Οι Έλληνες που μεταλαμπάδευσαν το ανέσπερο φως του ελληνικού πολιτισμού στη Δύση.

Κοϊντιλιανός, Ερρίκος Αρίστιππος, Εμμανουήλ (Μάξιμος) Πλανούδης, Δημήτριος Κυδώνης, Εμμανουήλ Χρυσολωράς, Πλήθων Γεμιστός. Από τον Γιώργο Εχέδωρο Βασικό στοιχείο στην παγκόσμια πνευματική αναγέννηση αποτέλεσε η εξάπλωση της γνώσης και του πολιτισμού των Ελλήνων, στη Δύση. Το πέρας του θεοκρατικού μεσαίωνα αναγγέλλεται με τους πολιτικούς κλυδωνισμούς που παρουσιάζονται στο χιλιόχρονο Παγκόσμιο Πνευματικό Κέντρο της Κωνσταντινούπολης.Μόλις μετά το δωδέκατο αιώνα άρχισε η μεταβίβαση των κλασικών μορφωτικών αλλαγών (ελληνικών και ρωμαϊκών) από την Κωνσταντινούπολη προς τη Δύση. Αν και υπήρχαν λόγιοι και παλαιότερα οι οποίοι προσπάθησαν να ενσπείρουν το κλασικό πνεύμα στην δύση, αλλά δεν ευοδώθηκε η προσπάθειά τους, το έδαφος δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένο. Θα σταχυολογήσουμε Έλληνες που μετέδωσαν με τα έργα και την προσωπικότητά τους την απαραίτητη γνώση έτσι ώστε να δοθεί η ώθηση για το έναυσμα της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης. Αριστείδης Κοϊντιλιανός Είναι ο Έλληνας λόγιος των πρώτων ρωμαϊκών αιώνων (2ος ή 3ος μ.Χ.αι.). Πολύ καλός γνώστης της νεοπλατωνικής φιλοσοφίας. Στα τρία βιβλία του εμπεριέχονται ιδέες του Αριστοτέλη, των πυθαγορείων, των πλατωνικών, του φιλόσοφου Αριστόξενου. Το σύγγραμά του ονομάζεται «Περί Μουσικής». Το έργο μεταδόθηκε στη Δύση στο τέλος των μέσων χρόνων και επηρέασε σημαντικά τους θεωρητικούς και σοφούς της Ευρώπης από το 15ο αιώνα έως και το 19ο αιώνα. Μάλιστα, όπως σημειώνεται στη ‘Musipedia’: «Η Καίτη Ρωμανού (Περιοδικό “Μουσικολογία”, 1/1985, 43η υποσημείωση σελ.18) γράφει σχετικά, ότι οι θρυλικοί “Ευσέβιος και Φλορεστάν” του Σούμαν είναι κατά πάσα πιθανότητα (για μας , δεν υπάρχει αμφιβολία) οι Ευσέβιος και Φλωρέντιος, προς τους οποίους απευθύνεται ο Αριστείδης Κουιντιλιανός στα “περί Μουσικής” βιβλία του!!…» Ερρίκος Αρίστιππος Έλληνας το γένος, γεννήθηκε στην Καλαβρία. ήταν αρχιδιάκονος στην Κατάνια της Σικελίας. Το 1158 συμμετείχε σε αποστολή στην Κωνσταντινούπολη από όπου έλαβε ως δώρο από τον αυτοκράτορα Μανουή Β’ τον Κομνηνό ένα ελληνικό αντίγραφο του βιβλίου «Μαθηματική Σύνταξις», του αλεξανδρινού Πτολεμαίου που το είχε γράψει το 2ο αιώνα μ.Χ. Ο Ερρίκος Αρίστιππος ήταν ο πρώτος που μετέφρασε το έργο αυτό στη λατινική γλώσσα. Ήταν η πρώτη σημαντική πηγή για την Ελληνική Αστρονομία. Το βιβλίο ήταν πολύτιμο για τη μελέτη των μαθηματικών γιατί εμπεριείχε σημαντικές πληροφορίες από τις εργασίες του Ίππαρχου που είχαν χαθεί. Ο Ίππαρχος είχε γράψει για την Τριγωνομετρία, η οποία χρησιμοποιήθηκε από τον Πτολεμαίο, γι’ αυτό γινόταν αναφορά στο έργο του. Το πρωτότυπο έργο βρίσκεται, πιθανόν, στη Biblioteca Marciana της Βενετίας. Ο Αρίστιππος μετέφρασε για πρώτη φορά στα λατινικά τα έργα του Πλάτωνα ‘Φαίδων’ και ‘Μαίνων’ επίσης τα «Μετεωρολογικά» του Αριστοτέλη. Σε παραγγελία, μάλιστα, του βασιλιά της Σικελίας Γουλιέλμου του Α’ μετέφρασε και έργα του Γρηγόριου του Ναζιανζηνού. Εμμανουήλ (Μάξιμος) Πλανούδης Γεννήθηκε το 1260 στη Νικομήδεια της Βυθινίας. Ήταν συγγραφέας πολλών έργων. Μεταξύ αυτών ήταν η ‘γραμματική’ σε μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, το ‘συντακτικό’, η ‘βιογραφία του Αισώπου’, ‘βιογραφίες Ελλήνων συγγραφέων’, εξάμετρα ποιήματα, σχόλια στα δύο πρώτα βιβλία της αριθμητικής του Διοφάντους. Ήταν αυτός που ανακάλυψε τη Γεωγραφία του Πτολεμαίου και τη μετέφρασε για πρώτη φορά στα λατινικά.Επίσης έκανε πολλές μεταφράσεις από τα λατινικά στα ελληνικά όπως του Κικέρωνα το ‘Somnium Scipionis’, το γαλλικό πόλεμο του Ιούλιου Καίσαρα, έργο του συγγραφέα Μακρόβιου, τις Ηρωίδες του Οβίδιου κ.α. Οι μεταφράσεις γενικά είχαν μεγάλη απήχηση στην εποχή των Μέσων Χρόνων κυρίως στην Ιταλία όπου άρχισε να γεννιέται το ενδιαφέρον για τη μελέτη των Ελληνικών. Μεταξύ αυτών έγραψε και την ‘Ελληνική Ανθολογία’ που εντυπωσίασε. Πέθανε το 1330. Δημήτριος Κυδώνης Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1324.Ήταν βυζαντινός θεολόγος, μεταφραστής και συγγραφέας. Προσπάθησε να ενώσει την ανατολική ορθοδοξία με τον ρωμαϊκό καθολικισμό. Διετέλεσε, μάλιστα, δύο φορές πρωθυπουργός στη βυζαντινή αυτοκρατορία (την πρώτη 1369 έως 1383 και τη δεύτερη 1391 έως 1396). Στο ταξίδι του στη Βενετία το 1390 έκανε μεγάλες προσπάθειες να εισάγει τον ελληνικό πολιτισμό στην Ιταλία. Είχε μεγάλη επιρροή στη διανόηση της Ιταλίας. Στον Κυδώνη πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό η δημιουργία της Αναγέννησης στη Δύση. Πέθανε το 1397 στην Κρήτη. Εμμανουήλ Χρυσολωράς Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1355. Ήταν μαθητής του Πλήθωνα Γεμιστού. Την πρώτη του γνωριμία την έκανε με τη Δύση όταν εστάλη από τον αυτοκράτορα Εμμανουήλ Β΄ Παλαιολόγο να ζητήσει ενισχύσεις για τη διάσωση του Βυζαντίου από τους Οθωμανούς. Πήγε στη Βενετία. Εκεί γνώρισε το Roberto De Rossi της Φλωρεντίας που εντυπωσιάστηκε από τη μόρφωσή του. Του ζητήθηκε από το πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας να διδάξει την ελληνική γλώσσα και την ελληνική λογοτεχνία. Πράγματι ο Χρυσολωράς έφθασε στη Φλωρεντία στα τέλη του 1397.Μέχρι την εποχή εκείνη, μόνο λίγοι είχαν τη δυνατότητα να μελετήσουν την ελληνική γλώσσα και αυτοί όσοι μπορούσαν να μεταβούν στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν η πρώτη φορά μετά από επτακόσια χρόνια (!) - όπως σημειώνεται από έναν μαθητή του – που θα δίδασκε Έλληνας, στην Ιταλία, τα ελληνικά. Ο Χρυσολωράς δίδαξε στη Φλωρεντία έως το 1400, κατόπιν προσκλήθηκε στη Μπολώνια, αργότερα στη Βενετία και κατόπιν στη Ρώμη. Οι μαθητές υπήρξαν οι πρώτοι που ενστερνίστηκαν τον ελληνικό ανθρωπισμό και άνοιξαν το δρόμο για την Αναγέννηση.Θεωρείται πρωτοπόρος στην εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού στη δυτική Ευρώπη. Μετέφρασε στα λατινικά τα Ομηρικά έπη, την Πολιτεία του Πλάτωνα. Οι εργασίες αυτές στην εποχή του κυκλοφορούσαν ως χειρόγραφα Τυπώθηκαν λίγα χρόνια αργότερα. Επίσης το έργο του «Τα ερωτήματα Civas Questiones” που ήταν η βασική ελληνική γραμματική δημοσιεύθηκε αρχικά το 1484 και ανατυπώθηκε και κυκλοφόρησε ευρέως σε όλη τη Δύση. Ο Εμ. Χρυσολωράς πέθανε αιφνίδια το 1415. Πλήθων Γεώργιος Γεμιστός (1355-1452) Ο γνωστός Έλληνας φιλόσοφος του 14ου -15ου αιώνα. Ίδρυσε φιλοσοφική σχολή το 1400 στο Μυστρά. Ήταν γνωστός για την υπερηφάνειά του που ήταν Έλληνας «ἐσμέν Ἓλληνες τό γένος, ὡς ἡ τε φωνή και ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ ». Μελέτησε σε βάθος την πλατωνική και αριστοτελική φιλοσοφία και δημοσίευσε μελέτη για τη διαφορά των δύο φιλοσοφικών αντιλήψεων. Έγραψε, μάλιστα, ύμνους υπέρ του ελληνικού δωδεκάθεου. Μαθητές του υπήρξαν πάρα πολλοί λόγιοι της εποχής του. Ως βαθύς γνώστης της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας έγραψε ένα έργο για την ‘Πολιτεία’ του, όπου ιδέες που άντλησε από τον Πλάτωνα, τους Στωικούς και από αιρετικά δόγματα της Ζωροαστρικής, τις εμπλούτισε με δικές φιλοσοφικές απόψεις. Τη φιλοσοφία του και τις απόψεις του διακοίνωσε στη Δύση όταν επισκέφθηκε συνοδεύοντας τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ στη Σύνοδο της Φερράρας (γνωστή ως Σύνοδος Φλωρεντίας). Μαζί του ήταν ο μαθητής του, ανθρωπιστής και κατόπιν καρδινάλιος Βησσαρίων.Στα έτη της παραμονής του στη Φλωρεντία (1437-39) με διαλέξεις και γραπτά του εντυπωσίασε τους Ιταλούς ανθρωπιστές καθώς και τον ηγεμόνα της Φλωρεντίας Κόζιμο των Μεδίκων. Μετά το θάνατό του, το φιλοσοφικό του έργο για την πολιτεία του, παραδόθηκε στον πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο που αφού το διάβασε το έκρινε ‘ειδωλολατρικό’ και ‘σατανικό’ γιατί περιείχε «τά σαπρά τῶν Ἑλλήνων ληρήματα».Το έκαψε δημόσια και κάλεσε όσους έχουν τυχόν αντίγραφα να κάνουν το ίδιο. . Μετά το θάνατό του καταλήφθηκε ο Μυστράς από τους Οθωμανούς. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1466) θαυμαστές του από την Ιταλία με πρωτοβουλία του Σιγισμούνδο Μαλατέστα αποβιβάστηκαν στη Λακεδαίμονα, έσκαψαν στον τάφο του, πήραν τα οστά του και τα μετέφεραν με το καράβι στο Ναό των Μαλατέστα (Tempio Malatestiano) στο Ρίμινι, όπου σήμερα βρίσκονται και τιμώνται εκεί: «για να βρίσκεται ο μεγάλος Διδάσκαλος μεταξύ Ελευθέρων Ανθρώπων». Σε τέτοιο απίστευτο βαθμό ήταν η εκτίμηση και η αγάπη προς τη διάνοιά του, από ανθρώπους που επαναστάτησαν στη μεσαιωνική θεοκρατική παράδοση και αντίληψη. Δημιούργησαν και χάραξαν,έτσι -με τη δύναμη της ψυχής τους- το δρόμο της Αναγέννησης του Ελληνισμού μέσα στον σκοτεινό ευρωπαϊκό μεσαιωνισμό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι Έλληνες που μεταλαμπάδευσαν το ανέσπερο φως του ελληνικού πολιτισμού στη Δύση."

Οχυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο μακρινό Ουζμπεκιστάν

Τα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα βάθη της Ασίας – στο Ουζμπεκιστάν – αποκαλύπτει οχυρό που φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη επιβεβαιώνοντας την παρουσία στην Κεντρική Ασία του Μακεδόνα στρατηλάτη, οι οποίες μας ήταν γνωστές μόνο από γραπτές πηγές.

Με ύψος που έφτανε τα 3 μ. - σήμερα σώζονται περίπου 2,5 μ. – ο πύργος που ήταν φτιαγμένος από πλίνθους είχε διάμετρο 35 μ. και διέθετε έξι πυργίσκους με πυκνές πολεμίστρες στις ευάλωτες (βόρεια και ανατολική) πλευρές, ενώ οι άλλες δύο δεν ήταν προστατευμένες με πύργους, καθώς ήταν απροσπέλαστες χάρη στα ψηλά βράχια. Η είσοδος υπήρχε στη μοναδική πύλη, στον Βορρά, και διαχωριζόταν με βαθιά τάφρο από τον μικρό γειτονικό οικισμό, που φαίνεται πως χάθηκε για πάντα κάτω από τα σύγχρονα σπίτια.

«Ζωή» όμως άρχισε να αποκτά και πάλι το οχυρό όταν η αρχαιολογική σκαπάνη έπεσε πάνω σε στοίβες πιάτων. Ήταν εκείνα που έδειξαν τον δρόμο προς την κουζίνα (δυτικά της πύλης) και της τραπεζαρίας. Λίγο πιο δίπλα, σε ένα σημείο απομακρυσμένο από τα αδιάκριτα βλέμματα, βρέθηκε εντοιχισμένη μια ασυνήθιστη για την Ασία μπανιέρα, την οποία θεωρείται πως είχαν φέρει μαζί τους οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου, όπως αποκαλύπτει σε άρθρο του ο δρ Νικολάους Μπορόφκα από το Τμήμα Ευρασίας του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, στο αρχαιογνωστικό περιοδικό «Damals».

Δωμάτια δεξιά και αριστερά – κολλημένα στους τοίχους του οχυρού, ώστε να προστατεύονται από τα βέλη των εχθρών – φιλοξενούσαν τους στρατιώτες, ενώ στο κέντρο βρισκόταν μια στέρνα, η οποία εικάζεται πως γέμιζε (όπως και η μπανιέρα) είτε από τη βροχή είτε με νερό που μεταφερόταν με τα μεγάλα λαγήνια που βρέθηκαν στον χώρο.

Η καρδιά του οχυρού ωστόσο φαίνεται πως χτυπούσε απέναντι από την πύλη, στο Διοικητήριο, που αποτελούνταν από τρία δωμάτια με το κεντρικό να λειτουργεί ως αίθουσα υποδοχής. Εκεί τα σημαντικότερα ευρήματα ήταν πιθάρια σε ύψος ανθρώπου, που έκλειναν με ξύλινα πώματα- κάτι το οποίο καταδεικνύει ότι η μία από τις αίθουσες μπορεί να λειτουργούσε ως αποθήκη. Θα πρέπει μάλιστα να ήταν αρκετά σκοτεινή, καθώς βρέθηκαν μικρά χτιστά ράφια, που κάποτε φιλοξενούσαν λυχνάρια.

Τα κινητά ευρήματα στο οχυρό μπορεί να μην εντυπωσιακά, επισημαίνουν οι αρχαιολόγοι, αλλά καθώς στην Κεντρική Ασία δεν έχουν μέχρι σήμερα βρεθεί μνημεία της εποχής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα ταπεινά ευρήματα του εν λόγω κάστρου- κατσαρόλες, πιάτα, κανάτες, ποτήρια, όλα «ελληνικής» τεχνοτροπίας, που φαίνεται πως κουβαλούσαν οι στρατιώτες (ενώ άλλα κατασκευάστηκαν επιτόπου με την ίδια τεχνική)- μας δίνουν για πρώτη φορά στοιχεία για την καθημερινή, στρατιωτική ζωή.

Ίχνη επίθεσης και ανασύνταξης

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν βρέθηκαν αγγεία περσικής τεχνοτροπίας στο Κούργκανζολ, αν και η περιοχή προτού κατακτηθεί από τον Αλέξανδρο ανήκε στην κυριαρχία των Αχαιμενιδών. Όσο για τα κάρβουνα που εντοπίστηκαν φανερώνουν πυρκαγιά που κατέστρεψε τα κατασκευασμένα από ξύλο δομικά υλικά. Απόδειξη πως η φρουρά του Αλεξάνδρου δέχθηκε επίθεση από εχθρικές δυνάμεις (συμπέρασμα που προκύπτει και από το γεγονός ότι τμήμα των πυργίσκων έχει ξαναχτιστεί). Οι Μακεδόνες όμως φαίνεται πως ανασυντάχθηκαν και παρέμειναν στη θέση τους.

Αναζητούνται άλλα πέντε οχυρά

Τι γύρευε ένα μακεδονικό οχυρό στην καρδιά της Ασίας; Την απάντηση δίνει η πορεία του Αλεξάνδρου. Με αφετηρία τη Βακτριανή (Βόρειο Αφγανιστάν και Τουρκεστάν), το 329 π.Χ. ο Αλέξανδρος διέσχισε την Ισσό για να κατακτήσει τη Σογδιανή. Αφού κατατρόπωσε τις εκεί δυνάμεις, επέλεξε τους τόπους στους οποίους θα ανεγείρονταν έξι οχυρά φυλάκια: σε υψίπεδα και σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους, ώστε σε περίπτωση επιθέσεων να μπορούν να αλληλοβοηθούνται οι στρατιωτικές δυνάμεις τους.

Μέχρι πριν από μερικά χρόνια δεν ήταν δυνατή αρχαιολογικά η ταύτιση αυτών των οχυρών του Αλεξάνδρου. Ώσπου το 2003-04 ο Λέονιντ Σβέρτσκοβ αποκάλυψε στα νότια του Ουζμπεκιστάν τη θέση του οχυρού του Κούργκανζολ και άρχισε να ανασκάπτει την περιοχή. Τα πρώτα δείγματα έδειξαν πως η ίδρυσή του τοποθετείται στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα και θα μπορούσε να ανήκει στα φρούρια που είχε ιδρύσει ο ίδιος ο Μέγας Αλέξανδρος. Το Κούργκανζολ φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ., όταν εγκατέλειψαν πλέον την περιοχή οι επίγονοι του Αλεξάνδρου και δεν υπήρχε λόγος να συντηρήσουν τέτοιο οχυρό-φυλάκιο.

Μαίρη Αδαμοπούλου

Πηγή: TΑ ΝΕΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οχυρό του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο μακρινό Ουζμπεκιστάν"

Γιατί γερνάμε;

ΓΕΝΕΤΙΚΗ

 Σε τι ωφελεί η γήρανση των οργανισμών; Πόση συμμετοχή έχει η γονιδιακή μας κληρονομιά στη διαδικασία και πόσο μπορούμε να την επηρεάσουμε;

ΤΟΥ Σ.Ν.ΑΛΑΧΙΩΤΗ

Η ζωή και ο θάνατος είναι οι δύο πιο συγκλονιστικές λέξεις του Ηomo sapiens, που τις συνδέει η εξέλιξη. Και τούτο διότι χωρίς τον θάνατο των λιγότερο προσαρμοσμένων ατόμων διά του οποίου προωθούνται και επιβιώνουν τα καταλληλότερα δεν υπάρχει εξέλιξη· και χωρίς την εξέλιξη, τη συνεχή δηλαδή προσαρμογή με τα καταλληλότερα άτομα στις επικρατούσες περιβαλλοντικές συνθήκες, δεν μπορεί να συνεχιστεί η ζωή οποιουδήποτε είδους· με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατή η ζωή χωρίς τον θάνατο.

Το τέλος λοιπόν είναι αναπόφευκτο, σύμφωνα με τον βιολογικό προγραμματισμό· και ο μύθος της αθανασίας με τη συνακόλουθη ματαιότητά της είναι καταδικασμένος να μας απογοητεύσει. Ας δούμε πιο ρεαλιστικά και από πιο κοντά το χαρακτηριστικό της γήρανσης συστηματοποιώντας υπάρχοντα ερευνητικά στοιχεία, τα οποία μπορούν να προβληθούν στο εξελικτικό επίπεδο, στο γενετικό, στο αναπτυξιακό και στο περιβαλλοντικό, με κυρίαρχη τη σχέση του γενοτύπου με το περιβάλλον· για να κατανοηθεί το βασικό αυτό φαινόμενο και να σφυρηλατηθεί η συνακόλουθη τροποποίησή του, στον βαθμό που είναι δυνατόν.
Αναπαραγωγή υπέρ πάντων
Το εξελικτικό επίπεδο είναι εκείνο που διά της φυσικής επιλογής διαμόρφωσε το όριο της διάρκειας ζωής των ατόμων κάθε είδους· με τις χελώνες, λ.χ., να ζουν πολύ περισσότερα χρόνια από ό,τι τα ποντίκια. Σημειώνεται ότι η γήρανση εξελίχθηκε και υπάρχει επειδή κάθε ζωντανός οργανισμός πρέπει να επενδύει περισσότερη ενέργεια για την αναπαραγωγή του παρά για τη διατήρηση του σώματός του, το οποίο εγκαταλείπει η φυσική επιλογή μόλις κλείσει το αναπαραγωγικό παράθυρό του, από την εφηβεία ως την παύση της έμμηνης ρήσης στις γυναίκες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γιατί γερνάμε;"

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη*

Η εξωτερική μας πολιτική εδώ και χρόνια είναι σουρρεαλιστική.

Βασίζεται σε νεφελώματα τα οποία έχουν ως προϋποθέσεις άλλα νεφελώματα, όπως την παγκόσμια αδερφοσύνη και το ότι συνορεύουμε με το Λουξεμβούργο και την Δανία.

Η παγκόσμια αδερφοσύνη, δυστυχώς δεν υπάρχει και χλωμό το βλέπω να ‘ρθει. Συνορεύουμε δε με την Τουρκία, η οποία, παρά τις εμβριθείς αναλύσεις του «Βήματος» ή της «Καθημερινής», δεν είναι ένα μεγάλο Βέλγιο, που έκανε περιτομή.
Όταν βλέπετε σε αναλύσεις εξωτερικής πολιτικής ηθικοπλαστικούς και συναισθηματικούς όρους, να είσαστε καχύποπτοι. Όταν ακούτε ότι η Τουρκία αίφνης μας αγάπησε, και θέλει το καλό μας, διπλοκλειδώστε και κοιτάξτε καλά από τις γρίλιες τι θα ‘ρθει.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναινα φέρουμε την συζήτηση για την εξωτερική πολιτική και την ασφάλεια της Ελλάδας στο πεδίο του ρεαλισμού.
 Και πρώτ’ απ’ όλα, πριν διαβάσουμε Ιστορία, να δούμε το χάρτη.
Ας απαντήσουμε πρώτα στο ερώτημα αν υπάρχει τουρκική απειλή.
Τα υλικά γεφυροποιϊας που πήρε πρόσφατα η Τουρκία και της είναι χρήσιμα στον Έβρο, τι τα θέλει;
Τι σκοπούς έχει η συνεχής και παράνομη αποσχιστική δράση του τουρκικού Προξενείου στην Κομοτηνή;
Για ποιον λόγο εξακολουθεί να ισχύει η πιο επίσημη απειλή κράτους προς κράτος, το casus belli;
Για ποιον λόγο η Τουρκίας δημιουργεί στρατιά μεταγωγικών ελικοπτέρων που της επιτρέπει την σε λίγα λεπτά μεταφορά μεγάλων σχηματισμών σε ελληνικά νησιά;
Για ποιον λόγο το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας στην Άγκυρα, στην Ερυθρά του Βίβλο, , επιβεβαίωσε πρόσφατα, ως πάγιο στόχο, την παρεμπόδιση της Ελλάδας να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα; Βάσει της Βίβλου αυτής, που καμμία απόφαση άλλου κρατικού οργάνου δεν μπορεί ν’ αλλάξει, συντάσσονται όλα τα σχέδια των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Εναντίον μας.
Για ποιον λόγο η τουρκινή Π.Αεροπρία εξακολουθεί κλιμακούμενα να παραβιάζει τον Ελληνικό Εναέριο Χώρο και να κάνει ακόμη κι υπερπτήσεις σε χαμηλό ύψος πάνω από νησιά μας;
Γιατί το Πολεμικό Ναυτικό των Τούρκων σε λίγο θα κάνει περατζάδες ακόμη και μπρος στον «Δουράμπεη»;
Γιατί η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία; Γιατί δεν συνεργάστηκε ποτέ για την διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων του ’74, το Κυλώνειο Άγος της κολοβής δημοκρατίας μας; Τους έστειλε η Πατρίδα στη μάχη κι ύστερα τους έγραψε το γκουβέρνο εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Γονείς κι αδέρφια γέρασαν και πέθαναν με τον καημό των παληκαριών τους, κι όλοι αυτοί οι ιεροφάντες του ενδοτισμού, δεν κατάφεραν τ’ αδέρφια μας, οι Τούρκοι, σε ένδειξη στοιχειώδους ανθρωπισμού, να πουν σ’ έστω μια μάνα «να, εδώ, κυρά, είναι θαμμένος ο γιος σου, παρ΄τον να τον θάψεις, να ’χεις κάπου να κλάψεις».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ"

Θερμοφόρες του 2ου αιώνα μ.χ.

Πήλινες θερμοφόρες του 2ου αιώνα μ.Χ. από τη Νέα Πάφο

Ένα ζεστό άγγιγμα 1800 ετών περιμένει τους επισκέπτες στο αρχαιολογικό μουσείο της Πάφου στην Κύπρο. Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν δυο πήλινα κλειστά αγγεία που βρέθηκαν στη θέση Νέα Πάφος και χρονολογούνται γύρω στον 2ο αι. μ.Χ. Οι δύο αυτές πεπιεσμένες πρόχοι αναπαριστούν ζεύγος χεριών στο ύψος της παλάμης. Κάθε ανάγλυφη παλάμη καλύπτει ολοκληρωτικά τον ώμο και το σώμα της καθεμιάς πρόχου, ενώ η προχοή και η λαβή σχηματίζονται στο νοητό ύψος των καρπών. Η βάση, ακόσμητη και επίπεδη, αποτελεί την επιφάνεια που τοποθετούνταν στο δέρμα, για να το ζεστάνει με το νερό που θα τοποθετούνταν στο εσωτερικό.
Τα αγγεία βρέθηκαν σε τάφο του 2ου αι. μ.Χ. μαζί με άλλα, όπου επίσης απεικονίζονταν ομοιώματα μελών του σώματος, αλλά και με μια μεγάλη συλλογή ιατρικών εργαλείων. Φαίνεται λοιπόν ότι ο νεκρός, πιθανότατα ιατρός, τάφηκε μαζί με τα εργαλεία με τα οποία θεράπευε τους σύγχρονούς του αλλά και με τα μέσα της ανακούφισής τους από τον πόνο και το κρύο. Έτσι λοιπόν, η αποκάλυψη της ταφής του έφερε στο φως άγνωστες πτυχές της αρχαίας ιατρικής.

Πηγή: Περιοδικό Αρχαιολογία και Τέχνες, http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=5621

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Θερμοφόρες του 2ου αιώνα μ.χ."

Στο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου – Η αρχαία Μακεδονία

Ο Δίας ύψιστος κι ένας από τους 14 αετούς που τον πλαισιώνουν ((της ρωμαϊκής εποχής), το οποίο εντοπίστηκε το καλοκαίρι στο Δίον.

Η μεγάλη έκθεση με τίτλο «Στο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου – Η αρχαία Μακεδονία» θα ανοίξει για τους επισκέπτες του Λούβρου τον ερχόμενο Οκτώβριο και θα διαρκέσει ως και τον Ιανουάριο του 2012, η προετοιμασία της όμως, έχει ήδη σχεδόν ολοκληρωθεί. Κατά την πολλοστή επίσκεψή της στη Θεσσαλονίκη και άλλες μακεδονικές πόλεις όπου εκτίθενται ευρήματα από αρχαιολογικές ανασκαφές, η επιμελήτρια της έκθεσης και διευθύντρια του τμήματος Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Μουσείου του Λούβρου κυρία Σοφί Ντεσάμπ κατέληξε στην επιλογή 668 αντικειμένων από έντεκα συνολικά Εφορείες Αρχαιοτήτων και μουσεία της Βόρειας Ελλάδας.
«Οι Γάλλοι γνωρίζουν ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας, όχι όμως και Μακεδόνας. Τα πράγματα είναι λίγο μπερδεμένα. Δεν γνωρίζουν ότι η Μακεδονία – γενέτειρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι Ελλάδα. Η έκθεση λοιπόν θα είναι μια καταπληκτική ευκαιρία γι ανα γνωρίσουν οι κάθε εθνικότητας επισκέπτες του Λούβρου τον Μέγα Αλέξανδρο, την καταγωγή και τη διαχρονικότητα του μύθου του», έλεγε σήμερα στη Θεσσαλονίκη όπου βρίσκεται, η κ. Ντεσάμπ, η οποία υπενθύμισε επίσης πως οι πρώτες ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας έγιναν από τον γάλλο αρχαιολόγο Λέον Εζέ (1861) όταν ακόμα η Μακεδονία βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή.

Ο Γάλλος αρχαιολόγος και οι συνεργάτες του μάλιστα, αλλά και πολλοί Γάλλοι περιηγητές πήραν μαζί τους αρκετά από τα ευρήματα των ανασκαφών τους, τα οποία βρίσκονται σήμερα στο Λούβρο και θα αποτελέσουν – με την ευκαιρία της έκθεσης- τη βάση για την επανένωση των συνόλων των αρχαιολογικών ευρημάτων, αφού τα μισά βρίσκονται στη Γαλλία.

Η έκθεση στο Λούβρο θα χωρίζεται σε 10 ενότητες, που θα αρχίζουν από τα ευρήματα της πρώτης ανασκαφής που έγινε στη Βεργίνα από τον Λεόν Εζέ και την ιστορία των ελληνικών ανασκαφών στο σύνολο της Μακεδονίας, την ιστορία της Μακεδονίας από την εποχή του Χαλκού ως τον 4ο μ. Χ αιώνα. Ειδικότερα θα γίνει ανααφορά στην Κλασσική εποχή (από τον Αλέξανδρο τον Α΄ως τον Μέγα Αλέξανδρο), τη Μακεδονία μετά τον Μέγα Αλέξανδρο, την κοινωνική και δημόσια ζωή στη (οπλισμός, σάρισες, γυναικεία κοσμήματα, συμπόσια κ.ά), την παραγωγή τέχνης, τη θρησκεία και τον θάνατο (ταφικά έθιμα, κτερίσματα κ.ά), τη ρωμαϊκή Μακεδονία και τέλος τον μύθο και την ακτινοβολία του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε όλο τον κόσμο της αρχαιότητας.

Κεντρικό έκθεμα θα αποτελέσει το ψηφιδωτό με σκηνή κυνηγιού από τον αρχαιολογικό χώρο της Πέλλας αλλά και το χρυσό στεφάνι που εντόπισε τον Αύγουστο του 2008 στην αγορά της Βεργίνας η αρχαιολόγος και ευρωβουλευτής κ. Χρυσούλα Παλιαδέλη (το χρυσό στεφάνι συντηρήθηκε και εκτίθεται για πρώτη φορά στο γαλλικό κοινό) και η προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου (ρωμαικών χρόνων), επίσης από το μουσείο της Πέλλας. [Βήμα]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Στο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου – Η αρχαία Μακεδονία"

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΩΡΑ.

ΧΩΡΙΣ ΛΑΙΚΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΙΠΟΤΑ.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΒΕΒΑΙΑ ΑΡΧΙΣΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΒΡΗΚΕ ΑΝΕΤΟΙΜΟΥΣ.
ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΤΤΗΘΚΑΜΕ ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΑΜΕ.
ΔΕΝ ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΠΙΤΙΜΟΙ Α/ΓΕΝ.
ΑΠΟ ΗΓΕΤΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΕΜΨΥΧΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΡΑΝΙΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΖΕΙ ΚΑΤΩ ΚΕ.ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ.
ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΨΥΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟ
GREEK SURNAMES

Επίτιμος Α/ΓΕΝ Α.Αντωνιάδης: «Ο πόλεμος τελείωσε. Eίμαστε οι αναμφισβήτητα οι ηττημένοι.»

Φρεγάτες η Κορβέτες φαίνεται να είναι ο νέος προβληματισμός του Υπουργείου Άμυνας και του Πολ.Ναυτικού. Προσωπικά και με τις σημερινές οικονομικές συγκυρίες, θεωρώ ρητορικό το δίλημμα, χωρίς ιδιαίτερη ουσιαστική σημασία. Είναι γνωστό ότι γενικώς τα οπλικά συστήματα πρωτίστως χρησιμοποιούνται για την αποτροπή και συνεπακόλουθα εφόσον γίνει αναπόφευκτος, για την διεξαγωγή του πολέμου. Ο δε πόλεμος μεταξύ των πολλών δεινών, έχει ως κυρίαρχη επίπτωση την οικονομική εξαθλίωση και χρεοκοπία του ηττημένου, το οποίο είναι και το τελικό ζητούμενο, προκειμένου να υποκύψει στις απαιτήσεις του νικητή.
Στην Ελλάδα έχω την εντύπωση ότι από όλους όσους σήμερα αναλίσκονται σε στρατηγικές αναλύσεις (είτε τα ΜΜΕ, είτε η Βουλή, είτε τα καφενεία ) ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος, με την προοπτική του οποίου έχουν γαλουχηθεί πολλές γενεές νεοελλήνων, έχει τελειώσει και ότι είμαστε οι αναμφισβήτητα οι ηττημένοι.
Το ότι ακόμα δεν έχουμε παραχωρήσει κυριαρχικά δικαιώματα οφείλεται σε ευνοϊκή για εμάς, επί του παρόντος, διεθνή πολιτικό-οικονομική συγκυρία των εμπλεκομένων ισχυρών οικονομικά Χωρών και Οργανισμών, του ΔΝΤ και της ΕΕ καθώς και των όποιων προθέσεων τους για την στήριξη η μη του ευρώ στην "μάχη" του έναντι του δολαρίου.
Εάν δεν αντιληφθούμε έγκαιρα ότι το ουσιαστικό αμυντικό μας οπλοστάσιο δεν είναι οι ναύσταθμοι, τα αεροδρόμια και τα στρατόπεδα,αλλά οι δείκτες της οικονομικής μας ευμάρειας και ανάπτυξης και όσο η Ελλάδα παραμείνει καθηλωμένη σε πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αντιλήψεις τριτοκοσμικών χωρών, τότε φοβάμαι ότι επίκειται να χαθεί και ο Ελληνοαλβανικός και ο Ελληνοβουλγαρικός και γιατί όχι και ο Ελληνοσκοπιανός πόλεμος.

Πρέπει επιτέλους να ανοίξουμε τα μάτια μας στον 21 αιώνα και να αντιληφθούμε ότι η διεθνής υπόσταση και το ειδικό βάρος μιας χώρας δεν καθορίζεται με νικηφόρες ναυμαχίες και στρατιωτικές επελάσεις, αλλά παίζεται στα διεθνή χρηματιστήρια.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι έχουμε γυρίσει την πλάτη στις Ελληνιστικές μας καταβολές και παιδεία ,χάριν του Ελληνοχριστιανικού μορφώματος. Εάν όμως επιχειρούσαμε μια αναψηλάφηση στους Έλληνες κλασσικούς θα διαπιστώναμε ότι ο Σοφοκλής προφητικά συμβούλευε ότι "με τους διπλανούς μας πρέπει να έχουμε ειρήνη ,....πόλεμο πρέπει να έχουμε με τα λάθη μας". Ας τον ακούσουμε ,έστω και κατόπιν εορτής ,γιατί και διαχρονικά ατελείωτα είναι τα λάθη μας και επιτακτική ανάγκη από ειρηνική συνύπαρξη έχουμε.
Τούτων όλων δοθέντων, παραμένει βέβαια ο προβληματισμός Φρεγάτες η Κορβέτες; Ως πρώην Αρχηγός του Πολ.Ναυτικού και έχοντας υπάρξει ένθερμος υποστηρικτής της ανάγκης ανανέωσης του γερασμένου Στόλου μας με καινούργιες μονάδες, θεωρώ ότι μοναδικό κριτήριο επιλογής θα πρέπει να είναι η πιο οικονομικά συμφέρουσα λύση και αυτή η οποία θα μας εξασφαλίσει τα ισχυρότερα διεθνή πολιτικά και φυσικά οικονομικά ερείσματα στον αγώνα μας για οικονομική ανάκαμψη και συνεπακόλουθη εθνική επιβίωση.

Αντεγκλήσεις σχετικά με το μέγεθος ή τις τεχνικές προδιαγραφές του σκάφους και τις δυνατότητες των οπλικών συστημάτων, αποτελούν κατά την γνώμη μου ,ενδεχομένως καλοπροαίρετες, ανερμάτιστες όμως απόψεις περιθωριοποιημένων αντιλήψεων, μοναδικός στόχος των οποίων, έστω και ακούσιος, καταλήγει να είναι η συσσώρευση μαύρου χρήματος στα ταμεία των μεσαζόντων και φυσικά των πολιτικών κομμάτων.
Ο πόλεμος τελείωσε, ας μαζέψουμε τα όποια συντρίμμια μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΩΡΑ."

Κινεζικό Ρουά Ματ στην Παγκόσμια Σκακιέρα

Οταν η Κίνα ξυπνήσει, θα αναταράξει την υφήλιο, έλεγε προφητικά ο Ναπολέοντας. Και είναι βέβαιο πια πως η Κίνα ξυπνά. Όχι γιατί αγοράζει ομόλογα σε πρώτη ευκαιρία. Ούτε γιατί είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στον κόσμο. ΄Η τουλάχιστον όχι μόνο γι’ αυτούς τους λόγους.

Ο Νίκολας Κριστόφ, σε άρθρο του στην εφημερίδα The International Herald Tribune, φέρνει στο φως την κρυφή δύναμη του γίγαντα της Ανατολής: Τις τεράστιες επενδύσεις στην παιδεία και το? «ανθρώπινο κεφάλαιο». Ορμώμενος από την ανάρρηση της 16χρονης Κινέζας Χο Εφάν στην πρώτη θέση του παγκόσμιου πρωταθλήματος γυναικών στο σκάκι (σημειωτέον, η Χο είναι η μικρότερη σε ηλικία μεταξύ ανδρών και γυναικών, που κέρδισε ποτέ τον τίτλο), ο Κριστόφ επισημαίνει ότι το Πεκίνο αρχίζει να κάνει την παρουσία του αισθητή σε όλα τα σημεία της υφηλίου και την πολιτική του ορατή σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. «Αυτή η παρουσία είναι εμφανής ακόμη και σε τομείς για τους οποίους παραδοσιακά η Κίνα δεν είχε κανένα ενδιαφέρον, όπως η εξερεύνηση του διαστήματος, η πυρηνική έρευνα ή ακόμη και ο πόλεμος στον κυβερνοχώρο», γράφει.

Κυρίως, όμως, η Κίνα επενδύει στους ανθρώπους της. «Οι επικριτές της βεβαιώνουν ότι η Κίνα ανέρχεται σε παγκόσμια δύναμη κυρίως λόγω της νομισματικής πολιτικής της και άλλων κυβερνητικών χειρισμών», εξηγεί, βεβαιώνει, όμως, ότι η κινεζική κυβέρνηση, τελικά, «κάνει εξαιρετική δουλειά» επενδύοντας στο λαό της και χαρίζοντας ευκαιρίες σε ανθρώπους σε ολόκληρη την αχανή επικράτεια. «Θα περάσουν πολλές δεκαετίες πριν η Κίνα αποτελέσει πρόκληση για τις ΗΠΑ όσον αφορά την πρώτη θέση στον κόσμο σε όλα τα επίπεδα», γράφει ο Κριστόφ, «αλλά στην αυτοκινητοβιομηχανία, στην εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα, ακόμη και στο σκάκι η Κίνα παίρνει την πρώτη θέση και αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί», εκτιμά ο Κριστόφ.

Αυτό, εξάλλου, αποδεικνύει η αυξημένη κίνηση στον? εναέριο χώρο του Πεκίνου. Από την άφιξη του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Γκέιτς στην Κίνα προχθές και την επίσκεψη, την ίδια μέρα, του αντιπροέδρου της κινεζικής κυβέρνησης, Λι Κεκιάνγκ στη Βρετανία έως την επίσκεψη του Κινέζου προέδρου, Χου Ζιντάο στις ΗΠΑ την επόμενη εβδομάδα, οι σύγχρονοι «Δαναοί» κομίζουν τα πολύτιμα δώρα τους στους «αναξιοπαθούντες» της υφηλίου.

Αλλά γίνονται δεκτοί με έντονο σκεπτικισμό. «Η Κίνα έχει στην κατοχή της ομόλογα της Ευρωζώνης ύψους 700 δισ. ευρώ, το 10% των κυβερνητικών δανείων της περιοχής», εκτιμά η Βανέσα Ρόσι, του Οίκου Τσάταμ του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων στη Βρετανία. Και είναι ακριβώς αυτή η αιτία που κάνει τον Ερβιν Στέλζερ, διευθυντή μελετών οικονομικής πολιτικής στο Ινστιτούτο Χάντσον, να δηλώνει εξαιρετικά ανήσυχος: «Αν το κινεζικό καθεστώς συμφωνήσει να αγοράσει και άλλα ομόλογα σε αυτές τις δύσκολες ώρες, θα βρεθεί τελικά σε θέση να απαιτήσει -και όχι να περιμένει υπομονετικά- την ευγνωμοσύνη που του οφείλεται», γράφει. «Σε όλα τα επίπεδα», θα πρόσθετε ο Κριστόφ

(από την εφημερίδα "Ημερησία", 11/1/2011)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κινεζικό Ρουά Ματ στην Παγκόσμια Σκακιέρα"

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ
Μινωίτες: οι πρώτοι χαρτογράφοι στον κόσμο

 Η πρώτη χαρτογράφηση στον κόσμο έγινε από τους Μινωίτες πριν από 37 αιώνες, στην περιοχή της Σαντορίνης πριν από το 1610 π.Χ., αλλά και με τον δίσκο της Φαιστού περίπου το 1700 π.Χ., όπου υπάρχει μικρή χρονολογική διαφορά μεταξύ των δύο χαρτογραφικών αντικειμένων.

Αυτό πιστεύει ο ερευνητής των αιγαιακών γραφών Μηνάς Τσικριτζής, ο οποίος έχει ασχοληθεί εξειδικευμένα με τη Γραμμική Α' γραφή και την έχει «αναγνώσει» με τη χρήση ενός αλγόριθμου, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι αποτελεί πρόγονο της Γραμμικής γραφής Β'.
Στο σημείο Β9 του Δίσκου της Φαιστού απεικονίζεται το πλοίο και ο κυκλικός χάρτης της Κρήτης
Η εν λόγω χαρτογραφική αποτύπωση από τους Μινωίτες, κατά τον κ. Τσικριτζή, μεταθέτει την ιστορική χρονολογία της παγκόσμιας χαρτογράφησης κατά περίπου 850 χρόνια αφού μέχρι σήμερα το αρχαιότερο δείγμα χαρτογραφίας αποτελεί το αρχαιολογικό εύρημα μιας πλάκας που βρέθηκε στο Ιράκ και απεικονίζει τη Βαβυλώνα. Το προαναφερόμενο εύρημα χρονολογείται στο 850 π.Χ. και αποτυπώνει τη γη ως δίσκο, περιβαλλόμενη από νερό, και στο κέντρο τη Βαβυλώνα να τη διαπερνά ο Ευφράτης ποταμός.
Η χαρτογράφηση στην τοιχοποιία της Δυτικής οικίας της Σαντορίνης, στο Δωμάτιο 5, πιστεύει ο ίδιος ερευνητής, είναι κάτι το εκπληκτικό, αφού για πρώτη φορά στον κόσμο σε έγχρωμη διάσταση, με μεγάλη ακρίβεια και πλούσια αναπαραστατικότητα, χαρτογραφείται ένα ηπειρωτικό μέρος, πιθανόν να είναι της Πελοποννήσου.
Συγκεκριμένα με μια ολοκληρωμένη αφηγηματικότητα ο συγκεκριμένος χάρτης, που λειτουργεί ως κείμενο από πλευράς πλούτου πληροφοριών, «δίνει στοιχεία για την πανίδα και τη χλωρίδα της περιοχής που αναφέρεται, καθώς και για την αρχιτεκτονική των σπιτιών μιας παράκτιας πόλης, με τις πολεοδομικές τους θέσεις.
Παράλληλα υπάρχει μια νηοπομπή στην παραθαλάσσια αυτή πόλη, όπου περιγράφονται τα βουνά με τη χλωρίδα, με εμφανέστατο στοιχείο τους φοίνικες, καθώς και μέρος της πανίδας, όπως ένα λιοντάρι που κυνηγά ελάφια». Στην άλλη πλευρά της τοιχογραφίας, αναφέρει ο κ. Τσικριτζής, «η νηοπομπή φτάνει στη Σαντορίνη, στην πόλη που βρίσκεται πάνω στο ακρωτήρι, όπου αριστερά υπάρχουν πολεμιστές με κράνη που έχουν δόντια χοίρου και είναι μυκηναϊκά ή μινωικά. Η χαρτογράφηση αυτή χρονολογείται πριν από το 1610 π.Χ.»..
Το στοιχείο αυτό υπογραμμίζει από μία άλλη πλευρά πως οι Μινωίτες είχαν σημαντική επιστημονική γνώση και επάρκεια τεχνολογικών εφαρμογών σε μία εποχή αρκετά πρώιμη. Μέχρι τώρα πιστευόταν πως ο πρώτος Ελληνας χαρτογράφος που αποτύπωσε τη γνωστή τότε οικουμένη ήταν ο γνωστός Ιωνας φιλόσοφος Αναξίμανδρος (615-545 π.Χ.).
Η πλάκα που βρέθηκε στο Ιράκ και η οποία απεικονίζει τη Βαβυλώνα
Σχεδόν ταυτόχρονη χαρτογράφηση από τους Μινωίτες, πιστεύει ο κ. Τσικριτζής, με τον χάρτη της Σαντορίνης, αποτελεί ο γνωστός παγκοσμίως Δίσκος της Φαιστού, του οποίου η χαρτογράφηση πραγματοποιείται γύρω στο 1700 π. Χ.
Σύμφωνα με τον ίδιο μελετητή, στη δεύτερη πλευρά του Δίσκου αυτού, στην περιοχή Β9, εμφανίζονται τέσσερα σύμβολα που εμφανίζουν το μινωικό πλοίο και συνεχόμενα ένα παράξενο, άπαξ. επίσης το επίμαχο σύμβολο με κωδικό 42 στο βιβλίο του «Ο Δίσκος της Φαιστού» ο επιστολογράφος L. Godart του αποδίδει τη σημασία «τρίφτης», από την εντύπωση που δημιουργεί λόγω πιθανόν των κουκκίδων που εμφανίζει στην επιφάνειά του.
 Δηλώνει βέβαια πως τα άλλα σύμβολα μπορούν να ταυτιστούν με κάποια αρχαιολογικά δεδομένα, ενώ το επίμαχο σύμβολο δεν μπορεί να αντιπαραβληθεί με κανένα αντικείμενο της καθημερινής ζωής.
«Επεξεργαζόμενοι το σύμβολο 42 του Δίσκου της Φαιστού, παρατηρούμε να εμφανίζει μία εικόνα που μοιάζει, ανεξάρτητα με τη φθορά που έχει υποστεί στη μία πλευρά του, με χάρτη της Κρήτης, ο οποίος μοιάζει αρκετά με χάρτες του 16ου μ.Χ. αιώνα που έχουν δημιουργήσει διάφοροι χαρτογράφοι. Το συγκλονιστικό στοιχείο υπεροχής του μινωικού χάρτη, κατά τη γνώμη μου, είναι το γεγονός πως έχει κατορθώσει να αποτυπώσει, σε μέγεθος ενός εκατοστού, όλα τα μεγάλα θρησκευτικά κέντρα της Κρήτης, τα οποία παριστά με κουκκίδες».

Είναι γνωστή η ακρίβεια και η υψηλή αισθητική των μινωικών σφραγιδόλιθων καθώς και άλλων αντικειμένων μικροτεχνίας. Κάποιες φορές πάνω σε πολύ σκληρά αντικείμενα ή πολύ εύθραυστα έχουν δημιουργηθεί πολύπλοκες παραστάσεις, για τις οποίες απαιτούνται εξειδικευμένες και προηγμένες τεχνικές εφαρμογής. *
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΩΡΓΟΥΔΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟΣ ΠΛΗΘΩΝ

Μακαρισμένος εσύ που μελέτησες
να τον ορθώσεις απάνω στους ώμους σου
τον συντριμμένο ναό των Ελλήνων!

Του Νόμου το άγαλμα σταίνεις Κορώνα του,
στις μαρμαρένιες κολώνες του σκάλισες
τους λογισμούς των Πλωτίνων.

Στους Χριστιανούς τους μισόζωους ανάμεσα
ξαναζωντάνεψες Όλυμπους άγνωρους,
έθνη καινούργιων αθάνατων άστρων,
μέσα σε σένα Λυκούργοι και Πλάτωνες απαντήθηκαν
το λόγο ξανάνιωσες των Ζωροάστρων.
Κωστής Παλαμάς (ο δωδεκάλογος του γύφτου)

Το 529μ.Χ. με αυτοκρατορικό διάταγμα του τότε αυτοκράτορα Ιουστινιανού κλείνει η φιλοσοφική σχολή Αθηνών. Ο τελευταίος πνεύμονας του Αρχαίου Ελληνικού φωτός σταμάτησε να λειτουργεί.

Βαθύ σκοτάδι έπεσε πάνω στην Αρχαία Γνώση κι αυτό το σκοτάδι έγινε πιό πυκνό κι αποκρουστικό επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου. Στα χρόνια του ολοκληρώθηκε η καταστροφή. Μαυροντυμένοι ρασοφόροι γυρνούσαν πόλεις και χωριά καταστρέφοντας τα μνημεία που μιλούσαν για το ένδοξο Ελληνικό παρελθόν.

Μάταια όμως!! Ήταν σα να προσπαθούσαν να σκοτώσουν τον αέρα! Τα Ελληνικά χώματα ξαναγεννούσαν με υπερφυσικό τρόπο την Ελληνική Γνώση!!

Και σα να μην έφθανε αυτό, ήρθε η ώρα που οι ρασοφόροι διώκτες αναγνώρισαν την ανωτερότητα των θυμάτων τους! Οι θησαυροί της Αρχαιότητας άρχισαν να μπαίνουν στα Βυζαντινά στεγανά κάνοντας παντού αισθητή την φωτοβόλα παρουσία τους!

Μάλιστα ήρθαν ώρες που οι ρασοφόροι έλεγαν για τον δάσκαλο του βασιλιά Αλέξανδρου Αριστοτέλη “αυτός έφα” δηλαδή αυτός (ο Αριστοτέλης) του είπε, αναγνωρίζοντας έτσι την αυθεντία του Αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου.

Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθωνας γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1360. Ο πατέρας του κατείχε υψηλό λειτούργημα στην πατριαρχική εκκλησία. Δάσκαλός του ήταν ο πολυθεϊστής Ελισσαίος, που δίδασκε στην Οθωμανική αυλή. Η μαθητεία του κοντά στον Ελισσαίο, σήμαινε για τον Πλήθωνα, την μύησή του στον νεοπλατωνισμό και τον Ζωροαστρισμό, φιλοσοφικά δόγματα που κατά την διάρκεια της ζωής του, κατάφερε να συζεύξει με απόλυτη επιτυχία.

Μετά την επιστροφή του από την Οθωμανική αυλή, άρχισε να διδάσκει στην Κωνσταντινούπολη. Κάτι τέτοιο όμως και συγκεκριμένα το αναψηλάφισμα της Αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, έκανε αρκετούς από τους τότε κοσμικούς και θρησκευτικούς άρχοντες να δυσαρεστηθούν…

Αποτέλεσμα της “αρχοντικής δυσαρέσκειας” ήταν ο εξορισμός του Πλήθωνα στον Μυστρά, από τον Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο. Ο Πλήθωνας με μεγάλη χαρά απομακρύνθηκε, από την αντιδραστική πρωτεύουσα. Στον Μυστρά και κοντά στον Δεσπότη Θεόδωρο Β’ Παλαιολόγο, ανέλαβε το αξίωμα του γενικού δικαστή.

Εδώ κοντά στον Ταϋγετο, που κεντρίζει τις Αρχαίες μνήμες, ξαναβρίσκει τις ρίζες του Ελληνισμού του. Τα πολλά του ταξίδια στη Δύση και οι τιμές των Δυτικών στο πρόσωπό του, δεν τον έκαναν ούτε για μία στιγμή ν’ απαρνηθεί αυτή την γωνιά της Ελληνικής γής.

Τα μαύρα σύννεφα πύκνωναν πάνω από την εναπομείνασα Βυζαντινή αυτοκρατορία. Η Ασιατική πλημμυρίδα κοιτούσε με λαίμαργο μάτι προς την Δύση! Και δυστυχώς προπύργιο της Δύσης και σ’ εκείνον τον αγώνα, ήταν ο Ελληνισμός.

Κάτω από το πρίσμα της Τουρκικής απειλής, ο Πλήθωνας προσπαθεί με ό,τι έχει ένας Έλληνας φιλόσοφος, την γραφίδα και την ψυχή του, να πείσει τους κυβερνώντες στην Κωνσταντινούπολη, για την ανάγκη της πολιτειακής αναδημιουργίας του υπάρχοντος ακόμα Βυζαντινού κράτους. Μάταια όμως! Η κρατική μηχανή του Βυζαντίου, έχει πάψει προ πολλού να λειτουργεί! Εκφυλισμός και παρακμή, είχαν καλύψει την πάλαι ποτέ Βυζαντινή αυτοκρατορία.

Ο Ελληνισμός όμως εξακολουθούσε να υπάρχει, δίνοντας στον Έλληνα φιλόσοφο την ευκαιρία ν΄αναπτύξει την θεωρία της Εθνικής συνέχειας των Ελλήνων, περισσότερο απ’ όλους. Σε γράμμα του στον αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο, που παράλληλα πρέπει να θεωρηθεί και σαν απάντηση στους τότε Βυζαντινούς ανθέλληνες λέει:

“Εμείς, επί των οποίων βασιλεύετε και διοικείτε, ανήκουμε στο γένος των Ελλήνων, όπως αποδεικνύουν η γλάσσα μας και οι Αρχαίοι θεσμοί μας. Λέγοντες Έλληνες εννοούμε τους κατοίκους της Πελοποννήσου, της παρακείμενης ηπειρωτικής χώρας και των νήσων που γειτονεύουν. Αυτή η γή εκατοικείτο από τους ίδιους ανθρώπους, από τους ιστορικούς χρόνους και κανείς δεν την κατείχε, πριν από εμάς. Οι κάτοικοι της Ελλάδας δεν ήρθαν σαν ξένοι να διώξουν κάποιους άλλους και αυτοί οι ίδιοι, δεν διώχθηκαν ποτέ, από κανέναν λαό. Το αντίθετο μάλιστα! Οι Έλληνες γεννήθηκαν σ’ αυτή την χώρα, χωρίς ποτέ να την εγκαταλείψουν”.

Η αγάπη του για την Ελλάδα τον κάνει να προτείνει στους τότε άρχοντες, ολοκληρωμένο σχέδιο διοικητικής, οικονομικής και κοινωνικής μεταρρύθμισης, για την άμυνα του Μωρηά, του μόνου ελεύθερου ακόμη τμήματος.

Το εξουσιαστικό σύστημα που προτείνει αποτελείται από δύο τάξεις:

α) Την τάξη φυλάκων – πολεμιστών και

β) Την τάξη των παραγωγών.

Μέσα από τους συλλογισμούς του Πλήθωνα βλέπουμε να ξεπετάγεται μια αρμονική Ελληνική πολιτεία στην οποία υπάρχει θέση για κάθε Έλληνα πολίτη. Ο Πλήθων αρνιόταν ακόμη την έγγειο ιδιοκτησία, γιατί έβλεπε σ’ αυτήν την γενομένη αδικία σε βάρος του Ελληνικού λαού. Διέβλεπε ακόμη και την αντίδραση των γαιοκτημόνων στο πρόγραμμά του, που έχοντας τεράστιες εκτάσεις ζούσαν πλουσιοπάροχα, αφήνοντας τον Ελληνικό λαό να πεθαίνει μέσα στην πείνα και την εξαθλίωση. Οι γαιοκτήμονες αντιδρούσαν στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του Πλήθωνα, γιατί έβλεπαν σ’ αυτό τον περιορισμό των προνομίων τους και όχι μόνον. Το μέτρο της δημιουργίας Εθνικού στρατού, που ο φιλόδοφος θεωρούσε σαν το Α και το Ω, για την ανάπτυξη και την προστασία της μελλοντικής Ελληνικής πολιτείας που ονειρεύτηκε, πήγαινε κόντρα στα αποσχιστικά σχέδια των μεγάλων γαοκτημόνων, που δεν εμπιστεύονταν τον Ελληνικό λαό, αλλά τους ξένους μισθοφόρους τους!

Ύπαρξη Εθνικού στρατού σήμαινε ταυτόχρονα και αφύπνιση της Ελληνικής συνείδησης. Αυτή η αφύπνιση όμως ήταν αντίθετη στον ηδονικό κοσμοπολιτισμό των γαιοκτημόνων, γιατί διέβλεπαν σ’ αυτήν το τέλος του μαλθακού τους βίου, σε συνάρτηση με τον περιορισμό των άπειρων προνομίων τους.

Οι ελπίδες του Πλήθωνα για την αναγέννηση της αυτοκρατορίας αποδείχθηκαν μάταιες. Η προχωρημένη σήψη, είχε κάνει καλά την δουλειά της. Ο Βυζαντινός κόσμος ήταν γηρασμένος, πολύ συντηρητικός για το παρελθόν του και πολύ δύσπιστος για το μέλλον του. O Bυζαντινός Χριστιανικός κλήρος διακήρυσε, πως η σωτηρία θα έλθει μόνο με μια εσωτερική μεταρρύθμιση ηθικής συμπεριφοράς. Ο Πλήθων αντίθετα πίστευε πως μαζί με την εσωτερική αλλαγή, που θα επέλθει όχι από την Χριστιανική πίστη, την οποία απέρριπτε, αλλά από μια ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ σύνθετη από τους Αρχαίους Ελληνικούς Θεούς και από το ηθικό θεολογικό και Ζωροαστρικό σύστημα, χρειάζεται και αλλαγή του πολιτειακού συστήματος.

Η Βασιλεύουσα όμως, πόλη του Κωνσταντίνου, όπως λέει και ο Παλαμάς στον Δωδεκάλογο του Γύφτου “πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε” καταδικάζοντας τον Πλήθωνα, τους Έλληνες, αλλά και τον εαυτόν της.

Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθωνας πέθανε στην Πελοπόννησο το 1452, όταν στην Κωνσταντινούπολη βασίλευε ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Ο θάνατος συνάντησε τον Έλληνα φιλόσοφο έναν χρόνο, πριν την πτώση της Βασιλεύουσας των Πόλεων.

Μετά τον θάνατο του Πλήθωνα ο Γεώργιος Σχολάριος φανατικός Χριστιανός και Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη, αμέσως μετά την άλωση, έκαψε το σπουδαιότερο έργο του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου “Πραγματεία περί Νόμων”.

Άλλα έργα του Πλήθωνα είναι :
Περί διαφορών μεταξύ Πλάτωνα και Αριστοτέλη
Περί ειμαρμένης
Περί τύχης
Πραγματείες περί της ενώσεως των Εκκλησιών
Διορθώσεις στην Γεωγραφία του Στράβωνα

Κοιτάζοντας τις συνθήκες που διέπουν σήμερα την ζωή του λαού μας, αλλά και το μέλλον του, όλοι θα συμφωνήσουμε ότι δεν προμηνύουν τίποτε ευχάριστο. Αντίθετα!!! Όπως και τότε έτσι και σήμερα, λίγες οικογένειες ελέγχουν την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου μας, με εκπροσώπους τα ανδρείκελα που το μόνο που γνωρίζουν είναι να υπηρετούν κατά γράμμα τις επιταγές, των ξένων αφεντικών τους.

Οι προοδευτικοί και οι νεοφιλελεύθεροι του σήμερα, αντικρύζοντας το σύστημα του Πλήθωνα το κατακρίνουν χαρακτηρίζοντάς το ιδιαίτερα σκληρό, για τον “σημερινό άνθρωπο”.

Θα συμφωνήσουμε μαζί τους, λέγοντας ότι ο Ταϋγετος δεν γαλουχεί άλλου είδους ανθρώπους, αλλά ανθρώπους σκληρούς, τίμιους κι όχι ύπουλους και ψεύτες αρνησιπάτριδες, που εξαγοράζουν την Εθνική τους ταυτότητα με την κοσμοπολίτικη απροσωπία.

Οι εχθροί του Ελληνισμού, όπως τότε, έτσι και σήμερα, βρίσκονται παρατεταγμένοι απέναντί του. Η φωνή του μεγάλου φιλοσόφου, ας μιλήσει στην ψυχή όλων όσων ποθούν να δούν την Ελλάδα ελεύθερη από προστάτες και δυνάστες, στην θέση που της αξίζει!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟΣ ΠΛΗΘΩΝ"

Η έκτη αίσθηση υπάρχει πραγματικά

Οι περισσότεροι γνωρίζουν πόσο εξαιρετικά δύσκολο, και ενίοτε βασανιστικό, μπορεί να είναι το να περιγράψουμε με λέξεις, όχι αυτό που σκεφτόμαστε, αλλά αυτό που νιώθουμε.
 Γιατί άραγε; Ισως επειδή ένα πολύ σημαντικό τμήμα της ανθρώπινης επικοινωνίας βασίζεται και τελικά συντελείται με μη λεκτικά επικοινωνιακά μέσα.
Παρά τις λογοκεντρικές προκαταλήψεις μας, ο ίδιος ο λόγος, προφορικός ή γραπτός, αποτελεί εντέλει ένα ιδιαίτερα φτωχό και συχνά παραπλανητικό μέσο επικοινωνίας και αλληλοκατανόησης.
 Ακριβώς γι' αυτό όταν μιλάμε με κάποιον ή με κάποια δεν περιοριζόμαστε μόνο στο «τι λέει» αλλά και στο «πώς το λέει».
 Στο αδιαφανές παιχνίδι της ανθρώπινης επικοινωνίας, η «γλώσσα του σώματος» αποδεικνύεται ιδιαίτερα εύγλωττη. Και χάρη στην «ενσυναίσθηση», οι πιο ανεπαίσθητες αλλαγές στον τόνο της φωνής, στη στάση του σώματος, στις εκφράσεις του προσώπου ή στις χειρονομίες του συνομιλητή μας αποκαλύπτουν πολύ περισσότερα απ' όσα ο ίδιος μας λέει ή, ενδεχομένως, απ' όσα επιθυμεί να μας πει.
Πρόσφατες έρευνες επιβεβαιώνουν και εξηγούν επιστημονικά αυτό που οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζαμε ανέκαθεν: σε μεγάλο βαθμό οι ανθρώπινες σχέσεις βασίζονται σε μη λεκτικούς και ενδεχομένως μη συνειδητούς τρόπους επικοινωνίας.
Η Μαρία, τριών ετών, βρίσκεται στην παιδική χαρά και βλέπει τον Γιώργο, ένα παντελώς άγνωστο συνομήλικο παιδάκι, να κλαίει σπαρακτικά επειδή έπεσε από την κούνια. Η άμεση αντίδρασή της είναι να βάλει και αυτή τα κλάματα (χωρίς κάποιον εμφανή λόγο) και κατόπιν να τον πλησιάσει και να του προσφέρει για παρηγοριά την αγαπημένη της κούκλα.
Και αυτή η ικανότητα να «αισθανόμαστε» τα πάθη των άλλων δεν αφορά μόνο τα νήπια: ποιος ενήλικος δεν συγκινήθηκε βλέποντας στην τηλεόραση τις τραγικές σκηνές από το πρόσφατο πλήγμα του Εγκέλαδου στη γειτονική Ιταλία;
Αν η «ενσυναίσθηση», δηλαδή η μη λεκτική ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε νοητικά τα βιώματα των άλλων, αποτελεί, όπως φαίνεται, μία από τις βασικές προϋποθέσεις της κοινωνικής μας ζωής, τότε θα πρέπει να βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στην ίδια την αρχιτεκτονική του εγκεφάλου μας.
 Ολα τα ευγενή συναισθήματα -η συμπόνια, ο αλτρουϊσμός, ακόμη και ο έρωτας- εξαρτώνται από αυτή την ικανότητα, η οποία μάλλον δεν αποτελεί αποκλειστικά... ανθρώπινο προνόμιο.
Για να περιγράψουν την ευχέρεια που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα και τις υποκειμενικές εμπειρίες των άλλων ανθρώπων, οι εξελικτικοί ψυχολόγοι υιοθέτησαν την έννοια «empathy», η οποία ορθά αποδόθηκε στα νεοελληνικά ως «ενσυναίσθηση» και όχι βέβαια ως «εμπάθεια» ή «συμπάθεια», έννοιες που έχουν εντελώς διαφορετική σημασία.
Αναζητώντας λοιπόν έναν ορισμό αυτής της μάλλον ασαφούς έννοιας ανατρέξαμε σε ένα σύγχρονο Λεξικό Ψυχολογίας που δημιουργήθηκε από δύο καθηγήτριες Ψυχολογίας, την Αναστασία Χουντουμάδη και τη Λένα Πατεράκη. Εκεί βρήκαμε τον ακόλουθο ορισμό της ενσυναίσθησης: «Η ικανότητα ενός ατόμου να κατανοεί και να συμμερίζεται τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις ανησυχίες ενός άλλου ανθρώπου "σαν να" ήταν αυτός ο άλλος, διατηρώντας όμως την ακεραιότητά του» (βλ. Λεξικό Ψυχολογίας, εκδ. «Τόπος», 2008).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η έκτη αίσθηση υπάρχει πραγματικά"

Πόσες πόλεις με το όνομα “Αθήνα” υπάρχουν στον πλανήτη;

Η Αθήνα βρίσκεται στην εξέχουσα θέση το όνομά της να έχει υιοθετηθεί από άλλες 23 πόλεις στον κόσμο. Πρόκειται για ένα μοναδικό γεγονός, το οποίο αποδεικνύει παράλληλα τη σημασία της για τον παγκόσμιο πολιτισμό. Καμία άλλη πόλη στον κόσμο δεν έχει δώσει το όνομά της σε τόσες πολλές άλλες. Πέρα από αυτό όμως, καμία θεσμοθετημένη σχέση ούτε συνδετικός κρίκος δεν έχει αναπτυχθεί μεταξύ των πόλεων αυτών μέχρι σήμερα.

Οι πόλεις που σε ολόκληρο τον κόσμο φέρουν το όνομα «Αθήνα» ξεχωρίζουν. Έχουν την τιμή και την υποχρέωση, σε όποιο σημείο του πλανήτη και αν βρίσκονται, να συμβολίζουν, με το όνομα αλλά και με τη δράση τους, τις έννοιες της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της ανάπτυξης, της ευθύνης και του σεβασμού. Σήμερα που οι αξίες αυτές είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρες και απαραίτητες, είναι υποχρέωση των Αθηνών του κόσμου να συνεισφέρουν στη δημιουργία του κόσμου της Αθήνας: ενός κόσμου ελευθερίας, δημοκρατίας και ισότητας, ενός πολιτισμένου κόσμου.


Ο Κόσμος της Αθήνας έχει αναλάβει τη δικτύωση όλων αυτών των πόλεων που φέρουν το όνομα «Αθήνα», των «Αθηνών του Κόσμου». Στόχος μας είναι να φέρουμε τις πόλεις αυτές πιο κοντά, να μάθουμε την ιστορία τους και να γίνουμε όλοι μαζί στη διεθνή κοινότητα πρεσβευτές του ονόματος «Αθήνα» και ό,τι αυτό συμβολίζει για τις σύγχρονες κοινωνίες.

* Αθήνα, Αττική, Ελλάδα
* Athens Alabama, ΗΠΑ
* Athens Arkansas, ΗΠΑ
* Athens California, ΗΠΑ
* Athens Ohio, ΗΠΑ
* Athens Georgia, ΗΠΑ
* Athens Illinois, ΗΠΑ
* Athens Indiana, ΗΠΑ
* Athens Kansas, ΗΠΑ
* Athens Lexington Kentucky, ΗΠΑ
* Athens Louisiana, ΗΠΑ
* Athens Somerset Maine, ΗΠΑ
* Athens Calhoun Michigan, ΗΠΑ
* Athens Mississippi, ΗΠΑ
* Athens Missouri, ΗΠΑ
* Athens New York, ΗΠΑ
* Athens Ohio, ΗΠΑ
* Athens Pennsylvania, ΗΠΑ
* Athens Tennessee, ΗΠΑ
* Athens Texas, ΗΠΑ
* Athens Vermont, ΗΠΑ
* Athens West Virginia, ΗΠΑ
* Athens Wisconsin, ΗΠΑ
* Athens Ontario, Καναδάς
* Athenstedt, Saxony-Anhalt, Γερμανία

Πόλεις με το προσωνύμιο "Αθήνα":

* Athens of Ayrshire - Troon, Σκωτία
* Athens of Cuba - Matanzas, Κούβα
* Athens of Egypt- Alexandria, Αίγυπτος
* Athens of Finland - Jyväskylä, Φινλανδία
* Athens of Florida - DeLand, Florida, ΗΠΑ
* Athens of Indiana - Crawfordsville, Indiana, ΗΠΑ
* Athens of Latin America - Santo Domingo, Dominican Republic
* Athens of Minas Gerais - Juiz de Fora, Βραζιλία
* Athens of North America - Boston, ΗΠΑ
* Athens of Sicily - Catania, Ιταλία
* Athens of South America - Bogotá, Κολομβία
* Athens of the Bodrog - Sárospatak, Ουγγαρία
* Athens of the East - Madurai, Ινδία
* Athens of the Middle Ages - Florence, Ιταλία
* Athens of the North - Edinburgh, Σκωτία
* Athens of the South - Nashville, ΗΠΑ
* Athens of the Southern Hemisphere - Dunedin, Νέα Ζηλανδία
* Athens of the West (early 19th c.) - Lexington, ΗΠΑ
* Athens of the West - Berkeley, California, ΗΠΑ
* Athens on the Isar - Munich, Γερμανία
* Athens on the Spree - Berlin, Γερμανία
* Athens on the Torysa - Prešov, Σλοβακία
* Brazilian Athens - São Luís, Maranhão, Βραζιλία
* Czech Athens - Krnov, Τσεχία
* Lusa Athens - Coimbra, Πορτογαλία
* Sardinian Athens - Nuoro, Ιταλία
* Serbian Athens - Novi Sad, Σερβία
* Siberian Athens - Tomsk, Ρωσία
* Athens of the South - Tampa, Florida, ΗΠΑ

Πηγή: theworldofathens.org

http://www.schizas.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Πόσες πόλεις με το όνομα “Αθήνα” υπάρχουν στον πλανήτη;"

Λαθρομετανάστες: Ποιοι κινούν τα νήματα;

- Έρχονται δασκαλεμένοι από Βόρεια Αφρική και Ασία.

- Κρατούν στο χέρι ζελατίνα με φωτοτυπία οδηγίας της ΕΕ με τα… δικαιώματά τους.

- Ποιος πληρώνει τα 10.000 ευρώ για τον καθένα για να έρθει εδώ;

Σχέδιο άλωσης της χώρας βρίσκεται πίσω από τη συνεχιζόμενη εισβολή λαθρομεταναστών απ’ όλες τις άκρες της Αφρικής και της Ασίας, με κοινό παρονομαστή όλων το θρήσκευμα, τη μουσουλμανική ταυτότητα.

Αυτά δεν είναι φαντασιώσεις και φοβικές εικασίες. Οι αρχές του Έβρου, που ζουν κάθε μέρα την «εικόνα» αυτής της εισβολής, έχουν στα χέρια τους και τις αποδείξεις ότι όλοι οι… εισαγόμενοι είναι κατευθυνόμενοι και δασκαλεμένοι.

Οι λαθρομετανάστες που μπαίνουν από τα σύνορα στον Έβρο φτάνουν στο σημείο οι ίδιοι να πηγαίνουν και να παραδίδονται στους αστυνομικούς και στους φρουρούς της FRONTEX, επιδεικνύοντας τα… δικαιώματά τους!

Συγκεκριμένα κρατούν στο χέρι τους, μέσα σε ζελατίνα, φωτοτυπία άρθρου νομοθεσίας- οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι το κράτος μέλος της στο οποίο εισέρχονται ξένοι πολίτες πρέπει να τους περιθάλψει, να τους δώσει άσυλο και να τους πάρει δαχτυλικά αποτυπώματα. Κι αυτό όχι χωρίς λόγο. Ξέρουν ότι από τη στιγμή που έχουν καταγραφεί αποκτούν… δικαιώματα. Αν πάνε σε άλλη χώρα της ΕΕ και τους συλλάβουν, τους στέλνουν πίσω στη χώρα ως… επανεισδοχή, από τη στιγμή που αυτή τους έχει καταγράψει!

Σατανική η σύλληψη.

Όμως οι λαθρομετανάστες ξέρουν διευθύνσεις και ονόματα για εκεί όπου θα πάνε από τη στιγμή που η Αστυνομία τούς καταγράψει και τους χορηγήσει το χαρτί για παραμονή με την υποχρέωση μέσα σ’ έναν μήνα να φύγουν και στη συνέχεια τους αφήσει ελεύθερους.

Στα λεωφορεία που τους μεταφέρουν, κυρίως στην Αθήνα, επιδεικνύουν σημείωμα με τα στοιχεία και τηλέφωνα ατόμων του κυκλώματος, να τους τηλεφωνήσουν και αυτοί θα τους πληρώσουν τα… κόμιστρα.

Οι περισσότεροι από τους εισερχόμενους από την πύλη του Έβρου προέρχονται από όλη τη Βόρεια Αφρική, Μαρόκο, Τυνησία και Λιβύη, που περνάνε στην Ασία με προορισμό την Ελλάδα, στο πέρασμα του Έβρου, από τη στιγμή που έκλεισαν οι πόρτες προς Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία.

Πολλοί επίσης προέρχονται από Πακιστάν, Αφγανιστάν, Τουρκμενιστάν, διάφορες παραπλήσιες μικρές χώρες και από τα Εμιράτα.

Στο διάστημα από Μάιο έως και Σεπτέμβριο υπολογίζεται ότι κάθε μήνα περνούσαν από τα σύνορά μας στον Έβρο 10.000 άτομα! Και το νούμερο αυτό είναι το ελάχιστο. Γιατί υπάρχουν πληροφορίες ότι είναι πολύ μεγαλύτερο. Προς επίρρωση αυτής της εκτίμησης η «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της περασμένης Κυριακής σε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της σημείωνε ότι τους τελευταίους μήνες εισήλθαν στην Ελλάδα 20.000 μόνο Αφγανοί!

Όλο αυτό το μακρινό «ταξίδι», σύμφωνα με πληροφορίες από μετανάστες που βρίσκονται χρόνια στην Ελλάδα και γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, κοστίζει 10.000 ευρώ! Και το ερώτημα είναι ποιος τα πληρώνει. Όχι φυσικά οι «κολασμένοι» που έρχονται. Γιατί αν είχαν αυτά τα λεφτά, τους αρκούσαν να ζήσουν χρόνια στη χώρα τους. Επομένως γιατί να έρθουν;

Κάποιος πρέπει να τους τα πληρώσει. Στην Αλεξανδρούπολη, και όχι μόνο, οι εκτιμήσεις, ύστερα απ’ όσα ζουν και γνωρίζουν, είναι ότι πίσω απ’ όλες αυτές τις ορδές βρίσκεται η Σαουδική Αραβία… Και βέβαια όχι μόνο.

Στόχος δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Κάνουν πράξη αυτό που απείλησε δημόσια την Ευρωπαϊκή Ένωση ο Καντάφι. “Θα μου δίνετε κάθε χρόνο 5,5 δισ. ευρώ, αλλιώς θα κάνω Αφρική την Ευρώπη”… Και ήδη γίνεται. Και το ζει η Ελλάδα όλη. Προς μεγάλη χαρά της Τουρκίας που κι αυτή έχει στόχο να κάνει μουσουλμανική την Ευρώπη… Και στο τέλος θα επηρεάζει τις αποφάσεις, χωρίς μάλιστα να έχει τις υποχρεώσεις του κράτους μέλους της ΕΕ. Γι’ αυτό και δεν… σκίζεται να ενταχθεί.

Έχουν σηκώσει τα χέρια στον Έβρο

Η κατάσταση που βιώνουν στον Έβρο οι Αρχές αλλά και οι κάτοικοι είναι τραγική. Το Γενικό Νοσοκομείο έχει γεμίσει, δεν προλαβαίνουν να κάνουν εξετάσεις για να διαπιστωθεί αν έχουν μεταδοτικές ασθένειες (ηπατίτιδα κ.λπ.) οι λαθρομετανάστες. Οι αστυνομικοί φοβούνται μην «κολλήσουν» καμιά αρρώστια από τον συγχρωτισμό με τους συλλαμβανόμενους, οι φρουροί δεν προλαβαίνουν, τα μέσα ελάχιστα, πού να βάλεις τόσες χιλιάδες, πώς να τους ταΐσεις, να τους περιθάλψεις, να τους ντύσεις;

Υπάρχει πλήρης αλλοίωση της εικόνας της Αλεξανδρούπολης και των άλλων πόλεων, αλλά και των χωριών.

Δεν υπάρχει, λένε οι εκεί Αρχές, άλλη λύση από το να τους βάζει η Ελλάδα σ’ αεροπλάνα και να τους στέλνει πίσω. Και βέβαια να ενισχυθούν τα σύνορα για να περιοριστεί η εισβολή των λαθρομεταναστών.

Και φυσικά η ΕΕ να ζητήσει από την Τουρκία να πάρει μέτρα αυστηρότερων ελέγχων στα σύνορά της.

Παντού τα ίδια

Δεν είναι καλύτερη η κατάσταση και σ’ άλλες περιοχές της χώρας. Παντού μετανάστες, νόμιμοι και «λαθραίοι» είχαν κατακλύσει τις πόλεις. Μετά την Πάτρα και η Ηγουμενίτσα έχει γεμίσει από μετανάστες που όνειρό τους είναι να περάσουν στην Ιταλία και από κει για άλλους τόπους, Ολλανδία, με τελικό προορισμό για πολλούς από αυτούς τον Καναδά.

Η πόλη της Άρτας έχει αλλάξει φυσιογνωμία. Πάνω από 5.000 μετανάστες έχουν εγκατασταθεί μόνιμα! Κοιμούνται στους δρόμους, στα χωράφια, η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα.

Εικονικοί γάμοι

Ένας… πρωτότυπος τρόπος, προκειμένου να νομιμοποιούνται λαθρομετανάστες και να μπορούν να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στήνονται εικονικοί γάμοι, με Ρουμάνες, Βουλγάρες και Πολωνέζες, που οι χώρες τους έχουν ενταχθεί στην ΕΕ. Έναντι αμοιβής (όχι και τόσο ευκαταφρόνητης) παντρεύονται με Πακιστανούς, Αφγανούς κ.ά. και έπειτα από 2-3 μήνες ο γάμος παραμένει στα χαρτιά. Όμως μ’ αυτό το χαρτί είναι ελεύθερη η είσοδός τους σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Το διεθνές κύκλωμα που διακινεί τους λαθρομετανάστες, όπως βλέπετε, είναι πολύ εφευρετικό… για να ξεπερνάει τις απαγορεύσεις…

Για την Ελλάδα και όλους μας το ποτήρι ξεχείλισε… Η κυβέρνηση και όλος ο πολιτικός κόσμος να προβληματιστούν και να δουν πού πάμε… Και να συμφωνήσουν στα μέτρα πριν ο Ελληνισμός και η χώρα μας χάσουν την ταυτότητά τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Λαθρομετανάστες: Ποιοι κινούν τα νήματα;"

Η αρχαιότερη βυθισμένη πόλη στον κοσμο.

 ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ
Η αρχαιότερη βυθισμένη πόλη στο Παυλοπέτρι Λακωνίας

Ανακαλύφθηκε το 1968 και χρονολογείται τουλάχιστον από το 2800 π.Χ.

Η αρχαιότερη ίσως στον κόσμο βυθισμένη πόλη βρίσκεται στο Παυλοπέτρι της νότιας Λακωνίας, σε βάθος μόλις τριών έως τεσσάρων μέτρων και πολύ κοντά σε μια αμμουδερή ακτή ιδιαίτερα δημοφιλή στους τουρίστες και τους κατασκηνωτές.
Τώρα μια ομάδα επιστημόνων από το Ερευνητικό Κέντρο Υποβρύχιας Αρχαιολογίας του βρετανικού Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ, σε συνεργασία με Έλληνες συναδέλφους τους, φιλοδοξούν να αποκαλύψουν τα μυστικά της, με τη βοήθεια εξελιγμένου ηλεκτρονικού εξοπλισμού που μπορεί να φέρει επανάσταση στο χώρο της ενάλιας αρχαιολογίας.
Τα απομεινάρια της βυθισμένης προϊστορικής πόλης, που χρονολογείται από τουλάχιστον το 2800 πΧ., περιλαμβάνουν ανέπαφα κτίρια, αυλές, δρόμους, καθώς και μεταγενέστερους τάφους που πιστεύεται ότι ανήκουν στη Μυκηναϊκή περίοδο.
Αν και οι Μυκηναίοι βασίζονταν ιδιαίτερα στη δύναμη τους στη θάλασσα, λίγα πράγματα είναι γνωστά για τα λιμάνια και τις ακμάζουσες παραθαλάσσιες πόλεις τους (μια από αυτές εικάζεται ότι ήταν το Παυλοπέτρι), καθώς το αρχαιολογικό ενδιαφέρον έχει στραφεί κυρίως στα παλάτια και τους τάφους της ελληνικής ενδοχώρας.
Τα υποθαλάσσια ερείπια εντοπίστηκαν και χαρτογραφήθηκαν το 1968 από ομάδα του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ με επικεφαλής τον δρα Νίκολας Φλέμινγκ, αλλά από τότε δεν έχει γίνει καμία έρευνα στην περιοχή. Σαράντα χρόνια μετά, ο δρ Γιον Χέντερσον, από το Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, θα είναι ο πρώτος αρχαιολόγος που θα έχει επίσημη πρόσβαση στην περιοχή, έχοντας πάρει ειδική άδεια από το ελληνικό κράτος.
Στόχος των επιστημόνων είναι να αποκαλύψουν την ιστορία και την ανάπτυξη της πόλης, να ανακαλύψουν από πότε κατοικήθηκε και, μέσω συστηματικής μελέτης της γεωμορφολογίας της περιοχής, να κατανοήσουν πότε και για ποιους λόγους η πόλη εξαφανίστηκε κάτω από τη θάλασσα. Σύμφωνα με τον δρα Χέντερσον, το Παυλοπέτρι «αποτελεί τοποθεσία σπάνιας διεθνούς αρχαιολογικής σημασίας» και γι΄' αυτό, όπως είπε, η έρευνα πρέπει να γίνει έγκαιρα προτού τα εναπομείναντα στοιχεία χαθούν για πάντα (ήδη υφίστανται ζημιές από τον τουρισμό, τους δύτες και τις άγκυρες των σκαφών).
Ο Χέντερσον και η ομάδα του, σε συνεργασία με τον Ηλία Σπονδύλη της Εφορείας Ενάλιων Αρχαιοτήτων του ελληνικού υπουργείου Πολιτισμού, θα διεξάγουν λεπτομερή ψηφιακή ακουστική υποθαλάσσια έρευνα του χώρου, χρησιμοποιώντας εξοπλισμό που αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς σκοπούς και για υποθαλάσσιες έρευνες πετρελαίου.
Ο εξοπλισμός μπορεί να παράγει φωτορεαλιστικές, τρισδιάστατες ψηφιακές αναπαραστάσεις του θαλάσσιου πυθμένα και των υποθαλάσσιων κατασκευών, με ακρίβεια μικρότερη του 1 χιλιοστού, μέσα σε λίγα λεπτά.
Το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από το Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας, το Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ και τη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών. Έχουν προγραμματιστεί τέσσερις περίοδοι έρευνας και ανασκαφών. Οι εργασίες πλήρους ψηφιακής χαρτογράφησης θα πραγματοποιηθούν φέτος το Μάιο και Ιούνιο, οι εργασίες θα συνεχιστούν από το 2010 έως το 2012, το 2013 θα μελετηθούν τα στοιχεία που θα έχουν προκύψει και τα 2014 αναμένεται να δημοσιευτούν τα αποτελέσματα.
http://www.kathimerini.gr/ με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ 16/5/2009

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η αρχαιότερη βυθισμένη πόλη στον κοσμο."

Προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Επη

Τα Ομηρικά έπη, πριν απʼ όλα, δίδαξαν την ελληνική γλώσσα, σε τέτοιο μάλιστα σημείο εξοχότητας, ώστε να αποτελούν κορυφαία λογοτεχνικά αριστουργήματα. Υπήρξαν ένα ευαγγέλιο για τον ελληνικό λαό, ένα ευαγγέλιο απαλλαγμένο γενικά από στοιχεία μαγείας, μεταφυσικής ή δεισιδαιμονίας. Επιπλέον μέσα από αυτά οι Ελληνες διδάχθηκαν......
πρότυπα τιμής, ευγενούς ανατροφής και ορθής γλώσσας.

Τα Ομηρικά έπη δίδαξαν επίσης ιστορία -την ιστορία των αρχών της μινωικής και της μυκηναϊκής εποχής- ενώ αποτελούν τον προάγγελο μιας νέας εποχής, δίνοντας στον αναδυόμενο ελληνικό λαό το στέρεο εκείνο θεμέλιο, πάνω στο οποίο οικοδόμησε έναν καινούριο πολιτισμό, παρέχοντας του ταυτόχρονα πρότυπα ορθής συμπεριφοράς, περηφάνια κι αξιοπρέπεια.

ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η παλαιά αντίληψη, ότι η αναζήτηση επιστημονικού γνωστικού περιεχομένου στα Ομηρικά έπη είναι άσκοπη, αποδεικνύεται από τα πράγματα ανυπόστατη. Είναι γεγονός ότι σε ένα επικό ποίημα υπάρχουν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα στη σωστή απόδοση εννοιών, πραγμάτων και γεγονότων, ενώ η ανάμιξη του παλαιού με το νέο είναι αναπόφευκτη. Όμως υπάρχουν περιγραφές, οι οποίες για ένα ειδικό επιστήμονα ή τεχνικό, είναι αναμφίβολα εξαιρετικά αποκαλυπτικές.

Το επιστημονικό περιεχόμενο των Ομηρικών επών καταγράφεται από τον Κ. Ζέγγελη ήδη το 1911. Σήμερα όμως, μετά από ένα αιώνα και με δεδομένη την πρόοδο των επιστημών που συντελέστηκε σʼ αυτό το διάστημα, είναι βέβαιο ότι τα επιστημονικά στοιχεία που περιέχονται στα έπη είναι πολύ περισσότερα από όσα αναφέρονται.

Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι τα πελώρια αυτά μνημεία της ανθρωπότητας πρέπει, τουλάχιστον κάθε εκατό χρόνια, να επανεξετάζονται από τους επί μέρους ειδικούς, με τη βεβαιότητα ότι θα ανακαλυφθεί καινούρια γνώση!

Όπως μάλιστα αποδεικνύεται στη συνέχεια, δεν πρόκειται για απλές καταγραφές που υπαινίσσονται την ύπαρξη επιστημονικής γνώσης, αλλά σχεδόν για ουσιαστική επιβεβαίωση ότι οι Έλληνες της ομηρικής εποχής ήταν κάτοχοι προηγμένης τεχνολογικής γνώσης. Οι υπάρχουσες περιγραφές επιτρέπουν όχι μόνο τη διαπίστωση αυτή, αλλά καθιστούν δυνατή την ανακατασκευή των εξεταζομένων στοιχείων, ώστε να μπορούν να μελετηθούν πειραματικά για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων σχετικά με την απόδοση και τις δυνατότητες τους.

Η παρούσα έρευνα ασχολείται με τα αμυντικά όπλα των Ελλήνων και συγκεκριμένα με δύο περιγραφές ασπίδων, οι οποίες εμφανίζουν στοιχεία μιας τεχνογνωσίας που αγγίζει τα επίπεδα της σύγχρονης τεχνολογικής γνώσης! Τα παραδείγματα αυτά βρίσκονται στο κατʼ εξοχήν πολεμικό έπος, την Ιλιάδα.

Ή Ιλίάδα, ως υπέροχο “λογοτεχνικό μνημείο, φαίνεται να έχει συσσωρεύσει τις πολιτιστικές προσπάθειες πολλών γενεών μέσα σε πολλούς αιώνες. Το αξιοσημείωτο είναι ότι δεν εμφανίστηκε κατά το τέλος ή το απόγειο του ελληνικού πολιτισμού, αλλά μάλλον κατά το ξεκίνημα του. Ο Όμηρος εμφανίζεται ως κήρυκας ή προάγγελος του πνευματικού πολιτισμού της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα – ένας κήρυκας με ανάστημα τόσο γιγάντιο που ακόμα και σήμερα μας επισκιάζει.
Η Ιλιάδα είναι ένα πολεμικό αφήγημα: οι συγκρούσεις ανάμεσα σε πρόσωπα και εμπολέμους είναι τρομακτικές. Αντίστοιχα το τεχνολογικό περιεχόμενο της είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς τα επινοήματα, τα τεχνάσματα αλλά και η βαθιά γνώση τεχνικών μεθόδων, που σχεδόν ακουμπούν τα σύνορα της σύγχρονης τεχνολογίας, βρίσκονται εκεί σε αφθονία.

ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ!

Τα εν λόγω παραδείγματα αφορούν στις ασπίδες του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου. Και οι δύο είναι κατασκευές πολύστρωτες (laminatedstructures), αποτελούνται δηλαδή από επάλληλα ελάσματα ή στρώσεις υλικών με διαφορετικές ιδιότητες, κατάλληλα συνδεδεμένες μεταξύ τους, με τρόπο που τελικά οι ιδιότητες της κατασκευής είναι εξαιρετικά αναβαθμισμένες έναντι μιας κατασκευής, φτιαγμένης από ένα και μοναδικό υλικό. Τέτοιες κατασκευές χρησιμοποιούνται σήμερα κατά κόρον στις σύγχρονες βιομηχανικές αλλά και αεροδιαστημικές κατασκευές.

Όμως η λειτουργία κάθε μιας από τις ασπίδες αυτές στηρίζεται σε διαφορετική αρχή της μηχανικής επιστήμης.

Για να μελετηθεί κάθε ασπίδα ως πολύστρωτη κατασκευή, απαιτήθηκε η ανάπτυξη ενός θεωρητικού μοντέλου. Ειδικά για την ασπίδα του Αίαντα, τα απαιτούμενα υλικά δεν ήταν απαγορευτικά από οικονομική άποψη, όπως για την ασπίδα του Αχιλλέα. Έτσι μπόρεσε να κατασκευαστεί και το φυσικό μοντέλο, δηλαδή μια πλήρης σειρά δοκιμίων, η συμπεριφορά των οποίων δοκιμάστηκε πειραματικά!

Η ανάπτυξη των μοντέλων βασίστηκε σε μια σειρά παραδοχών, οι οποίες όμως ήταν απόλυτα ρεαλιστικές. Π.χ., ότι οι επάλληλες στρώσεις ήταν ισοπαχείς, ότι το συνολικό βάρος της ασπίδας δεν ξεπερνούσε τις δυνατότητες του ανθρώπου που τη χρησιμοποιούσε, έστω κι αν ήταν ημίθεος, ότι η κινητική ενέργεια του δόρατος, τη στιγμή που κτυπούσε την ασπίδα, ήταν όση περίπου και του ακοντιστή που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο αντίστοιχο άθλημα κ.λπ.

Τα κείμενα της Ιλιάδας είναι, όπως θα δούμε, εξαιρετικά διαφωτιστικά και παρέχουν επαρκή δεδομένα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως σημείο εκκίνησης για την αριθμητική προσομοίωση του κάθε όπλου και της συμπεριφοράς του: Ένα δόρυ με αιχμή από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο του κασσιτέρου) έκρουσε την ασπίδα. Αν και η ακριβής γεωμετρία της ασπίδας και του δόρατος δεν είναι επακριβώς γνωστή, από τα αρχαιολογικά ευρήματα προκύπτουν σημαντικά στοιχεία, καθώς σχηματικές και ζωγραφικές αναπαραστάσεις μπορούν να είναι εξαιρετικά εύγλωττες.

Οι ακριβείς ιδιότητες των σχετικών υλικών προσδιορίστηκαν σχετικά εύκολα, είτε μέσα από την αντιστοιχία προς σύγχρονα υλικά με ανάλο γη σύνθεση και μεθόδους παραγωγής είτε μέσα από πειραματικό προσδιορισμό.

Τέλος, η διερεύνηση των ιδιοτήτων και της συμπεριφοράς των ασπίδων έγινε με την αριθμητική επίλυση του προβλήματος της δυναμικής επαφής ανάμεσα σʼ αυτές και το δόρυ. Το πρόβλημα αυτό συγκεντρώνει την προσοχή των ερευνητών κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθώς αφορά στην κρούση βλημάτων με μεγάλες ταχύτητες, τον σχεδιασμό και ανάλυση πυρηνικών όπλων, την ασφάλεια πυρηνικών αντιδραστήρων, την ταχεία διαμόρφωση μετάλλων και πολλά άλλα, οδήγησε δε στην ανάπτυξη νέων, προηγμένων αλγορίθμων και κωδίκων υπολογιστών.

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ

Οι πληροφορίες που δίνονται στην Ιλιάδα για την ασπίδα του Αχιλλέα, εκτός από τη μακρά περιγραφή των εξωτερικών της παραστάσεων, είναι οι εξής:

α) Η πρώτη περιγραφή ρομπότ στην ιστορία (άποψη του Isaac Asimov για τα χρυσά κορίτσια που βοηθούσαν τον Ήφαιστο, 1412-422):

Και τες φυσούνες μάκρυνεν απʼ την φωτιά και όλα \ Εσύναξε τα σύνεργα σʼ ενʼ αργυρό λαρνάκι, \ Και με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια,\ Τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. \ Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε \ χωλαίνοντας και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν \ θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια. \ Δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες, \και τεχνουργήματʼ έμαθαν από τους αθανάτους. \ Εκείνες τον επρόσεχαν. Κι εσύρθη αυτός πλησίον \ στη Θέτιδα κι εκάθησε σʼ ένα θρονί ωραίο.

β) Η πρώτη περιγραφή πλήρως αυτοματοποιημένου εργαστηρίου (Σ 468-473):

Είπε και αυτού την άφησε και πήγε στες φυσούνες, \ στο πυρ τες στρέφει και γοργά να εργάζονται προστάζει. \ Φυσούνες είκοσι φυσούν στες κάψες τους και βγάζουν \ ευκολοφύσητην πνοήν σφοδρήν ή μετρημένην, \ πότε με βία πότε σιγά να υπηρετούν, ως θέλει \ ο Ήφαιστος, ώστʼ εύκολα το έργο να τελειώσει.

γ) Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες της ασπίδας (1474-481):

Σκληρόνχαλκόν, κασσίτερον, πολύτιμο χρυ σάφι \ και ασήμι βάζει στη φωτιά, κατόπιν μέγʼ αμόνι \ εις τον κορμόν τοποθετεί και στο δεξί του χέρι \ σφύραν αδρανεί δυνατήν και το διλάβι στʼ άλλο. \ Κι έπλασε πρώτα δυνατήν ασπίδα και μεγάλην \ όλην με τέχνην και τριπλόν λαμπρόν τριγύρω κύκλον \ με πέντε δίπλες έγινεν η ασπίδα και σʼ εκείνην \ λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν.

δ) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αινεία {Υ 261-272):

Κι από το σώμα του μακράν την κράτησε ο Πηλείδης \ Φοβούμενος μην εύκολα τη σπάσει πέρα ως πέρα \Του Αινείου το μακρόσκιον κοντάρι του ανδρειωμένου \ Και δεν εννόησε ο μωρός ότι τα δοξασμένα \ Των θεών δώρʼ από θνητούς ευκόλως δεν νικούνται, \ Μηδέ ποσώς υποχωρούν και τότε την ασπίδα \ Δεν έσπασε το δυνατό κοντάρι του ανδρειωμένου. \ Ότι την φύλαξε ο χρυσός, δώρο του Ηφαίστου θείον \ δύο δίπλες εδιαπέρασεν και τρεις ήσαν ακόμη, \ Τις πέντε δίπλες ο χωλός τεχνίτης είχε στρώσει, \ δύο χάλκινες και μέσαθε του κασσιτέρου δύο, \μιανχρυσήν, που κράτησε το φράξινο κοντάρι.

ε) Η συμπεριφορά της ασπίδας στη μονομαχία με τον Αστεροπαίο (Φ 161-164):

Εις τες φοβέρες σήκωσεν ο θείος Αχιλλέας \την λόγχην και τες δύο του ο Αστεροπαίος ήρως, \ Ότι του ερχόταν βολικά και με τα δύο του χέρια. \ Με την μιαν λόγχη κτύπησε τον κύκλον της ασπίδος, \ αλλά την κράτησε ο χρυσός, το δώρημα το θείο.

Όπως λοιπόν προκύπτει, η ασπίδα αποτελείται από δύο εξωτερικά ελάσματα από σκληρό μπρούντζο (ορείχαλκο κασσίτερου), δύο ελάσματα κασσίτερου και ένα κεντρικό έλασμα από (μαλακό) χρυσό. Πρόκειται δηλαδή για υλικά με πολύ διαφορετικές -μηχανικές και άλλες- ιδιότητες, γεγονός που επιτρέπει την αναστολή διάδοσης της διάτρησης μέσα στα υλικά της ασπίδας. Αυτό το «εμπόδισμα» του τρυπήματος επι τυγχάνεται κατά κύριο λόγο μέσα από την απορ ρόφηση της κρουστικής ενέργειας του δόρατος, από την πλαστική παραμόρφωση του κεντρικού ελάσματος από χρυσό!

Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΑ

Στην Ιλιάδα υπάρχουν οι ακόλουθες περιγραφές για την ασπίδα του Αίαντα του Τελαμώνιου από τη μονομαχία του με τον Έκτορα (Η 219-232, 244-248, 258-267):

Και ο Αίας επροχώρησε μʼ ασπίδα ωσάν πύργον, \ χάλκινην μʼ επτά δέρματα, που του έκαμε ο Τυχίος \ των σκυτοτόμων έξοχος, εγκάτοικος στην Ύλην, \ λαμπρήν την ετεχνούργησεν εφτά-διπλην με δέρμα \ δυνατών ταύρων, κι έβαλεν δίπλαν χαλκού ογδόην. \ Αυτήν στα στήθη επρόβαλεν ο Τελαμώνιος Αίας. \ Κι εστάθη εμπρός στον Έκτορα και τούπε με φοβέρες: \ «Ω Έκτωρ, θα γνωρίσεις συ, μόνος με μόνον τώρα, \ αν άλλοι εδώ των Δαναών ευρίσκονται ανδρει ωμένοι, \ έξω από τον λεοντόκαρδον Πηλείδην ανδροφόνον, \ Αλλʼ αυτός μένει στα κυρτά θαλασσοπόρο πλοία, \ Αφού στον πρώτον αρχηγόν Ατρείδην εχολώθη. \ Αλλʼ εμείς είμεθʼ αρκετοί με σε να μετρηθούμε \ Και πάμπολλοι, αλλʼ άρχισε πρώτος εσύ την μάχην».

[ο Έκτορας]

είπε και το μακρόσκιον ετίναξε κοντάρι. \ Και την φρικτήν του Αίαντος εκτύπησεν ασπίδα \ Και τον χαλκόν που όγδοος επτά σκεπάζει δίπλες. \Τες έξι δίπλες έσχισε κι εστάθη στην εβδόμην \ Της λόγχης ο σκληρός χαλκός…

και ο Έκτωρ πρώτος έκρουσε στηνμέσην την ασπίδα, \ και η λόγχη δεν την έσπασε, ώστʼ εκυρτώθʼ η άκρη \ τότε πηδώντας έμπηξε την λόγχην στην ασπίδα \ του Έκτορος και απʼ την ορμήν τον έκοφεν ο Αίας, \ και τον λαιμόν του λάβωσε η λόγχη κι έσταξʼ αίμα. \ Και όμως ο Έκτωρ μʼ όλʼ αυτά την μάχην δεν αφήνει. \ Τραβιέται οπίσω κι απʼ την γην με το τρανό του χέρι \ Πέτραν σηκώνει ολόμαυρην, μεγάλην και τραχείαν \ Του Αίαντος την φοβερήν επτάδιπλην ασπίδα \ Μʼ αυτήν κτυπά στον ομφαλόν κι εβρόντησε ο χαλκός της.

Η ασπίδα του Αίαντα περιγράφεται ως αποτελούμενη από επτά επάλληλα στρώματα από βόειο δέρμα και ένα όγδοο εξωτερικό από σκληρό ορείχαλκο. Αναφέρεται και ο κατασκευαστής της, ο Τυχίος από την Ύλη, που ήταν ονομαστός τεχνίτης του δέρματος.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο μηχανισμός λειτουργίας της ασπίδας βασίζεται στην τριβή. Κατά την κρούση του δόρατος, η ασπίδα παρα μορφώνεται και η τριβή ανάμεσα στα στρώματα του δέρματος απορροφά την ενέργεια της κρούσης. Αυτό προϋποθέτει την ύπαρξη ικανού αριθμού στρώσεων και, όπως αποδείχθηκε, οι επτά στρώσεις αποτελούν τον ελάχιστο (και ιδανικό) αριθμό, που κάνει την ασπίδα άτρωτη κάτω από τις δοσμένες συνθήκες (Εικ. 4). Το γεγονός αυτό, που επίσης επιβεβαιώνει απόλυτα τις ομηρικές περιγραφές, επαληθεύεται με τα παρόντα αποτελέσματα τόσο αριθμητικά όσο και πειρα ματικά με βάση τα μοντέλα της προηγούμενης περίπτωσης.

Εκτός από την αριθμητική έγινε και πειραματική μελέτη, κατά την οποία τα μοντέλα της ασπίδας κατασκευάστηκαν και δοκιμάσθηκαν σε διάτρηση, με τη βοήθεια αεροβόλου όπλου (Εικ. 5), του οποίου το βλήμα περιείχε ενέργεια όση και το δόρυ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Δοκιμάστηκαν διάφοροι συνδυασμοί αριθμού και πάχους στρώσεων, με ίο συνολικό πάχος της ασπίδας να παραμένει σταθερό. Επιβεβαιώθηκε απόλυτα ότι ο αριθμός των επτά στρώσεων είναι αναγκαίος για τη μη διάτρηση της ασπίδας και επίσης η ακρίβεια της ομηρικής περιγραφής ότι η τελευταία (όγδοη) στρώση του δέρματος συγκράτησε το δόρυ».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η μέχρι κεραίας επαλήθευση των (εξαιρετικά λεπτομερειακών) περιγραφών της Ιλιάδας για την κατασκευή και τη συμπεριφορά στη μάχη των ασπίδων του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό γεγονός στην περιοχή της λεγόμενης πειραματι κής αρχαιολογίας. Αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες της εποχής εκείνης κατείχαν τεχνολογικές γνώσεις εξαιρετικά προηγμένες ακόμη και με σημε ρινά κριτήρια.

Ασφαλώς δεν υπάρχουν αποδείξεις επιστημονικής γνώσης που να στήριζε τις τεχνολογικές αυτές δυνατότητες και πάλι όμως εγείρονται ερωτηματικά που δύσκολα μπορούν να αγνοηθούν. Ιδιαίτερα εν όψει του τρόπου, με τον οποίο οι περιγραφές αυτές έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, δηλαδή προφορικά (τουλάχιστο μέχρι να εφευρεθεί η γραφή) από γενεά σε γενεά, χωρίς όμως να χάσουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία τους. Έτσι η ύπαρξη ενός θαυμαστού κόσμου, όχι μόνο γεμάτου με αρμονία και κάλλος αλλά και τεχνολογικά προηγμένου σε εκπληκτικό βαθμό, δεν αποτελεί προϊόν φαντα σίας ή ποιητικής έμπνευσης, αλλά φαίνεται να ήταν απόλυτα χειροπιαστή πραγματικότητα.

Πηγές

1. Η επιστήμη της φύσεως παρʼ Ομήρω, Αθήνα 1891. Βλ. έκδοση 1977 από τις Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών με εκτενή εισαγωγή υπό Σ. Α. Παϊτιέτη και πρόλογο, μεταφράσεις χωρίων και παρατηρήσεις υπό Σ. Λ.Σκατσή

2. Τα κείμενα της Ιλιάδας που ακολουθούν είναι από τη μετάφραση του Ιακώβου Πολυλά. Η ιδέα πρωτοπα ρουσιάστηκε στο Πρώτο Συμπόσιο Ποίησης στο Πανεπιστήμιο Πατρών το 1980 (βλ. Πρακτικά, Σ. Α. Παϊπέτη, Ποίηση και τεχνολογία)

3. Οι αριθμητικοί κώδικες που χρησιμοποιήθηκαν στην παρούσα μελέτη βασίζονται σε κώδικες που ανα πτύχθηκαν από το Methods Development Group στο Lawrence Livermore National Laboratory (LLNL) των ΗΠΑ, ίδρυμα που επί τριάντα σχεδόν χρόνια κατέχει τα αναμφισβήτητα πρωτεία στο πεδίο. (Βλ. Κ. Williams, Simulation of Damage Progression in Laminated Composite Plates, 5th International LSDYNA Users Conference. Ed. John Mc Kinney & Tony Taylor. September 21-22,1998. Southfield, Michigan)

4. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homerʼs Poetry, Part A: The Shield of Achilles, Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001

5. S. A. Paipetis and V. Kostopoulos, Defensive Weapons in Homerʼs Poetry, Part B: The Shield of Ajax Proceedings, 1st International Symposium on Extraordinary Machines and Structures in Antiquity, International Olympic Academy, Ancient Olympia, 19-24 August 2001.

Του Σ.Α Παϊπέτη

Καθηγητή Μηχανικής του Πανεπιστημίου Πατρών


ΠΗΓΗ promitheasblog.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Προηγμένη τεχνολογία στα Ομηρικά Επη"

Να τιμωρηθεί επιτέλους κάποιος, ζητάει ο Κάρολος Παπούλιας

Να τιμωρηθεί επιτέλους κάποιος, ζητάει ο Κάρολος Παπούλιας. “Ούτε ένας στη φυλακή;” διερωτάται από τις στήλες της Realnews ο Νίκος Χατζηνικολάου, που θέλει Παπανδρέου και Σαμαρά να στείλουν δύο-τρεις «πράσινους» και δύο- τρεις «μπλε» φυλακή και κατασχέσεις περιουσιών ανεξαρτήτως ποινικών παραγραφών.
«Φέρτε πίσω τα κλεμμένα», φώναζαν εξαγριωμένοι οι διαδηλωτές, μουτζώνοντας τη Βουλή τον Μάιο. Τρεις-τέσσερις φυλακή καλοκαίρι του 2010, υποσχέθηκε, λέγεται, ο Πρωθυπουργός στο ΔΝΤ.
Τα ίδια έλεγε στις Βρυξέλλες ο Παπακωνσταντίνου. Αλλά ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί ή δεν θέλει να το πράξει.
Η Ελλάδα κατρακύλισε αρκετές θέσεις στην κατάταξη διαφθοράς χωρών της Διεθνούς Διαφάνειας στη διάρκεια ενός έτους. Ο τρίτος εμπλεκόμενος στο μεγάλο σκάνδαλο υψηλά ιστάμενος υπάλληλος της Ziemens, αναχώρησε κανονικά για τη Γερμανία, χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς, αν και υπό «επιτήρηση». Οι εξεταστικές επιτροπές κατέληξαν φαρσοκωμωδία και απάτη.
Οι κ.κ. Παπούλιας και Χατζηνικολάου θα μείνουν μάλλον με την απορία. Αν Παπανδρέου και Σαμαράς δεν κάνουν τίποτα, υποθέτουμε δεν είναι γιατί δεν το σκέφτηκαν, αλλά γιατί οι εγκληματήσαντες και δωροδοκηθέντες δεν είναι δυο-τρεις, είναι «χίλιοι δεκατρείς».
Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει το «μάρμαρο». Εχουν τον τρόπο να απειλήσουν, να εκβιάσουν, να πάρουν κι άλλους μαζί τους. Αν οι πολιτικοί αρχίσουν να ξηλώνουν το πουλόβερ, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς πουλόβερ, κόμματα, υπουργούς, βουλευτές. Αντί να αποδείξουν τη δυνατότητα αυτοκάθαρσης του πολιτικού συστήματος, θα αποκαλύψουν την έκταση της ηθικοπολιτικής του αποσύνθεσης.
 Λέγοντας «μαζί τα φάγαμε», ο κ. Πάγκαλος θέλει να αποτρέψει την επικίνδυνη αναζήτηση αυτών που «τα έφαγαν». Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον λόγος που το πολιτικό σύστημα δεν θέλει κάθαρση: δεν μπορεί να αποκαλύψει τη διαφθορά χωρίς να θίξει σπουδαία συμφέροντα ξένων τραπεζών, εταιρειών, κυβερνήσεων και δανειστών μας. Η εσωτερική διαφθορά και η ξένη εξάρτηση των ελληνικών “ελίτ” είναι στενότατα συνδεδεμένες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Να τιμωρηθεί επιτέλους κάποιος, ζητάει ο Κάρολος Παπούλιας"