ΦΕΝΕΟΣ 1943-44 η Φρίκη του ΚΚΕ

Ο Φενεός είναι το θυσιαστήριο του Κόκκινου Θηρίου.
Εδώ, βρήκαν μαρτυρικό θάνατο χιλιάδες άνθρωποι που το μόνο τους «έγκλημα» ήταν οτι δεν θέλησαν να γίνουν κομμουνιστές και να προδώσουν την πατρίδα και τη θρησκεία τους. Από όλη σχεδόν την Β.Πελοπόννησο, πήραν το δρόμο του μαρτυρίου προς τον Φενεό, όπου τα βασανισμένα σώματα τους ρίχτηκαν στο εκεί βάραθρο ή κατασπαράχτηκαν απο τα αγρίμια, στις πλαγιές και τις χαράδρες του Κακοβουνίου.
Ένα ασύλληπτο δράμα, μιά φρικτή γενοκτονία πού μόνο υπάνθρωποι γεμάτοι μίσος προς την ίδια τη Ζωή μπορούσαν να φανταστούν και να πραγματοποιήσουν. Μαύρες ψυχές τεράτων, που στο όνομα «ενός καλύτερου κόσμου» βασάνισαν, βίασαν, κατακρεούργησαν άνδρες, γυναίκες, παιδιά, βρέφη.

Η ΘΗΡΙΩΔΙΑ ΤΟΥ ΦΕΝΕΟΥ
Οι πρώτοι Εαμοελασίτες θα εμφανιστούν στο οροπέδιο του Φενεού, την άνοιξη του 1943. Οι κάτοικοι στην αρχή θα τους υποδεχτούν πανηγυρικά, γρήγορα όμως θα καταλάβουν τις προθέσεις τους. Βοσκοί και αγρότες, θα αρχίσουν να βλέπουν ανθρώπους, έλληνες, που οι Ελασίτες τους είχαν ως κρατουμένους, να δέρνονται άγρια και να σφαγιάζονται απάνθρωπα. Και όταν κάποιοι τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν, βρήκαν την ίδια τύχη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΦΕΝΕΟΣ 1943-44 η Φρίκη του ΚΚΕ"

ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΒΡΕΤΑΝΟΥΣ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ.......

............... Aπό τα επακόλουθα των συμπλοκών στον Υψόλιθο, όταν μετά από ένοπλη συμπλοκή Ζακυνθινών με Τούρκους ναύτες, των οποίων το πλοίο είχε εξοκείλει στο Λαγανά, ακολούθησε δεύτερη συμπλοκή μεταξύ Ζακυνθινών και Βρετανών στρατιωτών. Το κείμενο είναι από το βιβλίο του Κώστα Καιροφύλα Η Ζάκυνθος και η Ελληνική επανάσταση, σελ. 73.

ΣΣ . Ο Υψόλιθος είναι ο λόφος από κρυσταλικό γύψο που βρίσκεται στον Καλλιτέρο μετά το εκκλησάκι του Αγ. Λύπιου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΒΡΕΤΑΝΟΥΣ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ......."

ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΩΝ ΚΟΜΜΕΝΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ TYPE 209

Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος

Δημοσιογράφος – Αμυντικός Αναλυτής

Από το editorial του περιοδικού «Στρατοί και Τακτικές»,

τ.16, Ιούλιος – Αύγουστος 2011, Αιγίς Εκδοτική

Πρώτη ανάρτηση στο διαδίκτυο από το ιστολόγιο ΠΕΡΙ ΑΛΟΣ την Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Τεράστιο ερευνητικό ενδιαφέρον προκύπτει από την άγνωστη δράση των υποβρυχίων Type 209 κατά τη διάρκεια της κυπριακής κρίσης το 1974, καθώς αποκαλύπτεται η σκόπιμη αφαίρεση σελίδων από τα ημερολόγια και των τεσσάρων υποβρυχίων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτά το γεγονός ότι οι σελίδες αφορούν την περίοδο εκτέλεσης πολεμικών περιπολιών κατά τον Δεύτερο Αττίλα (Αύγουστος 1974) μετά την εγκατάσταση της κυβέρνησης Κων/νου Καραμανλή και καλύπτουν μέχρι και το Σεπτέμβριο, όταν είχε πια παγιωθεί το status quo στο νησί.

Ποιος όμως και γιατί έκοψε τις σελίδες και πού βρίσκονται σήμερα αυτές; Επειδή η συγκλονιστική αποκάλυψη προέρχεται από το εξαιρετικό έργο των αντιναυάρχων ε.α. επίτιμων αρχηγών Στόλου Τιμόθεου Μασούρα και Θωμά Κατωπόδη, Τα Ελληνικά Υποβρύχια (έκδοση του Ναυτικού Μουσείου της Ελλάδας), η απάντηση που δίνεται από τους συγγραφείς είναι υποθετική! Πιστεύεται ότι φυλάσσονται σε κάποιο απόρρητο αρχείο της Βουλής, χωρίς ωστόσο να μπορεί να επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο. Δηλαδή μετά την παλινόρθωση της Δημοκρατίας, κάποιοι με εντολή άνωθεν ζήτησαν τα αρχεία και τα ημερολόγια των υποβρυχίων και στη συνέχεια αφαίρεσαν τις επίμαχες σελίδες, όπου αναγράφονται με λεπτομέρεια όλες οι κινήσεις των πλοίων, οι διαταγές που έχουν λάβει, καθώς και όλα τα σημαντικά συμβάντα.

Ποιος όμως θα εξυπηρετούνταν από την εξαφάνιση των σελίδων και γιατί αυτές έπρεπε να αποκοπούν; Είναι αλήθεια ότι ακόμη και σήμερα, 37 έτη μετά τα τραγικά γεγονότα του Καλοκαιριού του 1974, το τελευταίο «κάστρο» της Μεταπολίτευσης εδράζεται στον διαβόητο «Φάκελο της Κύπρου». Συνεπώς, η δημοσιοποίηση των στοιχείων που περιέχει –μεταξύ αυτών θα βρίσκονται και οι χαμένες σελίδες– θα δημιουργήσει βλάβη σε κάποιους που έντεχνα κατάφεραν για τρεις και πλέον δεκαετίες να κρατήσουν το βόθρο των αποκαλύψεων επτασφράγιστο.

Η φράση του Κων/νου Καραμανλή, «η Κύπρος κείται μακράν», αποτελεί το κλειδί της κατανόησης του περιεχομένου των σελίδων των ημερολογίων. Τα υποβρύχια Type 209 υπήρξαν τα μόνα πολεμικά μέσα των Ενόπλων Δυνάμεων που κατάφεραν να φτάσουν κοντά (ή και εντός) της περιοχής των επιχειρήσεων. Ιδιαίτερα η εκδήλωση της νέας τουρκικής επίθεσης (Αττίλας ΙΙ) έπρεπε να αντιμετωπιστεί δυναμικά, καθώς δεν υπήρχε απολύτως καμία αιτιολόγηση παρά μόνον η κατάληψη περισσότερου εδάφους. Πιθανόν τα υποβρύχια να είχαν λάβει ξανά αντικρουόμενες διαταγές, όχι πια από τη στρατιωτική κυβέρνηση αλλά από την πολιτική ηγεσία ή –ακόμη χειρότερα– να είχαν γίνει μάρτυρες άλλων γεγονότων, που η δημοσιοποίησή τους θα έπληττε ανεπανόρθωτα το κύρος της νεοσύστατης πολιτικής ηγεσίας.

Σε κάθε περίπτωση οι αρμόδιοι να μιλήσουν, οι κυβερνήτες και οι άλλοι ανώτατοι αξιωματικοί, προτίμησαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό ή έφυγαν από τη ζωή μιλώντας μόνο για τα όσα απαράδεκτα διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια του Αττίλα Ι. Σήμερα η εποχή της Μεταπολίτευσης έχει κλείσει τον κύκλο της αφήνοντας τη χώρα να σπαράσσεται σε μια πρωτόγνωρη οικονομική-θεσμική κρίση με απροσδιόριστες συνέπειες. Είναι καιρός αυτή η εποχή να περάσει στην Ιστορία, επιτρέποντας το άνοιγμα του «Φακέλου Κύπρος», ώστε ο μελλοντικός ιστορικός να της αποδώσει τις ευθύνες που της αντιστοιχούν.

Αυτοί που αποκατέστησαν τη δημοκρατία, κυβέρνησαν στο όνομά της και οδήγησαν την Ελλάδα στον οικονομικό όλεθρο φέρουν βαριά την ευθύνη όχι μόνο για όσα «γνωστά» βιώνουμε σήμερα, αλλά και για όσα μένουν «κρυφά» σε κάποιο φωριαμό της Βουλής. Η αλήθεια πρέπει να λάμψει, καθώς η όποια ανασυγκρότηση της χώρας οφείλει να ξεκινήσει από τα πεπραγμένα και τα κακώς κείμενα του Αυγούστου του 1974…

ΠΕΡΙ ΑΛΟΣ
Πηγή.
http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΩΝ ΚΟΜΜΕΝΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΒΡΥΧΙΩΝ TYPE 209"

Το πείραμα του κινέζικου δωματίου και η ανθρώπινη ψυχολογία

Το «Επιχείρημα του Κινέζικου Δωματίου», ένα φιλοσοφικό ερώτημα-πείραμα που σχεδιάστηκε για να αποδείξει ότι οι μηχανές δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν συνείδηση, αλλά άνετα μπορεί κάποιος να το χρησιμοποιήσει στους συλλογισμούς του σχετικά με την ανθρώπινη ύπαρξη. Το «πείραμα» αυτό καταλήγει σε ένα συμπέρασμα που είναι απόλυτα σχετικό με τα προηγούμενα.

Το «Επιχείρημα του Κινέζικου Δωματίου» διατυπώθηκε από τον φυσικό Τζον Ρ. Σιρλ το 1980, για να αποδείξει ότι οι υπολογιστές δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν συνείδηση, όσο «έξυπνοι» κι αν καταφέρουν να γίνουν.

Το πείραμα ζητά να φανταστούμε ότι είμαστε κλεισμένοι μέσα σε ένα σφραγισμένο δωμάτιο, στο οποίο δεν υπάρχουν πόρτες και παράθυρα. Το μόνο πράγμα που διαθέτει αυτό το δωμάτιο, είναι δυο λεπτές σχισμές, από τις οποίες δεν μπορεί να περάσει ούτε φως ούτε ήχος, παρά μόνο ένα λεπτό κομμάτι χαρτί. Μέσα στο δωμάτιο, εκτός από εμάς, υπάρχει και ένα βιβλίο, στις σελίδες του οποίου υπάρχουν πολύπλοκοι κανόνες αντιστοιχίας συμβόλων (και οι κανόνες αυτοί, αν θέλουμε, είναι δυνατόν να αλλάζουν από κάποια εξωτερική θέληση, αλλά αυτό δεν επηρεάζει καθόλου τα συμπεράσματα του πειράματος).
Από τη μια, λοιπόν, σχισμή του δωματίου, μπαίνουν χαρτιά, στα οποία επάνω υπάρχουν ζωγραφισμένα άγνωστα και ακατανόητα σύμβολα. Εσύ, που βρίσκεσαι μέσα στο δωμάτιο, κοιτάς τα σύμβολα στο χαρτί, ανοίγεις το βιβλίο και ακολουθείς τους κανόνες του, για να βρεις ποια είναι η σωστή αντιστοιχία. Σε ένα κενό χαρτί ζωγραφίζεις την αντιστοιχία που βρήκες και το τοποθετείς στη δεύτερη σχισμή, που το ρουφάει και το βγάζει έξω.
Ο Σιρλ μας αποκαλύπτει ότι τα σύμβολα στο αρχικό χαρτί είναι ερωτήσεις στα κινέζικα, ή μια οποιαδήποτε άλλη γλώσσα που σύμφωνα με το πείραμα δεν γνωρίζουμε εμείς, ο έγκλειστος δηλαδή του δωματίου. Οι κανόνες είναι έτσι φτιαγμένοι, που η απάντηση (το εξερχόμενο χαρτί με την αντιστοιχία των συμβόλων) είναι πάντοτε μια λογική απάντηση, στα κινέζικα κι αυτή. Σύμφωνα με τον Σιρλ, ο έγκλειστος μέσα στο δωμάτιο δεν πρόκειται να μάθει ποτέ κινέζικα, ούτε να καταλάβει τι γράφουν τα χαρτιά – αλλά και οι «απέξω» δεν θα μάθουν ποτέ αν μέσα στο δωμάτιο υπάρχει μια συνειδητή οντότητα ή ένας αυτόματος μηχανισμός.

Ο σκοπός για τον οποίο ο Σιρλ διατύπωσε αυτό το «νοητικό πείραμα» ήταν να υποστηρίξει ότι δεν θα κατασκευαστεί ποτέ μια συνειδητή τεχνητή νοημοσύνη ή ότι ακόμη και αν κατασκευαστεί, εμείς, οι έξω από το κουτί, δεν θα έχουμε ποτέ τη δυνατότητα να το διαπιστώσουμε.
Διάφοροι διανοητές έχουν αγκαλιάσει το επιχείρημα αυτό σαν ένα από τα δυνατότερα στην ιστορία της σκέψης.

Δεν είναι δύσκολο να βγάλουμε κι εμείς ένα μικρό συμπέρασμα από το «επιχείρημα», σχετικά με τους ίδιους μας τους εαυτούς:

Το γεγονός ότι «εργαζόμαστε» σύμφωνα με τους δεδομένους κανόνες (ή σκεφτόμαστε, αντιδρούμε, απαντούμε, κτλ., διαλέξτε όποιο ρήμα θέλετε), δεν είναι σε καμιά περίπτωση ενδεικτικό ότι διαθέτουμε συνείδηση, ότι καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Άνετα μπορεί να είμαστε «ανύπαρκτοι», «άψυχοι», «ανούσιοι», και ας το κοινωνικό σύνολο να μας θεωρεί αξιότιμα μέλη του, φτάνει να ακολουθούμε τον προγραμματισμό μας…

Όμως, ένα ερώτημα παραμένει: Μια πραγματική νοημοσύνη, τί θα έκανε τελικά αν βρισκόταν μέσα στο «κινέζικο κουτί»; Αν ο ένοικος του κουτιού έχει πραγματική νοημοσύνη, θα ακολουθούσε κι αυτός το πρόγραμμα αιώνια;
Νομίζω ότι εδώ υπάρχει μια σημαντική απάντηση που μας αποκαλύπτει κάτι για την ίδια μας τη φύση:

Είναι σίγουρο ότι μια συνειδητή ύπαρξη, αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να αναρωτιέται τι συμβαίνει. Γιατί πρέπει να κάνει αυτή την ηλίθια και ανόητη εργασία; Ποιος βάζει τα χαρτιά στη σχισμή και ποιος λαμβάνει τις απαντήσεις; Και τα ερωτήματα θα φουντώνουν, θα μετατρέπονται ολοένα σε μια μεγάλη υπαρξιακή αγωνία. Κάποια στιγμή ο συνειδητός ένοικος δεν θα μπορέσει να ανεχτεί άλλο την άγνοια, θα αρχίσει να μουτζουρώνει τα χαρτιά, θα τα σχίζει, δεν θα απαντάει, μέχρι που στο τέλος η αγωνία του θα γίνει τόσο μεγάλη, που θα προσπαθήσει να σπάσει τους τοίχους του «κινέζικου δωματίου» και, ίσως, τελικά, τα καταφέρει! Μόνο τότε θα μπορέσει να αποδείξει ότι είναι κάτι πέρα από ένα απλό μηχανικό σύστημα…
Άρα, το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της συνείδησης, αν δεχτούμε ότι αυτό θα έκανε κάθε πραγματικά συνειδητό πλάσμα, είναι το ξεπέρασμα των ορίων.

Πιστεύω ότι το δυνατότερο «σύστημα ασφαλείας» που μας κρατά δέσμιους σε κάθε είδους φυλακή εντοπίζουμε γύρω μας, είναι ότι δρούμε σχεδόν πάντα με τον αναμενόμενο τρόπο, αντιδρούμε με συγκεκριμένο «πρόγραμμα», είμαστε με λίγα λόγια «τυποποιημένοι». Και «τυποποίηση» σημαίνει έλλειψη εξέλιξης, έλλειψη πειραματισμού και, τελικά, έλλειψη συνείδησης. Χωρίς την επανάσταση απέναντι στην ίδια μας την ουσία, δεν θα βγούμε ποτέ από το «κινέζικο κουτί» μας, δεν θα είμαστε ποτέ πραγματικά ελεύθεροι να ζήσουμε, παρά μόνο θα ζωγραφίζουμε ακατανόητα σύμβολα σε ανόητα χαρτιά, ακολουθώντας κανόνες που δεν έχουν κανένα πραγματικό νόημα…

Mήπως σας θυμίζει κάτι απο την καθημερινότητα μας ;Mήπως όλοι ζούμε σε ενα τεράστιο Κινέζικο δωμάτιο ,οπου καποιος έχει ορίσει τους κανόνες και
τους ακολουθούμε,χωρις ποτε να αναρωτιόμαστε γιατι πρεπει να γίνονται όλα με τον ίδιο τυποποιημένο τρόπο ;

Ο ανθρωπος είναι μια ξεχωριστή,μοναδική και ελέυθερη προσωπικότητα που έχει μπει σ'ενα καλούπι και λειτουργούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Παρατηρείστε γύρω σας, ντύνεστε όπως όλοι, σκέφτεστε όπως όλοι,αντιδράτε όπως όλοι, σαν ρομποτάκια, ακολουθώντας καθημερινά, το ίδιο πρόγραμμα :

Δουλειά, σπίτι, διασκέδαση, υπολογιστής, τηλεόραση και καθόλου χρόνος για σκέψη, αντίληψη της πραγματικότητας και αυτογνωσία.

Μήπως αυτό θέλουνε; Να μην σκεφτόμαστε;

Ή μάλλον να σκεφτόμαστε με τον τρόπο που θέλουν αυτοί.

Τώρα θα μου πείτε ποιοι είναι αυτοί;

Προφανώς οι ίδιοι που βάζουν τα χαρτιά με τα σύμβολα στο δωμάτιο.

Και ποιος ειναι ο τρόπος που θέλουν να σκεφτόμαστε;

Θυμάστε το βιβλίο με τους κανόνες αντιστοιχίας των συμβόλων;

Υπάρχουν όλα εκεί μέσα।

Πηγές.

antidogma

http://www.thermopilai.org/content/peirama-tou-kinezikou-domatiou-kai-e-anthropine-psukhologia

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το πείραμα του κινέζικου δωματίου και η ανθρώπινη ψυχολογία"

Πλοιάρχου Ιωαννίδη Επικήδειος» Δκτου Ναυτικής Βάσης στην Κύπρο

Εἶναι αὐτό πού διαφοροποιεῖ τόν κάτοχο Ἑλληνικῆς ταυτότητος ἀπό τόν ΕΛΛΗΝΑ. ΕΛΛΗΝ δέν εἶναι λέξις σημαίνουσα καταγωγή.
Σημαίνει ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ.
Ισως να ενδιαφερει καποιους απο εσας. Αλλωστε στην εποχη μας σπανιζουν αυτου του ειδους τα παραδειγματα οπως αυτη η Θυσια του Ηρωα Πλοιαρχου οπως και η Γνησια Εθνικη Αντιδραση του Γυιου του!!! ......και για αυτο υπαρχει και ΘΑ υπαρχει ΕΛΠΙΣ!!!
εκφωνήθηκε στην κηδεία του, 13 Ιουλίου 2011 στον Ιερό Ναό Αγίου Αρσενίου, Λεμεσός από τον γυιο του Νικόλα Ιωαννίδη
«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερων έστιν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον». Σε αυτή τη φράση του Πλάτωνα συμπυκνώνεται η πεμπτουσία του Ελληνισμού. Με αυτές τις παρακαταθήκες διαιωνίζεται το Γένος μας κι εσύ δεν μπορούσες να αποτελέσεις εξαίρεση.
Ξέρεις πατέρα, μέχρι να υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία δεν καταλάβαινα γιατί έλειπες τόσο συχνά. Μετά κατάλαβα πόσο τεράστιος είσαι.
 Μια ζωή στην πρώτη γραμμή με τους συναδέλφους και τους ναύτες που αγαπούσες, για να φτιάξεις ένα δυνατό Ναυτικό που να μπορεί να υπερασπιστεί την πατρίδα μας. Μετά βίας σου έβγαζα καμιά κουβέντα για την κατάσταση που επικρατούσε, αλλά απ’ όσα μου έλεγες ήταν διάχυτη η πικρία σου για την αδιαφορία των ανωτέρων να εξοπλίσουν το Ναυτικό μας. «Δεν μπορώ να εκτελέσω την αποστολή μου», έλεγες, γιατί ήξερες πολύ καλά πως «έχομεν Γην και Πατρίδαν, όταν έχομεν πλοία εις την θάλασσαν».
Γι’ αυτό πάλευες, αλλά έβρισκες πόρτες κλειστές. Ωστόσο, αυτή σου την απογοήτευση προσπαθούσες να μην τη μεταφέρεις στο σπίτι και την οικογένειά σου. Μπορεί πολλοί να νόμιζαν ότι ήσουν και μαζί μας αυστηρός, όπως με τη δουλειά σου. Ουδέν αναληθέστερον. Εξάλλου, αν καμιά φορά θύμωνες και φώναζες σ’ εμάς, τα γλυκόλογα και τα πειράγματα της γυναίκας και των παιδιών σου σε ηρεμούσαν αυτοστιγμεί, ίσως και λίγο αργότερα αν ήσουν πολύ θυμωμένος.
Πολλοί μου λένε να είμαι περήφανος για τον πατέρα μου γιατί είναι ήρωας. Μπορεί να μη σου το είπα ποτέ ρητώς, αλλά πάντα ήμασταν περήφανοι για σένα, δε χρειαζόταν να σε δολοφονήσουν στυγνά οι κυβερνώτες, δεν ήταν απαραίτητο να γίνεις κομμάτια για να καυχώμαστε για σένα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πλοιάρχου Ιωαννίδη Επικήδειος» Δκτου Ναυτικής Βάσης στην Κύπρο"

Δίπλα στο απέραντο γαλάζιο

Του Νίκου Λυγερού

Οι εικόνες πάνω στις πέτρες έλεγαν περισσότερα για τον κόσμο της σιωπής δίπλα στο απέραντο γαλάζιο, μόνο που οι μαθητές δεν ήταν όλοι έτοιμοι. Κοίταζαν τους χάρτες, αλλά δεν έβλεπαν τις εικόνες. Δεν ήξεραν να διαβάζουν το παρελθόν πάνω στα σύνορα, ούτε το μέλλον πάνω στα διαγράμματα. Το όραμα υπήρχε, αλλά δεν είχαν ακόμα το αδιανόητο. Έτσι ο δάσκαλος έγραψε πάνω στο αόρατο την έννοια του λόγου πέρα από το παράλογο, εκεί που βρίσκεται το παράδοξο. Διότι η σελήνη ήταν πιο κοντά από τη γη, άσχετα αν δεν το αντιλαμβάνονταν όλοι. Αυτές τις εικόνες είχε στο νου του ξεφυλλίζοντας τις πρώτες σελίδες του έργου. Είχε έρθει από το παρελθόν, για να του δώσει στοιχεία για το μέλλον. Ένας άλλος δάσκαλος διαβάζοντας τους νεκρούς είχε γράψει για τους αγέννητους. Η ακολουθία δεν είχε πάψει. Όλους αυτούς τους αιώνες οι ιππότες την είχαν υποστηρίξει στους Αγίους Τόπους, στην Κύπρο, στη Ρόδο και στη Μάλτα. Μόνο που οι μαθητές δεν ήξεραν από ιππότες. Η ιπποσύνη ήταν ακόμα μία αφαιρετική έννοια. Γι' αυτό το λόγο δεν τους πήγε στο κάστρο, θα έβλεπαν μόνο πέτρες κι όχι τα ερείπια του αγώνα τους, θα έβλεπαν μόνο τη λήθη κι όχι τα ίχνη της μνήμης. Δεν ήταν ακόμη έτοιμοι ν' ανεβούν. Πήγαν όμως στο λιμάνι, για να δουν το γαλάζιο από κοντά. Πάνω του ο δάσκαλος έβλεπε τους δικούς του να επιπλέουν πάνω στους σταυρούς τους μέσα στο βαθύ κόκκινο. Δεν είπε τίποτα όμως για την ιστορία της σιωπής. Τα δάκρυα δεν θα άλλαζαν τίποτα. Η επόμενη σελίδα τόν επανέφερε στον αγώνα. Ήταν όλοι μαζί και τραγουδούσαν. Πάντα έτσι γινόταν πριν δώσουν τη μάχη. Μπορεί και να ήταν η τελευταία φορά. Κανείς δεν ήξερε εκτός από… Απλώς δεν ήταν η ώρα. Κι εκείνοι ως ωραίοι ήταν πάντα στην ώρα τους για τη θυσία. Είχαν το χέρι τους στο αφτί, όπως έλεγε η παράδοση, για ν' ακούν όχι μόνο τον εαυτό τους, αλλά και τους άλλους. Κι ενώ όλοι τραγουδούσαν, ο χρόνος άλλαξε. Όλοι ήταν στο λιμάνι με τους ντόπιους, για να μοιραστούν τη χαρά της ζωής. Ποιος όμως έδινε την πρέπουσα σημασία σ' αυτό που γινόταν εκείνη τη στιγμή; Η επαφή έγινε με τον πιο απλό τρόπο, δίπλα από το απέραντο γαλάζιο που ήθελε να γίνει μία μαύρη θάλασσα. Για τ' αστέρια τίποτα δεν είχε αλλάξει και το μισοφέγγαρο είχε την ίδια σημασία. Η νύχτα ήταν πάλι μαύρη. Μα είχε το ίδιο χρώμα με το βιβλίο. Το αόρατο δεν ήταν νέο… Η νοημοσύνη είχε αφήσει το στίγμα της σε πολλές άνισες μάχες, παλιές ουτοπίες που άνηκαν πλέον στη τωρινή πραγματικότητα. Το λιμάνι δεν περίμενε μόνο καράβια, αλλά και ιπταμένους. Η νέα μοντελοποίηση της πραγματικότητας με την εισαγωγή του παρελθόντος θύμιζε τη φωτογραφία του 1920. Έξω από το γραφείο άκουσε για πρώτη φορά τα τζιτζίκια. Ο ήλιος χτυπούσε δυνατά τη γη. Εκείνος ήταν πάντα μαζί τους. Ήταν όχι μόνο θέμα δικαιοσύνης, αλλά και φωτός. Και το φως φαίνεται καλύτερα τη νύχτα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7527-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δίπλα στο απέραντο γαλάζιο"

Κανουν έξωση στους βατραχανθρώπους!

