ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΡΕΚΟΡ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Τα πιο αστεία, τα πιο άσχημα και τα πιο παράξενα της αρχαιότητας.-------   Ποιος έκανε τη μεγαλύτερη κλοπή έργων τέχνης; Πόσο κόστιζε το ακριβότερο άρωμα του κόσμου; Ποια ήταν η μεγαλύτερη σήραγγα; Ποιο ήταν το πολυτελέστερο πλοίο; Ποια γυναίκα ήταν το ωραιότερο μοντέλο; Ποια ήταν η μεγαλύτερη πισίνα του κόσμου;
Η κλασική γραμματεία είναι γεμάτη από ανέκδοτα και αναφορές εξαιρετικών γεγονότων, κορυφαίων επιδόσεων, ανδραγαθημάτων και αξιοθαύμαστων επιτευγμάτων αλλά και εκκεντρικών συμπεριφορών ή ακραίων πράξεων.
Κάποια από αυτά ξεχωρίζουν και σήμερα ως βασικά στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, όπως τα επτά θαύματα του κόσμου ή άλλα εκπληκτικά έργα τέχνης.
Κάποια έχουν τον χαρακτήρα της πληροφορίας μιλώντας για ιστορικά γεγονότα ή για την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Μερικά είναι σαφώς αληθοφανή, άλλα όμως δεν είναι παρά υπερβολές, που ανήκουν στη σφαίρα του μύθου, τερατολογίες που επινοήθηκαν για να εξυπηρετήσουν κάποιον σκοπό.
Ολα μαζί ωστόσο συνέθεταν τα «Παράδοξα», όπως τα αποκαλούσαν με μία λέξη οι αρχαίοι, οι οποίοι ως φαίνεται, διατηρούσαν άσβεστη τη δίψα για οτιδήποτε περίεργο και εντυπωσιακό. Μεγάλες συλλογές λοιπόν με αυτά τα επιτεύγματα «κυκλοφορούσαν» σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας αφού οι συγγραφείς τους γοητεύονταν ιδιαίτερα από τον εντοπισμό και την αποθησαύρισή τους.

Οι σύγχρονοι ερανιστές των Παράδοξων είναι αρχαιολόγοι, ερευνητές του Σουηδικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Ρώμης- επομένως γνώστες της ελληνορωμαϊκής αρχαιότητας- και όπως φαίνεται άνθρωποι με χιούμορ.
Γιατί αν η σύγχρονη φιλολογία θεωρεί ότι τα κείμενα αυτά είναι απλώς το αποτέλεσμα ενός κοινότυπου πάθους επιλογής εθνογραφικών ή φυσικών φαινομένων, τα οποία συχνά δεν ήταν τεκμηριωμένα, εκείνοι λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω προχώρησαν σε μια δική τους συλλογή με στόχο την απόλαυση και τη διασκέδαση των αναγνωστών.
Στο βιβλίο έτσι απουσιάζουν τα διδακτικά σχόλια, οι ηθικολογίες και γενικώς τα πολιτικώς ορθά ενώ παραμένουν όλα τα άλλα. «Αναζητήσαμε μέσα στην αρχαιότητα τα πιο αστεία,άσχημα,παράξενα και κακόγουστα παράδοξα ώστε να
παρουσιασθεί η αρχαιότητα από μια λιγότερο γνωστή πλευρά» λένε οι συγγραφείς στην εισαγωγή.
 Και η συνέχεια εξελίσσεται σαν ένα ταξίδι ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα, με χρήσιμα και άχρηστα ρεκόρ όπως αυτά του σημερινού βιβλίου Γκίνες ή σαν τις εξωφρενικές «ειδήσεις» που προσλαμβάνει καθημερινά ο άνθρωπος, του τύπου «Βρέθηκε νόμισμα από τη Σελήνη»!

Φυσικά το ζεύγος Κύννε αναγνωρίζει ότι η έλλειψη αυθεντικότητας είναι το αδύναμο σημείο της συλλογής. Ομως ας μην ξεχνά κανείς ότι ήδη από την αρχαιότητα αντιμετώπιζαν αυτό το πρόβλημα οι συγγραφείς (και ακόμη άλυτο είναι). Ο γεωγράφος Στράβων (64-21 π.Χ.) για παράδειγμα μόχθησε πολύ ώσπου να αποφασίσει τι είναι αλήθεια και τι επινόηση στα ομηρικά έπη ενώ δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τα περισσότερα γραπτά του Ηροδότου ανοησίες!
Αλλά και ο Σενέκας ο Νεότερος (4-65 μ.Χ.) εξοργιζόταν με τους ιστορικούς, τους οποίους κατηγορούσε ότι προσέθεταν διάφορα εκπληκτικά γεγονότα στις διηγήσεις τους με μόνο στόχο να μη βαρεθεί ο αναγνώστης… Μεγάλο το δίκιο του, δεδομένου ότι επίσημοι ελεγκτές των ρεκόρ, που υποτίθεται ότι σημειώνονταν σε διάφορους τομείς, τόπους, εποχές δεν υπήρχαν. Ως εκ τούτου η αυθαιρεσία και η προπαγάνδα δεν είχαν όριο. Ετσι στον οδηγό του για την αρχαία Ελλάδα ο Παυσανίας (μέσα 2ου μ.Χ. αιώνα) διστάζει να αναφερθεί στο μέγεθος του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Δία στην Ολυμπία – ενός από τα επτά θαύματα του κόσμου- διότι η δική του εκτίμηση ήταν διαφορετική από εκείνη των τοπικών ξεναγών.

Παρ΄ όλα αυτά ό,τι είναι προφανέστατα απίστευτο έχει μείνει έξω από αυτό το βιβλίο. Από την άλλη, δεν πρέπει να παραξενεύει η απουσία αθλητικών ρεκόρ δεδομένου ότι οι αρχαίοι δεν ενδιαφέρονταν για τα εκατοστά του δευτερολέπτου, ούτε μπορούσαν να τα μετρήσουν άλλωστε. Οποιος έτρεχε πιο γρήγορα ήταν ο νικητής.

ΧΡΥΣΑ ΦΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΩΝ

Η πιο υψηλή τιμή για βιβλία. Ο Αριστοτέλης αγόρασε τα έργα του Σπευσίππου αντί τριών ταλάντων που αντιστοιχούσαν σε 77 κιλά ασήμι.

Το πιο ακριβό σαπούνι. Ο Δημήτριος ο Πολιορκητής,βασιλιάς της Μακεδονίας,ξόδεψε περί τα 6.500 κιλά ασήμι προκειμένου να αγοράσει σαπούνι για τις ερωμένες του.

Το πιο άσεμνο έργο τέχνης. Ηταν του μεγάλου ζωγράφου Παράσιου με μια ασυνήθιστα ρεαλιστική σκηνή από τη μυθολογία στην οποία απεικονιζόταν η κυνηγός Αταλάντη καθώς έκανε στοματικό έρωτα στον πρίγκιπα Μελέαγρο.

Το καλύτερο άλμα εις μήκος. Το έκανε ο Σπαρτιάτης Κίωνης που πήδηξε 17 μέτρα (στα μέσα του 5ου π.Χ.αιώνα).

Το πιο ακριβό ύφασμα. Λαμπερό λινάρι ονόμαζαν ένα εξαιρετικά σπάνιο ύφασμα από μικρές κλωστές, το οποίο κόστιζε όσο και τα μαργαριτάρια.Ο λόγος,ότι ήταν πυρίμαχο,γι΄ αυτό και λεγόταν «άσβεστον λινόν».Υποτίθεται ότι προερχόταν από ένα φυτό που φύτρωνε στις ερήμους της Ινδίας.

Τα πιο πολυτελή επιδόρπια. Ηταν αυτά που προσέφερε ο Μέγας Αλέξανδρος στους φίλους του:

Μπουκίτσες από καρύδια,σύκα και άλλες λιχουδιές τυλιγμένες σε φύλλα χρυσού.Τις ξεφύλλιζαν και έτρωγαν το περιεχόμενο πετώντας το χρυσάφι στο έδαφος. Ο Καλιγούλας πάντως τον ξεπέρασε σε εκκεντρικότητα αφού,σύμφωνα με τον Σουητώνιο,σέρβιρε στους καλεσμένους του χρυσό ψωμί και χρυσό κρέας ενώ εκείνος έπινε μαργαριτάρια διαλυμένα σε ξίδι.
Τα καλύτερα εδέσματα. Μεγάλης εκτίμησης έχαιραν τα μυαλά στρουθοκαμήλου και οι γλώσσες κορυδαλλών.
Η καλύτερη βαφή βλεφαρίδων. Ηταν το κατράμι,δηλαδή το κατακάθι της πίσσας (μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως βαφή μαλλιών),το οποίο ο Πλίνιος αναφέρει ως αμπελίτη.
http://www.24grammata.com/?p=11039

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΤΑ ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΡΕΚΟΡ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Από τον Dostoievski στον Camus μέσω θεάτρου" 25/11/14

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Από τον Dostoievski στον Camus μέσω θεάτρου" 25/11/14 "

Δεύτερη Αναφορά του Κ. Γιοβανόπουλου στην Ελληνική ΑΟΖ και τον Ζεόλιθο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Δεύτερη Αναφορά του Κ. Γιοβανόπουλου στην Ελληνική ΑΟΖ και τον Ζεόλιθο "

"Σχεδόν ολόκληρη η ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό"

 

Συνέντευξη του αστροφυσικού  Στράτο  Θεοδοσίου, στη ΧριστίναΔιαμαντοπούλου

   

"Χωρίς υπερβολή σχεδόν ολόκληρη η θαυμάσια ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό, ένα δώρο των προγόνων μας στην ανθρωπότητα", αναφέρει μεταξύ άλλων ο καθηγητής κ. Στράτος Θεοδοσίου. Mε αφορμή την εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Φιλοσοφίας, με θέμα «Η Φιλοσοφία στη ζωή», που πραγματοποιείται την αύριο, 19 Νοεμβρίου στον Ιανό, ο κ. Θεοδοσίου μίλησε στο metrogreece.gr για την -άγνωστη στους περισσότερους από εμάς- ελληνική αστρονομική μυθολογία και την σχέση της με την φιλοσοφία....

Tί είναι η ελληνική αστρονομική μυθολογία;

Αστρονομία, από τις ελληνικές λέξεις: άστρο + νόμος, είναι η επιστήμη, που ως κύριο αντικείμενό της έχει τον προσδιορισμό των θέσεων, των διαστάσεων και των κινήσεων των ουρανίων σωμάτων. Δηλαδή τους νόμους που διέπουν την κίνηση των άστρων. Σκοπός της είναι επίσης και η συλλογή πληροφοριών για πρακτικούς σκοπούς της ζωής μας, όπως για τον προσανατολισμό μας τη μέρα και τη νύχτα, για τη ναυσιπλοΐα, για τη γεωργία και για τον υπολογισμό του χρόνου και των εποχών. Αυτό επιτεύχθηκε από τον Ίππαρχο, τον 2ο π.Χ. αιώνα, ο οποίος, με αφορμή την ανάλαμψη ενός υπερκαινοφανούς, το 134 π.Χ., μας έδωσε τον πρώτο κατάλογο των άστρων και των αστερισμών αποτυπώνοντας την αθάνατη ελληνική μυθολογία στον ουρανό. Έκτοτε ήταν ένα απλό παιχνίδισμα μνήμης ο προσανατολισμός στην ξηρά για τους οδοιπόρους και τους πολεμιστές και ιδιαίτερα στη θάλασσα για τους αρχαίους θαλασσοπόρους.

Πώς συνδέεται με τη φιλοσοφία;

Μη μπορώντας η ανθρώπινη νόηση να δώσει λογικά ικανοποιητικές εξηγήσεις, όσον αφορά την ύπαρξη και τα φαινόμενα του μαγικού κόσμου των άστρων, τα συνέδεσε, μέσα από πολύπλοκους και θαυμαστούς μύθους, με φιλικά και αγαπημένα πρόσωπα ή ισχυρούς θεούς και ήρωες, που η παράδοση τους ήθελε αθάνατους και κραταιούς να ελέγχουν και να κατευθύνουν τις τύχες των ανθρώπων από ψηλά. Έτσι, γεννήθηκε η υπέροχη ελληνική αστρονομική μυθολογία, αυτό το θαυμαστό παραμύθι των άστρων, Πράγματι, αυτά τα ευδιάκριτα συμπλέγματα των άστρων ονομάστηκαν αστερισμοί και η πλούσια φαντασία των αρχαίων Ελλήνων τα συνέδεσε με την ύπαρξη θεών και ηρώων.

Στον Τίμαιο του Πλάτωνος, ένα έργο που θεωρείται η καταστατική πρόταση της επιστήμης, η διερεύνηση της φύσης του Σύμπαντος χαρακτηρίζεται πηγή προέλευσης της Φιλοσοφίας.

Πέρα από την αστρονομική τους ερμηνεία, τι σημαίνουν οι μύθοι και τα σύμβολα που «χαράζονται» στον ουρανό;

Στην Αίγυπτο των Πτολεμαίων έχουμε μια συστηματική προσπάθεια να βρεθεί η μαθηματική αντιστοιχία ανάμεσα στον μακρόκοσμο (Σύμπαν) και τον μικρόκοσμο (άνθρωπος). Εκεί ο άνθρωπος προσπαθούσε να δαμάσει τον θάνατο μέσω του ελέγχου της ροής του χρόνου, που προσδιορίζει τις λειτουργίες της βιολογικής φθοράς όλων των ζωντανών οργανισμών πάνω στη Γη. Τα άστρα, οι αστερισμοί, οι αστρικές εποχές και οι εφαρμογές της Αστρονομίας αποτυπώθηκαν σε ναούς, σε ανάκτορα, στη ζωγραφική, στη γλυπτική και εν γένει στην τέχνη. Οι πυραμίδες ήταν τεράστια μεσημβρινά αστρονομικά όργανα και οι οβελίσκοι τεράστιοι γνώμονες.

Πώς επηρεάζουν την πορεία της χώρας μας στη φιλοσοφία της Ευρώπης;

Χωρίς υπερβολή σχεδόν ολόκληρη η θαυμάσια ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό, ένα δώρο των προγόνων μας στην ανθρωπότητα. Μια μυθολογία ριζωμένη στη συνείδηση τουλάχιστον των Ευρωπαίων, αφού διάφορες προσπάθειες αντικατάστασής της δεν ευδοκίμησαν.

Εξάλλου, οι μύθοι και οι θρύλοι του κόσμου των άστρων θα μένουν για πάντα οι πιο τρυφεροί μάρτυρες της ελληνικής ρίζας του ευρωπαϊκού πολιτισμού. 

Σε εμάς λοιπόν έγκειται να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια και να αναδείξουμε στην Ευρώπη και διεθνώς το μεγαλείο του έναστρου ουρανού και τη φιλοσοφία που ευδοκιμεί από τα πανάρχαια χρόνια στη χώρα μας. Τίποτα δεν έρχεται από μόνο του και τίποτα πλέον δεν χαρίζεται, εάν δεν το διεκδικήσεις και εάν δεν δείξεις ότι είσαι ικανός να το προαγάγεις.

«Μια μυθολογία ριζωμένη στη συνείδηση τουλάχιστον των Ευρωπαίων, αφού διάφορες προσπάθειες αντικατάστασής της δεν ευδοκίμησαν». 

Ποιες ήταν οι προσπάθειες αντικατάστασης και γιατί δεν ευδοκίμησαν;

Ευρωπαίοι χριστιανοί συγγραφείς του 16ου αιώνα θεώρησαν ότι οι δώδεκα ζωδιακοί αστερισμοί σχετίζονται με τις 12 φυλές του Ισραήλ. Στην Αγγλία, ήδη από τον 8ο αιώνα, ο Βέδας ο Αιδέσιμος (Venerable Bede, 673-735 μ.Χ.) είχε τοποθετήσει στον ζωδιακό κύκλο τους δώδεκα Αποστόλους, ενώ στη θέση του Ιούδα του Ισκαριώτη έβαλε τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή. Αργότερα τον 17ο αιώνα ο Sir William Drummond αντιστοίχισε τους δώδεκα ζωδιακούς αστερισμούς σε ισάριθμους Πατριάρχες από την Παλαιά Διαθήκη.

Ο Γερμανός Ιούλιος Σίλλερ (Julius Schillerius, 1627) δημιούργησε έναν αστρικό κατάλογο με τίτλο «Χριστιανικός αστερόεις ουρανός», όπου εισήγαγε την καινοτομία όλοι οι αστερισμοί να ονομάζονται με χριστιανικά ονόματα από την Αγία Γραφή. Όλα αυτά βέβαια ήταν αστεία πράγματα, αφού τα άστρα και οι μύθοι των αστερισμών απευθύνονται σε όλη την υφήλιο και όχι μόνο στους χριστιανούς. Για τον λόγο αυτό, τούτες οι ονομασίες δεν έγιναν ποτέ γενικά αποδεκτές και σήμερα εκλείπουν εντελώς.

O αστροφυσικός Στράτος Θεοδοσίου είναι αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, ενώ είναι και προσκεκλημένος ομιλητής στην εκδήλωση στο βιβλιοπωλείο Ιανός (Σταδίου 24, Αθήνα), αύριο, Τετάρτη 19 Νοεμβρίου, στις 9 μ.μ., η οποία τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής UNESCO.

ΠΗΓΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ""Σχεδόν ολόκληρη η ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό""

Η ρηματική διακοίνωση της Κύπρου

Του Νίκου Λυγερού
Η ρηματική διακοίνωση της Κύπρου που απεύθυνε στον ΟΗΕ όσον αφορά στην παραβίαση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων από την Τουρκία μέσω του σεισμικού σκάφους στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι ένας επιπλέον πόντος για την Κύπρο. Με αυτήν την πράξη εξασφαλίζει το γεγονός ότι η παραβίαση καταγράφεται επίσημα και δεν είναι απλώς μια τυπική κίνηση που μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η Κύπρος επέλεξε και το χρονικό διάστημα της διακοίνωσης για να δώσει χρόνο σε στρατηγικούς συμμάχους να εκφραστούν επίσημα υπέρ της Κύπρου χωρίς κανέναν ενδοιασμό, αφού ακολουθούν επί της ουσίας και του πρακτέου το Δίκαιο της Θάλασσας δίχως καμιά εξαίρεση. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Ελληνισμός περνά στην αντεπίθεση, όπως το είχε κάνει και η Ελλάδα για την υφαλοκρηπίδα και αποδεικνύει ότι το να είσαι ραγιάς δεν έχει κανένα όφελος. Τα κράτη σέβονται μόνο και μόνο τα κράτη που διεκδικούν τα δικαιώματά τους στο διεθνές επίπεδο. Έτσι η Κύπρος αξιοποιεί την ΑΟΖ της όχι μόνο σε επίπεδο οικονομικό με τους υδρογονάνθρακες, αφού τώρα βλέπουμε ότι επηρεάζει και τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση, αλλά και τη γεωπολιτική θέση της Κύπρου που αναδεικνύεται μέσω της δράσης της και των πράξεων που μετατρέπουν κάθε βήμα της υψηλής στρατηγικής σε δεδομένο για την απελευθέρωση από τον ζυγό της κατοχής που είναι απαράδεκτη. Γιατί η Κύπρος μπορεί να ζήσει ελεύθερη χωρίς καμιά παρέμβαση αφού έχει αρχίσει το μέλλον της πριν δέκα χρόνια, όταν ανακήρυξε την ΑΟΖ κι άρχισε τις οριοθετήσεις της με την Αίγυπτο, το Λίβανο και το Ισραήλ. Έτσι συνεχίζει την πορεία της προς την απελευθέρωση.
Πηγή: www.lygeros.org/articles.php?n=17786&l=gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η ρηματική διακοίνωση της Κύπρου"

ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ

Τι σημαίνει το όνομά σου σε … αριθμούς

Σήμερα θα αντιγράψω κι εγώ ένα θέμα άλλου συναδέλφου. Εγώ όμως θα πω από που το αντιγράφω, γιατί έτσι έχω μάθει και γιατί αυτό είναι το σωστό. Στο περιοδικό Beaute διάβασα λοιπόν προσφάτως το εξής ενδιαφέρον θέμα της συναδέλφου Ιουλίας Πιτσούλη:
Φως στη μυστηριώδη δύναμη των ονομάτων, ρίχνει η αριθμολογία, που ακολουθώντας την πυθαγόρεια αρίθμηση, μετατρέπει κάθε γράμμα σε αριθμό και αθροίζοντας όλα τα γράμματα μίας λέξης, βγάζει το σύνολο, τον περίφημο λεξάριθμο, που με τη σειρά του αντιστοιχεί με ορισμένες πολύ συγκεκριμένες ιδιότητες.
Σύμφωνα με την πυθαγόρεια αρίθμηση, τα γράμματα αντιστοιχούν στους εξής αριθμούς : Α=1, Β=2, Γ=3, Δ=4, Ε=5, Ζ=7, Η=8, Θ=9, Ι=10, Κ=20, Λ=30, Μ=40, Ν=50, Ξ=60, Ο=70, Π=80, Ρ=100, Σ=200, Τ=300, Υ=400, Φ=500, Χ=600, Ψ=700, Ω=800.
Για να βρεις τον λεξάριθμο που αντιστοιχεί στο όνομά σου, αθροίζεις τους επιμέρους αριθμούς των γραμμάτων και αθροίζεις επίσης και το τελικό αποτέλεσμα, ώστε να καταλήξεις σε μονοψήφιο αριθμό.
Καταλήγοντας στο μονοψήφιο αριθμό του ονόματος που μας ενδιαφέρει κοιτάμε στη λίστα που ακολουθεί για να βρούμε τα χαρακτηριστικά με τα οποία συνδέεται ο κάθε αριθμός.
1 : Άτομο στο οποίο προέχει η λογική και ο παρορμητισμός. Διαθέτει ηγετικές ικανότητες και γοητεύεται από τα νέα ξεκινήματα και τις πρωτοποριακές ιδέες. Έχει έντονη προσωπικότητα, αλλά στην υπερβολή του, μπορεί να γίνεται εγωκεντρικό. Επειδή είναι πρωτοπόρο, συχνά έρχεται αντιμέτωπο με τη μοναξιά, καθώς προχωρά μπροστά με ορμή. Έχει μαχητικό πνεύμα, του αρέσει να παίρνει πρωτοβουλίες και να ξεκινά νέα πράγματα, αρκεί να υπάρχει κάποιος να τα συνεχίσει για να ανακαλύψει νέους ορίζοντες. Δεν αντέχει τη μονοτονία, την ανία και οτιδήποτε συνηθισμένο. Είναι όμως πολύ ευαίσθητο στην κριτική και στη γνώμη των άλλων.
Η ισχυρογνωμοσύνη του απαιτεί να γίνονται όλα με το δικό του τρόπο κι έτσι μπορεί να συμπεριφέρεται με αυταρχισμό κρατώντας μία στάση σαν να τα ξέρει όλα. Θα αναμειχθεί εύκολα με τον κόσμο, αλλά ποτέ δεν θα γίνει "ένας από τους πολλούς".
2 : Σε αυτό το άτομο, προέχει το συναίσθημα. Το εκφράζει με τη μεγάλη του διάθεση για συντροφικότητα. Έχει πλούσια φαντασία και είναι πρόθυμο να αφοσιωθεί και να συνδεθεί βαθιά. Προτιμά κάποιος άλλος να έχει την πρωτοβουλία κι αυτό να ακολουθεί ή να συντροφεύει. Είναι συνεργάσιμο, αλλά μπορεί να γίνει έρμαιο των άλλων από φόβο μοναξιάς.
Στην υπερβολή του, μπορεί να μετατρέψει την ευαισθησία σε ευθιξία, συναισθηματική ανασφάλεια και ενοχή. Κάτι που πρέπει να μάθει είναι να συνεργάζεται με άλλους, χωρίς να παραμελεί τις δικές του προσωπικές ανάγκες, ενώ είναι σημαντικό να μην παγιδεύεται στην αναποφασιστικότητα.
Από την άλλη πλευρά, έχει τη μαγική ικανότητα να συμφιλιώνει αντιμαχόμενες πλευρές, ενώ στο σπίτι του όλοι νιώθουν εξαιρετική ζεστασιά. Παράλληλα, είναι καλός σύντροφος, πιστός, στοργικός και προσεκτικός στα οικονομικά.
3 : Πρόκειται για άτομο επικοινωνιακό με ισορροπία λογικής και συναισθήματος. Διαθέτει ευφράδεια και άνεση να διατυπώνει τις σκέψεις του. Λατρεύει το κουβεντολόι, τα τηλεφωνήματα, τα sms και τα e-mail, τόσο όσο και το να βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση και σε επαφή με κόσμο. Είναι κοινωνικό και πρόθυμο στις συναναστροφές. Μπορεί να ζει σε κατάσταση χαράς και ενθουσιασμού εμπνέοντας τους άλλους. Είναι κεφάτο, διασκεδαστικό άτομο και του αρέσει το φλερτ. Κάτι που δεν αντέχει είναι η κριτική. Στην υπερβολή του μπορεί να γίνει φλύαρο, δυσκίνητο ή αντίθετα, υπερκινητικό και να περνά διαστήματα απομόνωσης και άρνησης για επαφή με κόσμο. Έχει την τάση να σκορπίζει την ενέργειά του, παρ' όλα αυτά έχει μία εκπληκτική ικανότητα να βρίσκεται στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή, ενώ είναι πολύ τυχερό με τα χρήματα και τις ευκαιρίες.
4 : Εδώ, το άτομο βάζει βάσεις και όρια. Ξέρει να εργάζεται με συνέπεια και πειθαρχία, ενώ πρόθυμα ακολουθεί τους κανόνες και δεσμεύεται από αυτούς. Γενικά δεν του αρέσει να κρατά εκκρεμότητες, αλλά μπορεί να καταλήγει σε αυτοπεριορισμό και βασανιστική υπευθυνότητα.
 Η ακεραιότητα και η τιμιότητά του είναι έμφυτες αρετές. Συχνά είναι τόσο προσγειωμένο που ίσως καταντά βαρετό. Το "πρέπει" είναι μία λέξη που χαρακτηρίζει έντονα τη ζωή του και καθώς σέβεται την τάξη, μπορεί να διατηρεί και την αναγκαία ρουτίνα της καθημερινότητας.
Ξέρει την αξία του χρήματος και δεν το σπαταλά εύκολα, ενώ μπορεί να κάνει μεγάλες περικοπές επιδιώκοντας να αποκτήσει ένα δικό του σπίτι, μία δική του βάση. Ως σύντροφος είναι αξιόπιστος και αφοσιωμένος, ενώ συνήθως δεν ξοδεύει περισσότερα από όσα έχει. Επιπλέον, επειδή του αρέσει η τάξη τακτοποιεί πάντα ότι ανακατεύει.
5 : Η ελευθερία είναι η λέξη κλειδί για αυτό το άτομο. Ενδιαφέρεται για το χώρο του μεταφυσικού και τα μακρινά ταξίδια, αναζητώντας κάθε είδους ανοιχτούς ορίζοντες. Αγαπά την περιπέτεια, καθετί καινούργιο και απεχθάνεται την ανία και τη ρουτίνα.
Η στάση του προς τη ζωή, εκφράζεται με ταχύτητα, ενθουσιασμό και επιθυμία να είναι ενήμερο για όλα, για αυτό κι αγαπά το διάβασμα. Δε φοβάται να γνωρίσει νέους ανθρώπους, νέες εμπειρίες και διαφορετικές κουλτούρες και καθώς αγαπά την ανεξαρτησία, είναι εντελώς απρόθυμο για δέσμευση. Όταν όμως πέσει στην υπερβολή, μπορεί η τάση για ελευθερία να μετατραπεί σε αυτοκαταστροφική φυγή και να εκφράσει μία στάση έλλειψης σεβασμού της ελευθερίας των άλλων.
Σε κάθε περίπτωση βρίσκεται σε μία κατάσταση συνεχούς έντασης αλλά και σε ένα είδος νεανικότητας, ανεξάρτητα από την ηλικία του.
6 : Ο έρωτας, η οικογένεια, οι σχέσεις, έχουν μεγάλη σημασία για αυτό το άτομο. Αισθάνεται να ολοκληρώνεται μέσα από τις σχέσεις και έχει βαθιά ανάγκη για συντροφικότητα, συζυγική ζωή και συνύπαρξη.
Το ιδανικό του είναι ένα λιμάνι - σπιτικό, όπου τα πάντα είναι όμορφα διακοσμημένα. Έχει την τάση να εξιδανικεύει το γάμο, το σύντροφό του και τις ερωτικές σχέσεις και βέβαια, είναι πρόθυμο να προσφέρει να φροντίσει και να αγαπήσει με πάθος. Παράλληλα, λατρεύει τα καταναλωτικά αγαθά, ιδίως αν έχουν να κάνουν με το σπίτι και τους αγαπημένους.
 Κάτι που έχει ανάγκη να μάθει είναι όχι μόνο να δίνει αλλά και να παίρνει γιατί συχνά παραμελεί τις δικές του ανάγκες, επιθυμώντας συνεχώς να φροντίζει και να υπηρετεί τους αγαπημένους του. Έχει επίσης την τάση να ανησυχεί υπερβολικά μπροστά σε οποιαδήποτε αλλαγή της ρουτίνας ή των συνηθειών του.
7 : Το άτομο εδώ έχει την ανάγκη να βρει απαντήσεις σε βαθύτερα υπαρξιακά ερωτήματα. Η ενδοσκόπηση, η αυτογνωσία και η ενασχόληση με τη φιλοσοφία το βοηθούν να εξελιχθεί και να γαληνέψει. Διαθέτει βαθιά ενόραση, παρατηρητικότητα και εσωτερική σοφία. Η απομόνωση, είτε είναι επιζητούμενη, είτε εντελώς ανεπιθύμητη.
Γενικά όμως, είναι λιγομίλητο και δε νιώθει άνετα με τον πολύ κόσμο. Στη διάρκεια της ζωής του, θα περνά από περιόδους μοναξιάς ή αντίθετα θα βιώνει την έντονη εξάρτησή του, από την παρέα των άλλων. Παρ' όλα αυτά, έχει την ανάγκη να κάνει πράγματα μόνο του, να ερευνά, να μελετά και να διαβάζει. Πολύ σημαντικό για αυτό είναι να βρίσκεται συχνά στην εξοχή, καθώς η επαφή με τη φύση το βοηθά να ισορροπήσει και το θεραπεύει. Για κάτι που δεν χρειάζεται να ανησυχεί είναι τα χρήματα, επειδή πάντα θα έχει, έστω τα στοιχειώδη.
8 : Εδώ, το άτομο έχει την ικανότητα να θέτει μακροπρόθεσμους στόχους και να αφοσιώνεται σε αυτούς. Είναι ισχυρογνώμων και επιβάλλει τους δικούς του κανόνες για το πως πρέπει να γίνονται τα πράγματα, κάτι που του επιτρέπει η θέση εξουσίας στην οποία συχνά βρίσκεται. Στην καλύτερη έκφρασή του, μπορεί να μετατραπεί σε παράδειγμα και πηγή έμπνευσης για το περιβάλλον του. Ο κόσμος της ύλης το γοητεύει και συχνά ανοίγεται σε μεγάλες επιχειρήσεις. Στην υπερβολή του αποκτά έντονη προσκόλληση στα υλικά αγαθά ή κάνει σπατάλες μέχρι χρεοκοπίας. Μπορεί επίσης να έχει υπερβολική προσήλωση στο σεξ.
Με τα χρόνια αποκτά αρκετά σύμβολα πλούτου, χρήμα, επιτεύγματα, επιτυχία και δύναμη. Είναι εξαιρετικός κριτής χαρακτήρων και συχνά παίζει το ρόλο του σοφού συμβούλου αν δεν έχει ξοδέψει τον εαυτό του στο κυνήγι του χρήματος και της δύναμης.
9 : Η ανάγκη για ολοκλήρωση είναι έντονη στο άτομο αυτό. Μόνο έτσι μπορεί να βρει την ειρήνη και να γαληνέψει. Συχνά αναλαμβάνει να ολοκληρώσει το έργο άλλων, καθώς έχει την ικανότητα να κλείνει ημιτελείς υποθέσεις και να φέρει εις πέρας τις αποστολές που του αναθέτουν ή που αναλαμβάνει οικειοθελώς. Είναι άτομο με βαθύ ανθρωπισμό και ανάγκη να βελτιώσει τον κόσμο. Νιώθει έντονη συμπόνια και κατανόηση και προσφέρει τον εαυτό του και την ενέργειά του στην υπηρεσία προς την ανθρωπότητα.
Συχνά ζει σε έναν κόσμο γεμάτο ιδεαλισμό, αλλά με πολλά πρακτικά προβλήματα. Μπορεί να κάνει περιουσία και να τη χάσει πολλές φορές στη ζωή του. Αφοσιώνεται σε οικολογικές, ειρηνιστικές οργανώσεις και σκοπούς, αλλά διαθέτει και μία ασυνήθιστη ικανότητα να προσελκύει βοήθεια, ευκαιρίες επιτυχίας , χρήματα και καλοτυχία.
Για το http://www.teleiosgamos.gr/ Μαρία Παύλου

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΑΡΙΘΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΑ"

Αναφορά του Κ. Γιοβανόπουλου στην Ελληνική ΑΟΖ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αναφορά του Κ. Γιοβανόπουλου στην Ελληνική ΑΟΖ "

ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ

Magna Grecia” – Η δεύτερη Ελλάδα ---
«Είσαι Γκρίκο; Εμπα στο σπίτι μον να μπει ο ήλιος».
Μ’ αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι των ελληνόφωνων χωριών της Κάτω Ιταλίας, υποδέχονται σήμερα τους Ελληνες. Ταυτόχρονα απευθύνουν μια δραματική έκκληση προς κάθε αρμόδια Αρχή της μητέρας Ελλάδας, η οποία φαίνεται συχνά να αγνοεί ακόμη και την ύπαρξη τους.
Ομως, οι Γκρεκάνοι φωνάζουν γεμάτοι υπερηφάνεια με όλη τους την ψυχή: «Είμαστε Γκρέτσοι, γιατί έχομε το ίντιο αίμα τσε την ίδια γκλώσσα».
Ποιος έχει δικαίωμα να μείνει αδιάφορος αντιμετωπίζοντας αυτό το αγωνιώδες μήνυμα;
Σε αντίθεση με τους Τούρκους (οι οποίοι με επιμέλεια αποκρύπτουν το ελληνικό παρελθόν των τουριστικών περιοχών, όπως των παραλίων της Μ. Ασίας) οι Ιταλοί ευτυχώς αποκαλούν ακόμη και διαφημίζουν την Κάτω Ιταλία και τη Σικελία ως «Μεγάλη Ελλάδα» (Magna Grecia).
Ταξιδέψτε νοερά στην “Μεγάλη Ελλάδα”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΜΙΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ"

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην TRT. 24/11/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στην TRT. 24/11/2014 "

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ανθρώπινες Γλώσσες" 23/11/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Ανθρώπινες Γλώσσες" 23/11/2014 "

Αθλητικές ομάδες με αρχαιοελληνικά ονόματα ανά τον κόσμο

Με αφορμή τα 121α γενέθλια της Σπάρτα Πράγας, το Sport24 παρουσιάζει ομάδες που έχουν «δανειστεί» τα ονόματά τους από την αρχαία Ελλάδα και την ελληνική μυθολογία. Από τον περίφημο Άγιαξ μέχρι τη Νέα Καληδονία και το Κονγκό!

Ο μεγαλύτερος αθλητικός σύλλογος της Τσεχίας, η Σπάρτα Πράγας, γίνεται σήμερα (16/11) 121 ετών. Είχατε συνδέσει ποτέ το όνομά της με την αρχαία Σπάρτη;

Αν ναι, καλά κάνατε, αφού οι Βάκλαβ, Μπόχουμιλ και Ρούντολφ Ρουντλ, τα τρία αδέρφια που ίδρυσαν τη Σπάρτα, είχαν στο μυαλό τους την ελληνική πόλη όταν δημιουργούσαν την τσεχική ομάδα.

Δεν είναι όμως αυτό το μοναδικό παράδειγμα, όπου η αρχαία Ελλάδα και η ελληνική μυθολογία έχουν ασκήσει επιρροή σε ομάδες, ακόμα και ολόκληρες λίγκες, από τη μια άκρη της Γης στην άλλη. Υπάρχουν εκατοντάδες περιπτώσεις που πρόσωπα και τοποθεσίες της αρχαιότητας έχουν δανείσει το όνομά τους σε ποδοσφαιρικούς συλλόγους, και μάλιστα πολύ διάσημους, όπως ο Άγιαξ, η Μαρσέιγ, η Αταλάντα.

Η χάρη μας όμως φτάνει μέχρι και χώρες όπως η Κένυα, το Κονγκό, ο Νίγηρας, η Ονδούρα, το Ελ Σαλβαδόρ, η Γαλλική Γουιάνα και η Νέα Καληδονία, αλλά και σε αθλήματα που απέχουν πολύ από την ελληνική πραγματικότητα, όπως το λακρός, το κρίκετ και το χόκεϊ επί πάγου.
Δείτε πώς η αρχαία Ελλάδα έχει επηρεάσει τον παγκόσμιο αθλητισμό:
Από την αρχαία Σπάρτη:
Σπάρτα Πράγας (Τσεχία)
Σπάρτα Κρτς (Τσεχία – ποδόσφαιρο)
Σπάρτα Ρότερνταμ (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Χάμρουν Σπάρτανς (Μάλτα – ποδόσφαιρο)
Μπλιθ Σπάρτανς (Αγγλία – ποδόσφαιρο)
Φέρλαντς Βάλεϊ Σπάρτανς (Αγγλία – ποδόσφαιρο)
Σπάρτανς (Σκωτία – ποδόσφαιρο)
Σπάρτανς (Κένυα – ποδόσφαιρο)
Μάντσεστερ Βίλατζ Σπάρτανς (Αγγλία – ράγκμπι)
Χατ Βάλεϊ Σπάρτανς (Νέα Ζηλανδία – american football)
Λα Κρος Σπάρτανς (ΗΠΑ – ποδόσφαιρο σάλας)
Σπάρταν (Μπαρμπέιντος – κρίκετ)
Σπάρτα (Φινλανδία – χάντμπολ)
Σπάρτα (Δανία – στίβος)
Σπάρταν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Υπάρχουν επίσης δεκάδες ομάδες πανεπιστημίων και σχολείων, κυρίως στις ΗΠΑ, που αποκαλούνται Σπάρτανς.
Από τον Αίαντα:
Άγιαξ (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ Κέιπ Τάουν (Νότιος Αφρική – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ ντε Ουενζέ (Κονγκό – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ (Βραζιλία – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ Ορλάντο Πρόσπεκτς (ΗΠΑ – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ Λασνάμε (Εσθονία – ποδόσφαιρο)
Ραμπάτ Άγιαξ (Μάλτα – ποδόσφαιρο)
Ουνιόν Άγιαξ (Ονδούρα – ποδόσφαιρο)
Άγιαξ Κεντίρα (Μαρόκο – ποδόσφαιρο σάλας)
Άγιαξ Χίροουζ (Δανία – χάντμπολ)
Από τον Αχιλλέα:
Αχίλες ’29 (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Ακίλιζ (Αγγλία – ποδόσφαιρο)
Μπόργκα Ακίλες (Φινλανδία – χόκεϊ επί πάγου)
Από τον Ακράγαντα (αρχαία ελληνική πόλη της Κάτω Ιταλίας):
Ακράγκας Κάλτσιο (Ιταλία – ποδόσφαιρο)
* Προτιμήθηκε αντί του ιταλικού ονόματος της πόλης, που είναι Αγκριτζέντο.
Από την Ακρόπολη:
Ακρόπολις (Σουηδία – ποδόσφαιρο)
Από την Αταλάντη (ηρωίδα της μυθολογίας):
Αταλάντα (Ιταλία – ποδόσφαιρο)
Από τον Άτλαντα:
Άτλας ντε Γουαδαλαχάρα (Μεξικό – ποδόσφαιρο)
Κλουμπ Ατλέτικο Άτλας (Αργεντινή – ποδόσφαιρο)
Από τον θεό Ήλιο:
Χέλιος Χάρκιβ (Ουκρανία – ποδόσφαιρο)
Χέλιος Μονάχου (Γερμανία – ποδόσφαιρο)
Χέλιος Ντομζάλε (Σλοβενία – μπάσκετ)
Από την Ελλάδα:
Ελλάς Βερόνα (Ιταλία – ποδόσφαιρο)
Σάουθ Μέλμπουρν Ελλάς (Αυστραλία – ποδόσφαιρο)
* Παλαιότερη ονομασία της Σάουθ Μέλμπουρν
Ουέστ Αντέλαϊντ Ελλάς (Αυστραλία – ποδόσφαιρο)
* Παλαιότερη ονομασία της Ουέστ Αντέλαϊντ
Από τον Ηρακλή:
Έρκουλες (Ισπανία – ποδόσφαιρο)
Έρκουλες (Ελ Σαλβαδόρ – ποδόσφαιρο)
Χέρκουλες (Φινλανδία – ποδόσφαιρο)
Χεράκλες Άλμελο (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Από τον Ερμή:
Χέρμες (Σκωτία – ποδόσφαιρο)
Χέρμες Κλαμπ (ΗΠΑ – ποδηλασία)
Χέρμες (Φινλανδία – χόκεϊ επί πάγου)
Χέρμες Οστάνδης (Βέλγιο – βόλεϊ)
Από τους Ίωνες:
Χαλ Ιόνιανς (Αγγλία – ράγκμπι)
Από την αρχαία Ολυμπία και τους Ολυμπιακούς Αγώνες:
Ολίμπια Λιουμπλιάνας (Σλοβενία)
Ολίμπια Βίλελμσαβεν (Γερμανία)
Κλουμπ Ντεπορτίβο Ολίμπια (Ονδούρα – ποδόσφαιρο)
Κλουμπ Ολίμπια (Παραγουάη – ποδόσφαιρο)
Ολίμπια (Βραζιλία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπια Έλμπλαγκ (Πολωνία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπια Σάτου Μάρε (Ρουμανία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπια Μπάλτι (Μολδαβία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ (Γαλλική Γουιάνα – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ Λιονέ (Γαλλία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ ντε Μαρσέιγ (Γαλλία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ Νουμέα (Νέα Καληδονία – ποδόσφαιρο)
Ελ-Ολιμπί (Αίγυπτος – ποδόσφαιρο)
Αντέλαϊντ Ολίμπικ (Αυστραλία – ποδόσφαιρο)
Σίντνεϊ Ολίμπικ (Αυστραλία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Κλουμπ (Βραζιλία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ Εμβολιέ (Καμερούν – ποδόσφαιρο)
Ράσολ Ολίμπικ (Αγγλία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Ταλίν (Εσθονία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Αζαβέγια (Λιβύη – ποδόσφαιρο)
Ουέλινγκτον Ολίμπικ (Νέα Ζηλανδία – ποδόσφαιρο)
Ολιμπίκ Νιαμέι (Νίγηρας – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ (Σουηδία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Ντόνετσκ (Ουκρανία – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Σαράγεβο (Βοσνία/Ερζεγοβίνη – ποδόσφαιρο)
Ολίμπικ Μπακού (Αζερμπαϊτζάν – ποδόσφαιρο)
* Παλαιότερη ονομασία της Αζάλ
Ολίμπια Μιλάνο (Ιταλία – μπάσκετ)
Φρίμπουργκ Ολίμπικ (Ελβετία – μπάσκετ)
Ολίμπιανς Πεκίνου (Κίνα – μπάσκετ)
Λόντον Ολίμπιανς (Αγγλία – american football)
Ολίμπιαν Σουίμ Κλαμπ (Καναδάς – κολύμβηση)
Μπλάκμπερν Ολίμπικ (Αγγλία – πρώην ομάδα ποδοσφαίρου)
Ολίμπια Βρυξελλών (Βέλγιο – πρώην ομάδα ποδοσφαίρου)
Ιντιανάπολις Ολίμπιανς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα μπάσκετ)
Ολιμπίκ (Γαλλία – πρώην ομάδα ράγκμπι)
Μπόστον Ολίμπικς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα χόκεϊ επί πάγου)
Ντιτρόιτ Ολίμπικς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα χόκεϊ επί πάγου)
ΜακΚίσπορτ Ολίμπικς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα american football)
Ουάσινγκτον Ολίμπικς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα μπέιζμπολ)
ΒΡΑΒΕΊΑ Ολίμπια (Αργεντινή – τα σημαντικότερα αθλητικά βραβεία της χώρας)
Υπάρχουν επίσης δεκάδες αθλητικές εγκαταστάσεις ανά τον κόσμο, που η ονομασία τους προέρχεται από την αρχαία Ολυμπία
και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Από τον Όλυμπο:
Ολίμπο ντε Μπαΐα Μπλάνκα (Αργεντινή)
Από την παλαίστρα:
Παραέστρα (Ιαπωνία – ΜΜΑ)
Από τους Τιτάνες:
Ακάντι-Μπάθαρστ Τάιταν (Καναδάς – χόκεϊ επί πάγου)
Τρέντον Τάιτανς (ΗΠΑ – χόκεϊ επί πάγου)
Γκολντ Κοστ Τάιτανς (Αυστραλία – ράγκμπι)
Νιούπορτ Τάιτανς (Ουαλία – ράγκμπι)
Άλστερ Τάιτανς (Βόρειος Ιρλανδία – ράγκμπι)
Νάσουα Τάιτανς (Νότιος Αφρική – κρίκετ)
Τενεσί Τάιτανς (ΗΠΑ – american football)
Νιου Γιορκ Τάιτανς (ΗΠΑ – american football)
* Παλαιότερη ονομασία των Νιου Γιορκ Τζετς
Νιου Γιορκ Τάιτανς (ΗΠΑ – λακρός)
Βικτόρια Τάιτανς (Αυστραλία – πρώην ομάδα μπάσκετ)
Υπάρχουν επίσης δεκάδες ομάδες πανεπιστημίων και σχολείων, κυρίως στις ΗΠΑ, που αποκαλούνται Τάιτανς.
Από τους Τρώες:
Τρόγιανς (Βόρειος Ιρλανδία – ποδόσφαιρο)
Τρόγιανς (Αγγλία – ράγκμπι)
Μπέλφαστ Τρόγιανς (Βόρειος Ιρλανδία – american football)
Ρότερνταμ Τρόγιανς (Ολλανδία – american football)
Χάλιφαξ Τρόγιαν Ακουάτικ Κλαμπ (Καναδάς – κολύμβηση)
Τρόγιαν Ρέισινγκ Τιμ (Αγγλία – πρώην ομάδα της Formula 1)
Τρόι Τρόγιανς (ΗΠΑ – πρώην ομάδα μπέιζμπολ)
Υπάρχουν επίσης δεκάδες ομάδες πανεπιστημίων και σχολείων, κυρίως στις ΗΠΑ, που αποκαλούνται Τρόγιανς.
Από την Ουρανία (μία από τις 9 μούσες):
Ουράνια Γενεύης (Ελβετία)
Από τον Ξέρξη:
Ξέρξες Ρότερνταμ (Ολλανδία – ποδόσφαιρο)
Από την αρχαία Αιτωλία:
Αιτόλιαν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Από την αρχαία Αθήνα:
Αθίνιαν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Από την αρχαία Κόρινθο:
Κορίνθιαν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Από τους αρχαίους Δελφούς:
Ντέλφιαν Λιγκ (Αγγλία – πρώην ποδοσφαιρική λίγκα του Λονδίνου)
Από τα αρχαία Ίσθμια:
Ίσθμιαν Λιγκ (Αγγλία – ποδοσφαιρική λίγκα)
hellasforce.com

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αθλητικές ομάδες με αρχαιοελληνικά ονόματα ανά τον κόσμο"

ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΠΡΩΤΙΕΣ

Πριν από 2.500 χρόνια περίπου, κάτω από την σκιά των δέντρων λίγο έξω από μια αρχαία ελληνική πόλη ένας Eλληνας μαθηματικός προσπαθεί να δείξει στους μαθητές του πώς να κατασκευάζουν ένα κανονικό εξάγωνο (δηλ. ένα εξάγωνο με ίσες πλευρές και ίσες γωνίες).-----

 Λίγο πριν ολοκληρώσει τη μέθοδο, ένας από τους μαθητές του, ζητά το λόγο και του απευθύνει την εξής ερώτηση : "Μα δάσκαλε, μπορείς να μας πεις που θα μας χρησιμεύσει τούτη η γνώση που μας προσφέρεις ;" Τέτοιου είδους ερωτήσεις στην Αρχαία Ελλάδα ήταν πολύ σπάνιες και ίσως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν βέβηλες γιατί εκείνη την εποχή τα μαθηματικά ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της φιλοσοφίας και το τελευταίο πράγμα που ζητούσαν σε μια φιλοσοφική συζήτηση ήταν να βρούν κάποια πρακτική εφαρμογή των συμπερασμάτων.

Ωστόσο ο μαθηματικός δεν έδειξε να εκπλήσσεται, ούτε φυσικά μάλωσε το μαθητή του. Οδήγησε τους νεαρούς σ' ένα κοντινό μελίσσι και τους έδειξε το σχήμα της κερήθρας σε μια από τις κυψέλες όταν οι μαθητές παρατήρησαν το εξάγωνο σχήμα της ο μαθηματικός τους είπε πως οι μέλισσες γνωρίζουν να κατασκευάσουν κανονικά εξάγωνο και η ίδια τους η ζωή εξαρτάται από τούτη την ικανότητα και άρα αν οι μέλισσες χρησιμοποιούν τούτο το σχήμα, τότε κάποια χρήση θα έχει και γι' αυτούς.
Στη σημερινή εποχή ο δάσκαλος των μαθηματικών, ωστόσο, πρέπει να περιμένει μια τέτοιου είδους ερώτηση. Ζούμε σ' ένα κόσμο πρακτικών εφαρμογών και οι νέοι μαθαίνουν ή τουλάχιστον θέλουν να μάθουν εκείνες τις γνώσεις που μπορούν να χρησιμοποιούν. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι χειροπιαστό αποκτά αξία μέσα τους και όχι κάτι το αφηρημένο. Η κατάρα του αφηρημένου συνοδεύει τα μαθηματικά. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι έτσι. Τα μαθηματικά βρίσκονται παντού γύρω μας, μόνο που χρειάζεται κάποια προσπάθεια να τα ανακαλύψουμε.

Αυτό συμβαίνει για τους εξής κυρίως λόγους :

· Ο ρόλος των μαθηματικών στο επιστημονικό στερέωμα ήταν ανέκαθεν βοηθητικός. Οι υπόλοιπες επιστήμες χρησιμοποιούν τα μαθηματικά για να λύσουν προβλήματα, με αποτέλεσμα η προσφορά των μαθηματικών να μην τονίζεται ιδιαίτερα. Μερικά παραδείγματα για του λόγου το αληθές.

Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν θα μπορούσαν να ξαναβρούν τα όρια των χωραφιών τους μετά από κάθε πλημμύρα του Νείλου, αν δεν χρησιμοποιούσαν τη γεωμετρία, ούτε θα μπορούσαν να κτίσουν τις πυραμίδες, ούτε ποτέ ο Κολόμβος θα είχε ανακαλύψει την Αμερική αν δεν χρησιμοποιούσε τριγωνομετρία για να διαβάσει τ' αστέρια, ούτε ποτέ θα υπήρχε εναλλασσόμενο ρεύμα χωρίς μιγαδικούς αριθμούς, ούτε τα διαστημόπλοια θα είχαν φτάσει στον Αρη αν προηγουμένως δεν είχαν περιγραφεί λεπτομερώς οι τροχιές τους με μαθηματικές εξισώσεις.
 Ούτε φυσικά θα υπήρχαν υπολογιστές αν δεν υπήρχε το δυαδικό σύστημα αρίθμησης και η Αλγεβρα Boole, ούτε οι γιατροί θα μπορούσαν να προβλέψουν μια πιθανή καρδιακή προσβολή χωρίς τη θεωρία πιθανοτήτων και τη στατιστική (και πολλά ακόμα).
· Τα μαθηματικά είναι μια επιστήμη που δεν δημιουργεί πολύ φασαρία γύρω της. Δεν χρειάζεται εργαστήρια και ακριβά μηχανήματα, ούτε πειραματόζωα, ούτε κοστίζει πολύ η έρευνα. Χρειάζεται μόνο χαρτί, μολύβι, βιβλίο και ένα ανθρώπινο νου με αρκετή όρεξη.
· Η στενή σύνδεση των μαθηματικών με τη φιλοσοφία (μόνο στα τέλη του 18ου αιώνα τα μαθηματικά ως επιστήμη αποσπάστηκαν εντελώς) ειδικά στα θεωρητικά μαθηματικά, πολλές φορές αφήνει τον αναγνώστη μαθηματικών θεμάτων, άφωνο.

Ετσι οι μαθηματικοί μπορούν να φτιάξουν αριθμούς ώστε 4 + 3 = 0 ή μπορούν να αποδείξουν το προφανές ή δημιουργούν επιφάνειες με μια μόνο όψη ή θεωρούν εντελώς λογικό ένας δεκαδικός με άπειρα δεκαδικά ψηφία να αποτελεί το μήκος ενός ευθύγραμμου τμήματος με αρχή και τέλος, η επιφάνειες με άπειρο μήκος να περικλείουν πεπερασμένο εμβαδόν (θεωρία των Fractals και του Χάους). Αυτό ωστόσο το φαινομενικό παράλογο που κρύβουν τα μαθηματικά αποτελεί την πραγματική γοητεία τους.
 Τούτη η τελευταία διαπίστωση δίνει μια άλλη διάσταση στο πρόβλημά μας. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα ένας μαθητής όταν δεν αντιλαμβάνεται μια μαθηματική έννοια να χρησιμοποιεί την ερώτηση "πού χρησιμεύει αυτό κύριε (ή κυρία) ;" σαν άλλοθι. Δηλαδή αν δεν πρόκειται να το χρησιμοποιήσει γιατί να το κατανοήσει ;

Ωστόσο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να πείσουμε τους μαθητές ότι τα μαθηματικά βρίσκονται παντού, και ότι σαν παγκόσμια γλώσσα συμβάλλουν στην καλύτερη κατανόηση του κόσμου που μας περιβάλλει. Μερικά παραδείγματα πάντα υπάρχουν.
 Αυτό που πρέπει περισσότερο να χωνέψει ο μαθητής και ότι η μεγαλύτερη χρησιμότητα των μαθηματικών είναι η απαραίτητη βοήθεια που προσφέρουν στο να κατανοήσει κάποιος τη λειτουργία εκείνων των γνώσεων τελικά που θα χρησιμοποιήσει και που ίσως να μην έχουν καμία σχέση με τη συγκεκριμένη αφηρημένη έννοια από την οποία εκπορεύονται. Οι μαθητές ούτως ή άλλως πιστεύουν ότι τα μαθηματικά είναι ένα σκοτεινό δωμάτιο. Ο μαθηματικός πρέπει να τους πείσει ότι ένα σκοτεινό δωμάτιο δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και άδειο.
ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Για πολλούς τα μαθηματικά και η μουσική είναι δύο χώροι ετερόκλητοι.
 Δεν έχει αποδειχθεί, αν πραγματικά οι μαθηματικοί τα καταφέρνουν καλύτερα στη μουσική από τους υπόλοιπους ή οι μουσικοί με τη σειρά τους τα καταφέρνουν στα μαθηματικά όταν πήγαιναν σχολείο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι από πολύ νωρίς οι μαθηματικοί ανακάλυψαν μια στενή σχέση που συνδέει τα μαθηματικά με τη μουσική, με πρώτον απ' όλους τον Πυθαγόρα.

Τούτη η ανακάλυψη του Πυθαγόρα ενδιαφέρει κάθε μουσική εκτέλεση, είτε ενός πιανίστα της Τζαζ είτε του κάθε βιολιού μια συμφωνικής ορχήστρας. Ο Πυθαγόρας ανακάλυψε μια σχέση μεταξύ των φυσικών αριθμών 1, 2, 3, 4, 5, . . . και της αρμονίας που χαρακτηρίζει κάθε είδους μουσικής.
Είναι γνωστό ότι αν χτυπήσουμε μια χορδή θα ακούσουμε μια νότα. Αν χτυπήσουμε μια χορδή φτιαγμένη από το ίδιο υλικό, αλλά με διπλάσιο μήκος θα ακούσουμε την ίδια νότα αλλά σε μια οκτάβα χαμηλότερα. Με την ίδια χορδή, λοιπόν, και ξεκινώντας από μια νότα ως αφετηρία, μπορούμε να παράγουμε όλες τις υπόλοιπες νότες, σε όλες της οκτάβες, αλλάζονται κατάλληλα το μήκος της χορδής.
Για παράδειγμα : Αν αυξήσουμε το μήκος μιας χορδής που δίνει τη νότα "ντο" κατά , τότε λαμβάνουμε τη νότα "σι". Ομοιες χορδές - από το ίδιο πάντα υλικό - μη μήκη , , , , της αρχικής χορδής δίνουν τις νότες λα, σολ, φα, μι, ρε όλες στην ίδια οκτάβα. Για να κατέβουμε μια οχτάβα διπλασιάζουμε το μήκος της αρχικής χορδής "ντο" και λαμβάνουμε πάλι "ντο" αλλά μια οχτάβα πιο κάτω, και επαναλαμβάνουμε τα προηγούμενα για να βρούμε τις υπόλοιπες νότες της οκτάβας.
Ο Πυθαγόρας ανακάλυψε την αριθμητική σχέση μεταξύ του ντο, φα, σολ και του ντο που βρίσκεται μια οκτάβα πιο κάτω καθώς και μεταξύ των ισοδυναμιών τους σε οποιαδήποτε οκτάβα.
Τα παραπάνω φαίνονται χαρακτηριστικά, αν παρατηρήσει κάποιος έναν κιθαρίστα καθώς κουρδίζει τη κιθάρα του. Το "μέτρημα" της χορδής με τη χρήση των τάστων (τάστα είναι τα χωρίσματα που φαίνονται πάνω στο "μπράτσο" μιας κιθάρας) είναι εφαρμογή της θεωρίας του Πυθαγόρα.
Κάπως έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι μπορούμε να προγραμματίσουμε έναν υπολογιστή να παίξει μο
Η αλήθεια είναι πως όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε, ή έχουμε ακούσει έστω και για μια φορά τη βασικότερη οκτάβα της μουσικής, "ντο ρε μι φα σολ λα μι ρε ντο" . Έχετε όμως αναρωτηθεί ποτέ πώς ακριβώς κατέληξαν όλοι οι μουσικοί παγκοσμίως να χρησιμοποιούν ένα τέτοιο σύστημα; Η απάντηση παραδόξως βρίσκεται στη θρησκεία και, παρ' όλο που δεν είμαι το πιο φανατικά πιστό άτομο που θα μπορούσε κανείς να βρει, παραδέχομαι πως αυτή η περίπτωση ήταν ένα αληθινό κατόρθωμα και ίσως θαύμα, σε μια λιγότερο ρεαλιστική αντιμετώπιση, της εκκλησίας. Για μένα τουλάχιστον, ο μουσικός αυτός κώδικας του "ντο ρε μι" αποτελεί μια παγκόσμια γλώσσα επικοινωνίας τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα όσο τα μαθηματικά, ή, τον απλό καθημερινό διάλογο.

Οι νότες, όπως τις ξέρουμε σήμερα , πρωτοεμφανίστηκαν κάπου στον 16ο αιώνα, όταν ένας μοναχός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο Γκουίντο Ντ' Αρέτσο, θέλοντας να ευχαριστήσει το Θεό για τα καλά που προσφέρει στους ανθρώπους, και τους αγίους για την καθοδήγησή του στον ίσιο δρόμο, μακριά από την αμαρτία και τη διαφθορά, ξεκίνησε να γράφει διάφορους ψαλμούς, ενώ του άρεσε πολύ να τους διαβάζει μελωδικά, έτσι ώστε, όπως είχαν σκεφτεί κάποτε οι Βυζαντινοί, να ακούγεται στον τόνο της φωνής του το πόσο ευγνώμων ειναι στον Κύριο και το πόσο χαρούμενος είναι για το δώρο της ζωής...
 Σημειωτέον βέβαια, πως και οι Βυζαντινοί μουσικοί είχαν δημιουργήσει ένα δικό τους μουσικό σύστημα, με τους ήχους "πα βου γα δι κε ζω νη", το οποίο ωστόσο δεν ήταν αρκετά εύχρηστο, και δυσκόλευε πολύ τη δημιουργία ασμάτων.
Κάπως έτσι λοιπόν, ο Γκουίντο, ξεκίνησε, μεταξύ άλλων, να γράφει έναν ύμνο προς τον Άγιο Ιωάννη... Ο ύμνος γράφτηκε στα λατινικά όπως ήταν φυσικό και είχε ως εξής:
" Ut queante laxis, resonare fibris, mira gestorum, famuli tuorum, solve polluti, labii reatum, Sancte Johannes " , που σε ελευθερη μετάφραση σημαίνει:
" Για να μπορούν να υμνούν με χαλαρές χορδές οι δούλοι σου τα κατορθώματά σου, λύσε την αμαρτία των μολυσμένων χειλιών μου, Άγιε Ιωάννη " .
Έπειτα, σκέφτηκε πώς θα ήταν, αν δοκίμαζε να δημιουργήσει ονόματα - κλειδιά για τις νότες, μέσω αυτού του ψαλμού. Χρησιμοποίησε λοιπόν την πρώτη συλλαβή απο καθε στίχο του ύμνου, κ έτσι προέκυπταν 7 καινούρια ονόματα για τις νότες, όσοι ήταν και οι στίχοι του ύμνου. Αναλυτικά λοιπόν ακουγόταν έτσι:
Ut queante laxis
Resonare fibris
Mira gestorum
Famuli tuorum
Solve polluti
Labii reatum
Sancte Johannes ( όπου συγκεκριμένα χρησιμοποίησε τα δύο αρχικά γράμματα του ονόματος
του Αγίου ) .
Έτσι λοιπόν βρέθηκαν κωδικές μονοσύλλαβες ονομασίες για την οκταβα : ut, re, mi, fa, sol, la, si
Όταν όμως δοκίμασε τη χρήση τους, ενώ σε όλους τους μοναχούς άρεσε η πρότασή του και μάλιστα τη βρήκαν πολύ πρακτική, το " ut " που αποτελούσε την αρχή της οκτάβας δεν ηχούσε όμορφα, και φαινόταν δύσχρηστο. Έτσι ο Γκουίντο αποφάσισε να το αντικαταστήσει με τη συλλαβή " do " , από το ξεκίνημα της φράσης " Dominus Deus ", που χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί στις προσευχές τους και που σημαίνει "Κύριος ο Θεός"...
Με την πάροδο των χρόνων, αυτό το σύστημα εγκαθιδρύθηκε μόνιμα και διαδόθηκε σε όλες τις γωνιές της γης, ως η πιο εύκολη και χρήσιμη κωδικοποίηση της μουσικής, η οποία προτιμάται από τους μουσικούς μέχρι και σήμερα.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι, κάτι τόσο πνευματικό όσο η θρησκευτική πίστη, μπόρεσε να δημιουργήσει κατι τόσο χειροπιαστό, και σπουδαίο για τους ανθρώπους, όπως επίσης το οτι αυτό το κάτι σπουδαίο δν έχει όρια που το θέτουν μόνο εντός μιας εκκλησίας, αλλά χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για δεκαδες είδη μουσικής στον πλανήτη, όχι μόνο για τις ψαλμωδίες..
 Φαίνεται λες και όντως, ίσως να υπαρχει μια ανώτερη δύναμη που "έσπρωξε" μια τέτοια δράση. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως η μουσική είναι ένας τρόπος για μας να εκφράζουμε τα βαθύτερά μας συναισθήματα, ενώ λέγεται χαρακτηριστικά πως μπορεί να εξημερώσει μέχρι και άγρια θηρία..

Περισσότερα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=2306#ixzz11h1eKza7υσική, αφού κάθε νότα μεταφράζεται σε αριθμό (στο δυαδικό σύστημα βέβαια), στο πρόγραμμα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΟΙ ΝΟΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ "

Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Δίνω αυτό που είμαι και όχι αυτό που έχω" 22/11/2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα: "Δίνω αυτό που είμαι και όχι αυτό που έχω" 22/11/2014 "

Η ΠΡΩΤΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ

 Οι Ρωμαίοι κυβερνούν τους Έλληνες----
Χρόνος:  αμέσως μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους (146 π.Χ.) Πρωταγωνιστές:  οι Ρωμαίοι οι κάτοικοι των ελληνικών πόλεων
Βασικές έννοιες:  κατάκτηση, διοίκηση, συνέπειες
•  Πώς οι Ρωμαίοι κυβέρνησαν τους κατακτημένους Έλληνες.
•  Με ποιο τρόπο οι Ρωμαίοι διοικούσαν κάθε πόλη-κράτος που κατακτούσαν.
•  Ποια αποτελέσματα (συνέπειες) είχε για τους Έλληνες η παρουσία του ρωμαϊκού στρατού στον τόπο τους.
•  Πώς αντέδρασαν οι Έλληνες στους κατακτητές τους.

Πώς οι Ρωμαίοι κυβέρνησαν τους κατακτημένους Έλληνες;
 α) Κατάργησαν τα δημοκρατικά πολιτεύματα, στα οποία οι άρχοντες της πόλης είχαν επιλεγεί από την πλειοψηφία των πολιτών και γι’ αυτό είχαν την αποδοχή των περισσοτέρων.
β) Κατάργησαν τις συμμαχίες μεταξύ των πόλεων-κρατών.
γ) Κρατούσαν τους Έλληνες διχασμένους και τους εμπόδιζαν να συνεργάζονται.
Με ποιο τρόπο οι Ρωμαίοι διοικούσαν κάθε πόλη-κράτος που κατακτούσαν;
Σε όσες πόλεις συμμαχούσαν μαζί τους ή δεν αντιστέκονταν στις λεγεώνες τους, οι Ρωμαίοι:
 • παραχωρούσαν ανεξαρτησία ή αυτονομία, δηλαδή επέτρεπαν σε αυτές να διοικούνται με δικούς τους νόμους και άρχοντες
• επέτρεπαν να τις διοικούν Έλληνες που είχαν φιλική διάθεση απέναντί τους.

Σε όσες πόλεις αντιστέκονταν, οι Ρωμαίοι φέρονταν με πολύ σκληρό τρόπο:
• γκρέμιζαν τα τείχη τους
• άρπαζαν θησαυρούς και έργα τέχνης
• επέβαλλαν βαρύτατους φόρους
• αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους τους
• εγκαθιστούσαν μόνιμες ρωμαϊκές φρουρές 
• ανέθεταν τη διοίκησή τους σε Ρωμαίους αξιωματούχους.
Ποια αποτελέσματα (συνέπειες) είχε για τους Έλληνες η παρουσία του ρωμαϊκού στρατού στον τόπο τους;
 α) Οι κάτοικοι της υπαίθρου υπέφεραν από τις ρωμαϊκές λεγεώνες, οι οποίες έπαιρναν τη σοδειά τους για να τραφούν.
β)  Συχνά οι Ρωμαίοι τούς στρατολογούσαν στο ρωμαϊκό στρατό.
 γ)  Αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τη γη τους και να καταφύγουν στις πόλεις.
 δ)  Οι κάτοικοι των πόλεων υπέφεραν από τη φτώχεια και από την παρουσία του ρωμαϊκού στρατού.
 ε)  Τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν στον κόσμο ήταν η ανασφάλεια και ο φόβος.  
Οι Έλληνες πρώτη φορά υποδουλώνονταν σε ξένους και η συμπεριφορά των κατακτητών τούς ανάγκασε πολλές φορές να ξεσηκωθούν. Οι Ρωμαίοι, όμως, κατέπνιγαν τις εξεγέρσεις και τιμωρούσαν αλύπητα αυτούς που θεωρούσαν ότι τις υποκινούσαν.
  Είχαν λόγους οι κατακτημένοι Έλληνες να νιώθουν ανασφαλείς και φοβισμένοι;
Οι κατακτημένοι Έλληνες ένιωθαν μεγάλη ανασφάλεια και φόβο για πολλούς λόγους. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες τρέφονταν από τα προϊόντα που καλλιεργούσαν οι κάτοικοι της υπαίθρου.
 Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν ούτε να πουλήσουν τα προϊόντα τους ούτε να τα χρησιμοποιήσουν οι ίδιοι για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Επίσης, οι Ρωμαίοι στρατολογούσαν πολλούς από τους κατοίκους των πόλεών τους, δηλαδή τους συγκέντρωναν και τους κατέτασσαν στο ρωμαϊκό στρατό για να αυξήσουν τη δύναμή του.
Παρατηρούμε, δηλαδή, ότι οι κατακτημένοι Έλληνες έχασαν τις ελευθερίες και τα δικαιώματά τους, γι’ αυτό και ένιωθαν ανασφάλεια και φόβο.

Γιατί οι Ρωμαίοι κατάργησαν τις συμμαχίες των πόλεων και κυβέρνησαν την καθεμία διαφορετικά;
Οι Ρωμαίοι κατάργησαν τις συμμαχίες των πόλεων και κυβέρνησαν διαφορετικά την καθεμία από αυτές, γιατί έτσι κράτησαν ευκολότερα υπόδουλους τους Έλληνες.
Αν οι ελληνικές πόλεις συνεργάζονταν μεταξύ τους, τότε θα μπορούσαν ευκολότερα να ξεσηκωθούν και να αποκτήσουν την ελευθερία τους.
Επίσης, με τη διαφορετική διακυβέρνηση της κάθε πόλης, οι κάτοικοι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα και έτσι ήταν δυσκολότερο να ενωθούν απέναντι σε έναν κοινό εχθρό.
 Ο Πολύβιος για την ερήμωση της υπαίθρου.
 Οι άνθρωποι δεν έκαναν αρκετά παιδιά και έτσι ο πληθυσμός λιγόστευε τόσο στις πόλεις όσο και στην ύπαιθρο. Στην ύπαιθρο δεν υπήρχαν «χέρια» για τις αγροτικές εργασίες και επομένως παράγονταν λιγότερα προϊόντα. Αλλά και οι κάτοικοι των πόλεων λιγόστευαν συνεχώς.
Έτσι, ενώ δεν υπήρχαν αρρώστιες ούτε πόλεμοι, η Ελλάδα σιγά σιγά ερήμωνε.
    
ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
 Επέβαλαν βαρύτατους φόρους στις πόλεις.
Επικράτησαν φτώχεια και ανέχεια.
Οι κάτοικοι των πόλεων έπρεπε να δίνουν το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που έπαιρναν από τη δουλειά τους στους Ρωμαίους, για να ξεπληρώνουν τους φόρους που τους επέβαλλαν. Έτσι, επικράτησαν παντού φτώχεια και ανέχεια.
Κατάργησαν τα δημοκρατικά πολιτεύματα.
Οι Έλληνες δε μετείχαν στη διοίκησή τους.
Κατάργηση του δημοκρατικού πολιτεύματος σημαίνει περιορισμός της Εκκλησίας του ∆ήμου, δηλαδή περιορισμός του δικαιώματος κάθε πολίτη να συμμετέχει στη διοίκηση της πόλης του.

 Λεηλατούσαν τις καλλιέργειες. Χάθηκαν οι σοδειές των αγροτών. Ο ρωμαϊκός στρατός λεηλατούσε τα χωράφια που καλλιεργούσαν οι αγρότες, με αποτέλεσμα να χάνονται οι σοδειές τους. Αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους. Μειώθηκε ο ελληνικός πληθυσμός.
Οι Ρωμαίοι αιχμαλώτιζαν τους κατοίκους των ελληνικών πόλεων. Έτσι, μειώθηκε ο πληθυσμός τους. Απαγόρευαν την επικοινωνία. Aπομονώθηκαν οι κάτοικοι. Οι Ρωμαίοι δεν επέτρεπαν την επικοινωνία ανάμεσα στους κατοίκους, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να είναι απομονωμένοι μεταξύ τους.
Φανταστείτε ότι ζείτε σε μια κατακτημένη ελληνική πόλη, απ’ όπου αρπάζονται έργα τέχνης για να στολίσουν τη Ρώμη.
 Ένας Έλληνας γλύπτης προσπαθεί να πείσει το Ρωμαίο διοικητή να μην αφαιρέσει τα έργα τέχνης από τη γενέθλια πόλη του.
   Επιχειρήματα για το Ρωμαίο
 • Τα γλυπτά θα αναδειχθούν καλύτερα σε μια μεγάλη πόλη όπου δεν επικρατεί η φτώχεια, όπως στις ελληνικές πόλεις.
 • Κάθε λαός έχει δικαίωμα να απολαμβάνει τα έργα τέχνης, ακόμη και αν δεν του ανήκουν.
 • Αφού οι Ρωμαίοι κατόρθωσαν να νικήσουν τους Έλληνες, έχουν τη δύναμη ως κατακτητές να παίρνουν ό,τι θέλουν από τις πόλεις τους (το δίκαιο του ισχυροτέρου). Ακόμη και οι Έλληνες μετέφεραν έργα τέχνης στον τόπο τους από άλλες περιοχές που είχαν κατακτήσει.
 • Οι Ρωμαίοι γλύπτες, παρατηρώντας τα γλυπτά, μπορούν να μάθουν την τέχνη και να κατασκευάσουν και αυτοί παρόμοια.
 • Η Ρώμη είναι η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας και έχει πολύ μεγάλο πληθυσμό. Επίσης, την επισκέπτονται πάρα πολλοί άνθρωποι από κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας. Επομένως, όλα αυτά τα έργα τέχνης θα μπορούν να τα βλέπουν και να τα απολαμβάνουν περισσότεροι άνθρωποι.

Επιχειρήματα για τον Έλληνα
• Τα γλυπτά έχουν γίνει από Έλληνες καλλιτέχνες και άρα οι Έλληνες έχουν δικαίωμα περισσότερο από κάθε άλλον να τα απολαμβάνουν.
• Οι Έλληνες πλήρωσαν για να κατασκευαστούν αυτά τα έργα, επομένως το να αφαιρεθούν θεωρείται κλοπή της περιουσίας τους.
 • Τα γλυπτά εκφράζουν τις ελληνικές συνήθειες, τον τρόπο ζωής καθώς και τη θρησκεία των Ελλήνων. Αυτά δε θα μπορούσαν εύκολα να τα καταλάβουν οι κάτοικοι της Ρώμης.
• Τα γλυπτά κατασκευάστηκαν ύστερα από παραγγελία για να διακοσμήσουν συγκεκριμένα σημεία της πόλης, των δρόμων ή των ναών. Άρα ταιριάζουν τέλεια σε αυτά και αν τοποθετηθούν αλλού μπορεί να μη δείχνουν το ίδιο όμορφα.
• Αν τα έργα τέχνης παραμείνουν στον τόπο όπου κατασκευάστηκαν, οι Ρωμαίοι θα μπορούν να υπερηφανεύονται για τον πολιτισμό που κατέκτησαν και για την ανωτερότητά τους που δεν τα κατέστρεψαν.
 Στον μύθο του Αισώπου δειτε πώς μπορεί να συσχετισθεί με τις εσωτερικές αντιθέσεις των Ελλήνων και με το «διαίρει και βασίλευε» των Ρωμαίων;
Όπως οι βέργες στα χέρια του γεωργού του μύθου ήταν ευκολότερο να σπάσουν μία μία παρά ενωμένες, έτσι και οι λαοί μπορούν ευκολότερα να παραμείνουν υπόδουλοι, όταν επιτρέπουν να τους κρατούν χωρισμένους οι αντιθέσεις τους.
Ξέρουμε ότι οι ελληνικές πόλεις είχαν πάντοτε αντιθέσεις και πολέμους μεταξύ τους.
Ακόμη και μέσα στην ίδια πόλη πολλές φορές παρουσιαζόταν διχόνοια. Αυτό προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν οι Ρωμαίοι, αντιμετωπίζοντας με διαφορετικό τρόπο την κάθε πόλη και καταργώντας τις συμμαχίες τους.
  Οι Έλληνες «κατακτούν» τους Ρωμαίους με τον πολιτισμό τους
Χρόνος: μετά τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ.
Πρωταγωνιστές:  οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες
Βασικές έννοιες:  συνύπαρξη, συνεργασία, πολιτισμός, ελληνική γλώσσα, λατινική γλώσσα, ελληνορωμαϊκός πολιτισμός

• Με ποιο τρόπο οι Ρωμαίοι ήρθαν σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό.
• Πώς φαίνεται ότι οι Ρωμαίοι επηρεάστηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό.
• Τι αποτέλεσμα είχε η γνωριμία των Ρωμαίων με τον ελληνικό πολιτισμό.
  Οι Ρωμαίοι κατακτώντας την Ελλάδα και τις χώρες της Ανατολής γνώρισαν από κοντά τον ελληνικό πολιτισμό.
Γνώρισαν, δηλαδή, ό,τι είχαν δημιουργήσει οι Έλληνες.
Mετά την κατάκτηση της Ελλάδας πολλοί Έλληνες αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στη Ρώμη, αλλά και πολλοί Ρωμαίοι έμποροι και στρατιώτες πήγαν σε ελληνικές περιοχές.
 Έτσι, οι Ρωμαίοι γνώρισαν τον πολιτισμό των Ελλήνων, δηλαδή:
 • τους μεγάλους και ωραίους ναούς
 • τα αγάλματα των θεών και των ηρώων
• τις τοπικές και τις πανελλήνιες γιορτές, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν οι τοπικές γιορτές σε συγκεκριμένες περιοχές της Ελλάδας καθώς και οι γιορτές που ήταν κοινές για όλους τους Έλληνες
• τη μεγάλη πρόοδο στα γράμματα (φιλοσοφία, μαθηματικά, γεωμετρία, λογοτεχνία κ.ά.) και τους μεγάλους δασκάλους
 • την ανάπτυξη των τεχνών (αρχιτεκτονική, γλυπτική, ζωγραφική, μουσική κ.ά.) και τους σπουδαίους δημιουργούς. 
Οι Ρωμαίοι γοητεύτηκαν από τον ελληνικό πολιτισμό και άλλαξαν την αρχική σκληρή στάση τους απέναντι στους κατακτημένους Έλληνες. Έτσι:
 • Κτίζουν δημόσια κτίρια και σπίτια με ελληνικά σχέδια.
 • Στολίζουν τα κτίρια αυτά με αγάλματα και έργα τέχνης που γίνονται από Έλληνες τεχνίτες.
• Όσοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες και άρχοντες ήταν φιλέλληνες, δηλαδή φίλοι και υπερασπιστές του ελληνικού πολιτισμού, ξοδεύουν πολλά χρήματα για να στολίσουν την Αθήνα και άλλες περιοχές της Ελλάδας με έργα τέχνης.
 • Μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα, η οποία επικρατούσε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες της Ανατολής που κατέκτησαν.
 • Παίζουν στα θέατρά τους ελληνικές κωμωδίες και τραγωδίες.
 •  Καλλιεργούν τη λατινική γλώσσα, που ήταν η εθνική τους γλώσσα, και μεταφράζουν σε αυτή έργα Ελλήνων συγγραφέων.
 • Παίρνουν Έλληνες δασκάλους για να διδάξουν τα παιδιά τους.
 • Στέλνουν τα παιδιά τους στην Ελλάδα για να σπουδάσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
 Μέσα από τη συνύπαρξη και τη συνεργασία οι δύο λαοί γνωρίστηκαν καλύτερα.
 Οι Ρωμαίοι γνωρίζοντας τον ελληνικό πολιτισμό τον προσάρμοσαν στις ανάγκες και στις συνήθειές τους.
 Έτσι, αυτή η συνύπαρξη ήταν η αιτία της γέννησης ενός καινούριου πολιτισμού, του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού.

 Γιατί η ελληνική γλώσσα μιλιόταν σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ανατολής. Συμβαίνει κάτι ανάλογο σήμερα;
 Η ελληνική γλώσσα μιλιόταν στις περισσότερες χώρες της Ανατολής για τους εξής λόγους:
 • Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν δημιουργήσει αποικίες σε όλα τα παράλια της Μικράς Ασίας. Έτσι, η ελληνική γλώσσα έγινε γνωστή στους κατοίκους αυτών των περιοχών.
 • Η λατρεία των θεών των Ελλήνων και οι εκδηλώσεις προς τιμή τους είχαν επηρεάσει τη θρησκεία των λαών της Ανατολής.
 • Οι Έλληνες έμποροι μετέφεραν προϊόντα από την Ανατολή στη ∆ύση και έτσι είχαν δημιουργήσει πολλές επαφές με τους ανθρώ- πους που έμεναν σε αυτές τις περιοχές.

• Ο Μέγας Αλέξανδρος με τις εκστρατείες που έκανε διέδωσε την ελληνική γλώσσα και την ελληνική παιδεία.
 Σήμερα η ελληνική γλώσσα δεν είναι τόσο διαδεδομένη όσο παλιότερα.
Μιλιέται από τους Έλληνες και από ελάχιστους κατοίκους άλλων κρατών. Η γλώσσα που σήμερα έχει κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο, δηλαδή μιλιέται από πάρα πολλούς ανθρώπους και χρησιμοποιείται στις οικονομικές τους συναλλαγές, στο εμπόριο και στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, είναι η αγγλική.
 Ποια στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού φαίνεται ότι εκτιμά ο Πλίνιος;
Ο Πλίνιος εκτιμά στον ελληνικό πολιτισμό τα εξής στοιχεία:
Οικονομικά
 •  Η οικονομική εξέλιξη, που στηρίχτηκε στην ανάπτυξη της γεωργίας. Κοινωνικά
• Η ελευθερία των πόλεων.
 • Η ελευθερία του ανθρώπου, που στηρίζεται στην αξιοπρέπεια, στην ανεξαρτησία και στην περηφάνια.
• Η ύπαρξη της δικαιοσύνης και των νόμων.
 •  Η θρησκεία όσον αφορά την κοσμοθεωρία των αρχαίων Ελλήνων για την ίδρυση του κόσμου από τους θεούς τους και τη μυθολογία που συνδέεται με αυτούς.
•  Η ιστορία των Ελλήνων (αρχαιότητα, ηρωικές πράξεις).
 Πνευματικά
 • Η γέννηση της λογοτεχνίας.
Ποιες ελληνικές πόλεις αναφέρει ιδιαίτερα ο Πλίνιος; 
Ο Πλίνιος αναφέρει την Αθήνα και τη Σπάρτη, αφού και οι δύο υπήρξαν πόλεις-κράτη που είχαν πολύ μεγάλη δύναμη και είχαν αναπτύξει σπουδαίο πολιτισμό.
 Έτσι, και οι δύο πόλεις ήταν γνωστές για:
 • την οργάνωση της κοινωνικής ζωής μέσα από την εφαρμογή διάφορων πολιτευμάτων
• την εφαρμογή της νομοθεσίας
 • τους θρησκευτικούς θεσμούς
 • την εκπαίδευση των νέων • την οικονομική ανάπτυξη, που στηρίχτηκε στη γεωργία, στη βιοτεχνία και στο εμπόριο • την ανάπτυξη του αθλητικού πνεύματος
• την καλλιέργεια της πνευματικής και της καλλιτεχνικής ζωής κ.ά.
Όλα αυτά αποτέλεσαν τη βάση του ελληνικού πολιτισμού και επομένως η Αθήνα και η Σπάρτη έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε αυτόν.
  Οι Έλληνες θεοί στο Ρωμαϊκό Πάνθεο.
 Οι Ρωμαίοι κατακτώντας την Ελλάδα γνώρισαν και τη θρησκεία των Ελλήνων, δηλαδή τους ελληνικούς θεούς και τους μύθους που συνδένταν με αυτούς. Τους έκαναν εντύπωση η απεικόνιση των θεών με ανθρώπινη μορφή και η μεγάλη πίστη των Ελλήνων, την οποία εξέφραζαν με διάφορες γιορτές και τελετές.
Οι Ρωμαίοι λάτρεψαν πολλούς από τους θεούς αυτούς διατηρώντας τα ελληνικά ονόματα ή δίνοντάς τους λατινικά. Έφτιαχναν τα αγάλματά τους και τα τοποθετούσαν σε ναούς.
Ένας ναός που ξεχώριζε ήταν το Πάνθεο, όπου τοποθετούσαν τα αγάλματα όλων των θεών τους.
 Παρατηρήστε την εικόνα του Παρθενώνα και του ωδείου του Ηρώδη του Αττικού. 
Αρχιτεκτονικές ομοιότητες
 • Και στα δύο κτίρια υπάρχουν κίονες.
Αρχιτεκτονικές διαφορές
 • Το μέγεθος του Παρθενώνα είναι πολύ μικρότερο από αυτό του ωδείου, παρ’ όλο που ο Παρθενώνας ήταν αφιερωμένος στη θεά Αθηνά και επομένως εξέφραζε το έντονο θρησκευτικό συναίσθημα των Αθηναίων.
 •  Ο Παρθενώνας είναι ένας μεγάλος ναός, ο οποίος δίνει την αίσθηση της αυστηρότητας και της απλότητας και όχι ενός ογκώδους κατασκευάσματος.
Αντίθετα, το ωδείο με την ημικυκλική ορχήστρα, την τριώροφη πρόσοψη, τις παρόδους και τα κλιμακοστάσια αποτελεί μια τεράστια κατασκευή που κυριαρχεί στο χώρο με τον όγκο της.
 •  Στον Παρθενώνα δεν υπάρχει πουθενά ευθεία γραμμή. Οι ευθείες γραμμές σιγά σιγά καμπυλώνουν. Η καμπυλότητα αυτή όμως δε γίνεται αντιληπτή όταν κάποιος βλέπει το ναό. Αντιθέτως, στο ωδείο κυριαρχούν οι καμπύλες.
Ο Ηρώδης επέλεξε να χτίσει το ωδείο στην Ακρόπολη, επειδή ήταν το θρησκευτικό κέντρο της πόλης και επιπλέον γιατί ο ιερός βράχος ήταν ορατός από όλες τις περιοχές.
 Έτσι, ικανοποιούσε το θρησκευτικό του συναίσθημα, αφιερώνοντας κάτι σπουδαίο στους θεούς. Από την άλλη, το κτίριο αυτό θα συγκέντρωνε το ενδιαφέρον όλων των κατοίκων της πόλης και των επισκεπτών, αφού θα τους προσέλκυε από μακριά λόγω του μεγέθους του.
 
 Ο Πλίνιος μέσα από τις συμβουλές του θέλει να τονίσει στο νέο έπαρχο να μη συμπεριφερθεί ως κατακτητής, αλλά να βασιστεί στην ειρηνική συνύπαρξη και στη συνεργασία με τους ντόπιους. Αυτό θα το πετύχαινε μέσα από την αναγνώριση του πολιτισμού τους.
Οι λόγοι για τους οποίους ο Πλίνιος έδινε αυτές τις συμβουλές ήταν επειδή:
 • Ο νέος έπαρχος έπρεπε να γνωρίζει ποιους ανθρώπους θα διοικούσε.
 • Οι Ρωμαίοι είχαν κατακτήσει πολλές χώρες, που η καθεμία είχε το δικό της πολιτισμό.
 Η επαρχία της Αχαΐας, η οποία περιελάμβανε την Πελοπόννησο και αργότερα όλη τη Νότια Ελλάδα, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ελληνικού πολιτισμού. Το ιδιαίτερο αυτό στοιχείο έπρεπε να το λάβει υπόψη του ο νέος έπαρχος.
 • Ο Πλίνιος ήταν φιλέλληνας απ’ ό,τι φαίνεται από την επιστολή του και προσπαθεί να μεταδώσει στους άλλους ό,τι ανακάλυψε στην Ελλάδα και τον γοήτευσε.
 • Αν ο νέος έπαρχος διοικούσε την περιοχή με αυστηρότητα και σκληρότητα και οι κάτοικοι έχαναν τη λίγη ελευθερία που τους είχαν παραχωρήσει, σίγουρα θα ξεσπούσαν εξεγέρσεις και συγκρούσεις.

 Έχουμε ανάλογα παραδείγματα στη σύγχρονη ιστορία μας;
 Όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Ελλάδα, τους δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά τον ελληνικό πολιτισμό, τον τρόπο σκέψης των Ελλήνων και τις συνήθειες της καθημερινής ζωής τους.
Η γνωριμία με κάτι καινούριο πάντα προκαλεί ενδιαφέρον.
 Έτσι, οι Ρωμαίοι γοητεύτηκαν, επηρεάστηκαν και τελικά προσάρμοσαν τον ελληνικό πολιτισμό στις δικές τους ανάγκες και στις συνήθειές τους.
Ανάλογο παράδειγμα μπορούμε να συναντήσουμε και στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Για παράδειγμα, την περίοδο του 1940-1944 οι Ιταλοί και οι Γερμανοί είχαν κατακτήσει την Ελλάδα.
 Σήμερα όμως οι σχέσεις μας με τους δύο αυτούς λαούς είναι πολύ φιλικές και υπάρχει συνεργασία σε πολλούς τομείς, όπως η οικονομία, η εκπαίδευση, το εμπόριο, ο τουρισμός κτλ.
 Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μια υπερδύναμη του αρχαίου κόσμου
Χρόνος: αρχές περίπου του 1ου αιώνα μ.Χ., σχεδόν τρεις αιώνες μετά την υποταγή της Ελλάδας στους Ρωμαίους (100 μ.Χ. περίπου)
Πρωταγωνιστές: οι Ρωμαίοι
Βασικές έννοιες:  κοσμοκρατορία, αυτοκρατορία, πολυπολιτισμικότητα, διοίκηση, ρωμαϊκή ειρήνη
 
 •  Τι έκαναν οι Ρωμαίοι μετά την υποταγή της Ελλάδας.
 •  Ποια ήταν τα σύνορα και ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ.
 •  Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά των κατοίκων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
 •  Ποιες δυσκολίες συνάντησαν οι Ρωμαίοι στη διοίκηση της αυτοκρατορίας και ποια μέτρα πήραν για να τις αντιμετωπίσουν.
•  Σε τι βοήθησαν τα μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι και ποια αποτελέσματα είχαν για τη ζωή των κατοίκων της αυτοκρατορίας.
     Οι Ρωμαίοι συνέχισαν τις κατακτήσεις τους στη ∆ύση, στην Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική περίπου για τρεις αιώνες.
Αποτέλεσμα των κατακτήσεων ήταν όλες οι χώρες γύρω από τη Μεσόγειο να γίνουν ρωμαϊκές επαρχίες. Για το λόγο αυτό οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τη Μεσόγειο «η θάλασσά μας» (mare nostrum).
 Ποια ήταν τα σύνορα και ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ.;
 Μέσα στα σύνορα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. βρίσκονταν όλες οι γνωστές μέχρι τότε περιοχές. Γι’ αυτό και λέμε ότι οι Ρωμαίοι εκείνη την εποχή έγιναν κοσμοκράτορες, δηλαδή κυβερνήτες όλου του κόσμου.
Ο πληθυσμός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας την εποχή εκείνη υπολογίζεται πάνω από 50 εκατομμύρια.

Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά των κατοίκων της αυτοκρατορίας; Το ρωμαϊκό κράτος ήταν πολυπολιτισμικό, δηλαδή μέσα σε αυτό κατοικούσαν άνθρωποι με διαφορετικό πολιτισμό, οι οποίοι:
 • ανήκαν σε πολλές φυλές
 • μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες
 • είχαν διαφορετικές θρησκείες και διαφορετικές συνήθειες.

 Όλοι οι άνθρωποι που ζούσαν εκείνα τα χρόνια στην αυτοκρατορία, αν και
 ήταν πολύ διαφορετικοί από περιοχή σε περιοχή, έπρεπε να κυβερνηθούν από τη Ρώμη. Αυτό είχε αρκετές δυσκολίες, γι’ αυτό και οι Ρωμαίοι πήραν διάφορα μέτρα για να διοικήσουν, δηλαδή να κυβερνήσουν, καλύτερα το απέραντο κράτος τους.
Τα μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι για να διοικήσουν καλύτερα το κράτος τους ήταν τα εξής:
 • Αρχηγός του κράτους, δηλαδή «πρώτος πολίτης» του, ορίστηκε ο  αυτοκράτορας. Σε αυτόν έπρεπε να υπακούουν και να είναι πιστοί  όλοι οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας.
 • Όλοι οι κάτοικοι των περιοχών που είχαν κατακτηθεί από τους Ρωμαίους και είχαν δεχτεί την κυριαρχία τους απέκτησαν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη. Αυτό σήμαινε ότι οι νόμοι του κράτους εξασφάλιζαν σε όσους είχαν αυτό τον τίτλο όλα τα βασικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, δηλαδή είχαν πολιτικά δικαιώματα.
• Οργάνωσαν πειθαρχημένο στρατό, έργο του οποίου ήταν να φυλάει τα σύνορα της αυτοκρατορίας και να φροντίζει ώστε να διατηρούνται η τάξη και η ειρήνη στο εσωτερικό της.
 • ∆ιόρισαν στις περιοχές της αυτοκρατορίας Ρωμαίους κυβερνήτες, τους ανθύπατους. Αυτοί ήταν υπεύθυνοι να επιβλέπουν τους τοπικούς άρχοντες των περιοχών και να ενημερώνουν τον αυτοκράτορα για οτιδήποτε συνέβαινε σε αυτές.
 • Μείωσαν τους φόρους που πλήρωναν οι πολίτες και οργάνωσαν καλύτερα τον τρόπο είσπραξής τους.
• Ψήφισαν δικαιότερους νόμους και φρόντιζαν να τους τηρούν και να τους εφαρμόζουν όλοι.

Τα μέτρα βοήθησαν να επικρατήσουν στην αυτοκρατορία τάξη, ασφάλεια και δικαιοσύνη. Τα αποτελέσματα στη ζωή των κατοίκων ήταν η ανάπτυξη της γεωργίας, του εμπορίου, της ναυτιλίας και της βιοτεχνίας.
Η περίοδος αυτή, η οποία κράτησε περίπου διακόσια χρόνια, είναι γνωστή ως «ρωμαϊκή ειρήνη» (pax romana).
    Οι Ρωμαίοι, κατά την περίοδο των πρώτων κατακτήσεων, ήταν πάρα πολύ σκληροί με τους κατοίκους των κατακτημένων περιοχών.
 Τους επέβαλλαν βαρύτατους φόρους, τους αιχμαλώτιζαν, άρπαζαν τους θησαυρούς και τα έργα τέχνης με τα οποία στόλιζαν τις πόλεις τους, ενώ ο ρωμαϊκός στρατός υφάρπαζε τις σοδειές των καλλιεργητών.
 Έτσι, οι κάτοικοι ένιωθαν φόβο και συνεχή απειλή από τους Ρωμαίους.
Την περίοδο που εξετάζουμε, δηλαδή στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ., τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Οι Ρωμαίοι έχουν πλέον σταθεροποιήσει τις κατακτήσεις τους και έχουν δημιουργήσει ένα απέραντο κράτος, μέσα στα σύνορα του οποίου περιλαμβάνεται όλος ο μέχρι τότε γνωστός κόσμος.
 Οι κάτοικοι των περιοχών που ανήκουν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχουν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη, δηλαδή έχουν πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες, τα οποία προστατεύονται από τους νόμους της αυτοκρατορίας.
 Επίσης, ο στρατός τα προηγούμενα χρόνια είχε ως έργο να κατακτήσει όλο και περισσότερες περιοχές. Γι’ αυτό και στρατολογούσε τους ανθρώπους και άρπαζε τις σοδειές τους, για να εξασφαλίσει τροφή στους πολεμιστές στρατιώτες.
Αντίθετα, την περίοδο αυτή είναι υπεύθυνος για τη φύλαξη των συνόρων της αυτοκρατορίας αλλά και για τη διατήρηση της ειρήνης στο εσωτερικό της.
 Έτσι, οι κάτοικοι της αυτοκρατορίας νιώθουν πλέον ασφαλείς και μπορούν να ασχοληθούν με δραστηριότητες όπως η γεωργία, το εμπόριο, η ναυτιλία και η βιοτεχνία.
Ταυτόχρονα, οι νόμοι γίνονται δικαιότεροι, ενώ μειώνονται και οι φόροι.
 Όλα αυτά έκαναν τους κατοίκους της αυτοκρατορίας να νιώθουν πιο ασφαλείς. Με βάση τα μέτρα που έλαβαν οι Ρωμαίοι, ποια από τα προβλήματα διοίκησης νομίζετε ότι αντιμετωπίστηκαν;    

Μέτρα που πήραν οι Ρωμαίοι .
Πώς βοηθούσαν τη «ρωμαϊκή ειρήνη» «ρωμαϊκή ειρήνη» Φύλαξη συνόρων και διατήρηση της τάξης και της πειθαρχίας.
 Όταν δε γίνονται εχθροπραξίες, οι κάτοικοι νιώθουν ασφαλείς και ασχολούνται με ειρηνικά έργα, όπως με τις αγροτικές εργασίες, με το εμπόριο κ.ά.
Ανώτεροι Ρωμαίοι κυβερνήτες επιβλέπουν τους τοπικούς άρχοντες.
Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται οι αυθαιρεσίες από τους τοπικούς άρχοντες προς τους κατοίκους.
Μείωση φόρων και οργάνωση του τρόπου είσπραξης.
Από τη στιγμή που οι κάτοικοι πληρώνουν λιγότερους φόρους ανακουφίζονται από τα υπέρογκα ποσά που πλήρωναν και έχουν περισσότερα χρήματα για να καλύψουν προσωπικές ανάγκες και ίσως να κάνουν επενδύσεις στις επιχειρήσεις τους (εμπόριο, βιοτεχνία, γεωργία κ.ά.). Επομένως, γίνεται μεγαλύτερη διακίνηση του χρήματος.
∆ικαιότεροι νόμοι, τήρηση  και εφαρμογή αυτών.
Η ύπαρξη νόμων εξασφαλίζει τη δικαιότερη αντιμετώπιση των πολιτών, ιδιαίτερα όταν τηρούνται.
 Άλλα κείμενα μας πληροφορούν… «Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη» Στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ. το ρωμαϊκό κράτος βρισκόταν σε μεγάλη ακμή. Στα χρόνια αυτά κατασκευάστηκε ένα δίκτυο δρόμων που ένωνε τη Ρώμη, την πρωτεύουσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με όλες τις περιοχές που ανήκαν σε αυτή.
Τους δρόμους αυτούς χρησιμοποιούσαν κυρίως ο στρατός, οι έμποροι και οι αγγελιοφόροι.
Ένας από αυτούς τους δρόμους ήταν και η Εγνατία Οδός, η οποία ξεκινούσε από το ∆υρράχιο, περνούσε από τη Βέροια, την Πέλλα και τη Θεσσαλονίκη και κατέληγε στο Βυζάντιο.
∆ηλαδή ξεκινούσε από τη σημερινή Αλβανία, διέσχιζε τη Μακεδονία και κατέληγε στην Κωνσταντινούπολη.
Οι αγγελιοφόροι - σκυταλοδρόμοι
Οι Ρωμαίοι για να μεταφέρουν την αλληλογραφία του κράτους είχαν οργανώσει πολύ καλά τις ταχυδρομικές υπηρεσίες.
 Σε κάθε μεγάλη οδό υπήρχαν σταθμοί με ξεκούραστα άλογα. Οι αγγελιοφόροι με ένα είδος σκυταλοδρομίας έφταναν στο σταθμό όπου τους περίμενε ένας ταχυδρόμος, ο οποίος με ξεκούραστα άλογα συνέχιζε το ταξίδι του μέχρι τον επόμενο σταθμό όπου τον περίμενε άλλος ταχυδρόμος.
Με τον τρόπο αυτό, όλη η αλληλογραφία του κράτους μεταφερόταν από τη Ρώμη σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας, και το αντίστροφο, πολύ γρήγορα σε σχέση με τα μέσα της εποχής.
 Αν παρατηρήσουμε ένα χάρτη που δείχνει τις περιοχές στις οποίες επεκτεινόταν το ρωμαϊκό κράτος στις αρχές του 1ου αιώνα μ.Χ., θα διαπιστώσουμε ότι αυτό είχε πολύ μεγάλη έκταση και στα σύνορά του περιελάμβανε πολλές περιοχές.
Στα δυτικά έφτανε μέχρι και τη σημερινή Ισπανία, ενώ στα ανατολικά μέχρι τη Μικρά Ασία, τη Συρία και την Παλαιστίνη.
 Στα βόρεια μέχρι τους ποταμούς Ρήνο και ∆ούναβη και στα νότια περιελάμβανε την Αίγυπτο και τις περιοχές όπου σήμερα βρίσκονται η Τυνησία και η Λιβύη.
Βλέπουμε, δηλαδή, ότι οι χώρες γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα ανήκαν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία εκείνης της περιόδου.
Επομένως, δικαιολογημένα οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τη Μεσόγειο «η θάλασσά μας». Στις περιοχές στις οποίες επεκτεινόταν το ρωμαϊκό κράτος κατοικούσαν παλαιότερα άλλοι λαοί, όπως οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Πέρσες, οι Καρχηδόνιοι κ.ά.

 Εκτός όμως από το δίκτυο δρόμων, υπήρχαν και καλά οργανωμένες ταχυδρομικές υπηρεσίες.
 Οι αγγελιοφόροι μετέφεραν την κρατική αλληλογραφία από και προς τη Ρώμη με ένα είδος σκυταλοδρομίας. Σε κάθε μεγάλη οδό υπήρχαν σταθμοί με ξεκούραστα άλογα. Οι αγγελιοφόροι άλλαζαν τα κουρασμένα τους άλογα με ξεκούραστα και συνέχιζαν το ταξίδι τους μέχρι να συναντήσουν τον επόμενο ταχυδρόμο.
 Έτσι, η αλληλογραφία έφτανε γρήγορα και με ασφάλεια στον προορισμό της ανάλογα με τα μέσα της εποχής.
Επομένως, οι δρόμοι και τα μέσα μεταφοράς έπαιξαν πολύ σπουδαίο ρόλο στην εξυπηρέτηση των αναγκών των ανθρώπων (μετακίνηση ανθρώπων και μεταφορά προϊόντων), ανεξάρτητα από το αν έμεναν κοντά στη Ρώμη ή σε κάποια απομακρυσμένη περιοχή.
 Όμως και το ίδιο το κράτος διευκολυνόταν με αυτό τον τρόπο να διοικεί καλύτερα την κάθε περιοχή της αυτοκρατορίας, αφού οι εντολές του αυτοκράτορα έφταναν πολύ γρήγορα στον προορισμό τους.
ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ Μείωσαν τους φόρους .
Ανακουφίστηκαν οι πολίτες Οργάνωσαν το στρατό .
∆ημιουργήθηκε αίσθημα ασφάλειας /
Έφτιαξαν το οδικό δίκτυο ∆ιευκολύνθηκε η συγκοινωνία /
Σεβάστηκαν τον ελληνικό πολιτισμό.
Γεννήθηκε ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός.
Εφάρμοσαν τους νόμους .
Περιορίστηκαν οι αυθαιρεσίες
 Ο πιο σημαντικός δρόμος ήταν η Εγνατία Οδός, η οποία ξεκινούσε από το ∆υρράχιο (βρίσκεται στη σημερινή Αλβανία), περνούσε από διάφορες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης (Ελλάδα) και κατέληγε στο Βυζάντιο (σημερινά εδάφη της Ευρωπαϊκής Τουρκίας).
Σήμερα κατασκευάζεται στη βόρεια Ελλάδα η σύγχρονη Εγνατία Οδός, η οποία ξεκινά από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας στην Ήπειρο, περνάει από τα Ιωάννινα, το Μέτσοβο, τα Γρεβενά, την Κοζάνη, τη Βέροια, τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, την Ξάνθη, την Κομοτηνή, την Αλεξανδρούπολη και καταλήγει στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
 Η σημασία του δρόμου αυτού είναι παρά πολύ μεγάλη για τη χώρα μας αφού συνδέει τη δυτική με την ανατολική Ελλάδα. Έτσι, διευκολύνεται η επικοινωνία των ανθρώπων που κατοικούν σε διαφορετικές περιοχές της Ελλάδας, οι οποίοι προηγουμένως λόγω της μορφολογίας του εδάφους αντιμετώπιζαν δυσκολίες, αφού έπρεπε να διανύσουν πολύ μεγάλες αποστάσεις. Επίσης, διευκολύνονται και οι μεταφορές των προϊόντων, καθώς μικραίνει η απόσταση μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Όμως η σημασία της Εγνατίας Οδού είναι πολύ σημαντική και για την Ευρώπη, διότι συνδέει περιοχές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (π.χ. Ιταλία) με τις βαλκανικές χώρες και τη Μικρά Ασία.

  www.patakis.gr/files/5877.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " Η ΠΡΩΤΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ"