Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Μέσα Μαζικής Αποχαυνωσης.

Ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.----


Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης


Η μεγάλη ανάπτυξη της τεχνολογίας τελειοποίησε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Είναι γεγονός πλέον ότι μπήκαμε σε νέα φάση της ζωής και της λειτουργίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης στον τόπο μας. Τεράστιες οι προοπτικές, οπωσδήποτε όμως και μεγάλοι οι κίνδυνοι, αν δεν υπάρξουν σοβαρές αντιμετωπίσεις και αντίστοιχες ρυθμίσεις.



Στις μέρες μας χρησιμοποιούνται τα τελειότερα μέσα, ώστε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να επιφέρουν όλο και περισσότερο θετικές επιδράσεις στην κοινωνία. Έτσι, διερευνώντας το θέμα, θα δούμε πως οι θετικές επιδράσεις είναι πολλές.



Πρώτα πρώτα αναπτύσσουν το πολιτικό κριτήριο του λαού, διαμορφώνουν φιλελεύθερο το πολιτικό του ήθος. Έπειτα πληροφορούν τους πολίτες για τους νόμους και γνωστοποιούν τις θέσεις των κομμάτων. Τέλος ενισχύουν την εθνική συνείδηση και συμβάλουν στη διατήρηση της παράδοσης. Επίσης διευκολύνουν τη λειτουργία του κράτους και ευνοούν την πολυφωνία και το διάλογο.



Επιπλέον ασκούν δημόσιο έλεγχο. Συντελούν δηλαδή στην κατοχύρωση των ελευθερίων του λαού, στηλεύουν την παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αποκαλύπτουν αδικίες και εγκλήματα, διαφθορές συνειδήσεων και άλλες ατασθαλίες της δημόσιας ζωής.



Εντούτοις με τις διαφημίσεις προβάλουν τα αγαθά και συντελούν στην κατανάλωση τους. Δημοσιεύουν στατιστικές, προκηρύξεις διαγωνισμών. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονίσουμε ότι προωθούν τον τουρισμό, συμβάλλουν στο συντονισμό και στην αναζωογόνηση των οικονομικών δραστηριοτήτων με αποτέλεσμα την οικονομική ανάπτυξη. Εκτός από αυτά, ευαισθητοποιούν την κοινή γνώμη πάνω σε φλέγοντα σύγχρονα προβλήματα, όπως είναι το πρόβλημα της ειρήνης, του αφοπλισμού, η μόλυνση του περιβάλλοντος και η εξαθλίωση των φτωχών χωρών.



Ιδιαίτερα σημαντικό θεωρείται ότι φέρνουν σε επαφή τους λαούς και έτσι το άτομο γνωρίζει τα ήθη, έθιμα και τον πολιτισμό των άλλων λαών. Δεν πρέπει ωστόσο να αγνοήσουμε ότι προβάλλουν τις αρετές σπουδαίων προσωπικοτήτων. Συγκινούν τα ανθρωπιστικά αισθήματα των ανθρώπων, τους προτρέπουν σε έργα αγάπης και ανθρωπισμού. Και τέλος ψυχαγωγούν, μορφώνουν, εκλαϊκεύουν τις επιστημονικές γνώσεις και τις κάνουν προσιτές στους πολλούς. Επίσης μετριάζουν τον αναλφαβητισμό, συμβάλλουν στην ομοιομορφία της γλώσσας, διερευνούν τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων και γενικότερα προωθούν τον πολιτισμό.



Οι θετικές επιδράσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης ασκούνται, όταν γίνεται με σεβασμό προς το κοινό, με τιμιότητα, χωρίς υπερβολές και ανήθικους υπαινιγμούς. Όπως όμως η σελήνη έχει μια φωτεινή και μια σκοτεινή πλευρά, έτσι και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν πολλές σκοτεινές πτυχές.



Πράγματι, όταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεσμεύονται από πολιτικές ή άλλες σκοπιμότητες, παρέχουν μονόπλευρη ενημέρωση, εξυπηρετούν την προπαγάνδα ορισμένων κοινωνικών τάξεων, υποβάλλουν ιδέες στο λαό και έτσι τον παρασύρουν σε πολλά λάθη.



Ας σημειώσουμε ακόμη ότι οδηγούνται στον κιτρινισμό του τύπου όπως είναι η σκανδαλοθηρία, η χυδαιολογία, η ρυπαρογραφία, η λασπολογία, η πορνογραφία και η διασάλευση της ηθικής βάσης της κοινωνίας. Επιπλέον καλλιεργείται ο φανατισμός και η εμπάθεια ανάμεσα στο λαό.



Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συχνά υποδαυλίζουν τα λαϊκά πάθη, αναμοχλεύουν το παρελθόν και διχάζουν το λαό, με αποτέλεσμα τη χαλάρωση της εθνικής συνείδησης. Ιδιαίτερα σημαντικό θεωρείται ότι αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, διαστρεβλώνουν την αλήθεια, και διαβρώνουν την πολιτική συνείδηση των πολιτών.



Ωστόσο με την πληθώρα των διαφημίσεων καλλιεργούν τον καταναλωτισμό και τροφοδοτούν την ξενομανία. Πολύ σημαντική επίδραση είναι η ηρωοποίηση εγκληματιών και δημοσίευση σχετικών κειμένων και ρεπορτάζ που διαβρώνουν την ηθική συνείδηση ιδιαίτερα των νέων. Επίσης τυποποιεί τη ζωή με την προβολή διαφόρων τρόπων ομιλίας και γενικότερης συμπεριφοράς.



Τέλος δεν πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι η τηλεόραση ειδικότερα, αποξενώνει τις οικογενειακές σχέσεις, στερεί το διάλογο και την επικοινωνία των μελών της οικογένειας. Παρεμποδίζει σοβαρά μερικές φορές την ομαλή λειτουργία της, επίσης αποχαυνώνει και μετατρέπει τους τηλεθεατές σε παθητικούς δέκτες.



Οι προϋποθέσεις για τη σωστή λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι να υπάρχει δημοκρατικό πολίτευμα. Αυτό θα οδηγήσει στην ελευθερία έκφρασης και στην ελευθεροτυπία. Βέβαια απαιτείται και έλεγχος των παρεκτροπών τους από τις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Ακόμη επιβάλλεται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να βρίσκονται έξω από τις διαμάχες των κομμάτων.



Επίσης πρέπει να υπάρχει υπευθυνότητα των λειτουργών του τύπου ως προς τη σωστή μόρφωση, τη μετριοπάθεια, τη σύνεση, την ηθική συνείδηση, τη φιλαλήθεια, την ειλικρίνεια, το θάρρος, την αντικειμενικότητα και τον σεβασμό προς το κοινό. Επιπλέον να υπάρχουν οικονομικές διευκολύνσεις της πολιτείας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, για να μην ελέγχονται από διάφορους που τα εξαρτούν με χρηματοδοτήσεις. Ωστόσο για την καλύτερη λειτουργία τους απαιτείται η δυσπιστία του κοινού προς κάθε εντυπωσιακή είδηση, κριτικός έλεγχος και προσπάθεια για διασταύρωση των πηγών ενημέρωσης και επαλήθευσης των πηγών. Και τέλος να υπάρχει μια αξιοκρατική επιλογή των λειτουργών του τύπου και ο έλεγχος της προσφοράς του. Πραγματικά είναι τρομακτική η δύναμη των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Λειτουργούν όμως εποικοδομητικά για την προαγωγή του κοινωνικού συνόλου, μόνο όταν οι άνθρωπο που τα ελέγχουν συνειδητοποιούν την τεράστια ευθύνη τους και μέσα από αυτά υπηρετούν την ελευθερία, τον ανθρωπισμό και τον πολιτισμό



Ηλίας Καλτσίδης









Συμβάλουν τα Mέσα Mαζικής Ενημέρωσης στην αλληλοκατανόηση και στην αλληλοβοήθεια;





Βασικός στόχος και επιδίωξη κάθε κοινωνίας είναι η αλληλοκατανόηση και μέσω αυτής η αλληλοβοήθεια. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης χρησιμοποιούνται σαν πηγές άντλησης πληροφοριών που αφορούν όχι μόνο σε τοπικά αλλά και σε διεθνή γεγονότα. Γνωστοποιούνται τα θετικά και τιμητικά για μια πολιτεία, χωρίς όμως να αποκρύπτονται τα σφάλματα και τα τυχόν προβλήματα της. Με την προβολη αυτων ευαισθητοποιούνται οι άλλοι λαοί, κατανοούν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται κάποια η πάσχουσα κοινωνία. Στην πορεία, προθυμοποιούνται για να βοηθήσουν και δραστηριοποιούνται όλοι σαν ενιαίο και αδιάσπαστο, πολλές φορές, σύνολο και με πρωταρχικό μέσο την συνεργασία οδηγούνται στην επίλυση των προβλημάτων. Επιτυγχάνεται με λίγα λόγια η αλληλοβοήθεια προς την καλύτερη λειτουργία της τοπικής αλλά και της παγκόσμιας κοινότητας.



Θεοδώρα Σταμπουλή



Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης





Στην εποχή μας τα Μ.Μ.Ε έχουν παρουσιάσει σημαντική τεχνολογική ανάπτυξη. Τα Μ.Μ.Ε έχουν φτάσει σε σημείο όλοι να ασχολούνται μαζί τους με αποτέλεσμα να είναι μέσα στα εκπληκτικότερα επιτεύγματα. Πρέπει να ομολογήσουμε πως είναι ένας καθοριστικός παράγοντας στην ζωή του σύγχρονου ανθρώπου και αυτό γιατί τον βοηθάει κάποιες φορές στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του.



Σήμερα είναι ένα σύνολο ειδησεογραφικών μέσων που απευθύνονται στην σύγχρονη κοινωνία και αυτό γιατί γνωστοποιούν στα ευρύτερα στρώματα όλα τα γεγονότα της δημόσιας ζωής.



Τα Μ.Μ.Ε είναι όργανα ενημέρωσης και πληροφόρησης των πολιτών, βοηθούν στη γνώση και την ενίσχυση του διαλόγου, την διάπλαση της προσωπικότητας και της υπευθυνότητας. Ακόμη έχουν την δυνατότητα να προωθούν πολιτισμούς και τέχνες άλλων λαών.



Δυστυχώς όμως, τα Μ.Μ.Ε έχουν και την αρνητική τους πλευρά, γιατί πολλές φορές λειτουργούν ως όργανα παραπληροφόρησης θέλοντας να παρασύρουν το κοινό σε έναν κόσμο που δημιούργησαν όπως αυτά ήθελαν. Ακόμα, σε περίπτωση πόλεμου λειτουργούν ως όργανα προπαγάνδας θέλοντας να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.



Οι αιτίες που υπάρχουν αυτά, είναι κυρίως πολιτικά (εξαγορά εξουσίας) και οικονομικά( διαφημίσεις, ακροαματικότητα) συμφέροντα και η κύρια αιτία κατά την γνώμη μου είναι η ευνοϊκή διάθεση του κοινού για τέτοιου είδους θεάματα.



Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτός ο «βούρκος» που έχουν δημιουργήσει είναι να αποκτήσουν οικονομική και πολιτική ανεξαρτησία Ακόμη ένας τρόπος είναι η εφαρμογή των κανόνων λειτουργίας τους θα ήθελα πραγματικά να γίνει κάποια προσπάθεια για την αναβάθμιση τους, γιατί όπως είπαμε παραπάνω είναι σημαντικά.



Πρέπει να συμπληρώσω ότι η γνώση είναι δύναμη, άρα τα Μ.Μ.Ε. που διοχετεύουν πολύ γνώση έχουν μεγάλη δύναμη.



Δημήτρης Κυριακίδης









ΜΜΕ και πόλεμος





Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν υποχρέωση να ενημερώνουν το κοινό, λειτουργώντας αυτόνομα και χωρίς να εξυπηρετούν διάφορα συμφέροντα. Τι συμβαίνει, όμως, με το ρόλο τους αυτό κατά τη διάρκεια ενός πολέμου;



Σε μία μεγάλη κρίση, λοιπόν, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μετατρέπονται συνήθως σε όργανα προπαγάνδας, χαρακτηριστικό των κρατών με ολοκληρωτικά καθεστώτα. Παρόλα αυτά, στις μέρες μας ακόμη και οι δημοκρατικές κυβερνήσεις χρησιμοποιούν την προπαγάνδα με τη μορφή ‘δημόσιας πληροφόρησης’. Προσανατολίζουν δηλαδή την κοινή γνώμη ώστε να προωθήσουν ή να δυσφημίσουν ένα σκοπό ή ένα κίνημα. Ιδιαίτερα σε περιόδους εθνικής κρίσης, τα μέσα μπορεί να δεχτούν τη λογοκρισία του στρατού και της πολιτικής ηγεσίας για το «καλό» της εθνικής ασφάλειας. Επιπλέον οφείλουν να αντανακλούν τη γενικότερη άποψη της λαϊκής πλειοψηφίας. Με λίγα λόγια, τα μέσα δεν είναι δυνατό να μείνουν αδέκαστα μπροστά στον κίνδυνο ενός πολέμου. Έτσι, πολλές φορές θάβονται συμβάντα και εικόνες, οι οποίες είναι πιθανό να ξεσηκώσουν θύελλα αντιδράσεων από την κοινή γνώμη. Αντίθετα, υπερθεματίζονται οι βίαιες επιθέσεις από το αντίπαλο κράτος και οι άσχημες καταστάσεις που βιώνουν οι ίδιοι οι πολίτες.



Από όλα τα παραπάνω, αλλά και ανατρέχοντας σε σύγχρονα παραδείγματα πολέμου, συνειδητοποιούμε, λοιπόν, ότι το πρώτο θύμα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η αλήθεια. Και την αλήθεια οφείλουμε όλοι μας να υπερασπιστούμε με κάθε δυνατό τρόπο.



Φωτεινή Μέρμηγκα



Προϋποθέσεις που θα εξασφαλίσουν λειτουργία των Μ.Μ.Ε. και στάση που θα πρέπει να διαμορφώνουν οι πολίτες ως πομποί και ως δέκτες στην καθημερινή πληροφόρηση.





Ο κυρίαρχος και αντικειμενικός ρόλος των Μ.Μ.Ε. είναι η πολιτική αγωγή, η δημοσιογραφική δεοντολογία, η προσφορά τρόπων ψυχαγωγίας, η καλλιέργεια του πνεύματος και ικανοποίηση της φιλομάθειας. Πολλές φορές όμως τα Μ.Μ.Ε. στην προσπάθειά τους να προκαλέσουν την εντυπωσιοθηρία με στόχο την αύξηση του ποσοστού τηλεθέασης ξεφεύγουν από τον αντικειμενικό ρόλο τους.



Προϋποθέσεις για την επίτευξη του ρόλου αυτού είναι οι εξής:



Καταρχήν σημαντικός παράγοντας που θα οδηγήσει στην ορθή λειτουργία των Μ.Μ.Ε. είναι η αποστασιοποιημένη στάση που θα πρέπει να διατηρήσουν τα μέσα αυτά απέναντι σε οποιαδήποτε πολιτικά και οικονομικά κέντρα εξουσίας. Με αυτόν τον τρόπο η λειτουργία των Μ.Μ.Ε. θα είναι ανεπηρέαστη καθώς τα ίδια δεν θα λειτουργούν ως μέσα για την εξυπηρέτηση συμφερόντων αλλά και πολιτικών σκοπιμοτήτων.



Παράλληλα αξίζει να σημειωθεί ιδιαίτερα πως σημαντική προϋπόθεση για την θετική λειτουργία των Μ.Μ.Ε. αποτελεί η άσκηση κοινωνικής πίεσης για την ποιοτική βελτίωση των τηλεοπτικών προβολών. Θα πρέπει δηλαδή να συντονιστούν οι αρμόδιοι φορείς με σκοπό τον έλεγχο γύρω από την λειτουργία των Μ.Μ.Ε.



Εκτός όμως από τα παραπάνω ιδιαίτερα σημαντικό παράγοντα αποτελεί η υπεύθυνη άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Αυτό σημαίνει πως το δημοσιογραφικό σώμα θα πρέπει να απαρτίζεται από άτομα καταξιωμένα με ισχυρή μόρφωση και θέληση που στόχο θα έχουν μέσω της εργασίας τους να επιτελέσουν τον αντικειμενικό ρόλο των Μ.Μ.Ε. Επιπλέον τα άτομα αυτά θα πρέπει να είναι απαλλαγμένα από πολιτικά κέντρα εξουσίας ούτως ώστε να μην εξυπηρετούν ιδιωτικές επιχειρήσεις με κύριο σκοπό το κέρδος.



Από την άλλη μεριά οι πολίτες ως δέκτες θα πρέπει να διαμορφώνουν μια αμερόληπτη και ανεπηρέαστη στάση απέναντι σε οποιαδήποτε αρνητική πλευρά των Μ.Μ.Ε. , είτε αυτή αφορά τα λαθεμένα πρότυπα λόγου χάρη καταναλωτισμός, βία που συχνά προβάλλονται μέσω των Μ.Μ.Ε. είτε πολλές φορές την παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης που πετυχαίνουν τα μέσα αυτά με τη διαστρέβλωση της αλήθειας.



Καθίσταται έτσι φανερό πως είναι απαραίτητη η ανάπτυξη κριτικής σκέψης και πνευματικών αντιστάσεων από το κοινό. Παράλληλα θα πρέπει ο κάθε πολίτης ως δέκτης να διαμορφώνει την προσωπική του πολιτική ιδεολογία ούτως ώστε να μην επηρεάζεται από μηνύματα , που πολλές φορές θέλουν να προβάλλουν τα Μ.Μ.Ε. τα οποία μπορούν να οδηγήσουν στην χειραγώγηση και στον αποπροσανοτολισμό του κοινού. Με λίγα λόγια ο καθένας μας μπορεί να αποτρέψει την αρνητική λειτουργία των Μ.Μ.Ε. αν στρέψει την πλάτη του απέναντι σε οποιαδήποτε είδηση η οποία μπορεί να τον εξαπατήσει. Θα πρέπει δηλαδή το κοινό να ελέγχει τις πληροφορίες που δέχεται και να τις αξιολογεί κατάλληλα.



Ωστόσο δεν πρέπει να αγνοήσουμε τη στάση που θα πρέπει να διαμορφώνουν οι πολίτες ως πομποί στην καθημερινή πληροφόρηση. Όσον αφορά τη στάση τους αυτή οι πολίτες πρέπει να επεξεργάζονται τα μηνύματα που δέχονται και να κρατούν μόνο τα πιο αξιόλογα από αυτά.



Με μία λέξη ή με άλλα λόγια η αξιολόγηση των πληροφοριών και των ειδήσεων που δέχεται ο πολίτης καθημερινά είναι ιδιαίτερης σημασίας. Επειδή με τις πληροφορίες που λαμβάνει κάποιος σε συνδυασμό με τις γνώσεις που διαθέτει μπορεί να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη άποψη γύρω από διάφορα θέματα, είτε αυτά είναι πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά. Με αυτόν τον τρόπο ο καθένας μας θα μπορεί να λειτουργήσει ως υποστηρικτής του δημοκρατικού πολιτεύματος και θα φροντίσει για την διασφάλισή του από τα Μ.Μ.Ε.



Συνοψίζοντας έχει διαπιστωθεί ότι ο ρόλος των Μ.Μ.Ε. στην κοινωνία είναι ιδιαίτερα σημαντικός επειδή πρώτα και κύρια συμβάλλει στην θωράκιση των δημοκρατικών θεσμών. Γι΄ αυτό πρέπει ο καθένας μας να αποβλέπει στην επίτευξη της ορθής λειτουργίας των Μ.Μ.Ε.



Νατάσα Παπαελευθεριάδου







Τα Μ.Μ.Ε ασπίδα για το δημοκρατικό πολίτευμα







Τα Μ.Μ.Ε. στη σύγχρονη εποχή επιτελούν πολλές λειτουργίες, ενημερώνουν, καθοδηγούν, ψυχαγωγούν και επηρεάζουν το πλήθος των πολιτών. Είναι, όμως, ωφελιμότερο για τις σύγχρονες ανθρώπινες κοινωνίες το γεγονός ότι τα Μ. Μ. Ε εκτός των άλλων αποτελούν συγχρόνως ασπίδα για το δημοκρατικό πολίτευμα.



Αρχικά, αυτό επιτυγχάνεται με τη σωστή χρήση των Μ.Μ.Ε από τους δημοσιογράφους. Αυτή η σωστή χρήση περιλαμβάνει την αντικειμενική πληροφόρησης. Δηλαδή, οι ειδησεογράφοι οφείλουν να πληροφορούν το λαό χωρίς να τον επηρεάζουν με τη δική τους προσωπική άποψη, αλλά να καταγράφουν απλώς τα γεγονότα, όπως έχουν αυτά διαδραματιστεί στην πραγματικότητα. Αυτός ο τρόπος πληροφόρησης ωθεί τους πολίτες να αναλαμβάνουν πολιτική δράση βοηθώντας και στην ανάπτυξη της κοινωνικής τους συνείδησης.



Επιπλέον, ένας· ακόμη τρόπος με τον οποίο τα Μ.Μ.Ε προστατεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα είναι το γεγονός ότι ασκούν πίεση στην εκάστοτε κυβέρνηση που κυβερνά το κράτος καθώς παρίστανται σε κάθε συνεδρίαση της Βουλής. Αυτό εξυπηρετεί στο να είναι πάντα άψογοι οι φορείς της εξουσίας και να μην ξεχνούν πως οφείλουν να απολογούνται στο λαό για οποιαδήποτε πράξη τους.



Συμπληρωματικά, τα Μ.Μ.Ε προστατεύουν τη δημοκρατία με έναν ακόμη τρόπο. Τα Μ.Μ.Ε είναι η φωνή του λαού που κρίνει, αγρυπνεί και ελέγχει τις αποφάσεις των κυβερνώντων της κάθε χώρας.



Ανακεφαλαιώνοντας, η δημοκρατία προστατεύεται από τον Τύπο με την αντικειμενική πληροφόρηση, την παρουσία του σε όλες τις συνεδριάσεις της Βουλής και τέλος με την ίδια την ύπαρξη του ως φωνή των πολιτών.







Μαρία Πανταζίδου



Η προσφορά των ΜΜΕ στη σύγχρονη ζωή





Η διαρκής τελειοποίηση της τεχνολογίας των μέσων πληροφόρησης από μόνη της αποτελεί μια ισχυρή πρόκληση για τη χρησιμοποίηση της στο μέσο άνθρωπο. Οι δυνατότητες που του παρέχει αποτελούσαν απλησίαστα οράματα μόλις πριν λίγες δεκαετίες. Η άμεση και συνεχής ενημέρωση, που αποκτά τόση ευρύτητα όση και μαζικότητα, μετουσιώνεται σε πρωταρχικό εφόδιο για κάθε άτομο που επιθυμεί να παραμείνει ενεργός μέτοχος στα γεγονότα, που θέλει ν'ακολουθεί τον παλμό και το ρυθμό της ζωής. Η συμμετοχή του στην κοινωνική και πολιτική ζωή διευκολύνεται μιας και είναι πλήρως ενημερωμένος. Επειδή όμως ο σύγχρονος πολιτισμός ανανεώνεται ταχύτατα σε όλα του τα επίπεδα, η ενημέρωση ξεπερνά τα καθιερωμένα της πεδία, αυτά της ενημέρωσης πάνω στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα και αποκτά χαρακτήρα ευρύτερα επιστημονικό και μορφωτικό. Η εκπαιδευτική ραδιοτηλεόραση αποτελεί θεσμό πολλών χρόνων στα αναπτυγμένα κράτη. Για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού τα ΜΜΕ συνιστούν τη βασική μορφωτική πηγή μετά την υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ παράλληλα θα ήταν αδύνατο να στερούνται ψυχαγωγικού χαρακτήρα, αφού στοχεύουν στον ελεύθερο χρόνο. Είναι μάλιστα αυτός τόσο αναπτυγμένος και σημαντικός, ώστε να λειτουργεί ανταγωνιστικά προς άλλες μορφές ψυχαγωγίας, επικοινωνίας κι ενημέρωσης, όπως το θέατρο, ο κινηματογράφος και η ζωντανή ανθρώπινη παρουσία. Έτσι συντρίβουν την ανθρώπινη μοναξιά, απελευθερώνουν τον άνθρωπο από τα στενά πλαίσια του χώρου και της καθημερινότητας, ενώ συμβάλλουν αποφασιστικά και στην ποιοτική άνοδο της πολιτιστικής στάθμης ενός λαού, παρουσιάζοντας τη λογοτεχνία, το θέατρο ή τη μουσική και δίνοντας ερεθίσματα για βαθύτερη επαφή με την τέχνη. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η ιδιότυπη σχέση εξάρτησης που δημιουργείται μεταξύ των μέσων αυτών και του σύγχρονου πολιτισμού που δεν θα μπορούσε να υπάρξει στις διάφορες λειτουργίες και στην ποικιλομορφία του χωρίς αυτά, τότε ύστερα κι απ'όλες τις παραπάνω λειτουργίες που επιτελούν, είναι απόλυτα αιτιολογημένη η θέση τους στη σύγχρονη ζωή, όπου αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της δραστηριότητας των κοινωνιών και τείνουν να γίνουν ολοκληρωτικοί κυρίαρχοι του ελεύθερου χρόνου κι ευρύτερα της αγωγής των ανθρώπων.



Κωνσταντινιά Μαζαρακίδου





Η παραπληροφόρηση των ΜΜΕ





Είναι κοινά παραδεκτό απ'όλους πως το φαινόμενο της παραπληροφόρησης μαστίζει κυριολεκτικά την εποχή μας. Το συμφέρον και η έντονα πολιτικοποιημένη κοινωνία μας έδωσε εύφορο κλίμα στην καλλιέργεια της παραπληροφόρησης.



Τα ΜΜΕ στο σύγχρονο κόσμο αποτελούν μέρος της τεχνολογίας. Αυτή για να δημιουργείται και να εξελίσσεται απαιτεί σημαντικά χρηματικά κεφάλαια. Επειδή όμως τα αναγκαία ποσά μπορούν να τα διαθέτουν μονάχα οι οικονομικά ισχυροί είναι τελικά αυτοί που ελέγχουν τα προγράμματα της ενημέρωσης.



Φυσικό επακόλουθο είναι το περιεχόμενο των ειδήσεων να προβάλλει τον τρόπο ζωής και τις αξίες των ισχυρών ομάδων. Έτσι η κάθε εξουσία είτε πρόκειται για την κρατική είτε για οποιαδήποτε άλλη ομάδα ιδιωτικών συμφερόντων με την υπερβολική δύναμη που ασκούν τα ΜΜΕ κατευθύνουν τη σκέψη και τη στάση με βάση την εξυπηρέτηση των συμφερόντων.



Ανεξάρτητα όμως από αυτά τα συμφέροντα δεν πρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι τα μέσα πληροφόρησης αποτελούν ανεξάρτητους οργανισμούς που υπόκεινται στο σκληρό ανταγωνισμό. Επιδιώκοντας την μεγάλη ακροαματικότητα που θα τους εξασφαλίσει την επιβίωση, ξεπέφτουν στο λαϊκισμό, στοιχεία που στον απλό άνθρωπο γίνονται αποδεκτά. Μέσα από το σκληρό ανταγωνισμό και το κυνήγι του ποιος θ'αποκαλύψει πρώτος την είδηση είναι απολύτως φυσικό να συμβαίνουν λάθη από έλλειψη επαρκούς ενημέρωσης με αποτέλεσμα οι πολίτες να μην πληροφορούνται σωστά.



Τα ΜΜΕ αρχικά επιχειρούν την καθήλωση των πολιτών. Η φτηνή συναισθηματολογία λειτουργεί παθητικά για το δέκτη, ενώ ο εθισμός που δημιουργείται από την επανάληψη των ίδιων μηνυμάτων κάνει το δέκτη μαγεμένο δέσμιο της πληροφόρησης.



Έτσι ο άνθρωπος αρκείται στην ευκολία και αρνείται να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές με αποτέλεσμα να γίνει ένα άτομο χωρίς γνώμη, αξίες και ιδεολογικό προσανατολισμό.



Κωνσταντινιά Μαζαρακίδου









Προϋποθέσεις για τη σωστή λειτουργία του τύπου







Ο τύπος, ένα από τα παλαιότερα και σημαντικότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μπορεί να λειτουργήσει σωστά εάν πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις.



Μια από τις απαραίτητες αυτές προϋποθέσεις είναι η ύπαρξη του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αν σε ένα κράτος δεν υπάρχει η δημοκρατία είναι αδύνατο να υπάρξει ελεύθερη έκφραση, επομένως είναι αδύνατη η σωστή λειτουργία του τύπου. Επιπλέον, ο τύπος πρέπει να είναι ανεξάρτητος από οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες, οι οποίοι, όπως είναι γνωστό, έχουν μεγάλη ισχύ και μπορούν να κατευθύνουν πολλά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Απαραίτητο επίσης είναι και το δημοσιογραφικό ήθος, ώστε η ενημέρωση των πολιτών να είναι αντικειμενική και αναμειγμένη με προσωπικά σχόλιο των δημοσιογράφων. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η έγκυρη αλλά και η έγκαιρη ενημέρωση. Για να γίνουν εφικτά τα παραπάνω το κράτος υποχρεούται να ενισχύσει οικονομικά τα μέσα, ώστε να ασκούν αδέσμευτα και απρόσκοπτα το έργο τους χωρίς να χειραγωγούνται από ανώτερους φορείς της εξουσίας.



Τέλος και η πολιτεία παίζει πρωταρχικό ρόλο στη σωστή λειτουργία του τύπου. Έτσι η ίδια θα πρέπει να φροντίζει ώστε να ελέγχει με τους αναγκαίους θεσμούς κάθε είδους υπερβολές των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αλλά και η ίδια να αποφεύγει την υπερβολή με αποτέλεσμα ο έλεγχος να μην παραβιάζει την ελευθεροτυπία.



Αν, λοιπόν, δεν τηρούνται όλες αυτές οι προϋποθέσεις ο τύπος παρεκκλίνει από την αλήθεια, δεν έχει συναίσθηση του χρέους του, κατευθύνεται από μία πολιτική παράταξη και αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη προκαλώντας κοινωνικές αναταραχές. Με άλλα λόγια, ο τύπος που δεν λειτουργεί σωστά, μπορεί να συντελέσει στην κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος.



Ζωή Τυριτίδου







Τα ΜΜΕ στην εκπαίδευση





Αν και οι ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές αφορούν συχνότερα στην ψυχαγωγία, σε πολλές χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο ένα ποσοστό του χρόνου μετάδοσης αφιερώνεται σε εκπαιδευτικά προγράμματα. Τα προγράμματα μάθησης καλύπτουν το πλήρες φάσμα της εκπαίδευσης, από τις βασικές γνώσεις έως προχωρημένα πανεπιστημιακά μαθήματα. Σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούν μέρος των σπουδών εξ αποστάσεως -διδασκαλία κατά την οποία ο καθηγητής και ο σπουδαστής βρίσκονται σε διαφορετικά μέρη. Σε άλλες περιπτώσεις έχουν συμπληρωματικό ρόλο στην παραδοσιακή διδασκαλία των τάξεων. Οι περισσότερες εκπαιδευτικές εκπομπές είναι προϊόν κρατικών πρωτοβουλιών. Στη Βρετανία, για παράδειγμα 90.000 σπουδαστές παρακολουθούν τα μαθήματα του Ανοιχτού Πανεπιστημίου μέσω της τηλεόρασης. Το Ιαπωνικό δίκτυο έχει το μεγαλύτερο ποσοστό εκπαιδευτικών προγραμμάτων παγκοσμίως, ενώ σε πολλές χώρες θρησκευτικές οργανώσεις πρωτοστατούν σε εκπαιδευτικές μεταδόσεις. Επίσης, το ραδιόφωνο, η δορυφορική και η συμβατική τηλεόραση παραμένουν σημαντικά μέσα για τις εκπαιδευτικές εκπομπές, καθώς μπορούν να φτάσουν σε απομακρυσμένες περιοχές.



Παρά το γεγονός ότι καθημερινά αποδεικνύεται η αποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών προγραμμάτων δεν παύει να είναι εύλογο το ερώτημα αν η εξ αποστάσεως διδασκαλία είναι εξίσου ουσιαστική με την αλληλεπίδραση μαθητή και καθηγητή μέσα στην τάξη.



Φωτεινή Μέρμηγκα







Ο δεοντολογικός κώδικας των δημοσιογράφων





Σε καθε επαγγελματικό χώρο υφίσταται ενα σύνολο κανόνων που διέπει τον τρόπο λειτουργίας του. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στη δημοσιογραφία, όπου ο κώδικας δεοντολογίας ρυθμίζει πως οφείλουν να εργάζονται, να παρουσιάζουν τα θέματα τους οι δημοσιογράφοι. Τα τέσσερα σημαντικότερα σημεία του κώδικα αυτού είναι τα εξής:



1. Η κοινωνική ευθύνη και η αμεροληψία του δημοσιογράφου.



Χρέος καθε δημοσιογράφου είναι να εκτελεί το λειτούργημα του υπεύθυνα και χωρίς να λησμονεί την ευθύνη προς το κοινωνικό σύνολο. Δεν θα έπρεπε να αγνοούν τα προβλήματα που ταλαιπωρούν είτε ολόκληρη την κοινωνία, είτε ένα τμήμα αυτής. Επιπλέον κρίνεται απαραίτητος ο σεβασμός των νόμων και των θεσμών μιας κοινωνίας. Θα ήταν χρήσιμο να λαμβάνονται υπόψη όλα αυτά πριν από την κριτική πάνω σε ένα θέμα. ένα ακόμη καθήκον τους είναι η αποφυγή της προβολής ρατσιστικών μηνυμάτων, τα οποία ενδέχεται να διχάσουν την κοινή γνώμη.



Κάθε δημοσιογράφος οφείλει να στοχεύει στην έγκυρη, έγκαιρη και κυρίως στην αντικειμενική και αμερόληπτη ενημέρωση. Τα θέματα τα οποία πραγματεύονται θα πρέπει να προβάλλονται όπως είναι στην πραγματικότητα, απαλλαγμένα από κάθε είδους σχόλια και προσωπικές εκτιμήσεις και πίσω από αυτά να μην κρύβονται οικονομικά, πολιτικά ή ιδεολογικά συμφέροντα. Χαρακτηριστικό του σωστού και αδιάφθορου δημοσιογράφου είναι η εντιμότητα και η ειλικρίνεια.



2. Ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.



Είναι λανθασμένη και αντιδεοντολογική η νοοτροπία πολλών δημοσιογράφων να επιδιώκουν να αυξήσουν την θεαματικότητα/ ακροαματικότητα τους σκανδαλοθηρώντας και σπιλώνοντας κάποιους πολίτες. Αρκετές φορές η συκοφαντία και η δυσφήμιση αγγίζουν τα όρια της αδιακρισίας. Ο ανθρώπινος πόνος και η λύπη δεν είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης. Εάν αυτό το δικαίωμα γίνει σεβαστό από όλους τότε ίσως βελτιωθεί η κατάσταση.



3. Ο σεβασμός του δημόσιου συμφέροντος



Μέσα από τις ειδήσεις θα ήταν σωστό να προβάλλεται το δημόσιο συμφέρον. Να γίνεται κατανοητό στους πολίτες πως το ιδιωτικό συμφέρον εξαρτάται και καθορίζεται από την πορεία και την εξέλιξη της κοινωνίας. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει πρωταρχική μέριμνα όλων να γίνει στο εξής η ικανοποίηση του συλλογικού συμφέροντος. Σε ορισμένες περιπτώσεις θα ήταν χρήσιμο να “θαφτούνε” μερικά γεγονότα, τα οποία θα ήταν επιζήμια για την κοινωνία προκειμένου να περισωθεί το συμφέρον αυτής.



4. Η δυνατότητα του κοινού να έχει πρόσβαση και να συμμετάσχει στα μέσα μαζικής ενημέρωσης



Ανάμεσα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους πολίτες θα ήταν δυνατό να δημιουργηθεί ένας διάλογος. Για να είναι αυτός εποικοδομητικός απαιτείται πέρα από την γνώμη του δημοσιογράφου να ακούγεται η άποψη, αλλά και η κριτική του δέκτη. Το σθένος του λόγου του καθενός πρέπει να είναι το ίδιο. Η αξία του λόγου, δηλαδή, να είναι ίση με αυτή του αντίλογου. Για την εδραίωση του δημοκρατικού θεσμού θεωρείται επιτακτική η ανάγκη συμμετοχής του πολίτη στους διάφορους θεσμούς και ιδιαίτερα στην πληροφόρηση μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης.



Νατάσα Παπαελευθεριάδου.







Εκπομπές ριάλιτι-σόου





Το ριάλιτι-σόου είναι ένα νέο είδος εκπομπών των Μ.Μ.Ε. που αποτελούν κατασταλτικό φαινόμενο για την σύγχρονη κοινωνία και το οποίο απασχολεί ολόκληρο τον κόσμο λόγω της αρνητικής τους επίδρασης στο τηλεοπτικό κοινό.



Αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι καθημερινά παρατηρείται η ενίσχυση της προβολής τέτοιου είδους προγραμμάτων αλλά και η εμφάνιση συνεχώς νέων τα οποία προβάλλουν ως κύριο πρόσχημα την παρουσίαση θεάματος.



Το κυριότερο όμως είναι ότι οι συντελεστές τέτοιου είδους προγραμμάτων αλλά πολύ περισσότερο οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές ισχυρίζονται ότι προσφέρουν δια παιδαγώγηση και ψυχαγωγία , ενώ παράλληλα βοηθούν στην ανάπτυξη κλίματος επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των ανθρώπων.



Ωστόσο οι πρωταγωνιστές χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για την συμμετοχή τους σε τέτοιου είδους εκπομπές το χρηματικό έπαθλο που κερδίζει ο νικητής αγνοώντας τις συνέπειες που πρόκειται να προκληθούν στους ίδιους.



Καθίσταται φανερό ότι με την συμμετοχή των ανθρώπων σε τέτοιου είδους "ψυχαγωγικά" παιχνίδια δημιουργούνται πρώτα και κύρια άσχημες επιπτώσεις στην προσωπικότητά τους καθώς προσβάλλονται όλες οι απόκρυφες πτυχές της ιδιωτικής τους ζωής. Επικρατεί ένας περιορισμός όσον αφορά το δικαίωμα ελευθερίας κινήσεων αλλά και έκφρασης μέσα σε ένα τέτοιο παιχνίδι , καθώς υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες που ρυθμίζουν τον τρόπο λειτουργίας του. Οι πρωταγωνιστές χάνουν την αυθεντικότητα της προσωπικότητάς τους και κατά συνέπεια μέσα από την συμπεριφορά τους διαφαίνεται η έλλειψη ειλικρίνειας που τους χαρακτηρίζει. Παράλληλα παρατηρείται συχνά οι πρωταγωνιστές να υποβάλλονται σε κάποιες δοκιμασίες που μπορεί να αντιμετωπίζονται ως ψυχοφθόρες από τους ίδιους τους παίκτες. Υποβάλλονται δηλαδή στη διαδικασία να υιοθετήσουν ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, γεγονός που εγκυμονεί πολλές φορές άσχημες συνέπειες για την μετέπειτα επανένταξή τους στην κοινωνία.



Εκείνο που προέχει όμως είναι η επίδραση των ριάλιτι παιχνιδιών στην συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού που είναι δυνατόν να αποτελέσει σε κάποιες περιπτώσεις καταστρεπτικό παράγοντα.



Η παρακολούθηση τέτοιου είδους τηλεοπτικών προβολών εγκυμονεί κινδύνους για το σύνολο των ανθρώπων κυρίως όμως αυτών που χαρακτηρίζονται από έλλειψη ουσιαστικής κριτικής σκέψης , αλλά και εκείνων που δεν διαθέτουν στοιχειώδη μόρφωση προκειμένου να αξιολογήσουν σωστά τα θεάματα που τους παρέχονται από τα Μ.Μ.Ε. Έτσι μ΄ αυτόν τον τρόπο μπορεί να καταλήξουν έρμαια στην προβολή τέτοιου είδους θεαμάτων ενώ παράλληλα δεν διαμορφώνουν σωστά την συνείδησή τους καθώς ασχολούνται με ζητήματα ιδιωτικής φύσης. Δημιουργούνται ψευδείς και άχρηστες ανάγκες μέσα τους όπως αυτή του ενδιαφέροντος της προσωπικής ζωής ξένων γι΄ αυτούς ατόμων.



Επομένως η ενασχόληση με τέτοιου είδους προγράμματα έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές την δημιουργία μιας αποστασιοποιημένης στάσης του λαού από την συμμετοχή του στα πολιτικά δρώμενα της εποχής , την βαθμιαία εξασθένιση των δημοκρατικών θεσμών αλλά και την απόκλιση από κάθε μεγάλη ιδεολογία.



Συμπερασματικά έχει διαπιστωθεί ότι τα "ριάλιτι-τηλεπαιχνίδια" αποτελούν κοινωνικό πρόβλημα για το οποίο επιβάλλεται να ενεργοποιηθούν και να δραστηριοποιηθούν οι αρμόδιοι φορείς με σκοπό να λάβουν δραστικά μέτρα για την αντιμετώπισή του.



Επιπλέον η κοινωνία των ανθρώπων συνολικά και αποφασιστικά να στρέψει την πλάτη της στα φαινόμενα αυτά και να αντιδράσει με απάθεια μέχρι και εχθρότητα για την απομάκρυνση και εξαφάνισή τους από την τηλεοπτική οθόνη καθώς δεν έχει να ωφεληθεί ούτε στο ελάχιστο.



Νατάσα Παπαελευθεριάδου.







Internet και Μ.Μ.Ε.





Όσο τα Μ.Μ.Ε., τόσο και το διαδίκτυο, καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο έδαφος στην ψυχαγωγία, την ενημέρωση και την επικοινωνία όλων των ανθρώπων.



Στα Μ.Μ.Ε., η σχέση πομπού-δέκτη είναι μονόδρομη. Ο πομπός, βομβαρδίζει με έντεχνους τρόπους το μυαλό των ανθρώπων, οι οποίοι γίνονται παθητικοί δέκτες μηνυμάτων, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα για άμεση παρέμβαση και διάλογο.



Αντίθετα, στην επικοινωνία μέσω διαδικτύου, η σχέση αυτή γίνεται αμφίδρομη. Η παθητικότητα του αναγνώστη, θεατή, ή ακροατή, μετατρέπεται σε ενεργητική συμμετοχή. Οποιοσδήποτε χρήστης του δικτύου, μπορεί να γίνει δημοσιογράφος, συντάκτης, διευθυντής και εκδότης, αφού μπορεί να μεταδίδει ειδήσεις και απόψεις σε εκατομμύρια ανθρώπους. Με την βοήθεια του διαδικτύου, οι μαθητές επικοινωνούν με βιβλιοθήκες, πανεπιστημιακές σχολές, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους. Αυτό είναι κάτι που το συναντάμε πολύ σπάνια-και όχι όποτε εμείς το επιθυμούμε-στα Μ.Μ.Ε.



Πέρα όμως από πλεονεκτήματα, το διαδίκτυο έχει και σοβαρά μειονεκτήματα. Για την επικοινωνία των ανθρώπων, χρησιμοποιείται ένας συνθηματικός λόγος, χωρίς λεξιλογικό πλούτο και σύνθετες συντακτικές δομές. Έτσι ο λόγος συρρικνώνεται. Επίσης, μειώνεται η προσπάθεια του ανθρώπου για προσωπική μελέτη, η οποία προϋποθέτει χρόνο και μόχθο, αφού η πληροφορία διατίθεται έτοιμη στο διαδίκτυο.



Η απαίτηση όμως αυτή του ανθρώπου, να κατακτήσει τη γνώση χωρίς προσπάθεια, είναι μια αυταπάτη.







Αθηνά Παπαδοπούλου





©2008-9 Γυμνάσιο & Γεν.Λύκειο Καμπάνη, Κιλκίς, Δδ. Γαλλικού



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Μέσα Μαζικής Αποχαυνωσης."

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

Ποιος ήταν ο «μέγας δολοφόνος» «αιμοσταγής σουλτάνος»;



170 χρόνια από την γέννησή του Αβδούλ Χαμίντ Β΄ οι απόγονοι του σουλτάνου διεκδικούν ακίνητα αξίας 18 δισ. δολλαρίων από το τουρκικό κράτος...
Και θυμήθηκαν και τα ακίνητά του σε Ελλάδα και Αίγυπτο!

Στo φύλλo της 18ης Σεπτεμβρίου 2012
της εφημερίδος «ΧΡΟΝΟΣ» Κομοτηνής
δημοσιεύθηκε το παραπάνω άρθρο
του Γιώργου Λεκάκη,
μέλους της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (ΕΜΑΕΜ) και της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων.

Το άρθρο αυτό – μαζί με άλλα - μπορείτε να τα διαβάσετε,
να τα αποθηκεύσετε
ή να τα εκτυπώσετε
στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση:

http://www.lekakis.com/index.php?option=com_content&view=article&id=95&Itemid=116
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ποιος ήταν ο «μέγας δολοφόνος» «αιμοσταγής σουλτάνος»;"

Η Ελλάδα μετατράπηκε σε μία σύγχρονη «αποικία» των δανειστών της…

Βιβλίο Π.Ρουμελιώτη για το παρασκήνιο των μνημονίων!------Ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, λίγες εβδομάδες μετά την πολυσυζητημένη δήλωσή του στους New York Times –που προκάλεσε και την παρέμβαση του οικονομικού εισαγγελέα- επανέρχεται, αυτή τη φορά με ένα ολόκληρο συγγραφικό πόνημα!




Το βιβλίο του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, το οποίο κυκλοφορεί σήμερα, έχει τίτλο «Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ» και αποκαλύπτει πως η χώρα οδηγήθηκε στο Μνημόνιο χωρίς να επιδιώξει εξ αρχής αναδιάρθρωση του χρέους με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η οικονομία



Στην περίληψη του βιβλίου μάλιστα ο εκδότης σημειώνει:



«Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης με αυτό το βιβλίο του, που αποτελεί μία προσωπική μαρτυρία λόγω της θέσης του στο ΔΝΤ την κρίσιμη για τη χώρα περίοδο από το Μάρτιο του 2010 έως το Δεκέμβριο του 2011, προχωρά σε μία αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων που οδήγησαν τη χώρα μας στο μνημόνιο. Αποδεχόμενη τους όρους που έθεσαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ, η Ελλάδα παραχώρησε σε μεγάλο βαθμό τη δημοσιονομική, και όχι μόνο, κυριαρχία της στους δανειστές της. Προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση και να εξασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη, μία μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, εξαναγκάστηκε να αποδεχθεί τους όρους του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου που της επέβαλαν οι εταίροι της, με αποκορύφωμα το «νεο-αποικιακό» ειδικό λογαριασμό, στον οποίο θα δεσμεύονται οι φορολογικοί πόροι της χώρας μας ώστε να αποπληρώνει κατά προτεραιότητα τους δανειστές της. Έτσι, η Ελλάδα μετατράπηκε σε μία σύγχρονη «αποικία» των δανειστών της…»



Ο κ. Ρουμελιώτης στο βιβλίο του καταλογίζει ευθύνες στον Γιώργο Παπανδρέου τον οποίο κατηγορεί πως δεν επέμεινε στην αναδιάρθρωση του χρέους παρότι του το πρότειναν οικονομολόγοι όπως ο Στρος Καν και ο Κώστας Σημίτης.



Σύμφωνα με την εφημερίδα Δημοκρατία, καταλογίζει ευθύνες στον Λουκά Παπαδήμο τον οποίο εμφανίζει ως πολέμιο της αναδιάρθρωσης. Όπως σημειώνει αν η αναδιάρθρωση του χρέους είχε γίνει το 2010 τότε με κούρεμα 30% θα είχαν διαγραφεί 81 από τα 190,7 δισ. που χρωστούσαμε και το χρέος θα έπεφτε στο 80% του τότε ΑΕΠ. Αντίθετα ελήφθησαν σκληρά μέτρα που οδήγησαν σε εντεινόμενη ύφεση, με μείωση του ΑΕΠ και εκτόξευση του χρέους.



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Ελλάδα μετατράπηκε σε μία σύγχρονη «αποικία» των δανειστών της…"

Η Αμερικανικη βιομηχανία της ανώτατης εκπαίδευσης.


Το μυστικό της επιτυχίας του Χάρβαρντ.------Καμία άλλη χώρα στο κόσμο δεν κυριαρχεί πάνω σε μια βιομηχανία με τον τρόπο που οι ΗΠΑ κυριαρχούν πάνω στη βιομηχανία της ανώτατης εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τη λεγόμενη «Λίστα της Σανγκάης» από το πανεπιστήμιο Σιάο Τονγκ, στον κατάλογο με τα 500 καλύτερα πανεπιστήμια για το 2012, τα 17 από τα 20 κορυφαία είναι αμερικανικά.

Η παραδοσιακή εξήγηση γι' αυτό το φαινόμενο (ο πλούτος των ΗΠΑ, ο μεγάλος πληθυσμός της χώρας, οι γενναίες επιχορηγήσεις και η ικανότητα των πανεπιστημίων να προσελκύουν διάσημους καθηγητές απ' όλο το κόσμο) δεν είναι επαρκής γιατί λείπει ένα βασικό κομμάτι από το παζλ: το καινοτομικό αμερικανικό μοντέλο διοίκησης των ακαδημαϊκών αυτών ιδρυμάτων
Το Χάρβαρντ είναι το παλαιότερο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ: ιδρύθηκε το 1636 με το όνομα New College (Νέο Κολέγιο). Η πρώτη επίσημη αναφορά του Χάρβαρντ ως πανεπιστημίου και όχι ως κολεγίου έγινε στο νέο Σύνταγμα της πολιτείας της Μασαχουσέτης το 1780.



Όταν διάφοροι απόφοιτοι του Χάρβαρντ έγιναν κατόπιν νομοθέτες της πολιτείας της Μασαχουσέτης, τότε το πανεπιστήμιο έλαβε μεγάλες οικονομικές επιχορηγήσεις. Όμως το μεταναστευτικό κύμα των Ιρλανδών που εισέρευσε στη πόλη τη δεκαετία του 1840, λόγω του λιμού στην Ιρλανδία, άλλαξε τις ισορροπίες και πολλοί απλοί, λαϊκοί άνθρωποι κατέλαβαν κομβικές θέσεις στη νομοθετική εξουσία. Σε απάντηση, η τότε διοίκηση του Χάρβαρντ απαίτησε να φύγει το ίδρυμα από τα χέρια πολιτικών προσώπων και να δοθεί στους αποφοίτους του. Πράγματι, στις 29 Απριλίου του 1865 ψηφίστηκε η ριζοσπαστική απόφαση και έκτοτε το πανεπιστήμιο διαθέτει ένα «Συμβούλιο Εποπτών» (Board of Overseers) που αποτελείται αποκλειστικά από αποφοίτους.





Το συγκεκριμένο μοντέλο διοίκησης (ένα «γνήσιο αμερικανικό μοντέλο», όπως το χαρακτήρισε κάποτε ο Τσαρλς Γουίλιαμ Έλιοτ, ο μακροβιότερος πρόεδρος του Χάρβαρντ), επεκτάθηκε και σε άλλα πανεπιστήμια, όπως το φημισμένο Γέιλ. Σήμερα, τα 19 από τα 20 κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ ελέγχονται από ένα συμβούλιο αποτελούμενο κατά πλειοψηφία άνω του 50% από αποφοίτους τους, ενώ απόφοιτοι είναι επικεφαλής μέχρι και σε δημόσια πανεπιστήμια της χώρας, όπως το Πέρντιου ή το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.





Όπως προκύπτει, όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό αποφοίτων στα διοικητικά συμβούλια των ιδρυμάτων αυτών, τόσο πιο υψηλή θεση καταλαμβάνουν αυτά στους πίνακες αξιολόγησης -κάτι φυσιολογικό, αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται περισσότερο για ένα πανεπιστήμιο, απ' ότι οι ίδιοι του οι απόφοιτοι. Επίσης, οι απόφοιτοι είναι αυτοί που κάνουν τις μεγαλύτερες χορηγίες, ενώ μπορούν και διοικούν το ίδρυμα με αποτελεσματικό τρόπο.





Όλα τα κορυφαία πανεπιστήμια είναι μη κερδοσκοπικά ιδρύματα με στόχο την παροχή ανώτατης εκπαίδευσης από την οποία επωφελείται όλη η κοινωνία. Όμως τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ εχουν καταφέρει και εχουν ενσωματώσει τις ωφέλειες του ανταγωνισμού στο ευρωπαϊκό πρότυπο των μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων. Και η χρησιμοποίηση των αποφοίτων των πανεπιστημίων αυτών για την μετατροπή των ιδρυμάτων από ανταγωνιστικά σε μη κερδοσκοπικά αποτελεί λαμπρό και ιδιοφυές παράδειγμα της αμερικανικής προσαρμοστικότητας. Τα κράτη που θέλουν να ανταγωνιστούν τις ΗΠΑ σε ακαδημαϊκό επίπεδο θα πρέπει να παίρνουν μαθήματα απ' αυτό.

..................





[Του Σαϊλέντρα Μέχτα, καθηγητή στο Ινδικό Ινστιτούτο Μάνατζμεντ του Αχμενταμπάντ και ακαδημαϊκού διευθυντή στο Duke Corporate Education του ομώνυμου αμερικανικού πανεπιστημίου - Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ\ΤΗΕ PROJECT SYNDICATE]



Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr



 ]





















ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η Αμερικανικη βιομηχανία της ανώτατης εκπαίδευσης. "

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Το ναπάλμ του Βυζαντίου.


Άγνωστη παραμένει ακόμα και σήμερα η ακριβής σύσταση που είχε το «υγρόν πυρ».
Ηταν ένα από τα πιο τρομερά όπλα που φτιάχτηκαν ποτέ. Ωστόσο τα μυστικά συστατικά και η τεχνολογία που απαιτείτο για να παρασκευαστεί το «υγρόν πυρ» έχουν νικήσει πολλά επιστημονικά μυαλά από τον 12ο αιώνα ως σήμερα.

Το υγρόν πυρ ήταν ένα πύρινο μείγμα που εκτοξευόταν από τα πλοία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τον 7ο αιώνα. Η φωτιά «κολλούσε» στη σάρκα και δεν μπορούσε να σβηστεί με νερό. Το θανατηφόρο αυτό παρασκεύασμα είχε δημιουργηθεί από μια οικογένεια χημικών και μηχανικών από την Κωνσταντινούπολη και η μυστική συνταγή πέθανε μαζί τους. Ο Τζον Χάλντον του Πανεπιστημίου του Πρίνστον έχει ωστόσο μια ιδέα:
υποπτεύεται ότι επρόκειτο για κάποιο υγρό με βάση το πετρέλαιο το οποίο είχε τροποποιηθεί ώστε να έχει ενισχυμένη δράση. Πιστεύει ότι τα βασικά συστατικά του ήταν ένα εξαιρετικά εύφλεκτο ελαφρύ αργό πετρέλαιο γνωστό ως νάφθα και η ρητίνη πεύκου, η οποία είναι κολλώδης και θα πρέπει να έκανε το μείγμα να καίει περισσότερο και για πιο πολλή ώρα.

Το μυστήριο του υγρού πυρός δεν περιοριζόταν όμως μόνο στα συστατικά του. «Οταν οι εχθροί κατάφερναν να πάρουν στα χέρια τους κάποια τμήματα του εξοπλισμού, απλώς δεν μπορούσαν να βρουν πώς έπρεπε να τα χρησιμοποιήσουν για να αναπαραγάγουν τα ίδια αποτελέσματα» εξηγεί ο κ. Χάλντον. Οι ιστορικοί έχουν το ίδιο πρόβλημα, συμπεραίνουν όμως ότι μια χάλκινη αντλία ίσως ρύθμιζε την πίεση του καυτού πετρελαίου το οποίο στη συνέχεια εκτοξευόταν από ένα στόμιο και αναφλεγόταν. Το 2002 μια εκπομπή του τηλεοπτικού καναλιού National Geographic έκανε μια αναπαραγωγή χρησιμοποιώντας ένα μείγμα ελαφρού αργού πετρελαίου και ρητίνης πεύκου. Η φλόγα τους κατέστρεψε ένα πλοίο μέσα σε μερικά λεπτά.
Οι αβεβαιότητες παραμένουν, εφόσον το μυστικό δεν γράφτηκε ποτέ και πουθενά, όμως η ισχύς του υγρού πυρός είναι πέραν πάσης αμφιβολίας. «Ηταν οπωσδήποτε ένα αποτελεσματικό όπλο τρομοκρατίας» λέει ο κ. Χάλντον.


Condiffe Jamie Βήμα


Το "Υγρό Πύρ" (7ος αιώνας μ.Χ.)
Απεικόνιση χρήσης του υγρού πυρός, στο χειρόγραφο Σκυλίτζη.
Το υγρό πυρ (λεγόμενο επίσης πυρ θαλάσσιον, μηδικόν πυρ, πολεμικόν πυρ, πυρ λαμπρόν, πυρ ρωμαϊκόν ή πυρ σκευαστόν) και γνωστό στους Δυτικούς ως ελληνικό πυρ (Λατ. ignis graecus, αγγλ. Greek fire) ήταν ένα εμπρηστικό όπλο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που εφευρέθηκε τον ύστερο 7ο αιώνα μ.Χ. απο τον Έλληνα εφευρέτη Καλλίνικο. Εκτοξευόμενο από καταπέλτες, αλλά κυρίως από πεπιεσμένους σίφωνες, το υγρό πυρ είχε την ιδιότητα να μην σβήνει στο νερό. Ως εκ τούτου, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόκρουση των αραβικών πολιορκιών της Κωνσταντινούπολης, και σε αρκετές ναυτικές συμπλοκές με τους Άραβες και τους Ρως. Περιβαλλόταν με άκρα μυστικότητα, με αποτέλεσμα να αγνοούμε σήμερα την ακριβή σύστασή του. Το βυζαντινό υγρό πυρ δεν πρέπει να συγχέεται με παρόμοιες εμπρηστικές ουσίες που χρησιμοποίησαν οι Άραβες και άλλα κράτη, και που στη διεθνή βιβλιογραφία συνήθως αναφέρονται συλλογικά ως «ελληνικό πυρ».
Εμπρηστικές ουσίες, βασιζόμενες σε θειάφι, πίσσα ή πετρέλαιο, χρησιμοποιήθηκαν για πολεμικούς σκοπούς αιώνες πριν την εφεύρεση του υγρού πυρός. Η χρήση εμπρηστικών βελών και δοχείων με εύφλεκτες ουσίες ανάγεται στους Ασσυρίους τον 9ο αιώνα π.Χ., και ήταν ευρέως διαδεδομένη και στον ελληνορωμαϊκό κόσμο.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ακόμα και τη χρήση πρωτόλειων φλογοβόλων κατά την πολιορκία του Δηλίου το 424 π.Χ. Στη θάλασσα, επί Αναστασίου Α΄ ο βυζαντινός στόλος φέρεται να χρησιμοποίησε μια θειούχα ουσία, που εφήυρε ο Αθηναίος φιλόσοφος Πρόκλος, για να νικήσει το στόλο του στασιαστή στρατηγού Βιταλιανού το 515 μ.Χ.

Σύμφωνα με την αφήγηση του χρονογράφου Θεοφάνη του Ομολογητή, το υγρό πυρ εφευρέθηκε περί το 672 μ.Χ., από έναν μηχανικό από την Ηλιόπολη της Συρίας (σημ. Μπάαλμπεκ) ονόματι Καλλίνικο, ο οποίος κατέφυγε στη βυζαντινή πρωτεύουσα από την αραβοκρατούμενη πατρίδα του. Η αυθεντικότητα και ακρίβεια της αφήγησης είναι αμφίβολες, καθώς ο Θεοφάνης αναφέρει τη χρήση πυρφόρων και σιφονοφώρων πλοίων μερικά χρόνια πριν την υποτιθέμενη άφιξη του Καλλίνικου στη Κωνσταντινούπολη. Εάν δεν οφείλεται σε απλή χρονολογική σύγχυση, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο Καλλίνικος απλώς εισήγαγε μια βελτιωμένη έκδοση ενός ήδη υπάρχοντος όπλου. Ο ιστορικός Τζέημς Πάρτινγκτον (James R. Partington) επίσης πιστεύει ότι η ανακάλυψη του υγρού πυρός δεν ήταν το έργο ενός ανθρώπου, αλλά μιας ομάδας «χημικών στη Κωνσταντινούπολη οι οποίοι είχαν κληρονομήσει τις ανακαλύψεις της Αλεξανδρινής χημικής σχολής».

Ο ιστορικός του 11ου αιώνα Γεώργιος Κεδρηνός όντως αναφέρει ότι ο Καλλίνικος καταγόταν απο την Ηλιόπολη της Αιγύπτου, και όχι της Συρίας, αλλά οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές απορρίπτουν την πληροφορία αυτή ως λανθασμένη. Ο Κεδρηνός επίσης αναφέρει ότι οι απόγονοι του Καλλίνικου, ονομαζόμενοι «Λαμπροί», κατείχαν το μυστικό της παραγωγής του υγρού πυρός και συνέχιζαν να το κατέχουν επί των ημερών του. Και αυτή η ιστορία θεωρείται μάλλον απίθανη από τους ιστορικούς, σχετιζόμενη μάλλον με τη ονομασία «πυρ λαμπρόν» που δινόταν συχνά στο υγρό πυρ.
Η εφεύρεση του υγρού πυρός ήρθε σε μια κρίσιμη για το Βυζάντιο στιγμή. Εξασθενημένοι από δεκαετίες πολέμων με τους Σασσανίδες, οι Βυζαντινοί στάθηκαν ανίκανοι να αναχαιτίσουν την επέλαση των νεοφώτιστων αράβων πολεμιστών του Ισλάμ. Εντός μιας γενιάς, η Συρία, η Αίγυπτος και η Μεσοποταμία έπεσαν στα χέρια των Αράβων, που περί το 672 εξαπέλυσαν την πρώτη τους μεγάλη επίθεση κατά της ίδιας της Κωνσταντινούπολης. Εκεί το υγρό πυρ χρησιμοποιήθηλε για πρώτη φορά με εξαιρετικά αποτελέσματα ενάντια στον αραβικό στόλο. Η χρήση του συνέβαλε τα μέγιστα στην απόκρουση των δύο αραβικών πολιορκιών της πρωτεύουσας. Οι αναφορές στη χρήση του σε ναυμαχίες κατά των Αράβων αργότερα είναι σποραδικές, αλλά συνέβαλε σε αρκετές βυζαντινές νίκες, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της επανακατάκτησης τους 9ο και 10ο αιώνες. Η ουσία χρησιμοποιήθηκε και στις εμφύλιες συγκρούσεις της περιόδου, κυρίως κατά τη θεματική εξέγερση του 727 και την εξέγερση του Θωμά του Σλάβου το 821–823. Και στις δύο περιπτώσεις, οι στόλοι των στασιαστών ηττήθηκαν από τον κεντρικό στόλο της Κωνσταντινούπολης με τη χρήση του υγρού πυρός. Εξέχουσα θέση κατέχει το υγρό πυρ και στις συγκρούσεις με τους Ρως και τις επιδρομές τους κατά της Αυτοκρατορίας.
Η σημασία του υγρού πυρός κατά τον αγώνα του Βυζαντίου με τους Άραβες οδήγησε στη δημιουργία ενός μύθου που του απέδιδε θεϊκή προέλευση. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος (945–959) στο έργο του Προς τον ίδιον Υιόν Ρωμανόν (De Administrando Imperio), προειδοποιεί το γιο και διάδοχό του, Ρωμανό Β΄, να μην αποκαλύψει ποτέ το μυστικό της παρασκευής του στους ξένους, λέγοντας ότι «καὶ αὐτὸ απὸ τοῦ Θεοῦ δι' ἀγγέλου τῷ μεγάλῳ καὶ πρώτῳ βασιλεῖ Χριστιανῷ, ἁγίῳ Κωνσταντίνῳ ἐφανερώθη καὶ ἐδιδάχθη» και ότι ο άγγελος του παρήγγειλε όπως «ἐν μόνοις τοῖς Χριστιανοῖς καὶ τῇ ὑπ' αὐτῶν βασιλευομένῃ πόλει κατασκευάζηται, ἀλλαχοῦ δε μηδαμῶς, μήτε εἰς ἔτερον ἕθνος τὸ οἱονδήποτε παραπέμπηται, μήτε διδάσκηται» (13.73–84). Προσθέτει δε ότι μια φορά, ένας στρατηγός που δωροδωκήθηκε ώστε να παραδώσει την ουσία σε εχθρικά χέρια, κάηκε από ουράνιο πυρ καθώς έμπαινε σε μια εκκλησία. Όπως καταδεικνύει και το τελευταίο περιστατικό, οι Βυζαντινοί δεν μπόρεσαν να αποφύγουν περιστατικά όπου το μυστικό τους όπλο έπεσε στα χέρια των εχθρών τους: οι πηγές καταγράφουν τουλάχιστον μία αιχμαλωσία πυρφόρου πλοίου από τους Άραβες το 827, και οι Βούλγαροι κυρίεψαν αρκετούς σίφωνες και την ίδια την ουσία το 812/814. Καθώς όμως τα μυστικά της παρασκευής και χρήσης του παρέμεναν ανέπαφα, δεν μπόρεσαν να αντιγράψουν το πλήρες σύστημα. Οι Άραβες όντως αργότερα χρησιμοποίησαν ουσίες παρόμοιες με το υγρό πυρ, αλλά δεν ποτέ δεν χρησιμοποίησαν σίφωνες, παρά μόνο καταπέλτες και χειροβομβίδες.

Το υγρό πυρ συνέχισε να αναφέρεται στις πηγές έως και τον 12ο αιώνα. Η Άννα Κομνηνή δίνει μια ζωντανή περιγραφή μια ναυμαχίας – πιθανώς φανταστικής – μεταξύ των Βυζαντινών και των Πιζανών το 1099. Κατά τις πολιορκίες της Κωνσταντινούπολης από την Δ΄ Σταυροφορία το 1203/1204 όμως, παρά την παρουσία πρόχειρων πυρπολικών, καμία πηγή δεν αναφέρει τη χρήση υγρού πυρός. Φαίνεται ότι είχε πλέον εγκαταληφθεί, είτε επειδή το μυστικό της σύστασής του είχε χαθεί, είτε επειδή το Βυζάντιο είχε χάσει την επαφή του με τις περιοχές – τον Καύκασο και τις ανατολικές ακτές του Εύξεινου – από όπου αντλούσε τις πρώτες ύλες για την παρασκευή του.


Γενικά χαρακτηριστικά

Εικόνα: Χειροβομβίδες που γεμίζονταν με υγρό πυρ. Φρούριο των Χανίων, 10ος και 12ος αι. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα
Όπως δείχνουν και οι προειδοποιήσεις του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου, τα συστατικά και η διαδικασίες παραγωγής αλλά και εξαπόλυσης του υγρού πυρός ήταν άκρως απόρρητα μυστικά. Η μυστικότητα που το περιέβαλλε ήταν τόση, που η σύνθεση του υγρού πυρός χάθηκε, και έκτοτε αποτελεί αντικείμενο διαφόρων εικασιών. Ανά τους αιώνες, η αναζήτηση της χαμένης αυτής φόρμουλας έχει μονοπολήσει σχεδόν την έρευνα γύρω από το υγρό πυρ. Εντούτοις, το υγρό πυρ πρέπει να γίνει αντιληπτό ως ένα ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα αποτελούμενο από διάφορα επιμέρους κομμάτια, τα οποία ήταν όλα απαραίτητα για την αποτελεσματική του δράση. Πέραν της φόρμουλας της εμπρηστικής ουσίας καθ' εαυτής, το σύστημα περιλάμβανε τους πυρφόρους δρόμονες, τη συσκευή που θέρμαινε και έθετε υπό πίεση την ουσία, το σίφωνα που την εξαπέλυε, και την ειδική εκπαίδευση των χειριστών του συστήματως, των λεγόμενων σιφωναρίων. Οι διάφοροι χειριστές και τεχνίτες του συστήματος είχαν κατά πάσα πιθανότητα γνώση μόνο ενός επιμέρους εξαρτήματος, εξασφαλίζοντας ότι κανένας εχθρός δεν θα μπορούσε με μιας να αποκτήσει πλήρη γνώση του.
Έτσι εξηγείται πως όταν το 814 οι Βούλγαροι πήραν τις πόλεις Μεσημβρία και Δεβελτό και βρήκαν εκεί 36 σίφωνες και ποσότητες της εμπρηστικής ουσίας, στάθηκαν ανίκανοι να τα χρησιμοποιήσουν.

Οι πληροφορίες για το υγρό πυρ είναι αποκλειστικά έμμεσες, βασιζόμενες σε διάφορες αναφορές στα βυζαντινά στρατιωτικά εγχειρίδια και σε ιστορικά έργα όπως την Αλεξιάδα και δυτικοευρωπαϊκά χρονικά, που όμως συχνά είναι ανακριβή. Στην Αλεξιάδα, η Άννα Κομνηνή παρέχει (XIII.3.6) μια συνταγή για μια εμπρηστική ύλη, που η βυζαντινή φρουρά του Δυρραχίου χρησιμοποίησε το 1108 κατά των Νορμανδών. Συχνά έχει ερμηνευθεί ως μια, μερική έστω, συνταγή για το υγρό πυρ:
Τοῦτο δὲ τὸ πῦρ ἀπὸ τοιούτων μηχανημάτων αὐτοῖς διεσκεύαστο. Ἀπὸ τῆς πεύκης καὶ ἄλλων τινῶν τοιούτων δένδρων ἀειθαλῶν συνάγεται δάκρυον εὔκαυστον. Τοῦτο μετὰ θείου τριβόμενον ἐμβάλλεταί τε εἰς αὐλίσκους καλάμων καὶ ἐμφυσᾶται παρὰ τοῦ παίζοντος λάβρῳ καὶ συνεχεῖ πνεύματι, κᾆθ' οὕτως ὁμιλεῖ τῷ πρὸς ἄκραν πυρὶ καὶ ἐξάπτεται καὶ ὥσπερ πρηστὴρ ἐμπίπτει ταῖς ἀντιπρόσωπον ὄψεσι.

Δυτικές αναφορές στο περίφημο ignis graecus είναι επίσης γενικά αναξιόπιστες, καθώς αποδίδουν την ονομασία αυτή αδιακρίτως σε κάθε είδους εμπρηστικές ουσίες. Οι μόνες βέβαιες πληροφορίες που περιγράφουν το υγρό πυρ και τη συμπεριφορά του είναι:

  • Η ουσία συνέχιζε να καίει στο νερό, και, σύμφωνα με ορισμένες ερμηνείες, αναφλεγόταν στην επαφή του με τον νερό. Επιπλέον, όπως αναφέρεται σε αρκετές πηγές, μπορούσε να σβηστεί μόνο από ορισμένες ουσίες όπως άμμο, που του στερούσε οξυγόνο, δυνατό ξύδι, και ούρα, προφανώς μέσω κάποιας χημικής αντίδρασης.
  • Όπως φαίνεται και από το όνομά του αλλά και από περιγραφές, ήταν υγρό και όχι κάποιας μορφής βλήμα.
  • Στη θάλασσα, συνήθως εκτοξευόταν από σίφωνες, αν και κεραμικά δοχεία και βομβίδες γεμισμένες με υγρό πυρ ή παρόμοιες ουσίες επίσης χρησιμοποιούνταν.
  • Η εκτόξευση του υγρού πυρός συνοδευόταν από πολύ θόρυβο («βροντή») και καπνό.

Θεωρίες περί σύστασης


Η πρώτη, και για πολύ καιρό πιο διαδεδομένη, θεωρία σχετικά με τη σύσταση της εμπρηστικής ύλης ήταν ότι το κύριο συστατικό ήταν νιτρικό κάλιο, ουσιαστικά δηλαδή ότι το υγρό πυρ ήταν μια πρώιμη μορφή πυρίτιδας. Η θεωρία αυτή προήλθε από την περιγραφή έντονου θορύβου και καπνού κατά την εκτόξευση, καθώς και από την απόσταση στην οποία μπορούσε να εκτοξευθεί το όπλο, που ερμηνεύτηκαν ως προϊόντα εκρηκτικής αντίδρασης. Από την εποχή του ολλανδού ιστοριοδίφη Ισαάκ Βόσσιους, πολλοί ερευνητές υποστήριξαν τη θέση αυτή, και πρωτίστως η λεγόμενη "Γαλλική Σχολή" το 19ο αιώνα, που περιελάμβανε το διάσημο χημικό Μαρσελέν Μπερτελό. Έκτοτε η θεωρία αυτή έχει απορριφθεί, καθώς το νιτρικό κάλιο δεν φαίνεται να χρησιμοποιήθηκε για πολεμικούς σκοπούς στην Ευρώπη ή τη Μέση Ανατολή πριν τον 13ο αιώνα, και απουσιάζει πλήρως από τα έργα των Αράβων, των πλέον εξεχόντων χημικών του μεσογειακού κόσμου, πριν από την περίοδο αυτή. Επιπλέον, η φύση του προτεινόμενου μίγματος δεν συμβαδίζει με τα χαρακτηριστικά της δια σίφωνος εκτοξευόμενης ουσίας των βυζαντινών πηγών.
Μια δεύτερη άποψη, βασιζόμενη στο γεγονός ότι το υγρό πυρ δεν έσβηνε στο νερό – σύμφωνα δε με ορισμένες πηγές το νερό την έκανε να καίει πιο έντονα – θεώρησε ότι η εμπρηστική ουσία βασιζόταν σε ένα μίγμα με βάση τη μη εσβεσμένη άσβεστο. Αν και ο άσβεστος ήταν γνωστός στους Βυζαντινούς και στους Άραβες, η θεωρία αυτή καταρρίπτεται από λογοτεχνικά και εμπειρικά στοιχεία. Ένα μίγμα βασισμένο στην άσβεστο θα πρέπει να έρθει σε επαφή με νερό για να αναφλεγεί, ενώ τα Τακτικά του αυτοκράτορος Λέοντα Στ΄ καταγράφουν ότι η ουσία συχνά χυνόταν απευθείας στο κατάστρωμα εχθρικών πλοίων. Ομοίως, ο αυτοκράτορας αναφέρει τη χρήση βομβίδων, πράγμα που ενισχύει την άποψη ότι η επαφή με νερό δεν ήταν απαραίτητη για να ανάψει η ουσία του υγρού πυρός. 

Επιπλέον, ο C. Zenghelis διεξήγαγε μια σειρά πειραμάτων που απέδειξαν ότι τα αποτελέσματα της αντίδρασης ασβέστου-νερού θα ήταν αμελητέα υπό πραγματικές συνθήκες στη θάλασσα. Μια άλλη παρόμοια θεωρία πρότεινε την πιθανότητα ο Καλλίνικος να είχε ανακαλύψει το φωσφορούχο ασβέστιο, το οποίο όταν έλθει σε επαφή με νερό παράγει την εξαιρετικά εύφλεκτη φωσφίνη, η οποία αναφλέγεται αυτόματα. Και εδώ όμως εκτεταμένα πειράματα απέτυχαν να προσεγγίσουν την περιγραφόμενη ένταση του υγρού πυρός.

Αν και η παρουσία ασβέστου ή/και νιτρικού καλίου στο μίγμα δεν μπορεί να αποκλειστεί, είναι φανερό πως δεν αποτελούσαν το κύριο συστατικό. Οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές συμφωνούν ότι το υγρό πυρ βασιζόταν στο πετρέλαιο, κατεργασμένο ή μη. Οι Βυζαντινοί είχαν εύκολη πρόσβαση σε ακατέργαστο πετρέλαιο από τις φυσικές πηγές στην ανατολική ακτή του Εύξεινου Πόντου (λ.χ. οι πηγές γύρω από το Τμουτορακάν που αναφέρονται και από τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο) ή σε διάφορες άλλες περιοχές στη Μέση Ανατολή. Είναι ενδεικτικό ότι μια από τις ονομασίες του υγρού πυρός ήταν «μηδικό πυρ», και ότι ο ιστορικός Προκόπιος ο Καισαρεύς καταγράφει ότι το ακατέργαστο πετρέλαιο ήταν γνωστό ως «νάφθα» ή «μηδικό έλαιο».

Υπάρχει επίσης και ένα λατινικό χειρόγραφο του 9ου αιώνα, φυλασσόμενο στο Βόλφενμπυττελ (Wolfenbüttel) της Γερμανίας, που αναφέρει τα συστατικά μιας ουσίας που μοιάζει να είναι το υγρό πυρ, καθώς και τη λειτουργία των σιφώνων για την εκτόξευσή του. Αν και το κείμενο περιέχει διάφορες ανακρίβειες, αναφέρει ξεκάθαρα τη νάφθα ως το κύριο συστατικό. Διάφορες ρητίνες πιθανότατα προστίθενταν ως πηκτικό (η Στρατηγική έκθεσις και σύνταξις του Νικηφόρου Φωκά αναφέρει το υγρό πυρ ως «πυρ κολλητικόν») και για να αυξήσουν τη διάρκεια και ένταση της καύσης.

Την ελληνική ιδιωματική φράση πήραν τα μυαλά του αέρα την λέμε και στις μέρες μας. Εκείνη την εποχή όμως αυτό σήμαινε κάτι άλλο. Το υγρό πυρ εξαπολυόταν με διαφόρους μηχανισμούς. Στην πλώρη των πλοίων των βυζαντινών υπήρχε ένα μπρούτζινο λιοντάρι μέσα από το ανοιχτό στόμα του οποίου εξακοντίζονταν μακριά το φονικό υγρό. Για να γίνει αυτό δυνατό, στο κεφάλι του λιονταριού κατέληγαν δύο σωλήνες, ο ένας εξόδου του υγρού πυρός και ο άλλος εισόδου του αέρα όπου με χειροκίνητη αντλία γινόταν κατάθλιψη αυτού. Επομένως, για να εξακοντιστεί μακριά το υγρό πυρ, έπρεπε προηγουμένως τα "μυαλά" (κεφάλι) του λιονταριού να πάρουν αέρα...



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το ναπάλμ του Βυζαντίου."

Συνέντευξη Ν.Λυγερού Ράδιο1 Π.Κρητικός, Ρόδος 26/9/12

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη Ν.Λυγερού Ράδιο1 Π.Κρητικός, Ρόδος 26/9/12"

ΑΟΖ ενάντια στον ραγιαδισμό


Του Νίκου Λυγερού
Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είναι βέβαια μια οικονομική έννοια, αλλά όπως έχει ένα στρατηγικό υπόβαθρο, αποτελεί και μια αντεπίθεση στον ραγιαδισμό και αυτό σε πολλαπλό επίπεδο. Υπάρχουν άτομα στην πατρίδα μας που έχουν τόσα προσωπικά συμφέροντα τοπικά, που αδιαφορούν παντελώς αν η Ελλάδα θα αποκτήσει ΑΟΖ. Υπάρχουν άλλα που θέλουν να μην έχει για να συνεχίσουν τις κομπίνες. Και υπάρχουν άλλα που ανάλογα με το πού φυσάει ο άνεμος επιλέγουν τη θέση τους. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν και αυτοί που ενώ γίνονται προσπάθειες ουσιαστικές για να θεσπιστεί η ελληνική ΑΟΖ προσπαθούν να μας πουν ότι δεν γίνεται τίποτα. Έχουν φτάσει μάλιστα στο επίπεδο να κατηγορούν την ίδια τους την ηγεσία στα κατώτερα στελέχη του κόμματός τους και να τους συμβουλεύουν να μην ασχολούνται με το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ, διότι είμαστε όλοι ξεπουλημένοι και δεν θα γίνει ποτέ η ΑΟΖ και μάλιστα η επιτροπή ιδρύθηκε για να βουλωθεί το στόμα των μελών της και να μην υπάρχει άλλη ενημέρωση σε επιστημονικό επίπεδο. Κάνουν όμως μια λανθασμένη εκτίμηση. Όλες οι προσπάθειες που γίνονται από τα κόμματα, από τα κινήματα και τις νεολαίες θα καρποφορήσουν, διότι η ελληνική ΑΟΖ είναι πια όχι μόνο ένα όραμα για την Ελλάδα, αλλά ένας στρατηγικός σκοπός. Και δεν μιλούμε βέβαια μόνο για τη θέσπιση γι' αυτό το λόγο υπάρχουν αναφορές και στους ξένους ηγέτες για να μάθουν και αυτοί ότι η Ελλάδα θα αλλάξει καθεστώς, θεσπίζοντας την ΑΟΖ της και αρχίζοντας τις απαραίτητες οριοθετήσεις. Οι επαφές με τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Αλβανία δεν έχουν τίποτα το τυχαίο. Αν λοιπόν υπάρχουν άτομα που δεν πιστεύουν στην ελληνική ΑΟΖ είναι απλώς θέμα νοητικής υστέρησης και θα αλλάξουν γνώμη στη συνέχεια. Είναι όμως απαράδεκτο να προσπαθείς να επηρεάσεις την νεολαία σου λέγοντάς της να κοιτάζει άλλα θέματα, την ώρα που ξέρουμε ότι είναι αυτή που θα επωφεληθεί ειδικά από την ελληνική ΑΟΖ λόγω των θέσεων εργασίας που θα δημιουργήσουμε. Κι όταν έχουμε ανθρώπους που ήρθαν μαζί μας ακόμα και στη Γαύδο, μετά το Καστελλόριζο για να δουν από κοντά το απέραντο γαλάζιο της πατρίδας, δεν μπορείς εύκολα να τους πείσεις να αφήσουν το θέμα της ΑΟΖ σε άλλους και ειδικά σε άτομα που έχουν ήδη πολιτικές απολαβές. Όταν είσαι μια επιτροπή άτυπη και άμισθη, το μόνο που έχει σημασία είναι το έργο σου και αυτό μπορεί να το σταματήσει μόνο και μόνο το αποτέλεσμα που περιμένει τόσο καιρό η πατρίδα μας. Με την ΑΟΖ καταπολεμούμε έναν πολιτικό ραγιαδισμό δίχως να κάνουμε πίσω αλλιώς δε θα ήμασταν μαχητές της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΟΖ ενάντια στον ραγιαδισμό"

Η ΣΥΝΧΡΟΝΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.

Η παγκοσμιοποίηση άλλαξε τα πάντα. ----Τον τρόπο που σκεπτόμαστε, που επικοινωνούμε, που ταξιδεύουμε , άλλαξε τον τρόπο ακόμα, που γευόμαστε. ----Γιατί αν κάποτε πιστεύαμε σε έναν θεό πλάστη και ζαχαροπλάστη, η Παγκοσμιοποίηση τον αντικατέστησε από ένα πολυμήχανο μίξερ, το οποίο διακηρύττει πως τα πράγματα, δεν είναι ποτέ άσπρα ή μαύρα. Είναι κρέμ μπρουλέ.




Στον Δυτικό κόσμο του σήμερα, κορωνέικες ελιές τορπιλίζουν τις πύλες βουτύρου της Βαυαρίας, αριστοκράτισσες κρέμες γάλακτος κόπτονται στη θέα του σαγηνευτικού καρδάμου και τηγανιτές πατάτες ωρύονται σαν ξεσαλωμένες φαν στα πόδια μιας rock&roll βουβαλίσιας μπριζόλας. Και ω! πρωτοφανές! επαναστατικό! ... Το Pinot noir είναι τώρα «οk» να πίνεται με πίτσα, το Chardonnay «cool» να συνοδεύει ψάρι τροπικό με wasabi, η καπνιστή πέστροφα είναι πολύ «underground» όταν συναντήσει το Πόρτο... Και κάπως έτσι, κυρίες και κύριοι, το πρωί μας βρήκε στις όχθες του κοσμοπολίτικου δυτικού πολιτισμού…



Η γιαγιά μου πάντα έλεγε πως ο έρωτας περνάει από το στομάχι. Δεν είχε άδικο. Ο άνθρωπος την ημέρα που επήλθε η παγκοσμιοποίηση, όρμησε πειναλέα πάνω στις απολαύσεις που απλώθηκαν μπροστά του. Έτσι, ερωτεύτηκε παράφορα τον βασιλικό της Ιταλίας, σαγηνεύτηκε από τα μπαχαρικά της Ανατολής, κοκκίνισε από ντροπή μπροστά στην Γαλλική κουζίνα και τα προκλητικά αρώματά της, αγάπησε με αγνότητα την Ιαπωνία και τις ευθείς, καθαρές γεύσεις της. Η κουζίνα σήμερα, μοιάζει πολύχρωμη και δεν γνωρίζει κανόνες. Και πάλι όμως, ένα ερώτημα τριγυρίζει στο μυαλό πολλών από μας… Είναι πράγματι τόσο αυθεντικά πολύχρωμη ή, η plasma τηλεόραση τα δείχνει όλα πολύχρωμα; Δηλαδή κάπως σαν να λέμε, στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;



Δεν ξέρω για εσάς, όμως εμένα αυτός ο καταιγισμός πληροφοριών σε τιμή προσφοράς, συχνά μου προκαλεί ναυτία. Όχι γιατί δεν απολαμβάνω τον γαλλικό καφέ μου με ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης. Ούτε γιατί με ενοχλεί ο ξένος γείτονας. Όμως γιατί η υπόθεση μυρίζει από μακριά. Η κακοφωνία μεταξύ σημερινής πραγματικότητας και εικονικής πραγματικότητας μας τοποθετεί σε ένα περιβάλλον ανεξέλεγκτου ανταγωνισμού και αυτό σχεδόν ποτέ δεν είναι προς όφελος των καταναλωτών. Ποια είναι η πραγματικότητα και ποια η εικονική;



Κάτω από την εικόνα που θέλει να ζούμε σε μια κοινωνία πλουραλιστική και πολύ-πολιτισμική, η ξενοφοβία και ο τοπικισμός βρίσκονται σε έξαρση, και η άκρα δεξιά βρίσκει για άλλη μια φορά έδαφος για να ξεφυτρώσει. Γιατί περνούν όλα έτσι αβίαστα από τον πολτοποιητή που λέγεται παγκοσμιοποίηση, που μόνο επιφανειακά τελικά προωθεί τον διάλογο μεταξύ πολιτισμών; Που αποστειρώνει την βαθύτερη και ουσιαστική κατανόηση του Άλλου; Που διαφημίζει τον γύρο και όχι τον Καζαντζάκη, την φόρμουλα και όχι τον Γκαίτε, το γαλλικό κρασί και όχι τον Μπωντλαίρ;



Η Πολιτισμική Διπλωματία δεν θα πάψει ποτέ να τοποθετεί τους Δούρειους Ίππους της, στις αυλές μας. Οι πάμπλουτοι Ρώσοι και Κινέζοι, θα συνεχίσουν να ρίχνουν στα κρυφά κόκα κόλα, στο πανάκριβο κρασί τους. Αλλά εσύ, όπως λέει η φίλη μου η Ελένη, - «Μη ζορίζεσαι αν δεν σου αρέσει η μοριακή κουζίνα, αν δεν τρως σούσι ή ακόμα κι αν θες να φας σκουμπρί με μπύρα. Δεν τρώμε για να είμαστε “in”».



Αν τα πάθη και οι αδυναμίες μας, μας κάνουν κάθε μέρα ευάλωτο στόχο, τότε μια είναι η λύση. Η προσωπική αναζήτηση της ποιότητας.



Κάποτε ένας διάσημος γευσιγνώστης - δημοσιογράφος οίνου, ρωτήθηκε για το ποιό είναι το καλύτερο κρασί που έχει πιεί ποτέ στη ζωή του. Εκείνος, απάντησε: «Μια ρετσίνα που ήπια κάποτε σε ένα ελληνικό νησί δίπλα σε μια πανέμορφη γυναίκα»...!



[Αναδημοσίευση από tvxs.gr]



Τμήμα ειδήσεων defencenet

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ΣΥΝΧΡΟΝΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ."

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Γενοκτονική πολιτική κατά του Κουρδικού Λαού.

Τουρκία:Παράταση της Εντολής για Χερσαίες Επιχειρήσεις στο Νότιο Κουρδιστάν



Η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία κατά τις επιδρομές της κατά Κουρδικών χωριών του Νότιου Κουρδιστάν χρησιμοποιεί βόμβες διασποράς και βόμβες φωσφόρου.Η χρήση των βομβών αυτών έχει ενταθεί απο το 2008 και ένθεν Το Τουρκο-ισλαμοφασιστικό καθεστώς συνεχίζει να επικαλείται τη χρήση πυροµαχικών διασποράς πρός εξυπηρέτηση της γενοκτονικής πολιτικής κατά του Κουρδικού Λαού μη υπογράφοντας την Σύμβαση για τα Όπλα Διασποράς – η οποία απαγορεύει την παραγωγή, αποθήκευση, χρήση και εξαγωγή βομβών διασποράς
Το Υπουργικό Συμβούλιο της Τουρκίας θα ζητήσει την έγκριση από το Τουρκικό κοινοβούλιο την παράταση για ένα ακόμη χρόνο της εντολής που επιτρέπει στις Τουρκικές Ένοπλες δυνάμεις να διεξάγουν χερσαίες επιχειρήσεις κατά Κούρδων Μαχητών του PKK στο έδαφος του Νοτίου Κουρδιστάν και οποία λήγει στις 17 Οκτωβρίου ανέφερε ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς .Η Πρώτη συνεδρίαση του Τουρκικού Κοινοβουλίου αναμένεται να διεξαχθεί την 1 Οκτωβρίου και αυτή η πράξη θα αποτελέσει βασική προτεραιότητα της
Η πρώτη απόφαση για διασυνοριακές επιχειρήσεις ελήφθηκε στις 17 του Οκτώβρη του 2007 . Στις 21 Φλεβάρη, 2008 διεξήχθη η πρώτη στρατιωτική επιχείρηση στις 29 Φλεβάρη του ιδίου μήνα αποσύρθηκαν κατόπιν εντονότατης Αμερικανικής παρέμβασης και παρά τους τουρκικούς ισχυρισμούς, όπως αποκάλυψαν τα wikileaks ο μηχανισμός της Τουρκικής προπαγάνδας είχε δώσει πολύ ευρεία διάσταση στα αποτελέσματα της Επιχείρησης τα οποία κατά αμερικανικές πηγές ήταν πενιχρά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Γενοκτονική πολιτική κατά του Κουρδικού Λαού."

ΕΠΙΣΚΥΡΟΣ - Το Αρχαίο Ελληνικό Ποδόσφαιρο.


(Επιτύμβια στήλη 4ος αιών π.Χ. , Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών)

Επίσκυρος:" ό, παιδιά τις, διά σφαίρας", " ό, μέ τά πολλών, σφαιρισμός " (Ησυχ.) {Από το Ομηρικό Λεξικό των LIDDEL & SCOTT}. Δηλαδή " αυτός που παίζει με τη σφαίρα (μπάλλα) " ή " αυτός που παίζει με πολλούς τη σφαίρα (μπάλλα)". Στην αγγλική μετάφραση του ίδιου Λεξικού λέει: Επίσκυρος = Ballgame, football or rugby.

Αν ανατρέξουμε στα Ομηρικά έπη θα βρούμε τις πρώτες πληροφορίες για παιχνίδι με μπάλλα στη λεκάνη της Μεσογείου. Μια παρόμοια αναφορά γίνεται και στον "Θεαίτητο" του Πλάτωνα

Μεγάλη επιτυχία στην αρχαία Ελλάδα γνώρισε το παιχνίδι « Επίσκυρος » που είχε πάρει το όνομά του από τη γραμμή με σκύρα (σπασμένα κομμάτια πέτρας, πετραδάκια) που χώριζε το γήπεδο.Με λίγα λόγια είχαμε και κεντρική διαχωριστική γραμμή, των δύο μεγάλων περιοχών του γηπέδου.
(Σωκράτης) Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται.

(μτφ): “Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη, εάν την δει κανείς από ψηλά είναι σαν τις σφαίρες (μπάλες) που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Είναι δηλαδή πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα
Πλάτων «Φαίδων» ή περί ψυχής [110b]

Αρα η μπάλα ήταν φτιαγμένη από 12 χρώματα, 12 κομμάτια δέρματος συμβολίζοντας τους 12 Έλληνες Θεούς. 

«Φύγετε νεαροί, αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει για μεσήλικες και παιδιά» - Αρριανός ΧΙV 47
"Έριχνε ψηλά την σφαίρα και την γη που έθρεψε πολλούς άρχισε να κτυπά με προικισμένα πόδια και να κάνη στροφές γρήγορες και εναλλασσόμενες, ενώ οι άλλοι νέοι τον ζητωκραύγαζαν και στον ουρανό υψώνονταν δυνατές φωνές." - Οδύσσεια Θ 370 - 375

 

Μπάλα που βρέθηκε μετά από ανασκαφές στην Σαμοθράκη.


Πληροφορούμεθα λοιπόν από τον αρχαιολόγο Ε. Μπεξή στο περιοδικό ΙΧΩΡ ότι:
Υπήρχε ένα άθλημα με το όνομα "Επίσκυρος".

Το γήπεδο που διεξήγετο ο αγώνας ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη με γραμμές από χαλίκια και η μπάλα ήταν κατασκευασμένη από δερμάτινα κομμάτια ραμμένα μεταξύ τους με εντόσθια ζώων, ενώ στις άκρες του γηπέδου ήταν χαραγμένη μία γραμμή που συμβόλιζε τα δύο τέρματα.

Η μπάλα ήταν φουσκωμένη με αέρια και εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με ζωντανά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα. Σκοπός ήταν και για τις δύο ομάδες όπως και σήμερα να περάσουν την μπάλα από την απέναντι εστία, το τέρμα.

Εντύπωση προξενεί επίσης η ιατρική(!) παρατήρηση του αθλήματος. Ο μεγάλος γιατρός της ύστερης αρχαιότητος Γαληνός μας δίνει μία καταπληκτική περιγραφή στο έργο του "Περί ασκήσεων με μικρή μπάλα" του παιχνιδιού.

"Όταν οι παίκτες παρατάσσονται σε αντίθετες σειρές και αγωνίζονται, για να εμποδίσουν τον αντίπαλο να κρατήσει την μπάλα στο κέντρο, τότε είναι βίαια άσκηση με κρατήματα στους ώμους και λαβές πάλης. Έτσι το κεφάλι και ο λαιμός ασκούνται με τις κινήσεις, τα κρατήματα των ώμων και τα πλευρά και το στήθος και το στομάχι ασκούνται από τα κρατήματα και τις λαβές πάλης με τα χέρια. Σε αυτό το παιχνίδι οι γλουτοί και τα πόδια τεντώνονται βίαια, γιατί αποτελούν την βάση των κινήσεων. Ο συνδυασμός με το τρέξιμο μπροστά και πίσω και τα πηδήματα στα πλάγια, κάθε άλλο παρά μικρή άσκηση είναι όχι μόνο για τα πόδια αλλά και για όλο το σώμα που είναι σε κίνηση."

Εάν δεν αρκούν τα λόγια έχουμε και "κατευθείαν αναμετάδοση" από το αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών αθλητή - ποδοσφαιριστή, ο οποίος προσπαθεί με άψογη τεχνική να κοντρολάρει την μπάλα πάνω στο δεξί του πόδι. Είναι σαφές ότι ο παίκτης δεν πρέπει να πιάσει την μπάλα με τα χέρια του γι αυτό τα κρατάει πίσω από την πλάτη του. (Αρχική φώτο).

Μας διασώζονται ακόμη και ονόματα διάσημων «ποδοσφαιριστών» της αρχαιότητος ,όπως του Αριστόνικου του Καρυστίου, του Δημοτέλη του Χίου, του Χαιρεφάνη και του Κτησιβίου του Χαλκιδέως.

Πηγή: ellinikoarxeio
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΠΙΣΚΥΡΟΣ - Το Αρχαίο Ελληνικό Ποδόσφαιρο."

Σαν σημερα εφυγε" ο θρυλικός Νικηταράς ο Τουρκοφάγος

25 Σεπτεμβρίου 1849: "Εφυγε" ο θρυλικός Νικηταράς ο Τουρκοφάγος.----Νικήτας Σταματελόπουλος (1782 – 1849): Ήρωας του '21, γνωστός τοις πάσι με το προσωνύμιο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος.




Γεννήθηκε το 1782 στο χωριό Τουρκολέκα Μεγαλόπολης και ήταν γιος του κλέφτη Σταματέλου Τουρκολέκα και της Σοφίας Καρούτσου, αδελφής της γυναίκας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Κατά μία άλλη εκδοχή, γεννήθηκε το 1784 στο χωριό Νέδουσα Μεσσηνίας. Σε ηλικία 11 χρονών βγήκε στο κλαρί με την ομάδα του πατέρα του και στη συνέχεια εντάχθηκε στο σώμα του πρωτοκλέφτη Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, του οποίου αργότερα παντρεύτηκε την κόρη Αγγελίνα.



Η ανδρεία και τα σωματικά του προσόντα τον οδήγησαν το 1805 στη ρωσοκρατούμενη τότε Ζάκυνθο. Εκεί εντάχθηκε στο ρωσικό τάγμα, που πολέμησε τον Ναπολέοντα στην Ιταλία. Αργότερα, επέστρεψε στη Ζάκυνθο για να υπηρετήσει αυτή τη φορά τους Γάλλους, που είχαν καταλάβει το νησί. Στις 18 Οκτωβρίου 1818, ενώ βρισκόταν στην Καλαμάτα, μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Με τον θείο του Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον Παπαφλέσσα συνέβαλε στην προετοιμασία του Εθνικού Ξεσηκωμού και στις 23 Μαρτίου 1821 μπήκε στην Καλαμάτα μαζί με τους άλλους στρατιωτικούς αρχηγούς.



Από την αρχή ενστερνίσθηκε το στρατηγικό σχέδιο του Κολοκοτρώνη για την κατάληψη της Τριπολιτσάς και πήρε μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις για την κατάληψη του διοικητικού κέντρο των Οθωμανών στην Πελοπόννησο. Διακρίθηκε στη Μάχη του Βαλτετσίου (12 Μαΐου 1821), ενώ αποφασιστική ήταν η συμβολή του στη Μάχη των Δολιανών (18 Μαΐου 1821), όπου ανέδειξε στο έπακρο τις στρατιωτικές του ικανότητες. Επικεφαλής μόλις 600 ανδρών κατανίκησε τον στρατό του Κεχαγιάμπεη που ανήρχετο σε 6.000 άνδρες και σχεδόν τον αποδεκάτισε. Γι' αυτόν τον πραγματικό του άθλο, οι συμπολεμιστές του τον ονόμασαν «Τουρκοφάγο».



Μέχρι το τέλος του Αγώνα ο Νικηταράς ήταν στην πρώτη γραμμή, πολεμώντας είτε στην Πελοπόννησο είτε στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, όπου συνεργάστηκε με τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Γεώργιο Καραΐσκάκη. Πήρε μέρος στην Άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821) και ήταν από τους λίγους αρχηγούς που αρνήθηκε να συμμετάσχει στη διανομή των λαφύρων.



Διακρίθηκε στη Μάχη του Αγιονορίου (26-28 Ιουλίου1822), που αποτελείωσε τη στρατιά του Δράμαλη δύο μέρες μετά τη Μάχη στα Δερβενάκια. Η ανιδιοτέλεια του ανδρός φάνηκε για μία ακόμη φορά, όταν από το πλήθος των λαφύρων της μάχης πείστηκε να δεχθεί ένα πανάκριβο σπαθί, το οποίο αργότερα προσέφερε στον έρανο για την ενίσχυση του Μεσολογγίου. Κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Πολέμου τάχθηκε στο πλευρό του Κολοκοτρώνη, αλλά φρόντισε πάντα να επιδιώκει τον συμβιβασμό και τη συνεννόηση.



Μετά την Απελευθέρωση τάχθηκε στο πλευρό του Καποδίστρια κι έγινε ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Κυβερνήτη. Πήρε μέρος στην Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους (1829), ως πληρεξούσιος του Λεονταρίου. Επί Όθωνος περιέπεσε σε δυσμένεια, επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο Ρωσικό Κόμμα. Προφυλακίστηκε το 1839 ως αρχηγός συνωμοτικής ομάδας, αλλά στη δίκη του (11 Σεπτεμβρίου 1840), αθωώθηκε ελλείψει στοιχείων. Εντούτοις, η κράτησή του παρατάθηκε με αποτέλεσμα να υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία του και σχεδόν να τυφλωθεί. Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 και αποτραβήχτηκε με την οικογένειά του στον Πειραιά.



Μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστρατήγου και έλαβε μία τιμητική σύνταξη, η οποία ήταν ο μόνος πόρος της ζωής του. Το 1847 διορίσθηκε μέλος της Γερουσίας και δύο χρόνια αργότερα, στις 25 Σεπτεμβρίου 1849, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 67 ετών. Ο Νικηταράς απέκτησε δύο κόρες κι ένα γιο, τον Ιωάννη Σταματελόπουλο, που ακολούθησε καριέρα στρατιωτικού. Άφησε Απομνημονεύματα, τα οποία υπαγόρευσε στον εθνικό δικαστή Γεώργιο Τερτσέτη.



[Αναδημοσίευση από sansimera.gr]



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σαν σημερα εφυγε" ο θρυλικός Νικηταράς ο Τουρκοφάγος"

H γενετική σύσταση των Ελλήνων

Η γενετική σύσταση των Ελλήνων μελετήθηκε με την ανάλυση του πολυμορφισμού DNA δεικτών των αυτοσωμάτων, του χρωμοσώματος Υ και του μιτοχονδριακού DNA.

Οι γενετικοί δείκτες του χρωμοσώματος Υ και του mtDNA παρουσιάζουν μονογονεϊκό τρόπο κληρονόμησης, δηλαδή πατρικό και μητρικό, αντίστοιχα.
Επιλέχθηκαν για αιμοληψία άτομα των οποίων ο τόπος γέννησής τους ήταν ο ίδιος με αυτόν των γονέων και των τεσσάρων παππούδων και γιαγιάδων τους.


Τα άτομα αυτά προέρχονταν από διάφορες περιοχές της χώρας: Ανατολική Μακεδονία, Κεντρική Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία, Κεντρική Ελλάδα, Πελοπόννησο, Χίο και Κρήτη. Συνολικά μελετήθηκαν 824 άτομα, από τα οποία 394 ήταν άνδρες.

Στα αυτοσώματα όλων των ατόμων εξετάστηκαν δύο μινιδορυφορικοί (D1S80 και D17S5) και δέκα μικροδορυφορικοί (D2S1328, TPO, D3S1358, D9S926, D11S2010, THO1, vWF, FES, D16S310 και D18S848) DΝΑ δείκτες.

Στο χρωμόσωμα Υ των ανδρών αναλύθηκαν ο δείκτης YAP (μέλος της οικογένειας Alu) και οι επτά μικροδορυφορικοί δείκτες DYS19, DYS390, DYS391, DYS392, DYS393, DYS389I και DYS389II. Τέλος στο mtDNA αναλύθηκε ο πολυμορφισμός της αλληλουχίας στις δύο υπερ-μεταβλητές περιοχές HVRI και HVRII του βρόχου εκτόπισης.

Η μελέτη έγινε με τη βοήθεια της αλυσιδωτής αντίδρασης της πολυ-μεράσης και κατόπιν ανάλυση των προϊόντων PCR σε πηκτές αγαρόζης ή ακρυλαμίδης, ή με ανάλυση της πρωτοδιάταξης των προϊόντων PCR (για το mtDNA).

Όλες οι αναλύσεις έδειξαν, όπως ήταν αναμενόμενο, μεγάλο βαθμό γενετικής ποικιλομορφίας. Κατά την ανάλυση των αυτοσωματικών δεικτών βρέθηκαν συνολικά 122 αλληλόμορφα, μερικά από τα οποία δεν ανιχνεύτηκαν σε άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Ο μέσος βαθμός ετεροζυγωτίας για τους δώδεκα δείκτες κυμαίνονταν από 0,621 έως 0,789. Δε διαπιστώθηκε απόκλιση από το ισοζύγιο Hardy-Weinberg και την ισορροπία σύνδεσης.

Η εκτίμηση της πληθυσμιακής διαφοροποίησης έδειξε ότι δεν υπάρ-χει γενετική ετερογένεια μεταξύ των Ελληνικών πληθυσμιακών δειγμάτων (από τις διάφορες περιοχές της χώρας), αν και κάποιοι δείκτες είναι ικανοί να διακρίνουν μερικά ζευγάρια πληθυσμιακών δειγμάτων.

Η σύγκριση των συχνοτήτων των αλληλομόρφων των γενετικών δεικτών που αναλύθηκαν ανάμεσα στον Ελληνικό και σε άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς επιβεβαιώνει τη γενική διαπίστωση ότι στην Ευρώπη παρατηρείται γενετική ομοιογένεια. Μόνο ο δείκτης ΤΗΟ1 φαίνεται να μπορεί να διακρίνει τον Ελληνικό από τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Κατά την ανάλυση των μικροδορυφορικών δεικτών του χρωμοσώματος Υ βρέθηκε μεγάλος αριθμός απλοτύπων, οι περισσότεροι σε ένα μόνο άτομο. Η τιμή της μέσης γονιδιακής απόκλισης για τους επτά δείκτες κυμαίνονταν από 0,47 έως 0,75.

Η ανάλυση έδειξε επίσης ότι τα Ελληνικά πληθυσμιακά δείγματα είναι ομοιογενή. Η ανάλυση της πρωτοδιάταξης των περιοχών HVRI και HVRII του mtDNA έδειξε ότι η διακριτική ικανότητα του πολυμορφισμού αυτών των περιοχών είναι 96%.

Ο μέσος αριθμός διαφορών ανάμεσα σε δύο απλότυπους έχει τιμή 7,6. Και από την ανάλυση αυτή προέκυψε ότι ελάχιστο ποσοστό της γενετικής διαφοροποίησης οφείλεται σε διαφορές μεταξύ των Ελληνικών πληθυσμιακών δειγμάτων. Πάλι τα φυλογενετικά δένδρα έδειξαν μικρή γενετική απόσταση από άλλους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Τα αποτελέσματα της ανάλυσης αποτελούν μια τράπεζα δεδομένων με γονιδιακές συχνότητες από τον Ελληνικό πληθυσμό και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πληθυσμιακές-εξελικτικές μελέτες, σε ιατροδικαστικές περιπτώσεις και να συσχετιστούν με ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα.

Κουβάτση Αναστασία
Τομέας Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας, Τμήμα Βιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,

...e-mail: akouvats@bio.auth.gr Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "H γενετική σύσταση των Ελλήνων "

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Νέα δυναμική στην ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού
Οι εξελίξεις στο θέμα  ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης δείχνουν μια νέα δυναμική. Η αναγκαιότητα της θέσπισης και οι απαιτήσεις που προκαλεί, δημιουργούν ένα θετικό κλίμα όχι μόνο προς τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στα υποψήφια, όπως είναι η Αλβανία. Και ο λόγος είναι απλός, η θέσπιση είναι η αρχή της διαδικασίας κι όχι το τέλος, κατά συνέπεια το πρέπον είναι ταυτόχρονα με την προετοιμασία της, να ενεργοποιήσουμε τις επαφές μας με τα κράτη που συνορεύουν μαζί μας, όσον αφορά στο θέμα της ΑΟΖ και ειδικά με αυτά που έχουν μια θετική τάση λόγω των δικών τους συμφερόντων για την εξόρυξη των δικών τους υδρογονανθράκων. Επιπλέον η παρουσία της νορβηγικής εταιρείας PGS, ειδική στις σεισμικές έρευνες, δείχνει ότι το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ δεν είναι πια θεωρητικό. Στο πολιτικό επίπεδο, είναι όλο και περισσότερα τα κόμματα και τα κινήματα που τάσσονται υπέρ της δημιουργίας της ελληνικής ΑΟΖ. Με άλλα λόγια, εμπεδώνεται η ιδέα ότι η ΑΟΖ είναι ένα υπερκομματικό θέμα, διότι είναι αποκλειστικά εθνικό και δεν συμβαδίζει με πολιτικάντικες σκοπιμότητες, οι οποίες είναι βέβαια αναπόφευκτες σε μια δημοκρατία. Η ουσία όμως είναι να μπουν όλοι οι Έλληνες σε αυτή τη διαδικασία, διότι η ΑΟΖ ανήκει σε αυτούς, όπως είναι οι υδρογονάνθρακες και βέβαια οι θέσεις εργασίας που παράγουν. Αυτή η αλλαγή φάσης προετοιμάζεται από τη νέα δυναμική, η οποία λειτουργεί παράλληλα με τη θέληση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επενδύσει στην Αρκτική και στην Ανατολική Μεσόγειο για να καλύψει τις ενεργειακές της ανάγκες. Είναι λοιπόν σημαντικό να έχουμε το σωστό timing και να μην καθυστερούμε πια την εκκίνησή μας. Αυτό είναι απαραίτητο για να είμαστε έγκαιρα έγκυροι σε ό,τι αφορά τα προγράμματα του ηλεκτρικού καλωδίου και του αγωγού φυσικού αερίου. Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν πρέπει να ενισχύσουμε τις προσπάθειές μας και τις πιέσεις μας, έτσι ώστε η κυβέρνηση να μην θεωρεί ότι κάνει μια ριψοκίνδυνη πολιτική κίνηση, αλλά αντιθέτως ότι εκπροσωπεί τη θέληση του ελληνικού λαού σε υπερκομματικό επίπεδο. Το ίδιο ισχύει και για τις διπλωματικές εξωτερικές μας σχέσεις. Έχει γίνει αντιληπτό από τώρα ότι η καθυστέρηση της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ θα αποτελέσει πολιτικό κόστος. Συνεπώς αυτή η αλλαγή έχει αλλάξει τα παλαιότερα δεδομένα, διότι τώρα ο ελληνικός λαός ξέρει ότι έχει έναν πλούτο που δεν εκμεταλλεύεται, ενώ δέχεται συνεχώς πιέσεις οικονομικής φύσης δίχως να μπορεί να αντισταθεί σε πρακτικό επίπεδο. Έτσι δεν κατανοεί γιατί πρέπει να κάνει άσκοπες θυσίες, ενώ υπάρχει μια ξεκάθαρη στρατηγική που του επιτρέπει όχι μόνο να αποφεύγει αυτές τις δυσκολίες, ν’ αλλάξει την εικόνα του στο εξωτερικό, αλλά και να του δώσει προοπτικές για το μέλλον του και για τα παιδιά του. Τώρα δείχνει τη θέλησή του και με την υπογραφή του. Αυτή είναι η νέα δυναμική.
Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=10313&l=gr
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Νέα δυναμική στην ΑΟΖ"

Τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά είναι αιώνια.

Είναι εκπληκτικό πόσες από τις σημαντικές εξελίξεις των μαθηματικών της σύγχρονης εποχής έχουν την προέλευση τους σε εργασίες που έγιναν δύο χιλιετηρίδες πριν, από τους αρχαίους Έλληνες. Όπως άρεσε να λέει ο διάσημος γεωμέτρης του Χάρβαρντ Τζούλιαν Λόουελ Κούλιτζ (Julian Lowell Coolidge), που έζησε στις αρχές του αιώνα μας: Τότε στη γη κατοικούσαν γίγαντες.
Εξ άλλου ότι γνωρίζομεν γύρω από το επιστημονικόν έργον της αρχαίας Ελλάδος αποδεικνύει ότι, ακόμη και αν οι Έλληνες ήντλησαν έκτος της μητρός πατρίδος τα στοιχεία της γνώσεως, ούτοι μετεσχημάτισαν ταύτα τόσον βαθέως και τα ανέπτυξαν περαιτέρω κατά τρόπον τόσον πρωτότυπον, ώστε δεν είναι δυνατόν ν’ αρνηθώμεν ότι ολόκληρος η επιστημονική των δημιουργία αποτελεί αποκλειστικήν και αναπαλλοτρίωτον πνευματικήν ιδιοκτησίαν των, τόσον μάλλον, καθ' όσον δεν υπάρχει εις το ελληνικόν πνεύμα κανένα ιδιαίτερον γνώρισμα ή γεγονός, πού να μη ευρίσκεται εις πλήρη συμφωνίαν προς ότι άλλο γνωρίζομεν γύρω από την ιδιοφυΐαν αυτής της προνομιούχου φυλής της φύσεως. (G. Loria)
Το γεγονός ότι από όλους τους λαούς εκείνης της εποχής οι Έλληνες έκριναν ότι οι γεωμετρικές αλήθειες πρέπει να επαληθεύονται με λογική απόδειξη και όχι μόνο με πειραματικές μεθόδους, ονομάζεται πολλές φορές ελληνικό μυστήριο. Οι μελετητές έχουν προσπαθήσει να ερμηνεύσουν το ελληνικό μυστήριο και παρόλο που καμιά ερμηνεία δεν είναι από μόνη της ικανοποιητική. (Howard Eves)
Σε όλα τα ανατολικά μαθηματικά, δεν βρίσκουμε πουθενά νά έχει γίνει απόπειρα νά δοθεί αυτό πού ονομάζουμε απόδειξη. Δεν προβάλλανε καμιά επιχειρηματολογία, παρά μόνο δίνανε εντολές εφαρμογής ορισμένων κανόνων: «Κάμε έτσι, κάμε αυτό». Αγνοούμε με ποιόν τρόπο έβρισκαν τα θεωρήματα.
 Για παράδειγμα, πως φτάσανε οι Βαβυλώνιοι στο θεώρημα του Πυθαγόρα; Έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για νά εξηγηθεί ο τρόπος με τον οποίο οι Αιγύπτιοι και οι Βαβυλώνιοι πορίζονταν τα εξαγόμενα τους. Όλες όμως οι ερμηνείες πού έχουν δοθεί είναι υποθετικής φύσης. Ολόκληρος ο ανατολικός τρόπος σκέψης φαίνεται εξαρχής παράξενος και διόλου ικανοποιητικός γι' αυτούς πού έχουν εκπαιδευτεί με την αυστηρά δομημένη συλλογιστική του Ευκλείδη. (Dirk J Stuik)
Η φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη στη Δύση, εκπηγάζουν από την ίδια παρόρμηση. Αρχικά, τα δύο είδη σκέψης ταυτίζονταν. Η ώρα και των δύο έφτασε γύρω στην αλλαγή του έβδομου προς τον έκτο προχριστιανικό αιώνα, όταν το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων, «εκείνων των αληθινά υγιών» κατά τον Νίτσε, άρχισε να υπερβαίνει τις ως τότε πεποιθήσεις και να κοιτά γύρω του τόσο με κατάπληξη όσο και με διάθεση για έρευνα.
Τα πρώτα ερωτήματα που έθεσε δεν αφορούσαν το νόημα του ανθρώπινου μοναχικού ή κοινωνικού βίου. Αφορούσαν τις ιδιότητες και τις απαρχές του εξωτερικού Κόσμου, αφορούσαν τη Φύση ως το σύνολο όσων αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις. Όμως, το Ελληνικό πνεύμα συνέλαβε ή, πολύ περισσότερο, διείδε τη Φύση, οργανική ή ανόργανη, ως έμβιον Όλον, ως κινούμενο αρθρωτό Όλον, ως Σύμπαν. (Erwin Schrodinger)
H ελληνική γεωμετρία υπήρξε αυτό το αδιάφθορο πρότυπο, πρότυπο που προτείνεται όχι μόνο σε κάθε γνώση που αποβλέπει στην τελειότητα του αλλά και απαράμιλλο πρότυπο των τυπικών χαρακτηριστικών της ευρωπαϊκής νόησης…Αυτές οι κολόνες, αυτά τα κιονόκρανα, αυτά τα επιστύλια, αυτοί οι θριγκοί με τις υποδιαιρέσεις τους, και οι διακοσμήσεις που γέρνουν χωρίς ποτέ να φεύγουν από την θέση τους και την άρμοση τους, με κάνουν να σκέφτομαι εκείνες τις αρθρώσεις της καθαρής επιστήμης, όπως τις είχαν συλλάβει οι Έλληνες, ορισμούς, αξιώματα, προτάσεις, θεωρήματα, συμπεράσματα, πορίσματα, προβλήματα…Δηλαδή ορατή η μηχανή του πνεύματος. (Πωλ Βαλερύ)
Εκείνος, ο όποιος κατανοεί τον Αρχιμήδη και τον Απολλώνιον, θαυμάζει ολιγώτερον τας επινοήσεις των νεωτέρων μεγάλων ανδρών. (Leibniz)
Τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά είναι αιώνια. Τον Αρχιμήδη θα τον θυμούνται όταν ο Αισχύλος θα έχει ξεχαστεί, γιατί οι γλώσσες πεθαίνουν, ενώ οι μαθηματικές αλήθειες είναι παντοτινές. Η «αθανασία» ίσως να είναι μία λέξη ανόητη, αλλά -αν σημαίνει κάτι- αυτό το διεκδικεί πολύ περισσότερο ο μαθηματικός, παρά οιοσδήποτε άλλος άνθρωπος. (J.H. Hardy)
ΠΗΓΗ.
http://grmath4.phpnet.us/index.htm
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Τα αρχαία ελληνικά μαθηματικά είναι αιώνια."

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΙ......

---Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους.

Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος

---Άνδρες πόλις και ού τείχη, ουδέ νήες ανδρών κεναί.
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός
μτφρ: η πόλη [και η δύναμή της] είναι οι άντρες και όχι τα τείχη ούτε τα άδεια πλοία

---Τα περί τας μάχας εκβαίνοντα παράλογα.
Πολύβιος, 203-120 π.Χ., Αρχαίος ιστορικός

---Μέγα το της θαλάσσης κράτος.
Περικλής, 495-429 π.Χ., Ο επιφανέστερος αρχαίος Αθηναίος ηγέτης
(Είναι και στο θυρεό του Πολεμικού Ναυτικού)

---Πόλεμος γαρ σχολείον αρετής εστί
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος


---Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται.
Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος
μτφρ: όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών

---Ειρήνη ανά γην κουροτρόφος.
Ησίοδος, 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής
μτφρ: η ειρήνη τρέφει γιους στον κόσμο

---Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς αιρετώτερος.
Δημοσθένης, 384-322 π.Χ., Αθηναίος ρήτορας

---Έστιν ο πόλεμος ουχ όπλων το πλέον, αλλά δαπάνης.
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός
απόδοση: το πλεονέκτημα στον πόλεμο δεν το δίνουν τα όπλα αλλά τα χρήματα που δαπανώνται

---Ποθεινόν εστι υγίεια νοσούσι καί πολεμουμένοις ειρήνη.
Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός
μτφρ: Λαχταρούν την υγεία αυτοί που είναι άρρωστοι, και αυτοί που πολεμούν την ειρήνη.



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΙ......"
Related Posts with Thumbnails