ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

Η ιστορική Δίκη των Εξι στον Αρειο Πάγο
Ηταν ένα δικαστήριο-εξπρές που αποφάσισε την εκτέλεση πέντε κορυφαίων πολιτικών ανδρών κι ενός αρχιστράτηγου.
Οι Εξι κατά την ιστορική δίκη τους.Ογδόντα έξι χρόνια μετά, την 1η Οκτωβρίου 2008, εξετάζεται στον Αρειο Πάγο και ενώπιον ακροατηρίου το αίτημα για την αναψηλάφηση της ιστορικής δίκης των Εξ!*Οι πρώην πρωθυπουργοί της Ελλάδας Π. Πρωτοπαπαδάκης, Δ. Γούναρης, Ν. Στράτος, οι υπουργοί Γ. Μπαλτατζής, Ν. Θεοτόκης και ο στρατηγός Γ. Χατζανέστης στις 11.30 π.μ. της 15ης Νοεμβρίου 1922, ύστερα από «συνοπτικές» διαδικασίες, καταδικάστηκαν σε θάνατο επί εσχάτη προδοσία ως ένοχοι για τη Μικρασιατική Καταστροφή.«Ανομη καταδίκη»*Εκτελέστηκαν την ίδια μέρα στο Γουδή. Για την τύχη τους αποφάσισε «επαναστατικά» ένα Εκτακτο Στρατοδικείο, εγκαινιάζοντας έτσι το θεσμό των «Εκτάκτων Στρατοδικείων» που προσεχώς θα έκαναν μεγάλη καριέρα: θα συνέρχονταν συχνά για να στείλουν αριστερούς στο εκτελεστικό απόσπασμα.*Ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαδάκη, πιστεύει ότι άνομα καταδικάστηκαν, τότε, ο παππούς του και οι άλλοι πέντε.

Προσφεύγοντας στον Αρειο Πάγο ζητά την αποκατάσταση του ονόματός του καθώς και την ακύρωση της απόφασης του στρατοδικείου.*

Την ίδια επιθυμία είχε και ο πατέρας του, πρώην υπουργός της ΕΡΕ, αλλά ο νόμος, τότε, επέτρεπε μόνο στον ίδιο τον κατηγορούμενο την προσφυγή στον Αρειο Πάγο. «Το αποφάσισα σε μια εκδήλωση μνήμης που διοργάνωσε ο Σύλλογος Απειράνθου Νάξου για τον παππού μου στην Παλιά Βουλή, εκεί που διεξήχθη το 1922 η δίκη», μας λέει τώρα ο Μ. Πρωτοπαπαδάκης. «Δεν μου άρεσε όταν ήρθε ο γιος μου απ' το σχολείο ρωτώντας με αν ο παππούς μου και προπάππους του ήταν προδότης. Αυτό αναφέρει, βλέπετε, το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Γυμνασίου.

Και κανένα παιδί δεν βλέπει τη λεζάντα μιας φωτογραφίας (που κατάφερε να προσθέσει ο συγγραφέας του βιβλίου καθηγητής Σφυρόερας) με τα λόγια του Βενιζέλου: "Οι Εξι που καταδικάστηκαν ως υπεύθυνοι για τη Μικρασιατική Καταστροφή ουδέποτε υπήρξαν προδότες"».Μια σπάνια δίκηΠρόκειται για μια σπάνια δίκη, με μοναδικό προηγούμενο την αναψηλάφηση της υπόθεσης Πολκ. Αλλά πώς θα διεξαχθεί ύστερα από 86 χρόνια; Οι μάρτυρες έχουν πεθάνει, τα πρακτικά της έχουν χαθεί (είναι πάντως δημοσιευμένα σε εφημερίδα της εποχής) και κρίσεις για τους τότε δικαστές, είναι δύσκολο να γίνουν αφού το Εκτακτο Στρατοδικείο εκείνο ήταν έκνομο, καθώς δεν είχε καταργηθεί το παλιό Σύνταγμα.
Βασικό χαρτί της υπεράσπισης είναι το τηλεγράφημα του Ελ. Βενιζέλου (πάνω) που ζητούσε να μη γίνει η εκτέλεση, το οποίο, όμως, έφτασε 14 ώρες μετά τον τουφεκισμό τους.*

Ο νόμος απαιτεί σήμερα την παρουσίαση καινούριων στοιχείων, τα οποία αν γνώριζαν οι δικάζοντες το '22, ενδεχομένως θα άλλαζαν το πνεύμα τους. Βασικό, λοιπόν, χαρτί της «υπεράσπισης» αποτελεί ένα τηλεγράφημα του Ελ. Βενιζέλου (βρισκόταν στη Λοζάνη) με το οποίο ζητούσε να μη γίνει η εκτέλεση, αλλά το οποίο έφτασε στην Αθήνα 14 ώρες μετά τον τυφεκισμό των «6». Κι ακόμη, μία ομιλία του στη Βουλή, που έγινε αργότερα, και μία επιστολή του που ακολούθησε και όπου υποστήριζε ότι οι καταδικασθέντες δεν ήταν προδότες.*

Τα παραπάνω, βεβαίως, πρέπει να αντιμετωπιστούν σήμερα από τον Αρειο Πάγο ως γεγονότα και όχι ως εκτιμήσεις του μεγάλου πολιτικού. Στη δεύτερη περίπτωση η αίτηση αναψηλάφησης ίσως απορριφθεί λόγω ανεπαρκών στοιχείων.

Ισως, όμως, να γίνει και το πρώτο, οπότε η απόφαση του Αρείου Πάγου θα γράψει από την αρχή ένα σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας.*«Οι λόγοι πολιτικών και στρατιωτικών όπως ο Πάγκαλος ή ο Βενιζέλος δεν είναι κάποιων τυχαίων ανθρώπων», υποστηρίζει ο Μ. Πρωτοπαπαδάκης. «Υπάρχουν, όμως, και πολλοί που επιθυμούν να ξεχαστεί η υπόθεση. Κάποτε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Δ. Παξινός έκανε μια διερευνητική προσέγγιση στη Βουλή και μου είπε ότι κανένας από τους βουλευτές της Ν.Δ. δεν επιθυμούσε αναψηλάφηση, ενώ βρήκε υποστήριξη από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της αριστεράς. Η πρώτη νίκη για μένα, όμως, είναι ότι η υπόθεση δεν μπήκε στο αρχείο. Κι αν χάσουμε, θα πάμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο».Οι... συμπτώσεις

Η αναψηλάφηση αναμειγνύει πρόσωπα και καταστάσεις υπενθυμίζοντας ότι στην Ελλάδα ο κόσμος... είναι μικρός: Συνήγορος του Π. Πρωτοπαπαδάκη στο Στρατοδικείο ήταν ο παππούς του σημερινού υπουργού Ναυτιλίας Αν. Παπαληγούρα. Και συνήγορος του Μ. Πρωτοπαπαδάκη τώρα είναι ο Ν. Βασιλάτος, γιος του πρώην βουλευτή της Ενωσης Κέντρου Β. Βασιλάτου, ο οποίος ήταν παρών στο Εκτακτο Στρατοδικείο ως 22χρονος ασκούμενος, βοηθός συνηγόρου του κατηγορούμενου Ν. Στράτου... *Ο Ν. Βασιλάτος δηλώνει: «Στη συλλογική μνήμη έχει καταγραφεί η βεβαιότητα για το άδικο εκείνης της απόφασης. Μένει και η τυπική αποκατάσταση αυτών των ανόμως κατηγορηθέντων και εκτελεσθέντων ανθρώπων».

Ο Μιχάλης Δέτσης, αντιπροέδρος επί τιμή του Αρείου Πάγου, βρίσκεται στο πλευρό του Μ. Πρωτοπαπαδάκη:«Την απόφαση για την εκτέλεση του Πρωτοπαπαδάκη και των συναδέλφων του υπαγόρευσαν λόγοι μισαλλοδοξίας πολιτικών του αντιπάλων. Πρόκειται για απόφαση ντροπής, κατ' επίφαση δικαστική, διάτρητη, έωλη. Αποτελεί μνημείο δικαστικής αυθαιρεσίας. Η άγρια εκτέλεση του Πρωτοπαπαδάκη και των συγκατηγορηθέντων σηματοδοτεί την ανατίναξη των κοινοβουλευτικών θεσμών από την παρέμβαση του στρατού στην πολιτική ζωή και την έναρξη της χρησιμοποίησης των Εκτάκτων Στρατοδικείων για την εξόντωση των κομματικών αντιπάλων των κρατούντων». *

Ο επίτιμος αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Ζορμπάς ασχολείται επίσης επί χρόνια με το θέμα- γράφει και βιβλίο: «Η απόφαση της θανατικής καταδίκης εκδόθηκε κατόπιν εντολής που το Εκτακτο Στρατοδικείο είχε λάβει εκ των προτέρων από το Υπουργικό Συμβούλιο.
»Η συγκρότηση του Εκτάκτου Στρατοδικείου ήταν αντίθετη προς το Σύνταγμα, γιατί αυτό προέβλεπε, όπως και σήμερα, πως οι πολιτικοί δικάζονται από τη Βουλή και όχι από οποιοδήποτε δικαστήριο. Η δικαιολογία ότι τότε επικρατούσε επαναστατικό δίκαιο δεν ισχύει, διότι η στρατιωτική "Επανάσταση" είχε παραδώσει την εξουσία σε πολιτική κυβέρνηση. Η ιδέα της αληθούς δικαιοσύνης απαιτεί την αποκατάσταση της τιμής και της αθωότητος του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη και των συνεργατών του».

*Αλλά και ο Μανόλης Γλέζος έχει ταχτεί υπέρ της αποκατάστασης του ονόματος του Π. Πρωτοπαπαδάκη. «Το Εκτακτο Στρατοδικείο, όπως όλα τα Εκτακτα Στρατοδικεία, ήταν όργανο για την εξόντωση των αντιπάλων της εξουσίας. Αν υποθέσουμε ότι πραγματικά έπρεπε να δικαστεί ο Πρωτοπαπαδάκης και οι πέντε συνάδελφοί του, θα έπρεπε να δικασθούν με όμοιο τρόπο και οι άλλοι, που κατά καιρούς είχαν την ευθύνη για τη Μικρασιατική Εκστρατεία. Μια εκστρατεία που ήταν αδύνατον να αποβεί νικηφόρα, αφού οι σύμμαχοί μας, εκείνοι που μας παρότρυναν να την επιχειρήσουμε, όχι μόνο μας εγκατέλειψαν αλλά συμμάχησαν με τους Τούρκους». «Αλλοι μας πρόδωσαν»*Πώς φτάσαμε, όμως, στην εκτέλεση των Εξ;

Το κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου των Γονατά-Πλαστήρα οδήγησε την κυβέρνηση της Αθήνας σε άνευ όρων παραίτηση και τον βασιλιά να εγκαταλείψει τη χώρα. Η εξουσία παραδόθηκε στους στρατιωτικούς, των οποίων πρώτο μέλημα ήταν η σύλληψη των θεωρούμενων ως υπεύθυνων για τη Μικρασιατική Καταστροφή. *Η δίκη άρχισε στις 31 Οκτωβρίου και ολοκληρώθηκε ύστερα από 14 συνεδριάσεις. Εξετάστηκαν δώδεκα μάρτυρες κατηγορίας και δώδεκα μάρτυρες υπεράσπισης, κυρίως στρατιωτικοί. *Αμέσως μετά την απόφαση του Εκτακτου Στρατοδικείου ο υπουργός Στρατιωτικών Πάγκαλος, προσπαθώντας να προλάβει την αποτρεπτική παρέμβαση του άγγλου ναυάρχου Τάλμποτ, ζητά την άμεση εκτέλεση των Εξι.

*Η εκτέλεση της απόφασης του Εκτακτου Στρατοδικείου πραγματοποιείται τρεις ώρες μετά, στις 7.15 π.μ.

*Ο πλοίαρχος Τάλμποτ φτάνει λίγα λεπτά μετά τον τουφεκισμό τους. Αλλά δεν είναι ο μόνος που αργοπορεί. Αργά φτάνει από τη Λοζάνη και το τηλεγράφημα του Ελ. Βενιζέλου, που συνιστούσε να μην προβεί η ελληνική κυβέρνηση στην εκτέλεση, προειδοποιώντας για τις «ποινές» που θα επιβάλλει, στην αντίθετη περίπτωση, η αγγλική κυβέρνηση στο ελληνικό κράτος.

*Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα παρασκήνια των ημερών:*Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Βενιζέλος κράτησε σκοπίμως αποστάσεις στη διάρκεια της δίκης.

Ο Γ. Παπανδρέου, πάντως, εμφανίζεται να προειδοποιεί τον Πλαστήρα, του οποίου υπήρξε πολιτικός σύμβουλος, ότι πρέπει να περιμένουν τηλεγράφημα του Βενιζέλου. *Στο «απολύτου προτεραιότητας», όπως χαρακτηρίζεται το τηλεγράφημα, αποδόθηκαν, κατά καιρούς, διάφορες εξηγήσεις, καθόλου άμοιρες των δηλώσεων που έκανε ο ίδιος ο Βενιζέλος. Την επομένη της εκτέλεσης, για παράδειγμα, σε συνέντευξή του από τη Λοζάνη στο «Βήμα της Ν. Υόρκης» χαρακτήριζε τους εκτελεσθέντες «προδότες».

*Πολύ αργότερα, όμως, το 1929, σε επιστολή του στον αρχηγό του Λαϊκού Κόμματος Π. Τσαλδάρη σημείωνε ότι «ουδείς θεωρεί ότι οι ηγέτες της πολιτικής ήτις ηκολουθήθη μετά το 1920 διέπραξαν προδοσία κατά της πατρίδος ή εν γνώσει τους οδήγησαν στην Μικρασιατική Καταστροφή».

*Αλλά και ο Δ. Σκαρβέλης, επίτιμος αρχηγός ΓΕΕΘΑ, γράφει στο περιοδικό «Κοινωνικές Τομές»: «...είναι συζητήσιμο αν το Εκτακτο Στρατοδικείο που καταδίκασε με την ποινή του θανάτου τους έξι επεδίωξε τότε την πλήρη διερεύνηση των αιτίων και τον ακριβοδίκαιο επιμερισμό των ευθυνών ή απέβλεψε μάλλον στην εκτόνωση της δίψας του πλήθους για κολασμό, του ίδιου πλήθους που μετά την εκτέλεση της θανατικής ποινής έδειχνε αρκούντως μεταμελημένο.

Και όπως γράφει ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην "Πολιτική Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδος" ήταν σαν να έλεγε: "Ε! Καλά! Το ελέγαμεν μεν, αλλά όχι πάλιν και να τυφεκιστούν!"»...

Της ΕΦΗΣ ΜΑΡΙΝΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 28/09/2008

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ"

Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟΝ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Η έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκει την Κύπρο και τον Κυπριακό λαό σε μια περίεργη κατάσταση και ενώπιον σοβαρού διλήμματος.
Το αποικιοκρατικό καθεστώς των Βρετανών έδειχνε το πιο σκληρό του πρόσωπο με τα μέτρα που υιοθέτησε ύστερα από τα Οκτωβριανά και που διαμόρφωσαν αυτό που ονομάστηκε παλμεροκρατία, από το μετέπειτα κυβερνήτη Πάλμερ.
Στις 22 Οκτωβρίου του 1931 η αποικιοκρατική κυβέρνηση έθεσε σε ισχύ «Κανονισμούς περί αμύνης της Κύπρου». Μεταξύ άλλων:
Ο Κυβερνήτης αναλάμβανε έκτακτες εξουσίες που του έδιναν το δικαίωμα να εξορίζει Κυπρίους, να διορίζει λογοκριτές κ.λπ.
Δινόταν η εξουσία σε οποιοδήποτε όργανο της τάξεως να συλλαμβάνει οποιοδήποτε πρόσωπο.
Γίνονταν αντικείμενο αυστηρού ελέγχου οι αφίξεις και αναχωρήσεις.
Επεβλήθη λογοκρισία στις εφημερίδες, στο ταχυδρομείο και το τηλεγραφείο.
Απαγορευόταν η συνάθροιση πέραν των πέντε ατόμων και δινόταν εξουσία σε οποιοδήποτε κυβερνητικό όργανο να διαλύει συναθροίσεις.
Απαγορευόταν η έκδοση και κυκλοφορία εντύπων χωρίς γραπτή άδεια.
Πρόσθετοι κανονισμοί δημοσιεύθηκαν στις 27 Οκτωβρίου, αλλά και στη συνέχεια προς συμπλήρωση του δικτατορικού πλαισίου, το οποίο επίσης περιελάμβανε:
Απαγόρευση ανάρτησης ή εμφάνισης Ελληνικής σημαίας.
Διάλυση οργανώσεων και σωματείων, καθώς και έλεγχο στη λειτουργία άλλων
Απαγόρευση ύπαρξης και δράση πολιτικών κομμάτων
Μέσα σ’ αυτό το σκληρό δικτατορικό καθεστώς οι Κύπριοι εκαλούντο να συνδράμουν τον αγώνα της ανθρωπότητας εναντίον του χιτλεροφασισμού, αγωνιζόμενοι στο πλευρό των κατακτητών και καταπιεστών τους.
Προς την κατεύθυνση αυτή μάλιστα οι Βρετανοί επικαλούμενοι τα πατριωτικά αισθήματα των Κυπρίων απευθύνθηκαν σ’ αυτούς καλώντας τους να ενταχθούν στο υπό δημιουργία Κυπριακό Σύνταγμα το οποίο υπό Βρετανική διοίκηση θα ελάμβανε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις.

Στο βιβλίο του «Το ΟΧΙ της Κύπρου το ’40», ο Κορνήλιος Χατζηκώστας γράφει:
Τον Οκτώβριο του 1939, δηλαδή ένα μήνα μετά την έκρηξη του πολέμου, άρχισε η συγκρότηση του Κυπριακού Συντάγματος, στο οποίο εντάχθηκε αριθμός Κυπρίων, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Η μαζική συμμετοχή τους, όμως, σ' αυτό έγινε μετά την είσοδο της Ελλάδος, της μητέρας-πατρίδας, στον πόλεμο. Τότε, οι κάτοικοι του νησιού, μετά και την παρότρυνση του Αρχιεπισκόπου Λεοντίου, συνέρρευσαν μαζικά και πύκνωσαν εθελοντικά τις τάξεις του Κυπριακού Συντάγματος, της στρατιωτικής δυνάμεως, υπό τη διοίκηση των Άγγλων, η οποία έλαβε μέρος στον πόλεμο σε διάφορα μέτωπα και στην Ελλάδα.

Κύριο σύνθημα για τη συστράτευση των Κυπρίων ήταν το ελληνοπρεπέστατο, χρησιμοποιηθέν από τους Βρετανούς, γνωμικό «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», καθώς και το εύηχο σύνθημα «πολεμώντας για την ελευθερία των λαών, πολεμάτε για τη δική σας ελευθερία».
Αυτή βεβαίως ήταν και η μεγάλη προσδοκία των Κυπρίων. Ότι δηλαδή, με τη λήξη του πολέμου, με τη νίκη κατά του Ναζισμού, θα ακολουθούσε η ελευθερία της Κύπρου, όπως άλλωστε υποσχέθηκαν και οι Βρετανοί αποικιοκράτες.
Με τη λήξη του πολέμου όμως οι Βρετανοί, αγνοώντας τις υποσχέσεις τους, απέρριψαν οποιαδήποτε συζήτηση για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, φέρνοντας στο προσκήνιο την πρόταση της για «Σύνταγμα Αυτοκυβέρνησης», με ανακοίνωση του Υπουργού επί των αποικιών στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 23 Οκτωβρίου 1946.
Η ανακοίνωση περιελάμβανε και τα εξής:
Η Κυβέρνησις της Α.Μ έθεσε προσφάτως υπό ανασκόπησιν το ζήτημα της μελλοντικής πολιτικής της εν σχέσει με την Κύπρο, προς τον σκοπόν της επιδιώξεως ευκαιριών διά την εγκαθίδρυσιν ενός περισσότερα φιλελεύθερου και προοδευτικού καθεστώτος εις τας εσωτερικάς υποθέσεις της νήσου.
Προς τον σκοπόν αυτόν προτίθεμαι να καλέσω τον κυβερνήτην της Κύπρου, όστις συμφωνεί πλήρως προς την πολιτικήν αυτήν, όπως συγκαλέσει μίαν Διασκεπτικήν Συνέλευσιν εξ αντιπροσωπευτικών στοιχείων εν τη νήσω, δια να μελετήσει την διατύπωσιν προτάσεων διά συνταγματικήν μεταρρύθμισιν, συμπεριλαμβανομένης και της εγκαθιδρύσεως ενός κεντρικού Νομοθετικού. Ελπίζεται ότι το αποτέλεσμα θα είναι η δημιουργία ενός Συμβουλίου το οποίον θα φέρει τον αντιπροσωπευτικόν Κυπριακόν λαόν εν πλήρει συσκέψει μετά της κυβερνήσεως, δια την διεξαγωγήν των τοπικών των υποθέσεων.
Η εξαγγελία των Βρετανικών προθέσεων προκάλεσε σοβαρές αντιδράσεις στην Κύπρο.
Με ψήφισμα της προς τον Πρωθυπουργό της Βρετανίας η Εθναρχία της Κύπρου τόνιζε ότι:
Ο Κυπριακός λαός αποκρούει κατηγορηματικώς και μετ’ αγανακτήσεως οιανδήποτε άλλην λύσιν του ζητήματος του, ήτις δεν θα του απέδιδε την εθνικήν αυτού ελευθερίαν δια της ενσωματώσεως της νήσου μετά του ελληνικού κράτους, όπερ αποτελεί την μοναδικήν αυτού αξίωσιν και πόθον.
Από την πλευρά του, το ΑΚΕΛ εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία τόνιζε:
Οι Βρετανικές αποφάσεις δεν μπορούν με κανένα τρόπο να ικανοποιούν ένα λαό που τη μοναδική οριστική λύση του προβλήματος του βλέπει μόνο την ένωση με την Ελλάδα. Η Βρετανική ενέργεια και τα Βρετανικά σχέδια δεν μπορούν παρά σκοπό τους νάχουν, μάταια πάντα, την απόσπαση της προσοχής του λαού μας από το κέντρο της εθνικοαπελευθερωτικής ενωτικής του προσήλωσης.
Ύστερα από την εξέλιξη αυτή Κυπριακή αντιπροσωπεία, υπό τον Αρχιεπίσκοπο Λεόντιο, μεταβαίνει στην Αθήνα και το Λονδίνο με στόχο την προώθηση του αιτήματος της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η υποδοχή που επεφυλάχθη στην Αθήνα ήταν μάλλον επιφυλακτική και συγκρατημένη.
Ο Αντιπρόεδρος της Ελληνικής κυβέρνησης Στυλιανός Γονατάς ξεκαθάρισε στην αντιπροσωπεία ότι η Ελλάδα δεν θα αναλάμβανε οποιαδήποτε πρωτοβουλία λόγω της εσωτερικής κατάστασης αλλά και της εξωτερικής βοήθειας την οποία η χώρα είχε ανάγκη.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου θεωρούσε άκαιρη και επιζήμια την ανακίνηση του Κυπριακού, ενώ άλλοι ηγέτες της αντιπολίτευσης τάχθηκαν στο πλευρό των Κυπρίων.
Στο Λονδίνο η κυπριακή αντιπροσωπεία κατόρθωσε να γίνει δεκτή από τον Υπουργό Αποικιών Κρίνιτς Τζόουνς στις 7 Φεβρουαρίου 1947. Ο Βρετανός Υπουργός ξεκαθάρισε ότι:
Η Βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ήδη την πολιτική της στη Βουλή. Δεν μελετά θέμα μεταβολής του καθεστώτος της νήσου και η αξίωση για ένωση αποτελεί θέμα μεταβολής του καθεστώτος της νήσου.
Εν τω μεταξύ, στην Ελλάδα με την αλλαγή κυβέρνησης διαφοροποιείται και η στάση της χώρας σε σχέση με το Κυπριακό. Στις 27 Ιανουαρίου ο Πρωθυπουργός Μάξιμος, στις προγραμματικές του δηλώσεις ανέφερε, ανάμεσα σ’ άλλα:
Η κυβέρνηση ομιλούσα περί των εθνικών θεμάτων αποβλέπει μετά συγκινήσεως εις την μεγαλόνησον, της οποίας παραμένουν ακλόνητοι οι δεσμοί με την μητέρα Ελλάδα και της οποίας οι πόθοι ευρίσκουν βαθειάν ανταπόκρισιν εις την συνείδησιν του έθνους.
Το Κυπριακό παραμένει ζωντανό και ανακινείται συνεχώς, με αποτέλεσμα στις 28 Φεβρουαρίου η Βουλή των Ελλήνων να εγκρίνει ψήφισμα για την Κύπρο:
Η Δ’ Συνέλευσις των Ελλήνων θεωρούσα ότι εισήλθομεν εις την περίοδον της ιστορικής διαμορφώσεως του μεταπολεμικού κόσμου και ότι επέστη ο χρόνος δια την ευτυχή διευθέτησιν και του ιερού εθνικού αιτήματος της ενώσεως της Κύπρου μετά της Ελλάδος, απευθύνεται προς τον ευγενή και γενναίον λαόν της Μεγάλης Βρετανίας, με τον οποίον ο Ελληνικός λαός υπήρξε πάντοτε πιστός σύντροφος εις τους καιρούς της δοκιμασίας και εκφράζει την πεποίθησιν ότι το εθνικόν τούτο αίτημα θα εύρη την πλήρη αυτού ικανοποίησιν. Η προσθήκη και της νέας αυτής φιλικής και γενναιόφρονος εκδηλώσεως της Μεγάλης Βρετανίας θα προκαλέσει την αιωνίαν ευγνωμοσύνην του ελληνικού έθνους. Η συνέλευσις εμπιστεύεται την ευτυχή έκβασιν του εθνικού τούτου θέματος εις τας φιλικάς διαπραγματεύσεις μεταξύ της ελληνικής κυβερνήσεως και της κυβερνήσεως της φίλης και συμμάχου Μεγάλης Βρετανίας.
Στις 27 Μαρτίου φθάνει στην Κύπρο ο κυβερνήτης Λόρδος Ουίνστερ και στις 5 Απριλίου ανακοινώνει την απόφαση του να συγκαλέσει Διασκεπτική σύσκεψη.
Εφιστώ την προσοχήν σας εις μίαν δήλωσιν πολιτικής γενομένην υπό της κυβερνήσεως της Αυτού Μεγαλειότητος: Ο Υπουργός των αποικιών κατά την 11η παρελθόντος Δεκεμβρίου περί του μελλοντικού καθεστώτος της Κύπρου είπε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει μεταβολή εις το καθεστώς της νήσου. Η δήλωσις αυτή επιβεβαιώνει την πολιτικήν διαδοχικών Βρετανικών κυβερνήσεων, η οποία είναι ότι η Κύπρος θα παραμένει υπό Βρετανικήν κυριρχίαν κοινοπολιτείας. Δεν υπάρχει αλλαγή εις την πολιτικήν αυτήν, η οποία συμβαδίζει με το πρόγραμμα αναπτύξεως περί του οποίου ομίλησα και με τον σκοπόν της εγκαθιδρύσεως φιλελευθέρου και προοδευτικού καθεστώτος εις τας εσωτερικάς υποθέσεις της νήσου και της παραγωγής και της ευημερίας της.
Στις 9 Ιουλίου ο Κυβερνήτης ανακοινώνει την απόφαση του για σύγκλιση της Διασκευαστικής, μιας Συμβουλευτικής Συνέλευσης, κατά τον ίδιο, στην οποία θα καλούσε 30 άτομα τα οποία θα κληθούν να υποβάλουν προτάσεις για τη δημιουργία καταλληλότερου συνταγματικού μηχανισμού για τη μελλοντική διαχείριση των υποθέσεων της νήσου.
Οι κινήσεις των Βρετανών με επίκεντρο τη Διασκεπτική οδήγησαν στη διάσπαση της Εθναρχίας με το Συνασπισμό της ευρύτερης αριστεράς.
Η απάντηση της εθναρχίας δόθηκε στις 12 Ιουλίου μέσω διαγγέλματος του Λεοντίου.
Η κρατούσα δύναμις αντί της ενώσεως, προσφέρει αυτή εις τον κυπριακόν λαόν την μάχαιραν ίνα ούτος, με τας ιδίας του τας χείρας, σφαγιάσει το εθνικόν αυτόν δίκαιον.
Διαφορετική ήταν η θέση της παράταξης Εθνικής Συνεργασίας (αριστερά) η οποία κάλεσε τα μέλη της, που κλήθηκαν, να συμμετάσχουν στη Διασκεπτική. Απόφαση η οποία από πλευράς Εθναρχίας χαρακτηρίστηκε προδοτική.
Η τελετουργική συνεδρία της Διασκεπτικής πραγματοποιήθηκε την 1η Νοεμβρίου του 1947 και οι εργασίες της από τις 7-18 του ιδίου μήνα.
Η αντιπροσωπεία της αριστεράς κατέθεσε έγγραφο στο οποίο αναφερόταν:
Το προτιθέμενον σύνταγμα δέον να προνοεί περί ενασκήσεως της μεν νομοθετικής εξουσίας υπό βουλής εξ ολοκλήρου αρεστής, εκάστης κοινότητος εκλεγούσης δια γενικής ψηφοφορίας αριθμόν Βουλευτών, ανάλογον προς τον πληθυσμόν της, με πλήρη εξουσίαν να νομοθετεί επί πάντων των ζητημάτων των αφορώντων τας εσωτερικάς υποθέσεις της νήσου, με την συνταγματικήν επιφύλαξιν της εγκρίσεως των ούτω ψηφιζομένων νομοσχεδίων υπό του εκπροσώπου του στέμματος και με τας περαιτέρω επιφυλάξεις δια νομοσχέδια επηρεάζοντας συνθήκας και συμφωνίας της Μεγάλης Βρετανίας μετ’ άλλων κρατών και δια νομοθετήματα αφορώντα την παιδείαν και τα θρησκεύματα των μειονοτήτων συμπεριλαμβανομένης και της θρησκευτικής περιουσίας, άτινα ζητήματα να αφήνεται εξ ολοκλήρου εις την κρίσιν και απόφασιν των Βουλευτών των μειονοτήτων, της δε εκτελεστικής εξουσίας υπό Υπουργικού Συμβουλίου υποστηριζομένου υπό της εκάστοτε πλειοψηφίας εν τη Βουλή, εις το οποίον να μετέχει ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων ο υποδεικνυόμενος υπό των εκπροσώπων της μειονότητος...
Στο έγγραφο περιλαμβανόταν και η προειδοποίηση ότι ήταν άσκοπο να προχωρήσουν σε λεπτομερείς αναλύσεις για το μελλοντικό Σύνταγμα εάν η Βρετανική κυβέρνηση απέρριπτε τις εισηγήσεις αυτές.
Η απάντηση της Βρετανικής Κυβέρνησης ήρθε στις 28 Ιανουαρίου 1948. Ο Υπουργός αποικιών δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα προχωρούσε σε πρόταση παραχώρησης συντάγματος στην Κύπρο, απορρίπτοντας ταυτόχρονα την εισήγηση για σύνταγμα αυτοκυβέρνησης.
Επισήμως, οι Βρετανικές προτάσεις υπεβλήθησαν στα μέλη της Διασκεπτικής στις 11Μαΐου 1948. Το προτεινόμενο Σύνταγμα προνοούσε:
Τη σύσταση Νομοθετικού Σώματος από 22 αιρετά και 4 επίσημα μέλη, με Πρόεδρο που θα διοριζόταν από τον κυβερνήτη και θα προερχόταν από τα μέλη του Νομοθετικού.
Τα 18 μέλη θα εκλέγοντο από τους Ελληνοκυπρίους και τα 4 από τους Τουρκοκύπριους.
Τρία μέλη Ελληνοκύπριοι και ένα μέλος Τουρκοκύπριος θα συμμετείχαν στο Εκτελεστικό Συμβούλιο. Τα μέλη αυτά θα λειτουργούσαν ως σύμβουλοι της κυβέρνησης και θα συμμετείχαν στη διαμόρφωση κυβερνητικής πολιτικής.
Οι Βρετανικές προτάσεις απερρίφθησαν από τους αντιπροσώπους της αριστεράς επειδή δεν εγκαθίδρυαν καθεστώς πλήρους αυτοκυβέρνησης.
Η εξέλιξη αυτή, αλλά και η απουσία της Εθναρχίας και της δεξιάς μοιραία οδήγησαν τη Διασκεπτική σε ναυάγιο και στη διάλυση της στις 12 Αυγούστου 1948.
Η πολιτική του «ένωσις και μόνον ένωσις» επανήλθε και πάλι στο προσκήνιο.
Γράφει ο Φύτος Σωκράτους

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟΝ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ"

ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (B)

B

Βαλεντίνος, Βαλεντίνη: στα λατινικά σημαίνει «δυνατός, ρωμαλέος». Εύκολος και προσαρμόσιμος χαρακτήρας, που απεχθάνεται τον κομφορμισμό κι αναζητά την ανεξαρτησία. Φοβάται τη μοναξιά και τη φτώχεια. Η Βαλεντίνη θέλει να φαίνεται δυνατή, της αρέσουν οι πρωτότυπες ιδέες και συχνά γνωρίζει, χωρίς να την επιζητά ιδιαίτερα, την αναγνώριση.

Βανέσσα: αναλυτικός χαρακτήρας, έχει τη μανία της τελειότητας. Αυθόρμητη και ενθουσιώδης, περνάει από διαφορετικές φάσεις στη ζωή της.

Βάντα: προσωπικότητα δημιουργική και ανεξάρτητη. Ήρεμη αλλά πεισματάρα, είναι συχνά κλεισμένη στον εαυτό της.

Βαρβάρα: από την αρχαία λέξη «βάρβαρος». Έξυπνη, ρεαλίστρια και χωρίς εξάρσεις, αγαπάει τα παιδιά, τα ζώα και τη φύση. Είναι οργανωτική, προγραμματισμένη και πιστή στα συναισθήματά της. Αναζητάει συναισθηματική και υλική ασφάλεια.

Βασίλειος, Βασιλεία-Βασιλική: αυτός που ανήκει στο βασιλιά, ο βασιλικός. Ο Βασίλης είναι άνθρωπος της σκέψης, με καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία και πολύ απόλυτος. Πεισματάρης, του λείπουν συνήθως η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα. Του αρέσει να κάνει το δικό του και τα καταφέρνει. Πιο συμβατική, η Βασιλική δίνει μεγάλη σημασία στα υλικά αγαθά. Φιλόδοξη, ακολουθεί το δρόμο της με ρεαλισμό και χωρίς να παίρνει μεγάλα ρίσκα. Αυτή που ανήκει στο βασιλιά.

Βεατρίκη: από τη λέξη Beata (λατινική) που σημαίνει «μακάρια». Επίμονη, έχει ανοιχτό μυαλό και αρκετά κλειστό χαρακτήρα. Αξιοπρεπής και χαριτωμένη.

Βελισσάριος: βυζαντινός στρατηγός, της εποχής του Ιουστινιανού, έσωσε την Κωνσταντινούπολη απ' τους Ούννους. Γενναίος και αφοσιωμένος στις ιδέες του και στους ανθρώπους που αγαπά, αποδεικνύεται συχνά πιο ντροπαλός απ' όσο μοιάζει.

Βενετία: από την ομώνυμη πόλη της Ιταλίας. Εργατική, χαρούμενη και λίγο επιπόλαιη, έχει συχνά ωραία φωνή.

Βέρα: στα λατινικά σημαίνει «αληθινή». Γοητευτική, με έντονη σεξουαλικότητα, δημιουργική και διαθέτη μεγάλη φαντασία. Χαρακτήρας άστατος.

Βερενίκη: πνευματώδης, αγαπάει την τέχνη κι επιδίδεται στον αθλητισμό. Δεν χάνει εύκολα την ψυχραιμία της.

Βηθλεέμ: από την ομώνυμη πόλη. Τέλεια σύζυγος και μητέρα. Δραστήρια και κεφάτη, αλλά λίγο επιπόλαιη. Ξέρει να χαίρεται τη ζωή.

Βησσαρίων: καρδινάλιος απ' την Τραπεζούντα. Σχολαστικός και σοβαρός, είναι συνήθως μοναχικός τύπος. Αφιερώνεται στη μελέτη.

Βίβιαν: από τη λατινική λέξη Vivere που σημαίνει «ζω». Αγχώδης και αρκετά συμβατική, προσπαθεί πάντα να είναι καλή σύζυγος, καλή μητέρα, καλή νοικοκυρά και καλή στη δουλειά της, με αποτέλεσμα να χάνει, πολλές φορές την ψυχραιμία της. Συνήθως τα καταφέρνει.

Βικέντιος: μάρτυρας της Χριστιανικής Εκκλησίας επί Διοκλητιανού. Ικανός, αποφασιστικός, διαθέτει έντονο κριτικό πνεύμα. Εκκεντρικός. Έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση.

Βίκτωρ, Βικτώρια: στα λατινικά σημαίνει «νίκη». Φαίνονται φιλελεύθεροι, στο βάθος είναι όμως πουριτανοί και συντηρητικοί. Δεν εκδηλώνουν εύκολα τα αισθήματά τους. Αρκετά ρομαντικοί, αγαπούν την τέχνη.

Βιόλα: από το ομώνυμο λουλούδι. Όνομα ρομαντικό, που δεν συναντάμε πιο συχνά. Άστατη κι ευσυγκίνητη, αγαπάει τα ταξίδια, τη φύση και τα ζώα.

Βιργινία: από τη λατινική λέξη Virgo που σημαίνει «παρθένα». Μοιάζει απόμακρη και κλειστή, αλλά ερωτεύεται με πάθος. Είναι φιλόδοξη κι αυταρχική.

Βλάσιος: επίσκοπος Σεβαστείας. Νευρικός κι απότομος, έχει κυκλοθυμικό χαρακτήρα. Είναι πολύ καλός φίλος.

Βύρων: από τον άγγλο ποιητή. Επηρεάσιμος χαρακτήρας. Του αρέσει ν' αφιερώνεται σε κάποιο σκοπό. Αγαπάει την οικογένεια. Συχνά επιζητεί τη μοναξιά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (B)"

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΩΝ

Από όσο ξέρω δεν υπάρχουν πολλές στατιστικές μελέτες σχετικά με τα ονόματα των σύγχρονων ελλήνων και ελληνίδων, τη συχνότητα τους, την προέλευση τους, την κατανομή τους ανά γεωγραφικές περιοχές κλπ, το ίδιο και για τα επίθετα.

Σήμερα με την πρόσβαση σε τεράστιες βάσεις δεδομένων (π.χ. χρυσός οδηγός) είναι εύκολη μία τέτοιου είδους εκτεταμένη μελέτη.

Αν και αφού είχα ολοκληρώσει την μικρή κλίμακας ανάλυση μου, εντόπισα μία πολύ αξιόλογη και αξιόπιστη ανάλυση για τα ονόματα των ανδρών και γυναικών, και ένα μπλογκ με κάποια ενδιαφέροντα ετυμολογικά στοιχεία επιθέτων.

Οι παλαιοί έλληνες είχαν μία εξαιρετική ποικιλία ονομάτων, με αστείρευτη ευρυματικότητα, από την εποχή ακόμα των αχαιών.

Αντίθετα οι πολύτεκνοι ρωμαίοι αφού εξαντλούσαν τα οικογενειακά τους ονόματα στην συνέχεια συχνά αριθμούσαν τα παιδιά τους. Έτσι έχουν μείνει στην ιστορία ονόματα όπως Σέκτος, Σέπτιμος, Οκτάβιος και Δέκιος.

Το χριστιανικό Σαράντης (από τους άγιους 40 μάρτυρες) τετραπλασιάζει το μεγαλύτερο γνωστό ρωμαϊκό αριθμητικό όνομα! Με την επικράτηση του χριστιανισμού από τον λατινόφωνο Μ. Κωνσταντίνο (ελληνιστί Ευστάθιο) αρχίζει η υποχρεωτική εξάπλωση των ονομάτων των πρωταγωνιστών της Βίβλου και των αγίων.

Η ντιρεκτίβα του αγίου Ιωάννη (το όνομα προέρχεται από το ιουδαϊκό Γιοχανάν=Θεόδωρος) του λεγόμενου "χρυσόστομου" είναι ξεκάθαρη: «Κανένας λοιπόν ας μη σπεύδει να δώσει στα παιδιά τα ονόματα των προγόνων, του πατέρα δηλαδή, της μητέρας, του πάππου και του προπάππου, αλλά να δίνονται τα ονόματα των δικαίων, των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων»["Περί κενοδοξίας και ανατροφής των τέκνων": 47].

Παρόλα αυτά η ύπαρξη μίας τεράστιας ποικιλίας προχριστιανικών ονομάτων που ενδεχομένως εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται οδήγησε στον φαιδρό εμπλουτισμό των εορτολογίων (πιθανόν και στην εποχή μας) με μάρτυρες φέροντες αρχαιοελληνικά ονόματα, ακόμα και θεών και ηρώων, τα ονόματα των οποίων από σεβασμό δεν τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι (π.χ. δεν ονομαζόταν κανείς Απόλλων, αλλά Απολλόδωρος, Απολλώνιος κλπ).

Έτσι το Αχχιλεάς είναι χριστιανικό όνομα που εορτάζει στις 24 Απριλίου. Συνήθως αυτοί οι άγιοι εορτάζουν μαζικά, για παράδειγμα κάποια αγοράκια οι Αλέξανδρος, Αναξαμένης, Ανάξαρχος, Αριστείδης, Δημάρατος, Δημοκλής, Δημοσθένης, Επαμεινώνδας, Ετεοκλής, Ζήνων, Ηρακλής, Ηφαιστίων, Θεμιστοκλής, Θεόφραστος, Θησεύς, Ισοκράτης, Μιλτιάδης, Μνήσαρχος, Ξενοφών, Όμηρος, Παρμενίων, Πελοπίδας, Περικλής, Πίνδαρος, Πολύβιος, Πολυνίκης, Προμηθεύς(!!!), Σοφοκλής, Σωκράτης και Φιλοποίμην εορτάζουν την 10η Απριλίου και κάποια κοριτσάκια οι Καλλιρόη, Χαρίκλεια, Πηνελόπη, Κλειώ, Θάλεια, Ευτέρπη, Τερψιχώρη, Ουρανία, Κλεονίκη, Σαπφώ, Ερατώ, Πολύμνια, Δωδώνη, Αθηνά, Τρωάδα, Κλεοπάτρα, Ασπασία, Διώνη, Αφροδίτη, Αντιγόνη, Μελπομένη και Πανδώρα που μαρτύρησαν μαζί με τις φίλες τους Μαργαρίτα, Χάιδω, Μόσχω και Λάμπρω στην Ανδριανούπολη τον 2ο αι.μ.Χ. και τιμάται η μνήμη τους την 1η Σεπτεμβρίου.

Βέβαια δεν είναι να παίρνει κανείς στα σοβαρά τα συναξάρια, αλλά θεωρώ πιθανότερο τα ονόματα αυτά να εισήχθησαν σε μεταγενέστερες εποχές, που έγινε της μόδας η αρχαιότητα, παρά να οφείλονται στην ανύπαρκτη διαλακτικότητα των πρώτων χριστιανών. Για να γίνει μία αξιόπιστη ανάλυση ονομάτων απαιτείται ένα στατιστικά επαρκές δείγμα που να απλώνεται σε όλες τις ελληνικές περιοχές.

Λόγω περιορισμού χρόνου και πηγών εξέτασα το πιο αξιόπιστο και αντιπροσωπευτικό μικρό σχετικά δείγμα που βρήκα, τα ονόματα των εθνοπατέρων και εθνομητέρων μας του ελληνικού και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.

Για μεγαλύτερη αντιπροσωπευτικότητα στους τελευταίους προστέθηκαν και οι κύπριοι αντιπρόσωποι, άσχετα αν δεν μας πολυγουστάρουν για πατριώτες ορισμένοι εκεί κάτω. Λόγω μικρού αριθμού γυναικών αντιπροσώπων προστέθηκαν στο δείγμα και οι κοπέλες της ολυμπιακής ομάδας του 2008 (...δεν θέλω γέλια).

Συνεπώς μόνο μια γενική αίσθηση μπορούν να δώσουν τα αποτελέσματα που ακολουθούν, με τα δείγματα που αναλύθηκαν να είναι 273 ανδρικά ονόματα, 131 γυναικεία και 337 επίθετα. Ακολουθούν τα συμπεράσματα.
Κύρια ονόματα

Όπως είναι γνωστό και αναμενόμενο οι μισοί νεοέλληνες μοιράζονται 5-6 ονόματα και οι υπόλοιποι κάποια άλλα λιγότερα συχνά. Υποθέτωντας ότι κάποιος είναι σε θέση να φωνάξει και να ακουστεί σε όλη τη χώρα και πει "Γιώργο" θα γυρίσουν 656000 άτομα (!!!), οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι 536χιλ για τους Γιάννηδες, 516χιλ για τους Κώστηδες, 278χιλ για τους Νικολήδες, 238χιλ για τους Δημήτρηδες, και από 218χιλ για τους Παναγιώτηδες και τους Μιχάληδες, κλπ αλλά καλύτερα χρησιμοποιείστε τα πιο αξιόπιστα στοιχεία στο http://users.sch.gr/kassetas/Names3.htm.

Αλλά και το μικρό δείγμα που έχουμε δεν απέχει πολύ από αυτά, ώστε να θεωρήσουμε κοντά στην αλήθεια και τα επιπλέον στοιχεία που παρουσιάζουμε εδώ.Τα ίδια στοιχεία για τις κυρίες μας είναι ότι στην χώρα υπάρχουν 549χιλ Μαρίες, από 295χιλ Ελένες και Σοφίες (μάλλον λάθος αυτό), 253χιλ Άννες (υπερβολικό μάλλον), 211χιλ Κατερίνες κλπ.

Το μικρό δείγμα απομακρύνει τα αποτελέσματα από την πραγματικότητα και τη σωστή κατάταξη των ονομάτων. Τώρα εξετάζοντας τα ονόματα όσο αφορά την ετυμολογική τους προέλευση σε συνάρτηση με τη συχνότητα τους σε ελληνικά, μεσανατολικά, λατινικά και λοιπά.

Συμπεραίνουμε ότι ελληνικής ετυμολογίας είναι το 67% των γυναικείων και το 63% των ανδρικών, μεσανατολικής το 20% του συνόλου των ονομάτων και λατινικής το 15% των ανδρικών και το 11% των γυναικείων. Από τα ελληνικά ονόματα τα αρχαιοελληνικής προέλευσης είναι 53% για τις γυναίκες και 28% για τους άνδρες και επί του συνόλου τα ποσοστά είναι 35% και 18% αντίστοιχα.

Η διαφορά οφείλεται μάλλον στις Ελένες. Τώρα για τους λόγους που προαναφέρθηκαν χριστιανικά επί του συνόλου είναι το 95% των ανδρικών και το 98% των γυναικείων ονομάτων. Εδώ υπάρχει και άγιος Αχμέτ... (που μάλλον υπήρξε πραγματικά όμως).
Κλικ στα παρακάτω διαγράμματα για μεγέθυνση.
Επώνυμα

Τώρα ερχόμαστε στην μικρή συλλογή μας από 337 ελληνικά επώνυμα.

Αρχικά εξετάζουμε την μορφή των επιθέτων όσον αφορά τα προθέματά τους και τις καταλήξεις τους. Έτσι έχουμε 91% χωρίς πρόθεμα, με 5% να αρχίζουν με παπά-, 3% με καρά- και 1% με χατζή-. Αν και υπάρχουν και κάποια ελάχιστα σε γερο-, παλαιο- κλπ που δεν βρέθηκαν στο δείγμα μας.

Πιο ενδιαφέρουσα είναι η εξέταση των καταλήξεων των ελληνικών επιθέτων. Τα επίθετα που υπερισχύουν 21% είναι αυτά σε -ας τα οποία είναι συνήθως παρώνυμα (παρατσούκλια κοινώς) και πολλά βαλκανικής ετυμολογικής προέλευσης (αρβανίτικης, βλάχικης κλπ). Ακολουθούν τα εις -ης (με τις εξαιρέσεις που φαίνονται στο διαγραμμα) 19% και τα εις -ος με τις δικές τους εξαιρέσεις στο 11%. Οι δύο αυτές κατηγορίες πέρα των παραπάνω περιέχουν και ονοματολογικής προέλευσης επώνυμα.

Τώρα από τις πασίγνωστες καταλήξεις των νεοελληνικών επιθέτων βλέπουμε μία ισοκατανομή μεταξύ -ίδης, -άκης και -πουλος γύρω στο 10%, με την σειρά κατάταξης που αναφέρθηκαν. Ακολουθούν αυτά που λήγουν εις -ου γύρω στο 4%. Μεταξύ 1-3% κατά σειρά κατάταξης έπονται οι καταλήξεις: -ακος, -ελης, -ωτης, -ιτης και -αδης.

Το υπόλοιπο ποσοστό το μοιράζονται τα ξενικής προέλευσης (μη ελληνοποιημένα) επώνυμα και με τη σειρά τους τα εις -ογλου, -ατος, -ουλης, -ες, -ουδης, -ους, -ουσης και πιθανόν όσες δε βρέθηκαν στο δείγμα μου (όπως η μανιάτικη -εας και άλλες ενδεχομένως).

Όσον αφορά την προέλευση των καταλήξεων, μιας και των προθεμάτων είναι πασίγνωστη, συμπεραίνω ότι ελληνικές είναι οι , -δης, -αδης, -ου, -εας, -ους, -ιτης, -ωτης, και ίσως οι -ακος και -ακης. Η -ουδης μου είναι δύσκολο να καθοριστεί. Σλαβικής προέλευσης μου φαίνονται οι ελάχιστες σε -ιτσης/ος, -ικης/ικος, -εγκος, -ινης/ος και ίσως και η -ουλης(?). Ρουμάνικα/βλάχικα σε -εσκος και -ισκος. Κλασική αλβανική είναι η -ουσης. Ιταλικές είναι οι -ελης και -ατος και τουρκικές η -ογλου με τις παραλλαγές της (-ο(γ)λης, ογλος) και οι -τζης και κάποιες από τις σε -λης μαζί με τις -(χ ή μ)ανης, και -(χ ή μ)ανος και άλλες.

Η κατάληξη -πουλος έρχεται από το λατινικό puellus (υποκοριστικό του puer-pueris που σημαίνει αγόρι).

Τώρα εξετάζοντας το κυρίως θέμα των επωνύμων ως προς την γλωσσική του προέλευση αν και δεν είμαι ειδικός καταλήγω στο ότι στο δείγμα μου, που είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό αλλά μικρό, το 56% των ονομάτων έχει ελληνική ρίζα, το 13% μεσανατολική (τουρκική και αραβική, που περιέχουν και αρκετές περσικές λέξεις), 8% λατινικές κλασσικές και ιταλικές κυρίως, το 23% το ξεχώρισα ως βαλκανικές (σλαβικές, και αρβανίτικες ή βλάχικες αν και κάποιες από αυτές μπορεί να είναι και λατινικής προέλευσης).

Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιες αρμένικες και ιουδαϊκές που μάλλον θα έπεσαν μέσα στις μεσανατολικές. Αν υπάρχουν γαλλικές και γερμανικές μάλλον θα είναι στις λατινικές ή τις βαλκανικές της κατάταξής μου. Σημειώνεται ότι αυτές που έρχονται από ξενικής προέλευσης, αλλά ελληνικά κύρια ονόματα, τις θεωρώ ελληνικές, π.χ. Ιωαννίδης.

Τώρα μένει να δούμε τι σημαίνουν τα ονόματα αυτά και από που προήλθαν.

Η μεγάλη πλειοψηφία έρχεται από ένα μικρό (βαπτιστικό όπως λέγεται) όνομα. Τα ονομαστικά υπολογίζονται σε 39%. Τα αστεία σε αρκετές περιπτώσεις παρώνυμα δίνουν το 19% των ελληνικών επωνύμων, και περιγράφουν συνήθως τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τη συμπεριφορά ή την ατυχία κάποιου προπάππου.

Αυτά που δηλώνουν κάποιο επάγγελμα είναι 7%. Αυτά που δείχνουν καταγωγή χωριό, πολή, νομό κλπ είναι 5%. Αυτά που προέρχονται από κάποιον τίτλο (π.χ. οικονόμος, λογοθέτης) που απέκτησε κάποιος πρόγονος είναι στο 3%. Αυτά που δηλώνουν κάποια εθνικότητα επίσης στο 3%. Και τέλος τα άγνωστης σε μένα προέλευσης αφού δεν είμαι ειδικός στην βαλκανική και μεσογειακή γλωσσολογία είναι στο 26%.

Εκτιμώ τα περισσότερα είναι παρώνυμα με μερικά να προέρχονται από τίτλους, επαγγέλματα και ελάχιστα καμουφλαρισμένα ονομαστικά.

http://lykawn.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΩΝ"

ΕΠΙΘΕΤΑ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΑΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο α) από την αραβική λέξη aba=χοντρό μάλλινο ύφασμα β) από την τουρκική λέξη abaci=αυτός που κατασκευάει ή πωλεί αμπάδες και το βαπτιστικό όνομα Γιάννης.

ΔΑΛΔΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη dalak=σπλήνα.

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑΤΗ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι που προέρχεται από τον βραδυνό χαιρετισμό καλησπέρα. Συναντάται στην Κέρκυρα.

ΚΟΡΟΓΙΑΝΝΟΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη kurus=γρόσι και το βαπτιστικό όνομα Γιάννος, Ιωάννης. Συναντάται στη Βοιωτία.

ΚΥΡΙΤΣΗΣ: Επώνυμο βυζαντινό προερχόμενο από τίτλο τιμής στην Κωνσταντινούπολη σε ευγενείς και σημαντικούς βυζαντινούς. Το επώνυμο συναντάται στα Ιωάννινα, νότια Αλβανία, Καρπενήσι (Φουρνά).

ΝΤΑΡΑΡΑΣ, ΝΤΑΡΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη dara=απόβαρο

ΠΕΠΕΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη pepe=τραυλός. Συναντάται στον Πύργο Ηλείας.

ΣΕΙΡΑΓΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη saraydar=κατώτερος υπηρέτης αρχοντικού.

ΤΣΑΝΤΑΡΟΛΑΚΗΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη cadir=τσαντίρι, σκηνί (cadirci=αντισκηνοποιός) και το υποκοριστικό από βαπτιστικό όνομα Λάκης. Συναντάται στην Κρήτη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΙΘΕΤΑ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (A3)

(A3)

Ανταίος: υπερφυσικής δύναμης γίγας, γιος του Ποσειδώνα. Άνθρωπος του κόσμου. Του αρέσει το διάβασμα, αλλά κι οι κοινωνικές συναναστροφές. Έχει πρωτότυπες ιδέες.

Αντιγόνη: κόρη του Οιδίποδα και της Ιοκάστης. Ακολουθεί συχνά το δρόμο που της υπαγορεύει το καθήκον, με αποτέλεσμα να καταπιέζεται. Σοβαρή και υπεύθυνη, μπορεί ακόμα και σήμερα να θυσιαστεί για την οικογένειά της.

Αντύπας: εργατικός και ικανός. Κλειστός χαρακτήρας, δεν εμπιστεύεται εύκολα τους άλλους. Δεν παίρνει πρωτοβουλίες.

Αντώνιος, Αντωνία: ο ορμητικός. Γεννημένος για επικοινωνία ο Αντώνης, χρειάζεται ποικιλία. Δίνει σημασία στις απολαύσεις και τις διασκεδάσεις. Κυκλοθυμικός, ενθουσιώδης, θυμώνει εύκολα... Η Αντωνία διακρίνεται για την κοινή λογική και την κρίση της. Είναι εργατική, πιστή, με ανεπτυγμένο το μητρικό ένστικτο.

Απόλλωνας: ο απλός.

Απόστολος: ο αγγελιοφόρος του Θεού. Κοινωνικός και γλεντζές, ο Απόστολος λατρεύει τη ζωή και της απολαύσεις της. Του αρέσουν οι γυναίκες και το καλό φαγητό. Ευγενικός και πράος χαρακτήρας, δεν πηγαίνει στο βάθος των πραγμάτων.

Αργυρώ: η σχετική με τα χρήματα.

Αρετή: κόρη του Διός Σωτήρος, ήταν η προσωποποίηση της ανδρικής αξιότητας. Της αρέσει να επιβάλλεται και να υπερέχει. Δεν απεχθάνεται την ίντριγκα. Φαίνεται απλή, αλλά στην πραγματικότητα είναι αρκετά περίπλοκος χαρακτήρας. Εργατική και ευσυνείδητη.

Αρθούρος: όνομα γαλατικής προέλευσης που σημαίνει «αρκούδα»... Έξυπνος και θεληματικός, δεν εγκαταλείπει ποτέ αυτό που άρχισε. Δεν επηρεάζεται απ' τους άλλους. Συναισθηματικός και πιστός.

Άρης: ο γνωστός θεός του Ολύμπου. Κατάρα, καταστροφέας, θυελλώδης. Έξυπνος, εργατικός, φιλόδοξος. Μελετηρός, δεν περιφρονεί τις διασκεδάσεις. Πετυχαίνει τους στόχους του. Έχει πολλά ενδιαφέροντα.

Αριάδνη: (άρι:πολύ + αγνή), η αγνότατη. Κόρη του Μίνωα, ερωτεύτηκα παράφορα τον Θησέα. Η αγνότατη. Έχει έντονη προσωπικότητα και σπάνια περνάει απαρατήρητης. Της αρέσουν τα ταξίδια, οι εμπειρίες, η δημιουργία. Είναι φιλόδοξη και νιώθει ανασφαλής όταν δεν έχει χρήματα.

Αριστέα: η άριστη.

Αριστείδης: ο δίκαιος γνωστός Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός. Προσωπικότητα ευχάριστη. Ευγενικός, καλλιεργημένος, κοινωνικός. Λίγο ματαιόδοξος, αρκετά σπάταλος.

Αριστόβουλος: (άριστος + βουλή), ο άριστος σύμβουλος.

Αριστογένης: (άριστος + γένος), ο ευγενής.

Αριστοκλής: (άριστος + κλέος), ο έχων άριστη δόξα.

Αριστομένης: (άριστος + μένος), ο ανδρειότατος. Ήρωας των Μεσσηνίων. σοβαρός, υπεύθυνος, ιδεολόγος. Στη ζωή του, αρκετά ρομαντικός. Του αρέσει η φύση.

Αριστοτέλης: ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της αρχαιότητας, μαθητής του Πλάτωνα και δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτός που τελειώνει άριστα τους στόχους του. Απλός και μαχητικός, αγαπάει τα υλικά αγαθά και την καλή ζωή. Θυμώνει εύκολα, αλλά δεν κρατάει κακία. Είναι γενναιόδωρος και θέλει να επιβάλλεται στους γύρω του.

Αριστοφάνης: ο έχων άριστη εμφάνιση.

Αρίων: μουσικός και ποιητής από τη Λέσβο, είναι ο πρώτος που συνέθεσε διθύραμβο. Ενθουσιώδης, κοινωνικός και γλεντζές! Ξέρει να γίνεται αγαπητός και να διασκεδάζει τους άλλους. Δημιουργικό μυαλό.

Αρλέτα: προέρχεται από το όνομα Σαρλότ (Καρλότα). Ανάλαφρη κι ευχάριστη, η Αρλέτα ξέρει να γίνεται διασκεδαστική. Ο χαρακτήρας της έχει μεταπτώσεις κι αρκετές ιδιοτροπίες.

Αρμάνδος: γερμανικής προέλευσης σημαίνει «άνθρωπος του πολέμου». Έξυπνος, αρκετά υπολογιστής, με ατσαλένια θέληση και ελάχιστο συναισθηματισμό.

Αρσινόη: (άρσις = αίρω + νους), η υψηλόφρων. Που ξεσηκώνει («αίρει τον νου») τα μυαλά. (Όνομα βασιλισσών των Πτολεμαίων της Αιγύπτου). Φύση περιπετειώδης, της αρέσουν οι εμπειρίες, οι γνωριμίες, τα ταξίδια... Δεν «ριζώνει» εύκολα. Ερωτεύεται με πάθος, αλλά χωρίς διάρκεια.

Άρτεμις: δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, θεά της Σελήνης και της άγριας φύσης, παρθένα και σύμβολο της αγνότητας. Προστάτευε το κυνήγι και τη μητρότητα. Η παρθένα. Δραστήρια, εργατική, ανεξάρτητη. Της αρέσει η φύση κι ο αθλητισμός. Ερωτεύεται συχνά.

Αρτέμιος: σοβαρός, υπεύθυνος, καλός οικογενειάρχης. Έξυπνος, ευσυνείδητος στη δουλειά του. Πιστός φίλος.

Αρχιμήδης: άρχοντας.

Ασπασία: εταίρα του 5ου αιώνα που παντρεύτηκε τον Περικλή. Αγαπητή, έξυπνη, αποφασιστική, θαρραλέα. Πιστή φίλη. Δίνει σημασία στην οικογενειακή ζωή. Έχει πολλά ενδιαφέροντα.

Αστέριος: χριστιανός μάρτυρας. Έχει έφεση στα γράμματα, ζει λίγο αποτραβηγμένος από τον κόσμο. Είναι σταθερός στους στόχους του και στα συναισθήματά του.

Αταλάντη: κόρη του Ίασου και της Κλυμένης. Ανεξάρτητη και δυναμική, είναι πεισματάρα και δεν υποχωρεί εύκολα. Διψάει για τρυφερότητα και για στοργή, και ψάχνει συνέχεια να βρει το ιδανικό ταίρι.

Αυγερινός: από το γνωστό αστέρι. Ιδεολόγος, μάχεται για τις ιδέες του. Δεν τον ενδιαφέρει η προβολή. Κερδίζει πολλές συμπάθειες.

Αυγή: προσωπικότητα αξιόλογη και δυναμική. Έξυπνο μυαλό με πρωτότυπες ιδέες. Γενναιόδωρη.

Αύρα: χαρακτήρας που δεν περνάει απαρατήρητος. Ισχυρή προσωπικότητα, πολύ δραστήρια και με πολλά πνευματικά ενδιαφέροντα. Ανεξάρτητη και πεισματάρα.

Αφροδίτη: (αφρός + αναδύω), η αφρογενής, η ωραιοτάτη. Θεά της ομορφιάς, του έρωτα και της γονιμότητας. Η σύγχρονη Αφροδίτη είναι αγαπητή, ευχάριστη, θαρραλέα, και απρόβλεπτη! Λίγο άστατη, υποτάσσεται στον εκάστοτε άντρα που αγαπάει. Όχι, όμως, για πολύ.

Αχιλλέας: πρωταγωνιστής της Ιλιάδας, γιος του Πηλέα και της Θέτιδας, ήταν πολύ γρήγορος στα πόδια, δραστήριος και θαρραλέος. Καθόλου απλός χαρακτήρας, ο Αχιλλέας είναι αυταρχικός, περήφανος και αρκετά εγωιστής. Εύθικτος, θυμώνει εύκολα και έχει συναισθηματικά ξεσπάσματα. Αγαπάει πολύ τη φύση. Είναι παρορμητικός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (A3)"

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΑΘΕΝΑΚΗΣ: Επώνυμο α) το οποίο προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Αθηνά
β) το οποίο προέρχεται από το βαπτιστικό όνομα Αθηνόδωρος, Αθήνος, Αθήνης με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη και απαντάται στην Ιεράπετρα.
ΠΟΥΛΙΟΣ:Επώνυμα τα οποία προέρχονται από παρατσουκλι το πουλί = πουλάκι
Συναντάται στην Αιτωλοακαρνανία σε Βλάχους.
ΠΥΡΡΙΟΧΟΣ, ΠΥΡΡΙΧΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την αρχαιελληνική λέξη πυρρίχη=πολεμικός χορός, ο οποίος αποτελούσε μέρος των τελετουργιών που συνόδευαν τις μεγάλες εορτές, όπως τα Παναθήναια, στον οποίο αγωνίζονταν και η νικητήρια ομάδα βραβευόταν με έναν ταύρο, που συμβόλιζε την ορμή της ζωής, και εκατό δραχμές.
ΣΑΦΑΡΙΚΑΣ, ΣΑΦΑΚΑΣ, ΣΑΦΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη safak=λυκόφως, λυκαυγές.
ΣΟΥΚΟΥΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παράφραση της τουρκικής λέξης sokur=τυφλός, μονόφθαλμος.
ΤΕΝΤΕ: Επώνυμο α) το οποίο ανήκει στη κατηγορία των άκλιτων ξενικών
β) προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Δημοσθένης, Δημοστένης, Μοστένης, Ποστένης, Τένης, Τέντης, Τέντες (Λεξικό Νεοελληνικών κύριων ονομάτων, 1912, Αθ. Μπούτουρας).
ΤΣΙΑΛΤΟΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Ευστράτιος, Στρατής, Στράτος και μετά τσιτακισμού Τσιάτος, Τσιάλτος (Λεξικό των Νεοελληνικών κύριων ονομάτων, 1912, Αθ. Μπούτουρας).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΗΣΙΟΔΟΣ

Ησίοδος:πρώτα γεννήθηκε το Χάος

Χάος - Γαία - Έρως Στην Θεογονία του Ησίοδου προϋπάρχουν τρία στοιχεία, το Χάος, η Γαία και ο Έρως.

Αυτές οι τρεις μορφές δεν έχουν γεννηθεί η μία από την άλλη. Είναι αυτογέννητες κι απέχουν μόνο χρονικά στη σειρά της γέννησής τους.

Από τους τρεις πρώτους θεούς μόνο ο Έρως δε γεννά απογόνους. Αυτός ενώνει και ωθεί τις άλλες δυνάμεις σε δημιουργία.Από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα. Κι από την ένωση των δυο τους γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Ημέρα.

Η Γαία χωρίς ερωτική ένωση γεννά μόνη της τον Ουρανό, που έχει όση έκταση έχει κι εκείνη. Γέννησε επίσης τα Όρη και τον Πόντο. Έτσι όλη η διαμόρφωση του κόσμου ξεκινά από εκείνη. Η Γαία δημιουργεί το σύμπαν γεννώντας τα συστατικά του.

Παραχωρεί μέρος από τις εξουσίες της στον Ουρανό και τεκνοποιεί από το σπέρμα του τον Ωκεανό, τον Κοίο, τον Κρείο, τον Υπερίονα, τη Θεία, τη Ρέα, τη Θέμιδα, τη Μνημοσύνη, τη Φοίβη, την Τηθύα, τον Κρόνο. Εκτός από τους Τιτάνες γέννησε τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες.Ουρανός - Κρόνος - Ζευς (Δίας)

Ο Ουρανός χάνει την εξουσία του από τον Κρόνο, ο οποίος του κόβει τα γεννητικά όργανα. Από το αίμα του Ουρανού γεννιούνται οι Ερινύες, οι Γίγαντες, οι Μελίες και από το σπέρμα του κομμένου αιδοίου του γεννιέται η Αφροδίτη.
Ο Ουρανός προφητεύει ότι ο Κρόνος θα χάσει την εξουσία από κάποιο από τα παιδιά του. Για το λόγο αυτό καταπίνει όποιο παιδί γεννάει η σύζυγός του Ρέα. Καταπίνει τη Δήμητρα, την Εστία, την Ήρα, τον Άδη και τον Ποσειδώνα.

Όταν έρχεται η σειρά να γεννηθεί ο Δίας η Ρέα δίνει στον Κρόνο έναν σπαργανωμένο λίθο αντί του νεογέννητου Διός και κρύβει το βρέφος σε ένα σπήλαιο του όρους Δίκτη στην Κρήτη.

Όταν μεγαλώνει ο Δίας αναγκάζει τον Κρόνο να βγάλει από την κοιλιά του τα αδέλφια του κι ύστερα από συγκρούσεις, ο Δίας, παίρνει την εξουσία στα χέρια του και από τότε ξεκινά η εποχή των Ολύμπιων θεών.

Ο Ησίοδος, με το έργο του Θεογονία, αποπειράθηκε, για πρώτη φορά, να συγκεντρώσει τους θρησκευτικούς μύθους που ήταν διαδεδομένοι σε όλη την Ελλάδα. Επίσης κατέγραψε τις δοξασίες για τη δημιουργία του κόσμου και αποτύπωσε τα γενεαλογικά δέντρα των θεών.

Πηγές
Ησίοδος, Θεογονία

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΗΣΙΟΔΟΣ"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΑΓΡΙΑΝΙΔΗΣ: Επώνυμο α) προερχόμενο από παρατσούκλι που οφείλεται σε ψυχική ή σωματική ιδιότητα του ατόμου (άγριος) β) προερχόμενο από τον τόπο καταγωγής του ατόμου Αγριά (Βόλου) κλπ. Μαζί με την κατάληξη –ιδης που προσδιορίζει ποντιακή καταγωγή το επώνυμο απαντάται στις Σέρρες.
ΑΛΥΦΑΝΤΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των επαγγελματικών. Επ’ αυτού έχουν συμβεί αρκετές που γέννησε ο εξαρχαϊσμός. Το Αλυφαντής συναντάται στην Αρκαδία, Πόρο, Αίγινα, Πειραιάς. Το Αλειφαντής στον Πόρο, Πειραιά, Αίγινα Πειραιάς. Το Αλειφαντής στον Πόρο, Πειραιά, Αθήνα. Το Αλιφαντής στον Πειραιά, Αθήνα.
ΓΟΥΤΣΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την μολδαρική λέξη gutso=άνθρωπος με ψηλό καπέλλο υπάρχει στην Αρκαδία.
ΖΟΡΜΠΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη zorba=ταραξίας, σφετεριστής, εκβιαστής, οπλοφόρος σε άτακτο στρατιωτικό σώμα. «Μην πας κουρσάρος και ζορμπάς μην πας να γδύνεις τ΄αρφανά» δημοτικό μοιρολόι.
ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη καρα=μαύρος και το βαπτιστικό όνομα Αντώνης.
ΚΑΡΥΔΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο έχει σχέση με τους φυτικούς καρπούς. Το επώνυμο βρίσκεται στην Τρίπολη Αρκαδίας από τον 17ο αιώνα. Πιθανή καταγωγή από Παξούς ή Θεσσαλονίκη ή Θεσσαλία. Επίσης συναντάται στα Επτάνησα, Κύπρο, Κύθηρα.
ΚΟΝΤΟΥ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο οφείλεται σε σωματική ιδιότητα του ατόμου χαμηλός, κοντός, όχι ψηλός.
ΜΠΙΣΜΠΙΚΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των κακώνυμων.
ΠΕΡΙΦΑΝΗΣ, ΠΕΡΗΦΑΝΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο οφείλεται σε ιδιότητα ατόμου. Υπερήφανος.Πρεπει να λάβουμε υπόψη και την ετυμολογία με βάση την λέξη "περιφανής" που σημαίνει πασίγνωστος, ένδοξος; Ταιριάζει περισσότερο στην ορθογραφία.
'Αλλωστε το "ρη" με ήτα παρουσιάζεται σαν γραφή στα τελευταία 50 χρόνια και μόνο σε 2-3 μέλη της οικογένειας.Στα ίδια μέρη υπάρχουν επίθετα "Περήφανος" και άλλα με σαφή ρίζα στο "υπερήφανος".Τέλος η μεταφορά του τόνου, από την λήγουσα στο "περιφανής" στην παραλήγουσα στο "Περιφάνης" ίσως να γίνεται διότι οι καταλήξεις των επιθέτων στην περιοχή είναι συνήθως -ούλης, -άνης. -άμης κλπ υπονοόντας μάλλον το παιδί κάποιου.
ΤΣΑΜΟΥΤΣΟΓΛΟΥ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη camus=βουβάλι με την κατάληξη –ογλου που προσδιορίζει Ανατολή.
ΥΦΑΝΤΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των επαγγελματικών με την χαρακτηριστική κατάληξη των επαγγελματικών επωνύμων –της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

"Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ"

ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (A2)

Αικατερίνη: μοιάζει συνήθως νεότερη από την ηλικία της. Διχασμένη ανάμεσα σε πρακτικές και πνευματικές επιθυμίες, είναι γενναιόδωρη κι έχει το χάρισμα του λόγου. Είναι χαρακτήρας δυνατός, ικανός να αντιμετωπίσει και τις πιο δύσκολες καταστάσεις. Η εξαγνισμένη, εαρινή, ανοιξιάτικη.

Αιμίλιος, Αιμιλία: ο ανταγωνιστής, σίγουρος για τον εαυτό του ο Αιμίλιος, μιλάει ωραία και δεν απεχθάνεται τις ίντριγκες. Ελίσσεται και πετυχαίνει τους στόχους του. Εντυπωσιάζεται εύκολα. Πιο βίαιος και απόλυτος χαρακτήρας. Η Αιμιλία είναι δίκαιη και κάτω απ' τη γλυκιά όψη της, κρύβει μια σιδερένια θέληση.

Αίολος: προικισμένος με πολλές αρετές, ο Αίολος είναι περίεργος κι ενθουσιώδης. Είναι δημιουργικός και αγαπητός στο περιβάλλον του. Αργεί κάπως να μεγαλώσει.

Αισχύλος: ο ντροπαλός.

Αίσωπος: ο βλέπων το πεπρωμένο.

Άκις: ευχάριστος χαρακτήρας, λίγο ματαιόδοξος. Φτιαγμένος περισσότερο για τη διασκέδαση παρά για τη δουλειά.

Ακριβή: σήμαινε παλιότερα «μνηστή». Απλή, με καλή καρδιά, είναι πεισματάρα και δεν επηρεάζεται εύκολα απ' τους άλλους. Καθοδηγείται από τα συναισθήματά της.

Αλβέρτος: γερμανικό όνομα σημαίνει «πολύ λαμπρός». Δύσκολο να καταλάβεις τον χαρακτήρα του, ήρεμος και μάλλον εσωστρεφής, έχει ανάγκη να μένει μόνος. Περήφανος και μερικές φορές φιλόδοξος. Γυρεύει στοργή, οικογενειακή αρμονία κι έναν ευχάριστο τρόπο ζωής.

Αλέξανδρος, Αλεξάνδρα: (αλέξω: απομακρύνω + ανήρ), ο απωθών τους άνδρες, ο ανδρείος, σημαίνει ετυμολογικά «σπρώχνω τους ανθρώπους (εχθρούς)». Αν όλοι οι Αλέξανδροι δεν είναι ήρωες, τουλάχιστον φαίνεται ότι βλέπουν μακριά και ψηλά! Δεν έχουν πολλή φαντασία, αλλά η θέλησή τους τους επιτρέπει να πετυχαίνουν εκεί όπου άλλοι αποτυχαίνουν. Δεν είναι πολύ συναισθηματικοί κι αγαπούν την ελαφριά όψη της ζωής. Αυτός που υπερασπίζεται τους άνδρες. Φιλοσοφημένη και καλλιεργημένη, η Αλεξάνδρα δεν περιφρονεί τα υλικά αγαθά και την οικονομική ασφάλεια. Ανεξάρτητη και δυναμική, ξέρει να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες. Της αρέσει ο αθλητισμός. Υπερασπίστρια, προστάτρια, βοηθός ανδρών.

Αλέξης, Αλέξιος, Αλέξια, Αλεξία: του αρέσει να προστατεύει, κλειστός και μελαγχολικός χαρακτήρας. Ο Αλέξιος έχει ανάγκη από τρυφερότητα και στοργή. Είναι πολύ συνδεδεμένος με την οικογένειά του. Μιλάει πολύ, αλλά μπορεί ξαφνικά να κλειστεί στο καβούκι του. Ευαίσθητη κι ευγενική, η Αλέξια δεν είναι πολύ κοινωνική. Αγαπάει την τέχνη και ιδιαίτερα τον χορό. Όταν νιώθει ότι την αγαπούν, μπορεί να κάνει θαύματα.

Αλίκη: η κοκκινωπή! Υπεύθυνη και ακούραστη, αφιερώνει όλες τις δυνάμεις της για να πετύχει τους στόχους της, ιδιαίτερα αν εξυπηρετούν κάποιο ιδανικό. Έχει μαγνητική προσωπικότητα και ξέρει να επιβάλλεται. Δεν διακρίνεται για το χιούμορ της.

Αλκαίος: ο δυνατός, ο ισχυρός.

Άλκηστις: (αλκή + εστία), η χάρη της οικογενείας. Η ατρόμητη, η ικανή. Νευρώδης κι αεικίνητη, είναι άνθρωπος της δράσης. Καλή φίλη και ευχάριστη στην παρέα, είναι λίγο συμβατική και δεν πηγαίνει στο βάθος των πραγμάτων.

Αλκιβιάδης: Αλκιβιάδης: (αλκή + βία), ο τολμηρότατος. Ευαίσθητος και εύθικτος, κλείνεται εύκολα στον εαυτό του. Φιλόδοξος, αγαπάει την καλή ζωή, τις διασκεδάσεις και το χρήμα. Μερικές φορές είναι πολύ θαρραλέος.

Αλκμήνη: (αλκή + μήνη:σελήνη), η ακτινοβολούσα. Σοβαρή και υπεύθυνη. Σταθερή στις ιδέες της και τους ανθρώπους που αγαπά. Αγαπάει τη μάθηση κι είναι, συνήθως, καλλιεργημένη. Το αδύνατο σημείο της: παίρνει την ζωή πολύ σοβαρά.

Αλκυόνη: χαρούμενη και γελαστή, βλέπει την καλή όψη της ζωής. Έχει εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και είναι πιστή φίλη. Όταν απογοητεύεται, πληγώνεται βαθιά.

Αμαλία: η εργατική, δραστήρια, σταθερή και προγραμματισμένη. Διαθέτει ανοιχτό μυαλό και φαντασία. Την ωφελεί πολύ η σωματική άσκηση.

Αμαρυλλίς: ευχάριστος χαρακτήρας, με αρκετές αναστολές. Επηρεάζεται απ' το περιβάλλον της. Ψάχνει πάντα να βρει τρόπους να εκφράσει τις δημιουργικές της ικανότητες. Πολύ καλή και πιστή φίλη.

Αμβρόσιος: ευαίσθητος, με τακτ, είναι συνεργάσιμος όταν είναι προετοιμασμένος. Απεχθάνεται τις εκπλήξεις. Γενναιόδωρος με την οικογένειά του, διαθέτει μεγάλη κατανόηση. Αγαπάει τον αθλητισμό.

Αμφιτρίτη: μια απ' τις πενήντα Νηρηίδες, σύζυγος του Ποσειδώνα. Σοβαρή και πεισματάρα, ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει. Περίεργη, νομίζει ότι ποτέ δεν μαθαίνει αρκετά. Άνθρωπος του καθήκοντος, είναι συνδεδεμένη με την οικογένειά της.

Ανάργυρος: πράος και καλός χαρακτήρας. Έχει μεταφυσικές ανησυχίες. Δίνει περισσότερα απ' όσα παίρνει.

Αναστάσιος, Αναστασία: αυταρχικός και δυνατός χαρακτήρας, ο Αναστάσιος προσπαθεί να επιβληθεί στους άλλους και συνήθως τα καταφέρνει. Δίνει σημασία στα υλικά αγαθά και κοπιάζει για να τα αποκτήσει. Ο σχετιζόμενος με την ανάσταση του Χριστού. Του αρέσει να δίνει συμβουλές, όπως και της Αναστασίας, που είναι όμως πιο μαλακιά. Αλλά αργότερα εγωκεντρική.

Ανδρέας: σημαίνει «θαρραλέος, άφοβος». Του αρέσει η οικογενειακή ζωή και η συμμετοχή στα κοινά. Κερδίζει την υποστήριξη των ισχυρών. Ζηλιάρης, πεισματάρης και οικονόμος. Έξυπνος, με ιδέες συχνά πολύ πρωτότυπες. Ο ανδρείος.

Ανδροκλής: (ανήρ + κλέος), ο ένδοξος.

Ανδρομάχη: (ανήρ + μάχομαι), η πρόμαχος. Αφοσιωμένη στην οικογένειά και στα πρόσωπα που αγαπά. Περνάει εύκολα απ' τη μελαγχολία στο κέφι. Της χρειάζεται περισσότερη δράση.

Ανδρομέδα: ιδεαλίστρια και πεισματάρα, μάχεται για να επιβάλλει τις ιδέες της. Απεχθάνεται τον κονφορμισμό.

Ανδρόνικος: ήρεμος και σταθερός χαρακτήρας, αφοσιωμένος στην οικογένεια. Αγαπάει τη φύση και τα ζώα. Του αρέσει η μοναξιά.

Ανέστης: ο σχετικός με τη ανάσταση του Χριστού.

Άνθιμος: μαχητικός, αγωνίζεται για τις ιδέες του. Σοβαρός, προτιμάει τη μελέτη απ' τις διασκεδάσεις.

Ανθή: συνηθίζεται σε κάποια νησιά μας. Προσγειωμένη και μαζί «στα σύννεφα», οργανωτική και προγραμματισμένη. Και ρομαντική! Της αρέσουν πολύ η φύση κι ο αθλητισμός. Αυτή που ακμάζει.

Ανθούσα: γελαστή κι εξωστρεφής, η Ανθούσα σκοτώνεται για να εξυπηρετήσει τους άλλους. Ικανή και δραστήρια, δίνει σημασία στα υλικά αγαθά.

Ανίτα: ισπανικής προέλευσης όνομα που βγαίνει από το Χουανίτα και σημαίνει Ιωάννα. Ευχάριστος χαρακτήρας, της αρέσουν οι όμορφες πλευρές της ζωής, λατρεύει τα ταξίδια. Ισχυρό μητρικό ένστικτο. Επιζητεί την οικογενειακή αρμονία.

Άννα: σοβαρή και δυναμική, η Άννα ξέρει τι θέλει από τη ζωή. Έχει συχνά καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία, απολαμβάνει τα υλικά αγαθά. Της αρέσει να δίνει συμβουλές. Εύνοια, χάρη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (A2)"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΙΣΑΔΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το αρχαίο επίθετο ίσος=δίκαιος. Ισαίος, ο περήφημος Αθηναίος ρήτορας, δάσκαλος του Δημοσθένη. Το επώνυμο απαντάται στην Σπάρτη.

ΚΑΤΗΣ, ΚΑΤΙΔΗΣ, ΚΑΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη kati=κατηγορηματικός ή πλήρης, πολύς ή σκληρός, τραχύς. Το επώνυμο απαντάται στο Κιλκίς προερχόμενο από το Αϊβαλί ανατολικής Θράκης.

ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των μητρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Μαρίνα με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη (Χανιά).

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Μάρκος και την κατάληξη –πουλος που προσδιορίζει Πελοπόννησο. Μάρκος, όνομα αρχαίων Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Γνωστός ο Απόστολος και Ευαγγελιστής, ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού. Εορτάζει στις 25 Απριλίου.

ΝΤΕΡΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την α) τουρκική λέξη dere=κοιλάδα, ρέμα β) τουρκική λέξη deri=δέρμα, τομάρι.

ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Παύλος και την κατάληξη –πουλος που προσδιορίζει Πελοπόννησο.

ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των επαγγελματικών προερχόμενο από το μέταλλο χαλκός με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη (Ρέθυμνο).

ΧΟΥΛΑΔΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη julya=μελαγχολία, η οποία και προέρχεται από την ελληνική λέξη χολή, με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη (Χανιά).

ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι από την σωματική ιδιότητα ατόμου το οποίο έχει χρυσά (ξανθά) μαλλιά. Το επώνυμο απαντάται στα Τρίκαλα Θεσσαλίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (Α 1)

«Δεν έχεις τυχαία τ' όνομα σου», λέει μια αγγλική παροιμία. Και πραγματικά, ένας άνθρωπος χρωματίζει ένα όνομα και, μερικές φορές, ένα όνομα παίρνει στο... λαιμό του έναν άνθρωπο. Ένα όνομα δεν είναι μόνο ένας όμορφος ή άσχημος ηχητικά συνδυασμός γραμμάτων. Συχνά έχει μια σημασία και, σχεδόν πάντα, μια ιστορία. Συνήθως εκφράζει μια εποχή. Κι επηρεάζει τον χαρακτήρα μας ακόμα και τη ζωή μας... Θα μάθετε την προέλευση και την ιστορία τους. Θα ανακαλύψτετε πράγματα που δεν ξέρατε. Και θα εκπλαγείτε!

Ααρών: αδελφός του Μωυσή. Όνομα σπάνια στην Ελλάδα. Δείχνει άνθρωπο ανυπόμονο, πεισματάρη και ιδεαλιστή. Ο Ααρών είναι συνήθως μπροστά απ' την εποχή του και μοιάζει ν' αγαπάει τις περιπέτειες. Στην πραγματικότητα, έχει προηγουμένως μελετήσει τα ρίσκα...

Άβα: είναι υπεύθυνη κι έχει ισχυρό μητρικό ένστικτο. Μοιάζει δραστήρια κι ανεξάρτητη, αλλά η ενδόμυχη επιθυμία της είναι ν' αποτελεί στήριγμα για τον σύντροφό της. Έχει, όμως, την τάση να κάνει το. θύμα, γι' αυτό πρέπει ν' αποφεύγει την αυτολύπηση.

Αβραάμ: αντικομφορμιστής και ενθουσιώδης, έχει ανοιχτό μυαλό. Όταν, όμως, απογοητεύεται το ρίχνει στην κριτική και μπορεί να γίνει κακός. Έχει μεγάλη ενέργεια που πρέπει να χρησιμοποιεί σωστά και όχι. αυτοκαταστροφικά!

Αγαθή: η γενναία, πνευματώδης, διακρίνεται για την εξυπνάδα και την ετοιμότητά της. Είναι αυταρχική και πολύ δραστήρια. Διαθέτει φαντασία κι έχει πολλά ενδιαφέροντα. Το αδύνατο σημείο της: δεν ξέρει να ελέγχει τα συναισθήματά της.

Αγαθόκλεια: (αγαθή + κλέος), η έχουσα καλή φήμη.

Αγαθοκλής: (αγαθός + κλέος), ο έχων καλή φήμη.

Αγαθονίκη: (αγαθή + νίκη), η νικήτρια ένδοξης νίκης.

Αγαμέμνων: σύζυγος της Κλυταιμνήστρας, πατέρας της Ιφιγένειας, της Ηλέκτρας και του Ορέστη. Καλόκαρδος και εξωστρεφής, αγαπάει περισσότερο απ' όσο πρέπει τις γυναίκες και το καλό φαγητό. Ξέρει να ελίσσεται και να επηρεάζει τους άλλους. Πρέπει να ελέγχει περισσότερο τα νεύρα του.

Αγάπη: όνομα που εμπνεύστηκε από την. αγάπη. Μόνο στην ελληνική γλώσσα αυτή η λέξη έγινε όνομα. Χαρακτήρας ήπιος, ευαίσθητος. Διαθέτει εξυπνάδα και κρίση, προσφέρει τις υπηρεσίες της στους άλλους.

Αγγελίνα: δεν πιστεύει στις πνευματικές της ικανότητες και πιστεύει ότι ποτέ δεν έχει μάθει αρκετά. Φαίνεται μάλλον παθητική και μετριόφρων. Καταφέρνει και επιβάλλεται στον κύκλο της.

Άγγελος, Αγγελική: ο Άγγελος είναι ονειροπόλος και δίνει συχνά την εντύπωση ότι βρίσκεται «αλλού». Είναι, όμως, πεισματάρης και πετυχαίνει πάντα αυτό που βάζει στο μυαλό του. Άυλο πνευματικό ον, αγαθό πνεύμα, ωραίος άντρας, αγγελιοφόρος, απεσταλμένος Η Αγγελική αγαπάει την τέχνη και τα ταξίδια. Είναι καλή φίλη και δημιουργεί ισχυρούς προσωπικούς δεσμούς. Αυτή που ανήκει στην τάξη των αγγέλων, η πολύ ωραία.

Αγησίλαος, Άγις: (άγω + λαός), ο ικανός ηγέτης. Δυο βασιλιάδες της Σπάρτης κι ο αθηναίος αδελφός του Θεμιστοκλή, που διακρίθηκε για τη γενναιότητά του στον πόλεμο με τους Πέρσες είχαν το όνομα του Αγησίλαου. Δυνατός, σίγουρος για τον εαυτό του, κρύβει αρκετές εκπλήξεις.

Αγλαΐα: η νεότερη απ' τις Τρεις Χάριτες και σύμφωνα με τον Ησίοδο, κόρη του Δία και της Ωκεανίδας και σύζυγος του Ηφαίστου. Η ωραία, φωτεινή, λαμπερή. (Μία από τις Τρεις Χάριτες των αρχαίων). Δίνει ιδιαίτερη σημασία στην οικογένεια. Ξέρει να ευχαριστεί τον εαυτό της και τους άλλους. Είναι πιο δυναμική απ' όσο θα νόμιζε κανείς.

Αγνή: η ηθικά καθαρή, η παρθένα, η ανόθευτη. Απλή και ειλικρινής, έχει ισχυρή θέληση και σταθερό χαρακτήρα. Δίνεται ολόψυχα σ' αυτούς που αγαπά. Είναι απόλυτη και όχι πολύ ανεκτική.

Αδάμ: ο χωματένιος. Διαθέτει θάρρος, ικανότητα για δράση και δύναμη να επιβάλλεται στους άλλους. Του αρέσει η ίντριγκα! Είναι συχνά ανυπόμονος με τους λιγότερο δυνατούς απ' αυτόν.

Αδαμάντιος, Αδαμαντία: ο διαμαντένιος. Έχουν καρδιά διαμάντι, εξωστρεφείς και δραστήριοι, είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους συνανθρώπους τους. Το αδύνατο σημείο τους: είναι εύθικτοι.

Αδελαΐδα: στα γερμανικά σημαίνει «ευγενικό», «υψηλό». Μεγάλη φυσική ενέργεια και έχει καλές επιδόσεις στο σεξ και τον αθλητισμό! Ρομαντική και πρακτική μαζί, διψάει για ανθρώπινες επαφές και για ζωή. Επιθυμεί πάντα το καλύτερο. Της αρέσει να είναι το κέντρο της προσοχής. Καταπιέζεται συχνά απ' το αίσθημα του καθήκοντος.

Αδόλφος: γερμανικής προέλευσης όνομα, σημαίνει «θεϊκή βοήθεια» και στα γοτθικά «πατέρας λύκος». Βέβαια κάθε Αδόλφος δεν είναι. Χίτλερ! Θεωρείται, ωστόσο, άνθρωπος μοναχικός, μυστικιστής, που έχει ανάγκη από ένα όραμα για να ζει. Έχει μια τάση να θέλει να επιβληθεί και να γίνει γνωστός.

Αδριανός, Αδριανή: δίκαιος, με ερευνητικό μυαλό, αρκετά ιδεαλιστής. Η Αδριανή είναι έξυπνη και γοητευτική. Η δύναμή της έγκειται περισσότερο στη φαντασία και το μυαλό της, παρά στο ένστικτό της.

Άδωνις: μισός άντρας-μισή γυναίκα, τον ερωτεύτηκαν η Περσεφόνη κι η Δήμητρα. Χαρακτήρας κλειστός, κάπως απόμακρος, με καλλιτεχνικές ευαισθησίες. Δυσκολεύεται στις επαφές του με τους ανθρώπους. Όταν θέλει ξέρει να υπερνικάει τα εμπόδια.

Αθανάσιος, Αθανασία: ο αθάνατος, αιώνιος. Απλός κι ευγενικός, ο Αθανάσιος χρειάζεται χρόνο για να επιβληθεί. Επηρεάζεται εύκολα, έχει ανησυχίες και ψάχνει τρόπο να τις εκφράσει. Η Αθανασία είναι σταθερή στα πιστεύω της και τα συναισθήματά της. Δίνει πολλά στους άλλους, χωρίς να ξεχνάει τον εαυτό της.

Αθηνά: η γνωστή θεά της σοφίας, του πολέμου και της γεωργίας. Γεννήθηκε απ' το κεφάλι του Δία... Ήταν προστάτης της Αθήνας. Γεμάτη νεύρο και κέφι για τη ζωή, η Αθηνά διψάει για μάθηση και κοινωνικές επαφές. Περίεργη κι ανυπόμονη, έχει πολλά ενδιαφέροντα. Κι είναι πολύ καλή οικοδέσποινα. Κάτοικος Αθήνας, αυτή που δεν θήλασε, βασίλισσα του ουρανού, αυτή που ανήκει στον πατέρα της.

Αθηναγόρας: (Αθήναι + αγορά), ο σοφός αγορητής.

Αθηνόδωρος: (Αθηνά + δώρο), δώρο της Αθηνάς, ο σοφός.

Άθως: ένας απ' τους Γίγαντες, γιος του Ουρανού και της Γης. Σταθερός στις επιδιώξεις του, ο Άθως δεν ξεφεύγει απ' το στόχο του. Πετυχαίνει αυτό που θέλει, χωρίς να κάνει πολύ θόρυβο. Του αρέσει να κινείται και προσπαθεί να δώσει διέξοδο στη φαντασία του.

Αίας: καλόκαρδος, αυθόρμητος και φτιαγμένος για δράση. Είναι εύθικτος, αλλά δεν κρατάει κακία. Ξέρει να κερδίζει φίλους.

Αίγλη: κόρες της ήταν οι Τρεις Χάριτες, αλλά εκείνη θρηνούσε το θάνατο του Φαέθοντος και γι' αυτό οι θεοί τη μεταμόρφωσαν σε λεύκα. Ανέμελη και χαρούμενη. Δημιουργεί συμπάθειες, αλλά δεν αγωνίζεται αρκετά για να τις κρατήσει.

Αίθρα: απ' τον Ποσειδώνα απέκτησε τον Θησέα. Απλή και δυναμική, η Αίθρα δεν χρειάζεται κανέναν να την. ελευθερώσει. Χαράζει η ίδια τους στόχους της κι έχει τη δύναμη να τους ακολουθεί. Της αρέσει να μαθαίνει και διατηρεί τα ενδιαφέροντά της σε μεγάλη ηλικία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΝΟΜΑΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ (Α 1)"

Greek black pages or...black humor?

Η ιστορία δε θέλει τον ... Γερμανό της

Πολύς ντόρος έγινε αυτές τις μέρες για το βιβλίο του ιστορικού Β. Λάζαρη, που ισχυρίζεται πως ποτέ ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας. Τόλμησε να πει, δηλαδή, ο άνθρωπος αυτό που ξέρει σχεδόν όλος ο κόσμος και αγνοεί ή θέλει να αγνοεί το επίσημο κράτος και ξεσηκώθηκαν ορισμένοι. Ορέ τι 'ναι αυτά, που ακούμε; Μας αμφισβητούν την πρωτιά;

Αλλά, αγαπητοί μου, γιατί εξάπτεστε;

Η ιστορία δεν είναι κινητό να θέλει ντε και καλά τον ...Γερμανό της. Το ότι η Επανάσταση δεν ξεκίνησε από την Αγία Λαύρα στις 25 του Μάρτη, το 'πε και ο αγαπητός Τρικούπης: "Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα, ότι εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας ανυψώθηκε κατά πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως". Το διαλαλούσε και ο μπάρμπα - Γιάννης ο Σκαρίμπας. Γι' αυτό τον είχαν στην μπούκα οι "πεφωτισμένοι". Το επανέλαβε και ο Φωτιάδης.

Αυτό που σίγουρα, πάντως, έγινε στην Πάτρα και στα πέριξ ήταν η προσπάθεια των προυχόντων κοτζαμπάσηδων και δεσποτάδων να σβήσουν τη φλόγα της Επανάστασης και του λυτρωμού, που είχε ήδη ανάψει φωτιές στις καρδιές των ραγιάδων. Και το ζουμί βρισκόταν σε τούτο δω, που είπε ο Σ. Χαραλάμπης στη μάζωξη της Βοστίτσας (Αίγιο): "...Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τους Τούρκους, σε ποιον θα παραδοθούμε; Ο ραγιάς, άμα πάρει τα όπλα, δε θα μας ακούει πια και δε θα μας σέβεται και θα πέσουμε στα χέρια εκείνων που δεν μπορούνε να κρατήσουν το πιρούνι να φάνε". Κι έδειξε με ...ανωτερότητα καρδινάλιου τον αδελφό του Παπαφλέσσα: "Να, σαν αυτόν εδώ".

Ενώ αυτοί, βλέπεις, ήξεραν να κρατούν και πιρούνι και χουλιάρι. Γι' αυτό νοιάζονταν.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Πλάκωσαν Ζαϊμηδες και Μαυροκορδάτοι και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Στη σύγχρονη ιστορία και για να περιοριστούμε στην Πάτρα, έχουμε τη δυναστεία των Παπανδρέου. Γέρος της "Δημοκρατίας" και Ανδρέας του "Σοσιαλισμού". Σ' αυτούς οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τις παρακάτω πρωτιές: Το λάβαρο της απελευθέρωσης το 1944 το ύψωσε στο Κάιρο ο Γ. Παπανδρέου, όπου έδινε τον αγώνα "του". Το λάβαρο της δημοκρατίας, στη συνέχεια, στην πλατεία Συντάγματος, παρουσία των εγγλέζικων τανκς, το σήκωσε ο ίδιος. Το λάβαρο του σοσιαλισμού στην Αθήνα, κάποια μέρα του Σεπτέμβρη (ούτε ο ίδιος δε θυμόταν πια πριν πεθάνει), το σήκωσε ο υιός Ανδρέας Παπανδρέου. Βέβαια, υπήρξαν και άλλα τέτοιου είδους λάβαρα, που υψώθηκαν κατά καιρούς στην Ελλάδα και είναι τόσα πολλά, που, για τον καθένα, ορισμένοι θέλουν τον ...Γερμανό τους. Κοινό τους χαρακτηριστικό: Ολοι ήξεραν να κρατούν καλά τα χουλιαροπήρουνα.

Καιρός είναι να γραφτεί με πάσα αλήθεια η ιστορία του τόπου μας απ' την αρχή. Απ' την εποχή του Μεγαλέξανδρου μέχρι σήμερα και να διδαχθεί στα σχολεία. Σε όλα. Και στης Αχαϊας.

Ζ. ΧΡΗΣΤΟΥ

Υ.Γ. Για την ιστορία, το λάβαρο του σοσιαλισμού υψώθηκε στις 3 του Σεπτέμβρη κάπου στην Αθήνα και συμπίπτει με την καθιέρωση του ...ζιβάγκο ως "σοσιαλιστικής" ενδυμασίας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Greek black pages or...black humor?"

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΒΑΡΔΑΚΑΣ, ΒΑΡΔΑΚΗΣ, ΒΑΡΔΑΚΙΔΗΣ, ΒΑΡΔΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη bardak=αγγείο για νερό
ΒΑΡΔΑΚΗΣ, ΒΑΡΔΑΞΗΣ, ΒΑΡΔΑΞΟΓΛΟΥ, ΒΑΡΔΑΞΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο από την τουρκική λέξη bardakci=αγγειοπλάστης
ΚΑΛΙΝΤΕΡΗΣ, ΚΑΛΕΝΤΕΡΗΣ, ΚΑΛΙΝΔΕΡΗΣ, ΚΑΛΕΝΔΕΡΟΓΛΟΥ, ΚΑΛΙΝΤΕΡΙΔΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη kalender=τυχοδιώκτης, μποέμ.
ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ: Επώνυμο το οποιο παρουσιαζεται κατα την τουρκοκρατια,σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη kara=μαύρος και τη λέξη γκουν, γκουνα=κατεργασμένο δέρμα ζώου ή την λέξη γιούναν=Έλληνας. Επί τουρκοκρατίας το γούνινο πανωφόρι ήταν ενδεικτικό χαρακτηριστικό της υψηλής κοινωνίας. Καραγκούνης είναι ο κάτοικος του κάμπου της Θεσσαλλίας.
Δεν απουσιάζουν βέβαια και άλλες ερμηνευτικές προσπάθειες, λιγότερο ή περισσότερο βάσιμες που σχετίζονται με το Ελληνικό κάρα (κεφαλή) + το ρήμα κουνώ και ούτε λείπουν παραδόσεις και θρύλοι που φτάνουν μέχρι την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Συναντάται και στην Ίμβρο.
ΚΙΟΥΡΗΣ: Επωνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των ξενικών προερχόμενο από το γαλλικο επωνυμο Κιουρι.Πιο γνωστος ο Πιερ Κιουρι και η γυναικα του μανταμ Μαρια Κιουρι
που ανεκαλυψε το στοιχειο του ραδιου [ραδιενεργεια].
Δυο φορες βραβεβμενη με το νομπελ το 1903 της φυσικης και το 1911 της χημειας.
ΜΠΕΧΡΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη behre=μοίρα, μερίδιο. Υπάρχη στη Μάνη.
ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο απο το βαπτηστικο ονομα Νικολαος,Νικολετα και την καταληξη -πουλος που προσδιοριζει Πελοποννησο
ΝΤΙΜΠΟΥΡΛΙΑΓΚΑΣ : Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την λέξη ντιμπου, παράφραση του βαπτιστικού ονόματος Δέσποινα-Δέσπω-Γέπω-Ντέπο-Ντιπού και του βαπτιστικού ονόματος Λιαγκας ,Ηλιας,Λιακος.
ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ: Επώνυμο σύνθετο από τη λέξη παπα- προερχόεμενη από την ιδιότητα του κληρικού παπάς και το βαπτιστικό όνομα Χρήστος. Συναντάται στην Άρτα.
ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ, ΠΕΡΔΙΚΗΣ, ΠΕΡΔΙΚΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι, προερχόμενο από τον ζωικό κόσμο το πουλι η περδικα, το οποίο χρησιμοποιούσαν πολύ οι βυζαντινοί.
ΤΑΤΣΙΩΝΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη tac=στέμμα
ΦΕΤΣΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη φες=φέσι

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η παλαιότερη γλώσσα στον κόσμο είναι η Ελληνική με 5.000.000 λέξεις !!!!!
Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα (βιβλίο Γκίνες).
Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ΄ αυτήν δεν υπάρχουν όρια (Μπιλ Γκέιτς )
Η Ελληνική και η Κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρείτε κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την Ελληνική (Francisco Adrados γλωσσολόγος)
Το πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό. Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια, ο δάσκαλος και ο ιερέας αντικαταστάθηκαν απ΄ την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης Ακαδημαϊκός)
Ο μεγάλος τηλεοπτικός σταθμός Cnn των ΗΠΑ σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών πρός τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ.Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα,οξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες πρός την δημιουργικότητα.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
Τα προβλήματα της γραφής. Και με ποια τεχνική ξεπεράστηκαν
Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα. Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (πρβ π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, βου… ) που έχει η κάθε γλώσσα.
Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ…) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, πρβ π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί… Επομένως δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων.
Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό (απ΄ όπου κατάγονται οι σημιτικές και πολλές άλλες γραφές) και το ελληνικό (απ΄όπου κατάγονται οι ευρωπαϊκές γραφές).
Το ελληνική σύστημα γραφής
– Ελληνική τεχνική
Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ)… και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) … με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη …
Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα –ω,ει και των πτωτικών με τα –ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο… Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ"

ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ

ΖΑΡΙΦΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την αραβική λέξη zarif=χαριτωμένος, κομψός, λεπτός, ευτράπελος.

ΜΠΕΛΟΣ, ΜΠΕΛΛΟΣ, ΜΠΕΛΗΣ, ΜΠΕΛΙΑΣ: Επώνυμο προερχόμενο α) από την σλαβική λέξη bel=άσπρος β) από τη λατινικη λέξη belο=όμορφος, καλός γ)από την λατινικη λεξη belum=πολεμος

ΜΠΟΥΣΙΑΣ, ΜΠΟΥΣΙΟΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βαπτιστικό όνομα Χαράλαμπος, Χαραλαμπούσης.

ΣΚΑΡΛΗΣ, ΣΚΑΡΛΑΤΟΣ: Επώνυμο το οποίο ανήκει στην κατηγορία των πατρωνυμικών προερχόμενο από το βυζαντινό όνομα Σκαρλάτος (scarlet=το πορφυρό χρώμα) (βόρεια Ελλάδα)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΦΙΛΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ"

ΕΠΩΝΥΜΟ Η ΕΠΙΘΕΤΟ? ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ?

ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΡΘΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ.
ΕΠΩΝΥΜΟ Η ΕΠΙΘΕΤΟ?
ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΑΣ e mail greeksurnames@gmail.com
ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ Η ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΩΣΤΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΩΝΥΜΟ Η ΕΠΙΘΕΤΟ? ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ?"

«Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά»

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ» (14/08/2004)

Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι:
η απαγγελία της Οδύσσειας
και της Ιλιάδας συγχρονίζει αναπνοή και παλμούς

«Ο Όμηρος κάνει καλό στην καρδιά», ισχυρίζονται Ευρωπαίοι επιστήμονες, παραπέμποντας στην αφηγηματική τεχνική του μεγάλου αρχαίου επικού και στις επιδράσεις που μπορεί να έχουν τα έργα του όχι μόνο στην νόηση αλλά και στην ομαλή λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Σε έρευνα που δημοσιεύει το «American Journal of Physiology» υποστηρίζεται ότι ο ξεχωριστός ρυθμός, ο λεγόμενος δακτυλικός εξάμετρος, το αρχαιότερο μέτρο ποίησης με το οποίο ο Όμηρος επέλεξε να γράψει τα έπη της «Οδύσσειας» και της «Ιλιάδας», επιδρά θετικά στον συγχρονισμό της αναπνοής και των παλμών της καρδιάς όταν κάποιος τα απαγγέλλει.


Αργές ανάσες

Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, με την απαγγελία στίχων υπό αυτήν την μορφή μπορούν να επιτευχθούν αργές ανάσες που βοηθούν τόσο στην καρδιακή λειτουργία όσο και στην σωστή αναπνοή. Παρακολουθώντας συστηματικά τις αντιδράσεις του οργανισμού 20 ατόμων κατά την διάρκεια απαγγελίας στίχων από την Ομηρική «Οδύσσεια», ανακάλυψαν μια εκπληκτική επίδραση στον συγχρονισμό των αναπνοών και των καρδιακών παλμών. «Είναι προφανές ότι το εξάμετρο βοηθά τον ανθρώπινο οργανισμό να βρεί τον δικό του σωστό ρυθμό», υποστηρίζουν οι ερευνητές. Θεωρείται μια ανακάλυψη ιδιαίτερα σημαντική, τόσο για την κατανόηση των μηχανισμών που βοηθούν στην λειτουργία της καρδιάς και της αναπνοής όσο και για την θεραπεία καρδιακών παθήσεων.


Σωστός τονισμός

Όπως έχει αποδειχθεί, επιδρούν θετικά κυρίως στο κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού, καθώς όταν κάποιος τα απαγγέλλει με τον σωστό τρόπο η αναπνοή του περιορίζεται σε έξι εισπνοές το λεπτό, κάτι που βοηθά την καρδιά να λειτουργεί αποτελεσματικά. Άλλες έρευνες έχουν αποδείξει ότι η απαγγελία τους μειώνει την πίεση και ευνοεί την αποτελεσματική λειτουργία των πνευμόνων. Όσο για τα Ομηρικά έπη, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν είναι ανάγκη να διαβάσει κανείς και τους 12.000 στίχους της «Οδύσσειας», αρκεί να απαγγείλει λίγες στροφές περπατώντας και ακολουθώντας τον τονισμό των συλλαβών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "«Ο Όμηρος κάνει καλό στην... καρδιά»"

GREEK LAST NAMES

ΒΟΖΙΚΗΣ, ΒΟΖΙΔΗΣ, ΒΟΖΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη boz=φαιόχρωμος, σταχτής.
ΓΑΡΔΕΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από ιταλικό οικογενειακό που έχει πλέον εξελληνιστεί. Συνηθίζεται στην Κύθνο.
ΓΑΡΟΦΑΛΛΟΣ, ΓΑΡΟΦΑΛΙΑΣ, ΓΑΡΟΥΦΑΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι που έχει σχέση με τον φυτικό κόσμο από το λουλούδι γαρύφαλλο. Ίσως και βέβαια να ανήκει και στην κατηγορία των πατρωνυμικών από το βαπτιστικό όνομα Γαρούφαλος ή και μητρωνυμικό από το βαπτιστικό όνομα Γαρουφαλιά. Από Μικρά Ασία βρίσκεται σήμερα και στην Λήμνο.
ΓΚΟΝΤΑΜΑΝΗΣ, ΓΚΟΥΝΤΑΜΑΝΗΣ, ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη kosaman=πελώριος.
ΓΟΥΤΣΟΣ, ΓΟΥΣΙΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από σύντμηση του υποκοριστικού βαπτιστικού ονόματος Γεώργιος, Γεωργούτσος, Γούτσος.
ΖΥΓΟΥΡΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι που προέρχεται από ιδιότητες ανθρώπινες που εκφράζονται συχνά με ονόματα ζώων. Ζυγούρι=το απογαλακτισμένο αρνί.
ΚΑΡΑΜΠΑΛΗΣ: Επώνυμο σύνθετο αποτελούμενο από την τουρκική λέξη καρα=μαύρος και την τουρκική λέξη bali=ο επικεφαλής, επιστάτης εργατών.
ΚΟΥΛΟΥΜΒΑΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη kulube=αχερώνα, κάλυμα με την κατάληξη –ακης που προσδιορίζει Κρήτη.
ΜΕΡΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΜΕΡΤΗΣ, ΜΕΡΤΟΓΛΟΥ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λήξη mert=γενναίος, με την κατάληξη –πουλος που προσδιορίζει Πελοπόννησο.
ΜΠΑΛΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη bali=ο επικεφαλής, επιστάτης εργατών
ΜΠΟΥΝΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη bunak=υπέργηρος.
Σαλτερής τόπος καταγωγής όπου και συναντάται το επώνυμο: ορεινή Νάξος - Τραγαία
αλλού: Ιταλία.Επωνυμο προερχομενο απο το λατινικο saltus - salteris νομίζω ότι στα λατινικά (δρυμός). Η γενική σημαίνει του δρυμού. Ίσως δασοφύλακας ή ο επιφορτισμένος με τον έλεγχο των δασών (οργάνωση φεουδαρχική - Δουκάτο Κυκλάδων με πρωτεύουσα τη Νάξο)
ΣΙΜΩΣΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο α) από το βαπτιστικό αρχαίο ελληνικό όνομα Σίμος=πλακουτσομύτης β) Από το αρχαίο ελληνικό όνομα Σίμων το οποίο προέρχεται και αυτό από το Σίμος=πλακουτσομύτης.
ΤΟΥΤΟΥΦΑΣ, ΤΟΥΤΟΥΝΑΣ, ΤΟΥΤΟΥΝΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη tutun=το φυτό καπνός.
ΤΣΑΓΑΝΟΣ: Επώνυμο προερχόμενο από παρατσούκλι το οποίο αποδίδει ψυχική ή σωματική ιδιότητα ανθρώπου. Τσαγανό=ο έχων θάρρος και πείσμα, φιλότιμο, ευθυξία, δύναμη.
ΧΑΣΑΝΕΑΣ, ΧΑΣΑΝΙΔΗΣ, ΧΑΣΑΝΟΥΔΗΣ, ΧΑΣΑΝΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από το μικρό κύριο τουρκικό όνομα Hasan. Συναντάται στην Μεσσηνία.
ΧΑΣΚΗΣ: Επώνυμο προερχόμενο από την τουρκική λέξη has=αγνός, καθαρός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "GREEK LAST NAMES"