Η λύση του Newman

Του Νίκου Λυγερού

Μετά από μερικές μέρες άρχισε μία εντατική μελέτη της συνάρτησης του Ramanujan. Με αυτόν τον τρόπο έμαθε και το αποτέλεσμα του Deligne το 1974 όσον αφορά στην απόδειξη της εικασίας του Ramanujan μέσω ενός γενικότερου πλαισίου, δηλαδή των εικασιών του Weil.

* Για κάθε p πρώτο: |τ(p)|<=2p^½

Επικεντρώθηκε στις ισοδυναμίες της συνάρτησης, αλλά η ποικιλία των αποτελεσμάτων τον ανάγκασε να κάνει μία πιο συστηματική έρευνα.

* Οι πρόγονοι του Τέρατος.

Οι υπολογιστές είχαν το πλεονέκτημα να ξετινάζουν μερικές εικασίες, δίχως βάση. Αλλά γρήγορα βρέθηκαν με τόσες ισοδυναμίες που πέρασε στο στάδιο της απόδειξης. Τότε αναρωτήθηκε για πρώτη φορά, αν αυτά τα θεωρήματα ήταν γνωστά. Επιπλέον μία ισοδυναμία λειτουργούσε για εκείνον σαν ελκυστής.

* Όχι παράξενος.
* Όχι.

Έκανε κρύο ξαφνικά κι ένιωσε την απουσία. Είχε συνηθίσει να διαβάζει το έργο των νεκρών. Έπρεπε να αποφύγει αυτές τις εκφράσεις, αλλιώς θα του έλεγε ότι δεν ταιριάζει με το ύφος. Στο κάτω κάτω της γραφής το μήνυμα ήταν αισιόδοξο. Ναι θα ήταν όντως έτσι, αλλά από μία τεράστια δουλειά.

* Επιτέλους μία αναγνώριση!
* Χιούμορ;
* Απαγορεύεται στους φωτονικούς υπολογιστές.
* Δεν νομίζω να υπάρχει τέτοια νομοθεσία.
* Είσαι ποίημα;
* Εκείνη είναι ποίημα!

Ποιος θα το πίστευε ότι οι υπολογιστές μπορούσαν να προκαλέσουν χαρά;

* Μεταφορά δομής.

Εντάξει με αυτόν τον τρόπο δεν θα πει τίποτα… Μπορεί και να της αρέσει.
Κοίταξε το φωτεινό λουλούδι λίγο πιο πάνω από το γραφείο του. Το πνεύμα ήταν εδώ λοιπόν.
Πήρε το τηλέφωνο…
Δεν απάντησε…
Κάποιο πρόγραμμα θα τελείωνε ο Chaunier και δεν το σήκωνε. Πιο αργά θα συζητούσαν για ώρες την ανακάλυψη της συνάρτησης.

* Αλλαγή φάσης.

Αποφάσισε να γράψει στον συγγραφέα.
Έστειλε μία σύντομη επιστολή, εξηγώντας ότι είχε διαβάσει το βιβλίο του κι ότι είχε βρει μερικά θεωρήματα και κάποιες εικασίες.

* Δεν άργησε…
* Μόνο λίγο στην αρχή…

Η απάντηση του Serre ήταν θετική. Έστειλε λοιπόν τα στοιχεία που είχε βρει και περίμενε την ανταπόκριση. Αυτή δεν άργησε…
Δεν ήταν σαν κάποια άλλη…

* Υπονοούμενο;
* Υπερνοούμενο!

Η απάντηση ήταν αναλυτική και κατατοπιστική. Του εξηγούσε ότι τα πρώτα θεωρήματα ήταν του Euler και του Jacobi. Μερικές από τις ισοδυναμίες του ήταν του Ramanujan. Αναφέρθηκε όμως σε μία δύσκολη περίπτωση, όπου η έρευνα δεν είχε προχωρήσει. Μάλιστα του εξήγησε ότι αρχικά ήταν λανθασμένο το πλαίσιο και ότι η κοινότητα παλαιότερα πίστευε ότι το 2, το 3, το 5 και το 7 ήταν οι μοναδικές λύσεις της εξίσωσης του Ramanujan τ(p)=0[p]. Στη συνέχεια όμως ο Newman είχε ανακαλύψει τη λύση p= 2411. Ύστερα μέσω της log-log-φιλοσοφίας του Atkin, οι ερευνητές θεώρησαν ότι υπάρχουν και άλλες λύσεις και μάλιστα σε άπειρο πλήθος.
Αυτό κι αν ήταν μία αλλαγή φάσης.

Τότε η ανακάλυψη της έκτης λύσης έγινε ένας στρατηγικός στόχος που…

* Περίμενε…

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8023-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η λύση του Newman"

Η ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ "ΗΛΙΟΣ" !!!!

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΛΙΟΣ;

Ανατριχίλα προκαλεί το άρθρο 13 του Κειμένου Συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής που αναφέρεται στο πως θα εξοφληθεί το ελληνικό χρέος. Για πρώτη φορά ένα ελεύθερο (τυπικά τουλάχιστον) κράτος δέχεται να εκχωρεί όλα τα έσοδά του από ένα τεράστιο επενδυτικό πρόγραμμα, το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ στους δανειστές του, να έχουν οι δανειστές του τον απόλυτο έλεγχο, την τιμολόγηση, την πώληση και την αγορά και να μην μπορεί ούτε μία κιλοβατώρα από αυτό το τεράστιο έργο να απορροφηθεί από την εγχώρια αγορά! Σε άλλες
εποχές όποιος υπέγραφε τέτοιο κείμενο τον περίμενε το εδώλιο του δικαστηρίου με την κατηγορίας της απιστίας και της ζημίας ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας σε βάρος του δημοσίου. Σήμερα η κυβέρνηση πανηγυρίζει. Είναι η πρώτη φορά που ένα επενδυτικό πρόγραμμα αναφέρεται ονομαστικά σε ένα τέτοιο κείμενο ενδεικτικό της σημασίας και του βάρους που δίνουν οι Γερμανοί σε αυτή την επένδυση. Η ακριβής διατύπωση του άρθρου 13 είναι η εξής: «Greece commits future cash flows from project Helios or other privatisation revenue in excess of those already included in the adjustment programme to further reduce indebtedness of the Hellenic Republic by up to 15 billion euros with the aim of restoring the lending capacity of the EFSF». Δηλαδή η Ελλάδα δεσμεύεται όλα τα έσοδα από το ΗΛΙΟΣ να πάνε για αποπληρωμή του δανείου, μέχρι το ποσό των 15 δισεκατομυρίων ευρώ. Είναι η πρώτη φορά που ένα μελλοντικό επενδυτικό πρόγραμμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και όχι πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης δεσμεύει όλα τα μελλοντικά του έσοδα για την αποπληρωμή των δανείων! Και ποιος θα αγοράζει το ρεύμα; Η Γερμανία! Ποιος θα πουλά το ρεύμα; Η Γερμανία! Ποίου οι εταιρείες θα ωφεληθούν από την κατασκευή του έργου; Οι γερμανικές! Πόση ποσότητα ρεύματος θα απορροφάται από την διψασμένη ενεργειακά τοπική αγορά; Ούτε μισό watt! Η Ελλάδα θα παράγει ενέργεια για τη Γερμανία με πολύ χαμηλότερο κόστος απ’ότι παράγεται στην Γερμανία λόγω της μεγάλης ηλιοφάνειας στη χώρα. Οι Γερμανοί θα εισπράττουν τις επιδοτήσεις από την τράπεζα KfW και τα λεφτά που θα βγάζουν θα τα εισπράττουν πάλι οι … Γερμανοί. Πρακτικά πρόκειται για ένα δεύτερο κατοχικό δάνειο: Οι Γερμανοί ζητάνε την έκταση, δανεική κι αγύριστη, την εκμεταλλεύονται, αποκομούν πολλαπλά οφέλη (φτηνή ενέργεια, έργο σε γερμανικές εταιρείες, επιδοτήσεις κλπ) και στην Ελλάδα μένει το αμφίβολο όφελος αποπληρωμής δανείων. Και λέμε αμφίβολο γιατί το πόσο θα πωλείται το ρεύμα θα καθοριστεί από τους Γερμανούς! Δηλαδή έχουμε τον δανειστή ο οποίος εκμεταλλεύεται περιουσία του δανειζόμενου και πληρώνει όσα ο δανειστής θέλει! Τρελλό; Όχι, απλά αντεθνικό! Μάλιστα έχει συσταθεί ειδική ομάδα στην Κομισιόν, η οποία έχει ως αντικείμενο το συγκεκριμένο project. Στην Ελλάδα έχουν εγκατασταθεί 200 μέγαβατ ηλιακής ενέργειας και μέχρι τέλους 2011 μπορούν να αυξηθούν στα 500. Η ικανότητα παραγωγής της Γερμανίας σε ηλιακή ενέργεια είναι με 17 γίγαβατ πολλαπλάσια. Με το πρόγραμμα ΗΛΙΟΣ η Ελλάδα θα παράγει ενέργεια αξίας 25 δισ. ευρώ. Για να καταλάβετε την έκταση της κομπίνας ο ίδιος ο καθηγητής του Τεχνικού Πανεπιστημίου Μονάχου Τόμας Χαμάχερ που έχει εμπλακεί στο έργο (ο άνθρωπος και μόνο από αυτή την δήλωσή του σε γερμανικά ΜΜΕ δείχνει ότι είναι από τους Γερμανούς που αγαπούν και σκέφτονται την Ελλάδα) καταγγέλλει: «Και στην περίπτωση του ΗΛΙΟΣ αυτοί που κερδίζουν είναι οι κατασκευαστές των ηλιακών μονάδων δηλαδή γερμανικές και κινεζικές εταιρίες και όχι οι ελληνικές. Οι Έλληνες δεν θα έχουν κανένα κέρδος». Κατόπιν αυτών, το άρθρο 13 μήπως θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο μιας πρώτης εισαγγελικής έρευνας;

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

http://human-philosophie.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ "ΗΛΙΟΣ" !!!!"

Το παράδειγμα της Ισλανδίας ως απάντηση στο «χρεοστάσιο» της Ιρλανδίας

‘Φιλελεύθερος’

Πέτρος Κοσμάς

Πριν από μερικούς μήνες οι Ισλανδοί κέρδιζαν τον θαυμασμό όλου του κόσμου με τη γενναία στάση τους. Τότε το ένα τέταρτο του εκλογικού σώματος μάζεψε υπογραφές και ζήτησε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μην υπογράψει τον σχετικό νόμο που ψήφισε η Βουλή τους και να οδηγήσει έτσι το θέμα σε δημοψήφισμα. Η κεντροαριστερή κυβέρνησή είχε υποκύψει στους εκβιασμούς του Λονδίνου και της Χάγης. Αυτοί απαίτησαν να πληρώσει όλος ο ισλανδικός λαός τους Άγγλους και Ολλανδούς καταθέτες, πελάτες μιας ισλανδικής ηλεκτρονικής τράπεζας, ιδιωτικής φυσικά, η οποία είχε δραστηριότητα στη Βρετανία και στην Ολλανδία και χρεοκόπησε. Να πλήρωνε, δηλαδή, ο ισλανδικός λαός το… ένα τρίτο του ΑΕΠ του και μάλιστα με τόκο 5,5%. Ασήμαντο ήταν ως ποσό το συγκεκριμένο ισλανδικό χρέος ύψους 3,5 δισ. ευρώ για τα μεγέθη των μεγάλων κρατών.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα άφηναν μια μικρή Ισλανδία να παραδειγματίσει άλλες μικρές χώρες ώστε να διαπραγματεύονται με επιτυχία καλύτερους όρους αποπληρωμής των υποχρεώσεών τους, χωρίς να συμμορφώνονται στις διαταγές των οικονομικών κέντρων των μεγάλων κρατών. Προς τιμήν του, όμως, ο Πρόεδρος της Ισλανδίας υπάκουσε στη λαϊκή βούληση και όχι τους βουλευτές και αρνήθηκε να υπογράψει. Στις 20 Φεβρουαρίου έγινε δημοψήφισμα και για πρώτη φορά στη σύγχρονη οικονομική ιστορία ένας λαός διακηρύσσει «Δεν πληρώνω» με δημοψήφισμα, συντρίβοντας την ψοφοδεή πολιτική της «μεταλλαγμένης» σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης που είχε υποκύψει στους ξένους δανειστές! Φυσικά επικρίθηκαν έντονα για αυτήν τους τη στάση. Δεν πέρασαν έξι μήνες μετά την επιβλητική αντίσταση του λαού της και τα σημάδια ανάκαμψης της ισλανδικής οικονομίας ήρθαν στο φως της δημοσιότητας. Και μάλιστα από το βρετανικό περιοδικό Εconomist που κάνει λόγο για θεαματική ανάκαμψη. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η Ισλανδία, μία χώρα που δεν ανήκει στην Ευρωζώνη, αντιμετώπισε τη χρεοκοπία της χώρας ουσιαστικά με μια συνολική πολιτική.

Πρώτον, υποτίμησε το εθνικό νόμισμα, την ισλανδική κορώνα, και επέβαλε ελέγχους και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αρχικά η κορόνα υποτιμήθηκε έναντι του δολαρίου κατά 50%, αλλά ήδη η υποτίμηση έχει περιοριστεί στο 30% και ολοένα και συρρικνώνεται. Η χαμηλότερη ισοτιμία της κορόνας οδηγεί αμέσως στην αύξηση των εξαγωγών και στη μείωση των εισαγωγών, υποκαθιστώντας ένα μεγάλο τμήμα τους με τοπικά εθνικά προϊόντα, με αποτέλεσμα το εμπορικό ισοζύγιο της Ισλανδίας να παρουσιάζει ήδη πλεόνασμα (!!!), από ελλειμματικό που ήταν. Οι προβλέψεις αναφέρουν ότι το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι 6,3% φέτος, και ταχύτατα, ίσως και μέσα στο 2011, θα οδηγηθεί σε πλεόνασμα! Το δημόσιο χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί στο 115% του ΑΕΠ, θα μειωθεί σταδιακά στο 80% του ΑΕΠ μέχρι το 2015.

Το δεύτερο μέτρο που πήραν οι Ισλανδοί ήταν ότι άφησαν τις ιδιωτικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν. Κατόπιν τις εθνικοποίησαν, αναγνωρίζοντας όλες τις καταθέσεις των Ισλανδών πολιτών ώστε κανένας Ισλανδός να μη χάσει ούτε μία κορόνα από τις καταθέσεις του. Τα δάνεια που είχαν πάρει οι Ισλανδοί μεταφέρθηκαν στις εθνικοποιημένες τράπεζες, αλλά επειδή το νόμισμα είχε υποτιμηθεί, μειώθηκε και το ονομαστικό ύψος των δανείων, πέρα από τις σοβαρές άλλες διευκολύνσεις αποπληρωμής που έκανε το κράτος στους Ισλανδούς οφειλέτες για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η χρηματοπιστωτική κρίση, ιδίως στις πρώτες φάσεις της (πάγωμα της πληρωμής δόσεων για μήνες κ.λπ.). Έτσι οι Ισλανδοί φορολογούμενοι φορτώθηκαν τα βάρη διάσωσης των δικών τους καταθέσεων, ενώ φόρτωσαν στους ξένους επενδυτές και καταθέτες τον λογαριασμό των συναλλαγών τους με τις ιδιωτικές ισλανδικές τράπεζες που χρεοκόπησαν.

Από την άλλη μεριά, παραδομένοι αμαχητί οι εργαζόμενοι στην Ιρλανδία κλήθηκαν να πληρώσουν τον λογαριασμό, που δημιούργησαν οι Ιρλανδοί τραπεζίτες όταν αυτοί πλούτιζαν στα χρόνια της ιρλανδικής ευωχίας. Ανεξίτηλα σημαδεμένοι από την επί αιώνες υποταγή στον αγγλικό δεσποτισμό, υπέκυψαν στην κυβέρνηση δήμιο που δεν δίστασε φυσικά να υψώσει τον πέλεκυ! Μείωση μισθών έως 15%, μείωση των συντάξεων. Μείωση των επιδομάτων ανεργίας. Μείωση των επιδομάτων πρόνοιας για τους απόκληρους. Μείωση ή κατάργηση κάθε επιδόματος για τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα. Παράλληλα, η Ιρλανδία «έσωσε» τις τράπεζές της και είδε το ΑΕΠ της να πέφτει 20%. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιρλανδίας απογειώθηκε στο ασύλληπτο 32% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της εκτινάχθηκε από το 25% του ΑΕΠ το 2007 στο 100% το 2011 και με μαθηματική ακρίβεια θα φτάσει στο 120% του ΑΕΠ το 2013. Η ανεργία αγγίζει το 14,1%, έναντι 7,3% στην Ισλανδία.

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, που ανταμείβει τα μεγάλα μεγέθη και την εικονική υπερβολή, είναι να θαυμάζει κανείς τη γενναία στάση των Ισλανδών απέναντι σε μια διεθνή επίθεση κερδοσκοπίας με στόχο τη λεηλασία. Τα παραδείγματα της Ισλανδίας και της Ιρλανδίας έχουν τη σημασία τους και για την Κύπρο. Δεν αποκλείεται να τεθεί το δίλλημα με ποιους θα πάει η Κύπρος: με τους Ιρλανδούς ή τους Ισλανδούς; μακάρι, φυσικά, να μην το επιτρέψουν ποτέ οι κοινωνικοοικονομικές της συνθήκες. Πάντως, η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας συμπεριφέρεται σαν να έχει επιλέξει τον ιρλανδικό δρόμο της πειθήνιας συμμόρφωσης και των αδιεξόδων, όπου θα αναπαράγεται ένας φαύλος κύκλος: η λιτότητα θα οδηγεί σε ύφεση, η ύφεση σε λήψη δανείων από το εξωτερικό, η λήψη δανείων από το εξωτερικό σε λιτότητα, η λιτότητα σε ύφεση κ.ο.κ. Βέβαια, τέτοιο δίλημμα αχρείαστο να είναι…

Ηλεκτρονική διεύθυνση άρθρου: http://www.efylakas.com/archives/10489

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το παράδειγμα της Ισλανδίας ως απάντηση στο «χρεοστάσιο» της Ιρλανδίας"

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ...

.

Δημήτρης Νατσιός
Δάσκαλος Κιλκίς

«Ουδείς μεθ’ ημών και πάντες... με θυμόν» «Κανείς μαζί μας και πάντες εναντίον μας»

Οι «έξι» της Μικρασιατικής Καταστροφής και τραγωδίας γιατί καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν«πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις»; Το πόρισμα της τότε Ανακριτικής Επιτροπής, της οποίας προϊστατο ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο δικτάτωρ και παππούς του σημερινού αντιπροέδρου της «ελληνικής» κυβερνήσεως, ο οποίος βεβαίως δεν είναι δικτάτωρ, ζητούσε την παραπομπή στο δικαστήριο οκτώ κατηγορουμένων με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας». Τελικώς, στην περιβόητο «Δίκη των Εξι», πλην των Μ. Γουδά και Ξ. Στρατηγού, οι υπόλοιποι εκτελέστηκαν στις 28 Νοεμβρίου του 1922, για εσχάτη προδοσία.

Ερωτώ: οι σημερινοί, όχι μόνο «έξι», αλλά λεγεών προδοτών και δοσιλόγων τι τέλος τους αρμόζει να έχουν;

Και βέβαια, πλην της εσχάτης προδοσίας, τα τωρινά απολειφάδια με το κλεφτοκατσικάδικο ύφος, πρέπει να καταδικαστούν και για ένα επιπλέον «αμάρτημα»: την εσχάτη βλακεία (Η πρόταση είναι του καθ’ ημάς γραικυλομάστιγος Ζουράρι). Ή τουλάχιστον, αφού χαριστεί η ζωή, στα ποικιλώνυμα καθάρματα που εγκληματούν κατά του λαού μας, ομιλώ για την κυβέρνηση, να τους φερθούμε, όπως φερόταν ο Μακρυγιάννης, στα άθλια υποκείμενα που έβλαπταν την πατρίδα: τους έσπαζε στο ξύλο. Έλληνες, χαμένα κορμιά, «χασαπόσκυλα» τους έδερνε, με μεγάλο ζήλο. (Τους Τούρκους, μετά την κήρυξη της Επανάστασης, τους φέρεται και τους μεταχειρίζεται πιο απλά, ρωμαϊκα: τους αποκεφαλίζει). Στο παρακάτω επεισόδιο περιγράφει ο στρατηγός, με την όλο λεβεντιά και ανδρεία γλώσσα του, το ξυλοκόπημα ενός πολιτικάντη. Ένα από τα «κωλόπανα της φατρίας», όπως θαυμάσια τους ονομάζει αλλού:

«Αφού είμουνα εις την Αρκαδία, άκουγα τον πρόβοδον των Αράπηδων, ντρεπόμουν να καθήσω με τις γυναίκες, με τριακόσιους άντρες διαλεχτούς οπούχα. Το λέγω τον διοικητή της Αρκαδιάς, να τον αφήσω έναν αξιωματικόν με πενήντα ανθρώπους και να πάγω με τους άλλους εις την ανάγκην της πατρίδας. Μ’ αποκρίνεται: Δεν έχεις να πας πουθενά, ότι εγώ είμαι από κείνους οπού κατεβάζω κι ανεβάζω στρατηγούς. Είταν ένας μπαρμπέρης, φίλος του αρχηγού Κολοκοτρώνη και του Πρωτοσύγκελου κι αλλουνών. Εγώ ‘λεγα να πάγω να σκοτωθώ με τους οχτρούς, αυτός γύρευε να μου γκρεμίσει τον βαθμό μου. Του μίλησα γι’ αυτό, του κακοφάνη. Είπε ενού ανηψιού του οπούχε εις το ψωμί και γεμεκλίκια και μας τάκοψε. Πήγα και τον έπιασα και τόδωσα ένα ξύλο διά πεθαμόν• κι αν δεν πήδαγε από το παλεθύρι κάτου ο διοικητής, δεν ξέρω αν έμενε ζωντανός». Εξαιρετικό. Ακόμα λίγο και θ’ αρχίσουμε να φωνάζουμε: δώσ’ του κι άλλη μία το παλιοτόμαρο.

Παρένθεση: Οι αποδοκιμασίες και τα λοιπά λαμπρά επεισόδια κατά την ημέρα της εθνικής επετείου είναι ανάσα παρηγοριάς και σαφής ένδειξη ότι ο λαός μας διατηρεί ψήγματα αρχοντιάς, αν και επλήγη ριζικά τα τελευταία χρόνια το ήθος του, που σε εμάς τους Έλληνες ονομάζεται φιλότιμο. Η αρχέκακακος κεφαλή, τα κομματικά καθάρματα, τρόμαξαν, αισθάνθηκαν την ανάσα του λαού στο παχυλό σβέρκο τους. Δεν πρόκειται για έκτροπα. Θα ήταν ντροπή να παρελαύνει ο λαός, την ημέρα που τιμούνται αυτοί που υπεράσπισαν την εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια, ενώπιον αυτών που προδίδουν σήμερα την πατρίδα και ποδοπατούν το «ΟΧΙ». Επέτειος σημαίνει επανάληψη. Παρελαύνουμε για να επαναλάβουμε και να μιμηθούμε τα ανδραγαθήματα. Είναι σχολείο οι παρελάσεις, διδάσκουν. Ο ωραίος βηματισμός, η ομοιόμορφη στολή, που παραπέμπει στην κοινότητα ή την ενορία - προσέξτε την πανέμορφη ομοιομορφία των εθνικών ενδυμασιών- ο στρατός, οι νέοι, ο λαός και να προπορεύεται η σημαία, το σύμβολο της ενότητας, δηλαδή όλοι μαζί, οι αγέννητοι και οι νεκροί μας- είμαστε στο εμείς, ζώντες και τεθνεώτες- για να επαναλάβουμε και να αισθανθούμε το μεγαλείο εκείνων των μεγάλων στιγμών της εθνικής μας ιστορίας.
Προδότες και λυμεώνες της πατρίδας δεν έχουν καμμιά δουλειά να στέκονται σε εξέδρες επισήμων, να προεξάρχουν εθνικών επετείων.

Ο Μακρυγιάννης κάτι τέτοια υποκείμενα τάδινε ξύλο για πεθαμόν. Πρέπει να αντιδράσουμε ως Έλληνες.

Οι απεργίες, οι ατέρμονες πορείες, τα πανό και τα συνθήματα δεν αρκούν πια. Δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Η πατρίδα καταστρέφεται, λεηλατείται, ατιμάζεται. Ο λαός μας εξαθλιώνεται, δολοφονείται. Είμαστε σκλαβωμένοι. Θέλει Επανάσταση, όχι κοινωνική, αλλά εθνική. (Για μειωμένη εθνική κυριαρχία μιλούν οι Γερμανοί και ουδείς απαντά. Άρα συμφωνούν. Αυτό ονομάζεται προδοσία). Μία μέρα, να οριστεί, όλος ο λαός να ξεσηκωθεί, παντού σ’ όλη την Ελλάδα. Η αστυνομία ενώπιον εκατομμυρίων δεν θα αντιδράσει, γιατί κατανοεί την επικείμενη εξαφάνιση του ελληνικού κράτους. Τα κουκουλοφόρα, δειλά ανθρωπάκια θα αντιμετωπισθούν με την προαναφερόμενη μακρυγιάννειο τακτική: Ένα γερό χέρι ξύλο «διά πεθαμόν». Τα ψοφοδεί πολιτικά υποκείμενα εν ριπή οφθαλμού θα εξαφανιστούν, ψάχνοντας μέσον για διαφυγή στο εξωτερικό, όπου τους αναμένει το κλεμμένο βιός του ελληνικού λαού. Τα πράγματα θα πάρουν το δρόμο τους. Τα περί αναρχίας, ασυδοσίας και καταστροφής, ας τα πουν οι τηλεγλείφτες τρεμοπρετεντέρηδες μεταξύ τους και στο «παχύ έντερο» της αντιπροεδρίας. Είναι σίγουρο ότι και άλλοι λαοί της Δύσης που υποφέρουν και καταβυθίζονται στην ανεργία και την (τεχνητή) φτώχεια, θα ξεσηκωθούν. Θα πει κάποιος. Αυτά είναι εξτρεμιστικά, ανατρεπτικά, αναρχικά. Πώς να διαλυθεί το κράτος; Όσο παρατείνεται η εξουσία των προδοτών η Ελλάδα, ο λαός μας, κινδυνεύει, οι εχτροί αλυχτούν, μας αλυσοδένουν με συνθήκες και υπογραφές που σκλαβώνουν και τις επερχόμενες γενιές. Το Σύνταγμα ποδοπατείται, καταστρατηγείται. Είναι υπέρτατος νόμος, ιερή παρακαταθήκη των προγόνων μας ότι «η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία». Τα Μνημόνια, τα «κουρέματα», η διαρπαγή του εναπομείνοντος δημόσιου πλούτου, η καταλήστευση της ιδιωτικής περιουσίας, η εξάρτηση και η υποτέλεια στους φραγκογερμανούς, όλα αυτά κι άλλα κρυφά που πράττουν τιποτένιοι και ασήμαντοι πολιτικάντηδες, που εξελέγησαν ψευδόμενοι, εξαπατώντας τον λαό, τί είναι; Είναι ή δεν είναι βίαιη κατάλυση του Συντάγματος; «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».

Εφ’ όσον όλες οι τρισαθλιότητες των νυν νάνων και αρλεκίνων πηγάζουν από το ΔΝΤ και τις λοιπές συμμορίες, κατά του λαού και του Έθνους, οφείλουμε να αντισταθούμε με «κάθε μέσο». Αρκεί ο εξευτελισμός μας. «Οι ξένοι θα μας φάγουν ως γλάροι», αν τους αφήσουμε να βυσσοδομούν.

Και «δεν είν’ εύκολες οι θύρες

εάν η χρεία τες κουρταλή».

Στην παράδοσή μας ένα πράγμα ξέρουμε:

«Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή

Παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»।
ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ..."

Τα μελλούμενα πριν να συμβούν προπομπό στέλνουν τη σκιά τους.

Ελευθέριος Ανευλαβής

Ενώ, «εις την οδόν/ έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί» (Κ. Καβάφης). Εκείνοι οι βάρβαροι, που τους περιμέναμε, ήρθαν! Ανάμεσα στο δάχτυλο και τη σκανδάλη, μαγκωμένη η ανθρωπιά! Δολοφονημένη! Μέσα στη γενική σφαγή και τις εκατόμβες των νεκρών των πολέμων. Μέσα στις στρατιές των πεινασμένων απόκληρων της ζωής, που ψάχνουν στα σκουπίδια των χορτάτων. Μέσα στα απλανή μάτια των πρόωρα γερασμένων παιδιών, που ατενίζουν το κενό της ύπαρξής των. Την κενότητα των ανθρώπων. Μέσα στις ορδές των αδιάφορων, αλλοτριωμένων ανθρώπων, που «πάντα βιαστικοί μέσα στους άσκοπους δρόμους προφασιζόμενοι κάποιο μεγάλο σκοπό» (Μανόλης Αναγνωστάκης), δεν έχουν καιρό να κοιτάξουν γύρω τους∙ μέσα τους∙ τον διπλανό τους. Μέσα στο σχολείο που αποδιώχνει τα παιδιά του, αποπαίδια μιας παραπαιδείας, παρά παιδιά παιδείας. Με δάσκαλους πενόμενους, αδιάφορους, απαίδευτους, που παιδεύονται και παιδεύουν τα παιδιά μας. Μέσα στα πανεπιστήμια, όπου ο έρωτας για τη γνώση και την έρευνα εκφυλλίσθηκε σε πάθος για την Έδρα και παροχή άχρηστων πτυχίων, που η κορνίζα τους αξίζει περισσότερο από το περιεχόμενό της. Μέσα σε μια «πολιτεία», που δεν θέλει πολίτες, αλλά ευνούχους. Και πονηροί πολιτικάντηδες, αποδιοπομπαίοι από το ίδιο τους το κόμμα, σκάνε μύτη, πάλι, στο γυαλί, σαν τα σαλιγκάρια, μετά από βροχή. Γυμνοσάλιαγκες, έρποντας, γλύφοντας και με τα κέρατά τους, σκαρφαλώνουν πάλι στα κορφοβούνια της θεαματικότητας, για να τους βλέπει το θύμα τους, ο ψηφοφόρος, νομίζοντας πως έχει ξεχάσει τις ντροπές τους. Αδιάντροποι, επιδεικνύουν, αναιδώς, τα γυμνά τους οπίσθια. Ξεβράκωτοι. Και η αφασική διανόηση και ο κατινισμός στα αιμοβόρα, σπερμοβόρα, αιδοιόφρονα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εξανδραποδισμού). Και αργυραμοιβοί ρασοφόροι κολλυβιστάδες που θησαυρίζουν θησαυρούς επί της γης, πουλώντας στους μακαρίους πτωχούς τω πνεύματι, την βασιλεία των ουρανών και απολαμβάνοντας αυτοί, τις επί γης Βιστωνίδες. Και οι άνθρωποι, απονευρωμένοι. Μουνουχισμένοι οι άνθρωποι. Στερημένοι το όραμα και την ελπίδα. Βουβοί, μοναξιασμένοι, μέσα στην εκκωφαντική σιωπή του πλήθους. Ψοφοδεείς του αύριο. Ακυρωμένοι. Βρικολακιασμένοι Κάιν, μιας άλλης εποχής. «Συντρίβουμε τους τρόπους του σκέπτεσθαι. Συντρίψαμε πια τους δεσμούς της πατρικής, μητρικής, υιικής στοργής, της φιλίας και του έρωτα. Αν θέλετε μια εικόνα της ζωής, φανταστείτε ένα πέλμα που θα συντρίβει τη μορφή του ανθρώπου.». (Όργουελ. 1984) Πολτός το ανθρώπινο πρόσωπο. Η ψυχή άδεια από αγάπη. Το μυαλό φουσκωμένο με τεχνολογία και οίηση. Και ο άνθρωπος να παραδέρνει μοναχικός, κενός, άδειος, στα σταυροδρόμια του κόσμου. Μηχανοποιήθηκε κι αυτός από το τέχνημά του. Δουλειά καθημερινή με ωρολογιακή ακρίβεια, ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ύπαρξής του. Δεν τον γεμίζει. Αγγαρεία για να επιβιώσει και όχι για να ζήσει είναι. Μια μηχανή παραγωγικότητας ο άνθρωπος, απασχολήσιμος, αναλώσιμος, αντικαταστατός. Ελαστική εργασία και ανελαστική βαρβαρότητα των κατεχόντων και εχόντων, έναντι των ανυπεράσπιστων αλλοτριωμένων μαζανθρώπων. Για να νέμονται την υπεραξία της δουλειάς του οι αχόρταγοι καπάτσοι απάνθρωποι. Που θέλουν τον λαό «Πένητα είναι ίνα γιγνώσκει τον τιθασευτήν».  Κι ένα κράτος βιαστής, όπου η πολιτική έχει εκφυλισθεί σε διαπλοκή με την οικονομική ολιγαρχία και τα άνομα, ακόρεστα, συμφέροντα. Και όπου ο Λόγος αδρανεί ή έχει εκλείψει ή έχει, σκοπίμως, στρεβλωθεί. Η τεχνοποιημένη επιστήμη, χωρίς όνειρο και όριο, θέλει να μας πείσει, πως δεν είμαστε παρά ύλη πρωτονίων, ηλεκτρονίων, χημικών ενώσεων.  «Κακοί μάρτυρες τα μάτια και τα αυτιά για ανθρώπους που έχουν βάρβαρες ψυχές: Κακοί μάρτυρες ανθρώποισιν οφθαλμοί και ώτα βαρβάρους ψυχάς εχόντων»! (Ηράκλειτος). Ανέλυσε, ο άνθρωπος, τις εσχατιές της ύλης και ανεκάλυψε την αδειανή ψυχή του. Την απουσία του Θεού. Και θεοποίησε το κέρδος και το χρήμα και την κατανάλωση. Τον πλούτο. «Ας μη σας λείψει ο πλούτος, Εφέσιοι, για να βεβαιώνεται η κακότητά σας: Μη επιλίποι υμάς πλούτος, Εφέσιοι, ίν’ εξελέγχοισθε πονηρευόμενοι.»! (Ηράκλειτος) Και τώρα όλα έχουν γίνει επίπεδα, μονοσήμαντα, χωρίς χρωματικές αποχρώσεις. Ένα μουντό γκρίζο απελπισίας. Και αλαλάζει, ο άφρων, για τους καινούργιους ψεύτικους θεούς του. «Και στα αγάλματα αυτά προσεύχονται, σαν κάποιος να φλυαρεί με τα ντουβάρια, μη γνωρίζοντας τι είναι θεοί και ήρωες:  Και τοις αγάλμασι δε τουτέοισιν εύχονται οκοίον ει τις δόμοισι λεσχηνεύοιτο, ούτι γιγνώσκων θεούς ουδ’ ήρωας οίτινές εισί»! (Ηράκλειτος) Και αιφνιδίως ακούστηκε ο πυροβολισμός. Και ξαφνιάστηκαν οι υποκριτές. Και απορήσανε οι φαρισαίοι για το πρωτόγνωρο έγκλημα. Ανατριχιάσανε, λέει, βλέποντας το πτώμα. Το πτώμα τους. Σκοτωμένον τον άνθρωπο, που είχανε μέσα τους. Σκοτωμένον από αυτούς τους ίδιους. Και «πού ήσουνα εσύ όταν τον σκοτώνανε;». (Άρης Αλεξάνδρου). Τι συμβαίνει λοιπόν; Ο δημιουργός, αφού δημιούργησε τα πλάσματά του «κατ’ εικόναν και ομοίωσιν Αυτού», τα πέταξε στου δρόμου την άκρη; Αδιάφορος; Μήπως πρέπει, αντί να τα βάζουμε ο ένας με τον άλλον, να τα βάλουμε με τον Δημιουργό μας; Μια παγκόσμια, πανανθρώπινη διαδήλωση διαμαρτυρίας εναντίον του Δημιουργού!  Να εκφράσει το ανθρώπινο παράπονο της εγκατάλειψης από τον πατέρα. «Γιατί πάντα κάπου πέρα / αόρατος / Τεράστιος και υπαρκτός / Πορεύεται ανώνυμος / Ο πόνος των ανθρώπων». (Άρης Αλεξάνδρου) Μα δεν τα μάθατε; «Ο Θεός πέθανε!». (Τάδε έφη Ζαρατούστρας). Τον σκοτώσανε οι δημιουργοί και δημιουργήματά του. Και ξεθεμελίωσαν τα θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης. «Το ήθος είναι στον άνθρωπο θεός: Ήθος ανθρώπω δαίμων»! (Ηράκλειτος) Κι ανάμεσα στα χαλάσματα αντικρίζει, ο άνθρωπος, το κενό της αλαζονείας του. Παθαίνει την αρρώστια της οίησης. Γίνεται υβριστής. Αλαζών.  Η ανθρώπινη συνείδηση πάνω στον σταυρό της αμφιβολίας, με φρίκη ατενίζει το αβυσσαλέο κενό της απουσίας του Θεού. Της απουσίας της. Ο Κάιν αντικατέστησε την αγάπη. Κι αυτός, ο άλλος άνθρωπος, γίνεται, πια, ένας ξένος μισητός, όσο κι ο άδειος εαυτός. Ο αρχέγονος τρόμος της απάνθρωπης απελπισίας.  Δεν μπορεί πια ο άνθρωπος να αντικρύσει το αποκρουστικό του είδωλο στον καθρέφτη της ζωής. Και σκοτώνει αυτόν τον άλλον. Τον ξένο. Τον αποξενωμένο του εαυτό. «Αν δεν υπάρχει Θεός όλα επιτρέπονται» (Φ. Ντοστογέφσκυ). Μέσα στην αχαλίνωτη ελευθερία του, για να πραγματώσει τη δική του θέληση, ο άνθρωπος της απελπισίας, μια μόνο επιλογή έχει, κατά την επιχειρηματολογία του Κυρίλλωφ στους Δαιμονισμένους του Ντοστογέφσκυ. Να σκοτώσει τον εαυτό του. Γιατί είναι αδύνατο να ζει κάποιος, αναγνωρίζοντας πως ο Θεός είναι αναγκαίος και πρέπει να υπάρχει και, ταυτόχρονα, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει. Η μόνη συνεπής λύση, γι αυτόν τον άνθρωπο, που η λογική του γκρέμισε όλα του τα στηρίγματα στον κόσμο, το μόνο που μένει είναι να αποδείξει, πως δεν υπάρχει Θεός, αυτοκτονώντας. Ξεπέρασε τα όρια ο άνθρωπος, και άγγιξε το όριο της Ύβρεως. Το όριο, το μέτρο, που κι’ ο Ήλιος αν το υπερβεί, «οι ερινύες, οι επίκουροι της Δίκης, θα τον βρουν: Ερινύες μιν Δίκης επίκουροι εξευρήσουσιν.»  Μας βρήκαν οι Ερινύες. «Τα γουρούνια ευχαριστιούνται περισσότερο στον βούρκο παρά στο καθαρό νερό: Ύες βορβόρω ήδονται μάλλον ή καθαρώ ύδατι»! (Ηράκλειτος) Για όσους ελπίζουν, ακόμη, στον άνθρωπο, χρειάζεται η επικίνδυνη ελευθερία της αγάπης ενός Προμηθέα, (αγάπα και κάνε ό,τι θες, φωνάζει ο Ιερός Αυγουστίνος), που θα δώσει τη φωτιά του Λόγου στην ανθρώπινη ύπαρξη, αδιαφορώντας για την κατηγορία του εμπρηστή. Ανάσταση του Ανθρώπου (συνάμα και του Θεού), σημαίνει ανάσταση του Ανθρωπίνου Πνεύματος και του Ανθρωπίνου Λόγου. «Πνεύμα ο Θεός… και Θεός ην ο Λόγος».

ΠΗΓΗ http://www.anevlavis.gr/Default.aspx?tabid=109&language=el-GR

www.websitesolutions.gr website deisgn , web site, κατασκευή website ιστοσελίδα ιστοσελίδων ιστοχώρου
σχεδιασμός , φιλοξενία , website , hosting websitesolutions www.websitesolutions
info@websitesolutions.gr , www.terzaonda.gr , www.santorinidreamweddings.com
www.thirdwave.gr , www.petweb.gr , www.anevlavis.gr , www.petweb.gr ,
ΚΛΙΝΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ, κλινική, κλινικη, λογική, λογικη, ΠΝΕΥΜΟΝΙΕΣ, πνευμονία, Διάγνωση, Θεραπεία, ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ, ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ - , ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ, Εγκόλπιο Αντιμικροβιακής Θεραπείας, Αντιμικροβιακά Φάρμακα, Χημειοθεραπεία Βακτηριδιακών Λοιμώξεων, ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ, www.anevlavis.gr το site του ιατρού Ελευθερίου Ανευλαβή. Ελευθέριος Ανευλαβής . Άρθρα, βιογραφικό, βιβλία, forum, σχόλια, video, www.terzaonda.gr, websitesolutions.gr , Αντιμικροβιακά, Φάρμακα, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ, ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα μελλούμενα πριν να συμβούν προπομπό στέλνουν τη σκιά τους."

Η αριθμητική του Serre

Του Νίκου Λυγερού

Ήταν βράδυ, το βιβλιοπωλείο όμως δεν είχε κλείσει ακόμα. Η μεγάλη πλατεία της Λυών ήταν φωτεινή. Όταν άνοιξαν την πόρτα τον αναγνώρισαν. Τους χαιρέτισε και πήγε κατευθείαν στα ράφια των μαθηματικών. Ήθελε να βρει μια τεχνική αναφορά για να μελετήσει σε βάθος τους τύπους του Ramanujan. Κοίταξε προσεχτικά τα βιβλία της θεωρίας αριθμών. Έψαχνε μια πιο μοντέρνα αντιμετώπιση του θέματος, διότι είχε εντοπίσει τις παραλλαγές στην τυπολογία. Έπιασε τελικά ένα μικρό μαύρο βιβλίο. Ήταν η Αριθμητική του Serre.

* Έτσι έγινε λοιπόν η πρώτη επαφή!

* Μετάλλιο Fields 1954.

* Βραβείο Abel 2003.

* Τότε όμως δεν το είχε πάρει ακόμα.

Ξεφύλλισε και αυτό το βιβλίο. Το πρώτο μέρος αφορούσε την αλγεβρική θεωρία των αριθμών και το δεύτερο την αναλυτική. Δεν κοίταξε αν το επίπεδό του ήταν προσιτό ή δύσκολο. Άλλο έψαχνε και το βρήκε.

* Ήταν στο κεφάλαιο VII.

* Ακριβώς.

Δεν εξέταζε μόνο το θεώρημα του Dirichlet το οποίο θα είχε επιπτώσεις για μια άλλη έρευνα αλλά έδινε τα θεμελιακά στοιχεία της συνάρτησης του Ramanujan.

* τ(n)

* Επιτέλους, η αγαπημένη μας!

Εκείνη τη στιγμή πάνω στο σημειωματάριο σκέφτηκε ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να της εξηγήσει ένα μέρος της σκέψης του.

Χτύπησε το τηλέφωνο…

Έπρεπε να μιλήσει για τα Master Classes.

Μαθηματικά και Νοημοσύνη.

Αυτή ήταν η θεματολογία.

Έκλεισε το τηλέφωνο.

Ναι, αυτό θα ήταν το πλαίσιο της συζήτησης.

Και το πεδίο: η θεωρία παιγνίων.

* Ισορροπία Nash.

* Παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος.

* Μπορεί και Pareto.

* Με ποιες πιθανότητες;

* Είναι μοναδική…

Η αινιγματική συνάρτηση ανήκε σε ένα άγνωστο σύνολο συναρτήσεων. Ήταν για εκείνον η πρώτη φορά στην ύπαρξή του. Αυτό του κέντρισε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον. Άρπαξε το βιβλίο, χαμογέλασε στο ταμείο και πήγε στην πλατεία. Αυτή τη φορά είχε σκοτεινιάσει εντελώς και είδε τα πρώτα αστέρια. Σκέφτηκε ότι ένα από αυτά, για τα μαθηματικά, ήταν ο γκουρού της Ινδίας.

* Ο σεβαστός.

* Πνευματικός Δάσκαλος.

* Άλλο ένα φωτεινό μονοπάτι…

Πρόβλεψε την αντίδρασή της… Ακόμα και ο Σωκράτης… Τέλος πάντων κάτι θα έβρισκε ως απολογία… Αφού ήταν η αλήθεια. Αλλιώς θα έγραφε έναν άλλο διάλογο σαν εκείνο που είχε αφιερώσει στο νησί της Λέρου.

* Η πνευματική υιοθεσία μαθητή από έναν γκουρού ήταν πάντα ισχυρότερη από το δεσμό του αίματος.

* Αυτό θα της αρέσει;

* Και με το οικόσημο…

* Έχει εξοικειωθεί.

Μόλις είδε τον ορισμό της συνάρτησης του Ramanujan άρχισε να κάνει υπολογισμούς στο τετράδιό του. Λόγω της δύναμης 24 τα μεγέθη ήταν γρήγορα μεγάλα. Επιβεβαίωσε τις τιμές που ανακοίνωνε το βιβλίο.

* 1, -24, 252, -1472, 4830, -6048, -16744, …

Το 1916, ο Ramanujan παρατήρησε τις δύο θεμελιακές ιδιότητες:
τ(mn)=τ(m)τ(n) αν m και n είναι πρώτοι μεταξύ τους, και για p πρώτο και r θετικό,
τ(p^(r+1))=τ(p)τ(p^r)– p¹¹τ(p^(r-1)).

Αυτές τις απέδειξε ο Mordell το 1917. Δεν ήξερε για ποιο λόγο τον άγγιξε περισσότερο η δεύτερη. Το μέλλον θα έδινε την εξήγηση.

* Καινούριο μήνυμα.

Πηγή: http://www.lygeros.org/lygeros/8022-gr.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η αριθμητική του Serre"

ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ... ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ένα εξ ολοκλήρου εθνικιστικό από την επίσημη πολιτεία της τουρκιάς σχέδιο πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της φετινής επετείου από την ίδρυση της δημοκρατίας. Αυτό της διανομής χιλιάδων τουρκικών σημαιών σε παιδιά της 1ης δημοτικού, προκειμένου να … αγαπήσουν την πατρίδα.

Ο αρμόδιος δήμαρχος δήλωσε σχετικά: «Η σημαία είναι η ενότητα και η ομοψυχία μας, ένα από τα πιο σημαντικά σύμβολα της ανεξαρτησίας μας. Γι’ αυτό με την σκέψη πως πρέπει από νωρίς να κάνουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν την σημαία και με αφορμή την 88η επέτειο ίδρυσης της Δημοκρατίας μας, οργανώσαμε αυτήν την εκδήλωση».

Τα καλώς οργανωμένα πλάνα της πολιτικής ρότας του Ερντογάν περί συνεχούς τροφοδότησης και τόνωσης των εθνικιστικών φρονημάτων, πραγματοποιούνται επιτυχώς με οιονδήποτε τρόπο. Είτε με την αμείωτη στρατιωτική οργάνωση και τον επιθετικό εξοπλισμό, είτε με την διεκδίκηση αναγνώρισης των δήθεν «μουσουλμανικών» μειονοτήτων στις ακριτικές περιοχές της πατρίδος μας, είτε με τη κατάλληλη «εθνικιστική» σχολική διαπαιδαγώγηση (εντός και εκτός τουρκικών συνόρων).

Ένα σχέδιο, όπου οι έννοιες της πατρίδας και του συμβολισμού της σημαίας θα νοηματοδοτήσουν, άπαξ και δια παντός, τη ζωή των «φίλων» γειτόνων μας, στη θεωρία αλλά και στην πράξη.

Στο Ελλαδιστάν, το προτεκτοράτο των διεθνών σιωνιστών, για τέτοιου είδους …«εθνικιστικά και φασιστικά» πλάνα, ούτε λόγος να γίνεται. Διότι η Ελλάς είναι καταδικασμένη, από τα μεταπολιτευτικά πολιτικά ανδρείκελα, να ξεπουλήσει γη, ύδωρ, Ιστορία και προγονικές θυσίες, στο βωμό των υποτακτικών της Λέσχης Bilderberg. Ας όψονται οι γνωστοί εξωμότες πολιτικάντηδες (Γιωργάκης, Hanna, Μπένι) και οι λοιποί ανθελληνικοί και αναρχοαριστεροί βάκιλοι της επίσημης ελλαδικής ψευτοδημοκρατίας. Δυστυχώς γι΄ αυτούς, θα μας βρουν απέναντί τους!

xryshaygh.wordpress.com

http://www।stoxos.gr/2011/11/blog-post_6408.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ... ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ"

ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ!

Τα δομημένα∙ τα ομόλογα, ντε. Χάθηκαν, τα δομημένα.
Και εκείνον τον Εφραίμ και τους συν αυτώ σφουγγοκωλάριους,  κολυβυστάδες, μοναχούς τε και πολιτικατζήδες και άλλους παρατρεχάμενους, συμβόλαια γράφοντες, σαν αστροπελέκι, τους έχει καταπιεί η σιωπή της επικαιρότητας.
Χρόνια τώρα οι διαχειριστές του χρηματοπιστωτικού συστήματος, κάθονται τρων και πίνουν και τον κόσμο φοβερίζουν.
Τα χρυσά αγόρια, κωλόπαιδα, χρυσοκάνθαροι της μίζας και της αρπαχτής, που τα έλεγαν μάνατζερς, έφαγαν μέχρι που έσκασαν και βρώμισαν με τη δυσωδία των αερίων της σάπιας κοιλιάς τους και της σάπιας ψυχής τους, τον αέρα της χώρας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου.
Πέντε χρόνια τώρα επανιδρύεται το κράτος και
γκρεμίζεται η παιδεία, η οικονομία, η σοβαρότητα του Κράτους, η γλώσσα μας, η παράδοσή μας.
─ Την παιδεία την ξαναγράφουν σε άγραφη πλάκα (tabula rasa), για να μουτζουρώνει τις καλλικατζούρες του ο κάθε (της πλάκας) Υπουργός επί της (α)παιδείας. Μιας παιδείας εκτεχνικευμένης, απορφανισμένης από το ιδεώδες τους ανθρωπισμού. Μιας παιδείας που παρέχει πτυχία ανεργίας, όπου η κορνίζα του πτυχίου αξίζει περισσότερο από το κορνιζαρισμένο πτυχίο.
─ Την ισχυρή οικονομία, αφού την έβαλλαν και την έβγαλαν από την επιτήρηση, είναι έτοιμοι να την ξαναβάλουν, τοις Αλμούνια ρήμασι πειθόμενοι, καλώντας, ως συνήθως, τους μισθοσυντήρητους πολίτες να πληρώσουν τα γλέντια και τα τσιμπούσια αυτών που οδήγησαν το σύστημα στην κρίση.
Δισεκατομμύρια ευρώ έφαγαν τα χρυσαγόρια-κωλόπαιδα και καλείται τώρα ο λαός, το μόνιμο υποζύγιο, ο κυρ Μέντιος, να κουβαλήσει το φορτίο της κρίσης.
Να πληρώσει από το υστέρημά του, ξανά, για δεύτερη φορά, τα ρεζιλίκια αυτών που έφαγαν τα λεφτά των ανθρώπων, αλαζόνες, υπερφίαλοι, αδιάφοροι, γνήσια τέκνα της νεοφιλελεύθερης αγοράς και μπάσταρδοι της χώρας.
─ Την σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική, την έχουν κάνει, οι πολιτικατζήδες, ψηφοθηρικό σπορ κυνηγώντας, όταν αρχίζει η περίοδος του κυνηγίου (συζήτηση περί εκλογών) τους ψηφοφόρους με το ντουφέκι,  μέσα στη γυάλινη οθόνη.
Οι σπουδαιογελοίοι πολιτικάντηδες, που νομίζουν ότι ο λαός έχει ξεχάσει τις λοβιτούρες τους.
Οι πονηροί πολιτευτές, που ποντάρουν στην ανάγκη του κοσμάκη (γιατί έτσι τον έμαθαν) για ένα ρουσφέτι. Για μια θέση, για ένα ξεροκόμματο στον δημόσιο τομέα.
Να, επιχειρηματίας πρώην Υπουργός των σκαφών και διαμερισμάτων και των παρακτίων, να κυνηγάει, ξανά στο γυαλί,  καινούργια ψηφοθηράματα, ψοφοδεείς ψηφοφόρους, που η πολιτική του τους έκανε τέτοιους, αναγκασμένους να προστρέχουν στον πάτρωνα του  ρουσφετιού, για τον επιούσιο.
Να, πρώην Υπουργός, φιλάνθρωπος Μαικήνας των Ινδών του αναψυκτηρίου, ξεπροβάλλει στο γυαλί, προς άγραν ψηφοθυμάτων, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα μέτρα της κυβέρνησής του εναντίον των μη εχόντων, υπερασπιζόμενος την ασυδοσία των υπερεχόντων.
Να, πρώην Υπουργός, Δουξ της Βιστωνίδος, ξανά, σε τηλεοπτικό πάνελ, να αναλύει την οικονομική κρίση και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν, καθαρό παιδί του επιχειρηματικού σωλήνα, με λαμπρή σταδιοδρομία τραπεζικού στελέχους στην Ελλάδα και στην αλλοδαπή.
Να, η υψηλοτάτη των εξωτερικών να δεινοπαθεί για ένα χαμόγελο της Κοντολίζας και τώρα της χαρούμενης Χίλαρυ, ΥΠΕΞΗΠΑ, συνιστώντας  ψυχραιμία και σωφροσύνη, όταν  οι βόρειοι σκοπιανο-γείτονες αλωνίζουν, σφετεριζόμενοι την ιστορία μας και οι τουρκο-γείτονες υπερίπτανται των φαρμακωμένων νησιών μας και περιπλέουν το Σούνιο. 
Ψυχραιμία και σωφροσύνη και ορθάνοιχτη η υφαλοκρηπίδα στο οθωμανικό δίκαιο.
Να, κενόκρανοι (κενό, άδειο κρανίο) «διανοούμενοι» (διανοούμενος σήμερα είδος έν ανεπαρκεία) μπουρμπουληθρίζουν πολυπολιτισμικές παρλαπίπες, για να δικαιολογήσουν την αναρρίχησή τους σε θώκους, παρ’ αξίαν.
Και,  «Ντυμένοι φίλοι οι εχθροί», από την Εσπερία μας πήραν ό,τι πολύτιμο αφήσανε έκθετο, στο κατώφλι και στους δρόμους της παγκοσμιοποιημένης λαίλαπας, οι ντόπιοι κουφιοκεφαλάκηδες, θαμπωμένοι από τα μπιχλιμπίδια της  παγκόσμιας ασύδοτης και απάνθρωπης αγοράς.
Αρχές, ιδέες, αξίες, που έδεναν, συνδετικός ιστός, τις κοινωνίες και τους ανθρώπους, σήμερα κουρελιάζονται και ανασκολοπίζονται στην καταβόθρα του άθλιου δόγματος: «καταναλώνω, καταναλώνω, καταναλώνω, άρα υπάρχω».
Αλληλεγγύη, ανθρωπιά, κοινωνική προσφορά, φροντίδα για τον αδύναμο, χάθηκαν και όσοι διατηρούν και υπηρετούν αυτές τις αρχές και αξίες θεωρούνται, τουλάχιστον, μαλάκες, από αυτούς που έχουν θεοποιήσει το χρήμα. Έχουν εγκολπωθεί την αρχή της αρπαχτής και διάγουν βλαχογκλαμουράτο βίο.
Γιατί οι ψηφοκυνηγοί πολιτικάντηδες, μη ενδιαφερόμενοι παρά μόνον για την ψήφο των θυμάτων τους, μαζί με, τους περί άλλα τυρβάζοντες, κενόκρανους διανοούμενους αυτής της χώρας, κατάντησαν τον λαό μάζα.
Αδρανή μαζοχυλό, ο οποίος παίρνει το σχήμα του δοχείου όπου τον βάζουν.
Και αυτό το δοχείο είναι το μεταμοντέρνο δοχείο νυκτός.
Γιατί, λένε, οι λεγόμενοι πραγματιστές, τα πράγματα είναι προφανή.
Ας είμαστε ρεαλιστές, λένε, οι ασπαζόμενοι,
Το δόγμα της μετανεωτερικότητας: αποθέωση του ατόμου, που σκοπός του έχει γίνει μόνο η δική του καλοπέραση, αδιαφορώντας για τον διπλανό του και
Το δόγμα της ελεύθερης (διάβαζε ασύδοτης) αγοράς: δηλαδή, ατέρμονη αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης με αποθέωση του ανταγωνισμού, και αδιαφορία για τους ανθρώπους και για το περιβάλλον.
Το χρήμα κινεί τον κόσμο και η κατανάλωση είναι ο σκοπός της ζωής.  Αυτή, λένε, είναι η αλήθεια.
Και αυτή ίσως είναι η αλήθεια τους.
Μα η μεγάλη αλήθεια είναι πως,
Το βρώμικο χρήμα βρωμίζει τον κόσμο μας.
Το άνομο χρήμα απανθρωποποιεί τον άνθρωπο και τις κοινωνίες μας.
Οι σπουδαιογελοίοι, κορδωμένοι, περπατούν, χωρίς να βλέπουν, από την τύφλα τους την πνευματική και τη νεόπλουτη αρχοντοχωριατιά τους,
Πως τα οπίσθια τους είναι γυμνά.
Πως η πολύτιμη τουαλέτα και το ακριβό φράκο έχει σκιστεί. Εκεί στο καίριο σημείο.
Και φαίνεται ο κώλος τους.
Δαχτυλοδείξτε τους.
«ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ»
Του μόχθου και του Ιδρώτα μας.
Της ζωής μας.
Της παράδοσής μας.
Της πόλης μας.
Της αξιοπρέπειάς μας.
Της ανθρωπιάς μας.
«ΠΟΙΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ;» Μ. Αναγνωστάκης
ΠΗΓΗ
http://www.anevlavis.gr/Default.aspx?tabid=88&language=el-GR

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΙΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ!"

Ν.Λυγερός "Μαθηματικά και Νοημοσύνη" Λέρος 27/10/11

Eισήγηση του Νίκου Λυγερού
με θέμα: "Μαθηματικά και Νοημοσύνη"
Κινηματοθέατρο Λακκίου, Λέρος
27/10/2011

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ν.Λυγερός "Μαθηματικά και Νοημοσύνη" Λέρος 27/10/11"

Εμείς, οι Έλληνες, θα πούμε, ξανά, ΟΧΙ!

Ελευθερίου Ανευλαβή

«Έχουμε οικονομικό πόλεμο» διαγγέλλει, από τηλεοράσεως,  ο πεφυσιωμένος οικονομισάριος (σύνθεμα: οικονομία+κομισάριος και κατά συνεκδοχή Υπουργός Οικονομικών) των τροϊκανών και χτυπά τα τύμπανα του πολέμου,  ξεζουμίζοντας και το τελευταίο cent (εκατοστό του ευρό)  του ξεζουμισμένου πολίτη, ο ζουμερός κ. Βενιζέλος. Και σώζει την proton προς το κοινόν συμφέρον, διακηρύσσει, φορτώνοντας τα «κερατιάτικα» στις πλάτες των γνωστών «φορογαϊδουριών», γιατί τους γαϊδάρους της φοροκλοπής και φοροαποφυγής, κάνει πως δεν τους βλέπει.

Ιδού, προελαύνουν οι παγκοσμιοποιημένοι νεοφιλελεύθεροι, ψευδώνυμοι, δυσώνυμοι πλέον, σοσιαλιστές, τυμπανίζοντας (τάχα συγκλονισμένοι) το πένθιμο εμβατήριο του θανάτου του εμποράκου. Της κλοπής του μισθού του υπαλληλάκου και της σύνταξης του απόμαχου της ζωής.

Ιδού, προελαύνουν οι προγραφείς τεχνοκράτες, «οι ληξίαρχοι των ημερών μας» (Μ. Αναγνωστάκης), από την Εσπερία με τους ντόπιους, κυβερνητικούς συνεργάτες τους, ταπεινώνοντας έναν λαό, που «κάποτε ήταν φλόγα», (Κ. Παλαμάς).

Ιδού, προελαύνουν οι στρουθοκαμήλες της Ευρώπης και τα ντόπια κυβερνητικά και λοιπά σφουγγοκώλια τους, βρίζοντας και εξωθώντας στη φτώχια τον λαό, με τη  χρηματοπιστωτική κρίση, που οι ίδιοι, λιμασμένοι για πλούτο και κέρδος, έχουν προκαλέσει.

Ανάξιοι, ανίκανοι, τυφλοί κυβερνήτες, πουλήσατε όλα τα υπάρχοντά μας, αντί πινακίου φακής, στις άπληστες αγορές και το αντίτιμό τους, το καταχραστήκατε. Και επί την Πατρίδα μας βάλατε κλήρον. Και ξεπουλάτε τα κυριαρχικά της δικαιώματα, επικαλούμενοι την πατριδοφροσύνης σας, πουλώντας κούφιο πατριδιλίκι. 

Κλέψατε τον μισθό του δημόσιου υπαλληλάκου, θύμα των δικών σας ψηφοθηρικών ιδιοτελειών και τον βρίζεται κοπρίτη, οι κοπρίτες. Ρημάξατε τη λιπόσαρκη σύνταξη του συνταξιούχου. Πετσοκόψατε το ιδρωμένο μεροκάματο του εργάτη. Στέλνετε στην ανεργία τα όνειρα των νέων. Και αφήνετε, ανίκανοι και πονηροί διαπλεκόμενοι, τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας ανέγγιχτους, να αυγατίζουν τα κλεμμένα στις εξωχώριες (offshore) σπηλιές (τις λένε και τράπεζες) του Αλή Μπαμπά με τους σαράντα κλέφτες. 

Κλέψατε, ακόμα, και τους πιο ακριβούς θησαυρούς μας, που μέσα στην παλιά κασέλα κρύβαμε: Την ελπίδα για το αυριανό σαλπάρισμα προς μια καινούργια χώρα. Τα εισιτήρια για το ταξίδι μας για μια ζωή, που μας αξίζει. Το κρυφό ανεπίδοτο γράμμα στους κυβερνήτες μας, που μας πρόδωσαν. Την εικόνα, στο εικονοστάσι του μυαλού μας, του καπετάνιου μας που καλαφατίζει το ολοκαίνουργο καράβι «Νέα Ελλάδα», πλησίστιο για το λιμάνι της ελπίδας και της προκοπής. Τη φωτογραφία της γιαγιάς που έλεγε ιστορίες, για τις όμορφες παλιές ημέρες. Κλέψατε τη χαρά να βλέπουμε το χαμόγελο στα χείλη των παιδιών μας κι όλων των παιδιών, στο πρωινό του Ήλιου. Τα μυστικά σχέδια των κρυφών μας  «επαναστάσεων», για όλα όσα μας πληγώνουν. Κλέψατε όλα τις ιδανικά μας «πιστεύω», που μας κρατούσαν ζωντανούς.

Και μας αφήσατε άλαλους, χωρίς τη θεϊκή μας γλώσσα, να ψελλίζουμε γρυλίσματα ευρωπαϊκά. Μα κλείσατε τα αυτιά, για να μην ακούμε τον απολλώνιο ύμνο μας, πάρα μόνο το τιντίρισμα του άνομου χρυσού και το γρύλισμα των αδόντων αιδοίων της τηλε-τύφλωσης. Μας τυφλώσατε, για να μην βλέπουμε τον δικό μας Παρθενώνα, πάρα μόνο τη γύμνια των χρυσωμένων οπισθίων της παγκοσμιοποιημένης ασύδοτης αγοράς σας. Μας μάθατε να μιλάμε φοβισμένα και με λέξεις καλοδεχούμενες από όλες τις λογοκρισίες. Με κομψές εκφράσεις, που δεν ενοχλούν καμία καθεστηκυία τάξη. Και θέλετε να μη λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη, και τους κλέφτες κλεφταράδες. Εμείς ζητούσαμε «μια νομοθεσία άχρηστη για κάθε εξουσία» (Οδ. Ελύτης). Και σεις νομοθετήσατε την ασυδοσία κάθε εξουσίας.

Και στα σχολεία αναγκάσατε του δασκάλους να διδάσκουν, «την εποχή των αγενών μετάλλων» (Μ. Αναγνωστάκης). Τη νεοφιλελεύθερη ιστορία του συνωστισμού της Σμύρνης, βερεμοβαρεμένη και ρεπουσορετουσαρισμένη. Την πολυπολιτισμική αρλούμπα της εκρίζωσης της ιστορίας και των μύθων και των παραδόσεων ενός λαού, που γέννησε τον μύθο και τον έκανε παράδοση.

Τα ΠΗΡΑΤΕ όλα, τα ΚΛΕΨΑΤΕ όλα, τα ΧΑΛΑΣΑΤΕ όλα, εσείς, των ονείρων οι παγκοσμιοποιημένοι τρομοκράτες. Κι’ αφήσατε ξυλάρμενο τον άνθρωπο, μέσα στον ωκεανό του παγκοσμιοποιημένου τίποτα.

Και δεν μάθατε, σεις, οι «πολιπολιτισμικοί» ευρωβαρεμένοι, ότι: «Πολλοί κακοί πλουτίζουν και καλοί πένονται. Αλλά εμείς δεν θ ανταλλάξουμε την αρετή με τα δικά τους πλούτη: Πολλοί γαρ πλουτούσι κακοί, αγαθοί δε πένονται. Αλλ’ ημείς αυτοίς ου διαμειψόμεθα της αρετής τον πλούτον.», όπως μας έμαθε ο σοφός μας Σόλων.

Και δεν περνάει από τον νου σας, πού να το φανταστείτε, «Κήνωνες φύσγοντες: χοντροκοιλαράδες» (Αλκαίος, λυρικός ποιητής από τη Μυτιλήνη) ότι: «Με την αρετή η Ελλάδα, αντιμάχεται την φτώχεια και τη σκλαβιά: Αρετή διαχρεωμένη η Ελλάς την τε πενίην απαμύνεται και την δεσποσύνην» (Ηρόδοτος). Η ευαισθησία, το φιλότιμο και η εντιμότητα δεν αγοράζονται, ούτε πωλούνται στην αγορά.

Αυτήν την αρετή προσπαθείτε να την ξεφτίσετε με τα χρυσοστόλιστα ψιμύθια, που μας πασάρατε. Μα θα μένει, αλώβητη, η ανάμνησή της. Κάπου κρυμμένο στη θάλασσα της ψυχής μας, στις θάλασσες της ελληνικής πατρίδας, κάτω από «τον ήλιο τον ηλιάτορά μας», αρμενίζει «το τρελοβάπορο» των Ελλήνων Ανθρώπων:

«Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε/Χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε

Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς/Βάσανα ξεφορτώνει και αναστεναγμούς

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε/Μπήκαμε μεσ’ στα όλα και περάσαμε.» (Ο. Ελύτης).

Γι αυτό, εμείς, οι Έλληνες, θα πούμε ΟΧΙ. Γιατί, στα μέρη τα δικά μας, στην καθ’ ημάς Ανατολή, «κάνει ό,τι ώρα μας αρέσει κι ας λένε τα Γκρήνουιτς» (Ο. Ελύτης).

Εμείς, οι Έλληνες, θα πούμε ΟΧΙ, μαζί με τον «αγράμματο» Μακρυγιάννη μας — μακάρι να μπορούσαν να νιώσουν μια λέξη του οι «φωτισμένοι» Δυτικοί. Θα πούμε ΟΧΙ, μαζί με τον αθυρόστομο-ελευθερόστομο, Καραϊσκάκη μας και «κλάστε μου τον μπούτζον», στους «φίλους» που ήρθαν σαν κατακτητές. Θα πούμε ΟΧΙ μαζί με όλους του πατριώτες Έλληνες, από καταβολής της ιστορίας του λαού μας — κι ας μην έλειψαν οι προδότες, οι ρουφιάνοι, οι δωσίλογοι, οι κάλπηδες, οι πατριδέμποροι, όπως και τώρα. Κι ο Νόμος, του Βενιζέλου, «των ανόμων ασπίδα.»

Γιατί, για εμάς τους Έλληνες (όχι για τους μεταμοντέρνους νεοελληναράδες πατριδέμπορους), «Ουδέν γλύκιον πατρίδος» (Όμηρος). Και γι αυτήν την Πατρίδα, οι Έλληνες «αιεί παίδες», πολεμάμε. Πολεμάμε, κι ας «ξέρουμε ότι είναι πολλοί... κι έχουν όλα τα μέσα... όμως πολεμούμεν όσο μπορούμεν αναντίον της τυραγνίας». (Μακρυγιάννης).

Γιατί, οι Έλληνες (όχι, βέβαια, οι ελληναράδες της αρπαχτής και του «για την πάρτη μου»), πάντα ήταν «τολμηροί πέρα από τις δυνάμεις τους και κινδυνευτές πέρα από τη φρόνιμη γνώμη και στα δεινά ευέλπιδες: Παρά δύναμιν τολμηταί και παρά γνώμην κινδυνευταί και τοις δεινοίς ευέλπιδες» όπως μας δίδαξε ο Θουκυδίδης.

 Και θα πολεμήσουμε, οι Έλληνες «Με την ψυχή γεμάτη κόσμους,  χωρίς χαλινάρια ή παρωπίδες» (Γ. Θεοτοκάς). Θα πούμε ΟΧΙ για να μην καταντήσει η χώρα του Οδυσσέα, Σκανδιναβία.

Ξανά, ΟΧΙ! θα πούμε. Θα πολεμήσουμε! Με τον Λόγο της Ελληνικής αλήθειας.

Φωτιά και τσεκούρι κριτικής στη Δυτική παγκοσμιοποιημένη θολούρα.

Φωτιά και τσεκούρι κριτικής: Στους αλαζόνες πολιτικατζήδες. Στους κατασκευαστές της είδησης, μεγαλοδημοσιογράφους. Στους ανάλγητους φακελάκηδες επίορκους γιατρούς. Στους μικροαστούς ελληναράδες. Στους κενόκρανους σαλτιμπάγκους της διανόησης. Στους ευρω-αμερικάνους πολιτισμένους βάρβαρους.

Γύρνα τους την πλάτη, Έλληνα. Κλείσε τους την πόρτα.«Και μην ανοίγεις όσο κι αν χτυπούν. Φωνάζουν μα δεν έχουν τι να πουν». (Γ. Σεφέρης). 

Ξυπνάνε οι άνθρωποι. «Και δεν ακούν τα κόμματα και το μεγάφωνό τους
Τον χτύπο μόνο της καρδιάς που μας βαφτίζει ανθρώπους» (Δ. Σαββόπουλος).

 ΠΗΓΗ

http://www.anevlavis.gr/Default.aspx?tabid=131 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Εμείς, οι Έλληνες, θα πούμε, ξανά, ΟΧΙ!"

Η τύχη των δυσβάστακτων Γερμανικών αποζημειώσεων του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, ο υπέρογκος Γερμανικός δανεισμός του Μεσοπολέμου και μια προειδοποίηση στην σημερινή Γερμανική πολιτική ηγεσία

Του Robert Skidelsky, μέλους της Βουλής των Λόρδων, και καθηγητού πολιτικής οικονομίας στο Warwick University.

Η Γερμανία ηγείται της εναντίωσης, εντός της ΕΕ, στη μείωση του χρέους των ταλαιπωρημένων κρατών. Αντί για σβήσιμο μέρους του χρέους, αυτό που θέλει είναι η δημιουργία μηχανισμών στήριξης, που μπορούν να δανείζουν έως και €500 δις, σε συνδυασμό με άλλα €250 δις από πλευράς του ΔΝΤ. Πρόκειται στην ουσία για μηχανισμούς αναχρηματοδότησης. Τα κράτη μέλη μπορούν να δανείζονται με σχετικά χαμηλά επιτόκια, εφόσον όμως συμφωνούν στην εφαρμογή αυστηρών μέτρων λιτότητας.

Τα κεφάλαια και οι τόκοι στα χρωστούμενα παραμένουν άθικτα. Έτσι, οι πιστωτές (κυρίως οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες) δεν υφίστανται απώλειες στα υπάρχοντα δάνεια, ενώ οι δανειζόμενοι κερδίζουν χρόνο ώστε να βάλουν τα δημοσιονομικά τους σε τάξη. Αυτά στη θεωρία. Μέχρι στιγμής, τρία κράτη (Ελλάδα, Ιρλανδία, και Πορτογαλία) έχουν εκμεταλλευτεί αυτούς τους μηχανισμούς. Τον Ιούλιο που μας πέρασε, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας έφτανε τα €350 δις ή το160% του ΑΕΠ της. Σήμερα, η Ελλάδα πρέπει να πληρώνει 25% για τα δεκαετή ομόλογά της, τα οποία πωλούνται με έκπτωση 50% στις δευτερογενείς αγορές.

Με άλλα λόγια, οι επενδυτές αναμένεται να εισπράξουν μόλις το μισό των όσων τους οφείλονται. Η ελπίδα είναι πως η μείωση το κόστος δανεισμού στα νέα δάνεια, μαζί με τα προγράμματα λιτότητας για τα οποία δεσμεύτηκαν οι κυβερνήσεις, θα επιτρέψουν στα ομόλογα να επανέλθουν στις κανονικές τους αξίες, χωρίς οι πιστώτριες τράπεζες να υποστούν απώλειες. Πρόκειται περί ουτοπίας. Αν δεν σβηστεί σημαντικό μέρος του χρέους της, η Ελλάδα αποκλείεται να αποκτήσει φερεγγυότητα. Μάλιστα, αναμένεται να χρεοκοπήσει. Το ίδιο ισχύει ως ένα βαθμό, και για τις άλλες καταχρεωμένες χώρες.

Οποιοδήποτε αξιόπιστο σχέδιο διάσωσης, θα πρέπει να απαιτεί από τους πιστωτές να αποδεχτούν την απώλεια των μισών χρημάτων τους. Στην Αμερική, το πετυχημένο σχέδιο Brady Bond του 1989, οι οφειλέτριες χώρες (Μεξικό, Αργεντινή, και Βραζιλία) συμφώνησαν να αποπληρώσουν όσα μπορούσαν. Οι τράπεζες που τις είχαν δανείσει χρήματα, αντικατέστησαν το παλιό χρέος με νέα ομόλογα σε μισή περίπου αξία από τα παλιά, και η αμερικανική κυβέρνηση πρόσφερε κάποια «δωράκια». Το σβήσιμο χρέους και οι υποτιμήσεις είναι που επέτρεψαν να επανέλθουν στα φυσιολογικά τους οι αξίες των ομολόγων, και όχι κάποια προγράμματα λιτότητας. Στη περίπτωση της Ελλάδας, οι πιστωτές αρνούνται μέχρι στιγμής το σβήσιμο χρέους, ενώ καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δε τους πρόσφερε κάποιο κίνητρο για να το κάνουν.

Η γερμανική αντίθεση στο σβήσιμο χρέους αποτελεί κακή οικονομική πολιτική, κακή πολιτική γενικά, και κακή γνώση της ιστορίας. Οι Γερμανοί θα πρέπει να ενθυμούνται το φιάσκο των πολεμικών αποζημιώσεων της δεκαετίας του 1920. Στη Συνθήκη των Βερσαλλιών, οι νικητές σύμμαχοι απαίτησαν από τη Γερμανία να πληρώσει το κόστος του πολέμου. Έκαναν τους λογαριασμούς τους, και το 1921 παρουσίασαν το τελικό ποσό στο Βερολίνο. Η Γερμανία χρωστούσε £6.6 δις. ή 85% του ΑΕΠ της, τα οποία θα έπρεπε να εξοφληθούν σε 30 ετήσιες δόσεις. Στη πράξη, αυτό σήμαινε πως η Γερμανία θα έπρεπε να πληρώνει σε ετήσια βάση το 8-10% του ΑΕΠ της ή αλλιώς το 65-70% των εξαγωγών της.

Μέσα σε ένα χρόνο η Γερμανία ζήτησε και πέτυχε ένα μορατόριουμ. Με το σχέδιο Dawes εκδόθηκαν νέα ομόλογα, και το 1924 σβήστηκε μεγάλο μέρος του συνολικού χρέους. Έτσι, η Γερμανία μπόρεσε να δανειστεί ώστε να αποπληρώσει τις δόσεις της. Δανείστηκε χρήματα από τις ΗΠΑ, ώστε να ξοφλήσει τη Βρετανία, τη Γαλλία, και το Βέλγιο. Η Γαλλία και το Βέλγιο χρησιμοποίησαν αυτά τα χρήματα για να ξοφλήσουν την Βρετανία, και η Βρετανία για να ξοφλήσει την Αμερική. Όλο αυτό το διαπλεκόμενο χρέος σβήστηκε ντε φάκτο και οριστικά το 1932, εν μέσω της τότε παγκόσμιας ύφεσης. Μέχρι όμως το 1980, η Γερμανία συνέχιζε να πληρώνει δόσεις για τα δάνεια που είχε πάρει ώστε να ανταποκριθεί στις πολεμικές αποζημιώσεις.

Από την αρχή ακόμη, ο οικονομολόγος John Maynard Keynes ήταν πολέμιος της πολιτικής

John Maynard Keynes

αποζημιώσεων που είχε επιβληθεί στη Γερμανία. Όπως έλεγε, αν η Γερμανία ήταν να διατηρήσει ένα μέσο επίπεδο ζωής για τους πολίτες της, θα ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί στα χρέη αυτά. Και αν εξαναγκάζονταν, θα εκδηλώνονταν επανάσταση. Και στο βαθμό που θα μπορούσε να αυξήσει τις εξαγωγές της για να πληρώσει τις αποζημιώσεις, αυτό θα γίνονταν εις βάρος των εξαγωγών των κρατών στα οποία χρωστούσε. Αυτό που χρειάζονταν να γίνει ήταν η ακύρωση όλων των αποζημιώσεων και των διακρατικών πολεμικών χρεών, σε συνδυασμό με ένα μεγάλο πρόγραμμα αναδόμησης, που θα βοηθούσε την ευρωπαϊκή οικονομία να ανανήψει.

Το 1919, ο Keynes παρουσίασε ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο σβησίματος του χρέους, με νέα ομόλογα που θα είχαν την εγγύηση των συμμαχικών δυνάμεων, και τα έσοδα των οποίων θα πήγαιναν σε νικητές και ηττημένους επί ίσοις όροις. Οι Αμερικανοί όμως, που θα έπρεπε να χρηματοδοτήσουν το μεγαλύτερο μέρος αυτού του σχεδίου, άσκησαν βέτο. Ο Keynes επέμενε πως η απαίτηση για αποζημιώσεις, και μάλιστα μακροχρόνια, θα είχε καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες. Όπως είχε γράψει, η ταπείνωση της Γερμανίας και η μετατροπή των κατοίκων της σε δούλους, θα είχε επαχθείς συνέπειες. «Μπορεί μάλιστα να σπείρει και τη διάβρωση ολόκληρου του ευρωπαϊκού πολιτισμού», είπε.

Η ιστορία ποτέ δεν επαναλαμβάνεται επακριβώς, αλλά αυτό τουλάχιστον το επεισόδιο έχει πολλά να μας διδάξει. Σίγουρα, οι σημερινοί Γερμανοί θα λένε πως τα χρέη της Ελλάδας και άλλων μεσογειακών χωρών δεν είναι υποχρεωτικές αποζημιώσεις, αλλά πρόκειται για χρήματα που εισπράχτηκαν εθελοντικά. Εδώ όμως τίθεται ζήτημα δικαιοσύνης, παραβλέποντας τις οικονομικές συνέπειες της επιμονής στην αποπληρωμή αυτών των χρεών. Παράλληλα, υπάρχει και κάτι οξύμωρο: Αν υπάρχουν πολλοί πιστωτές, θα εξαθλιώσουν τους λαούς από τους οποίους εξαρτάται και η δική τους ευμάρεια.
Στη δεκαετία του 1920, η Γερμανία κατέληξε να πληρώνει μικρό μόνο μέρος των αποζημιώσεων, όμως ο χρόνος που χρειάστηκε μέχρι να γίνει ακόμη κι αυτό, απέτρεψε τη πλήρη ανάκαμψη της Ευρώπης, κατέστησε την ίδια το πιο μεγάλο θύμα της τότε οικονομικής κρίσης, και καλλιέργησε θυμό, ο οποίος οδήγησε σε τρομακτικές πολεμικές συνέπειες.

Καλά θα κάνει λοιπόν η Angela Merkel να διαβάσει λίγο ιστορία.

Πηγές

Project Syndicate http://www.project-syndicate.org/commentary/skidelsky45/English
Απόδοση: S.A.
http://www.antinews.gr/2011/09/23/123652/

http://www.istorikathemata.com/2011/09/blog-post_24.html 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η τύχη των δυσβάστακτων Γερμανικών αποζημειώσεων του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, ο υπέρογκος Γερμανικός δανεισμός του Μεσοπολέμου και μια προειδοποίηση στην σημερινή Γερμανική πολιτική ηγεσία"

ΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ '40

Δίπλα ακριβώς στην Πυραμίδα υπ. αρ. 24, απ’ τη σειρά των πυραμίδων που οριοθετούν τα χερσαία σύνορα της Ελλάδας με την αλβανική επικράτεια, υπάρχει εγκαταλειμμένο νεκροταφείο. Όχι απλώς τόπος ενταφίασης αλλά σχεδόν κανονικό νεκροταφείο. Πληροφορίες που είχαμε συλλέξει και περισσότερο ομολογίες ηλικιωμένων ανθρώπων οδήγησαν την πορεία μας εκεί στα στενά του Μπογάζι, απέναντι απ’ τους Γεωργουτσάτες και ανάμεσα στο χωριό Ραντάτες και Άνω Επισκοπή. Εκεί όπου σταματάει το όρος Μπουρέτο και που στο βάθος είναι το πρώτο χωριό της ελληνικής επικράτειας, το Ορεινό. Εγκαταλειμμένοι στη σιωπή τους,είναι ίσως ..
.. απ’ τους πρώτους ήρωες που έπεσαν στις μάχες με τους Ιταλούς σε «ξένο» έδαφος. Διότι ξένο δεν είναι, απλώς για την αυστηρή των συγκυριών γλώσσα της οριοθέτησης των συνόρων…
Τα ονόματα αυτών των πεσόντων ελλήνων στρατιωτικών όταν άρχισε πλέον η αντεπίθεση επί των εισβολέων Ιταλών, αφού η άμυνα στη γραμμή του Καλπακίου είχε αποδώσει πλέον, όπως μπορέσαμε να τα συλλέξουμε απ’ τον κατάλογο που είχε το 1996 δημοσιεύσει η «Καθημερινή», τα δημοσιεύουμε πιο κάτω. Σαν ένα μνημόσυνο απλό. Έστω και για να μην μνημονεύονται πλέον ως άγνωστος έλληνας στρατιωτικός. Ή και για να παρακινήσουμε εάν υπάρχουν συγγενείς που τους ψάχνουν… Γιατί το αξίζουν!

Η Πυραμίδα 24 στα ελληνο-αλβανικά σύνορα

Άρχιζε η καταδίωξη και η συνέχεια των πολεμικών πράξεων επί του εδάφους της Βορείου Ηπείρου και απ’ τον κατάλογο αυτό του ΓΕΣ προκύπτει ότι όλοι οι προαναφερθέντες και άλλοι ενδεχομένως που διαφεύγουν έπεσαν σε μάχες για την κατάκτηση του υψώματος 1488 και εκείνου 669 για τον έλεγχο της διάβασης αυτής, του Μπογάζι, απ’ όπου στη συνέχεια θα διέρχονταν περισσότερα στρατεύματα για τις ανάγκες του μετώπου. Οι μάχες είχαν ένταση και ήταν φονικές. Όλοι οι φονευθέντες στρατιώτες και αξιωματικοί έπεσαν μεταξύ 2,3 και 4 Δεκεμβρίου. Και κηδεύτηκαν εκεί… Στο μεταίχμιο. Μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας.
Η θέση του νεκροταφείου, περιφραγμένου με πρόχειρο πλην όμως όμορφο τοίχο πέτρινο, 30μΧ30 περίπου είναι ακριβώς στην ευθεία που ορίζει η Πυραμίδα αρ. 24. Στο πρανές ενός λόφου που μάλλον με τη λογική της ροής των υδάτων μάλλον θα είναι εντός των εδαφών της σημερινής αλβανικής επικράτειας. Και πάνω στην κορυφή του λόφου το Ελληνικό στρατιωτικό Φυλάκιο. Λες να γνώριζαν τόσα χρόνια οι στρατιώτες που φυλούσαν και υπηρετούσαν εκεί τόσες δεκαετίες στη σειρά ότι ακριβώς κάτω στα πόδια τους αναπαύονται πεσόντες που έπεσαν για την Ελευθερία.

Πάνω από το νεκροταφείο το ελληνικό φυλάκιο

Και έχει και άλλους συμβολισμούς η τοποθεσία αυτή του ενταφιασμού. Ότι έπεσαν και για την αποκατάσταση μιας ιστορικής αδικίας που έγινε με μας εδώ. Ότι έπεσαν επιπλέον όχι μόνο για την ελευθερία της Ελλάδας αλλά και για την αξιοπρέπεια και άλλων λαών της περιοχής. Για την αξιοπρέπεια της Ευρώπης όλης που δεν έπρεπε να υποκύψει στο τέρας του φασισμού που πλανιόνταν πάνω της. Έπεσαν για να δώσουν και στον Αλβανικό λαό παράδειγμα ηρωισμού και αντίστασης …
Και παραμένουν εκεί τόσες δεκαετίες μετά. Μας περιμένουν τώρα που μάθαμε γι’ αυτούς. Η σιωπή τους έσπασε. Βέβαια στις ψυχές και τις καρδιές μας μιλούσαν πάντοτε μέσα απ’ τις μνήμες, απ’ τις διηγήσεις των μεγαλύτερων απ’ τις εκδηλώσεις που διοργανώνουμε κάθε χρόνο και τους μνημονεύουμε. Αλλά τώρα μας περιμένουν να τους επισκεφθούμε και εκεί στα στενά του Ραντατίου, σε μια τόσο εύκολη στην πρόσβαση τοποθεσία τόσο απ’ την Ελλάδα όσο και τη Δερόπολη. Οφείλουμε να πάμε και να περιποιηθούμε το Νεκροταφείο τους. Τώρα μάθαμε τόσα πολλά και περισσότερα θα πρέπει να διδαχτούν οι μέλλουσες γενιές .

Βουλιράτι  1991. Μετά την πτώση του

Κομουνισμού Βορειοηπειρώτες τιμούν

για πρώτη φορά τους ήρωες του ’40

Γιατί εμείς έχουμε υπόψη μας το Μπογάζι ως σημείο που επιχειρούσαν να δραπετεύσουν τα μαύρα χρόνια των διωγμών και ακούγαμε τα πολυβόλα των βόρειων συνοροφυλάκων να κόβουν τη ζωή στη μέση των τολμηρών που επιχειρούσαν να εγκαταλείψουν τον κομμουνιστικό «παράδεισο». Και μετά όλα τα χρόνια της μετακομμουνιστικής περιόδου να περνούν από κει δεκάδες χιλιάδες Βορειοηπειρώτες και Αλβανοί πρόσφυγες που αναζητούσαν από εκείνα τα στενά μια καλύτερη οικονομική μοίρα στην Ελλάδα.
Αλλά βλέπεις εκείνα τα στενά έχουν και ένα άλλο μυστικό που μας κάνει περίφανους σαν Έλληνες.

Έπεσαν στο Μπουρέτο, Δεκέμβριος 1940
Αραπογράννης Απόστολος του Νικ. Στρ. 36ου Σ. Π.
Βελέντζας Σεραφείμ του Γεωργίου Στρ. 40ου Συντ. Ευζώνων
Βερύκιος Κωνσταντίνος του Γεωργίου Ανθ/στης 40ου Συντ. Ευζώνων
Γκαραγκούνης Δημήτριος του Ιωάννη Στρ. 15ου Σ. Π.
Γκόγκος Ευάγγελος του Ιωάννη Στρ. 15ου Σ. Π.
Γκιούλος Σταύρος του Νικολάου Στρ. 36ου Σ. Π.
Γκόγκος Ευάγγελος του Ιωάννη Στρ. 15ου Σ. Π.
Ζαχάρης Αντώνιος του Δημητρίου Στρ. 40ου Συντ. Ευζώνων
Καζακόπολουλος Λεωνίδας του Αποστ. Ανθ/στης 42ου Συντ. Ευζώνων
Καντερές Χρήστος του Ιωάννη Στρ. 42ου Συντ. Ευζώνων
Κιτσάρας Δημήτριος του Θωμά Στρ. 15ου Σ. Π.
Κοντός Πολύβιος του Γεωργίου Δ/νέας 12ου Σ. Π.
Κορομπίλης Κωνσταντίνος του Νικ. Στρ. 40ου Συντ. Ευζώνων
Κουτσάφτης Παναγιώτης του Νικ. Ανθ/γος 42ου Συντ. Ευζώνων
Λαδόπουλος Βασίλειος του Σπυρίδωνα Δ/νέας 15ου Σ. Π.
Λάτας Χρήστος του Δημητρίου Στρ. 42ου Συντ. Ευζώνων
Λιόντος Κωνσταντίνος του Δημητρίου Δ/νέας 15ου Σ. Π.
Λογοθέτης Σωτήριος του Γεωργίου Λοχίας 42ου Συντ. Ευζώνων
Μανούσης Λάζαρος του Ευαγγέλου Δ/νέας 15ου Σ. Π.
Μαυραγάνης Δημήτριος του Κων. Λοχαγός 36ου Σ. Π.
Μιχελής Απόστολος του Δημ. Στρ. 42ου Συντ. Ευζώνων
Μολιώτης Γεώργιος του Ιωάννη Στρ. 42ου Συντ. Ευζώνων
Μυλωνάς Γεώργιος του Κων. Στρ. 15ου Σ. Π.
Μυλωνάς Θωμάς του Αποστόλου Στρ. 40ου Συντ. Ευζώνων
Νάσης Πέτρος του Δημητρίου Ανθ/γος 36ου Σ. Π.
Ντούγιας Σπυρίδων του Σωτηρίου Στρ. 15ου Σ. Π.
Παλόδιος Γεώργιος του Κων. Λοχίας 15ου Σ. Π.
Παπαδόπουλος Ανδρέας του Δημ. Δ/νέας 42ου Συντ. Ευζώνων
Παπαρούνας Σταύρος του Αναστασίου Στρ. 15ου Σ. Π.
Παπάς Ιωάννης του Βασιλείου Στρ. 15ου Σ. Π.
Παπασταθόπουλος Ιωάννης του Ευαγγ. Ανθ/γος 42ου Συντ. Ευζώνων
Σαρής Νικόλαος του Παναγιώτη Ανθ/γος 15ου Σ. Π.
Σταθόπουλος Ανδρέας του Αθαν. Στρ. ΙΙΙ Λόχου Πολ/λων
Στεφανής Βλάσσιος του Λεωνίδα Στρ. 36ου Σ. Π.
Τάμος (ή Παπατάγος) Ευάγγελος του Σωτ. Στρ. 42ου Συντ. Ευζώνων
Τασιάκος Ηλίας του Ευθυμίου Στρ. 36ου Σ. Π.
Τζώνης Αθανάσιος του Ιωάννη Ανθ.στης 42ου Συντ. Ευζώνων
Τσαούσης Αναστάσιος του Γεωργίου Ανθ/γος 42ου Συντ. Ευζώνων
Φώτου Νικόλαος του Μάνθου Λοχίας 15ου Σ. Π.
Χρόνας Στέργιος του Νικολάου Στρ. 15ου Σ. Π.

http://borioipirotis.blogspot.com/2011/10/180-40.html

http://www.deropoli.com/?p=7461

http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ '40"