Φωτογραφίες από την έκθεση ζωγραφικής του Ν.Λυγερού στην Κύπρο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Φωτογραφίες από την έκθεση ζωγραφικής του Ν.Λυγερού στην Κύπρο"

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΛΕΥΚΟ 50%+1 ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...

ΜΕ ΛΕΥΚΟ 50%+1 ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...

ΤΟ ΞΕΡΑΤΕ ΑΥΤΟ?

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ?

ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ?
ΟΛΟΙ ΛΕΥΚΟ
....Τα ψηφοδέλτια τα διακρίνουμε σε έγκυρα, άκυρα και λευκά. Το κάθε ένα από αυτά τα ψηφοδέλτια έχει την δικιά του αρίθμηση κατά την εξαγωγή τους από την κάλπη. Τα έγκυρα εκφράζουν την επιλογή προτάσεων που δίδουν τα εκάστοτε πολιτικά κόμματα. Τα άκυρα εκφράζουν κάποια παραβίαση των παραπάνω αρχών και τέλος η λευκή ψήφος αποτελεί αρνητική ή ουδέτερη πολιτική τοποθέτηση απέναντι στις προτεινόμενες προτάσεις των κομμάτων.

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που οι λευκές ψήφοι αποτελούν το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος;

Όταν το 50% συν ένα του εκλογικού σώματος επιλέξει την λευκή ψήφο τότε υπάρχει πρόβλημα αντιπροσώπευσης και έκφρασης του κυρίαρχου λαού από τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με βάση την αρχή της Δεδηλωμένης (δήλωση της βούλησης του λαού), της Λαϊκής Κυριαρχίας και την αρχή της Ισότητας της ψήφου πρέπει να διαλύσει τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς, να ορίσει υπηρεσιακή κυβέρνηση και να δώσει εντολή σχηματισμού νέων πολιτικών σχηματισμών προκειμένου να εκφράσουν την λαϊκή βούληση.

Παράδειγμα: 1) Έστω ότι έχουμε τις Α,Β,Γ,Δ και Ε πέντε προτάσεις προς ψήφιση (η ψηφοφορία θα διεξαχθεί με βάσει ΠΔ 96/2007 το οποίο ισχύει και σήμερα) και υπάρχει το δικαίωμα της λευκής ψήφου από τους εκλογείς. Ο αριθμός των εκλογέων είναι εκατό (100) άτομα .

Από τα αποτελέσματα της ψηφοφορία προκύπτει ότι οι πενήντα ένας (51) ψήφισαν λευκό και 30 την Α πρόταση, 10 την Β, 5 την Γ , 2 την Δ, 1 την Ε και 1 άκυρο. Η πλειοψηφία των εκλογέων (51%) ψήφισε λευκό ( πλειοψηφικό σύστημα) και το λευκό αποτελεί συνειδητή επιλογή (και όχι αδιαφορία γιατί αυτή εκφράζεται από την αποχή ) που εκφράζει αρνητική ή ουδέτερη στάση τόσο απέναντι στις παραπάνω πέντε προτάσεις όσο και σε αυτούς που τις εκφράζουν. Τότε οι παραπάνω, αφού έχουν απολέσει την νομιμοποίηση τους να μιλούν εκ μέρους της πλειοψηφίας, πρέπει να αποσυρθούν (γιατί ανάλογη χρήσης έχουν και τα λευκά όταν έχουν μικρό ποσοστό, επίσης δεν υπάρχει εκπρόσωπος του λευκού) γιατί αυτό είναι το σαφές μήνυμα της λευκής ψήφου. Στη συνέχεια πρέπει να γίνουν ζυμώσεις, καταγραφή τάσεων και επιλογή (π.χ. δημοψηφίσματα) για το τι ζητάει η πλειοψηφία των εκλογέων και να διαμορφωθούν νέες προτάσεις που θα περικλείουν αυτές τις τάσεις της πλειοψηφίας Οι εκπρόσωποι αυτών των προτάσεων πρέπει να μπορούν να εκφράσουν την πλειοψηφία.

Παράδειγμα: 2) Σε σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Πρώτο Τμήμα) , που αφορά την υπόθεση Πασχαλίδη, Κουτμερίδη και Ζαχαράκη κατά Ελλάδος αρ. απόφασης: Ν Φ092.22-2512-1/1 10/4/2008 στο κεφάλαιο Εφαρμογή στην παρούσα υπόθεση και στην παράγραφο 32 αναφέρεται ΄΄ Περαιτέρω , το Δικαστήριο ...σώματος. Ειδικότερα, επιλέγοντας το λευκό ψηφοδέλτιο, ένα μέρος του εκλογικού σώματος της μείζονος εκλογικής περιφέρειας της Κεντρικής Μακεδονίας επιθυμούσε να εκφράσει την αποκήρυξη όλων των πολιτικών σχηματισμών.΄΄ Όλη η απόφαση στο www.nsk.gr/edad/ee474.pdf. Δηλαδή, σύμφωνα με τα παραπάνω, η λευκή ψήφος αποκηρύσσει όλα τα πολιτικά κόμματα. Όταν το ποσοστό της λευκής ψήφου υπερβαίνει το 50% συν 1 του εκλογικού σώματος τότε μήπως διαλύονται τα πολιτικά κόμματα;

Αν στο Σύνταγμα α.41 παρ. 1΄΄ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δύναται να διαλύσει την Βουλή εάν αυτή ευρίσκεται εν προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα...΄΄ στην άνω περίπτωση που σε μεγάλο ποσοστό (50% συν 1) του εκλογικού σώματος αποκηρύσσει, με την ψήφο του, τα πολιτικά κόμματα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως ρυθμιστής του πολιτεύματος - αρχηγός της πολιτείας (α30 παρ.1 του Συντάγματος ) θα πρέπει να διαλύσει όλα τα κόμματα (αρχή της λαϊκής κυριαρχίας).

Στο α. 52 του Συντάγματος αναφέρει περί της ΄΄Γνήσια και ανόθευτη εκδήλωσης της λαϊκής κυριαρχίας΄΄ και αφορά την πληροφόρηση του λαού από τα ΜΜΕ. Ο λαός είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΤΟΣ για την δύναμη της λευκής ψήφου. Οι δημοσιογράφοι είναι επιλήσμονες των καθηκόντων τους έναντι στον ελληνικό λαό γιατί ο τελευταίος είναι εντελώς απληροφόρητος για την δύναμη της λευκής ψήφου.

Η λευκή ψήφος αποτελεί την μεγαλύτερη, δημοκρατικότερη και κυρίως ουσιαστικότερη μορφή διαμαρτυρίας στα δημοκρατικά καθεστώτα. Η λευκή ψήφος είναι πολιτική απόφαση που αποκηρύσσει το πολιτικό σκηνικό και στην εκλογική διαδικασία έχει την μορφή πολιτειακού δημοψηφίσματος.

Αν δεν ισχύουν τα παραπάνω, τι νόημα θα είχε η επιλογή της λευκής ψήφου από το εκλογικό σώμα και ποια θα ήταν η ουσία της στην εκλογική διαδικασία με βάσει των αρχών της δεδηλωμένης και της λαϊκής κυριαρχίας ; Μήπως ο πολίτης - εκλογεύς ασκώντας το ανώτερο δημοκρατικό του δικαίωμα, συμμετέχοντας με την ψήφο του στις εκλογές, επιλέγοντας λευκό ουσιαστικά η ψήφος του είναι υποδεέστερη και άνευ σημασία για το εκλογικό σώμα καταπατώντας την αρχή της ισότητας; Θα έπρεπε τότε να υπάρχουν μόνο τα έγκυρα και τα άκυρα ψηφοδέλτια που σημαίνει ότι θα έπρεπε υποχρεωτικά να υιοθετήσουμε μία από τις επιλογές που δίδουν τα πολιτικά κόμματα χωρίς δικαίωμα άλλης επιλογής, όπως γίνεται ουσιαστικά σήμερα γιατί ποτέ δεν άνοιξε η συζήτηση για τις δυνατότητες που προσφέρει στο εκλογικό σώμα η λευκή ψήφος. Το Σύνταγμα της Ελλάδος προστατεύει τον κυρίαρχο λαό και το Δημοκρατικό πολίτευμα και όχι το status quo (ηγεμονία) των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων τους.

Στα δημοκρατικά πολιτεύματα λοιπόν έχει προβλεφθεί το πώς ο κυρίαρχος λαός έχει την δυνατότητα να απαλλαγεί από τους πολιτικούς σχηματισμούς και τους υποψηφίους αυτών βοηθώντας στην εξέλιξη του πολιτικού μας συστήματος. Αν οι τυχόν ομάδες πίεσης (Τράπεζες, Εκδότες, ΜΜΕ, Βιομήχανοι κ.ά.) έχουν βρεθεί πάνω από το πολιτικό σύστημα και αυτό εκτελεί εντολές τους πώς αλλιώς μπορεί ο κυρίαρχος λαός να απεγκλωβιστεί ειρηνικά από όλα αυτά; Όταν το πολιτικό σκηνικό συνολικά είναι κατώτερο σε πολιτικές, αξίες και ήθος από την κοινωνία δεν θα πρέπει να μπορεί να απαλλαγεί από αυτό ή θα πρέπει και η κοινωνία να γίνει σαν και αυτούς; Στη Δημοκρατία μόνο επιλέγεις; δεν μπορείς να απορρίπτεις;

Οι πολιτικοί σήμερα είναι αυτοί που ουσιαστικά ασκούν την νομοθετική, εκτελεστική και ελεγκτική εξουσία και όπως είναι φανερό, αν το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο, δεν υπάρχει πιθανότητα τιμωρίας πολιτικών προσώπων ή επιχειρηματιών. Η λευκή ψήφος έχει την δυνατότητα να ΄΄καθαρίσει΄΄ το παρακμάζον πολιτικό σύστημα και να δώσει την δυνατότητα στον κυρίαρχο λαό να θέσει νέους κανόνες διακυβέρνησης.

Είναι ευκαιρία να διδάξουμε δημοκρατία όλο τον κόσμο και να τους αποδείξουμε ότι στη Δημοκρατία οι λαοί δεν εγκλωβίζονται σε ΄μέτριες΄ από το σύστημα προτεινόμενες επιλογές αλλά μπορούν να τις αποσύρουν και να αναζητούν αυτό που τους εκφράζει.



Εκπομπή για τη λευκή ψήφο δεν έχει γίνει ποτέ, γιατί;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΛΕΥΚΟ 50%+1 ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ..."

ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ,ΕΡΓΑΣΙΑ!

Του Σαράντου Καργάκου

Ιστορικού - Συγγραφέως

Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα ΕΣΤΙΑ στις 16 Σεπτεμβρίου 2011

Στίς 8 Μαΐου1945, κατά τόν ἑορτασμό τῆς συμμαχικῆς νίκης ἐπί τῶν Γερμανῶν, ὁ ὀλίγων ἡμερῶν πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Χάρρυ Τρούμαν ἀπηύθυνε πρός τόν ἀμερικανικό λαό ἕνα λιτό διάγγελμα. Μέσα σ᾽ αὐτό ὑπῆρχε μιά φράση πού τήν θεωρῶ σάν τήν καλύτερη συνταγή γιά νά θεραπευθοῦμε ἀπό τήν ἠθική καί οἰκονομική καχεξία πού μᾶς δέρνει ἐδῶ καί καιρό: «Ἐάν ἠδυνάμην νά σᾶς δώσω ἕν μόνον σύνθημα διά τούς ἐπερχομένους μῆνας, τοῦτο θά ἦτο: – ἐργασία, ἐργασία, ἐργασία»!

Πέρασα τέσσερεις φορές ἀπό τήν κατεχόμενη ἀπό τούς «ἀγανακτισμένους» Πλατεῖα Συντάγματος κι ἄντεξα τήν τσίκνα τῶν σουβλακίων, πού ὅπως στίς ἀρχαῖες θυσίες ἀναδιδόταν στόν οὐρανό ὡς δέηση γιά νά παρασχεθῆ ἡ πάντα ποθητή βοήθεια τῶν θεῶν. Ἄκουσα λόγους καί συνθήματα πολλά, κυρίως τά τελευταῖα τά εἶδα γραμμένα μέ μπογιά. Ἔτσι πού ἡ κάποτε μαγευτική πλατεία νά μοιάζει μέ γιδομάντρι μετά ἀπό ζωοκλοπή. Ἄκουσα, λοιπόν, καί διάβασα πολλά. Ἕνα δέν ἄκουσα: «Καί τώρα δουλειά». Δουλειές ὑπάρχουν, διάθεση γιά δουλειά δέν ὑπάρχει. Οὔτε καί εὑρετικό πνεῦμα –λόγω χαζοπαιδείας– γιά νά δημιουργήσει νέους τομεῖς ἐργασίας. Τά περισσότερα βιβλία μας τυπώνονται στήν Τουρκία, γιατί δέν προσέρχονται νέοι (Ἕλληνες ἐννοῶ) νά δουλέψουν στά ἑλληνικά τυπογραφεῖα καί βιβλιοδετεῖα. Σκληρή δουλειά, ἀλλά γενναία δουλειά πού ἀμείβεται ἱκανοποητικά.

Δυστυχῶς, ἕνας ἀριστερόστροφος προοδευτισμός, πού ἔγινε μόδα ἐδῶ καί πολύν καιρό, μᾶς ὁδήγησε σ᾽ ἕνα ἀριστοκρατικό σουσουδισμό. Ἔτσι γιά νά κρατήσουμε τά χέρια μας καθαρά ἀπό τό χῶμα καί τήν σκουριά, τά βρομίσαμε στήν… κλεψιά. Μοῦ προκαλεῖ πνιγμό νά βλέπω νέους πού θά μποροῦσαν νά στύβουν (ὀρθότερο στείβουν) πέτρες, νά ἐπιδίδονται στή ζητιανιά. Κι ὅμως –ἐπαναλαμβάνω– δουλειές ὑπάρχουν καί στίς πόλεις καί στά χωριά, ἀλλ᾽ αὐτές τίς κάνουν οἱ μέχρι χθές ξένοι σκλάβοι μας καί ἀπό πέρσι τά αὐριανά μας ἀφεντικά. Ἕνας τόπος δέν εἶναι κληρονομιά. Οἱ τόποι ἀνήκουν σ᾽ αὐτούς πού τούς δουλεύουν, σ᾽ αὐτούς πού τούς ποτίζουν μέ τόν ἱδρώτα τους.

Οἱ νέοι μας, γαλουχημένοι μέ τήν εὐτελῆ ἀρχή τοῦ «θέλω», φοβοῦνται νά χύσουν ἱδρώτα στή δουλειά, λές καί τό ἔκκριμα αὐτό εἶναι ἰχώρ, δηλαδή ὁ αἰθέριος χυμός πού ἔρρεε στίς φλέβες τῶν ἀρχαίων θεῶν. Δέν ξέρω τί διαβάζουν οἱ σύγχρονοι Ἀριστεροί. Ἐγώ πάντως θυμᾶμαι πώς, ὅταν ἤμουν βοηθός ἑνός ὄντως Ἀριστεροῦ ξυλουργοῦ – μέ δεκαετεῖς «σπουδές» στή φυλακή– στό ξυλουργεῖο τοῦ Φαλιέρου, μέ ξεθέωνε στή δουλειά. Κι ὅταν κάποτε ὕψωσα φωνή, αὐτός μοῦ «πασσάρισε» ἕνα βιβλιαράκι μέ ὑπογραμμισμένες δύο φράσεις: Τίς θυμᾶμαι: Λίγους μῆνες μετά τήν ἐπιτυχία τῆς μπολσεβικῆς ἐπαναστάσεως καί, ἐνῶ πλησίαζε ἡ Πρωτομαγιά, κάποιοι ρώτησαν τόν Λένιν: «Σύντροφε, πῶς θά τιμήσουμε φέτος τήν ἑορτή τῆς ἐργατιᾶς;». Κι ὁ Λένιν κοφτά: «Μέ δύο ὧρες πρόσθετη δουλειά»!

Σέ λίγο ἀρχίζει ὁ τρύγος. Δέν εἶδα ποτέ καμμία κινητοποίηση τῶν κομματικῶν νεολαιῶν γιά τό μάζεμα τῶν σταφυλιῶν. Μετά θά ἀρχίσει τό μάζεμα τῆς ἐλιᾶς. Δέν εἶδα ποτέ «νεολαίους» νά προσφέρουν χεῖρα βοηθείας στήν «πεινασμένη ἀγροτιά». Φορᾶνε μπλουζάκια μέ τήν ὄντως ὡραία μορφή τοῦ Τσέ Γκεβάρα, ἀλλά τούς διαφεύγει ὅτι αὐτός τόν καιρό τῆς συγκομιδῆς τοῦ ζαχαροκάλαμου ἔδινε πρῶτος τό «παρών» μέ τό εἰδικό κλαδευτήρι στό χέρι. Καί δούλευε ἀπό τή μέση καί πάνω γυμνός.

Οἱ βασιλεῖς στόν Ὅμηρο δέν τό ᾽χαν ἐντροπή νά εἶναι χειρώνακτες. Ὁ Ὀδυσσέας ἦταν καλός ξυλουργός καί ὁ πατέρας του Λαέρτης δέν τό ᾽χε ντροπή νά γίνει χοιροβοσκός. Ντροπή ἦταν κάποτε νά εἶσαι παράσιτος. Πάντως δέν λείπουν κάποια σημεῖα ἐλπίδας. Στή γειτονιά πού ζῶ ἄκουσα πρό ἡμερῶν λάλημα πετεινοῦ καί βέλασμα κατσίκας… Ὄχι ἀπό τήν τηλοψία. Τό Ἐλδοράδο δέν βρίσκεται στά ταμεῖα τοῦ Δ.Ν.Τ. Βρίσκεται στά χωράφια μας, βρίσκεται στόν κῆπο μας, ἀκόμη καί στίς βεράντες μας. Γέμισαν φέτος οἱ βεράντες τῶν σπιτιῶν μέ ντοματιές. Σέ λίγο θά θέσουμε σέ ἐφαρμογή καί τή συμβουλή τοῦ Μεταξᾶ: Θά φυτέψουμε στίς γλάστρες πατάτες…! Ἀπό αὐτά θά προκύψει ἡ σωτηρία καί ὄχι ἀπό τήν πολιτική τῆς πομφολυγοθηρίας.

http://www.sarantoskargakos.gr/

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑ,ΕΡΓΑΣΙΑ!"

Τότε στη γη κατοικούσαν γίγαντες.

Ελληνικά Μαθηματικά:

Είναι εκπληκτικό πόσες από τις σημαντικές εξελίξεις των μαθηματικών της σύγχρονης εποχής έχουν την προέλευση τους σε εργασίες που έγιναν δύο χιλιετηρίδες πριν, από τους αρχαίους Έλληνες. Όπως άρεσε να λέει ο διάσημος γεωμέτρης του Χάρβαρντ Τζούλιαν Λόουελ Κούλιτζ (Julian Lowell Coolidge), που έζησε στις αρχές του αιώνα μας: Τότε στη γη κατοικούσαν γίγαντες.

Εξ άλλου ότι γνωρίζομεν γύρω από το επιστημονικόν έργον της αρχαίας Ελλάδος αποδεικνύει ότι, ακόμη και αν οι Έλληνες ήντλησαν έκτος της μητρός πατρίδος τα στοιχεία της γνώσεως, ούτοι μετεσχημάτισαν ταύτα τόσον βαθέως και τα ανέπτυξαν περαιτέρω κατά τρόπον τόσον πρωτότυπον, ώστε δεν είναι δυνατόν ν’ αρνηθώμεν ότι ολόκληρος η επιστημονική των δημιουργία αποτελεί αποκλειστικήν και αναπαλλοτρίωτον πνευματικήν ιδιοκτησίαν των, τόσον μάλλον, καθ' όσον δεν υπάρχει εις το ελληνικόν πνεύμα κανένα ιδιαίτερον γνώρισμα ή γεγονός, πού να μη ευρίσκεται εις πλήρη συμφωνίαν προς ότι άλλο γνωρίζομεν γύρω από την ιδιοφυΐαν αυτής της προνομιούχου φυλής της φύσεως.  (G. Loria)

Το γεγονός ότι από όλους τους λαούς εκείνης της εποχής οι Έλληνες έκριναν ότι οι γεωμετρικές αλήθειες πρέπει να επαληθεύονται με λογική απόδειξη και όχι μόνο με πειραματικές μεθόδους, ονομάζεται πολλές φορές ελληνικό μυστήριο. Οι μελετητές έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το ελληνικό μυστήριο και παρόλο που καμιά ερμηνεία δεν είναι από μόνη της ικανοποιητική. (Howard Eves)

Σε όλα τα ανατολικά μαθηματικά, δεν βρίσκουμε πουθενά νά έχει γίνει απόπειρα νά δοθεί αυτό πού ονομάζουμε απόδειξη. Δεν προβάλλανε καμιά επιχειρηματολογία, παρά μόνο δίνανε εντολές εφαρμογής ορισμένων κανόνων: «Κάμε έτσι, κάμε αυτό». Αγνοούμε με ποιόν τρόπο έβρισκαν τα θεωρήματα. Για παράδειγμα, πως φτάσανε οι Βαβυλώνιοι στο θεώρημα του Πυθαγόρα; Έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για νά εξηγηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι Αιγύπτιοι και οι Βαβυλώνιοι πορίζονταν τα εξαγόμενα τους. Όλες όμως οι ερμηνείες πού έχουν δοθεί είναι υποθετικής φύσης. Ολόκληρος ο ανατολικός τρόπος σκέψης φαίνεται εξαρχής παράξενος και διόλου ικανοποιητικός γι' αυτούς πού έχουν εκπαιδευτεί με την αυστηρά δομημένη συλλογιστική του Ευκλείδη. (Dirk J Stuik)

Η φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη στη Δύση, εκπηγάζουν από την ίδια παρόρμηση. Αρχικά, τα δύο είδη σκέψης ταυτίζονταν. Η ώρα και των δύο έφτασε γύρω στην αλλαγή του έβδομου προς τον έκτο προχριστιανικό αιώνα, όταν το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων, «εκείνων των αληθινά υγιών» κατά τον Νίτσε, άρχισε να υπερβαίνει τις ως τότε πεποιθήσεις και να κοιτά γύρω του τόσο με κατάπληξη όσο και με διάθεση για έρευνα. Τα πρώτα ερωτήματα που έθεσε δεν αφορούσαν το νόημα του ανθρώπινου μοναχικού ή κοινωνικού βίου. Αφορούσαν τις ιδιότητες και τις απαρχές του εξωτερικού Κόσμου, αφορούσαν τη Φύση ως το σύνολο όσων αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις. Όμως, το Ελληνικό πνεύμα συνέλαβε ή, πολύ περισσότερο, διείδε τη Φύση, οργανική ή ανόργανη, ως έμβιον Όλον, ως κινούμενο αρθρωτό Όλον, ως Σύμπαν. (Erwin Schrodinger)

H ελληνική γεωμετρία υπήρξε αυτό το αδιάφθορο πρότυπο, πρότυπο που προτείνεται όχι μόνο σε κάθε γνώση που αποβλέπει στην τελειότητα του αλλά και απαράμιλλο πρότυπο των τυπικών χαρακτηριστικών της ευρωπαϊκής νόησης…Αυτές οι κολόνες, αυτά τα κιονόκρανα, αυτά τα επιστύλια, αυτοί οι θριγκοί με τις υποδιαιρέσεις τους, και οι διακοσμήσεις που γέρνουν χωρίς ποτέ να φεύγουν από την θέση τους και την άρμοση τους, με κάνουν να σκέφτομαι εκείνες τις αρθρώσεις της καθαρής επιστήμης, όπως τις είχαν συλλάβει οι Έλληνες, ορισμούς, αξιώματα, προτάσεις, θεωρήματα, συμπεράσματα, πορίσματα, προβλήματα…Δηλαδή ορατή η μηχανή του πνεύματος. (Πωλ Βαλερύ)

Εκείνος, ο όποιος κατανοεί τον Αρχιμήδη και τον Απολλώνιον, θαυμάζει ολιγώτερον τας επινοήσεις των νεωτέρων μεγάλων ανδρών. (Leibniz)

Τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά είναι αιώνια. Τον Αρχιμήδη θα τον θυμούνται όταν ο Αισχύλος θα έχει ξεχαστεί, γιατί οι γλώσσες πεθαίνουν, ενώ οι μαθηματικές αλήθειες είναι παντοτινές. Η «αθανασία» ίσως να είναι μία λέξη ανόητη, αλλά -αν σημαίνει κάτι- αυτό το διεκδικεί πολύ περισσότερο ο μαθηματικός, παρά οιοσδήποτε άλλος άνθρωπος. (J.H. Hardy)

ΠΗΓΗ

http://grmath4.phpnet.us/index.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τότε στη γη κατοικούσαν γίγαντες."

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ : 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912 Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ

 

Του Σωτήρη Χριστοδούλου

 

 

" ...Ο γενναίος Στρατός μου ας έχη ως σύνθημα "Εμπρός πάντοτε". Τοιούτον αίσθημα άγει ασφαλώς προς την νίκην, απαραίτητον για την εκπλήρωσιν των ιεροτέρων μας καθηκόντων, την πλήρωσιν των αγνωτέρων μας ιδεωδών..."

 

 

Από την ημερησία διαταγή του Αρχιστρατήγου την επομένη

της μάχης του Σαρανταπόρου (9-10 Οκτ. 1912)

 

  

IΣΤΟΡΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ

 

                Aπό το πρωϊ της 5ης Οκτωβρίου 1912, η βροντή των πυροβόλων αντηχούσε σε ολόκληρη την χερσόνησο του Αίμου. Η τετραπλή Συμμαχία Σερβίας, Ελλάδος, Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου ξεκινούσε τον αγώνα για την εκδίωξη του Οθωμανού από το Ευρωπαϊκό έδαφος, όπου σαν ξένο σώμα είχε εγκατασταθεί αιώνες πρίν. Ταυ­τόχρονα με τον στόλο που ανοιγόταν στα γεμάτα πανάρχαιες μνήμες νερά του Αιγαίου, εκατόν είκοσι χιλιάδες Ελληνικός στρατός ξεκίνησε το ίδιο εκείνο φθινο­πωρινό πρωϊνό από την Μελούνα με ένα τίναγμα, παρακινούμενος από "... ιεράς υποχρεώσεις προς την φιλτάτη Πατρίδα, προς τους υποδούλους αδελφούς και προς την ανθρωπότητα...", για να εκπληρώσει το όνειρο της Μεγάλης Ελλάδος.

                Στις 6 Οκτωβρίου αυτοί οι αγρότες - πολεμιστές πήραν το βάπτισμα του πυρός στην Ελασσόνα και την Δεσκάτη. Τρείς μέρες αργότερα έδωσαν πραγματικές εξετάσεις μπροστά στα φοβερά στενά του Σαρανταπόρου και προς μεγάλη έκπληξη φίλων και εχθρών, τις πέρασαν με άριστα. Οι οχυρωμένες θέσεις που θα αποτε­λού­σαν τον "τάφο του Ελληνικού Στρατού" κατελήφθησαν δια της λόγχης μετά από διήμερη σφοδρή μάχη, και οι Τούρκοι έφυγαν σε πλήρη αποσύνθεση προς Κατερίνη και Θεσσαλονίκη.

                Ο Ελληνικός Στρατός τότε, χωρίστηκε σε τρείς φάλαγγες και με διαδοχικές συμπλοκές με τα υποχωρούντα στρατεύματα του Χασάν Ταχσίν Πασά αλλά και με τις κατά τόπους Τουρκικές φρουρές, απελευθέρωσε στην συνέχεια Κοζάνη, Βέρροια και Κατερίνη. Έτσι, στις 17 Οκτωβρίου 1912 τα Ελληνικά σύνορα ήταν μία γραμμή που ξεκινούσε από τον Φιλώτα, περνούσε από την Νάουσα και την Αλεξάνδρεια και κατάληγε στις εκβολές του Αλιάκμονα. Στην συνέχεια και αφου εγκατέστησαν το Γενικό Στρατηγείο στην Βέρροια, τα Ελληνικά στρατεύματα άρχισαν να στρέφονται με άξονα την παραλία και να παρατάσσονται με μέτωπο προς το μεγάλο γέρας του πολέμου αυτού : την μακεδονική πρωτεύουσα, την κοσμοπολίτικη, την πολυεθνική, την βυζαντινή Θεσσαλονίκη. Τα νώτα τους ο "μπαρμπα Κωνσταντίνος" άφησε να τα φυλάει η 5η Μεραρχία που θα κατευθυνόταν μέσω Αμυνταίου για να απελευθερώσει την Φλώρινα και αν μπορούσε και το ελληνικό Μοναστήρι. Αυτό το τελευταίο δεν έγινε κατορθωτό, όχι γιατί η Μεραρχία αυτή έφθασε αργά, αλλά γιατί την έπληξε μιά από τις μεγαλύτερες συμφορές του πολέμου αυτού...

 

 

ΟΙ ΑΝΤΙΠΑΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

 

                Που βρισκόταν όμως ο εχθρός; Που σκόπευε να σταθεί για να δώση την τε­λευ­ταία μάχη για την Θεσσαλονίκη; Για διάφορους λόγους η επαφή μαζύ του είχε χαθεί από την προηγούμενη μέρα, και οι πληροφορίες γι' αυτόν ήταν πολύ συγκε­χυ­μέ­νες. Από την Θεσσαλονίκη πάλι, κατάσκοποι ανέφεραν αναχώρηση τραίνων γεμά­των με στρατεύματα (ήταν η 14η Μεραρχία της Τουρκικής στρατιάς του Στρυμώνα) με κατεύθυνση προς ανατολάς. Κατά την γνώμη του Ελληνικού Επιτελείου υπήρχαν δύο πιθανές τοπο­θε­σίες για να αντιτάξουν οι Τούρκοι την τελευταία τους άμυνα πριν την Θεσσα­λονί­κη.

                Η πρώτη και η πιό προφανής, ήταν πίσω από τον Αξιό η οποία και προσέ­φερε μεγάλα πλεονεκτήματα στον αμυνόμενο λόγω του μεγέθους του ποταμού. Η δεύτερη ήταν η περιοχή γύρω από την ιερή για τους μουσουλμάνους πόλη των Γιαννιτσών. Ένα μεγάλο μέρος του πεδινού διαδρόμου από δυτική Μακεδονία προς Θεσσαλονίκη καταλαμβανόταν από την ομώνυμη αποξηραμένη σήμερα λίμνη, στα νότια της οποίας και μέχρι την θάλασσα, τρία χιλιόμετρα απόσταση, το έδαφος ήταν ελώδες και δύσβατο. Στα βόρεια της λίμνης και μπροστά από τα Γιαννιτσά, υπήρχε μία σειρά χαμηλών λόφων που εδέσποζαν στο πεδινό και ακάλυπτο έδαφος του κάμπου που είχε πλάτος δέκα περίπου χιλιομέτρων. Πιό βόρεια υψωνόταν ο ορεινός όγκος του Πάϊκου. Αυτόν τον χώρο στα Γιαννιτσά, διάλεξε ο Τούρκος αρχιστρά­τηγος για να δοκιμάση να σταματήση την ελληνική προέλαση.

                Οι δυνάμεις που διέθετε για τον σκοπό αυτό, ήταν 25.000 άνδρες περίπου που υποστηρίζονταν από 24 - 30 πυροβόλα. Η 14η Μεραρχία Σερρών (40, 41 και 42 Συν­τά­γματα Πεζικού), που είχε μεταφερθεί σιδηροδρομικώς, όπως είδαμε, από τον Στρυμώνα - ανοί­γον­τας έτσι τον δρόμο στους Βουλγάρους - ανέλαβε την υπεράσπιση των Γιαν­νι­τσών. Το ένα σύνταγμα της με μέρος του πυροβολικού (2 πεδινές πυροβο­λαρ­χίες) τάχθηκε βο­ρει­οανατολικά του χωριού Πενταπλάτανος για να προστατεύει την πόλη από βορρά, ενώ τά άλλα δύο μαζύ με το απόσπασμα Κατερίνης (4 τάγ­μα­τα) τάχθηκαν στα υψώ­ματα μπροστά από την πόλη. Νότια της λίμνης, στον κάτω ρου του Λουδία ποταμού, τοποθετήθηκαν η 22α Μεραρχία και η Εφεδρική (ρεντίφ) Μεραρχία Νεαπόλεως, που είχαν φθάσει λαχανιασμένες από το Σαραντά­πορο, λίγες μέρες πρίν.

                Ο Αρχιστράτηγος εξέδωσε τις διαταγές για τις παραπέρα κινήσεις του στρατού στις 18.00 της 18ης Οκτωβρίου 1912, ως εξής : Οι 2α, 3η, 4η και 6η Μεραρχίες να κινηθούν από τις 07:00 προς τα χωριά Παραλίμνη, Μεσιανό, Πενταπλάτανος και Δαμιανό αντίστοιχα, από όπου να εκπέμψουν αναγνωρίσεις προς τον Αξιό ποταμό. Η 7η Μεραρχία θα κάλυπτε την κίνηση αυτή από την κατεύ­θυ­νση του Λουδία ποταμού στα δεξιά της ελληνικής παρατάξεως. Η 1η Μεραρχία θα ήταν εφεδρεία. Τέλος, το ίδιο το Γενικό Στρατηγείο θα εγκαθίστατο στα Γιαν­νι­τσά το μεσημέρι της επομένης. Βλέπουμε λοιπόν πως η πεποίθηση ήταν οτι ο εχθρός είχε πολύ μικρές δυνάμεις δυτικά του Αξιού ποταμού και η συνεπώς η μάχη των Γιαννιτσών μπορεί να χαρακτηρισθεί ως "μη αναμενόμενη".

                Την ίδια ημέρα το Υπουργείο Ναυτικών γνώρισε στο Γενικό Στρατηγείο με τηλεγράφημα οτι την προηγούμενη νύκτα το τορπιλοβόλλο υπ' αριθμόν 11 με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Βότση, τορπίλλισε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης την παροπλισμένη θωρηκτή κορβέτα "Φετίχ-ι-Μπουλέντ"...

 

 

19η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ : Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ

 

Στά νότια :

                Από το πρωϊ της 19ης Οκτωβρίου άρχισε η προέλαση του Ελληνικού Στρατού προς τα ανατολικά, σύμφωνα με τις διαταγές του Γενικού Στρατηγείου. Ήδη από τις επτά, η 2α Μεραρχία με το 12ο Σύνταγμά της σαν εμπροσθο­φυ­λακή και τα υπόλοιπα σε φάλαγγες άρχισε να κινείται από το Αχλαδοχώρι μέσω Γαλατάδων προς Καρυώτισσα. Λίγο πιό αριστερά της, ακολουθώντας σχεδόν τις όχθες της αιματοβαμμένης από τους νεκρούς του Μακεδονικού αγώνα λίμνης των Γιαννιτσών, βάδιζε η 3η Μεραρχία η οποία είχε αρχίσει την κίνησή της μία ώρα αργότερα. Είχε ξεκινήσει στις 08.00 από τον Άγιο Λουκά και έχοντας σαν κεφαλή της το τρίτο Σύνταγμα, κινήθηκε και αυτή μέσω Καρυώτισσας προς Μελίσσι. Στόχος και των δύο Μεραρχιών ήταν να διαβούν το βαθύ, ορμητικό και με απόκρημνες όχθες ρέμα Μπαλίτσα (σημερινός Ασπροπόταμος), από την γέφυρα που υπήρχε στό χωριό Μελίσσι το οποίο τότε ήταν χτισμένο στις όχθες της λίμνης. Πιό βόρεια θα εβάδιζαν προς Γιαννιτσά η 4η Μεραρχία μέσω Μυλότοπου, ενώ η 6η θα κινείτο στα ριζο­βούνια του Πάϊκου μέσω Αραβησσού. Εφεδρεία κρατήθηκε η 1η Μεραρχία.

                Στις 08.30 περίπου και ενώ η ημιλαρχία ιππικού της 2ας Μεραρχίας πλη­σίαζε την Καρυώτισσα δέχθηκε πυρά από Τουρκικά τμήματα που ήταν οχυρω­μέ­να στα πρώτα σπίτια του χωριού. Ταχύτατα το 3ο Σύνταγμά της αναπτύ­σ­σε­ται και με την βοήθεια τμημάτων της 3ης Μεραρχίας (1ο Τάγμα του 12ου Συντάγ­μα­τος) κατα­λαμ­βά­νει το χωριό γύρω στις 10.30 και τρέπει τους Τούρκους σε άτακτη φυγή. Το Τάγμα αυτό συνεχίζει ορμητικά την καταδίωξη του εχθρού που στην παραζάλη του δεν ανατινάζει την γέφυρα στο Μελίσσι, και αρχίζει έτσι να περνά τους λόχους του στην ανατολική όχθη του Ασπροπόταμου.

                Όμως οι Τούρκοι είχαν όλο τον καιρό να επισημάνουν από πρίν για το πυροβολικό όλα τα χαρακτηριστικά σημεία του εδάφους μπροστά από τα Γιαννιτσά και φυσικά και την γέφυρα αυτή που είχε μεγάλη σημασία για την άμυνα της πόλης. Τα Ελληνικά τμήματα που την πλησιάζουν ευθύς δέχονται καταιγισμό βολιδοφόρων οβίδων και οι τρείς πρώτοι στρατιώτες που επιχειρούν να την περάσουν, πέφτουν νεκροί. Χρειάστηκε η επέμβαση του διοικητού του 3ου Συντάγματος Συνταγμα­τάρ­χου Γιαννακίτσα και του Μεράρχου της 2ας, Στρατηγού Καλλάρη για να περάσουν δύο λόχοι τού τάγματος την στενή ξύλινη αυτή γεφυρούλα. Ήταν ήδη 10.45 και ο όγκος των δύο Μεραρχιών είχε αρχίσει να φθάνει και να αναπτύσσεται στην δυτική όχθη του ποταμού. Αμέσως δέχονται σφοδρότατο βομβαρδισμό από το Τουρκικό πυροβολικό. Από τις ίδιες θέσεις δέχεται μερικά βλήματα επίσης και το Γενικό Στρατηγείο που εκινείτο εκείνη την ώρα στον αμαξιτό δρόμο Σκύδρας - Γιαννιτσών. Σαν απάντηση, το πυροβολικό της 2ας αρχίζει να τάσσεται και κάτω από τα συνεχή και πυκνά πυρά του εχθρού στέλνει τις πρώτες οβίδες εναντίον του, προς μεγάλη ανακούφιση των πεζών που παρακολουθούσαν ανήμποροι.

                Το Γενικό Στρατηγείο τώρα αντιλαμβάνεται οτι οι υπολογισμοί του για μικρή εχθρική δύναμη μεταξύ Γιαννιτσών και Αξιού ποταμού ήταν εσφαλμένοι και αμέσως στέλνει νέες διαταγές ως εξής: Οι 2α και 3η Μεραρχίες να συνε­χί­σουν την επίθεσή τους προς τα Γιαννιτσά. Η 7η Μεραρχία να επιτεθή νοτίως της λίμνης και να περάση τον Λουδία ποταμό, ενώ η 4η Μεραρχία θα πρέπει να κινηθή προς το χωριό Πενταπλάτανος και βοηθούμενη από την 6η που κινείται από βορρά, να επιτεθεί κατά των Γιαννιτσών από την κατεύθυνση αυτή.

                Εν τω μεταξύ οι θέσεις των λιγοστών Ελλήνων στρατιωτών στην από 'κεί όχθη του Ασπρο­πόταμου ήταν τουλάχιστον επισφαλείς και σε περίπτωση Τουρκι­κής αντε­πι­θέ­σεως θα κινδύνευαν να ανατραπούν. Έπρεπε όμως να φθάσει το από­γευ­μα όταν η μεγάλη μονομαχία πυροβολικού στο κέντρο της παρατάξεως, τράβηξε τα πυρά του εχθρού όπως θα δούμε παρακάτω, για να αρχίση η 3η Με­ραρχία να περνά λίγους - λίγους τους άνδρες της από την γέφυρα. Μέχρι το σούρουπο (18.30 περίπου) και αφού ο διοικητής του 12ου Συντάγματος Συντα­γμα­τάρχης Μπαϊρας που οδηγούσε τους άνδρες του τραυ­μα­τίσθη­κε στο χέρι, το 3ο και το 12ο Σύνταγμα είχαν αναπτυχθεί στην ανατο­λι­κή όχθη του Ασπροπότα­μου και διανυκτέρευσαν σε επαφή με τον εχθρό.

Στο Κέντρο :

                Εν τω μεταξύ στο κέντρο του Ελληνικού μετώπου, η 4η Μεραρχία που ξεκί­νησε από τις επτά το πρωϊ αφού βάδισε προς Γυψοχώρι και στην συνέχεια έφθα­σε στο χωριό Παλαιός Μυλότοπος, συγκέντρωσε τις μονάδες της και άρχισε να βαδίζει γύρω στις 13.00 ακόμα ανατολικότερα, μέσα από το χωριό Αξός με εμπρο­σθο­φυλα­κή το 8ο Σύνταγμά της. Όμως μόλις οι πρώτοι στρα­τι­ώ­τες του 8ου ξεπέρασαν τα τελευταία σπίτια του, δέχθηκαν πυρά από όπλα πεζικού από τα υψώματα Παληό και 136 που δέσποζαν δεξιά και αριστερά από τον δρόμο Αξού - Γιαννιτσών. Αμέ­σως η Μεραρχία άρχισε να αναπτύσσει τα Συντάγ­μα­τά της (8ο και 9ο μπροστά, 11ο σε εφεδρεία) δυτικά του χωριού για να επιτεθεί στα μικρά τμήματα οπισθοφυλα­κών που, όπως πίστευε, κάλυπταν την υποχώρηση του εχθρού. Ταυτόχρονα άρχισαν να πέφτουν πάνω στους Έλληνες στρατιώτες και οι πρώτες οβίδες από το τουρκικό πυροβολικό που ήταν ανεπτυγμένο λίγο έξω από τα Γιαννιτσά.

                Αμέσως το 8ο και 9ο άρχισαν να αναπτύσσουν τα Τάγματά τους σύμφωνα με τις τακτικές της εποχής πρώτα σε "διμοιρίες κατά τετράδες", και στην συνέχεια σε ακροβο­λι­σμό. Χωρίς παραπέρα χρονοτριβή δίνεται η διαταγή για επίθεση που εκτελείται ορμη­τικά και με επιτυχία. Μία ώρα αργότερα τα δύο αυτά υψώματα ήταν σε ελλη­νι­κά χέρια. Όμως δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τους Έλληνες μαχητές. Αντί να ανοίξει έτσι ο δρόμος προς τα Γιαννιτσά και την Θεσσαλονίκη όπως ανέμεναν τα επιτελεία, μπροστά τους στην λοφοσειρά που εκτείνεται σε μήκος τριών περίπου χιλιομέτρων εμφανίζεται η δεύτερη αμυντική γραμμή των Τούρκων, ισχυρότερη και καλύτερα οργανωμένη και με έδαφος που δεν παρείχε παρά ελάχιστη κάλυψη σ' αυτόν που θα ήθελε να επιτεθή. Ήδη τα πυρά σαρώνανε πυκνότατα τις ελληνικές θέσεις, πυρά ενός εχθρού πεισμωμένου και αποφασισμένου να πουλήση ακριβά την ιερή του πόλη, και στους ακανόνιστους ήχους των χιλιάδων Μάουζερ και τις βροντές των κανονιών, ήρθε να προστεθεί και το ρυθμικό κροτάλισμα πολυβόλων.

                Εκείνη την ώρα (14.00) έφθασε ο αγγελιαφόρος από το Γενικό Στρατηγείο με τις νέες διαταγές. Ο Μέραρχος της 4ης Υποστράτηγος Μοσχόπουλος διατάσσει ευθύς την εφεδρεία του δηλαδή το 11ο Σύνταγμα, να κινηθεί προς το χωριό Πεντα­πλά­­­τανο για να απειληθούν έτσι τα Γιαννιτσά με κύκλωση και από βορρά. Για να δοθεί κάποια υποστήριξη στο δοκιμαζόμενο πεζικό, γύρω στις 16.00 το απόγευμα σε μιά παράτολ­μη κίνηση, αναπτύσσονται στο ακάλυπτο πεδινό έδαφος δύο από τις πυροβολαρχίες της μεραρχίας. Και μόλις ο Συνταγ­μα­τάρχης Βουλπιώτης Κωνστα­ντί­νος διοικητής του μεραρχιακού πυρο­βο­λικού δίνει την διαταγή, οι πυροβολαρχίες των Λοχαγών Μπάλμπη και Αξελού μπαίνουν στο πεδίο "σε φάλαγγα κατ' όχημα" με τους αξιωματικούς και τους υπηρέτες αμίλητους, κορδωμένους και σοβαρούς σαν σε παρέλαση. Στο λεπτό γίνονται στόχος του εχθρού και περίπου εικοσιτέσσερα τουρκικά πυροβόλα αρχίζουν να ραντί­ζουν την πεδιάδα με οβίδες που αμέσως σκεπάζεται από δεκάδες άσπρα θανατηφόρα συννεφάκια..

                Όμως η "τάξις προς πυροβόλησιν" των οκτώ Ελληνικών κανονιών κατω από αυτή την δολοφονική σιδερένια βροχή, γίνεται με υποδειγματική ακρίβεια. Τα προόλκαια αποχωρίζονται ταχύτατα και οι ελάτες οδηγούν τους ίππους πιό πίσω, ενώ οι σκοπευτές και οι χειριστές των κλείστρων κάθονται στις έδρες τους με σοβα­ρότητα συμβολαιογράφων στα γραφεία τους. Οι πυροβολάρχες κάνουν τους υπολο­γισ­μούς των στοιχείων βολής και οι πρώτες ελληνικές οβίδες πετούν προς τον εχθρό. Άρχιζε η μονομαχία των κανονιών...

                Σ' αυτήν την αναμέτρηση, η φυσική ευφυία και η πολύ ανώτερη εκπαίδευση του Έλληνα πυροβολητή, αυτά δηλαδή τα στοιχεία που έκαναν τους Τούρκους να λένε οτι "κάθε Γιουνάνης κουβαλά στην πλάτη του ένα κανόνι", γείραν σχεδόν αμέσως την πλάστιγγα εις βάρος των αμυνομένων. Μόλις με τέχνασμα εντο­πίσθηκαν οι θέσεις των Τούρκων, ακούστηκε το παράγγελμα του λοχαγού "δια βολιδοφόρων ανά τρείς, πύρ ταχύ ! ". Και αμέσως ο λόφος που ήταν τα εχθρικά κανόνια αρχίζει να καπνίζει από συνεχείς εκρήξεις σαν να καίγεται. Σε λίγα λεπτά ακούγεται η διαταγή "βολή προοδευτική ! " που ξεσηκώνει ζητωκραυγές από τις ομοχειρίες : σημαίνει οτι ο εχθρός ζεύει με σπουδή τα πυροβόλα του και φεύγει για να γλυτώσει από τον πύρινο μαίανδρο που έστρωνε το ελληνικό κανόνι...

                Εν τω μεταξύ τα 8ο και 9ο Συντάγματα ετοιμάζονται για την έφοδο. Κάποια στιγμή ακούγεται η διαταγή των αξιωματικών "εμπρός δια της λόγχης ! " και αμέσως χιλιάδες άνδρες ρίχνονται από τις θέσεις τους προς τον κάμπο με αλαλλαγμούς. Διασχίζουν γοργά με "άλματα" το ακάλυπτο έδαφος και πέφτουν με εφ' όπλου λόγχη στις τουρκικές θέσεις. Στον δρόμο μένουν νεκροί οι ανθυπολοχαγοί Σγούρος διμοιρίτης των πολυβόλων, Σούμπασης και Γαλανόπουλος, ο επιλοχίας Μωκέας και δεκάδες στρατιώτες. Τραυματίζονται ο ταγματάρχης Ηλιόπουλος στην κοιλιά, ο λοχαγός Μήνης στο κεφάλι και ο ανθυπολοχαγός Κωστόπουλος, οι οποίοι όμως αρνούνται να διακομισθούν και μένουν στις θέσεις τους μέχρι το βράδυ. Ο εχθρός σαστίζει από την ορμή της εφόδου, τά χάνει και κλονίζεται. Ακόμα μισής ώρας σκληρός αγώνας και οι σημαντικές αυτές θέσεις του εχθρού καταλαμβά­νονται.

                Την επόμενη μία ώρα οι άνδρες της ηρωϊκής 4ης Μεραρχίας την περνάνε αποκρούοντας απανωτές εχθρικές αντεπιθέσεις που καταλήγουν σχεδόν πάντα σε μάχη σώμα με σώμα. Έφθασε έξι το απόγευμα για να εγκαταλείψει ο εχθρός την προσπάθειά του. Και από τις κερδισμένες με αίμα θέσεις τους οι κατάκοποι Έλληνες μαχητές, μπορούν να διακρίνουν πλέον στο φώς του ήλιου που πλησιάζει την δύση του, τα πρώτα άσπρα σπιτάκια των Γιαννιτσών...

Στον βορρά :

                Η 6η Μεραρχία (17ο, 18ο και 1 Σύνταγμα Ευζώνων) που ξεκίνησε από την Σκύδρα στις 07.00, διέγραψε ένα μεγάλο τόξο στους πρόποδες του Πάϊκου και βάδισε μέσω των χωριών Δροσερό, Αραβησσός, Αχλαδοχώρι και Αμπελιές με προορισμό τον Πενταπλάτανο. Μόλις όμως έφθασε στα δυτικά του χωριού Αμπελιές (13.30 περίπου) δέχθηκε πυρά από τις τουρκικές προφυλακές. Αμέσως το 9ο τάγμα Ευζώνων που ήταν και η εμπροσθοφυλακή της Μεραρχίας, ανέτρεψε τον εχθρό και τον κατεδίωξε κατά πόδας προς την κυρία γραμμή άμυνας των Τούρκων.

                Χωρίς άλλη χρονοτριβή τα άλλα Συντάγματα αναπτύσσονταν και αυτά σε διάταξη μάχης, με τους Ευζώνους στο κέντρο, το 17ο αριστερά και το 18ο δεξιά που ήταν ήδη και σε επαφή με μονάδες της 4ης Μεραρχίας, με σκοπό να συνεχίσουν την επίθεση. Το 18ο σχεδόν αμέσως συνάντησε ισχυρότατη αντίσταση και είχε πολλές απώλειες. Μεταξύ αυτών ήταν και οι διοικητές του Συντάγματος Αντισυν­ταγματάρ­χης Πανα­γιωτόπουλος και του 1ου Τάγματος Ταγματάρχης Γκιώκας, ενώ ο λόχος Μηχανικού της Μεραρχίας αποδεκατίστηκε από πυρά πολυβόλων. Οι άνδρες ακέφαλοι άρχισαν να υποχωρούν, υποχώρηση που θα γινόταν άτακτη φυγή αν ο διοικητής του Συντάγ­μα­τος Ευζώνων Παπαδόπουλος δεν έσπευδε να τους συγκεντρώση και να τους εμψυχώση και τελικά να τους οδηγήση πάλι εμπρός.

                Οι Εύζωνοι εν τω μεταξύ συνέχισαν την επίθεση με την ίδια ορμή και υποστηριζόμενοι από το πυροβολικό της Μεραρχίας, ιδιαίτερα τις πυροβολαρχίες των Λοχαγών Βερέτα και Άρτη, κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες διαδοχικές αμυντικές θέσεις του εχθρού. Τέτοια ήταν η ταχύτητα της προελάσεώς τους, ώστε φθάσαν σε ελάχιστο χρόνο στις θέσεις του τουρκικού πυροβολικού. Το τελευταίο αυτό, μόλις που κατάφερε να διαφύγη εγκαταλείποντας όμως μεγάλες ποσότητες υλικού και πυρομαχικών. Αλλά το τίμημα που πλήρωσαν οι Έλληνες σε νεκρούς και τραυματίες ήταν πολύ μεγάλο και μετά και τον τραυματισμό και του ίδιου του διοικητού του 9ου Τάγματος Ευζώνων Ταγματάρχη Γεωργούλη, ο Συνταγματάρχης διέταξε την διακοπή της επιθέσεως για να μπορέσουν να ανα­συνταχθούν οι μονάδες.

                Το 17ο Σύνταγμα συνάντησε ισχυρότατη αντίσταση μπροστά από τον Πενταπλάτανο και μέχρι τις εξήμισυ το απόγευμα δεν μπόρεσε να προχωρήση παραπέρα. Έτσι έφθασε το σούρουπο της πρώτης μέρας της μάχης και οι δύο στρατοί διανυκτέρευσαν αντικρυστά ο ένας στον άλλο, λαγοκοιμώμενοι κάτω από την ψιλή φθινοπωρινή βροχή και με αγκαλιά τα ζεστά ακόμα Μάουζερ και Μάνλιχερ περίμεναν το χάραμα για να ξαναχυμήξουν ο ένας στον άλλο...

 

 

20ή ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ : Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ

 

                Με το πρώτο φώς της ημέρας (γύρω στις 06.30) και ενώ η βροχή δεν έχει σταματήσει να πέφτει, οι Έλληνες συνέχισαν την επίθεση, τώρα όμως με την αυτοπεποίθηση του μαχητού που έχει την πρωτοβουλία. Στον νότο η 2α και 3η Μεραρχίες συνεχίζουν ορμητικά την προέλασή τους μέσα από ελώδες έδαφος και κάτω από πυκνά εχθρικά πυρά. Όμως τώρα υπο­στη­ρίζονται στενά από το πυρο­βο­λι­κό και κινούνται με μεγάλη αποφα­σιστι­κό­τητα. Γρήγορα ανατρέπουν την εχθρική αντίσταση και καταλαμβάνουν μετά από έφοδο με την λόγχη τον λόφο στα δυτικά των Γιαννιτσών που δεσπόζει της πόλεως. Σαν τον τελευταίο σπασμό του θηρίου που ξεψυχά, τα τουρκικά πυρά πάνω στις θέσεις του 7ου Συντάγματος της 2ας γίνονται καταιγιστικά και ακολουθούνται από λυσσαλέες αντεπιθέσεις. Όμως φαίνεται οτι τίποτε δεν είναι ικανό τώρα να συγκινήση τους Έλληνες στρατιώτες που παραμένουν ακλόνητοι στις θέσεις τους.

                Το ελληνικό πυροβολικό αντιθέτως ρίχνει μετρημένα αλλά με εκπληκτική ευστοχία. Λές και οδηγημένες από μαγικό χέρι η δεύτερη ή τρίτη το πολύ οβίδα βρίσκουν το στόχο τους. Η μία μετά την άλλη η τουρκικές πυροβολαρχίες κάτω από τον φόβο της καταστροφής αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους. Στον χορό μπαίνουν και τα κανόνια της 4ης Μεραρχίας, οι μονάδες της οποίας επιτίθενται και αυτές από το πρωϊ κατά των εχθρικών θέσεων στο κέντρο του μετώπου. Η προέ­λα­ση τώρα γίνεται τόσο γρήγορη, ώστε γύρω στις 07.30 οβίδες από το πυρο­βο­λικό έπε­σαν πίσω από τους στρατιώτες που με εφ' όπλου λόγχη ορμούσαν προς τα εμπρός !

                Τόσο στο κέντρο όσο και στο νότιο τομέα του μετώπου οι Τουρκικές μονάδες άρχισαν από τις 09.00 να δείχνουν εμφανή σημεία κλονισμού, ενώ αντίθετα τα Ελλη­νικά Συντάγματα προχωρούσαν ακάθεκτα. Σε όλα τα σημεία οι Τουρκικές δυνάμεις εγκαταλείπουν τα χαρακώματά τους και σχηματίζουν φάλαγγες που κινούνται γρήγορα προς τα ανατολικά.

                Στον βορρά η κατάσταση εξελίσσεται ακόμα πιό ευνοϊκή για τα Ελληνικά όπλα. Οι Εύζωνοι και το 18ο Σύνταγμα αφού από νωρίς ξεκαθάρισαν κάποιες τουρκικές απόπειρες για διείσδυση ανάμεσα στα κενά της ελληνικής διατάξεως, ανέλαβαν πάλι την πρωτοβουλία. Οι Τούρκοι τώρα αμύνονταν με την δύναμη που δίνει η απελπισία. Όμως η πυροβολαρχία του Λοχαγού Βερέτα είχε εντοπίσει τις θέσεις του εχθρικού πυροβολικού που ήταν ταγμένο στο στο ελληνικό νεκροταφείο των Γιαν­νι­τσών, και έστελνε ήδη βροχή από οβίδες επάνω του. Δεν πέρασαν λίγα λεπτά και μερικά ζεύγη αλόγων φάνηκαν να πλησιάζουν το νεκροταφείο: ήταν οι ομο­ζυ­γίες της πυροβολαρχίας που έτρεχαν να ζεύξουν τα πυροβόλα για να τα απομακρύνουν. Ο Έλληνας πυροβολάρχης ρυθμίζει ακαριαία τα πυρά του εναντίον των προολκαίων τώρα και η πρώτη οβίδα σαν συστημένη, χτυπά ολόσωμα ένα βλητοφόρο. Μία τρομερή έκρηξη ακούγεται καθώς τα πυρομαχικά που περιέχει το όχημα αναφλέγονται και ευθύς ο τόπος γεμίζει συντρίμια, διαμελισμένα ζώα, και νεκρούς και τραυματίες ελάτες και οι υπόλοιποι υπηρέτες των τουρκικών πυροβόλων σκορπίζουν πανικόβλητοι.

                Ο ενθουσιασμός του πεζικού είναι απερίγραπτος. Ακολουθεί μία θυελλώδης έφοδος κατά την οποία το 9ο Τάγμα Ευζώνων κυριολεκτικά συνέτριψε την τουρκική αντίσταση μπροστά από τα Γιαννιτσά και στις 08.45 κατέλαβε το νεκροταφείο της πόλεως, μαζύ με τα τέσσερα τουρκικά κανόνια. Χωρίς να ανακόψουν την προέλασή τους οι εύζωνοι προχωρούν και καταλαμβάνουν τους λόφους βορειοανατολικά των Γιαννιτσών, και μαζύ μ' αυτούς και άλλα δύο πυροβόλα με τα βλητοφόρα τους. Στην συνέχεια από τις θέσεις αυτές κατάκοποι αλλά ακλόνητοι αποκρούουν αλλε­πάληλες εχθρικές αντεπιθέσεις. Ταυτόχρονα το 17ο Σύνταγμα καταλαμ­βά­νο­ντας τις αμυντικές θέσεις των Τούρκων απειλούσε με κύκλωση από βορρά τα Γιαννιτσά.

                Πανικός καταλαμβάνει τώρα τους Τούρκους. Οι θέσεις τους περισφίγγονται από νότο από τις 3η και 2α Μεραρχίες και από βορρά από την 6η που έχει φθάσει όπως είδαμε στα πρώτα σπίτια της πόλεως. Η άμυνα των Τούρκων δείχνει τώρα σημεία καταρεύσεως. Το Στρατηγείο τους αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πόλη και αυτό ήταν το σύνθημα για την γενική υποχώρηση. Αυτή στην αρχή ήταν κανο­νική, καθώς όμως το ελληνικό πεζικό καταδιώκει κατά πόδας και το πυροβολικό βομβαρδίζει αλύπητα, μετατρέ­πεται σε φυγή. Ένα Τάγμα Ρεντίφ (εφέδρων) πετά τα όπλα του και τρέχει πρός τις γέφυ­ρες του Αξιού ενώ αλλού ολόκληρος λόχος με τους αξιωματικούς του πιάνεται αιχμάλωτος από το 11ο Σύνταγμα. Πολλά πολυβόλα, πυροβόλα, βλητοφόρα και πυρομαχικά πέφτουν στα χέρια των Ελλήνων.

                Στα Γιαννιτσά μπαίνουν μαζύ με τους Ευζώνους και οι πρώτοι λόχοι της 4ης Μεραρχίας και άγριες οδομαχίες ξεσπούν, όπου οι τακτικές και τα παραγγέλματα ξεχνιούνται και τον πρώτο λόγο έχουν η προσωπική ικανότητα και το θάρρος. Οι αμυνόμενοι πλέον έχουν μετατραπεί σε σύμφυρμα πανικόβλητων ανθρώπων και ούτε οι εκκλήσεις ούτε και τα μαστίγια των αξιωματικών τους έχουν αποτέλεσμα. Μόλις 7.000 αξιόμαχοι στρατιώτες διασώζονται περνώντας τον Αξιό για να υπερασπισθούν την Θεσσαλονίκη, εγχείρημα που και ο ίδιος ο Ταχτσίν Πασάς λίγες μέρες αργότερα θα αντιληφθεί οτι είναι μάταιο.

                Οι ελληνικές απώλειες της διήμερης μάχης ανέρχονται σε 10 νεκρούς και 29 τραυματίες αξιωμα­τι­κούς και 178 νεκρούς και 758 τραυματίες οπλίτες. Οι Τούρκοι έχασαν στα υψώματα των Γιαννιτσών πάνω από 2.000 νεκρούς και τραυματίες ενώ άφησαν στα χέρια των νικητών άλλους 2.000 περίπου αιχμαλώτους μαζύ με 14 πυροβόλα, δύο σημαίες και πολλά λάφυρα.

                Ο Τούρκος είχε ήδη ρίξει την τελευταία του σφαίρα στο πανάρχαιο έδαφος της Μακεδονίας στο οποίο ποτέ δεν ανήκε. Το μόνο εμπόδιο πλέον για την απελευθέρωση της αρχαίας πρωτεύουσάς της, θα αποτελούσαν για τον Ελληνικό Στρατό τα φουσκωμένα νερά του Αξιού ποταμού. Oι Έλληνες είχαν ξεπλύνει κατά τον καλύτερο τρόπο το στίγμα του 1897. Αποδείχθηκαν ανώτεροι των Τούρκων σε οργάνωση, εκπαίδευση, ευφυϊα, τακτική και στρατηγική αντίληψη, αλλά ακόμα και σε προσωπική ευψυχία.

                Για την εξασφάλιση όμως της γής του Αμύντα, του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου από τους ομόθρησκους πλέον και "συμμάχους" γνωστούς επίδοξους σφετεριστές της, θα έπρεπε να χυθεί ακόμα περισσότερο Ελληνικό αίμα σε έναν νέο, αλλά και πάλι νικηφόρο Βαλκανικό πόλεμο.

ΠΗΓΕΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ : 19 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912 Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ"

ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

Μακρυγιάννης Χρήστος

Ανώτερος Αξιωματικός ε.α

κάτω των 55 ετών

κ. Υπουργέ της Ελληνικής Κυβέρνησης των Οικονομικών και καθηγητά του ΑΠΘ .Σας ερωτώ κοιτάζοντάς  σας στα μάτια και σας καλώ να απαντήσετε αν έχετε το θάρρος να μου απαντήσετε  …

Από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων σε διάγγελμά σας  προς τον Ελληνικό λαό και προς τους συντρόφου σας δείχνοντας την σκληρότητάς σας και την (αντικειμενική )κρίση σας ,προσβάλλοντας τους Έλληνες αξιωματικούς για το έργο τους και την απόφασή τους να αποφασίσουν οι ίδιοι για το πώς θα διαχειρισθούνε το υπόλοιπο της ζωής τους ,χωρίς να σας ρωτήσουν ; (αλήθεια ποιος νομίζετε  ότι είστε κύριε  ;)

Στο τέλος της ομιλίας για να γίνεται ακόμη πιο αρεστός στους συντρόφους σας αναρωτηθήκατε ποια είναι η διαφορά μεταξύ των άλλων συνταξιούχων του δημοσίου  και των στρατιωτικών ;

Ήσασταν και υπουργός Εθνικής Άμυνας  ένα διάστημα και δεν την  καταλάβατε τη διαφορά , αλλά τα γεγονότα σας διαψεύδουν .

Αλήθεια γιατί δεν βγάζετε αύριο το πρωί τους υπαλλήλους του υπουργείου των Οικονομικών να μαζέψουν τα σκουπίδια σας ;

Aλήθεια γιατί δεν βγάζετε αύριο το πρωί τους υπαλλήλους του Υπουργείου Παιδείας να μαζέψουν τα σκουπίδια σας ;’

Aλήθεια γιατί δεν βγάζετε αύριο το πρωί τους υπαλλήλους του ΟΛΘ που για χάρη τους ο κ.Καστανίδης ως αρμόδιος υπουργός των σκουπιδιών ανέβαινε φράκτες για να

μην χάσουν δήθεν την δουλειά τους ;

Tολμάτε ; Μπορείτε να μαζέψετε έστω και μερικούς άνδρες ;

Nα σας πω εγώ κύριε Υπουργέ των Οικονομικών και καθηγητά του ΑΠΘ .

Γιατί εμείς οι Αξιωματικοί ακριβώς εκεί διαφέρουμε από τους άλλους υπαλλήλους του δημόσιου τομέα, εκεί διαφέρουμε και οι Απόστρατοι από τους άλλους συνταξιούχους του δημοσίου .

Πόσοι από τους υπαλλήλους του δημοσίου θα εργαζόντανε χωρίς υπερωρίες  εορτές και Κυριακές ;

Για θυμηθείτε Σεισμούς ,Φωτιές ,Πλημμύρες

Χωρίς εμάς δεν υπάρχετε κύριοι γιατί απλούστατα δεν υπάρχει  η Πατρίδα

                                                                                                    

Επίσης κ. Καθηγητά  του ΑΠΘ μια που τόσα μας σούρατε και τόσα μας φορτώνετε ακόμη και την ευθύνη μας, για το χρέος της Πατρίδος και για τα χάλια της ..

και επειδή ρίχνοντας μια ματιά στο βιογραφικό σας έχω κάποιες απορίες αν μπορείτε να μου απαντήσετε σε μερικές από αυτές !

Κύριε Υπουργέ και καθηγητά του ΑΠΘ

     Επειδή έχετε επιτεθεί με ανοίκειο τρόπο σε στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων τα οποία

     για να φτάσουν στη συντάξιμη ηλικία κάτω των 55 ετών και στον βαθμό αποστράτευσής του

     (Συνταγματάρχες ή Ταξίαρχοι) παρεμβλήθηκαν τουλάχιστον 30 χρόνια από την ημέρα που

     αποφοίτησαν από την παραγωγική τους Σχολή,

     και επειδή στην περίπτωσή σας, σας ΑΠΕΝΕΜΗΘΗ το διδακτορικό 2 μόλις χρόνια μετά την

     λήψη του πτυχίου σας και γίνατε καθηγητής μόλις 6 χρόνια μετά (ενώ ο μέσος απόφοιτος

     παραγωγικής σχολής Στρατού, ναυτικού, Αεροπορίας στο ίδιο χρονικό διάστημα στη δεκαετία

     που εσείς προωθηθήκατε με ταχύτητα πυραύλου, με το ζόρι έπαιρνε ΕΝΑ ακόμη άστρο, αφού

     είχε υπηρετήσει στα Σύνορα ή στη Νησιωτική χώρα)

     Και επειδή εσείς ΔΕΝ ανήκετε στην κατηγορία του τέως συναδέλφου σας Υπουργού του ΠΑΣΟΚ

     κ Δημήτρη Δρούτσα που δήλωνε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βιέννης ενώ ΔΕΝ είχε καν

     τον τίτλο του Διδάκτορα (ενώ εσείς έχετε διδακτορικό από το ΑΠΘ όπου και ήσασταν μέλος ΔΕΠ),

  

     Σας παρακαλούμε με απόλυτα ευγενικό και πολιτισμένο τρόπο να πληροφορήσετε τους Έλληνες πολίτες και τους Έλληνες Αξιωματικούς !

   

     Πόσους μήνες ή χρόνια διήρκεσαν οι μεταπτυχιακές σας σπουδές στο Παρίσι;

     Ποιός μεταπτυχιακός τίτλος και με ποιόν βαθμό σας απενεμήθη;

     Ποιόν ακριβώς μήνα εγκρίθηκε η ένταξή σας σε πρόγραμμα σπουδών για το διδακτορικό δίπλωμα στο ΑΠΘ;

     Πόσους μήνες αργότερα σας απενεμήθη το Διδακτορικό και ανακηρυχθήκατε ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΝΟΜΙΚΗΣ του ΑΠΘ;

Το βιογραφικό σας  ΕΔΩ :  

http://www.evenizelos.gr/el/biography

Και επειδή είσαστε ο αυστηρός κριτής των Αξιωματικών θα παρακαλούσα να μας γνωρίσετε πότε ,πού και πόσο χρόνο υπηρετήσατε στις Ένοπλες δυνάμεις !

Και μην ξεχνάτε αυτό που έλεγαν οι Αρχαίοι υμών πρόγονοι

ΟΥΚ ΑΕΙ ΑΡΧΕΙ

Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται…

ΠΗΓΗ

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΠΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ ΒΕΝΙΖΕΛΟ"