Νίκη της Σαμοθράκης

Πως βρέθηκε:

Στις 15 Απριλίου του 1865, η αρχαιολογική αποστολή του Γάλλου υποπρόξενου Καρόλου Σαμπουαζό, έκανε ανασκαφές στα βόρεια της Σαμοθράκης.

Τότε ένας Έλληνας εργάτης αναφώνησε «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα»!
Είχε βρει τα πόδια και τον κορμό της Νίκης της Σαμοθράκης.
Η Σαμοθράκη βρισκόταν ακόμα υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο Σαμπουαζό χρειαζόταν την άδεια της Υψηλής Πύλης, για να μεταφέρει το γλυπτό στη Γαλλία.
Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαΐου του 1864, αλλά με σημαντικές ελλείψεις. Είχε βρεθεί σε πολλά κομμάτια, γιατί οι καλλιτέχνες της ελληνιστικής περιόδου συνήθιζαν να φτιάχνουν το γλυπτά σε τμήματα και να τα ενώνουν μετά.
Όταν ο Σαμπουαζό πήρε τη Νίκη απ' τη Σαμοθράκη, είχε αφήσει πίσω την πλώρη στην οποία πατούσε το άγαλμα, γιατί πίστευε ότι ανήκε σε άλλο γλυπτό. Χωρίς την πλώρη, όμως, το άγαλμα δεν μπορούσε να σταθεί όρθιο. Ήταν έτσι δημιουργημένο απ' τον γλύπτη, που χρειαζόταν να στέκεται στην πλώρη, για να υπάρχει η απαραίτητη ισορροπία.
Το πρόβλημα έλυσαν Αυστριακοί αρχαιολόγοι το 1875, όταν συνειδητοποίησαν ότι τελικά η πλώρη ήταν μέρος της σύνθεσης της Νίκης.
Ο Σαμπουαζό κατάφερε να πάρει και αυτό το κομμάτι στη Γαλλία.
Η Νίκη της Σαμοθράκης εκτίθεται στο Λούβρο από το 1884. Το όνομα του ιδιοφυή γλύπτη παραμένει άγνωστο, αλλά η φήμη του αγάλματος έχει φτάσει στα πέρατα του κόσμου.
Υπολογίζεται ότι δημιουργήθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. και κοσμούσε το Ιερό των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη.
Πολλοί λένε ότι ήταν αφιέρωμα του Δημήτριου του Πολιορκητή, που νίκησε τον στόλο του Πτολεμαίου το 290 π.Χ.
Μια άλλη εκδοχή λέει ότι το αφιέρωσαν οι Ρόδιοι, όταν νίκησαν τον Αντίοχο Γ' της Συρίας σε ναυμαχία.
Eκτός από το άγαλμα στο Λούβρο υπάρχει άλλο ένα στο αρχαιολογικό μουσείο της Σαμοθράκης και ένα ακόμη ρωμαϊκό αντίγραφο σε μουσείο της Βιέννης.
Η Νίκη είναι απόδειξη της λεηλασίας των ελληνικών γλυπτών από πολλούς τυχοδιώκτες, οι οποίοι απλά δεν ήταν τόσο ξεδιάντροποι όσο ο Λόρδος του Έλγιν.
Αυτοί έκλεβαν από ανασκαφές σε όλο τον κόσμο και δεν κατέστρεφαν όπως ο Βρετανός διπλωμάτης.
Η αποκατάσταση του αγάλματος με προσφορές ιδιωτών
Την αποκατάσταση της Νίκης της Σαμοθράκης σχεδιάζει το μουσείο του Λούβρου.

 Έχει συγκεντρώσει 1.000.000 ευρώ από ιδιωτικές δωρεές, μέσω της καμπάνιας «Όλοι Μαικήνες».
Η καμπάνια ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο και είχε στόχο τη συγκέντρωση τους ενός εκατομμυρίου ευρώ μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου.
Το συνολικό ποσό των επισκευών ανέρχεται στα 4.000.000 ευρώ, αλλά 3.000.000 είχαν ήδη προσφερθεί από χορηγίες.
Συμμετείχαν περίπου 6.700 ιδιώτες, οι οποίοι προσέφεραν από 1 μέχρι και 8.500 ευρώ.
Οι επισκέπτες του Λούβρου θα μπορούν να αντικρίσουν ξανά το άγαλμα από τις αρχές του καλοκαιριού του 2014, γιατί η κλίμακα Νταρού, στην οποία φιλοξενείται, είναι κλειστή για ανακαίνιση.
Σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας και Αποκατάστασης των Μουσείων της Γαλλίας, το άγαλμα ήταν βαμμένο με χρώμα.
 

   [mixanitouxronou.gr]

 

---

Αυτό το email είναι απαλλαγμένο από ιούς και κακόβουλο λογισμικό, επειδή η προστασία avast! Antivirus είναι ενεργή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Νίκη της Σαμοθράκης"

Η ενέργεια της θάλασσας

Του Νίκου Λυγερού

Από την Αρχαιότητα, η θάλασσα αποτελεί ένα βασικό φίλτρο διότι λόγω δυσκολίας της διαχείρισής της, απαιτείται νοημοσύνη και μόνο οι πολιτισμοί που έχουν χτίσει τα θεμέλιά τους πάνω σε αυτή έχουν την πιστοποίηση αυτού του κατορθώματος. Διότι η θάλασσα είναι ένα δυναμικό στοιχείο και δεν μπορεί κανείς να ποντάρει πάνω σ’ ένα σημείο ισορροπίας. Κατά συνέπεια επιβάλλεται η έννοια της ανθεκτικότητας. Σε αυτό το πλαίσιο και μάλιστα διαχρονικά, ο Ελληνισμός έχει διακριθεί. Αυτό ισχύει ακόμα και τώρα με τον εμπορικό μας στόλο. Έτσι αυτή η ενέργεια της θάλασσας μάς είναι γνωστή εδώ και αιώνες, άρα υπάρχει μία οικειότητα με το αντικείμενο. Τώρα όμως υπάρχει μια σημαντική αλλαγή φάσης με την έννοια της γαλάζιας ενέργειας. Και σε αυτό το πλαίσιο η μεγάλη διαφορά που κάνει τη διαφορά είναι ότι η θάλασσα δεν θεωρείται πια ως ένα αντικείμενο δύο διαστάσεων αλλά τριών με το βάθος της. Βέβαια στην πραγματικότητα η θάλασσα είναι ένας χωροχρόνος και συνεπώς έχει τέσσερις διαστάσεις. Διότι ο χρόνος πάνω στη θάλασσα είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Ο χρόνος σε συνδυασμό με το βάθος προσφέρει νέες δυνατότητας και αυτό αποτελεί το νομικό πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Έτσι βλέπουμε ότι η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης είναι η αξιοποίηση και μάλιστα η στρατηγική αυτών των δεδομένων. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ακολουθούμε μια διαχρονική στρατηγική με την ελληνική ΑΟΖ που γίνεται η υψηλή μας στρατηγική για να έχουμε ανάκαμψη και ανάπτυξη.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14270&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ενέργεια της θάλασσας"

Δεν υπάρχει γαλάζια ενέργεια δίχως ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Δεν υπάρχει γαλάζια ενέργεια δίχως ΑΟΖ και θα πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όλους αν θέλουν να καταλάβουν τι διακυβεύεται τους επόμενους μήνες με την Ελληνική Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλιώς θα έχουν την εντύπωση ότι κάτι υπάρχει. Ενώ εντός των 6 ΝΜ δεν υπάρχει τίποτα το ουσιαστικό που μπορεί να γίνει με αυτή την έννοια. Τα στρατηγικά αποθέματα των υδρογονανθράκων και των υδριτών μεθανίου βρίσκονται μακριά από τις ακτές και δεν ανήκουν στην κυριαρχία αλλά στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Κατά συνέπεια πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι ο όρος γαλάζια ενέργεια είναι κι ένας συμβολισμός αλλά κι ευφημισμός για την θεσμική ορολογία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Επίσης καθώς η ΑΟΖ είναι αποκλειστικά ένα εθνικό δικαίωμα, η έκφραση γαλάζια ενέργεια επιτρέπει την αναφορά σε ευρωπαϊκό πλαίσιο με ένα ευρύτερο φάσμα δράσεων. Ακολουθείται το ψήφισμα για τις οριοθετήσεις και τη διαχείριση των υδρογονανθράκων και ενισχύεται με τη γαλάζια ενέργεια που δεν προκαλεί καμιά αντίδραση ενώ ξέρουμε ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Είναι σημαντικό λοιπόν να ξέρει κάθε Έλληνας ότι η αναφορά σε αυτή είναι επί της ουσίας μια έμμεση αλλά και άμεση αναφορά στην ΑΟΖ. Έτσι κάθε λόγος ενισχύει αυτό το πλαίσιο και δίνει τη δυνατότητα να ενεργοποιήσουμε όλο το ευρωπαϊκό πεδίο στην Ανατολική Μεσόγειο δίχως κανένα ενδοιασμό ή φοβία. Η ΑΟΖ είναι λοιπόν η ουσία της γαλάζιας ενέργειας και αυτή η δυναμική της ελληνικής ΑΟΖ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14266&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δεν υπάρχει γαλάζια ενέργεια δίχως ΑΟΖ"

Ελληνικες λέξεις στην αγγλική γλώσσα

Κατάλογος ελληνικών λέξεων στην αγγλική γλώσσα

a. abyss, academy, acme=δόξα-ακμή,- acrobat, acropolis, aegis, aerial, aerodrome, aeronautics, aeroplane, aesthetic, air, all, allegory, allergy, alphabet, amalgam,  ambrosia, amethyst, amnesia, amphibian, amphitheatre, amphora=αμφορεύς, anachronism, anaemia, anagram, analogy, analysis, anarchism, anathema, anatomy, angel, anomalous, antagonism, anorexia, anthology, anticyclone, aorta=αορτή, apathetic, aphorism, apocalypse, apologise, apoplexy, apostasy, apostle, apostrophe, apothecary, archaeology, archbishop, archdeacon=αρχιδιάκων, archipelago, architect, arctic, aristocratic, arithmetic, aroma, arsenic, asbestos, ascetic, asphyxia, asthma, astrology, astronaut, astronomy, asylum, atheism, athlete, atmosphere, atom, atrophy, aura=αύρα-φωτοστέφανο, austere=αυστηρός, authentic, autobiography, autocrat=αυτοκράτωρ-μονάρχης, automatic, autograph, autonomous, autopsy, axiom. (80) b. bacterium, baptism, barbarian, baritone, barometre, basic, basil, bathos, basis, Bible, bibliography, bigamy, biochemistry, biography, biology, biplane, blasphemy, botany. (18) c. call, callus, calyx, canon, captain, card, cartography, castor, cataclysm, catacombs, catalogue, catalyst, catapult, cataract, catarrh=καταρροή, catastrophe, catehism, categoric, cathedral, cathode, catholic, caustic, cell, cemetery, cenotaph, centre, ceramic, chameleon, chaos, character, chart, chasm, chimera, chiropractor, choir=xoρός-χορωδία, chiropodist="πεντικιουρίστ", chord=χορδή, choreography, chorus, Christ, chromatic, chromosome, chronic, chronicle, chronological, chronometre, chryssalis, chryssanthemum, cinema, cirrhosis, claustrophobia, cleric, climacteric, climate, climax, clinic, code, colosal=κολοσιαίος, coma, comedy, comic, comma, cosmos, cosmetic, cosmonaut, cost, crisis, criterion, criticism, crypt, crystal, cybernetics, cycle, cyclone, cyclopaedia, cyclotron, cylinder, cymbal, cynic, cyst. (80) d. deacon=διάκος, decade, decalogue, delta, demagogic, democracy, demography, demon, demotic, dermatology, diabetes, diabolic, diadem=διάδημα, diaeresis, diagnosis, diagonal, diagram, dialect, dialogue, diameter, diamont, diaphanous, diaphragm, diatribe, dichotomy, dictator, didactic, diet, dilemma, dinosaur, dioxide, diorama, diphtheria, diphthong, diploma, diplomat, disaster=δυσαστρία-δεν "έχω άστρο", disc, dolphin, dose, double, draconian, dragon, drama, drastic, dynamic, dynamite, dynasty, dyspepsia.(49) e. eccentric, ecclesiastic, echo, eclectic, eclipse, ecology, economic, ecstasy, ecumenical, eczema, egoism, elastic, electric, elegiac, elephant, eliptic, emblem, embryo, emetic, emphasis, emporium, encyclopedia, endemic, energy, enigma, enthrone, enthusiasm, entomology, enzyme, ephemeral, epidemic, epigram, epilepsy, epilogue, epiphany, episode, epistle, epitaph, epithet, epitome, epoch, erotic, esophagus, esoteric, ether, ethic, ethnic, ethos, etymology, eucalyptus, Eucharist, eugenics, eulogize, eunuch, euphemism, euphony, euphoria, Eurasia, eureka=εύρηκα, evangelic, exodus, exorcize=εξορκίζω, exotic.(63) f. fable=φαύλος-μύθος, fanatic, fantasy, father, frenetic=φρενήρης.(5) g. galaxy, gastronomy, general, genesis, genus, geography, geocentric, geophysics, geopolitics, geology, geometry, gerontology, gigantic, glycerine, gyro, goverment, grammatical, gramophone, graphic, gymnasium, gregorian, gynecaology. (23) h. hagiology, halcyon=αλκυονίδες ημέρες, harmony, hecatomb, hectare, hedonism, hegemony, helicopter, heliotrope, helium, helot=είλωτας, hemisphere, hemorhage=αιμοραγία, hemoroids, hepatitis, heretic, hermaphrodite, hermetic, hermit=ερημίτης, hero, heroin, hesperus, heterodox, heterogeneous, heterosexual, hexagon, hexameter, hierarchy, hieroglyph, hilarious=ιλαρός-εύθυμος, hippopotamus, hippodrome, history, holocaust, holograph, homeopathy, homogeneous, homonym, homophone, horizon, hymen, hyperbole, hypnosis, hypocrisy, hypotenuse=υποτείνουσα, hysteria, homosexual, horde=ορδή-στίφος, horizon, hormone, hour, hydrostatics, hydrophobia, hyena, hygiene, hymn, hypertrophic, hypochondria, hypodermic, hypothesis.(60) i. iamb, icon, iconoclaust, idea, ideorgam, ideology, idiot, idiolect, idiom, idiosyncrasy, idylle, Ireland=xώρα της Ίριδος, ironic, isobar, isosceles, isotope, isthmus. (17) k. kaleidoscope, kilo, kilocycle, kilogram, kilometre, kilolitre, kinetic, kleptomania. (8) l. labyrinth, laconic, laic, larynx, lava, lesbian, lethargy, leukemia, lexical, lithography, logarithm, logic, logistics, lynx=λύγξ-αγριόγατα, lyre, lyric. (16) m. macrobiotic, macrocosm, magic, magnet, mania, mathematics, mechanic, medal, megacycle, megalith, megalomania, megaphone, megaton, meiosis, melancholia, melodic, melodrama, meningitis, menopause, metabolism, metallic, metallurgy, metamorphosis, metaphor, metaphysics, meteor, meteorite, meteorology, meter, metre, metric, metronome, metropolis, miasma, microbe, microbiology, microelectronics, micrometer, micron, microorganism, microphone, microscope, mimeograph, mimetic, monarch, monastery, monogamy, monogram, monolith, monologue, monomania, monoplane, monopoly, monosyllable, monotheism, monotone, morphology, museum, music, myopia, myriad, mysterious, mystic, myth.(64) n. narcissism, narcotic, nautical, nautilus, narcomancy, necropolis, nectar, nemesis, neolithic, neologism, neon, nerve, neoplasm, nephritis, neuralgia, neutrasthenia, new, nostalgia, nymph.(19) o. oasis, ocean, octagon, octane, octave, octogenarian=ογδοηκοντούτης, octopous, ode=ωδή, odyssey, oecumenical, Oedipous complex, orgy, oligarchy, Olympiad, Olympic, onomatopoeia, ontology, ophthalmia, optic (optimist, option), orchestra, orchid, organ, organic, organism, organize, orgasm, orphan, orthodox, orthographic, orthopaedic, osteopath, ouzo, oxide, oxygen.(34) p. pachyderm, pagan=παγανιστής-ειδωλολάτρης,  paleolithic, paleontology, palm, panacea, panchromatic, pancreas, pandemic, pandemonium, panegeric=πανηγυρική ομιλία, panic, panoply, panorama, pantechnicon, pantheism, pantheon, panther, parabola=παραβολή,  paradigm, paradox, paragon=παράγων-υπόδειγμα, paragraph, parallel, paralysis, paranoia, paraphrase, paraplegia, parasite, paratyphoid, parenthesis, pariah=παρίας,  parody, paroxysm, pater, pathetic, pathology, pathos, patriach, patriot, patronymic, pedagogue, pederasty, pediatrics, pedometer=βηματομετρητής, pentagon, pentameter, Pentateuch, pentathlon, Pentecost, pepsis,  perihelion=περιήλιον, perimeter, period, peripatetic, periphrasis, periphery, periscope, peristyle, peritonitis, petal=πέταλο άνθους, phalanx, phallus=φαλλός, phantasm, pharmacology, pharmacy, pharynx, phase, phenomenon, philanthropy, philately, philarmonic, philology, philosophy, philtre, phlebitis, phlegm, phobia, phoenix, phone, phonome=φώνημα, phonetic, phonograph, phonology, phosphorous, photo, photoelectric, photogenic, photograph, photolithography, photometer, phrase, phrenetic, phrenology, phthisis, physics, physiognomy, physiology, physiotherapy, planet, plasm, plasma, plastic, plectrum=πλήκτρο, pleonasm, plethora, plutocracy, plutonium, pneumatic, pneumonia, pole=πόλος, polemic, policy, police, politics, polyandry, polygamy, polyglot, polygon, polymorphus, polyphony, polypous, polysylable, polytechnic, polytheism, porn, practice, pragmatism, presbyter, prism, problem, prognosis, programme, prologue, prophecy, prophylactic,  proscenium=προσκήνιο, proselyte, prosody, protagonist, protocol, proton, protoplasm, protozoa, prototype, psalm, pseudonym, psyche, psychedelic, psychic, psychoanalysis, psychology, psychopath, psychosis, psychotherapy, pterodactyl, pylon=πυλώνας, pyramid, pyre=πυρά, pyrites, pyrotechnics=πυροτέχνημα, python.(162) r. radio s. sandal, sarcasm, sarcophagus, sardonic, satyr, scene, sceptic, schematic, schism, schizophrenia, scholar, scholastic, school, scoria, scorpion, Scotland=χώρα του σκότους, Scylla, seismic, semantic, semaphore=σηματοφόρος, septisemia=σηψαιμία, serial, sir, solecism=σολοικισμός, sophism, spasm, sphinx, stadium, stalactite, stalagmite, star, static, statistics, stereophonic, stereoscopic, sternum, stigma, stoic, stomach, strategy, stratagem, stratosphere, strptococcus, streptomycin, strophe, sycophant, syllogism, symbol, symmetry, sympathetic, symphony, symposium, symptom, synagogue, synchronize, syncope, syndrome, synod, synonym, synopsis, syntax, synthesis, syphilis, syphon, syringe, system.(67) t. tactic, talent, tantalize=υποβάλω κάποιον στα μαρτύρια του Ταντάλου, tartar, tautology, taxidermy, technique, technocracy, technology, telegram, telegraph, telemetry, teleology, telepathy, telephone, telephoto, telescope, thetatre, theism, theme, theocracy, theology, theorem, theoretic, theory, theosophy, therapeutic, therapy, therm, thermal, thermionic, thermometer, thermos, thesaurus, thesis, tone, topography, tragedy, tragicomedy, tremor, trigonometry, trilogy, tripod, trirem, triple, trophy, tropic, typhoon, typical, typography,tyrrany.(51) u. unonymous x. xenophobe, xylophone z. zephyr, zeugma, zodiac, zone, zoology.(5) http://abnet.agrino.org/index.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικες λέξεις στην αγγλική γλώσσα"

Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ: Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη, θα είναι…


Εκπληκτικό κείμενο (από Γάλλο λογοτέχνη)----

Γη---

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.

Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.

Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.



Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)

Από την φυσική σας, χημεία

Από την αστρονομική σας

Από την πολιτική σας

Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε «δεν γίνεται».

Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

Η πρόκληση πάντως ισχύει.»

Jean Richepin

πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού: "Γεωστρατηγική & Γεωοικονομική καινοτομία". 07/0...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού: "Γεωστρατηγική & Γεωοικονομική καινοτομία". 07/0..."

ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ -

 Κ. Καστοριάδης

Μια υπενθύμιση πριν περάσω στο έργο: 

υπήρχε στην Αθήνα, και απ’ ό, τι φαίνεται στην Αθήνα και μόνο, η λατρεία του Προμηθέα.[1] 

0 Προμηθέας δεσμώτης είναι πιθανώς ένα από τα τελευταία έργα του Αισχύλου (525-456) και παίχθηκε μετά τους Επτά επί Θήβας (ανέβηκαν το 467), ίσως σε κάποια στιγμή χρονικά κοντά με την Ορέστεια, που θεωρείται συχνά ως το απόγειό του έργου του, και που παρουσιάστηκε το 468. 

Το έργο ήταν μέρος μιας τριλογίας. Γνωρίζουμε τους τίτλους των άλλων δύο έργων: Προμηθέας πυρφόρος και Προμηθέας λυόμενος. Μπορούμε, σύμφωνα με αυτό, να φανταστούμε μια «φυσική» σειρά. Πρώτος ο Προμηθεύς «πυρφόρος» (δίνει τη φωτιά στους ανθρώπους), στη συνέχεια «δεσμώτης» (τιμωρείται από τον Δία) και τέλος «λυόμενος» (όπου θα είχαμε την τελική συμφιλίωση). Διαθέτουμε ένα αρχαίο σχόλιο που φαίνεται να μην αποδέχεται αυτή τη διάταξη, αλλά σε ό, τι με αφορά δεν το θεωρώ αποφασιστικό. Εν πάση περιπτώσει το πρόβλημα που μας αφορά είναι προφανώς η εικόνα του Προμηθέα και οι σημασίες που παρουσιάζονται στο έργο.

Όπως ξέρετε, το επίθετο «προμηθεϊκός» αποτελεί τρέχοντα όρο στους νεότερους χρόνους. Η σημασία του παραπέμπει στην εξέγερση του Προμηθέα εναντίον του Δία, σύμφωνα με μια ανάγνωση του έργου που βλέπει σε αυτό τη μόνιμη καταγγελία της εξουσίας, πράγμα που ενόχλησε έντονα τους φιλολόγους, διότι θέτει υπό αμφισβήτηση μια κυρίαρχη ιδέα για τη φιλοσοφία και τη θεολογία του Αισχύλου, που βασίζεται ουσιαστικά στην Ορέστεια. Η ιδέα αυτή ερμηνεύει το σύνολο των τραγωδιών του ως βαθμιαία διαδικασία κάθαρσης της αρχαϊκής θρησκείας μέσω της δημιουργίας της μορφής του Δία ως πηγής δικαιοσύνης και αμεροληψίας. Θα μπαίναμε στον πειρασμό να δούμε εδώ μια απλή προβολή, όπως συμβαίνει με άλλους φιλολόγους που καταφέρνουν να βρουν το Θεό των χριστιανών (τον δικό τους Θεό) στους συγγραφείς της ειδωλολατρικής Αρχαιότητας - ιδιαίτερα στον Πλάτωνα. Πράγμα εξάλλου σχετικά εύκολο, διότι τελικά η φιλοσοφία του ήταν η μήτρα όλων όσων βρίσκουμε ως ορθολογική θεολογία στο χριστιανισμό. Παρ’ όλ’ αυτά πολλοί σημαντικοί φιλόλογοι ήταν προφανώς πανευτυχείς να συναντήσουν έναν πρόγονο του Θεού των χριστιανών στη μορφή του Δία. Μπορούμε πράγματι να διαβάσουμε μερικά αποσπάσματα της Ορέστειας με αυτή την οπτική. Όχι βέβαια ως αναγγελία του χριστιανισμού, αλλά ως σκιαγράφηση μιας ήδη υπάρχουσας τάσης στους προσωκρατικούς, όπως στον Ξενοφάνη ή τον Ηράκλειτο, και η οποία αποσπάται από την κοινή παράσταση των θεών (με τις ιστορίες των εγκλημάτων τους, των μοιχειών κ.λπ.) και τους αναγάγει σε κάτι διαφορετικό, και ίσως σε έναν μοναδικό θεό. Ακόμη μία φορά, έχουμε εδώ την ασυγκράτητη τάση προς μια ενωτική οντολογία, ένα στοιχείο της οποίας είναι ο μονοθεϊσμός. Ωστόσο, δεν βρίσκουμε τίποτε από όλα αυτά στον Προμηθέα δεσμώτη, αντιθέτως μάλιστα. Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει μια πολύ εύκολη λύση, την οποία δεν παρέλειψαν να την προτείνουν και σε αυτή την περίπτωση. Πρόκειται για τη διατύπωση υποψίας σχετικά με την αυθεντικότητα του κειμένου που ενοχλεί. Υποστηρίχθηκε, πράγματι, ότι ο Αισχύλος δεν μπορεί να είναι ο συγγραφέας αυτής της τραγωδίας, μιας και δεν συνάδει με τη θεολογία του.(ε) Ευτυχώς η θέση αυτή δεν επικράτησε. Ένα πράγμα είναι σίγουρο κατ’ εμέ: η μορφή και η γλώσσα του έργου που είναι υπέροχες δηλώνουν μια συγγένεια, μια προφανή ταυτότητα ουσίας με τα στοιχεία που βρίσκουμε στις άλλες τραγωδίες του Αισχύλου. Θα ισχυριζόμουν ευχαρίστως ότι ο Προμηθέας είναι η κορυφή της ποιητικής τραγικής γλώσσας. Οι αντιρρήσεις υποχωρούν προβάλλοντας το γεγονός ότι καθώς το έργο έπρεπε να είναι το πρώτο (ή ίσως το δεύτερο) μιας τριλογίας που κατέληγε σε συμφιλίωση, η διαμάχη με τον Δία αναγκαστικά ξε- περνιόταν, καθώς ο Δίας εξελισσόταν τελικά σε ηθικά αποδεκτή μορφή. Είναι δυνατό, και μάλιστα πολύ πιθανό. Αλλά το ζήτημα δεν βρίσκεται εδώ. Έχετε παρά ταύτα ένα έργο ολοκληρωτικά εστιασμένο στην καταγγελία της στυγνότητας του Δία, της αδικίας του, του μίσους του για τους ανθρώπους, της τυραννίας που ασκούσε - και της στυγνότητας και αδικίας κάθε εξουσίας. Ας πάρουμε ένα σημείο αναφοράς: ας υποθέσουμε μάλιστα ότι στο επόμενο έργο ή στο μεθεπόμενο η τραγωδία καταλήγει σε συμφιλίωση. Μπορείτε να φανταστείτε ένα χριστιανικό έργο του οποίου το πρώτο ή το δεύτερο μέρος θα συνίστατο σε μια σειρά από κατάρες εναντίον του Θεού, επαναλαμβάνοντας και εξωθώντας στα άκρα τις εκφράσεις του Ιώβ, κατηγορώντας αδιάκοπα το Θεό ως άδικο, στυγνό, εγωκεντρικό, αυθαίρετο και ούτω καθεξής; Είναι απολύτως αδιανόητο, ακόμη κι αν σε μια τρίτη φάση μάς έδειχνε έναν «αληθινό» πατέρα Θεό, δίκαιο, ελεήμονα κ.λπ. Ε, λοιπόν, τη στιγμή που ο Αισχύλος ανεβάζει την τριλογία του, οι σημασίες αυτές μπορούν να παρουσιαστούν δημόσια, χωρίς να προκαλέσουν κανένα σκάνδαλο — και αυτό ακριβώς μας ενδιαφέρει. Προϊόν της σκέψης, οι σημασίες αυτές εκφράστηκαν, έγιναν δεκτές και βρίσκονται προφανώς σε βαθιά αρμονία με το στοιχείο που, ανεξάρτητα από τον Προμηθέα, διακρίναμε την περασμένη χρονιά ως το κεντρικό στοιχείο των ελληνικών φαντασιακών σημασιών.

Θα εξετάσω τώρα πιο λεπτομερειακά τους πυρήνες των σημασιών που παρουσιάζονται στο έργο, διευκρινίζοντας ότι δεν πρόκειται καθόλου για θέσεις, αλλά μάλλον για πόλους, για σχήματα που μας επιτρέπουν να συλλάβουμε τον κόσμο, να του δώσουμε νόημα, για σχήματα γύρω από τα οποία οργανώνονται τα πάντα. Μπορούμε να διακρίνουμε τουλάχιστον πέντε. Το πρώτο αφορά στη θρησκεία, και ιδιαίτερα τον πρόσκαιρο χαρακτήρα της θεότητας. Το δεύτερο αρνείται στην εξουσία κάθε ηθική διάσταση, κάθε χαρακτήρα δικαιοσύνης: η εξουσία - θεία εν προκειμένω - είναι η εξουσία, δεν υπάρχει τίποτε άλλο να λεχθεί επ’ αυτού. Μπορεί μάλιστα να τη βρει κανείς άδικη, αυτό όμως εμφανίζεται μέσα από την οπτική ενός συγκεκριμένου ατόμου (εδώ του Προμηθέα). Τρίτον, έχουμε μια ολόκληρη σειρά θεωρήσεων πάνω στη φύση της εξουσίας γενικά, που εξετάζονται μέσω της κατεξοχήν εξουσίας, δηλαδή της εξουσίας του Δία. Ο τέταρτος πυρήνας αφορά στην ουσία της ανθρωπότητας. Εδώ παρεμβάλλεται το περίφημο απόσπασμα του Προμηθέα για τις τέχνες που έδωσε στους ανθρώπους και όλα όσα τους έμαθε, πράγμα που βεβαίως θέτει το ερώτημα: τι σημαίνει, μέσα στην προοπτική αυτού που ονόμασα αναδυόμενη συνείδηση της αυτοσυγκρότησης της ανθρωπότητας, το γεγονός ότι αυτός που έδωσε όλα αυτά είναι ο Προμηθέας; Τέλος βρίσκουμε την αντίθεση της καθαρής βίας, της ωμής βίας από τη μια μεριά, και της σκέψης από την άλλη. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ένα μεθοδολογικό πρόβλημα, που προηγείται από κάθε ανάλυση απολύτως. Θα ήταν βεβαίως όχι μόνο επικίνδυνο, αλλά εντελώς καταδικαστέο να αποσπάσουμε μερικές φράσεις από ένα κείμενο για να τους προσδώσουμε μια σημασία ανεξάρτητα από το σύνολο του οποίου αποτελούν μέρος. Πράγματι, μια σε βάθος εργασία θα απαιτούσε συγκεκριμένη ανάλυση του Προμηθέα, κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε. Θα σας παρουσιάσω απλώς ένα είδος θεματικής ανθολογίας του έργου, μια συλλογή αποσπασμάτων και προτάσεων. Αλλά στην πραγματικότητα δεν έχω αμφιβολίες επ’ αυτού. Είναι για μένα προφανές ότι τα αποσπάσματα αυτά υποστηρίζονται από το υπόλοιπο κείμενο και ότι από μεθοδολογική άποψη είναι απολύτως πειστικά λόγω του πλήθους τους και της συχνότητάς τους. Τα θέματα για τα οποία θα μιλήσω επανέρχονται διαρκώς.

Σχετικά με τον πρόσκαιρο χαρακτήρα του θείου ή ακριβέστερα των θεών ξαναβρίσκουμε το παλιό θέμα της διαδοχής των θεοτήτων στην εξουσία, και κατά συνέπεια τον μεταβατικό χαρακτήρα αυτής της εξουσίας. Ο Ουρανός υποσκελίζεται από τον Κρόνο, ο Κρόνος από τον Δία κ.λπ. Το πρώτο κείμενο που έχουμε για αυτό το θέμα είναι φυσικά η Θεογονία του Ησιόδου. Το κείμενο αυτό αντιστοιχεί βαθύτατα στην περίφημη φράση του Αναξίμανδρου [Σημ. Περιθ.: ο Αναξίμανδρος τοποθετείται ανάμεσα στον Ησίοδο και τον Αισχύλο, ο μόνος δε που το ξεχνάει είναι ο Heidegger] που σχολιάσαμε πέρυσι,[2] σύμφωνα με την οποία «όλα τα όντα οφείλουν να πληρώσουν τα μεν στα δε δίκην και τίσιν, ποινή και αποζημίωση, για την αδικία τους», η αδικία δε είναι στην περίπτωση αυτή το απλό γεγονός της ύπαρξής τους. Στην περίπτωση των θεοτήτων, γνωρίζουμε καλά ποια είναι η αδικία τους, η ὕβρις τους, διότι κάθε γενιά αρνείται να παραχωρήσει τη θέση της στη νεότερη και προσπαθεί να την καταστρέψει - αυτό αληθεύει τόσο για τον Ουρανό, όσο και για τον Κρόνο. Υπάρχει βεβαίως στην ελληνική κοινωνία μια πίστη, μια λαϊκή ευσέβεια: οικοδομούνται ναοί, λατρεύονται οι θεοί, τους προσφέρονται θυσίες. Και στη συνέχεια, σε ένα δεύτερο επίπεδο της πίστης, που δεν διαχωρίζεται από αυτή, βρίσκουμε την παραπάνω άποψη για τους θεούς. Πρόκειται για δύο στοιχεία που μπορεί να φανούν - και είναι πράγματι - αντιφατικά, πλην όμως έτσι έχουν τα πράγματα. Ο προσωρινός χαρακτήρας της θείας εξουσίας ισχύει επίσης και για τον Δία. Πρόκειται για την έμφυτη, την εγγενή τάξη του κόσμου, και από την άποψη αυτή δεν έχει πολύ σημασία αν το δεύτερο ή το τρίτο μέρος της τριλογίας παρουσίαζε μια τελική συμφιλίωση, διότι η εξουσία του ίδιου του Δία είναι σαφώς καταδικασμένη να εκλείψει. Αυτό λέγεται στους στίχους 164-165* από το χορό των Ωκεανίδων: ο Δίας δεν θα πάψει να κάνει κακό «πριν κάποιος άλλος, με ένα τέχνασμα, καταλάβει τον ανίκητο του θρόνο», την ανώτατη εξουσία. Έτσι και ο Προμηθέας, σε μία από τις απειλητικές του προφητείες που επανέρχονται συνεχώς στη διάρκεια του έργου, λέει για τον Δία (στ. 166-177): «θα έχει σίγουρα την ανάγκη μου, αυτός, ο πρώτος των μακαρίων, για να του δείξω τη νέα βουλή της μοίρας που θα του στερήσει το σκήπτρο του και τις τιμές του... και αυτό, δεν θα το αποκαλύψω πριν δεχτεί να ξεπληρώσει αυτή την προσβολή που μου επιβάλλει». Μπορούμε να παραθέσουμε πολλά άλλα αποσπάσματα. Στίχοι 189-190: ο Δίας θα επανέλθει με ευνοϊκότερες διαθέσεις μετά από το πλήγμα που τον περιμένει. Ο Προμηθέας αναγγέλλει (στ. 756) ότι μια μέρα ο Δίας θα πέσει από την τυραννίδα του -στη γλώσσα των τραγικών, η λέξη αυτή υποδηλώνει την απόλυτη εξουσία-, ότι η βασιλεία του δεν θα διαρκέσει για πολύ ακόμη (στ. 939-940). Λέει δε αλλού (στ. 516) ότι ο Δίας πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες με την αλάνθαστη μνήμη και από τις Μοίρες «με τις τρεις μορφές» (ο Αισχύλος χρησιμοποιεί εδώ μια εκπληκτική έκφραση: Μοῖραι τρίμορφοι - πράγμα που σημαίνει επίσης τη Μοίρα που έχει τρεις μορφές). Και όταν ο χορός τον ρω­τά: μήπως ο Δίας είναι πιο αδύναμος από τις Μοίρες και τις Ερινύες; Απαντά ότι κανείς, ούτε ο Δίας ούτε οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να ξεφύγει από την πεπρωμένην του. Αυτή ακριβώς η Μοίρα, ή Ανάγκη, τοποθετημένη πάνω από τη θεία εξουσία, συνθλίβει ό, τι υπάρχει και επιτρέπει την έλευση του καινούργιου. Το ξαναβρίσκουμε αυτό στον τελευταίο διάλογο (στ. 944-1039) ανάμεσα στον Ερμή και τον Προμηθέα. Θυμάστε ότι ο Προμηθέας είχε περιγράψει στην Ιώ όσα την περίμεναν και της είχε αναγγείλει, προκειμένου να την παρηγορήσει για τα μελλοντικά της βάσανα, ότι ένας από τους απογόνους της, μετά από πολλές γενιές, θα ερχόταν να τον ελευθερώσει και ταυτόχρονα να κλονίσει την εξουσία του Δία. Οι Ολύμπιοι το άκουσαν αυτό και έστειλαν τον Ερ­μή στον Προμηθέα για να μάθουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Ο Ερμής προσπαθεί να κάνει τον Προμηθέα να μιλήσει απειλώντας τον ο Προμηθέας αρνείται και το έργο τελειώνει με την πραγματοποίηση των απειλών του Ερμή, ένα είδος κατακλυσμού με κεραυνούς και αστραπές, όπου η γη σχίζεται και καταπίνει τον Προμηθέα κάτω από τα κομμάτια του βουνού στο οποίο τον είχε δέσει στην αρχή ο Ήφαιστος εκτελώντας τις διαταγές του Κράτους και της Βίας, της Ισχύος και της Βίας (και όχι Pouvoir, εξουσία και Force, βία, όπως μεταφράζει ο Mazon). Επομένως, σε αυτό τον τελευταίο διάλογο, ο Προμηθέας βεβαιώνει (στ. 958-959) ότι η εξουσία του Δία, η τρίτη κατά σειρά, θα πέσει όπως και οι προηγούμενες, αἴσχιστα καί τάχιστα, σύντομα και πολύ άσχημα, ότι η τυραννία του θα τελειώσει.

Έχουμε λοιπόν εδώ έναν πρώτο πυρήνα σημασιών, οι οποίες είναι ευρύτατα παρούσες σε όλη τη μυθολογία. Ο Προμηθέας τις επαναλαμβάνει με ιδιαίτερη ένταση, συνοδεύοντάς τες με αυτή την εκπληκτική φράση που θα μας επιτρέψει να περάσουμε στο δεύτερο θέμα. Είναι στην αρχή του έργου, όταν το Κράτος λέει (στ. 49-50): ἅπαντ' ἐπράχθη πλήν θεοῖσι κοιρανεῖν/ἐλεύθερος γάρ οὔτις ἐστί πλήν Διός. «Τα πάντα ρυθμίστηκαν, τακτοποιήθηκαν - settled, θα λέγαμε στα Αγγλικά -, εκτός από τη διακυβέρνηση των θεών». Όλα τα άλλα παγιώθηκαν από καταβολής χρόνου: ο ρόλος κάθε θεότητας, η ανάπτυξη των φυτών, η αντιστοίχιση του τάδε δένδρου στην τάδε νύμφη κ.λπ. Παραμένει ένα μόνο ακαθόριστο στοιχείο, κορυφαίο, το στοιχείο του θεοῖσι κοιρανεῖν, το γεγονός της κυριαρχίας επί των ίδιων των θεών (η μετάφραση του Mazon εδώ μου φαίνεται ελλιπής). Και το Κράτος προσθέτει αυτή την εκπληκτική φράση: «Επομένως, κανείς δεν είναι ελεύθερος, εκτός από τον Δία». Ο Αισχύλος, προφανώς, δεν γράφει φιλοσοφική διατριβή, το πρόβλημά του δεν είναι ο λόγος με την έννοια της συγκροτημένης απόδειξης. Στην πραγματικότητα, έχουμε ταυτόχρονα δύο απόψεις: αφενός μια Μοίρα, μια Ειμαρμένη, επιβάλλεται σε όλους, συμπεριλαμβανομένου και του Δία του οποίου και επιφέρει την πτώση, και αφετέρου το γεγονός ότι υπάρχει όντως, στην κορυφή, ένα και μόνο ελεύθερο ον. Και το ον αυτό είναι ο Δίας. Τα πάντα έχουν ρυθμιστεί, εκτός από ένα πράγμα: ποιος θα είναι ο αφέντης των θεών \Σημ. Περίθ.: Αν ο Δίας δεν είχε την εξουσία κατόπιν διατάγματος της Μοίρας, θα ήταν ελεύθε­ρος. Επίσης όμως: η ανώτατη εξουσία διακυβεύεται σε μια πιθανή μάχη. Ο Προμηθέας διαβεβαιώνει: τη μάχη αυτή θα τη χάσει.]

Αυτό μας φέρνει στο ερώτημα της φύσης της εξουσίας, και καταρχήν στο γεγονός ότι στερείται απολύτως κάθε ηθικής ιδιότητας και κάθε δικαίου. Έχουμε ένα παράδειγμα μεταξύ άλλων στους στίχους 231-233, όπου ο Προμηθέας διηγείται ότι ο Δίας, αφού κατέλαβε την εξουσία, θέλησε να καταστρέψει τους δυστυχείς θνητούς για να δημιουργήσει μια άλλη φυλή. Στη συνέχεια υπάρχουν όλα όσα αναφέρονται στο πρόσωπο της Ιούς. Η ιστορία της εξηγείται διά μακρών (στ. 640-686): ο Δίας την ποθούσε και δεν σταμάτησε να την πολιορκεί μέχρι να πετύχει το σκοπό του, χρησιμοποιώντας τα πιο απίθανα μέσα - της στέλνει ερωτικά όνειρα και καταλήγει να απειλήσει τον πατέρα της ότι θα σβήσει τη γενιά του αν δεν τη διώξει από το σπίτι του. Η Ιώ γίνεται τότε θύμα της Ήρας και ο Δίας μάς παρουσιάζεται σαν κάποιος ο οποίος, προκειμένου να ικανοποιήσει μια παροδική επιθυμία, πατάει επί πτωμάτων, καταστρέφει οικογένειες. Στη συνέχεια, ο Προμηθέας θα κάνει ένα περιφρονητικό σχόλιο για τη στάση του αυτή (στ. 737-738): αυτός, ο θεός, επειδή επιθυμούσε μιγῆναι, να πλαγιάσει με αυτή τη θνητή, της επέβαλε αυτές τις τρομερές περιπλανήσεις. Το ίδιο θέμα επανέρχεται στον τελευταίο διάλογο με τον Ερμή, όπου ο Προμηθέας δείχνει ένα Δία να ασκεί αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μια αδιάφορη τυραννία, η οποία δεν υπολογίζει τίποτα, και ακόμη λιγότερο τους ανθρώπους.

Το τρίτο σημείο αφορά στη φύση της εξουσίας γενικά, θείας ή άλλης, δηλαδή στον εγγενώς αυθαίρετο χαρακτήρα της και μπορώ να πω αδικαιολόγητο. Πέρα από τις ιδιαίτερες κατηγορίες που απευθύνονται στον Δία μέσα στο έργο, βλέπουμε ότι το ζήτημα της «αδικίας» του δεν τίθεται καν. Η εξουσία, δρώντας, συνθλίβει ό, τι της αντιστέκεται ή συναντά στο δρόμο της και δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε αν αυτό είναι δίκαιο ή όχι. Εδώ θα κάνω μια ιστορική παρατήρηση. Στον Προμηθέα, όλες αυτές οι καταγγελίες εναντίον της εξουσίας μοιάζουν σαφώς συνδεδεμένες με τον πρόσφατο χαρακτήρα της. Παραφράζοντας θα λέγαμε: κάθε εξουσία είναι κακή, αλλά μια νεοπαγής εξουσία είναι ακόμη πιο κακή από τις άλλες. Υπάρχει ωστόσο μια νεοπαγής εξουσία στην Αθήνα του 5ου αιώνα, αυτό είναι μάλιστα το ουσιώδες γεγονός της εποχής εκείνης: πρόκειται βεβαίως για την εξουσία του δήμου, η κατάτμηση της οποίας ολοκληρώθηκε με τις μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη το 462, επομένως, ίσως, τη στιγμή ακριβώς που παίζεται η τραγωδία. Και η άλλη νεοπαγής εξουσία είναι η εξουσία των Αθηνών πάνω στις συμμαχικές ελληνικές πόλεις με τη σύσταση μετά τους Μηδικούς Πολέμους της Ομοσπονδίας της Δήλου, αρχή αυτού που ονομάστηκε αθηναϊκή ηγεμονία. Σχετικά με αυτή την ηγεμονία, κατά τον Θουκυδίδη,[3] ο Περικλής απευθυνόμενος στους Αθηναίους λέει: μην ξεχνάτε ότι κατέχετε την ηγεμονία ως τυραννία, δηλαδή ως εξουσία που κατακτήθηκε μέσω της βίας και ότι - πρόκειται για μια κλασική παροιμία που προέρχεται από τους Επτά σοφούς - μπορεί να είναι εύκολο να γίνει κανείς τύραννος, είναι όμως δύσκολο να εγκαταλείπει αυτή την εξουσία ατιμωρητί. Εν ολίγοις, η τυραννία θα ήταν το καλύτερο πράγμα αν το τέλος της δεν ήταν πάντα ολέθριο. Η ιστορία, δυστυχώς, δεν το αποδεικνύει αυτό πάντοτε, είδαμε δε πρόσφατα ακόμη τυράννους που πέθαναν στο κρεβάτι τους. Το αποδεικνύει όμως αρκετά συχνά. Ο Περικλής προειδοποιεί λοιπόν τους Αθηναίους για τον κίνδυνο που διατρέχει αυτός που θέλει να εγκαταλείψει την τυραννία: πέφτουν επάνω του και τον σκοτώνουν. Στον Προμηθέα ο Ήφαιστος (στ. 35) περιγράφει αυτή τη φύση της εξουσίας, και ειδικότερα της νεοπαγούς εξουσίας: άπας τραχύς όσης αν νέον κράτη, όλοι όσοι ανέβηκαν πρόσφατα στην εξουσία, όσοι μόλις κατέλαβαν την εξουσία, είναι σκληροί, ανελέητοι. Και ο χορός, στους στίχους 149-151: νέοι οἰκονόμοι κρατοῦσ’ Ὀλυμπου, νέοι κυβερνώντες βασιλεύουν στον Όλυμπο, νεοχμοῖς δέ δή νόμοις Ζεῦς ἀθέσμως κρατύνει, και ο Δίας, με καινούργιους νόμους (η ελληνική όμως λέξη λέει πολύ περισσότερα από αυτό), ασκεί μια εξουσία χωρίς κανόνες. Νεοχμός είναι αυτός που θα μεταφράζαμε στα Αγγλικά με το new­fangled., ένα είδος νέας, περίεργης ανακάλυψης. Οι Ωκεανίδες, που μιλάνε εδώ, αντιπροσωπεύουν την παλαιά τάξη των Τιτάνων, είναι Τιτανίδες, όπως και ο Προμηθέας. Για αυτές πρόκειται επομένως για νεωτερίζουσες νομοθεσίες, με κάποια απόχρωση περιφρόνησης. Και προσθέτουν (στ. 152): ο Δίας κυριαρχεί (κρατύνει) και καταστρέφει αυτό που πριν ήταν τεράστιο, που ασκούσε τεράστια εξουσία. Λίγο πιο κάτω, όταν ο Προμηθέας προειδοποιείται να φοβάται την οργή του Δία, απαντά (στ. 186): ξέρω ότι είναι τραχύς, σκληρός, ανελέητος, και ότι έχει το δίκαιο στη διάθεσή του, παρ’ ἑαυτῷ τό δίκαιον ἔχων. Ο Δίας εφευρίσκει το δίκαιο, δημιουργεί το δίκαιο, απλώς και μόνο επειδή έχει την εξουσία. Ξαναβρίσκουμε το ίδιο θέμα στην επόμενη σκηνή, όπου ο Ωκεανός (στ. 324) λέει: έχουμε τώρα έναν τραχύ μονάρχη, που δεν είναι υπεύθυνος - τυπικός πολιτικός όρος της αθηναϊκής δημοκρατίας - που δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα. Και ο χορός επανέρχεται (στ. 402-403): αυτά τα αποτρόπαια πράγματα επιβάλλονται από τον Αία με βάση δικούς του και μόνο νόμους, ἰδίοις νόμοις κρατύνων.

Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτή η τραγωδία επαναλαμβάνει και τονίζει τον πυρήνα σημασιών που σχετίζεται με τον προσωρινό χαρακτήρα της εξουσίας, ακόμη και της θείας, τον ολοσχερή διαχωρισμό της από κάθε ηθική ή δικαιοσύνη, το γεγονός ότι δημιουργεί ένα δίκαιο που είναι δίκαιο απλώς και μόνο επειδή η εξουσία το ονομάζει έτσι - η εξουσία είναι η εξουσία, τελεία και παύλα. Ιδού τι διακηρύσσεται στον Προμηθέα δεσμώτη, και αυτό άκουσαν όλοι οι Αθηναίοι περί το 460 π.Χ.

Από το «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ»

(Η πόλις και οι νόμοι,  Σεμινάρια 1983-1984, απόσπασμα)

ΠΗΓΗ http://www.ekivolos.gr/Promhtheys%20Desmwths.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ -"

Η πανάρχαιη ελληνικότητα του "σουβλακιού

 

 ΦΟΡΗΤΕΣ ΨΗΣΤΑΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΟΛΛΗΤΙΚΑ ΤΗΓΑΝΙΑ---

Επιβεβαιώνονται περίτρανα η πανάρχαιη ελληνικότητα του "σουβλακιού" και της ψησταριάς! ---Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι η άρχουσα τάξη του Μυκηναϊκού Πολιτισμού απολάμβανε σουβλάκια ψημένα σε φορητές (παρακαλώ) ψησταριές καθώς και ψωμί που ετοιμαζόταν σε τηγάνια αντικολλητικής (μάλιστα) τεχνολογίας.------

 

Η Δρ Τζούλι Χρούμπι του Πανεπιστημίου του Ντάρτμουθ στις ΗΠΑ, ήταν περίεργη να μάθει πώς χρησιμοποιούνταν τα μαγειρικά σκεύη που έχουν βρεθεί σε ανασκαφές. Τα πήλινα σκεύη βρέθηκαν σε κέντρα του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, ο οποίος άκμασε την ύστερη Εποχή του Χαλκού μέχρι το 1200 π.Χ., οπότε εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.

 

Εξάλλου αίνιγμα αποτελεί ανάμεσα στα ευρήματα και ένα στρογγυλό πήλινο ταψί που χρησιμοποιούνταν πιθανώς για την παρασκευή ψωμιού. Η μια επιφάνεια του ταψιού είναι επίπεδη, ενώ η άλλη είναι διάστικτη με τρύπες, και οι αρχαιολόγοι δεν γνώριζαν ποια από τις δύο ακουμπούσε στη φωτιά.

 

Ένα άλλο ενδιαφέρον σκεύος είναι ένας πήλινος ορθογώνιος δίσκος, τον οποίο οι ερευνητές ονομάζουν «δίσκο για σουβλάκια». Οι αρχαιολόγοι δεν ήταν σίγουροι αν το σκεύος τοποθετούνταν πάνω στην φωτιά, με το λίπος από το κρέας να στάζει μέσα στο δίσκο, ή αν λειτουργούσε ως υποδοχή για κάρβουνα.

 

Η Δρ Τζ. Χρούμπι προσπάθησε να εξακριβώσει ποιες ήταν οι μαγειρικές τεχνικές των Μυκηναίων κατασκευάζοντας δύο ταψιά και δύο δίσκους για σουβλάκια από πηλούς που μοιάζουν με τον άργιλο των ευρημάτων.

 

Όπως έδειξαν τα πειράματα, οι πήλινοι δίσκοι είχαν υπερβολικά μεγάλο πάχος για να επιτρέπουν τη μεταφορά θερμότητας -σε αυτή την περίπτωση, τα χοιρινά σουβλάκια της μελέτης έμεναν άψητα. Η τοποθέτηση αναμμένων κάρβουνων μέσα στο δίσκο έδινε καλύτερα αποτελέσματα.

 

«Θα φανταζόμασταν αυτά τα αγγεία ως φορητές συσκευές ψησίματος - ίσως χρησιμοποιούνταν στα μυκηναϊκά πικνίκ» αναφέρει η Δρ Χρούμπι στο LiveScience, το οποίο παρακολούθησε την παρουσίαση της μελέτης στο συνέδριο του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αμερικής.

 

Τέλος στην κορυφή του ενδιαφέροντος των ευρημάτων βρίσκεται και ένα στρογγυλό ταψί, ή τηγάνι, για το οποίο τα πειράματα έδειξαν ότι η ζύμη του ψωμιού κολλούσε πιο εύκολα στην επίπεδη πλευρά. Οι τρύπες στην άλλη επιφάνεια του τηγανιού πρέπει να ήταν μια αντικολλητική τεχνολογία, η οποία επίσης εξασφάλιζε την ομοιόμορφη κατανομή του λαδιού πάνω στο τηγάνι.

 

Ποιοι ήταν όμως οι τυχεροί που απολάμβαναν αυτές τις μαγειρικές τεχνολογίες; «Προέρχονταν από την άρχουσα τάξη, αν και αμφιβάλλω ότι οι εκπρόσωποι της ελίτ μαγείρευαν μόνοι τους» λέει η Χρούμπι.

 

«Στο αρχείο της Γραμμικής Β' [της γλώσσας των Μυκηναίων] υπάρχουν αναφορές για επαγγελματίες μάγειρες» επισημαίνει.

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η πανάρχαιη ελληνικότητα του "σουβλακιού"

ΕΛΛΗΝΙΔΑ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ

Μια 13χρονη Ελληνίδα παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σκάκι

Σπουδαία επιτυχία για το ελληνικό σκάκι. Η αθλήτρια του Σκακιστικού Ομίλου Καβάλας Σταυρούλα Τσολακίδου κατέκτησε την πρώτη θέση στα Παγκόσμια Ατομικά Πρωταθλήματα στο Αλ Άιν στην κατηγορία των κορασίδων μέχρι 14 ετών και στέφθηκε πρωταθλήτρια κόσμου.



Η Τσολακίδου έδωσε συνολικά έντεκα αγώνες με απολογισμό οκτώ νίκες, δύο ισοπαλίες και μία ήττα, ενώ συγκέντρωσε 9 βαθμούς και πρώτευσε στην κατηγορία της, στην οποία συμμετείχαν συνολικά 126 σκακίστριες από 63 χώρες.



Γεννημένη το 2000, παίζει σκάκι από τα οκτώ της χρόνια, ενώ για να τα καταφέρει δεν αρκεί, όπως είπε, μόνο το ταλέντο, «χρειάζεται διάβασμα και πάνω από όλα να αγαπάς το σκάκι».

http://www.defencenet.gr/defence

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΔΑ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ"

Η ΑΟΖ ως πολιτικό κριτήριο

Του Νίκου Λυγερού

Με την Ελληνική Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αποκτά ένα επιπλέον ενδιαφέρον, αφού μπορεί πλέον να λειτουργήσει ως πολιτικό κριτήριο με πυρήνα το θέμα της αξιοπιστίας. Τώρα που όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κοιτάσματα αξιόλογα υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ μας, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη της Μεσογείου, έχει αποκτήσει μια αντικειμενική αξία σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να περάσουμε στο επόμενο στάδιο που να εμπεριέχει πράξεις και όχι μόνο προϋποθέσεις. Ας σταματήσουμε λοιπόν να ασχολούμαστε με ελληνοτουρκικές σχέσεις κι ας προχωρήσουμε αποτελεσματικά με ορθολογισμό και στρατηγική στο θέμα της θέσπισης και των οριοθετήσεων της ΑΟΖ. Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και τώρα σε επιστημονικό επίπεδο εξετάζουμε ήδη το πρόβλημα της τεμάχισης των οικοπέδων της ΑΟΖ μας. Πρέπει λοιπόν και στο επίπεδο της πολιτικής να προχωρήσουμε όχι μόνο επειδή έχει νόημα στρατηγικό αλλά και γιατί λειτουργεί ως κριτήριο αξιολογίας. Το έργο που άφησε στην Κύπρο ο Τάσος Παπαδόπουλος όσον αφορά στην κυπριακή ΑΟΖ είναι τόσο σημαντικό που έγραψε ιστορία. Ήρθε τώρα η ώρα των ιστορικών αποφάσεων και πράξεων για την Ελλάδα αφού κι εμείς μπορούμε. Τώρα το πολιτικό πεδίο είναι ενημερωμένο για τα δομικά και τεχνικά σημεία της Ελληνικής ΑΟΖ και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Αξιόλογο πολιτικό σύστημα για την πατρίδα μας, θα είναι αυτό που θα προσφέρει στην πατρίδα και στο λαό μας, την ελληνική ΑΟΖ και κανένα άλλο. Κατά συνέπεια, η Ελληνική Προεδρία είναι ένα πολύ καλό timing, για να ενεργοποιηθεί αυτή η υλοποίηση δίχως καθυστέρηση έτσι ώστε κι εμείς να ξέρουμε πραγματικά ποιοι είναι ικανοί να αξιοποιήσουν την ελληνική ΑΟΖ και τους υδρογονάνθρακες.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14251&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΟΖ ως πολιτικό κριτήριο"

Η Παγκοσμια ισχύς της Ορθοδοξίας και η Ελλάδα

Η Γεωπολιτισμική ισχύς της Ορθοδοξίας και η Ελλάδα-------
Η διαδρομή των ιερών κειμηλίων του Αγίου Όρους, όπως αποτυπώνεται σε σχετική ανάρτηση, δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού για ακόμα μία φορά γίνεται φανερό ο θρησκευτικός ζήλος και η πίστη όλων εκείνων των λαών οι οποίοι στερήθηκαν την θρησκεία τους τις δεκαετίες του «σοσιαλιστικού παραδείσου», ενώ η αναπόφευκτη σύνδεση της θρησκείας με σύγχρονα γεγονότα όπως αυτά που έχουν «άρωμα» τρομοκρατίας (σχετική αναφορά Ρώσου Πατριάρχη), «σύγκρουσης των πολιτισμών», δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Θα εξηγήσουμε.
--------Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη-----
Δυστυχώς, ζούμε σε μία εποχή όπου η άποψη του Σάμιουελ Χάντιγκτον περί «πολιτισμικών» συγκρούσεων φέρεται να επιβεβαιώνεται με τον πιο δυσάρεστο τρόπο. Η Αραβική Άνοιξη έτσι όπως αυτή εξελίχθηκε και όπως αυτή εκτυλίσσεται πλέον στη Συρία, στην Αίγυπτο και στο Ιράκ, ΜΟΝΟ ως δογματική θρησκευτική σύγκρουση στην οποία λαμβάνουν μέρος και οι μεγάλες δυνάμεις δι’ αντιπροσώπων μπορεί να εκληφθεί.



Ο διωγμός δε των Χριστιανών, όλων των δογμάτων, αλλά ιδιαιτέρως των Ορθοδόξων από ισλαμοφασίστες της ευρύτερης περιοχής, τείνει να δημιουργήσει καταστάσεις άμεσης πλέον εμπλοκής δυνάμεων οι οποίες θέλουν ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ να βοηθήσουν τους ανθρώπους αυτούς από τον αφανισμό από τις πατρογονικές τους εστίες.--
Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο η Ελλάδα ως ο κληρονόμος και συνεχιστής της Βυζαντινής εποποιίας, ως ο απόγονος και κεντρικό πόλος της Βυζαντινής Κοινοπολιτείας, έχει χρέος να λειτουργήσει ως ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των Ορθοδόξων και έχει χρέος επιτέλους να φέρει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Μόσχα πιο κοντά.



Η Ελλάδα είναι σε θέση (ηθικά, πνευματικά, νομικά κ.λπ.) να επιβάλει την Τάξη στην Ορθόδοξη Κοινοπολιτεία, δηλαδή να βοηθήσει των Οικουμενικό Πατριάρχη να επιβιώσει των αντιξοοτήτων και των αμφισβητήσεων. Μπορεί να βρίσκεται πάντα κοντά στους αδερφούς Ρώσους και δεν πρέπει να ξεχνά το αυτονόητο αν/όταν η Άγκυρα προβεί στο «απονενοημένο» εναντίον μας, τότε η Δύση θα μιλάει για επιστροφή στην προτεραία κατάσταση και σε… συνομιλίες, ενώ το πλέον πιθανό θα είναι η Μόσχα να εμπλακεί για να γυρίσει η κατάσταση στο «status quo ante bellum».



Με αυτό δεν εννοούμε φυσικά η χώρα μας να ζητήσει να ενταχθεί όπως ζήτησε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Σύμφωνο της Σαγκάης. Απλά εννοούμε, ότι η Αθήνα και ο Ελληνισμός θα πρέπει να ακολουθήσουν μία πολιτική η οποία θα προσπαθεί πάντα να χτίσει γέφυρες μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας.



Τα παραδείγματα της προσέγγισης των δύο πλευρών στο θέμα της Συρίας, του Ιράν και της Τρομοκρατίας, αλλά και των Υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο μόνο ενθαρρυντικό για μία τέτοια πολιτική θα πρέπει να εκληφθούν.



Με άλλα λόγια, η ελληνο-ορθοδοξία αποτελεί μια πραγματική «πυρηνική» δύναμη του Ελληνισμού, για φίλους και εταίρους στην ανατολή και στον βορρά, η κλασική και ελληνιστική κληρονομιά αποτελεί το βασικό μας «διαβατήριο» σε σχέση με τους εταίρους μας στην Δύση.



Η «Αγία Ζώνη» και τώρα τα «Τίμια Δώρα», ΔΕΝ έχουν λιγότερη αξία από την παρακαταθήκη της «Δημοκρατίας» και της «Τέχνης». Είναι πλέον καιρός να εκμεταλλευτούμε το γεωπολιτισμικό ειδικό μας βάρος και να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

http://www.defence-point.gr/news/?p=93161

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Παγκοσμια ισχύς της Ορθοδοξίας και η Ελλάδα"

ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ: Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη, θα είναι…
Εκπληκτικό κείμενο (από Γάλλο λογοτέχνη]-----------
Γη-------
Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)

Από την φυσική σας, χημεία

Από την αστρονομική σας

Από την πολιτική σας

Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε «δεν γίνεται».

Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

Η πρόκληση πάντως ισχύει.»

Jean Richepin

πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ"

Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αν σου συμβαίνουν αυτά, τότε είσαι… Έλληνας!----------

Χαρακτηριστικά που δύσκολα θα συναντήσουμε σε άλλη εθνικότητα και σίγουρα όχι μαζεμένα! Με αρκετή δόση χιούμορ φυσικά.--------
•Δεν τρως ποτέ βραδινό πριν τις 10µµ------.

•Πρέπει τουλάχιστον πέντε φορές το χρόνο να τραβηχτείς στον σταθµό των ΚΤΕΛ για να παραλάßεις έναν τενεκέ λάδι, έναν τενεκέ µέλι, έναν τενεκέ φέτα, ρίγανη, τσάι ßουνού, ελιές και λεµόνια.-------

•Στη γειτονιά σου υπάρχει τουλάχιστον µια οδός που λέγεται Ελευθερίου Βενιζέλου.------

•Όποτε ταξιδεύεις στο εξωτερικό απορείς πως ο κόσµος ζει χωρίς περίπτερα.

•Υπάρχει µεγάλη πιθανότητα να πέσεις σε µποτιλιάρισµα στις 6 π.µ. της Κυριακής.

•Σε τσαντίζει το ότι για να πας να ψωνίσεις το Σάββατο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς, επειδή τα µαγαζιά κλείνουν στις 3.

•Χειροκροτάς τον πιλότο όταν προσγειωθείς.

•Έχεις αυτοκίνητο που κοστίζει πάνω από 60.000 ευρώ και αρνείσαι να το δώσεις στον παρκαδόρο γιατί θεωρείς κλοπή τα 5 ευρώ που σου ζητάει.

•Αναρωτιέσαι γιατί ο φραπές δεν έχει διεθνή επιτυχία.

•Αγαπηµένη σου ασχολία όταν ταξιδεύεις στο εξωτερικό για να ξεφύγεις λίγο από την Ελλάδα, είναι να ψάχνεις για άλλους Έλληνες.

•Νηστεύεις, αλλά κάθε φορά µε διαφορετικούς όρους.

•Ποτέ δεν σου φτάνουν τα χρήµατα για τα ßασικά είδη ανάγκης, αλλά πάντα σου περισσεύουν για τα είδη πολυτελείας.

•Μισείς τους δηµοσίους υπαλλήλους, αλλά όνειρο ζωής είναι να γίνεις ένας από αυτούς.

•Κυριακή πρωί κοινωνάς στην εκκλησία και το απόγευµα ρίχνεις χριστοπαναγίες στο γήπεδο.

•Διπλοπαρκάρεις για τσιγάρα κλείνοντας το δρόµο και απολογείσαι σ’ αυτούς που κορνάρουν, αλλά στο παρακάτω στενό πλακώνεις τον οδηγό που έκανε ακριßώς το ίδιο.

•Καυχιέσαι που ήσουν Λοκατζής στο Μεγάλο Πεύκο χλευάζοντας τους πεζικάριους, αλλά ßάζεις ßύσµα για να πάει ο γιος σου κέντρο στην Κόρινθο και ειδικότητα διαßιßαστής στο Χαϊδάρι.

•Πας γυµναστήριο και καπνίζεις και ένα πακέτο τσιγάρα τη µέρα.

•Καυχιέσαι για τις κατακτήσεις του γιού σου αλλά περηφανεύεσαι ότι η κόρη σου είναι παρθένα.

•Προειδοποιείς µε τα φώτα για µπλόκο

•Όταν σταµατάς στο φανάρι έχεις το χέρι στην κόρνα.

•Πάντα αναρωτιόσουν σε τι διάολο χρησιµεύει η ‘διάßαση πεζών’

Περισσότερες ενδιαφέρουσες ειδήσεις στο perierga.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ;*

* Όπου στο κείμενο αναφέρεται ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ συμπεριλαμβάνει ΚΥΠΡΟ και
ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΥΣ

Αυτό το ερώτημα έχει γίνει η αγαπημένη καραμέλα σε συζητήσεις εντός κι εκτός
συνόρων. Οι εύκολες απαντήσεις είναι πολλές. Ο καθένας μπορεί να βρει ένα
σάκο του μποξ και να εκτοξεύσει πάνω τη οργή του. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε
την ουρά μας απέξω και να υποδείξουμε κάποιον άλλον που φταίει ή αντίθετα να
φορτωθούμε όλες τις ενοχές και ν' αρχίσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε.  Όμως η
ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα, δεν μπορεί να είναι παρά μία.

Ποιοι Έλληνες;

Οι Έλληνες σαν ένας λαός που κατοικεί σ' ένα συγκεκριμένο χώρο ή μια κοινή
συνισταμένη που ενώνει ανθρώπους διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά που έχουν
μια συγγενή αντίληψη των όσων συμβαίνουν; Αν λοιπόν εννοούμε τους Έλληνες
σαν κατοίκους ενός συγκεκριμένου χώρου, αυτόματα οδηγούμαστε στην απάντηση
του γιατί δεν γίνεται τίποτα. Γιατί οι κάτοικοι αυτού του τόπου μπορεί να
έχουν τόσες μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, ώστε να μην μπορούν να βρουν
κοινές συνισταμένες αντίστασης, γιατί πολύ απλά δεν έχουν κοινές αντιλήψεις.
Ένα μέρος των κατοίκων μπορεί να θεωρεί πρόοδο το να πάρει πίσω τους μισθούς
που έχασε κι όλα καλά. Ένα άλλο μέρος μπορεί να θέλει να βρει ευκαιρίες να
κάνει μπίζνες μέσα στα συντρίμμια. Κάποιοι άλλοι μπορεί να οραματίζονται
ανατροπές κι επαναστάσεις απέναντι στο υπάρχον σύστημα. Μια άλλη κατηγορία
μπορεί να είναι παντελώς αδιάφορη στις κοινές συνισταμένες και να σκέφτεται
μόνο το τομάρι της και πως θα επιβιώσει. Κάποιοι άλλοι μπορεί να
ονειρεύονται πως είναι απόγονοι του Λεωνίδα και κάποιοι άλλοι απόγονοι των
ηγεμόνων του Βυζαντίου.

Υπάρχει μια ατέλειωτη ποικιλία κατοίκων ενός τόπου που είναι εγκλωβισμένοι
σε συγκεκριμένες ιδεολογίες, θρησκευτικές αντιλήψεις, οικονομικά συμφέροντα,
προσωπικές φιλοδοξίες, ιδιαίτερα προβλήματα στις μικρές φωλίτσες ο καθένας.
Για να λειτουργήσει ένας λαός σαν σύνολο απέναντι σε ένα οποιονδήποτε εχθρό
που θέλει να σκλαβώσει τη πατρίδα του ή ακόμα και να την αφανίσει, πρέπει να
έχει δημιουργήσει μέσα του κάτι σημαντικότερο από τα προσωπικά συμφέροντα
των επί μέρους μονάδων. Να έχει ένα απόθεμα κοινών συνισταμένων που είναι
ιερές αξίες, και τις οποίες δεν επιτρέπει να παραβιάζει κανείς άσχετα σε τι
προσωπική κατάσταση βρίσκεται.

Για να αγαπάει ένας λαός την πατρίδα του και να σέβεται την ιστορία του και
τους προγόνους του, πρέπει να υπάρχουν διδάγματα, αγαθά που ξεφεύγουν από
την σφαίρα της καθημερινότητας, παραδόσεις, χαρακτηριστικά και "συγγένειες"
που τις έχει διαφυλάξει σαν "εθνική του ταυτότητα". Όμως υπάρχει κάτι
τέτοιο; Η Ελλάδα που αναφέρουμε συνέχεια, και που έχει γίνει τόσο της μόδας
τώρα τελευταία να την βάζουμε μπροστά στη προσωπική μιζέρια μας, τη
πνευματική μας φτώχεια, την υποταγή μας σε όλο αυτό το παρανοϊκό σύστημα που
βιώνουμε, είναι κάτι το αφηρημένο; Όχι. Είναι ένα κράτος με συγκεκριμένα
σύνορα και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Όταν λέμε Ελλάδα αυτό που φέρνουμε στην επιφάνεια να μας σώσει είναι το βαρύ
παρελθόν μας, το βαρύ όνομά μας. Όμως το όνομα αυτό μπορεί να είναι βαρύ,
αλλά οι κάτοικοι αυτής της χώρας είναι καταναλωτές ενός παγκόσμιου
συστήματος αξιών, ζουν και λειτουργούν με τα πρότυπα αυτού του συστήματος,
έχουν δημιουργήσει σαν αξίες και ανάγκες αυτά που προτείνει αυτό το σύστημα
αξιών. Ο Έλληνας καταναλωτής των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, των ριάλιτυ
της τηλεόρασης, ο συλλέκτης διαφόρων γκάτζετ τελευταίας τεχνολογίας, ο
λάτρης της ρόδας, της μάσας, της μοδάτης ένδυσης, ο διψασμένος για χρήμα και
καλοπέραση, ο αντιγραφέας τηλεπερσόνων, και πρωταγωνιστών διαφημιστικών
σποτ, σε τίποτα δεν διαφέρει από τον εθισμένο ευρωπαίο ή αμερικανό
καταναλωτή, παρά μόνο σε ότι αφορά τον τρόπο που εφαρμόζει και υπακούει στα
ερεθίσματα αυτά.

Ο μέσος Έλληνας δεν είναι με ένα βιβλίο στο χέρι να μελετάει αρχαίους
φιλοσόφους, ούτε φοράει τη φουστανέλα του Κολοκοτρώνη, ούτε πολεμάει στα
βουνά της Πίνδου με κρυοπαγήματα στα πόδια, η στα βουνά του Μαχαιρά όπως ο
Γρηγόρης Αυξεντίου. Ο μέσος Έλληνας στο χέρι του κρατάει ένα τάμπλετ, φοράει
κάποια ξένη επώνυμη φίρμα, και πολεμάει για μια πρόσληψη σε κάποιο
πολυεθνικό κολοσσό ή για ένα διορισμό για να εξασφαλίσει χρήμα για να μπορεί
να αγοράσει κι άλλα από αυτά τα "αγαθά" που είναι και η κεντρική ιδέα της
ζωής του και της κοσμοαντίληψής του. Το αν χορεύει ζεϊμπέκικο και
τσιφτετέλια ενώ οι συγγενείς του Ευρωπαίοι χορεύουν ταραντέλες, βαλς και
καντρίλιες δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Το αν παρακολουθεί μετά μανίας ένα
χαζοκούτι που έχει κι ελληνικούς υπότιτλους ακριβές καρμπόν με τα υπόλοιπα
χαζοκούτια των εκτός συνόρων κατοίκων είναι η ουσία.

Γιατί όταν δεν έχεις να παρουσιάσεις κάτι διαφορετικό που να αλλάξει τα
δεδομένα αλλά κυκλοφορείς μέσα στα ίδια σκατά, με όλο τον υπόλοιπο πλανήτη,
το να λες "εμείς είμαστε Έλληνες ρε" καταντάει γραφικό. Όταν οι άνθρωποι που
έχεις επιλέξει να σε κυβερνούν είναι κλώνοι όλων των υπόλοιπων κυβερνώντων
στα άλλα κράτη, όταν οι κατευθύνσεις που μεγαλώνεις τα παιδιά σου είναι
κλωνοποιημένες κατευθύνσεις των υπόλοιπων γονιών εκτός συνόρων, όταν οι
αξίες που έχεις στη ζωή σου και η αντίληψή σου για τον κόσμο και για τον
άνθρωπο είναι καρμπόν με τις αντιλήψεις ενός παγκόσμιου συστήματος, με τι
τρόπο δηλαδή αποδεικνύεις την ιδιαίτερη ταυτότητα που υποτίθεται πως έχεις;

Οι Έλληνες λοιπόν δεν αντιδρούν γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να βρουν κάτι
για το οποίο να πολεμήσουν, τόσο ισχυρό, τόσο σπουδαίο, ώστε να θυσιάσουν
την προσωπική τους ασφάλεια ο καθένας, τη φωλίτσα του για ένα μεγάλο
ιδανικό. Ένα κοινό όνειρο που θέλουν να γίνει πραγματικότητα. Και που θα
μπορέσουν να το μεταδώσουν και πέρα από τα σύνορα. Ένα μήνυμα για όλη την
ανθρωπότητα. Μια διαφορετική πρόταση απεγκλωβισμού των ανθρώπων από τη
παγκόσμια φυλακή τους. Αυτό το μήνυμα έδωσαν οι πρόγονοι μας στην
ανθρωπότητα και για αυτό σε κάθε γωνιά της γης, ανεξάρτητα από χρώμα, ράτσα,
τόπο, χρόνο, υπάρχουν ακόμα τα ίχνη τους. Ένα μήνυμα που δεν έχει καμιά
σχέση με ό,τι εμείς σήμερα δίνουμε στα παιδιά μας.

Για αυτό και φοβόμαστε όλο και περισσότερο τα σύνορα. Τους κακούς που θα μας
κατασπαράξουν. Εχθρούς από κάθε κατεύθυνση. Γιατί δεν έχουμε κάτι τόσο
δυνατό ώστε να είναι από μόνο του όπλο που κανείς δεν μπορεί να νικήσει. Δεν
έχουμε κοινή αντίληψη μιας εθνικής ταυτότητας που είναι φτιαγμένη όχι από
λόγια αλλά από έργα που οι άλλοι θα επιθυμήσουν να αντιγράψουν κι όχι να
καταστρέψουν. Δεν έχουμε να παρουσιάσουμε ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά και
να απειλήσουμε όποιον διαταράξει την ελληνικότητά μας, γιατί πολύ απλά δεν
έχουμε ελληνικότητα. Είμαστε πρόχειρα αντίγραφα των υπόλοιπων που θεωρούμε
ξένους. Είμαστε όλοι προδότες των αξιών και των ιδανικών των προγόνων μας.
Για αυτό και εκλέγουμε ανάλογους με την αντίληψή μας ανθρώπους να μας
εξουσιάζουν, για αυτό φοβόμαστε τόσο ώστε να καταντήσουμε ζητιάνοι και
απελπισμένοι. Για αυτό προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε τρόφιμα σε περίπτωση
καταστροφής, άλλοι το σκάνε για να φτιάξουν τη ζωούλα τους αλλού, κι άλλοι
ονειρεύονται αιματηρές εκκαθαρίσεις και νέα στρατόπεδα γιατί φοβούνται.
Φοβούνται να διεκδικήσουν την αληθινή ελευθερία.

Αυτοί που δεν αντιδρούν λοιπόν δεν είναι οι Έλληνες αλλά οι κλώνοι του
δυτικού μοντέλου ζωής, οι εγκλωβισμένοι στα ίδια αδιέξοδα, στους ίδιους
εφιάλτες με τους κατακτητές τους. Και για αυτό και όλος ο πόλεμος που
γίνεται αυτή τη στιγμή γύρω μας ποντάρει ακριβώς σ' αυτό. Να μην αποκτήσουμε
με κανένα τρόπο συνείδηση του τρόπου που θα μπορούσαμε να γκρεμίσουμε αυτό
το μοντέλο ζωής σε 24 ώρες. Γιατί οι γνωρίζοντες ξέρουν πως μέσα μας υπάρχει
ένα ανυπότακτο πνεύμα, μια ιερή τρέλα που λειτουργεί σε διαφορετικό επίπεδο,
γνωρίζουν πως αν μας έπιανε το πείσμα μας και κατορθώναμε όπως έχουμε κάνει
χιλιάδες φορές στην πανάρχαια ιστορία μας να βάλουμε πάνω από τους ατομικούς
μας φόβους, τα συλλογικά μας όπλα, θα φέρναμε ανάποδα το ντουνιά όπως έλεγε
κι ο ποιητής.

Γνωρίζουν πως έχουμε συγκεκριμένους δεσμούς που αν τους ενεργοποιήσουμε και
τους ενισχύσουμε θα κατορθώσουμε να ξεθάψουμε από μέσα μας μεγαλείο, που
τώρα έχει κρυφτεί κάτω από τόνους σκουπιδιών, ασύμβατων με τη πραγματική μας
φύση, για αυτό και φροντίζουν αργά και σταθερά να εξαφανίσουν όλους αυτούς
τους δεσμούς. Και το κάνουν πολύ εύκολα γιατί η πλειοψηφία των κατοίκων
αυτού του τόπου έχει ξεχάσει ποιοι είναι αυτοί οι δεσμοί και τι δύναμη
έχουν. Είναι τυχαίο που οι Έλληνες διασκορπισμένοι σε όλη την ανθρωπότητα
εκτός συνόρων, μπορούν και κάνουν θαύματα; Είναι τυχαίο που έχουν τέτοιους
μηχανισμούς μέσα τους ώστε να είναι όποτε και όπου θελήσουν παγκόσμιοι
πολίτες, χωρίς σύνορα, χωρίς κανένα εμπόδιο να προσαρμόζονται άμεσα ακόμα
και στους πιο αφιλόξενους τόπους, και να διαπρέπουν ο καθένας στο δικό του
χώρο;

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Απλά εμείς το έχουμε ξεχάσει κι έχουμε δεχτεί
αδιαμαρτύρητα τη μετατροπή μας σε ανδρείκελα μιας παγκόσμιας παράνοιας.
Κανένας κομματικός μηχανισμός δεν ήταν πατριωτικός στην Ελλάδα ποτέ, καμιά
κυβέρνηση δεν λειτούργησε με γνώμονα το συμφέρον του τόπου και του λαού. Οι
ηγέτες μας και τα κόμματα μας ούτε μεγαλείο είχαν ούτε στελέχη που να
ασπάζονται το ελληνικό μοντέλο αντίληψης. Όλα ξενόφερτα ήταν και είναι.
Προσαρμοσμένα στα διεθνή πρότυπα με σκοπό να προσαρμόσουν και όλους τους
κατοίκους σ' αυτά. Κατοίκους που τρέχουν στα σούπερ μάρκετ ν' αγοράσουν
λεμόνια από την Αργεντινή, φιστίκια Αιγίνης από τη Τουρκία και λάδι από τη
Γερμανία!

Κατοίκους που διαβάζουν ένα σωρό αηδίες και τους δικούς τους συγγραφείς,
ποιητές, φιλοσόφους, ζωγράφους, καλλιτέχνες τους θεωρούν κουραστικούς ή
ντεμοντέ. Κατοίκους που κάνουν οικονομίες για να πάνε σ' ένα μοδάτο θέρετρο
και δεν έχουν μπει στο κόπο ν' ανέβουν ούτε μέχρι το Παρθενώνα η το Θέατρο
Κουρίου για να τα δουν από κοντά. Κατοίκους που ο ζωτικός τους χώρος
καταλαμβάνεται από ό,τι αηδία τους πουλήσει κάθε απατεώνας. Έλληνες, Ιταλοί,
Ισπανοί, Πορτογάλοι και Ιρλανδοί που πρέπει ντε και καλά να συμμορφωθούν
στην εντέλεια στη νέο αποικιοκρατική μανία των αγγλοσαξώνων, της ενωμένης
και τρανής Γερμανίας, της Αμερικής των οίκων αξιολόγησης, και τη παγκόσμια
τραπεζική κυριαρχία των ψυχασθενών ....

Τυχαίο; Δε νομίζω. Μη τυχόν και θυμηθούν τα μυστικά της συγγένειας... Μη
πάρουμε χαμπάρι πως έχουμε βαπτιστεί με δικό μας όνομα, μήπως αναγνωρίσουμε
εμπόρους της δυστυχίας μας. Βήμα βήμα και με πολύ μεθοδευμένες κινήσεις ο
νότος της Ευρώπης αλώθηκε. Με βοήθεια από κάθε πιθανή πηγή της δύσης και της
ανατολής. Κι οι λαοί μας πρέπει να νοιώσουν ένοχοι, τιποτένιοι, ανάξιοι να
διεκδικήσουν πίσω την ιστορία τους. Όπως οι λαοί της άλλης ανατολής, εκείνοι
που πατάνε στα χώματα που άλλαξαν με τη σειρά τους την ιστορία της
ανθρωπότητας σε πανάρχαιους χρόνους, και πάνω στα βομβαρδισμένα ερείπια των
εκατομμυρίων χρόνων ιστορίας χτίζουν τους ουρανοξύστες του μίσους και του
σκοταδισμού για να κρατήσουν τους ανθρώπους μαριονέτες. Όλοι αυτοί οι λαοί
αναφέρονται στα σημειωματάρια της κούφιας τάξης πραγμάτων σαν τιποτένιοι,
ανάξιοι που έχουν ανάγκη από συμμόρφωση και βούρδουλα... τι μεγαλύτερο
θράσος να περιγράψει κανείς.. Όλα μελετημένα στη παραμικρή λεπτομέρεια. Με
ποιο τρόπο έγινε αυτή η άλωση; Με ποιους μηχανισμούς συμβαίνει τώρα και θα
γίνει ακόμα πιο θλιβερή; Όποιος έχει την ικανότητα ακόμα ας κοιτάξει.

Με χαρά όμως πίσω από όλο αυτό το σκοτεινό τοπίο βλέπω, πως τα πράγματα δεν
είναι τόσο βολικά για όσους τα έχουν σχεδιάσει. Ξεπετάγονται σιγά σιγά
διάφοροι ναυαγοί και φτιάχνουν σχεδίες για την επιστροφή στη πατρίδα.
Βλέπουμε ανάμεσα στους υπερβολικά κοιμισμένους πολίτες να ξεπετάγονται νέοι
άνθρωποι που είναι υπερβολικά αφυπνισμένοι. Δεν έχει σημασία ο αριθμός. Το
ότι συμβαίνει έχει σημασία.
από:
  <http://omirosalexandrou.blogspot.com/>

1 ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν;

Αγαπητέ  Όμηρε,
Διάβασα το κείμενό σου "γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν" και απαντώ με λίγα
λόγια στα σχόλια που κάνεις. Το μικρό αυτό κομμάτι που έμεινε από την  τέως
μεγάλη Ελλάδα, σε έκταση σε κατοίκους και σε μεγαλείο κατοικείται σήμερα από
ανθρώπους που είναι αποκομένοι από την πατρώα ρίζα τους. Η σχέση μας με την
πατρώα μας ρίζα είναι ανύπαρκτη. Εάν διαβάσεις τον Ιώσηπο θα δεις με μεγάλη
σου έκπληξη να λέει  στο βιβλίο Ιωσήπου βίος 192 "...αλλά γεγυμνωμένως περι
τούτων και οικίαις και θανάτοις μάλιστα πάντων απαντώσι μη αρνούμενοι τα
πάτρια..." Αυτοί δηλαδή οι Εβραίοι όπως βλέπεις και μπροστά στην απειλή του
χειρότερου θανάτου δεν απαρνήθηκαν ποτέ τα πάτρια. Εμείς οι "μεγάλοι"
Μακεδώνες και Ελληναράδες απαρνηθήκαμε τα πάντα. Κατηγορήσαμε και ατιμάσαμε
τα ιερά των πατέρων μας και χαρακτηρίσαμε τους δικούς μας μεγάλους
προπάτορες ως  "τσαρλατάνους" αφού για όλους μας υπήρξαν άνθρωποι με ψεύτικα
και ανύπαρκτα ιερά. Έτσι τους στολίσαμε με τα υπέροχα κοσμητικά επίθετα ως
ειδωλολάτρες, άθεους και μυαρούς. Δεχόμαστε δε να δοξολογούνται και να
υμνούνται οι προπάτορες των Εβραίων ως δικοί μας προπάτορες. Κάνω μνεία στο
"των ενδόξων προπατόρων  ΗΜΩΝ Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ και των θεοπατόρων ΗΜΩΝ
Ιωακείμ και Άννης". Δεχόμαστε την βάφτιση που μας αποκόπτει από την πατρώα
μας ρίζα και μας μετατρέπει σε νόθα παιδιά του Αβράαμ. Κάνω μνεία στο
κεφάλαιο 3 κατά Γαλάτες Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, εδάφιο 29 ο οποίος
λέει:
           "Εάν βαπτισθείς είσαι τέκνο του Χριστού και αφού είσαι τέκνο του Χριστού, τότε είσαι ΣΠΕΡΜΑ του Αβραάμ".
 Και στο κεφάλαιο 4 εδάφιο 31 λέει Ο Παύλος:
            "Δεν είμαστε αδελφοί μου παιδιά της δούλης της Αγαρ αλλά γνήσια τέκνα της ελεύθερης γυναίκας της Σάρρας". (Πού είναι ο Έλληνας και η Ορσηίδα);
Δεν τιμήσαμε ποτέ  κάποιον από τους προγόνους μας. Οι περισσότεροι δεν
γνωρίζουν πότε πέθανε και πότε γεννήθηκε ο Αλέξανδρος και ασφαλώς τους
φαίνεται ανέκδοτο η θεοποίηση του Αλεξάνδρου από το Αιγυπτιακό Ιερατείο 661
χρόνια πρίν θεοποιηθεί ο Ιησούς  το 326 στη Σύνοδο της Νίκαιας στην Μ.Ασία
υπό την προεδρία του Μ. Κωνσταντίνου.
Δεν τιμήσαμε ποτέ το κοσμοϊστορικό γεγονός της Μάχης του Μαραθώνα ενώ
τιμήθηκε στην Γερμανία, στην Αυστραλία και στο Σικάγο. Στην Δράμα δε που
τολμήσαμε να  κάνουμε μια έκδήλωση προς τιμή της Μάχης του Μαραθώνα για τα
2500 χρόνια βρεθήκαμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η δίκη  έλαβε χώρα στο
Πρωτοδικείο Δράμας στις 18 με 21 Φεβρουαρίου 2013. Στο Ωραιόκαστρο δε της
Θεσσαλονίκης που τολμήσαμε να κάνουμε το ίδιο ο Δήμαρχος Ωραιοκάστρου κύριος
Νικόλαος Μπάτος, έστειλε επιστολή στην Ομάδα "Ε" Έψιλον μέσω της οποίας
απαγόρευσε την εκδήλωση τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι "η εκδήλωση αυτή βρίσκει
το Δήμο Ωραιοκάστρου ριζικά αντίθετο". Μετά μιά εβδομάδα στην Δράμα γύριζαν
στους δρόμους την Κάρρα της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού Κράτους και στο
Ωραιόκαστρο την Πορταίτησα επίσης με τιμές αρχηγού Κράτους.
Και συνεχίζω. Πότε τιμήθηκε η Μάχη των Θερμοπυλών ή η Μάχη της Σαλαμίνος ή
των Πλαταιών ή της Πύδνας; Και πότε δακρύσαμε εμείς για τα πολλά εκατομμύρια
Ελλήνων που θανατώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο στην Σκυθόπολη, για τις
χιλιάδες στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης και για τις 35  χιλιάδες στον
Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως από τους μεγάλους μας "Αγίους" Θεοδόσιο και
Δημήτριο;
Πότε σοκαριστήκαμε ακούγοντας να είναι στην γενέτειρα της θεάς Αθηνάς και
τότε πολιούχου της Αθήνας προστάτης και πολιούχος ο  Διονύσιος Αρειοπαγίτης;
Ή πότε ξαφνιάστηκε κανείς όταν στην Θεσσαλονίκη, την γενέτειρα του
Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη και της Θεσσαλονίκης, είναι προστάτης και
πολιούχος ο διώκτης και σφαγέας των Ελλήνων "μεγαλομάρτ." Δημήτριος η στην
Κρήτη την γενέτειρα του Δία και του Μίνωα να είναι προστάτες ο Αγιος
Νικόλαος και ο Άγιος Μηνάς;
Αυτά είναι τα χάλια των σημερινών κατοίκων αυτής της γωνιάς που βάφτηκε με
πολύ αίμα των προγόνων μας αλλά ποτέ δεν δακρύσαμε και δεν ανάψαμε ένα
κεράκι. Τιμάμε όμως αυτούς που μας άλλαξαν τα φώτα, αντικατέστησαν την
πατρώα μας ρίζα με  την δική τους και μας γαλούχησαν έτσι ώστε να μην
μπορούμε πλέον να ξεκαθαρίσουμε τον αχταρμά που μας έβαλαν στο τραπέζι. Έτσι
χάσαμε τα πρότυπα, τις αξίες και την ζεστή αγκαλιά των δικών μας προπατόρων.
Όμως ο Αβραάμ μας χρησιμοποιεί αλλά δεν μας αγάπησε ποτέ γιατί ξέρει ότι
είμαστε θετά τέκνα και όχι γνήσια όπως τα αγαπητά του παιδιά οι Εβραίοι.
Μας ενθουσιάζει βέβαια το υπέροχο μήνυμα του Ιησού "αγάπα τον πλησίον σου"
και "αγάπα τον εχθρό σου". Χιλιάδες χρόνια πριν από τον Χριστό λέει ο
Προμηθέας:

"εγώ δ΄ετόλμησ, εξελυσάμην βροτούς                 Εγώ μονάχα τόλμησα κι
έσωσ ανθρώπους,
τό μή διαρραισθέντεας εις Άιδου μολείν,             να μην βρεθούν ομαδικά
στον Άδη τέφρα.
τω τοι τοιαϊσδε πημοναίσι κάμπτομαι,                  Γι αυτό στο βράχο
τούτο βασανίζομαι δω
πάσχειν μεν αλγειναίσιν, οικτραίσιν δ΄ιδείν,         πέρα αβάσταγα κι άθλια
κακά να ζώ,
θνητούς δ΄εν οίκτω προθέμενος, τούτου τυχείν   Κι ενώ αγάπη συμπόνια τόση
στους ανθρώ-
ούκ ηξιώθην αυτός, αλλά νηλεώς                         πους είχα δεν
αξιώθηκα κι εγώ όμοια νάχω
ώδ ερρύθμισμαι, Ζηνί δυσκλεής θέα.                  κι έτσι σκληρά μ έχουν
καρφώσει,
ντρόπιασμα αιώνιο κι άτιμο του Δία.

Μιλάει λοιπόν ο Προμηθέας για την υπερβολική αγάπη του προς τους ανθρώπους
εξ αιτίας της οποίας βρέθηκε  σ αυτήν την άσχημη θέση αλλά δεν ζητά εύνοια
και δεν μετανοεί.
Από την άλλη με το μήνυμα της αγάπης του Χριστιανισμού αφανίστηκαν λαοί εκ
θεμελίων. Θανατώθηκαν χιλιάδες αθώοι άνθρωποι και ζώα. Με σύμβολο τον σταυρό
σημαδεύει ο κάθε χριστιανός τον εχθρό του ενώ "αγάπα τον εχθρό σου".
Ο "μέγας" Κωνσταντίνος και "Αγιος" βλέπει το σύμβολο του στρατού και
κατασφάζει τους συμπατριώτες του τους οποίους αποκαλούσε εχθρούς και στη
συνέχεια συγχαίρουν την Παναγία ως "στρατηγό" για την συμπαράστασή της στην
μεγάλη σφαγή. Κάνω μνεία στο "υπέρ μαχω στρατηγώ τα νικητήρια....".
Όλα αυτά τα παράδοξα μηνύουν ότι από τον λαό αυτό εξαφανίστηκε πλέον
ολοκληρωτικά η κρίση και ακολουθεί την χαραγμένη γραμμή όπως το πρόβατο τον
τσομπάνη του.
Στο εξωτερικό μεγαλουργούν επειδή  ξεφεύγουν από το καλούπι που τους έχει
εγκλωβίσει εδώ το κάθε κατεστημένο.
Σου υπενθυμίζω και την φράση του Αλεξάνδρου όταν πέρασε τον Ελλήσποντο.Αφού
κάρφωσε το δόρυ του στο έδαφος, ύψωσε το χέρι και το βλέμμα του προς τον
Ουρανό και φώναξε:
                  "Ποτέ δεν θα συγχωρήσω αυτούς που ατίμασαν τα ιερά τωνπρογόνων μου
                  ούτε ακόμα και εάν μετανοήσουν".
Ποιοί είναι αυτοί που ατίμασαν τα ιερά των προγόνων του; Τότε οι Πέρσες και
στη συνέχεια εμείς. Σκέψου τι θα μας κάνει εάν κάποτε επιστρέψει. Και ένας
Αλέξανδρος θα έρθει κάποτε για να ξαναβάλει τα πράγματα στη θέση τους.
φιλικότατα
Αριστοτέλης Κακογεωργίου από την Ομάδα "Ε" Έψιλον

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ;*"

ΟΛΟΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ

ΣΤΕΙΛΕ ΠΑΝΤΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ   !  !  !  !  !  !  !  !  !

 

"Αν κάθε Έλληνας καταφέρει μέσα στο 2014 να αγοράσει ελληνικά προϊόντα αξίας

1.000 ευρώ στη θέση ξένων προϊόντων που αγόρασε πέρυσι, τότε θα προστεθεί στην προβληματική ελληνική οικονομία το αστρονομικό ποσό των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ολόκληρο το περιβόητο ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα
αναζωογονούσε τη χώρα, είναι 18 δισεκατομμύρια για τέσσερα χρόνια.

 Στροφή στο ελληνικό τρόφιμο, στο ελληνικό ποτό, στροφή στον Έλληνα παραγωγό. Και σιγά-σιγά, στροφή στο ελληνικό ρούχο και το ελληνικό παπούτσι.

 ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΕΧΟΥΝ BARCODE ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ 520 !!! Κοινοποιήστε το!!!"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΛΟΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ"

Άρθρα του Νίκου Λυγερού για την καινοτομία

Η απαραίτητη καινοτομία για την Ελλάδα

Από την ύπαρξή μας ως Ελληνισμός, δεν ήμασταν ποτέ της ποσότητας. Δεν είναι ο φυσικός μας χώρος κι όσοι προσπαθούν να προωθήσουν την ιδέα της ποσότητας απλώς δεν σκέφτονται τις διαστάσεις που έχει μία χώρα σαν την Αμερική, την Κίνα ή την Ρωσία. Γι’ αυτό ο Ελληνισμός ήταν πάντα στον τομέα της ποιότητας, όπου η νοημοσύνη είναι απαραίτητη για να λύσει τεχνικά προβλήματα μ’ έναν πρωτοποριακό τρόπο. Βέβαια μερικοί θα πουν ότι μόλις γίνεται αυτό μετά οι άλλοι αντιγράφουν και έχουν τα μεγαλύτερα έσοδα. Πρώτον ξεχνούν ότι είναι η αλήθεια, και κατά συνέπεια το ξέρουμε, δεύτερο η μίμηση είναι η έκφραση του θαυμασμού. Επιπλέον ο Ελληνισμός ήταν πάντα της προσφοράς για την Ανθρωπότητα, άρα τόσο το καλύτερο αν άλλοι τον αντιγράφουν. Η ουσία είναι το θέμα της καινοτομίας στον τομέα της ποιότητας γιατί έτσι και μόνο έτσι δημιουργείται η διαφορά που κάνει τη διαφορά. Για τον Ελληνισμό, η καινοτομία είναι φυσιολογική και όχι σπάνια. Γιατί το σπάνιο δεν είναι σπάνιο για το σπάνιο. Μόνο που όταν μιλούμε για καινοτομία δεν αναφερόμαστε στις ευρεσιτεχνίες και τις λεγόμενες πατέντες. Η καινοτομία δεν είναι επίδειξη και μόνο. Είναι ικανή να προκαλέσει μία αλλαγή φάσης και τα πράγματα και η θεώρησή τους να είναι εντελώς διαφορετικά μετά την ύπαρξή τους. Στην καινοτομία το μόνο που είναι απαραίτητο είναι η νοημοσύνη. Όλα τα άλλα είναι τεχνικά εξαρτήματα. Έτσι όταν βλέπουμε νέους που λένε ότι δεν υπάρχει μέλλον στην πατρίδα μας, είναι απλώς επειδή δεν σκέφτονται, αλλά εξετάζουν τον κόσμο αποκλειστικά μ’ έναν τρόπο κοινωνικό. Ενώ ο μόνος τρόπος για να μην υπάρξει μέλλον, είναι να μην υπάρχει νοημοσύνη. Ακόμα κι αν μελετήσουμε τις επιστημονικές ανακαλύψεις, θα δούμε ότι σχεδόν όλες οφείλονται αποκλειστικά στο θέμα της νοημοσύνης που έχει συνδυάσει τη δυναμική της με τη μνήμη της σκέψης. Ο Ελληνισμός δίχως να το έχουν καταλάβει πολλοί από τους δικούς μας είναι, θέλουμε δεν θέλουμε, μία ζώνη καινοτομίας. Μόνο που αυτή δεν είναι του χώρου αλλά του χρόνου. Έτσι αν το συνειδητοποιήσουμε όλοι τότε η ευρηματικότητα και η πολυμηχανία θα μας φανούν φυσιολογικές στο πλαίσιο αυτό της καινοτομίας. Διότι όταν ένας τόσο μικρός λαός είναι ικανός να προσφέρει διαχρονικά τόσα πολλά στην Ανθρωπότητα δεν μπορεί να μην είναι καινοτόμος.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14134&l=gr

Νοημοσύνη και Καινοτομία

Πολλοί μπερδεύουν ασύστολα την έννοια της νοημοσύνης με αυτή της διαίσθησης. Και βέβαια είναι οι ίδιοι που ταυτίζουν την πατέντα με την καινοτομία. Μάλιστα σε πιο τεχνικό επίπεδο υπάρχει και η ανάμειξη της ανακάλυψης με την απλή δημοσίευση. Με αυτήν την ισοπέδωση των εννοιών καταλήγουμε είτε στην υπερβολή είτε στην απαξίωση. Διότι όλοι έχουν την εντύπωση ότι κάνουν το ίδιο ενώ αγγίζουν μόνο μία από αυτές τις έννοιες. Σε επιστημονικό επίπεδο είμαστε πάντα υποχρεωμένοι να δικαιολογήσουμε τη διαφορά για να γίνει κατανοητό το επίτευγμα. Διότι μια καινοτομία σαν αυτές του Tesla δεν είναι μόνο μία πατέντα. Διότι μία νοημοσύνη σαν αυτή του Einstein δεν είναι απλώς διαίσθηση. Και μία ανακάλυψη σαν αυτή του Galois δεν είναι μόνο και μόνο μία δημοσίευση. Επίσης σε αυτό το πλαίσιο εμπλέκεται και το θέμα της εφευρετικότητας που δεν είναι απλή δημιουργικότητα. Γι’ αυτό το λόγο εξετάζουμε συγκεκριμένα τον συνδυασμό της νοημοσύνης με την καινοτομία. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι σημαντικό μεθοδολογικά να εντοπίσουμε την αξία της απαγωγής σε σχέση με την επαγωγή και την συνεπαγωγή. Το πρωτοποριακό σκέλος της απαγωγής που της δίνει και τον ριζοσπαστικό της χαρακτήρα, είναι η επικινδυνότητα του συμπεράσματος αφού βασίζεται αναπόφευκτα σε πολύ λιγότερα στοιχεία. Κατά συνέπεια χρειάζεται μια διαχείριση κρίσης με την θετική και αποτελεσματική της έννοια. Σε αυτό το πεδίο η νοημοσύνη είναι απαραίτητη για την επίλυση αλλά και για την προσέγγιση. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαραίτητα του ίδιου τύπου όπως το βλέπουμε στο παράδειγμα του Hardy και του Ramanujan. Αλλά χρειάζεται γνώσεις για να περάσει το στάδιο της καινοτομίας, η οποία θα έχει εφαρμογές. Διότι και αυτές είναι σημαντικές αφού αλλιώς μπορεί να εκφυλιστεί η διαδικασία και να καταλήξουμε απλώς σε μια πατέντα. Όσοι πιστεύουν ότι αυτό το κριτήριο δεν είναι απαραίτητο, μπορούν να εξετάσουν την ιστορία και την καταγραφή αυτών των ιδεών που άλλαξαν τη θεώρηση του κόσμου. Έτσι η νοημοσύνη και η καινοτομία, μπορούν να παρουσιαστούν ως ένα συνδυασμό που παράγει έργο κι όχι μόνο σκέψη. Δεν είναι φιλοσοφία αλλά πράξη.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14241&l=gr

Η καινοτομία του Αρχιμήδη

Όποιος θεωρεί ότι ο Αρχιμήδης ήταν απλώς ένας μαθηματικός, δεν γνωρίζει μαθηματικά και δεν ξέρει για παραγωγή έργου. Το πνεύμα του Αρχιμήδη που ανακαλύπτουμε όταν μελετάμε τα Άπαντά του, δεν έχει καμιά σχέση με μία απλή και διαδικαστική μαθηματική σκέψη. Δεν αναζητά μόνο την επίλυση ενός προβλήματος. Είναι ικανός να σκεφτεί για πρώτη φορά το πρόβλημα και να δημιουργήσει τη λύση πριν γίνει η επινόηση του από τους μαθηματικούς και όχι μόνο της εποχής του. Ακόμα και μερικές από τις τεχνικές του ενώ είναι σωστές και κατανοητές εκ των υστέρων, παραμένουν με στοιχεία για τα οποία δεν ξέρουμε με σιγουριά πώς τα ανακάλυψε. Ένα απλό παράδειγμα είναι το εξής. Στην διαδικασία της προσέγγισης του αριθμού π, χρησιμοποιεί δύο ανισότητες για την ρίζα του 3, τις οποίες δεν εξηγεί. Κι αν έχουμε βρει υπολογισμούς που θα μπορούσε να είχε εκτελέσει εκείνη την εποχή, δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι είναι οι ίδιοι. Επίσης για το θέμα του τετραγωνισμού του κύκλου ο Αρχιμήδης δεν έκανε ποτέ το λάθος να θεωρήσει ότι τον έλυσε. Στην πραγματικότητα μάλιστα κατάφερε να αποδείξει μία αντιστοιχία πολυπλοκότητας, πράξη που είναι κυρίαρχη στην τωρινή θεωρία της πολυπλοκότητας. Όμως η καινοτομία του Αρχιμήδη είναι ακόμη πιο εμφανή στον τομέα της ογκομετρίας στη γεωμετρία. Η προσέγγιση του είναι τόσο ριζοσπαστική που μοιάζει με τον απειροστικό λογισμό ενώ αυτός θα εμφανιστεί μόνο πολλούς αιώνες μετά. Έτσι το παράδειγμα του υπολογισμού της σφαίρας σε σχέση με τον κύλινδρο όσον αφορά στον όγκο είναι χαρακτηριστικό. Διότι είναι ικανός να δει διαφορετικά τις τρεις διαστάσεις σε σχέση με την κλασική προσέγγιση των μαθηματικών της εποχής του. Μάλιστα η σκέψη του έχει περισσότερο το στίγμα του πολυμαθή παρά του μαθηματικού και γι’ αυτό το λόγο κατάφερε ν’ ανακαλύψει τόσο ουσιαστικές έννοιες και άφησε πίσω τους άλλους για αιώνες. Η καινοτομία του Αρχιμήδη είναι πρώτα από όλα το αποτέλεσμα της ιδιοφυΐας του που δεν είχε βέβαια μαθηματικά όρια αλλά ήταν ικανή να κατανοήσει τον κόσμο και να επινοήσει μια νοόσφαιρα τόσο αποτελεσματική που άφησε το στίγμα της στην Ανθρωπότητα. Και μάλλον είναι αυτός ο λόγος που ο Leonardo da Vinci τον θεωρούσε ως μοντέλο του.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14242&l=gr

Γεωμετρική καινοτομία

Στον τομέα της κατάλυσης ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, προέρχεται από τη φθορά των στοιχείων που ενσωματώνουμε στους μεγάλους βιομηχανικούς αντιδραστήρες. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο μεγάλες τάσεις. Η μία χρησιμοποιεί ένα μονολιθικό στοιχείο που είναι εξολοκλήρου καταλύτης. Ενώ η άλλη βάζει στοιχεία ουδέτερα που έχουν μόνο μια επικάλυψη που δρα καταλυτικά. Σε αυτό το πλαίσιο, έχουμε εκμεταλλευτεί διάφορες γεωμετρίες από τις πιο κλασικές που είναι οι σφαίρες και οι κύλινδροι έως τις πιο μη συμβατικές που χρησιμοποιούν μεταλλικούς ή κεραμικούς αφρούς. Υπάρχουν πολλά αποτελέσματα με διάφορες αποτελεσματικότητες. Και σε αυτό το πλαίσιο ερευνούμε νέες δομές που βασίζονται σε άλλες ιδέες. Μια γενική ιδέα είναι η διάτρηση των στοιχείων έτσι ώστε να αξιοποιηθεί μια μεγαλύτερη επιφάνεια για να υπάρξει μεγαλύτερη απόδοση. Απλώς τα πράγματα δεν είναι απλά αφού οι διαφορετικές διαδικασίες δεν έχουν τα ίδια αποτελέσματα. Με άλλα λόγια δεν υπάρχει μια παγκόσμια συνταγή για την παραγωγή αυτών των πολύτιμων στοιχείων. Αυτή η δυσκολία είναι δομική διότι ο χώρος των παραμέτρων που θέλουμε να βελτιστοποιήσουμε είναι πολλών διαστάσεων και η θεωρία έχει ελλείψεις σε τέτοιου τύπου εφαρμογών στο επίπεδο της χημείας. Από τη βιομηχανική πλευρά, έχουμε μία άλλη δυσκολία. Τα πειράματα είναι ακριβά και κανένας δεν θέλει ν΄ αλλάξει τόσο συχνά στους ογκωδέστατους αντιδραστήρες. Κατά συνέπεια, η μοντελοποίηση σε μικρότερο μέγεθος είναι απαραίτητη. Ο τομέας εκμεταλλεύεται εύκολα εμπειρικές λύσεις όταν προσφέρουν ένα σχετικά καλό αποτέλεσμα και δεν αλλάζει εύκολα μεθοδολογία. Όταν προσπερνούμε αυτά τα τεχνικά εμπόδια μπορούμε να εξετάσουμε εντελώς διαφορετικά τα προβλήματα, στα οποία αναφερθήκαμε. Έτσι εισάγουμε τη μορφοκλασματική ανάλυση για τον σχεδιασμό άλλων δομών πιο πολύπλοκων αλλά και πιο ανθεκτικών για τα καταλυτικά στοιχεία. Με αυτόν τον τρόπο καταθέσαμε μια πατέντα που έχει ως στόχο να αποδείξει την καινοτομία της προσέγγισης σε ερευνητικό επίπεδο. Αλλά μόνο τώρα περάσαμε στο στάδιο της γεωμετρικής καινοτομίας σε μοντέλα για βιομηχανικές εφαρμογές.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14243&l=gr

Η καινοτομία των υπερδομών

Οι υπερδομές από τότε που ο Marty επινόησε τις υπερομάδες το 1934, και ο Vougiouklis τη γενίκευσή τους στη δεκαετία του ΄90 έχουν εξελιχθεί κι έχουν αποδείξει ότι αποτελούν ένα δυναμικό κλάδο των μαθηματικών. Επιπλέον με τη στρατηγική δράση του Corsini αλλά και τις πολλαπλές εφαρμογές του Santilli έχουμε πλέον μια πιστοποίηση της αξίας τους σε πολλούς τομείς των επιστημών. Τώρα το θέμα του σχετικά μικρού κύκλου των ειδικών των υπερδομών εξηγεί και την έλλειψη αναγνωσιμότητας από το ευρύτερο κοινό. Αν θεωρήσουμε ότι το τελευταίο κριτήριο είναι στίγμα επιτυχίας, τότε η θεωρία των υπερδομών δεν έχει περάσει σε αυτό το στάδιο. Μπορεί ο καινοτόμος χαρακτήρας της να αποτελεί εμπόδιο, διότι πρέπει να γίνει κατανοητός για να γίνει αποδεκτή. Επί του πρακτέου έχουμε αντιληφθεί ότι η γενίκευση της προσεταιριστικότητας είναι μία δομική και νοητική δυσκολία ακόμα και για μαθηματικούς. Και ο συνδυασμός με το μέγεθος των αντικειμένων που παράγονται ακόμα και στο στάδιο των Hv-ομάδων δημιουργεί άλλο ένα εμπόδιο για την αποδοχή τους. Αντιθέτως θεωρούμε ότι αυτό ακριβώς το πλήθος είναι το μεγαλύτερο ατού της θεωρίας των υπερδομών γιατί επιτρέπει την αξιοποίησή τους για την κατασκευή μαθηματικών μοντέλων που θα είναι το υπόβαθρο για την περιγραφή φαινομένων στη φυσική και στη χημεία αλλά σίγουρα και στη βιολογία. Το θέμα είναι να υπάρχουν ερευνητές ικανοί να αντιληφθούν ότι αυτές οι υπερδομές μπορεί να είναι οι μαθηματικές οντότητες που είναι απαραίτητες για τα μοντέλα τους. Έτσι εμφανίζεται ένα άλλο πρόβλημα που είναι η διασύνδεση μεταξύ καθαρών και εφαρμοσμένων μαθηματικών. Διότι η θεωρία υπερδομών ανήκει εκ φύσεως στα καθαρά μαθηματικά και όχι στα εφαρμοσμένα. Σε τεχνικό επίπεδο αυτό το εμπόδιο μπορεί να ξεπεραστεί όπως έγινε παραδείγματος χάριν με τον τανυστικό λογισμό όταν εφαρμόστηκε στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι έγινε ευρύτερα γνωστή. Πρακτικά για να είμαστε συγκεκριμένοι η καινοτομία της θεωρίας υπερομάδων θα φανεί όταν εξηγηθεί πιο αποτελεσματικά σε μαθητές.

Πηγή:http://www.lygeros.org/articles.php?n=14244&l=gr

Αποτελεσματικό παράδειγμα καινοτομίας

Όσοι πιστεύουν ότι η πατρίδα μας είναι πολύ μικρή για να μπορέσει να είναι ένας χώρος όπου μπορεί ν’ αναπτυχθεί η καινοτομία, ας εξετάσουν και ξένα παραδείγματα καινοτομίας. Έτσι η μελέτη όχι μόνο του νορβηγικού μοντέλου αλλά των περιπτώσεων της Ολλανδίας και της Ελβετίας αποδεικνύουν ότι το μέγεθος μιας χώρας δεν αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο για την αξιοποίηση της καινοτομίας. Βέβαια έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε μόνο και μόνο για τα μεγάλα παραδείγματα, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα. Μόνο που η συνήθεια σκοτώνει τη σκέψη και μετά δεν υπάρχει εξέλιξη. Αν επιπλέον προσέξουμε τα παραδείγματα της Ιαπωνίας, της Κορέας και της Ταϊβάν που είναι και αυτά μικρά σε σχέση με τα προηγούμενα μπορούμε να αντιληφθούμε ότι υπάρχει μια πρακτική. Η καινοτομία βασίζεται πρώτα από όλα σε ιδέες, θεωρητικές αρχικά και στη συνέχεια με πρακτικές εφαρμογές. Δεν είναι λοιπόν προαπαιτούμενο το μέγεθος της χώρας. Η Ελλάδα μέσω της Ιστορίας μπορεί να αποδείξει ότι ξέρει τι σημαίνει καινοτομία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σε διάφορους τομείς: στρατηγική, μαθηματικά ακόμα και ιατρική π.χ. με το τεστ Παπ. Επίσης με το Βυζάντιο, βλέπουμε ότι ξέρει να διατηρεί μια ισχύ και σε βάθος χρόνου. Ο Ελληνικός λαός είναι ευρηματικός και πάντα αναζητά την ελευθερία. Έτσι ο τομέας της ναυτιλίας όπου κατέχουμε την πρώτη θέση σε παγκόσμιο επίπεδο με τον εμπορικό μας στόλο δεν είναι τυχαία. Κι εδώ δεν είναι στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα. Όταν λοιπόν συνδυάζουμε αυτά τα παραδείγματα με τα ιστορικά δεδομένα μας, βλέπουμε ότι υπάρχει μια συμβατότητα. Κι επειδή στην πατρίδα μας υπάρχουν προϊόντα σαν το ελαιόλαδο που είναι ουσιαστικά ασυναγώνιστα σε επίπεδο ποιότητας, γιατί να μην επενδύσουμε σε αυτά για να τα αξιοποιήσουμε πιο ορθολογικά αντί να ξεπουλούμε την πρώτη μας ύλη και ν’ αναρωτιόμαστε στη συνέχεια γιατί έχουμε τόσες οικονομικές δυσκολίες. Η πατρίδα μας μπορεί να υποστηρίξει μια ζώνη καινοτομίας και θα το κάνει. Απλώς θα ήταν καλό να το μάθουν κι οι συμπατριώτες μας για να αλλάξει το ηθικό τους.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14245&l=gr

Ελληνική ποιότητα και καινοτομία

Όταν έχεις μια χώρα σαν την πατρίδα μας κι αναρωτιέσαι τι μπορείς να κάνεις, είναι απλώς θέμα νοημοσύνης ή μάλλον έλλειψης. Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από τον ήλιο και τη θάλασσα που είναι τεράστιες μορφές ενέργειας. Τώρα ξέρουμε ότι έχουμε μεγάλα αποθέματα υδρογονανθράκων και μέσω της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε ορθολογικά και στρατηγικά. Έχουμε επίσης υψηλή ποιότητα ζεόλιθου και μάλιστα σε μεγάλη ποσότητα, ο οποίος ως κλινοπτιλόλιθος έχει πάμπολλες εφαρμογές σε πολλούς τομείς. Έχουμε ένα από τα καλύτερα ελαιόλαδα στον κόσμο και μέσω μιας κάθετης ανάπτυξης μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά που κάνει τη διαφορά. Αυτά τα δεδομένα είναι αντικειμενικά. Αν προσθέσουμε τον πολιτισμό με όλα τα αρχαία και τα ιστορικά στοιχεία, τον τουρισμό με την ποικιλία των τοπίων που έχουμε, πώς να μη θεωρήσουμε ότι ο τόπος είναι μια ευλογημένη γη. Διότι η Ελλάδα είναι γη θάλασσας και αυτό είναι η ανθεκτικότητα και η καινοτομία μας. Εξετάζουμε συνεχώς τα οικονομικά δεδομένα κι έχουμε πήξει με ειδικούς που μας εξηγούν πάντα με καταστροφολογικό τρόπο ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι το λένε γιατί τέτοιου τύπου ειδικών υπάρχουν και σε άλλες χώρες, αλλά ότι τους ακούμε και παραμένουμε στην αδράνεια. Η πατρίδα ξεπέρασε παγκόσμιους πολέμους, κατοχές, δικτατορίες, πείνα, φτώχεια κι είναι ακόμα όρθια και συνεχίζει να αποτελεί για πολλούς λαούς παράδειγμα αντίστασης λόγω Ελληνισμού. Γιατί αυτό είναι το ασύγκριτο πλεονέκτημά μας, ο Ελληνισμός, ο οποίος με το έργο του αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες καινοτομίες της Ανθρωπότητας. Έχουμε λοιπόν στη διάθεσή μας όλο αυτό το πολύτιμο υλικό, έχουμε ανθρώπινο δυναμικό και ερευνητές που διαπρέπουν στο εξωτερικό κι ακόμα αναζητούμε αν υπάρχει φως στο τούνελ. Μα όλη η Ελλάδα είναι φως από τότε που μετατρέψαμε την πέτρα σε μάρμαρο, από τότε που ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά. Ας το συνειδητοποιήσουμε και ας ξεφύγουμε από τη μιζέρια της καθημερινότητας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14246&l=gr

Η καινοτομία του El Greco

Η καινοτομία του El Greco είναι τόσο σημαντική που αποτελεί παράδειγμα αναγνωρισιμότητας σε παγκόσμιο επίπεδο. Στον τομέα της ζωγραφικής η Ολλανδία έχει το ανάλογο με τους Van Gogh και Rembrandt. Και για τους δυο υπάρχουν μπογιές ζωγραφικής με το όνομά τους. Και οι δυο εταιρείες βέβαια είναι ολλανδικές. Τι θέλουμε να δείξουμε με αυτό το παράδειγμα; Οι Ολλανδοί γνωρίζουν την καινοτομία των δύο ζωγράφων τους και την αξιοποίησαν ορθολογικά και στρατηγικά ακόμα και σε αυτό το πρακτικό επίπεδο. Το ερώτημα είναι γιατί δεν υπάρχει κάτι το ανάλογο στην πατρίδα μας. Υπάρχει, όντως, κάποιος από τους δικούς μας που θεωρεί ότι ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος δεν είναι αρκετά αξιόλογος για να αξιοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο; Μιλούμε πολύ για άτομα που ζωγραφίζουν γιατί είναι θέμα μόδας, ενώ οι ζωγράφοι είναι σπάνιοι ειδικά σε επίπεδο παγκόσμιας αναγνώρισης. Κι εμείς που έχουμε τον El Greco δεν ξέρουμε πολύ καλά ακόμα και το έργο του. Γιατί λοιπόν να μην υπάρχει ένα μουσείο αποκλειστικά αφιερωμένο σε αυτόν; Στην Ολλανδία είδαμε πρακτικά και βιωματικά μια έκθεση όπου παρουσιαζόταν όλο το εικαστικό έργο του Rembrandt. Παρόλο που υπάρχει ένα μουσείο Rembrandt στο Άμστερνταμ. Η διαφορά αυτής της έκθεσης με όλες τις άλλες ήταν απλή. Παρόλο που τα εκθέματα ήταν αποκλειστικά αντίγραφα και μόνο, υπήρχε όλο το έργο του ζωγράφου. Και το ερώτημα είναι γιατί να μην υπάρχει το ανάλογο στην πατρίδα μας για τον El Greco. Αφού η τεχνολογία υπάρχει και το ίδιο ισχύει για την τεχνογνωσία. Αυτό που θέλουμε να δείξουμε με αυτά τα παραδείγματα είναι πολύ απλό και διδακτικό. Αντί να θεωρούμε ότι όλα είναι βουνό και να μην κάνουμε τίποτα και να κλαίμε τη μοίρα μας, να αντιληφθούμε ότι το μόνο που είναι σπάνιο είναι να έχεις έναν El Greco και όχι να βρεις ιδέες για να αξιοποιήσεις τη φήμη του και το κλέος του. Στην πατρίδα μας έχουμε μια πρώτη ύλη ασύγκριτη και ανθρώπους πολύ ικανούς, ας τα συνδυάσουμε λοιπόν.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14247&l=gr

Η καινοτομία του Μουσείου Καραθεοδωρή

Η καινοτομία του Μουσείου Καραθεοδωρή οφείλεται στον Σάκη Λιπορδέζη και στην αγανάκτησή του όταν έμαθε για το έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, ενώ κανείς δεν του είχε πει απολύτως τίποτα για αυτό σε όλες του τις σπουδές στο μαθηματικό. Έτσι αποφάσισε να υπάρξει στη Θράκη το Μουσείο Καραθεοδωρή. Στην συνέχεια όταν αντιλήφθηκε ότι η οικογένεια Καραθεοδωρή αποτελεί ένα θησαυρό για την Ελλάδα, διεύρυνε το πλαίσιο του Μουσείου για να εντάξει τον Στέφανο, πατέρα του Κωνσταντίνου και τον Αλέξανδρο, θείο του Κωνσταντίνου. Τώρα το μουσείο βασίζεται πάνω σε αυτό το τρίπτυχο και έχει ήδη τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Θράκη και είναι ένας πόλος έλξης. Αν σκεφτούμε ορθολογικά ότι όλο αυτό το πεδίο δράσης, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σε έναν άνθρωπο, μπορούμε να αντιληφθούμε όχι μόνο πόσα του χρωστά η Κομοτηνή και η Θράκη μας, αλλά ολόκληρη η πατρίδα μας αφού δεν υπάρχει τίποτα το ανάλογο. Πρέπει λοιπόν να ενισχύσουμε αυτήν την ατομική προσπάθεια. Πρέπει να φέρουμε κι άλλες επιστολές του Καραθεοδωρή, όπως το κάναμε με την αλληλογραφία του με τον Einstein, τον Kneser και τον Rosenthal. Πρέπει να φέρουμε άλλα βιβλία των τριών διανοούμενων. Πρέπει να καθιερωθεί ένα βραβείο Καραθεοδωρή, υποτροφίες Καραθεοδωρή, για ταλαντούχους ερευνητές και προικισμένα παιδιά. Πρέπει να εντάξουμε το πνεύμα του Καραθεοδωρή στα βιβλία μας γιατί με το ύφος του και το επίπεδό του, είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Πρέπει να γίνει ένα ντοκιμαντέρ που να παρουσιάζει την εμβέλεια του έργου του και των εφαρμογών του στους τομείς της Σχετικότητας και της Θερμοδυναμικής. Αν όλα αυτά φαίνονται πολλά για μας, πρέπει να σκεφτούμε πόσα έκανε ο φίλος μας ο Σάκης ο Λιπορδέζης μόνος του μόνο με τις δυνάμεις του. Αυτό το παράδειγμα να έχουμε στο μυαλό μας και θα καταφέρουμε να προσφέρουμε περισσότερα ακόμα στην καινοτομία του.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=14248&l=gr

Η καινοτομία του παρελθόντος

Μπορεί η έκφραση «Η καινοτομία του παρελθόντος» να φαίνεται παράλογη εκ πρώτης άποψης αλλά αν την συνδυάσουμε με την πτητική μηχανή του Leonardo da Vinci μπορούμε να αντιληφθούμε ότι όχι μόνο έχει νόημα αλλά μάλιστα αναδεικνύει ένα συγκεκριμένο νοητικό σχήμα και αυτό είναι της ξεχασμένης εφεύρεσης. Με άλλα λόγια η καινοτομία μπορεί να υπάρχει αλλά να μην γίνει αντιληπτή από τα άτομα που δεν έχουν τη νοημοσύνη του δημιουργού της. Το πρόβλημα της συγκεκριμένης καινοτομίας είναι ότι βρισκόταν στο επίπεδο του αδιανόητου για την τότε εποχή. Όταν ο εφευρέτης βρίσκεται σε μια υπερβολική ιεραρχία πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην γίνει κατανοητή η εφεύρεσή του. Γι’ αυτό το λόγο μάλιστα ο Leonardo da Vinci έγραφε ότι το πιο δύσκολο για μια ιδιοφυΐα δεν είναι να λύσει ένα πρόβλημα, αλλά να πείσει τους άλλους ότι το έχει λύσει. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το γεγονός της απαραίτητης πληροφόρησης για να περάσει και να γίνει αποδεκτή μια καινοτομία. Για την πτητική μηχανή ο Leonardo da Vinci είχε σημειώσεις που αποτελούσαν ένα ολόκληρο βιβλίο. Όμως για αιώνες είχε ξεχαστεί αυτή η πολύτιμη ιδέα, γιατί δεν υπήρχε κανένας που να μπορεί να την ακολουθήσει, ακόμα και ο ίδιος του ο μαθητής. Έτσι, εκείνη την εποχή χλεύαζαν το Δάσκαλο της Αναγέννησης γιατί η κοινωνία ήξερε ελάχιστα για το ριζοσπαστικό εύρος του έργου του και της πολυμάθειάς του. Είναι λοιπόν σημαντικό να το έχουμε στο νου μας όταν εξετάζουμε μια ευρεσιτεχνία κι όταν την αξιολογούμε να γνωρίζουμε και τα ίδια μας τα έργα αλλά και τα όρια. Γιατί μπορεί στο μέλλον να είμαστε υπεύθυνοι για μια καινοτομία του παρελθόντος που δεν είχε αναγνωριστεί. Διότι χρειάζεται μεγάλη νοημοσύνη για ν’ αναγνωρίσουμε μια ιδιοφυΐα, αφού η κρίση μας δεν εξαρτάται μόνο από την ύπαρξή της.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14249&l=gr

Το πνεύμα της καινοτομίας

Το πνεύμα της καινοτομίας δεν είναι απλώς μια ατομική διάθεση. Η καινοτομία εξετάζεται πάντα σε συλλογικό πλαίσιο, διότι είναι πάντα σχετική με τα δεδομένα που υπάρχουν ήδη. Βέβαια αυτό δεν την εγκλωβίζει και μπορεί να είναι ριζικά διαφορετική σε σχέση με τις γνώσεις της εποχής. Μπορεί να είναι επίσης κι ένας διαφορετικός τρόπος για να εξετάσουμε γνωστά δεδομένα. Υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας που ονομάζεται Serendipity και αντιπροσωπεύει την ικανότητα να βρίσκουμε κάτι που δεν ψάχνουμε. Σε αυτό το πεδίο δράσης βέβαια είναι δύσκολο να χτίσουμε μια συγκεκριμένη στρατηγική παρόλο που σε ερευνητικό επίπεδο χρησιμοποιούμε τεχνικές του τύπου Brainstorming αλλά και Lateral Thinking. Όμως η επίλυση ενός προβλήματος παραμένει εξαρτημένη από τη θεωρία αποφάσεων. Έτσι βλέπουμε ότι υπάρχει μια διαφορά που κάνει τη διαφορά ακόμα και σε νοητικό επίπεδο. Γι' αυτό το λόγο όταν δημιουργήσαμε την πρώτη ειδική μας ομάδα το 1999, δεν επιλέξαμε συγκεκριμένους ανθρώπους αλλά δεχτήκαμε αυτούς που ήθελαν να κάνουν αυτό το καινοτόμο πείραμα πάνω στη σκέψη. Έτσι εμφανίστηκαν και οι έννοιες της ομαδικότητας και της συμπληρωματικότητας. Και από αρχικά προβλήματα για την ανάπτυξη της σκέψης μας περάσαμε και σε εικασίες. Έτσι με την πάροδο του χρόνου καταρρίψαμε παγκόσμιο ρεκόρ στην θεωρία αριθμών με τους πρώτους αριθμούς, στη θεωρία γραφημάτων με τα σύνολα με μερική διάταξη, στη συνδυαστική και στη θεωρία υπερδομών. Σε συνέχεια αυτής της καινοτομίας που επιτρέπει την ύπαρξη ενός μαθήματος με φοιτητές από διάφορους κλάδους και σε διάφορες ηλικίες, περάσαμε στο επίπεδο της συνεργασίας με μαθητές που είναι ικανοί να κάνουν αυτό που δεν μπορούν γιατί έχουν κατανοήσει την επινόησή μας.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14250&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Άρθρα του Νίκου Λυγερού για την καινοτομία"