Η μεγαλύτερη εισβολή που έχει δεχθεί η Ελλαδα από την εποχή της καθόδων των Σλάβων τον 8ο αιώνα.

ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ - ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΤΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΙΓΑΙΟ: ΑΛΛΟΙ 10.000 ΙΣΛΑΜΙΣΤΕΣ ΜΠΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΣΕ 48 ΩΡΕΣ-----------

Σε κατάσταση πολιορκίας κηρύσσουν την χώρα για πρόσφυγες-λάθρο: Πρώτα τα έκαναν σκ...τά και τώρα δημιουργούν πολεμική ατμόσφαιρα με κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης της Χριστίνας Φλάσκου

Σε κατάσταση πολιορκίας, μια φάση πριν την κήρυξη στρατιωτικού νόμου, κηρύσσει η κυβέρνηση ολόκληρες περιοχές της χώρας, μεταξύ των οποίων και ένα τμήμα της Αττικής, για να αντιμετωπίσουν αυτό που προκάλεσαν με την αδυναμία τους: Την μεγαλύτερη εισβολή  που έχει δεχθεί η ελληνική χερσόνησος από την εποχή της καθόδων των Σλάβων τον 8ο αιώνα. 

Οπως αναφέρουν απόλυτα έγκυρες πηγές των στρατιωτικών Επιτελείων στο pronews.gr, μια ομάδα αξιωματικών επεξεργάζεται ήδη το τι θα συμβεί μόλις κηρυχθούν οι περιοχές αυτές (μιλάνε για ανατολικο Αιγαίο, βόρειο Ελλάδα και Αττική, περιοχές που συγκεντρώνουν το 60% του πληθυσμού) σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και συμμετέχει στην κατάρτιση των ειδικών σχεδίων της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων.

Ηδη η κυβέρνηση και το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής έχουν λάβει τις αποφάσεις τους και βέβαια αυτές οι αποφάσεις την παραμονή της έναρξης της τουριστικής σεζόν, μόνο οικονομική καταστροφή μπορούν να προκαλέσουν σε ολόκληρες περιοχές,

Τι προβλέπει όμως ο σχετικός νόμος για τις καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης; Οι γενικές κατευθύνσεις προβλέπουν την εκπόνηση ειδικών σχεδίων αντιμετώπισης του προβλήματος, την «επιστράτευση» όλης της κρατικής μηχανής και τη διάθεση κονδυλίων κατά παρέκκλιση των χρονοβόρων διαδικασιών που ακολουθούνται σε κανονικές συνθήκες.

Με τον όρο κατάσταση ανάγκης νοείται η κατάσταση αυτή , χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι η χρησιμοποίηση των

ενόπλων δυνάμεων για την επίτευξη σκοπών , πέραν της συνήθους αποστολής τους , που είναι η προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, της εθνικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας.

Σημαντικότατη κατάσταση ανάγκης , μετά τον πόλεμο , είναι η κατάσταση πολιορκίας ,παράλληλα με την οποία προβλέπονται και μία σειρά ενδιάμεσων καταστάσεων ανάγκης .

Α. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ

Την κατάσταση πολιορκίας προβλέπει το άρθρο 48 του Συντάγματος , έπειτα από την αναθεώρηση του από την ΣΤ΄

Αναθεωρητική Βουλή . Οι λόγοι που επιτρέπουν την κατάσταση πολιορκίας είναι οι εξής : ο πόλεμος , η επιστράτευση εξαιτίας

εξωτερικών κινδύνων , η άμεση απειλή της εθνικής ασφάλειας και η εκδήλωση ενόπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος . 

Πρώτον , η εθνική ασφάλεια , η οποία αποτελεί αόριστη νομική έννοια , και της οποίας ο πυρήνας συνάπτεται με την υπόσταση του κράτους στις εξωτερικές σχέσεις . Και δεύτερον , η άμεση απειλή , της οποίας η αντικειμενική εκτίμηση του αν συντρέχει , δεν είναι δυνατή . Τέλος , για την εκδήλωση ενόπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος , σύμφωνα με τον συντακτικό νομοθέτη , θα πρέπει το ένοπλο κίνημα να έχει εκδηλωθεί ή τουλάχιστον να έχει γίνει απόπειρα/ 

Συμπερασματικά , κατά τον συνταγματολόγο Κ. Αλιβιζάτο και στις τέσσερεις αυτές περιπτώσεις οι ένοπλες δυνάμεις βρίσκονται στο επίκεντρο της σχετικής τυπολογίας : είτε ως ενεργός πρωταγωνιστής των εξελίξεων , είτε ως αποτρεπτική δύναμη εναντίον ξένων επιβουλών , είτε τέλος ως πιθανός στόχος ή και πηγή απειλών , που ενδέχεται να εκδηλωθούν και στο εσωτερικό της χώρας , το στράτευμα αναδεικνύεται σε παράγοντα του οποίου η συγκρότηση και η δράση αποτελούν το πρωταρχικό αντικείμενο των εξωτερικών μέτρων του άρθρου 4823 . 

Β. ΕΝΔΙΑΜΕΣΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

Ως «ενδιάμεσες» καταστάσεις ανάγκης νοούνται οι καταστάσεις αυτές κατά τις οποίες οι ένοπλες δυνάμεις , χωρίς να αναλαμβάνουν αρμοδιότητες των πολιτικών αρχών στην ίδια έκταση που τους επιτρέπεται όταν κηρυχθεί η κατάσταση πολιορκίας , χρησιμοποιούνται παρά ταύτα για την διεκπεραίωση αποστολών που , υπό συνθήκες ομαλότητας , εμπίπτουν κατ΄ αρχήν στην δικαιοδοσία των σωμάτων ασφαλείας . Για παράδειγμα , αν η διαθέσιμη αστυνομική αρχή δεν επαρκεί , ο κανονισμός «της εν ταις πόλεσι και φρουρίοις υπηρεσίας» ,που ισχύει , προβλέπει την δυνατότητα χρησιμοποίησης και στρατευμάτων και συγκεκριμένα «πεζοπόρων τμημάτων» , «μεταφορικών μέσων πάσης φύσεως» , « ειδικών οχημάτων περισυλλογής» ή και «συνδυασμό τούτων»

Η κατάσταση στο Ανατολικό Αιγαίο είναι τραγική: Περισσότεροι από 10.000 πρόσφυγες και λάθρο μπήκαν από την Παρασκευή μέχρι σήμερα και το ΝΑΤΟ, απλά ... αρμενίζει.

Οι τουριστικές προκρατήσεις στη Λέσβο είναι μειωμένες κατά 90% σε σχέση με πέρυσι, στη Χίο η μείωση φτάνει το 60%, στη Σάμο το 40% και στην Κω το 36%.

Ο πρόεδρος της Ενωσης Ξενοδόχων Λέσβου, Περικλής Αντωνίου περιέγραψε με τα μελανότερα χρώματα τις προβλέψεις για τη φετινή τουριστική σεζόν. Μιλώντας στην «Καθημερινή» εκτίμησε ότι ο αριθμός πρόσεγγισης κρουαζιεροπλοίων ενδέχεται να είναι και μονοψήφιος, η πτώση της κίνησης τουριστών από την Τουρκία ενδέχεται να φθάσει το 50%, ενώ η πτώση από κάποιες αγορές στο νησί φθάνει και το 90%.  

Από την πλευρά του ο πρόεδρος της Ενωσης Ξενοδόχων προορισμού, ανέφερε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία η φετινή τουριστική χρονιά στην Χίο προδιαγράφεται ως η χειρότερη των τελευταίων 40 χρόνων. 

Στην Κω η μέση πτώση των κρατήσεων είναι στο 36% , ενώ η πτώση από την Γερμανία φτάνει στο 19%, την Βρετανία στο 17%, τη Σκανδιναβία στο 35%, την Ολλανδία στο 42% και την Πολωνία στο 65%.

Ωστόσο, μειώσεις κρατήσεων καταγράφονται και στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως για παράδειγμα στη Χαλκιδική, ενώ έχουν καταγράφει και ακυρώσεις πτήσεων από τουρίστες που θέλουν να έλθουν στην Ελλάδα για να κάνουν κρουαζιέρα.

Το νέο σκηνικό που δημιουργείται επιφυλάσσει άμεσους κινδύνους για την ελληνική οικονομία, αφού κατά το 2015, ο τουρισμός είχε συμβολή έως και 25% στο ΑΕΠ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η μεγαλύτερη εισβολή που έχει δεχθεί η Ελλαδα από την εποχή της καθόδων των Σλάβων τον 8ο αιώνα."

Η Ρωσία και η Τουρκία συγκρούονται

 Γιατί η Ρωσία και η Τουρκία συγκρούονται.----

Οι σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας  και της Ρωσίας είναι επιβαρυμένες από τότε που η τουρκική πολεμική αεροπορία κατέρριψε ένα ρωσικό βομβαρδιστικό   που παραβίασε για λίγο τον εναέριο χώρο της, τον Νοέμβριο.-Αλλά οι εντάσεις μεταξύ των δύο χωρών κλιμακώνονταν για μήνες πριν από αυτό, πρώτα για την παρέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία και στην συνέχεια στην Συρία. Ως αποτέλεσμα, στην διάρκεια αυτών των δύο ετών, οι δύο χώρες έχουν αναιρέσει σε μεγάλο βαθμό την συνεννόηση είχαν οικοδομήσει κατά τα προηγούμενα 15.


Χτισμένη στην οικονομική συνεργασία, στην κοινή δυσφορία για την κυριαρχούμενη από την Δύση διεθνή τάξη, καθώς και την προσωπική χημεία των ημι-αυταρχικών ηγετών τους, Βλαντιμίρ Πούτιν και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η ρωσο-τουρκική συνεννόηση ήταν, από πολλές απόψεις, μια ιστορική ανωμαλία. 
Τα κίνητρα της τελευταίας αντιπαράθεσης είναι πολύ βαθύτερα από την απώλεια ενός και μόνο αεροπλάνου, και είναι πιθανό να σημάνουν μια επιστροφή στην γεωπολιτική αντιπαλότητα που ήταν ο κανόνας για τις ρωσο-τουρκικές σχέσεις σε όλη την ιστορία.
Η σημερινή αντιπαράθεση είναι, στην πραγματικότητα, λιγότερο εντυπωσιακή από τα 15 χρόνια της επαναπροσέγγισης που προηγήθηκαν. Στο κάτω-κάτω, οι ιστορικοί προκάτοχοι της Ρωσικής Ομοσπονδίας και της Δημοκρατίας της Τουρκίας ήταν αντίπαλοι για τους περισσότερους από τους τελευταίους πέντε αιώνες. 
Μεγάλο μέρος της αυτοκρατορικής επέκτασης της Ρωσίας, ξεκινώντας με την προσάρτηση του Χανάτου της Κριμαίας το 1783, ήρθε σε βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (και των υποτελών της) κατά μήκος της βόρειας ακτής της Μαύρης Θάλασσας, των Βαλκανίων και του Καυκάσου.
 Τα ρωσικά κέρδη από την φθίνουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία απείλησαν την ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη και προκάλεσαν προσπάθειες από το Ηνωμένο Βασίλειο [6] και την Γαλλία για την διατήρηση του οθωμανικού κράτους ως ουδέτερη ζώνη, κυρίως κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού πολέμου το 1854-1856. Οι φιλοδοξίες της Ρωσίας να καταλάβει τα Τουρκικά Στενά και να ολοκληρώσει τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βοήθησαν να προκληθεί ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

---------------------------
Η ρωσο-τουρκική αντιπαλότητα επέζησε από την κατάρρευση τόσο της Οθωμανικής όσο και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, εκτός από μια σύντομη προσέγγιση στις αρχές της δεκαετίας του 1920, όταν ο Σοβιετικός ηγέτης Βλαντιμίρ Λένιν και ο Τούρκος ιδρυτής της Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ   (Ατατούρκ) ένωσαν τις δυνάμεις τους εναντίον του Δυτικού ιμπεριαλισμού.
 Η Τουρκία κατάφερε να παραμείνει ουδέτερη κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά η νικηφόρα Σοβιετική Ένωση αναβίωσε την μακροχρόνια φιλοδοξία της αυτοκρατορικής Ρωσίας για τον έλεγχο των Στενών. Ο Ιωσήφ Στάλιν απαίτησε κοινό σοβιετο-τουρκικό έλεγχο της διέλευσης και το δικαίωμα να εγκαταστήσει στρατιωτικές βάσεις στην Τουρκία.
Η Άγκυρα αντιστάθηκε, με αποτέλεσμα ο Στάλιν να πιέσει για μια κομμουνιστική επανάσταση στην Τουρκία. Σε απάντηση, ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν προσέφερε βοήθεια στην Άγκυρα σύμφωνα με τους όρους του δόγματος Τρούμαν, και το 1952 η Τουρκία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ [11]. Στην συνέχεια, η κεμαλική Τουρκία έγινε ένα προπύργιο του αντι-κομμουνισμού και ένας από τους πυλώνες της Δυτικής συμμαχίας. 
Η Σοβιετική Ένωση ποτέ δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειές της για να αποδυναμώσει την Τουρκία. 
Μεταξύ των εργαλείων της για κάτι τέτοιο ήταν η υποστήριξη στην εξέγερση του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) κατά της Άγκυρας στην δεκαετία του 1980.
Η αδυναμία της Ρωσίας μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την υποχώρηση της ρωσικής ισχύος από τα σύνορα της Τουρκίας (βοηθούμενη από την εμφάνιση των κρατών του Νότιου Καυκάσου που λειτούργησαν σαν μια ενδιάμεση ζώνη) αφαίρεσε την στρατιωτική απειλή και επέτρεψε στις δύο χώρες να επικεντρωθούν στην οικονομική συνεργασία.
Η Άγκυρα και η Μόσχα συνέχισαν να συμπλέκονται, ωστόσο, κυρίως σχετικά με την κοινή γειτονιά τους. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Τουρκία προσπάθησε να αξιοποιήσει ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς ώστε να αντικαταστήσει την Ρωσία ως ο προστάτης των σε μεγάλο βαθμό μουσουλμανικών, τουρκόφωνων δημοκρατιών της Κεντρικής Ασίας. Η Άγκυρα και η Μόσχα υποστήριξαν επίσης αντίθετες πλευρές στην σύγκρουση [12] μεταξύ της Αρμενίας [13] και του Αζερμπαϊτζάν [14] για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η οποία είχε παγώσει από την κατάπαυση του πυρός το 1994. Μια μεγαλύτερη πρόκληση ήταν ο πόλεμος στην Τσετσενία [15], όπου η Ρωσία κατηγόρησε την Τουρκία για την υποστήριξη αυτονομιστών ανταρτών.
Με αμφότερες τις οικονομίες να έχουν σκοντάψει άσχημα στο γύρισμα του αιώνα, η Άγκυρα και η Μόσχα συμφώνησαν να αντιμετωπίσουν τις γεωπολιτικές ανησυχίες τους και να επικεντρωθούν στην εμβάθυνση της οικονομικής συνεργασίας. Η Μόσχα αρνήθηκε να δώσει άσυλο στον ηγέτη του ΡΚΚ, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, [16] και ακύρωσε την πώληση προηγμένων συστημάτων αεράμυνας S-300 στους Ελληνοκύπριους. Μια συμφωνία του 2001 αντιμετωπίζει τις εντάσεις μεταξύ των χωρών στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. 
Στο πλαίσιο μιας συμφωνίας τον Ιανουάριο του 2002, η Ρωσία απέσυρε την υποστήριξή της στο ΡΚΚ, ενώ η Τουρκία υιοθέτησε μια πιο σκληρή γραμμή για Τσετσενικές και άλλες ομάδες του Βορείου Καυκάσου που επιχειρούν από το έδαφός της, παρά την ευρεία συμπάθεια που απολάμβαναν μεταξύ των Τούρκων (εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι πολίτες εντοπίζουν τους καταγωγή τους στον Καύκασο [17], από όπου πολλοί Μουσουλμάνοι έφυγαν απέναντι στην ρωσική κατάκτηση του 19ου αιώνα).
Με λιγότερα να διακυβεύονται στρατηγικά, οι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ της Ρωσίας και της Τουρκίας άνθισαν. Μέχρι το 2008, η Ρωσία είχε γίνει ο μεγαλύτερος ενιαίος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας. Η ενέργεια ήταν το πιο σημαντικό στοιχείο της οικονομικής τους σχέσης. Η Τουρκία, η οποία έχει λίγους υδρογονάνθρακες, εισήγαγε πάνω από το 40% του πετρελαίου της από την Ρωσία το 2009 (αν και ο αριθμός αυτός έκτοτε έπεσε κατακόρυφα). Η Ρωσία εξακολουθεί να προμηθεύει την χώρα με περίπου το 57% του φυσικού αερίου της [18]. Οι οικονομικοί δεσμοί επεκτάθηκαν στην πυρηνική ενέργεια, τις κατασκευές, τον τουρισμό και σε άλλους τομείς, επίσης.

----------------------------------
Υποβοηθητική της ρωσο-τουρκικής προσέγγισης ήταν η αυξανόμενη αποξένωση από την Δύση και η επικοινωνία μεταξύ του Πούτιν και του Ερντογάν. Και οι δύο αντιτάχθηκαν στην αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Εν τω μεταξύ, από την ρωσική πλευρά, η ανανεωμένη επέκταση του ΝΑΤΟ και οι λεγόμενες έγχρωμες επαναστάσεις στην Γεωργία και την Ουκρανία αναβίωσαν τους φόβους ότι η Δύση προσπαθεί να μειώσει την ρωσική επιρροή. Από την τουρκική πλευρά, οι άκαρπες συνομιλίες ένταξης στην ΕΕ [19], σε συνδυασμό με την εισδοχή της ελεύθερης Κύπρου [στμ: ελληνικής Κύπρου στο πρωτότυπο] στην Ένωση παρά την απόρριψη από αυτήν του ειρηνευτικού σχεδίου υπό την αιγίδα του ΟΗΕ βάθυνε την απογοήτευση της Άγκυρας. 
Οι δύο χώρες προσπάθησαν να τοποθετηθούν ως μεσολαβητές [20] μεταξύ της Δύσης και της Τεχεράνης για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, και η Άγκυρα μέχρι που πήρε μια σχετικά ελαστική στάση για την εισβολή της Ρωσίας στην Γεωργία το 2008.
Παρά την εν λόγω συνεργασία, όμως, η ρωσο-τουρκική συνεννόηση βασιζόταν σε ρηχά γεωπολιτικά θεμέλια, τα οποία έχουν κλονιστεί κατ’ επανάληψη τα τελευταία χρόνια καθώς οι περιφερειακές συγκρούσεις πολλαπλασιάστηκαν.
 Πριν την κατάρριψη του ρωσικού τζετ από την Τουρκία, η Άγκυρα και η Μόσχα είχαν επιδιώξει να απομονώσουν τις διαφωνίες τους σχετικά με την Συρία, ενώ θα συνέχιζαν να συνεργάζονται αλλού. Αλλά οι κρίσεις στον Καύκασο, την Ουκρανία [21] και την Μέση Ανατολή έχουν όλες αφήσει την Ρωσία και την Τουρκία σε αντίθεση, μειώνοντας το περιθώριο ασφαλείας της Άγκυρας και τοποθετώντας εντάσεις στην ρωσοτουρκική σχέση που η κατάρριψη του τζετ απλώς έφερε στο προσκήνιο.
Κατ’ αρχήν, η προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσία άλλαξε ριζικά την ισορροπία δυνάμεων γύρω από την Μαύρη Θάλασσα, με την Μόσχα να ενισχύει τις ναυτικές δυνατότητες «αντι-πρόσβασης / άρνησης περιοχής» (anti-access/area denial, Α2/AD) [22] γύρω από την χερσόνησο, ακόμη και καθώς επεκτείνει την στρατιωτική παρουσία της στην Συρία. Η Τουρκία αντιμετωπίζει τώρα την προοπτική [5] της περικύκλωσής από την ρωσική ναυτική δύναμη.
Επιπλέον, η αυξανόμενη βία [23] κατά μήκος της γραμμή επαφής του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και των συνόρων Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν απειλεί να σύρει την Ρωσία και την Τουρκία σε μια σύγκρουση δι’ αντιπροσώπων. Οι προσπάθειες της Μόσχας να σύρει το Μπακού μακριά από την ευθυγράμμισή του με την Τουρκία και την Ευρωπαϊκή Ένωση, που έχει γίνει με γνώμονα την ενέργεια, δεν έχουν βοηθήσει.
Περαιτέρω, η Συρία έχει ήδη μετατραπεί σε μια σύγκρουση δι’ αντιπροσώπων, με την Άγκυρα όχι μόνο να ζητά την αποπομπή του προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ, αλλά και να υποστηρίζει τις σουνιτικές ομάδες ανταρτών που η Μόσχα θεωρεί τρομοκρατικές. Η Ρωσία (μαζί με το Ιράν) έχει παράσχει στο συριακό καθεστώς αμέριστη στήριξη, μεταξύ άλλων μέσω της άμεσης στρατιωτικής επέμβασης που επέτρεψε στον Άσαντ να ανακτήσει ορμή στο έδαφος τις τελευταίες εβδομάδες, ναυαγώντας τις διεθνείς ειρηνευτικές συνομιλίες στην Γενεύη. 
Αλλά ο πόλεμος ήταν μια καταστροφή για την Τουρκία. Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν εισέλθει στην χώρα, και το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) που συνδέεται με το ΡΚΚ έχει καθιερώσει ένα κουρδικό πρωτο-κράτος ακριβώς πάνω στα σύνορα με την Τουρκία, ακόμη και καθώς ο πόλεμος της Άγκυρας με το PKK [24] στο εσωτερικό της Τουρκίας έχει αναζωπυρωθεί και πάλι.
Η Άγκυρα έχει προσπάθησε να περιορίσει την κρίση, αλλά η Μόσχα την χρησιμοποίησε για να αυξήσει τα εθνικιστικά αισθήματα εναντίον της Τουρκίας, ενώ επέβαλε κυρώσεις που μπορεί να κοστίσουν στην τουρκική οικονομία [25] 0,5% του ΑΕΠ φέτος. Οι ρωσικές δυνάμεις έχουν επίσης αυξήσει τις αεροπορικές επιθέσεις εναντίον τουρκικών πληρεξουσίων στην Συρία και αύξησαν την υποστήριξή τους [26] στο PYD.
 Η Ρωσία κατανοεί ότι η Τουρκία είναι υπό τεράστια πίεση από την κρίση των προσφύγων, τις τρομοκρατικές επιθέσεις που συνδέονται με το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος (ISIS) [27], και τον ανανεωμένο πόλεμο με το PKK, και επιδιώκει να εκμεταλλευθεί το πλεονέκτημά της.
Όπως και σε προηγούμενες εποχές, η Τουρκία βλέπει την επέκταση της ρωσικής δύναμης ως απειλή τόσο για την ίδια όσο και για την περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων. Σε απάντηση, η Τουρκία δεν είχε πολλές άλλες επιλογές από το να προσπαθήσει να μπαλώσει τους δεσμούς της με την Δύση. Η Άγκυρα κάλεσε αμέσως για διαβουλεύσεις στο ΝΑΤΟ μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου.
 Πιο πρόσφατα, υπέγραψε [28] μια συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία προσέφερε στην Τουρκία οικονομική βοήθεια και ανανέωσε τις συζητήσεις της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και η Τουρκία προσέφερε περισσότερη βοήθεια στο να μειωθεί η ροή των προσφύγων προς την Ευρώπη.
Η ρωσο-τουρκική προσέγγιση των τελευταίων 15 ετών ήταν δυνατή μόνο επειδή το γεωπολιτικό περιβάλλον ήταν ασυνήθιστα βολικό. Μια ασθενέστερη, πιο εσωστρεφής Ρωσία έθετε λιγότερη απειλή για τα τουρκικά συμφέροντα. Η Τουρκία την ίδια στιγμή έψαχνε να στραφεί μακριά από την Δύση, και είδε την Ρωσία ως έναν χρήσιμο εταίρο. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Άγκυρα και η Μόσχα ήταν εύκολο να συνεργαστούν στο εμπόριο, την ενέργεια και ακόμη και την περιφερειακή διπλωματία.
Όμως τα τελευταία χρόνια η παραδοσιακή γεωπολιτική έχει επιστρέψει. Τώρα, τα ρωσικά και τα τουρκικά συμφέροντα αποκλίνουν όλο και περισσότερο στον Καύκασο, την Μαύρη Θάλασσα και την Μέση Ανατολή. 
Η προσάρτηση της Κριμαίας [29] κλιμάκωσε δραματικά την απειλή που αντιμετωπίζει η Τουρκία από τον βορρά, ενώ οι συριακές και κουρδικές συγκρούσεις έχουν δημιουργήσει μια ανοιχτή πληγή στα ανατολικά της σύνορα. Και, για άλλη μια φορά, οι ρωσο-τουρκικές σχέσεις ορίζονται από έναν αγώνα για την περιφερειακή υπεροχή.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Πηγή: foreign affairs

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Η Ρωσία και η Τουρκία συγκρούονται"

Οι επιθυμίες του Μέγα Αλέξανδρου

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του ?

1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.
Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:
1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε!

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Ο Μέγας Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου (6 Λώου κατά το μακεδονικό ημερολόγιο) του 356 π.Χ. στην Πέλλα, που σχεδόν στα πόδια της έφτανε τότε η θάλασσα τουΘερμαϊκού κόλπου.
Ο πατέρας του, Φίλιππος Β΄, ήταν έξοχος στρατιώτης, πολιτικός και διπλωμάτης. Ο Φίλιππος σε ηλικία 15 χρονών βρέθηκε στη Θήβα δίπλα στον Επαμεινώνδα, που υπήρξε σχολείο γι’ αυτόν. Δημιούργησε πρώτος τη μακεδονική φάλαγγα και χρησιμοποίησε τη σάρισα στον εξοπλισμό της. Έκανε έτσι το μακεδονικό στρατό παντοδύναμο και σχεδόν ανίκητο. Σ’ αυτόν το στρατό βασίστηκε αργότερα ο Μ. Αλέξανδρος για να κάνει την εκστρατεία του. Ο Φίλιππος Β΄ κατάφερε να ενώσει όλους τους Έλληνες σε μια πανελλήνια κοινότητα. 

Η μητέρα του Αλέξανδρου, Ολυμπιάδα, ήταν βασιλοπούλα της Ηπείρου. Ο Φίλιππος την ερωτεύθηκε στη Σαμοθράκη. Δεν ήταν τότε η Ολυμπιάδα παρά δεκαεπτά χρονών. Ήταν και αυτή μια μεγάλη μορφή. Πανέμορφη, δυναμική, αποφασιστική, με βαθιά πίστη στους θεούς η Ολυμπιάδα ήταν μια πραγματικά σπάνια βασίλισσα, αλλά και μια υπέροχη μητέρα. Σε όλη της τη ζωή στάθηκε στο πλάι του γιου της και τον υποστήριξε με όλες της τις δυνάμεις στο μεγάλο του έργο. 

Ο Μ. Αλέξανδρος είχε πάντα ξεχωριστή αδυναμία στη μητέρα του.Η γέννηση του Μ. Αλεξάνδρου στάθηκε μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία του ελληνισμού, αλλά και της ανθρωπότητας ολόκληρης. Σύμφωνα με το θρύλο η Ολυμπιάδα κατά την πρώτη νύχτα του γάμου της νόμισε ότι ακούστηκε βροντή και έπεσε κεραυνός στην κοιλιά της. Από την πληγή, που άνοιξε, έβγαινε πολλή φωτιά και διασκορπιζόταν σε φλόγες, που διαλύονταν. 

Ο Φίλιππος επίσης ονειρεύτηκε κάποιο βράδυ ότι έβαζε σφραγίδα στην κοιλιά της γυναίκας του. Η σφραγίδα, όπως νόμιζε, παρίστανε ένα λιοντάρι. Ερμηνεύοντας τα σημάδια αυτά ένας ιερέας είπε ότι η Ολυμπιάδα θα γεννήσει γιο «ορμητικό και λεοντόκαρδο».

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ

Τη γενική ευθύνη για τη μόρφωση του Αλέξανδρου την είχε αναλάβει ένας Ηπειρώτης συγγενής της Ολυμπιάδας. Το όνομά του ήταν Λεωνίδας. Ο Λεωνίδας πίστευε στη σκληραγωγία και φώναζε τον Αλέξανδρο «Αχιλλέα». Άλλοι δάσκαλοί του ήταν ο Φιλίσκος, ο διάσημος μαθηματικός Μέναιχμος, ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης κ.ά.
Σε ηλικία 14 ετών ο Αλέξανδρος πήγε για σπουδές στη Μίεζα. Η Μίεζα ήταν ένα εξοχικό παλάτι σε κάποια απόσταση από την Πέλλα (στους πρόποδες του βουνού Βερμίου), όπου δίδασκε ο Αριστοτέλης στα παιδιά των ευγενών μακεδονικών οικογενειών, αλλά και στα βασιλόπουλα των γειτονικών περιοχών.

Ο Αλέξανδρος διάβαζε με πάθος. Λάτρευε τη γεωγραφία και τη φιλοσοφία, αλλά η μεγάλη του αγάπη ήταν η Ιλιάδα του Ομήρου. Αυτό το βιβλίο με αυτόγραφη αφιέρωση του Αριστοτέλη το είχε πάντα μαζί του σε όλες τις εκστρατείες και, όταν κοιμόταν, το φύλαγε μαζί μ’ ένα μαχαίρι κάτω από το μαξιλάρι του.
 Αγαπούσε πολύ την ποίηση (επική ποίηση, λυρική ποίηση, τραγική ποίηση). Ανάμεσα στ’ άλλα σπούδασε φυσική, αστρονομία, γεωγραφία, ιατρική, πολιτική, αριθμητική, γεωμετρία, μουσική. Αγαπημένοι φίλοι και συμμαθητές του στα 3 χρόνια, που έμεινε στη Μίεζα ήταν ο Ηφαιστίωνας, ο Κρατερός, ο Νέαρχος.
Από πολύ μικρός γυμναζόταν εντατικά, κολυμπούσε, ασκούνταν στα όπλα και έκανε ιππασία. Λάτρευε το κυνήγι και συχνά κυνηγούσε στα βουνά και στα δάση της Μακεδονίας μαζί με τους αγαπημένους του φίλους.

Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Σε ηλικία 20 χρονών ο Αλέξανδρος έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας και ξεκίνησε τη μεγάλη του εκστρατεία κατά του περσικού κράτους με 30.000 πεζούς και 5.000 ιππείς. Κυριότερο όπλο ήταν η σάρισα (ένα μακρύ δόρυ μήκους 5-6μ., που το κρατούσαν με τα δύο χέρια κάτω από τη μασχάλη). Επίσης είχε μαζί του: πολιορκητικές μηχανές (πολιορκητικούς πύργους, πολιορκητικούς κριούς, καταπέλτες κ.ά.),γιατρούς, ταχυδρόμους, μηχανικούς, ταμίες, διαβιβαστές με οπτικά σήματα (ήταν αυτοί, που ήξεραν να κάνουν σήματα καπνού), μάγειρες, γεφυροποιούς, βηματιστές  (ήταν αυτοί, που μετρούσαν με τα βήματά τους τις αποστάσεις που έκανε καθημερινά το στράτευμα) κ.ά.
Σημαντικοί στρατηγοί και συνεργάτες του ήταν ο Παρμενίωνας, ο Πτολεμαίος, ο Περδίκκας, ο Κρατερός, ο Νέαρχος, ο Ηφαιστίωνας (που τον έκανε και πρωθυπουργό του) κ.ά.
Ο Μ. Αλέξανδρος στη μεγάλη εκστρατεία του δεν πήρε μαζί του μόνο πολεμιστές, αλλά και πολλούς σοφούς της εποχής εκείνης.
Ο Καλλισθένης (ανιψιός του Αριστοτέλη) πήγε μαζί με τον Αλέξανδρο, για να γράψει την ιστορία της εκστρατείας. Μαζί πήγαν και διάφοροι άλλοι επιστήμονες, για να μελετήσουν και να γράψουν τις παρατηρήσεις τους σχετικά με τα φυτά, τα ζώα και τα φυσικά προϊόντα κάθε χώρας, που θα περνούσαν. Γεωγράφοι και άλλοι επιστήμονες είχαν καθήκον τους να μαζεύουν πληροφορίες και να τις στέλνουν στον Αριστοτέλη, για να τις μελετήσει. Μαζί πήγαν και ποιητές και καλλιτέχνες, γιατί ο Αλέξανδρος ενδιαφερόταν για την ψυχαγωγία του στρατού του και οργάνωνε αγώνες και θεατρικές παραστάσεις.
Ο στρατός του Μ. Αλεξάνδρου μέσα σε 11 χρόνια (που κράτησε η εκστρατεία) διένυσε 19.000 χλμ. από την Ελλάδα ως την Ινδία νικώντας όλους τους αντιπάλους, που συναντούσε.
Όταν ο Μ. Αλέξανδρος έφτασε στο Ίλιο (Τροία), έκανε θυσία στην Ιλιάδα Αθηνά, πρόσφερε στο ναό της την πανοπλία του και πήρε μερικά ιερά όπλα, που σώζονταν από τον Τρωικό πόλεμο. Στη συνέχεια στεφάνωσε με χρυσό στεφάνι τον τάφο του Αχιλλέα, που τον θαύμαζε και ήθελε να του μοιάσει (μάλιστα πίστευε πως ο Αχιλλέας ήταν μακρινός προπάππους του από το σόι της μητέρας του).
Οι δυσκολίες, που συνάντησαν, και οι περιπέτειες, που πέρασαν οι στρατιώτες του σ’ αυτήν την πρωτοφανή εκστρατεία ήταν αμέτρητες.
Στις εκβολές του ποταμού Τομήρου βρέθηκαν αντιμέτωποι με έναν παράξενο λαό, που ζούσε όπως οι πρωτόγονοι άνθρωποι της Λίθινης Εποχής. Κατοικούσαν σε καλύβες στους βράχους της ακτής και (καθώς δε γνώριζαν τη χρήση του σιδήρου) είχαν για όπλα μακριά ξύλα, που την άκρη τους την έκαιγαν στη φωτιά, για να γίνει σκληρή και μυτερή. Τα σώματα και τα κεφάλια τους ήταν γεμάτα από τρίχες και τα νύχια τους τα χρησιμοποιούσαν αντί για σιδερένια εργαλεία.
Αργότερα συνάντησαν το λαό των Ιχθυοφάγων. Αυτοί τρέφονταν αποκλειστικά με ψάρια (από τα οποία έφτιαχναν και αλεύρι) και έχτιζαν τις καλύβες τους με όστρακα και μεγάλα ψαροκόκαλα. Η πιο παράξενη περιπέτεια ήταν όταν οι ναύτες είδαν να πετιέται μέσα από τη θάλασσα νερό με μεγάλη δύναμη. Όταν έμαθαν πως το νερό αυτό το ξεφυσούσαν φάλαινες, οι ναύτες τρομοκρατήθηκαν τόσο πολύ, ώστε τα κουπιά έπεσαν από τα χέρια τους.

 

ΟΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΕΣ

Ο Πλούταρχος λέει ότι ο Αλέξανδρος ίδρυσε στην Ασία πάνω από 70 πόλεις. Ένας άλλος ιστορικός αναφέρει ότι έχτισε 13 πόλεις. Η αλήθεια μπορεί να βρίσκεται κάπου στη μέση. Στις περισσότερες πόλεις, που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, έδωσε το δικό του όνομα. Σήμερα γνωρίζουμε σίγουρα 16 Αλεξάνδρειες. Έξι από τις Αλεξάνδρειες, που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, υπάρχουν και σήμερα, ακόμη και η Εσχάτη (δηλ. η πιο μακρινή) στις όχθες του ποταμού Ιαξάρτη. Εκτός από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, οι άλλες πέντε άλλαξαν όνομα.
1) Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου
2) Αλεξάνδρεια των Αρείων (Χεράτη στο Αφγανιστάν)
3)Αλεξάνδρεια των Αραχωτών (Κανταχάρ Αφγανιστάν)
4)Αλεξάνδρεια Εσχάτη (Λενιναμπάντ Τουρκμενιστάν)
5)Αλεξάνδρεια του Καυκάσου (Μπαγκράμ Αφγανιστάν)
6)Αλεξάνδρεια Βουκεφάλα
7)Αλεξάνδρεια Νίκαια
8)Αλεξάνδρεια η Σογδιανή
9)Αλεξάνδρεια η εν Σωριανοίς
10)Αλεξάνδρεια η εν Ωρείταις
11)Αλεξάνδρεια στον Ινδό ποταμό
12)Αλεξάνδρεια η Σουσιανή
13) Αλεξάνδρεια η Ωξειανή (Καρσί Ουζμπεκιστάν)
14)Αλεξάνδρεια η Προφθασία
15)Αλεξάνδρεια η Μαργιανή
16)Αλεξάνδρεια η εν Παροπαμισάδαις
Στις πόλεις, που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν Έλληνες, αλλά και ντόπιοι. Σήμερα κάτοικοι πολλών περιοχών της Ασίας (ιδιαίτερα στο Πακιστάν) πιστεύουν (και αυτό δεν είναι καθόλου απίθανο) ότι κατάγονται από Μακεδόνες, που πολέμησαν μαζί με το Μ. Αλέξανδρο.
Επίσημη γλώσσα του ασιατικού κράτους ήταν η ελληνική γλώσσα.
Ο Αλέξανδρος ήθελε να κάνει τους ηττημένους σ’ αυτόν ασιατικούς λαούς να ξεχάσουν την ήττα τους και να δουν στο πρόσωπό του όχι τον «Έλληνα κατακτητή», αλλά το «δικό τους βασιλιά». Για το λόγο αυτό ακολούθησε κάποια έθιμά τους και παντρεύτηκε τρεις γυναίκες: τη Ρωξάνη (ασιάτισσα βασιλοπούλα, κόρη του βασιλιά Οξυάρτη), τη Στάτειρα (Περσίδα βασιλοπούλα, μεγαλύτερη κόρη του Πέρση βασιλιά Δαρείου Γ΄) και την Παρύσατη (Περσίδα βασιλοπούλα, μικρότερη κόρη του προηγούμενου βασιλιά της Περσίας, Αρταξέρξη του Ώχου).
Με τη Ρωξάνη ο Αλέξανδρος έκανε ένα γιο, τον Αλέξανδρο Δ΄, που γεννήθηκε ένα μήνα μετά το θάνατο του πατέρα του και σε ηλικία 12 χρονών δολοφονήθηκε. Με την αρχοντοπούλα Βαρσίνη (που δεν την παντρεύτηκε ποτέ) απέκτησε άλλον ένα γιο, τον Ηρακλή, που και αυτός δολοφονήθηκε.

 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ

Σε κάποιες σημειώσεις του Αλέξανδρου, που λέγεται ότι βρέθηκαν μετά το θάνατό του, τα «Υπομνήματα», φαίνονται πολύ καθαρά οι σκέψεις του για το μέλλον:ονειρευόταν να ενώσει με βάση τον ελληνικό πολιτισμό τους λαούς της Ευρώπης με τους λαούς της Ασίας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου. Ο Μ. Αλέξανδρος είχε φτάσει πια στο σημείο να σκέφτεται να γίνει «κύριος του κόσμου», αλλά δεν πρόλαβε.
Όπως η γέννηση και όλη η δράση του συνδέθηκαν με μύθους, φυσικό ήταν να συμβεί το ίδιο και με το θάνατό του. Διάφορα σημάδια προανάγγειλαν το θάνατό του:
 α) η γέννηση ενός τερατόμορφου μωρού (όταν ο Αλέξανδρος βρισκόταν στη Βαβυλώνα) προμήνυε το θάνατό του.
β) όταν βρισκόταν στην Ινδία, δύο δέντρα, που προέλεγαν τα μέλλοντα με ανθρώπινη λαλιά, του είπαν πως θα πεθάνει στη Βαβυλώνα, όπως και έγινε.
Ενώ ήταν ετοιμοθάνατος, τοποθετήθηκε σε ψηλή κλίνη (κρεβάτι), για να δει το στρατό του να παρελαύνει εμπρός του και να τον αποχαιρετά. Όταν άφησε την τελευταία του πνοή, σκορπίστηκε ομίχλη και σκοτάδι ολόγυρα, έπεσε ένα μεγάλο αστέρι από τον ουρανό στη θάλασσα και πάλι ανέβηκε στον ουρανό, ενώ ένας μεγάλος αετός ανέβηκε και αυτός στον ουρανό κρατώντας ένα φωτεινό αστέρι.
Όλα αυτά υπήρξαν σημάδια ότι πεθαίνει ένας σπουδαίος.
Ο Μ. Αλέξανδρος πέθανε στις 10 Ιουνίου (28 Δαισίου κατά το μακεδονικό ημερολόγιο) του 323 π.Χ. σε ηλικία 33 χρονών περίπου.

 http://dim-antip.kyk.sch.gr/GreatAlexandros.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι επιθυμίες του Μέγα Αλέξανδρου"

Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη, θα είνα ελληνική!

 Ο Γάλλος λογοτέχνης Jean Richepin έγραψε:‼

''Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.
Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
Από την φυσική σας, χημεία
Από την αστρονομική σας
Από την πολιτική σας
Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου,διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη),
σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο,σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…
Θα πείτε «δεν γίνεται».
Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…
Η πρόκληση πάντως ισχύει.''
Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη, θα είνα ελληνική!

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη, θα είνα ελληνική!"

Η Φιλανδοποίηση της Ελλάδας

 Έχει φθάσει πλέον το πλήρωμα του χρόνου ώστε η ελληνική και κυπριακή κοινή γνώμη να γίνουν οικείες με ένα ιστορικά σημαντικό πολιτικό όρο ώστε να είναι σε θέση να ερμηνεύουν ορθά τη σημερινή συμπεριφορά των κυβερνήσεών τους, των πολιτικών τους ταγών και ενός μεγάλου μέρους των ΜΜΕ των χωρών τους έναντι της Τουρκίας.
Ο όρος είναι αυτός της «φιλανδοποίησης» (finlandization). Ιστορικά ο όρος περιγράφει και κωδικοποιεί το ιστορικό των σχέσεων της Φιλανδίας με την τσαρική Ρωσία και αργότερα με την Σοβιετική Ένωση μέχρι και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Ευρύτερα περιγράφει τη διαδικασία κατά την οποία μια μικρή σε μέγεθος χώρα που συνορεύει με μια μεγαλύτερη, αποκτά με συγκεκαλυμένο τρόπο (τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα) εξάρτηση από την ισχυρότερη, αντιδρώντας αυτόματα και πάντοτε θετικά σε κάθε αίτημα του ισχυρού γείτονα.
Η συμπεριφορά αυτή υποκρύπτει μια αμυντική «στρατηγική λογική», απότοκη ενός συνδρόμου φοβίας ότι μια μη κατευναστική συμπεριφορά θα οδηγήσει σε σύγκρουση και η μικρή σε μέγεθος χώρα θα χάσει περισσότερα.
Μετά τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 η μεταπολεμική φιλανδική κυβέρνηση του Juho Kusti Paasikivi, πιεζόμενη από τη Σοβιετική Ένωση, υπέγραψε τον Απρίλιο του 1948 με την Μόσχα τη Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας.
Με αυτή δεσμεύθηκε να αμυνθεί σε τυχόν επίθεση της Γερμανίας και των συμμάχων της έναντί της ή κατά της Σοβιετικής Ένωσης και να ζητήσει τη βοήθεια της Μόσχας σε περίπτωση ανάγκης. Ανέλαβε επίσης να παραμείνει εκτός συνασπισμών και ουδέτερη στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Ακολούθησαν ένα πλέγμα «προνομιακών» για τη Μόσχα συμφωνιών στην οικονομία, πολιτισμό, παιδεία κ.α.
Στο θέμα παιδείας για παράδειγμα, η «φιλανδοποίηση» κατέληξε στην απόσυρση χιλιάδων βιβλίων από τις δημόσιες βιβλιοθήκες, ενώ οι βιβλοπώλες λάμβαναν από την κυβέρνηση κατάλογο απαγορευμένων βιβλίων επικριτικών για την Μόσχα. Κινηματογραφικές ταινίες όπως The Manchurian Candidate (1962), έργα του σοβιετικού αντικαθεστωτικού Σολτσενιτζην αλλά ακόμη και Φιλανδών, απαγορεύονταν ή λογοκρίνονταν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Φιλανδοποίηση της Ελλάδας"

ΟΙ ΔΕΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ Ε Ρ Ω Τ Α

    

    ΟΙ ΔΕΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ

                    

                       Ε Ρ Ω Τ Α

Ο Έρωτας είναι χαμένος όταν δεν υπάρχει σεξουαλικό σκίρτημα. ©

Ο Έρωτας είναι κουραστικός όταν γίνεται βαρετά μονότονος, απουσιάζει παντελώς η φαντασία, δεν υπάρχει σεξουαλική μνήμη. ©

Ο Έρωτας είναι καταστροφικός όταν γίνεται χαρτοπαίκτης, παίζει με την τύχη και όχι το συναίσθημα, στην λογική του χάνεις, κερδίζεις. ©

Ο Έρωτας είναι ευεργετικός όταν διατηρεί την ηρεμία, την αφοσίωση και την λογική του, να μην γίνεται εκκρεμές των ακραίων συναισθημάτων. ©

Ο Έρωτας είναι δημιουργικός όταν διανθίζεται και από πνευματικά στοιχεία, να μπορείς να τον περιγράψεις με όρους λογοτεχνίας. ©

Ο Έρωτας γίνεται <τρελός> όταν εκφράζει ανεκπλήρωτους πόθους, τότε αν και <τρελός> είναι ωφέλιμος και θεραπευτικός. ©

Ο Έρωτας είναι βίαιος και θλιβερός όταν εκφράζει ανεκπλήρωτη βία και ζωώδη στοιχεία, ο άνθρωπος υποκαθιστά το άλογο ζώο. ©

Ο Έρωτας είναι τρυφερός όταν βρίσκεται κάτω από την προστασία (αιγίδα) του ρομαντισμού. ©

Ο Έρωτας είναι απόλυτος όταν η συνύπαρξη των δύο, μετουσιώνεται σε ελευθερία, ταύτιση, συνείδηση. ©

Ο Έρωτας είναι θεϊκός (εξαίσιος), όταν είναι απόλυτος (ελεύθερος), και το πνεύμα βρίσκει χώρους να διαστέλλεται. ©

Eπιμέλεια παρουσίασης: Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΔΕΚΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΔΙΑΒΑΘΜΙΣΕΙΣ ΤΟΥ Ε Ρ Ω Τ Α"

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Γιάννης Μακρυγιάννης (1794 - 1864) ήταν πολεμιστής, έμπορος, πολιτικός, στρατηγός και ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Γεννήθηκε τo 1794 στo χωριό Αβορίτι της Δωρίδας και το οικογενειακό του όνομα ήταν Τριανταφύλλου. Όταν φονεύθηκε ο πατέρας του, το 1804, τον προσέλαβε ο γραμματέας του Αλή Πασά, Αθανάσιος Λιδωρίκης, κοντά στον οποίο μεγάλωσε στην Άρτα και τα Γιάννενα. Το 1817 άρχισε να ασχολείται με το εμπόριο και μέσα σε τρία χρόνια απέκτησε σημαντική περιουσία από αυτό. Το 1820 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και στάλθηκε στην Πάτρα για να συμμετάσχει σε προετοιμασίες για την επανάσταση.
Κατά την διάρκεια της επανάστασης είχε σημαντική πολεμική δράση.
Αγωνίστηκε με θάρρος, σύνεση και προνοητικότητα σε Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα. Τραυματίστηκε πολλές φορές σε μάχες, με αποκορύφωμα τη μάχη της Αθήνας (Ακρόπολη - Περιοχή Ηρώδειου), όπου σε ένα βράδυ τραυματίστηκε τρεις φορές κατά την διάρκεια υπεράσπισης ενός συμπολεμιστή του.
Συνήθιζε με τα τεχνάσματα και τις στρατηγικές του ανταρτοπολέμου να εξαπατά τον αντίπαλο. Αν και ήταν ένας απλός άνθρωπος με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, επέδειξε πατριωτισμό και συνέβαλε με το δικό του μοναδικό και ιδιοφυή τρόπο, στην ομόνοια μεταξύ των Ελλήνων(Πολιτικών και Στρατιωτικών), ειδικά σε περιόδους όπου ο ένοπλος διχασμός υπονόμευε την τύχη της επανάστασης.
Αυτός ήταν ο λόγος που κέρδισε κατά τη διάρκεια της επανάστασης το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των μεγάλων στρατιωτικών και πολιτικών ηγετών. Είχε όμως πάντα το θάρρος της γνώμης του και πολλές φορές γινόταν επικριτικός και αυστηρός προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, όταν θεωρούσε ότι κάποιος ήταν ιδιοτελής και αδιαφορούσε για το σκοπό του αγώνα.
Ένα από τα μέγιστα πατριωτικά του προτερήματα, ήταν επίσης ότι όσες φορές του προτάθηκε από τις προσωρινές κυβερνήσεις (κατά τη διάρκεια της επανάστασης) η παραχώρηση περιουσίας, μεγάλης ή μικρής, αυτός τις απαρνήθηκε στο όνομα της ελευθερίας της πατρίδας και της ανιδιοτέλειας.
Ιδιαίτερη σχέση εμπιστοσύνης και αναγνώρισης είχε χτίσει με τους περισσότερους Αθηναίους και Υδραίους, λόγω αυτής του της ανιδιοτέλειας.
Αλλά και μετά την απελευθέρωση εξακολούθησε να αγωνίζεται εναντίον της απολυταρχίας και είναι ο κύριος εμπνευστής και ο αρχηγός του κινήματος της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει η Ελλάδα το πρώτο της σύνταγμα (1843). Σε ηλικία 33 ετών μαθαίνει γράμματα, για να γράψει "το βίο του", όπως λέει ο ίδιος.
Τα χειρόγραφά του τα ανακάλυψε, τα αποκατέστησε με πολύ κόπο, τα σχολίασε και τα εξέδωσε (1907) ο λογοτέχνης Γιάννης Βλαχογιάννης.
Αργότερα αυτό το έργο τράβηξε την προσοχή των πνευματικών ανθρώπων του τόπου μας όχι μόνο για τις ιστορικές πληροφορίες που περιέχει και για το αγνό πατριωτισμό που το διαπνέει, αλλά και γιατί φανερώνει ένα πηγαίο και δυνατό πεζογραφικό ταλέντο με πολλές αφηγηματικές αρετές.
Το απλό και ανεπιτήδευτο ύφος του θεωρήθηκε υποδειγματικό και πολλοί από τους αξιόλογους λογοτέχνες μας, με πρώτο το Σεφέρη, αναγνωρίζούν το Μακρυγιάννη για δάσκαλό τους. Και είναι πραγματικά, γιατί ο Μακρυγιάννης αποτελεί την καθαρότερη έκφραση του λαού.

Προσευχή Μακρυγιάννη (Απόσπασμα από προσευχή στην Παναγία)
"Και εις τον αγώνα της πατρίδος σ' αυτά τα μοναστήρια γενόταν τα μυστικοσυμβούλια, συναζόταν τα λίγα αναγκαία του πολέμου και εις τον πόλεμον θυσίαζαν και σκοτωνόταν αυτείναι οι περέτες (= υπηρέτες) των μοναστηριών και των εκκλησιών - τριάντα είναι με μένα σκοτωμένοι έξω εις τους πολέμους και εις το κάστρο, το Νιόκαστρο και εις την Αθήνα.
Έλιωσαν αυτείνοι οι πατέρες τώρα εις τα γερατειά τους βασανίζονται πολύ εις τους δρόμους.
Θεοτόκο μου, να περικαλέσεις τον αφέντη μας και το μονογενήν Σου ν' αναστήσει πίσου αυτά και τις άγιες εκκλησίες Του, οπού κατακερματίσαμεν εμείς οι αχάριστοι και μας ήβρε η δικιά Του οργή και της βασιλείας Του, να τον περικαλέσεις, Θεοτόκο μου, να τα αναστήσει πίσου και να σηκώσει τη δίκαια οργή οπού 'χει σε μας τους αχαρίστους και να φέρει πίσου την ευχή Του και την ευλογίαν Του και της Εκκλησίας Του, οπού την στερηθήκαμεν από την κακίαν μας και την 'διοτέλειάν μας και εγίναμεν η παλιοψάθα της κοινωνίας (...).
Να μας φωτίσει και να δώσει εις το εξής πατριωτικά και αγαθά αιστήματα δια την πατρίδα και την θρησκεία και πίστη καθαρά να 'χομεν εις τον παντουργόν μας και εις την βασιλείαν Του, να μας σώσει εδώ και εις την παντοτινήν ζωήν, να δώσει του γερατείου (= ιερατείου) Του ρήνη (= ειρήνη) και ομόνοιαν, την ευκή Του και την ευλογία Του και εις τους προκρίτους Του, τους ποιμένες και γενικώς εις τον λαόν Του, νά 'ρθει πίσου η νεκρανάστασή Του δια της ευλογίας Του".(Απόσπασμα προσευχής στην Παναγία του Στρατηγού Μακρυγιάννη) "ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ", εβδομαδιαίο φύλλο της "Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος" 2 Σεπτεμβρίου 2001 αρ.φύλ. 35(2518).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ"

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ

Ιστορικά Αεροσκάφη Π.Α.

Η ΠΑ χρησιμοποίησε μέχρι σήμερα μια εντυπωσιακή ποικιλία αεροσκαφών υπό διάφορες επιχειρησιακές συνθήκες σε όλα τα μέτωπα στην ειρήνη και στον πόλεμο.

Πολλά από αυτά συνδέθηκαν με ορισμένες από τις πιο δραματικές στιγμές της νεώτερης ιστορίας μας, ενώ άλλα, λιγότερο γνωστά, αφού πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους πέρασαν στην αφάνεια.

Μεγάλο μέρος του υλικού που ακολουθεί, αντλήθηκε από την έκδοση του ΓΕΑ "Αεροσκάφη της Π.Α. 1929-2001"
1911 - 1928 : Τα Πρώτα Βήματα

Το 1911 η Ελληνική Κυβέρνηση ανέθεσε σε Γάλλους ειδικούς τη δημιουργία της Ελληνικής Αεροπορικής Υπηρεσίας. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας έξι συνολικά Αξιωματικοί στάλθηκαν στη Γαλλία για να εκπαιδευθούν ως χειριστές, ενώ παραγγέλθηκαν τα πρώτα στρατιωτικά αεροπλάνα.
Maurice Farman
Henry Farman H.F.20
Astra Hydroplane
Maurice Farman Hydravion
Airco de Havilland D.H.4
Nieuport IV G
Breguet Bre XIV A2/B2
Airco de Havilland D.H. 9
Gloster "Mars" VI Nighthawk
1929 - 1934 : Οι Απαρχές

Το Δεκέμβριο του 1929 ιδρύεται το Υπουργείο Αεροπορίας, με πρώτο υπουργό τον τότε πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο. Το Πτητικό υλικό της ενοποιημένης Αεροπορίας ήταν ένα ετερόκλητο μωσαϊκό τύπων που κληρονομήθηκαν από τη Στρατιωτική και Ναυτική Αεροπορία.
Morane - Saulnier M.S.137 EP2

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΕΡΟΣΚΑΦΩΝ"

Και κάτι...επίκαιρο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Και κάτι...επίκαιρο"

Ο Επίκουρος και η φιλοσοφία του

Ήταν Αθηναίος πολίτης, γιος του Νεοκλή και της Χαιρεστράτης. Ο πατέρας του, Αθηναίος πολίτης από τον δήμο Γαργηττού με καταγωγή από το παλιό επιφανές Αθηναϊκό γένος των Φιλαϊδών, συμμετείχε στον αποικισμό της Σάμου, όπου ο Επίκουρος ανατράφηκε.Ο Επίκουρος άρχισε να έρχεται από νωρίς σε έντονη επαφή με τη φιλοσοφία του Ναυσιφάνη στο γειτονικό νησί Τέως, γεγονός που τον απομάκρυνε από κάθε πλατωνική δοξασία και τον έστρεψε στις θεωρίες του Δημόκριτου. Σε ηλικία 18 ετών μετέβη στην Αθήνα για την στρατιωτική και πολιτική του θητεία μαζί με τον κωμικό Μένανδρο. Για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια της ζωής του δεν έχουν διασωθεί αρκετές πληροφορίες. Αργότερα, δημιούργησε το δικό του Φιλοσοφικό Κύκλο στη Μυτιλήνη και μετά στη Λάμψακο. Επέστρεψε στην Αθήνα το 307/6 π.Χ. σε ηλικία 34 ετών και αγόρασε μια έκταση στην Αθήνα ανάμεσα στο Δύπιλον και την Ακαδημία,όπου στέγασε τη φιλοσοφική του σχολή - τον Κήπο του Επίκουρου.Δίδαξε για 35 χρόνια ακολουθώντας ήσυχη και λιτή ζωή. Περιστοιχίζονταν από άνδρες, γυναίκες, εταίρες και δούλους, που μετείχαν ισάξια στον επικούρειο Κήπο. Ο Επίκουρος πέθανε το 270 π.Χ., σε ηλικία 72 χρόνων.
Κατά την Ελληνιστική εποχή, την περίοδο δηλαδή που αρχίζει με το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) και τελειώνει συμβατικά με τη ναυμαχία στο Άκτιο, το 31 π.Χ., κυρίαρχη θέση στην αρχαία φιλοσοφία κατέχουν οι σχολές των Στωικών και των Επικούρειων, παράλληλα βέβαια με εκείνες των Πλατωνικών, Αριστοτελικών, Σκεπτικιστών, Κυνικών κ.α.

Ο Επίκουρος και η θεωρία του στρέφονται σε έναν ηθικολογικό χαρακτήρα της φιλοσοφίας.Στόχος του ήταν η αναζήτηση των αιτιών της ανθρώπινης δυστυχίας και των εσφαλμένων δοξασιών που την προκαλούν, όπως για παράδειγμα η δεισιδαιμονία, ώστε να υπάρξει η αντιπρόταση για την προοπτική μιας ευχάριστης ζωής (ΖΗΝ ΗΔΕΩΣ), που για την επίτευξή της ο Επίκουρος προσέφερε ξεκάθαρες φιλοσοφικές συμβουλές. Το ζην ηδέως επιτυγχάνεται με την απουσία του πόνου και φόβου και με τη βίωση μιας ζωής αυτάρκους περιβαλλόμενης από φίλους.

Ο Επίκουρος δίδαξε ότι η ηδονή (ή αλλιώς, ευχαρίστηση) και ο πόνος είναι το μέτρο για το τι πρέπει να προτιμούμε και τι να αποφεύγουμε. Μια ηδονή, για τον Επίκουρο, είναι ηθικώς θεμιτή και πρέπει να την επιδιώκουμε, εφόσον αποτελεί μέσο διασφάλισης της κορυφαίας ηδονικής κατάστασής μας, που δεν είναι άλλη από την ψυχική μας ηρεμία. Ακόμα και ο πόνος, εάν ορισμένες φορές μας βοηθάει στην κατάκτηση της ψυχικής μας ηρεμίας, αποκτά θετική σημασία. Στο πλαίσιο της μετριοπαθούς μορφής του ηδονισμού, το κριτήριο επιλογής μεταξύ των ηδονών δεν είναι πλέον ποσοτικό, δηλαδή η έντασή τους, αλλά ποιοτικό. Ο Επίκουρος διακρίνει τις καταστηματικές από τις κατά κίνησιν ηδονές, θεωρώντας τις πρώτες ανώτερες από τις δεύτερες. Οι κατά κίνησιν ηδονές είναι δυναμικές ηδονές, με την έννοια ότι όταν καρποφορούν, κάποιος εκπληρώνει μια επιθυμία του που όσο δεν την ικανοποιούσε ένιωθε δυσφορία. Η ικανοποίηση της πείνας, λοιπόν, κατά το χρονικό διάστημα που συντελείται, είναι μια κατά κίνησιν ηδονή. Η κατάσταση της ηρεμίας που ακολουθεί όταν ο άνθρωπος πλέον έχει χορτάσει, κατά τον Επίκουρο, είναι μια καταστηματική μορφή ηδονής. Αν όμως παρασυρθεί, φάει κατά τρόπο ανεξέλεγκτο και βαρυστομαχιάσει, θα έχει εκπληρώσει μια κατά κίνησιν ηδονή του, αλλά μη έχοντας αποκτήσει την καταστηματική ηδονή της ηρεμίας και της γαλήνης θα είναι δυστυχισμένος.

Βασικές αρχές της διδασκαλίας του είναι οι εξής: - με τον θάνατο έρχεται το τέλος όχι μόνο του σώματος αλλά και της ψυχής - οι θεοί δεν επιβραβεύουν ή τιμωρούν τους ανθρώπους - το σύμπαν είναι άπειρο και αιώνιο - τα γενόμενα στον κόσμο συμβαίνουν τελικά, με βάση τις κινήσεις και τις αλληλεπιδράσεις των ατόμων που διακινούνται στον κενό χώρο
Γνωστή είναι η τετραφάρμακος, δηλαδή οι τέσσερις "αρχές" που πρόβαλλε ο Επίκουρος:'

Ο θεός δεν είναι για φόβο (διότι η θεϊκή δύναμη δεν απειλεί εκ φύσεως),
ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία (διότι δεν υπάρχει μετά θάνατο ζωή)•
και το καλό (ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε) εύκολα αποκτιέται,
το δε κακό αντέχεται (ό,τι μας κάνει να υποφέρουμε, εύκολα μπορούμε να το υπομείνουμε).
Η επικούρεια φυσική φιλοσοφία, είναι υποταγμένη στη επικούρεια ηθική. Παρόλα αυτά,έχει υψηλή διαχρονικότητα και ενδιαφέρον ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα. Χαρακτηρίζεται από τα κάτωθι: α. Ατομικότητα: η ύπαρξη των ατόμων πρωτοαναφέρεται στην Δημοκρίτεια φιλοσοφία. Ο Επίκουρος θεωρούσε όμως ότι τα άτομα έχουν βάρος. Η ύλη είναι σύζευξη ατόμων και κενού. β. Τυχαιότητα: η επικούρεια φιλοσοφία άφηνε ανοιχτό το φαινόμενο της τυχαιότητος σε αντίθεση με τα αιτιοκρατικά και τελεολογικά αιτήματα των Πλατωνιστών και Αριστοτελικών. Επίσης σε αντίθεση με την χρήση της "αναγκαιότητος" του Δημόκριτου. Η αθεϊστική αυτή προσέγγιση έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. γ.Υλισμός: θεωρεί υλική ακόμη και την ψυχή. δ.Clinamen: είναι η τυχαία κίνηση των ατόμων του Επίκουρου από τροχιά σε τροχιά, που δημιουργεί και την ποικιλότητα στη φύση. Εντυπωσιακή κβαντική προσέγγιση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Επίκουρος και η φιλοσοφία του"

ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΟΥΛΟΙ

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ!!

Ελληνίδες και Έλληνες πολίτες, εμείς που αισθανόμαστε ελεύθεροι και ανεξάρτητοι από οποιεσδήποτε δεσμεύσεις, έχουμε την γνώση και πεποίθηση ότι :

Οι πολίτες για να είναι ευτυχείς, πρέπει να έχουν αποδοτική εργασία που να τους ικανοποιεί, να ζουν σε καλές συνθήκες και κατάλληλα διαμορφωμένους περιβάλλοντες χώρους και να νοιώθουν ότι διαθέτουν σιγουριά, πίστη και όραμα για το μέλλον και τις προοπτικές τους.

Με λίγα λόγια, πρέπει να έχουν ισότιμη πρόσβαση στις ευκαιρίες της ζωής και να είναι πραγματικά ελεύθεροι, επιδιώκοντας παράλληλα με τα προσωπικά τους συμφέροντα και την ποιότητα ζωής, στην οποία εντάσσεται όλο το πλέγμα των καθημερινών μας σχέσεων και στην οποία πρέπει να αποσκοπεί όλο το φάσμα των πολιτικών προτάσεων και δραστηριοτήτων.

Ωστόσο αυτό που βιώνουμε είναι ότι οι θεσμοί της Ελληνικής Πολιτείας είναι σε πλήρη διάλυση.

Η γραφειοκρατία, η αναξιοκρατία, η οικογενειοκρατία και η διαφθορά με άλλοθι το «επείγον» και την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων κυριαρχούν σε όλες τις δομές του κράτους.

Η απονομή της Δικαιοσύνης γίνεται άκρως προβληματική και οι αμφιλεγόμενες αποφάσεις της αυξάνονται, προκαλώντας το κοινό αίσθημα.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας υποβαθμίζονται, με συνέπεια να αδυνατούν να εκπληρώνουν με επιτυχία την αποστολή τους.

Οι προβληματικές δημόσιες υπηρεσίες αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τον πολίτη, ενώ οι συνεχιζόμενες κρυφές σπατάλες του Δημόσιου Τομέα εξακολουθούν να φέρνουν τον πλουτισμό ολίγων «εκλεκτών» και αναπόφευκτα την μεγαλύτερη και δυσβάστακτη επιβάρυνση για όλους τους υπόλοιπους πολίτες.

Η πραγματική ανεργία καλπάζει σε ποσοστά πολύ άνω του 30% και η εγκληματικότητα παραμένει αμείωτη, ενώ τα ναρκωτικά εισβάλλουν παντού.

Η Περιφέρεια ασφυκτιά και υφίσταται τις ζοφερές συνέπειες της αποβιομηχανοποίησης και της απαξίωσης της αγροτικής παραγωγής, ως αποτέλεσμα της άλογης και ανεύθυνης πολιτικής του παρελθόντος, που οδήγησε στην συρρίκνωση της εν γένει εθνικής παραγωγής μας και στην περιβόητη «παγκοσμιοποίηση» των πολυεθνικών συμφερόντων.

Η διάλυση χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και η πολλαπλή ενδυνάμωση μεγάλων και πολυεθνικών εταιρειών και ομίλων, που εξαπατούν τους καταναλωτές, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός, ενώ μια μόνο ματιά στις πολλές δεκάδες χιλιάδες κλειστά καταστήματα αρκεί για να διαπιστώσει κανείς το μέγεθος της οικονομικής συρρίκνωσης.

Η ακρίβεια, που κατηύθυνε τα ελληνικά νοικοκυριά στην υπερχρέωση με στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια συνεχίζεται, παρά την δραματική πτώση των αποδοχών των εργαζομένων.

Η μεσαία τάξη αποδεκατίζεται από την εξοντωτική και άδικη φορολογία που αναγκάζει πολλούς επαγγελματίες να διακόπτουν την δραστηριότητά τους και να προσπαθούν να επιβιώσουν με τα συσσίτια της Εκκλησίας και των Δήμων, τα πεινασμένα Ελληνόπουλα στο σχολείο είναι πλέον η συνήθης καθημερινότητα, ενώ όλο και περισσότεροι πολίτες ευρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας και ακόμη χειρότερα αυξάνεται ο αριθμός των αστέγων.

Το ασφαλιστικό σύστημα λειτουργεί σε συνθήκες κατάρρευσης ενισχύοντας την αγωνία των συνταξιούχων, αν θα εισπράξουν την πενιχρή τους σύνταξη τον επόμενο μήνα, ενώ δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πολίτες, που έχουν καταβάλει πολύχρονες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία.

Η οικτρή κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία με τις σπατάλες και την έλλειψη προσωπικού προκαλεί την συνεχή υποβάθμισή τους και την μεταφορά πόρων και τεχνογνωσίας στην παροχή ιδιωτικών υπηρεσιών υγείας.

Ακόμη και στον ακαδημαϊκό χώρο εμφανίζονται φαινόμενα διαφθοράς, ενώ η μείωση των κονδυλίων και η έλλειψη χρηματοδότησης για την επιστημονική έρευνα οδηγούν στην υποβάθμιση της παιδείας.

Οι αλλεπάλληλες και πολλές φορές αχρείαστες εκπαιδευτικές «μεταρρυθμίσεις» έχουν καταντήσει «απορρυθμίσεις» και εξαφανίζουν τα όνειρα χιλιάδων παιδιών και επιστημόνων, που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στερώντας ένα τεράστιο πνευματικό κεφάλαιο από την πατρίδα

Το φυσικό περιβάλλον της πατρίδας μας υποβαθμίζεται καθημερινά και παραμένει στο έλεος των φυσικών καταστροφών και της άνευ ελέγχου και χωρίς στρατηγική οικονομικής εκμετάλλευσης, που συνήθως ενισχύεται από την κρατική ανεκτικότητα και ολιγωρία.

Προσθέτοντας στην όλη κατάσταση το πρόβλημα της ανέλεγκτης μετανάστευσης και της προσφυγιάς, που δημιουργούν οι «περίεργοι» πόλεμοι στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, κατανοούμε ότι η υπερφόρτωση με «πρόσφυγες» των νησιών μας και της υπολοίπου χώρας αποσκοπεί σε αλλαγή της κοινωνικής διαστρωμάτωσης και σε περαιτέρω εξαθλίωση του Ελληνικού Λαού.

Το κράτος σε όλες τις εκφάνσεις του επιδεικνύει κολοσσιαία αχαριστία, αδιαφορία και ασυνέπεια για τους πολίτες του και δεν ανταποκρίνεται ούτε στις ελάχιστες υποχρεώσεις του απέναντί τους.

Η περιφρόνηση προς τους συνταγματικούς κανόνες και τους νόμους, που εκπορεύεται από την αλαζονεία της εξουσίας και την καθεστωτική της αντίληψη, ουσιαστικά υπονομεύουν την Δημοκρατία, αφού ακόμη και η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπόρεσε να περιορίσει τέτοιου είδους φαινόμενα.

Χαρακτηριστικό φαινόμενο είναι οι «άεργοι» και χωρίς ένσημα ηγέτες, που αντί για επαγγελματικά ένσημα παρουσιάζουν ως εύσημα της καριέρας τους την κομματική ανέλιξη τους μέσω πατριαρχικών δομών και μηχανισμών.

Το «πελατειακό» κράτος της μεταπολίτευσης και η χωρίς μέτρο λεηλασία των εθνικών πόρων από τους κομματικούς μηχανισμούς και τους ευνοουμένους τους, έχουν οδηγήσει την χώρα στην υπερχρέωση σε ξένους οργανισμούς με φυσική συνέπεια την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και την εξάρτηση από υπερεθνικές ή και πολυεθνικές οντότητες.

Τα περίφημα «μνημόνια» και η λιτότητα που ευαγγελίζονται έχουν αποτύχει οικτρά, γιατί πρώτιστος στόχος τους δεν είναι η ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας, αλλά η ταπείνωση και η υποταγή του ελεύθερου φρονήματος του Ελληνικού Λαού.

Ουσιαστικά δεν έχουμε Δημοκρατία αλλά ολιγαρχία, δηλαδή κυριαρχία των ολίγων, οι οποίοι για να διατηρήσουν την πολιτική και οικονομική εξουσία και τα προνόμιά τους μετέρχονται κάθε μέσον, από τον εκβιασμό των πολιτών μέσω των όποιων δημοσιογραφικών «φερεφώνων» τους μέχρι και την ολοκληρωτική υποτέλεια και υποταγή σε ξένα συμφέροντα που οδηγούν σε Εθνική Μειοδοσία.

Με λίγα λόγια στοχεύουν στην υποδούλωση, που δεν την νοιώθουν οι πάντοτε υποταγμένοι «ηγέτες» της πατρίδας, αλλά όλοι εμείς οι άλλοι, οι Ελληνίδες και Έλληνες, που μας συκοφαντούν, μας λοιδορούν, μας καταπιέζουν και μας τυραννούν τόσο κάποιοι «φιλέλληνες εταίροι» μας, όσο και αυτοί που μας κυβερνούν στο όνομα μιας κρίσης που οι ίδιοι προκάλεσαν.

Επιτέλους, θέλουμε να πάψουμε να είμαστε το ανά πάσα στιγμή ευάλωτο Οικονομικό Προτεκτοράτο των «φίλων δανειστών» μας.

Στη χώρα μας ευημερούν πλέον μόνον κάποιοι βολεμένοι από το καθεστώς και από τα όποια διαπλεκόμενα συμφέροντα, που αποτελούν την τερατογένεση των κακών και υπόπτων πολιτικών αποφάσεων και επιλογών.

Είναι οι ίδιοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες που ελέγχουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τον εθνικό πλούτο, οι ίδιοι που καθιέρωσαν την αρχή του αποκλεισμού των ευκαιριών για τους άξιους που δεν υποτάσσονται, οι ίδιοι που καταστρέφουν τα όνειρα και τις ελπίδες εκατομμυρίων πολιτών.

Είναι αυτοί που θέλουν να συνεχίσουν να μας ελέγχουν, αυτοί που θέλουν να μη εργάζονται αλλά να μας «δουλεύουν», προβάλλοντας μια εικονική πραγματικότητα με ανύπαρκτα έργα και φανταστικά αποτελέσματα.

Είναι αυτοί που επιθυμούν να διαδώσουν και να επιβάλλουν στον λαό μας μια νοοτροπία παρακμής, μια νοοτροπία που επιτρέπει την αρπαγή, που ωθεί σε ραγιαδισμό και σε «ρουσφέτι – μίζα – συναλλαγή», που εξυπηρετεί την λογική της «ήσσονος προσπαθείας», που ευνοεί την εκμετάλλευση των χαμηλότερων ενστίκτων, που στηρίζει τον ελεγχόμενο και υποταγμένο άνθρωπο και προπαγανδίζει τον πλουτισμό χωρίς δουλειά, την εύκολη κοινωνική αναρρίχηση και τον δημόσιο εξευτελισμό μπροστά στο χρήμα και στην δημοσιότητα.

Είναι το σύνολο του σημερινού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, που αγωνίζεται να επιβάλλει σε όλους αυτή την νοοτροπία, υλοποιώντας προεπιλεγμένες αποφάσεις σε βάρος των πολλών, για να περιφρουρήσει τα μικρά και μεγάλα συμφέροντά του απαξιώνοντας τις παραγωγικές διαδικασίες και τον εθνικό πλούτο της χώρας, με στόχο να καρπωθούν αυτοί και μόνον αυτοί τα οφέλη του μαζί με τους εξ αλλοδαπής πάτρωνές τους.

Αυτοί οι ίδιοι, που είναι κουφοί στους ήχους της ιστορίας και τυφλοί στις εικόνες του μέλλοντος.

Η συνοχή της Ελληνικής Κοινωνίας διαρρηγνύεται και η ποιότητα ζωής είναι πλέον έννοια άγνωστη στην καθημερινότητα των συμπολιτών μας, αφού διαλύεται συνεχώς ο συνεκτικός ιστός της κοινωνίας μας με την ασυγκράτητη καταρράκωση των οικονομικών, παραγωγικών, τεχνολογικών και ερευνητικών δομών της χώρας μας.

Η έλλειψη των ανοικτών οριζόντων και των εμπνευσμένων και μακρόπνοων σχεδιασμών χαρακτηρίζει ολοκληρωτικά τόσο την πολιτική πρακτική, όσο και την διάθεση των σημερινών κομμάτων για ανάπτυξη και δημιουργία.

Η ίδρυση αρκετών νέων κομματικών σχηματισμών, είτε από μέλη του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού, είτε από νεόκοπους εκμεταλλευτές της δημοσιότητας φαίνεται να εξυπηρετεί τελικά μόνον τεράστια οικονομικά συμφέροντα ή προσωπικούς πολιτικούς σχεδιασμούς και φιλοδοξίες και όχι τον στόχο της ενίσχυσης της ευημερίας των πολιτών.

Τα καθημερινά, χρόνια και μεγάλα προβλήματα εξακολουθούν να ταλαιπωρούν τους Έλληνες στον μέγιστο βαθμό.

Και όταν οι πολίτες έχουν μεγάλα και χρονίζοντα προβλήματα χωρίς καμιά προοπτική επίλυσής τους, τότε οι πολίτες δεν αισθάνονται ελεύθεροι.

Είναι απλά δούλοι των προβλημάτων και αυτών που τα προκαλούν, γιατί τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που διαθέτουν, τον σπαταλούν για να βρουν λύση στο άμεσο πρόβλημα της επόμενης ημέρας και όχι για να σκεφθούν πως θα εξαλείψουν τις αιτίες των προβλημάτων.

Αν διατηρηθεί και διευρυνθεί η σημερινή ανισότητα, τότε η κοινωνία μας δεν θα αντέξει.

Και τούτο, διότι οι εξαντλημένες κοινωνίες γίνονται ανυπόμονες, αν δεν έχουν κάποια περίοδο ανάπαυλας και συνταράσσονται από ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις και μη προβλέψιμες καταστάσεις.

Και η ελληνική κοινωνία είναι μια εξαντλημένη κοινωνία από την πολύχρονη λιτότητα, τις θυσίες χωρίς αντίκρισμα, τα χαμένα χρόνια και τις ψεύτικες ελπίδες.

Επιτέλους, οι πολίτες της Ελλάδας είναι ελεύθεροι και όχι δούλοι και έχουν δικαίωμα στην ελπίδα.

Εμείς οι Έλληνες, που είμαστε υπερήφανοι γιατί ανακαλύψαμε την δημοκρατία, δεν θέλουμε μια δημοκρατία σε εισαγωγικά και χωρίς ποιότητα, δεν θέλουμε μια δημοκρατία στα λόγια, όπου οι νόμοι δεν εφαρμόζονται για όλους και κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους.

Διότι καταλαβαίνουμε όλοι, ότι χωρίς ελευθερία επιλογής, χωρίς ισότιμη πρόσβαση στις ευκαιρίες, στην γνώση και στην πληροφόρηση, χωρίς ουσιαστική εφαρμογή του Συντάγματος και των νόμων δεν έχουμε στην ουσία καν Δημοκρατία.

Σκοπός μας είναι να υπερασπιστούμε την Εθνική Ανεξαρτησία, την Εθνική Κυριαρχία και την Εδαφική Ακεραιότητα της Πατρίδας μας και να υπηρετήσουμε πιστά τις δημοκρατικές αρχές της λαϊκής κυριαρχίας, της δημοκρατικής αντιπροσώπευσης των πολιτών, του κράτους δικαίου και της κοινωνικής συναίνεσης.

Θέτουμε στην διάθεση του Ελληνικού λαού όλες μας τις δυνάμεις, γιατί πιστεύουμε βαθιά στην Ελλάδα των δημιουργών και όχι σε αυτήν των «αργυραμοιβών».

Για να απαλλαγούμε όμως από τον «βραχνά» των αργυραμοιβών, των δανείων και επιτοκίων, οφείλουμε στον Λαό και στην Κοινωνία μας κάποιας μορφής «σεισάχθεια», αφού οι περισσότεροι πολίτες κοντεύουν να γίνουν δούλοι λόγω χρεών στις τράπεζες, οι οποίες ουσιαστικά προκάλεσαν αυτή την κατάσταση με την ακόρεστη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων για «λογιστικό χρήμα» που τους χορήγησε η κρατική εξουσία.

Αυτή η «σεισάχθεια» πρέπει να εφαρμοσθεί, μετά από σοβαρή μελέτη όλων των χρεών και του τρόπου δημιουργίας και διατήρησής τους, έτσι ώστε να μην αποδιαρθρωθούν πλήρως όλες οι νομισματικές και χρηματοπιστωτικές αξίες της ελληνικής κοινωνίας.

Είμαστε ακόμη πεπεισμένοι, ότι την πορεία της κοινωνίας μας προς την ανάπτυξη και την ευημερία μπορούν να επαναδιατάξουν μόνον η ισότιμη και απρόσκοπτη πρόσβαση των νέων σε όλες τις ευκαιρίες της ζωής, αφού οι δικές τους επιλογές θα καθορίσουν το μέλλον.

Οι νέες και νέοι πρέπει να μπορούν να αποκτούν ανεμπόδιστα και χωρίς προαπαιτούμενα κάθε γνώση και πληροφόρηση, καθώς και οποιαδήποτε εκπαίδευση επιθυμούν σε επίπεδο επαγγελματικής ή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Θέλουμε να συμμετέχουμε ισότιμα -και το τονίζουμε : ισότιμα- στην διαμόρφωση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι και να αντλούμε για τον Λαό μας όλα τα οφέλη που αναλογούν στην Κοινωνία και στο Έθνος μας.

Οι «ενοχές» και ο «φόβος» για τις εξελίξεις, που έντεχνα ενέσπειραν κάποιοι στην ψυχή των συμπατριωτών μας, πρέπει επί τέλους να τελειώνουν.

Ο πλούτος της Μεσογειακής Κληρονομιάς που μας ανήκει, είναι αρκετός για να επαναφέρει την χαμένη τιμή και τον διεθνή σεβασμό για την Πατρίδα και τον Λαό μας, που δυσφημίστηκαν τόσο πολύ τα τελευταία 6 χρόνια από εγχώριες και «εξωχώριες» πολιτικές, βασισμένες στην ανεπάρκεια, στα λάθη, στην χρηματοπιστωτική εξαπάτηση και στην άδικη «στοχοποίηση» της Ελλάδας.

Η ανατροπή αυτής της ζοφερής κατάστασης μπορεί να επέλθει και θα γίνει !!

Το πως θα το δούμε πολύ σύντομα φίλοι μου!!

Μέχρι τότε λίγο ακόμη υπομονή!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΟΥΛΟΙ"

Οι έντιμοι & ικανοί στην Ελλαδα δεν θελουν την ανάληψη εξουσίας

Γιατί οι έντιμοι ικανοί δεν επιδιώκουν ανάληψη εξουσίας.------Ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων (427-347 π.Χ.) γύρω στο 374 π.Χ. έγραψε το κορυφαίο έργο του «Πολιτεία» μέσω του οποίου σχεδίασε την εικόνα του ιδανικού πολιτεύματος με επίγνωση τού πόσο δύσκολη είναι η πραγματοποίησή του.----

Στο έργο αυτό μέσα από την αφήγηση του Σωκράτη αναφέρεται και η συζήτηση που έγινε με θέμα τη φύση της δικαιοσύνης, αλλά κυρίως για τη δημιουργία ενός ιδανικού κράτους, στο οποίο θα κυριαρχεί η ιδέα του αγαθού και το οποίο κράτος θα υφίσταται για να παρέχει την αληθινή ευτυχία στους πολίτες του. Για να επιτευχθεί όμως αυτό οι άρχοντες πρέπει να εργάζονται για το καλό των άλλων (των αρχομένων) και όχι το δικό τους! Ένα τέτοιο κράτος όμως βρίσκεται στη σφαίρα της ουτοπίας.
Ας δούμε τι ακριβώς γράφει ο Πλάτων για την εξουσία (άρχοντες - πολιτικούς) και τους εξουσιαζόμενους (αρχόμενους - πολίτες) [Πολιτεία, Βιβλίο Α, 346-347].
Αφηγείται ο Σωκράτης:
«Καμιά τέχνη και καμιά εξουσία δεν έχει ως αντικείμενο της ασχολίας της την δική της προσωπική ωφέλεια, αλλά […] το αντικείμενο της εξουσίας και των προσταγών της είναι η ωφέλεια του εξουσιαζομένου, και το κάνει αυτό έχοντας εμπρός στα μάτια της το συμφέρον του εξουσιαζομένου που είναι ασθενέστερος και όχι το συμφέρον του ισχυροτέρου.
Γι’ αυτό ακριβώς […] κανένας δεν αποφασίζει με τη θέλησή του να γίνεται άρχων [μηδένα ἐθέλειν ἑκόντα ἄρχειν] και να έχει στα χέρια του την ξένη αθλιότητα, προσπαθώντας να τη διορθώσει, αλλά ζητά μισθό, επειδή όποιος έχει την πρόθεση να δουλέψει ως σωστός τεχνίτης, όταν οι προσταγές του είναι σύμφωνες με την τέχνη, δεν πράττει ούτε προστάζει ό,τι συμφέρει αυτόν τον ίδιον, αλλά ό,τι συμφέρει τον αρχόμενο. Γι’ αυτήν ακριβώς την αιτία, για όσους πρόκειται να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, πρέπει να εξασφαλιστεί ως μισθός, ή χρήματα ή τιμή ή τιμωρία, εάν κανένας δεν θέλει να αναλάβει την εξουσία [μισθὸν δεῖν ὑπάρχειν τοῖς μέλλουσιν ἐθελήσειν ἄρχειν, ἢ ἀργύριον ἢ τιμήν, ἢ ζημίαν ἐὰν μὴ ἄρχῃ]».
Τι θέλεις να ειπείς μ’ αυτό Σωκράτη; είπε ο Γλαύκων. Τα δύο είδη του μισθού που ανέφερες μπορώ να τα καταλάβω• δεν αντιλαμβάνομαι όμως πώς εννοείς την τιμωρία και πώς την έχεις βάζεις στην ίδια μοίρα με τον μισθό.
Από την ερώτησή σου εικάζεται ότι δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος είναι ο μισθός των εντίμων ανθρώπων, αυτός δηλαδή που παρακινεί τους ενάρετους ανθρώπους να φορτώνονται τα βάρη της εξουσίας, όταν αποφασίζουν να γίνονται άρχοντες, Μήπως δεν γνωρίζεις πως το να αγαπά κάποιος τις τιμές και τα χρήματα, όχι μόνο κατά την γνώμη του λαού, αλλά και στην πραγματικότητα είναι όνειδος;
Αυτό τουλάχιστον το γνωρίζω, είπε.
Γι’ αυτό ακριβώς, είπα εγώ, οι καλοί δεν παρακινούνται ούτε από χρήματα ούτε από τιμές να γίνονται άρχοντες [οὔτε χρημάτων ἕνεκα ἐθέλειν ἄρχειν οἱ ἀγαθοί οὔτε τιμῆς]• γιατί δεν τους αρέσει ούτε λαμβάνοντας φανερά τον μισθό του αξιώματός τους να χαρακτηρίζονται ως έμμισθοι, ούτε να στιγματίζονται ως κλέφτες επωφελούμενοι κρυφά από την άσκηση της εξουσίας [οὔτε γὰρ φανερῶς πραττόμενοι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα μισθὸν μισθωτοὶ βούλονται κεκλῆσθαι, οὔτε λάθρᾳ αὐτοὶ ἐκ τῆς ἀρχῆς λαμβάνοντες κλέπται], ούτε πάλι η δόξα μπορεί να είναι κίνητρο γι’ αυτούς, αφού δεν αγαπούν τη δόξα. Δεν πρόκειται λοιπόν αυτοί να αποφασίσουν να γίνουν άρχοντες, αν δεν αναγκαστούν και απειληθούν με τιμωρία. Εξ αιτίας αυτού έχει επικρατήσει σχεδόν η γνώμη ότι είναι ντροπή να θέλει κανείς από μόνος του να αναλάβει εξουσία, χωρίς να υπάρχει η απειλή του εξαναγκασμού. Και η πιο βαριά τιμωρία (για κάποιον έντιμο) είναι το να εξουσιάζεται από κάποιον χειρότερό του, στην περίπτωση που δεν αποφασίζει ο ίδιος να αναλάβει την εξουσία.
Επειδή αυτή την τιμωρία, πιστεύω ότι φοβούνται οι ενάρετοι άνθρωποι, δέχονται να αναλάβουν την εξουσία, όταν γίνονται άρχοντες, και ασκούν τότε την εξουσία, όχι με την ιδέα ότι κάνουν κάτι καλό ούτε για να τους δοθεί μέσω των αξιωμάτων η ευκαιρία να περάσουν καλά, αλλά ενεργούν από ανάγκη, αφού δεν θα βρίσκεται καλύτερό τους ή όμοιός τους, για να παραλάβει την εξουσία. Γιατί υπάρχει κίνδυνος πως, αν υπήρχε μια πόλη κατοικημένη από εναρέτους (έντιμους) ανθρώπους, θα ήταν μέσα σ’ αυτή περιζήτητο πράγμα η μη ανάληψη της εξουσίας, σε όσο βαθμό είναι σήμερα (περιζήτητο) η ανάληψή της [ἐπεὶ κινδυνεύει πόλις ἀνδρῶν ἀγαθῶν εἰ γένοιτο, περιμάχητον ἂν εἶναι τὸ μὴ ἄρχειν ὥσπερ νυνὶ τὸ ἄρχειν]. Και στην περίπτωση αυτή θα γινόταν ολοφάνερο ότι πραγματικά στον χαρακτήρα του σωστού άρχοντα δεν είναι να επιδιώκει το συμφέρον του, αλλά το συμφέρον των αρχομένων (δηλ. των πολιτών). Έτσι κάθε γνωστικός άνθρωπος θα προτιμούσε να ωφελείται αυτός από άλλον και να μην έχει σκοτούρες εργαζόμενος προς όφελος των άλλων”.
Το ανωτέρω κείμενο του Πλάτωνα είναι πολύ επίκαιρο σήμερα. Οι έντιμοι και ικανοί συνήθως απέχουν από τα κοινά και δεν επιδιώκουν να αναλάβουν εξουσίες για τους ίδιους ακριβώς λόγους που αναφέρει ο Πλάτων. Όσοι το επιχείρησαν ή αφομοιώθηκαν από το κρατούν σάπιο πολιτικό σύστημα ή τα παράτησαν γρήγορα. Αλλά έως τώρα τουλάχιστον και ο πολύς λαός δεν προτιμά τους έντιμους και ικανούς.
Οι έντιμοι (αγαθοί - ενάρετοι, κατά τον Πλάτωνα) δεν επιδιώκουν τα αξιώματα και τις τιμές, ούτε έχουν ανάγκη από την εφήμερη δόξα που προσφέρει η ανάληψη εξουσίας. Ούτε φυσικά θα καταδεχτούν να γυρίζουν στην αγορά και στα καφενεία, ή και στα μνη-μόσυνα ακόμα, για να ζητήσουν την ψήφο του οποιουδήποτε. Οι ικανοί, επίσης, δεν αφήνουν την εργασία τους για να ασχοληθούν με την πολιτική για να λάβουν διάφορα αξιώματα, τα οποία φέρνουν εύκολο χρήμα και πρόσκαιρες τιμές. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι τον καταργηθέντα, ευτυχώς, νόμο για το ασυμβίβαστο του βουλευτικού αξιώμα-τος και της ασκήσεως επαγγέλματος εισηγήθηκαν και υποστήριξαν επαγγελματίες πολιτικοί, οι οποίοι δεν άσκησαν ποτέ οποιοδήποτε επάγγελμα στη ζωή τους!
ΠΗΓΗ trikanews.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι έντιμοι & ικανοί στην Ελλαδα δεν θελουν την ανάληψη εξουσίας"