Η Κτηματική Εταιρία Δημοσίου (ΚΕΔ) αποφάσισε να κάνει έξωση στα... ΟΥΚ!

Το Σώμα βατραχανθρώπων των Ειδικών Δυνάμεων του Λιμενικού εδρεύει στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά Αττικής, όπου εδώ και χρόνια οι βατραχάνθρωποι κάνουν την εκπαίδευσή τους στο θαλάσσιο κομμάτι, καθώς και διατηρούν τα γραφεία τους οι αξιωματικοί του σώματος. Τούδε και στο εξής ωστόσο τα «βατράχια» θα μείνουν «άστεγα», γεγονός που θα προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην εκπαίδευση και την δράση του Σώματος, διότι η διοίκηση της ΚΕΔ προσβλέπει προφανώς σε μεγάλες «μπίζνες» θέλοντας να αξιοποιήσει το ακίνητο και τις γύρω εγκαταστάσεις στην περιοχή του Αγίου Κοσμά με πιο ωφέλιμο τρόπο.

Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι η εν λόγω απόφαση της ΚΕΔ είχε γίνει εν γνώση του πρώην υπουργού Οικονομικών, κ. Παπακωνσταντίνου, μιας και η ΚΕΔ υπάγεται στο συγκεκριμένο υπουργείο με αποτέλεσμα ο κ. Βενιζέλος να πέσει όχι μόνο από τα σύννεφα άλλα και από την καρέκλα του (στην κυριολεξία) στο άκουσμα της... τραγελαφικής είδησης.
Την ίδια έκπληξη όμως προκάλεσε η απόφαση της ΚΕΔ και στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Χρήστο Παπουτσή, ο οποίος δεν πίστευε στα αυτιά του όταν ενημερώθηκε από τον αρχηγό του Λιμενικού ότι τα ΟΥΚ θα μείνουν χωρίς εγκαταστάσεις λόγω... έξωσης από εταιρεία του Δημοσίου και σήκωσε το τηλέφωνο να ενημερώσει τον πολιτικό προϊστάμενο της ΚΕΔ Ευ. Βενιζέλο, ο οποίος επίσης δεν γνώριζε τίποτα μιας και η απόφαση είχε ληφθεί επί Παπακωνσταντίνου.

Υ.Γ: Δύσκολοι καιροί για ήρωες.

Πηγή.http://www.thermopilai.org/content/apo-pou-na-arkhiseis-kai-pou-na-teleioseiskanoun-exose-stous-batrakhanthropous

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κανουν έξωση στους βατραχανθρώπους!"

Έλληνες φοιτητές πήραν την πρώτη θέση σε διαγωνισμό ασφάλειας οχημάτων.

Νέα διάκριση πέτυχε η ομάδα TUC Eco Racing του Πολυτεχνείου Κρήτης σε Διεθνή Διαγωνισμό Οικονομίας Καυσίμου. Παράλληλα, κατέκτησε την πρώτη θέση σε διαγωνισμό ασφάλειας οχημάτων.

Και όλα αυτά χάρη στο ER11, ένα πρωτότυπο μονοθέσιο όχημα, το οποίο διαθέτει κυψέλες καυσίμου υδρογόνου και κινείται με ηλεκτρικό κινητήρα, εκπέμποντας μηδενικούς ρύπους προς την ατμόσφαιρα και παρέχοντας αθόρυβη μετακίνηση. Οπως επισημαίνουν τα μέλη της ομάδας, το Πολυτεχνείο Κρήτης συμμετείχε φέτος, για τέταρτη φορά, στο διεθνή μαραθώνιο οικονομίας καυσίμου Shell Eco Marathon 2011, που πραγματοποιήθηκε (26-28 Μαΐου) στην πίστα Eurospeedway Lausitz, στη Γερμανία. Σ' αυτόν συμμετείχαν 212 ομάδες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων απ' όλο τον κόσμο.

Στη μεγάλη κατηγορία οχημάτων του διαγωνισμού, δηλαδή τα οχήματα πόλης (Urban Concept), στην οποία η ομάδα TUC Eco Racing συμμετείχε με το ER11 (το μόνο ελληνικό ΑΕΙ), πήραν μέρος 64 ομάδες.

Στο νέο όχημα που παρουσίασε η ελληνική ομάδα (εξέλιξη του περσινού μοντέλου), προστέθηκαν αρκετά νέα συστήματα, που στόχο είχαν τόσο την ασφάλεια όσο και τη συνεχή ενημέρωση του οδηγού, όπως η καταγραφή δεδομένων κατά τη διάρκεια του αγώνα από αισθητήρες και η παρουσίασή τους σε οθόνη αφής και η εξέλιξη ενός καινοτόμου ηχητικού συστήματος προειδοποίησης πεζών, δικυκλιστών και ατόμων με ειδικές ανάγκες. Αυτά έφεραν και τη διάκριση καθώς η ομάδα επέστρεψε με ένα ακόμη τρόπαιο, την πρώτη θέση στον Διαγωνισμό Ασφάλειας οχημάτων (ADAC Safety Award).

Η επιτυχία αυτή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, καθώς βρέθηκαν στην πρώτη θέση για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, το οποίο επιτυγχάνεται σπάνια από μία ομάδα.

Ωστόσο, στο όχημα ER11 έγιναν σημαντικές βελτιώσεις και σε άλλους τομείς (ηλεκτρικά και μηχανικά συστήματα), ώστε να αποκτήσει καλύτερη ποιότητα κύλισης και να βελτιωθεί η κατανάλωση καυσίμου.

Και αυτός ο στόχος επετεύχθη, καθώς η ομάδα κατάφερε επίδοση 45 Km/KWh. Βελτίωσε έτσι την περσινή επίδοσή της και κατετάγη τελικά στην 8η θέση της κατηγορίας της.

Η ομάδα του 2011 αποτελείται από τους: Σπανουδάκη Χρόνη, Πιπερίδη Σάββα, Τσινάρη Γιάννη, Ευσταθίου Δημήτρη, Στρατηγό Γιάννη, Πέτρου Τάσσο, Τζανάκη Θάνο και Τσουρβελούδη Νίκο και υποστηρίζεται από το Διατμηματικό Εργαστήριο Εργαλειομηχανών και το Εργαστήριο Ευφυών Συστημάτων και Ρομποτικής του Τμήματος Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης।

Πηγές.

ελευθεροτυπία

http://www.thermopilai.org/content/ellenes-phoitetes-peran-ten-prote-these-se-diagonismo-asphaleias-okhematon

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Έλληνες φοιτητές πήραν την πρώτη θέση σε διαγωνισμό ασφάλειας οχημάτων."

ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

Μετά τη κατάρρευση της Εθνικής Οικονομίας και την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος εφαρμογής του Μνημονίου από την Βουλή των Ελλήνων, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό την κηδεμονία μίας ιδότυπης Τρόϊκα ενώ οδεύει μαθηματικά προς τη χρεοκοπία.(επιλεκτική ή ολοκληρωτική, λίγη σημασία έχει).

Το ολέθριο μείγμα της κακοδιαχείρισης από ανεπαρκείς ηγέτες σε συνδυασμό με ξένες μεθοδεύσεις έχει διολισθήσει την Ελλάδα σε εκχώρηση μέρους των κυριαρχικών της δικαιωμάτων στους ξένους δανειστές (και σύγχρονους δυνάστες της).
Η ίδια δεν έχει πλέον τα περιθώρια να ασκήσει αυτόνομη εξωτερική πολιτική, αλλά ούτε και εσωτερική διακυβέρνηση χωρίς αυστηρή επιτήρηση, προερχόμενη από ξένα κέντρα αποφάσεων. Όχι άδικα λοιπόν υποστηρίζεται χωρίς περιστροφές και δισταγμούς η "υποδούλωση" και η "σύγχρονη κατοχή της Ελλάδας".
Χωρίς μάλιστα να έχει χρειαστεί η οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση.
Είναι σαφές ότι οι επιπτώσεις που θα επιφέρει μια πιθανή παρατεταμένη περίοδος αδυναμίας της Ελλάδας (και στο αμυντικό κομμάτι), θα είναι καταστροφικές. Το "ντόμινο των οικονομικών εξελίξεων", ενδέχεται να επιφέρει ολέθριες επιπτώσεις και στα Εθνικά μας θέματα.

Οι ενδείξεις είναι ήδη πολλές και βοούν: Αδυναμία να αναχαιτιστεί η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στον Έβρο, ατολμία στην οριοθέτηση της Αποκλειστική Οικονομικής Ζώνης στην ζωτική περιοχή του Καστελλόριζου, συνέχιση της υποχωρητικότητας στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, άκρατος ενδοτισμός στις επιταγές του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, προκλητική εγκατάλειψη της ελληνικής μειονότητας στη Β. Ήπειρο καθώς και «κραυγαλέα» αποχή στο Κυπριακό.

Η σημερινή συγκυρία είναι η πλέον κατάλληλη γι’ αυτούς που επιδιώκουν την περαιτέρω αποδυνάμωση του Ελληνισμού και την εκμετάλλευση με μηδαμινό κόστος (την υφαρπαγή και σφετερισμό ουσιαστικά), των φυσικών πόρων που υπάρχουν στο Ελληνικό υπέδαφος και στις Ελληνικές θάλασσες (που ήταν άλλωστε, ευθύς εξαρχής, ο αντικειμενικός στόχος).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ"

Πολωνικά ονόματα

Τα πρώτα δημοφιλή Πολωνικά ονόματα έρχονται από την Χριστιανική παράδοση και περιλαμβάνουν πολλά ονόματα επίσης γνωστά σε άλλες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου. Τα περισσότερα απ’αυτά αφομοιώθηκαν από την Πολωνική γλώσσα γύρω στον Μεσαίωνα και μετά.

Η Πολωνική παράδοση απαιτεί τα ονόματα των παιδιών να υποδηλώνουν το φύλο καθώς κλίνονται όλα σαν όλα τα ουσιαστικά. Ένας άλλος λόγος είναι η πρακτικότητα, ειδικά σήμερα όταν μερικές γυναίκες ρίχνουν την παραδοσιακή κατάληξη στα επίθετα τους που υποδηλώνει την οικογενειακή τους κατάσταση (-owa, -ina για μια κυρία και -ówna, -anka για μια δεσποινίδα).
Όταν το επίθετο δεν τελειώνει σε -ska ή -cka, συχνά είναι το πρώτο όνομα που υποδηλώνει το φύλο. Τα ονόματα των κοριτσιών τελειώνουν σε -a (π.χ. Barbara, Ewa, Maria) και των αγοριών σε σύμφωνο (π.χ. Andrzej, Marcin, Tomasz), -i ή -y (π.χ. Antoni, Konstanty, Walery) και περιστασιακά σε -o (e.g. Mieszko), αν και μερικά ονόματα αγοριών τελειώνουν και με -a (Barnaba, Bonawentura). Μερικά είναι παραπλανητικά: Marian είναι όνομα αγοριού.
Οι Πολωνοί συχνά έχουν δύο πρώτα ή Χριστιανικά ονόματα, το ένα από έναν προστάτη άγιο που διαλέχτηκε για το παιδί την μέρα του βαπτίσματος του/της. Τυπικά, και τα δυο ονόματα χρησιμοποιούνται μόνο σε κείμενα και αρχεία.
Η επιλογή του ονόματος επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Στο παρελθόν τα παιδιά ονομάζονταν από βασιλιάδες και πρίγκιπες, εθνικούς ήρωες, πρόγονους ή άλλα οικογενειακά μέλη, ή αγαπημένους χαρακτήρες από βιβλία. Η θρησκεία είναι επίσης σημαντική – ο άγιος του οποίου το όνομα δινόταν σε ένα παιδί, πιστεύεται ότι θα προστατεύει το παιδί σε όλη του τη ζωή.
 Σήμερα πολλά ονόματα διαλέγονται από εισαγόμενες σαπουνόπερες (και ακούγονται αρκετά παράξενα, ειδικά όταν συνδυάζονται με ένα συνηθισμένο επίθετο), τραγουδιστές, αθλητές ή άλλες διασημότητες.
Σ’αυτό το ρεύμα, πολλά παιδιά τα τελευταία χρόνια έχουν βαπτιστεί Adam στην τιμή του πρωταθλητή στο ski-jumping Adam Małysz.
Πολλοί γονείς πιστεύουν ότι το παιδί τους πρέπει να έχει ένα σπάνιο, ασυνήθιστο ή να ακούγεται ξένο, όνομα. Είναι δύσκολο να πούμε αν ένας νεαρός/ή Emanuel, Winicjusz, Narcyz, Roger, Betina ή Romanela θα ευχαριστεί τους γονείς του/της όταν μεγαλώσει.
Από την άλλη, πολλά ονόματα κάποτε δημοφιλή και που μετά άρχισαν να θεωρούνται παλαιομοδίτικα, άρχισαν να κερδίζουν πάλι τη συμπάθεια των γονιών. Όλο και πιό συχνά θα βρούμε ένα νεαρό/νεαρή Staś (Stanisław), Kazio (Kazimierz), Władek (Władysław), Antoś (Antoni), Franek (Franciszek), Jaś (Jan), Marysia (Maria), ή Zosia (Zofia).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πολωνικά ονόματα"

Η ιστορία της σιωπής

Του Νίκου Λυγερού

Ο δάσκαλος δεν άφησε το βιβλίο να πέσει. Είχε δώσει την πρώτη μάχη του με τη λήθη. Και τώρα είχε μπροστά του τους πέντε δερμάτινους τόμους. Υπήρχαν λοιπόν, δεν ήταν φήμη. Είχαν χαθεί μέσα στους αιώνες και κανείς πια δεν πίστευε στην ύπαρξή τους. Όμως οι μαθητές του, οι οποίοι δεν ξεχνούσαν τα λόγια του, μόλις ανακάλυψαν ότι οι αναφορές του ζούσαν μέσα στα βιβλία, έψαξαν γι' αυτά ακόμα και στο νέο κόσμο. Δεν ήταν το πρώτο παράδοξο που τους είχε βάλει να λύσουν. Το νέο εμπεριείχε και το παλιό, μόνο που λίγοι το ξέρουν. Δεν ήταν σίγουροι για την αποστολή τους και δεν είπαν τίποτα στην αρχή. Δεν ήθελαν να τον απογοητεύσουν. Δεν γνώριζαν ότι αυτή η έννοια δεν είχε νόημα για τους δασκάλους αφού ξέρουν ότι ξέρουν. Κι έτσι περίμεναν μέρες και μέρες μέσα στην αγωνία. Μόνο όταν έφτασαν στον προορισμό τους θέλησαν να μάθουν για την κατάσταση τους, αλλά δεν τόλμησαν να ανοίξουν το κρυφό δέμα. Έπρεπε να το ακουμπήσει πρώτα ο άλλος. Έτσι έλεγε ο κώδικας της ιπποσύνης. Κι έτσι έγινε δίπλα στο πάρκο. Και το 1764 άγγιξε το παρόν μέσω του γέροντα. Το δέρμα με τις πληγές του είχε προστατέψει το χαρτί, και το χαρτί έφερε στα χέρια του το μήνυμα του πρόσφατου παρελθόντος. Οι επόμενοι είχαν γράψει για τους μεθεπόμενους που προερχόταν από πολύ πιο παλιά, όπως έλεγε ο παράξενος θρύλος. Κανείς πριν το δάσκαλο δεν τους είχε μελετήσει για τις μάχες του νησιού. Δεν ήξεραν για τις θυσίες τους και το παράδειγμα που αποτελούσε. Έτσι δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι ένα νησί ήταν ικανό να αποτρέψει μία αυτοκρατορία, με την πυγμή των ανθρώπων του, δίχως καμία άλλη βοήθεια. Κι όταν έμαθαν για τα γεγονότα δεν επινόησαν την εξήγηση. Η ύπαρξη των δασκάλων ήταν τόσο σπάνια για αυτούς… Δεν χωρούσε στο μυαλό τους ότι όλη η ανθρωπότητα δεν είχε κανένα άλλο στήριγμα. Πάνω στο ξύλινο γραφείο ο δάσκαλος έβαλε τα δέρματα της Ολλανδίας και κράτησε τον πρώτο στο χέρι. Εξέτασε με προσοχή την αφιέρωση. Ήταν γνήσια. Του θύμισε τα κείμενα του κάστρου. Είχαν το ίδιο ύφος. Μόνο το σπαθί πάνω από το τζάκι έλειπε. Το οικόσημo ήταν στη θέση του εδώ κι αιώνες. Κι η πανοπλία αόρατη. Τα γράμματα είχαν το χρώμα της εποχής. Μύριζαν ακόμα, λες κι ήταν στο τυπογραφείο. Έξω άκουγε την κοινωνία του θορύβου, που έσβηνε με τη λήθη. Εκείνος όμως διάβαζε τον πρώτο τόμο. Η παλιά ορθογραφία των γαλλικών, όχι μόνο δεν τον εμπόδιζε, αλλά του θύμιζε το πνεύμα της εποχής, που είχε διασχίσει πριν από αιώνες. Με τις πρώτες σελίδες αναγνώρισε το ύφος του παπά που ήθελε να καταγράψει τα πάντα από το έργο τους. Με αυτόν τον τρόπο γράφτηκε η ιστορία της σιωπής.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7526-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ιστορία της σιωπής"

Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Ο Πολύζαλος, τύραννος της Γέλας, αδελφός τού Ιέρωνος των Συρακουσών, νικητής στην αρματοδρομία, έστησε στους Δελφούς ανάθημα, ένα τέθριππο άρμα με επιβάτη τον ίδιο τον τύραννο και δίπλα τον ηνίοχό του. Στα 373 π. Χ. βράχοι από τις Φαιδριάδες πέ­τρες κύλισαν επάνω στο ιερό και μαζί με άλλα αναθήματα έκαμαν συντρίμματα το χάλκινο αναβάτη, το άλογο, το άρμα. Σώθηκε ο ηνίοχος. Χάσαμε βέβαια μεγάλο και ενδιαφέρον σύμπλεγμα, έργο των χαλκοπλαστικών εργαστηρίων, τα οποία έδιναν στην Ήλιδα και στους Δελφούς την υστεροφημία των αθλητών. Ο νέος όμως, που έμεινε ολομόναχος, χωρίς τ' άλογά του, χωρίς το άρμα, που τον έκρυβε ως τη ζώνη, χωρίς τον ηγεμόνα στο πλευρό του, κεντρίζοντας τη φαντασία των ανθρώπων για τους συντρόφους του, που λείπουν και για το γλύπτη που είναι άγνωστος, έγινε η πλέον περίεργη και θελκτική μορφή της αρχαίας γλυπτικής - αυτής που μας είναι γνωστή.

Τού ηνιόχου το λαμπρό μέρος είναι τα κάτω άκρα, που δεν επρόκειτο να φανούν. Τα γυμνά πόδια. Χωρίς να λογαριάση, πως θα ήταν κρυμμένα πίσω από το άρμα, ο τεχνίτης έκαμε το καθήκον του προς τα νιάτα. Στήριξε την ολόρθη στήλη τού νεανικού αυτού κορμιού στο ωραιότερο ζευγάρι γυμνών ποδιών, που βγήκαν ποτέ από την γλυπτική στην αρχαία Ελλάδα και κατόπιν. Τα γραμμένα δάχτυλα ξεχωρίζοντας ένα ένα, απλώνονται στο δεξί με κάποιο ριπιδωτό άνοιγμα. Οι κόμποι των αστραγάλων καθαρά πεταγμένοι, το λεπτό ανέβασμα της κνήμης, τα πέλματα, που πατούν ολόκληρα και κρατούν το σώμα αναπαυμένο και βέβαιο, σχηματίζουν μιαν ενότητα ξεχωριστή, όσο κι αν το σύνολο ήταν ένα και αδιαχώριστο.

Στην ακινησία τού Ηνιόχου βλέπομε τον φρενιτιώδη αγώνα, που έχει προηγηθη. Πλούσια ηρεμία. Είναι η στιγμή που η τρικυμία των μυώνων ησύχασε. Το σώμα ηρεμεί. Χαϊδεύεται από το θρίαμβο. Ήρθε ο ρόλος τού πλήθους. Είναι η αμοιβή τού νικητού. Η παρέλαση. Ο νικητής μετά το αποτέλεσμα περνά σε αργή περιφορά μπροστά στα πλήθη και δέχεται τη χαρμόσυνη βοή της επευφημίας, ακίνητος επάνω στο άρμα του, το οποίο ένας πεζός οδηγεί κρατώντας τα χαλινάρια των αλόγων. Από το παιδί, που παράστησε στη θέση τού πεζού γλύπτης, βρέθηκε ένα χέρι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΗΝΙΟΧΟΣ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ"

Είπαν για τους Ελληνες

ΑΝΤΡΕ. Στρατιωτικός διοικητής του φρουρίου της Κρήτης. Έχουν πάνω τους κάτι το μυθικό οι Κρητικοί όταν βρίσκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Φαντάζουν σαν ήρωες μυθικοί. Είναι αδύνατο να μην τους θαυμάσει όποιος τους δει την ώρα εκείνη του θανάτου που είναι τόσο υπερήφανοι και τραγικοί. Μόνο και μόνο για να τους θαυμάσω πολλές φορές όταν γίνονταν εκτελέσεις έφευγα απ’ το γραφείο μου και έβγαινα στο μπαλκόνι. Τέτοια περιφρόνηση προς τον θάνατο και τόση αγάπη προς την ελευθερία δεν είδα σε κανέναν άλλο λαό.

Απομνημονεύματα Γερμανού αξιωματικού. Σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη κανείς δεν αντιστάθηκε στην τρομερή μας πολεμική δύναμη. Ο πληθυσμός έφευγε και οι στρατιωτικοί έτρεχαν να παραδοθούν. Στην Κρήτη κανείς δεν φοβόταν. Βλέπαμε ένα μαινόμενο πλήθος να μας επιτίθεται, δίχως να φοβάται τις χειροβομβίδες μας και τα επαναληπτικά μας όπλα, όσοι πατούσαμε στο χώμα ζωντανοί. Τα πάντα μάς πολεμούσαν. Μόνο οι πέτρες δεν σηκώνονταν μονάχες τους για να μας κτυπούν στην Κρήτη.
Από Αγγλική εφημερίδα.Πραγματικά αξίζει να δοθεί στον λαό αυτόν κάθε βοήθεια. Οφείλει συγχαρητήρια στην Ελλάδα ο κόσμος ολόκληρος.
BOWRA G. Πρύτανης Οξφόρδης. Οι Έλληνες είναι λαός περίπου μυθικός που κατέχει προνομιούχα θέση στην εξέλιξη του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.
ΒΟΛΤΑΙΡΟΣ. Στην Ελλάδα οφείλουμε το πνεύμα μας και το σύνολο των αρετών μας.

ΒΙΛΑΜΟΒΙΤΣ. Η Ελληνική φυλή στέκεται ψηλότερα από κάθε άλλη, διότι έχει το προσόν να μην έπαψε ποτέ να είναι η μητέρα του πολιτισμού.
BECKEL. Δεν θα υπήρχε μωαμεθανικός πολιτισμός χωρίς τον Μ. Αλέξανδρο.
BLOOMFIELD. Για ό,τι οι άλλοι λαοί θεωρούν αυτονόητο οι Έλληνες έχουν το χάρισμα να απορούν.
ΒΙΝΚΕΛΜΑΝ ΓΙΟΧΑΝ. Γερμανός ιστορικός. Για να γίνουμε αμίμητοι πρέπει να μιμηθούμε την ελληνική αρχαιότητα.
BURY 1. Καθηγητής Πανεπιστημίου Καίμπριτζ. Οφείλουμε στους Έλληνες τα πάντα, Ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποιήσαν την κριτική στα γεγονότα. Θεμελίωσαν την ιστοριογραφία, την ποίηση, τα γράμματα, την τέχνη, την φιλοσοφία, έτσι και την ιστορία.
BRUN JEAN. Οι ρίζες του δέντρου της ζωής και της γνώσης βρίσκονται στη γη της Ελλάδος.
ΒΙΣΜΑΡΚ. Θα κατακτούσαν την υφήλιο αν δεν αλληλοσπαράσσονταν. Αυτό αποδεικνύεται από την ιστορία των Ελλήνων.
ΓΚΑΙΤΕ. Η Ελλάδα για την ανθρωπότητα είναι ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για τον άνθρωπο.
ΓΚΡΟΥΣΕ ΡΕΝΕ. Γάλλος ιστορικός. Η Ευρώπη είναι το σύνολο των χωρών κληρονόμων της Ελληνικής Παιδείας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Είπαν για τους Ελληνες"

Τα επίθετα της Πάρου

Η τοπική ονοματολογία και τα επίθετα της Πάρου χωρίζονται σε ομάδες

1. Ελληνικά –Παλαιοβυζαντινά βυζαντινά π.χ Αγαλλιανός, Αργυρόπουλος, Αρχολέως, Αλισαφής (πριν το 1204).
2. Φραγκο-λεβαντίνικα κυρίως Ισπανικά, Ιταλικά και Βενετικά π.χ. Κουαρτάνος, Τσιγώνιας, Αλιφιέρης, Αλιπράντης (μετά το 1204). Οι Φράγκοι κατέλαβαν την Πάρο το 1260 και προς ασφάλεια έκτισαν τρία κάστρα, στην Παροικιά.
3. Μεταγενέστερα της άλωσης του Μωριά και της Κρήτης από τους Τούρκους. Σε αυτή τη περίοδο κατέφευγαν στις Κυκλάδες πολλές κρητοβενέτικες οικογένειες και οικογένειες του Μωριά. Κρητικές οικογένειες π.χ. Καντιώτης, Κρητικός, Γαβαλάς. Οικογένειες του Μωριά π.χ. Τριπολιτσιώτης, Δημητρακόπουλος, Μωραΐτης, Αναγνωστόπουλος κ.α.
4. Εθνικά ή Πατριδωνυμικά-Toπωνυμιακά. Οικογενειακά ονόματα εννοούμε τα ονόματα εκείνα που φανερώνουν τον τόπο όπου ξενοδούλεψε και έζησε ο παρονομασμένος: Πολίτης από την Πόλη, ή πολύ συχνότερα τον τόπο απ’ όπου ήρθε, το χωριό απ’ όπου μετοίκησε. Οι καταλήξεις των πατριδωνυμικών που ακούμε στην Πάρο είναι οι: -αίος, ήτης, -ίτης, -ιος, -ιώτης. Μεταγενέστερες και νεότερες: -αϊτης, -ιάτης, -άνος, -ηνός, -ινός, -(ια)κός.
5. Επάγγελμα-παρατσούκλι, όπως π.χ. Ράπτης, Μυλωνάς, Χασούρης, Καρποδίνης, Ακάλεστος, Γαλανός, Μαούνης, Μαλαματένιος, κ.α.
• Για τον μεταπλασμό του λέων/Λέων σε λέος-λιός/Λιός. Στην Πάρο κύρια ονόματα Παντελέος (σημ. Παντελαίος και Παντελέων), Κοντολέος (από το επών. Κοντολέων), Αρκολέος ,σημ. Αρκουλής (από το Αρκολέων) και ους. αρχός (από το άρχων)
• Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
• Το νησί της Πάρου το 1125 π.χ. ονομάζονταν Ζάκυνθος μετά την κάθοδο των Δωριέων (1125-1120π.χ.) από τους εκ Ζακύνθου αποίκους που εγκαταστάθηκαν στο νησί σε πρώιμα ιστορικά χρόνια.
• Στο τέλος του 16ου Αιώνα σημειώνεται μια σημαντική κίνηση φυγής κατοίκων της Αττικής σ’ ανεύρεση καλύτερων συνθηκών. Οι κάτοικοι αυτοί ανήκαν σε αθηναϊκές και αρβανίτικες οικογένειες, πολλές από τις οποίες είχαν καταφύγει στην Άνδρο (100 περίπου οικογένειες), στη Σύρο και σ’ άλλα νησιά.
• Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α.
• Μετά τις καταστροφές από τους Τούρκους της Χίου το 1822, της Κάσου και των Ψαρών 1824, εκατοντάδες πρόσφυγες κατακλύζουν το νησί. Και από την Κρήτη έρχονται αρκετοί, που αυτοί έχουν άγριες διαθέσεις. Η άφιξη προσφύγων από τα νησιά διαταράσσουν την κατά παράδοση ζωή των παριανών, με σχετικές παρενέργειες (αναταραχές, συγκρούσεις, λεηλασίες, πειρατείες κ.α) Δίνουν όμως ένα ζωηρό και γρήγορο παλμό στη ζωή τους, τους κρατούν σε διαρκή κίνηση, γονιμοποιούν τις σκέψεις τους, εξελίσσουν ακόμα περισσότερο την πολιτική τους ωριμότητα και επιταχύνουν την αφύπνιση τους.
• Πολλοί από τους Μαρμαριανούς κατάγωνται από τα Σφακιά της Κρήτης. Το ίδιο συμβαίνει και με τους Απεραθίτες της Νάξου και με τους κατοίκους του Αδάμαντα στη Μήλο.
• Στην Νάουσα τα περισσότερα επώνυμα παραμένουν τα ίδια μέχρι σήμερα με εξέρεση το Τροπολοτσιώτης και το Παφίτης. Δεν απαντούμε σήμερα τα Ευριπιώτης, Γερμάνης, Ηλιόπουλος, Πολυχρόνης, Σφαέλος κλπ. Τον 18ο αιώνα τουλάχιστον τα 17,4% είναι βενετικής κ.α. ιταλικής καταγωγής (οι Κυκλάδες ήταν βενετικής κτ΄΄ησης από το 1204 μέχρι το 1537), το 19,7% τουλάχιστον κρητικής καταγωγής (οι πρόγονοί τους πιθανότατα ήρθαν κατά κύματα κυρίως μετά το 1645-1669 και 1867), το 13,4 πελοποννησιακής καταγωγής (οι πρόγονοί τους ήρθαν στα 1456-1715-1774 και 1821), το 11,4 είναι άλλης παριανής καταγωγής, ενώ για το υπόλοιπο 38,1 το επώνυμό δεν αποτελεί ένδειξη για την καταγωγή.
• Απο τα επώνυμα του Κώστου σε χρήση μέχρι σήμερα Βογιατζής ή Μπογιατζής, Κανάλης (σημ. Κανάλες), Χερουβής (σημ. Χερουβείμ) κ.α. επώνυμα που δεν συναντάμε πιά στον Κώστο είναι τά : Θεοδωρουλάκης, Καλαβρός, Μπαρμπεράκης, Ρωμανός, Τσάκνης, Φιλοκάλαμος, Τούλιος.

• ΘΡΗΣΚΕΙΑ : Η Πάρος από τον τέταρτο πιθανότατα αιώνα ήταν λαός χριστιανικός. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι κατακτητές φάνηκαν γενναιόδωροι με την εκκλησία αφού της δόθηκε απόλυτη ελευθερία στην απόκτηση περιούσιας. Εκείνη την περίοδο δόθηκε άδεια για το χτίσιμο και την επισκευή εκκλησιών.
 Έτσι η εκκλησία στην Πάρο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας γνώρισε εξαιρετική άνθιση. Όμως, εκτός από τους ορθοδόξους υπήρχαν και καθολικοί στο νησί.
 Όμως για να αποφύγουν τις διαφορές οι δυο αυτές μερίδες δημιούργησαν με τον καιρό ένα κλίμα εξαιρετικά αγαθό, που το κύριο γνώρισμά του ήταν οι << Εν Κύριω >> αδελφική συνεργασία. Για πολλά χρόνια οι καθολικοί και οι ορθόδοξοι εξακολουθούν να απευθύνουν έγγραφες αιτήσεις στις προϊστάμενες αρχές του τάγματος που είχε έδρα τη Νάξο.
 Για την εκπλήρωση του κοινού πόθου τους ,το 1674 η αίτηση γίνεται αποδεκτή. Το σχολείο του Αγίου Αθανασίου στη Νάουσα είναι Βυζαντινού ρυθμού. Χτίστηκε από μια ορθόδοξη χριστιανική γυναίκα, άνηκε δηλαδή στους ορθόδοξους, οι οποίοι άγνωστο γιατί πούλησαν το ναό στους καθολικούς. Αυτό ίσως να έγινε γιατί εκείνη την εποχή υπήρχε ένας διαρκής πόθος των κατοίκων για την εγκατάσταση των Ιησουιτών και των Καπουκίνων στη Πάρο.
Η ίδρυση σχολείου στη Νάουσα υπό των καθολικών είχε σκοπούς προπαγανδιστικούς και προσηλυτισμού. Ακόμα εκείνη την εποχή δεν υπήρχε καθολική κοινότητα και παιδιά που φοιτούσαν ήταν από ορθόδοξες οικογένειες. Ένας σημαντικός που δίδαξε στην σχολή του Αγίου Αθανασίου ήταν ο Αθανάσιος ο Πάριος. –O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει,
Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμεναι εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γενομένοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικώτεροι των Ορθοδόξων.

A

–Αβαζος:
-Αβιτζής: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτζής Δημήτριος του Ευαγγέλου, 25 ετών, ναυτικός απο τη Νάουσα.

-Αβιτσής: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αβιτσής Ευάγγελος του Γεωργίου, 50 ετών, ναυτικός απο τη Νάουσα.

–Αγαλιανός: Βλέπε Αγαλλιανός

–Αγαλλιανός: Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό επίθετο πριν το 1204. Οικογένεια προκρίτων της Πάρου. Το επώνυμο μαρτυρείται γενικότερα από την πρωτοβυζαντινή εποχή και ειδικότερα στο νησί από τα τέλη του 16ου αιώνα. Μέλη της οικογένειας υπήρξαν δύο ιερομόναχοι (ο Παχώμιος και ο αδελφός του Ιερεμίας) που αναφέρονται ως κτήτορες, ηγούμενοι και ανακαινιστές της Μονής Ταξιαρχών Κουνάδου στη διάρκεια του 17ου αιώνα. Το συγκεκριμένο οικόσημο (λέων όρθιος δεξιόστροφος που κρατά σκήπτρο) βρίσκεται σε επιτύμβια πλάκα στο δάπεδο του καθολικού της μονής και συνοδεύεται από εστεμμένο δικέφαλο αετό. -Θεόδωρος Αγαλλιανός ήταν λόγιος κληρικός που έζησε στην Κωνσταντινούπολη τον 15ο αιώνα μ.Χ. Ίσως επίθετο-παρατσούκλι και να σημαίνει Αγάλιος-Αγαλιανός= ήσυχος, γαλήνιος, Στο Βυζάντιο ένας Αγαλιανός ο ήταν στρατιωτικός στο βαθμό Τρουμάρχης και έπαιξε κάποιο ιστορικό ρόλο.

–Αγγελάκης: καταγωγή από Κρήτη έτος 1854

–Αγγελόπουλος: Λεύκες έτος 1859.

–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–Άγουρος: Επίθετο παρατσούκλι.

-Σε αφιέρωση του ζεύγους Μαραμανιά στην Ξεχωριανή (29 Μαρτίου 1750), δύο αμπέλια εις την Μακριάμ Λίμνη, σύμπλιον το ένα ο παπα Δημητράκης Άγουρος και εις το άλλο ο Σταμάτης Μονόπατος.

-Πάκτωση της Ξεχωριανής από τον ιερέα Νικήτα Άγουρο την 1 Σεπτ. 1774.

-Σε έγγραφο Τζιπίδου, 7 Σεπτ. 1785, «το κερά Μαρουσάκι γυνή ποτέ Δημητράκη Ρούσσου» πωλεί στον ανιψιό της χωρεπίσκοπο Άγουρο «ένα κομμάτι χωράφι τοποθεμένο εις τα Φυρόγια όπου το έχει από τον μακαρίτη τον άνδρα της Δημητράκη Ρούσσο εις την τοποθεσίαν Αγίαν Τριάδα, σύνορον Ερηνάκι Ιωαννάκη Μαυρουδή θυγάτηρ».

-Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. Επίτροπος ο καπετάν Δημήτρης Άγουρος

-Προικοσύμφωνο Μαρμάρων 3 Νοεμ. 1820 «το χωράφι εις τον Σχίνον, πλησίον Μανόλιος Άγουρος».

–Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Άγουρος Ιωάννης.

–Αθανόπουλος: κάτοικος Λευκών από το 1859

–Αϊβαλιώτης: Πατριδωνύμιο. Ο καταγώμενος από το Αϊβαλή (αρχ. Κυδωνιές) της Μ. Ασίας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Εννέα Ναουσαίοι με το επώνυμο Αϊβαλιώτης είχαν λάβει μέρος στις επιχειρήσεις της Πελοποννήσου το 1821. -κάτοικος Λευκών από το 1859

–Αιγινήτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από Αίγινα έτος 1831. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Έγγραφο του 1879 «και το συμβολαιογραφικόν μου γραφείον και ενώπιον εμού του συμβολαιογράφου Πάρου Αντώνιου Μαυρομμάτου εδρεύοντος και κατοικούντος εις την αυτην πόλιν της Παροικιάς ενεφανίσθησαν οι συμβαλλόμενοι κύριος Μιχαήλ Ιωάν. Αιγινήτης, γεωργός και Νικόλαος Δημ. Περάκης, μυλωνάς, αμφότεροι κάτοικοι του χωριού Λεύκων του Δήμου Υρίας».

–Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτης *2 (Δημογέρων) Επιστάτης Αγώνος 1821 ¬ Μαρίνα Κυπριανού (Γένος Χαμάρτου) ¬ Τζώρτζης Δελαγραμμάτης *5 (Συμβολαιογράφος) Δήμαρχος Υρίας και Μάρπισσας ¬ Ανδριανή Παπαδοπούλου (Ανιψιά Κύριλλου Παπαδόπουλου) ¬ Βασιλική Δελαγραμάτη ¬ Γεώργιος Κων/νου Ναυπλιώτης (Νομικός κτηματίας, Δήμαρχος Μάρπησσας) ¬ Δελαγραμμάτης Γ. Ναυπλιώτης (Βιομήχανος) ¬ Αργυρώ Κων. Αιγινήτη ¬ Κων/νος Δελαγρ. Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Πολυξένη Ε. Τσακίρη ¬ Δελαγραμμάτης Κων/νος Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Φλωρίτσα Ιακ. Καπούτσου. -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αιγινίτης Δημήτριος του Παναγιώτη, 32 ετών, εργάτης απο Νάουσα, Αιγινίτης Ηλίας του Δημητρίου, 42 ετών, ποιμήν απο τη Νάουσα, Αιγινίτης Ιωάννης του Δημητρίου, 52 ετών, ποιμήν απο τη Νάουσα, Αιγινίτης Μιχαήλ του Δημητρίου, ετών 54, εργάτης απο Νάουσα, Αιγινίτης Παναγιώτης του Δημητρίου, 58 ετών, ποιμήν απο Νάουσα, Αιγινίτης Θεοδόσιος του Παναγιώτη, ετών 31, γεωργός απο Νάουσα, Αιγινίτης Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, 27 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα και Αιγινίτης Θεμιστοκλής του Παναγιώτη, ετών 24, εργάτης απο Νάουσα.

–Ακάλεστος: Επίθετο παρατσούκλι. Το Επίθετο Ακάλεστος προέρχεται από την οικογένεια Σιλβέστρου η οποία είναι Βρετανικής καταγωγής και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Αγ. Ειρήνης τα τέλη του 18ου αιώνα. Το βρετανικό επίθετο της οικογένειας ήταν Sylvester. Το επίθετο Ακάλεστος προήρθε από παρατσούκλι.

-Σημαιοφόρος δημοτικού σχολείου Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Νίκος Ακάλεστος.

-Σε φωτογραφεία στην παραλία της Παροικιάς, ο Μιχάλης Ακάλεστος λέει τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα του 1970.

–Ακριβός: -1652 χωρεπίσκοπος Ναούσης Ιερομόναχος Τιμόθεος Ακριβός. – Σε πωλητήριο Νάουσας 26 Δεκ. 1725 «αγορά του παπα-κυρ Τιοθέου Ακριβού από Γεωργάκη Ανδρουτσάνο (Ιταλός) ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει ο Ανδρουτσάνος εν τη θέσει του Κολωνίου περιέχει πλησίον το μοναστήριον τος και Ντεμένογο Καλλέργη

-Ακύλλας: -Παροικιά 1952 Μαργαρίτα και Σωσώ Ακύλλα

–Αλεξίου: κάτοικος Λευκών από το 1867

-Αληπράντες: Βλέπε Αλιπράντης. Φραγκο-λεβαντίνικο, προέρχεται από το επίθετο Αλιπράντης1833 στην Μάρπησσα Διά δαπάνις Ανδρέου Αληπράντε.

–Αλιπράντης –Λι(υ)πράντος: Λομβαρδικό και στη συνέχεια Φραγκολεβαντίνικο (Ενετικό) επίθετο, Το οικόσημο της οικογένειας Αλιπράντη είναι ομιλούντο ή φανερό και απεικονίζει την καταγωγή με τον αετό (Λομβαρδία) και με το ξίφος (brand) το σημερινό σύνθετο όνομα Alibrandi.

-Έτος 1651. Το επώνυμο Λυπραντος υπάρχει σε νοταριακά έγγραφα της Νάξου, του έτους 1573. Απ' αυτό προέρχεται και το επώνυμο Αλιπράντης, που συχνά συναντούμε σήμερα στην Πάρο.

- Στη Νάουσα προικοσύμφωνο Δημ. Περδικάκη και Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας, 19 Απρ. 1718) ‘Από δε τά ξωτικά το χωράφι όπου έχει είς του Ζγουράφου τα δύο λιβαδάκια συμπλησιαζόμενα Σακελλάριου Ρούσσου και του χωραφίου βικάριος Γεράρδης.

–Σε έγγραφο Παροικιάς του 18ου αι. «χωράφι Μηγδαληδιά σύμπλιος Αντώνης Γεωργη Λιπράντου.

–Σε προικοσύμφωνο της Νάουσας του Δ. Περδικάκη – Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας 16 Απρ. 1718) «το αμπέλι της Νταμπάκαινας με το χωριό». – επέρασε στον Μιχελή Ντακορώνια»

-Στο προικοσύμφωνο Γλημάκη Αξώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντη (Καστέλλι Ναούσης 21 Ιαν. 1719) «το αμπέλι εν τη θέσει Κουμπαρένιος πλησίων Γεωργάκη Λευκάρου».

-Σε αφιέρωση του ζεύγους Μαραμανιά στην Ξεχωριανή (29 Μαρτίου 1750), ο Σταμάτης Μονόπατος έτερο χωράφι εις τον Άσπρον Ποταμόν, σύμπλιος ο Φραντζέσκος Λιμπράντος εις τον Δραγουλά σύμπλιος η Αγία Κυριακή.

-Κατάλογος κινητής και ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 15 Σεπτ. 1806. 3η στήλη εις το Μερσίνι από πάνω του Ανδρέα Λιπράντου.

–Διαθήκη Νικήτα Ν. Σιφάκη (Δραγουλάς, 12 Μαρτίου 1870) «εις την θυγατέρα αυτού Ταρώ, σύζυγον Εμμανουήλ Αλιπράντη, αφήνει μιαν άμπελον εκ ζευγαριών τεσσάρων κατά την θέσιν Καλαμίτσαν του αυτού δήμου Μαρπήσσης.

-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885 υπάρχεουν εγγεγραμμένοι οι, Αλιπράντης Αντώνιος του Σπύρου, 38 ετών, ξυλουργός από τη Νάουσα, Αλιπράντης Ιωάννης του Μιχαήλ, 32 ετών, στρατιώτης από τη Νάουσα, Αλιπράντης Μιχαήλ, νόθος, 51 ετών, ναυτικός, από τη Νάουσα, Αλιπράντης Στάθης του Σπύρου, 48 ετών, ξυλουργός, από τη Νάουσα και Αλιπράντης Γεώργιος του Μιχαήλ, 27 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

-1931, μπροστά στην Εκατονταπυλιανή, Ελένη Αλιπράντη.

–Αλισάφης: Ελληνικό-παλαιοβυζαντινό επίθετο, πριν το 1204. Το σημ. πατρωνυμικό είναι Μαρμαριανός. Σήμερα γνωστό στον Δραγουλά το Μαρμαρηνός. Το επών. έφερε ο αρχιεπίσκοπος Τήνου Αρσένιος, κουνιάδος του οικονόμου Παροικιάς Νικολάου Αλισαφή. *3 Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισαφή, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λειβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισαφή. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη.

-Ο Πύργος των Αλισαφαίων που κτίστηκε αργότερα του 1469, σημερινές Πεταλούδες, που φανερώνει ότι εκεί θα υπάρχει μεσαιωνικός οικισμός. Ιάκωβος Αλισαφής 1626.

-Οι Άγιοι Ανάργυροι, ναός και γειτονιά της Παροικιάς, κοντά στο ποτάμι. Περιοχή Παροικιάς (Πηγαδάκι) Προικοσύμφωνο Νικολάου Αλιφάφη και Μαρκετάκης Μενδρινού, Μάρμαρα 8 Σεπτ. 1711.

-Ο ναός υπήρξε ιδιοκτησία του ιερέως οικονόμου Μανουήλ Αλιισάφη, ο οποίος στα 1722 πώλησε το μισό περιβόλι του στον κουνιάδο του αφέντη Δεσπότη άγιο Τήνου Αρσένιο Μενδρινό. -Η Ανέλιξη γενεαλογικού κλάδου οικογ. Αλισάφη-Δελαγραμμάτη-Κρίσπη-Μαυρογένη-Γράβαρη (18ος-20ος αι.) –Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτηματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας).

-Κατάλογος Παροικιάς 24 Μαίου 1818, "εν τω αυτώ σύμπλιος Μαρία Αλισαφή.

–Αλ(ι)φ(ι)έρης: Φραγκολεβαντινοι της Κρήτης. Αλιφιέρης στα λατινικά σημαίνει σημαιοφόρος και σε παρέλαση ο Αλιφιέρης είχε στα αριστερά του και στα δεξιά του κονταροφόρους που ονομάζονταν Κονταράτοι. Αλιφιέρης. Γνωστό ιταλικό όνομα από την οικογένεια ALIGIER. Άλλοι τύποι του ονόματος αυτού είναι Αλιφέρης και Αλφέρης.

-Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείο Παροικίας το 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Κατίνα Αλιφιέρη.

-Σε φωτογραφεία στην παραλία της Παροικιάς, Νίκος Αλιφιέρης λέει τα κάλαντα, τα Χριστούγεννα του 1970.

–Αλμπάνης: –Καταγραφή περιουσιακών στοιχείων [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] χωράφι Αγία Ελένη σύμπλιος Κουέκος Αλμπάνης.

–Αλσαμαήλ: Οφθαλμίατρος κάτοικος Λευκών, καταγωγή από Συρία, έτος 1990.

–Αμ(o)ιραλής: Oικογένεια με Βενετικές ρίζες. το οικόσημο (δύο άγκυρες διασταυρομένες χιαστί, με ένα άστρο στην κορυφή) ανήκει σε μέλος της οικογένειας που διετέλεσε καθολικός κληρικός 1880.

–Αμο(υ)ργιανός: Πατριδωνύμιο, προερχόμενος από την Αμοργό. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε έγγραφο της Πάρου της 31ης Αυγ. 1737 αναφέρεται «αγορά παπα-Μανοέλη Αμοργιανού από Λαυρεντιο Γοδιανό εις ένα χωραφι Μαράθι».

–Προικοσύμφωνο του Θωμά Ραγκούση (Λεύκες, 20Απρ. 1788)γράφει «έτερο χωράφι εις την Καυκάρα όπου το έχει αγορά από τον Μάρκο της Καρδαρούς, σύμπλιον ο Δημήτρης Αμοργινός.

-1866 Ν. Αμουργιανόν δια γαλάκτισμα και ξεσκόνισμα εις την οικία του Χαρ. Γράβαρη στις 5 Μαΐου 1866

-Αμπελάς: -Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Αμπελάς Γ. Νικόλαος.

–Αναγνωστόπουλος: Προέλευση από τον Μωριά. Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη πούλους δηλώνει πρόγονος, γιός κλπ.

-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αναγνωστόπουλος Γεώργιος του Πέτρου, 32 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 60 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Πέτρος του Γεωργίου, 58 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Πέτρου, 27 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Φραγκίσκου, 29 ετών, γεωργιός απο Νάουσα και Αναγνωστόπουλος Ιωάννης του Κωνσταντίνου, ετών 24, υπηρέτης απο Νάουσα.



–Αναπλιώτης: Πατριδωνύμιο, ο καταγόμενος από το Ανάπλι (Ναύπλιο). Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Το 1675 νοτάριος Νάουσας αναφέρεται ο Νικόλαος Αναπλιώτης.

-Ο ιερομόναχος Αμφιλόχιος Λανδαίος, ηγούμενος του Αγίου Αθανασίου της Νάουσας δίδει στον κυρ-Δημήτρη Ρούσσο Περιβολάρη (έγγρ. Νάουσας 27 Ιουνίου 1729) «ένα μαγαντζέ όπου έχει το μοναστήριν του εν τόπου θέση ονομαζόμενον εις την Ρούγαν της Πόρτας του Νταμία πλησιαζόμενον Ανδρέα Αναπλιώτη και Αντωνίου Πολίτη».

– Ο Γεώργιος Αναπλιώτης κάτοικος Νάουσας υπήρξε από τους πρώτους Παριανούς που έλαβαν μέρος στον Αγώνα του 1821, όπως φαίνεται σε έγγραφο Νάουσας στις 3ης Μαϊου 1821.

–Αναστασιάδης: πρόσφυγας έτος 1878

–Ανδρεόπουλος: Επίθετο του Μωριά, Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη πούλους δηλώνει πρόγονος, γιός κλπ. -Έγγραφο έτους 1943.

-Ανδρομανάκος: -Οικία Ανδρομανάκου στην Παροικιά 1927 (σήμερα Splash).

-Ανδρομενάκος: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ανδρομενάκος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, 38 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα και Ανδρομενάκος Στυλιανός του Ιωάννη, ετών 44, ναυτικός από τη Νάουσα.

–Ανδρουτσάνο(ς): – Σε πωλητήριο Νάουσας 26 Δεκ. 1725 «αγορά του παπα-κυρ Τιοθέου Ακριβού από Γεωργάκη Ανδρουτσάνο (Ιταλός) ένα κομμάτι χωράφι όπου έχει ο Ανδρουτσάνος εν τη θέσει του Κολωνίου περιέχει πλησίον το μοναστήριον τος και Ντεμένογο Καλλέργη.

–Ανουσάκης: Η παρουσία της οικογένειας Ανουσάκη στον Ντριό είναι κυριαρχική ήδη από την εποχή του 18ου αιώνα ως τις μέρες μας.

-Προικοσύμφωνο Μαν Ανουσάκη και Μαρίας Ταμιράλια, Τσιπίδος 25 Οκτ 1775, «χωράφι στον Αγιο Μαρκούριο συμπλίος Αντωνίου Παπαδόπουλου», «Δίνει της και ένα χωράφι στα Σαντάλια (Νότια του Δριού) σύμπλιος Πετράκης Καντιώτης».

–Αντιπαριώτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από την Αντίπαρο, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν ομαδικά στην Πάρο λόγο κάποιου γεγονότος που τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν το νησί. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Το συναντάμε για πρώτη φορά το 1668 στη Λεηλασία της Παροικιάς.

–Σε έγγραφο Τσιπίδου της 12ης Απριλίου 1712 «αγορά αμπελιού του Ζάνε Αντιπαριώτη».

–Καταγραφή περιουσιακών στοιχείων [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] Αλεξανδρής Αντιπαργιώτης’ χωράφι Μεταξωτού σύμπλιος Άγιος Ευστάθιος

–Αντριότης-Αντριώτης: Πατριδωνύμιο από την Άνδρο. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε έγγραφο του Τζιπίδου στις 2 Ιανουαρίου 1707 «εμφυτευτήριον έγγραφον μεταξύ του Νικολάου Ανδριώτη και Δημητρίου Πούλιου». -Στη περιοχή της Νάουσας αναφέρεται στα εξής έγγραφα του 18ου αιώνα. 1. Προικοσύμφωνο «Ιωάννη Αντριώτη μετά της Καλής», Νάουσα, 23 Νοεμβρίου 1724.

-Στην Πέρα Παναγιά στα Μάρμαρα επιγραφή: 1749 Μαρτίου 13 διά εξόδου Αγουστή Αντριότη. Πιθανή καταγωγή αυτού του επιθέτου να είναι η Άνδρος

–Αξ(ι)ώτης: Πατριδωνύμιο απο την Νάξο (Αξά). Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

-Στο προικοσύμφωνο Γλημάκη Αξώτη και Μαργαρίτας Αλιπράντη (Καστέλλι Ναούσης 21 Ιαν. 1719) «το αμπέλι εν τη θέσει Κουμπαρένιος πλησίων Γεωργάκη Λευκάρου» -Πωλητήριο στην Παροικιά στις 14 Απρ. 1732 και σε διαθήκη Σακελλαρίου Βιτζαρά, Παροικιά, 4 Απρ. 1734: Του αδερφού του Γιαννάκη αφήνει την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου στον Έλιτα με το περιβολάκι και το λιβάδι Βορνά, σύμπλιος Μάρκου Αξιώτη.

–Σε έγγραφο Τσιπίδου της 19ης Φεβρ. 1735 η διαθήκη του Μανώλη Αξιώτη «κτήματα εις την μονήν Αγίου Αντωνίου

-1879 από τη Νάξο. Νικόλαος Αξιώτης, γύφτος (Σιδηρουργός) 20 Μαΐου 1879.

–Σε χειρόγραφο ναού το 1880 Αξώτενα.

-Αποστολόπουλος: -Σε φωτογραφεία της Παροικιάς στη δεκαετία του 1920, εμφανίζετε ο Κ. Αποστολόπουλος να περπατάει μπροστά από τις αποθήκες της Ένωσης.

-Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείο Παροικίας το 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Ευδοκία Κ. Αποστολοπούλου.

-Σε φωτογραφεία του 1955 στην Παροικιά, Μαρία Αποστολοπούλου.

-Σε άγημα στις 15 Αυγούστου 1959 στην Παροικιά, Μαρουσώ Αποστολοπούλου-Φαμέλη.

-Σε άγημα δημοτικού σχολείου Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Τάκης Αποστολόπουλος.

-Αποστόλου: -Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο ειδικός γραμματεύς Αποστόλου Γ. Κωνσταντίνος.

–Αρβανίτης: Πατριδωνύμιο, Μετοίκηση και εγκατάσταση Αρβανιτών στην Πάρο, πιθανως κατά τον 15ο αιώνα, αφού τότε βρίσκεται στο νησί ο Μάρκος του Αρβανίτη, που έδωσε χωράφιν είς ταις Καμάραις διά την ψυχή του το μερδικόν του ήγουν αμπέλι Χωράφιν το 1504. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Αρβανιτίδης: Ποντιακό επίθετο, καταγωγή από Έβρο έτος 1975, Δάσκαλος πρωτοδιόριστος στο Δημοτικό Μαρμάρων.

-Αργουζής: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος, προήλθε από το ιταλικό όνομα Ραγουζής (ιταλ. Ragusino). Ο καταγόμενος από τη Ραγούζα (Ragusa) της ανατολικής Αδριατικής οπού κατάγονται και τα επώνυμα Ραγκούσης και Ραουζαίος. Οικογένεια Αργουζή μέχρι σήμερα στην Πάρο και στη Σίφνο το 1828. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε έγγρ. Παροικιάς της 22ας Μαΐου 1818 είναι γνωστός ο Αντώνης Αργουζής, Δάσος σύμπλιος Αντώνη Αργουζή.

-1899, αλευρόμυλος πάνω από το Ασκληπιείο στην Παροικιά, ιδιοκτησίας Οικογένειας Αργουζή.

-Αργίτης: Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Αργίτης Φραγκίσκος του Παναγιώτη, 60 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα.

–Αργυρόπουλος: Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό πριν το 1204 *2 Το αρχοντικό του Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτη βρίσκεται στην Τρίτη Βρύση του Μαυρογένη. Κληροδοτήθηκε στο γιο του Νικόλαο Δελαγραμμάτη και ο οποίος στην πάροδο του χρόνου το εκληροδότησε στις δυο από τις κόρες του, Μαρινιώ Ζάννου και Ελέγκω Αργυροπούλου. Χωρίστικε στη μέση λόγω της εκτάσεώς του και αποτέλεσε δύο κατοικίες. Σήμερα η μία ανήκει στην οικογένεια Δρύλη και η άλλη στην οικογένεια Ανδριανής Πατέλη. H παράπλευρη εκκλησία της Βηθλεέμ ανήκε στο αναφερόμενο αρχοντικό. ( Ο τρισέγγονος του Δημήτριος Γιάγκου Αργυρόπουλος, συναισθηματικά συνδεδεμένος, ενδιαφέρεται έως σήμερα με φροντίδα για την εκκλησία. Ο Συμεών Δελαγραμμάτης το 1825 αναφέρεται ενορίτης Αγίας Τριάδος. Η Αγία Τριάδα βρίσκεται πίσω από την Τρίτη βρύση).

–Γιάγκος Δ. Αργυρόπουλος 1891-1968, ιδρυτής και καθηγητής της σχολής Απαγγελίας.

-1910. Επιτροπή Εκατονταπυλιανής, Ιωάννης Δημ. Αργυρόπουλος (Κωστάκης) Έμπορος

-Σε ομαδική φωτογράφηση στην Παροικιά, πρωτομαγιά 1931 αλλά και σε φωτογραφεία του 1935, διακρίνεται η Μαρία Αργυροπούλου- Καρατζίνα.

–Αριανούτσος: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αριανούτσος Αθανάσιος του Ανδρέα, ετών 55 γεωργός, κάτοικος Νάουσας, Αριακούτσος Αναστάσιος του Ιωάννου, 55 ετών, γεωργός από Νάουσα, Αριανούτσος Αντώνιος του Ιωάννη, 40 ετών ναυτικός, από Νάουσα, Αριανούτσος Ανδρέας του Ιωάννη, 43 ετών, ναυτικός από Νάουσα, Αριανούτσος Αντωνάκης του Ιωάννη, 41 ετών, κηπουρός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Βασίλειος του Ανδρέα, 50 ετών, μυλωθρός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Γεώργιος του Ανδρέα, 39 ετών, εργάτης, από τη Νάουσα, κάτοικος Καλύμνου, Αριανούτσος Νικόλαος του Ανδρέα, 52 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα, Αριανούτσος Νικόλαος του Μιχαήλ, 35 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, Αριανούτσος Σταύρος του Ιωάννη, 46 ετών, σοβαντζής, κάτοικος Αθήνας, Αριανούτσος Ανδρέας του Νικολάου, 29 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα,

–Αρκάς: Ίσος πατριδωνύμιο Αρκάδι ή Αρκαδία.

-Έγγραφο έτους 1649 στο Μαράθι. –Ο ιερέας Μανοέλης Αρκάς που υπογράφει τη διαθήκη της Καλής Τζανή Χανιώτη στις Λεύκες, 23 Φεβρ. 1729.

– Σε προικοσύμφωνο του Μαν. Αρκά και Λαρέντζας Γεμελιάρης (Λεύκες, 7 Νοεμ. 1757) αναφέρεται «το περιβόλη του Αρχολόγου με δύο πάρτες νερό της στέρνας. -Κατάλογος Παροικιάς 22 Μαίου 1818 "χέρσον Μαράθι σύμπλιος Νικόλαος Αρκάς.

-Αρκάς Ευάγγελος Ν. Τόπος γέννησης Πάρος 1876 Δημοδιδάσκαλος Γ'.

-Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο Σύμβουλος Αρκάς Χρήστος.

-Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 o Αρκάς Πέτρος, ο Αρκάς Μ. Δημήτριος και ο Αρκάς Μιχαήλ.
–Αρκουλής – Αρχωλέον-Αρχολέως: Ελληνικό-Παλαιοβυζαντινό πριν το 1204. Μεταπλασμό του λέων/Λέων σε λέος-λιός/Λιός. Στην Πάρο κύρια ονόματα Παντελέος (σημ. Παντελαίος και Παντελέων), Κοντολέος (από το επών. Κοντολέων), Αρκολέος ,σημ. Αρκουλής (από το Αρκολέων) και ους. αρχός (από το άρχω). Προέλευση από την Κρήτη. Ο TRIVAN στο περίφημο (χρονικό) αναφέρει. Ο Αυτοκράτορας ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ έστειλε το 1182 τον γιό του ΙΣΑΑΚΙΟ με 12 αρχοντόπουλα και άλλους αποίκους στην Κρήτη για να καταβάλουν τους επαναστάτες. Ο στόλος του από 101 Γαλέρες προσορμίστηκε στο Μαύρο Μώλο στην Κίσσαμο κοντά στο ακρωτήριο ΤΡΑΧΙΛΑΣ. Εκεί αποβιβάστηκαν ξεφόρτωσαν όλα τα εφόδια και ο ΙΣΣΑΚΙΟΣ διέταξε να καούν τα πλοία εκτός από ένα που έστειλε στην πόλη για να αναγγείλει στον πατέρα του την αποβίβαση του.

Τα άνωθεν 12 ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΑ όπου ήλθασιν εις την ΚΡΗΤΗΝ μετά των συγγενών αυτών εις τιμής και συντριφίαν του υιού του Βασιλέως οι οποίοι έμειναν εις την ΚΡΗΤΗΝ και εμιρασεν τους τον τόπο αυτής είναι ουτοι οι δώδεκα.ΑΡΚΟΛΕΟΙ.ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΚΑ.ΘΩΜΑΣ,ΚΩΣΤΑΣ,ΑΝΤΩΝΙΟΣ,ΒΛΑΣΙΟΣ,ΘΕΟΔΩΡΟΣ, ΣΠΥΡΙΔΩΝ,ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ,ΝΙΚΟΛΑΟΣ. ΟΙ ΑΝΩΘΕΝ ΟΝΟΜΑΣΘΗΣΑΝ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ,ΔΙΟΤΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΟΨΕ ΛΕΩΝ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΑΤΗΝ,ΔΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΨΙΝ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΝ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ.

ΤΩΝ ΑΡΚΟΛΕΩΝΟΙ ΔΕ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΑΡΚΟΛΕΟΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥΣ ΕΝ ΙΣΟΤΗΤΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΒΑΛΑΔΕΣ ΟΥΤΩΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΩΣΑΝ ΚΑΙ ΔΥΤΙΚΑ ΚΑΘΩΣ ΕΙΧΑΝ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΣ. - Υπάρχει έγγραφο της μονής ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ του ΚΕΦΑΛΟΥ ΜΑΡΜΑΡΩΝ όπου στις 6 Φεβρουαρίου 1642,η ΜΑΡΙΑ μητέρα του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΡΧΟΛΕΟΥ το γένος ΣΚΟΡΔΙΛΗ προσηλώνει τα κτήματα του ΚΕΦΑΛΟΥ και ανακαινίζει τη μονή εκ βάθρων. Κατέστησε ηγούμενο τον αδελφό της ιερομόναχο ΑΝΘΙΜΟ ΣΚΟΡΔΙΛΗ. Στον μητροπολιτικό ναό της ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ των Μαρμάρων στέκεται μεγαλόπρεπης ο τάφος-μνημειο του ΜΑΝΟΥΗΛ ΑΡΧΟΛΕΟΥ έτους 1639 με το ανάγλυφο οικόσημο.

-Στην Πάρο (Μαράθι) έτος 1824. Το επώνυμο είναι παλαιότατο, όπως και η οικογένεια Αρκουλή στην Πάρο (Νάουσα, Λεύκες), βυζαντινής καταγωγής. Από το έπος. Αρκολέον- Αρχολέος

– Άρχος+λέων, γνωστό στην Πάρο από τον 17ο αιώνα.

–Έγγραφο στη Νάουσα, 7 Αυγούστου 1828 «ένα έτερον εις τον Κάμπον ονομαζόμενον της Κουτζούρας πλησίον χωράφι Αννέζας, κόρη Γεωργίου Αρκουλή.

-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Αρκουλής Γεώργιος του Αντωνίου, 55 ετών, γεωργός, από τη Νάουσα, Αρκουλής Γεώργιος του Μιχαήλ, 47 ετών, αλιεύς, από τη Νάουσα, Αρκουλής Δημήτριος του Μπονοφάτσου, 65 ετών, μυλωνάς από τη Νάουσα, Αρκουλής Εμμανουήλ του Μπονοφάτσου, 56 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, Αρκουλής Ηλίας του Μπονοφάτσου, 58 ετών, κηπουρός απο τη Νάουσα, Αρκουλής Ιωάννης του Αντωνίου, 50 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Στυλιανός του Δημητρίου, 46 ετών, έμπορος από τη Νάουσα, κάτοικος Κωνσταντινούπολης, Αρκουλής Ιωάννης του Γεωργίου, 30 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Γεωργίου, 26 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Αρκουλής Αντώνιος του Δημητρίου, 29 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα, Αρκουλή Δημήτριο του Στέφανου, 37 ετών, υποδηματοποιός από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας και Αρκουλής Ιωάννης του Στέφανου, 40 ετών, υπηρέτης από τον Κώστο, κάτοικος Σύρου.

-Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Αρκουλής Σταμ. Δημήτριος, Αρκουλής Γ. Ιωάννης, ο Αρκουλής Σ. Δημήτριος και ο Αρκουλής Στεφ. Ιωάννης.

–Αρμακόλλας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Armacollo = χιαστί, έχω το ντουφέκι διαγώνια

–Αρμάος: Επίθετο επάγγελμα-παρατσούκλι, Φραγκο-λεβαντίνικο, Arma(o)=Όπλο. Καθολικό δόγμα.

-Αρματάς: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμένος ο Αρματάς Αντώνιος του Γεωργίου, 55 ετών, μεταπράτης, κάτικος Σύρου.

–Αρτακηνός: Πατριδωνύμιο, ο καταγώμενος από την Αρτάκη, πόλη της Προποντίδας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Ντεμένεγος Αρτακηνός απαντάται σε προικοσύμφωνο Λευκών της 5ης Νοεμ. 1743.

-Αρφάνης: -Παροικιά 1960 Κατίνα Αρφάνη.

–Άσος: -Στην περιοχή Μάρπησσας. Προικοσύμφωνο Γ. Άσου και Περτουμίας Σκορδίλη (Τζιπίδος 21 Οκτ. 1672) «ακόμη και το χωράφι στην Κερά, σύμπλιο Φραγία Βυτζιμάνου».

–Σε πωλητήριο Τζιπίδου 24 Μαίου 1719, κατά το οποίο ο Ιωάννης Άσος πολέι «ένα σπιτότοπο που έχει εις το Πηγάδι του Τζιπίδου σύμπλιον του χωραφιού του πρωτονοτάριου Στάμενα και μαστρο-Στρατή Άσου και παπα-Θεοδώρου Μεχλέχα.

–Πωλητήριο Τζιπίδου 24 Αυγ. 1757 «πουλεί ο κυρ Γεώργης Νικόλα Κονταράτου ένα χωράφι που έχει εις τα Τζηκούρια σύμπλιος Γεωργάκης Άσος και Γεώργης Ρύκης».

-Στη διαθήκη του ο Δημ. Σιδεράκης (Τζιπίδος 6 Νοεμ. 1771) αφήνει στην κόρη του Μαρία «και το σπίτι οπόυ εχει αγορά από τον μαστρο-Γεώργη Άσο, εις την Ρούγα του Αγίου Ηλία…».

–Προικοσύμφωνο Παροικιάς 12 Νοεμ. 1745 «ένα αμπέλι εις τον Έλιτα έχει την εκκλησίαν Άγιον Γεώργη σύμπλιος Γεωργης Μάρκου Αξιώτης».

–Ασπρόπουλος: Προέλευσης από Μωριά. Τα Μωραΐτικα επίθετα (πελοποννησιακά) με την κατάληξη πούλος δηλώνει πρόγονος, γιος κλπ. Ασπρόπουλος, παρωνύμιο Σαμπάν Αγάς. Βορειοανατολικά του Πηγαδιού του Ζαχαρία. Στις Λεύκες, βρισκόταν το σπίτι του. Ήταν «κτηματίας και ιδιοκτήτης της περιοχής του Κάμπου (νότια των Λευκών)». Αλλά και στις Λεύκες διέθετε κτηματική περιουσία και ζούσε σαν αγάς.

- Έτος 1608. Ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος γνήσιο τέκνο της Αρκαδίας, είχε γεννηθεί στην Αλωνίσταινα, γενέτειρα της μητέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, της Ζαμπίας Κωτσάκη. Σήμερα ανήκει διοικητικά στην επαρχία Μαντινείας. Από το χωριό του ο Δημητρακόπουλος αναγκάσθηκε να εκπατριστεί μετά την αποτυχούσα επανάσταση του Ορλώφ (1770-1774) και να καταφύγει στην Πάρο μαζί με άλλους συμπατριώτες του, που σήμερα φέρουν τα επώνυμα Μωραϊτης, Τριπολιτσιώτης Γραμματικόπουλος, Ασπρόπουλος, Απέναντι από την ανακαινισμένη εκκλησία της Αγ. Παρασκευής στο Τσιπίδο στέκεται, ανακαινισμένο, ένα από τα πρώτα σπίτια του χωριού, ενδιαφέρον για την αρχιτεκτονική του, κτισμένο στις αρχές του 17ου αι., χρονολογία 1608 στην μαρμάρινη παραστάδα κάποιας πόρτας. Σήμερα ιδιοκτησία οικογένειας Ασπρόπουλου με οικόσημο με εκατερωθεν τη χρονολογία 1608.

-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ασπρόπουλος Βασίλειος του Μηνά, ετών 43, υποδηματοποιός από τη Νάουσα και Ασπρόπουλος Δημήτριος του Μηνά, ετών 46, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–Ασημακόπουλος: Καταγωγή από Πελοπόννησο ήρθε από την Νάξο το 1990.

–Αστυπαλιώτης: Πατριδωνύμιο, καταγωγή από την Αστυπάλαια. –Σε έγγραφο του 18ου αιώνα «χωράφι Καταραμένης πλησίον Νικήτας Αστυπαλιώτης..»

–Ασωνίτης: –Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Ιωάννης Ασωνίτης.

–Ατζήκανος -Ατζίγκανος: -Προέρχεται από το επώνυμο Ατζίγκανος και τούτο από παρών., κατοίκου της Νάουσας. Σε έγγραφο της Πάτμου του 1782 μνημονεύεται μαστρο-Βασίλης Ατζήκανος.

–Αυλήτης: Από την Κορώνη της Πελοποννήσου. Το κενοτάφιο της οικογένειας είναι στον Κώστο, στην κάτω είσοδο του χωριού.

–Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς 25 Ιαν. 1825 αναφέρεται ο Δημητράκης Αυλήτης Κορωνιός. Ο Δημήτρης Αυλήτης (βαρελοποιός) που αναφέρεται στο προικοσύμφωνο, παντρεύτηκε την Ζαμπιώ Πρωτοδίκου. Τα παιδιά τους: Γιάννης, Αντώνης, (άγνωστος υιός;), Γιακουμιώ & Μαρουσώ. Ο Γιάννης (πλοίαρχος & έμπορος στον Κώστο) παντρεύτηκε την Ζαμπέτη Θεοδωρουλάκη, και έκαναν μόνο ένα παιδί, τον Πέτρο. Ο Πέτρος (φαρμακοποιός) παντρεύτητηκε την Άννα Αργυροπούλου, και έκαναν 6 παιδιά: Ιωάννης, Δημήτρης, Ανδρέας, Ζαμπέτη, Δήμητρα και Πηνελόπη. Ο Ανδρέας (φαρμακοποιός) παντρεύτηκε την Αικατερίνη Ναυπλιώτη, και έκαναν ένα μόνο παιδί, τον Πέτρο. O Πέτρος έχει μία κόρη, την Κατερίνα. Εκτός από τον Πέτρο, την σύζυγό μου Βαρβάρα και την κόρη του, δεν υπάρχουν άλλοι Παριανοί με το επίθετο Αυλήτης. Σε κάποια φάση, κάποιος από τους γιούς του Δημήτρη ή του Γιάννη, μετακόμισε στη Νάξο, και υπάρχει ξεχωριστός κλάδος της οικογένειας εκεί.

-Σε φωτογραφεία στην Παροικιά 1927 Ανδρέας Αυλήτης.

-Σε ομαδική φωτογράφιση στην Παροικιά, Πρωτομαγιά 1931, Πηνελόπη Αυλήτη – Αργουζή, Ανδρέας Αυλήτης και Άννα Αυλήτη.

-Σε εκλογικό κέντρο Χειμώνας 1933(?), στη Φράγκα Σκάλα, ιδιοκτησίας τότε Πέτρου Ι. Αυλήτη και Ανδρέας Αυτήτης.

-Παροικιά 1952 Κατίνα Αυλήτου
-Παροικιά 1960, Κατίνα, Ελένη και Λειρίτσα Αυλήτου και Γιάννης Αυλήτης
-Σε άγημα δημοτικού σχολείο Παροικιάς στις 28 Οκτωβρίου 1970, Πέτρος Αυλήτης.
–Αυλωνίτης: Πατριδωνύμιο, καταγώμενος από την Αυλώνα της Βοιωτίας. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
-Σε έγγραφο Ναούσης 10 Αυγ. 1730 αναφέρεται ο Δημητράκης Αυλωνίτης.

B

–Βαβανός: –Ο Διαθέτης Αντώνιος Ντελέντας αφήνει ανάμεσα σε άλλα και του υιού του Γεώργη το χωράφι εις τον Άγιον Ευθύμιον πλησίον Αντώνιος Βαβανός στις 2 Φεβρ. 1733 στη Νάουσα.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμένοι οι, Βαβανός Θεόδωρος του Νικολάου, 35 ετών, γεωργός απο τον Κώστο, Βαβανός Αντώνιος του Ιάκωβου, ετών 34, γεωργός απο τή Νάουσα, Βαβανός Ιάκωβος του Ιωάννη, ετών 63, γεωργός απο τη Νάουσα, Βαβανός Ιωάννης του Στυλιανού, ετών 41, εργάτης απο τη Νάουσα, Βαβανός Νικόλαος του Ιωάννη, 70 ετών εργάτης απο τη Νάουσα, Βαβανός Νικόλαος του Στυλιανού, ετών 33, εργάτης απο τη Νάουσα και Βαβανός Νικόλαος του Ιάκωβου, 30 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα.

–Βάγιας: –To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–1921. Δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας, Ιωάννης Βάγιας.

–Νίκος Βάγιας 1963, μαθητής Γυμνασίου Πάρου, Παροικιά.

–Βαζέος – Βαζαίος – Βαζαίγιος – Μπαζέος – Μπαζαίος : Φραγκο-λεβαντίνικο επίθετο καθολικού δόγματος. Στα Πρακτικά της Επιστημονικής Συνάντησης "Το Δουκάτο του Αιγαίου" (Νάξος-Αθήνα 2007) το οικόσημο της οικογένειας Βαζαίου αναφέρεται ως "Baseggio-Baseo". Προφανώς οι Βαζαίοι κατάγονται από την βενετική οικογένεια των Baseggio. Το επίθετο αυτό συναντάται έως σήμερα στην Βενετία με παράδειγμα τον γνωστό Ιταλό ηθοποιό Cesco Baseggio (1897-1971). Το επίθετο μαρτυράτε έως και σήμερα στα Μάρμαρα, κλάδος της οικογενείας υπάρχει στην Βραζιλία.

–Σε αφιέρωση περιουσίας στην Ξεχωριανή στις 29 Μαρτίου του 1750, ο Δημήτρης Μπαζέος είναι μάρτυρας.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχουν εγγεγραμμένοι τα αδέρφια Βαζαίγιος Γιώργος 42 ετών, Νικόλαος 38 ετών και Ιωσήφ 40 ετών, του Κωνσταντίνου γεωργοί. Ο Νικόλαος και Ιωσήφ ήταν κάτοικοι Σμύρνης.

–Μαρτυράτε στα Μάρμαρα το 1883.

–Βαζουράκης: –Σε ομαδική φωτογράφιση του εμπορικού συλλόγου στον Άγιο Φωκά, το 1959 εμφανίζονται ο Βαγγέλης & Θέκλα Βαζουράκη.

–Βάλβης: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Βάλβης Εμμανουήλ του Γεωργίου, 48 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βλαχίας (Μολδαβία).

–Βαλέντζας – Βελέ(ν)τζας: Φραγκο-λεβαντίνικη καταγωγής καθολικού δόγματος.

–Προικοσύμφωνο του Τζαννή Βαλέντζα και Σαβαστής Καζανόβα στην Νάουσα στις 13 Νοεμβρ. 1719.

–Προικοσύμφωνο Νάουσας 7 Νοεμ. 1737 του Ανδρ. Βαλέντζα και Αικατερίνης «εις την Ρούγα του Δεσπότου Χριστού πλησίον Ιακώβου Καλλέργη».

–Το 1750 Ιερομόναχος στον Αγ. Γιώργη Νάουσας. -Σε προικοσύμφωνο Παροικιάς της 16ης Ιαν. 1820 μνημονεύεται ο Αναστάσιος Πιέρος Ιαθακήσιος, ο οποίος παίρνει γυναίκα του τη Μαρία Τζανή Βελέντζα. -Ένας κλάδος της οικογένειας Βαλέντζα από τον Κώστο, μετοίκισε στην Σίφνο μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο και πριν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Το παρατσούκλι τους είναι Παριανός.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βελέντζας Αντώνιος του Ζαννή, ετών 64, γεωργός απο τη Νάουσα, Βαλέντζας ....ης, του Αντωνίου, 32 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Βαλέντζας Στυλιανός του Νικολάου, 38 ετών, αρτοποιός από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου, Βαλέντζας Βασίλειος του Αντωνίου, 27 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Βαλέντζας Εμμανουήλ του Αντωνίου, 26 ετών, στρατιώτης, απο τη Νάουσα, Βαλέντζας Αντώνιος του Ιωάννη, 80 ετών, κηπουρός από την Κώστο, κάτοικος Σίφνου, Βαλέντζας Αθανάσιος του Ιωάννη, 49 ετών, οινοπώλης από τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Βαλέντζας Ιωάννης του Φραγκίσκου, 48 ετών, εργάτης απο τον Κώστο, Βαλέντζας Ιωάννης του Γεωργίου, ετών 54, κτηματίας από τον Κώστο, Βαλέντζας Ιωάννης του Αντωνίου, 40 ετών, εργάτης απο τον Κώστο, κάτοικος Σίφνου, Βαλέντζας Μπατίστας του Ανδρέα, ετών 73, εργάτης από τον Κώστο και Βαλέντζας Φραγκίσκος του Ιωάννη, 49 ετών, κηπουρός απο τον Κώστο.

–Σε σχολικές εκδηλώσεις στην Παροικιά, στις 9 Ιουλίου 1973 διακρίνεται ο Φραγκίσκος Βελέντζας.

–Βάλληνδας:1845 Στυλιανός Νικολάου Βάλληνδας (1845 - 1903), γόνος παλαιάς αρχοντικής οικογένειας της Πάρου.

–Βαλσαμάκης: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Κωνσταντίνος Βαλσαμάκης.

–Βαλσαμής: –Κατάλογος της ακίνητης περιουσίας της Παναγίας Ξεχωριανής 16 Απρ. 1818, χωράφι εις το Πίσω Λιβάδι πλησίον Μαλανίτης Νικόλαος και Ιωάννης Βαλσαμής, κοντά Άγιος Αντώνιος.

–26 Σεπτ. 1818 Σκευοφύλαξ Παπαδόπουλος και Ι. Βαλσαμής σύντροφοι στην Ξεχωριανή.

–1820 Ανάμεσα στους προύχοντες του Τζιπίδου ήταν και ο Ιωάννης Βαλσαμής που είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία.

–Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Θεόδωρος Βαλσαμής.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Μάρπησσας του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Βαλσαμής Ιωάννης.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος Βαλσαμής Γεώργιος του Κυριάκου γεωργός όπως και ο 50χρονος Βαλσαμής Εμμανουήλ του Θεόδωρου, γεωργός, αλλά και ο 38χρονος Ζώρζης Βαλσαμής του Θεοδώρου γεωργός. Στον ίδιο κατάλογο είναι εγγεγραμμένος ο Βαλσαμής Νικόλαος του Θωμά 26 χρονών υπηρέτης αλλά και ο Περικλής Βαλσαμής του Θεόδωρου 50 χρονών γεωργός.

–«Εις τας 25 του Μαρτίου 1894 έδωσα εις τον Ιάκωβον Καβάλλην τα χόρτα της Κεροδοσίας δραχμάς 25,00 μάρτυρες Μιχαήλ Βαλσάμης, Ιωάννης Μηλαίος και Γεώργιος Τζανακόπουλος».

–Βαλσαμόπουλος: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Παναγής Σ. Βαλσαμόπουλος, τέχνη πατέρα πλοίαρχος.

–Βαμβακάρης: Καταγωγή από Σύρο, Καθολικού δόγματος.

–Σε σχολικές εκδηλώσεις στις 9 Ιουλίου 1973, στην Παροικιά, διακρίνεται ο Γιώργος Βαμβακάρης

–Βάος ή Μπάος: -Ένας από τους ορφανούς νέους ο Αντώνιος Εμμ. Βάος ο Πάριος, τέκνο του αγωνιστεί του 21 Εμμανουήλ Βάου (ή Μπάου), ιερέως και της Καλίτσας η οποία, μετά τον θάνατο του συζύγου της (που επήλθε εξ αιτίας τραύματος που έλαβε αγωνιζόμενος στην εκστρατεία της Χίου το 1828) υπότροφος του Γυμνασίου Αθηνών το 1841.

–Βαρθακοκύλης: Προέλευση από Νάξο.

–Βαρούχας: –Το Πάριον Χρονικόν, μετά την ανακάλυψη του, φυλάχθηκε προσωρινά στο σπίτι του Βαρούχα, ο οποίος ακολούθως , το δώρισε στο Μουσείο της Πάρου. (Ανδρέας Π. Βαρούχας Φολέγανδρος 1853-Αθήνα 1826.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βαρούχας Γεώργιος του Γεωργίου 32 ετών έμπορος.

–Πρόεδρος της κοινότητας Πάρου, Ανδρέας Βαρούχας το 1914.

–Η πρώτη αυτή συλλογή στεγάστηκε αρχικά στα ισόγεια κελιά της βόρειας πτέρυγας της Εκατονταπυλιανής, γνωστή ως "Βυζαντινό Μουσείο Πάρου", που οργάνωσε γύρω στο 1931 η παριανή αρχαιολόγος Ειρήνη Βαρούχα Χριστοδουλοπούλου (1896 - 1979). Με το θάνατο όμως του πατρός Γεωργίου Σκαραμαγκά, ο οποίος από το 1936 είχε διοριστεί έκτακτος επιμελητής αρχαιοτήτων, το μουσείο έκλεισε.

–Βαρριάς: Αριστείδης Βαρριάς Από το 1979 ζει και εργάζεται στην Πάρο ως εκπαιδευτικός και ως γλύπτης, αναζητώντας την αλήθεια του προσώπου, τόσο μέσα από τις διαύλους της διανόησης και της επιστημονικής έρευνας, όσο και μέσα από τους αποκαλυπτικούς δρόμους της τέχνης. Είναι παντρεμένος με τη Μαρία Αρκουλή και έχει δύο γιους. Τα τελευταία χρόνια είναι σύνδεσμος της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα των Βράχων (E.C.O.S.), υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος του Διεθνούς Κύκλου Τέχνης Πάρου ( I.P.A.C.) και δίδαξε γλυπτική στο Hellenic International School of Arts ( H.I.S.A.).

–Βασ(σ)άλος: Οικογένεια καταγώμενη απο Μάλτα. Το όνομα ΒΑΣΣΑΛΟΣ προέρχεται από την λατινική λέξη VASSALE που σημαίνει υποτελής (φόρου υποτελής). Για να είναι υποτελής γράφετε το όνομα με ένα σίγμα. Το επώνυμο Βασάλος υπάρχει από τον 13ο αιώνα, στην Κρήτη (και μέχρι σήμερα Βασσάλος και Βασσαλάκης), στη Μήλο και στη Νάξο από το 16ο αιώνα, στην Τήνο τον 18ο αιώνα ως Vassalo, στην Σύρο Μπασσάλου, στη Ζάκυνθο στα 1600 και στη Σαντορίνη γνωστή η οικογ. Κωνσταντίνου Συρίγου-Βασάλου από τον 16ο αιώνα.

-Οικογένεια Βασάλου υπήρχε τον 18ο αιώνα στη Νάουσα, (προικοσύμφωνο Ιωάννου Βασάλου και Αννέζας Κορτιάνου, Νάουσα, 27 Σεπτ. 1724)

–Προικοσύμφωνο Ιωάννη Βασάλου και Αννέζας (Νάουσα 27 Σεπτ. 1724) «έτερον χωράφι εις τον Ξηροπόταμο πλησίον βικαρίου Γεράρδη, έτερον χωράφι εις την Κατηφόρα πλησίον Ιωάννης Τριαντάφυλλους».

– Έγγραφο Ναούσης, Άννα Βασάλου 18 Οκτ. 1730.

–Βασιλειόπουλος: -Νάουσα 1495, Βασιλείοπουλος ιερόταφήτης - αγιοταφήτης.

–Αγιογράφος στον Τσιπίδο 1626 Φραντζέσκος Βασιλειόπουλος.

–Προικοσύμφωνο Νάουσας 30 Οκτ. 1729 «ένα σπίτι εις την Ρούγαν της Θεοσκέπαστης πλησίον της κυρά-Άννας Βασιλειόπουλου εδικό της»

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βασιλειόπουλος Δημήτριος του Μιχαήλ, ετών 31, εργάτης απο τη Νάουσα

–Ιωάννης Βασιλειόπουλος, συγγραφέας, συλλέκτης, Ιστορικός αναλυτής, Νάουσα 2011.

–Βασιλείου: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βασιλείου Ιωάννης του Βασιλείου, 78 ετών, υποδηματοπώλης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–Βασιλικότης: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Ανδρέας Κ. Βασιλικότης, τέχνη πατρός ναύτης.

–Βατη(ι)μπέλας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης (vatti bella= πήγαινε όμορφη ή Βαθύ όμορφο) καθολικού δόγματος. Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. Η οικογένεια Βατιμπέλα, ιταλικής καταγωγής, είναι γνωστή στην Πάρο και ιδίως στη Νάουσα από τον 17ο αιώνα.Διατηρούνταν ως τις αρχές του 20ου αιώνα. Μέλη ξεχωριστά αναφέρονται ο παπά-Διονύσιος Βατιμπέλας κα.

–1611 Στον Αγ. Ιωάννη στα Κραύγα υπάρχει στο κάτω τμήμα του ανάγλυφου είναι χαραγμένη η επιγραφή: Αυτή η κατάπαυσής μου εις αιώνος Βισ- κοντη Βατημπέλα 1611. Πρόκειται πιθανότατα για επιτύμβια πλάκα κάποιου καθολικού.

–Σε προικοσύμφωνο του Γ. Χειλά και Μαρκέτας Ροδαίου (Καστρί Νάουσας 21 Οκτ. 1717) «το αμπέλι όπου έχω στου Ούγγαρι σύμπλιον του Ιωάννη Βατιμπέλα» .

–παπά-Διονύσιος Βατιμπέλας (Νάουσα 1727).

–Ο παπά-Φραγκίσκος Βατιμπέλας (Μάρμαρα 1824).

–Σε έγγραφο Παροικιάς , 20 Απρ. 1831, μνημονεύεται «το αμπέλιον κείμενο εις την Αμπέλαν πλησίον ο οικονόμος Βατιμπέλας.

–Το 1832 ο Ελευθέριος Βατιμπέλας απέρχεται εις την Κωνσταντινούπολη και καθιστά ενταύθα [στην Πάρο] αντιπρόσωπον του τον κύριο Νικόλαο Π. Κυπραίον εις το να επιστατή και να φροντίζει να καλλιεργώνται όλα τα υποστατικά, αμπέλια και χωράφια της συζύγου του Μαργαριταρακιού και βα συνάζει τους καρπούς αυτών…».

–Στο προικοδοτήριο της 17ης Αυγούστου 1835 ο Μάρκος Μάτσας Μαυρογένης δίδει στην κόρη του Μαρουσώ «το χωράφι (που) έχει και Αγίαν Βαρβάραν πλησίον Νικ. Βατιμπέλα».

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Αλκιβιάδης Βατιμπέλας.

–Ο Νικόλαος Βατιμπέλας δήμαρχος Μαρπήσσης (1837).

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βατιμπέλας Αρίσταρχος του Νικολάου 38 ετών υπάλληλος. Επίσης ο Νικόλαος Βατιμπέλας του Λυκούργου 63 ετών κτηματίας και ο Φραγκίσκος Βατιμπέλας του Νικολάου 40 ετών υπάλληλος. Επίσης στον εκλογικό κατάλογο των Μαρμάρων του 1877, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Όθων Βατιμπέλας του Νικολάου κτηματίας.

–Bατιμπέλας Κωνσταντίνος Αλκιβ. τόπος γέννησης Παροικιά Πάρου 1860 έτος θανάτου 1933

–Βατικιώτης: Πατριδωνύμιο από τα Βάτικα της Λακωνίας -1821 στη στήλη πεσόντων του Ηρώου Δραγουλά.

–Βατοπεδινός: Πατριδωνύμιο, προερχόμενος από τη Μονή Βατοπεδίου του Αγ. Όρους. -Σε πωλητήριο Ναούης της 2ας Μαϊου 1712 υπογράφει ο ιερομόναχος Σεραφειμ Βατοπεδινός.

–Βελέ(ν)τζας: Βλέπε Βαλέντζας.

–Βελισσάριος: Επίθετο παρατσούκλι και σημαίνει παλικάρι.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος η μαθήτρια Βελισάριου Ιω. Αικατερίνη.

-Μάρτυρας σε έγγραφο το 1839 Ιωάννης Βελισσάριος, έμπορος Παροικιάς.

–Βενιέρης: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Η οικογένεια Βενιέρη, ενετικής καταγωγής, είναι γνωστή από τον 16ο αιώνα στην Πάρο.

–Oι Βεενιέρηδες κράτησαν το Δουκάτο της Πάρου έντεκα χρόνια, δηλαδή από το 1521 ως το 1531.

–Το 1537, το νησί ανήκε στη Σερίλια Βενιέρ, που είχε παντρευτεί τον Μπερνάρ Σαγκρέντο. -1537 Η άλωση του κεφάλου από τον Χαϊμεντήν Μπαρμπαρόσα. Μαζί και η Καικιλία Βενιέρη, η γυναίκα του ευπατρίδη Σαγρέρου, που σύμφωνα με την παράδοση, γκρεμίστηκε από το Κάστρο.

–Το 1580 ο Μουράτ Γ’ έδωσε αρκετά προνόμια στους νησιώτες. Σ’ αυτό συνετέλεσε και στο ότι η μητέρα του Μουρλατ ήταν παριανή. Ως σκλάβα είχε μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκεί έγινε γυναίκα του Σελίμ Β’ και ως σουλτάνα είχε ενδιαφερθεί για την τύχη των συμπολιτών της. Καλούνταν Καικιλία Βενιέρη ή Νούρ Μπανού (γυναίκα του φωτός).

–1725 στο βενετικό φρούριο του Αγίου Αντωνίου στα Κεφαλομάρμαρα (Μάρμαρα) όπου ζούσε και ο Νικόλαος Μαυρογένης, κτηματίας της περιοχής είναι ο πρίγκιπας Βενιέρι που υπερασπίστηκε με μεγάλη γενναιότητα απέναντι στον Μπαρμπαρόσα, παραδόθηκε λόγο λιμού.

–Σε έγγραφο Παροικιάς 11 Φεβρ. 1731 «έτερον χωράφι στο Κρωτήρι, έχει μέσα την εκκλησίαν Αγίους Αναργύρους, σύμπλιος ευλαβέστατος παπά-Αντώνης Νικήτας Βενιέρης..».

–Παροικία 30 Αυγ. 1739, παπά Αντώνης Βενιέρης.

–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–Στη διαθήκη του Νικολάου Γ. Μπιζά (Παροικιά 13 Μαρτίου 1826) «δύω οσπίτια αγοράν του κατώγια εν τω μαχαλέ Ποταμώ σύμπλιος Ιωάννης Βενιέρης».

–Βεντουρής: Οικογένεια με ενετικές ρίζες, καθολικού δόγματος, ίσος προερχόμενοι στις Κυκλάδες (Μήλο, Κίμωλο, Πάρο) από τις Κρητηκοβενέτικες οικογένειες. Το οικόσημο τους είναι φανερό – ομιλούμενο και τους συμβολίζει ως λεοντόκαρδους, το V προέρχεται από το ενετικό Venturin, που είναι η γαλάζια πέτρα και συμβολίζει καλοτυχία, τύχη, εύνοια.

–O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει, Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμενε εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γεννώμενοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικότεροι των Ορθοδόξων. -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμένοι οι, Βεντουρής Γεώργιος του Λογγίνου, ετών 53, κτίστης απο τη Νάουσα, Βεντουρής Λογγίνος του Γεωργίου, ετών 23, σουβλατζής απο τη Νάουσα, Βεντουρής Γεώργιος του Κωνσταντίνου, 50 ετών, κτίστη απο τη Νάουσα, Βεντουρής Γεώργιος του Χριστόδουλου. 37 ετών, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, Βεντουρής Ιωάννης του Αντωνίου, ετών 44, ναυτικός από τη Νάουσα, Βεντουρής Ιωάννης του Χριστόδουλου, 49 ετών, βυρσοδέψης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου, Βεντουρής Χριστόδουλος του Νικολάου, ετών 71, βυρσοδέψης από τη Νάουσα και Βεντουρής Κωνσταντίνος του Γεωργίου, ετών 24, ναυτικός από τη Νάουσα.

–Βερνίκος: Λεύκες, έτος 1873.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος Γεώργιος Βερνίκος του Ανδρέα, γεωργός.

-Βλάσης: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βλάσης Αντώνιος του Μάρκου, 58 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα, Βλάσης Μάρκος του Ζαννή, 50 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και ο Βλάσης Μάρκος του Αντωνίου, 30 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα.

–Βλαστός: Κρητικής αρχοντικής οικογένειας μια των 12 οικογενειών των αναφερομένων ως Αρχοντόπουλων, ενδεχομένως βυζαντινής προέλευσης. Το οικόσημο των Βλαστών βρίσκεται στη Μονή του Πρ. Ηλία Κρήτης και συνδέεται με τον ανακαινιστή της ιερομονάχου Μητροφάνη Βλαστού. -17ος αιώνας. Ο Γεώργιος Βλαστός, επιδέξιος ζωγράφος και μάλιστα προσωπογράφος, έχει εκτελέσει αρκετά έργα στην Πάρο, στα μέσα του 17ου αἰ..

–Βλαχάκης: –Σε καταστατικό της Εν Αθήναις Αδερφότητος «Η Εκατονταπυλιανή» στις 11 Νοεμβρίου 1899 εν Αθήναις υπογράφει ως [Η επί της αναθεωρήσεως Επιτροπή] ο Δημήτριος Ν. Βλαχάκης.

–Βλαχογιάννης: καταγωγή από Καλαμπάκα Ν. Τρικάλων, έτος 1986, Δήμαρχος Παρίων 2007.

–Βλάχος: –To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

-Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας, του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βλάχος Ιωάννης του Εμμανουήλ, 52 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–Βιάζης Μπιάζης: Το Βιάζης. Βενετσιάν, προελεύσεως. «το χωράφι εις την Σκαμνιάν πλησίον η κυρά-Μαργαριταράκη Μπιάζη».

–1760 Ραμπελιώ Δελαγραμμάτη ¬ Νικόλαος Μάτσας *6 ¬ Πέτρος Μάτσας, Τζώρτζης Μάτσας, Κατίγκω Μάτσα Κρίσπη ¬ Σιόρ Μιχελής Ιω. Κρίσπης *7 ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Μαρία Δ. Χαμάρτου ¬ Ραμπελιώ Ν. Καμπάνη *8, Μαρουσώ Δ. Μαύρου, Νικόλαος Δ. Μάτσας, Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Σμαράγδα Βιάζη ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Αναστασία Ραγκούση ¬ Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Καλυψώ Μέγκουλα ¬ Δημήτριος Γ. Μάτσας-Μαυρογένης (Αρχαιολόγος) ¬ Χρύσα Κ. Καραδήμα (Αρχαιολόγος).

–Διαθήκη Νικήτα Ν. Σιφάκη (Δραγουλάς, 12 Μαρτίου 1870) «εις την θυγατέρα αυτού Ταρώ, σύζυγο Εμμανουήλ Αλιπράντη, αφήνει μιαν άμπελον εκ ζευγαριών τεσσάρων κατά την θέσιν Καλαμίτσαν του αυτού δήμου Μαρπήσσης». «εις την θυγατέρα αυτού Μαριγώ αφήνει δύο εξωμάνδρια εις θέσν Σμυρίγλια του Δήμου τούτου, ομορεύοντα με εξωμάνδριον Βιάζη Καρούτσα, Γεωργίου Ρωμανού και ετέραν του διαθέτουν, με την παρατήρησιν ότι αν ποτέ ήθελε γίνει εξόρυξις σμύριδος εξ αυτών να είναι προς όφελος εξίσου αυτής και της αδερφής αυτής Ταρώς διαδοχικώς και εις τους κληρονόμους αυτών».

–Στο προικοσύμφωνο του Νικολάου Μωραΐτη και Κατερινακιού Κονταράτου (Μάρμαρα 3 Νοεμ. 1820) -Εξωμανδρι στον Δραγουλά 1870.

–Βίγλας: Πατριδωνύμιο τοπωνύμιο–Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός).

–Βιντζηλαίος: Βλέπε Βιτζηλαίος, Βιντζηλαίος.

–Βιτζαράς – Βιτσαράς – Βουτζαράς - Βιτζορέος: Επίθετο παρατσούκλι, το οικόσημο απεικονίζει το επίθετο της οικογένειας (χέρι που κρατά τρεις βίτσες-βέργες). Πρόκειται για ομίλους οικόσημο. Σήμερα συναντάμε κλάδο της Παριανής οικογένειας και στην Κρήτη όπου είναι ήδη τέσσερις γενιές. Από τις γνωστότερες και πολυπληθέστερες οικογένειες της Παροικίας και της Νάουσας, που έδωσε στην κοινωνία αρκετούς κληρικούς από τον 16ο αιώνα, υπήρξε η οικογένεια.

–O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει, Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμενε εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γεννώμενοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικότεροι των Ορθοδόξων.

–Ο παπά Σάββας Βουτζαράς είχε διατελέσει νοτάριος και οικονόμος στην Εκατονταπυλιανή κατά τα έτη 1600, 1610 –Μεγάλες εκτάσεις γης στην Πάρο ανήκαν κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, στις γνωστές αρχοντικές οικογένειες Βιτσαρά, Κονδύλη. Κρίσπη, Μαυρογένη, Μαύρου, Νταμουλή, Σομαρίπα, Σπυρίδου κ.α.

–Πωλητήριο στην Παροικιά στις 14 Απρ. 1732 και σε διαθήκη Σακελλαρίου Βιτζαρά, Παροικιά, 4 Απρ. 1734: Του αδερφού του Γιαννάκη αφήνει την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου με το περιβολάκι και το λιβάδι Βορνά, σύμπλιος Μάρκου Αξιώτη. «και εν πρώτοις μεν θέλει και ζητά να θαύγεται εις την εκκλησίαν Μέγα Ταξιάρχη γονικό ντος και αφήνει του εφημέριου της όμοιας εκκλησίας παπά-κύρ Ιωάννου Μοστράτου το ξώφορόν του τζοχίτικο μαύρο» -Διαθήκη του ιερέως (καθολικού δόγματος) Δημητρίου Βιτ(σ)ζαρά (Παροικιά, 14 Απρ. 1737), σύμφωνα με την διαθήκη το, κατά την οποία ο ανωτέρω ιερέας αφήνει του ανιψιού του Αντώνη την εκκλησία Άγιος Βασίλειος.

–Διαθήκη παπά-Δημήτρη Βιτσαρά (Παρ. 14 Απρ. 1737) «έτερο άλλο χωράφι εις τοποθεσίαν Τουρλομπερέτη σύμλιος Γιαννάκη Βιτζαρά έχει την εκκλησία του Χριστού μέσα». -Καταγραφή [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, παπά Δημήτρης Βιτζαράς.

–Στη διαθήκη της η Μαρουσάκη Τζανάκη Μαυρογένη (Παροικιά 27 Μαρτίου 1739) παραγγέλλει όπως «την ημέραν Αγίου Ελευθερίου να βάνει η Ειρήνη Βιτζαρά άλλους τέσσαρους ιερείς να λειτουργούν εις μνημόσυνον Ιωάννου και Μαρία του Σκληρού.

–Διαθήκη του παπά Τζώρτζη Βιτζαρά, Παροικιά, 27 Οκτ. 1743 « ακόμη εδικόν της το χωράφι εις τον Βούτημο λεγόμενο του Καλλικάτζαρου σύμπλιος Βασίλης Κωστόπουλος. -Έγγραφο του 18ου αιώνα (1725-1740) από την περιοχή της Νάουσας «χωράφι Καψάλου σύμπλιον Μπαρμπαρήγου από τον παπά-Γιαννάκη Βιτζαρά», «θέλει και παίρνει η θυγατέραν του η κερά Ανδριάννα την εκκλησίαν του Φωτοδότου Χριστού…(ιδιοκτησία του παπά Τζώρτζη Βιτζαρά)».

–Διαθήκη του Σακελλίου Κων. Βιτζαρά (Παρ. 30 Μαρτίου 1747) «το αμπέλι του στις Τζιριτές…».

–Στο προικοσύμφωνο του Ιωάννου Γιωργάκη Γιαννούλη Βιτζαρά (Καστέλλι Νάουσας, 4 Νοέμ. 1751) «έτερο χωράφι του Λεύχαρου με περιβολάκι, με σπίτια, μάνδρες και κάμαρα», «έτερο χωράφι εις την αυτην τοποθεσίαν καινούργια, όπου ο ναός της Παναγίας σύμπλιος Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας με δύο δένδρα συκιές και πατητήρι, λεγόμενο Ξαμπέλισμα».

–Σε πωλητήριο στη Νάουσα το 1804 αναφέρει, Γεώργιος Βιτζαράς. –Παριανός αγωνιστής του 1821 ο Αναστάσιος Βιτζαράς. -Δημογέροντες αναφέρεται στα 1827 στον Τσιπίδο ο Αναστάσιος Βιτζαράς.

–Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου Παρευρεθείς λέγω τα αυτά ως και οι πρόκριτοι περί τε της χρηστοηθείας και φιλομαθείας του νέου Γεωργίου Βιτζαρά.

–Στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζούσαν πολλοί Παριανοί, έφθασαν τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο 1830 ο Φραγκ. Ανδρ. Βιτζαράς.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητήςΒιτσαράς Δ. Γεράσιμος, τέχνη πατέρα ιερεύς. Και ο Διογένης Βυτζαράς.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βιτζαράς Αναγνώστης του Ανδρέα 75 ετών κτηματίας. Καθώς και ο Ανδρέας Βιτζαράς του Αναγνώστη 37 ετών γεωργός. Αλλά και ο Βιτζαράς Γεώργιος του Αναγνώστη 49 ετών έμπορος.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βιτσαράς Γεώργιος του Ιωάννη, ετών 54, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Ικαρίας, Βιτσαράς Γεώργιος του Εμμανουήλ, 38 ετών, ναυτικός από τη Νάουσας, κάτοικος Βρασ(ζ)ιλίας, Βιτζαράς Ιωάννης του Νικολάου, 55 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Βιτσαράς Ιάκωβος του Γεωργίου, 40 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Βιτσαράς Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, 42 ετών κτηματίας από τη Νάουσα, Βιτσαράς Λάζαρος του Εμμανουήλ, 36 ετών, ναυτικός από τη Νάουσα και Βιτσαράς Νικήτας του Γεωργίου, 36 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, κάτοικος Βούρλα.

–Βιτζηλαίος - Βιντζηλαίος: Ήρθαν διωγμένοι από τη Νάξο έτος 1860, προγενέστερη καταγωγή από την Κρήτη και το επίθετο Βιντζηλαιάκης – Βιτζηλαιάκης. Τα Κτήματα της περιοχής του Κάμπου στο Άσπρο Χωριό όπου τα κατέχουν από παλαιά μέχρι σήμερα οι απόγονοι του Γ. Βιτζηλαίου, ναξιακής καταγωγής, γι’ αυτό η περιοχή παλαιότερα καλούνταν «Των Αξώτω».

–Σε Φωτογραφεία του 1951 ο Νικόλαος Βιτζηλαίος παίζει κλαρίνο σε καφενείο της Παροικιάς.

–Βιτζορέος: Βλέπε Βιτζαράς, Βιτσαράς, Βιτσορέος, Βιτζορέος.

–Βιτσαδάκης-Βουτζ(σ)αδάκης: Το αρχικό επίθετο της Κρητικής (Χανιά) οικογένειας είναι Βουτζ(σ)αδάκης και όπως αρκετά Ναουσαίϊκα επίθετα όπως Βουτζαράς κ.α. άλλαξαν από την τοπολαλειά. Η σημασία του επίθετου έχει κάποια σχέση με πάτο βαρελιού -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βουτζαδάκης Εμμανουήλ του Παναγιώτη, 38 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και Βουτσαδάκης Σπύρος του Παναγιώτη, 42 ετών γεωργός από τη Νάουσα.

–Βιτσαράς: Βλέπε Βιτζαρας.

–Βιώνης: Το επίθετο μαρτυράτε για πρώτη φορά στην Αντίπαρο στις αρχές του 1700. Στην Πάρο το βρίσκουμε για πρώτη φορά στον Κώστο.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Νικ. Χ. Βιώνης.

–Βογιατζής: κλώνος της οικογένειας Μπογιαντζή απο τον Κώστο.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Βογιατζής Ευστράτιος του Γεωργίου, 27 ετών, γεωργός από τον Κώστο.

–Βόϊκος: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Βόϊκος Νικόλαος του Αναστάσιου, 75 ετών, μεταπράτης από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου και Βόϊκος Παντελής του Νικολάου, 36 ετών, ράπτης από τη Νάουσα, κάτοικος Νάουσας.

–Βουτζ(σ)αδάκης: Βλέπε Βιτσαδάκης.

–Βουτζ(σ)αράς: Καθολικός ιερέας το 1682 Βλέπει, Βιτζαράς, Βιτσαράς, Βιτζορέος.

–Βουτσάς: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Νικ. Α. Βουτσάς, τέχνη πατέρα καδοποιός.

–Βρανάς: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν οι, Βρανάς Γουλιέλμος του Πέτρου, 60 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Βρανάς Πέτρος του Γουλιέλμου, 32 ετών, εργάτης από τη Νάουσα και Βρανάς Λεωνίδας του ----, ετών 34, εργάτης από τη Νάουσα.

–Βυτζιμάνου: –Στην περιοχή Μάρπησσας. Προικοσύμφωνο Γ. Άσου και Περτουμίας Σκορδίλη (Τζιπίδος 21 Οκτ. 1672) «ακόμη και το χωράφι στην Κερά, σύμπλιο Φραγία Βυτζιμάνου».

Γ

–Γαβαθιώτης: -Στη Σμύρνη όπου διαβιούσε πλήθος Παριανών. Το 30 Οκτ. 1832 ο Νικόλαος Ι. Γαβαθιώτης απέρχεται εις Μικράν Ασίαν.

–Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Γεώργιος Π. Γαβαθιώτης, ο Ιωάννης Π. Γαβαθιώτης και ο Νικόλαςο; Π. Γαβαθιώτης, τέχνη πατρός κουρεύς.

–Γαβαλάς: Πατριδωνύμιο-τοπωνύμιο, Καταγωγή από Αμοργό, προγενέστερη καταγωγή από Κρήτη και πιο προγενέστερα και το επικρατέστερο, από τα Γάβαλα της Συρίας ή από το χωριό Γαβαλά της Ευβοίας. Μια δεύτερη πηγή της Οικογένειας λέει, Κρητική αρχονική οικογένεια, μια των 12 οικογενειών των αναφερομένων ως Αρχοντόπουλων, ενδεχομένως βυζαντινής προέλευσης. Μέλη της πρωτοστάτησαν σε εξεγέρσεις κατά των Βενετών στην Κρήτη (13ος-14ος αι.) αργότερα όμως εντάχθηκαν στο σύστημα της βενετικής κυριαρχίας και τους αναγνωρίστηκε τίτλος Κρητικής ευγενείας (Nobili Cretensi). Το οικόσημο (εύρημα σπάνιο στον ελλαδικό χώρο) ανήκει στον αφιερωτή της εικόνας της Σταυρώσεως του γνωστού ζωγράφου Κων. Παλαιόκαπα.

Ο TRIVAN στο περίφημο (χρονικό) αναφέρει. Ο Αυτοκράτορας ΑΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ έστειλε το 1182 τον γιό του ΙΣΑΑΚΙΟ με 12 αρχοντόπουλα και άλλους αποίκους στην Κρήτη για να καταβάλουν τους επαναστάτες. Ο στόλος του από 101 Γαλέρες προσορμίστηκε στο Μαύρο Μώλο στην Κίσσαμο κοντά στο ακρωτήριο ΤΡΑΧΙΛΑΣ. Εκεί αποβιβάστηκαν ξεφόρτωσαν όλα τα εφόδια και ο ΙΣΣΑΚΙΟΣ διέταξε να καούν τα πλοία εκτός από ένα που έστειλε στην πόλη για να αναγγείλει στον πατέρα του την αποβίβαση του.

Τα άνωθεν 12 ΑΡΧΟΝΤΟΠΟΥΛΑ όπου ήλθασιν εις την ΚΡΗΤΗΝ μετά των συγγενών αυτών εις τιμής και συντριφίαν του υιού του Βασιλέως οι οποίοι έμειναν εις την ΚΡΗΤΗΝ και εμιρασεν τους τον τόπο αυτής είναι ουτοι οι δώδεκα.

ΓΑΒΑΛΑΔΕΣ. ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ.

ΤΩΝ ΓΑΒΑΛΑΔΩΝ

οι άρχοντες και στρατιωται γαβαλαδες να έχουν τας μερίδας τους από το συνορον του βαμενου ποταμού απ ότι χύνουν τα νερά ,να υπαγη προς τα βορεινα,εως να φθαση εις το γαβαλοχωριον, αρχιζοντας απο την χρυσοπολιν να υπαγη εως τον καβον δραπανον εχοντες και ταις αλλαις τους μεριδαις εις την κισαμον οι αυτοι γαβαλαδες.

–O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει, Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμεναι εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γενομένοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικότεροι των Ορθοδόξων.

–Σε έγγραφο του υπέρθυρου το 1656 της αυλής της Μονής Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου (Γυαλιστή) Λευκών.

–Σε έγγραφο της Νάουσας στις 20 Αυγ. 1812 προεστό του χωριού μνημονεύεται ο Ιωάννης Γαβαλάς.

–Στην Περιοχή Νάουσας 17 Ιαν. 1823 «ένα χωράφι χέρισον οπού έχει μητρικόν της εις τοποθεσίαν Καλόγερο πλησίον Μανόλης Γαβαλάς, Νικόλαος Μαλατέστας και Βαλέλης Καλογεράς, δια γρόσια εκατόν». Το ίδιο επώνυμο γράφεται και ως Καλόγηρος το 1831.

–Δωρητήριο Νάουσα 21 Φβρ. 1847 «το ιδιόκτητον χωράφιον κείμενον εντος των ορίων του Δήμου Ναούσης της Πάρου κατά την θέσιν επονομαζομένην Μπελόνια και συνεχόμενον με το έτερον χωράφιον του Εμμανουήλ Γαβαλά και μ’εκείνο του Δημήτριου Π. Δημητρακόπουλου..».

–Ιερέας των Μαρμάρων Κωνσταντίνος Σάμιος που είχε νυμφευθεί το 1874 τη Καλλίτζα Γαβαλά και είχε χειροτονηθεί ιερέας το 1885 από τον Μητροπολίτη Παροναξίας Γρηγόριο Γιακουμή.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 32χρονος Απόστολος Γαβαλάς του Εμμανουήλ, γεωργός.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας, του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γαβαλάς Αντώνιος του Εμμανουήλ, 40 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Αθανάσιος του Εμμανουήλ, ετών 44, γεωργός απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Βασίλειος του Αντωνίου, 55 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Εμμανουήλ του Ιωάννη, ετών 83, γεωργός απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Ευάγγελος του Νικολάου, ετών 31, ναύτης απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Ιωάννης του Εμμανουήλ, 48 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Ιωάννης του Θωμά, 29 ετών, μυλωθρός, απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Ματθαίος του Πέτρου, 45 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Μάρκος του Πέτρου, ετών 34, εργάτης απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Μιχάλης του Νικολάου, 37 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Μιχάλης του Εμμανουήλ, ετών 33, εργάτης απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Πέτρος του Ιωάννη, ετών 63, εργάτης απο τη Νάουσα, Γαβαλάς Φραγκίσκος του Πέτρου, 40 ετών, ποιμήν απο τη Νάουσα και Γαβαλάς Ιωάννης του Κωνσταντίνου, 30 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα.

–Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Γαβαλάς Μ. Πέτρος.

–Γαϊτάνος: Κέλτικης προέλευσης. Ίσως και από το λατινικό gaitanum = ζώνη από την πόλη Gaeta, καθολικού δόγματος. To Γαϊτάνος προέρχεται από το ιταλικό όνομα Gaetano.

–Έτος 1843.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 26χρονος μεταπράτης Γεώργιος Γαϊτάνος του Λαμπριανού, όπως και ο 64χρονος Λαμπρινός Γαϊτάνος του Λεονάρδου αλλά και ο Λεονάρδος Γαϊτάνος του Λαμπρινού, έμποροι.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γαϊτάνος Νικόλαος του Θεόδωρου 39 ετών χωροφύλαξ. Αλλά και στον κατάλογο των Μαρμάρων του ίδιου έτους ο Αριστ. Γαϊτάνος του Γεωργίου 40 ετών ναυτικός.

–Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο Σύμβουλος του Συνδέσμου, Φραγκίσκος Γαϊτάνος.

–Γαϊτανόπουλος: –Δημογέροντες αναφέρονται στα 1827 στα Μάρμαρα και στον Δραγουλά ο Γεώργ. Γαϊτανόπουλος, από τη Χίο και στον Τσιπίδο ο Αναστάσιος Βιτζαράς.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 59χρονος κτηματίας Γαϊτανοπουλος Γεώργιος του Λεωνίδα, όπως και ο Λεωνίδας Γαϊτανόπουλος του Γεωργιόυ 30 χρονών ξενοδόχος.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γαϊτανόπουλος Θεόδωρος του Μιχαήλ 60 ετών έμπορος. Όπως και ο Γαϊτανόπουλος Νικόλαος του Θεόδωρου 40 ετών χωροφύλαξ από τη Νάξο

–Γαλαξειδιώτης: Πατριδωνύμιο από το Γαλαξείδι. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.
–Σε έγγραφή του Βιβλίου Εξόδων και Εσόδων της Αγίας Τριάδος Λευκών αναφέρεται «1862 δια συναισφοράν όπου έβαλε εις τον Γαλαξειδιώτην, 5,40 δρχ».

–Γαλανάκης: καταγωγή από Κρήτη.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 35χρονος Νικόλαος Γαλανάκης του Μιχαήλ, χρυσοχόος.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας, του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γαλανάκης Νικόλαος του _____, 45 ετών, χρυσοχόος απο τη Νάουσα.

–Γαλανός: Το επώνυμο Γαλανός ήταν γνωστό στην Πάρο από τον 17ο αιώνα.
–Διαθήκη της παπαδιάς παπα-Πέτρου Γαλανού (Παροικιά 14 Ιουνίου 1730) «αφήνει του ευλαβεστάτου παπα-κυρ Τζουάνε Κωβαίου ένα χωράφι έχει εις τον Μπόπονα, συμπλίος το Φραγκουλάκι γυνή ποτέ Κωνσταντή Γαλανού».

– Στο προικοσύμφωνο Ελευθ. Τζιώτη και Άννας Ιωάν. Τσιγώνια (Τζιπίδος, 27 Ιαν. 1757 «στου Γαλανού το Χωράφι εδικόν τζη σύμπλιον Αντώνης παπα-Γεδεού».
– Σε έγγραφο Παροικιάς της 6ης Νοεμβρίου 1788, κατά το οποίο ιερομόναχο.

–Γεμελιάρης: Φραγκο-λεβαντίνικο, καθολικού δόγματος, Gemello=δίδυμος.

–Έγγραφο έτους 1504.

–Σε προικοσύμφωνο του Μαν. Αρκά και Λαρέντζας Γεμελιάρης (Λεύκες, 7 Νοεμ. 1757) αναφέρεται «το περιβόλη του Αρχολόγου με δύο πάρτες νερό της στέρνας.
– Στη περιοχή του Μαραθίου σε έγγραφο του 18ου αιώνα «σύμπλιος Γ. Κονταράτος με αγρόν καλούμενον Ευαγγελίστριας με Ζαννήν Γεμελιάρην».
–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γεμελιάρης Αντώνιος του Ιωάννη, 70 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα και Γεμελιάρης Ανδρέας του Αντωνίου, 37 ετών απο τη Νάουσα, εργάτης. -Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 o Γεμελιάρης Ν. Ιωάννης και ο Γεμελιάρης Γεώργ. Νικόλαος.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 71χρονος γεωργός, Ανδρέας Γεμελιάρης του Παρασκευά, αλλά και ο Γεμελιάρης Γεώργιος του Ευστράτιου 39 χρονών γεωργός.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γεμελιάρης Ιωάννης του Εμμανουήλ, εργάτης 45 ετών.

–Γενάρης: -Στοιχείο της μονής Θαψανών, στα 1834. Το επώνυμο Γενάρης υπάρχει και σήμερα στην Πάρο.

–Γενεράλες: –Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γενεράλες Ιωάννης του Γεωργίου, 21 ετών σκυτοτόμος.

–Γεν(ι)άτος: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Γεν(ι)άτος Εμμανουήλ του Χαράλαμπου, ετών 54, υποδηματοποιός απο τη Νάουσα, κάτοικος Αθήνας.

–Γεραλής: 1875 Ο ζωγράφος Λουκάς Γεραλής (1875 - 1958) είχε Λευκιανή σύζυγο, την Άννα Γ. Δεσύλλα.

–Γεράρδης - Γεράρδος: –Νικόδημος Γεράρδης 1687.

–Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. -Παριανός αγιογράφος Νικόδημος Γεράρδος 1720.
–Στη Νάουσα προικοσύμφωνο Δημ. Περδικάκη και Αναστασίας Λιπράντου (Καστέλλι Νάουσας, 19 Απρ. 1718) ‘Από δε τά ξωτικά το χωράφι όπου έχει είς του Ζγουράφου τα δύο λιβαδάκια συμπλησιαζόμενα Σακελλάριου Ρούσσου και του χωραφίου βικάριος Γεράρδης.
–Προικοσύμφωνο Ιωάννη Βασάλου και Αννέζας (Νάουσα 27 Σεπτ. 1724) «έτερον χωράφι εις τον Ξηροπόταμο πλησίον βικαρίου Γεράρδη, έτερον χωράφι εις την Κατηφόρα πλησίον Ιωάννης Τριαντάφυλλους».

–1933-1939. Δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο Νάουσας, Ιωάννης Γεράρδης από την Αντίπαρο.

–Γεράρδος: Βλέπε Γεράρδης.

–Γερασίμου: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Ανδρέας Γερασίμου με καταγωγή από την Κρήτη, τέχνη πατρός, μάγειρας.

–Γερμανάκος: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γερμανάκος Κωνσταντίνος του Παναγιώτη, 70 ετών, εργάτη από τη Νάουσα και Γερμανάκος Παναγιώτης του Κωνσταντίνου, ετών 43, φούρναρης από τη Νάουσα.

–Γερμανής: –προικοσύμφωνο Φραντζέσκου Γερμανή και Ανθούσας (Νάουσα 9 Νοεμ 1722) «και ένα χωράφι εις την Ψαρομπούτα»ύτα».

–Η Ανθούλα και ο Φραντζέσκος Γερμανής δίδουν στην κόρη τους Ειρήνη δύο εικόνες της Παναγίας Ζωοδ. Πηγής και του Τιμίου Προδρόμου (προικοσύμφωνο Νικ. Μπελώνια και Ειρήνης, Νάουσα 2 Νοεμ. 1732) και β ο Ι. Μαυρομμάτης ανάμεσα στις εικόνες δίδει στην κόρη του Μαρία «έτερη της Ζωοδόχου Πηγής να την δεκαπεντίζει εν όσω ζή».

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γερμανής Γεώργιος, νόθος, ετών 41, ναύτης απο τη Νάουσα, κάτοικος Βρασ(ζ)ιλίας, Γερμανής Κωνσταντίνος του Στέφανου, 50 ετών, υποδηματοποιός από τη Νάουσα, Γερμανής Λογγίνος του Ιωάννη, 47 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, Γερμανής Μηνάς του Στέφανου, ετών 41, εργάτης από τη Νάουσα και Γερμανής Νικόλαος του Ιωάννη, 55 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–Σε καταστατικό του «Εν Πειραίει Συνδέσμου Ναουσαίων Πάρου» αναγράφετε στο Διοικητικό Συμβούλιο ως Αντιπρόεδρος ο Στυλιανός Γερμανής με ημερομηνία Εν Πειραίει τη 20 Ιανουαρίου 1937.

–Γερμανός: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γερμανός Παναγιώτης του Στέφανου, ετών 24, σανδαλοποιός από τη Νάουσα.

–Γεωργιάδης: Ηλίας Γεωργιάδης Ιερομόναχος στη Μονό Χριστό του Δάσους 1805.

–Γεωργίου: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένη η μαθήτρια Καλυψώ Γεωργίου και ο Ανδρέας Γεωργίου, τέχνη πατρός ναύτης.

–Γεωργούσης: έτος 1941 καταγωγή Εύβοια.

–Σε άγημα της Εκατονταπυλιανής στις 15 Αυγούστου του 1959 διακρίνεται η μαθήτρια Μαριάννα Γεωργούση.

–Γιαννάκης: καταγωγή από Καλαμπάκα Ν. Τρικάλων.

–Γιανναράκης: –Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γιανναράκης Νικόλαος του Ιωάννη 50 ετών μυλωνάς.

–Γιαννουλάκης : Πιθανή καταγωγή από Κρήτη. –Το 1849 κάτοικος Μαρμάρων Ιωάννης Γιαννουλάκης

–Γιατροπούλης: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γιατροπούλης Πέτρος του Ιωάννη, 45 ετών, κηπουρός απο τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Γιατρόπουλος Ι. Μάρκος.

–Γιόκαρης: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο, Γιόκαρης Γεώργιος του Νικολάου, 40 ετών, κηπουρός από τη Νάουσα, κάτοικος Σύρου.

–Γκί(γ)κας: Δύο αδέρφια με το επίθετο Παπαδόπουλος από την Δημητσάνα ήρθαν διωγμένοι από τους Τούρκους, για να μην του ανακαλύψουν άλλαξαν τα επίθετα τους, ο ένας αδερφός ονομάσθηκε Νίκας και ο άλλος Γκίκας, έτος 1831.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 47χρονος Νικόλαος Γκίγκας του Μάρκου, σκυτοτόμος.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Γκίκας Γεώργιος του Χρυσή 63 ετών εργάτης κάτοικος Τσιπίδου αλλά και ο Γκίκας Δημήτρης του Γεωργίου 26 ετών κτίτης. Αλλά και ο Γκίκας Χρυσής του Γεωργίου 25 ετών στρατιώτης.

–1927 σε φωτογραφείο διακρίνεται ο Αναστάσιος Γκίκας.

–1929, Καλοκαίρι. Ο Αναστάσιος Γκίκας φωτογραφήθηκε στο λιμάνι, ανάμεσα στην προκυμαία και το βίντζι. Φόντο το ακρωτήρι του Κριού, και το Α/Π Νικόλαος Τόγιας.

–1963, μαθητής γυμνασίου Πάρου Γιάννης Γκίκας.

–Γκιουρτζίδης: –1985 Από παράλια Εύξεινου Πόντου, Σημαίνει ο προερχόμενος από τη Γεωργία, για την ακρίβεια ΓΚΙΟΥΡΓΚΕΤΖΙΣΤΑΝ στα Τούρκικα.

–Γκουρογιάννης: κατάγονται από την Ήπειρο.

–Γκούφας: -Προικοσύμφωνο ο Νικόλας Γκούφας και Αικατερίνης ( Νάουσα 6 Δεκ. 1738). Η Εργινάκη Πενιζέλου δίδει στην κόρη της Αικατερίνα «έτερον χωράφι εις το Μανδράκι»

–Γλέζος: Εθνικό επώνυμο. Δηλώνει τον καταγόμενο από την Αγγλία, Εγγλέζος-Γκλέζος-Γλέζος. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε φωτογραφεία του 1927 διακρίνεται στην οικία Ανδρομανάκου ο Νίκος Γλέζος και ο Μανώλης (Νώλης) Γλέζος (ο εθνικός ήρωας της κατοχής με την υποστολή της ναζιστικής σημαίας από την Ακρόπολη)

–Γρέζος: στις Λεύκες από τον 18ο αιώνα.

–Γρατσίας: Καταγωγή από τη Νάξο.

–1957-1960 Δάσκαλος στο Δημοτικό σχολείο Νάουσας, Εμμανουήλ Γρατσίας.

–Γρηγορόπουλος: –Σε ομαδικό έλεγχο του δημοτικού σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Εμμανουήλ Δ. Γρηγορόπουλος και ο Αθανάσιος Δ. Γρηγορόπουλος, τέχνη πατρός ναύτης.

–Γληγορόπουλος: -Στη Σμύρνη όπου διαβιούσε πλήθος Παριανών (ως και Σύλλογο είχαν ιδρύσει), ο Νικόλαος Μιχ. Γληγορόπουλος «δι ιδιαιτέρας του ανάγκας» (4 Δεκ. 1830)

–Γλιαρμής: -Έγγραφο στο κατάστιχο Λεβαντή «εις τας 28 Ιαν. 1880 εμβήκαν του Κων. Σιφάκη οι γαιδαροι εις το Τζιμπούκη και το απόκοψε ο αποκοπτής εν πινάκι. Το έλαβα. Μάρτυρες Νικόλαος Παυλάκης, Αντώνιος Γιαρμής, Απόστολος Κεφάλας και Μάρκος Δελέντας».

–Γοράντας: –Προικοσύμφωνο Κυρ. Καλλέργη και Φραγκεσκίνας Γοράντα Νάουσα 17 Δεκ. 1721 «ένα χωράφι εις την Καντηνελιά πλησίων Ιωάννης Πουλάκης και της Κουκουναριάς».

–Γορδιανός: Πατριδωνύμιο, καταγώμενος από το Γόρδιο της Μ. Ασίας.

–Ο Νεόφυτος Γορδιανός είχε διατελέσει ηγούμενος της Μονής Αγίου Μηνά το 1708-1732.

–Γούναρης: -Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γούναρης Θεοχάρης του Γεώργιου, 75 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα, Γούναρης Γεώργιος του Θεοχάρη, 30 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα και Γούναρης Αντώνιος του Θεοχάρη, 25 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα.

–Γράβαρης: Φραγκο-λεβαντίνικο καθολικού δόγματος, Gravari (a)= φόρος, φορολόγιση. *3 Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισαφή, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λειβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισαφή. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη. –Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός).

–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη

–Αγγελοπούλου κ.α. -Γράβαρης Βασίλειος Γ. τόπος γέννησης Πάρος 1843, έτος θανάτου 1905.

–Σε φωτογραφεία του 1970 στο ηρώο της Παροικιάς, διακρίνονται ο μαθητής Κώστας Γράβαρης.

–Γραμματικόπουλος: Προέλευση από Μωριά. Ο Δημήτρης Δημητρακόπουλος γνήσιο τέκνο της Αρκαδίας, είχε γεννηθεί στην Αλωνίσταινα, γενέτειρα της μητέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, της Ζαμπίας Κωτσάκη. Σήμερα ανήκει διοικητικά στην επαρχία Μαντινείας. Από το χωριό του ο Δημητρακόπουλος αναγκάσθηκε να εκπατριστεί μετά την αποτυχούσα επανάσταση του Ορλώφ (1770-1774) και να καταφύγει στην Πάρο μαζί με άλλους συμπατριώτες του, που σήμερα φέρουν τα επώνυμα Μωραϊτης, Τριπολιτσιώτης Γραμματικόπουλος, Ασπρόπουλος.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Γραμματικόπουλος Βασίλειος του Απόστολου, 55 ετών, Ναυτικός απο τη Νάουσα, Γραμματικόπουλος Απόστολος του Βασιλείου, ετών 23, ναύτης απο τη Νάουσα, Γραμματικόπουλος Κωνσταντίνος του Εμμανουήλ, ετών 23, ναύτης απο τη Νάουσα, Γραμματικόπουλος Εμμανουήλ του Απόστολου, 56 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα, Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Εμμανουήλ, 26 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα και Γραμματικόπουλος Ιωάννης του Βασιλείου, 26 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα.

–Γράσος: -1742 Φεβρουάριος παπα Γεώργης Γράσος.

–Γρύλλης: -Σε φωτογραφεία του 1970 Διακρίνονται ο μαθητής Στέφανος Γρύλλης

–Γρυπάρης: Το επώνυμο Γρυπάρης είναι συνηθισμένο ακόμα και σήμερα στη Σύρο, τη Μύκονο και τη Σίφνο. Στην Πάρο δεν υπάρχει πια. Η οικογένεια Γρυπάρη της Πάρου είναι παλαιοτάτη. Στη Νάουσα, την 1 Δεκεμβρίου 1720, αναφέρεται σε προικοσύμφωνο ο μαστρο Αντώνης Γρυπάρης να παίρνει γυναίκα του την Τζανετενάκη κόρη του Μαστρο Θεόδωρο Ραμπαδιού. Έκτοτε το επώνυμο χάνεται και επανεμφανίζεται στην Πάρο στις αρχές του 19ου αιώνα με τα ονόματα του Νικολάου Π. Γρυπάρη (Σχολής Παροικίας 1829. επίσης ένας Νικόλαος Γρυπάρης σε έγγραφο Ναούσης του 1824 και από τότε πάλι το επώνυμο εξαφανίζεται από το νησί. –Καλλίνικος Γρυπάρης ο χρονικογράφος της εποχής τον Ρώσων στην Πάρο το 1770.

–Γρηγορόπουλος – Καραμπραϊμης: Προέλευση από Μωριά. Στα 1825 ο Δημήτριος Μιχελέτου Γρηγορόπουλος γράφεται και ως Καραμπραϊμης, που δηλώνει, όπως και το πραγματικό του επώνυμο, τον τόπο της καταγωγής του.

Δ

–Δαβερόνας-Nταβερώνας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος.

Πατριδωνύμιο, το επίθετο μαρτυρεί τον τόπο καταγωγής (Da Verona = από την Βερόνα). Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο. Υπάρχει τοπωνύμιο που «Νταβερώνα» που είναι στα δυτικά του Τούρλου, στα νοτιοδυτικά της Μάρπησσας «Η ανηφόρα του Νταβερώνα».

–O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει, Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμεναι εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γενομένοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικώτεροι των Ορθοδόξων.

–Προικοσύμφωνο Φραντζ. Νταβερώνα και Ιουστίνης, Νάουσα, 7 Δεκ. 1724 «την εκκλησίαν του Μέγα Ταξιάρχου οξω εις την Άμμο. - Ένα προικοσύμφωνο που έγινε στη Νάουσα στις 19 Οκτωβρίου του 1725 είναι το εξής: Η Κακή, θυγατέρα του μακαρίτη Γιαννακού Μπελώνια τάζει του γιού της Γεωργίου τρεις εικόνας της Παναγίας Υπαπαντής, του Αγίου Αθανασίου και του Αγίου Νικολάου. Και ο Πέτρος Νταβερώνας δίνει στον υιό του Γεώργιο εικόνα του Αγίου Γεωργίου να την εορτάζει κάθε χρόνο>>. Και από άλλα προικοσύμφωνα της εποχής βλέπουμε ότι δίνονται εικόνες κυρίως για προίκα .

–Γιώργην Νταβερώνα 14 Ιουνίου 1728, έγγραφο στη Νάουσα « το εμισο χωράφι εν ω περιέχει εις τοπον θέση της Αγίας Καλής πλησίον Ανδρέας Καλλέργης». –Στο προικοσύμφωνο του Ιωάννου Γιωργάκη Γιαννούλη Βιτζαρά (Καστέλλι Νάουσας, 4 Νοέμ. 1751) «έτερο χωράφι του Λεύχαρου με περιβολάκι, με σπίτια, μάνδρες και κάμαρα», «έτερο χωράφι εις την αυτην τοποθεσίαν καινούργια, όπου ο ναός της Παναγίας σύμπλιος Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας με δύο δένδρα συκιές και πατητήρι, λεγόμενο Ξαμπέλισμα».

–Σε διαθήκη Νάουσας 21 Ιαν. 1787 αναφέρεται ένας Νικόλαος Ταβεβώνας.

–Σε πωλητήριο χωραφιού του 1804 στη περιοχή Κραύγα Νάουσας, πλησίον Ματθαίου Νταβερώνα.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Περάκης Δαβερόνας του Περάκη γεωργός 45 χρονών.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Δαβερόνας Εμμανουήλ του Αντωνίου, 30 ετών εργάτης απο τη Νάουσα και Δαβερόνας Ματθαίος του Αντωνίου, 39 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα.

–Δακορώνιας - Ντακορώνιας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Πατριδωνύμιο το επίθετο αυτό μαρτυρεί τον τόπο καταγωγής, Κορούνια Ισπανίας (da-Corogna=από την Κορούνια). Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Το 1633 σε επιγραφή του Αγ. Ιωάννη, ναός έξω από τη Παροικιά, του οποίου κτήτορας ήταν ο Ιωάννης Ντακορώνιας

–Ο Ιωάννης Δακορώνιας ήταν Παριανός ζωγράφος, που δημιούργησε στο νησί του το Β μισό του 17ου αιώνα. Συνήθως αντέγραφε αρχαιότερα κρητικά πρότυπα. Το επώνυμο Δακορώνιας συναντήσαμε και στο υπέρυθρο του παρεκκλησίου του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου, που Βρίσκεται κοντά στην Εκατονταπυλιανή, με τον τύπο Ντακορώνιας. Η διαφορά αυτή οφείλεται στην εναλλαγή του Ντα με το Δα, όπως και του Ντε με το Δε, σε ιταλικά επώνυμα που είχαν εξελληνισθεί.

–Σε έγγραφο Παροικιάς του 18ου αι. «χωράφι Μηγδαληδιά σύμπλιος Αντώνης Γεωργη Λιπράντου – επέρασε στον Μιχελή Ντακορώνια».

–Δαμασκη(ι)νός: -1742 Φεβρουάριος παπα Νικόλαος Δαμασκηνός.

–Σε κατάλογο μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Ιωάννης Δ. Δαμασκινός, τέχνη πατρός γεωργός.

–Σε κατάλογο μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Πάρου του 1837, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Δημήτριος Δαμασκηνός.

–1989 Κουρέας Παροικιάς Μανώλης Δαμασκινός.

–Δαμίας Νταμίας: Φραγκο-λεβαντίνικης καταγωγής, καθολικού δόγματος. Έγγραφο έτους 1594. η Μονή των Αγίων Μηνά, Βίκτορος και Βικεντίου, του 16ου αιώνα. Κτήτορας στα 1594 φέρεται ο Κρητικός Αντώνιος Νταμίας, του οποίου ο γιος ιερομόναχος Ησαΐας Νταμίας υπήρξε πρώτος ηγούμενος ως τα 1639, έτος αποβιωσείς του. Ακολουθούν άλλοι ηγούμενοι, του 18ο και 19ο αιώνα, από την οικογένεια Δαμία, στην οποία ανήκει μέχρι σήμερα: ιερείς Νάουσας Νικόλαος Δαμίας (+ 1819), Ησαΐας Δαμίας (1780), Νεόφυτος Δαμίας (+1829) και Μάρκος Δαμίας (+ 1828), του οποίου ο γιος Κωνσταντίνος Δαμίας (Αγάς) υπήρξε αγωνιστής του 1821 και ιδιοκτήτης της Μονής και της μεγάλης περιουσίας της.

–Σε διαθήκη του μοναχού Αθανάσιου Νταμία, της 13ης Δεκ. 1634 «το χωράφι που έχω απαί τον Νικόλαον Κυπραίον Αποστολάκη».

–Στη Διαθήκη του ο Φραντζεσκάκης Νταμίας (Νάουσα 21 Ιαν. 1787) αφήνει στο γιό του τον Μάρκο, που έγινε ιερέας στη Νάουσα, μεταξύ άλλων «και το νησί με τις μέλισσες περό να έχη χρέος να δίνη της αδελφής του της Καντίας τον καθέκαστον χρόνον δέκα οκάδες μέλι και μια οκά τζερί έως όπου στέκονται οι μέλισσες», πρόκειται για το νησί του Οικονόμου στον κόλπο της Νάουσας, ο Μάρκος Δαμίας είχε το αξίωμα του οικονόμου.

–Στη διαθήκη της Μαρουσάκης Νταμία (16 Ιουλίου 1789 «το βουνάλι εις την Ζωοδόχον Πηγή με τα μελισσοτόπια».

–Σε πωλητήριο στη Νάουσα το 1804 αναφέρει, Μάρκος Δαμίας.

–Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός). –Εις τον Προικοσύμφωνο Δαμία και Ευανθίας Μαύρου (Παροικιά, 26 Οκτ. 1834) «ελαιογύρι ανομαζόμενον Φυρρόν Χωράφι και εις τον Κάμπο του Κονδύλη».

–Σε φωτογραφεία ενθύμιο Πρωτομαγιά 1931, διακρίνεται η Ευανθία Δαμία και η Κατίνα Δαμία.

–Δαμηραλής: –Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δαμηραλής Ζαχαρίας του Γεωργίου 62 ετών παπουτσής. Και ο γιός Δαμηραλής Γεώργιος του Ζαχαρία παπουτσής 26 ετών.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας, του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δαμηράλης Νικόλαος του Ιωάννου, 55 ετών, φούρναρης από τη Νάουσα.

–Διαμιανός: –Σε φωτογραφεία του 1960 στην Παροικιά, διακρίνεται η Κατίνα Δαμιανού.

–Δαμιραλιάς:

–Δαμουλάκης: καταγωγή από Μήλο.

–Δαμουλής:

–Δανάμπασης: –1900. Προέρχεται από της Σπέτσες, Ντανάς = Μοσχάρι, Μπάση= Κεφάλι στα Τούρκικα. Νικόλαος Δανάμπασης, Ψαράς από Σπέτσες, Μαριωρή Αιγινίτου από τις Λεύκες της Πάρου.

–Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείου Παροικίας του 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Γεωργία Δανάμπαση.

–Σε φωτογραφεία του 1951, σε καφενείο της Παροικιάς, διακρίνεται ο Νικόλαος Δανάμπασης.

–Δανιηλοπούλου: καταγωγή από την Ρουμανία, από εύπορη οικογένεια, ήρθαν στην Ελλάδα το 1910 σαν πολιτικοί πρόσφυγες και εγκαταστάθηκαν στην Πλάκα της Αθήνας, το επίθετο τους στην Ρουμανία ήταν Daneilescu και με τον ερχομό τους στην Ελλάδα αλλάξανε και το επίθετο τους, στην Πάρο ήρθαν το 1980.

–D’Anjou: Ιησουίτης ιερομόναχος Νάουσας από την Γαλλία 1592-1648.

–Δα(ε)φερέρας –Ντε Φερερα: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος, πατριδωνύμιο Da- Ferera ίσος Ferrara (Φερράρα) πόλη της Ιταλίας ή Da-Ferrare που σημαίνει o πεταλωτής. Σε πατριδωνυμιακά επίθετα, πολλές φορές συναντάμε να μην υπάρχουν κοινοί συγγενικοί κλώνοι, αυτό συμβαίνει διότι το μόνο κοινό που έχουν είναι ο τόπος καταγωγής μιας και το επίθετό τους ήταν άλλο και στην πορεία το πατριδωνύμιο έγινε παρατσούκλι και το παρατσούκλι επίθετο.

–Σε κατάλογο μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Δεφερέρας Β. Γεώργιος αλλά και ο Αναστάσης Β. Δεφερέρας, τέχνη πατρός γεωργός.

–Σε φωτογραφεία στο λιμάνι της Παροικιάς του 1965, διακρίνεται η Δέσποινα Δαφερέρα.

–Σε σχολική παρέλαση στην Παροικιά το 1969, διακρίνεται ο μαθητής Μανώλης Δαφερέρας (Πέππας).

–Δεγάϊτας: -Σε φωτογραφείο του 1970 στην Παροικιά, διακρίνεται η μαθήτρια Σπυριδούλα Δεγάϊτα.

–Δεκαβάλλας: -Σε φωτογραφεία του 1965 στην Παροικιά, διακρίνεται ο Γιάννης Δεκαβάλλας.

–Σε φωτογραφεία του 1980 στην Παραλία της Παροικιάς διακρίνεται ο Γιάννης Δεκαβάλλας.

–Δεκάριστος: καταγωγή από Σύρο, έτος 1970, Καθολικό δόγμα.

–Δελαβ(ί)ύνιας: Φραγκο-λατινικές ρίζες, επίθετο-παρατσούκλι (de le vigna = προς την άμπελο), καθολικού δόγματος.

–Δελαγραμμάτη(κα)ς: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, επίθετο-παρατσούκλι (delagrammatica = από την γραμματική), καθολικού δόγματος. Η πειρατεία, η ναυτιλία και η καλλιέργεια της γης σύντομα διαμόρφωσαν όπως σημειώνεται κάπου μια ντόπια τάξη ολιγαρχίας, στην οποία προσχώρησαν και οι εξελληνισθέντες παλαιοί Βενετοί φεουδάρχες. Εμφανίζονται δηλαδή οι αρχοντικές οικογένειες, που διέθεταν αρκετή κτηματική περιουσία, χρήματα, καράβια, ανεμόμυλους, μοναστήρια και αξιώματα, όπως Μαυρογένη, Κονδύλη, Κρίσπη, Χαμάρτου, Γεράρδη, Βατιμπέλα, Κορτιάνου, Μαλατέστα, Δελαγραμμάτη, Ναυπλιώτη, Καμπάνη κ.α. -*2 Το αρχοντικό του Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτη βρίσκεται στην Τρίτη Βρύση του Μαυρογένη. Κληροδοτήθηκε στο γιο του Νικόλαο Δελαγραμμάτη και ο οποίος στην πάροδο του χρόνου το εκληροδότησε στις δυο από τις κόρες του, Μαρινιώ Ζάννου και Ελέγκω Αργυροπούλου. Χωρίστικε στη μέση λόγω της εκτάσεώς του και αποτέλεσε δύο κατοικίες. Σήμερα η μία ανήκει στην οικογένεια Δρύλη και η άλλη στην οικογένεια Ανδριανής Πατέλη. H παράπλευρη εκκλησία της Βηθλεέμ ανήκε στο αναφερόμενο αρχοντικό. (Ο τρισέγγονος του Δημήτριος Γιάγκου Αργυρόπουλος, συναισθηματικά συνδεδεμένος, ενδιαφέρεται έως σήμερα με φροντίδα για την εκκλησία. Ο Συμεών Δελαγραμμάτης το 1825 αναφέρεται ενορίτης Αγίας Τριάδος. Η Αγία Τριάδα βρίσκεται πίσω από την Τρίτη βρύση). *3 Το εντυπωσιακής υστεροαναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, οικοδομικό κόσμημα της Πάρου, αρχοντική κατοικία του Αλέξανδρου Δελαγραμμάτη και τα χαρακτηριστικά μαρμάρινα παράθυρα με τους ραδινούς κιονίσκους στο μέσον, απέναντι από την εκκλησία Σεπτεμβριανή της Παροικίας, προικώο της Συζύγου του γένους Αλισαφή, και κτίσμα της ιερατικής οικογένειας των Αλισαφή. Οι Άγιοι Ανάργυροι στη φλόγα Παροικίας (όπου στο δάπεδο της εκκλησίας βρίσκονται οι τάφοι τους), ο Άγιος Γεώργιος στα λειβάδια – κουνάδος, Παροικία και ο Πύργος Ψυχοπιανά είναι κτίσματα της ιστορικής οικογένειας Αλισαφή. Εν συνεχεία, το μοναδικής Αρχιτεκτονικής κτίσμα, περιήλθε αλληλοδιαδόχως δια θηλυγονικών προικοδοτήσεως στις οικογένειες Κρίσπη, Μαυρογένη και από το 1913 ως σήμερα στην οικογένεια Γράβαρη.

–Έγγραφο του 1672 αναφέρει το όνομα Δελαγραμμάτης.

–Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός). Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτης *2 (Δημογέρων) Επιστάτης Αγώνος 1821 ¬ Μαρίνα Κυπριανού (Γένος Χαμάρτου) ¬ Τζώρτζης Δελαγραμμάτης *5 (Συμβολαιογράφος) Δήμαρχος Υρίας & Μάρπισσας ¬ Ανδριανή Παπαδοπούλου (Ανηψιά Κύριλλου Παπαδόπουλου) ¬ Βασιλική Δελαγραμάτη ¬ Γεώργιος Κων/νου Ναυπλιώτης (Νομικός κτηματίας, Δήμαρχος Μάρπησσας) ¬ Δελαγραμμάτης Γ. Ναυπλιώτης (Βιομήχανος) ¬ Αργυρώ Κων. Αιγινήτη ¬ Κων/νος Δελαγρ. Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Πολυξένη Ε. Τσακίρη ¬ Δελαγραμμάτης Κων/νος Ναυπλιώτης (Επιχ/τίας) ¬ Φλωρίτσα Ιακ. Καπούτσου. Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτήματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας). Ραμπελιώ Δελαγραμμάτη ¬ Νικόλαος Μάτσας *6 ¬ Πέτρος Μάτσας, Τζώρτζης Μάτσας, Κατίγκω Μάτσα Κρίσπη ¬ Σιόρ Μιχελής Ιω. Κρίσπης *7 ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Μαρία Δ. Χαμάρτου ¬ Ραμπελιώ Ν. Καμπάνη *8, Μαρουσώ Δ. Μαύρου, Νικόλαος Δ. Μάτσας, Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Σμαράγδα Βιάζη ¬ Δημήτριος Μάτσας ¬ Αναστασία Ραγκούση ¬ Γεώργιος Δ. Μάτσας ¬ Καλυψώ Μέγκουλα ¬ Δημήτριος Γ. Μάτσας-Μαυρογένης (Αρχαιολόγος) ¬ Χρύσα Κ. Καραδήμα (Αρχαιολόγος)

–Σε προικοσύμφωνο (Καστέλλι Νάουσας 4 Νοεμ. 1751) «έτερο χωράφι εις την αυτήν τοποθεσίαν[Καινούργια, όπου ο ναός της Οαναγίας] σύμπλιος Ιωάννης Ντελαγραμμάτικας με δύο δένδρα συκιές και πατητήρι».

–Καταγραφή [Παροικιά, 13 Νοεμ. 1738] της περιουσίας της Ευαγγελίστριας, κτήματα τους γειτονεύουν με τα κτήματα της Ευαγγελίστριας, Γιαννάκης Ντελαγραμμάτης.

–Αγορά της μονής Τιμίου Προδρόμου Δάσους από τον Γιαννάκη Δουδέσκο (Παροικιά 6 Οκτ. 1744) από τον Φραγκεσκάκη Ντελαγραμμάτικα.

–Προικοσύμφωνο της κυρίας Ελενακίου (υποκορ. του Ελένη) Δελαγραμμάτικα. Σε προικοσύμφωνο (Παροικιά, 1 Φεβρ. 1808) Μαρκάκη Πετράκη Μάτζα Μαυρογένη και Ελενάκης Τζ. Δελαγραμμάτικα «Χωράφι εις τον αυτόν τόπον το Μακρύ Λάκκωμα γονικόν του».

–Το διώροφο αρχοντικό του Τζώρτζη Δελαγραμμάτη, ύστερη αναγέννηση, με μαρμάρινα σκαλιά πλαίσια στα παράθυρα και στις πόρτες, βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο των Λευκών, δίπλα στην Αγία Θεοδοσία. Το 1808 προικοδοτήθηκε στην κόρη του Ελένη Μάρκου Μαυρογένη η οποία το 1828 το επούλησε στον εξάδερφό της Δημήτρη Παπαϊωάννου Χανιώτη, παππού εκ μητρός του μακ. Παπα Δημήτρη Ιωάν. Ρούσσου, στους κληρονόμους του οποίου υπάρχει.

–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–Έγγραφο Πάρου 1 Νοεμ. 1830 «Ένα χωράφι εις ταις Καλαμνιαις πλησίον η κυρία μαρινάκη σύζυγος του ποτέ Συμεών Δελαγραμμάτικα».

–Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου, Δημήτριος Δελαγραμμάτης.

–Σε κατάλογο μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Μιχάλης Α. Δελαγραμμάτης και ο Συμεών Α. Δελαγραμμάτης.

–Μνημονεύεται από τον Δημ. Δελαγραμμάτη, ειρηνοδίκη και εκτελούντα χρέη συμβολαιογράφου, σε έγγραφο του της 29ης Νοεμ. 1846.

–Σε πωλητήριο Τσιπίδου, 13 Αυγούστου 1856, αναφέρεται: εν τω χωρίω Τζιπίδων εις την κατά την οδόν του Αγίου Ευσταθίου κείμενην οικίαν μου, είναι το σπίτι του συμβολαιογράφου Γ.Σ. Δελαγραμμάτη.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 50χρονος κτηματίας Δελαγραμμάτης Αριστείδης του Ιωσήφ, αλλά και ο 34χρονος Δημήτρης Δελαγραμμάτης του Ιωσήφ.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δελαγραμμάτης Κωνσταντίνος του Γεωργίου 24 ετών κτηματίας. Αλλά και ο Αδερφός του Συμεών Δελαγραμμάτης του Γεωργίου 38 ετών κτηματίας και ο παππούς τους Συμεών Δελαγραμμάτης του Γεωργίου 68 ετών κτηματίας.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δελαγραμμάτης Επαμεινώνδας του Ιωσήφ 50 ετών μυλωνάς κάτοικος Τσιπίδου.

–Δελαπόρτας: Φράγκο-λεβαντίνικη προέλευση della-porta = από την πόρτα, Καθολικού δόγματος.

–Δελατόλας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος, επίθετο-παρατσούκλι (delatore= χαφιές, καταδότης).

–Δελέντας-Δελένδας-Ντελέντα-Τελέντας: Ο πύργος που είναι στο οικόσημο της οικογενειας, συμβολίζει το φέουδο, την κυριαρχία. Στο οικόσημο των Δελέντα δείχνει το φέουδό τους στην περιοχή των Ψωχιανών-Σαρακίνικου (κοντά στις Σωτήρες). Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, Επίθετο-παρατσούκλι (de-lenta=αργός χαλαρός) καθολικού δόγματος.

–O Εμμανουήλ Σαγκριώτης σημειώνει, Εντεύθεν προκύπτει ότι πλείσται Ενετικαί οικογένειες γνωριζόμεναι εκ των ονομάτων ησπάσθησαν την Ορθοδοξία ως οι Μαλατέσται, Κορτιάνοι, Βεντούροι, Γαβαλά, Βιτσαρά, Δαβερώνα, Δελέντα και άλλοι γενομένοι, μάλιστα, ως εικός, οι φανατικώτεροι των Ορθοδόξων.

–1469 O Σιμωνέδος Δελένδας, γιος του βαϊου της Νάξου Πέτρου Δελένδα, διατελεί φεουδάρχης στην περιοχή των Πισκοπιανών της Πάρου, όπου ο Πύργος των Αλισαφαίων που κτίστηκε αργότερα, σημερινές Πεταλούδες, που φανερώνει ότι εκεί θα υπάρχει μεσαιωνικός οικισμός. Μιχάλης Σκοπελίτης, συζ Κάντιας Μάρκου Ντελέντα (προικος. Νάουσας, 6 Δεκ. 1719).

–Ο Διαθέτης Αντώνιος Ντελέντας αφήνει ανάμεσα σε άλλα και του υιού του Γεώργη το χωράφι εις τον Άγιον Ευθύμιον πλησίον Αντώνιος Βαβανός στις 2 Φεβρ. 1733 στη Νάουσα.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Νικόλαος Δελέντας του Γεωργίου 60 ετών μεταπράτης.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1877, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δελέντας Χρυσής του Αντωνίου 35 ετών εργάτης κάτοικος Μαρμάρων.

–Έγγραφο στο κατάστιχο Λεβαντή «εις τας 28 Ιαν. 1880 εμβήκαν του Κων. Σιφάκη οι γαιδαροι εις το Τζιμπούκη και το απόκοψε ο αποκοπτής εν πινάκι. Το έλαβα. Μάρτυρες Νικόλαος Παυλάκης, Αντώνιος Γιαρμής, Απόστολος Κεφάλας και Μάρκος Δελέντας».

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Τελέντας Αντώνιος του Εμμανουήλ, 55 ετών, απο τον Κώστο, Τελέντας Ανδρέας του Σταματίου, 55 ετών, ποιμήν απο τον Κώστο, Τελέντας Ευάγγελος του Ιωάννη, 64 ετών απο τον Κώστο, Τελέντας Βασίλειος του Ευάγγελου, 32 ετών, στρατιώτης απο τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Τελέντας Δημήτριος του Νικηφόρου, ετών 33, εργάτης απο τον Κώστο, Τελέντας Ιωάννης του Εμμανουήλ, 48 ετών, απο τον Κώστο, Τελέντας Ιωάννης του Ευάγγελου, 40 ετών, στρατιώτης απο τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Τελέντας Κοσμάς του Ιωάννη, 52 ετών, ράπτης απο τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Τελέντας Νικόλαος του Νικηφόρου, 47 ετών, εργάτης απο τον Κώστο, Τελέντας Τιμολέων του Ιωάννη, ετών 44, ράπτης απο τον Κώστο, κάτοικος Αθήνας, Τελέντας Μιχαήλ του Ιωάννη, 50 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα και Τελέντας Ζώργης του Ιωάννη, 56 ετών, καφεπώλης απο τη Νάουσα.

–Δενέγρης: Φράγκο-λεβαντίνικη προέλευση, επίθετο-παρατσούκλι (De Negro = ο Μαύρος), καθολικού δόγματος.

–Σε κατάλογο μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Κωνσταντίνος Νικ. Δενέγρης, τέχνη πατρός πλοίαρχος.

–1935, Έργο του Ιωάννου Δενέγρη. Βρίσκεται σε ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο εικονοστάσιο, στην Εκατονταπυλιανή, μεταξύ της θύρας της Προθέσεως του μεγάλου ναού και της εισόδου του παρεκκλησίου του Αγ. Νικολάου.

–1970 Σε φωτογραφεία στην Παροικιά διακρίνεται ο Στέλιος Δενέγρης.

–Δερζέντας Δαρζέντας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος. Η πρώτη αναφορά στη Πάρο είναι 1680. Καθολικού δόγματος. Γόνος ενετικού οίκου. Στην Πάρο δεν υπάρχει πια το επώνυμο Δερζέντας. Συναντάται, όμως, στη Σαντορίνη, αφιερωτική επιγραφή εικόνας του 1956, που βρίσκεται στον Άγιο Σώστη Οίας.

–Δεσύ(λ)λας: Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης (πιθανή εκδοχή Da-silla =η καρέκλα) καθολικού δόγματος.

–Έγγραφο έτος 1846.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος γεωργός, Δεσίλας Αναστάσιος του Μιχαήλ, αλλά και ο 69χρονος μυλωνάς, Μιχάλης Δεσίλας του Αναστάσιου. Όπως και ο Λαμπρινός Δεσίλας του Αναστάσιου 53 χρονών γεωργός.

–Δευτερίγος: Όπως μαρτυράτε και πιο κάτω ο πρώτος Δευτερίγος στη Νάουσα ήταν ο Θεόδωρος.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Δευτερίγος Ιωάννης του Θεόδωρου, 29 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα, ο Δευτερίγος Θεόδωρος του Ιωάννη, 70 ετών, κηπουρός απο τη Νάουσα, Δευτερίγος Πέτρος του Θεόδωρου, 27 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα και Δευτερίγος Μάρκος του Θεόδωρου.

–Δημάκης: –Σε έγγραφο 11 Σεπτ. 1763 του Νικολάου Μαυρογένη της κοκκώνας Αικατερινίτζας [κόρη του Νικ. Ι. Μαυρογένη] συζύγου του δραγομάνου του τουρκικού στόλου Θωμά Δημάκη.

–Δημητρακόπουλος: Προέλευση από Μωριά από το χωριό Αλωνίσταινα. Γενάρχης των Δημητρακοπουλέων της Πάρου Δημητρακόπουλος Παν. Δημήτριος. Το επίθετο συναντάτε για πρώτη φορά στην Παροικιά το 1750; Και στην συνέχεια και στη Νάουσα το 1810.

–Δημητρακόπουλος, γνήσιο τέκνο της Αρκαδίας, είχε γεννηθεί στην Αλωνίσταινα, γενέτειρα της μητέρας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, της Ζαμπίας Κωτσάκη. Σήμερα ανήκει διοικητικά στην επαρχία Μαντινείας. Από το χωριό του ο Δημητρακόπουλος αναγκάσθηκε να εκπατριστεί μετά την αποτυχούσα επανάσταση του Ορλώφ (1770-1774) και να καταφύγει στην Πάρο μαζί με άλλους συμπατριώτες του, που σήμερα φέρουν τα επώνυμα Μωραϊτης, Τριπολιτσιώτης Γραμματικόπουλος, Ασπρόπουλος, -Παναγιώτης Δημητρακόπουλος είχε γεννηθεί στην Νάουσα στις 20 Ιανουαρίου 1781 «ενθύμηση» γραμμένη στο πίσω μέρος εικόνας της παναγίας που υπάρχει στο αρχοντικό σπίτι των Μαυρογένηδων – Δημητρακόπουλων, στην Παροικιά. Ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος με την προκήρυξη του της 24ης Απριλίου 1821, ξεσήκωσε τους Παριανούς στην Επανάσταση.

–Γόνοι Δελαγραμματαίων Παροικίας: Τζώτζης Συμ. Δελαγραμμάτης *1 (1770) Νοτάριος – Πρόξενος της Ρωσίας στα Ορλωφικά στην Πάρο: Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Μάρκος Μάτζας Μαυρογένης *4 (Δήμαρχος-Βουλευτής) ¬ Μαρουσώ Δ. Δημητρακοπούλου, Ερατώ Νικ. Κονδύλη, Αγγελική Δαμία, Πέτρος Μάτζας Μαυρογένης ¬ Καλυψώ Ζαννή Μάτζα ¬ Μάρκος Μαυρογένης ¬Χαϊδεμένη Σπ. Κρίσπη ¬ Καλυψώ Μάρκ. Μαυρογένη ¬ Κων/νος Ιω. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Ιωάννης Κων. Γράβαρης (Συμβολαιογράφος) ¬ Μαρία Χανιώτη ¬ Κων/νος Ι. Γράβαρης (Επιχ/τίας) ¬ Αντιγόνη Γ. Βίγλα (Φαρμακοποιός).

–Ο Φιλικός Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, που, αφού πλούτισε στην Οδησσό, όπου εμπορευόταν σιτηρά, επέστρεψε στην Πάρο και εκεί, στις 24 Απριλίου 1821, ξεσήκωσε σε επανάσταση τους Παριανούς και οδήγησε αρκετούς στα πεδία των μαχών (Τριπολιτσά κ.α.), σταδιοδρόμησε δε ως βουλευτής, υπουργός, γερουσιαστής (πέθανε στα 1832).

–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οιογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσοβίου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–Ο Φώτης Πανάς «γονικόν ιδιοκτήτον μαναστηριον» από την Κεφαλληνία. Την Μονή λόγω χρεωκοπίας του ιδιοκτήτου της Φωτίου Πανά, και επειδή κινδύνευε να ερειπωθεί, την αγόρασε στα 1828 ο Παναγ. Δ. Δημητρακόπουλος, ο γνωστός Φιλικής και αρχηγός της Επαναστάσεως στην Πάρο το 1821, δια τάλληρα ισπανικά δίφυλλα 467.

–Εν Παροικία 18 Φεβρ. 1830. Οι πρόκριτοι της Πάρου, Παν. Δ. Δημητρακόπουλος.

–1843-1864 Δ.Π. Δημητρακόπουλου, Βουλευτή Παροναξίας.

–Δωρητήριο Νάουσα 21 Φβρ. 1847 «το ιδιόκτητον χωράφιον κείμενον εντος των ορίων του Δήμου Ναούσης της Πάρου κατά την θέσιν επονομαζομένην Μπελόνια και συνεχόμενων με το έτερον χωράφιον του Εμμανουήλ Γαβαλά και μ’εκείνο του Δημήτριου Π. Δημητρακόπουλου..».

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, (τυπογραφικό λάθος) Δημμιτρακόπουλος Γεώργιος του Λεωνίδα, 40 ετών, ναυπηγός από τη Νάουσα, Δημητρακόπουλος Παναγιώτης του Δημητρίου, 38 ετών, κτηματίας από τη Νάουσα και ο Δημητρακόπουλος Λεωνίδας του Χαράλαμπου, ετών 64, μεταπράτης από τη Νάουσα.

–Δημητρίου: –Σε κατάλογο μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Κυριάκος Ν. Δημητρίου, τέχνη πατρός χωροφύλαξ από την Πελοπόννησο.

–Διαληνός & Διαλεινός: Όπως μαρτυράτε και πιο κάτω ο πρώτος Διαλεινός ή Διαληνός στη Νάουσα ήταν ο Πατίστας.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Διαληνός Αντώνιος του Πατίστα, 58 ετών, εργάτης από τη Νάουσα, ο Διαλεινός Δημήτριος του Πατίστα, 50 ετών, γεωργός από τη Νάουσα και ο Διαλεινός Νικόλαος του Πατίστα, 37 ετών, γεωργός από τη Νάουσα.

–Διαφοκέρης: Κατάλογος μεταναστών Παροικιάς εις το εξωτερικών του 1912, που διέθεσε ο Παν. Καλλίερος, αναφέρεται ο Αντ. Γ. Διαφοκέρης, που είχε αναχωρήσει για το Κάιρο το 1898 όταν ήταν 23 ετών.

–Επ' ευκαιρία της εκλογικής περιόδου. Χειμώνας 1933(?), στη Φράγκα Σκάλα, διακρίνεται ο Αντώνης Διαφοκέρης.

–Διμιράρης: –1676 ιερομόναχος Νικόδημος Διμιράρης στην Μονή του Αγ. Ιωάννου στην Μάρπησσα.

–Δουβαρτζόγλου: Ίσος πρόσφυγας. –Νικόλαος Ιωαν. Δελαγραμμάτης 1760 Προεστός-Μεγαλοκτηματίας (Πρώτος ξάδερφος Τζώρτζη Συμ. Δελαγραμμάτη: Αλέξανδρος Δελαγραμμάτης *3 (Προεστός-Μεγαλοκτήμονας) ¬ Χαϊδεμένη Αλισαφή ¬ Ελένη Δελαγραμμάτη ¬ Σπύρος Κρίσπης (Προεστός) ¬ Αλέξανδρος Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Προεστός-Κτηματίας) ¬ Εργίνη Κυπραίου ¬ Ιωάννης Κρίσπης-Δελαγραμμάτης (Αξιωμ. Πολεμικού Ναυτικού) ¬ Αναστασία Καραντάμογλου ¬ Κων/νος Κρίσπης ¬ Βαλασίας Δουβαρτζόγλου ¬ Αλεξάνδρα Κρίσπη ¬ Χρήστος Χατζάκος (Αξιωμ. Αεροπορίας).

–Δουδέσης: –Σε κατάλογο μαθητών του Δημοτικού Σχολείου Πάρου του 1835, υπάρχει εγγεγραμμένος ο μαθητής Δημήτρης Ελ. Δουδέσης και ο Δουδέσης Στ. Ιωάννης.

–Δουδέσκος (Ντουντέσκος): Η καταγωγή του επωνύμου από το ιταλικό Tedesco=Γερμανός. Υπάρχει στις Κυκλάδες και ως οικογενειακό επώνυμο αλλά και ως βαπτιστικό.

–Ο Γιαννάκης Δουδέσκος αναφέρεται σε έγγραφο Παροικιάς του 1737.

–Αγορά της μονής Τιμίου Προδρόμου Δάσους από τον Γιαννάκη Δουδέσκο (Παροικιά 6 Οκτ. 1744) από τον Φραγκεσκάκη Ντελαγραμμάτικα.

–Ντουντέσκος Στέφανος σε έγγραφο της Παροικιάς 21 Σεπτ. 1830.

–Σε φωτογραφεία του 1931 μπροστά στην Εκατονταπυλιανή διακρίνεται η Σμαρώ Δουδέσκου.

–Δάσκαλος σε σχολείο στην Παροικιά 1924-1934 Ιωάννης Δουδέσκος.

–Σε φωτογραφεία του 1935 στην Παροικιά, διακρίνεται η Σμαρώ Δουδέσκου και η Αικατερίνη Δουδέσκου – Ρουσσάκη.

–Δράγαζης: καταγωγή από Πειραιά, έτος 1974.

–Δραγάζ(τσ)ης: Φραγκο-λεβαντίνικη καταγωγή, καθολικού δόγματος. Η οικογένεια Δραγάζη προσωρινά διέμενε στις Λεύκες, όπου μέχρι σήμερα είναι σε χρήση το επώνυμο. Στην Πάρο επικρατεί το επών Δραγάτης

–Σε πωλητήριο της Νάουσας το 1804 ο Βαλεντής (Βαλεντίνος) Δραγάζης εκ Λευκών.

–O Βαλεντής Δραγάζης, κάτοικος της Νάουσας, σετέντια των προκριτών της Νάουσας, 23 Αυγ. 1812.

–Στα 1829 μνημονεύεται ο γιος του αγοραστή του μοναστηριού στα Κραύγα Αγ. Ιωάννης, Ιωάννης Δραγάζης (που σημαίνει ότι είχε πεθάνει ο πατέρας του Βαλεντής Δραγάζης.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 28χρονος Γεώργιος Δραγάζης του Ιωάννη, ράπτης.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Δραγάζης Δημήτριος του Ιωάννη, ετών 24, εργάτης από τη Νάουσα, Δραγάζης Βαλεντής του Νικολάου, 60 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Δραγάζης Ιωάννης του Νικολάου, 65 ετών εργάτης από τη Νάουσα, Δραγάζης Ιωάννης του Βαλεντή, 38 ετών, ναύτης απο τη Νάουσα και Δραγάζης Νικόλαος του Γεωργίου, 29 ετών, γεωργός απο τη Νάουσα.

–Σε Λογοδοσία του 1898, του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, ο ελεγκτής του Συνδέσμου, Ματθ. Δραγάτης.

–Δραγάτ(τσ)ης: Βλέπε και Δραγάζης Φραγκο-λεβαντίνικης προέλευσης, καθολικού δόγματος, επίθετο-παρατσούκλι, dragante = ναυτικός όρος άκρο-πρύμνιο, καθολικού δόγματος. Έγγραφο έτος 1827

–Σε φωτογραφεία του 1949 διακρίνεται ο Γιάννης Δραγάτης, με παραδοσιακή ενδυμασία, στην αγορά της Παροικιάς.

–Σε εκδήλωση του εμπορικού συλλόγου στον Άγιο Φωκά το 1959, διακρίνεται η Μαρία Δραγάτη.

–1964 Στην Παροικιά Γεώργιος Δραγάτης.

–Σε Φωτογραφεία του 1966 διακρίνεται η νεαρή Βούλα Δραγάτη.

–Δρακάκης: Προέλευση αυτού του επιθέτου από Κρήτη. Έτος 1820 ιερέας εκ Λευκών 15 Φεβρ. 1820.

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 24χρονος Δρακάκης Γεώργιος του Δημήτριου και ο Δρακάκης Γεώργιος του Νικολάου, γεωργοί, αλλά και ο Δρακάκης Γεώργιος του Ιωάννη, υπηρέτης 28 χρονών. Ο 23χρονος Εμμανουήλ Δρακάκης του Ιωάννη γεωργός και ο Δρακάκης Ιωάννης του Μιχαήλ 64 ετών γεωργός.

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Δρακάκης Εμμανουήλ του Ιωάννη 32 ετών εργάτης.

–Σε φωτογραφία του Δημοτικού Σχολείου Παροικίας του 1930, διακρίνεται η μαθήτρια Ανδριανή Δρακάκη.

–Δρέττας: Οικία των αδερφών Δρέττα στην Παροικιά, 17ος αιώνας.

–Σε ομαδική φωτογράφιση στην Παροικιά το 1931 διακρίνεται η Ελένη Δρέττα.

–Δρόσος: πρόσφυγας έτος 1898.

–Δρύλης: –Το αρχοντικό του Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτη βρίσκεται στην Τρίτη Βρύση του Μαυρογένη. Κληροδοτήθηκε στο γιο του Νικόλαο Δελαγραμμάτη και ο οποίος στην πάροδο του χρόνου το εκληροδότησε στις δυο από τις κόρες του, Μαρινιώ Ζάννου και Ελέγκω Αργυροπούλου. Χωρίστηκε στη μέση λόγω της εκτάσεώς του και αποτέλεσε δύο κατοικίες. Σήμερα η μία ανήκει στην οικογένεια Δρύλη και η άλλη στην οικογένεια Ανδριανής Πατέλη.

E

–Ελευθερίου: –Πίναξ του Συνδέσμου των εν Λαυρίω, Αθήναις περιχώροις και Πειραιει ΠΑΡΙΩΝ, εμφαίνων ονοματεπώνυμων μελών της Περιόδου 1ης Ιουνίου 1898 ο Ελευθερίου Θ. Ιωάννης.

–Επιτροπάκης: Πρόσφυγες από την Μ. Ασία. (τους έδωσε η Εκατονταπυλιανή γη στα προσφυγικά που βρίσκονται απέναντι από το άλσος).

–Ευθυμίου: –Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ευθυμίου Σπύρος του Ευθύμιου, 56 ετών, μουσικός απο τη Νάουσα.

–Ευδαίμονος: –Σε φωτογραφεία του 1950(?) της ΣΤ τάξης του Δημοτικού σχολείου Παροικιάς διακρίνεται ο μαθητής Ν. Ευδαίμονος.

–Ευλογίας: –Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ευλογίας Ελευθέριος του Αρτέμη 32 χρονών έμπορος.

–Ευρυπαίος: -Επ' ευκαιρία της εκλογικής περιόδου. Χειμώνας 1933(?), στη Φράγκα Σκάλα, ιδιοκτησίας τότε Πέτρου Ι. Αυλήτη. Ευρυπαίος, υποψήφιος βουλευτής Κέντρου Φιλελευθέρων (Βενιζέλος), φίλος του Ανδρέα Αυλήτη.

–Ευρυπιώτης: Σύμφωνα με τον κύριο Γ. Ευριπιώτη. Η αρχική ονομασία ήταν Νεγρεποντε (έτσι ονομαζόταν η γέφυρα της Χαλκίδας στον Ευριπο) και όταν μετοίκησαν στην Μικρά Ασία –Αϊβαλή ονομάστηκαν κατά το ελληνικότερο Ευριπιωτης. Στην συνέχεια ως έμποροι μετοίκησαν στα νησιά του Αιγαίου = Μυτιληνη-Χιο – Ναξο- Τηνο–Πάρο και στις αρχές του αιώνα στην Ν. Υόρκη (αρχεία Elis island).

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ευριπιλωτης Στέφανος του Ιωάννη, 27 ετών, βαρελοποιός απο τη Νάουσα, Ευριπιώτης Γεώργιος του Νικολάου, 45 ετών, μυλωθρός απο τη Νάουσα, Ευριπιώτης Δημήτριος του Ιωάννη, 36 ετών, υποδηματοποιός, απο τη Νάουσα, κάτοικος Χίου, Ευριπιώτης ...νης, του Δημήτριου, 75 ετών, βαρελοποιός απο τη Νάουσα, Ευριπιώτης Νικόλαος του Γεωργίου, 76 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα και Ευριπιώτης Σπύρος του Νικολάου, 40 ετών, εργάτης απο τη Νάουσα.

Z

–Ζάννος: -Το αρχοντικό του Σιόρ Συμεών Δελαγραμμάτη βρίσκεται στην Τρίτη Βρύση του Μαυρογένη. Κληροδοτήθηκε στο γιο του Νικόλαο Δελαγραμμάτη και ο οποίος στην πάροδο του χρόνου το εκληροδότησε στις δυο από τις κόρες του, Μαρινιώ Ζάννου και Ελέγκω Αργυροπούλου. Χωρίστηκε στη μέση λόγω της εκτάσεώς του και αποτέλεσε δύο κατοικίες. Σήμερα η μία ανήκει στην οικογένεια Δρύλη και η άλλη στην οικογένεια Ανδριανής Πατέλη. Γιάγκος Γ. Ζάννος, εκπαιδευτικός και ποιητής 1884. Καταγωγή από Κέα. Ένας Γάλλος, ο Μ. Εμ. Ρος κι ένας Έλληνας ο Μ. Ζάνος, εγκαταστάθηκαν στην Παροικιά, εκεί όπου παλιά βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις της βελγικής κοινότητας μαρμάρων της Πάρου, στα μέσα του 1890 για να εκμεταλλευτούν τους αμπελώνες του νησιού. Αγοράζουν από τους νησιώτες τα σταφύλια τους, κάνουν επιτόπου την οινοποίηση σύμφωνα με τις διαδικασίες που ακολουθούνται στη Γαλλία και με τον τρόπο αυτό καταφέρνουν να εισαγάγουν στη Γαλλία ένα κρασί τέτοιας πρόσμιξης που μπορεί να ανταγωνιστεί ακόμη και τα καλύτερα κρασιά.

–To μεγάλο και επιβλητικό αρχοντικό του Σιόρ Μιχελή Κρίσπη, Δημογέροντα και πληρεξουσίου, με τα υστεροαναγεννησιακά μαρμάρινα παράθυρα, δίπλα στην εκκλησία Σεπτεμβριανή, προικοδοτήθηκε στη Σύζυγό του Κατίγκω Ν. Μάτσα το 1822 από τη Μητέρα της Ραμπελιώ Ν. Μάτσα, γένος Νικολάου Ιωάν. Δελαγραμμάτη, καθώς και άλλα υποστατικά. Γόνοι του σιόρ Μιχελή Κρίσπη και της Κατίγκως Μάτσα-Δελαγραμμάτη είναι οι οικογένειες: Γιάννη Βας. Γράβαρη, Συμβούλου Επικρατείας, Φλωρίτσας Ψαλτάκη-Βλάχου, Νικολάου και Μιχαήλ Κρίσπη, Ρένας Κρίσπη-Λάζαρη (σημερινή ιδιοκτήτρια), Γιάννη Μαρινάκη, Ειρήνη Ρούσσου, η οικογένεια Τώλη Δημητρακόπουλου, αντιναυάρχου, Αγνής Δημητρακοπούλου-Βάγια, Γιάννη Βάγια, καθηγητή Εθν. Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Βασίλη Κατσουρού, Ρενέ Ζάννου, Ολυμπιάδος Βενιέρη – Αγγελοπούλου κ.α.

–Ζερβάκος: -Φιλόθεος, κατά κόσμο Κωνσταντίνος Παναγιώτου Ζερβάκος γεννήθηκε στα Πάκια Μολάων Λακωνίας το 1884. Από το 1901 έως το 1904 υπηρέτησε ως διδάσκαλος στο Φοινίκι Μολάων. Στις 29 Δεκεμβρίου 1907 εκάρη μοναχός στην Ι. Μονή Λογγοβάρδας Πάρου. Κοιμήθηκε στις 8 Μαΐου 1980.

–Ζησιμόπουλος: Η οικογένεια Ζησιμόπουλου προέρχεται από την Πελοπόννησο όπως κι άλλες παριανές οικογένειες (βλέπε: Δημητρακόπουλος, Αναγνωστόπουλος, Τριπολιτσιώτης, Μωραΐτης κλπ) και πιο συγκεκριμένα από την Κορώνη ιξού και το παρατσούκλι Κορωναίος. Κύρια ασχολία τους ήταν με την θάλασσα.

–Σε καταστατικό της Εν Αθήναις Αδελφότητος «Η Εκατονταπυλιανή» στις 11 Νοεμβρίου 1899 εν Αθήναις υπογράφει ως [Η επί της αναθεωρήσεως Επιτροπή] ο Ιωάννης Ζησημόπουλος.

–Φωτογραφεία του 1900, απεικονίζει το εμοροκάϊκο του Μανώλη Ζησιμόπουλου.

–Ζομπόνης: Βλέπε Σομπόνης.

–Ζουμής: Προέλευση αυτού του επίθετου από Ρωσία. Είναι παρατσούκλι και υπάρχουν δύο εκδοχές. Η 1^η λέει ότι οι Ρώσοι στην Πάρο έφτιαχναν ωραίες σούπες (ζουμιά) και η 2^η λέει ότι επειδή ως Ρώσοι ήταν πότες, ζήταγαν συνέχεια ποτό (ζουμί).

–Έγγραφο Παροικίας, έτους 1824,

–Σε εκλογικό κατάλογο του Δήμου Ύριας του 1875, υπάρχει εγγεγραμμένος ο 47χρονος γεωργός Ζουμής Γεώργιος του Ιωάννη, ο Ηλίας Ζουμής του Ιωάννη, γεωργός, καθώς και ο 47χρονος κτηματίας Γεώργιος Ζουμής του Χρουσή

–Σε εκλογικό κατάλογο του 1875, του Δήμου Μάρπησσας (της επαρχίας Νάξου), υπάρχει εγγεγραμμένος ο Ζουμής Ιωάννης του Εμμανουήλ 30 ετών γεωργός κάτοικος Μαρμάρων.

–Σε εκλογικό κατάλογο της Νάουσας του 1885, υπάρχουν εγγεγραμμένοι οι, Ζουμής Φραγκίσκος του Γεωργίου, 27 ετών, γεωργός από τη Νάουσα, Ζουμής Αναστάσιος του Ιωάννη, 42 ετών αρτοποιός από τον Κώστο, Ζουμής Γεώργιος του Ιωάννη, 60 ετών, γεωργός από τον Κώστο, Ζουμής Γεώργιος του Κωνσταντίνου, 52 ετών, κουρεύς από τον Κώστο, Ζουμής Γεώργιος του Θεολόγου, 50 ετών, εργάτης από τον Κώστο, Ζουμής Γρηγόριος του Ιωάννη, 68 ετών, κτηματίας από τον Κώστο, Ζουμής Γεώργιος του Μάρκου, 30 ετών, γεωργός από τον Κώστο, Ζουμής Κωνσταντίνος του Γεώργιου, ετών 31, υπηρέτης από τον Κώστο, Ζουμής Μάρκος του Χρύση, 70 ετών, γεωργός από τον Κώστο, Ζουμής Φραγκίσκος του Ιωάννη, 70 ετών, κτηματίας από τον Κώστο, Ζουμής Χρύσης του Μάρκου, 38 ετών, γεωργός από τον Κώστο και Ζουμής Ιωάννης του Γεωργίου, 30 ετών, στρατιώτης από τον Κώστο.

–Ζουμής Ιωάννης της 15 Αυγούστου 1899, πρόεδρος του Συνδέσμου κατά την Λαυρίω τακτικήν Συνέλευσιν των μελών.

H

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ


http://paros-onomata.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα επίθετα της Πάρου"