήκη, με την οποία δεσμεύονταν να διευθετήσουν το ελληνικό ζήτημα και να επιφέρουν την ειρήνευση στην ανατολή.

Η οθωμανική κυβέρνηση αρνήθηκε να υποταχθεί στη Συνθήκη του Λονδίνου με αποτέλεσμα τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου στις 20.10.1827, όπου καταστράφηκε ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος.

Ο πανίβλακας Σουλτάνος τότε κύρηξε τον πόλεμο (14/27 Απριλίου 1828) στους Ρώσους που φτάσαν μέχρι την Ανδριανούπολη.
 ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΡΩΣΟΙ ΣΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΗΣ (2/14 ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1829) ΤΟΥ ΕΠΕΒΑΛΑΝ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ.ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ: «Ποιος έκρινε τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Ελληνες; Οχι βέβαια οι συνωμοσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή Πασά στα Γιάννενα, όχι βέβαια η Ναυμαχία του Ναυαρίνου, όχι βέβαια η παρουσία γαλλικού στρατού στο Μοριά ούτε οι συνδιασκέψεις και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου παρά ο Ντίμπιτς, που προέλασε με τον ρωσικό στρατό ίσαμε την κοιλάδα της Μαρίτσας περνώντας τον Αίμο».

ΑΥΤΑ ΛΟΙΠΟΝ. ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΪΤΗΣ ΥΠΗΡΞΕ Η ΠΡΩΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟ 1827!!! ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΑΪΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΙΧΑΜΕΝΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΑΝ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΛΑΟΥ!!!------------------------------------------------

Είναι απόλυτα δικές μας οι ευθύνες για τα χάλια του κράτους μας, αλλά αν εξέλειπαν οι δικοί τους πράκτορες (Άγγλων κυρίως) Μαυροκορδάτος-Κουντουριώτης και οι "άξιοι" διάδοχοί τους μέχρι σήμερα θα είμαστε πολύ καλύτερα.

Θα είχε λήξει η υπόθεση ανεξαρτησία από το 1824 με τα ελληνικά όπλα. Αν και ακόμα και το 1827 μπορούσε να γίνει αυτό, τον αιγυπτιακό στόλο "παρά τρίχα" θα τον έκαιγε ο Κανάρης στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας.

Οι πράκτορές τους προκάλεσαν τους εμφύλιους το 21, αυτοί δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, τον Ανδρούτσο, (ίσως και τον Καραϊσκάκη), αυτοί μας έκαναν "μπανανία" των Άγγλων. Όταν οι άλλοι πολεμούσαν το 21 αυτοί τι έκαναν;

Το είπε ο Γέρο Κολοκοτρώνης: «Βλέπω τὸν Μαυροκορδάτο, τὸν Δεσπότη Ἄρτης καὶ Σπετζῶτες καὶ Ὑδραίους (σ. ελέγχονταν απόλυτα από τους Κουντουριωταίους) καὶ πλέκουν ἕνα γαϊτάνι στοῦ Ἀναπλιοῦ τὴν πόρτα, μὰ τὸ τί γαϊτάνι εἶναι δὲν τὸ ἠξεύρω».

Και τους τύλιξαν όλους και ακόμα και σήμερα δεν έχουμε ξεμπλέξει από το σύστημά τους. Τι προσέφεραν οι Άγγλοι στην Ελλάδα πέρα από εκβιασμούς, εξευτελισμούς και προδοσίες;Τι να κάνουμε; Δεν μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε μία αυτοκρατορία που έλεγχε το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού;

Οι "προστάτιδες" δυνάμεις βομβάρδιζαν και απέκλειαν την ΑΘήνα όταν δεν είχαμε κυβέρνηση της αρεσκείας τους μέχρι να αποκτήσουμε. Το 1849-1850 ναυτικός αποκλεισμός, το 1854-1857 ωμή αγγλο-γαλλική στρατιωτική κατοχή της Αθήνας του Πειραιά και άλλων ελληνικών λιμανιών για να μην μπει η χώρα στον Κριμαϊκό Πόλεμο, το 1862 αλλάζουν βασιλιά, το 1917 τα ίδια, το 1944 φέρνουν βασιλιά, κλπ...

Πούλημα της χώρας σε κάθε ευκαιρία, στην Μ.Ασία και στην Κύπρο, χάρη στις αγγλόδουλες και αμερικανόδουλες "ηγεσίες" "μας".

http://lykawn.blogspot.com/
Πηγή (βασική): άρθρο απο τη κ. ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΟΜΑΗ, "ΤΟ ΒΗΜΑ", Σάββατο 25 Μαρτίου 2006

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "1821 ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ"

ΜΥΡΜΙΔΩΝΕΣ

Ο Μυρμιδών ήταν γιός του Δία και της Ευριμέδουσας.Οι Μυρμιδόνες που αναφέρονται από τον Όμηρο ήταν κάτοικοι της Θεσσαλίας.

Κατά την μυθολογία, η καταγωγή τους ήταν από την Αίγινα (!) και γενάρχης τους ήταν ο Πηλέας που ήταν υιός του Αιακού, του βασιλιά της Αίγινας.

Ο αδελφός του Πηλέα, Τελαμώνας, έγινε βασιλιάς της Σαλαμίνας.

Ο Τελαμών ήταν ο πατέρας του Αίαντα του Τελαμώνιου που πήρε μέρος στον τρωικό πόλεμο και του Τεύκρου που ίδρυσε την αποικία Σαλαμίνα στην Κύπρο.

Ο ήρωας Αχιλλέας ήταν υιός του Πηλέα και της Θέτιδος και ήταν βασιλιάς των Μυρμιδόνων με τους οποίους εξεστράτευσε στον τρωικό πόλεμο. Η μητέρα του Θέτις ήταν - κατά τη μυθολογία - Νηρηίδα.

Οι Νηρηίδες, θεότητες της ήρεμης θάλασσας, ήταν κόρες του Νηρέα (υιός της Γης και του Πόντου) και της Δωρίδος (κόρη του Ωκεανού).

Εδώ παρατηρείται αντιστοιχία του Δώρου και της Δωρίδος και συσχέτισή τους με τους Δωριείς που κατέβηκαν τον 11ο αιώνα π.Χ. στην Ελλάδα.

Ο Πηλέας ήταν υιός του βασιλιά της Αίγινας, Αιακού. Ο Πηλέας ήταν βασιλιάς της Φθίας στην Θεσσαλία την οποία βασίλεψε και ο Δευκαλίωνας!!!

Ο καρδιακός φίλος του Αχιλλέα, Πάτροκλος, ήταν υιός του Μενοίτιου και ήταν από την Οπούντα της Λοκρίδος (περιοχή από τις Θερμοπύλες μέχρι την Κωπαΐδα).

Ο υιός του Προμηθέα ήταν ο Δευκαλίωνας, ο γενάρχης του ανθρωπίνου γένους!!!

Σχετικά με τον Αχιλλέα, καταγόταν από το βασιλικό γένος των Μολοσσών.

Η περιοχή της αρχαίας Ελλάδας "Μολοσσίς" βρισκόταν στην περιοχή που καταλαμβάνει η σημερινή Ήπειρος και η νότιος Αλβανία που ήταν η ελληνική βόρεια Ήπειρος.

Αρχικά στην βόρεια Ήπειρο κατοικούσε η ελληνική φυλή των Παροναέων. Η περιοχή Μολοσσίς ονομάστηκε έτσι από τον μυθικό βασιλιά Μολοσσό που ήταν υιός του Νεοπτόλεμου και της Ανδρομάχης.

Το βασίλειο της Ηπείρου το ίδρυσε ο Νεοπτόλεμος. .

AXILLEAS

Καταγόταν απο το γένος του Δία. Γεννήθηκε στη Φθία της Θεσσαλίας Πατέρας του ήταν ο Πηλέας και μητέρα του η θέτιδα.

Επειδή η μητέρα του ήθελε να τον κάνει αθάνατο συμφωνα με τη παράδοση τον φούρνιζε κάθε φορά που ζύμωνε ψωμί. < το πως ακριβώς ηταν και θα είναι ένα μυστήριο αυτό είναι εκλαικεθμένη εκδοχή της αθανασίας κατά τη γνώμη μου > ενώ τον κρατούσε από τη φτέρνα. Στο δέυτερο στάδιο τον έλουζε στα φονικά νερά της Στυγός για να τον σκληραγωγήσει είχε το προσωνύμιο πυρίσων επειδή δεν πάθενε τπτ με τη φωτιά.

Ο Αχιλλέας μεγάλωσε κοντά στο κένταυρο Χείρωνα που ζούσε στο Πήλιο.

Η γυναίκα του κεντάυρου Φίλυρα και η μητέρα του Χαρεικλώ τον φρόντιζαν ενώ ο ίδιος ο κένταυρος τον μύισε στισ τέχνες και τα γράμματα και στις πολεμικές τέχνες , ο κένταυρος τον ονόμασε Αχιλλέα επειδή έλυε τα άγχη.

Μεγάλωσε ο Αχιλλέας και έγινε πάρα πολύ όμορφος περιγραφες για θεική ομορφία με μπάσα επιβλιτική καθαρή φωνή μάτια που έλαμπαν και μαλλιά κατάξανθα.

H ανδρεία του έγινε γνωστή σε όλο το τότε κόσμο μάλιστα λέγετε ότι ρωτήθηκε ο Μενέλαος αν θα μπορουσε να νικήσει το πόλεμο και πήρε την εξής απάντηση"Είναι αδύνατος η άλωσις της Τροίας ανευ του Αχιλλέως "η μητέρα του η θέτιδα προαισθάνθηκε το χαμό του στον επικείμενο πόλεμο και τον έντυσε κορίτσι και τον έστειλε σε παρθεναγωγείο όπου εκεί απέκτησε ένα γιο που τον ονόμασε Πύρρο, ο πανέξυπνος Οδυσσέας τον ανακάλυψε όμως αυτή είναι η μία εκδοχή η αλλή είναι ότι τον βρήκαν στη θεσσαλία και αφου συζήτησε με τη μητέρα του ότι αν θα παει στη Τροία θα δοξαστεί στους αιώνες αλλα θα ζήσει λίγο ενώ αν μείνει στη θεσσαλία θ α ζήσει πολύ αλλα θα πεθάνει άδοξα.

Οταν οι Έλληνες έπλευσαν για την Τροία, κατά λάθος σταμάτησαν στη Μυσία, με βασιλιά τον Τήλεφο. Στη μάχη, ο Αχιλλέας τραυμάτισε τον Τήλεφο. Η πληγή δεν έκλεινε κι έτσι ο Τήλεφος ρώτησε ένα μαντείο το οποίο δήλωσε ότι "αυτός που πλήγωσε θα θεραπεύσει".

Η Ιλιάδα έχει ως βασικό θέμα της την οργή του Αχιλλέα και την άρνησή του να πολεμήσει στο πλευρό των Αχαιών.

Η αφήγηση κινείται σε δύο άξονες, τον ουράνιο - των θεών - και το γήινο - των ανθρώπων. Ασχολείται κυρίως με το δέκατος έτος του πολέμου της Τροίας και όχι με τα όσα συνέβησαν προηγουμένως. Οι θεοί παίρνουν ενεργό μέρος σε αυτό τον πόλεμο και χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα.

Είτε πολεμούν οι ίδιοι μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους (έτσι τραυματίζονται η Αφροδίτη και ο Αρης), είτε βοηθούν κάποιο πολεμιστή να νικήσει. Η Ιλιάδα δεν αποτελεί βιογραφία του Αχιλλέα. Μετά τον Όμηρο γράφτηκαν πολλά έπη με τον τίτλο Αχιλληίς ή Ιλίου πέρσις (Αλωση της Τροίας) αλλά και τραγωδίες με θέμα τους ομηρικούς ήρωες (Αίας, Φιλοκτήτης, Αχιλληίς, Αγαμέμνων, Ανδρομάχη, Τρωάδες, Εκάβη, Ελένη).

Η Ιλιάδα δεν τελειώνει με το θάνατο του Αχιλλέα, αλλά με την ταφή του Έκτορα.

Πού μαθαίνουμε λοιπόν για το θάνατό του, αλλά και για το Δούρειο Ίππο; ο Αχιλλέας συνδέεται με το νησί. Γιος του Πηλέα, βασιλιά των Μυρμιδόνων, και της Θέτιδας.

Οι μάντεις είχαν προφητέψει πως αν ο Αχιλλέας έπαιρνε μέρος στην εκστρατεία της Τροίας θα δοξαζόταν πολύ αλλά θα πέθαινε. Αν έμενε στην πατρίδα του θα ζούσε πολλά χρόνια εκεί αλλά χωρίς δόξα.

Η Θέτις για να γλιτώσει το γιο της τον έντυσε με ρούχα γυναικεία του έδωσε το κοριτσίστικο όνομα Πύρρα, που σημαίνει πυρόξανθη και τον έστειλε στο Λυκομήδη, το Βασιλιά της Σκύρου, να ζήσει εκεί με τα κορίτσια του.

Αγάπησε τη βασιλοπούλα Διηδάμεια και απέκτησαν ένα γιο τον Νεοπτόλεμο. Υπήρχε όμως και μια άλλη προφητεία. Ο μάντης Κάλχας φανέρωσε στους Έλληνες ότι δεν θα κυριευόταν ποτέ η Τροία χωρίς τον Αχιλλέα.

Ο Οδυσσέας ανέλαβε να τον βρει και μεταμφιεσμένος λοιπόν σε έμπορο, με όπλα ανάμεσα στις πραμάτειες του έφτασε στην αυλή του βασιλιά Λυκομήδη. Και ενώ τα κορίτσια, οι βασιλοπούλες, άρχισαν να κοιτάζουν με περιέργεια τα γυναικεία ρούχα, ο Αχιλλέας με την πρώτη ματιά ρίχτηκε στα όπλα. Με αυτόν τον τρόπο τον ανακάλυψε ο Οδυσσέας και τον οδήγησε στην Τροία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΥΡΜΙΔΩΝΕΣ"

Ελευσίνια μυστήρια

Ένα από τα μεγαλύτερα και ευρέως γνωστά μυστήρια της ελληνικής θρησκείας είναι αυτά που οι έλληνες καθιέρωσαν προς τιμήν της Θεάς της μαύρης γης και της γονιμότητας της, Δήμητρας. Τα μυστήρια πήραν το όνομα τους από την περιοχή της Ελευσίνας και περιείχαν δυο βασικά στοιχεία. Από το ένα μέρος ήταν το αγροτικό στοιχείο, το οποίο αποτελεί και την βασικότερη δικαιοδοσία της Θεάς, ως Θεάς της γεωργίας και δότειρας όλων των αγαθών που βγαίνουν για τους ανθρώπους από τα σπλάχνα της μητέρας Γης. Από το άλλο μέρος, βρισκόταν το εσχατολογικό στοιχείο, με την ίδια την Δήμητρα να εγγυάται στους μύστες μια ευτυχισμένη μεταθανάτιο ζωή. Το δεύτερο αυτό στοιχείο θεωρείται νεώτερο και από μια δεδομένη χρονική περίοδο είχε καταλάβει σημαντική θέση στις πνευματικές αναζητήσεις των Ελλήνων.

























Όπως γινόταν σε όλες τις εορτές της ελληνικής θρησκείας, ο μύθος έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο, περισσότερο ως το μέσο για την διαμόρφωση των εκάστοτε ιεροτελεστιών. Τα μυστήρια της Ελευσίνας βασίζονταν στον μύθο της αναζήτησης της Περσεφόνης από την μητέρα της Δήμητρα μετά την αρπαγή της από τον άρχοντα του κάτω κόσμου Πλούτωνα. Ο μύθος διηγείται πως ο Ζευς έδωσε την συγκατάθεση του στον αδελφό του Πλούτωνα να νυμφευθεί την κόρη της Δήμητρας κάνοντας την βασίλισσα των νεκρών. Στην συνέχεια αναφέρεται στην αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, την ώρα που η Κόρη έπαιζε με τις φίλες της Ωκεανίδες, μαζεύοντας λουλούδια στους κάμπους της Ελευσίνας.. Ο Πλούτων έκανε να φυτρώσει από την Γη θαυμάσιο άνθος που τράβηξε την προσοχή της Κόρης .Στην προσπάθεια της όμως να το κόψει, η Γη άνοιξε και ο άρχοντας των νεκρών φάνηκε με το άρμα του, σκορπώντας τον τρόμο στις νεαρές Θεές, αρπάζοντας κατόπιν την Περσεφόνη και μεταφέροντας την στο Βασίλειο του κάτω από την Γη. Οι φωνές της Κόρης κατά την αρπαγή της οδήγησαν στην αναζήτηση της από την μητέρα της Δήμητρα.

Γεμάτη πόνο για τον χαμό του παιδιού της, η Θεά περιπλανήθηκε εννέα ημέρες αναζητώντας παντού την κόρη της. Πολύτιμη στάθηκε η βοήθεια της Θεάς Εκάτης και του Ηλίου, την δέκατη ημέρα, ο οποίος την πληροφόρησε για το τι είχε συμβεί. Η λύπη και η οργή της Θεάς μετά από αυτό έγιναν ακόμη μεγαλύτερες. Η Θεά μεταμορφώθηκε σε φτωχή και ηλικιωμένη ζητιάνα και αποσύρθηκε στην Ελευσίνα, όπου και έτυχε καλής υποδοχής από τον βασιλιά του τόπου Κελεό και την σύζυγο του Μετάνειρα. Κατά την διάρκεια της παραμονής της στο ανάκτορο του Κελεού, η Θεά ανέλαβε την ανατροφή του μικρού του γιου Δημοφώντα, με σκοπό να τον κάνει αθάνατο. Για να το επιτύχει η Θεά, έτρεφε το παιδί με αμβροσία, δυναμώνοντας το με την αθάνατη πνοή της, ενώ τις νύχτες το τοποθετούσε κρυφά σε φλόγες για να κάνει το σώμα του άφθαρτο. Δυστυχώς, η περιέργεια της Μετάνειρας, που άρχισε να φωνάζει τρομαγμένη μόλις αντίκρισε την τροφό να τυλίγει το σώμα του παιδιού της στις φλόγες, οδήγησε στο να ματαιώσει η Θεά τα σχέδια που είχε για τον μικρό Δημοφώντα. Ακολούθως η Δήμητρα αποκαλύπτει την πραγματική της υπόσταση στην οικογένεια του Κελεού, τονίζοντας στην Μετάνειρα ότι, πλέον δεν θα μπορέσει να χαρίσει την αθανασία στον μικρό της γιο, αλλά αντί για αυτό, προβλέπει πως τον περιμένουν μεγάλες δόξες και τιμές. Δίνει επίσης εντολή στον Κελεό να χτίστη προς τιμήν της περίλαμπρο ναό και βωμό στον τόπο της Ελευσίνας.. Η εντολή πραγματοποιήθηκε με μεγάλη προθυμία από τον λαό της Ελευσίνας. Η Θεά επέλεξε τον ναό την για διαμονή της. Βαθιά λυπημένη για την κόρη της, έφερε μια φοβερή και σκληρή χρονιά για τους ανθρώπους, κάνοντας την Γη άγονη και μαστίζοντας τον πληθυσμό από την πείνα. Η στάση αυτή της Δήμητρας οδήγησε τον Δια σε μια προσπάθεια συμβιβασμού των πραγμάτων. Οι Θεοί, ένας ένας, ζητούσαν από την Δήμητρα να κοπάσει την οργή της, προσφέροντας της πλούσια δώρα, ωστόσο η ίδια παρέμενε ανένδοτη. Τελικά η λύση δόθηκε με την αποστολή του Ερμή στον Άδη, με σκοπό να πείσει τον Πλούτωνα να επιστρέψει την Περσεφόνη στην μητέρα της .Ο Πλούτωνας δέχτηκε, αλλά φοβούμενος μήπως η Περσεφόνη τον εγκαταλείψει, όταν επιστρέψει στην συντροφιά των υπόλοιπων Ολύμπιων Θεών, της προσέφερε μερικούς σπόρους ροδιάς, που θα την εμπόδιζαν από το να τον ξεχάσει .Το αποτέλεσμα ήταν να μένει το 1/3 του έτους με τον νόμιμο σύζυγο της (συμβολικά η περίοδος αυτή σημαίνει τον μαρασμό της φύσης κατά τους ψυχρούς χειμερινούς μήνες) και τα 2/3 με την μητέρα της και τους υπόλοιπους Ολύμπιους Θεούς (περίοδος που σημαίνει την αναγέννηση της φύσης, με την ανάπτυξη του νεαρού άνθους από τον σπόρο που κοιμάται τον χειμώνα μέσα στο χώμα).

Στον Ομηρικό Ύμνο προς την Δήμητρα, τα πρώτα λόγια της Θεάς όταν ξανασυνάντησε την κόρη της είναι τα εξής: “Παιδί μου, δεν έφαγες τίποτε, ε; …μίλα… Τώρα πια που γύρισες, θα μείνεις μαζί μου και με τον πατέρα σου, τον άρχοντα των σύννεφων και όλοι οι Αθάνατοι θα σε τιμούν. Μα αν έφαγες, θα ξαναγυρίσεις στα έγκατα της Γης, τέσσερις μήνες κάθε χρόνο θα μένεις εκεί και τους άλλους οκτώ μαζί με εμένα και τους άλλους Θεούς. Όταν η Γη θα σκεπάζετε από τα μυρωμένα λουλούδια της άνοιξης, θα βγαίνεις πάλι από τα βαθιά ερέβη, θαύμα μεγάλο για τους Αθάνατους Θεούς και τους θνητούς ανθρώπους… ”Ακολουθεί η αποστολή της Ρέας στην Δήμητρα, η οποία ζήτησε από την Θεά να δεχθεί τον συμβιβασμό. Η Δήμητρα δέχθηκε και ως αποτέλεσμα της παύσεως της οργής της η Γη γέμισε λουλούδια και καρπούς..

Πριν η Θεά αναχωρήσει για τον φωτεινό Όλυμπο, δίδαξε στους άρχοντες της Ελευσίνας Τριπτόλεμο ,Διοκλή, Εύμολπο και Κελεό , τα Ελευσίνια μυστήρια, σε ανάμνηση της αναζήτησης και της ανάκτησης της κόρης της Περσεφόνης. Η Θεά δίδαξε επίσης στον Τριπτόλεμο την καλλιέργεια του σίτου, αναθέτοντας του την αποστολή να την διαδώσει σε όλους τους ανθρώπους της Γης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελευσίνια μυστήρια"

10 Αρχαίες ελληνικές πόλεις που δεν υπάρχουν σήμερα υπό ελληνική κατοχή

Η Ελλάδα είναι γνωστή ως ένας όμορφος τουριστικό προορισμός και ίσως ο καλύτερος προορισμός του κόσμου. Οι Έλληνες είχαν αποικίσει και κυριαρχήσει στα περισσότερα μέρη του τότε γνωστού κόσμου. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ήταν πλέον ένα από τα πιο σημαντικά έθνη όλων των χρόνων λόγω του συμβολικού της εκπληκτικού πολιτισμού της συμπεριλαμβανόμενων και των διαφόρων επιστημών, την αρχιτεκτονική και τη φιλοσοφία. Εδώ είναι οι 10 αρχαίες ελληνικές πόλεις που έχουν πάψει να είναι υπό ελληνική κατοχή:

Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος
Η Αλεξάνδρεια είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελληνιστικά και παραδοσιακά πολιτιστικά κέντρα στην πόλη της αρχαιότητας. Ονομάστηκε και ιδρύθηκε το 331 π.Χ. από τον πλέον μεγάλο Έλληνα Μέγα Αλέξανδρο και παρέμεινε η πρωτεύουσα της βυζαντινής Αιγύπτου της ελληνιστικής, ρωμαϊκής, πάνω από χίλια χρόνια μέχρι κατακτήθηκε το 641 μ.Χ.  από τους μουσουλμάνους. Ένα από τα πιο διάσημα μέρη σε αυτή την πόλη είναι η βασιλική βιβλιοθήκη που είναι η πιο περίφημη και η πιο μεγάλη βιβλιοθήκη στην Αρχαιότητα.

Βυζάντιο (Κωνσταντινούπολη),Τουρκία
Η πόλη ιδρύθηκε από Έλληνες αποίκους το 657 π.Χ. από τα Μέγαρα και ονομάστηκε Βυζάντιον (Βυζάντιο) μετά τη βασιλεία του βασιλιά Βύζα. Διατηρεί το όνομά της σχεδόν χίλια χρόνια μέχρι που ο μεγάλος Κωνσταντίνος αποφάσισε την μετονομάζει. Είναι μοναδική πόλη στον κόσμο που βρίσκεται σε δύο ηπείρους  την Ευρώπη και την Ασία.




Μασσαλία, Γαλλία
Σήμερα καλείται ως Μασσαλία και θεωρείται ως μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Γαλλίας μετά το Παρίσι  και έχει το μεγαλύτερο λιμάνι εμπορικών πλοίων όχι μόνο στο εσωτερικό της αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Έγινε γνωστή από έλληνες εξερευνητές που την χρησιμοποιούσαν για συναλλαγές και την ονόμασαν Μασσαλία. Εκτός από ότι ήταν διάσημη για την παραγωγή σαπουνιού  ήταν και ένα από τα πιο πολυσύχναστα εμπορικά λιμάνια στον αρχαίο κόσμο.



Εμπόριον,  Ισπανία
Σήμερα  η πόλη είναι γνωστή ως Empuries και ιδρύθηκε το 575 π.Χ. από Έλληνες αποίκους και εξερευνητές από τη Φώκαια, που έγινε «Εμπόριον» που σημαίνει “τόπος διαπραγμάτευσης” για τους Έλληνες. Εγκαταλείφθηκε λόγω της θέσης της επειδή ήταν πολύ εύκολο για τους κουρσάρους και τους πειρατές να έρχονται στο σημείο. Ωστόσο  τα ερείπια που έχουν βρεθεί τα τελευταία χρόνια θυμίζουν στους τουρίστες και τους ντόπιους το ελληνικό παρελθόν και το ένδοξο εμπόριο της πόλης.




Σύβαρη, Ιταλία
Η πόλη που βρίσκεται σήμερα στην Νότια Ιταλία είχε ιδρυθεί το 720 π.Χ. από Troezenian και Αχαιών αποίκων. Η πόλη είχε γίνει διάσημη για την θέση της στον Κόλπο Ταράντα και έγινε συνώνυμο με την πολυτέλεια και τον πλούτο.




Αλεξάνδρεια στον Καύκασο, Πακιστάν, Ινδία και Αφγανιστάν
Είναι μια άλλη πόλη που το όνομά της το πήρε από τον  μεγάλο Έλληνα βασιλιά Μέγα  Αλεξάνδρο, ο οποίος κατέκτησε ολόκληρη την περιοχή και βρήκε αυτή την πόλη. Η πόλη γίνεται η πρωτεύουσα του μεγάλου βασιλείου και καλύπτει τα τμήματα των σημερινών χωρών Πακιστάν, Ινδία και Αφγανιστάν.




Αντιόχεια, Ισραήλ
Σήμερα είναι ένας αρχαιολογικός χώρος στο Ισραήλ με εκπληκτική θέα στη θάλασσα της Γαλιλαίας που προσελκύει τουρίστες ,αλλά πριν από την αρχαιότητα ήταν μια ελληνορωμαϊκή πόλη και μέρος της “Δεκάπολης”, μια περιοχή η οποία έχει δέκα πόλεις που καλύπτει μεγάλες θέσεις όπως είναι η Συρία και η Ιορδανία.




Bouthroton, Αλβανία
Είναι επίσης γνωστή ως Βουθρωτό. Ιδρύθηκε ως μία από τις επίσημες πόλης μεταξύ του έκτου και όγδοου αιώνα π.Χ. από Κορίνθιους αποίκους και εξερευνητές. Η πόλη είναι μια αρχαία ελληνική πόλη που ρέει  η ανθρώπινη δραστηριότητα και αποτελούσε ένα από τα τμήματα του ελληνικού βασιλείου της Ηπείρου.





Ηλιούπολη, Λίβανο
Το 334 π.Χ., η πόλη ονομάστηκε Ηλιούπολη από την ελληνική λέξη της Helios, σημαίνει «ήλιος» και «πόλις» που σήμαινε πόλη.” Ο χαρακτήρας αυτής της πόλης διατηρήθηκε κατά κανόνα ρωμαϊκός  και  μερικοί από τους ναούς είναι αφιερωμένοι σε έλληνες θεούς και ειδικά για το Δία.




Μυρμήκιο, Ρωσία / Ουκρανία
Βρισκόταν στις ακτές του Κιμμερίου Βοσπόρου. Σύντομα έγινε η πλουσιότερη πόλη στην περιοχή. Κάτω από την επίδραση των Ελλήνων η πόλη άκμασε σε διαφορετικά επίπεδα και ήταν γνωστή για την παραγωγή υψηλής ποιότητας κρασιού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "10 Αρχαίες ελληνικές πόλεις που δεν υπάρχουν σήμερα υπό ελληνική κατοχή "

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ.

Το Έθνος ανά τους αιώνες-----

Η θέση ενός Έθνους στο παγκόσμιο γίγνεσθαι διαμορφώνεται από τις αρχές και αξίες του ανθρώπινου Δυναμικού που αποτελεί το Έθνος.--

Έτσι σήμερα, με την ιστορικά και δογματικά καταξιωμένη αρχή, μπορούμε να πούμε για ένα έθνος που θα έχει μέλλον:
Όταν ο λαός του έχει πίστη στο Θεό και εμπιστοσύνη στον εαυτόν του…
Όταν ο λαός του φορά τα ρούχα που αυτός υφαίνει, τρώει το ψωμί από στάρι που αυτός έχει σπείρει, και πίνει κρασί που τρέχει από το πατητήρι του.
Όταν ο Λαός που καταδικάζει την βιαιότητα στην Χώρα του και ποτέ δεν επιτρέπει την δουλεία του τόπου του, με οιανδήποτε μορφή.
Όταν ο Λαός του επενδύει στο όνειρο και απαιτεί στον ξύπνιο τον σεβασμό των Άλλων.
Όταν ο Λαός του υψώνει την φωνή του στην μάχη για την επιβίωση στην αιωνιότητα και είναι υπερήφανος για τους προγόνους του τα μνημεία και καθετί που είναι και συνθέτει την πατρίδα του.
Όταν ο Λαός του έχει Κυβέρνηση, πρότυπο και μπροστάρη σ’ όλα τα μέτωπα, έχει πραγματικούς φιλοσόφους και όχι ταχυδακτυλουργούς και έχει τεχνίτες και όχι μιμητές και μπαλωματάρηδες.
Όταν ο Λαός υποδέχεται τον νέο Κυβερνήτη του με σαλπίσματα γιορτής και τον αποχαιρετά με δάκρυα στα μάτια.
Όταν οι Σοφοί του Έθνους δεν είναι βουβοί και τα παλικάρια του είναι έξω από την κούνια.
Όταν τέλος τα πολιτικά κόμματα της Δημοκρατίας πέρα από τις ιδεολογικές διαφορές των, όταν κινδυνεύει η Πατρίς θεωρούν άμεση υποχρέωσή των να συνεργαστούν με αποκλειστικό σκοπό να σώσουν την Πατρίδα.
ΤΟΤΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΡΟΛΟ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΜΕΛΛOΝ.

Γράφει ο Ιωάννης Μ. Ασλανίδης






www.elzoni.g

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ."

Τα 9 κλειδιά της επιτυχίας

Ο δρόμος της επιτυχίας

Γιατί κάποιοι άνθρωποι κατορθώνουν να επιτύχουν ενώ άλλοι όχι; Τι είναι αυτό που κάνει τη διαφορά και τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους; Η επιτυχία σίγουρα δεν είναι θέμα τύχης.

Η ιστορία αποδεικνύει ότι πολλοί άνθρωποι που σήμερα θεωρούνται επιτυχημένοι δεν ξεκίνησαν με τις καλύτερες προϋποθέσεις ούτε είχαν αφθονία πόρων από την αρχή. Ο Soichiro Honda, ιδρυτής της Honda, ήταν παιδί μιας μέσης οικογένειας και μετά από αρκετό καιρό άνεργος άρχισε να κατασκευάζει μοτοσυκλέτες σπίτι του. Η ζωή του ήταν γεμάτη από προκλήσεις, οικονομικές δυσκολίες και συχνά απόρριψη από τον περίγυρό του. Αυτά όμως φαίνεται ότι δεν τον σταμάτησαν και το αποτέλεσμα ήταν η επιτυχία σε αυτό που ονειρευόταν. Ο ίδιος είχε χαρακτηριστικά πει «η επιτυχία είναι 99% αποτυχία».

Η εταιρία Disney αξίζει σήμερα πολλά δισεκατομμύρια δολάρια αλλά ο Walt Disney αντιμετώπισε απίστευτες δυσκολίες στην αρχή της καριέρας του. Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας στην οποία δούλευε τον απέλυσε λέγοντάς του ότι δεν έχει φαντασία και καλές ιδέες. Μετά από αυτό, ο Disney άρχισε αρκετές επιχειρήσεις οι οποίες δεν διήρκησαν πολύ και κατέληξαν στη χρεωκοπία και την αποτυχία. Συνέχισε να δυσκολεύεται και να προσπαθεί ώσπου στο τέλος βρήκε τον τρόπο για να επιτύχει. Πολλοί άνθρωποι, γνωστοί στο ευρύτερο κοινό ή άγνωστοι, ξεκίνησαν από το μηδέν χτίζοντας μια επιτυχημένη καριέρα και προσωπική ζωή χωρίς να έχουν τις δυνατότητες ή την οικονομική ευχέρεια για την οποία συχνά γίνεται λόγος. Άλλοι δεν τα κατάφεραν στον ίδιο βαθμό παρόλο που η αρχική τους κατάσταση ήταν ευνοϊκότερη. 

Ποιά είναι λοιπόν τα κλειδιά της επιτυχίας στην καριέρα και τη ζωή;

1) Ανακαλύψτε τον σκοπό σας, το όραμα σας

Καταλάβετε τι είναι αυτό που θέλετε πραγματικά. Το πρώτο βήμα προς την προσωπική και επαγγελματική επιτυχία είναι το να γνωρίζετε με σιγουριά τι είναι αυτό που θέλετε να πετύχετε. Αυτό το βήμα ενώ μπορεί να είναι αυτονόητο για πολλούς, ίσως να μην είναι ξεκάθαρο για άλλους. Για να ανακαλύψετε τι θέλετε, φανταστείτε τον εαυτό σας σε πέντε χρόνια από σήμερα. Τι θα θέλατε να κάνατε, πού θα θέλατε να βρίσκεστε; Εάν υποθέσουμε ότι ξυπνάτε ένα πρωινό, αφού έχετε επιτύχει όλα όσα θέλετε, τι βλέπετε γύρω σας, τι ακούτε; Πώς νιώθετε;

2) Πάρτε τη ζωή στα χέρια σας

Πάρτε τον έλεγχο της ζωής σας και αποφύγετε να κατηγορείτε τους άλλους. Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις και εξωτερικές δυσκολίες που μπορεί να δυσκολεύουν τον δρόμο σας προς την επιτυχία. Ίσως να υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή σας που δεν σας ενθαρρύνουν όσο θέλετε ή προσπαθούν να σας αποθαρρύνουν. Η ζωή όμως είναι δική σας και κάθε πράξη σας προκαλεί συγκεκριμένα αποτελέσματα. Πολλές φορές, λόγω των δυσκολιών που μπορεί να περνάει κάποιος, μπορεί να κατηγορεί την κακή του τύχη, το περιβάλλον, τις συνθήκες και πολλά άλλα. Όταν δεν μπορείτε να αλλάξετε τις συνθήκες, μπορείτε να επιλέξετε να αλλάξετε τον τρόπο που τις αντιμετωπίζετε.

3) Κάντε τη θετική σκέψη πράξη

Η θετική σκέψη είναι ένα από τα πιο σημαντικά βήματα του δρόμου σας προς την επιτυχία. Η απαισιοδοξία, οι αμφιβολίες για τον εαυτό σας ή τη δυνατότητα που έχετε για να πετύχετε είναι μια μορφή σαμποτάζ που δρα ανασταλτικά και αποθαρρυντικά. Σε δύσκολους καιρούς, όπως οι σημερινοί, η θετική σκέψη ίσως φαντάζει μη ρεαλιστική και δύσκολη να εφαρμοστεί στην πράξη. Εάν όμως επικεντρώσετε την προσοχή σας σε αυτά που δεν μπορείτε να κάνετε ή στα εμπόδια που μπορεί να έχετε, ίσως να αποφασίσετε να μην ξεκινήσετε καν την προσπάθεια ή να τα παρατήσετε γρήγορα.

Για να εξασκήσετε τον εαυτό σας να σκέπτεται θετικά δοκιμάστε να:

α) Χρησιμοποιείτε θετικές λέξεις ή εκφράσεις όταν μιλάτε: «μπορώ να το κάνω», «είναι δυνατό», «μπορεί να γίνει». Σκεφθείτε τι σας αρέσει, τι σας δίνει χαρά και αποφύγετε να καταναλώνετε την ενέργειά σας στο τι δεν σας αρέσει ή στο τι δεν μπορείτε να κάνετε.

β) Φανταστείτε πώς θα ήταν η ζωή σας αν είχατε ήδη επιτύχει. Προσπαθήστε να φέρνετε στο μυαλό σας νοερές εικόνες των στόχων σας σαν να είχαν ήδη πραγματοποιηθεί. Εάν για παράδειγμα επιθυμείτε να επιτύχετε οικονομικά, φανταστείτε πώς θα ήταν η ζωή σας εάν είχατε ήδη φτάσει εκεί. Πώς θα ήταν το σπίτι που θα μένατε ή πώς θα ήταν μια μέρα από την καθημερινότητά σας. Η νοερή απεικόνιση λειτουργεί σαν ένα είδος ασυνείδητου προγραμματισμού του μυαλού μας για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.

4) Θέστε σαφείς στόχους

Έχοντας στο μυαλό σας ποιός είναι σκοπός που θέλετε να επιτύχετε, είναι χρήσιμο να θέσετε σαφείς στόχους που θα σας βοηθήσουν να επιτύχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εφόσον ανακαλύψετε τι θέλετε να κάνετε, μπορείτε και να αποφασίσετε ποιοι θα είναι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι σας. Το επόμενο βήμα είναι να θέσετε μικρότερους στόχους, τους οποίους θα πρέπει να φθάσετε προκειμένου να επιτύχετε τους μακροπρόθεσμους στόχους σας. Κάθε στόχος θα πρέπει να είναι συγκεκριμένος, μετρήσιμος και χρονικά καθορισμένος. Για παράδειγμα, αν ο στόχος σας είναι να αγοράσετε το δικό σας σπίτι, δεν αρκεί να σκέπτεστε αόριστα ότι μια μέρα, όποτε μπορέσετε, θα κάνετε αυτή την αγορά. Θέστε ένα χρονοδιάγραμμα και σκεφθείτε ποια βήματα πρέπει να ακολουθήσετε για να κατορθώσετε τον στόχο σας. «Θα έχω αγοράσει το δικό μου σπίτι μέχρι το τέλος του 2013 και θα πρέπει να κάνω τα εξής βήματα προκειμένου να πραγματοποιήσω τον στόχο μου». Αυτός είναι ένας συγκεκριμένος, μετρήσιμος και χρονικά καθορισμένος στόχος. Οι στόχοι επίσης θα πρέπει να είναι κατορθωτοί και να χαρακτηρίζονται από κάποιο βαθμό ρεαλισμού. Δε θα είχε νόημα να θέσετε ακατόρθωτους στόχους ή να ορίσετε ένα πολύ σύντομο χρονικό περιθώριο για την επίτευξη τους.

5) Οργανωθείτε και δουλέψτε

Έχοντας θέσει τους στόχους σας, με το συγκεκριμένο τρόπο που αναφέρθηκε, καταστρώστε ένα σχέδιο δράσης και αρχίστε να το δουλεύετε. Η δουλειά είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία. Ενώ όλα ξεκινούν από ένα όνειρο, η ισχυρή θέληση, η αποφασιστικότητα και η σκληρή δουλειά είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά και σας φέρνουν πιο κοντά στον στόχο σας. Για να μην επαναπαύεστε, σκεφθείτε ένα πράγμα που θα μπορούσατε να κάνετε καθημερινά και θα σας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο σας. Ίσως να είναι κάτι μικρό αλλά σημασία έχει να αξιοποιείτε την κάθε μέρα. Εάν έρθουν στιγμές που η κινητοποίησή σας μειώνεται και αναβάλλετε να δουλέψετε για την πραγματοποίηση των στόχων σας, θυμηθείτε και πάλι ποιος είναι ο σκοπός σας και τι αποτελέσματα θα φέρει στη ζωή σας.

6) Αποτύχετε ή καλύτερα μη φοβάστε να αποτύχετε

Ίσως να ακούγεται σαν σχήμα οξύμωρο αλλά η αποτυχία είναι αναπόσπαστο κομμάτι του δρόμου σας προς την επιτυχία. Είναι αποδεδειγμένο ότι οι επιτυχημένοι άνθρωποι έχουν να θυμούνται πολλές αποτυχίες στην πορεία τους μέχρι να φθάσουν στην επιτυχία. Ο Τόμας Έντισον, ένας από τους μεγαλύτερους εφευρέτες όλων των εποχών, λέγεται ότι κάποια στιγμή ρωτήθηκε εάν αληθεύει ότι έκανε 1.000 αποτυχημένες προσπάθειες μέχρι να κατασκευάσει τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Ο Έντισον ανατρεπτικά απάντησε ότι δεν έκανε 1.000 αποτυχημένες προσπάθειες. Είπε ότι κάθε μια από τις 1.000 απόπειρές του ήταν ένα βήμα προς την επιτυχία. Οι αποτυχίες σας είναι βήματα προς την επιτυχία, μη φοβάστε να αποτύχετε.

7) Επιμείνετε

Εάν οι δυσκολίες έρχονται η μία μετά την άλλη, εάν οι προσπάθειές σας δεν αποδίδουν όσο θέλετε μην τα παρατήσετε. Η επιμονή και η αποφασιστικότητα είναι ίσως τα πιο σημαντικά συστατικά της επιτυχίας. Πολλοί άνθρωποι τείνουν να απογοητεύονται με τις δυσκολίες και τις αποτυχίες τους και να σταματούν την προσπάθεια. Κάποιοι άλλοι ίσως να αναρωτιούνται εάν θα πρέπει να σταματήσουν να επιδιώκουν τον σκοπό τους και να συμβιβαστούν με κάτι άλλο, μια μέση λύση. Η επιμονή όμως μπορεί να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να σας φέρει εκεί που επιθυμείτε.

8) Ξεφορτωθείτε τον φόβο της επιτυχίας

Πέρα από τον φόβο της αποτυχίας υπάρχει και ο φόβος της επιτυχίας. Πολλοί άνθρωποι μπορεί να νομίζουν ότι φοβούνται την αποτυχία ενώ ουσιαστικά αυτό που φοβούνται είναι η επιτυχία. Εάν σκεπτόμενοι την επιτυχία κάνετε σκέψεις του τύπου «και ποιος είμαι εγώ για να φθάσω εκεί;», «δεν το αξίζω αυτό» ή «δεν είμαι αρκετά καλός για να επιτύχω αυτό που ονειρεύομαι», ίσως φοβάστε την επιτυχία επειδή νιώθετε ότι δεν την αξίζετε. Ίσως επίσης να κάνετε αρνητικούς συσχετισμούς συνδέοντας την επιτυχία με καταστάσεις όπως η μοναξιά, η απώλεια ουσιαστικών σχέσεων ή η εγωιστική συμπεριφορά. Η επιτυχία όμως μπορεί να είναι απόλυτα ισορροπημένη και να επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής σας. Η οικονομική ή επαγγελματική επιτυχία για παράδειγμα δεν είναι απαραίτητο να θέτει σε κίνδυνο τις σχέσεις σας. Για να επιτύχετε, προσπαθήστε να αποβάλλετε τυχόν αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να έχετε για την επιτυχία ή τις αμφιβολίες για τον εαυτό σας. Κάθε άνθρωπος αξίζει να επιτύχει, γιατί όχι και εσείς;

9) Πιστέψτε το

Τι θα κάνατε εάν ξέρατε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχετε; Εάν υποθέσουμε ότι με έναν μαγικό τρόπο σας δινόταν η πληροφορία ότι τελικά θα καταφέρετε να φθάσετε στον σκοπό σας μέσα στο χρονικό περιθώριο που είχατε θέσει, τι θα άλλαζε στον τρόπο που νιώθετε και συμπεριφέρεστε σήμερα; Αρχίστε να συμπεριφέρεστε σαν το όνειρό σας να έχει ήδη συμβεί, με τη σιγουριά, την αυτοπεποίθηση και την ηθική ικανοποίηση του νικητή. Οι σκέψεις σας είναι «αυτο-εκπληρούμενες προφητείες», δηλαδή συχνά τείνουν να επαληθεύονται και στη ζωή. Εάν διαρκώς σκέπτεστε ότι κάτι είναι αδύνατο ή ότι δεν έχετε την ικανότητα να επιτύχετε, ίσως να μην αρχίσετε καν τη διαδρομή για την πραγματοποίηση των ονείρων σας. Οι σκέψεις σας λοιπόν θα επαληθευτούν αργά ή γρήγορα.

happymind.gr 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα 9 κλειδιά της επιτυχίας "

Το Βυζαντινο επίθετο Λαζαρόπουλος.

Το επίθετο Λαζαρόπουλος,υπάρχει σε σφραγίδα του 1050 από τον αυτοκρατορικό γραμματέα Στέφανο Λαζαρόπουλο. Επίσης, ο κατά κόσμον Ιωάννης και κατά την εκκλησία Ιωσήφ Λαζαρόπουλος. 

Ο Ιωσήφ Λαζαρόπουλος γεννήθηκε στην Τραπεζούντα περί το 1310. Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Ιωάννης. Ήταν νυμφευμένος και πατέρας δύο παιδιών, του Θεοφάνη και του Κωνσταντίνου. Λίγο πριν από το 1340 τιμήθηκε με το αξίωμα του σκευοφύλακος στο ναό της μονής της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντος. 
Το 1340, μετά το θάνατο του αυτοκράτορα της ΤραπεζούνταςΒασιλείου Μεγάλου Κομνηνού και την άνοδο στο θρόνο της πρώτης συζύγου του, της Ειρήνης Παλαιολογίνας, ο Λαζαρόπουλος αναγκάσθηκε εξαιτίας των εμφύλιων συγκρούσεων να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του και να ακολουθήσει στην Κωνσταντινούπολη την αυτοκράτειρα Ειρήνη την Τραπεζουντία, χήρα του Βασιλείου Μεγάλου Κομνηνού, και τα δύο ανήλικα τέκνα της κατά την περίοδο της εξορίας τους.
 Τον συνόδευε ο μεγαλύτερος γιος του Κωνσταντίνος, ενώ η σύζυγός του και ο μικρότερος γιος του παρέμειναν στην Τραπεζούντα.

Το 1349, όταν ο αυτοκράτωρ Μιχαήλ Μέγας Κομνηνός ήταν πλέον άρρωστος και σε προχωρημένη ηλικία, ο Λαζαρόπουλος, ύστερα από υπόδειξη του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνού (1347-1354), επέστρεψε στην Τραπεζούντα με σκοπό να προετοιμάσει το κλίμα για την έλευση και την άνοδο στο θρόνο του Αλεξίου Γ' Μεγάλου Κομνηνού, γιου του Βασιλείου Μεγάλου Κομνηνού και της Ειρήνης Τραπεζουντίας.
Μετά την ανάρρησή του, ο νέος αυτοκράτορας τον τίμησε για τη συμβολή του στην προσπάθειά του να ανέλθει στο θρόνο. Έτσι, μετά το θάνατο του μητροπολίτη Τραπεζούντος Νήφωνος Πτερυγιωνίτη (Μάρτιος 1364), επελέγη ο Ιωάννης Λαζαρόπουλος για να τον διαδεχθεί. Η χειροτονία του πραγματοποιήθηκε το επόμενο έτος (Απρίλιος 1365) στην Κωνσταντινούπολη από τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεο. Στην Τραπεζούντα επέστρεψε την Κυριακή του Πάσχα (13 Απριλίου 1365) και την Τρίτη του Πάσχα πραγματοποιήθηκε η ενθρόνισή του. Κατά τη χειροτονία του φαίνεται ότι έλαβε το όνομα Ιωσήφ.

Για τη δράση του Ιωσήφ Λαζαρόπουλου ως μητροπολίτη Τραπεζούντος δεν υπάρχουν στοιχεία. Εποίμανε τον λαό της Τραπεζούντας μέχρι τις 12 Νοεμβρίου 1367, οπότε και παραιτήθηκε από το μητροπολιτικό θρόνο για άγνωστους λόγους. 
Είναι πιθανόν ο Ιωσήφ να ήλθε σε σύγκρουση με τον Αλέξιο Γ΄, γεγονός διόλου ασύνηθες για τις σχέσεις των αυτοκρατόρων με τους μητροπολίτες Τραπεζούντος. Αρχικά ο μητροπολίτης αποσύρθηκε στη μονή Ελεούσης, μια παράκτια μονή της Κερασούντος, ενώ στη συνέχεια, εξαιτίας των πειρατικών επιδρομών των Τουρκομάνων, ζήτησε καταφύγιο στην Κωνσταντινούπολη, όπου πιθανότατα υπέβαλε και τυπικά την παραίτησή του.
 Η υπόθεση ότι ο Λαζαρόπουλος υπέβαλε την παραίτησή του στην Κωνσταντινούπολη ενισχύεται από το γεγονός ότι εμφανίζεται να υπογράφει την πράξη της ενδημούσας συνόδου του Ιανουαρίου 1368, με την οποία δινόταν η μητρόπολη του Πυργίου κατ' επίδοσιν στον μητροπολίτη Εφέσου Θεοδώρητο.
 Στη συνέχεια εικάζεται ότι επανήλθε στην Τραπεζούντα μέχρι τον Ιούλιο του 1368, οπότε αναχώρησε οριστικά για την Κωνσταντινούπολη. 
Πέθανε πριν από τον Δεκέμβριο του 1369.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Βυζαντινο επίθετο Λαζαρόπουλος."

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΜΟΡΓΟΥ

SURNAMES OF AMORGOS ISLAND----

ΣΤΗΝ ΝΗΣΟ ΑΜΟΡΓΟ διατηρούνται μέχρι σήμερα πολλά βυζαντινά επώνυμα και με μεγάλη συχνότητα στον πληθυσμό του νησιού.
ΓΕΡΑΚΗΣ - ετος 1446
ΚΑΛΟΔΑΣ - 1482
ΘΕΟΛΟΓΗΤΗΣ - 1487
ΤΖΑΜΑΝΤΟΥΡΑΣ - 1487
ΧΑΡΟΚΟΠΟΣ - 1487
ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ - 1508
ΤΟΡΝΕΑΣ - 1521
ΕΞΑΡΧΟΠΟΥΛΟΣ - 1529
ΣΥΜΕΔΑΛΑΣ - 1530
ΜΕΝΔΡΙΝΟΣ - 1550
ΠΑΣΣΑΡΗΣ - 1555
ΡΟΥΣΟΣ - 1555
ΚΑΤΖΙΦΟΥΡΗΣ - 1563
ΚΟΤΥΣ - 1584
ΣΥΝΟΔΗΝΟΣ - 1588
ΣΚΑΡΛΑΤΟΣ - 1593
ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ - 1610
ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - 1610
ΤΖΙΓΑΛΑΣ - 1624
ΠΡΑΣΙΝΟΣ - 1661
ΓΑΒΑΛΑΣ - 1662
ΝΟΜΙΚΟΣ - 1663
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - 1683
ΛΑΜΝΑΤΟΣ - 1720
ΣΙΓΑΛΑΣ - 1722
ΜΑΝΙΑΤΗΣ - 1728
ΧΙΩΤΙΝΗΣ - 1740
ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ - 1769
ΚΩΒΕΟΣ - 1769
ΚΟΡΒΕΣΗΣ - 1778
ΚΟΥΤΣΟΔΟΝΤΗΣ - 1778
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ - 1793
ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ - 1796
ΖΑΝΝΟΣ - 1797

Στον πίνακα (επανω) εμφανίζεται ένας κατάλογος ιστορικών επωνύμων της Αμοργού, κατά την χρονολογική σειρά που καταγράφονται σε διάφορα έγγραφα, κυρίως μοναστηριακά, μέχρι το 1800.
Ο κατάλογος αυτός δεν είναι πλήρης και όσον αφορά την καταγραφή επωνύμων και όσον αφορά την χρονολογική τους εμφάνιση, γιατί οι πηγές που έχουμε στην διάθεσή μου είναι σχετικά περιορισμένες.
Ωστόσο το δείγμα είναι στατιστικά επαρκές και μπορούμε να διαπιστώσουμε με βεβαιότητα την ιστορικότητα των περισσότερων επωνύμων της Αμοργού.
Εξαιρετικά μεγάλος είναι ο αριθμός των βυζαντινών επωνύμων.
Ορισμένα, μάλιστα, έχουν ειδικό ιστορικό βάρος, γιατί αναφέρονται σε ιστορικές πηγές και για σημαντικά γεγονότα. Τέτοια για παράδειγμα είναι τα Συνοδινός (Συναδηνός), Γαβαλάς, Καλοδάς (Κολιδάς), Γεράκης, Γαβράς, κ.α. Το γεγονός αυτό και γενικά η συντριπτική παρουσία ελληνικών βυζαντινών επωνύμων σε μεγάλο βάθος χρόνου δείχνουν την ιδιαιτερότητα της Αμοργού στον ιστορικό χώρο των Κυκλάδων και του Αιγαίου.
Ο Ιωάννης Κ. Βογιατζίδης, προκειμένου να εξηγήσει την μεγάλη παρουσία γνωστών βυζαντινών επωνύμων στην Αμοργό, καταφεύγει στο φαινόμενο των πολιτικών εξορίστων, το οποίο στις Κυκλάδες εμφανίζεται στην ρωμαϊκή εποχή και συνεχίζεται στα βυζαντινά χρόνια. Υποστηρίζει ότι τα επώνυμα αυτά προέρχονται από μέλη ευγενών οικογενειών που εξόρισε στην Αμοργό ο αυτοκράτορας της Νίκαιας Ιωάννης Βατάτζης (1222-1254), επειδή στασίασαν εναντίον της εξουσίας του.
Η εξήγηση αυτή ήταν πειστική μέχρι πριν λίγες δεκαετίες. Από το 1918 που εκδόθηκε το βιβλίο του Βογιατζίδη («Αμοργός, Ιστορικαί έρευναι περί της νήσου») οι βυζαντινολογικές σπουδές προχώρησαν και πολλά νέα στοιχεία προστέθηκαν στις γνώσεις μας.
Έτσι από τις μελέτες του καθηγητή Σπύρου Βρυώνη προκύπτει ότι η έλευση ορισμένα βυζαντινών επωνύμων (Συνοδινός, Βρούτσης) πρέπει να αναχθεί σε εποχή παλαιότερη του Βατάτζη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού, ανακαινιστή της Χοζοβιώτισσας.
 Επιπλέον η παρουσία των Γαβαλάδων στο Αιγαίο ήταν εδραιωμένη πριν τον Βατάτζη, όπως φαίνεται από την εξουσία του Λέοντος Γαβαλά στην Ρόδο εκείνη την περίοδο. Με βάση την παράδοση για την ίδρυση του μοναστηριού της Χοζοβιώτισσας, φαίνεται επιβεβλημένο να πάμε ακόμη πιο πίσω, στην εποχή της εικονομαχίας και στην περίοδο της ανάκτησης από τον Νικηφόρο Φωκά της Κρήτης που κατείχαν οι Άραβες.
Μ’ άλλα λόγια, φαίνεται ότι στο βασικό υπόστρωμα του αμοργιανού πληθυσμού (π.χ. Θεολογίτες) προστέθηκαν πριν περίπου 1.000 χρόνια ορισμένοι πληθυσμοί από την Μικρά Ασία (π.χ. Συναδηνοί). Αργότερα πιθανότατα ήρθαν και ορισμένοι βυζαντινοί πολιτικοί εξόριστοι.
 Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η συνεχής παρουσία ιστορικών βυζαντινών επωνύμων στην Αμοργό, προσφέρει στο νησί μία ιστορικότητα και μία συνέχεια, που πολύ δύσκολα συναντιούνται σε άλλα νησιά του Αιγαίου.
Αν στα επώνυμα προσθέσουμε τα ονόματα (ιδιαιτέρως τα γυναικεία), τα τοπωνύμια, τα έθιμα και τις παραδόσεις, τότε η Αμοργός αποκτά μία ιδιαίτερη σημαντικότητα στην νεότερη ιστορία του Αιγαίου.
Αναρτήθηκε από NIKOΣ N. στην ιστοσελιδα ονοματολογια της Αμοργου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΜΟΡΓΟΥ"

Θωρηκτό Αβέρωφ

 
Το Θωρηκτό Αβέρωφ είναι ένα πλοίο - θρύλος του Πολεμικού μας Ναυτικού. Οι επιτυχίες του στο Αιγαίο του χάρισαν αμέσως τον χαρακτηρισμό «Το τυχερό πλοίο».

Κατασκευάσθηκε στα ναυπηγεία του Λιβόρνο της Ιταλίας, καθελκύστηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1910 (12 Μαρτίου 1910 με το νέο ημερολόγιο) και παραδόθηκε στη χώρα μας στις 15 Μαΐου 1911. Την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου κατέπλευσε στο Φάληρο κι έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον ελληνικό λαό. Κόστισε συνολικά 25.000.000 χρυσές ελληνικές δραχμές. Το 1/3 της τιμής του κατέβαλε ο εθνικός ευεργέτης Γεώργιος Αβέρωφ και τα 2/3 το ελληνικό δημόσιο με εξωτερικό δανεισμό.

Το Θωρηκτό «Αβέρωφ» εν ώρα ναυμαχίαςΤο «Αβέρωφ» ήταν από τα πιο σύγχρονα πολεμικά της εποχής του. Ατμοκίνητο, έπλεε με ταχύτητα 23 κόμβων και είχε πλήρωμα 20 αξιωματικών και 670 ναυτών. Αμέσως έγινε η ναυαρχίδα του απηρχαιωμένου ελληνικού στόλου.

Το «Αβέρωφ» σε επιχειρησιακό επίπεδο άλλαξε τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Με κυβερνήτη τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη ηγήθηκε των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Οι νικηφόρες ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου κατά του τουρκικού στόλου διέλυσε τις προσδοκίες του Σουλτάνου και της Υψηλής Πύλης για τον έλεγχο του Αιγαίου.

Τον Οκτώβριο του 1918 το «Αβέρωφ» ύψωσε την ελληνική σημαία στην Κωνσταντινούπολη, καθώς η χώρα μας ήταν μία από τις νικήτριες δυνάμεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το «Αβέρωφ» συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία, μεταφέροντας στρατεύματα και παραλαμβάνοντας τους πρόσφυγες μετά την Καταστροφή. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και «γερασμένο» το «Αβέρωφ» συμμετείχε σε νηοπομπές στον Ινδικό Ωκεανό

Το εύδρομο καταδρομικό, που συνδέθηκε άρρηκτα με τον ναύαρχο Κουντουριώτη και την πολιτική πίστη του Ελευθερίου Βενιζέλου στη ναυτική ισχύ της Ελλάδας, παροπλίσθηκε το 1951. Σήμερα είναι πλωτό μουσείο και ναυλοχεί στο Φάληρο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Θωρηκτό Αβέρωφ"