Τα Σκόπια ειναι Ελλαδα.

Τα Σκόπια κατέχουν το έδαφος της αρχαίας Παιονίας.

Ιστορικές αλήθειες από...Αλβανούς!

Αλβανικό δημοσίευμα υπενθυμίζει στους κατοίκους των Σκοπίων, ότι δεν κατοικούν στην αρχαία γεωγραφική Μακεδονία, αλλά κυρίως στην Παιονία, στη Δαρδανία, στη Λυγκηστίδα και στην Πελαγονία.

Σημειώνονται χαρακτηριστικά οι τοποθεσίες που βρίσκονται στα σημερινά όρια του κράτους των Σκοπίων, όπως αυτές ήταν γνωστές πριν από τη ρωμαϊκή κατάκτηση, δίνοντας το στίγμα, ότι λανθασμένα ισχυρίζονται ότι κατοικούν στα εδάφη της αρχαίας Μακεδονίας.

Δεν γνωρίζουμε ότι αυτό αποτελεί κάποια ένδειξη της στάσης που θα κρατήσουν οι Αλβανοί σε ενδεχόμενα «βαφτίσια» της πάλαι ποτέ γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι τα εδάφη της αρχαίας Μακεδονίας βρίσκονται στο σύνολό τους εντός των ελληνικών συνόρων, εκτός της περιοχής του Μοναστηρίου που βρίσκονται στα Σκόπια.

Εκεί στο Μοναστήρι είναι γνωστό ότι ζει και η ελληνική μακεδονική μειονότητα στα Σκόπια.

Στην αρχαιότητα η ίδια περιοχή που καταλαμβάνουν σήμερα τα Σκόπια ήταν η Παιονία. Η σκοπιανή επικράτεια δεν έχει καμία σχέση με το αρχαίο Μακεδονικό βασίλειο γεωγραφικά.

Οι Σκοπιανοί θα μπορούσαν κάλλιστα να ισχυριστούν ότι είναι… Παίονες και να ονομάσουν το κρατίδιό τους Παιονία.
Όχι ότι έχουν και με αυτούς κάποια σχέση, αφού είναι βουλγαρόφωνοι Σλάβοι, αλλά επειδή «ψάχνονται» να βρουν αρχαία καταγωγή τους προτείνουμε εμείς μία για να τους διευκολύνουμε..Μάλιστα επειδή οι Παίονες ήταν σύμμαχοι των Τρώων στον Τρωικό Πόλεμο και σύμμαχοι των Περσών στα Μηδικά, δεν νομίζουμε ότι θα υπήρχε ιστορικό πρόβλημα να τους αναγνωρίσουμε αυτό το όνομα και ταυτότητα.

Ως Παίονες δεν θα χρειαζόταν να πετάξουν στα σκουπίδια όλες αυτές τις αρχαίες πανοπλίες που έχουν κατασκευάσει για τα πανηγύρια τους, ενώ με αλλαγές κεφαλών στα αγάλματα (συνηθιζόταν και στην αρχαιότητα) θα τα αντικαταστούσαν εύκολα με άλλους αρχαίους ήρωες, δίχως να είναι αναγκασμένοι να «γκρεμίσουν» όλο το κιτσαριό που έχτισε ο Γκρουέφσκι.

Ως Παίονες θα είχαν μια αρχαία ταυτότητα να παίζουν και να παραμυθιάζονται μεταξύ τους, θα ξεχώριζαν εθνικά από εμάς, τους Βούλγαρους, τους Αλβανούς και τους Σέρβους και θα συνέχιζαν να ζούνε το παραμυθάκι τους δίχως να ασχολείται κανείς μαζί τους.

Και πώς θα δικαιολογούσαν το μέχρι τώρα «παραμύθι»; Εύκολα. Πέντε καλά βιβλία ψευδοϊστορίας χρειάζονται (τόσα έχουν γράψει μέχρι τώρα εξάλλου), τα οποία θα καταγγέλλουν τον κακό κομμουνισμό που προσπάθησε να σβήσει την εθνική ταυτότητα των Παιόνων μέσα από τον «ψευδομακεδονισμό», που υπηρετούσε αρχικά τον βουλγαρικό εθνικισμό και αργότερα τον σοβιετικό ιμπεριαλισμό, ενώ στη σύγχρονη εποχή θα «ανακάλυπταν» σχέδιο ομηρείας της χώρας τους, μέσω της άρνησης της Ελλάδας να την αναγνωρίσει ως «Μακεδονία», για να τελεί πάντα υπό ξένη εξάρτηση. Μέσα από την ανάδειξη του «καταπιεσμένου παιονικού εθνισμού» τους, επιτέλους οι Σκοπιανοί θα βρουν μια θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών.

Εάν είχαν μυαλό οι Σκοπιανοί πάντως, Παίονες θα δήλωναν! Γιατί ως «Μακεδόνες» δεν έχουν μέλλον…

tribune.gr

«Ερχεται διάλυση των Σκοπίων και επέκταση της Ελλάδας μέχρι το Μοναστήρι»
«Οι Αλβανοί του νότιου σλαβικού κράτους των Σκοπίων,  θα εξεγερθούν και θα προσπαθήσουν να καταλάβουν ένα μεγάλο μέρος του κρατιδίου. Στην συνέχεια η Αλβανία θα διευρύνει την επικράτειά της στο Κοσσυφοπέδιο και το αλβανικό όνειρο θα πραγματοποιηθεί» και συνεχίζει ο Βρετανός διπλωμάτης Τίμοτι Λες σε βιβλίο του: «Η ασθενής δυτική επιρροή στα Βαλκάνια θα δώσει το έναυσμα για ένα νέο κύμα συγκρούσεων που θα προκύψουν από τις μετατοπίσεις των υπαρχόντων συνόρων. Νέα κύματα προσφύγων, όπως εκείνα της δεκαετίας του ’90 θα παρουσιασθούν πάλι στα Βαλκάνια.
Σε όλα αυτά,  για τμήματα εδαφών θα "τρέξουν" η Ελλάδα και η Βουλγαρία,  σε ό, τι θα έχει απομείνει από το σλαβικό κρατίδιο των Σκοπίων. Η Ελλάδα έχει δηλωμένο ενδιαφέρον για τα νότια Σκόπια, μέχρι το Μοναστήρι που παλαιότερα πλειοωηφούσε το ελληνικό στοιχείο και μέχρι το 1995 200.000 Σκοπιανοί δήλωναν ότι είναι "ελληνικής συνείδησης"».
Αυτά περιλαμβάνονται στο βιβλίο του Τίμοτι Λες, πρώην επικεφαλής της βρετανικής πρεσβείας στη Μπάνια Λούκα και διευθυντής του οργανισμού «New Europe» που ασχολείται με την αξιολόγηση των κινδύνων στη νοτιοανατολική Ευρώπη. 

,

Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι το χάος θα δημιουργηθεί με την έναρξη αντάρτικου, αλλά και την απόσχιση της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας και με δημοψήφισμα θα ενωθεί με τη Σερβία.

Σύμφωνα με τον ίδιο, όλο αυτό το σενάριο θα δώσει την ευκαιρία στη Ρωσία να εισέλθει στην περιοχή, αφού βλέπει την αποδυνάμωση της επιρροής της Δύσης,  στα Δυτικά Βαλκάνια.

Η εξέλιξη αυτή, σύμφωνα με τον Τίμοτι Λες θα ενθαρρύνει το φαινόμενο του ντόμινο. Οι Κροάτες από τη Βοσνία θα προσπαθήσουν να ενταχθούν στην Κροατία που θα βοηθήσει σε αυτό με κάθε τρόπο.

Οι Αλβανοί των Σκοπίων θα εξεγερθούν και θα προσπαθήσουν να καταλάβουν μεγάλο μέρος της χώρας. Στη συνέχεια η Αλβανία θα διευρύνει την επικράτειά της στο Κοσσυφοπέδιο και το αλβανικό όνειρο θα πραγματοποιηθεί.

Σύμφωνα με την υποτιθέμενη αυτή εξέλιξη, ο φιλοσερβικός πληθυσμός του Μαυροβουνίου θα ζητήσει ένωση με τη Σερβία.

Την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ ο Αμερικανός γερουσιαστής Ντέινα Ρορομπάκερ, σε δηλώσεις του στην αλβανική τηλεόραση πρότεινε όπως «Οι Αλβανοί των Σκοπίων αποτελέσουν μέρος του Κοσσυφοπεδίου, ενώ το υπόλοιπο έδαφος ας το πάρει η Βουλγαρία, ή «οποιαδήποτε άλλη χώρα με τους οποίους ισχυρίζονται ότι σχετίζονται οι κάτοικοι των Σκοπίων» εννοώντας την Σερβία και την Ελλάδα.

