ΠΕΙΡΑΙΑΣ : ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΙ ΧΡΟΝΟΙ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ Κατά το τέλος της τριτογενούς περιόδου του καινοζωϊκού αιώνα, δηλαδή πριν 10 εκατομμύρια χρόνια, τότε που ολόκληρος ο Σαρωνικός ήταν ξηρά, λόγω των γεωλογικών αναστατώσεων, η Πειραϊκή χερσόνησος, χωρίστηκε από την Αττική με θαλάσσια ζώνη. 10 εκατ. χρόνια πριν, από τη Μεγαλόπολη ως το Πικέρμι, κι από την Πτολεμαϊδα ως την Κρήτη, σουλατσάρουν ελέφαντες, λιοντάρια, ρινόκεροι, πίθηκοι, ύαινες κλπ. Τα ζώα αυτά κυκλοφορούν και στον Πειραιά, αλλά και στον Σαρωνικό που είναι ακόμη ξηρά. Η στάθμη της θάλασσας είναι 300 μέτρα πιο χαμηλά. Η Μεσόγειος είναι πολλές λίμνες. Το κλίμα είναι σχεδόν τροπικό. Παράλληλα οι ανακατατάξεις συνεχίζονται. Η περιοχή του Σαρωνικού βυθίζεται (πότε;). Δημιουργούνται η Αίγινα, η Σαλαμίνα, η Καλαυρία, τα Μέθανα, η Ύδρα και οι Σπέτσες. Ώσπου φθάνουμε στο 10.000 π.Χ. που σπάει το φράγμα του Γιβραλτάρ και δημιουργεί τη Μεσόγειο θάλασσα. Μεγάλες, πάλι, οι γεωλογικές ανακατατάξεις. Αν κρίνουμε από τα παλαιοντολογικά ευρήματα στην Αττική, σπήλαιο του Πανός, στη Ριζούπολη και αλλού, η περιοχή της Αττικής κατοικείτο τουλάχιστον 10.000 χρόνια π.Χ. Στα 11.000 χρόνια π.Χ. εντοπίζεται η σπηλιά του Σχιστού όπου βρέθηκαν παλαιολιθικά ευρήματα. Φαίνεται ότι ο Πειραιάς κατοικήθηκε και κατά την παλαιολιθική εποχή. Έχουν βρεθεί ξύστρο και λίθινη αιχμή Ωρινάκειου τύπου που βρίσκονται στο Μουσείο του Μάντσεστερ. Βρέθηκαν ακόμη συνοικισμοί στην Παλαιά Κοκκινιά και επί του λόφου Αγίου Γεωργίου Κερατσινίου που ανήκουν στην Πρωτοελλαδική κυκλαδική εποχή. Ως πρώτοι κάτοικοι του Πειραιά, πριν αυτός γίνει νησί, όταν δηλαδή ήταν ενωμένος με τα νησιά του Σαρωνικού, αναφέρονται, εκτός από τους Πελασγούς και άλλοι γνωστοί προϊστορικοί κάτοικοι του Ελλαδικού χώρου, Κάρες, Λέλεγες, Κρήτες, Θράκες, Φοίνικες. Αλλά οι συνεχείς κατακλυσμοί – καταποντισμοί εξαφάνισαν κάθε ίχνος πολιτισμού, όπως γράφει ο Πλάτων στους διάλογους «Τίμαιος» και «Κρι¬τίας». Ο Πλάτων, το 390 π.Χ, κάνει αναφορά στην χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδος. Οι Άτλαντες είχαν ανώτερο πολιτισμό και επεκτάθηκαν με κατακτητικούς πολέμους ανατολικά, απειλώντας και την Ελλάδα. Τους αντιμετώπισαν και τους νίκησαν οι Αθηναίοι. Γι' αυτό και ο Πλάτων αισθάνεται υποχρεωμένος να κάνει συγκεκρι¬μένες αναφορές στην Ιστορία των Αθη¬νών 9.000 χρόνια πριν την εποχή του, δηλαδή 11. 000 χρόνια πριν τη δική μας εποχή. Γενάρχες των Αθηναίων, αναφέρει, ήταν ο Ήφαιστος και η Αθηνά, που «έφτιαξαν καλούς κατοίκους». Τα ονόματα των Αθηναίων του 9.000 π.Χ. έχουν διατηρηθεί, γράφει ο Πλάτων, σημειώνει όμως ότι «έχουν χαθεί τα έργα τους από τις αλλεπάλληλες καταστροφές. Και τονίζει: «Όσοι επιζούσαν μετά από κάθε καταστροφή ήταν αγράμματοι βουνίσιοι, που είχαν ακούσει μόνο τα ονόματα των πα¬λαιών ηγετών αλλά γνώριζαν ελάχιστα για τα έργα τους. Έτσι, προτιμούσαν να δίνουν αυτά τα ονόματα στα παιδιά τους, αγνοούσαν όμως τις αρετές και τους νό¬μους των προγενεστέρων, εκτός από κά¬ποιες ασαφείς πληροφορίες που είχε τύ¬χει ν' ακούσουν για τον καθένα». «Εκείνη την εποχή», συνεχίζει ο Πλά¬των, «οι πολεμικές ασχολίες ήταν κοινές και για τις γυναίκες και για τους άν¬δρες». Υπήρχε και μια ιδιαίτερη τάξη των πολεμιστών. « Η τάξη αυτή χωρίστηκε από την αρχή και κατοικούσε σε ιδιαίτερη περιοχή, έχοντας ό,τι χρειαζόταν για την τροφή και την εκπαίδευση της, χωρίς κα¬νένας τους να έχει τίποτα δικό του, αλλά όλα τα πράγματα θεωρούνταν κοινά για όλους». Για τη γεωγραφία της Αττικής στην εποχή των 11. 000 χρόνων από σήμερα, ο Πλάτων γράφει ότι «ο τόπος ξεπερνούσε κάθε άλλον σε γονιμότητα και αφθονία καρπών και «βοσκοτόπια για όλα τα είδη ζώων». Τότε η Αττική είχε πλούσια δάση («όχι τους σημερινούς ξερότοπους», σχολιάζει ο Πλάτων και για τη δική του εποχή αναφέρει τεράστια καρποφόρα δέντρα, πο¬τάμια και πολλές πηγές. Τι συνέβη και χάθηκε η ειδυλλιακή Αττική του 10.000 π.Χ.; Ο Πλάτων είναι συγκεκριμένος. Υποστηρίζει ότι η Αττική δέχτηκε μεγάλους καταποντισμούς – κατακλυσμούς 9.000 χρόνια πριν από την εποχή του, με αποτέλεσμα το έδαφος να ξεπλυθεί και το χώμα «να γλιστράει σε μεγάλες ποσότητες και να εξαφανίζεται στα βάθη της θάλασσας». Ακολούθησαν καταστρεπτικοί σεισμοί και μεγάλες γεωλογικές μεταβολές. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι αυτή η εικόνα της πλούσιας σε βλάστηση αλλά και σε καταστροφές Αττικής που μας δίνει ο Πλάτων, επιβεβαιώνεται και από τις έρευνες στο Πικέρμι με τα σπουδαία παλαιοντολογικά ευρήματα. Έτσι λοιπόν, πολλά χρόνια πριν από το Θεμιστοκλή, ο Πειραιάς ήταν νησί που τον ονόμαζαν "Περαία", δηλαδή πέρασμα. Όμως σιγά-σιγά με τις προσχώσεις των ποταμών Κηφισού και Ιλισού ενώθηκε με την Αττική. Δηλαδή κατά τους προϊστορικούς χρόνους, ο Πειραιάς ήταν νησί, που χωριζόταν από την υπόλοιπη Αττική με θαλάσσια ζώνη, που άρχιζε από την περιοχή του Φαληρικού όρμου - και συγκεκριμένα από το Νέο Φάληρο - περνούσε μέσα από τη σημερινή συνοικία Καμίνια και τμήμα του δήμου Αγίου Ιωάννη Ρέντη και κατάληγε στον λιμένα Αλών, μπροστά στο σταθμό των "Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων Αθηνών - Πειραιώς". Αργότερα η ζώνη αυτή καλύφθηκε με προσχώσεις για να μετασχηματιστεί αρχικά σε αβαθή θαλάσσια λωρίδα, στη συνέχεια σε "ελώδη περιοχή" (βάλτο) και τελικά σε "πηλώδη" (λασπότοπο) και να αποτελέσει το γνωστό μας Αλίπεδο, με το οποίο ο Πειραιάς ενώθηκε με την υπόλοιπη Αττική. ΕΜΒΟΛΟ ΤΡΙΗΡΟΥΣ ΑΡΧ. ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ Αυτό έγινε ως το 2.000 π.Χ. • 2.000 π.Χ. Είναι η σίγουρη χρονολογία, κατά την οποία άρχισε να κατοικείται ο Πειραιάς. Υπάρχουν προϊ¬στορικοί οικισμοί στην Παλαιά Κοκκινιά και στο Κερατσίνι (2.600 - 2.000 π.Χ.). • 1529 π.Χ. Το χρόνο αυτό έγινε ο κατακλυσμός – καταποντισμός του Δευκαλίωνα ή του Νώε, είναι ο ίδιος, αποτέλεσμα του φοβερού σεισμού του ηφαιστείου της Σαντορίνης και του εν συνεχεία «τσουνάμι» που βύθισε και κατέστρεψε μεταξύ πολλών άλλων και τις ακτές της Αττικής. Ως διασωθέντες της Αττικής φέρονται ο Κέκροπας – μισός άνθρωπος, μισός φίδι-, ο Κραναός και μερικοί άλλοι. • 1.529 π.Χ. Δευκαλίων, Κέκροψ, Ελλην ηφαίστειο Σαντορίνης-ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ… ΝΩΕ. • 1.500 π.Χ. Κραναός, Δαναός, Πελασγός, Αίολος, Αμφικτύων, Ξούθος, Δώρος. • 1.470 π.Χ. Ιων, Ατθίς, Κριθώ . • 1.440 π.Χ. Άβας, Πελίας, ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ • 1.410 π.Χ. Εριχθόνιος Ιάσων…ΟΡΦΕΑΣ-ΟΡΦΙΚΟΙ • 1.400 π.Χ. Το Τετράκωμο Ηράκλειο. • ΣΤΗΝ αρχαιότητα, στον Πειραιά, λατρευόταν ιδιαίτερα ο ήρωας Ηετίων, από τον οποίο πήρε το όνομα της η Ηετιωνία ακτή, (Καστράκι Δραπετσώνας) όπως βγαίνουμε από το λιμάνι το άκρο δεξιά. • Από τον Ηετίωνα πήρε το όνομα του ο θρησκευτικός θίασος Ηετιωνίδες. Αυτό έγινε γνωστό από επιγραφή των μέσων του 5ου π.Χ. αιώνα που βρέθηκε στην περιοχή Καμινίων όπου τοποθετείται το αρχαίο Τετράκωμο Ηράκλειο. Όμως ο Ηρακλής έζησε γύρω στα 1260 π.Χ. και είναι περίεργο πως οι αρχαιολόγοι τοποθετούν χρονολογικά το Τατράκωμο Ηράκλειο στο 1.400 π.Χ. Φαίνεται πως την ονομασία την πήρε αργότερα, ή ότι δεν είχε σχέση με το γνωστό μας ήρωα. • Τετράκωμον ονομάζονταν οι τέσσερις δήμοι μαζί, των Πειραιέων, των Φαληρέων, των Ξυπεταιόνων (Π. Κοκκινιά- Κορυδαλλός), και των Θυμαιτάδων, (Κερατσίνι-Δραπετσώνα) που είχαν κοινό ιερό στα Καμίνια, όπως προαναφέραμε.Στο Κερατσίνι, κοντά στο ναό του Αγίου Γεωργίου, υπήρχε τέμενος του Ηρακλέους, από το οποίο και το Τετράκωμο, ονομάστηκε Ηράκλειο. Από αυτό το τέμενος, στο οποίο λατρευόταν ο Ηρακλής, πήρε και το όνομα του, το λιμάνι του Κερατσινίου που αλλιώς ονομάζεται Λιμήν Ηρακλέους. Ο Δήμος Ξυπέτης, αρχικά ονομαζόταν Τροία ή Δήμος Τρωών, και βρισκόταν Νοτιοδυτικά του Πειραιά (Π. Κοκκινιά- Κορυδαλλός),. • Σε μαρμάρινη βάση που βρέθηκε στο Μοσχάτο, υπάρχει η επιγραφή: «Ξυπεταιόνων νικητών κωμάρχων κομαστών». • 1.380 π.Χ. Πανδίων Α , βασιλιάς της Αθήνας • 1.350 π.Χ. Ερεχθεύς • 1.320 π.Χ. Κέκροψ Β. • 1.300 π.Χ. Οι Μινύες στη Μουνιχία. Σπηλιά της Αρετούσας. Σηράγγειο. • Οι Μινύες ήταν ένας από τους επιφανέστερους λαούς της ηρωικής εποχής με κέντρο τ6ν Ορχομενό Βοιωτίας, και εκπροσωπούσαν την ναυτική εμπορική δύναμη της προϊστορικής Ελλάδας. Οι πρώτοι αυτοί κάτοικοι του Πειραιά, έφεραν τη λατρεία της θεάς των Θρακών Βενδίοδος (Εκάτης) και της Φεραίας Αρτέμιδος, που λατρευόταν στη Μουνιχία – Καστέλα- σαν «Μουνιχία Αρτεμις». Η περιοχή είχε ονομαστεί Μουνιχία από τον ήρωα Μούνιχο, γιο του Παντακλέους ή Πεντευκλέους από το γένος των Μινύων, που μετοίκισε μαζί με τους οπαδούς του από τον Ορχομενό στην περιοχή αυτή, αφού μετά τον κατακλυσμό – καταποντισμό είχε μείνει ακατοίκητη. Πιστεύεται ότι το ιερό της Μουνιχίας Αρτέμιδος βρισκόταν στην κορυφή του λόφου, εκεί που βρίσκεται σήμερα ο να6ς του Προφήτη Ηλία. Σαν κατοικία των Μινύων αναφέρεται το Σηράγγειο, η γνωστή «σπηλιά του Παρασκευά», που πήρε το όνομα αυτό από τον επιχειρηματία Εμμ. Παρακευά, που είχε κέντρο εκεί. Λέγεται ακόμη και σπηλιά Λαλαούνη. Το σπήλαιο αυτό είχε πολλά υπόγεια διαμερίσματα, κατασκευασμένα με αρκετή δεξιοτεχνία. ΥΣΤΕΡΟΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟ ΕΙΔΩΛΙΟ ΕΝΘΡΟΝΙΣΜΕΝΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΟ ΣΗΡΑΓΓΕΙΟ Το Σηράγγειο, κατά μία εκδοχή θεωρείται ως Ασκληπιείο του Πειραιά, το υπόγειο αυτό κατασκεύασμα μέσα σε βράχους, της Καστέλας. Αποκαλύφθηκε, κατά τον Χρ. Πανάγο, το 1897 και, κατά τον Γ. Ζαννέτο το 1894. Το φυσικό «κοίλωμα» του Σηραγγείου προϋπήρχε αλλά αξιοποιήθηκε, με την εκτέλεση ορισμένων έργων από τους Μινύες. Η στοά του εισχωρεί 12 μέτρα μέσα στο βράχο, κάτω από τη λεωφόρο Φαλήρου (Βασ. Παύλου). Αν και δεν έχουμε θετικές πληροφορίες για το σκοπό, για τον οποίο κατασκευάσθηκε, πιθανολογείται ότι ήταν ιερό, αφιερωμένο στον τοπικό ήρωα Σήραγγο. Θεωρείται ότι στους ιστορικούς χρόνους δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήθηκε ως ασκληπιείο και ως «Πορφυρείο», για την κατεργασία των πολλών πορφυρούχων κοχυλιών που αφθονούσαν στην Πειραϊκή ακτή. Αργότερα, πάντως και ως τους ρωμαϊκούς χρόνους στο Σηράγγειο λειτούργησε «βαλανείο» (δημόσιο λουτρό) και τότε κατασκευάστηκαν τα δύο ψηφιδωτά που υπήρχαν εκεί και, κατά περίεργο τρόπο, εξαφανίστηκαν στην περίοδο της Δικτατορίας (1967 - 1974). Ακόμη μέσα εκεί υπήρχε ένα ηρώο, δυο πανάρχαιοι τάφοι, και τα δύο ψηφιδωτά, ένα που παρίστανε το Σήραγγο σε άρμα, και ένα τη Σκύλλα. Μέσα στο σπήλαιο βρέθηκε και βωμός του Αποτρόπαιου Απόλλωνα. ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΗΡΑΓΓΟΥ Κατά την παράδοση το Σηράγγειο ήταν η κατοικία του ήρωα Σήραγγου. Ό νέος που εικονίζεται στο ψηφιδωτό πρέπει να είναι ο Σήραγγος, που όμως ήταν γνωστός και με άλλο κυριότερο όνομα. Με βάση την μυθολογία ο εικονιζόμενος στο ψηφιδωτό νέος ταυτίστηκε με τον Γλαύκο». Το φτωχό ψαρά που απελπισμένος γκρεμίστηκε στα βράχια της Ευβοίας. Και καταδικάστηκε σε αθανασία και από τότε πλανιέται μέσα στα κύματα. Αγάπησε την ωραία θαλάσσια παρθένα Σκύλλα, αλλά τους φθόνησε η Κίρκη και την μεταμόρφωσε σε τέρας. Αλλά ο Γλαύκος δεν έπαψε να την αγαπάει και παρέμεινε μεμψί¬μοιρος και κακόβουλος, προφητεύοντας τους ανέμους στους θαλασσινούς με θορυβώδεις χρησμούς. Έγινε δε ένα μελαγχολικός γέρος με απλανές βλέμμα, μισός άνθρωπος, μισός ψάρι, και η ουρά του ήταν σκεπασμένη με θαλάσσια φυτά και κοχύλια. ΤΑ ΘΕΟΣΠΙΤΑ ΚΑΙ Η ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΚΟΝΤΑ στην κορυφή του Λό¬φου της Μουνιχίας – Προφήτη Ηλία - και προς τη δυτική πλευρά υπάρχει ένα επικλινές και ευρύχωρο όρυγμα. Από τις έρευνες που έγιναν στα 1868 και 1897 αποδείχθηκε μόνο η ύπαρξη υδραυλικών έργων με κατεύθυνση προς τους πανάρχαι¬ους συνοικισμούς γύρω από το λιμάνι της Μουνιχίας (Μικρολίμα¬νο). Αλλά δεν εξακριβώθηκε που οδηγεί το όρυγμα αυτό.. Η παράδοση αναφέρει ότι το σπήλαιο αυτό ήταν η κατοικία μιας βασιλοπούλας, της Αρετούσας που από αυτήν πήρε το όνομα της. Την χρησιμοποιούσε δε για να επικοι¬νωνεί κρυφά με τόν αγαπημένο της που βρισκόταν στην Ακρόπολη. Όπως γράφει ο Στράβων, τα σπηλαιοειδή αυτά ορύγματα αποδίδουται στους πρώτους κατοίκους του Πειραιά και είναι έργα ύδρευσης της προϊστορικής περιόδου. Στη βόρεια πλευρά της Πειραϊκής Χερσονήσου, στη θέση «Σταυρός» καθώς και στο λόφο της : Μουνιχίας, έχουν βρεθεί, σκαμμένες σε βράχους παλαιότατες κατοικίες, που ο λαός ονόμαζε« Θεόσπιτα». Η Μουνιχία είναι δεμένη με την Αργοναυτική εκστρατεία. Το λιμά¬νι του Φαλήρου με το ταξίδι του Θησέα στην Κρήτη όπου σκότωσε τον Μινώταυρο. Επίσης από το Φάληρο ξεκίνησε για τον Τρωικό Πόλεμο ο βασιλιάς της Αθήνας Μενεσθεύς. Το Φάληρο πήρε το όνομα του από τον ήρωα Φάληρο, εγγονό του Ερεχθέως. • 1.290 π.Χ. Πανδίων Β βασιλιάς στην Αθήνα. • 1.260 π.Χ. Αιακός, Αιγεύς, Πιτθεύς, Ατρεύς • 1.230 π.Χ. Θησέας • 1200 π.Χ. Ακάμας, Πολύξενος, Κλεοδαίος, Αίας, Αχιλλεύς, ΤΡΩΪΚΟΣ • 1.180 π.Χ. Το Φονικό Δικαστήριο στη Φρεατίδα υπήρξε το πρώτο, το αρχαιότατο δικαστήριο του Πειραιά, και ανάγεται στους χρόνους του έπους. Σε αυτό κατά τους χρόνους εκείνους πρώτος απολογήθηκε από πλοίο όπως γράφει ο Παυσανίας (Αττικά 28, 12), ο Τεύκρος προς το πατέρα του Τελαμώνα από τη Σαλαμίνα, ο οποίος τον κατηγόρησε διότι επέστρεψε από την εκστρατεία κατά της Τροίας χωρίς τον ετεροθαλή αδελφό του Αίαντα τον Τελαμώνιο, και δεν εκδικήθηκε το θάνατό του. Το δικαστήριο αυτό καθ όλες τις ενδείξεις βρισκόταν στον όρμο της Φρεατίδας εκεί που τώρα είναι το ναυτικό Μουσείο. • 1.170 π.Χ. ο Μούνιχος στον Πειραιά. • Στο Μικρολίμανο, εκεί που είναι σήμερα ο Ναυτικός Ομιλος Ελλάδος (παλιότερα ήταν η έπαυλη Κουμουνδούρου), ήταν το ιερό τέμενος της Αρτέμιδας, που συχνά γινόταν άσυλο των τριήραρχων. Το ιερό τέμενος της θεάς κείμενο στο ακρωτήριο Κουμουνδούρου της Καστέλας απέναντι από τη Σταλίδα (νησάκι του Κουμουνδούρου) ήταν υψηλό, από¬τομο, δυσπρόσιτο περιβαλλόμενο από τις τρεις πλευρές από τη θάλασσα. Ο Δημοσθένης στον «Περί του στεφά¬νου» λόγον (107) αναφέρει «ουχ ικετηρίαν έθηκε τριήραρχος ουδείς πώποτ' ως αδικούμενος παρ' υμίν, ουκ εν Μουνιχίας εκαθέζετο», αναφε¬ρόμενος στον τρόπο παροχής ασύλου στους τριήραρχους από το ιερό της Μουνιχίας Αρτέμιδος. Στο πανάρχαιο ιερό της Μουνιχίας που έδωσε το όνομά της στον ανοιξιάτικο αττικό μήνα Μουνιχιώνα, οπότε ετελούντο τα Μουνίχια με πομπές, ναυτικούς αγώνες και νυκτερινή λαμπαδηφορία, (αφιππολαμπάς) λατρευόταν η Μουνιχία Άρτεμις, σεληνιακή θεότητα. • 1.140 π.Χ. • 1.110 π.Χ. • 1.080 π.Χ • 1.070 π.Χ. Κόδρος ( Αθήνα), ΜΩΥΣΗΣ – ΕΞΟΔΟΣ • π. Χ. Απόγονοι Κόδρου • 1.020 π.Χ. Αρχέλαος • 960 π.Χ. Ησίοδος • 930 π.Χ • 900 π.Χ. Αρχιτέλης,Αρχέλαος,Εύνομος • 870 π.Χ. Πολυδεύκτης,Χαρίλαος,ΛΥΚΟΎΡΓΟΣ, • 840 π.Χ. Ομηρος • 810 ( Από δω και πέρα όλοι οι σοφοί ως τη γέννηση του Χριστού ). • 780 π.Χ. Τήλεκλος • 750 π.Χ. Αλκαμένης-Θεόπομπος, Α Μεσσηνιακός • 720 π.Χ. Πολύδωρος, Πρευγένης, Αρχίδαμος • 714 π.Χ. Δεκαετείς άρχοντες- τέλος Μεδοντιδών, Αλκμαίων (13ος) • 683 π.Χ. Ετήσιοι άρχοντες, Χάρωψ • 681 π.Χ. Λυσιάδης- Αρχίλοχος • 644 π.Χ. Δρωπίδης • 621 π.Χ. Δράκων (Νόμοι),Στησίχορος (λυρικός ποιητής) • 612 π.Χ. Κύλων ( προσπάθεια τυραννίας) • 594 π.Χ. ΣΟΛΩΝ (Νομοθεσία) • 582 π.Χ. Δαμάσιος, Κίμων Α • 571 π.Χ. Πεισίστρατος, Αριστίων (ρήτωρ) • 560 π.Χ. Το Φάληρο επίνειο της Αθήνας. • 550 π.Χ. Μεγακλής στην Αθήνα. • 528 π.Χ. Ιππίας 527 Ιππαρχος(φονευθείς από Αρμόδιο-Αριστογείτονα). • 524 π.Χ. Μιλτιάδης Α. • 511 π.Χ. Ισαγόρας, Αισχύλος(τραγωδός) • 510 π.Χ. Κλεισθένης (γεν. επόμενες), Αριστείδης ο Δίκαιος. • 507 π.Χ. Ο Πειραιάς ανακηρύσσεται Δήμος από τον Κλεισθένη. • 493 π.Χ. Ο Θεμιστοκλής στρέφει το ενδιαφέρον του προς τον Πειραιά. Μιλτιάδης Β • 489 π.Χ. Κίμων Β • 485 π.Χ. Ηρόδοτος (485-421) • 483 π.Χ. Ο Πειραιάς επίνειο της Αθήνας. Έναρξη των έργων για την οχύρωση και την αξιοποίηση του. • 480 π.Χ. Θεμιστοκλής, Ευριπίδης (480-406) • 480 π.Χ. Ναυμαχία της Σαλαμίνας. • 479 π.Χ. Ο Πειραιάς συνεχίζει να εξελίσσεται. Μέσα σε 17 χρόνια δαπανώνται 6.000 τάλαντα γα λιμενικά και άλλα έργα. • 471-465 π.Χ. Εξορία του Θεμιστοκλή. Αποπεράτωση των τειχών και των κυρίως λιμενικών έργων, νεωσοίκων κ.λπ. Ο Πειραιάς δεν είναι μόνο πολεμικό αλλά και σπουδαίο εμπορικό λιμάνι. • Η ολοκλήρωση των τειχών του Πειραιά που τον τριγύριζαν παραλιακά και στον ηπειρωτικό χώρο έφθαναν μέχρι την οδό Πύλης, αποτέλεσαν τον «Πειραϊκό περίβολο». Ερείπιά του βλέπουμε σήμερα στην Πειραϊκή, στο χώρο του Ναυτικού ομίλου, και εντός του Ναυτικού Μουσείου. Εκεί βρίσκεται και ένας τετράγωνος πύργος του «Πειραϊκού περιβόλου» Κοντά σ αυτόν υπήρχε παλιά μια λίθινη σκάλα που, πως πιστευόταν, οδηγούσε στο Φονικό Δικαστήριο, που λειτουργούσε στον Ορμο της Φρεατύδας όπου ήταν και η πηγή «Τσιρλονέρι». • Οι νεώσοικοι – χώροι ρίψης των πλοίων στη θάλασσα - δημιουργήθηκαν στη Ζέα (196), στη Μουνυχία –Μικρολίμανο (82), και στον Κάνθαρο, στο κεντρικό λιμάνι (96). Συνολικά 372. Ίχνη τους υπήρχαν μέχρι πρότινος στη Μουνιχία, στο τέλος της οδού Σαγγαρίου, στη Ζέα στη διασταύρωση των οδών Μουτσοπούλου και Σηραγγείου , στο ισόγειο της πολυκατοικίας που αγοράστηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. • Με βάση τα ερείπια αυτά και σχέδιο του Ντέρπφελτ, κατασκευάστηκε , με την επίβλεψη του Ιωάννου Μελετόπουλου, ομοίωμα που βρίσκεται στο Ναυτικό Μουσείο. • 470 π.Χ. ΣΟΦΟΚΛΗΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ • 461 – 456 π.Χ. Χτίζονται τα Μακρά Τείχη που άρχιζαν από τη σημερινή οδό Πύλης – διπλά ως το Δίπυλο των Αθηνών. • 451-431 π.Χ. Ανοικοδομείται η πόλη του Πειραιά, με σχέδιο του Ιππόδαμου. Ολοκλήρωση από τον Περικλή (448) του προγράμματος του Θεμιστοκλή και συμπλήρωση των Μακρών Τειχών. Ανέγερση των στοών Αμφιτόπωλις και Ιπποδάμειος Αγορά, και άλλα κτίρια για τις κρατικές υπηρεσίες. Ο Πειραιάς γίνεται το μεγαλύτερο ναυτεμπορικό κέντρο της Μεσογείου, του Ευξείνου Πόντου και όλου του τότε γνωστού κόσμου. • 460 ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ (γεν.επόμ.460-394) • 450 π.Χ. ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ (452-385) • 448 π.Χ. Αλκιβιάδης (γεν. επομ. 448-404), Ανδροκλής • 443 π.Χ. ΠΕΡΙΚΛΗΣ, Αναξαγόρας • 437 π.Χ. Μνησικλής (διάσημος γλύπτης ) • 436 π.Χ. Ισοκράτης, ΛΥΣΙΑΣ • Ο Λυσίας από τους γνωστότερους ρήτορες της Αττικής, που φαίνεται έζησε και αρκετά χρόνια στον Πειραιά είναι από τους ρήτορες, που περισσότερο από όλους τους άλλους αναφέρεται σ αυτόν. Ο λόγος του «Κατά Αγόρατου», που θεωρείται από τα ωραιότερα μνημεία της Ελ¬ληνικής ρητορικής Τέχνης, ε¬κτός από τις γενικότερες γραμμές, που δίνει για την ιστορία των Αθηνών, μας παρέχει και χρησιμότατα στοιχεία για το θέατρο της Μουνιχίας και για το ιερό της Αρτέμιδος, όπου είχε καταφύγει για να συνεχίσει τις δολοπλοκίες του με τους «Τριάκοντα» για την προγραφή και την εξόντωση επιφανών Αθηναίων... Ο Λυσίας κατηγορούσε τον Αγόρατο ότι συνεννοήθηκε κρυφά με τους Λακεδαιμόνιους και πέτυχε να καταστρέψει τα μακρά τείχη και τα νεώρια του Πειραιά και να παραδώσει τον Αθηναϊκό Λαό στη Σπάρτη. Η εποχή αυτή είναι η πλέον λαμπρή για τον Πειραιά. Έχει, πέραν των όσων αναφέρθηκαν και θα αναφερθούν πιο κάτω, δύο θέατρα, ένα στη Ζέα που σώζεται και σήμερα και ένα στη Μουνιχία που καταστράφηκε, περικαλλείς ναούς, όπως του Μειλιχίου Διός, της Αθηνάς, του Σωτήρος Διός, της Αφροδίτης, της Αρτέμιδας στον Προφήτη Ηλία, του Ασκληπιού και άλλων εγχώριων και ξένων θεών, μνημεία ηρώων, και εμπορικές στοές. • Πολλά αγάλματα κοσμούν την πόλη όπως αυτά που αποκαλύφθηκαν στις 18 Ιουλίου 1959, στη διασταύρωση των οδών Γεωργίου Α και Φίλωνος κατά τη διάρκεια εκσκαφών από την Εταιρία Υδάτων: Ο Κούρος που χαρακτηρίστηκε ως το σπουδαιότερο άγαλμα του κόσμου, το ανυπέρβλητο άγαλμα της Αθηνάς και η ασπίδα της, η Κόρη του Πειραιώς, το τραγικό προσωπείο, όλα αυτά χάλκινα, δύο μαρμάρινες Ερμαϊκές στήλες και η μαρμάρινη Δεσμία Κόρη. Και φυσικά πολλά άλλα που βρίσκονται στο αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά, πολλά δε άλλα στο Μουσείο της Αθήνας. Από τα πιο σημαντικά είναι: άγαλμα της Αφροδίτης, του Πανός, του Ασκληπιού, κεφαλή της Μέδουσας, πολλές επιτύμβιες στήλες και άλλα. • 431-404 π,Χ. Πελοποννησιακός πόλεμος. Κάμψη της λιμενικής κίνησης. Λοιμός. Θάνατος του Περικλή (428). Εκστρατεία στη Σικελία (415). Επισκευή των υδραγω¬γείων του Πειραιά από το Μέτωνα (414). Τετρακόσιοι. Κατασκευή της Μεγίστης Στοάς (411). Ήττα των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς (405). Ο Λύσανδρος στον Πειραιά. Κατάλυση της Δημοκρατίας. Τριάκοντα τύραν¬νοι. Καταστροφή των μακρών τειχών και των νεωσοίκων (404). • 425 π.Χ. Ξενοφών ( ιστορικός 425-335) • 411 π.Χ. Ιδρυση της συνεταιριστικής Τράπεζας των Αρχίστρατου και Αντισθένη. Κατάλυση των δημοκρατικών αρχών. Οι Τετρακόσιοι. Ανεγείρεται η μέγιστη Στοά, και ισχυρότερο τείχος στην Ηετιωνία ακτάη ( Καστράκι – Δραπετσώνα). • 403 π.Χ. Άφιξη Θρασυβούλου στη Μουνιχία. Απέλαση 30 τυράννων, αποκατάσταση της Δημοκρατίας. • 400 π.Χ. ΠΛΑΤΩΝ, Λάχης, Διαγόρας, Εργοκλής(στρατηγός). Ιδρύεται στον Πειραιά η Τράπεζα του Πασίωνος. • 393 π.Χ. Ανοικοδόμηση των τειχών από τον Κόνωνα. Ανέγερση του Αφροδισίου - νέων ιερών. Ανασυγκροτείται το ναυτικό και το λιμάνι. • 390 π.Χ. Αριστοκράτης(ναύαρχος). • 384 π.Χ. Δημαίνετος (στρατηγός) • 376 π.Χ. Ο Σπαρτιάτης Σφοδρίας με 10.000 στρατιώτες επιχειρεί νύχτα να καταλάβει τον Πειραιά. • 373 π.Χ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ • 371 π.Χ. Δείναρχος (ρήτωρ). • 370 π.Χ. Η κίνηση στο λιμάνι του Πειραιά αρχίζει να ανέρχεται. Φρασικλείδης, ΑΙΣΧΙΝΗΣ. • 368 π.Χ. Ναυσιγένης, Φίλων (αρχιτέκτων). • 366 π.Χ. Κηφισσόδωρος • 350 π.Χ. Αστυδάμας (τραγικός) • 347-323 π.Χ. Ανοικοδόμηση των νεωσοίκων. Ο Πειραιάς και πάλι αξιόλογο λιμενικό κέντρο. • 346-328 π.Χ. Κατασκευή της Σκευοθήκης του Φίλωνος στο λιμενίσκο της Ζέας. • 346 π.Χ. Πυθόδηλος, Λεωχάρης ( γλύπτης) . • 345 π.Χ. ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ο μέγας ρήτωρ. • 338 π.Χ. Ήττα των Αθηναίων από το Φίλιππο στη Χαιρώνεια. Προσπάθεια για επι¬σκευή των πειραϊκών τειχών. • 334 π.Χ. Αριστόνικος, Αριστοφών (ρήτορες) . • 334-323 π.Χ. Εκστρατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου. 345, Ειρήνη Αθηναίων – Φιλίππου, νέα ακμή του Πειραιά. Αλλά ακολουθεί δημιουργία νέων λιμενικών κέν¬τρων (Αλεξάνδρειας, Θεσσαλονίκης). Μείωση της σημασίας του Πειραιά. • 333 π.Χ. Νικοκράτης, Δημοχάρης. • 332 π.Χ. Νίκητος, Πολέμων (φιλόσοφος). • 330 π.Χ. Αριστοφών (στρατηγός). • 328 π.Χ. Ευθύκριτος,Τίμαρχος (ρήτωρ) . • 323 π.Χ. Ηγήσιος, ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ (ποιητής). • 322 π.Χ. Φιλοκλής, (Αντίπατρος Αθήνα) . • 322 π.Χ. Εγκατάσταση Μακεδονικής φρουράς στο λόφο της Μουνιχίας. Συνεχής μείωση της λιμενικής κίνησης του Πειραιά, στη διάρκεια της Μακεδονικής κυ¬ριαρχίας, με σύντομες περιόδους μικρής ανάκαμψης (μεταξύ 290-250 π.Χ.). • 321 π.Χ. Αρχιππος, Απολλόδωρος. • 319 π.Χ. Ο Πολυσπέρχων, διάδοχος του Αντιπάτρου, πολιορκεί και κυριεύει τον Πειραιά. • 318 π.Χ. Ο Κάσσανδρος ανακτά τον Πειραιά. • 317 π.Χ. Δημογένης • 316 π.Χ. Δημοκλείδης • 313 π.Χ. Θεόφραστος • 311 π.Χ. Σιμωνίδης • 310 π.Χ. Ιερομνήμων • 308 π.Χ. Καίριμος • 307 π.Χ. Αναξικράτης (Μακεδόνες). • 307 π.Χ. Δημήτριος ο Πολιορκητής, ανασκάπτει το φρούριο της Μουνυχίας. Οι Αθηναίοι προσφέρουν σε αυτόν ως δώρο τον Πειραιά. • Τον Ιούνιο του 307 κατέπλευσε στον Πειραιά με διακόσια πλοία, χωρίς να βρει καμία α¬ντίσταση, ο γιος του Α¬ντίγονου, Δημήτριος ο Πολιορκητής. Ο Δημήτριος έστειλε μή¬νυμα στους Αθηναίους και Πειραιώτες, ότι είχε εντολή από τον πατέρα του να διώξει την Μακε¬δονική φρουρά της Μουνιχίας και να απο¬δώσει στους πολίτες ε¬λεύθερη την πατρίδα τους. Ο Φαληρέας και η μακεδονική φρουρά προσπάθησαν να προ¬βάλλουν αντίσταση. Την επομένη ημέρα όμως ο ίδιος ο Φαληρέας επικε¬φαλής αντιπροσωπείας πήγε στον Πειραιά για να παραδώσει την πόλη. Η μακεδονική φρουρά αντιστάθηκε και πάλι με ανδρεία στην πολιορκία του Δημή¬τριου, αναγκάστηκε ό¬μως να παραδοθεί μετά από σκληρές μάχες τον Σεπτέμβριο του 307. Ο Δημήτριος χρησιμοποίη¬σε πολιορκητικές μηχα¬νές. Το φρούριο της Μουνιχίας καταστράφη¬κε "εκ θεμελίων" και τα τείχη του Πειραιά υπέ¬στησαν σοβαρότατες ζημιές. Οι Πειραιώτες και οι Αθηναίοι δέχθη¬καν με χαρά τον Δη¬μήτριο, τον ανακήρυξαν μάλιστα και ελευθερωτή τους. Ακολούθησαν αποτυχημένο κίνημα κατά του Δημήτριου, το οποίο πιθανά υποστηρίχθηκε από τους Σπαρτιάτες, ε¬πέμβαση του Πύρρου στις εξελίξεις ανά την Ελλάδα, θάνατος του Πύρρου, εγκατάσταση στον Πειραιά τυράννων (περίοδος του βασιλιά της Μακεδονίας Αντίοχου του Γόνατα, θάνα¬τος του Δημήτριου και απελευθέρωση του Πει¬ραιά το 251. Οι Πειραιώτες μετά την απελευθέρωση άρχισαν να οχυρώ¬νουν τα λιμάνια τους και να επι¬σκευάζουν τα τείχη. Οι προ¬σπάθειες όμως για αναβίωση της κίνησης του λιμα¬νιού υπήρξαν μάταιες. Τίποτα δεν μπορούσε να συγκρατήσει την φθίνουσα πορεία των πραγμάτων. Η οικονο¬μική δραστηριότητα, οι πληθυσμοί, τα κέντρα, εξακολουθούν να μετα¬τοπίζονται προς την Α¬νατολή, την Αλεξάν¬δρεια, την Ιταλία και την Ευρώπη. Ο πληθυσμός της πόλης μειώνεται συ¬νέχεια, οι επιχειρήσεις διαλύονται η μια μετά την άλλη και οι έμποροι μετακινούνται προς τα νέα εμπορικά κέντρα της εποχής. Η αίγλη της πόλης του Πειραιά με τα μεγάλα κτίσματα και τις μεγάλες εγκαταστά-σεις βρίσκεται σε τέλεια αντίθεση με την κατά¬σταση μαρασμού στην οποία είχε περιπέσει η κίνηση του λιμανιού. Τα σπίτια άρχισαν να ερειπώνονται και πολλοί α¬πό τους δρόμους δίνανε την εντύπωση εγκαταλε¬λειμμένης πόλης. Τα κτήματα έξω από την πόλη και τα σπίτια πωλούνται σε πολύ χαμηλές τι¬μές. Τα οικονομικά βρί¬σκονται και αυτά στην ίδια θλιβερή κατάσταση του μαρασμού. Χωρίς χρήματα η πόλη, εγκα¬ταλελειμμένη από όλους, πέφτει στη σκιά ενός λα¬μπρού παρελθόντος. Ο Πειραιάς έπαψε να είναι το κέντρο των θαλασσίων μεταφο¬ρών της Μεσογείου. Οι ειδικευμένοι εργάτες του αναχωρούν στο ε¬ξωτερικό για εύρεση καλύτερης τύχης, οι έ¬μποροι για εξασφάλιση μεγαλύτερου κέρδους και οι άνεργοι για από¬κτηση εύφορου γης. Το ρεύμα προς την Ανα¬τολή στα από τον Μεγά¬λο Αλέξανδρο και τους διαδόχους του οργανω¬θέντα κράτη συνέχεια μεγάλωνε. Κατά τα επό¬μενα έτη ο Πειραιάς διέρχεται περίοδο νε¬κρικής ησυχίας μέχρι της εμφανίσεως νέων ε¬χθρών: των Ρωμαίων. • 299 π.Χ. Ο Αγασικλής, γιος του Σκύθου που διέμενε στον Πειραιά, κατόρθωσε με δωροδοκία να αποσπάσει δικαιώματα Αθηναίου Πολίτη. Για την ενέργεια αυτή στράφηκαν εναντίον του οι ρήτορες Δήναρχος και Υπερείδης. • 267 π.Χ. Επιδρομή Έρούλων κατά του Πειραιά. • 251 π.Χ. Με την επέμβαση του Άρατου, αποδίδονται στους Αθηναίους αντί 150 ταλάντων, ο Πειραιάς, η Σαλαμίνα, η Μουνυχία και τα λιμάνια. Επισκευές των τειχών και οχύρωση των λιμανιών. • 250 π.Χ. Συνεχίζεται η παρακμή του Πειραιά. • 229 π.Χ. Λήγει ή μακεδονική κατοχή του λόφου της Μουνυχίας - Καστέλας. • 146 π.Χ. Ίδρυση του λιμένα της Δήλου. Παρακμή του Πειραιά. Ρωμαϊκή κυριαρχία. • 100 π.Χ. Αλκέτης, άρχων πολέμαρχος. • 87 π.Χ. Ο Αρχέλαος ο Καππαδόκης, στρατηγός του Μιθριδάτη, βοήθησε τον Αριστίωνα να καταληφθούν η Αθήνα και ο Πειραιάς. • 85 π.Χ. Πυρπόληση και καταστροφή του Πειραιά από το Σύλλα. • 79 π.Χ. Ο Κικέρων διέρχεται από τον Πειραιά. • 67 π.Χ. Ο Πομπήϊος αναλαμβάνει αγώνα κατά των πειρατών. Κατασκευάζει πρόχειρα λιμενικά έργα στον Πειραιά. Τότε γίνεται ανοικοδόμηση του «Δείγματος» και μερικών νεωρείων. • 50 π.Χ. Ρωμαίοι. • 45 π.Χ. Φθάνει στον Πειραιά ο Οράτιος. • 39 π.Χ. Όταν για πολιτικούς λόγους αποσπάσθηκε από τα θέλγητρα της Κλεοπάτρας ο Αντώνιος για να νυμφευθεί την αδελφή του Οκταβιανού Οκταβία πέρασε το μήνα του μέλιτος στην Αθήνα το χειμώνα του 39 π.Χ. Τότε οι Αθηναίοι τον αρραβώνιασαν τιμητικά με την πολιούχο Αθηνά. Όμως είναι άγνωστο αν του έδωσαν και την προίκα που τους ζήτησε ο Αντώνιος, χίλια δηλαδή τάλαντα. • 32 π.Χ. Μετά από λίγο καιρό η Κλεοπάτρα και ο Αντώνιος έρχονται στον Πειραιά και την Αθήνα και διασκεδάζουν ποικιλότροπα. Στον Πειραιά έμαθε ο Αντώνιος την κήρυξη πολέμου εναντίον του από τον Οκταβιανό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Σόνια-Σοφία Στεφανίδου: Η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια!

Πολέμησε τους Γερμανούς ως μυστική πράκτορας

Πόσοι γνωρίζουν, ότι στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μια ατρόμητη Ελληνίδα
εκπαιδεύτηκε ως κομάντο και αλεξιπτωτίστρια, και έδρασε ως πράκτορας στην
κατεχόμενη πατρίδα μας;

Επρόκειτο για την Σόνια-Σοφία Στεφανίδου, πρωτότοκη κόρη του Πόντιου γιατρού
και θερμού πατριώτη Φιλοποίμενα Στεφανίδη.

Γεννήθηκε στην Οδησσό της Ουκρανίας το 1907 και σε ηλικία πέντε ετών μετέβη
στην Αθήνα, καθώς ο πατέρας της κατατάχθηκε ως εθελοντής γιατρός στον
Ελληνικό Στρατό, κατά τους βαλκανικούς πολέμους.

Ο Φιλοποίμενας φρόντισε να μεταδώσει την φλογερή αγάπη προς την πατρίδα στην
κόρη του.

Η εθελοντική κατάταξη

Ακολουθώντας το παράδειγμα του πατέρα της, λίγους μήνες πριν από την κήρυξη
του Ελληνοϊταλικού πολέμου, η Σόνια γράφεται εθελοντικά στο Σχολείο
Νοσοκόμων Παθητικής Αεράμυνας.

Αμέσως με την κήρυξη του πολέμου, ζήτησε άδεια κατάταξης σε στρατιωτική
υπηρεσία καθώς όπως έγραψε: «εθεώρησα καθήκον μου όπως και εγώ προσφέρω ότι
ηδυνάμην περισσότερον, χάριν του Ιερού Αγώνος».

Στα τέλη Νοεμβρίου 1940 παρουσιάστηκε για εκπαίδευση αδελφής νοσοκόμας στο
νοσοκομείο « Ερυθρός Σταυρός» της Αθήνας.

Στις 15 Ιανουαρίου 1941, με εμφανή ανυπομονησία, έστειλε επιστολή στον
Υπουργό Στρατιωτικών με την οποία του ζητούσε μετάθεση στην πρώτη γραμμή!

Τελικά στις 7 Απριλίου (την επομένη της γερμανικής επίθεσης στην Ελλάδα)
παρουσιάστηκε για ανάληψη υπηρεσίας στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.

Δεκατρείς ημέρες μετά, το 2ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της πόλης βομβαρδίστηκε
ανηλεώς από την Ιταλική Αεροπορία.

Η Σόνια έτρεξε από τους πρώτους για να συνδράμει τους πολυάριθμους
τραυματίες. Δεν δίστασε μάλιστα να συγκεντρώσει τα διαμελισμένα μέλη των
άτυχων θυμάτων!

Μετά τη συνθηκολόγηση του Ελληνικού Στρατού επέστρεψε στην Αθήνα.

Όμως η ζωή στην κατεχόμενη πόλη δεν της ταίριαζε. «Η θέα του αγκυλωτού
σταυρού επάνω στην Ακρόπολη θανατώνει την ψυχή μου» έγραφε.

Μετά από μια Οδύσσεια 2 ½ μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας επέδειξε
αξιοθαύμαστη τόλμη και αντοχή, κατάφερε να φθάσει στη Μέση Ανατολή.

Εκεί ζήτησε επίμονα να καταταγεί στον Βασιλικό Ελληνικό Στρατό Μέσης
Ανατολής, ο οποίος συγκροτήθηκε από τα υπολείμματα των Ελληνικών μονάδων που
είχαν καταφύγει στην Αίγυπτο.

Την 1η Ιουνίου 1942 κλήθηκε για υπηρεσία στο 1ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο
Αλεξάνδρειας. Ωστόσο η υπήρεσία της νοσοκόμας δεν της αρκούσε.

Στις 8 Απριλίου 1943 ζήτησε από τον εμβρόντητο πρωθυπουργό Εμμανουήλ
Τσουδερό να καταταγεί σε μονάδα καταδρομών (commando).

Παραδόξως για τα ελληνικά ήθη, το αίτημά της έγινε δεκτό και η ατρόμητη
Πόντια βρέθηκε να εκπαιδεύεται από τους Βρετανούς στην συλλογή, αναφορά και
ασφάλεια πληροφοριών, στην κρυπτογράφηση, στη χρήση ασυρμάτου και στην πτώση
με αλεξίπτωτο!  Η επίδοσή της μάλιστα χαρακτηρίστηκε ως «υψηλού επιπέδου».

Η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια

Στις 2 Ιουλίου 1943 η Στεφανίδου έπεσε με αλεξίπτωτο, ως μέλος ομάδας
πρακτόρων, κοντά στη Φλώρινα, με αποστολή τη συλλογή πληροφοριών.

Μεταμφιεσμένη πότε σε ζητιάνα και πότε σε χωρική, μετέβαινε σε κατοικημένες
περιοχές και μάζευε πληροφορίες που θα ήταν δύσκολο να εντοπίσει ένας άνδρας
κατάσκοπος.

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1943, η δράση της ως κατασκόπου φάνηκε να τελειώνει
άδοξα, καθώς ολόκληρη η ομάδα συνελήφθη από τους Γερμανούς.

Εντελώς ανέλπιστα όμως, ένας Γερμανός φρουρός τους βοήθησε να δραπετεύσουν!
Η Σόνια κατέφυγε στην Καλαμπάκα, στην περιοχή της Νεράιδας όπου λειτουργούσε
στρατηγείο ανταρτών με Βρετανούς συνδέσμους.

Τον Δεκέμβριο του 1943 η Στεφανίδου, επέστρεψε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε
στο νεοσύστατο Εθελοντικό Στρατιωτικό Σώμα Ελληνίδων, με βαθμό αντίστοιχο
του ανθυπολοχαγού.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες η Ελληνίδα πράκτορας μετέβη σε
αποστολή στην Κρήτη (Ιανουάριος-Οκτώβριος 1944).

Εκεί ήλθε σε επαφή με έναν από τους πρωτεργάτες της αντίστασης στο νησί τον
Μανώλη Μπαντουβά.

Ωστόσο ακόμη δεν έχουμε μάθει για ποιό λόγο συναντήθηκαν. Η μυστικότητα και
το γεγονός, ότι τα αρχεία των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών παραμένουν
πεισματικά κλειστά, δεν επιτρέπουν την πλήρη εξέταση των αποστολών της.

Η αίτηση να πολεμήσει τους Ιάπωνες!

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, η Στεφανίδου επέστρεψε μαζί
με την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση.

Τον Μάιο του 1945 ο πόλεμος στην Ευρώπη τελείωσε με την ολοκληρωτική  ήττα
της χιτλερικής Γερμανίας.

Από τον άλλοτε παντοδύναμο Άξονα, μόνο η Ιαπωνία συνέχιζε να μάχεται.
Προφανώς ο κίνδυνος είχε γίνει δεύτερη φύση για την Στεφανίδου.

Δεν εξηγείται αλλιώς η υποβολή αίτησής της να ενταχθεί στον Αμερικανικό
Στρατό ως αλεξιπτωτίστρια προκειμένου να συμμετάσχει στο θέατρο επιχειρήσεων
του Ειρηνικού!

Η αίτησή της απορρίφθηκε. Ο πόλεμος για την Ελληνίδα commando είχε
τελειώσει.

Τα χρόνια της ειρήνης η Στεφανίδου εργάστηκε ως υπάλληλος του Υπουργείου
Εξωτερικών στη Διεύθυνση Εθιμοτυπίας.

Παρέμεινε σεμνή και αφανής  και δεν επεδίωξε ποτέ να εξαργυρώσει την πλούσια
πολεμική της δράση.

Τιμήθηκε με πλήθος μεταλλίων μεταξύ αυτών και το Χρυσούν Αριστείο Ανδρείας,
την ανώτατη τιμητική διάκριση που απονέμεται σε καιρό πολέμου!

Πέθανε την άνοιξη του 1990. Τελευταία της επιθυμία ήταν να ταφεί με μια απλή
τελετή φορώντας τη στρατιωτική της στολή και τα παράσημα της.

Αλήθεια, πέρα από τα παράσημα, με ποιο τρόπο φρόντισε το Υπουργείο Εθνικής
Αμύνης να προβάλλει τον ηρωισμό της Στεφανίδου;

Ακόμη πόσες επισκέψεις της Στεφανίδου σε σχολεία, οργάνωσε το Υπουργείο
Παιδείας όσο αυτή βρισκόταν εν ζωή;

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdlHPRdlQkVVZ-rqbUKtTC6s9PTUhswjRTJkbvimkylcWNGAeFHrnrzr6JB79GpFKmLWKQRGhDLwlVuVjgsbOz95RKMv8535DDIb0wIjeCp8aFfmOVuPZvRcLAu7-xCEscuPjMLU1FjNx9/

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Σόνια-Σοφία Στεφανίδου: Η πρώτη Ελληνίδα αλεξιπτωτίστρια!"

Η γενεαλογία του Ιησού

Ακολουθήστε τη γενεαλογία του Ιησού από τη δημιουργία του Αδάμ και της Εύας, μέσω του Νώε, οι φυλές του Ισραήλ, ο βασιλιάς Δαβίδ, και, τέλος, ο Ιωσήφ και η Μαρία. -------Σμίκρυνση για μια ευρύτερη προοπτική ή μεγέθυνση για να εξετάσει  λεπτομέρειες.

Μια μεγάλη, υψηλής ποιότητας εκτύπωσης, κάνοντας κλικ εδώ.

 Σχετικά με αυτή την εικόνα----

Άρχισα με ορισμένα βασικά γενεαλογικά στοιχεία βρίσκονται στην πλήρη-bible-genealogy.com και εργάζομαι για την προσθήκη περισσότερων λεπτομερειών διαθέσιμα σε  marshallgenalogy.org .--
Αναζητωντας νέους τρόπους απεικόνισης αυτών των δεδομένων, επειδή  ειμαστε δυσαρεστημένοι με το συνηθισμένο δέντρο.  Ρίξτε μια ματιά σε μια από τις πρώτες μου προσπάθειες να δείξει όλα σε ένα χώρο.

Πρώτη απόπειρα οπτικοποίησης

Έκανα αυτό χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο που ονομάζεται Gephi η οποία είναι μεγάλη για βαθιά ανάλυση πολύπλοκων δικτύων, ειδικά στις κοινωνικές συνδέσεις. Αντί για ένα κοινωνικό δίκτυο, εγώ που χάραξε σχέσεις αίματος. Αλλά, δεν είναι όλοι τους κατέληξαν στην τελική άποψη. Το πρώτο φίλτρο που εφαρμόστηκε ήταν να δείξει μόνο το αρσενικό γεννήτορες, για δύο λόγους: 1) η Αγία Γραφή αναφέρει γενικά πλέον γενεαλογίες μόνο πατέρες, και 2) διασυνδέσεις με συζύγους και μητέρες δημιουργούν ένα περίπλοκο ιστό γεγονός που καθιστά πολύ δύσκολο να ακολουθήσει μια μεγάλης κλίμακας (όπως φαίνεται παραπάνω). Το δεύτερο φίλτρο που εφαρμόστηκε ήταν να αφαιρέσει οποιοδήποτε πρόσωπο του οποίου η καταγωγή δεν θα μπορούσε να αποδοθεί όλο τον τρόπο πίσω στον Αδάμ και την Εύα. Αυτοί οι άνθρωποι και οι συνδέσεις εμφανίζονται ως αποσπούν την προσοχή "μυγάκια", όπως αυτές που παρουσιάζονται παρακάτω.

Πλωτήρες - οικογένειες που δεν μπορούν να συνδεθούν πίσω στον Αδάμ και την Εύα

Τίποτα από αυτά δεν είναι να πούμε ότι οι σύζυγοι, μητέρες, και «μετακινούμενη» οικογένειες είναι ασήμαντα. Αν ήταν, αμφιβάλλω ότι θα πρέπει να αναφέρονται στην Αγία Γραφή καθόλου. Αντίθετα, η πρόθεση εδώ είναι να κάνουν μεγάλες, πολύπλοκες αλυσίδες που συνδέουν από τον Θεό τον Πατέρα να τον Θεό Υιό πιο εύκολο να ακολουθήσουν και να κατανοήσουν. Για πολλούς ανθρώπους, οθόνες οπτικής απεικόνισης είναι πιο εύκολο να κατανοήσουμε από μια λίστα με τα ονόματα εξαπλωθεί σε πολλά βιβλία της Αγίας Γραφής. Αλλά, δεν είναι κάθε είδος οπτικής απεικόνισης κάνει τη δουλειά του. Εκτός από τα φίλτρα που έχω αναφέρει παραπάνω, έχω πειραματιστεί με διαφορετικά layouts. Μια ιδέα ήταν να ισιώσει τα πάντα έτσι ώστε διαφορετικές φυλές θα μπορούσε να είναι πιο εύκολο να αναγνωρίσουμε.

Ευθεία Διάταξη

Με πολλούς τρόπους αυτό νικά τον αρχικό στόχο μου, που ήταν να μειωθεί η σπατάλη χώρου που προκαλείται από τις παραδοσιακές μορφές. Το απίστευτο ποσό του κενού χώρου σε αυτή την εικόνα δίνει στο ένα μια δύσκολη στιγμή ακόμη και την εύρεση ενός κόμβου (άτομο) και διέρχονται από μια μεγάλη απόσταση από το ένα άτομο στο άλλο σε μια οθόνη υπολογιστή. Στο τέλος, θα διευθετούνται με βάση μια πιο συμπαγή διάταξη, η οποία είναι σε μεγάλο βαθμό (αλλά όχι πλήρως) αυτοματοποιημένη με τη χρήση "βαρύτητα" Ρυθμίσεις Gephi σε μια Δύναμη Atlas. Για να δείτε τις λεπτομέρειες, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη διασύνδεση ζουμ-δυνατότητα (χάρη στο Zoom.it , το οποίο συστήνω ιδιαίτερα) πάνω ή παραγγελία εκτυπώσεις .

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η γενεαλογία του Ιησού "

Διάλεξη του Ν. Λυγερού "Ο Κινηματογράφος της Λογοτεχνίας και η Λογοτεχνί...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού "Ο Κινηματογράφος της Λογοτεχνίας και η Λογοτεχνί..."

ΟΙ "ΑΛΗΘΕΙΕΣ" ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥΣ.ΜΗΝ ΕΜΠΛΑΚΕΙΤΕ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΕΣ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΑΠΛΩΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ "ΑΛΗΘΕΙΕΣ" ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ"

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην εκπομπή «Μαζί στο ΡΙΚ» με την Ελίτα Μιχαη...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην εκπομπή «Μαζί στο ΡΙΚ» με την Ελίτα Μιχαη..."

Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις που εγιναν στον κοσμο

Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ	ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ή ΕΦΕΥΡΕΣΗ	ΟΝΟΜΑ	ΧΩΡΑ
80000 πΧ	φωτιά
4000 πΧ	κεραμουργία		Μεσοποταμία
3000 πΧ	τροχός		Μεσοποταμία
2500 πΧ	αλέτρι
2500 πΧ	άρμα
4000 πΧ	γραφή		Μεσοποταμία
1050 πΧ	αλφάβητο		Ελλάδα-Φοινίκη
776 πΧ	Ολυμπιακοί αγώνες		Ελλάδα
687 πΧ	νόμισμα	Γύγης	Λυδία
600 πΧ	ηλεκτρισμός	Θαλής	Ελλάδα
300 πΧ	κλεψύδρα		Ελλάδα
900 μΧ	πέταλο
1000	φακός		Άραβία
1000	μπαρούτι		Κίνα
1040	κινητό τυπογραφικό στοιχείο		Κίνα
1088	πυξίδα		Κίνα
1300	πιρούνι	Εδουάρδος Α'	Αγγλία
1320	κανόνι		Ευρώπη
1421	οβίδα		Ευρώπη
1450	τυπογραφικό πιεστήριο	Γουτεμβέργιος	Γερμανία
1492	κακάο		Αμερική
1495	ουΐσκι	Κορ	Σκοτία
1500	καισαρική τομή	Νούφερ	Ελβετία
1500	ρολόι τσέπης	Χένλαϊν	Γερμανία
1534	πατάτα		Περού
1543	ηλιακό σύστημα	Κοπέρνικος	Πολωνία
1565	μολύβι από γραφίτη		Ελβετία
1590	μικροσκόπιο	Γιανς	Ολλανδία
1594	χειροβομβίδα		Γαλλία
1608	τηλεσκόπιο	Λιπερσχεϊ	Ολλανδία
1609	εφημερίδα	Ζένε	Γερμανία
1620	υποβρύχιο	Ντέμπελ	Ολλανδία
1642	αριθμομηχανή	Πασκάλ	Γαλλία
1643	βαρόμετρο	Τοριτσέλι	Ιταλία
1650	αεραντλία	Γκέρικε	Γερμανία
1679	χύτρα ατμού	Παπέν	Γαλλία
1709	πιάνο	Κριστοφόρι	Ιταλία
1712	βιομηχανική ατμομηχανή	Νιουκάμεν	Αγγλία
1716	κεντρική θέρμανση	Τρίβαλντ	Σουηδία
1718	πολυβόλο	Πακλ	Αγγλία
1718	θερμόμετρο υδραργύρου	Φαρενάιτ	Γερμανία
1734	πυροσβεστήρας	Φουκς	Γερμανία
1752	αλεξικέραυνο	Φράνκλιν	ΗΠΑ
1758	εξάντας	Κάμπελ	Αγγλία
1764	κλωστική μηχανή	Χάρισον	Αγγλία
1769	ατμομηχανή	Βατ	Αγγλία
1770	ατμοκίνητο όχημα	Κινιό	Γαλλία
1777	ατμόπλοιο	ντ' Αμπαν	Γαλλία
1783	αερόστατο	Μονγκολφιέ	Γαλλία
1797	αλεξίπτωτο	Γκαρνερέν	Γαλλία
1801	αργαλειός
1803	ατμάμαξα	Τρεβιθικ	Αγγλία
1808	γραφομηχανή	Τούρι	Ιταλία
1811	κονσέρβα	Ντόνκιν, Χολ	Αγγλία
1822	φωτογραφία	Νιέπς	Γαλλία
1824	αλφάβητο τυφλών	Μπράιγ	Γαλλία
1830	ραπτομηχανή	Τιμονιέ	Γαλλία
1834	θεριστική μηχανή	Κόρμικ	ΗΠΑ
1836	περίστροφο	Κολτ	ΗΠΑ
1839	ποδήλατο	Μακμίλαν	Σκοτία
1840	γραμματόσημο		Αγγλία
1844	τηλέγραφος	Μορς	ΗΠΑ
1860	παστερίωση	Παστέρ	Γαλλία
1866	νόμοι κληρονομικότητας	Μέντελ	Τσεχία
1867	δυναμίτης	Νόμπελ	Σουηδία
1876	τηλέφωνο	Μπελ	ΗΠΑ
1877	φωνογράφος	Έντισον	ΗΠΑ
1878	μικρόφωνο	Χιουζ	ΗΠΑ
1879	λαμπτήρας πυρακτώσεως	Έντισον	ΗΠΑ
1885	μοτοσικλέτα	Ντέμλερ	Γερμανία
1890	κλιματισμός		ΗΠΑ
1891	ηλεκτρικό σίδερο
1891	ανεμιστήρας
1893	ασπιρίνη	Μπάγιερ	Γερμανία
1895	ξυριστική μηχανή	Ζιλέτ
1895	κινηματογράφος	Λιμιέρ	Γαλλία
1895	λάστιχο αυτοκινήτου	Μισλεν	Γαλλία
1895	ακτίνες Χ	Ρέντγκεν	Γερμανία
1896	ραδιόφωνο	Ποπόφ, Μαρκόνι
1896	ραδιενέργεια	Μπεκερέλ	Γαλλία
1903	πτήση αεροπλάνου	Ράιτ	ΗΠΑ
1908	ηλεκτρική σκούπα	Σπανγκλερ
1918	υπέρηχοι	Λανζεβέν	Γαλλία
1920	ρολόι χειρός
1921	ινσουλίνη	Μπάντινγκ, Μπεστ	Καναδάς
1922	ψυγείο
1925	τηλεόραση	Μπερντ, Κάρολους
1927	πενικιλίνη	Φλέμινγκ	Σκοτία
1930	ηλεκτρικό πλυντήριο
1930	φωτοστοιχειοθεσία	Ούχερ	Ουγγαρία
1935	νάιλον	Καρόδερς	ΗΠΑ
1938	αντιβιοτικά	Φλόρεϊ, Τσέιν	Σκοτία
1938	φωτοτυπία		ΗΠΑ
1939	σχάση πυρήνα ατόμου	Χαν	Γερμανία
1939	αεριωθούμενο αεροπλάνο		Γερμανία
1940	έγχρωμη τηλεόραση	Γκολντμαρκ	ΗΠΑ
1940	ραντάρ		Αγγλία
1940	μαγνητόφωνο
1945	ατομική βόμβα		ΗΠΑ
1945	ηλεκτρονικός υπολογιστής	Έκερτ, Μόκλι	ΗΠΑ
1947	φακοί επαφής		ΗΠΑ
1955	ατομικό υποβρύχιο
1956	βίντεο
1960	λέιζερ	Μέιμαν	ΗΠΑ
1983	δίσκος κόμπακτ
1987	τελεφάξ
1988	ασύρματη τηλεφωνία
1997	κλωνοποίηση ζώου		Σκοτία
Εάν, χωρίς την πρόθεσή μας, θίγουμε μέσω των σελίδων μας πνευματικά δικαιώματα, παρακαλούμε για την ενημέρωσή μας.         Η ηλεκτρονική δ/νση καταχωρίζεται στην ιστοσελίδα AltaSearch	Ξενόγλωσσες ιστοσελίδες για τις εφευρέσεις Famous Inventions : A to Z List of inventions named after people (Wikipedia)List of inventors (Wikipedia)National Inventors Hall of Fame (Wikipedia)A Guide to Inventions and Discoveries Inventors and Inventions Women Inventors A-Z Inventions of the 20th century Collection Bottin des inventeurs la chronologie des inventions Ελληνικές σελίδες για τις εφευρέσειςΕφευρέσεις του 20ου αιώνα Εφευρέσεις .	Οι σελίδες μαςΗ μίμηση του Χριστού Altasearch 1 Altasearch 2 Εκπαιδευτικές σελίδες Θετίδιο1 Θετίδιο2 Φωτογραφίες από το Θετίδιο Εφευρέσεις Χρηστικά λεξικά Φιλοσοφική σκέψη Δαιμόνιο (Σωκρατικό)	Επιστροφή στην αρχική Γ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Οι σημαντικότερες εφευρέσεις και ανακαλύψεις που εγιναν στον κοσμο"

Το ζεόλαδο ως ελληνική καινοτομία

Αν κάποιος υπολογίσει πόσα ελαιόλαδα υπάρχουν στον κόσμο και πόσους τόνους αντιπροσωπεύουν, αν σκεφτεί επίσης πόσοι ζεόλιθοι υπάρχουν φυσικοί και συνθετικοί, τότε θα μπορέσει να κατανοήσει την επινόηση του ζεόλαδου και να συνειδητοποιήσει ότι αποτελεί ελληνική καινοτομία σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν επιπλέον αξιολογήσει το γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει από τα καλύτερα ελαιόλαδα του κόσμου και εκτιμάται ότι η πατρίδα διαθέτει τεράστια κοιτάσματα κλινοπτιλόλιθου, δηλαδή έναν από τους αποτελεσματικότερους ζεόλιθους σε πολλαπλές εφαρμογές συν το φυσικό του πλαίσιο, τότε θα αντιληφθεί ότι το ζεόλαδο ως ιδέα αποτελεί την αιχμή του δόρατος σε επίπεδο ποιότητας. Διότι ο συνδυασμός του ελαιόλαδου και του ζεόλιθου μπορεί όχι μόνο να αφορά στο έξτρα παρθένο δίχως καμιά δυσκολία, αλλά να είναι και εντελώς βιολογικό δίχως κανένα εμπόδιο αφού ο ζεόλιθος ως μυκητοκτόνο και δακοκτόνο εξασφαλίζει την ανθεκτικότητα της ελιάς στις επιθέσεις δίχως καμιά ανάμειξη από οποιοδήποτε άλλο προϊόν. Οι χημικές αναλύσεις αποδεικνύουν επί του πρακτέου την ποιότητα του ζεόλαδου και για το αγουρέλαιο, πράγμα το οποίο εντυπωσιάζει τους ελαιοπαραγωγούς. Με τις θεαματικές ιδιότητες του κλινοπτιλόλιθου που δεσμεύει τα βαριά μέταλλα, τις τοξίνες και τις ελεύθερες ρίζες, η γη του ελαιώνα γίνεται πιο πρόσφορη ακόμα και βοηθάει τα δέντρα μας που αντιπροσωπεύουν το σύμβολο της πατρίδας μας. Τώρα κάθε Έλληνας παραγωγός μπορεί να αξιοποιήσει αυτή την καινοτομία για να προφέρει αυξημένη ποιότητα στους συνανθρώπους του.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14282&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το ζεόλαδο ως ελληνική καινοτομία"

Νίκη της Σαμοθράκης

Πως βρέθηκε:

Στις 15 Απριλίου του 1865, η αρχαιολογική αποστολή του Γάλλου υποπρόξενου Καρόλου Σαμπουαζό, έκανε ανασκαφές στα βόρεια της Σαμοθράκης.

Τότε ένας Έλληνας εργάτης αναφώνησε «Κύριε, εύραμεν μια γυναίκα»!
Είχε βρει τα πόδια και τον κορμό της Νίκης της Σαμοθράκης.
Η Σαμοθράκη βρισκόταν ακόμα υπό την κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ο Σαμπουαζό χρειαζόταν την άδεια της Υψηλής Πύλης, για να μεταφέρει το γλυπτό στη Γαλλία.
Το άγαλμα έφτασε στο Λούβρο στις 11 Μαΐου του 1864, αλλά με σημαντικές ελλείψεις. Είχε βρεθεί σε πολλά κομμάτια, γιατί οι καλλιτέχνες της ελληνιστικής περιόδου συνήθιζαν να φτιάχνουν το γλυπτά σε τμήματα και να τα ενώνουν μετά.
Όταν ο Σαμπουαζό πήρε τη Νίκη απ' τη Σαμοθράκη, είχε αφήσει πίσω την πλώρη στην οποία πατούσε το άγαλμα, γιατί πίστευε ότι ανήκε σε άλλο γλυπτό. Χωρίς την πλώρη, όμως, το άγαλμα δεν μπορούσε να σταθεί όρθιο. Ήταν έτσι δημιουργημένο απ' τον γλύπτη, που χρειαζόταν να στέκεται στην πλώρη, για να υπάρχει η απαραίτητη ισορροπία.
Το πρόβλημα έλυσαν Αυστριακοί αρχαιολόγοι το 1875, όταν συνειδητοποίησαν ότι τελικά η πλώρη ήταν μέρος της σύνθεσης της Νίκης.
Ο Σαμπουαζό κατάφερε να πάρει και αυτό το κομμάτι στη Γαλλία.
Η Νίκη της Σαμοθράκης εκτίθεται στο Λούβρο από το 1884. Το όνομα του ιδιοφυή γλύπτη παραμένει άγνωστο, αλλά η φήμη του αγάλματος έχει φτάσει στα πέρατα του κόσμου.
Υπολογίζεται ότι δημιουργήθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. και κοσμούσε το Ιερό των Μεγάλων Θεών στη Σαμοθράκη.
Πολλοί λένε ότι ήταν αφιέρωμα του Δημήτριου του Πολιορκητή, που νίκησε τον στόλο του Πτολεμαίου το 290 π.Χ.
Μια άλλη εκδοχή λέει ότι το αφιέρωσαν οι Ρόδιοι, όταν νίκησαν τον Αντίοχο Γ' της Συρίας σε ναυμαχία.
Eκτός από το άγαλμα στο Λούβρο υπάρχει άλλο ένα στο αρχαιολογικό μουσείο της Σαμοθράκης και ένα ακόμη ρωμαϊκό αντίγραφο σε μουσείο της Βιέννης.
Η Νίκη είναι απόδειξη της λεηλασίας των ελληνικών γλυπτών από πολλούς τυχοδιώκτες, οι οποίοι απλά δεν ήταν τόσο ξεδιάντροποι όσο ο Λόρδος του Έλγιν.
Αυτοί έκλεβαν από ανασκαφές σε όλο τον κόσμο και δεν κατέστρεφαν όπως ο Βρετανός διπλωμάτης.
Η αποκατάσταση του αγάλματος με προσφορές ιδιωτών
Την αποκατάσταση της Νίκης της Σαμοθράκης σχεδιάζει το μουσείο του Λούβρου.

 Έχει συγκεντρώσει 1.000.000 ευρώ από ιδιωτικές δωρεές, μέσω της καμπάνιας «Όλοι Μαικήνες».
Η καμπάνια ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο και είχε στόχο τη συγκέντρωση τους ενός εκατομμυρίου ευρώ μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου.
Το συνολικό ποσό των επισκευών ανέρχεται στα 4.000.000 ευρώ, αλλά 3.000.000 είχαν ήδη προσφερθεί από χορηγίες.
Συμμετείχαν περίπου 6.700 ιδιώτες, οι οποίοι προσέφεραν από 1 μέχρι και 8.500 ευρώ.
Οι επισκέπτες του Λούβρου θα μπορούν να αντικρίσουν ξανά το άγαλμα από τις αρχές του καλοκαιριού του 2014, γιατί η κλίμακα Νταρού, στην οποία φιλοξενείται, είναι κλειστή για ανακαίνιση.
Σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας και Αποκατάστασης των Μουσείων της Γαλλίας, το άγαλμα ήταν βαμμένο με χρώμα.
 

   [mixanitouxronou.gr]

 

---

Αυτό το email είναι απαλλαγμένο από ιούς και κακόβουλο λογισμικό, επειδή η προστασία avast! Antivirus είναι ενεργή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Νίκη της Σαμοθράκης"

Η ενέργεια της θάλασσας

Του Νίκου Λυγερού

Από την Αρχαιότητα, η θάλασσα αποτελεί ένα βασικό φίλτρο διότι λόγω δυσκολίας της διαχείρισής της, απαιτείται νοημοσύνη και μόνο οι πολιτισμοί που έχουν χτίσει τα θεμέλιά τους πάνω σε αυτή έχουν την πιστοποίηση αυτού του κατορθώματος. Διότι η θάλασσα είναι ένα δυναμικό στοιχείο και δεν μπορεί κανείς να ποντάρει πάνω σ’ ένα σημείο ισορροπίας. Κατά συνέπεια επιβάλλεται η έννοια της ανθεκτικότητας. Σε αυτό το πλαίσιο και μάλιστα διαχρονικά, ο Ελληνισμός έχει διακριθεί. Αυτό ισχύει ακόμα και τώρα με τον εμπορικό μας στόλο. Έτσι αυτή η ενέργεια της θάλασσας μάς είναι γνωστή εδώ και αιώνες, άρα υπάρχει μία οικειότητα με το αντικείμενο. Τώρα όμως υπάρχει μια σημαντική αλλαγή φάσης με την έννοια της γαλάζιας ενέργειας. Και σε αυτό το πλαίσιο η μεγάλη διαφορά που κάνει τη διαφορά είναι ότι η θάλασσα δεν θεωρείται πια ως ένα αντικείμενο δύο διαστάσεων αλλά τριών με το βάθος της. Βέβαια στην πραγματικότητα η θάλασσα είναι ένας χωροχρόνος και συνεπώς έχει τέσσερις διαστάσεις. Διότι ο χρόνος πάνω στη θάλασσα είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Ο χρόνος σε συνδυασμό με το βάθος προσφέρει νέες δυνατότητας και αυτό αποτελεί το νομικό πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Έτσι βλέπουμε ότι η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης είναι η αξιοποίηση και μάλιστα η στρατηγική αυτών των δεδομένων. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι ακολουθούμε μια διαχρονική στρατηγική με την ελληνική ΑΟΖ που γίνεται η υψηλή μας στρατηγική για να έχουμε ανάκαμψη και ανάπτυξη.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14270&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ενέργεια της θάλασσας"

Δεν υπάρχει γαλάζια ενέργεια δίχως ΑΟΖ

Του Νίκου Λυγερού

Δεν υπάρχει γαλάζια ενέργεια δίχως ΑΟΖ και θα πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όλους αν θέλουν να καταλάβουν τι διακυβεύεται τους επόμενους μήνες με την Ελληνική Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλιώς θα έχουν την εντύπωση ότι κάτι υπάρχει. Ενώ εντός των 6 ΝΜ δεν υπάρχει τίποτα το ουσιαστικό που μπορεί να γίνει με αυτή την έννοια. Τα στρατηγικά αποθέματα των υδρογονανθράκων και των υδριτών μεθανίου βρίσκονται μακριά από τις ακτές και δεν ανήκουν στην κυριαρχία αλλά στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Κατά συνέπεια πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι ο όρος γαλάζια ενέργεια είναι κι ένας συμβολισμός αλλά κι ευφημισμός για την θεσμική ορολογία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Επίσης καθώς η ΑΟΖ είναι αποκλειστικά ένα εθνικό δικαίωμα, η έκφραση γαλάζια ενέργεια επιτρέπει την αναφορά σε ευρωπαϊκό πλαίσιο με ένα ευρύτερο φάσμα δράσεων. Ακολουθείται το ψήφισμα για τις οριοθετήσεις και τη διαχείριση των υδρογονανθράκων και ενισχύεται με τη γαλάζια ενέργεια που δεν προκαλεί καμιά αντίδραση ενώ ξέρουμε ακριβώς περί τίνος πρόκειται. Είναι σημαντικό λοιπόν να ξέρει κάθε Έλληνας ότι η αναφορά σε αυτή είναι επί της ουσίας μια έμμεση αλλά και άμεση αναφορά στην ΑΟΖ. Έτσι κάθε λόγος ενισχύει αυτό το πλαίσιο και δίνει τη δυνατότητα να ενεργοποιήσουμε όλο το ευρωπαϊκό πεδίο στην Ανατολική Μεσόγειο δίχως κανένα ενδοιασμό ή φοβία. Η ΑΟΖ είναι λοιπόν η ουσία της γαλάζιας ενέργειας και αυτή η δυναμική της ελληνικής ΑΟΖ.

Πηγή: http://www.lygeros.org/articles.php?n=14266&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δεν υπάρχει γαλάζια ενέργεια δίχως ΑΟΖ"

Ελληνικες λέξεις στην αγγλική γλώσσα

Κατάλογος ελληνικών λέξεων στην αγγλική γλώσσα

a. abyss, academy, acme=δόξα-ακμή,- acrobat, acropolis, aegis, aerial, aerodrome, aeronautics, aeroplane, aesthetic, air, all, allegory, allergy, alphabet, amalgam,  ambrosia, amethyst, amnesia, amphibian, amphitheatre, amphora=αμφορεύς, anachronism, anaemia, anagram, analogy, analysis, anarchism, anathema, anatomy, angel, anomalous, antagonism, anorexia, anthology, anticyclone, aorta=αορτή, apathetic, aphorism, apocalypse, apologise, apoplexy, apostasy, apostle, apostrophe, apothecary, archaeology, archbishop, archdeacon=αρχιδιάκων, archipelago, architect, arctic, aristocratic, arithmetic, aroma, arsenic, asbestos, ascetic, asphyxia, asthma, astrology, astronaut, astronomy, asylum, atheism, athlete, atmosphere, atom, atrophy, aura=αύρα-φωτοστέφανο, austere=αυστηρός, authentic, autobiography, autocrat=αυτοκράτωρ-μονάρχης, automatic, autograph, autonomous, autopsy, axiom. (80) b. bacterium, baptism, barbarian, baritone, barometre, basic, basil, bathos, basis, Bible, bibliography, bigamy, biochemistry, biography, biology, biplane, blasphemy, botany. (18) c. call, callus, calyx, canon, captain, card, cartography, castor, cataclysm, catacombs, catalogue, catalyst, catapult, cataract, catarrh=καταρροή, catastrophe, catehism, categoric, cathedral, cathode, catholic, caustic, cell, cemetery, cenotaph, centre, ceramic, chameleon, chaos, character, chart, chasm, chimera, chiropractor, choir=xoρός-χορωδία, chiropodist="πεντικιουρίστ", chord=χορδή, choreography, chorus, Christ, chromatic, chromosome, chronic, chronicle, chronological, chronometre, chryssalis, chryssanthemum, cinema, cirrhosis, claustrophobia, cleric, climacteric, climate, climax, clinic, code, colosal=κολοσιαίος, coma, comedy, comic, comma, cosmos, cosmetic, cosmonaut, cost, crisis, criterion, criticism, crypt, crystal, cybernetics, cycle, cyclone, cyclopaedia, cyclotron, cylinder, cymbal, cynic, cyst. (80) d. deacon=διάκος, decade, decalogue, delta, demagogic, democracy, demography, demon, demotic, dermatology, diabetes, diabolic, diadem=διάδημα, diaeresis, diagnosis, diagonal, diagram, dialect, dialogue, diameter, diamont, diaphanous, diaphragm, diatribe, dichotomy, dictator, didactic, diet, dilemma, dinosaur, dioxide, diorama, diphtheria, diphthong, diploma, diplomat, disaster=δυσαστρία-δεν "έχω άστρο", disc, dolphin, dose, double, draconian, dragon, drama, drastic, dynamic, dynamite, dynasty, dyspepsia.(49) e. eccentric, ecclesiastic, echo, eclectic, eclipse, ecology, economic, ecstasy, ecumenical, eczema, egoism, elastic, electric, elegiac, elephant, eliptic, emblem, embryo, emetic, emphasis, emporium, encyclopedia, endemic, energy, enigma, enthrone, enthusiasm, entomology, enzyme, ephemeral, epidemic, epigram, epilepsy, epilogue, epiphany, episode, epistle, epitaph, epithet, epitome, epoch, erotic, esophagus, esoteric, ether, ethic, ethnic, ethos, etymology, eucalyptus, Eucharist, eugenics, eulogize, eunuch, euphemism, euphony, euphoria, Eurasia, eureka=εύρηκα, evangelic, exodus, exorcize=εξορκίζω, exotic.(63) f. fable=φαύλος-μύθος, fanatic, fantasy, father, frenetic=φρενήρης.(5) g. galaxy, gastronomy, general, genesis, genus, geography, geocentric, geophysics, geopolitics, geology, geometry, gerontology, gigantic, glycerine, gyro, goverment, grammatical, gramophone, graphic, gymnasium, gregorian, gynecaology. (23) h. hagiology, halcyon=αλκυονίδες ημέρες, harmony, hecatomb, hectare, hedonism, hegemony, helicopter, heliotrope, helium, helot=είλωτας, hemisphere, hemorhage=αιμοραγία, hemoroids, hepatitis, heretic, hermaphrodite, hermetic, hermit=ερημίτης, hero, heroin, hesperus, heterodox, heterogeneous, heterosexual, hexagon, hexameter, hierarchy, hieroglyph, hilarious=ιλαρός-εύθυμος, hippopotamus, hippodrome, history, holocaust, holograph, homeopathy, homogeneous, homonym, homophone, horizon, hymen, hyperbole, hypnosis, hypocrisy, hypotenuse=υποτείνουσα, hysteria, homosexual, horde=ορδή-στίφος, horizon, hormone, hour, hydrostatics, hydrophobia, hyena, hygiene, hymn, hypertrophic, hypochondria, hypodermic, hypothesis.(60) i. iamb, icon, iconoclaust, idea, ideorgam, ideology, idiot, idiolect, idiom, idiosyncrasy, idylle, Ireland=xώρα της Ίριδος, ironic, isobar, isosceles, isotope, isthmus. (17) k. kaleidoscope, kilo, kilocycle, kilogram, kilometre, kilolitre, kinetic, kleptomania. (8) l. labyrinth, laconic, laic, larynx, lava, lesbian, lethargy, leukemia, lexical, lithography, logarithm, logic, logistics, lynx=λύγξ-αγριόγατα, lyre, lyric. (16) m. macrobiotic, macrocosm, magic, magnet, mania, mathematics, mechanic, medal, megacycle, megalith, megalomania, megaphone, megaton, meiosis, melancholia, melodic, melodrama, meningitis, menopause, metabolism, metallic, metallurgy, metamorphosis, metaphor, metaphysics, meteor, meteorite, meteorology, meter, metre, metric, metronome, metropolis, miasma, microbe, microbiology, microelectronics, micrometer, micron, microorganism, microphone, microscope, mimeograph, mimetic, monarch, monastery, monogamy, monogram, monolith, monologue, monomania, monoplane, monopoly, monosyllable, monotheism, monotone, morphology, museum, music, myopia, myriad, mysterious, mystic, myth.(64) n. narcissism, narcotic, nautical, nautilus, narcomancy, necropolis, nectar, nemesis, neolithic, neologism, neon, nerve, neoplasm, nephritis, neuralgia, neutrasthenia, new, nostalgia, nymph.(19) o. oasis, ocean, octagon, octane, octave, octogenarian=ογδοηκοντούτης, octopous, ode=ωδή, odyssey, oecumenical, Oedipous complex, orgy, oligarchy, Olympiad, Olympic, onomatopoeia, ontology, ophthalmia, optic (optimist, option), orchestra, orchid, organ, organic, organism, organize, orgasm, orphan, orthodox, orthographic, orthopaedic, osteopath, ouzo, oxide, oxygen.(34) p. pachyderm, pagan=παγανιστής-ειδωλολάτρης,  paleolithic, paleontology, palm, panacea, panchromatic, pancreas, pandemic, pandemonium, panegeric=πανηγυρική ομιλία, panic, panoply, panorama, pantechnicon, pantheism, pantheon, panther, parabola=παραβολή,  paradigm, paradox, paragon=παράγων-υπόδειγμα, paragraph, parallel, paralysis, paranoia, paraphrase, paraplegia, parasite, paratyphoid, parenthesis, pariah=παρίας,  parody, paroxysm, pater, pathetic, pathology, pathos, patriach, patriot, patronymic, pedagogue, pederasty, pediatrics, pedometer=βηματομετρητής, pentagon, pentameter, Pentateuch, pentathlon, Pentecost, pepsis,  perihelion=περιήλιον, perimeter, period, peripatetic, periphrasis, periphery, periscope, peristyle, peritonitis, petal=πέταλο άνθους, phalanx, phallus=φαλλός, phantasm, pharmacology, pharmacy, pharynx, phase, phenomenon, philanthropy, philately, philarmonic, philology, philosophy, philtre, phlebitis, phlegm, phobia, phoenix, phone, phonome=φώνημα, phonetic, phonograph, phonology, phosphorous, photo, photoelectric, photogenic, photograph, photolithography, photometer, phrase, phrenetic, phrenology, phthisis, physics, physiognomy, physiology, physiotherapy, planet, plasm, plasma, plastic, plectrum=πλήκτρο, pleonasm, plethora, plutocracy, plutonium, pneumatic, pneumonia, pole=πόλος, polemic, policy, police, politics, polyandry, polygamy, polyglot, polygon, polymorphus, polyphony, polypous, polysylable, polytechnic, polytheism, porn, practice, pragmatism, presbyter, prism, problem, prognosis, programme, prologue, prophecy, prophylactic,  proscenium=προσκήνιο, proselyte, prosody, protagonist, protocol, proton, protoplasm, protozoa, prototype, psalm, pseudonym, psyche, psychedelic, psychic, psychoanalysis, psychology, psychopath, psychosis, psychotherapy, pterodactyl, pylon=πυλώνας, pyramid, pyre=πυρά, pyrites, pyrotechnics=πυροτέχνημα, python.(162) r. radio s. sandal, sarcasm, sarcophagus, sardonic, satyr, scene, sceptic, schematic, schism, schizophrenia, scholar, scholastic, school, scoria, scorpion, Scotland=χώρα του σκότους, Scylla, seismic, semantic, semaphore=σηματοφόρος, septisemia=σηψαιμία, serial, sir, solecism=σολοικισμός, sophism, spasm, sphinx, stadium, stalactite, stalagmite, star, static, statistics, stereophonic, stereoscopic, sternum, stigma, stoic, stomach, strategy, stratagem, stratosphere, strptococcus, streptomycin, strophe, sycophant, syllogism, symbol, symmetry, sympathetic, symphony, symposium, symptom, synagogue, synchronize, syncope, syndrome, synod, synonym, synopsis, syntax, synthesis, syphilis, syphon, syringe, system.(67) t. tactic, talent, tantalize=υποβάλω κάποιον στα μαρτύρια του Ταντάλου, tartar, tautology, taxidermy, technique, technocracy, technology, telegram, telegraph, telemetry, teleology, telepathy, telephone, telephoto, telescope, thetatre, theism, theme, theocracy, theology, theorem, theoretic, theory, theosophy, therapeutic, therapy, therm, thermal, thermionic, thermometer, thermos, thesaurus, thesis, tone, topography, tragedy, tragicomedy, tremor, trigonometry, trilogy, tripod, trirem, triple, trophy, tropic, typhoon, typical, typography,tyrrany.(51) u. unonymous x. xenophobe, xylophone z. zephyr, zeugma, zodiac, zone, zoology.(5) http://abnet.agrino.org/index.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Ελληνικες λέξεις στην αγγλική γλώσσα"

Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ: Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη, θα είναι…


Εκπληκτικό κείμενο (από Γάλλο λογοτέχνη)----

Γη---

Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.

Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.

Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.



Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.

Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)

Από την φυσική σας, χημεία

Από την αστρονομική σας

Από την πολιτική σας

Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε «δεν γίνεται».

Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

Η πρόκληση πάντως ισχύει.»

Jean Richepin

πηγή

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η τελευταία λέξη που θα ακουστεί πάνω στην Γη"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού: "Γεωστρατηγική & Γεωοικονομική καινοτομία". 07/0...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού: "Γεωστρατηγική & Γεωοικονομική καινοτομία". 07/0..."

ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ -

 Κ. Καστοριάδης

Μια υπενθύμιση πριν περάσω στο έργο: 

υπήρχε στην Αθήνα, και απ’ ό, τι φαίνεται στην Αθήνα και μόνο, η λατρεία του Προμηθέα.[1] 

0 Προμηθέας δεσμώτης είναι πιθανώς ένα από τα τελευταία έργα του Αισχύλου (525-456) και παίχθηκε μετά τους Επτά επί Θήβας (ανέβηκαν το 467), ίσως σε κάποια στιγμή χρονικά κοντά με την Ορέστεια, που θεωρείται συχνά ως το απόγειό του έργου του, και που παρουσιάστηκε το 468. 

Το έργο ήταν μέρος μιας τριλογίας. Γνωρίζουμε τους τίτλους των άλλων δύο έργων: Προμηθέας πυρφόρος και Προμηθέας λυόμενος. Μπορούμε, σύμφωνα με αυτό, να φανταστούμε μια «φυσική» σειρά. Πρώτος ο Προμηθεύς «πυρφόρος» (δίνει τη φωτιά στους ανθρώπους), στη συνέχεια «δεσμώτης» (τιμωρείται από τον Δία) και τέλος «λυόμενος» (όπου θα είχαμε την τελική συμφιλίωση). Διαθέτουμε ένα αρχαίο σχόλιο που φαίνεται να μην αποδέχεται αυτή τη διάταξη, αλλά σε ό, τι με αφορά δεν το θεωρώ αποφασιστικό. Εν πάση περιπτώσει το πρόβλημα που μας αφορά είναι προφανώς η εικόνα του Προμηθέα και οι σημασίες που παρουσιάζονται στο έργο.

Όπως ξέρετε, το επίθετο «προμηθεϊκός» αποτελεί τρέχοντα όρο στους νεότερους χρόνους. Η σημασία του παραπέμπει στην εξέγερση του Προμηθέα εναντίον του Δία, σύμφωνα με μια ανάγνωση του έργου που βλέπει σε αυτό τη μόνιμη καταγγελία της εξουσίας, πράγμα που ενόχλησε έντονα τους φιλολόγους, διότι θέτει υπό αμφισβήτηση μια κυρίαρχη ιδέα για τη φιλοσοφία και τη θεολογία του Αισχύλου, που βασίζεται ουσιαστικά στην Ορέστεια. Η ιδέα αυτή ερμηνεύει το σύνολο των τραγωδιών του ως βαθμιαία διαδικασία κάθαρσης της αρχαϊκής θρησκείας μέσω της δημιουργίας της μορφής του Δία ως πηγής δικαιοσύνης και αμεροληψίας. Θα μπαίναμε στον πειρασμό να δούμε εδώ μια απλή προβολή, όπως συμβαίνει με άλλους φιλολόγους που καταφέρνουν να βρουν το Θεό των χριστιανών (τον δικό τους Θεό) στους συγγραφείς της ειδωλολατρικής Αρχαιότητας - ιδιαίτερα στον Πλάτωνα. Πράγμα εξάλλου σχετικά εύκολο, διότι τελικά η φιλοσοφία του ήταν η μήτρα όλων όσων βρίσκουμε ως ορθολογική θεολογία στο χριστιανισμό. Παρ’ όλ’ αυτά πολλοί σημαντικοί φιλόλογοι ήταν προφανώς πανευτυχείς να συναντήσουν έναν πρόγονο του Θεού των χριστιανών στη μορφή του Δία. Μπορούμε πράγματι να διαβάσουμε μερικά αποσπάσματα της Ορέστειας με αυτή την οπτική. Όχι βέβαια ως αναγγελία του χριστιανισμού, αλλά ως σκιαγράφηση μιας ήδη υπάρχουσας τάσης στους προσωκρατικούς, όπως στον Ξενοφάνη ή τον Ηράκλειτο, και η οποία αποσπάται από την κοινή παράσταση των θεών (με τις ιστορίες των εγκλημάτων τους, των μοιχειών κ.λπ.) και τους αναγάγει σε κάτι διαφορετικό, και ίσως σε έναν μοναδικό θεό. Ακόμη μία φορά, έχουμε εδώ την ασυγκράτητη τάση προς μια ενωτική οντολογία, ένα στοιχείο της οποίας είναι ο μονοθεϊσμός. Ωστόσο, δεν βρίσκουμε τίποτε από όλα αυτά στον Προμηθέα δεσμώτη, αντιθέτως μάλιστα. Σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει μια πολύ εύκολη λύση, την οποία δεν παρέλειψαν να την προτείνουν και σε αυτή την περίπτωση. Πρόκειται για τη διατύπωση υποψίας σχετικά με την αυθεντικότητα του κειμένου που ενοχλεί. Υποστηρίχθηκε, πράγματι, ότι ο Αισχύλος δεν μπορεί να είναι ο συγγραφέας αυτής της τραγωδίας, μιας και δεν συνάδει με τη θεολογία του.(ε) Ευτυχώς η θέση αυτή δεν επικράτησε. Ένα πράγμα είναι σίγουρο κατ’ εμέ: η μορφή και η γλώσσα του έργου που είναι υπέροχες δηλώνουν μια συγγένεια, μια προφανή ταυτότητα ουσίας με τα στοιχεία που βρίσκουμε στις άλλες τραγωδίες του Αισχύλου. Θα ισχυριζόμουν ευχαρίστως ότι ο Προμηθέας είναι η κορυφή της ποιητικής τραγικής γλώσσας. Οι αντιρρήσεις υποχωρούν προβάλλοντας το γεγονός ότι καθώς το έργο έπρεπε να είναι το πρώτο (ή ίσως το δεύτερο) μιας τριλογίας που κατέληγε σε συμφιλίωση, η διαμάχη με τον Δία αναγκαστικά ξε- περνιόταν, καθώς ο Δίας εξελισσόταν τελικά σε ηθικά αποδεκτή μορφή. Είναι δυνατό, και μάλιστα πολύ πιθανό. Αλλά το ζήτημα δεν βρίσκεται εδώ. Έχετε παρά ταύτα ένα έργο ολοκληρωτικά εστιασμένο στην καταγγελία της στυγνότητας του Δία, της αδικίας του, του μίσους του για τους ανθρώπους, της τυραννίας που ασκούσε - και της στυγνότητας και αδικίας κάθε εξουσίας. Ας πάρουμε ένα σημείο αναφοράς: ας υποθέσουμε μάλιστα ότι στο επόμενο έργο ή στο μεθεπόμενο η τραγωδία καταλήγει σε συμφιλίωση. Μπορείτε να φανταστείτε ένα χριστιανικό έργο του οποίου το πρώτο ή το δεύτερο μέρος θα συνίστατο σε μια σειρά από κατάρες εναντίον του Θεού, επαναλαμβάνοντας και εξωθώντας στα άκρα τις εκφράσεις του Ιώβ, κατηγορώντας αδιάκοπα το Θεό ως άδικο, στυγνό, εγωκεντρικό, αυθαίρετο και ούτω καθεξής; Είναι απολύτως αδιανόητο, ακόμη κι αν σε μια τρίτη φάση μάς έδειχνε έναν «αληθινό» πατέρα Θεό, δίκαιο, ελεήμονα κ.λπ. Ε, λοιπόν, τη στιγμή που ο Αισχύλος ανεβάζει την τριλογία του, οι σημασίες αυτές μπορούν να παρουσιαστούν δημόσια, χωρίς να προκαλέσουν κανένα σκάνδαλο — και αυτό ακριβώς μας ενδιαφέρει. Προϊόν της σκέψης, οι σημασίες αυτές εκφράστηκαν, έγιναν δεκτές και βρίσκονται προφανώς σε βαθιά αρμονία με το στοιχείο που, ανεξάρτητα από τον Προμηθέα, διακρίναμε την περασμένη χρονιά ως το κεντρικό στοιχείο των ελληνικών φαντασιακών σημασιών.

Θα εξετάσω τώρα πιο λεπτομερειακά τους πυρήνες των σημασιών που παρουσιάζονται στο έργο, διευκρινίζοντας ότι δεν πρόκειται καθόλου για θέσεις, αλλά μάλλον για πόλους, για σχήματα που μας επιτρέπουν να συλλάβουμε τον κόσμο, να του δώσουμε νόημα, για σχήματα γύρω από τα οποία οργανώνονται τα πάντα. Μπορούμε να διακρίνουμε τουλάχιστον πέντε. Το πρώτο αφορά στη θρησκεία, και ιδιαίτερα τον πρόσκαιρο χαρακτήρα της θεότητας. Το δεύτερο αρνείται στην εξουσία κάθε ηθική διάσταση, κάθε χαρακτήρα δικαιοσύνης: η εξουσία - θεία εν προκειμένω - είναι η εξουσία, δεν υπάρχει τίποτε άλλο να λεχθεί επ’ αυτού. Μπορεί μάλιστα να τη βρει κανείς άδικη, αυτό όμως εμφανίζεται μέσα από την οπτική ενός συγκεκριμένου ατόμου (εδώ του Προμηθέα). Τρίτον, έχουμε μια ολόκληρη σειρά θεωρήσεων πάνω στη φύση της εξουσίας γενικά, που εξετάζονται μέσω της κατεξοχήν εξουσίας, δηλαδή της εξουσίας του Δία. Ο τέταρτος πυρήνας αφορά στην ουσία της ανθρωπότητας. Εδώ παρεμβάλλεται το περίφημο απόσπασμα του Προμηθέα για τις τέχνες που έδωσε στους ανθρώπους και όλα όσα τους έμαθε, πράγμα που βεβαίως θέτει το ερώτημα: τι σημαίνει, μέσα στην προοπτική αυτού που ονόμασα αναδυόμενη συνείδηση της αυτοσυγκρότησης της ανθρωπότητας, το γεγονός ότι αυτός που έδωσε όλα αυτά είναι ο Προμηθέας; Τέλος βρίσκουμε την αντίθεση της καθαρής βίας, της ωμής βίας από τη μια μεριά, και της σκέψης από την άλλη. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ένα μεθοδολογικό πρόβλημα, που προηγείται από κάθε ανάλυση απολύτως. Θα ήταν βεβαίως όχι μόνο επικίνδυνο, αλλά εντελώς καταδικαστέο να αποσπάσουμε μερικές φράσεις από ένα κείμενο για να τους προσδώσουμε μια σημασία ανεξάρτητα από το σύνολο του οποίου αποτελούν μέρος. Πράγματι, μια σε βάθος εργασία θα απαιτούσε συγκεκριμένη ανάλυση του Προμηθέα, κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε. Θα σας παρουσιάσω απλώς ένα είδος θεματικής ανθολογίας του έργου, μια συλλογή αποσπασμάτων και προτάσεων. Αλλά στην πραγματικότητα δεν έχω αμφιβολίες επ’ αυτού. Είναι για μένα προφανές ότι τα αποσπάσματα αυτά υποστηρίζονται από το υπόλοιπο κείμενο και ότι από μεθοδολογική άποψη είναι απολύτως πειστικά λόγω του πλήθους τους και της συχνότητάς τους. Τα θέματα για τα οποία θα μιλήσω επανέρχονται διαρκώς.

Σχετικά με τον πρόσκαιρο χαρακτήρα του θείου ή ακριβέστερα των θεών ξαναβρίσκουμε το παλιό θέμα της διαδοχής των θεοτήτων στην εξουσία, και κατά συνέπεια τον μεταβατικό χαρακτήρα αυτής της εξουσίας. Ο Ουρανός υποσκελίζεται από τον Κρόνο, ο Κρόνος από τον Δία κ.λπ. Το πρώτο κείμενο που έχουμε για αυτό το θέμα είναι φυσικά η Θεογονία του Ησιόδου. Το κείμενο αυτό αντιστοιχεί βαθύτατα στην περίφημη φράση του Αναξίμανδρου [Σημ. Περιθ.: ο Αναξίμανδρος τοποθετείται ανάμεσα στον Ησίοδο και τον Αισχύλο, ο μόνος δε που το ξεχνάει είναι ο Heidegger] που σχολιάσαμε πέρυσι,[2] σύμφωνα με την οποία «όλα τα όντα οφείλουν να πληρώσουν τα μεν στα δε δίκην και τίσιν, ποινή και αποζημίωση, για την αδικία τους», η αδικία δε είναι στην περίπτωση αυτή το απλό γεγονός της ύπαρξής τους. Στην περίπτωση των θεοτήτων, γνωρίζουμε καλά ποια είναι η αδικία τους, η ὕβρις τους, διότι κάθε γενιά αρνείται να παραχωρήσει τη θέση της στη νεότερη και προσπαθεί να την καταστρέψει - αυτό αληθεύει τόσο για τον Ουρανό, όσο και για τον Κρόνο. Υπάρχει βεβαίως στην ελληνική κοινωνία μια πίστη, μια λαϊκή ευσέβεια: οικοδομούνται ναοί, λατρεύονται οι θεοί, τους προσφέρονται θυσίες. Και στη συνέχεια, σε ένα δεύτερο επίπεδο της πίστης, που δεν διαχωρίζεται από αυτή, βρίσκουμε την παραπάνω άποψη για τους θεούς. Πρόκειται για δύο στοιχεία που μπορεί να φανούν - και είναι πράγματι - αντιφατικά, πλην όμως έτσι έχουν τα πράγματα. Ο προσωρινός χαρακτήρας της θείας εξουσίας ισχύει επίσης και για τον Δία. Πρόκειται για την έμφυτη, την εγγενή τάξη του κόσμου, και από την άποψη αυτή δεν έχει πολύ σημασία αν το δεύτερο ή το τρίτο μέρος της τριλογίας παρουσίαζε μια τελική συμφιλίωση, διότι η εξουσία του ίδιου του Δία είναι σαφώς καταδικασμένη να εκλείψει. Αυτό λέγεται στους στίχους 164-165* από το χορό των Ωκεανίδων: ο Δίας δεν θα πάψει να κάνει κακό «πριν κάποιος άλλος, με ένα τέχνασμα, καταλάβει τον ανίκητο του θρόνο», την ανώτατη εξουσία. Έτσι και ο Προμηθέας, σε μία από τις απειλητικές του προφητείες που επανέρχονται συνεχώς στη διάρκεια του έργου, λέει για τον Δία (στ. 166-177): «θα έχει σίγουρα την ανάγκη μου, αυτός, ο πρώτος των μακαρίων, για να του δείξω τη νέα βουλή της μοίρας που θα του στερήσει το σκήπτρο του και τις τιμές του... και αυτό, δεν θα το αποκαλύψω πριν δεχτεί να ξεπληρώσει αυτή την προσβολή που μου επιβάλλει». Μπορούμε να παραθέσουμε πολλά άλλα αποσπάσματα. Στίχοι 189-190: ο Δίας θα επανέλθει με ευνοϊκότερες διαθέσεις μετά από το πλήγμα που τον περιμένει. Ο Προμηθέας αναγγέλλει (στ. 756) ότι μια μέρα ο Δίας θα πέσει από την τυραννίδα του -στη γλώσσα των τραγικών, η λέξη αυτή υποδηλώνει την απόλυτη εξουσία-, ότι η βασιλεία του δεν θα διαρκέσει για πολύ ακόμη (στ. 939-940). Λέει δε αλλού (στ. 516) ότι ο Δίας πρέπει να τιμωρηθεί από τις Ερινύες με την αλάνθαστη μνήμη και από τις Μοίρες «με τις τρεις μορφές» (ο Αισχύλος χρησιμοποιεί εδώ μια εκπληκτική έκφραση: Μοῖραι τρίμορφοι - πράγμα που σημαίνει επίσης τη Μοίρα που έχει τρεις μορφές). Και όταν ο χορός τον ρω­τά: μήπως ο Δίας είναι πιο αδύναμος από τις Μοίρες και τις Ερινύες; Απαντά ότι κανείς, ούτε ο Δίας ούτε οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να ξεφύγει από την πεπρωμένην του. Αυτή ακριβώς η Μοίρα, ή Ανάγκη, τοποθετημένη πάνω από τη θεία εξουσία, συνθλίβει ό, τι υπάρχει και επιτρέπει την έλευση του καινούργιου. Το ξαναβρίσκουμε αυτό στον τελευταίο διάλογο (στ. 944-1039) ανάμεσα στον Ερμή και τον Προμηθέα. Θυμάστε ότι ο Προμηθέας είχε περιγράψει στην Ιώ όσα την περίμεναν και της είχε αναγγείλει, προκειμένου να την παρηγορήσει για τα μελλοντικά της βάσανα, ότι ένας από τους απογόνους της, μετά από πολλές γενιές, θα ερχόταν να τον ελευθερώσει και ταυτόχρονα να κλονίσει την εξουσία του Δία. Οι Ολύμπιοι το άκουσαν αυτό και έστειλαν τον Ερ­μή στον Προμηθέα για να μάθουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Ο Ερμής προσπαθεί να κάνει τον Προμηθέα να μιλήσει απειλώντας τον ο Προμηθέας αρνείται και το έργο τελειώνει με την πραγματοποίηση των απειλών του Ερμή, ένα είδος κατακλυσμού με κεραυνούς και αστραπές, όπου η γη σχίζεται και καταπίνει τον Προμηθέα κάτω από τα κομμάτια του βουνού στο οποίο τον είχε δέσει στην αρχή ο Ήφαιστος εκτελώντας τις διαταγές του Κράτους και της Βίας, της Ισχύος και της Βίας (και όχι Pouvoir, εξουσία και Force, βία, όπως μεταφράζει ο Mazon). Επομένως, σε αυτό τον τελευταίο διάλογο, ο Προμηθέας βεβαιώνει (στ. 958-959) ότι η εξουσία του Δία, η τρίτη κατά σειρά, θα πέσει όπως και οι προηγούμενες, αἴσχιστα καί τάχιστα, σύντομα και πολύ άσχημα, ότι η τυραννία του θα τελειώσει.

Έχουμε λοιπόν εδώ έναν πρώτο πυρήνα σημασιών, οι οποίες είναι ευρύτατα παρούσες σε όλη τη μυθολογία. Ο Προμηθέας τις επαναλαμβάνει με ιδιαίτερη ένταση, συνοδεύοντάς τες με αυτή την εκπληκτική φράση που θα μας επιτρέψει να περάσουμε στο δεύτερο θέμα. Είναι στην αρχή του έργου, όταν το Κράτος λέει (στ. 49-50): ἅπαντ' ἐπράχθη πλήν θεοῖσι κοιρανεῖν/ἐλεύθερος γάρ οὔτις ἐστί πλήν Διός. «Τα πάντα ρυθμίστηκαν, τακτοποιήθηκαν - settled, θα λέγαμε στα Αγγλικά -, εκτός από τη διακυβέρνηση των θεών». Όλα τα άλλα παγιώθηκαν από καταβολής χρόνου: ο ρόλος κάθε θεότητας, η ανάπτυξη των φυτών, η αντιστοίχιση του τάδε δένδρου στην τάδε νύμφη κ.λπ. Παραμένει ένα μόνο ακαθόριστο στοιχείο, κορυφαίο, το στοιχείο του θεοῖσι κοιρανεῖν, το γεγονός της κυριαρχίας επί των ίδιων των θεών (η μετάφραση του Mazon εδώ μου φαίνεται ελλιπής). Και το Κράτος προσθέτει αυτή την εκπληκτική φράση: «Επομένως, κανείς δεν είναι ελεύθερος, εκτός από τον Δία». Ο Αισχύλος, προφανώς, δεν γράφει φιλοσοφική διατριβή, το πρόβλημά του δεν είναι ο λόγος με την έννοια της συγκροτημένης απόδειξης. Στην πραγματικότητα, έχουμε ταυτόχρονα δύο απόψεις: αφενός μια Μοίρα, μια Ειμαρμένη, επιβάλλεται σε όλους, συμπεριλαμβανομένου και του Δία του οποίου και επιφέρει την πτώση, και αφετέρου το γεγονός ότι υπάρχει όντως, στην κορυφή, ένα και μόνο ελεύθερο ον. Και το ον αυτό είναι ο Δίας. Τα πάντα έχουν ρυθμιστεί, εκτός από ένα πράγμα: ποιος θα είναι ο αφέντης των θεών \Σημ. Περίθ.: Αν ο Δίας δεν είχε την εξουσία κατόπιν διατάγματος της Μοίρας, θα ήταν ελεύθε­ρος. Επίσης όμως: η ανώτατη εξουσία διακυβεύεται σε μια πιθανή μάχη. Ο Προμηθέας διαβεβαιώνει: τη μάχη αυτή θα τη χάσει.]

Αυτό μας φέρνει στο ερώτημα της φύσης της εξουσίας, και καταρχήν στο γεγονός ότι στερείται απολύτως κάθε ηθικής ιδιότητας και κάθε δικαίου. Έχουμε ένα παράδειγμα μεταξύ άλλων στους στίχους 231-233, όπου ο Προμηθέας διηγείται ότι ο Δίας, αφού κατέλαβε την εξουσία, θέλησε να καταστρέψει τους δυστυχείς θνητούς για να δημιουργήσει μια άλλη φυλή. Στη συνέχεια υπάρχουν όλα όσα αναφέρονται στο πρόσωπο της Ιούς. Η ιστορία της εξηγείται διά μακρών (στ. 640-686): ο Δίας την ποθούσε και δεν σταμάτησε να την πολιορκεί μέχρι να πετύχει το σκοπό του, χρησιμοποιώντας τα πιο απίθανα μέσα - της στέλνει ερωτικά όνειρα και καταλήγει να απειλήσει τον πατέρα της ότι θα σβήσει τη γενιά του αν δεν τη διώξει από το σπίτι του. Η Ιώ γίνεται τότε θύμα της Ήρας και ο Δίας μάς παρουσιάζεται σαν κάποιος ο οποίος, προκειμένου να ικανοποιήσει μια παροδική επιθυμία, πατάει επί πτωμάτων, καταστρέφει οικογένειες. Στη συνέχεια, ο Προμηθέας θα κάνει ένα περιφρονητικό σχόλιο για τη στάση του αυτή (στ. 737-738): αυτός, ο θεός, επειδή επιθυμούσε μιγῆναι, να πλαγιάσει με αυτή τη θνητή, της επέβαλε αυτές τις τρομερές περιπλανήσεις. Το ίδιο θέμα επανέρχεται στον τελευταίο διάλογο με τον Ερμή, όπου ο Προμηθέας δείχνει ένα Δία να ασκεί αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μια αδιάφορη τυραννία, η οποία δεν υπολογίζει τίποτα, και ακόμη λιγότερο τους ανθρώπους.

Το τρίτο σημείο αφορά στη φύση της εξουσίας γενικά, θείας ή άλλης, δηλαδή στον εγγενώς αυθαίρετο χαρακτήρα της και μπορώ να πω αδικαιολόγητο. Πέρα από τις ιδιαίτερες κατηγορίες που απευθύνονται στον Δία μέσα στο έργο, βλέπουμε ότι το ζήτημα της «αδικίας» του δεν τίθεται καν. Η εξουσία, δρώντας, συνθλίβει ό, τι της αντιστέκεται ή συναντά στο δρόμο της και δεν χρειάζεται να ρωτήσουμε αν αυτό είναι δίκαιο ή όχι. Εδώ θα κάνω μια ιστορική παρατήρηση. Στον Προμηθέα, όλες αυτές οι καταγγελίες εναντίον της εξουσίας μοιάζουν σαφώς συνδεδεμένες με τον πρόσφατο χαρακτήρα της. Παραφράζοντας θα λέγαμε: κάθε εξουσία είναι κακή, αλλά μια νεοπαγής εξουσία είναι ακόμη πιο κακή από τις άλλες. Υπάρχει ωστόσο μια νεοπαγής εξουσία στην Αθήνα του 5ου αιώνα, αυτό είναι μάλιστα το ουσιώδες γεγονός της εποχής εκείνης: πρόκειται βεβαίως για την εξουσία του δήμου, η κατάτμηση της οποίας ολοκληρώθηκε με τις μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη το 462, επομένως, ίσως, τη στιγμή ακριβώς που παίζεται η τραγωδία. Και η άλλη νεοπαγής εξουσία είναι η εξουσία των Αθηνών πάνω στις συμμαχικές ελληνικές πόλεις με τη σύσταση μετά τους Μηδικούς Πολέμους της Ομοσπονδίας της Δήλου, αρχή αυτού που ονομάστηκε αθηναϊκή ηγεμονία. Σχετικά με αυτή την ηγεμονία, κατά τον Θουκυδίδη,[3] ο Περικλής απευθυνόμενος στους Αθηναίους λέει: μην ξεχνάτε ότι κατέχετε την ηγεμονία ως τυραννία, δηλαδή ως εξουσία που κατακτήθηκε μέσω της βίας και ότι - πρόκειται για μια κλασική παροιμία που προέρχεται από τους Επτά σοφούς - μπορεί να είναι εύκολο να γίνει κανείς τύραννος, είναι όμως δύσκολο να εγκαταλείπει αυτή την εξουσία ατιμωρητί. Εν ολίγοις, η τυραννία θα ήταν το καλύτερο πράγμα αν το τέλος της δεν ήταν πάντα ολέθριο. Η ιστορία, δυστυχώς, δεν το αποδεικνύει αυτό πάντοτε, είδαμε δε πρόσφατα ακόμη τυράννους που πέθαναν στο κρεβάτι τους. Το αποδεικνύει όμως αρκετά συχνά. Ο Περικλής προειδοποιεί λοιπόν τους Αθηναίους για τον κίνδυνο που διατρέχει αυτός που θέλει να εγκαταλείψει την τυραννία: πέφτουν επάνω του και τον σκοτώνουν. Στον Προμηθέα ο Ήφαιστος (στ. 35) περιγράφει αυτή τη φύση της εξουσίας, και ειδικότερα της νεοπαγούς εξουσίας: άπας τραχύς όσης αν νέον κράτη, όλοι όσοι ανέβηκαν πρόσφατα στην εξουσία, όσοι μόλις κατέλαβαν την εξουσία, είναι σκληροί, ανελέητοι. Και ο χορός, στους στίχους 149-151: νέοι οἰκονόμοι κρατοῦσ’ Ὀλυμπου, νέοι κυβερνώντες βασιλεύουν στον Όλυμπο, νεοχμοῖς δέ δή νόμοις Ζεῦς ἀθέσμως κρατύνει, και ο Δίας, με καινούργιους νόμους (η ελληνική όμως λέξη λέει πολύ περισσότερα από αυτό), ασκεί μια εξουσία χωρίς κανόνες. Νεοχμός είναι αυτός που θα μεταφράζαμε στα Αγγλικά με το new­fangled., ένα είδος νέας, περίεργης ανακάλυψης. Οι Ωκεανίδες, που μιλάνε εδώ, αντιπροσωπεύουν την παλαιά τάξη των Τιτάνων, είναι Τιτανίδες, όπως και ο Προμηθέας. Για αυτές πρόκειται επομένως για νεωτερίζουσες νομοθεσίες, με κάποια απόχρωση περιφρόνησης. Και προσθέτουν (στ. 152): ο Δίας κυριαρχεί (κρατύνει) και καταστρέφει αυτό που πριν ήταν τεράστιο, που ασκούσε τεράστια εξουσία. Λίγο πιο κάτω, όταν ο Προμηθέας προειδοποιείται να φοβάται την οργή του Δία, απαντά (στ. 186): ξέρω ότι είναι τραχύς, σκληρός, ανελέητος, και ότι έχει το δίκαιο στη διάθεσή του, παρ’ ἑαυτῷ τό δίκαιον ἔχων. Ο Δίας εφευρίσκει το δίκαιο, δημιουργεί το δίκαιο, απλώς και μόνο επειδή έχει την εξουσία. Ξαναβρίσκουμε το ίδιο θέμα στην επόμενη σκηνή, όπου ο Ωκεανός (στ. 324) λέει: έχουμε τώρα έναν τραχύ μονάρχη, που δεν είναι υπεύθυνος - τυπικός πολιτικός όρος της αθηναϊκής δημοκρατίας - που δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα. Και ο χορός επανέρχεται (στ. 402-403): αυτά τα αποτρόπαια πράγματα επιβάλλονται από τον Αία με βάση δικούς του και μόνο νόμους, ἰδίοις νόμοις κρατύνων.

Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτή η τραγωδία επαναλαμβάνει και τονίζει τον πυρήνα σημασιών που σχετίζεται με τον προσωρινό χαρακτήρα της εξουσίας, ακόμη και της θείας, τον ολοσχερή διαχωρισμό της από κάθε ηθική ή δικαιοσύνη, το γεγονός ότι δημιουργεί ένα δίκαιο που είναι δίκαιο απλώς και μόνο επειδή η εξουσία το ονομάζει έτσι - η εξουσία είναι η εξουσία, τελεία και παύλα. Ιδού τι διακηρύσσεται στον Προμηθέα δεσμώτη, και αυτό άκουσαν όλοι οι Αθηναίοι περί το 460 π.Χ.

Από το «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ»

(Η πόλις και οι νόμοι,  Σεμινάρια 1983-1984, απόσπασμα)

ΠΗΓΗ http://www.ekivolos.gr/Promhtheys%20Desmwths.htm

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ -"