Τ' όνειρον (Το ποίημα για την κατεχόμενη Κερύνεια)

Μουσική/Στίχοι: Καραγιώργης

Ήρτες στ' όνειρον μου νύχταν, τζι έφερες μηνύματα Ηρθες στ΄όνειρο μου νύχτα, κι έφερες μηνύματα

Εψιθύρισες μου κάτι τζι ήμαστεν σ' έναν παλάτιν Εψιθύρισες μου κάτι κι ήμαστε σ ένα παλάτι

Δίπλα που τα τζύμματα Δίπλ΄ από τα κύματα

Εψιθύρισες μου κάτι τζι ήμαστεν σ' έναν παλάτιν Εψιθύρισες μου κάτι κι ήμαστε σ ένα παλάτι

Δίπλα που τα τζύμματα Δίπλ΄ από τα κύματα

Έκαμες την νύχτα μέραν, έθκιωξες τον πόνο μας Εκαμες τη νύχτα μέρα, έδιωξες τον πόνο μας

Τζι ήμαστεν ιστην Τζιερύνειαν Κι ήμαστε εις την Κερύνεια

Στο λιμάνι τζιαι στο τζύμμαν Στο λιμάνι και στο κύμα

Στον παλιόν τον τόπον μας Στον παλιό τον τόπο μας

Τζι ήμαστεν ιστην Τζιερύνειαν Κι ήμαστε εις την Κερύνεια

Στο λιμάνι τζιαι στο τζύμμαν Στο λιμάνι και στο κύμα

Στον παλιόν τον τόπον μας Στον παλιό τον τόπο μας

Είδαμεν τες γειτονιές μας, που επαίζαμεν μιτσιοί Είδαμε τις γειτονιές μας, που επαίζαμε μικοί (μικροί)

Αγρωνίζαν μας οι τοίσιοι Εγνωρίζαν μας οι τοίχοι

Τζι έτρεσιεν τζιαι που την βρύσιν Κι έτρεχε κι από την βρύση

Το νερόν κρυόν γλυτζίν Το νερό κρύο γλυκύ

Αγρωνίζαν μας οι τοίσιοι Εγνωρίζαν μας οι τοίχοι

Τζι έτρεσιεν τζιαι που την βρύσιν Κι έτρεχε κι από την βρύση

Το νερόν κρυόν γλυτζίν Το νερό κρύο γλυκύ

Σαν το ποίημα του Λιπέρτη, ζωγραφκιά του Κκάσιαλου Σαν το ποίημα του Λιπέρτη, ζωγραφιά του Κάσιαλου

Πας το τζύμμαν σαν τραούιν, εφυσούσεν τ' αερούιν Πάνω στο κύμα σαν τραγούδι, εφυσούσε τ αερούδι ( τ αεράκι)

Αχ Τζιερύνεια μάνα μου Αχ Κερύνεια μάνα μου

Πας το τζύμμαν σαν τραούιν, εφυσούσεν τ' αερούιν Πάνω στο κύμα σαν τραγούδι, εφυσούσε τ αερούδι ( τ αεράκι)

Αχ Τζιερύνεια μάνα μου Αχ Κερύνεια μάνα μου

http://www.kairatos.com.gr/#ixzz1RREtNbSl

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τ' όνειρον (Το ποίημα για την κατεχόμενη Κερύνεια)"

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ

ΒΟΛΕΥΤΗΚΑΜΕ ΣΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΞΕΧΝΑΜΕ.

ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟ.
ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΓΙΝΗ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ?
ΒΟΛΕΥΤΗΚΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ?
Ω ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ  ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΟΥΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ"

Ο ΥΔΡΟΦΑΚΙΡΗΣ

Το ερευνητικό πρόγραμμα του χημικού μηχανικού, ερευνητικού συνεργάτη στη Σχολή Χημικών Μηχανικών και διδάκτορα του Ε.Μ.Π., δρ Θ. Παπαθανασίου, με την επωνυμία «Ηydrofakir», αφορά στο σχεδιασμό και την υλοποίηση επιφανειών με πλήρως ελεγχόμενη διαβρεκτικότητα. «Το ερώτημα είναι πώς φτιάχνεις επιφάνειες, οι οποίες συμπεριφέρονται άλλοτε ως υδρόφοβες και άλλοτε ως υδρόφιλες, χωρίς να τροποποιείς τη χημική τους σύσταση.Ο ενεργός έλεγχος της διαβρεκτικότητας σε στερεές επιφάνειες είναι σημαντικός για την ανάπτυξη υλικών που θα επιτρέπουν τη διαχείριση υγρών χωρίς τη χρήση μηχανικά κινούμενων μερών», σημειώνει o δρ Παπαθανασίου. «Μιμούμενοι την επιφανειακή μορφολογία των φύλλων του λωτού, σκοπεύουμε να σχεδιάσουμε την τραχύτητα στερεών επιφανειών δημιουργώντας κατάλληλες μικροακίδες, όπου σταγόνες νερού θα επικάθονται, όπως ένας φακίρης σε κρεβάτι με καρφιά.Ο κατάλληλος σχεδιασμός της επιφανειακής τραχύτητας σε συνδυασμό με χρήση ηλεκτρικών πεδίων πιστεύουμε, ότι θα μας επιτρέψει την αντιστρεπτή μετάβαση από σταγόνες “φακίρηδες” σε σταγόνες, που διαβρέχουν πλήρως στερεές επιφάνειες σαν υγρά υμένια», προσθέτει (εφημ. «Το Βήμα»). Οι εφαρμογές που μπορούν να προκύψουν από την προτεινόμενη έρευνα είναι πολλές: Αυτοκαθαριζόμενες επιφάνειες, επιφάνειες με ελεγχόμενη τριβή, καθώς και διαχείριση μικροποσοτήτων υγρών χωρίς κινούμενα μέρη. Το τελευταίο χρησιμεύει στην υλοποίηση μικρο-αναλυτικών συσκευών με δυνατότητα ακόμη και εμφύτευσής τους στο ανθρώπινο σώμα. Παρόμοιες διατάξεις είναι ήδη δημοφιλείς και αφορούν στη μέτρηση του σακχάρου στο αίμα. Για το έργο του δρ Θ. Παπαθανασίου με το ακρωνύμιο «Hydrofakir» και τίτλο «Roughness design towards reversible non-/full-wetting surfaces: From Fakir Droplets to Liquid Films» εγκρίθηκε χρηματοδότηση με start-up grant από το πρόγραμμα IDEAS του European Research Council. Ο Υδροφακίρης εμπίπτει στο πεδίο Physical Sciences and Engineering· έχει προϋπολογισμό 1.131.840,00 EUR και διάρκεια υλοποίησης πενταετή. Όπως είπε στην «Ελεύθερη Έρευνα» ο αναπληρωτής καθηγητής της Σχολής Χημικών του Ε.Μ.Π., δρ Κων/νος Χαριτίδης, δεδομένης της θέσης του επιστημονικού πήχη και της μεγάλης ανταγωνιστικότητας, που διακρίνουν το πρόγραμμα IDEAS, καθώς επίσης και το ότι απευθύνεται σε νέους επιστήμονες και τους επιβραβεύει προσωποπαγώς για καινοτόμες επιστημονικές ιδέες και αριστεία, το επίτευγμα του Θ. Παπαθανασίου είναι εξαιρετικό. Παρόμοια επιτυχία νέου επιστήμονα δεν έχει προηγούμενο στο Ίδρυμα και μάλιστα είναι μια από τις μόλις τρεις φετεινές Ελληνικές επιτυχίες. «Συνεχώς ήθελα να κατανοώ και να εξηγώ πράγματα που βρίσκονται γύρω μου. Η ενασχόληση και η αλληλεπίδρασή μου με τις φυσικές επιστήμες και τους μηχανισμούς που διέπουν φυσικά φαινόμενα ήταν ο βασικός μου στόχος» διηγείται ο δρ Παπαθανασίου. Αναφερόμενος στα προβλήματα της έρευνας σημειώνει όμως, ότι «δεν είναι τόσο τα χρήματα, αλλά η γενικότερη νοοτροπία που έχουμε, καθώς δεν είμαστε ακόμη ώριμοι να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις, οι οποίες φυσικά απαιτούν συγκεκριμένο πλάνο, υπομονή, επιμονή και προπάντων θυσίες». Γιάννης Λάζαρηςααααα αααααααααααααααααααααααααααααααααΗλεκτρολόγος-Μηχανολόγος Ε.Μ.Π. Πηγή. http://freeinquiry.gr/pro.php?id=991

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΥΔΡΟΦΑΚΙΡΗΣ"

Διεθνής τίτλος «Καλύτερης νέας ερευνήτριας» για το 2011 σε Ελληνίδα φοιτήτρια του ΑΠΘ

Το Βραβείο της καλύτερης νέας ερευνήτριας (Young Investigator Award) για το έτος 2011 κέρδισε η Διδάκτωρ του Τμήματος Βιολογίας του Α.Π.Θ., Αναστασία Παπαδοπούλου. Τα αποτελέσματα της εργασίας είναι εντυπωσιακά και ανοίγουν το δρόμο για την αντιμετώπιση της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Η εργασία που απέσπασε τη διεθνή διάκριση αποτελεί μέρος της διδακτορικής διατριβής της Δρ. Αναστασίας Παπαδοπούλου που ολοκληρώθηκε το Μάιο του 2011 και εκπονήθηκε στο πλαίσιο διεπιστημονικής συνεργασίας του Τμήματος Βιολογίας του Α.Π.Θ. με το Κέντρο Κυτταρικής και Γονιδιακής Θεραπείας της Αιματολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Γ. Παπανικολάου», υπό τη συνεπίβλεψη του Αν. Καθηγητή του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας, Μηνά Γιάγκου και την Ιατρό-Αιματολόγο Ευαγγελία Γιαννάκη της Αιματολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Γ. Παπανικολάου» και ταυτόχρονα Συνεργάτιδα – Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Washington - Seattle των Η.Π.Α. Η νέα ερευνήτρια βραβεύτηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών του 17ου ετήσιου Παγκόσμιου Συνέδριου της Διεθνούς Εταιρείας Κυτταρικής Θεραπείας (17th ISCT International Society for Cellular Therapy, Annual Meeting), που έγινε στο Rotterdam στην Ολλανδία, στις 18-21 Μαΐου 2011. Τα πειράματα της εργασίας αυτής, χρησιμοποιήθηκαν από την ερευνητική ομάδα ως προκαταρτικά αποτελέσματα για την υποβολή διεπιστημονικής-διαπανεπιστημιακής ερευνητικής πρότασης στο Πρόγραμμα «ΘΑΛΗΣ». Παρά την αναγνώριση της ερευνητικής προσπάθειας, σε παγκόσμιο επίπεδο από τους πλέον ειδικούς στο πεδίο της κυτταρικής θεραπείας, η ερευνητική πρόταση που υποβλήθηκε στο παραπάνω πρόγραμμα " δεν αξιολογήθηκε θετικά ”. Μικρή περίληψη των αποτελεσμάτων της εργασίας Τίτλος: «A Short Pretreatment with Bortezomib Circumvents the Limitations of Mesenchymal Stem Cells' in Vivo Performance, Providing Significant Clinical Benefit in Experimental Arthritis» (Η προθεραπεία με το φάρμακο bortezomib καταστέλλει το φλεγμονώδες μικροπεριβάλλον της αυτοάνοσης αρθρίτιδας επιτρέποντας στα μεσεγχυματικά κύτταρα του μυελού των οστών για να ασκήσουν θεραπευτική δράση). Τα μεσεγχυματικά κύτταρα του μυελού των οστών είναι πολυδύναμα κύτταρα που διαφοροποιούνται σε ένα ευρύ φάσμα κυττάρων και ασκούν ισχυρή ανοσορυθμιστική δράση. Υπάρχει έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον για τη χρήση τους στην αναγέννηση ιστών και ως ανοσορυθμιστικά κύτταρα σε αυτοάνοσα νοσήματα όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Η συγκεκριμένη εργασία καταδεικνύει αδυναμία των μεσεγχυματικών κυττάρων του μυελού των οστών να δράσουν ανοσορυθμιστικά στο έντονα φλεγμονώδες μικροπεριβάλλον σε ζωικά πειραματικά μοντέλα προσομοίωσης της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Ωστόσο, η προθεραπεία με το φάρμακο bortezomib μειώνει σημαντικά τη φλεγμονή και δημιουργεί ένα επιτρεπτικό πλαίσιο ώστε τα μεσεγχυματικά κύτταρα να δράσουν θεραπευτικά και να βελτιώσουν σημαντικά την αρθρίτιδα. Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της έρευνας ανοίγουν το δρόμο για μεταφορά αυτής της στρατηγικής σε κλινική εφαρμογή. Πηγή. http://www.sofiatimes.com/index.php?option=com_content&task=view&id=20514&Itemid=85

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διεθνής τίτλος «Καλύτερης νέας ερευνήτριας» για το 2011 σε Ελληνίδα φοιτήτρια του ΑΠΘ"

Ο ΜΑΡΙΝΟΣ ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΛΑΜΠΡΥΝΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ

Γεννήθηκε το 1916 στον Μίλα Μεσσηνίας. Τον Οκτώβριο του ‘36 εισήλθε στην (τότε) Σχολής Αεροπορίας, απ’ όπου αποφοίτησε με το βαθμό του Ανθυποσμηναγού (χειριστή) τον Αύγουστο του 1938. Ο πόλεμος τον βρίσκει να υπηρετεί στην 22^α Μοίρα Δίωξης που έδρευε στη Μεγάλη Μίκρα έξω από τη Θεσσαλονίκη η οποία “ πετούσε” με καταδιωκτικά αεροσκάφη P.Z.L. P24.
Την 2^α Νοεμβρίου 1940 και ενώ η Μοίρα βρισκόταν σε κατάσταση πλήρους επιφυλακής, δίνεται εντολή για άμεση απογείωση των έξι PZL, καθώς δεκαπέντε ιταλικά βομβαρδιστικά Cant Ζ1007 bis Alcione (συνοδεία επτά καταδιωκτικών) της 50^ης Αυτόνομης Σμηναρχίας BT, πλησίαζαν στη Θεσσαλονίκη με αποστολή τον βομβαρδισμό της. Τα Ελληνικά PZL εντοπίζουν τα ιταλικά βομβαρδιστικά και αρχίζει σφοδρή αερομαχία. Η αερομαχία μεταφέρεται λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη (περιοχή Λαγκαδά) όπου βρίσκονταν παρατεταγμένα τα Ελληνικά αντιαεροπορικά πυροβόλα, τα οποία ενισχύουν από εδάφους την εμπλοκή.
Mια αρχικά άνιση (αριθμητικά) μάχη μετατρέπεται σε εποποιία. Σε αυτό το γεγονός συμβάλει η πράξη του Υποσμηναγού Μητραλέξη, ο οποίος αφού έχει “αδειάσει” τα πυρομαχικά του πάνω στο τρικινητήριο ιταλικό βομβαρδιστικό, δεν αρκείται σε αυτό (καθώς δεν καταρρίπτεται) και προβαίνει σε εμβολισμό, καταστρέφοντας το πηδάλιο της “ουράς” του ιταλικού βομβαρδιστικού, χρησιμοποιώντας την έλικα του αεροσκάφους του (!). Το ιταλικό σκάφος μπαίνει σε περιδίνηση και συντρίβεται στο έδαφος.
Το αεροσκάφος του Μητραλέξη με στρεβλωμένη την έλικά του, πραγματοποιεί αναγκαστική προσγείωση κοντά στο χώρο όπου συνετρίβη το ιταλικό βομβαρδιστικό. Εκεί συνειδητοποιεί ότι από το πενταμελές πλήρωμα οι τέσσερις είναι σώοι (αφού χρησιμοποίησαν τα αλεξίπτωτά τους), τους συλλαμβάνει (αφού πρώτα τους έχει συστηθεί και χαιρετίσει στρατιωτικά) προτάσσοντας το περίστροφό του, τους επιβιβάζει σε αυτοκίνητο της Χωροφυλακής και τους οδηγεί στη Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης (!).

Το εκπληκτικό αυτό περιστατικό γίνεται αμέσως γνωστό στον ελληνικό και ξένο τύπο, ανεβάζει στα ύψη το ηθικό και την υπερηφάνεια της Αεροπορίας μας. Μάλιστα το περιστατικό αυτό βρήκε γρήγορα μιμητές, δίνοντας στον Μητραλέξη τη φήμη του θρυλικού χειριστή. Για την παράτολμη αυτή πράξη του, τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, ανώτατη ηθική αμοιβή σε καιρό πολέμου. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι ο μοναδικός Έλληνας Αεροπόρος στον οποίο απονεμήθηκε η διάκριση αυτή, ενώ διαρκούσε ο πόλεμος. Ο Μητραλέξης ασφαλώς δεν αρκέστηκε μόνο σε αυτό, καθώς συνέχισε τα κατορθώματά του και στη συνέχεια του πολέμου.
Σκοτώθηκε τον Σεπτέμβριο του ‘48 όταν το αεροσκάφος Oxford με το οποίο πραγματοποιούσε αναγνωριστική αποστολή στο Αιγαίο, κατέπεσε μετά από βλάβη του κινητήρα, στη θαλάσσια περιοχή της Τήνου, όπου βυθίστηκε. Του απονεμήθηκε μετά θάνατον ο βαθμός του Αντισμηνάρχου αφού του είχαν αποδοθεί πολλές διακρίσεις για τη δράση του από το 1940 μέχρι το 1945.
Πηγές.
http://mathainoumeellinikiistoria.blogspot.com/

http://enneaetifotos.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο ΜΑΡΙΝΟΣ ΜΗΤΡΑΛΕΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΛΑΜΠΡΥΝΕ ΑΚΟΜΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ"

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 : ΕΝΑΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ...

ΠΑΝΑΓΑΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ

ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΕΛΔΥΚ ‘74 / ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
ΤΗΝ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

Μας ετοίμαζαν καιρό...

Ξεκινήσαμε σαν μονάδα ειδικής εκπαίδευσης σε ανορθόδοξο πόλεμο με πραγματικά πυρά στην Μακεδονία.

Ήμουνα πολυβολητής

Αρχές Ιουλίου μ' ένα μεταγωγικό ήρθαμε στην Κύπρο.

Στις 27 / 01 / 1974 ο στρατηγός Γρίβας Διγενής της ΕΟΚΑ Β’ βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στη Λεμεσό.Η ΕΟΚΑ Β’ ήταν η πιο αξιόμαχη δύναμη στην Κύπρο, αφού ασκούσε μεγάλη επιρροή στην Εθνοφρουρά και γι ’αυτό το λόγο άλλωστε ο Μακάριος είχε εξοπλίσει με τσεχοσλοβάκικα όπλα δική του παραστρατιωτική ομάδα .

Από τις 25 Νοεμβρίου του 1973 ο Ιωαννίδης έχει ανατρέψει τον Παπαδόπουλο και

προσπαθεί μετά το θάνατο του Γρίβα να προσεταιριστεί την ΕΟΚΑ Β με παραπλανητικούς όρους που έγιναν δεκτοί, αλλά όταν η ΕΟΚΑ Β κατάλαβε ήταν ήδη αργά...

Στις 7 Ιουλίου 1974 ο Μακάριος αποφασίζει με εγκύκλιο την απόλυση δύο κλάσεων στις 20 Ιουλίου με σκοπό να μειώσει την Εθνοφρουρά από 11.000 άνδρες σε 4.500 άνδρες, δίνοντας την αφορμή για την ανατροπή του στις 15 Ιουλίου.15 Ιουλίου 1974Έγινε το κίνημα ανατροπής του Μακάριου και ήταν εύκολη επιχείρηση.

Πιστέψαμε ότι γι αυτό μας θέλανε, αφού ουσιαστικά είχε ανατραπεί κι ο

Παπαδόπουλος από τον Ιωαννίδη στην Ελλάδα κι ότι κάπου κει θα ηρεμούσαν τα

Πράγματα.

Τη μέρα φυλάγαμε κυβερνητικά κτίρια, τη νύχτα πλιάτσικο. ʼσχημα πράγματα.

Βγαίνανε αυτοί (οι Τούρκοι), βγαίναμε κι εμείς...

Μόνο το φιλότιμο σε κράταγε για να μη μολευτείς με ασχήμιες...

Από τις 15 Ιουλίου και μετά ήτανε έντονες οι φήμες για επέμβαση Τούρκων.

Αυτοί που στήριζαν το ‘’κίνημα’’ μας διαβεβαίωναν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει.

Δεν μας πείραζε γιατί είχαμε πάρει το ηθικό της Τουρδύκ, που μας απέφευγε και στις

νυχτερινές ‘’περιπολίες’’ μέχρι που κλείστηκε στο ρημάδι της λίγα χιλιόμετρα από μας και δεν ξαναβγήκε τη νύχτα...

Οι φήμες γίνονταν εντονότερες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 : ΕΝΑΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ..."

Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Ανθρώπων Έργα" Πολιτισμός 9/7/11

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού
στην εκπομπή του Σταύρου Πλουμιστού
"Ανθρώπων Έργα"
Ράδιο Πολιτισμός
09/07/2011

Πηγή: http://www.lygeros.org/Interviews/RadioPolitismos_20110709.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού "Ανθρώπων Έργα" Πολιτισμός 9/7/11"

ΚΥΠΡΟΣ 1974

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΥΠΡΟΣ 1974"

ΚΥΠΡΟΣ 1974-ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ…ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

Αιωνία η μνήμη τούτης της γενεάς των μνημοσύνων λόγο νεκρών ηγετών….

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ-Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Του ΄Ομηρου Φωτιάδη

Σάββατο πρωί, της 20ης Ιουλίου 1974…την αποφράδα ημέρα της μαρτυρικής μας Κύπρου…το ξημέρωμα βρήκε τους Έλληνες Στρατιώτες της ΕΛ.ΔΥ.Κ., της 107 ΕΣΟ που μόλις την προηγούμενη ημέρα είχαν αφιχθεί από την Ελλάδα, να προετοιμάζονται για το πρωινό εγερτήριό τους…Ήταν 05.30΄ το πρωί, όταν από την οροσειρά του Πενταδάκτυλού φάνηκαν δύο Τούρκικα μαχητικά αεροσκάφη F 104, σε ιδιαίτερα χαμηλή πτήση, να κατευθύνονται με ταχύτητα προς το στρατόπεδο της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου. Σπάζοντας το φράγμα του ήχου και αγγίζοντας κυριολεκτικά τις κορυφές των δένδρων του στρατοπέδου, εξαπέλυσαν το φονικό τους φορτίο.

 Δύο ρουκέτες. Η πρώτη καρφώθηκε στο κέντρο του στρατοπέδου με εκκωφαντικό θόρυβο
και η δεύτερη περνώντας ξυστά πάνω από το Διοικητήριο καρφώθηκε στο διπλανό τόλ σε απόσταση 20 μέτρων, όπου στεγάζονταν το Ταχυδρομείο της Μονάδος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΥΠΡΟΣ 1974-ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ…ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ"

Συνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής: «Ου καταισχύνω όπλα τα Ιερά”

Ο Συνταγματάρχης Πυροβολικού Καλμπουρτζής Στυλιανός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη την 31η Ιανουαρίου 1921 από γονείς καταγόμενους από την Ανατολική Θράκη.
Την 17η Οκτωβρίου 1945, σε ηλικία 24 ετών, κατατάγηκε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις για τριετή εθελοντική υπηρεσία.Την 1η Ιανουαρίου 1947 προήχθηκε στο βαθμό του Λοχία και την 28η Αυγούστου 1947 προήχθηκε επ ανδραγαθία στο βαθμό του Επιλοχία και του απονεμήθηκε το Πολεμικό Μετάλλιο Ανδρείας.
Την 1η Μαρτίου 1949 εισήχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε την 17η Αυγούστου 1950 και κατατάγηκε στο πεζικό.Την 28η Αυγούστου 1950 ορκίστηκε Ανθυπολοχαγός και την 18η Αυγούστου 1952 προήχθηκε στο βαθμό του Υπολοχαγού. Ο ορισμός του Έλληνα “μπαρουτοκαπνισμένου” αξιωματικού.
Τον Ιούλιο του 1955 παντρεύτηκε την Βαία Γεωργίου Τσαούση με την οποία απέκτησε δύο θυγατέρες.
Την 1η Δεκεμβρίου 1958 μετατάχθηκε στο Πυροβολικό και την 28η Απριλίου 1959 προήχθηκε στο βαθμό του Λοχαγού.Την 18η Αυγούστου 1963 προήχθηκε κατ’ εκλογή στο βαθμό του Ταγματάρχη.Την 18η Αυγούστου 1966 προήχθηκε κατ’ εκλογή στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Τον Αύγουστο του 1972 μετατέθηκε στη Κύπρο και ανέλαβε Διοικητής της 181 ΜΠΠ η οποία είχε την έδρα της στο χωρίο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου.
Πολύ πριν την έναρξη των επιχειρήσεων, η 181 ΜΠΒ, που διοικούσε, είχε αποκτήσει τη φήμη μιας από τις πιο αξιόμαχες μονάδες της Εθνικής Φρουράς. Η οργάνωσή της σε όλα τα επίπεδα, η στελέχωσή της με ικανούς και έμπειρους βαθμοφόρους, η άρτια εκπαίδευση των ανδρών της μοίρας, καθως και η πρωτοκαθεδρία της στα αποτελέσματα των ασκήσεων που συμμετείχε, είναι μόνο μερικά αλλά αρκετά για να συνειδητοποιήσουμε ποια ήταν η συνεισφορά της στην άμυνα της Κύπρου.
Κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος, η μοίρα διατάχθηκε να κινηθεί από το μέρος που στρατοπέδευε στο Τρίκωμο, προς την Λευκωσία, με σκοπό την ενίσχυση των πραξικοπηματιών. Τα γεγονότα όμως πρόλαβαν την 181 ΜΠΒ πριν αυτή εμπλακεί στις αδελφοκτόνες συγκρούσεις μιας και οι πραξικοπηματίες κατάφεραν να έχουν τον έλεγχο της Λευκωσίας πριν πάρει θέσεις μάχης η μοίρα. Ετσι διατάχθηκε στα μισά της διαδρομής να επιστρέψει στο στρατόπεδό της.
Στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στο πραξικόπημα και και την εισβολή, η 181 ΜΠΒ είχε προχωρήσει σε προπαρασκευαστικές ενέργειες, μιας και ο διοικητής της Αντισυνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής, περίμενε ότι η Τουρκία θα αντιδρούσε, έτσι ώστε η μονάδα να βρισκόταν στους χώρους διασποράς σε μικρότερο χρόνο από τον προβλεπόμενο.
Το ξημέρωμα της 20ης Ιουλίου 1974, βρήκε τη μοίρα πανέτοιμη. Με τη θέα των τουρκικών μαχητικών και τα μαύρα σύννεφα καπνού που υψώνονταν προς τον ουρανό κατάλαβαν πως η εισβολή είχε αρχίσει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής: «Ου καταισχύνω όπλα τα Ιερά”"

ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ: ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΓΛΥΚΙΩΤΙΣΣΑΣ.

251 Τ.Π

ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΓΛΥΚΙΩΤΙΣΣΑΣ

ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ

Το 251 Τ.Π ήταν το Τάγμα που πρώτο και μόνο αντιμετώπισε την τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974 .
Διοικητής του 251 Τ.Π ήταν ο Αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης και Υποδιοικητής ο Ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης.
Το Τάγμα είχε έξι λόχους. Τον Λόχο Διοικήσεως, τον Λόχο Υποστηρίξεως καθώς και άλλους τέσσερις Λόχους.
Ο 1^ος Λόχος καθώς και ο 2^ος είχαν την έδρα τους στο Τάγμα μαζί τον ΛΥΤ και τον Λόχο Διοικήσεως.
Ο 3^ος Λόχος είχε την έδρα του κοντά στο Δημητριάδειο Στάδιο τον Πράξανδρο και είχε υπό την αρμοδιότητα του τα φυλάκια 101 έως και το 120 λίγο πριν από τον Άγιο Γεώργιο.
Τα φυλάκια ήταν ακριβώς έξω από την νεκρά ζώνη και είχαν ρόλο να προφυλάσσουν την Κερύνεια από τα φυλάκια των τούρκων που ήταν στον Πενταδάκτυλο λίγο πριν από τον Πύργο του Παυλίδη, από τους τούρκους που κρατούσαν το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα από τα γεγονότα της τουρκοανταρσίας το 1963 και από τα φυλάκια μέχρι το ύψωμα της Καμήλας.
Τα φυλάκια ήταν επανδρωμένα με 3-5 στρατιώτες με λιανοτούφεκα του 1940. Στο φυλάκιο 120 υπήρχε και ένα πολυβόλο 12,7 Γκρηνώφ ρωσικής κατασκευής,

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ: ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΓΛΥΚΙΩΤΙΣΣΑΣ."

Σκοτώνοντας την Ελλάδα κάθε μέρα..."κατά λάθος"

Του Άγη Βερούτη

Η Ελλάδα βρίσκεται υπό πολιορκία.

 Μετά από εξώθηση εκτός αγορών από τους ανεπάγγελτους επαγγελματίες πολιτικούς, σε καθεστώς ομηρίας από τους υποτιθέμενους "σωτήρες δανειστές" της Ελλάδας, ο Ελληνικός Λαός υπόκειται σε επίθεση που ομοιάζει σε εμπόλεμη κατάσταση.

 Τα μνημειώδη λάθη των τελευταίων 20 μηνών από τους κυβερνώντες είναι αλλεπάλληλα και ασταμάτητα, αθροιστικά στα λάθη των προηγούμενων 35 ετών.

Αν δεν ήξερε κάποιος πως, πιθανόν, οι άνθρωποι που μας κυβερνούν δεν έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα της ζωής τους στην πραγματική οικονομία, πως πιθανόν δεν έχουν ούτε ένα ένσημο εκτός Βουλής ή πανεπιστημίου, τότε διόλου απίθανο δεν θα ήταν να μπερδέψει την τέλεια απραγία και ανικανότητά τους για σχέδιο ηθελημένης καταστροφής του κοινωνικού ιστού και της μεσαίας τάξης της Χώρας.
Οι ενέργειες που υλοποιούν, αλλά περισσότερο εκείνες που δεν υλοποιούν, κάλλιστα μπορεί να θεωρηθούν σκοπούμενη λεηλασία και καταστροφή της Ελληνικής οικονομίας, με αποτέλεσμα να κατασπαράσσουν τη μεσαία τάξη, να καταδικάζουν τον ιδιωτικό τομέα σε ανεργία που ήδη ξεπερνά το ένα εκατομμύριο ανέργων.
Το σύνολο των 2,5 εκατομμυρίων εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα καλείται να χρηματοδοτήσει, με την προστιθέμενη αξία που δημιουργεί, πάνω από ένα εκατομμύριο υπαλλήλους του δημοσίου τομέα, απίστευτες ρεμούλες και σπατάλες σε κρατικό επίπεδο, ένα εκατομμύριο ανέργους, και δυόμιση εκατομμύρια συντάξεις - δικαίως αποδιδόμενες ή μη - πάντως σε σύνολο υψηλότερο ποσό από όλους μαζί τους μισθούς του ιδιωτικού τομέως και την κερδοφορία όλων των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αθροιστικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σκοτώνοντας την Ελλάδα κάθε μέρα..."κατά λάθος""

ΑΣ ΕΝ ΤΖΙΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑΝ ΕΥΡΥΔΙΚΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΣ ΕΝ ΤΖΙΑΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑΝ ΕΥΡΥΔΙΚΗ"

ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΕ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά ταλέντα της υφηλίου.
Όταν το απλούστερο κι ένα από τα παλαιότερα μουσικά όργανα αποδίδει μουσική που καθηλώνει αυτιά, από όποιο μέρος της γης κι αν προέρχονται.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΟΥΣΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΜΕ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ"

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ"

Ο Γολγοθάς της Κύπρου και τα τερτίπια των Άγγλων

Ένα δημοψήφισμα για την ΄Ενωση και μία προσφυγή στον ΟΗΕ, έκανε τους Άγγλους …Τούρκους !

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη
akontogiannidis@yahoo.gr
Επι 820 χρόνια η Κύπρος, από την εποχή που ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος πάτησε στις ακτές του νησιού, δεν μπορεί να βρει την ησυχία της. Το νησί άλλαξε χέρια τέσσερις φορές: Φραγκοκρατία, Ενετοκρατία, Οθωμανική κυριαρχία και Αγγλοκρατία. Οι κάτοικοί της γνώρισαν πρωτοφανείς σφαγές και διωγμούς αλλά λαός τόσο μικρός, έδειξε τόσο μεγάλο θάρρος, επιμονή κι εγκαρτέρηση…
Τον Ιούνιο του 1878 υπογράφεται στην Κωνσταντινούπολη μυστικό σύμφωνο με το οποίο ο σουλτάνος παραχωρούσε στους Άγγλους με κάποια χρηματικά ανταλλάγματα την Κύπρο. Αμέσως μετά άρχισαν να καταφθάνουν στο νησί Άγγλοι αξιωματικοί με τις γυναίκες τους…

Πενήντα χρόνια μετά, το 1931, οι Κύπριοι ξεσηκώνονται κατά των τυράννων τους. Καίνε το κυβερνείο, πυρπολούν το σπίτι του γενικού διοικητού στην Λεμεσό και χτυπιούνται με τους Άγγλους στρατιώτες. Τα θύματα είναι πολυάριθμα, αλλά οι πάνοπλοι Άγγλοι επικρατούν και επιβάλουν την τρομοκρατία στο νησί που μέχρι το 1939 μετατρέπεται σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως…
Τη χρονιά εκείνη η αγγλική κυβέρνηση έχουσα την ανάγκη της Ελλάδος εν όψει του Πολέμου με τον Χίτλερ μεταβάλλει πολιτική και εξαπατά τους Έλληνες συμμάχους της διαδίδοντας ότι μετά την συντριβή του άξονα, η Κύπρος θα γίνει ελληνική!.. Αυτό έκανε χιλιάδες κυπρίους να πάρουν μέρος στον πόλεμο…
Η μεγάλη απάτη θα αποκαλυφθεί, όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα και συνεδρίασε στη «Μεγάλη Βρετάνια» για τελευταία φορά το πολεμικό συμβούλιο. Αποφασίστηκε η συνέχιση του αγώνα στην Κρήτη και μεταφορά της βασιλικής οικογένειας και της κυβερνήσεως εκτός Ελλάδος. Ο στρατηγός Παπάγος πρότεινε να εγκατασταθούν στην Κύπρο, αλλά αντέδρασε αμέσως ο Άγγλος πρεσβευτής Πάλαιρετ, που οργισμένος είπε « Όχι στην Κύπρο! Στο Κάϊρο!» Προφανώς για να μην έχουμε απαιτήσεις μεταπολεμικά!.. Αυτός ήταν και ο λόγος, που, ενώ η κυβέρνηση, η βασιλική οικογένεια μετέβησαν στο Κάϊρο, εξαιρέθηκε ο Παπάγος, που τον συνελαβαν μετά οι Γερμανοί και τον έστειλαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως …
Το Γενάρη του 1950, η Εθναρχία διεξάγει Δημοψήφισμα με το οποίο οι Κύπριοι με συντριπτική πλειοψηφία 96% τάσσονται υπέρ της Ένωσης και παραδίδουν τους τόμους του δημοψηφίσματος, στην ελληνική κυβέρνηση για να αρχίσει τον αγώνα.
Πραγματοποιούνται συλλαλητήρια και ο νέος αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ ζητεί από τον υπουργό εξωτερικών Σοφοκλή Βενιζέλο να θέσει το θέμα στον ΟΗΕ. Ο Βενιζέλος αρνείται και ο Μακάριος προειδοποιεί: « θα σας καταγγείλω εις τον ελληνικόν λαόν» και η απάντηση: « να με καταγγείλετε όπου θέλετε αλλά δεν πρόκειται εσείς να κατευθύνετε την εξωτερικήν πολιτικήν της Ελλάδος».
Την πόρτα του αντιπροέδρου Γεωργίου Παπανδρέου χτυπά ο δήμαρχος Λευκωσίας Θεμ. Δέρβης και παίρνει την απάντηση: « Η Ελλάς αναπνέει σήμερον με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν τον δε αμερικανικόν και δι’ αυτό δεν ημπορεί λόγω του Κυπριακού, να κινδυνεύσει να πάθει ασφυξίαν».
Ο Μακάριος σε επόμενο ταξίδι του στην Αθήνα επισκέπτεται τον πρωθυπουργό Νικ. Πλαστήρα, με το ίδιο αίτημα: «Άκουσε μακαριότατε, εάν ήρχεσο στην πτωχήν καλύβην μου και μου εζήτης να πολεμήσω δια την Κύπρον θα το έπραττα ευχαρίστως ως απλούς στρατιώτης. Έρχεσαι εις τον γραφείον του πρωθυπουργού της Ελλάδος και μου ζητάς να κάψω την Ελλάδα, χωρίς να ημπορώ να ωφελήσω την Κύπρον. Κάθισε λοιπόν ήσυχα!»
΄Όταν ο Παπάγος έγινε πρωθυπουργός, προσέφυγε για το κυπριακό το 1954 στον ΟΗΕ, προκαλώντας την οργή των Άγγλων! Ιδού το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, παρά την λυσσώδη παρασκηνιακή αγγλική εκστρατεία : Υπέρ της προσφυγής 30, κατά19 και 11 αποχές. Τότε αρχίζει και το βρώμικο παιχνίδι των Άγγλων με το διαίρει και βασίλευε … Προσεταιρίζεται την Τουρκία εις βάρος της Ελλάδος, διωγμοί των ομογενών της Πόλης το ‘55, απαγχονισμοί αγωνιστών στην Κύπρο… Οι υποτίθεται σύμμαχοί μας, πολύ χειρότεροι από άσπονδους εχθρούς μας!
Πηγή.
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/07/blog-post_8468.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ο Γολγοθάς της Κύπρου και τα τερτίπια των Άγγλων"

Ἔχω ψηλώσει τώρα τελευταῖα!

(Το αναμεταδίδω ερωτώντας Σας: Για γέλια ή για κλάματα;;;)

Ἀπὸ τὸν/τὴν Φιλονόη ἐκ τοῦ Πόντου

Δὲν ξέρω πῶς γίνεται, ἀλλὰ τώρα τελευταῖα ἔχω ψηλώσει πάρα πολύ! Μὰ πάρα πάρα πολύ!

Φυσιολογικὰ τὸ ὕψος μου ἔπαψε νὰ ἀλλάζῃ γύρω στὰ 17. Ἔμεινα στὸ 1,70 περίπου, ἕνα κανονικὸ (μὲ τὰ δικά μου δεδομένα) ὕψος. Μάλλιστα, τὰ τελευταῖα χρόνια, λίγο τὰ διάφορα γεγονότα καὶ τὰ συναισθήματα ποὺ γεννοῦσαν, λίγο τὰ βάρη τῆς ζωῆς, λίγο ἡ ἡλικία ποὺ τρέχει…..Ἔνοιωθα πὼς τὸ 1,70 μειωνόταν σταδιακῶς.. Συρρίκνωσις λέγεται αὐτό ἐὰν δὲν τὸ ξέρετε.

Τώρα τελευταῖα ὅμως κάτι ἔχει συμβεῖ. Ἔχω ψηλώσει πάρα πολύ! Δὲν ξέρω πῶς γίνεται καὶ πηγαίνω ἐνάντια στοὺς νόμους τῆς φύσεως… Ἀλλὰ γίνεται. Κάτι στὸ περπάτημά μου, κάτι στὸ βλέμμα μου, κάτι στὴν καθημερινότητά μου, κάτι στὶς νύκτες μου… Καθημερινῶς ψηλώνω καὶ περισσότερο.

Δὲν ξέρω ποῦ θὰ καταλήξω. Αἰσθάνομαι σὰν ἔνα παιδὶ ποὺ ἐπὶ τέλους ἀνακαλύπτει τὴν θέσι του μέσα στοὺς ἐνήλικες. Ἢ ἀκόμη καλλίτερα, σὰν ἕνας σκλᾶβος ποὺ ἐπὶ τέλους πέταξε τὶς ἁλυσίδες του….

Κάτι περίεργα πράγματα ποὺ συμβαίνουν ὅμως στὸν κόσμο. Ὅλοι καὶ ὅλα γύρω μου μαζεύονται, μικραίνουν, χάνονται. Οἱ πολιτικοί μας, οἱ κομματᾶρχες μας, τὰ βολεμένα μας, οἱ δυνάμεις καταστολῆς ποὺ χρησιμοποιοῦν, κάποιοι γνωστοί μου καὶ φίλοι μου ποὺ δὲν θέλουν νὰ ξεκολλήσουν ἀπὸ τὴν μιζέρια καὶ τὸν φόβο τους, τὸ Ἑλλαδοξεφτιλιστάν… Ὅλα γύρω μου μικραίνουν, μειώνονται, συρρικνώνονται, χάνονται, σβήνουν, τελειώνουν…. Κι ἐγὼ μεγαλώνω, ψηλώνω, ὀμορφαίνω… Περίεργα πράγματα.. Πολὺ περίεργα… Ἀφύσικα θὰ ἔλεγαν κάποιοι….

Καὶ ποιά εἶναι ἡ μεγάλη εἰρωνία;

Ἀκόμη εὑρίσκομαι μέσα σὲ ἕνα μεγᾶλο κουτί. Μίαν εἰρκτή! Μίαν ἀνήλιαγη φυλακή. Λογικὰ, πάντα μὲ βάσι τὴν κοινή λογική, εἶναι ἀδύνατον νὰ βγῶ ἀπὸ ἐκεῖ μέσα! Δὲν γίνεται! Ἔτσι λένε ὅλοι! Δὲν γίνεται λένε νὰ βγῶ ἀπὸ τὴν φυλακή μου παρὰ μόνον μὲ ἀντικλείδι! Ἔτσι λένε! Ἔτσι πιστεύουν!

Αὐτὴ ἡ φυλακὴ ὅμως, μικραίνει ἐπίσης, ὅπως ὅλα τὰ ἄλλα γύρω μου. Κάποιαν στιγμή, ἢ ποὺ θὰ μὲ πλακώσῃ καὶ θὰ μὲ σκάσῃ καὶ θὰ μὲ λιώσῃ, ἢ ποὺ θὰ σπάσῃ. Κι ἐγὼ ψηλώνω, μεγαλώνω κι ὀμορφαίνω κάθε στιγμή! Καὶ ἡ φυλακή στενεύει κάθε στιγμή!

Ἀρχίζω καὶ δυσφορῶ! Δὲν χωράω ἄλλο μέσα σὲ αὐτὸ τὸ κουτί! Δὲν θὰ ἀντέξω γιὰ πολύ!

Κι ὅμως, μαζὶ μὲ τὸ ὕψος, τώρα τελευταῖα ἔχω ἀποκτήσει μίαν περίεργη δύναμι. Ποὺ κι αὐτὴ μεγαλώνει κάθε στιγμή! Μεγαλώνει, μεγαλώνει, μεγαλώνει… Πιάνω τὴν πέτρα καὶ τὴν στύβω. Τὸ δοκίμασα. Τὴν στύβω, σᾶς δίδω τὸν λόγο μου!

Δὲν ξέρω ἀπὸ ποῦ πηγάζει ὅλη αὐτὴ ἡ δύναμις. Εἶναι κι αὐτὴ παράλογη καὶ καταρρίπτει ὅλους τοὺς φυσικοὺς νόμους! Δὲν δείχνει νὰ ἔχῃ φανερὴ αἰτία. Τὶς νύκτες ὅμως στὰ ὄνειρα μου ἔχω περιέργους ἐπισκέπτες. Πολὺ περιέργους.

Τὴν πρώτη νύκτα ἔφθασε ὁ Προμηθεύς. Τὸν ἐγνώρισα ἀπὸ τὰ αἷματα ποὺ ἔσταζαν ἀπὸ τὸ συκώτι του. Μὲ κύτταξε ἴσια στὰ μάτια καὶ μοῦ ἔπιασε τὸ χέρι. Τὸ κράτησε σφικτὰ καὶ κάτι ψιθύρισε, ποὺ ὅμως δὲν ἄκουσα. Χαμογελοῦσε διαρκῶς. Ἔδειχνε εὐτυχισμένος ποὺ ἦταν ἐκεῖ μαζί μου. Τοῦ ἔδειξα τὸν βρᾶχο γιὰ νὰ κάτσῃ ἀλλὰ δὲν ἤθελε. (Ξέχασα νὰ σᾶς πῶ ὅτι στὰ ὄνειρά μου ἔχω ἕναν μεγάλο βρᾶχο, σὰν θρόνο, ποὺ ἐκεῖ κάθομαι κι ἀγναντεύω. Ὅλοι οἱ καλοὶ χωροῦν νὰ κάτσουν πλάι μου.) Κάποιαν στιγμὴ, πάντα χαμογελαστός, ξεκίνησε νὰ φύγῃ. Ὅπως τράβηξε τὸ χέρι του ἀνεκάλυψα μίαν μικρὴ φωτεινὴ σφαίρα μέσα στὸ δικό μου.

Λίγες νύκτες ἀργότερα ἔφθασε ὁ Ἡρακλῆς! Στὴν ἀρχὴ τρόμαξα. Ἀλλὰ ὅταν τὸν γνώρισα μαλάκωσα. Ἔκατσε πλάι μου!Δὲν εἶπε πολλά! Μόνον γιὰ τὸ σταυροδρόμι του μίλησε. Ὅταν σηκώθηκε γιὰ νὰ φύγῃ μοῦ ἄφησε τὴν λεοντή του. Ξαφνιάστηκα. Χαμογέλασε κι ἔφυγε. Ἀπὸ μακριά τὸν ἄκουσα νὰ φωνάζῃ: «θὰ σοῦ δίδῃ δύναμι λέοντος»… Καὶ χάθηκε!

Δύο νύκτες ἀργότερα κατέφθασε ὁ Θησεύς! Κι αὐτὸς δὲν εἶπε πολλά. Ἔκατσε τὴν περισσότερη ὥρα καὶ δὲν μίλαγε. Μοῦ διηγήθηκε ὅμως τοὺς ἄθλους του καὶ ἰδίως τὴν περιπέτειά του στὴν Κρήτη μὲ τὸν Μινώταυρο. Μοῦ χάρισε τὰ σανδάλια του, αὐτὰ τοῦ Αἰγαίως. Καὶ μετὰ χάθηκε κι αὐτός! Ἀπὸ μακριὰ μοῦ φώναξε «νὰ θυμηθῇς νὰ ἀλλάξῃς τὰ πανιά!» Δὲν κατάλαβα ὅμως τί ἒννοοῦσε.

Μετὰ κατέφθασε ὁ Μιλτιάδης. Μαγικός! Κι αὐτὸς δὲν εἶπε πολλά, παρὰ μόνον αὐτό: «ἐὰν μίαν φορὰ νενικήκαμεν, πάντα μποροῦμε νὰ νικοῦμε!» Ξεκίνησα νὰ ἀρθρώσῳ ἐρωτήσεις μὰ εἶχε ἤδη χαθεῖ. Στὴν θέσι του βρῆκα μόνον μία ἀστραφτερὴ πανοπλία, ἐκείνην ποὺ φόραγε ὅταν ἔφθασε, μαζί μὲ ἕνα μικρὸ ἐγχειρίδιο. Πολὺ μικρό, σχεδὸν σὰν σουγιά.

Τὴν ἐπομένη ἦλθε ὁ Λεωνίδας. Κουβέντα δὲν τοῦ πῆρα. Οὔτε καλοεῖδα τὸ προσωπό του. Ὅταν σηκώθηκε νὰ φύγῃ μόνον μίλησε: «κρατῶ ἀκόμη στὶς Θερμοπῦλες. Δυνάμωσε!» Καὶ ὕστερα χάθηκε. Πρὶν χαθῇ μοῦ ἄφησε μίαν ἀσπίδα. Ἦταν ἀσήκωτη ἀλλὰ σὲ ἔπειθε πὼς μποροῦσε νὰ προστατεύσῃ ἕναν πολεμιστή.

Λίγες νύκτες ἀργότερα κατέφθασε ὁ Θεμιστοκλῆς. Δὲν ἦταν ἰδιαιτέρως ὑψηλός, ἀλλὰ ἦταν πανέμορφος μέσα στὴν ἀστραφτερή του πανοπλία. Καμάρωνα ποὺ τὸν εἶχα δίπλα μου. Ἄρχισε νὰ μοῦ μιλᾶ γιὰ τὴν Ἀθήνα. Γιὰ τὰ «κόλπα» του πρὸ κειμένου νὰ μπορέσῃ νὰ πείσῃ τοὺς συμπατριῶτες του νὰ τὸν ἀκολουθήσουν. Μαγεύτηκα! Ἀρκετὴν ὥρα ἀργότερα σηκώθηκε καὶ μοῦ εἶπε πὼς πρέπει νὰ πάῃ νὰ κερδίσῃ μίαν ναυμαχία. Χαμογέλασα. Πρὶν φύγῃ ὅμως, ἔβγαλε τὴν περικεφαλαία του καὶ τὴν ἄφησε πλάι μου. Ἔτσι ὅπως ἦταν ἀστραφτερὴ μὲ θάμπωσε!

Κάθε νύκτα ἕνας πρόγονος ἀφήνει τὴν ἡσυχία του καὶ μοῦ ἔρχεται γιὰ παρέα. Κάθε πρωΐ εὕρισκα δίπλα μου τὸ δῶρο ποὺ μοῦ ἄφησε. Ἔχω γεμίσει τὴν ζωή μου μὲ τὰ δῶρα τους. Ἀλλὰ δὲν τελείωσαν ἐκεῖ οἱ ἐπισκέψεις…..

Πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων μοῦ ἦλθε ὁ Νικηταρᾶς. Θολὸ τὸ βλέμμα του, λίγο δακρυσμένο, κρατοῦσε κι ἕνα ῥαβδί θεόστραβο, ἔκατσε πλάι μου, μοῦ κράτησε γιὰ λίγο τὸ χέρι, κούνησε τὸ κεφάλι σκεπτικός… Ξάφνου, βγάζει τὴν Νικαταραίικη σπάθα καὶ μοῦ τῆν ἀκουμπᾶ στὰ πόδια. «Πᾶρε», μοῦ λέει. «Κόβει Περσιάνους αὐτὴ ἡ σπάθα… Κόβει καλά!» Μετὰ ἀπὸ λίγο χάθηκε… Μὰ σὰν ἀπὸ μακριὰ νὰ ἄκουσα τὴν φωνή του λίγο ἀργότερα…. «καὶ τοὺς Μαυροκορδάτους κόβει ἡ σπάθα»…. Ξύπνησα καὶ βρῆκα μίαν σπάθα στὰ πόδια τοῦ κρεββατιοῦ μου.

Λίγες νύκτες ἀργότερα, κατέφθασε ὁ Γέρος. Αὐτὸς δὲν ἦταν μόνος του! Εἶχε μαζί του πολλούς. Μαζί του κι ὁ Πλαπούτας καὶ δεκάδες παλληκάρια. Ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔκατσαν παράμερα, ὁ Γέρος πλάι μου κι ὁ Πλαπούτας ὀρθός δίπλα του. Κι αὐτοὶ δὲν μιλοῦσαν. Κάποιαν στιγμή ὁ Γέρος μοῦ χάιδεψε τὰ μαλλιά. Τρυφερὸ τὸ χάδι του, ἂν καὶ τὸ χέρι ἀγριεμένο. Τὴν ὥρα ποὺ κίνησε νὰ φύγῃ, βγάζει ἀπὸ τὸ σελάχι του δύο κουμπούρια καὶ τὰ ἀκουμπᾶ ἐκεῖ ποὺ καθόταν. «Αὐτὰ σκοτώνουν τοὺς μουχαμέτηδες» μοῦ εἶπε. Τὸν κύτταξα παραξενεμένη. Εἶχα ἤδη μίαν σπάθα, μίαν λεοντή, μίαν πανοπλία, ἕνα ἐγχειρίδιο, μίαν περικεφαλαία, κάτι πέδιλα καὶ μίαν φωτεινὴ σφαίρα… Τί νὰ τὰ κάνω καὶ τὰ κουμπούρια; Τότε μίλησε ὁ Πλαπούτας: «Οὕλους τοὺς βασιλεῖς, τοὺς ἀντιβασιλεῖς καὶ τοὺς παρατρεχαμένους τους νὰ τοὺς πετάξετε ὄξω! Κανέναν μήν ἀφήκετε! Κανέναν!! Οὔλους ὄξω!!!» Τότε πῆρε τὸν λόγο ὀ Γέρος: «Φωτιὰ καὶ τσεκούρι σὲ Νενέκους, προσκυνημένους καὶ πουλημένους! Μὴ ἀφήκετε τίποτα ὄρθιο! Μὲ τὸ αἷμα τους θὰ ξεπλύνουν τὸ αἷμα κάθε ἀθώου! Καὶ μὴν σὲ νοιάζῃ ἡ φυλακή σου. Ἡ δική μου ἦταν μικρότερη καὶ μίκραινε πιὸ γρήγορα ἀπὸ τὴν δική σου. Ἀλλὰ δὲν ἤξερα τὸν τρόπο νὰ μεγαλώσω καὶ νὰ τὴν σπάσω. Ἐσὺ θὰ τὸν μάθῃς!» Μόλις λίγο ἀπεμακρύνθησαν, στρέφει ὁ Γέρος καὶ μοῦ λέει: «Θὰ τὴν σπάσῃς τὴν φυλακή. Μὴν παρακαλέσῃς κανέναν! Γεννήθηκες ἐλεύθερη!»

Τώρα λοιπὸν ποὺ διαρκῶς ψηλώνω καὶ δυναμώνω, μὲ τόσα ὅπλα γύρω ἀπὸ τὸ κρεββάτι μου, μὲ μίαν φυλακὴ ποὺ διαρκῶς μικραίνει, μὲ ἕνα σῶμα ποὺ γιγαντώνεται, νομίζω πὼς ἀρχίζω νὰ καταλαβαίνω κάτι… Τὴν δύναμι μοῦ τὴν δίδουν οἱ ἐπισκέπτες μου. Ἀφύσικα πράγματα, ἀλλὰ ἀληθινά!

Ξέχασα νὰ σᾶς πῶ ὅμως κάτι.

Τὶς πρὸ ἄλλες εἶχε ἔλθει ὁ Καραϊσκάκης. Μπαρουτοκαπνισμένος, μαυριδερός καὶ πολὺ θυμωμένος. Μὲ κύτταξε βαθιὰ μέσα στὰ μάτια, μοῦ χαμογέλασε, μοῦ ἔκλεισε τὸ μάτι καὶ κίνησε νὰ φύγῃ. Δὲν μοῦ ἄφησε τίποτα. Ξάφνου σταμάτησε, ἔστρεψε τὸ κεφάλι λίγο καὶ μοῦ εἶπε:

«γαμῆστε τους»!!!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Τὰ δικά σας δῶρα τὰ πήρατε;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ἔχω ψηλώσει τώρα τελευταῖα!"