Ο διαμοιρασμός του κράτους των Σκοπίων αποτελούσε το αντικείμενο της βαλκανικής διάσκεψης του 1993 με την συμμετοχή της τότε Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Αλβανίας που είχε διοργανώσει ο πρώην πρωθυπουργός Κ.Μητσοτάκης το καλοκαίρι του 1993. Οι ΗΠΑ σαμποτάρισαν την διάσκεψη η οποία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αφού Βουλγαρία και Αλβανία αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.

http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/601578_erhetai-dialysi-ton-skopion-kai-epektasi-tis-elladas-mehri

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα Σκόπια ειναι Ελλαδα."

ΣΚΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ................

Οι σύγχρονοι δούλοι είναι στις πλατείες και το παίζουν επαναστάτες αγανακτισμένοι εν μέσω ποπ-κόρν και κόκα-κόλας …

Τάχα ξαφνιασμένοι για το ότι τους έκλεψαν, τους κορόιδεψαν τους τα πήραν …

Οι ίδιοι καμία ευθύνη !!!

Αλλά η ιστορία των δούλων… επαναλαμβάνεται και όπως πάντα στο τέλος απλά θα αλλάξουν μαντρί και τσοπάνη …

Ξαναζούμε τις ημέρες του 136 π.Χ. με την ατέλειωτη στρατιά των δούλων, ακτημόνων, προλετάριων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ίδιες σκηνές, ίδια σχεδόν αφεντικά, ίδιοι κλυδωνισμοί και με μια Ελλάδα πάλι ταπεινωμένη και ξεπουλημένη.

Ο Σύρος Εύνους τραντάζει συθέμελα την Σικελία.

Η Δήλος ματώνει, η Ρώμη χάνει τον ύπνο της από τον ξεσηκωμό της πανστρατιάς των δούλων.

Στα άγια χώματα της Ιωνίας ο Αριστόνικος ξεπαστρεύει με τους επαναστάτες του τρείς Ρωμαίους στρατηγούς με τον στρατό τους.

Ο Αριστόνικος ο Βασιλιάς της Δικαιοσύνης γίνεται το σύμβολο των εξαθλιωμένων δούλων.

Το 126 πολέμησε ο Αριστόνικος τον Όφι της Ρώμης και του τσάκισε την ράχη.
Τότε ξεπρόβαλε και ο Τιβέριος Γράκχος και ζήτησε ξεπούλημα της περιουσίας των πλουσίων για να ζήσουν οι φτωχοί.

Ήταν η εποχή που οι πλούσιοι βασιλιάδες εύρισκαν καταφύγιο και προστασία στην δύναμη της Ρώμης.
Ο Νικομήδης της Βιθυνίας, ο Αλέξανδρος ΙΙ της Αιγύπτου, ο Πτολεμαίος Απίων της Κυρήνης, ο Άτταλος ΙΙΙ και πολλοί άλλοι παρακαλούσαν να μπούνε στην Ε.Ε. για να σώσουν τα πλούτη τους.

Μόνο η οικονομική ολιγαρχία της φτωχής Ελλάδας είχε 300-400 δις σε καταθέσεις στους ναούς τράπεζες των Πεφωτισμένων στις Άλπεις.
Ο Αριστόνικος ήταν ο άνθρωπος που ξεστόμισε το θείο μήνυμα της επανάστασης και έκανε κάθε ζωντανή καρδιά να κτυπήσει δυνατά.

Υπήρχε όμως και ο Τιβέριος Γράκχος στην Ρώμη που ξεσήκωνε τον λαό κατά της ολιγαρχίας του πλούτου και της διαφθοράς.
Αυτή όμως η οικονομική ολιγαρχία λίγο αργότερα ελέγχοντας όπως πάντα το θησαυροφυλάκιο κατάφερε σύντομα να δολοφονήσει τον Τιβέριο και με την βοήθεια των Ηρώδηδων στην Ιωνία να νικήσει και να σταυρώσει τον Αριστόνικο, τον βασιλιά της Δικαιοσύνης ανάμεσα σε δύο «ληστές» επαναστάτες. …!

Μια θλιβερή ιστορία που όμως επαναλαμβάνεται και στις ημέρες μας με εναλλαγή μόνο στα ονόματα……………………………

Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΚΛΑΒΟΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ................"

Σ.Ν.Σανταρόζα

Σ.Ν.Σανταρόζα: Ο Ιταλός στρατηγός που ήρθε στην Ελλάδα το '21 για να πολεμήσει για την ελευθερία της πατρίδας του Σωκράτη!

Κουντουριώτης και Παπαφλέσσας που υποδέχονταν στο Ναύπλιο τους φιλέλληνες που έρχονταν να πολεμήσουν για την ελευθερία της ρωμιοσύνης δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ο Ιταλός αξιωματικός, Σαντόρε ντι Σανταρόζα, είχε μια συστατική επιστολή από τον Μαυροκορδάτο στα χέρια του, μπας και γίνει πιστευτός από τους πάντα φιλύποπτους επαναστατημένους.

Ο Ιταλός στρατηγός ήρθε στην επαναστατημένη Ελλάδα για να καταταγεί στον αντάρτικο στρατό του ραγιά ως απλός στρατιώτη.
Τον ρωτούν κάποια στιγμή, βλέποντας την καλογυαλισμένη στολή του, τι βαθμό ζητούσε να καταλάβει στον ελληνικό στρατό: «Τον βαθμό του στρατιώτη», απαντά χωρίς δισταγμό εκείνος. «Μα δεν είστε αξιωματικός;», τον ρωτούν ξύνοντας το κεφάλι τους.

Ήταν και παραήταν, μόνο που ήταν πρωτίστως ένας άνθρωπος που ήθελε να πολεμήσει για τη λευτεριά μιας ξένης χώρας: «Τη στιγμή αυτή η Ελλάδα έχει ανάγκη από στρατιώτες και παρακαλώ να με δεχτείτε ως απλό στρατιώτη».

Ο Παπαφλέσσας επιμένει: «Και τι βαθμό είχατε στην πατρίδα σας;». «Στρατηγός και υπουργός των στρατιωτικών»! Αυτός ήταν ο φλογερός ιταλός επαναστάτης κατά της μοναρχίας και του ξένου ζυγού και μέγας φιλέλληνας Σαντόρε ντι Σανταρόζα, ο οποίος ζήτησε να τον στείλουν αμέσως στη Σφακτηρία, πάνω στην ώρα για τη μεγάλη μάχη δηλαδή.

«Ο ελληνικός λαός, καλός και γενναίος που έζησε αιώνες δουλείας, είναι δικός μας αδελφός», έλεγε ο κόμης Σανταρόζα που πολέμησε πλάι-πλάι με τους έλληνες οπλαρχηγούς στη Σφακτηρία, πριν χάσει τη ζωή του από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ.
Δεν ήταν φυσικά ο μόνος φιλέλληνας του Αγώνα του 1821, ήταν όμως ένας από κείνους που δεν έστειλαν απλώς λεφτά ή προπαγάνδισαν την επανάσταση των Ελλήνων, αλλά ήρθε εδώ να πολεμήσει αψηφώντας την ίδια του τη ζωή.

Στρατηγός στην Ιταλία και απλός στρατιώτης για τις ανάγκες της παλιγγενεσίας του ελληνικού έθνους, περιλαμβάνεται στη σωρεία των φιλελλήνων που απέδειξαν έμπρακτα την υποστήριξή τους στα ιδανικά της λευτεριάς και της αυτοδιάθεσης. Πλάι στους ρομαντικούς ιδεαλιστές (Λόρδος Βύρωνας), τους λάτρεις της αρχαίας Ελλάδας (Ούγκο Φόσκολο), τους λόγιους και διανοούμενους (Ουγκό), τους πλούσιους (Δούκισσα της Πλακεντίας) και τους τραπεζίτες (Εϋνάρδος), τους πολιτικούς (Σατωβριάνδος) και τους στρατιωτικούς (Τόμας Γκόρντον) που μετατράπηκαν σε παθιασμένους φιλέλληνες, ο ευγενής Σανταρόζα παραμένει μοναδικός ίσως στην ιστορία της Επανάστασης του 1821.

Αυτός ούτε τιμές ζήτησε ούτε λεφτά, ούτε προνόμια ούτε και αναγνώριση. Έλληνες και ιταλοί πατριώτες πολεμούσαν για τη λευτεριά τους από κάθε είδους ζυγό και ένιωθαν συμμαχητές μέσα στις φιλελεύθερες ιδέες που τράνταζαν συθέμελα τη Νότια Ευρώπη και ένωναν λαούς, τάξεις και φυλές.

Πριν πέσει ηρωικά μαχόμενος στην πανωλεθρία της Σφακτηρίας τον Μάιο του 1825, πρόλαβε να γίνει γνωστός ως Ντερόσι, να αναγνωριστεί η δράση του από όλους και να πολεμήσει δίπλα στον Αναγνωσταρά, τον Τσαμαδό, τον Μιαούλη και τον Μαυροκορδάτο απέναντι στη λαίλαπα των Τουρκοαιγυπτίων του Ιμπραήμ.

Όταν έπεσε, οι σύντροφοί του έχασαν έναν Έλληνα που πολέμησε σαν θεριό…

Πρώτα χρόνια

O Σαντόρε Ανίμπαλε ντε Ρόσι ντι Πομερόλο, κόμης της Σάντα Ρόζα, γεννιέται στις 18 Νοεμβρίου 1783 στο Σαβιλιάνο του Πεδεμοντίου στο τότε Βασίλειο της Σαρδηνίας (και παλιότερο Δουκάτο της Σαβοΐας). Ήταν γιος ενός υψηλόβαθμου αξιωματικού του ιταλικού στρατού που σκοτώθηκε τελικά στη Μάχη του Μοντοβί το 1796 πολεμώντας τα γαλλικά στρατεύματα του Βοναπάρτη.

Παρά τον τίτλο ευγενείας του οίκου των Πομερόλο, η οικογένεια μόνο πλούσια δεν ήταν. Ο πάντα πατριώτης Σαντόρε, τελειώνοντας το σχολείο, κατατάχθηκε αμέσως στον βασιλικό στρατό της Σαρδηνίας για να υπερασπιστεί την πατρίδα του απέναντι στις επεκτατικές διαθέσεις του γάλλου αυτοκράτορα. Πήρε μέλος σε πολλές μάχες κατά των Γάλλων και ως ήρωας πολέμου επέστρεψε στη Σαβοΐα στις αρχές του 19ου αιώνα για να σπουδάσει.

Το 1808 διορίστηκε δήμαρχος του Σαβιλιάνο, έχοντας μόλις παραιτηθεί από την ενεργό στρατιωτική δράση. Το 1812 μάλιστα, με το Βασίλειο της Σαρδηνίας να έχει ήδη προσαρτηθεί στη Γαλλία, μετατρέπεται σε βοηθό επάρχου της γαλλικής πια κομητείας Λα Σπέτσια.

Ζει όμως σε ιστορικούς και ταραγμένους καιρούς και δεν θα μείνει για πολύ μακριά από την πολεμική δράση. Αμέσως μετά την πτώση του Ναπολέοντα και την ιδιαίτερα σύντομη παλινόρθωση της βασιλείας στην πατρίδα του (οι 100 μέρες του 1815), ο Σανταρόζα επανέρχεται στον στρατό και παίρνει μέρος στην περιβόητη Εκστρατεία της Γκρενόμπλ. Πατριώτης και φιλελεύθερος καθώς είναι, υποκινεί ταυτοχρόνως επανάσταση στο Πεδεμόντιο κατά της νέας και ακόμα πιο τυραννικής αυστριακής κατοχής.

Ως αρχηγός του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στο Πεδεμόντιο και μέλος της ιταλικής Καρμποναρίας, που ήθελε μια δημοκρατική, ενιαία αλλά ομόσπονδη Ιταλία, ο Σανταρόζα αναλαμβάνει τον ρόλο τόσο του στρατηγού των ανταρτών όσο και του υπουργού των Στρατιωτικών στην τοπική επαναστατική κυβέρνηση.

H συντηρητική πολιτική του βασιλιά Βίκτωρος Εμμανουήλ Α' προκαλούσε τα φιλελεύθερα αισθήματα πολλών υπηκόων του, ιδιαιτέρως αυτών που αγωνίζονταν για την ιταλική ενοποίηση. Ανάμεσά τους σημαίνοντα ρόλο διαδραμάτιζε ο κόμης Σανταρόζα, ο οποίος ίδρυσε εντωμεταξύ και τη μυστική επαναστατική εταιρεία «Ομόνοια» (Concordia), με δράση φαινομενικά επιμορφωτική.

Η αυστριακή καταπίεση πυροδότησε τελικά την αντίδραση των Καρμπονάρων και της ιταλικής διανόησης, η οποία εκδηλώθηκε με δυο επαναστάσεις, μία στο Βασίλειο της Νάπολης και των Δυο Σικελιών το 1820 και μία στο Βασίλειο της Σαρδηνίας και του Πεδεμοντίου το 1821, με αίτημα την εκχώρηση Συντάγματος. Παρά το γεγονός ότι οι επαναστάτες τα καταφέρνουν αρχικά, αναγκάζοντας τον βασιλιά να παραχωρήσει Σύνταγμα, ο ξεσηκωμός τους θα πνιγεί στο αίμα από τον αυστριακό στρατό στις 12 Μαρτίου 1821. Δύο μέρες δηλαδή πριν ξεκινήσει ένας άλλος ξεσηκωμός λίγο παραδίπλα…

Ο Σανταρόζα μόλις που γλιτώνει τον θάνατο (τον συνέλαβαν και θα τον έστηναν στο ικρίωμα αλλά κατάφερε να το σκάσει) και την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή θα βρει τον δρόμο του για την εξορία. Καταφτάνει αρχικά στη Γαλλία, όπου περνά ένα διάστημα στο Παρίσι και εκδίδει ένα ανατρεπτικό κείμενο (1822) για την επανάσταση στο Πεδεμόντιο. Οι γαλλικές αρχές τον ξετρυπώνουν όμως, τον φυλακίζουν αρχικά και τελικά τον διώχνουν από τη χώρα. Αφού περάσει ένα διάστημα στην Ελβετία, θα βρει τον δρόμο του για το Λονδίνο.

Εκεί θα έρθει αμέσως σε επαφή με τη Φιλελληνική Επιτροπή του Λονδίνου (Φιλελληνικό Κομιτάτο του Λονδίνου), καθώς είχαν φτάσει στα αυτιά του οι φήμες για την επανάσταση των γειτόνων και ήθελε να μάθει από πρώτο χέρι τι γινόταν. Η φιλελληνική μάλιστα κίνηση είχε συσταθεί τον Μάρτιο του 1823 και ο αυτοεξόριστος επαναστάτης διατήρησε σχέσεις μαζί της από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της. Εκεί γνώρισε τον ρομαντικό ποιητή Λόρδο Βύρωνα, εκεί συνάντησε τον ιταλό λάτρη της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας Ούγκο Φόσκολο και εκεί πήρε την απόφαση να έρθει στην Ελλάδα για να συνεχίσει τον αγώνα του κατά της ξένης καταπίεσης.

Στην Αγγλία επιβίωνε διδάσκοντας ιταλικά και γαλλικά, αν και ήταν σαφές πως δεν ήταν φτιαγμένος για μια τέτοια ήρεμη ζωή. Ο ιταλικός φιλελληνισμός πατούσε άλλωστε πάνω στη μακραίωνη παράδοση και την ιστορική εμπειρία του παρελθόντος μεταξύ των δύο λαών, ενσταλάζοντας στους γείτονες την άμεση ανάγκη συμπαράστασης στους επαναστατημένους Έλληνες.

Ο ίδιος έλεγε άλλωστε όταν έβρισκε δεκτικό ακροατήριο: «Αγαπώ την Ελλάδα με μια αγάπη που έχει κάτι το υπέροχο. Ο ελληνικός λαός, καλός και γενναίος που έζησε αιώνες δουλείας, είναι δικός μας αδελφός. Είναι κοινές οι τύχες της Ιταλίας και της Ελλάδος και επειδή δεν μπορώ να κάνω τίποτε πια για την πατρίδα μου, έχω υποχρέωση να αφιερώσω στην Ελλάδα τα λίγα χρόνια και τις δυνάμεις που μου μένουν». «Αισθάνομαι αγάπη για την Ελλάδα. Είναι η πατρίδα του Σωκράτη», εκμυστηρευόταν στον συμπολεμιστή του Τζιατσίντο ντι Κολένιο, ηγετική μορφή αργότερα της ιταλικής ενοποίησης, με τον οποίο πήραν από κοινού την απόφαση να έρθουν στην Ελλάδα.

Το ημερολόγιο έδειχνε 1η Νοεμβρίου 1824 όταν αναχώρησε από το Λονδίνο. Έναν μήνα αργότερα, στις 10 Δεκεμβρίου, καταφτάνει στο Ναύπλιο για να περάσει από την επιτροπή που έκρινε τα κίνητρα των φιλελλήνων αγωνιστών που αποβιβάζονταν στην επαναστατημένη Ελλάδα…

Ένας αριστοκράτης στρατηγός στην Επανάσταση του 1821

Ο πρόεδρος του Εκτελεστικού, Γεώργιος Κουντουριώτης, υποδέχονταν πλάι στον Παπαφλέσσα στο Ναύπλιο τις ορδές των φιλελλήνων αγωνιστών, θέλοντας να διαλευκάνουν τα κίνητρα του καθενός. Γιατί πλάι στους άδολους μαχητές υπήρχαν και τυχοδιώκτες που καιροφυλακτούσαν για αξιώματα, προνόμια και χρηματικές απολαβές ή καταζητούμενοι και καταδικασθέντες εγκληματίες που νόμισαν πως θα βρουν στην Ελλάδα έναν νέο παράδεισο.

Στα μέσα Δεκεμβρίου ζητά λοιπόν ακρόαση ένας ιταλός αξιωματικός, ο οποίος ήταν πράγματι εξόριστος και κυνηγημένος από το καθεστώς της πατρίδας του. Και επειδή φοβόταν ακριβώς πως δεν θα τον έκαναν δεκτό οι Έλληνες στον στρατό τους, είχε φροντίσει να πάρει μια συστατική επιστολή από τον Μαυροκορδάτο στο Λονδίνο.

Μόλις είδε την επιστολή, ο Κουντουριώτης είπε στον Παπαφλέσσα: «Το δίχως άλλο, θα είναι κανένας λιποτάκτης ιταλός στρατιώτης και έβαλε μέσο τον Μαυροκορδάτο για να γίνει στρατηγός. Ας τον ακούσουμε». Ο Σανταρόζα πέρασε την πόρτα του γραφείου με την καλή του τη στολή και τα παράσημά του: «Ζητώ την άδειά σας να πολεμήσω υπό τη σημαία της Ελλάδας».

Οι δυο Έλληνες είναι αρκούντως επιφυλακτικοί: «Σας πληροφορώ ότι φτάνετε σε άσχημη στιγμή. Η Ελλάδα δεν μπορεί να σας προσφέρει καμιά αμοιβή για τις υπηρεσίες σας». Ο Σανταρόζα απαντά αγέρωχα: «Γνωρίζω ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη και του τελευταίου στρατιώτη και δεν θα δεχόμουν καμιά αμοιβή ακόμη κι αν το προτείνατε».

«Η Ελλάδα σας ευχαριστεί», του λένε, «αλλά μένει να τακτοποιηθεί ένα σοβαρό ζήτημα. Βλέπω ότι φέρετε στολή με βαθμό αξιωματικού. Ποιον βαθμό ζητάτε να καταλάβετε στον ελληνικό στρατό;». Ο Σανταρόζα απαντά πως θα θέλει να γίνει απλός στρατιώτης! «Μα δεν είστε αξιωματικός;», τον ρωτά με απορία ο Παπαφλέσσας.

«Μάλιστα», αποκρίνεται εκείνος, «στην πατρίδα μου είμαι αξιωματικός, τον βαθμό αυτό απέκτησα αφότου γνώρισα την κακουχία και τη δυστυχία του στρατιώτη, την πείνα, τον τραυματισμό και τη φυλακή, και καμιά κακουχία στρατιώτη δεν μου είναι άγνωστη. Τη στιγμή αυτή η Ελλάδα έχει ανάγκη από στρατιώτες και παρακαλώ να με δεχτείτε ως απλό στρατιώτη», επιμένει.

Ο Κουντουριώτης θέλει να μάθει περισσότερα: «Και ποιον βαθμό είχατε στην πατρίδα σας;». «Στρατηγός και υπουργός των Στρατιωτικών», απαντά εκείνος. Κατάπληκτος ο Παπαφλέσσας και με μια έκδηλη δυσπιστία, τον ρωτά: «Και πώς ονομάζεστε;». «Σαντόρε Σανταρόζα»! Τον Σανταρόζα τον ήξεραν φυσικά όλοι και σίγουρα οι επαναστατημένοι Ρωμιοί. Ο Κουντουριώτης κατακόκκινος από την ντροπή του σηκώθηκε και τον ασπάστηκε.

«Αφού με δεχτήκατε», υπέθεσε ο ιταλός στρατηγός, «σας παρακαλώ να με στείλετε στη Σφακτηρία, διότι ο Μαυροκορδάτος με πληροφόρησε ότι χρειάζονται άντρες εκεί».

Παρά το γεγονός ότι και έμπειρος ήταν και μπαρουτοκαπνισμένος, θα έπρεπε να περιμένει τρεις μήνες για να ενταχθεί εθελοντικά στον επαναστατικό στρατό των Ελλήνων ως «Ντερόσι». Η απάντηση που περίμενε ήρθε μόλις τον Μάρτιο του 1825. Εκείνος δεν κάθισε με τα χέρια σταυρωμένα, αλλά περιηγήθηκε στην Επίδαυρο, την Αίγινα και την Αθήνα και έβγαζε πύρινους πατριωτικούς λόγους για να ξεσηκώσει τους κατοίκους.

Επιτέλους, στις 24 Απριλίου του επιτρέπουν να ακολουθήσει τον Κουντουριώτη και τον Μαυροκορδάτο στην εκστρατεία τους στην Πύλο. Ήταν παρών στην υπεράσπιση της Πύλου (φρούριο του Νεοκάστρου τότε) από την αιφνιδιαστική απόβαση του Ιμπραήμ στις 7 Μαΐου και πολέμησε με γενναιότητα. Ως ανώτερος αξιωματικός που ήταν, πρότεινε μάλιστα την άμεση επισκευή του κάστρου για την άμυνα των Ελλήνων, οι προτάσεις του δεν εισακούστηκαν όμως. Δεν έπαυε να είναι απλός στρατιώτης!

Άφοβος όμως στρατιώτης και πάντα στην πρώτη γραμμή. Κι έτσι όταν το ίδιο βράδυ (ξημερώματα 8ης Μαΐου) ο Αναγνωσταράς, που πολεμούσε απέναντι στη Σφακτηρία, την οποία είχε αποκλείσει εντωμεταξύ ο Ιμπραήμ, ζήτησε ενισχύσεις από το Νεόκαστρο, ο Ντερόσι ήταν μεταξύ των πρώτων εκατό αντρών που στάλθηκαν στο νησί.

Ο εχθρός κατέλαβε τελικά τη Σφακτηρία σκοτώνοντας τους 350 από τους 800 υπερασπιστές της. Μεταξύ των νεκρών μαχητών ήταν ο Φιλικός και αρχηγός των Ελλήνων στη μάχη, Αναγνωσταράς, ο χιλίαρχος Σταύρος Σαχίνης, ο πλοίαρχος Αναστάσιος Τσαμαδός και ο ιταλός κόμης Σανταρόζα, ο οποίος πολέμησε στην ξηρά στο πλευρό των αμυνομένων Ελλήνων ως ένας από αυτούς.

Ο Ντερόσι δεν πέθανε επιτόπου. Παρά το γεγονός ότι είχε τραυματιστεί σοβαρά, αρνήθηκε να παραδοθεί στους Τουρκοαιγύπτιους του Ιμπραήμ Πασά και συνέχισε να πολεμά όπως μπορούσε. Ένας εχθρός τον σκότωσε τελικά και από το πλιάτσικο στα προσωπικά του υπάρχοντα πληροφορήθηκε κατά τύχη ένας παλιός συνοδοιπόρος του Σανταρόζα το τέλος του μεγάλου φιλέλληνα. Παλιός συνοδοιπόρος που πολεμούσε πια στο πλευρό του αιγυπτιακού στόλου.

Εκατό χρόνια αργότερα, τον Απρίλιο του 1925, στήθηκε στη Σφακτηρία το Μνημείο του Φιλέλληνα Σανταρόζα για να υπενθυμίζει στους περαστικούς ποιος ήταν ο άδολος φιλέλληνας που έδωσε τη ζωή του για τη λευτεριά των Ελλήνων, προσδοκώντας τη λευτεριά και της δικής του πατρίδας.

Ο Δήμος Αθηναίων έδωσε κατόπιν το όνομά του σε έναν δρόμο του κέντρου της πρωτεύουσας ως υπόμνηση στον ηρωισμό ενός ανθρώπου που αναγνωρίστηκε και στις δύο πλευρές της Αδριατικής…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σ.Ν.Σανταρόζα"

ΕΛΛΗΝΑ MHN ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ !! ΣΗΚΩ ΟΡΘΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΟΥ!!!

                      

«Όταν οι κυβερνήσεις φοβούνται τον λαό, εκεί υπάρχει ελευθερία. Όταν ο λαός φοβάται την κυβέρνηση, εκεί υπάρχει τυραννία».

Σαν μια κατάρα που επικάθησε στον σβέρκο αυτού του Λαού και αυτής της Πατρίδας, από το 1830 και τη Συνθήκη του Λονδίνου (οπότε η Ελλάς τέθηκε υπό την υψηλή επιστασία/προστασία των μεγάλων δυνάμεων), συνεχίζεται αδιάλειπτα και μέχρι σήμερα, ο εφιάλτης που βιώνει αυτός ο τόπος...

Σήμερα στην Ελλάδα επιχειρείται για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας η εφαρμογή ενός λειτουργικού συστήματος στο οποίο η έννοια «κράτος» δεν έχει υπόσταση.

Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει υπονομευθεί καίρια.

Το Σύνταγμα παραβιάζεται ή αγνοείται συστηματικά, το Κοινοβούλιο έχει μετατραπεί σε «εκδοτήριο» πράξεων νομοθετικού περιεχομένου των μνημονιακών επιταγών, η εκτελεστική εξουσία, οι κυβερνήσεις των Μνημονίων υπηρέτες της ελίτ ευτελίζονται καθημερινά, έχοντας υποταγεί πλήρως στους εκπροσώπους των δυνάμεων κατοχής.

Οι αντισυνταγματικοί φόροι αυξάνονται συνεχώς με θύματα τους μόνιμα «εύκολους» φορολογούμενους.

Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου είναι το νέο υπερόπλο για την καταστολή του Συντάγματος και της Δημοκρατίας.

Είναι επίδειξη ισχύος "Κοιτάξτε εμείς τι είμαστε ικανοί να κάνουμε σε ένα απόγευμα μέσα"!

Και είναι πρόβα τζενεράλε για τα χειρότερα που ετοιμάζουν!!

Το πολιτικό αυτό μοντέλο, τρομοκρατικής δράσης, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό και μαζικό.

Βασίζεται στην πετυχημένη συνταγή διασποράς ψεύτικων και εικονικών καταστάσεων κρίσης.

Παράγουν καθημερινά κρίσεις με τις οποίες χαλιναγωγούν κοινωνικές ομάδες στις οποίες ασκούν οικονομικό και κοινωνικό έλεγχο.

Το εκπληκτικό αυτό μοντέλο τρόμου δεν προβλέπει λύσεις παρά μόνο ανατροπές.

Δεν προτείνουν διέξοδο παρά μόνο αστάθεια και αβεβαιότητα. (Δόγμα του ΣΟΚ - Μίλτον Φρίντμαν).

Όσο δεν αντιδρούμε θα μας κτυπούν ανελέητα.

Εφαρμόζουν το Σπιράλ Θανάτου!!!!!!!!!!

Ροδόσταυροι, Ναΐτες, Ρόταρυ, Λάιονς, Τέκτονες Μασόνοι και όλα τα παρακλάδια της Σιωνιστικής φάρμας (Ισραηλινά ιερατεία) χρόνια τώρα ελέγχουν την εξουσία, ενώ αυτοί φοροδιαφεύγουν ληστεύουν τις περιουσίες του Ελληνικού λαού, νομοθετούν ερήμην της κοινωνίας και εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος, καταστρατηγούν κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας και καταπατούν τις ελευθερίες των πολιτών με στόχο την εξόντωση μας (αποδεδειγμένα πλέον).

Έτσι η ελευθερία τείνει να φθείρεται σε ένα έθνος, όσο και αν στα θεμέλιά του υπήρξαν υψηλά ιδεώδη.

Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν είναι ούτε τυχαία ούτε μοναδικά όπως θέλουν να τα παρουσιάζουν.

Τα έχουν κάνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο οι ίδιοι διεθνείς ΑγγλοΓερμανοΕβραίοι τραπεζίτες και με τα ίδια πάντα καταστροφικά αποτελέσματα για τις χώρες και τους πολίτες.

Σημαία τους και υπηρεσίες τους όπως το ΔΝΤ, το οποίο οι πολιτικοί της χώρας υποτίθεται καλούν να τους νοικοκυρέψει.

Το υποτιθέμενο νοικοκύρεμα είναι απολύσεις, κλείσιμο επιχειρήσεων, μείωση μισθών, αύξηση φόρων, και γενικά να μην έχουν έσοδα οι πολίτες από πουθενά ενώ τους αυξάνουν τα έξοδα δραματικά.

Φορολογία σε οτιδήποτε ακόμα και αυτά που δεν παράγουν κέρδος και έχουν αγοραστεί από το παρελθόν με ήδη φορολογημένα χρήματα!!

Η πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου της χώρας είναι εικόνα και ομοίωση του καραγκιόζη.

Επαγγελματίες Γελωτοποιοί, οι "Ειδικοί του Τίποτα" που επιμένουν να επιβιώνουν παρασιτικά σε μια ταραγμένη εποχή και στην προσπάθεια τους να αντισταθμίσουν την φοβία που τους διακατέχει από το ενδεχόμενο απώλειας της διαχείρισης της εξουσίας, ενεργοποιούν το εργαλείο της μαζικής εξαπάτησης, στηριγμένοι στην Αυλή τους, που αποτελείται από πλείστα όσα προσωπικά ανύπαρκτα και ετερόφωτα σαπρόφυτα.

Προέχει το προσωπικό και το κομματικό τους συμφέρον.

Η προσφορά τους στον τόπο είναι ανύπαρκτη.

Αντί λοιπόν να αναζητήσουμε τη λύση κάπου αλλού, ακριβώς επειδή δεν είμαστε ελεύθεροι, περιμένουμε από αυτούς που μας κορόιδεψαν, να μας λυτρώσουν, να μας βγάλουν από τα προβλήματα στα οποία οι ίδιοι μας έβαλαν!!

Αφού δεν νοιάζονται για την Πατρίδα, τα συμφέροντα των Ελλήνων και την Δημοκρατία τι τους προσκυνάς;

Προσέξτε:

Η χώρα καταστρέφεται, οι πολίτες δεινοπαθούν στην ανεργία, την φτώχεια, τις κατασχέσεις και οι πολιτικοί, αντί να συνεργαστούν για την πρόοδο της χώρας και την έξοδο της από την κρίση, μας οδηγούν σε εκλογές για να επιβεβαιώσουν τους …εαυτούς τους και να συντηρήσουν το κατεστημένο, που κρατά καθηλωμένη την Ελλάδα.

Τι άλλο περιμένουμε για να ξεσηκωθούμε ;

Ο Αγώνας ξεκινάει από την Αφύπνιση, έχει ως βασικό σκοπό του να σταματήσει την προγραμματισμένη από τις δυνάμεις της Νέας Τάξης, τη μαζική γενοκτονία του Ελληνικού Έθνους.

Είναι ανάγκη συλλογικής ευθύνης του Ελληνικού Λαού σε ένα κομβικό για την Ιστορία μας σημείο.

Η Αφύπνιση αυτή τη στιγμή είναι η πιο υψηλή εθνική επιταγή, απαιτεί όμως να επιλέξουμε ανθρωπιστικές λύσεις σε συλλογικό επίπεδο, ώστε να πάμε ένα βήμα μπροστά.

Η αφύπνιση εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς γι αυτό και οι εξουσιαστές σπεύσανε να επιταχύνουν την υλοποίηση των σχεδίων τους.

Αυτή η βιασύνη τους ανάγκασε να κάνουν πολλά λάθη και να αφυπνίσουν πολλούς ανθρώπους λόγω αυτού του γεγονότος.

Όταν ο Έλληνας αφυπνισθεί και γνωρίσει την αλήθεια θα συνειδητοποιήσει ότι πίσω από κάθε έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας βρίσκονται οι διεθνείς τραπεζίτες.

Αυτοί δημιουργούν τους πολέμους σε όλο τον πλανήτη, αυτοί προκαλούν πείνα , φτώχεια και δυστυχία, αυτοί μας πουλάνε μολυσμένες και μεταλλαγμένες τροφές, αυτοί μολύνουν τον πλανήτη, αυτοί μας επιβάλλον φόρους, αυτοί σκαρφίζονται διάφορες κομπίνες και απάτες και αφαιρούν την ατομική ιδιοκτησία και τον οικονομικό μας πλούτο, αυτοί φταίνε για τα προβλήματα της αγοράς και την αναξιοκρατία στις προσλήψεις, αυτοί δημιουργούν τους ιούς, τα εμβόλια, τα φάρμακα και τις θεραπείες που σκοτώνουν και γενικά αυτοί είναι η πηγή του κάθε κακού που υπάρχει!!!!

Λειτουργούν σαν το χταπόδι.

Αυτοί είναι το κεφάλι.

Τα πλοκάμια τους είναι τα στρατευμένα τους άτομα που ελέγχουν τα πολιτικά κόμματα, τις θρησκείες , την υγεία τις επιστήμες, τη δικαιοσύνη, την αστυνομία, τον στρατό, τις επιχειρήσεις, τις εμπορικές τράπεζες και γενικά κάθε αρχής που διέπει την ανθρώπινη δραστηριότητα.

Οι άνθρωποι που έχουν άγνοια στρέφονται ενάντια στα πλοκάμια.

Τα κόβουν και το κεφάλι τα αναπαράγει τοποθετώντας άλλα άτομα στη θέση τους.

Έτσι εσσαεί διαιωνίζει τη κυριαρχία του.

Η απειλή τους είναι η Αφύπνιση!!

Σ’ ένα Λαό ιστορικό, που κάποιοι προδότες θέλουν να τον χρεώσουν, να τον φτωχοποιήσουν για να τον οδηγήσουν στην υποταγή, δεν του αρμόζει να αδρανεί και να μοιρολατρεί, ανασυντάσσεται και επαναστατεί.

Να γίνουμε εμείς Ελλάδα, στέλνοντας σιωπηλά τα μαντάτα ότι ο χρόνος για τους ατσαλάκωτους μαλθακούς ανελέητους εκτελεστές μας, μόλις τελείωσε.

Ο Έλληνας είναι ελεύθερος μόνο όταν έχει ελεύθερο νου και πνεύμα, και η Ελεύθερη Ελλάδα μπορεί να ανοικοδομηθεί μόνο από Ελεύθερους Έλληνες.

Αν θέλουμε να συμβάλουμε ο καθένας από την μεριά του στην ανάκαμψη της χώρας μας, θα πρέπει να αρχίσουμε επιτέλους να παράγουμε.

Για να παράγουμε όμως περισσότερα, πρέπει συνειδητά να καταναλώνουμε όσο περισσότερο μπορούμε ελληνικά προϊόντα.

Το κάθε ευρώ που ξοδεύουμε πια, πρέπει να επιστρέφει σε εμάς και την οικονομία μας.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια να εισάγουμε παρά μόνο τα άκρως απαραίτητα, αν θέλουμε να δούμε την οικονομία μας να σηκώνεται ξανά στα πόδια της.

«Αγοράζουμε Ελληνικά!»

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ή ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Επιμένετε να δείτε μια από τις παραπάνω ενδείξεις σε κάθε προϊόν που αγοράζετε.

Είναι τόσο απλό!

Είναι καιρός λοιπόν, μέσα από αυτή την συλλογική οντότητα, μέλη της οποίας είμαστε όλοι, να προσπαθήσουμε να αναδείξουμε, να προτείνουμε, να προβάλλουμε, ελληνικές εταιρείες, ελληνικά ποιοτικά προϊόντα,ελληνικές καινοτομίες, ελληνικές εξαγωγικές προσπάθειες.

Να προτείνουμε σε όλους τους Έλληνες, δικά μας προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, ελληνικά αγροτικά,κτηνοτροφικά και βιοτεχνικά προϊόντα, που μπορούμε να τα προτιμάμε συνειδητά έναντι των εισαγόμενων.

Ποιοι ξέρουν αλήθεια πως η χώρα μας κατασκευάζει κάποια από τα καλύτερα ποδήλατα της Ευρώπης;

Πως τα κτηνοτροφικά μας προϊόντα (γάλα, κρέας, αυγά, τυριά, μέλι, ψάρια) είναι από τα καλύτερα του κόσμου;

Πως υπάρχουν ελληνικές εταιρείες που παράγουν αυτή την στιγμή της κρίσης, προϊόντα ασύγκριτης ποιότητας και ανταγωνιστικής τιμής που εξάγονται στα πέρατα του κόσμου;

Πως υπάρχει πολύ μεγάλο επιστημονικό δυναμικό που διαπρέπει εκτός Ελλάδας και κατέχουν υψηλές θέσεις σε όλους τους τομείς;

Για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, η Ελλάδα διαθέτει την πιο καταρτισμένη και μορφωμένη νέα γενιά που είχε ποτέ.

Αντί να την εκμεταλλευτεί και να την χρησιμοποιήσει για να πετύχει την εθνική ανάταση, την διώχνει.

Την στέλνει σε μέρη μακρινά, όπου κατά πάσα πιθανότητα θα πετύχουν, με την πατρίδα ωστόσο να «αποστραγγίζεται».

Στην Μεταπολίτευση η μόρφωση έγινε πιο προσιτή από κάθε άλλη εποχή.

Όμως δεν σκεφτήκαμε κάτι σοβαρό.

Πώς θα αξιοποιηθούν όλοι αυτοί οι επιστήμονες.

Το επιχείρημα <<δεν μπορούν να έχουν όλοι πτυχία, ας γίνει και κανένας υδραυλικός» δεν είναι απάντηση, ούτε δικαιολογία στην ανικανότητα των υπευθύνων να αξιοποιήσουν τους καταρτισμένους που ήδη έχουν βγάλει στην αγορά εργασίας.

Η χώρα θέλει επανεκκίνηση και ένα μεγάλο όραμα που θα εμπνεύσει τον Ελληνισμό.

Δεν βγαίνεις απ’ τα αδιέξοδα με λύσεις «μεσοβέζικες».

Έχουμε πολλά εργαλεία, μεγάλη τεχνογνωσία και άριστο νεανικό δυναμικό, φτάνει να τα αξιοποιήσουμε με γνώση και σύνεση.

Να ενώσουμε τις γνώσεις και την δύναμή μας.

Συνειδητοποιώντας πως οι αφυπνισμένοι συνέλληνες δεν είναι τόσο λίγοι όσο θα ήθελαν οι «κύριοι» που αποφασίζουν
για μας χωρίς εμάς, σκεφτήκαμε πως οι σκόρπιες φωνές θα πρέπει με κάποιο τρόπο να ενωθούν.

Έχουμε "όπλα και χρήσιμα εργαλεία" όπου μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και ελεύθεροι, στην παγκόσμια δικτατορία που στήνεται ερήμην μας.

Δυναμώνουμε τις φωνές μας, σάλπιγγες που καλούν και τους υπολοίπους σε αφύπνιση, ενάντια στον εφιάλτη της παγκοσμιοποίησης και της εθνικής, πολιτισμικής, ιστορικής και θρησκευτικής μας συρρίκνωσης.

Να κουβεντιάσουμε αν χρειαστεί και να βρούμε τον «κοινό τόπο» που μας ενώνει, ώστε , να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε την «κρίσιμη μάζα» που απαιτείται ώστε να τους κάνουμε να χάσουν τον ύπνο τους.

Να θυμάσαι ότι:

«Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν .

Κανείς δεν είναι πιο υποδουλωμένος από εκείνους που εσφαλμένα πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι.

Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους .» Πλάτωνας 427-347 π.Χ

Επομένως συνέλληνα :

Μη Στέκεσαι Γονατιστός...

Σήκω Όρθιος...και

Ανέλαβε τις Ευθύνες σου !

Δεν Είσαι Μόνος σου, είμαστε Πολλοί!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΑ MHN ΣΤΕΚΕΣΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΣ !! ΣΗΚΩ ΟΡΘΙΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΛΑΒΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΟΥ!!!"

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΠΟΥ ΟΛΟ ΑΛΛΑΖΟΥΝ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ;;;;

 <<Πρέπει καθένας από μας να είναι ειλικρινής να ζει κάθε στιγμή της ζωής του με τις δικές της ομορφιές.

Να συμφωνεί με τον μεταβαλλόμενο εαυτό του γιατί αυτή είναι η μοναδική πραγματικότητα !!!!

Τα κύματα πάνε κι έρχονται γι’ αυτό ο ωκεανός είναι ζωντανός!! Τα πάντα ζουν μέσα από την αλλαγή!!!>>

Ξεκινώντας αυτή την '' βασανιστική ''για τον νου μου αφήγηση θα αναφέρω λίγα λόγια από τις φιλοσοφικές θέσεις του αξεπέραστου και σκοτεινού φιλοσόφου Ηρακλείτου για να στηρίξω την συλλογιστική μου!!

Ο Ηράκλειτος ήταν προσωκρατικός φιλόσοφος, που έζησε στην Έφεσο από το 535-475 π.Χ.

Ήταν αριστοκράτης με εμφανή περιφρόνηση για τις «κατώτερες τάξεις».

Στα χρόνια του, η Έφεσος ήταν κάτω από Περσική κατοχή και η οικογένεια του Ηρακλείτου, τους στήριζε τόσο, που ο Ηράκλειτος είχε κάποια βασιλικά αξιώματα.

Ήταν δύστροπος και απόλυτος, τόσο που απέρριψε πολλές φορές την πρόσκληση του Δαρείου να τον επισκεφθεί.

Μετά τους Περσικούς πολέμους, ο Ηράκλειτος αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή σε ένα αγρόκτημα και επιδόθηκε στη μελέτη και τη συγγραφή.

Το έργο του, Περί Φύσεως, το κατέθεσε στον ναό της Αρτέμιδος με την εντολή να δημοσιευθεί μόνο μετά τον θάνατο του.

Δεν είχε καλή κουβέντα να πει για κανέναν!!!

Οι αρχαίοι τον αποκαλούσαν «ο Σκοτεινός» για τη δυσκολονόητη σκέψη του.

Ο Ηράκλειτος σχολίασε όλους τους προγενέστερούς του συγγραφείς.

Συμφώνησε βέβαια με τον Ξενοφάνη στη κριτική του Ομήρου, αλλά μετά κατέκρινε τον Ξενοφάνη.

Για τους Ησίοδο, Εκαταίο, και Πυθαγόρα ανέφερε ότι «είναι η απόδειξη ότι η μόρφωση δεν διδάσκει τους ανθρώπους να σκέφτονται.»

Οι θεωρίες του Πυθαγόρα αφορίζονται με ιδιαίτερο ανάθεμα, ως παιδιάστικες και ανακριβείς.

Και όμως, αυτός ο δύστροπος, εγωιστικός άνθρωπος, πέτυχε να κατανοήσει μια συμπαντική αλήθεια σχεδόν 2.500 χρόνια πριν, ότι

« ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ », τίποτα δεν είναι σταθερό στη ζωή, αλλά όλα είναι σε μια κατάσταση συνεχούς αλλαγής!!

Για τον Ηράκλειτο, το αντικείμενο της φιλοσοφίας δεν είναι η αρχή και το τέλος του κόσμου, αλλά ο εσωτερικός ρυθμός, το εσωτερικό μέτρο, η διαδικασία με την οποία ο κόσμος κινείται και ρυθμίζεται.

Το γίγνεσθαι ως αιώνιο δεν γνωρίζει αρχή και τέλος, αλλά είναι διαρκές, έχει παντού την αρχή και το τέλος του.

Η εξέλιξη αυτή όμως, δεν είναι απλώς χρονική αλλά διαλεκτική, αφού η κίνηση οφείλεται στο Λόγο της.

Άρα το είναι, δεν υπάρχει παρά μέσα στο γίγνεσθαι, μέσα στη μετεξέλιξή του.

Όλα τα πράγματα βρίσκονται σε αέναη κίνηση, κι αυτό, που όντως υπάρχει και διαρκεί είναι οι διαδικασίες.

Η ταυτότητα των αντικειμένων είναι μόνο φαινομενική, μιας και όλα συνδέονται με διαδικασίες και αποτελούν μέρος ενός όλου, του ίδιου όντος.

Η γένεση του κόσμου παρομοιάζεται με τη φλόγα, που τρέφεται και φθείρεται από μόνη της.

Άλλωστε, κατά τον Ηράκλειτο το ΠΥΡ, είναι το στοιχείο, που εκφράζει καλύτερα τη γενεσιουργό αιτία των πάντων.

Με τις αισθήσεις δεν μπορούμε να καταλάβουμε, ότι ο κόσμος είναι ενότητα αντιθέσεων, παρά μόνο με το νου μας.

Το σύμπαν του Ηρακλείτου είναι μια ενότητα με άπειρες διαφορές και αντιθέσεις μέσα της.

Τα πράγματα αυτά καθεαυτά δεν εμφανίζουν σταθερότητα, αλλά παριστάνουν απλώς τομές μέσα στη ροή της γενέσεως, είναι εφήμερες φάσεις του γίγνεσθαι.

Κάθε φάση αποκτά κάποια σημασία όχι από το ίδιο της το «είναι», αλλά επειδή βρίσκεται σε σχέση με τα προηγούμενα και τα επόμενα!!

Το γίγνεσθαι είναι δυναμικό, αφού τα αντίθετα υπάρχουν μόνο, επειδή το ένα επιδιώκει το άλλο, αλλά συνάμα το κρατάει σε απόσταση.

Έτσι, αντίθετα πράγματα είναι ταυτόσημα και τελικά όλα ένα, αφού εντάσσονται στη διαδικασία του γίγνεσθαι όλου του κόσμου.

Ο Ηράκλειτος, κατά τον Πλάτωνα «ποταμοῡ ἀπεικάζων τὰ πάντα», παρομοιάζει την κίνηση του γίγνεσθαι του κόσμου με την αέναη ροή του ποταμού που ολοένα ανανεώνεται, αφού διαρκώς έρχεται νέο ρεύμα και συνεπώς κανείς δεν μπορεί ποτέ να ισχυριστεί, ότι περνάει δύο φορές από το ίδιο ποτάμι:

το ρεύμα είναι πάντοτε καινούργιο.

Αλλά μήπως μένουμε ίδιοι κι εμείς;

«Ποταμοῑς τοῑς αὐτοῑς ἐμβαίνομέν τε καὶ οὐκ ἐμβαίνομεν, εἶμέν τε καὶ οὐκ εἶμεν».(Δεν είναι δυνατό να μπούμε δυο φορές στον ίδιο ποταμό, γιατί στο μεταξύ νέα νερά έχουν τρέξει στην κοίτη του και τον έχουν αλλάξει και ουσιαστικά δεν είναι πια ο ίδιος ποταμός).

Ας σημειωθεί, ότι το πασίγνωστο « τα πάντα ρει », που συμπυκνώνει τη φιλοσοφία του Ηρακλείτου δεν υπάρχει σε κανένα διασωθέν απόσπασμα του Εφέσιου σοφού.

Οπωσδήποτε θα περιλαμβανόταν στο βιβλίο του, όπως μαρτυρούν πολλοί συγγραφείς, αλλά χάθηκε!!

Άλλωστε για τον Ηράκλειτο σημασία δεν έχει τόσο η αδιάκοπη αλλαγή, όσο η πάλη των αντιθέτων!!

Μέσα στα γεγονότα της ζωής, πού όλο αλλάζουν, υπάρχει κάτι το διαρκές;

Υπάρχει καμιά σχέση μεταξύ του εαυτού μας και της συνεχούς αλλαγής του περιβάλλοντος;

Εάν είχαμε παραδεχθεί πώς όλα αλλάζουν, τότε δεν θα υπήρχε ή ιδέα της διαρκείας.

Βλέπουμε πώς κάθε στιγμή τα γεγονότα του περιβάλλοντος βρίσκονται σε μια συνεχή ροή, και εάν κάναμε τη σκέψη, πώς εμείς είμαστε μέσα σε μια συνεχή αλλαγή, τότε δεν θα υπήρχε σύγκρουση μεταξύ των γεγονότων, πού αλλάζουν και εκείνου, πού εμείς νομίζουμε ότι είναι διαρκές.

Βλέπουμε πώς ή αλλαγή υπάρχει ολόγυρά μας.

Κάθε θεσμός, όσο κι αν είναι στην αρχή ανώτερος, σιγά - σιγά φθείρεται.

Βλέπουμε πώς όλα παρακμάζουν και φθείρονται.

Βλέπουμε συνεχείς πολέμους, πείνα, ξαφνικούς θανάτους, χρεοκοπίες τραπεζών, αστάθεια στην αγάπη, απογοητεύσεις.

Το κάθε τι γύρω μας αλλάζει, κινείται, δεν είναι ποτέ στάσιμο, φθείρεται.

Αυτό είναι φανερό και δεν μπορούμε όλα αυτά να τα κάνουμε να γίνουν διαρκή.

Κάθε τι πού ζει, πεθαίνει.

Όλα φθείρονται από τη χρήση.

Τίποτε γύρω μας δεν είναι διαρκές.

Οι θεσμοί μας, οι ηθικές μας, οι Ιδέες μας, οι θεωρίες μας για τη διοίκηση, για τα οικονομικά ζητήματα, για τις κοινωνικές σχέσεις, για την ηθική , το κάθε τι ρέει, αλλάζει.

Επειδή δεν είμαστε ικανοποιημένοι με τη « μη διάρκεια », δώσαμε στη « μη διάρκεια » μια διάρκεια, και γι' αυτό συνεχώς δημιουργούμε μια σύγκρουση μεταξύ του εαυτού μας και του περιβάλλοντος.

Τι είναι αυτό μέσα μας, πού ζητεί « τη διάρκεια », την ασφάλεια, κάτι ποY θα εξακολουθήσει;

Εάν αληθινά πιστεύαμε και αισθανόμαστε ολόκληρο τον εαυτό μας σε μια συνεχή αλλαγή, κάθε στιγμή, τότε δεν θα υπήρχε ποτέ μια στιγμή ασφάλειας, δεν θα υπήρχε ποτέ μια στιγμή διάρκειας, μέσα στην αντίληψη μας.

Αλλά επειδή υπάρχει ή αντίληψη της διαρκείας, αγωνιζόμαστε, αντιστεκόμαστε, δημιουργούμε τείχη μεταξύ « διάρκειας » και « μη διάρκειας ».

Έτσι, υπάρχει ή σύγκρουση μεταξύ των αξιών των περιστάσεων της ζωής, που αλλάζουν, και εκείνου του « εαυτού μας », πού γυρεύει εξακολούθηση.

Εάν το κάθε τι αλλάζει, καθώς και εμείς οι ίδιοι, τότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, καμιά σύγκρουση.

Τότε δεν υπάρχει ή αντίληψη της συσσώρευσης, ή αντίληψη της κοινωνικής τάξης, της εθνικότητας, της φυλής, του γοήτρου ως ατόμου ή φυλής.

Όλα θα ήταν σε μια ροή.

Τότε λοιπόν, τι είναι αυτό, πού έχει πιστέψει στη διάρκεια και γυρεύει να εξακολουθήσει;;;;

Ας το εξετάσουμε αυτό με νοημοσύνη και κριτικό πνεύμα και όχι από την άποψη των προλήψεων, των προσφιλών πίστεων, θεωριών, και αντιλήψεων.

Ας μην πούμε « ή πείρα μου λέει, πώς υπάρχει ή διάρκεια και γνωρίζω, πώς υπάρχει κάτι το διαρκές».

Η πείρα βασίζεται στην παράδοση, στα λεγόμενα κάποιου άλλου.

Η πείρα είναι χρωματισμένη από το παρελθόν.

Π.χ. μας είπαν ότι υπάρχει ένας Θεός.

Αυτό εγκαταστάθηκε μέσα στο μυαλό μας και έγινε μια πίστη.

Ο νους μας καταλαμβάνεται από μια Ιδέα, κι αυτή ή Ιδέα διαιωνίζει τον εαυτό της με διάφορους τρόπους.

Πιστεύοντας πώς αυτή ή Ιδέα είναι ή πείρα μας τότε λέμε: «

Απέκτησα μια πείρα ».

Μα αυτό δεν είναι πείρα!!

Είναι μονάχα ένας περιορισμένος νους, πού δρα με ένα περιορισμένο τρόπο.

Ένας τέτοιος νους, είναι ανίκανος να εξετάσει.

Για αυτό λέει: « Απέκτησα μια πείρα ».

Δεν είναι όμως παρά ο νους, πού απλώς επαναλαμβάνει, και ακολουθεί την παράδοση, που λέει:

« Το άκουσα να το λένε, και το παραδέχομαι ».

Ας μη πούμε:

« Καλά, υπάρχει η διάρκεια » ή « Δεν υπάρχει η διάρκεια ».

Εάν έχουμε μια θεωρία, μια πίστη, εάν διαιρούμαι τον νου μας εις τον ανώτερο εαυτόν και εις τον κατώτερο εαυτόν, και με όλα τα τεχνάσματα και τις απάτες του νου, και ζητάμε καταφύγιο μέσα στην πείρα, πού έχουμε αποκτήσει, στα συμπεράσματα πού έχουμε καταλήξει, αφού μελετήσαμε αμέτρητα βιβλία και κάναμε συγκριτικές μελέτες, τότε αυτός ο νους είναι ανίκανος, επειδή είναι, μονάχα προκατειλημμένος!!!

Γι' αυτό σ' έναν τέτοιο νου, ή έρευνα δεν είναι παρά να προσθέτει κανείς, ακόμη μια σελίδα στο νεκρό βιβλίο των αναμνήσεων.

Πρέπει να ερευνήσουμε και να δούμε την τωρινή πραγματικότητα, και να μην πούμε πώς είναι « ή ψυχή », ή « Ο Θεός », ή « ή αιώνια σπίθα » πού ξαναγυρίζει στο « Αιώνιο », και που έχουν μέσα τους την έννοια της διάρκειας.

Η θρησκευτική συστηματοποίηση, ή η υλιστική συστηματοποίηση είναι και τα δύο τα ίδια, μόνο με διαφορετική μορφή.

Μια τέτοια σκέψη δεν μπορεί να κατανόηση, που οδηγεί αυτή ή έρευνα.

Οι εμπειρίες, οι γνώσεις, οι τάσεις, οι επιθυμίες, οι φόβοι, έχουν αναπτύξει κάποιαν αντίσταση, και εκείνο, πού λέγετε διαρκές, εκείνο πού θέλει να διαιωνίσει, τον εαυτό του, είναι ή αντίσταση, πού την ονομάζουμε « Εγώ ».

Αυτή ή αντίσταση χωρίζεται, ή μάλλον για να μπορέσει να διαιωνισθεί, χωρίζει τον εαυτό της στο ανώτερο και στο κατώτερο, στο διαρκές και στο μη διαρκές, και εξ αίτιας αυτού του διαχωρισμού δημιουργούνται αμέτρητες θεωρίες, φόβοι, επάνω στους οποίους, οι άνθρωποι ζούνε και εκμεταλλεύονται ο ένας τον άλλον.

Στην πραγματικότητα ή αντίσταση αυτή , με τις αναμνήσεις, με την εμπειρία, με την επαφή, με τις συσσωρεύσεις, όλο και πιο πολύ συμπυκνώνεται, όλο και πιο πολύ αποκτά συνείδηση του εαυτού της, και γι' αυτό θέλει να διαιωνισθεί, και γι' αυτό θέλει να εξακολουθήσει να υπάρχει.

Η αντίσταση είναι το « Εσύ » και το « Εγώ », ο εαυτός μου και ο γείτονας μου.

Και αυτή την αντίσταση την ονομάζουμε « ατομικότητα ».

Στην προσαρμογή των δύο αντιστάσεων, πού ονομάζουμε σχέση βασίζεται ή ηθική και όλα τα άλλα.

Απ' αυτή την αντίσταση προκύπτει η ηθική, η κοινωνική νομοθεσία, ο έλεγχος, η εξουσία του ενός πάνω στον άλλον, αλλά και εξ αιτίας αυτής της αντίστασης εξαφανίζεται η αγάπη!!

Δεν έχουμε μονάχα σύγκρουση μεταξύ της διαρκούς αντίστασης του εαυτού μας και του περιβάλλοντος που αλλάζει, αλλά επίσης έχουμε σύγκρουση και ανάμεσα στα δύο μέρη της αντίστασης, το ανώτερο και το κατώτερο, « το διαρκές και το μη διαρκές ».

Με άλλα λόγια, είναι κανόνας της Φυσικής, όπου υπάρχει δράση, υπάρχει και αντίδραση, όπου υπάρχει αντίσταση υπάρχει και σύγκρουση, και σε όλα αυτά στηρίζεται η ηθική, οι κοινωνικές σχέσεις, οι νόμοι.

Και απ' αυτά γεννιέται ή σύγκρουση μας στις σχέσεις, πού έχουμε ο ένας με τον άλλον.

Λοιπόν, μέσα σ' αυτή την αντίσταση υπάρχει τίποτε το διαρκές;

Αυτό λοιπόν ψάχνουμε να βρούμε.

Βλέπουμε δηλαδή, πώς ή αντίσταση μπορεί να διαιωνίζει τον εαυτό της, με το όνομα, με την κατοχή, με την άγνοια, με την πείρα.

Είναι ένα είδος ανάπτυξης.

Η ατέλεια μπορεί να συνεχίζεται.

Αλλά αυτή ή εξακολούθηση δεν είναι « η διάρκεια».

Αυτή ή εξακολούθηση είναι απλώς ή διαιώνιση της σύγκρουσης.

Αυτό που ονομάζουμε διάρκεια μέσα στην αντίσταση δεν είναι παρά ένα μονάχα τμήμα της ίδιας της αντίστασης, και συνεπώς ένα μέρος της σύγκρουσης.

Επομένως, μέσα σ' αυτό δεν υπάρχει διάρκεια.

Βλέπουμε συνεχώς τη μη διάρκεια, την αλλαγή γύρω μας.

Όλα κινούνται, αλλάζουν, ρέουν, και θέλουμε να ανακαλύψουμε, αν υπάρχει ή διάρκεια μέσα μας ή αν δεν υπάρχει.

Τι είναι λοιπόν αυτό πού γυρεύει τη διάρκεια;;

Βλέπουμε πώς είναι μερικές ιδιότητες, μερικά προτερήματα, εμπειρίες, συσσωρεύσεις, πού έχουν αναπτύξει κάποιαν αντίσταση.

Δεν είναι τίποτε άλλο παρά συσσωρεύσεις των όσων μάθαμε, συσσώρευση αγάπης, επιθυμία να μη χάσουμε το πρόσωπο πού αγαπάμε, συσσώρευση κάποιας πείρας, μαθημάτων, προσπάθεια πώς θα επιτύχουμε μερικές ανεκπλήρωτες επιθυμίες.

Μ' άλλα λόγια, όπου υπάρχει ατέλεια εκεί υπάρχει και ή επιθυμία για την εξακολούθηση, ή οποία δημιουργεί την αντίσταση, και αυτή ή αντίσταση θεωρεί τον εαυτό της σαν διάρκεια.

Άλλα κι' αυτό πού ονομάζαμε αντίσταση, πού γυρεύει τη διάρκεια, κι αυτό επίσης αλλάζει.

Επομένως δεν υπάρχει τίποτε το διαρκές!!!

Είναι σαν τα γεγονότα πού αλλάζουν, αλλάζουν, αλλάζουν.

Έτσι δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά αλλαγή.

Μαζί και ο νους και το περιβάλλον και οι αξίες της ζωής.

Αυτό πού νομίζαμε πώς ήταν διαρκές, δεν είναι πραγματικά παρά ένα μέρος της « μη διάρκειας », μονάχα πού έχει ξεχωρίσει τον εαυτό του και έχει πάρει το όνομα εξακολούθηση!!!

Έτσι ή σύγκρουση μας έχει ένα εντελώς διαφορετικό νόημα.

Όχι μεταξύ μιας αντιστάσεως εναντίον μιας άλλης αντιστάσεως, μεταξύ μιας αντιστάσεως και των αξιών πού αλλάζουν και του περιβάλλοντος, αλλά ολόκληρη ή ύπαρξη είναι μια συνεχής αλλαγή.

Γι' αυτό δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή, πού να μπορούμε να έχουμε απόκτηση, συσσώρευση, αποταμίευση κάποιας πείρας για κάποια μέλλουσα διόρθωση του εαυτού μας.

Αν το βλέπαμε αυτό, ολόκληρη ή σχέση του ενός με τον άλλον θα άλλαζε, όχι μονάχα μεταξύ εσάς και έμενα, μεταξύ εσάς και του γείτονα σας, άλλα και με όλες τις αξίες και τα γεγονότα της ζωής!!!!!!

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ"