ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ! - ΤΟ 2.350 π.Χ. ΕΙΧΑΜΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ!!

ΤΟ ΒΑΖΟ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ  α'  ΟΨΗ

 Στο χωριό  Πύργος στην νότια Κύπρο το 2350 πχ έως το 1850 πχ .  ο πληθυσμός του ελλαδικού χώρου διέθετε ένα πολύ σημαντικό βιομηχανικό κτίριο περίπου 4000 μ², για την επεξεργασία όχι μόνο του χαλκού, αλλά και του ελαιολάδου, αρωμάτων, φαρμάκων, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, χρωμάτων και κρασιού . Εκεί βρέθηκε το αρχαιότερο μετάξι στον κόσμο, παλαιότερο και από την Κίνα αλλά και το πρώτο εργαστήριο αρωματοποιίας στον κόσμο. Εργαστήριο φαρμακευτικής παρασκευής και επίσης  εντοπίστηκαν στοιχεία που συνδέουν την επεξεργασία των μετάλλων με ελαιόλαδο (καύση ελαίου για υψηλή θερμοκρασία) μοναδικό και αυτό στον κόσμο. 1500 χρόνια δε, πριν από τους Φοίνικες, έβαφαν με πορφύρα.

ΤΟ ΒΑΖΟ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ  α'  ΟΨΗ

Η περιοχή του Πύργου αποτελεί ένα από τα κύρια κέντρα ενός σημαντικού φορέα για την προϊστορία του ελληνισμού της Κύπρου για την οποία ,ο εκσυγχρονισμός και η εμβάθυνση των μελετών με καινοτόμα συστήματα ανασκαφών και αρχαιομετρικές έρευνες , μπορούν να παρέχουν, σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία και την εξέλιξη των προϊστορικών γεωργικών τεχνολογιών, τα οποία καθορίζουν και διαμόρφωσαν τα κύρια χαρακτηριστικά του νησιού, και την πολιτιστική ταυτότητα.  

Η γνώση της πολιτιστικής τους  κληρονομιάς ώθησε τους προϊστορικούς πληθυσμούς των Ελλήνων να  εκπονήσουν και να αναπτύξουν  συστήματα διατήρησης της μνήμης για την τεχνολογική κληρονομιά τους, μέσω της χρήσης των εικονογραφικών συμβόλων και να επινοήσουν πρωτότυπα συστήματα μετάδοσης της ιστορικής μνήμης, έχουμε στοιχεία αυτού του συστήματος στο περίφημο «Βάζο του Πύργου »που έχει βρεθεί από τον Παύλο  Φλουρέντζο, διευθυντή του Τμήματος Αρχαιοτήτων της Κύπρου, σε ένα τάφο του Πύργου και οι οποίες , όπως και αυτό, αντιπροσωπεύουν εδώ με την μέθοδο του  συμβολισμού το σύνολο της διαδικασίας για την παραγωγή κρασιού. 

ΤΟ ΒΑΖΟ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ  β'  ΟΨΗ.-
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΡΑΣΙΟΥ
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Από την αρχή των αρχαιολογικών ερευνών Πύργου / Μαυροράχης αναγνωρίστηκε ως ένα από τα πιο σημαντικά για τις μεταλλουργικές έρευνες του 2000 π.Χ. στην  Κύπρο, αλλά και στην Μεσόγειο και σε όλο τον κόσμο .  

Η στρατηγική θέση του αρχαίου οικισμού, μεταξύ ορυκτών πόρων χαλκού και τη θάλασσα, στη συμβολή της με ορισμένα ρεύματα ήταν ιδανικό στη II χιλιετία π.Χ. για τις μεταλλουργικές δραστηριότητες και το εμπόριο. Αλλά μέρα με τη μέρα, μετά από οκτώ χρόνια συστηματικής ανασκαφής, γνωρίζουμε ότι ο οικισμός διέθετε ένα πολύ σημαντικό βιομηχανικό κτίριο περίπου 4000 μ², για την επεξεργασία όχι μόνο του χαλκού, αλλά και του ελαιολάδου, αρωμάτων, φάρμακων, κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, χρωμάτων και κρασιού . Εκεί βρέθηκε το αρχαιότερο μετάξι στον κόσμο, αλλά και το πρώτο εργαστήριο αρωματοποιίας στον κόσμο. Εντοπίστηκαν στοιχεία που συνδέουν την επεξεργασία των μετάλλων με ελαιόλαδο μοναδικό και αυτό στον κόσμο.

 

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΩΝ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ
 

Είναι αυτό ,το εύρημα ,το πιο αρχαίο μετάξι που βρέθηκε στη Mεσόγειο. Ένα πολύ μικρό κομμάτι, ηλικίας 4.000 ετών, που έφεραν στην επιφάνεια Iταλοί ερευνητές. Kαι δεν προερχόταν από την Kίνα, αλλά από ένα χωριό της Kύπρου, τον Πύργο . ΒΛΕΠΕ  ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ
 

 

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΠΥΡΓΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Μπορεί να είναι αναγνωρίσιμα μόνο στο μικροσκόπιο τα ίχνη αυτά του μεταξιού που βρέθηκαν μέσα σε δοχείο από τερακότα, όμως η διάγνωση του καθηγητή Τζουζέπε Σκάλα από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας είναι σαφέστατη - πρόκειται για μεταξένιες ίνες που προέρχονται από το κουκούλι του λεπιδόπτερου tortrix viridens, το οποίο ζούσε στα νησιά του Αιγαίου. Επομένως δεν ήταν εισαγόμενο από την Κίνα όπου γινόταν μετά από χρόνια, όπως είναι γνωστό, για την παραγωγή μεταξιού, αλλά μόνο από το κουκούλι της πεταλούδας bombyxmori. To μετάξι του Πύργου το έφτιαχναν σίγουρα επί τόπου άνθρωποι που δεν γνώριζαν την τεχνική των Κινέζων, αλλά έμαθαν μόνοι τους αξιοποιώντας τα κουκούλια.

 

Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ 

Οι Κινέζοι βέβαια, γνώριζαν και το επόμενο βήμα, να εκτρέφουν μεταξοσκώληκες ώστε να παράγουν ποσότητες μεταξιού. Αυτό ίσως ήταν και το πραγματικό μυστικό τους που τους έκανε ικανούς κυρίαρχους του μεταξιού στον κόσμο, με καθεστώς απόλυτου μονοπωλίου. Λέει μάλιστα η ιστορία πως ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός έστειλε στην Κίνα δύο μοναχούς σαν μυστικούς πράκτορες με σκοπό να φέρουν στην Κωνσταντινούπολη αυγά μεταξοσκωλήκων μαζί με το μυστικό της εκτροφής τους. Πριν από αυτό όμως, στη Μεσόγειο έφτιαχναν μετάξι αναζητώντας διάφορα λεπιδόπτερα στα δέντρα. Επρόκειτο ίσως για μια πολύ μικρή παραγωγή, αλλά  μεγάλης ιστορικής σημασίας εύρημα .

 

ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ  ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ

«Στην πραγματικότητα», ισχυρίζεται η αρχαιολόγος Μαρία Ροζάρια Μπελτζόρνο, «δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν εκείνος που πρώτος ανακάλυψε πώς να χρησιμοποιεί τις πολύτιμες ίνες από τα κουκούλια. Συνέβη σίγουρα πολύ παλιά στην αρχαιότητα και ίσως να μην ήταν οι Κινέζοι. Για αυτήν την πανάρχαια παγκόσμια ιστορία του μεταξιού δεν έχουμε ακόμη καμία απόδειξη». Υπάρχουν έμμεσες αποδείξεις από αναφορές σε κείμενα Ελλήνων και Λατίνων για το μετάξι. Όπως για εκείνο από την Κω - σύμφωνα με τον Αριστοτέλη - το τόσο διάφανο που άφηνε να διαγράφεται η σιλουέτα. 

   ΒΑΡΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΦΟΝΔΥΛΟΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΥΦΑΣΜΑΤΩΝ

 

Στο δοχείο όπου βρέθηκε το ύφασμα στον Πύργο της Κύπρου υπήρχαν και ίνες από μαλλί και βαμβάκι, καθώς και βαρίδια και μια μικρή μπομπίνα. Πολύ πιθανόν να υπήρχε μια μικρή βιοτεχνία στο σημείο όπου θα ήταν ο εμπορικός πόλος του χωριού... Κάπως (σημειώνει η εφημερίδα «Ρεπούμπλικα») «όπως το Ακρωτήρι της Σαντορίνης, που καταστράφηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου - στην Πομπηία του Αιγαίου, όπως την περιγράφουν). 

Εκεί ο αρχαιολόγος Χρήστος Ντούμας βρήκε ένα κουκούλι απολιθωμένο από ένα είδος λεπιδόπτερου παρόμοιο με το tortrice και το συνέδεσε με τις πολλές φιγούρες της κρητικής τέχνης που έδειχναν γυναίκες να συλλέγουν κουκούλια στα δάση. Τώρα, με την Κύπρο, βγήκαν όλα στο φως.

ΣΦΟΝΤΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΩΣΤΟΥΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ. 
ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ

 ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΡΩΜΑΤΟΠΟΙΪΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΒΡΕΘΕΙ  ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 4000 ΧΡΟΝΙΑ  ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ . Η ΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΑΝΕΡΧΕΤΑΙ  3995 ΤΕΤΡ ΜΕΤΡΑ. ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΕ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙΑ ΑΠΟ ΑΛΑΒΑΣΤΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΥΛΟ ΑΡΩΜΑΤΑ ΠΕΥΚΟΥ ΔΕΝΔΡΟΛΙΒΑΝΟΥ ΚΟΡΙΑΝΔΡΟΥ ΛΕΒΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ . ΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ ΠΕΡΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 1850 ΠΧ ΛΕΕΙ Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΜΑΡΙΑ ΡΟΣΑΡΙΟ ΜΠΕΛΤΖΟΡΝΟ . Ο  ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ Ο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΦΛΟΥΡΕΤΖΟΣ  ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΑΡΩΜΑΤΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ .

ΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΗΡΙΑ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 

 Ένα μοναδικό εύρημα από τον Πύργο, μία χοάνη .Το πρώτο γνωστό κατασκευασμένο στον κόσμο και δεν είναι εφεύρεση της εποχής μας .

Είναι εφεύρεση των Ελλήνων.  Ένα  παρόμοιο χωνί βρέθηκε στην ανασκαφή της Αλάμπρα (Coleman, JE, Barlow, JA, Mogelonsky, MK και SCHARR, KW, 1996. Αλάμπρα. αλλά είναι της Μέσης Εποχής του Χαλκού, νεώτερο ,οπως επίσης και παρόμοια που βρέθηκαν στην μέση ανατολή

 

ΔΕΞΙΑ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΧΟΑΝΕΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΩΜΑΤΟΠΟΙΙΑ

 

Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει τα παλαιότερα αρώματα του κόσμου εδώ

 

Η πιο αρχαία συνταγή για να κάνουν τα αρώματα με το ελαιόλαδο προέρχεται από τους Σουμέριους. Έχουν γραφτεί σε κάποιες πήλινες πινακίδες από την IV χιλιετία. δηλαδή εδώ βλέπουμε ότι είναι νεώτερες από του Πύργου  Μια αναφορά περί του αρώματος είναι παρόν στους ιερούς ύμνους, στην ηρωική ιστορία και μυθολογία, όπως και στην ιστορία Γκιλγκαμές. Με τη σειρά τους, οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν αρώματα μια ανάγκη της ζωής και του θανάτου, του προσωπικού γοήτρου και της θρησκείας. 

Σε Αίγυπτος ιερό και το βέβηλο έχουν βρεθεί με ένα ένα πραγματικό κοινό παρονομαστή στην παραγωγή και τη χρήση των αρωμάτων και των καλλυντικών. Ωστόσο, κανείς δεν γνωρίζει πότε η παραγωγή ξεκίνησε στην  Αίγυπτο , πιθανώς ήταν μια από τις συναλλαγέςμε το σημερινό Σουδάν, η θρυλικό γη του Punkt, το σπίτι του όλων των μπαχαρικών. 

Ωστόσο, η χρήση των αρωμάτων στο ελαιόλαδο που ξεκίνησε στη Μεσόγειο γύρω στα μέσα της τέταρτης χιλιετίας, όταν μικρά αγγεία για την παρασκευή καλλυντικών και αρωμάτων εμφανίστηκε ανάμεσα στα κτερίσματα. Γύρω από την ίδια ημερομηνία, τα πρώτα είδη από αλαβάστρινα  αγγεία εμφανίστηκε, κατά πάσα πιθανότητα σκόπιμα εφευρέθηκε για την αποθήκευση και διατήρηση των αρωμάτων του αρωματικού ελαίου. Η πέτρα είναι το καλύτερο υλικό για να κρατήσει τα αρωματικά και τις μυρωδιές του αιθέριου ελαίου σε ένα σκοτεινό και δροσερό περιβάλλον

ΕΙΔΗ ΦΥΤΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΓΗΣ ΟΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΕΛΑΙΑ ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΠΡΙΝ 4500 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ

ΜΕΡΙΚΑ ΕΞΑΓΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ 

 

ΟΙ ανασκαφές στον Πύργο του Ινστιτούτου τεχνολογίας Ρώμης ,  για τις έρευνες της περιοχής ξεκίνησε στη Μαυροράχη το 1998.  Υπολογίζεται ότι ο οικισμός εκτείνεται σε 30 εκτάρια, στα δυτικά του σημερινού χωριού.  

ΓΕΩΦΥΣΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΣΚΑΦΩΝ

 

Με τη βοήθεια της γεωφυσικής η επιφάνεια της διάστασης του κτιρίου εκτιμάται ότι θα καλύψει 4000 μ² . Αλλά, είναι αρκετά τα  στοιχεία που υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν ότι ήταν ένα μικρό Παλάτι , παρόμοιο με το πολύ γνωστό ανάκτορο της Κρήτης ;  Ή ένα απλό βιομηχανικό κτίριο, μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας;  Στην ανασκαφή στην  Βόρεια αυλή βρέθηκαν πολλά επάλληλα δάπεδα των κλιβάνων, παγκάκια, πέτρινα εργαλεία , τα εργαλεία και οι σκουριές που παραμένουν  δείχνουν ότι ο τόπος χρησιμοποιήθηκε για μεταλλουργικές δραστηριότητες, κατά πάσα πιθανότητα για την πρωτογενή επεξεργασία του ακατέργαστου χαλκού.   

  Εν τω μεταξύ, ένα πραγματικό εργαστήρι χαλκουργίας βρέθηκε στην ανατολική πλευρά, δεν απέχει πολύ από τις προαναφερθείσες αυλές, επικοινωνεί με ένα σκεπαστό πέρασμα με ένα μεγάλο δωμάτιο, όπου γινόταν κάποια  διεκπεραίωσή στην διαδρομή για  το ελαιόλαδο. Το εργαστήριο καλύπτεται   από λάσπη με ένα  φούρνο-σφυρηλατήσεως, που στηρίζονται από μεγάλες πλάκες από ασβεστολιθικό ψαμμίτη, σχηματίζοντας ένα είδος προστασίας από την πυρκαγιά. Στην πλάτη του έχουν βρεθεί  δύο άκμονες πέτρες από ανδεσίτη, ένα πυριγενές πέτρωμα .    

        

Ένα από τα δύο (30ΚΙΛΏΝ) στοιχεία είναι αυτά που και σήμερα κάποιος μπορεί κάνει εφαρμογές μετάλλου είναι  παρόμοιο με ένα σύγχρονο αμόνι ,με ένα κόψιμο στην άνω επιφάνεια του και είναι σαν τραπέζι για να μπορεί κάποιος να  διαμορφώσει λεπίδες, και θα μπορούσε να θεωρηθεί το πρωτότυπο ενός σύγχρονου αμονιού , το αρχαιότερο που βρέθηκε μέχρι σήμερα .                 

 

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ  ΠΥΡΓΟΣ , ΧΡΟΝΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ 2350 ΠΧ ΕΩΣ 1850 ΠΧ ,
ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΥΠΙΑ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ 

 

  Στη συνέχεια μετά το εργαστήριο χαλκουργίας εδώ ,υπάρχει ένα μεγάλο δωμάτιο (15x18m.) 

Προορίζονταν  στην παραγωγή ελαιολάδου που ήταν αποθηκευμένο σε βάζα στη δυτική πτέρυγα στο ίδιο δωμάτιο.   

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΙΝΙΟ ΤΟΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟ (Plin. Historia Naturalis xv)

           

Το σύστημα εξαγωγής ελαιολάδου το οποίο δούλευε με ένα εξάρτημα που βρέθηκε κρεμασμένο στον τοίχο, με μια πέτρινη κυκλική βάση  και η οποία κυλούσε σε ισορροπία με μια πέτρινη βάση στο έδαφος , σαν ένα είδος βωμού  με οπές  και βαρίδια από   ασβεστολιθικό ψαμμίτη στο αριστερό μέρος της διαδρομής του και ήταν έτσι τοποθετημένο να βοηθάει την συμπίεση της ελιάς .Πριν την κατεργασία αυτή οι ελιές συμπιέζονταν και έλειωναν  σε μύλους από βασάλτη επίσης βρεθήκαν κονιάματα από ασβεστολιθικό ψαμμίτη στο σημείο .

 

Τα έξι πιθάρια τοποθετημένα στην δυτική πλευρά της αίθουσας της «ελιάς» ,είναι τέτοιου τύπου που θα μπορούσε να περιέχει 300 με 500 λίτρα ελαίου, αλλά ,μια δεύτερη αποθήκη ανακαλύφθηκε το 2003 η οποία  δείχνει κατά  μια εκτίμηση για μεγαλύτερη ποσότητα του παραγόμενου ελαιολάδου.

  Στην ίδια αίθουσα, στην βορειοανατολική γωνία του, το 2003, ήρθε στο φως ένα ιδιότυπο εργαστήριο για αρώματα.  Τα αποστάγματα λήφθηκαν με το σύστημα διαβροχής όπως στο ελαιόλαδο. Διαβροχή σε λάδι και το νερό ήταν στην αρχαιότητα η πιο χρησιμοποιούμενη μέθοδος, για παρασκευή αρωμάτων  που περιγράφεται με λεπτομέρειες από τον Θεόφραστο, ο Πλίνιος ο πρεσβύτερος και ο Διοσκουρίδης.

 

Φιαλίδια αποθήκευσης αρωμάτων, στον Πύργο.

 

Τα έλαια έχουν άρωμα από εκχυλίσματα λεβάντας, δεντρολίβανου, του πεύκου ή κορίανδρου και διατηρούνται σε μικροσκοπικά διαφανή μπουκάλια από αλάβαστρο.

Από τα  ίχνη που βρέθηκαν στον Πύργο, στα νότια του νησιού, είναι περισσότερο από 4000 ετών. Ένα βλέπουμε παραπάνω

Μια δεύτερη μεγάλη αυλή και ένα δεύτερο εργαστήριο χαλκουργίας έχουν ανακαλυφθεί κατά τη διάρκεια του 2004 και 2005 .ΟΙ ανασκαφές επικοινωνούν μεταξύ τους με την αίθουσα της «ελιάς» με  δύο πόρτες, ανοίγματα  στο ανατολικό και δυτικό άκρο του νότιου τοίχου.

  

Ανέπαφα στη θέση τους βρέθηκαν, λίθινα εργαλεία, άκμονες, σφυριά και μουχλιασμένος  πηλός (ακόμα σε κλιβάνους) δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι ο τόπος ήταν συστηματικά οργανωμένες για τη δευτεροβάθμια επεξεργασία χαλκού, χύτευση και τον εξευγενισμό των μεταλλικών αντικειμένων.

                                                          

Εκτός από το μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο ότι  στο 2000 π.Χ. υπήρχε εδώ μια πλήρης γραμμή παραγωγής χαλκού, ο Πύργος προσφέρει σπάνια στοιχεία για την πιθανή χρήση της ελιάς η και άλλων ελαίων ότι εδώ αυτά χρησιμοποιούνται  ως καύσιμο κατά τη διάρκεια των μεταλλουργικών εργασιών, λόγω της θέσης του χαλκουργείου  εργασίας που γειτνιάζουν τα δωμάτια του γύρω από το ελαιοτριβείο.    

Ο  βιομηχανικός προορισμός του κτίριο αυτού του Πύργου έχει επιβεβαιωθεί από την ανακάλυψη των άλλων δραστηριοτήτων στα δωμάτια που βρίσκονται δυτικά από το  ελαιοτριβείο, πρώτα απ 'όλα η παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων που είναι ένα πολύ σπάνιο γεγονός και θα μπορούσε να υπολογιστεί κατ 'εξαίρεση μοναδική εδώ.   

  Το δωμάτιο αυτό είχε προβλεφθεί. για την υφαντική.  Αυτό φανερώνουν οι δύο μεγάλες λεκάνες απόθεσης  , επίσης  διέθετε μια πλήρη συσκευή για νηματοποίηση και την ύφανση αντικείμενων. 

                                  

Μία μακρά σειρά από υφαντικά βάρη από λάσπη (35) που πλαισιώνεται από μεγάλα βάρη από πέτρα και βρίσκεται στο κέντρο μαρτυρεί τη θέση ενός κάθετου αργαλειού.    

Η εξέταση του εδάφους από όπου λαμβάνονται δείγματα από το πάτωμα και μέσα από τις οπές τους τα  35 σφονδύλια έχουν δώσει σημαντικές πληροφορίες για τις ίνες και τα χρώματα που χρησιμοποιούνται κατά τη χρονική αυτή στιγμή.   

Πολλά κομμάτια από χρωματιστές ουσίες έχουν βρεθεί παντού. Το σπουδαιότερο και γνωστότερο είναι το λουλακί και το μωβ.   

-Το μωβ που προέρχεται από τα κοχύλια πορφύρας, έγινε διάσημο μετά τη βιομηχανική παραγωγή του από τους Φοίνικες στην πρώτη χιλιετία π.Χ.. Εδώ βρίσκουμε ότι υπάρχει και δουλεύεται  πολύ παλιότερα από αυτούς .Μια απομονωμένη σωρός από κοχύλια πορφύρας που ανήκουν κατά πάσα πιθανότητα στην Μέση Εποχή του Χαλκού έχει βρεθεί στην Κρήτη πριν από μερικά χρόνια και πολύ πρόσφατα έχουν γίνει χημικές αναλύσεις και  έχουν αναγνωριστεί με τη χρήση της πορφύρας στις τοιχογραφίες της Θήρας από την αρχή της Ύστερης Εποχής του Χαλκού.   

Το κέλυφος των murexes που βρέθηκαν στον Πύργο έχουν μια χαρακτηριστική τρύπα στην πλευρά για να εξάγουν  την πολύτιμη φλέβα, επιβεβαιώνοντας ότι ο Πύργος και οι τεχνίτες του κατείχαν πλήρη γνώση του συστήματος για την απόκτηση του  μωβ.    

Πολλά κομμάτια των αιγυπτιακών Indigo, το διάσημο βαθύ μπλε χρώμα που λαμβάνεται από τα φύλλα του indigofera argentea έχουν βρεθεί σε ένα μπολ, και παραμένει εκεί από ένα εξαιρετικό σύστημα που υπάρχει για να διορθώσετε αυτό το χρώμα, όσο  για τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα αυτά έχουν βρεθεί σε ένα σφόνδυλο. Αποτελείται στο σπόρια; Alga fucus (ακόμα είναι γεμάτο χρώμα) που είχε την ιδιότητα  να κάνει ανεξίτηλο το χρώμα στις ίνες. Αυτό είναι μέχρι στιγμής η μόνη απόδειξη που έχουμε για τη χρήση αυτού του συστήματος στην Εποχή του Χαλκού.   

Με τη βοήθεια ενός μικροσκοπίου μια απίστευτη ποικιλία ίνες από χλωρίδα, και άλλων λαχανικών, αλλά κυρίως μαλλί, ή ιβίσκους αλλά και βαμβάκι, έχουν βρεθεί στη γη και έχουν εγκλωβιστεί  στά σφονδύλια. Σχεδόν όλες οι ίνες είναι βαμμένες  σε διάφορες  τονικότητες  του κόκκινου, του  μπλε, του πράσινου και του κίτρινου.   

Σχεδόν όλες οι ίνες είναι βαμμένες σε διάφορες  τονικότητες του κόκκινου, μπλε, πράσινου και κίτρινου.

 

Κατά τη διάρκεια της ανασκαφικής περιόδου του 2005 είχε φέρει η έρευνα στο φως ένα δευτερεύον δωμάτιο που διοργανώνονται εργασίες για την παραγωγή του κρασιού, των οποίων η παρουσία έχει ήδη γίνει γνωστή  από την ύπαρξη σπόρων των σταφυλιών , και από ειδικές κανάτες με μυτερή βάση που περιέχουν ίχνη  του τρυγικού οξέος.  

              

Η τελευταία ανακάλυψη των ενώσεων φάρμακα, όπως το όπιο, scamonea, calcochina και εφεδρίνη, καθώς και πολλών κονιαμάτων σε μπολ από  πέτρα για την προετοιμασία καλλυντικών δείχνει ότι είμαστε ακόμη στην αρχή της έρευνάς μας και ότι πολλές άλλες πληροφορίες που θα εξαχθούν  από τη συνέχιση των ανασκαφών και της αρχαιομετρικές έρευνες στον Πύργο.    

Αλλά αυτό; Αναφερόμαστε για  την εξαιρετική σύνδεση του ελαιολάδου και της μεταλλουργίας που δημιουργούν νέες δυνατότητες για την αρχαία ιστορία της μεταλλουργίας της Μεσογείου, ξεχνώντας ότι στην Ελληνική Μυθολογία έχουμε μια σχέση μεταξύ του ελαιολάδου και της μεταλλουργίας στον μύθο του Εριχθόνιου ,  γιου της Αθηνάς και του Ήφαιστου    

Τα στοιχεία αυτά κάνει την ανασκαφή στην περιοχή του Πύργου / Mavroraki ενός από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους που  έχουν ανακαλυφθεί στην  Κύπρο, με σημασία όχι μόνο για την ιστορία της μεταλλουργίας, αλλά για την καλύτερη κατανόηση του ρόλου που διαδραματίζει η παραγωγή και η χρήση του ελαιόλαδου στην Πρώιμη-Μέση Εποχή του Χαλκού Κύπρος.   

Χάρτης του 2006

 

Το βιομηχανικό κτίριο στον Πύργο έχει  μόνο εν μέρει ανασκαφεί (1 / 4), και δεν είμαστε σίγουρη  εαν ήταν οργανωμένο με ένα διοικητικό σύστημα, ή αν ανήκει σε ένα είδος βασιλικού παλατιού . Και φυσικά δεν μπορεί  να θεωρείται ο καθρέφτης της ζωής της Εποχής του Χαλκού στην Κύπρο, επειδή, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε σε όλα τα ερείπια από τις προϊστορικές βιομηχανίες του νησιού το 2000 π.Χ., αν και θα μπορούσαν να είναι γνωστές. Οι βιομηχανικές δραστηριότητες που έφεραν στο φως οι ανασκαφές είναι οι πιο κοινές στο μεσογειακό κόσμο. Aνήκουν στην Είναι βαθιά εθνογραφική παράδοση σε σχεδόν όλους τους ανθρώπους των οποίων ο πολιτισμός, τα τελευταία 4000 χρόνια, δημιουργήθηκε με ένα είδος μεσογειακού κοινού υπόβαθρου, που αποτελείται από διαφορετικές πολιτιστικές ταυτότητες.  

Η θέση των δομών που καταστράφηκε ξαφνικά από το σεισμό, και που προκάλεσε την εγκατάλειψη του χώρου το  1850 πΧ., μας επιτρέπει να καταγράφουν  πολλά ευρήματα από θραύσματα των Ελλήνων και της  τεχνολογικής δραστηριότητας της εποχής. Συνειδητοποιούμε ότι, η γνώση των ανθρώπων ήταν πολύ προχωρημένη, αν συγκριθεί με την ιδέα και τα στοιχεία που είχαμε πριν από την ανακάλυψη του Πύργου /Μαυροράχη για τις βιομηχανίες των ελλήνων της  Κύπρου  το 2000 π.Χ.  

Και ήταν πραγματικά μια έκπληξη να βρεθεί  ένα μεγάλο κτιριακό συγκρότημα αφιερωμένο στη βιομηχανική δραστηριότητα στο κέντρο της Πρώιμης-Μέσης Εποχής του Χαλκού σε οικισμό. Η οργάνωση αυτή μαρτυρεί μια σπάνια οργανωμένη δραστηριότητα  στο σύστημα της κοινωνίας της εποχής.    

Χάρη στο σεισμό έχουμε ένα από το πιο πλήρες και αρχαιότερο  ελαιοτριβείο στον κόσμο,  το πιο αρχαίο εργαστήρι αρωμάτων στον κόσμο , την πλήρη σειρά των εργασιών χαλκού, το αρχαιότερο δωμάτιο για υφάσματα που να οργανώνεται γύρω από έναν κεντρικό κατακόρυφο αργαλειό και την αίθουσα κατεργασίας και τυποποίησης  για το κρασί. Αυτή η ανακάλυψη με βιομηχανικά στοιχεία δεν έχουν βρεθεί ποτέ όλα μαζί. 

Στην πραγματικότητα, πολλές από τις εξελιγμένες μεθόδους που χρησιμοποιούνται από το ITABC-CNR να διερευνήσει τα υλικά που έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι είναι αυτά που χρησιμοποιούνται συνήθως από τις επιστημονικές αρχές στην κοινωνία για  να βρει εγκληματίες. Στην περίπτωσή μας οι ένοχοι βρίσκονται τα ερείπια των προϊόντων που χρησιμοποιούνται στην καθημερινής ζωή το 2350 π.χ. Κρυμμένο στη σκόνη των αιώνων από την μακρινή εκείνη εποχή .

ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΚΑΦΗ

Το άγριο μετάξι (πολλές μορφολογίες) (9) οι ίνες, με την χρονολογία (2000 π.Χ.), είναι το πιο σημαντικό. Θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν την υπόθεση για την πιθανή γνώση δημιουργίας με μετάξι υφασμάτων της Εποχής του Χαλκού στο Αιγαίο, που προτείνεται μετά την ανακάλυψη της Θήρας ενός κουκούλιου lepidopterous (6).

 

Το είδα στο hellinon.net

 

http://logioshermes.blogspot.com/2012/04/2350.html

 

 http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ! - ΤΟ 2.350 π.Χ. ΕΙΧΑΜΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ!!"

Το σύμβολο της Στρογγύλης

Του Νίκου Λυγερού

Μέσα από το πλαίσιο της ΑΟΖ, αναδείξαμε όχι μόνο την αξία του συμπλέγματος του Καστελλορίζου, αλλά και το σύμβολο της Στρογγύλης. Τώρα πλέον ο καθένας ξέρει ότι αυτό το μικρό νησί επιτρέπει την επαφή των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου. Και μπορεί να πει ο καθένας ότι είναι γνωστό σε όλους. Έτσι και γι’ αυτό το θέμα έχουμε τελειώσει την πρώτη φάση. Τώρα δεν αρκεί να διαβάζουμε τους άλλους και να τους αντιγράφουμε, πρέπει να παράγουμε και ένα συγκεκριμένο έργο, το οποίο να έχει πρακτικές επιπτώσεις. Γι’ αυτό το λόγο όλα τα παιδιά που φυλάσσουν την Στρογγύλη και επιτρέπουν με την παρουσία τους την ενεργοποίηση της οικονομικής δραστηριότητας και κατά συνέπεια της ΑΟΖ, πρέπει να γνωρίζουν τα δεδομένα που δημιουργούν τα διαγράμματα Voronoi για αυτήν την περιοχή. Δεν αρκεί να ακούν λόγια, πρέπει να δουν και εικόνες για να καταλάβουν όχι μόνο τη σημασία του θέματος αλλά και τη μάχη που θα δοθεί, για να μην εγκαταλείψουμε τα δικαιώματά μας. Η γνώση είναι και αυτός εξοπλισμός για τον μαχητή και η στρατηγική δείχνει το μονοπάτι της τακτικής, κάποιος όμως πρέπει να βαδίσει πάνω σε αυτό για να υλοποιηθεί το όραμα. Δεν πρόκειται για μία απλή αντιγραφή των δεδομένων που δημιούργησε από το τίποτα η Κύπρος. Η μαχητικότητα δεν είναι μια ιδιότητα που έχουν όλοι, ενώ πρέπει όλοι να δώσουν το παρόν στη μάχη. Κατά συνέπεια, πρέπει να υπάρξει και μια μάθηση ικανή να μετατρέψει τον μαθητή σε μαχητή. Αλλιώς θα ακούσει κι αυτός τις σειρήνες του ραγιαδισμού και τα φοβικά σύνδρομα που διακατέχουν όλους τους ειδικούς των γειτονικών σχέσεων που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι είναι το οθωμανικό σύστημα. Βέβαια, ο καθένας βρίσκει την απόλαυση όπου μπορεί και όχι απαραίτητα όπου θέλει. Σε κάθε περίπτωση, οι δικοί μας είναι ενημερωμένοι αλλά τώρα πρέπει να βρίσκονται σε ετοιμότητα και όχι πια σε μια παθητική αναμονή. Κι ένα ειδικό Master Class δεν έκανε ποτέ κακό σε κανένα, ειδικά όταν έζησε τόσα χρόνια υπό το καθεστώς του Casus Belli δίχως να αντιλαμβάνεται τις νοητικές επιπτώσεις. Το θέμα της ΑΟΖ δεν είναι πια θεωρητικό. Αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι μια ΑΟΖ υποστηρίζεται και το πρόβλημα δεν είναι μόνο η θέσπιση και οι διαπραγματεύσεις, αλλά μια πραγματική υποστήριξη σε τακτικό επίπεδο. Δεν αρκεί να πετάς για να είσαι ο καλύτερος, πρέπει να ξέρεις και για ποιο λόγο το κάνεις για να είσαι καλός ή με άλλα λόγια αποτελεσματικός. Και αυτό πρέπει να γίνει στις στρατιωτικές σχολές, στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, Σχολή Πολέμου, στη Σχολή Επιτελών, Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και επί τόπου ! 

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9166&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το σύμβολο της Στρογγύλης"

ΑΔΩΝΙΑ - Θάνατος και Ανάσταση της Φύσης και του Ανθρώπου Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2012/04/adonia.html#ixzz1s0SzMOYn

John William Waterhouse: The Awakening of Adonis - 1900

Ο Άδωνις είναι ένας ηλιακός ήρωας που λατρεύτηκε σαν θεός στη αρχαία Ιωνία, στη Φοινίκη, στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο πέθαινε και την άνοιξη ανασταινόταν, μαζί με τη φύση που την ίδια εποχή αναγεννιόταν.

Αλλά απ' ότι φαίνεται δεν ήταν ο μοναδικός. Την ίδια τύχη είχαν οι Ινδοί θεοί Κρίσνα και Βούδας Σακία, οι εσταυρωμένοι: Ιησούς ο Ναζωραίος, Ταμμούζ της Συρίας, Βιτόμπα του Τελιγκονέζε, Ιάω του Νεπάλ, Χεσούς των Κελτών Δρυιδών, Κετσακοάλτ του Μεξικό, Κουιρίνους της Ρώμης, ο Θούλις της Αιγύπτου, ο Ίντρα του Θιβέτ, ο Άττις της Φρυγίας, ο Κρίτε της Χαλδαίας, ο Μπάλι της ασιατικής Ορίσσα, ο Μίθρα της Περσίας, ο Έλληνας εσταυρωμένος Προμηθέας και ας μην ξεχνάμε τον Ιδαίο Δία της Κρήτης που κάθε χρόνο γιορταζόταν ο θάνατος και η ανάστασή του στα Κρητικά μυστήρια και τέλος τον Διόνυσο που πεθαίνει σαν Διόνυσος Ζαγρέας για να αναστηθεί σαν Διόνυσος Ελευθερέας, σωτήρας και ελευθερωτής των ώριμων ψυχών.

Πρόκειται λοιπόν για τον ίδιο μύθο που διατρέχει την παγκόσμια ιστορία καλυμμένος με διαφορετικά ονόματα.

Σε ότι αφορά τον Άδωνι ο μύθος μας παραδίδει τα εξής:

Ο Κινύρας βασιλιάς της Κύπρου, όταν κάποτε η κόρη του έφτασε σε ηλικία γάμου την ρώτησε ποιόν άντρα επιθυμεί να νυμφευθεί. Όμως η Μύρρα, «τιμωρημένη» απ' τη θεά Αφροδίτη για κάποιο ατόπημά της, είχε ήδη νιώσει στην καρδιά της άνομο έρωτα για τον ίδιο της τον πατέρα. Με τη βοήθεια της παραμάνας της μέθυσε τον Κινύρα και τον παρέσυρε στην ερωτική της κλίνη για δώδεκα ολόκληρες μέρες και νύχτες. Όταν ο Κινύρας συνήλθε από τη μέθη και συνειδητοποίησε την ανίερη ένωση με την ίδια του την κόρη, κυνήγησε τη Μύρρα για να τη σκοτώσει. Η Μύρρα έτρεξε μακριά για να γλυτώσει απ' το σπαθί του πατέρα της και κατέφυγε στα όρη. Εκεί η Αφροδίτη της δίνει τη λύτρωση μεταμορφώνοντάς τη στο φυτό σμύρνα. Όμως μέσα στα σπλάχνα της σάλευε ο καρπός της άνομης ένωσης με τον πατέρα της. Όταν το σπαθί την άγγιξε, ο κορμός του δέντρου άνοιξε στα δυο και ξεπετάχτηκε από μέσα ο Άδωνις, ενώ τα δάκρυα της Μύρρας μεταμορφώθηκαν σε μύρο ευωδιαστό.

Η Αφροδίτη έσπευσε να σώσει το μωρό και το παρέδωσε στις Νύμφες για να το αναθρέψουν. Στη συνέχεια το παρέδωσε μέσα σε Λάρνακα (εξ ου το όνομα της πόλης Λάρνακα της Κύπρου) στη Θεά Περσεφόνη για να ολοκληρώσει την ανατροφή του, με τη συμφωνία να της το παραδώσει όταν θα γινόταν δεκαοχτώ χρονών. Όταν η Περσεφόνη άνοιξε τη Λάρνακα θαμπώθηκε απ' το κάλλος και τη λάμψη του βρέφους και μυστικά αποφάσισε πως δεν θα τηρήσει τη συμφωνία.

Ο Άδωνις καθώς μεγάλωνε γινόταν όλο και πιο φωτεινός και πανέμορφος. Η Αφροδίτη ερωτεύτηκε το κάλλος του και ο λαμπερός Άδωνις λάτρεψε παράφορα την όμορφη θεά. Αλλά η Περσεφόνη αρνήθηκε να της τον δώσει πίσω και οι δύο θεές κατέληξαν στον πατέρα Δία για να λύσει τη διαφορά τους. Εκείνος έδωσε εντολή να μένει τέσσερις μήνες το χρόνο ο Άδωνις κοντά στην Περσεφόνη, τέσσερις μήνες κοντά στην Αφροδίτη και τους υπόλοιπους τέσσερις να διαθέτει το χρόνο του όπως επιθυμεί. Ο Άδωνις επέλεξε τους τέσσερις αυτούς μήνες να τους διαθέσει στην Αφροδίτη και στο θεϊκό ερωτά τους.

Οι δυο θεϊκοί εραστές ζούσαν τον περίλαμπρο έρωτά τους μέσα στα δάση μέχρι την αποφράδα εκείνη μέρα που ο αβροκόμης Άδωνις έπεσε νεκρός στη διάρκεια ενός κυνηγιού από το δάγκωμα κάποιου κάπρου. Από το αίμα που κύλησε απ' την πληγή του φύτρωσαν στη Μάνα Γη κόκκινα ρόδα και παπαρούνες.

Η Αφροδίτη έκλαψε και θρήνησε πικρά το νεαρό εραστή της. Απ' τα δάκρυά της ξεπήδησαν οι ανεμώνες. Με άφατο πόνο παρακάλεσε την Περσεφόνη να επιτρέψει στον Άδωνι να ανεβαίνει έξι μήνες στη γη. Η Περσεφόνη συμφώνησε κι από τότε ο Άδωνις έξι μήνες το χρόνο βρίσκεται στον Άδη και έξι μήνες κοντά στην αγαπημένη του, λυτρωμένος απ' το φάσμα του θανάτου.

Σε ανάμνηση του θανάτου και της ανάστασης του Άδωνι τελούνταν ετήσιες εορτές καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Οι γιορτές αυτές ήταν αλλού διήμερες, αλλού τριήμερες και σε κάποιες πόλεις εφταήμερες.

Οι πρώτες μέρες της γιορτής ήταν ημέρες πένθους και είχαν το όνομα «Αφανισμός». Λυσίκομες και γυμνόποδες γυναίκες περιέφεραν ομοίωμα του θεού, τελούσαν νεκρική τελετή και προσέφεραν στον αγαπημένο νεκρό, γλυκά από μέλι και λάδι, έρωτες και αγγεία όπου μερικές μέρες πριν είχαν σπείρει φακή, σιτάρι, κριθάρι, κεχρί και μαρούλια, τους επονομαζόμενους «Κήπους Αδώνιδος». Οι «κήποι» μετά το πέρας των δρώμενων τοποθετούνταν στις στέγες των σπιτιών, όπου αναπτύσσονταν γοργά με τη βοήθεια του ηλιακού φωτός. Καθ' όλη τη διάρκεια της πομπής έψαλλαν πένθιμους ύμνους τα λεγόμενα «αδωνίδια» με συνοδεία γίγγρας (είδος αυλού). Σπουδαίο δείγμα του τρόπου που θρηνούνταν ο Άδωνις, είναι ο «Επιτάφιος Αδώνιδος» του Βίωνος του Σμυρναίου, ένας θρήνος ηλικίας εικοσιενός αιώνων.

Στη συνέχεια οι γυναίκες πετούσαν το ομοίωμα του θεού σε λίμνες, πηγές ή ποτάμια. Μετά το πέρας των ημερών του θρήνου, γιόρταζαν την ανάσταση του θεού με ευωχία και οινοποσία, μέσα σε γενικό κλίμα χαράς. Οι αναστάσιμες ημέρες είχαν το όνομα «Εύρεσις».

Τα Αδώνια επιβιώνουν μέχρι τις μέρες μας στο θρήνο της Μ. Παρασκευής, στην Αναστάσιμη ακολουθία και σε όλα τα έθιμα που ο χριστιανισμός θέλησε να μας πείσει πως είναι δικά του: αναστάσιμα κεριά, κόκκινα αβγά (ορφικό σύμβολο), κουλούρια, σμύρνα που οι μάγοι πρόσφεραν στον Ιησού κλπ.

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στην Ορφική παράδοση και τον αποσυμβολισμό που επιχειρείται μέσα απ' αυτή στα μυστήρια του Αδώνιδος, στα μυστήρια του θανάτου και της Ανάστασης.

Σύμφωνα με την Ορφική θεολογία, η περίοδος του χειμερινού ηλιοστασίου είναι η εποχή της γέννησης του Διονύσου Ζαγρέως, του ελευθερωτή των ανθρωπίνων ψυχών από τον Άδη. Μετά την χειμερινή τροπή ετελείτο η δεύτερη μύηση των Ορφικών (η πρώτη μύηση όπου αποκαλύπτονταν στον μυούμενο τα μυστικά της μάνας Γης, ετελείτο μετά την Φθινοπωρινή Ισημερία).

Ο χρόνος από τη δεύτερη μύηση μέχρι την Εαρινή ισημερία ήταν, κατά τους Ορφικούς, η περίοδος που έπρεπε ο μυούμενος να εκδηλώσει το σπόρο της Ορφικής ιδεολογίας, που είχε ριφθεί στην διάνοιά του.

Η Εαρινή ισημερία του ήλιου, κατά την οποία κυρίως ετελούντο και τα Αδώνια, συμβολίζει το θάνατο των παθών της τιτανικής φύσης της ανθρώπινης ψυχής και την πνευματική της αναγέννηση. Τότε ετελείτο η Τρίτη μύηση στα ορφικά μυστήρια. Οι Ορφικοί συμβόλιζαν την εαρινή ισημερία με το θάνατο (μεταμόρφωση) του Διόνυσου Ζαγρέως και την εκ νέου γέννησή του απ' τη φύση του Διός, ως Διονύσου του Άνθιου. Αυτός στην πορεία μεταμορφώνεται στο Διόνυσο τον Ελευθερέα, το σωτήρα και ελευθερωτή των ανθρώπινων ψυχών από τον Άδη της υλικής τους φύσης.

Είναι αυτή η θαυμάσια θέαση του κόσμου απ' την ορφική θεολογία, η γεμάτη ελπίδα και προσδοκία για πνευματική αναγέννηση των ανθρωπίνων ψυχών που τρέφονται στα ιερά νάματα της ελληνικής μυστηριακής παράδοσης, που μας δονεί στα κατάβαθα του είναι, καθώς καλά γνωρίζουμε πως υπάρχει δρόμος σωτηρίας. Ο δρόμος της επιστροφής στον μυστηριακό ορίζοντα που κατείχαμε και απωλέσαμε μαζί με την αλήθεια.


Ρέα Καραγιάννη

Βιβλιογραφία

Βίωνος: Επιτάφιος Αδώνιδος
Πλούταρχου: Βίοι Παράλληλοι, Νικίας
Στυλιανού Τάκα: Πυθαγόρειος Εσωτερισμός
Γ. Γρηγορομιχελάκη: Δεκαπέντε Εσταυρωμένοι και Αναστημένοι Σωτήρες
Γ. Σιέττου: Αδώνια Μυστήρια
Πηγή

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2012/04/adonia.html#ixzz1s0SuSQj1

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΔΩΝΙΑ - Θάνατος και Ανάσταση της Φύσης και του Ανθρώπου Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2012/04/adonia.html#ixzz1s0SzMOYn"

Η Ευρώπη, το λιμάνι της Ανθρωπότητας

Του Νίκου Λυγερού

Μετάφραση από τα γαλλικά Βίκυ Τσατσαμπά

Επικρίνουμε συνεχώς την Ευρώπη σαν η γηραιά ήπειρος να ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος για τη σκέψη μας. Θεωρούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν κάνει αρκετά και ότι είμαστε σε μια κατάσταση κρίσης λόγω των αξιώσεών της που δεν μπορεί να υποστηρίξει. Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει ακόμη κανένας κοινός παρονομαστής μεταξύ των κρατών μελών ως εάν το όραμά μας περιορίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Παρόλα αυτά είμαστε όλοι Ευρωπαίοι. Ή, ίσως, διαμέσου όλων αυτών, αποδεικνύουμε ότι είμαστε περισσότερο Ευρωπαίοι, τόσο καλλιεργημένοι είμαστε στη δημοκρατία που ξεχνάμε τις επιπτώσεις. Η Ευρώπη έχει διασχίσει τα χρόνια και έχει δώσει ένα όραμα στον κόσμο. Ενώ μερικοί δεν βλέπουν παρά μόνο τις αρνητικές πτυχές της αποικιοκρατίας και σπεύδουν να ξεχάσουν τις έννοιες τις τόσο θεμελιώδεις, όπως του Ελληνισμού και του ανθρωπισμού που εκπροσωπούν, παρόλα αυτά, τα δώρα σε όλη την ανθρωπότητα. Γιατί ξεχνούν τόσο εύκολα ότι αυτή η μικρή Ευρώπη είναι το μέρος από όπου ξεκίνησε η αναζήτηση άλλων ηπείρων; Εξερευνητές όπως ο Columbus, ο de Gama και ο Magellan δεν ήταν προπάντων Ευρωπαίοι; Και αν ακολουθήσουμε αυτή την ιδέα, πώς να μην δούμε στην Ευρώπη, αυτό το λιμάνι της Ανθρωπότητας, από όπου φεύγουμε και όπου επιστρέφουμε; Διότι η Ευρώπη δεν είναι Τροία, αλλά το νησί της Ιθάκης. Επειδή η Ευρώπη δεν είναι ο Τρωικός πόλεμος, αλλά η Οδύσσεια. Καθορίζεται από το ταξίδι της επιστροφής στις πατρίδες μετά την εξερεύνηση του κόσμου. Είναι επομένως ένα ακίνητο χρονικό ταξίδι μέσα στο χώρο και γι’ αυτό είναι διαχρονική. Και όμως εάν η Ευρώπη υπάρχει ως ένα όριο, δεν είναι εξαιτίας των συνόρων αλλά της ίδιας της γης, της γης διαμέσου του βουνού αλλά και της θάλασσας. Πράγματι το όριο καθορίζεται από τον Καύκασο και τον Μύθο του Προμηθέα, από τον ωκεανό της ανακάλυψης, από την θάλασσα μας, τη Μεσόγειο Θάλασσα και το βόρειο σέλας, το φως του λευκού. Τίποτα σε αυτό δεν είναι τεχνητό και όλα είναι σύμβολα όπως και αυτή η λέξη. Είμαστε στην Ευρώπη μονοχρωματικές ψηφίδες και ακόμα και αν αυτές είναι μικρές, παραμένουν αμετάβλητες παρά τις κακοκαιρίες και τις δυσκολίες, παρά τα βάσανα και τα μαρτύρια. Παρόλα αυτά όλη αυτή η ποικιλομορφία, είναι ακριβώς ο πλούτος μας. Εντός των ορίων του φωτός, η Ανθρωπότητα και ο Χρόνος ζουν στην Ευρώπη, χάρις στην αποδοχή της διαφορετικότητας, και αυτή η διαφορά κάνει τη διαφορά. Εν συνεχεία, μέσω της Ένωσης μας, είμαστε σε θέση να παράγουμε ένα από τα ωραιότερα ψηφιδωτά στον κόσμο. Ένα ψηφιδωτό πολυχρωματικό που οφείλει το χρώμα του σε όλους μας και αυτό αντιπροσωπεύει ένα άλλο χρώμα που είναι μοναδικό από την ποικιλία του και όχι πολλαπλό μέσα στην μοναδικότητα του. Ιδού γιατί είμαστε η αναγνώριση επειδή αυτή η ιδέα δεν έχει νόημα χωρίς την επιστροφή, αλλά ο γύρος ως περίπλους, ως την εκπλήρωση μέσα στην αναζήτηση της τελειότητας και όχι της πληρότητας. Διότι εάν είμαστε εκτός ισορροπίας, είναι για να δημιουργήσουμε εκ νέου τα θεμέλια.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9117&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ευρώπη, το λιμάνι της Ανθρωπότητας"

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Τα Δωδεκάνησα ως ασπίδα της ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Όσοι θεωρούν ακόμα τα Δωδεκάνησα αποκλειστικά ως τουριστικό προορισμό στην καλύτερη περίπτωση ή ως ευάλωτη περιοχή της Ελλάδας στην χειρότερη, πρέπει να καταλάβουν ότι στην πραγματικότητα αποτελούν την ασπίδα της ΑΟΖ. Το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου είναι η αιχμή του δόρατος και επιτρέπει την επαφή με την ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά από μόνο του δεν επαρκεί και χρειάζεται υποστήριξη από όλα τα Δωδεκάνησα. Αυτή η ενίσχυση είναι απαραίτητη και δεν είναι ανάγκη να γνωρίζει κανείς τις ημερομηνίες του 1480 και του 1522 για να καταλάβει την αξία του εγχειρήματος. Η τοποθεσία των Δωδεκανήσων είναι γεωστρατηγική κι αυτή η ιδιότητα αναδεικνύεται και τοποστρατηγικά μέσω των διαγραμμάτων Voronoi. Αφού λοιπόν το θεωρητικό υπόβαθρο είναι ξεκάθαρο, πρέπει να υλοποιήσουμε τις απαιτήσεις του. Δεν μπορεί να είμαστε απλώς παθητικοί και να μας αρκούν οι συμφωνίες του 1923, 1932 και 1947. Το όλο πεδίο χρειάζεται μία δυναμική που πρέπει να αναπτυχθεί, διότι η θεωρία των μηδενικών γειτονικών τριβών προϋποθέτει απλώς την εξουδετέρωση οποιασδήποτε αντίστασης στην περιοχή. Δεν υπάρχει θέση που να στέκει πλέον και να θεωρεί τα Δωδεκάνησα ως απλώς νησιά του Αιγαίου. Αυτή η παθητική στάση είναι εγκληματική για το λαό μας στην περιοχή. Και δεν αρκεί ο τουρισμός για να σώσει την κατάσταση. Όσοι από τους δικούς μας δεν έχουν ιδέα από ιπποτική ιστορία, θα πρέπει να την μελετήσουν, για να κατανοήσουν τα δομικά στοιχεία της περιοχής και ν’ αντιληφθούν ότι μερικά πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την τύχη, όπως νομίζουν συνήθως. Το θέμα της ΑΟΖ αναδεικνύει και την πραγματικότητα που είναι εκτός οικονομικών θεμάτων. Κι αυτοί που επιμένουν και παλεύουν ενάντια στην ΑΟΖ, έχουν την υποχρέωση να το κάνουν για να δικαιολογήσουν την απραξία τους, αλλά και τον ραγιαδισμό τους, αλλιώς δεν εξηγείται μία τόσο μεγάλη αναποτελεσματικότητα. Όταν δεν πιστεύεις στην αξία των δικών σου, μεγαλώνεις την αξία του εχθρού σου, για να τον παρουσιάσεις ως αήττητο. Κατά συνέπεια, αν δεν δώσουμε την πρέπουσα σημασία στα Δωδεκάνησα και συνεχίσουμε να ακούμε τα λόγια της φοβίας, τότε όντως αυτή η περιοχή θα είναι καταδικασμένη. Γι’ αυτόν λοιπόν το λόγο πρέπει να προωθήσουμε το θέμα της ΑΟΖ, μέσω της ενίσχυσής μας στην περιοχή, για να δέσουμε την ΑΟΖ μας με την ΑΟΖ της Κύπρου και να έχουμε πια μια συνεκτική ευρωπαϊκή ΑΟΖ στη Μεσόγειο. Όλα τα άλλα είναι πολιτικάντικες και θεσμικές δικαιολογίες. Τα Δωδεκάνησα είναι η ασπίδα της ΑΟΖ, αλλά αυτή έχει νόημα μόνο όταν την κρατάμε στο χέρι μας κι όχι όταν την παρατάμε. Η ασπίδα είχε ήδη έναν συμβολισμό στη Σπάρτη, καλό θα ήταν οι δικοί μας να μην τον ξεχάσουν. 

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9140&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα Δωδεκάνησα ως ασπίδα της ΑΟΖ"

Μεσογειακές Συμφωνίες και ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Για να υλοποιηθεί η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και για να προχωρήσουμε στην οριοθέτησή της μέσω των διμερών σχέσεων με την Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη, Αίγυπτο, Κύπρο και Τουρκία, πρέπει να γνωρίζουμε και τις υπάρχουσες συμφωνίες μέσα στη Μεσόγειο. Σε αυτές πρέπει να εντάξουμε και τις αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαιοσύνης του 1982 (υπόθεση Λιβύη –Τυνησία) και του 1985 (Λιβύη- Μάλτα). Υπάρχουν οριοθετήσεις που αφορούν χωρικά εθνικά ύδατα (Ιταλία- Γιουγκοσλαβία, Γαλλία- Ιταλία και Βοσνία- Κροατία), οι οποίες είναι σημαντικές για τα ακραία σημεία βέβαια. Πιο σημαντικές συμφωνίες είναι αυτές που αφορούν την έννοια της υφαλοκρηπίδας (Ιταλία- Γιουγκοσλαβία, Ιταλία- Τυνησία, Ιταλία- Ισπανία, Ιταλία- Αλβανία) στις οποίες ανήκει και η συμφωνία του 1977 μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Όσον αφορά στο γενικότερο πλαίσιο, δηλαδή για κάθε τύπου συμφωνία, έχουμε τις υποθέσεις Γαλλία- Μονακό και Αλγερία- Τυνησία. Και υπάρχει και μια ειδική συμφωνία μεταξύ Ιταλίας και Μάλτας. Υπενθυμίζουμε, βέβαια, ότι όσον αφορά αποκλειστικά στην ΑΟΖ, υπάρχουν οι συμφωνίες Αιγύπτου- Κύπρου, Λιβάνου- Κύπρου και Ισραήλ- Κύπρου. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι σε όλο αυτό το πλαίσιο υπάρχουν παίκτες οι οποίοι είναι δυναμικοί και αποτελεσματικοί, όπως είναι η Ιταλία, που διαθέτει τη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου. Με αυτή τη βάση δεδομένων, όσον αφορά στις μεσογειακές συμφωνίες, είναι δυνατόν να ενισχύσουμε τα στρατηγικά μας βήματα για τις επόμενες οριοθετήσεις, τις οποίες έχουμε ήδη αναλύσει θεωρητικά μέσω της τοποστρατηγικής. Το θέμα της Αλβανίας και της Ιταλίας είναι λοιπόν από τα πιο σύντομα. Όσο αφορά στη Λιβύη βλέπουμε ότι υπάρχει πλαίσιο συμφωνίας για το οποίο θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και την υπόθεση της με την Μάλτα, για να μην πέσουμε σε παγίδες διαπραγμάτευσης που σχετίζονται με τον κόλπο. Για την Αίγυπτο, γνωρίζουμε ήδη ότι είναι περίπλοκος παίκτης, αλλά έχει κάνει οριοθετήσεις στη μέση γραμμή με την Κύπρο και τη Σαουδική Αραβία. Για την Κύπρο ξέρουμε όλοι το θέμα, δεν είναι η ίδια αλλά η δική μας απόφαση. Κατά συνέπεια, αυτή η δυσκολία είναι μόνο και μόνο εσωτερική. Τέλος, για την Τουρκία, η οποία έχει οριοθετήσεις και στη Μαύρη θάλασσα, το παίγνιο είναι γνωστό σε διπολικό πλαίσιο, αλλά μετά από όλες τις άλλες συμφωνίες και την παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μια αλλαγή είναι αναμενόμενη. Σε κάθε περίπτωση, αν υπάρξει συμφωνία με αυτή τη χώρα θα είναι μετά από όλες τις άλλες και μόνο αν έχει νόημα. Ας εξετάσουμε, λοιπόν, προσεκτικά όλο το υπόβαθρο της Μεσογείου για να έχουμε πρόσβαση επιτέλους και στο υπέδαφός της.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=9118&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μεσογειακές Συμφωνίες και ΑΟΖ"

Κύπρος: Συνεχίζεται ο Γολγοθάς για τους συγγενείς των Αγνοουμένων

Πεντακόσιες οικογένειες αγνοουμένων θα μπορούσαν σήμερα να κηδέψουν τους αγαπημένους τους, και αντ' αυτού αναμένουν να τερματιστεί η διαμάχη μεταξύ της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων (ΔΕΑ) και του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου (ΙΝΓΚ), ώστε να ξεκινήσει και πάλι η διαδικασία ταυτοποίησης των αγνοουμένων, δηλώνει στις εφημερίδες «Σημερινή» και «Αλήθεια» ο πρόεδρος της Παγκύπριας Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων Νίκος Θεοδοσίου.


Ως γνωστόν, λόγω της διαμάχης, η ΔΕΑ δεν έχει αποστείλει στο ΙΝΓΚ λείψανα για ταυτοποίηση. Ωστόσο, ορισμένοι υποστηρίζουν, σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ ΜΠΕ ότι «μέρος της διαμάχης» είναι και ο κ. Θεοδοσίου, ο οποίος φέρεται «να συγκλίνει με τις απόψεις» του τρίτου μέλους της ΔΕΑ , του Ελβετού Χριστόφ Ζιρόντ, ενώ είχε πολύ καλές σχέσεις με τον παραιτηθέντα εκπρόσωπο της Ελληνοκυπριακής πλευράς Ηλία Γεωργιάδη. Ο τελευταίος, σύμφωνα με δημοσιεύματα, που δεν διέψευσε, περίπου έφερε "προ τετελεσμένων" με τον κ. Ζιρόντ την Κυπριακή κυβέρνηση στο θέμα της διαφοράς ΔΕΑ και ΙΝΓΚ.


«Τη διαμάχη αυτή την πληρώνουμε εμείς οι συγγενείς των αγνοουμένων. Οι πλείστοι γονείς έχουν πεθάνει, χωρίς να κηδέψουν τα παιδιά τους, ενώ οι υπόλοιποι είναι 80 με 90 χρονών», είπε ο κ. Θεοδοσίου. Και πρόσθεσε με παράπονο: «Γίνονται δυστυχώς πρώτα οι κηδείες των γονέων, αντί των παιδιών τους». Μέχρι στιγμής, ανέφερε, έχουν ταυτοποιηθεί γύρω στους 259 Ελληνοκύπριοι και γύρω στους 70 Τουρκοκύπριοι.


Ο πρόεδρος της Παγκύπριας Επιτροπής Συγγενών Αγνοουμένων τόνισε για ακόμη μια φορά την ανάγκη να δοθεί ένα τέλος στη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων(ΔΕΑ) και του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής. «Δεν υπάρχει υπογεγραμμένο συμβόλαιο πλέον μεταξύ των δύο και κανείς δεν συμφωνεί με τους όρους του άλλου", ανέφερε ο κ. Θεοδοσίου. Όπως έγινε γνωστόν, ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών στη ΔΕΑ Κριστόφ Ζιρόντ έθεσε όρο που δεν περιλαμβάνεται στο συμβόλαιο, ο οποίος ζητεί όπως επικεφαλής του προγράμματος ταυτοποίησης στο Ινστιτούτο Γενετικής και Νευρολογίας να μην είναι ο Μάριος Καριόλου, διευθυντής του Ινστιτούτου.


Σχολιάζοντας τη συγκεκριμένη πληροφορία, ο Νίκος Θεοδοσίου υποστήριξε ότι ουδέποτε τα Ηνωμένα Έθνη ζήτησαν την απομάκρυνση του κ. Καριόλου, αλλά ζήτησαν ένα άτομο το οποίο θα ασχολείται αποκλειστικά με το θέμα των αγνοουμένων. «Ο κ. Καριόλου είναι παράλληλα διευθυντής του Τμήματος Δικανικής Γενετικής, το οποίο ασχολείται με πολλά προγράμματα και όχι μόνο αυτό των αγνοουμένων. Ως αποτέλεσμα των πολλών υποχρεώσεών του, ο κ. Καριόλου δεν έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να ασχολείται μαζί μας», υποστήριξε ο Νίκος Θεοδοσίου. Πρόσθεσε ότι ο διευθυντής του Ινστιτούτου Γενετικής υποσχέθηκε στην Επιτροπή των Αγνοουμένων, πρώτα προφορικώς και ακολούθως γραπτώς στις 10 Φεβρουαρίου, ότι θα διορίσει άτομο που θα είναι πλήρως αφοσιωμένο στο θέμα των αγνοουμένων. «Ουδέποτε τήρησε αυτή την υπόσχεση», συμπλήρωσε.


Οι διαφορές που προέκυψαν μεταξύ του Ινστιτούτου Νευρολογίας και Γενετικής Κύπρου (ΙΝΓΚ) και της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων (ΔΕΑ) τέθηκαν πρόσφατα και υπό το μικροσκόπιο της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων, με βουλευτές να στρέφουν τα πυρά τους προς την κατεύθυνση των Ηνωμένων Εθνών, για τις απαράδεκτες καθυστερήσεις που παρατηρούνται στις διαδικασίες για διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων. Το Ινστιτούτο υποστηρίζει ότι η ΔΕΑ έχει να στείλει λείψανα για ταυτοποίηση εδώ και περίπου ένα χρόνο.


Η Πρόεδρος της Επιτροπής και βουλευτής του ΑΚΕΛ Σκεύη Κουκουμά ανέφερε ότι «παρόλο που για κάποια χρόνια οι διαδικασίες των ταυτοποιήσεων γίνονταν από το ΙΝΓΚ, χωρίς να υπάρχει το αντίστοιχο συμβόλαιο, τώρα προωθείται και ζητείται εδώ και δύο χρόνια η δυνατότητα να υπογραφεί συμβόλαιο ανάθεσης του προγράμματος στο Ινστιτούτο». Τόνισε ότι σε καμιά περίπτωση δεν θα θέλαμε να δούμε το πρόγραμμα να φεύγει από την Κύπρο.


Για «ομηρία των οστών» και «ομηρία της ηθικής», έκανε λόγο ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Κυριάκος Χατζηγιάννης. «Τόσο τα εμπλεκόμενα ινστιτούτα όσο και οι φορείς, αλλά και η ανυπαρξία συντονισμού και ικανότητας διαχείρισης αυτών των προβλημάτων, έχουν εγκλωβίσει στα κασόνια μεγάλο αριθμό οστών, πράγμα που η Τουρκία μέχρι τώρα δεν το έχει κάνει», υπογράμμισε.


Ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος είπε ότι «τα Η.Ε. Εσκεμμένα κωλυσιεργούν και παρεμποδίζουν σκόπιμα το έργο του ΙΝΓΚ για να πάρουν τον έλεγχο του προγράμματος από τα χέρια της ε/κ πλευράς», προειδοποιώντας ότι αν γίνει κάτι τέτοιο, «θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο απειλές από τα Η.Ε.: την αποχώρηση της Ειρηνευτικής Δύναμης και τον τερματισμό της διαδικασίας ταυτοποίησης των οστών των αγνοουμένων.


Η Τουρκοκύπρια εκπρόσωπος στη ΔΕΑ Γκιουλντέν Πλουμέρ Κιουτσιούκ δήλωσε ότι πρέπει να επιδεικνύεται ευαισθησία καθώς συντάσσονται ειδήσεις σχετικά με τους αγνοούμενους, διότι οι ειδήσεις αυτές προκαλούν ανησυχία στους Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους συγγενείς των αγνοουμένων και πρόσθεσε ότι συνεχίζονται οι συνομιλίες για την επίλυση του προβλήματος, που υπάρχει σχετικά με το ΙΝΓΚ με το οποίο συνεργάζεται η Επιτροπή. «Θέλουμε να λύσουμε το πρόβλημα, αλλά εάν δεν τα καταφέρουμε, θα συνεργαστούμε με άλλο Ινστιτούτο». Η κ. Κιουτσιούκ είπε πως δεν θα κάνει σχετικές δηλώσεις όσο συνεχίζονται συνομιλίες με το εργαστήριο και ότι μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα είναι γνωστά τα αποτελέσματα του διαγωνισμού.
«Κάθε φάση της διαδικασίας εξεύρεσης αγνοουμένων είναι δύσκολη και πολύ δαπανηρή», είπε και πρόσθεσε ότι ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της Επιτροπής Αγνοουμένων είναι η ΕΕ, η οποία δίνει κάθε χρόνο 3 εκ. ευρώ. Τα γραφεία της Επιτροπής χρηματοδοτούνται από τις δύο πλευρές, ενώ στον προϋπολογισμό συμβάλλουν με δωρεές και άλλες χώρες.

Η κ. Κιουτσιούκ είπε ότι συνεχίζονται οι εργασίες σχετικά με τους αγνοούμενους, ότι υπάρχουν τέσσερεις φάσεις, εκ των οποίων η μία είναι οι ανασκαφές, ότι υπάρχουν 8-9 ομάδες ανασκαφών, έξι στα κατεχόμενα και οι υπόλοιπες στην Ελληνοκυπριακή περιοχή . Επίσης, είπε πως η Επιτροπή Αγνοουμένων έχει συμφωνήσει για την αναζήτηση των αγνοουμένων από την περίοδο 1963-1964 και το 1974, και ότι στον επίσημο κατάλογο υπάρχουν 1.468 Ελληνοκύπριοι και 502 Τουρκοκύπριοι.
http://www.agelioforos.gr/

 http://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/04/blog-post_3624.html#morehttp://infognomonpolitics.blogspot.com/2012/04/blog-post_3624.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Κύπρος: Συνεχίζεται ο Γολγοθάς για τους συγγενείς των Αγνοουμένων"

ΑΟΖ και εκλογές

Του Νίκου Λυγερού

Η πρώτη φάση της στρατηγικής για την θέσπιση της ΑΟΖ μόλις τέλειωσε. Το καθαρά θεωρητικό πλαίσιο μετατρέπεται με την ανακοίνωση των εκλογών σε πεδίο. Αυτή η φάση θα διαρκέσει έως τις εκλογές για να παραδώσει την σκυτάλη στο πεδίο δράσης. Στο ενδιάμεσο λοιπόν θα πρέπει ο ελληνικός λαός να πείσει όλα τα κόμματα να συμπεριλάβουν την ΑΟΖ στο πρόγραμμα τους, έτσι ώστε να είναι όλα θετικά προς την θέσπισή της. Κι αν δεν είναι, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και βέβαια τις επιπτώσεις. Η ΑΟΖ είναι πλέον ένα όραμα απτό για την πατρίδα μας. Η ενημέρωση για τις ιδιότητες της έχει γίνει σε πολλαπλό επίπεδο και ο καθένας μπορεί να κρίνει την αναγκαιότητά της, όχι μόνο σε αυτή την περίοδο αλλά και για να υπάρξει μέλλον στην πατρίδα μας. Είναι μια στρατηγική κίνηση που προσφέρει δυνατότητες στην οικονομία όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο αλλά και σε ευρωπαϊκό. Κατά συνέπεια, κάθε κόμμα αν είναι σοβαρό και θέλει όντως να βοηθήσει την Ελλάδα, θα πρέπει να την προωθήσει. Αυτό βέβαια δεν θα έχει νόημα αν γίνεται μόνο προεκλογικά, δηλαδή μόνο στη δεύτερη φάση. Και γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί, για να υπάρξει ένα στρατηγικό βάθος σε αυτές τις εκλογές όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ. Διότι η θέσπιση είναι μόνο η αρχή της όλης διαδικασίας. Έτσι οι δηλώσεις που δεν έχουν βάθος θα πρέπει να εντοπιστούν και να απορριφθούν, για να προχωρήσει ουσιαστικά και όχι τυπικά και μόνο το θέμα. Τα κόμματα είναι πολλά, οι επιλογές πολλές, αλλά η ΑΟΖ μία. Η επόμενη κυβέρνηση, θα είναι η κυβέρνηση που θα θεσπίσει την ΑΟΖ. Σε αυτό πρέπει να προετοιμαστούμε για να σταματήσει η μιζέρια της κοινωνίας της κρίσης. Όλοι όσοι πιστεύουν ότι τίποτα δεν αλλάζει και δεν έχουν καμία δυνατότητα να συμμετάσχουν σε μια άλλη πραγματικότητα, ας συνειδητοποιήσουν ότι θα ανήκουν όχι στη γενιά της κρίσης, αλλά στη γενιά που θα δώσει την ΑΟΖ στην Ελλάδα και τα παιδιά της. Αυτή η αλλαγή φάσης δεν είναι μια λεπτομέρεια, αλλά μια ιστορική στιγμή στην οποία θα θέλουμε μετά να έχει υπάρξει και η δική μας συμβολή. Ψηφίζει ο λαός και θεσπίζει ΑΟΖ. Αυτό είναι το νοητικό σχήμα που θα επιτρέψει την ύπαρξη της υλοποίησης αυτού του οράματος. Έως τώρα κανείς δεν έβλεπε το μέλλον της πατρίδας μας, τόσο είχε χάσει κάθε εκτίμηση όχι μόνο του κράτους, αλλά και του ίδιου του του εαυτού. Τώρα όμως ο καθένας μας συμβάλλει πρακτικά με την ψήφο του για την θέσπιση της ΑΟΖ. Διότι αυτό είναι το πρόγραμμα του 2012. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο την αναποτελεσματικότητα και την ευθυνοφοβία της πολιτικής απραξίας. Ο Ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη από τέτοιους πολιτικούς που κοιτάζουν μόνο το δικό τους μέλλον. Η ΑΟΖ είναι για το λαό και μόνο. Όλοι για την ΑΟΖ και η ΑΟΖ για όλους.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles?n=9110&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΟΖ και εκλογές"

Η μαρτυρία του Λ. σκαλιστή για τον ρόλο του ΑΚΕΛ στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου το 1974

Του Λάζαρου Σκαλιστή, Πρώην Μέλους της K.E του ΑΚΕΛ 

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ της 15ης Iουλίου 1974 δεν ήτο ένα στιγμιαίο γεγονός. Προετοιμάζετο από καιρό, έχει τις ρίζες του από την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας στην Eλλάδα από τους Συνταγματάρχες την 21η Aπριλίου 1967. Ένας από τους βασικούς στόχους που ανέθεσαν στους πραξικοπηματίες, της Eλλάδας, οι Aμερικανοί κατά κύριο λόγο, ήτο η λύση του Kυπριακού να είναι τέτοια που να εξυπηρετεί τα στρατηγικά και οικονομικά τους συμφέροντα όχι μόνο στην Kύπρο αλλά σε ολόκληρη την περιοχή. Mε την άνοδο στην εξουσία των δικτατόρων της χούντας και με την καθοδήγηση και υποστήριξη των Aμερικανών άρχισαν να οργανώνονται, να ενισχύεται η δράση των χουντικών στοιχείων που στρέφονταν ενάντια στη νόμιμη κυβέρνηση του Mακαρίου, που ήτο το κύριο εμπόδιο για την εφαρμογή τέτοιας λύσης που θα ήταν αντίθετη με τα συμφέροντα του λαού. Mε πατριωτικά συνθήματα, και με πολλές υποσχέσεις, κατόρθωσαν οι χουντικοί να ιδρύσουν την EOKA B΄ που τη χρησιμοποίησαν σε παράνομες ενέργειες.

Eκείνο το διάστημα πρέπει να αναφέρουμε ότι, παρόλο που καταδίκαζε το AKEΛ την παρανομία, εν τούτοις περιοριζόταν, βασικά, φραστικά αυτή η καταγγελία, για το θεαθήναι, ενώ στην πραγματικότητα με τους υπεύθυνους της Aθήνας, της φασιστικής δικτατορίας, που ενεργούσαν, υποστήριζαν, οργάνωναν το ενδεχόμενο πραξικόπημα, έδειχναν στάση ανοχής, που ήτο σε βάρος του αγώνα του λαού μας. Θυμούμαι πολύ καλά ότι το AKEΛ εμπόδιζε το δημοσιογραφικό του όργανο, τη "Xαραυγή", να μιλά και να γράφει για τους "μαύρους" συνταγματάρχες της Aθήνας, για να μην τους προκαλούν, όπως έλεγε ο μακαρίτης Γ.Γ. του AKEΛ Παπαϊωάννου, και ο υπεύθυνος της επαγρύπνησης, μακαρίτης Γιάννης Kατσουρίδης. Eκεί που θα έγραφε η "Xαραυγή" για τους πραξικοπηματίες της Eλλάδας, έπρεπε να ήταν αρκετά προσεχτική, και παρόλες τις οδηγίες του καθοδηγητικού πυρήνα του AKEΛ, εξαιτίας της ύπαρξης γνήσιων δημοκρατικών πατριωτών συντακτών της, παρέβαιναν τις εντολές του και δημοσίευαν κριτικές, αυστηρές για τη χούντα των Aθηνών και το ρόλο της στην Kύπρο.

Oρισμένα, αλλά βασικά, δεδομένα αποδεικνύουν ότι το AKEΛ δεν αγωνίστηκε ενάντια στην κύρια αιτία για το πραξικόπημα στην Kύπρο, δηλαδή τη χούντα των Aθηνών που τα πλοκάμια της έφταναν στην Kύπρο, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις συνεργάστηκε μαζί της.
• Στο μητρώο της Oμόνοιας, το πρώτο μέλος της ήταν ο Aσλανίδης, ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος στην Eλλάδα. H φωτογραφία του ήταν αναρτημένη στους τοίχους της Oμόνοιας. Όταν ήρθε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος στην Kύπρο οι πρώτοι που πήγαν στη δεξίωση του προεδρικού ήταν η ηγεσία του AKEΛ ενώ άλλοι πολιτικοί παράγοντες απέφυγαν να πάρουν μέρος.

Όταν εγίνοντο διαδηλώσεις από μέρους των ομάδων Λυσσαρίδη ενάντια στη Xούντα ο επαγρυπνητής του AKEΛ, μακαρίτης Kατσουρίδης, από μέρους της ηγεσίας του AKEΛ, έδιδε οδηγίες να παν τα στελέχη της επαγρύπνησης, να διαλύσουν τη διαδήλωση γιατί είναι προβοκάτσια που στήνει ο γιατρός, ενώ τότε οι αγωνιστές έτρωγαν ξύλο από χουντικούς, παρακρατικούς και αυτό δείχνει ότι έπαιζαν οι επαγρυπνιστές του AKEΛ το παιχνίδι των χουντικών. H χούντα απειλούσε το Mακάριο ότι θα εφαρμόσει πικρά μέτρα εναντίον του εάν δε δεκτεί τις προτάσεις της σε ζητήματα που είχαν σχέση με την ύπαρξη του κράτους μας, και τη λύση που επεδίωκε. Eπειδή η Kυβέρνησή μας δεν εγίνετο πειθήνιο όργανο της χούντας, με την ενεργό καθοδήγησή της η παρανομία ενέτεινε

Παπαδόπουλος-Μακάριος-Γρίβας

τη δραστηριότητά της και όλα έδειχναν ότι, μετά τις αποτυχημένες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον του Mακαρίου θα έφταναν μέχρι του σημείο να τον ανατρέψουν και ένοπλα με πραξικόπημα.
Tο AKEΛ κατάγγελλε και προειδοποιούσε για το επερχόμενο πραξικόπημα, και ότι ήτο έτοιμο ν’ αγωνιστεί με το λαό για την αποτροπή του. Aυτό το έκανε για το θεαθήναι, για τα μάτια του κόσμου. στην πραγματικότητα δεν πίστευε ότι θα γίνει πραξικόπημα, εξ ού και δεν πήρε τα ανάλογα μέτρα, ούτε αγωνίστηκε ενάντια στο πραξικόπημα. πιάστηκε στον ύπνο και δεν ήξερε τι έκανε. Άλλο πράγμα είναι, ότι κάποιοι ασύνδετα και ανοργάνωτα, από το AKEΛ, αγωνίστηκαν με δική τους πρωτοβουλία ενάντια στο πραξικόπημα.
 
Σε συνεδρίες, τότε, της Kεντρικής Eπιτροπής του AKEΛ ο Γ.Γ. του AKEΛ, Παπαϊωάννου, μας διαβεβαίωνε ότι ο Mακάριος ίδρυσε το Eφεδρικό για να πολεμήσει την παρανομία, και να προστατέψει το κράτος και ότι και εμείς σαν AKEΛ τού δώσαμε κατάλογο από 2.000 ανθρώπους που θα ήταν ένοπλοι και μαζί με τις δυνάμεις του κράτους θα αντιμετώπιζαν όλους τους κινδύνους και το ενδεχόμενο πραξικόπημα. Kαλούσε τότε ο Mακάριος το AKEΛ να δώσει άνδρες, παιδιά, που θα κατατάσσονταν στο Eφεδρικό για να υπερασπίσουν τη Δημοκρατία, όπως μας είπε ο Γ.Γ. του AKEΛ, Παπαϊωάννου.
• Στις συνεδρίες των οργάνων του AKEΛ τονίστηκε ότι πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα πρώτοι εμείς, τα στελέχη, στέλλοντας τα παιδιά μας στο Eφεδρικό. Πρέπει να λεχθεί ότι κανένας από τα μέλη της κεντρικής επιτροπής του AKEΛ, εκτός ενός, έστειλε το γιο του στο Eφεδρικό. Πιστεύω ότι είναι ζήτημα ηθικής τάξης, και όχι για τίποτε άλλο, εάν πω ότι το μέλος της Kεντρικής του AKEΛ, που έστειλε τον γιο του στο Eφεδρικό, ήμουν εγώ.  Eπανειλημμένα ρωτούσαμε πού είναι ο γιος των Kατσουρίδη, Πέτα, Xρίστου, του Mιχαηλίδη και άλλων στελεχών, που είναι μέλη του πολιτικού γραφείου; Δεν τους έστειλαν στο Eφεδρικό. Oύτε απαντούσαν. Eνώ σήμερα αυτοί, εννοούμε τα παιδιά τους, βρίσκονται στην καθοδήγηση του AKEΛ και μάλιστα φαίνονται ότι είναι μεγάλοι καθοδηγητές και πατριώτες. Kατηγορούν άλλους, και πραξικοπηματολογούν, ενώ δεν έδειξαν την παραμικρή γενναιότητα ν’ αντισταθούν την ώρα που τους καλούσε η πατρίδα.

O Oυμπέρτο Έκο, ένας από τους μεγάλους Iταλούς συγγραφείς, είπε, και ταιριάζουν σ’ αυτούς και στην ηγεσία του AKEΛ, λόγια προφητικά που παραμένουν στην ιστορία.
"Eκνευρίζομαι να παίρνω μαθήματα πατριωτισμού από ανθρώπους, που οι ίδιοι δεν έχουν εκτελέσει τις υποχρεώσεις τους προς την πατρίδα". H ηγετική ομάδα του AKEΛ με τους Παπαϊωάννου - Kατσουρίδη διέδιδαν ότι δε θα γίνει πραξικόπημα στην Kύπρο γιατί η Aγγλία έχει συμφέροντα εδώ, το πραξικόπημα θα είναι αμερικάνικης έμπνευσης και έχουν διαφορές ανάμεσά τους και θα το εμποδίσει. Mετά την επιστολή Mακαρίου προς Γκυζίκη, λίγες ημέρες πριν από το πραξικόπημα, η διαίσθηση του λαού έλεγε ότι ετοιμαζόταν πραξικόπημα ενώ το AKEΛ, η ηγεσία του, είχε άλλην άποψη.

• Tην Παρασκευή, 12.7.74 έγινε επαρχιακή σύσκεψη στελεχών με 300 παρόντες, ομιλητής ήτο ο Γ.Γ. του AKEΛ E. Παπαϊωάννου, με θέμα το Kυπριακό. Στη σύσκεψη με στομφώδη τρόπο δήλωνε πως δε θα γίνει πραξικόπημα γιατί ο σοβιετικός στόλος είναι έξω από τη Mεσόγειο. Kαι δε θα αυτοκτονήσουν οι επίδοξοι πραξικοπηματίες.  Tην Kυριακή, 14 Iουλίου τη νύκτα, κατά τις 11’ η ώρα, στη γιορτή της ΠOΓO ήρθαν τρία παιδιά του Eφεδρικού, με βρήκαν και μου είπαν ότι "το πρωί, 15 Iουλίου, στις 8.20 θα γίνει πραξικόπημα, μας το είπαν αξιωματικοί της EΛΔYK" και μας είπε να ειδοποιήσουμε το Mακάριο να παρθούν μέτρα "γιατί θα σας κόψουν να κοιμάστε".

Πήγαμε, βρήκαμε τον Kατσουρίδη με τους εφεδρικούς και του είπαμε να ειδοποιηθεί ο Παπαϊωάνου και ο Mακάριος για να πάρουν μέτρα. Mας είπε ότι δε θα γίνει και διασκεδάστε στο χορό της ΠOΓO ήσυχα χωρίς άγχος. έφυγα από τη Γιορτή της ΠOΓO. Πήγα σπίτι και όλη νύκτα δεν έκλεισα μάτι γιατί ανησυχούσα. Πήγα νωρίς το πρωί κατά τις 6.30 π.μ. στα γραφεία της Eπαρχιακής του AKEΛ και περίμενα να έρθουν τα μέλη της επαρχιακής γραμματείας να τους κατατοπίσω. Ηρθαν τα μέλη της, ο Πέτας επαρχ. Γραμματέας, ο Σπύρου βοηθός Γραμματέας, ο Xρ. Tζιονής υπεύθυνος της Eπαγρύπνησης και ο Xαραλάμπους υπεύθυνος της υπαίθρου. Αρχισα να τους κατατοπίζω τι έγινε τη νύκτα, και ήρθε ο μακαρίτης ο Xαμπής, στέλεχος του AKEΛ Kαϊμακλίου και μας είπε ότι έχει την πληροφορία από το γιο του ότι τα τανκς της Aθαλάσσας βγαίνουν τώρα για πραξικόπημα. Eίπα ότι πρέπει να πάει ο επαρχιακός γραμματέας Πέτας να κατατοπίσει την Kεντρική Γραμματεία και αυτός δεν πήγαινε, φοβόταν, ούτε οι άλλοι πήγαιναν. 

• Πήγα εγώ, βρήκα τους Παπαϊωάννου, Kατσουρίδη, Xαμπή Mιχαηλίδη και τους ανέφερα τις πληροφορίες, και της νύκτας και του πρωινού. O Παπαϊωάννου με έναν άξεστο τρόπο μού είπε "εννά κάτσουν πάνω, δε θα κάνουν πραξικόπημα".  O Kατσουρίδης είπε ότι είναι γελοίο να κάνουν μέρα πραξικόπημα, ο δε Xαμπής Mιχαηλίδης είπε να ειδοποιήσουμε τους Tομπάζο και Mακάριο. Mε έδιωξαν οι Παπαϊωάννου, Kατσουρίδης και μου είπαν να πάω στη δουλειά μου, ενώ τους τόνιζα να ειδοποιηθεί ο Mακάριος για να κληθεί ο λαός να υπερασπίσει τη Δημοκρατία από τους πραξικοπηματίες. Έφυγα, πήγα στα γραφεία της Eπαρχιακής και άρχισα να κατατοπίζω την επαρχιακή γραμματεία.Σε λίγο, 8.20, άρχισαν οι εκρήξεις βομβών, το πραξικόπημα. "Oρίστε", τους είπα, "τι κάνατε και δεν προλάβαμε το πραξικόπημα, έχετε ευθύνες. Tώρα πού θα πάμε;" ρωτώ τον Πέτα. "Όπου νομίζετε, όπου θέλετε". "Mα είπατε ότι υπάρχουν τόποι που εκ των προτέρων βρήκε η Eπαγρύπνηση". Όλα τα στελέχη - μέλη της Kεντρικής Γραμματείας πήγαν στις πρεσβείες σοσιαλιστικών χωρών και κρύφτηκαν.

Eίναι ηλίου φαεινότερον ότι είναι μεγάλες οι ευθύνες της ηγεσίας του AKEΛ για το πραξικόπημα και ότι δεν πρέπει να πραξικοπηματολογεί για μικροκομματικούς σκοπούς. Πρέπει να κάμει αυτοκριτική η ηγεσία του AKEΛ και να δει τις ευθύνες της για να αντλήσει διδάγματα. Mετά έγινε σε πέντε μέρες από το πραξικόπημα η τουρκική εισβολή με τα γνωστά επακόλουθα που έφεραν στον τόπο μας.
H ηγετική ομάδα του AKEΛ χάρηκε, γιατί έγινε η τουρκική εισβολή, παρόλο που την καταδίκασε φραστικά, με ανακοίνωσή της. Xάρηκε και συχνά έκανε δεξιώσεις γιατί γλίτωσαν τη δολοφονία των στελεχών τους από τους πραξικοπηματίες. 

πηγή

http://infognomonpolitics.blogspot.com/
 http://pontiki.com.cy/index.php/22/3096.html

 http://www.istorikathemata.com/2012/04/1974.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η μαρτυρία του Λ. σκαλιστή για τον ρόλο του ΑΚΕΛ στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου το 1974"

Γλωσσικά κοσκυλμάτια: Ονόματα Ελλήνων

 της Νίκης Μ. Χριστοδούλου

Το όνομα Έλληνες καθιερώθηκε για δήλωση του έθνους των Ελλήνων μετά τον Όμηρο. Κατά τους ομηρικούς χρόνους Έλληνες ήταν ένα φύλο στην Ήπειρο. Ξένοι γλωσσολόγοι θεωρούν το όνομα αυτό ως ιλλυρικό, επειδή το κατατάσσουν στα ηπειρωτικά ονόματα σε άνες, όπως Ακαρνάνες, Ατιντάνες, Ευρυτάνες, τα οποία θεωρούν ως ιλλυρικά. Εμείς ετυμολογούμε το όνομα από το «έλλα, Διός ιερόν εν Δωδώνη» και «ελλά, καθέδρα, Λάκωνες». Έλληνες είναι οι ένθρονοι (θεοί, ιερείς, δικαστές, κριτές), οι οποίοι έχουν τιμή και εξουσία δια του θρόνου (πρβλ. Ζευς Ελλάνιος, ελλανοδίκαι).

Κατά την Βυζαντινή αυτοκρατορία το εθνικό όνομα των Ελλήνων είναι Ρωμαίοι, κληρονομημένο από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Γνήσιοι Ρωμαίοι στην αυτοκρατορία είναι οι ελληνόφωνοι και οι λατινόφωνοι. Το όνομα Έλληνες περιορίστηκε στους «ειδωλολάτρες» Έλληνες, γι’ αυτό βρίσκουμε σε συναξάρια δηλώσεις, όπως «πατρός μεν Έλληνος, μητρός δε χριστιανής». Το όνομα Έλληνες άρχισε να επανέρχεται στην Βυζαντινή αυτοκρατορία ως εθνικό όνομα των Ρωμαίων. Ήδη πριν από την ελληνική επανάσταση είναι σε χρήση το λαϊκό Ρωμιοί, το Έλληνες, το οποίο συνδέει προς τους ένδοξους αρχαίους Έλληνες, και το Γραικοί, κυρίως από Έλληνες της διασποράς, όπως αποκαλούσαν οι Ευρωπαίοι τους Έλληνες.
Η καθιέρωση του ονόματος Έλληνες ως επισήμου, οφείλεται στην Τουρκία. Όταν οριζόταν ο τίτλος του βασιλέως της Ελλάδος Όθωνα ως «Βασιλεύς Ρωμαίων», η Τουρκία διαμαρτυρήθηκε, προβάλλοντας ότι Ρωμαίοι (Ρουμ) είναι υπήκοοί της. Έτσι δόθηκε στον Όθωνα το επίσημο όνομα «Βασιλεύς Ελλήνων».
Οι Κύπριοι ονόμασαν τους Έλληνες της παλαιάς Ελλάδας (όχι τους Δωδεκανήσιους και τους Κρητικούς) Καλαμαράδες. Αρχικά η προσωνυμία δεν ήταν υποτιμητική. Υποτιμητική σημασία έλαβε το όνομα κατά την κάθοδο στην Κύπρο της ελληνικής μεραρχίας και την προτεινόμενη λύση ενώσεως με ανταλλάγματα. Ο Γεώργιος Δ. Μπαμπινιώτης καταχωρίζει στο Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας αυτή την υποτιμητική σημασία: «Καλαμαράς (ο), διαλεκτ. συχνά σκωπτ. ή μειωτ. στην Κύπρο, ο Ελλαδίτης Καλαμαρού (η).»
Η λέξη καλαμαράς χρησιμοποιήθηκε κατά την επανάσταση και μετά προς υποτιμητική δήλωση του γραφιά εν ώρα πολέμου. Στο ελεύθερο κρατίδιο, στο οποίο τις θέσεις κατείχαν οι Βαυαροί του Όθωνα και οι αγωνιστές, περιφέρονταν στους δρόμους χωρίς βοήθεια, συνέρρευσαν και πολλοί Έλληνες από υπόδουλα μέρη, αγωνιστές ή φυγάδες, μεταξύ αυτών και Κύπριοι, οι οποίοι ζητούσαν αποκατάσταση. Οι Κύπριοι φύλαξαν αυτό το όνομα με την σημασία του έπηλυ Έλληνα και το απέδωσαν στους Έλληνες, που κατέβαιναν στην Κύπρο.
Κατά την αγγλοκρατία οι Κύπριοι καλούσαν τους κατοίκους του ελληνικού κράτους, προς τους οποίους αγωνίζονταν να ενωθούν, Έλληνες. Όταν δημιουργήθηκε το ανεξάρτητο κυπριακό κράτος, με εθνικό όνομα το Κύπριοι, για να μην υπάρχει αντίθεση Έλληνας Κύπριος και να συμπεριλαμβάνονται και αυτοί στους Έλληνες, ύψωσαν σε ανώτερη επικεφαλίδα τους Έλληνες, και ονόμασαν τους κατοίκους της Ελλάδας Ελλαδίτες.
Οι Κύπριοι ουδέποτε συμβιβάστηκαν με την φωνολογία της κοινής Ελληνικής γλώσσας, ούτε ακόμη και σε επίσημα περιβάλλοντα. Μάλιστα θεωρούν ότι η εκφορά της κοινής Ελληνικής είναι υπερβολικά ευγενική, ακόμη και θηλυπρεπής, διότι δεν «γεμώννει το στόμαν», σε αντίθεση με την κυπριακή εκφορά, ωσάν ο λόγος να είναι κάτι που ζυγίζεται ή αποθηκεύεται σε χώρους. Στα πλαίσια της διαμάχης για την λύση του κυπριακού προβλήματος οι Κύπριοι με αυτή την αντίληψη για την εκφορά του κοινού λόγου, εμπλούτισαν τη γνωστή επωνυμία τους για τους Έλληνες σε «Π…..καλαμαράδες». Ανταποδίδοντας και οι Έλληνες απεκάλεσαν τους Κυπρίους, οι οποίοι προσφωνούν τους πάντες διά του «κουμπάρε», «Χαζοκουμπάρους». Είναι βέβαιο ότι μετά τις επιτυχίες των Κυπρίων στις μπίζινες, ακόμη και των μοναχών του Αγίου Όρους, πικρά αναθεώρησαν την προσωνυμία των Κυπρίων ως χαζών.
Μερικοί μέμφονται των Ελλήνων της Κύπρου ότι οικειοποιούνται το εθνικό Κύπριοι και αποκλείουν από αυτό τους Τούρκους της Κύπρου. Στην πραγματικότητα όλοι οι καταγόμενοι από την Κύπρο είναι Κύπριοι. Λόγω των πολιτικών εξελίξεων και της εξίσωσης των δύο κοινοτήτων προς διάκριση του πληθυσμού κατά καταγωγή χρησιμοποιήθηκαν τα ονόματα Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Το επίσημο όνομα των πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι το Κύπριοι. Όμως οι Έλληνες της Κύπρου στην εθνική τους Ιστορία μπορούν να αναφέρονται ως Έλληνες, ως Ελληνοκύπριοι ή ως Κύπριοι. Είναι δικαίωμά τους να επιλέξουν την εθνότητα, στην οποία επιθυμούν να ανήκουν.
Εκείνοι που φωνάζουν για την αλλαγή των σχολικών βιβλίων της Ιστορίας ίσως δεν πήραν είδηση από κάποια φαινόμενα αυτονόμησης της ταυτότητας των Κυπρίων. Στο εγχειρίδιο Κυπριακής Ιστορίας της τρίτης δημοτικού εξυμνούνταν σε 46 σελίδες τα κατορθώματα των προϊστορικών Κυπρίων, των Χοιροκιτιέων. Στη σελίδα 47 γραφόταν ότι οι Έλληνες ήρθαν στην Ανατολή να κάνουν εμπόριο. Οι Κύπριοι πήγαν μαζί τους και έμαθαν την Ελληνική γλώσσα. Με αυτή την αφήγηση υποβαλλόταν η ιδέα ότι οι σημερινοί Κύπριοι έχουν προγόνους τους Χοιροκιτιείς και έμαθαν την Ελληνική γλώσσα τυχαία. Η προϊστορική καταγωγή των Κυπρίων είναι μάλιστα τόσο σημαντική, ώστε επιλέχθηκε και για την παράσταση στο κυπριακό ευρώ. Το προϊστορικό ειδώλιο επισκίασε ακόμη και τον δημιουργό και πρώτο Πρόεδρο του Κυπριακού κράτους Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Παλαιότερα οι Κύπριοι πίστευαν ότι η Ιστορία των Τούρκων της Κύπρου άρχιζε από την Τουρκοκρατία και τους θεωρούσαν ως ξένους και κατακτητές. Σήμερα όλη η Ιστορία της Κύπρου από τη Χοιροκιτία μέχρι σήμερα ανήκει και στους Τουρκοκυπρίους. Μάλιστα οι Τουρκοκύπριοι υποστηρίζουν ότι είναι οι γνήσιοι απόγονοι των Χοιροκιτιέων, διότι και αυτοί ήρθαν από την Ανατολία, την σημερινή νότια Τουρκία.
Υπάρχει πιθανότητα άραγε οι Κύπριοι, Έλληνες και Τούρκοι, να συναντηθούν, ως ένας λαός, σε κοινή καταγωγή από τους Χοιροκιτιείς;

Η Νίκη Μ. Χριστοδούλου είναι γλωσσολόγος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γλωσσικά κοσκυλμάτια: Ονόματα Ελλήνων"

Ράπισμα απο τους Πομάκους της Θράκης ...στους Ελληνόφωνους !

ΛΙΘΟΞΟΟΥ: ΒΛΕΠΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥΡΚΟΥΣ! ..Ένας υπερασπιστής των…ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Ακούγαμε το όνομα Δημήτρης Λιθοξόου. Μάθαμε ότι είναι υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ότι είχε γράψει για τη «μειονότητα» στη Θράκη και αποφασίσαμε να δούμε το έργο του. Ούτως ή άλλως πέφταμε επάνω του, αφού πολλοί αριστεροί επιστήμονες τον έχουν ως σημείο αναφοράς για τα θέματα που αφορούν στις μειονότητες. Για κάθε αριστερό συγγραφέα που σέβεται τον εαυτό του, είναι το must των βιβλιογραφικών αναφορών!

Έτσι, αποφασίσαμε να δούμε τι γράφει για τους Πομάκους, και να κρίνουμε τα γραπτά του και όχι τον ίδιο προσωπικά, αφού ως άνθρωπο δεν τον γνωρίζουμε και φυσικά τον σεβόμαστε.

Ξεκινώντας, βλέπουμε ότι στο βιογραφικό του αυτο-συστήνεται ως Δημήτρης Λιθοξόος ή Λιθοξόου ή Νταμαρτζής ή Ταστσής (!).

Ποιος είναι ο κύριος με τα πολλά ονόματα; Σύμφωνα με τον ίδιο δεν έχει σπουδάσει τίποτα, αλλά μπορεί με άνεση να μιλάει ως ιστορικός ή κοινωνιολόγος, για πολλά και διαφορετικά πράγματα και για τις μειονοτικές ομάδες.

Ο Λιθοξόου, λοιπόν, ή Νταμαρτζής, ή Ταστσής «ασχολήθηκε» και με την μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης. Ασχολήθηκε, τρόπος του λέγειν βέβαια, γιατί πουθενά δεν γράφει ποια αξιόπιστα στοιχεία ερεύνησε και τι επιστημονικά ή άλλα εργαλεία χρησιμοποίησε ή πόσες φορές έκανε τον κόπο να έρθει στην περιοχή μας. Λεπτομέρειες! Ο Λιθοξόου απεφάνθη: η μειονότητα είναι τουρκική! Όλοι είμαστε Τούρκοι, ακόμα και εμείς στη Ζαγάλισα! Μόνο το κακό αστικό ελληνικό κράτος, σύμφωνα με τον κύριο αυτό, μιλάει για Πομάκους ή Τσιγγάνους.

Πώς, λοιπόν, ο Νταμαρτζής/Λιθοξόου, ο οποίος μάλιστα έφτιαξε και «χάρτη των τουρκικών οικισμών στη Θράκη», ερεύνησε και έβγαλε όλα αυτά τα συμπεράσματα; Ο ίδιος μας το αποκαλύπτει: διάβασε έναν ...Τηλεφωνικό Κατάλογο! Ως Πομάκοι, έχουμε μείνει πραγματικά κατάπληκτοι! Διαβάζοντας έναν Τηλεφωνικό Κατάλογο καταλαβαίνεις τα πάντα για τις μειονότητες; Και για την περίπτωσή μας, με έναν απλό Τηλεφωνικό Κατάλογο του ΟΤΕ (ελληνόφωνο παρακαλώ) αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχουν Πομάκοι και Ρωμά, αλλά μόνο Τούρκοι στη Θράκη; Μα τι μαγικός Τηλεφωνικός Κατάλογος ήταν αυτός; Από πού τον …ψώνισε; Από το τσαντάκι του Σπορτ Μπίλι; Ποια έκδοση ήταν;

Βέβαια, το πράγμα γίνεται …χειρότερο, γιατί ο Λιθοξόου/Νταμαρτζής γράφει ότι από τον Τηλεφωνικό Κατάλογο βρήκε 106.000 μουσουλμανικά ονόματα, τα οποία…επεξεργάστηκε! Τι είδους επεξεργασία έκανε δεν μας είπε. Τα πομακικά ονόματα διάφορων οικισμών που ο ίδιος παραθέτει (για τα συγκεκριμένα χωριά δεν πρόλαβαν οι Τούρκοι να καθιερώσουν τουρκικά ονόματα) ακυρώνουν τους ισχυρισμούς του. Τόση παρέα με τους σλαβομακεδόνες και δεν έμαθε ακόμη πέντε λέξεις στα σλαβικά; Έτσι, και τα πομάκικα ονόματα π.χ. των χωριών Κρούσα (Αχλαδιά), Μπρατάνκοβα (Γοργόνα), Μπασάϊκοβα (Μάνταινα), Σαρατζίνα (Σαρακηνή) τα γράφει ως ονόματα …τουρκικών οικισμών! Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι όπου υπάρχει πομακικό και τουρκικό όνομα για κάποιο χωριό, εκείνος παραθέτει το τουρκικό, αποκαλύπτοντας άθελά του και την πηγή πληροφόρησής του για τον πίνακα αυτό.

Προφανώς, η μόνη σχέση του Λιθοξόου/Νταμαρτζή με τη Θράκη (εκτός από τον τηλεφωνικό κατάλογο), είναι αυτή που αναφέρει στο βιογραφικό του: έκανε στα νιάτα του …φαντάρος στον Έβρο!

Προτείνουμε να αφήσει τους Τηλεφωνικούς Καταλόγους και τους Χρυσούς Οδηγούς και να διαβάσει το βιβλίο του Τούρκου αριστερού Μιχρί Μπελί (Καπετάν Κεμάλ) ο οποίος έζησε στα βουνά της Ροδόπης και διέκρινε ότι η μουσουλμανική μειονότητα δεν είναι μία, όπως υποστηρίζουν ο Νταμαρτζής – Λιθοξόου και οι Τούρκοι, αλλά χωρίζεται σε τέσσερα (τουλάχιστον) κομμάτια: Πομάκους, Τσιγγάνους, Αλεβίτες (στο θρήσκευμα) και Τούρκους. Ο πραγματικός δημοκράτης και αριστερός Μιχρί Μπελί έγραψε ότι, άλλο έθνος είναι οι Πομάκοι και άλλο οι Τούρκοι.

Φυσικά, ο Λιθοξόου δεν γράφει ούτε μία λέξη για την πολιτιστική γενοκτονία που υφίστανται οι Πομάκοι από τους Τούρκους.

Δεν θα το έγραφε φαίνεται ο ...Τηλεφωνικός Κατάλογος του ΟΤΕ!

Ή, μπορούμε να βρούμε και μια άλλη, βαθύτερη, ψυχολογική εξήγηση: διαβάζοντας τα κείμενά του Λιθοξόου διακρίνει κανείς, από την πρώτη κιόλας στιγμή, ένα απύθμενο και πρωτοφανές μίσος για την Ελλάδα. Μίσος αβυσσαλέο, απερίγραπτο, που ξεχειλίζει σε κάθε σειρά στα γραπτά του, τέτοιο που μπορεί να συγκριθεί μόνο με το μίσος που τρέφει ένας ακραίος Τούρκος εθνικιστής εναντίον των Πομάκων. Δυστυχώς, εμείς οι Πομάκοι, επειδή δεν έχουμε ούτε εμφυλιοπολεμικά συμπλέγματα, ούτε μίσος για την Ελλάδα, έτσι δεν είμαστε συμπαθείς στα γραπτά του κυρίου αυτού και στο συνάφι του. Αντιθέτως, αν βρίζαμε την Ελλάδα, είμαστε σίγουροι ότι θα μας μνημόνευαν η Ελσίνκι Γουότς, ο Νακρατζάς, ο Δημητράς, ο Τσιτσελίκης, ο …Μπαχτσελί των Γκρίζων Λύκων και ποιος ξέρει ποιος άλλος...

Για τον Λιθοξόου θα κλείσουμε με τη λαϊκή σοφία, παραθέτοντας μία παροιμία από τα βουνά της Ροδόπης: «ουτ ενό πένο να μόταστρα, ουτ ενό τζιέιλ νταταγιεστρά». Αν δεν την καταλαβαίνει ο Λιθοξόου είναι γιατί η παροιμία δεν είναι στα τουρκικά, αλλά βγαλμένη από την, άγνωστη σε αυτόν, πομακική γλώσσα!

Ένας Εθνικά Πομάκος

(τεύχος 59, Φεβρουάριος - Μάρτιος 2012)
www.zagalisa.gr

 http://trikalagr.blogspot.com/2012/04/blog-post_5474.html#more

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ράπισμα απο τους Πομάκους της Θράκης ...στους Ελληνόφωνους !"

Αλβανοί με Τούρκους δεσμοι αίματος.

Σαλί Μπερίσα: «Στην Τουρκία ζουν έξι εκατομμύρια Αλβανοί από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας»
 Στην κομματική συνέλευση που συνήλθε υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, συζητήθηκε η επίσκεψη, η οποία ολοκληρώθηκε από τον Σαλί Μπερίσα, στην Τουρκία.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του προς τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν καθώς και προς τους ανώτερους Τούρκους ανώτερους πολιτικούς για την υποδοχή και την προθυμία που έδειξαν στη συνεργασία των δύο χωρών.

Ο Μπερίσα τόνισε τη συνεργασία μέσα στα εκατό χρόνια των σχέσεων των δύο χωρών, κατά τα οποία οι Αλβανοί προσπάθησαν να εδραιώσουν την ανεξαρτησία τους και επεσήμανε τις σημαντικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν από τις δύο χώρες, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια, κατά τα οποία τα δύο έθνη έδειξαν τα φιλικά αισθήματα το ένα έναντι του άλλου, όπως αποδεικνύεται από την πρόσφατη θετική εξέλιξη των οικονομικών συναλλαγών.

Ο επικεφαλής της αλβανικής κυβέρνησης δήλωσε ότι το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης της Τουρκία βρίσκεται στη δεύτερη θέση παγκόσμια, μετά από την Κίνα, -σύμφωνα με την εκτίμηση της κυβέρνησης Ερντογάν- και ότι υπεγράφησαν μεταξύ των δύο χωρών σημαντικές οικονομικές συνεργασίες για επενδύσεις.
«Στην Τουρκία υπάρχουν περισσότεροι Αλβανοί από ότι σε όλα τα Βαλκάνια, η ιστορία των δύο χωρών χάνεται στους αιώνες, οι Αλβανοί αισθάνονται περήφανοι για τον Σκεντέρμπεη και δεν μπορούν να αγνοήσουν ότι ακόμη και ο Μπαρμπαρόσα ήταν Αλβανός.

Οι Αλβανοί είναι υπερήφανοι και για τον Ναΐμ Σάμη τον ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας που ήταν Αλβανός, αλλά τονίζουμε πέρα από την ιστορία της Αυτοκρατορίας τη συνεργασία των δύο εθνών κατά τα τελευταία εκατό χρόνια, μετά την ανεξαρτησία της Αλβανίας», είπε ο Μπερίσα.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός τόνισε ακόμη τους ισχυρούς δεσμούς αίματος που έχουν οι Αλβανοί με τους Τούρκους.

«Πάνω από έξι εκατομμύρια Αλβανοί ζουν στην Τουρκία, είναι γνωστό παγκοσμίως για τους γάμους που έγιναν μεταξύ Τούρκων και Αλβανών επί Οθωμανικής εποχής. Είμαι πολύ περήφανος για όλους αυτούς του Τούρκους που έχουν μικτό αίμα, αλβανικό και τούρκικο και είναι ιστορικό γεγονός ότι τουλάχιστον έξι εκατομμύρια Αλβανοί ζουν σήμερα στην Τουρκία, μετά την κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», δήλωσε ο Μπερίσα.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αλβανοί με Τούρκους δεσμοι αίματος."

Οι άγνωστοι Έλληνες που ηταν μεσα στον «Τιτανικο»

Μπορεί οι περισσότεροι να γνωρίζουν την ιστορία των επιβατών του «Τιτανικού» Τζακ και Ρόουζ, όπως τη φαντάστηκε ο Τζέιμς Κάμερον, λίγοι, όμως, γνωρίζουν ότι στο πιο διάσημο ναυάγιο του κόσμου υπήρχαν και Έλληνες επιβάτες.


Οι τέσσερις άντρες κατάγονται όλοι από το χωριό Άγιος Σώστης της Μεσσηνίας και κανένας τους δεν κατάφερε να επιζήσει.

Όλοι οι νεαροί άνδρες ξεκίνησαν το ταξίδι τους προς τις ΗΠΑ με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να χτίσουν μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Ο 30χρονος Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ο μεγαλύτερος από τους Έλληνες επιβάτες του «Τιτανικού» και ο μόνος που είχε σχέση με τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με όλα όσα έχουν γίνει γνωστά , ο Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ο ιδιοκτήτης ενός μικρού εργοστασίου στη Νέα Υόρκη και είχε επιστρέψει στην Ελλάδα για να δει από κοντά τη βάπτιση του γιου του.
Η μοίρα…
Παρά τα παρακάλια της συζύγου, λίγες ημέρες μετά αποφάσισε να επιστρέψει και πάλι στη γη της επαγγελίας. Μαζί του αποφάσισαν να ταξιδέψουν και οι δύο άλλοι συντοπίτες του, οι αδελφοί Χρονόπουλοι.

Ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Απόστολος Χρονόπουλος, ήταν 26 ετών και ήταν εργάτης. Ο νεαρός άντρας επιβιβάστηκε στον «Τιτανικό» από το Χερβούργο μαζί με τον 19χρονο αδελφό του Δημήτρη.

Καθότι και τα δύο αδέλφια ήταν επιβάτες της τρίτης θέσης, οι σοροί τους δεν βρέθηκαν ποτέ.

Αντίθετα, το άψυχο σώμα του Παναγιώτη Λυμπεροπούλου εντοπίστηκε από τους ναύτες του πλοίου «Mackay Bennet» και αναγνωρίστηκε.

Ο Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ο μοναδικός που κατάφερε να επιβιβαστεί σε μία από τις σωστικές λέμβους, και αυτό επειδή μιλούσε αγγλικά και κατάφερε να φτάσει μέχρι το κατάστρωμα.

Η σωστική αυτή λέμβος, όμως, βρέθηκε πολύ αργά και οι επιβάτες είχαν ήδη πεθάνει από ασιτία.

Ο τελευταίος Έλληνας επιβάτης του «Τιτανικού» ήταν επίσης ο 19χρονος Βασίλειος Καταβέλης, ο οποίος ήλπιζε ότι θα καταφέρει να φτάσει στο Μιλγουόκι των ΗΠΑ.

Η σορός του εντοπίστηκε από τα σωστικά συνεργεία και πάνω της βρέθηκε ένα εισιτήριο τρένου από τη Νέα Υόρκη προς το Μιλγουόκι, ένας μικρός καθρέφτης, δύο σημειωματάρια, μια χτένα και ένα κλειδί.

Μάλιστα, τα προσωπικά του αντικείμενα παραδόθηκαν στα αδέλφια του Πέτρο, Παναγιώτη και Λαμπρινή στο λιμάνι του Πειραιά λίγο καιρό αργότερα.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι τόσο ο Λυμπερόπουλος όσο και ο Καταβέλης άλλαξαν τα εξιτήριά τους για να μπορέσουν να ταξιδέψουν μαζί με τους δύο αδελφούς.

Στο ορεινό χωριό του Αγίου Σώστη στη Μεσσηνία υπάρχει ένα μικρό μνημείο για τους τέσσερις άντρες-θύματα του Τιτανικού. «Εις μνήμην των τεσσάρων Ελλήνων θυμάτων του Τιτανικού του έτους 1912 αναζητούντων καλυτέραν τύχην εις ΗΠΑ δι΄ευατούς και οικογενείας των. Βασιλείου Γ. Καταβέλου-Παναγιώτου Κ. Λυμπεροπούλου-Δημητρίου Μ. Χρονοπούλου» γράφει το μνημείο, που δημιουργήθηκε το 2001.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι άγνωστοι Έλληνες που ηταν μεσα στον «Τιτανικο»"