Απέλυσαν Ανώτατη δικαστικό στην Αλβανία, επειδή δήλωσε Ελληνίδα!

Μία εξέλιξη η οποία θα πρέπει να θορυβήσει πάρα πολύ τον νέο υπουργό εξωτερικών της χώρας μας, είχαμε ανήμερα του ανασχηματισμού. Όπως μας πληροφορεί ιστοσελίδα που ασχολείται συχνά πυκνά με ζητήματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία, η ομογενής Λορένα Κόντρα απολύθηκε από το ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο της Αλβανίας, επειδή αρνήθηκε να υπογράψει το έγγραφο, που διακινείται από την «Ερυθρόμαυρη Συμμαχία», κατά της αναγραφής εθνικότητας και θρησκεύματος στην προσεχή απογραφή.

Η ομογενής δήλωσε θαρραλέα ότι είναι ελληνικής καταγωγής και δεν συμφωνεί με το κείμενο. Μετά από αυτό της ήρθε η ειδοποίηση της απόλυσης. Να σημειωθεί ότι της προσπάθειας της "Ερυθρόμαυρης Συμμαχίας" ηγείται ο αντιπρόεδρος του...
Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου κ. Σπαχίου. Σε σχετική ανακοίνωση η Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα αναφέρει ότι "η κλιμάκωση των διώξεων κατά των Ελλήνων και η απειλή της απόλυσης όσων εργάζονται στο αλβανικό δημόσιο, αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν έχει μεταβληθεί η πάγια ανθελληνική στάση των Αλβανών έναντι των Μειονοτικών, την οποία και καταγγέλλουμε.

Και προστίθεται στην ανακοίνωση:"Οι ασκούντες την εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας, πρέπει να είναι σε επιφυλακή για να προασπίσουν τα συμφέροντα των ομοεθνών μας, καθώς η Αλβανία δείχνει να διολισθαίνει σε πρακτικές που θυμίζουν εποχές του αλήστου μνήμης καθεστώτος του Χότζα". Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε συνέχεια των όσων συνέβησαν μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση στην γείτονα χώρα, όπου η ελληνική μειονότητα κατάφερε να χάσει τον Δήμο της Χειμμάρας αλλά και την αναββολή ακριβώς της απογραφής που σαν σκοπό είχε την αφαίρεση της ερώτησης σχετικά με την καταγωγή.

Είναι πλέον δεδομένο ότι οι Αλβανικές αρχές θέλουν να ξεμπερδέψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα με την ελληνική μειονότητα. Και η χώρα μας αδιαφορεί πλήρως για τα όσα λαμβάνουν χώρα στην Αλβανία, όχι μόνο αφήνοντας τέτοιου είδους διακρίσεις ασχολίαστες αλλά και εφαρμόζοντας στην πράξη μια τακτική εγκατάλειψης του Βορειοηπειρωτικού ελληνισμού. Παραδείγματος χάριν η υπόθεση των ελληνικών σχολείων / φροντιστηρίων Όμηρος, τα οποία αναμένεται σύντομα να κλείσουν για ... οικονομικούς λόγους.
Πηγές.
elkosmos.gr

http://www.epirus-ellas.gr/2011/06/blog-post_2120.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Απέλυσαν Ανώτατη δικαστικό στην Αλβανία, επειδή δήλωσε Ελληνίδα!"

Ιωάννης Παρασκευόπουλος 1889 – 1951

Διακεκριμένος έλληνας αστρονόμος, με σημαντική καριέρα στη Νότια Αφρική. Στους διεθνείς αστρονομικούς κύκλους είναι γνωστός με το αγγλικό του όνομα John S. Paraskevopoulos και στους συνεργάτες του ως Dr Paras.
Γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1889 στον Πειραιά και σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δούλεψε ως πανεπιστημιακός βοηθός στα εργαστήρια Φυσικής και Χημείας, αλλά η επιστημονική του καριέρα διεκόπη, λόγω των Βαλκανικών Πολέμων και του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς αναγκάστηκε να υπηρετήσει για εννιά χρόνια στον στρατό.
Μετά την αφυπηρέτησή του το 1919 μετέβη με υποτροφία στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να διευρύνει τις γνώσεις του στην Αστρονομία, αλλά και να διερευνήσει τις συνθήκες για την αγορά ενός μεγάλου τηλεσκοπίου από το Αστεροσκοπείο Αθηνών. Δούλεψε δύο χρόνια στο Αστεροσκοπείο Yerkes του Πανεπιστημίου του Σικάγου, όπου γνώρισε και παντρεύτηκε την αμερικανίδα συνάδελφό του Ντόροθυ Μπλοκ. Ο νιόπαντρος Παρασκευόπουλος επέστρεψε το 1921 στην Αθήνα, όπου ανέλαβε επικεφαλής του Αστρονομικού Τμήματος του Εθνικού Αστεροσκοπείου.
Η έλλειψη επαρκών πιστώσεων για την αγορά ενός σύγχρονου τηλεσκοπίου τον έκανε να ξενιτευτεί και πάλι, αυτή τη φορά στην Αρεκίπα του Περού, όπου το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ είχε εγκαταστήσει ένα αστρονομικό σταθμό (1923). Το 1927 ο σταθμός μετακόμισε στη Νότια Αφρική, μαζί και ο Ιωάννης Παρασκευόπουλος, ο οποίος τον διηύθυνε μέχρι tο τέλος της ζωής του.
Το έργο του Παρασκευόπουλου επικεντρώθηκε κυρίως στη μελέτη των κομητών, ένα ζεύγος των οποίων ανακάλυψε με τους συνεργάτες του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ιωάννης Παρασκευόπουλος 1889 – 1951"

ΟΥΛΕ ΤΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑ ΧΑΙΡΕ, ΥΓΙΑΙΝΕ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΙ !!!

Ποια ήταν η ΠΡΩΤΗ ΛΕΞΗ που φώναξαν στους Άγγλους οι Πανάρχαιοι Έλληνες Ναυτικοί καθώς πλησίαζαν τα Βρετανικά Νησιά με τα ωραία πλοία τους; «Ούλε!» «Ούλε!» (= Γεια σας!)
Να λοιπόν ποια ήταν η ΠΡΩΤΗ ΛΕΞΗ που τους διδάξαμε.
Αγαπητές μου Αγγλίδες! Αγαπητοί μου Αγγλοι!
(Και) το “Hallo!” / “Hello!” με το οποίο αρχίζετε κάθε πρώτη σας συνάντηση και επικοινωνία, είναι το Αρχαίο, Ελληνικότατο, Ομηρικό: Ούλε! ( = Χαίρετε, Υγιαίνετε!) δηλαδή «Γεια σας και χαρά σας!»
Το Ούλε έγινε από τους Άγγλους: “Hallo!” / “Hello!”
Επομένως, η πιο συνηθισμένη καθημερινή λέξη για χαιρετισμό στη Μ. Βρεττανία, τις Η.Π.Α., τον Καναδά και την Αυστραλία απηχεί την ομόηχη ομηρική προσφώνηση όλων των Αρχαίων Ελλήνων: «Ούλε!», από το ρήμα ούλω, και σημαίνει: «Γειά σας!» Δεν το λέει αυτό ο γράφων, αλλά δυο συμπατριώτες σας: Στο γνωστότατο Λεξικό Liddlle [sic] και Scott: ούλω (ούλος Α) είμαι ολόκληρος, ακέραιος ή υγιής (το γαρ ούλειν υγιαίνειν Στράβ. 635), εν χρήσει παρ’ Ομ. κατά προστ. ούλε, χαίρε, Λατ. salve, ως χαιρετισμός, υγίαινε, «γεια σου», ούλέ τε και μέγα χαίρε, υγίαινε και ευτύχει, Οδ. Ω. 402, Ύμν. εις Απόλ. 466. Τύπος τις ουλέω μαρτυρείται παρ’ Ησύχ. και Γρηγ. Κορ.
Γι’ αυτούς που νομίζουν ότι το «Ολέ! Ολέ!» είναι «ισπανικό»: «ΟΛΕ!», «ΧΑΛΛΟ!», «ΧΕΛΛΟ!», «ΟΛΑ-ΛΑ!»: ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΑ, ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΗΡΙΚΟ «ΟΥΛΕ!»
Αρχαία Ελληνικά, από το Ομηρικό «ούλε!» ( = χαίρε, υγίαινε), είναι τα επιφωνήματα, που ακούμε συχνά και στα γήπεδα: Ολέ!, ολέ!, ολέ! (ισπανικά), (Χ)αλλό!, (χ)ελλό! (αγγλικά), Ολα-λά! ολα-λα! (γαλλικά).
Το Αρχαίο Ομηρικό, «ούλε!» προέρχεται από το ρήμα «ούλω», που σημαίνει: είμαι καλά, υγιαίνω, χαίρω άκρας υγείας. Η θεμελίωση υπάρχει στο παγκοσμίου φήμης γνωστό λεξικό Liddell-Scott (οι συγγραφείς του είναι διάσημοι φιλόλογοι). Το λεξικό αναφέρεται: στον Όμηρο (Οδύσσεια Ω 402), στον Ύμνο στον Απόλλωνα (466) και σε άλλους Αρχαίους συγγραφείς. http://www.sarantakos.com/index.html
Πηγή.

http://enneaetifotos.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΥΛΕ ΤΕ ΚΑΙ ΜΕΓΑ ΧΑΙΡΕ, ΥΓΙΑΙΝΕ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΙ !!!"

Τάβλι στην αρχαία Ελλάδα;

Αμφορέας του 530 π.Χ. (δημιούργημα του αγγειοπλάστη Εξηκία) ο οποίος απεικονίζει τον Αχιλλέα και τον Αίαντα κατα τον Τρωικό πόλεμο να παίζουν το επιτραπέζιο παιχνίδι που ονομαζόταν " ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΟΝ ". Το παιχνίδι αυτό το επινόησε ο Παλαμήδης, παιζόταν με πεσσούς (πούλια-πιόνια, που τα μετακινούσαν μέσα σε 5 γραμμές) και κύβους (ζάρια) κάτι που αποδεικνύεται στο ότι ο Αχιλλέας ψιθυρίζει ¨τέσσερα¨και ο Αίαντας ¨Τρία" ( είναι γραμμένο επάνω στον αμφορέα μπροστά απο το στόμα εκάστου ήρωα-κάντε κλικ επάνω στην εικόνα ).
Πηγή
http://ellinon-pnevma.blogspot.com/search?updated-max=2009-12-28T22%3A09%3A00%2B02%3A00&max-results=38

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τάβλι στην αρχαία Ελλάδα;"

Η καταστροφή των Ψαρών

Κατά το τέταρτο έτος της Εθνικής Παλιγγενεσίας, ο σουλτάνος Μαχμούτ βρισκόταν σε αδυναμία να καταστείλει την Επανάσταση και ζήτησε τη βοήθεια του υποτελούς του Μεχμέτ Αλή Πασά της Αιγύπτου.
Το Μάρτιο του 1824 συνήφθη μεταξύ των δύο ανδρών συμφωνία, με την οποία ο Μεχμέτ Αλή δεχόταν να συμπράξει, υπό τον όρο να του παραχωρηθεί η Κρήτη, η Κύπρος και να διορισθεί ο θετός γιος του, Ιμπραήμ, διοικητής της Πελοποννήσου.
Την ίδια ώρα, οι ελληνικές δυνάμεις, ευρισκόμενες στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου, είχαν φθαρεί και αποσυντονισθεί.
Οι Τουρκοαιγύπτιοι έδιδαν πρωταρχική σημασία στις κατά θάλασσα επιχειρήσεις, γιατί αν δεν καταστρεφόταν ο ελληνικός στόλος και δεν εξουδετερώνονταν οι ναυτικές βάσεις των Ελλήνων, δεν θα ήταν δυνατό να ευδοκιμήσουν οι κατά ξηρά προσπάθειές τους. Αποφασίσθηκε, λοιπόν, ο αιγυπτιακός στόλος υπό τον περιβόητο Χουσεΐν να προσβάλλει την Κάσο και ο τουρκικός υπό τον Χοσρέφ Πασά τα Ψαρά.
Τα Ψαρά, ένα μικρό νησί στα βορειοδυτικά της Χίου, είχε σπουδαία θαλασσινή παράδοση και ήταν η τρίτη ναυτική δύναμη της Ελλάδας, μετά την Ύδρα και τις Σπέτσες, με ονομαστούς πυρπολητές, όπως ο Παπανικολής, ο Κανάρης και ο Πιπίνος. Ο Χοσρέφ είχε εντολή από τον σουλτάνο να εξαφανίσει από προσώπου γης τα Ψαρά, που τόσα προβλήματα δημιουργούσαν στον δυσκίνητο τουρκικό στόλο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η καταστροφή των Ψαρών"

Σκέψεις για την ευγένεια και την αναγκαιότητα των Επιφανών

Το γεγονός ότι οι επίλεκτοι είναι μία αναγκαιότητα σε κάθε κοινωνία με στοιχειώδη οργάνωση, είναι αυταπόδεικτο και εύκολα αντιληπτό. Το αποδεικνύει η ιστορική εμπειρία. Δεν γνωρίζουμε κανένα παράδειγμα ανεπτυγμένης κοινωνίας που δεν ανέδειξε τους επιφανείς της...Η ιδέα των επιφανών, αντίθετα από ό,τι πολλοί πιστεύουν, δεν είναι μία ηθική ιδέα, αλλά ένα απλό κοινωνικό δεδομένο.
 Οι όροι «επιφανής» (ή «επίλεκτος») και «αριστοκράτης» δεν είναι συνώνυμοι. Σε κάθε αριστοκρατία υπάρχουν και επιφανείς, ωστόσο όλοι οι επιφανείς δεν είναι αριστοκρατικοί. Το να είναι κανείς επιφανής ή επίλεκτος, σημαίνει απλώς το να αναδεικνύεται ως ένας από τους «καλύτερους». Όμως «καλύτερους» σχετικά με τι;

... Η έννοια τους «επιφανούς» ή «επιλέκτου» αναφέρεται στον μικρό αριθμό εκείνων που στο εσωτερικό κάθε συλλογικότητας, είτε κοινωνικής, είτε επαγγελματικής, είτε οποιασδήποτε άλλης, ενδιαφέρονται να έχουν και έχουν τις καλύτερες επιδόσεις σε ό,τι αφορά τις ειδικές απαιτήσεις αυτής της συλλογικότητας...

Εδώ ο αστικός ορισμός του «επιλέκτου», ο οποίος εστιάζει μόνον στους επιχειρηματικούς παράγοντες της ευφυϊας, και μάλιστα της ευφυϊας στην οποία αναφέρονται οι ψυχομετρητές, φαίνεται ελάχιστα έγκυρος.

Οι κάτοχοι του «συντελεστή ευφυϊας» δεν σκέπτονται αναγκαστικά και υποχρεωτικά με τον ορθότερο τρόπο, ούτε και έχουν τα περισσότερα και ισχυρότερα προτερήματα του χαρακτήρα.

Αμέτρητοι είναι μέσα στην Ιστορία οι αυτοχειροτόνητοι επίλεκτοι που πρόδωσαν τις αξίες που υποτίθεται ότι ενσάρκωναν. Ήδη από το 1885 ο Νίτσε τόνιζε: «Το πνεύμα μόνο του δεν αυτοχειροτονείται ευγενές. Αντίθετα χρειάζεται κάποιον παράγοντα που να μπορεί να το καταστήσει ευγενές».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σκέψεις για την ευγένεια και την αναγκαιότητα των Επιφανών"

Lygeros - Vincent μελέτες

Μελέτες και σκίτσα με παστέλ και κάρβουνο του Νίκου Λυγερού πάνω στο έργο του Vincent Van Gogh
Studies of N. Lygeros on the opus of Vincent Van Gogh
Études de N. Lygeros sur l' opus de Vincent Van Gogh
Music: Erik Satie "Trois Gymnopédies"
Πηγή έργων/Source/Origine: http://www.lygeros.org/VanGogh.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Lygeros - Vincent μελέτες"

Φρυκτωρίες. Τα SMS των Μινωιτών

Το αρχαιότερο συγκροτημένο επικοινωνιακό σύστημα στον ευρωπαϊκό χώρο, ενδεχομένως και στον κόσμο, είναι οι μινωικές φρυκτωρίες (1900 π.Χ. – 1700 π.Χ.), οι λεγόμενοι σωροί στη λαϊκή γλώσσα.

Ηταν ένα τεράστιο πλέγμα μετάδοσης σημάτων σε μακρινές και κοντινές αποστάσεις με πολύ μεγάλη πυκνότητα σε υψηλά σημεία, αλλά και σε αρχαία μονοπάτια, που κάλυπτε όλη την Κρήτη.

Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μπορούσαν να μεταδώσουν, κυρίως με βάση τα φωτεινά σήματα τη νύχτα και με καπνούς ή χειρονομίες την ημέρα, τα μηνύματα που ήθελαν οι αρχαίοι Κρήτες.

Μια μινωική φρυκτωρία είχε το σχήμα κόλουρου κώνου με διάμετρο βάσης 15 έως 47 μέτρα και ύψος 3 έως 8. Αποτελούνταν από χώμα και ημικυκλικά τοιχάρια ανά 70 πόντους

Στην ευρύτερη γεωγραφική ενότητα της πεδιάδας Ηρακλείου εντοπίστηκαν 140 μινωικές φρυκτωρίες, μοναδικά ντοκουμέντα ενός πολυσχιδούς πολιτισμού. Είναι γνωστή η αναφορά στον Αισχύλο, στο έργο του «Αγαμέμνων», για τη μετάδοση μέσω των φρυκτωριών της είδησης για την άλωση της Τροίας, μέσα σε μια νύχτα, από την Τροία στις Μυκήνες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Φρυκτωρίες. Τα SMS των Μινωιτών"

Lygeros - Vincent pastel

Μελέτες και σκίτσα με παστέλ του Νίκου Λυγερού πάνω στο έργο του Vincent Van Gogh
Studies of N. Lygeros on the opus of Vincent Van Gogh
Études de N. Lygeros sur l' opus de Vincent Van Gogh
Πηγή έργων/Source/Origine: http://www.lygeros.org/VanGogh.html
Music: Wolfgang Amadeus Mozart - Piano Concerto No. 21 - Andante

Made by: Vicky Tsatsaba

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Lygeros - Vincent pastel"

Ηρωολατρεία – Η Αληθινή Θρησκεία Ενός Έθνους

Η λατρεία των Ηρώων, παράδοση αρχαία και παλαιά του Έθνους των Ελλήνων, είναι ό,τι πιο χειροπιαστό, ό,τι πιο κοντινό προς την αληθινή «ΕΥΣΕΒΕΙΑ», την πραγματική προσέγγιση στην θεϊκή υπόσταση αυτού του κόσμου.
Ο Ήρωας στα αρχαία χρόνια εθεωρείτο απλοϊκά από τον λαό σαν ημίθεος με την έννοια ότι ήταν γέννημα της ενώσεως ενός Θεού ή μίας Θεάς με έναν θνητό ή θνητή.
 Μόνο έτσι μπορούσαν οι απλοί άνθρωποι να ερμηνεύσουν την εμφάνιση του θεϊκού χαρακτήρα του υπέροχου αυτού κόσμου σε έναν άνθρωπό.
Στον Όμηρο βλέπουμε όμως ότι ήρωας δεν είναι μόνο ο ανδρείος και αήττητος πολεμιστής, αλλά και ο εμπνευσμένος αοιδός, δεν είναι μόνο ο Αχιλλέας και ο Αίας, αλλά και ο Δημόδοκος. Οι ήρωες είναι η αιώνια γέφυρα που ενώνει την ανθρώπινη φύση με την θεία ουσία της, την οποία αυτή περιέχει. Γι’ αυτό και η μοίρα των Ηρώων μετά το εφήμερο διάβα τους από τον κόσμο αυτό είναι διαφορετική. Έχουν το χάρισμα από τους Θεούς και όταν αφήνουν την ύστατη πνοή τους οι σκιές τους πετούν σε ένα λιβάδι ασφοδέλων. Μάλιστα, για τον Μενέλαο γράφει ο Όμηρος στην Οδύσσεια ότι δεν απέθανε καν, αλλά τον μετέφεραν ζωντανό στα Ιλίσια Πεδία όπου:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ηρωολατρεία – Η Αληθινή Θρησκεία Ενός Έθνους"

ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ «ΠΟΡΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ» ΚΑΙ ΤΟ «ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ»

ΣΒΗΣΜΕΝΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΟΙ ΠΛΑΣΤΡΕΣ ΜΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

του Νίκου Πράντζου

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του Βόλου ΘΕΣΣΑΛΙΑ στις 23.10.2010)

Η ιστορία, λένε, επαναλαμβάνεται είτε σαν τραγωδία είτε σαν φάρσα.

Δεν ξέρω τι απο τα δυο

συμβαίνει σήμερα, αλλά το σίγουρο είναι οτι παρόμοιες καταστάσεις με τη σημερινή

οικονομική και, κυρίως, κοινωνική κρίση, έζησε η χώρα μας και στο παρελθόν. Είναι

ενδιαφέρον να δει κανείς τη στάση των πνευματικών ανθρώπων του τότε απέναντι στα

φαινόμενα αποσύνθεσης της χώρας και να βγάλει, ίσως, μερικά διδάγματα για το σήμερα.

Στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, το διεθνές εμπόριο και οι αγορές συναλλάγματος και

κεφαλαίων γνώρισαν μια πρωτοφανή ανάπτυξη.

Τις συνθήκες αυτές εκμεταλλεύτηκε ο

πρώτος πραγματικός εκσυγχρονιστής της Ελλάδας, ο Χαρίλαος Τρικούπης, για να προωθήσει

μια σειρά απο μεταρρυθμίσεις (στις υποδομές, τους σιδηρόδρομους κλπ.) που άλλαξαν το

πρόσωπο της χώρας και που στηρίχτηκαν κυρίως στον εξωτερικό δανεισμό. Ακολούθησε μια

δεκαετής περίοδος σχετικής ευμάρειας, που όμως ακουμπούσε σε σαθρές βάσεις.

Παράλληλα,

ένα κλίμα κομματικής ρουσφετοκρατίας – με αθρόους διορισμούς στο δημόσιο απο την

κυβέρνηση του αντιπάλου του Τρικούπη, Θ. Δηλιγιάννη - και πατριωτικής πλειοδοσίας

οδήγησε σε ραγδαία αύξηση των κρατικών δαπανών (στρατιωτικές προμήθειες, μισθοί,

συντάξεις).

Σύντομα το υπερχρεωμένο ελληνικό κράτος αναγκαζόταν να συνάπτει καινούρια

δάνεια για να πληρώνει τους τόκους των παλιών. Η κατάληξη της ιστορίας ήταν

προδιαγραμμένη : όταν ήρθε η ύφεση στην Ευρώπη, η κάνουλα των δανείων στέρεψε και η

κυβέρνηση του Τρικούπη αναγκάστηκε να κηρύξει πτώχευση το 1893.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ «ΠΟΡΝΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ» ΚΑΙ ΤΟ «ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ»"

Το Τέλος του Εφιάλτη

(Σύντομη περιγραφή )

Γιατί περιπολούσαν και ενέδρευαν δέκα χρόνια συνέχεια οι Σπαρτιάτες στο Καλλίδρομο; Γιατί ο Αθηνάδης δολοφόνησε τον Εφιάλτη το 469 π.Χ.; Ποιον ρόλο έπαιξε στη δολοφονία η Φοίβη, η πρώην σύζυγος του Εφιάλτη; Ποιες ήταν οι απόψεις των Σπαρτιατών για τη ζωή και τον θάνατο, την αγάπη και τον έρωτα, τον πόλεμο και την τέχνη, τη μύηση και την αλήθεια;
Ποιος ο δικός τους δρόμος για τη γνώση; "Τι θα απογίνω;" είπε η Φοίβη. "Δεν έχω μέλλον, αλλά αυτό αντέχεται. Ανυπόφορο είναι που δεν έχω παρελθόν. Μπορώ να ζήσω χωρείς μέλλον, αλλά θέλω να πεθάνω γιατί το παρελθόν μου είναι μια ψευδαίσθηση. Μια οφθαλμαπάτη. Δεν έχω τίποτα δικό μου πια. Ούτε καν αναμνήσεις..."

Το ιστορικό γεγονός του θανάτου του προδότη και φυγόδικου Εφιάλτη, από κάποιον Αθηνάδη, το 469 πΧ (11 χρόνια μετά τη μάχη των Θερμοπυλών δηλαδή), καταγράφεται από τον Ηρόδοτο, που υπόσχεται πως θα επανέλθει σε μεταγενέστερο βιβλίο του για να αποκαλύψει τους λόγους και τον τρόπο του θανάτου, πράγμα όμως, που τελικά, ποτέ δεν έκανε.
Αυτό το ιστορικό γεγονός του θανάτου του Εφιάλτη και το κενό που αφήνει ο Ηρόδοτος, εκμεταλλεύεται ο Μπαλτάκος και στήνει μια καθ' όλα πιστευτή ιστορία, για το πώς ακριβώς επήλθε 11 χρόνια μετά τις Θερμοπύλες, το τέλος του ανθρώπου που προκάλεσε την τραγωδία των Θερμοπυλών.
Η ιστορία αυτή, ξεκινά από τη μάχη των Θερμοπυλών, μέσα από τα μάτια ενός οπλίτη και είναι τόσο αληθοφανής, με τόσο ζωντανές περιγραφές και λεπτομέρεια, που θα μπορούσε ενδεχομένως να ήταν και η καταγραφή των πραγματικών γεγονότων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Τέλος του Εφιάλτη"

ΒΙΒΛΙΟ: H ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Νίκος Μπατσικανής.

H ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ

Α΄ Βραβείο Διεθνούς Διαγωνισμού «Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κυπρίων»

Η έκδοση έτυχε επιχορήγησης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου.

Στην Ιστορική Μελέτη τεκμηριώνεται η παρουσία 30.000 στρατευμένων Κυπρίων στα μέτωπα του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου (σε Ευρώπη – Μέση Ανατολή – Β. Αφρική) στο πλευρό των κατακτητών τους Άγγλων, καθώς και ο ερχομός 5.000 – 6.000 στη χώρα μας, όπου και πολέμησαν εναντίον Γερμανών – Ιταλών, δίπλα – δίπλα με τους Ελλαδίτες.

Πάνω από 600 Κύπριοι (100 στην Ελλάδα) έπεσαν στα πεδία των μαχών κι ευρίσκονται θαμμένοι σε 56 Κοιμητήρια 17 χωρών ανά τον Κόσμο, ενώ χιλιάδες αιχμαλωτίστηκαν (οι περισσότεροι εδώ) και κρατήθηκαν σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η μικρή Κύπρος θεωρείται ως η χώρα με τη μεγαλύτερη προσφορά στον αγώνα κατά του Άξονα. Πλήρης κατάλογος των νεκρών κι αιχμαλώτων Κυπρίων.

Διάθεση: Εκδόσεις «Βεργίνα», Φειδίου 14 – 16, Αθήνα.

Και σε όλα τα βιβλιοπωλεία Ελλάδας – Κύπρου, με παραγγελία.

…………………………………………………………………………………………………………………………

ISBN: 978-960-8280-98-4

Βεργίνα, Απρίλιος 2011

Σχήμα: 17 Χ 24

Σελίδες: 208

Τιμή: 18,00 euro

Πηγή.

http://gdailynews.wordpress.com/2011/06/17/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF-h-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BA%CF%85%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B2%CE%84-%CF%80%CE%B1/#more-18671

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΒΙΒΛΙΟ: H ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ."

Ακρωτήριο - αριστούργημα στον Παρθενώνα

Φαντάζει παράταιρο. Ξαφνικά,

στην αίθουσα των Γλυπτών του Παρθενώνα, την προσοχή των θεατών
«κλέβει» ένα τεράστιο γλυπτό, ύψους 3,2 μέτρων. Το μέγεθός
του αλλά και η έντονα διακοσμημένη
μορφή του ξενίζουν. Πώς είναι δυνατόν
σε ένα ναό με τόσο αυστηρή γεωμετρία
και αρχιτεκτονική να ανήκει
ένα τέτοιο περίτεχνο κόσμημα;

Ο Παρθενώνας είχε δύο τέτοια γλυπτά ακρωτήρια που διακοσμούσαν την κορυφή των δύο αετωμάτων του. Τη Δευτέρα, ημέρα γενεθλίων των 2 χρόνων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, οι επισκέπτες θα λύσουν όλες τις απορίες τους για το μοναδικό αυτό έκθεμα, ενώ θα δουν από κοντά και τα αυθεντικά του κομμάτια.

Οι συντηρητές όταν έκαναν τη γλυπτική ανασύνθεση του αρχαίου, τοποθέτησαν ένα μόνο αυθεντικό κομμάτι του. Από τη Δευτέρα, και για αρκετό καιρό, τέσσερα αυθεντικά μαρμάρινα θραύσματα θα βγουν από τις αποθήκες για να πάρουν θέση δίπλα του, σε σιδερένια βάθρα, αποκαλύπτοντας «τις γοητευτικές λεπτομέρειες» που ο σπουδαίος καλλιτέχνης του εμπνεύστηκε και αποτύπωσε στο μάρμαρο κοιτάζοντας τη φύση γύρω του.

Ο λόφος της Ακρόπολης είναι και σήμερα γεμάτος από το φυτό που αποτελεί την έμπνευση για τον σχεδιασμό του ακρωτηρίου. Είναι ο άκανθος, που φύεται στη σκιά των δέντρων και είναι ιδιαίτερα ανθεκτικός. Οι επισκέπτες θα μπορούν να συγκρίνουν τη ρεαλιστική απεικόνισή του, καθώς θα μεταφερθούν και ορισμένα φυτά σε γλάστρες μέσα στο μουσείο.

Ηδη από τα αρχαϊκά χρόνια, στο τέλος του 6ου π.Χ. αιώνα οι ναοί διακοσμούνταν με ανάλογα φυτικά ανθέμια, εξήγησε χθες ο πρόεδρος του μουσείου Δημήτρης Παντερμαλής. Στον Παρθενώνα ήταν τρισδιάστατα και γι' αυτό εξόχως εντυπωσιακά. Μόνο τη Δευτέρα και κάθε μία ώρα (στις 8, 9, 10, 11 κ.ο.κ.) οι φροντιστές του μουσείου θα εμπλουτίζουν τις γνώσεις των επισκεπτών για το έκθεμα.

Αυτό άλλωστε «θέλουμε να είναι το μουσείο, ένας περίπατος γνώσης και αισθητικής απόλαυσης», τόνισε στον απολογισμό του ο Δημ. Παντερμαλής. Από τον Ιούνιο του 2010 μέχρι και τον περασμένο Μάιο το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης επισκέφτηκαν 1.309.859 άτομα. Συνολικά τα δύο χρόνια 3.300.000 θεατές.

Πολύ μεγάλο είναι το ποσοστό όσων δικαιούνται δωρεάν εισιτήρια. Στο Μουσείο της Ακρόπολης πέρυσι άγγιξε το 39% (ήτοι 523.440 άτομα). «Πρέπει να ξαναδούμε σε ποιους είναι στ' αλήθεια κοινωνική προσφορά και σε ποιους όχι», τόνισε με έμφαση.

Το Μουσείο εξακολουθεί να διατηρεί την οικονομική του αυτονομία. Με τα έσοδα από τα εισιτήρια, από το εστιατόριο και το πωλητήριο, καλύπτει τα λειτουργικά του έξοδα που υπολογίζονται σε 4-5 εκατ. ευρώ τον χρόνο, πληρώνοντας και τα 200 άτομα του προσωπικού του. Δεν χρωστά σε κανέναν ενώ από το κράτος δεν έχει πάρει («αν και μπορεί») ούτε ένα σεντς.

«Το Μουσείο ξαναστήνει τον εαυτό του και αυτό θα κάνει και τα επόμενα χρόνια αποκαλύπτοντας καινούργια πράγματα από το πρωτογενές υλικό του», ξεκαθάρισε για την εκθεσιακή του πολιτική ο Δημ. Παντερμαλής. «Δεν χρειάζεται ανανέωση αλλά συνθετότερη μελέτη. Στο Λούβρο», είπε, «κατεβάζουν έργα που βρίσκονται εκεί πάρα πολλά χρόνια για να προσφέρουν στον θεατή μια γροθιά στο στομάχι. Στην περίπτωσή μας είναι προτιμότερος ο καθαρισμός της "Πρόκνης και του Ιτυος" του Αλκαμένη...»

Δεν αμελούν πάντως τον σύγχρονο θεατή. Σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί η τρισδιάστατη απεικόνιση των Γλυπτών του Παρθενώνα με σάρωση των μαρμάρων που βρίσκονται τόσο στην Αθήνα όσο και στο Λονδίνο. Στον απολογισμό ανέφερε και τη βελτίωση των πινακίδων και των σημάνσεων. Για τον Οδηγό του Μουσείου όμως θα περιμένουμε μέχρι το φθινόπωρο ενώ ο επιστημονικός κατάλογος του μουσείου «θέλει ακόμη τον χρόνο του». Στο τέλος του χρόνου θα ανοίξει για το κοινό και η ανασκαφή κάτω από το Μουσείο.

Για την κριτική πάντως που δέχεται η μουσειολογική έκθεση υπερασπίστηκε τη «δική του άποψη» και είπε χαρακτηριστικά: «Δεν θέλω να είμαι δάσκαλος αλλά δεν δέχομαι και δάσκαλο κανέναν».

Πηγή: ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΑΡΚΑ, Εφημερίδα "Ελευθεροτυπία"

http://erroso.blogspot.com/2011/06/blog-post_17.html#ixzz1PWTrjBSq

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ακρωτήριο - αριστούργημα στον Παρθενώνα"

Το Ολοκαύτωμα της Υπάτης

Υπάτη, 17 Ιουνίου 1944

Στις 17 Ιουνίου 1944, ημέρα Σάββατο, γράφτηκε ίσως η πιο μελανή σελίδα στην νεότερη ιστορία της Υπάτης. Στρατιωτικά τμήματα της κεντρικής Γερμανικής διοίκησης Λαμίας επιτέθηκαν κατά της Υπάτης, εκτελώντας 28 άτομα, τραυματίζοντας 30, καταστρέφοντας 375 από τα 400 σπίτια της πόλης, βυζαντινές εκκλησίες και ιστορικά αρχοντικά. Για την προσφορά της στην Ενωμένη Εθνική Αντίσταση, που κορυφώθηκε με το ολοκαύτωμα αλλά και την εκτέλεση των Υπαταίων Πατριωτών μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, από τους Γερμανούς, η Υπάτη ανακηρύχθηκε Μαρτυρική Πόλη. Υπαταίοι μάρτυρες της Κατοχής Η Υπάτη πυρπολήθηκε τρεις φορές από τους Γερμανούς και βομβαρδίστηκε με πυροβολικό αρκετές. Οι ημερομηνίες των πυρπολήσεων: 17 Ιουνίου 1944 10 Αυγούστου 1944 12 Οκτωβρίου 1944 Ο γραμματέας της τότε κοινότητας Υπάτης, Περικλής Ευθ. Ευθιμιόπουλος, που πέθανε στην Τασκένδη, σε πρόχειρη σημείωσή του γράφει λακωνικά: «Επυρπολήθηκαν άπασαι αι οικίαι, καταστήματα και λοιπαί οικοδομαί. Απέμειναν όρθια περί τα 25 σπίτια. Ανετινάχθη η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Άπαντα τα Δημόσια και κοινοτικά κτίρια και Σχολεία κατεστράφησαν. «‘Επί το ερείπιον» εστάθη η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Αυτή όπλισε τους απλοϊκούς ανθρώπους της και έστησαν στο ξέφωτο μετερίζι της φυλής το χορό της ψυχικής Αντίστασης, που τελικά νίκησε τις χιτλερικές δυνάμεις». Η εκτέλεση των Υπαταίων πατριωτών, 1 Δεκεμβρίου1942 Στις 1 Δεκεμβρίου 1942, δέκα κάτοικοι της Υπάτης εκτελέστηκαν στα ερείπια της γέφυρας του Γοργοποτάμου, ως αντίποινα από τους Γερμανούς για την ανατίναξή της. Στις 5 Δεκεμβρίου 1942 άλλοι έξι Υπαταίοι εκτελέστηκαν στα Καστέλλια Φωκίδος από τους Ιταλούς. Στοιχεία για τον αριθμό των θυμάτων της Υπάτης στην περίοδο της Ιταλογερμανικής Κατοχής, 1940-1944 : Στη Γέφυρα του Γοργοποτάμου, 1-12-1942 10 Στο χωριό Καστέλλια, 6-12-1942 6 ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΗΣ, Υπάτη 17-6-1944 28 ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ , 1942-1944 16 ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΑΛΒΑΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ 7 ΝΕΚΡΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ 35 ΝΕΚΡΟΙ ΑΠΟ ΝΑΡΚΕΣ-ΧΕΙΡΟΒΟΜΒΙΔΕΣ 5 Πηγή: www.ypati.gr, "Υπάτη 1944-1994, 50 Χρόνια από το Ολοκαύτωμα", ΄Εκδοση Συνδέσμου Υπαταίων -1994। Πηγή

http://www.greekholocausts.gr/gr/index.php?option=com_content&task=view&id=61&Itemid=53

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Ολοκαύτωμα της Υπάτης"

Οι αρετές της Ιδανικής Πολιτείας - ΠΛΑΤΩΝ

ΟΙ ΑΡΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥΣ

Στον στίχο 427e10 της Πολιτείας η ιδεώδης πολιτεία ενσαρκώνει τις τέσσερις θεμελιώδεις αρετές. Χαρακτηρίζεται από Σοφία, Ανδρεία, Σωφροσύνη και Δικαιοσύνη. Η πόλη είναι σοφή, επειδή οι άρχοντές της (οι φιλόσοφοι-βασιλείς) είναι σοφοί και την καθοδηγούν προς το Αγαθόν. Είναι επίσης ανδρεία, για τον λόγο του ότι οι φύλακες-επίκουροι είναι ανδρείοι και μπορούν να υπερασπιστούν αφενός μεν τη εδαφική της ακεραιότητα αφετέρου δε τις αξίες που προβάλλει το εκπαιδευτικό της σύστημα. Χαρακτηρίζεται από σωφροσύνη, για το γεγονός ότι ανάμεσα στις τρεις τάξεις βασιλεύει η αρμονία, προκύπτουσα από την υποταγή της κατώτερης στις ανώτερες. Είναι ακόμη δίκαιη, επειδή το κάθε στοιχείο εκπληρώνει τη λειτουργία του δίχως να παρακωλύει την αντίστοιχη λειτουργία των άλλων.

Εξετάζοντας, τώρα, εις βάθος κάθε μία από τις παραπάνω αρετές, θα ξεκινήσουμε από την Σοφία. Στον στίχο 428b1 ο Πλάτων, διά στόματος του Σωκράτους, την αναφέρει ως το πρώτο πράγμα το οποίο διακρίνεται καθαρά αναφορικά με το αντικείμενο της συζητήσεως τους.
 Η Σοφία διαφαίνεται από την δυνατότητα της ορθής κρίσεως, από μέρους της πόλεως. Αυτό φυσικά είναι απόρροια της γνώσης την οποία κατέχουν οι κεφαλές αυτής. Βεβαίως, η διευκρίνιση για τους κυβερνήτες δίδεται παρακάτω, όταν γίνεται διαχωρισμός των ειδών της γνώσης που δύναται να κατέχουν οι διάφορες τάξεις. Έτσι, σύμφωνα με το παράδειγμα που δίδεται, η ξυλουργική γνώση δεν δύναται σε καμία των περιπτώσεων να χαρακτηριστεί σοφή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι αρετές της Ιδανικής Πολιτείας - ΠΛΑΤΩΝ"

Με το σπαθί

Περικλής Γιαννόπουλος

Ο Αλέξανδρος αρχίζει την πραγματική ελληνική ιστορία.
Ντροπή σας να συζητάτε με τον Σκυλόφραγκο
αν η μακεδονική γη είναι δική σας γη.
Και να τον πείσεις, δεν τον πείθεις τον ληστή.
Ή μόνος του ή με σμπίρους βαλτούς
θα προσπαθήσει να σας πάρει κάθε γη.
Οι πολιτισμοί που σας έμαθαν
οι δασκαλοτσούτσηδες να προσκυνάτε μπρούμητα,
σας καμπανίζουν κατάμουτρα με άγρια χαστούκια:
η μόνη δικαιοσύνη είναι το σπαθί!

Και είναι ανήθικον και άσκοπον
και το να σας δώσουν και το να δεχθείτε τι.
Και να σας δώσουν, αν είσθε σάπιοι,
ο πρώτος δυνατός θα σας το πάρει.
Το ηθικόν είναι, αν είσθε σάπιοι,
να σας ξεπατώσουν και να καθαρίσουν τη γη!

Πάψετε σαπιοδιδάσκαλοι και σαπιορήτορες,
αναφορατζήδες, με τα σάλια ξεφτυλίζετε τη φυλή.
Πάψετε παλιόγριες τις κλάψες, τα σάλια,
τα μελάνια, και πιάστε το σπαθί.
Τα πάντα στη ζωή, η φύσις το λέει,
κατακτιώνται με το σπαθί.
Και έτσι είναι και μόνο έτσι πρέπει να είναι!

Πηγή.

http://ipapanik.wordpress.com/2011/04/19/giannopoulos-me-to-spathi/#more-1348

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Με το σπαθί"

Τα αλητάκια της ανθρωπιάς (σκηνή 3η)

Θα είμαστε πάντα γελαστοί

Μουσικός: Πάντα γελαστοί.

Αλέξανδρος: Τι είπε ο μουσικός;

Ευτύχης: Θα είμαστε πάντα γελαστοί.

Άννα: Και τι σημαίνει αυτό;

Ευτύχης: Το γέλιο είναι η αντίσταση του ανθρώπου.

Φιορέλα: Αφού είμαστε πάντα γελασμένοι.

Γιάννης: Δεν έχει σημασία!

Μανώλης: Πως δεν έχει σημασία;

Ερμής: Όταν σε βασανίζουν κι εσύ γελάς, καταρρέει το σύστημα.

Άννα: Πρέπει να είσαι πολύ μάγκας για να το κάνεις αυτό.

Ερμής: Σωστά!

Ευτύχης: Η ζωή δεν είναι ιδιοκτησία.

Γιάννης: Γι' αυτό πληρώνουμε νοίκι.

Κλάους: Ε όχι και νοικιάρηδες!

Κωστής: Κι εγώ που ήθελα ένα σπίτι, τι είμαι;

Ευτύχης: Άλλο ένα όργανο!

Κωστής: Ε όχι ρε γαμ…

Ευτύχης: Με την κοινωνία της ανοχής, ο οίκος έχει άλλη σημασία!

Γιάννης: Έτσι είναι το πεζοδρόμιο.

Άννα: Γι' αυτό όταν λένε ότι θα μας σπιτώσουν οι πολιτικοί μας αφήνουν στο πεζοδρόμιο.

Ευτύχης: Κι αν δεν βγεις στους δρόμους, μένεις στο κελί σου.

Γιάννης: Στη φυλακή της ευτυχίας.

Αλέξανδρος: Τη λεγόμενη κοινωνία της λήθης.

Φιορέλα: Δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα.

Κλάους: Ν' αρχίσεις από τα τραγούδια τότε!

Άννα: Ποιος προσέχει τα τραγούδια;

Κωστής: Αυτοί που παίζουν όργανο.

Ευτύχης: Κάθε τραγούδι είναι μια μάχη μεταξύ μουσικών οργάνων και οργάνων της τάξης.

Αλέξανδρος: Και ποιος είναι ο πόλεμος;

Ευτύχης: Η μνήμη παλεύει με τη λήθη.

Γιάννης: Και η ανάγκη με την τύχη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα αλητάκια της ανθρωπιάς (σκηνή 3η)"

Δωδεκάνησα

Η απογραφή των Ιταλών, απάντηση στην Αγκυρα

Πολύμηνη έρευνα της «Κ» στα Γενικά Αρχεία του Κράτους στη Ρόδο για τα Δωδεκάνησα

Της Σοφιας Παπαιωαννου

Πλήθος εγγράφων από την ιταλική απογραφή του 1922 στα Δωδεκάνησα υπάρχουν πλέον στη νομική υπηρεσία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και ενισχύουν το «οπλοστάσιο» έναντι των τουρκικών αμφισβητήσεων. Τα έγγραφα, που παρουσιάζει σήμερα η «Κ», αφορούν λεπτομερή καταγραφή όχι μόνο του πληθυσμού, αλλά και κάθε είδους δραστηριότητας και περιουσιακών στοιχείων σε μικρά νησιά και βραχονησίδες, που έχουν χρωματισθεί «γκρίζα» από την Αγκυρα, στο πλαίσιο των διεκδικήσεών της. Οι αμφισβητήσεις, μάλιστα, δεν περιορίζονται σε νησίδες κοντά στα τουρκικά παράλια, αλλά φθάνουν στη μέση του Αιγαίου.

Ιστορικά στα Δωδεκάνησα, τόσο επί τουρκοκρατίας όσο και επί ιταλοκρατίας, η απογραφή ανθρώπων, περιουσιών και ζώων ήταν πάντα συνδεδεμένη με κακό. Σήμαινε συνήθως την αναγκαστική κατάταξη των Δωδεκανησίων στον στρατό του κατακτητή. Οι άνδρες κρύβονταν στα ξερονήσια για να μην απογραφούν και οι ντόπιοι έκρυβαν στοιχεία της περιουσίας τους. Οι απογραφές που πραγματοποίησαν όμως οι Ιταλοί στα Δωδεκάνησα την περίοδο της κατοχής των νησιών από το 1912 ώς το 1943 αποδεικνύεται σήμερα ανεκτίμητος θησαυρός για το Αιγαίο, τα νησιά και τις βραχονησίδες του και τις κατά καιρούς «αμφισβητήσεις» βραχονησίδων από τους Τούρκους.

Οι ίδιοι οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν τα στοιχεία από τις απογραφές για να διευκολύνουν τα σχέδιά τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια ολοκληρωμένη απογραφή στα νησιά που πραγματοποίησε ο επίσημος επιτετραμμένος της ιταλικής κυβέρνησης δρ Ερμάνο Αρμάο, το 1922, εξαφανίστηκε αργότερα από τους ίδιους τους Ιταλούς όταν είδαν ότι δεν εξυπηρετούσε πια τα σχέδιά τους. Οταν την εξουσία στην Ιταλία ανέλαβε ο Μουσολίνι που είχε καταστήσει σαφές ότι δεν θα επιστρέψει τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Τα Δωδεκάνησα είχαν ονομαστεί Ιταλικά Νησιά του Αιγαίου και προκειμένου να εξιταλιστούν έπρεπε να αποκρύψουν το πόσοι Ελληνες υπήρχαν και τους ανέφεραν μόνο ως ορθόδοξους. Μάλιστα απαγόρευσαν και στον ίδιο τον δρα Αρμάο, που πραγματοποίησε την απογραφή, να κατέχει αντίγραφο του βιβλίου του. Η απογραφή όμως αυτή, καθώς και πλήθος άλλων εγγράφων, βρίσκονται σήμερα φυλαγμένα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους στη Ρόδο όπου φυλάσσονται τα Αρχεία των Ιταλών της ιταλοκρατίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δωδεκάνησα"

Λαθρομετανάστευση-Τουρκία-ΜΙΤ-Ναρκωτικά

Στις 2 Ιουνίου 2009, είδαμε στα ΜΜΕ της Τουρκίας, εκτενείς αναφορές για την σύλληψη 85 λαθρομεταναστών, στην πόλη Ακσαράι (Aksaray) σε φορτηγό που ερχόταν από Βαν (Van), προερχόμενοι από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν.

Είχε προηγηθεί στις 17 Μαρτίου 2009, η σύλληψη, 67 λαθρομεταναστών από τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας, σε ξεχωριστές επιχειρήσεις στις επαρχίες Μούγλα (δυτική Τουρκία), Μπίτλις και Βαν (ανατολική Τουρκία).

Οι λαθρομετανάστες προέρχονται από τη Μυανμάρ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν και τα υπό παλαιστινιακή διοίκηση εδάφη της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας.

Οι δύο επιχειρήσεις αυτές, αποτελούν τις μοναδικές συλλήψεις της Τουρκίας, από αρχές του έτους 2009. Προηγήθηκαν, αναφορές και καταγγελίες εις βάρος της Τουρκίας και στις δύο περιπτώσεις, από όργανα της ΕΕ για την διακίνηση των λαθρομεταναστών.

• Δόγμα Οζάλ: «Για να τελειώνουμε με την Ελλάδα αρκεί να στείλουμε μερικά εκατομμύρια ανθρώπους από εδώ».-

Στις 5 Μαίου 2009, εφημερίδα Zaman, αναφέρεται στο «καυτό» περιεχόμενο του ημερολογίου του ναυάρχου Οζντέν Ορνέκ, ο οποίος περιλαμβάνεται στο κατηγορητήριο της υπόθεσης Εργκενεκόν. Εκεί αναγράφεται ότι στις 21 Οκτωβρίου 2004, ένας αξιωματικός του πλοίου Ερτουρούλ «πήγε στην Ιταλία για άσκηση και μετέφερε 5 κιλά ηρωίνης». Ο Ορνέκ συνεχίζει λέγοντας ότι το παράνομο «πακέτο» παραδόθηκε σε συνεργάτη του αξιωματικού στη Σαρδηνία και μάλιστα ότι αυτό έγινε εν γνώσει του καπετάνιου του πολεμικού καραβιού. Χαρακτηριστικό είναι ότι, όταν αξιωματικός και καπετάνιος επέστρεψαν, άνοιξαν δύο μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς. Το Τουρκικό πλοίο συμμετείχε στη νατοϊκή άσκηση που έγινε μεταξύ 30/9 και 16/10 του 2004 στη Σαρδηνία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Λαθρομετανάστευση-Τουρκία-ΜΙΤ-Ναρκωτικά"

Ασάλευτο θεμέλιο

Φώτης Κόντογλου

Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς τον λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη και έθιμα μας, την παράδοση μας, την γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός. Οι αδιάφοροι παιρνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες, τις αναπαύσεις, κι ας μην απομείνει τίποτα που να θυμίζει σε ποιό μέρος βρισκόμαστε, από που κρατάμε, ποιοι ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας.

Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλεία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχει τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος.
Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι που πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλει να το αγοράσει. Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας. Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, και ύστερα έφθασε και στο σώμα. Περισσότερο αντιστάθηκε σε αυτή την παραμόρφωση ο λαός και βαστάξε καμπόσο, μα στο τέλος τον πήρε το ρεύμα και πάει και αυτός. Μάλιστα είναι χειρότερος από τους γραμματισμένους.

Τώρα μαϊμουδίζει τα φερσίματα και τις κουβέντες που βλέπει στον κινηματογράφο, έγινε αφιλότιμος και αδιάντροπος. Ενώ πρώτα ξεχώριζε από άλλες φυλές, γιατί ήταν σεμνός, φιλότιμος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα έγινε αγνώριστος.

Τα όμορφα χαρακτηριστικά του σβήνουνε μέρα με την μέρα. Και οι λιγοστοί που διατηρούνε ακόμη λίγα σημάδια από την ομορφιά της ελληνικής ψυχής, παρασέρνονται σε αυτή την παραμόρφωση από τους πολλούς, που είναι οι έξυπνοι, οι συγχρονισμένοι, οι μοντέρνοι, αλλά που είναι στ’ αληθινά οι αναίσθητοι και οι αποκτηνωμένοι.

Οι καλοί ντρέπονται γιατί είναι καλοί, συμμαζεμένοι και με ανατροφή. Οι άλλοι τους λένε καθυστερημένους. Συμπαθητικός άνθρωπος δύσκολα βρίσκεται πια σήμερα στον τόπο μας. Η μόδα είναι να είναι κανείς αντιπαθητικός, κρύος, άνοστος και μάγκας. Μάλιστα όπως όλα φραγκέψανε, φράγκεψε και ο μάγκας.

Οι πιο αγράμματοι ανακατώνουνε στην κουβέντα τους κάποια εγγλέζικα και εκεί που δεν χρειάζονται. Όσο για τους γραμματισμένους, όλη η γραμματοσύνη τους είναι να μιλάνε εγγλέζικα και σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει Έλληνας να μιλά ελληνικά. Ας καταργηθεί λοιπόν η ελληνική γλώσσα ολότελα, να μην κουράζονται τα παιδιά μας στην άσκοπη εκμάθευσή της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ασάλευτο θεμέλιο"

Το Σπήλαιο Σαρακηνού

Tο Ακραίφνιο Βοιωτίας κατοικήθηκε πριν 50.000 χρόνια!

Ευρέθησαν εργαλεία 30-35.000 χρόνων, από οψιανό Μήλου και πυριτόλιθο…

Και σπόροι σιταριού και οσπρίων της 5^ης χιλιετίας π.Χ.…

Και νεολιθικά κεραμεικά, τύπου Αργολιδο-Κορινθίας, που επιβεβαιώνουν επικοινωνία Πελοποννήσου-Στερεάς…

Και περισσότερα από 1.000 ειδώλια, παρόμοια με τα της Θεσσαλίας και της Ευβοίας…

Τα καρτελάκια από τα ευρήματα του Σπυρόπουλου (1970) τα έφαγαν τα ποντίκια…

Σήμερα το σπήλαιο είναι… μαντρί!

Στο φύλλο της 11^ης Ιουνίου 2011 της έγκριτης οικονομικής εφημερίδος «ΕΞΠΡΕΣ»

δημοσιεύθηκε άρθρο

του Γιώργου Λεκάκη - μέλους της ΕΜΑΕΜ,

με τον παραπάνω τίτλο.

Το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε,

να το αποθηκεύσετε

ή να το εκτυπώσετε

πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο:

http://www.lekakis.com/Akraifnio.pdf

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Σπήλαιο Σαρακηνού"

Αρχή στρατηγικού τουρισμού

Του Νίκου Λυγερού

Οι αρχές του στρατηγικού τουρισμού βασίζονται στην εξής ιδέα: ο τουρισμός δεν είναι απλώς ένα χάσιμο χρόνου, είναι και ο στόχος του πολιτισμού. Ακολουθεί το νοητικό σχήμα της συνύπαρξης και αναδεικνύει το κενό της ύπαρξης δίχως μαρτυρία. Ο τουρισμός δεν είναι το ταξίδι, είναι ο ερχομός. Η δομή του βασίζεται στην έννοια της επιστροφής. Έχει ως υπόβαθρο και μία σκακιστική κατάσταση του Rundlauf. Η επαναφορά στην αρχική θέση με στρατηγικό όφελος. Σε αυτό το πλαίσιο, ο τουρισμός είναι κύκλωμα κι όχι ένα μονοπάτι. Δεν είναι μια χωρική πορεία, αφού επανέρχεται το όλο θέμα είναι χρονικό. Ο τουρισμός συνοδεύεται από το χρόνο, διότι είναι και μια ανθρώπινη ανακάλυψη. Γι' αυτό το λόγο ακολουθεί μια στρατηγική. Όταν δεν αντιλαμβανόμαστε αυτό το πεδίο δράσης, έχουμε την εντύπωση ότι ακολουθεί πιστά και αποκλειστικά οικονομικές οδηγίες και γι' αυτό ποντάρουμε λανθασμένα στον μαζικό τουρισμό, ο οποίος δεν έχει ανάγκη από ποιότητα. Μόνο που η έλλειψη ποιότητας παράγει κορεσμό και αυτό έχει οικονομικές συνέπειες. Διότι άθελά του ο τουρίστας συγκρίνει το γνωστό με το άγνωστο κι αν αυτά είναι του ίδιου τύπου, αφού ο τελικός του στόχος είναι ούτως ή άλλως η επιστροφή γιατί να κάνει το ταξίδι, εφόσον το οικονομικό κόστος δεν του προσφέρει την ελάχιστη ποιοτική αλλαγή. Αναζητά την αλλαγή για να βρει τον εαυτό του. Όμως στην περίπτωση που υπάρχει η αλλαγή, αλλάζει και ο ίδιος. Με άλλα λόγια ο τουρισμός ως πράξη είναι μια αλλαγή φάσης κι αν αυτή δεν υπάρξει τότε χάνει το νόημά του. Στην πατρίδα μας ποντάρουμε για χρόνια πάνω στον μαζικό τουρισμό λόγω ευκολίας, δίχως να προσέξουμε αν ο τουρίστας θα θέλει να ξανακάνει ένα νέο κύκλωμα και η επιλογή των νησιών ήταν αποκλειστικά ένας συνδυασμός που ελαχιστοποιεί μερικές παραμέτρους όπως είναι ο ήλιος, η θάλασσα, ο κόσμος κι η διασκέδαση σε σχέση με το οικονομικό κόστος και μόνο. Από την άλλη, εμφανίστηκε η έννοια της άγονης γραμμής, η οποία δεν επιτρέπει πια το κύκλωμα και την επαναφορά. Η γραμμική προσέγγιση της πολυκυκλικότητας του τουρισμού προκάλεσε την κατάρρευση του όλου συστήματος. Κι ενώ υπάρχουν πλέον δεδομένα, τα οποία αποδεικνύουν τη μη ορθότητα αυτής της προσέγγισης, έχουμε πολλούς υποστηρικτές του μαζικού τουρισμού με άλλο τρόπο. Τα νησιά μας δεν είναι μόνο χώρος παραθερισμού. Δημιουργήθηκαν ιστορικά ως ανθρώπινες οντότητες διότι υλοποιήθηκαν γεγονότα που άλλαξαν την πραγματικότητα. Με άλλα λόγια και πρακτικά πρέπει να υπάρχουν γεγονότα μέσα στο χρόνο, τα οποία προκαλούν μία αλλαγή φάσης όχι μέσα στο χώρο, αλλά μέσα στον χρόνο, δηλαδή εκεί που ζει ο τουρίστας την ώρα του ταξιδιού του. Κι αν δεν έχουμε ξεναγούς και υποδομές οι οποίοι να υποστηρίζουν αυτά τα γεγονότα, τότε η έννοια της άγονης γραμμής θα γενικευτεί και θα μετατραπεί σε άγονο δίκτυο.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/7372-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχή στρατηγικού τουρισμού"

Ο μικροπολιτικός του Ελλαδικού κράτους

Ίων Δραγούμης Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Νουμάς” τον Οκτώβριο του 1909। Έναν αιώνα σχεδόν από τότε εξακολουθεί να είναι άκρως έπίκαιρο.

Επειδή το έθνος αισθάνεται πως πρέπει να ενωθεί για να ζήσει όπως του ταιριάζει, ο μικροπολιτικός του Ελλαδικού κράτους δεν τολμά να του αντείπει και κάνει πως προσπαθεί να μεγαλώσει το κράτος, δηλαδή κάνει πως κάνει εθνική πολιτική। Όμως άλλο από ευχές απλές, από ευσεβείς πόθους, από λόγια παχειά και από σπασμωδικά κινήματα (όταν παραφουσκώνει το ρέμα) δεν έκανε ποτέ ο μικροπολιτικός। Ποτέ του δεν έκανε ούτε καν σχέδιο εξωτερικής πολιτικής, ούτε σύμφωνο, ούτε ασύμφωνο με τις ανάγκες ή τους πόθους του Έθνους. Και αν λέει πως έχει σχέδιο εξωτερικής πολιτικής, μην τον πιστεύετε, σας γελά, είναι ψέματα. Ούτε καν στοχάστηκε ποτέ να κάνει τέτοιο σχέδιο. Ούτε συλλογίστηκε ποτέ αυτό το ζήτημα περισσότερο από πέντε λεπτά κάθε έξι μήνες ή όταν τύχει μεγάλη σφίξη. Ούτε ξέρει τίποτα για τις ανάγκες του έθνους. Ούτε καν την γεωγραφία των Ελληνικών τόπων ξέρει. Ούτε θέλησε ποτέ να την μάθει. Κι όταν του είπαν πως δεν κάνει τίποτε, οχυρώθηκε πίσω από την αχρηματία του κράτους και τις σοφές συμβουλές των μεγάλων της γης. Και για να γελάσει καλύτερα το έθνος, στολίστηκε με όλη του τη σοβαρότητα, το μυστικισμό και την “εμβρίθεια”, που του ταιριάζει τόσο άσχημα, και είπε υποκριτικά με τεχνητή ανυπομονησία: “Για όνομα Θεού, μην τύχει και κουνηθήτε. Ούτε να αναφέρετε καν τέτοια ζητήματα. Μπορείτε με μια απροσεξία σας να καταστρέψετε το παν”. Και το παν αυτό είναι ένα παν μέγιστο μηδενικό.

Πηγή.

http://ipapanik.wordpress.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο μικροπολιτικός του Ελλαδικού κράτους"

ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΗΓΕΤΗ

Μέσα σε τριάντα χρόνια, από το 1980 έως το 2010, η ελληνική οικονομία έγινε μια οικονομία « υπηρεσιών», και μάλιστα εμποροπαρασιτικού χαρακτήρα και απώλεσε κάθε παραγωγικό χαρακτήρα.

Η ένταξη στην Ε.Ε. λειτούργησε σαν ναρκωτικό που επιδείνωσε τα διαρθρωτικά μας προβλήματα και η κατάργηση της δραχμής και το πέρασμα στην Ευρωζώνη ήρθε να ολοκληρώσει τη διαδικασία, διότι έφερε την ελληνική οικονομία σε άμεσο ανταγωνισμό με χώρες υψηλότερης παραγωγικότητας και τεχνολογίας.

Ωστόσο αυτή η ένταξη πραγματοποιήθηκε και εν τέλει έγινε δεκτή από τον ελληνικό λαό, ως όπλο για να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα, που μετά την εισβολή στην Κύπρο άρχισε πλέον να εκδηλώνεται ανοικτά εναντίον της Ελλάδας.
 Όταν μάλιστα κατέρρευσε και το Ανατολικό μπλοκ με όλες τις καταλυτικές αρνητικές συνέπειες που είχε αυτή η κατάρρευση για τις χώρες των Βαλκανίων, η Ευρωπαϊκή Ένωση φάνταζε ως η μοναδική λύση, στο βαθμό που πρώτη προτεραιότητα των Βαλκανικών χωρών ήταν η ένταξη στην Ε.Ε.
Έτσι η Ελλάδα βρισκόταν παγιδευμένη ανάμεσα στις απαιτήσεις μιας αυτόκεντρης,–ή σχετικά αυτόκεντρης– ανάπτυξης, που επέτασσε η οικονομική πραγματικότητα και οι ανάγκες της χώρας και από την άλλη τις απαιτήσεις της πολιτικής πραγματικότητας μιας χώρας, η οποία πιεζόμενη από την τουρκική επιθετικότητα που εκδηλώνεται όλο και πιο ανοικτά μετά το 1974, κατέφευγε στην «παπική τιάρα» για να αποφύγει το «τουρκικό σαρίκι».
Με αυτά τα δεδομένα η μόνη στρατηγική της χώρας θα ήταν η προώθηση επενδύσεων υψηλής τεχνολογίας, ώστε να μπορέσει να ανταγωνιστεί στοιχειωδώς τους Εοκικούς γίγαντες, η διοχέτευση όλων των Εοκικών προγραμμάτων στην εκπαίδευση και την έρευνα, δηλαδή η παραγωγική και εκπαιδευτική αναβάθμιση της χώρας η διατήρηση του τελευταίου εργαλείου μιας σχετικής οικονομικής αυτονομίας, δηλαδή του ελληνικού νομίσματος, της δραχμής, ως όπλου για τον προσανατολισμό της ελληνικής οικονομίας, και προπαντός η δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας στα Βαλκάνια με τη σύσφιγξη των οικονομικών σχέσεων και όχι απλά με τις αρπαχτές των τραπεζών και των διαφόρων παρασίτων.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΗΓΕΤΗ"