Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ - ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ-ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ-ΙΣΤΟΡΙΚΟ-ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ - ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ - ΤΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΣ - ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ - Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ - ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΙΣΤΟΡΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΜΑΘΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΑΤΕ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ

Κυριακή 30 Ιουλίου 2017

Αρχαία Ελληνικά ονόματα ανδρών και γυναικών



Τα κυριότερα από τα αρχαία Ελληνικά ονόματα ανδρών και γυναικών.--
Α--
ΑΒΔΗΡΟΣ - ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ - ΑΓΑΠΗΝΩΡ - ΑΓΑΥΗ - ΑΓΕΥΣ - ΑΓΗΝΩΡ - ΑΓΟΡΑΚΡΙΤΟΣ - ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ - ΑΓΙΣ - ΑΓΛΑΊΑ - ΑΓΝΟΔΙΚΗ - ΑΓΝΩ - ΑΓΝΩΝ - ΑΔΜΗΤΟΣ - ΑΔΡΑΣΤΕΙΑ - ΑΔΩΝΙΣ - ΑΕΘΛΙΟΣ - ΑΕΛΛΩ - ΑΕΡΟΠΗ -ΑΕΡΟΠΟΣ - ΑΕΤΙΩΝ - ΑΘΗΝΑ - ΑΘΗΝΙΩΝ - ΑΙΑΣ - ΑΙΓΙΝΑ - ΑΘΗΝΑΪΣ - ΑΙΓΕΥΣ - ΑΙΓΙΣΘΟΣ - ΑΙΓΛΗ - ΑΙΓΥΠΤΟΣ - ΑΙΘΡΑ - ΑΙΑΚΟΣ - ΑΙΘΗΡ - ΑΙΛΙΑΝΟΣ - ΑΙΜΩΝ - ΑΙΟΛΟΣ - ΑΙΣΧΥΛΟΣ -ΑΙΣΩΠΟΣ - ΑΙΩΡΑ - ΑΚΑΔΗΜΟΣ - ΑΚΤΑΙΗ - ΑΚΤΑΙΟΣ -ΑΚΤΩΡ - ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΑΛΘΑΙΑ - ΑΛΚΑΙΟΣ - ΑΛΚΑΜΕΝΗΣ - ΑΛΚΗΣΤΗ - ΑΛΚΕΙΔΗΣ - ΑΛΚΕΤΑΣ - ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ - ΑΛΚΙΝΟΟΣ - ΑΛΚΜΕΝΗΣ - ΑΛΚΜΗΝΗ - ΑΛΚΥΟΝΗ - ΑΜΥΝΤΑΣ - ΑΜΦΙΘΟΗ - ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ - ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ - ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ - ΑΝΑΚΡΕΩΝ - ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ - ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ - ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ - ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ - ΑΝΤΕΙΑ - ΑΝΤΑΙΟΣ - ΑΝΤΙΓΟΝΗ - ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ - ΑΝΤΙΜΑΧΗ - ΑΝΤΙΜΑΧΟΣ - ΑΝΤΙΝΟΟΣ - ΑΝΤΙΟΠΗ - ΑΝΤΙΠΑΤΡΟΣ - ΑΝΤΙΦΩΝ - ΑΠΕΛΛΗΣ - ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ - ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΣ - ΑΡΓΟΣ - ΑΡΕΤΗ - ΑΡΙΑΔΝΗ - ΑΡΕΙΑΝΟΣ - ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ - ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ -ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΓΕΙΤΩΝ - ΑΡΙΣΤΕΑΣ - ΑΡΙΣΤΟΔΙΚΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΜΑΧΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ- ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ - ΑΡΙΩΝ - ΑΡΚΑΣ - ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ - ΑΡΜΟΔΙΟΣ - ΑΡΜΟΝΙΑ - ΑΡΠΙΝΑ - ΑΡΤΕΜΙΣ - ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ - ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ - ΑΣΠΑΣΙΑ - ΑΣΩΠΟΣ - ΑΤΤΑΛΟΣ - ΑΤΘΙΣ - ΑΤΡΕΥΣ - ΑΥΓΗ - ΑΥΞΩ - ΑΥΡΑ - ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΣ - ΑΧΙΛΛΕΥΣ ...
Β--
ΒΑΥΒΩ - ΒΑΦΗΣ - ΒΑΦΥΚΛΗΣ - ΒΑΚΙΣ - ΒΑΚΧΟΣ - ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ- ΒΕΛΛΕΡΕΦΟΝΤΗΣ - ΒΕΡΕΝΙΚΗ - ΒΙΑΣ - ΒΟΙΩΤΟΣ - ΒΙΩΝ - ΒΟΙΩ - ΒΟΡΕΑΣ - ΒΟΤΡΥΣ - ΒΡΑΣΙΔΑΣ - ΒΡΙΣΗΙΣ - ΒΡΟΝΤΗΣ - ΒΡΟΝΤΙΝΟΣ - ΒΡΟΤΕΑΣ - ΒΡΥΑΣ - ΒΡΥΜΗ - ΒΡΥΣΩΝ - ΒΥΖΑΣ - ΒΩΡΟΣ ... ...
Γ--
ΓΑΙΑ - ΓΑΛΑΤΕΙΑ - ΓΑΛΗΝΗ - ΓΑΛΗΝΟΣ - ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ - ΓΑΥΑΝΗΣ - ΓΕΙΤΩΝ - ΓΕΛΩΣ - ΓΕΜΙΝΟΣ - ΓΗ - ΓΗΡΥΟΝΗΣ - ΓΛΑΥΚΗ - ΓΛΑΥΚΙΑΣ - ΓΛΑΥΚΙΔΗΣ - ΓΛΑΥΚΟΣ - ΓΛΥΚΩΝ - ΓΝΗΣΙΠΠΟΣ - ΓΟΡΓΙΑΣ - ΓΟΡΓΟΣ - ΓΟΡΓΩ - ΓΡΑΙΚΟΣ - ΓΡΥΛΟΣ - ΓΡΥΝΕΙΟΣ - ΓΥΓΗΣ - ΓΥΗΣ - ΓΥΠΑΙΕΥΣ - ΓΥΛΙΠΠΟΣ ...
Δ---
ΔΑΕΙΡΑ - ΔΑΙΔΑΛΟΣ - ΔΑΜΑΣΙΑΣ - ΔΑΜΑΣ - ΔΑΜΑΣΚΙΟΣ - ΔΑΜΑΣΤΗΣ - ΔΑΜΙΣ - ΔΑΜΟΚΛΗΣ - ΔΑΜΟΦΩΝ - ΔΑΜΩΝ - ΔΑΜΟΦΙΛΗ - ΔΑΝΑΗ - ΔΑΝΑΟΣ - ΔΑΡΔΑΝΟΣ - ΔΑΦΝΗ - ΔΑΦΝΗΣ - ΔΕΙΝΟΚΡΑΤΗΣ - ΔΕΙΝΟΣΤΡΑΤΟΣ - ΔΕΙΝΩ - ΔΕΙΝΩΝ - ΔΕΛΦΙΩΝ - ΔΕΞΙΠΠΟΣ - ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ - ΔΗΛΙΟΣ - ΔΗΜΑΡΑΤΟΣ - ΔΗΜΗΤΡΑ - ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ - ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ - ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ -ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΔΗΜΟΦΙΛΗ - ΔΗΜΟΦΩΝ - ΔΗΜΟΧΑΡΗΣ - ΔΙΑΓΟΡΑΣ - ΔΙΗΑΝΕΙΡΑ - ΔΙΗΔΑΜΕΙΑ - ΔΙΚΑΙΑΡΧΟΣ - ΔΙΚΤΥΣ - ΔΙΝΩΝ - ΔΙΟΓΕΝΗΣ - ΔΙΟΔΩΡΟΣ - ΔΙΟΚΛΗΣ - ΔΙΟΜΙΔΗΣ - ΔΙΟΝΥΣΟΣ - ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ - ΔΙΟΤΙΜΑ - ΔΙΟΦΑΝΗ - ΔΙΟΦΑΝΤΗ - ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ - ΔΙΟΧΑΝΤΗ - ΔΙΦΙΛΗ - ΔΙΦΙΛΟΣ - ΔΙΩΝΗ - ΔΙΩΝ - ΔΙΩΞΙΠΠΗ - ΔΟΥΡΙΣ - ΔΡΥΑ - ΔΡΥΚΑΛΟΣ - ΔΡΥΟΠΗ - ΔΥΜΑΣ - ΔΥΝΑΜΕΝΗ -ΔΩΡΟΣ - ΔΩΤΩ ...
Ε----
ΕΙΡΗΝΗ - ΕΚΑΒΗ - ΕΚΑΛΗ - ΕΚΑΤΑΙΟΣ - ΕΚΑΤΗ - ΕΚΤΩΡ - ΕΛΑΤΟΣ - ΕΛΕΝΗ - ΕΛΕΝΟΣ - ΕΛΙΚΗ - ΕΛΛΑΝΙΚΟΣ - ΕΛΛΗ - ΕΛΛΗΝ - ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ - ΕΝΑΡΕΤΗ - ΕΝΙΠΠΕΥΣ - ΕΝΥΩ - ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ - ΕΠΑΦΟΣ - ΕΠΙΓΕΝΗΣ - ΕΠΙΔΙΚΟΣ - ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ - ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ - ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ - ΕΠΙΖΗΛΟΣ - ΕΡΑΣΤΟΣ - ΕΡΑΤΩ - ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ - ΕΡΓΙΝΟΣ - ΕΡΓΟΤΙΜΟΣ - ΕΡΕΧΘΕΥΣ - ΕΡΙΦΥΛΗ - ΕΡΜΑΙΟΣ -ΕΡΜΕΙΑΣ - ΕΡΥΜΑΝΘΟΣ - ΕΡΜΗΣ - ΕΡΜΙΟΝΗ - ΕΡΜΟΔΩΡΟΣ - ΕΡΣΗ - ΕΡΥΞΙΑΣ - ΕΡΥΞΙΜΑΧΟΣ - ΕΡΩΣ - ΕΤΕΟΚΛΗΣ - ΕΤΟΙΜΟΚΛΗΣ - ΕΥΑΓΟΡΑΣ - ΕΥΑΛΙΟΣ - ΕΥΑΝΘΗΣ - ΕΥΓΕΩΝ - ΕΥΔΗΜΟΣ - ΕΥΔΟΞΙΑ - ΕΥΔΟΞΟΣ - ΕΥΔΩΡΑ - ΕΥΝΙΚΗ - ΕΥΝΟΜΟΣ - ΕΥΗΝΟΣ - ΕΣΤΙΑ - ΕΥΘΑΛΕΙΟΣ - ΕΥΘΥΔΗΜΟΣ - ΕΥΘΥΚΛΗΣ - ΕΥΘΥΜΙΔΗΣ - ΕΥΘΥΝΟΥΣ - ΕΥΚΛΕΑΣ - ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ - ΕΥΚΡΑΤΙΔΗΣ - ΕΥΜΑΙΟΣ - ΕΥΜΑΧΟΣ - ΕΥΜΕΝΗΣ - ΕΥΜΗΛΟΣ - ΕΥΜΟΛΠΗ - ΕΥΜΟΛΠΟΣ - ΕΥΝΙΚΗ - ΕΥΝΟΜΟΣ - ΕΥΠΑΛΙΝΟΣ - ΕΥΠΕΙΘΗΣ - ΕΥΠΟΛΕΜΟΣ - ΕΥΠΟΛΙΣ - ΕΥΡΥΔΙΚΗ - ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - ΕΥΡΙΑΔΗΣ - ΕΥΡΥΑΛΗ - ΕΥΡΥΑΛΟΣ - ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ- ΕΥΡΥΔΑΜΑΣ - ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ- ΕΥΡΥΛΟΧΟΣ - ΕΥΡΥΝΟΜΗ - ΕΥΡΥΣΘΕΥΣ - ΕΥΡΩΠΗ - ΕΥΤΕΡΠΗ - ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ - ΕΥΧΑΡΗΣ - ΕΥΦΟΡΙΩΝ - ΕΦΙΠΠΟΣ - ΕΦΡΟΝΙΟΣ - ΕΧΕΚΡΑΤΗΣ - ΕΧΙΔΝΑ ...
Ζ
ΖΑΓΡΕΥΣ - ΖΑΛΕΥΚΟΣ - ΖΕΦΥΡΟΣ - ΖΕΥΞΙΔΑΜΟΣ - ΖΕΥΞΙΠΠΟΣ - ΖΗΘΟΣ - ΖΗΛΟΣ - ΖΗΝΙΣ - ΖΗΝΟΒΙΟΣ - ΖΗΝΟΔΟΤΟΣ - ΖΗΝΟΔΩΡΟΣ - ΖΗΝΩΝ - ΖΗΤΗΣ - ΖΩΙΛΟΣ - ΖΩΝΑΙΟΣ - ΖΩΟΓΟΝΟΣ - ΖΩΤΙΑΤΗΣ - ΖΩΣΙΜΟΣ ...
H
ΗΒΗ - ΗΓΕΛΟΧΟΣ - ΗΓΗΜΩΝ - ΗΓΗΣΑΝΔΡΟΣ - ΗΓΗΣΙΑΝΑΞ - ΗΓΗΣΙΑΣ - ΗΓΗΣΙΠΠΟΣ - ΗΓΗΤΩΡ - ΗΓΙΑΣ - ΗΕΤΙΩΝ -ΗΛΕΚΤΡΑ - ΗΛΕΚΤΡΙΩΝ - ΗΛΙΟΔΩΡΟΣ - ΗΛΙΟΣ - ΗΝΙΟΧΟΣ - ΗΠΙΟΝΗ - ΗΡΑ - ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ - ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ - ΗΡΑΚΛΗΣ - ΗΡΕΑΣ - ΗΡΙΓΟΝΗ - ΗΡΙΛΛΟΣ - ΗΡΙΝΝΑ - ΗΡΟΔΟΤΟΣ - ΗΡΟΔΩΡΟΣ - ΗΡΟΦΙΛΗ - ΗΡΟΦΙΛΟΣ - ΗΡΩ - ΗΡΩΝ - ΗΣΙΟΔΟΣ - ΗΣΙΟΝΗ - ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ - ΗΦΑΙΣΤΟΣ - ΗΧΩ - ΗΩ...
Θ
ΘΑΛΕΙΑ - ΘΑΛΗΣ - ΘΑΛΗΤΑΣ - ΘΑΛΛΩ - ΘΑΜΥΡΙΣ - ΘΑΡΥΠΟΣ - ΘΕΑΓΕΝΗΣ - ΘΕΑΝΩ - ΘΕΛΞΙΩΠΗ - ΘΕΜΙΣ - ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ - ΘΕΟΔΗΓΙΟΣ - ΘΕΟΚΛΗΣ - ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ - ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ - ΘΕΟΞΕΝΙΟΣ - ΘΕΟΔΩΡΟΣ - ΘΕΡΣΙΠΠΟΣ - ΘΕΡΣΙΤΗΣ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΘΕΣΠΙΣ - ΘΕΣΙΟΣ - ΘΕΤΙΣ - ΘΕΥΔΙΟΣ - ΘΕΩΝ - ΘΗΒΑΪΣ - ΘΗΡΙΑΜΕΝΗΣ - ΘΗΣΕΥΣ - ΘΟΗ - ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ - ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ - ΘΡΑΣΥΛΛΟΣ - ΘΡΑΣΥΜΑΧΟΣ - ΘΥΕΣΤΗΣ - ΘΥΙΑ - ΘΥΜΟΧΑΡΗΣ - ΘΥΡΣΗ - ΘΥΩΝΗ ...
Ι
ΙΑΚΧΟΣ - ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ - ΙΑΜΟΣ - ΙΑΠΕΤΟΣ - ΙΑΣΩ - ΙΑΣΩΝ - ΙΑΣΙΩΝ - ΙΒΥΚΟΣ - ΙΔΑΙΑ ΙΔΑΙΟΣ - ΙΔΟΜΕΝΕΥΣ - ΙΕΡΑΞ - ΙΕΡΟΚΛΗΣ - ΙΘΑΚΟΣ - ΙΘΥΚΛΗΣ - ΙΚΑΡΙΟΣ - ΙΚΕΤΑΣ - ΙΚΤΙΝΟΣ- ΙΛΙΟΝΗ -ΙΛΛΟΣ - ΙΛΛΥΡΙΟΣ - ΙΜΒΡΙΟΣ - ΙΝΑΧΟΣ - ΙΝΩ - ΙΞΙΟΝΗ - ΙΞΙΩΝ - ΙΟΒΑΤΗΣ - ΙΟΚΑΣΤΗ - ΙΟΛΛΑΣ - ΙΟΛΗ - ΙΟΝΗ - ΙΠΠΑΡΧΟΣ - ΙΠΠΗ - ΙΠΠΙΑΣ - ΙΠΠΟΔΑΜΕΙΑ - ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ - ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ - ΙΠΠΩΝ - ΙΠΠΟΣΘΕΝΗΣ - ΙΡΙΣ - ΙΣΑΙΟΣ - ΙΣΑΝΔΡΟΣ - ΙΣΘΜΙΟΝΙΚΗΣ - ΙΣΙΔΩΡΟΣ - ΙΣΜΥΝΗ - ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ - ΙΣΤΡΟΣ - ΙΤΗ - ΙΤΥΣ - ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ - ΙΦΙΚΡΑΤΕΙΑ - ΙΦΙΚΡΑΤΗΣ - ΙΦΙΤΟΣ - ΙΩΛΚΙΟΣ - ΙΩ - ΙΩΝ ...
Κ

ΚΑΔΜΟΣ - ΚΑΛΑΜΙΣ - ΚΑΛΑΣ -ΚΑΛΛΙΑΣ - ΚΑΛΛΙΔΙΚΗ - ΚΑΛΛΙΚΛΗΣ - ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ - ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ - ΚΑΛΛΙΝΟΣ - ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ - ΚΑΛΛΙΜΕΔΩΝ - ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ - ΚΑΛΛΙΟΠΗ - ΚΑΛΛΙΠΠΟΣ - ΚΑΛΛΙΣΘΕΝΗΣ - ΚΑΛΛΙΡΟΗ - ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΣ - ΚΑΛΛΙΣΤΩ - ΚΑΛΥΨΩ - ΚΑΡΑΝΟΣ - ΚΑΡΝΕΑΔΗΣ - ΚΑΡΠΟΣ - ΚΑΡΠΩ - ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ - ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΣ - ΚΑΣΤΩΡ - ΚΕΚΡΩΨ - ΚΕΛΕΟΣ - ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ -ΚΗΦΕΥΣ - ΚΗΦΙΣΟΔΩΡΟΣ - ΚΙΜΩΝ - ΚΙΝΗΣΙΑΣ - ΚΙΝΥΡΑ - ΚΙΝΥΡΙΣ - ΚΙΡΚΗ - ΚΙΣΙΟΣ - ΚΛΕΑΡΧΟΣ - ΚΛΕΙΝΙΟΣ - ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ - ΚΛΕΙΤΟΣ - ΚΛΕΙΩ - ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ - ΚΛΕΟΔΑΙΟΣ - ΚΛΕΟΔΑΜΟΣ - ΚΛΕΟΔΑΜΟΣ - ΚΛΕΟΜΗΔΗΣ - ΚΛΕΟΜΕΝΗΣ - ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ - ΚΛΕΩΝ - ΚΛΙΤΙΑΣ - ΚΛΥΜΕΝΗ - ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ - ΚΛΥΤΙΔΗΣ - ΚΛΥΤΟΣ - ΚΛΩΘΩ - ΚΝΗΜΟΣ - ΚΟΔΡΟΣ - ΚΟΙΝΟΣ - ΚΟΝΩΝ - ΚΟΡΕΝΝΑ - ΚΟΡΙΝΝΑ - ΚΟΡΙΝΝΟΣ - ΚΟΡΥΔΩΝ - ΚΟΥΡΟΣ - ΚΡΑΝΑΟΣ - ΚΡΑΤΗΣ - ΚΡΑΤΙΝΟΣ - ΚΡΑΤΥΛΟΣ - ΚΡΕΩΝ - ΚΡΙΤΙΑΣ - ΚΡΙΤΟΔΗΜΟΣ - ΚΡΙΤΟΛΑΟΣ - ΚΡΙΤΩΝ - ΚΡΟΝΟΣ - ΚΤΗΣΙΑΣ - ΚΤΗΣΙΒΙΟΣ - ΚΥΒΕΛΗ - ΚΥΔΙΑΣ - ΚΥΔΩΝ - ΚΥΜΟΘΟΗ - ΚΥΝΘΙΑ - ΚΥΨΕΛΟΣ ...
Λ
ΛΑΕΡΤΗΣ - ΛΑΪΟΣ - ΛΑΚΥΔΗΣ - ΛΑΚΩΝ - ΛΑΜΑΧΟΣ - ΛΑΜΠΕΤΙΑ - ΛΑΜΠΡΟΚΛΗΣ - ΛΑΜΠΡΟΣ -ΛΑΜΠΩΝ - ΛΑΟΔΑΜΑΣ - ΛΑΟΔΑΜΕΙΑ - ΛΑΟΔΙΚΗ - ΛΑΟΘΟΗ - ΛΑΟΦΙΛΟΣ - ΛΑΣΟΣ - ΛΑΧΑΡΗΣ - ΛΑΧΕΣΙΣ - ΛΑΧΗΣ - ΛΕΑΝΔΡΟΣ - ΛΕΟΝΤΕΥΣ - ΛΕΠΤΙΝΗΣ - ΛΕΥΚΑΤΗ - ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ - ΛΕΥΚΟΘΕΗ - ΛΕΥΚΩΝ - ΛΕΩΔΑΜΑΣ - ΛΕΩΚΡΑΤΗΣ - ΛΕΩΝ - ΛΕΩΝΙΔΑΣ - ΛΕΩΣΘΕΝΗΣ - ΛΕΩΧΑΡΗΣ - ΛΗΔΑ - ΛΗΤΩ - ΛΙΒΥΗ - ΛΙΝΟΣ - ΛΥΚΑΟΝΑΣ - ΛΥΚΑΙΟΣ - ΛΥΚΕΑΣ - ΛΥΚΙΟΣ - ΛΥΚΙΣ - ΛΥΚΟΜΗΔΗΣ - ΛΥΚΟΣ - ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ - ΛΥΚΟΦΡΩΝ - ΛΥΚΩΝ - ΛΥΣΙΑΣ - ΛΥΣΙΜΑΧΗ - ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ - ΛΥΣΙΠΠΟΣ - ΛΥΣΙΣ - ΛΥΣΙΚΡΑΤΗ - ΛΥΣΑΝΔΡΟΣ ...
Μ
ΜΑΓΝΗΣ - ΜΑΙΑΣ - ΜΑΚΑΡ - ΜΑΚΕΔΩΝ - ΜΑΝΤΙΑΣ - ΜΑΝΤΙΟΣ -ΜΑΝΤΩ - ΜΑΡΣΥΑΣ - ΜΕΓΑΚΛΗΣ - ΜΕΓΑΛΟΣΤΡΑΤΗ - ΜΕΓΑΡΗ - ΜΕΓΑΣ - ΜΕΓΑΣΘΕΝΗΣ - ΜΕΓΙΣΤΙΑΣ - ΜΕΛΑΜΠΟΥΣ - ΜΕΛΑΝΘΙΟΣ - ΜΕΛΑΝΘΩ - ΜΕΛΑΝΙΠΠΙΔΗΣ - ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ - ΜΕΛΗΣΙΑΣ - ΜΕΛΙΚΕΡΤΗ - ΜΕΛΙΣΣΟΣ - ΜΕΛΙΤΗ - ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ - ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ - ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ - ΜΕΝΕΚΑΛΟΣ - ΜΕΝΕΚΛΗΣ - ΜΕΝΕΚΡΑΤΗΣ - ΜΕΝΕΛΑΟΣ - ΜΕΝΙΠΠΟΣ - ΜΕΝΤΩΡ - ΜΕΝΩΝ - ΜΕΡΟΠΗ - ΜΕΣΙΝΙΔΗΣ - ΜΕΤΩΝ - ΜΗΔΕΙΑ - ΜΗΔΕΟΣ - ΜΗΡΙΟΝΗ - ΜΗΤΙΣ - ΜΗΤΡΟΔΩΡΟΣ - ΜΗΤΡΟΚΛΗΣ - ΜΗΤΩΝ - ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ - ΜΙΚΩΝ - ΜΙΛΩΝ - ΜΙΜΝΕΡΜΟΣ - ΜΙΝΩΣ - ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ - ΜΝΗΣΙΚΛΗΣ - ΜΟΡΦΕΑΣ - ΜΟΣΧΙΝΑ - ΜΟΥΣΑΙΟΣ - ΜΥΚΗΝΗ - ΜΥΛΛΙΑΣ - ΜΥΝΗΣ - ΜΥΡΙΝΗ - ΜΥΡΜΗΞ - ΜΥΡΤΙΛΟΣ -ΜΥΡΤΙΣ - ΜΥΡΩΝ - ΜΥΡΩΝΙΔΗΣ ...
Ν
ΝΑΪΡΧΟΣ -ΝΑΡΚΙΣΟΣ - ΝΑΥΚΛΕΙΔΗΣ - ΝΑΥΚΡΑΤΗΣ - ΝΑΥΜΑΧΙΟΣ - ΝΑΥΠΛΙΟΣ - ΝΑΥΣΙΘΟΗ - ΝΑΥΣΙΚΑ - ΝΑΥΣΙΚΡΑΤΗΣ - ΝΑΥΣΙΜΑΧΟΣ - ΝΑΥΣΙΝΙΚΟΣ - ΝΕΑΡΧΟΣ - ΝΕΔΩΝ - ΝΕΙΟΚΛΗΣ - ΝΕΜΕΣΗ - ΝΕΟΚΡΙΤΟΣ - ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ - ΝΕΟΡΟΣ - ΝΕΣΣΟΣ - ΝΕΣΤΟΡΑΣ - ΝΕΦΕΛΗ - ΝΗΙΣ - ΝΗΡΕΥΣ - ΝΗΡΙΤΗ - ΝΗΡΙΤΟΣ - ΝΗΣΑΙΗ - ΝΗΣΩ - ΝΗΦΑΙΗ - ΝΙΚΑΓΟΡΑΣ - ΝΙΚΑΝΔΡΟΣ - ΝΙΚΑΡΕΤΗ - ΝΙΚΙΑΣ - ΝΙΚΟΔΩΡΟΣ - ΝΙΚΟΚΛΗΣ - ΝΙΚΟΜΑΧΟΣ - ΝΙΚΟΜΗΔΗΣ - ΝΙΚΟΣΘΕΝΗΣ - ΝΙΚΩΝ - ΝΙΟΒΗ - ΝΗΡΕΥΣ - ΝΙΣΑΙΟΣ - ΝΙΣΟΣ - ΝΟΗΜΩΝ - ΝΟΜΙΟΣ - ΝΥΜΦΟΔΩΡΟΣ ...
Ξ
ΞΑΝΘΙΠΗ - ΞΑΝΘΙΠΠΟΣ - ΞΑΝΘΟΣ - ΞΕΝΑΡΧΟΣ - ΞΕΝΙΔΗΣ - ΞΕΝΟΔΑΜΟΣ - ΞΕΝΟΚΛΕΙΑ - ΞΕΝΟΚΛΗΣ - ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ - ΞΕΝΟΚΡΙΤΟΣ - ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ-ΞΕΝΟΦΙΛΟΣ - ΞΕΝΟΔΙΚΗ - ΞΕΝΟΦΩΝ - ΞΕΝΩΝ - ΞΟΥΘΟΣ - ΞΥΝΟΦΡΩΝ ...
Ο
ΟΔΙΟΣ - ΟΔΥΣΣΕΥΣ - ΟΙΑΓΡΟΣ - ΟΙΔΙΠΟΥΣ - ΟΙΝΕΥΣ - ΟΙΝΟΜΑΧΟΣ - ΟΙΝΟΠΙΔΗΣ - ΟΙΝΟΠΙΩΝ - ΟΙΣΤΡΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΣ - ΟΛΥΜΠΙΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΟΔΩΡΟΣ - ΟΛΥΜΠΟΣ - ΟΛΥΝΘΙΟΣ - ΟΜΗΡΟΣ - ΟΝΗΤΩΡ - ΟΝΑΣΙΑΣ - ΟΝΕΙΡΟΣ - ΟΝΟΜΑΚΛΗΣ - ΟΠΙΤΗΣ - ΟΡΕΣΤΗΣ - ΟΡΘΑΙΟΣ - ΟΡΜΕΝΟΣ - ΟΡΟΙΔΟΣ - ΟΡΤΙΛΟΧΟΣ - ΟΡΦΕΥΣ - ΟΦΕΛΕΣΤΗΣ - ΟΦΕΛΤΗΣ - ΟΨΙΜΟΣ - ΟΥΡΑΝΙΑ ...
Π
ΠΑΓΚΡΑΤΗΣ - ΠΑΙΩΝΕΙΟΣ - ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ - ΠΑΛΑΙΜΩΝ - ΠΑΛΛΑΔΙΟΣ - ΠΑΛΛΑΣ - ΠΑΜΦΙΛΗ - ΠΑΜΦΥΛΟΣ - ΠΑΝ - ΠΑΝΔΑΡΟΣ - ΠΑΝΔΡΟΣΟΣ - ΠΑΝΔΙΩΝ - ΠΑΝΔΩΡΑ - ΠΑΝΔΩΡΟΣ - ΠΑΠΠΟΣ - ΠΑΡΙΣ - ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ - ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ - ΠΑΣΙΘΕΑ - ΠΑΣΙΦΑΗ - ΠΑΤΡΟΚΛΗΣ - ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ - ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ - ΠΕΙΘΕΑΣ - ΠΕΙΘΩ - ΠΕΙΣΑΝΔΡΟΣ - ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ - ΠΕΛΑΣΓΟΣ - ΠΕΛΙΑΣ - ΠΕΛΟΠΙΔΑΣ - ΠΕΛΟΨ - ΠΕΝΘΕΑΣ - ΠΕΡΔΙΚΑΣ - ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ - ΠΕΡΙΚΛΗΣ - ΠΕΡΣΑΙΟΣ - ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ - ΠΕΡΣΕΥΣ - ΠΕΡΣΗΣ - ΠΗΓΑΣΟΣ - ΠΗΛΕΥΣ - ΠΗΝΕΛΟΠΗ - ΠΗΡΩ - ΠΙΓΡΗΣ - ΠΙΕΡΙΩΝ - ΠΙΕΡΟΣ - ΠΙΝΔΑΡΟΣ - ΠΙΤΘΕΥΣ - ΠΙΤΤΑΚΟΣ - ΠΛΑΝΗΤΙΑΔΗΣ - ΠΛΑΤΩΝ - ΠΛΕΙΣΤΟΝΙΚΗΣ - ΠΛΕΙΩΝΗ - ΠΛΗΘΩΝ - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΛΩΤΩ - ΠΟΘΕΙΝΗ - ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ - ΠΟΛΥΑΙΝΟΣ - ΠΟΛΥΒΙΟΣ - ΠΟΛΥΓΝΩΤΗΣ - ΠΟΛΥΔΑΜΑΣ - ΠΟΛΥΔΑΜΝΕΙΑ - ΠΟΛΥΔΕΥΚΗΣ - ΠΟΛΥΔΩΡΗ - ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ - ΠΟΛΥΚΑΣΤΗ - ΠΟΛΥΚΛΕΙΤΟΣ - ΠΟΛΥΚΡΑΤΗΣ - ΠΟΛΥΜΗΔΗΣ - ΠΟΛΥΜΝΙΑ - ΠΟΛΥΝΕΙΙΚΗΣ - ΠΟΛΥΝΟΗ - ΠΡΑΞΙΘΕΑ - ΠΡΑΞΙΤΕΛΗΣ - ΠΡΟΜΗΦΕΥΣ - ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ - ΠΡΩΤΕΥΣ - ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ - ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΑ - ΠΡΩΤΩ - ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ - ΠΥΘΕΥΣ - ΠΥΘΩΝ - ΠΥΡΡΑ - ΠΥΡΡΑΝΘΟΣ - ΠΥΡΡΙΑΣ - ΠΥΡΡΙΜΑΧΟΣ - ΠΥΡΡΟΣ ...
Ρ
ΡΑΔΑΜΑΝΘΥΣ - ΡΕΑ - ΡΟΔΗ - ΡΟΔΙΑ - ΡΟΔΟΣ - ΡΟΔΩΠΗ - ΡΟΙΚΟΣ - ΡΑΜΦΙΑΣ - ΡΕΑ - ΡΗΓΙΛΛΑ - ΡΗΓΙΝΟΣ - ΡΗΝΗ - ΡΗΣΟΣ -ΡΗΤΟΡΙΟΣ - ΡΙΑΝΟΣ - ΡΙΝΩΝ - ΡΟΔΙΑ - ΡΟΔΕΙΑ - ΡΟΔΕΙΑΣ - ΡΟΔΟΧΡΟΥΣ - ΡΟΙΚΟΣ - ΡΩΞΑΝΗ ...
Σ
ΣΑΠΦΩ - ΣΑΡΑΠΙΩΝ - ΣΑΡΠΗΔΩΝ - ΣΑΤΝΙΟΣ - ΣΑΤΥΡΟΣ - ΣΕΙΡΙΟΣ - ΣΕΛΕΥΚΟΣ - ΣΕΜΕΛΗ - ΣΘΕΝΕΛΑΟΣ - ΣΘΕΝΙΔΑΣ - ΣΙΔΗ - ΣΙΚΕΛΗ - ΙΚΕΛΙΔΑΣ - ΣΕΙΛΗΝΟΣ - ΣΙΒΥΛΑ - ΣΙΜΜΙΑΣ - ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ - ΣΙΣΥΦΟΣ - ΣΚΑΜΩΝ - ΣΚΙΡΩΝΙΔΗΣ - ΣΚΟΠΑΣ -ΣΚΟΠΕΛΙΑΝΟΣ - ΣΜΙΧΙΑΣ - ΣΟΛΩΝ - ΣΟΦΙΛΟΣ - ΣΟΦΟΚΛΗΣ - ΣΠΕΙΩ - ΣΠΕΥΣΙΠΠΟΣ - ΣΠΙΝΘΑΡΟΣ - ΣΤΑΦΥΛΟΣ - ΣΤΕΦΩΝ - ΣΤΗΣΑΓΟΡΑΣ - ΣΤΗΣΙΧΟΡΟΣ - ΣΤΙΛΠΩΝ - ΣΤΡΑΒΩΝ - ΣΤΡΑΤΟΚΛΗΣ - ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ - ΣΤΡΑΤΤΙΣ - ΣΤΡΑΤΩΝ - ΣΥΝΕΣΙΟΣ - ΣΥΡΟΣ - ΣΦΟΔΡΙΑΣ - ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΣΩΠΑΤΡΟΣ - ΣΩΦΙΛΟΣ - ΣΩΦΡΩΝ ...
Τ
ΤΑΙΝΑΡΟΣ - ΤΑΛΩΣ - ΤΑΝΤΑΛΟΣ - ΤΑΡΣΗ - ΤΑΫΓΕΤΗ - ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ - ΤΕΙΣΙΑΣ - ΤΕΚΤΑΙΟΣ - ΤΕΚΤΩΝ - ΤΕΛΑΜΩΝ - ΤΕΛΑΥΓΗΣ - ΤΕΛΕΣΙΛΛΑ - ΤΕΛΕΣΤΗΣ - ΤΕΛΕΣΤΩ - ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΣ - ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ - ΤΗΘΥ - ΤΗΛΕΒΟΗΣ - ΤΗΛΕΚΛΕΙΔΗΣ - ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ - ΤΗΛΕΦΑΣΣΗ - ΤΗΛΕΦΗ - ΤΗΛΕΦΙΔΗΣ - ΤΗΛΕΦΟΣ - ΤΗΜΕΝΟΣ - ΤΗΡΕΑΣ - ΤΗΡΩ - ΤΙΜΑΓΟΡΑΣ - ΤΙΜΑΙΟΣ - ΤΙΜΑΝΔΡΟΣ - ΤΙΜΑΡΑΤΟΣ - ΤΙΜΑΡΕΤΗ - ΤΙΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΤΙΜΟΧΑΡΗΣ - ΤΙΜΩΝ - ΤΙΜΩΝΙΔΗΣ - ΤΟΛΜΑΙΟΣ - ΤΟΛΜΗΔΗΣ - ΤΡΙΠΤΟΛΕΜΟΣ - ΤΡΟΦΩΝΙΟΣ - ΤΡΥΤΩΝ - ΤΥΝΔΑΡΗΣ - ΤΥΡΙΜΜΑΣ - ΤΥΡΤΑΙΟΣ - ΤΥΧΙΟΣ - ΤΥΦΩΝ - ΤΥΦΩΝΗ ...
Υ
ΥΑΓΝΙΣ - ΥΑΚΙΝΘΟΣ - ΥΓΕΙΑ - ΥΔΡΕΑ - ΥΔΡΕΑΣ - ΥΛΛΟΣ - ΥΛΟΤΗΣ - ΥΠΑΤΗΣ - ΥΠΑΤΙΑ - ΥΠΕΡΟΧΗ - ΥΠΕΙΡΟΧΟΣ - ΥΠΕΡΙΔΗΣ - ΥΠΕΡΙΩΝ - ΥΠΕΡΕΙΑ - ΥΠΕΡΤΙΜΟΣ - ΥΠΕΡΒΟΛΟΣ - ΥΨΙΠΥΛΗ ..
Φ
ΦΑΕΘΩΝ - ΦΑΙΔΙΜΟΣ - ΦΑΙΔΡΑ - ΦΑΙΔΡΟΣ - ΦΑΙΔΩΝ - ΦΑΙΣΤΙΟΣ - ΦΑΙΣΤΟΣ - ΦΑΛΑΡΙΣ - ΦΑΛΕΑΣ - ΦΑΝΙΑΣ - ΦΑΝΗΣ - ΦΑΝΟΔΙΚΟΣ - ΦΑΝΟΚΛΗΣ - ΦΑΝΟΣΤΡΑΤΗ - ΦΕΙΔΙΑΣ - ΦΕΙΔΩΝ - ΦΕΡΕΚΥΔΗΣ - ΦΕΡΕΣΥΔΗ - ΦΕΡΟΥΣΑ - ΦΗΜΙΟΣ - ΦΗΜΟΝΟΗ - ΦΘΙΑ - ΦΙΛΑΙΝΙΣ -ΦΙΛΑΡΕΤΗ - ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΣ - ΦΙΛΕΥΣ - ΦΙΛΗΜΩΝ -ΦΙΛΗΤΑΣ - ΦΙΛΙΝΟΣ - ΦΙΛΙΠΠΟΣ - ΦΙΛΙΣΚΟΣ - ΦΙΛΙΣΤΟΣ - ΦΙΛΛΙΣ - ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ - ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ - ΦΙΛΟΛΑΟΣ - ΦΙΛΟΜΗΛΑ - ΦΙΛΟΞΕΝΟΣ - ΦΙΛΟΠΟΝΟΣ - ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ - ΦΙΛΩΤΑΣ - ΦΙΛΟΠΟΙΜΗΝ - ΦΙΛΩΝ - ΦΙΛΩΤΕΡΑ - ΦΙΝΕΥΣ - ΦΙΝΤΙΑΣ - ΦΙΝΤΥΣ - ΦΟΙΒΗ - ΦΟΙΒΟΣ - ΦΟΙΝΙΞ - ΦΟΡΜΙΩΝ - ΦΡΙΞΟΣ - ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ - ΦΡΟΝΤΙΣ - ΦΡΥΝΗ - ΦΡΥΝΙΧΟΣ - ΦΥΛΑΡΧΟΣ - ΦΥΛΕΥΣ - ΦΥΛΛΙΣ - ΦΥΛΩ - ΦΥΡΣΗ ΦΩΚΙΩΝ - ΦΩΚΥΛΙΔΗΣ ...
Χ
ΧΑΒΡΙΑΣ - ΧΑΙΡΕΑΣ - ΧΑΙΡΕΔΗΜΟΣ - ΧΑΙΡΕΙΑΣ - ΧΑΙΡΕΣΤΡΑΤΟΣ - ΧΑΙΡΗΜΩΝ - ΧΑΛΚΩΝ - ΧΑΡΗΣ - ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ - ΧΑΡΙΚΛΗΣ - ΧΑΡΙΛΑΟΣ - ΧΑΡΙΣ - ΧΑΡΙΝΟΣ - ΧΑΡΙΤΩΝ - ΧΑΡΙΣΙΟΣ - ΧΑΡΜΙΔΗΣ - ΧΑΡΜΟΣ - ΧΑΡΩΝ -ΧΕΙΡΩΝ - ΧΕΛΙΔΟΝΑ - ΧΕΡΣΙΑΣ - ΧΕΡΣΙΦΡΩΝ - ΧΕΙΛΩΝ - ΧΙΜΑΙΡΑ - ΧΙΟΝΗ - ΧΙΟΝΙΣ - ΧΙΩΝ - ΧΛΩΡΙΣ - ΧΟΙΡΙΛΟΣ - ΧΡΥΣΑΝΘΙΣ - ΧΡΥΣΗΙΣ - ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ - ΧΡΥΣΟΚΟΜΗΣ - ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ ...
Ψ
ΨΑΛΜΑΧΑΡΗ - ΨΑΛΜΑΧΑΡΗΣ - ΨΑΜΑΘΗ - ΨΑΜΜΗΤΙΧΟΣ ...
Ω
ΩΓΥΓΗΣ - ΩΓΥΓΙΑ - ΩΚΑΛΕΙΑ - ΩΚΕΑΝΙΣ - ΩΚΕΑΝΟΣ - ΩΚΕΛΟΣ - ΩΚΥΠΕΤΗ - ΩΚΥΡΡΟΗ - ΩΚΥΤΗΣ - ΩΛΗΝΟΣ - ΩΜΑΡΗΣ - ΩΡΕΙΘΥΙΑ - ΩΡΙΩΝ - ΩΡΟΣ - ΩΤΟΣ - ΩΦΕΛΙΩΝ ...

ΕΠΕΙΔΗ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΙΝΑΙ "Αρχαία Ελληνικά ονόματα ανδρών και γυναικών" ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΟΤΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΔΕΝ ΕΔΙΝΑΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΤΑ ΘΕΩΝ, ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΠΟΣΕΙΔΩΝ Ή ΑΘΗΝΑ Ή ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΛΠ. ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ. ΕΔΙΝΑΝ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΕΡΙΕΙΧΑΝ ΣΑΝ ΠΡΩΤΟ ΣΥΝΘΕΤΙΚΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΘΕΟΥ Π.Χ. ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟΣ, ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΣ, ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΖΕΥΞΙΠΠΟΣ, ΚΛΠ.
ΑΥΤΗ ΔΕ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΔΟΓΜΑ.
ellinikoarxeio
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Αρχαία Ελληνικά ονόματα ανδρών και γυναικών "

Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

 ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΑΡΑΓΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;;

Με το χρήμα μας δένουν τα χέρια πισώπλατα ...
αστικές ασυναρτησίες και κουραφέξαλα .. κατάλοιπα παρωχημένων αντιλήψεων..
παρελθόντα μεγαλεία ...που διηγώντας τα να κλαις ..
κλαψιάρηδες αστοί .. αθέλητοι δεσμοφύλακες .. μπροστάρηδες στο αγώνα υποδούλωσης της ανθρωπότητας ..
μας έχουν ..πισθάγκωνα δεμένους.. δεσμά που μας κρατάνε σκλάβους
φρακταλικά τα ίδια και απαράλλακτα χαρακτηριστικά εμφανίζονται σε όλα τα επίπεδα στις ιεραρχίες των κοινωνιών του ανθρώπινου είδους ...
τα παιδιαρίσματα κυριαρχούν .. η αυτο-ομοιότητα αδυσώπητη .. απαράβατος όρος του χάους ..αναπόφευκτη ..
αναπόφευκτος κανόνας .. η μαλακία ταλανίζει τις ανθρώπινες νοητικές κατασκευές..
οι δομές .. που μετουσιωμένες από τις ιδέες κυριαρχούν σε όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες ..
κράτη μαλώνουν σαν ατίθασα κακομαθημένα πιτσιρίκια.. κάνουν μαλακίες σαν ανώριμοι νεαροί..
ήρθε η ώρα να ξεφύγουμε από αυτήν την παιδική αρρώστια της ανθρωπότητας .. να ωριμάσουμε ..
να βγάλουμε από πάνω μας τον μανδύα του φιλοτομαρισμού .. που καταλήγει στην κυριαρχία του ενός σε βάρος του συνόλου ..
το ιπποτικό σύνδρομο του Ντ Αρτανιάν.. ένας για όλους και όλοι για έναν .. να επικρατήσει !!!
να γίνει ..μπαϊράκι ..σε μια πορεία της ανθρωπότητας προς τα ..μπρος ..
θα μπορούσε άραγε να γίνει;;;;;;;;

Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " "

Η αιματηρή κατάληψη της Νάξου από τους βενιζελικούς της "Εθνικής Αμύνης"

Η αιματηρή κατάληψη της Νάξου από τους βενιζελικούς της "Εθνικής Αμύνης" στα χρόνια του Εθνικού Διχασμού (Φεβρουάριος 1917)

Βρισκόμαστε στα 1916-1917. Είναι τα χρόνια που λαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση και γνωρίζει τη μεγαλύτερη ένταση ο Εθνικός Διχασμός, που γεννιέται και οξύνεται σαν αποτέλεσμα εσωτερικών και εξωτερικών αντιθέσεων που βρίσκονται σε μια διαρκή αλληλεπίδραση. Η Ευρώπη, διηρημένη από το 1904 σε δυο εχθρικά στρατόπεδα, προετοιμάζεται για τον πόλεμο. Τα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα 
η "τριανδρία της "Εθνικής άμυνας" 
προσπαθούν να προσελκύσουν στο δικό τους στρατόπεδο τα μικρά κράτη, σαν δορυφόρους τους. Οι αντιθέσεις μεταξύ των ανεπτυγμένων κρατών, καθώς μεταφέρονται στον ελλαδικό χώρο, φορτώνουν με τα περιεχόμενα και τις σημασίες τους τις εσωτερικές αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Οι φιλελεύθερες δυνάμεις της αστικής τάξης, συνασπισμένες υπό την ηγεσία του Ελευθερίου Βενιζέλου, που προωθούν τον εκσυγχρονισμό του κράτους και ολοκληρώνουν τον εμπορομεσιτικό χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια αυτά, επιμένουν στην πολιτική που θέλει την Ελλάδα στο πλευρό των παραδοσιακών συμμάχων της, στο πλευρό της Αντάντ, επιδιώκοντας εδαφικά οφέλη. Αντίθετα, οι εκπρόσωποι του νεό¬φερτου πρωσικού ιμπεριαλισμού, που ήδη από τα πρώτα χρόνια του αιώνα είχε κάνει την εμφάνιση του στον οικονομικό τομέα με τραπεζικές επενδύσεις και στον πολιτιστικό με το νιτσεϊσμό, βρίσκουν πολιτικό στήριγμα στη «Μικρή Αυλή» του διαδόχου Κωνσταντίνου και της αδελφής του Γερμανού αυτοκράτορα Σοφίας, και επιμένουν στην ουδετερότητα της Ελλάδας στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.


Μ' αυτούς θα ταχθούν, μετά και από την πείνα που προκάλεσε ο αποκλεισμός της νοτιότερης Ελλάδας από τις δυνάμεις της Αντάντ, που απέβλεπε στο να εξαναγκάσει τη βασιλική κυβέρνηση των Αθηνών να εισέλθει στο πλευρό της στον πόλεμο, ένα μεγάλο μέρος των μικροαστικών και λαϊκών στρωμάτων των πόλεων και της υπαίθρου. Όλα αυτά, όπως είναι γνωστό, οδήγησαν στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας και στο χωρισμό του κράτους σε «Κράτος των Αθηνών» και σε «Κράτος της Θεσσαλονίκης». Η προσωρινή κυβέρνηση Βενιζέλου, στην προσπάθεια της να στρατολογήσει άνδρες για τη δημιουργία ισχυρού στρατού, ήρθε σε σύγκρουση, σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, με τα κοινωνικά αυτά στρώματα. Νομίζω ότι κάτι ανάλογο συνέβη και στη Νάξο το 1917.


Στις 2 Δεκεμβρίου 1916 φθάνει στο λιμάνι της Νάξου το ατμόπλοιο «Έλδα» με δύναμη 80 ανδρών περίπου, υπό τον ανθυπολοχαγό Νικόλαο Ρουσσάκη και τον πολιτικό αντιπρόσωπο της κυβέρνησης 
η Νάξος το 1910
της Θεσσαλονίκης Τσιριμωνάκη. Το «Έλδα» συνοδευόταν από αγγλικό ανιχνευτικό αλιευτικό. Η στρατιωτική δύναμη έγινε δεκτή από τους κατοίκους της Νάξου χωρίς καμιά αντίσταση ή επιθετική διάθεση. Μετά και από τη «διαβεβαίωση» του δημάρχου της πόλης καθώς και του αστυνομικού διευθυντή Αριστείδη Καλούτση, ο στρατός και δύναμη χωροφυλακής στρατοπέδευσαν στο δημοτικό σχολείο της πόλης. Κλήθηκαν τότε οι πρόεδροι όλων των Κοινοτήτων για να δηλώσουν ότι αναγνωρίζουν ως νόμιμη την κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης. Οι πρόεδροι της Μονής και τ' Απεραθιού αρνήθηκαν. Το απόσπασμα βάδισε εναντίον της Μονής όπου η πρώτη ενέργεια ήταν να αφαιρεθεί από τους κατοίκους κάθε τι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για αντίσταση.

«Μπαίνανε μες τα σπίτια οι στρατιώτες και ψάχνανε. Αν ήθελε νά ‘βρουνε τουφέκι, μαχαίρι, ξυράφι, το παίρνανε για ν' αφοπλίσουνε τσ' αθρώποι»,αφηγείται η γερόντισσα, πια, Φωτεινή Χαμηλοθώρη. Αφού περικύκλωσαν το χωριό έκαναν έφοδο και μπήκαν μέσα. Οι Μονιάτες τους αντιμετώπισαν με γιουχαϊτά και βρισιές όπως «Κάτω οι προδότες, ζήτω ο Βασιλιάς». Μάζεψαν τέλος τον κόσμο στην πλατεία και έγιναν κάποια μικροεπεισόδια. Μια γερόντισσα, δηλαδή, έβαλε μέσα στην τσέπη της στάχτη και τους την πέταξε, κάποιος άλλος πέταξε μια πέτρα χωρίς να επιτύχει το στόχο του. Στη συνέχεια συνέλαβαν τον πρόεδρο της Κοινότητας μαζί με 19 άλλα άτομα και τους έστειλαν με αγγλικό αλιευτικό στη Σύρο, όπου τους απαγγέλθηκε κατηγορία «επί εξυβρίσει και εσχάτη προδοσία». Μόλις αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Ερμουπόλεως, ο πρόεδρος εδάρη από τον στρατιωτικό διοικητή Αιγαίου, Νικόστρατο Καλομενόπουλο, και οι άλλοι διαπομπεύτηκαν από τους βενιζελικούς της Σύρου. Μετά απ' όλ' αυτά υπογράφτηκε στη Μονή το πρωτόκολλο αναγνώρισης της κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης και ο ανθυπολοχαγός Ρουσσάκης ξεκίνησε για τ' Απεράθου.

Στ' Απεράθου φιλοξενήθηκε για τέσσερις μέρες από τους κατοίκους αλλά στάθηκε αδύνατο να τους πείσει να «προσχωρήσουν εις την Εθνικήν Κυβέρνησιν». Στο διάστημα αυτό οι Άγγλοι συμφώνησαν με τους Απεραθίτες να αναγνωριστούν ουδέτε¬ροι για όσο καιρό θα διαρκούσε ο πόλεμος. Οι όροι της συμφωνίας ήσαν: α) ο λαός της Απειράνθου να παραδίδει όπως και πρώτα σμύριδα και β) να 
Βασιλιάς Κωνσταντίνος
δεχθεί βενιζελική αστυνομία. Για λόγους, όμως, που μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει γνωστοί η συμφωνία αυτή δεν υπογράφτηκε. Ο Ρουσσάκης αφού εξάντλησε όλα τα περιθώρια για να τους πείσει με ειρηνικά μέσα επέστρεψε στην Τραγαία και απέκλεισε τ' Απεράθου.

Οι Απεραθίτες είχαν κυνηγετικά όπλα, ελάχιστα όπλα τύπου γκρα, μερικά παλιά περίστροφα και λίγα πυρομαχικά. Είχαν όμως δυναμίτιδα την οποία χρησιμοποιούσαν για την εξόρυξη της σμύριδας και την κατείχαν βάσει ειδικών νόμων. Τη νύχτα, όταν κατάλαβαν ότι είχαν περικυκλωθεί, άναβαν φωτιές στις βουνοκορφές του χωριού και έριχναν φυσίγγια δυναμίτιδας για να διασκεδάζουν αλλά και για να δείξουν ότι έχουν οπλισμό. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του Δεκέμβρη 1916, οπότε ήρθε στη Νάξο από τη Σύρο όλη η στρατιωτική δύναμη του Αιγαίου με αρχηγό τον υπολογαχό, Δ. Σαμαρτζή, που προσπάθησε, καλώντας στην Τραγαία τους θεωρούμενους ως υποκινητές του λαού, να τους πείσει να υπογράψουν πρωτόκολλο αναγνώρισης της κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης. Συγχρόνως το τορπιλοβόλο «Θέτις» άραξε στον όρμο Μουτσούνα — το κοντινότερο σημείο τ' Απεραθιού από τη θάλασσα - απ' όπου ο υπολοχαγός Σαμαρτζής, έστειλε το ακόλουθο τελεσίγραφο:

«Προς τους κατοίκους Απειράνθου.
Εξαντληθέντων πάντων των μέσων της επιεικείας, πάντων των στοιχείων της υπομο¬νής, οφειλομένων εις την ελπίδα ότι ηθέλετε σκεφθεί πραγματικότερον, ευρίσκομαι εις την ανάγκη να σας δηλώσω ότι η κατάστασις αύτη δεν είναι ανεκτή πλέον, και ότι θα επιβληθεί το κράτος του νόμου, ότι παρουσιάζεται απόλυτος πλέον η ανάγκη της ησυχίας της νήσου... Σας προσκαλώ όπως, αφού σκεφθήτε ωριμότατα, αφού αφήσητε κατά μέρος κάθε ελατήριον το οποίο σας έκαμε να δημιουργηθεί η υφισταμένη κατάστα¬σις, να υπογράψητε την προσχώρησιν, συγχρόνως δε φέρετε το ψήφισμα και παραδώσητε τα όπλα μέρχι της έκτης  μεταμεσημβρινής ώρας. Εγώ θα ευρίσκομαι εν Χαλκί (Τραγαία). Από της ώρας εκείνης εάν δεν δηλώσητε προθύμως προσχώρησιν και δεν παραδώσητε τα υπάρχοντα όπλα εις εμέ, τα οποία θα σας επιστραφώσιν εν καιρώ, θα θεωρηθήτε ως εχθροί, το χωρίον θα κηρυχθή εις κατάστασιν πολιορκίας, θα κηρυχθή ο στρατιωτικός νόμος, θα συσταθή έκτακτον Στρατοδικείον και θα κτυπηθήτε από ξηράς και θαλάσσης. Δε μας εξέλειπε και η τελευταία ελπίς ότι θα σκεφθήτε πραγματικώς πλέον.
Εκ του πολεμικού «Θέτις» ώρα 10.05'
Ο διοικητής της εν Νάξω στρατιωτικής δυνάμεως
Δ. ΣΑΜΑΡΤΖΗΣ υπολ. πεζικού»


Το τελεσίγραφο έγινε γνωστό σ' ολόκληρο τον απεραθίτικο λαό ο οποίος, όμως, το έκρινε «ανάξιον οιασδήποτε απαντήσεως». Ιδιαίτερη βαρύτητα είχε η γνώμη του Κολέα (Εμμ. Ζευγώλη) για τη λήψη της απόφασης. Μετά την απάντηση αυτή, την επόμενη μέρα 2 Ιανουαρίου 1917, ημέρα Δευτέρα, χαράματα σχεδόν, η στρατιωτική δύναμη προχωρεί προς το χωριό σε τάξη μάχης. Μόλις το αντελήφθησαν οι κάτοικοι ανέβηκαν στα δώματα των σπιτιών τους, άλλοι ανέβηκαν στη θέση Αγ. Παρασκευή (απ' αυτή την είσοδο θα έμπαινε ο στρατός στο χωριό).
Ναξιώτες το 1910
Ο πρόεδρος της κοινότητας έσπευσε αμέσως να συναντήσει τον Σαμαρτζή, που του έθεσε προθεσμία δεκαπέντε λεπτών για να εκτελέσει το τελεσίγραφο. Ο πρόεδρος, βενιζελικός ο ίδιος, αρνήθηκε μεταφέροντας στον Σαμαρτζή την άποψη των κατοίκων, ότι δηλαδή θεωρούν ως αλλαξοπιστία την προσχώρηση. Μ' έναν ελιγμό, ο πρόεδρος προσπάθησε να αποφύγει το κακό. Είπε ότι δεν βλέπει το λόγο για τον οποίο θα πρέπει να καταστραφεί το χωριό, αφού μπορεί κάλλιστα να εισέλθει και αν κάποιος πάθει οτιδήποτε, θα μπορούσε να κρατηθούν ο πρόεδρος και άλλοι ως όμηροι και υπεύθυνοι για κάθε καταστροφή. Ο Σαμαρτζής αρνήθηκε και τότε ο πρόεδρος επέστρεψε και ανακοίνωσε στους συγκεντρωμένους κατοίκους την απόφαση του υπολοχαγού. Ακολουθεί νέα άρνηση των κατοίκων. Τότε ο υπολοχαγός αρχίζει να εκτελεί το σχέδιο του.


Στις 9 περίπου το πρωί το τορπιλοβόλο «Θέτις» από τον όρμο της Μουτσούνας άρχισε να βάλει κατά του χωριού δεν είχε όμως ορατότητα και γι' αυτό οι βολές που έριξαν δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Ο δε υπολοχαγός Σαμαρτζής διέταξε τα πυρά ομαδόν με επαναληπτικά όπλα τύπου γκρα και ενός πολυβόλου, εναντίον του συγκεντρωμένου πλήθους που απείχε μόλις 80 περίπου βήματα από τους στρατιώτες. Κατόπιν με έφοδο ο στρατός μπήκε στο χωριό όπου συνέχισε τις βιαιότητες. Σκότωσαν με ξιφολόχη έξω από το σπίτι του το γέρο-Μπελιώτη, μέσα δεστο σπίτι του με χειροβομβίδα το Σταύρο Ν. Σταυριανό, όπως επίσης και τον Μιχαήλ Γρατσία ο οποίος τόλμησε να πει: «Βρε παιδιά, μα Τουρκιά μας ήβρηκε;». Εσύλησαν ακόμη αρκετούς, όπως το Δημήτρη Εμ. Βάσιλα, το Βασίλη Ιωαν. Καραπάτη και την Ειρήνη Εμ. Κώτσου της οποίας της έκοψαν το δάχτυλο για να αφαιρέσουν το δαχτυλίδι που φορούσε.

Το χωριό ολόκληρο, μετά την υπόδειξη του παπά Φραγκίσκου, σήκωσε λευκές σημαίες. Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν 32 νεκροί και 44 πληγωμένοι, από τους οποίους οι 15 έμειναν ανάπηροι. Μετά συνέλαβαν περίπου 120 άνδρες, οι οποίοι αφού περισυνέλεξαν τα πτώματα, τα έθαψαν σε κοινό λάκκο χωρίς καμιά θρησκευτική τελετή και, στη συνέχεια, φυλακίστηκαν για μια βδομάδα στην εκκλησία. Απ' αυτούς 80 μεταφέρθηκαν στο Δημοτικό Σχολείο της Χώρας. Αφού κρατήθηκαν εκεί για δέκα περίπου ημέρες αποφυλακίστηκαν όλοι, εκτός από την κλάση του 1916 που τους επιστράτευσαν και τους έστειλαν στη Σύρο. Τη διαταγή της αποφυλάκισης έδωσε ο Νικόστρατος Καλομενόπουλος, στρατιωτικός διοικητής Αιγαίου, που είχε έρθει από τη Σύρο για να ενημερωθεί για την κατάσταση. Η διοίκηση του αγγλικού πολεμικού ναυτικού μαθαίνοντας την ύπαρξη πληγωμένων έστειλε γιατρό και είδη νοσηλείας. Αμέσως μετά επεβλήθη στ' Απεράθου στρατιωτικός νόμος. Το κοινοτικό συμβούλιο τ' Απεράθου με το παρακάτω πρακτικό αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τελικά το νέο καθεστώς:

«ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΕΙΡΑΝΘΟΥ.
Λαβόν υπ' όψιν ότι τα πρακτικά της σημερινής συνεδριάσεως, εν οις γίνεται λόγος περί προσχωρήσεως εις την Εθνικήν Κυβέρνησιν και έχον την γνώμην ότι η μέχρι σήμε¬ρα ασκηθείσα πολιτική, παρά την εκπεφρασμένη γνώμη του ελληνικού λαού και τα συνταγματικά δικαιώματα, απομακρύνουσα το έθνος από το πλευρό των ευεργέτιδων δυνάμεων δεν ανταποκρίνεται ούτε προς τις παραδόσεις, ούτε προς το φρόνημα αυτού, ή αντιστρατεύεται προς τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα, ευρισκόμενα εις άκραν αντί¬θεσιν, προς τα συμφέροντα των πατροπαράδοτων αυτού εχθρών. Και ότι η ίδια αύτη πολιτική υπεβίβασε το κράτος από της περιοπής εις ην είχε αναβαθμιστεί δια των δύο νικηφόρων πολέμων, εις την σημερινήν αυτού αθλιότητα και ούτως διατρέχει μέγιστον κίνδυνον η ελληνική φυλή. Αποφαίνεται παμψηφεί: Προσχωρεί εις την Προσωρινήν Κυβέρνησιν με την πεποίθηση ότι αυτή θέλει περισώσει το κινδυνεύον ελληνικόν έθνος.
Εγένετο και εξεδώθη εν Απειράνθω εν τω κοινοτικώ καταστήματι
σήμερον την 5ην Φεβρουαρίου 1917 έτους
ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ.
Ο πρόεδρος Γ.Ν. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Τα μέλη: Ι. ΣΚΛΗΡΑΚΗΣ, ΜΙΧ. Ν. ΠΡΩΤΟΝΟΤΑΡΙΟΣ, Ι. ΕΜΜ. ΚΑΜ¬ΠΟΥΡΗΣ, Ε.Γ. ΜΠΟΥΓΙΟΥΚΑΣ, Γ.Α. ΓΡΑΤΣΙΑΣ, ΗΛ. ΗΛΙΑΔΗΣ, ΝΙΚ.Γ. ΚΑΤΙΝΑΣ, Λ.Γ. ΠΑΝΤΕΛΗΣ».
Την ίδια μέρα, 5 Φεβρουαρίου 1917, καταργήθηκε ο στρατιωτικός νόμος με την παρακάτω ανακοίνωση:
«ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΕΙΡΑΝΘΟΥ.
Λαβόντες υπ' όψιν την μετά την προσχώρησιν υμών ελληνοπρεπή διαγωγήν σας, δι' ης αποδεικνύεται ότι ο λαός της Απειράνθου μένει πιστός εις τα πάτρια ιδεώδη, αίρομεν τον στρατιωτικόν νόμον. Πεποιθότες ότι και εις το μέλλον θα εμμείνητε πιστοί και ακραιφνείς υποστηρικταί του εθνικού μας αγώνος.
Απείρανθος 5η Φεβρουαρίου 1917.
Ο εν Νάξω αντιπρόσωπος του Γενικού Στρατιωτικού Διοικητού
Ν. ΡΟΥΣΣΑΚΗΣ ανθυπολοχαγός πεζικού».

Τα γεγονότα κατά την άποψη των Βενιζελικών


Την πρώτη αναφορά των βενιζελικών για το θέμα της Απειράνθου τη συναντάμε στο τηλεγράφημα του ίδιου του Βενιζέλου. «Γεγονότα Νάξου έθλιψαν ημάς. Αποστείλατε τάχιστα ενισχύσεις εις τους μαχόμενους άνδρας μας κατά επιστράτων Νάξου. Ανάγκην αποσπάσωμεν ωραίαν νήσον από κράτους προδοτών Αθηνών. Μη φεισθήτε ουδενός». Για τους βενιζελικούς, μέσα στο κλίμα της γενικής έντασης και του διχασμού, και θεωρώντας τους προδότες της Αθήνας εμπόδιο για την ολοκλήρωση των σχεδίων τα οποία επαγγέλονταν, τα γεγονότα της Απειράνθου ήσαν η μοιραία, η αναγκαία κατάληξη της αντίστασης «ην οργάνωσαν γνωστοί αντιδραστικοί», οι οποίοι κατάφεραν να εμπνεύσουν τέτοιο τυφλό φανατισμό στους οπαδούς τους ώστε «μεθ' όλα τα ληφθέντα προς αυτούς ευγενή μέτρα ου μόνον δεν έστερξαν να προσχωρήσωσιν εις το εθνικόν κίνημα και εξακολουθήσωσιν τας εργασίας των, υπό την προστασίαν του νέου καθεστώτος, αλλά καθ' εκάστην χλευαστικότατα προεκάλουν τον στρατόν, ρίπτοντας δυναμίτιδας και πυροβολούντες, όστις και έθεσεν αυτούς εν αποκλεισμό».
«Κατά τα αιματηρά γεγονότα που ηκολούθησαν εφονεύθηκαν υπό των διεξαγόντων την αντίδρασιν και πολλά γυναικόπαιδα, εν οις και η αδελφή του υπολοχαγού Σκευοφύλακος μετά του τέκνου της».Οι Απειράνθιοι, οι ορεσέβιοι τούτοι και γενναίοι άνδρες, φιλοπάτριδες και ειλικρινείς, έπιπτον θύματα ηθικών αυτουργών, αλλαχού διαμενόντων, έπιπτον θύματα της νοσηράς καθολικής καταστάσεως ήτις επεκράτη τότε».
«Μετά την άσκοπον αιματοχυσίαν η τάξις όχι μόνον αποκατέστη αλλά και το κοινοτικόν συμβούλιον Απειράνθου ανεγνώρισε πλήρως το νέον καθεστώς, προς τιμήν δε των Απειρανθίων πρέπει να λεχθεί ότι μόλις και απηλλάγησαν των ηθικών δηλητηριάσεων, αμέ-σως και πρώτοι έσπευσαν εις την φωνήν της πατρίδος, να υπηρετήσωσιν υπό τας σημαίας του εθνικού στρατού της Αμύνης, εις ου και υπηρετούν επίλεκτοι Απειράνθιοι αξιωματικοί». Διακρίνουμε λοιπόν μια προσπάθεια δικαιολόγησης της υπόθεσης από τη μεριά των βενιζελικών. Οι Απεραθίτες αντιμετωπίζονται σαν τα θύματα της κατάστασης που επικρατούσε τότε, αλλά ήσαν ανταγωνιστές άξιοι σεβασμού.

Τα γεγονότα όπως τα είδαν οι αντιβενιζελικοί
Για τους αντιβενιζελικούς, βέβαια, τα γεγονότα δεν ήταν παρά «κακούργημα, ο παρόμοιον δεν απαντάται εν τη ανθρωπινή ιστορία, δια τα τε προκαλέσαντα τούτο ελατήρια, ως και δια την ψυχραιμίαν μεθ' ης εξετελέσθη». Κατά τον αποκλεισμόν δε «φαινομενικώς μόνον κατέλαβαν στρατιωτικώς δήθεν την δυτικήν οροσειράν του δήμου επί της οποίας την νύκτα ήναπτον πυρά, ενίοτε δε και έρριπτον φυσίγγια δυναμίτιδας, ουχί κατά των στρατιωτικών του αποκλεισμού, αλλά διασκεδάζοντες μεταξύ των και ίνα εμπνεύσωσιν αμοιβαίον θάρρος».

Έπειτα «ουδείς επίστευεν ότι η παθητική αντίστασις τούτων θα κατεβάλετο δια της βίας των όπλων, αλλά δια του αποκλεισμού μάλλον και άλλων ηπιότερων μέσων, αποκλειόμενης της επιδειχθείσης αγριότητας». Κατά την περίοδο που ακολούθησε την αιματοχυσία, «και μέχρι σχεδόν της καταλύσεως της τυραννίας οι κάτοικοι διετέλεσαν υπό αληθή τρομοκρατίαν. Οι αστυνομικοί σταθμάρχαι, ελλείψει πραγματικής βασιλείας, εθεώρουν εαυτούς ανωτέρους παντός άρχοντος... Ούτω και δια το ελάχιστον έτι, άνδρας πρώτης γραμμής, πολλάκις μόλις επιστρέψαντες εκ του μετώπου, γέροντας και γυναίκας άξιους παντός σεβασμού συνελάμβανον και έδερον ανηλεώς... ήσαν ούτοι οι μάλλον μισητοί υπήκοοι της καταλυθείσης τυραννίας. Η απειλή της εξορίας ήτο η τρομερότερα όλων». Για τους αντιβενιζελικούς η αντίσταση ήταν αυθόρμητη. Οι Απεραθίτες σαν μοναδικό γνώρισμα της πορείας τους είχαν την ιδεολογία τους.

Πηγή 
http://naxios.blogspot.com
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Η αιματηρή κατάληψη της Νάξου από τους βενιζελικούς της "Εθνικής Αμύνης" "

Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

Το Θεμιστόκλειο τείχος.



Αμέσως μετά τη μάχη των Πλαταιών και την αποχώρηση των Περσών από την Ελλάδα, ο Θεμιστοκλής προέτρεψε τους Αθηναίους να οχυρώσουν την πόλη με μεγάλα τείχη. Οι Σπαρτιάτες αντέδρασαν, καθώς θεωρούσαν ότι σε περίπτωση Περσικής επιδρομής, οι Πέρσες θα καταλάμβαναν και θα χρησιμοποιούσαν μια οχυρωμένη πόλη ως ορμητήριο.
Παρά τις αντιδράσεις τους, ο Θεμιστοκλής έδωσε εντολή στους Αθηναίους να ανοικοδομήσουν το νέο τείχος πάνω στο παλαιότερο. 
Σε μικρό χρονικό διάστημα θεμελιώθηκε ένα τείχος μήκους 6,5 χιλιομέτρων, το οποίο ονομάστηκε Θεμιστόκλειο και περιέκλειε την πόλη των Αθηνών.
Τα τείχη της Αθήνας και οι πύλες. Χτίστηκαν το 479 π.Χ.
Για την ανοικοδόμησή του χρησιμοποίησαν υλικά από παλαιότερα κτίσματα, αναθήματα, ακόμα και ταφόπετρες.
Το τείχος είχε πλάτος 2,5 μέτρα και έφτανε σε ύψος τα 8 μέτρα. Η βάση του ήταν λίθινη και το υπόλοιπο ήταν κατασκευασμένο από μεγάλους πλίνθους.
Όμως στη συνθήκη που συνήψαν οι Σπαρτιάτες με τους Αθηναίους μετά το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, υπήρχε ο όρος να κατεδαφιστούν τα τείχη της Αθήνας. Ο όρος υλοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Σπαρτιάτη Λύσανδρου το 404 π.Χ.
Το Θεμιστόκλειο τείχος ξεκινούσε από τον λόφο του Φιλοπάππου και κατερχόταν νοτιοδυτικά, όπου ξεκινούσαν τα Μακρά Τείχη που συνέδεαν τον Πειραιά με την Αθήνα.
Οι Αθηναίοι ανοικοδόμησαν τα τείχη, υπό τον φόβο ότι θα δέχονταν επίθεση από τον στρατό του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου Β’.
Τα νέα τείχη κατασκευάστηκαν εξ’ ολοκλήρου από πέτρα και ήταν λίγο ψηλότερα από τα προηγούμενα. Διέθεταν τάφρο βάθους 4 μέτρων και πλάτους 9-12,5 μέτρων.
Συνολικά είχαν 13 μεγάλες πύλες εκ των οποίων η πιο γνωστή ήταν το «Δίπυλον», το οποίο βρισκόταν στον Κεραμεικό και ήταν η κύρια είσοδος στην πόλη.
Εντός των τειχών βρίσκονταν τα σπίτια και τα ιερά και εκτός των τειχών τα γυμνάσια της πόλης και τα νεκροταφεία.
Τοπογραφικό διάγραμμα τμήματος της νοτιοδυτικής πλευράς της πόλης των Αθηνών με το τμήμα του τείχους που περιλάμβανε το Διατείχισμα και το Δίπυλον υπέρ των Πυλών (τέλη 4ου αι. π.Χ.).
Οι Ρωμαίοι μπήκαν νύχτα στην Αθήνα
Τα τείχη καταστράφηκαν όταν ο Ρωμαίος στρατιωτικός Σύλλας, το 86 π.Χ. πολιόρκησε την Αθήνα. Οι κατάσκοποι του Ρωμαίου στρατηγού βρήκαν ένα σημείο του τείχους απ’ όπου θα μπορούσαν να εισέλθουν στην πόλη και επιτέθηκαν στην Αθήνα. Όπως ανέφερε ο Σύλλας στα απομνημονεύματά του, κατέλαβε την πόλη νύχτα και ισοπέδωσε το τείχος.
Τμήματα του σωζόμενου τείχους στον Κεραμεικό
Ο Αδριανός το έχτισε ξανά και το επέκτεινε μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο, αλλά οι μετέπειτα επιδρομές των Ερούλων το ισοπέδωσαν.
Τον περασμένο αιώνα τμήματα του αρχαίου τείχους βρέθηκαν διάσπαρτα στο κέντρο της Αθήνας.
Στην οδό Πεσμαζόγλου, κατά μήκος της οδού Πειραιώς και στο υπόγειο του Μουσείου Ισλαμικής Τέχνης στον Κεραμεικό έχουν βρεθεί αρχαία τείχη.
Το πιο καλοδιατηρημένο τμήμα βρέθηκε στον Κεραμεικό, όπου σώζεται το «Δίπυλο» και η «Ιερά Πύλη», απ’ όπου ξεκινούσε η Ιερά οδός και η πομπή για τα Ελευσίνια μυστήρια.
 https://arxaia-ellinika.blogspot.gr/
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "Το Θεμιστόκλειο τείχος."

Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ;;;;;;



Ως μετανάστευση ορίζεται η μόνιμη ή προσωρινή μεταβολή του τόπου εγκατάστασης ενός ατόμου ή ενός κοινωνικού συνόλου .
Ως συνεχής ροή προσώπων από και προς μία περιοχή η μετανάστευση είναι μία από τις τρεις βασικές δημογραφικές διαδικασίες επιφέροντας καταλυτικά κοινωνικά αποτελέσματα μερικές φορές στον τόπο υποδοχής της.
Είναι η διαδικασία εκείνη, η οποία συνεπάγεται την μηχανική (την τεχνητή) ανανέωση και φθορά ενός πληθυσμού, σε αντίθεση με τις άλλες δύο δημογραφικές διαδικασίες (γεννητικότητα, θνησιμότητα), οι οποίες έχουν σχέση με τη φυσική ανανέωση και φθορά ενός πληθυσμού.
Η μετανάστευση, με βάσει το καθεστώς εισόδου και παραμονής στη χώρα υποδοχής, διακρίνεται σε Νόμιμη και Παράνομη Μετανάστευση.
Ως δημογραφική διαδικασία, η μετανάστευση, όταν είναι μη ελεγχόμενη από τον χώρο υποδοχής της, δημιουργεί νέα κοινωνικά σχήματα διαλύοντας ή στην καλύτερη των περιπτώσεων, στρεβλώνοντας-αλλοιώνοντας τις κοινωνικές δομές του χώρου υποδοχής της.
Η αλλοίωση αυτή προκαλεί κοινωνικές εντάσεις έως την επίτευξη της κοινωνικής ισορροπίας.
Στον πλανήτη μας η μετανάστευση αποτέλεσε ιστορικά πηγή δημιουργίας εθνοτήτων όπως και κρατών.
Η Αμερική είναι ένα νεοσύστατο έθνος, μια πολύ νέα χώρα.
Αν αναλογιστείτε ότι η σύσταση του αμερικανικού έθνους έγινε στα τέλη του δεκάτου όγδοου αιώνα, θα συμπεράνετε εύκολα ότι σήμερα (έτος 2017) συμπληρώνει μόλις δυο αιώνες ζωής.
Επίσης, είναι ένα έθνος μεταναστών.
Από την εποχή του Mayflower, από την εποχή των δεκατριών αποικιών, δηλαδή από πάντα, όλοι οι κάτοικοι της Αμερικής ήταν μετανάστες.
Παιδιά, εγγόνια, εγγύτεροι ή απώτεροι απόγονοι κάποιων μεταναστών.
Ως έθνος μεταναστών, αποτελεί το πιο δυναμικό, το πιο πλούσιο μείγμα φυλών, θρησκειών και γλωσσών που υπήρξε ποτέ σε τούτο τον πλανήτη.
Ως νεοσύστατο έθνος όμως, έχει πολύ σύντομη ιστορία.
Όμως μέχρι και σήμερα η Αμερική διακηρύττει δια στόματος του προέδρου της, λέγοντας, «Είμαστε και θα είμαστε πάντα ένα έθνος μεταναστών», είπε ο Αμερικανός πρόεδρος και απευθυνόμενος στα εκατομμύρια των μεταναστών χωρίς τα νόμιμα έγγραφα ανέφερε:
«Μπορείτε να βγείτε από τις σκιές και να πάτε δεξιά προς τη νόμιμη οδό».
Η επιστημονική κοινότητα σήμερα, στην προσπάθειά της να κατανοήσει τα συνδεδεμένα φαινόμενα του εθνικισμού, του ρατσισμού και της μετανάστευσης, διερευνά εκ νέου του χαρακτήρα των κοινωνικών συνόλων και ομάδων, τη διαμόρφωση και τη διάρκεια των συλλογικών σωμάτων και τις διαδικασίες μεταβολής των κοινωνικών θέσεων και ιεραρχιών.
Διαφορετικές ανθρώπινες φυλές, διαφορετικές πορείες, διαφορετικές κουλτούρες, προσδοκίες και ταμπεραμέντο συνωστίζονται για να αποτελέσουν ένα νέο κοινωνικό δημιούργημα.
Οι δεκάδες φυλές των μεταναστών κουβαλάνε και στη χώρα μας την κουλτούρα και τις εθνοτικές ιδιαιτερότητες, οι οποίες χαρακτηρίζουν τις χώρες προέλευσης και δημιουργούν στην πολυπολιτισμική, πλέον, Ελλάδα το πρώτο μεγάλο σταυροδρόμι επί ευρωπαϊκού εδάφους, ένα μοναδικό εθνοτικό «χαρμάνι».
Είναι όμως η Ελλάδα επιδεκτική αλλοίωσης της Ιστορίας της, της εθνοτικής της ποιότητας, του πολυπολιτισμού.
Για άλλους αυτό το "πολυπολιτισμικό" είναι απαραίτητο και για άλλους εθνικά επικίνδυνο.
Όμως ο πολυπολιτισμός έχει "αντικείμενο" όταν καταγράφει "θετικά", όταν προσθέτει, στην κουλτούρα ενός λαού.
Όταν είναι τροχοπέδη, 'η όταν αποτελεί ιστορική στρέβλωση μιας μοναδικής ανά τον κόσμο "κουλτούρας" τότε ο πολυπολιτισμός δεν προσθέτει, αφαιρεί.
Και ως αφαιρετικό εργαλείο είναι μη αποδεκτό, τουλάχιστον για τούς Έλληνες με αυτήν την Ιστορική κουλτούρα.
Διότι η Ελλάδα έχει κατασταλαγμένη πολιτιστική ταυτότητα χιλιάδων ετών αποτελώντας το μοναδικό αρχαιότερο κράτος-Έθνος της Ευρώπης.
Η καταγεγραμμένη ιστορία της ξεκινάει πριν πέντε χιλιάδες χρόνια περίπου.
Δεν αλλοιώθηκε η πολιτισμική ταυτότητα της Ελλάδας από τους εκάστοτε, χρονικά, κατακτητές της, και δεν υπήρξαμε ιστορικά ποτέ έθνος μεταναστών.
Συνεπώς, η δική μας πολιτιστική ταυτότητα είναι ενιαία.
Και, παρ’ όλο του ότι περιέχει κάποια στοιχεία, τα οποία έχει απορροφήσει λόγω πολύχρονης κατάκτησής της (σκεφτείτε τις πολλές διαλέκτους μας, τις συνήθειές μας, την κουζίνα μας), ποτέ δεν υιοθέτησε συνήθειες του Μουσουλμανικού κόσμου.
Αυτό το οποίο εννοώ, είναι ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα!!!!!
Ακόμη όμως κι αν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα.
Γιατί θα ήταν, σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας ως Έθνος, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας.
Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα, την ελευθερία την οποία κερδίσαμε μέσα από Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και αγώνες, σαν να υποτιμούσα τον πολιτισμό τον οποίον κληρονομήσαμε ως Έλληνες και έχουμε αναπτύξει, σαν να κοροϊδεύω την όποια ευημερία την οποίαν είχαμε αποκτήσει.
Θα ήταν σα να ξεπουλούσα τη χώρα μου, την Πατρίδα μου.

Κι η χώρα μου, η Πατρίδα μου, δεν είναι προς πώληση!!!!!!


Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ;;;;;;"

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!!!

                                                        

Η αξιοπρέπεια είναι κάτι πολύ σπάνιο.
Ένα γραφείο ή μία αξιοσέβαστη θέση δίνουν αξιοπρέπεια.
Είναι σαν να φοράς γραβάτα.
Η γραβάτα, το κοστούμι, το πόστο, δίνουν αξιοπρέπεια.
Ένας τίτλος ή μια θέση δίνουν αξιοπρέπεια.
Ξεγύμνωσε όμως τους ανθρώπους απ’ όλα αυτά και θα δεις ότι πολύ λίγοι θα έχουν εκείνη την ποιότητα της αξιοπρέπειας που δίνει η ελευθερία τού να μην είσαι τίποτα!!
Οι άνθρωποι λαχταρούν να είναι κάτι, και με το να είναι κάτι παίρνουν μια θέση στην κοινωνία που θεωρείται σεβαστή.
Οι άνθρωποι κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες -έξυπνοι, πλούσιοι, επιστήμονες, άγιοι- κι όποιος δεν μπορεί να καταταγεί σε μια κατηγορία αναγνωρισμένη από την κοινωνία, θεωρείται πρόσωπο περιθωριακό.
Η αξιοπρέπεια δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν κάτι δεδομένο, δεν μπορεί να καλλιεργηθεί και αν κανείς είναι συνειδητά αξιοπρεπής σημαίνει ότι όλη την ώρα νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, που σημαίνει ότι είναι ασήμαντος, μικροπρεπής.
Το να είσαι τίποτα σημαίνει ότι είσαι ελεύθερος από την ιδέα του να είσαι κάτι!!
Αληθινή αξιοπρέπεια υπάρχει όταν δεν ανήκεις ή βρίσκεσαι σε κάποια ξεχωριστή θέση.
Αυτό δεν μπορεί κανείς να στο αφαιρέσει, θα υπάρχει πάντα.
Το ν’ αφήνεις τη ζωή να κυλάει ελεύθερα χωρίς να μένει πίσω της κανένα κατακάθι, σημαίνει ύπαρξη πραγματικής επίγνωσης.
Ο ανθρώπινος νους είναι σαν το κόσκινο που άλλα κρατάει κι άλλα αφήνει να περνάνε.
Εκείνα που κρατάει έχουν το μέγεθος των επιθυμιών του και οι επιθυμίες, όσο κι αν είναι βαθιές, δυνατές ή ευγενικές, είναι μικρές κι ασήμαντες γιατί η επιθυμία είναι κατασκεύασμα του νου.
Χρειάζεται ολοκληρωτική επίγνωση να μη συγκρατείς τη ζωή, αλλά να την αφήνεις να κυλάει ελεύθερα, χωρίς να κάνεις καμιά επιλογή.
Πάντοτε διαλέγουμε και κρατάμε• διαλέγουμε εκείνα που έχουν σημασία και τα κρατάμε για πάντα.
Αυτό είναι που ονομάζουμε εμπειρία και τον πολλαπλασιασμό των εμπειριών τον ονομάζουμε πλούτο της ζωής.
Ο πλούτος της ζωής είναι η απελευθέρωση από την αποθήκευση εμπειριών.
Η εμπειρία που παραμένει, που κρατιέται, εμποδίζει εκείνη την κατάσταση όπου το γνωστό δεν υπάρχει.
Το γνωστό δεν είναι ο θησαυρός, αλλά ο νους προσκολλιέται σ’ αυτό κι έτσι καταστρέφει ή ρυπαίνει το άγνωστο.
Η ζωή είναι μια περίεργη ιστορία!!!
Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα.(Krishnamurti)
Είμαστε – οι περισσότεροι τουλάχιστον – πλάσματα της διάθεσης ή μιας ποικιλίας από διαθέσεις.
Λίγοι από μας ξεφεύγουν απ’ αυτό.
Για μερικούς έχει σχέση με τη σωματική τους κατάσταση, για άλλους με τη διανοητική και μας αρέσει αυτή η «μια πάνω μια κάτω» κατάσταση, νομίζουμε ότι αυτή η αλλαγή διάθεσης είναι μέρος της ύπαρξης ή πάλι απλώς αφήνει κανείς να παρασύρεται μια από τη μία διάθεση και μια από την άλλη.
Υπάρχουν όμως μερικοί που δεν είναι πιασμένοι σ’ αυτό το «πάνω κάτω», που είναι ελεύθεροι από το να παλεύουν να γίνουν κάτι, έτσι που εσωτερικά υπάρχει μια σταθερότητα που δεν είναι αποτέλεσμα θέλησης, μια σταθερότητα που δεν έχει καλλιεργηθεί, που δεν είναι σταθερότητα από συγκεντρωμένο ενδιαφέρον σε κάτι, ούτε είναι αποτέλεσμα κάποιας δραστηριότητας σαν τις παραπάνω.
Εμφανίζεται όταν η θέληση παύει να δρα.
Τα χρήματα πραγματικά καταστρέφουν τους ανθρώπους.
Οι πλούσιοι έχουν μια ιδιαίτερη αλαζονεία.
Με πολύ λίγες εξαιρέσεις, σε κάθε χώρα, οι πλούσιοι έχουν γύρω τους εκείνη την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν οποιονδήποτε, ακόμα και τους θεούς, και μπορούν πράγματι ν’ αγοράσουν τους δικούς τους θεούς.
Αυτή η ατμόσφαιρα όμως δεν υπάρχει μόνο στον πλούτο, αλλά και στις ικανότητες, τα ταλέντα, που μπορεί να έχει κανείς.
Οι ικανότητες δίνουν στον άνθρωπο μια παράξενη αίσθηση ελευθερίας.
Τον κάνουν να νιώθει επίσης ότι είναι ανώτερος από τους άλλους, ότι είναι διαφορετικός.
Όλα αυτά του δίνουν μια αίσθηση υπεροχής: κάθεται ικανοποιημένος και κοιτάζει τους άλλους να πασχίζουν και να ντροπιάζονται• δεν έχει συναίσθηση της δικής του άγνοιας και σε τι σκοτάδι βρίσκεται ο νους του.
Τα λεφτά και οι ικανότητες προσφέρουν μια πολύ καλή φυγή απ’ αυτό το σκοτάδι.
Αλλά και η φυγή είναι ένα είδος αντίστασης που γεννάει τα δικά της προβλήματα.
Η ζωή είναι μια περίεργη ιστορία.

Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που δεν είναι τίποτα!!!!!!!



Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές από γράμματα του Κρισναμούρτι σε μια νεαρή φίλη.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ " ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ!!! "

ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;



Ο Χριστός  στην «Επί του όρους ομιλία» του αναφέρει τα καθήκοντα που οφείλουν να τηρούν όσοι θέλουν να λέγονται οπαδοί του: 

Να είναι φτωχοί στο μυαλό και στα υπάρχοντα, πράοι, δίκαιοι, με καθαρή ψυχή, ελεήμονες, ειρηνοποιοί, συγχωρητικοί και διαλλακτικοί..

Να μισούν τα πλούτη.

Να πενθούν και να μη γελούν.

Να ανέχονται διωγμούς, ονειδισμούς, συκοφαντίες.

Να μη θυμώνουν, να μη λένε «μωρέ» κι άλλες βρισιές.

Να μην επιθυμούν τη γυναίκα του άλλου.

Να προτιμούν τον ακρωτηριασμό από το να σκανδαλίσουν.

Να μην παίρνουν διαζύγιο εκτός λόγου μοιχείας.

Να μην ορκίζονται.

Να μη φλυαρούν.
Να στρέφουν και το άλλο μάγουλο, όταν τους χαστουκίζουν.

Να διευκολύνουν αυτόν που τους κλέβει.

Να δέχονται με προθυμία τις αγγαρείες.

Να δίνουν δανεικά κι αγύριστα.

Να αγαπούν τους εχθρούς τους.

Να ευλογούν αυτούς που τους καταριούνται.

Να ευεργετούν αυτούς που τους μισούν και γενικά να είναι τέλειοι (Ματθ., κεφ. 5).

Ποιος, μα την αλήθεια, χριστιανός τήρησε ποτέ του όλες αυτές τις εντολές, ώστε να θεωρηθεί γνήσιος οπαδός του Χριστού; 

Έχει ειπωθεί ότι ο μόνος που τις τήρησε ήταν ο Χριστός, μα όχι όλες, αφού ούτε σαν ειρηνοποιός ήρθε –όπως το ομολόγησε- ούτε τις βρισιές κατά των αντιπάλων του απέφυγε (μωροί και τυφλοί, γεννήματα εχιδνών, τάφοι κεκονιαμένοι… είναι λίγα από αυτά που έσουρε στους Φαρισαίους),  τους εχθρούς του υποσχέθηκε να στείλει στην κόλαση με πολλή αγάπη, δεν απέφυγε το σκανδαλισμό των ανθρώπων ούτε έστρεψε το άλλο μάγουλο αδιαμαρτύρητα (Ιωάν.18: 22-23: «τι με δέρεις;»)...




Επιμέλεια παρουσίασης : Γιώργος Χαβαλές
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;"

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΠΟ ΜΥΚΗΝΑΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ

ANCIENT MYCENEAN NAMES

ΑΡΧΑΙΑ ΜΥΚΗΝΑΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ
Οι αρχαίοι πίστευαν στην δύναμη και την ορθότητα του ονόματος (βλ. Πλάτωνος Κρατύλου, Περί Ορθότητος των Ονομάτων) γι΄ αυτό και πρέπει να προσέχουμε τι όνομα δίνουμε στο παιδι μας
1) Ονόματα ολόιδια με τα σημερινά και τα αρχαιοελληνικά.
Άγγελος, Αχιλλεύς, Aιγεύς, Aιγύπτιος, Αλέξανδρος, Αλκαίος, Άνυτος, Αρχέλαφος, Άτταλος, Aύλων, Δευκαλίων, Έκτωρ, Ευμένης, Ήρα, Θηβαία, Θηβαΐς, Θησεύς, Kόδρος, Kύπριος, Kύψελος, Mάριος, Mήνα, Mυρτώ, Ξάνθος, Ξούθος, Παρνασός, Πλάτων, Πρωτεύς, Πυθεύς, Σίμος, Σίμων, Φαιστός, Φοινίκια, Ψελλός, Αμφιάλη, Αλφειός, Σφακτηρία, Πραξιτέλης.
2) Ονόματα περίπου ίδια με τα Αρχαιοελληνικά και τα σημερινά
Αρχικό όνομα - παράγει
Αγάφων -> Αγάθων
Αγάθος -> Αγάθων
Αδράστιος -> Άδραστος
Αλεξεύς -> Αλέξιος
Αντάος -> Ανταίος
Αρτέμιτος -> Αρτέμης
Αταλάνσιος -> Αταλάντη
Zακύνσιοι -> Zακύνθιοι
Zεφυράων -> Zέφυρος
Kάντανος -> Kάνδανος
Kορίνσιοι -> Kορίνθιοι
Λεύκτρον -> Λεύκτρα
Παμβούτας -> Πανταβούτας
Ποσειδάϊον -> Ποσειδών
Φιλημένος -> Αγαπητός
Ωγυγος -> Ωγυγία
3) Ονόματα άγνωστα, που δύσκολα μπορούν να συγκριθούν με τα αρχαιοελληνικά, αλλά ΕINAI ΕΛΛHNIKA.
Ακύδριος, Αλύσκεια, Αλφαιεύς, Αμάθοφος, Αμφιδώρα -> Θεοδώρα, Kυνεύς - Kύνιος (Σκύλος), Kυκήτωρ, Kυκλεύς, Kύλλανος, Kρηθεύς, Kοπρεύς, Λάνις, Λαύτας, Mαλάνιος, Πέλλος, Περιμήδης (= σύντροφος του Οδυσσέως), Kόας (Kόης = Επίθετο γνωστού μου Ελληνοαμερικάνου) Kύκαλα, Tόρπεζα -> Tράπεζα, ΔιFονύσοιο -> Διόνυσος, Ασπασίοιο -> Ασπασία.
4) Ονόματα που πλησιάζουν ή εξηγούν λέξεις της Αρχαιοελληνικής.
Αγαλλεύς -> Αγάλλομαι
Αγεύς -> Αλκεύς -> Αιγεύς
Αγησία και Αγήταρ -> Αγησίλαος
Αγρόταρ -> Αγρότης
αίγες -> τα κύματα (Aιγαίον το κυματώδες)
Aίγλα -> Aίγλη
Αμαρύνθα -> Αμάρυνθος
Αμνία -> Αμνός -> νεαρό πρόβατο
Αμφιχαράδροιο (σε δύο χαράδρες)
Άνθεμος -> Άνθος Ανίατος
Άνυχος = ο μην έχων όνυχας
γέστρα = στολή
γλαυρόν = σεμνόν
γρίνος = δέρμα
ελλόν = χαρωπόν
καυνός = κακός
κέρκος = ουρά
κίκελος = τροχός
Φαλαρός -> Φάλιος -> Φαλακρός (= λευκομέτωπος)
Φιλοπάτρα -> Kλεοπάτρα
Φιλοτέκτων -> Αρχιτέκτων
5) Ονόματα που αποτελουν τη ρίζα των λατινικών κλπ. ονομάτων
Λαβαγέσιος -> ΛάFαγέτας = Λαού ηγέτης -> παράγει το Λαφαγιέτ
ΛεFόντειο -> Λεβάντε;
Ίασον, Ίασος, Ιάσων -> ( Ιατρός) Ιήσων -> Ιησούς
Αλάσιος - Marisa Alasio ( Ιταλίδα ηθοποιός προ 40 ετών)
Mακέλλας -> Macellaria = Xασάπικο στα ιταλικά αλλά και το λατινικό όνομα Macellus και η νεοελληνική υιοθετημένη φράση “έγινε μακελειό”.
Πόντιος -> Pontius Pilatus. Ποντικός = αυτός που διασχίζει τον Πόντο ή γεφυροποιός. (Σημ: Ο Πόντιος στην καταγωγή στα αρχαία λεγόταν Ποντικός.)
6) Ονόματα
Αγησία, Αλκεύς, Δαίαλος,
Δάνις, Δεύκιος, Ελάτρα,
Ερίθα, Θαλεύς, Ίας,
Ίδα, Ιθαία, Ινάς,
Ιφιμέδεια, Kάρτεια, Kράνιος,
Λάνις, Mάνω, Mυρτιλίς,
Mυρτίς, Πανδίας, Πριαμεία,
Πτολίων, Πύρις, Ρέαμος,
Tερμίλη, Tερπία, Xαρίσιος.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΠΩΝΥΜΑ ΑΠΟ ΜΥΚΗΝΑΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ"
Related Posts with Thumbnails